|
In mijn krant (GVA 18.4) las ik het verhaal van een in de Franse Alpen verongelukte snowboarder, die uitgerekend op zijn 18de verjaardag begraven werd. Dat pijnlijk samenvallen van prettige en droevige data deed mij terugdenken aan het plotse en onverwachte overlijden van mijn vader (66) op 24 april 1972, exact de dag waarop mijn moeder 67 jaar werd.
Papa zat aan tafel te schrijven toen hij plotseling bewusteloos voorover viel, hij werd nog met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht maar daar overleed hij rond de middag, in het bijzijn van mama, mij en mijn zussen. We gingen naar de ouderlijke woning, om er enkele telefoontjes te plegen. En te ontvangen!, want uiteraard was nog bijna niemand op de hoogte van Pa's overlijden en dus hoorden we zoals verwacht vriendelijke verjaardagswensen voor mijn jarige Mama. Uiteraard een bijzonder gênante situatie, niet alleen voor ons, die telkens moesten antwoorden met het dramatische nieuws over papa, maar ook voor de lieve bellers aan de andere kant van de lijn: ik herinner me dat hun vrolijke begingroet soms in amper een seconde omsloeg in bittere tranen.
Mijn moeder overleed in 1990, ze was 85.
|
