Ik ben gabrielle
Ik ben een en woon in antwerpen () en mijn beroep is heb mijn rekenmachientje aan de kapstok gehangen.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, lezen, schilderen, geschiedenis.
graag leer ik allerhande "dingen" bij,
ga die met jullie proberen te delen.
dat kan over een boek zijn, tv programma,
nieuws, gezegde, toerisme ...
of je zuurkool nu kookt, stooft of rauw eet, de groente hoeft niet gewassen te worden voor gebruik.. vind je ze echter te zuur, spoel even af, maar.... hiermee gaat niet alleen de zure smaak, maar ook eendeel van de vitamintjes door de gootsteen...
om dat zure smaakje weg te krijgen kan je tijdens het stoven wat stukjes appel of een handvol rozijnen toevoegen.
7-28 JULI 2012 het festival van avignon kwam tot stand in september 1947 tijdens een tentoonstelling van hedendaagse kunst, waar Jean Vilar en zijn teathergezelschap was uitgenodigd om op te treden in het cour d'honneur van het palais des papes. in het beging was het festival het werk van jean vilar. zijn doel was om de cultuur van het toen nog elitaire theater naar het volk, en in het bijzonder de jeugd te brengen. samen met de acteurs van zijn gezelschap, zoals jeanne moreau, gerard philippe, sylvia montfort ,en de bevolking van avignon werd er hard gewerkt om het festival te arrangeren. de toeschouwers waren enthousiaste getuigen van het herscheppen van het conventionele theater dat van een gebouw afhanelijk is in een theater dat risico's durft te nemen.
vanaf 1964 richtte jean vilar ,tot zijn dood, zich vooral op het leiden van het festival, hij wilde het een plaats maken waar over de samenleving gereflecteerd en gepraat werd. vilar wilde ook andere kunstvormen tonen, inviteerde regisseurs, en naderhand werd dans, film en muziektheater geintroduceerd in het festival.
laten we onze eigen jan fabre niet vergeten, met zijn kunst en voorstellingen in de cour d'honneur,curator in 2005, enfin een kind aan huis, door de ene belauwerd en de andere vergruisd.
het festival duurt vier weken, op pleinen en andere plaatsen in de stad. echt voor teaterliefhebbers..... ideetje voor deze vakantie !!!
lotusvoeten werden gevormd door het omzwachtelen van de voeten met stroken stof.
dit dagelijks procedé werd uitgevoerd bij jonge meisjes van 6j en jonger. de voet werd gehinderd in de groei, en de vier kleine tenen werden naar binnen geplooid en braken uiteindelijk vanzelf waardoor ze nog verder onder de voet geschoven konden worden. de grote teen bleef recht. het resultaat was dat botten werden vervormd en dat de tenen naar binnen groeiden. de voeten ontwikkelden zich verkeerd, waardoor de meisjes de kuitspieren niet meer nodig hadden. al het gewicht verplaatse zich, waardoor lopen haast onmogelijk was als de vrouw volgroeid was had zij dan voeten van soms 13-15 cm
voetenbienden is ontzettend pijnlijk. gemiddeld stierf 1 op 10 vrouwen als gevolg van bloedvergiftiging.
lotusvoeten werden oa gezien als status en sexsymbool. aangezien een vrouw moeilijk kon lopen met zulke onnatuurlijke voeten moest ze wel binnenhuis blijven : dit lag in het rolpatroon van de vrouw. het betekende ook dat de vrouw een werk nodig had omdat ze rijk was en geen geld hoefde te verdienen.
tussen 1911-1949 werden uiteindelijk de lotusvoetjes verboden en de vrouwen werden gedwongen de omzwachtelingen en schoentjes te verwijderen.
" de tienjarige sarah wordt samen met haar ouders opgepakt en naar het wielerstadion in parijs gebracht waarvandaan duizenden joden worden gedepoteerd. niemand heeft echter gezien dat sarah haar klein broertje michel in een kleerkast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong, en de sleutel bij zich stak. zestig jaar later krijgt julia jarmond, een amerikaanse journaliste in parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia........"
