Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
13-04-2013
De Bonarda-druif
Toen ik vorige woensdag een flesje Argento Bonarda 2010 (Colruyt 6,75) opende en aangenaam verrast werd door de donkerrode, bijna zwarte kleur, een neus van bessen en een vleugje kruiden en een afdronk met zachte tannines en aangename zuurtjes wilde ik wat meer over deze druif te weten komen. Op het Internet vond ik uiteenlopende verhalen over de afkomst. Uit Californië (ras = Charbono), Frankrijk (Savoie = ras Corbeau), uit Italië (Piëmonte = Bonarda Piëmontese) en zou in Zuid-Europa terechtgekomen zijn vanuit Alexandrië in Egypte. Argentinië leent zich goed qua klimaat en bodem en het gebruik van die druif in de wijnbouw is daar wreed in opmars, zozeer zelfs dat ze in aandeel kan concurreren met de meer bekende Malbec (die in Frankrijk, in de Cahors, ook uitstekende wijnen oplevert). De Bonarda was al langer in gebruik in Argentinië maar diende meestal om de bulkwijnen op te peppen met zijn mooie kleur en goedkoop te maken wegens zijn groot rendement. Gelukkig hebben sommige wijnbouwers begrepen dat er door het plantje anders te behandelen (o.a. opbrengst beperken) ook edelere wijnen mee kunnen gemaakt worden. Argento is zo'n huis, niet alleen de Bonarda ervan is lekker maar de rest van hun aanbod ook. Ik heb nu een 2de favorietje naast de wijnen van het domein Santa Rita uit Chili (Carrefour) en dat voor een aangenaam prijskaartje, zeker als ze in de aanbieding zijn...