Bij een volleybalwedstrijd horen scheidsrechters. In een gewone kompetitiewedstrijd bvb. op provinciaal niveau 2, een eerste en een tweede. Maar op een Europees kampioenschap voor doven loopt dat al op tot 6. Eerste en tweede, 2 lijnrechters, een markeerder en één voor het scorebord.Op het EK in Turkije werden 62 wedstrijden gespeeld. Uiteraard heb je dan geen 6 x 62 scheidsrechters nodig. Bijvoorbeeld de Nederlander Willem Blankevoort was de gehele tijd op het tornooi aanwezig en floot heel wat wedstrijden als eerste of tweede. De Turkse hoofdscheidsrechter – een hoofdscheidsrechter zelf mag niet fluiten - had naast Willem 26 scheidsrechters ter beschikking. In totaal dus alles inbegrepen 28 personen! En die worden uiteraard allemaal een wedstrijdvergoeding uitbetaald. Plus verplaatsingskosten. En natuurlijk ook eten en drank. Dat loopt dus wel op.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

4 jaar terug in Kortrijk deed het Belgische organisatiecomité beroep op het scheidsrechterskorps van het Koninklijk West-vlaams Volleybalverbond. Het comité had een overeenkomst met KWVBV. De scheidsrechters - niveau minstens 1e provinciale heren, liefst hoger- ontvingen een vergoeding van 37 euro per dag (voorzien budget van 1.900 euro), het eten werd bezorgd door de werkgroep catering van het organisatiecomité. Maximum 8 scheidsrechters per dag. KWVBV betaalde zelf de scheidsrechters voor de opening (2 scheidsrechters) en de finaledag (4 scheidsrechters). Een mooie geste. De verplaatsingskosten waren uiteraard ook voor het organisatiecomité, er werd wel voor gezorgd dat de scheidsrechters zich zo veel mogelijk samen verplaatsten (voorzien budget van 550 euro). Voor de hoofdscheidsrechter diende geen vergoeding betaald te worden (een mooie geste van hemzelf!), wel verplaatsingskosten en ‘kost en inwoon’ in Kortrijk. Al bij al toch al een hoog bedrag voor de spelleiding. Maar het organisatiecomité zorgde zelf voor lijnrechters en markeerders. Je had dus maar 2 scheidsrechters per wedstrijd nodig. In Turkije waren er dat dus zes. Reken en tel zelf maar!

Je hebt bij scheidsrechters ook een eventueel probleem van partijdigheid. Daarom duidde in Turkije de hoofdscheidsrechter zoveel mogelijk de enige buitenlandse scheidsrechter, de Nederlander Willem Blankevoort – wiens dochters meespeelden bij de Nederlandse ploeg– aan voor de wedstrijden van de Turkse ploegen. En Willem leidde dan uiteraard geen wedstrijden van de Nederlandse ploegen. Elders op ons blog heb je al kunnen lezen dat die aanduiding niet altijd in dank werd afgenomen.

Op de afscheidsparty opperde de Franse verantwoordelijke een in mijn ogen goed voorstel. Elk deelnemend land brengt 1 scheidsrechter mee. Maar dus ook een duur voorstel. Mits wat brainstorming hierover moet Jans splinternieuwe comité hiervoor toch wel een degelijke oplossing kunnen vinden.

Ook nog vermeldingswaardig. In Turkije hebben de scheidsrechters de goede gewoonte na een 5 sets-wedstrijd de medewerkers te trakteren op baklava. Een aanzet voor onze Belgische spelleiders?

Op de bovenste foto de Turkse hoofdscheidsrechter met onze vriend Jan