Deze morgen bezoek ik nog eens het oude stadscentrum. Tijd zat om wat toeristische foto’s te schieten. Een gesprekje met een winkeluitbater, hij kent Brugge en het Zilverpand, maar dat is enkel de aanleiding om mij naar zijn winkel te lokken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Na het middageten spoed ik mij naar de dichtstbijzijnde sporthal, waar Jari TO (voor Edso) van dienst is. Met Jan is afgesproken dat ik daar alle uitslagen van de 2 sporthallen van vandaag inbreng in het Excel-bestand.

Even later laat ik Berrak voor de eerste keer toe – ik zou dat al veel eerder toegestaan hebben, Jan vond dat maar niets – mijn Excel-bestand te kopiëren. Zij is laaiend enthousiast en wil alles leren over Excel. Het lukt haar aardig, maar ze wordt moe en stompt af op de formules. Oververmoeid slaat ze echter ook mijn bestand op, zonder dat ik het merk, onder een andere naam. Ik verwerk verder de uitslagen op dit bestand zonder hierop te letten.

Mijn besluit staat vast, ik weet wat ik wil als geschenk op mijn verjaardag voor Marina en Jan, we gaan er voor! Ik wacht tot ik Berrak alleen heb op het EDSO-office in de sporthal. Jan kan mij niet betrappen, hij zit momenteel met Marina in de andere sporthal. Eerst Berrak op de hoogte brengen van de hele situatie. Zij is onmiddellijk bereid en schiet in actie. Eerst nog geïnformeerd in het Turks bij haar collega Ali, die maar een paar woorden Engels kent, wat technisch mogelijk is op laptop. Daarna schieten we digitaal in actie, in feite doet Berrak alles, wegens een Turkse laptop. Wij spreken af op donderdagnamiddag 2u in de andere sporthal – een feestdag in Turkije en rustdag op het tornooi – de fotograaf op te zoeken.

Hassan’s vrouw verveelt zich steendood. Begrijpelijk als je niet van volleybal houdt en niets om handen hebt. Ik bezorg haar een stadskaart van Antalya en raad haar aan de oude stad eens te bezoeken. Prompt gaat ze op stap.

Berrak gaat er compleet onderdoor, een serieuze inzinking. Om 17 uur gaat ze een uurtje slapen in het hotel. Ze wordt echter pas wakker ’s anderendaags.

Jan en Jari hebben blijkbaar slecht gecommuniceerd. Jari verwerkt de uitslagen en standen nog steeds op de oude en omslachtige manier. Eens Jan zich bij ons vervoegt in ‘onze’ sporthal worden de uitslagen echter volledig gereproduceerd via het nieuwe Excel-bestand.

Nadat alles is verwerkt en afgedrukt, vind ik mijn bestand niet meer terug, onder welke naam heeft Berrak het opgeslagen? Eventjes paniek in het kiekenskot – ook wij worden moe – maar de angst verdwijnt snel: op mijn USB-stick heb ik nog het exemplaar van gisterenavond, we zijn slechts 8 uitslagen verwijderd van het bestand van vandaag, de rest gebeurt toch automatisch. Vanaf nu is het voor mij een zeer grote zorg en onrust, ik mag mijn stick niet verliezen, anders zijn we alles kwijt. Ik bewaar wel altijd ook alles op de laptop waarop ik werk, maar dat zijn steeds persoonlijke laptops van een of andere Turkse organisator, en ’s anderendaags is die medewerker met zijn laptop verdwenen en krijg ik iemands anders laptop voor mijn neus, dus zonder mijn bestand.

Bij aankomst in het hotel ontvangen Marina en Jan een droevig bericht. Jans tante – Hélène Goossens -  overleed deze namiddag. Een in memoriam: http://www.brugseverenigingen.be/dovensportbrugge/files/in_memoriam_Helene_Goossens.doc. We wensen de familie onze oprechte deelname in de rouw over te brengen.