De palingschuiten
in het lis geschoven,
met boven hen
een wolkenstoet,
roerloos in de verdroomde vloed
waarvan het rimpelwater trilt....

–

Verstild, door lisdodden omgeven,
zweven wat waterjuffers
om de mast.
Tot, door het opgetrokken net verrast,
zij vluchten bij de palingbuit
en, in de schuit,
de zondagsvisser schaterlacht.

–

Zo zag ik in de Westhoek,
gracht bij gracht,
waarin een palingschuit
geduldig wacht
voor, met zijn glibberige vracht,
voldaan de visser huiswaarts keert
en dankbaar bij de Westhoek zweert...

-

Uit 'Tussen kinkhoorn en knotwilg', een waaier Noordzee- en Westhoekgedichten, van Bart Peleman uit 1987.