1905 – Gazet van Mechelen – Donderdag 25 oktober 1905 :

            “Door ene koe gedood.

            Verleden zaterdag avond, leidde pachter Verstrepen van Leest, eene koe van de

            weide naar huis en had de leikoord om de hand gewonden.

            Onderweg ontmoette hij een automobielrijtuig dat gedurig signalen gaf.

            Het dier doordit lawaai verschrikt begon eensklaps te springen en te loopen en

            daar Verstrepen het leizeel niet kon lossen, dat door het trekken der koe al

            vaster en vaster ging, werd hij omverre geworpen en over den straatsweg meer

            dan 500 meters verre gesleurd.

            Ten laatste kon hij de koord met een mes doorsnijden, doch hij had zulke

            verschrikkelijke kwetsuren aan het hoofd bekomen dat hij eenige ogenblikken

            later den geest gaf.

            Men had hem in eene herberg binnen gedragen, doch het was reeds te laat.

            Verstrepen was 40 jaar oud en laat eene weduwe met verscheidene kinderen

            achter.”

1905 – 16 november : De gemeenteraad besloot het kaairecht aan de Zenne vast te leggen

            op 10 centiem de ton en 25 ct per geladen of geloste boom.

            Er werd een taks geheven van 100 fr per jaar, op de “zangherbergen” (café

            chantants) , 50 fr per dag op tenten en  barakken of andere lokalen gebruikt voor

            danspartijen.

            “Orgels, orchestrions en automatieke speeltuigen tot het houden van danspartijen

            gebruikt” waren goed voor 5 fr per dag.

1905 – “Op dinsdag 28 november in de voormiddag is de genaamden Joseph Scheers,

            werkman, Brusselschensteenweg nr 172 te Mechelen woonende, omtrent 5 ure

            ’s morgens, aangerand geweest.

            En dit omtrent den herberg  van Pieter Jan Nuytkens in de Thisseltbaan.

            Scheers was rijdende met zijn trapwiel naar Mechelen.

            De aanranders waren twee zwart gemaakte personen. Hij  heeft twee slagen

            gekregen, de lanteern van zijn rijwiel hebben zij beschadigd en onbruikbaar

            gemaakt, doch hij heeft zijne aanranders niet kunnen herkennen.

            De veldwachter werd belast met het onderzoek.” (GA)

1905 – 30 november – Uit een brief van Burgemeester Bernaerts tot zijn ambtsgenoot van

            Mechelen :

            “Bij deze doen wij u kennen dat er langsheen de steenweg van Battel naar Leest

            op den weg langs den kassei veel grond weggespoeld is tengevolge der laatste

            regens.

            Derwijze dat de sluitstenen van den kassei dreigen om te vallen.

            Dientengevolge...verzoeken wij u vriendelijk van zonder verderen uitstel de

            nodige herstellingen aan de zoomwegen van bedoelden steenweg te willen doen

            uitvoeren. Den onderhoud van het bed van den kassei is tot onzen last, maar

            geenzins dien der zoomwegen...”

1905 – 14 december : De gemeenteraad keurde enkele veranderingen goed aan het

            gemeentehuis : het secretariaat diende vergroot en het “gevang” verplaatst,

            “derwijze dat dit laatste van de straat verwijderd zou worden”.

            In dezelfde raad verkreeg de maatschappij “Oud-Wapenbroeders” een  toelage

            van  300 fr voor de inhuldiging van hun vaandel.

22-02-2012 om 06:51 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – Gazet van Mechelen – 4 oktober :

            Maria Theresia “Moederke” DIDDENS – 100 jaar.

 “Zij die gedurig zeggen dat zij geen honderd jaar zouden willen worden, moeten zondag eens naar genoemde gemeente gaan, om te zien hoe zwakweg nog, moeder Diddens hare tien kruiskens draagt.

Dt is geen honderdjarige, dat is iemand die hoogstens tachtig lenten heeft beleefd, ja lenten, want zooveel winters kunnen er onmogelijk over haren omgebogen rug zijn gekomen.

Zij gaat en staat nog, bezoekt wekelijks de woon van O.L.Heer haren besten vriend, de Eenigste die haar overleefde.

Haar verstand is nog zo frisch en jeugdig, haar gestel zoo ongedeerd, dat de tijd die er zijnen tand aan waagde, de moeite toedroeg.

Rond 1 uur gisteren belden wij aan het renteniershuisken, krakend van netheid binnen en buiten, waar de brave eeuwelingen eene welverdiende rust geniet in het zoo zorgvuldig gezelschap van hare twee overgebleven kinderen.

Moeder was slapen, zegde mij juffer Serafiene, dat deed ze dagelijks : reeds voorzagen wij een mislukte reis, maar als de eerzame dochter hoorde dat het moeders “Gazet” betrof, moesten wij ons zetten en er hielp geen tegenstribbelen om uitstel, wij zouden moeder zien en spreken.

Een ogenblik later stond ze daar, met klinken en navorschenden blik den journalist aankijkend en hem eindelijk een hand toestekend bij een vriendelijk woord van welkom.

Vertrouwelijk, genietend onze kerschversche maar toch innige genegenheid, hebben we dan saam gelachten, verteld, gefilosofeerd en, rechtzinnig gezeid, vergeten dat de vrouw die voor ons zat meer dan tweemaal zoo een lange levensdraad werd toegemeten dan ons

tot nu toe werd verleend, en wij die dikwijls over onze jaren pruttelen !

Zij deed haar eerste communie in ’t jaar 16, ’t ellendigste jaar der verleden eeuw.

“De patatten rotteden op ’t veld en ’t koorn schoot op,” zegt ze, “dan was ’t hongersnood, de mensen liepen ’t veld op en vielen dood van honger !”

Nog dieper daalt zij in den voorraad harer herinneringen :

“In ’t jaar 14 waren de Pruisen hier, ’t was ruw volk, ze sprongen in den stal met blooten sabel en kapten en kerfden als duivels... en als Pius VI gevangen was door Napoleon dat hij door de koude werd gesleurd en de soldaat die bij hem was zijnen mantel op hem lei.”

Als wij haar vragen of zij het kasteel van Antwerpen heeft weten beschieten, lacht zij ons spottend toe, alsof wij nieuws van over 14 dagen zouden gevraagd hebben.

“Wel, wel, ’t kasteel van Antwerpen en gehoord ook, de kanonschoten : drie jaar heeft er Chasse opgezeten, maar de Franschman heeft hem weggejaagd.”

- Het doet me toch plezier dat ge gekomen zijt, zegt de oude, en vat onze hand.

Wat ik liefst lees in uwe gazet, dat is van Keizer Frans Jozef en weet gij waarom ? Omdat hij ook bieën houdt.

Zij is er altijd voor geweest voor de bieën, haar vader hield er, haar man heeft er gehouden, zelfs weet ze nog een dichtje, dat ze zong op tienjarigen ouderdom, gerucht makende met eenen ketel, om den beoogden zwerm te doen in den korf dalen, hoor :

En ik bezweer u, koning der bieën,

Dat gij zult komen vullen in ’t gras.

Om te geven honig en was

Om Gods altaar te versieren.

Dit alles werd zoo klaar uitgedrukt, zoo gemakkelijk in der ouderlingen geest ontworpen, dat wij verschoonbaar zijn, zoo wij soms de vrouw die voor ons zat, van “haarzakkerij en kerstzaken” hebben verdacht.

Maar hare hooge jaren zijn vastgesteld niet door de kerven die de tijd op de schors haren levensboom sneed, de engel der vernieling behandelde haar als een troetelkind, maar door het doopboek van haar geboortedorp LEEST  waar zij op 8 october van ’t jaar 1805 het eerste levenslicht aanschouwde.

Hare ouders waren landbouwers. Zij trouwde op 32-jarige leeftijd den vader harer twee overgebleven kinderen en leefde er 48 jaar mede in vree, geluk en trouwe plichtsbekrachtiging.

De landbouwstiel die nu, zoowel als in Abel’s tijd, de aangenaamste is in Gods oogen, verschafte haar brood.

Zij won vijf kinderen waarvan nog twee leven, Melanie en Serafiene, die moeder, zij verklaren het ons in allen eenvoud, “veel liever zien dan hun eigen leven”.

“Gezond is moeder altijd geweest, buiten eens dat zij door den wreden typhus aan den boord van ’t graf werd gebracht”.

En nochtans hebben wij gewerkt, verzekert de brave eeuwelinge denkend op die talrijke binnengehaalde oogsten, op die duizenden ketels melk in den stal gewonnen, over dat gedurig kampen tegen regen en wind, tegen de grillen van elk seizoen en de wisselvalligheden der zoo angstvolle broodwinning.

Het werk, integendeel, deed haar goed zekert ons die moedige bespiedster harer huiswegen, de sterke vrouw van het evangelie, de moeder die goed geweest zijnde voor hare ouders, in hare twee kinderen – mijn twee kwezelkens blaast ze ons in ’t oor – twee engels treft.

“Voor ’t overige zijn wij altijd christelijk geweest mijnheer,” zegt ons ’t moederke. “Altijd hebben wij samen den rozenkrans gebeden, ons volk naar de diensten laten gaan, langs daar ben ik gerust.”

Zij toont ons haren leidsman van over tientallen jaren, haren zwartgebeierden stevigen rozenkrans die haar noch onder dag of nacht verlaat.

Zondag – de goede ziel is er wat bang voor- komt de burgemeester van Leest haar gelukwenschen en zal de geestelijkheid en de wet van Duffel medefeesten met het heele dorp, dat algemeen moeder Diddens eert en acht.

In ’t klooster werd zij al ontvangen en wij moeten mede met haar tot de slaapkamer, waar de reeds verkregen geschenken staan te pronken.

Bij het vertrek heeft moeder haar glas dubbel garsten tegen onzen beker gestooten en gedronken op het heil van ons blad.

Zelfs heeft zij ons beloofd erbij te zijn als de Gazet haar eeuwfeest viert. Want grappig is zij wel moeder Diddens. Zoo vertelde mij iemand dat zij hem verleden week nog had gezegd : “Nu spoed ik mij naar huis om te zien of mijne kinderen reeds te huis zijn, de dag van heden kan men er geene zorg genoeg voor dragen.”

Wij vragen hier die drij zo voorkoomende hertelijke lieden verschooning, door ons gazetgebabbel aan meer dan honderd duizend lieden verteld te hebben, hoe braaf zij zijn.

Eene zoo wondere eeuwelinge als degene die wij heden bezochten, daarmede moesten onze lezers kennis maken.”

1905 – Gazet van Mechelen  - 9 oktober 1905 :

HET HONDERDSTE JAAR VAN MOEDER DIDDENS,

TE DUFFEL GEVIERD.

“Van verre reeds, toen wij heden naar deze bevolkte gemeente stoomden, kwam de gepaleerde kerktoren ons tegemoet geloopen en zwaaiden de vlaggen en wimpels zijner gothieke spits ons welkom toe.

Zoo stond hij daar in feestdos, en zag men thans in het zoo vaak door partijen verdeeld en gesplitst Duffel eene eendrachtige gemeente : allen, van minst tot meest, wilden moeder Diddens huldigen op den eersten dag van de tweede eeuw, die sinds deze morgen voor haar is aangevangen.

Overal staken nationale, Duffelsche (rood en geel) of pauselijke vlaggen uit venster of dak. Jaarschriften waren er bij dozijnen, dichten bij de macht, en daarmede niet tevreden, hadden vele lieden hunne gevels met gemaakte – of veldbloemen versierd.

Langs de Waarloos- Kerk- en Kiliaanstraten, langswaar de stoet in den nanoen moest voorbijkomen, had men sperren gepland, verbonden door ringen van gekleurd papier en veldgroen.

Het weer verdient een pluimken, maar de zonne die nu en dan een pruilend gezichtje zette, deed regen vreezen, en zelfs kwamen tweemaal de regenschermen voor den dag. Doch alles bepaalde zich bij dat dreigement en enkele druppeltjes, die den milden gouden zonnelach, welke tijdens den heelen stoet aanhield, zoveel te hartelijker een aangenamer maakten.

Wij gingen nogeens moederken groeten en werden er ontvangen als een harer kinderen : geerne vergaf zij ons dat wij verleden Woensdag heel haar leven aan het klokzeel hadden gehangen, en de eenvoudige schuchterheid van haar verdienstelijk bestaan haaden schuw gemaakt.

Om elf ure, bij kanongebulder en klokgelui, werd de eeuwelinge naar Gods huis gevoerd, in een prachtig rijtuig met twee paarden.

Voor haar gingen de heren gemeenteraadsleden van Leest – haar geboorteplaats – en Duffel, de flink gekostumeerde pompiers, en een vijftigtal onschuldige blonde kinderkopjes, als van engeltjes opgesierd, gekruld met moederlijke zorg en moederlijken trots.

Zij deden bloemen regenen waar zij voorbijzweefden en schenen om ter schoonst met de zon te doen, welker stralen alles in goud en schittering zetteden.

De kerk kon met moeite de aanwezigen bevatten : heel Duffel was daar om God te danken om die uitmuntende weldaad, in den persoon van moeder Diddens het dorp verleend.

De hoogmis werd met zes heeren gezongen, en voltrokken te midden der diepste ingetogenheid.

De Eerw. Heer Pastoor, na het Evangelie richtte van den stoel der waarheid het woord tot de jubilarisse.

Hij verklaarde het woord Salomon’s : “De ouderdom ligt op den weg der

rechtveerdigheid “ –en wist zijne parochianen en aanhoorders te ontroeren door de toepassing welke hij aan deze spreuk gaf, en de les die hij er voor ouders en kinders wist uit te halen.

Na een Te Deum, den Heere uit volle borst toegezongen, en door die kerk vol geloovigen beaamd, werd de gevierde terug naar hare woon gereden, terwijl hare levensloop op het aria der Brabaconne voor de kerk vertolkt, aan 5 centen te krijgen was.

Om half vier, brachten al de steen- en aardewegen die tot Duffel leiden, ongelooflijk veel volk aan. Ook de treins en stoomtrams losten er ontelbaren af, en toen de stoet in beweging kwam, waren koppen in plaats van kasseien te zien ter Kerkplaats, Kerk en Killiaanstraten.

De stoet was uit een 70-tal maatschappijen samengesteld, en oneindig beter dan ’t geen men gewoonlijk te zien krijgt.

De klassieke wagen van den landbouw ontbrak er weliswaar, maar in plaats van die verbeelde dorschende, boterende en drinkende boeren, had men ’t huwelijk van moeder Diddens over 68 jaar en de vier wagens der vier jaargetijden.

De TROUW, een opgediende tafel, waar bruid en bruidegom, benevens een tiental genoodigden, het zich heerlijk lieten smaken, en zongen als om spijs, deed iedereen hartelijk lachen, maar wat nog meer opziens baarde, waren dat veertigtal prachtig uitgedoste deernen, zoo lief van uitzicht als blakende van gezondheid, die, gravinnen en

Hertoginnen verbeeldende, daar zoo statig voorbijreden als waren zij voor die waardigheid in de wieg gelegd...

Een woord over de prachtige rossen die zij bereden : peerden van duizenden frank.

Vooral boer Delaet met zijne vier gemedailleerde hengsten, kreeg ongelooflijk veel bijval.

De lentewagen werd voorafgegaan door maagdekens die seringen droegen, de wagen zelf was bijzonder gelukkig opgevat en verbeeldde eene meersch in hellend vlak met natuurlijke zoden belegd, en duizenden lentebloemen bestipt.

Voor den zomerwagen droegen maagdekens rozen ; ook de leden van de flinke turnafdeling, broederlijk aaneengesnoerd door kransen van rozen, leverden het aangenaamst vertoon op : dat was nieuw en waarlijk “gevonden”.

Vergeten wij niet dat een drietal muzieken van Duffel en Leest dat alles vervroolijkten met hunne opwekkendste deuntjes, en het volk op ieder ogenblik zijne vreugd door handgeklap te kennen gaf.

Voor den Herfstwagen droegen lieve meisjes, in processiekostuum, chrysantemums, en op het gerij werd de wijnoogst verbeeld.

De winter werd voorafgegaan door meisjes die sparretakken droegen, en op het gerij zaten een twintigtal kabouterkens van tussen 3 en 8 jaar.

Als gedacht en opvatting, rekening houdend van de beperkte middelen, overtroffen die wagens al hetgeen wij tot hiertoe zagen, en gelijk wie dat alles ineen heeft gezet, hij haalt er de meeste eere van.

Volgden nog de reuzen. Cupido, de Vier Heemskinderen en het rad van avontuur.

Van policie of gendarmen spreken wij niet, de orde die nergens gestoord werd, moest dus niet ter hulp gekomen worden.

Op ’t raadhuis, waarvan moeder Diddens flink de 15 treden beklom, waren de gemeenteraden van Duffel en Leest vergaderd.

Drie schoone treffende redevoeringen werden er uitgesproken die alle drij iets beduidden, en zich niet bepaalden bij zeggende woorden.

Burgemeester Bernaerts van Leest, bracht haar een vergulde hanglamp, en zegde hoe blij haar geboortedorp was haar te mogen als eeuwelinge groeten.

Dokter D’Hoog gaf haar, in naam der commissie, een zilveren theeblad met bijhoorigheden, en roemde haare braafheid en het deftig voorbeeld dat heel hare levensloop opleverde.

Als het handgeklap een weinig bedaard was, stond moederken, die men zooëven den titel van “moeder der gemeente” gaf, recht, en de handen saamleggend, sprak ze :

“’t Is te veel, en veel te schoon, en al hetgeen dat ge komt te zeggen, maar..dat ik toch maar de vrede hier in Duffel kon brengen...”

Gouden wensch, moeder Maria-Theresia. Indien hij verhoord wordt, is de schoone gemeente van 8.000 zielen – een stad gelijk – waar de twistappel, eilaas, in te vele hoven bloeit, u veel verschuldigd.

Toen moederken weer buiten kwam en op de verheven stoep de bevolking groette, lachend, bevallig, vriendelijk, gelijk zij dat over 99 jaar zou gedaan hebben op den arm harer moeder, ontstond eindeloos gejuich en geroep uit de menigte welke de ruime plaats zoo dicht bezette dat men slechts nog hoofden zag.

Om 7 ure was het verlichting en om 8 ure vuurwerk.

Alles is ten allerbest afgelopen en zeker staat den dag van gisteren aangetekend bij de gevierde nevens haren eersten communiedag als de twee schoonste dagen der 36.500 die God haar verleende.

Eere aan Duffel, die haar op zoo eene voorbeeldige manier eene plicht wist te kwijten. Eere aan de gevierde, en hare twee bewaarengels, die God voor eene hele eeuwigheid bij moeder mogen laten.”

22-02-2012 om 06:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – 21 mei : Ter gelegenheid van 75 jaar België werd er te Leest een groot festival

            voor muziekmaatschappijen georganiseerd door de fanfare “Arbeid Adelt” en met

            de medewerking van het gemeentebestuur.

            Om 14 u werden de afgevaardigden van de maatschappijen ten gemeentehuize

            ontvangen en daarna werd er door burgemeester Bernaerts een

            gelegenheidstoespraak  gehouden “betrekkelijk ’s lands onafhankelijkheid en ons

            vorstenhuis, gevolgd door eenen heildronk aan zijne Majesteit den koning.. Dit

            feest is gevolgd geweest van algemeene verlichting en vuurwerk.”

            Bij die gelegenheid werd de nieuwe  standaard van de fanfare “Arbeid Adelt”

            ingehuldigd.

            Burgemeester Bernaerts :

            Mijnheeren, vergadert in de gemeente Leest, een dorpje waar land- en werkman

            leeft, met hart en ziel verkleefd aan den godsdienst en zeden zijner vaderen,

            vereenigd, om samen door vreugdetonen en volksfeest, bij de inhuldiging van

            onzen Nieuwen Standaard te vieren het 75-jarig bestaan van België’s

            onafhankelijkheid, zoo weze mijne eerste vreugdekreet : Leve de Koning !

            Andere dorpen zijn ons voorgegaan, andere nog zullen volgen met hunne

            blijdschap lucht te geven, bij het herdenken van het jaar 1830.

            ’t Jaar 1830, toen wij een juk afschudden dat ons te zwaar op de schouders woog,

            ’t jaar 1830 toen voor ons de eerste maal de zon van vrijheid scheen op onzen

            geliefden vadergrond.

            Dank aan die mannen van hou en trouw en vrome wilskracht, aan die mannen

            die aan God en hun land verknocht, immer voor ’t oog hadden dat : rust roest,

            en dat arbeid adelt ; aan die mannen die met onverschrokken moed, door

            eendracht sterk hebben getoond dat hij de vrijheid wou en won, de fiere

            Vlaamsche leeuw.

            Dank aan de dapperen, die goed en bloed voor die vrijheid pand stelden.

            Aan hen hulde van vurige dankbaarheid en liefde !

            Tot in den jongsten dag wezen hunnen namen met erkentelijkheid en eerbied

            herdacht.

            Mijnheeren, wat schoons, grootsch en nuttig er sedert toen door onze Vorsten is

            tot stand gebracht, is u allen bekend.

            Kunst, wetenschap, handel en nijverheid zijn zoo zeer ontwikkeld, gevorderd,

            en hebben ene zoo reusachtige uitbreiding genomen, dat vreemde Natiën, niet

            alleen met verbazing, maar zelfs met scheelziende blikken, onzen vooruitgang

            bewonderen.

            Overal mogen wij met fierheid spreken over onze landelijke instellingen.

            Hij leeft gelukkig de Belg, gesteund en gesterkt door godsdienst en plichtsbesef;

            hij begrijpt wat eerbied is en wat trouw en verkleefdheid vermag aan Vorst en

            vaderland.

            De Standaard, Mijnheeren, onzer muziekmaatschappij die zich bij deze

            plechtiging voor de eerste maal ontplooid heeft voor leuze : “Arbeid Adelt”.

            De Koning, onzen beminden vorst, laat geene gelegenheid voorbijgaan, zonder

            door raad en daad, die schone zinspreuk van onzen standaard te bevestigen.

            In alle omstandigheden toont Hij, dat Hij den landelijken arbeid hoog schat, en

            hem op eene bijzondere wijze genegen is.

            Wij zien Hem, op alle groote tentoonstellingen ons vee en onze voortbrengselen

            bewonderen den vooruitgang van onzen veestapel gemoedelijk bestatigen, en

            iedereen aanzetten, tot verbetering van dien nationalen rijkdom, die eene, om zoo

            te zeggen de eenigste levensbron is, van ons volksbestaan.

            Mijnheeren, ik acht mij gelukkig U allen mijnen hartelijken dank toe te sturen,

            voor uw welwillend antwoord aan onze uitnodiging.

            Uwe tegenwoordigheid bij deze nationale vreugdefeest, toont uwe

            vaderlandsliefde en verkleefdheid aan het Vorstenhuis, uwe aanwezigheid is een

            bewijs hoe zeer ge waardeert dat op onze dagen de gevoelens van

            vaderlandsliefde niet genoeg kunnen aangemoedigd worden.

            Mijnheeren, ik drink op de vriendschap, op de eendracht in ’t bijzijn en bijzonder

            van elke maatschappij in ’t algemeen onder al de maatschappijen hier aanwezig.

            Ik bid U, Mijnheeren, de gevoelens mijner dankbaarheid te deelen, en ze te

            brengen tot hulde van eerbied en liefde aan onze dappere strijders van ’t jaar

            dertig, aan de nagedachtenis van den 1^e koning der Belgen en aan den vorst die

            ons heden bestiert.

            Moge God hem nog vele jaren voor België’s heil besparen...

            Leve de Koning ! Leve het Vaderland !”

1905 – 28 mei : Jan Baptist Maes werd lid van het Weldadigheidsbureel benoemd, in

            vervanging  van de overleden Jan Lodewijk De Ruysscher.

            Openbare verpachting van het tolrecht “op den buurtsteenweg van Battel langs

            Leest naar Thisselt voor 2 jaar mits 1075 fr per jaar aan Pelagia Coosemans,

            de weduwe van Joseph Van Moer.” (GA)

1905 – 9 juni  - GvM : Diefstal in de werkhuizen van de Heren Dessain te Mechelen

            “In de zaak van diefstal van 150.000 fr. Geld, aandelen en zegels enige weken

            geleden is het parket afgestapt bij de herberg van Albert Goovaerts in de

            Winkelstraat (waar de rovers die dag langs geweest zijn). Het parket vergezeld

            van de betichten vertrekken nu (vanuit Leest) naar Hombeek-Heike en stappen af

            in de herberg van M. Van Ingelgom.

            De betichten (Torfs en Herreys) worden in tegenwoordigheid gebracht van de

            twee dochters Van Ingelghem, de moeder en Emiel Van De Rijck allen wonende in

            de gemeente en die morgen aanwezig in de herberg. De dochters en Van De Rijck

            verklaren dat er die morgen vier personen, vreemd aan de gemeente waren

            binnen gekomen en koffie met boterhammen hadden  genuttigd.

            Torfs zei dat dit de waarheid is maar Herreys blijft loochenen.

            Rond 4 uur in de middag vertrekt het parket opnieuw naar de gemeente Leest en

            Hombeek-Heike. Ditmaal waren het Torfs, De Nijs en Van Engelen die hier

            tegenwoordig waren. Men verlaat de herberg van Goovaerts en men vertrekt naar

            Hombeek-Heike naar de herberg van Van Ingelghem.

            Dezelfde ondervraging geschiedt hier ook door het parket tussen de getuigen en

            betichten, doch hier geraakt het spel volop in gang. Torfs die alles wil bekennen

            zegt op zeker ogenblik tegen De Nijs : ik heb van u 2.000 fr gekregen in twee

            briefjes van 1000 fr. En 45 fr. Kleingeld hetwelke ik heb laten wisselen bij M.

            Kempeneers te Brussel en voor dit geld moest ik zwijgen en zo ik niet zweeg zei

            Herreys, zullen wij u de nek afsnijden.

            Hiermee eindigt het onderzoek te Hombeek-Heike.” (KH)

            Uitspraak over de inbraak en diefstal in krant van 17/12 : Torfs kreeg 10 jaar

            opsluiting en 10 jaar ontzegging van zijn burgerrechten. Herreys, De Nijs en

            Van Engelen eveneens 10 jaar gevang en eeuwige ontzetting uit hun

            burgerrechten  en Lorio en De Campenaere 5 jaar opsluiting en evenveel jaar

            ontzetting uit hun burgerrechten. (KH)

1905 – 30 juli : Nog in het teken van de 75^e verjaardag van België had er op zondag

            30 juli een Te Deum plaats.

            Deze plechtigheid werd bijgewoond door de mandatarissen van de gemeente,

            door de leden van het Bureel van Weldadigheid en Kerkfabriek en door de

            Maatschappij der oude soldaten.

1905 – 31 augustus : Ook de “uitdeling der prijzen” in de gemeentescholen was in een

            speciaal kleedje gestoken.

            Op 31 augustus werd deze plechtigheid voorafgegaan door “vaderlandsche

            cantate en gevolgd  van een feestmaal de kinderen der scholen aangeboden.”

1905 – 1 oktober : De viering van de 75^ste verjaardag werd besloten met volksspelen.

            Die hadden plaats in de Alemstraat en de Kleinheidestraat.

22-02-2012 om 06:46 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – In 1905 werden door het Bureel van Weldadigheid van Leest 11 gezinnen

            volledig en 24 tijdelijk ondersteund.

            Voor de lichting 1905 waren er 22  lotelingen ingeschreven.

1905 – De 75^ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België gaf te Leest aanleiding

            tot verschillende manifestaties en feesten (zie verder per datum).

            Deze organisaties kostten 912,94 fr waarvoor de gemeente een krediet stemde van

            600 fr. De provincie kwam tussen voor 125 fr en het verschil werd gedragen door

            de fanfare “Arbeid Adelt”.

            Ook werden er bijdragen verleend aan de handboog- en bolmaatschappijen.

1905 – Gazet van Mechelen – 2 februari 1905 : “TWEE WONINGEN AFGEBRAND

            Dinsdag morgen rond 5u30, is er brand uitgebarsten in de hofstede van Jan

            Absillis. Het vuur was ontstaan in de keuken.

            Op eenige oogenblikken stond gansch het gebouw in lichtlaaie vlammen.

            De bewoners hadden alle moeite om zich in haast aan het vuur te onttrekken.

            De vlammen namen zulke groote uitbreiding dat de aanpalende woning van den

            werkman Hendrik Van Hoek, ook weldra in brand stond.

            Het vuur aangewakkerd door een hevigen wind maakte verschrikkelijke

            verwoestingen, en niettegenstaande de hulp die van alle kanten opdaagde, werd

            de hofstede gansch in asch gelegd en heeft men van de huismeubelen, oogst en

            landbouwgerief, niets meer kunnen redden dan het vee.

            Ook de woning van den werkman is totaal afgebrand.

            De schade is overgroot en beloopt verscheidene duizenden franken.

            Voor Jan Absillis is er verzekering. De wooningen behooren toe aan den heer

            Ooms van Mechelen.

            Hoe het vuur is aangekomen, weet men niet te zeggen.”

1905 – 7 februari  - Gazet van Mechelen –10/2/1905 :

                                          “De begrafenis van den heer Lod. De Ruysscher.

            Verleden dinsdag voormiddag, ten 10 ure, heeft in de parochiekerk van den H.

            Nicolaus de plechtige lijkdienst plaats gehad van den heer Lod. De Ruysscher,

            ondervoorzitter van het Vincentius a Paulogenootschap, schepen van den

            gemeenteraad en voorzitter van het Weldadigheidsbureel.

            Buitengewoon was den toeloop van de menigte, die er aangehouden had den

            alomgeachten volksvriend aan de liefde van zijner familie ontrukt, nog een laatste

            hulde te brengen.

            Arm en rijk, landbouwer en burger, heer en werkman, waren in den lijkdienst

            tegenwoordig.

            De kerk was veel te klein, om de overgroote menigte te kunnen bevatten.

            Op het kerkhof werd eene roerende redevoering uitgesproken door den heer

            burgemeester, waarin hij al de deugden afschetste van den geachten overledene.

            De nagedachtenis van den dierbaren volksvriend, M. De Ruysscher, zal lang in

            dankbaar aandenken blijven der inwoners van Leest, waar hij zoovele jaren

            gearbeid heeft voor het welzijn en het geluk der gemeente.

            Hij ruste in vrede en dat God hem het loon schenke den braven en rechtzinnigen

            christen weggelegd.”

            Ludovicus De Ruysscher was geboren te Kapelle o/d Bos op 1 oktober 1830 en

            overleed te Leest op 4 februari 1905.

            Hij was gehuwd met Maria Francisca Verhulst.

            De grote toeloop op zijn begrafenis was geen toeval : hij was bijna 36 jaar

            ondervoorzitter van Vicentius a Paulo, 27 jaar raadslid en 23 jaar schepene.

1905 -  “Op zondag 19 maart rond 9 ure ’s avonds is den genaamden Jan Briat, metser,

            wonende Thisseltbaan, gesteken in het linkerbeen.

            Dit had plaats aan de herberg van Victor Geerts in de Kleinheidestraat.

            Als vermoedelijke dader wordt opgegeven zekeren August Fierens, fabriekwerker,

            wonende te Blaesvelt Broekstraat en geboren te Leest op 10 september 1879.

            De gekwetsten werd verzorgd door Mijnheer dokter Van Assche van Hombeeck.”

            (GA)

1905 – 23 maart : Het hoofd van de “niet werkdadige” Burgerwacht heeft benoemd en

            aangesteld :

            1) als Sergeant-Majoor : Viktor Jaak Lauwers, landbouwer Leest.

            2) als Tamboer : Joseph Frans Huybrechts, werkman uit Leest. (GA)

1905 – 20 maart – Gazet van Mechelen :

             LEEST – BLOEDIG GEVECHT;

            Gisteren zijn een ploeg jongelingen met opzet van Blaesveld naer de gemeente

            gekomen om te twisten.

            Gansch den namiddag hadden hier en daar opstootjes plaats.

            Rond 10 ure werden de vechters buiten eene herberg gezet en nu begon de

            groote slag. Al spoedig lag een slachtoffer ten gronde, Priat 27 jaar oud, die

            door een messteek in den onderbuik getroffen werd. Het vechten was uit..!

            Het slachtoffer verkeert in bedenkelijke toestand.

            Het parket is verwittigd.”

1905 – 23 maart : Victor Diddens werd eerste schepen in vervanging van de overleden

            Jan L. De Ruysscher.

1905 – 29 april : Inhuldiging van het vaandel van de soldatenbond “Voor Vorst en

            Vaderland”.

22-02-2012 om 06:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1904 – 21 april : De gemeenteraad besloot eenparig :

            “Een eeuwigdurende vergunning van begraafplaats toe te staan op het

            gemeentekerkhof van Leest, tot het maken van eenen grafkelder en begraafplaats

            voor Mijnheer en Madame Bayoz, Mijnheer en Madame De Marré-Gerardi, en

            hunne kinderen en afstammelingen, van zeven meters vierkant grond, op

            voorwaarde dat er gestort worde in de gemeentekas van Leest, de som van 700

            franks, en in de kas van het plaatselijk Weldadigheidsbureel degene van 350 fr.”

            Op dezelfde gemeenteraad werd een bestek goedgekeurd van “den steenweg van

            Heffen naar Leest”, voor 178.840 frank.

1904 – Gazet van Mechelen – 2 september :  “EEN SUKKELAAR BESTOLEN

            De genaamde V., wonende te Leest, had enkele dagen geleden vlas gekocht en

            had dit in de Blaesveldse beemden te drogen gelegd.

            Verleden zondag was alles verdwenen. Een onderzoek ingesteld door de

            veldwachter van Blaesvelt bracht aan het licht dat de dieven richting Heyndonck

            waren ingeslagen. De garde van deze gemeente werd verwittigd en weldra had

            men den hand gelegd op den vlasdief.”

            Dezelfde dag in dezelfde krant:

            “Bij landbouwer Rumold Lodewijk Neefs werd bij een zijner runderen koolziekte

            vastgesteld.

            De Opziener-veearts schreef hem, bij monde van het gemeentebestuur, volgende

            maatregelen voor : ontsmetting van den stal, mest wegnemen en verbranden, den

            stal kuischen en daarna afgieten met kokend water alsook met een mengsel van

            pheniekzuur Braillol ok kopervitriool sulfate de fer 5%.

            De dieren gedurende 10 dagen opsluiten, het is voorzichtig de melk gedurende

            10 dagen te koken.

            Verder werd hem gevraagd zijn dieren jaarlijks te laten inenten, zoniet zou hij

            geen vergoeding krijgen bij een 2^de geval.”

            En ook : “Kasseiers die tussen Hombeek en Leest aan de steenweg werkten zijn

            dinsdag (30 augustus) aan slag geweest. Een hunner, de genaamde L. heeft een

            messteek bekomen in de zijde. Men heeft de gekwetste met een berrie naar de

            hoeve gedragen, alwaar hij op logist was. Dr. Van Assche heeft de gekwetste

            de nodige zorgen toegebracht.” (KH)

1905 – Stichting van de maatschappij  “Voor vorst en vaderland” (zie foto)

            De bond “Voor Vorst en Vaderland” werd in 1905 door de toenmalige

            veldwachter Constant Van Hoof en door Constant Spiessens gesticht.

            Niet veel later telde de maatschappij 100 leden.

            Het eerste bestuur bestond uit volgende personen : Frans Cnops, Jan Beullens,

            Frans De Hondt, Jan Verbergt, Frans Lauwers, Jacobs en voorzitter Constant

            Spiessens van de Heide. Later werd Corneel Cnops, die men “de kolonel”

            noemde, voorzitter.

            De leden werden in uniform gezet en droegen in feestkledij een mooie kepi (de

            zogenaamde “sjako”) en een kleine staf die gekleurd was met de nationale

            driekleur.

            Hun vaandel werd tijdens een groot festival op het dorpsplein door de kolonel van

            de Artillerie te Mechelen  aan de voorzitter overhandigd, die het dan overgaf aan

            Jozef Solie, vaandeldrager.

            Dit vaandel berustte samen met dat van de toenmalige Gildebroeders bij

            burgemeester Bernaerts. Tijdens de oorlog 1914-1918 werd het aldaar door de

            Duitsers gestolen.

            Voor 1914 vormde de maatschappij, in uniform, de erehaag rond het H.

            Sakrament tijdens de processies.

            Hun teerfeest ging door bij Noldus Teughels in “De Rozelaar”.

            Op 8 november 1955 mocht de maatschappij zich “Koninklijke” noemen.

            Toen zag het bestuur er als volgt uit : Erevoorzitter : Louis De Wit.

            Voorzitter: Victor Diddens. Bestuursleden : Corneel Solie, Jef Van Beersel uit de

            Vinkstraat, Rik Spoelders uit de Kouter en Albert Van den Brande uit de Grote

            Heide.  (DB-1955) 

            Victor Diddens uit de Warande die Jef Solie had opgevolgd als voorzitter bleef dit

            tot aan zijn dood in 1973.

            Nog even bleef de vereniging voortleven onder het voorzitterschap van zijn

            weduwe Pauline Van Boxom, maar in 1977 ontbonden de “oud-soldaten” hun

            vereniging en de meeste overblijvende leden werden lid van de N.S.B. 

22-02-2012 om 06:40 geschreven door Marcel Van Hoof

1903 – 18 november : Frans Beullens werd, in vervanging van de overleden Jan Baptist

            De Maeyer, gemeenteraadslid.

            Anselms Jédrie  (J.A. Huysmans) in De Band van februari 1981 onder “Salut  en

            de  Kost” over deze Frans Beullens :

            “Bij de “Witte Netelhoeve” van Tist Beullens, werd later het tweede hoeveke

            gebouwd voor zijn broer Sooi. Men zei van dezen, dat hij maar de helft van het

            alphabet meester was, toch bracht het dien tot Schepen der Leestse

            gemeenteraad.

            Rond dit tijdstip kwamen de boerenkrisisjaren : drie frank voor honderd kgr.

            patatten aub en vijf en zeventig centiem voor een glas bier, merci...

            Mijn schoonvader Louis De Rooster en de schepenen Sooi (Frans) Beullens en

            Prospeir Busschot, komen op een nacht van een bestuursvergadering der fanfare

            Sint Cecilia, en onderweg, even over de Molenbeek, zei mijn schoonvader :

            “Vrienden, wij boerkens, wij moeten eraan, wij zijn te oud om nog te leren, zoals

            dat jong volk van Rik Verbeek, met hun selder en tomatenserren, maar wij met

            onze riek en gaffel, wij kunnen niet beter dan gaan wild toeken voor de kost !” 

            ...

            “Wette wat Louis,” zei Sooi Beullens, “in den hof hebben wij voor keukengebruik

            een honderdtal spruitstruiken staan, en eergisteren was ik in de Mechelse

            Botermarkt, en daar zag ik een wijveke, achter een paar bakskens spruiten staan,

            die door mekaar verdringende huisvrouwen werden gewild. Ik vertelde zulks thuis

            en stelde voor : we gaan de onze ook trekken ! En ze lachten mij wel eerst uit,

            maar  gisteren, na samen drie uren werktijd, waren wij al klaar !

            En vandaag reed ik met van achter op mijn fiets een baaltje gekuiste spruiten

            naar Mechelen, en bracht drie honderd frank thuis !...”

            “Reken maar,” zei kabouter Beullens.

            Later zei mijn schoonvader eens : “Ze mochten voor dien Beullens, om zijn

            pioniersvondst , in de Bist een standbeeld op zijn spruitenveld zetten, en onder

            aan de voet erbij gebeiteld : “Hij leerde ons Leestenaars spruiten telen”. “

            Frans (Sooi) Beullens (°Leest 22/6/1857, +Leest 5/8/1931) was een zoon van

            Pieter Joannes en van Marie Rosalie Verlinden.

            Hij huwde een eerste maal te Hombeek op 7 juli 1881 met Maria Victoria Neefs

            die hem 13 kinderen zou schenken.
            Sooi Beullens hertrouwde te Leest op 14 mei 1895 met Joanna Maria De Hertogh

            die hem op haar beurt 14 kinderen schonk.

            Bij de geboorte van zijn 25^ste kind (Albert) werd de toenmalige koning Albert

            peter.
            Frans "Sooi Beullens bewoonde de "Witte Netelhoeve" in de Bieststraat.
            Een eeuw voordien behoorde dit hof aan het gezin Johannes De Laet-Anne Marie
            De Laet.
            In 1727 stond op die plaats het "huys en hoff" van Antoon Fiereman.

21-02-2012 om 16:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1902 – 13 oktober – Gazet van Mechelen :

                                     GEZONDMAKING DER ZENNE

“De heeren Hanssens, burgemeester, Nowé en Debacker, schepenen, F. Campion, gemeenteraadslid, Vankelecom, secretaris en Hauwaert, bouwkundige van Vilvoorden ; Le Blus, schepene van Mechelen ; Van Kelst, burgemeester van Elewyt; De Roye de Wichem, burgemeester van Eppeghem; Bombergen, secretaris van Hofstade ; De Saeger, burgemeester van Hombeeck, Haesaerts, schepene van Rumpst; Sterckx, burgemeester van Sempst;  Coenen, burgemeester van Weerde, vergaderd op het gemeentehuis van Vilvoorden, op donderdag 18 september 1902, te 2 ure namiddag, na mededeeling ontvangen te hebben van het Verslag der Zeevaartinrichtingen dat handelt over de werken van gezondmaking betrekkelijk den loop der Zenne, na beraadslaging, hebben met eenparigheid op het voorstel van M. Campion, de volgende dagorde gestemd : 

Overwegende, dat de rivier der Zenne beneden het zoogezegde gesticht van klaarmaking te Haren, eenen zetel van verpesting vormt, die bijzonder nadelig is aan de belangen der aanpalende gemeenten;

Dat zelfs verscheidene gemeenten op afstand der rivier gelegen door den toestand lijden ;

Dat in 1866 er aan de stad Brussel voor 9 millioen toelagen verleend werden om de Zenne gezond te maken, zoodanig dat de gemeenten aan den lageren loop gelegen niet meer zouden te klagen gehad hebben en zij in plaats van besmet en walgelijk water, een zuiver en schadeloos water zouden bekomen hebben ;

Overwegende, dat de stad Brussel hare verplichting niet vervuld heeft voor wat de zuivermaking van het water der stadsbeken betreft en dat de aanpalende gemeenten der Zenne, beneden Haren, nog altijd meer dan ooit besmet blijven door de verpestende en doodende uitwasemingen ;

Dat de klachten, die in 1866 reeds zeer talrijk waren, nu algemeener, ernstiger en meer gerechtvaardigd zijn ;

Dat inderdaad de afdrijving der vuilnissen van een groot deel van den Brusselschen omtrek, die vroeger langs de opene Zenne plaats had, hedendaags gebeurt door eenen gesloten afloop tot Haren, waar men aan de rivier de bedorven stoffen teruggeeft, wier nadeelige invloed zoveel te grooter is, daar zij bij gebrek aan aanraking met de lucht geene enkele zuivering ondergaan hebben ;

Overwegende dat, alhoewel de ondergeteekenden het gezamentlijke ontwerp der haveninrichtingen goedkeuren, het nochtans plaats geeft de welwillende aandacht van het Staatsbestuur op een deel der werkten te trekken, dat voor onloochenbaar gevolg zou hebben den tegenwoordigen toestand nog te verergeren ;

Dat men inderdaad voorstelt de wateren der kleine Zenne in den scheepdok der Saincteletteplaats te brengen, om ze in het Zeekanaal te laten vloeien. Dat daarenboven de wateren van het klimmen der Molenbeek te Laken, de vijvers van het Koninklijk Domein  en van den Buikgracht te Neder-Over-Heembeek insgelijks rechtstreeks in het Zeekanaal zouden gebracht worden ;

Dat het ontwerp ook de afdrijving bevat langs eene nieuwe vergaarbeek, der besmette wateren van de gemeenten Anderlecht, St Jans Molenbeek, Laken en St Pieters Jette ;

Dat deze wateren der stadsbeken volgens het ontwerp der Zenne zouden vloeien beneden de spoorbrug van Laken, in afwachting dat een nieuwe afloop tot Haren zou gebouwd worden ;

Overwegende  dat uit de aanneming van dit ontwerp zou voortspruiten dat de Zenne na van een groot deel van haar zuiver water beroofd te zijn meer dan ooit besmet zou worden beneden Haren, met al wat haar nog zou kunnen bederven ;

Om deze beweegreden :

Teekenden krachtdadig verzet aan tegen den ongelukkigen toestand waarin de gemeenten van den benedenloop zich bevinden, en verzoeken vriendelijk het Staatsbestuur het ontwerp te willen volledigen, door eene oplossing te vinden, die van aard weze om aan de inwoners der belanghebbende gemeenten voldoening te geven ;

Duiden als afgevaardigden bij de overheden aan : MM. Hanssens, burgemeester van Vilvoorden ; Le Blus H., schepene van Mechelen ; de Roye de Wichem A, burgemeester van Eppeghem ; Haesaerts G.A., schepene van Sempts,; Coenen L., burgemeester van Weerde ; en Hauwaert J., bouwkundige te Vilvoorden en gelasten hen dringende voetstappen aan te wenden, om in den korst mogelijken tijd eene voordeelige oplossing te bekomen.

De afgevaardigden in het Komiteit vereenigd, hebben aangedjuid als voorzitter M. Hanssens, burgemeester van Vilvoorden en als secretaris M. Coenen, burgemeester van Weerde.

Het Komiteit  heeft de toetreding gevraagd der gemeenten Haren, Neder over Heembeek, Machelen, Heffen, LEEST, Heyndonck, Terhaeghen, Boom, Waelhem, Duffel en Lier.

Verscheidene gemeenteraden hebben eene beslissing in dien zin genomen.

De heer Gouverneur der Provincie Brabant heeft zijne hulp beloofd.

Ten einde de rechten te doen gelden bij het Staatsbestuur, heeft het Komiteit de Heeren Senators en Volksvertegenwoordigers uitgenoodigd tot eene vergadering die zal plaats hebben op woensdag 15 october om 11 ure, op het paleis der provincie te Brussel.”

1902 – “Op zondag 2 november rond 5 ure namiddag is alhier in de gemeente, aan den

            gemetsten afsluitingsmuur van ’t kerkhof een steunpilaar gedeeltelijk afgebroken

            door vier jongelingen van Stuivenberg onder Mechelen.

            Een der daders werd door koster Hellemans aangehouden.

            Het is de zoon der dochter van zekeren persoon van Stuivenberg genoemd

            “de Pender”.

            Een andere medeplichtige moet Van der Meulen genoemd zijn. De gendarmerie

            stelde een onderzoek in.” (GA)

1903 – Het getal ingeschrevene lotelingen voor de nationale militie voor de lichting

            1903 bedraagt 15.

1903 – “In Leest worden geen veemarkten gehouden.” (brief aan de Gouverneur)

1903 – In 1903 staken enkele vooraanstaanden van Blaasveld en omstreken hun hoofden

            bijeen en stichtten een vee- en paardenverzekering.

            Voor Willebroek waren dat Eduard en Xavier De Jonghe, voor Blaasveld

            burgemeester  Alb. Lefebvre, Louis en Frans Van Baelen, voor Hombeek J. Van

            Doren en voor Leest burgemeester Jaak Bernaerts.

            (’t Vaartland-nr.3 1977)

1903 – In de nacht van 20 op 21 februari is er een poging tot inbraak gedaan in de Sint

            Jozefskapel. Het slot en de deur werden beschadigd maar er werd geen diefstal

            geconstateerd.

1903 – 15 maart – Gazet van Mechelen : Leest – Poging tot diefstal

            “Eén dezer nachten heeft men ingebroken in de woning van de wed.Selleslagh.

            De schelmen zijn echter teleurgesteld moeten vertrekken, want de bazin had

            ’s avonds te voren de tooglade met het geld naar hare slaapkamer genomen,

            zodat ze zonder buit zijn moeten vertrekken. Het schijnt dat men vermoedens

            heeft op zekeren persoon.”

1903 – 9 april :  Rond 15u30 vonden Lodewijk Hellemans, 31-jarige koster en Karel   

            Huybrechts, werkman van 61, beiden wonende te Leest, op de oever van

            de Zenne aan “de Bleukens” het lijk van een pasgeboren kind.

            Ze brachten het naar het gemeentehuis.

            Het kindje was geheel naakt zou volgens onderzoek ongeveer 40 dagen

            in het water gelegen hebben. Het lijkje was in staat van ontbinding.

            Er waren geen hoegenaamde tekens die tot identificatie zouden kunnen

            leiden. tjeDe leesthkostermen op de Zennedijk aan de Bleukens het naakte lijkje

            van een baby van het mannelijk geslacht. Het werd naar het gemeentehuis

            overgebracht.

            (Uit : Burgerlijke stand Leest Overlijdens 1903 Akte 11)

1903 – 16 april : Jozeph Selleslagh, een landbouwer uit de Tisseltbaan, werd lid van het

            bureel van Weldadigheid, dit in vervanging van Karel Van den Sande. (GR)

1903 – 9 mei : “De gemeentescholen worden vanaf maandag voor 14 dagen gesloten,

            tengevolge van het bestaan der Roodekoorts, dit op verzoek van geneesheer

            De Becker.

            De klassen worden gewit met een mengsel van kalk en phenique water.

            De banken en schoolmeubelen behoorlijk gezuiverd en de schoolbehoeften

            verbrand.” (GA)

1903 – 10 mei : “Omtrent half twaalf ’s avonds, terwijl de genaamden Joseph Croes en

            Joseph Scheers, werklieden woonende te Mechelen Battel, huiswaarts keerden,

            werden zij ter plaatse Kleinheidestraat, rechtover de woning van De Borger,

            tegen het lijf gelopen door zekeren Frans Selleslagh, landbouwer te Leest

            Kleinheidestraat, welke begon te tieren.

            Selleslagh smeet zijn rijwiel ten gronde, trok een revolver uit zijn zak en loste een

            schot op de genoemde twee personen, zonder hen te treffen.

            Croes heeft Selleslagh een slag met de hand toegebracht waarna deze laatste zijn

            rijwiel opgenomen heeft en zich begeven heeft naar de woning van Constant

            Fierens, herbergier Kleinheidestraat.

            Deze Fierens heeft Selleslagh zijn wapen afgenomen om verdere onheilen te

            voorkomen, den revolver was alsdan nog voorzien van scheuten met kogels.

            De volgende dag heeft de veldwachter op zijne dagronde, van het gebeurde

            kennis gekregen en het wapen in beslag genomen alsdan nog voorzien van een

            schot.”   (GA)

1903 – 14 mei : De gemeenteraad werd er door de provinciegouverneur op gewezen dat

            de gemeentescholen overbevolkt waren.

1903 – 18 juli : “Bij Koninklijk Besluit van den 18 juli 1903 is de medalie van 3^e Klas

            toegestaan geweest aan :

            1) Jan Briat, metser, wonende te Leest en

            2) Pieter Jan Teughels, smid, wonende te Battel onder Mechelen,

            voor het redden van eenen drenkeling inden loop van 1903 te Leest”. (GA)

1903 – 8 september - Gemeenteraad   verzoek om eretekens :

            “Mr Frans Lodewijk Troch, daglooner, geboren te Leest den 8 mei 1834, en

            er wonende, de bediening van gemeente grafmaker waarnemend sedert 1 januari

            1861 en ze voortdurend nog wxaarneemt. Dat dezen persoon van goeden naam en

            faam is, dat hij altijd in zijne bediening werkzaam, belangloos en zelfopofferend

            is geweest. Hij (de Raad) stelt dus voor aan Zijne Majesteit den Koning te

            smeken, aan dezen verdienstelijken man te vergunnen de Medalie van 1^e Klas

            ingesteld door Koninklijke Besluiten van 21 juli 1867, 23 october 1882 en 15

            januari 1889.

            Overwegende dat genoemde Frans Lodewijk Troch zijne bediening met

            nauwgezetheid en op eervolle wijze waargenomen heeft besluit de Raad de

            Koning te smeken...

            M.M. 1) Wauters Lodewijk, geboren te Leest, den 28 februari 1835, lid van het

            bureel van Weldadigheid sedert den 19 september 1877.

            2) Jan Dumont, geboren te Orsmael Gussenhoven, den 21 november 1851,

            hoofdonderwijzer der gemeenteschool sedert den 9 november 1878.

            3) Piet Edward Vloeberghen, geboren te Leest den 21 augustus 1832, lid van de

            kerkfabriek sedert den 4 april 1874.

            Dat deze drij personen van goeden naam en faam zijn.

            Dat zij altijd in hunne bedieningen werkzaam, belangloos en zelfopofferend zijn

            geweest.

            Hij stelt dus voor aan Zijne Majesteit den Koning te smeken aan deze

            verdienstelijke mannen te vergunnen de Medalie van 3^e Klas...”

1903 – Schoolbevolking op 5 oktober :

            Gemengde school :

            Klas van de hoofdonderwijzer : 56 leerlingen

            Klas van de hulponderwijzer : 70 leerlingen.

            School voor meisjes :

            50 leerlingen.

1903 – 7 november : “Omtrent half twaalf des avonds is er schade toegebracht geweest

            aan de woning van Henri Theodoor Van den Heuvel, herbergier en winkelier

            dorp “In den Belle Vue” aan de kerk.

            Men heeft stukken pannen en stenen op de deuren en slagvensters geworpen,

            terwijl de bewoners te bed waren.

            Zekeren Emiel Nagels van Battel Auwegem Warande zou een der daders zijn.

            De gendarmerie werd belast met het onderzoek. (GA)

21-02-2012 om 16:27 geschreven door Marcel Van Hoof

1901 – Gazet van Mechelen 13 december 1901 :

            HOEVE AFGEBRAND

            “Dinsdag middag is de hoeve afgebrand van M.E. Wouters in de Winkelstraat.

            Alles is in de vlammen omgekomen. Alleen de meubelen waren verzekerd.

            De schade is overgroot. Oorzaak van het vuur onbekend.”

                         De STEENOORDHOEVE in de Winkelstraat.

Ongeveer halfweg de Winkelstraat staat de boerderij van de familie Schillemans. De huidige gebouwen werden er gezet door de voormalige eigenaar en bewoner Victor De Boeck. Dit gebeurde in 1902 nadat hij de resten van de uitgebrande hoeve had gekocht van Jozef Wauters.

Georges Herregods kon,(DB-Mei 1981)

 aan de hand van de rekeningen van de kerkfabriek (aanvang rond 1600), de achtereenvolgende eigenaars en bewoners terugvinden. Op de hoeve stond namelijk een kleine cijns van 4 stuiver, 1 oord jaarlijks aan de kerk te betalen.

Jan Peeters was eigenaar voor 1617, zijn erfgenamen bleven er tot in 1631.

Willem Bulens woonde er rond 1631. Jan Bulens volgde hem op van 1539 tot 1673.

Cornelis Bulens woonde er van 1681 tot 1700.

Jan Verspreeuwen kwam de cijns betalen van 1700 tot 1720.

Anthoen Vermerchtem verbleef op de “Steenoord” van rond 1721 tot na 1728.

Hij was kerkmeester op de parochie en gehuwd met Joanna Vleminckx.

Op het plan van Jan Van Acoleyn was de boerderij goed voor 320 roeden.

Buiten zijn boerderij bezat Anthoen Vermerchtem nog 4 bunders, 1 dagwand en 35 roeden.

Anthoen Hertogh zat op de hoeve van rond 1746 tot 1768.

Gulielmus Van Seghvelt van rond 1769 tot op het einde van de eeuw.

Petrus Fierens rond 1820.

Carolus Wauters rond 1833. Hij was de zoon van Antoon en van Anna Monica Bulens. Hij werd geboren op 17 mei 1792 en huwde Isabella Leemans. Carolus Wauters overleed te Leest op 31 augustus 1872.

Na Carolus Wauters woonden op het “Steenoord” twee broers en een zuster, allen ongehuwd : Jozef, Louis (die schepen was en voorzitter van het weldadigheidsbureel) en Melanie Wauters.

Nadat het woonhuis was afgebrand, in december 1901, verkocht de familie Wauters de rest van de hofstede aan Victor De Boeck, om zich een herenhuis te bouwen op de Kouter rechtover het parochiehuis. (waar later aalmoezenier Herregods zou verblijven)

Victor De Boeck, die gehuwd was met Antonia Spoelders, herbouwde het woonhuis. De oude schuur van de vroegere boerderij stond er nog. Ze had 8 grote pijlers en dateerde uit 1716. Dat jaartal stond gegrift in een van de drie beuken balken. De schuur werd door Alfons De Boeck afgebroken. Achteraan, tussen schuur en woonhuis, stond vroeger een karhuis, dat begroeid was met klimop.

Na Victor De Boeck bleef zijn zoon Fons op de boerderij. Hij was gehuwd met Henriette De Prins.

In 1962 kwam de boerderij in handen van Rene Schillemans-Maria Alsenoy.

1902 – “De prijs van eenen werkdag, voor de onderstanden ten huize verleend, voor ‘t

            jaar 1902, wordt voorgesteld op fr : 1,10.” (GA-6/6/1901)

1902 – In 1902 kregen de muzikanten van de fanfare Sint Cecilia een pet aangeboden

            waarvan de kostprijs voor de fanfare op 2,50 fr/pet beliep.

            (GvM,12/10/1979)

1902 – Secretaris Van den Bossche blijft behouden als “agent opsteller voor de

            landbouw optelling voor 1902.”

1902 – De toelage van de provincie voor het lager onderwijs voor het dienstjaar 1902

            beliep 591 fr.

1902 -  In de gemeente verblijven “geene personen welke de noodige machtiging bezitten

            om geneeskundige vakken uit te oefenen”.

1902 – De schoolbegroting voor het jaar 1902 beliep 120 fr, hetzij 2 fr per leerling.

1902 – In april vroeg de gemeente, in het kader van de komende wetgevende kiezing

            van 29 mei, een aantal oproepingsbrieven aan, hetzij :

            -voor 210 kiezers met 1 stem, -voor 110 kiezers met 2 stemmen, -voor 100

            kiezers met 3 stemmen.

1902 – 13 april : Gemeenteraadslid Victor Diddens  legt de eed af in handen van

            burgemeester Bernaerts, als nieuwbenoemde patentzetter.

1902 – 21 april : “De genaamden Guillielmus Huybrechts, werkman aan den ijzeren weg,

            wonende te Leest, heeft een ongeval gehad met den trein van de Maatschappij

            Mechelen-Terneuzen.

            De plaats van het ongeval schijnt te liggen tussen statie Thisselt-Blaesvelt en de

            woning van Huybrechts. De ongelukkige werd in het gasthuis van Mechelen

            opgenomen.” (GA)

1902 – 22 mei : De Kantonale Inspecteur dringt aan tot de inrichting van een nieuwe klas

            bij de gemeenteschool :

            “De Raad, overwegende dat onze gemeentescholen bijgewoond worden door een

            middelmatig getal van 60 leerlingen voor de klas van Mr Dumont ; een

            middelmatig tal van 70 à 75 leerlingen voor de klas van Mr Moons en dat het

            hoogste getal leerlingen der klas van Jufvrouw Moons beloopt tot 50 ; dat de

            inrichting van het onderwijs tot heden goed voldaan heeft en dat met een juiste

            verdeling toe de passen van de ouderdommen voor het bijwonen der scholen, het

            maximum wettelijk niet zal overtroffen worden.

            Zoo is de Raad van gevoelen dat het inrichten eener nieuwe klas bij de

            gemeentescholen , hem dunkens, heden niet dringend is.” (DB-1958)

1902 – 8 juni : Is verdwenen uit de ouderlijke woning de genaamde Victor Jan Verbeeck,

            landbouwer, oud 16 jaar. Wonende te Leest en zoon van August Verbeeck en van

            Susanna De Blick. Hij werd geboren te Leest op 30 maart 1886.

            Zijn persoonsbeschrijving : lengte 1 m 56, zwart haar en wenkbrauwen, grijze

            ogen, kleine neus, baardeloos struis voorkomen.

            Kledingsstukken waarvan hij drager moet zijn : groen geperkte klak, groenachtige

            broek en vest, bruin geperkte veston, grijs hemd, schoenen met riemen en grijze

            kousen. (GA)

1902 – Brief gemeentebestuur van 10 juli : “...in onze gemeente bevinden zich geene

            blinden noch doofstommen.”

1902 – 11 augustus : “Om 3 ure ’s morgens is er aan de woning van den smid Louis

            Spiessens weggevoerd geweest : de twee wielen met toebehoorten van eenen

            wagen dewelke teruggevonden zijn in het Spoor van den Ijzerenweg van Mechelen

            op Terneuzen alhier op omtrent tien meters van den overgang aan den steenweg

            naar Thisselt.

            Omtrent 4 ure ’s morgens zijn drij personen die Willebroeck moeten bewoonen

            binnengekomen in de herberg van Louis Steenmans Blaesveldstraat alhier, doch

            niet eene dezer drij is erkend ; zij zijn vervolgens gegaan bij Petrus Jan De

            Muyer en de weduwe De Muyer Thisseltbaan, waar zij naar melk vroegen.

            De gendarmerie stelde een onderzoek in.”  (GA)

21-02-2012 om 11:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1901 – EEN AREND GESCHOTEN – (GvM-24/2/1901)

            “Men komt ons te melden, dat M. Verlinden-Coenraets, een dezer dagen, tusschen

            Heffen en Leest, op de boorden der Zenne een arend heeft neergeschoten.

            De grote roofvogel van het Zuiden hier aangeland, was juist bezig met eene duif

            op te peuzelen, als hij het schot tot belooning in de hersenen ontving.

            Hij meet niet minder dan 1,30 meter.

            Men zal dien prachtigen vogel laten opvullen.”

            53 jaar later herhaalde deze geschiedenis zich, toen jachtwachter Remi Spoelders

            een visarend neerschoot met in zijn bek en klauwen een karper van 750 gram.

1901 – 6 maart :

            “Het livret en de militaire kledingsstukken van den verlofganger Karel Lodewijk

            GEERTS, militiaan van 1894 van het 8^e Linie regiment, zijn op 6 meert 1901

            vernield bij het afbranden van zijne woonplaats.

            Dientengevolge zal dezen verlofganger de heerschouwing slechts in

            burgerklederen en zonder livret kunnen bijwonen.”  (GA)

1901 – In 1901 deed het gemeentebestuur van Leest “eene nummering der woningen”.

1901 – Gazet van Mechelen – zaterdag 9 maart 1901 :

            LEEST – VERSCHRIKKELIJKE BRAND

            “Woensdag avond zijn alhier op de Leestse hei, drij werkmanswoningen totaal

            afgebrand. De brand is begonnen omtrent half zes, en rond 7 ure lag alles in puin.

            Men weet niet hoe het vuur is aangeraakt. De schade beloopt op ruim 5.000 fr.”

1901 – Gazet van Mechelen – zondag 31 maart 1901 :

            GROOTE BEGANKENIS –

            “Op den 2den Paaschdag heeft te Leest de groote begankenis plaats ter eere van

            den H. Cornelius, wiens bijstand aldaar in de parochiekerk, sedert jaren, onder

            een grooten toeloop van geloovigen wordt ingeroepen.

            De diensten zullen dien dag geschieden als volgt : om 6, 7, 8, 9 en 10 uren

            worden de missen gecelebreerd ter eere van den H. Cornelius.

            Het lof zal plaats hebben in den namiddag om 3 ure.”

1901 – Gazet van Mechelen – 13/4/1901 :

            PRACHTIG CONCERT

            “Ter gelegenheid der opening van het prachtig Speelhof in het lokaal “Het

            Paard” te Battel bij den heer Moons, zal er op zondag a.s. om 5u30 een

            luisterrijk concerto plaats hebben door de fanfarenmaatschappij”Arbeid Adelt”

            van Leest, onder het kundig bestuur van den heer J. Van Aken.

            Het zal er dus aan geene toeschouwers en kunstliefhebbers ontbreken.”

1901 – Gemeenteraad 18 april :

            “Overwegende dat den winter van 1900-1901 langdurig geweest is en ingezien

            den prijs der kolen zeer hoog was, en dat ten dien gevolge de sommen in de

            schoolbegrooting van 1900 voorzien voor verwarming der gemeentescholen

            onvoldoende zijn om de gedane uitgaven te dekken, besluit de raad eenparig :

            er wordt buitengewone toelaag verleend voor die verwarming te weten : aan

            den heer Dumont, voor de gemeente gemengde school van vijftig frank ; en aan

            Juffrouw Nees, voor de gemeentemeisjesschool, van vijf en twintig franks”.

            In dezelfde  raad werd het plan en bestek goedgekeurd, betreffende het ontwerp

            van “den steenweg van Hombeek naar Leest”.

            Lengte van de steenweg : 3221 m waarvan 1500,5 m onder Leest viel.

            Kostenraming : totaal 125.763 fr. Daarvan had Leest53.093 fr te dragen.

 1901 – GvM- 3 mei 1901 : K. Slachmuylders uit Leest behaalde een 3^de prijs in een

            veeprijskamp te Mechelen. Goed voor een prijs van 100 fr.

            In de jury zat de Leestse burgemeester Jaak Bernaerts.

1901 – 18 mei : De Mechelse familie Breckpot kreeg van het Leestse gemeentebestuur

            toestemming : “tot het maken van eenen grafkelder op 3 meters vierkant grond

            op ’t gemeentekerkhof alhier. De vrager verbindt zich aan de gemeente te betalen

            de som van 300 franks, en daarenboven een gift te doen aan ’t Bureel van

            Weldadigheid der gemeente van 150 franks.

            Overwegende dat het kerkhof eene grootte heeft van 45 a 75 c en dat het

            middelmatig getal overlijdens beloopt tot omtrent 30 per jaar...”

1901 – 6 juni : De weduwe Joseph Van Moer-Coosemans verkreeg voor twee jaar, mits

            870 fr per jaar, het tolrecht “op den steenweg van Battel naar Thisselt langs

            Leest”. (GR)

1901 – Op dinsdag 22 oktober hadden er verschillende vechtpartijen plaats in de

            Winkelstraat, in  en aan de herberg van Alexander Goovaerts.

            “Zekeren Louis Van Dam, landbouwer alhier Koeistraat is aangerand geweest

            door den genaamden Briat Jan, metser en herbergier Thisseltbaan te Leest.

            Verscheidene andere personen zouden slagen bekomen hebben...” (GA)

1901 – 31 oktober : De inwoners van Leest werden verzocht om aan rupsenzuivering

            te doen. Dit werd twee maal afgekondigd na de zondagse mis.

            Personen die in gebreke bleven werden persoonlijk ten huize verwittigd door de

            veldwachter.  (GA)

1901 – “Op zondag10 november is er in de gemeente gevochten geweest in en aan de

            herbergen van Jan Pieter Lauwens en Karel Vleminkx, Winkelstraat.

            Door de navermelde personen van Mechelen : Van den Camp Jan,

            beenhouwersgast te Stuivenberg, Van Winge Emiel, werkman bij Suetens,

            stadsraap mestpachter van Mechelen en wonende te Stuivenberg en Absillis Jaak,

            werkman op Stuivenberg.

            Eerstvermelden persoon is in het gemeentegevang opgesloten tot waarborg der

            rust.

            In den nacht tusschen zondag en maandag moeten de twee laatstvermelde

            personen , vergezeld van Van Winge Eduard en Louis, landbouwers te

            Stuivenberg, in het dorp geweest zijn.

            De kas dienende tot aankondiging der wettelijke afkondigingen geplaatst aan

            ’t gevang is van den muur gebroken en beschadigd geworden.

            Terplaatsing der vechting is een mes gevonden geweest, en den persoon die

            Opgesloten geweest is was ook drager van een mes.” (GA)

1901 – Op 23 november deed burgemeester Bernaerts een aanvraag om twee gendarmen

            te bekomen voor de komende gemeentefeesten van zondag 8 en maandag 9

            december. De vraag was gericht aan de bevelhebber van degendarmerie te

            Mechelen.

21-02-2012 om 11:27 geschreven door Marcel Van Hoof

1900 – 1 september : Mathilde Hellemans werd onderwijzeres in de meisjesschool van

            Hombeek, toen nog in de Bankstraat gesitueerd. Ze verving de ernstig zieke

            Julie Lemesle. (KH)

1901 – Leest telde dat jaar 52 “tempels van Bacchus”.

1901 – Dat jaar werd een nieuw politiereglement door de gemeenteraad goedgekeurd.

            Burgemeester Jaak Bernaerts, schepene Henri Bernaerts en de raadsleden Jan

            Baptist De Maeyer, Theophiel Verschueren, Jan Frans De Prins, Victor Diddens

            en  August De Ruysscher waren, met secretaris Van den Bossche, aanwezig op

            deze raad. Hierna enkele artikelen :

            artikel 1.  De openbare plaatsen alwaar men drank verkoopt zullen alle dagen

            worden gesloten te elf ure ’s avonds en het blijven tot vier ure ’s morgens.

            artikel 9. Niemand zal schuilplaats mogen geven aan landloopers of bedelaars,

            onvoorzien van paspoorten, aan hem onbekend.

            artikel 10.  Het is verboden in drankhuizen, schouwspelen te laten vertoonen, of

            te laten dansen, zonder bijzondere machtiging van den Burgemeester of van den

            Schepene die hem vervangt.

            artikel 12.  Niemand zal gewapend aan eene danspartij mogen deelnemen. De

            militairen alleen zullen zich gewapend in openbare schouwspelen mogen

            begeven.

            artikel 13.  Alle soort van dobbelspel (jeu de hasard) of loterij is strengelijk

            verboden.

            artikel 15. Kluchtspelers, kwakzalvers, goochelaars en dergelijken zullen op

            geene openbare plaatsen mogen hun bedrijf uitoefenen zonder toestemming der

            plaatselijke overheid.

            artikel 16. Het is verboden de straten te doorloopen al zingende of met muziek,

            behoudens bijzondere vergunning der Policie.

            artikel 17.  De leiders van beeren, apen of andere wilde dieren, worden op geene

            openbare straten of wegen gedoogd, om eenige vertooning te doen.

            In alle seizoenen zullen de rondzwervende honden gedood worden. Zullen als

            rondzwervende honden aanzien worden, de honden die niet vergezeld zijn.

            artikel 18. Het spel met den kolf, het schieten met vuurwapenen en met bogen,

            het werpen met steenen, slingers en sneeuwballen, wordt op de straten en wegen,

            en in de nabijheid derzelve niet gedoogd.

            artikel 19. Het kletsen met de zweep of ander geluid, hetwelk de peerden zou

            kunnen doen verschrikken, wordt, behoudens van wege de voerlieden op eene

            betamelijke wijze verricht, verboden.

            artikel 20. Alle Scherminkels (charivaris) zijn om welke oorzaak het zij, ten allen

            tijde verboden.

            artikel 21. Het wordt de leurkramers of rondzwervende kooplieden verboden aan

            de deuren te kloppen of te bellen, om hunne koopwaren te verkoopen.

            artikel 22.  Het is verboden op de straat iets te werpen of neder te leggen, dat

            stinkende uitwasemingen zou kunnen veroorzaken of de luchtgezondheid

            benadeelen, behalven het mest en het vet voor den landbouw bestemd, hetwelk

            dezelfden dag moet vervoerd worden.

            artikel 24. Alle uitverkoopers van drank, zullen gehouden zijn pissijnen te maken,

            in dier voege, dat de waters niet afloopen op den openbaren weg. De pissijnen

            zullen bij tijds gezuiverd worden, om geenen stank te veroorzaken.

            artikel 25. Het is verboden binnen ’s huis konijnen, bokken of geiten op te

            voeden.

            artikel 46.  Het is verboden zich aan een voortloopend rijtuig vast te houden of het

            te beklimmen.

            artikel 49.  De schouwen der woningen zullen moeten eene hoogte hebben van

            eenen meter boven het dak, en derwijze gemetseld zijn, dat zij met geen hout in

            aanraking komen. De schouwen niet in steen gemetseld, zullen nimmer mogen

            hersteld worden, maar wel bij de eerste noodzakelijkheid van herstelling, opnieuw

            in steen moeten opgebouwd worden.

            artikel 60.  Het is verboden kemp of vlas te laten rotten, of na de rotting te laten

            droogen, op minderen afstand dan 25 meter van de woningen.

            Het rotten van vlas of kemp wordt niet toegelaten dan in stilstaande waters, die

            geene gemeenschap hebben  met beken, rivieren of andere levende waters der

            gemeente.

            artikel 61. Het is verboden zich te baden in de nabijheid van woningen of

            openbare plaatsen, en op andere plaatsen dan die welke door het gemeentebestuur

            zullen aangewezen zijn.

            artikel 64. Het is verboden in openbare straten of wegen gebreken of wonden te

            toonen, om alzoo het medelijden der voorbijgangers te wekken.

            artikel 70.  De overtredingen der bepalingen van dit reglement voor dewelke door

            de wetten of reglementen van algemeen of provinciaal bestuur geene straffen zijn

            bepaald, zullen gestraft worden met eene boet van eenen tot vijftien frank, en eene

            gevangzitting van eenen tot vijf dagen, gezamelijk of afzonderlijk uit te spreken.

            Bij hervalling binnen het jaar, zal het maximum van een of/en ander kunnen

            toegepast worden. (GA-GR-21/2/1901)

1901 – Militiekantoor Willebroek – Loting van donderdag 24 januari.

            Voor Blaesvelt zijn er   15 lotelingen

            Voor Heffen                  18

            Voor Heyndonck            7

            Voor Hombeeck            23

            Voor LEEST                  19

            Voor Ruysbroeck           25

            Voor Thisselt                  17

            Voor Willebroeck          110

            “ ’t Zij 234 lotelingen. Er zijn uitgestelden van vorige jaren.

            Het hoogste nummer is dus 277. Het laagste is 44.” (GvM-24/1/1901)

            De lotelingen van Leest met hun nummer :

            1. Busschot Gaston Emilius               nr. 183

            2. Cuypers Bern. Aug.                                   nr. 179

            3. De Muyer Frans Lod.                     nr. 241

            4. De Smedt Corn. Aug.                     nr. 116

            5. Diddens Jan Frans Constant          nr.  51

            6. Hellemans Alfons M.J.E.                nr. 100

            7. Huysmans Guil.Fr.Alf.                    nr. 272

            8. Janssens Frans                               nr.  81

            9. Lauwers Frans Leonard                 nr. 108

            10. Piessens Karel Hub.                     nr.  61

            11. Pollaert Arn.Leop.                                   nr. 152   

            12. Selleslagh Karel Frans                 nr. 265

            13. Teck Frans Lod.                            nr. 253

            14. Van Aken Petrus Jan                    nr. 145

            15. Van den Bossche Pet.Frans         nr.  99

            16. Van den Heuvel Petrus Jan          nr. 114

            17.. Van Linden Karel                        nr. 235

            18. Verbeeck Benediktus                   nr. 136

            19. Vloeberghs Cornelius Isidoor      nr. 206

            (GvM-26/1/1901)

21-02-2012 om 11:23 geschreven door Marcel Van Hoof

1899 – LEEST – ERG ONGEVAL

            “Een dezer dagen was het kind van den koster, oud 2 jaar, mede naar ’t zolder

            gegaan en wanneer het bijna op den hoogsten trap stond, sloeg eensklaps de

            valdeur toe en het arme schaapje zijn handje zat tusschen de zware sluiting.

            In haast kwam men toegesneld om het uit zijnen neteligen toestand te redden,

            doch men vreest dat drij zijner vingeren zullen verloren zijn.”

            (GvM – 26/11/1899)

1899 – 6 december : Eerste optreden van de nieuwbakken fanfare in café “Het Kruispunt” 

            (kruispunt van de Juniorslaan-Vinkstraat, in 2000 de woning van Paul en Renilde

            Van Roy-Segers).

            Onder leiding van dirigent Louis Verbeeck voerden twaalf muzikanten hun

            eerste stapmars uit. Ze was speciaal door de dirigent gecomponeerd om hulde

            te brengen aan een Mechelse geldschieter van St. Cecilia en kreeg de passende

            naam “Hulde aan Mr. Matthijs”.

            Het was in de vroege namiddag van de toenmalige tweedekermisdag.

            Café “Het Kruispunt” werd toen uitgebaat door Isidoor Constant Van Hoof.

            Hij was de allereerste muzikant van “St.Cecilia”.

            Toen “die van Stuyvenberg” in 1900 ruzie kwamen zoeken in Leest wou

            Burgemeester Bernaerts de rellen stopzetten. Op het punt het onderspit te delven

            werd hij uit de nood geholpen door Isidoor Constant Van Hoof. Door dit dappere

            en moedige optreden werd deze laatste datzelfde jaar nog aangesteld als

            veldwachter te Leest, ondanks het feit dat hij toen lid was van de andere fanfare.  

            Hieruit kan men opmaken dat het in die tijd bij de Leestse fanfares in noofdzaak

            om de muziek ging.

            Van “Het Kruispunt” trok de fanfare toen in optocht naar de “Belle Vue” en de

            herberg “St-Cecilia” in het dorp, het latere   café “De Drij Gapers”.

            In de beginjaren van de fanfare paalde aan dit café een feest- en danszaal. De

            eerste Lokaalhouder van de fanfare St.-Cecilia was Theodoor Van den Heuvel.

1900 – Te Leest woonden 1545 mensen, onderverdeeld als volgt :

                                                           mannen vrouwen totaal                                                                                                                                   

            a) 55 jaar en ouder                  115       98           213

            b) tussen  15 en 55 jaar           405      366          771

            c) jonger dan 15 jaar                291      270         561

            hiervan waren ongehuwd :

            a)                                               26        15           41

            b)                                              245     196          441

            c)                                              291     270           561

            -315  Leestenaren waren volledig analfabeet (“ konden lezen noch schrijven”)

            -In de gemeente stonden 274 huizen. (DB-1/7/1957)

1900 – Isidoor Constant Van Hoof wordt veldwachter, dit in opvolging van Jan Baptist

            Bauwens.

            Constant werd te Leest geboren op 13 maart 1865 en hij overleed er op 3 oktober

            1924 . In 1890 was hij getrouwd met Maria Theresia Geerts eveneens uit Leest, 

            “zij werd door iedereen zeer geacht omdat eene groote vrees Gods haar bezielde

            en niemand sprak van haar eenig kwaad”, dixit haar doodsprentje.

            Het echtpaar kreeg 10 kinderen.

            Van Constant Van Hoof vertelt men dat hij dit ambt had bekomen na zijn

            spontane bijstand aan burgemeester Bernaerts, toen “die van Stuyvenberg” hier op

            een kermis waren komen ruzie zoeken en vechten.

            De burgemeester bemoeide zich ermee, maar stond weldra op het punt het

            onderspit te delven. Toen riep hij tot de omstanders : “In de naam der wet : wie

            wil mij helpen ?” Constant Van Hoof sprong hem bij en werd achteraf garde.

            (LG, blz.124)

            Isidoor Constant Van Hoof zou dit ambt blijven uitoefenen tot 1924.

            In 1954 werd zijn kleinzoon Victor de laatste veldwachter van de autonome

            gemeente Leest.

1900 – ARBEID ADELT

            “Maandag namiddag bracht de fanfaren maatschappij Arbeid Adelt van Leest, die

            het puik der gemeente tusschen hare leden telt, aan den Z.E.H Pastoor, ter

            gelegenheid van zijn naamfeest St. Jozef, eene prachtige serenade.

            In hartelijke woorden dankte de Z.Eerw. Herder, het bestuur en de leden van de

            maatschappij Arbeid Adelt, voor dezen blijk van hoogachting en toegenegenheid,

            en hij drukte de hoop uit dat de maatschappij nog lange jaren, in vooruitgang en

            in bloei, tot ieders genoegen mocht blijven voortbestaan.

            Na nog eenige vroolijke aria’s te hebben uitgevoerd, trokken de muzikanten onder

            het uitvoeren van pas redublés naar hun lokaal, alwaar ze nog gezellig, op de

            meest vriendschappelijke wijze zich vermaakten.”

            (GvM-22/3/1900)

21-02-2012 om 11:21 geschreven door Marcel Van Hoof

Amelie Portael, in 2009 :

“Toen mijn man Fons (nvdr : Alfons Hellemans) en ik in 1960 de bakkerij overnamen van Albert Piessens, wisten we niet wat ons te wachten stond. “De bakkerij van de Blekken was overgegaan in handen van de Sussen”, dat ging onmiddellijk rond in het dorp.

Bij Fons waren ze inderdaad Sussen. Al die heisa kreeg nog een staartje want de vaste brooddrager van “Beire” Piessens, Julleke Vloeberghen, weigerde voor ons te rijden.

Hij wilde niet voor “Sussen” werken. Wij zaten direct met een levensgroot probleem.

Onze volgende gast, een jonge Mechelaar, viel serieus tegen en uiteindelijk is Vic Verschuren ons uit de nood komen helpen. Maar dat was ook een Blek en toen is “Maria van Finne” (noot Maria Verschuren)  als een razende furie onze winkel binnengevallen :

“Waarom smijtte gij nen Blek buiten voor nen anderen Blek ?...”

Wist ik veel van Sussen en Blekken, ik kwam van Peulis...

“Nieke Frut”, ook een Blekken-sympathisante, kwam altijd om de asse van onze oven en die zeefde ze dan uit en met al wat bruikbaar was bakte ze haar fritten op het Dorpsplein.

Wij kregen van andere Blekken in de “Root” het verwijt dat de Sussen (wij dus)  putten veroorzaakten aan de achterkant van die huizen en toen hebben we die met onze asse wijselijk gedempt, maar toen deden we Nieke te kort...

Ooit kregen we van Blekken een vraag om patekens te bakken voor het teerfeest van St. Cecilia. Gaarne gedaan. Maar toen Gobien, de bakker uit de Juniorslaan dat vernam begon hij dat ook te doen. Dat jaar zaten de Blekken met een dubbele portie patekens op hun teerfeest...

Ik weet ook nog dat de garde afgesproken had met de ongeduldig wachtende Blekken buiten het gemeentehuis. Van achter het raam in het gemeentehuis trok hij een aantal keer ostentatief aan zijn sigaret, het aantal zetels dat de Blekken hadden veroverd...

Ik heb ooit nog de woning van Nest De Win zien bekogelen met tomaten...”

Emiel Polfliet vertelde in 1977 :

“Ik herinner het mij als was het gisteren, het was in ’52, de dag van de verkiezingen, in de mis van halfzeven en pastoor Coosemans stond op de preekstoel. Plots begon hij over de verkiezing te praten en vroeg tamelijk rechtstreeks niet voor de “Blekken” te stemmen. Toen is mijn grootmoeder (Colette Van Praet-De Prins)            verontwaardigd rechtgesprongen en heeft letterlijk gevraagd : “Mijnheer Pastoor, zijn wij dan geen kristelijke mensen ?”     

Waarop de pastoor het antwoord schuldig bleef en hij verliet de kansel en zette de mis verder alsof er niets was gebeurd. Nog even was er spanning in de kerk toen mijn grootmoeder ter communie ging. Heel de kerk keek ademloos toe, maar de pastoor behandelde haar net zoals

de andere communicerenden en legde de H. Hostie op haar tong.

Onmiddellijk na die mis staken enkele “Blekken” spontaan de koppen bij elkaar en verzamelden in een mum van tijd enkele tientallen muzikanten van hun fanfare  St.-Cecilia. Die zijn dan dezelfde dag uit dankbaarheid bij mijn grootmoeder  thuis, in de Alemstraat, een serenade gaan spelen.”

Stan Gobien  daarover in zijn boek “Leest in Feest” :

“Op zondag 12 oktober 1952, de dag van der verkiezingen, deed er zich een incident voor dat een grote weerklank kreeg en niet alleen in Leest. Een van de twistpunten was de herstelling van het dak van de kerk geweest. De pastoor, toen Z.E.H.Coosemans, had zich moeten uitsloven en smeken om het dak hersteld te krijgen. Eerst wou de Kerkfabriek van Leest tussenkomen voor 75.000 frank maar die zag daar van af en uiteindelijk moest de gemeente opdraaien voor het totale bedrag. De pastoor kon het vermoedelijk niet langer verdragen dat de Blekken nu rondbazuinden dat zij prima hadden gezorgd voor de herstelling van het dak van de kerk. In de vroegmis tijdens de preek vloog hij uit naar de kandidaten op de lijst van St.-Cecilia en hij noemde de kandidaten van de “Ware Leestenaar”, “ware leugenaars”. In die tijd waren de meeste Leestenaars trouwe kerkgangers en deze uitspraak vanaf de preekstoel viel niet in goede aarde bij de Blekken. De mannen zaten bleek van woede hun kwaadheid te verbijten, maar ze bleven als versteend zitten. Slechts één vrouw, in Leest “Peit Klet” genoemd, de moeder van Nante De Prins, stond recht en onderbrak de pastoor. Ze zei dat de pastoor het recht niet had haar zoon, die op de lijst van de Blekken stond, een leugenaar te noemen. De pastoor was een ogenblik verbouwereerd maar dat was genoeg om een hele chaos te ontketenen in de kerk. De mannen die daar een paar ogenblikken geleden stilletjes en met schrik op hun stoel zaten, wisten maar al te goed wat er ging gebeuren  als ze niet handelden. Ook zij stonden recht en begonnen hardop te protesteren. De aanhang van de Blekken deed mee en ook de neutrale kerkgangers vonden het ongehoord wat de pastoor zei. De Sussen daarentegen waren het met de pastoor eens en er ontstond een echt tumult.  Waarschijnlijk zag de pastoor in dat hij de zaak niet meer baas kon. Hij stopte zijn preek. Een groot aantal Blekken verliet uit protest de kerk. Ze gingen niet naar huis maar verwittigden onmiddellijk alle medestanders. Velen onder hen gingen de volgende missen bijwonen. Naar verluidt hadden heel wat Blekken aardappelen op zak gestoken en hadden ze afgesproken deze naar de preekstoel te gooien indien de pastoor deze netelige kwestie nog ter sprake durfde te brengen. De pastoor zweeg in de volgende missen in alle talen over het maar langzaam hersteld dak van de kerk…

Pastoor Coosemans moest ook zijn stem gaan uitbrengen en deed dat na de hoogmis. Heel wat Blekken stonden hem op te wachten. Bij zijn tocht naar de gemeenteschool waar de verkiezing werd georganiseerd, werd hij gehoond en beschimpt. Vanaf toen werd hij door de Blekken beschouwd als een Sus…

Na de verkiezingen is hij zijn verontschuldigingen gaan aanbieden bij de kopmannen van de Blekken. Hij verklaarde dat hij zich het hoofd op hol had laten brengen door de pamfletten van de Sussen en dat hij het niet zag zitten dat er ooit ‘socialisten’ in het Leestse gemeentebestuur zouden zetelen. Later heeft hij zich niet meer gemengd in de dorpspolitieke strijd.”

21-02-2012 om 11:17 geschreven door Marcel Van Hoof

Anekdotes

Mijn overgrootvader Isidoor Constant Van Hoof was de eerste muzikant van de Blekken. Het eerste openbaar optreden van de fanfare St.-Cecilia vond plaats, op 6 december 1899,  in zijn café “Het Kruispunt” (kruispunt Juniorslaan-Vinkstraat)

Nadat hij burgemeester Bernaerts ter hulp was gekomen tijdens een conflict met herriezoekers uit Stuyvenberg kreeg hij als beloning zijn functie van veldwachter, ondanks het feit dat hij lid was van de andere fanfare.

Al zijn kinderen bleven Blekken, ook mijn grootvader Jan Edward en diens vrouw Florentine De Schoenmaeker. Toen die na zijn dood hertrouwde met haar eerste lief, Louis Diddens, haalde ze een Sus in huis. Na hun huwelijk zou haar tweede man steevast blijven “teren” met de Sussen, terwijl zij de Blekken trouw bleef.

Mijn zus, mijn broer en ik hebben thuis  nooit iets van Blekkenvoorkeur gemerkt, onze vader gedroeg zich tegenover ons zeer neutraal. Daar zou zijn job als garde wel voor veel tussenzitten. Nadeel was dat wij nooit konden aansluiten bij één van de twee Leestse fanfares en noch vis noch vlees waren. Voordeel : tot op de dag van heden heb ik steeds gestreefd naar de grootst mogelijke objectiviteit in alles.

Honderden anekdotes vallen er te vertellen over de eeuwige tweestrijd. Enkele wil ik niet weerhouden.

Redetwisten over de oprichtingsdatum van de fanfare “St.-Cecilia”.

Iedereen wist dat de fanfare “Arbeid Adelt” was opgericht op 8 mei 1898, dus eerder dan die van “St.-Cecilia”. Tot leedwezen van een aantal Blekken dat zij niet de eerste waren.

Misschien konden ze politiek wat voordeel halen indien...

Daarom trachtten ze de oprichtingsdatum van hun fanfare te verleggen en ontstond er binnen de vereniging een discussie. Wat zou als oprichtingsdatum worden gehanteerd : het maken van de eerste plannen om met de fanfare te starten in de zomer van 1898 of de eerste min of meer officiële ledenvergadering op 26 augustus 1899.

Het Blekkenbestuur van toen besliste de oprichtingsdatum een jaar naar voren te schuiven en dit kwam vanaf dat moment tot uiting in de documenten.

Pas vanaf 1960, met de viering van het 60-jarig bestaan van de vereniging, werd de officiële stichtingsdatum van de fanfare aanvaard...

(“Leest in Feest”, Stan Gobien)

Jan De Decker in “De Band” nr.33 van 1955 :

“...het etterend gefoeter en gezwets tussen fanfare zus en fanfare zo kan enkel van aard zijn om het gehele dorpsleven te ondermijnen. Verdeeldheid breekt de weerbaarheid...”

Onderpastoor Cleeren in 1956 in “De Band” :

“...De Leestenaren hielden van een goede kermis, van een vettig teerfeest, van een pot (of meer) schuimend bier en van O.L.Heer. Slechts alle zes jaren kwam er een kink in de kabel : in de tijd van de gemeenteraadsverkiezingen, dan wat het raadzaam niet te veel in de huizen te komen, want dan zoudt ge zo met een broodmes de argwaan en achterdocht van de gezichten gekrabt hebben : dan had ge nog alleen vriendschap van de zuigelingen en de kleuters. Gelukkig duurde die periode niet lang en het leven van elke dag ging dan weer gewoon verder...”

Paul Van Huffel (ex-Leestenaar), Blaasveld  2009 :

“Ik heb ooit de plakploeg van de Sussen zien een pint gaan drinken bij dokter Stuyck. Ze hadden hun stootwagen vol plakmateriaal voor de deur geposteerd toen daar een plakploeg van de Blekken passeerde. Die Blekken hebben die wagen zonder aarzelen in de gracht daar tegenover gekieperd...”

Rachel Beullens (dochter van Blekken-gemeerteraadslid Jef) in 1985 :

“...Toen Onze Nie (noot :  haar zuster Nieke Beullens °8/12/1919, +9/10/1998, gehuwd met Juul Boonen) met een Sus afkwam viel dat niet in goeie aarde bij de rest van onze familie en zeggen dat zijzelf één van de hevigste was. Ze is met den Boonen getrouwd maar voor, tijdens en na elke keus was dat daar groten ambras. Dan spraken die zelfs niet met elkaar...”

De website Leest. Be, 7/3/2003 :

“...In Leest zijn bepaalde familienamen vrij frequent. Er zijn vrij veel mensen die Selleslagh, Lauwers of De Prins heten. Het is niet zo dat de familienaam dan ook bepaalt of iemand tot de groep van de Blekken of de Sussen behoort. De familienaam Selleslagh komt in beide groepen voor, evenals de familienaam Lauwers en nog heel wat andere.

In deze optiek dient vermeld dat de beide groepen een zekere controle uitoefenden op de evolutie binnen de eigen clan. Dat ging soms heel ver. Wanneer een jongen van de Blekken verliefd werd op een meisje van de Sussen, dan werd dat vijftig jaar geleden met argwaan bekenen door de ouderen. Die zegden dan : “Hoe is het mogelijk dat hij zoiets doet ? Er zijn bij de Blekken toch ook genoeg mooie en goede meisjes ! Wat heeft hij nu te zoeken bij de Sussen. Dat zal nog verkeerd aflopen !”

Het was nog erger als een meisje van de Blekken verliefd werd op een jongen van de Sussen, want zij werd beschouwd als hopeloos verloren voor de eigen zaak. Dezelfde ideeën leefden bij de Sussen. Ook zij probeerden hun bloed en hun ras zo zuiver mogelijk te houden. Heel wat “gemengde verliefdheden” tussen de Blekken en de Sussen zijn als gevolg van deze opvattingen nooit met een huwelijk afgesloten. De liefde moest al heel sterk zijn om toen een gemengd huwelijk te krijgen...en gelukkig overwon de liefde ook soms deze hindernis.

Er deden ook allerlei verhalen de ronde rond de Blekken en de Sussen. Ze werden verteld in de dorpscafés en op familiebijeenkomsten. In een café van de Blekken werden Blekkenverhalen verteld, dikwijls ook in het bijzijn van de Sussen en hun heldenverhalen werden met gepaste overdrijvingen in de verf gezet. Wanneer er Sussen in het café waren, dan werd alles nog wat meer overdreven en werden woordspelingen gemaakt op zogenaamde mislukkingen van de Sussen, met de bedoeling van de vertellers de andersdenkenden min of meer belachelijk te maken. Wanneer het te gortig werd, dropen die meestal stilletjes af. Toch waren er ook Sussen die zich niet zo maar lieten doen en die fel van zich afbeten toen ze vonden dat hun partijgenoten te veel en onterecht in hun hemd werden gezet. De Blekken kregen natuurlijk van hetzelfde laken een broek, wanneer ze in een echt Sussencafé kwamen...

Voor een aantal strijdvaardige aanhangers van beide groepen was het cafébezoek bij de tegenstanders een ideale gelegenheid om na te gaan hoe het stond met hun morele kracht en weerbaarbeid. Als er daarbij veel bier door de kraan liep, kwamen de tongen los.

De geheime plannen van de tegenstanders werden dan te vroeg openbaar gemaakt...”     

Frans “Susse” Teughels in De Band

“Pas had het grommelen van bommen en granaten opgehouden of we konden het rommelen van de trommels reeds horen tot op het dorp. Iedere vrijdagavond werd in de zaal van Sooitje repetitie gehouden door de vlug heropgerichte fanfare.

Schetterende trompetten en bazuinen, aangevuld door zachtere instrumenten, klonken gedempt door, tot zelfs op onze slaapkamer. De Blekken waren herboren.

Van de Sussen was geen sprake meer. Het eeuwige bekvechten over muziek en fanfare was volledig geluwd gedurende de lange oorlogsjaren. Ook van de daaruit voortvloeiende dorpspolitiek hadden ze hun bekomste. Eigenlijk hadden ze reeds enkele jaren voor de oorlog de strijd gestaakt. Doch een paar driftkoppen onder hen hadden toen de politieke handschoen aangepakt en voor de lol zich gemeld als kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezing. Tot grote verbazing van iedereen behaalden de “Juniors”, zoals ze zich noemden, geheel onverwacht een glansrijke meerderheid.

Sinds heuglijke tijden was het bij ons de gewoonte geworden om in die overwinningsnacht met rammelende stoofbuizen rond te rijden. Altijd maar op en af ging die rit, telkens weer voorbij de kandidaten die het onderspit hadden gedolven. Tevens was het een uitgelezen kans om er in dolle pret drie dagen tegen aan te lappen...herberg in en herberg uit, tot de meesten onder hen volledig platzak waren.

Met een burgemeester, verkozen buiten raad, hebben ze die jaren de befaamde Juniorslaan aangelegd. Waarschijnlijk is die luxe voor velen van onze kiesgerechtigden teveel geweest want bij de volgende “keus” was het buiskensrijden voor de mannen van de andere kant. Met lede ogen hebben dan ook de juniorssympatisanten de drie dagen durende braspartijen moeten aanschouwen. Van zulke dingen wilden ze niet meer weten.

De gedachten alleen al aan de affronten van dat buizengekletter was blijkbaar teveel geweest. Verscheidene oud-muzikanten van “Arbeid Adelt” dachten er zelfs aan zich te melden bij de weer bestaande maatschappij om samen één grote fanfare te vormen.

De familiepolitiek van voor de oorlog leek voorgoed voorbij.”

21-02-2012 om 11:08 geschreven door Marcel Van Hoof

                                  SUSSEN en BLEKKEN : pure folkore.

Naast “Posse Leest” associeren nog steeds vele buitenstaanders Leest met de eeuwige strijd

“Sussen-Blekken”. Hoe een dorp hopeloos verdeeld raakte en bij elke kiescampagne op het oorlogspad trok.

Heden ten dage wordt die tegenstelling al eens ge(mis)bruikt door politieke partijen of journalisten om hun standpunten te verduidelijken maar meestal hebben ze het bij het verkeerde eind.

De tegenstelling tussen de Leestse Sussen en Blekken had niets te maken met rechts of links, met katholiek of vrijzinnig.

Beide partijen waren uitgesproken vaderlandslievend en strikt katholiek. Ze hadden elk hun eigen fanfare die de ruggegraat vormde van hun sociale weefsel.

De tweestrijd vond plaats tussen 1899, met de stichting van een tweede fanfare op de gemeente en eindigde in 1964, met de ontbinding van de oudste en Sussen-fanfare Arbeid Adelt.

De Sussen en de Blekken...eeuwige dorpsstrijd.

Bij elke gemeenteraadsverkiezing barstte die strijd steevast los, tot maanden ervoor en maanden erna stonden de grootste fanatici als kat en hond tegenover elkaar.

In het dagelijkse leven en buiten de verkiezingsstrijd waren de menselijke relaties tussen de modale Blek en Sus nornaal en goed. Men had elkaar nodig en bood hulp waar nodig ook bij de andersgezinden.

Toen de fanfare “St. Cecilia” in 1899 werd gesticht, een jaar na de oprichting van “Arbeid Adelt” was dit het resultaat van de politieke emancipatie die enkele jaren voor de eeuwwisseling was opgetreden.

Zo kwam er een oppositie te Leest en meteen twee dorpspartijen, in de volksmond “Sussen” (Arbeid Adelt) en “Blekken” (St. Cecilia), die mekaar om beurten het burgemeestersambt zouden betwistten.

Stuwende kracht achter St. Cecilia was Theofiel Verschueren, een landbouwer uit de Scheerstraat, die in 1921 de hegemonie van de Sussen zou doorbreken en de eerste Blekken-burgemeester  zou worden.

Van 1927 tot 1939 namen de Sussen het weer over en kwam de burgemeestersjerp in handen van Victor De Laet.

Nadien zouden de Blekken onafgebroken aan de macht komen tot in 1976, de fusie met Mechelen.

In 1964 viel de fanfare Arbeid Adelt bij gebrek aan eensgezindheid uit elkaar en hadden de Blekken af te rekenen met de Socialisten (BSP lijst nr 1) en Gemeentebelangen (lijst nr 3).

De Blekken haalden 5, Gemeentebelangen 3 en de socialisten 1 zetel.

De naam “Blek” en “Sus”.

Wat de betekenis van de naam is, kon niet met zekerheid achterhaald worden. Over heel Vlaanderen kregen de katholiek gezinde politici meestal de bijnaam van “Sussen”. De groep van de misschien meer wereldlijk ingestelden of de pluralisten kreeg een andere naam. In Leest was dat “Blek”. De naam komt relatief weinig voor in de Vlaamse dorpspolitiek. Vermoedelijk is het een spotnaam die is uitgedacht door de Sussen.

De fanfare “Arbeid Adelt” had omstreeks de vorige eeuwwisseling de meeste notabelen van de gemeente achter zich. Deze vereniging kon dankzij de grotere financiële middelen meer dan waarschijnlijk instrumenten van goede kwaliteit kopen. In die tijd waren de kwaliteitsinstrumenten van koper gemaakt. Omdat de muzikanten van St.-Cecilia zich die luxe niet altijd konden permitteren, speelden ze op instrumenten van mindere kwaliteit, op “blikken instrumenten”. Een Blek is dan een muzikant van St.-Cecilia die op een instrument van mindere kwaliteit speelt. Later werd de naam veralgemeend en uitgebreid naar alle aanhangers van St.-Cecilia Leest…

(Stan Gobien in “Leest in Feest”.)

21-02-2012 om 11:05 geschreven door Marcel Van Hoof

Ceciliafeesten en I.C.W.

Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan richtte men in mei 1949 een grote nationale muziekwedstrijd in waaraan niet minder dan 39 korpsen deelnamen.
Vanaf 1959 werden, onder impuls van Pol Piessens, internationale contacten gezocht met buitenlandse organisaties en korpsen en in mei ’72 startte men definitief met de Ceciliafeesten en de I.C.W. (Internationale Concertwedstrijd).

Ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Leestse fanfare traden 45 van de 117 inschrijvingen aan op de 4^de internationale stapmars en showwedstrijd.

De Britse, Nederlandse en Belgische korpsen lieten zich van hun beste kant zien.

Het optreden van de showband “The Derby Serenades” uit Groot Brittanië zou nog jaren in de herinnering blijven.

Door het groot enthousiasme en het aanwezige organisatietalent werd in mei 1975 voor het eerst het Europees Kampioenschap voor Brassbands georganiseerd. Zeven Britse bands, één Deense en één Belgische band werden gejureerd door gereputeerde muziekkenners als G. Follmann (B), G. Beckingham (GB), A. Haberling (ZW) en H. Van Lijnschoten (NL).

Eind juni 1976 werden de Ceciliafeesten en de I.C.W. een voltreffer met het Europees Kampioenschap voor Harmonieën en Fanfares.

Op 4 juni 1978 zorgde men weeral voor een primeur en werd het Belgisch Kampioenschap georganiseerd in samenwerking met het Muziekverbond van België.

Een 25-tal korpsen traden op 24,25 en 26 mei 1979 aan op de Jubileumwedstrijd.

Het 80-jarig bestaan van St.-Cecilia was een enorme meevaller. Vooral van Nederlandse zijde kregen de Belgische korpsen duchtig verweer.

Stilaan kreeg de I.C.W. meer en meer internationale faam. Zelfs korpsen uit het Oostblok en Zuid-Europa namen deel...

(uit de brochure van de 18^e ICW, 1990)

In 1976 werd Jan-Piet Leveugle als dirigent aangetrokken nadat hij al een jaar de drumband van de fanfare onder zijn leiding had staan. Hij zou met de fanfare terug vanaf de laagste afdeling starten.

Nog datzelfde jaar werd de vereniging provinciaal kampioen Fedekam in de 3^de afdeling fanfares.

In 1977 werd het korps Belgisch kampioen in de 2^de afdeling.

In 1978 werd de 1^ste afdeling overgeslagen en trad het korps op in de uitmuntendheidsafdeling. Na een paar overwinningen in vrije muziekwedstrijden werd de vereniging wereldkampioen in deze afdeling met 311/360 punten en een eerste prijs.

In 1979 werden weer een paar vrije wedstrijden gewonnen, zoals de jubileumwedstrijd te Kapelle-op-den-Bos..
In 1980 werd er weer eens aan een Belgisch kampioenschap meegedaan. Het fanfarekorps werd weer Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid – fanfares bij het Muziekverbond van België.

In ’81 won St.-Cecilia op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade (Nederalnd) de wereldtitel in de ere-afdeling voor fanfares, het korps behaalde 324/360 punten, een eerste prijs met felicitaties. Het was de eerste keer dat een fanfare in de ere-afdeling een zo hoog puntenaatal kon behalen.

In ’82 nam de fanfare deel aan het nationaal tornooi van de stad Brussel. In de ere-afdeling werd de muziekvereniging laureaat en behaalde de eerste prijs met lof van de jury.
In 1983 werden zij winnaar van de Nationale Wedstrijd  “Grote Prijs van de Lions Club Belgium” alsmede Belgisch Kampioen  fanfare ere-afdeling (originele fanfare met uitsluitend koperinstrumenten). (GvM,9/2/84)

In ’85 volgde Frans Violet J.P.Leveugle op.

Bij de viering van het 90-jarig bestaan in september 1989 zag het bestuur er als volgt uit :

Mevrouw Pol Piessens : ere-voorzitster,Victor Verschueren : voorzitter, Frans Piessens : ondervoorzitter, Johan Vandeputte : secretaris.
Dianne Van Medegael : secretaris Sint-Ceciliafeesten en ICW.
Jef Lauwers : feestleider en bestuursleden Antoon Lauwens, Rik Lauwens, Pol Huybrechts, Marcel Van Loo, Emiel Verschueren, Kamiel Verschueren, Jan Moons en August Lauwers als contactman tussen bestuur en muzikanten.

De muzikale leiding was in handen van Frans Violet en Luc Vertommen.

Lesgevers van de muziekschool van de fanfare waren toen Johan De Wit, Luc Vertommen, Jan De Decker en Freddy Walschaers.  (gvm 14/9/89)

Halfweg 1994 kreeg dirigent Johan De Win, een kleinzoon van één van zijn voorgangers Rik De Bruyn, het korps onder zijn leiding.

Johan De Win heeft zijn basisopleiding in de Leestse fanfare gehad en werd beroepsmuzikant. Hij gaf les aan de muziekacademieën van Willebroek, Sint-Niklaas en Boom waar hij notenleer en muziekgeschiedenis doceerde. Daarnaast was hij ook nog dirigent van de Kon. Harmonie “De Rupelzonen” in Boom en muzikant in Brass Band Willebroek.

Zijn eerste succes als dirigent viel hem te beurt in het Provinciaal Concerttornooi Antwerpen van oktober-november ’94. Hij behaalde er met Sint-Cecilia de hoogste score voor harmonieën, fanfares en brass bands.

In een informatiebrochure van 1995 van de fanfare vonden we het toenmalig bestuur terug :

Ere-voorzitter : Vic Verschueren, Elleboogstraat 36 Leest.

Voorzitter : Kamiel Verschueren, E. Rollierstraat 7 Willebroek.

Ondervoorzitter : Pol Huybrechts, Dorpsstraat 60 Leest.

Penningmeester : Maggy De Borger, Juniorslaan 31 Leest.

Verslaggever : Ilse Peeters, Dorpsstraat 34 Leest.

 Jeugdverantwoordelijke : Roland Vanwelden, Juniorslaan 31 Leest.

Instrumentenbeheerder : Emiel Verschueren, Winkelstraat 7 Leest.

Feestsecretaris : Jef Lauwers, Kouter 68 Leest.

Secretaris : Stan Gobien, Kouter 79 Leest.

Leden :

Bert De Borger, Juniorslaan 31 Leest.

Rik Lauwens, Kouter 82 Leest.

Rik Peeters, Juniorslaan 124 Leest.

Adrienne Pepermans, Junorslaan 105 Leest.

Marcel Van Loo, Dorpsstraat 7 Leest.

Dirigent : Johan De Win, Dorpsstraat 64 Leest.

In dezelfde brochure lazen we dat er in ’95 ruim 30 kinderen en een vijftal volwassenen de cursussen notenleer volgden. Een aantal onder hen leerde ook een koperblaasinstrument bespelen. De eerste jaren werden de cursussen in Leest gegeven. Vanaf het derde jaar  gingen de meesten over naar de Muziekacademie van Willebroek.

Verder stipuleerde men dat in de Leestse fanfare niet langer de stelregel gold : “Geen drank, geen klank”, wel “Eerst goede klank, dan af en toe wat drank”.

Het moest gezellig blijven.

We leerden ook dat muzikanten werden vrijgesteld van lidgeld en gratis het ledenblad “Toeters en Trompetten” ontvingen.

Dat lidgeld bedroeg voor de ereleden 500 frank per jaar.

Het zou ons te ver leiden om alle details van de jongste Leestse fanfare uit de doeken te doen. De belangrijkste gebeurtenissen worden hierna chronologisch weergegeven.

Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan schreef Stan Gobien in 1999 een prachtig

boek van de fanfare Sint-Cercilia : “Leest in Feest”.

21-02-2012 om 10:47 geschreven door Marcel Van Hoof

1899 -                         De Fanfare “Sinte-Cecilia”

In 1899 werd de fanfare “Sint-Cecilia” gesticht. Stuwende kracht was Theofiel Verschueren die tot in 1928 het ambt van voorzitter zou waarnemen.

De stichting van deze fanfare, een jaar na de stichting van “Arbeid Adelt” was het resultaat van de politieke emancipatie die enkele jaren voor de eeuwwisseling was opgetreden.

Zo kwam er een oppositie te Leest en meteen twee dorpspartijen, in de volksmond “Sussen” (Arbeid Adelt”) en “Blekken” (Sinte-Cecilia), die mekaar om beurten het burgemeestersambt betwistten.

De politieke rol van “Sint-Cecilia” zou verdwijnen in 1976 met de fusies van de gemeenten.

De statuten van de muziekmaatschappij werden vastgelegd in de bestuursvergadering van 26 augustus 1899 en het eerste optreden dateerde van 6 december 1899 en vond plaats in café “Het Kruispunt”.

In 1902 ontvingen de muzikanten hun eerste pet, waarde 2,5 frank en ook een naamplaatje “Sint-Cecilia Leest” werd eigendom van de maatschappij.
De standaard werd reeds van bij de oprichting aangekocht.

Al snel werd er deelgenomen aan verscheidene “concours”.
Onder leiding van de muziekchefs Louis Verbeek en zijn zoon Ferdinand uit Tisselt, werden tussen 1900 en 1934 zowat 24 medailles verzameld.

(GvM 22/3/86)

De fanfare zou uitgroeien tot een muziekmaatschappij van hoog muzikaal gehalte. Ze werd in 1978 o.a. wereldkampioen te Kerkrade in de kategorie “Uitmuntendheid”.

August Lauwers in “De Band”  - 1956 :

“De Koninklijke fanfare “Sinte-Cecilia” werd gesticht einde 1898. In 1899 werd het vaandel aangekocht.
De eer van dit verdienstelijk werk komt in de eerste plaats toe aan wijlen de heer Theofiel Verschueren die tot in 1928 het ambt van voorzitter waarnam. Hij was een onvermoeibare werker die zich met hartstochtelijke ijver volledig aan de maatschappij heeft gegeven en tevens ook verschillende jaren het ambt van burgemeester waarnam.

In 1928 werd de taak van voorzitter overgenomen door Pieter De Prins, deze nooit afgevende leider komt de eer toe voor onze fanfare een triomftijdperk te helpen bewerken.

Als eerste muziekmeester trad Louis Verbeeck uit Tisselt op, zijn taak werk bij zijn afsterven overgenomen door zijn broer Ferdinand.

In 1938 werd één onzer eigen zonen, een jonge Leestse muzikant, de heer Rik De Bruyn, als muziekbestuurder aangesteld. Dank zij zijn grote wilskracht en aktiviteit, heeft hij onze fanfare op enkele jaren tijds uitgebouwd tot een machtig geheel dat met de beste

fanfares uit het omliggende kan wedijveren.

Voor de tweede wereldoorlog beperkten wij er ons toe, deel te nemen aan het vieren van godsdienstige en vaderlandslievende plechtigheden, traditie die wij nog steeds in ere houden. Ook werd er deel genomen aan muziekfestivals waarvan de medailles, aan ons vaandel gehecht, getuigen.

De betrachting van onze huidige dirigent, ons muziekkorps op een hoger peil te brengen, kwam voor de eerste maal tot uiting in 1948 toen we voor het eerst aan een muziekwedstrijd deelnamen.

Sedert 1947 zijn we aangesloten bij de Katholieke Federatie van Muziekmaatschappijen, tevens ook bij het Muziekverbond van België sedert 1951 onder nr.32A...”

Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan bracht L.V.L. in “De Band” (nr.1) het volgende lyrisch verslag :

“...In onze plattelandsgemeente Leest met haar plus minus 1862 inwoners, met de gekende hoeven o.m. “de Rendelbeek-hoeve”, deze van “Kobe-Latens”, “Ter Moortere” e.a., en waar seders 1552 de goede mensen ter kerke werden opgeroepen, heeft het nederige kerkklokje de gevoelens zo aangegrepen dat de tonen een wekroep waren om de Leestenaren er toe te bewegen de taal der muziek te leren beoefenen, m.a.w. een gesprek aan te knopen met de open natuur om zodoende het edukatieve ervan te doen doordringen, te leren waarderen en lief te hebben.

Peter Benoit heeft zijn volk leren zingen en de onweerstaanbare drang doen ontstaan de muziek te beoefenen.

Onder die impuls waren er enkele eenvoudigen onzer medeburgers die het waagden van wal te steken en de tocht op de zwalpende baren werd begonnen, de stuurlui aan boord en de stevige hand aan het rad.

Het was in maart 1899 dat het vertreksein werd gegeven om na een toch van 5 maand op een klip te worden geslagen. Het was het einde van een proeftocht maar het begin van een nieuwe inzet, want iedereen wist dat het doel moest bereikt worden.

De statuten van de muziekmaatschappij Ste Cecilia werden vastgelegd in de bestuursvergadering van 26 augustus 1899. Van dat moment zou de muziek haar tonen kunnen laten weergalmen over die kleine vlek aan de Zenne, het gemoedelijke Leest.

Het was op Sinter Klaas, de tweede kermisdag van 1899 dat een twaalftal muzikanten aan het kruispunt vertrokken bij de allereerste muzikant en caféhouder Constant Van Hoof, en opstapten naar het dorp met als stapmars “Hulde aan Mr Mathys”, getoondicht door de toenmalige chef, Louis Verbeeck van Tisselt, met als terminuspunt “De Vlaamse Leeuw” gehouden door lokaalhouder Theodoor Van den Heuvel.

Terloops moet aangestipt dat in 1900 een inzinking werd vastgesteld waarvan de oorzaken spoedig een publiek geheim waren geworden en dan ook zeer snel van de baan waren.

Alles begon meer en meer naar wens te gaan, en na een paar jaren, in 1902, ontvingen de muzikanten een pet, aankoopprijs 2,50 frs en daarna een bordje met de benaming “Fanfare Ste Cecilia 1899”.

Wie zou ooit durven denken hebben dat zo een “sosjeteitje” zo snel een poging zou gedaan hebben om “medaljes” te veroveren ?

Er staat ergens geschreven : “de Vlamingen hebben een ijzeren koppen koppigheid” ; ook hier waren de Leestenaren van aan de welriekende Zenne, stijfhoofdige mensen geworden en begonnen onder de leiding van de respectievelijke muziekchefs, de heren Louis en Ferdinand Verbeeck mede te dingen.

De geleverde prestaties tussen de jaren 1900 en 1934 zijn wel de moeite waard om te vernemen ; Medaljes werden behaald als volgt : Mechelen (1900), Battel (1902), Oostende (1902), O.L.V.Waver (1903), Antwerpen (1903), Hombeek-Eike (1903), Tisselt (1904), Heffen (1904), Leest (1905), Hombeek-Plein (1906), Leest (1906), Terhagen (1906), Antwerpen (1907), Ruisbroek (1909), Tisselt (1909), Blaasveld (1911), Kapelle o/d Bos (1913), Oostende (1925), Humbeek (1934), Mechelen (1934).

De hogervermelde muziekchefs hadden prachtig werk geleverd en na hun afsterven werd de zware taak toevertrouwd aan de heer Rik De Bruyn, dat was in 1938...”

Na Louis Verbeeck, Ferdinand Verbeeck en Hendrik “Rik” De Bruyn, werd Theo Fierens in 1965 muziekleider. In 1973 nam Frans Dierckx het dirigeerstokje over.

Het eerste  reglement telde 5 hoofdstukken en 62 artikelen en werd gestemd door volgend bestuur :

Erevoorzitters : Frans Beullens en Marcelinus Lemmens.

Voorzitter : Teophiel Verschueren.

Onder-Voorzitter : Frans Piessens.

Schrijver : Floriaan Meyers.

Schatbewaarder : Theophiel De Wit.

Boetmeester : Prosper Busschot.

Raadsleden : Antoon Stoop, Victor Robijns, Frans Robijns, Lod. Nuytkens, Const. Polspoel, Lod. Alewaeters, Jozef Selleslagh, Jan Lauwers.

De markantste artikelen pikken wij eruit :

Art. 6. De uitvoerende en verplichte eereleden zullen eene maandelijksche bijdrage betalen van 1,50 fr voor de uitvoerende, en drie frank voor de verplichtende Eereleden.

Art. 7. De Eere-Voorzitters en Voorzitter betalen eene jaarlijksche bijdrage van 50 fr.

Art. 29. Niemand mag op dezelfde gemeente deel uitmaken van twee Fanfarenmaatschappijen.

Art. 30. Elk lid der maatschappij dat komt te overlijden zal de laatste hulde, door het muziek toegebracht worden..

Art. 31. Indien een afgestorven lid de laatste eer door het muziek toegebracht wordt, moeten al de leden persoonlijk den lijkstoet en lijkdienst bijwonen op boet van 5 frank.

Art. 34. In de maatschappij St. Cecilia mogen geene leden zijn, waarvan uit hetzelfde huisgezin een lid of leden zouden deelmaken van eene andere muziekmaatschappij, bestaande of nog zoude ingericht wordende in de kom der gemeente.

Art. 51. De uitvoerende leden dwelke eene geheele repetitie zullen afwezig zijn, zullen eene boete betalen van vijftig centiemen, degene welke na de naamoproeping en voor de poos komen,zullen 0,25 centiemen betalen.

Art. 52. De repetitie zal ten minste drij uren duren, een uur voor de leerlingen, twee uren voor de wezentlijke muzikanten, en zal juist op het uur beginnen,welke het bestuur zal vaststellen.

Art. 61. De maatschappij neemt geen deel aan politieke betoogingen.

21-02-2012 om 10:44 geschreven door Marcel Van Hoof

1903 – Gazet van Mechelen 26 november 1903 : “Een gelukkige vinder.

            Verleden maandag was zekere Victor V.V. van Leest, in eenen beemd, gelegen

            tegen de Heffenbrug werkzaam met 8 personen en vond opeens, op eene diepte

            van 15 centimeters, een aarden potje gesloten met houten tap.

            Men ziet van hier de blijde verbaasdheid dezer lieden bij het ontdekken van dit

            wonderbare voorwerp : doch noch hooger steeg hunne vreugde bij het openen

            van den tap en als zij uit het potje zestien zware schoone gouden franschen

            stukken zagen rollen, waarde circa 50 fr ieder stuk !

            De vinders dansten en sprongen van blijdschap en een goede pint werd er op

            geleedigd. Het bleef er niet bij, want een lekker avondmaal voor dinsdag avond,

            werd door onze goede vrienden aangezegd.

            We wenschen de vrienden van Leest van harte proficiat met hunne gevonden

            schat.”

1903 – 20 december : Deze dag overleed Jan Verlinden, Hertstraat nr. 2, aan de pokken.

            (GA) 

1903 – 25 december : Carolus Alfons De Schoenmaeker, Hertrstraat nr.4, overleed aan

            de pokziekte. (GA)

            “Onze Frans,” vertelde mijn grootmoeder Tien De Schoenmaeker me in 1979, “is

            gestorven op zijn 21 jaar aan den typhus. Hij verkeerde vanaf zijn 17 jaar in Battel

            met die van ’t Kooike en in die tijd waren dat zomers dat het zo heet was dat ge u

            niet kont houden. En die jongen werkte in ’t hout hé, te Mechelen bij de Voskens.

            En op een gegeven moment heeft hij zoveel water gedronken van dorst dat hij

            er den typhus van kreeg. En geen enkele mens dierf er omtrent ons huis komen,

            zeker niet in zijn kamer. Ons moeder alleen moest die oppassen.

            En onze Frans die kon spiëken (nvdr : spuwen) , wel vier meters ver, door zijn

            tanden vanuit zijn bed deed hij dat. Ook wij als familie mochten zijn kamer niet

            betreden en toen wij, na zijn dood, al zijn klederen wilden verbranden, was daar een

            bedelares, Trees Portael uit Mechelen, die alle weken langskwam en die heeft alles

            meegenomen : twee dikke spreien, twee dikke dekens en lakens en die was daar

            totaal niet bang voor.

            Toen is ons huis helemaal ontsmet en alle ramen werden dichtgeplakt met

            papiertjes en ons huis diende drie dagen gesloten te blijven.

            Ja, onze Frans dat was de snelste (nvdr : knapste) gast van uren in de ronde.

            Toen heeft ons moeder toch geschreeuwt s酔   

            (Zie foto)

1903 – 30 december : Maria Verdickt, Blaasveldstraat 21, (niet ver uit de buurt van de

            Hertstraat), overleed eveneens aan de pokken.

            Het gemeentebestuur nam afdoende maatregelen tegen deze gevaarlijke ziekte.

            De betrokken huizen werden ontsmet, hun bewoners alsmede de omwonenden

            ingeënd en de kinderen der besmette huizen werd de school ontzegd.

1904 – Dat jaar  werden door het Bureel van Weldadigheid te Leest 8 gezinnen volledig

            en 29 tijdelijk ondersteund.

1904 – In 1904 werden er 17 lotelingen ingeschreven.

1904 – Arbeid Adelt telde dat jaar 78 ere- en 53 spelende leden.

            Sinte Cecilia telde 62 ere- en 44 spelende leden. (GA)

1904 – 7 januari : Dokter De Becker uit Tisselt nam opnieuw een geval  van pokken

            waar, ditmaal in het gezin van Remi Fierens-Jacobs, een landbouwer uit de

            Koeistraat.

1904 – 3 maart : Het gemeentebestuur liet de vacature van hulponderwijzeres in het

            Belgisch Staatsblad opnemen. Jaarwedde : 1100 frank.

            Op 24/4 werd Mathilde Hellemans benoemd als hulponderwijzeres in de

            gemeentelijke  meisjesschool. Er waren vier kandidaten.

            Mathilde haalde het met 5 stemmen tegen 3 voor Stephanie Dumont. (GA)

            Voordien had juffrouw Mathilde vier jaar in het onderwijs gestaan te Hombeek.

            Te Leest zou ze later Caroline Nees opvolgen als schoolhoofd.

            Mathilde Maria Jozefa Kornelia Hellemans was te Kraainem geboren op

            3 september 1878.

            Tot kort voor haar dood op 14 februari 1938, bleef ze voor de klas staan.

            Ze was ook voorzitster van de Boerinnengilde.

21-02-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1956 – Samenstelling Bestuur

Voorzitter : Frans Van der Hasselt. Ondervoorzitter: Frans Muysoms.

Secretaris : Constant Huysmans. Kassier : Alfons Hellemans.

Verslaggever : Jozef Broothaers. Muziek : Jozef Geerts.

Instrumenten : Frans Beullens.

Leden : Constant Buelens, Lode Croes, Rene Voet.

Ere-Bestuursleden : Victor De Laet, Victor Selleslagh, Edward Van Steenwinckel.

1957 – Zondag 3 maart : Grote Muziekavond

In de zaal “De Rozelaer” bij Theo Teughels, Dorp Leest. Begin 17u30.

Onder leiding van Dhr. J. Van der Taelen.

Tussenin optreden van de zingende clown Janus Prul “een paljas die de zaal doet gieren”

1958 – 16 februari : Muziekavond       

Plaats van het gebeuren : zaal “De Rozelaer”. Dirigent : J. Van der Taelen.

Attracties : conferencier Guske Lancier, humoristisch goochelaar Framatelli en            Accordeonist F. Canas.

In “De Band” van maart 1958 gaf Jan De Decker zijn kommentaar :

“Chef en muzikanten, hartelijk gefeliciteerd ! Onze meest hartelijke wensen voor veel bloei en vooruitgang ! En...het programma begon slechts met enkele minuten vertraging. Milac is blij opvolgers te hebben gevonden in haar opzet om elke feestavond stipt op het aangekondigde uur te doen beginnen, ook al dient dan het programma aangevat voor een half volle zaal...

Tijdens de uitvoering van het VADERLANDS LIED is het ons weer eens opgevallen, HOE ONVERSCHILLIG het publiek zich dan gedraagt...Een beetje eerbied en ingetogenheid zijn nog steeds van deze tijd of kunnen wij dat nog alleen bij de uitvoering van deze hymne op een ...kerkhof ?...”’  

1958 – Mei : 60-Jarig bestaan

De fanfare telde op dit moment 149 leden plus 35 muzikantern, 4 erebestuursleden en 11 bestuursleden.

Dat bestuur bestond uit :          

            Voorzitter : Frans Van Der Hasselt, Ondervoorzitter : Frans Muysoms.

            Secretaris : Constant Huysmans

            Schatbewaarder : Alfons Hellemans

            Verslaggever : Juul Boonen

            Muziek : Jozef Geerts

            Commissarissen : Frans Beullens, Louis Croes, Arnold Teughels, Remy

            Spoelders, Voet.

            Eereleden : Constant Buelens, Victor De Laet, Victor Selleslagh, Edward Van

            Steenwinckel.

                      Bezetting instrumenten:

            Bugelsolo     :    5       Eerste trombone    :  1

            Eerste bugel :    3       Tweede trombone :  1

            Tweede bugel :  2      Derde trombone    :  1

            Derde bugel   :   3        Eerste baryton      :  1         

            Eerste piston  :   1        Tweede baryton   :   1

            Eerste trompet : 2        Derde baryton    :    1

            Tweede trompet:1     Eerste tuba         :     3

            Saxofoon     :      1      Tweede tuba       :     1

            Eerste alto     :    1        Bombardon        :     2

            Tweede alto    :  1      Grote trom    :            1

                                                Kleine trom :            2.

De muziekherhalingen gebeurden op vrijdag.

1959 – 8 februari : Muziekconcert

Locatie : zaal “De Rooselaer” bij Theo Teughels. Op het programmablad stonden : “Flink en Fier” een mars van R. Kumps, “Walk-Over” mars van Strauwen, “Antigone” een ouverture van Rousseau, “Terug uit Dinant” een mars van F. Teughels, “Zwart Water” een ouverture van Jourquin, “Oude Kameraden” van Teike, “Siciliaanse Ouverture” van Dax,“Judex”, “Kermesse” van De Roeck en het Vaderlands Lied.

Leiding : J. Van der Taelen.

Voor de afwisseling werd gezorgd door Bux, een humorist-conferencier.

1960 – Verslag Muziekconcert in “De Band” :

“...Wanneer te 19 u 15 de eerste tonen weerklonken, waren er een 50-tal aanwezigen om aan te groeien tot een bomvolle zaal, dus een werkelijk succes.

De Voorzitter dankte het publiek voor de opkomst, en verstrekte uitleg over het vastgestelde programma. Onder het muziekminnend publiek konden we afgevaardigden van verschillende randgemeenten noteren, alsmede een flinke vertegenwoordiging vanwege de K. Fanfare Ste Cecilia.

Buiten de bevredigende opvoering der onderscheiden stukken, moet zeker het optreden aangestipt worden van het zang en snaren ensemble “Daghet” waarvan kan gezegd worden dat het puik was.

De afwisseling van solo-duo-koorzang met mandoline en gitaar bracht menig toehoorder in verrukking.

Spijtig dat af en toe wat lawaai achter in de zaal gemaakt werd wat zeer hinderend was.

De chef, de dynamische Heer Van der Taelen, mocht dan ook en terecht, bloemen in ontvangst nemen, waarna de Voorzitter overvoldoen het slotwoord uitsprak.

“Dank,” aldus spreker, “aan allen die gekomen zijt, maar inzonderheid aan de afvaardiging onze zustervereniging de K.Fanfare St. Cecilia. Zij mag er van overtuigd zijn dat ze zullen kunnen terugblikken op onze aanwezigheid wanneer zij iets zullen te doen hebben. Moge de muziek van vandaag en de melodiën kilometers ver de muren van de zaal doen daveren, de klanken zijn door de muur gegaan tot zelfs door de galmgaten van de kerk, zodanig dat met Pasen wanneer de klokken luiden de klanken nog kunnen gehoord worden.”

Hiermee besloot de Voorzitter die zeer ontroerd was en toog iedereen opgewekt huiswaarts.

      Spectator.” 

1962 – Nieuwe Muziekbestuurder

Jozef Van der Taelen, nam zijn ontslag muziekbestuurder en  werd opgevolgd door de Leestenaar Geets.

1962 – 25 februari : Bal verving muziekavond

De geplande jaarlijkse muziekavond op 25 februari ging wegens onvoorziene            omstandigheden niet door en werd vervangen door een bal gevolgd  van een tombola bij Apers, café Zennebrug.Er was een flinke opkomst.   

1964 – Einde Arbeid Adelt

Bij gebrek aan eensgezindheid viel de oudste fanfare van Leest uit elkaar.

J.A. Huysmans in De Band van augustus 1979 :

                                            Breugeliaans aan de Zennekant

“...Het Brughuis was voor twee generaties het geliefd feestlokaal onzer fanfare.

Het eerste bestuur had in het reglement onder de leuze “Arbeid Adelt” in een resum van 25 artikels, allerlei spitsvondigeheden bedacht voor : vrede, vriendschap, vlijt, vloekverbod, enz. en zelfs volharding.

Met muziek doorheen alle jaargetijden, processies, stoeten, festivals, vlaamse kermissen, slenteren, stoppen, aansluiten, wachten, bruinverbrand, verwaaid, verregend, kasseihotsend, met verlies van de laatste mamber langs steeg, dorp op binnenweg.

Met volharding raakten zij zelfs door de krisis en door oorlog 2.

Maar wat later kwam de welvaartstaat met nieuwe vrijetijdsbesteding, onze burgers werden in competitiegelid gedrumd en onze boerkens kwamen mopperend achteraan.

Conservatieven en zij die meenden dat muzikanten enkel muziek moesten maken en niet omzien, betwisten elkaar het bevel met afwisselende kans, en de wagen ging de helling af en verloor zijn wielen.