1911 – 6 maart :  Gebruik makend van de inhuldigingsfeesten van de nieuwe pastoor,

            werd een inbraakpoging gedaan bij de kinderen Van den Sande uit de Grote

            Heidestraat.

            De inbreker werd echter verrast en nam de vlucht zonder buit.

            “De kinderen Van de Sande zijn ouderlingen, doorgaande als welstellende

            burgers...” (GA)

1911 – Zaterdag 18 maart – Gazet van Mechelen :

                            Overstromingen in den omtrek van Mechelen.

            “Door de aanhoudende regens in de laatste dagen zijin de Dijle, Nethe, Zenne en

             Rupel tot hun hoogste waterpeil gestegen en zijn weiden en velden op den buiten

            op verschillende plaatsen onder water gestroomd.

            Sedert dinsdagavond is de toestand uiterst erg in de omstreken der Lage-Zenne.

            Te Eppegem en omstreken zijn de rievierbewoners verplicht een gedeelte van de

            nacht te waken daar het overstroomde water woningen en stallingen bedreigt.

            In verschillende huizen is het water reeds binnen gedrongen en een aantal

            meubelen vlotten buiten op de overstroomde watermeren, die zich links en rechts

            ook te Leest en Hombeeck hebben gevormd.

            Tusschen Eppegem en Vilvoorde zijn de weiden in eene ware zee herschapen en is

            het water zoo verre het oog maar reikt.

            Woensdag was die toestand nog merkelijk verergerd. Donderdag was er enigszins

            verbetering...”

1911 – Zondag 19 maart – Gazet van Mechelen :                              

                                   VELODROOM BATTEL.

“De opening van den nieuwen velodroom van “Mechelen-Battel”, is vastgesteld op 17 april, tweede Paaschdag, met een koers van 100 kilometers, voorbehouden aan beroepsrenners.

Men zal zich dus voor de eerste maal in Mechelen aan eene zeer belangrijke koers mogen verwachten, want men is reeds in onderhandeling met de beste renners van het land.”

In 1911 telde België 42 door de Belgische Wieldrijdersbond erkende velodrooms.

Het succes van de velodroom van Walem moet stimulerend hebben gewerkt op nog andere Mechelse sportliefhebbers.

De idee groeide in een herberg aan de Oude Leestsebaan 63, uitgebaat door Theofiel De Rooster. Enkele vaste klanten  opperden de mening ook in Battel een eigen velodroom te bouwen.

De oplossing kwam vlugger dan verwacht : op een stuk grond in bezit van de familie De Rooster, en juist gelegen naast de herberg, plaatselijk gekend als de Warande, zou de velodroom worden gebouwd.

Er werd een raad van beheer samengesteld bestaande uit de gebroeders Victor en Teofiel De Rooster, maalder Florent Verelst, E. Nagels en A. De Rooster, die de handen uit de mouwen staken en zeelf eigenhandig de velodroom zouden bouwen.

Zo meldt Gazet van Mechelen in januari 1911 dat Mechelen binnenkort een velodroom zal hebben te Battel op initiatief van een “comiteit”. Gehoopt werd dat de werken tegen februari zouden voltooid zijn. Hieruit blijkt dat de bouw reeds aangevangen was in 1910.

Op 20 februari lezen we : “de werken aan de nieuwe velodroom van Battel gaan goed vooruit ; de grond- en afsluitingswerken zijn geëindigd, nu nog de aanleg van de cementbaan”.

Op 2 april 1911 werd de piste opengesteld voor de renners als “vrije oefening”.

De officiële opening vond plaats op tweede paasdag 17 april 1911 met een koers voor beroepsrenners van eerste kategorie, over een afstand van 100 km.

En opdat niemand in Battel en omstreken onwetend zou zijn van wat die dag stond te gebeuren, zou de opening worden aangekondigd door grof geschut en door een prachtig “concerto” van de plaatselijke harmonie.

Voor die eerste wedstrijd boden zich acht renners aan. We kennen ook de uitslag :

1. Charlot, 2. Pelote, 3. Jos Spiessens, 4. Michels en 5. Werbrouck.

Charlot was een Algerijn, hij was de lieveling van de Mechelaars.

Op zondag 30 april was er een koers voor beginnelingen, op 6 mei  een koers achter zware “motocycletten” en op 14 mei een koers voor onafhankelijken.

Op zondag 16 juli werd er opnieuw een koers voor beroepsrenners georganiseerd, een drieurenkoers waaraan ook Charlot zou deelnemen.

Het eerste uur werden er 38,850 km afgelegd en het laatste uur 35,200 km.

De Bomenaar De Voeght won voor Mechelaar Fons Spiessens. Charlot gaf op.

Het volgend jaar in 1912  op tweede paasdag heropende de velodroom met een acht-urenkoers voor beginnelingen per ploeg en met 500 fr. aan prijzen, wat op 7 juli gevolgd werd door een drie-urenkoers op Amerikaanse wijze.

Op 22 juli kon men de deelname melden van Cyriel Van Houwaert, de “koning der wielrijders” , hij  was een heuse vedette die de rond van Frankrijk had gewonnen.

Maandag 12 mei 1913, tweede Sinksendag opende de velodroom met een Grote Prijs Francois Empain voor beginnelingen, waarvoor Empain een prijs van 40 fr ter beschikking stelde.

Francois Empain herhaalde die geste met een tweede grote prijs Empain op 26 juli 1914, waarvoor 40, 25, 15, 10, 7,5 en tweemaal 5 fr aan prijzengeld werd voorzien.

De  inschrijving moest gebeuren op de velodroom zelf aan 1 fr, of 1,5 fr de dag van de koers.

Met de oorlog viel alle aktiviteit stil.

De Duitsers braken trouwens de omheiningen van de velodroom af, om de brug over de Zenne, die door het Belgische leger was vernietigd, te herstellen.

Maar reeds in mei 1919 kon de velodroom opnieuw zijn deuren openen.

Op 12 mei met een drie-urenkoers voor beginnelingen en met een klassering ieder half uur ; en op 26 mei met een ploegkoers over 80 kilometer.

Op maandag 5 april 1920 reed men een achtervolgingskoers met motoren, met slechts twee deelnemers, evenals een 50 km koers voor beginnelingen en 25 km voor motoren. In dat jaar waren er nog koersen op 18 april, 9 en 24 mei.

De velodroom takelde langzaam af tot hij uiteindelijk volledig verdween.

Op die plaats kwam later de hoeve van Clement De Rooster, die zijn woonhuis inrichtte in de ruimte van het vroegere café “In de Velodroom”.

(F.V. in GvM-30/5/1986)

1911 – 2 april : Op de pastorij werd in 3 kamers een planken vloer gelegd, nieuwe ramen

            en dakgoten geplaatst. Prijs : 925,88 frank.

1911 – 23 mei : Moties van de gemeenteraad :

            “De Raad sluit zich bij éénparigheid aan bij het Wetsvoorstel tot volledige

            vervlaamsching der Hoogschool van Gent, nedergelegd in zitting van vrijdag

            24 maart 1911, en dringt er op aan, datdit voorstel zoo spoedig mogelijk in

            behandeling genomen en tot Wet gemaakt worde tot grooter zedelijk en stoffelijk

            heil van het Vlaamsche volk.”

            “De Raad sluit zich bij éénparigheid aan bij het Wetsvoorstel nedergelegd door

            Mr de Limburg Stirum en andere betrekkelijk de nieuwe schoolwet, aan de

            huisvaders de volle vrijheid latende de school te mogen kiezen waarin zij

            verlangen hunnen kinderen opgevoed te zien, en tevens den wensch uitdrukkende

            dat het ingediende wetsvoorstel onmiddellijk tot Wet gemaakt worde.” (DB-1957)

1911 – Vrijdag 26 mei – Gazet van Mechelen :

                           Groote Betoging te Leest.

            “Aanstaanden zondag 28 mei, zal er te Leest eene groote betooging gehouden

            worden voor de vervlaamsching der Gentsche  Hoogeschool.

            Ten 3 ure, zullen de sprekers : MM. Alf. Olbrechts, Dr P. Tack en Em. Verheyen

            aan de brug afgehaald worden door de maatschappijen van het dorp.

            Daarna grijpt er eene meeting plaats in de gemeenteschool, welke zal voorgezeten

            Worden door onze koenen Vlaamschen strijder, M. J. Bernaerts, burgemeester en

            provinciaal raadslid.

            Aan volk zal het zeker niet ontbreken.”

1911 – Woensdag 31 mei : Gazet van Mechelen :

            “Verleden donderdag vertrok uit het gasgesticht te Mechelen een luchtballon van

            ingenieur Van Battel en 2 personen.

            Hij dreef over Hombeek, Leest, Willebroek en Puurs op 1.900 m hoogte.

            Om 13u45, 3 uur later, kwam hij neer te Liesele om er iemand af te zetten,

            nadien steeg hij tot 4.200 m.

            Dan ging het via Temse, over Zele, Donck, Overmeire  om  rond 17u25  aan

            te  leggen te Zele”.

1911 – Donderdag 1 juni – Gazet van Mechelen :

                      De Vlaamsche Meeting te Leest.

            “Ten 3 ure, werden verleden zondag de Mechelse sprekers aan de grensscheiding

            der gemeente, door de twee fanfaren van Leest afgehaald en gulhartig

            verwelkomd door burgmeeester Bernaerts.

            Daarna greep in de meisjesschool een prachtige meeting plaats, gevolgd door een

            talrijk en aandachtig publiek. Een wensch werd gestemd om zoohaast mogelijk de

            hoogeschool van Gent te vervlaamschen en verzonden naar de Kamers van

            volksvertegenwoordigers.

            Daarna bedankte de burgemeester de sprekers die zoo klaar en duidelijk den

            eisch der Vlamingen hadden toegelicht.

            Vele handtekeningen werden na de meeting verzameld en aan iedereen zal

            aanstaanden zondag de gelegenheid worden gegeven, zijn handteeken daar nog

            aan toe te voegen, onmiddellijk na de hoogmis op het gemeentehuis.”

1911 – In augustus dat jaar ontving de burgemeester een naamloze briefkaart waarin een

            21-jarig meisjes beticht werd van vruchtafdrijving. (GA)

1911 – 23 september – “Eene Vlaamsche vrouw van 107 jaar.

            Op 8 october van dit jaar wordt moederken Diddens van Duffel 107 jaar.

            Zij kan nog een gedicht opzeggen waarmede zij in 1818 den 1^ste prijs behaalde

            in de school van Leest bij Mechelen.

            Zij kan nog zingen en zelfs dansen. Onlangs zei zij al lachend : dat Sint

            Pieter haar vergeten had hierboven te roepen.

            Van hare 5 kinderen leeft er nog één.”

            (De Volksstem)

1911 – 7 oktober – Gazet van Mechelen :  Onze Eeuwelinge.

            “Het 106-jarig geboortefeest van Mevr. Diddens wordt hier dus gevierd.

            Zaterdag 7 october aankondiging van het feest door grof geschut.

            Zondag 8 october om 11 ure, aanbieding van het geschenk der geburen,

            gedragen door 4 maagdekens, aangeboden door ’t feestcomiteit.

            Om 14 u optocht van den stoet door de straten der gemeente van al de

            deelnemende maatschappijen gevolgd door de maagdekens, dragende een

            geschenk, gegeven door moederken Diddens aan het gemeentebestuur,

            omringd door de leden van ’t feestcomiteit.

            Om 16 ure aanbieding van het geschenk op het gemeentehuis, om 18 ure

            algemeene verlichting door geburen, van 19 tot 20 ure serenade aan de woning

            der jubilarisse.

            Om 21 ure prachtig vuurwerk in het park van den erevoorzitter heer Marcel

            Gevers, vrijen toegang voor het publiek.

            Na ontbinding van den stoet bij A. Mariën verloting der premien en uitdeling

            van het geld bij Henri Van Loven.”

1911 – Zondag 10 oktober – Gazet van Mechelen : (Bijz.briefw.)

                                     De Alleroudste der Belgen.

            “Duffel maakt zich gereed om buitengewoon het nieuw feest van moeder Diddens

            te vieren die op 8 october a.s., het 106-jaar zal bereiken.

            Moeder Diddens is geboren te Leest in 1805, zij huwde in het jaar 1827 met

            Willem Diddens, dewelke overleed te Duffel in 1885.

            Geholpen door hare twee dochters beijverde zij zich tot het landbouwvak op eene

            grote pachthoeve, tot de ouderdom van 87 jaren.

            Een harer dochters, Melanie, 71 jaar oud, nog in leven, omringt hare moeder met

            de tederste zorgen, ’t is wel hieraan te danken, het langdurig leven der

            Duffelschen schat. Altijd is moeder vrolijk, ja zelfs geestig en opgeruimd.

            Het oog nog levendig en hare beenen redelijk zwak om deze goede vrouw toe te

            laten nog dagelijksche wandelingen (bij goed weder) in haren hof te doen,

            hetgeen zij zoo zeer bemint.

            Wilt ge moeder Diddens de zeldzame vrouw zien, gaat dan op zondag 8 october

            aanstaande naar Duffel.”

1911 – 15 oktober – Gemeentekiezing.

            Aftredende leden : Jaak Bernaerts, August De Ruysscher, Victor Diddens,

            Marcelin Lemmens en Jan Baptist Verbergt.

            Lijststemmen : Lijst nr. 1 : 398

                                     Lijst nr. 2 : 183

            Ongeldige stembrieven : 14.

            Bekomen stemmen door :

            Lijst nr. 1        Stemmen                    Lijst nr. 2         Stemmen

            Bernaerts J.            430                   Buuschot                 203

            Diddens V              407                   De Wit                     200

            Selleslagh J.           392                    Lemmens                207

            Vanden Brande K. 405   

            Verbergt J.B.          415

            Een overduidelijke overwinning voor de partij van de burgemeester.

22-02-2012 om 07:29 geschreven door Marcel Van Hoof

1911 – Dat jaar werd Mathilde Feremans uit Kalfort Puurs aangesteld  tot tijdelijke

            vervangster van Juffer Nees, die langdurig ziek was.

1911 – Op  6 maart werd pastoor Beuckelars ingehuldigd.

            Pastoor Beuckelaers zou 35 jaar lang de pastoorsfunctie waarnemen.

            Onder hem kwam er gasverlichting in kerk en pastorij. Voordien waren het

            petroollampen. Electriciteit kwam er slechts in 1925.

            Hij liet ook de kerk herschilderen, volgens het plan van de Brusselse architekt

            Steyaert, in kleuren die het binnenzicht van de kerk zo typisch maakten : in rood.

            Ook de pijlers waren toen knalrood. Frans Huys uit Heffen voerde de

            schilderwerken uit.

            Op 6 augustus 1946 verliet pastoor Beuckelaers de parochie.

            Hij stierf te Mechelen op 23 oktober 1948 op 87-jarige leeftijd.

            Florentine Moyson in LG, blz.247 over haar Plechtige Communnie :

            “We moesten van pastoor Beuckelaers allemaal in het zwart zijn. Het was zijn

            eerste jaar op de parochie en hij wilde geen luxe. Daar werd nogal over

            gemekkerd en het jaar nadien draaide hij bij...”

            Ouderen wisten nog momkelend te vertellen hoe zij als schoolbengels in de hof

            van  de pastoor aan de appelen gingen zitten. Eens ging pastoor Beuckelars hen

            achterna tot in de school. Maar meester De Leers zei hem : “Dat doen mijn

            leerlingen niet !”

            “Wij hadden thuis  appelen genoeg,” vertelde J.B. Mees, “daar deden wij het niet

            voor. Het was meer voor het avontuur, om stoer te doen, om je te bewijzen

            tegenover de andere jongens.

            Wat ik van pastoor Beuckelaers nooit zal vergeten is de brooduitdeling na de

            begrafenis van rijke mensen, zoals de Empains. Dat was toen zo de gewoonte.

            Na de mis deelde de pastoor of soms iemand van de familie  kleine of

            grote broden uit, en witte broden hé, een ongelooflijke luxe.”

            Volgens Julia Van Hoof(geboren 24/7/1901)en Jan Baptist Mees (23/9/1902) had

            de pastoor, toen hij op oudere leeftijd was gekomen, de gewoonte om tijdens zijn

            wandelingen met zijn hoofd naar beneden, binnensmonds te mompelen : “arme

            mensen zijn schelmen, arme  mensen zijn  schelmen...”

            Hijzelf was van rijke afkomst : familie Beuckelaers = koekjesfabrikanten.

            Zijn familie bezat in Leest verschillende eigendommen.

            Pastoor Beuckelaers was ook een moedig man. Op 3 juli 1915 ontving hij via

            burgemeester Bernaerts volgend schrijven van “d’Heer Prasident der

            Zivilverwaltung der Provincie Antwerpen” :

            “...het is gebeurd dat de sleutel van den kerktoren aan eenen Officier, die deze

            tot dienstelijke doeleinden wilde besteden, door den pastoor met de woorden

            geweigerd werd : “Je ne donne pas la permission de se servir de mon église

            pour faire des observations contre mon pays.”

            Deze houding van den pastoor is onaannemelijk.

            Ik verzoek u in evereenstemming met de pastoren uwer gemeente aanwijzing

            te geven, dat de toegang tot de kerktorens ieder tijd aan militaire personen

            toegestaan wordt. Ik moet u doen opmerken dat in geval van weigering de

            toegang met geweld zal moeten verkregen worden en tegen de tegenstrevende

            personen streng zal voorgegaan worden.

                        Der Prasident der Zivilverwalting, I.A.Bormann”.

           (GA-3/7/1915)

1911 – 6 maart : Gazet van Mechelen (editie van 9/3/1911)

            PLECHTIGE INHALING VAN DEN NIEUWEN PASTOOR;

“Verleden maandag, 6 maart, was het feest, volop feest, in de vreedzame gemeente Leest, gelegen op slechts enkele boogscheuten boven het gehucht Battel, een buitenkwartier van Mechelen.

...

Sinds een achttal dagen was aan de parochianen dier gemeente, de blijde tijding gebracht, dat zijne Eminentie de Cardinaal Aartsbisschop, hun een nieuwe herder had geschonken en wel de zoo gunstig gekende pastoor Beuckelaers, der parochie Langeveld bij Ukkel, en dadelijk togen de vrienden van Leest, geleid door hunnen volksgevierden burgemeester , M. J. Bernaerts aan het werk, stelden eene feestcommissie aan, sloegen de handen eensgezind samen, stelden zich aan den arbeid en –wij herhalen het nogmaals- vormden en zetteden ineen, op 8 dagen tijd, eenen stoet, die aller verwachting heeft getroffen, en waarvoor men in steeden weken en maanden nodig zou hebben, om tot zulken uitslag te koomen.

Dit overschoon resultaat is te danken aan de algemeene eensgezindheid en de goede verstandhouding die er op den buiten heerscht.

...

Het was den verleden maandag, dat de flinke en ievervolle werkers, zoo machtig groot in getal, voor slechts eene gemeente van 1700 inwoners, hunne uitgewerkte feestplannen, de duizenden toeschouwers zouden verrassen.

Rond 2 ure, stroomde het volk van Mechelen, Battel, Hombeeck, Heffen, Tisselt, Blaesvelt en Capelle opden Bosch , in dichte scharen naar het lieve dorpje, dat gansch in feestdos was gestoken.

Van in den morgen bulderde reeds onafgebroken het kanon, om den heuglijken dag, heinde en verre aan te kondigen.

Alom waren praalbogen, met  gepaste jaarschriften opgetimmerd, en geen enkele wooning, zoo nederig of klein, of het had zijn eigenaardige versiering, waartusschen een overgroot getal burgershuizen met heerlijken optooi uitstraalden.

Heilwenschen en dichterlijke ontboezemingen in allen eenvoud weergegeven, den nieuwen herder gebracht, prijkten bijna boven elke woning. Het gaf de algemeene en eensgezinde gemoedstemming weder van het volk, dat zijnen geestelijken lieder bij zijn intrede in de parochie hartelijk “Welkom” heette. Wat kon of mocht men meer verwachten ?

De innige verkleefdheid, de liefde en hoogachting hunnen vroegeren afgestorven pastoor, M. Verbist, immer trouw geschonken, zou thans overgaan op den feesteling van heden.

Dit doorstraalde in alles, wat men bij deze overschoone inhaling ontwaarde en kon waarnemen. In zulke goede en verblijdende omstandigheden, zou weldra de verwelkooming van den Zeer Eerw. Heer Beuckelaers plaats grijpen.

Ontvangst van den nieuwen herder.

Rond half drij was de beweging overgroot op den steenweg die van Leest naar Capellen-op-den-Bosch leidt. Gansch deze baan, bijna drie kwaart uur tot aan de grens van het reeds genoemde dorp, was met denneboompjes bepland.

Duizenden en duizenden toeschouwers bevinden zich op dezen weg, alsook de prachtige stoet, die zich naar den “Stijnenmolen” op de uiterste grens had begeven, alwaar de eerste ontvangst zou plaats grijpen.

Welk heerlijk zicht die lange verre kronkelende baan, gansch bezet door eene opeengepakte menigte, waartusschen in alle schakeering van kleuren een overgroote stoet, zich in de verte beweegt. En nog immer wordt die stroom grooter en grooter.

Eindelijk bulderen opnieuw de kanonnen : het is het sein der aankomst, en inderdaad, daar verschijnt het rijtuig dat de Zeer Eerw. Heer Beuckelaers en de andere Z.E.Heren Goidts, pastoor-deken, Goossens, pastoor te Heffen, Kanunnik Beuckelaers, getuigen van den nieuwen herder, aanvoerdt.

Het muziekkorps heft het vaderlandsch lied aan, de menigte juicht toe, en bij het uitstappen neemt de heer burgemeester Bernaerts het woord, in naam van het gemeentebestuur, de bevolking, en tevens ook van den kerkraad, en wenscht den nieuwen pastoor hartelijk welkom in zijne nieuwe parochie.

Na den heer burgemeester verwelkommen hem de hoofdonderwijzer in naam der gemeenteschool en de heer Moyson, in naam der fanfare “Arbeid Adelt”.

In hartelijke bewoordingen bedankt de heer Beuckelaers de drij vertegenwoordigers van gemeente, kerkraad, gemeenteraad en fanfare en belooft hun zijne beste krachten ten pande te stellen voor het geestelijk en stoffelijk belang zijner nieuwe parochie.

Alsdan zette de stoet zich in de volgende orde in beweging om dorpwaarts te trekken :

1. Postiljons; 2. Hoornblazers; 3. Groep, dragende de vaderlandsche en pauselijke kleuren; 4. Ruiters te paard; 5. Fama met amazonen; 6.De Gemeentemaagd; 7. De foor van Parijs, wagen; 8. De doelschutters; 9.Ste. Cecilia; 10. Fanfare St Cecilia; 11. De drij Goddelijke deugden; 12.Koekbakkers, wagen; 13. De edele graanoogsters, groep te paard; 14. De bolgilde; 15. De jachtgodin, groep te paard; 16.Ambachtswagen; 17. De Zoetigheid, groep te peerd; 18. Maagden te paard; 19. Duivenmelkers, wagen; 20. De Katholieke Bond; 21. Fanfare “Willens is Kunnen”; 22.De vier gebroeders; 23. De melkhandel; 24. De congregatie van St Joannes Berchmans; 25. De kipidos, te paard; 26. St. Sebastiaansgilde; 27. De liedjeszangers, wagen; 28.Opsinjoorken, met lijfwacht en gazetdragers; 29. De vier jaargetijden, groep te paard; 30. De aalmoes, groep te paard; 31.De zottigheid, groep te voet; 32. Herderinnen; 33. Landbouwwagen (Bist); 34. Koningin Elisabeth van Hongarije, maagd der rozen; 35. De twaalf maanden, groep te peerd; 36. Een dorpsherberg, wagen; 37. Het fortuin; 38. Koningin Elisabeth; 39.Jonkehid der gemeente,groep; 40. De vriendschap, groep te peerd; 41. Aalbrecht en Isabella; 42.De vlucht naar Egypte; 43. De schoolkinderen; 44. Bloemtuigdraagsters; 45. Fanfarenmaatschappij “Arbeid Adelt”; 46. De Godsgeleerdheid; 47. Maagdekenswagen; 48. St Nikolaes en St Pieter, met hun gevolg; 49. De vier Evangelisten; 50. HH.MM. Koning Albert en Koningin Elisabeth; 51. St Jan en het kind Jezus; 52.Strooiende maagdekens en engelen; 53. Sleuteldraagster; 54. De eerw. Heer Pastoor, omringd van eenen eerewacht; 55. Plaatselijke overheid; 56. Kerkfabriek; 57. Armbestuur; 58.Maatschappij Oud-Soldaten.

Het was vier ure, als deze frissche en lange stoet in het dorp aankwam, en men naar de kerktoog, alwaar de ontvangst en aanstelling thans gingen plaats grijpen.

In de parochiekerk van Leest.

Op dit oogenblik luiden de klokken en bulderen de kanonnen.

In de kom van ’t dorp is het bijna onmogelijk om door te komen. ’t Is eene ware menschenzee, zooverre het oog draagt.

De ordediensten worden vooral goed waargenomen door de oud-soldaten, bijgestaan door den veldwachter, die te samen opperbest dien dienst hebben geregeld en de orde hebben handhaafd.

Aan de afsluiting der kerk is het thans de onderpastoor die den nieuwen herder hartelijk welkom heet, vervolgens een jongen der gmeenteschool.

Bij den ingang in de kerk, worden hem de sleutels der kerk, onder eene lieve aanspraak afgegeven.

Voor allen heeft de nieuwen herder een hartelijk woord van dank, en terwijl het orgel in “brio” reeds een zegemarsch aanheft, trekt de buitengewoone groote menigte, de prachtig versierde kerk binnen, die in eenige ogenblikken overkropt is van toeschouwers, en waarvan duizenden genoodzaakt zijn buiten te blijven.

Dadelijk wordt het “Veni Creator” aangeheven, waarna de plechtige aanstelling plaats heeft en de gebruikelijke seremoniën na de aanstelling volgen.

De Zeer Eerw. Heer Deken Goids, pastoor der O.L.Vrouw over de Dijle, beklom daarna den kansel en deed tot die overgroote massa volk, nagenoeg de volgende toespraak :

Beminde parochianen van Leest. Over eenige weken hebben wij het droevig schouwspel bestatigd van den diepen rouw, waarin uw gemeente lag gedompeld, door het afstervan van uwen diepbetreurden herder, die hier meer dan 40 jaar lang, als onderpastoor en pastoor had gearbeid aan het heil der zielen, en opeens aan uwe liefde werd ontrukt.

Begaafd met eene uitmuintende inborst, eene groote dienstvaardigheid en eene heilige godsvrucht, was hij waarlijk een priester volgens het hart van God.

Aan den Heer alleen is het bekend, wat al ongelukkigen hij onderstand heeft verleend; wat al smarten en ellende hij heeft gestelpt en wat al tranen van noodlijdenden en weduwen hij heeft opgedroogd.

’t Is geweten tijdens eene besmettelijke ziekte, wat hij gedaan heeft in dien akeligen toestand, voor hen, die aan dien zorgen waren toevertrouwd van deze voorbeeldigen priester. Men vond hem gedurig neergeknield voor het H. Tabernakel in het gebed verslonden, in overweging met zijnen God. Hij, die vurige dienaar van Maria, die goede en voorbeeldige priester werd u ontnomen en zijn stoffelijk overschot werd in den gewijden grond uwer gemeente begraven en zijne schoone ziel zal, zoo hopen wij allen, reeds bij den Heer, het loon zijner werken hebben ontvangen.

...

Door zijn afsterven waart gij weezen geworden zonder geestelijke geleider, doch Zijne Eminentie zond u een nieuwen Herder.

Wat de E.H. Verbiest voorheen voor u is geweest, zal thans de nieuwe pastoor voor u worden. Hij zal u alles schenken wat tot uw geestelijk welzijn noodig is.

Hij komt niet in naam van een prins, maar in den naam van de Allerhoogste.

Hij zal u leeren de naam van God beminnen en vereeren. Hij zal uwe kinderen onderwijzen en onderrichten in de leering des Heeren.

Niemand zal aan zijne bezorgdheid ontsnappen. Op den predikstoel zal hij u uwe plichten voorhouden; in den biechtstoel zal hij voor uwe arme ziele een geneesheer wezen, en als een vader zult gij uit zijnen mond vernemen, wat gij te doen hebt op uwen levenswandel om als ware christenen te leven. Hij zal met overgroote blijdschap de zondaars ontvangen die op het goede pad willen wederkeeren.

Dagelijks zal hij onder het H. Misoffer, wanneer hij het Lichaam en Bloed van Christus ten Hemel opheft, voor u bidden voor jong en oud, voor arm en rijk, voor allen zonder eenige uitzondering.

Hij is u nog niet bekend, doch gij zult hem leeren kennen. Hij heeft gewerkt in eene nieuwe parochie, waar hij zoo eindeloos veel goed heeft gesticht.

Gij hebt hem ontvangen, zoo prachtig en zoo heerlijk als men een nieuwen herder kan ontvangen. Iedereen heeft hem willen zien en leeren kennen. Welnu thans kent ge hem. Eenieder van u zal bij hem mogen aankloppen. Zijne edelmoedigheid is groot.

De zieken en noodlijdenden zullen in hem een grootmoedigen weldoener vinden. De armen zal hij met liefde steunen. Al wie lijdt en treurt zullen in hem een waren vader, een echten en goeden vriend ontwaren.

Hij komt tot u in naam van den Almachtige. Gij zult naar hem luisteren, zijne woorden aanhoren en tevens zijne vaderlijke raadgevingen volgen.

Gij zult hem bijstaan en helpen bij het onderwijs uwer kinderen. Weet het wel, de zending van den priester is eene verhevene zending. In het doopsel van Christus klonk er reeds eene stem uit den hemel die zegde : “Aanhoort Hem”.

Bij de hemelvaart van Jezus, zegde de Verlosser tot zijne apostelen : gaat en onderwijst alle volkeren in Mijnen naam, hen onderwijzende wat ik u geleerd heb en die u aanhoort, aanhoort Mij : die u versmaddt versmaadt Mij en versmaadt mijn Vader die in den Hemel is.

De priester is de afgezant des Heeren, dus hij is de vertegenwoordiger van God zelf. Luister naar hem, en het zal u in alles wel gaan.

’t Deed mij goed aan ’t hartje, uit den mond te vernemen van den heer burgemeester uwer gemeente, bij de ontvangst op de grens wanneer hij tot den nieuwen herder de volgende woorden sprak : Hier in de gemeente Leest gaat iedereen hand aan hand om te werken en te ieveren voor de stoffelijke en zedelijke belangen der bevolking.

Mochte het zoo nog lange jaren duren voor het geluk en de welvaart dezer gemeeente.

We gaan God bedanken voor deze weldaden en het “Te Deum Laudamus” ten hemel aanheffen.

Na deze schoone kerkelijke plechtigheid was het ontvcangst op de pastorij, waar ’s avonds de muziekmaatschappijen eene serenade brachten.

Verlichting en vuurwerk sloten deze luisterrijke inhaling.

Wij eindigen met den welgemeenden kreet : “Lang leve de Eerw. Pastoor Beuckelaers” en ook “Lang leven de vrienden van Leest ! Zij hebben puik en rijk gefeest !”

22-02-2012 om 07:25 geschreven door Marcel Van Hoof

1911 – Dat jaar startte Jan Huysmans met een limonadefabriekje op het dorpsplein.

            Limonade was toen een nieuwigheid. In de café’s werd enkel bier geschonken.

            Jan Huysmans, die in 1908 vanuit Battel naar Leest was verhuisd, vestigde zich

            eerst  in de herberg “In de Toekomst” op het Dorpsplein, alwaar

            achteraan de eerste limonade werd gefabriceerd.

            Deze limonade werd uitgedragen met paard en kar en het paard moest telkens

            langs de voordeur en door de herberg, binnen  en buitengelaten worden.

            Rond 1930 kocht Nante De Prins de woning aan. Hij betaalde er 27.000 fr voor

            en  verbouwde ze tot beenhouwerij.

            In 1913 kocht en sloopte Jan Huysmans, aan de overzijde van de dorpsplaats,

            het oude “Knippershof” en bouwde er de herberg met fabriekje “In de Proef”.

            In de hals van de limonadeflesjes zat een “marbel” (knikker) en door de druk

           hield  de marbel het flesje gesloten. Om te drinken  moest men de knikker  

            indrukken zodat het gas ontsnapte en men de limonade kon uitschenken.

            De naam van de limonadefabriek stond op het flesje : “In de Proef” naar hun

            gelijknamige herberg.

            Gedurende  de oorlogsjaren, 1914-1918, moest moeder “Toor” (Victoria

            Coosemans) zelf met de limonade rondrijden omdat vader Huysmans aan het

            front  zat.

            Jacob Albert Huysmans in “De Band” 1979 en april 1980 :

            “Jaak Huysmans, zoon uit de “Vlashandel” wijk de Knip, kocht in 1839 het

            grootste deel van het erfgoed “In den Sleutel” op den “Klaasberg” (zo werd

            vroeger de Dorpsplaats genoemd naar de patroonheilige) en herschikte hier toen

            het oud trapgevelhuis, dat in jaarankers 1473 vermeldde, tot een herberg.

            Het werd het lokaal van doelschuttersverenigingen “Het Knippershof”.

            Jaak Huysmans had twee ongehuwde zonen “Fikke” en “Janneke Knip”(Viktor

            en  Jan Baptist) . Deze laatste bracht wekelijks op een kruiwagen zijn eigen

            scheppingen van pleisteren “beeldjes” voor verkoop naar de Mechelse

            voddenmarkt. 

            Na het verscheiden van deze twee zonen, kocht Jan Huysmans, wiens vader een

            kozijn was van hogervermelde Viktor en Jan Baptist, na sloping van dat gasthof,

            een nieuwe herberg met daarbij een winning voor frisdranken, genaamd “In den

            Proef”. 

            “... bij bestellingen van suiker aan een Mechelse limonadefabrikantje, was mijn

            vader daar bevriend geraakt en door deze man kreeg mijn vader raad en

            inlichtingen en vestigde een winning voor frisdranken onder het kenmerk “In de

            Proef”, weldra geroemd door de aanbieding van haar vermaarde produkten in

            originele recipiënten met een magisch sluitmiddel.

            Het werd een zilveren eigen taak.

            90%  der ingrediënten was onbezoedeld bornwater.

            De verbruikersprijs was toen in de herbergen 10 centiem voor zulk een

            Frisdrankje”.

            In 1924 schafte Jan Huysmans zich een wagen aan.

            De tweede op de gemeente, de eerste was eigendom van “den Blokmaker”.

            (Piessens)

            Enkele jaren later (in 1926), vroeg en verkreeg Jan Huysmans de toelating

            van  het Schepencollege om “twee elektromotoren van I en van ½ PK te

            stellen en te benuttigen ter plaetse te Leest, nr.5, in zijn werkhuis aan de

            woning palende, en dienende tot het veraardigen van limonaden.”

            De machtiging werd verleend voor dertig jaar.

            Albert “Bert” en Alfons “Fons” Huysmans zetten de zaak van hun vader voort

            tot in 1972.

22-02-2012 om 07:19 geschreven door Marcel Van Hoof

1910 – Dat jaar bezat het dorp Leest vier petroleum-lantaarns. Ze werden in de winter

            door de veldwachter aangestoken. (GA)

            Bevolkingscijfer 1910 : 1640.

            Enkele jaarwedden van gemeentepersoneel in 1910 :

            Klokkenluider Lodewijk Hellemans ontving voor die taak 50 fr en 50 fr voor het

            onderhouden  van het torenuurwerk.

            Grafmaker Florent Troch 60 fr en Juffrouw Caroline Nees 1900 fr.

            Dit vanaf 1/1/1910. Voordien moesten ze het doen met respectievelijk 32 fr voor

            het  klokkenluiden, 35 fr voor onderhoud aan de torenklok, 25 fr voor de

            grafmaker en 1800 fr voor onderwijzeres Nees. (GR-6/9/1909)

            Het gemeentebestuur verklaarde dat er in de gemeente in 1910 “geene

            gediplomeerde vroedvrouwen verblijven” en dat de bevolking bij bevallingen

            beroep deed op bakersvrouwen of op de geneesheer van Hombeek of Tisselt

            omdat de gemeente niet over een geneesheer beschikte.

            In de gemeente verbleven 21 personen die werkzaam waren in “staatsdiensten”.

            (GR-24/11/1910)

1910 – Zondag 12 juni 1910 – Gazet van Mechelen :

                                         Het Onweder van Woensdag.

            “’t Is waarlijk droevig om zien welke overgroote schade het onweder dat verleden

            woensdag namiddag over LEEST, Heffen, Heyndonck, Blaesvelt, Thisselt en

            Battel heeft gewoed, aldaar heeft aangericht.

            Nu ziet men maar eerst de overgroote verwoesting. Men had in de eerste

            oogenblikken nog het gedacht geopperd, dat na wat droog weder alles weer op

            zijn effen zou komen, doch dit zijn thans overgroote teleurstellingen.

            Het geknakte graan ligt thans te vergelen en te verdrogen, de erwten zijn als

            afgemaaid en de aardappelen die zoo schoon op ’t veld stonden afgerukt en in den

            grond omgewoeld, door de ijsbollen, die als hagel  nedervielen, ter grootte van

            grootte duifeieren.

            Gansche streken zijn hier voor den toekomstigen oogst totaal vernield, en men

            vraagt zich af, wat deze zoo erg geteisterde landbouwers in de toekomst moeten

            gaan doen, zoo voor hen als voor hun vee.

            Wij hebben kleine pachters, bij het aanschouwen van al die schade en vernieling

            zien weenen als kinderen, wijl zij onder tranen uitriepen : wat moeten wij toch nu

            gaan aanvangen ? Zonder hulp is het niet mogelijk dat wij deze schade te boven

            komen !

            ’t Is te hopen dat er aan hogerhand zal aangeklopt worden om vanwege het

            gouvernement eene schadeloosstelling te bekomen.

            Er is nood, groote nood, en in die omstandigheden moest er geholpen worden.

            Wij bevelen ten zeerste deze geteisterde landbouwers aan in de bemiddeling onzer

            geachte Senators en Volksvertegenwoordigers om voor hun ten beste te spreken,

            in Kamer en Senaat, om de tusschenkomst te bekomen van het Ministerie.

            Laat ons hopen dat dit zal gebeuren.”

           Meer dan 100 boeren richtten  een “vertoogschrift” aan de Kamer van

            Volksvertegenwoordigers, waarin zij om een speciaal ondersteuningskrediet

            verzochten, evenals de opheffing van de grondbelasting voor 1910 voor alle

            getroffen gebieden. (GA-14/6/1910)

1910 – 4 september – Gazet van Mechelen : Duffel : zeldzaam feest.

            “Het schoone en nijverige Duffel met zijne prachtige kerk en toren, zijne heerlijke

            landerijen, enz...

            valt de eer te beurt, tusschen zijn inwoners, de oudste vrouw van gans het land te

            tellen.

            Moederken Diddens, zoo noemt men de ouderlinge, zal op 9 oktober aanstaande,

            105 jaar worden.

            Groote feesten worden te dien gelegenheid op touw gezet.

            Het feestcomiteit werkt ieverig en heeft het goed gedacht opgevat den heer J.R.

            Walgrave, kunstschilder alhier, als feestbestuurder te benoemen.

            Deze heer houdt zich ieverig bezig met de samenstelling van eenen prachtigen

            stoet en wie de kunstzin van heer Walgraeve kent, weet dat hij iets zal tot stand

            brengen, waardig van eene gemeente als Duffel.”

1910 – Zondag 11 september 1910 – Gazet van Mechelen : (Bijzondere Bijdrage)

                                  Duffel : Gezegenden Ouderdom.

            “Moederken Diddens, die op 9 october aanstaande 105 jaar wordt, is nog altijd

            frisch en gezond en mag zich waarlijk in een gezegenden ouderdom verheugen.

            Zij begeeft zich, geleund op den arm harer dochter, nog dikwijls ter kerke, om den

            Gever van alle goed te bedanken voor de uitzonderlijke gunst haar geschonken.

            Het is van deze gunstelinge dat heel Duffel spreekt, waarvoor men werkt en

            zwoegt en een feest voorbereidt dat aan de vreemdelingen zal tonen, op welk

            luisterrijke wijze de Duffelaren hunnen 105 jarige, de oudste vrouw van gansch

            het land, weten te eeren en te vieren...”

1910 – 18 september : Gazet van Mechelen :

                                   Moederken Diddens.

            “Op 8 october a.s. zal hier de oudste vrouw van gansch het land  en misschien

            ook de kloekste, de gezondste en de best bewaarde van al de honderdjarigen

            buitengewoon gevierd worden.

            Buiten de 105-jarige moeder Diddens bezit deze gemeente nog een tiental 90-

            jarigen, allen zeer wel te pas en waartusschen nog een r....enz...”

1910 – 10 oktober – Gazet van Mechelen :

            Moeder Diddens’ 105^de verjaardag te Duffel gevierd.

            Wij zijn gisteren moederken Diddens gaan helpen feesten, het vrouwken met haar

            eindeloosen adem, dat wij over 5 jaar reeds als eeuwelinge hebben begroet.

            De brave ziel is weinig veranderd sinds haar tienden kruisken, en alles laat

            verhopen dat wij haar binnen 5 jaar zullen mogen proficiat wenschen over haar

            elfde...ten minste als wij het beleven.

            Want ’t is altijd de jongste niet, die staat mag maken op de langste nacht.

            Wie zal er bijvoorbeeld voorzien hebben dat van ’t gezegend drietal, dat wij

            voor vijf jaar aan mevrouw Diddens ‘ haard leerden kennen de jongste dochter,

            niet de oude moeder, naar den hemel zou gaan ?

            Doch is Seraphine heengetogen –op 63 jaar, maar- zegt de jubilarisse met een

            zucht- Melanie bleef, eene nog kloeke zeventigjarige thans, en nooit heeft de

            eerbiedwaardige ouderlinge kunnen ondervinden dat zij maar één bewaarengel

            meer heeft.

            ...

            ...De Mei werd geplant, het jaarschrift aan den gevel geklopt, de peerden

            geroskamd die in den stoet moesten, de triomfklokke geluid en de grove stemmen

            van gelost tot in de naburige dorpen te laten weten welke een glorieuze datum

            over de bloeiende bakermat van Killiaan gekomen was.

            ...”

1910 – 14 oktober : Gazet van Mechelen : Duffel – Ongelooflijk.

            “Ongelooflijk groot was de toeloop van volk om de feesten der 105-jarige van

            Duffel te zien en onbeschrijfelijk de geestdrift en toejuichingen op moederkens

            doortocht.

            Om dan iedereen het genoegen te verschaffen dat minzaam menschke –en echt

            koddig ding – te komen bewonderen is de gemeenteoverheid met het Feestcomiteit

            overeengekomen om den stoet nogmaals te doen uitgaan op 16 October, dinsdag

            van jaarmarkt kermis.

            Merk wel aan dat dit wondervrouwke weer gansch den stoet zal volgen.”

1910 – Schepen die aanlegden aan de kaaien van de Zennebrug te Leest – Periode 1910.

Datum       Naam v.h            Inhoud v.h Lading      Komende  Ledig  Naam v.d.  Kaai van

                    schip                  schip          schip         van            naar    schipper

12/10/1910 Lewie Kop          49 ton     40 t kolen    Boom      Boom   Lowie Kop  Apers

05/11/1910 Marie Jozef         57 ton     57 t kolen    Boom      Boom   De Bruyn    Apers

10/12/1910 Twee Gebroeders 40 ton    32 t steen     Traag     Heindonk Boschmans Apers

15/12/1910 Jozefien               49 ton    32 t steen  en  Boom  Boom   Nante Bosman Apers

                                                                    pannen

19/12/1910 Jozefien               49 ton      32 t steen     Boom     Boom Nante Bosman Apers

22/12/1910 Jozefien               49 ton      32 t steen     Boom     Boom Nante Bosman Apers

24/12/1910 Jozefien                49 ton     32 t steen     Boom     Boom Nante Bosman Apers

Betaalde vergoedingen voor het lossen aan de kaai van Apers Jozef – Jaar 1910:

                                                                                                                     Fr Ct                                                                                                                     

December 12  gelost 30-duizend stenen aan 5 centiemen                            1, 50

“                12 gelost pannen en vorsten                    

“                17 Doren Teughels Hombeek steen 32-duizend                         3, 20

“                21 Doren Teugels Hombeek steen 32-ton duizend                     3, 20

“                22 Doren Teugels Hombek steen gelost  32-duizend                  3, 20

“                24 Doren Teugels Hombeek steen gelost 32-duizend                  3, 20

“                12 Tist Beulens een schip steen 32-duizend en pannen               3, 20

(originelen eigendom Eddy Apers+ details andere jaren)

22-02-2012 om 07:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1909 – “De kaairechten bedroegen 0.10 c per ton gelost  of geladen op de lengte der

            kaaimuren ; bomen betalen à.25 c.

            Mest, beir of andere vetten voor den landbouw, zijn vrij van recht.

            De rechten zijn dubbel, bij geval de waren meer dan eene maand op de kaai

            blijven.” (GA)

1909 – Gazet van Mechelen – zaterdag 2 januari 1909 :

                                 Eene Dievenbende op strooptocht.”

            Eene bende dieven heeft in den nacht van woensdag op donderdag eene

            verkenning gedaan in den omtrek van Mechelen, Battel en Leest.

            De schelmen schijnen eerst naar Leest te zijn gegaan om vervolgens naar Battel

            en Mechelen te komen afgezakt.

            Hunne ondernemingstocht heeft ditmaal een weinig weg van het vermaard

            kluchtspel “Robert en Bertrand” of de Lustige Bandieten.

            Men oordele liever : het was rond half twee in den nacht als de dieven eene ruit

            uitsneden en binnenbraken in de woning van Jan Verschueren Leest-Heide.

            Hier vertoefden zij niet lang en was de buit van weinig betekenis.

            Zij vertrokken al vlug naar de woning van Jan Smets, Leest-Dorp, het was alsdan

            bijna 2 ure. Smets is de stoker van M. Van Diepenbeeck, brouwer te Mechelen.

            Hier eveneens kropen zij langs het venster binnen en gaven een kort bezoek en

            trokken weer heen, zonder eigenlijk te vinden wat zij graag verlangden.

            Het was kwart over 2 ure als zij bij Arnold Teughels aanlandden.

            Hier waren ze volop aan hun werk binnen het huis, als vrouw Teughels, door een

            gerucht gewekt werd en dadelijk een luchtgat opende in den planken vloer der

            slaapkamer, dat uitgaf in de herberg en waardoor zij alles kon zien wat er

            beneden plaatsgreep.

            Zij zag drij personen met licht weg en weer lopen en fluisteend tot elkander

            spreken. De vrouw wist genoeg. Opeens riep zij door het luchtgat naar beneden :

            “Hé, schiet maar ! Schiet maar !” Juist alsof zij dit tegen haren man riep.

            Eén der bandieten blies in zijn haast het licht uit, en heel de ploeg verdween

            langs het venster.

            Ze hadden in haast hunnen buit vergeten.

            Van hier ging het regelrecht naar Battel...enz.

            ...de politie van Mechelen heeft daarover donderdag morgen een onderzoek

            ingesteld en de rechterlijke politieagenten Neutiens en Van Ginsbergen zijn per

            velo naar Battel en Leest geweest, om alles ter plaatse te gaan waarnemen.”

1909 – 30 januari – Gazet van Mechelen : Een Man Versmacht.

            “Men meldt ons uit zeer geloofbare bron, dat de werkman De Meyer, wonende te

            Leest, die alle dagen naar Brussel gaat werken, aldaer woensdag door het

            springen eener buis, versmacht is geworden.

            De dood was oogenblikkelijk. Nadere inlichtingen ontbraken.”

            (Gvm-zaterdag 30/1/09)  

1909 – In dat jaar maakte de fanfare “Arbeid Adelt” een merkwaardige uitstap.

            Bestemming van de reis was Antwerpen, meer bepaald het Bestendig Festival,

            en  men ging er naartoe per “plezierboot”, langs de Zenne. (DB-1/5/1958)

            1909 gaf 12 lotelingen voor de militielichting.

1909 – 1 januari : Vanaf heden kreeg veldwachter Isidoor Constant Van Hoof 100 fr

            meer jaarwedde : “overwegende dat de tegenwoordige jaarwedde van 800 franks,

            de geringste is van al de gemeenten van ’t kanton.”

            De jaarwedde van de gemeentesecretaris bedroef 1000fr,  die van

            hulponderwijzeres  Mathilde Hellemans 1300 frank.

1909 – Vanaf 1 januari werden de “keurrechten op het slachtvleesch” als volgt

            samengesteld :

            paarden, ezels, muilezels, stieren, ossen, koeien en vaarzen per hoofd : 2,50 fr.

            Kalveren, schapen, varkens per hoofd : 1,00 fr.

            Lammeren, geiten en speenvarkens per hoofd : 0,50 fr.

            Die keurechten werden niet geheven voor dieren afgemaakt of gestorven

            tengevolge van ziekte of ongeval, wanneer die dieren toehoorden aan

            inwoners van Leest. (GA)

1909 – 16 januari : Brief van het Leestse gemeentebestuur  gericht naar dat van

            Mechelen :

            “Wij nemen de vrijheid Uwe welwillende aandacht in te roepen betrekkelijk den

            slechten toestand der wegenis tusschen Battel en de grens onzer gemeente, en

            bijzonderlijk aan de woningen langsheen dien steenweg op de warande.

            Aangezien er op die plaats hoegenaamd geene grachten bestaan loopt het water

            der daken naar den weg, die veel lager is dan de nevenstaande woningen en

            landen, en het moet er blijven, door gemis aan afleidingen.

            Op het hoog gedeelte nabij den molen, worden de zoomwegen bij den minsten

            stortregen weggespoeld, en de stenen worden blootgezet aan het water, wat het

            wisselen van rijtuigen bijna volkomen onmogelijk maakt.

            In dezen toestand zou kunnen voorzien worden zonder grote onkosten, met op het

            hoog gedeelte van de bergen, eene grondlaag af te halen, en deze aan te brengen

            langs den kant van Leest, zou men dus verhooging bekomen in het laag gedeelte,

            en te meer de tegenwoordig bestaande beklimming verminderen...”

            Honderd jaar later spreken oudere Leestenaars nog spottend van de “Battelse

            Bergen”.

1909 – 14 februari : Brand in de Blaasveldstraat.

            Ditmaal moest de “havermeyt” van August Verbruggen er aan geloven.

            Kwaadwilligheid werd niet uitgesloten en de gendarmerie werd belast met het

            onderzoek. (GA)

1909 – 4 april : Vermoedelijke stichtingsdatum van de onafhankelijke toneelvereniging

            “Eendracht en Vrede”

            Eerste voorzitter was A. Moyson, secretaris Meester J. Dumond.

            De vereniging werd gesticht in zaal Sint-Cecilia bij het echtpaar Theodoor

            (Dorreke) Van den Heuvel – Maria (Suska) Steenackers. (later herberg

            De Drij Gapers).

            Guido Hellemans baseerde zich voor deze datum van stichting op een

            Reglement van 4 april 1909 (De Band-oktober 1985).

            De vereniging werd ontbonden rond 1921-22.

            Volgens Alfons Hellemans zouden een aantal jongere leden verzocht hebben

            om eigenhandig een toneelstuk op te voeren voor zichzelf en met het

            beschikbare materiaal. Het bestuur weigerde maar de jongeren hielden voet

            bij stuk. Dit zou aan de basis van de ontbinding gelegen hebben.

            Op zondagen 25 december 1921 en 1 januari 1922 vond het laatste optreden

            van “Eendracht en Vrede” plaats.

            Op 19 en 26 februari speelde de nieuw opgerichte toneelvereniging Rust Roest

            voor de eerste maal, eveneens in de zaal van Theodoor Van den Heuvel met niet

            minder dan zes oudspelers van Eendracht en Vrede in hun rangen.

            In 1920 hadden reeds afgescheurde leden van Eendracht en Vrede “De Moedige

            Vlamingen” opgericht, een afdeling van de muziekmaatschappij Sint-Cecilia.

            Zij speelden in de zaal “de Boerenhandel” bij P. Van den Eede.

            Deze toneelvereniging werd in 1929 ontbonden.

            (Guido Hellemans in DeBand  oktober 1985)

1909 – 8 april : Hoofdonderwijzer Dumont ontving, uit handen van de  burgemeester,

            het kruis van 1^ste klas voor bewezen diensten in het onderwijs gedurende meer dan

            35 jaar.

1909 – 25 april :

            “Op zondag 25 april omtrent half elf ’s avonds keerde den genaamden

            Huybrechts Jan, arsenaalwerkman, wonende Scheerstraat, huiswaarts en

            gekomen tot op den hoek der haag van den hof van Ivo Jacobs, is hij aangerand

            geweest door twee manspersonen.

            Een der mannen bracht hem drie sneeden toe waarvan eenen over den arm en

            twee over de borst, doch het kleedsel alleen is doorsneden.

            Huybrechts heeft zijne aanranders niet kunnen herkennen.

            De gendarmerie werd belast met het onderzoek.” (GA)

1909 – 7 juni :

            “Omtrent 10 ure voormiddag is er door 30 ruiters van het regiment artillerie

            onder bevel van eenen onderofficier van het regiment schutterij te Mechelen

            in garnizoen, door het graan en den klaver gereden geweest op het land in

            huur bij Lauwens Jan Piet, landbouwer Winkelstraat Leest.

            Landbouwer Lauwens diende klacht in en de schade bedraagt volgens zijne

            schatting 40 frank .” (GA)

1909 – 26 juni : De laatste brand van een hele reeks vonds plaats in het karhuis van

            August Boey uit de Kleinheidestraat.

            Gelukkig konden de vlammen tijdig geblust worden.

            Ook hier was kwaad opzet in het spel, maar ditmaal had men een verdachte,

            de genaamde F.V.K. uit Heffen.

            De afloop van deze zaak bleef ons verder onbekend, maar de pyromaan was

            waarschijnlijk onschadelijk gemaakt want Leest bleef een hele tijd gevrijwaard

            van branden.

1909 – 15 augustus : Bij Theophiel Verschueren uit de Scheerstraat werden voor de

            tweede keer deze week kippen gestolen.

1909 – 28 augustus : Passage uit een brief van burgemeester Bernaerts gericht aan de

            arrondissementskommissaris :

            “...in Leest is er weinig of geene leurhandel daar het hoofdbedrijf landbouw is.

            Voor het algemeen worden de leurders zeer slecht gezien en gehouden door de

            bevolking, en ook op ongunstige wijze ontvangen door de inwoners, dewelke de

            leurders voor het groot deel als nietsdoeners en spioenen aanzien...”

1909 – 18 december : De weduwe Van Moer, “barreelpachtster op den steenweg Battel-

            Thisselt”, werd een vermindering van 90,65 fr toegestaan op haar pachtprijs

            omdat het verkeer een drietal maanden was omgeleid richting Mechelen.

            Per jaar betaalde ze 1170 fr aan de gemeente.

22-02-2012 om 07:09 geschreven door Marcel Van Hoof

1908 – Dat jaar werden er 13 lotelingen ingeschreven voor de militielichting.

            Opcentiemen : 67 op de grondbelasting, 65 op het patentrecht. Verder werd er

            door de gemeente geen andere belasting geheven dan de “barreeltol” die 1.195 fr

            (via verpachting) opbracht.

            Het aantal ingeschreven provinciekiezers voor de kiezing van 1908 bedroeg 316,

            goed voor  591 stemmen.

            “In de gemeente verblijft er slechts 1 beeldhouwer, met name Victor Huysmans,

            wonende Dorpsplein, dewelke dit beroep seders lang niet meer waarneemt..”

            (GA)

1908 – 12 januari : Pro Justitia –

            “Wij Jaak Bernaerts, burgemeester-ambtenaar van politie der gemeente Leest...

            Op zondag twaalfden januari laatst omtrent 8u45 es avonds bezoht ik de herberg

            “De Groene Linde” gehouden door Frans Van Hoof te Leest Dorp alwaer den

            genaamden Frans Beullens, landbouwer wonende te Leest Kleinheidestraat,

            mij voor leugenaar en ezel schold. Aangezien Beullens in staat van dronkenschap

            verkeerde, heb ikzelf de herberg verlaten.”    

1908 – 20 februari – Pro Justitia

            Voor Jaak Bernaerts verscheen  de 51-Jarige Judook Eugeen VERBRUGGEN,

            landbouwer en herbergier uit de Tisseltbaan volgende verklaring afleggen :

            “Op zondag den 16^e dezer maand, omtrent  10ure30 ’s avonds is den genaamden

            Jan Frans DE RUYSSCHER, landbouwer, oud 20 jaren, wonende te Leest

            Tisseltbaan nr.1 in mijne herberg gekomen in staat van dronkenschap.

            Ik heb aan De Ruysscher doen opmerken dat mijne herberg aan hem verboden

            was door de onderzoeksrechter van Mechelen, en hem verzocht hebbende de

            herberg te verlaten, heeft De Ruysscher de volgende woorden geuit :

            “nu ziet ge me nog, maar in het kort zal uw geheel huishouden schreien.”

            Tussen half twaalf en twaalf ure dezelfde dag is De Ruysscher weder in mijne

            herberg gekomen en den drank is hem nogmaals geweigerd...

            Getuigen waren maalder Leonard Lauwers en landbouwer Theophiel Van Aken.  

1908 – 22 februari : Er ontstond opnieuw een brand in de gemeente. Ditmaal was de

            landbouwer Victor Corneel De Greef uit de Tisseltbaan het slachtoffer.

            Zijn woning, schuur en stal werden gedeeltelijk vernield. (GA)

1908 – Vijf dagen later maakte Gazet van Mechelen alweer melding van een brand te

            Leest :    Leest – Hoeve afgebrand.

            “Verleden zaterdag namiddag is alhier gansch de hoeve in asch gelegd van den

            landbouwer Spoelders.

            De bewoners waren op het veld aan ’t werken, als het vuur uitbrak.

            Een hevige stormwind vuurde de vlammen nog meer aan.

            Wanneer er hulp opdaagde, stond reeds heel de woning, stal en schuur in

            lichtelaaie vlammen.

            Er was bovendien gebrek aan water en vandaar dat er bijna niets is kunnen

            gered worden.

            Meubelen, oogst, vee en landbouwersgerief zijn door de vlammen vernield.

            De schade beloopt verscheidene duizenden franks !” (GvM-27/2/1908)

1908 – 19 maart : De gemeenteraad besloot de Tiendeschuurstraat te “herleggen met

            kassei van betere hoedanigheid, op eene breedte van 3 meter.” (voordien was

            de breedte 2,5 m)

1908 – 2 april : Proces Verbaal

            Voor burgemeester Bernaerts verschenen :

            -Frans Florent Huys, landbouwer en beëdigd jachtwachter, 43 jaar, wonende

            te Leest Koeistraat die verklaarde als volgt :

            Op zondag 29 maart laatst omtrent half tien ’s avonds stond ik op straat, aan

            de deur der herberg van weduwe Goovaerts Winkelstraat alhier, en ik hoorde

            den genaamden Antoon Eduard Absillis, werkman wonende Leest Dorp, zeggen

            “Als den Huys, mij bedoelend, hem dierf ammenderen, dan zal ik hem schieten

            dat de darmen uit zijn lijf zullen vallen.”

            -Alfons Van Riet, landbouwer en beëdigd jachtwachter, 27 jaar oud, wonende

            Hombeek Pikkery, Rechtestraat verklaarde dat Antoon Eduard Absillis het

            volgende gezegd heeft :

            “Wie zit er in de Zenne, Huys dien rossen duivel, ik gaan met den lichtbak en als

            gij er nog durft aanmaken dan zal ik u allebei omverschieten. Absillis heeft mij

            gepakt en wij zijn tusschen de stoelen gevallen, den baas der herberg heeft hem

            vastgegrepen en terwijl heeft Absillis mij tusschen de benen geschupt.

            Buiten zijnde riep Absillis op baas Fierens : zet hem buiten, ik zal hem met mijn

            mes van onder tot boven openschorpen, dit zal zijn leven kosten.”

            Geuigen hiervan : Landbouwer Florent Fierens uit de Koeistraat,  landbouwer

            Antoon Leemans uit de Tiendeschuurstraat, werkman Emiliaan Fierens uit de

            Tiendeschuurstraat, landbouwer Jan Spruyt uit de Winkelstraat en landbouwer

            Frans Fierens uit de Koeistraat.       

1908 – 16 april : Bewoners van de Koeistraat, de Scheerstraat en de Grote Heide

            vragen het gemeentebestuur om kiezelwegen.

1908 – 21 mei – Proces Verbaal

            “Voor ons Jaak Bernaerts, burgemeester, ambtenaar van politie der gemeent

            Leest, verschenen :

            -Leonie Cooremans, dienstmeid, oud 20 jaren, wonende Leest Scheerstraat

            en Van denr Elst Jan Baptist, werkjongen, oud 14 jaren, wonende te Leest

            Scheerstraat, dewelken verklaarden :

            I. de eerstgemelde, gezien te hebben dat Schaerlaken met zijne sloef, Nuytkens

            sloeg en hem volgde tot den herberg van Vloeberghen.

            II. de tweede gemelde gezien te hebben dat Schaerlaken met zijnen sloef

            Nuytkens sloeg...”

1908 – 16 september : Staatstelegram voor “Secrétaire communale Leest”

            “Prière faires savoir  urgence si Joseph EICH Allemand 17 ans réside encore

            à Leest, et chez qui – discretion –

                   Procureur Roi Coppens”.

1908 – Op 29 november rond 06u30 ontstond  er brand in de woning van Jan Baptist

            Lauwens, een fabriekswerkman, Kapellestraat nr.1.

            Ditmaal zou er geen kwaadwilligheid aan de basis liggen. (GA)

1908 – 10 maart : Rechtbank van Mechelen : Wildstropers te Leest.

            “S. En H. van Leest, welke aldaar met eenen lichtbak hadden gejaagd verschenen

            voorde rechtbank welke hen veroordeelde elk tot acht dagen gevang, en S.

            daarenboven tot nog 200 fr boete of eene maand gevang.” (GvM-10/3/1908)

22-02-2012 om 07:06 geschreven door Marcel Van Hoof

1906 – Gazet van Mechelen – woensdag 10 oktober :

            Duffel : de honderdeneenjarige vrouw.

            “Maandag vierde moederken Diddens haren geboortedag, zij telt nu 101 jaar.

            Eene plechtige mis van dankbaarheid woonde zij bij om 7 ure en trad ten H.

            Tafel.

            ’s Avonds om 8 ure, werd haar eene serenade gegeven door de maatschappij

            “de Volksvrienden”, terwijl de heeren voorzitter en bestuursleden haar kwamen

            gelukwenschen.

           Moederken Diddens, zeer opgeruimd, hief een liedje aan en nodigde de heeren

            tot een rondedans.

            Eenige oogenblikken later was het de maatschappij “Sint Cecilia” met de

            gemeenteoverheid welke eene serenade bracht.

            Na de gelukwenschen uitgedrukt door den heer Burgemeester heeft zij uit volle

            borst gezongen : “Lang zullen zij leven !”. “

1906 – 8 december : Rijksveearts Van Passen uit Willebroek werd als gemeentelijk

            vleeskeurder aangesteld, dit in vervanging van Dhr Slachmuylders.

1907 – Aantal lotelingen : 14.

            België spande in 1907 de kroon in Europa door één drankgelegenheid per 35

            inwoners te tellen. Leest bezat 52 herbergen.   

            Het “Bureel der Kerkmeesters” was als volgt samengesteld:

            Voorzitter P.A.Cnops, schatbewaarder P.Ed. Vloeberghen, secretaris Aug. De

            Ruyssscher.

            Kerkenraad : Aug. Cnops voorzitter en Aug. De Ruysscher secretaris.

            In 1907  rond 06u30 (datum niet bekend) bemerkte de 21 jarige

            meubelmakersgast Victor Stevens uit de Kouter, in de Zenne nabij de brug,

            een lijk drijvende in het water.

            Victor Stevens haalde er een haak bij en trok het lijk aan de kant.

            Het bleek het lijk van een man te zijn, gekleed in werkklederen en met klompen

            aan de voeten.

            Later geidentificeerd bleek dat het ging om zekere Corneel Verschaeren, een

            62-jarige dagloner uit Mechelen (Auwegem Winket Spreeuwenhuis nr. 31)

            en echtgenoot van Theresia Steemans. (GA)

1907 – 6 juli – Pro Justitia

            Voor burgemeester Bernaerts verscheen de 37-jarige jachtwachter en landbouwer

            Pieter Jan Van der Elst uit de Scheerstraat als getuige van een burenruzie :

            “...aan de gendarmen heb ik gezegd als volgt. Stephanie Huysmans zegde aan

            Sophie Cnops : “gij zijt voor den hem, want anders zoudet gij uwen poef bij mij

            komen betalen.” “Gij weet,” zegde Sophie Cnops hierop, “met welk uwen man

            in het gasthuis heeft gelegen.” Ik heb aan de gendarmen gezegd bij de

            ondervraging dat ik verder geenen tijd had om nog langer te spreken daar ik

            moest gaan werken...”

1907 – 27 juli – Pro Justitia

            “Voor ons Jaak Bernaerts, burgemeester, ambtenaar van politie der gemeente

            Leest, zijn verschenen :

            I. Maria Josepha STEENMANS, landbouwster, wonende te Leest Winkelstraat

            10, echtgenote Victor De Hondt, die verklaarde als volgt :

            Op donderdag 27 juli laatst omtrent 5 ure middag, terwijl mijne zoon met mij

            op het land werkte, heeft de genaamde Seraphina SPRUYT, en de meid haars

            vaders, beginnen te roepen, de pastoor is ook aan ’t patatten steken, ge hebt de

            weezen bedrukt. De knecht van Spruyt, den genaamden Desmedt Jan, is begonnen

            met steenen te werpen, en heeft mij een blessure op den buik geworpen.
            Op heden 27 juli hebben de knechten van Spruyt mij nogmaals uitgescholden.

            2. Frans Emmanuel DE HONDT, student, wonende te Leest, Winkelstraat 10,

            verklaarde dat dochter Spruyt bovenvermeld, de meid en de knechten hem

            spotsgewijs toeroepen : de pastoor is ook aan ’t patatten steken, ge hebt de

            weezen bedrukt, ik heb den genaamden Desmedt met steenen naar mijne moeder

            en mij  zien werpen, waarvan een steen mijne moeder op den buik trof.

            Op heden 27 juli kwam ik rond 6 ure ’s morgens, met een kruiwagen klaveren

            van het land, en zijnde aan de woning Spruyt kwam Jan Spruyt naar mij, ik zette

            mijnen kruiwagen ten gronde en Spruyt heeft mij bij de keel gegrepen zeggende

            “gij zijt wel dat ge voor uwen man niet goed zijt”. Daarna terugrijdende kwam

            Jan Spruyt mij nogmaals tegemoet zeggende : “ge moet niet bang zijn, ik zal niets

            meer doen”, dit is door mijne moeder gehoord geweest.

            Den genaamden Frans Jan Fierens, landbouwer te Leest, Koeistraat en zijne

            zoon en Francisca Van den Heuvel, echtgenote Peeters Louis, Winkelstraat

            zouden eenige getuigenissen van bovenvermelde feiten geven. Dagelijks worden

            de beide klagers door het huishouden Spruyt en de kinderen bespot.
            Van hetgene voorgaat hebben wij opgemaakt het tegenwoordige procesverbaal

            hetwelk na lezing getekend door ons en de verschijners.”

1907 – 9 september : “De nacht van 9 op 10 september zijn er in de gemeente twee

            graanmijten in brand gesteken op het land van Frans Theodoor Lauwers,

            landbouwer uit de Bist.

            Een dezer meyten was geplaatst tegen den gevel der schuur, en eene derde meyt

            nabij staande heeft ook vuur gevat.

            Den brand is niettemin kunnen uitgedoofd worden dank aan den moed en

            schranderheid van gewekte geburen.

            Geene de minste inlichtingen kunnen gegeven worden. De graanmyten waren niet

            verzekerd en de schuur en woning zijn gespaard gebleven.

            De gemeente werd waarschijnlijk geteisterd door een pyromaan want verder lezen

            we :

            “Tusschen zondag en maandag laatst is er een strooiselmyt in brand gestooken

            aan de woning van Eugeen Verbruggen, herbergier uit de Thisseltbaan, waarvan

            de daders ook onbekend zijn.

            Beide branden schijnen aan kwaadwilligheid toe te schrijven zijn.” (GA)

1907 – 12 september : Gemeenteraad :

            “Gezien de vragen gedaan door de doelschuttersmaatschappijen “HOOP EN

            MOED” en “DE JONGE LEERLINGEN”, strekkende tot het bekomen van

            toelagen, om de onkosten te helpen bestrijden van prijsschietingen, welke zij in

            1908 voornemens zijn te geven, ter gelegenheid der viering van hun 25 jarig

            bestaan, besluit de Raad éénparig aan ieder der maatschappijen een toelage te

            verlenen van 25 fanks..”

1907 – 21 december : Jan Baptist Verbergt en Marcelin Lemmens legden de eed van

            trouw af, als nieuwe gemeenteraadsleden, in handen van burgemeester Bernaerts.

            Pieter Pingnet, onderpastoor, werd benoemd tot lid van het Weldadigheidsbureel

            en Jaak Fl. Troch tot gemeentegrafmaker in vervanging van F.L.Troch.

            De jaarwedde van de grafmaker bedroeg 25 frank.

22-02-2012 om 07:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1906 – Alfred OST schilderde dorpsfort van Leest

            “Leest had al voor en nog veel jaren na 1800 een soort van hoofdstraat

            met 10 huisjes, deels 6 neringdoeningen, waarvan 5 met een winkeltje en op het

            erf van een boerderijtje, drie Marollenketen.

            Op de hoek Dorp-Kouter, woonde een halve eeuw later, de kolenhandelaar.

            Op een perceel tuin voor zijn huis, liet die Meulemans een schuur bouwen,

            waardoor de dorpsplaats het uitzicht kreeg van een vesting, met enkel

            toegang van amper vier meter breed, tussen de schuurgevel en gevel aan

            de overzijde van de herberg “In de groene linde”.

            Dat is duidelijk te zien op een akwarel van Alfred Ost uit de jaren +/- 1906.

            Samen met A. Ost maken we een wandeling aan “De Plaetse”.

            Enkele witgekalkte huisjes staan keurig in ’t rond. Ze vormen de Dorpsplaats

            van Leest.

            Het typisch Leests kerktorentje steekt boven de huisjes uit. Er gaat een indruk

            uit van landelijkheid en rust.

            (Karel Soors in de periodiek Ost-Info nr.40 , herfst 1994.)

            Alfred Ost (°Zwijndrecht 1884, +Antwerpen 1945) was voor de eerste

            wereldoorlog een aanhanger van het anekdotisch realisme : hij gaf dit echter

            dikwijls een symbolische dimensie.

            Onder invloed van de oorlog werd zijn werk gekenmerkt door een diep sociaal

            medeleven. 

            Ost ontwikkelde zelfstandig een kunst die losstaat van de grote esthetische

            problematiek van zijn tijd. Hij beeldde landschappen, figuren, bloemen en

            vruchten uit, maar bij voorkeur koos hij dieren, vooral trekpaarden, als thema.

            (Grote Nederlandse Larousse)

            In 1902 verhuisde het gezin Ost naar Mechelen . Hier brak het kunstenaarstalent

            van Alfred Ost volledig open. Hij volgde lessen schilderkunst aan de academies

            van Mechelen en Antwerpen.

            Typisch voor zijn werken tijdens deze Mechelse periode was de

            volksverbondenheid  met folkloristische trekken en pittoreske facetten, soms licht

            karikaturaal en hekellustig.

            (Alfred Ost 2003 – Biografie)

1906 – “De prijs van eenen werkdag tot herleiding der hulp in onderhoudsdagen voor het

            jaar 1906 beloopt fr : 1.20.”

1906 – Dat jaar werden door het “Bureel van Weldadigheid” 13 gezinnen volledig en 15

            tijdelijk  ondersteund.

            Werd gemeentesecretaris August Van den Bossche benoemd “tot het doen der

            aanstaande landbouwoptelling”.

            Telde de gemeenteschool 116 jongens voor 2 onderwijzers en de gemengde

            school 236 leerlingen voor 4 leerkrachten.

1906 – “Het getal buitengewone opcentiemen door de gemeenteraad gestemd voor 1906

            is als volgt : grondbelasting 60, de gewone opcentiemen belopen tot 7. Te samen

            67.

            Personele belasting 58, de gewone opcentiemen zijn 7, samen 65.”

1906 – Gazet van Mechelen – vrijdag 9 februari :

            Leest – Een Aardig Vermaak.

            “Dinsdag middag rond één uur, waren eenige bedronken lotelingen, alhier nog

            op zwier, en nabij de herberg “In de Warande” gekomen, staken zij eenen hoop

            aspergiën loof in brand, die aldaar nabij een hondenkot opeen gestapeld lag.

            In een oogwenk stond dit dorre loof in lichtlaaie vlammen, en dreigde den hond

            levend te verbranden.

            De lotelingen gingen bij het zicht van dit gevaar op de vlucht.

            De eigenaar en voorbijgangers kwamen toegelopen om het vuur uit te dooven.

            De schelmen zijn gekend en proces verbaal is tegen hen opgemaakt.”

1906 – 12 maart – Gazet van Mechelen : “Springvloed met storm veroorzaken

            overstromingen in het Scheldebekken. Een dijkbreuk in het Zennegat met zware

            schade in Battel en Walem. Hombeek blijft grotendeels gespaard door deze

            dijkbreuk.” (KH)

1906 – 15 maart : De gemeente Leest wordt “aangewezen tot het leveren van 4 gewone

            trekpaarden, bij op oorlogsvoetstelling des legers”.

1906 – Gazet van Mechelen – zondag 15 juli :

                                       VELO ONGEVAL.

            Verleden donderdag ’s avonds, rond 7 ure, kwam de genaamde Neutjens Joannes,

            oud 29 jaar, brouwersgast en wonende te Leest (Heyken), in de Arme Clarastraat

            gereden per velo, als juist een gerij in deze smalle straat kwam aangerend.

            Neutjens werd van zijn rijwiel gesmeten en tegen den grond geslinged en bekwam

            erge wonden aan arm en hoofd.

            Men heeft het slachtoffer de eerste zorgen toegediend bij M. Rodhain, door M.

            Verhelst en later met een rijtuig naar Leest overgebracht.”

1906 – 20 september : Brief van Burgemeester Bernaerts :

            “Op donderdag 20 september omtrent 4 ure namiddag is er door brand vernield

            eene graanmijt toehoorende aan Desire Slachmuylders, landbouwer alhier

            Capellebaan.

            Uit het onderzoek door den veldwachter gedaan is gebleken dat deze graanmijt

            in brand gesteken is door drij minderjarige kinderen of beter gezegd door Jan

            Juliaan Lauwens, oud 5 jaren, dewelke daartoe is aangezet door twee andere

            kinderen : Jan Karel Stevens, ook 5 jaren oud en Slachmuylders Emiel, kinderen

            wier ouders allen wonen te Leest.

            Wat aangaat de ouders der kinderen, dezen hun gedrag, leven noch zeden laten

            niets te wenschen gedurende hun verblijf in deze gemeente.

            Wat de waakzaamheid betreft deswegens kan ik melden dat kinderen in dezen

            ouderdom als bovenvermelden, gewoonlijk medegeleid worden naar het veldwerk,

            bijzonder in den verloftijd der school.

            Vader Slachmuylders heeft alhier verbleven van 28 juni 1894 tot 14 september

            1901, en heeft zich kortelings hier teruggevestigd.

            Vader Stevens,hovenierswerkman, verblijft in de gemeente sedert 20 februari

            1894.  

            En de weduwe Lauwens-Verhoeven verblijft hier sedert haar geboorte en mag met

            haar 7 minderjarigen als een voorbeeldige landbouwster doorgaan.”

            (getekend : de burgemeester van Leest, J.Bernaerts)

22-02-2012 om 06:55 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – Gazet van Mechelen – Donderdag 25 oktober 1905 :

            “Door ene koe gedood.

            Verleden zaterdag avond, leidde pachter Verstrepen van Leest, eene koe van de

            weide naar huis en had de leikoord om de hand gewonden.

            Onderweg ontmoette hij een automobielrijtuig dat gedurig signalen gaf.

            Het dier doordit lawaai verschrikt begon eensklaps te springen en te loopen en

            daar Verstrepen het leizeel niet kon lossen, dat door het trekken der koe al

            vaster en vaster ging, werd hij omverre geworpen en over den straatsweg meer

            dan 500 meters verre gesleurd.

            Ten laatste kon hij de koord met een mes doorsnijden, doch hij had zulke

            verschrikkelijke kwetsuren aan het hoofd bekomen dat hij eenige ogenblikken

            later den geest gaf.

            Men had hem in eene herberg binnen gedragen, doch het was reeds te laat.

            Verstrepen was 40 jaar oud en laat eene weduwe met verscheidene kinderen

            achter.”

1905 – 16 november : De gemeenteraad besloot het kaairecht aan de Zenne vast te leggen

            op 10 centiem de ton en 25 ct per geladen of geloste boom.

            Er werd een taks geheven van 100 fr per jaar, op de “zangherbergen” (café

            chantants) , 50 fr per dag op tenten en  barakken of andere lokalen gebruikt voor

            danspartijen.

            “Orgels, orchestrions en automatieke speeltuigen tot het houden van danspartijen

            gebruikt” waren goed voor 5 fr per dag.

1905 – “Op dinsdag 28 november in de voormiddag is de genaamden Joseph Scheers,

            werkman, Brusselschensteenweg nr 172 te Mechelen woonende, omtrent 5 ure

            ’s morgens, aangerand geweest.

            En dit omtrent den herberg  van Pieter Jan Nuytkens in de Thisseltbaan.

            Scheers was rijdende met zijn trapwiel naar Mechelen.

            De aanranders waren twee zwart gemaakte personen. Hij  heeft twee slagen

            gekregen, de lanteern van zijn rijwiel hebben zij beschadigd en onbruikbaar

            gemaakt, doch hij heeft zijne aanranders niet kunnen herkennen.

            De veldwachter werd belast met het onderzoek.” (GA)

1905 – 30 november – Uit een brief van Burgemeester Bernaerts tot zijn ambtsgenoot van

            Mechelen :

            “Bij deze doen wij u kennen dat er langsheen de steenweg van Battel naar Leest

            op den weg langs den kassei veel grond weggespoeld is tengevolge der laatste

            regens.

            Derwijze dat de sluitstenen van den kassei dreigen om te vallen.

            Dientengevolge...verzoeken wij u vriendelijk van zonder verderen uitstel de

            nodige herstellingen aan de zoomwegen van bedoelden steenweg te willen doen

            uitvoeren. Den onderhoud van het bed van den kassei is tot onzen last, maar

            geenzins dien der zoomwegen...”

1905 – 14 december : De gemeenteraad keurde enkele veranderingen goed aan het

            gemeentehuis : het secretariaat diende vergroot en het “gevang” verplaatst,

            “derwijze dat dit laatste van de straat verwijderd zou worden”.

            In dezelfde raad verkreeg de maatschappij “Oud-Wapenbroeders” een  toelage

            van  300 fr voor de inhuldiging van hun vaandel.

22-02-2012 om 06:51 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – Gazet van Mechelen – 4 oktober :

            Maria Theresia “Moederke” DIDDENS – 100 jaar.

 “Zij die gedurig zeggen dat zij geen honderd jaar zouden willen worden, moeten zondag eens naar genoemde gemeente gaan, om te zien hoe zwakweg nog, moeder Diddens hare tien kruiskens draagt.

Dt is geen honderdjarige, dat is iemand die hoogstens tachtig lenten heeft beleefd, ja lenten, want zooveel winters kunnen er onmogelijk over haren omgebogen rug zijn gekomen.

Zij gaat en staat nog, bezoekt wekelijks de woon van O.L.Heer haren besten vriend, de Eenigste die haar overleefde.

Haar verstand is nog zo frisch en jeugdig, haar gestel zoo ongedeerd, dat de tijd die er zijnen tand aan waagde, de moeite toedroeg.

Rond 1 uur gisteren belden wij aan het renteniershuisken, krakend van netheid binnen en buiten, waar de brave eeuwelingen eene welverdiende rust geniet in het zoo zorgvuldig gezelschap van hare twee overgebleven kinderen.

Moeder was slapen, zegde mij juffer Serafiene, dat deed ze dagelijks : reeds voorzagen wij een mislukte reis, maar als de eerzame dochter hoorde dat het moeders “Gazet” betrof, moesten wij ons zetten en er hielp geen tegenstribbelen om uitstel, wij zouden moeder zien en spreken.

Een ogenblik later stond ze daar, met klinken en navorschenden blik den journalist aankijkend en hem eindelijk een hand toestekend bij een vriendelijk woord van welkom.

Vertrouwelijk, genietend onze kerschversche maar toch innige genegenheid, hebben we dan saam gelachten, verteld, gefilosofeerd en, rechtzinnig gezeid, vergeten dat de vrouw die voor ons zat meer dan tweemaal zoo een lange levensdraad werd toegemeten dan ons

tot nu toe werd verleend, en wij die dikwijls over onze jaren pruttelen !

Zij deed haar eerste communie in ’t jaar 16, ’t ellendigste jaar der verleden eeuw.

“De patatten rotteden op ’t veld en ’t koorn schoot op,” zegt ze, “dan was ’t hongersnood, de mensen liepen ’t veld op en vielen dood van honger !”

Nog dieper daalt zij in den voorraad harer herinneringen :

“In ’t jaar 14 waren de Pruisen hier, ’t was ruw volk, ze sprongen in den stal met blooten sabel en kapten en kerfden als duivels... en als Pius VI gevangen was door Napoleon dat hij door de koude werd gesleurd en de soldaat die bij hem was zijnen mantel op hem lei.”

Als wij haar vragen of zij het kasteel van Antwerpen heeft weten beschieten, lacht zij ons spottend toe, alsof wij nieuws van over 14 dagen zouden gevraagd hebben.

“Wel, wel, ’t kasteel van Antwerpen en gehoord ook, de kanonschoten : drie jaar heeft er Chasse opgezeten, maar de Franschman heeft hem weggejaagd.”

- Het doet me toch plezier dat ge gekomen zijt, zegt de oude, en vat onze hand.

Wat ik liefst lees in uwe gazet, dat is van Keizer Frans Jozef en weet gij waarom ? Omdat hij ook bieën houdt.

Zij is er altijd voor geweest voor de bieën, haar vader hield er, haar man heeft er gehouden, zelfs weet ze nog een dichtje, dat ze zong op tienjarigen ouderdom, gerucht makende met eenen ketel, om den beoogden zwerm te doen in den korf dalen, hoor :

En ik bezweer u, koning der bieën,

Dat gij zult komen vullen in ’t gras.

Om te geven honig en was

Om Gods altaar te versieren.

Dit alles werd zoo klaar uitgedrukt, zoo gemakkelijk in der ouderlingen geest ontworpen, dat wij verschoonbaar zijn, zoo wij soms de vrouw die voor ons zat, van “haarzakkerij en kerstzaken” hebben verdacht.

Maar hare hooge jaren zijn vastgesteld niet door de kerven die de tijd op de schors haren levensboom sneed, de engel der vernieling behandelde haar als een troetelkind, maar door het doopboek van haar geboortedorp LEEST  waar zij op 8 october van ’t jaar 1805 het eerste levenslicht aanschouwde.

Hare ouders waren landbouwers. Zij trouwde op 32-jarige leeftijd den vader harer twee overgebleven kinderen en leefde er 48 jaar mede in vree, geluk en trouwe plichtsbekrachtiging.

De landbouwstiel die nu, zoowel als in Abel’s tijd, de aangenaamste is in Gods oogen, verschafte haar brood.

Zij won vijf kinderen waarvan nog twee leven, Melanie en Serafiene, die moeder, zij verklaren het ons in allen eenvoud, “veel liever zien dan hun eigen leven”.

“Gezond is moeder altijd geweest, buiten eens dat zij door den wreden typhus aan den boord van ’t graf werd gebracht”.

En nochtans hebben wij gewerkt, verzekert de brave eeuwelinge denkend op die talrijke binnengehaalde oogsten, op die duizenden ketels melk in den stal gewonnen, over dat gedurig kampen tegen regen en wind, tegen de grillen van elk seizoen en de wisselvalligheden der zoo angstvolle broodwinning.

Het werk, integendeel, deed haar goed zekert ons die moedige bespiedster harer huiswegen, de sterke vrouw van het evangelie, de moeder die goed geweest zijnde voor hare ouders, in hare twee kinderen – mijn twee kwezelkens blaast ze ons in ’t oor – twee engels treft.

“Voor ’t overige zijn wij altijd christelijk geweest mijnheer,” zegt ons ’t moederke. “Altijd hebben wij samen den rozenkrans gebeden, ons volk naar de diensten laten gaan, langs daar ben ik gerust.”

Zij toont ons haren leidsman van over tientallen jaren, haren zwartgebeierden stevigen rozenkrans die haar noch onder dag of nacht verlaat.

Zondag – de goede ziel is er wat bang voor- komt de burgemeester van Leest haar gelukwenschen en zal de geestelijkheid en de wet van Duffel medefeesten met het heele dorp, dat algemeen moeder Diddens eert en acht.

In ’t klooster werd zij al ontvangen en wij moeten mede met haar tot de slaapkamer, waar de reeds verkregen geschenken staan te pronken.

Bij het vertrek heeft moeder haar glas dubbel garsten tegen onzen beker gestooten en gedronken op het heil van ons blad.

Zelfs heeft zij ons beloofd erbij te zijn als de Gazet haar eeuwfeest viert. Want grappig is zij wel moeder Diddens. Zoo vertelde mij iemand dat zij hem verleden week nog had gezegd : “Nu spoed ik mij naar huis om te zien of mijne kinderen reeds te huis zijn, de dag van heden kan men er geene zorg genoeg voor dragen.”

Wij vragen hier die drij zo voorkoomende hertelijke lieden verschooning, door ons gazetgebabbel aan meer dan honderd duizend lieden verteld te hebben, hoe braaf zij zijn.

Eene zoo wondere eeuwelinge als degene die wij heden bezochten, daarmede moesten onze lezers kennis maken.”

1905 – Gazet van Mechelen  - 9 oktober 1905 :

HET HONDERDSTE JAAR VAN MOEDER DIDDENS,

TE DUFFEL GEVIERD.

“Van verre reeds, toen wij heden naar deze bevolkte gemeente stoomden, kwam de gepaleerde kerktoren ons tegemoet geloopen en zwaaiden de vlaggen en wimpels zijner gothieke spits ons welkom toe.

Zoo stond hij daar in feestdos, en zag men thans in het zoo vaak door partijen verdeeld en gesplitst Duffel eene eendrachtige gemeente : allen, van minst tot meest, wilden moeder Diddens huldigen op den eersten dag van de tweede eeuw, die sinds deze morgen voor haar is aangevangen.

Overal staken nationale, Duffelsche (rood en geel) of pauselijke vlaggen uit venster of dak. Jaarschriften waren er bij dozijnen, dichten bij de macht, en daarmede niet tevreden, hadden vele lieden hunne gevels met gemaakte – of veldbloemen versierd.

Langs de Waarloos- Kerk- en Kiliaanstraten, langswaar de stoet in den nanoen moest voorbijkomen, had men sperren gepland, verbonden door ringen van gekleurd papier en veldgroen.

Het weer verdient een pluimken, maar de zonne die nu en dan een pruilend gezichtje zette, deed regen vreezen, en zelfs kwamen tweemaal de regenschermen voor den dag. Doch alles bepaalde zich bij dat dreigement en enkele druppeltjes, die den milden gouden zonnelach, welke tijdens den heelen stoet aanhield, zoveel te hartelijker een aangenamer maakten.

Wij gingen nogeens moederken groeten en werden er ontvangen als een harer kinderen : geerne vergaf zij ons dat wij verleden Woensdag heel haar leven aan het klokzeel hadden gehangen, en de eenvoudige schuchterheid van haar verdienstelijk bestaan haaden schuw gemaakt.

Om elf ure, bij kanongebulder en klokgelui, werd de eeuwelinge naar Gods huis gevoerd, in een prachtig rijtuig met twee paarden.

Voor haar gingen de heren gemeenteraadsleden van Leest – haar geboorteplaats – en Duffel, de flink gekostumeerde pompiers, en een vijftigtal onschuldige blonde kinderkopjes, als van engeltjes opgesierd, gekruld met moederlijke zorg en moederlijken trots.

Zij deden bloemen regenen waar zij voorbijzweefden en schenen om ter schoonst met de zon te doen, welker stralen alles in goud en schittering zetteden.

De kerk kon met moeite de aanwezigen bevatten : heel Duffel was daar om God te danken om die uitmuntende weldaad, in den persoon van moeder Diddens het dorp verleend.

De hoogmis werd met zes heeren gezongen, en voltrokken te midden der diepste ingetogenheid.

De Eerw. Heer Pastoor, na het Evangelie richtte van den stoel der waarheid het woord tot de jubilarisse.

Hij verklaarde het woord Salomon’s : “De ouderdom ligt op den weg der

rechtveerdigheid “ –en wist zijne parochianen en aanhoorders te ontroeren door de toepassing welke hij aan deze spreuk gaf, en de les die hij er voor ouders en kinders wist uit te halen.

Na een Te Deum, den Heere uit volle borst toegezongen, en door die kerk vol geloovigen beaamd, werd de gevierde terug naar hare woon gereden, terwijl hare levensloop op het aria der Brabaconne voor de kerk vertolkt, aan 5 centen te krijgen was.

Om half vier, brachten al de steen- en aardewegen die tot Duffel leiden, ongelooflijk veel volk aan. Ook de treins en stoomtrams losten er ontelbaren af, en toen de stoet in beweging kwam, waren koppen in plaats van kasseien te zien ter Kerkplaats, Kerk en Killiaanstraten.

De stoet was uit een 70-tal maatschappijen samengesteld, en oneindig beter dan ’t geen men gewoonlijk te zien krijgt.

De klassieke wagen van den landbouw ontbrak er weliswaar, maar in plaats van die verbeelde dorschende, boterende en drinkende boeren, had men ’t huwelijk van moeder Diddens over 68 jaar en de vier wagens der vier jaargetijden.

De TROUW, een opgediende tafel, waar bruid en bruidegom, benevens een tiental genoodigden, het zich heerlijk lieten smaken, en zongen als om spijs, deed iedereen hartelijk lachen, maar wat nog meer opziens baarde, waren dat veertigtal prachtig uitgedoste deernen, zoo lief van uitzicht als blakende van gezondheid, die, gravinnen en

Hertoginnen verbeeldende, daar zoo statig voorbijreden als waren zij voor die waardigheid in de wieg gelegd...

Een woord over de prachtige rossen die zij bereden : peerden van duizenden frank.

Vooral boer Delaet met zijne vier gemedailleerde hengsten, kreeg ongelooflijk veel bijval.

De lentewagen werd voorafgegaan door maagdekens die seringen droegen, de wagen zelf was bijzonder gelukkig opgevat en verbeeldde eene meersch in hellend vlak met natuurlijke zoden belegd, en duizenden lentebloemen bestipt.

Voor den zomerwagen droegen maagdekens rozen ; ook de leden van de flinke turnafdeling, broederlijk aaneengesnoerd door kransen van rozen, leverden het aangenaamst vertoon op : dat was nieuw en waarlijk “gevonden”.

Vergeten wij niet dat een drietal muzieken van Duffel en Leest dat alles vervroolijkten met hunne opwekkendste deuntjes, en het volk op ieder ogenblik zijne vreugd door handgeklap te kennen gaf.

Voor den Herfstwagen droegen lieve meisjes, in processiekostuum, chrysantemums, en op het gerij werd de wijnoogst verbeeld.

De winter werd voorafgegaan door meisjes die sparretakken droegen, en op het gerij zaten een twintigtal kabouterkens van tussen 3 en 8 jaar.

Als gedacht en opvatting, rekening houdend van de beperkte middelen, overtroffen die wagens al hetgeen wij tot hiertoe zagen, en gelijk wie dat alles ineen heeft gezet, hij haalt er de meeste eere van.

Volgden nog de reuzen. Cupido, de Vier Heemskinderen en het rad van avontuur.

Van policie of gendarmen spreken wij niet, de orde die nergens gestoord werd, moest dus niet ter hulp gekomen worden.

Op ’t raadhuis, waarvan moeder Diddens flink de 15 treden beklom, waren de gemeenteraden van Duffel en Leest vergaderd.

Drie schoone treffende redevoeringen werden er uitgesproken die alle drij iets beduidden, en zich niet bepaalden bij zeggende woorden.

Burgemeester Bernaerts van Leest, bracht haar een vergulde hanglamp, en zegde hoe blij haar geboortedorp was haar te mogen als eeuwelinge groeten.

Dokter D’Hoog gaf haar, in naam der commissie, een zilveren theeblad met bijhoorigheden, en roemde haare braafheid en het deftig voorbeeld dat heel hare levensloop opleverde.

Als het handgeklap een weinig bedaard was, stond moederken, die men zooëven den titel van “moeder der gemeente” gaf, recht, en de handen saamleggend, sprak ze :

“’t Is te veel, en veel te schoon, en al hetgeen dat ge komt te zeggen, maar..dat ik toch maar de vrede hier in Duffel kon brengen...”

Gouden wensch, moeder Maria-Theresia. Indien hij verhoord wordt, is de schoone gemeente van 8.000 zielen – een stad gelijk – waar de twistappel, eilaas, in te vele hoven bloeit, u veel verschuldigd.

Toen moederken weer buiten kwam en op de verheven stoep de bevolking groette, lachend, bevallig, vriendelijk, gelijk zij dat over 99 jaar zou gedaan hebben op den arm harer moeder, ontstond eindeloos gejuich en geroep uit de menigte welke de ruime plaats zoo dicht bezette dat men slechts nog hoofden zag.

Om 7 ure was het verlichting en om 8 ure vuurwerk.

Alles is ten allerbest afgelopen en zeker staat den dag van gisteren aangetekend bij de gevierde nevens haren eersten communiedag als de twee schoonste dagen der 36.500 die God haar verleende.

Eere aan Duffel, die haar op zoo eene voorbeeldige manier eene plicht wist te kwijten. Eere aan de gevierde, en hare twee bewaarengels, die God voor eene hele eeuwigheid bij moeder mogen laten.”

22-02-2012 om 06:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – 21 mei : Ter gelegenheid van 75 jaar België werd er te Leest een groot festival

            voor muziekmaatschappijen georganiseerd door de fanfare “Arbeid Adelt” en met

            de medewerking van het gemeentebestuur.

            Om 14 u werden de afgevaardigden van de maatschappijen ten gemeentehuize

            ontvangen en daarna werd er door burgemeester Bernaerts een

            gelegenheidstoespraak  gehouden “betrekkelijk ’s lands onafhankelijkheid en ons

            vorstenhuis, gevolgd door eenen heildronk aan zijne Majesteit den koning.. Dit

            feest is gevolgd geweest van algemeene verlichting en vuurwerk.”

            Bij die gelegenheid werd de nieuwe  standaard van de fanfare “Arbeid Adelt”

            ingehuldigd.

            Burgemeester Bernaerts :

            Mijnheeren, vergadert in de gemeente Leest, een dorpje waar land- en werkman

            leeft, met hart en ziel verkleefd aan den godsdienst en zeden zijner vaderen,

            vereenigd, om samen door vreugdetonen en volksfeest, bij de inhuldiging van

            onzen Nieuwen Standaard te vieren het 75-jarig bestaan van België’s

            onafhankelijkheid, zoo weze mijne eerste vreugdekreet : Leve de Koning !

            Andere dorpen zijn ons voorgegaan, andere nog zullen volgen met hunne

            blijdschap lucht te geven, bij het herdenken van het jaar 1830.

            ’t Jaar 1830, toen wij een juk afschudden dat ons te zwaar op de schouders woog,

            ’t jaar 1830 toen voor ons de eerste maal de zon van vrijheid scheen op onzen

            geliefden vadergrond.

            Dank aan die mannen van hou en trouw en vrome wilskracht, aan die mannen

            die aan God en hun land verknocht, immer voor ’t oog hadden dat : rust roest,

            en dat arbeid adelt ; aan die mannen die met onverschrokken moed, door

            eendracht sterk hebben getoond dat hij de vrijheid wou en won, de fiere

            Vlaamsche leeuw.

            Dank aan de dapperen, die goed en bloed voor die vrijheid pand stelden.

            Aan hen hulde van vurige dankbaarheid en liefde !

            Tot in den jongsten dag wezen hunnen namen met erkentelijkheid en eerbied

            herdacht.

            Mijnheeren, wat schoons, grootsch en nuttig er sedert toen door onze Vorsten is

            tot stand gebracht, is u allen bekend.

            Kunst, wetenschap, handel en nijverheid zijn zoo zeer ontwikkeld, gevorderd,

            en hebben ene zoo reusachtige uitbreiding genomen, dat vreemde Natiën, niet

            alleen met verbazing, maar zelfs met scheelziende blikken, onzen vooruitgang

            bewonderen.

            Overal mogen wij met fierheid spreken over onze landelijke instellingen.

            Hij leeft gelukkig de Belg, gesteund en gesterkt door godsdienst en plichtsbesef;

            hij begrijpt wat eerbied is en wat trouw en verkleefdheid vermag aan Vorst en

            vaderland.

            De Standaard, Mijnheeren, onzer muziekmaatschappij die zich bij deze

            plechtiging voor de eerste maal ontplooid heeft voor leuze : “Arbeid Adelt”.

            De Koning, onzen beminden vorst, laat geene gelegenheid voorbijgaan, zonder

            door raad en daad, die schone zinspreuk van onzen standaard te bevestigen.

            In alle omstandigheden toont Hij, dat Hij den landelijken arbeid hoog schat, en

            hem op eene bijzondere wijze genegen is.

            Wij zien Hem, op alle groote tentoonstellingen ons vee en onze voortbrengselen

            bewonderen den vooruitgang van onzen veestapel gemoedelijk bestatigen, en

            iedereen aanzetten, tot verbetering van dien nationalen rijkdom, die eene, om zoo

            te zeggen de eenigste levensbron is, van ons volksbestaan.

            Mijnheeren, ik acht mij gelukkig U allen mijnen hartelijken dank toe te sturen,

            voor uw welwillend antwoord aan onze uitnodiging.

            Uwe tegenwoordigheid bij deze nationale vreugdefeest, toont uwe

            vaderlandsliefde en verkleefdheid aan het Vorstenhuis, uwe aanwezigheid is een

            bewijs hoe zeer ge waardeert dat op onze dagen de gevoelens van

            vaderlandsliefde niet genoeg kunnen aangemoedigd worden.

            Mijnheeren, ik drink op de vriendschap, op de eendracht in ’t bijzijn en bijzonder

            van elke maatschappij in ’t algemeen onder al de maatschappijen hier aanwezig.

            Ik bid U, Mijnheeren, de gevoelens mijner dankbaarheid te deelen, en ze te

            brengen tot hulde van eerbied en liefde aan onze dappere strijders van ’t jaar

            dertig, aan de nagedachtenis van den 1^e koning der Belgen en aan den vorst die

            ons heden bestiert.

            Moge God hem nog vele jaren voor België’s heil besparen...

            Leve de Koning ! Leve het Vaderland !”

1905 – 28 mei : Jan Baptist Maes werd lid van het Weldadigheidsbureel benoemd, in

            vervanging  van de overleden Jan Lodewijk De Ruysscher.

            Openbare verpachting van het tolrecht “op den buurtsteenweg van Battel langs

            Leest naar Thisselt voor 2 jaar mits 1075 fr per jaar aan Pelagia Coosemans,

            de weduwe van Joseph Van Moer.” (GA)

1905 – 9 juni  - GvM : Diefstal in de werkhuizen van de Heren Dessain te Mechelen

            “In de zaak van diefstal van 150.000 fr. Geld, aandelen en zegels enige weken

            geleden is het parket afgestapt bij de herberg van Albert Goovaerts in de

            Winkelstraat (waar de rovers die dag langs geweest zijn). Het parket vergezeld

            van de betichten vertrekken nu (vanuit Leest) naar Hombeek-Heike en stappen af

            in de herberg van M. Van Ingelgom.

            De betichten (Torfs en Herreys) worden in tegenwoordigheid gebracht van de

            twee dochters Van Ingelghem, de moeder en Emiel Van De Rijck allen wonende in

            de gemeente en die morgen aanwezig in de herberg. De dochters en Van De Rijck

            verklaren dat er die morgen vier personen, vreemd aan de gemeente waren

            binnen gekomen en koffie met boterhammen hadden  genuttigd.

            Torfs zei dat dit de waarheid is maar Herreys blijft loochenen.

            Rond 4 uur in de middag vertrekt het parket opnieuw naar de gemeente Leest en

            Hombeek-Heike. Ditmaal waren het Torfs, De Nijs en Van Engelen die hier

            tegenwoordig waren. Men verlaat de herberg van Goovaerts en men vertrekt naar

            Hombeek-Heike naar de herberg van Van Ingelghem.

            Dezelfde ondervraging geschiedt hier ook door het parket tussen de getuigen en

            betichten, doch hier geraakt het spel volop in gang. Torfs die alles wil bekennen

            zegt op zeker ogenblik tegen De Nijs : ik heb van u 2.000 fr gekregen in twee

            briefjes van 1000 fr. En 45 fr. Kleingeld hetwelke ik heb laten wisselen bij M.

            Kempeneers te Brussel en voor dit geld moest ik zwijgen en zo ik niet zweeg zei

            Herreys, zullen wij u de nek afsnijden.

            Hiermee eindigt het onderzoek te Hombeek-Heike.” (KH)

            Uitspraak over de inbraak en diefstal in krant van 17/12 : Torfs kreeg 10 jaar

            opsluiting en 10 jaar ontzegging van zijn burgerrechten. Herreys, De Nijs en

            Van Engelen eveneens 10 jaar gevang en eeuwige ontzetting uit hun

            burgerrechten  en Lorio en De Campenaere 5 jaar opsluiting en evenveel jaar

            ontzetting uit hun burgerrechten. (KH)

1905 – 30 juli : Nog in het teken van de 75^e verjaardag van België had er op zondag

            30 juli een Te Deum plaats.

            Deze plechtigheid werd bijgewoond door de mandatarissen van de gemeente,

            door de leden van het Bureel van Weldadigheid en Kerkfabriek en door de

            Maatschappij der oude soldaten.

1905 – 31 augustus : Ook de “uitdeling der prijzen” in de gemeentescholen was in een

            speciaal kleedje gestoken.

            Op 31 augustus werd deze plechtigheid voorafgegaan door “vaderlandsche

            cantate en gevolgd  van een feestmaal de kinderen der scholen aangeboden.”

1905 – 1 oktober : De viering van de 75^ste verjaardag werd besloten met volksspelen.

            Die hadden plaats in de Alemstraat en de Kleinheidestraat.

22-02-2012 om 06:46 geschreven door Marcel Van Hoof

1905 – In 1905 werden door het Bureel van Weldadigheid van Leest 11 gezinnen

            volledig en 24 tijdelijk ondersteund.

            Voor de lichting 1905 waren er 22  lotelingen ingeschreven.

1905 – De 75^ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België gaf te Leest aanleiding

            tot verschillende manifestaties en feesten (zie verder per datum).

            Deze organisaties kostten 912,94 fr waarvoor de gemeente een krediet stemde van

            600 fr. De provincie kwam tussen voor 125 fr en het verschil werd gedragen door

            de fanfare “Arbeid Adelt”.

            Ook werden er bijdragen verleend aan de handboog- en bolmaatschappijen.

1905 – Gazet van Mechelen – 2 februari 1905 : “TWEE WONINGEN AFGEBRAND

            Dinsdag morgen rond 5u30, is er brand uitgebarsten in de hofstede van Jan

            Absillis. Het vuur was ontstaan in de keuken.

            Op eenige oogenblikken stond gansch het gebouw in lichtlaaie vlammen.

            De bewoners hadden alle moeite om zich in haast aan het vuur te onttrekken.

            De vlammen namen zulke groote uitbreiding dat de aanpalende woning van den

            werkman Hendrik Van Hoek, ook weldra in brand stond.

            Het vuur aangewakkerd door een hevigen wind maakte verschrikkelijke

            verwoestingen, en niettegenstaande de hulp die van alle kanten opdaagde, werd

            de hofstede gansch in asch gelegd en heeft men van de huismeubelen, oogst en

            landbouwgerief, niets meer kunnen redden dan het vee.

            Ook de woning van den werkman is totaal afgebrand.

            De schade is overgroot en beloopt verscheidene duizenden franken.

            Voor Jan Absillis is er verzekering. De wooningen behooren toe aan den heer

            Ooms van Mechelen.

            Hoe het vuur is aangekomen, weet men niet te zeggen.”

1905 – 7 februari  - Gazet van Mechelen –10/2/1905 :

                                          “De begrafenis van den heer Lod. De Ruysscher.

            Verleden dinsdag voormiddag, ten 10 ure, heeft in de parochiekerk van den H.

            Nicolaus de plechtige lijkdienst plaats gehad van den heer Lod. De Ruysscher,

            ondervoorzitter van het Vincentius a Paulogenootschap, schepen van den

            gemeenteraad en voorzitter van het Weldadigheidsbureel.

            Buitengewoon was den toeloop van de menigte, die er aangehouden had den

            alomgeachten volksvriend aan de liefde van zijner familie ontrukt, nog een laatste

            hulde te brengen.

            Arm en rijk, landbouwer en burger, heer en werkman, waren in den lijkdienst

            tegenwoordig.

            De kerk was veel te klein, om de overgroote menigte te kunnen bevatten.

            Op het kerkhof werd eene roerende redevoering uitgesproken door den heer

            burgemeester, waarin hij al de deugden afschetste van den geachten overledene.

            De nagedachtenis van den dierbaren volksvriend, M. De Ruysscher, zal lang in

            dankbaar aandenken blijven der inwoners van Leest, waar hij zoovele jaren

            gearbeid heeft voor het welzijn en het geluk der gemeente.

            Hij ruste in vrede en dat God hem het loon schenke den braven en rechtzinnigen

            christen weggelegd.”

            Ludovicus De Ruysscher was geboren te Kapelle o/d Bos op 1 oktober 1830 en

            overleed te Leest op 4 februari 1905.

            Hij was gehuwd met Maria Francisca Verhulst.

            De grote toeloop op zijn begrafenis was geen toeval : hij was bijna 36 jaar

            ondervoorzitter van Vicentius a Paulo, 27 jaar raadslid en 23 jaar schepene.

1905 -  “Op zondag 19 maart rond 9 ure ’s avonds is den genaamden Jan Briat, metser,

            wonende Thisseltbaan, gesteken in het linkerbeen.

            Dit had plaats aan de herberg van Victor Geerts in de Kleinheidestraat.

            Als vermoedelijke dader wordt opgegeven zekeren August Fierens, fabriekwerker,

            wonende te Blaesvelt Broekstraat en geboren te Leest op 10 september 1879.

            De gekwetsten werd verzorgd door Mijnheer dokter Van Assche van Hombeeck.”

            (GA)

1905 – 23 maart : Het hoofd van de “niet werkdadige” Burgerwacht heeft benoemd en

            aangesteld :

            1) als Sergeant-Majoor : Viktor Jaak Lauwers, landbouwer Leest.

            2) als Tamboer : Joseph Frans Huybrechts, werkman uit Leest. (GA)

1905 – 20 maart – Gazet van Mechelen :

             LEEST – BLOEDIG GEVECHT;

            Gisteren zijn een ploeg jongelingen met opzet van Blaesveld naer de gemeente

            gekomen om te twisten.

            Gansch den namiddag hadden hier en daar opstootjes plaats.

            Rond 10 ure werden de vechters buiten eene herberg gezet en nu begon de

            groote slag. Al spoedig lag een slachtoffer ten gronde, Priat 27 jaar oud, die

            door een messteek in den onderbuik getroffen werd. Het vechten was uit..!

            Het slachtoffer verkeert in bedenkelijke toestand.

            Het parket is verwittigd.”

1905 – 23 maart : Victor Diddens werd eerste schepen in vervanging van de overleden

            Jan L. De Ruysscher.

1905 – 29 april : Inhuldiging van het vaandel van de soldatenbond “Voor Vorst en

            Vaderland”.

22-02-2012 om 06:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1904 – 21 april : De gemeenteraad besloot eenparig :

            “Een eeuwigdurende vergunning van begraafplaats toe te staan op het

            gemeentekerkhof van Leest, tot het maken van eenen grafkelder en begraafplaats