-Twee keer de B.J.B.-meisjes van Leest in vroeger
tijd.
-De bedevaarders van Leest naderen de eindmeet. Rechts
het fabriekske van Battel waar nu Happyland is gevestigd. De foto dateert van
midden jaren 50.
1954 15 april :
Die dag deden te Leest 32 kinderen hun Eerste Communie.
1954 25 april :
Bedevaart naar Scherpenheuvel van Boerengilde en B.J.B.
1954 2 mei :
B.J.B.-meisjes naar Scherpenheuvel.
1954 9 mei :
Nationale Meivaart voor de Chiro te Scherpenheuvel en in het Leestse
parochiehuis Maria-avond.
1954 14 mei : De
Boerinnengilde bezocht Oostakker.
1954 24 mei :
Boerinnengilde en B.J.B. naar Lourdes.
1954 27 mei : De
Fanfare Arbeid Adelt stapte mee in de Rerum Novarumstoet te
Mechelen.
1954 29 mei :
Voettocht van de Compagnie naar Scherpenheuvel.
1954 30 mei : De
K.W.B. naar Scherpenheuvel.
1954 11 juli :
Friscodag van de Chiro.
1954 19 juli : De
K.W.B. naar Lourdes.
1954 29 juli : De
V.K.S.J. naar Lourdes en de B.J.B.-meisjes wonnen de eerste prijs
1954 2 februari :
Yvonne Verschueren (°Leest 30/4/1931) naar t klooster te O.L.V.Waver.
(DB-1954)
Kleding van
Yvonne Verschueren bij de zusters ursulinen te O.L.Vr.Waver
Op de 8ste september werd Yvonne
Verschueren gekleed te Waver bij de zusters Ursulinen.
Vele Leestenaars hebben nog nooit in hun leven zulk
een plechtigheid bijgewoond. Daarom geven we hier, aan de hand van één der
aanwezige B.J.B.-meisjes, een ooggetuigenverslag over die schone plechtigheid :
Op woensdag 8 september was het in het Instituut der
E.E.Z.Z. Ursulinen een hoogdag. Ook voor ons B.J.B.-meisjes was het een dag die
we nog lang zullen herinneren, want één van onze beste zusjes, namelijk Yvonne
Verschueren, zou plechtig het kloosterkleed ontvangen. Een langverwachte droom
werd voor haar werkelijkheid.
Om 9 u s morgens vertrokken we met elf per fiets naar
O.L.Vr.Waver. Alles was daar in feeststemming, de kapel was prachtig versierd
met bloemen en tapijten. Even na 10 u kwam Yvonne, met begeleiding van
triomfantelijke orgelmuziek, de kapel binnen, als een bruidje, wit kleed met
sleep en een tullen sluier met kroontje. Nadat ze plaatsgenomen had kwam Z.E.H. Deken, omringd door
zijn assistenten, tot bij haar, en gaf haar een kruisbeeld dat ze tijdens de
hele plechtigheid in handen zal houden, en later haar kamertje zal versieren
als blijvend aandenken aan die onvergetelijke dag.
Daarop begon de Plechtige H.Mis, die gezongen werd
door het koor der E.E.Zusters.
Op het einde van de Mis ging Yvonne tot op de trappen
voor het altaar, waar Z.E.H. Deken en de Directeur van het Instituut hadden
plaatsgenomen. Daar heeft ze dan aan de vertegenwoordiger van Zijne Eminentie
de Kardinaal, de drie geloften uitgesproken van gehoorzaamheid, zuiverheid en
armoede, en de belofte gedaan van de Regel der E.E.Z.Z. Ursulinen stipt na te
leven.
Daarop ging Z.E.H. Deken over tot de wijding van het
kloosterkleed, waarop Yvonne de kapel verliet om haar blanke bruidskleed te
verwisselen voor het zwarte kloosterhabijt.
Getooid met haar nieuw kleed en een brandende kaars in
de handen, omringd door vier medezusters, die elk een lantaarn droegen, kwam
Yvonne terug tot het altaar, waarop Z.E.H. Deken, omringd door de zusters haar
de witte doek omhing, die ze heel de duur van het Noviciaat zal dragen,
namelijk twee jaren. Van dat ogenblik af werd ze opgenomen in die grote
kloostergemeente der Religieuze Ursulinen.
Onder de naam van SOEUR IMELDA zal zij zich geheel en
gans wijden aan de dienst van God.
Soeur Imelda, we zijn fier op U, en gelukkig om de
schone roeping en het groot geluk dat u is te beurt gevallen. We vragen U dan ook
dat U zeker in Uw gebeden Leest niet zou vergeten, en ook ons niet, uw
vriendinnen in de B.J.B., waar we samen zulk een schone vorming en opleiding
hebben genoten.
(Mariette
Coeckelbergh in De Band nr.10 van 1954)
1954 14 februari :
De Leestse B.J.B.-meisjes wonnen de eerste prijs in een
gewestelijk zangtornooi. (DB-1954)
1954 16 maart :
Filmen over Fatima in de parochiezaal. (DB-1954)
-zuster Adelwina. Zij stond in voor de keuken, de tuin
en het wassen en plassen
1953 November :
Zuster Annuntiata kwam te Leest in dienst.
Bij de jongens en meisjes van
mijn generatie werd ze de dikke zuster genoemd.
Ze stond in het eerste
kleuterklasje en was naar mijn herinnering zeer streng.
Nog veel strenger was de lange, smalle
zuster, zuster Gonzaga van de volgende
klas. Eén van die twee heeft ooit
mijn hoofd onder een koude waterkraan
gehouden omdat ik gebabbeld had
De zusters
Annonciaden (zie ook 1962)
De zusters
Annonciaden namen te Leest hun intrek in het nieuwe klooster naast de
meisjesschool op 6 januari 1938.
Sinds september 1932
waren reeds zusters Gonzaga en Wivina van
het klooster te Hombeek hier werkzaam in de kleuterklasjes. De meisjesschool
telde toen drie leken-onderwijzeressen.
In februari 1933
kwam zuster Alberika aan, in 1937 zuster Virginie die schoolbestuurster werd.
Bij het herstructureringsplan
der zusters Annonciaden, werden school en klooster in 1973 overgenomen door de
parochie.
De drie laatste
zusters : Michelina, Annunciata en Adelwina verlieten Leest om hun
splinternieuw rusthuis in Hadschot (Geel) te vervoegen.
Al die jaren hebben de zusters hun beste krachten
gegeven aan de opvoeding van de hun toevertrouwde kinderen. Een paar jaar terug
werden nieuwe kleuterklassen gebouwd. Zusters Gonzaaga en Annuntiata wisten deze
om te toveren in een waar kinderparadijs. Wie komt niet onder de indruk van
die joviale lach van zuster Alberika ? En aan hoeveel parochiale
verwezenlijkingen hebben onze zusters al niet meegewerkt in de serene atmosfeer
van hun klooster ? Hoevele Leestenaren zijn er komen aankloppen voor gebeden in
alle nood. Zij verdienen onze eerbiedige achting en waardering.
(De Band-1956)
1953 1 oktober :
Grote missie tot 11 oktober. Drieduizen kommuniën werden uitgereikt
op 10 dagen. (DB-1956)
1953 Eind 1953
telde Leest 1851 inwoners, waarvan 963 mannen en 888 vrouwen.
De twee
daaropvolgende jaren serveerde Milac de Lach-Express
van Johnny Steggerda.. Deze bonte avond bestond in 67 uit Animal, een musical
comedian, fantaisiste Sylvia Van Loo, showman Rikky Perl, charme-zanger
Victor Winne, parodist Marcel, teenage-zangeresDany, drum solist Benny
Permentier, parodist Fakir Patat, chinese act Ye Yin Ti en het vermaarde succes
orkest The Beatmixers. Een avond vol afwisseling met humor, muziek, zang,,
sketchen, varieté, pret, spelen
enz,. en met de medewerking van de sigaretten St.Michel en Het Nieuwsblad
Sportwereld.
De opkomst dat jaar
was minder, omdat het evenement uitzonderlijk op een zondag plaatshad en
samenviel met de Mechelse bloemenstoet.
Mogelijk was dat de
reden dat men in 69 overstapte naar een dansavond.
Op zaterdag 27
september werd een eerste Milac-Bal georganiseerd in zaal St-Cecilia in de
Dorpsstraat. Dit met toelating van het gemeentebestuur. Aanvang 20 uur,
inkomgeld : 40 frank. De muzikale omlijsting werd verzorgd door The Lords.
In 1970 en 71
werdzaal Sint-Cecilia opnieuw afgehuurd
en tot2 uur in de ochtend werd in 71
gedanst op de muzikale tonen van The Sunbeats.
De bonte avond ging
ook dat jaar door en werd opnieuw verzorgd door het gezelschap van Steggerda.
Mini-Maxi heette zijn nieuwste show die werd voorafgegaan door
een inleiding van
een legeraalmoezenier en een publiekspel van de sigaretten St-Michel.
De reuzentombola met
ruime prijzentafel kende een enorm
succes.
De sponsors werden in de periodiek uitvoerigbedankt : Nuytkens (t Hoekske), Van Hoof (garage), Schoeters (bakker),
Piessens (schoenhandel), Feremans (pantoffels), Huyghe (textiel), coiffeuse
Paula, Hellemans (bakker), Huybrechts (voedingswaren), Croes (beenhouwer),
Walschaerts (textiel), café Telstar, café
Duivenlokaal, W. De Prins (beenhouwer), Gobien (kruidenierswaren), Leemans
(Centra-winkel), De Laet (café), t Stockske, coiffeuse Celine, Van den Eede
(kruidenierswaren), Vloeberghen (café), V. Verschuren (café), E. Van Praet
(kruidenierswaren), Atlasbieren, A. Lauwers (maalder), Dr. Van Medegael, De
Mayer (Hombeek), Piessens L. (Mechelen), De Monte (Mechelen), Standaard
(Brussel en Mechelen), Fort (Itegem), Huyghebaert (Mechelen), Tonny (coiffeur
Battel), Kerremans (Heffen), Huyghe M. (Heffen), Candico (Antwerpen) en
coiffeuse Vivianne.
In 1972 werd de
openingstoespraak gedaan door
legeraalmoezenier George Herregods.
Dat jaar werd ter
gelegenheid van de Camouflageweek een beroep gedaan op het gezelschap De
Klaverkens dat voor een genoeglijke avond zorgde.
Omdat de opkomst
beter kon opteerde het bestuur het jaar nadien opnieuw voor Johnny Steggerda en
zijn Festival-Show. Met de Tokas Chinese fantasie, zangeres Ingrid en Little
John, de jongste jongleur van België had die voor nieuw bloed gezorgd.
In 74 besloot men
het opnieuw over een andere boeg te gooien en op 11 mei bracht de Mechelse
toneelkring Jong maar MoedigHet
gezang van de Lusitaanse Bullebak, een politiek geëngageerd stuk van de Duitse
auteur Peter Weiss in een regie van de bekende acteur Ugo Prinsen.
Om haar verwende en
steeds veeleisender publiek voldoende afwisseling te bezorgen nam het bestuur
van Milac het Artistenburo Atlantis onder de arm en Leest kreeg in 75 de
Atlantis-Drive-Inn-Show voorgeschotel.
In 1978 stond
opnieuw een filmvoorstelling op het programma
: Jesus Christ Superstar in technocolor.
Aalmoezenier
Herregods heette de talrijke aanwezigen welkom en wees er in zijn toespraak op dat Milac-Leest, van Leest blijft. De mensen van de Milac organisatie van de
grootstad Mechelen, hoe goed ze het ook bedoelen, blijven met hun pollen van
onze Milac af.Ogenschijnlijk wou
Mechelen de Leestse afdeling impalmen.
De aalmoezenier
onderstreepte ook het belang van degelijke informatie. De legerdienst was sterk
ingekort en de verloven veelvuldig. Er bleven vragen rijzen, o.a. over uitstel
en ontslagen van legerdienst. Het doorspelen van die informatie was volgens hem
de hoofdbekommernis van Milac geworden en de filmvoorstelling moest ertoe
bijdragen om de kas in evenwicht te houden.
De Band riep in 78
alle Leestse miliciens op om deel te nemen aan de Internationale Militaire
Lourdesbedevaart die plaatsvond van 24 tot 31 mei.
Kostprijs voor het treinticket 2de klas en
hotelverblijf : 5.000 frank. De soldaten dienden slechts 3 dagen verlof op te
nemen, de rest kregen ze toe.
De bedevaart was
speciaal opgevat voor jonge mensen en stond in het teken van de vrede en
verbroedering tussen soldaten van verschillende legers.
Deze bedevaart zou
nog enkele jaren georganiseerd worden.
Eén van de
populairste komische acteurs eind jaren 70 was Louis De Funès.
Het bestuur van
Milac aarzelde niet en bracht op 9 februari 1979 De avonturen van Rabbi
Jacobnaar de parochiezaal. Inkom 50 frank.
Schijnbaar met
succes want het jaar nadien stond dezelfde acteur geprogrammeerd
samen met Bourvil in De Snul.
Op 26 februari 1982
werd in de parochiezaal Monsieur Jo vertoond, een komische film alweer met De
Funès, inkom 50 frank en dat jaar stond ook een Hypnoseavond op het programma.Bij mijn weten het laatste grote evenement van Milac-Leest.
Het werd alsmaar
moeilijker om zalen te vullen, de meeste mensen waren mobiel, in t bezit van
een eigen wagen en haast iedereen had televisie. Bovendien was er de
concurrentie vanandere Leestse
verenigingen die niet bij de pakken bleven zitten en zelf dansavonden,
kwisavonden of toneelvoorstellingen organiseerden.
Volgens Karel Soors was Luc Beterams de laatste voorzitter
van de vereniging.
Nadien bestond het bestuur uit een werkgroep, lang optredend onder de leiding
van aalmoezenier Herregods.
Na diens vertrek nam
Robert Verbruggen de fakkel over maar de animo was eruit en alles verwaterde om
uiteindelijk een stille dood te sterven.
Volgens Wilfried Hellemans verscheen De Band voor het
laatst in december 1987.
Jos Vanlaerhoven uit
Battel heeft nog getracht de Bandlezers te strikken voor zijn Willen is
Kunnen maar zonder succes.
Milac-Leest heeft
voor een prachtige nalatenschap
gezorgd via het maandblad De Band. Niet alleen als spiegel van de manier van
leven in het dorp aan de Zenne gedurende heel de bestaansgeschiedenis van het
blad, maar ook met de vele onschatbare historische en andere bijdragen.
De vereniging zorgde
ook voor cultuur. Nog niet veel mensen bezaten een televisietoestel in de
beginperiode van Milac en de filmvoorstellingenen Bonte Avonden kenden enorm succes.
Zo bestond deDerde Bonte Avond van Milacin 1957 (4 februari) uit optredens van de
fanfare Arbeid Adelt o.l.v. Jozef Van der Taelen en het gezelschap Fantasia
meto.a. de zangeres Nelly Spriet en het Dynamo Orkest van Jean Boeckx..
De toespraak van aalmoezenier Mercelis mocht niet
ontbreken.
Datzelfde jaar (14
oktober) was Leest getuige van De Laatste Brug een film met Maria Schell.
Locatie : de parochiale feestzaal, toegansprijs
15 frank.
De bonte avond van
februari 1958 werd opgeluisterd door het cabaretgezelschap De Poolster uit
Mechelen met zanger-gitarist Ludwig Könner,droogkomieken de Sun Spots, clowns Flup & Flap, accordeoniste
Simonne Van Roy en conferencier Bert Verelst. Toegang 20 frank.
Datzelfde jaar kon
Leest kennismaken met de verrukkelijke kleurenfilm De Familie Trappen met Sissi.
In 1959 stond De
Boerenkapel van Leest o.l.v. Theo Fierens op het programma,
samen met de muzikale clown Pieke Puk, de zanger-imitator Lou Bex, het
electronisch wonder Jaakske en de 9-jarige accordeonvirtuoos Rene Verholen.
In 60 kreeg
humorist-conferencier Flup Van Marke assistentie van de Leestse verenigingen
Landelijke Jeugd en de fanfare Sint-Cecilia en haar gemengd zangkoor.
Datzelfde jaar
bracht Rust Roest het soldatenspel De ongelukkigste piot van t leger.
Op 30 oktober 1961
werd Lenteparade vertoond, de film werd voorafgegaan door een inleidend woord
van de proost van Milac.
Accordeonist Jean
Everaert, Carlo Bertels, Flup Van Marken en Prosper en Miel fleurden datzelfde
jaar de Bonte Avond op.
Het jaar daarop
serveerde Johnny Steggerda Leest zijn nieuwste cabaret-revue Fantastisch met
medewerrking van de zangrevelatie van 61Ankie Ritzy, de internationale
clowns Vussy & Baba, Belgiës fantaisiste nr.1 Sylvia Van Loo, de
xylophoon virtuoos Leon Dongenaers, de papodisten Ronny & Tonny en het
orkest van Bob Poortmans.
Deze show was zo
goed onthaald dat Johnny Steggerda in 1963 opnieuw mocht aantreden ditmaal
metde Framatellis, een moderne illusie,
met Frank Pola de jonge zanger-fluiter en jodelaar met zn wondergitaar, The
Barleys fantasie in technicolor,
Lina Carina de
teenager zangrevelatie en diverse sketchen..
Datzelfde jaar werd
Leest vergast op Jo Nell een zangeres bekend van televisie.
In 64 maakten Theo
Van den Bosch en Suzy Marleen hun opwachting, geëscorteerd door de
conferencier-animator Bert Joris, de nieuwe radio en tv-ster Rik Piers,
zangeres Jetty Ost, de internationale muzikale fantaisist Stanny Stijn en het
orkest Univers.
Toen Kees Brug
datzelfde jaar met zijn gezelschap optrad was de opkomst enorm, velen moesten
met een staanplaats tevreden zijn. Over de fratsen van de kleine komiek Lowieke
Staal werd nog maanden nagepraat.
In 1965 bestond het programma uit Dr.Gilberto & Gisela, conferencier
Jos Kiebooms, evenwichtsman Julito, wervelwind Andre Belga, de clowns Rossi en
Julo, Billy West en alshoofdact
country-zangeres Texas Kitty Prins, die later een eigen radioprogramma opBRT-2 zou presenteren..
Diezelfde zangeres
mocht het jaar nadien terugkomen en werd geassisteerd door Joe de Fietsendief,
een komisch acteur, door de wervelwind-jongleur Andre Belga, Julito evenwicht
op de fiets, Billy West, cowboy-spelen, conferencier Jokie Booms en muzikaal
begeleid door Jos Termonia. De inkom bedroeg toen 30 frank.
Later werd in De
Band opgemerkt dat de conferencier te langdradig geweest was en dat de
verlichting te wensen overliet.
Op hetzelfde moment
nam verantwoordelijk uitgever Marcel Spoelders, om persoonlijke redenen,
ontslag.
In 78 werd een
nieuwe stencilmachine aangekocht, het oude had meer dan 25 jaar dienst gedaan
en was tot op de draad versleten.
Het lidgeld voor De
Band bedroeg dat jaar 120 frank.
In 1980 was dit
opgelopten tot 150 frank. Dat jaar werd er een bijzonder nummer uitgegeven, een
Band volledig gewijd aan de Leestse eeuweling Stanne Van Den Broeck.
Zilveren
Jubileum
Naar aanleiding van
het25-jarig bestaan van Milac
publiceerde De Band in 1978 bevindingen van de mensen van het eerste uur.
Stichter Stany De
Decker :
Mijn goede vrienden van Leest, uw secretaris van de
bloeiende Milacwerking te Leest vroeg me een korte bijdrage te schrijven, dit
ter gelegenheid van het Zilveren Jubileum van Milac-werking Leest en natuurlijk
van De Band.
Ja, het was in het jaar 1953 als onderpastoor te Leest
dat er gestart werd met het maandelijks uitgeven van De Band.
De jaren voordien beperkte de Milac-werking Leest zich
uitsluitend door jaarlijkse bijeenkomsten van alle kandidaat-soldaten op een
voorlichtingsavond.
Hier kwamen dan een drietal sprekers
de toekomstige soldaten voorbereiden op hun komende legerdienst. Als dokter was
het toen in het algemeen Dr. Stuyck die kwam spreken,
op een zeer realistiche manier, zodanig dat het een paar keer voorviel dat die
stoere bonken onwel werden, en een appelflauwte kregen of t scheelde niet
veel.
Als andere sprekers
waren er : een aalmoezenier en een militiaan. Die avonden werden druk
bijgewoond. Maar een Milac-werking die zich beperkte tot één avond per jaar
vonden we wel een mager beestje !
In 1953 waren we dan zover dat we de werking verder
gingen uitbreiden, mede onder impuls van Jan De Decker.
Het plan was gerijpt om een maandelijks tijdschrift
uit te geven, dat bedoeld werd als een echte band tussen de soldaten en mensen
van Leest. Daarom werd als naam gekozen De Band.
De bedoeling was ook dat in De Band alles zou inkomen
wat zich afspeelde te Leest, in de parochie, in de gemeente, in de
verschillende organisaties van de parochie, van sport tot cultuur. De Band zou
een tijdschrift worden van en voor alle Leestenaars.
Zo gezegd...zo gedaan. Van in t begin een goed
voornemen : eenvoudig bescheiden. Maandelijks niet meer dan 20 bladzijden. Maar
ja...de hel is geplaveid van goede voornemens...Wij vreesden geen 20 bladzijden
vol te krijgen. Elke maand was er kopij te veel ! Zo werden er nummers
uitgegeven tot 40 bladzijden ! Zoveel kopij kwam er telkens binnen...Allemaal
nieuws van Leest, brieven van soldaten, enz...
Ik herinner me nog goed, die vele gezellige avonden
of...nachten dat De Band moest klaarkomen. Mijn kamer van onderpastoor was veel
te klein.
We zaten daar dan dikwijls met een 10-tal mannen te
werken : Jan De Decker het sorteren van alle teksten en het nazien, een tweetal
om de teksten op stencil te zetten, een paar anderen, waaronder Eddy Beterams
om tekeningen en opschriften aan te brengen. Emiel Polfliet aan het oude
Gestetner-machine om door te draaien, dan alles bijeenrapen, pinnen, klaar
maken om op te sturen naar de soldaten, enz...
Mensen, wat werd er dan gewerkt ! Een samenwerkende
vennootschap of een lopende band systeem ! Uren aan een stuk, tot na midernacht
of soms tot in de vroege morgenuurtjes. Maar...De Band kwam klaar !
De eerste maanden warern er nog maar een 100-tal
abonnementen, na een jaar al een 150 en nog een tijdje later kwam De Band bijna
in elke Leestse brievenbus met de regelmaat van een klok.
... Ik herinner me nog zeer goed dat onze vriend Jan
De Decker aan t sakkeren was dat de kopij te laat binnenkwam, of dat hij
sommige organisaties moest te voet vallen om toch maar hun tekst binnen te
sturen, maar uiteindelijk kwam het toch steeds in orde !
...
Onderpastoor J.
Verbist :
Van de jaren 61-66 Milac-Leest herinner ik mij dat
maandelijks een uitgebreid blad De Band verscheen dat toen in zijn geheel
uitsluitend door Luc Beterams werd verzorgd.
Met veel nauwgezetheid en zin voor efficiëntie bracht
hij maand na maand, jaar in, jaar uit, het blad bij de abonnenten. De soldaten
en sympathisanten konden er het wel en wee van de parochie in volgen. Ook
toekomstige soldaten werden op de hoogte gehouden van de voortdurende
wijzigingen in de wetgeving.
Jaarlijks werd er een Milac-avond gegeven die telkens
een enorm succes kende bij de bevolking...
Pater Clementiaan :
...Het was rond 20 oktober 1958 dat ik te Leest
aankwam als onderpastoor. En U weet het : ik heb er me onmiddellijk thuis
gevoeld. En aan iedereen zeg ik het wanneer het te pas kom, bij die goede
mensen van Leest ben ik echt gelukkig geweest. Maar ja, schone liedjes duren
niet lang. Na twee jaar en half kon ik verhuizen naar St.Niklaas.
...
En dan had ge daar de MILAC, er ging een paar maanden
voorbij meen ik, vooraleer ik ook in die beweging als proost
werd aangeduid. Alhoewel ik nooit soldaat was geweest en weinig afwist van het
soldatenleven heb ik toch getracht met hart en ziel me in te zetten, om iets
voor onze jongens in t leger te doen. Mijn taak was vooral als priester n morele steun te verlenen aan de
voorzitter van de Leestse Milac-beweging. En, goede vrienden, dan denk ik hier
heel in het bijzonder aan mijn goede vriend Jan De Decker.
Wat heeft die man gewerkt en gezwoegd om het allemaal in elkaar te krijgen
en...te houden. Nachten heeft hij gewerkt om te typen en te stencileren, uren
van geduld beoefend om de kopij in handen te krijgen want De Band moest klaar
zijn tegen een bepaalde datum. Het liep niet altijd van een leien dakje. Maar
hij wist dat ik als proost naast hem
stond en hij waardeerde dat en...hij zwoegde voort tot hij het in handen gaf
van een andere vriend van mij : Luc Beterams.
Ik wist waarvoor hij stond, hij besefte het wellicht
nog niet die eerste dagen dat hij er aan begon, en hij mij op de pastorij kwam
vragen om alles bij hem thuis te mogen doen.
(Tussen haakjes : een gedeelte van het drukken werd
tot nu toe op mijn kamer in de pastorij gedrukt) Ook deze man heeft enorm veel
werk verricht en werkt nu nog dag en avonden en wellicht nachten eraan om van
De Band iets te maken dat het lezen waard is, zowel voor het thuisfront als
voor de jongens in het leger.
Elke keer dat De Band bij mij toekomt in Lokeren, waar
ik nu zeven jaar pastoor ben, kijk ik hem onmiddellijk in want hij intresseert
me zoals de mensen van Leest me nog allemaal nauw aan het hart liggen...
Clement De Wilde
(pater Clementiaan) werd in 1916 te Laarne geboren. Gedurende de periode
1947-1952 was hij als missionaris werkzaam in China. Nadat hij daar door de
vervolging van de kerk uitgedreven was ging hij naar Zaïre waar hij zich
achtereenvolgens in Luabo, Kamina en Kanzenze gedurende een vijftal jaren
inzette voor de opleiding van de jeugd. In 58 keerde hij naar ons land terug
en kwam terecht in de Leestse parochie als onderpastoor. Van hieruit vertrok
hij in 1961 naar de H. Hartparochie te St.Niklaas. Tenslotte werd hij pastoor
op de Sint Antoniusparochie in Lokeren, waar hij tegelijkertijd overste was van
de Paters-Minderbroeders aan de Luikstraat. Getroffen door een hartinfarct
overleed hij op 6 november 1981.
Christine De Laet
(Zuster Melanie) vanuit Heverlee :
...Hartelijk gefeliciteerd met het zilveren jubileum
van Milac en het vruchtbaar en schoon werk verricht gedurende 25 jaar !
Geprezen om
het ZILVER van DE BAND.
Bedankt om het innig meeleven met lief en leed van
allen, om de met gulle humor gekruide artikelen, om al de nuttige informatie en
kostelijke illustraties, om het geduldig vorsen in eeuwenoude archieven.
In 83 werd Georges
Herregods benoemd tot hoofdaalmoezenier van Duitsland. Alhoewel zijn domicile
in de Kouter behouden bleef, verbleef hij de meeste tijd van het jaar in
Keulen. Georges had het Leestse maandbladeen onschatbare meerwaarde meegegeven, niet alleen met zijn
genealogische en heemkundige bijdragen.
De Band dankte hem
op haar manier :
Beste Georges, wij danken u van harte voor uw inzet.
Als grote bezieler en motor van De Band hebt u zich gedurende meer dan acht
jaar met hart en zielingezet voor ons dorpsblad. Duizenden
tekeningen van uw hand brachten een persoonlijk cachet aan de Band. De vele
bandwerkavonden in een geest van samenwerken hebben van de Band een fijn
verzorgd en veel gelezen blaadje gemaakt. Wij zijn daar fier op.
De goede samenwerking heeft veel mensen dichter bij
elkaar gebracht.
De ontelbare keramieken die we hebben zien groeien en
die je overal tegenkomt zijn als zoveel geesteskinderen waarbij men even
ernstig wordt of moet lachen. Ze geven een blijk van uw mensenkennis en
kunstzin.
Georges, wij kijken uit naar uw Keulse brieven en als
het kan, willen we blijven hopen op uw medewerking.
Aan hem werd ook nog
een stukje poëzie toevertrouwd :
De Heiland had U lang bewaard,
om zonneschijn te brengen
of mensen bij elkaar te brengen.
Nu gaat ge weer te naaste bij
de sporen van ons Heer.
De bloesems door U opgespaard
zullen bloeien, telkens weer.
Al gaat ge Georges tot ieders spijt,
de vrienden van de Band geraakt ge nimmer kwijt.
Het wegvallen van
George Herregods werd dat jaar op de redactie opgevangen door de nieuwkomers
Luc Verelst en Karel Duysburg.
Robert Verbruggen en
Karel Soors waren de coördinators.
In 60 werd Leopold
Bas, na het ontslag van Jan De Decker, voorzitter en verantwoordelijk uitgever,
dit tot zijn beroepshalve verhuis naar Buggenhout.
Pater Clementiaan
(Clement De Wilde) was proost,
Cyriel Verbruggen secretaris-schatbewaarder en bestond het bestuur verder uit
de leden Lucien Beterams, Louis Ceulemans, Alfons De Smet, Frans Selleslagh,
Louis Solie, Richard Van Praet, Frans Verbruggen, Jozef Vloeberghen en Louis
Vloebergh.
In 61en dit tot1964 werd de nieuwe onderpastoor J.Verbist proost.
In 66 deed Milac
een oproep aan de Leestse
missionarissen op de vremde om af en toe wat nieuws te mogen ontvangen.
Van dan afpubliceerde het maandblad ontelbare brieven
van overzee.
Jeanne De Boeck
(zuster Juanita) vanuit Concepcion in Chili, Melanie De Wit (zuster Dominica),
Rene De Laet en Marieke Verbruggen vanuit Zaïre. Christine De Laet...
In 1970 vonden we
Eddy De Smet als voorzitter terug en vestigde Georges Herregods zich te Leest.
Het blad kreeg een
heel ander aangezicht toen hij zich met de redactie begon te bemoeien.
Naast aalmoezenier
was hij ook een begenadigd en veelzijdig kunstenaar : keramist, schilder,
tekenaar en auteur.
Een vlugge gedachte
en een paar rake lijnen met zijn vlotte hand volstonden om de sierlijkste
pittoreske tekeningetjes op papier te toveren en De Band zou nooit meer
dezelfde zijn.
Had Jan De Decker
zich al voorzichtig gewaagd aan geschiedkundige bijdragen over de gemeente, de
aalmoezenier nam het hele kerkarchief onder de loep.
Zijn historische
bijdragen werden door iedereen gesmaakt : stambomen van de oudste Leestse
families, de historiek van de eeuwenoude herendoeningen, van de kerk, van de
pastorij, de kapellekens...
Op 1 juli 1975
overleed te Berchem medestichter en stuwende kracht van Milac en De Band Jan De
Decker. Jan was amper 43 jaar. Hij werdte Leest geboren op 27 februari 1932. Jan stond ook aan de wieg van de
jongenschiro in Leest, in 1948.
In 1960 had hij zijn
ontslag ingediend als voorzitter van Milac en De Band. Hijkon deze functies niet langer cumuleren met
zijn beroep als verantwoordelijke op het bureel van de Kristelijke Bedienden
Centrale te Antwerpen.
Na de fusie met
Mechelen in 77 vreesde men in Leest om opgeslorpt te worden door de stad en in
79 gaf de redactie aan dat De Band gestart
als soldatenblad,principieel
een soldatenblad zou blijven, maar omdat na de fusie met Mechelen het gevaar
bestond de eigenheid te verliezen zou het blad een tweede taak op zich nemen.
Niet enkel een band vormen tussen de miliciens en hun thuis maar ook een band
tussen haar lezers en hun heimat ons Leest.
Er werd de lezers
verzocht om intressante, originele en liefst streekgebonden verhalen en die
kwamen er ook..
Anselms Jedrie
(Jacob Albert Huysmans) puurde uit zijn machtige geheugen en schreef de prachtigste proza
neer. De Sussen en de Blekken kwamen weer tot leven en zijn herinneringen
aan de Eerste Wereldoorlog spraken
tot de verbeelding.
Ook Frans
SusseTeughels liet zich niet
onbetuigd en toonde het tijdsbeeld van het interbellum, de Tweede Wereldoorlog
en de daaropvolgende periode.
De poëzie van Kamiel
De Wit kleurde De Band en Guido Hellemans zorgde voor literaire bijdragen :
Guido Gezelle, Rodenbach, Timmermans, Elsschot, allemaal kwamen ze aan de
beurt.
Er verscheen een
hoekje van de tuinman, verzorgd door Toon Lamberts en Karel
Soors leverde menig belangwekkend intervieuw af en stond in
voor vele natuurbijdragen.
Gelegenheidsauteurs
waren ook o.a. Marcel Van Hoof, Wilfried Hellemans,
Stan Huysmans, Katelijne Duysburgh, H.Labio, Georges Veiller....
Vevoc, Chiro, SK en
VV-Leest, Voetspoor, Het Rijke Nest, NSB-Leest, Davidsfonds, KVLV, KLJ, Rust
Roest, KWB, Boerengilde, KVG Zennevallei, dansgroep Korneel, Leefmilieu Leest,
de Landelijke Rijvereniging, de gepensioneerden...leverden hun eigen bijdragen
en ook de rubriek Burgerlijke Stand mocht niet ontbreken.
Jarenlang zou Luc
Beterams het secretariswerk van Milac en ook de redactie van De Band op zich
nemen tot hij in 1978 wegens gezondheidsproblemen
ontslag nam.
Luc werd meteen de
eerste en enige Ere-Voorzitter.
Van l. naar r. : Jan De Decker, Sophie De
Schoenmaecker, Jang Mees (schoonouders van Vic Van Hoof), onderaan Marcel Van
Hoof.
Onder de titel Zij trokken een spoorliet de redactie dat eerste jubileum ook
enkele oud-onderpastoors aan het woord.
Ex-proost Stany De Decker :
...Regelmatig ontvang ik hier nog DE BAND, en ik moet
zeggen, ik ben steeds nieuwsgierig...zo gauw die binnenkomt moet alle werk maar
een beetje wachten, de gazet wordt opzij geschoven en D.B. doorbladerd. Zo kan
ik nog echt meeleven met mijn vroegere parochie. Al die namen die men leest,
zijn er nog allemaal die zoveel zeggen ; al die verslagen die men leest
getuigen van die echt goede geest die er te Leest heerst.
Bij de aankondiging van het JUBILEUMNUMMER heb ik nog
eens een groot pak bovengehaald : al de nummers van De Band van nummer één af,
en ik zeg : het is een groot pak. Als men nu dat eerste nummer beziet, wel, het
is om compassie mee te
hebben : zo dun, zo schamel, zo primitief,
zon artistieke tekeningen en een stijve soldaat die met een stuk geweer met
een scheve-schele loop de wacht houdt bij een invallensgereed huis... En
nochtans, toen dit eerste nummertje geboren was, waren we fier : HET WAS ER !
We konden nu verder bouwen. En dat verder bouwen heeft voortgeduurd, en het is
er steeds op vooruitgegaan. De Milac-werking van Leest kreeg vaste vormen, meer
en meer personen werden eraan geïntresseerd. En zo kwam het tot een grote ploeg
medewerkers.
De medewerkers van voor een paar jaar, kunnen zeker getuigen dat we zo bij
volle activiteit graag eens een foto zouden genomen hebben van mijn kamer ! Het
was een warboel in de hoogste graad, maar er werd gewerkt en gezwoegd om tijdig
een nummer klaar te krijgen. Aan mijn bureel zat er één de stencils te typen,
aan de andere kant waren er een paar bezig te illustreren : hier een opschrift,
daar een tekening. Aan de drukmachine werd er aan een geweldig tempo de ene
stencil na de andere doorgedraaid. Het was van draaien altijd maar draaien,
maar ook van zweten altijd maar zweten. Er zijn avonden geweest dat we er zo
maar een 12.000 bladen papier doordraaiden : een speciaal Paas- of Kerstnummer
ging tot 40 blz, en werd gedrukt op 300 exemplaren !
Maakt de vermenigvuldiging en ge zijt er ! En aan mijn
tafel zaten intussen een paar medewerkers ijverig de adressen van de abonnenten
op de eerste bladzijde te schrijven, of likten hun tong droog aan de
adresbandjes.
Eens het typen gedaan, alsook het tekenen en
illustreren, adresseren en tourneren, begon het werk van het samenbundelen. En
dat ging aan de lopende band ! Een drie tot vier man koersten de tafel rond, waarop
al de bladen schoon in hoopjes bijeen lagen.
Al lopens werd er van elke hoop een blad geritst en al
die bladen kwamen samen bij iemand die ze gelijk legde, een volgende sloeg er
haakjes in en de stapel Banden groeide gestadig. Dat werk gedaan werden ze
gesorteerd per straat en de volgende dag meegesleurd naar de Meisjesschool waar
onze flinke helpsters steeds zo goed hun best gedaan hebben om die maandelijks
rond te doen, nieuwe abonnenten te winnen, geld te ontvangen, enz.. De
Eerwaarde Zusters hebben er dikwijls veel last mee gehad...
De grote hoop Banden was nu weg, maar nu dienden er
nog pakjes gemaakt voor de soldaten, de zusters en paters in de Missie en voor
al de lezers buiten Leest.
Hiermee kon ik dan de volgende dag naar de post
geladen als een muilezel (meer muil dan ezel...)
...
In 1956 zag het
Milac-comité er als volgt uit :
Proost :
onderpastoor Leo De Schutter, voorzitter en hoofdopsteller van De Band : Jan
DeDecker. Leden : Fons De
Smet, Fons Polfliet, Louis Polfliet, Frans Selleslagh,
Voor de KWB : Louis
Solie en Richard Van Praet.
Voor B.J.B. : Juul
De Smet en Frans Verbruggen en voor de Chiro : Emiel Polfliet.
Twee jaar later
kreeg het versterking van Alfons Geerts, Gaston Keulemans, Cyriel Verbruggen,
Louis Vloebergh en Victor Van Hoof.
In 1957 ontvingen de
Leestse miliciens met Kerstmis elk een pakket van Milac Leest, bestaande uit :
De Witte en Jeugd van Ernest Claes, series kerst- en nieuwjaarskaarten,
humoristische en artiestieke kaarten, sluitzegels, een bloc briefpapier en 100
omslagen, een foto-album, een wandplaat voor kamerversiering en een pak
tijdschriften.
Het jaar nadien
kregen de in Duitsland gelegerde Leestse miliciens eigenhandig hun geschenken
overhandigd van Jan De Decker. (zie foto)
Samen met garde Victor
Van Hoof, diens schoonouders en zoon Marcel, werd kazerne na kazerne bezocht.
In augustus 1957
werd het vijfstigste nummer van De Band uitgegeven. Van die gelegenheid
maakte de redactie gebruik om een speciale oproep
te lanceren aan alle Leestse handelaars en neringdoeners om dit
jubileumnummer te voorzien van reclame. Alle huizen van Leest kregentoen het maandblad in hun bus gestopt.
Indien de Leestse handelaars en neringdoeners deze
maal met hun reclame zouden achterwege blijven, zullen wij ons moeten wenden
tot winkels UIT HET OMLIGGENDE.
U zelf zult er over beslisen welke weg wij zullen
moeten kiezen ! Dergelijke plaatselijke publiciteit kan niet zonder vruchten
blijven voor u !!!!!
Aldus de oproep...
Milac had het in de
beginperiode schijnbaar niet makkelijk om au sérieux genomen te worden bij de
Leestse bevolking.
In hetzelfde
jubileumnummer plaatste Jan De Decker toen volgende kanttekeningen in zijn
periodiek :
Wij hoeven zeker niet te zeggen dat én onze
soldatendienst én de uitgave van ons maandblad vijf lange jaren vele
moeilijkheden hebben meegebracht :
geldnood, tegenkantingen, onbegrip, onverschilligheid
(vooral van die mensen
die door hun ambt of functie de eersten zouden moeten
zijn om ons werk te steunen en aan te moedigen...), gebrek aan medewerking,
afbrekende kritiek,kwaadwilligheid en
zo meer...
Spijts dit alles, hebben wij kunnen volhouden en al
die uren, uren en uren die ons werk heeft gekost, hebben wij niet gewogen noch
geteld.
Hetgeen wij hebben gedaan én door ons MILAC-werk én
door ons blad, gebeurde steeds met de betrachting : goed te doen. Mogelijk zijn
we er niet altijd in geslaagd.
Wij betuigen onze erkentelijke dank aan al degenen
die, onder welke vorm ook, ons werk hebben helpen in stand houden en
uitbreiding te doen nemen. Dank aan de vele sympathisanten van MILAC die zo
massaal onze bonteavonden hebben
bijgewoond.
Dank aan al die soldaten die ons regelmatig geschreven
hebben, vaak ookpersoonlijke
brieven waarin zij openhartig hun moeilijkheden bloot legden en
waarin de schrijnende behoefte merkbaar was aan een
zacht gebaar en een warm
woord. De
meesten in deze categorie hebben wij kunnen helpen door onmiddellijk
contact te
nemen met officieren, aalmoezeniers en hooggeplaatste personen.
Wij laten aan anderen over om te zeggen wat die vijf
jaar MILAC voor een honderd soldaten hebben betekend.
Wij hebben bijna voortdurend onze soldaten met kleine
attenties bedacht, hen er aan herinnerd dat er nog iemand aan hen dacht, dat
het thuisfront hen niet vergeet.
Het weze ons hier toegelaten, er met pijn in het hart-
op te wijzen dat 8 op de 10 jongens, na hun militaire dienst ons blijkbaar
niet meer kennen of misschien nooit gekend hebben, ook al hebben ze vroeger wel
geschreven ik zal niet vergeten wat ge voor mij hebt gedaan... Acht op de
tien lopen ons na hun soldatentijd stoemmelings voorbij, een paar zeggen
(mompelen) nog iets, anderen zeggen helemaal geen bakkes meer.
Merci mannen...
Sommige soldaten laten GEDURENDE MAANDEN GEEN
SIKKEPITvan zich horen.
Het is gebeurd dat dergelijke zware gevallen dan nog op de koop toe, achter
onze rug (natuurlijk...), babbelen :ik
krijg van de Milac niets meer, nu kunnen ze ook ontploffen, zonder er bij te
voegen dat ze nog niet eens hun nieuw adres hadden laten weten.
Wij halen deze treurige feiten hier aan om U een beeld
te geven van de omstandigheden waarin wij vaak moeten werken (en volhouden...).
Nog dit : een paar bewegingen en bonden geven nog de
indruk dat MILAC ten slotte maar een boekske (sic...) is of iets dat niet
veel te betekenen heeft. Wij hebben het inderdaad beleefd dat leden uit
parochiale organisaties zich lieten ontvallen : wat hebben wij toch met die
Milac te maken...
Vergeten wij niet dat de nationale MILAC de
soldatendienst is van het JEUGDVERBOND VOOR KATHOLIEKE ACTIE en als dusdanig
door het Belgisch Episcopaat werd herkend, elf jaar geleden.
Jan zou in zijn
maandblad nog vaak van leer trekken tegen alles en iedereen wanneer hij of zijn
vereniging tekortgedaan werd.
Hij was ook een fel
verdediger van morele waarden. Zo publiceerde hij in het kerstnummer van 56
volgend markant artikel onder de titel Einde legerdienst.
Einde januari zullen volgende soldaten afzwaaien :
Theo Fierens (gekazerneerd te Neheim bij de Artillerie), Maurice Huysmans
(Siegen-Infanterie), Antoine Lauwens
(Mechelen-Transmissie) , Hendrik Moons
(Brasschaat-Artillerie), Hubert Selleslagh
(Brasschaat-Artillerie), Louis
Keulemans(Aken-Artillerie), Henri Somers (Ossendorf-Artillerie).
Wij wensen hen nog veel plezier de laatste dagen van
hun legerdienst en hopen dat zij plezant maar deftig zullen AFZWAAIEN en zij
niet zullen aanlanden thuis : bezopen....
Het is werkelijk treurig om zien hoe sommige soldaten
afzwaaien...
De sjerp om de hals, de pots in de nek, de kittbag na
zich sleurend en hees brullend het en we zijn der van de klas... Triestig
wanneer men hen gedurende de reis over hun braspartijen hoort vertellen...
Triestig wanneer men hen van de ene naar de andere café ziet
waggelen...Triestig wanneer men sommigen stomdronken langs de straat vindt...
Triestig wanneer men bij het afzwaaien van een ongeluk
hoort...
Triestig wanneer soldaten de laatste dag, de dag van
hun afzwaaien, stommiteiten doen, dingen die ze gedurende hun legerdienst nooit
hebben gedaan...
Triestig voor de vader, de moeder, de verloofde...
Iedereen doet het. Een mens zwaait maar eens af en
s anderendaags begint een nieuw leven !
Ja, s anderendaags begint een nieuw leven voor Jan
Klaassen, die zonder werk zit en moet gaan stempelen. Had hij maar de 1.500
frank de laatste acht dagen van zijn troep niet verdronken...
s Anderendaags begint een nieuw leven voor Piet
Pieters, die nog in een nachtkroeg is aangeland op de vooravond van zijn
afzwaaien en stommiteiten heeft uitgestoken...
Was hij ook maar de laatste avond trouw gebleven aan
zijn meisje...
s Anderendaags begint een nieuw leven voor iedere
afgezwaaide, een leven van burger en enkele maanden nadien zien zij vol
afkeer neer op de soldaten die zo smerig afzwaaien.
WIJ VRAGEN GEEN LIJKDIENST : wij zijn de eersten die zeggen dat er moet gefeest
worden wanneer een jongen met zijn legerdienst gedaan heeft. Feest moet er zijn
maar geen BRASPARTIJ.
OUDERS, helpt hen plezier maken, niet onderweg, niet
in cafés, maar THUIS.
Op de dag van afzwaaien moet het een feest zijn van de
blijde thuiskomst.
SOLDATEN, gij hebt in houding gestaan, gedefileerd,
gemarsjeerd voor hogere en lagere officieren. Gij waart fier toen zij u een
blik van waardering gunden. Méér dan alle officieren is UW MOEDER. Komt niet
thuis met een ferm stuk in uw botten en met bezopen ogen, maar komt naar huis :
fier, rein en blij en gaat dan nog eens in houding staan voor uw moeder en
kijkt haar in de ogen. Meer dan een blijk van waardering zal zij u gunnen, zij
zal u aankijken met liefde en al haar zorgen zullen vergeten zijn, daar zij
weet dat gij teruggekomen zijt, fier, rein en blij, beter dan toen gij ging.
En toont uw militair zakboekje aan vader. Hij zal fier
zijn als hij kan zien dat gij een goed soldaat zijt geweest.
Sooi Willems in actie. Een archieffoto uit de
beginjaren van Milac.
Bezieler
Aalmoezenier Sooi Willems vertelde in 85 :
Bij de bevrijding in september 1944 werden de klassen
1941-1942 gemobiliseerd en voor opleiding naar Engeland en Noord-Ierland
gestuurd, met de bedoeling desgevallend ingezet te worden bij de
krijgsverrichtingen in Duitsland. Want de oorlog was nog niet gedaan. Bij die
gemobiliseerden is de idee gegroeid dat er iets moest gebeuren voor de soldaten
: een uitbreiding van wat K.A.J. en B.J.B. als dienst voor de soldatenhadden voor de oorlog. Toen Duitsland was
gevallen, hoorde men van het bezettingsleger en het verwoeste Duitsland de
wildste verhalen : over de miserie van de bevolking en de sexuele avonturen van
de soldaten.
Kortom, Duitsland was gevaarlijk voor onze brave
jongens.
Onder impuls van Kan. Dubois in Roeselare zijn leiders
van jeugdbewegingen samengekomen. Het echte idee is daar geboren : er werd een
actie opgezet in West-Vlaanderen. Heel vlug werd het idee overgedragen naar het
Nationale Jeugdverbond van Katholieke Actie, waarvan Mgr. Cruysberghs algemeen proost was.
Gedelegeerden van de diverse jeugdbewegingen, o.a. De
Schuyffeleir van K.A.J., besloten om als gezamelijke dienst van het J.V.K.A.,
een katholieke actie voor toekomstige soldaten op te richten. Inmiddels was ook
in Limburg, onder impuls van Kan. Claes, een actie voor soldaten op gang
gekomen.
Omdat het college van Seraing, waar ik leraar was,
stukgeschoten was, was ik dus werkloos. Die kunnen we dus gebruiken dachten ze
in Limburg, want ik ben tijdens de slag aan het Albertkanaal ook nog waarnemend
aalmoezenier geweest. En zo is het gekomen. Ik ging voorlichting geven in
Limburg : op 23 vergaderingen bereikte ik 3.000 jongens. Niet omdat ik het was,
want ik was totaal onbekend, maar omdat de tijd er rijp voor was : men was bang
van Duitsland.
Door dit succes werd ik naar Brussel geroepen
(J.V.K.A.).
Zo werd ik proost
van Milac...
(Kerk en Leven, 20 juni 1985)
MILAC-LEEST en DE BAND
Op een bijeenkomst
van bestuursleden in 1953 van KWB, BJB en Chiro werden definitieve plannen
gesmeed tot de oprichting van een
Soldatendienst.
Onderpastoor Stany
De Decker werd proost en Jan De
Decker voorzitter.
Er werd besloten een
soldatenblad uit te geven waardoor de miliciens op de hoogte
zouden blijven van
het dorpsleven, een band tussen thuis en de kazerne.
Het eerste nummer
van de Band was zeer povertjes, telde slechts zesbladzijden en had een oplage van 30
exemplaren.
Vijf jaar later, bij
het eerste jubileum, was de oplage gestegen tot 550 exemplaren.
In de loop van die
eerste vijf jaar kregen de Leestse miliciens vanMilac 32 kg chocolade, 19 kg pralines, 48 kg koekjes, 258 boeken en 12.331
tijdschriften toegestuurd. Waaronder Het Goede Zaad, Zondagsvriend, De Band,
Ons Land, De Haardvriend, Humoradio, Ons Volk, Bevrijding, Toren, Vlaamse
Filmkens, Doorbraak, Kompas, Mardijck, Raak, Africa Cristo, Ons Zondagsblad...
De meeste uitgesproken katholiek.
Op voorlichtingsvergaderingen
kregen de toekomstige soldaten een beeld van wat hen te wachten stond via films
en uiteenzettingen door selectieofficieren.
Vaak hield dokter
Stuyck zijn spreekbeurt over
venerische ziekten...
De eerste proost, onderpastoor De Decker, werd reeds in het
stichtingsjaar overgeplaatst naar Coloma te Mechelen waarna zijn werk werd
overgenomen door Jan De Decker, die de kar zou trekken tot de dag dat pater
Omer als onderpastoor te Leest werd aangesteld.
1953 Dat jaar werd
er te Leest een veldrit voor beroepsrenners georganiseerd.
Exacte datum is ons niet bekend.
Wel dat Roger De Clercq winnaar werd voor
Firmin Van Kerrebroeck en de
plaatselijke vedette Rene De Rey.
Roger De Clercq is de
vader van de latere wereldkampioen veldrijden Mario.
1953 15 maart :
Stichting van Milac Leest en het plaaselijke soldatenblad De Band.
MILAC
Milac
(Miliciens-Actie) ontstond in 1945 binnen de Vlaamse katholieke jeugdbeweging.
Men wilde wat doen
voor de scouts- of chiroleider die opgeroepen werd voor het bezettingsleger in
Duitsland.
Eigenlijk groeide
Milac uit de KAJ-beweging en wilde toekomstige miliciens beter voorbereiden op
hun legerdienst. Kort na de bevrijding duurde de legerdienst nog meerdere
jaren, en werden heel wat jongens in Duitsland,ver van huis ingekwartierd.
Daarnaast
ontwikkelde Milac ook een kazernewerking.
In navolging van
Jozef Cardijn werkte men met Kazerne, Kameraadschap, Kamer om solidariteit te
bevorderen. Men wou hen ondersteunen op moreel en sociaal gebied, aanvankelijk
gericht op de gevaren van het gebrek aan moraliteit in het leger, later ook als
vormings- en ontspanningsinitiatieven binnen de kazerne.
Grote bezieler was
Francois (Sooi) Willems, de latere nationale proost,
die kon beroep doen op een groot aantal vrijwilligers. Hoewel totaal
onafhankelijk was er toch meestal een goede samenwerking met de
aalmoezeniersdienst van het leger.
Onder impuls van
Milac werd vanaf 1948 jaarlijks de week van de soldaat ingericht, o.m. om ook
het thuisfront bij de problematiek
van de miliciens te betrekken.
Ook een eigen
tijdschrift (eerst Marsch later Extra Rantsoen) was een vormings- en
bindingsinstrument. Daarnaast verschenen ook de Milac-cahiers waar telkens
één thema werd in toegelicht. Deze meer technische publicaties moesten
vrijwilligers ondersteunen in hun begeleidingswerk in de kazernes, maar ook het
thuisfront informeren over de rechten en plichten van de miliciens, o.m. de
ingewikkelde vaak wijzigende- regels van vrijstelling en uitstel van legerdienst.
Met de afschaffing
van de verplichte legerdienst in 1994 kwam ook een einde aan Milac.
Het archief van de
beweging wordt thans beheerd door het KADOC te Leuven.
(Wikipedia)
De dienstplicht gold
in 1984 voor slechts één vierde van de Belgische jeugd. De meisjes vielen er
buiten en van de jongens moest amper 48 procent
soldaat worden.
(GvA,4/3/1984)
Fotos :
-Firmin Van Kerrebroeck leidt voor Roger De
Clercq die later zou winnen.De renners haspelen
hier een stuk parcours af op de beemden langs
de Zennedijk.Op de achtergrond enkele
huizzen van
de Molenstraat.
-Roger De Clercq haalt het voor Firmin Van Kerrebroeck
en René De Rey.
Theofiel Fierens, oud-muzikant en oud-dirigent van
St.Cecilia, uit de Scheerstraat. (Ten Moortele)
Theofiel Fierens, oud-dirigent van St. Cecilia in 2009 :
...mijn geheugen is niet meer zo goed, maar ik
herinner mij nog dat ik toen de Sussen uit mekaar gevallen waren (noot : in 1964),
ik was toen nog dirigent van de Blekken, alle Sussen-muzikanten contacteerde om
over te gaan naar onze fanfare. Slechts één muzikant is daar toen op ingegaan,
ik geloof dat het een Van den Brande was, hij speelde alt-hoorn en zijn vader
was een hevige Sus...
Later, ik had toen al mijn ontslag gegeven als
dirigent, werd ik gecontacteerd door Gust Emmeregs, een Sus, omenkele oud-muzikanten van de Sussen te
dirigeren ter gelegenheid van een nationaal of Vlaams feest hier op het dorp.
Na enkele repetities hebben we toen gespeeld in een kiosk op het dorpsplein en
daar is ernorm veel volk op afgekomen. Dat werd me door de Blekken uiteraard
niet in dank afgenomen.
Ik gaf toen nog naschools muziekonderricht, hier in de
jongensschool. Zeer vrijblijvend en zonder verplichtingen. Bij mijn 28
leerlingen waren er bij met blokfluiten en melodikas maar dat was voor mij geen
probleem. Dan schafte ik me boeken
aan over die instrumenten en zo trok ik mijn plan, maar de Blekken namen me dat
kwalijk en ze trokken al hun kinderen terug. Ik bleef alleen achter met de
kinderen van de Sussen...
Tijdens de telling van één van die beruchte
gemeenteraadsverkiezingen stond ik met Heinke van Tien (Henri Van den Heuvel) paraat bij een walkie talkie. De andere was in handen van de Garde, die
af en toe naar de kelder van het gemeentehuis verdween en ons van daar de laatste
stand van zaken doorgaf...
Bij velen van mijn generatie zit dat er nog diep in,
Blek of Sus.
Ik herinner mij ook nog dat ze bij elkaar stront aan
de voordeur smeerden en dat de twee fanfares elkaar soms kruisten in de
Dorpstraat, dan werd er door de twee verenigingen geblazen alsof hun leven
ervan af hing, die rivaliteit kwam ook tot uiting op de processies,
waar beide fanfares meeliepen....
1952 16 december :
Hombeek : de echtelingen Edward en Coleta Verbergt Diddens
vierden hun gouden bruiloft. Edward
was geboren te Hombeek op 21/12/1886,
zijn echtgenote te Leest op 1 mei 1879. Ze kregen zeven
kinderen. (KH)
1952 Op 31
december telde Leest 1853 inwoners.
1952 Edward
Fierens (° 1930) nam de kosterfunctie over van Antoon Teughels.
In 1964 viel de
fanfare Arbeid Adelt bij gebrek aan eensgezindheid uit elkaar en hadden de
Blekken af te rekenen met de socialisten
(BSP lijst nr 1) die opkwamen met L. Lauwers, A. De Schouwer, Fierens, A.
De Smedt, G. Van der Elst, F. Put, F. Van Baelen, Verbist en J. Verbergt en de Gemeentebelangen (lijst nr 3) met : F.
De Prins, R. Van der Hasselt, L. Selleslagh, L. Hellemans, K. Leemans, Van den
Brande, E. Lamberts, F. Huys en A. Verbruggen.
De Blekken, lijst
St. Cecilia nr 2, kwamen op met E. Verschueren, F. De Prins, J. Geens, Henrik
Van den Heuvel, A.F. Lauwers, F. De Decker, J. Huyghe, J. Vloeberghen en V.
Robijns.
De Blekken haalden
5, Gemeentebelangen 3 en de socialisten 1 zetel.
In 70 verscheen nam
de CVP voor het eerst deel aan de gemeenteverkiezingen. (11/10)
Wij konden enkele
verkiezingsuitslagen op de kop tikken.
Theofiel (Fille) De Prins, °Leest 17/3/1926, +Mechelen
3/11/2006.
Sussen en Blekken
in de media
In 1970 distancieerde het bestuur van de KWB zich bij
al haar leden over een verschenen artikel in De Volksmacht :
Leest, 9 october 1970Beste KWB-ers en sympathisanten,
Betreft De Volksmacht van 10 october 1970.
U zult zeker opgemerkt hebben dat op bladzijde 17
onder LEEST twee rubrieken verschenen : één onder KWB en een ander onder ACW.
Hierover is in ons dorp enige deining ontstaan
betreffende de tekst van het artikel verschenen onder het ACW en er werd zelfs
vermoed dat ze van één en dezelfde steller zouden uitgaan.
Ten einde alle misverstanden uit de weg te ruimen
verzekeren wij U, dat beide artikels los van elkaar staan en dat de eerste
rubriek werd ingestuurd door onze sympathieke voorzitter van de KWB Fille De
Prins. Het ander artikel werd ingestuurd door een ander persoon van wie de naam
ons door de uitgever van De Volksmacht, bij navraag, niet werd genoemd.
Het bestuur van de KWB-Leest onder de leiding van de
genoemde voorzitter laat iedereen vrij van te stemmen voor wie ze wil en hoopt
hartelijk in de toekomst haar huidige leden, zonder politiek onderscheid, met
dezelfde sympathie te mogen ontvangen zoals dit tot nog toe gebeurde.
Het
bestuur van de KWB-Leest.
In december 2003
publiceerde het Hombeekse blad De Schacht (nr 674) :
In
het land van Sussen en Blekken
Voor vele Mechelaars zal het onwaarschijnlijk klinken
maar sinds mensenheugenis is de fusiegemeente Leest verdeeld en verscheurd in
Sussen en Blekken.
Van waar deze benamingen komen zal u geen mens nog
weten te vertellen maar in feite komt het hier op neer dat men voor de Sussen
de link kan leggen naar de vroegere katholieken en voor de Blekken naar de
socialisten.
Of het in Leest nu gaat om een fanfare of om een
toneelgezelschap of om een voetbalclub, om het even, wanneer de Sussen wat
deden konden de Blekken niet achterblijven en omgekeerd. Zij hebben zowaar hun
eigen kroegen.
In tijden van verkiezingen hebben Sussen en Blekken
heroïsche veldslagen geleverd die niet altijd zonder schram of stoot zijn
verlopen.
De wit-zwart tegenstellingen die de laatste decennia
een beetje zijn afgezwakt door de kleurloosheid van de politiek zijn nu plots
weer sterk tot uiting gekomen en de broederstrijd is weer in alle hevigheid
losgebarsten.
Wat is er dan opeens aan de hand zult u denken ?
In Leest zijn twee scholen, en wat dacht u, jazeker
een van de kant van de pastoor en een van de andere kant zoals het hoort in het
land van Sussen en Blekken. Tot daar niets mis en perfect volgens het aloude
stramien.
Gezien dat wij ons bevinden in het land van Sussen en
Blekken en daarenboven in de 21ste eeuw zou het niet meer dan
normaal zijn dat beide scholen over een bus beschikken om hun kinderen van en
naar de school te brengen.
Helaas, hier loopt het spaak want de Sussen hebben van
Sinterklaas geen bus gekregen en zijn aangewezen op hulp van buiten huis om hun
kinderen te vervoeren.
Tot daar niks mis zou u denken.
Helaas, de directrice van de vrije school, die
waarschijnlijk nooit in haar leven heeft gehoord van Sussen en Blekken, vraagt
aan haar collega van de gemeenschapsschool of het niet mogelijk zou zijn om
ergens op de boerenbuiten enkele kinderen op te pikken om mee naar de vrije
school te brengen.
En plots duikt de kwelduivel weer op.
U weet wel, Sussen en Blekken. Het antwoord van het
gemeenschapsonderwijs is hard maar voorspelbaar neen en als gevolg hiervan
wordt de directrice van het vrij onderwijs razend kwaad en spuwt haar gal via
diverse plaatselijke kanalen uit richting vijand.
Woede alom tot in de hoogste regionen van de beide
onderwijsnetten.
Wijze mensen uit de stad proberen
om de plooien weer glad te strijken.
Of dit ook lukt met Sussen en Blekken is af te
wachten.
Wat is nu echter de moraal van dit verhaal ?
Sinds de overdracht van de stadssscholen naar het
gemeenschapsonderwijs, zijn de twee onderwijsnetten verenigd in een gezamenlijk
overlegorgaan genaamd OOM.
Zij zijn vragende partij voor een netoverschrijdend
leerlingenvervoer voor alle Mechelse kinderen waarbij de kosten evenredig
zouden verdeeld worden tussen enerzijds de ouders en anderzijds de stad. De
stad slaagt er echter niet in de broodnodige financiële middelen vrij te maken
om bovengenoemd project tot stand te
brengen, ondanks vele beloften en schijnmanoeuvres.
Daarmee weet u dan weer waarom in Leest Sussen en
Blekken de strijdbijl tot nader order weer hebben opgegraven.
Goovaerts Louis.
Noot : de Sussen en
de Blekken waren beiden katholieke fanfare-partijen.
De Mechelse Vlaams
Blok senator Frank Creyelman daarover datzelfde jaar :
...er is ambras in het land van Sussen en Blekken.
Sinds mensenheugenis,vertelt deVlaams-Bloksenator, is de Mechelse
fusiegemeente Leest verscheurd door Sussen en Blekken. Van waar deze benamingen
komen, weet geen mens nog te vertellen, maar het komt erop neer dat de Sussen
model staan voor de vroegere katholieken en de Blekken voor de socialisten.
Of het in Leest nu gaat om een fanfare, een
toneelgezelschap of een voetbalploeg, maakt niet uit, want wanneer de Sussen
wat deden, konden de Blekken niet achterblijven en omgekeerd. Kortom alles is
verdeeld in twee kampen. In verkiezingstijden leverden Sussen en Blekken
heroïsche veldslagen die niet altijd zonder slag of stoot verliepen. Al die
tegenstellingen zijn de laatste decennia wat afgezwakt, maar recente feiten
haalden de aloude broederstrijd weer van onder het stof. Wat is er aan de hand
?
In Leest zijn er twee basisscholen, jazeker, één van
de Sussen (het vrij onderwijs) en één van de Blekken (het
gemeenschapsonderwijs). De logica van Sussen en Blekken doortrekkend, zouden
beide scholen over een eigen bus moeten beschikken om de kleine Suskes en
Blekskes van en naar de school te brengen, jammer genoeg hebben de Sussen van
Sinterklaas geen bus gekregen en zijn ze aangewezen op hulp om hun kinderen te
vervoeren....
3. Aanleg van nieuwe WEGEN voor de boeren en
FIETSPADEN voor de werklieden.
4. Iedereen gelijk, onpartijdig en rechtvaardig
behandelen.
5. Gemeentelijke zelfstandigheid en GEEN verknechting aan
Heren uit andere steden en
gemeenten.
Wat deden
ze intussen ?
1. Belastingen hoger dan in de omiggende gemeenten.
2. Kwistig het geld rondstrooien en het ondoelmatig
aanwenden.
3. De WEGEN laten ten onder gaan, de FIETSPADEN
omvormen tot modderpoelen en
visvijvers.
4. Vriendjespolitiek en eigen bevoordeling.
5. Verknechting en de zelfstandigheid van LEEST
opofferen aan het Volkshuis van
Mechelen.
Kiezers en Kiezeressen beziet uw belastingsbrieven en
taksbriefjes.
Gaat eens na waar er gebrast, gezwierd en gezopen wordt.
Rijdt voor uw plezier of tegen uw plezier eens langs
de Geuzenhoek, Kleine Heide, Bist, Kapellebaan en veel andere straten en wegen.
Onderzoekt wie er aan en voor rekening van de gemeente
mag werken en leveren en wie er de profijten
en percenten opstrijken.
Telt eens na waar de Heren van Mechelen bevolen
hebben dat HUN kandidaat minstens MOET staan !
DE SUSSEN
waarschuwden...
DE BLEKKEN
beloofden... OORDEELT ZELF en STEMT voor de SUSSEN !
(Drukkerij J. Van
Rompaey, Brusselse steenweg 199, Mechelen)
AAN DE
KIEZERS EN KIEZERESSEN VAN LEEST.
Zondag 12
october, de meest beslisende dag voor Uw gemeente.
Zullen de socialisten voortaan zetelen in Uw
gemeentehuuis ?
Zal de tweede schepen voortaan een socialist zijn ?
Zullen de socialisten U in de toekomst de les spellen
in al Uw doen en laten ?
Ja, indien Ge stemt voor nr. 1.
Neen, indien
Ge stemt voor Nr 2.
Kiezers en
Kiezeressen, bezint U en weest bewust van Uw verantwoordelijkheid !
Als één man
stemt op de lijst Nr 2
Uw geweten
gebiedt het !
De eer en het
belang van uw gemeente eisen het !
Een buitenstaander, die het beste wil voor Leest.
(Drukkerij
Vermeulen)
In antwoord op de laster en LEUGENS van de Ware
Leestenaar verklaard ik de ljst Nr 2 (twee) van de Sussen te Leest van ganser
harte te steunen.
STEMT ALLEN
ONDER Nr 2 van de SUSSEN
Jan Van Riet
Kapellebaan, 16
Leest.
(Drukk. J. Van Rompaey, Brusselse stwg Mechelen)
De Sussen waagden
zich ook aan poëzie :
Mens van Leest
waar is de geest
van zoet ontsponnen dromen
wanneer zal er eindelijk RECHT in Leest komen.
Want Cecilia, lieve maagd
als je mij vraagt
om iets te doen voor haar Leestse zonen
was ze beter niet opgekomen
Een partij die alleen steunt op het verleden
en niets zegt van het heden
laat merken dat alleen oude Heren
Leest mogen regeren
Pff...
Groot is Uw
verantwoordelijkheid !
Het socialisme wil heimelijk Uw gemeentebestuur in
handen nemen !
Gedenkt dat
Ge afstammelingen zijt van de helden uit de Boerenkrijg, die hun leven
gaven voor het behoud van hun kristelijk geloof.
Op de plaats
waar ze eens, ondergedoken, leden en baden, heeft nu een vreemde ellendeling,
die de schande is van zijn kristelijk Kempenland, zijn tenten opgeslagen.
Is het toeval
of duivelsbeleid , Wie weet ! !
Hij wil hier
het zielsdodend socialisme planten !
Hij heeft zijn eerste slag gewonnen ! Derde plaats op
lijst nr. 1.
Indien de
lijst wint, wint hij ook.
Daar is niets
meer aan te doen, wat men ook moge zeggen !
Het laatste
woord is aan U !
Kiezers en Kiezeressen van Leest weert U !
Gelijk de helden van de Boerenkrijg zult Gij op dit
gewichtig ogenblik alle kleinzielige twist vergeten om het gevaar te weren en
te stemmen voor Altaar en Haard onder
Nr 2.
Mannen en vrouwen van Leest, er is ditmaal maar één
lijst voorU en die is lijst
Nr 2.
Een buitenstaande die bekommerd is om de godsdienstige
belangen van Leest
(Drukkerij
Vermeulen)
Laatste
Waarschuwing
De kiesstrijd loopt ten einde. Wij hebben U in volle
daglicht de waarheid gezegd.
Nog een waarschuwing !
De Blekken, hun gewoonte getrouw, zullen de laatste
nacht voor de verkiezing de straat opsturen al wat ze hebben aan laagstaande
mensen. Gelijk een dief in de nacht zullen zij sluipen langs deuren en
vensters.
De leugen
verdraagt geen licht.
Zij zullen hun laster en leugens uitspuwen naar hun
slachtoffers op het laatste ogenblik, om aan de waarheid geen tijd meer té
gunnen.
Zo b.v. de grove leugen dat De Laet burgemeester zal
worden, waar geen schijn of gedacht van is. Misschien zal drukker Lafosse het
niet willen drukken zonder naam, dan zullen ze hun vuiligheid ergens anders
laten drukken, niettegenstaande hun verklaringen.
Wij zijn verwittigd !
Gij nu ook !
Het moet voor U een spoorslag zijn om nog met meer
overtuiging te
Stemmen onder
No 2.
(Drukkerij J. Van
Rompaey, Brusselse stwg 199,Tel 15186, Mechelen)
AAN DE LEDEN
EN VRIENDEN VAN DE MAATSCHAPPIJ STE CECILIA !
Mannen en Vrouwen, hoe hard U ook moge vallen, ditmaal
kunt U niet stemmen op lijst nr.1.
Uw kristen
geweten verbiedt het !
Waarom ?
De derde
plaats van die lijst is gegeven aan de socialist Frans Verwerft. Zo die
lijst triomfeert is hij er steeds bij. Niet enkel door de stemmen van zijn
volgelingen, maar ook door de lijststemmen, Uw stem dus, waar Ge ze ook op de lijst mocht plaatsen, want steeds gaat het overschot van stemmen
naar boven.
Spaart die
schande aan Uw maatschappij en Uw schone gemeente !
Uw maatschappij zal er wel bij varen. Dan zullen de
roden, die U zo dikwijls reeds de les
hebben gespeld, weten dat ze voortaan zullen stoten op Uw onwankelbare trouw aan Uw kristen geweten.
Weg dus met
alle kleinzieligheid ! En ditmaal alleen
Uw stem op lijst Nr 2.
Een buitenstaander, bekommerd om Leest.
(Drukk. Vermeulen)
Gemeenteverkiezingen 12-10-52 te Leest
En zo is het beste Leestenaren, dat U werd opgeroepen
om op 12 oktober uw stem te gaan uitbrengen. Om de kandidaten te verkiezen die
in de eeerstkomende zes jaren de Gemeentebelangen, Uwe belangen, zullen behartigen
en verdedigen, die zullen beschikken over Uwe centen die gij, onder de vorm van
belastingen aan de gemeentekas zult afdragen.
Dat zelfde gemeentebestuur zal in grote mate beslissen
hoeveel U zult betalen, want ook dit gemeentebestuur stelt de gemeentelijke
opcentiemen vast.
Uwe stemming is dus tevens de goedkeuring of de
veroordeling van het beleid van het gemeentebestuur en in hoofdzaak van de
meerderheidspartij die in de voorbije periode onze gemeente heeft bestuurd.
Het gaat er niet hoofdzakelijk om of in dit
gemeentebestuur Blekken of Sussen zullen zitten, of de meerderheid Blek of Sus
zal zijn.
Het gaat er in de eerste plaats om, of onze gemeente
zal bestuurd worden door mensen die hiervoor de nodige bevoegdheid zullen
hebben.
We nemen aan, dat onze burgemeester, onze schepenen en
ook al de andere Blekken gemeenteraadsleden, brave mensen waren, maar...dit
volstaat niet, beste mensen.
Het gemeentebestuur moet opgewassen zijn voor zijn
taak, moet zelf de nodige bevoegdheden bezitten, om eigenmachtig een gemeente
te besturen.
Het bestuur van een gemeente mag niet berusten in
handen van een gemeentebediende, die de ondergeschikte moet zijn van het
bestuur.
Was dit soms het geval voor onze gemeente in de
afgelopen periode, en zelfs in voorgaande periode, toen de Blekken meester
waren ?
NEEN DUIZENDMAAL NEEN.
Dit feit op zichzelve waren nog niet zo erg, indien de
persoon, in wiers handen alle machten werden overgedragen oprecht-rechtvaardig en eerlijk ware tegenover
iedereen.
U weet allen, beste kiezers, wien wij bedoelen.
Het is zelfs niet nodig dat wij zijn naam zullen
noemen.
Bij nazicht van de laatste gemeenterekening is
gebleken, hoe dit heerschap zich met de centen van de gemeente laat betalen :
10.000 frank voor de opmeting van het gemeentekerkhof.
27.000 frank voor de opmeting van de steenwegen der
gemeente ; zonder te spreken van al
die andere onwettige en onregelmatige commissielonen en percentages die hij
zich laat of beter gezegd, doet betalen.
Het is niet zonder rede, dat steeds en altijd dezelfde
aannemer de werken op onze gemeente uitvoert.
Het is niet zonder rede, dat steeds en altijd de
zuster van onze sluwe secretaris, alle mogelijk en onmogelijk vervoer, alle
mogelijke en onmogelijke leveringen doet voor de gemeente.
Het was ook niet zonder rede, dat een schepene van de
Blekken slechts korten tijd geleden, klacht neerlegde bij de heer
Arrondissementscommissaris, tegen al deze misbruiken.
Hij zal zijn straf niet ontlopen.
Let wel op, dat al die opmetingen, én van het kerkhof,
én van de steenwegen, volstrekt niet noodzakelijk zijn, zelfs niet nodig waren,
dat vele van die leveringen van dat vervoer nutteloos zijn gebleken.
Dat al die werken die werden uitgevoerd aan geen
bepaalde voorschriften of vereisten werden onderworpen.
Dat al deze werken niet werden gecontroleerd.
Wel integendeel, om speciale redenen werden die werken
met minderwaardige materialen uitgevoerd, werden zelfs de normale hoeveelheden
van bepaalde grondstoffen niet gebruikt. Daarop komen wij straks meer bepaald
terug.
Dit alles, beste kiezers, werd door onze
gemeenteoverheid door de vingers gezien, niettegenstaande wij minderheid, en
zelfs andere gemeentebedienden de heer burgemeester, het schepencollege en
meerderheidsgroep hierop herhaalde malen hebben gewezen.
Maar hoe kan het anders, de burgemeester, schepenen en
gemeenteraadsleden liggen met handen en voeten aan dit onbetrouwbaar en
bedrieglijk personnage gebonden.
Uit hun eigen, zijn ze veel te dom. Al denken
sommigen, dat zij het verstand in pacht hebben hé Nante.
Spijtig dat ge met Uw veel geld ook niet wat meer
gezond verstand kunt kopen.
Hoe, waar en wanneer U dit geld verdiende, laten wij
hier liever onbesproken. Die tijd is
lang voorbij.
Toch dient gezegd, dat het wegeltje, achter het
Patronaat er niet vreemd aan was.
Daarom hebt ge natuurlijk graag gehad, dat wij met de
gelden van de gemeente te Uwen bate de Zeereerwaarde Heer Pastoor een proces hebben aangedaan.
Gelukkig zijn toen de ogen van een Uwer schepenen
opengegaan.
Maar sindsdien werd deze man geweerd, en aasdet gij op
middelen om hem te NEKKEN.
Toen hebt gij de SUSSEN op Uwe weg gevonden.
Die alleen rechtvaardigheidshalve- de verdediging van
het slachtoffer dat u had uitgekozen, op zich hebben genomen.
En zij zullen voortgaan met te strijden om recht te doen
waar het behoort.
Het kon destijds geen kwaam hé NANTE, lid te zijn van
het V.N.V, of op goede voet te leven met al wat pro-Duits
was, al was het maar om, in geval van moeilijkheden bij de uitoefening van dit
winstgevend, maar gevaarlijk stieltje, op hun steun beroep te kunnen doen.
Voor onze ogen leeft nog duidelijk het beeld, hoe
NANTE de Oostfrontstrijder Cyriel VERSCHUEREN, bij zijn eerste verschijnen op
de gemeente in Groot Uniform, midden op het Dorp tegemoet liep, en hem stevig
en welgemeend de hand drukte.
Jammer dat wij toen niet konden horen, welke
aanmoedigende woorden, en wat al felicitaties misschien, wat lofbetuigingen er
aan het adres van deze Duitse soldaat werden geuit.
En zeggen dat dezelfde NANTE, enkele jaren nadien, de
voorstander nummer 1 was, om bij het gemeentebestuur de schorsing van dhr DE
LEERS te vragen en te bepleiten, wegens zijn onvaderlandse houding, en zijn
Duitsgezindheid ; want..., dit waren de redenen die door de burgemeester DE
PRINS bij de voorstelling van de Tuchtstraf werden opgegeven.
Knoop het goed in uw oren Meester DE LEERS.
Van de Vaderlandslievende houding van secretaris
Bradt, zweeg men zich liefst dood op het gemeentehuis.
Wij hebben geen twee maten en gewichten. Het wapen van
de meerderheid waarvan gij U in alle omstangdigheden vaak ten onrechte hebt
bediend, kan zich vroeger dan dat gij het verwacht, tegen U keren, en U ten
ondergang brengen.
Behandelen wij nu wat nader, het doen en laten van
onze laatste gemeenteraad, die op alle gebied een mislukking is gebleken.
Bij de vorige verkiezing werd ons het verwijt gemaakt
dat wij ons verknechtten aan vreemde heren. Bedoeld werden, de leiders van de
C.V.P.
Wat wij toen reeds vermoedden, is na de verrkiezing
werkelijkheid gebleken.
Een hunner kandidaten, wij zullen niet zeggen een
socialist, maar toch iemand die handelde onder de invloed van de RODEN, werd
toen reeds onder de druk van de socialisten, en een handige beroepspolitieker,
die SPINOY heet, op een betrekkelijk goed verkiesbare plaats op hun lijst
opgenomen.
Immers, voor de eenheid van hun Blekke-maatschappij,
hebben zij alles veil, en zouden zelfs het heiligste opofferen.
En toch staken zij deze kandidaat schonekens op zak.
Zij bewogen hemel en aarde, om de kiezers te overhalen
achter hunne naam te stemmen met het gevolg dat U allen kent. De beschermeling
van SPINOY was gevallen.
Zal het ditmaal nog zo gemakkelijk gaan. Zullen de
socialisten nog langer willen toezien dat hun kandidaat als proefkonijn moet dienst doen. Dat hun kandidaat de
positie van de Blekken moet redden, zonder er evenwel zelf iets voordeel bij te
halen.
Wij denken van niet. En het blijft niet alleen bij
denken. In deze verkiezing zien wij dat de socialisten meereisend zijn
geworden. Dat zij hun PION een plaatske hebben verschoven. Misschien hopen
zij nog wel, dat hij zal vallen en dan is de situatie weer voor zes jaar gered.
Maar...zij vergeten dat zij de zaakjes hebben gestrooid, die eens tot kiemen
komen, die eens vruchten zulen dragen.
Zijn zij zich ten volle bewust van hun handelswijze ?
Wij geloven dat de stommerikken niet eens zover zien.
En bovendien...de socialisten hebben bij de vorige
verkiezing geleerd en zullen de opgedane ondervinding nuttig gebruiken. Moesten
zij uit hun eigen geen raad weten, dan zullen die heren van Mechelen hen wel
voorlichten.
Dat is verkrachting Blekken. In de volle zin van het
woord.
Was dat misschien onder de invloed van de Socialisten,
dat onze Z.E.Heer Pastoor bergen heeft moeten verzetten, om het dak van de
kerk, dat steeds slechter en slechter werd, waarvan de herstellingskosten
steeds hoger en hoger liepen, toch maar gemaakt te kunnen krijgen.
Was het misschien onder de invloed van de Socialisten
dat U weigerde de nodige herstellingen uit te voeren ?
Waren het misschien de Socialisten die U wijsmaakten
dat de pastoor zelf moest instaan voor gans de onderhoud en de herstellingen
van de kerk, ter uitzondering van de toren.
Deze theorie werd ook door dik en dun voorgestaan door
onze slimme secretaris. Maar aan de uitvoering van dat werk was voor hem niets
verbonden. Geen van die zeer begeerde commissielonen. En toch heeft hij er zijn
profijt uitgehaald. De voorraad van
zijn brandhout werd voor jaren lang aangelegd. Ook die van zijn vrienden.
Natuurlijk mits...pinten, en van de rest spreken
wij niet.
En toch is het gebleken dat de Blekken het ook dit
maal verkeerd voorhadden, want de toren werd hersteld op kosten van de
gemeente, en door hun schuld uitsluitend op kosten van de gemeente.
Want...de Kerkfabriek die in den beginne beloofd had,
dat de Kerkfabriek voor ruim 75.000 frank zou tussenkomen in de kosten heeft
omwille van de hardnekkige koppigheid en moedwilligheid van de Blekken zich
tenslotte teruggetrokken en de arme gemeentekas kon het dus verduren.
Wat moeten onze Socialisten in hun vuist gelachen
hebben. Was dit soms geen graan op hun molen ?
En vermits de Socialisten toch zo voor de armen
werkman zijn en bijzonder voor den werkman van Leest leggen ze zulke prachtige steenweg van aan Leest Dorp tot aanLint te
Battel. Natuurlijk kunnen de Blekken zeggen dat ZIJ de steenweg niet kunnen
leggen te Battel doch de onderhandelingen met Mechelen hebben ze niet
doorgedreven (Er is niets aan verdiend) en altijd uitvluchten gezocht om niets
te moeten doen. Ze hebben dan ook maar niets gedaan om de steenweg van in het
Dorp tot op de grens van de Warande te leggen. Ze zijn natuurlijk bang om een
paar onteigeningen te moeten doen. Dat kan hun stemmen doen verliezen. Dan nog
liever GEEN nieuwe weg leggen , om toch maar die stemmen te behouden. En onze
voornaamste Blekkken rijden toch allemaal per auto.
t Kanhen niet
veel schelen. In het diepste binnenste van hun hart verachten ze een werkman en
daarom moeten die dan ook maar door modder en slijk, door regen en sneeuw
rijden terwijl onze Blekken met hun veel geld de werkman op hun manier
verdedigen in de cafes.
Ze leggen liever OP KOSTEN VAN DE GEMEENTE , dus van u
belastingbetalers een vuil waterleiding tot bij Nante voor de deur. Die mens
heeft het ach arme nodig.
Als hij buiten komt met zijn auto mag die auto toch in
geen plassen staan doch moet er schoon en proper
voorkomen. Men is toch gemeenteraadslid voor iets en men bestuurt de
gemeentebelangen toch in zijn eigen voordeel en niet in het belang van het
ALGEMEEN !
Zelfs als men gaarne Burgemeester zou worden !
En het belang van de gemeentelijke belastingsbetalers
is toch van zon ondergeschikte orde. Er wordt toch met het geld gegooid en
gesmeten. Hoofdzakelijk is dat er wat afvalt, een klein profijtje
voor de ene of andere arme... zuiper ! Zo werd er in de Scheerstraat, in de
Grote Heide wat steenslag geleverd. Hoeveel ? En hoeveel betaald ? In plaats
van die zaken grondig te doen, is het wat zandstrooierij, wat kontenstellerij
en boerenbedrog.
Zo hebben we ook de aannemer die de werken nabij de
grens Tisselt-Leest-Kapelle niet kan uitvoeren die 10.000 fr. per maand
schadevergoeding vraagt wegens de tegenwringerij van LEEST.
WIE ZAL DAT BETALEN, belastingsbetalers ? Toch niet
degenen die profijtjes en percenten
in hun zak steken, doch GIJ.
Allemaal in het belang van de gemeenschap.
De aannemer die de waterleiding doorheen de gemeente
legde moest dat doen langs de kant waar de electrische kabel ligt. Doch dan
dient er voorzichtig gewerkt te worden, handenarbeid in plaats van machinewerk.
Dat kost die aannmer enkele duizenden meer.
Daarom wordt het langs de andere zijde gelegd met
toestemming van het College. Indien nu de gemeente later steenweg of fietspaden
moet leggen zal zij de nodige bijkomende uitgaven moeten doen bij gebeurlijke
herstellingswerken en weer eens op Uw kap, belastingsbetalers. Of ge nu boer of
werkman zijt, betalen zult ge evenals de neringdoeners.
Iets dat nog van bijzonder belang is voor de kleine
man, dus voor de werkman in eerste plaats, dat zijn de GOEDKOPE WONINGEN EN
BOUWPREMIES. In de omliggende gemeente werden er maatschappijen van goedkope
woningen opgericht en huizen gebouwd. Bij ons NIETS. Wat zitten zij met een
werkman in ? Alleen hun eigen persoontje telt. De Maatschappijen van Goedkope
woningen hebben hun eigen architecten die zeer goedkoop werken. Begrijpt ge ?
Dan valt er niet meer naar willekeur te handelen en te rekenen. Dat zou
natuurlijk in t voordeel van den werkman zijn doch in t nadeel van iemand die
al een zeer behoorlijke en zeer benijdenswaardige pree
verdient op kosten van de belastingsbetalers van onze gemeente LEEST. Doch die pree schijnt maar bijzaak te zijn, alhoewel er geen
enkele werkman is die zulk loon verdient.
Dan maar tegenwerken tegen al wat vooruitgang en
maatschappelijke bescherming heet. Liever honderden werkmensen tegenwerken als
er maar voor hem genoeg te halen blijft, zelfs ten koste van die werkende
mensen die in zulke harde arbeid hun dagelijks brood moeten verdienen, en die
dan als ze op het gemeentehuis moeten zijn daar zatte en bezopen gezichten
vinden of...ze in de herbergen moeten gaan zoeken en dan tevens nog moeten
horen : awel joeng, betaalt ge geen pint ? t Kan er bij u toch af en ik heb
nog dorst zulle.
Gemeentelijke bouwpremies
die zijn te LEEST nog niet geboren omdat onze meerderheidspartij zo zeer begaan
is met de belangen van den gewone man.
Burgemeesters die per auto rijden en beenhouwers die
niet weten wat ze met hun geld moeten aanvangen, kunnen toch niet begrijpen hoe
een werkende mens met een gezin het moet aanleggen om een eigen dak boven het
hoofd te krijgen.
Het blijft altijd hetzelfde. Zij zijn baas en zij profiteren. De anderen, dat zijn wij allemaal, wij
moeten betalen.
Wel mensen van Leest, van welke stand ge ook zijn
moogt, ge hebt nu de kans er de bezem eens in te zetten. Doe het. Keert het
gemeengehuis eens proper. Het zal
wat moeite kosten want het vuil is tot in alle spleten doorgedrongen ven heeft
zich goed vastgezet.
Doch gij kunt met dat klein zwart potloodje in het
kieshokje dat vuil doen opstuiven en verjagen en verdrijven.
Stemt tegen
willekeur en eigen belang voor orde en welvaart
ONDER NUMMER
2
NUMMER 2 TER
ZEGE !
(Drukkerij J. Van
Rompaey, Brusselse Steenweg 199, Mechelen)
Misschien wel een der oudste kiezers van Leest, heb ik
mij nooit met gemeentepolitiek bemoeid, omdat het altijd maar een strijd was
tussen kristene mensen.
Maar wat nu gebeurt, zal ieder weldenkend mens doen
huiveren !
Het kopstuk der Socialisten van Mechelen komt hier aan
ons gemeentebestuur de les opleggen. Zijn kandidaat moet van voren op de
Socialistische lijst staan, en moet, bij overwinning ALS SCHEPENE aangenomen worden. Zodus, hijzelf betitelt de lijst
van de Blekken als De Socialistische
lijst;
Gij Burgemeester De Prins en Schepene Busschot, gij
zijt daarmede t akkoord. Gij laat U leiden, en uw gezag ontnemen door een
andersdenkende. Gij Nante en Peerke Verbeek, gij zijt daar ook al mede kontent
en moet uwe plaats ruimen voor dien socialist.
Nu is hij nog socialist. Wat zal hij binnen zes jaar
zijn ? Dan zult ge misschien uwe missing van heden inzien, maar dan zal het te
laat zijn. En gij Miel Verschueren, gij wilt als Blek uitblinken maar de roest
zal er toch nog doorkomen.
Beste kiezers en kiezeressen van Leest, ik wil U
waarschuwen voor de droevige gevolgen die deze verkiezing kan hebben. Wat zien
we gebeuren in landen rondom ons. Dat is daar ook niet ineens gekomen. Maar dat
begint in kleine groepjes, daarna de gemeenteverkiezingen, en zo in provincie- en kamerverkiezingen : eerst geslepen
socialist, daarna steeds erger en erger tot er geen tegenhouden meer aan is.
Gij mannen van de Blekken, en gij moeders en vaders,
die het geluk van uw kinderen betracht, stemt voor diegenen die strijden voor
recht en eerlijkheid, en gesteund worden door onze hogere geestelijke overheid.
Geeft uw stem niet verloren, want binnen enkele jaren misschien, zult ge met
pijn aan t hart moeten zeggen : ja met de kiezing van 1952 heb ik ook die PLATBROEKEN nog gesteund met mijn stem,
en nu voelen ik en mijn kinderen er de gevolgen van.
Duurbare kiezers en kiezeressen van Leest, laat U niet
misleiden, nu is t geen onnozele gemeentepolitiek.
En gij Blekken en Sussen, legt de handen in elkaar en
werkt samen voor de vrede en de welvaart in de gemeente.
Wanneer ge op 12 Oktober in het kiesbureeltje zult
staan, luistert dan naar de stem van uw geweten en stemt voor de lijst van
Vrijheid en Recht.
VOOR KERK EN
KRUIS ONDER Nr 2.
(Een boerke van Leest)
(Drukkerij Plasqui-Dierckx Hombeek)
Waarschuwing en Mededeling
Een vooraanstaande Blek deelde ons mede: Ik ben
geboren Blek, doch wat er nu gebeurt gaat te ver.
De leugens, de laster en het venijn die de Blekken nu
tegen en op de Sussen uitspelen en uitbraken en vooral de laatste uren nog
zullen uitkramen, overtreft alle fatsoen.
IK WALG ERVAN. Als protest
er tegen ben ik en mijn ganse familie, voor de Sussen, alhoewel dit mij pijn
aan het hart doet.
Zonder U naam te noemen danken wij U, vooraanstaande
Blek, in het openbaar.
Kiezers en Kiezeressen, ge kunt zelf vaststellen dat onze Laatste
Waarschuwing
dit overbodig was.
ALLE FATSOENLIJKE MENSEN STEMMEN OP LIJST Nr 2.
(Drukk. J. Van
Rompaey. Brusselse steenweg 199, Mechelen)
LEEST
Gemeente verkiezing 1952
Een ernstige
waarschuwing die het overwegen waard is.
In een pamflet uitgegeven door een onbekend
buitenstaander, werd er gewezen op een werkelijk gevaar : voor Leest moest er
in onze gemeente een SOCIALIST gekozen
worden.
Immers, wat zal er gebeuren bij benoemingen die voor
de deur staan.
De Blekken zullen hun zelfstandigheid niet kunnen behouden tegenover de OPDRINGERIGE socialisten van Mechelen.
Zijn de Blekken vergeten, dat voor zes jaar zij ook zulke zware toegevingen
hebben moeten doen aan deze socialisten en hun kandidaat moesten opnemen op hun
lijst, die dan, gelukkig voor Leest niet gekozen was ? Zullen de Blekken nog
kunnen verkrijgen dat Verwerft valt ?
Iemand die ter wille van het smeer de kandelaar likt is erg en overal te
vrezen.
t Zullen de socialisten van Mechelen zijn die bevelen uitdelen.
Gij weet het toch ook Heren Blekken dat uw lijst voor
6 jaar bekend stond als DE socialistische lijst en er zelfs langs de Radio en
op de Botermarkt te Mechelen verteld werd dat de Socialisten te Leest de
overwinning behaalden. Of is uw geheugen in de
war ? Anders kunnen we dit nog eens even opfrissen.
En gij K.W.Ber vindt gij uw plaats goed ACHTER de
socialistische kandidaat ?
Kunnen de echte K.W.B.ers, al zijn dat zelfs Blekken,
hun stem in geweten geven aan zulke lijst waarop de socialisten hun radicale
tegenstrevers op sociaal en cultureel gebied fungeren ?
Daarom stemt allen voor de lijst nr 2 van de Sussen
waar er echte K.W.B.ers (Algemeen Christelijk Vakverbond) op voorkomen waarvan
geen enkele kandidaat afbreuk zal doen aan de zedelijke begingselen en Rechten
van de Kerk. (zie Parochieblad nr 40 van 5-10-1952) en die uw werking in Leest
zullen steunen.
STEMT dus allen onder No 2 en... ALLEN FEESTEN MEE TER
ZEGE No 2.
(Drukk. J. Van
Rompaey, Brusselse steenweg 199, Mechelen)
Antwoord aan
de WARE Leestenaar Nr 2 aangaande de gemeenteverkiezingen van 12 Oktober 1952
Kiezers en Kiezeressen van Leest,
Deze week hebt ge allen VOOR ALLEN ontvangen.
Sommigen onder u hebben de vieze vuiligheid waarschijnlijk zelfs niet gelezen.
Doch ook zonder te lezen kunt ge zien hoe daarin de Kristelijke principes verdedigd worden. De ALLEREERSTE SPOTPRENT
is een geestelijke is het misschien geen kloosterling bij de Picpussen ? Is
dat de kristelijke geest uit ons schoon Kempenland ?
Spijtig dat de lessen in kristelijke principes die kandidaat no 3 op lijst nr 1
Verwerft- van huis meegekregen heeft, door hem te Mechelen EN TE LEEST
overboord geworpen, vergruisd en vertrapt werden ; dat hij in de plaats daarvan
gesteld heeft het onterende mensvernederde marxisme socialisme.
Te betreuren dat ook Frans niet naar de Missies gegaan
is om DAAR het goede zaad te zaaien in plaats van te LEEST het onkruid te komen
zaaien, te kweken en te verzorgen !
Mogen de verdiensten van zijn broeder kloosterling bij
de Picpussen in de Missie, hem spoedig zeer spoedig, terugbrengen tot de
kristelijke geest van huis meegekregen en hem het verderfelijk socialisme te
Mechelen en te LEEST opgeraapt, doen afzweren.
ALTAAR en HAARD zijn begrippen die door IEDER
kandidaat van Lijst Nr 2 bekend zijn, voor ieder van hen meer zijn dan WOORDEN
doch NIET misbruikt worden, omdat ze daarvoor te edel zijn.
Hoevelen zijn er bij de BLEKKEN-ook bij
de kandidaten op Lijst Nr 1 die de kerk van binnen dikwijls gaan bezien, doch
hoofdzakelijk OM ZICH ZELF te laten zien ?
Dat pleit wel niet voor oprechtheid
maar wel voor een scherp jagersinstinct, voor een goede handelsgeest, voor een
nauwkeurige berekeningskunst en vooral voor GESJACHER met iets heiligs !
Herinnert ge u nog t is bijna 2000 jaar geleden
dat er iemand was die de sjacheraars en de huichelaars MET DE ZWEEP de tempel
uitjoeg ?
Waren die SCHIJNHEILIGEN bang dat er een stuk
plafond, in plaats van de zweep, op hun hoofd zou neerkomen en hebben ze slechts
daarom, na jaren tegenwringen om hun socialistische stemmen niet te verliezen,
het dak der kerk laten herstellen.
Iemand die het Parochieblad tot het einde toe leest en
ook VOOR ALLEN tot het einde toe leest die op zoek is naar oprechte en goede kandidaten.
Die op geen van beide lijsten volmaakte mensen vindt, doch mensen met
menselijke gebreken en hoedanigheden, die op de lijst van de Sussen, Nr 2, de beste kandidaten vindt, die daarom AAN IEDEREEN te LEEST aanraadt
te stemmen onder nummer 2, de lijst van de SUSSEN.
(Drukk. J. Van
Rompaey, Brusselse steenweg 199, Mechelen)
De laster aan het adres van onze achtbare kandidaat
Ernest DE WIN is niet ten einde.
We hebben kunnen onderscheppen langs een van de
zeldzame eerlijke Blekken om, die niet gediend is met de schandalige lastertaal
dat ze volgende leugens zullen verspreiden.
Van zwart gesproken
Nestje herinnert ge u nog waar ge uw zwarte fiets gratis cadeau hebt gekregen,
was dat niet bij Van Goidsenhoven te Hombeek. Om zijn zwarte zaken uit de
voeten te doen ?
Durft u Heren lafaards de juiste schrijfwijze van de
naam van de heer DE WIN gebruiken.
De waarheids is dat hij door het Ministerie van
Financiën Dienst van het Sekwester als officieel handelsmandatariswerd aangesteld.
Dat hij zelf, de wettelijke vergoeding aan de
uitoefening van dit mandaat verbonden was geweigerd heeft in ontvangst te
nemen.
Het is met de uitdrukkelijke toelating van de Heer Maurits Van Goidsenhoven van
Hombeek dat wij deze valse beschuldiging officieel
logenstraffen die formeel en op zijn woord van eer dat hij nooit, wat ook, de
Heer DE WIN ten geschenken heeft gegeven.
Gaat voort
Heren leugenaars. De waarheid zal Zegevieren.
Wat de zaak Spruyt
aangaat spreekt duidelijke taal
Heren, verdraai geen namen als u voor de gevolgen niet afschrikt.
De heer veldwachter zelf heeft met de zaak Spruyt niets te maken, het was de heer Frans Spruyt alleen die het recht had te verkopen en te
verhuren.
De huur kan de Heer veldwachter en zijn vrouw
misschien zwaar op de maag gevallen zijn, maar het was de uitdrukkelijke wil
van zijn broer die ALLEEN over zijn eigen eigendom beschikte.
De heer DE WIN is in de onderhandelingen van de
verkoop of de verhuring NIET tussengekomen.
Terwijl de Heer Joannes Spruyt
persoonlijk bij het verlijden der akten van verkoop en verhuring aanwezig was.
Waarom heeft deze zich dan niet verzet ? Of waarom als
de Heer Frans Spruyt werkelijk
onbekwaam was stelden zij hem niet in interdictie en gingen de Garde en
Serafien t akkoord over de verkoop en niet over de verhuring.
Als men onbekwaam is voor t een is men ook onbekwaam
voor het ander.
Met welke leugens zult ge de Heer DE WIN nu nog
trachten te treffen. Dit alles bewijst hoezeer ge hem op het gemeentehuis
vreest.
Indien u het thans aandurft de naam van de heer De Win
niet te verdraaien dan geven we afspraak
op het Gerechtshof te Mechelen.
Doet u het toch dan bewijst u dat gij liegt.
Stem voor
eerlijke kandidaten op lijst Nr 2
(Drukkerij J. Van
Rompaey, Brusselse steenweg 199, Mechelen)
Aan de
Bevolking van LEEST
Ten onrechteword ik betrokken in een kleinzielige verkiezingsstrijd op een gemeente
waar ik in t geheel niets te maken heb.
Toch zie ik mij verplicht te verklaren dat de Heer
Emiel De Win door het Bestuur van het Sequester als handelsmandataris WETTELIJK
werd aangesteld en dat hij dat ambt NAUWGEZET EN PLICHTSBEWUST tijdens mijn
afwezigheid heeft uitgeoefend.
IK BEVESTIG DAT IK HEM HIERVOOR NIET HET MINSTE
GESCHENK OF VERGOEDING HEB GEGEVEN OF UITBETAALD, EN DAT HIJ ZELFS DE
WETTELIJKE VASTGESTELDE VERGOEDING GEWEIGERD HEEFT TE AANVAARDEN.
DE WETTELIJKE BEWIJZEN van bovenstaande verklaring kan
ondergetekende voorleggen en kunnen in geval van twijfel OFFICIEEL DOOR DEN
DIENST VAN HET SEQUESTER GELEVERD WORDEN.
Zonder partij te willen kiezen in de verkiezingsstrijd
te Leest en ten einde rechtvaardig te zijn tegenover de Heer Ernest De Win en
gemene laster het hoofd in te drukken zie ik mij verplicht als rechtschapen man
dit aan de bewoners van Leest, zowel Blekken als Sussen, bekend te maken.
MAURICE VAN GOIDSENHOVEN, Kriekerijveld Hombeek.
Ernest De Win (Nestje De Wind) reageerde persoonlijk
:
Geachte Kiezeressen en Kiezers van Leest.
Ten aanzien van de persoonlijke aanval welke de heren
Blekken tegen mij hebben gericht, acht ik het noodzakelijk deze valse
aantijgingen terecht te wijzen.
Dat de C.V.P. in Leest nooit tot stand kwam is zeker
mijn schuld niet. Ik denk tot de laatste man in de bres gestaan te hebben en
het mijne te hebben bijgedragen van het welgelukken van de C.V.P. in Leest.
Spijtig dat haast alle Blekken meer begaan waren met
de belangen van hun muziekmaatschappij dan met de hogere belangen van onze
gemeente. Hun aanwezigheid op sommige vergaderingen was meestal hinderend voor
de goede gang van zaken. Terwijl Blekken mijn persoontje niet konden dulden en mij
systematisch weerden.
Kwestie dat hun LICHTJE zou kunnen schitteren.
Van mensen van buiten deze gemeente gewaag ik liefst
niet. De gemeenteverkiezing gaat om gemeentelijke belangen in de eerste plaats.
Daar hebben vreemdelingen niets mee te maken.
Gaat de gemeenteverkiezing soms om mijn vrouw of om
mijn schoonvader ?-Zijn die soms kandidaat ?
Nu dat diegenen die mijn vrouw in de kerk niet zien
hun ogen te goei opentrekken of hebben ze soms mijn vrouw voor Verwerft genomen
?
Ik wil er echter aan toevoegen dat NIEMAND of NIETS
ter wereld (ook geen goed betaald baantje)mij van mijn kristelijke en
katholieke principes noch van mijn
politieke opvattingen zal afbrengen. Dacht U soms dat ik hier niet zou durven
op antwoorden.
De kristelijke principes
die ik van huis heb meegekregen misschien wel in mindere mate als sommige
Blekken-kandidaten zijn niet ontaard.Die zijn geschoeid op een leest van warme naastenliefde en geschraagd
door de drang om goed te doen voor iedereen.
Deze worden nog niet aangevreten door schraapzucht of
plaatskesjagerij. De positie die ik verworven heb dank ik aan niemand of
niemand anders dan mij alleen. Dank zij mijn noeste arbeid. Ik hoef voor
niemand geen zaakjes te jagen. Het zou erg lastig vallen
als men ganse dagen tot laat in de avond de volle maat
heeft gegeven.
Indien de heren lasteraars soms enkele cijfers
verlangen kunnen zij gerust eens aanlopen. Zij zijn voor velen benijdens waard.
Het behoort niet tot mijn taak de handelswijze van een
gemeentebestuur van voor haast 20 jaar te controleren.
Van die riolering gesproken
, ik ben op verre na niet afgunstig en als ik het gepast oordeel deze (onleesbaar) deur
op eigen kosten wel aanleggen. Ik ben zo fier hier te kunnen zeggen dat ik
daarom in de gemeentekas niet moet gaan putten of dit ook geenszins op de rug
van de gemeente wens te schuiven. Dit is duidelijke taal nietwaar, Nante. En
weer komt de waarheid boven. Weer gaan zij de zaken verdraaien. Bij mijn weten
werd er nooit op klacht van de Sussen een onderzoek ingesteld tegen onze
geachte veldwachter, die mij persoonlijk, als veldwachter alle eerbeid waardig
is.
Diegene die kan bewijzen dat er door de Sussen tegen
de veldwachter ooit klacht werd neergelegd krijgt 100.000 fr beloning van de
Sussen.
Waarom spreken
de heren lasteraars niet van het onderzoek dat werd ingesteld tegen een zuiplap
van een Secretaris.
Ik speel geen struisvogel politiek en durf uitkomen
voor al mijn doen en laten.
Het was naar aanleiding van het onderzoek dat tegen
dat achtbaar (?) individu werd ingesteld dat niet alleen dhr De Laet en ik
zelf, doch tevens dhr Remi Spoelders en Jan Van Riet samen met schepene Maes,
op het gemeentehuis werden ontboden.
Het was te dier gelegenheid van de heer
Arrondissementscommissaris mij onomwonden verklaarde :
HET SLECHTSTE GEMEENTEBESTUUR DE SLECHTSTE SECRETARIS
van gans mijn
arrondissement,
zijn deze van Leest.
Het is niet zonder reden dat de Blekken op de eerste
plaats Nestje DE WIND aanvallen, hij snuffelt werkelijk te veel in donkere
pottekens die best gedekt bleven.
Zien zij soms in Nestje DE WIND de opvolger van De
Laet, krijgen die sterke bonken dan toch schrik ? Voelen zij soms hun troon
wankelen ?
Recht geschiede aan wie recht toekomt ook aan diegenen
die onrecht begaan.
Eerlijkheid eist dat tenonrechte ontvangen procenten terug in de gemeentekas gestort worden,
zoals dit geschiedde in 1933, door toedoen van oud-secretaris Wuyts.
Waarheid is dat men in Leest steeds met de handen
openstaat, meer dan de helft van den tijd bezopen rond loopt.
Uw
dienstwillige Ernest De Win
Kiezers en Kiezeressen van LEEST, stemt voor waarheid.
Stemt voor recht, stemt voor eerlijkheid onder nummer 2.
Frans Verwerft (°Massenhoven 9/1/1919, + Mechelen
14/4/2007), de pispaal van de Sussen.
Propaganda van de Sussen
Arbeid Adelt
Kort
antwoord aan Lijst Nr. 1 op de leugens van de Ware(?) LEESTENAAR
Waarde Kiezeressen en Kiezers,
Wat uw kandidaat nr.3 Frans Verwerft betreft, hij is
een oud muzikant van ons, de Sussen. En hij is een goede muzikant, maar dat is
de enige lofwaardige getuigenis die wij van hem kunnen geven.
Wanneer hij ons verlaten heeft, verklaarde hij, en
toen was hij nog rechtzinnig, dat het hem speet, dat hij ons verlaten
MOEST,maar dat hij niet anders kon.
Zijn vrouw voegde er achteraf aan toe : dat hij niet
meer MOCHT van Mechelen.
Kort daarop was hij op het stembureel bij de wetgevende verkiezingen getuige
voor de Socialisten. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Het is niet voor niets dat BurgerSPINOY uren lang komen dicteren is bij hem
thuis. Het heeft weinig gescheeld of de socialisten kwamen nu met een
afzonderlijke lijst op.
Want hun lijst was klaar. Na veel wringen, schuiven en
ronselen, hadden de Blekken akkoord, maar Frans Verwerft MOEST derde man op hun
lijst, als socialist.
Dat noemen zij geen dwang van Mechelen. Wij heten dit
verknechting.
In 1946 riepen de Socialisten van uit het Volkshuis te
Mechelen, door de micro : te Leest overwinning van de socialisten 5 tegen 4. Nu
maakt de socialistische gazet Voor Allen bekend : te Leest in Lijst nr 1
staat onze kandidaat.
DAT IS WAARHEID. WAARHEID ALLEEN EN NIETS ANDERS.
Zegt nog wat ge wilt over kleurenpolitiek. Of denkt ge
dat de boerkes van Leest kleurenblind zijn.
Niemand zal beweren dat op onze lijst, zomin als op de
uwe, volmaakte mensen staan.
Wat uw maatschappij als VOORBEELD betreft, betreft de
Processie.
Veel geschreeuw en veel wind. Veel zand in de ogen strooien. Dat is altijd uw
Barnum reklaam geweest. Voor velen van U : schoon van buiten maar rood of rot
van binnen.
De werken door hen uitgevoerd de laatste zes jaar.
Herstelling en schilderwerken aan de pastorij : waren
deze herstellingen soms niet hoogst nodig ? Sinds veertien jaar dat de Blekken
het gemeentebestuur in handen hadden, werden niet de minste herstellingen of
onderhoudswerken uitgevoerd.
Gans nieuw dak gelegd op de kerk, dat door de schuld
van he gemeentebestuur volledig op hun rekening viel, door verwaarlozing van de
70.000 fr door een milde gever aangeboden. Dat maakt ongeveer 40 frank
belasting meer per inwoner.
Aangedrongen bij de Eerwaarde Zusters tot het
bijbouwen van enkele klassen. Het voorstel van bouwen is uitgegaan van van de
Eerwaarde Zusters zelf. Deze pluim op uw hoed niet steken heren !
Vernieuwing van alle kachels in onze scholen.
Na herhaald en langdurig aandringen vanwege sommige
leden van het onderwijzend personeel die meer begaan waren met de gezondheid
van de kinderen dan de gemeenteoverheid. Terwijl het stoofke gezellig brandde
op het gemeentehuis.
Waarom ook niet gesproken
van koterhaak en kolenschup ?
Maar wie mag de kolen leveren voor de scholen ?
600 kgr door een Sus en 20.000 kg door de anderen.
Dat is HUN politiek van gelijkheid.
De schoolbanken vernieuwd, en een nieuwe pin op de
vlaggestok van het gemeentehuis gezet, en twee wegwijzers geschilderd.
FORMIDABEL.
Fietspad van de Juniorslaan voor de TWEEDE MAAL
hersteld.
Waarom dat van de eerste maal niet goed gedaan ?
Zonder openbare aanbesteding toevertrouwd aan een goeie vriend. Die het meest procent gaf ? Legt langsheen alle wegen zulke
slechte fietspaden als langsheen de Juniorslaan en de SUSSEN winnen nooit meer.
Electriciteitsverlichting aangebracht vergeten zij die
te noemen ? Is het omdat Victor SOMERS dit kwalijk zou kunnen nemen ?
Straatverlichting aangebracht : vooral de laatste week
zijn ze daar ijverig mee. (Specialiteit van de Blekken)
Blaasveldstraat in perfecten staat met fietspad er
naast. Vraagt dit eens aan de mensen die er over rijden.
De grote visvijver toegelegd met beton waarvan de
borduurstenen nog in Holland liggen en waarvan een groot gedeelde van de cement
ging vliegen. Dat is werkelijk een GOED WERK. Inderdaad. Hoeveel profijt heeft een arme bediende ervan genoten ???
Waarom hebben de Blekken dit schoon werk dat door de
Sussen in 1938 werd aangevat tot 1951 laten liggen ? Zuiver uit HAAT.
De dorpsriolering door de Sussen in 1937 voorzien :
aangelegd in 1952.
Zonder wettelijke toelating, zonder geldelijke toelagen. WIE zal dat betalen ?
En de kleine prijskens
die voor de aansluiting gevraagd werden. Spreekt
er niet van of sommigen gaan barsten.
Hiervoor moesten zij op geen nodig krediet wachten,
want...het werd spoedig kiezing.
(Specialiteit van de Blekken) Bis.
De steenweg Kleine Heidestraat en Bist is uitgegeven
en aangenomen. Grote leugens MIJNE HEREN.
Geen dubbelzinnigheid. Alleen de herstellingswerken
werden uitgegeven aan een bevriende aannemer voor ruim 29.000 fr meer dan de
laagste bieder. Weer ongeveer 12 fr belasting meer per inwoner.
Doch deze werkskens wachten op kredieten. Getuige van
ONMACHT en LUIHEID.
Deze betonbaan werd ook beloofd sinds 1946. Maar ge
kunt toch alles gelijk niet, hé mijnheren : zuipen en brassen en het
gemeentehuis halve dagen laten leegstaan en dan nog veel werken doen uitvoeren,
dit is te veel gevraagd.
Wel nu zo regeren is boerenbedrog. Kiezers en
Kiezeressen oordeelt en
STEMT VOOR EERLIJKHEID, RECHT EN WAARHEID !
ONDER Nr 2.
(Drukkerij J. Van
Rompaey, Brusselse steenweg 199 Mechelen)
Ter informatie :
Frans Verwerft was technisch leraar in de Mechelse Sito en Spinoy was de
socialistische burgemeester van Mechelen.
Met een arme
bediende en de allusie op het leegstaande gemeentehuis werd gemeentesecretaris
Bradt bedoeld die vaak enkel te bereiken was in café De Zwaan van Emmerance
Van den Heuvel.
Aan de
KIEZERS en KIEZERESSEN VAN LEEST
Nooit heeft een verkiezing voor de gemeente Leest zon
groot belang gehad als deze van zondag 12 october.
De socialisten hebben zo gewerkt en gewroet dat ze
voor de eerste maal in de geschiedenis van Leest op het Gemeentehuis zullen
zetelen indien de lijst nr. 1 nog aan het bewind blijft.
Hoe dat ?
Wel, zij hebben de derde plaats opgeeist voor Frans Verwerft, de kandidaat van Spinoy,
die reeds bij vorige verkiezingen de socialisten vertegenwoordigde op het
kiesbureel.
Wie zal dan onderwijzer
worden bij een gebeurlijk
openkomende plaats ? Wie veldwachter ?
Wie zal zich dan in al uw gemeentebelangen komen
bemoeien ?
De man die de
Mechelse socialisten U zullen opdringen.
Dat nooit, Kiezers en Kiezeressen !
Spaart uw
gemeente voor die schande ! Stemt allen op del lijst Nr 2.
Een buitenstaander, die het goed meent met Leest.
