Foto’s :

-Secretaris E. Brast

-Roos Jacobs in 2009

-Verkiezingspamflet van den Ossenboer
-Frans Feremans
 

1955 – 2 februari : Doodsbedreigingen voor de secretaris

 Gemeentesecretaris Bradt kwam zich bij de veldwachter beklagen dat hij met de dood bedreigd was door August Jacobs.

August Ph. Jacobs (‘den Ossenboer’), geboren te Leest op 8 september 1886 was gehuwd met Virginie Diddens die hem zes kinderen schonk. Het gezin betrok een hoeveke in de Kouter, op de plaats waar Paula Bradt later een woning zou neerzetten.

Na de dood van zijn vrouw hertrouwde hij met Marie Van Loo die hem op haar beurt drie kinderen schonk.

(Info mondeling verstrekt door zijn dochter Roos Jacobs in 2009).

Gust Jacobs, op dat moment verblijvend op de Leestsesteenweg te Mechelen, zou de bedreiging geuit hebben tegen zijn broer Frans uit St.Katelijne Waver. Deze laatste vertelde dat door aan hun zuster Josephina (echtgenote Emiel Puttemans) uit Mechelen die dat op haar beurt doorvertelde aan een andere zuster Louise Jacobs, echtgenote Gobien uit de Blaasveldstraat.

Deze laatse verwittigde de secretaris waarop die prompt naar de garde stapte.

De “Ossenboer” had niet alleen bedreigingen geuit tegen de persoon van de secretaris.

Ook zijn zuster Louise moest het ontgelden.

Jacobs zou onder meer gezegd hebben : “dat hij zijn  leven moe was en dat hij op het gerecht in Mechelen buitengezet was en dat ze hem daar niet wilden aanhoren maar zeker wel als hij zou geschoten hebben en hij, als gewezen spion en oudstrijder van 14-18 zou toch maar twee maand gevang krijgen…”

Volgens Secretaris Bradt werden de problemen veroorzaakt door onenigheid in het gezin van Jacobs en omdat zijn vrouw een beroep zou gedaan hebben op de gemeenteoverheid.

Nog volgens de Secretaris zou den Ossenboer in de Leestsec café’s  verklaard hebben dat “den Bradt” kapot moest.”

Bedreiging uitgevoerd

Op 23 april datzelfde jaar rond 9u bevond  veldwachter Van Hoof zich op het gemeentehuis toen hij een toeloop van volk op de straat zag.

Buiten gekomen vernam hij al snel dat Gust Jacobs op het Dorp met een geweer rondliep.

Den Ossenboer was in de richting van de Zennebrug gegaan.

De garde is op zijn fiets gesprongen en zette de achtervolging in. Op ongeveer 50 m voor de brug heeft hij de man ontwapend. Dit gebeurde zonder tegenstand. Bij de fouillering in het gemeentehuis vond hij in zijn zakken drie volle patronen 9 mm en stelde de garde vast dat het geweer nog met één patroon geladen was.

Op het gemeentehuis bekende Jacobs dat hij tweemaal op de secretaris geschoten had om hem schrik aan te jagen en om in het gevang te geraken.

De garde belde de Procureur op die hem opdracht gaf in verbinding te treden met de Rijkswacht van Blaasveld die Gust Jacobs rond half tien is komen ophalen en het onderzoek hebben verdergezet.

(Mondelinge getuigenis Victor Van Hoof in 1985)

1955 – Zondag 6 februari : Muziekavond van St.-Cecilia

            De muzikale leiding berustte bij Rik De Bruyn en er werden werken gebracht van

            P. Gilson, Van Breedam, A. Mahy, M.Poot e.a. maar tevens een eerste marsch

            die gecomponeerd was door Theo Fierens.

            Het ontspanningsgedeelte bestond uit Edward Verdijck, een parodist en de

            conferencier-humorist  en droogkomiek van Radio Antwerpen Theo Van Den

            Bosch.

            Frans Piessens maakte filmopnamen.

1955 – Op 12 februari mocht de Kon.Fanf. St.-Cecilia een herinneringsdiploma in

            ontvangst nemen n.a.v. de overgang naar 1^ste afdeling.

1955 – 20 februari : Muziekavond van de Kon.Fanf. Arbeid Adelt.

            Op het programma stonden “Het Zwarte Woud” (Jourquin), Standvastigheid,

            Caesar en Cleopatra door Baudain, Liliputsoldaten door Lohr en Thé Midi door

            Alfort.

            Conferencier-humorist : Leonneke De Smet.

1955 – 6 maart : Autobus met supporters van Frans Feremans tegen boom.

            “Terugkerend van Saarbrucken, waar het wereldkampioenschap cyclocross

            plaats greep, kwam een autobus waarin supporters van Frans Feremans, die

            deelnam aan bedoeld kampioenschap, nabij Bastenaken tegen een boom

            bezijden de baan terecht.

            Er vielen enkele gekwetsten te noteren, maar de meeste inzittenden, mensen

            uit Battel, Leest en Hombeek kwamer er met de schrik van af.

            (DB-nr.3,1955)

            Frans Feremans, die jarenlang de post bedeelde in Leest, had daar een massa

            supprters.  Hij werd op 15 augustus 1924 te Walem geboren en overleed te

            Bonheiden op 10 november 2007.

Frans Feremans

Werd geboren te Walem in het uiterste hoekje van Battenbroek, nabij het Zennegat.

In 1936, op zijn 12^de sloot hij zich aan bij de atletiekclub van FC Malinois waar hij verschillende overwinningen behaalde als veldloper. Nochtans bleef Frans ervan dromen om veldrijder te worden. Kanunnik Dessain, de geestelijke sportmentor van Malinois, die van zijn plannen had gehoord, kwam bij vader Feremans aankloppen en zo werden de veldrijdersdromen nog wat opgeborgen, tot een ongelukkig toeval hem bij zijn droom een handje kwam toesteken. In 1947 werd Frans door de Belgische atletiekbond geselecteerd voor de landenveldloop, welke toen plaatsvond in Parijs. Tijdens deze veldloop trapte één van de deelnemers met zijn spikes achter op de hiel van Frans. Hij werd hierdoor gekwetst, viel en brak –zoals later zou blijken- een voetbeentje. Hij liep deze koers uit en eindigde toch nog op de 20^ste plaats.

Na veel gesukkel met die voet kwam er een einde aan zijn carrière als amateur-veldloper. Feremans schakelde over op veldrijden, wat minder belastend was voor die voet, bovendien was dit altijd zijn droom geweest. Begin 1940 kreeg hij zijn rennersvergunning, hij werkte dan overdag bij de post en na zijn uren werd alle vrije tijd besteed aan training. In 1952 kwam hij aan de start van het Belgisch kampioenschap veldrijden in Hoeselt en eindigde er tweede, achter Firmin Van Kerrebroeck.

Het Belgisch kampioenschap veldrijden 1954 werd ingericht in Hombeek.

Op Feremans stond die dag geen rem, hij had al zijn tegenstanders uit het wiel gereden, alleen Furnière (de titeldrager van het jaar voordien) bleef aanpikken. Maar toen kwam het kantelmoment van de koers : op het brugje liet Frans Furnière achter zich en reed de laatste ronde helemaal alleen.

Frans  Feremans heeft nog tot zijn 35^ste blijven deelnemen aan wedstrijden in het veldrijden en behaalde nog verschillende prijzen.

(Wikipedia)

05-03-2012 om 09:23 geschreven door Marcel Van Hoof

1955 – Begrafenis van “Michel” Petrus Joannes Fierens

              Tijdens een bezoek aan het ‘Wrak’, het Kringloopcentrum van Willebroek, botste ik

               toevallig op een album van Foto Brama “TF 786.738, Joseph Wautersstraat 123

               Willebroek” met een reportage van een begrafenis in de gemeente, representatief
               voor deze periode.

               Volgens Jefke Vloeberghen (Ten Moortele) zou het gaan om de begrafenis van

               Petrus Joannes Fierens, roepnaam Michel, uit de toenmalige Bist, thans Aland.

               P.J. Fierens was te Leest geboren op 6 december 1877 en overleed te Mechelen op

               3 juli 1955.  Hij was gehuwd met Adelia Robberechts en volgens zijn

               gedachtenprentje oud-stichter van de Koninklijke Fanfare Arbeid Adelt.

               Hij was o.a.de vader van Mariette Fierens (echtgenote Jan Geerts, ‘Jan den den

               Dockx’) en van Maria Fierens (°Leest 24/7/1914, +Duffel 6/1/1992) echtgenote van

               Alfons Keuleers uit Heffen.

               De kruisdrager zou volgens Jefke Louis Selleslagh zijn (de ‘Lodde van Boerekens’),

               uit dezelfde straat. Hij is de vader van de missionaris Jozef ‘Jef’ Selleslagh.

               Dat kruis werd voor de woning van de overledene geplaatst tot de begrafenis.       

05-03-2012 om 07:09 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto’s :

-Van l. naar r. : Paula Soli (“Paula van de Fijne”), Vic Van Hoof, Frans Geerts, Leonore Mees, Louis Van Hoof en zijn echtgenote Elodie Selleslagh.

Zittend : Klara Van Beveren, Yvonne Van Hoof, Greta Geerts, Eddy Van Hoof, Marcel Van Hoof, Maria Busschot (de echtgenote van Rik Van Beveren) en Celine Van Beveren.

In de draagstoel de kleine Rudi Van Hoof, de jongste van veldwachter Vic

-De garde met zijn “Renauke”. Op de foto ook zijn twee oudsten Marcel en Yvonne.

1955 – Buren uit de Scheerstraat naar het Nederlandse Zundert.

            Niet iedereen bezat in 1955 zijn eigen wagen en de mobiliteit was toen nog erg

            beperkt.

            Een reis naar de Belgische kust was nog een heuse reis en dikwijls een avontuur.

            Zo ook het bezoek aan de bloemenstoet van Zundert in 1955 van de families

            Vic en Louis Van Hoof en hun vrienden/buren uit de Scheerstraat.

            Met zijn “Renauke” 4cv, een model uit 1946, trok de garde naar Lourdes,

            verkende er Duitsland en Zwitserland mee en bracht jaarlijks minstens een bezoek

            aan Nederland (winkelen in Breda) of Luxemburg (Viande, Echternach).           

1955 – 4 januari : Bonte Avond van St.-Cecilia

            “uitgezonden langs studio Antwerpen op 17 januari.

            Medewerkers : animator Jaak De Vocht, pianiste Emmy Van Loo, Julien Vrints

            met een radiospel, het gekende filmduo Charel Janssens en Co Flower met als

            gast Hans Verne en uit Leest Theo Fierens als trompettist en de fanfare

            St.-Cecilia.”

1955 – Zondag 16 januari : Toneelavond van de Chiro.

            “Na een openingsformatie door heel de groep, met een flinke muziekkapel

            en kleurige Chirovaandels, volgde onmiddellijk het detectivestuk : “Het Rode

            Paspoort”, een zeer geheimzinnig stuk, met spanning tot het laaste ogenblik.

            Na de pauze volgden er nog verschillende korte nummertjes, die zeer in de

            smaak gevallen zijn.

            Vlak voor de pauze hield Z.E.H. Engelen, gewestproost voor Brussel, een mooie

            rede over het wezen en doel van onze Chirobeweging. (DB,nr.1,1955)

1955 – Op zondag 23 januari trad de Leestse toneelgroep “Rust Roest” op te Heffen

            met het stuk “Amor is wispelturig, Fortuna is wreed.”

1955 – Maandag 31 januari : KWB Filmavond.

            In “Ons Parochiehuis” richtte de KWB een filmavond in die aanving om 19 uur.

            Het programma zag er als volgt uit :

            -Nieuws uit de wereld.

            -Kluchtfilm met Charlie Chaplin.

            -Tekenfilm.

            -Hoofdfilm “Kinderen van de Straat”, een ontroerende kwajongensfilm.

            Toegansprijs : 15 frank.   (DB,nr.1,1955)

1955 – 31 januari : Aanvang van de “30-urenleergang”, een lessenreeks over

            mechanisatie en electriciteit op de hoeve.

            De lessen werden gegeven door leraars uit Technische scholen van Mechelen.

            Het betrof een initiatief van de B.J.B.

04-03-2012 om 18:15 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Kapel O.L.Vrouw van Fatima. Op de achtergrond het Hof ter Haelen.

1955 – Bouw van de kapel van O.L.Vrouw van Fatima

                               KAPEL van O.L. VROUW VAN FATIMA

De kapel van O.L.Vrouw vanFatima op de wei van de familie Verschueren in de Elleboogstraat dateert van 1955.

Ze werd ingezegend door Mgr. Suenens, die in die tijd nog hulpbisschop was.

Tot bekostiging van deze kapel werd toen in de parochie 22.500 frank rondgehaald.                         

1955 – In 1955 werd er te Leest een “Korps voor burgerlijke bescherming” opgericht.

1955 – Tarieven van taksplaten :

            Rijwielen : 100 fr.  Bromfietsen : 135 fr. Landbouwvoertuigen en handkarren :

            105 fr. Handelsvoertuigen : 420 fr. Gareel : 1.050 fr.

            Belasting op de honden : 200 fr. (DB-nr.33)

1955 – Militianen van de klas 1955 : Gaston Croon, Jean De Smedt, Frans Fierens, Theo

            Fierens, Maurits Huysmans, Louis Keulemans, Antoon Lauwens, Henri Moons,

            Marcel Neefs, Edmond Polspoel, Hubert Selleslagh, Henri Simons, Frans

            Verbruggen en Louis Vloebergh.

1955 – Verspreiding der familienamen te Leest

            Onder de meerderjarigen kwamen volgende familienamen te Leest het vaakst

            voor en in die volgorde :

            1. Geerts, 2. Verbruggen, 3. Fierens, 4. Selleslagh, 5. De Prins, 6. De Wit,

            7. Jacobs, 8. Verbeeck, 9. Van Den Heuvel, 10. Verschueren.

            (DB,nr.1,1955)

1955 – “Gedurende een ruime tijd zal de bus niet meer rijden over Hombeek, daar tussen

            Mechelen en Hombeek wegeniswerken aan de gang zijn.

            Ze zal dus de weg nemen over de “goede Battelse bergen”. (DB,nr.3,1955)

04-03-2012 om 17:55 geschreven door Marcel Van Hoof

            In “De Band” nr. 3 van 1955 kreeg de Leestse afdeling van het “Comite voor

            Vrijheid en Democratie” een forum :

            “Aktie van Comite voor Vrijheid en Democratie:

In haar eerste fase heeft het comiteit er voor gezorgd dat onze mensen op de hoogte werden gebracht waarover het feitelijk gaat in deze schoolstrijd. Immers vele mensen waren nog in de mening dat het hier enkel gaat om een geldkwestie : nl. over de wedden van de onderwijzers.

Het gaat hier om oneindig veel meer !

Het gaat hiet over het grote beginsel dat de ouders zelf het recht hebben het onderwijs te kiezen voor hun kinderen.

Niet-katholieke ouders die hun kinderen willen sturen naar niet-katholieke scholen moeten die mogelijkheid hebben, maar katholieke ouders die hun kinderen katholiek willen laten opvoeden moeten diezelfde mogelijkheid hebben.

Wel, door de Nieuwe schoolontwerpen worden onze ouders verplicht hun kinderen te sturen naar niet-katholieke scholen. De katholieke scholen worden verplicht om de poorten te sluiten, omdat ze absoluut niet de minste bestaansmogelijkheid meer ontvangen van de staat.

Als die schoolwetten gestemd worden, dan is het gedaan met de katholieke opvoeding van de jeugd en met de katholieke scholen, dan is het binnen onafzienbaren tijd gedaan met de godsdienst !

Daarom is het de plicht van elke katholiek deze goede zaak te verdedigen.

In verband hiermede werd er een VERGADERING VOOR DE LANDBOUWERS gehouden op zondag 13 maart.

Voor een 110 boeren van Leest heeft volksvertegenwoordiger Van Hamme een klare uiteenzetting  gegeven over de toestand.

In zijn fijne spreekbeurt heeft hij aangetoond hoe deze regering een regering is van sociale afbraak : afschaffing van “Moeder aan de Haard”, van de “Wet De Taye”, van de vrijheden van onze Gemeente- en Provinciebesturen en tenslotte afschaffing van de vrijheid van onze ouders in het kiezen van de opvoeding voor hun kinderen.

Na een bedankingswoord van Voorzitter Jan De Prins en een dreunende “Vlaamse Leeuw”, gingen onze mannen geestdriftig naar huis.

Diezelfde zondag in de namiddag kwam mevr. Cools-Tambuyser, lid van de

Mechelse gemeenteraad, de toestand uiteenzetten aan onze vrouwen van Leest.

Meesterlijk en meeslepend heeft ze onze moeders warm gemaakt voor de goede zaak.

Ze heeft al de bedoelingen van de fanatieke anti-godsdienstige regering naar voren gebracht.

“Wij kunnen niet dulden dat de belastingen die wij betalen moeten dienen om de leerlingen van niet-katholieke scholen te laten studeren en daarenboven

dienen om onze katholieke onderwijsinstellingen kapot te helpen !”

De volgende dag kwam de Heer Vercammen spreken voor de loontrekkenden  van de

parochie. Hij onderstreepte hoe al onze katholieke werknemers zich als één man moeten te weer stellen tegen de politiek van de huidige regering.

Diezelfde week trokken verschillende bestuursleden op toer voor de verkoop van

steunkaarten. De opbrengst van deze kaarten bedroeg 6.835 frank en zal dienen

om de geweldige financiele inspanning te steunen van de katholieken.

Terzelfdertijd werden er een 85 inschrijvingen genoteerd voor de algemene

protestdag te Brussel.

We danken al diegenen die hun steun verleend hebben en daardoor laten zien

hebben dat ze weten waarover het gaat !

De plakkers en schilders waren die dagen of tenminste die nachten ook in form.

Gans Leest rond zag men de plakbrieven over de schoolvrijheid, en de macadam

was duchtig bekalkt.

Kwam dan tenslotte de ALGEMENE PROTESTDAG te Leest.

Rond 4u verzamelden zich de muzikanten van de beide fanfares, en een ganse  hoop

deelnemers. Even na 4u zette de optocht zich in beweging, en met veel

geestdrift , onder het spelen van lustige stapmarchen en het zingen van strijdliederen en geestdriftige uitroepen volgde de optocht heel de Juniorslaan.

Onderweg sloten zich nog voortdurend mensen aan.

Verschillende plakbrieven en spotprenten werden meegedragen.

Aan de eerw. Zusters werd even halt gehouden. De fanfares brachten er een serenade, bloemen werden aangeboden en de zusters, die ten zeerste ontroerd

waren door deze hulde, en liever met veel verduldigheid hun schoon werk   uitoefenen, dan zich te laten vieren.

Op het Dorpsplein werd rechtsomkeer gemaakt, en “Ons Parochiehuis” vulde

zich met een enthousiaste menigte.

Luidkeels werd er gezongen en gebruld, doch de muren hielden gelukiglijk stand.

Jan De Prins dankte van harte al de deelnemers aan de optocht. Hij wees er op

hoe alle katholieken van Leest naar eensgezindheid moeten streven.

Alle dorpspolitiek moet wijken voor de verdediging van onze rechten als katholieken. Vervolgens gaf hij het woord aan Jef Van der Kuylen.

“De huidige regering is noodlottig voor de boerenstand. Al de

veiligheidsmaatregelen voor prijzen en invoer zijn afgeschaft. De boeren hebben

reeds één miljard schade door de huidige regeringspolitiek.

Daarna nam advocaat Smets het woord. Zijn vierde spreekbeurt die dag en

verschillende werd deze spreker onderbroken door luidruchtige toejuichingen

van het publiek. De Vlaamse Leeuw werd rechtstaande gezongen en...naar huis.

Nu ging de aandacht van heel het katholiek België naar de NATIONALE

PROTESTDAG te Brussel op zaterdag 26 maart.

Alles werd gedaan om deze betoging te doen mislukken : staat van beleg,          samenscholingen verboden, een driedubbel ijzeren gordijn rond Brussel, heel de gendarmerie van gans het land opgeroepen, het leger geconsigneerd, de over de 100 speciale treinen afgeschaft, verbod coupons te geven in de staties voor Brussel, treinen die niet wilden stoppen enz...

Niettegenstaande dat allemaal waren er een 100.000 betogers te Brussel.

Een 100-tal Leestenaren die hieraan hebben deelgenomen, gedroegen zich kranig.
We vermelden enkelen onder hen :

De voorzitter Jan De Prins heeft de eer gehad tot ’s nachts 11u. in de bak te kunnen zitten ! Proficiat !

Fons De Smet, Julien Piessens en Felix Polfliet hebben van de sabel of de matrak gekregen, en verschillende malen kunnen ontsnappen uit de handen van de gendarmen. Een voet van een paard van een gendarm kwam per ongeluk op de poot van Frans Van Necke.

Miel Polfliet was even zijn vest opengescheurd door de sporen van een gendarm, en door die opening waren ze erin geslaagd hem kletsnat te spuiten, enz...

Allen hebben zich kranig gedragen, en Leest alle eer aangedaan.

Hun geestdrift was niet te blussen en bij hun terugkeer stapte al het volk uit de bus te Hombeek en vandaar te voet naar Leest ! En of er gezongen en geroepen werd !!!

Te Leest stonden alle mensen buiten om hen te verwelkomen.

Een Collardpop werd verbrand in het dorp.

Zo is de eerste fase besloten in de schoolstrijd.

Met Pasen zal er kalmte zijn, maar de 16^e april zullen de richtlijnen gegeven worden van de tweede fase. Want de schoolstrijd gaat verder !

Welke zijn de wachtwoorden ? We weten het nog niet juist, maar past deze richtlijnen steeds toe :

-GEEN SCHOOLSPAREN !

-GEEN LINKSE DAGBLADEN MEER , zoals “Het Laatste Nieuws” en “Volksgazet”.

-Onze katholieken laten zich niet inschrijven in linkse Mutualiteiten en Vakbewegingen !

-We nemen geen producten meer van de firma’s die behoren aan leden van de linkse regering of deze regering steunen.

-Op 17 april zijn we te Antwerpen, voor een betoging van heel de PROVINCIE ANTWERPEN !!!

-De schoolstrijd is nog niet gedaan. Dus elke katholiek blijft verder het kenteken dragen van de schoolstrijd.”    

In dezelfde periodiek maar in het nr. 5, verscheen volgende oproep

“aan alle katholieken van Leest :

We weten dat er op Leest in verschillende huisgezinnen nog steeds Het Laatste Nieuws gelezen wordt, ook bij brave katholieke mensen.

Dit dagblad noemt zich neutraal, maar wordt in feite uitgegeven door de Liberalen, die nu samen met de socialisten de kerk bestrijden.

Daarom, in elk katholiek gezin een katholiek dagblad !!!

Onze katholieke dagbladen zijn zeer degelijk : we noemen hier maar “De Gazet van Antwerpen”, “Het Nieuwsblad” en “Ons Volk”. Ook op gebied van sport kunnen ze met al de andere dagbladen wedijveren.

Neem een abonnement op een katholiek dagblad !

OUDERS, KIEST EEN KATHOLIEKE SCHOOL VOOR UW KUNDEREN.

Een eerste punt : stuurt uw kinderen niet te rap naar een andere school !

Het wettelijk leerprogramma dient overal gevolgd te worden zowel te Leest als te Mechelen. Dus de stof voor het leeronderwijs is overal dezelfde !

De gewone te volgen weg is dus : te Leest hun klassen uit te doen.

Een tweede punt : voor zeer begaafden staat de weg open van moderne of oude humaniora. Deze uitzonderlijke gevallen moeten om goed te zijn deze studies beginnen vanaf 11 jaar. Hier zijn er genoeg degelijke katholieke onderwijsinrichtingen te Mechelen : College, Broeders van Scheppers en verschillende zusterscholen.

Voor verder naschools onderwijs is er keuze genoeg tussen katholieke scholen te Mechelen :

-Voor vakkundig en technisch onderwijs : de Technische Scholen van de Melaan waar alle vakken kunnen aangeleerd worden.

-Voor land- en tuinbouwkundige studies : de Tuinbouwschool te Mechelen, met een bijgevoegde zondagsschool.

-Voor onderwijzer : de Katholieke Normaalschool van Mechelen.

-Voor kook-, naai- en huishoudkundige lessen zijn er de verschillende scholen der Eerw. Zusters.

Dus ouders, let op uw zaak ! U staat verantwoordelijk voor een katholieke opvoeding van uw jongens en meisjes.
Het is niet omdat er een paar keren per week een pater in een school komt dat het daarom een katholieke school is !

Heel de geest en al de leerkrachten moeten er katholiek zijn !”

04-03-2012 om 17:46 geschreven door Marcel Van Hoof

1955 – De Tweede Schoolstrijd

            1955 was een turbulent jaar op politiek vlak niet enkel voor België, ook voor

            de gemeente Leest en ditmaal waren het niet de Sussen tegen de Blekken, maar

            katholieken eensgezind tegen socialisten en liberalen.

            Nadat in 1919, met instemming van alle politieke partijen, een wet de gelijke

            subsidiëring bezegelde, was er een einde gekomen aan de eerste schoolstrijd.

            Van 1950 tot 1958 heerste er opnieuw onrust.

            De katholieke onderwijsminister P. Harmel (1950-54) diende verschillende

            wetsontwerpen  in, die o.m. betrekking hadden op de erkennings-, en dus de

            subsidiëringsnormen voor het vrij onderwijs. Bij de socialisten en liberalen deed

            dit een hernieuwd enthousiasme voor het officieel onderwijs oplaaien : in 1954

            herzag de socialistische minister Collard de hele onderwijspolitiek.

            Het stond de staat voortaan vrij eigen scholen op alle niveaus in te richten waar

            dit noodzakelijk bleek. Staatssubsidies werden aan de vrije scholen verleend voor

            zover ze voldeden aan dezelfde voorwaarden als het officieel onderwijs

            (gediplomeerde leerkrachten, leerlingennormen per klas of afdeling, erkenning

            van de diploma’s door de staat).

            Eén van de maatregelen die Collard wilde nemen was de afdanking van 110

            katholieke interimarissen.

            Het protest van kerkelijke zijde tegen de wet-Collard was zeer hevig en er kwam

            zowel in het parlement als op de straat een hevige oppositie op gang.

            Plechtigheden waaraan ministers deelnamen, werden verstoord, officiële scholen

            belegerd en overal werden protestaffiches opgehangen.

            Behalve deze dreigingen organiseerde de oppositie ook massale manifestaties.

            De meest spectaculaire waren die van 26 maart en 10 juli.

            De verdedigers van de “ziel van het kind”, gesteund door de CVP, waren

            woedend.

            De Liga van het onderwijs en andere groeperingen die het onderwijs gunstig

            gezind waren, organiseerden op hun beurt tegenmanifestaties.

            Het protest en het tegenprotest duurden maanden.

            De CVP maakte van de schoolkwestie het hoofdpunt voor de

            parlementsverkiezingen van 1958, van waaruit ze als overwinnares naar voren

            trad.

            In datzelfde jaar zochten de drie zgn. nationale partijen  (CVP, BSP en Liberale

            Partij) naar een blijvende oplossing van het geschil.

            Op initiatief van de onderwijsminister Van Hemelryck zou in november 1958

            het Schoolpact tot stand komen en meteen ook het einde van de schoolstrijd.

            Dit zgn. Schoolpact was een overeenkomst tussen de drie partijen en de

            voornaamste bepalingen ervan waren : kosteloos voortgezet onderwijs tot 18 jaar,

            gelijke wedden voor alle gediplomeerde leerkrachten en oprichting van een fonds

            voor de financiering van de schoolgebouwen, zowel voor het rijks- als voor het

            vrij onderwijs.  

            (Kroniek van België en Nederlandse Larousse Encyclopedie)

            Gevolg gevend aan de oproep van het “Comité voor Vrijheid en Democratie”

            om in elke gemeente een plaatselijk comité op te richten, kwamen de voorzitters

            van de verschillende Leestse katholieke organisaties op 1 maart 1955 samen.

            Doel van dat comité : “de Leestse bevolking in te lichten over de toestand inzake

            schoolpolitiek zoals die door de huidige regering was geschapen en tevens onze

            mensen warm te maken voor een krachtdadig verzet, voor het behoud van onze

            vrijheid en godsdienst.”

            Het plaatselijk comité diende te bestaan uit de geestelijkheid van de parochie en

            uit de voorzitters van de verschillende plaatselijke katholieke groeperingen.

            “Een werkcomité werd samengesteld, met het doel de bevelen, ons door de

            Arrondissementsbond verstrekt, stipt uit te voeren.”

            Het Leestse comité was als volgt samengesteld : voorzitter en verbindingsman :

            Jan De Prins, secretaris : Cyriel Selleslagh, leden : Maria Rheinhard en Louis

            Solie.

Het “Comiteit voor Vrijheid en Demokratie, Afdeling Leest” stuurde volgende omzendbrief rond in de gemeente :

“Aan alle katholieke Leestenaren,

Morgen 20 maart heeft op Leest de algemene PROTESTBEWEGING plaats, met grootse optocht, fijne marsmuziek, dreunende strijdliederen, en met ALLE LEESTENAREN mee in de optocht, en daarna in “Ons Parochiehuis”, waar we allen met de grootste aandacht en belangstelling zullen luisteren naar Advocaat Smedts en Heer J. Van der Kuylen.
Ziehier dan de laatste schikkingen voor deze dag :

-Alle Leestenaren, van boven de 14 jaar en onder de 100 jaar komen samen tegen kwart voor vier aan Charel Van Praet. Te 4 uur stipt moet daar de optocht kunnen beginnen. Een 6-tal commissarissen zullen er instaan voor de orde. Volgt stipt hun bevelen !

Tegen 5 uur begint de Protestvergadering. We nodigen langs deze weg alle Leestenaren uit om hieraan deel te nemen : al de leden der beide Kon. Fafaren, alle mannen en vrouwen, heel onze mannelijke en vrouwelijke jeugd boven de 14 jaar.

Ouders kunnen bij die gelegenheid hun klein pagadders toevertrouwen aan de zusters, die er goed zullen voor zorgen !

De optocht volgt de Juniorslaan tot op het Dorpsplein. Daar rechtsomkeer naar “Ons Parochiehuis”. Allen stappen in de optocht op rijen van vier, flink in orde. De mannen en mannelijke jeugd in gesloten groep, de vrouwen en vrouwelijke jeugd insgelijks.

Er worden geen vlaggen meegedragen !

LEEST,  NIET ALLEEN WIJ, MAAR GANS ONS VOLK EN DE KERK REKENT OOK OP U !!!

WIJ EISEN ONZE RECHTEN ALS KATHOLIEKEN ! WIJ STAAN IN STAAT VAN WETIGE ZELFVERDEDIGING ! HEILIGSTE RECHTEN EN VRIJHEDEN STAAN OP HET SPEL ! WIJ WILLEN GEEN RUSSISCH REGIME !

DAAROM, SLUIT AAN BIJ HET GROEIEND PROTEST EN GANS HET LAND TEGEN DE GODDELOZE VRIJMETSELAARS, DIE ONS VOLK WILLEN VERKNECHTEN !

Langs deze weg danken we al degenen die ook financieel zo mild hebben bijgedragen om deze strijd te steunen.

Er komen ook veel inschrijvingen binnen voor de Mars op Brussel op zaterdag 26 maart. Flink zo !!! Geen onverschilligheid meer, maar overtuigde katholieken die strijden voor het Geloof hunnen voorvaderen, en voor het Geloof van hun nakomelingen.

Zij die nog zich willen inschrijven voor Brussel, kunnen nog altijd inschrijvingskaarten bekomen bij de leden van het Komiteit, die in hun straat zijn rondgeweest.

De nodige inlichtingen zult U wel op tijd en stond vernemen.

-Op 24 maart houden alle ouders hun kinderen thuis van ’t school !

-Het wachtwoord van alle Katholieke ouders in deze strijd moet ook zijn : “GEEN SCHOOLSPAREN MEER”! We steunen er door de huidige regering in haar strijd tegen de Kerk en de godsdienst.

Eens deze schoolstrijd voorbij, kunt U terug normaal spaargeld meegeven.

Beste mensen, we hopen en we durven er op betrouwen dat alle mensen van Leest deze richtlijnen zullen volgen, en eendrachtig en geestdrifitig als Katholieken zullen samenwerken.

Namens het Komiteit, de secretaris C. Selleslagh, de voorzitter J. De Prins.”

            Het comité slaagde erin om voor de betoging te Antwerpen van 17 april 170

            Leestenaars mee te krijgen, evenals de fanfare Arbeid Adelt , die dit op eigen

            kosten deed. Dat was niet altijd evident : zo kregen muziekmaatschappijen bij

            deelname aan die manifestaties een premie van 1.000 fr voor de aanwezigheid

            van 30 muzikanten en 1.250 fr indien ze met meer aantraden.

04-03-2012 om 17:44 geschreven door Marcel Van Hoof

1954 – In “De Band” nr 11 van november1954 publiceerde Emiel Polfliet alle

            wieleruitslagen van dat jaar van Constant De Prins.

            Plaats              Aantal Vertrekkers                 Uitslag

            Hombeek                    45                               1^e (vooruit)

            Ramsdonk                  76                               6^e (spurt)

            Leest                           26                               2^de (met 2 vooruit)

            Keerbergen                twee maal plat

            Leest                           9                                 2^de (met 5 vooruit)

            Leest                           74                               2^de (met 2 vooruit)

            Hombeek                    19                               1^ste (spurt)

            Peulis                          90                               5^de (spurt)

            Niel                             35                               5^de (spurt)

            Weerde                      34                               1^ste (met 2 vooruit)

            Nieuwenrode             20                               5^de (spurt)

            Leest                           22                               1^ste (vooruit)

            Zemst                         47                               3^de (met 3 vooruit)

            Kapellen                     54                               2^de (met 2 vooruit)

            Hombeek                    41                               3^de (spurt)

            Terhagen                    ?                                  5^de (plat)

            Jette                           45                               7^de (spurt)

            Steenhuffel                 20                               14^e (gelost)

            Kapellen                     28                               11^e (gelost)

            Wilsele                       39                               16^de (met 16 in spurt)

            Battel                         22                               5^de (spurt)

            Schilde                        68                                7^de (spurt)

            Brussel-Herent           43                               5^de (spurt)

            Mechelen                   43                               11^de (spurt)

            Walem                                   43                               14^e

            Weerde                      22                               1^ste (vooruit)

            Mechelen                   22                               5^de

            Moerzeke                   18                               2^de

            Borsbeek                    pech

            Hombeek                    27                               15^e (gelost)

            “Stanne” was een zoon van beenhouwer Ferdinand De Prins.

            Zoals zijn broers en zijn vader zat hij in de vleessector, maar niet in onze streek,

            hij  was actief in het Brusselse waar hij woonachtig was met zijn echtgenote

            Paula Heynderickx. Het echtpaar had geen kinderen.

            Hij was te Leest geboren op 16 juli 1937 en overleed na een tragisch ongeval met

            zijn fiets in het Academisch Ziekenhuis van Jette op 19 maart 2003.

1954 – Op maandag 13 december brak er brand uit in de woning van het bejaarde

            echtpaar Louis Solie-Moons. De brandweer was snel ter plaatse.         

1954 – Op 31 december telde Leest 1834 inwoners, waarvan 950 mannen en 884

            vrouwen. (Belgisch Staatsblad 18/8/1955)

04-03-2012 om 17:36 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto's :

-Fier toont Remi Spoelders de vangst van zijn leven.

 Rechts zoon Jan.

-Alfons De Schouwer, secretaris van de “Croons-vrienden”.

-Albert De Smedt, beschermeling van het nieuwe wielertalent Soï Croon.

1954 – 2 november : Op dinsdag 2 november schoot jachtwachter Remi Spoelders een

            zeearend neer. De roofvogel had een vleugelbreedte van 1,60 m en in zijn

            klauwen hield hij een karper van 800 gram. De vis, afkomstig uit een vijver in het

            Vrijbroekpark, leefde nog.

            De zee-arend was neergestreken achter het huisje van Spoelders die hem vanop

            zo’n vijftig meter neerschoot.

            Nadien werd de vogel een tijdlang ten toon gehangen voor honderden

            nieuwsgierigen. (DB, nr.11-1954 en LG, blz.329)

            Remi Jan Spoelders was te Leest geboren op 4 december 1911, hij was

            landbouwer en woonde op de Kouter nr. 50.

            In 1955 was hij tot jachtwachter aangesteld in dienst van Hombekenaar

            Jan Van Doren en twee jaar later bij Jan Mertens eveneens uit Hombeek.

            (VVH)

1954 – “Op zondag 14 november vierden de echtgelingen Robijns- De Hondt uit de

            Dorpsstraat, beter gekend als “Jommeke en Christine uit de Root”, hun

            gouden bruiloft.

            Tegen 9u30 kwam een ganse optocht aan de kerk om er de Hoogmis bij te

            wonen. En daarna begon een echte feestvreugde.

            De huizen waren allen bevlagd en velen hadden hun handen uit de mouwen

            gestoken om boompjes te planten en kunstige versiering aan te brengen.

            Na het gezellige feestmaal kwam de Kon. Fanfare St.-Cecilia nog enkele

            lustige wijze ten gehore brengen.”  (DB, nr.11,1954)

1954 – 18 november : Stichting van de wieler- en supportersclub “de Croons-vrienden”.

            Het eerste bestuur bestond uit de voorzitter Juul Boey, ondervoorzitter Gustaaf

            Bradt, secretaris Frans Verschueren, schatbewaarder Vik Croon en technisch

            leider Albert De Smedt.

            Alfons De Schouwer over de stichting in 1956 in “De Band” :

            “...Op de Heide begon er een nieuwe crack, Frans Croon en Albert De Smedt

            nam het lot van deze renner op zich, hetgeen voor deze renner een schone

            toekomst voorspelde want hij viel in handen van een man die 26 jaar in de

            wielerbeweging staat en steeds zijn beste krachten gaf aan jonge renners.

            Onze club startte met een 20-tal leden.

            In 1955 richtte onze club twee wielerwedstrijden in voor renners buiten de

            Belgische Wielerbond alsook een sportavond die een succes is geworden.

            In 1956 werd de eerste grote prijs “Croonsvrienden” gegeven voor nieuwelingen

            BWB, wat op zo’n korte tijd van het bestuur onzer club een prestatie mag

            genoemd worden, met daarbovenop de steun aan de renners, want in 1955

            hadden wij twee renners in onze club : Frans Croon en Louis Selleslagh, die

            wij geldelijk steunden.

            Samenstelling van het huidige(1956) bestuur : voorzitter: Juul Boey,

            ondervoorzitter : Antoon Van Paesschen, secretaris : Alfons De Schouwer,

            schatbewaarder : Frans Verschuren, technisch leider : Albert De Smedt,

            commissaris : Vik Croon. Lokaal : weduwe Van Camp.

            Ledenaantal : 43, waaronder 15 ereleden.

            Doel van de club : de jonge en opkomende renners geldelijk en moreel te

            steunen, van hen faire kampers in koers maken en daarbuiten deftige en

            eerlijke burgers. En als wij dan later het genoegen mochten beleven van een

            der renners te zien opklimmen tot het hoogste in de wielersport, dan zullen

            wij, het bestuur en de supporters, fier zijn aan deze schone taak te hebben

            mogen meewerken.”

            Datzelfde jaar, maar begin 1954,  werd ook de supportersclub “De Sportvrienden”

            opgericht, onder de naam “HET VLIEGEND WIEL”.

            Ook zij begonnen met een 20-tal leden.

            Hun lokaal(len) : Frans Huybrechts, Frans De Laet, Wwe De Mayer en Alfons

            Verbruggen. 

            Bestuur : Jan Van Cauwenberg en Pieter Ceuppens.

            (DB,1954)

1954 – November : Herschildering van de kerk. Het koor werd voorzien van dubbele

            ramen met katedraalglas. Bedrag der werken : 124.570 fr. (DB-1956)

            De kerk kreeg ook een flinke beurt.

            Door de B.J.B.-meisjes werd er een grondige kuis gehouden in heel de kerk.

            Drie dagen lang werd er onverpoosd door een tiental vrijwilligers gekuist,

            gekeerd, geboend, geterpentijnd, gewreven, gebruind, genageld, geschuurd,

            geschrobt, geverfd...

            Op woensdag 17 november was de grote kuis gedaan, en allen hebben zich

            eens lekker te goed gedaan aan cacao met koeken.” (DB nr.11- 1954)

04-03-2012 om 17:33 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Bruidspaar Constant Busschot-Maria Neutiens.

1954 – 8 september : Huwelijk Constant Busschot – Maria Neuttiens

            Te Battel huwde die dag de uit Leest afkomstige Constant Busschot met Maria

            Neuttiens, dochter van Albert Neuttiens en Philomena Polspoel (eveneens uit

            Leest afkomstig).

            Hun spijskaart zag er als volgt uit :

            Keurig voorgerecht - Koninginne Krachtsoep –

            Liefdegondels “Maria – Constant”

            Gebraad met Groentenkrans en Croquetten -  Vogelnesten met Tomattensaus

            Gemengd Fruit - Vethaantjes met Salade en Appelmoes - Crème vijftien onder nul

            Praalgebak – Fruit - Wijnen – Likeuren - Nagerecht

            Vrouwentroost en Mannenlust

1954 – September : In “De Band” van september deed pater De Laet een oproep

            “om prentjes, heiligenbeeldekens van alle slag en soort te verkrijgen...

            U kunt zich niet indenken hoe schooljongens, zelfs grote, in verwondering staan

            als men een deel prentjes voor hen openlegt. En als ze dan moeten kiezen :

            de moeite waard om te zien.”

            Pater Rene De Laet was missionaris in Badiya, in het toenmalig Belgisch Congo.

            (DB, nr.9, 1954)

1954 – In september ging de fanfare St.-Cecilia over naar eerste afdeling.

1954 – 15 september : Klacht wegens grafschennis

            Jan Frans De Ruysscher (°Kapelle-op-den-Bos 14/7/1899), echtgenoot van Maria

            Anna De Schauwer, ketelmaker van beroep en wonende te Mechelen Hogeweg

            93, diende een klacht in bij veldwachter Van Hoof :

            “Mijn zoon Jan De Ruysscher is overleden op 14/6/1950 en ligt begraven te Leest

            op het kerkhof. Wij hadden op het graf plaatjes met opschriften “aan onzen

            betreurden broeder” en “aan onzen betreurden zoon” geplaatst en bij herhaling

            hebben we vastgesteld dat deze verdwenen of ter plaatse stukgeslagen waren en

            dit is nu de derde maal dat wij dit hebben bestatigt. In het geheel zijn er dan al

            vijf gestolen of kapotgeslagen, de laatste maal is waarschijnlijk zondag 13 dezer

            gebeurd, aangezien het er nog stond op zondagmorgen en maandagavond was het

            verdwenen.

            Deze platen zijn in witte steen en kosten 145 fr.tot 180 fr. per stuk.” 

            (VVH)     

1954 – Oktober : Werkloosheid Leest : die maand waren er 2 mannen volledig en 6

            tijdelijk werkloos. 1 vrouw volledig en 1 vrouw tijdelijk werkloos.

            (DB-nr.11-1954)

1954 – Feest van Kristus Koning : “Op de laatste zondag van oktober werd er een

            optocht gehouden van de organisaties onzer parochie, dit ter gelegenheid

            van het Kristus-Koningfeest.

            Na het lof had er in de parochiezaal een familiefeest plaats van de Chiro

            waarbij ook de ouders van de leden aanwezig waren.

            (DB, nr.11-1954)

04-03-2012 om 17:01 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Louis Vloebergh, ex-chiroleider, stichter van oud-chiro Vevoc, ex-gemeenteraadslid, manusje-van-alles in het Leestse verenigingsleven…

1954 – 16 augustus : Louis Vloebergh over een Chiro-Bivak (De Band, nr9, 1954)

“Maandagmorgen 16 augustus wekte het morgenzonnetje ons vroeg uit de veren.

Na ons een duchtige schrobbing te hebben gegeven en ons streuvelhaar flink geroskamd, werd het piekfijn gestreken en gewassen uniform aangetrokken.

Want alles moest piekfijn inr orde zijn vanaf de eerste dag van het bivak.

Wij woonden met de ganse groep  de H.Mis bij, en allen naderden zonder uitzondering ter H. Tafel.
Zon over de velden en zon in ons hart, en acht dagen van echt fijn chiroleven in volle vrije natuur in het verschiet.

We smeekten de H. Geest om genaden en gaven over ons bivak.

Een stapel boterhammen lagen gereed toen we thuis kwamen. Maar op zulke ogenblikken smaakte het minder goed. Onze verwachtingen waren te hoog gespannen !

Dikgevulde rugzakken en grote kartonnen dozen, met een stevig bindzeel rond werden binnengebracht tegen 8u30, en werden gevoegd bij het leger van potten en pannen en telloren en zakken patatten en groenten die daar reeds opgestapeld lagen van de dagen er voor.

Stipt te 09u30 werd het vertreksignaal gegeven voor een deel der leiding en kerels, die per fiets vertrokken naar Holland.

Tegen de middag aan stapten we af in Zoersel-Hof, waar we de innerlijke mens versterkten, en na een uur inspanning ook een vlot op de vijver konden bemachtigen, om wat te varen.

Om 14 uur stonden we terug gereed voor de laatste etappe : Zoersel-Holland.

De reis van 75 km verliep als een fluitje van een cent : er werd regelmatig gereden, zonder koersen, volledig in groep, in een goede snelheid.

Een paar km voor de grens, een uitstekende steen, een val en lekke band voor Rik Muysoms. Mr de onderpastoor kreeg 45 kg extra gewicht op zijn bromfiets en broer Juul moest de gehavende fiets meevoeren. 

Rond 15 u waren we ter plaatse en rond kwart over vier zagen we eindelijk de groene camion van Rik Verschueren aankomen, begeleid door luidkeels zingende chirojongens en waartussen Stinne en Marie als bivakmoeders troonden.

En dan was het een half uur lang een echte mierennest : een grote bedrijvigheid om heel die verhuis af te laden en te installeren. Alles ging vliegensvlug en toch zonder stukken, en op korte tijd stonden er een paar water te koken op de butagazzen en sneed het broodmachien de lekkere inlandse melkbroden vaneen.

De burchtknapen trokken vervolgens op tocht, en ook de knapen deden hun eerste spel, en ondertussen zwoegden de kerels aan grote pakken stro, om de “bedden” voor een 40-tal jongens gereed te maken.

De duisternis neeg over de aarde neder, en in doodse stilte staan de chirojongens in formatie, rond de vlaggenmast. Daartegenaan is een stemmig Mariakapelletje in takken aangebracht. Allen staan daar geschaard rond Maria, de flikkerende kaarskens in de handen. Marialiederen weerklinken in de vredige avondstond en elke afdeling knielt neer, en wijdt zich aan Maria. We bidden een tientje voor thuis, dan één voor de thuisgebleven chirojongens, voor onze soldaten, enz.

Langzaam daalt de chirovlag neer en in de verte klinken de trage plechtige trompettonen van de avondsonnerie. In volledige stilte gaan allen te ruste en om 22u30 was alles in diepe slaag gedompeld.

Hoe verloopt nu zo’n dagje in ons bivakleven ?

’s Morgens om kwart over zes stappen de leiders moeizaam uit hun bed en maken zich vlug kant en klaar.

Om 6u30 klinkt het signaal van opstaan voor de jongens. Zij zullen de volledige stilte bewaren tot na de H. Mis. De leiders doen hun ronde en moeten er elke morgen een serei wakkerschudden. Alle jongens knielen neer voor hun bed. Ze bidden hun morgenopdracht samen alsook hun drie weesgegroeten.

Vlug doen ze hun sportuniform aan, en in openlucht doen ze dan een kwartiertje morgenturnen.

Ze nemen hun handdoek en zeep, en wassen zich buiten in emmers en kommen. De hemden goed openen en dan maar flink geschrobt ! De leiders houden toezicht en kijken erop toe dat niemand schrik heeft van het water !

Nu nog fijn hun uniform aan, en daar klinken reeds de trompetten voor de openingsformatie.

In een fijne vierkantformatie staan de jongens opgesteld rond de vlaggenmast. De frisse vendelkreten weerklinken, en elke vendelleider doet de naamafroeping van zijn vendelleden. De leiders inspecteren elke chirojongen om te zijn of zijn uniform in orde is, goed gewassen en goed gekamd. Zoniet : herbeginnen.

We dragen elke dag ons gebed op tot een bijzondere intentie en dan wordt traag de vlag gehesen. Trompetten schetteren, want de vlag is het zinnebeeld van Christus, die tussen ons verblijft.

Elke dag wordt ook een ander wachtwoord gegeven : de blijdschap, de kameraadschap, de kranigheid, enz. Daar willen we die dag bijzonder op werken.

De erewimpel wordt geschonken door E.H.onderpastoor aan het vendel dat zich de dag tevoren het beste onderscheiden heeft door tucht, spel, stijl.

Alle chirojongens stellen zich op in marsorde en nu gaat het in stille mars naar de kerk, ongeveer een kwartier ver. De H. Mis, opgedragen door E.H. onderpastoor en gediend door twee chirojongens, wordt uitgelegd en samenmeegebeden door alle jongens.
Na H.Mis en communnie nog een Marialied of een Christus-Koninglied en om 8u30 gaat het terug naar de bivakplaats. Met roffelende trommels en zinderende trompetten op kop, daarachter de groepsvlag en de vendelvlaggen, marcheren we terug.

De muziek en de frisse chiroliederen lokken de mensen elke morgen buiten om dat schouwspel van die schone jeugd te bewonderen.

In stilte aan tafel, een gebed en dan schuiven de boterhammen naar binnen in groot getal.
’s Morgens is er altijd vlees bij de boterham, ’s vrijdags Hollandse kaas.

Het gaat er luidruchtig toe nu, want het is de eerste keer dat ze tegen mekaar mogen babbelen sinds 9 u van de vorige avond !

Na het morgenmaal bedden maken, alles in orde brengen en inspectie.

De lakens moeten schoon liggen, de dekens netjes geplooid er bovenop, dan hun uniformhemd en das. De groepsleider ziet bij elke jongen na of het fijn in orde is, en dan trekken de jongens per afdeling naar het bos of plein. Zij dragen hun spelkledij.

De kerels hebben gewoonlijk nog enkele diensten : mee afwassen, patatten schillen, alles opkeren, enz.

Terwijl al het jong volk aan het spel is, of stijloefeningen doen, zijn onze brave bivakmoeders al naarstig bezig met een lekker middagmaal te bereiden. En ze hebber er verstand van, dat kunnen al onze jongens getuigen.

11u30 : de jongens komen terug. Handen wassen en in stilte terug naar binnen.

“Angelus” gebed en dan eten.

Een goei dikke tomatensoep, patatten met groenten en saus en één of meerdere stukken vlees. Koekjes als dessert. Buikje vol, harteke rust.

Tot 13u30 ligt iedereen op zijn bed en kan in stilte wat beeldekens zien in de Zondagsvriend en rusten.

Om 13u30 zangoefening en herhaling van kampvuurnummers en dan met heel de groep terug de bossen in om een groot groepsspel te doen.

Tegen 16u30 komen ze als uitgehonderde wolven terug en heelder broden verdwijnen als sneeuw voor de zon. De boterhammen worden aangeengeplakt met confituur of jam. Soms zijn het al eens gestoofde peren of rabarber.

En weer gaan ze op tocht. Ze ontcijferen moeilijke spoortekens of trekken naar de pleinen bij de paters of ze nemen een modderbad in de vijver van de paters.

Om 19u45 Angelus en avondmaal, nog een korte avondwandeling terug in uniform en rond 21 uur staan ze terug in slotformatie rond de vlaggenmast en het Mariakapelletje, dat stemmig verlicht is door een flikkerend kaarsvlammetje.

Wij bidden daar een tientje voor allen die ons duurbaar zijn. E.H. Proost geeft een kort avondwoordje, de groepsleider drukt op de volledige stilte tot de volgende morgen na de H. Mis. In de duisternis klinkt heel gedempt het avondlied : “Daal in d’ avondzon o vlag. Kristus-Koning goede nacht”. En langzaam daalt de vlag neer. Een lichtstraal van een straffe pillicht volgt langzaam de vlag. Alles is roerloos en stil : gans de natuur zwijgt, en de uitstervende trompetklanken vanin de verte doet die stilte tot in ons hart doordringen.

Geluidloos gaan allen binnen en blijven rechtop staan voor hun bed.

De completen worden gebeden en gezongen door de jongens.

Ze knielen neer voor hun bed en bedanken Maria voor al het schone dat ze die dag ondervonden hebben, voor dat grote geluk dat ze gekend hebben, en dat zovelen niet kennen.

Ze liggen op het harde stro maar spoedig zullen ze slapen als echte marmotten.
De leiders dekken hen nog eens goed onder, en weldra ligt alles in rustige slaap.

De leiders waken nog een tijdje over hen en zullen dan samenkomen om de afgelopen dag te bespreken, en de volgende dag voor te bereiden.

Zo verloopt daar elke dag van het bivak, in geest van tucht en stijl en gebed.

Zo moeten onze chirojongens thuis ook leren van diezelfde chirogeest mee te dragen, die geest van flinke, christelelijke chirojongens.

Ze zijn niet alleen chirojongens op het bivak of ’s zondags namiddag, ze moeten chirojongen leren worden elke dag : blije jongens, kranige jongens, christelijke jongens !

            Louis Vloebergh.”

04-03-2012 om 12:22 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto’s :

-Twee keer de B.J.B.-meisjes van Leest in vroeger tijd.

-De bedevaarders van Leest naderen de eindmeet. Rechts het ‘fabriekske’ van Battel waar nu Happyland is gevestigd. De foto dateert van midden jaren ’50.

1954 – 15 april : Die dag deden te Leest 32 kinderen hun Eerste Communie.

1954 – 25 april : Bedevaart naar Scherpenheuvel van Boerengilde en B.J.B.

1954 – 2 mei : B.J.B.-meisjes naar Scherpenheuvel.

1954 – 9 mei : Nationale Meivaart voor de Chiro te Scherpenheuvel en in het Leestse

            parochiehuis Maria-avond.

1954 – 14 mei : De Boerinnengilde bezocht Oostakker.

1954 – 24 mei : Boerinnengilde en B.J.B. naar Lourdes.

1954 – 27 mei : De Fanfare Arbeid Adelt stapte mee in de Rerum Novarumstoet te

            Mechelen.

1954 – 29 mei : Voettocht van de “Compagnie” naar Scherpenheuvel.

1954 – 30 mei : De K.W.B. naar Scherpenheuvel.

1954 – 11 juli : Friscodag van de Chiro.

1954 – 19 juli : De K.W.B. naar Lourdes.

1954 – 29 juli : De V.K.S.J. naar Lourdes en de B.J.B.-meisjes wonnen de eerste prijs

            Zomerfeest Duffel.

04-03-2012 om 12:17 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto’s :

-Victor Van Hoof in ’57 met echtgenote Maria “Leonore” Mees en Duitse herder Mirra.

-De garde tijdens zijn dienst. Achteraan café De Zwaan.

-Victor op het einde van zijn loopbaan. De garde werd politie-inspecteur onder Mechelen.

1954 – 1 april : Victor Van Hoof volgde Jan Theodoor Huybrechts op als veldwachter

            te Leest.

            Victor was op 1 januari 1926 te Leest geboren als zoon van Jan Edward en

            Florentina De Schoenmaeker.

            Die geboortedatum bezorgde hem veel nadeel vertelde hij vaak : “Ik heb nooit

            ten volle kunnen genieten van een echte verjaardag, steeds waren er de

            naweeën van oudejaarsavond en het vieren van nieuwjaar zelf.”

            Gelukkig voor hem mocht hij op school de lessen volgen met de jongens van

            1926, zodat hij eigenlijk wat vooruit was op zijn tijd.

            Na de Leestse gemeenteschool liep Vic school te Mechelen in de “Oefenschool

            onder den toren”, om er onderwijzer te worden. Zover kwam het niet.

            Op 14-jarige leeftijd hield hij het voor bekeken en ging werken in garage

            De Baere aan de Leuvensesteenweg te Mechelen (de latere Hanswijk –Renault

            garage).

            Het was inmiddels oorlog geworden en de dag dat Victor 18 werd stonden de

            Duitsers aan de deur. Victor werd verplicht te gaan werken in de wapenfabrieken

            FN te Luik.

            Na 14 dagen muisde hij er vanonder en hield zich ondergedoken bij landbouwer

            en  schepene Henri Van Den Heuvel in de Hertstraat te Leest, tot en met de

            bevrijding in september 1944. Hij zou Henri eeuwig dankbaar blijven voor het

            enorme risico, het gulle onthaal en het zachte stro-bed.

            In  october 1944 bood hij zich aan als oorlogsvrijwilliger en diende tot juni

            1946 onder Engels commando in het Duitse bezette gebied (8^e Bataljon Fuseliers

            3^de Cie).

            Nadien keerde hij terug en hervatte zijn werk in de garage.

            Op 3 april 1948 huwde hij met Maria “Leonore” Mees uit Blaasveld.

            Toen in 1953 een examen uitgeschreven werd voor veldwachter waagde Victor

            zijn kans.                                

            Zijn grootvader, Isidoor Constant, beoefende de functie van 1900 tot 1924

            en ook zijn vader ambieerde die, maar hij moest het afleggen tegen Jan Theodoor

            Huybrechts, onder meer omdat laatstgenoemde oud-strijder was.

            Begin november 1953 werd hij opgeroepen voor het examen dat werd afgenomen

            in de raadszaal van het gemeentehuis te Leest. Dit samen met een twaalftal andere

            kandidaten waaronder nog een drietal Leestenaars. Na enkele weken kreeg hij

            bericht dat hij geslaagd was, een éénparige gemeenteraad steunde zijn

            kandidatuur en in maart 1954 volgde zijn benoeming.

            Op 1 april 1954 trad Victor in dienst en over wat volgde lieten wij hem zelf aan

            het woord : “De eerste dagen voelde ik mij werkelijk als uit een zak geschud en

            kon zeer moeilijk mijn draai vinden. Doch ik werd op het gemeentehuis door de

            toenmalige secretaris Bradt zeer goed opgevangen. Ook burgemeester De Prins

            viel geweldig mee en van deze mensen verkreeg ik alle mogelijke medewerking.

            Als veldwachter heb ik met drie burgemeesters in de beste verstandhouding

            samengewerkt. Eerst Pieter De Prins, dan Emiel Verschueren en als laatste

            August Lauwers. Zonder aan de twee anderen iets te kort te doen, heb ik aan

            August Lauwers de beste herinneringen. Die viel niet alleen op door zijn

            werkkracht maar ook door zijn totale inzet, in dienst van de ganse Leestse

            bevolking ongeacht politieke kleur. Blek of Sus, iedereen was welkom bij hem.

            Hij had de moed en de ambitie om van Leest een mooie gemeente te maken.

            Met een minimum aan mogelijkheden heeft hij er het maximum uitgehaald.

            Dan volgde in 1977 de fusie met Mechelen.

            Met vijf veldwachters werden we bij het Mechels politiekorps ingelijfd.

            We werden er goed opgevangen.

            Terugblikkend op mijn loopbaan mag ik stellen dat ik een goede tijd heb gehad.

            Steeds een goede samenwerking met de overheid en een, op enkele uitzonderingen

            na, goede bevolking. Alhoewel men het als enig politieman op een gemeente,

            soms wel zeer moeilijk heef. Automatisch wordt men dagelijks geconfronteerd

            met het wel en wee van de inwoners.

            Soms met de meest tragische, doch ik heb mij voorgenomen enkel de meest

            plezierige te onthouden. Zo kreeg ik op een bepaalde dag een vrouw bij mij die

            haar beklag kwam maken over het wangedrag van haar echtgenoot.

            Deze sloeg haar, gaf haar geen geld en zo meer. Ondanks alles vernam ik dat ze

            nog steeds op hem verliefd was. Na haar jeremiade te hebben aanhoord, kon

            ik haar laten plaats nemen op een stoel. Met de belofte een tas koffie voor haar te

            laten klaarmaken, kon ik mij even verwijderen en kon ongezien een buurman

            vragen om haar echtgenoot naar mij te laten komen.

            Terwijl ze haar koffie opdronk leek ze volledig gekalmeerd. Toen ging de bel,

            ik opende de deur en wat een toeval, daar stond haar echtgenoot. Ik bereidde hem

            op de nakende confrontatie voor, doch toen ze elkaar zagen brak de hel los.

            Ik kon, buiten mijn verwachting, de gemoederen bedaren, ze spraken met mekaar

            en enkele minuten later vielen ze in elkaars armen.

            Hij met de belofte nooit meer te drinken en zij zou steeds tijdig het eten

            klaarmaken. Het mooiste was hun vertrek, zij was te voet gekomen, hij per fiets.

            Hij nam zijn vrouwtje in zijn armen, plaatste haar vooraan op zijn fiets en zo

            zijn ze samen naar huis gereden. Ik heb haar nooit meer over de vloer gekregen

            met klachten over haar man...

            Zo kan ik nog tientallen herinneringen ophalen...”

            Vic en Leonore kregen drie kinderen : Marcel (°23/8/48), Yvonne (°1950) en

            Rudi (°1954).

            Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985 ontving Victor de Zilveren Palm in de

            Kroonorde.

            Na de fusie kreeg hij de graad van politie-inspecteur en in 1987 ging hij met

            pensioen na 35 jaar dienst.

            Victor Van Hoof overleed te Leest op 26 november 1998.

            Hoofdcommissaris en Korpschef F. Buelens schreef in zijn rouwbetuiging :

            “Bij de fusie van gemeenten in 1977 was hij blij dat hij in “zijn gemeente” en bij

            “zijn mensen” mocht blijven. Alzo behield hij als inspecteur een grote

            zelfstandigheid, ver weg van dat grote politiekorps. Tien jaar lang hebben wij met

            Victor samengewerkt en hem leren kennen en waarderen als een verdienstelijk en

            integer politieman, zowel naar zijn collega’s als naar de bevolking toe. Ook al is

            Victor Van Hoof nu gestorven, hij blijft steeds in onze gedachten.”

            Op zijn bidprentje stonden deze representatieve lijnen : “...Bescheiden, minzaam

            en rechtvaardig, zo hebben we je altijd gekend. Steeds klaar met raad en daad

            en immer bezorgd voor je kinderen en kleinkinderen...”   

04-03-2012 om 08:49 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto’s :

-KWB voorzitter Louis Solie (°Leest 9/4/1925, +Mechelen 7/10/2005).

-Yvonne Verschueren (zuster Imelda).

-Yvonne op de dag dat ze geprofest werd in het gezelschap van haar B.J.B.-vriendinnen.  

1954 – Samenstelling Gemeenteraad :

            Burgemeester : Pieter De Prins.

            Schepenen : Emiel Verschueren, Prosper Busschot.

            Raadsleden : Ferdinand De Prins, Ernest De Win, Frans Van Der Hasselt, Pieter

            Verbeeck, Frans Verwerft en Lode Wuyts.

            Samenstelling Commissie van Openbare Onderstand :

            Voorzitter: Frans Piessens. Secretaris : Louis Verbruggen.

            Leden : Pieter De Prins, Jozef De Decker, Ferdinand De Prins, Edward De Smet,

            Louis Lauwers. (DB-1954)

1954 –  “Als bekroning van de Mariamissie in 1954 werden in de kerk heel wat

             huiskapellen gewijd (type “Belgium Mariae”) en nadien aan de huisgevels

             opgehangen. Een enkele hangt er nog.

            In hetzelfde jaar wijdde hulpbisschop L.J.Suenens de O.-L.-Vrouw van

            Fatimakapel in.”

            (Wilfried  Hellemans, 2003 – “Negen eeuwen Sint-Niklaasparochie”)

1954 – The Belgian Frankie Laineclub.

            De Frankie Laine fanclub telde in België een honderdtal leden. Leestse fans

            moesten zich wenden tot Alfons Beterams, Grote Heide 10 Leest.

            (DB, nr. 11-1954)  

1954 – In 1954 kwam er een betonbaan in de Grote Heide, in de Scheerstraat en de

            Vinkstraat.

1954 – De Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt” kreeg een nieuwe dirigent, de 32-jarige

            Edward Tersago uit Hombeek.

1954 – Dat jaar noteerde men 312 abonnementen op “het Parochieblad”.

1954 – Het  K.W.B.-Bestuur zag er dat jaar als volgt uit :

            voorzitter : Louis Solie, ondervoorzitter : Juul Geens, secretaris : Louis

            Verbruggen, verslaggever : Richard Van Praet en schatbewaarder : Edward

            Coeckelbergh.

1954 – De Boerenjeugdbond (B.J.B.) :

            Voorzitter : Juul De Smet, Proost : E.H. De Decker, schrijver : Frans Van Linden.

            Ruitercommandant : Jan De Prins.

            Turnverantwoordelijke : Jozef Vloeberghen.

            Technisch leider : Clement De Rooster, verslaggever : Marcel Diddens.

            Overige bestuursleden : August Peeters en Joris Verbruggen.

            Deze vereniging werd gesticht in de jaren 1935 – 38.

            De ledenverdeling zag er als volgt uit :

            12 leden waarvan de vader arbeider was, 5 leden arbeiders maar met een vader

            landbouwer, 32 leden landbouwers evenals hun vaders,7 leden liepen

            landbouwschool.

            De Boerinnenjeugdbond (B.J.B.-Meisjes)

            Voorzitster : Leonie De Smet, Proost : pastoor Coosemans.

            Ontspanningsleidster en schrijfster : Mariette Coekelberg.

            Hoofdmeisje van “Jong-BJB” : Leonie Muysoms.

            Lesgeefster : Mariette De Prins.

            Overige bestuursleden : Georgette Daelemans, Jozefine Diddens, Augusta

            Polfliet, Maria Verbruggen, Louisa Vloebergh.

            Stichting : 1928.

            Leden : 39.

            Ledenverdeling : 27 waarvan vader landbouwer was (4 liepen school, 4 gingen

            uit werken), 12 leden waarvan vader arbeider was (3 liepen school en 4 werkten).

            (DB,1954)

            De Boerinnengilde(de latere KVLV)

            Had in 1954 175 leden.

            Proost was pastoor Coosemans en voorzitster-schrijfster : Maria Rheinhard.

            Wijkmeesteressen : L. Selleslagh-Verbergt uit de Bist, C.Brugghemans

            Alemstraat, S.Vloeberghen-De Maeyer Kleine Heide, M.Absillis Blaasveldstr.,

            J.Peeters-Lamberts Tisseltbaan, P.Huysmans-De Hondt Elleboogstraat,

            P. Verbruggen-Van Boxem Tiendeschuurstraat, M. Diddens-Vloeberghen

            Dorpsstraat, M. Piessens-Robijns Dorpsstraat, M. Van Beveren-Busschot

            Scheerstraat, A. Hellemans-Scheers Dorp, M. Keulemans-Rochtus Kouter en

            J. De Rooster-Somers Oude Leestse Battel.

            (DB,1954)

1954 – 10 januari : De Chiro voerde “Verwoeste Levens” op. (DB-1954)

1954 – 18 januari : Boteractie Oostpriesterhulp bracht 12.000 fr op. (DB-1954)

1954 – 2 februari : Yvonne Verschueren (°Leest 30/4/1931) naar ’t klooster te O.L.V.Waver.

              (DB-1954)

Kleding van Yvonne Verschueren bij de zusters ursulinen te O.L.Vr.Waver

“Op de 8^ste september werd Yvonne Verschueren gekleed te Waver bij de zusters Ursulinen.

Vele Leestenaars hebben nog nooit in hun leven zulk een plechtigheid bijgewoond. Daarom geven we hier, aan de hand van één der aanwezige B.J.B.-meisjes, een ooggetuigenverslag over die schone plechtigheid :

‘Op woensdag 8 september was het in het Instituut der E.E.Z.Z. Ursulinen een hoogdag. Ook voor ons B.J.B.-meisjes was het een dag die we nog lang zullen herinneren, want één van onze beste zusjes, namelijk Yvonne Verschueren, zou plechtig het kloosterkleed ontvangen. Een langverwachte droom werd voor haar werkelijkheid.

Om 9 u ’s morgens vertrokken we met elf per fiets naar O.L.Vr.Waver. Alles was daar in feeststemming, de kapel was prachtig versierd met bloemen en tapijten. Even na 10 u kwam Yvonne, met begeleiding van triomfantelijke orgelmuziek, de kapel binnen, als een bruidje, wit kleed met sleep en een tullen sluier met kroontje. Nadat ze plaats  genomen had kwam Z.E.H. Deken, omringd door zijn assistenten, tot bij haar, en gaf haar een kruisbeeld dat ze tijdens de hele plechtigheid in handen zal houden, en later haar kamertje zal versieren als blijvend aandenken aan die onvergetelijke dag.

Daarop begon de Plechtige H.Mis, die gezongen werd door het koor der E.E.Zusters.

Op het einde van de Mis ging Yvonne tot op de trappen voor het altaar, waar Z.E.H. Deken en de Directeur van het Instituut hadden plaatsgenomen. Daar heeft ze dan aan de vertegenwoordiger van Zijne Eminentie de Kardinaal, de drie geloften uitgesproken van gehoorzaamheid, zuiverheid en armoede, en de belofte gedaan van de Regel der E.E.Z.Z. Ursulinen stipt na te leven.

Daarop ging Z.E.H. Deken over tot de wijding van het kloosterkleed, waarop Yvonne de kapel verliet om haar blanke bruidskleed te verwisselen voor het zwarte kloosterhabijt.

Getooid met haar nieuw kleed en een brandende kaars in de handen, omringd door vier medezusters, die elk een lantaarn droegen, kwam Yvonne terug tot het altaar, waarop Z.E.H. Deken, omringd door de zusters haar de witte doek omhing, die ze heel de duur van het Noviciaat zal dragen, namelijk twee jaren. Van dat ogenblik af werd ze opgenomen in die grote kloostergemeente der Religieuze Ursulinen.

Onder de naam van SOEUR IMELDA zal zij zich geheel en gans wijden aan de dienst van God.

Soeur Imelda, we zijn fier op U, en gelukkig om de schone roeping en het groot geluk dat u is te beurt gevallen. We vragen U dan ook dat U zeker in Uw gebeden Leest niet zou vergeten, en ook ons niet, uw vriendinnen in de B.J.B., waar we samen zulk een schone vorming en opleiding hebben genoten.

(Mariette Coeckelbergh in De Band nr.10 van 1954)

1954 – 14 februari : De Leestse B.J.B.-meisjes wonnen de eerste prijs in een

            gewestelijk zangtornooi. (DB-1954)

1954 – 16 maart : Filmen over Fatima in de parochiezaal. (DB-1954)

04-03-2012 om 07:27 geschreven door Marcel Van Hoof

Bij de foto’s :

-zuster Annuntiata

-zuster Gonzaga

-zuster Alberica

-zuster Adelwina. Zij stond in voor de keuken, de tuin en het wassen en plassen…

1953 – November : Zuster Annuntiata kwam te Leest in dienst.

              Bij de jongens en meisjes van mijn generatie werd ze de “dikke zuster” genoemd.

              Ze stond in het eerste kleuterklasje en was naar mijn herinnering zeer streng.

              Nog veel strenger was de “lange, smalle zuster”, zuster Gonzaga  van de volgende

              klas. Eén van die twee heeft ooit mijn hoofd onder een koude waterkraan

              gehouden omdat ik “gebabbeld” had…

De zusters Annonciaden (zie ook 1962)

De zusters Annonciaden namen te Leest hun intrek in het nieuwe klooster naast de meisjesschool op 6 januari 1938.

Sinds september 1932 waren reeds  zusters Gonzaga en Wivina van het klooster te Hombeek hier werkzaam in de kleuterklasjes. De meisjesschool telde toen drie leken-onderwijzeressen.

In februari 1933 kwam zuster Alberika aan, in 1937 zuster Virginie die schoolbestuurster werd.      

Bij het “herstructureringsplan” der zusters Annonciaden, werden school en klooster in 1973 overgenomen door de parochie.

De drie laatste zusters : Michelina, Annunciata en Adelwina verlieten Leest om hun splinternieuw rusthuis in Hadschot (Geel) te vervoegen.

“Al die jaren hebben de zusters hun beste krachten gegeven aan de opvoeding van de hun toevertrouwde kinderen. Een paar jaar terug werden nieuwe kleuterklassen gebouwd. Zusters Gonzaaga en Annuntiata wisten deze om te toveren in een waar ‘kinderparadijs’. Wie komt niet onder de indruk van die joviale lach van zuster Alberika ? En aan hoeveel parochiale verwezenlijkingen hebben onze zusters al niet meegewerkt in de serene atmosfeer van hun klooster ? Hoevele Leestenaren zijn er komen aankloppen voor gebeden in alle nood. Zij verdienen onze eerbiedige achting en waardering.”

(De Band-1956)  

1953 – 1 oktober : Grote missie tot 11 oktober. Drieduizen kommuniën werden uitgereikt

            op 10 dagen. (DB-1956)

1953 – Eind 1953 telde Leest 1851 inwoners, waarvan 963 mannen en 888 vrouwen.

03-03-2012 om 11:57 geschreven door Marcel Van Hoof

De twee daaropvolgende jaren serveerde Milac de “Lach-Express” van Johnny Steggerda.. Deze bonte avond bestond in ’67 uit Animal, een “musical comedian”, fantaisiste Sylvia Van Loo, “showman” Rikky Perl, charme-zanger Victor Winne, parodist Marcel, “teenage-zangeres”Dany, drum solist Benny Permentier, parodist Fakir Patat, chinese act Ye Yin Ti en het vermaarde succes orkest The Beatmixers. Een avond vol afwisseling met “humor, muziek, zang,, sketchen, varieté, pret, spelen enz,.” en met de medewerking van de sigaretten St.Michel en Het Nieuwsblad – Sportwereld.

De opkomst dat jaar was minder, omdat het evenement uitzonderlijk op een zondag plaatshad en samenviel met de Mechelse bloemenstoet.

Mogelijk was dat de reden dat men in ’69 overstapte naar een dansavond.

Op zaterdag 27 september werd een eerste Milac-Bal georganiseerd in zaal St-Cecilia in de Dorpsstraat. Dit met toelating van het gemeentebestuur. Aanvang 20 uur, inkomgeld : 40 frank. De muzikale omlijsting werd verzorgd door “The Lords”.

In 1970 en ‘71 werd  zaal Sint-Cecilia opnieuw afgehuurd en tot  2 uur in de ochtend werd in ’71 gedanst op de muzikale tonen van “The Sunbeats”.

De bonte avond ging ook dat jaar door en werd opnieuw verzorgd door het gezelschap van Steggerda. “Mini-Maxi” heette zijn nieuwste show die werd voorafgegaan door

een inleiding van een legeraalmoezenier en een publiekspel van de sigaretten St-Michel.

De reuzentombola met ruime prijzentafel kende een enorm succes.
De sponsors werden in de periodiek uitvoerig  bedankt : Nuytkens (’t Hoekske), Van Hoof (garage), Schoeters (bakker), Piessens (schoenhandel), Feremans (pantoffels), Huyghe (textiel), coiffeuse Paula, Hellemans (bakker), Huybrechts (voedingswaren), Croes (beenhouwer), Walschaerts (textiel), café Telstar, ca         fé Duivenlokaal, W. De Prins (beenhouwer), Gobien (kruidenierswaren), Leemans (Centra-winkel), De Laet (café), ’t Stockske, coiffeuse Celine, Van den Eede (kruidenierswaren), Vloeberghen (café), V. Verschuren (café), E. Van Praet (kruidenierswaren), Atlasbieren, A. Lauwers (maalder), Dr. Van Medegael, De Mayer (Hombeek), Piessens L. (Mechelen), De Monte (Mechelen), Standaard (Brussel en Mechelen), Fort (Itegem), Huyghebaert (Mechelen), Tonny (coiffeur Battel), Kerremans (Heffen), Huyghe M. (Heffen), Candico (Antwerpen) en coiffeuse Vivianne.

In 1972 werd de openingstoespraak gedaan door legeraalmoezenier George Herregods.

Dat jaar werd ter gelegenheid van de “Camouflageweek” een beroep gedaan op het gezelschap “De Klaverkens” dat voor een genoeglijke avond zorgde.

Omdat de opkomst beter kon opteerde het bestuur het jaar nadien opnieuw voor Johnny Steggerda en zijn Festival-Show. Met de Toka’s “Chinese fantasie”, zangeres Ingrid en Little John, de jongste jongleur van België had die voor nieuw bloed gezorgd.

In ’74 besloot men het opnieuw over een andere boeg te gooien en op 11 mei bracht de Mechelse toneelkring “Jong maar Moedig”  “Het gezang van de Lusitaanse Bullebak”, een politiek geëngageerd stuk van de Duitse auteur Peter Weiss in een regie van de bekende acteur Ugo Prinsen. 

Om haar verwende en steeds veeleisender publiek voldoende afwisseling te bezorgen nam het bestuur van Milac het Artistenburo “Atlantis” onder de arm en Leest kreeg in ’75 de “Atlantis-Drive-Inn-Show voorgeschotel.

In 1978 stond opnieuw een filmvoorstelling op het programma : “Jesus Christ Superstar” in technocolor.

Aalmoezenier Herregods heette de talrijke aanwezigen welkom en wees er in zijn toespraak op dat Milac-Leest, van Leest blijft. “De mensen van de Milac organisatie van de grootstad Mechelen, hoe goed ze het ook bedoelen, blijven met hun pollen van onze Milac af.”  Ogenschijnlijk wou Mechelen de Leestse afdeling impalmen.

De aalmoezenier onderstreepte ook het belang van degelijke informatie. De legerdienst was sterk ingekort en de verloven veelvuldig. Er bleven vragen rijzen, o.a. over uitstel en ontslagen van legerdienst. Het doorspelen van die informatie was volgens hem de hoofdbekommernis van Milac geworden en de filmvoorstelling moest ertoe bijdragen om de kas in evenwicht te houden.

De Band riep in ’78 alle Leestse miliciens op om deel te nemen aan de Internationale Militaire Lourdesbedevaart die plaatsvond van 24 tot 31 mei.

Kostprijs voor het treinticket 2^de klas en hotelverblijf : 5.000 frank. De soldaten dienden slechts 3 dagen verlof op te nemen, de rest kregen ze toe.

De bedevaart was speciaal opgevat voor jonge mensen en stond in het teken van de vrede en verbroedering tussen soldaten van verschillende legers.

Deze bedevaart zou nog enkele jaren georganiseerd worden.

Eén van de populairste komische acteurs eind jaren ’70 was Louis De Funès.

Het bestuur van Milac aarzelde niet en bracht op 9 februari 1979 “De avonturen van Rabbi Jacob”naar de parochiezaal. Inkom 50 frank.

Schijnbaar met succes want het jaar nadien stond dezelfde acteur geprogrammeerd samen met Bourvil in “De Snul”.

Op 26 februari 1982 werd in de parochiezaal “Monsieur Jo” vertoond, een komische film alweer met De Funès, inkom 50 frank en dat jaar stond ook een “Hypnoseavond” op het programma.  Bij mijn weten het laatste grote evenement van Milac-Leest.

Het werd alsmaar moeilijker om zalen te vullen, de meeste mensen waren mobiel, in ’t bezit van een eigen wagen en haast iedereen had televisie. Bovendien was er de concurrentie van  andere Leestse verenigingen die niet bij de pakken bleven zitten en zelf dansavonden, kwisavonden of toneelvoorstellingen organiseerden.

Volgens Karel Soors was Luc Beterams de laatste voorzitter van de vereniging.
Nadien bestond het bestuur uit een werkgroep, lang optredend onder de leiding van aalmoezenier Herregods.

Na diens vertrek nam Robert Verbruggen de fakkel over maar de animo was eruit en alles verwaterde om uiteindelijk een stille dood te sterven.

Volgens Wilfried Hellemans verscheen “De Band” voor het laatst in december 1987.

Jos Vanlaerhoven uit Battel heeft nog getracht de Bandlezers te strikken voor zijn “Willen is Kunnen” maar zonder succes.

Milac-Leest heeft voor een prachtige nalatenschap gezorgd via het maandblad “De Band”. Niet alleen als spiegel van de manier van leven in het dorp aan de Zenne gedurende heel de bestaansgeschiedenis van het blad, maar ook met de vele onschatbare historische en andere bijdragen.

                 Marcel E. Van Hoof – Blaasveld 2009.

Foto’s affiches eigendom Eddy Apers.

03-03-2012 om 10:42 geschreven door Marcel Van Hoof

                                  Filmvoorstellingen en Bonte Avonden

De vereniging zorgde ook voor cultuur. Nog niet veel mensen bezaten een televisietoestel in de beginperiode van Milac en de filmvoorstellingen  en Bonte Avonden kenden enorm succes.

Zo bestond de  “Derde Bonte Avond van Milac”  in 1957 (4 februari) uit optredens van de fanfare Arbeid Adelt o.l.v. Jozef Van der Taelen en het gezelschap “Fantasia” met  o.a. de zangeres Nelly Spriet en het Dynamo Orkest van Jean Boeckx..

De toespraak van aalmoezenier Mercelis mocht niet ontbreken.

Datzelfde jaar (14 oktober) was Leest getuige van “De Laatste Brug” een film met Maria Schell. Locatie : de parochiale feestzaal, toegansprijs 15 frank.

De bonte avond van februari 1958 werd opgeluisterd door het cabaretgezelschap “De Poolster” uit Mechelen met zanger-gitarist Ludwig Könner,  droogkomieken “de Sun Spots”, clowns “Flup & Flap”, accordeoniste Simonne Van Roy en conferencier Bert Verelst. Toegang 20 frank.

Datzelfde jaar kon Leest kennismaken met “de verrukkelijke” kleurenfilm “De Familie Trapp”  en met “Sissi”.

In 1959 stond “De Boerenkapel van Leest” o.l.v. Theo Fierens op het programma, samen met de muzikale clown Pieke Puk, de zanger-imitator Lou Bex, het electronisch wonder Jaakske en de 9-jarige accordeonvirtuoos Rene Verholen.

In ’60 kreeg humorist-conferencier Flup Van Marke assistentie van de Leestse verenigingen Landelijke Jeugd en de fanfare Sint-Cecilia en haar gemengd zangkoor.

Datzelfde jaar bracht Rust Roest het “soldatenspel” “De ongelukkigste piot van ’t leger”.

Op 30 oktober 1961 werd “Lenteparade” vertoond, de film werd voorafgegaan door een inleidend woord van de proost van Milac.

Accordeonist Jean Everaert, Carlo Bertels, Flup Van Marken en Prosper en Miel fleurden datzelfde jaar de Bonte Avond op.

Het jaar daarop serveerde Johnny Steggerda Leest zijn nieuwste cabaret-revue “Fantastisch” met medewerrking van “de zangrevelatie van ‘61”Ankie Ritzy, de internationale clowns Vussy & Baba, “België’s fantaisiste nr.1” Sylvia Van Loo, de xylophoon virtuoos Leon Dongenaers, de “papodisten” Ronny & Tonny en het orkest van Bob Poortmans.

Deze show was zo goed onthaald dat Johnny Steggerda in 1963 opnieuw mocht aantreden ditmaal met  de Framatellis, een moderne illusie, met Frank Pola “de jonge zanger-fluiter en jodelaar met z’n wondergitaar”, The Barleys “fantasie in technicolor”,

Lina Carina “de teenager zangrevelatie” en diverse sketchen..

Datzelfde jaar werd Leest vergast op Jo Nell een zangeres bekend van televisie.

In ’64 maakten Theo Van den Bosch en Suzy Marleen hun opwachting, geëscorteerd door de conferencier-animator Bert Joris, “de nieuwe radio en tv-ster” Rik Piers, zangeres Jetty Ost, de internationale muzikale fantaisist Stanny Stijn en het orkest Univers. 

Toen Kees Brug datzelfde jaar met zijn gezelschap optrad was de opkomst enorm, velen moesten met een staanplaats tevreden zijn. Over de fratsen van de kleine komiek Lowieke Staal werd nog maanden nagepraat.

In 1965 bestond het programma uit Dr.Gilberto & Gisela, conferencier Jos Kiebooms, evenwichtsman Julito, wervelwind Andre Belga, de clowns Rossi en Julo, Billy West en als  hoofdact country-zangeres Texas Kitty Prins, die later een eigen radioprogramma op  BRT-2 zou presenteren..

Diezelfde zangeres mocht het jaar nadien terugkomen en werd geassisteerd door Joe de Fietsendief, een komisch acteur, door de wervelwind-jongleur Andre Belga, Julito “evenwicht op de fiets”, Billy West, “cowboy-spelen”, conferencier Jokie Booms en muzikaal begeleid door Jos Termonia. De inkom bedroeg toen 30 frank.

Later werd in “De Band” opgemerkt dat de conferencier te “langdradig” geweest was en dat de verlichting te wensen overliet.

03-03-2012 om 10:36 geschreven door Marcel Van Hoof

 Foto’s

-Georges Herregods naast één van zijn werken.

-Christine De Laet (zuster Melanie). 

Op hetzelfde moment nam verantwoordelijk uitgever Marcel Spoelders, om persoonlijke redenen, ontslag.

In ’78 werd een nieuwe stencilmachine aangekocht, het oude had meer dan 25 jaar dienst gedaan en was tot op de draad versleten.

Het lidgeld voor De Band bedroeg dat jaar 120 frank.

In 1980 was dit opgelopten tot 150 frank. Dat jaar werd er een bijzonder nummer uitgegeven, een Band volledig gewijd aan de Leestse eeuweling Stanne Van Den Broeck.

                                    Zilveren Jubileum

Naar aanleiding van het  25-jarig bestaan van Milac publiceerde De Band in 1978 bevindingen van de mensen van het eerste uur.

Stichter Stany De Decker :

Mijn goede vrienden van Leest, uw secretaris van de bloeiende Milacwerking te Leest vroeg me een korte bijdrage te schrijven, dit ter gelegenheid van het Zilveren Jubileum van Milac-werking Leest en natuurlijk van “De Band”.

Ja, het was in het jaar 1953 als onderpastoor te Leest dat er gestart werd met het maandelijks uitgeven van “De Band”.

De jaren voordien beperkte de Milac-werking Leest zich uitsluitend door jaarlijkse bijeenkomsten van alle kandidaat-soldaten op een voorlichtingsavond.

Hier kwamen dan een drietal sprekers de toekomstige soldaten voorbereiden op hun komende legerdienst. Als dokter was het toen in het algemeen Dr. Stuyck die kwam spreken, op een zeer realistiche manier, zodanig dat het een paar keer voorviel dat die stoere bonken onwel werden, en een appelflauwte kregen of ’t scheelde niet veel.

Als andere sprekers waren er : een aalmoezenier en een militiaan. Die avonden werden druk bijgewoond. Maar een Milac-werking die zich beperkte tot één avond per jaar vonden we wel een mager beestje !

In 1953 waren we dan zover dat we de werking verder gingen uitbreiden, mede onder impuls van Jan De Decker.

Het plan was gerijpt om een maandelijks tijdschrift uit te geven, dat bedoeld werd als een echte band tussen de soldaten en mensen van Leest. Daarom werd als naam gekozen “De Band”.

De bedoeling was ook dat in De Band alles zou inkomen wat zich afspeelde te Leest, in de parochie, in de gemeente, in de verschillende organisaties van de parochie, van sport tot cultuur. De Band zou een tijdschrift worden van en voor alle Leestenaars.

Zo gezegd...zo gedaan. Van in ’t begin een goed voornemen : eenvoudig bescheiden. Maandelijks niet meer dan 20 bladzijden. Maar ja...de hel is geplaveid van goede voornemens...Wij vreesden geen 20 bladzijden vol te krijgen. Elke maand was er kopij te veel ! Zo werden er nummers uitgegeven tot 40 bladzijden ! Zoveel kopij kwam er telkens binnen...Allemaal nieuws van Leest, brieven van soldaten, enz...

Ik herinner me nog goed, die vele gezellige avonden of...nachten dat De Band moest klaarkomen. Mijn kamer van onderpastoor was veel te klein.

We zaten daar dan dikwijls met een 10-tal mannen te werken : Jan De Decker het sorteren van alle teksten en het nazien, een tweetal om de teksten op stencil te zetten, een paar anderen, waaronder Eddy Beterams om tekeningen en opschriften aan te brengen. Emiel Polfliet aan het oude Gestetner-machine om door te draaien, dan alles bijeenrapen, pinnen, klaar maken om op te sturen naar de soldaten, enz...

Mensen, wat werd er dan gewerkt ! Een samenwerkende vennootschap of een lopende band systeem ! Uren aan een stuk, tot na midernacht of soms tot in de vroege morgenuurtjes. Maar...De Band kwam klaar !

De eerste maanden warern er nog maar een 100-tal abonnementen, na een jaar al een 150 en nog een tijdje later kwam De Band bijna in elke Leestse brievenbus met de regelmaat van een klok.

... Ik herinner me nog zeer goed dat onze vriend Jan De Decker aan ’t sakkeren was dat de kopij te laat binnenkwam, of dat hij sommige organisaties moest te voet vallen om toch maar hun tekst binnen te sturen, maar uiteindelijk kwam het toch steeds in orde !

...”

Onderpastoor J. Verbist :

“Van de jaren 61-66 Milac-Leest herinner ik mij dat maandelijks een uitgebreid blad “De Band” verscheen dat toen in zijn geheel uitsluitend door Luc Beterams werd verzorgd.

Met veel nauwgezetheid en zin voor efficiëntie bracht hij maand na maand, jaar in, jaar uit, het blad bij de abonnenten. De soldaten en sympathisanten konden er het wel en wee van de parochie in volgen. Ook toekomstige soldaten werden op de hoogte gehouden van de voortdurende wijzigingen in de wetgeving.

Jaarlijks werd er een Milac-avond gegeven die telkens een enorm succes kende bij de bevolking...”

Pater Clementiaan :

“...Het was rond 20 oktober 1958 dat ik te Leest aankwam als onderpastoor. En U weet het : ik heb er me onmiddellijk thuis gevoeld. En aan iedereen zeg ik het wanneer het te pas kom, bij die goede mensen van Leest ben ik echt gelukkig geweest. Maar ja, schone liedjes duren niet lang. Na twee jaar en half kon ik verhuizen naar St.Niklaas.

...

En dan had ge daar de MILAC, er ging een paar maanden voorbij meen ik, vooraleer ik ook in die beweging als proost werd aangeduid. Alhoewel ik nooit soldaat was geweest en weinig afwist van het soldatenleven heb ik toch getracht met hart en ziel me in te zetten, om iets voor onze jongens in ’t leger te doen. Mijn taak was vooral als priester ’n morele steun te verlenen aan de voorzitter van de Leestse Milac-beweging. En, goede vrienden, dan denk ik hier heel in het bijzonder aan mijn goede vriend Jan De Decker.
Wat heeft die man gewerkt en gezwoegd om het allemaal in elkaar te krijgen en...te houden. Nachten heeft hij gewerkt om te typen en te stencileren, uren van geduld beoefend om de kopij in handen te krijgen want De Band moest klaar zijn tegen een bepaalde datum. Het liep niet altijd van een leien dakje. Maar hij wist dat ik als proost naast hem stond en hij waardeerde dat en...hij zwoegde voort tot hij het in handen gaf van een andere vriend van mij : Luc Beterams.

Ik wist waarvoor hij stond, hij besefte het wellicht nog niet die eerste dagen dat hij er aan begon, en hij mij op de pastorij kwam vragen om alles bij hem thuis te mogen doen.

(Tussen haakjes : een gedeelte van het drukken werd tot nu toe op mijn kamer in de pastorij gedrukt) Ook deze man heeft enorm veel werk verricht en werkt nu nog dag en avonden en wellicht nachten eraan om van De Band iets te maken dat het lezen waard is, zowel voor het thuisfront als voor de jongens in het leger.

Elke keer dat De Band bij mij toekomt in Lokeren, waar ik nu zeven jaar pastoor ben, kijk ik hem onmiddellijk in want hij intresseert me zoals de mensen van Leest me nog allemaal nauw aan het hart liggen...”

Clement De Wilde (pater Clementiaan) werd in 1916 te Laarne geboren. Gedurende de periode 1947-1952 was hij als missionaris werkzaam in China. Nadat hij daar door de vervolging van de kerk uitgedreven was ging hij naar Zaïre waar hij zich achtereenvolgens in Luabo, Kamina en Kanzenze gedurende een vijftal jaren inzette voor de opleiding van de jeugd. In ’58 keerde hij naar ons land terug en kwam terecht in de Leestse parochie als onderpastoor. Van hieruit vertrok hij in 1961 naar de H. Hartparochie te St.Niklaas. Tenslotte werd hij pastoor op de Sint Antoniusparochie in Lokeren, waar hij tegelijkertijd overste was van de Paters-Minderbroeders aan de Luikstraat. Getroffen door een hartinfarct overleed hij op 6 november 1981.

Christine De Laet (Zuster Melanie) vanuit Heverlee :

“...Hartelijk gefeliciteerd met het zilveren jubileum van Milac en het vruchtbaar en schoon werk verricht gedurende 25 jaar !

Geprezen om het ZILVER van DE BAND.

Bedankt om het innig meeleven met lief en leed van allen, om de met gulle humor gekruide artikelen, om al de nuttige informatie en kostelijke illustraties, om het geduldig vorsen in eeuwenoude archieven.”

In ’83 werd Georges Herregods benoemd tot hoofdaalmoezenier van Duitsland. Alhoewel zijn domicile in de Kouter behouden bleef, verbleef hij de meeste tijd van het jaar in Keulen. Georges had het Leestse maandblad  een onschatbare meerwaarde meegegeven, niet alleen met zijn genealogische en heemkundige bijdragen.

De Band dankte hem op haar manier :

“Beste Georges, wij danken u van harte voor uw inzet. Als grote bezieler en motor van De Band hebt u zich gedurende meer dan acht jaar met hart en ziel ingezet voor ons dorpsblad. Duizenden tekeningen van uw hand brachten een persoonlijk cachet aan de Band. De vele bandwerkavonden in een geest van samenwerken hebben van de Band een fijn verzorgd en veel gelezen blaadje gemaakt. Wij zijn daar fier op.

De goede samenwerking heeft veel mensen dichter bij elkaar gebracht.

De ontelbare keramieken die we hebben zien groeien en die je overal tegenkomt zijn als zoveel geesteskinderen waarbij men even ernstig wordt of moet lachen. Ze geven een blijk van uw mensenkennis en kunstzin.

Georges, wij kijken uit naar uw Keulse brieven en als het kan, willen we blijven hopen op uw medewerking.”

Aan hem werd ook nog een stukje poëzie toevertrouwd :

“De Heiland had U lang bewaard,

om zonneschijn te brengen

of mensen bij elkaar te brengen.

Nu gaat ge weer te naaste bij

de sporen van ons Heer.

De bloesems door U opgespaard

zullen bloeien, telkens weer.

Al gaat ge Georges tot ieders spijt,

de vrienden van “de Band” geraakt ge nimmer kwijt.”

Het wegvallen van George Herregods werd dat jaar op de redactie opgevangen door de nieuwkomers Luc Verelst en Karel Duysburg.

Robert Verbruggen en Karel Soors waren de coördinators.

03-03-2012 om 10:22 geschreven door Marcel Van Hoof

Bijvoegsels onderaan :

-Georges Herregods

-pittoresk werk van Georges.
-peter Clementiaan.

-Luc Beterams.

In ’60 werd Leopold Bas, na het ontslag van Jan De Decker, voorzitter en verantwoordelijk uitgever, dit tot zijn beroepshalve verhuis naar Buggenhout. 

Pater Clementiaan (Clement De Wilde) was proost, Cyriel Verbruggen secretaris-schatbewaarder en bestond het bestuur verder uit de leden Lucien Beterams, Louis Ceulemans, Alfons De Smet, Frans Selleslagh, Louis Solie, Richard Van Praet, Frans Verbruggen, Jozef Vloeberghen en Louis Vloebergh.

In ’61  en dit tot  1964 werd de nieuwe onderpastoor J.Verbist proost.

In ’66 deed Milac een oproep aan de Leestse missionarissen op de vremde om af en toe wat nieuws te mogen ontvangen.

Van dan af  publiceerde het maandblad ontelbare brieven van overzee.

Jeanne De Boeck (zuster Juanita) vanuit Concepcion in Chili, Melanie De Wit (zuster Dominica), Rene De Laet en Marieke Verbruggen vanuit Zaïre. Christine De Laet...

In 1970 vonden we Eddy De Smet als voorzitter terug en vestigde Georges Herregods zich te Leest.

Het blad kreeg een heel ander aangezicht toen hij zich met de redactie begon te bemoeien.

Naast aalmoezenier was hij ook een begenadigd en veelzijdig kunstenaar : keramist, schilder, tekenaar en auteur.

Een vlugge gedachte en een paar rake lijnen met zijn vlotte hand volstonden om de sierlijkste pittoreske tekeningetjes op papier te toveren en De Band zou nooit meer dezelfde zijn.

Had Jan De Decker zich al voorzichtig gewaagd aan geschiedkundige bijdragen over de gemeente, de aalmoezenier nam het hele kerkarchief onder de loep.

Zijn historische bijdragen werden door iedereen gesmaakt : stambomen van de oudste Leestse families, de historiek van de eeuwenoude herendoeningen, van de kerk, van de pastorij, de kapellekens...

Op 1 juli 1975 overleed te Berchem medestichter en stuwende kracht van Milac en De Band Jan De Decker. Jan was amper 43 jaar. Hij werd  te Leest geboren op 27 februari 1932. Jan stond ook aan de wieg van de jongenschiro in Leest, in 1948.

In 1960 had hij zijn ontslag ingediend als voorzitter van Milac en De Band. Hij  kon deze functies niet langer cumuleren met zijn beroep als verantwoordelijke op het bureel van de Kristelijke Bedienden Centrale te Antwerpen.

Na de fusie met Mechelen in ’77 vreesde men in Leest om opgeslorpt te worden door de stad en in ’79 gaf de redactie aan dat De Band “gestart als soldatenblad,  principieel een soldatenblad zou blijven, maar omdat na de fusie met Mechelen het gevaar bestond de eigenheid te verliezen zou het blad een tweede taak op zich nemen. Niet enkel een band vormen tussen de miliciens en hun thuis maar ook een band tussen haar lezers en hun heimat “ons Leest”.

Er werd de lezers verzocht om intressante, originele en liefst streekgebonden verhalen en die kwamen er ook..

Anselms Jedrie (Jacob Albert Huysmans) puurde uit zijn machtige geheugen en schreef de prachtigste proza neer. De “Sussen “en de “Blekken” kwamen weer tot leven en zijn herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog spraken tot de verbeelding.

Ook Frans “Susse”  Teughels liet zich niet onbetuigd en toonde het tijdsbeeld van het interbellum, de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende periode.

De poëzie van Kamiel De Wit kleurde De Band en Guido Hellemans zorgde voor literaire bijdragen : Guido Gezelle, Rodenbach, Timmermans, Elsschot, allemaal kwamen ze aan de beurt.

Er verscheen een “hoekje van de tuinman”, verzorgd door Toon Lamberts en Karel Soors leverde menig belangwekkend intervieuw af en stond in voor vele natuurbijdragen.

Gelegenheidsauteurs waren ook o.a. Marcel Van Hoof, Wilfried Hellemans, Stan Huysmans, Katelijne Duysburgh, H.Labio, Georges Veiller....

Vevoc, Chiro, SK en VV-Leest, Voetspoor, Het Rijke Nest, NSB-Leest, Davidsfonds, KVLV, KLJ, Rust Roest, KWB, Boerengilde, KVG Zennevallei, dansgroep Korneel, Leefmilieu Leest, de Landelijke Rijvereniging, de gepensioneerden...leverden hun eigen bijdragen en ook de rubriek Burgerlijke Stand mocht niet ontbreken.

Jarenlang zou Luc Beterams het secretariswerk van Milac en ook de redactie van De Band op zich nemen tot hij in 1978 wegens gezondheidsproblemen ontslag nam.

Luc werd meteen de eerste en enige Ere-Voorzitter.  

03-03-2012 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

bezoek aan de Belgische kazernes in Duitsland.

Van l. naar r. : Jan De Decker, Sophie De Schoenmaecker, Jang Mees (schoonouders van Vic Van Hoof), onderaan Marcel Van Hoof.

Onder de titel “Zij trokken een spoor”  liet de redactie dat eerste jubileum ook enkele oud-onderpastoors aan het woord.

Ex-proost Stany De Decker :

“...Regelmatig ontvang ik hier nog DE BAND, en ik moet zeggen, ik ben steeds nieuwsgierig...zo gauw die binnenkomt moet alle werk maar een beetje wachten, de gazet wordt opzij geschoven en D.B. doorbladerd. Zo kan ik nog echt meeleven met mijn vroegere parochie. Al die namen die men leest, zijn er nog allemaal die zoveel zeggen ; al die verslagen die men leest getuigen van die echt goede geest die er te Leest heerst.

Bij de aankondiging van het JUBILEUMNUMMER heb ik nog eens een groot pak bovengehaald : al de nummers van De Band van nummer één af, en ik zeg : het is een groot pak. Als men nu dat eerste nummer beziet, wel, het is om compassie mee te

hebben : zo dun, zo schamel, zo primitief, zo’n artistieke tekeningen en een stijve soldaat die met een stuk geweer met een scheve-schele loop de wacht houdt bij een invallensgereed huis... En nochtans, toen dit eerste nummertje geboren was, waren we fier : HET WAS ER ! We konden nu verder bouwen. En dat verder bouwen heeft voortgeduurd, en het is er steeds op vooruitgegaan. De Milac-werking van Leest kreeg vaste vormen, meer en meer personen werden eraan geïntresseerd. En zo kwam het tot een grote ploeg medewerkers.
De medewerkers van voor een paar jaar, kunnen zeker getuigen dat we zo bij volle activiteit graag eens een foto zouden genomen hebben van mijn kamer ! Het was een warboel in de hoogste graad, maar er werd gewerkt en gezwoegd om tijdig een nummer klaar te krijgen. Aan mijn bureel zat er één de stencils te typen, aan de andere kant waren er een paar bezig te illustreren : hier een opschrift, daar een tekening. Aan de drukmachine werd er aan een geweldig tempo de ene stencil na de andere doorgedraaid. Het was van “draaien altijd maar draaien”, maar ook van “zweten altijd maar zweten”. Er zijn avonden geweest dat we er zo maar een 12.000 bladen papier doordraaiden : een speciaal Paas- of Kerstnummer ging tot 40 blz, en werd gedrukt op 300 exemplaren !

Maakt de vermenigvuldiging en ge zijt er ! En aan mijn tafel zaten intussen een paar medewerkers ijverig de adressen van de abonnenten op de eerste bladzijde te schrijven, of likten hun tong droog aan de adresbandjes.

Eens het typen gedaan, alsook het tekenen en illustreren, adresseren en tourneren, begon het werk van het samenbundelen. En dat ging aan de lopende band ! Een drie tot vier man koersten de tafel rond, waarop al de bladen schoon in hoopjes bijeen lagen.

Al lopens werd er van elke hoop een blad geritst en al die bladen kwamen samen bij iemand die ze gelijk legde, een volgende sloeg er haakjes in en de stapel “Banden” groeide gestadig. Dat werk gedaan werden ze gesorteerd per straat en de volgende dag meegesleurd naar de Meisjesschool waar onze flinke helpsters steeds zo goed hun best gedaan hebben om die maandelijks rond te doen, nieuwe abonnenten te winnen, geld te ontvangen, enz.. De Eerwaarde Zusters hebben er dikwijls veel last mee gehad...

De grote hoop “Banden” was nu weg, maar nu dienden er nog pakjes gemaakt voor de soldaten, de zusters en paters in de Missie en voor al de lezers buiten Leest.

Hiermee kon ik dan de volgende dag naar de post geladen als een muilezel (meer muil dan ezel...) 

...”

In 1956 zag het Milac-comité er als volgt uit :

Proost : onderpastoor Leo De Schutter, voorzitter en hoofdopsteller van De Band : Jan De            Decker. Leden : Fons De Smet, Fons Polfliet, Louis Polfliet, Frans Selleslagh,

Voor de KWB : Louis Solie en Richard Van Praet.

Voor B.J.B. : Juul De Smet en Frans Verbruggen en voor de Chiro : Emiel Polfliet.

Twee jaar later kreeg het versterking van Alfons Geerts, Gaston Keulemans, Cyriel Verbruggen, Louis Vloebergh en Victor Van Hoof.

In 1957 ontvingen de Leestse miliciens met Kerstmis elk een pakket van Milac Leest, bestaande uit : “De Witte” en “Jeugd” van Ernest Claes, series kerst- en nieuwjaarskaarten, humoristische en artiestieke kaarten, sluitzegels, een bloc briefpapier en 100 omslagen, een foto-album, een wandplaat voor kamerversiering en een pak tijdschriften.

Het jaar nadien kregen de in Duitsland gelegerde Leestse miliciens eigenhandig hun geschenken overhandigd van Jan De Decker. (zie foto)

Samen met garde Victor Van Hoof, diens schoonouders en zoon Marcel, werd kazerne na kazerne bezocht.

03-03-2012 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

In augustus 1957 werd het vijfstigste nummer van “De Band” uitgegeven. Van die gelegenheid maakte de redactie gebruik om een speciale oproep te lanceren aan alle Leestse handelaars en “neringdoeners” om dit jubileumnummer te voorzien van reclame. Alle huizen van Leest kregen  toen het maandblad in hun bus gestopt.

“Indien de Leestse handelaars en neringdoeners deze maal met hun reclame zouden achterwege blijven, zullen wij ons moeten wenden tot winkels UIT HET OMLIGGENDE”.

U zelf zult er over beslisen welke weg wij zullen moeten kiezen ! Dergelijke plaatselijke publiciteit kan niet zonder vruchten blijven voor u !!!!!”

Aldus de oproep...

Milac had het in de beginperiode schijnbaar niet makkelijk om au sérieux genomen te worden bij de Leestse bevolking.

In hetzelfde jubileumnummer plaatste Jan De Decker toen volgende kanttekeningen in zijn periodiek :

“Wij hoeven zeker niet te zeggen dat én onze soldatendienst én de uitgave van ons maandblad vijf lange jaren vele moeilijkheden hebben meegebracht :

geldnood, tegenkantingen, onbegrip, onverschilligheid (vooral van die mensen

die door hun ambt of functie de eersten zouden moeten zijn om ons werk te steunen en aan te moedigen...), gebrek aan medewerking, afbrekende kritiek,  kwaadwilligheid en zo meer...

Spijts dit alles, hebben wij kunnen volhouden en al die uren, uren en uren die ons werk heeft gekost, hebben wij niet gewogen noch geteld.

Hetgeen wij hebben gedaan én door ons MILAC-werk én door ons blad, gebeurde steeds met de betrachting : goed te doen. Mogelijk zijn we er niet altijd in geslaagd.

Wij betuigen onze erkentelijke dank aan al degenen die, onder welke vorm ook, ons werk hebben helpen in stand houden en uitbreiding te doen nemen. Dank aan de vele sympathisanten van MILAC die zo massaal onze bonte  avonden hebben bijgewoond.

Dank aan al die soldaten die ons regelmatig geschreven hebben, vaak ook       persoonlijke brieven waarin zij openhartig hun moeilijkheden bloot legden en

waarin de schrijnende behoefte merkbaar was aan een zacht gebaar en een warm

 woord. De meesten in deze categorie hebben wij kunnen helpen door onmiddellijk

 contact te nemen met officieren, aalmoezeniers en hooggeplaatste personen.

Wij laten aan anderen over om te zeggen wat die vijf jaar MILAC voor een honderd soldaten hebben betekend.

Wij hebben bijna voortdurend onze soldaten met kleine attenties bedacht, hen er aan herinnerd dat er nog iemand aan hen dacht, dat het thuisfront hen niet vergeet.

Het weze ons hier toegelaten, er –met pijn in het hart- op te wijzen dat 8 op de 10  jongens, na hun militaire dienst ons blijkbaar niet meer kennen of misschien nooit gekend hebben, ook al hebben ze vroeger wel geschreven “ik zal niet vergeten wat ge voor mij hebt gedaan...” Acht op de tien lopen ons na hun soldatentijd “stoemmelings” voorbij, een paar zeggen (mompelen) nog “iets”, anderen zeggen helemaal geen bakkes meer.

Merci mannen...

Sommige soldaten laten GEDURENDE MAANDEN GEEN SIKKEPIT  van zich horen.
Het is gebeurd dat dergelijke “zware gevallen” dan nog op de koop toe, achter onze rug (natuurlijk...), babbelen :  “ik krijg van de Milac niets meer, nu kunnen ze ook ontploffen”, zonder er bij te voegen dat ze nog niet eens hun nieuw adres hadden laten weten.

Wij halen deze treurige feiten hier aan om U een beeld te geven van de omstandigheden waarin wij vaak moeten werken (en volhouden...).

Nog dit : een paar bewegingen en bonden geven nog de indruk dat MILAC ten slotte maar een “boekske” (sic...) is of “iets” dat niet veel te betekenen heeft. Wij hebben het inderdaad beleefd dat leden uit parochiale organisaties zich lieten ontvallen : “wat hebben wij toch met die Milac te maken”...

Vergeten wij niet dat de nationale MILAC de soldatendienst is van het JEUGDVERBOND VOOR KATHOLIEKE ACTIE en als dusdanig door het Belgisch Episcopaat werd herkend, elf jaar geleden.”

Jan zou in zijn maandblad nog vaak van leer trekken tegen alles en iedereen wanneer hij of zijn vereniging tekortgedaan werd.

Hij was ook een fel verdediger van morele waarden. Zo publiceerde hij in het kerstnummer van ’56 volgend markant artikel onder de titel “Einde legerdienst”.

“Einde januari zullen volgende soldaten afzwaaien : Theo Fierens (gekazerneerd te Neheim bij de Artillerie), Maurice Huysmans (Siegen-Infanterie), Antoine Lauwens

(Mechelen-Transmissie) , Hendrik Moons (Brasschaat-Artillerie), Hubert Selleslagh

(Brasschaat-Artillerie), Louis Keulemans(Aken-Artillerie), Henri Somers (Ossendorf-Artillerie).

Wij wensen hen nog veel plezier de laatste dagen van hun legerdienst en hopen dat zij plezant maar deftig zullen AFZWAAIEN en zij niet zullen aanlanden thuis : bezopen....

Het is werkelijk treurig om zien hoe sommige soldaten afzwaaien...

De sjerp om de hals, de pots in de nek, de kittbag na zich sleurend en hees brullend het “en we zijn d’er van de klas...” Triestig wanneer men hen gedurende de reis over hun braspartijen hoort vertellen... Triestig wanneer men hen van de ene naar de andere café ziet waggelen...Triestig wanneer men sommigen stomdronken langs de straat vindt...

Triestig wanneer men bij het afzwaaien van een ongeluk hoort...

Triestig wanneer soldaten de laatste dag, de dag van hun afzwaaien, stommiteiten doen, dingen die ze gedurende hun legerdienst nooit hebben gedaan...

Triestig voor de vader, de moeder, de verloofde...

“Iedereen doet het”. –“Een mens zwaait maar eens af en ’s anderendaags begint een nieuw leven !”

Ja, ’s anderendaags begint een nieuw leven voor Jan Klaassen, die zonder werk zit en moet gaan stempelen. Had hij maar de 1.500 frank de laatste acht dagen van zijn troep niet verdronken...

’s Anderendaags begint een nieuw leven voor Piet Pieters, die nog in een nachtkroeg is aangeland op de vooravond van zijn afzwaaien en stommiteiten heeft uitgestoken...

Was hij ook maar de laatste avond trouw gebleven aan zijn meisje...

’s Anderendaags begint een nieuw leven voor iedere afgezwaaide, een leven van “burger” en enkele maanden nadien zien zij vol afkeer neer op de soldaten die zo smerig afzwaaien.
WIJ VRAGEN GEEN LIJKDIENST : wij zijn de eersten die zeggen dat er moet gefeest worden wanneer een jongen met zijn legerdienst gedaan heeft. Feest moet er zijn maar geen BRASPARTIJ.

OUDERS, helpt hen plezier maken, niet onderweg, niet in cafés, maar THUIS.

Op de dag van afzwaaien moet het een feest zijn van de “blijde thuiskomst”.

SOLDATEN, gij hebt in houding gestaan, gedefileerd, gemarsjeerd voor hogere en lagere officieren. Gij waart fier toen zij u een blik van waardering gunden. Méér dan alle officieren is UW MOEDER. Komt niet thuis met een ferm stuk in uw botten en met bezopen ogen, maar komt naar huis : fier, rein en blij en gaat dan nog eens in houding staan voor uw moeder en kijkt haar in de ogen. Meer dan een blijk van waardering zal zij u gunnen, zij zal u aankijken met liefde en al haar zorgen zullen vergeten zijn, daar zij weet dat gij teruggekomen zijt, fier, rein en blij, beter dan toen gij ging.

En toont uw militair zakboekje aan vader. Hij zal fier zijn als hij kan zien dat gij een goed soldaat zijt geweest.

       Uw vriend Jan.”

Bijvoegsels:

-Zo zag het schutblad van De Band er toen uit.

-Het 50^ste nummer.

-Jan De Decker

02-03-2012 om 16:07 geschreven door Marcel Van Hoof