1960 Zaterdag 6
februari : Huwelijk Alfons Polspoel-Lisette Fierens
De
Heer en Mevrouw Jan Fierens-Christiaens en de Heer en Mevrouw Frans
Polspoel-Maes, hebben de eer u het huwelijk aan te kondigen van hun
dochter
Lisette...en hun zoon Alfons...
De
huwelijksinzegening gevolgd van de plechtige Heilige Mis, zal plaats hebben
op
zaterdag 6 februari 1960 te 10 uur, in de parochiekerk van de H. Niklaas te
Leest.
Adres ouders bruid : Winkelstraat 17 Leest.
Adres ouders bruidegom : Vinkstraat
3 Leest.
Gelegenheidsadres: Winkelstraat 16
Leest.
Fons Polspoel werd te Leest geboren op 14 november
1934 en hij overleed te
Mechelen op 21 november 2000.
Lieve
liefste, ik dank je voor de schitterende jaren die ik samen met jou
mocht
beleven. Je vrouw
Ooit
zei een man me : Gij zijt zeker een dochter van Fons van Zillekes ?!
Ik
antwoordde verwonderd : Ja, hoe weet gij dat ? en de man zei :
dat
spreekt voor zich ! Een mooier compliment heb ik zelden gekregen
Hilde.
1960 14 februari :
Algemene vergadering van de Parochiale Vrouwengilde
met voordracht over Water, vriend en
vijand, dit voor 135 aanwezigen.
De winnaressen van de
Lourdesbedevaart waren Rosalie Simons-Hellemans
uit de Mechelbaan en Victorina
Lamberts-Verlinden uit Rennekouter.
Deze dames vertegenwoordigden de
gilde en al haar leden op de bedevaart die
plaatsvond van 10 tot 17 mei 1960.
1960 15 februari :
Voordracht Boerengilde
Bij Apers aan de brug gaf de
Boerengilde een voordracht met als thema
Slateelt.
1960 15 februari :
Bijeenkomst ijveraars mannenbond H. Hart in de pastorij.
1960 16 februari :
Kaartavond in het parochiehuis.
1960 19 februari :
Deze dag werden de echtelingen De
Croes-Van den Heuvel zwaar
beproefd. In een tijdspanne van vijf uur overleed enerzijds de vader en
anderzijds
de
schoonmoederuit dit huisgezin.
1960 21 februari :
Dansavond St Cecilia.
1960 Van 22 tot 25
februari : Retraite te Antwerpen Parochiale Vrouwengilde
Predikant : E.P. Verfaille.
1960 23 februari :
Spreekbeurt Pater De Laet
Op initiatief van de BWB hield
pater De Laet een spreekbeurt over zijn
belevenissen in Kongo.
1960 23 februari :
Kookdemonstratie
Een kookdemonstratie werd gehouden door de electriciteitsmaatschappij.
Het
ging over het klaarmaken van o.m. taarten bij middel van de electrische
cuisiniere Deze demonstratie ging door in Ons Parochiehuis.
1960 Zondag 6
maart : Afscheidsfeest van pater De Laet met filmavond
Een overweldigend succes : het
parochiehuis was tot de laatste stoel bezet.
Om 19 uur werd de driedelige film
Tokende vertoond, een prent waarin het
verloop van een missieleven werd
behandeld.
De opleiding tot missionaris of
missiezuster kwam aan bod, hun wijding,
hun vertrek en afscheid en de
aankomst in het missiegebied.
De moeizame tocht naar hun
bestemming door wouden en moerassen en
hun eigenlijke taak aldaar : zieken
verzorgen, onderwijs geven, missiewerk...
Pater De Laet dankte in zijn
humoristische stijl alle aanwezigen en gaf het
startschotvoor te tombola.
De hoofdprijs, een originele Afrikaanse
speer, werd tot ieders genoegen in de
wacht gesleept door pater
Clementiaan.
Tot slot sprak Miel Polfliet een
dankwoord uit in naam van de parochiale
organisaties en deed een oproep om
de missies te blijven steunen.
René De Laet
René werd in de
Tiendeschuurstraat geboren als achtste kind van elf van de latere burgemeester
Victor en van Julia Meuldermans. Tot en met het vijf leerjaar liep hij school
in de jongensschool te Leest daarna volgde hij nog twee jaar les aan het
Mechelse college. Zijn verdere humaniorajaren was hij intern aan het
kleinseminarie te Hoogstraten, waar ook zijn vader op school was geweest. Dan
trad hij in bij de Missionarissen van Afrika, de Witte Paters (1943). Dit
betekende: tweejaar filosofie, een jaar noviciaat en nog
vier jaar theologie respectievelijk te Boechout, Varsenare en Heverlee. Op 8
april 1950 werd hij priester gewijd. Zijn eremis deed hij te Leest op 16 april.
Meer dan een halve
eeuw was hij missionaris in Afrika (Belgisch Congo, later : Zaïre en momenteel
: Demokratische Republiek Congo). Steeds in de Noord-Oost provincie met een
ondergrond vol rijkdommen, mee de basis van de voortdurende spanningen en
oorlogen.
René vertrok naaar
de missie in Bunia. Hij werd er benoemd op de aumonerie in Kilomines (waar
ook de hoofdzetel van de goudmijnontginning van Kilo-Moto was). Hij leerde er
Swahili, de taal in oostelijk Kongo en werd er professeur en commerce aan de
middelbare school voor het administratief personeel. Later (tot 1970) woonde en
werkte hij als onderpastoor, daarop als pastoor in Badiya, veertig km
westwaarts van Bunia en leerde daartoe Kibira, de plaatselijke taal.
Precies in die periode
begonnen in Kongo, na de onafhankelijkheidsverklaring, de eerste politieke
moeilijkheden(juli 1960). Maar ze waren
een lachertje in vergelijking met de bezetting en de terreur door de rebellenbeweging
Simba (van 1/9 tot 1/12/1964).
Hij kreeg nieuwe
posten : eerst onderpastoor aan de kathedraal van Bunia (1970 tot 72) en dan
acht jaar in Geti (tot 1980), zestig km bezuiden Bunia en bij de grens tussen
(toen) Zaïre en Oeganda.
Na een verlof in
Leest (1978) realiseerde René in Geti het Centre des Jeunes met o.a. een
bibliotheek. Zijn missiegebied was wel uitgestrekt : ongeveer honderdtwintig km
van noord naar zuid en een veertig km van oost naar west met tezamen een
honderdtal schoolkapellen.
En opnieuw verhuizen : terug voor zes jaar (van 1981 tot 1987) naar het
vroegere Kilomines, nu Bambu. Een paar keer (1981 en 1986) was hij op verlof in
Leest. Maar intussen had pater René, na vierendertig jaar verblijf in Kongo,
voor het eerst moeraskoorts of malaria gekregen (1984). En in Bambu werd zijn parochie
overgenomen door drie inlandse priesters (1987). Zo verhuisde hij naar het hem
bekende Badiya. Daar kreeg hij een tweede, zware malariacrisis (1990).
Het jaar nadien was
er feest : een zesendertig m lange brug der vriendschap, een Baileybrug over
de Shari een rivier op drie km van de missiepost werd er ingehuldigd.
Dankzij de hulp van heel veel mensen uit o.a. Heist a/zee (waar een confrater
woonde), uit Leest en van elders kon het materiaal ervoor (in België) worden
aangekocht en de brug aangelegd.
Omwille van een
oogkwaal was hij (1993) in België. En al kreeg René drie jaar later een nieuwe
benoeming in Geti, na amper drie maanden stond hij hier terug, nu omwille van
de rebellenbeweging van Kabila, die ageerde tegen de dictatuurvan Mobutu
(1996).
Met een Canadees en
een Nigeriaan, confraters, ontsnapte hij te voet door het moerasgebied van de
Semliki, een grensstroom tussen Kongo en Oeganda. Maar het volgende jaar (1997)
was hij weer in Geti.
Tijdens zijn eerste
verlof erna werd hij op Pinksteren (2000) in Leest gevierd voor zijn gouden
priesterjubileum. En daarna vertrok hij opnieuw : bestemming Geti.
Bij een overval op
de missie werd hij er (begin 2001) bijna doodgeschoten. Dronken, gedrogeerde gewapende
mannen eisten de missieauto op. De pater hield er een oorletsel aan over : zijn
gehoorvlies bleek gescheurd en werd in België geopereerd. Toch vertrok hij nog
maar eens (september 2001). En al zou zijn parochie in Geti (2002) doorgegeven
worden aan inlandse priesters, geen enkele plek was nog veilig en noodgedwongen
moest René terugkomen naar ons land (mei 2002). Tijdelijk verbleef hij bij zijn
zus in Battel. Tot hij (in januari 2003) opnieuw dit keer voor het laatst naar
Zaïre ging.
De onlusten in Bunia
en ruime omgeving duurden echter voort en (in mei 2003) diende hij definitief
terug te komen na meer dan een halve eeuw missiewerk !
Thans verblijft hij
te Antwerpen op de Prokuur der Missionarissen van Afrika.
Ook dit mag vermeld
: bij haar honderdste verjaardag vergat Stefanie Van Steenwinkel (°1905) haar
overbuur in de Tiendeschuurstraat niet. In plaats van aan haar geschenken en
bloemen te geven, vroeg ze te storten op een rekeningnummer voor de missie van
Badiya, waar René vijfentwintig jaar gewerkt had ! Zo kon ze hem 1.157,5 euro
schenken !
(Wilfried Hellemans
: De Sint-Niklaasparochie in Leest)
Fotos:
-Huwelijksfoto van Alfons Polspoel en Lisette Fierens.
-René De Laet, tijdens één van zijn vele afreizen.
1959 4 november :
Hombeek de echtelingen Viktor en Marie Van Den Brande
Daelemans, Brede Driesstraat 6,
vierden hun gouden bruiloft.
Viktor, geboren te Leest op 7 januari 1888 en oud-strijder
1914-18 heeft altijd
gewerkt bij de NMBS als
wisselwachter te Muizen. Deze dienst nam hij 32 jaar
waar. (KH)
1959 woensdag 19
november : Gezellig samenzijn KWB
Louis Solie :
Ons gezellig samenzijn met 85 aanwezigen, werd
geopend met het arbeidersgebed, voorgeboden door de wijkmeestersploeg. In zijn
openingswoord dankte voorzitter Richard Van Praet voor de opkomst en
onderlijnde dat het ook mogelijk zou moeten zijn voor evenveel leden de andere
bijeenkomsten bij te wonen.
Na de lekkere soep deed de clown Luppe Kasoe zijn
eerste optreden dat zeer in de smaak viel. Na de volledige maaltijd nam
verondsvoorzitter Jan Goovaerts het woord. Spreker gaf een overzicht van de
plaatselijke werking in de afgelopen jaren en legde er de nadruk op dat de
leden hun wensen en verlangens zouden bekend maken aan het bestuur. Hierna werd
de stemming opgedreven door Luppe Kasoe en door talrijke liederen die samen
werden gezongen. Felix Pofliet won de quiz samen met Louis Keulemans.
Amuseerden het gezelschap : Jozef Meuris, Emiel
Silverans, Felix Polfliet en Juul Geens. Intussen werden de bierglazen gevuld
en geledigd, weer gevuld en opnieuw geledigd
Namens het bestuur dankte gewestleider Emiel Polfliet
onze proost die verplaatst werd. In zijn wederwoord vroeg onze proost dat er te
Leest meer samenwerking zou tot stand komen tussen de verschillende
organisaties. Spreker zal onze parochie niet vergeten om de vriendelijkheid en
de genegenheid van gans de bevolking.
Met het gebed en de avondzegen werd dit samenzijn
besloten.
(DB,nr.12,1959)
1959 Dinsdag 24
november : Studiekring KWB over de Grondbelastingen
Gegeven door de nieuwe
verantwoordelijke van de studiekringen Jan Casteels.
1959 25 december :
Toneelavond B.J.B.-meisjes.
Op kerstdag hielden de BJB-meisjes
hun jaarlijkse toneelavond.
Op het programma : zang, reidansen,
ritmische oefeningen en het toneelspel
Het Blanke Negermeisje naar de
roman van C.R. Sumner, voor damestoneel
bewerkt door F.J. Rostink.
De rollen waren in handen van Paula
Bradt, Mariette De Prins, Emilia
Verbruggen, Roza Somers, Florentine
Muysoms, Jeannine Van de Poel, Maria
Emmeregs, Jeanne Beullens en Maria
Vloeberghen.
De regie was in handen van Jozef
Coeckelbergh.
1959 Op 31
december telde Leest 1842 inwoners.
1959 In 59 kreeg
de fanfare St.-Cecilia met twee voorzitters af te rekenen.
Frans De Prins volgde zijn vader
Pieter op als fanfarevoorzitter en daarnaast
nam hij ook het landbouwbedrijf, de
Rendelbeekhoeve, over.
Hij werd te Leest geboren op 24
december 1922.
Frans was muzikant en ook schepen te Leest
van 1959 tot 1964.
Omwille van interne
meningsverschillen verliet hij de fanfare in november en
samen met hem stapte een vrij groot
aantal muzikanten en ereleden op,
vooral mensen uit de buurt van de
Kleine Heide.
Hij werd opgevolgd door Leopold
Pol Piessens.
Pol van den Blokmaker was te
Leest geboren op 28 maart 1916 en overleed
te Mechelen op 14 juni 1980.
Voor 40 was hij slagwerker in de
fanfare. Vanaf 1945 werd hij bestuurslid en
In 1959 was hij een korte tijd
ondervoorzitter om dus datzelfde jaar voorzitter
1959 Op zondag 14 juni ging in Ons Parochiehuis een vergadering door
voor de
moeders van de
Chirojongens. Een 20-tal moeders waren aanwezig.
Leider Louis Vloebergh
handelde over de rol van de moeder in betrekking tot
het aanstaande bivak
waaraan een 60-tal jongens zouden deelnemen.
Dit ging door van 16 tot
26 juli te Lichtaart.
1959 2 juli : In het Belgisch Staatsblad van 2 juli verschenen drie KBs
van 16/5/59
waarbij de Leestenaar Jan
De Decker als vertegenwoordiger van de werknemers
werd benoemd in de
volgende Nationale Paritaire Kommissies van het Ministerie
van Arbeid :
Zelfstandige Kleinhandel,
Maatschappijen voor Hypothekaire Leningen,
Sparen en Kapitalisatie
en Onafhankelijke Cokesfabrieken en Ondernemingen
voor Synthetische
Producten.
Jan De Decker was reeds
benoemd in het Nationaal Paritair komité voor de
Wisselagenten.
1959 Op zondag 5 juli vierde de Parochiale Vrouwenbond van Leest het
35-jarig
bestaan van de afdeling.
1959 12 juli : Groot gewestelijk ruitertornooi van de B.J.B. in de
Bist en op de
weide van F. Muysoms.
Leestenaar Frans
Verbruggen klasseerde zich vierde in het stoelrijden.
1959 16 juli : Melanie De Wit (Zuster Dominika) opnieuw naar de missies
vertrokken.
De omhaling die zij deed
in de kerk bedroeg 5.241 fr.
Melanie De Wit
Werd geboren te Leest op 11 december 1910. Op 5-jarige leeftijd verloor ze
haar moeder en op haar twaalfde was ze volledig wees. Ze stamde uit een gezin
van zes kinderen. Te Leest volgde ze de lagere school en ging nadien naar de
Zustersschool te Kapelle-op-den-Bos.
Ze was lid van de Eucharistische Kruistochtgroep en van de B.J.B.-meisjes
waar ze zich elk jaar liet opmerken op de toneelvoorstelling met tweede
kerstdag.
Reeds heel jong voelde ze zich aangetrokken tot het kloosterleven maar haar
verantwoordelijkheid voor haar oude grootmoeder, het mensje werd 92, hield haar
thuis.
Pas toen ze twintig was kon ze intreden bij de Dochters van O.L.Vrouw van
het H. Hart te Buggenhout. Ze deed er haar professie als zuster Maria Dominica.
Ze werkte de eerste vijf jaren in België om op 12 februari 1937 te
vertrekken als missiezuster naar
Coquilhatstad, het toenmalige Belgisch Kongo. Dat was toen nog voor altijd,
terugkomen zat er niet in. Daar kwam pas verandering in na de Tweede
Wereldoorlog. Van dan af mochten de missionarissen elke zeven jaar terugkeren
naar hun heimat en niet veel later om de vijf jaar.
Zuster Dominika moest die eerste keer haast veertien jaar wachten. In 1950
was ze voor het eerst terug in Leest en opnieuw in 1959. Dan ondernam ze haar
derde afreis via Rome waar ze een week in hun klooster verbleef samen met een
nicht van paus Joannes XXIII, ook een kloosterlinge.
Ook in maart 1976 bezocht ze haar geboortedorp. Ze stond toen in voor de
algemene bevoorrading. In Iyonda waren acht straten met ongeveer zeventig
zieken per straat.
In 1981 kwam ze terug naar België en verbleef in de gemeenschap van
Carnières (Henegouxen). De laatste weken van haar leven verbleef ze in het
ziekenhuis.
Melanie De Wit overleed te Ukkel op 29 maart 1990.
Tegen pater Clementiaan vertelde ze in 1959 waar ze zoal mee bezig was :
wij hebben scholen, wij
bedienen staatshospitalen, leprozories (waar de melaatsen worden verzorgd) en
staan dagelijks in de dispensaria om patiënten te verzorgen, medicijnen uit te
delenen vooral de moeders met hun
kindjes te helpen. Tot diep in de brousse zijn er kleine moederhuizen gebouwd
waar de Kongolese moederkens komen bevallen als ze te ver van de stad afwonen.
Jaarlijks hebben wij honderden dopen toe te dienen.
Van het geestelijk leven
van onze kristenen mogen we zeer tevreden zijn. Ik herinner me dat, toen ik
kosteres was te Bokete, er op één jaar over de 100.000 communies waren.
In sommige posten gaan de
inboorlingen elke dag naar de mis en elke avond om 5 uur wordt gezamenlijk het
avondgebed gebeden, daarna is er biechtgelegenheid.
Missionaris zijn is het
schoonste wat een mens dromen kan
Ze schreef vele brieven die in De Band gepubliceerd werden. In 1976
beschreef ze haar werk bij de melaatsen :
ik verblijf nu al
enkele jaren bij de melaatsen en ik ga er ook terug naartoe. Nu weet men dat de
melaatsheid minder besmettelijk is dan men aanvankelijk dacht. Velen van u
hebben al gehoord van de Damiaanactie. Zij zetten mensen in om de melaatsen te
gaan opsporen. Zij zorgen dat we gratis specifieke geneesmiddelen krijgen. Zij
bekostigen ook de stages die bij ons in Iyonda gegeven worden tot speciale
opleiding van verpleegkundigen in de melaatsen behandeling. Maar bij velen
blijft de vrees dat de ziekte te wijten is aan de boze geest.
Daarom verbergen die
mensen hun ziekte zo lang mogelijk. Men zegt dat de melaatsheid geneesbaar is.
Dat is voor een groot deel zeer juist. Zodra men zich bij de eerste
verschijnselen laat verzorgen en regelmatig de nodige geneesmiddelen neemt kan
men er ook van genezen. Maar niet iedereen geneest omdat juist de
ongeneeslijken die naar ons melaatsendorp komen en er ook blijven. Zo zijn er
momenteel nog meer dan 500 melaatsen in Iyonda.
Gezien hun grote wonden,
hun verminktheid, hun weerzinwekkende toestand of schrif voor de boze geest,
worden die mensen in hun dorp niet meer aanvaard. Bij ons hebben ze een eigen
wereldje geschapen, en leven, gezien hun toestand, vredig en gelukkig, omdat ze
door ons als gewone mensen behandeld worden.
Ze verlangen dan ook
niets anders dan een beetje geborgenheid, een onderdak, kleding, voedsel,
en een beetje begrip. Zolang ze kunnen staan ze in voor eigen onderhoud.
Sommigen worden in de leprozerie zelf aan het werk gezet, anderen gaan op
visvangst, nog anderen leven van de opbrengst van hun velden, die ze onder
elkaar aan de man brengen. Die mensen wonen elk in hun eigen huisje.
De zieken met grote
wonden of gans verminkt door de ziekte, worden in het hospitaal opgenomen. Die
sukkelaars komen gans ten laste van de zuster. Wel ontvangen we gratis de
nodige geneesmiddelen, maar die mensen leven niet van enkele pillekens per
week. Er moet ook voor voedsel en kleding gezorgd worden. Er is tot nog toe
geen enkele liefdadige instelling die daar voor in staat, of ook maar blijvende
steun geeft.
Die mensen hebben dus
niemand naar wie ze kunnen gaan tenzij de zuster. Wij staan door ons werk zeer
dicht bij hen. Het is de zuster die wonden verzorgt, de verminkten en
ouderlingen helpt en de stervenden bijstaat. Ze vinden het normaal dat de
zuster naar hen luistert, dat ze begrip heeft voor hen, dat ze haar alles mogen
vragen, dat ze altijd bereid is alles te geven ook zichzelf.
En toch staan we zeer
dikwijls met beperkte krachten en een tekort aan mogelijkheden. Weten jullie
mensen in België nog wat armoede is ?Kunnen jullie in volle werkelijkheid nog realiseren wat het zeggen wil
te bidden : Geef ons heden ons dagelijks brood Brood dat we hier in
overvloed bezitten.
Toen ik in maart afreisde
uit Iyonda kwamen de mensen naar me toe om me de hand te drukken en me goede
reis te wensen. En hun grootste bekommernis was : zuster , ge komt toch zeker
terug, en ge zult ons toch niet achterlaten ?
Die vraag was voor mij
als de vraag van Kristus zelf.
Ik ga dan ook terug naar
de evenaarsstreek waar ik al bijna veertig jaar werkzaam ben. Ik ga terug naar
de melaatsen van Iyonda, niet om grote dingen te doen, maar alleen omdat Gods
liefde me dwingt terug te gaan naar de armsten der armen. Ik ga terug om naar
hen te luisteren en hen te helpen zoveel als kan door uw vrijgevigheid ga ik
ook terug in uw naam.
Ons werk in de missie is
niet af en zal misschien nooit af zijn. Een missionaris is ook een mens met
beperkte krachten. Daarom doe ik een beroep op de jeugd die zich nog wil
inzetten voor een ideaal. Bid dus voor nieuwe roepingen hoe onmodern dit ook
moge klinken.
Beste vrienden, bid ook
voor uw missionarissen. Vraag voor hen de nodige steun en sterkte en gedenk hen
met een mild hart waarvoor ik u in naam van al onze melaatsen, en vooral ook in
mijn eigen naam, oprecht dank.
De klasse 1960 telde 13
ingeschrevenen + 9 die ertoe hoorden wegens uitstel.
Van die 22 militianen vroegen er 14
uitstel, zodat het contingent 1960 slechts
uit 8 dienstplichtigen bestond.
De 14 vragen om uitstel omvatten :
1 wegens kostwinnerschap, 7 wegens
studieredenen, 4 wegens hoger
onderwijs en 2 omwille van broederdiensten.
Het ging hier om : Willy
Slachmuylders, Firmin Van den Brande, Jan
Verbruggen, Robert Verbruggen,
Jorome Verbruggen, Walter Stuyck,
Frans Fierens, Herman Bradt, Willy
Bradt, Wilfried Hellemans, Guido
Hellemans, Paul Polspoel, Julien
Polspoel en Frans De Maeyer.
1960 Geboren in
1960Overleden
in 1960
Beullens EddyVloebergh Louis
De Prins WillyRobeyns Frans
Selleslagh JozefCnops Veronica
De Laet StefaanHuybrechts Frans
Muyldermans BeatrixDe Croes Jaak
De Prins FransDe Wit Octavie
Bas DirkVan den Bempt Victor
Van Praet PetrusLeemans Eduard
Van Dijck VivianeDe Prins Petrus
Mertens VeraBoey
Joannes
Van Roy LuciaGobien Willem
Goossens LudoVan den Broeck Frans
Moons ErmelindaVan den Eede Petrus
Piessens PaulDe Muyer Virginia
De Prins FrederikaSomers Jan
Solie RudiVan Ingelghom Helena
Jacobs MarinaVan Praet Jan
De Decker HedwigVan den Brande Louisa
Robeyns LucasBeullens Arnold
Spinnael MadeleineGobien Victor.
De Smet Nadine
De Prins Rudolf
Vloeberghen Maria
De Hondt Patrick
De Bleser Daniella
De Reydt Donald
Gobien Wilhelmus
De Meester Mark
Brugghemans Herman
De Wit Erna
Jules Emmanuel Hellemans Lieven.
(DB, nr.1,1961)
1960 Ongeval
(enkel jaartal bekend)
Op
de baan naar Heffen ter hoogte van het voetbalterrein, deed de genaamde
Celine Van Beveren (foto) een val en werd daardoor aangereden door een
auto,
die
het slachtoffer wou mijden doch er niet meer in gelukte.
Zwaar verwond werd zij ter verpleging overgebracht naar het Stedelijk
Gasthuis
te
Mechelen, waar zij voor verdere behandeling verbleef.
Naar
wemet vreugde konden vernemen is zij
thans aan de beterhand, zodat
alle
gevaar schijnt geweken te zijn.
Wij
wensen aan onze dorpsgenote een spoedig en algeheel herstel toe en een
spoedige terugkeer bij haar ouders en zuster. (De Band,1960)
Uit dankbaarheid voor de goeie
afloop gingen moeder Marie en Celine te
voet naar Scherpenheuvel, samen met
de Kompagnie.
Celine is een dochter van Hendrik
Van Beveren (°Hombeek 5/6/1913, +Leest
6/8/1989) en van Maria Busschot
(°Leest 11/7/1915, +Leest 29/7/1989).
Het echtpaar had nog een dochter
Clara en woonde in de Scheerstraat.
Celine zou jarenlang een
kapperszaak uitbaten in de Vinkstraat.
1960 Ongeval (enkel
jaartal bekend)
Maandag
21 dezer deed er zich te Mechelen in het Stedelijk Gasthuis een
ongeval voor, waarvan onze dorpsgenoot Vloebergen Jan, het slachtoffer
werd.
Werkzaam zijnde boven een lift stortte deze naar beneden en werd Vloeberghen
alhoewel hij wou wegspringen, toch nog gevat en het been verpletterd.
Hij
werd ter plaatse voor verzorging en verdere behandeling gehouden.
(De
Band-1960)
1960 Overlijden
(enkel jaartal bekend)
We vernamen dat het eerste geboren kindje van onze sympathiek gebleven
Hugo
Verlinden, wonende te Bonheiden, kort na de geboorte overleden is.
Wie
zou Hugo niet kennen, hij die zoveel presteerde in de Parochiale werken
onzer
gemeente. Wij voelen het zeer goed an dat dit pijnlijk treffen hem en zijn
echtgenote zwaar moet wegen. Wij kunnen niet anders dan hen beiden ons
medevoelen betuigen, zulks moge een kleine troost zijn.
(De Band- 1960)
1960 Januari : Nieuw
lokaal voor Landelijke Jeugd
De meisjes van de Landelijke Jeugd
kregen van de pastoor een nieuw lokaal
toegewezen in ons Parochiehuis.
1960 17 januari : Afscheidsfeest
van zuster Liberta
...ondanks
het gure weder was de opkomst zeer bevredigend en mochten we
andermaal meer dan twee uren nader kennis maken met het missieleven.
De
feestavond werd ingezet door de Koninklijke Fanfare Arbeid Adelt onder
leiding van de heer Van der Taelen, om plaats
te maken voor de Koninklijke
Fanfare Ste Cecilia onder leiding van de heer Rik De Bruyn. (...)
Terwijl plaats geruimd werd om de filmvertoning te geven werd door
Mejuffer
Reinhard
enkele woordjes gezegd en dan nog wel terloops voor haar Linneke
en
deed vooral een beroep op de vrijgevigheid der aanwezigen om in de mate van
het
mogelijke geldelijke steun te verlenen.
De
filmvertoning zelf was en parel ! Met omlijsting van zeer gepaste muziek
hebben de aanwezigen mogen kennis maken met een der schoonste
missiewerken
n.l.
bij de Melaatsen. (...)
Wij
wensen onze dorpsgenote een voorspoedige reis toe, het behoud van een
goede gezondheid en een verder mooi apostolaat door Gods zegen !
(De Band, nr.1-1960)
1960 31 januari : Feestavond
Chirojongens
Hoogtepunt van de avond was de film
Het licht der bergen.
1960 2 februari : Lesnamiddag
Parochiale Vrouwengilde
Veeverbetering op nieuwe banen,
door dhr Hellemans uit Duffel.
Niet alleen voor de dames van de
Boerinnenbond, ook mannen waren welkom.
De Vrouwengilde telde op dat moment
227 leden.
1960 6 februari : Willem Huybrechts, lokaalhouder van Sint
Cecilia werd ten grave
gedragen. Honderden hadden er aan gehouden deze sympathieke figuur naar
zijn
laatste rustplaats te vergezellen. Dit gebeurde onder de treurtonen van de
Koninklijke Fanfare Sint Cecilia waarvan hij een groot weldoener was.
(DB maart 1960)
Bij de begrafenis
van Sooike Willem-Frans Huybrechts, erelid van de fanfare St.-Cecilia en
uitbater van café-zaal St.-Cecilia, werd door August Lauwers de volgende
afscheidsrtoespraak gehouden :
Duurbare vriend, achtbare familieleden en vrienden
van de overledene.
Het zal velen onder ons tijd en moeite kosten om zich
terdege te realiseren dat onze vriend Frans Huybrechts niet meer is. Het is
moeilijk te wennen aan de gedachte dat deze altijd tot dienst bereide mens ons
voorgoed ontvallen is.
In naam van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia is het
mijn pijnlijke taak een laatste hulde en afscheidsgroet te brengen aan ons zo
diepbetreurde lid-lokaalhouder.
In u Frans verliezen wij een toegewijd en ijverig lid
en verliezen we een goede vriend.
Op ieder ogenblik, in gelijk welke omstandigheid,
mocht onze Koninklijke fanfare zeker zijn van uw dienstwilligheid en
daadwerkelijke hulp. Gij volbracht uw taak Frans in volkomen eenvoud. Gij
verlangde hiervoor geen dankwoorden of zocht geen lof. Ja Frans, uw heengaan is
voor ons een groot verlies en gij laat een onvervangbare leemte in onze rangen
na.
Maar wat is onze droefheid in vergelijking met het
ontzaglijke leed dat uw familie treft. Voor hen is uw heengaan een
onherstelbaar verlies. Zij hoopten nog vele jaren uw liefde en genegenheidte mogen ondervinden.
De Heer van Leven en Dood besliste er echter anders
over. Wij buigen het hoofd voor zijn Goddelijke wil.
Zwaarbeproefde familie, uw geliefde echtgenoot en
vader is niet meer op aarde, doch als christenen weten wij, dat hij nu eerst
begonnen is aan het eigenlijke leven, het eeuwig leven, waartoe wij allen
voortbestemd zijn. Duurbare familie, wij delen in uw zware rouw om dit grote
verlies. Namens de Koninklijke fanfare Sint-Cecilia drukken wij ons aller
christelijke deelneming uit.
Wij houden zijn aandenken in hoge ere.
Willem-Frans
Huybrechts was te Leest geboren op 29 december 1906 en hij overleed te Mechelen
op 1 februari 1960.
Hij minachtte niemand, deed niemand nadeel, heeft
geen laster gekend en uit liefde tot God bewees hij gaarne dienst aan elkeen,
iets zeer zeldzaams in deze moderne tijden. Daarom zal hij n blijvende herinnering
zijn bij allen die hem gekend hebben
Zijn echtgenote
Joanna Mathilda Jeanne van Sooike De Bruyn was te Bornem geboren op 20
september 1906 en overleed te Bonheiden op 23 april 1976.
Onze dierbare overledene was goed en zacht van harte,
bescheiden in haar woorden, zacht in haar gesprekken, geregeld in haar werk,
gedienstig en behulpzaam voor ieder. Aan al degenen die haar gekend hebben, zal
haar gedachtenis dierbaar zijn, want zij deed haar beminnen door goedheid van
haar karakter en de vriendelijkheid van haar omgang
Het echtpaar had één
zoon : Leopold Polle Huybrechts.
Sooike en Jeanne
werden lokaalhouders van café-zaal St.-Cecilia in 1931. Hij was een
lokaalhouder die door de Cecilianen op handen werd gedragen omdat hij uit volle
overtuiging op zijn manier meewerkte aan de uitbouw van de fanfare.
Alle concerten en
een groot deel van de repetities vonden plaats in het fanfarelokaal. Maar ook
op de werkdagen was er volk in de zaak. Landbouwers die van de markt kwamen en
arbeiders die van hun werk naar huis gingen, kwamen langs om nog wat met elkaar
te babbelen of om het laatste nieuws van de fanfare te vernemen. Op
zondagvoormiddag na de mis was de zaak vol. Er werd zo goed als alle tafels met
de kaart gespeeld. Het fanfarelokaal was in die tijd het echte centrum van het verenigingsleven.
Aan de muren van het
café hingen alle diplomas van de muziekwedstrijden die de fanfare had weten te
winnen. De bekers stonden op de schouw boven de Leuvense stoof. Het verhaal
deed de ronde dat wanneer Frans Huybrechts vond dat er te weinig volk in het
café was hij naar de andere cafés in het dorp trok en daar een rondje
betaalde. Wanneer hij dan terug thuis in de eigen zaak kwam, was die meestal
met klanten gevuld.
Na het overlijden
van Sooike zette zijn echtgenote de zaak verder met de medewerking van haar
zoon Pol Huybrechts en zijn echtgenote Maria Buggenhout.
In die tijd waren er
nog geregeld bals van de Leestse verenigingen, vooral van de fanfare : het
groot bal, het carnavalbal en natuurlijk de bals ter gelegenheid van het
ledenfeest. De kermisbals organiseerde Jeanne zelf voor eigen rekening. Vooral
het bal op tweede paasdag was telkens een reuzegroot succes.
Minstens één keer
per jaar gaf ze een souper voor de muzikanten en één keer per jaar was er
biefstuk op de bestuursvergadering.
(Stan Gobien : Leest
in Feest)
Fotos :
-In het midden de kleine Celine Van Beveren. Rechts
moeder Maria Busschot, links
Forentien Tien
De Schoenmaecker uit de Blaasveldstraat.
-Willem Frans Sooike Huybrechts, de lokaalhouder van
de fanfare St.-Cecilia.
-Rouwstoet ter gelegenheid van Sooikes begrafenis.
Vooraan van l. naar r. :
Frans Robijns,
Vic Verschueren, Karel Lauwens en Gust Lauwers.
-Naamkaartje van de familie, Jeanne baatte ook een
kleine winkel uit.
Op zondagen 7, 14, 21 en 28 juni en op 5 juli 1959 : grote vijfdaagse
met oude
duiven uit Quievrain.
Lokalen te Battel, te Heffen, te
Hombeek-Heike en te Leest : De Croes, Dorp 24
en Geerts, Kleine Heide 19.
Duivenmelkers en Leest
Albert Huysmans (DB, mei 1979) :
Tot voor de Eerste Wereldoorlog
had elke duivenmelker de hulp van snellopers die na een sprint van 10 meters
elkaar aflosten. Soms moesten de ringen, van af het hok uit een slechte
richting geworpen of door mispakken der wachtenden, sakkerend ten gronde worden
gezocht om dan met tijdsverlies het stempellokaal te bereiken.
Duivenlokalen: in 1831 in
Rome, 1919 Klein Heide, 1930 Het Fort.
LG, blz. 197 :
De Luchtreiziger, zo
luidde de naam van de duivenmelkersbond van Leest, die zijn lokaal had in café
Rome bij Pier Sijmons in de Dorpsstraat (vlak tegenover het latere
St.-Cecilialokaal). Voor 14-18 hingen in dit café wel twintig regulateurs aan
de muur : de winnaar kreeg immers een slingeruurwerk.
Vroeger moest men de
duif na haar aankomst in een zakje steken, om er dan mee naar het lokaal te
hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk aangebracht in de vleugel was het
enige en officiële bestatigingsmiddel. Later kwamen de caoutchouc-rekkers en
de konstateurs op de markt. Oef ! Wat was dat een vooruitgang en voor de melker
werd het aardig wat gemakkelijker. Wat was dat toch een tijd, toen we soms
uren, zoniet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der lossing nooit
iets afwetend.. (Gust De Prins in De Band van maart 1976-zie verslag hieronder)
Lange tijd was er slechts
één konstateur op het dorp. Dan was het een kwestie van rap te
zijn : de duif werd
opgevangen in de duiventil, het ringetje werd van het pootje gerukt en naar
onder geworpen. Beneden stond iemand klaar om ermee naar de konstateur te
spurten. Het werd een aflossingskoers naar het lokaal.
Website De Luchtreizigers Leest Geschiedenis 18/7/2004:
Reeds van bij de
stichting van de duivenbond, rond 1905, noemde deze De Luchtreizigers. Het
lokaal was toen gevestigd in café Rome in de Dorpsstraat, tegenover het lokaal
van de fanfare. Nadien is het verhuisd naar café De Zwaan op de hoek
Dorpsstraat, Kouter.
Daar bleef de duivenbond
gevestigd tot Sinksen 1974. Toen is bij stemming beslist om naar onze huidige
locatie te trekken, namelijk café In den Bareel, tegenover de kerk.
Louis Polfliet zaliger
uit de Kouter was toen de voorzitter. Andere oud-voorzitters zijn Emiel De
Maeyer, Eugeen Vloeberghen en Kestens Henri.
Vroeger waren er twee
duivenbonden in Leest : Leest-Dorp en Leest-Heide.
In 1991 echter hield de
duivenbond van Leest-Heide, De Snelle Vlucht, het voor bekeken.
Toen ook in 2001 de
duivenbond van Tisselt met ons fusioneerde kwamen we uit op ongeveer
70 (noot: of meer cijfer na
de 0 is onleesbaar) hoklijsten, (leden).
Vroeger maakten we deel uit van het samenspel Het Zesverbond, met als
maatschappijen : Leest-Dorp, Leest-Heide, Battel, Hombeek-Dorp, Hombeek-Heike
en Heffen. Sindsdien hebben we een verbond dat luistert naar de naam Tussen
Vaart & Zenne met als maatschappijen : Leest-Dorp, Tisselt
(tot 2001), Blaasveld en
Ramsdonk over het spel op Quievrain. Voor ons Noyonspel maken ook nog Wolvertem
en Meise deel uit van dit samenspel..
Gazet van Mechelen 14 april 1983 :
Recht voor Allen
(Zesverbond)
Samenspel met De
Luchtreizigers (Leest), De Verenigde Vrienden (Hombeek), Het Vliegmachien
(Heike), De Snelle Vlucht (Leest-Heide), De Jonge Liefhebbers (Heffen) en De
Luchtklievers (Battel).
Voorzitter : Frans V.D.
Broeck.
Secretaris : Jan Geerts.
Kassier : Jos Geerts.
Vergezeller : V.D.Eynde
Van Dijck.
Toegelaten afstand
Quiévrain 91 km.
Voor Quiévrain wordt
ingekorfd volgens beurtrol. Voor Noyon wordt samengespeeld met Noord-Brabant en
Hombeek.
Inkorven bij De Laet,
Dorp Leest, van 14 tot 15u.
De Band, maart 1976 : Bij
duivenmelker Gust De Prins.
Dit artikel over één van
onze oudste Leestenaars Gust De Prins lag klaar om te verschijnen, toen we de
dorpsklok hoorden luiden over zijn dood. Daardoor wordt dit artikel tragisch
actueel. Gust De Prins, de guide genoemd, omdat hij als oudstrijder 14-18 bij
het eliteregiment de Gidsen (les Guides) had gediend. We laten dit artikel
verschijnen in aandenken aan hem.
Op bezoek bij de oudste
duivenmelker van Leest : Gust De Prins uit de Alemsteraat !
Wij waren nog geen vijf
minuten bij hem thuis of hij had al een duifje ter hand. Er steekt kwaliteit
in dat beestje ! zegt Gust, en hij kan het weten na een tachtigjarige ervaring
als duivenmelker. Gust is nog een vooroorlogse crack en heeft zijn naam eer
aangedaan in zijn duivenmelkersloopbaan. Het grootste succes als
duivenliefhebber kende hij in het jaar 1969, dan won hij immers de
interprovinciale vlucht vanuit Bordeaux, ingericht door het Zuid-Antwerps
verbond, en daar namen bijna 1.700 duiven aan deel : een uitslag die iedere melker
wel eens op zijn palmares zou willen schrijven. In datzelfde jaar wist hij nog
een
mei- prijskamp weg te
kapen over gans de provincie Antwerpen, waaraan duizenden duiven deelnamen.
Voor die overwinning mocht hij een gouden uurwerk in ontvangst nemen.
Het jaar nadien won hij
nog twee Angouleme
Hij begon met de duiven
in 1897, toen hij 13 jaar was, en men de hedendaagse vervoermiddelen nog moest
produceren. Wekelijks stapte het Gustje van toen, met de mand aan een stokje
gehangen, en het geheel op zijn schouders tillend, naar Mechelen.
Een wandeling van zowat
om en rond de 15 km. Dit alles om toch maar met de duifjes te kunnen spelen.
Hij kan nog vertellen van
de tijd toen men de duif na haar aankomst in een zakje moest steken, om er dan
mee naar het lokaal te hollen, zo hard men lopen kon. Enkel het merk
aangebracht in een vleugel was het enige
en officieel bestatigingsmiddel. Later, en gelukkig maar, zegt onze gast,
kwamen de caoutchouc-rekken en de constateurs op de markt.
Wat was dat toch een tijd
toen we soms uren, zoniet dagen, in de lucht stonden te turen, van het uur der
lossing nooit iets afwetend.
Zijn Vale vloog als
jonge duif achtereenvolgens, en wat meer is, met succes Etampes, Orleans,
Bourges, Angouleme, en na 14 dagen rust nogmaals Angouleme, waar hij
gewestelijk geklopt werd door duivensportrubriekleider Georges Smedts uit
Walem, en dus met een tweede plaats vrede moest nemen. Een zeer mooie uitslag
alleszins voor een pieper. Als jaarse kreeg de duif in kwestie datgene wat hem
in feite toekwam : een jaartje rust.
Dit jaar deed hij zijn
reputatie alle eer aan, achtereenvolgens vanuit Noyon- Dourdan- Orleans en om
te besluiten Bordeaux.
Wat ik van de duif zelf
onthouden heb is haar middelmatige lichaamsbouw rijk begiftigd met de
kwaliteiten van een echte crack, een blik die alles vertelt. Het is een duif
die steeds, met een behouden vaart natuurlijk, de man uit de Alemstraat nog
veel en schone successen moet bezorgen
WEDUWSCHAP : hij is wel
91 geworden, maar heeft nog een hart van een tiener en klampt zich aan de
modernste methodes vast om zich te verdedigen. Zo past hij het weduwschap toe,
een proces dat hij heel normaal zijn verloop laat kennen, en toch deed Gust met
zijn ondertussen Bordeaux gedoopte crack iets waar vele melkers zouden voor
terugschrikken en wat velen afraden. Ook zoon Louis, heel en al duivenmelker,
raadde het hem af, maar de ondervindingrijke De Prins handelde naar eigen
goeddunken : voor de inkorving kreeg Bordeaux zijn duivin te zien en meer dan
onrustig, zegt Gust die meent dat een duif nooit levendig genoeg kan zijn, ging
hij de mand in.Een feit is zeker, hij
hield zijn slag thuis
Nietwaar zoon Louis ? die
deze handelswijze afkeurde, toen hij te 17u30 de duif van zijn rek ontdeed, kon
hij niet vlug genoeg uit zijn handen zijn, dit om toch maar bij zijn duivin te
geraken, een beloning waar hij in feite een ganse dag voor had gestreden. En of
hij er tegen sprak, zegt Gust verder.
VERZORGING : onze gast
beschikt over een bereidwillige zoon die bij hem inwoont en eveneens een hart
heeft voor hok en duif. Toch houdt hij er zelf nog aan dagelijks zijn hok te
reinigen, dat getimmerd is onder Boomse pannen. De duiven krijgen er dagelijks
van de beste mengeling, hebben een prima huisvesting, rijk bedeeld met verse lucht
wat veel bijdraagt tot een goede gezondheid, dat, en dagelijks wat aviol. Want
gezondheid en ras zijn zn beste troeven voor succes.
We vonden Gust zon
sympathiek oud man, maar ene met een jong hart.
August Frans De Prins was te Leest geboren op 23 december 1884 en hij
overleed er op 6 maart 1976.
Uit zijn gedachtenisprentje :
Wij hebben hem gekend
als een zeer actieve persoon, die zelfs tot op hoge ouderdom geen rust kende maar
vol levensmoed onder ons leefde.
Vader was goed en zacht
van harte, bescheiden in zijn woorden, zacht in zijn gesprekken, gedienstig en
behulpzaam voor ieder.
Vader was een man van de vrede.
Hij heeft de vrede liefgehad : hij leefde in vrede met God, in vrede met de evenmens,
zelf vastgeankerd in de inwendige vrede des harten.
Gust was lid van de Kristelijke Bond er Gepensioneerden, Voorzitter ter Ere
van de Nationale Strijdersbond, afdeling Leest, Oudstrijder 1914-1918 en
bezitter van het Erekruis met Rozet van de N.S.B. alsook van andere eervolle
onderscheidingen.
Bijlagen:
-Duivenmelkers op de
uitkijk, tekening van Georges Herregods.
-Toelatingsbewijs voor
het houden van duiven van Frans Vloebergh.
1959 13 mei : De Kruistochters vierden feest te Averbode.
Alle
Kruistochters van het Vlaamse land vierden feest te Averbode.
Ook die van Leest waren er bij !
Te 7u10 vertrok de autocar met twee
zusters, twee onderwijzeressen en een
50-tal leerlingen.
Te Scherpenheuvel werd de Heilige
Mis bijgewoond.
Het was mooi weer !
Van alle kanten kwamen de
autobussen naar Averbode gebold : duizenden
kinderen kwamen er hun dank
betuigen aan Nonkel Fons (E.P. De Kesel)
die zou worden gevierd.
ZONNELAND en ZONNEKIND waren
zijn werk.
Thans zijn het de twee meest
verspreide kinderbladen van het Vlaamse land.
Vijfentwintig jaar werkt Nonkel
Fons reeds aan deze kindermagazines.
Te 11 uur werd een plechtige H. Mis
gecelebreerd door Hoogeerwaarde Heer
Prelaat van Averbodes Abdij.
Zijne Excellentie Monseigneur
Forni, Pauselijk Nuntius woonde de mis bij.
s Namiddags werd een revue
opgevoerd door de Toneelkring van Savenberg :
de voornaamste personages uit
Zonneland en Zonnekind werden er in
uitgebeeld.
Aan Nonkel Fons werd een gouden
kelk overhandigd en verschillende sprekers
huldigden de Jubilaris.
Na 4 uur trok het jonge volkje de
mooie bossen in om nog wat te joelen en te
spelen.
Een echt mooie en ovnergetelijke
dag. (DB-1959)
Daniel Omer De Kesel, in die tijd beter bekend als Nonkel Fons, was
Norbertijn, uitgever en schrijver van jeugdboeken bij de uitgeverij Averbode
die eigendom was van de gelijknamige abdij.
1959 Maandag 2 februari : Super-Show Avond van Milac
Ter gelegenheid van de
week van de soldaat richtte Milac in Ons Parochiehuis
eenSuper Show Avond in.
Traden op : De Vekos,
fantaisisten met Europese vermaardheid, Les Tokas,
en The Sioux met
schitterende attrakties, Rene Verholen een 9-jarige
accordeon-virtuoos, The Bex
Brothers, accordeon, trompet, zang en imitaties,
Lou Bex met zijn sprekende
pop Jaakske.
Ook was er het eerste
optreden te Leest van de Boerenkapel o.l.v. Theo Fierens.
Samenstelling
Boerenkapel
Leiding : Theo Fierens
Bugel solo : Louis
Verschueren
Eerste bugel : Jan De Borger
Tweede bugel : Frans
Verbruggen
Trompet : Rik Lauwers
Alto : Juul Vloeberghen
Eerste bariton : Rik De
Bruyn
Tweede bariton : Frans
Jacobs
Trombone : Albert Robeyns
Tuba : Eugeen Vloeberghen
Bombardon : Louis
Alewaters
Slagwerk : Jan Spinnael
Dit gelegenheidsorkest, bestaande uit muzikanten van de fanfare
St.-Cecilia, had veel succes bij de Leestse bevolking. De Boerenkapel kreeg
zelfs ver buiten de gemeentegrenzen een vrij grote bekendheid, vooral dan door
een radio-uitzending.
Door het succes en de grote vraag naar uitvoeringen werd de druk op de
muzikanten te zwaar. In de beginperiode trad de Boerenkapel opvoor een appel en een ei, of liever voor een
goede, gewone maar stevige maaltijd. Daarbij hoorde ook de nodige hoeveelheid
drank.
Later traden ze op in uniform : donkerblauwe pet, blauwe kiel, een grote
rode halsdoek met witte bollen en klompen en met een vrij primitieve
geluidsinstallatie.
In hun repertoire lasten ze heel wat polkas en marsen in, hun muziek was
vergelijkbaar met wat nu nog steeds te horen is op Duitse carnavalvieringen.
In de jaren zestig werd de Boerenkapel ontbonden. De Oberbayernmuziek had
in onze streek haar aantrekkingskracht verloren en werd verdrongen door de
rockn roll, rythm and blued en andere vnl. Amerikaanse genres. (Stan Gobien)
1959 7 februari : Zesdaagse Antwerpen
De KWB organiseerde een
bezoek aan de Zes dagen van Antwerpen.
Inschrijvingsgeld : 75 fr
(reis per autocar inbegrepen).
1959 8 februari : Muziekconcert Arbeid Adelt
In de zaal De Rooselaer
bij Theo Teughels hield de Koninklijke Fanfare
Arbeid Adelt een groot
muziekconcert.
Op het programmablad
stonden : Flink en Fier een mars van R. Kumps,
Walk-Over mars van
Strauwen, Antigone een ouverture van Rousseau,
Terug uit Dinant een
mars van F. Teughels, Zwart Water een ouverture van
Jourquin, Oude
Kameraden van Teike, Siciliaanse Ouverture van Dax,
Judex, Kermesse van
De Roeck en het Vaderlands Lied.
Leiding : J. Van der
Taelen.
Voor de afwisseling werd
gezorgd door Bux, een humorist-conferencier.
1959 9 februari : Film KWB Het Onsterfelijke Lied. Toegang 15 fr.
1959 16 februari : Vergadering Feestcomité Nieuwe burgemeester
De afgevaardigden van de
plaatselijke organisaties kwamen samen op het
gemeentehuis.
Doel : regeling officiële
viering van de nieuwe burgemeester.
De vergadering werd
voorgezeten door schepenen Frans en Ferdinand De Prins.
Waren verder aanwezig :
Louis Verbruggen en Jozef De Decker (C.O.O.),
F. Meyers
(schoolbestuurder), Constant Busschot (Boerenfront), Jan Verbruggen
Sr. (Boerengilde), Frans
Van der Hasselt (Arbeid Adelt), Victor Selleslagh (Rust
Roest), Richard Van Praet
en Louis Solie (KWB), August Lauwers en Frans
Polspoel (St.-Cecilia),
Alfons Hellemans Sr. (Davidsfonds), Maria Rheinhard
(Vrouwengilde), Edward
Van Steenwinckel (Kerkfabriek) en Jan De Decker
(Milac).
Schepen Frans De Prins
aanvaardde het voorzitterschap van het Feestcomité.
1959 17 februari : KWB Studiekring.
Op woensdag 17 februari
gaf pater Clementiaan een voordracht over
Het Communisme in
China.
De pater kon met kennis
van zaken spreken want hij verbleef jarenlang in
China.
Er kwamen slechts 20
toeschouwers opdagen.
1959 1 maart (en 8 maart) : Toneel van Rust Roest
Op deze twee zondagen
voerde de toneelkring Rust Roest het romantisch
spel in 3 bedrijven De
Rebel op. Auteur : Arie Van der Lugt.
Acteurs : Frans Van
Neck,Berta Willems (Mechelen), Marcel
Leemans,
Lutgarde Hellemans, Maria
Selleslagh, Leo Hellemans, Alfons Hellemans jr,
Jozef Coeckelbergh, Frans
Teughels en Alfons Hellemans sr.
Souffleur : Raf
Selleslagh.
1959 11 maart : Les van de Vrouwengilde : Toasten en broodbelegsels.
1959 15 maart : Muziekconcert Sint-Cecilia
Op zondag 15 maart hield
de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia, in de zaal Sint
Cecilia bij Frans
Huybrechts, een groot muziekconcert.
Hieraan werkte ook het
St.-Ceciliakoor mee.
Op het programma stonden
:
Heldenstoet ouverture
van A. Mahy, Herinnering aan de slag van Waterlo,
ouverture van H.Kessels,
Firenza ouverture van G.Allier, Op een Perzische
Markt van Ketelbey met
gemengd koor, samen 85 uitvoerders.
Het Witte Paard
Benatsky met gemengd koor.
Walk Over mars van Strauwen, Fedekam een
mars van Brants, De Klokken
van Corneville fantasie
van Planquette, De Stervende Stad ouverture van
Doyen, De Bergsuite van
Moerenhout met koor, Fédérés mars van F.
Rousseau en het
Vaderlands Lied.
Rik De Bruyn had de
leiding over het geheel.
Voor de afwisseling
zorgden Frans Cras en Jo Busschots met humor, fantasie,
zang en accordeon.
Frans Verwerft leidde de
stukken in met een passend commentaar.
1959 19 maart : Les voor moeders met communicanten.
1959 20 maart : Milac-karavaan naar het 2de Artillerie te
Siegen.
1959 21 maart : Film Het Purperen Masker ten voordele van de
supportersclub
Het Vliegend Wiel.
1959 30 maart : Tweede Paasdag, begankenis, jaarmarkt en kermis.
1959 8 april : Les van de Vrouwengilde : Keurig tafel dekken en dienen.
1959 17 april : Milac-karavaan naar 1e Grenadiers te Soest.
1959 17 april : Openbare Aanbesteding
Op het gemeentehuis werd
een openbare aanbesteding gehouden ivm onderhoud
aan een gedeelte van de
Juniorslaan.
1959 26 april : Plechtige Communie.
1959 1 mei : Parochiale Bedevaart en Kapellekenshulde
Op 1 mei werd de Mariamaand in de kerk geopend met een Lof te 19u30.
Daarna ging men processiegewijs
naar de kapel van O.L.Vrouw van Fatima.
In de optocht werden vlaggen
opgemerkt van KWB, BJB/J, Kruistocht en
Meisjesschool. Onderweg werd er
gebeden.
Bij de aankomst aan de kapel biedt
Z.E.H. Pastoor de Rozenkrans.
Bij elk tientje werd een intentie
gevoegd : voor de zieken, voor de soldaten,
voor de vervolgde kristenen, voor
de Paus, voor alle aanwezige bedevaarders.
Hierna volgde de opdracht aan
O.L.Vrouw.
In zijn sermoen behandelde E.H.
Onderpastoor onze diepe verering voor de
moeder om haar goedheid en
offerliefde. (...)
Dan werden de 15 kapellekens
ingezegend door de pastoor.
Deze schone avondplechtigheid werd
besloten met een Vlaams Marialied.
1959 1 mei : Milac-karavanen naar 72e Artillerie Aken, naar 1e
Jagers te Paard
te Arnsberg en het 6e
Artillerie te Soest.
1959 7 mei : Rerum Novarumstoet te Mechelen
Naar jaarlijkse gewoonte
werd in deze stoet ook de Koninklijke Fanfare Arbeid
Adelt uit Leest
opgemerkt.
1959 9 mei : Bedevaart naar Scherpenheuvel
34 mannen en 12 vrouwen
togen te voet naar Scherpenheuvel. De oudste
bedevaarder was 77, de
jongste 12.
1959 9 mei : Gouden Bruiloft van FerdinandVan Praet en Philomena Fierens
Nante werd te Leest
geboren op 8 februari 1884 en Meen op 25 oktober
1885. Pastoor Beuckelaers
huwde het echtpaar op 9 mei 1909.
Ze kregen 10 kinderen.
De buren hadden niets
onverlet gelaten om de woningen te versieren.
Boven de deur van de
jubilarissen hadden ze volgende tekst aangebracht :
DAT NANTE NOG MENIG JAAR
ZIJN MEEN BESTURE(N)
DAT ZIJN DE OPRECHTE
WENSEN VAN UW GEBUREN !
Om 10 uur was er een
dankmis opgedragen door pastoor Coosemans en
geassisteerddoor E.H.Shaw (onderpastoor van Battel) en
E.P. Marinus.
Nadien krijgen de
gevierden een officiële ontvangst op het gemeentehuis alwaar
hun twee clubzetels
werden overhandigd.
Fotos:
-De eerste Boerenkapel
met uitsluitend Leestenaars. (foto : Leest in Feest)
-De Boerenkapel als
semi-professioneel orkest in zaal St.-Cecilia. (Leest in Feest)
Alles heeft een eind, zelfs de openbare opdrachten.
Maar alles kan herbeginnen, ook de openbare opdrachten. Zeker zal ik mij niet
als profeet voordoen, dit is een gevaarlijk spel, en gevaarlijke spelen zijn
niet meer voor mijn leeftijd. Tenminste mogen wij hopen dat, voor het werk
verricht tijdens deze enkele jaren, de bevolking zich onpartijdig zal tonen in
haar beoordeling, en ik denk dat wij in dit geval de toekomst optimistisch
mogen tegemoet zien. (...)
Ik heb misschien mijn plicht vervuld. Maar U,
burgemeester en de heren van de gemeenteraad, U deed het met een geweten, een
verkleefdheid, een begrijpen en een kennis van de publieke en sociale
vraagstukken, die mijn bewondering uitmaakten gedurende de enkele jaren die wij
samen doorbrachten.
De bewijzen van de doeltreffendheid van uw optreden
zijn gemakkelijk te geven. Zij springen in het oog. Bekijk de financies. Kunnen
ze gezonder zijn ?
En de begroting ? Deze is in evenwicht.
En welke werken werden de laatste tijd uitgevoerd ?
De herstelling van kerk en pastorij. De vernieuwing
van de Grote Heide, Scheer- en Vinkstraten in cementbeton, alsmede de Kleine
Heide en Bist.
De bekleding met cut-bac verharding der Tisseltbaan,
Elleboogstraat, Winkelstraat en Tiendeschuurstraat. De verbeteringswerken van
het gemeentehuis en het schoolhuis zijn in aanvang genomen. (...)
Ja, heer burgemeeester, ik ben U en de andere
raadsleden veel schuldig. En niets vermag mij uw kostbare samenwerking te doen
vergeten. (...)
Floriaan Meyers, schoolbestuurder:
In naam van het onderwijzend personeel en van gans de
schoolgaande jeugd heet ik U van harte welkom als burgemeester van Leest. (...)
Dat U nog altijd de waardering en de genegenheid van e
bevolking geniet, bewijst de aanwezigheid van zovelen op deze luisterrijke
plechtigheid. Het moet voor U een gelukkig en tevens een aandoenlijk ogenblik
wezen te mogen bestatigen, dat Gij nog niets van de vroegere simpathie hebt
verloren. (...)
Mijnheer de Burgemeester, U weet dat ik steeds
dankbaar geweest ben tegenover de familie Verschueren en ik zou het mijn ganse
leven betreuren door een kleine vergissing dat wederzijds vertrouwen in het
gedrang te brengen. Indien het mij echter veroorloofd is enige suggesties naar
voren te brengen en uw bijzondere aandacht durf te vragen, dan doe ik zulks
maar alleen in het belang van het kind.
Het zal U zeker niet ontgaan zijn en U zult wel
opgemerkt hebben bij Uw bezoek, enkele dagen geleden, in tegenwoordigheid van
de heren schepenen, dat de school een bijpend gebrek aan degelijk materiaal
heeft om een onderwijs te verstrekken, dat onder alle opzichten volledige
voldoening kan schenken. (...)
Z.E.H. Coosemans,
Pastoor:
Bij deze plechtige
aanstelling houd ik er aan U van harte een voorspoedige ambtsperiode toe te
wensen.
Wij staan hier in de
schaduw van het Kruis op de schouw, van Kristus-Koning, het Opperste Gezag, van
wie alle gezag voortkomt. Hij legt vandaag een deel van zijn gezag op uw
schouders, weliswaar langs een omweg maar in werkelijkheid is Hij het toch die
van zijn gezag meedeelt. Van heden af hebt Gij te zorgen niet alleen voor uw eigen
welzijn, maar ook, en nog wel op de eeerste plaats voor het algemeen welzijn.
Voorwaar geen gemakkelijke taak ! Wij leven in een tijd dat de levensstandaard
van de mensen heelwat is gestegen. Wat voor vijftig jaar als een luxe werd
beschouwd, wordt nu als een dringende noodzakelijkheid aanzien. De evolutie van
het mensdom gaat nu veel rapper. Wat vroeger op tien jaar gebeurde, gebeurt nu
op een jaar. De wetten en reglementen die Gij zult moeten toepassen worden dan
ook maar steeds ingewikkelder en talrijker. (...)
Wat vandaag verplichtend
is, is morgen misschien verboden. Er is ook zoveel dat de mensen scheidt :
standsbelangen, rijkdom, bekwaamheden. Maar dieper dan al dat uiterlijke is er
toch iets dat hen bindt. Hier te Leest zijn het allemaal gedoopte mensen met
dezelfde levensbeschouwing. Die geestelijke band is sterker dan de band van het
bloed en voor die geestelijke band moet alle verdeeldheid wijken.
Hier te Leest lopen de grenzen van de parochie samen met die van de gemeente.
Ik heb geen andere parochianen dan burgers van Leest en alle burgers van Leest
zijn parochianen. Meer dan op welk ander gebied ook zijn we dus geroepen om
samen te werken. Weliswaar is de taak die ons is opgelegd enigzins verschillend
: de Uwe is meer van tijdelijke aard en de mijne meer van geestelijke aard.
Maar het geestelijke en het tijdelijke zijn niet te scheiden, maar vullen
elkander aan. Ons werkterrein is dus hetzelfde. Mijnheer de Burgemeester, U
moogt dan ook op mijn medewerking rekenen. Ik eindig dan met de vurige wens dat
we Leest weer wat schoner en gelukkiger mogen maken.
Louis Verbruggen,
secreatris van de Commissie van Openbare Onderstand :
(...)..na de weken van
aarzeling die uwe benoeming hebben voorafgegaan, heeft de hogere Overheid niet
anders kunnen besluiten, diende rekening te houden met de uiting van de
volkswil op 12 oktober ll., en heeft ten slotte de ware democratie gezegevierd.
(...)
Gedurende uw eerste
ambtsaanvaarding, heeft de Commissie nooit tevergeefs beroep op u gedaan ; de
laatste zes jaren hebt gij gezeteld in het Komiteit van verzoening, opgericht
in de schoot van de openbare onderstand ; wanneer de vergadering geen éénparig
besluit kon treffen, hebt gij welbewust van uwe verantwoordelijkheid als
voorzitter van dit organisme, steeds voor alle gevallen een minnelijke
schikking weten voor te stellen, welke altijd voldoening heeft geschonken aan
de noodlijdenden van de gemeente.
(...)
Jan De Decker, namens al
de parochiale organisaties:
(...)
Met een bijna kinderlijk
vertrouwen richten wij ons tot u om u te zeggen dat wij zo vrij willen zijn, op
u en op uw gezag beroep te doen om op tijd en stond een hulp te zijn voor onze
parochiale werken.
Het is toch ook een zegen
voor de burgerlijke overheid als het op alle gebied goed gaat in de gemeente en
daaraan werken wij toch ook krachtdadig mee. (...)
Heer Gemeente-bestuurder,
het gezag dat u zult uitoefenen is een DIENST die moet :
Voorzien, organiseren,
gebieden, coördineren, controleren en besturen.
Dat gezag en deze dienst
betekenen dat u zoveel mogelijk uitgaat van het genomen initiatief, dat u
waardeert waar het openbloeit, aanvult waar het, vooral FINANTIEEL,
ontoereikend is, richt en leidt waar het in gebreke blijft, vormt en bevordert
waar het vatbaar is voor verrijking, beveelt waar het verkeerd loopt en
terechtwijst waar het stremt in onwil. Vooral zult u in al die delikate
schakeringen open oog en nog meer open hart hebben voor het eigen karakter, de
eigen gevoelens en de levensproblemen van hen die u te leiden en te besturen
heeft.
Samen met onze hulde en
onze diepgemeende gelukwensen, hopen wij dat het u mag gegeven zijn er het uwe
toe bij te dragen opdat uw burgers geestelijk-schoner en cultureel-rijker
kunnen gewonnen en getogen worden in een Leestse atmosfeer waarin het goed is
te leven soms-, soms ook bitter...
(...)
August Lauwers,
secretaris van de Kon.Fanfare St.-Cecilia :
(...)
Uwe benoeming, heer
burgemeester, mag om verschillende redenen verdiend genoemd worden. Zo zal het
dan in 1959 zestig jaar geleden zijn dat uw vader, Theofiel Verschueren
zaliger, de basis legde aan het tot stand komen van onze vereniging en wel als
de stichter van de fanfare Sinte-Cecilia mag genoemd worden.
En gij, heer
burgemeester, die toen nog uw kinderjaren doormaakte, u was er zich wellicht niet
van bewust welk een edel werk vader zaliger daarstelde, en wat een schitterende
loopbaan u als politieker te wachten stond.
Wanneer we de
geschiedenis van onze vereniging doorbladeren, dan komt de naam Verschueren
vanaf ons ontstaan tot op heden veelvuldig voor.
Wij waren er ons van
bewust dat u er prijs op stelde, al was het dan nog in de herft van uw
levensdag, nog eenmaal als hoogste burgerlijk gezagsdrager in onze gemeente te
worden aangesteld : deze wens is thans in vervulling gegaan.
Driemaal hebt gij uw
kandidatuur gesteld bij de gemeenteraadsverkiezingen, driemaal de lijst
St.-Cecilia de overwinning helpen bezorgen en driemaal wist gij het hoogst
aantal voorkeurstemmen te behalen vandaar dat uw benoeming gewettigd is.
Uw heraanstelling als
burgemeester is ook een bewijs dat uw houding en handelingen gedurende de
laatste 20 jaar onaanvechtbaar en onberispelijk waren.
Een reden te meer dat gij
het ambt van burgemeester waardig zijt.
Onze gedachten gaan
vandaag ook naar uw voorganger, onze voorzitter, de heer Pieter De Prins, die
ondanks zijn wankele gezondheid steeds trouw op post is geweest, en de belangen
van alle Leestenaren op een eerlijke manier heeft gediend.
(...)
De Burgemeester dankt :
Zeer Eerwaarde Heer
Pastoor, Eerwaarde Heer Onderpastoor, Eerwaarde Zusters, Mevrouwen,
Mijneheeren, Beste medeburgers en vrienden,
Ik dank u allen oprecht
voor de vele blijken van genegenheid en aanhankelijkheid die ik in het verleden
en bijzonder vandaag mocht in ontvangst nemen.
Het is zeer schoon, maar zoveel was wel niet nodig.
Het doet mij genoegen dat
omzeggens de ganse gemeente zich bij deze hulde heeft aangesloten en aldus haar
tevredenheid over mijn benoeming uitdrukt.
Onze kleine landelijke
gemeente telt zovele verenigingen die mij allen hun beste wensen toestuurden :
ik dank ze allenvoor de eer mij aangedaan.
Ik heb nooit mijn
verantwoordelijkheid ontweken ; gelijk ik in het verleden geweest ben, zal ik
in de toekomst zijn.
En als laatste, maar niet
het minste, gaat mijn dank naar hen die vele jaren naar best vermogen onze
gemeente hebben gediend : als schepene, mijn vriend Prosper Busschot en als
burgemeester, mijn vriend Pieter De Prins. Hij zorgde voor de aflossing van de
wacht, als ik mij zo mag uitdrukken. En nu zijn gezondheidstoestand de taak
voor hem te zwaar maakt, heeft hij mij terug de wachtpost toevertrouwd, ons
daarbij de jonge steun van zijn zoon als schepene toezeggend.
Ik wil onder U staan als uw gelijke, als iemand die de vriendschap en het
vertrouwen waard is van alle eerlijke mensen.
Ik dank u nogmaals allen,
nu ik weet dat ik tussen alle rangen, boven alle persoonlijke meningen uit,
vele vrienden tel. Ik dank ook de nieuwe schepenen en gemeenteraadsleden voor
het vertrouwen in mij gesteld.
En als O.L.Heer mij
temidden van mijn brave vrouw, kinderen en kleinkinderen nog enkele jaren
gezondheid wil schenken, laat ons dan samenwerken voor een steeds schonere en
welvarende gemeente onder de nationale leuze : Eendracht maakt macht en Leest
ten bate. Ik dank U.
Als vooraanstaande Blek had Miel Verschueren het niet onder de markt met
de oppositie van de Sussen.
Volgende folder werd, tijdens de gemeentekiezing, in de Leestse
brievenbussen gestopt :
1959 31 januari :
Emiel Verschueren benoemd tot burgemeester van Leest.
In het Belgisch Staatsblad van 8
februari 1959, nr. 39, blz. 815, verscheen het
KB van 31 januari 1959 van zijn
benoeming.
1959 Februari 1959
Gazet van Mechelen :
Plechtige aanstelling te Leest van burgemeester Verschueren
Zondag 22 februari had de plechtige aanstelling
plaats van burgemeester Emiel Verschueren. Talrijke Leestenaren kwamen dhr
Verschueren aan zijn woning gelukwensen. Door dhr Leopold Piessens,
ondervoorzitter, werd hem vanwege de fanfare St.-Cecilia een mooie bloementuil
aangeboden.
Hierna trok de stoet, gevormd uit verscheidene groepen
en verenigingen, de raadsleden en de nieuwe burgemeester samen met schepenen en
geestelijke overheid naar het gemeentehuis.
Aan het gedenkteken van de gesneuvelden legde de
nieuwe burgemeester zijn mooie bloementuil neer terwijl het Te Velde geblazen
werd.
Na deze plechtigheid had een ontvangst plaats op het
gemeentehuis waar de aftredende burgemeester Petrus De Prins de nieuw verkozene
verwelkomde, veel heil toewenste en hem de sleutels overhandigde.
Hierna werden toespraken gehouden door Z.E.H.
Coosemans namens de geestelijke overheid, meester Meyers vanwege het
onderwijzend personeel, Jan De Decker namens de parochiale werken en Frans Van
der Taelen namens de Oud-Soldaten.
Gust Lauwers, secretaris van de Kon.Fanf. St.-Cecilia
sprak namens de maatschappij en Louis Verbruggen namens de C.O.O.
Tot slot dankte de nieuwe burgemeester allen voor de
eer hem aangedaan en beloofde in de toekomst een goede burgervader te zijn om
van Leest een vooruitstrevende gemeente te maken.
Hierna werd de erewijn geschonken en had bij Frans Huybrechts nog een gezellig
samenzijn plaats.
Ook De Band wijdde
in het nummer van maart 1959 een artikel aan de nieuwe burgemeester en zijn
aanstelling :
Ons dorp
in feest !! Emiel Verschueren Inhaling en Viering.
...maandagavond 16 februari kwamen afgevaardigden van
plaatselijke organisaties op het gemeentehuis bijeen om de officiële viering
van de nieuwe burgemeester te regelen.
Deze vergadering werd voorgezeten door schepenen Frans
en Ferdinand De Prins.
Waren verder aanwezig : Louis Verbruggen en Jozef De Decker (C.O.O.), Flor Meyers,
schoolbestuurder, Constant Busschot (Boerenfront), Jan Verbruggen sr
(Boerengilde), Frans Van Der Hasselt (Arbeid Adelt), Victor Selleslagh (Rust
Roest), Richard Van Praet en Louis Solie (KWB), August Lauwers en Frans
Polspoel (St.-Cecilia), Alfons Hellemans sr (Davidsfonds), Maria Rheinhard
(Vrouwengilde), Edward Van Steenwinckel (Kerkfabriek) en Jan DeDecker (Milac).
Schepen Frans De Prins aanvaardde het voorzitterschap
van het feestkomitee.
Zondag 22
februari : feestelijke dag.
Te 15 uur bood burgemeester Verschueren een receptie
aan in zijn woning.
Oud-burgemeester Pieter De Prins overhandigde aan zijn opvolger de driekleurige
sjerp.
Namens de K.Fanf. St.-Cecilia werd aan de nieuwe
burgemeester een bloemtuil aangeboden door Leopold Piessens, terwijl de
muzikanten een feestmars uitvoerden.
Ondertussen regelden Richard Van Praet en Emiel
Polfliet de volgorde van de optocht, waarin werden opgemerkt : de Chiro met
haar muziekkapel, vaandels en vendelvlaggen. De jongensschool, de meisjesschool,
Oud-soldatenbond, Boerenfront, Katholieke Werkliedenbond, BJB-meisjes,
Vrouwengilde, Toneelkring Rust Roest, BJB-jongens, Boerenbond, Kon. Fanfare
St.-Cecilia, Kerkfabriek, Commissie van Openbare Onderstand en de Gemeenteraad.
De burgemeester en zijn dame, oud-burgemeester De
Prins, Z.E.H. Pastoor, W.E.P. Onderpastoor en de schepenen volgden in een
wagen. De optocht ging langs de Elleboogstraat, Tisseltbaan en Dorp naar het
kerkhof waar de burgemeester een mooie ruiker neerlegde bij de gedenksteen der
Gesneuvelden en Oorlogsslachtoffers.
Een minuut stilte werd in acht genomen. De K.F.S.C.
voerde er de Nationale Hymne uit.
Bij de poort van het kerkhof werd een erehaag gevormd
door de schoolkinderen.
Na verloop van de korte plechtigheid op het kerkhof,
schreden de burgemeester en zijn gevolg naar het gemeentehuis terwijl een grote
menigte toejuichte.
In de trouwzaal van het gemeentehuis had de officële
hulde plaats. Op het balkon waren luidsprekers opgesteld zodat het publiek de
toesrpaken kon horen.
Aan de eretafel hadden plaats genomen : de burgemeester en zn dame,
oud-burgemeester De Prins en Z.E.H. Coosemans, pastoor.
Rondom de eretafel bemerkten wij : E.P. Clementiaan
o.f.m., onderpastoor, de oude en de nieuwe gemeenteraad, de secretaris en
afgevaardigden van onderwijzend personeel en plaatselijke organisaties.
Het woord werd achtereenvolgens gevoerd door :
oud-burgemeester De Prins, pastoor Coosemans, meester Meyers, Jan De Decker,
Frans Van der Taelen, August Lauwers en Louis Verbruggen waarna de burgemeester
alle sprekers bedankte... (...)
Het officieel gedeelte van de viering werd ten
gemeentehuize besloten met het drinken van (meerdere romers) champagne.
Aan de schoolkinderen werd de volgende dag vrijaf
gegeven. Zij werden verder nog bedacht met chocolade.
In de zaal Sinte-Cecilia bij Frans Huybrechts werd
door de burgemeester een tournéé génerale aangeboden...
Fotos :
-Handtekeningen van de nieuwe bewindvoerders.
-Optocht in de Tisseltbaan van de fanfare St.-Cecilia.
-De voorzitter van de fanfare overhandigde bloemen aan
de burgemeester en zijn vrouw
De secretaris van deze organisatie
Frans Selleslagh bezorgde De Band in januari
1959 volgend verslag :
Ledenaantal
begin 1959 289.
Worden geschrapt, zij die nooit of slechts éénmaal aanwezig waren.
Dit
jaar tellen we 167 ereleden. Er werden in 1958 vier nieuwe wijkmeesters
aangesteld.
Het
aantal aanwezigen gedurende het laatste kwartaal van 1958 :
oktober : 212, november : 205, december : 216.
Er
wordt ook op aangedrongen dat de leden zoveel mogelijk in de BONDSMIS
(=vroegmis,derde zondag) zouden communiceren, daar reeds geruime tijd
vastgesteld wordt, met spijt, dat meer dan de helft der leden in
andere missen
communiceren, wat enkel zou mogen gebeuren voor de bondsleden in
uitzonderlijke gevallen waarin zij op de derde zondag de vroegmis niet
kunnen
bijwonen.
Lidmaatschap van de Bond v.h.
Heilig Hart impliceerde een engagement om
minimum éénmaal per maand te biechten en te
communiceren.
De Bonden van het
H. Hart
Wanneer de mannen-
en de vrouwenbond in Leest werden opgericht is voor Wilfried Hellemans (De
St-Niklaasparochie in Leest) nog onklaar. Wellicht was dat halfweg in de twintiger
jaren van vorige eeuw onder pastoor Beuckelaers.
Opgezet door de
Jezuïeten, rekenden (zij) op de intense medewerking van de
parochiegeestelijkheid ter plaatse. Die moest een net van wijkmeesters of
ijveraars in het leven roepen. Die ijveraars bezorgden persoonlijk elke maand
de kaart met de uitnodiging voor de bondsmis. In de mis namen zij de kaarten
bij de communiegang aan, voorzagen die van een stempel, zodat ze klaar waren
voor de uitnodiging van de volgende bondsmis.
Wie elfmaal in een jaar
zijn bondsplicht vervulde, werd erelid.
In 1955 waren er
tweehonderd mannen en driehonderdtwintig vrouwen lid met respectievelijk
vijftien en zestien ijveraars(ters).
In een nummer van De
Band van 1954 (nr.onbekend) zou de Mannenbond gesticht zijn in 1942 en de
Vrouwenbond in 1949.
Het bestuur was in 1954 als volgt samengesteld :
Proost : St. De
Decker, secretaris : Cyriel Selleslagh en de 15 ijveraars waren :
Hellemans Alfons
voor het Dorp met 13 leden en 8 ereleden.
Selleslagh Cyriel
voor de Dorpstraat met 24 leden en 13 ereleden.
Polspoel Alfons voor
de Scheerstraat met 12 leden en 4 ereleden.
Keulemans Gaston
voor de Kouter met 48 leden en 27 ereleden.
Fierens Frans voor
Vink- en Elleboogstraat met 18 leden en 6 ereleden.
De Boeck Frans voor
de Winkelstraat met 16 leden en 11 ereleden.
Verbruggen David
voor de Tiendenschuurstraat met 27 leden en 20 ereleden.
Solie Louis voor
Tiendenschuur- en Elleboogstraat met 15 leden en 8 ereleden.
Peeters Frans voor
Tisseltbaan en Rennekauter met 17 leden en 9 ereleden.
Van Linden Juul voor
de Blaasveld- en Hertstraat met 15 leden en 6 ereleden.
Mollemans August
voor de Grote Heide met 12 leden en 7 ereleden.
De Prins Edmond voor
de Alemstraat met 16 leden en 8 ereleden.
Mertens Florent voor
de Bist met 16 leden en 3 ereleden.
De Prins Frans voor
de Kleine Heidestraat met 17 leden en 6 ereleden.
Absillis Alfons voor
Juniorslaan en Blaasveldstraat met 18 leden en 4 ereleden.
Een totaal van 284
leden, waarvan 140 ereleden.
Bondsbladen : 97.
De Decker was ook
proost bij de dames waar M. Rheinhard de functie van schrijfster op zich had
genomen.
De vrouwen telden
327 leden en 16 ijveraarsters.
1959 Over zitpenningen en nog wat...
Wellicht
naar het voorbeeld van de kamerleden, heeft de Leestse magistratuur
haar
zitpenningen van 100 op 200 frank gebracht.
Wij gunnen de verkozenen des volks
graag deze kleine opslag.
Wij
verhopen nochtans dat deze aanpassing aan de stijging van het indexcijfer
der
kleinhandelsprijzen, voor gevolg zal hebben dat de Leestse gemeenteraad
aan zeggingskracht
en daadkracht zal winnen.
Op
de raadsvergaderingen hebben zij, gekozen DOOR en VOOR het volk, te
bewijzen wat zij in hun marsj hbben. Een
programma verdedigen in
cafépolemieken of op pamfletten, is uiterst eenvoudig.
Het
is echter tragisch dat zij op de raadsvergadering zich over niets een mening
kunnen vormen of geen passend woord weten te plaatsen in belangrijke
aangelegenheden.
(...)
Sinds
1953 hebben wij herhaalde malen bij het gemeentebestuur om steun
verzocht voor onze SOLDATENDIENST.
Op geen
enkele van al die brieven werd OOIT GEANTWOORD.
(...) (De Band-1959)
1959 Christelijke
Volkspartij
Sinds
verleden jaar bestaat er in onze gemeente weer een flinke groep
aangesloten CVP-leden.
Dit
jaar zijn weer enkele nieuwe leden onze rangen komen vervoegen.
Aan
allen een welgemeende dank vanwege de partijleiding.
Hun
lidmaatschap is immers een materiële en morele steun aan de enige
politieke groep in ons land die in staat is de belangen van de
kristelijke
gemeenschap op de meest rechtvaardige wijze te verdedigen.
In de CVP overheerst thans de geest van de
jeugd en van de vernieuwing, het is
daarom ook de partij van de toekomst.
Waarop heeft een CVP-lid recht ?
1)
op medezeggenschap bij de verkiezingen van plaatselijke, arrondissementele
en
nationale partijbesturen.
2)
op medezeggenschap bij de samenstelling van alle kandidatenlijsten van de
CVP.
3)
op alle mogelijke raad en hulp van de CVP-mandatarissen en partij-instanties.
4)
op het maandelijks ledenblad De Stem van het Volk.
Voor
een goede groepswerking en om de leefbaarheid op lokaal plan te
bestendigen moeten wij echter dringend zorgen voor een goed bestuur,
gekozen
tussen de leden en door de leden, met
eerbiediging van alle democratische
wetten. Alle leden zullen tijdig op n algemene vergadering worden
uitgenodigd.
De
niet-leden zullen nog de kans krijgen om lid te worden. (40 fr voor
gezinshoofd of 1e lid en
20 fr voor de overige leden)
A.D.V.
(De Band-1959)
1959 Commissie
van Openbare Onderstand Uit het jaarlijks verslag :
De Commissie stuurde haar zieken
indien noodzakelijk naar het O.L.Vrouw
Gasthuis van Mechelen waar de prijs
van een ligdag 158 fr per dag bedroeg ofwel
naar het ziekenhuis van Willebroek
waar de ligdag 175 fr per dag bedroeg.
Twee personen werden naar
ziekenhuizen gestuurd : een behoeftige vrouw van
65 voor een heelkundige bewerking
en een vrouw van 71 wegens gewone ziekte.
Frans Maria Polspoel uit de
Vinkstraat was voorzitter.
Leden waren Albert Van den Brande
uit de Grote Heide, Frans Verwerft uit de
Vinkstraat, Frans De Decker uit de
Blaasveldstraat en Leopold Piessens uit de
Dorpsstraat.
Secretaris was Lodewijk Verbruggen
uit de Kouter en ontvanger Alfons
Hellemans.
Dat jaar bedroegen de ontvangsten
142.107 fr en de uitgaven 141.812 fr.
1959 De
Verwarmingsinstallatie van de Kerk
Enkele technische gegevens :
-kosten installatie : 180.000 frank
-inhoud mazoutketel : 6.000 liter
-systeem : Thermobloc generator
van warme lucht
-verbruik per uur : 25 liter
-verbruikskosten (per uur,
theoretisch) 62,50 fr voor mazout, electriciteit: nog niet
bekend
-firma : Wanson te Haren
-maximum vermogen : 225.000 cal/u
-normaal vermogen : 200.000 cal/u
-luchtdebiet : 17.350 kg/u
-gemiddelde uitblaastemperatuur :
48° C.
-ventilator-motor : 3,4 PK
-brandermotor : ¼ PK
-maximum olieverbruik : 25 kg/u
-normaal olieverbruik : 8,2 kg/u
-diameter schoorsteen : 300 mm
-netto gewicht : 870 kg.
(DB-1959)
1959 Dat jaar werd
Victor De Laet Sr door de Provinciale Landbouwkamer van
Antwerpen als afgevaardigde bij de
HOGE LANDBOUWRAAD gekozen.
1959 1 januari : Telling
van de winterbezaaiingen en van het vee
Wintertarwe :58 ha 51 a
Spelt : 0
Masteluin : 1 ha 20 a
Rogge : 24 ha 48 a
Wintergerst : 7 ha 40 a
Totaal : 91 ha 59 a.
Totaal beteelde oppervlakte : 629 ha 34 a.
Landbouwpaarden : 118
stuks
Runderen : 1196 stuks
Schapen : 32 stuks
Varkens : 134 stuks
Geiten : 4 stuks
Pluimvee : 4381 stuks
waarvan 48 hanen.
Alle inwoners die vanaf 1 are grond verbouwen (zelfs moestuinen voor
eigen
gebruik) dienen hiervan verplichtend
aangifte te doen op het gemeentehuis.
De achterblijvers dienen zich onverwijld
in regel te stellen.
(Mededeling van het
gemeentebestuur)
1959 Dat jaar werd meester Hendrickx vast benoemd als onderwijzer aan de
gemeentelijke
jongensschool.
Aloïs Hendrickx was
geboren te Rijmenam op 1 april 1937 en gehuwd met
Maria Teughels.
Hij overleed op 7 mei
2008 in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen.
Liefste papa, liefste opa,
Sinds februari wisten we
dat je gezondheid niet goed meer was.
Maar niemand van ons had
kunnen denken dat je ons zo vlug zou verlaten.
Diep bedroefd om je
heengaan blijven we je dankbaar en herinneren we je
volledige toewijding, je
onvermoeibare werkijver, je bezorgdheid voor allen,
je vriendelijkheid voor
iedereen, je plezier in het spel met je kleinkinderen,
je rijke eenvoud en je
geloof in het goede van de mens.
Jouw oprechte liefde
koesteren we voor altijd in ons hart !
1959 16 januari : Toneel
van de Chiro
En toen kwam het Licht.
1959 17 januari : Installering
nieuwe gemeenteraad.
Als eerste schepen werd Frans De
Prins verkozen (7 stemmen + 2 blanco).
Als tweede schepen : beenhouwer
Ferdinand De Prins (8 stemmen + 1 blanco).
De schepenen legden de eed af in
handen van Emiel Verschueren, de raadsleden
in handen van Pieter De Prins.
1959 27 januari : Kaartavond
KWB
39 kaarters waren opgekomen voor de
KWB-kaartavond.
Voorzitter Richard Van Praet opende
de vergadering met het Arbeidersgebed.
De proost stelde zijn woordje in
het teken van de vasten.
Na nog een paar mededelingen werd
er gestreden voor mooie prijzen.
Uitslag : 1. Frans Verbeeck, 2.
Theofiel Geerts, 3.E. Selleslagh.
In januari werden er enkele nieuwe
leden aangeworven : Alfons Puttemans, Cyriel
Verbruggen, Ferdy Polfliet, Jan
Casteels, Leopold Bas en Jos Verlinden, allen uit
de Kouter, Emiel Van Steen van het
Dorp en Piscador van de Winkelstraat.
Het totale ledenaantal van KWB
Leest bedroeg 97. -Maria Rheinhard, alomtegenwoordig in de besturen van katholieke organisaties. -Frans Maria Polspoel, voorzitter van de Com. Openb.Onderstand. -Meester Aloïs Hendrickx.
1958
Was het jaar dat Clement De Wilde (tot 1961) onderpastoor werd te
Leest.
Hij was geboren
in het Oost-Vlaamse Laarne (16/8/1916) en had als kloosternaam
Clementiaan. Van
1947 tot 1952 was hij missionaris in China en toen hij dat land
moest verlaten
was hij van 1953 tot 1958 actief in Zaïre in de streek van
Luabo, Kamina
en Kanzenze maar China zou altijd in zijn hart blijven.
In 1961 werd
hij onderpastoor benoemd in Sint-Niklaas (H.Hart) en uiteindelijk
Pastoor in de Sint-Antoniusparochie
te Lokeren waar hij tegelijkertijd overste was
van de
Paters-Minderbroeders aan de Luikstraat.
Hij verloor het
bewustzijn in het portaal van zijn kerk (hartinfarct) en overleed er in het
ziekenhuis op 6
november 1981.
Was ook het jaar dat de dokterszoon
Luc De Keersmaker, °Londerzeel 8/4/1914,
Freddy Peirs verving als koster in
Leest. Hij woonde in Kapelle-op-den-Bos en
kwam dagelijks per fiets naar
Leest.
Hij had de job aanvaard omdat hij op dat ogenblik zonder werk zat en
niet graag
ging doppen. Luc vond Leest wel een
klein dorpke met een oud kerkske met schone
meubeltjes in, maar gaf er de
voorkeur aan naar Brussel te gaan werken.
(DB,nov.58)
In 1965 zou hij ontslag nemen
waarop hij opgevolgd werd door Luc Plasqui.
(Wilfried Hellemans, De St-Niklaasparochie
in Leest)
1959 Militianen
klasse 59 : Armand De Bleser, Frans De Kock, August Emmeregs,
Edward Geerts, Edmond Jacobs, Roger
Lauwens, Rik Muysoms, Leo Van Camp,
Jozef Verlinden en Albert
Verschueren.
1959 Het bestuur
van de Rundertuberculosebestrijding Leest zag er als volgt uit :
Voorzitter : A. Van den Brande,
ondervoorzitter : Vict. Schaerlaecken, secretaris :
Alfons Verbruggen. Bestuursleden :
Felix Van der Hasselt en Egied Selleslagh.
(DB,1959)
1959 Voor 1959
werden 324 abonenten genoteerd op het Parochieblad.
1959 Geboorten
in 1959 -Overleden
in 1959
Nuytkens IngridSelleslagh Irma
Van Tolhuysen BrigitteBuelens Maria Elisabeth
Kerssebeeck LilianeVerdict Clémence
Neefs LucasFierens
Karel
Polfliet DanyVan
Steen Marina
Huyghe ChristinaVan Humbeeck Louise
De Wit KarelVan den Sande Petrus Joannes
Selleslagh AlfredVan den Bergh Florent
Verwerft MarkVan den Broeck Maria
Huyghe MagdalenaSteenmans Jozef
De Prins VeronicaLauwers Frans
Van Praet JoannesMarivoet Leonie
Peeters LucasDe Maeyer Maria Amelie
Publie JoannesSelleslagh Coleta
Leemans AndréDe Hondt Melanie
Peeters MagdalenaPeeters Joanna
Verschueren LucasVleminckx Virginie
De Keersmaecker FrVan Beersel Jozef
Rombauts MariaSmet Leonie
Verbeeck PatrickOp de Heyde Victoria
Verbeeck TonyVerrijken Alfons
De Smet RitaDe Wit Louis
Lauwens VeraSlachmuylders Emiel
Lauwers MarleenGobien Maria Rosa
Vets AgnesWuyts Louis
Lefever NatalieDe Smedt Pauline
Van den Bosch WilfriedaDe Keersmaecker Fr
Piscador Wilfried
Doms Rita
Verhasselt Leo
Van Bosstraeten Marina
Geerts Anna
DHollander Georges
Van de Perre Marina
Boonen Vera
Baeté Diana
Croon Marina
Gobien Maria. (DB,nr.1,1960)
1959 SCHANDAAL
OP ONS KERKHOF
Laat de doden in vrede rusten
Reeds meermalen hebben (oplettende) kerkhofbezoekers
moeten vaststellen dat sommige lieden het niet zo nauw schijnen te nemen met
dat schone gezegde : Laat de doden in vrede rusten.
Regelmatig worden graven opengebroken en worden
stoffelijke overschotten naar familiekelders overgebracht.
WIJ HEBBEN NIETS TEGEN DE GRAFKELDERS.
Wij betreuren alleen :
1)Dat sommigen
eerst een overledene laten bijzetten in de rij om daarna eerst het
besluit te nemen het stoffelijk overschot terug te doen ontgraven en naar een
kelder over te brengen. Laat de doden in vrede rusten is ook hier van
toepassing.
2)Dat deze
ontgravingen grondverzakkingen meebrengen voor omliggende graven en schade
aanrichten (meestal onherstelbaar) aan andere grafzerken . De verwanten van de
overledenen kunnen niet dulden dat zij die de schade onvrijwillig
veroorzaakten, zich eenvoudig niet bekommeren en de graven beschadigd
achterlaten zonder er een hand naar uit te steken.
3)Dat het alaam
(zelfs steenblokken) gebruikt bij de ontgraving, DAGEN LANG BLIJVEN LIGGEN
OP een bijliggend graf...
4)Dat het
gemeentebestuur zulks ONWELVOEGLIJKE en KWETSENDE toestanden duldt. (deze zin
is nog op zn zachtst uitgedrukt...)
Volgens inlichtingen die wij inwonnen, kan men hier
van GRAFSCHENNIS spreken.
Wij hopen dat onverwijld maatregelen zullen genomen
worden en dat richtlijnen zullen gegeven worden aan de aanvragers van een
grafkelder of in gevan van een ontgraving, aan de grafmaker en aan de aannemer
die de kelders plaatst of de ontgraving doet.
Het is daarenboven noodzakelijk, dat een controle wordt
gedaan.
Voor
de grafmaker a.u.b.
Na de eerste mis op Allerheiligen was bij het
kerkhofhekken een keukenstoel neergezet met daarop een enorme bak, waarin
blijkbaar een aalmoes diende gestort voor de grafmaker a.u.b..
WIJ GUNNEN HEM VAN HARTE DE OPBRENGST.
Deze aangelegenheid is echter waard van nabij bekeken
te worden.
1)Wij menen dat
het aan het personeel in openbare dienst, verboden is op zulke publieke wijze
persoonlijk om een aalmoes te vragen. Als de grafmaker dat mag doen, dan kunnen
de gemeentesecretaris, de veldwachter en de gemeentewerkman eveneens
offerblokken plaatsen. (En waarom zou de koster dat ook niet doen ?...)
2)Men kan het
ook ZO beschouwen : de grafmaker is onvoldoende betaald. Dan heeft hij het volste
recht hiervoor te protesteren bij het gemeentebestuur. Het lijkt echter
ongepast, dit protest te veruitwendigen in de vorm van een offerblok-kist (de
afmetingen hebben geen belang!) die ter attentie van de kerkhofbezoekers op het
kerkhof wordt neergezet. Men begrijpt niet, hoe het door het gemeentebestuur
wordt toegelaten, uitdrukkelijk of stilzwijgend.
3)Wij wensen de
grafmaker een behoorlijke bezoldiging voor een behoorlijk werk op
het ganse kerkhof zonder onderscheid van enig graf.
Wij weten dat onze kritiek zeer scherp is : wij kunnen
echter niet dulden dat er te Leest als het ware aan lijken-exploitatie wordt
gedaan en dat er inbreuk wordt gepleegd op de heilige rust van een kerkhof door
graven te beschadigen.
Verder, er wordt reeds genoeg gefooid, geschooid en
met geld gerinkeld rond de graven van onze duurbare doden.
(Jan De Decker in
De Band November 1959)
In hetzelfde nummer
van De Band deed Jan nogmaals een oproep aan de gemeenteraadsleden voor
financiële steun aan Milac en aan zijn geesteskind De Band.
Hun collegae van
Hombeek waren een stuk guller : zij besloten de Hombeekse afdeling van Milac
geldelijke hulp te bieden uit eigen zak...aldus Jan De Decker en mogelijk om
zijn eisen kracht bij te zetten deed hij ook een aanval op het verkeersbeleid
van het gemeentebestuur:
Verkeersperikelen
Iedereen weet dat het immer drukker wordende verkeer,
zeer grote problemen stelt in verband met de veiligheid op de wegen. (...)
Ook te Leest nam men initiatieven. Er zouden er nog moeten
genomen worden.
1)De maximum
snelheid in de dorpskom werd van 20 tot 50 opgevoerd... Deze verhoging van de
maximum toegelaten snelheid in die zone, begrijpt geen weldenkend mens... In
het algemeen stelt men een maximum van 35 km voor (in de praktijk wordt het
wellicht toch 40...).
2)(...)
1959 Januari De
Band : KWB Kapellekens-Aktie en...Commerce
Het
is wel zeer spijtig te noemen dat een minderheid deze aktie meent
te
moeten brandmerken als commerce.
Volgens deze lieden verdient de KWB een dikke cent aan deze
kapelletjes
die
aan 100 frank verkocht worden.
Ten
behoeve van deze duurbare parochianen worden hier onder een paar
detailprijzen gegeven :
-
het hout kost aan de KWB 50 fr.
-
het beeldje kost aan de KWB 35 fr.
Dat
maakt 85 frank. Met de overige vijftien frank dienen bekostigd :
glas, stopverf, borstels, terpentijn, verf, krammen, oogvijzen, het
schilderen zelf.
Wij achten het hiermee bewezen dat deze
schone aktie niet wordt verlaagd tot
een
commerce.
En
de karavaan trekt voorbij terwijl de honden blaffen.
1958 8 november : Gouden
Bruiloft van Petrus Van den Heuvel en Joanna Catharina
Van den Heuvel (Peer Magaar en
Joke), uit de Alemstraat 14bis.
Het echtpaar kreeg vier kinderen :
2 jongens en 2 meisjes.
De
Alemstraat was prachtig versierd. Boven de deur van de jubilarissen was
volgende tekst aangebracht : Vandaag viert
ge uw jubeldag in t goud, binnen
tien
jaar in t diamant, dat wensen de geburen jullie van hunnen kant.
Om
10 u werd in de parochiekerk een dankmis opgedragen. Hierna werden de
jubilarissen op het gemeentehuis
ontvangen door burgemeester, schepenen en
raadsleden. Peer en Joke werden met twee clubzetels bedacht.
s
Avonds bracht de Kon.Fanf. St.-Cecilia een serenade aan de feestvarkens.
Pieter werd geboren op 5/5/1885 en Joanna op
18/1/1884.
1958 10 november :
Foriaan Meyers benoemt tot hoofdonderwijzer aan de
gemeentelijke jongensschool. De
gemeenteraad stemde als volgt :
5 stemmen voor Flor Meyers, 2 voor dhr
Hellemans en 1 voor dhr Huysmans.
1958 10 november :
Milac filmavond met Sissi
Op maandag 10 november richtte
Milac in de parochiezaal een filmavond in.
Vertoond werd de beroemde film Sissi de jonge keizerin. Wegens het hoog
bedrag aan inrichtingskosten voor dit hoogstaand filmgala, werd de
toegangsprijs
bepaald op 20 frank.
Schoolplichtige kinderen : tien frank.
De belangstelling was matig.
1958 19 november :
Gezellig samenzijn van de KWB
Plaats van de actie : Ons
Parochiehuis. Deelnameprijs : 20 frank.
Er was soep, aardappelen, karbonade
en bier en als toetje de attractie clown
Luppe Kasoe.
1958 Op 21 november legden 20 leden van de
Eucharistische Kruistocht hun gelofte
af.
s Morgens algemene communiemis.
s
Namiddags lof met inlijvingsplechtigheid.
Warm
en gloedvol klonk het uit de jonge kinderharten : JEZUS MIJN KONING,
IK
BELOOF OP MIJN EREWOORD STEEDS EEN VURIGE KRUISTOCHTER
TE
ZIJN.
Zingend trokken een 30 leden naar de school waar geurende koffie en
verse
koeken hen wachtten. Enige leuke nummertjes brachten deze dag nog meer
vreugde bij. Tenslotte, na nog enkele
volksdansen, werd de dag besloten met
een
prachttombola. (DB-december-1958)
De Eucharistische
Kruistocht
Deze vereniging voor
kinderen werd ca. 1927 opgericht door pastoor Beuckelaers en in Leest
uitsluitend voor meisjes.
Op twee fotos (uit
1932 en 1949) staan respectievelijk twintig en zesendertig leden met hun
proost. In 32 pastoor Beuckelaers en in 49 onderpastoor L. De Schutter.
(W.Hellemans De
St-Niklaasparochie in Leest)
In 1954 teldede groep A 38 leden en groep B 32 leden.
Afgevaardigde voor de dekenij was Amelie Vloeberghen. Proost van groep A was De
Decker en van groep B pastoor Coosemans.
Bestuurster was zuster
Virginie.
(DB, 1954)
Een kruistochter
verbond er zich toe eenmaal per week te communiceren en s morgens zijn dag op
te dragen aan het H. Hart van Jezus.
De groep bleef in
Leest bestaan tot halfweg de jaren zestig.
(Wilfried Hellemans,
De St-Niklaasparochie in Leest)
1958 22 november :
Werklozen
Op 22 november werden 10 volledig
werkloze mannen genoteerd en 34 tijdelijk.
Bij de vrouwen telde men 1 permanent
werkloze en 9 tijdelijk.
1958 30 november :
Toneelavond B.J.B.-Jongens, Bloed in de Poesta en Hertziekte
der Jonkmans.
1958 In de nacht van 30 november op 1 december
werden bewoners van de
Alemstraat gewekt door het rinkelen van glas en het bonken op deuren en
blinden.
Op
de straat werd daarbij luidkeels gezongen.
De
rijkswacht werd gebeld en verscheen spoedig ter plaatse.
De
twee kabaalmakers werden opgeleid en naar het gerechtshof van Mechelen
overgebracht.
Er
werd uitgemaakt dat het tweetal enkele uren voordien te Wintam aan het sas
het
Engels schip, waarop zij in dienst waren, hadden verlaten om een slippertje
te
maken. Toen ze met een ferm stuk in de kraag terug hun schip meenden te
vervoegen was dit intussen reeds vertrokken.
Dan
maar per taxi het schip achterna ! De autoreis ging tot Battel waar het duo
echter
weer te laat kwam en besloot te voet verder te trekken.
Zo
kwamen ze zwaar beladen te Leest.
De
kapitein werd vanuit Mechelen op de hoogte gebracht ; hij kwam daar zn
jongens oppikken. Wat er verder tussen de kapper en zijn jongens
gebeurde,
verhaalt de geschiedenis niet...
(DB-december-1958)
1958 December : KWB-Bestuur
In
verband met de bestuursherkiezing van de KWB, die nader besproken werd
op
de wijkmeestersvergadering van 3 december, werd het onslag aanvaard van
Jozef Vloeberghen als secretaris en
van Juul Geens als verslaggever.
De
redenen hiervan zijn aanvaardbaar maar toch spijtig te noemen omdat deze
bestuursleden bewezen hebben hun taak waardig te zijn.
Als
nieuwe secretaris werd August Mollemans aangeduid. Louis Solie,
ondervoorzitter, zal tevens de taak van verslaggever waarnemen. (niemand
van de
wijkmeesters werd hiertoe bereid gevonden) Het bestuur van de KWB ziet
er dus
1958 6 juni :
Voordracht vrouwengilde : Ons gezin, een eigen schepping.
Mevrouw De Wit won de Lourdesreis.
1958 13 juni : De
Chiro vierde 10-jarig bestaan. (zie foto van de groep)
1958 20 juni :
Chiro op bivak naar Kasterlee.
1958 10 augustus :
Optreden van St.-Cecilia op de Wereldtentoonstelling
Eerst werd er een wandelconcert
gegeven voor duizenden aanwezigen en tijdens
de namiddag gaf de fanfare aan de
voet van het Atomium een concertoptreden
in een grote kiosk. Het concert
begonom 20u30 en duurde tot 22 uur.
De muziekanten en hun echtgenoten
kregen vrije toegang tot de tentoonstelling.
1958 26 september
: Landloper
De garde werd er van verwittigd dat
er een verdacht uitziend en haveloos geklede
persoon rondslenterde in de Kouter.
Hij trof de man aan in café De Zwaan op
het Dorp. Op het gemeentehuis
vertelde hij dat de nacht buiten doorgebracht had
en dat zijn laatste adres
gesitueerd was in Hombeek : Vennestraat 4.
Het betrof een zekere Remi Leon Van
de Walle, grondwerker en geboren te
Petegem-Deinze op 13 maart 1905.
het
is nu al een zestal maanden geleden dat ik nog gewerkt heb. Ik beschik nog
over
400 frank ongeveer, geld dat ik van vroeger heb overgehouden. Ik ben nu al
enige dagen aan het drinken, ik denk terug gaan te werken, ik denk werk
te zullen
vinden bij een landbouwer
Op de grensscheiding Leest-Mechelen werd hij opgehaald
door de politie van
Mechelen.
(VVH)
1958 28 september
: Feestavond ten voordele van Mére Aleydis, met de twee fanfares
van Leest, het St.-Ceciliakoor, Jef
Vermoesen, Lenigheid & Durf.
1958 5 oktober :
Processie.
1958 12 oktober : Gemeenteverkiezingen
Aantal stemmen:
Blanco en ongeldige : 12
Geldige1087
Gepanacheerde63. Totaal aantal stemmen : 1162.
Naamstemmen:
Lijst nr. 1Onvoll.lijststembr.Gepanach.Totaal
De Prins Fr.18723
210
Verschueren20519224
Verbeeck
9812
110
De Prins Ferd.16617183
Geens12116137
Polspoel61667
De Bruyn14919168
Van den Heuvel17414188
Lauwers1287135
Lijst nr. 2
Van der Hasselt622991
Buelens632386
V.D.Branden A.232043
V.D.Branden F.392059
Huys141327
Somers111930
Peeters261743
De Smet13821
De Laet32941
Lijst nr. 3
Muysoms412263
Wuyts7327100
Coosemans11617
Verdeling zetels
Lijst nr. 1 : 7,lijst nr. 2 : 2, lijst nr. 3 : 0.
Werden verkozen:
De Prins Frans, Verschueren Emiel,
De Prins Ferdinand, Geens Juul, De Bruyn
Hendrik, Van den Heuvel, Lauwers,
Van der Hasselt Frans en Buelens Constant.
(DB-november 1958)
Op 17 januari 1959 werd de nieuwe
gemeenteraad geïnstalleerd.
Eerste schepen werd Frans De Prins,
tweede schepen Ferdinand .
Emiel Verschueren zou Pieter De
Prins opvolgen als burgemeester.
1958 26 oktober : Feest
van Christus Koning, optocht en feestvergadering bij de Chiro.
130 aanwezigen, ouders meegerekend,
genoten van enkele nummers van de
muziekkapel, van de verse koffie en
dito koeken.
De Blaasveldtenaar Victor Van de
Vondel (Fikske, zie foto) toonde enkele kluchtfilmen
die zeer gesmaakt werden vooral
door de kleinsten.
Per amerikaans opbod (om de
onkosten te dekken) werd een O.L.Vrouwbeeld
verkochten na de film bracht elke afdeling van de
chiro zijn nummertje.
Vic Van de Vondel,
iedereen kende hem als Fikske, was in de hele regio bekend als filmfreak, een
fanaat met een enorm filmarchief die in een oude koeienstal aan zijn woning in
Blaasveld over een eigen filmzaaltje annex bar beschikte.
De melkveehouders
van Leest kenden hem vooral omdat hij jarenlang werkzaam was in de melkerij van
Blaasveld.
1958 27 oktober :
Film Chiro : Heidi en Peter. (zie filmposter)
1958 29 oktober : Algemene
Jaarvergadering KWB
Te
19u50 opende de voorzitter Richard Van Praet voor 46 opgekomen leden
de
vergadering met het arbeidersgebed.
Vervolgens legde hij er de nadruk op dat al de vergaderingen van de KWB
in de
toekomst stipt op het gestelde uur zullen beginnen, dan wenste hij aan
ieder een
vruchtbaar werkjaar.
Daarna gaf de voorzitter de onderwerpen voor de komende studiekringen :
1)
Zijn we voor of tegen sport ? (spreker de heer Jehaes)2) Opwerpingen
tegen kerk en priester (E.H. Annaert, bestuurder der kristelijke
sociale werken
te
Mechelen).3) Dagblad bondgenoot of
vijand, (Leon Adriaenssens,
bestuurslid KWB-verbond). 4) De KWB op de rooster (Emiel Polfliet,
gewestleider) en rond Pasen : Wij ontvingen het sacrament van het
huwelijk
(recollectie).
(...)
Uitslag kiezing van vijf bestuursleden : Van Praet Richard, 40 stemmen,
Solie Louis 35, Geens Juul 31, Vloeberghen Jozef 29, Coeckelbergh Edward
28,
Mollemans August 23, Van den Branden Albert 20, Van Herp Pieter 11,
Verschueren Frans 11 en Spoelders Hendrik 2.
Hierna kozen de wijkmeesters de functies die de vijf eerst gekozenen in
de
komende twee jaar te vervullen hebben :
voorzitter : Richard Van Praet, ondervoorzitter : Louis Solie.
Secretaris : Jozef Vloeberghen, schatbewaarder: Edward Coeckelbergh,
Verslaggever : Juul Geens.
Hier
dienden nog bijgevoegd :
Emiel Polfliet : gewestleider voor Leest, Tisselt en Heffen.
Jan
Keulemans : raadgevend lid.
Na
de verkiezing ging men over tot het verloten van het geschenk dat Jan Van
Praet meegebracht had uit Lourdes (door loting was hij deze zomer
aangeduid
om
de afdeling te Lourdes te vertegenwoordigen). De gelukkkige winnaar
was
Louis Solie.
Daarna werd het werk der verschillende bestuursleden bekend gemaakt
evenals
de
wijziging der plaatselijke statuten.
Jozef Vloeberghen gaf lezing van het financieel verslag :
-ontvangen langs maandblad en lidgeld : 7.287 fr ; aan het verbond werd
betaald : 6.022 fr ; de filmavonden brachten een winst op van 3.000 fr.
;
bij
het teerfeest werd 900 fr bijgelegd en bij de kaartavonden 1.800 fr.
In
november was er 2.682 fr in kas.
De
voorzitter dankte de schatbewaarder omdat hij de finanties in het afgelopen
jaar
zeer goed heeft beheerd, alhoewel Jozef ook voorzitter was van de BJB.
In
het geestelijk woord handelde de Proost over de goede verstandhouding in
de
KWB en dat het altijd trouwe gezichten waren die we regelmatig terugzien
op
de vergaderingen.
(...)
Gewestleider Emiel Polfliet gaf lezing van het jaarverslag met als
bijzonderste
punten: op de kaartavonden waren
gemiddeld 2/3 der leden aanwezig : 87 leden.
Op
de twee studiekringen waren 37 leden aanwezig.
De
vergadering werd besloten met een kaartprijskamp.
-De Compagnie of Kompagnie had ook een eigen
boekje waarin vnl. gebeden stonden
afgedrukt.
-Herinnering aan de 60ste bedevaart van
Jozef Brion.
-Jaren 50 : de bedevaarders komen aan de Battelse
Bergen.
1958 17 mei :
Bedevaart naar Scherpenheuvel.
1958 18 mei : Frans
Van den Broeck gehuldigd voor zijn 60ste bedevaart naar
Scherpenheuvel.
Na zijn
60ste voettocht naar het bedevaartoord werd de voorzitter van de
Compagnie van Scherpenheuvel in
de bloemetjes gezet door de leden van zijn
vereniging. Hij was 16 toen hij de allereerste keer
deelnam.
Hij was een broer van de honderdjarige
Stanne.
Frans Van den Broeck was te Leest geboren op 7
augustus 1882 en bij de terugkeer
van de
bedevaarders twee jaar nadien (8 mei 1960), ze zaten aan de soep te
Keerbergen, vernamen ze het overlijden van hun
voorzitter.
Frans zou een prachtige uitvaart
krijgen omringd door de getrouwen van de Kompagnie.
...Beste
vriend Frans, geachte familie, het is voor ons een droeve plicht en een harde
taak de beste van de onze te vergezellen naar zijn laatste rustplaats.Als ik
zeg, de beste uit de onzen, dan weet niemand wat zulks betekent vriend Frans.
Wij bedevaarders, pelgrims van O.L.Vrouw, wij weten het maar al te best, wij
weten wie we verloren hebben. 62 jaar hebt gij aan het hoofd onzer Compagnie
gestaan, 62 jaar hebt gij u geofferd voor ons, uw kinderen, want voor u waren
wij uw bedevaart-kinderen. Steeds stond gij paraat om moed in te spreken, zelfopoffering
aan te moedigen wanneer de vermoeidheid zich van een pelgrim meester maakte.
Met uw vrolijke verschijning, uw vaderlijk gemoed, hebt ge steeds onze
Compagnie weten hoog te houden.
Wat
een harde pijn en zware beproeving was het niet voor u, toen wij verleden jaar
voor het eerst een geestelijke leiding mede kregen van uit dit dorp, en gij
weerhouden waart door ziekte van uw zuster, en dus niet kon mede vertrekken.
Met
welken moed en vast vertrouwen hebt gij een vol jaar gewerkt en gezwoegd, van
links naar rechts gelopen om alles weer in orde te maken voor de grote tocht ;
hoe verlangend was uw hart niet ook onder een geestelijke leiding te mogen
gaan.
Helaas,
het heeft niet mogen zijn, O.L.Heer en O.L.Vrouw verkozen u, de bloem was te
schoon om hier op de wereld te verwelken, daarom is O.L.Vrouw ze komen plukken,
terwijl wij met hart en ziel met u verenigd waren, is zij de Hemelse Moeder met
u meegegaan.
De
slag was hard, maar als bedevaarders moet men alles kunnen verdragen, zelfs de
zwaarste onder alle slagen...
In 1955 bracht De Band (nr.4) een bezoek
aan de pelgrim :
We
trokken ditmaal eens binnen bij de moedige en vurige bedevaarder van Leest naar
Scherpenheuvel : Frans Van den Broeck, die ons zeer veel interessants heeft
verteld over zijn vele belevenissen op zijn bedevaarten naar Scherpenheuvel.
De
eerste bedevaarten die Frans meemaakte waren zeer lastig. Een echte penitientie
! Voor de bedevaart gingen ze in die jaren met 4 man heel de parochie rond voor
de Compagnie, namelijk Mine Poel, Louis Van den Branden, Louis Jacobs en Frans
Van den Broeck.
Tijdens
de bedevaart zelf droegen alle bedevaarders in die tijd zelf al hun pakken op
de rug. De weg was voor 50 jaren zeer slecht ! In Keerbergen moesten ze een uur
lang gaan door het mulle zand, er lag nog geen weg !
Huizen
waren er nog niet te zien, en die paar huizen die er toen stonden waren gebouwd
met russen. Grote armoede ! En lastigen weg ! Bijzonder met grote warmte. Dan
zochten alle bedevaarders beschutting onder de sparrenbomen, die daar langs
beide kanten van de weg stonden.
Na
de oorlog van 14-18 kwam er een merkelijke verbetering : er volgde een paard
met kar, om de bagages mee te nemen.
Het
was Fons van Stinus die de eerste jaren zorgde voor dit vervoer, uit
dankbaarheid omdat hij zijn paard had mogen behouden onder de Duitse bezetting.
Na Fons heeft den Blokmaker (noot : Frans Piessens sr.) verschillende malen meegereden met paard en
kar. Enkele jaren later waren het Ferdinand en Frans Van der Hasselt : nu was
het reeds met een camion met één paard. En de verbetering bleef voortduren : de
camionvan Van der Hasselt en de paarden
van Viktor Verschueren en Sus Van den Branden. Dus nu ging het al met het
koppel !
En
toen kwam de ideale oplossing : nl. Louis van Jonker zou regelmatig de
bedevaart begeleiden met zijn auto !
Sindsdien
vervult Louis nog steeds getrouwvol die taak. Hij doet veel voor de Compagnie,
en heeft onlangs nog de draagberrie van het nieuwe beeldje geschonken aan de
Compagnie.
De
eerste kruisganger die Frans gekend heeft was Toon Leemans. Die heeft zeker
meer dan een halve eeuw regelmatig het kruis gedragen van Leest naar
Scherpenheuvel en terug. Na Toon heeft Modest Van Steenwinckel die taak op zich
genomen, en hij doet het niet minder goed.
De
bedevaart naar Scherpenheuvel is altijd doorgegaan op dezelfde dag, namelijk 8
dagen voor Sinxen.
s
Zaterdags stipt te 4 uur wordt er vertrokken aan de Sint-Annakapel. De eerste
halte wordt gehouden aan de Sint Annakapel te Bonheiden. Daar wordt feitelijke
de processie gevormd, vandaar wordt ook regelmatig de rozenkrans gebeden.
Rons
8 uur komt de bedevaart te Keerbergen waar het tijd is voor de koffie. Dan
korte halten te Tremelo, te Betekom en te Aarschot waar rond 12 uur
gemiddagmaald wordt. Dan Rillaar en uiteindelijk op die lange heuvelachtige
baan zien ze de toren van Scherpenheuvel.
De
bedevaart komt te Scherpenheuvel toe rond 16 uur.
De
bedevaarders worden daar plechtig afgehaald, en gaan het lof bijwonen. Dan
volgende verschillende geestelijke oefeningen : de beeweg in de kerk, dan de
rozekransweg, de kruisweg en als dat allemaal gedaan is gaan de bedevaarders
eindelijk naar het logement. De Compagnie heeft daar twee vaste logementshuizen
: In de Lindeboom en In t Withuis. Wanneer er teveel bedevaarders waren,
gingen deze in de Sleutel.
Na
een deugddoende nachtrust staan de bedevaarders terug tegen 4 uur s zondags in
de kerk van Scherpenheuvel, waar een H.Mis voor hen wordt opgedragen. Na deze
H. Mis : zegening en plechtig uitgeleide en dan begint de lange terugweg naar
Leest.
Terwijl
er bij de heenreis voortdurend de rozenkrans werd gebeden, zal er nu al eens
meer gezongen worden onderwege. In Aarschot wordt nu het morgenmaal genomen,
terwijl het middagmaal gebeurt te Keerbergen. Hier wordt ook gezorgd voor een
telloor soep of een glas bier naar keuze op kosten van de Compagnie.
In
Bonheiden gekomen maken de bedevaarders zich gereed om een goei regenvlaag of
onweersbui te ontvangen. Dat is bijna elk jaar zo !
En
ja, rond 16 uur komen veel mensen van Leest hen tegemoet aan de Sint-Annakapel,
en door de geestelijkheid worden ze begeleid naar de kerk.
Nog
enkele zeer gekende personen uit de bedevaart : den Briat ging tot een zeer
hoge ouderdom mede. Zekere dag, het was verschrikkelijk heet, en velen werden
echt ziek van de warmte, heeft den Briat alle pakken van die mensen samengepakt
en op zijn schouder gebonden. Hij droop van het zweet maar het was zeker een
edelmoedige daad.
Den
Brioen was elk jaar op post aan t kapelleke van Bonheiden, hij was een zeer
goed zanger, bijzonder voor het zingen van de litanie.
Frans
Van den Broeck drukte bijzonder op de goede geest van hulpvaardigheid en
naastenliefde die er heerst onderwege : eens vertrokken zijn het allemaal
Leestenaren, die mekaar voorthelpen zoveel als ze kunnen. In t geval er iemand
zere voeten heeft, wilt seffens iedereen een paar blokken of schoenen gevan aan
het slachtoffer. Het is ook gebeurd in de tijd dat er nog geen wagen bij was,
dat ze iemand heel de weg op stokken hebben voortgedragen.
Verder
blijven de bedevaarders gedurende hun weg innig verenigd met de parochie.
Aan
elke kapel die ze onderweg tegenkomen wordt er gebeden voor Leest : voor de
zieken, voor de overledenen, voor allen die om een gebed vroegen, enz
(Noot : meer over de Compagnie van
Scherpenheuvel : 1843)
1958 7 april : Johannes
Wannes Publie, de oudste inwoner van Leest werd 96.
Ter gelegenheid daarvan
publiceerde De Band volgend verslag :
Wannes Publie
Oudste inwoner van Leest.
Op 7 april zal Johannes Publie, in de wandeling
Wannes van Paisj, 96 worden.
Als men bij Wannes van Paisj binnenkomt kan men hem
steeds in zijn zetel aantreffen waar hij of een pijp aan het roken is, of stil
aan het slapen is met de kat op zijn schoot. Hij ziet er nog heel kloek uit
voor zijn jaren. Hij vertelt heel graag over vroeger, maar kan het zo goed niet
meer onthouden, zegt hij.
In de Blaasveldstraat staat nog steeds zijn
geboortehuis, waar nu zijn jongste zuster Fieke Robijns-Publie woont.
Van de negen kinderen thuis leven er nog drie. Hijzelf
is er dus 96, Clemence Publie is er 85 en Fieke wordt er 77.
Is uw vader ook zo oud geworden ?
Neen, die is jong gestorven maar in zeventig.
(Fieke wist het beter, want in feite is vader maar 67
jaar geworden.)
Moeder werd er tachtig,maar was 20 jaar ziek en de
laatste 4 jaar altijd te bed.
Och, we waren thuis boerkens, klein boerkens gelijk
allemaal toen, zegt Wannes.
En dat was niet gelijk nu, alles moesten we met de
kruiwagen doen. En de wegen van Leest in die tijd Geen ene deftige weg. In de
winter bijna altijd natte voeten eer wij aan school of kerk waren. In die tijd
stond er geen enkel schoon huis in Leest. In de Blaasveldstraat stonden toen
maar drie huizen. Maar ik weet de namen niet meer
Over zijn studententijd op school weet Wannes niet
veel meer. Hij herinnert zich nog goed de madame van meester Moortgat : want
als de meester in de kerk was als koster, dan kwam zijn madam om klas te geven.
Iets ouder dan elf jaar en Wannes was volleerd !
Het eerst, op zijn elfde, ging hij werken bij een
mulder. Daar ging hij eens over een brugske met een zak op de rug en dat
brugske brak en Wannes en de zak lagen in het water !
Later is hij bij de vlasboeren gaan werken. In die
tijd was er veel vlas in Leest, zowat overal. (gelijk nu de spruiten).
Dan is Wannes naar het fabriek van De Nayer in
Willebroek gaan werken van 6 u s morgens tot 8 u s avonds : te voet er
naartoe en te voet terug.
Hoeveel verdiende gij ?
1 frank, later 1,25 frank, dat was heel goed in die
tijd, zei Wannes.
Wannes vindt het heel normaal dat hij in die tijd,
toen hij bij een kolenmarchand in Brussel werkte, te voet naar zijn werk ging
en ook terugkwam maar niet elke dag.
Ook heeft hij meegewerkt aan de Zennewerken en is daar
bijna verongelukt. Daar stond zon soort kraan aan die werken en door een
onoplettendheid van de kraanman kreeg Wannes de bak op zijn lichaam.
Ze hebben mij dan met een ladder naar huis gedragen
en ik heb drie weken in mijn bed gestoken. (zonder zoektevergoeding).
Wannes heeft ook moeten gaan loten en trok er zich
in. Hij is dan drie jaar bij het paardenvolk geweest en was er ordinance bij
een kapitein. Hij was daar heel goed thuis en moest er soms met de kinderen
spelen. Daar had hij een vriend die na zijn dienst naar de Kongo trok en Wannes
graag had meegenomen. Het scheelde niet veel, maar na 2 jaar twijfelen is hij
toch niet gegaan.
Waarom niet ?
Het was te ver!
En de ontspanning in die tijd Wannes ?
Meestal bleef ik thuis wat kaarten, om mijn centen te
sparen om met de duiven te kunnen spelen.
Wilt ge zijn ogen zien glinsteren spreek dan maar eens
over duiven. Dan hoort hij alles
Voor de rest gingen wij soms kaarten in t café, of
kegelen, of bakspelen, of op de wip, of een spel waar men geld op een flot
stapelde en wie het kon raken of dichtstbij was won. Maar altijd eerst naar het
lof, zunne.
Wannes was 36 jaar toen hij trouwde.
Waarom gaat ge zo vroeg weg ? vroeg zijn moeder toen
!
Hij huwde met Pelagie Van Den Bemdt in 1898. Het eerst
betrok hij de hoeve in de Vinkstraat waar nu J. Van Beersel woont. Later kocht
hij de boerderij in de Scheerstraat.
Wannes zou nog vijf kinderen krijgen, waarvan de vier
oudstenog leven nl. Jaak Publie in de
Vinkstraat, Maria Publie in de Scheerstraat, Jan Publie in Hombeek en Virginie
Publie (gehuwd Nieuweling) in de Dorpstraat. Zijn vrouw stierf in 1946, 77 jaar
oud.
Het interessantste is wel als Wannes ne keer los komt
en over de heksen begint. Hijzelf heeft Klodde gezien in de struiken in de
Blaasveldstraat. Hijzelf heeft, wat hij noemt de Framacons (soort heksen)
door de lucht zien vliegen terwijl zij al zingend naar Antwerpen trokken. Hij
zal u vertellen hoe op zekere morgen ergens op de Warande de kelen van alle
koeien overgesneden waren door ja, door wie ? De pastoor werd er bijgeroepen
(pastoor Vanden Cruys) en zijn hoed werd afgeslagen toen hij de stal
binnenkwam. Door de macht van de pastoor werden dgeesten in de waterput
gestopt en waren overwonnen.
Ja Wannes gelooft nog vast in die dingen en als ge
lacht zegt hij : gij gelooft het niet, maar ik heb het gezien !
Nog veel zou Wannes kunnen vertellen over de talloze
kinderen waar hij peter van is. Hij weet niet hoe dikwijls. En als hij begint
over de tochten die hij meemaakte met de bedelbroeders van de Paters van
Mechelen en hoe hij daar in dat klooster thuis was.
Wannes heeft veel meegemaakt in zijn leven, omdat hij
zoveel heeft gewerkt, omdat hij zo goed was en doodbraaf en omdat hij zolang
reeds leeft.
Slechts één hoop hebben wij : dat hij de 100 zou
bereiken. Dat wensen wij allemaal in Leest en dan zouden wij zeker laten zien
hoe wij nog kunnen feesten zoals in de goeie oude tijd.
(DB-1958)
De wens van de
redacteur van De Band zou niet vervuld worden. Wannes zou op 12 juni 1958
overlijden, op de leeftijd van 96 jaar en 2 maanden.
Drie jaar voordien
(De Band nr.3 van 1955) had het maandblad reeds een reportage gewijd aan de
oudste man van Leest. Hierna enkele passages :
de eerste trein heeft hij gezien toen hij nog als
kleine jongen op moeders arm zat : het tuig boezemde hem geweldig veel
schrik in !
Hij begon een klein boerderijtje in de
Blaasveldstraat. Hard moest hij werken van zeer vroeg in de morgen ; soms met
een kruiwagen gras van Mechelen naar Leest rijden.
Vijfenveertig jaar lang van zn 40 tot 85 jaar- is
Wannes elk jaar op ronde geweest met de bedelbroeder van de Bruine Paters te
Mechelen. Dikwijls bracht hij 100 kilo boter per kruiwagen naar de paters te
Mechelen over. Zelfs in de oorlog14-18 heeft hij dit nog voortgedaan en honderden kilos graan en
patatten naar de paters gesmokkeld. De Duitsers hebben hem bij die
bevoorrading dikwijls staande gehouden, maar nooit iets afgenomen !
Aan de hof van de pastorij heeft hij ook zn beste
zorgen besteed, bijzonder bij pastoor Verbiest heeft hij veel plezier gemaakt.
In de oorlog van 14-18 is Wannes gevlucht naar
St.-Niklaas. Hij had een oude blinde peter bij zich, voor wie hij zeer veel
heeft gedaan. Toen ze terugkwamen was er veel schade te Leest : vele dieren
dood, huizen afgebrand, kerk en pastorij wreed doorschoten, de brug over de
Zenne opgeblazen, enz.
Sinds zijn 63 jaar woont Wannes in de Scheerstraat,
waar hij nu geniet van een rustige oude dag : nog immer vol moed en werklust.
Op zijn 71 jaar had hij voor de eerste maal
doktershulp nodig : een dubbele peuritis en negenogen. Een half jaar lang bleef
hij te bed.
Dokter Stuyck heeft hem goed genezen.
Veel plezante dingen heeft hij mogen meemaken :
trouwfeesten, jubilees in de familie of van burgemeesters, enz.
Wannes houdt dolveel van de kleine Vicki, zoontje van
zn kleinkind Simone, gehuwd met Georges De Laet.
Verleden zomer zagen we Wannes zo dikwijls wandelen
gaan, de kinderwagen voor zich uitduwende. Pagadder Vicki is zn vreugde en
trots !
