Uiterst links voorzitter Van
Dam, uiterst rechts sponsor Boghemans.
Derde van links bovenaan
trainer-speler Louis De Weerdt.
1987-88
Na twee
opeenvolgende titels wou SK Leest ook in tweede provinciale een vooraanstaande rol vertolken.
Bestuur, sponsor
Boghemans en supportersclub keken op geen inspanning om het spelersmateriaal
gevoelig aan te passen.
Voor het eerst trad
SK aan met buitenlanders, twee Zaïrezen Gemele Lofombo (30) en Jean Lumuanganu
(19) en de gedurfde transferpolitiek wierp zijn vruchten af : voor het derde
jaar op rij speelde de ploeg kampioen.
SK promoveerde naar
eerste provinciale.
Begin 1988 werd het
lokaal vernieuwd en dat werd gevierd met een receptie op
30 januari.
De kern zag er het
seizoen 1987-88 als volgt uit :
In januari 88 werd
een derde Zaïrees aangeworven : Rufin Mandondo, een ex-speler van Sint-Niklaas.
Superkaarttornooi
Het 4de
superkaarttornooi van de supportersclub werd op 30 oktober 1987 succesvol
afgesloten. Dit prestigieuze toernooi
met misschien wel de grootste prijzenpot in België,
lokte ook nu weer een massa al dan niet verwoede kaarters.
Zogenaamde broodspelers kwamen van heinde en verre om de mooiste
prijzen weg te kapen. Vals spelen en combines maken was hun niet onbekend.
Toch slaagden de inrichters er ook ditmaal weer in om via strenge
controlesonregelmatigheden te
beletten zodat alles min of meer normaal verliep.
Opvallend was hoe de score van de dagwinnaars, naarmate het toernooi
vorderde, in stijgende lijn ging. Zo haalde men in het begin een kleur-TV groot
scherm en afstandsdbediening
binnen met een dagtotaal van 165 punten.
De laatste kaartavond moest men 184 punten kunnen voorleggen voor de TV
of de video.
Die laatste avond liep echter niet alles op wieltjes.
Het toeval wou dat 2 spelers met eenzelfde totaal aantal punten voor
éénsplinternieuwe
personenwagen in aanmerking kwamen en dit deed de verantwoordelijken diep in de
reglementen duiken.
Tot overmaat van ramp viel dan ook nog de computer uit wegens technisch
defect zodat alles nog eens manueel moest uitgerekend worden.
Allemaal redenen waarom de mensen bijna twee uur later dan voorzien met
hun prijs naar huis konden. Maar zoals het in een goed huishouden betaamt kwam
ook nu alles op zijn
pootjes terecht. Het was uiteindelijk Karel Mertens uit Kapelle o/d Bos
die met 620 punten de sleutel van de wagen overhandigd kreeg van de sponsor van
S.K. Pierre Boghemans.
Met een slechter 1e dagklassement, maar eveneens met 620
punten, won Frans Verelst een prachtig stijlsalon.
-Voorzitter Van Dam en Amelie Hellemans-Portael met de beker Jean Van Dam.
1985-86
In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer.Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker Alfons Hellemans een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.
Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.
Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).
De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy en Verschueren Harry.
In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.
Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin 86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.
Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.
In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.
In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.
Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.
1986-87
SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.
In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :
Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2de Super Kaattornooi in 1985.
K.B.V.B Stamnummer 8890Secretariaat : J.Apers
S.K. Leest V.Z.W.Ten Moortele29
Terrein Grote Bleukens2931 Leest-Mechelen
(Zennebrug)
Beste Ouders,
Voetbal is tof en t kan best bij S.K. Leest.
Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtigevoetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.
ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.
Wij garanderen een goede opvang ;
Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.
Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.
Bij ons krijgen de kinderen schoenen kousen broekje en trui gratis.
Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.
Bij ons krijgen de ouders inspraak.
Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de
velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :
Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.
Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.
Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.
In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen.
Dat jaar organiseerde de club in mei het 1ste Groot Voetbaltornooi om de Wisselbeker Alfons Hellemans.
SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.
Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.
Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.
Kern 1986-1987:
Afdeling : derde prov. B Antwerpen.
Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.
Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.
Principes zijn er om overboord gegooid te worden...na vijftien jaar
activiteit in het Katholiek Sportverbond zette S.K. Leest in het seizoen 1983-1984
de stap naar de competitie van de Belgische Voetbalbond. Dit in het spoor
van aartsrivaal V.V. Leest.
Aanvankelijk wou men
enkel met de in 1982 gestichte vrouwenploeg bij de Belgische Voetbalbond
aansluiten. Men was de steeds terugkerende onderhandelingen voor de organisatie
van vriendenwedstrijden beu, maar later hakte het bestuur ook voor de mannen de
knoop door.
Secretaris Jean Apers motiveerde die beslissing in Gazet van Mechelen van
14 juni 1983 : Wij hadden vernomen dat
in het Mechelse nog slechts tweeploegen
in de competitie van de voetbalbond mochten actief worden. Daarom hebben wij de
beslissing niet langer uitgesteld. Nu krijgen we ook de kans om meer in de
bekendheid te treden en een ruimer publiek aan te trekken omdat in vierde
provinciaal heel wat derbys met ploegen zoals Heffen, Hombeek, Rapid en
Tisselt op het programma staan en de verplaatsingen tot een minimum beperkt worden.
Dat was vroeger in het Katholiek Sportverbond één van de grote problemen. Daar
speelden we in derde en moesten meestal aantreden tegen Antwerpse ploegen,
zelfs een verplaatsing naar Essen diende gemaakt. Ander pluspunt is dat wij
vanaf volgend seizoen ook inkomgelden zullen mogen innen.
Deze overstap zorgde nog voor andere problemen.
Zo diende er ook nog een jeugdelftal op de been gebracht.
Met de hulp van Racing Mechelen kwam het bestuur in contact met een 30-tal
scholieren.
Na onderhandeling met de betrokken spelers en hun ouders werden er veertien
vastgelegd. Aangevuld met enkele Leestse jongeren was dit probleem snel van de baan.
Ook voor het seniorelftal diende nog één en ander op punt gesteld te
worden.
Een vijftal spelers, reeds enkele jaren actief bij SK, maar nog aangesloten
bij eenandere club van de
Belgische Voetbalbond, alwaar ze meestal niet aan hun trekken kwamen, moesten
nog getransfereerd worden.
Van Racing Mechelen kwamen Van Calster en Vlassenroot over en als trainer
werd Harry Cauwenbergh aangeworven, tot voor kort nog actief in tweede
provinciale en een man met heel wat ervaring.
Het hoofdterrein werd gedraineerd en de werkzaamheden aan een tweede
terreinwerden ingezet.
SK Ladies
Ruud Verstraeten, tevens trainer van de scholieren, nam samen met Frankie
VanIngelgem de vrouwenploeg
onder zijn hoede. Mariette De Bont was ploegafgevaardigde.
De eerste kennismaking met het provinciaal voetbal verliep voor de SK
Ladiesallesbehalve positief
: zij liepen op Nijlen tegen een 13-0 nederlaag aan.
Verzachtende omstandigheid was wel dat men het uitgerekend in de allereerste
partij reeds tegen dekampioenen van het
vorige seizoen diende op te nemen.
In feite vormde het team van S.K.Ladies een familieploeg, de meeste
speelsters waren immers verloofde of echtgenote of broer van een bestuurslid of
speler. Zo was Hilde Van Dam de dochter van de voorzitter en de zus van Marc en
Dirk, beiden nog actief in de eerste ploeg.
De dames werden ook niet vergoed voor hun prestaties.
Supportersclub
Op 28 april 1984 werd de supportersclub Blauw-Rood opgericht.
Enkele maanden later telde ze reeds 70 leden.
Het doel : de ploeg van S.K. financieel steunen en meer bekendheid geven.
Om dat te bereiken werden regelmatig etentjes en kaarttornooien
georganiseerd.
Vooral dat laatste was midden jaren 80 zeer lucratief.
Die supportersclub had een ietwat eigenaardig ontstaan meegemaakt. Het was
nogal eens de gewoonte om na een voetbaltreffen een etentje te houden in het
duivenlokaal van Leest Heide. Dat kon de ene maal een haring zijn, de andere
maal stoofvlees, een Chineesje ...
Waarom dan geen supportersclub opgericht die ook andere aktiviteiten zou
kunnen organiseren dan de wekelijkse etentjes ?
De praktische organisatie lag dat eerste uur in handen van voorzitter Ludo
Verschuren, feestleider Lucien De Keersmaecker, secretaris Herman Verhoeven,
penningmeester Jozef Van der Elst, ondervoorzitter Paul Verschueren,
organisator Armand De Bleser en bestuursleden Willy Verschuren en Selleslagh.
In 1984 en 1985 werd de zaal Alpenhof in Heffen afgehuurd en was de
hoofdprijs telkens een Ford Fiesta Junior. Omdat die zaal te klein gebleken
was, week men in 1986 uit naar Het Witte Paard teKapelle-o/d-Bos. Ook hier was de hoofdprijs
een wagen en waar hetbestuur
van VV Leest dezelfde maand september in hun kaarttornooihad uitgepakt met een prijzentafel van
400.000 frank ging de supportersclub er prat op een prijzentafel van 700.000 fr
te bieden.
Die eerste kaartdag zat het bestuur van de supportersclub met een
happyproblem : er kwamen 650 potentiële
kaarters opdagen maar er was slechts plaats voor 540 van hen...
Gesteund door dit succes richtte de supportersclub enkele maanden later in
dezelfde zaal te Kapelle-o/d-Bos een avondvullend showprogramma met Gaston en
Leo in, de bekendste en populairste komieken van Vlaanderen.
De supportersclub financierde in 1986 de nieuwe lichtinstallatie, ze telde
toen 150 leden.
In 87 werd de prijzentafel van het 4de super kaarttornooi
opgedreven tot 750.000 frank en was de eerste prijs een Toyota Starlet met een
waarde van 200.000 fr.
Dat jaar werd Will Tura naar Het Witte Paard gehaald. Er zouden nog
ontelbare activiteiten en organisaties volgen.
In 2003 was er in februari het traditionele Jak festijn (paardensteak of
schep) en met Heide-Kermis werden echte Zeeuwse mosselen geserveerd.
In 2005 werden ten voordele van de Club 7.000 kg mosselen bereid en
verkocht, een absoluut record.
Met pinksteren overleefde het Sinksentornooi voor Leestse ploegen,
gekoppeldaan een week-end zonder koken.
Bij de eerste thuiswedstrijd van het seizoen voorzag de ploeg tevens een
mossel-event in het chalet.
In mei 1984 noteerden we het ontslag uit de VZW van de bestuursleden Elie
Bertrand en Alfons Janssens.
Louis Van den Bosch en Sylvain Van den Avont kwamen het bestuur versterken.
Dat eerste seizoen in de Belgische Voetbalbond vestigde SK Leest zich
onmiddellijk in de middengroep, net onder de topploegen.
Onvoldoende voor een ambitieuze voorzitter als Jean Van Dam.
Met het aantrekken van
sponsor Boghemans gaf hij een nieuwe impuls aan zijn team.
Fotos :
-SK Leest maakte de
overstap van de KKSFB naar de Belgische Bond en haalde een heleboel nieuwe
spelers in. Op de foto : Francis Casteels, Chris Heymans, Wilfried Piscador,
Leo Rombauts, Marc Rucvoy, Jean-Marie Schaerlaeken, Guy Schafraet, Koenraad
Smets, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt en trainer Harry Cauwenbergh.
-De damesploeg samen met
Frankie Van Ingelgem en ploegafgevaardigde Mariette De Bont.
In maart 1983 speelden de Ladies van SK Leest een vriendschappelijke
wedstrijd tegen
Beerzel, als voorbereiding op de overgang naar de competitie van de
Belgische voetbalbond.
De ploeg scheen er rijp voor : in de 10de minuut schoot Diana
Van Beerzelde Ladies op voorsprong en
in de tweede helft stopte doelvrouw Hilde Van Dam een strafschop van de
bezoekers. Met nog doelpunten van Ilse Pepermans en Sabine De Blezer (2x)
haalden de SK Ladies het met ruime 4-0 cijfers.
Kaartavonden
Op de vrijdagen 11, 18 en 25 maart 1983 richtte SK Leest drie REUZE
KAARTAVONDEN in.
Plaats van het gebeuren : het chalet van S.K. Leest aan de zennebrug.
Inleg 40 fr. Aanvang 20 uur en er was 1 Grote Kip per tafel te winnen.
Bovendien waren er ook mooie prijzen voor het eindklassement na de drie
dagen.
Jean Apers secretaris.
Op 8 april 1983 werd
Jean Apers uit de Scheerstraat (Ten Moortele) Secretaris in opvolging van Elie
Bertrand.
Secretaris
Jean Apers : onverwoestbare ruggegraat.
Misschien nog
belangrijker in een voetbalclub dan de voorzitter is de secretaris.
Hij is de
verbindingsman met de Belgische Voetbalbond, hij verzorgt de briefwisseling en
de administratie. Hij sluit de overeenkomsten met de spelers af, volgt
contracten op. Kortom zijn verantwoordelijkheid is niet te onderschatten.
Wat de secretaris
van SK Rapid onderscheidt van zijn collegas van andere clubs, is dat hij ook de
handen uit de mouwen kan steken. Geen klus is hem te veel of te machtig.
Loodgieterij,
schrijnwerkerij, metserij...Jean Apers kan en doet het allemaal, eigenhandig,
pro deo en indien het echt niet anders kan met de hulp van derden.
Toen zijn
voorganger de accurate en perfectionistische Elie Bertrand zijn
secretarisfunctie beeindigde, bleek Jean de gedroomde opvolger.
Als geboren en
getogen Leestenaar, als ex-speler van FC Telstar waar hij meestal voor de
reserven uitkwam en als collega van Elie Bertrand bij Belgacom.
Maar vooral zijn
punctualiteit, zijn werklust en standvastigheid zouden de club geen windeieren
leggen.
Bovendien genoot
hij de onvoorwaardelijke en niet te onderschatten steun van zijn familie. Vader
Frans Apers stond jarenlang in voor de ticketverkoop en wat zou de tombola
zonder moeder Maria zijn en het gelegenheidsrestaurant van de club zonder zijn echtgenote Leen .
Zulke mensen zijn
de levensadem van een club.
Intussen vormt
Jean al decennia één van de solide fundamenten van SK Rapid Leest.
15de Sinksen Tornooi
Het 15de Sinksen Tornooi en de 10de Wisselbeker Jean
Van Dam van mei 1983, waaraan traditiegetrouw acht ploegen deelnamen
werd bij de heren gewonnen door SP Leest, voor KWB Leest en SK Leest. Chiro
werd 4de voor Sint Cecilia, Heidevrienden, Vevoc II en
Vevoc I.
Het damestornooi werd gewonnen door VV Leest voor SK Leest, Chiro en
Schuttershof.
Stuif-In van SK Ladies
Ten voordele van de S.K. Ladies ging op 25 juni 1983 een STUIF-IN
door in de zaal Sint-Cecilia in Leest dorp. Ingang 50 fr., voorverkoop
40 fr.
Op 12 januari 1978 werd Alfons Hellemans bij het oversteken van een
steenweg te Mechelen door een motorrijder gevat.
Fons overleed kort na zijn aankomst in de St-Jozefkliniek.
De 23-jarige motorrijder uit Deurne werd slechts lichtgewond.
Fons Hellemans was zaakvoerder van de gelijknamige bakkerij en zoals reeds
vermeld, samen met Jean Van Dam medestichter van FC Telstar en
ere-voorzitter.
Een groot gemis voor de club.
Zijn weduwe Amelia Amelie Portael zette zijn taak verder.
1980
Nieuw bestuurslid
Jozef Daelemans kwam het bestuur van de VZW SK Leest versterken.
Bal
Op zaterdag 4 oktober 1980 organiseerde S.K. Leest een Groot Sport
Bal in de zaal Sinte-Cecilia in de Dorpsstraat. Toegangsprijs in voorverkoop
70 fr en in de zaal 80 frank.
Muziek : orkest The Wigs.
1981
Uitbetaling en souper
Op vrijdag 18 december 1981 ging de club, naar jaarlijkse gewoonte,
over tot de uitbetaling van de gespaarde gelden in de spaarkas Sport-Kring.
Dit ging gepaard met een souper in het chalet van de club. Deelnameprijs : 220
fr voor leden en 490 frank voor niet-leden.
Op het menu stond : garnaal cocktail, kippenroomsoep, kalfsgebraad met
groentenkrans, kroketten, verse ananas met slagroom en koffie en gebak.
Voorzitter van de spaarkas : Louis Van den Bosch, secretaris Jean Apers.
Tot maart 1983 werd er gespaard in het Brughuis, nadien in het chalet.
1982
Eéndagsreis
Op zaterdag 4 augustus 1982 werd een ééndagsreis ingericht voor de
spaarders van de club.
De trip ging naar het Begijnhof van Diest, het militair kerkhof van
Heri-Chapelle, Monchau en het standbeeld van Stan Ockers te Beaufays. De prijs
bedroeg 250 fr.per persoon maar daarvan werd later 150 fr. terugbetaald aan de
leden.
Datzelfde jaar werd begin september het Bleukenstornooi georganiseerd.
SK ontvingde vrije ploegen
Uilenspiegel, Taxi, Adegem en Running Boys en de in de KKSFB uitkomende
Boterwaag.
De Leestenaars eindigden tweede na Taxi.
Fotos :
-Fons Hellemans had veel
over voor zijn ploeg. Rechts bakkersgast Jean Spinnael.
-Een pak spelers woonde
de begrafenis van Fons Hellemans bij. Van links naar rechts :
Jean Apers van het
Brughuis, Jean Neutiens, Jan Solie. Rij rechts : Eddy Apers, Willem Mees, Jef
Apers, Fons Janssens, Victor De Lauw.
In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer. Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker Alfons Hellemans een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.
Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.
Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).
De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy, Verschueren Harry en Verschuren Eddy.
In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.
Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin 86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.
Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.
In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.
In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.
Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.
1986-87
SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.
In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :
Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2de Super Kaattornooi in 1985.
K.B.V.B Stamnummer 8890Secretariaat : J.Apers
S.K. Leest V.Z.W.Ten Moortele29
Terrein Grote Bleukens2931 Leest-Mechelen
(Zennebrug)
Beste Ouders,
Voetbal is tof en t kan best bij S.K. Leest.
Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtigevoetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.
ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.
Wij garanderen een goede opvang ;
Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.
Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.
Bij ons krijgen de kinderen schoenen kousen broekje en trui gratis.
Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.
Bij ons krijgen de ouders inspraak.
Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de
velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :
Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.
Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.
Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.
In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen.
Dat jaar organiseerde de club in mei het 1ste Groot Voetbaltornooi om de Wisselbeker Alfons Hellemans.
SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.
Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.
Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.
Kern 1986-1987:
Afdeling : derde prov. B Antwerpen.
Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.
Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.
Helemaal in de geest van zijn voorganger en stichter Jean Van Dam staat Ludo Verschuren al enkele jaren aan het roer van SK Rapid.
Hij coördineert, motiveert en stimuleert, hij zalft of kijft waar nodig en zijn imposant figuur en commerciële aanpak openen vele deuren.
Dat commerciële heeft hij van geen vreemden. Zijn vader Rik van den Do was een bekend groentenhandelaar en in 1933 één van de weinige vrachtwagenbezitters op de gemeente.
Zijn moeder was meer dan vijftig jaar cafébazin.
De groei van de club is in belangrijke mate te danken aan Ludo Verschuren en zijn kompanen van de supportersclub. Zij zorgden jaar in jaar uit voor een belangrijke financiële injectie. Het was dan ook evident dat zij inspraak vroegen en kregen in het dagelijks bestuur van de club.
Een tijdlang werkten supportersclub en bestuur naast elkaar wat soms aanleiding gaf tot conflicten. Uiteindelijk groeide alles naar elkaar toe met als apotheose het voorzitterschap voor de stichter van de supportersclub.
Zoals zijn secretaris heeft Ludo Verschuren er een jarenlange carrière bij Belgacom opzitten en kon hij na de reorganisatie aldaar op zijn 50ste met pre-pensioen.
1984-85
Bij aanvang van het seizoen 1984-1985, actief in vierde provinciale, afdeling CAntwerpen, kwam er een versterktS.K. Leest aan de aftrap. De ploeg beschikteover achttien volwaardige eerste ploegspelers, twee jeugdploegen (juniors en scholieren) en een damesploeg in de 1ste provinciale reeks.
Een domper zette het vertrek van topscorer Dirk Van Dam naar Bonheiden, toen actief in 2de provinciale en dit tot groot verdriet van trainer Cauwenbergh die zonder puntspeler kwam te zitten. Daar was ook in het bestuur heel wat om te doen. Velen waren tegen zijn vertrek maar de speler zelf wilde het hogerop proberen.
De aanwinstendat seizoen waren Lettanie, een spits van Bonheiden en Harry Verschueren van S.V. Willebroek, hij werd aangeworven om rechts vooraan te akteren.
Nieuwelingen voor de aanval waren ookPatrick Sleeckx, Francis Suys en John Cornelissen.
Het middenveld werd versterkt met Menhere van Meerhof, Patrick Van Mol van Tisselt en Julien Roman van Zandhoven.
Zij moesten Van Tulden bijstaan die in laatste instantie besloot bij de club te blijven. Daarnaast werd Eddy Van Moer definitief eigendom van S.K. en kon de club beroep doen op Mark Van Dam, Piscador en Guy Van Hamme.
Deze laatste,polyvalent en één van de beste spelers van Rapid werd geruild voor Eddy Verschuren en Casteels.
Achteraan werd de defentie versterkt met de dertiger Frans Apers, met Van Camp en
Lefever die van Kapelle-op-den-Bos kwam en Luc De Mayer van SV Willebroek , een doublure voor keeper Schaerlaeken.
Weer bleven de gewenste resultaten uit en Harry Cauwenberghbedankte zelf naenkele
maanden.
Hij werd tijdelijk vervangen door Vic Van den Avont en uiteindelijk maakte Ruud
Verstraeten, bedankt bij gebuur Rapid (Stuivenberg), het seizoen rond.
SK Leest speelde het seizoen 1984-85 met twee jeugdploegen : juniores en scholieren.
De dameploeg kwam uit in de 1e prov. reeks.
Sinksentornooi
Het Sinksentornooit van 9,10 en 11 juni om de Wisselbeker Jean Van Dam werd gewonnen door de Bleukes die in finale KWB versloegen met 2-1.
De winnende ploeg ontving ook de beker van de stad Mechelen uit handen van burgemeester Ramaekers.
De andere deelnemende ploegen waren: Familie Selleslagh, Vevoc, Chiro, FC Mille enVK Wijk.
Damesderby
In oktober 1984 kwamen de dames van SK uit tegen die van V.V. Leest.
Het werd een pittige derby en een spannend duel.
V.V. Leest beschikte duidelijk over meer mogelijkheden, de ploeg had geinvesteerd in een uitgebreid spelerspotentieel, kon zelfs een B-elftal op de been brengen.
Bovendien hadden de dames van V.V. Leest het jaar voordien een mooie vijfde plaats
behaald.
De S.K. Ladies lieten zich echter niet zonder knokken naar de slachtbank leiden, een derby is altijd goed voor extra adrenaline en energie.
Na een half uur viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd goal. De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen, zonder discussie de beste speelster op het veld.
In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest, Eliane Fierens op het veld, maar de S.K. defentie kon deze doelpuntenmachine aan banden leggen. Eindstand : 0-1 voor de bezoekers van V.V.
Evaluatie van trainer Cauwenbergh na het eerste jaar in de Belgische Voetbalbond
Beste vrienden,
...Dus t eerste jaar in t Belgisch voetbal zit erop. Het resultaat voor het eerste elftal, een 12de plaats is beter dan ik had verwacht. De reserven eindigden ex aequo 9de, ik had een 10de plaats voorspeld.
Voor de competitiestart had ik gevraagd om te leren verliezen en trachten niet al te rap over de toeren te gaan. Leren verliezen hebben we gedaan maar ons leren bedwingen dat was een ander paar mouwen, dat moet verbeteren.
Ik beschikte het voorbije seizoen over 44 spelers voor onze 2 ploegen, ik kon er dus maar 22 opstellen aan de aftrap, de andere helft moest zich daar bij neerleggen.
Wat de boekingen betreft : we hebben 60 boekingen gekregen en 5 uitsluitingen waarvan 2 via een rechtstreekse rode kaart.
Het doelpuntensaldo : 56 gemaakt, 45 tegen.
Topschutters 1ste elftal :Dirk Van Dam (18), Carlo Van Tulden (14), Mark Van Dam (9),
Eddy Lefever (4).
Bij de reserven maakten Georges Lefever en Serge Thibaut de meeste doelpunten, elk 7.
Apers Jean : Duivel-doet-al, zonder Jean was SK niet aan het spelen in de KBVB.
Casteels Francis : Zolang hij zich niet overslaapt alle ok. Voor mij speelde Francis goeie
matchen maar kwam een ietsje te kort voor het eerste elftal. Als vaste waarde zeer tevreden mee.
Claes Danny: Ben ik zeer tevreden over, zowel op als naast het veld. Hij was een leider voor de ploeg, stond het dichtst bij de spelersgroep en heeft me veel geholpen.
Cuypers Rudy: Goeie speler, door zijn vroege kwetsuur verloren we veel punten. Op hem rekenen we voor volgend seizoen.
Daelemans Jozef: Komt tekort voor reservevoetbal, maar zal volgend jaar bij de veteranen diensten kunnen bewijzen. Gevaarlijk autoracer.
De Greve Rudy: Onze late kaarter heeft zijn best gedaan. Heeft alles eruitgehaald. Zijn inzet was voortreffelijk maar hij kwam toch een ietsje tekort. Spijtig dat hij zich een paar maal niet kon neerleggen bij mijn beslissingen maar over t algemeen ben ik toch content over hem.
Geets Jean: Spijtig dat die het al na 2 trainingen voor bekeken zag.
Hendrickx Michel : Onze rokende voetballer heeft zijn best gedaan, maar weinig gezien.
Heymans Cris: Onze zachtste speler en penaltynemer. Nochtans had ik van hem meer verwacht omdat hij technisch onze beste was, maar hij kwam wat tekort op het veld.
Hombrouck Willy: Onze rots. Bedankt Willy omdat je er nog bijgekomen bent maar je zou op het veld nog iets rustiger moeten worden.
Leemans André: Had ik op gehoopt dit jaar maar hij geraakte thuis moeilijk weg. Hij vertelde me altijd dat hij s avonds al aan t lopen was maar we zagen hem weinig.
Lefever Eddy : Voor mij was hij de onverwachte die in het 1ste elftal verscheen en daar bewees onze beste rechtsbuiten te zijn. Hij verloor erzijn plaats, niet door mezelf, hij kent de reden best zelf, maar voor de rest een toffe gast.
Lefever Georges: Voor de competitie rekende ik op Georges. Hij kwam goed trainen, verloor eventjes zijn plaats en kon dan niet meer terug vechten. Spijtig ik had meer op hem gerekend, toch prijsschutter van de reserven en een belangrijke pion.
Lefever Paul: De kinesistloper, eigenaardig iemand die veel beter kan maar ja, ik moet toch niet zeggen, Paul doe er toch iets voor..
Lefever Wilfried : De man die alles deed behalve de opdracht van de trainer uitvoeren. Heeft nochtans enkele goede wedstrijden gespeeld.
Pepermans Carl: Een beleefde jongen, kende onmiddellijk het verschil tussen training en wedstrijd maar ik heb hem slechts één keer laten aantreden.
Piscador Wilfried: Palmdrinkende wroeter, moet toch nog veel beter kunnen. Ik vermoed dat dit iets met zijn zaterdagen te maken heeft. Heeft in elk geval zijn verdienste en ik bedank hem dat hij mij gevolgd is.
Polfliet Danny : Voor mij heeft die zijn best gedaan en die was ook reserveop VV-Leest, een beetje pijnlijk voor hem maar hij heeft flink doorgebeten en voor zijn mogelijkheden goed gewerkt, zeker de thuiswedstrijd tegen VV ben ik niet vergeten.
Rombouts Leo: Wat was het moeilijk om die bij ons te krijgen. Hij heeft kwaliteiten maar viel algemeen een beetje tegen.
Rucquoi Marc: Spijtig dat die ons zo vroeg int seizoen verlaten heeft. Hij kon iets maar een echte clubspeler moet langer op zijn tanden bijten. Had ik nog graag teruggezien.
Scharlaekens Ludo: De man die alle opdrachten tracht tot een goed einde te brengen. Steeds geconcentreerd, waardig om in 4de provinciale te voetballen. Heeft discipline en is een voorbeeld van een clubspeler.
Scharlaeken J.M.: Tevreden over. Goeie clubman, heeft voor ons punten verloren maar ook gewonnen. Volgend seizoen komt dat goed met meer specifieke keeperstraining.
Schelfhout Guy: De revelatie van het seizoen. Komt volledig vreemd van een caféploeg in onze club, speelt in de reserven, blijft vechten en komt in oktober voor het eerst in de ploeg.
Nooit een verkeerd woord, prima karakter en een echte clubman. Wel een harde speler maar geen boekingen. Proficiat Guy.
Selleslagh Jules: Achterspeler ja, voorspeler neen. Jules heeft gedaan wat hij kon maar werk en voetbal is moeilijk te combineren.
Smets Koen: Heeft het meest vorderingen gemaakt, prima clubman, zeer tevreden over.
Sollie Jan: Prima speler voor de reserven. Voor de eerste ploeg komt hij iets te kort. Hij heeft zijn best gedaan en mits verzorging kan dat nog beter.
Thibaut Serge: Toffe gast en kapitein van de reserven. Een man die houdt van lange trainingen. Spijtig dat hij zo vaak zijn positie verlaat bij de reserven en dan wordt het moeilijk om die terug in te nemen. Serge deed zijn best en was zeer verdienstelijk voor het reserventeam.
Timmermans Rudy: Heeft zijn positie een beetje overschat, toch een goeie gast.
Van Dam Dirk: Kon nog veel beter en als hij wil luisteren dan maakt hij 10 doelpunten meer per seizoen. Zijn beste plaats is niet in het centrum maar op de flanken. Ben ik zeer tevreden over want zonder Dirk stonden we slechter gerangschikt. Ook recordhouder van de boekingen. Als hij zich moest kunnen beheersen kon hij veel hoger voetballen.
Van Dam Marc: Spijtig dat zijn studies er tussen kwamen. Speelt hij even beheerst zoals op het tornooi van VV, dan komen we binnen de 5 eerste aan.
Van den Avondt Victor : Zeer gewaardeerd reservekeeper, feestbestuurder en bestuurslid. Iemand die het voetbalspelletje doorheeft en die zijn handen uit de mouwen steekt als het nodig is. Proficiat Vic, geen woorden maar daden.
Van den Heuvel André: Iemand die het te vroeg niet meerzag zitten maar daar zat zijn bouw voor veel tussen. Een clubman die pal achter zijn ploeg blijft staan.
Van der Goten Carl: Man van hoogten en laagten. Deed zijn best maar raakte niet op niveau.
Van Hoof Ronny: 16 jaar oud, kan er misschien komen mits hard werken.
Van Moer Eddy: Onze snelste man achteraan heeft zijn best gedaan, was prima op training.
Van Praet Jean: Tevreden over inzet en training, goede clubspeler. Spijtig dat hij niet meer doorzicht heeft meegekregen anders maakte hij minstens 15 doelpunten bij de reserven.
Van Steen Danny: Zoon van de lokaalhouder, prefereert uitgaan boven training.
Van Tulden Carlo: Technisch goed speler, ontbreekt alleen wat snelheid en mensen rond hem die voetbal aanvoelen. Moet nog beter kunnen. Carlos is een pretmaker en ik blijf voor 100% op hem rekenen.
Verbaenen Rudy: Een man die ik de tweede ronde verwacht had maar die door een kwetsuur die verwachting niet kon inlossen, toch zijn best gedaan.
Verhasselt Leo: Clubspeler, zowel op het veld als ernaast. Kwam de ploeg aanmoedigen ook als hijzelf niet speelde. Spijtig van die vele terugspeelballen die zijn vertrouwen aantastten maar alles bijeen goed zo. Prima gast en goed voetballer.
Verschu
Verschuren Eddy: de man met het meeste loopvermogen. Heeft zijn best gedaan, blijft naast een paar details mijn waardering genieten. Spijtig dat hij zelf niet een ietsje meer eigen initiatief durfde te nemen.
Verschueren Rudy: Moet nog wat aansterken maar kan er komen.
Verstraeten Ruud :Zeer gewaardeerd voetbalkenner, gaat ons helaas verlaten. Heeft zijn best gedaan voor de club.
Tot zover de spelers. Verder wil ik het ganse bestuur bedanken, de lokaalhouder, de sponsor, de helpers, onze verzorger Marcel Van Hoof en onze clubdokter Geeraert.
Wat transfers betreft ga ik er van uit dat praktisch iedereen zal blijven en dat de club het nodige zal doen om ons toch wat te versterken. Wat persoonlijke transfers betreft geef ik de raad om zeer goed na te denken, hier wordt ge niet slecht verzorgd en financieel zullen wij ook ons best blijven doen maar dan moeten jullie ook achter ons blijven staan.
Wat mezelf betreft, volgend seizoen blijf ik hier, word ook terug actief voetballer bij de veteranen. Persoonlijk ben ik ook tevreden, Ik geef toe dat ik ook fouten gemaakt heb maar denk nu niet dat het gemakkelijk is. Ik heb ook een paar triestige momenten gekend, o.a. toen er die spreekbeurt was over die uilen nietwaar mijnheer de Voorzitter, maar voor de rest over t algemeen prima, ja dat ging.
Nogmaals mijn dank aan sponsor, elk bestuurslid, helpers, spelers en ook aan de supportersclub.
Aanvang training volgend jaar 24 juli.
Wat er zal veranderen, een beetje meer discipline.
-Links Fille De prins,
rechts secretaris Elie Bertrand.
De eerste officiële match
De eerste officiële match van F.C. Telstar vond plaats op zondag 20
september 1969 tegen F.C. Hoevenen.
Telstar verloor, in aanwezigheid van een 60-tal toeschouwers, de wedstrijd
met 1-3.
De ploeg was als volgt samengesteld : Jozef Nuytkens, Van Baelen,
Christiaens, L Croon, Fr. Geerts, Harry Cauwenbergh, Walter Feremans, F. Put, Fr. Apers, J. Apers, en Fr. Croon.
Reservespelers waren J. Apers en L. Van Dam.
Evenveel supporters volgden Telstar datzelfde jaar naar Schoten voor de
wedstrijd tegen het temperamentvolle Mediteraneos, een samenraapsel van
Spanjaarden, Italianen en Marokkanen. Ter plaatse aangekomen stelde men vast
dat de scheidsrechter zijn kat gestuurd had. Na overleg tussen beide ploegen
werden de égards door stichter Jean Van Dam waargenomen. Jean, ex-fluitenier,
keurde volgens waarnemers twee goals van de thuisploeg in duidelijk buitenspel
goed, onthield de bezoekers een strafschop,maar kon niet beletten dat zijn
eigen ploeg terugkwam tot 3-3. Doelpunten van Put en Apers.
1969 -70
Het bestuurvan F.C. Telstar was het
seizoen 1969-70 samengesteld uit Albert De Smedt, Frans Van Baelen,
Ferdinand Put en Jean Van Dam. Proost was pastoor Lornoy.
De derde kleedkamer werd bijgebouwd en er werd campagne gevoerd om een
afsluiting langs de beekkant geplaatst te krijgen.
Drie nieuwe bestuursledenmeldden
zich aan :Ted Eddy Brusselmans, Willy
Van Hoof en Cesar Apers. Zij vervingen Frans Van Baelen en Albert De Smedt.
Eddy Ted Brusselmans werd voorzitter, Willy Van Hoof schatbewaarder en
Ferdinand Put secretaris. Van Dam en Aperswerden raadsleden en pastoor Lornoy bleef proost.
Bakker Fons Hellemans werd tot vreugde van Jean Van Dam ere-voorzitter.
In de competitie ging de club van start met 2 ploegen : een fanionelftal en
een reservenploeg en dit in de afdeling 4°B. Lange tijd gaf het eerste elftal
de indruk het te zullen halen maar op de valreep kwam de ploeg één punt te
kort. De reserven, zonder illusies vertrokken, kwamen voorlaatst aan.
Een eerste succes
Omdat er voldoende jeugdig talent aanwezig was besloot het bestuur de club
in te schrijven voor de beker Schurmans, een na-competitie voor junioren.De ploeg raakte in de finale die gespeeld
werd tegen en op het veld van Cantinerodeuit Deurne. Kleppers als kapitein J..P. Apers, Jan Van Den Heuvel, Rudi
Van Hoof, Julien Lauwers, Jan Sollie, Walter Feremans, de gebroeders Sel en
andere Spoelders en Mees zorgden voor een massa Leestse supporters.
Sommigen waaronder Rudi Van Hoof, de latere fanionspeler van Racing
Mechelen, haspelde slechts de helft van zijn tocht te voet naar
Scherpenheuvel af, zijn terugtocht verliep met de wagen omdat men hem nodig
had voor de finale.
Niet minder dan 36 autos vol Leestenaars waren getuige van deze finale en
zagen hun ploeg zegevieren. Vele supporters lieten toen hun tranen de vrije
loop...
De officiële overhandiging van de wisselbeker had plaats in zaal Sint
Andries in de Nationalestraat te Antwerpen. Het gebeuren werd ingezet met een
eucharistieviering in de kapel van de Kapucinessen en opgedragen door
verbondsproost Louis. De eigenlijke feestzitting had plaats onder een enorme
belangstelling en in aanwezigheid van de toenmalige minister en ere-voorzitter
van de Katholieke Sportfederatie Leo Tindemans.
Een eerste hoogtepunt in hetprille
bestaan van de club.
1970-71
Tijdens het seizoen 1970-71 onderging het bestuur andermaal enkele
wijzigingen.
Cesar Apers had te veel voegwerk en verdween van het toneel evenals
Ferdinand Put.
Beirre Nagels kwam, gevolgd door Elie Bertrand die sekretaris werd.
Grote werken werden uitgevoerd. Aan het slepen met water moest een einde
komen en omdat de watermaatschappij PIDPA geen leiding over de Zenne wou
aanleggen werd een waterput gegraven.
Naar 46 leden werd toen een uitnodiging gestuurd om een handje te komen
toesteken bij de verfraaiing van het speelveld. Slechts 6 mensen kwamen
opdagenom het veld om te ploegen en te
freezen en het werk raakte dan ook niet tijdig klaar zodat het een competitie
werd zonder gras.
Ook dat seizoen ging de promotie aan de club voorbij : F.C. Telstar kwam
uit in de 5de afdeling B en eindigde derde op slechts twee punten
van de kampioen.
Hun tegenstanders waren Black Devils, Fiat Meulders, Ronny Boys, Put F.C.,
Gaspar, Tijl, De Meeuw en Relampaga.
De reserven eindigden alweer voorlaatste.
De juniores behaalden een tweede overwinning in de beker Schurmans. Zij
wonnen de finale tegen Don Bosco uit Hoboken op eigen veld.
In 1971 verscheen het eerste clubblad Blauw-Rood.
1971-72
Het seizoen 1971-72 werd opnieuw gekenmerkt door een bestuurswissel
: voorzitter Ted Brusselmans verhuisde naar Heist-op-den-Berg en moest
noodgedwongen forfait geven. De nieuwe voorzitter werd Jean Van Dam.
Het terrein werd opnieuw bezaaid en er werd zoals voordien gestart met twee
elftallen, immer in 4de afdeling. Omdat er drie 5de
afdelingen bijkwamen speelde F.C. Telstar dat seizoen niet langer in de laagste
reeks...
Ook dit seizoen mocht het niet zijn. Telstar stond gans de competitie aan
de leiding, liet het afweten in de laatste wedstrijden en sneuvelde alweer op
luttele punten.
Stilaan sprak men van de Poulidor onder de voetbalploegen.
Het fanionteam bestond toen bij het seizoenbegin uit : J. Maes, J. Lauwers,
J. Apers, Walter Feremans, Martin Tourné, Maurice Van Camp, A. De Donder, A. De
Boeck, L. Van Beersel, F. Jacobs, Freddy Walschaerts, L. Huys, L. Croon en W.
Verschueren.
De tegenstrevers van F.C. Telstar waren : F.C.Punt (Geel), Aug. Deurne,
Vremde Sp., V.O.S.A (St.Amands), Valaarhof (Wilrijk), Pulhof Sp.(Berchem), F.C.
Romy Boys (Liezele), Fiat Meulders (Putte), Atl.Espanola (Wilrijk), Internos
F.C. (Heide Kalmthout) en Berendrecht Sp.
Op 28 augustus 1971 organiseerde Telstar een dansavond in de zaal St
Cecilia. De muzikale omlijsting werd verzorgd door de Sunbeats.
1972-73
In het seizoen 1972-73 kreeg het bestuur versterking van Frans Huys
die ondervoorzitter werd.
Er werden verbeteringen aan het speelveld aangebracht en er werd een
electriciteitsleiding aangelegd.Er werd ingeschreven met twee seniorsploegen en
een kadettenploeg.
Met een miniemenploeg werd deelgenomen aan diverse tornooien.
Zoals de vorige jaren stond het eerste elftal heel lang aan de leiding van
het klassement tot het beruchte VOSA diende bekampt te worden.VOSA, immer een struikelblok voor F.C.
Telstar, dwong een puntendeling af, en de zwanenzang was opnieuw ingezet.
Kostbare punten gingen verloren en bij de eindafrekening sneuvelde Telstar
alweer op twee punten van de leider.
Status-quo ook voor de reserven. De miniemen en kadetten behaalden een mooi
en bemoedigend resultaat voor hun eerste jaar maar op het einde van dat seizoen
was het bestuur verplichtaf te zien van
een verdere inschrijving van een kadetten- en miniemenploeg en dit wegens een
tekort aan bestuursleden. Een reglement dat men bij F.C. Telstar zwaar
betreurde.
1973-74
Tijdens het seizoen 1973-74 kwam Jef Apers de rangen van het bestuur
vergroten.
Wegens allerlei problemen met de watervoorziening was men verplicht een
nieuwe put te laten boren en meteen werd er ook een electrische pomp
geïnstalleerd zodat andere noodzakelijke werken vertraging opliepen.
In de competitie werd er ingeschreven met drie seniorploegen.
Zoals de traditie het wou stond de eerste ploeg geruime tijd aan de leiding
maar miste de promotie om uiteindelijkop
een vierde plaats te eindigen, samen met Berendrecht.
Het derde elftal, voor het eerst in competitie, deed het uitstekend en
eindigde als tweede.
De grote verrassing kwam dat seizoen van de reserven. Na al die jaren
praktisch met dezelfde spelers als voorlaatste geëindigd, wisten zij dat jaar
de titel te behalen.
In 1973 werd voor het eerst een Paastornooi georganiseerd met de deelname
van acht seniors- en twee vrouwenploegen waaronder Vevoc, Chiro, KWB, CVP, K.L.J.en Sint-Cecilia.
F.C. Telstar hield de door het gemeentebestuur geschonken beker in eigen
rangen.
1974-75
In het seizoen 1974-1975 promoveerde de ploeg naar 3de
afdeling en het volgende jaar kreeg men een nieuwe promotie in de schoot
geworpen, door de toevoeging van een nieuwe reeks. De ploeg zou tot de overgang
naar de BelgischeVoetbalbondin de 2de
afdeling actief blijven.
1977 : F.C. Telstar werd S.K. Leest
In 1977(5 februari) werd F.C. Telstar S.K. (Sport-Kring) Leest
VZW, dit op verzoek van de Federatie.(Belgisch Staatsblad van 7/4/1977,
blz.1281) en ook om de hoge werkingskosten van de club ietwat te drukken.
Het bestuur van de VZW bestond toen uitvoorzitter Jean Van Dam, ondervoorzitter Elias Bertrand, secretaris Eddy
Apers, penningmeester Willy Van Hoof,Jef Apers, Willem Mees, Francois Bekaert en Jean Apers.
Spaarkas
S.K. Leest bezat ook een eigen spaarkas. Er werd gespaard in Het Brughuis
bij Frans Apers
alwaar na de sluiting van Café Telstarook de bestuursvergaderingen doorgingen, en elk jaar ging men over tot
de uitbetaling die gepaard ging met een smakelijk diner.
Jubileum
Het tienjarig bestaan van de club werd op 28 augustus 1977 gevierd
met een receptie in het clublokaal en een wedstrijd tussen de veteranen van
Leest en die van Zennester Hombeek.
Het geheel werd muzikaal opgeluisterd door de Koninkrijke Fanfare
Sint-Cecilia.
Wij zijn een ploeg van amateurs, opende Jean Van Dam als
eerste spreker de receptie, en daarom vinden wij weinig steun bij de pers
die de Belgische Voetbalbond voortrekt op het amateurisme. Wie aan voetbalsport
wenst te doen, kan dat bij ons. Wie wil kan gaan, niemand wordt verplicht te
blijven. Amateurisme is voor ons belangeloos aan sport doen. Wij mogen geen
inkom vragen en subsidies ontvangen. Het liefhebbersschap is nog niet voldoende
ingeburgerd bij onze mensen. Welgemeende dank aan allen die ons steun hebben
gegeven en in de eerste plaats de burgemeester en medewerkers...
Vervolgens gaf hij nog een sneer naar concurrent Gust Emmeregs waarop een
geweldig applaus losbarstte. Na Van Dam sprak pastoor Lornoy de aanwezigen toe,
gevolgd door de voorzitter van de beheerraad van de K.K.S.F.B. Van den Bergh en
Jean Van der Sande, Schepen van de stad Mechelen.
Tot slot van de receptie nam voorzitter Van Dam opnieuw het woord om
speciaal secretaris Elie Bertrand te bedanken voor diens jarenlange inzet en
als bewijs van erkenning voor bewezen diensten overhandigde hij diplomas aan
pastoor Lornoy, oud- burgemeester Lauwers, dr. Van Medegael, apotheker Annaert
en ere-voorzitter Hellemans. Deze laaste kreeg als extraatje nog een schotel
ten geschenke.
Bloemen voor de jubilaris waren afkomstig van o.m. Zennester Hombeek, F.C.
Battel en VV Leest.
Bezieler-stichter
Van Dam was afkomstig van Zemst maar omdat hij korter bij het centrum van
Hombeek woonde, doorliep hij daar de lagere school.
Hij kreeg er nog
les van meester Hellemans, de vader van die andere ere-voorzitter en van zijn
vriend Fons.
In 1967 nam hij,
met zijn uit Herentals afkomstige echtgenote Maria Peeters, café Telstar over
waar het allemaal begon.
Zeven jaar lang
zouden Jean en Maria lief en leed delen in het toen populairste café van Leest.
In 1974
verhuisden ze naar de Verschuerenlaan.
Jean was eerst
chauffeur bij het Ministerie van Volksgezondheid, later ging hij over naar het
Vlaamse Parlement waar hij de privé-chauffeur werd van de Secretaris-Generaal.
Jean Van Dam werd
uiteraard de eerste voorzitter van de club.
In 1969 gaf hij
die functie even door aan Ted Brusselmans om zijn zonen-wielrenners Mark en
Dirk te begeleiden naar de koers, maar twee jaar later nam hij het
voorzitterschap opnieuw op zich en dit tot in 1991.
In het weekblad
De Mechelse Weekvan 16 augustus 1984 omschreef Jean de taken van een
voorzitter :
Een
voorzitter moet alles in de gaten houden, de zaak samenhouden en zorgen dat
iedereen zijn taken uitvoert. Zowel de verstandhouding tussen de spelers als
deze tussen de bestuursleden moet op peil gehouden worden. Met problemen komt
men steeds bij de voorzitter terecht. Soms moet ik al eens op tafel slaan als
iemand tekort schiet, maar anderzijds zal ik me ook wel neerleggen bij een
meerderheid van de vergadering.
Ook de relatie
met de sponsor, met de pers en met de scheidsrechter moet door een voorzitter
in t oog gehouden worden.
Met het
voorzitteschap ben je altijd bezig, je moet vooruit kijken, praten, contacten
leggen, verzoenen.
Zo heb ik onze
relatie met V.V. Leest weer op vriendschappelijk peil gebracht.
We mogen op
hun plein spelen, er worden weer transfers gedaan..
Vroeger was
dat kat en hond, maar dat mag toch niet tussen buren.
Zo is het ook
tussen spelers : clanvorming moet vermeden worden, vooral door diplomatisch
optreden...
Zelf was de
voorzitter er niet vies van om zijn handen vuil te maken.
In Het Laatste
Nieuws van 30 augustus 1989 blokletterde Willy Romain : Voorzitter trekt
kalklijnen.
Jean trok toen
eigenhandig de kalklijnen voor aanvang van een oefenpartij van zijn club tegen
Racing Mechelen.
Iets wat de
journalist ten zeerste kon waarderen.
Over de mislukte
fusie metbuur Leest verklaarde hij ooit
dat Gust Emmeregs absoluut secretaris wou worden en alzo alles naar zich toe
wou trekken.
Zoals zijn te
vroeg overleden vriend enmedestichter
Fons Hellemans werd hij ere-
voorzitter van SK
Rapid. Hij was ook ere-chef-chauffeur van het Vlaams Parlement,ere-lid van de Leestse fanfare St-Cecilia en
lid van Vevoc.
Petrus Jean Van
Dam was te Zemst geboren op 17 maart 1930. Hij liet twee kinderen na uit een
eerste huwelijk : Louis (1949) en Jeannine (1950) en drie uit zijn tweede
huwelijk met Maria Peeters : Mark (1957), Dirk (1961) en Hilde (1966).
Hij overleed na
een pijnlijke ziekte in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis te Mechelen op 6 juni
1998.
Inhuldiging veld en ploeg bij
de Katholieke Sportfederatie
Op 12 oktober 1969 vond de officiële
inhuldiging van het nieuwe voetbalveld en de nieuwe voetbalploeg F.C. Telstar
plaats en die kende een schitterend verloop.
F.C. Telstar had er toen reeds drie officiële matchen in de Katholieke
Sportfederatie opzitten wat geresulteerd had in één overwinning, één nederlaag
en één gelijkspel.
Het werd een hoogdag voor de gemeente.
Rond 14u45 dreunden de eerste muziektonenvan de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia door het dorp, waarna werd
overgegaan tot het protocol van de inhuldiging.
Heel wat prominenten waren er op afgekomen : het hoofdbestuur van de KKSF
was goed vertegenwoordigd, er was een delegatie van het gemeentebestuur,
afgevaardigden van de meeste Leestse verenigingen en een 200-tal toeschouwers.
De eerste spreker was de pastoor die zich zeer verheugd toonde omdat men
hem verzocht had proost te worden van de nieuwe voetbalclub. Met beide handen
aanvaardde hij die taak en als vroegere achterspeler drukte hij de hoop uit dat
er spoedig een veteranenploeg zou opgericht worden. Er waren alvast twee
spelers waarop men kon rekenen : hemzelf en zijn onderpastoor pater Damiaan.
Nadat hij alle spelers veel succes en sportiviteit had toegewenst nam de
Algemeen Secretaris van de Katholieke Sportfederatie Van Den Bergh het woord.
Deze dankte de plaatselijke overheid voor de verleende steun bij de
oprichting.
Leest, aldus spreker, heeft een plaats ter beschikking gesteld, wat op
zichzelf reeds een prestatie was, omdat de gronden zo zeldzaam geworden zijn
door het bouwen en ook door despeculatieve geest.
De Katholieke Sportfederatie is fier dat zij alleen aan amateurisme doet,
zonder spelers te betalen, wat alleen ten goede komt aan de sport zelve.
Op zijn beurt wenste hij F.C. Telstar veel genoegen en succes toe.
Hij werd opgevolgd door burgemeester Lauwers die in naam van het ganse
gemeentebestuur
hulde bracht aan de werkers van het eerste uur.
De burgemeester beloofde dat hij de gemeenteraad zou voorstellen om de huur
van het terrein in haar begroting 1970 op te nemen.
Tot slot bood hij als herinnering aan de inhuldiging namens het
gemeentebestuur de matchbal aan.
Als laatste spreker kwam Jean Van Dam aan de beurt.
In naam van het bestuur van F.C. Telstar dankte hij iedereen afzonderlijk
voor debetuigde sympathie en aanwezigheid
op de inhuldiging.
Speciale dank richtte hij tot bakker Alfons Hellemans, de Ere-Voorzitter,
die nochmoeite noch geld gespaard had om ons telaten verwezenlijken wat u hier op dit ogenblik kunt zien en meemaken.
Jean Van Dam sloot zijn dankwoord af met de aankondiging dat de wedstrijd
tussenF.C. Telstar en FC B.S.R, een
ploeg die hoger geklasseerd stond in de Federatie, kon beginnen.
Een wedstrijd die overigens door de thuisploeg met 2-0 werd gewonnen,
doelpunten van Geerts en Christiaens.
Fotos :
-Inhuldiging van de ploeg
en het veld op 12 oktober 1969. Als tweede van links Fons Hellemans. Jean Van
Dam houdt zijn armen gekruist terwijl burgemeester Lauwers hetzelfde doet met
zijn handen.
-Café Telstar : links bakker
Fons Hellemans, midden Maria Peeters, rechts haar echtgenootJean Van Dam. Hier werd FC Telstar geboren.
FC TELSTAR
De geschiedenis van SK Rapid Leest begon, zoals die van vele verenigingen
in onze contreien, in een café.
We noteren 1967 en the place to be voor de Leestse jeugd was café
Telstar, gelegen Dorpstraat nr. 5 waar veel later een bloemenzaak en begin 2006
het restaurant Dorp 5 zou komen. Daar werd gedronken en gedanst en op het
kaske gespeeld.
Daar werd gelachen en gezeverd over alles en nog wat en zo ook over
voetbal.
Leest zat zonder ploeg en waarom kon hier niet wat elders wel kon ?
De sfeer was er, evenals de motivatie en regelmatig werd er gevoetbald.
Maar op welke manier. Pure improvisatie. Geen sinecure om een tegenstrever
of een terrein te vinden. Ontelbare telefoontjes gingen er aan vooraf. Frustrerend
was dat die tegenstrever vaak niet kwam opdagen wat resulteerde in morren en
zagen.
Cafébaas Jean Van Dam zag dit met lede ogen aan en samen met bakker Fons
Hellemans
besloot hij Leest een voetbalclub te schenken. Die twee kenden elkaar
vanuit de lagere school te Hombeek en waren vrienden gebleven.
Nog promotors van het eerste uur waren Frans Van Baelen, Albert De Smedt en
Ferdinand Put en Willy Van Hoof.
Het was evident dat men opteerde voor de benaming FC Telstar en intussen
had de bazin van het café reeds voor een volledige uitrusting gezorgd.
De volgende stap was een geschikt terrein vinden.
Met man en macht werd gezocht en uiteindelijk gevonden :naast de Zenne was een weide vrijgekomen
endie werd dra omgetoverd tot een heus
voetbalveld.
Nu er zekerheid was van een eigen terrein werd er besloten om aan te
sluiten bij de K.K.S.F.B.(de Katholieke Sportfederatie), een zuiver
liefhebbersverbond.
Maar om een reglementair speelveld te bekomen waren twee doelpalen niet
voldoende.
Met vereende krachten werden ontelbare vrachtwagens aarde aangevoerd.
Bij de start van de competitie 1968-69 was enkel het veld klaargekomen en
zat de club nog zonder kleedkamer. Improviseren is echter een sterke kant van
Vlamingen en ook voor dit probleem werd een oplossing gevonden. De zaal van
het Brughuis bij Frans Apers kreeg tijdelijk een andere bestemming : met
lakens werd het café in drie vakken opgedeeld, respectievelijk voor de
bezoekers, voor de scheidsrechter en voor de thuisploeg.
Een metalen kuip op de kolenkachel zorgde voor warm water...
Jean Van Dam zou Celine van het Brughuis altijd dankbaar blijven.
Reeds na vier wedstrijden slaagden de mensen van
het eerste uur erin om te voorzien in een basisinfrastructuur : een kantine en
kleedkamertjes voor bezoekers en scheidsrechters.
De eigen ploeg bleef bij Apers.
Veel vooruitzichten hadden die pioniers oorspronkelijk niet.
Ze gingen van start met slechts zestien leden en werden ingedeeld in de
afdeling A, maar na enkele wedstrijden vergrootte hun ledenaantal zodat ze
verplicht werden om bijkomend vriendenwedstrijden te organiseren voor een
reserveploeg.
Motiverend en verheugend was dat de club dat
eerste competitiejaar afsloot met een tweede plaats, eindigend op slechts één
puntje van de leiders. Jammer genoeg was er slechts één klimmer voorzien...
-De Lustige Boeren, foto LG, blz. 192. : de pioniers
van het voetbal te Leest.
Van boven naar onder en van links naar rechts : Joannes
Selleslagh, Felix Polfliet, Edouard Lemmens, Frans Geerts, Louis Selleslagh,
Henke Stoop-Van Praet, Louis Van Winghe, Victor Gobien, Frans De Ruysscher,
Gustaaf Potoms en Louis Polfiet.
1968 Stichting F.C. Telstarlater
omgevormd tot S.K. Leest en
tot SK Rapid Leest
Hierna voornaamste passages uit
mijn boekje Van FC Telstar tot SK Rapid Leest.
Voorwoord
Marcel Van Hoof
De eerste 21 jaren
van mijn leven, minus 12 maand verplichte legerdienst, bracht ik in Leest door
en dit vanaf mijn geboorte in het jaar 1948 tot mijn huwelijk in 1969.
Er was toen niet
veel te beleven op sportief vlak in het dorp.
Je had uiteraard de
Chiro of de KWB of een andere katholieke vereniging of je kon een individuele
sport uitkiezen zoals wielrennen.
Leest had toen zijn
plaatselijke vedetten waarvan de ene al wat verder raakte dan de andere, ik
denk aan Miel Ceuppens, Stanne De Prins, Frans Croon, Lowieke Geets, de broers
Selleslagh, Maurits Van Camp, de broers Van Hoof.
Wat weinigen nog
weten : op een paar honderd meter van de Grote Bleukens waar de terreinen van
SK Rapid Leest thans gevestigd zijn, stond tussen 1911 en midden jaren 20 een
velodroom. De op de Warande georganiseerde beroepsrennerskoersen lokten
duizenden toeschouwers.
De Lustige
Boeren
Tijdens de Eerste
Wereldoorlog bezat Leest ook een voetbalploegje De Lustige Boerengenaamd.
Ze hadden een stuk
bos gekregen naast de spoorweg op de Heide te Leest en er met man en macht de
bomen omgehakt. Om het water weg te krijgen groeven ze diepe grachten rond het
speelterrein. Dit terrein zou dienst doen tot in 1920, daarna verhuisde de
ploeg naar Eugeen Geerts op de Kleine Heide.
In 1937 had ook de
Winkelstraat een eigen ploeg, slechts voor een zestal jaren.
De meeste spelers
gingen na de opdoeking over naar F.C. Leest op de Kleine Heide.
Deze ploeg had haar
terrein aan de Rendelbeekhoeve.
Maar in de zestiger
jarenwas er niets voor de Leestse
jeugd.
De opeenvolgende
boeren-burgemeesters hadden andere prioriteiten dan hun energie en middelen in
een sportinfrastructuur te stoppen.
Er werd nog altijd
gevoetbald door de dorpsjeugd maar meestal op hobbelige, braakliggende stukken
weide en wedstrijdjes werden geïmproviseerd tussen Leest Dorp en Leest Heide of
straat tegen straat of vereniging tegen vereniging.
Sommigen jongeren schreven
zich in bij één van de Mechelse grote ploegen en brachten
de moed op om er
jarenlang te trainen en er de jeugdcategorieën te doorlopen.
Sommigen, zoals Rudi
Van Hoof, brachten het zelfs tot de eerste ploeg van de toenmalige
eersteklasser Racing Mechelen. Hij zou er ruim 12 jaar deel uitmaken van het
fanionelftal.
Folklore van de
Sussen en Blekken
Maar de Leestse
jeugd bleef op haar honger, zo ook de rest van de bevolking.
En zoals dat in het
verleden het geval was met de Sussen en de Blekken, de twee katholieke
fanfare-maatschappijen en dorpspartijen raakte een groot deel van sportief
Leest verdeeld tussen Racing- enKV-
Mechelen.
Je was een Racinger
of je was voor de Malinois.
Je voorkeur werd
soms gestuurd door de politieke tegenstelling vrijzinnig-katholiek, vaak ook
door je school SITO-TSM, soms werd die doorgegeven van vader op zoon, soms
bepaalde het gekste toeval iemands voorkeur.
De meeste Leestse
voetballiefhebbers bezochten toendertijd ofwel de thuiswedstrijden in het Oscar
Van Kesbeeckstadion ofwel Achter de kazerne.
Leest was rijp voor
een nieuwe voetbalploeg.
Nu was het wachten
op initiatieven en op iemand met sérieux en genoeg dynamisme om het vuur aan de
lont te steken. Iemand met charisma ook en met voldoende overredingskracht.
Al deze gavenzaten gebundeld in een flamboyante cafébaas,
een man met een hart voor de jeugd en een hart voor het voetbal. Petrus Jean
Van Dam, misschien niet toevallig een inwijkeling omdat vreemde ogen toch ergens
dwingen, gaf Leest opnieuw een ploeg.
Weliswaar een
caféploeg in den beginne maar een ploeg die na een tijdje vlot meedraaide in de
competitie van de Katholieke Sportfederatie.
Niet lang nadien
stichtte Gust Emmeregs V.V. Leest, dat onmiddellijk debuteerde in de Belgische
Voetbalbond.
Meteen was het dorp
twee voetbalploegen rijk en meteen werden door sommige Leestenaars de oude
tegenstellingen bovengehaald.
Jean Van Dam was met
zijn café Telstar lokaalhouder van de socialisten en Gust Emmeregs, een notoire
Sus, wasCVP-gemeenteraadslid.
Het oude fanatisme
laaide echter nooit meer op zoals weleer, alhoewel dat bij sommigen altijd
onderhuids aanwezig zou blijven.
Bij de meesten
primeerde echter de sportieve rivaliteit en de oude dorpspolitiek zou vooral de
ingeweken Leestenaar worst wezen.
Leest mag zijn twee
pioniers dankbaar zijn, het dorp kreeg door hen een plaatsje gereserveerd op de
kaart van België.
Hoe Jean Van Dam en
de zijnen SK verder uitbouwden valt te lezen op de volgende bladzijden.
Ik heb getracht alle
technische informatie en faits divers die mij in handen vielen, chronologisch
weer te geven.
Tussen die teksten
door wordt speciale aandacht besteed aan de belangrijkste en markantste figuren
van de club.
Mijn dank gaat uit
naar wijlen Jean Van Dam, naar zijn weduwe Maria Peeters, naar secreatris Jean
Apers, naar Daniel Nuytkens, Amelie Portael, Eddy Apers, Harry Cauwenbergh,
Rudi Van Hoof en Stef Thyssen voor hun tijd en de terbeschikkingstelling van
hun documentatie.
-Eddy Van Hoof met de palm van één van zijn talrijke
overwinningen.
1968 8 april :
Brief van Senator Stan De Clercq gericht aan de mandatarissen van gemeente
en C.O.O. van en te Leest :
Betreft
: Leest Kapellen o/d Bos Rioleringswerken in de Scheerstraat, alsmede
Bestratingswerken buurtwegen
Ik
heb het bijzonder genoegen u hierbij mede te delen dat de Heer J. De Saeger,
Minister van Openbare Werken, ingevolge mijn tussenkomst, de vaste
belofte van
staatstoelage
heeft ondertekend
1968 Zaterdag 14
april : Eddy Van Hoof won nieuwelingenwedstrijd te Leest.
Om 15 uur namen 75 nieuwelingen de
start voor een koers van 55 km.
Winnaar voor eigen publiek werd
Eddy Van Hoof.
(DB, mei 68)
Eddy Van Hoof is de oudste zoon van
Louis en van Elodie Selleslagh.
Samen met zijn broer Rudi nam hij
de gelijknamige Renault-garage van zijn
vader in de Dorpstraat over.
Eddy werd te Mechelen geboren op 19
januari 1952.
Op 15 november 1975 huwde hij met
de Leestse Erna Robberechts. Het paar kreeg
één zoon Gino, geboren te Mechelen
op 26/11/1980 en overleden in het
Universitair Ziekenhuis van Edegem
op 22 november 1999 na een tragisch ongeval
te Willebroek.
De drempel om te debuteren met
koersen was erg laag met twee fietsende ooms,
die het tot de liefhebbers
brachten: Louis en Frans Selleslagh.
Eddy zou het tot beroepsrenner brengen en
zelfs tot teamgenoot van de grote Eddy
Merckx.
In de Band (1967) konden we het
begin van zijn carriére volgen :
hij
begon op 26 februari met een aantreden voor het Clubkampioenschap te
Jette, waar 10 deelnemers waren en er de tweede plaats behaalde met
beker.
Sedertdien nam hij deel aan 54 wielrennerswedstrijden en bondig gezegd
waren zijn
uitslagen: vier overwinningen, vier keer tweede, zes keer derde, zes
keer vierde,
twee
maal vijfde, zes keer zesde, vier keer zevende, enz..
Hij
was ook primus in de nieuwelingenkoers van 17 september te Leest van vorig
jaar.
Ook de koers van 14 april kreeg een verslag in het
Leestse maandblad :
SPORT-VARIA
Wij hadden reeds de gelegenheid in ons blad te
schrijven over de sport. Alle belangstellenden hebben de bloeiende tijd gekend
toen de huidige en bekende wielrenner WOLFSHOLL deelnam aan een wielercross te
Leest en er geklopt werd door De Rey en in zijn ontgoocheling zijn fiets in de
beek wierp. Af en toe hadden er nog enkele sportgebeurtenissen plaats maar de
sleet begon door te wegen, gekende plaatselijke renners stopten er mee en Leest
was als sportmidden afgeschreven.
Verheugend is het dan wel, dat sedert enkele maanden
een heropstanding mocht vastgesteld worden, en zoals wij reeds mochten
aanstippen heeft Leest een nieuwe belofte in de nieuweling VAN HOOF Eddy ; de
resultaten zijn er om te onderstrepen dat het menens is.
Zaterdag 14 april zou het de dag der gebeurtenis
worden. Om 15 uur vertrokken 75 deelnemers voor 55 km over tien ronden.
Het aantal toeschouwers aan de aankomstlijn was
geweldig en wanneer de laatste ronde naar t einde liep, klauterde men op de
palen of op de afsluitingen en bij het overschrijden van de eindmeet ging er
een overweldigend gejuich op Eddy Van Hoof gewonnen in eigen streek en voor
eigen publiek, kon het schoner
In de wielerwedstrijd daags nadien te Villers gereden,
behaalde hij een achtste plaats en te Baasrode legde hij beslag op de derde
plaats. Kan het beter ?
Uw sympathie zal een aanmoediging zijn om vol te
houden. (L.B.)
Andere uitslagen van
1968 :
Neerlinter, 53 km,
39 deelnemers : 4de plaats.
Grand Leez, 54 km,
52 deelnemers : 3de plaats.
Clubkampioenschap
Jette: 1ste met een voorsprong van 3 minuten en 15 seconden.
Itegem (18/5/68), 55
km, 99 vertrekkers, 4de plaats.
Wuustwezel(26/5/68),
55 km, 73 vertrekkers, 3de plaats.
1968 3 februari : St.-Cecilia
naar de Antwerpse sportpaleis.
het
muzikale St.-Cecilia trok naar het sportpaleis om daar de grote wielermeeting
De
Prijs van de stad Antwerpen op te luisteren. Na de eerste tonen van marsmuziek
voelde iedere aanwezige Leestenaar dat er die avond een gezellige sfeer
was te
midden van de grote vedetten van de
wielerwereld en aanmoedigende supporters.
Hoe
verder het programma vorderde, met als hoofdschotel de rivaliteit tussen
Patrick
Sercu en de heroptredende Peter Post in de 50 km ploegkoers, hoe meer
het aspect
van
sportiviteit en het muzikale crescendo gingen. Bij het ingaan van de vijf
laatste
ronden werd door de fanfare de alomgekende mars Alte Kameraden ingezet
en
Sercu haalde het na een machtige eindjump. (DB)
1968 Maart : Wafelenbak
met de Chiro.
1968 2 maart : Jaarlijks
verkleed bal van de Kon.Fan. Sint-Cecilia
het
was een succes en de kleurrijke maskerade van de vorige jaren kwam weer
tot
uiting; t waren uurtjes van leute en plezier voor de kijklustigen en de
dansliefhebbers (DB)
1968 31 maart Parlementsverkiezingen
Burgemeester Lauwers betoonde op
volgende wijze zijn steun aan de C.V.P. :
GEMEENTE LEEST
Mevrouw, Mijnheer, BETREFT : VERKIEZINGEN 31 maart
1968
Wij achten het onze plicht uw bijzondere aandacht te
vestigen op het ongewoon belang van de nakende verkiezingen voor onze gemeente.
Het is voor iedereen duidelijk dat een gemeengebestuur
slechts tot grote verwezenlijkingenin
staat is indien de regeringsinstanties daartoe de nodige financiële middelen ter
beschikking stellen.
In dit verband willen wij aan de bevolking duidelijk kenbaar
maken wat de C.V.P.-MINISTERS van de uittredende regeringsploeg voor onze
gemeenschap hebben mogelijk gemaakt. Het lijkt ons het meest gepast de
opsomming van de voornaamste uitgevoerde en in uitvoering zijnde werken te
laten spreken.
Wij noemen o.a. :
-maandelijks dienstbetoon door de Heer V. Boden,
privé-secretaris van de heer De Saeger, Minister van Openbare Werken.
-principiële belofte inzake de rioleringswerken in de
Scheerstraat, alsmede de bestratingswerken in de Kleine Overloopweg,
Rennekouterweg, Hertveldweg, Oxdonkstraat en Lindelaan.
-uitvoering van de aanbestedingsbundel inzake de weg-
en rioleringswerken op de wijk Kouterstraat ten belope van 3.129.504 Fr.,
WAARVAN 2.795.038 Fr. STAATSAANDEEL.
-gunstug vooruitzicht inzake de nieuwe weg- en
rioleringswerken Blaasveldstraat, waarvoor het deel van de gemeente Leest
geraamd wordt op 3.792.155 Fr.
HET WAREN ONZE C.V.P.-MINISTERS die voor al deze
werken de nodige toelagen verleenden.
Wij moeten in het bijzonder vermelden de
indrukwekkende inspanningen van de Heer JOS DE SAEGER, Minister van Openbare
Werken, lijstaanvoerder van de VLAAMSE CHRISTELIJKE VOLKSPARTIJ voor de Kamer
van Volksvertegenwoordigers in ons arrondissement.
Het ligt dan ook voor de hand dat ik met veel
vertrouwen de kandidaten van de C.V.P. op de verschillende voorgedragen lijsten
aan onze bevolking aanbeveel.
Beste mensen, het woord is aan U !
Een overwinning van de C.V.P. betekent een stellige
waarborg voor onze toekomst, wij rekenen op U.
Met
oprechte hoogachting, de Burgemeester, F. Lauwers.
1968 7 april : Jaarlijks
Palmzondagconcert St.Cecilia
Bij deze gelegenheid toonden de 60
muzikanten voor het eerst hun nieuwe
uniform.
(GvM,12/10/79)
Een uniform voor de
fanfare
Omdat het fanfarebestuur veel aandacht bleef geven
aan marsenwedstrijden werd in 1968 beslist de muzikanten uit te dossen in een
uniform. Naast de gebrachte muziek en het mooi en verzorgd op stap gaan bleek
de presentatie steeds belangrijker te worden. De Leestse muzikanten traden voor
het eerst op in een volledig uniform ter gelegenheid van het jaarlijks
Palmzondagconcert op 7 april 1968.
Het was toen nog de gewoonte dat ter gelegenheid van
het jaarlijks concert een korte muzikale wandeling werd gehouden in het dorp. (Stan Gobien : Leest in Feest.)
Foto s :
-foto van het verkleed bal van 1967. Van links naar
rechts : Antoon Lauwens, Jeanne Geerts, Agnes Piessens, Tine Leys en August
Lauwers. Gehurkt zit Jef Aerts.
-De Kon.Fanfare St.-Cecilia voor het eerst in uniform.
Foto genomen voor café Sportvriend, rechtover de kerk.
1968 Dat jaar werd
de hondenbelasting van 200 op 250 fr gebracht en voor de
ophaling van het huisvuil betaalde
men per jaar 300 fr ipv 125 frank.
(DB, nr.4,1968)
1968 Dat de Leestenaars hun oud-onderpastoor,
thans pastoor te Elewijt, niet
kunnen vergeten, bewijst de gift ten bedrage van 16.145 frank die aan
Z.E.H. De Decker werd overhandigd, als bijdrage voor herstelling van de
kerk
aldaar.
(De Band, nr.8 1968)
1968 enkel jaartal
bekend :Gemengde vergadering K.L.J.
OPEN ONTMOETING
de E.H. Van Dessel hield een bespreking over Open
Ontmoeting.
In deze toespraak wijdde hij voornamelijk uit over de
verloving in t algemeen, wat ieder meisje zowel als jongen hiervan verwacht.
Eén punt moeten we alleszins onthouden en dat is, dat achter de brutaliteit en
het lawaaierige van vele jongens dikwijls een zacht en edelmoedig karakter
schuil gaat.
Na deze inleidende commentaar werden alle aanwezigen
verdeeld in gemengde groepen van plus minus 8 man, die dan de gestelde vragen
moesten bespreken. Een eerste vraag luidde :
HOE KAN MEN MERKEN DAT MEN ELKAAR GRAAG ZIET ?
Hier dienen we vooral te onthouden, dat men voor
elkaar niets mag verbergen, dat men op tijd op een rendez-vous moet zijn, maar
dat, als men eens moet wachten, dit wachten ook een vorm van genegenheid is;
daarbij komt nog dat men elkaar met zovele kleine attenties kan laten zien dat
men van elkaar houdt.
WAT DIENEN WIJ TE DOEN BIJ EEN EERSTE THUISKOMST ?
Men was van oordeel dat men niet te veel mag doen of
zeggen, zodat de toekomstige schoonouders niet te vlug alles weten. Men mag ook
niet te lang blijven en wij nemen liefst een klein geschenkje mee. Het
voornaamste is echter dat beiden, meisje en jongen, moeten samenwerken om de
ontmoeting geslaagd te doen worden. Daarbij mogen zij elkaar niet teveel en te
lang alleen laten, want een verkeerd woord is snel gezegd omdat men de ouders
niet zo goed kent. Dit zou dan van den beginne af aan een negatief punt zijn.
Het besluit van deze vraag is dat beiden elkaar moeten
helpen om een zo goed mogelijke indruk na te laten bij de wederzijdse ouders.
WAT DOEN WANNEER ER RUZIE ONTSTAAN IS ?
Hier was het meer een woelige bespreking. We dienen
hier te onthouden dat ieder zijn standpunt duidelijk moet formuleren, want vele
ruzies ontstaan door een misverstand of onduidelijkheid. Beiden moeten kunnen
aanvaarden een standpunt te hebben. Men dient hiermee rekening te houden en dan
slechts uit elkaar gaan wanneer de ruzie is bijgelegd. Hierdoor zal men de
andere beter weten te waarderen en ruzies zullen minder voorkomen.
(DB)
1968 Januari De
Band :
Aanrijding
: J. De Schouwer uit de Juniorslaan reed, vergezeld van Willy
Verschuren, richting Willebroek en werd
onderweg frontaal door een andere
wagen aangereden.
De
twee Leestenaars kwamen er heelhuids van af maar hun voertuig was fel
gehavend.
Glibberig
: Maria Lauwens (Kouter) werd te Heffen, op weg naar school,
verrast dooreen ijzelplek en
kwam in een gracht terecht.
Zware stoffelijke schade aan haar auto.
1968 Zaterdag 13
januari : Jaarlijks Winterbal van de K.F.Sint.-Cecilia
ondanks
het gure weer waren de dansliefhebbers talrijk opgekomen en hebben ze
hun
beste beentje voorgezet op de gladde dansvloer (DB)
1968 Op zaterdag
23 januari bevond automacanieker G. De Smet zich in de garage
in de Winkelstraat, onder een
wagen, om een herstelling uit te voeren.
Plots sprong de kruk die hij
geplaatst had weg en hij raakte zwaar gekwetst..
Met een bekkenbreuk werd hij door
de dienst 900 naar het Stedelijk Gasthuis
van Mechelen overgebracht.
1968 30 januari
Gazet van Antwerpen : Bouwwoede te Leest
Bevolkingscijfer stijgt snel.
De gemeente Leest is een typische landbouwgemeente,
waar de hoeven onregelmatig verspreid liggen. Doch Leest is ook de grootste
randgemeente van de stad Mechelen en een der grootste van het arrondissement.
De gemeente heeft een oppervlakte van 930 ha en telt
1962 inwoners, wat neerkomt op ongeveer 2 inwoners per ha. En toch is er te
Leest een doeltreffende bouwpolitiek, want zowel de particuliere als de sociale
woningbouw staat op een zeer hoog peil.
Misschien is Leest vroeger wat mild omgesprongen met
het toekennen van bouwtoelatingen, zodat het naast een landbouwgemeente ook wat
anders geworden is. Industrie is er te Leest niet, er zijn immers maar een
twintigtal tewerkgestelden.
Al blijft Leest zijn landbouwkarakter bewaren, toch
komt het vooruit.
De huizen rijzen er als paddestoelen uit de grond en
het bevolkingscijfer gaat zeer snel de hoogte in.
De bouwmaatschappij Het Gelukkig Gezin uit Hombeek
voleindigde het afgelopen jaar een eerste serie van 28 woningen.
In 1968 zullen weer 10 nieuwe woningen gebouwd worden.
De straten voor die nieuwe huizen zijn reeds aangelegd.
Wat de straten betreft hebben de Leestse bewoners niet
te klagen.
Immers bijna al de wegen zijn geasfalteerd of hebben
een betonbedekking.
Wel zijn er hier en daar een paar straten die een
verbetering kunnen gebruiken, maar die smalle kronkelwegen zijn dan toch van
een goede bedekking voorzien.
Gezien Leest nog altijd het karakter heeft van een
landbouwgemeente, zijn de straten ook verantwoord.
Nu is Leest echter aan het veranderen. Het wegvluchten
van mensen uit de steden en een drukke omgeving is hieraan niet vreemd. De
moderne mens wil in een rustige omgeving wonen, hij wil uit de gejaagdheid van
het dagelijkse leven.
De vervoermiddelen die tot zijn beschikking staan
helpen hierbij.
Mede door al die zaken is er te Leest de laatste jaren
een bouwtendens waar te nemen.
Niet alleen de sociale woningbouw werd aangepakt, maar
ook de privaatbouw ging vooruit. De gronden zijn te Leest voor een
kandidaat-bouwer nog betaalbaar en daarbij heeft Leest een tamelijk goede
verbinding met de stad Mechelen door een aangepaste autobusdienst.
De laatste jaren werd in de private sector veel
gebouwd te Leest en steeg het aantal zelfs met de jaren.
In 1965 werden er 10 woningen gebouwd, in 1966 werden
het er twaalf en in 1967 steeg het aantal tot zestien huizen.
Door die bouwwoede steeg te Tisselt het aantal
inwoners. In 1966 telde men 1874 zielen en op het einde van 1967 telde men er
bijna 100 inwoners meer of 1963.
Zo groeit Leest stilaanvan een landbouwgemeente naar een volkrijk
dorp.
(dt).
1968 31 januari : Inbraak
Tussen 07u30 en 08u30 vond er een
inbraak plaats bij de familie Jan Van Rompaey
in de Juniorslaan. Er werd een
aanzienlijke geldsom gestolen. De garde kwam ter
plaatse en deed de nodige
vaststellingen, zo nam hij o.a. gipsafdrukken.
Na aandringen van de heer des
huizes bij het Mechels Parket werden er twee
rijkswachters op het onderzoek
geplaatst. Een recidivist uit de Hertstraat was
verdachte nummer één, zijn alibi
klopte niet, bovendien had hij de avond
van de diefstal behoorlijk de
bloemetjes buitengezet bij Emmerance van de Croes
(VVH en Jan Van Rompaey)
Na deze diefstal schafte Jan Van
Rompaey (°Blaasveld 31/12/1939) zich een jonge
hond aan. Velen van de nazaten van
Loupiac werden later opgeleid bij de rijkswacht.
Fotos :
-De nieuwe wijk aan de Kouter in het centrum van Leest
bevat reeds 28ééngezinswoningen. De wijk ligt ver van alle stadsgewoel en in een zeer
gezondeomgeving : dat
verlangt de moderne mens. (GvA,30/1/68)
-Jan Van Rompaey met zijn jonge hond aan de voordeur
van zijn woning op de Juniorslaan.
-Loupiac, bijna twee jaar oud. (fotos : Jan Van Rompaey)
27 Leestenaars vertrokken op 16
juli 1967 voor een vijfdaagse reis naar
Tyrol. (DB, 1967)
1967 20 juli : Gelukkige
afloop
Zoals ieder jaar zijn er verdienstelijke mensen, steeds paraat om onze
jeugd
naar
hun bivakplaats te brengen. Traditiegetrouw had ook mevrouw Van Praet
Edm.
zich weer ten dienste gesteld.
Onderweg werd zij evenwel aangereden, en werd de auto zo beschadigd dat
de
bestuurster uit de wagen moest gehaald worden, en wonder boven wonder,
kwam
zij er met de schrik van af.
De
aanrijding had plaats op 20 juli op weg naar de Bivakplaats te Hechtel.
(De Band, augustus 1967)
De meisjes waren met 53.
Een leidster maakte een verslag van
de bezoekdag (zondag 23 juli) :
voor ons op bivak is er weinig of geen verschil tussen zondag en
weekdag.
Maar
toch voelden we vanmorgen dat het anders ging worden : het was bezoekdag.
Van
s morgens was iedereen al druk bezig om de bezoekers goed te ontvangen.
De
kronen sjouwden met papier, krijt, koorden en plankjes, om bij middel van pijlen,
de
bezoekers wegwijs te maken in Hechtel.
De
zonnekes zorgden ervoor dat de slaapzalen van onder tot boven gespic-en-spand
waren. De kristimeisjes, als veelbelovende huismoeders, belegden
broodjes op
originele
en smakelijke wijze. Zelfs de sterrekens deden wat ze konden : er was geen
enkel papiertje of enige slordigheid te bespeuren
Op
het einde van deze dag zijn we tevreden dat we veel bezoekers mochten begroeten
en we
zijn hen dankbaar omdat ze weer wat zaad in het bakske brachten.
1967 22 juli : K.L.J.
naar Echternach
In het schilderachtige Luxemburgse
stadje werd de Perekop overwonnen.
1967 Zaterdag 29
juli : KWB-Reis naar Monchau.
1967 Van 30 juli
tot 9 augustus : Chiro-Bivak te Hechtel.
De jongens hadden de meisjes
afgelost die dezelfde locatie bezochten maar
van 20 tot 30 juli.
1967 Augustus De
Band :
Verkeersongeval
: Sylvain Van den Avont vloog in St.Katelijne Waver uit een
bocht en kwam tegen een electriciteitspaal terecht.
Betrokkene werd ernstig gewond evenals mevrouw Philips die op de
duozitting
had
plaatsgenomen. Beiden werden overgebracht naar het Stedelijk Gasthuis
te
Mechelen.
Aangereden
: toen de kleine student Frans De Decker uit de Kouterstraat er
uit
een auto stapte, werd hij aangereden. Buiten een hoofdwonde liep hij nog
een
beenbreuk op.
In november publiceerde DB over
dezelfde Frans De Decker :
Geen
Geluk : wij hebben reeds vroeger melding gemaakt van het ongeval van
Dat
de kleine De Decker,Kouter, opliep. Hij was merkelijk aan de beterhand.
Tijdens een Chirospel werd hij andermaal
door een beenbreuk getroffen.
Ongeval
: in de Kouterstraat botste de bromfietser Victor De Maeyer uit de
Alemstraat, op een stilstaande auto. Hij werd met een hersenschudding en
andere
kwetsuren overgebracht naar een Mechels ziekenhuis.
Victor Fikke De Maeyer was te Leest geboren op 7
februari 1944 en hij overleed er
als echtgenoot van Anne Casteels op
17 december 2011.
Fikke was tijdens zijn leven een
tijdlanguitbater van café Op den
Hoek,bestuurslid
van ZVK Leest, lid van de
Duivenbond de Luchtreizigers, lid van KWB Leest en
erelid van de Kon.Fanfare
St.-Cecilia.
Fikke,
mijn protteke,
De wereld is niet meer dezelfde als een week geleden.
Waar jij was, is nu een drukkende leegte. 30 jaar lang hebben we alles gedeeld,
samen het café uitgebaat, samen ons huis in orde gebracht, samen een gezin
uitgebouwd. We zijn er samen voor gegaan, in goede en kwade dagen, zoals we 24
jaar geleden aan elkaar beloofd hadden. We hebben plezier gemaakt. Veel
plezier. Je stond altijd klaar met een grap, een rake opmerking, een kwinkslag.
Ook de laatste weken nog, probeerde je ons verdriet en onze angst te verlichten
met een grapje, een vrolijke anekdote van vroeger of een lief woordje. Jij had
over alles een mening. Jij wist voor alles een oplossing, zelfs als je ziek
werd.
Gaandeweg legde je neer bij de harde werkelijkheid. Je
wou thuis verzorgd worden en thuis sterven en nog van zoveel mogelijk mensen
afscheid nemen. En ook toen het heel moeilijk werd, bleef je daar ontzettend
dankbaar voor. Tot vlak voor het einde kon je heel open praten over je leven en
over je nakende dood. Het gaf ons een rustgevend gevoel en hielp ons het
onvermijdelijke te aanvaarden. Bedankt voor die levensles, bedankt voor je
leven en vooral bedankt omdat wij er deel van mochten zijn.
Anne, jouw protteke. (gedachtenisprentje)
1967 September -
De Band :
Gelukkige
afloop : tijdens een nacht kwam de auto bestuurd door Emiel
Vloeberghen uit de Juniorslaan, aan het Moer te Tisselt, in de gracht
terecht.
De
wagen sloeg tweemaal over kop en kwam zwaar gehavend tot stilstand.
Als
bij wonder werd de bestuurder niet gekwetst.
Erge
Botsing : in de Blaasveldstraat deed zich een erge botsing voor tussen een
auto
en een bromfietser. De genaamde Moyersoons uit Hombeek kwam er met
volle
geweld tegen een auto terecht. Zeer zwaar gewond werd hij door de 900
naar
het Mechels ziekenhuis overgebracht.
Noodlottige
afloop : men zal zich herinneren dat de genaamde Leon Spruyt
wonende Oude Tisseltbaan, met zijn fiets een val deed en naar een
kliniek moest
overgebracht worden. Hij liep meerdere breuken op en is ondertussen
overleden.
Gebeten
: bij een bezoek op een erf werd de kleine Andre Van den Heuvel
door
een hond in het oor gebeten waarvoor geneeskundige zorgen noodzakelijk
waren.
Nieuwe
straten : door de bouw van nieuwe woningen in onze gemeente moesten
er
ook nieuwe straatbenamingen aan de beurt komen.
Zijn
reeds bewoond de huizen in de Kerkenblokweg en de Cecilialaan.
Zijn
nog onbewoond : de huizen gelegen in de Verschuerenlaan en De
Prinslaan.
1967 23 september
: Nachtdropping K.L.J.
Om 20u30 werd er verzameld aan het
parochiehuis waarna de deelnemers met
hunfiets in een gesloten vrachtwagen werden weggebracht.
Een nachtdropping per fiets : weer
wat anders.
1967 21 oktober : Jaarlijks
Teerfeest KWB
Dit werd voorafgegaan door een mis
die werd opgedragen door de proost
E.H. Van Dessel die bij deze
gelegenheid een korte toesrpaak hield.
Met het vaandel in top gingen de
feestvierenden naar het parochiehuis voor
het feestmaal. Nadien werd er gedanst
en was er een reuze-tombola.
(DB,november 1967)
Op deze dag startte ook het
kaarttornooi. Dit bestond uit 6 kaartavonden en de
prijzentafel bestond uit 2.000 fr.
In natura. Voor de prijswinnaar per avond
was er een braadkip weggelegd, voor de
tweede een doos sigaren.
Inschrijving bedroeg 15 frank.
1967 November De
Band :
Aanrijding:
onze dorpsgenoot Frans Simons,
Mechelbaan, werd, toen hij op
autobus te Heffen wou stappen, aangereden door een bromfietser.
Met
een wonde aan het hoofd en gekwetst aan rug en ledematen werd hij achteraf
ter
verpleging opgenomen te Boom.
Werkongeval
: op zijn werk in de Eternitfabriek te Kapelle-op-den-Bos werd
Frans Absillis uit de Blaasveldstraat, het slachtoffer van een
arbeidsongeval,
waarbij hij verschillende breuken opliep. Hij werd naar een kliniek
overgebracht.
Beroerte:
Op de Juniorslaan werd Frans Van Baelen door een beroerte
getroffen.
Geëlectrocuteerd
: tijdens het stormweer dat over onze gemeente raasde,
werd
het paard van Frans De Prins uit de Kleine Heide door een losgerukte
electriciteitsdraad getroffen en was op slag dood.
Het
had een waarde van plus minus 40.000 frank.
Slachtoffer van het weer was ook Eugeen Vloeberghen (foto), die met
stoffelijke
schade
aan zijn gebouw had af te rekenen.
Verlichting:
er werd voorgenomen in de Kouterstraat nieuwe lichtpalen aan te
brengen. Voor wat betreft de Kleine Heidestraat, Bist en Kapellebaan,
zullen
insgelijks nieuwe lichtpalen geplaatst worden die in een zeer nabije
tijd in
aanbesteding zullen gegeven worden.
(DB,nov.67)
1967 december : De
Sinterklaas van de KWB maakte270
kinderen gelukkig.
1967 15 december :
Man dood in bed
Burgemeester Lauwers en veldwachter
Van Hoof werden ervan verwittigd
dat de woning van Jaak Ferdinand
Van Praet, tegen de gewoonten van de bewoner
in, lang gesloten bleef. Toen zij
ter plaatse kwamen en er geen reactie volgde op
hun herhaald aankloppen
verbrijzelden ze een raam en schaften zich zo toegang
tot de woning.Daar troffen zij Jaak
Van Praet levenloos aan in zijn bed.
De bijgeroepen dokter Marinus
stelde het overlijden vast.
In een andere kamer van de woning
troffen ze de 45-jarige geestelijk gehancapte
zoon aan.
Jaak F. Van Praet was te Leest
geboren op 8 februari 1884 en weduwnaar van
Maria Philomena Fierens. Hij was
gepensioneerd staatswerkman en woonde
in de Klein Heidestraat nr. 28.
(VVH)
1967 Op 31
december telde Leest1968 inwoners.
Fotos :
-Victor Fikke De Maeyer.
-Eugene Vloeberghen (1979) met een uitgedroogde
wespennest die hij op zijn zolder gevonden had.
