Foto :

Leon Van den Broeck die trainer René De Moor verving.

Seizoen 1992-93 – SK LEEST werd SK RAPID LEEST

Wat vorig seizoen nog officieus was, werd officieel. SK Leest fusioneerde met het vorig jaar uit de competitie gestapte Rapid en noemde voortaan SK RAPID LEEST.

Onder leiding van de nieuwe trainer René De Moor (ex-KV Mechelen en Charleroi) kwam de fusieploeg met een grondig gewijzigd elftal aan de start van de nieuwe competitie. Liefst zes vertrouwde gezichten gingen hun voetbalgeluk elders beproeven, maar SK zocht en vond een achttal vervangers, waaronder Dirk Crabbé, Pedro Landerloo en Geert Haentjens, allen reeds aan de slag geweest in de nationale competitie.

Haentjens, nog altijd eigendom van Anderlecht, kwam naar Leest dank zij de connecties van bestuurslid Michiel Jonker.

Doelpuntenmachine Dirk Van Dam, 31 intussen, keerde terug naar zijn moederclub.

Afdeling : eerste provinciale Antwerpen

Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers.

Trainer : René De Moor (na 13 competitiewedstrijden Leon Van den Broeck)

Kern : Abraken Said, Boonen Guy, Crabbé Dirk, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Chris Goossens, Haentjens Geert, Hellebaut Marc, Jacobs Eric, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Maes Nico, Thys Sven, Van Dam Dirk, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verreth Patrick.

Derby

De derby van  20 september 1992 werd in “De Mechelaar” breed uitgesmeerd en voorzien van intervieuws met toenmalig SK-voorzitter Staf Hendrickx en V.V.-Leest secretaris Willy Slachmuylders. Voor eerstgenoemde, als niet-Leestenaar, waren alle matchen even belangrijk, maar de derby verloor hij liever niet omdat hij dat anders een heel jaar diende te aanhoren...verder rekende hij op hun zwarte parel Jean Lumuanganu die in superform verkeerde.

Voor de VV-secretaris was SK veruit in het voordeel omdat ze hun “klein veld” gewend waren en indien VV een zware pandoering zou krijgen dan zou hun voorzitter (noot : Gust Emmeregs) waarschijnlijk alles kopot slagen...

De derby Rapid Leest-VV Leest eindigde op 1-1.

De thuisploeg was op voorsprong gekomen na een kopbaldoelpunt van Eric Jacobs en trok zich terug in verdediging, ook na het uitvallen van bezoeker Luc Doms die voor zijn stugge dekking op Jean Lumuanganu tweemaal met geel werd bedacht.

Precies zes minuten voor tijd bezorgde Paul Huys zijn ploeg de gelijkmaker.

Op 14 november 1992 won  Clement Rits uit Heffen de auto van SKR Leest.

Deze negende uitgave van het super kaarttornooi, georganiseerd door de             supportersclub van SKR Leest, kende een spannend verloop.

Met een Ford Fiësta als katalysator en een totale prijzenpot van 900.000 frank

zagen de organisatoren over 6 avonden zowat 2.400 mensen over de vloer komen., een gemiddelde van 400 kaarters per avond, waardoor de omnihal van Leest goed gevuld was.

Clement Rits, uit de Hooiendonkstraat te Heffen wist zich na vier avonden vooraan te werken.

Zijn zesde plaats werd nog verbeterd naar een tweede plaats na de vijfde proef  om uiteindelijk de hoofdprijs op te leveren.

In de Hooiendonkstraat stond een schitterende auto te blinken.

Een pluim op de hoed van de organisatoren, het deelnemersaantal ging opnieuw in stijgende lijn en alles was vlekkeloos verlopen.

Ontslag trainer De Moor

In december ’92, na 13 competitiewedstrijden, hield René De Moor het voor bekeken.

De tegenkanting die de oefenmeester al weken ondervond van enkele kernspelers, niet toevallig meestal bankzitters, en van de hulptrainer, brachten hem tot deze beslissing.

De spreekwoordelijke druppel die bij de trainer de emmer deed overlopen was een incidentje met één van deze bankzitters toen die in de wedstrijd thuis tegen Immer Voort, enkele minuten voor affluiten, weigerde op het terrein te komen.

In bestuurskringen werd de beslissing van De Moor ten zeerste betreurd en men was zelfs bereid de betrokken speler te bestraffen. Maar de trainer weigerde op zijn besluit terug te keren, voor hem zat het dieper : “Een vereniging die zo ziek is, kan niet meer door een dokter geholpen worden, maar heeft een aantal specialisten nodig,” vertelde hij in Gazet van Mechelen.

Hulptrainer Leon Van den Broeck, die bij de buren van VV Leest ook de scholieren in handen had, nam zijn taak over.

De derby van 24 januari 1993 op V.V. eindigde met een 3-1 zege voor de thuisploeg.

De wedstrijd verliep erg fair en door deze zege kwam V.V. in de rangschikking op gelijke hoogte van SK Rapid.

Nochtans begon de partij schitterend voor Rapid met een prachtig doelpunt van Jean Lumuanganu die zich ontdeed van zijn bewaker en na een mooie beweging doelman Spinnael tegenvoets kansloos liet.

Spijtig genoeg voor SKR zou Jean het bij die ene flits laten en verder voor weinig gevaar zorgen.

Aanvankelijk leek de slag om het middenveld in het voordeel van de bezoekers uit te draaien maar vooral door toedoen van Mike Melis kon de thuisploeg overwicht afdwingen.

Dezelfde VV-speler zag zijn inspanningen beloond met de gelijkmaker en wanneer in de daaropvolgende minuut Verstraeten nog kon aandikken, was de psychologische slag in het voordeel van de thuisploeg beslecht.

Diezelfde Verstraeten maakte er in de tweede periode nog 3-1 van, waarna VV kon overgaan tot het vasthouden van de stand en het controleren van de situatie.

Zowel VV als SKR Leest dienden tot de laatste speeldag te knokken voor hun behoud in eerste provinciale. Immers de laatste vier ploegen degradeerden.

VV eindigde negende met 30 punten, SK Rapid  tiende met evenveel punten.

Toeval was dat blauwrood dat seizoen tien matchen verloor, tien wedstrijden won en tien keer gelijk speelde.

17-04-2012 om 11:04 geschreven door Marcel Van Hoof

Persvoorstelling 

Op de persvoorstelling voor aanvang van het nieuwe seizoen opperde voorzitter Van Dam  dat hij een andere ploeg tussen de lijnen wou zien. Een ploeg die attractief voetbal zou brengen en net als Kameroen op de wereldbeker, voor de verrassing zou zorgen. Het verschil was echter dat SK wel met een favorietenrol van start ging en dat was bij dat Afrikaanse land zeker niet het geval. Tijdens de transferperiode was trainer Yvan Emmerechts er immers in geslaagd belangrijke pionnen aan zijn team toe te voegen. De ploeg werd versterkt met zes nieuwe aanwinsten waarvan de meeste uit vierde klasse kwamen : Pascal Van Mullem, Luc Maeremans en Jan Rohart van vierdeklasser FC Duffel, Dirk Van Craen (SV Bornem), Johan Van Den Broeck (VV Muizen) en Danny Willems van VV Leest.

Op dezelfde persvoorstelling vertelde trainer Emmerechts dat hij ook wat ging doen aan het negatieve imago van de club : “SK heeft bij het scheidsrechterskorps immers geen al te beste faam, we moeten positiever naar buiten komen. En de tijd dat men ons aanziet als het kleine broertje van VV Leest moet voorbij zijn...”

Fusie ?

Dat jaar diende voorzitter Van Dam verschillende keren te benadrukken dat er van een mogelijke fusie met VV nog niets werd geconcretiseerd.

De sterke man van VV Leest, Gust Emmeregs, had zijn tweede veld opgeofferd voor een hal die moest dienen voor de klanten van Hallux, met als gevolg dat daardoor zijn eerste veld kapot getraind werd door reserven en jeugdploegen.

In die optiek wou de VV voorzitter de Leestse krachten bundelen.

De nieuwe ploeg zou dan spelen op het veld van VV terwijl de reserven en de jeugd op het kleine veld van SK terecht konden. Ook zou er tussen de beide clubs  een betere jeugdwerking kunnen gerealiseerd worden. SK was dit seizoen enkel actief met preminiemen.

Jean Van Dam bleef de boot echter afhouden en argumenteerde dat SK over twee jaar 25 jaar zou bestaan en tegen dan in een meer bevoorrechte positie zou zitten.

Op 26 april 1991 meldde  Het Laatste Nieuws dat er een ontwerpakkoord gesloten was tussen SK en Rapid Mechelen en dat de fusie uitwerking zou krijgen in het volgende seizoen.

Op dat moment was SK nog kandidaat promoveerder van eerste provinciaal naar vierde nationale en was Rapid geëindigd als hekkensluiter in vierde provinciale C.

Deze fusie zou, wegens tijdsgebrek, nog een jaar uitgesteld worden en doorgang vinden in het seizoen 1992-93.

SK won eigen wisselbeker en beker Huysmans 

In juni 1990 haalde SK voor de tweede keer de wisselbeker Alfons Hellemans binnen.

In de finale tegen Zemst toonde de thuisploeg, die beroep deed op een drietal nieuwe aanwinsten en een tweetal testspelers, zich de sterkste en won met 4-1, doelpunten van Johan De Vos (3), Chris Cauwenberghs en Rudi Schiettecatte.

De wisselbeker Jean Van Dam voor Leestse gelegenheidsploegen werd gewonnen door VK Wijk. 

In augustus datzelfde jaar 1990 won S.K. de beker Huysmans, een tornooi ingericht door buur V.V., na deze laatste ploeg in de finale te hebben geklopt met 2-1. Doelpunten van Kris Goossens op strafschop, Jean Lumuanganu en Hans Van de Weerd.

Pikant detail : tijdens de tweede helft werd Dirk Van Dam, die voor VV Leest uitkwam, uitgesloten.  

Diezelfde maand wipte FC Katelijne SK met 2-0 uit de derde ronde van de beker van Antwerpen.

In maart ’91 kraakten inbrekers het chalet en gingen aan de haal met de muziekinstallatie. 

SK Leest eindigde dat seizoen tweede op 9 punten van kampioen Tielen.

De club speelde de eindronde maar zag, net als het jaar voordien, de promotie naar het nationale voetbal nipt aan z’n neus voorbij gaan.

SK werd in die eindronde uitgeschakeld door Schriek.  
  
Seizoen 1991-1992
 

Eerste Provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam (na zijn ontslag : Staf Hendrickx). Secretaris : Jean Apers.

Trainer : Yvan Emmerechts.

Kern : Ben Hamou Mannix, Boonen Guy, Claes Geert, Cleymans Johan, De Lauw

Steve, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Geens Rudi, Goossens Chris,

Lavaert Eddy, Lumuanganu Jean, Meul Manfred, Schiettecatte Rudi, Schillemans

Peter, Selleslaghs Bart, Van Craen Dirk, Van den Bergh Tim, Van Goylen Chris,

Van Mullem Pascal, Verbruggen Danny en Verreth Patrick. 

SK Leest startte op 1 september z’n vierde seizoen in eerste provinciale.

Vermits de tijd te kort was om een fusie tussen SK Leest en Rapid te bewerkstelligen, werd beslist dat Rapid, in afwachting van die fusie, zijn activiteiten een jaar zou stopzetten.

Rapid telde ruim 160 aangesloten leden en het merendeel daarvan werd voor een jaar uitgeleend aan andere clubs.

Deze fusie stelde SK in staat om naast het eerste elftal, met twee reservenelftallen (provinciale en gewestelijke) en twee jeugdploegen (preminiemen en junioren) uit te pakken.

Het bestuur van SK Leest werd versterkt met drie leden van Rapid.

Nadeel van die fusie was wel dat SK het contract van oefenmeester Edwin Comijn diende door te betalen omdat die bij Rapid getekend had.

In het tussenseizoen kozen enkele talentrijke middenvelders (Rohart, Maeremans, Willems) voor een andere club en daar dienden de nodige vervangers voor aangetrokken.

Leest investeerde in een aantal jonge spelers.

In november 1991 kwamen de twee Leestse ploegen tegen elkaar uit in Eerste Provinciale.

Deze eerste officiële Leestse derby eindigde op 1-0 in het voordeel van SK met  een doelpunt van de ingekomen Johan Cleymans in de slotfaze, maar de matchwinnaar was doelman Claes die een strafschop stopte.  

Voorzitterswissel

In januari 1992 nam voorzitter Jean Van Dam ontslag :

 “Het heeft niets te maken met de mindere prestaties van mijn club, ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als ik met pensioen ging. De meesten geloofden mij niet maar het is zo. Ik wil een rustiger leven en  minder slapeloze nachten want er komt allemaal veel bij kijken...

Dat het dit seizoen minder ging verlopen had ik verwacht. De supportersclub beslist bij ons over de transfers. Zij gingen verjongen en onmiddellijk heb ik gezegd dat dat zeer gevaarlijk was. En dan was er nog Lumuanganu die dit seizoen zeer koppig deed zodat onze zwarte parel waar weinig wedstrijden speelde...”

Voorzitter Van Dam in “Het Centrumblad” van 5/2/1992.

Jean Van Dam trok zich ook uit de raad van bestuur terug maar bleef wel actief in de club als chalethouder.

Hij werd opgevolgd door Staf Hendrickx, de vroegere voorzitter van Rapid.

Diezelfde maand  verliet trainer Yvan Emmerechts SK voor bevorderingsclub F.C. Putte.

Het ontslag van voorzitter Van Dam was daar niet vreemd aan maar de verwachte resultaten waren uitgebleven en er ontstonden spanningen tussen het bestuur van de supportersclub en dat van SK. De supportersclub stond in voor de financiële inbreng en zorgde voor problemen aldus Yvan Emmerechts, de twee besturen trokken volgens hem niet aan hetzelfde zeel.          

“...de transferperiode verliep niet zoals voorzien,” vertelde Yvan Emmerechts in Het Centrumblad van 5/2/92, “gans de ruggegraat van de ploeg verliet de club. Er kwamen nieuwe maar vooral jonge spelers bij. Er zat te weinig routine in de ploeg. Verder was er nog het geval Jean Lumuanganu die wegens schorsing en perikelen slechts zeven van de negentien wedstrijden speelde...”

Speler en hulptrainer Eddy Lavaert nam zijn taak over.

Toevallig werd ook het contract tussen concurrent VV Leest en zijn trainer Van den Broecke op hetzelfde ogenblik verbroken.

Aan de basis ervan lag een kortsluiting tussen de trainer en voorzitter Gust Emmeregs over de opstelling en tactiek van de ploeg.

Voor de “Groene Tafel”.

Op dat moment stond SK ook in aanleg van schrapping bij de bond wegens het niet betalen van een verschuldigd bedrag aan oefenmeester Edwin Comijn.

Jean Apers, Petrus Van Dam, Francis Van Herck, Louis Van den Bosch, Daniel Nuytkens, Robert Holemans, Ludo Verschuren, Jozef Van der Elst en André Van den Heuvel werden als bestuur in gebreke gesteld in “Sportleven”.

Door de fusie met Rapid zat SK plots met twee trainers opgescheept Yvan Emmerechts en Edwin Comijn die nog een lopend contract had met de ploeg uit Stuivenberg.

Comijn legde klacht neer bij de Belgische Voetbalbond omdat hij niet meer vergoed werd en SK stelde op advies van hun advokaat een deurwaarder aan die moest aantonen dat Comijn geen trainer was van de ploeg uit Leest.

Na een langdurige procedure werd Edwin Comijn op alle punten in het ongelijk gesteld.

Vijf jaar later zou hij dan toch nog trainer worden van SK Rapid Leest toen hij Jan Van den Heuvel verving.

Tumultueuze derby

Op de laatste speeldag van dat seizoen moest SK naar buur VV Leest.

Buiten prestige stonden er geen belangen op het spel : VV deed niet meer mee voor de eindronde en SK had zich verzekerd van het behoud.

Alhoewel de trainers hadden gevraagd om het “tof” te houden, belette dat de spelers niet om er af en toe fors in te vliegen. Zo werd Goossens bij SK al vrij vroeg gekwetst en liep Van Mullem  een bloedneus op. Ook VV-speler Van Acoleyen moest eraf met een bloedneus.

Pas in de slotfaze kende de Leestse derby enige opwinding met doelpunten van Verreth in de 81^ste en de gelijkmaker voor de thuisploeg van Rodrigo in de 89^ste minuut.

Kampioen dat jaar werd Wijnegem met 45 punten.

VV Leest eindigde 5^de met 36 punten en SK 10^de met 27 punten.

Eddy Lavaert, die SK zou verlaten voor Vilvoorde, was erin geslaagd zijn ploeg in eerste provinciale te houden. 

17-04-2012 om 10:58 geschreven door Marcel Van Hoof

Seizoen 1990-1991

Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris :  Jean Apers.

Trainer : Yvan Emmerechts.

Dirk Van Dam naar concurrent VV Leest

Op 17 juni 1990 werd, een voor Leestse voetbalmiddens, historische  transfer afgesloten.

Dirk Van Dam, zoon van de SK-voorzitter Jean en jarenlang doelpuntenfabrikant

bij SK tekende een contract voor buur en concurrent V.V. Leest.
V.V.-voorzitter Gust Emmeregs wou alzo zijn spitsenprobleem oplossen. De transfer kwam tot stand na lange en moeilijke onderhandelingen en werd niet door iedereen even enthoesiast onthaald.

V.V.  liet in ruil Danny Willems voor een jaar naar S.K. vertrekken en betaalde

nog een flinke som bovenop.

Naast Van Dam waren de belangrijkste vertrekkers Moons en Cleymans.

Dirk Van Dam: doelpuntenmachine en een geval apart. 

In zijn topperiode kreeg hij meestal twee waakhonden aan zijn been.

Het liefst scoorde hij op een strakke pas door de verdediging waardoor hij het voordeel van zijn snelheid maximaal benutte.

Wilfried Piscador kon die dieptepassen gemeten en aan de juiste kant trappen en het was geen toeval dat Dirk in het seizoen 1985-1986 34 treffers lukte voor SK, voldoende om topscorer te worden en een meer dan ruim aandeel voor de kwalificatie naar derde provinciale. In het seizoen voordien was hij goed voor 20 doelpunten en in het seizoen 1986-87 lukte hij 26 treffers, evenveel treffers als het aantal keren dat hij toen tussen de lijnen stond, een respektabel gemiddelde van één doelpunt per wedstrijd. Ook toen promoveerde zijn club, toen naar tweede provinciale.

Dirk was een spits die het vooral moest hebben van snelheid en inzet, maar ook met de bal aan de voet kon hij aardig uithalen. Omwille van deze kwaliteiten was hij voor de meeste verdedigers een echte boeman. Vooral zijn doorzetten leidde wel eens tot meningsverschillen met tegenstanders en scheidsrechters. In alle afdelingen van het voetbal dienden en dienen aavallers heel wat te inkasseren maar Van Dam durfde er ook in te vliegen en dat resulteerde in een hoop gele en rode kaarten.

Indien terecht had hij daar nooit een probleem mee maar de scheidsrechters stonden meestal aan de kant van de verdedigers en daar had hij het wel moeilijk mee.                 

In september 1983 werd Dirk door de voorstopper van Zennester Hombeek J. V. onderuit getrapt. Volgens sommigen, waaronder vader Jean Van Dam die er met zijn neus bovenop stond, moedwillig, want hij had die aanslag vooraf aangekondigd. Daarna deelde die V. nog, zeer professioneel, een elleboogstoot uit aldus voorzitter Van Dam.

Later bleek dat zijn zoon, die met een ziekenwagen was weggevoerd, een ernstige kwetsuur had opgelopen. Zijn nieren waren geraakt waardoor Dirk op een gegeven ogenblik zelfs niet meer kon praten.

In 1990 zorgde hij voor grote consternatie toen hij een contract ondertekende voor buur en concurrent V.V. Leest. Geen evidentie als zoon van stichter en voorzitter Jean Van Dam en als populaire  en jarenlang doelpuntenfabrikant bij SK.

In het seizoen 1984-85  had hij al voor een verrassing gezorgd door het hogerop te zoeken bij Bonheiden, toen actief in 2^de provinciale.

Dirk begon als jeugdspeler bij Racing Mechelen, hij speelde er bij de scholieren, maar voelde zich meer aangetrokken tot de wielersport. Daar oogstte hij relatief succes met 13 palmen bij de junioren en één overwinning bij de amateurs.

Toen zijn vader FC Telstar uit de grond stampte nam hij de draad met het voetbal weer op en speelde een jaar in het Katholiek Sportverbond. Nadien trok hij met zijn broer Mark naar Zemst, kwam terug naar SK Leest, om mee te starten in vierde provinciale en meteen 16 keer te scoren.

Het jaar daarop trad hij aan bij Bonheiden om het daaropvolgende jaar opnieuw naar zijn moederclub te komen.

Racing Mechelen, Lierse, SV Bornem, Union, FC Boom, allen kwamen ze aan zijn deur kloppen en met wisselend succes ging hij er testen.

Zo scoorde hij tijdens een testmatch met Union twee fantastische kopbaldoelpunten, waarop het Brusselse thuispubliek minutenlang “kopen, kopen !” scandeerde.

Het bestuur van die club wou de wens van haar supporters inwilligen en een afvaardiging begaf zich naar Leest. In het clubcafé op de Heide schreef de voorzitter van Union een check uit ter waarde van één miljoen, een indrukwekkend bedrag in die tijd, waarop een ietwat beschonken Herman Verhoeven zich luidop afvroeg of die wel gedekt was. Dat nam die Brusselaar zo op zijn kracht dat hij de check ter plaatse verscheurde en met de noorderzon verdween.

Bij andere ploegen lag een contract klaar maar omdat zijn eigen club hem minstens evenveel bood verkoos hij er te blijven.

In het seizoen 1987-88 was hij de enige SK-speler met een jaarwedde. De club, de voorzitter en de supportersfederatie betaalden elk een derde van zijn contract.

Na zijn actieve voetbalcarrière werd hij achtereenvolgens trainer bij Vilvoorde, Weerde en Nieuwenrode.

Dirk Van Dam vestigde zich met vrouw en twee kinderen in de Moerbeistraat te Hombeek.

Hij werkt thans (nvdr : 2007) als onderhoudstechnicus bij de Kamer van Volksvertegenwoordiging en is hulptrainer bij SK Heffen.

Foto’s :

-De broers Mark en Dirk Van Dam.

-Dirk Van Dam op weg naar één van zijn vele doelpunten.

-5 juni 1982 : Tweede Prijs Jef Vloeberghen voor liefhebbers te Leest. Dirk Van Dam versloeg Jan Poelmans in de spurt. Er waren 50 deelnemers.

-Dirk met zijn zegepalm tussen familie, vrienden en supporters.

17-04-2012 om 10:53 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Geert Claes.

Seizoen 1989-1990

Afdeling : Eerste Provinciale Antwerpen

Bestuur VZW:  Veel wijzigingen in het bestuur van de VZW dat jaar.

Sylvain en Martin Van den Avont, Willem Mees, Willy Van Hoof en Serge Thibaut verlieten het bestuur. Frans Apers, Daniel Nuytkens, André Van den Heuvel, Jozef Van der Elst en Ludo Verschuren werden benoemd tot nieuwe beheerders.

De overige beheerders waren Jean Van Dam (voorzitter), Frans Van Heck (ondervoorzitter), Jean Apers, Jozef Daelemans, Louis Van den Bosch en Robert Holemans.

In ’91 werd Frans Apers als secretaris vervangen door Melanie Tremerie.

Voorzitter: Jean Van Dam. Secretaris: Jean Apers.

Trainer : Edwin Comijn (in maart 1990 vervangen door Yvan Emmerechts)

Transfers .SK was weer  bijzonder bedrijvig op transfergebied.

De nieuwe trainer Edwin Comijn en zijn assistent Ludo Beckers kregen de moeilijke opdracht een pak nieuwelingen te integreren. Zo werden voor het middenveld  Peter Engelen, Marc Kerremans en Philippe Van Perck aangetrokken.

Kern: Boonen Guy, Callewaert Luc, Claes Geert, Cleymans Johan, De Prins Pieter, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Kerremans Marc, Lavaert Eduard, Maes Patrick, Moons Luc, Neutiens Patrick, Schiettecatte Rudi, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Perck Philippe, Waldraff Jurgen.

Aantal jeugdploegen : 1.

In mei ’89 organiseerde SK de vierde editie van het tornooi om de wisselbeker Alfons Hellemans. Een tornooi voor zes ploegen. SK won dit eigen tornooi. In de finale speelde het 2-2 tegen Bonheiden maar haalde het met de strafschoppen. VV Leest werd derde.

Op 3 en 4 juni organiseerde de “Supportersclub” ook de “EETDAGEN”.

Voetbaltassen zoek

In september ’89 haalde de club de krantenkoppen toen bleek dat drie spelers  van SK Leest hun voetbaltas niet konden weervinden in de bagageruimte van de autobus. De bus was op weg naar Olen. Er was geen diefstal mee gemoeid, de tassen waren tussen Leest en Olen uit de bus gevallen omdat het deurslot niet vergrendeld was.

Grote consternatie, vooral bij de drie slachtoffers Rudy Schiettecatte, Filip Van Perck en Eddy Lavaert. Vooral deze laatste sakkerde over het aanzienlijk bedrag dat in zijn geldbeugel en in zijn voetbaltas was achtergebleven.

Libero Lavaert, totaal onthutst, weigerde te spelen. Voor Van Perck en Schiettecatte werden voor de ene te grote en voor de andere te kleine voetbalsloffen ergens vandaan getoverd en verder werd op Olen een beroep gedaan om aan een stel kousen te komen.

Een komisch zicht ook toen SK in de wedstrijd, bij zijn doorgevoerde vervangingen, mooi de truitjes ruilde.

De 0-1 overwinning maakte één en ander goed en toen de drie tassen ’s avonds door een eerlijke vinder terugbezorgd werden in de Leestse kantine, was het leed snel geleden..

Einde september in de wedstrijd tegen Sint-Anneke vonden we opnieuw de naam van Jean Lumuanganu terug op het scheidsrechtersblad.

Periodekampioen

In november ’89 werd SK periodekampioen na een 0-1 overwinning tegen Oevel.

Dolle vreugde in het lokaal van de Leestse supportersclub. Sponsor Omnitech liet champagne aanrukken en aan de vreugdegezangen kwam maar geen eind.

In maart 1990 kwam er een einde aan het reeds geruime tijd sluimerende conflict tussen trainer Comijn en voorzitter Van Dam. Een deel van het bestuur had getracht het contract van de trainer te verlengen maar dat werd ongedaan gemaakt door de voorzitter die de beheerraad kon overreden om uit te zien naar een vervanger. Dat werd Yvan Emmerechts, die net bij bevorderingsclub FC Duffel was opgestapt, ook na een conflict met zijn bestuur.

Bij Edwin Comijn sloeg dit nieuws in als een bom omdat Leest toch voor het eerst sinds z’n bestaan en onder zijn sportieve leiding, een eindronde kon betwisten.

Pikant detail : Emmerechts was jarenlang trainer bij gebuur en concurrent VV Leest.  

In de competitie eindigde SK 5^de, op 13 punten van kampioen Wijnegem.

In de eindronde werd SK uitgeschakeld door FC Putte.

Op Putte kreeg Leest 3-0 om de oren gesmeerd en de terugmatch thuis eindigde op 1-0, na een incidentrijke wedstrijd waarin Laevaert voor Leest een strafschop miste en de thuisploeg eindigde met 9 tegen 11 na uitsluitingen van Marc Van Dam en Jean Lumuanganu.

Verdienstelijke  Geert Claes (zie foto)

Eén van de beste transfers was die van Geert Claes. Hij degradeerde de nochtans uitstekende doelman Boonen tot invaller en deed hij de supporters zelfs Theo Custers vergeten.

Claes, die eigendom was van zichzelf,  ontving bij de persvoorstelling van het daaropvolgend seizoen de trofee van de verdienstelijkste speler uit handen van Jean Van Dam.  De voorzitter prees hem voor zijn aanwezigheid op trainingen en wedstrijden en vooral voor zijn positieve inbreng in de spelersgroep.

Geert Claes begon bij Reet en trok vandaar naar de jeugd van Racing Mechelen waar hij uiteindelijk bij de invallers terechtkwam. Racing leende hem uit aan de toenmalige vierdeklasser Delta Londerzeel. Na een tussenstop bij Meerhof kwam hij opnieuw bij Racing en zo bij Rapid terecht.

Later zou hij nog tussen de palen staan bij Putte,V.V. Leest en opnieuw SK Rapid alwaar hij in het seizoen 1997-98 zijn team de kampioentitel hielp behalen. 

Zware nederlaag voor SK knapen. 

Een markante uitslag viel te noteren in de Leestse derby tussen de knapen van V.V. Leest en die van SK in januari 1990 : 13-0 voor de thuisploeg. De prijsschutter werd Patrick Selleslaghs met 9 doelpunten.

17-04-2012 om 10:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1988-89

Eerste Provinciale

Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris: Jean Apers.

Trainer : Hubert Foqué, tijdens het lopende seizoen vervangen door Theo Custers.

Kern : Rudi Andries, Luc Callewaert, Theo Custers, Pieter De Prins, Johan De Vos, Patrick Druez, Marc Faes, Hubert Foqué, Chris Goossens, Patrick Neutiens, Rudi Schiettecatte, Hendrik Spiessens, Mokhtar S’Rifi, Luc Van den Berghe, Dirk Van Dam, Eugene Van Hecke, Eddy Van Moer, Marc Verbist.

Aantal jeugdploegen : 1.

Na de successen trad SK in het voetbalseizoen 1988-89 voor het eerst in haar nog korte activiteit in de Belgische Voetbalbond in de hoogste provinciale reeks aan.

Dit met heel wat wijzigingen. De sponsor verdween, Omniteck kwam in de plaats en ook de drie Zaïrezen vertrokken.

Enkele Belgische spelers gingen hun geluk elders beproeven of hingen de shoes aan de haak zodat heel wat nieuwe gezichten hun opwachting kwamen maken.

Niet minder dan 24 gezichten werden aan de pers voorgesteld, niet allemaal bestemd voor de eerste ploeg maar ook voor de twee reverveploegen waarmee men dit seizoen van wal trok.

De meest spectaculaire transfer was die van de 37-jarige oud-internationaal en latere keeperstrainer van de Rode Duivels onder Rene Vandereycken, Theo Custers.

De besnorde Mechelse cafébaas had lang geaarzeld om zijn handtekening te plaatsen, hij wou bij zijn nieuwe vereniging immers aan de slag met zijn keepersschool.

Uiteindelijk deed SK hem het beste bod.

Trainer Foqué was blij met de massale inbreng maar wees er van bij het seizoenbegin op dat zijn ploeg bovenal voor kwantiteit gekozen had en de kwaliteit nogal had verwaarloosd.

Vooral het vertrek van zijn drie Afrikanen zag hij met lede ogen aan. Gemele Lofombo was terug naar Bornem vertrokken, Refin Mandondo naar Oostende en Jean Lumuanganu, eigendom van vorige sponsor Petrus Boghemans, kwam niet langer voor SK uit.

De transfer van Jeanke naar Montpellier liep echter fout en de “Zwarte Parel” acteerde vanaf oktober ‘88 opnieuw voor SK.

Begin november, na vier nederlagen op rij, begon de troon van trainer Foqué te wankelen.

Na de match op Oevel werd hij door het Leestse bestuur bedankt.

De nieuwe trainer werd Theo Custers.

Foqué liep al weken op eieren bij SK Leest.

Er was clanvorming en de Mechelse oefenmeester wilde daar een einde aan stellen maar uiteindelijk kostte het hem de eigen kop.    

Als voornaamste reden voor het minder presteren van de club, gaf Foqué het ongelukkige

aankoopbeleid aan. Er werd veel gekocht maar alleen Custers bleek volgens hem een echte aanwinst. 

48-jarige in doel.

In januari ’89 haalde SK de krantenkoppen toen de 48-jarige Jos De Winter

de grieperige Theo Custers in doel verving.

SK Leest zat toen zonder reservedoelman.

Jos De Winter trainde op dat moment de jeugdige doelwachters van Tubantia en maakte deel uit van de keepersschool van Custers. Het was op verzoek van laatstgenoemde dat Jos zich bij SK liet aansluiten om in geval van nood ingeschakeld te worden. Toen hij dan toch opgeroepen werd om in de eerste ploeg te fungeren was hij amper twee weken speelgerechtigd.

Tegenstander was Herenthout. SK verloor de match met 0-1 maar de keeper kon niets verweten worden, ook niet de week nadien toen gewonnen werd van Hoboken met 0-2.

“Never change a winning team” was het credo van Theo Custers maar toen SK tegen Retie forfaitcijfers kreeg aangesmeeerd nam hij zelf opnieuw plaats in het doel.

Zes jaar later zou de evenoude Willy Stroobants dit exploot herhalen toen hij noodgedwongen diende in te vallen voor titularis Jan Van der Veer (zie verder).

Lumuanganu

In de wedstrijdverslagen van dat seizoen vonden we zoals gezegd de naam terug van Jean Lumuanganu alhoewel die niet voorkwam in de kern bij het siezoenbegin. Vaak speelde hij echter niet. De Zaïrees kon zich toen moeilijk vereenzelvigen met de bij SK heersende tucht. Volgens Custers miste “Jeanke” de ijzeren hand van zijn vroegere werkgever Pierre Boghemans en kon hij daar niet blijven bij stilstaan.

In maart moest hij, wegens problemen met zijn verblijfsvergunning, naar zijn geboorteland terugkeren.

“Zwarte  Parel” Jean Lumuanganu

Hij was één van de beste spelers die ooit voor SK Rapid zouden uitkomen.

“Jeanke” was niet erg groot maar lenig en kwiek en hij kon het verschil maken met zijn techniek, met zijn beweeglijkheid en zijn snelheid.

Elke tegenstander vreesde hem en in zijn topperiode liepen zijn bewakers steevast tegen een gele kaart aan.

Met zijn talrijke kapbewegingen kon hij iedereen in de luren leggen. Hij werd dan ook  hard aangepakt en was vaak gekwetst en onbeschikbaar.

De “Zwarte Parel” werd weggehaald bij Tubantia Borgerhout, waar hij als Zaïrese illegaal leefde van dag tot dag.

Sponsor Boghemans bood hem huisvesting en werk en voorzitter Van Dam zorgde voor een geldige verblijfsvergunning.

Als chauffeur van een minister kon dat toen nog.

Later woonde Lumuanganu in één van de kleine huisjes in de Blaasveldstraat, naast de boerderij van De Rooster.

Jean had niet veel nodig om tevreden te zijn, maar hij moest een beetje begeleid worden.

Soms beschikte hij niet over aangepast schoeisel en op 24 oktober 1990 meldde Het Nieuwsblad dat  Jeanke in de wedstrijd thuis tegen Veerle nogal zwaar werd aangepakt. Hij kreeg maar liefst drie bewakers op zich en in de tweede helft slaagde de Zwarte Parel er niet meer in om nog één duel te winnen, geen wonder vervolgde de krant, want  de Zaïrees verhuisde deze week en had zondag ook niks gegeten...

Dezelfde krant schreef op 5/12/90 dat Lumuanganu bij Lommel had getest maar dat het zaakje niet doorging omdat er”te veel geld aan de vingers van anderen bleef plakken...”

In 1987 onderging hij te Pellenberg een heelkundige ingreep aan de knie.

De operatie werd succesvol uitgevoerd door de befaamde dokter Martens.

Vrijgesproken

In november 2000 werd Lumuanganu door het hof van beroep te Antwerpen vrijgesproken voor de tackle die hij tijdens een voetbalmatch op 13 april ’97 in Tisselt, een thuisspeler (Yoeri De Vos) had toegediend. De speler van Tisselt had door de tackle een kuit- en scheenbeekbreuk opgelopen waarop boze supporters het veld betraden.

De Zaïrees werd eerst bij verstek door de Mechelse strafrechtbank veroordeeld tot 4 maanden celstraf en 400.000 frank boete voor opzettelijke slagen. Hij tekende verzet aan, waarna de rechtbank het vonnis milderde tot 15 dagen celstraf en 20.000 fr boete voor onopzettelijke slagen. Aan zijn gewonde tegenspeler moest hij 438.000 frank schadevergoeding betalen.

Jean ging hierop met succes in beroep.

Ook het hof van Antwerpen herkwalificeerde de feiten, eerst naar onopzettelijke slagen en verwondingen. Vervolgens stelde het hof in een omstandig gemotiveerd arrest vast dat de tackle deel uitmaakt van de risico’s van een voetbalmatch, en sprak Lumuanganu vrij.

“...Het is niet aangetoond dat beklaagde bij de bewuste spelfase blijk gaf van een onaanvaardbaar verlies aan zelfbeheersing, noch dat hij op exorbitante wijze zou afgeweken zijn van de normale regels van het voetbalspel. Het contact is te wijten aan ongelukkige en onvoorzienbare omstandigheden...”

Ruim tien jaar zou deze kwikzilveren en ongrijpbare Zaïrees de kleuren van de blauwroden verdedigen.

Momenteel woont Jeanke te Mechelen waar hij tewerkgesteld is in een pakjesdienst.   

Degradatiespook ontlopen

Tot drie speeldagen van het einde lonkte het degradatiespook voor SK maar vooral dankzij de klasse en inzet van Theo Custers bleef de club in eerste provinciale.

Foto’s :

-Jean Lumuanganu.

-De ‘Zwarte Parel’ in actie.

17-04-2012 om 09:05 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Uiterst links voorzitter Van Dam, uiterst rechts sponsor Boghemans.

Derde van links bovenaan trainer-speler Louis De Weerdt.

1987-88

Na twee opeenvolgende titels wou SK Leest ook in tweede provinciale een  vooraanstaande rol vertolken.

Bestuur, sponsor Boghemans en supportersclub keken op geen inspanning om het spelersmateriaal gevoelig aan te passen.

Voor het eerst trad SK aan met buitenlanders, twee Zaïrezen Gemele Lofombo (30) en Jean Lumuanganu (19) en de gedurfde transferpolitiek wierp zijn vruchten af : voor het derde jaar op rij speelde de ploeg kampioen.

SK promoveerde naar eerste provinciale.

Begin 1988 werd het lokaal vernieuwd en dat werd gevierd met een receptie op

30 januari.

De kern zag er het seizoen 1987-88 als volgt uit :

Trainer : Hubert Foqué.

Kern: Andries Rudi, Becquet Carl, Boonen Guy, Callewaert Luc, Claus Eddy, De Preter Davy, Druez Patrick, Foqué Hubert, Hambrouck Willy, Lofombo Gemele, Lumuanganu Jean, Marien Jan, Meul Manfred, Onsia Mario, Schiettecatte Rudi, Segers Jonny, Spiessens Hendrik, Van Dam Dirk, Vanhecke Eugene, Van Moer Eddy, Verbruggen Eric, Verhasselt Leo.

In januari ’88 werd een derde Zaïrees aangeworven : Rufin Mandondo, een ex-speler van Sint-Niklaas.

Superkaarttornooi

Het 4^de superkaarttornooi van de supportersclub werd op 30 oktober 1987 succesvol afgesloten. Dit prestigieuze toernooi met misschien wel de grootste prijzenpot in België,

lokte ook nu weer een massa al dan niet verwoede kaarters.

Zogenaamde “broodspelers” kwamen van heinde en verre om de mooiste prijzen weg te kapen. Vals spelen en combines maken was hun niet onbekend.

Toch slaagden de inrichters er ook ditmaal weer in om via strenge controles         onregelmatigheden te beletten zodat alles min of meer normaal verliep.

Opvallend was hoe de score van de dagwinnaars, naarmate het toernooi vorderde, in stijgende lijn ging. Zo haalde men in het begin een kleur-TV groot scherm en afstandsdbediening

binnen met een dagtotaal van 165 punten.

De laatste kaartavond moest men 184 punten kunnen voorleggen voor de TV of de video.

Die laatste avond liep echter niet alles op wieltjes.

Het toeval wou dat 2 spelers met eenzelfde totaal aantal punten voor één            splinternieuwe personenwagen in aanmerking kwamen en dit deed de verantwoordelijken diep in de reglementen duiken.

Tot overmaat van ramp viel dan ook nog de computer uit wegens technisch defect zodat alles nog eens manueel moest uitgerekend worden.

Allemaal redenen waarom de mensen bijna twee uur later dan voorzien met hun prijs naar huis konden. Maar zoals het in een goed huishouden betaamt kwam ook nu alles op zijn

pootjes terecht. Het was uiteindelijk Karel Mertens uit Kapelle o/d Bos die met 620 punten de sleutel van de wagen overhandigd kreeg van de sponsor van S.K. Pierre Boghemans.

Met een slechter 1^e dagklassement, maar eveneens met 620 punten, won Frans Verelst een prachtig stijlsalon.

17-04-2012 om 09:01 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Voorzitter Van Dam en Amelie Hellemans-Portael met de beker ‘Jean Van Dam’.

1985-86

In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer.Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker “Alfons Hellemans” een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.

Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.          

Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).

De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy en Verschueren Harry.

In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.

Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin ’86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.

Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.

In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.

In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.

Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.

1986-87

SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.

In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :  

Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2^de Super Kaattornooi in 1985.

            K.B.V.B Stamnummer 8890                                      Secretariaat : J.Apers

            S.K. Leest V.Z.W.                                                      Ten Moortele29

            Terrein Grote Bleukens                                            2931 Leest-Mechelen

            (Zennebrug)  

 Beste Ouders,

Voetbal is tof en ’t kan best bij S.K. Leest.

Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtige  voetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.

ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.

Wij garanderen een goede opvang ;

Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.

Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.

Bij ons krijgen de kinderen schoenen – kousen – broekje en trui gratis.

Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.

Bij ons krijgen de ouders inspraak.

Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de

velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :

Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.

Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.

Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.  

In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen. 

Dat jaar organiseerde de club in mei het “1^ste Groot Voetbaltornooi” om de Wisselbeker Alfons Hellemans.

SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.

Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.

Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.

Kern 1986-1987:

Afdeling : derde prov. B Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.

Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.

17-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1983-84 : Overstap naar de Belgische Voetbalbond

Principes zijn er om overboord gegooid te worden...na vijftien jaar activiteit in het Katholiek Sportverbond zette S.K. Leest in het seizoen 1983-1984 de stap naar de competitie van de Belgische Voetbalbond. Dit in het spoor van aartsrivaal V.V. Leest.

Aanvankelijk wou men enkel met de in 1982 gestichte vrouwenploeg bij de Belgische Voetbalbond aansluiten. Men was de steeds terugkerende onderhandelingen voor de organisatie van vriendenwedstrijden beu, maar later hakte het bestuur ook voor de mannen de knoop door.

Secretaris Jean Apers motiveerde die beslissing in Gazet van Mechelen van 14 juni 1983 : “Wij hadden vernomen dat in het Mechelse nog slechts twee  ploegen in de competitie van de voetbalbond mochten actief worden. Daarom hebben wij de beslissing niet langer uitgesteld. Nu krijgen we ook de kans om meer in de bekendheid te treden en een ruimer publiek aan te trekken omdat in vierde provinciaal heel wat derby’s met ploegen zoals Heffen, Hombeek, Rapid en Tisselt op het programma staan en de verplaatsingen tot een minimum beperkt worden. Dat was vroeger in het Katholiek Sportverbond één van de grote problemen. Daar speelden we in derde en moesten meestal aantreden tegen Antwerpse ploegen, zelfs een verplaatsing naar Essen diende gemaakt. Ander pluspunt is dat wij vanaf volgend seizoen ook inkomgelden zullen mogen innen.”

Deze overstap zorgde nog voor andere problemen.

Zo diende er ook nog een jeugdelftal op de been gebracht.

Met de hulp van Racing Mechelen kwam het bestuur in contact met een 30-tal scholieren.

Na onderhandeling met de betrokken spelers en hun ouders werden er veertien vastgelegd. Aangevuld met enkele Leestse jongeren was dit probleem snel van de baan.

Ook voor het seniorelftal diende nog één en ander op punt gesteld te worden.

Een vijftal spelers, reeds enkele jaren actief bij SK, maar nog aangesloten bij een             andere club van de Belgische Voetbalbond, alwaar ze meestal niet aan hun trekken kwamen, moesten nog getransfereerd worden.

Van Racing Mechelen kwamen Van Calster en Vlassenroot over en als trainer werd Harry Cauwenbergh aangeworven, tot voor kort nog actief in tweede provinciale en een man met heel wat ervaring.

Het hoofdterrein werd gedraineerd en de werkzaamheden aan een tweede terrein            werden ingezet. 

SK Ladies

Ruud Verstraeten, tevens trainer van de scholieren, nam samen met Frankie Van             Ingelgem de vrouwenploeg onder zijn hoede. Mariette De Bont was ploegafgevaardigde.

De eerste kennismaking met het provinciaal voetbal verliep voor de SK Ladies             allesbehalve positief : zij liepen op Nijlen tegen een 13-0 nederlaag aan.

Verzachtende omstandigheid was wel dat men het uitgerekend in de allereerste partij reeds tegen de  kampioenen van het vorige seizoen diende op te nemen.

In feite vormde het team van S.K.Ladies een familieploeg, de meeste speelsters waren immers verloofde of echtgenote of broer van een bestuurslid of speler. Zo was Hilde Van Dam de dochter van de voorzitter en de zus van Marc en Dirk, beiden nog actief in de eerste ploeg.

De dames werden ook niet vergoed voor hun prestaties. 

Supportersclub

Op 28 april 1984 werd de supportersclub “Blauw-Rood” opgericht. Enkele maanden later telde ze reeds 70 leden.

Het doel : de ploeg van S.K. financieel steunen en meer bekendheid geven.

Om dat te bereiken werden regelmatig etentjes en kaarttornooien georganiseerd.

Vooral dat laatste was midden jaren ’80 zeer lucratief.

Die supportersclub had een ietwat eigenaardig ontstaan meegemaakt. Het was nogal eens de gewoonte om na een voetbaltreffen een etentje te houden in het duivenlokaal van Leest Heide. Dat kon de ene maal een haring zijn, de andere maal stoofvlees, een Chineesje ...

Waarom dan geen supportersclub opgericht die ook andere aktiviteiten zou kunnen organiseren dan de wekelijkse etentjes ?

De praktische organisatie lag dat eerste uur in handen van voorzitter Ludo Verschuren, feestleider Lucien De Keersmaecker, secretaris Herman Verhoeven, penningmeester Jozef Van der Elst, ondervoorzitter Paul Verschueren, organisator Armand De Bleser en bestuursleden Willy Verschuren en Selleslagh.

In 1984 en 1985 werd de zaal “Alpenhof” in Heffen afgehuurd en was de hoofdprijs telkens een Ford Fiesta Junior. Omdat die zaal te klein gebleken was, week men in 1986 uit naar “Het Witte Paard” te  Kapelle-o/d-Bos. Ook hier was de hoofdprijs een wagen en waar het             bestuur van VV Leest dezelfde maand september in hun kaarttornooi  had uitgepakt met een prijzentafel van 400.000 frank ging de supportersclub er prat op een prijzentafel van 700.000 fr te bieden.

Die eerste kaartdag zat het bestuur van de supportersclub met een happy  problem : er kwamen 650 potentiële kaarters opdagen maar er was slechts plaats voor 540 van hen...

Gesteund door dit succes richtte de supportersclub enkele maanden later in dezelfde zaal te Kapelle-o/d-Bos een avondvullend showprogramma met “Gaston en Leo” in, de bekendste en populairste komieken van Vlaanderen.

De supportersclub financierde in 1986 de nieuwe lichtinstallatie, ze telde toen 150 leden.

In ’87 werd de prijzentafel van het 4^de super kaarttornooi opgedreven tot 750.000 frank en was de eerste prijs een Toyota Starlet met een waarde van 200.000 fr.

Dat jaar werd Will Tura naar “Het Witte Paard” gehaald. Er zouden nog ontelbare activiteiten en organisaties volgen.

In 2003 was er in februari het traditionele “Jak” festijn (paardensteak of schep) en met Heide-Kermis werden echte Zeeuwse mosselen geserveerd.

In 2005 werden ten voordele van de Club 7.000 kg mosselen bereid en verkocht, een absoluut record.

Met pinksteren overleefde het Sinksentornooi voor Leestse ploegen, gekoppeld  aan een week-end zonder koken.

Bij de eerste thuiswedstrijd van het seizoen voorzag de ploeg tevens een mossel-event in het chalet.

In mei 1984 noteerden we het ontslag uit de VZW van de bestuursleden Elie Bertrand en Alfons Janssens.

Louis Van den Bosch en Sylvain Van den Avont kwamen het bestuur versterken.

Dat eerste seizoen in de Belgische Voetbalbond vestigde SK Leest zich onmiddellijk in de middengroep, net onder de topploegen.

Onvoldoende voor een ambitieuze voorzitter als Jean Van Dam.

Met het aantrekken van sponsor Boghemans gaf hij een nieuwe impuls aan zijn team.

Foto’s :

-SK Leest maakte de overstap van de KKSFB naar de Belgische Bond en haalde een heleboel nieuwe spelers in. Op de foto : Francis Casteels, Chris Heymans, Wilfried Piscador, Leo Rombauts, Marc Rucvoy, Jean-Marie Schaerlaeken, Guy Schafraet, Koenraad Smets, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt en trainer Harry Cauwenbergh.

-De damesploeg samen met Frankie Van Ingelgem en ploegafgevaardigde Mariette De Bont.

16-04-2012 om 13:01 geschreven door Marcel Van Hoof

1983

SK Ladies

In maart 1983 speelden de Ladies van SK Leest een vriendschappelijke wedstrijd tegen

Beerzel, als voorbereiding op de overgang naar de competitie van de Belgische voetbalbond.

De ploeg scheen er rijp voor : in de 10^de minuut schoot Diana Van Beerzel  de Ladies op voorsprong en in de tweede helft stopte doelvrouw Hilde Van Dam een strafschop van de bezoekers. Met nog doelpunten van Ilse Pepermans en Sabine De Blezer (2x) haalden de SK Ladies het met ruime 4-0 cijfers.

Kaartavonden

Op de vrijdagen 11, 18 en 25 maart 1983 richtte SK Leest drie “REUZE KAARTAVONDEN” in.

Plaats van het gebeuren : het chalet van S.K. Leest aan de zennebrug.

Inleg 40 fr. Aanvang 20 uur en er was “1 Grote Kip per tafel” te winnen. Bovendien waren er ook mooie prijzen voor het eindklassement na de drie dagen. 

Jean Apers secretaris.  

Op 8 april 1983 werd Jean Apers uit de Scheerstraat (Ten Moortele) Secretaris in opvolging van Elie Bertrand.

Secretaris Jean Apers : onverwoestbare ruggegraat.

Misschien nog belangrijker in een voetbalclub dan de voorzitter is de secretaris.

Hij is de verbindingsman met de Belgische Voetbalbond, hij verzorgt de briefwisseling en de administratie. Hij sluit de overeenkomsten met de spelers af, volgt contracten op. Kortom zijn verantwoordelijkheid is niet te onderschatten.

Wat de secretaris van SK Rapid onderscheidt van zijn collegas van andere clubs, is dat hij ook de handen uit de mouwen kan steken. Geen klus is hem te veel of te machtig.

Loodgieterij, schrijnwerkerij, metserij...Jean Apers kan en doet het allemaal, eigenhandig, pro deo en indien het echt niet anders kan met de hulp van derden.

Toen zijn voorganger de accurate en perfectionistische Elie Bertrand zijn secretarisfunctie beeindigde, bleek Jean de gedroomde opvolger.

Als geboren en getogen Leestenaar, als ex-speler van FC Telstar waar hij meestal voor de reserven uitkwam en als collega van Elie Bertrand bij Belgacom.

Maar vooral zijn punctualiteit, zijn werklust en standvastigheid zouden de club geen windeieren leggen.

Bovendien genoot hij de onvoorwaardelijke en niet te onderschatten steun van zijn familie. Vader Frans Apers stond jarenlang in voor de ticketverkoop en wat zou de tombola zonder moeder Maria zijn en het gelegenheidsrestaurant van de club zonder zijn  echtgenote Leen .

Zulke mensen zijn de levensadem van een club.

Intussen vormt Jean al decennia één van de solide fundamenten van SK Rapid Leest.

15^de Sinksen Tornooi

Het 15^de Sinksen Tornooi en de 10^de Wisselbeker Jean Van Dam van mei 1983, waaraan traditiegetrouw acht ploegen deelnamen werd bij de heren gewonnen door SP Leest, voor KWB Leest en SK Leest. Chiro werd 4^de voor Sint Cecilia, Heidevrienden, Vevoc II en

Vevoc I.

Het damestornooi werd gewonnen door VV Leest voor SK Leest, Chiro en Schuttershof.

Stuif-In van SK Ladies

Ten voordele van de S.K. Ladies ging op 25 juni 1983 een STUIF-IN door in de zaal Sint-Cecilia in Leest dorp. Ingang 50 fr., voorverkoop 40 fr.

Met D.J. Eddy De Groot van Radio Reflex.

Foto’s :

-Het elftal van de SK Ladies.

-Secretaris jean Apers.

16-04-2012 om 08:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1978

Stichter en Ere-Voorzitter verongelukt.

Op 12 januari 1978 werd Alfons Hellemans bij het oversteken van een steenweg te Mechelen door een motorrijder gevat.

Fons overleed kort na zijn aankomst in de St-Jozefkliniek.

De 23-jarige motorrijder uit Deurne werd slechts lichtgewond.

Fons Hellemans was zaakvoerder van de gelijknamige bakkerij en zoals reeds vermeld, samen met Jean Van Dam medestichter van FC Telstar en ere-voorzitter. 

Een groot gemis voor de club.

Zijn weduwe Amelia “Amelie” Portael zette zijn taak verder.

1980

Nieuw bestuurslid

Jozef Daelemans kwam het bestuur van de VZW SK Leest versterken.

Bal

Op zaterdag 4 oktober 1980 organiseerde S.K. Leest een “Groot Sport – Bal” in de zaal Sinte-Cecilia in de Dorpsstraat. Toegangsprijs in voorverkoop 70 fr en in de zaal 80 frank.

Muziek : orkest “The Wigs”.

1981

Uitbetaling en souper

Op vrijdag 18 december 1981 ging de club, naar jaarlijkse gewoonte, over tot de uitbetaling van de gespaarde gelden in de spaarkas “Sport-Kring”. Dit ging gepaard met een souper in het chalet van de club. Deelnameprijs : 220 fr voor leden en 490 frank voor niet-leden.

Op het menu stond : garnaal cocktail, kippenroomsoep, kalfsgebraad met groentenkrans, kroketten, verse ananas met slagroom en koffie en gebak.

Voorzitter van de spaarkas : Louis Van den Bosch, secretaris Jean Apers.

Tot maart 1983 werd er gespaard in “het Brughuis”, nadien in het chalet.

1982

Eéndagsreis

Op zaterdag 4 augustus 1982 werd een ééndagsreis ingericht voor de spaarders van de club.
De trip ging naar het Begijnhof van Diest, het militair kerkhof van Heri-Chapelle, Monchau en het standbeeld van Stan Ockers te Beaufays. De prijs bedroeg 250 fr.per persoon maar daarvan werd later 150 fr. terugbetaald aan de leden.

Datzelfde jaar werd begin september het “Bleukenstornooi” georganiseerd.

SK ontving  de vrije ploegen Uilenspiegel, Taxi, Adegem en Running Boys en de in de KKSFB uitkomende Boterwaag.

De Leestenaars eindigden tweede na Taxi.

Foto’s :

-Fons Hellemans had veel over voor zijn ploeg. Rechts bakkersgast Jean Spinnael.

-Een pak spelers woonde de begrafenis van Fons Hellemans bij. Van links naar rechts :

Jean Apers van het Brughuis, Jean Neutiens, Jan Solie. Rij rechts : Eddy Apers, Willem Mees, Jef Apers, Fons Janssens, Victor De Lauw.

16-04-2012 om 07:40 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Voorzitter Van Dam en Amelie Hellemans-Portael.

1985-86

In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer. Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker “Alfons Hellemans” een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.

Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.          

Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).

De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy, Verschueren Harry en Verschuren Eddy.

In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.

Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin ’86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.

Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.

In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.

In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.

Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.

1986-87

SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.

In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :  

Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2^de Super Kaattornooi in 1985.

            K.B.V.B Stamnummer 8890                                      Secretariaat : J.Apers

            S.K. Leest V.Z.W.                                                      Ten Moortele29

            Terrein Grote Bleukens                                            2931 Leest-Mechelen

            (Zennebrug)  

 Beste Ouders,

Voetbal is tof en ’t kan best bij S.K. Leest.

Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtige  voetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.

ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.

Wij garanderen een goede opvang ;

Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.

Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.

Bij ons krijgen de kinderen schoenen – kousen – broekje en trui gratis.

Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.

Bij ons krijgen de ouders inspraak.

Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de

velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :

Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.

Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.

Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.  

In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen. 

Dat jaar organiseerde de club in mei het “1^ste Groot Voetbaltornooi” om de Wisselbeker Alfons Hellemans.

SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.

Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.

Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.

Kern 1986-1987:

Afdeling : derde prov. B Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.

Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Voorzitter Ludo Verschuren.

Helemaal in de geest van zijn voorganger en stichter Jean Van Dam staat Ludo Verschuren al enkele jaren aan het roer van SK Rapid.

Hij coördineert, motiveert en stimuleert, hij zalft of kijft waar nodig en zijn imposant figuur en commerciële aanpak openen vele deuren.

Dat commerciële heeft hij van geen vreemden. Zijn vader “Rik van den Do” was een bekend groentenhandelaar en in 1933 één van de weinige vrachtwagenbezitters op de gemeente.

Zijn moeder was meer dan vijftig jaar cafébazin.

De groei van de club is in belangrijke mate te danken aan Ludo Verschuren en zijn kompanen van de supportersclub. Zij zorgden jaar in jaar uit voor een belangrijke financiële injectie. Het was dan ook evident dat zij inspraak vroegen en kregen in het dagelijks bestuur van de club.

Een tijdlang werkten supportersclub en bestuur naast elkaar wat soms aanleiding gaf tot conflicten. Uiteindelijk groeide alles naar elkaar toe met als apotheose het voorzitterschap voor de stichter van de supportersclub.

Zoals zijn secretaris heeft Ludo Verschuren er een jarenlange carrière bij Belgacom opzitten en kon hij na de reorganisatie aldaar op zijn 50^ste met pre-pensioen.

1984-85

Bij aanvang van het seizoen 1984-1985, actief in vierde provinciale, afdeling C             Antwerpen, kwam er een versterkt  S.K. Leest aan de aftrap. De ploeg beschikte  over achttien volwaardige eerste ploegspelers, twee jeugdploegen (juniors en scholieren) en een damesploeg in de 1^ste provinciale reeks.

Een domper zette het vertrek van topscorer Dirk Van Dam naar Bonheiden, toen actief in 2^de provinciale en dit tot groot verdriet van trainer Cauwenbergh die zonder puntspeler kwam te zitten. Daar was ook in het bestuur heel wat om te doen. Velen waren tegen zijn vertrek maar de speler zelf wilde het hogerop proberen.

De aanwinsten  dat seizoen waren Lettanie, een spits van Bonheiden en Harry Verschueren van S.V. Willebroek, hij werd aangeworven om rechts vooraan te akteren.

Nieuwelingen voor de aanval waren ook  Patrick Sleeckx, Francis Suys en John Cornelissen.

Het middenveld werd versterkt met Menhere van Meerhof, Patrick Van Mol van Tisselt en Julien Roman van Zandhoven.

Zij moesten Van Tulden bijstaan die in laatste instantie besloot bij de club te blijven. Daarnaast werd Eddy Van Moer definitief eigendom van S.K. en kon de club beroep doen op Mark Van Dam, Piscador en Guy Van Hamme.

Deze laatste,  polyvalent en één van de beste spelers van Rapid werd geruild voor Eddy Verschuren en Casteels.

Achteraan werd de defentie versterkt met de dertiger Frans Apers, met Van Camp en

Lefever die van Kapelle-op-den-Bos kwam en Luc De Mayer van SV Willebroek , een doublure voor keeper Schaerlaeken.

Weer bleven de gewenste resultaten uit en Harry Cauwenbergh  bedankte zelf na  enkele

maanden.

Hij werd tijdelijk vervangen door Vic Van den Avont en uiteindelijk maakte Ruud

Verstraeten, bedankt bij gebuur Rapid (Stuivenberg), het seizoen rond.

SK Leest speelde het seizoen 1984-85 met twee jeugdploegen : juniores en scholieren.

De dameploeg kwam uit in de 1^e prov. reeks.

Sinksentornooi

Het Sinksentornooit van 9,10 en 11 juni om de Wisselbeker Jean Van Dam werd gewonnen door de Bleukes die in finale KWB versloegen met 2-1.

De winnende ploeg ontving ook de beker van de stad Mechelen uit handen van burgemeester Ramaekers.

De andere deelnemende ploegen waren  : Familie Selleslagh, Vevoc, Chiro, FC Mille en            VK Wijk.

Damesderby

In oktober 1984 kwamen de dames van SK uit tegen die van V.V. Leest.

Het werd een pittige derby en een spannend duel.

V.V. Leest beschikte duidelijk over meer mogelijkheden, de ploeg had geinvesteerd in een uitgebreid spelerspotentieel, kon zelfs een B-elftal op de been brengen.

Bovendien hadden de dames van V.V. Leest het jaar voordien een mooie vijfde plaats

behaald.

De S.K. Ladies lieten zich echter niet zonder knokken naar de slachtbank leiden, een derby is altijd goed voor extra adrenaline en energie.

Na een half uur viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd goal. De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen, zonder discussie de beste speelster op het veld.

In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest, Eliane Fierens op het veld, maar de S.K. defentie kon deze doelpuntenmachine aan banden leggen.
Eindstand : 0-1 voor de bezoekers van V.V.

Foto’s :

-Voorzitter Ludo Verschuren.

-Na de derby : zouden we…?

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Trainer Harry Cauwenbergh.

Evaluatie van trainer Cauwenbergh na het eerste jaar in de Belgische Voetbalbond

“Beste vrienden,

...Dus ’t eerste jaar in ’t Belgisch voetbal zit erop. Het resultaat voor het eerste elftal, een 12^de plaats is beter dan ik had verwacht. De reserven eindigden ex aequo 9^de,   ik had een 10^de plaats voorspeld.

Voor de competitiestart had ik gevraagd om te leren verliezen en trachten niet al te rap over de toeren te gaan. Leren verliezen hebben we gedaan maar ons leren bedwingen dat was een ander paar mouwen, dat moet verbeteren.

Ik beschikte het voorbije seizoen over 44 spelers voor onze 2 ploegen, ik kon er dus maar 22 opstellen aan de aftrap, de andere helft moest zich daar bij neerleggen.

Wat de boekingen betreft : we hebben 60 boekingen gekregen en 5 uitsluitingen waarvan 2 via een rechtstreekse rode kaart.

Het doelpuntensaldo : 56 gemaakt, 45 tegen.

Topschutters 1^ste elftal :  Dirk Van Dam (18), Carlo Van Tulden (14), Mark Van Dam (9),

Eddy Lefever (4).

Bij de reserven maakten Georges Lefever en Serge Thibaut de meeste doelpunten, elk 7.

Apers Jean : Duivel-doet-al, zonder Jean was SK niet aan het spelen in de KBVB.

Casteels Francis : Zolang hij zich niet overslaapt alle ok. Voor mij speelde Francis goeie

matchen maar kwam een ietsje te kort voor het eerste elftal. Als vaste waarde zeer tevreden mee.

Claes Danny: Ben ik zeer tevreden over, zowel op als naast het veld. Hij was een leider voor de ploeg, stond het dichtst bij de spelersgroep en heeft me veel geholpen.

Cuypers Rudy: Goeie speler, door zijn vroege kwetsuur verloren we veel punten. Op hem rekenen we voor volgend seizoen.

Daelemans Jozef: Komt tekort voor reservevoetbal, maar zal volgend jaar bij de veteranen diensten kunnen bewijzen. Gevaarlijk autoracer.

De Greve Rudy:  Onze late kaarter heeft zijn best gedaan. Heeft alles eruitgehaald. Zijn inzet was voortreffelijk maar hij kwam toch een ietsje tekort. Spijtig dat hij zich een paar maal niet kon neerleggen bij mijn beslissingen maar over ’t algemeen ben ik toch content over hem.

Geets Jean: Spijtig dat die het al na 2 trainingen voor bekeken zag.

Hendrickx Michel : Onze rokende voetballer heeft zijn best gedaan, maar weinig gezien.

Heymans Cris: Onze zachtste speler en penaltynemer. Nochtans had ik van hem meer verwacht omdat hij technisch onze beste was, maar hij kwam wat tekort op het veld.

Hombrouck Willy: Onze rots. Bedankt Willy omdat je er nog bijgekomen bent maar je zou op het veld nog iets rustiger moeten worden.

Leemans André: Had ik op gehoopt dit jaar maar hij geraakte thuis moeilijk weg. Hij vertelde me altijd dat hij ’s avonds al aan ’t lopen was maar we zagen hem weinig.

Lefever Eddy : Voor mij was hij de onverwachte die in het 1^ste elftal verscheen en daar bewees onze beste rechtsbuiten te zijn. Hij verloor er  zijn plaats, niet door mezelf, hij kent de reden best zelf, maar voor de rest een toffe gast.

Lefever Georges: Voor de competitie rekende ik op Georges. Hij kwam goed trainen, verloor eventjes zijn plaats en kon dan niet meer terug vechten. Spijtig ik had meer op hem gerekend, toch prijsschutter van de reserven en een belangrijke pion.

Lefever Paul: De kinesistloper, eigenaardig iemand die veel beter kan maar ja, ik moet toch niet zeggen, Paul doe er toch iets voor..

Lefever Wilfried : De man die alles deed behalve de opdracht van de trainer uitvoeren. Heeft nochtans enkele goede wedstrijden gespeeld.

Pepermans Carl: Een beleefde jongen, kende onmiddellijk het verschil tussen training en wedstrijd maar ik heb hem slechts één keer laten aantreden.

Piscador Wilfried: Palmdrinkende wroeter, moet toch nog veel beter kunnen. Ik vermoed dat dit iets met zijn zaterdagen te maken heeft. Heeft in elk geval zijn verdienste en ik bedank hem dat hij mij gevolgd is.

Polfliet Danny : Voor mij heeft die zijn best gedaan en die was ook reserve  op VV-Leest, een beetje pijnlijk voor hem maar hij heeft flink doorgebeten en voor zijn mogelijkheden goed gewerkt, zeker de thuiswedstrijd tegen VV ben ik niet vergeten.

Rombouts Leo: Wat was het moeilijk om die bij ons te krijgen. Hij heeft kwaliteiten maar viel algemeen een beetje tegen.

Rucquoi Marc: Spijtig dat die ons zo vroeg in’t seizoen verlaten heeft. Hij kon iets maar een echte clubspeler moet langer op zijn tanden bijten. Had ik nog graag teruggezien.

Scharlaekens Ludo: De man die alle opdrachten tracht tot een goed einde te brengen. Steeds geconcentreerd, waardig om in 4^de provinciale te voetballen. Heeft discipline en is een voorbeeld van een clubspeler.

Scharlaeken J.M.: Tevreden over. Goeie clubman, heeft voor ons punten verloren maar ook gewonnen. Volgend seizoen komt dat goed met meer specifieke keeperstraining.

Schelfhout Guy: De revelatie van het seizoen. Komt volledig vreemd van een caféploeg in onze club, speelt in de reserven, blijft vechten en komt in oktober voor het eerst in de ploeg.

Nooit een verkeerd woord, prima karakter en een echte clubman. Wel een harde speler maar geen boekingen. Proficiat Guy.

Selleslagh Jules: Achterspeler ja, voorspeler neen. Jules heeft gedaan wat hij kon maar werk en voetbal is moeilijk te combineren.

Smets Koen: Heeft het meest vorderingen gemaakt, prima clubman, zeer tevreden over.

Sollie Jan: Prima speler voor de reserven. Voor de eerste ploeg komt hij iets te kort. Hij heeft zijn best gedaan en mits verzorging kan dat nog beter.

Thibaut Serge: Toffe gast en kapitein van de reserven. Een man die houdt van lange trainingen. Spijtig dat hij zo vaak zijn positie verlaat bij de reserven en dan wordt het moeilijk om die terug in te nemen. Serge deed zijn best en was zeer verdienstelijk voor het reserventeam.

Timmermans Rudy: Heeft zijn positie een beetje overschat, toch een goeie gast.   

Van Dam Dirk: Kon nog veel beter en als hij wil luisteren dan maakt hij 10 doelpunten meer per seizoen. Zijn beste plaats is niet in het centrum maar op de flanken. Ben ik zeer tevreden over want zonder Dirk stonden we slechter gerangschikt. Ook recordhouder van de boekingen. Als hij zich moest kunnen beheersen kon hij veel hoger voetballen.

Van Dam Marc: Spijtig dat zijn studies er tussen kwamen. Speelt hij even beheerst zoals op het tornooi van VV, dan komen we binnen de 5 eerste aan.

Van den Avondt Victor : Zeer gewaardeerd reservekeeper, feestbestuurder en bestuurslid. Iemand die het voetbalspelletje doorheeft en die zijn handen uit de mouwen steekt als het nodig is. Proficiat Vic, geen woorden maar daden.

Van den Heuvel André: Iemand die het te vroeg niet meer  zag zitten maar daar zat zijn bouw voor veel tussen. Een clubman die pal achter zijn ploeg blijft staan.

Van der Goten Carl: Man van hoogten en laagten. Deed zijn best maar raakte niet op niveau.

Van Hoof Ronny: 16 jaar oud, kan er misschien komen mits hard werken.

Van Moer Eddy: Onze snelste man achteraan heeft zijn best gedaan, was prima op training.

Van Praet Jean: Tevreden over inzet en training, goede clubspeler. Spijtig dat hij niet meer doorzicht heeft meegekregen anders maakte hij minstens 15 doelpunten bij de reserven.

Van Steen Danny: Zoon van de lokaalhouder, prefereert uitgaan boven training.

Van Tulden Carlo: Technisch goed speler, ontbreekt alleen wat snelheid en mensen rond hem die voetbal aanvoelen. Moet nog beter kunnen. Carlos is een pretmaker en ik blijf voor 100% op hem rekenen.

Verbaenen Rudy: Een man die ik de tweede ronde verwacht had maar die door een kwetsuur die verwachting niet kon inlossen, toch zijn best gedaan.

Verhasselt Leo: Clubspeler, zowel op het veld als ernaast. Kwam de ploeg aanmoedigen ook als hijzelf niet speelde. Spijtig van die vele terugspeelballen die zijn vertrouwen aantastten maar alles bijeen goed zo. Prima gast en goed voetballer.

Verschu

Verschuren Eddy: de man met het meeste loopvermogen. Heeft zijn best gedaan, blijft naast een paar details mijn waardering genieten. Spijtig dat hij zelf niet een ietsje meer eigen initiatief durfde te nemen.

Verschueren Rudy: Moet nog wat aansterken maar kan er komen.

Verstraeten Ruud :Zeer gewaardeerd voetbalkenner, gaat ons helaas verlaten. Heeft zijn best gedaan voor de club.

Tot zover de spelers. Verder wil ik het ganse bestuur bedanken, de lokaalhouder, de sponsor, de helpers, onze verzorger Marcel Van Hoof en onze clubdokter Geeraert.

Wat transfers betreft ga ik er van uit dat praktisch iedereen zal blijven en dat de club het nodige zal doen om ons toch wat te versterken. Wat persoonlijke transfers betreft geef ik de raad om zeer goed na te denken, hier wordt ge niet slecht verzorgd en financieel zullen wij ook ons best blijven doen maar dan moeten jullie ook achter ons blijven staan.

Wat mezelf betreft, volgend seizoen blijf ik hier, word ook terug actief voetballer bij de veteranen.
Persoonlijk ben ik ook tevreden, Ik geef toe dat ik ook fouten gemaakt heb maar denk nu niet dat het gemakkelijk is. Ik heb ook een paar triestige momenten gekend, o.a. toen er die spreekbeurt was over “die uilen” nietwaar mijnheer de Voorzitter, maar voor de rest over ’t algemeen prima, ja dat ging.

Nogmaals mijn dank aan sponsor, elk bestuurslid, helpers, spelers en ook aan de supportersclub.

Aanvang training volgend jaar 24 juli.

Wat er zal veranderen, een beetje meer discipline.”

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Links Fille De prins, rechts secretaris Elie Bertrand.

De eerste officiële match

De eerste officiële match van F.C. Telstar vond plaats op zondag 20 september 1969 tegen F.C. Hoevenen.

Telstar verloor, in aanwezigheid van een 60-tal toeschouwers, de wedstrijd met 1-3.

De ploeg was als volgt samengesteld : Jozef Nuytkens, Van Baelen, Christiaens, L Croon, Fr. Geerts, Harry Cauwenbergh, Walter Feremans, F. Put, Fr. Apers, J. Apers, en Fr. Croon.

Reservespelers waren J. Apers en L. Van Dam.

Evenveel supporters volgden Telstar datzelfde jaar naar Schoten voor de wedstrijd tegen het temperamentvolle Mediteraneos, een samenraapsel van Spanjaarden, Italianen en Marokkanen. Ter plaatse aangekomen stelde men vast dat de scheidsrechter zijn kat gestuurd had. Na overleg tussen beide ploegen werden de égards door stichter Jean Van Dam waargenomen. Jean, ex-fluitenier, keurde volgens waarnemers twee goals van de thuisploeg in duidelijk buitenspel goed, onthield de bezoekers een strafschop,maar kon niet beletten dat zijn eigen ploeg terugkwam tot 3-3. Doelpunten van Put en Apers.

1969 -70

Het bestuur  van F.C. Telstar was het seizoen 1969-70 samengesteld uit Albert De Smedt, Frans Van Baelen, Ferdinand Put en Jean Van Dam. Proost was pastoor Lornoy.

De derde kleedkamer werd bijgebouwd en er werd campagne gevoerd om een afsluiting langs de beekkant geplaatst te krijgen.

Drie nieuwe bestuursleden  meldden zich aan :  “Ted” Eddy Brusselmans, Willy Van Hoof en Cesar Apers. Zij vervingen Frans Van Baelen en Albert De Smedt.

Eddy “Ted” Brusselmans werd voorzitter, Willy Van Hoof schatbewaarder en Ferdinand Put secretaris. Van Dam en Apers  werden raadsleden en pastoor Lornoy bleef proost.

Bakker Fons Hellemans werd tot vreugde van Jean Van Dam ere-voorzitter.

In de competitie ging de club van start met 2 ploegen : een fanionelftal en een reservenploeg en dit in de afdeling 4°B. Lange tijd gaf het eerste elftal de indruk het te zullen halen maar op de valreep kwam de ploeg één punt te kort. De reserven, zonder illusies vertrokken, kwamen voorlaatst aan.

Een eerste succes

Omdat er voldoende jeugdig talent aanwezig was besloot het bestuur de club in te schrijven voor de beker Schurmans, een na-competitie voor junioren.  De ploeg raakte in de finale die gespeeld werd tegen en op het veld van Cantinerode  uit Deurne. Kleppers als kapitein J..P. Apers, Jan Van Den Heuvel, Rudi Van Hoof, Julien Lauwers, Jan Sollie, Walter Feremans, de gebroeders Sel en andere Spoelders en Mees zorgden voor een massa Leestse supporters.

Sommigen waaronder Rudi Van Hoof, de latere fanionspeler van Racing Mechelen, haspelde slechts de helft van zijn tocht “te voet naar Scherpenheuvel” af, zijn terugtocht verliep met de wagen omdat men hem nodig had voor de finale.

Niet minder dan 36 auto’s vol Leestenaars waren getuige van deze finale en zagen hun ploeg zegevieren. Vele supporters lieten toen hun tranen de vrije loop...

De officiële overhandiging van de wisselbeker had plaats in zaal “Sint Andries” in de Nationalestraat te Antwerpen. Het gebeuren werd ingezet met een eucharistieviering in de kapel van de Kapucinessen en opgedragen door verbondsproost Louis. De eigenlijke feestzitting had plaats onder een enorme belangstelling en in aanwezigheid van de toenmalige minister en ere-voorzitter van de Katholieke Sportfederatie Leo Tindemans.

Een eerste hoogtepunt in het  prille bestaan van de club.

1970-71

Tijdens het seizoen 1970-71 onderging het bestuur andermaal enkele wijzigingen.

Cesar Apers had te veel voegwerk en verdween van het toneel evenals Ferdinand Put.

Beirre Nagels kwam, gevolgd door Elie Bertrand die sekretaris werd.

Grote werken werden uitgevoerd. Aan het slepen met water moest een einde komen en omdat de watermaatschappij PIDPA geen leiding over de Zenne wou aanleggen werd een waterput gegraven.

Naar 46 leden werd toen een uitnodiging gestuurd om een handje te komen toesteken bij de verfraaiing van het speelveld. Slechts 6 mensen kwamen opdagen  om het veld om te ploegen en te freezen en het werk raakte dan ook niet tijdig klaar zodat het een competitie werd zonder gras.

Ook dat seizoen ging de promotie aan de club voorbij : F.C. Telstar kwam uit in de 5^de afdeling B en eindigde derde op slechts twee punten van de kampioen.

Hun tegenstanders waren Black Devils, Fiat Meulders, Ronny Boys, Put F.C., Gaspar, Tijl, De Meeuw en Relampaga.

De reserven eindigden alweer voorlaatste.

De juniores behaalden een tweede overwinning in de beker Schurmans. Zij wonnen de finale tegen Don Bosco uit Hoboken op eigen veld.

In 1971 verscheen het eerste clubblad “Blauw-Rood”.

1971-72

Het seizoen 1971-72 werd opnieuw gekenmerkt door een bestuurswissel : voorzitter Ted Brusselmans verhuisde naar Heist-op-den-Berg en moest noodgedwongen forfait geven. De nieuwe voorzitter werd Jean Van Dam.

Het terrein werd opnieuw bezaaid en er werd zoals voordien gestart met twee elftallen, immer in 4^de afdeling. Omdat er drie 5^de afdelingen bijkwamen speelde F.C. Telstar dat seizoen niet langer in de laagste reeks...

Ook dit seizoen mocht het niet zijn. Telstar stond gans de competitie aan de leiding, liet het afweten in de laatste wedstrijden en sneuvelde alweer op luttele punten.

Stilaan sprak men van de Poulidor onder de voetbalploegen.

Het fanionteam bestond toen bij het seizoenbegin uit : J. Maes, J. Lauwers, J. Apers, Walter Feremans, Martin Tourné, Maurice Van Camp, A. De Donder, A. De Boeck, L. Van Beersel, F. Jacobs, Freddy Walschaerts, L. Huys, L. Croon en W. Verschueren.

De tegenstrevers van F.C. Telstar waren : F.C.Punt (Geel), Aug. Deurne, Vremde Sp., V.O.S.A (St.Amands), Valaarhof (Wilrijk), Pulhof Sp.(Berchem), F.C. Romy Boys (Liezele), Fiat Meulders (Putte), Atl.Espanola (Wilrijk), Internos F.C. (Heide Kalmthout) en Berendrecht Sp.

Op 28 augustus 1971 organiseerde Telstar een dansavond in de zaal St Cecilia. De muzikale omlijsting werd verzorgd door de Sunbeats.

1972-73

In het seizoen 1972-73 kreeg het bestuur versterking van Frans Huys die ondervoorzitter werd.

Er werden verbeteringen aan het speelveld aangebracht en er werd een electriciteitsleiding aangelegd.Er werd ingeschreven met twee seniorsploegen en een kadettenploeg.

Met een miniemenploeg werd deelgenomen aan diverse tornooien.

Zoals de vorige jaren stond het eerste elftal heel lang aan de leiding van het klassement tot het beruchte VOSA diende bekampt te worden.  VOSA, immer een struikelblok voor F.C. Telstar, dwong een puntendeling af, en de zwanenzang was opnieuw ingezet. Kostbare punten gingen verloren en bij de eindafrekening sneuvelde Telstar alweer op twee punten van de leider.

Status-quo ook voor de reserven. De miniemen en kadetten behaalden een mooi en bemoedigend resultaat voor hun eerste jaar maar op het einde van dat seizoen was het bestuur verplicht  af te zien van een verdere inschrijving van een kadetten- en miniemenploeg en dit wegens een tekort aan bestuursleden. Een reglement dat men bij F.C. Telstar zwaar betreurde.

1973-74

Tijdens het seizoen 1973-74 kwam Jef Apers de rangen van het bestuur vergroten.

Wegens allerlei problemen met de watervoorziening was men verplicht een nieuwe put te laten boren en meteen werd er ook een electrische pomp geïnstalleerd zodat andere noodzakelijke werken vertraging opliepen.

In de competitie werd er ingeschreven met drie seniorploegen.

Zoals de traditie het wou stond de eerste ploeg geruime tijd aan de leiding maar miste de promotie om uiteindelijk  op een vierde plaats te eindigen, samen met Berendrecht.

Het derde elftal, voor het eerst in competitie, deed het uitstekend en eindigde als tweede.

De grote verrassing kwam dat seizoen van de reserven. Na al die jaren praktisch met dezelfde spelers als voorlaatste geëindigd, wisten zij dat jaar de titel te behalen.

In 1973 werd voor het eerst een Paastornooi georganiseerd met de deelname van acht seniors- en twee vrouwenploegen waaronder Vevoc, Chiro, KWB, CVP, K.L.J.en Sint-Cecilia.     

F.C. Telstar hield de door het gemeentebestuur geschonken beker in eigen rangen.

1974-75

In het seizoen 1974-1975 promoveerde de ploeg naar 3^de afdeling en het volgende jaar kreeg men een nieuwe promotie in de schoot geworpen, door de toevoeging van een nieuwe reeks. De ploeg zou tot de overgang naar de BelgischeVoetbalbond  in de 2^de afdeling actief blijven.

1977 : F.C. Telstar werd S.K. Leest

In 1977(5 februari) werd F.C. Telstar S.K. (Sport-Kring) Leest VZW, dit op verzoek van de Federatie.(Belgisch Staatsblad van 7/4/1977, blz.1281) en ook om de hoge werkingskosten van de club ietwat te drukken.

Het bestuur van de VZW bestond toen uit  voorzitter Jean Van Dam, ondervoorzitter Elias Bertrand, secretaris Eddy Apers, penningmeester Willy Van Hoof,  Jef Apers, Willem Mees, Francois Bekaert en Jean Apers.

Spaarkas

S.K. Leest bezat ook een eigen spaarkas. Er werd gespaard in “Het Brughuis” bij Frans Apers

alwaar na de sluiting van Café Telstar  ook de bestuursvergaderingen doorgingen, en elk jaar ging men over tot de uitbetaling die gepaard ging met een smakelijk diner. 

Jubileum

Het tienjarig bestaan van de club werd op 28 augustus 1977 gevierd met een receptie in het clublokaal en een wedstrijd tussen de veteranen van Leest en die van Zennester Hombeek.

Het geheel werd muzikaal opgeluisterd door de Koninkrijke Fanfare Sint-Cecilia.

“Wij zijn een ploeg van amateurs,” opende Jean Van Dam als eerste spreker de receptie, “en daarom vinden wij weinig steun bij de pers die de Belgische Voetbalbond voortrekt op het amateurisme. Wie aan voetbalsport wenst te doen, kan dat bij ons. Wie wil kan gaan, niemand wordt verplicht te blijven. Amateurisme is voor ons belangeloos aan sport doen. Wij mogen geen inkom vragen en subsidies ontvangen. Het liefhebbersschap is nog niet voldoende ingeburgerd bij onze mensen. Welgemeende dank aan allen die ons steun hebben gegeven en in de eerste plaats de burgemeester en medewerkers...”

Vervolgens gaf hij nog een sneer naar concurrent Gust Emmeregs waarop een geweldig applaus losbarstte. Na Van Dam sprak pastoor Lornoy de aanwezigen toe, gevolgd door de voorzitter van de beheerraad van de K.K.S.F.B. Van den Bergh en Jean Van der Sande, Schepen van de stad Mechelen.

Tot slot van de receptie nam voorzitter Van Dam opnieuw het woord om speciaal secretaris Elie Bertrand te bedanken voor diens jarenlange inzet en als bewijs van erkenning voor bewezen diensten overhandigde hij diplomas aan pastoor Lornoy, oud- burgemeester Lauwers, dr. Van Medegael, apotheker Annaert en ere-voorzitter Hellemans. Deze laaste kreeg als extraatje nog een schotel ten geschenke.

Bloemen voor de jubilaris waren afkomstig van o.m. Zennester Hombeek, F.C. Battel en VV Leest. 

14-04-2012 om 08:50 geschreven door Marcel Van Hoof

Jean VAN DAM

Bezieler-stichter Van Dam was afkomstig van Zemst maar omdat hij korter bij het centrum van Hombeek woonde, doorliep hij daar de lagere school.

Hij kreeg er nog les van meester Hellemans, de vader van die andere ere-voorzitter en van zijn vriend Fons.

In 1967 nam hij, met zijn uit Herentals afkomstige echtgenote Maria Peeters, café Telstar over waar het allemaal begon.

Zeven jaar lang zouden Jean en Maria lief en leed delen in het toen populairste café van Leest.

In 1974 verhuisden ze naar de Verschuerenlaan.

Jean was eerst chauffeur bij het Ministerie van Volksgezondheid, later ging hij over naar het Vlaamse Parlement waar hij de privé-chauffeur werd van de Secretaris-Generaal.

Jean Van Dam werd uiteraard de eerste voorzitter van de club.

In 1969 gaf hij die functie even door aan Ted Brusselmans om zijn zonen-wielrenners Mark en Dirk te begeleiden naar de koers, maar twee jaar later nam hij het voorzitterschap opnieuw op zich en dit tot in 1991.

In het weekblad “De Mechelse Week”van 16 augustus 1984 omschreef Jean de taken van een voorzitter :

“Een voorzitter moet alles in de gaten houden, de zaak samenhouden en zorgen dat iedereen zijn taken uitvoert. Zowel de verstandhouding tussen de spelers als deze tussen de bestuursleden moet op peil gehouden worden. Met problemen komt men steeds bij de voorzitter terecht. Soms moet ik al eens op tafel slaan als iemand tekort schiet, maar anderzijds zal ik me ook wel neerleggen bij een meerderheid van de vergadering.

Ook de relatie met de sponsor, met de pers en met de scheidsrechter moet door een voorzitter in ’t oog gehouden worden.

Met het voorzitteschap ben je altijd bezig, je moet vooruit kijken, praten, contacten leggen, verzoenen.

Zo heb ik onze relatie met V.V. Leest weer op vriendschappelijk peil gebracht.

We mogen op hun plein spelen, er worden weer transfers gedaan..

Vroeger was dat kat en hond, maar dat mag toch niet tussen buren.

Zo is het ook tussen spelers : clanvorming moet vermeden worden, vooral door diplomatisch optreden...”

Zelf was de voorzitter er niet vies van om zijn handen vuil te maken.

In Het Laatste Nieuws van 30 augustus 1989 blokletterde Willy Romain : “Voorzitter trekt kalklijnen”.

Jean trok toen eigenhandig de kalklijnen voor aanvang van een oefenpartij van zijn club tegen Racing Mechelen.

Iets wat de journalist ten zeerste kon waarderen.

Over de mislukte fusie met  buur Leest verklaarde hij ooit dat Gust Emmeregs absoluut secretaris wou worden en alzo alles naar zich toe wou trekken.

Zoals zijn te vroeg overleden vriend en  medestichter Fons Hellemans werd hij ere-

voorzitter van SK Rapid. Hij was ook ere-chef-chauffeur van het Vlaams Parlement,  ere-lid van de Leestse fanfare St-Cecilia en lid van Vevoc.

Petrus “Jean” Van Dam was te Zemst geboren op 17 maart 1930. Hij liet twee kinderen na uit een eerste huwelijk : Louis (1949) en Jeannine (1950) en drie uit zijn tweede huwelijk met Maria Peeters : Mark (1957), Dirk (1961) en Hilde (1966).

Hij overleed na een pijnlijke ziekte in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis te Mechelen op 6 juni 1998.

13-04-2012 om 19:10 geschreven door Marcel Van Hoof

Inhuldiging veld en ploeg bij de Katholieke Sportfederatie

Op 12 oktober 1969 vond de officiële inhuldiging van het nieuwe voetbalveld en de nieuwe voetbalploeg F.C. Telstar plaats en die kende een schitterend verloop.

F.C. Telstar had er toen reeds drie officiële matchen in de Katholieke Sportfederatie opzitten wat geresulteerd had in één overwinning, één nederlaag en één gelijkspel.

Het werd een hoogdag voor de gemeente.

Rond 14u45 dreunden de eerste muziektonen  van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia door het dorp, waarna werd overgegaan tot het protocol van de inhuldiging.

Heel wat prominenten waren er op afgekomen : het hoofdbestuur van de KKSF was goed vertegenwoordigd, er was een delegatie van het gemeentebestuur, afgevaardigden van de meeste Leestse verenigingen en een 200-tal toeschouwers.

De eerste spreker was de pastoor die zich zeer verheugd toonde omdat men hem verzocht had proost te worden van de nieuwe voetbalclub. Met beide handen aanvaardde hij die taak en als vroegere achterspeler drukte hij de hoop uit dat er spoedig een veteranenploeg zou opgericht worden. Er waren alvast twee spelers waarop men kon rekenen : hemzelf en zijn onderpastoor pater Damiaan.

Nadat hij alle spelers veel succes en sportiviteit had toegewenst nam de Algemeen Secretaris van de Katholieke Sportfederatie Van Den Bergh het woord.

Deze dankte de plaatselijke overheid voor de verleende steun bij de oprichting.  

Leest, aldus spreker, heeft een plaats ter beschikking gesteld, wat op zichzelf reeds een prestatie was, omdat de gronden zo zeldzaam geworden zijn door het “bouwen” en ook door de  “speculatieve” geest.

De Katholieke Sportfederatie is fier dat zij alleen aan amateurisme doet, zonder spelers te betalen, wat alleen ten goede komt aan de sport zelve.

Op zijn beurt wenste hij F.C. Telstar veel genoegen en succes toe.

Hij werd opgevolgd door burgemeester Lauwers die in naam van het ganse gemeentebestuur

hulde bracht aan de werkers van het eerste uur.

De burgemeester beloofde dat hij de gemeenteraad zou voorstellen om de huur van het terrein in haar begroting 1970 op te nemen.

Tot slot bood hij als herinnering aan de inhuldiging namens het gemeentebestuur de matchbal aan.

Als laatste spreker kwam Jean Van Dam aan de beurt.

In naam van het bestuur van F.C. Telstar dankte hij iedereen afzonderlijk voor de  betuigde sympathie en aanwezigheid op de inhuldiging.

Speciale dank richtte hij tot bakker Alfons Hellemans, de Ere-Voorzitter, die “noch  moeite noch geld gespaard had om ons te  laten verwezenlijken wat u hier op dit ogenblik kunt zien en meemaken”.

Jean Van Dam sloot zijn dankwoord af met de aankondiging dat de wedstrijd tussen  F.C. Telstar en FC B.S.R, een ploeg die hoger geklasseerd stond in de Federatie, kon beginnen.

Een wedstrijd die overigens door de thuisploeg met 2-0 werd gewonnen, doelpunten van Geerts en Christiaens.

Foto’s :

-Inhuldiging van de ploeg en het veld op 12 oktober 1969. Als tweede van links Fons Hellemans. Jean Van Dam houdt zijn armen gekruist terwijl burgemeester Lauwers hetzelfde doet met zijn handen.

-De proost nam het woord.

-Spelers van het eerste uur.  

13-04-2012 om 19:04 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Café Telstar : links bakker Fons Hellemans, midden Maria Peeters, rechts haar echtgenoot  Jean Van Dam. Hier werd FC Telstar geboren.

FC TELSTAR

De geschiedenis van SK Rapid Leest begon, zoals die van vele verenigingen in onze contreien, in een café.

We noteren 1967 en the place to be voor de Leestse jeugd was café Telstar, gelegen Dorpstraat nr. 5 waar veel later een bloemenzaak en begin 2006 het restaurant “Dorp 5” zou komen. Daar werd gedronken en gedanst en op het “kaske” gespeeld.

Daar werd gelachen en gezeverd over alles en nog wat en zo ook over voetbal.

Leest zat zonder ploeg en waarom kon hier niet wat elders wel kon ?

De sfeer was er, evenals de motivatie en regelmatig werd er gevoetbald.

Maar op welke manier. Pure improvisatie. Geen sinecure om een tegenstrever of een terrein te vinden. Ontelbare telefoontjes gingen er aan vooraf. Frustrerend was dat die tegenstrever vaak niet kwam opdagen wat resulteerde in morren en zagen.

Cafébaas Jean Van Dam zag dit met lede ogen aan en samen met bakker Fons Hellemans

besloot hij Leest een voetbalclub te schenken. Die twee kenden elkaar vanuit de lagere school te Hombeek en waren vrienden gebleven.

Nog promotors van het eerste uur waren Frans Van Baelen, Albert De Smedt en Ferdinand Put en Willy Van Hoof.

Het was evident dat men opteerde voor de benaming FC Telstar en intussen had de bazin van het café reeds voor een volledige uitrusting gezorgd.

De volgende stap was een geschikt terrein vinden.

Met man en macht werd gezocht en uiteindelijk gevonden :  naast de Zenne was een weide vrijgekomen en  die werd dra omgetoverd tot een heus voetbalveld.

Nu er zekerheid was van een eigen terrein werd er besloten om aan te sluiten bij de K.K.S.F.B.(de Katholieke Sportfederatie), een zuiver liefhebbersverbond.

Maar om een reglementair speelveld te bekomen waren twee doelpalen niet voldoende.

Met vereende krachten werden ontelbare vrachtwagens aarde aangevoerd.

Bij de start van de competitie 1968-69 was enkel het veld klaargekomen en zat de club nog zonder kleedkamer. Improviseren is echter een sterke kant van Vlamingen en ook voor dit probleem werd een oplossing gevonden. De zaal van “het Brughuis” bij Frans Apers kreeg tijdelijk een andere bestemming : met lakens werd het café in drie vakken opgedeeld, respectievelijk voor de bezoekers, voor de scheidsrechter en voor de thuisploeg.

Een metalen kuip op de kolenkachel zorgde voor warm water...

Jean Van Dam zou Celine van het Brughuis altijd dankbaar blijven.

Reeds na vier wedstrijden slaagden de mensen van het eerste uur erin om te voorzien in een basisinfrastructuur : een kantine en kleedkamertjes voor bezoekers en scheidsrechters.

De eigen ploeg bleef bij Apers.

Veel vooruitzichten hadden die pioniers oorspronkelijk niet.

Ze gingen van start met slechts zestien leden en werden ingedeeld in de afdeling A, maar na enkele wedstrijden vergrootte hun ledenaantal zodat ze verplicht werden om bijkomend vriendenwedstrijden te organiseren voor een reserveploeg.

Motiverend en verheugend was dat de club dat eerste competitiejaar afsloot met een tweede plaats, eindigend op slechts één puntje van de leiders. Jammer genoeg was er slechts één klimmer voorzien...

13-04-2012 om 16:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-“De Lustige Boeren”, foto LG, blz. 192. : de pioniers van het voetbal te Leest.

Van boven naar onder en van links naar rechts : Joannes Selleslagh, Felix Polfliet, Edouard Lemmens, Frans Geerts, Louis Selleslagh, Henke Stoop-Van Praet, Louis Van Winghe, Victor Gobien, Frans De Ruysscher, Gustaaf Potoms en Louis Polfiet.

1968 – Stichting F.C. Telstar later omgevormd tot S.K. Leest en tot  SK Rapid Leest

            Hierna voornaamste passages uit mijn boekje “Van FC Telstar tot SK Rapid Leest”.

Voorwoord Marcel Van Hoof

De eerste 21 jaren van mijn leven, minus 12 maand verplichte legerdienst, bracht ik in Leest door en dit vanaf mijn geboorte in het jaar 1948 tot mijn huwelijk in 1969.

Er was toen niet veel te beleven op sportief vlak in het dorp.

Je had uiteraard de Chiro of de KWB of een andere katholieke vereniging of je kon een individuele sport uitkiezen zoals wielrennen.

Leest had toen zijn plaatselijke vedetten waarvan de ene al wat verder raakte dan de andere, ik denk aan Miel Ceuppens, Stanne De Prins, Frans Croon, Lowieke Geets, de broers Selleslagh, Maurits Van Camp, de broers Van Hoof.

Wat weinigen nog weten : op een paar honderd meter van de Grote Bleukens waar de terreinen van SK Rapid Leest thans gevestigd zijn, stond tussen 1911 en midden jaren ’20 een velodroom. De op de Warande georganiseerde beroepsrennerskoersen lokten duizenden toeschouwers.

De “Lustige Boeren”

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bezat Leest ook een voetbalploegje “De Lustige Boeren”genaamd.

Ze hadden een stuk bos gekregen naast de spoorweg op de Heide te Leest en er met man en macht de bomen omgehakt. Om het water weg te krijgen groeven ze diepe grachten rond het speelterrein. Dit terrein zou dienst doen tot in 1920, daarna verhuisde de ploeg naar Eugeen Geerts op de Kleine Heide.

In 1937 had ook de Winkelstraat een eigen ploeg, slechts voor een zestal jaren.

De meeste spelers gingen na de opdoeking over naar F.C. Leest op de Kleine Heide.

Deze ploeg had haar terrein aan de Rendelbeekhoeve.

Maar in de zestiger jaren  was er niets voor de Leestse jeugd.

De opeenvolgende boeren-burgemeesters hadden andere prioriteiten dan hun energie en middelen in een sportinfrastructuur te stoppen.

Er werd nog altijd gevoetbald door de dorpsjeugd maar meestal op hobbelige, braakliggende stukken weide en wedstrijdjes werden geïmproviseerd tussen Leest Dorp en Leest Heide of straat tegen straat of vereniging tegen vereniging.

Sommigen jongeren schreven zich in bij één van de Mechelse grote ploegen en brachten

de moed op om er jarenlang te trainen en er de jeugdcategorieën te doorlopen.

Sommigen, zoals Rudi Van Hoof, brachten het zelfs tot de eerste ploeg van de toenmalige eersteklasser Racing Mechelen. Hij zou er ruim 12 jaar deel uitmaken van het fanionelftal.

Folklore van de “Sussen” en “Blekken”

Maar de Leestse jeugd bleef op haar honger, zo ook de rest van de bevolking.

En zoals dat in het verleden het geval was met de “Sussen” en de “Blekken”, de twee katholieke fanfare-maatschappijen en dorpspartijen raakte een groot deel van sportief Leest verdeeld tussen Racing- en  KV- Mechelen.

Je was een Racinger of je was voor de Malinois. 

Je voorkeur werd soms gestuurd door de politieke tegenstelling vrijzinnig-katholiek, vaak ook door je school SITO-TSM, soms werd die doorgegeven van vader op zoon, soms bepaalde het gekste toeval iemands voorkeur.

De meeste Leestse voetballiefhebbers bezochten toendertijd ofwel de thuiswedstrijden in het Oscar Van Kesbeeckstadion ofwel “Achter de kazerne”.

Leest was rijp voor een nieuwe voetbalploeg.

Nu was het wachten op initiatieven en op iemand met sérieux en genoeg dynamisme om het vuur aan de lont te steken. Iemand met charisma ook en met voldoende overredingskracht.

Al deze gaven  zaten gebundeld in een flamboyante cafébaas, een man met een hart voor de jeugd en een hart voor het voetbal. Petrus “Jean“ Van Dam, misschien niet toevallig een inwijkeling omdat vreemde ogen toch ergens dwingen, gaf Leest opnieuw een ploeg.

Weliswaar een caféploeg in den beginne maar een ploeg die na een tijdje vlot meedraaide in de competitie van de Katholieke Sportfederatie.

Niet lang nadien stichtte Gust Emmeregs V.V. Leest, dat onmiddellijk debuteerde in de Belgische Voetbalbond.

Meteen was het dorp twee voetbalploegen rijk en meteen werden door sommige Leestenaars de oude tegenstellingen bovengehaald.

Jean Van Dam was met zijn café Telstar lokaalhouder van de socialisten en Gust Emmeregs, een notoire ”Sus”, was  CVP-gemeenteraadslid.

Het oude fanatisme laaide echter nooit meer op zoals weleer, alhoewel dat bij sommigen altijd onderhuids aanwezig zou blijven.

Bij de meesten primeerde echter de sportieve rivaliteit en de oude dorpspolitiek zou vooral de ingeweken Leestenaar worst wezen.

Leest mag zijn twee pioniers dankbaar zijn, het dorp kreeg door hen een plaatsje gereserveerd op de kaart van België.

Hoe Jean Van Dam en de zijnen SK verder uitbouwden valt te lezen op de volgende bladzijden.

Ik heb getracht alle technische informatie en faits divers die mij in handen vielen, chronologisch weer te geven.

Tussen die teksten door wordt speciale aandacht besteed aan de belangrijkste en markantste figuren van de club.

Mijn dank gaat uit naar wijlen Jean Van Dam, naar zijn weduwe Maria Peeters, naar secreatris Jean Apers, naar Daniel Nuytkens, Amelie Portael, Eddy Apers, Harry Cauwenbergh, Rudi Van Hoof en Stef Thyssen voor hun tijd en de terbeschikkingstelling van hun documentatie.

13-04-2012 om 09:42 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Gustaaf ‘Staf’ Van Cauter.

1968 – Juli – De Band :

            Val : toen het begon te regenen wou Mevrouw Schuermans haar was

            binnenhalen. Zij gleed uit en kwam zeer ongelukkig neer. Gevolg : een dubbele

            polsbreuk.

1968 – 20 juli : K.L.J.-reis naar Aat

            63 meisjes en jongens namen deel. Na Aat werd Beloeil aangedaan en op

            de terugweg Geraardsbergen waar men kon kennis maken met de plaatselijke

            “mattetaart”. De canzonnissimakwis in de bus tijdens de terugreis werd gewonnen

            door Paula Huyghe. (DB)

1968 – Van 20 tot 30 juli : Bivak Chirojongens te Neuville-Sous-Huy.

            Ze waren gehuisvest in een wondermooi barokkasteel.

            De meisjes namen de plaats van de jongens in van 30/7 tot 9 augustus.

1968 – 3 augustus : KWB-Reis naar Bouillon

            Prijs : 170 frank.

1968 – 9 augustus : Diefstal van 48 kg bonen

            Toen Albert Van Praet, (°Leest 17/05/1921) Juniorslaan 53, zich rond 5u30 naar zijn

            schuur begaf waar zijn vrachtwagen gereed geladen stond om naar de markt te rijden,

            stelde hij vast dat er 16 kistjes van 3 kg bonen geledigd waren.

            De lege kistjes waren terug op zijn voertuig geladen.

            Van Praet ging er van uit dat de diefstal na 12 uur gepleegd was, omdat de

            openbare verlichting dan gedoofd wordt.

1968 – 7 september : Diefstal van elf jonge huiskonijnen

            Toen de landbouwer Desiré Karel De Wit, wonende Tisseltbaan 30, rond 6 uur zijn

            konijnen wou voederen constateerde hij dat ze allen gestolen waren. Twee dagen

            voordien had hij de diefstal vastgesteld van het moederkonijn maar toen was de dief

            vermoedelijk verrast omdat de jongen achtergebleven waren. De elf jongen wogen

            ongeveer 1,5 kg.

            (DB en VVH)

            Desiré De Wit was te Leest geboren op 19 juni 1913 en hij overleed in het

            O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 4 juli 1997.

            “…we hebben hem gekend als een harde werker, die zelfs op hoge ouderdom geen

            rust kende, maar vol levensmoed onder ons leefde. Hij was eenvoudig met weinig

            woorden en zonder vertoon : vol diep geloof. Na het verlies van moeke is hij steeds

            in de geest met haar verenigd gebleven…”

            (mooie woorden uit zijn doodsprentje)

            Desiré was weduwnaar van Alida Goovaerts (°Leest 06/08/1920, +Leest 03/07/1991).

   1968 – Enkel jaartal bekend : “Tijdens de afwezigheid van de echtelingen Bernaerts op de

            Juniorslaan werd er door onbekenden ongewenst bezoek gebracht. Plaatsen

            werden doorsnuffeld en er werd een som geld buitgemaakt.”  (DB)

1968 – Zaterdag 5 oktober : Bal te Leest met “The Javelins”.

            (DB,november 1968)

1968 – 5 oktober : Botsing met brand

            “In de nacht van 5 op 6 oktober werd een geparkeerde auto, ter hoogte van de

            drankgelegenheid Van Camp in de Juniorslaan, langs achter aangereden door

            een andere wagen. Door de schok vloog de stilstaande wagen in brand.”

1968 – 3 oktober : Diefstal van bloemkolen

            Een persoon die onbekend wenst te blijven deed  bij de garde aangifte van

            de diefstal van enkele bloemkolen.

            Toen de man rond 23u45 huiswaarts keerde langs de Kouterweg, een afgelegen

            en slecht verlichte weg, werd zijn aandacht getrokken op een personenwagen

            die daar onverlicht langsheen de baan stond. Toen hij dit voertuig op enkele

            meters genaderd was, verscheen er een hem onbekende persoon vanuit het

            aangrenzende veld met enkele bloemkolen. Die startte zijn voertuig en

            verdween met de noorderzon. De aangever kon de nummerplaat van de wagen

            noteren en die stond ingeschreven op naam van een man uit Lokeren.

1968 – 5 oktober : Schade aan wachthuisje

            Ingevolge een verkeersongeval werd een wachtplaats voor de passagiers

            van autobussen aan de Blaasveldstraat zwaar beschadigd.

            De kosten werden op 8.670 frank geraamd en de herstellingswerken werden

            uitgevoerd door schrijnwerker Frans Teughels uit het Dorp.

1968 – 9 oktober : Poging tot diefstal in de pastorij

            “In de nacht van woensdag 9 op donderdag 10 oktober ontving de pastorij, in

            navolging met deze van St.Katelijne Waver,Battel en Heffen bezoek van

            nachtridders, die in hun opzet evenwel niet lukten.”

            (De Band, november 1968)

            Volgens veldwachter Van Hoof was de buitendeur van de veranda vermoedelijk

            geopend door middel van een “ouistiti”, de sleutel zat langs binnen op het slot.

            Dan werden de houtvijzen uit de scharnieren gevezen met de bedoeling de deur

            uit te nemen, doch tijdens de oorlog werd langs dezelfde deur ingebroken en

            sindsdien werden aan de binnenzijde ijzeren haken op de deur aangebracht en

            hierdoor kon de deur onmogelijk verwijderd worden.     

1968 – 25 oktober : Algemene Vergadering K.L.J-jongens

            Voorstelling van het nieuw bestuurslid Willy Slachmuylders, in vervanging van

            Louis Selleslagh die in ’t huwelijksbootje was getreden. (DB)         

1968 – Zondag 27 oktober : Chiro – Feest van Christus Koning.

            Met viering van 20 jaar jongenschiro.

1968 – November – De Band :

            Aanrijdingen :  onze dorpsgenoot Louis Daelemans, werd licht gekwetst tijdens

            een aanrijding op de Olivetenvest te Mechelen, met een vrachtwagen.

            Ook Edmond Polspoel kwam in aanrijding op de Nekkerspoel, met de

            voetgangster Anna Ceuleers uit Mechelen, waarbij deze licht gewond werd.

            Gekwetst: Militiaan Victor Gobien werd aan de voet gekwetst en werd

            opgenomen in het Militair Hospitaal van Antwerpen.

           Vandalenstreken: …”reeds een paar malen werd de brandstof uit de auto van

            dokter Van Medegael gehaald. Beseffen deze vandalen dan niet welke gevolgen

            zulks kan hebben, in geval dringende geneeskundige hulp zou noodzakelijk zijn ?”

            (DB)

1968 – 3 november : Vergadering Wijkmeesters en Bestuur KWB

            Aanvankelijk voorzag men op deze dag een uitstap naar de Haven van Antwerpen

            met bezoek aan de ‘Kongoboot’ (de ‘Kinnekensboot’) maar er was geen

            Kongoboot…en de uitstap ging niet door.           

            Th. De Prins gaf de inleiding en men herkauwde het teerfeest, de kaartavond en

            de open deur over het gespreksthema “Het Gezag”.

            In de schoot van de KWB werd er begonnen met het werk van “de Volkstuinen”.

            Alle mensen die hielden van een mooi hofke achter of voor hun woning of die

            graag  groenten kweekten voor eigen gebruik konden voortaan hulp verwachten,

            ze werden bijgestaan met raad en daad.

            Er kwamen spreekbeurten over deze materie, er werden bezoeken gebracht aan

            de tuinbouwschool en maandelijks ontvingen ze een leerrijk en praktisch blaadje

            over tuinbouw in ’t klein.

            De promotor van dit initiatief was Antoon Lamberts uit de Cecilialaan nr. 1.

1968 – In de nacht van 16 op 17 november kwam Albert De Smet uit de Kouter, met

            zijn wagen op de Juniorslaan in de gracht terecht.

            Gelukkig zonder noemenswaardige gevolgen.

            In de nacht daarop kwam Hendrik Verschuren met zijn wagen op Stuivenberg

            tegen een paal terecht.

            (DB,december 1968)

1968 – December – De Band :

            Verbrand : het zoontje Gobien, Juniorslaan werd door kokend water in zijn

            aangezicht verbrand. Hij werd naar een kliniek gevoerd.

            Aanrijding: de genaamde Van Aken, alleenwonende, werd overgebracht

            naar het Stedelijk Gasthuis te Mechelen, waar hij na enkele dagen verblijf

            overleed.

1968 – 7 december : Sportavond van de K.L.J.

            Met medewerking van de renners Eduard Janssens, Staf Van Cauter, Eddy Van Hoof

            en Jean Pierre De Win die het tegen elkaar opnamen op de rollen. (DB)

            Leestenaar Staf Van Cauter (foto) maakte in 1971 deel uit van de toen vier relatief

            onbekende Belgen die wereldkampioen werden op de 100 km ploegentijdrit in het

            Zwitserse Mendrisio.

            Staf Hermans, Ludo Van der Linden, Louis Verreydt en Staf Van Cauter lieten de

            Nederlandse favorieten meer dan anderhalve minuut achter zich.

            Achteraf sprak men van de ‘Dodenploeg’ omdat vier van de zes renners die met de

            100-km ploeg te maken hadden stierven door hartproblemen.  

1968 – 28 december : KWB-Bal met The Javelins.

1968 – Op 31 december telde Leest 1960 inwoners.

1968 – Enkel jaartal gekend : Galabal K.Fanf. St.-Cecilia           

            “…het jaarlijks galabal van de K.F.Ste.-Cecilia mag zoals voorgaande jaren als

            welgelukt beschouwd worden, vermits de opkomst niet moest onderdoen in

            verhouding met het voorgaande. De stadskledij was vereist en dat gaf vanzelfsprekend

            ‘het cachet’ van een select publiek.. Ook van buiten de gemeente deed de opkomst

            Sympathiek aan; bij dat alles de puike muziek onder leiding van Marcel Sterckx.

            De aangename sfeer werd enigermate, even, getemperd door de luidruchtigheid

            van geel-rode en groen-zwarte supporters die lucht gaven aan hun

             sportontboezemingen. Buiten dit kortstondige, lawaaierige intermezzo was het

            jaarlijks galabal voor de deelnemers-deelneemsters aangenaam.

            Tot in de uurtjes werd er gedanst, en bij het blazen van de ‘retraite’ wist iedereen

            Meteen dat het weer voor een jaartje was…” (DB)  

12-04-2012 om 09:51 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Minister Jos De Saeger.

1968 – Mei – De Band :

            Erge Val : Luc Peeters uit de Blaasveldstraat reed met zijn rijwiel langs de weg

            toen een blaffende hond naar hem toekwam, met het gevolg dat de kleine omkeek

            en viel. Hij werd zeer erg gekwetst aan het dijbeen en moest naar een kliniek

            worden overgebracht.

            Gekwetst :  Marc Diddens uit de Dorpstraat kwam door een verkeerde beweging

            in een pinnekensdraad terecht en kreeg een kwetsuur aan het kuitbeen.

            Ongeval: Frans Geets uit de Kouterstraat werd te Kapelle-op-den-Bos met zijn

            bromfiets aangereden door een auto. Betrokkene werd erg gekwetst naar een

            Mechels ziekenhuis overgebracht.

1968 – Zondag 12 mei : Sleutelbeenbreuk voor Marc Beterams

            De KLJ gewest Mechelen hield op 12 mei een sportfeest op de terreinen van

            het Sint Theresiacollege te Kapelle-op-den-Bos.

            Enkelen honderden jongeren bekampten elkaar in diverse disciplines.

            Marc Beterams, winnaar van de hindernissen, liep door een val een

            Sleutelbeenbreuk op en diende naar een Mechelse klliniek te worden

            overgebracht.

            De Leestse KLJ-jongens wonnen buiten de hindernissen ook de 1500m, de 4x100 m,

            de stoelwedstrijd en het koordtrekken.

            De Leestse meisjes raakten niet verder dan een 4^e plaats in de Algemene

            Rangschikking.

1968 – Woensdag 22 mei : Dropping Chiro

            Organisator pater Damiaan had alles uitgestippeld.

            Per auto werden de deelnemers naar de plaats van het nachtvertrekpunt

            overgebracht, om van daaruit in groepen van 3 man, met kaart en kompas,

            en te voet, Leest te bereiken.

            De start werd gegeven om 22 uur en het vertrekpunt was Moerzeke nabij Hamme.

            De eerste groep bereikte Leest de volgende dag rond 7 uur.

            Alles was probleemloos verlopen.

1968 – 25 mei : Bedevaart naar Scherpenheuvel

            Slechts een veertiental deelnemers vatten de voettocht aan. Dit was volgens “De

            Band” te wijten aan de eerste communiedag.

1968  - 3 juni : Diefstal fiets

            Toen Francois Vergauwen uit Willebroek zijn fiets wou nemen aan de voorgevel

            van zaal St-Cecilia in het Dorp bleek die verdwenen.

            Drie weken later werd het voertuig teruggevonden aan de Parochiezaal en aan

            zijn rechtmatige eigenaar terugbezorgd.

            (VVH)

1968 – 10 juni : Brief van Minister De Saeger gericht aan dhr Verbruggen verantwoordelijk

            uitgever van 'C.V.P. LEEST'.

            “Betreft : verbetering buurtweg groot verkeer Blaasveld-Heffen-Leest.

            Ik heb het genoegen U hierbij mede te delen dat ik de vaste belofte van staatstoelage

            heb ondertekend voor bevengemelde werken.

            Het opdrachtgevend bestuur zal langs de gewone administratieve weg de officiële

            aanschrijving ontvangen, zodat het eerlang het bevel tot aanvang van de werken

            zal kunnen geven.”

            Jos De Saeger was (CVP) gemeenteraadslid te Mechelen en vervangend burgemeester

            van Antoon Spinoy. Toen hij  minister van Openbare Werken werd (1966-1973)

            lag er in België iets meer dan 300 km autosnelweg en had het wegennet een

            zeer bedenkelijke reputatie. Hij wist dat snel te veranderen.

            In 1978 werd hij benoemd tot minister van Staat. (Wikipedia)

1968 – 11 juni : Diefstal in de Meisjesschool

            Toen Leonia Verstappen, kloosterlinge-schoolhoofd (°Geel 6/10/1900), wonende

            Dorpstraat 10 Leest,  zoals elke morgen de school ging openen stelde ze vast

            dat de deur los stond. In de klas van juffrouw Bradt vond ze een uitgeladen

            lessenaar waarvan de inhoud zich op de grond bevond. Uit een kistje was een

            som verdwenen van 700 frank, het spaargeld van de nakende schoolreis.

            Ook in de andere klassen waren de lessenaars doorsnuffeld, doch hier werd niets

            gestolen.

1968 – 28 juni : Diefstal kauwgomapparaat

            In de vroege ochtend van 28 juni, rond 5 uur, werden Joris (Georges) en Julia

            Gobien gewekt door een luid gekraak. Vanuit hun slaapkamervenster zagen ze

            nog juist een persoon weglopen naar een klaarstaande personenwagen bestuurd

            door een tweede persoon. De wagen verdween richting Mechelen.

            Minuten later kwam de wagen, een grote Amerikaan, terug en posteerde zich

            aan de woning De Boeck op de Dorpplaats. Een persoon stapte uit en begaf zich

            in de richting van café De Zwaan. Toen Joris ze toeriep verdwenen ze opnieuw

            richting Mechelen.

            Hierna constateerde hij de diefstal van zijn kauwgomapparaat dat aangebracht

            was aan de voorgevel van zijn kruidenierswinkel. Een identiek toestel stond

            opgesteld aan café De Zwaan.

            De garde vermoedde dat de daders in de omgeving van woonwagenbewoners

            diende gezocht te worden omdat die vaak gebruik maakten van grote

            Amerikaanse wagens.

12-04-2012 om 09:43 geschreven door Marcel Van Hoof