Foto :

Hans Bouwmeester.

1996-97

Tweede Provinciale.

SK Rapid wou graag zo snel mogelijk terug naar eerste provinciale.

Het had er de kern voor met ervaren rotten als Bouwmeester (37), Askraba (37), Cireasa en James Bell (34). De eerste drie waren van buur VV Leest overgekomen, na problemen aldaar.

Maar ook dit seizoen hadden de Leestenaars af te rekenen met vele gekwetsten, daardoor zat er geen continuïteit in de prestaties.

De ploeg van trainer Luc Huys eindigde in de competitie vierde met 57 punten.
Na kampioen Hoboken (62 punten), Ternesse (60) en Rochus Deurne (58).

Beker van Antwerpen binnengehaald.

Op paasmaandag 31 maart ‘97 speelde Rapid voor eigen volk de halve finale van de Beker van Antwerpen tegen eersteprovincialer FC Duffel. Eindelijk een thuiswedstrijd.

Om zover te geraken moesten de Leestenaars zes keer op vreemd terrein de volgende ronde afdwingen. Zo werden achtereenvolgens Pijpelheide, VV Leest, Beerzel, Meerhof, Balen en Hulsen uitgeschakeld.

De held van de wedstrijd was een verbluffende doelman Jan Van der Veer die zijn ploeg naar verlengingen sleepte. De Leestenaars haalden het uiteindelijk met 2-1.

Jean Lumuanganu scoorde het beslissende doelpunt.

In de finale moest Rapid het opnemen tegen Meerhout.

De ploeg van Rapid bestond uit Boonen, Goossens, Desmedt, Bouwmeester (117’ Nevens), Cireasa, Ascraba, Broodhaerts, Bell (91’ Selleslaghs), Lumuanganu, Van Mullem (60’ Vandertrappen).

Negentig minuten bleken onvoldoende om de bekerwinnaar aan te duiden. Nochtans begon alles uitstekend voor Meerhout dat op voorsprong kwam met een doelpunt van De Backer.

Van dan af nam Meerhout wat gas terug en kon Leest zich tot de gevaarlijkste ploeg opdringen.

De doelman van Meerhout had flink wat moeite om overeind te blijven, want Ascraba en Desmedt kwamen zeer dicht bij de gelijkmaker.

Daarop moest Leest tot diep in de tweede helft wachten. Lumuanganu geraakte heel even uit de verstikkende greep van zijn  bewaker Collet en kon zo doelman Emmers te grazen nemen.

Net toen iedereen zich opmaakte voor de verlengingen kon een vrijgespeelde Simons met een diagonaal schot binnen knallen.

Vreugde alom in het  Leestse kamp, maar die was van korte duur. Bij de eerste tegenactie geraakte Verhesen met de bal tot in de rechthoek, waar hij foutief gestopt werd door Desmedt. Scheidsrechter Somers wees resoluut naar de stip waarop Wouters de penalty binnenschoot : 2-2  en toch verlengingen.

Zenuwslopend en spannend voor spelers en supporters. Uiteindelijk bleef het 2-2 en moesten de strafschoppen beslissen. SK Rapid-doelman Boonen pakte de vierde strafschop en toen Turelinckx de vijfde penalty voor Meerhout over knalde kon voor Leest het feest beginnen.

Hans Bouwmeester

Bij het grote publiek was hij vooral bekend als de technisch verfijnde spelverdeler van eersteklassers RWDM en Lierse.

Hij werd op 28 augustus 1958 te Amsterdam geboren, doorliep de jeugdreeksen bij een amateurvereniging en ging op zijn zestiende naar FC Amsterdam, een ploeg die in die periode zowel in de eredivisie als in de eerste divisie uitkwam.

Zes jaar zou hij er blijven.

Toen verhuisde hij naar België en hij kwam in Brussel bij RWDM terecht.

De mooiste periode uit zijn carrière.

Hij maakte er de promotie mee van tweede naar eerste klasse.

De sfeer was er optimaal en hij speelde er naast vedetten als Michel De Wolf, Franky Van der Elst en Nico Janssen.

Zes seizoenen lang zou hij er het goede weer maken.

Nadien speelde hij nog drie jaar bij Lierse.

Daar hield een knieblessure hem lange tijd van het veld.

Hij maakte er de ontbolstering mee van talenten als Brocken, Serneels, Huysmans en Van Kerckhoven.

Toch miste hij de gemoedelijke sfeer van Molenbeek, vooral omdat het publiek van Lier

kritischer en veeleisender was.

Op zijn 31-ste zette de sierlijke voetballer een stapje terug, hij ging bij derdeklasser Kapellen voetballen.

Na twee jaar daalde hij af naar eerste provinciale waar hij respectievelijk bij Bornem (één jaar) en bij V.V. Leest (twee jaar) actief was.

Toen die laatste club problemen kreeg met het uitbetalen van haar spelers vertrok hij naar SK en coördineerde ook de overgang van Askraba en Cireasa.

In de hogere reeksen speelde Hans Bouwmeester in het middenveld als spelverdeler.

In de lagere reeksen zakte hij af naar de defensie, een logische evolutie gezien zijn leeftijd. Daar organiseerde hij als libero de verdediging,  maar brak toch regelmatig uit om de tegenaanval te lanceren.

In zijn  Leestse periode woonde Hans in het dorp samen met zijn Belgische echtgenote Sonja en kinderen Grace en Brian.

Hij werd er de populaire cafébaas van “Het Knipke”op de Juniorslaan.

Later werd hij nog trainer en jeugdcoördinator van SK Heffen.

18-04-2012 om 13:31 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Willy ‘Ratko’ Stroobants in volle actie. (foto JL)

1995-1996

Ellendig seizoenbegin voor SK Rapid.

Doelman Jan Van der Veer brak op de derde speeldag een vinger, Frank De Prins had last van

een hernia, Johan De Vos sukkelde met een voetletsel, Thierry Moreel liep een scheurtje op aan de enkel en Geert Haentjes was herstellende van een schouderbreuk.

Na vier wedstrijden had SK amper twee punten behaald via twee gelijke spelen.

Eerste overwinning in derby en weer “ploeg van het dorp”.

Haalde concurrent V.V. Leest vorig seizoen nog vier op vier tegen de buren van Rapid op zondag 1 oktober 1995, op de vijfde speeldag sloeg Rapid Leest terug.

De thuisploeg, fel en efficiënt, maakte komaf met zijn buur en boekte verdiend een eerste    seizoensoverwinning.

Rapid was met volgende elf op de afspraak gekomen : Stroobants, Van Mullem, Desmedt, Engelen, Goossens, Selleslagh, Scheers, Van Goylen, Askraba, Lumuanganu, Meert (87’ Slachmuylders).

De bezoekers traden aan met Geert Claes, Bouwmeester, Verhaegen, Cireasa, Rohart, Molkens (46’ De Prins), Werner Huys, Paul Huys, Simons, Danny Claes en Leys (82’ Rillaerts).

Nadat Lumuanganu zich losgerukt had van drie tegenstrevers besloot hij droog in  de rechterbovenhoek : 1-0.

Even later had Jeanke een dubbele voorsprong in zijn voet maar Geert Claes hield  er nog even de spanning in.

Na de pauze vloeide het spel vlot heen en weer.

De gebroeders Huys zorgden voor het eerste gevaar maar een doelpunt volgde

slechts nadat Meert op snelheid iedereen achter zich liet.

Tien minuten voor het einde was de kous voor VV helemaal af, toen De Prins met een tweede gele kaart naar de kant moest.

Het gaf Lumuanganu en Meert nog wat meer vrijheid en laatstgenoemde maakte er nog 3-0 van en mocht dan onder een daverend applaus de kleedkamer opzoeken.

Opnieuw een 48-jarige in doel

In januari ’89 had Rapid Leest de krantenkoppen gehaald toen trainer Custers zijn 48-jarige poulain Jos De Winter in doel geposteerd had. Door de blessure van Jan Van der Veer werd dit exploot zes jaar later herhaald met de opstelling tegen Edegem in de vierde speeldag en in de derby, van de evenoude Willy Stroobants, op dat moment titularisdoelman van de veteranen.

Stroobants hield keurig zijn netten schoon, een prestatie voor een 48-jarige.

Willy Stroobants

Willy Stroobants begon met voetballen bij de scholieren van VC Hooikt. Men plaatste hem toen maar in de goal opdat hij niet in de weg zou lopen vertelde hij. Op zijn achttiende kreeg hij daar zijn eerste kans in de fanionploeg en twaalf seizoenen later stond hij er nog onder de lat. Lierse kwam toen bij hem aankloppen maar omwille van zijn beroep als vrachtwagenchauffeur kon hij niet voldoende trainen.

Via de reserven van Excelsior Kessel kwam hij respectievelijk bij Massenhoven en Jimboys Duffel terecht.

Op zijn 35-ste werd hij door Jean Van Dam naar Rapid gehaald.

Ingevolge een domme reactie op een scheidsrechter in een wedstrijd met de veteranen legde de voetbalbond hem drie jaar speelverbod op.

Hij bleef echter actief in het liefhebbersverbond en na zijn schorsing nam hij opnieuw zijn plaats in bij de veteranen van SK Rapid.

Na al die jaren raakte hij uiteindelijk op zijn 48-ste in de eerste ploeg en tot zijn eigen verbazing voor vier opeeenvolgende wedstrijden tot de terugkeer van Jan Van der Veer.

Ook het jaar nadien, op zijn 49ste maar dan in 2^de provinciale, zou hij verschillende keren tussen de palen staan van het eerste elftal.

Bij Rapid speelde Stroobants meestal bij de veteranen en de reserven.

Hij was er ook keepers- en een korte periode hulptrainer.

Later was hij voor zijn club nog een tijdlang woordvoerder naar de pers toe.

Willy was echt gebeten door de voetbalmicrobe.

Ooit kreeg hij als vrachtwagenbestuurder de bons omdat hij het vertikte langer te wachten op een lading in Oostenrijk, hij moest immers gaan voetballen.

Op latere leeftijd was hij actief als buschauffeur.

Heide Kermis

In juli ’95 vierde SK Rapid Heide kermis met volgende activiteiten :

-op vrijdag 7/7 werden er mosselen geserveerd maar ook steak met friet of brood was te verkrijgen.

-op zaterdag 8/7 werd er een kaartavond georganiseerd met een prijzenpot ter waarde van 30.000 frank. De inleg bedroeg 150 frank.

-op zondag 9/7  speelde DJ Dolf ten dans.
Alle activiteiten gingen door aan de terreinen van de club op de Grote Bleukens. 

Kaarttornooi

Op 20 oktober 1995 nam het  12^de Kaarttornooi van S.K.R. Leest een aanvang.

Start van een tornooi dat liep over 7 vrijdagen en doorging in de nieuwe hal van

Ludy Spoelders Machinery (Juniorslaan 57 Leest).

Er was een prijzenpot van 1.000.000 frank.

Inleg : 249 frank per persoon per avond, een tornooikaart kostte 1.500 frank.

Per kaartavond kon men voor 80.000 frank aan prijzen winnen.

Voor de winnaar van het eindklassement was er een wagen weggelegd : een Kia Sephia.

Trainerswissel

In januari 96 nam Edwin Comyn het roer over van trainer Jan Van den Heuvel.
SK Rapid stond voorlaatste in de rangschikking.

De nieuwe oefenmeester debuteerde tegen Schriek en Meerhout met twee opeenvolgende nederlagen, wat secretaris Apers in Gazet van Mechelen van 27 januari het volgende ontlokte : “...ik heb al sedert 25 seizoenen het wel en wee van Rapid meegemaakt. Ik mag nu wel zeggen dat we zeven vette jaren achter de rug hebben, maar dat we sedert vorig seizoen

waarschijnlijk aan de zeven magere begonnen zijn. Het aantal kijkers daalde aanzienlijk, de sponsoring verminderde. Allemaal factoren die een club zeker niet ten goede komen.

Het schoentje wringt bij onze club duidelijk in de aanval. We scoren te moeilijk ondanks de goede wil die iedereen aan de dag legt. Van onze zwarte spits Lumuanganu verwachten we natuurlijk dat hij doelpunten scoort. Hij spant zich zeer hard in, maar werd ook al regelmatig door blessures geplaagd en hij krijgt het in geen enkele wedstrijd gemakkelijk. Het gebeurt meermaals dat hij zelfs twee bewakers aan het been krijgt...”

VV Leest- Rapid Leest : 2-2

Na de dinsdagavondtraining voor de derby zaten beide ploegen gemoedelijk rond de tafel.

Dit op uitnodiging van kastelein en V.V.-vedette Hans Bouwmeester in wiens taverne de spelers rond een bord dampende spaghetti van gedachten konden wisselen.

Tussen de krijtlijnen werd echter wel voor elke bal gestreden.

Voor aanvang van de wedstrijd werd Chris Goossens door vriend en tegenstander in de bloemetjes gezet naar aanleiding van zijn 250^ste wedstrijd in het eerste elftal van Rapid.

Die tweede derby van dat seizoen werd betwist voor een meer dan redelijke publieke belangstelling. Beide ploegen moesten immers knokken tegen degradatie.

Het meeste initiatief ging uit van de thuisploeg die na een kwartier op voorsprong kwam na een strafschopfout op Jesse Verstraeten. Deze zette zelf de elfmeter om.

Lumuanganu werd oordeelkundig door de Roemeen Cireasa afgestopt.

Kort na de rust maakte Askraba voor Rapid gelijk maar het antwoord van V.V. liet niet lang op zich wachten. Via Van den Eede kwam de bal bij de debuterende Willems, die met een lobbal de thuisploeg weer op voorsprong bracht.

Een kwartier voor het einde lukte Askraba, nu vanop de stip, zijn tweede doelpunt. 

Degradatie

Deels door gebrek aan afwerking, maar ook en vooral omwille van enkele langdurig geblesseerde spelers werden de wapens aanvankelijk uit handen genomen van oefenmeester Jan Van den Heuvel.
Toen Edwin Comyn begin ’95 diens taak overnam, kon de sputterende motor niet meer op normaal toerental gebracht worden.

Men moest accepteren dat met een te beperkte kern overleven in eerste provinciale praktisch onmogelijk was. Daar waren beide trainers het roerend over eens.

Rapid Leest eindigde 14^de met 26 punten en kon zich opmaken voor 2^de provinciale.

18-04-2012 om 11:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1994-1995

Afdeling : eerste provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Francis Van Heck. Secretaris : Jean Apers.

Trainer : Jan Van den Heuvel.

Kern : Asseloos Marc, Boonen Guy, De Lauw Steve, De Smedt Ralf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Haentjes Geert, Heremans Tom, Lenie Wim, Lumuanganu Jean, Misic Milan, Moreel Thierry, Van Giel Steven, Slachmuylders Eric, Van der Veer Jan, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verschueren Stanny.

Aanvallend viel er het seizoen voordien niet veel te klagen maar de 52 geïncasseerde doelpunten stemden tot nadenken en voor het nieuwe seizoen werd de defensie versterkt met doelman Jan Van der Veer die van FC Duffel overkwam.

Milan Misic moest voor de aanvallende impulsen zorgen op het middenveld. Hij speelde nog bij Vorselaar en Herentals.

Middenvelder Thierry Moreel doorliep de jeugd van Lierse en speelde bij Emblem.

Stanny Verschueren, inzetbaar als libero werd voor een seizoen bij Lint aangekocht.

Voorheen was hij 6 seizoenen actief bij bevorderingsploeg Rita Berlaar.

Steven Van Giel (aanvaller) werd bij Willebroek weggehaald.

SK jeugdspeler Gerry Smets keerde terug in zijn oude stal en Wim Lenie kwam van Bornem waar hij weinig aan de bak was gekomen.

Doelman Pedro Landerloo, Chris Goossens en Tom Heremans zouden de club nog verlaten.

Uiteindelijk kon trainer Jan Van den Heuvel een beroep doen op een evenwaardige kern van 17 spelers.

Het clubbestuur apprecieerde het werk van Jan Van den Heuvel die op SKR Leest bleef.     

In de Gazet van Mechelen van 22 april 1994 werd de Leestse trainer in het voetlicht geplaatst :

“...trainer Jan Van den Heuvel heeft de voorgevoelens van de pessimisten met positieve resultaten volledig de kop ingedrukt. Zijn tactisch doorzicht koppelt Van den Heuvel aan de juiste psychologische aanpak van de spelersgroep...”

“Mijn aansluitingskaart ondertekende ik als knaap bij KV Mechelen. Bij geelrood doorliep ik alle jeugdreeksen. Aan de periode bij de Uefa’s bewaar ik wel de mooiste herinneringen...”
”Het was onder het beleid van trainer Piet Teughels dat we toen de wedstrijden mochten betwisten op het hoofdterrein van alle eersteklassers. Van hem heb ik heel wat voetbalwijsheid opgestoken. Ik vond het dan ook bijzonder jammer dat hij achter de kazerne niet langer actief bleef. De trainingen als kadet en scholier stonden wel op een laag pitje. Er werd bijvoorbeeld nooit getraind op tweevoetigheid. Nochtans een basisprincipe dat door elke trainer aan de jonge voetballertjes zou moeten opgelegd worden. Na een aantal wedstrijden bij de invallers van KV Mechelen hield ik het voor bekeken en sloeg mijn tenten op bij provinciale clubs. Eerst als spelend lid van VK Weerde, waarmee ik onmiddellijk naar tweede provinciale promoveerde. Een seizoen later was ik actief bij FC Peutie, waar ik twee jaar verbleef. Geplaagd door kwetsuren moest ik op 28-jarige leeftijd afhaken.

Gedurende een vijftal jaren heb ik dan het voetbal de rug toegekeerd. Ik gooide het over een andere boeg en ging volleybal spelen.

Ondertussen stichtte ik ook zaalvoetbalclub Leest. Maar de voetbalmicrobe leefde nog in mij en toen mijn zoontje Bert bij VV Leest aansloot en ik door secretaris Willy Slachmuylders gepolst werd om de taak van jeugdtrainer op mij te nemen, hapte ik toe.

Ik beleefde zeven prachtige jaren als jeugdtrainer en jeugdcoördinator bij blauwgeel. Bij de jonge spelertjes legde ik vooral de nadruk op het aanleren van voetballen met beide voeten. Spelers met talent liet ik op een plaats spelen tegen hun voet. Het resultaat viel later dan ook zeer positief uit.

Hoofdtrainer

Mijn debuut als hoofdtrainer maakte ik ook bij VV Leest. Toen Julien Van den Broeck het als trainer rond nieuwjaar van het seizoen 1991-92 voor bekeken hield, nam ik zijn taak over. Met succes trouwens, want we speelden de eindronde voor promotie naar vierde klasse tegen SV Willebroek. Een wedstrijd die een beetje een wrang gevoel nalaat.

Stel je voor dat we met nog een kwartier te spelen met 2-0 aan de leiding stonden. Er kwamen toch nog verlengingen aan te pas en we gingen nog de boot in.

Bij mijn huidige club SK Rapid Leest vond ik een toffe groep spelers met een zeer sterke morele weerbaarheid. Ik mag gerust zeggen dat elke speler bereid is om er het hoofd voor te leggen om de zege te behalen. Over de inzet, lef en kameraadschap van de groep heb ik hoegenaamd niet te klagen. Ook het bestuur verdient alle lof.

Men wil ook volgend seizoen een rol spelen in eerste provinciale. We hebben reeds gepraat over contractverlenging en hadden het ook over de sportieve middelen waarover ik wil blijven beschikken. Ik weet dat het bestuur alles zal doen om mij in de beste voorwaarden aan volgend seizoen te laten beginnen”, besluit Jan Van den Heuvel, die het diploma van adjunct-trainer behaalde...”

Beker van Antwerpen

Op het terrein van Red Boys versloeg SK Elzestraat met 1-3, thuis tegen Tisselt werd het 6-1.

Op VV Duffel werden de blauwroden met de strafschoppen gewipt.

Leest-Heide kermis

In juli 1994 organiseerde de club, naar aanleiding van Leest-Heide Kermis, een aantal activiteiten op hun terrein :

-op vrijdag 8 juli een vedettenparade met soundmixartiesten Jan Van den Bossche, Len Lenaerts, Philippe Vincent, Peter Mitchell, Corina en Frank Gabon en Jo Valley.

Kaarten kostten 150 frank in voorverkoop en 200 frank aan de kassa.

-op zaterdag 9 juli werd een kaartavond gehouden waaraan een prijzenpot van 150.000 frank verbonden was en een prijzentafel van 150 prijzen. Inleg bedroeg hier 249 frank.

-op zondag 10 juli traden Luc Steeno, Eddy Wally en Roy op.

Kaarten aan 250 in voorverkoop en 300 frank aan de kassa.

-op vrijdag 15 en zaterdag 16 juli serveerde SK Rapid de eerste Zeeuwse mosselen.

De derby en de doodsbrief

Op 30 oktober 1994 won VV Leest de derby tegen SK Rapid met 1-3.

Deze vierpuntenwedstrijd in Eerste Provinciale werd onder barre weersomstandigheden

betwist. Felle windstoten verhinderden dikwijls de goede bedoelingen van de spelers.

SK speelde zonder de gekwetste Lumuanganu, bij VV ontbrak de eveneens gekwetste Askraba.

De bezoekers  van VV wonnen het pleit met twee doelpunten van hun  speler-trainer Luc Leys. VV-voorzitter Gust Emmeregs was zo gelukkig dat hij zijn ploeg een etentje beloofde.

Na de derby werd te Leest een ludieke doodsbrief verspreid waarin de dood van “Rapid SK Leest” werd aangekondigd.

Een ongelukkige zet omdat zaterdagavond Ludo Paulus overleed, nadat die in de namiddag nog een wedstrijd met de SKR-veteranen had gespeeld en op zondagmorgen Tim Van Heck, zoon van de voorzitter, om het leven kwam in een verkeersongeval. Zware klappen voor de club.

Gazet van Mechelen 31 oktober 1994 :

“ Tegen hoekgevel te pletter in Mechelen

De 21-jarige Tim Van Heck uit de Blaasveldstraat 16 in Leest reed zich  zondagavond om tien minuten voor vijf met zijn auto te pletter tegen de hoekgevel van het voormalige Klein            

Seminarie op het Hoogstratenplein in Mechelen. Hij was op slag dood.

De hulpdiensten, met een geneesheer uit het dichtbijgelegen O.L.Vrouwziekenhuis , waren

onmiddellijk ter plaatse maar voor het slachtoffer  kon geen hulp meer baten.

Tim, een zoon van SKR Leest-voorzitter Van Heck, zat alleen in zijn voertuig.

V.V. Leest stond na deze derby-overwinning zevende gerangschikt met 10 punten.
SK Rapid bleef twaalfde met 6 punten.

De tweede competitiederby

De derby van zondag 5 maart 1995 werd door V.V. Leest gewonnen met het kleinste verschil.

Ditmaal met Jean Lumuanganu in de spits kregen zowel Staf Verhaeghen als Hans Bouwmeester de handen vol. Jeanke dolde aanvankelijk met zijn rechtstreekse tegenstrever, maar vond in Geert Haentjes en Marc Asseloos geen aflossingspunt.

Pascal Van Mullem hield Luc Leys onder controle zodat de thuisploeg aanvallend weinig kon uitrichten.

Twintig minuten voor tijd moest keeper Jan Van der Veer zich gewonnen geven.

Staf Verhaeghe stuurde een vrijschop richting tweede paal, waar Danny Claes het leer zonder pardon in één tijd op de slof nam.

Rapid Leest nam dan risico’s waarvan Luc Leys er eentje afstrafte.

Op weg naar een tweede doelpunt werd hij echter door Jan Van der Veer foutief             gestopt. De goalie kwam met geel goed weg, maar de ref legde de bal wel op de stip. Luc keilde de bal echter keihard op de staander.Zo bleef het bij een 1-0 score, maar de bezoekers mochten met opgeheven hoofd het terrein verlaten.

Periodetitel

Dankzij een 1-0 thuiswinst in april ’95 tegen Linda Olen veroverde Rapid dat seizoen de tweede periodetitel.

In de eindronde werden de Leestenaars echter gewipt door Hemiksem na een 4-3 nederlaag en een  1-1 gelijkspel thuis.

Lille werd kampioen met 42 punten. SK Rapid eindigde negende met 30 punten.

Bijvoegsels :

-De bewuste doodsbrief.

-Luc Leys, hier in duel met Peter Engelen en Kris Van Goylen, zou tweemaal scoren in een fair uitgevochte derby.

18-04-2012 om 11:13 geschreven door Marcel Van Hoof

Seizoen 1993-1994

Geboren en getogen Leestenaar Jan Van den Heuvel werd de nieuwe trainer.
Hij kwam van V.V. Leest.

Een zevental spelers verlieten de club maar er werd voor waardige vervangers gezorgd zoals de aanvallers Marc Asseloos en Steve Viceroy.

Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers.

Trainer : Jan Van den Heuvel (nieuw).

Kern : Asseloos Marc, Boonen Guy, Danelo Le, De Smedt Ralf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Goossens Chris, Haentjes Geert, Heremans Tom, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verbeeck Gunther, Viceroy Steve.

Beker van Antwerpen

In de beker van Antwerpen versloeg SK Rapid Zennester Hombeek, schakelde een week later Luchtbalboys op eigen terrein uit met 5-7, won met de strafschoppen van Sparta Zwijndrecht maar werd uit de beker gewipt door Lille, eveneens met de strafschoppen.

SK Rapid de “ploeg van het dorp” na de derby

De derby V.V. Leest- SK Rapid Leest van 26 september 1993 kende opnieuw een zeer sportief verloop en eindigde op een spectaculaire 0-3 overwinning voor SK Rapid.

Toen de overwinnaars het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer.

Een hartverwarmende uitslag ook voor nieuwbakken trainer Jan Van den Heuvel.

De tweede derby van dat seizoen in januari ’94 eindigde op een doelpuntenloos gelijkspel. 

Het 10^de superkaarttornooi

In november kreeg Jozef Moeseke uit Bornem in de omnihal van Leest uit handen van schatbewaarder Jef Van der Elst de sleutels van de Ford Fiësta overhandigd, de hoofdprijs van het 10^de superkaarttornooi.

Een symbolische overhandiging omdat de winnaar alle vrijheid had om de auto bij garage Motor Joossen te Mechelen in een andere kleur te kiezen en eventueel –wel op eigen kosten- opties aan te brengen of een groter model te kiezen. 

Voorzitterswissel en nieuwe fusiegesprekken

In januari 1994 had er een voorzitterswissel plaats bij SKR Leest.

Voorzitter Gustaaf Hendrickx bood, om beroepsredenen, zijn ontslag aan en werd opgevolgd door Francis Van Heck. Hendrickx bleef wel nauw betrokken aan de club als raadgever en sponsor.

In het Cenrumblad van 19 januari verklaarde de nieuwe voorzitter dat er opnieuw zou onderhandeld worden over een fusie : “Leest is te klein voor twee voetbalclubs. Nu krijgt elke ploeg een honderdvijftig betalende toeschouwers over de vloer, waardoor de financiële middelen beperkt blijven. Voor een derby geraken we aan bijna vijfhonderd betalenden, wat veel leefbaarder is. Fusioneren zou het voortbestaan van beide clubs garanderen en zou Leest rustig aan de kop van het klassement brengen.”

Ondanks deze voor de hand liggende argumenten liepen de gesprekken het jaar voordien met een sisser af.

Francis Van Heck : “Ten eerste waren we te laat begonnen met de onderhandelingen. Rond Pasen zijn de meeste contracten al getekend, of zijn de besprekingen te ver gevorderd om nog voorstellen te doen. Ik zal dan ook niet lang meer wachten om met concrete plannen naar VV te gaan. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk tot een overeenkomst te komen, zodat er liefst volgend seizoen of ten laatste binnen twee seizoenen één Leestse ploeg ontstaat. Elke club zal zijn VZW-statuut behouden en samen een nieuwe VZW oprichten, voor het sportief management. Dit houdt in dat alle modaliteiten met uitzondering van de acoomodaties, worden overgeheveld naar de nieuwe VZW. Zo kunnen we komen tot een volledig jeugd- en oefencentrum met acht velden op de terreinen van SK. Het veld van VV Leest is dan weer beter geschikt voor competitie, o.m. door de tribune. Zowel SK als VV behouden op die manier hun eigenheid, maar werken samen aan goed georganiseerd Leests voetbal.”

De reden waarom er tussen beide ploegen de laatste maanden betrekkelijk weinig communicatie was, werd volgens Van Heck veroorzaakt door mentaliteitsverschillen en het incidentje met een vermeend overlijdensbericht.

“Die doodsbrief is een uit de hand gelopen grap van supporters van Hamme, waarvoor SK Leest met de vinger werd gewezen,” vergoeilijkte de nieuwe voorzitter.

“In een café hadden die supporters een overlijdensbericht van VV-voorzitter Emmerechts uitgehangen, om iemand uit hun vriendenkring een peer te stoven. Het bericht werd gekopieerd en verspreid, wat uiteraard in het verkeerde keelgat schoot bij VV Leest.

Met de afgesprongen fusie in het achterhoofd, was de link snel gelegd...

Sommige betrokkenen zouden ook hun eigen belangen te hardnekkig blijven verdedigen.

En er is geen sprake van vetes, maar enkele getrouwen proberen een zware dorpspolitiek te voeren, die de eenheid niet echt bevordert. Als we tot de nodige gemeenschappelijke overtuigingen komen, kan een samenwerking niet veraf zijn.”  

In 1995 bood de voorzitter het bestuur zijn, overigens nooit aanvaard,  ontslag aan.

Enkele van de redenen omschreef hij als volgt :

-na jaren ijveren teneinde uniformiteit en controle te krijgen tussen bestuur, beheerraad en beheer kantine is dit nog steeds niet gelukt.

-de kantine is verlieslatend omdat er méér verstookt en verlicht wordt dan nodig en gratis drank wordt uitgedeeld, meer dan er in de kassa komt.

-dat de rijkelijk betaalde spelers liever ergens anders gaan drinken dan in het eigen lokaal.

-de contracten van de spelers liggen te hoog en er moet een systeem gevonden worden om meer prestatiegericht te spelen waaronder bv. enkel de spelers te betalen welke zijn geselecteerd. De anderen krijgen enkel hun echte kosten zoals km-vergoeding, een vergoeding voor schoeisel en wassen kledij. Dit ook in functie van de aanwezigheden op training.

-dat vele mensen in Leest mij nog steeds niet vergeven dat er geen fusie gekomen is, of zal komen met V.V. Leest.

-...

Alle plooien werden gladgestreken en de nieuwe voorzitter zou zijn functie behouden tot Ludo Verschuren hem zou opvolgen in het seizoen 2005-2006.

Inbraak

Op 17 januari ’94 signaleerde Gazet van Mechelen een inbraak bij SK Rapid : “De voorzitter van SK Leest werd gewekt door het stil alarm in het lokaal van zijn vereniging. Hij ging ter plaatse en trof er een auto van het merk Opel aan. De voorzitter noteerde de nummerplaat. Dank zij die gegevens kon de politie de inbreker identificeren. Het betreft Frank V. uit Mechelen die bekende in de lokalen van SK Leest te zijn binnengedrongen en er o.a. een brandblusser te hebben leeggespoten.”

Later bleek dat de dader aangifte gedaan had bij de politie van de diefstal van zijn wagen die nog steeds op de parking van SK stond geposteerd. Na ondervraging zou hij echter door de mand vallen en de diefstal in het chalet bekennen.

Problemen voor sponsor Omnitech

Op 15 maart ’94 blokletterde Het Laatste Nieuws : “Omnitech : kwart miljard schuld bij zwijgende fiscus en RSZ.”

Dit zou op middellange termijn ook gevolgen hebben voor SK. De nieuwe voorzitter, werkzaam als ingenieur bij Omnitech, had zijn club een driejarig contract bezorgd met zijn werkgever. Toen hij daar ontslagen werd, verviel ook de sponsorovereenkomt met SK Rapid.

SK Rapid eindigde negende.

Het seizoen 1993-94 werd afgesloten met 29 punten en een negende plaats in de eindrangschikking.

Ter informatie buur VV Leest eindigde twaalfde met 25 punten.

Kampioen werd Schriek met 40 punten.

Foto’s :

-Links de nieuwe trainer Leestenaar Jan Van den Heuvel.

-Jozef Moeseke uit Bornem was de winnaar van het 10^de kaarttornooi en ontving de sleutels van de Ford Fiësta.

-Voorzitter Francis ‘Sisse’ Van Heck.

17-04-2012 om 11:17 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Leon Van den Broeck die trainer René De Moor verving.

Seizoen 1992-93 – SK LEEST werd SK RAPID LEEST

Wat vorig seizoen nog officieus was, werd officieel. SK Leest fusioneerde met het vorig jaar uit de competitie gestapte Rapid en noemde voortaan SK RAPID LEEST.

Onder leiding van de nieuwe trainer René De Moor (ex-KV Mechelen en Charleroi) kwam de fusieploeg met een grondig gewijzigd elftal aan de start van de nieuwe competitie. Liefst zes vertrouwde gezichten gingen hun voetbalgeluk elders beproeven, maar SK zocht en vond een achttal vervangers, waaronder Dirk Crabbé, Pedro Landerloo en Geert Haentjens, allen reeds aan de slag geweest in de nationale competitie.

Haentjens, nog altijd eigendom van Anderlecht, kwam naar Leest dank zij de connecties van bestuurslid Michiel Jonker.

Doelpuntenmachine Dirk Van Dam, 31 intussen, keerde terug naar zijn moederclub.

Afdeling : eerste provinciale Antwerpen

Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers.

Trainer : René De Moor (na 13 competitiewedstrijden Leon Van den Broeck)

Kern : Abraken Said, Boonen Guy, Crabbé Dirk, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Chris Goossens, Haentjens Geert, Hellebaut Marc, Jacobs Eric, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Maes Nico, Thys Sven, Van Dam Dirk, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verreth Patrick.

Derby

De derby van  20 september 1992 werd in “De Mechelaar” breed uitgesmeerd en voorzien van intervieuws met toenmalig SK-voorzitter Staf Hendrickx en V.V.-Leest secretaris Willy Slachmuylders. Voor eerstgenoemde, als niet-Leestenaar, waren alle matchen even belangrijk, maar de derby verloor hij liever niet omdat hij dat anders een heel jaar diende te aanhoren...verder rekende hij op hun zwarte parel Jean Lumuanganu die in superform verkeerde.

Voor de VV-secretaris was SK veruit in het voordeel omdat ze hun “klein veld” gewend waren en indien VV een zware pandoering zou krijgen dan zou hun voorzitter (noot : Gust Emmeregs) waarschijnlijk alles kopot slagen...

De derby Rapid Leest-VV Leest eindigde op 1-1.

De thuisploeg was op voorsprong gekomen na een kopbaldoelpunt van Eric Jacobs en trok zich terug in verdediging, ook na het uitvallen van bezoeker Luc Doms die voor zijn stugge dekking op Jean Lumuanganu tweemaal met geel werd bedacht.

Precies zes minuten voor tijd bezorgde Paul Huys zijn ploeg de gelijkmaker.

Op 14 november 1992 won  Clement Rits uit Heffen de auto van SKR Leest.

Deze negende uitgave van het super kaarttornooi, georganiseerd door de             supportersclub van SKR Leest, kende een spannend verloop.

Met een Ford Fiësta als katalysator en een totale prijzenpot van 900.000 frank

zagen de organisatoren over 6 avonden zowat 2.400 mensen over de vloer komen., een gemiddelde van 400 kaarters per avond, waardoor de omnihal van Leest goed gevuld was.

Clement Rits, uit de Hooiendonkstraat te Heffen wist zich na vier avonden vooraan te werken.

Zijn zesde plaats werd nog verbeterd naar een tweede plaats na de vijfde proef  om uiteindelijk de hoofdprijs op te leveren.

In de Hooiendonkstraat stond een schitterende auto te blinken.

Een pluim op de hoed van de organisatoren, het deelnemersaantal ging opnieuw in stijgende lijn en alles was vlekkeloos verlopen.

Ontslag trainer De Moor

In december ’92, na 13 competitiewedstrijden, hield René De Moor het voor bekeken.

De tegenkanting die de oefenmeester al weken ondervond van enkele kernspelers, niet toevallig meestal bankzitters, en van de hulptrainer, brachten hem tot deze beslissing.

De spreekwoordelijke druppel die bij de trainer de emmer deed overlopen was een incidentje met één van deze bankzitters toen die in de wedstrijd thuis tegen Immer Voort, enkele minuten voor affluiten, weigerde op het terrein te komen.

In bestuurskringen werd de beslissing van De Moor ten zeerste betreurd en men was zelfs bereid de betrokken speler te bestraffen. Maar de trainer weigerde op zijn besluit terug te keren, voor hem zat het dieper : “Een vereniging die zo ziek is, kan niet meer door een dokter geholpen worden, maar heeft een aantal specialisten nodig,” vertelde hij in Gazet van Mechelen.

Hulptrainer Leon Van den Broeck, die bij de buren van VV Leest ook de scholieren in handen had, nam zijn taak over.

De derby van 24 januari 1993 op V.V. eindigde met een 3-1 zege voor de thuisploeg.

De wedstrijd verliep erg fair en door deze zege kwam V.V. in de rangschikking op gelijke hoogte van SK Rapid.

Nochtans begon de partij schitterend voor Rapid met een prachtig doelpunt van Jean Lumuanganu die zich ontdeed van zijn bewaker en na een mooie beweging doelman Spinnael tegenvoets kansloos liet.

Spijtig genoeg voor SKR zou Jean het bij die ene flits laten en verder voor weinig gevaar zorgen.

Aanvankelijk leek de slag om het middenveld in het voordeel van de bezoekers uit te draaien maar vooral door toedoen van Mike Melis kon de thuisploeg overwicht afdwingen.

Dezelfde VV-speler zag zijn inspanningen beloond met de gelijkmaker en wanneer in de daaropvolgende minuut Verstraeten nog kon aandikken, was de psychologische slag in het voordeel van de thuisploeg beslecht.

Diezelfde Verstraeten maakte er in de tweede periode nog 3-1 van, waarna VV kon overgaan tot het vasthouden van de stand en het controleren van de situatie.

Zowel VV als SKR Leest dienden tot de laatste speeldag te knokken voor hun behoud in eerste provinciale. Immers de laatste vier ploegen degradeerden.

VV eindigde negende met 30 punten, SK Rapid  tiende met evenveel punten.

Toeval was dat blauwrood dat seizoen tien matchen verloor, tien wedstrijden won en tien keer gelijk speelde.

17-04-2012 om 11:04 geschreven door Marcel Van Hoof

Persvoorstelling 

Op de persvoorstelling voor aanvang van het nieuwe seizoen opperde voorzitter Van Dam  dat hij een andere ploeg tussen de lijnen wou zien. Een ploeg die attractief voetbal zou brengen en net als Kameroen op de wereldbeker, voor de verrassing zou zorgen. Het verschil was echter dat SK wel met een favorietenrol van start ging en dat was bij dat Afrikaanse land zeker niet het geval. Tijdens de transferperiode was trainer Yvan Emmerechts er immers in geslaagd belangrijke pionnen aan zijn team toe te voegen. De ploeg werd versterkt met zes nieuwe aanwinsten waarvan de meeste uit vierde klasse kwamen : Pascal Van Mullem, Luc Maeremans en Jan Rohart van vierdeklasser FC Duffel, Dirk Van Craen (SV Bornem), Johan Van Den Broeck (VV Muizen) en Danny Willems van VV Leest.

Op dezelfde persvoorstelling vertelde trainer Emmerechts dat hij ook wat ging doen aan het negatieve imago van de club : “SK heeft bij het scheidsrechterskorps immers geen al te beste faam, we moeten positiever naar buiten komen. En de tijd dat men ons aanziet als het kleine broertje van VV Leest moet voorbij zijn...”

Fusie ?

Dat jaar diende voorzitter Van Dam verschillende keren te benadrukken dat er van een mogelijke fusie met VV nog niets werd geconcretiseerd.

De sterke man van VV Leest, Gust Emmeregs, had zijn tweede veld opgeofferd voor een hal die moest dienen voor de klanten van Hallux, met als gevolg dat daardoor zijn eerste veld kapot getraind werd door reserven en jeugdploegen.

In die optiek wou de VV voorzitter de Leestse krachten bundelen.

De nieuwe ploeg zou dan spelen op het veld van VV terwijl de reserven en de jeugd op het kleine veld van SK terecht konden. Ook zou er tussen de beide clubs  een betere jeugdwerking kunnen gerealiseerd worden. SK was dit seizoen enkel actief met preminiemen.

Jean Van Dam bleef de boot echter afhouden en argumenteerde dat SK over twee jaar 25 jaar zou bestaan en tegen dan in een meer bevoorrechte positie zou zitten.

Op 26 april 1991 meldde  Het Laatste Nieuws dat er een ontwerpakkoord gesloten was tussen SK en Rapid Mechelen en dat de fusie uitwerking zou krijgen in het volgende seizoen.

Op dat moment was SK nog kandidaat promoveerder van eerste provinciaal naar vierde nationale en was Rapid geëindigd als hekkensluiter in vierde provinciale C.

Deze fusie zou, wegens tijdsgebrek, nog een jaar uitgesteld worden en doorgang vinden in het seizoen 1992-93.

SK won eigen wisselbeker en beker Huysmans 

In juni 1990 haalde SK voor de tweede keer de wisselbeker Alfons Hellemans binnen.

In de finale tegen Zemst toonde de thuisploeg, die beroep deed op een drietal nieuwe aanwinsten en een tweetal testspelers, zich de sterkste en won met 4-1, doelpunten van Johan De Vos (3), Chris Cauwenberghs en Rudi Schiettecatte.

De wisselbeker Jean Van Dam voor Leestse gelegenheidsploegen werd gewonnen door VK Wijk. 

In augustus datzelfde jaar 1990 won S.K. de beker Huysmans, een tornooi ingericht door buur V.V., na deze laatste ploeg in de finale te hebben geklopt met 2-1. Doelpunten van Kris Goossens op strafschop, Jean Lumuanganu en Hans Van de Weerd.

Pikant detail : tijdens de tweede helft werd Dirk Van Dam, die voor VV Leest uitkwam, uitgesloten.  

Diezelfde maand wipte FC Katelijne SK met 2-0 uit de derde ronde van de beker van Antwerpen.

In maart ’91 kraakten inbrekers het chalet en gingen aan de haal met de muziekinstallatie. 

SK Leest eindigde dat seizoen tweede op 9 punten van kampioen Tielen.

De club speelde de eindronde maar zag, net als het jaar voordien, de promotie naar het nationale voetbal nipt aan z’n neus voorbij gaan.

SK werd in die eindronde uitgeschakeld door Schriek.  
  
Seizoen 1991-1992
 

Eerste Provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam (na zijn ontslag : Staf Hendrickx). Secretaris : Jean Apers.

Trainer : Yvan Emmerechts.

Kern : Ben Hamou Mannix, Boonen Guy, Claes Geert, Cleymans Johan, De Lauw

Steve, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Geens Rudi, Goossens Chris,

Lavaert Eddy, Lumuanganu Jean, Meul Manfred, Schiettecatte Rudi, Schillemans

Peter, Selleslaghs Bart, Van Craen Dirk, Van den Bergh Tim, Van Goylen Chris,

Van Mullem Pascal, Verbruggen Danny en Verreth Patrick. 

SK Leest startte op 1 september z’n vierde seizoen in eerste provinciale.

Vermits de tijd te kort was om een fusie tussen SK Leest en Rapid te bewerkstelligen, werd beslist dat Rapid, in afwachting van die fusie, zijn activiteiten een jaar zou stopzetten.

Rapid telde ruim 160 aangesloten leden en het merendeel daarvan werd voor een jaar uitgeleend aan andere clubs.

Deze fusie stelde SK in staat om naast het eerste elftal, met twee reservenelftallen (provinciale en gewestelijke) en twee jeugdploegen (preminiemen en junioren) uit te pakken.

Het bestuur van SK Leest werd versterkt met drie leden van Rapid.

Nadeel van die fusie was wel dat SK het contract van oefenmeester Edwin Comijn diende door te betalen omdat die bij Rapid getekend had.

In het tussenseizoen kozen enkele talentrijke middenvelders (Rohart, Maeremans, Willems) voor een andere club en daar dienden de nodige vervangers voor aangetrokken.

Leest investeerde in een aantal jonge spelers.

In november 1991 kwamen de twee Leestse ploegen tegen elkaar uit in Eerste Provinciale.

Deze eerste officiële Leestse derby eindigde op 1-0 in het voordeel van SK met  een doelpunt van de ingekomen Johan Cleymans in de slotfaze, maar de matchwinnaar was doelman Claes die een strafschop stopte.  

Voorzitterswissel

In januari 1992 nam voorzitter Jean Van Dam ontslag :

 “Het heeft niets te maken met de mindere prestaties van mijn club, ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als ik met pensioen ging. De meesten geloofden mij niet maar het is zo. Ik wil een rustiger leven en  minder slapeloze nachten want er komt allemaal veel bij kijken...

Dat het dit seizoen minder ging verlopen had ik verwacht. De supportersclub beslist bij ons over de transfers. Zij gingen verjongen en onmiddellijk heb ik gezegd dat dat zeer gevaarlijk was. En dan was er nog Lumuanganu die dit seizoen zeer koppig deed zodat onze zwarte parel waar weinig wedstrijden speelde...”

Voorzitter Van Dam in “Het Centrumblad” van 5/2/1992.

Jean Van Dam trok zich ook uit de raad van bestuur terug maar bleef wel actief in de club als chalethouder.

Hij werd opgevolgd door Staf Hendrickx, de vroegere voorzitter van Rapid.

Diezelfde maand  verliet trainer Yvan Emmerechts SK voor bevorderingsclub F.C. Putte.

Het ontslag van voorzitter Van Dam was daar niet vreemd aan maar de verwachte resultaten waren uitgebleven en er ontstonden spanningen tussen het bestuur van de supportersclub en dat van SK. De supportersclub stond in voor de financiële inbreng en zorgde voor problemen aldus Yvan Emmerechts, de twee besturen trokken volgens hem niet aan hetzelfde zeel.          

“...de transferperiode verliep niet zoals voorzien,” vertelde Yvan Emmerechts in Het Centrumblad van 5/2/92, “gans de ruggegraat van de ploeg verliet de club. Er kwamen nieuwe maar vooral jonge spelers bij. Er zat te weinig routine in de ploeg. Verder was er nog het geval Jean Lumuanganu die wegens schorsing en perikelen slechts zeven van de negentien wedstrijden speelde...”

Speler en hulptrainer Eddy Lavaert nam zijn taak over.

Toevallig werd ook het contract tussen concurrent VV Leest en zijn trainer Van den Broecke op hetzelfde ogenblik verbroken.

Aan de basis ervan lag een kortsluiting tussen de trainer en voorzitter Gust Emmeregs over de opstelling en tactiek van de ploeg.

Voor de “Groene Tafel”.

Op dat moment stond SK ook in aanleg van schrapping bij de bond wegens het niet betalen van een verschuldigd bedrag aan oefenmeester Edwin Comijn.

Jean Apers, Petrus Van Dam, Francis Van Herck, Louis Van den Bosch, Daniel Nuytkens, Robert Holemans, Ludo Verschuren, Jozef Van der Elst en André Van den Heuvel werden als bestuur in gebreke gesteld in “Sportleven”.

Door de fusie met Rapid zat SK plots met twee trainers opgescheept Yvan Emmerechts en Edwin Comijn die nog een lopend contract had met de ploeg uit Stuivenberg.

Comijn legde klacht neer bij de Belgische Voetbalbond omdat hij niet meer vergoed werd en SK stelde op advies van hun advokaat een deurwaarder aan die moest aantonen dat Comijn geen trainer was van de ploeg uit Leest.

Na een langdurige procedure werd Edwin Comijn op alle punten in het ongelijk gesteld.

Vijf jaar later zou hij dan toch nog trainer worden van SK Rapid Leest toen hij Jan Van den Heuvel verving.

Tumultueuze derby

Op de laatste speeldag van dat seizoen moest SK naar buur VV Leest.

Buiten prestige stonden er geen belangen op het spel : VV deed niet meer mee voor de eindronde en SK had zich verzekerd van het behoud.

Alhoewel de trainers hadden gevraagd om het “tof” te houden, belette dat de spelers niet om er af en toe fors in te vliegen. Zo werd Goossens bij SK al vrij vroeg gekwetst en liep Van Mullem  een bloedneus op. Ook VV-speler Van Acoleyen moest eraf met een bloedneus.

Pas in de slotfaze kende de Leestse derby enige opwinding met doelpunten van Verreth in de 81^ste en de gelijkmaker voor de thuisploeg van Rodrigo in de 89^ste minuut.

Kampioen dat jaar werd Wijnegem met 45 punten.

VV Leest eindigde 5^de met 36 punten en SK 10^de met 27 punten.

Eddy Lavaert, die SK zou verlaten voor Vilvoorde, was erin geslaagd zijn ploeg in eerste provinciale te houden. 

17-04-2012 om 10:58 geschreven door Marcel Van Hoof

Seizoen 1990-1991

Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris :  Jean Apers.

Trainer : Yvan Emmerechts.

Dirk Van Dam naar concurrent VV Leest

Op 17 juni 1990 werd, een voor Leestse voetbalmiddens, historische  transfer afgesloten.

Dirk Van Dam, zoon van de SK-voorzitter Jean en jarenlang doelpuntenfabrikant

bij SK tekende een contract voor buur en concurrent V.V. Leest.
V.V.-voorzitter Gust Emmeregs wou alzo zijn spitsenprobleem oplossen. De transfer kwam tot stand na lange en moeilijke onderhandelingen en werd niet door iedereen even enthoesiast onthaald.

V.V.  liet in ruil Danny Willems voor een jaar naar S.K. vertrekken en betaalde

nog een flinke som bovenop.

Naast Van Dam waren de belangrijkste vertrekkers Moons en Cleymans.

Dirk Van Dam: doelpuntenmachine en een geval apart. 

In zijn topperiode kreeg hij meestal twee waakhonden aan zijn been.

Het liefst scoorde hij op een strakke pas door de verdediging waardoor hij het voordeel van zijn snelheid maximaal benutte.

Wilfried Piscador kon die dieptepassen gemeten en aan de juiste kant trappen en het was geen toeval dat Dirk in het seizoen 1985-1986 34 treffers lukte voor SK, voldoende om topscorer te worden en een meer dan ruim aandeel voor de kwalificatie naar derde provinciale. In het seizoen voordien was hij goed voor 20 doelpunten en in het seizoen 1986-87 lukte hij 26 treffers, evenveel treffers als het aantal keren dat hij toen tussen de lijnen stond, een respektabel gemiddelde van één doelpunt per wedstrijd. Ook toen promoveerde zijn club, toen naar tweede provinciale.

Dirk was een spits die het vooral moest hebben van snelheid en inzet, maar ook met de bal aan de voet kon hij aardig uithalen. Omwille van deze kwaliteiten was hij voor de meeste verdedigers een echte boeman. Vooral zijn doorzetten leidde wel eens tot meningsverschillen met tegenstanders en scheidsrechters. In alle afdelingen van het voetbal dienden en dienen aavallers heel wat te inkasseren maar Van Dam durfde er ook in te vliegen en dat resulteerde in een hoop gele en rode kaarten.

Indien terecht had hij daar nooit een probleem mee maar de scheidsrechters stonden meestal aan de kant van de verdedigers en daar had hij het wel moeilijk mee.                 

In september 1983 werd Dirk door de voorstopper van Zennester Hombeek J. V. onderuit getrapt. Volgens sommigen, waaronder vader Jean Van Dam die er met zijn neus bovenop stond, moedwillig, want hij had die aanslag vooraf aangekondigd. Daarna deelde die V. nog, zeer professioneel, een elleboogstoot uit aldus voorzitter Van Dam.

Later bleek dat zijn zoon, die met een ziekenwagen was weggevoerd, een ernstige kwetsuur had opgelopen. Zijn nieren waren geraakt waardoor Dirk op een gegeven ogenblik zelfs niet meer kon praten.

In 1990 zorgde hij voor grote consternatie toen hij een contract ondertekende voor buur en concurrent V.V. Leest. Geen evidentie als zoon van stichter en voorzitter Jean Van Dam en als populaire  en jarenlang doelpuntenfabrikant bij SK.

In het seizoen 1984-85  had hij al voor een verrassing gezorgd door het hogerop te zoeken bij Bonheiden, toen actief in 2^de provinciale.

Dirk begon als jeugdspeler bij Racing Mechelen, hij speelde er bij de scholieren, maar voelde zich meer aangetrokken tot de wielersport. Daar oogstte hij relatief succes met 13 palmen bij de junioren en één overwinning bij de amateurs.

Toen zijn vader FC Telstar uit de grond stampte nam hij de draad met het voetbal weer op en speelde een jaar in het Katholiek Sportverbond. Nadien trok hij met zijn broer Mark naar Zemst, kwam terug naar SK Leest, om mee te starten in vierde provinciale en meteen 16 keer te scoren.

Het jaar daarop trad hij aan bij Bonheiden om het daaropvolgende jaar opnieuw naar zijn moederclub te komen.

Racing Mechelen, Lierse, SV Bornem, Union, FC Boom, allen kwamen ze aan zijn deur kloppen en met wisselend succes ging hij er testen.

Zo scoorde hij tijdens een testmatch met Union twee fantastische kopbaldoelpunten, waarop het Brusselse thuispubliek minutenlang “kopen, kopen !” scandeerde.

Het bestuur van die club wou de wens van haar supporters inwilligen en een afvaardiging begaf zich naar Leest. In het clubcafé op de Heide schreef de voorzitter van Union een check uit ter waarde van één miljoen, een indrukwekkend bedrag in die tijd, waarop een ietwat beschonken Herman Verhoeven zich luidop afvroeg of die wel gedekt was. Dat nam die Brusselaar zo op zijn kracht dat hij de check ter plaatse verscheurde en met de noorderzon verdween.

Bij andere ploegen lag een contract klaar maar omdat zijn eigen club hem minstens evenveel bood verkoos hij er te blijven.

In het seizoen 1987-88 was hij de enige SK-speler met een jaarwedde. De club, de voorzitter en de supportersfederatie betaalden elk een derde van zijn contract.

Na zijn actieve voetbalcarrière werd hij achtereenvolgens trainer bij Vilvoorde, Weerde en Nieuwenrode.

Dirk Van Dam vestigde zich met vrouw en twee kinderen in de Moerbeistraat te Hombeek.

Hij werkt thans (nvdr : 2007) als onderhoudstechnicus bij de Kamer van Volksvertegenwoordiging en is hulptrainer bij SK Heffen.

Foto’s :

-De broers Mark en Dirk Van Dam.

-Dirk Van Dam op weg naar één van zijn vele doelpunten.

-5 juni 1982 : Tweede Prijs Jef Vloeberghen voor liefhebbers te Leest. Dirk Van Dam versloeg Jan Poelmans in de spurt. Er waren 50 deelnemers.

-Dirk met zijn zegepalm tussen familie, vrienden en supporters.

17-04-2012 om 10:53 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Geert Claes.

Seizoen 1989-1990

Afdeling : Eerste Provinciale Antwerpen

Bestuur VZW:  Veel wijzigingen in het bestuur van de VZW dat jaar.

Sylvain en Martin Van den Avont, Willem Mees, Willy Van Hoof en Serge Thibaut verlieten het bestuur. Frans Apers, Daniel Nuytkens, André Van den Heuvel, Jozef Van der Elst en Ludo Verschuren werden benoemd tot nieuwe beheerders.

De overige beheerders waren Jean Van Dam (voorzitter), Frans Van Heck (ondervoorzitter), Jean Apers, Jozef Daelemans, Louis Van den Bosch en Robert Holemans.

In ’91 werd Frans Apers als secretaris vervangen door Melanie Tremerie.

Voorzitter: Jean Van Dam. Secretaris: Jean Apers.

Trainer : Edwin Comijn (in maart 1990 vervangen door Yvan Emmerechts)

Transfers .SK was weer  bijzonder bedrijvig op transfergebied.

De nieuwe trainer Edwin Comijn en zijn assistent Ludo Beckers kregen de moeilijke opdracht een pak nieuwelingen te integreren. Zo werden voor het middenveld  Peter Engelen, Marc Kerremans en Philippe Van Perck aangetrokken.

Kern: Boonen Guy, Callewaert Luc, Claes Geert, Cleymans Johan, De Prins Pieter, De Smedt Raf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Kerremans Marc, Lavaert Eduard, Maes Patrick, Moons Luc, Neutiens Patrick, Schiettecatte Rudi, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Perck Philippe, Waldraff Jurgen.

Aantal jeugdploegen : 1.

In mei ’89 organiseerde SK de vierde editie van het tornooi om de wisselbeker Alfons Hellemans. Een tornooi voor zes ploegen. SK won dit eigen tornooi. In de finale speelde het 2-2 tegen Bonheiden maar haalde het met de strafschoppen. VV Leest werd derde.

Op 3 en 4 juni organiseerde de “Supportersclub” ook de “EETDAGEN”.

Voetbaltassen zoek

In september ’89 haalde de club de krantenkoppen toen bleek dat drie spelers  van SK Leest hun voetbaltas niet konden weervinden in de bagageruimte van de autobus. De bus was op weg naar Olen. Er was geen diefstal mee gemoeid, de tassen waren tussen Leest en Olen uit de bus gevallen omdat het deurslot niet vergrendeld was.

Grote consternatie, vooral bij de drie slachtoffers Rudy Schiettecatte, Filip Van Perck en Eddy Lavaert. Vooral deze laatste sakkerde over het aanzienlijk bedrag dat in zijn geldbeugel en in zijn voetbaltas was achtergebleven.

Libero Lavaert, totaal onthutst, weigerde te spelen. Voor Van Perck en Schiettecatte werden voor de ene te grote en voor de andere te kleine voetbalsloffen ergens vandaan getoverd en verder werd op Olen een beroep gedaan om aan een stel kousen te komen.

Een komisch zicht ook toen SK in de wedstrijd, bij zijn doorgevoerde vervangingen, mooi de truitjes ruilde.

De 0-1 overwinning maakte één en ander goed en toen de drie tassen ’s avonds door een eerlijke vinder terugbezorgd werden in de Leestse kantine, was het leed snel geleden..

Einde september in de wedstrijd tegen Sint-Anneke vonden we opnieuw de naam van Jean Lumuanganu terug op het scheidsrechtersblad.

Periodekampioen

In november ’89 werd SK periodekampioen na een 0-1 overwinning tegen Oevel.

Dolle vreugde in het lokaal van de Leestse supportersclub. Sponsor Omnitech liet champagne aanrukken en aan de vreugdegezangen kwam maar geen eind.

In maart 1990 kwam er een einde aan het reeds geruime tijd sluimerende conflict tussen trainer Comijn en voorzitter Van Dam. Een deel van het bestuur had getracht het contract van de trainer te verlengen maar dat werd ongedaan gemaakt door de voorzitter die de beheerraad kon overreden om uit te zien naar een vervanger. Dat werd Yvan Emmerechts, die net bij bevorderingsclub FC Duffel was opgestapt, ook na een conflict met zijn bestuur.

Bij Edwin Comijn sloeg dit nieuws in als een bom omdat Leest toch voor het eerst sinds z’n bestaan en onder zijn sportieve leiding, een eindronde kon betwisten.

Pikant detail : Emmerechts was jarenlang trainer bij gebuur en concurrent VV Leest.  

In de competitie eindigde SK 5^de, op 13 punten van kampioen Wijnegem.

In de eindronde werd SK uitgeschakeld door FC Putte.

Op Putte kreeg Leest 3-0 om de oren gesmeerd en de terugmatch thuis eindigde op 1-0, na een incidentrijke wedstrijd waarin Laevaert voor Leest een strafschop miste en de thuisploeg eindigde met 9 tegen 11 na uitsluitingen van Marc Van Dam en Jean Lumuanganu.

Verdienstelijke  Geert Claes (zie foto)

Eén van de beste transfers was die van Geert Claes. Hij degradeerde de nochtans uitstekende doelman Boonen tot invaller en deed hij de supporters zelfs Theo Custers vergeten.

Claes, die eigendom was van zichzelf,  ontving bij de persvoorstelling van het daaropvolgend seizoen de trofee van de verdienstelijkste speler uit handen van Jean Van Dam.  De voorzitter prees hem voor zijn aanwezigheid op trainingen en wedstrijden en vooral voor zijn positieve inbreng in de spelersgroep.

Geert Claes begon bij Reet en trok vandaar naar de jeugd van Racing Mechelen waar hij uiteindelijk bij de invallers terechtkwam. Racing leende hem uit aan de toenmalige vierdeklasser Delta Londerzeel. Na een tussenstop bij Meerhof kwam hij opnieuw bij Racing en zo bij Rapid terecht.

Later zou hij nog tussen de palen staan bij Putte,V.V. Leest en opnieuw SK Rapid alwaar hij in het seizoen 1997-98 zijn team de kampioentitel hielp behalen. 

Zware nederlaag voor SK knapen. 

Een markante uitslag viel te noteren in de Leestse derby tussen de knapen van V.V. Leest en die van SK in januari 1990 : 13-0 voor de thuisploeg. De prijsschutter werd Patrick Selleslaghs met 9 doelpunten.

17-04-2012 om 10:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1988-89

Eerste Provinciale

Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris: Jean Apers.

Trainer : Hubert Foqué, tijdens het lopende seizoen vervangen door Theo Custers.

Kern : Rudi Andries, Luc Callewaert, Theo Custers, Pieter De Prins, Johan De Vos, Patrick Druez, Marc Faes, Hubert Foqué, Chris Goossens, Patrick Neutiens, Rudi Schiettecatte, Hendrik Spiessens, Mokhtar S’Rifi, Luc Van den Berghe, Dirk Van Dam, Eugene Van Hecke, Eddy Van Moer, Marc Verbist.

Aantal jeugdploegen : 1.

Na de successen trad SK in het voetbalseizoen 1988-89 voor het eerst in haar nog korte activiteit in de Belgische Voetbalbond in de hoogste provinciale reeks aan.

Dit met heel wat wijzigingen. De sponsor verdween, Omniteck kwam in de plaats en ook de drie Zaïrezen vertrokken.

Enkele Belgische spelers gingen hun geluk elders beproeven of hingen de shoes aan de haak zodat heel wat nieuwe gezichten hun opwachting kwamen maken.

Niet minder dan 24 gezichten werden aan de pers voorgesteld, niet allemaal bestemd voor de eerste ploeg maar ook voor de twee reverveploegen waarmee men dit seizoen van wal trok.

De meest spectaculaire transfer was die van de 37-jarige oud-internationaal en latere keeperstrainer van de Rode Duivels onder Rene Vandereycken, Theo Custers.

De besnorde Mechelse cafébaas had lang geaarzeld om zijn handtekening te plaatsen, hij wou bij zijn nieuwe vereniging immers aan de slag met zijn keepersschool.

Uiteindelijk deed SK hem het beste bod.

Trainer Foqué was blij met de massale inbreng maar wees er van bij het seizoenbegin op dat zijn ploeg bovenal voor kwantiteit gekozen had en de kwaliteit nogal had verwaarloosd.

Vooral het vertrek van zijn drie Afrikanen zag hij met lede ogen aan. Gemele Lofombo was terug naar Bornem vertrokken, Refin Mandondo naar Oostende en Jean Lumuanganu, eigendom van vorige sponsor Petrus Boghemans, kwam niet langer voor SK uit.

De transfer van Jeanke naar Montpellier liep echter fout en de “Zwarte Parel” acteerde vanaf oktober ‘88 opnieuw voor SK.

Begin november, na vier nederlagen op rij, begon de troon van trainer Foqué te wankelen.

Na de match op Oevel werd hij door het Leestse bestuur bedankt.

De nieuwe trainer werd Theo Custers.

Foqué liep al weken op eieren bij SK Leest.

Er was clanvorming en de Mechelse oefenmeester wilde daar een einde aan stellen maar uiteindelijk kostte het hem de eigen kop.    

Als voornaamste reden voor het minder presteren van de club, gaf Foqué het ongelukkige

aankoopbeleid aan. Er werd veel gekocht maar alleen Custers bleek volgens hem een echte aanwinst. 

48-jarige in doel.

In januari ’89 haalde SK de krantenkoppen toen de 48-jarige Jos De Winter

de grieperige Theo Custers in doel verving.

SK Leest zat toen zonder reservedoelman.

Jos De Winter trainde op dat moment de jeugdige doelwachters van Tubantia en maakte deel uit van de keepersschool van Custers. Het was op verzoek van laatstgenoemde dat Jos zich bij SK liet aansluiten om in geval van nood ingeschakeld te worden. Toen hij dan toch opgeroepen werd om in de eerste ploeg te fungeren was hij amper twee weken speelgerechtigd.

Tegenstander was Herenthout. SK verloor de match met 0-1 maar de keeper kon niets verweten worden, ook niet de week nadien toen gewonnen werd van Hoboken met 0-2.

“Never change a winning team” was het credo van Theo Custers maar toen SK tegen Retie forfaitcijfers kreeg aangesmeeerd nam hij zelf opnieuw plaats in het doel.

Zes jaar later zou de evenoude Willy Stroobants dit exploot herhalen toen hij noodgedwongen diende in te vallen voor titularis Jan Van der Veer (zie verder).

Lumuanganu

In de wedstrijdverslagen van dat seizoen vonden we zoals gezegd de naam terug van Jean Lumuanganu alhoewel die niet voorkwam in de kern bij het siezoenbegin. Vaak speelde hij echter niet. De Zaïrees kon zich toen moeilijk vereenzelvigen met de bij SK heersende tucht. Volgens Custers miste “Jeanke” de ijzeren hand van zijn vroegere werkgever Pierre Boghemans en kon hij daar niet blijven bij stilstaan.

In maart moest hij, wegens problemen met zijn verblijfsvergunning, naar zijn geboorteland terugkeren.

“Zwarte  Parel” Jean Lumuanganu

Hij was één van de beste spelers die ooit voor SK Rapid zouden uitkomen.

“Jeanke” was niet erg groot maar lenig en kwiek en hij kon het verschil maken met zijn techniek, met zijn beweeglijkheid en zijn snelheid.

Elke tegenstander vreesde hem en in zijn topperiode liepen zijn bewakers steevast tegen een gele kaart aan.

Met zijn talrijke kapbewegingen kon hij iedereen in de luren leggen. Hij werd dan ook  hard aangepakt en was vaak gekwetst en onbeschikbaar.

De “Zwarte Parel” werd weggehaald bij Tubantia Borgerhout, waar hij als Zaïrese illegaal leefde van dag tot dag.

Sponsor Boghemans bood hem huisvesting en werk en voorzitter Van Dam zorgde voor een geldige verblijfsvergunning.

Als chauffeur van een minister kon dat toen nog.

Later woonde Lumuanganu in één van de kleine huisjes in de Blaasveldstraat, naast de boerderij van De Rooster.

Jean had niet veel nodig om tevreden te zijn, maar hij moest een beetje begeleid worden.

Soms beschikte hij niet over aangepast schoeisel en op 24 oktober 1990 meldde Het Nieuwsblad dat  Jeanke in de wedstrijd thuis tegen Veerle nogal zwaar werd aangepakt. Hij kreeg maar liefst drie bewakers op zich en in de tweede helft slaagde de Zwarte Parel er niet meer in om nog één duel te winnen, geen wonder vervolgde de krant, want  de Zaïrees verhuisde deze week en had zondag ook niks gegeten...

Dezelfde krant schreef op 5/12/90 dat Lumuanganu bij Lommel had getest maar dat het zaakje niet doorging omdat er”te veel geld aan de vingers van anderen bleef plakken...”

In 1987 onderging hij te Pellenberg een heelkundige ingreep aan de knie.

De operatie werd succesvol uitgevoerd door de befaamde dokter Martens.

Vrijgesproken

In november 2000 werd Lumuanganu door het hof van beroep te Antwerpen vrijgesproken voor de tackle die hij tijdens een voetbalmatch op 13 april ’97 in Tisselt, een thuisspeler (Yoeri De Vos) had toegediend. De speler van Tisselt had door de tackle een kuit- en scheenbeekbreuk opgelopen waarop boze supporters het veld betraden.

De Zaïrees werd eerst bij verstek door de Mechelse strafrechtbank veroordeeld tot 4 maanden celstraf en 400.000 frank boete voor opzettelijke slagen. Hij tekende verzet aan, waarna de rechtbank het vonnis milderde tot 15 dagen celstraf en 20.000 fr boete voor onopzettelijke slagen. Aan zijn gewonde tegenspeler moest hij 438.000 frank schadevergoeding betalen.

Jean ging hierop met succes in beroep.

Ook het hof van Antwerpen herkwalificeerde de feiten, eerst naar onopzettelijke slagen en verwondingen. Vervolgens stelde het hof in een omstandig gemotiveerd arrest vast dat de tackle deel uitmaakt van de risico’s van een voetbalmatch, en sprak Lumuanganu vrij.

“...Het is niet aangetoond dat beklaagde bij de bewuste spelfase blijk gaf van een onaanvaardbaar verlies aan zelfbeheersing, noch dat hij op exorbitante wijze zou afgeweken zijn van de normale regels van het voetbalspel. Het contact is te wijten aan ongelukkige en onvoorzienbare omstandigheden...”

Ruim tien jaar zou deze kwikzilveren en ongrijpbare Zaïrees de kleuren van de blauwroden verdedigen.

Momenteel woont Jeanke te Mechelen waar hij tewerkgesteld is in een pakjesdienst.   

Degradatiespook ontlopen

Tot drie speeldagen van het einde lonkte het degradatiespook voor SK maar vooral dankzij de klasse en inzet van Theo Custers bleef de club in eerste provinciale.

Foto’s :

-Jean Lumuanganu.

-De ‘Zwarte Parel’ in actie.

17-04-2012 om 09:05 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Uiterst links voorzitter Van Dam, uiterst rechts sponsor Boghemans.

Derde van links bovenaan trainer-speler Louis De Weerdt.

1987-88

Na twee opeenvolgende titels wou SK Leest ook in tweede provinciale een  vooraanstaande rol vertolken.

Bestuur, sponsor Boghemans en supportersclub keken op geen inspanning om het spelersmateriaal gevoelig aan te passen.

Voor het eerst trad SK aan met buitenlanders, twee Zaïrezen Gemele Lofombo (30) en Jean Lumuanganu (19) en de gedurfde transferpolitiek wierp zijn vruchten af : voor het derde jaar op rij speelde de ploeg kampioen.

SK promoveerde naar eerste provinciale.

Begin 1988 werd het lokaal vernieuwd en dat werd gevierd met een receptie op

30 januari.

De kern zag er het seizoen 1987-88 als volgt uit :

Trainer : Hubert Foqué.

Kern: Andries Rudi, Becquet Carl, Boonen Guy, Callewaert Luc, Claus Eddy, De Preter Davy, Druez Patrick, Foqué Hubert, Hambrouck Willy, Lofombo Gemele, Lumuanganu Jean, Marien Jan, Meul Manfred, Onsia Mario, Schiettecatte Rudi, Segers Jonny, Spiessens Hendrik, Van Dam Dirk, Vanhecke Eugene, Van Moer Eddy, Verbruggen Eric, Verhasselt Leo.

In januari ’88 werd een derde Zaïrees aangeworven : Rufin Mandondo, een ex-speler van Sint-Niklaas.

Superkaarttornooi

Het 4^de superkaarttornooi van de supportersclub werd op 30 oktober 1987 succesvol afgesloten. Dit prestigieuze toernooi met misschien wel de grootste prijzenpot in België,

lokte ook nu weer een massa al dan niet verwoede kaarters.

Zogenaamde “broodspelers” kwamen van heinde en verre om de mooiste prijzen weg te kapen. Vals spelen en combines maken was hun niet onbekend.

Toch slaagden de inrichters er ook ditmaal weer in om via strenge controles         onregelmatigheden te beletten zodat alles min of meer normaal verliep.

Opvallend was hoe de score van de dagwinnaars, naarmate het toernooi vorderde, in stijgende lijn ging. Zo haalde men in het begin een kleur-TV groot scherm en afstandsdbediening

binnen met een dagtotaal van 165 punten.

De laatste kaartavond moest men 184 punten kunnen voorleggen voor de TV of de video.

Die laatste avond liep echter niet alles op wieltjes.

Het toeval wou dat 2 spelers met eenzelfde totaal aantal punten voor één            splinternieuwe personenwagen in aanmerking kwamen en dit deed de verantwoordelijken diep in de reglementen duiken.

Tot overmaat van ramp viel dan ook nog de computer uit wegens technisch defect zodat alles nog eens manueel moest uitgerekend worden.

Allemaal redenen waarom de mensen bijna twee uur later dan voorzien met hun prijs naar huis konden. Maar zoals het in een goed huishouden betaamt kwam ook nu alles op zijn

pootjes terecht. Het was uiteindelijk Karel Mertens uit Kapelle o/d Bos die met 620 punten de sleutel van de wagen overhandigd kreeg van de sponsor van S.K. Pierre Boghemans.

Met een slechter 1^e dagklassement, maar eveneens met 620 punten, won Frans Verelst een prachtig stijlsalon.

17-04-2012 om 09:01 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Voorzitter Van Dam en Amelie Hellemans-Portael met de beker ‘Jean Van Dam’.

1985-86

In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer.Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker “Alfons Hellemans” een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.

Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.          

Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).

De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy en Verschueren Harry.

In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.

Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin ’86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.

Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.

In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.

In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.

Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.

1986-87

SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.

In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :  

Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2^de Super Kaattornooi in 1985.

            K.B.V.B Stamnummer 8890                                      Secretariaat : J.Apers

            S.K. Leest V.Z.W.                                                      Ten Moortele29

            Terrein Grote Bleukens                                            2931 Leest-Mechelen

            (Zennebrug)  

 Beste Ouders,

Voetbal is tof en ’t kan best bij S.K. Leest.

Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtige  voetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.

ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.

Wij garanderen een goede opvang ;

Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.

Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.

Bij ons krijgen de kinderen schoenen – kousen – broekje en trui gratis.

Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.

Bij ons krijgen de ouders inspraak.

Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de

velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :

Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.

Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.

Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.  

In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen. 

Dat jaar organiseerde de club in mei het “1^ste Groot Voetbaltornooi” om de Wisselbeker Alfons Hellemans.

SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.

Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.

Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.

Kern 1986-1987:

Afdeling : derde prov. B Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.

Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.

17-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1983-84 : Overstap naar de Belgische Voetbalbond

Principes zijn er om overboord gegooid te worden...na vijftien jaar activiteit in het Katholiek Sportverbond zette S.K. Leest in het seizoen 1983-1984 de stap naar de competitie van de Belgische Voetbalbond. Dit in het spoor van aartsrivaal V.V. Leest.

Aanvankelijk wou men enkel met de in 1982 gestichte vrouwenploeg bij de Belgische Voetbalbond aansluiten. Men was de steeds terugkerende onderhandelingen voor de organisatie van vriendenwedstrijden beu, maar later hakte het bestuur ook voor de mannen de knoop door.

Secretaris Jean Apers motiveerde die beslissing in Gazet van Mechelen van 14 juni 1983 : “Wij hadden vernomen dat in het Mechelse nog slechts twee  ploegen in de competitie van de voetbalbond mochten actief worden. Daarom hebben wij de beslissing niet langer uitgesteld. Nu krijgen we ook de kans om meer in de bekendheid te treden en een ruimer publiek aan te trekken omdat in vierde provinciaal heel wat derby’s met ploegen zoals Heffen, Hombeek, Rapid en Tisselt op het programma staan en de verplaatsingen tot een minimum beperkt worden. Dat was vroeger in het Katholiek Sportverbond één van de grote problemen. Daar speelden we in derde en moesten meestal aantreden tegen Antwerpse ploegen, zelfs een verplaatsing naar Essen diende gemaakt. Ander pluspunt is dat wij vanaf volgend seizoen ook inkomgelden zullen mogen innen.”

Deze overstap zorgde nog voor andere problemen.

Zo diende er ook nog een jeugdelftal op de been gebracht.

Met de hulp van Racing Mechelen kwam het bestuur in contact met een 30-tal scholieren.

Na onderhandeling met de betrokken spelers en hun ouders werden er veertien vastgelegd. Aangevuld met enkele Leestse jongeren was dit probleem snel van de baan.

Ook voor het seniorelftal diende nog één en ander op punt gesteld te worden.

Een vijftal spelers, reeds enkele jaren actief bij SK, maar nog aangesloten bij een             andere club van de Belgische Voetbalbond, alwaar ze meestal niet aan hun trekken kwamen, moesten nog getransfereerd worden.

Van Racing Mechelen kwamen Van Calster en Vlassenroot over en als trainer werd Harry Cauwenbergh aangeworven, tot voor kort nog actief in tweede provinciale en een man met heel wat ervaring.

Het hoofdterrein werd gedraineerd en de werkzaamheden aan een tweede terrein            werden ingezet. 

SK Ladies

Ruud Verstraeten, tevens trainer van de scholieren, nam samen met Frankie Van             Ingelgem de vrouwenploeg onder zijn hoede. Mariette De Bont was ploegafgevaardigde.

De eerste kennismaking met het provinciaal voetbal verliep voor de SK Ladies             allesbehalve positief : zij liepen op Nijlen tegen een 13-0 nederlaag aan.

Verzachtende omstandigheid was wel dat men het uitgerekend in de allereerste partij reeds tegen de  kampioenen van het vorige seizoen diende op te nemen.

In feite vormde het team van S.K.Ladies een familieploeg, de meeste speelsters waren immers verloofde of echtgenote of broer van een bestuurslid of speler. Zo was Hilde Van Dam de dochter van de voorzitter en de zus van Marc en Dirk, beiden nog actief in de eerste ploeg.

De dames werden ook niet vergoed voor hun prestaties. 

Supportersclub

Op 28 april 1984 werd de supportersclub “Blauw-Rood” opgericht. Enkele maanden later telde ze reeds 70 leden.

Het doel : de ploeg van S.K. financieel steunen en meer bekendheid geven.

Om dat te bereiken werden regelmatig etentjes en kaarttornooien georganiseerd.

Vooral dat laatste was midden jaren ’80 zeer lucratief.

Die supportersclub had een ietwat eigenaardig ontstaan meegemaakt. Het was nogal eens de gewoonte om na een voetbaltreffen een etentje te houden in het duivenlokaal van Leest Heide. Dat kon de ene maal een haring zijn, de andere maal stoofvlees, een Chineesje ...

Waarom dan geen supportersclub opgericht die ook andere aktiviteiten zou kunnen organiseren dan de wekelijkse etentjes ?

De praktische organisatie lag dat eerste uur in handen van voorzitter Ludo Verschuren, feestleider Lucien De Keersmaecker, secretaris Herman Verhoeven, penningmeester Jozef Van der Elst, ondervoorzitter Paul Verschueren, organisator Armand De Bleser en bestuursleden Willy Verschuren en Selleslagh.

In 1984 en 1985 werd de zaal “Alpenhof” in Heffen afgehuurd en was de hoofdprijs telkens een Ford Fiesta Junior. Omdat die zaal te klein gebleken was, week men in 1986 uit naar “Het Witte Paard” te  Kapelle-o/d-Bos. Ook hier was de hoofdprijs een wagen en waar het             bestuur van VV Leest dezelfde maand september in hun kaarttornooi  had uitgepakt met een prijzentafel van 400.000 frank ging de supportersclub er prat op een prijzentafel van 700.000 fr te bieden.

Die eerste kaartdag zat het bestuur van de supportersclub met een happy  problem : er kwamen 650 potentiële kaarters opdagen maar er was slechts plaats voor 540 van hen...

Gesteund door dit succes richtte de supportersclub enkele maanden later in dezelfde zaal te Kapelle-o/d-Bos een avondvullend showprogramma met “Gaston en Leo” in, de bekendste en populairste komieken van Vlaanderen.

De supportersclub financierde in 1986 de nieuwe lichtinstallatie, ze telde toen 150 leden.

In ’87 werd de prijzentafel van het 4^de super kaarttornooi opgedreven tot 750.000 frank en was de eerste prijs een Toyota Starlet met een waarde van 200.000 fr.

Dat jaar werd Will Tura naar “Het Witte Paard” gehaald. Er zouden nog ontelbare activiteiten en organisaties volgen.

In 2003 was er in februari het traditionele “Jak” festijn (paardensteak of schep) en met Heide-Kermis werden echte Zeeuwse mosselen geserveerd.

In 2005 werden ten voordele van de Club 7.000 kg mosselen bereid en verkocht, een absoluut record.

Met pinksteren overleefde het Sinksentornooi voor Leestse ploegen, gekoppeld  aan een week-end zonder koken.

Bij de eerste thuiswedstrijd van het seizoen voorzag de ploeg tevens een mossel-event in het chalet.

In mei 1984 noteerden we het ontslag uit de VZW van de bestuursleden Elie Bertrand en Alfons Janssens.

Louis Van den Bosch en Sylvain Van den Avont kwamen het bestuur versterken.

Dat eerste seizoen in de Belgische Voetbalbond vestigde SK Leest zich onmiddellijk in de middengroep, net onder de topploegen.

Onvoldoende voor een ambitieuze voorzitter als Jean Van Dam.

Met het aantrekken van sponsor Boghemans gaf hij een nieuwe impuls aan zijn team.

Foto’s :

-SK Leest maakte de overstap van de KKSFB naar de Belgische Bond en haalde een heleboel nieuwe spelers in. Op de foto : Francis Casteels, Chris Heymans, Wilfried Piscador, Leo Rombauts, Marc Rucvoy, Jean-Marie Schaerlaeken, Guy Schafraet, Koenraad Smets, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt en trainer Harry Cauwenbergh.

-De damesploeg samen met Frankie Van Ingelgem en ploegafgevaardigde Mariette De Bont.

16-04-2012 om 13:01 geschreven door Marcel Van Hoof

1983

SK Ladies

In maart 1983 speelden de Ladies van SK Leest een vriendschappelijke wedstrijd tegen

Beerzel, als voorbereiding op de overgang naar de competitie van de Belgische voetbalbond.

De ploeg scheen er rijp voor : in de 10^de minuut schoot Diana Van Beerzel  de Ladies op voorsprong en in de tweede helft stopte doelvrouw Hilde Van Dam een strafschop van de bezoekers. Met nog doelpunten van Ilse Pepermans en Sabine De Blezer (2x) haalden de SK Ladies het met ruime 4-0 cijfers.

Kaartavonden

Op de vrijdagen 11, 18 en 25 maart 1983 richtte SK Leest drie “REUZE KAARTAVONDEN” in.

Plaats van het gebeuren : het chalet van S.K. Leest aan de zennebrug.

Inleg 40 fr. Aanvang 20 uur en er was “1 Grote Kip per tafel” te winnen. Bovendien waren er ook mooie prijzen voor het eindklassement na de drie dagen. 

Jean Apers secretaris.  

Op 8 april 1983 werd Jean Apers uit de Scheerstraat (Ten Moortele) Secretaris in opvolging van Elie Bertrand.

Secretaris Jean Apers : onverwoestbare ruggegraat.

Misschien nog belangrijker in een voetbalclub dan de voorzitter is de secretaris.

Hij is de verbindingsman met de Belgische Voetbalbond, hij verzorgt de briefwisseling en de administratie. Hij sluit de overeenkomsten met de spelers af, volgt contracten op. Kortom zijn verantwoordelijkheid is niet te onderschatten.

Wat de secretaris van SK Rapid onderscheidt van zijn collegas van andere clubs, is dat hij ook de handen uit de mouwen kan steken. Geen klus is hem te veel of te machtig.

Loodgieterij, schrijnwerkerij, metserij...Jean Apers kan en doet het allemaal, eigenhandig, pro deo en indien het echt niet anders kan met de hulp van derden.

Toen zijn voorganger de accurate en perfectionistische Elie Bertrand zijn secretarisfunctie beeindigde, bleek Jean de gedroomde opvolger.

Als geboren en getogen Leestenaar, als ex-speler van FC Telstar waar hij meestal voor de reserven uitkwam en als collega van Elie Bertrand bij Belgacom.

Maar vooral zijn punctualiteit, zijn werklust en standvastigheid zouden de club geen windeieren leggen.

Bovendien genoot hij de onvoorwaardelijke en niet te onderschatten steun van zijn familie. Vader Frans Apers stond jarenlang in voor de ticketverkoop en wat zou de tombola zonder moeder Maria zijn en het gelegenheidsrestaurant van de club zonder zijn  echtgenote Leen .

Zulke mensen zijn de levensadem van een club.

Intussen vormt Jean al decennia één van de solide fundamenten van SK Rapid Leest.

15^de Sinksen Tornooi

Het 15^de Sinksen Tornooi en de 10^de Wisselbeker Jean Van Dam van mei 1983, waaraan traditiegetrouw acht ploegen deelnamen werd bij de heren gewonnen door SP Leest, voor KWB Leest en SK Leest. Chiro werd 4^de voor Sint Cecilia, Heidevrienden, Vevoc II en

Vevoc I.

Het damestornooi werd gewonnen door VV Leest voor SK Leest, Chiro en Schuttershof.

Stuif-In van SK Ladies

Ten voordele van de S.K. Ladies ging op 25 juni 1983 een STUIF-IN door in de zaal Sint-Cecilia in Leest dorp. Ingang 50 fr., voorverkoop 40 fr.

Met D.J. Eddy De Groot van Radio Reflex.

Foto’s :

-Het elftal van de SK Ladies.

-Secretaris jean Apers.

16-04-2012 om 08:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1978

Stichter en Ere-Voorzitter verongelukt.

Op 12 januari 1978 werd Alfons Hellemans bij het oversteken van een steenweg te Mechelen door een motorrijder gevat.

Fons overleed kort na zijn aankomst in de St-Jozefkliniek.

De 23-jarige motorrijder uit Deurne werd slechts lichtgewond.

Fons Hellemans was zaakvoerder van de gelijknamige bakkerij en zoals reeds vermeld, samen met Jean Van Dam medestichter van FC Telstar en ere-voorzitter. 

Een groot gemis voor de club.

Zijn weduwe Amelia “Amelie” Portael zette zijn taak verder.

1980

Nieuw bestuurslid

Jozef Daelemans kwam het bestuur van de VZW SK Leest versterken.

Bal

Op zaterdag 4 oktober 1980 organiseerde S.K. Leest een “Groot Sport – Bal” in de zaal Sinte-Cecilia in de Dorpsstraat. Toegangsprijs in voorverkoop 70 fr en in de zaal 80 frank.

Muziek : orkest “The Wigs”.

1981

Uitbetaling en souper

Op vrijdag 18 december 1981 ging de club, naar jaarlijkse gewoonte, over tot de uitbetaling van de gespaarde gelden in de spaarkas “Sport-Kring”. Dit ging gepaard met een souper in het chalet van de club. Deelnameprijs : 220 fr voor leden en 490 frank voor niet-leden.

Op het menu stond : garnaal cocktail, kippenroomsoep, kalfsgebraad met groentenkrans, kroketten, verse ananas met slagroom en koffie en gebak.

Voorzitter van de spaarkas : Louis Van den Bosch, secretaris Jean Apers.

Tot maart 1983 werd er gespaard in “het Brughuis”, nadien in het chalet.

1982

Eéndagsreis

Op zaterdag 4 augustus 1982 werd een ééndagsreis ingericht voor de spaarders van de club.
De trip ging naar het Begijnhof van Diest, het militair kerkhof van Heri-Chapelle, Monchau en het standbeeld van Stan Ockers te Beaufays. De prijs bedroeg 250 fr.per persoon maar daarvan werd later 150 fr. terugbetaald aan de leden.

Datzelfde jaar werd begin september het “Bleukenstornooi” georganiseerd.

SK ontving  de vrije ploegen Uilenspiegel, Taxi, Adegem en Running Boys en de in de KKSFB uitkomende Boterwaag.

De Leestenaars eindigden tweede na Taxi.

Foto’s :

-Fons Hellemans had veel over voor zijn ploeg. Rechts bakkersgast Jean Spinnael.

-Een pak spelers woonde de begrafenis van Fons Hellemans bij. Van links naar rechts :

Jean Apers van het Brughuis, Jean Neutiens, Jan Solie. Rij rechts : Eddy Apers, Willem Mees, Jef Apers, Fons Janssens, Victor De Lauw.

16-04-2012 om 07:40 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Voorzitter Van Dam en Amelie Hellemans-Portael.

1985-86

In het seizoen 1985-86 werd Louis De Weerdt aangetrokken als speler-trainer. Datzelfde jaar richtte de club buiten het traditionele Sinktentornooi, de zogenaamde beker Jean Van Dam voor Leestse ploegen, een tweede tornooi in : de beker BBS, genoemd naar de sponsor. Dat tornooi vond in augustus plaats. In de beginjaren speelde men om de beker “Alfons Hellemans” een wisselbeker die op zeker ogenblik zoek raakte en nooit werd teruggevonden. Kwatongen beweerden dat het kleinood ontvreemd was door supporters van concurrent V.V.Leest en daar nog steeds verborgen wordt gehouden.

Ook Dirk Van Dam keerde in zijn oude stal terug, werd topschutter met 32 treffers en kon met zijn team de kampioenstitel vieren. SK promoveerde het seizoen 1985-1986 naar derde provinciale.          

Echter zonder hun speler-trainer Louis De Weerdt. Een hoop misverstanden en touwtrekkerij was er de oorzaak van dat deze laatste het daaropvolgende seizoen met Zennester Hombeek in zee ging. In zijn plaats kwam speler-trainer Hubert Foqué (ex KV en Racing Mechelen).

De kern zag er toen als volgt uit : Apers Frans, Boonen Guy, Claes Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy, Schaerlaecken Ludo, Schaerlaekens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy, Verschueren Harry en Verschuren Eddy.

In 1986 had men bij SK ondertussen een volwaardige accomodatie uitgebouwd.

Het eerste terrein had een vernieuwde grasmat en een degelijke afsluiting gekregen. Er werd begin ’86 een tweede terrein aangelegd incluis met verlichting en de overdekte staantribune werd uitgebreid tot een zone van meer dan veertig meter.

Robert Holemans kwam het bestuur vervoegen en de dynamische supportersclub overschreed dat jaar de kaap van de 150 leden.

In augustus 1987 was de club, samen met Zennester Hombeek, te gast in de kolommenzaal van het Mechelse stadhuis.

In aanwezigheid van het voltallig stadsbestuur hield burgemeester Joris het welkomstwoord waarna sportschepen Raymond Vanderwaeren in een korte toespraak een parallel trok tussen de beginjaren van beide ploegen. Beiden begonnen als caféploeg, traden dan toe tot het Katholiek Sportverbond en nadien tot de Kon. Belgische Voetbalbond.

Spelers en bestuursleden kregen tot slot een tinnen schotel voor het clublokaal en plaketjes voor de eigen trofeeënkast.

1986-87

SK trad in het seizoen 1986-87 aan in derde provinciale B Antwerpen zonder jeugdploegen.

In die periode deed de club een mailing in Leest en omgeving :  

Het bestuur van de supportersclub van S.K. Leest bij de voorbereiding van hun 2^de Super Kaattornooi in 1985.

            K.B.V.B Stamnummer 8890                                      Secretariaat : J.Apers

            S.K. Leest V.Z.W.                                                      Ten Moortele29

            Terrein Grote Bleukens                                            2931 Leest-Mechelen

            (Zennebrug)  

 Beste Ouders,

Voetbal is tof en ’t kan best bij S.K. Leest.

Geef ons uw vertrouwen en stuur uw kinderen naar onze twee prachtige  voetbalvelden aan de Zennebrug te Leest.

ALLE KINDEREN VANAF 6 JAAR ZIJN WELKOM.

Wij garanderen een goede opvang ;

Wij zorgen voor een gezonde opvoeding.

Wij zorgen voor veel sportgenot, in een prachtige en rustige omgeving.

Bij ons krijgen de kinderen schoenen – kousen – broekje en trui gratis.

Terwijl U zelf mag en kan beslissen over de toekomst van uw kind.

Bij ons krijgen de ouders inspraak.

Kom eens langs, kom eens kijken er is meestal met de week-ends iemand op de

velden aanwezig, of anders vraag inlichtingen op volgende adressen :

Van Dam Jean, Verschuerenlaan 6 2931 Leest.

Van Den Avondt Sylvain, Battelsebergen 62 2800 Mechelen.

Apers Jean, Ten Moortele 29, 2931 Leest.  

In 1986 trok S.K. Leest gemiddeld 180 betalende toeschouwers. Ter vergelijking, grotere buur V.V. Leest, dat jaar actief in bevordering, acteerde voor 400 mensen. 

Dat jaar organiseerde de club in mei het “1^ste Groot Voetbaltornooi” om de Wisselbeker Alfons Hellemans.

SK versloeg in de finale Grasheide met 3-1. Voor de beker Jean Van Dam hield FC Zwaluwe de plaatselijke SP in bedwang met 2-0 cijfers en Chiro won de beker Louis Vanden Bosch.

Zoals Louis De Weerdt slaagde speler-trainer Foqué erin om tijdens zijn eerste seizoen SK promotie te bezorgen en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd alweer topschutter, ditmaal scoorde hij 26 keer.

Uitstekende prestaties leverde de club in de Beker van Antwerpen waar ze voor de uitschakeling zorgden van Sporting Mechelen en Rupel en slechts na verlengingen zelf werden uitgeschakeld door eerste provincialer Kapellen.

Kern 1986-1987:

Afdeling : derde prov. B Antwerpen.

Voorzitter : Jean Van Dam, secretaris : Jean Apers, trainer : Hubert Foqué.

Guy Boonen, Lucien Calluwaerts, Danny Claes, Ronny De Smedt, Patrick Druez, Hubert Focqué, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Manfred Meul, Guy Piessens, Wilfried Piscador, Selmen Sem, Willy Strobants, Dirk Van Dam, Eddy Van Moer, Dirk Van Roy, Carlo Van Tulden, Leo Verhasselt, Harry Verschueren, Luc Verschueren, Eddy Verschuren.

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Voorzitter Ludo Verschuren.

Helemaal in de geest van zijn voorganger en stichter Jean Van Dam staat Ludo Verschuren al enkele jaren aan het roer van SK Rapid.

Hij coördineert, motiveert en stimuleert, hij zalft of kijft waar nodig en zijn imposant figuur en commerciële aanpak openen vele deuren.

Dat commerciële heeft hij van geen vreemden. Zijn vader “Rik van den Do” was een bekend groentenhandelaar en in 1933 één van de weinige vrachtwagenbezitters op de gemeente.

Zijn moeder was meer dan vijftig jaar cafébazin.

De groei van de club is in belangrijke mate te danken aan Ludo Verschuren en zijn kompanen van de supportersclub. Zij zorgden jaar in jaar uit voor een belangrijke financiële injectie. Het was dan ook evident dat zij inspraak vroegen en kregen in het dagelijks bestuur van de club.

Een tijdlang werkten supportersclub en bestuur naast elkaar wat soms aanleiding gaf tot conflicten. Uiteindelijk groeide alles naar elkaar toe met als apotheose het voorzitterschap voor de stichter van de supportersclub.

Zoals zijn secretaris heeft Ludo Verschuren er een jarenlange carrière bij Belgacom opzitten en kon hij na de reorganisatie aldaar op zijn 50^ste met pre-pensioen.

1984-85

Bij aanvang van het seizoen 1984-1985, actief in vierde provinciale, afdeling C             Antwerpen, kwam er een versterkt  S.K. Leest aan de aftrap. De ploeg beschikte  over achttien volwaardige eerste ploegspelers, twee jeugdploegen (juniors en scholieren) en een damesploeg in de 1^ste provinciale reeks.

Een domper zette het vertrek van topscorer Dirk Van Dam naar Bonheiden, toen actief in 2^de provinciale en dit tot groot verdriet van trainer Cauwenbergh die zonder puntspeler kwam te zitten. Daar was ook in het bestuur heel wat om te doen. Velen waren tegen zijn vertrek maar de speler zelf wilde het hogerop proberen.

De aanwinsten  dat seizoen waren Lettanie, een spits van Bonheiden en Harry Verschueren van S.V. Willebroek, hij werd aangeworven om rechts vooraan te akteren.

Nieuwelingen voor de aanval waren ook  Patrick Sleeckx, Francis Suys en John Cornelissen.

Het middenveld werd versterkt met Menhere van Meerhof, Patrick Van Mol van Tisselt en Julien Roman van Zandhoven.

Zij moesten Van Tulden bijstaan die in laatste instantie besloot bij de club te blijven. Daarnaast werd Eddy Van Moer definitief eigendom van S.K. en kon de club beroep doen op Mark Van Dam, Piscador en Guy Van Hamme.

Deze laatste,  polyvalent en één van de beste spelers van Rapid werd geruild voor Eddy Verschuren en Casteels.

Achteraan werd de defentie versterkt met de dertiger Frans Apers, met Van Camp en

Lefever die van Kapelle-op-den-Bos kwam en Luc De Mayer van SV Willebroek , een doublure voor keeper Schaerlaeken.

Weer bleven de gewenste resultaten uit en Harry Cauwenbergh  bedankte zelf na  enkele

maanden.

Hij werd tijdelijk vervangen door Vic Van den Avont en uiteindelijk maakte Ruud

Verstraeten, bedankt bij gebuur Rapid (Stuivenberg), het seizoen rond.

SK Leest speelde het seizoen 1984-85 met twee jeugdploegen : juniores en scholieren.

De dameploeg kwam uit in de 1^e prov. reeks.

Sinksentornooi

Het Sinksentornooit van 9,10 en 11 juni om de Wisselbeker Jean Van Dam werd gewonnen door de Bleukes die in finale KWB versloegen met 2-1.

De winnende ploeg ontving ook de beker van de stad Mechelen uit handen van burgemeester Ramaekers.

De andere deelnemende ploegen waren  : Familie Selleslagh, Vevoc, Chiro, FC Mille en            VK Wijk.

Damesderby

In oktober 1984 kwamen de dames van SK uit tegen die van V.V. Leest.

Het werd een pittige derby en een spannend duel.

V.V. Leest beschikte duidelijk over meer mogelijkheden, de ploeg had geinvesteerd in een uitgebreid spelerspotentieel, kon zelfs een B-elftal op de been brengen.

Bovendien hadden de dames van V.V. Leest het jaar voordien een mooie vijfde plaats

behaald.

De S.K. Ladies lieten zich echter niet zonder knokken naar de slachtbank leiden, een derby is altijd goed voor extra adrenaline en energie.

Na een half uur viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd goal. De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen, zonder discussie de beste speelster op het veld.

In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest, Eliane Fierens op het veld, maar de S.K. defentie kon deze doelpuntenmachine aan banden leggen.
Eindstand : 0-1 voor de bezoekers van V.V.

Foto’s :

-Voorzitter Ludo Verschuren.

-Na de derby : zouden we…?

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Trainer Harry Cauwenbergh.

Evaluatie van trainer Cauwenbergh na het eerste jaar in de Belgische Voetbalbond

“Beste vrienden,

...Dus ’t eerste jaar in ’t Belgisch voetbal zit erop. Het resultaat voor het eerste elftal, een 12^de plaats is beter dan ik had verwacht. De reserven eindigden ex aequo 9^de,   ik had een 10^de plaats voorspeld.

Voor de competitiestart had ik gevraagd om te leren verliezen en trachten niet al te rap over de toeren te gaan. Leren verliezen hebben we gedaan maar ons leren bedwingen dat was een ander paar mouwen, dat moet verbeteren.

Ik beschikte het voorbije seizoen over 44 spelers voor onze 2 ploegen, ik kon er dus maar 22 opstellen aan de aftrap, de andere helft moest zich daar bij neerleggen.

Wat de boekingen betreft : we hebben 60 boekingen gekregen en 5 uitsluitingen waarvan 2 via een rechtstreekse rode kaart.

Het doelpuntensaldo : 56 gemaakt, 45 tegen.

Topschutters 1^ste elftal :  Dirk Van Dam (18), Carlo Van Tulden (14), Mark Van Dam (9),

Eddy Lefever (4).

Bij de reserven maakten Georges Lefever en Serge Thibaut de meeste doelpunten, elk 7.

Apers Jean : Duivel-doet-al, zonder Jean was SK niet aan het spelen in de KBVB.

Casteels Francis : Zolang hij zich niet overslaapt alle ok. Voor mij speelde Francis goeie

matchen maar kwam een ietsje te kort voor het eerste elftal. Als vaste waarde zeer tevreden mee.

Claes Danny: Ben ik zeer tevreden over, zowel op als naast het veld. Hij was een leider voor de ploeg, stond het dichtst bij de spelersgroep en heeft me veel geholpen.

Cuypers Rudy: Goeie speler, door zijn vroege kwetsuur verloren we veel punten. Op hem rekenen we voor volgend seizoen.

Daelemans Jozef: Komt tekort voor reservevoetbal, maar zal volgend jaar bij de veteranen diensten kunnen bewijzen. Gevaarlijk autoracer.

De Greve Rudy:  Onze late kaarter heeft zijn best gedaan. Heeft alles eruitgehaald. Zijn inzet was voortreffelijk maar hij kwam toch een ietsje tekort. Spijtig dat hij zich een paar maal niet kon neerleggen bij mijn beslissingen maar over ’t algemeen ben ik toch content over hem.

Geets Jean: Spijtig dat die het al na 2 trainingen voor bekeken zag.

Hendrickx Michel : Onze rokende voetballer heeft zijn best gedaan, maar weinig gezien.

Heymans Cris: Onze zachtste speler en penaltynemer. Nochtans had ik van hem meer verwacht omdat hij technisch onze beste was, maar hij kwam wat tekort op het veld.

Hombrouck Willy: Onze rots. Bedankt Willy omdat je er nog bijgekomen bent maar je zou op het veld nog iets rustiger moeten worden.

Leemans André: Had ik op gehoopt dit jaar maar hij geraakte thuis moeilijk weg. Hij vertelde me altijd dat hij ’s avonds al aan ’t lopen was maar we zagen hem weinig.

Lefever Eddy : Voor mij was hij de onverwachte die in het 1^ste elftal verscheen en daar bewees onze beste rechtsbuiten te zijn. Hij verloor er  zijn plaats, niet door mezelf, hij kent de reden best zelf, maar voor de rest een toffe gast.

Lefever Georges: Voor de competitie rekende ik op Georges. Hij kwam goed trainen, verloor eventjes zijn plaats en kon dan niet meer terug vechten. Spijtig ik had meer op hem gerekend, toch prijsschutter van de reserven en een belangrijke pion.

Lefever Paul: De kinesistloper, eigenaardig iemand die veel beter kan maar ja, ik moet toch niet zeggen, Paul doe er toch iets voor..

Lefever Wilfried : De man die alles deed behalve de opdracht van de trainer uitvoeren. Heeft nochtans enkele goede wedstrijden gespeeld.

Pepermans Carl: Een beleefde jongen, kende onmiddellijk het verschil tussen training en wedstrijd maar ik heb hem slechts één keer laten aantreden.

Piscador Wilfried: Palmdrinkende wroeter, moet toch nog veel beter kunnen. Ik vermoed dat dit iets met zijn zaterdagen te maken heeft. Heeft in elk geval zijn verdienste en ik bedank hem dat hij mij gevolgd is.

Polfliet Danny : Voor mij heeft die zijn best gedaan en die was ook reserve  op VV-Leest, een beetje pijnlijk voor hem maar hij heeft flink doorgebeten en voor zijn mogelijkheden goed gewerkt, zeker de thuiswedstrijd tegen VV ben ik niet vergeten.

Rombouts Leo: Wat was het moeilijk om die bij ons te krijgen. Hij heeft kwaliteiten maar viel algemeen een beetje tegen.

Rucquoi Marc: Spijtig dat die ons zo vroeg in’t seizoen verlaten heeft. Hij kon iets maar een echte clubspeler moet langer op zijn tanden bijten. Had ik nog graag teruggezien.

Scharlaekens Ludo: De man die alle opdrachten tracht tot een goed einde te brengen. Steeds geconcentreerd, waardig om in 4^de provinciale te voetballen. Heeft discipline en is een voorbeeld van een clubspeler.

Scharlaeken J.M.: Tevreden over. Goeie clubman, heeft voor ons punten verloren maar ook gewonnen. Volgend seizoen komt dat goed met meer specifieke keeperstraining.

Schelfhout Guy: De revelatie van het seizoen. Komt volledig vreemd van een caféploeg in onze club, speelt in de reserven, blijft vechten en komt in oktober voor het eerst in de ploeg.

Nooit een verkeerd woord, prima karakter en een echte clubman. Wel een harde speler maar geen boekingen. Proficiat Guy.

Selleslagh Jules: Achterspeler ja, voorspeler neen. Jules heeft gedaan wat hij kon maar werk en voetbal is moeilijk te combineren.

Smets Koen: Heeft het meest vorderingen gemaakt, prima clubman, zeer tevreden over.

Sollie Jan: Prima speler voor de reserven. Voor de eerste ploeg komt hij iets te kort. Hij heeft zijn best gedaan en mits verzorging kan dat nog beter.

Thibaut Serge: Toffe gast en kapitein van de reserven. Een man die houdt van lange trainingen. Spijtig dat hij zo vaak zijn positie verlaat bij de reserven en dan wordt het moeilijk om die terug in te nemen. Serge deed zijn best en was zeer verdienstelijk voor het reserventeam.

Timmermans Rudy: Heeft zijn positie een beetje overschat, toch een goeie gast.   

Van Dam Dirk: Kon nog veel beter en als hij wil luisteren dan maakt hij 10 doelpunten meer per seizoen. Zijn beste plaats is niet in het centrum maar op de flanken. Ben ik zeer tevreden over want zonder Dirk stonden we slechter gerangschikt. Ook recordhouder van de boekingen. Als hij zich moest kunnen beheersen kon hij veel hoger voetballen.

Van Dam Marc: Spijtig dat zijn studies er tussen kwamen. Speelt hij even beheerst zoals op het tornooi van VV, dan komen we binnen de 5 eerste aan.

Van den Avondt Victor : Zeer gewaardeerd reservekeeper, feestbestuurder en bestuurslid. Iemand die het voetbalspelletje doorheeft en die zijn handen uit de mouwen steekt als het nodig is. Proficiat Vic, geen woorden maar daden.

Van den Heuvel André: Iemand die het te vroeg niet meer  zag zitten maar daar zat zijn bouw voor veel tussen. Een clubman die pal achter zijn ploeg blijft staan.

Van der Goten Carl: Man van hoogten en laagten. Deed zijn best maar raakte niet op niveau.

Van Hoof Ronny: 16 jaar oud, kan er misschien komen mits hard werken.

Van Moer Eddy: Onze snelste man achteraan heeft zijn best gedaan, was prima op training.

Van Praet Jean: Tevreden over inzet en training, goede clubspeler. Spijtig dat hij niet meer doorzicht heeft meegekregen anders maakte hij minstens 15 doelpunten bij de reserven.

Van Steen Danny: Zoon van de lokaalhouder, prefereert uitgaan boven training.

Van Tulden Carlo: Technisch goed speler, ontbreekt alleen wat snelheid en mensen rond hem die voetbal aanvoelen. Moet nog beter kunnen. Carlos is een pretmaker en ik blijf voor 100% op hem rekenen.

Verbaenen Rudy: Een man die ik de tweede ronde verwacht had maar die door een kwetsuur die verwachting niet kon inlossen, toch zijn best gedaan.

Verhasselt Leo: Clubspeler, zowel op het veld als ernaast. Kwam de ploeg aanmoedigen ook als hijzelf niet speelde. Spijtig van die vele terugspeelballen die zijn vertrouwen aantastten maar alles bijeen goed zo. Prima gast en goed voetballer.

Verschu

Verschuren Eddy: de man met het meeste loopvermogen. Heeft zijn best gedaan, blijft naast een paar details mijn waardering genieten. Spijtig dat hij zelf niet een ietsje meer eigen initiatief durfde te nemen.

Verschueren Rudy: Moet nog wat aansterken maar kan er komen.

Verstraeten Ruud :Zeer gewaardeerd voetbalkenner, gaat ons helaas verlaten. Heeft zijn best gedaan voor de club.

Tot zover de spelers. Verder wil ik het ganse bestuur bedanken, de lokaalhouder, de sponsor, de helpers, onze verzorger Marcel Van Hoof en onze clubdokter Geeraert.

Wat transfers betreft ga ik er van uit dat praktisch iedereen zal blijven en dat de club het nodige zal doen om ons toch wat te versterken. Wat persoonlijke transfers betreft geef ik de raad om zeer goed na te denken, hier wordt ge niet slecht verzorgd en financieel zullen wij ook ons best blijven doen maar dan moeten jullie ook achter ons blijven staan.

Wat mezelf betreft, volgend seizoen blijf ik hier, word ook terug actief voetballer bij de veteranen.
Persoonlijk ben ik ook tevreden, Ik geef toe dat ik ook fouten gemaakt heb maar denk nu niet dat het gemakkelijk is. Ik heb ook een paar triestige momenten gekend, o.a. toen er die spreekbeurt was over “die uilen” nietwaar mijnheer de Voorzitter, maar voor de rest over ’t algemeen prima, ja dat ging.

Nogmaals mijn dank aan sponsor, elk bestuurslid, helpers, spelers en ook aan de supportersclub.

Aanvang training volgend jaar 24 juli.

Wat er zal veranderen, een beetje meer discipline.”

16-04-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

-Links Fille De prins, rechts secretaris Elie Bertrand.

De eerste officiële match

De eerste officiële match van F.C. Telstar vond plaats op zondag 20 september 1969 tegen F.C. Hoevenen.

Telstar verloor, in aanwezigheid van een 60-tal toeschouwers, de wedstrijd met 1-3.

De ploeg was als volgt samengesteld : Jozef Nuytkens, Van Baelen, Christiaens, L Croon, Fr. Geerts, Harry Cauwenbergh, Walter Feremans, F. Put, Fr. Apers, J. Apers, en Fr. Croon.

Reservespelers waren J. Apers en L. Van Dam.

Evenveel supporters volgden Telstar datzelfde jaar naar Schoten voor de wedstrijd tegen het temperamentvolle Mediteraneos, een samenraapsel van Spanjaarden, Italianen en Marokkanen. Ter plaatse aangekomen stelde men vast dat de scheidsrechter zijn kat gestuurd had. Na overleg tussen beide ploegen werden de égards door stichter Jean Van Dam waargenomen. Jean, ex-fluitenier, keurde volgens waarnemers twee goals van de thuisploeg in duidelijk buitenspel goed, onthield de bezoekers een strafschop,maar kon niet beletten dat zijn eigen ploeg terugkwam tot 3-3. Doelpunten van Put en Apers.

1969 -70

Het bestuur  van F.C. Telstar was het seizoen 1969-70 samengesteld uit Albert De Smedt, Frans Van Baelen, Ferdinand Put en Jean Van Dam. Proost was pastoor Lornoy.

De derde kleedkamer werd bijgebouwd en er werd campagne gevoerd om een afsluiting langs de beekkant geplaatst te krijgen.

Drie nieuwe bestuursleden  meldden zich aan :  “Ted” Eddy Brusselmans, Willy Van Hoof en Cesar Apers. Zij vervingen Frans Van Baelen en Albert De Smedt.

Eddy “Ted” Brusselmans werd voorzitter, Willy Van Hoof schatbewaarder en Ferdinand Put secretaris. Van Dam en Apers  werden raadsleden en pastoor Lornoy bleef proost.

Bakker Fons Hellemans werd tot vreugde van Jean Van Dam ere-voorzitter.

In de competitie ging de club van start met 2 ploegen : een fanionelftal en een reservenploeg en dit in de afdeling 4°B. Lange tijd gaf het eerste elftal de indruk het te zullen halen maar op de valreep kwam de ploeg één punt te kort. De reserven, zonder illusies vertrokken, kwamen voorlaatst aan.

Een eerste succes

Omdat er voldoende jeugdig talent aanwezig was besloot het bestuur de club in te schrijven voor de beker Schurmans, een na-competitie voor junioren.  De ploeg raakte in de finale die gespeeld werd tegen en op het veld van Cantinerode  uit Deurne. Kleppers als kapitein J..P. Apers, Jan Van Den Heuvel, Rudi Van Hoof, Julien Lauwers, Jan Sollie, Walter Feremans, de gebroeders Sel en andere Spoelders en Mees zorgden voor een massa Leestse supporters.

Sommigen waaronder Rudi Van Hoof, de latere fanionspeler van Racing Mechelen, haspelde slechts de helft van zijn tocht “te voet naar Scherpenheuvel” af, zijn terugtocht verliep met de wagen omdat men hem nodig had voor de finale.

Niet minder dan 36 auto’s vol Leestenaars waren getuige van deze finale en zagen hun ploeg zegevieren. Vele supporters lieten toen hun tranen de vrije loop...

De officiële overhandiging van de wisselbeker had plaats in zaal “Sint Andries” in de Nationalestraat te Antwerpen. Het gebeuren werd ingezet met een eucharistieviering in de kapel van de Kapucinessen en opgedragen door verbondsproost Louis. De eigenlijke feestzitting had plaats onder een enorme belangstelling en in aanwezigheid van de toenmalige minister en ere-voorzitter van de Katholieke Sportfederatie Leo Tindemans.

Een eerste hoogtepunt in het  prille bestaan van de club.

1970-71

Tijdens het seizoen 1970-71 onderging het bestuur andermaal enkele wijzigingen.

Cesar Apers had te veel voegwerk en verdween van het toneel evenals Ferdinand Put.

Beirre Nagels kwam, gevolgd door Elie Bertrand die sekretaris werd.

Grote werken werden uitgevoerd. Aan het slepen met water moest een einde komen en omdat de watermaatschappij PIDPA geen leiding over de Zenne wou aanleggen werd een waterput gegraven.

Naar 46 leden werd toen een uitnodiging gestuurd om een handje te komen toesteken bij de verfraaiing van het speelveld. Slechts 6 mensen kwamen opdagen  om het veld om te ploegen en te freezen en het werk raakte dan ook niet tijdig klaar zodat het een competitie werd zonder gras.

Ook dat seizoen ging de promotie aan de club voorbij : F.C. Telstar kwam uit in de 5^de afdeling B en eindigde derde op slechts twee punten van de kampioen.

Hun tegenstanders waren Black Devils, Fiat Meulders, Ronny Boys, Put F.C., Gaspar, Tijl, De Meeuw en Relampaga.

De reserven eindigden alweer voorlaatste.

De juniores behaalden een tweede overwinning in de beker Schurmans. Zij wonnen de finale tegen Don Bosco uit Hoboken op eigen veld.

In 1971 verscheen het eerste clubblad “Blauw-Rood”.

1971-72

Het seizoen 1971-72 werd opnieuw gekenmerkt door een bestuurswissel : voorzitter Ted Brusselmans verhuisde naar Heist-op-den-Berg en moest noodgedwongen forfait geven. De nieuwe voorzitter werd Jean Van Dam.

Het terrein werd opnieuw bezaaid en er werd zoals voordien gestart met twee elftallen, immer in 4^de afdeling. Omdat er drie 5^de afdelingen bijkwamen speelde F.C. Telstar dat seizoen niet langer in de laagste reeks...

Ook dit seizoen mocht het niet zijn. Telstar stond gans de competitie aan de leiding, liet het afweten in de laatste wedstrijden en sneuvelde alweer op luttele punten.

Stilaan sprak men van de Poulidor onder de voetbalploegen.

Het fanionteam bestond toen bij het seizoenbegin uit : J. Maes, J. Lauwers, J. Apers, Walter Feremans, Martin Tourné, Maurice Van Camp, A. De Donder, A. De Boeck, L. Van Beersel, F. Jacobs, Freddy Walschaerts, L. Huys, L. Croon en W. Verschueren.

De tegenstrevers van F.C. Telstar waren : F.C.Punt (Geel), Aug. Deurne, Vremde Sp., V.O.S.A (St.Amands), Valaarhof (Wilrijk), Pulhof Sp.(Berchem), F.C. Romy Boys (Liezele), Fiat Meulders (Putte), Atl.Espanola (Wilrijk), Internos F.C. (Heide Kalmthout) en Berendrecht Sp.

Op 28 augustus 1971 organiseerde Telstar een dansavond in de zaal St Cecilia. De muzikale omlijsting werd verzorgd door de Sunbeats.

1972-73

In het seizoen 1972-73 kreeg het bestuur versterking van Frans Huys die ondervoorzitter werd.

Er werden verbeteringen aan het speelveld aangebracht en er werd een electriciteitsleiding aangelegd.Er werd ingeschreven met twee seniorsploegen en een kadettenploeg.

Met een miniemenploeg werd deelgenomen aan diverse tornooien.

Zoals de vorige jaren stond het eerste elftal heel lang aan de leiding van het klassement tot het beruchte VOSA diende bekampt te worden.  VOSA, immer een struikelblok voor F.C. Telstar, dwong een puntendeling af, en de zwanenzang was opnieuw ingezet. Kostbare punten gingen verloren en bij de eindafrekening sneuvelde Telstar alweer op twee punten van de leider.

Status-quo ook voor de reserven. De miniemen en kadetten behaalden een mooi en bemoedigend resultaat voor hun eerste jaar maar op het einde van dat seizoen was het bestuur verplicht  af te zien van een verdere inschrijving van een kadetten- en miniemenploeg en dit wegens een tekort aan bestuursleden. Een reglement dat men bij F.C. Telstar zwaar betreurde.

1973-74

Tijdens het seizoen 1973-74 kwam Jef Apers de rangen van het bestuur vergroten.

Wegens allerlei problemen met de watervoorziening was men verplicht een nieuwe put te laten boren en meteen werd er ook een electrische pomp geïnstalleerd zodat andere noodzakelijke werken vertraging opliepen.

In de competitie werd er ingeschreven met drie seniorploegen.

Zoals de traditie het wou stond de eerste ploeg geruime tijd aan de leiding maar miste de promotie om uiteindelijk  op een vierde plaats te eindigen, samen met Berendrecht.

Het derde elftal, voor het eerst in competitie, deed het uitstekend en eindigde als tweede.

De grote verrassing kwam dat seizoen van de reserven. Na al die jaren praktisch met dezelfde spelers als voorlaatste geëindigd, wisten zij dat jaar de titel te behalen.

In 1973 werd voor het eerst een Paastornooi georganiseerd met de deelname van acht seniors- en twee vrouwenploegen waaronder Vevoc, Chiro, KWB, CVP, K.L.J.en Sint-Cecilia.     

F.C. Telstar hield de door het gemeentebestuur geschonken beker in eigen rangen.

1974-75

In het seizoen 1974-1975 promoveerde de ploeg naar 3^de afdeling en het volgende jaar kreeg men een nieuwe promotie in de schoot geworpen, door de toevoeging van een nieuwe reeks. De ploeg zou tot de overgang naar de BelgischeVoetbalbond  in de 2^de afdeling actief blijven.

1977 : F.C. Telstar werd S.K. Leest

In 1977(5 februari) werd F.C. Telstar S.K. (Sport-Kring) Leest VZW, dit op verzoek van de Federatie.(Belgisch Staatsblad van 7/4/1977, blz.1281) en ook om de hoge werkingskosten van de club ietwat te drukken.

Het bestuur van de VZW bestond toen uit  voorzitter Jean Van Dam, ondervoorzitter Elias Bertrand, secretaris Eddy Apers, penningmeester Willy Van Hoof,  Jef Apers, Willem Mees, Francois Bekaert en Jean Apers.

Spaarkas

S.K. Leest bezat ook een eigen spaarkas. Er werd gespaard in “Het Brughuis” bij Frans Apers

alwaar na de sluiting van Café Telstar  ook de bestuursvergaderingen doorgingen, en elk jaar ging men over tot de uitbetaling die gepaard ging met een smakelijk diner. 

Jubileum

Het tienjarig bestaan van de club werd op 28 augustus 1977 gevierd met een receptie in het clublokaal en een wedstrijd tussen de veteranen van Leest en die van Zennester Hombeek.

Het geheel werd muzikaal opgeluisterd door de Koninkrijke Fanfare Sint-Cecilia.

“Wij zijn een ploeg van amateurs,” opende Jean Van Dam als eerste spreker de receptie, “en daarom vinden wij weinig steun bij de pers die de Belgische Voetbalbond voortrekt op het amateurisme. Wie aan voetbalsport wenst te doen, kan dat bij ons. Wie wil kan gaan, niemand wordt verplicht te blijven. Amateurisme is voor ons belangeloos aan sport doen. Wij mogen geen inkom vragen en subsidies ontvangen. Het liefhebbersschap is nog niet voldoende ingeburgerd bij onze mensen. Welgemeende dank aan allen die ons steun hebben gegeven en in de eerste plaats de burgemeester en medewerkers...”

Vervolgens gaf hij nog een sneer naar concurrent Gust Emmeregs waarop een geweldig applaus losbarstte. Na Van Dam sprak pastoor Lornoy de aanwezigen toe, gevolgd door de voorzitter van de beheerraad van de K.K.S.F.B. Van den Bergh en Jean Van der Sande, Schepen van de stad Mechelen.

Tot slot van de receptie nam voorzitter Van Dam opnieuw het woord om speciaal secretaris Elie Bertrand te bedanken voor diens jarenlange inzet en als bewijs van erkenning voor bewezen diensten overhandigde hij diplomas aan pastoor Lornoy, oud- burgemeester Lauwers, dr. Van Medegael, apotheker Annaert en ere-voorzitter Hellemans. Deze laaste kreeg als extraatje nog een schotel ten geschenke.

Bloemen voor de jubilaris waren afkomstig van o.m. Zennester Hombeek, F.C. Battel en VV Leest. 

14-04-2012 om 08:50 geschreven door Marcel Van Hoof

Jean VAN DAM

Bezieler-stichter Van Dam was afkomstig van Zemst maar omdat hij korter bij het centrum van Hombeek woonde, doorliep hij daar de lagere school.

Hij kreeg er nog les van meester Hellemans, de vader van die andere ere-voorzitter en van zijn vriend Fons.

In 1967 nam hij, met zijn uit Herentals afkomstige echtgenote Maria Peeters, café Telstar over waar het allemaal begon.

Zeven jaar lang zouden Jean en Maria lief en leed delen in het toen populairste café van Leest.

In 1974 verhuisden ze naar de Verschuerenlaan.

Jean was eerst chauffeur bij het Ministerie van Volksgezondheid, later ging hij over naar het Vlaamse Parlement waar hij de privé-chauffeur werd van de Secretaris-Generaal.

Jean Van Dam werd uiteraard de eerste voorzitter van de club.

In 1969 gaf hij die functie even door aan Ted Brusselmans om zijn zonen-wielrenners Mark en Dirk te begeleiden naar de koers, maar twee jaar later nam hij het voorzitterschap opnieuw op zich en dit tot in 1991.

In het weekblad “De Mechelse Week”van 16 augustus 1984 omschreef Jean de taken van een voorzitter :

“Een voorzitter moet alles in de gaten houden, de zaak samenhouden en zorgen dat iedereen zijn taken uitvoert. Zowel de verstandhouding tussen de spelers als deze tussen de bestuursleden moet op peil gehouden worden. Met problemen komt men steeds bij de voorzitter terecht. Soms moet ik al eens op tafel slaan als iemand tekort schiet, maar anderzijds zal ik me ook wel neerleggen bij een meerderheid van de vergadering.

Ook de relatie met de sponsor, met de pers en met de scheidsrechter moet door een voorzitter in ’t oog gehouden worden.

Met het voorzitteschap ben je altijd bezig, je moet vooruit kijken, praten, contacten leggen, verzoenen.

Zo heb ik onze relatie met V.V. Leest weer op vriendschappelijk peil gebracht.

We mogen op hun plein spelen, er worden weer transfers gedaan..

Vroeger was dat kat en hond, maar dat mag toch niet tussen buren.

Zo is het ook tussen spelers : clanvorming moet vermeden worden, vooral door diplomatisch optreden...”

Zelf was de voorzitter er niet vies van om zijn handen vuil te maken.

In Het Laatste Nieuws van 30 augustus 1989 blokletterde Willy Romain : “Voorzitter trekt kalklijnen”.

Jean trok toen eigenhandig de kalklijnen voor aanvang van een oefenpartij van zijn club tegen Racing Mechelen.

Iets wat de journalist ten zeerste kon waarderen.

Over de mislukte fusie met  buur Leest verklaarde hij ooit dat Gust Emmeregs absoluut secretaris wou worden en alzo alles naar zich toe wou trekken.

Zoals zijn te vroeg overleden vriend en  medestichter Fons Hellemans werd hij ere-

voorzitter van SK Rapid. Hij was ook ere-chef-chauffeur van het Vlaams Parlement,  ere-lid van de Leestse fanfare St-Cecilia en lid van Vevoc.

Petrus “Jean” Van Dam was te Zemst geboren op 17 maart 1930. Hij liet twee kinderen na uit een eerste huwelijk : Louis (1949) en Jeannine (1950) en drie uit zijn tweede huwelijk met Maria Peeters : Mark (1957), Dirk (1961) en Hilde (1966).

Hij overleed na een pijnlijke ziekte in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis te Mechelen op 6 juni 1998.

13-04-2012 om 19:10 geschreven door Marcel Van Hoof

Inhuldiging veld en ploeg bij de Katholieke Sportfederatie

Op 12 oktober 1969 vond de officiële inhuldiging van het nieuwe voetbalveld en de nieuwe voetbalploeg F.C. Telstar plaats en die kende een schitterend verloop.

F.C. Telstar had er toen reeds drie officiële matchen in de Katholieke Sportfederatie opzitten wat geresulteerd had in één overwinning, één nederlaag en één gelijkspel.

Het werd een hoogdag voor de gemeente.

Rond 14u45 dreunden de eerste muziektonen  van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia door het dorp, waarna werd overgegaan tot het protocol van de inhuldiging.

Heel wat prominenten waren er op afgekomen : het hoofdbestuur van de KKSF was goed vertegenwoordigd, er was een delegatie van het gemeentebestuur, afgevaardigden van de meeste Leestse verenigingen en een 200-tal toeschouwers.

De eerste spreker was de pastoor die zich zeer verheugd toonde omdat men hem verzocht had proost te worden van de nieuwe voetbalclub. Met beide handen aanvaardde hij die taak en als vroegere achterspeler drukte hij de hoop uit dat er spoedig een veteranenploeg zou opgericht worden. Er waren alvast twee spelers waarop men kon rekenen : hemzelf en zijn onderpastoor pater Damiaan.

Nadat hij alle spelers veel succes en sportiviteit had toegewenst nam de Algemeen Secretaris van de Katholieke Sportfederatie Van Den Bergh het woord.

Deze dankte de plaatselijke overheid voor de verleende steun bij de oprichting.  

Leest, aldus spreker, heeft een plaats ter beschikking gesteld, wat op zichzelf reeds een prestatie was, omdat de gronden zo zeldzaam geworden zijn door het “bouwen” en ook door de  “speculatieve” geest.

De Katholieke Sportfederatie is fier dat zij alleen aan amateurisme doet, zonder spelers te betalen, wat alleen ten goede komt aan de sport zelve.

Op zijn beurt wenste hij F.C. Telstar veel genoegen en succes toe.

Hij werd opgevolgd door burgemeester Lauwers die in naam van het ganse gemeentebestuur

hulde bracht aan de werkers van het eerste uur.

De burgemeester beloofde dat hij de gemeenteraad zou voorstellen om de huur van het terrein in haar begroting 1970 op te nemen.

Tot slot bood hij als herinnering aan de inhuldiging namens het gemeentebestuur de matchbal aan.

Als laatste spreker kwam Jean Van Dam aan de beurt.

In naam van het bestuur van F.C. Telstar dankte hij iedereen afzonderlijk voor de  betuigde sympathie en aanwezigheid op de inhuldiging.

Speciale dank richtte hij tot bakker Alfons Hellemans, de Ere-Voorzitter, die “noch  moeite noch geld gespaard had om ons te  laten verwezenlijken wat u hier op dit ogenblik kunt zien en meemaken”.

Jean Van Dam sloot zijn dankwoord af met de aankondiging dat de wedstrijd tussen  F.C. Telstar en FC B.S.R, een ploeg die hoger geklasseerd stond in de Federatie, kon beginnen.

Een wedstrijd die overigens door de thuisploeg met 2-0 werd gewonnen, doelpunten van Geerts en Christiaens.

Foto’s :

-Inhuldiging van de ploeg en het veld op 12 oktober 1969. Als tweede van links Fons Hellemans. Jean Van Dam houdt zijn armen gekruist terwijl burgemeester Lauwers hetzelfde doet met zijn handen.

-De proost nam het woord.

-Spelers van het eerste uur.  

13-04-2012 om 19:04 geschreven door Marcel Van Hoof