1974 –  Nieuw lokaal voor Chiromeisjes. 

Dat jaar kregen de Chiromeisjes een nieuw gebouwd bakstenen lokaal of heem haaks en naast de parochiezaal. Dit dankzij de inzet van velen, o.a. van pater K. Van Aken, proost (sinds 1973-1974) en van groepleidster Gert De Prins. Als financieel hulpje organiseerde men een papierslag. Drie jaar later telde men in Leest honderd en vijf Chiromeisjes waarvan er vijfentachtig mee op bivak gingen.

Voor de oudsten –er waren zes leeftijdsgroepen met eigen einduur :  prutsen, de speelclub, de kwiks, tippers, tiptiens en de aspimeisjes- werd maandelijks een gemengde vergadering met de ‘kerels’ gehouden. En er was ook een oudercomité.

(Wilfried Hellemans, ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009)

1974 – Enkel jaartal bekend : Leefmilieu Leest – Zet het licht op groen

Stinkt de Zenne,

“U kent ze ook wel, onze mooie riviergang, waar de mist zo spookachtig kan wezen dat zelfs een doorwinterd automobilist er grijze haren van krijgt.

Dit is een feit, en misschien is het ook wel een feit dat ze dat in ‘Brussel’ niet weten, maar zeker is het, dat wij Leestenaren nog een mooi stukje groen hebben, langsheen die

Zenne waar we ons soms nog te weinig bewust van zijn. Leest is en blijft een dorp dat als landschappelijk waardevol gebied een pluspunt is in onze sterk geïndustrialiseerde wereld.

Het verheugd ons dan ook ten zeerste, toen wij een dezer dagen mochten vernemen, dat de westelijke zennekant, welke niet als beschermd-landelijk gebied was afgeschreven, en gaat van

Heffen-Leest-Hombeek, dat deze streek zou worden opgenomen, dit op een zo groot mogelijke basis genomen en te interpreteren, als beschermd gebied.

DE ZENNE STINKT, maar onze Zennevallei is een stukje Leest dat de moeite waard is, zichzelf te kunnen blijven !” (De Band)  

1974 – Georges HERREGODS

Dat jaar vestigde priester en kunstenaar Georges Herregods (°1926) zich te Leest.(een andere bron vermeldt 1970)  Hij zou er verblijven tot 1983 bij zijn benoeming tot hoofdaalmoezenier van de Belgische Strijdkrachten in Duitsland. Alhoewel zijn domicile in de Kouter behouden bleef, resideerde hij van toen af de meeste tijd van het jaar in Keulen.

In zijn Leestse periode verzette de aalmoezenier bijzonder veel werk. Op pastoraal en sociaal maar vooral op artistiek gebied en als monumentenverzorger.

‘De Band’, het maandblad van Milac-Leest, kreeg een ander aangezicht toen hij zich met de redactie begon te bemoeien.  Naast aalmoezenier was hij ook een begenadigd en veelzijdig kunstenaar : keramist, schilder, tekenaar en auteur. Hadden Jan De Decker en Hendrik Diddens zich al voorzichtig aan geschiedkundige bijdragen over de gemeente Leest gewaagd, de aalmoezenier nam het hele kerkarchief onder de loep. Zijn historische bijdragen werden door iedereen gesmaakt : stambomen van de oudste Leestse families, de historiek van de eeuwenoude herendoeningen, van de kerk, de pastorij, de kapellekens…

Na zijn benoeming tot hoofdaalmoezenier dankte ‘De Band’ hem op haar manier :  

“Beste Georges, wij danken u van harte voor uw inzet. Als grote bezieler en motor van De Band hebt u zich gedurende meer dan acht jaar met hart en ziel ingezet voor ons dorpsblad. Duizenden tekeningen van uw hand brachten een persoonlijk cachet aan de Band. De vele bandwerkavonden in een geest van samenwerken hebben van de Band een fijn verzorgd en veel gelezen blaadje gemaakt. Wij zijn daar fier op. De goede samenwerking heeft veel mensen dichter bij elkaar gebracht. De ontelbare keramieken die we hebben zien groeien en die je overal tegenkomt zijn als zoveel geesteskinderen waarbij men even ernstig wordt of moet lachen. Ze geven een blijk van uw mensenkennis en kunstzin.
Georges, wij kijken uit naar uw Keulse brieven en als het kan, willen we blijven hopen op uw medewerking.”  

Aan hem werd ook nog een stukje poëzie toevertrouwd :

“De Heiland had U lang bewaard,
om zonneschijn te brengen
en leven in de woestenij
of mensen bij elkaar te brengen.
Nu gaat ge weer te naaste bij
de sporen van ons Heer.
De bloesems door U opgespaard
zullen bloeien, telkens weer.
Al gaat ge Georges tot ieders spijt,
de vrienden van “de Band” geraakt ge nimmer kwijt.”  

Naar aanleiding van de fusie in 1977 en omdat 1978 uitgeroepen werd tot ‘Jaar van het dorp’  verzocht burgemeester Lauwers de aalmoezenier om een boek over het dorp te maken. Georges Herregods liet zich omringen door een tiental Leestenaars en onder zijn algemene leiding ontstond in ’78 het fraaie ‘Leest Geweest’.
In 1980 verscheen van zijn hand ‘Waar Leestenaars samenkwamen’, een uitgave van Davidsfonds Leest met een historiek van de kerk en een blik op haar kunstpatrimonium. 

Georges Herregods werd in 1950 in het bisdom Gent tot priester gewijd, dit samen met 59 andere priesters. Een deel van hen werd tijdens de oorlog, na hun humaniora, opgeëist door de bezetter. Georges kon hieraan ontsnappen door als arbeider te gaan werken in een weverij. “Dat jaar tussen de arbeiders gaf mij een andere kijk op de realiteit”, vertelde hij. “Ik behoor tot de generatie priesters die toen al half in de conciliaire vernieuwing stonden, nog voor Vaticanum II. Vanuit onze ervaring hadden we een ander beeld van de figuur van de priester.”

Na zijn wijding werd priester Herregods leraar aan de Hogere Landbouwschool en aan het college van Oudenaarde.

In ’57 begon hij zijn werkzaamheden als aalmoezenier in Siegen, Duitsland. “Ik heb toen veel aan Milac-werk kunnen doen omdat de jongens in die tijd echt aan hun lot overgelaten werden.”

Drie jaar later ging hij als aalmoezenier mee naar Katanga, waar hij tijdens de onlusten getuige was van de moord op twee mensen. Via een aalmoezenierspost in Mechelen, en zijn terugkeer naar Siegen, werd hij begin ’70 aangesteld in Peutie. Ondertussen verbleef hij in Leest en werd er een echte Leestenaar. In 1983 werd hij hoofdaalmoezenier in Duitsland.

Priester Herregods ontpopte zich in zijn loopbaan als een volleerd kunstenaar, die ettelijke uren les liep aan diverse kunstscholen.

“Als kind tekende ik de achterkanten van affiches vol met stripverhalen. Dat was in het café van mijn grootmoe, in Brakel. Ik heb lang geaarzeld om naar de St.Lucasschool te gaan, me aan te melden voor militaire dienst, of naar het seminarie te trekken. Ik koos voor het derde, maar had het geluk dat ik ook van die andere twee opties wat kon proeven”, aldus de aalmoezenier in GvA op 28 maart 1991. (zie verder)

Deze kunstenaar, die zichzelf een self-made man noemt, liet geen gelegenheid voorbij gaan om zich op artistiek vlak te vervolmaken. Van ’51 tot ’56 volgde hij les bij Gerard Hermans, aan het St.-Lucasinstituut in Gent, waar hij zich bekwaamde in etsen en schilderen. Nadat hij naar Siegen was gestuurd, volgde hij er een jaar “Mahlkurse”, bij Meyer-Lippe en bij Willy Schutz, die zelf een opleiding genoot bij de wereldbefaamde Oostenrijkse en later Britse Oskar Kokoschka. Zijn later verblijf  in de kusntstad Köln gaf Georges de gelegenheid drie jaar les te volgen bij Wolfgang Guntermann, in de privéschool Kölner Schule für Mahlerei.

Het werd van G. Herregods is volks en expressief. Op al zijn schilderijen komen mensen voor en ze zijn overgoten met humor. Bovendien verraden tal van zijn werken zijn religieuze engagement en graag zet hij veel kruisen en Christusfiguren neer.

“Het koor van Herzogenrath” omschrijft de aalmoezener zelf als één van zijn beste werken.

In 1984 benoemde de paus hem tot “Apostolisch Militaris”, met standplaats te Brussel. In deze nieuwe hoedanigheid hield de aalmoezenier eraan zelf een hoogmis te Leest te celebreren en de gelovigen aldaar zijn eerste pauselijke zegen “laetare populum innocente” te geven.

Naar aanleiding van zijn afscheid van het leger en van Leest bracht het Davidsfonds een retrospectieve van zijn werken in de parochiezaal tijdens “Posse Leest” 1991.

“Klei en kleur, 35 jaar tussen boeren en soldaten, George Herregods” kende een enorm succes.

Georges trok in 1991 naar zijn geboortestreek Elst waar hij als priester actief bleef. (GvA,1/6/91)

Naar aanleiding van de Davidsfonds tentoonstelling “Klei en Kleur” met werk van Georges Herregods ter gelegenheid van “Posse Leest” 1982 publiceerde Gazet van Mechelen een intervieuw van Pat Donnez met de aalmoezenier-kunstenaar : (9/4/1982)

-G.H. : “Ik ben op de eerste plaats aalmoezenier en heb daar nog geen minuut spijt van. Ik heb daar ook mijn hele leven op gezet. Kolossaal intressant als opgave. Er zijn dagen dat ik werkelijk tevreden ben dat ik die richting gekozen heb omdat ik mensen heb geholpen. In die zin zijn mijn andere activiteiten, nevenbedoeningen die altijd in verband staan met mijn apostolaat, mensen samen brengen en werken steunen.”

-Na vele jaren dienst in Siegen, ga je in ’74 naar Peutie. Een opleidingscentrum voor nieuwe rekruten. Waaruit bestaat je taak ?

-G.H. : “Ik help de rekruten de eerste dagen opvangen. Die jongens zitten dikwijls met problemen omdat ze ontworteld zijn, voelen zich “mottig”. Omdat ze uit hun gewoon burgermilieu worden getrokken kampen ze met heel wat sociale problemen. Thuis zit er dan dikwijls ook iets niet in de haak. Als aalmoezenier ben je katalisator van al die gevoelens. Het menselijk en geestelijk aspect loopt geweldig door mekaar. In een pluralistisch milieu moet je aanvaard worden, en moet je mekaars mening respecteren.”

-Aalmoezeniers kunnen duidelijk nog werk leveren in het leger ?

-G.H. : “Je merkt dat een minderheid het ernstiger neemt dan ooit. Op een parochie is er altijd iemand bij wie ze in nood terecht kunnen. Vooral in Duitsland in het BSD-garnizoen met de families en kinderen. Daar kan een priester nog werken. In België ligt het anders. Het geestelijk aspect speelt minder. De cultus ligt anders, de meeste jongeren zijn zondags thuis. Zo kwam ik in de kazerne in Peutie toe en vond een heel mooie, oecumenische kapel –zowel voor katholieken, protestanten als andersdenkenden. Is dat nodig, vroeg ik mij af, in een tijd waar zondags het grootste deel naar huis gaat ? Maar ik ben sindsdien van idee veranderd. Elke kazerne heeft een plaats nodig waar je je kunt bezinnen en tot jezelf komen, rustig worden, nadenken en bidden. Mijn bureau is net naast de kapel en ik hoor regelmatig mensen binnengaan.

-De opkomende vredeswil van honderdduizenden jongeren blijkt samen te gaan met anti-leger houding. Kan je je daarmee verzoenen ?

-G.H. : “Dat wordt dikwijls verkeerd begrepen. Alsof voor de vrede zijn, a priori betekent tegen het leger zijn. Alsof alle militairen voor oorlog zouden zijn en tegen de vrede. Dat is het verkeerde. Het is een andere opvatting om vrede te bekomen en te bewerken. De ene zegt je moet de deur open zetten, de ander : neen, je moet zorgen dat ze niet binnen kunnen. Op den duur weet je niet wat het beste is. Maar de twee beogen hetzelfde. We mogen niet van alles een krachtproef maken.”

-Je woont 12 jaar in Leest. Je keramieken en schilderijtjes drukken een gemeende verbondenheid met het dorp uit. Je moet je ongetwijfeld thuis voelen ?

-G.H. : “Ik ben hier niet als pastoor komen wonen maar als gewone mens tussen de Leestenaars, als parochiaan. Maar omdat de mensen in u ook een priester zien, komen ze met andere problemen, soldatenzaken, jongens die bij den troep moeten. Ik probeer mezelf te zijn in mijn werken. Kijk je ziet dat die schilderijen gericht zijn op de gewone dorpelingen. Zij vragen geen grote kunst, zij vragen om de gewone dagelijkse zaken. Het is geen grote schepping, het vraagt creativieteit en het is toch artistiek verantwoord.”

De werken staan kris kras verspreid in het salon.Het zijn de jongste, één moet nog een kader krijgen. De geur van olieverf maakt de kamer tot een atelier. Gezichten op Leest, de pastorie, landschappen, wachten naast religieuze taferelen, op een veilig onderkomen in de parochiezaal.

-De persoonlijke stijl herinnert ons aan de naïeven ?

-G.H. : “Dat komt waarschijnlijk door de grote expressiviteit. Gelaat met grote ogen en eenvoudige mondtrek. Ik geloof dat ik zo op mijn best ben. Ik heb in mijn leven nogal wat cartoons gemaakt voor allerlei blaadjes en uitgaven. Ik ben daar nogal sterk in ja, al zeg ik het zelf.”

-Vooral in je niet-profane schilderijen blijk je met dubbele bodems te werken ?

-G.H. : “Dat klopt. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen ! Een tafereel met de Kristusfiguur centraal en er rond een maskerade, het lijkt wel carnaval hé. Die mensen rond Jezus, staan voor de rechtvaardigheid van de wereld, de bourgeoisie die (ver)oordeelt. Jezus is de zwakheid. De band met de oorlog en de repressie die klaar staat met de steen, is voor de hand liggend, zie je.”

-Je hebt ook een oven voor je keramische werken. Niet gemakkelijk werken neem ik aan ?

-G.H. : “Ik maak eerst een schets, boetseer de klei –die wordt uitgehold om barsten te voorkomen en te beletten dat de klei vlugger droogt- en begin een eerste maal te bakken.

Nadat het glazuur is aangebracht, wordt de klei een tweede maal gebakken. En dat is niet zo eenvoudig omdat de temperatuur verschilt naargelang de klei en het glazuur. Nu draait mijn oven al enkele dagen op volle toeren. Mijn grotere stukken laat ik in Westerwald bakken. Een klein familiebedrijfje in Duitsland waar ik elke maand een halve middag ga werken. Het is een oeroude methode, men werkt er zoals 500 jaar geleden. Het is een speciaal systeem. De stukken staan in de vlammen en de temperatuur gaat tot 1250 graden. Je strooit zoutkristallen in de oven die tot zoutklompen verdampen, en die neerslag vormt een natuurglans die je niet met een electrische oven kunt bekomen. Niet giftig en bevat ook geen loodwitten. Die natuurglans gebruik ik voor mijn potten, kopjes en borden.”

-Dit weekeinde gaan meer dan 180 schilderijen en karamieken de deur uit. Met pijn in het hart ?

-G.H. : “Nee, oh nee. Op het moment dat het werk af is en je merkt dat het mensen het graag zien, dat je aan hun ogen ziet dat het hun zint, is je doel bereikt.

Als ik gewaar wordt : kijk, die neemt dat keramiek of vergezicht omdat hij het graag ziet, dan ben ik tevreden.”

Foto’s :

-De extra lokalen van de Chiromeisjes. (foto : ‘De St-Niklaasparochie in Leest’, Wilfried Hellemans)

-Aalmoezenier Herregods

-Georges Herregods tijdens een tentoonstelling.

05-06-2012 om 18:09 geschreven door Marcel Van Hoof

1974 – LEEST, volgens Winkler Prins, Encyclopedie van Vlaanderen deel 4 van 1974.

“Leest, gemeente in de provincie Antwerpen, administratief en gerechtelijk arrondissement Mechelen, gerechtelijk kanton Mechelen, randgemeente van Mechelen, in Klein-Brabant, aan de Zenne.

931 ha, vlak reliëf (7-10 m hoog) met overwegend goed tot onvoldoende gedraineerde licht-zandleemgronden in het noorden en onvoldoende en tamelijk slecht gedraineerde zandleemgronden in het zuiden.

Tamelijk slecht en slecht gedraineerde zandleem- en kleialluvia langs de Zenne en de Abeek.

In 1961 pendelde 53,7% van de actieve bevolking vooral naar het Mechelse en ook naar Brussel.

De gemeente telde in 1970 127 commerciële landbouwbedrijven met een gemiddelde bedrijfsgrootte van 5,3 ha. Beteelde oppervlakte : 48% grasland, 19% graangewassen (tarwe,gerst), 7,5% voederwortel- en knolgewassen, 2,5% groenvoedergewassen, 4,5% aardappelen, 16,5% groententeelt (o.a. bloemkool, witloof, sla, prei).

Enige industriële tewerkstelling in de meubelmakerij en een wegvervoersbedrijf.

Het bos beslaat II ha. Oude Rendelbeekhoeve. Op Tweede Paasdag grote processie ter ere van Sint-Cornelius.

Monumenten

Van de romaanse kerk van witte steen zijn nog sporen zichtbaar in de toren en het koor. In 1852 werd het gebouw grotendeels herbouwd.

Geschiedenis

De eerste vermelding van Leest (1129) betekent wellicht voetspoor. Het grondgebied was verdeeld tussen het hertogdom Brabant en het land van Mechelen, waar de eigenlijke dorpskern lag, die zijn ontstaan te danken

heeft aan de kruising van de Mechelsesteenweg en de Zenneweg. De Sint-Niklaasparochie is vermoedelijk ouder van 1129. Bisschop Burchard van Kamerrijk schonk in dat jaar het patronaat van de kerk en de tienden aan de abdij van

Kortenberg.” 

1974 – DE FUSIE

“Vooral sinds de bekendmaking door de Gouverneur van een algemeen plan van samenvoeging van al de gemeenten in de provincie Antwerpen, is over de fusies al veel en hartstochtelijk gesproken en geschreven. Dit plan voorzag de samenvoeging van Leest bij Mechelen, dat o.a. ook Hombeek en Heffen zou opslorpen. De burgemeesters en schepenen van verschillende gemeenten  belegden de ene vergadering na de andere, stelden vlammende moties op en hielden persconferenties. De V.V.P. Leest deed hieraan niet mee.

Wel bespraken wij de zaak met het arrondissementeel C.V.P.-bestuur, betrokken hierbij onze bestuursleden en vroegen verschillende inwoners van onze gemeente om hun gedacht.

Het staat vast dat de regering besloten heeft de fusies door te drijven en dit zeker voor Vlaanderen. Na jarenlang gepalaver, pakt men nu de zaken met vaste hand aan.

Zich hiertegen verzetten als kleine gemeente van 2.000 inwoners is uitzichtloos. Hoezeer wij het ook betreuren dat er een einde wordt gesteld aan een eeuwenlange zelfstandigheid van onze gemeente, toch moeten wij de werkelijkheid inzien. De tijden zijn veranderd. Van een moderne gemeente verlangen wij dat zij steeds meer taken op zich neemt en meer diensten verleent. Dit kan slechts gebeuren als een gemeente een voldoende grootte heeft en aldus voldoende sterk is.

Daarom besloten wij, als er dan toch een fusie moest komen, samen te gaan met Hombeek en Heffen. Wij hebben dit ook verdedigd tijdens een algemene vergadering bijeengeroepen door het provinciebestuur in Antwerpen. Alle partijen en alle gemeenteraden uit het Mechelse waren er aanwezig. Wij stellen vast dat het provinciebestuur zich bij onze mening heeft aangesloten en in die zin een voorstel heeft overgemaakt aan de Minister. Deze moet nu zelf een definitief voorstel opmaken dat nog voor de verschillende gemeenteraden zal komen.

Wij willen u ook zeggen dat één van de argumenten waardoor wij kozen voor de fusie met Hombeek en Heffen is : door over te schakelen naar een grote gemeente zal hopelijk ook de hevigheid en de scherpte van de dorpspolitiek verdwijnen.

De dorpspoilitieke tegenstellingen die het verenigingsleven in ons dorp zo moeilijk maken, zullen plaats maken voor meer verdraagzaamheid. En dat is, naar onze mening, een groot voordeel.

Gemeentelijke toelagen 1974

K.L.J. Jongens                         1000 frank

K.L.J. Meisjes                          1000

Chiro jongens                         2500

Chiro meisjes                         2500

Boerenfront                           1000

Boerengilde                           1000

Bond Veldwachters                1000

Boerinnengilde                      1000

KWB                                       3000
Davidsfonds                            4000

Rust Roest                              4000

Gepensioneerden                   5000

Milac                                      1000

Vooruitziende vrouwen        1000

K.F.St.-Cecilia                       20000        

Vevoc                                     1000

Oud Soldaten                         1000

N.S.B.                                      3000

Duivenm.De Luchtreiziger     1000

Duivenm.De Snelle Vlucht     1000

F.C. Telstar                             5000

Voetbalclub Vlug en Vrij        1000

W.C. Het Vliegend Wiel         2500

Wipmaatschappij Heide        1000

Leefmilieu                              2000

(Periodiek CVP, enkel jaartal gekend)

03-06-2012 om 11:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1993 – 23 juli – Gazet van Mechelen :

Leest in de weer tegen 97 nieuw te bouwen woningen

“Noteer goed dat deze actie niet gericht is tegen gelijk welke persoon”, zegt Paula Bradt uit Leest met veel overtuiging. Ondertussen is ze zelf enigszins overdonderd door het bliksemsucces van haar actie. Vorige zaterdag werd een aantal mensen aangesproken voor een samenkomst die zondag doorging, en waar besloten werd een petitieactie te voeren. Nu vallen reeds de getekende petities met hopen in de bus. Gisteren telde Paula Bradt 520 handtekeningen die tégen de voorgenomen bouw van 97 woningen op de Kouter zijn. “Ik zal niet overdrijven, zegt de actievoerster, maar van de straten die reeds binnenzijn, heeft toch zeker 70 t.h. van de bewoners de petitie getekend. Om niet te spreken over het enthoesiasme van de actievoerders”.

Deze actie is gericht tegen het voornemen van de Mechelse Goedkope Woning om te Leest in een woonuitbreidinsgebied achter de Dorpsstraat en de Kouter 97 sociale woningen op te trekken. De actievoerders zeggen niet tégen sociale woningen te zijn, maar vinden dat deze manier van werken een kaakslag is voor Leest.

Argumentatie

Paula Bradt, die jarenlang directrice van de vrije school te Leest was en met het dorpsleven zeer sterk verbonden, somt vlot de argumentatie op tegen deze geplande bouw. De wijk zal namelijk ingeplant worden in een prachtige open ruimte. Dit is tegen de doelstellingen van De Batselier, die zegt dat open ruimte maximaal moeten gevrijwaard blijven. Ook het structuurplan Vlaanderen van Kelchtermans stelt dit uitdrukkelijk.

Getto

Mw. Bradt vreest in de tweede plaats dat de nieuwe wijk een getto zal vormen omdat zij niet aansluit bij het dorp. Ook dit wordt uitdrukkelijk verworpen in beide documenten.Verder menen de actievoerders dat de geplande wijk veel te groot is voor hun dorp en heel wat problemen zal meebrengen. Men heeft er eveneens problemen mee dat deze bouw in woonuitbreidingsgebied moet gebeuren, terwijl er in Leest nog bouwgebied is. De nieuwe wijk houdt geen rekening met het agrarisch karakter van het dorp en zal veel moeilijkheden veroorzaken voor de landbouwers.Deze dreigen al om met hun tractoren naar Mechelen af te zakken om hun grieven te uiten. Ten slotte vragen de actievoerders zich af of dit alles niet een klein beetje ruikt naar belangenvermenging. Voor de wijk zou de toegangsweg naar de omnifeestzaal onteigend worden en vervolgens aangelegd. “Laat de zaakvoerder nu toevallig ook zaakvoerder van de bouwmaatschappij zijn”.(noot : Gust Emmeregs)

Landbouwgebied

“Men moet nu wel vlug ageren, want volgend jaar zou anders dit gebied weer landbouwgebied geworden zijn, gezien de huidige tendensen”, zo zeggen de actievoerders.

En eens te meer verwijzen ze naar het structuurplan Vlaanderen, waar behoud en versterking van open ruimten als zeer belangrijk worden aangewezen. En nogmaals voegen ze er aan toe : “Dit alles is niet gericht tegen Gust Emmeregs als persoon, maar tegen een politiek van beton, die thuishoorde in de jaren zestig. Politiekers moeten nu verder kunnen kijken dan het eigen belang”.

In dezelfde krant van 29 juli kreeg Gust Emmeregs een forum :

“Allemaal gelogen”, zegt Gust Emmeregs : De “Sussen” en de “Blekken” zijn terug.

Gust Emmeregs, gemeenteraadslid uit Leest en ook zaakvoerder van de Mechelse sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, heeft wat hij zelf omschrijft als een “omzendbrief” verspreid.

In alle brievenbussen bij de circa 2.400 Leestenaren belandt gisteren of vandaag het “antwoord” van Gust Emmeregs i.v.m. enkele honderden bezwaren tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen in het woonuitbreidingsgebied ter hoogte van de omnihal. Het zit Gust Emmeregs hoog dat 830 Leestenaren, of zowat een derde van alle inwoners van het dorp, hun handtekening onder het bezwaarschrift hebben gezet.

“De mensen zijn bewust misleid. Men wil mij en mijn werk in opspraak brengen. In voetbaltermen uitgedrukt speelt men op de man in plaats van op de bal”, zei gisteren Emmeregs, duidelijk aangeslagen.

Het ziet er naar uit of Leest zet de tijd 20 jaar terug naar de periode waarin de “Sussen” en de “Blekken” de lokale politieke strijd uitvochten.
Een aantal inwoners onder leiding van Paula Bradt, de voormalige directrice van de vrije basisschool, kant zich tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen.

In de gemeente werd een bezwaarschrift verspreid en twee dagen later terug opgehaald. De actie resulteerde in 830 handtekeningen onder het bezwaarschrift. Het bundel werd aan het schepencollege in Mechelen overgemaakt.

Geviseerd

Gust Emmeregs zei gisteren dat hij zich persoonlijk geviseerd voelt in de actie die sommigen tegen de geplande bouw ondernemen. Hij benadrukt dat iedereen het recht heeft om zich op de wettelijke voorziene manieren tegen bepaalde initiatieven te verzetten. “Nu neemt men echter een loopje met de waarheid. Daartegen wil ik protesteren. Men schuift mij ook zaken in de schoenen die oneerlijk en moedwillig verkeerd worden voorgesteld”, zegt Emmeregs die zijn “omzendbrief” op 800 exemplaren in alle Leestse brievenbussen heeft gestopt. Gestaafd met soms reeds 20 jaar oude bewijsstukken toont Emmeregs daarin aan dat de plannen tot de bouw van de bekritiseerde woningen dateert van in 1965. Het voorontwerp is gesitueerd op de plaats waar de MGW nu, in samenwerking met het bouwbedrijf Swinnen uit Mol, 97 sociale koopwoningen voor Vlaamse mensen uit Leest en omgeving van ongeveer 3,5 miljoen per woning wil bouwen. Deze woningen zijn tegen die prijs volledig afgewerkt en hebben 3 slaapkamers.
Emmeregs, zaakvoerder van de MGW en ook beheerder van de Omnihal die een beperkte oppervlakte grond zal dienen af te staan om het project mogelijk te maken, weerlegt alle beschuldigingen als zou hij aan belangenvermenging doen.

Racisme

Echt boos is Gust Emmeregs omdat de actievoerders de Leestenaren beïnvloeden met dooddoeners als “Pas op, daar komen allemaal vreemdelingen in wonen”. Leest kan volgens hem dergelijke uitingen van racisme best missen. “Die uitspraken komen uit de mond van mensen die beweren achter de politiek van Paula D’Hondt te staan”, betoogt hij. Volgens Gust Emmeregs heeft een beperkt aantal mensen, overwegend uit éénzelfde familie, uit eigenbelang veel goedgelovige dorpsgenoten om de tuin geleid. ”De mensen hebben niet eens de tijd gekregen om de tekst van het bezwaarschrift te kunnen lezen”, is hij van mening.

Ondertussen is bij het schepencollege van Mechelen inderdaad een bundel met 830 handtekeningen tégen de voorgenomen bouw van de woningen in Leest toegekomen.

Dat betekent dat één derde van de Leestenaren zich theoretisch niet akkoord verklaart met het initiatief. Het is nu de opdracht van het college om de bezwaren juridisch uit te pluizen. Gust Emmeregs hoopt dat ook de gemeenteraadsleden de kans zullen krijgen zich in dit debat te mengen. “Het is echter niet het aantal bezwaren dat doorslaggevend mag zijn, wél de gegrondheid ervan”, vindt hij.

Als het schepencollege van Mechelen alsnog het licht op groen zet en wanneer stedebouw zijn reeds 20 jaar geleden gegeven goedkeuring handhaaft, dan krijgt Leest reeds volgend jaar enig concreet resultaat van het grootse opzet te zien. Tenzij de dorpspolitiek daar een stokje voorsteekt. “Sussen” en “Blekken” weet je wel. (F.J.)”

Nog in dezelfde krant van 29 juli : gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger van de oppositiepartij VU Herman Candries :

Wijkt Leest ?

In Mechelen wordt weer politiek op hoog niveau gespeeld. De 479 bezwaarschriften en de 865 handtekeningen tegen een onzinnige verkaveling met bouwproject voor 97 woningen vallen Gust Emmeregs blijkbaar zwaar. De enige echte Leestenaar, die anderen verwijt de man en niet de bal te spelen, is hier duidelijk de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet...Alle middelen blijken goed om de geloofwaardigheid van deze protestactie te kelderen. Toch is het probleem eenvoudig. In de richtlijnen, die minister De Batselier meegaf bij de oprichting van Domus Flandria, klinkt het nochtans duidelijk welke de prioriteiten zijn : de bestrijding van de leegstand, verbetering van de kwaliteit van het woonpatrimonium, realisatie van woonzekerheid, met maximale vrijwaring van de open ruimte. Voor Mechelen zijn er dus andere prioriteiten. Voor alles moet de binnenstad opnieuw bewoonbaar gemaakt worden, opnieuw bevolkt worden. Mooie open ruimte, zoals diegene waarnaar in dit geval gelonkt wordt, zou best gevrijwaard blijven.

Gust Emmeregs liet het daar niet bij en in een (niet gedateerd) manifest van vijf bladzijden onder de hoofding ‘Antwoord van een echte Leestenaar aan de Leestenaars’ verdedigde hij zijn handelswijze. Hierna een samenvatting :

“De Leestse bevolking kreeg vorige week een schrijven en een, door een paar personen opgesteld model-bezwaarschrift, i.v.m. de verkavelingsaanvraag door de NV Swinnen, in de bus of persoonlijk overhandigd.

Zowel het begeleidend schrijven als de inhoud van het opgestelde bezwaarschrift zijn, om het in voetbaltermen uit te drukken : ‘SPELEN OP DE MAN IN PLAATS VAN OP DE BAL’.

Bepaalde opgesomde redenen tot afwijzing van het voorstel zijn enerzijds totaal onjuist en hebben  anderzijds nog min nog meer tot doel mij persoonlijk, mijn verwezenlijkingen zoals de realisatie van de Sporthal, de voetbalterreinen en de Omnihal, in opspraak te brengen.

Wat men daar ook over zegt en schrijft, ik zeg u dat ik fier ben op al deze verwezenlijkingen die de Leestse en/of Mechelse gemeenschap geen frank gekost hebben. Ik heb er mijn laatste frank ingestoken en heb er nog elke dag de grootste moeite mee om alles financieel rond te krijgen. Dit alles om de Leestse en Mechelse jeugd toe te laten in eigen omgeving aan sport en ontspanning te kunnen laten doen.

De plaatselijke Vrije Basisschool waarvan Paula Bradt destijds, het moet gezegd worden met veel inzet en initiatief de bezielende kracht was, was in 1985 wat blij toen zij met haar leerlingen toegelaten werd in wat nu genoemd wordt : ‘een sporthal met een bedenkelijke architectuur’.

Het destijds genomen initiatief tot aankoop en benuttiging van die gronden voor Sociale Woningbouw was een iniatief van het toenmalig Gemeentebestuur van Leest.

Ik vraag mij werkelijk af wat de bewoners van de verkaveling aan de Vinkstraat hiervan vinden. Voor zover ik weet is daar geen Gettovorming en zijn deze mensen reeds goed geïntegreerd in de Leestse gemeenschap.

Waar ik ook met belangstelling naar uit kijk, is naar de reactie van de bewoners van de Dorpstraat, Vinkstraat en Ten Moortele. Beseffen deze mensen wel goed dat in het bezwaarschrift, blz. 2 punt 4, voorgesteld wordt om de open ruimte tussen deze straten, zijnde plus minus 12 ha. te benutten voor sociale wongen.

Dit wil zeggen sociale woningen bouwen achter de tuin van zo’n 100-tal bestaande woningen.

Tot daar, geachte vrienden van Leest-Mechelen, de reactie waar ik mij verplicht toe voelde. De waarheid heeft ook haar rechten, of niet soms.

Vriendelijke groeten, Gust Emmeregs.”

1994 – 7 maart – Gazet van Mechelen :

                                   CDV de partij van de verzoening

“Leest.- De CDV is en blijft de partij van de verzoening. Dat beklemtoonden zowel fractieleider Herbert Crol als burgemeester Jos Vanroy, vrijdag op de info-avond van de CDV in een bomvolle parochiezaal in Leest. Als de ultieme verzoeningspoging met de CVP echter niet lukt, gaat de CDV resoluut naar de gemeenteraadsverkiezingen “met de macht van onze overtuiging”, zoals Vanroy dat uitdrukte. Dat de CDV bij wijze van spreken zijn burgemeester heeft aangeboden als zoenoffer, is volgens Crol het beste bewijs dat de partij echt wel bereid is om opnieuw de rangen te sluiten. Ook Vanroy beklemtoonde met veel energie in zijn stem dat hij voor de grote verzoening is en bereid om samen met Fons Vanstappen en anderen van het toneel te verdwijnen. “Maar dan moet men ons wel ernstig nemen”, aldus Vanroy. “Als dat niet kan, gaat de CDV op 9 oktober naar de verkiezingen en dan sta ik hier binnen enkele maanden opnieuw om u te vragen voor ons te stemmen.”

De voorwaarden die de CDV stelt, zijn inmiddels bekend. Op de reeds goedgekeurde ontwerplijst van de CVP moeten verkiesbare plaatsen vrijgemaakt worden voor CDV-ers, zodat ze uitzicht hebben op een ambt als schepen of mandaten in het OCMW en de Mechelse Goedkope Woning. In het voorstel dat de CDV vorige week dinsdag aan de CVP heeft overgemaakt, stond concreet de eis dat de tweede, vierde en zesde plaats op de CVP-lijst voor een CDV-er moest zijn. Daarop deed de CVP een tegenvoorstel, waarover zaterdag of zondag nog moest onderhandeld worden. De inhoud van dat tegenvoorstel werd vrijdagavond nog stil gehouden, teneinde de besprekingen niet te bemoeilijken. Maandag zal in elk geval moeten blijken of er een verzoening dan wel een definitieve breuk uit de bus komt. Het partijbestuur van de CVP komt immers maandagavond voor de tweede keer in één week tijd bijeen om de knoop met de CDV door te hakken. Waarnemers meenden vrijdagavond dat de CDV in elke geval handig gemaneuvreerd heeft door de bal in het kamp te leggen van de CVP, waar de eensgezindheid rond heel de situatie de voorbije dagen ver zoek was.

Primeur

Gust Emmeregs, afgevaardigd bestuurder van de Mechelse Goedkope Woning, kwam vrijdag in zijn uiteenzetting nog met een primeur voor de dag. De geplande verkaveling in Leest, voor een sociale woonwijk van meer dan 90 woningen, werd niet goedgekeurd door het huisvestingsfonds Domus Flandria. De MGW heeft de grond dan ook niet langer nodig en gaat in op de vraag van een bouwfirma om heel het perceel te verkopen. Volgens Emmeregs komt er mogelijk nog dit jaar een particuliere verkaveling van sociale woningen.”

1994 – 8 augustus – Gazet van Mechelen :  CDV WIL VERZOENING ZONDER EXCLUSIEVEN... MAAR DE CVP WIL GEEN EMMEREGS

De recente gebeurtenissen en het afspringen van de verzoeningspogingen tussen CVP en CDV, hebben als gevolg dat in Mechelen het christen-democratische front verdeeld naar de kiezer stapt, tenzij er de komende uren toch nog een uitweg wordt gevonden. Voor de insiders is zulks nu helemaal uitgesloten, want de CDV wil een verzoening zonder exclusieven, de CVP wil onder geen beding dat Gust Emmeregs op de lijst fungeert. Dat men Herbert Crol op de lijst zou meenemen vond wel genade bij een meerderheid van het partijbestuur. Zoals bij de meeste van dergelijke gevallen meent iedereen het gelijk aan zijn kant te hebben. De CDV, bij monde van fractieleider Herbert Crol ziet het zo. Sinds 28 februari ’94 praten CDV met CVP om met een gemeenschappelijke christen-democratische lijst naar de gemeenteraadsverkiezingen van 9 oktober e.k. te stappen.

Er werden langs beide zijden een aantal voorstellen gedaan aangaande lijstsamenstelling, programma, e.d.

De mening van het CVP-bestuur werd nooit gevraagd. Er werd telkens in een beperkt groepje, het dagelijks bestuur, rond de pot gedraaid. Men durfde in de CVP geen beslissingen nemen, want dan zou snel duidelijk worden dat zij geen echte verzoening willen tot stand brengen. Bemiddelaar Stan De Clercq deed, na vele gesprekken gevoerd te hebben met beide groepen, op 7 april een voorstel. Dit voorstel was gebaseerd op een evenwichtige basis voor CDV en CVP. Zeven CDV-ers zouden fungeren op de plaatsen 35 tot 41. Hierbij is zeer belangrijk te weten dat burgemeester Jos Vanroy zelf heeft aangeboden zich niet kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen indien er een verzoening tussen beide groepen tot stand zou komen. Ook oud-schepen Fons Vanstappen en schepen Leo Clarijs zouden niet op de lijst fungeren. Dit was vanuit de CDV-hoek een belangrijke stap om de verzoening volledig te kunnen realiseren. Dit voorstel van de bemiddelaar werd door de CDV positief onthaald in een antwoord van 14 april. Voor de CVP was dit voorstel blijkbaar niet de oplossing. Herbert Crol en Gust Emmeregs waren evenmin welkom. Meer dan een maand later gaven ze aan de bemiddelaar te kennen dat ze zijn voorstel nooit in het CVP-bestuur hadden besproken en dat het dagelijks bestuur slechts 3 CDV-ers op de lijst wenste te plaatsen, nl. Jos Van Aken, Germaine Peeters en Louis Vloebergh.

(...)

03-06-2012 om 11:21 geschreven door Marcel Van Hoof

6 mei 1992 - Gazet van Antwerpen:

CVP SCHORST 12 MANDATARISSEN- Burgemeester Vanroy, twee schepenen en zaakvoerder MGW niet langer spreekbuis van CVP-Mechelen

“De politieke bom binnen de CVP-Mechelen, die al een tijdje aan het tikken was, is nu tot een explosie gekomen. Het Dagelijks Bestuur van de CVP-Mechelen acht 12 mandatarissen niet langer leden van de partij. Daaronder bevinden zich de burgemeester, twee schepenen en de zaakvoerder van de Mechelse Goedkope Woningen. Aanleiding tot deze vrij zware sancties die tegen “de twaalf” is genomen is het niet nakomen van de in het bestuursakkoord voorziene schepenwissel Fons Vanstappen-Frank Nobels.

De herrie daarrond duurt al enkele maanden. Als reden om de wissel tussen schepen Vanstappen en fractieleider Frank Nobels niet te laten doorgaan had burgemeester Vanroy gesteld dat “er eerst een oplossing moet gevonden worden voor raadslid GUST EMMEREGS uit LEEST. Die moet op woensdag 19 mei in de bouwmaatschappij Mechelse Goedkope Woning zijn mandaat van afgevaardigd beheerder afstaan aan Wim Jorissen.”

Woordbreuk gepleegd
Een schepen is voor zes jaar verkozen en ik blijf bijgevolg op mijn stoel zitten tot einde van mijn mandaat, zegt Fons Vanstappen. Die krijgt men alvast niet uit zijn schepenzetel voor het einde van deze legislatuur. Vanstappen had tot 1 mei jl. de tijd om zijn mandaat af te staan aan de jongere collega Frank Nobels. Dat is dus niet gebeurd en daarover heeft het Dagelijks Bestuur van de CVP-Mechelen zich maandagavond urenlang gebogen. In een persmededeling zegt het dagelijks bestuur te betreuren dat de burgemeester, samen met enkele andere mandatarissen, geen gevolg gaven aan de herhaalde oproepen om zich aan te sluiten bij de besluiten genomen door de verschillende CVP-partijinstanties. Het CVP-bestuur betreurt verder dat Vanroy, schepen Clarijs-Pauwels, schepen Vanstappen vroeger gemaakte akkoorden terug op de helling willen zetten en zelfs weigeren om de schriftelijke akkoorden, waaronder zij hun handtekening plaatsten, uit te voeren.

Het CVP-bestuur wenst zeer duidelijk te stellen dat diegenen die manifest woordbreuk plegen niet thuis horen in de Christelijke Volkspartij.
Reeds voor de gemeenteraadsverkiezingen heeft de CVP-afdeling van  Mechelen geopteerd voor een vernieuwd beleid. Dit kwam tot uiting bij de lijstvorming waar er een kopploeg werd naar voor geschoven in de plaats van een kopman. Volgens 80% van de CVP-afdeling was het immers noodzakelijk om naast de ervaring van de vroegere burgemeester een duidelijke vernieuwing te brengen. Voor de tweede tot en met de vijfde plaats werden Patrick Backx, Leo Stevens, Frank Nobels en Lieve Keuleers op de lijst geplaatst.

Toen na de verkiezingen de CVP opnieuw bestuursverantwoordelijkheid kreeg kwam er een consensus tot stand die leidde tot een geschreven akkoord dat door alle betrokkenen werd ondertekend. Dit akkoord hield in dat Fons Vanstappen en Lea Clarijs-Pauwels schepenen zouden worden doch dat zij er zich toe verbonden op vraag van het partijbestuur respectievelijk in 1992 en 1993 ontslag te nemen ten voordele van Nobels en Keuleers. Ook werd afgesproken dat Emmeregs in mei 1992 zou opgevolgd worden door Wim Jorissen in de MGW.

Dit akkoord, zegt de CVP-Mechelen, werd unaniem bekrachtigd door het bestuur van de CVP-afdeling Mechelen waarvan de betrokkenen allen deel uitmaken.
Vanroy liet onlangs dan schriftelijk aan het partijbestuur weten dat EMMEREGS zaakvoerder van de MGW blijft en de schepenwissel voor onbepaalde tijd zou worden uitgesteld.

Het CVP-Bureau heeft tijdens de vergadering van maandagavond jl. nu vastgesteld dat 12 leden van de partij geen gevolg hebben gegeven aan de oproep om zich voor 1 mei jl. aan te sluiten bij de beslissingen van het partijbestuur Mechelen. Dat zijn met name, na de burgemeester en de twee schepenen en de MGW-zaakvoerder, de gemeenteraadsleden Germaine Peeters, Jos Van Aken, LOUIS VLOEBERGH en Herbert Crol en de OCMW-raadsleden Theo De Wit, Annie Vanstappen, Guido Vandeneede en Herwig De Lannoy.

Omdat Vanroy, Vanstappen, EMMEREGS en Clarijs manifest hun handtekening over de afgesproken wissels hebben verloochend, waarbij men zich de vraag kan stellen welke waarde de handtekening heeft van de burgemeester en van andere mandatarissen, heeft het CVP-bureau beslist om aan het eerstvolgende partijbestuur voor te stellen deze mandatarissen uit de partij te stoten.

Gelet op “sommige” positieve signalen tot verzoening zal aan de overige dissidente mandatarissen gevraagd worden om voor 1 juni a.s. hun engagementsverklaring te hernieuwen, ondermeer door het onderschijven van de beslissingen van het partijbestuur Mechelen omtrent de wissels. Geven zij geen gevolg hieraan dan zal ook tegen hen de procedure tot uitsluiting gestart worden in het partijbestuur van juni a.s.

Belangrijk is ook dat Vanroy en Vanstappen worden aangemaand om hun achterstallige bijdragen aan de partij (samen zo’n 100.000 frank) te voldoen.

Tot slot zegt de CVP dat ze de afspraken met de coalitiepartner, de SP, zal nakomen omdat men het bestuur van de stad niet op de helling wil zetten.

Iedereen moet kleur gaan bekennen

Ondanks deze zware heibel binnen de CVP wordt gezegd dat het bestuur van de stad niet in gevaar zal komen. Er zal niet onverdeeld gestemd worden in de raad. Kritiek punt wordt wellicht de vervanging die er aankomt om woensdag 19 mei. Dag waarop raadslid Wim Jorissen (CVP) het zaakvoerderschap van Gust EMMEREGS in de MGW zal overnemen. Daarover moet er niet gestemd worden binnen de gemeenteraad, omdat dit automatisch zal gebeuren binnen de algemene vergadering van de MGW.
Algemeen wordt verwacht dat Vanroy een of ander manoeuver zal uithalen om dat mandaat van Jorissen te laten intrekken en dan wordt het uitkijken hoe het stemgedrag zal zijn van coalitiepartner SP.

Vraag is dan ook of het beleid van de stad op de helling wordt gezet en of er weer naar een wisselmeerderheid zal dienen gegrepen zoals ten tijde van oud-minister Jef Raemaekers, tijdens de vorige legislatuur ?
De bom is al ontploft binnen de CVP, maar er blijft de komende weken nog wel wat dynamiet in de Mechelse politieke lucht hangen. –L.D.N. 

De dag nadien schreef dezelfde krant dat de Mechelse CVP-jongeren volledig de houding van het CVP-partijbureau onderschreven en dat ze de uitsluiting uit de partij eisten van burgemeester Vanroy, schepenen Fons Vanstappen en Lea Clarijs en zaakvoerder MGW Gust Emmeregs die volgens hen op een schandalige wijze hun woord braken en hun handtekening verloochenden.

In dezelfde krant kreeg ook de burgemeester een forum. Volgens hem werd de stad bestuurd door de verkozenen en niet door de partij...

In “Het Laatste Nieuws” van 22 mei reageerde Gust Emmeregs : “Ik ben geen jurist, wel een realist. Als men mijn mandaat afneemt binnen de MGW, dan sta ik erop dat men mij een evenwaardig mandaat zou teruggeven. Dat heeft dus niets te maken met onderschreven akkoorden. Mag ik in dat verband immers verwijzen naar een eveneens onderschreven bestuursakkoord CVP-SP en het daaraan gekoppeld beleidsdocument aangaande de begroting 1990. Na lang overleg kwam men tot een concensus. Ik heb toen mijn verantwoordelijkheid genomen”.

Emmeregs werd, door de onthoudende stemmen van de SP-ers, tijdens de algemene vergadering van de MGW, in zijn functie bekrachtigd.

“...bovendien heeft de CVP-Mechelen mij eind 1988 voorgesteld om het mandaat van beheerder MGW te aanvaarden mits de uitdrukkelijke belofte –en dit na een schorsing van de bestuursvergadering- dat voor het verstrijken van mijn mandaat men voor mij een evenwaardig mandaat zou hebben. Dat kan niemand ontkennen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat voorzitter van de Vlaamse Executieve, Luc Van den Brande, zich de laatste maanden bijzonder heeft ingespannen om die belofte in te lossen. Dit is spijtig op onbegrip gestoten van bepaalde individuen. Ook wil ik nog benadrukken dat ik in de heraanstelling van mijn functie als afgevaardigd-beheerder geen persoonlijk belang, noch prestige nastreef. (...)”

Eind mei bekrachtigde het hoogste orgaan binnen de CVP-Mechelen, het Partijbestuur, wat weken voordien het Partijbureau had beslist : uitsluiting uit de partij voor burgemeester Jos Vanroy, voor de schepenen Vanstappen en Clarijs-Pauwels en MGW-beheerder Gust Emmeregs. (HLN 27/5/92)

Tijdens een drie uur durend debat in besloten vergadering trok de Mechelse gemeenteraad het mandaat in van Gust Emmeregs als afgevaardigd beheerder bij de sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning

(HLN,3/6/92)

Het Laatste Nieuws van 18 juni : “...De “Ik-wel-jij-niet”-strategie gaat vrolijk verder binnen het Mechels stadsbestuur. Wie enkele dagen in het buitenland verblijft, weet bij zijn terugkeer niet meer wie er wààr benoemd werd, wie er nog tot welke partij behoort en wie er zijn huik naar de wind hing. Koren op de molen natuurlijk voor de protest-, oppositie- en radicaalstemmers. (...)

Wat Gust Emmeregs betreft is de situatie –en vooral zijn persoonlijke houding- eerder confuus. Op de partijvergadering las voorzitter Arnout Schotsmans een verklaring van Emmeregs voor waarin deze laatste zegt alle richtlijnen en beslissingen van de partij te zullen volgen. Gezien hieruit een positieve houding bleek, stelde de voorzitter voor om de uitsluitingsprocedure voor Emmeregs uit te stellen. 43 van de 62 aanwezigen stemden voor uitstel. De voorgelezen brief van Emmeregs blijkt dan weer diametraal te staan op de inhoud van een andere verklaring, die hij dezelfde dag ondertekende.
Hierin verklaarde hij met alle gemeenteraadsleden en OCMW-ers van de Vanroy-clan ontslag te zullen nemen als iemand onder hen uitgestoten werd.

Wim Jorissen is ondertussen aangesteld als afgevaardigd-bestuurder bij de MGW.
Tijdens de buitengewone algemene vergadering van die MGW werd Willy Deleus, ter vervanging van Gust Emmeregs, benoemd tot bestuurder.

(...)

De getackelde Gust Emmeregs zou nu als soelaas een deeltijdse opdracht krijgen op het kabinet van minister Van den Brande.
Welke van zijn 2 voornoemde schriftelijke verklaringen nu de “echte” is, blijft echter voorlopig nog onduidelijk. (...)

Op 25 juni blokletterde Het Laatste Nieuws : “Gust blijft bij burgemeester.”

Emmeregs maakte aan de pers bekend dat hij de groep Vanroy trouw bleef...”De echte moeilijkheden begonnen toen de stadsbegroting van 1990 ‘getrouw’ werd opgesteld en goedgekeurd door de voltallige SP en een meerderheid van de CVP. Zij werd niet aanvaard door een minderheid van de CVP (de groep Nobels-Stevens). Van dan af escaleerden de zaken.” Het Laatste Nieuws :  “Emmeregs zegt voluit dat het College van Burgemeester en Schepenen –en dus het stadsbestuur van CVP en SP- meer werd tegengewerkt door de minderheidsfractie binnen de CVP, dan door de oppositie. Hij wijst daarbij naar juni 1991, toen gepoogd werd om schepen Vanstappen uit de partij te sluiten. In september 1991 wordt een nieuw akkoord met schepen Vanstappen gesloten en ondermeer ook een hernieuwde toezegging naar Gust Emmeregs toe. Oktober 1991, dringende vraag tot Emmeregs zich kandidaat te willen stellen voor de provincieraadsverkiezingen, met een nogmaals hernieuwde formele schriftelijke bevestiging in verband met het beschikbaar stellen van een gelijkwaardig mandaat. En dan de breuk binnen de CVP einde mei-begin juni jl.

Dan komt minister-president Luc Van den Brande tussenbeide. ‘Ik heb me dan schriftelijk principieel bereid verklaard de standpunten van het CVP-partijbestuur te aanvaarden, op voorwaarde dat voorafgaandelijk een gesprek zal worden gevoerd met Van den Brande. Dat heeft tot niets geleid. Ik hoopte dat mijn gevoelsmatige trouw aan de CVP als instelling zou kunnen worden verzoend met de meerderheidsfractie waartoe ik behoor. Maar dat heeft niet mogen zijn, en de doorbraak is er dan ook niet gekomen,’ zegt Emmeregs.

De CVP-er besloot met te zeggen dat, wanneer zijn trouw voor de CVP maar te verwezenlijken is ten koste van een volkomen aloyale houding ten overstaan van de burgemeester en de meerderheidsfractie, dat hij het gedachtengoed der Christen-democratie trouw blijft, doch binnen het kader en de werking van de groep waartoe hij behoort. De groep van burgemeester Vanroy dus. Emmeregs zegt dat bij hem de houding van een strikte loyaliteit en gebondenheid met de meerderheid der Mechelse CVP-mandatarissen boven het nastreven van een gelijkwaardig mandaat staat. Het voornaamste is dat de stad verder kan bestuurd worden, en daar is volgens hem ook een meerderheid voor.

Na deze verklaring mag Emmeregs er zich aan verwachten dat de CVP-Mechelen hem binnen de kortste tijd uit de partij sluit. Meteen kan er naar de verkiezingen binnen drie jaar worden gewerkt.”

De perikelen in het Mechelse CVP-huishouden zouden leiden tot de oprichting van een nieuwe partij : de CDV (Christen Democratische Vernieuwing) waarvan burgemeester Jos Vanroy vaandeldrager was en waarbij Gust Emmeregs zich zou voegen.

Foto’s :

-Schepen Fons Vanstappen.

-Schepen Lea Clarijs-Pauwels.

-Burgemeester Jos Vanroy in ’83 tijdens een gemeenteraadszitting. In het midden de heren Charlier en Michiels. Achteraan links Gust Emmeregs.

03-06-2012 om 08:51 geschreven door Marcel Van Hoof

Op 16 september 1994 organiseerde Davidsfonds Leest een debatavond in het Parochiehuis met de Mechelse politici. Moderator was BRTN-journalist Alex Puissant. Deze laatste startte het debat met te vertellen dat men met zoveel aanwezige partijen en sprekers niet van een debat kon spreken. Dat de meesten overigens voor het eerst in Leest kwamen, was voor de aanwezigen in diverse materies duidelijk.

Er waren vertegenwoordigers van WOW, PVDA, CDV, SP, VLD, VU, CVP, Vlaams Blok, Rood-Groene beweging en Agalev en in de zaal een 80-tal politiek geïnteresseerden.

De CDV, zonder Gust Emmeregs want hij was niet uitgenodigd, kwam diverse keren in de verbale vuurlinie te liggen. Vooral rond de verkaveling van Leestse gronden voor sociale woningen waar deze partij een positieve beslissing had genomen in dat dossier. “De doorsnee Leestenaar, zo bleek, lust de CDV en specifiek de verantwoordelijken in het dossier wel rauw. De CDV-er Charlier zei dat er met de Leestenaar te weinig overleg was geweest in dit dossier, maar dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren…” (GvM, 19/9/1994)

Gazet van Mechelen van 20 september 1994 :       Gust Emmeregs is boos

Gust Emmeregs, zaakvoerder-afgevaardigd bestuurder van de sociale bouwmaatschappij ‘De Mechelse Goedkope Woning’ vindt dat hem onrecht is aangedaan. Vorige vrijdagavond organiseerde het Davidsfonds van Leest een politiek debat in het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen. Omdat hij daar, als gemeentemandataris en als verantwoordelijke van de MGW, niet werd op uitgenodigd is Gust Emmeregs uit zijn krammen geschoten. Van sommige mensen uit het publiek die de debatavond hadden bijgewoond, kwam Gust Emmeregs ter ore dat hij op die bijeenkomst als politieker in een slecht daglicht werd gesteld.

‘Ik vind het niet eerlijk dat ik mij niet heb kunnen verdedigen. Van het Davidsfonds vind ik het bovendien niet correct dat ze toelieten dat plaatselijke mandatarissen volgens een vooraf opgezet scenario een hak werd gezet.’

Emmeregs voelt zich na zes bewogen politieke jaren min noch meer geviseerd door bepaalde groepen uit zijn  eigen gemeente. Tegen die gang van zaken heeft hij alvast geprotesteerd.

De Gemeenteraadsverkiezingen van 9 oktober 1994 gaven volgende uitslag :

Zetels : 10 CVP (-4), 10 SP (-3),  9 Vlaams Blok (+6), 7 VLD (+1), 3 Agalev (+1) 1 CDV (+1) en 1 VU (-2).

Het stadsbestuur werd als volgt samengsteld : Geert Bervoets (SP) burgemeester, Patrick Backx (CVP) 1^ste schepen, Willy Vandenbrande (SP), 2^de schepen, Johan Lamon (Agalev) 3^e schepen,

Leo Stevens (CVP) 4^de schepen,  Jan Pepermans (Agalev) 5^de schepen, Frank Nobels (CVP) 6^e schepen, Jaak De Wachter (SP) 7^e schepen, Raymond Janssens (SP) 8^e schepen.

Gazet van Mechelen van 11 oktober 1994  : Emmeregs begraaft politieke strijdbijl

Gust Emmeregs kon gisteren de zware verliescijfers van zijn CDV, de partij van de burgemeester, nog steeds niet verwerken.

“Ik begrijp het niet. Ik haal 505 voorkeurstemmen en moet mijn zetel in de raad afstaan aan kandidaten die niet eens 50 stemmen achter zich kregen”.

Hij toonde zich bitter omdat sommige kiezers voor kleinere partijen als bv. Rossem hebben gestemd. Dat doet mensen zoals hij de das om.

Nochtans verklaart dàt niet de nederlaag van de CDV. Na 24 jaar actieve politieke bedrijvigheid legt Gust Emmeregs er het bijltje bij neer. Hij wil zich de volgende jaren volledig toeleggen op zijn zaak.

Over of hij ooit nog in de politieke arena zal aantreden liet Emmeregs zich gisteren niet uit. Voorlopig wil hij de dingen eens rustig bekijken. Emmeregs neemt zich voor om “zijn” omnihal in Leest verder te blijven uitbouwen ten dienste van de gemeenschap. Of hij nu gemeenteraadslid is of niet.  

En dezelfde krant blokletterde op 31/12/1994 : Gust Emmeregs sluit een tijdperk af.

Na 30 jaar politiek leven is dat tijdperk voor Gust Emmeregs (54) onherroepelijk afgesloten. Dat hij niet werd herverkozen is voor hem nochtans geen reden dat hij zich niet verder ten dienste van zijn medemensen zou stellen.  “Ik ben nu eenmaal zo”, zei Emmeregs. De man die zonder fusies hoogstwaarschijnlijk nog altijd burgemeester van Leest  zou geweest zijn, verheelt niet enigzins teleurgesteld te zijn. Hij had méér respons

verwacht van de kiezers voor wie hij meent zich steeds dienstbaar te hebben opgesteld. De teleurstelling van Emmeregs heeft ook te maken met wat hij omschrijft als een “afrekening tussen personen” bij de breuk tussen CVP en CDV. Die breuk verklaart volgens hem ook dat de CDV bij de Mechelaars niet aanslaat en dat waarschijnlijk nooit zal doen. “Het is niet goed dat mensen die hetzelfde gedachtengoed verdedigen zich in verschillende formaties opstellen” is zijn overtuiging. Zelf heeft Emmeregs er geen spijt van dat hij de stap naar de CDV heeft gezet. Hij verklaart die overstap als een gevolg van de zaken die van dag tot dag gebeuren.

De politieke maneuvers waren er oorzaak van dat Gust tot tweemaal toe achter een schepennet viste. Na defusie opteerde men in Mechelen voor een CVP-schepen die uit de deelgemeente Muizen kwam. In 1982 werd de CVP na de verkiezingen in de oppositie gedrongen. Gust verklapte ons ook een geheim : “Waar het voor een meerderheid duidelijk was dat ik in de uitlopende legislatuur een schepenambt zou toegewezen krijgen, kantte reeds in...maart 1983 een groep binnen de jongeren van de Mechelse CVP  zich daartegen. Dat heeft me tot op vandaag diep gekrenkt”, aldus Gust.

Op 8 juli 2009 schreef GVA : ‘VV Leest geeft waarschijnlijk forfait. Voor VV Leest lijkt het erop te zitten. De ploeg van de zwaar zieke voorzitter Gust Emmeregs is nog wel ingeschreven in competitie maar zal waarschijnlijk forfait moeten geven. Voorzitter Emmeregs is er het hart van in, maar moet zijn gezondheid voorrang geven. ‘Ik zit nu momenteel in het Middelheimziekenhuis en die trappen doen, is moordend’, begint een puffende Emmeregs. ‘Het gaat niet goed met mijn gezondheid en nog veel minder met die van VV Leest. Ik zou durven zeggen dat de situatie uitzochtloos is. Ik heb nog wel enkele contacten gehad met mensen die de club willen steunen, maar het is allemaal weinig concreet.’

Vorig jaar had VV Leest al een rampjaar met een trainersvaudeville, spelers die de club verlieten, veel onderlinge ruzies en als klap op de vuurpijl de degradatie toen in de laatste eindrondematch de wedstrijd werd stilgelegd omdat VV Leest niet genoeg spelers meer had.

Toch geeft Emmeregs het niet helemaal op. ‘Het kan ook zijn dat we een jaar stoppen en dan opnieuw beginnen. Want ik moet eerlijk zijn : het doet me hartzeer om na 35 jaar, waaronder zes jaar bevordering, te moeten stoppen. Maar ik kan door mijn ziekte geen langetermijnplanning maken en dan is het eigenlijk zinloos. Over een maand of drie weet ik hoe het met mij evolueert en dan kan ik er misschien opnieuw invliegen. Maar nu hebben we een groot tekort aan spelers en ik heb geen zin om elke week afgeslacht te worden. Mijn gezondheid is nu mijn eerste zorg; Als dat goed komt, zie ik nog wel een toekomst voor VV Leest’.

Dezelfde krant publiceerde op 28 augustus dat GR Katelijne bijna alle spelers van het ‘failliete’ VV Leest overnam, onder hen  een hoop Brazilianen.

Gazet van Antwerpen bracht  op 2 september 2009 volgend verslag naar aanleiding van het overlijden van de stichter :

“Gust heeft voor anderen veel gedaan, niet voor zichzelf”

“Dorpsfiguur en politicus Gust Emmeregs is na een slepende ziekte overleden bij zijn zus in Hombeek. ‘Wij wisten dat hij ziek was. De Gust heeft tegen tweehonderd per uur geleefd, maar zijn wil was wet,’ zegt zijn vriend Louis Vloebergh. Gust Emmeregs was voor de CVP onafgebroken van 1971 tot en met 1994 gemeenteraadslid in Leest en Mechelen.. Daarnaast was hij in de jaren tachtig ook voorzitter van sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning (MGW).

Samen met toenmalig burgemeester Jos Van Roy, Fons Vanstappen en Lea Clarijs richtte Gust, na een interne ruzie binnen de toenmalige CVP-Mechelen, net voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 de Christen Democratische Vernieuwing (CDV) op. Toen dat geen succes bleek, keerde hij de politiek de rug toe. Gust Emmeregs, die jaren bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos werkte, stond bekend als een doorzetter. Zo bouwde en runde hij de huidige sporthal in Leest. Die werd enkele jaren geleden, toen zijn gezondheid achteruit ging, door de stad Mechelen overgenomen.

Daarnaast was Gust stichter van voetbalclub VV Leest, waarmee hij het tot in bevordering schopte. De laatste jaren kende de club evenwel financiële moeilijkheden, wat Emmeregs ertoe dwong om dit jaar geen ploeg in competitie in te schrijven. Nu Gust er niet meer is, is de kans groot dat VV Leest van de voetbalkalender verdwijnt.

‘Voor het voetbal heeft hij in Leest veel gedaan. Voor jong en oud. Met dat klein ploegske van den buiten speelde hij in vierde nationale. Wie doet het hem na ? Gust kon het ook goed uitleggen. Voor de politiek was hij dus in de wieg gelegd. Maar hij was van de ‘Sussen’ en die moesten het onderspit delven tegen de ‘Blekken’, de fanfare die het politieke landschap in Leest beheerste. De ‘Blekken’ hebben altijd de burgemeesterssjerp geleverd. Gust wou steeds zijn gelijk krijgen, dat was zijn slechte kant. Als dat niet lukte, gooide hij soms de boeken dicht op een vergadering en stoof naar buiten als een briesende leeuw,” herinnert Louis Vloebergh, die samen met Gust Emmeregs in de Leestse en Mechelse politiek zat.

Ook oud-burgemeester Jos Van Roy looft Gust voor zijn werkijver. ‘Een heel emotioneel geladen man die veel voor de gemeenschap heeft gedaan. Maar alles wat hij erin gestoken heeft, heeft hij verloren. Gust heeft voor anderen veel gedaan, nooit voor zichzelf. En op het ogenblik dat hij een schouderklopje kon gebruiken, lieten ze hem nog vallen ook. Voor Gust was een woord een woord. Je kon op hem rekenen. En dat is toch zeldzaam in de politiek.’ (LDN en SVH)”

Gust Emmeregs was te Mechelen geboren op 18 augustus 1940 en overleed in zijn huiskring te Hombeek bij zijn zus Maria op 31 augustus 2009.

“Leven is soms niet gemakkelijk.
Ouder worden is soms moeilijk.
Doch sterven is soms moeilijker,

moeizaam bent U heengegaan,

veel te lang duurde de laatste stap.
Eindelijk kwam de verlossing

na maanden en dagen van je ziekte,

weinige mensen zullen het je nadoen.

Al de evenementen die U presteerde,

de voetbal en niet te vergeten

de Leestse Volksfeesten.

U verdient een staande ovatie Gust

Maar…Eiken sterven ook !

Nu hebt U de verdiende rust gevonden

die U op aarde niet werd gegund.
Je was dankbaar voor de goede zorgen

die je zus Maria U heeft gegeven.
Nu ben je bij de familie

die U voorgegaan is.
Rust nu maar

en geniet van de hemelse glorie !

Tot weerziens !”  

(Mooie woorden uit zijn gedachtenisprentje)

03-06-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Op 13 september 1984 publiceerde PL in Gazet van Mechelen volgende kop :

Beter burgemeester in eigen dorp dan schepen in de stad

Het was een citaat van Gust Emmeregs. De auteur van het artikel trok van leer tegen enkele ‘solo-riders’ in de Mechelse politiek. Hij noemde Louis Neefs, Gery Van Exem en Wim Jorissen jr.

“Tijdens de jongste zitting van de gemeenteraad hebben we een nieuw ‘geval’ gekregen : CVP-raadslid Gust Emmeregs. Onbetwistbaar bezit deze man capaciteiten. Doch men loopt door zich als ‘solo-rider’ buiten de schreef te wagen het risico zich belachelijk te maken en de partij een ondienst te bewijzen.

Anders is het gesteld met Gust Emmeregs die, naar wij reeds maanden geleden vernomen hebben, ingevolge een intern probleem in de CVP-familie, zich halsstarrig afzijdig houdt van de CVP-bijeenkomsten en de stelling verdedigt dat het beter is burgemeester te zijn in eigen dorp dan schepen in een stad. Doch Gust Emmeregs is slechts raadslid in een stad en het dorp is sinds 1977 een deelgemeente van Mechelen, waar Jef Ramaekers burgemeester is.  Gust Emmeregs verkeert in de waan dat hij de ‘godfather’ is in zijn deelgemeente. Met het gevolg dat hij tijdens zijn tussenkomst over de spoorwegaffaire Mechelen-Blaasveld er door Ramaekers werd ingeluisd, nadat VU-er Firmin Verlinden hem al een hoekslag had toegediend.

Men mag niet vergeten dat in de politieke arena een nogal uitgesproken nuance verscholen ligt tussen dorpspolitiek en deze van een stad. En laat Mechelen dan nog een heel groot dorp zijn.

Deze evidentie schijnt Gust Emmeregs nog niet te hebben beroerd. In elk geval heeft hij nog wel enkele jaren voor de boeg om van deze stelregel overtuigd te raken. En er naar te handelen voor het te laat is.” 

In 1987 promoveerde VV Leest naar bevordering. Sponsor Pauwels kwam in die tijd op de proppen. Op de terreinen van VV Leest verrees een tribune met 450 zitplaatsen, sanitair, receptiezaal, e.a. Daartoe diende voor 1,5 miljoen frank grond te worden aangekocht. Pauwels stelde renteloos 4 miljoen ter beschikking. Op het ogenblik dat de grondaankoop bij de notaris diende beschreven te worden, ontdekte men in Leest dat Pauwels eigenaar van de gronden zou worden. Gust Emmerechts ging resuluut in het verzet. Het bestuur van VV Leest was bang om het financiële engagement aan te gaan en Gust haalde een zoveelste toverformule tevoorschijn. Hij kon de NV Sportcentrum er toe bewegen de grond aan te kopen en daartoe een financiering aan te gaan. Op die manier werd het Sportcentrum eigendom van de terreinen.

Op 4 januari 1991 werd de NV Omni opgericht. Het initiatief daartoe kwam van de NV Sportcentrum Leest omdat de combinatie sporten en nevenactiviteiten nadelig op de sporthal inwerkten. In de NV Omni nam de NV Sportcentrum een meerderheidsparticipatie.

In het Sportcentrum kwam er een nieuwe sportvloer (1,5 miljoen frank) en de recreatiesporten konden terecht in de omni-sporthal. Met deze derde uitbreiding werd een stevige basis gelegd opdat de drie initiatieven leefbaar zouden blijven.

Aan de Omnihal in Leest hing in 1994 een prijskaartje van 21,6 miljoen frank (GvM 12/4/1994) . De financiering werd mogelijk dank zij een lening van 11 miljoen en een afbetalingskrediet dat Gust Emmeregs vanwege Eternit, die het complex optrok, kreeg.

Van bij de start vermeldden de statuten van de NV Omni ook dat de maatschappij zich zou bezighouden met de verkoop, verwerken, bewerken en behandelen van bouwmaterialen. Gust Emmeregs in GvM : ‘ik had toen reeds de bedoeling om me voltijds met de NV Omni te gaan bezighouden. Bij velen kwam het nochtans als een donderslag bij heldere hemel aan toen ik in september 1993, na 33 jaar dienst, bij Eternit ben weggegaan. Ik zag mij daartoe verplicht. Maar Gust is niet buitengekegeld bij Eternit. Als secretaris van de ondernemingsraad zou dat overigens zo goed als onmogelijk zijn geweest.’

De Gazet wees er op dat het Gust de voorbije jaren via het voetbal, de sporthal en de omnihal in Leest, nooit te doen is geweest om persoonlijk geld te verdienen. De meeste commerciële initiatieven werden genomen om de aangegane verbintenissen te  kunnen nakomen.

‘Het gebeurt wel eens dat we enkele weken achterop geraken om enkele honderdduizenden te betalen. Steevast krijg ik dan de deurwaarder aan de deur.  Bij die gebeurtenissen steken de gebruikelijke roddels de kop weer eens op’.

Samen hadden de vzw VV Leest, de NV Sportcentrum en de NV Omni 57 miljoen frank schuld gemaakt en volgens Gust Emmeregs was die schuld in 1994 voor de vzw gereduceerd tot 0 frank.  De NV Sportcentrum diende de eerstvolgende drie jaar nog 4 miljoen terug te betalen aan de NMKN, de NV Omni had bij Bacob nog 7 miljoen openstaan en bij Eternit nog 3 miljoen frank. Diverse leveranciers hadden samen nog circa 3 miljoen te goed of een subtotaal van 17 miljoen.

‘Ik stel er me persoonlijk voor garant dat deze schuld binnen de gestelde termijn zal afgekort worden. Over 7 jaar, als alles betaald is, neem ik me voor het geheel van de sportinfrastructuur die met VV Leest vergroeid is, aan de Leestse gemeenschap over te dragen.De sportieve toekomst van Leest staat er daarmee heel wat beter voor dan dat in de rest van Mechelen het geval is. De Gust in slechte papieren, ze weten niet wat ze zeggen !’

Dit artikel was in de krant gekomen naar aanleiding van het gerucht dat Gust door zijn werkgever Eternit aan de deur zou zijn gezet en dat hij aan het einde van zijn financieel latijn zou zijn.

In mei ’88 verliet Gust Emmeregs de bijeenkomst van de gemeenteraad omdat  het ‘zijn keel uithing dat men in Mechelen overal openbare werken uitvoerde terwijl dringende herstellingswerken aan Leestsesteenweg en Tisseltbaan maar uitbleven. Gust Emmeregs neemt het ook niet –maar dat weet men al lang- dat men mooie pleintjes op de Mechelse buiten opbreekt…’ (GvM 6/5/1988) Louis Vloebergh sloot zich daadwerkelijk bij zijn partijgenoot aan. 

02-06-2012 om 17:46 geschreven door Marcel Van Hoof

In 1983 had Gust een dispuut met het Mechelse gemeentebestuur over de aankoop van gronden aan de Dorpstraat die de toegang verzekerden tot het terrein van VV Leest. De club voelde zich door het stadsbestuur gediscrimineerd, zelfs geboycot. De stad Mechelen achtte het wel opportuun om de terreinen van FC Muizen, eigendom van de Rateux-febrieken, aan te kopen en ook nog eens 8 miljoen frank te spenderen aan Sporting Mechelen maar VV bleef verweesd achter.

‘Wij zetten met onze dertiende Volksfeesten alles op alles,” vertelde Gust aan een journalist van Gazet van Antwerpen, ‘ze kosten ons ongeveer één miljoen. Da’s een bom geld. Maar met een goed overwogen, ja zelfs zwaar risico inhoudend programma, willen wij het voetbal in Leest redden.’   Dat programma hield optredens in van Will Tura, Rob De Nijs, De Strangers, Doris D and the Pins, Connie Neefs, Rikske Samijn en het ballet van Penny De Jager met hun ‘Paradise to Paris-show’. Een heuse vedettenparade en gekoppeld aan een gastronomisch festijn.

‘Het is voor ons duidelijk dat hier met twee maten en twee gewichten is gewogen. De erfgenamen-eigenaars van de betwiste grond aan het Leestse voetbalveld waren bereid gevonden om de toegangsweg en achtergelegen landbouwgrond met een oppervlakte van 1.369 vierkante meter aan de stad te verkopen voor ongeveer 700.000 frank. Dus met een veel bescheidener budget had de stad VV Leest uit de nood kunnen helpen,’ zei Gust Emmeregs. ‘Maar zelfs dat was te veel.’

De sportinfrastructuur van VV Leest heeft de gemeenschap tot vandaag nog geen frank gekost, voegde de journalist er fijntjes aan toe, deze voetbalclub heeft sedert haar bestaan haar eigen huishouden met eigen centjes beredderd. Met succes overigens, en mede dank zij de jaarlijkse Leestse Volksfeesten maar dat vergt ook maanden keihard werken voor 100 medewerkers, die voor dit alles ook geen frank moeten betaald worden.

‘Wij zullen de toegangsweg zelf aankopen, de verkavelde gronden zullen door leden, spelers en sympathisanten van de club worden aangekocht. Wie dat stuk grond binnen enkele jaren dan toch niet meer wil hebben, en de kas van de voetbalclub is weer gespijzigd, dan zal VV de stukken aankopen, maar op deze manier zijn wij voorlopig gered en het voetbal in de gemeente voor 10 jaar beveiligd.’

Over de houding van de stad was men te Leest niet te spreken, schreef de journalist, zopas kreeg VV Leest nog een rekeningetje aangeboden van de stadsvaderen. Stadswerklieden hadden het gras gemaaid op de twee Leestse voetbalvelden. De kosten hiervoor : 68.000 frank…

De komende feesten moesten en zouden een succes worden daar was iedereen van overtuigd.

Toeval of niet maar deze dertiende Leestse Volksfeesten begonnen in mineur wanneer feestvoorzitter Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van het Mechelse schepencollege kon begroeten. Gust, die tevens CVP-gemeenteraadslid was te Mechelen, had enkele uren voordien van de Mechelse SP-burgemeester Ramaekers een brief ontvangen waarin die meedeelde de opening niet te zullen bijwonen omwille van de vele kritiek op het stadsbestuur. Gust Emmeregs noemde dit een “kinderachtig gedoe” omdat politiek niet op de Volksfeesten thuishoorde. Na het drama zou burgemeester Ramaekers wel komen opdagen om de getroffenen moed in te spreken.

“Hopelijk brengen deze dertiende Volksfeesten voor ons geen ongeluk,” vertelde Gust Emmeregs rond het middaguur bij de officiële opening. “Want we hebben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in Leest te redden.”

De genodigden hadden nog maar pas de rondgang van de handelsbeurs achter de rug, toen de wervelwind opstak. Meer dan 300 personen, waaronder heel wat kinderen, zaten in het restaurant te eten, toen het drama gebeurde.

Gelukkig zag men het gevaar tijdig naderen zodat onmiddellijk gas- en electriciteitsleidingen werden afgesneden. De tent (85 bij 30 meter) werd brutaal opgetild en seconden later tegen de grond gesmakt. Inzittenden die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon mee de lucht in geslingerd. Er ontstond paniek onder de aanwezigen, die al kruipend van onder de stukgeslagen tafels en stoelen een weg naar buiten zochten langs de opengescheurde tentzeilen.

Op minder dan geen tijd waren de Mechelse brandweer en de politie ter plaatse om de onder het tentzeil bedolven mensen te bevrijden. Op enkele builen en schaafwonden na kwamen de meesten er nog betrekkelijk goed van af. Toch dienden de uitgerukte ziekenwagens in totaal vijf gewonden naar het Sint Jozefziekenhuis over te brengen. Drie van hen konden dezelfde dag ontslagen worden. Erger was de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve uit de Cecilialaan en de bejaarde weduwe Maria (Celine) Van Winghe uit de Alemstraat. Beiden liepen een beenbreuk op. Herman De Neve werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden, mee de lucht in geslingerd.  Terug op de grond kreeg hij een afgeknakte paal op zijn been.

Nadat de feesttent letterlijk in mekaar was gezakt werd het donderdagprogramma, enigzins geïmproviseerd, verder afgewerkt in de beide Leestse feestzalen.
Intussen werd met man en macht gewerkt aan het optimmeren van een vervangingstent achter de parochiezaal aan de Kouter, die Gust Emmeregs vanuit Bree had laten overkomen en waarin vanaf vrijdag tot en met zondag de affiche werd afgewerkt. Deze tent bood plaats aan 1200 toeschouwers.

Op de afgelaste handelsmanifestatie na –waarbij een 25-tal exposanten miljoenenschade leden- gingen de Leestse Volksfeesten, zij het in een gelaten stemming, verder.

Voor de afhandeling van de schadedossiers van de standhouders werd een advocatenkantoor te Mechelen aangesteld. Niet lang na de ramp werd een “”Comité Rampenfonds” opgericht, samengesteld  uit afgevaardigden van de vzw VV Leest, standhouders, particulieren en een gerechtsdeurwaarder. Het “Rampenfonds” schreef  een 150-tal Mechelse verenigingen aan met het verzoek tot concrete hulp. Er werd een solidariteitstombola ingericht en een benefietavond georganiseerd.

In 1989 deed het Hof van Beroep een uitspraak in de zaak tussen V.V. Leest en het tentenbedrijf Veldeman uit Bree. Beide partijen schoven mekaar de verantwoordelijkheid toe. Nadat de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in 1986 het tentenbedrijf verantwoordelijk had gesteld, was Veldeman in beroep gegaan. Volgens het Hof was de huurder juridisch verantwoordelijk. V.V. dat zo’n 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, zag met dit vonnis de recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt. Bovendien waren er nog voor circa 1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die gerechtelijk procedeerden. (GvM,25/4/89)

Deze ramp zou op vele plaatsen in het land zware schade aanrichten. De ravage was enorm.

De rukwinden, op sommige plaatsen gewaagde men van windhozen, richtten hun vernielingswerk aan tussen 13 en 13.30 uur in zowat alle Vlaamse provincies.

Naast de ramp te Leest sneuvelden ook feesttenten te  Baasrode, Kruibeke, Oudenaarde en Brasschaat. Te Asse brak de 30 m hoge zendmast van een vrije radio en plofte op een huis. Te Hekelgem knapten de electriciteitsleidingen door en hinderden het verkeer. Verkeersproblemen waren er ook in de streek van Ninove en Groot-Bijgaarden waar ontwortelde bomen op de rijbanen en op huizen waren gevallen. Door de gemeente Kapellen raasde een windhoos die heel wat schade toebracht aan daken, serres en electrische draden en die ook de meeste kramen van de feestmarkt wegblies. Aan de kust woedde op donderdagmiddag opnieuw een storm met rukwinden die 200 km per uur bereikte te Oostende. Te Gistel vielen bomen op de weg, te Oostende werd een dak van een huis geblazen, te Wenduine kantelden drie caravans...

In 1994 vertelde Gust Emmeregs aan Gazet van Mechelen : ‘Heel die ramp is op mij persoonlijk terechtgekomen, gelukkig hadden we een verzekering burgerlijke aansprakelijkheid afgesloten, de schadeclaims bedroegen 20 miljoen frank  en we richtten benefietmanifestaties in. Dank zij heel wat creativiteit slaagde ik er in om al wie schade leed, te vergoeden.’ Dat voorval lag aan de basis om een polyvalente sporthal te bouwen, geschikt voor verschillende zaalsporten maar ook voor familie- en bedrijfsfeesten, bals en dansavonden maar vooral als vervanger van de feesttent van de Leestse Volksfeesten.

Op 9 februari 1984 werd bij notaris Schotte de NV Sportcentrum Leest gesticht. De sporthal werd geraamd op 15 miljoen en het kapitaal, aangebracht door 18 aandeelhouders, bedroeg 4,5 miljoen frank. (DB,maart 1984). Voor het resterende bedrag werd een lening afgesloten bij een bank. In 1994 (12 maart) verklaarde Gust aan Gazet van Antwerpen dat van het maatschappelijk kapitaal van 6 miljoen, hijzelf 75% uit eigen vermogen had bijgedragen en dat de oprichtingskosten van de sporthal 20 miljoen frank beliepen. Daarvoor werd bij de NMKN 11 miljoen geleend. De overige miljoenen mochten aan de contructeurs worden betaald naargelang de exploitatieinkomsten dat mogelijk maakten. ‘Ik ga vandaag niet wegsteken dat ik het dikwijls moeilijk heb gehad. Dankzij een ganse reeks nevenactiviteiten konden we echter het hoofd boven water houden’ voegde hij daar aan toe.

De Raad van Beheer bestond uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis Vloebergh, Jos Roosemont, Frans Tyaerts en Emiel Spruyt. Commissaris was Camiel De Loose. Gust Emmerechts werd afgevaardige-bestuurder (GvM 28/2/1984). 

Foto’s :

-Burgemeester Ramaekers bezocht de plaats van de ramp. Een zwaar aangeslagen Gust Emmeregs verstrekt uitleg.

-Celinneke Van Winghe  aan haar ziekenhuisbed.

-De benefietavond was een succes.

02-06-2012 om 17:32 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – KVG KERSTFEEST – ZENNEVALLEI

“Naar jaarlijkse gewoonte had in het parochiecentrum te Hombeek het Kerstfeest van onze afdeling plaats. Er was een record belangstelling : ruim 150 inschrijvingen.
Het feest werd om half drie ingezet met een eucharistieviering door onze proost A. Nieuwborg. Het zangkoor van Leest omlijstte deze heilige mis. Nadien verontschuldigde de proost E.H. Deken van Hombeek, afwezig wegens ziekte en heette de burgemeester van Leest en talrijke aanwezigen hartelijk welkom. Tijdens de receptie kregen wij het optreden van animator Albert Van Severen en het voornoemd zangkoor, die om de beurt sketches en liederen presenteerden,

sommige werden door de aanwezigen meegezongen. Tijdens de pauze werden de tafels gedekt, braadkip met appelsien of sla, kerststronk en koffie. Het gezellig samenzijn na het feestmaal werd overgoten met een reuze, reuze, reuze tombola ! Waarvoor onze hartelijke dank aan Mevrouw Smets die ons zeer veel prijzen bezorgd heeft, alsook aan alle andere milde schenkers.
Rond negen uur was het tijd om afscheid te nemen, en iedereen keerde tevreden huiswaarts na dit zeer geslaagde kerstfeest.

Louis Verbruggen”   (DB, januari 1974)       

1973 – Dat jaar werd ook VV LEEST gesticht.

Het kindje van Gust Emmerechts zou een turbulente geschiedenis beleven. Terwijl het toenmalige FC Telstar nog actief was in de Katholieke Sportfederatie debuteerde de nieuwe Leestse voetbalclub meteen in de competitie van de Belgische Voetbalbond. Vanaf 1974 verschenen er in De Band sporadisch verslagen van de nieuwe club die het van vierde provinciale tot bevordering zou brengen. 

Gust Emmeregs stak heel zijn ziel in de club en haalde met wisselend succes een hoop vedetten en pseudo-vedetten naar Leest.

Het voetbalseizoen 2008-2009 was het laatste van VV Leest. De ploeg had gehoopt op een promotie naar 2^de provinciale maar het werd een degradatie naar 4^de provinciale en uiteindelijk een faillissement.

                                       Creatieve duizendpoot  Gust Emmeregs

Stichter, bezieler, mecenas en voorzitter van VV Leest.  Gemeenteraadslid in Leest en na de fusie in Mechelen. Organizator van de Leestse Volksfeesten. Medestichter en zaakvoerder van de NV Sportcentrum Leest en van de NV Omni. Beheerder van de sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, ondervoorzitter V.V.V. Heerlijkheid Mechelen, lid van de Werkgroep voor de middenstand te Mechelen, lid van de Nationale programmaraad van de L.B.C., secretaris van de ondernemingsraad, voorzitter S.D. bedienden NV Eternit, medestichter Volksdansgroep ‘Korneel’, coördinator Guldensporenviering Leest, coördinator comité ‘Vrienden van Louis Neefs’, opdrachtgever van het monument ‘Klokken in de wind’, lid van Beheerraad VZW De Nekker, medestichter van Boxing Club Leest..

Emmeregs was te Mechelen geboren op 18 augustus 1940 en gehuwd met Anny Vervloet
 (°Kapelle-op-den-Bos 21/03/1940, +Leest 16/04/2002). Het echtpaar woonde op de Tisseltbaan en bleef kinderloos.

Na zijn middelbare studies behaalde hij met succes een diploma van Boekhouder en hij werkte 33 jaar bij de firma Eternit als handelscorrespondent.

Gust Emmeregs  liet in Leest een onuitwisbare voetafdruk na. Meer dan wie ook heeft hij het dorp op de kaart van ons land gezet.

Duizenden mensen heeft hij in de zeventiger en tachtiger jaren naar Leest gelokt, naar zijn Volksfeesten, waar iedereen met naam en faam uit het Vlaamse showbizzwereldje is komen optreden. Ook vele buitenlandse vedetten werden naar Leest gehaald.

Deze flamboyante persoonlijkheid kende een hoop successen en evenveel nederlagen maar steeds vocht hij terug met de tomeloze energie die hem kenmerkte. 

Een leven van triomf en tragiek.

Hierna een kennismaking met deze opmerkelijke mens via een chronologische weergave van de belangrijkste feiten uit zijn openbare leven zoals die in de pers werden weergegeven.

De Mechelse Week van 30 september 1982 : 

        “De story van Gust Emmeregs. De CVP en de fusiegemeenten.”

“Interviewer ging op ontdekkingstocht, op zoek naar neutrale informatie. Voor de vuist weg werden enkele personen ondervraagd en zij waren bereid de story rond Gust Emmeregs te vertellen. Onze story wordt geen thriller maar ook geen zoetzemig verhaal. Wij ontdekten daartegenover een markante figuur, die met zijn druk gevuld leven een ganse Mechelse Week kan vullen. Eén bladzijde maar kregen wij ter beschikking en we  zullen daarom onvolledig zijn…maar één zaak is belangrijk, wij belichtten, dank zij de zorgvuldig uitgekozen ondervraagden, de voornaamste eigenschappen en karaktertrekken van onze storymaker.

Conny Neefs : wij zouden ze kunnen omschrijven als ‘de bezige bij’. Alomtegenwoordig als zangeres, public-relationvrouw en zorgzame moeder bij de zonen van haar betreurde broer Louis.

-Van waar ken jij Gust Emmeregs ?

-Connie : zoals ik de meeste mensen heb leren kennen toen ik de relaties en de vrienden van mijn broer Louis overerfde. Gust zat naast Louis op de Gemeenteraadsbanken, beiden gemeenteraadsleden van de CVP, en waarschijnlijk heeft Louis destijds tijdens een korte pauze verteld dat hij wou meedoen aan een wedstrijd in het kader van 150 jaar België, een ontwerp van een monument genaamd : ‘Klokken in de wind’. Louis had het ontwerp in beton, maar dat scheen praktisch niet verwezenlijkbaar en gelukkig misschien dat Gust toen naast Louis op de bank zat, want Gust zou trachten materiaal vast te krijgen van Eternit. Uiteindelijk is het werk niet bekroond geworden omdat het publicitaire stuntje voor een gemeenteraadslid waarschijnlijk te zwaar zou wegen op zijn populariteit en ook omdat het deontologisch misschien niet wenselijk was dat een gemeenteraadslid deze officiële wedstrijd zou winnen. Louis had desondanks toch besloten dat het monument er zou komen, desnoods in het Middelheimpark te Antwerpen. Dan kwam echter die rampzalige kerst en Gust Emmeregs besloot uit te voeren wat gepland was. Toen heb ik Gust leren kennen en vastgesteld dat, waar Gust zijn tanden in zet, hij het niet meer loslaat. Gust richtte een comité op en samen met andere vrienden werd alles op muziek gezet –met als bekroning de plechtige inwijding van het monument ‘Klokken in de wind’ op 8 augustus ll. in het Tivolipark te Mechelen.

Ik heb vastgesteld dat ik ‘echte’ vrienden als erfenis kreeg, mensen waar een woord een woord is en deze relaties van mijn broer wil ik gaarne onderhouden. Zo heb ik ook de rol van mijn broer overgenomen tijdens de Leestse Volksfeesten, waar Gust, alweer Gust, de bezieler van is. 

De heer Ribbens, uittredend schepen van financiën en schepen van de fusiegemeenten.

-Mr Ribbens, als collega van Gust Emmeregs kunt u misschien een schets maken van Gust als politieker en gemeenteraadslid ?

-Mr Ribbens : in 1976 bij de vorige uitgave van de gemeenteraadsverkiezingen heb ik verstomd gestaan over de vurigheid, de overtuiging en de zelfzekerheid die uitstraalt van Gust. Ook zijn redekunst heeft mij getroffen met een echte ‘tribunestem’ in de stijl van een gezegde van Lodewijk van Dijsel : ‘ik hou van volzinnen’. Gust had deze stijl en als hij met iemand spreekt kan men zo vaststellen dat hij niet zomaar losweg spreekt maar dat alles wel overwogen is. Gust overdenkt zijn zaken grondig en, eens overtuigd, verdedigt hij zijn zaak met de hem eigen hardnekkigheid. Gust verdedigt zijn zaak niet als een advokaat maar spontaan en recht uit het hart. Gust is ook in de politiek een doorbijter en verdedigt de belangen van alle mensen in de fusiegemeenten tot het uiterste. Met zijn enorme energie en uit de grond des harts zet hij zich achter een zaak, zoals onlangs de gedenksteen van Louis Neefs. Voor Gust telt zeker het Latijnse spreekwoord : ‘Age quod agis’, wat wil zeggen doe goed wat ge doet en dat is helemaal Gust Emmeregs. In de gemeenteraad had Gust één stokpaardje : verbetering van de landbouwwegen.

Jef Saerens, uittredend gemeenteraadslid van Mechelen en oud-schepen van Muizen.

-U bent politieker, collega van Gust Emmeregs. Hoe ziet u de rol van de fusiegemeenten in Mechelen en meer speciaal de rol van Gust in die fusiegemeenten ?

-Jef Saerens : de fusieoperatie is volgens mij niet helemaal geslaagd, alhoewel sommige mensen en verenigingen er wel gelukkig mee zijn. Het is de story van de ‘aangenomen kinderen’ die eens zij in een huishouden opgenomen worden toch niet hetzelfde betekenen als de ‘natuurlijke kinderen’. Als afgevaardigden van de bevolking van de fusiegemeenten moeten wij constant op tafel slaan om iets te forceren. Ik ken Gust Emmeregs als collega-gemeenteraadslid en via de voetbal. Onlangs trouwens was er nog een tussenkomst van Gust toen 6 miljoen werd gestemd als toelage aan Sporting Mechelen. Wij hebben, als verdedigers van de belangen van de sportverenigingen, dit punt met plezier goedgekeurd, maar er moet nog heel wat gedaan worden en geld zijn voor andere verenigingen. En ik steun Gust ten volle in zijn overtuiging dat gemeenschapsgelden voor de gemeenschap = dus voor IEDEREEN moeten aangewend worden.

Mijn besluit is : als de CVP opnieuw aan het bestuur komt, moet Gust een kans gegeven worden om de fusiegemeenten te vertegenwoordigen op de schepenbanken. Volledige inzet en toewijding, zoals dat bij Gust het geval is, MOETEN beloond worden.

Frans De Laet, lokaalhouder bij VV Leest –een dorpsfiguur- geboren en getogen te Leest.

-Hoe zit het hier nu eigenlijk met Gust Emmeregs, VV Leest, Volksfeesten, enz. ?

-Frans De Laet : Gust is de stichter van VV Leest, een voetbalploeg uit de 2^de provinciaal bij de Belgische Voetbalbond. Maar als het van Gust afhing, zouden we nu al in eerste afdeling moeten spelen. Gust heeft bekende spelers aangetrokken van KV en Racing Mechelen –alles voor de ploeg- dagelijks loopt hij op het veld rond.

-Kent gij Gust van bij de voetbal ?

-Frans De Laet : neen, ik ben collega van Gust bij Eternit waar hij bediende is en ik werkman. Bij Eternit doet Gust ook heel veel via de vakbond en de ondernemingsraad. Bij het 75-jarig bestaan van Eternit was het ook Gust Emmeregs die de feestelijkheden organiseerde, zelfs Louis Neefs liet hij toen komen optreden. Onlangs was er een probleem van afdankingen bij Eternit, Gust is daartegen opgekomen. Mensen van Kapelle op den Bos, die niets te maken hebben met Leest, sturen hun kinderen naar Leest Voetbal, alleen uit dankbaarheid jegens Gust –daardoor hebben wij ook goeie jeugdploegen.

-Hoe staat Gust aangeschreven bij de leestse bevolking ?

-Frans De Laet : 90% voor…voor iedereen goed doen is moeilijk maar als alle mensen die bij Gust over de vloer komen voor hem moesten stemmen dan was hij zo burgemeester. Als wij niemand in de gemeenteraad moesten hebben, zou de vernieuwing van onder andere de Winkelstraat geen doorgang gevonden hebben, ook daar zit Gust voor het grootste deel tussen. Als er iets in Leest georganiseerd wordt, ligt Gust ofwel aan de basis ofwel werkt hij eraan mee. Neem de 11 juli-viering, die heeft hij toch uit de grond gestampt en met de fanfare St.-Cecilia erbij. De Leestse Volksfeesten, 170 mensen motiveren en aan de slag zetten, contracten afsluiten met vedetten, enz.. Gust Emmeregs weet het toch maar te doen. Kortom als Gust morgen zegt : ‘ik doe niet meer mee’, dan zijn er geen Leestse Volksfeesten meer.

Ludo Goossens, woont in Leest en is jonge voetballer bij VV Leest, begon in 1974 als scholier en speelt reeds enkele jaren in de eerste ploeg.

-Hoe ken jij Gust Emmeregs ,

-Ludo Goossens : Ik ken Gust enkel via de voetbal, als de duivel-doet-al, bijna alle dagen kan je hem hier aantreffen tijdens de trainingen, op matchen en festiviteiten. Gust gaat geweldig in de match op, maakt zich soms zenuwachtig, vloekt al eens en maakt zich kwaad maar dat is even snel vergeten.  Hij heeft een doel en dat wil hij kost wat kost bereiken. Ik heb trouwens nog nooit menselijke problemen geweten in de ploeg.

William  Selleslagh, ex-KV-Mechelen speler, twee jaar Racing Jette in tweede klasse en dan naar VV Leest.

-Is het geen grote aanpassing om uit hogere afdeling naar 2^de provinciale te komen ?

-William Selleslagh : helemaal niet, het ging niet meer in combinatie met mijn werk, hier hebben wij twee trainingen per week om 19u30 en dat is haalbaar. De sfeer is hier prima. Trouwens ik ben opgevoed in Leest en heb altijd in Battel gewoond, vijf minuten hiervandaan. Gust Emmeregs heeft mij naar hier gehaald.

-Hoe zit het met de bekendheid van Gust Emmeregs ?

-William Selleslagh : Gust is in Mechelen gekend, zowel in Leest op sportgebied, door de Leestse Volksfeesten, door het monument voor Louis Neefs. Daar heeft hij een redevoering gehouden waarbij iedereen zijn ogen heeft opengetrokken. Het is een chance voor Leest om zo’n figuur te hebben. Gust is een doodbrave man. Zo was er enkele dagen geleden een jongetje uit Boom op de voetbal en daar die geen transport had naar huis, heeft Gust hem met zijn wagen tot thuis gebracht, ondanks zijn zeer drukke bezigheden.  Al deze kleine dingen samen maken een mooie mens van Gust. Hij kan de mensen motiveren, ga maar zoeken waar het chalet van de voetbal gratis ter beschikking wordt gesteld voor mossel- en huwelijksfeesten. De mensen komen hier gratis tappen, dat alles is te danken aan de enorme sfeer en aan Gust, die volgens mij volmaakt is op politiek en menselijk vlak, iemand waarmee je kunt praten, recht voor de vuist, want dat doet Gust ook.

Guido Slachmuylders, leraar 6^de jaar te Hombeek aan de stedelijke lagere school. Als kadet gespeeld bij KV Mechelen, nadien bij Hombeek, Humbeek, KV Mechelen, SK Londerzeel en nu VV Leest.

-Hoe komt Gust over in Hombeek-fusiegemeente ?

-Guido Slachmuylders : Gust is gekend via de voetbal ‘Gusje met zijn ploeg’. Gust wordt daar gezien in kostuum met das en er wordt al eens lachend gezegd : ‘waar er iets te doen is, zit Gust tussen’. k heb mijn ogen opengetrokken, want je moet Gust kennen als MENS, niet als manager van een voetbalploeg. Toen ik voor de eerste keer kwam oefenen, zag ik Gust het gras afmaaien en paaltjes slaan. Dat heeft mijn ogen geopend. Trouwens, ik heb reeds enkele keren ondervonden als je aan Gust iets vraagt, staat hij klaar.

Hans Schöning, 37 jaar, 10 jaar speler bij R.C. Mechelen, twee jaar bij R.C. Jette-Brussel, Lebbeke, Leuven en nu VV Leest.

-VV Leest heeft dit jaar enkele serieuze kleppers aangetrokken ?

-Hans Schöning : ik kon niet vroeger overkomen, Gust Emmeregs vraagt het al vier jaar. Maar nu was het nog moeilijk hogere klassevoetbal te combineren met mijn werk bij de stad Mechelen. Ik heb aan Gust beloofd dat wij een zeer goed jaar gingen maken en daar zal ik mijn uiterste best voor doen.

-Hoe ken jij Gust Emmeregs ?

-Hans Schöning : ik ken Gust al acht jaar op sportief en politiek gebied en vooral nu ik in Hombeek woon sedert 4 jaar. Gust is altijd een eerlijk mens geweest, maakt geen blaasjes wijs. Ik ken Gust ook van bij Racing Mechelen waar hij altijd sympathie voor gehad heeft.

-Hans, jij bent van de stad naar Hombeek komen wonen, hoe is die overgang meegevallen ?

-Hans Schöning : Rustig…ik heb hier wel enkele contacten met de onmiddellijke geburen, maar ik ben de ganse dag weg. Binnenkort betrek in een huis van de Mechelse Goedkope woningen en dat heb ik aan de CVP te danken met o.a. Gust Emmeregs, Cees De Gendt en de Burgemeester.

-Heb jij nog iets te vertellen ?

-Hans Schöning : ik wil gewoon zeggen dat ik reeds meermaals met sommige mensen slechte ervaringen heb opgedaan. Gust is gekend in Mechelen en in de fusiegemeenten als man van zijn woord.

Karel De Muyer, gepensioneerd rijksambtenaar RIZIV.

-Sedert wanneer kent u Gust Emmeregs ?

-Karel De Muyer : ik ben nooit politiek geëngageerd geweest, maar ik ken Gust reeds lang, en meer intens sedert drie jaar, met Gust als stichter, beheerder van VV Leest. Ik heb een enorme achting voor Gust die een doorgoede brave mens is…en bekwaam. Gust staat in hoog aanzien bij zijn ploeg en bij de bevolking. Hij maakt een zeer goede kans als schepen en qua dienstbetoon zou ik zeggen : ‘the right man on the right place’.

Ik ben voetbalenthousiast, Leest is mijn geboortedorp en hoewel ik reeds 40 jaar in Battel woon hou ik veel van mijn geboortedorp en van de buiten.

-Ziet u een rol voor Gust in defusiegemeente ?

-Karel De Muyer : ik zei nog een paar dagen geleden : ‘waar blijft die wijkagent, zij moeten de wildbegroeiing nagaan, banen en wegen controleren. Ik betrouw op Gust, het is een werker en staat 100 jaar vooruit op zijn medemensen. Kijk naar de Leestse Volksfeesten. Jarenlang wordt er gezegd ‘ze zullen wel eens in hun vinger snijden’ en toch wordt het elk jaar groter en mooier.  Gust heeft ook een geweldige vrouw en het feit dat hij geen kinderen heeft draagt er ook toe bij dat hij zich volledig ten dienste stelt van andere mensen…Altijd in de bres.

Prosper Nuytkens, Walemnaar en 15 jaar voorzitter van FC Walem.

-U bent collega van Gust met uw ploeg in tweede provinciale, dus jullie kennen mekaar ?

-Prosper Nuytkens : ja, wij zijn concurrenten. Voor veertien dagen hebben wij tegen VV gespeeld en verloren en ik ben spontaan Gust gaan feliciteren.

-Jij kent Gust alleen via de voetbal ?

-Prosper Nuytkens : Ja, alleen via het voetbal en ik weet dat Gust daar enorm populair is en veel invloed heeft op zijn medewerkers. Waar Gust zijn hand naar uitsteekt brengt het geld op, nooit voor hemzelf maar altijd voor zijn vereniging of voor anderen en dat is het fantastische aan Gust.

Besluit : I.V. bedankt alle mensen die bereidwillig zonder enige vorm van verplichting vrijuit hun mening hebben weergegeven. Gust Emmeregs kan alleen maar vaststellen dat zijn populariteit misschien nog groter is dan hijzelf wel dacht. Uitspraken als : Gust is een werker, een doorbijter, een doorbrave mens, een duivel-doet-al, een vechter, een organisator, een dienstvaardige, zijn slechts goede eigenschappen. En als deze eigenschappen verenigd zijn in een politieke figuur, is dat een eer voor de politiek in zijn geheel en voor de CVP in het bijzonder. Na al hetgeen ik heb gehoord, kan ik niet anders dan duimen voor Lijst nr. 10 plats nr. 8.”

Het stuk, ook al was het niet expliciet vermeld, was klaarblijkelijk ingezonden met het oog op de komende gemeenteraadsverkiezingen.

De CVP zou drie zetels verliezen tegenover 1976 en de partij ging de oppositie in. Gust haalde 1269 stemmen, 41 meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen. Gazet van Mechelen (18/10/1982) wist te vermelden dat hij een half miljoen frank zou gespendeerd hebben aan persoonlijke propaganda.

Foto’s :

-Gust Emmeregs

-Gust, geflankeerd door Luc Appermont en Connie Neefs, tijdens een persconferentie.

02-06-2012 om 10:50 geschreven door Marcel Van Hoof

Hendrik Diddens overleed in 1973. Gazet van Mechelen publiceerde op 9 augustus 1986 :

            Hendrik Diddens is niet meer

“Hendrik Diddens is overleden”. Het werd ons donderdagavond gemeld. We werden er stil van. De man die we van in onze jeugd zo goed kennen, de man die zoveel jaren later in 200 afleveringen het werkdocument “Woordenboek van het Mechels dialect” in deze kolommen publiceerde, de man die tijdens het 11 juli-feest j.l. de harten veroverde van alle aanwezigen toen hij in een vraaggesprek met presentator Francis Verdoodt enkele Fabels van de Voddemét debiteerde, die Hendrik Diddens is op 72-jarige leeftijd overleden.

Een hartaanval werd hem fataal.
De rouw die zijn echtgenote en kinderen treft is groot.

Hendrik Diddens is een geliefd man, ook ver buiten zijn familiekring.

In onze eigen Gazet van Mechelen is Hendrik Diddens een vertrouwde figuur.
Vooral in de periode dat zijn “Woordenboek” liep kwam hij regelmatig eens poolshoogte nemen van wat er allemaal verkeerd liep, want het bleek dat de fonetische weergave van “Mechelse klanken” niet zo’n logische zaak is voor een computer uit de 20^e eeuw.

Hendrik Diddens bekeek het allemaal even nuchter, met een glimlach er bovenop. Dat z’n woordenboek succes kende was voor hem geen verrassing.
Dankzij de reacties van de lezers, kon hij zijn fichebakken verder aanvullen en verbeteren om daardoor met nog beter gedocumenteerde gegevens te werken aan de uiteindelijke uitgave van “Het woordenboek van het Mechels dialect”.

De plannen bestonden (en bestaan nog) om tegen het eind van dit jaar dit Woordenboek op de markt te brengen. Hendrik Diddens zal het niet meer meemaken.

Diddens was een trouwe klant van deze krant. We denken dan vooral ook aan “Mijn kinderjaren in de Hanswijkenhoek” reeks die in 1959 ook in de Gazet van Mechelen verscheen en die in 1960 door de uitgeverij De Vlijt werd uitgegeven.
Hierin beschrijft “den Didden” zoals in Mechelen dikwijls gezegd wordt, zijn kinderjaren in Coloma. Dat is tegelijk ook een stevige portie geschiedenis van die wijk die toen in volle opgang kwam.
Maar tussendoor klopte Hendrik ook bij ons aan met de vraag een artikel te publiceren over dit en dat. Het samenstellen van het “geslacht Diddens” was ook één van zijn realisaties waaraan hij met veel plezier en met evenveel stiptheid gedurende jaren werkte.

Hendrik Diddens is niet meer. Wij zullen zijn telefoontjes aan onze redactie missen. Maar zijn echtgenote en kinderen en kleinkinderen missen een liefhebbende vader en grootvader. Aan hen onze kristelijke deelneming.

       F. Teughels.”

En in De Band van september 1986 :

“In Memoriam Hendrik Diddens.

Als trouwe lezer van ‘de Band’ en af en toe medewerker, is te Mechelen de heer Hendrik Diddens in de Heer ontslapen.

Was Hendrik Diddens destijds te Leest geraakt om er de stamboom van de familie Diddens op te zoeken, is hij als geboren Mechelaar in zijn oprechte gehechtheid aan volk en taal van het dorpken zijner voorvaderen blijven houden.

Was Hendrik’s tong eerder karig, een beter toehoorder vond men niet. Genietend kon hij luisteren, liefst van al wanneer er gesproken werd in de eigen gewestspraak. Dan kwamen er soms glanskens in de ogen en zou hij nooit hebben onderbroken tenzij om af en toe een klein

boekje uit de zak te nemen en vlug een paar woordjes te noteren, of met een paar korte zinnetjes zijn eigen mening te vertellen.

De pen echter was zoveel vlotter, dat getuigen de menige verhalen en gedichtjes welke hij over volk en grond, waarvan hij zielsveel hield, gemaakt heeft, en waardoor hij terecht, als was het misschien niet de enige, dan toch als eerste mens het Ereburgerschap van onze gemeente heeft gekregen.

Als laatste van zijn werken vernoemen we nog ‘de Fabeltjes van de Voddemét’ en het verklarend woordenboek van het Mechels dialect dat eerlang verschijnen zal. Met Hendrik hebben we een goed kristen, edel Vlaming en groot kunstenaar verloren. God hebbe zijn ziel.”   

In ’85 publiceerde Hendrik Diddens een studie  over “de oude Diddens-stam te Leest”.

Enkele maanden na zijn dood verscheen Hendrik ‘s “Woordenboek van het Mechels dialect”. Bij de presentatie ervan in december was het voltallige Mechelse schepencollege aanwezig.

“Het werd velen kil aan het hart toen in het stadhuis het ‘Woordenboek van het Mechels dialect’ werd voorgesteld. Dat Hendrik Diddens dat niet meer heeft kunnen meemaken…

Mevrouw Diddens, de zus van Hendrik Diddens, de kinderen Guido, Frieda en Agnes, de kleinkinderen, de familie, de vele vrienden en kennissen waren in de kolommenzaal present om het levenswerk van Hendrik Diddens mee te beleven.

Het werd een stemmige bedoening bij de presentatie. Hilde Masui praatte de onderdelen van het programma aan mekaar en burgemeester Joris beet de spits af en zegde o.a. dat : ‘wil onze beschaafde omgangstaal een volwaardig medium zijn en blijven, dat zij het contact met het dialect niet mag verliezen.’ Marcel Kocken, hoofd van de dienst cultuur van de stad Mechelen stelde de figuur van Hendrik Diddens voor. Persoonlijke anecdoten, de urenlange gesprekken  die hij met Hendrik Diddens voerde. Kocken had het speciaal op de inspanningen die de auteur gedurende drie maand leverde om in die tijdsspanne zijn volledig boek op electronische machine uit te tikken, de fonetische klanken aan te passen, bij te werken.

‘Toen de 432^ste bladzijde en het boek klaar waren, ging Hendrik Diddens van ons heen. De uitgave van zijn monument heeft hij niet mogen meemaken.’

Hilde Masui en Francis Verdoodt citeerden authentieke fragmenten uit het Woordenboek, waarbij het er in de kolommenzaal zo vrolijk aan toe ging dat er zelfs…gezongen werd.

Jean Binon gaf toelichting bij het gebruik en het concept van het woordenboek en bloemen
voor de echtgenote van de auteur en zijn zus, een dankwoord aan het adres van het stadsbestuur en een uitnodiging van burgemeester Joris om een glas te heffen maakten de presentatie van ‘het Woordenboek van het Mechelse dialect’ rond.” (GvM, 6 december 1986)

In ‘Deserteur onder Napoleon’ uitgegeven bij De Sikkel in 1974 vertelde de schrijver de onprettige belevenissen van zijn betovergrootvader Pieter-Jan Diddens, in zijn familie steevast ‘den deserteur’ genoemd, die als achttienjarige werd opgeroepen om dienst te doen in de legers van Napoleon en bij de eerste schermutselingen in Rusland deserteerde.

Datzelfde jaar werd Hendrik Diddens door het Leestse gemeentebestuur gehuldigd en tot ereburger van Leest gebombardeerd voor zijn werk en opzoekingen naar de geschiedenis van het dorp.

Zijn buur en vriend van de Mechelse Landbouwstraat Herman Schaltin klom enkele maanden na zijn overlijden in zijn pen :

“Als een boegbeeld der beschaving,

bij de groten in de gunst,

steeds was Mechelen brood en laving

voor de scheppers van de kunst.

Muzen houden soms van streken

om een waaier van talent

in één enkel mens te steken,

zodat iedereen hem kent.

In de literaire middens

van ons Vlaamse vaderland

staat de naam van Hendrik DIDDENS

daarom met een bies omrand.

Schrijven doet hij lijk de beste,

door zijn speelsheid van de Fé

en zijn humor van de Neste

valt zijn oeuvre danig mee.

Hij schrijft ook in vreemde talen,

maakt sonnetten in het Spaans,

schrijft gedichtjes voor de Walen

en zelfs…in et Gregoriaans !

Lijk de bijbelse parabels,

zo met wijsheid ook doorspect

zijn z’n ‘La Fontaine’-fabels,

maar in ’t Mechels dialect.

Maar zijn faam gaat nog meer rijzen

door zijn Mechelse woordenboek

dat men overal hoort prijzen,

zelfs tot in Klein-Acherbroek.

Tot ver buiten Mech’lens muren

oogst hij lof en veel beziens,

prijkt dit boek nu naast Verschueren

bij Van Dale en Winkler Prins !”  

 Omdat haar echtgenoot Wilfried Spruyt, een afstammeling van ‘deserteur’ Petrus Joannes Diddens is, verzocht Lieve Huysmans een Kommandant van het Belgische leger om meer gegevens. Die antwoordde het volgende :

‘DIDDENS Pierre Jean, geboren te Leest op 6 mei 1794. Woonplaats : Leest. Beroep : dagloner.

Korps : 82 Regiment Intanterie de ligne. Graad : soldaat.

Heeft zes maand gediend en is na het staken van de vijandigheden in 1814 naar huis teruggkeerd.

Hij is NOOIT in Rusland geweest. Behorende tot de klas 1814 werd hij vermoedelijk pas in de tweede helft van 1813 opgeroepen en ingelijfd. Zijn regiment heeft nooit een voet in Rusland gezet, de veldtocht in Rusland was reeds lang ten einde voor de klas 1814 opgeroepen werd.
Het 82^ste  Regiment Infanterie de ligne had in 1813 één bataljon in Duitsland, de rest van het regiment was in Spanje en in het regimentsdepot te LA ROCHELLE in Frankrijk.

Pieter Jan heeft zich te Antwerpen moeten aanbieden om naar het regimentsdepot te LA ROCHELLE te vertrekken en daar ingelijfd  te worden. Ik weet niet wat er verder met hem gebeurd is. Ik denk niet dat men hem vanuit het regimentsdepot nog naar Spanje of Duitsland heeft gestuurd maar dat is natuurlijk niet onmogelijk. Hij kan eventueel nog deelgenomen hebben aan gevechten in Frankrijk in de eerste maanden van 1814 maar hiervoor beschik ik over geen enkel tastbaar bewijs.” (Kommandant b.d. de Lelys)

1973 – Zaterdag 1 december : “De Nieuwe Generatie” in het Parochiehuis

            Deze Vlaamse “Up with people” groep bestond uit een veertigtal jongens en

            meisjes waarvan er tien leden het orkest vormden.

            Het optreden werd georganiseerd door het Davidsfonds.

1973 – Zaterdag 1 en zondag 2 december :

            Sint Niklaas en de K.W.B. Leest

            “Ieder jaar richt de KWB een Sinterklaas-tocht in voor al de kinderen van de

            gemeente. Dit verloopt dan over twee dagen, de zaterdag en zondag voor 6

            december.

            Er worden dan zowat 120 huizen bezocht en ieder kind ontvangt een geschenk.

            Ten gevolge van de autoloze zondagen werd het bestuur verplicht al de

            huisgezinnen op één dag te bezoeken en alles verliep in de beste orde.

            Van ’s morgens 10 uur tot ’s avonds 18 uur doorkruiste de goede kindervriend

            met zijn Zwarte Piet al de straten van Leest en maakte vele kinderen gelukkig.

            Het bestuur dankt al de bereidwillige medehelpers alsook de milde gevers

            om de zware onkosten van het kinderspeelgoed te helpen dekken.

            Hopelijk zullen de Arabieren de goede Sint niet meer hinderen, want 123

            huizen op één zaterdag is wel wat te veel.” (De Volksmacht 9/12/73)  

1973 – 22 december : 6^de Groot KWB-Bal

            Met Tiny Bell en Smack Orkest.

1973 – Op 31 december telde Leest 1981 inwoners.

Foto’s :

-Hendrik Diddens, bestendig in de weer aan zijn ‘Woordenboek van het Mechels dialect’, een levenswerk.

-Het plaatselijk zangeresje Tiny Bell. Ook zij had Leestse roots, haar grootvader Frans Beullens groeide op in het Hof ten Broecke. 

16-05-2012 om 18:14 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 25 november – Gazet van Mechelen : Dansen met KVLV Leest

            “Samen streven, ruimer leven. Dat is het jaarthema van KVLV, en ook de

            landelijke gilde van Leest wil onder dit motto haar seizoen beleven.

            Onmiddellijk werd op een voorstel van KVLV Nationaal, een danscursus

            in te richten, ingegaan en zo kwam het dat te leest een 6 lessen-dansreeks

            werd op touw gezet. Met succes, want er dienden zelfs twee reeksen te worden

            georganiseerd. De plaatselijke chirojeugd liet zich niet pramen zodat men op

            een minimum van tijd een ganse deelnemersschare mocht optekenen.

            Onder leiding van het echtpaar Lefevre-Taegeman leerden niet minder dan

            80 Leestenaren hoe zich hoffelijk op een dansvloer te bewegen.

            Gezien het succes werd in de schoot van de organizerende KVLV een feestje

            georganiseerd.”

1973 – 1 december – Hendrik Diddens in Gazet van Mechelen :

                   Diddens een oud boerengeslacht te Leest

“In de “Geschiedenis van Kapelle-op-den-Bos” door C. Theys ontmoeten we in het hoofdstuk over de schuttersgilden, blz. 212, een zekere WILLEM DIDDENS, die in 1490 betrokken was bij een twist onder boogschutters. Het is bij ons weten de oudste vermelding van de familienaam Diddens.

Over het ontstaan en de betekenis van die naam beschikken we vooralsnog niet over betrouwbare gegevens. Sommige beweren dat hij zou voortkomen uit de oud-frankische stamnaam DIDEN en dat de plek waar deze stam zich vestigde Didenghem, d.w.z. het heem (plaats) van de Diden heette. Didenhem blijkt later tot Diegem te zijn veranderd.

Wat er ook van zij : het eerste deel van de familienaam Diddens is duidelijk een oude Diet – naam  en betekent : volk VGL. Diederik, Dietwin, Dietmar, enz.

Trouwens op vele plaatsen wordt een Diddens nog gewoonweg “den Diet” genoemd en zijn kinderen “die van den Diet”.

(...)

In Leest stond de bakermat

Van al de tegenwoordig in het Mechelse (en zelfs in het Antwerpse) tamelijk sterk uitgezwermde naamgenoten kunnen we haast met zekerheid zeggen dat hun voorzaten uit het dorp LEEST waren.

In de oudst bewaard gebleven parochieregisters van Leest (aanvang omstreeks 1590) troffen we de naam Diddens veelvuldig aan. De schaarse aanduidingen waarmee aanvankelijk alle inschrijvingen in de doops- en huwelijks- en de overlijdensregisters gepaard gingen, lieten ons evenwel niet toe genealogische lijsten samen te stellen, waarbij een rechtstreekse afstamming aansluit.

Pas vanaf het einde der 17^de eeuw kunnen we met volstrekte zekerheid een stamvader aanwijzen, wanneer de meeste ons bekende naamgenoten genealogisch rechlijnig opklimmen. Zijn naam luidt : Franciscus Diddens.

Hij werd te Leest omstreeks 1650 geboren en huwde er in 1676 met Catherina Delaet. Uit dit huwelijk werden niet minder dan tien kinderen geboren. Hiervan stierven er vijf op zeer jeugdige leeftijd, wat de grote kindersterfte uit die jaren duidelijk illustreert.

De daarop volgende vier generaties van vader op zoon, allen landbouwerspachters te Leest, kunnen we met het oog op de rechtlijnige afstamming naar de huidige geslachten volgenderwijs schematisch voorstellen:

Pieter Jan Diddens, te Leest geboren op 7 mei 1794, werd op 18-jarige leeftijd geconsigneerd voor het leger van Napoleon. Zoals in onze bijdrage over pastoor De Heuck reeds gezegd, deserteerde hij bij de eerste schermutselingen in Rusland en keerde met een wapenmakker uit Heffen te voet naar zijn geboortegrond terug.

Daar bleef hij ondergedoken tot de definitieve val van Napoleon (1815).

Het jaar nadien huwde hij te Hombeek met Elisabeth Goossens, maar bleef als landbouwer te Leest gevestigd.

Wanneer op 13 november 1817 het eerste kind uit de nieuwe echtverbintenis wordt geboren, zijn de registers van de burgerlijke stand te Leest nog volledig in de Franse taal! De omstandige geboorteakte is een staaltje van de hardnekkige nawerking der Franse administratie. Zelfs alle voornamen worden gewoonweg in ’t Frans vertaald, en als toppunt : dezelfde Jacques Somers, die tijdens het Frans Bewind “maire et officier de l’état civil de la commune de Leest” was, is in functie gebleven, alsof er hoegenaamd niets gebeurd was...

Het gezin van onze deserteur werd gezegend met maar eventjes elf kinderen.

In het dorp genoot Pieter Jan verder, waarschijnlijk wegens zijn avontuurlijke terugkeer uit Rusland, een grote populariteit. Meteen werd hij de nieuwe  stamvader van omzeggens alle thans bekende Diddens – geslachten.

Hier nochtans splitst zich de stamboom in twee grote takken. Het nageslacht van zijn oudste zoon Jan Frans Diddens (geboren 1817) is op het einde van de vorige eeuw

in hoofdzaak naar het Mechelse uitgezwermd, het nageslacht daarentegen van zijn 10^de kind Franciscus Ludovicus Diddens (geboren 1838) vindt men nog steeds ruim vertegenwoordigd te Leest en te Heffen terug.

Jan en Fons Diddens, de voorheen zeer bekende voetbalspelers van Racing Mechelen, waren achterkleinkinderen van Jan Frans Diddens – Maria Ursula Vermeiren.

Hun grootvader Petrus Lodewijk Diddens ((1848-1902), gehuwd met Joanna Virginia De Rooster, was de broer van mijn eigen grootvader Franciscus Diddens (1852-1933), gehuwd met Catherina Alewaters, en van Guillielmus Diddens (1859-1944) gehuwd met Pelagie De Schoenmaeker, gevestigd in Battel – Warande.

Zoals hoger gezegd zijn vooral de nakomelingen van de tweede tak honkvast aan Leest en aan het boerenbedrijf verbonden gebleven.

Eén van de welsprekendste voorbeelden hiervan is het gezin Frans Louis Diddens (geb.1909)-Maria Mathilde Vloeberghen, gehuisvest aan de Dorpstraat nr. 71.

Afdalend van Pieter Jan Diddens, de deserteur, ziet zijn stamboom er, schematisch voorgesteld, als volgt uit :

Van hun elf kinderen, allen in leven, wonen er tien te Leest. Er zijn reeds 22 kleinkinderen !

Nagenoeg drie eeuwen lang is daarmee de stam Diddens van vader op zoon zonder onderbreking als landbouwers te Leest gevestigd geweest.

Nu, wegens de tijsomstandigheden, de  opkomende generatie in het boerenbedrijf maar moeilijk meer een toekomst kan opbouwen, verdient dit heuglijke feit toch eens extra onderstreept te worden.

Indien de familiestam DIDDENS, naar we hopen, eerlang eens gemobilizeerd kan worden om de overleden voorouders piëteitsvol te gedenken en daarna rond de koffietafel feestelijk te verbroederen, kan dit niet anders geschieden dan te LEEST, het dorp waar alle familiebanden worden samengesnoerd rond de figuren van onze gemeenschappelijke stamvaders.

     Hendrik Diddens”

Hendrik ‘Rik’ Diddens was jeugdschrijver, auteur van o.a. ‘het Woordenboek van het Mechels dialect’, dichter en ereburger van Leest.

Genealogische Elegie

Over de ruikende Zenne

bedachtzaam de pastorie

het gedrongen vierkante kerktorentje

het doordedagse dorpsplein van Leest

voorbij…

Kinderen bedrijven in de zon

lichtvoetig

avonturen van tijdeloze verbazing,

ééntje lacht marginaal naar de man.

Op zijn aamborstige fiets

schrijft die man met grote onhandige krullen

alle dorpstoponiemen voorvaderlijk bij elkaar

doelloos van het Hoogveld

over het Hertsveld naar het Schotelveld

met aarzelend een ommetje

langs de Kleine Heide, de Grote Heide

de Neerkouter en de Rennekouter

wenkt de cijnsmeester van de Kortenbergse abdis

hem warempel naar de Tiendeschuurstraat.

Zwaar ademt hij

op de gesloten luiken van

een onzichtbare witte pachthoeve.

Hier hebben ze gewoond

zeven generaties van zijn naam

en van zijn bloed ;

hun licht ontvlambaar karakter

flitst uit geloof en boete

met een krakende krachtterm op :

werkelijk, hij aardt naar geen vreemden.

Stamouderparen, vrijgezellen, kinderen

vooral kinderen, onbeschrijfelijk véél kinderen,

één na één onloochenbaar

zijn dood-en-vergeten verwanten.

In de oude parochieregisters

stonden ze allemaal opgetekend;

jaren geleden heeft hij het geduldig opgezocht.

Over de ruikende Zenne

bedachtzaam de pastorij voorbij

het gedrongen vierkante kerktorentje

en daaromheen het kerkhof van Leest :

hier rust het gebeente van zijn voorgeslacht

stof en as

honderd zeventig doden

van zijn naam en van zijn bloed

liniaalrecht gaat zijn oude liefde

van Mechelen naar Leest

zijn stad op de Dijle

zijn dorp aan de Zenne.

Misschien dragen zijn vrienden

het dode lichaam van deze man ooit eens

de richting van zijn heimwee uit…”

            Hendrik Diddens.

Foto’s :

-Een deel van de Leestse Diddens-clan verzameld ter gelegenheid van het huwelijk van Frans Louis Diddens en Victoria Verhoeven (centraal onderaan).

Links naast het bruidspaar Petrus Joannes Diddens met zijn tweede vrouw Maria Coleta Van den Heuvel.

Uiterst rechts onderaan Frans Louis ‘Lowieken’ Diddens, grootvader en peter van de bruidegem en tevens jongste zoon van ‘den deserteur’.

Naast hem staat zijn kleinzoon Emiel Diddens.

-Hendrik Diddens

16-05-2012 om 17:58 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 6 november – Gazet van Mechelen :

            Frans Teughels – Leest in oude wegenkaarten

            “Vorig jaar had er te Leest onder het thema “Curiosa” een originele

            tentoonstelling plaats. Naast allerhande bezienswaardigheden, zowel uit het

            heden als uit het verleden, werden de bezoekers er o.m. geconfronteerd met

            een paar nieuw getekende kaarten van het dorpswegennet, zoals dat er in de 18^e

            en in de 19^de eeuw uitzag.

            We zijn thans even met de man gaan praten die, uit pure liefhebberij, zich met de

            kaarstudie uit het oude Leest bezighoudt. Zijn naam : Frans Teughels.

            Hij is binnenhuisarchitect en bouwkundig tekenaar, maar baat het ouderlijk

            bedrijf vlakbij de kerk verder uit. Woont weliswaar te Mechelen maar als geboren

            Leestenaar slaat zijn hart nog steeds op het ritme van het dorpsleven.

            Frans Teughels is een allesbehalve praatziek man. Het kost enige moeite hem

            voor een gesprek over zijn “kaarten” over de brug te krijgen.

            Zijn belangstelling werd eerder toevallig opgewekt door een oude kaart van de

            Mechelse vrederechter L. Vermeulen van rond 1730.

            Frans vergrootte de kaart, althans het deel waarop Leest voorkwam, teneinde een

            juiste vergelijking te kunnen doen met een andere oude kaart van Leest van 1865.

            ...

            In een zijvertrek van zijn werkhuis zien we schilderijen, ingelijste en nog meer oningelijste.

            Oude hoekjes van Leest, krachtig in de verf, zonder tirlantijnen.

            ‘Ik schilder graag,’ lacht hij verontschuldigend, ‘ik heb daarmee geen ambities, ik ben

            zuiver een amateur : kijk ik schilder gewoon voor mijn plezier op unalit…’

            We hebben hem op onze beurt even verbaasd aangekeken. ‘Die man heeft wat in zijn

            mars’, dachten we zo. Misschien is hij al te bescheiden.

            Laat daarom Frans Teughels rustig verder tekenen, schilderen en…piekeren.

            Zijn ‘liefhebberijen’ zijn uitermate sympathiek. Wie zoals hij van Leest houdt, knijpt al

            eens  gemakkelijk een paar uurtjes uit zijn vrije tijd om ook wat te gaan neuzen in de

            boeken voor het verleden van zijn geliefde dorp. Frans Teughels is dit uit hoofde van zijn

            aanleg en zijn talent aan zichzelf verschuldigd. Wij wachten benieuwd op het resultaat.”

            Frans Teughels was te Leest geboren op 21 januari 1930. Hij was een kleinzoon van

            schrijnwerker en cafébaas Noldus Teughels uit ‘de Rozelaer’ op de dorpsplaats.

            Samen met zijn broer Louis zou hij die schrijnwerkerij blijven verder zetten tot aan
            zijn pensioen.

            Frans ‘Susse’ Teughels  was een artistieke duizendpoot. Naast schilderen deed hij ook
            aan tekenen en  voor ‘de Band’ schreef hij ettelijke badinerende stukjes over zijn
            jeugd en zijn schooltijd, zijn  oorlogsbelevenissen en de turbulente politiek in
            de gemeente.

            Hij was gehuwd met Gilberte Van de Vliet en overleed  te Bonheiden op 15 april 1996.

1973 – 11 november : Chirofeest

            Nadat de groepen afzonderlijk werden voorgesteld, in het totaal 90 chiromeisjes

            en 85 chirojongens, was het de beurt aan elke individuele groep om een

            nummertje te brengen.

            Volksdans, toneel, circus, schimmenspel, dit alles al dan niet muzikaal omlijst.

            Na de maaltijd volgde een diaprojectie van het voorbije bivak en ontvouwde de

            proost de plannen voor de bouw van de meisjeslokalen. In de lente van volgend

            jaar zal daarmee gestart worden.

            Er werd dan nog een omhaling gedaan voor de kosten van het feest, de proost

            werd in de bloemetjes gezet waarna die het afscheidswoord deed.

            De namiddag werd afgesloten met een lied : dag wereld, dag mensen. (DB)

1973 – 14 november : Kolenvoorraad beschadigd

            Frans Apers, handelaar, geboren te Leest 13/5/1912, wonende te

            Leest Mechelbaan 5 (Brughuis) deed aangifte van de beschadiging van zijn

            kolenvoorraad en een hoop  wit zand.

            Een voertuig was met hoge snelheid komen aangereden en miste de bocht

            aan de oprit van de zennebrug en kwam in een hoop anthraciet en wit zand terecht.

            Frans Lodewijk Apers was te Leest geboren op 13 mei 1912 en hij overleed te

            Mechelen op 3 december 1985. (meer hierover onder ‘Toponiemen’ en ‘Brughuis’)

Bijgevoegd :

-Oud plan van Leest met vermelding van de voornaamste hoven.

-De Sint-Annakapel, werk van Frans Teughels uit ’85.

-Frans Apers van het ‘Brughuis’. (Foto Cesar Apers)

16-05-2012 om 14:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 28 september 1973 – Gazet van Mechelen :

            Gemeentebesturen niet akkoord met fusie der gemeenten

“Het was te verwachten dat na de bekendmaking van de plannen door gouverneur Kinsbergen om de fusies der gemeenten in de provincie Antwerpen aan te pakken, er reacties zouden loskomen.

Onmiddellijk werd door verscheidene gemeenten onderlng contact opgenomen die in tot heden besloten vergaderingen hun mening te kennen gaven.

In het arrondissement Mechelen bleek men niet gretig toe te happen en nadat eerst te Hombeek en dan te Tisselt en op 24 september jl. weer te Hombeek vergaderingen plaatshadden, werd een eerste persmededeling door de betrokken kolleges gegeven. Deze luidt als volgt :

                    Gemeenten verontwaardigd

De colleges van burgemeester en schepenen van de gemeenten Breendonk, Heffen, Heindonk, Hombeek, Leest, Ruisbroek en Tisselt, in gemeenschappelijke vergadering bijeen in het gemeentehuis te Hombeek op maandag 24 september 1973 :

Gealarmeerd en verontwaardigd door de verrassende publicaties in de verschillende dagbladen, naar aanleiding van de persconferentie op 18 september 1973 gegeven door de h. Gouverneur der provincie Antwerpen, in verband met het plan van de voorgenomen fusies in deze provincie ;

Daardoor vaststellende dat de zelfstandigheid van de betrokken gemeenten zou worden opgeheven.

Besluiten formeel dat zij ten allen prijze hun eigen zelfstandigheid wensen te bewaren en het standpunt via de pers aan het publiek kenbaar te maken.”

1973 – 30 september : Afscheid van de Zusters Annonciaden.

                        Leest 3 september 1973,             Beste Leestenaars,

            “Zoals iedereen waarschijnlijk al weet, zullen de Zusters Annonciaden

            van onze gemeente op het einde van deze maand van ons afscheid nemen.

            Daarom zullen alle verenigingen een passende hulde brengen aan deze

            verdienstelijke mensen op zaterdag 29 september, 30 september a.s.

            Het hoeft geen betoog dat de Zusters Annonciaden voor de inwoners van onze

            gemeente bijzonder veel gepresteerd hebben, vooral op het gebied van opvoeding

            en onderwijs. Iedereen van ons is er hen dankbaar om en nui hebben we de kans

            ook eens iets voor hen te doen.

            Tijdens de vergadering met afvaardigingen van de verschillende verenigingen

            werd besloten een omhaling te doen en het bijeengehaalde geld over te dragen

            aan de Zusters, opdat deze er hun nieuwe kamers in het rusthuis voor religieuzen

            te Geel zouden mee kunnen inrichten naar hun persoonlijke smaak.

            Iedereen geeft wat hij wil en stopt het bedrag in de bijgevoegde omslag, die u

            dichtplakt.

            Een afvaardiging van de Bond van Gepensioneerden zal van 11 tot en met 14

            september de omslagen komen ophalen.

            Is u tijdens een of andere dag tijdens deze periode niet thuis, dan kan u de omslag

            bij de buren leggen. Deze zullen hem dan wel afgeven.

            We hopen dat iedereen zijn steentje zal bijdragen om onze Zusters een

            onvergetelijk afscheidsgeschenk mee te geven.

            We danken u bij voorbaat.

                      Met vriendelijke groeten, namens de Leestse verenigingen,

                     de Burgemeester, F.A.Lauwers” 

            Op 30 september was er bij de opening van het schooljaar een speciale

            Eucharistieviering voor het afscheid van de zusters, meer specifiek het afscheid

            van  zuster Michelina, zuster Annonciata en zuster Adelwina.

            De eucharistie begon met “A whiter shade of pale “ van J.S. Bach.

            Maria Dons-Lamberts sprak het afscheidswoord en als slotlied werd “Land of

            hope and glory” ten gehore gebracht.

            Vanuit hun nieuwe bestemming Hadschot (Geel) stuurden de zusters op 16

            oktober volgende bedankbrief :

Hadschot, 16 oktober 1973.

M’n beste mensen van Leest,

Wij kunnen U niet genoeg bedanken voor de sympathie die U ons bewezen hebt op zondag 30 september ll., alsook voor het prachtige geschenk van 21.565 fr. dat men bij U rondhaalde.

Het was waarlijk fantastisch !

Neen, Leest zullen we nooit vergeten. Wij danken heel in het bijzonder de gepensioneerden, die dit aardig sommetje ophaalden, alsook het zangkoor en de fanfare, die zo kunstvol de liederen en de muziek hebben voorgedragen. En om niemand te vergeten, bedanken we allen die dit feestje hebben bedacht en ineengestoken.

De historie van de Zusters Annonciaden werd bijznder fijn voorgebracht in de kerk door Eerwaarde Heer Pastoor en door Maria Lamberts. Op het gementehuis werd dat ook gedaan door de Heer Burgemeester, die zo pakkend een minuut stilte vroeg voor de Zusters die in Leest gewerkt hebben en die ons reeds ontvallen zijn.

Waarlijk, deze plechtigheid vergeten we nooit meer.

Het weer was slecht, maar de mensen van Leest zegden alzo : “Het treurt met de Zusters die hun dierbaar dorp moeten verlaten en om de mensen die hun Zusters zullen missen...”

Wij zeggen echter geen vaarwel, maar tot een blij weerzien bij elke bijzondere gelegenheid,

            Met dank en de beste groeten, Zuster Michelina, Zuster Annuntiata,

            Zuster Adelwina.”

Uit de gelegenheidstoespraak van Stan Gobien  ‘Reünie van de Leestse vijftigjarigen – 1946-1996’ :

“…we gingen voor het eerst naar school en daar kwamen we terecht bij zuster Annonciata, beter bekend als de ‘dikke zuster’.

Jongens en meisjes mochten toen al samen in de kleuterklas, maar de geslachten werden gescheiden gehouden : de jongens zaten in de kleuterklas

aan de ene kant, langs de muur die aan de speelplaats grensde. De meisjes mochten aan de kant van het raam zitten, omdat zij toch van nature

aandachtiger waren. Maar…naar buiten kijken door het raam was in die tijd zo goed als onmogelijk omdat de onderste vensterruiten gemaakt waren

van een soort dof en gebombeerd glas.

Een tijd later, volgens de leeftijd, mochten we geleidelijk overgaan naar de volgende klas bij zuster Gonzaga, de ‘lange smalle zuster’. Die was veel strenger dan

zuster Annonciata.

Velen zullen zich nog de kleuteractiviteiten van die tijd herinneren. We hebben er uren allerlei bloemen en figuren ‘geprikt’, op sommige momenten ook al

eens een pikuur gezet in de billen van degene die naast ons zat. Daarna moesten we zijn gehuil aanhoren en zo zijn er heel wat van ons in de hoek verzeild geraakt.

We hebben bij de zusters matjes gemaakt op een soort weefgetouw, met de blokken leren spelen en met een griffel op een lei leren tekenen. We hebben er een

weesgegroet en een onzevader geleerd en op basis van deze kennis werden we bestempeld als slim of minder slim, vroom of minder vroom.

We leerden er verplicht slapen met ons hoofd op onze armen. En wee degene die niet wilde slapen of die te vroeg wakker werd.

Wie een sluikse blik in de klas durfde te werpen en wie zo nieuwsgierig was te kijken wat de zuster aan het doen was, werd ook gestraft en mocht stoppen met slapen.

De wakkeren werden uit de bank gehaald en moesten weer de hoek in…”    

Zusters Annonciaden : zie ook in deze Kronieken november 1953 en 1962.

1973 – 30 september : Volleybal KWB Leest

            Die dag startte de KWB Volleybalploeg op het speelveld van de gemeentelijke

            jongensschool.

            Elke zondagvoormiddag vanaf 10 u werd er op de speelplaats volleybal gespeeld.

            De Leestse kern bestond uit Maurits De Grijze, Frans Tit, Stan Gobien, Jan Voet,

            Jef  Lauwers, Jef Van den Heuvel, Frans Lauwers en Jan De Decker.

            Invallers waren : Geert De Grijze, Leo Dons, Chris De Laet, Dirk Dormaels,

            Emiel Dons en Emiel Verschueren.

            Manager was Jan Dormaels.

1973 – 30 september : KVLV met kinderen naar Scherpenheuvel en Averbode.

            Met 57, 19 volwassenen en 38 kinderen werd die dag om 10 uur het vertreksein gegeven

            voor een leuke trip. In Scherpenheuvel werd een eucharistieviering bijgewoond waarna

            de meegereisde kinderen genoten van de vele souvenierkramen en de waterput.

            Nadien konden ze zich uitleven in een grote speeltuin te Averbode. (DB) 

1973 – 12 oktober – Gazet van Mechelen :

            Gemeenten vormen front tegen voorgenomen fusies

            “De wagen is definitief aan het bollen. Nadat de verschillende burgemeesters en

            schepenen in het gewest Mechelen-Willebroek hun standpunt klaar en

            onverbloemd naar voren brachten, is een grootscheepse anti-fusie campagne

            begonnen....”

1973 – 14 oktober : Vevoc Dorpsspel

            “Groots opgezet dorpsspel ingericht door VEVOC voor de Chiro van Leest. Om
            onze huidige  eugd een aangename zondagnamiddag te laten beleven hebben
            we alleszins uw medewerking nodig.  (DB, oktober 1973)

            In het novembernummer van De Band :

            “Vele leden zullen nog terugdenken aan die onvergetelijke ogenblikken die we
            beleefd hebben tijdens  het dorpsspel. Zowat een twintigtal soldaten bestormden toen
            de dorpsplaats en in een minimum van  tijd en onder het helse oorlogslawaai
            werden twee leden van de chiroleiding, onder verbijsterende  blikken, gekidnapt.  Gans
            de zondagnamiddag heeft de ganse Leestse chirogroep zich dol gezocht  om het
            geleden verlies weer ongedaan te maken.”       

1973 – Zaterdag 20 oktober :

            Groot Jubelfeest B.S.P.-S.V.V.-C.S.C. en Mutualiteit De Voorzorg

            Met eetmaal voor alle leden. Deze manisfestatie stond in het kader van de viering

            van het 10-jarig bestaan van  B.S.P.-Leest.

            Bovendien werd elke vrijdagavond van de maand oktober vanaf 20 uur in lokaal

            Telstar een grote kaartwedstrijd georganiseerd met 1 kip per tafel als prijs.

            (folder BSP-SVV-CSC-Leest)

1973 – 28 oktober : “Slisse en Cesar” door Rust Roest.

1973 – Zaterdag 3 november : Reis naar Parijs – organisatie Leestse Volksfeesten

            “Beste Leestenaren, de Leestse Volksfeesten kenden een groot succes. De tent liep vol,
            de sfeer  was gezellig, het bier vloeide en dit alles dank zij U, onze vele, trouwe bezoekers.

            Reeds zijn wij bezig met de organisatie van de feesten van toekomend jaar.

            Toch willen wij u danken en wel heel speciaal : met een reis per autobus naar Parijs.

            Datum : zaterdag 3 november 1973, vertrek : 8 uur ’s morgens – stipt.

            Programma : tegen ’s middags in Parijs, in de namiddag rondrit door Parijs en bezoek
             aan de  voornaamste bezienswaardigheden. ’s Avonds vrij bezoek aan Montmartre.

            Vertrek terug uit Parijs om 1 uur ’s nachts, terug in Leest op zondag morgen.

            Prijs : 200 frank per persoon – dit is natuurlijk een speciale prijs !

            Inschrijvingen bij :

            -A. Emmeregs, Tisseltbaan 44

            -L. Sollie, Kouter 138

            -J. Verbruggen, Kouter 29

            -M. Leukemans, Scheerstraat 40

            -K. Duysburgh, Juniorslaan 96

            -W. Slachmuylders, Kapellebaan 18.

            Namens het Bestuur der Leestse Volksfeesten, de voorzitter A. Emmeregs.” (folder)

1973 – 6 november : De Avond van de sportlaureaat 1973 te Hombeek huldigde

            de voetbalclub Zennester. De sportavond besloot met vraaggesprekken met

            Frans Verbeek, Raymond Ceulemans,... en de Leestenaars Eddy Van Hoof

            en Gustaaf Van Cauter. (KH)

            Staf Van Cauter werd in 1971 in Mendrisio wereldkampioen op de weg, 100 km

            ploegentijdrit.

            Eddy Van Hoof baat, samen met zijn broer Rudi, de gelijknamige garage uit in

            de Dorpsstraat.

15-05-2012 om 10:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 2 september 1973 : Vergadering Parochieraad.

            -Prijsaanpassing tarieven missen : een mis op zaterdagavond en zondag : 200 fr.,

            andere dagen : 150 fr.

            Uitvaart- en huwelijksmissen : bestaande tarieven blijven.

            Voor het gebruik van tapijten buiten de kerk en meer bloemen zal een bijtaks

            aangerekend worden.

            - Parochiehuis : in de toekomst zal de parochiezaal opengesteld worden voor

            gelijk wie, ook politieke organisaties. Dit kan in het vervolg mits de nodige

            waarborgen en bemerkingen, waarvoor ieder geval afzonderlijk moet voorgelegd

            worden. Politieke meetingen blijven uitgesloten, en van de zaal zal tijdens

            verkiezingsperioden geen gebruik kunnen gemaakt worden. De huurprijs zal ook

            merkelijk verhoogd worden, dit alls bij wijze van proef.

            Tarieven voor verhuring Parochiehuis :

            Onder voorbehoud geven we die tarieven ten titel van inlichting :

            Lessen en andere bijeenkomsten : 150 fr.

            Teerfeesten, koffie in de namiddag : 500 fr

            Souper en gezellig samenzijn : 750 fr.

            Diner en gezellig samenzijn : 1.000 fr.

            Deze teerfeesten en prijzen gelden alleen voor de parochiale organisaties.

            Feesten in familie : 1.500 fr.

            Avondfeesten : 1.000 fr.

            Koffie : 750 fr.

            Recepten : 500 fr.

            Dansavonden, show en amusementsavonden : 2.500 fr.

            Toneel en cultuuravonden : 1.500 fr.

            Voordrachten :  500 fr.

            De parochiale organisaties hebben steeds voorrang.

            -Het Klooster :  de parochie overweegt dit gebouw ten dienste stellen van de

            parochiale werken en organisaties.

            -De meisjesschool :  sinds april wordt de meisjesschool beheerd door een

            schoolcomité met vijf leden uit de parochie. De school zal een degelijk onderwijs

            en opvoeding waarborgen voor onze kinderen.

            Dat is haar eerste en grote opdracht. Nochtans heeft de school haar financiële

            zorgen. Gedurende 10 jaar zou, aldus de dagorde-commentaar, de school  de som

            van 45.000 fr per jaar betalen voor het gebruik van de lokalen aan de Congregatie

            Huldenberg.

            Verven en onderhoud, door de school zelf te doen, verbeteringswerken worden in

            ’t vooruitzicht gesteld. Ten einde deze onkosten te milderen, zou dit schooljaar

            een dansavond georganiseerd worden en een restaurant.  (DB-oktober 1973)

1973 – 6 september : Gildereis

            Om 8 uur ’s morgens vertrokken 46 Leestenaren van de Landelijke Gilde voor

            hun jaarlijkse trip.

            Ze werden verwelkomd door hun voorzitter Jos De Smet.

            De reis ging over Lier naar Geel met aldaar een eerste stop op een kostschool

            voor kalveren.

            In het  “Evoluon” te Eindhoven werden de Leestenaren vergast op een

            permanente tentoonstelling over mens en wetenschap.

            Van daaruit ging het naar het hoofddoel van de reis : de “Daffabrieken”.

            Daar volgde een gastvrij en vriendelijk onthaal met koffie, films en een rondrit

            doorheen het bedrijf.

            Van Eindhoven ging het richting Postel. Na een bezoek van anderhalf uur aan

            de abdij werd de terugtocht aangevat, echter niet zonder de “beste afspanning

            van de Kempen” te hebben bezocht in Zandhoven, ‘daar ging menig pintje van tafel

            en de beentjes van de grond’…

            (DB,1973)

1973 – 7 september : Huwelijk van twee K.L.J.-bestuursleden

            Nadat de K.L.J. weken voordien het vertrek van twee bestuursleden had gevierd,
            het afscheidsmenu  bestond  uit mosselen, traden Willy Bernaerts en  gewestleider
            Hugo Van Praet toevallig op 7 september in het huwelijksbootje. (DB) 

            Dit jaar namen ook voorzitter Wilfried Diddens, (voornaam onleesbaar) Selleslagh
            en André Buelens afscheid van het K.L.J.-bestuur, ook zij traden in het huwelijk.

            De winnaars van de Lourdes-reis bij de jongens waren Marc Lamberts en
            Francois Selleslagh.  

1973 -  11 september – Gazet van Mechelen :

            Jongen onder tractor verpletterd te Leest

            “Een jammerlijk ongeval deed zich dinsdag omstreeks 19 uur voor in de

            Dorpdoelvelden te Leest.

            De 15-jarige Patrick D’Hollander, wonende Winkelstraat te Leest, bestuurde een

            Tractor. Op een bepaald kwam het voertuig in een greppel terecht en kantelde.

            De jeugdige bestuurder viel onder het gevaarte  en werd zeer zwaar gewond.

            Hij overleed tijdens zijn overbrenging naar het ziekenhuis te Mechelen.”

1973 – 14 september – Gazet van Mechelen :

            Oppositie verlaat gemeenteraadszitting

            “De agenda van de jongste gemeenteraadszitting te Leest omvatte maar eventjes

            25 punten, waarvan 8 in geheime zitting.

            De oppositie had 6 punten op de dagorde geplaatst.

            Wie echter een lange, levendige vergadering verwachtte, had het verkeerd voor,

            want direct na de lezing van het verslag over de vorige zitting verliet de

            oppositie de vergadering.

            Opposant K. Duysburgh motiveerde die handelswijze.

            Burgemeester Lauwers schorste de zitting na afhandeling van  een aantal punten.

            Nadat de meerderheidsgroep zich even voor beraadslaging had teruggetrokken

            verklaarde de burgemeester de vergadering voor afgelopen.

            De gemeenteraad komt volgende maandag om 20 u opnieuw bijeen.

            Oppositieleider Duysburgh protesteerde meteen na de voorlezing van het verslag

            over de vorige raadsvergadering tegen het feit dat de uitnodiging voor de

            gemeenteraad van maandag pas ’s woensdags verzonden was. Omdat de

            raadsleden ’s dinsdags de stukken op het gemeentehuis kunnen komen inzien,

            vond K. Duysburgh dat het recht op inzage beperkt werd.

            Bovendien bestempelde hij de bijeenroeping van de gemeenteraad als niet

            rechtsgeldig, omdat op de gefotokopieerde uitnodigingsbrieven voor de

            gemeenteraadszitting slechts een gefotokopieerde handtekening van de

            burgemeester voorkwam. Daarop verlieten de vier oppositieleden de zaal.

            Nadien kwam raadslid Verbruggen de vergadering als toeschouwer bijwonen.

            Gewestplan

            De h. Van de Sande, afgevaardigde van het ministerie van Openbare Werken,

            lichtte dan het voorontwerp van het gewestplan voor Leest toe.

            Als basis voor dat gewestplan geldt het principe dat het voortaan niet meer

            toegestaan is te bouwen langs de wegen. Wel is het de bedoeling zekerheid te

            geven waar gebouwd mag worden en waar niet.

            Verder vermeldde de h. Van de Sande ook het opvullingsprincipe.

            Volgens dat principe is het toegestaan opvullingszones te voorzien. In de

            zones mogen de ruimten tussen twee huizen die 50 m van elkaar staan

            dichtgebouwd worden.

            Burgemeester Lauwers wees er op dat de geplande industriezone langsheen het

            zeekanaal Brussel-Rupel ondanks mondelinge beloften van hogere instanties nog

            vrij groot uitviel. Hij drong ook aan op de inplanting van een ambachtelijke zone

            voor de vestiging van kleinere bedrijven.

            (...)

            Schepen Polspoel vond het geen gezonde oplossing dat o.a. in de Tiendeschuurstr.

            kinderen van landbouwers geen vergunning konden krijgen om te bouwen op

            grond van hun ouders.”    

1973 – Zaterdag 22 september : KVLV Lourdesreis

            In plaats van met het spoor te reizen werd dit jaar geopteerd voor het vliegtuig

            en het traditionele achtdaagse verblijf werd vervangen door een tweedaags.

            Na een eerste bezoek aan het hotel, naar de grot, de zegening der zieken bijwonen

            en in de namiddag de “kaarkensprocessie” .

            De meegereisde pater Damiaan droeg een mis op in één van de kapellen van de

            basiliek.

            De dag daarop eucharistie in de grot, een uitstap naar de Pic en in de namiddag

            wat inkopen in de stad, een laatste bezoek aan de grot met deelname aan de

            kruisweg en vrije tijd.

            Er waren 50 deelnemers. (DB, oktober ’73)

1973 – 23 september : Algemene Vergadering KVLV

            Karel Duysburgh vertoonde dia’s van zijn reis naar Zaïre, waar hij pater De Laet had

            bezocht in zijn missiepost Bunia, zijn woning, zijn kerk en de mensen waarmee hij

            omringd was.

            Pater Damiaan vertoonde dia’s over de voorbije Lourdes-reis.

            Tijdens de pauze kon men zich tegoed doen aan bellekens met krieken en
            appelmoes. (DB)  

1973 – 27 september – Gazet van Mechelen :

            Leest wil gewestplan wijzigen

“Met algemene stemmen keurde de Leestse gemeenteraad in zijn jongste zitting een grondige verandering van het gewestplan goed.

De eindafrekening van de werken aan het Kerkplein, hoek Kouter en parking Dorpsstraat, de tariefverhoging van het leerlingenvervoer en de vaststelling van de vrije dagen voor de gemeentelijke lagere school werden meerderheid tegen minderheid goedgekeurd.

Opmerkelijk was ook een heftige uitval van oppositielid Aug. Emmeregs tegen burgemeester Lauwers over de gang van zaken bij inzage van officiële dokumenten op het gemeentehuis. De burgemeester had de opposant tevoren verweten dat hij papieren had ingekeken waarmee hij helemaal geen zaken had.

Gewestplan

Uit het gewestplan was gebleken dat Leest 53 ha. van zijn grondgebied verliest door onteigening voor industrieterreinen. Verder ook dat het kasteel “De Mot” en zijn onmiddellijke omgeving als groene zone bewaard blijft.

Raadslid A. Verbruggen drukte er zijn verwondering over uit dat de voorziene bouwzone nu plots verdubbeld was. Burgemeester Lauwers gaf dan lezing van de veranderingen aan het gewestplan die het college van burgemeester en schepenen aan de betrokken diensten van het ministerie van Openbare Werken wenst te advizeren : beperking van de industriezone tot een oppervlakte van 5 tot 7 ha, de inplanting van een ambachtelijke zone (dwz een gebied voor lichte nijverheid) en volledige woonzone in een aantal straten, o.a. Kouter, Juniorslaan, Tisseltbaan (links), Kapellebaan (links), Rennekouter e.a.

Dit advies kreeg algemene stemmen.

(...)”

15-05-2012 om 10:01 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare St.-Cecilia.

1973 – Zondag 12 augustus : Hengelkampioenschap K.F. St.-Cecilia

            In een nummer van De Band werd deze hengelwedstrijd aangekondigd.

            Die ging door op de Leuvense vaart aan het Zennegat van 15u30 tot 19 uur.

            Het was een open kampioenschap waaraan alle muzikanten en leden van de vereniging

            mochten deelnemen, maar ook de sympathisanten van de fanfare. Kennissen van

            voornoemden mochten ook deelnemen mits een muzikant of lid van de fanfare

            het inschrijvingsblad ondertekende.

            Er diende geen inschrijvingsgeld betaald te worden en er waren enkel prijzen

            voor degene die het hoogste puntenaantal behaalde, voor de vanger van de zwaarste

            vis en voor degene die het minste punten had behaald.

            De deelnemers dienden over een rijksvergunning te beschikken en de reglementair

            gevangen vissen werden gewogen en per gram kreeg men één punt.

            De plaatsverdeling gebeurde per lottrekking en er mocht slechts gevist worden met

            één  hengel.

            In het septembernummer van de Leestse periodiek volgde het verslag :

                  Hengelen – Kon.Fanfare St.-Cecilia

“Zondagnamiddag, 12 augustus. Rond 14 uur maken een 19-tal lustige vissers zich klaar om onder elkaar een hengelwedstrijd te betwisten. Ze trokken naar de boorden van de Leuvense vaart. Het is snikheet als ze hun hengels klaarmaken. Om half vier geven de wedstrijdleiders Jean De Croes en Freddy Walschaerts het startsein. De hengels worden ingeworpen en het regent lokaasballen in het water. Onmiddellijk gaan de dobbers naar onder. De eerste voortjes worden gevangen, maar velen bereiken de wettelijke maat van 12 cm niet. Ze mogen terug het kanaal in.

Om 17 uur is er één hengelaar die ver van het peloton is weggelopen, nl. Stan Gobien, die naast een 15-tal voorns ook nog drie bliekjes in zijn leefnet zitten heeft.

Een klein poosje daarna krijgt Wilfried Selleslagh een brasem van liefst 750 gram aan de lijn, zodat deze hengelaar de leiding overneemt. Ook Albert Robijns blijft niet bij de pakken zitten en slaat eveneens een brasem van 475 gram aan de haak. De andere bleven maar hopen op een kanjer maar die lieten hen in de steek. Om 19 uur werd de wedstrijd afgesloten en gingen de mannen van de veegploeg, Hendrik Verbeeck en Eduard De Maeyer, aan de slag.

De gevangen vissen werden door de wedstrijdleiders eerst grondig gecontroleerd voor ze op de weegschaal gelegd werden.

Winnaar werd Wilfried Selleslagh, die 100 punten meer haalde dan zijn schoonbroer Stan Gobien. De winnaar ontving ook de speciale prijs voor de zwaarste vis. De troostprijs ging naar Patrick Huybrechts.

Bij de jongeren deden het vooral de 9-jarige Paul Van Roy, de 12-jarige André De Wit en de evenoude Francky Lauwens het uitstekend. Zij worden later beslist nog hengelkampioenen.

Bij de ontgoochelden noteren we tenslotte Jozef Lauwers en August Van Roy, maar vooral fanfare-hengelkampioen 1973, Victor De Maeyer. Deze hengelaars waren zo moe en zo ontmoedigd dat ze hun gevangen vissel niet meer tot aan de weegschaal konden brengen. Het is echter ook mogelijk dat ze hun buit niet kunnen dragen hebben.

Het bestuur van de Leestse vissersclub ‘De ongeduldige dobberkijkers’ dankt vooral de wedstrijdlieiders, de mannen van de  veegdienst en de honderden supporters.”

(DB, september 1973)

Voordien datzelfde jaar (exacte datum niet bekend) werd het eerste hengelconcours van de fanfare  georganiseerd en dat was meteen het kampioenschap van 1973, Stan Gobien (Leest in Feest) :               

                                                             Hengelkampioenschap St.-Cecilia

            “Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare werd georganiseerd in 1973, op
             de vijver van Edmond Polspoel op het Hertsveld aan het ‘Beke Brugske’. Er was
            een recordopkomst aan hengelaars. Ze waren met zovelen dat er in twee beurten
            moest worden gehengeld. Het resultaat was echter aan de magere kant. Slechts
            twee hengelaars konden elk één vis bovenhalen. Volgens de geruchten die na de
            wedstrijd de ronde deden, hadden de vissen de dagen voordien zoveel voeder gekregen

            dat ze geen regenwormen of ander aas meer wilden…

            Na ’73 werd het hengelkampioenschap met wisselend succes ingericht op
            verscheidene plaatsen :  de Leuvense vaart, de Willebroekse vaart, de Egleghemvijver
             in Hombeek, de hengelvijver van de  Humbeekse Lijnvissers, het Vrijbroekpark en
            sedert 1998 de hengelvijver van ‘Onder Ons’ in Putte.

            Steeds maar werd gehoopt dat de vangsten beter zouden worden.

            In 1998 is het eindelijk een succes geworden want in totaal haalden de 22 hengelaars
            196 kg vis boven, een gemiddelde van ongeveer 9 kg per hengelaar.

            In 1998 werd Kevin Absillis kampioen met 27 kg brasem. Hij was toen 13 jaar en
            meteen de jongste kampioen in de fanfaregeschiedenis. Vice-Kampioen werd Kristof
            De Maeyer, een nog jongere  hengelaar, met ongeveer 18,5 kg.

            Sedert 1995 mag de kampioen de wisselbeker ‘Bert Robijns’ een jaar in zijn
            trofeekast tentoonstellen.

            In 1973 werd Victor De Maeyer hengelkampioen.”

15-05-2012 om 09:18 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

De nieuwe dirigent van St.-Cecilia Frans Dierckx.  

1973 – 6 juni : Overlijden van Anna Th. Carolina RHEINHARD ‘zuster Romualda’.

            Zoals haar oudere zus Gerarda (‘zuster Godelieve’) werd ze geboren te
            Mechelen (21/06/1908) en kwam ze met het hele gezin over naar Leest (1916).
            Als zestienjarige al wou ze naar het klooster maar vader Rheinhard zei ook
            haar te wachten tot ze meerderjarig was : hetzij om te trouwen, hetzij om naar
            het klooster te gaan. Dus hielp ze moeder bij het huishouden.

            En als nog geen éénentwintigjarige ging ze in 1929  ‘Keyhof’ binnen, het klooster van de

            annonciaden van Huldenberg, en werd zuster Romualda.

            Te Antwerpen behaalde ze het diploma van gasthuisverpleegster en ze werd verpleegster

            te Wijnegem waar ze zowel in het klooster als in de normaalschool werkte.

            Tijdens de oorlog kwam ze af en toe nog in het Leestse klooster waar haar familieleden

            haar konden bezoeken. Later werd ze gegradueerde ziekenhuisverpleegster.

            Ze overleed in de kliniek in Sint-Antonius-Brecht op 6 juni 1973.

            (Wilfried Hellemans, ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ – 2009)   

1973 - 27 juni : Diefstal siervogels

            Wilfried De Bondt, beenhouwer, Kouter 88, deed aangifte van de diefstal van een
            partij siervogels.

            De vogels, kleur- en postuurkanaries, werden gestolen uit een voliëre achter zijn garage.

            Minstens vijftien van zijn duurste vogels waren weg.

            De geschatte waarde : 10.000 frank.

1973 – 27 juni : Reis Gepensioneerden

            Twee autocars, goed voor 62 deelnemers vertrokken vanuit Leest naar

            Koningshooikt voor een commercieel bezoek aan “Delmo” alwaar een

            grote verscheidenheid aan huishoudartiekelen te koop werd aangeboden.

            Op de middag stond er kip met appelmoes en brood op het menu en na de maaltijd

            ging het naar speeltuin Brebos. De dag werd besloten in de “Bierhoeve”. (DB)

            In 1973 bezochten de gepensioneerden van Leest op andere data ook de brouwerij
            van ‘Stella Artois’ in Leuven gecombineerd met druivenstreek Hoeilaart,
            Valkenburg, Beauraing en een matrassenfabriek in  Zele. (DB)

1973 – 30 juni : Jaarlijkse KWB-Reis naar de “Westhoek”.     

            Reiskosten : 155 fr + 15 fr drinkgeld chauffeur per persoon.

            Na een ontbijt in Gent ging het naar Wervik, de tabaksstreek. Via Kemmel naar Loker,

            waar op de Rode Berg het middagmaal werd genomen, ‘steak-frietten’ .

            De Franse grens werd overgestoken voor een Picon of een Pernod en dan ging het

            via  Zillebeke naar Deinze om in Lokeren in een dancing een laatste rustperiode in
            te lassen. "Er waren niet zoveel deelnemers dan anders, 40, te wijten aan het
            samengaan van de IJzerbedevaart door het Davidsfonds ingericht, daags nadien…” (DB)

1973 – 1 juli : Ijzerbedevaart Diksmuide

            Het Davidsfonds trok voor de zesde maal naar de IJzerbedevaart,  40 Leestenaars
            namen er aan deel.

            “Op de vlakte was het een formidabel zicht om mee te maken hoe mensen, als
            muggen bezweken aan de heersende hitte. Opvallend was de aanwezigheid op
            de plechtigheid van een grote groep Basken, die in hun taal hun sympathie
            aan Vlaanderen betuigden.

            In de namiddag ging de reis over Brugge naar Cadzand (Nl), waar een leutig
            pootje gebaad werd.

            ’s Avonds werd de Vlaamse vreugde denderend uitgezongen in de Gentse raadskelder.

            Een goede reis is het alleszins geweest. Er waren niet zoveel deelnemers dan anders,
            te wijten aan het samengaan van de reis der KWB die daags tevoren werd ingericht.

            Een open vraag die het Davidsfonds u stelt is : wanneer komt er eindelijk
            coördinatie tussen de verenigingen ?” (DB)

1973 – 3 juli : Theo Fierens werd als dirigent van de Kon.Fanf.St.-Cecilia opgevolgd

            door Frans Dierickx (foto). Deze laatste was solotrombonist bij het Nationaal Orkest

            van België en leraar aan de muziekconservatoria van Mechelen en Willebroek.

            (GvM,12/10/79)

       – “In 1973 nam de K.Fanf. St.-Cecilia deel aan de concertwedstrijd te Kapelle-op-den-Bos

            in de afdeling uitmuntendheid. Er werd een eerste prijs met onderscheiding behaald op dit

            concours dat werd georganiseerd door de Kon. Fanf. ‘Iever en Eendracht’ uit
            Kapelle-op-den-Bos ter gelegenheid van haar honderjarig bestaan. Nog dezelfde
            avond werd een einde gemaakt aan de samenwerking tussen de dirigent
            (Noot : Theo Fierens)  en St.-Cecilia met als gevolg  dat een aantal muzikanten
            eveneens ontslag nam…

            Er kwam een einde aan de lange periode van 35 jaar musiceren onder leiding
            van Leestenaars…

            Na een korte interimperiode van Rik De Bruyn werd Frans Dierckx de nieuwe dirigent.

            Hij was net als zijn voorganger beroepsmuzikant.

            Hij legde de basis voor een andere soort opleiding van muzikanten. Na een kortstondig

            muzikaal onderricht in de vereniging gingen de muzikanten over naar een academie of

            een conservatorium en werden ze daar verder gevormd. Een aantal muzikanten die reeds

            geruime tijd in de fanfare speelden, gaven het voorbeeld voor de jongeren.

            Frans Dierckx liet vooral stukken spelen van Vlaamse componisten. Zo was onder andere

           ‘Variaties in Dansvorm’ van M. Poot één van de stukken die regelmatig op het programma

            kwam. Daarnaast had hij ook oog voor goede bewerkingen van hitparademuziek.

            Tijdens de ambtsperiode van deze dirigent werden in 1974 alle instrumenten omgebouwd

            naar de nieuwe diapason. Tegelijkertijd werd een hele reeks nieuwe fanfare-instrumenten

            aangekocht.”

            (Stan Gobien : ‘Leest in Feest’)

1973 – Vrijdag 6, zaterdag 7 en zondag 8 juli : Dansavond

            georganiseerd door de plaatselijke duivenbond “De Snelle Vlucht” met lokaal

            Juniorslaan 110 te Leest.

            Dansavond in een tent telkens beginnend om 20 uur.

1973 – 7 juli : Eddy Van Hoof won liefhebberswedstrijd in Goetsenhoven

            Na 15 maand legerdienst begon de wielrenner uit Leest opnieuw koersen te winnen.

            In Goetsenhoven klopte hij ‘gevaarlijke concurrent’ Verboven en een paar weken later

            schreef hij te Schoten de Scheldeprijs op zijn naam.

            Tijdens zijn dienstplicht had hij het kampioenschap van het leger categorie veldrijden

            gewonnen.

            Intussen was ook zijn broer beginnen te koersen. Rudy nam deel aan het kampioenschap

            te Lembeek en werd 19^de. Er waren 140 deelnemers. (DB)

1973 – 19 juli : Mededelingen van het Schepencollege

Gemeenteschool

Zoals elk schooljaar heeft de Gemeenteschool deelgenomen aan het kantonnaal examen, einde lagere studiën. Alle leerlingen van de zesde klas hebben de proeven afgelegd. Het klasgemiddelde kan behoorlijk goed genoemd worden, nl. 64,3%.

Daarbij behaalden 9 leerlingen van de 11 het getuigschrift einde lagere studiën. Dit wil zeggen dat deze leerlingen zowel voor taal als voor rekenen de helft behaalden. Meer gedetailleerd zien de uitslagen er als volgt uit :

-meer dan 80% : drie leerlingen

-tussen 70 en 80% : één leerling

-tussen 60 en 70% : vier leerlingen

-tussen 50 en 60% : één leerling

-minder dan 50% : twee leerlingen. Deze leerlingen haalden wel meer dan 50% voor taal, maar waren niet geslaagd voor rekenen.

Tot op heden kan de Gemeenteschool een benijdenswaardig resultaat voorleggen, nl. 89 diploma’s op 100 leerlingen. Hierbij dient gezegd dat alle leerlingen van de zesde klas steeds aan het examen hebben meegedaan en dat er nooit voorgeselecteerd werd om aan te duiden wie wel en wie niet mocht deelnemen.

De goede resultaten zijn vooral te danken aan de onderlinge samenwerking van de leerkrachten en hun persoonlijke inzet. Daarbij zijn er de open en goede contacten van de inrichtende macht met de leerkrachten en het ouderdcomité.

Dat we het goed menen bewijst het bedrag dat we elk jaar in het onderwijs investeren. Verleden jaar werd er gestart met een moderne leesmethode en met een degelijke methode voor de tweede taal.

Volgend schooljaar vangen we aan met het volledig leerplan moderne wiskunde in het eerste leerjaar.

Het nieuwe schooljaar, dat aanvangt op maandag 3 september e.k., worden de leerlingen aan volgende leerkrachten toevertrouwd :

-1^ste klas : Mw. Monique Muyldermans –  De Winter

-2^de klas : M. Jan Teughels

-3^de  & 4^de klas   : M. Aloïs Hendrickx

-5^de & 6^de klas : M. Stan Gobien.

We hebben gemeend u dit alles te moeten meedelen opdat u onze eigen school zou kunnen vergelijken met andere scholen. We hebben aangetoond dat we niet achterblijven op de evolutie van de moderne tijd en we hopen dan ook maar dat u een goede school zal kiezen voor uw kinderen en dat is…de plaatselijke school !

Tevens vragen we de affiche die de leerlingen meekregen of die u nog krijgen zal aan de voorruit te bevestigen !

Verder wensen we alle kinderen en ouders een verdere veilige, zonnige en prettige vacantie !

Speelruimte

In de Kouter, rechtover de ‘wijk’, wordt een terrein beschikbaar gesteld voor de kinderen en ook voor degenen die zich nog jong genoeg voelen om te spelen en te ravotten. De ligging van het terrein werd aangeduid.

Gemeentelijke muziekschool

Vanaf zaterdag 1 september e.k., wordt er gestart met een nieuw schooljaar in de muziekschool. De lessen worden gegeven op woensdag- en zaterdagnamiddag in de gemeenteschool.

U kan uw kinderen laten inschrijven op het gemeentehuis elke werkdag van 9 tot 12 u., evenals elke dinsdagavond van 18 tot 20 u.

Toelatingsvoorwaarde : minimum 8 jaar oud zijn of het volgende schooljaar minstend het derde leerjaar van de lagere school aanvatten. Een maximum leeftijdsgrens werd niet bepaald.

Huisvuil

Het groot huisvuil zal elke zaterdag door de vuilnisdienst opgehaald worden. Een gevulde vuilnisemmer mag slechts 30 kg wegen. Wie afval in papieren of plastieken zakken steekt, wordt verzocht deze zakken toe

te binden.

Beschadigingen

Tijdens de vacantie hebben sommigen zich bezig gehouden met een aantal ruiten van de gemeenteschool in te gooien. Indien het zo verder gaat zullen we verplicht zijn maatregelen te treffen.

We hopen dat het echter niet zo ver komt. De schuldige(n) is (zijn) verwittigd langs deze weg. We vragen hem (hen) op te houden met deze vandalenstreken. Wie het gemeenschappelijk goed beschadigd,

beschadigt zijn eigen bezit !

     F.A. Lauwers, Burgemeester.

     H. Van den Heuvel, Schepen,

     E. Polspoel, Schepen.    

1973 – Van 29 juli tot 8 augustus  : Bivak Chirojongens naar Bastogne.

            De meisjes trokken naar Langdorp (van 8 augustus tot 18 augustus).

            De chirofamilie besloot dat de jongens de ene helft van de Leestse straten zouden

            doen en de meisjes de andere ivm ophalen giften.

15-05-2012 om 09:10 geschreven door Marcel Van Hoof

1973 – 25 mei : Klacht beschadiging veldgewassen

            Frans Jozef Van Alsenoy, landbouwer Tiendeschuurstraat 8 Leest, diende een

            klacht in tegen burgemeester Sijmons van Kapelle-op-den-Bos.

            Van Alsenoy was huurder van een stuk landbouwgrond, eigendom van zijn

            moeder en gelegen in Ramsdonk.

            “…Ik heb hierop maïs gezaaid, ik had de boswachter verwittigd, deze is samen

           met de heer Sijmons naar mijn veld gaan kijken. Mijn veld wordt daar echt door

            in het wild levende fazanten geplunderd. De maïs wordt tot diep in de grond door

            de fazanten uitgetrokken, valt droog en groeit niet meer. Op het ogenblik is

            reeds voor meer dan een derde van de maïs vernield. Ik doe de klacht tegen de

            heer Sijmons omdat hij daar het jachtrecht op mijn veld heeft…”

1973 – 29 mei : KVLV-reis  naar de Dialo-stoffen en Hulst

            Het initieel geplande bezoek aan een koekjesfabriek werd afgelast. De dames bezochten

            een koffiebranderij en deden zich in Kieldrecht  ‘te goede aan Dialo-stoffen, het kopen

            kende geen einde zodat er heel laat kon doorgereisd worden naar het einddoel Hulst. (DB)

1973 – 31 mei, 1, 2 en 3 juni : 3^de Leestse Volksfeesten.

            Programma : 31 mei : Ben Cramer en zijn orkest Eddy Mars en de Sunbeats.

            Op 1 juni : schiftingen voor de Ontdek-uw-ster-wedstrijd en optreden van Nicole

            Josy en Hugo Sigal met orkest en gogo-girls.

            Op 2 juni : Oberbayern-bierfeest met de blaaskapel en dansformatie Emiz

            Mayerhofen en met enkele spelers (5) van KV Mechelen in de feesttent.

            Een pintje bier kostte 10 frank, dienst inbegrepen.

            In de namiddag was er die dag een schieting op de liggende wip, een wedstrijd

            waaraan voor 2.000 fr prijzen verbonden waren.

            Op 3 juni : finale van de Ontek-uw-ster-wedstrijd met topvedette Marva en haar

            orkest The Twilights.

            Het ontroerendste moment volgens de dagbladen, was toen Gust Emmeregs

            Marina Feyaerts aan het publiek voorstelde, een klein meisje uit Battel dat

            sinds enkele weken opnieuw kon zien. Marva zong speciaal voor haar “Alleen

            voor jou”.

            Voor de Ontdek-uw-ster-wedstrijd waren 27 inschrijvingen genoteerd, waarvan er

            8 deelnemers de finale betwistten.

            Uitslag : 1. René Frank uit Berlaar met “De Clown”, 2. Peeters Diana uit

            Noorderwijk, 3. Van Woensel Raymond uit Begijnendijk, 4. Jacobs Diana uit

            Diepenbeek, 5. Montana Luigi uit Zolder, 6. Quinet Marie-José uit Wilrijk,

            7. De Schutter Brigitte uit Ramsdonk en 8. Buellens Jacqueline uit Mechelen.

            De toegangsprijzen werden zeer laag  gehouden : voor 140 frank kon men drie

            feestavonden bijwonen in een verwarmde feesttent.            

            Via de media dankte het Inrichtend Comité bij monde van voorzitter Gust

            Emmeregs in het bijzonder :

            -de eigenaars die bereidwillig hun gronden ter beschikking stelden voor het

            plaatsen van de feesttent : beenhouwerij Croes-Van Praet, voedingswaren

            Georges Gobien en Meubelen Van den Bergh.

            -de bakkerij Hellemans voor het gul onthaal van alle vedetten.

            -de adverteerders, de leden van de jury, alle medewerkers en helpers...  

Foto’s :

-V.l.n.r. de leden van het feestcomitee van de derde Leestse Volksfeesten : Louis Solie, Jeroom Verbruggen, Maurice Leukemans, Paul Bradt, Alfons Verbruggen, August Emmeregs, Sylvain Teughels, Emiel Spruyt.

-De hoofdact van donderdag : de Nederlandse vedette Ben Cramer.

-Nicole Josy en Hugo Sigal.

-‘De ongekroonde koningin van het Vlaamse lied’ Marva.

13-05-2012 om 13:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Gerard en Sophie Somers-Van den Heuvel, uitbaters van ‘Op het Hoekske’, thans ‘De Drij Gapers’, waar Gust Emmeregs -tegen de zin van de burgemeester- het rooi- en onteigeningsplan had uitgehangen. (foto Cesar Apers)

1973 – Zaterdag 21 april : Liefhebberskoers te Leest

            “De paaszaterdag-koers had een buitengewone toeloop van volk met zich gebracht.

            De liefhebbers kregen een traject van 105 km af te leggen. Er waren 77 deelnemers.

            De bekomen uitslag van onze dorpsgenoot Eddy Van Hoof, 5^de plaats, moet ons zeker

            verheugen. Rekening houdende met het feit dat heel wat moet gedaan worden, na

            15 maanden legerdienst. Om terug op dreef te geraken vergt een enorme inspanning.

            De tijd die gegund wordt tijdens de legerdienst om te oefenen, is niet voldoende om

            werkelijk fit te blijven.” (DB,mei 1973)

1973 – Zaterdag 21 en zondag 22 april (Pasen) Paastornooi F.C. Telstar

            Gewonnen door het organiserend team F.C.Telstar dat CVP in de finale

            versloeg met 1-3.

            Op tweede paasdag werd in de parochiezaal een receptie gehouden in

            aanwezigheid van de pastoor (tevens proost), burgemeester Lauwers, schepen

            voor sport en cultuur Edmond Polspoel, Dr. Van Medegael en Ere-Voorzitter

            bakker Fons Hellemans.

            Voorzitter Jean Van Dam heette iedereen welkom en dankte alle aanwezigen  en

            het gemeentebestuur voor de ter beschikking gestelde beker.

            Vervolgens kwamen de pastoor en schepen Polspoel aan het woord en werden de

            bekers uitgereikt.

            Burgemeester Lauwers mocht de beker van de gemeente overhandigen aan

            kapitein Van Camp van het winnende Telstar en bood elke deelnemende

            vereniging een mooie herinneringsschotel aan.

            Schepen Polspoel gaf de beker, geschonken door de heer Chabert, minister van

            Nederlandse Cultuur, aan Vevoc, als de sportiefste ploeg.

            De schaal Bloso ging naar de Chiromeisjes.

            Tot slot kregen alle genodigden, evenals de verantwoordelijken van de

            verenigingen, een drink en snack aangeboden.

1973 – 30 april : Muziekconcert St.-Cecilia met Tsjechische Jeugdharmonie

            Het concert begon om 20u en vond plaats in het Parochiaal Centrum.

            De Tsjechische jeugdharmonie “Orchestr Dechovy Mladeze” was er de

            gast van de Leestse fanfare.

            Inkomstprjs : 40 frank.

            Volgens het Instituut voor Volkskunst  werd dit orkest uit Tsjechoslowakije

            bestempeld als de beste harmonie van hun land.

            De 50 muzikanten (tot 25 jaar) traden op in een prachtig en kleurrijk uniform. 

De Band daarover  :

“…Reeds om 15u15 waren deze Tsechen te Leest, waar ze aanstonds begonnen met hun twee autocars uit te pakken.

Als ze daar mee klaar waren, hadden ze nog een repetitie van ongeveer anderhalf uur. Ondertussen werd een kleine delegatie van het orkest op het gemeentehuis ontvangen door de heer burgemeester. Daarna trokken ze samen met een afgevaardiging van de fanfare  naar de zaal St.-Cecilia, waar volgens de Tsechische muzikanten een bruiloftsmaal werd opgediend. Als alles naar binnen gewerkt was, spoedden ze zich naar de parochiezaal om zich om te kleden.

Om 20 u stipt kwamen ze op het podium, vijftig muzikanten, jongens en meisjes, uitgedost in hun prachtig, met de hand vervaardigde nationale klederdracht. De dirigent, een vroegere schoonmaker voor hij muziek begon, verscheen als laatste.

Al onmiddellijk na het eerste stukje, de concertmars ‘Prapory zavlatje’, werden de muziekkenners verrast door de juistheid en de zwier waarop de mars gebracht werd. Dit is wel te begrijpen als men weet dat ze per dag drie uren oefenen na hun dagtaak, ’s zaterdags zelfs vier uur ’s morgens en nog eens drie uur ’s avonds.

Na het laatste werk bedankt de heer burgemeester de Tsechische muzikanten en wenst hun proficiat met hun geslaagd optreden, eerst in het Nederlands en daarna in het Duits. De dirigent, 60 jaar, maar zo vitaal en veerkrachtig als een twintigjarige ontving namens het gemeentebestuur en alle Leestenaars een tinnen schotel. Ook ontving hij nog een boeket bloemen, evenals de twee hostessen. Tenslotte speelde het ‘Orchestr Dechovy Mladeze’ nog de Tsjechische afscheidsgroet ‘Tancuj’, waarbij een paar muzikanten volksdansen uitvoerden. Tot driemaal toe kregen ze van een begeesterd en uiterst tevreden publiek een staande ovatie.