In de parochiezaal vanaf 20 uur met
Atlantis Driving Show. Inkom : 50 frank.
1974 17 februari :
Voetbal Vevoc Oud-Vevoc Jong en Meisjes Vevoc-Meisjes Chiro Op terrein Telstar. Deze
wedstrijden werden gepland met het oog op het vormen van twee herenploegen voor het nakende Paastornooi. De
organisatie van de damesploeg was in handen van Els De Backer (echtgenote
Walter Lefever).
1974 Vrijdag 22
februari : Nachtdropping Chiro Proost pater Van Aken zorgde voor
een prachtig uitgestippeld parcours en een warm onthaal achteraf met wafels en
koffie. Een dertigtal Chirojongens en meisjes namen er aan deel.
1974 Zaterdag 2
maart : Chiro Leest bij BRT-Radio Maak een tekst met
de beginzin als ik minister was op het lied daar gaat mijn grootpapa van
Rocco Granata, was de opdracht van de gewestelijke radio-omroep ivm het
programma Tsing-Boem van Jos Boudewijn. Nadat de leiders Jan en Jos (Lamberts,
Tisseltbaan 91) een tekst hadden ingestuurd, kregen ze van
producer Jos Boudewijn een schrijven dat hun inzending bekroond was en meteen
ook een uitnodiging voor de uitzending.
25 Leestse
chirojongens en meisjes, keurig in uniform, maakten er een onvergetelijke
namiddag van. Samen met Rocco zongen ze de longen uit hun lijf.
Ze kregen nog vijf
langspeelplaten mee en de belofte van een luchtdoop vanuit Deurne, maar dat
laatste is om één of andere reden nooit doorgegaan.
De winnende tekst :
Toen Adam al zijn Eva had, en er nog geen minister
was
toen liepen ze in ganzenpas al vrijend op het
hemelpad.
Terwijl nu in ons land, de regering valt in het
oliebad
waar de Leburton verscheen was er plezier voor
iedereen.
Refrein : als ik minister was
dan zou het anders gaan,
oh zie me daar al staan.
Als ik minister was
Dan kwam ze niet ten val
met al die bla,bla,bla.
En daar verscheen een Iranees, Ibramco met zich meegedaan
wat was me dat, en toch zo rot, sloeg hij daar alles
mee kapot.
Ze zaten aan de grond geplakt, de regering in elkaar
gezakt,
ach de telex sloeg op hol en er vloeide geen petrol.
1974 Zondag 10
maart : Rust Roest bracht Tien Kleine Negertjes. Het wereldberoemde
stuk van Agatha Christie in Ons Parochiehuis.
De Band van april
1974 hierover :
Rust Roest bracht deze thriller tot een goed einde.
De belangstelling van het Leestse publiek was zeer groot.De spanning was er,
alleen kwamen sommige stemmen niet tot hun recht achter in de zaal.
De blikvanger van de avond was wel het nieuwe decor,
ineengeknutseld door Pierre De Wit.De medewerking van vele Leestenaren droeg
bij tot een mooi en spannend spel.
We wensen Rust Roest veel geluk en hopen dat ze niet
zullen rusten om vernieuwing te brengen in het Leests toneel.
Verleenden hun medewerking :
Rogers : Frans Lamberts
Rogers vrouw : Renilde Polfliet
Vera Claythorne : Monique Verschueren
Philip Lombaert : Guy Hellemans
Anthony Marston : Dirk Baarendse
William Blore : Marcel Verwerft
Generaal Mckenzie : Guy Mollemans
Emily Brent : Mariette Verbeeck
Sir Laurence Margrave : Ferdi Van der Hasselt
Dr. Armstrong : Pierre De Wit
Een stem : Willy Baarendse
Voorzegger : Theo Lauwers
Bandmontage : Karel Mertens
Toneelmeester : Victor Diddens
Decorbouw : Jaak Publie en Pierre De Wit.
In hetzelfde
maandblad van Milac (enkel jaartal gekend) richtte Guido Hellemans zich tot de
toneelvrienden :
Langs deze weg danken wij allen die bijdragen tot de
werking van onze groep. Dit zijn het gemeentebestuur dat onze toelagen heeft
verhoogd,de parochieoverheid over wiens zaal we kunnen beschikken, de talrijke
toeschouwers die geestdriftig onze vertoningen bijwonen en de mensen die suggesties
geven in verband met de opvoeringen.De mensen die om een of andere reden niet
komen kijken, maar onze groep en werking met genegenheid en sympathie volgen,
caféuitbaters, winkeliers en particulieren, die zo bereidwillig zijn een
aankondigingsbiljet op hun wagen of voor hun venster te hangen.
De mensen die aan bijzondere voorwaarden ons bepaald
materiaal, nodig voor een opvoering ter beschikking stellen. Allen die ons
bijstaan met raad, daad, en liefde.
Voor hen kondigen we aan dat volgend speelseizoen
vermoedelijk twee stukken zullen opgevoerd worden. Als eerste waarschijnlijk
het vervolg van de beroemde trilogiereeks Slisse en Cesar t.t.z. het tweede
deel : Sisse bouwt. Hierover later meer, maar nu reeds mag gezegd dat dit een
pittige avond wordt. Het tweede stuk is nog niet bepaald, maar mogelijk wordt
het een passiestuk.
Hopend u blijvend tevreden te stellen groeten we u
allen, danken we u nogmaals en spreken we af tot de volgende vertoning.
Met ruim 90 waren ze aanwezig in de
parochiezaal te Leest voor de
Paasontmoeting die aanving rond
half drie met een welkomstwoord door de
proost. Vervolgens hield A. De Hondt,
verbondsproost van de KVG Mechelen
een bezinningstoespraak met als
onderwerp Iedereen liefhebben.
Na een dankwoord volgde een
eucharistieviering opgedragen door de beide
proosten en opgeluisterd door het
zangkoor van Leest.
Hierna werd iedereen aan tafel
genodigd voor een smakelijk etentje met
boerenpensen, brood, koffie en een
doosje paaseieren.
Als ontspanning kregen de
aanwezigen nog enkele optredens van bovenvernoemd
zangkoor.(DB)
1974 1 april : De
Hombeekse veldwachter Jan Reydams ging op pensioen en Victor Van Hoof, de
veldwachter van Leest, zou tot de fusie beide gemeenten bedienen. (KH)
1974 7 april : Jaarlijks
Muziekconcert K.F.St.-Cecilia- De Band van mei 1974 :
Dit stond onder leiding van Frans Dierckx. Laat maar
eerst aangestipt dat de uitvoering van een gevarieerd programma door een
overbezette zaal van aanwezigen werd bijgewoond.
Inzonderheid het vierde opgevoerde stuk Variaties in
Dansvorm (een introductie-tango en dansen) werd buitengewoon geapprcieerd en
voor het zangkoor dient inzonderheid vermeld
Een avond bij Paul Lincke.
Het vooropzetten van beiden doet absoluut niets af
betreffende de uitvoering en genot van de anderen : het was bondig gezegd een
welgekozen afwisseling van marsen, suites en selectie.
Zoals gebruikelijk werd de betekenis van het uit te
voeren werk toegelicht door Mejuffer Verschueren.
Vermeldenswaard is het eenvoudige en klare verslag
voorgedragen door de secretaris, de heer Constant Gobien.
De bloemen aangeboden aan de Chef, de eerste
onderchef én koorleider, zeker oververdiend, besloot deze prachtige
muziekavond.
1974 Nacht van 1 op 2 februari : Diefstal in de
kapelletjes van Sint-Anna en Sint-Jozef.
Gazet van Mechelen
(februari 74) :Opnieuw antiek
beeldje gestolen te Leest
Vorige week werd in de St-Jozef-kapel aan de
Dorpstraat te Leest door onbekenden ingebroken. De dieven ontvreemden een 18e
eeuws beeldje dat de H. Familie voorstelt. Tijdens het weekeinde werd
vastgesteld dat meer dan waarschijnlijk
dezelfde dieven te Leest opnieuw aan de slag geweest zijn.
Inderdaad, uit de Sint-Annakapel aan de Mechelbaan
werd een circa 30 cm hoog antiek beeldje van de H. Anna, uit de 16e
eeuw, gestolen.
Een grondig onderzoek werd ingezet.
Op 6 februari deed
pastoor Lornoy aangifte van de inbraak en diefstal in de Sint Jozefskapel : Er werd een beeldje gestolen, voorstellende
de Heilige Familie, uit de 18de eeuw, vier stulpen met gemaakte bloemen. De waarde van
deze gestolen voorwerpen kan ik niet bepalen, doch ik vermoed wel dat dit
tamelijk veel is.
Ze werden destijds door het Provinciaal archief
gefotografeerd en ingeschreven. Ik kan
niet juist zeggen wanneer de diefstal is gepleegd, doch ik vermoed, tijdens
de nacht van 1 op 2 februari 1974. Want dan werd ook
in de Sint Annakapel ingebroken en werd daar eveneens een kostbaar beeld
gestolen.
Hiervan werd een afzonderlijk Proces Verbaal opgesteld
door de Rijkswacht.
De gestolen voorwerpen horen toe aan de Kerkfabriek.
Ik heb op niemand vermoedens, aldus
pastoor Lornoy.
De dieven, noch het
gestolen goed, werden ooit gevonden.
Op het door Georges
Herregods aangebrachte keramiekstuk van 1977 in de Sint-Annakapel staat
volgende tekst :
Dit wonderbaar gepolychromeerd Sint Anna beeldje uit
de 16e eeuw werd uit deze kapel gestolen in het jaar 1974. De kapel
werd gerestaureerd in 1977 door een ploeg geestdriftige parochianen van Leest.
Herregods
Georges
Voordien bewaarde
men dit beeldje in de pastorie. Meer over deze kapellen : Sint-Jozefkapel zie
1701, Sint-Annakapel zie 1913.
In 1977 publiceerde
de aalmoezenier in De Band : Iets
meer over Sint Anna.
Wie was die Sint Anna die wij zo dikwijls treffen in
onze veldkapellen en kerken ? Sint Anna was de moeder van Maria en bijgevolg de
grootmoeder van Jezus.
Het feest van Sint Anna was destijds het feest van
onze moeders (voor de consumptie om commerciële doeleinden de moederkensdag had
uitgevonden).
Historisch gesproken weten we heel weinig over Sint
Anna. Wat we er over weten is pure legende : dat ze opgevoed werd in de tempel
enz
Deze gegevens komen uit het apocryfe evangelie van
Jacobus, een geschrift uit de 2de eeuw dat door de kerk niet als
authentiek werd erkend en dat de vrucht was van veel verbeelding om tegemoet te komen aan de
nieuwsgierigheid van het volk. Over de voorouders van Jezus geven de evangelies
enkel de naam.
Sinds de 6de eeuw werd St Anna vereerd in
het Oosten en sinds de 8ste eeuw in Rome. Het duurde echter tot in
de Middeleeuwen vooraleer zij ook in onze streken een ereplaats kreeg.
Op het einde van de 16de eeuw werd hier bij
ons haar feest ingevoerd en het moet uit die tijd zijn dat dit beeld uit onze
kerk dateert.
Alhoewel de verering tot St Anna hier tamelijk laat
werd ingevoerd kwam de devotie tot St Jozef nog veel later : de naam Jozef
bijvoorbeeld vond men heel weinig bij onze mensen.
En archieven uit de 15de eeuw bevatten
spreuken als : Jezus, Maria, Anna Later werd dit Jezus, Maria, Jozef !
Fotos :
-Het gestolen Sint-Annabeeldje.
-Sint-Anna ten Drieën, keramiekstuk van Georges
Herregods, aangebracht in 1977.
1974 Dat jaar noteerde
de veldwachter dat er te Leest geen hotel-, logementhouders of kamerverhuurders
gevestigd waren.
1974 Jozef Vloeberghen nieuwe penningmeester van
de Fon. Fanfare St.-Cecilia.
Dat jaar nam Jozef
Jef Vloeberghen de taak van penningmeester van de K.F.St.-Cecilia over van
Albert Robijns. Hij zou deze taak blijven uitoefenen tot 1985.
Jef Vloeberghen was
een zoon van Eugeen, de gemeentearbeider uit de Scheerstraat. Hij werd te Leest
geboren op 16 september 1929 en was gehuwd met Rosalie Hermans
(°Kapelle-op-den-Bos 25/06/1932, +Leest 19/08/2001) die hem één dochter schonk
: Tinneke Vloeberghen.
In 1946 werd hij
leerling-muzikant en reeds het jaar nadien mocht hij met de fanfare meemusiceren
als tuba-speler. Hij werd in 1964 bestuurslid en wijkverantwoordelijke.
Jefke Vloeberghen
was gemeenteraadslid te Leest van 1965 tot 1976. Later bleef hij lid van de
Mechelse gemeenteraad.
Bert en Jef waren zo stipt dat wanneer de rekeningen
niet klopten- ze uren en zelfs dagen aan een stuk de moeite deden om uit te
zoeken waar het verschil lag. Ze maakten er een punt van eer van een sluitende
rekening voor te leggen aan het bestuur. (Stan Gobien, Leest in Feest)
In 1991 (29 april)
werd hij in de Mechelse gemeenteraad, samen met Luc Van De Velde, gehuldigd
voor hun 25-jarig ambtsjubileum als gemeenteraadslid.
Op de huldezitting waren buiten de
actuele gemeenteraadsleden ook een aantal oud-collegas, waaronder o.a. oud-burgemeester
Joris, komen opdagen.Burgemeester Vanroy, daarin
gesteund door de fractieleiders van de politieke partijen in de Mechelse Raad,
bedacht de beide gevierden met felicitaties en zette hun respectievelijke dames in
de bloemen. De gevierden mochten elk een tinnen schotel in ontvangst nemen
evenals de burgerlijke medaille eerste klas.
Jef Vloeberghen ontving ook het
ereteken Ridder in deLeopoldsorde. In
zijn feestrede zei burgemeester Vanroy dat beiden kunnen terugblikken op een vruchtbare politieke loopbaan. Jefke
Vloeberghen, aldus de burgemeester, is een man waarop het spreekwoord
bescheidenheid siert de mens van toepassing is. Zijn politieke loopbaan startte
in de fusiegemeente Leest op 5 april 1965 toen er nog geen sprake was van
kleurenpolitiek. Hij stapte in de politiek via de lijst van de fanfare
Sint-Cecilia. Toen de fusies in 1977
werkelijkheid werden, bleef Jef Vloeberghen gemeenteraadslid. Hij zetelt van
dan af als gemandateerde van de SP. (Gazet van Mechelen)
Jef
Vloeberghen gaf ook zijn naam aan verschillende wielerwedstrijden in de
gemeente. De winnaar van de Grote Prijs J. Vloeberghen ontving naast de
traditionele palm ook een beker genoemd naar de
inrichter.
Datzelfde jaar werd
Jan-Piet Leveugle, de latere dirigent, slagwerkinstructeur van deze fanfare.
(zie ook 1976)
1974 In de maanden
januari en februari 1974 werd er een opgraving ondernomen door
hetM.V.A. (Mechelse Vereniging voor Archeologie) aan de localiteit de
Bleukens op de grens van Hombeek
en Leest, meer bepaald op de gronden waar
eens het oude
norbertinessenklooster van Leliëndael stond, op het perceel
genaamd Kerkhofweide
(Kadaster,Hombeek, sectie A, blad 2, nrs.246 C en
255).
Eerst werden op het terrein enkele
proefputten gemaakt. Ze leverden weinig op.
Daarna werd er in het noordelijk
gedeelte van het perceel nr. 246 C, langsheen
de Zennedijk, een sleuf gegraven.
Er werden o.a. een gedeelte van een
majolica pronkbord uit het vierde kwart
der XVIe eeuw en een fragment van
een volks terra-cotta beeld met sporen van
witte monochromie ontdekt .
Einde januari werden inexpressieve
muren blootgelegd (18x7,5x4,5 cm) in het
midden van hetzelfde perceel,
eveneens langs de Zennedijk. De dikte verschilt
naargelang zijn respectievelijke
functie : 0,60 m, 085 m en 1,88 m.
In de onmiddellijke nabijheid
werden er ook rode tegels bovengehaald.
De werkzaamheden dienden voortijdig
stopgezet te worden en werden in juli
hernomen.
(Meer over opgravingen te Leest :
1939 aan Steinemolen)
1974 26 januari : Vevoc
Teerfeest Liefst
105 deelnemers staken de benen onder de feesttafel, om tot laat in de nacht (of
vroeg in de morgen) de verjaardag te vieren van V.E.V.O.C. Welke
andere vereniging kan zoiets op zijn palmares zetten : één jaar oud en met 105
mensen dineren.Voor
het zover kwam werd er een jaar lang intens aan activietien deelgenomen,
activiteiten van diverse aard, met uiteenlopende interesse. De sport nam wel een voorname plaats in.
Een tiental voetbalwedstrijden werden met een sportieve inzet en kameraadschap
gespeeld. Sportiviteit ontbrak nooit, en iedereen die aanwezig was, kreeg steeds
de kans om zijn kunde te tonen. Ook de meisjesploeg van Vevoc speelde
een tweetal wedstrijden. Ook
heeft Vevoc een volleybalploeg (een vijftal wedstrijden in 1973).
Natuurexploratie kwam ook aan bod. Wandeltocht in de bossen van Oud-Heverlee. Tweemaal mochten de Vevoc-leden hun kinderlijke creativiteit ten toon
spreiden tijdens twee groots opgezette spelen voor de chirojeugd.Het
eerste was een Arabierenspel in Mechelen, terwijl het tweede een
soldatenmaskerade was in Leest. Twee
ontspanningsavonden brachten een zestigtal leden bijeen. Een gezellig
onderonsje zonder gezochte of opgedrongen bezigheden, gewoon jezelf zijn
gedurende de avond. Beste mensen, verdere uitleg zal wel overbodig zijn, de bewijzen zijn
voorgelegd. Vevoc is er en blijft er. Daarom deze oproep aan alle oud-chiroleden en sympathisanten, neem
contact op met één van de bestuursleden of met de voorzitter Louis Vloebergh,
Winkelstraat Leest. Doe
mee met onze activiteiten, praat eens met leden die ge kent; werf zelf leden
aan; wees actief in Leest; kom buiten je eigen deur. Dank
u, het Bestuur. (folder Vevoc
februari 1974)
Bijgevoegd :
-Jef Vloeberghen met echtgenote
Rosalie tijdens de huldezitting in 1991.
-Flyer van een Grote Prijs J.
Vloeberghen. -Jefke Vloeberghen
In De Band van
september 1983 publiceerde Frans Teughels zijn visie over Georges Herregods :
George
Herregods door de ogen van Frans Teughels
Hoe was het mogelijk dat hij verzeilde in dat kleine
dorpken waar de Zenne spoelt sinds mensenheugenis, dat in dag uit, eb na eb,
vloed na vloed ; waar de bomen en velden ruisen, jaar in jaar uit, alle dagen
hetzelfde ritme en melodie ; waar voor de mensen die er wonen, vergroeid met
elkaar en met de natuur niets verholen kan blijven.
Iedereen kent er elkaar lijk zijn eigen broekzak.
Velen zijn er ook gegaan, anderen gekomen. Iedere nieuweling die er eigenlijk
als vreemdeling komt, wordt niet altijd zo maar aanvaard. Er zijn zelfs mensen
die onze Leestenaars als niet gastvrij betitelen, doch niets is minder waar.
Zo kwam hij enkele jaren geleden wonen in het huis van
de familie Moyson, waar eens de koster-componist Jef Rheinhard heeft geleefd.
Groot en recht van gestalte was hij. Het kaki linnen
petje dat hij meestal op het hoofd droeg en de met verf en kiel besmeurde oude
legeruniform deden eerst denken aan een of andere mislukte Amerikaan. De grote
tuin, met zijn geïmproviseerde, in zeven haasten opgetrokken afrastering,
waarin men hem op zijn eigen manier zag rondlopen tussen al die soorten kippen
en vogels, maakt het spel compleet.
Voor opname van een of andere Far-West film was er
geen mooiere plaats te bedenken.
Wie van ons zou vermoed hebben dat die korte knik en
minzame gedag een groet van een hogere officier van ons leger was ?
Wie zou in die rijzige gestalte een priester hebben
gezien en in die ernstig starende ogen een groot kunstenaar en eeuwig humorist
?
Geen wonder dan, dat hij hier zo vlug ingeburgerd was
en door iedereen gekend en bemind. Misschien is het zijn grote liefde tot Hem
die alles geschapen heeft, die zijn drie persoonlijkheden tot uiting laat
komen.
Als officier van hoge rang is de PADRE, zoals ze hem
in die middens noemen, vriend van iedereen. Van de hoogste Piet in graad tot de
minste man in functie is hij de kameraad, zelfs meermaals de raadsman. De
minder-valide kinderen van de militairen zouden hem op de handen dragen. Niet
te verwonderen in feite, want hoeveel nachten en vrije dagen van zijn bestaan offert
hij niet op om een onsje geluk aan deze mensen te brengen.
Als priester echter is hij ook niet te onderschatten. Een
gezelliger luisteraar vindt men niet. Zijn eenvoudige omgang en gemoedelijk
praten scheppen een zo groot vertrouwen dat, als men niet oppast men zijn
biecht aan t spreken is zonder in een hokje hoeven te zitten. Een knikje of
een lachje moedigen dan wel aan en voor men het zelf beseft is men zijn
geheimen kwijt. Berispingen kent hij niet. Een goed woord en een goede raad
geeft hij gratis mee en van de gebruikelijke penitentie komt gewoonlijk niets
in huis.Hou je echter vast, want altijd heeft hij iemand nodig of kan hij iets
gebruiken.
Onbaatzuchtig als hij is, zal dat iets nooit wat voor
zichzelf zijn. Het woord eisen komt ook niet voor in zijn woordenboek. Verder
kan dat vraagje van alles beduiden : een werkje hier of daar, een klusje zus of
zo, al is het maar een klein tekstje voor de Band. Beloven heeft men het
gewoonlijk al gedaan voor men het begrepen heeft en eer men het zelf weet is
men al aan die opdracht bezig.
In de derde persoon is hij eigenlijk de plezantste.
Met zijn geest en talent openbaart hij de schepping zo
dat men er het schone moet van zien. Wie veronderstelt dat zijn werken altijd
door heiligheid overgoten zijn, heeft het verkeerd voor. In eenvoud en
natuurgetrouw maakt hij de mooiste dingen , van kleine schets over edel
keramiek tot grote meesterwerken in koloriet met plamuurmes of penseel.
Een vlugge gedachte en een paar rake lijntjes met zijn
vlotte hand volstaan om de sierlijkste pittoreske tekeningetjes op papier te
toveren, zoals wij die bijvoorbeeld in de Band kennen.
Zijn landschappen, juiste weergave van de natuur en
dartelend van levenslust, vloeien hem zo maar uit de hand. Wie eenmaal een
tentoonstelling van zijn potten, reliëfs en beelden heeft gezien, kan begrijpen
met welke meesterlijke hand de kale kleiklompjes door zijn knedende vingers tot
een heerlijk sierstuk ontluiken. Zonder eigenlijk naar nieuwe vormen te zoeken,
bekomt hij de mooiste verhoudingen, steeds zuiver van lijn en altijd boeiend. Het
aangepast snij- en kleurenwerk van zijn keramieken maken er echte geestige
scheppingen van. Een groot gamma van simpele oude spreukjes tot om diep over na
te denken gezegden meestal van hemzelf- kan men erin vinden.
Voor mij zijn de boeiendste van al echter zijn grote
doeken. Geesteskinderen noemen kunstenaars die en terecht, zoals hier het geval
is. In sterk contrast waarin hij hart, geest en vaardigheid de vrije teugel
laat, bouwt hij de kleurvlakken naast elkaar op. Eigenaardig als ze soms lijken
en niet altijd gemakkelijk om te begrijpen, stralen ze toch één voor één een
bezieling uit die men zo maar voelen kan. Al hebben ze een eigen kleur, ritme
en stijl, toch doen ze denken aan Rik Wouters, Servaes, Minne en zoveel andere
Vlamingen wiens namen klank geven over de hele wereld. Af en toe herinneren ze
zelfs aan Rubens, maar altijd en weerkomend is er de humor, waarin men Breughel
kan terugvinden.
Helaas moet hij ons dorpje nu verlaten, wel niet helemaal,
maar nieuwe plichten roepen. Als Hoofdaalmoezenier van onze soldaten in
Duitsland zal hij nu meestal in Keulen verblijven.We kunnen hem dan ook niet
anders dan van harte proficiat wensen en een vruchtbaar apostelaat. Dat huis in
de nieuwe heimat is hem van harte gegund, alsook die nieuwe wagen met chauffeur
en alles erop en eraan, zodat Monseigneur gezeten in de malse kussens rechts
achteraan op zijn gemakske ons blad zal kunnen lezen !!!
Wij danken u voor alles wat ge voor ons en ons dorp
gedaan hebt, vriend aalmoezenier. Die verwezenlijkingen zijn echter een ander
hoofdstuk waard.
Ondertussen vragen we u Heer, schenk ons meer mensen
zoals Georges, opdat we in hun werken een glimpje van uwe Heerlijkheid kunnen
aanschouwen.
In het Gesprek van
de week, Kerk en Leven nr.5 van 31 januari 1991 verscheen een gesprek met
Georges Herregods onder de titel :
De aalmoezenier is een vuilnisbak
Straks gaat Georges Herregods met pensioen. Althans
als hoofdaalmoezenier van de BSD (Belgische Strijdkrachten in Duitsland). Als
priester blijft hij actief. Hij wordt pastoor in Elst in de buurt van
Oudenaarde, zijn geboortestreek. Ook als kunstschilder legt hij de handen niet
in de schoot. De ezel en het kanvas, de schetsboeken en mappen met tekenpapier
zullen het eerst uit de verhuiswagen worden geladen. Zoals je priester voor
eeuwig bent (sacerdos in aeternum), blijf je ook kunstenaar tot je laatste
snik.
Georges Herregods behoort tot de generatie priesters
uit de grote jaren. Uit zijn wijdingsjaar 1950, kwamen 59 priesters voor het
bisdom Gent. Een deel van hen had een jaar verloren tijdens de oorlog doordat
ze door de bezetter na hun humaniora opgeëist waren voor de arbeidsdienst.
Georges Herregods had zich hieraan kunnen onttrekken door als arbeider te gaan
werken in een weverij. Dat jaar tussen het werkvolk gaf ons een andere
mentaliteit, zegt hij, ik behoor tot de generatie van ontluikende priesters
die reeds in de jaren vijftig met een been in de conciliaire vernieuwing
stonden, nog voor Vaticanum II. Vanuit onze ervaring keken wij anders op de
identiteit van de priester dan de traditionele kijk van een sacrale kaste.Na zijn wijding in 1950 werd hij leraar aan de
Hogere Landbouwschool van Oudenaarde, daarna gaf hij vier jaar les in het
college van dezelfde Oostvlaamse stad. In 1957 begon zijn loopbaan als
legeraalmoezenier. Meteen Duitsland, meer bepaald Siegen. Je had voor vele
weken de jongens. Ze waren in die tijd echt aan hun lot overgelaten. Als
aalmoezenier kon je fantastisch werk doen. Je ging overal mee, op maneuver, op
kamp. Ik heb veel aan Milac-werk in de kazerne kunnen doen. Ik had ook een goed
zangkoor. Op Goede Vrijdag organiseerden wij een grote kruisweg door het
kwartier. Klokslag 15 uur weerklonken negen kanonschoten over de stad.
In 1960 is Georges Herregods voor drie maanden als
aalmoezenier meegegaan naar Katanga. Hij heeft twee doden bij de onlusten
meegemaakt. Een van hen was van Elst, waar Herregods straks pastoor wordt.
In 1970 werd hij aalmoezenier in Mechelen. In 1973
moest hij terug naar Siegen, omdat hij de zaak daar goed kende en er een grote
wisseling van eenheden plaatsgreep. In 1974 werd het Peutie waar hij
aalmoezenier werd van het opleidingscentrum en de wapenschool. Hij had gedacht
dat hij daar zijn carrière zou kunnen beëindigen. Hij was er in het weekend ook
al ingeschakeld in het plaatselijk parochiewerk, vooral bij de jongeren. De
opperaalmoezenier meende in 1983 echter dat hij de geschikte persoon was om het
hoofdaalmoezeniersschap in Duitsland op zich te nemen. Dat loopt nu ten einde.
Dat valt toevallig samen met de eerste fase in de terugtrekking van het
Belgisch leger uit Duitsland.
-Speelt een
aalmoezenier een rol in het begeleiden van de menselijke problemen van zon
reorganisatie ?
Ik denk het wel. De aalmoezenier is altijdeen klankbord geweest waarop de mensen hun
problemen en hun frustraties konden kwijtgeraken. Hij is de vuilnisbak. Wat ze
aan hun chefs niet kunnen zeggen, kunnen ze de aalmoezenier vertellen. Het is
goed dat dit kan. De aalmoezenier kan veel relativeren. Dat is een van zijn
grote taken, vind ik : de mensen op hun gemak stellen, door ze de kans te geven
stoom af te blazen. Wee je, door met mensen te praten kun je toch zoveel zaken
goed maken die anders heel slecht zouden aflopen. Ik heb ondervonden dat een
goed gesprek ook in wanhopige gevallen redding kan brengen. De mensen zijn vaak
heviger in hun eerste reactie. Een gesprek kan hen bedaren.
-Aalmoezenier zijn
is dat iets anders dan pastoor zijn ?
Het pastorale werk van aalmoezenier is meer de directe
aanpak, de pastoraal van het contact. Op een parochie kan dat minder, vooral in
de stad. Daar heeft de pastoor vooral of uitsluitend contact met de
kerkelijken.
Hij kan zomaar niet in een fabriek binnengaan om met
de mensen te gaan praten. Dat is hier wel het geval. Het grote voordeel van het
priesterwerk in het leger is dat je contact hebt met de families via de man die
je in de kazerne elke dag ontmoet, met wie je een pint drinkt, met wie je op
oefening meegaat, enz. Het feit dat je een uniform draagt net als zij, ben je
een van de hunne. In het begin dat je toekomt, benaderen ze je wel wantrouwig :
ze willen weten wie je bent. Na enkele maanden voel je of je aanvaard bent. De
militairen komen makkelijker naar de aalmoezenier dan de parochianen naar hun
pastoor, omdat je meer spontane contactmogelijkheden hebt. Mijn werk van de
laatste jaren, als hoofdaalmoezenier, ligt echter op een wat ander vlak. Minder
rechtstreeks met de manschappen, maar meer de organisatie. Ik zou het als volgt
omschrijven : ik hou mij bezig met de mensen die zich met de mensen
bezighouden.
-Men zegt dat het
leger een unieke kans is voor de Kerk om jongeren te ontmoeten in een leeftijd
waar ze anders daarvoor zo moeilijk te bereiken zijn ?
Dat is klaar. Jonge mensen van twintig lopen zomaar
niet naar de kerk of achter een pastoor. In het leger is dat veel spontaner. De
eerste dagen van hun legerdienst lopen ze er heel verloren bij. Als je ze dan
aanspreekt, zijn ze zeer toegankelijk. Veel miliciens hebben sinds hun vormsel
geen pastoor meer gezien.
-U bent ook
kunstschilder.
Als kleine snotneus zat ik al te tekenen in het café
van mijn grootmoeder. Ik heb geaarzeld of ik St.-Lucas zou volgen of me zou
aanmelden voor de militaire school of naar het seminarie zou gaan. Ik heb het
derde gekozen. Ik had het geluk dat ik van die twee andere ook iets kon doen.
Ik heb mijn jeugd gekend in de tijd van het expressionisme. Ik heb altijd,
zonder het goed te weten, voor die stroming een voorliefde gehad, omdat die in
zekere zin spiritueel is maar ook zeer menselijk. In al mijn schilderijen komen
mensen voor. Ik hecht veel belang aan de ogen, omdat deze de expressie van de
afgebeelde figuur zijn. Ik ben niet voor landschappen en stillevens. Vermits ik
ook religieus ben, zit dat er ook in. Misschien is mijn kunst typisch Vlaams.
Wat mij daarin beweegt, weet ik niet. Het komt vanzelf. Dikwijls zit er een
humoristische blik op de wereld in, maar ook een aandacht voor de miseries van
het leven, dat niet alleen seks en plezier maken is. Tegelijk wil ik alles
relativeren. De mensen op mijn schilderijen zijn ook nooit echt gelukkig of
plezierig, zeggen ze. Er hangt altijd wat weemoed over. De weemoed van : het is
maar een klein leven dat we leiden, een klein geluk dat we dragen, een klein
liefde waartoe we in staat zijn, nooit dat echte, grote volmaakte. Zo heb ik
een koppeltje geschilderd. Ze staan wel heel dicht bij elkaar, maar toch kunnen
ze als het ware niet echt bij elkaar komen. Het is ook wel best dat we nooit de
andere kunnen worden, maar onszelf moeten blijven. Ik schilder het verdriet van
de wereld ook : een oude tante in een rusthuis die zit te wachten tot er bezoek
komt. Er staat een papegaai bij : in afwachting praat ze tegen zichzelf. En dan
mijn Ween over uzelf en uw kinderen : een Christus voorgeleid door een
soldaat zoals we op de televisie zien, omringd door vrouwen die wenen. Mensen
bepalen hun eigen lot. Ween dus over uzelf, zegt Christus. Kijk naar de Golf :
iedereen is tegen de oorlog, maar we zijn er regelrecht naartoe gegaan.
M.V.d.V.
Ontelbare
pennenvruchten liet Georges Herregods na in de Leestse Milac-periodiek. In De
Band van februari 1976 publiceerde hij :
Alle dagen vlees en soep zonder werken bij den
Troep
Ik hoor mijn vader zaliger nog over den troep
vertellen : hoe ze s avonds vooraleer zer inkropen eerst hun luizen zaten
te vangen : ze hielden daartoe hun broek met de naden boven een kaarsenvlammeke.
Men kon de luizeneikes horen knetteren en de luizekes zelf vielen geroosterd in
het vuur.
Sindsdien is er heel wat water door de Zenne gelopen.
De tijden zijn veranderd. Ook de troep is er niet op verslecht. Anciens die
tien jaar geleden van de klas zwaaiden kunnen hun ogen niet geloven als ze
tegenwoordig een moderne kazerne van dichtbij zien : ge kunt zelfs de muur
niet meer doen, want er is geen omheining meer, geen muur, geen draad, niets :
systeem van vertrouwen noemen ze dat.
Waar is de tijd dat zuit gamellen moesten fretten :
stomp met boeletten en s anderendaags boeletten met stomp ! Thans is dat
self-service : G.B.systeem, alle dagen keus tussen drie menus. En een rollend
tapijt verdwijnt met uwen afwas ! Vooral de menselijke kant is verbeterd :
jongens die getrouwd zijn of met familieproblemen zitten, krijgen een kazerne
tegen hun deur en slapen elke nacht in hun eigen bed. Het verlofsysteem werd interessanter. En het
strafreglement van 1830 werd eindelijk wat aangepast !
Toch blijft de troep voor wie binnenmoet nog steeds
een avontuur, een ontgroening, waar hij in zijn leven iets van overhoudt, ten
goede of ten kwade : nieuwe horizonten, nieuwe kameraden, ver van huis op eigen
poten. t Is niet al slecht wat er aan is : wie optimist is en wat haar op zijn
tanden heeft, zal er ook veel deugd aan beleven
Of in hetzelfde blad
van augustus 1976 brak hij een lans voor het lidmaatschap van een
jeugdvereniging :
O ja, de kerels bestaan nog
Zondagavond op een troepenkamer in Siegen. Hij kwam
binnen in zijn scoutskostuum, met korte broek, gouden haartjes op zijn pezige
billen, een zweetlucht rond hem, en liet zich op zijn bed vallen : oef ! Hij
had zich nog eens een ganse namiddag ingezet voor zijn wolfjes, de kinderen
uit het militaire dorp. Zijn kameraden lagen van op hun bed te grinniken :
hebde ze nog eens goed verdiend ? Hebdu goed geamuseerd ?
Het is meer plagerij dan kwade wil, want in de grond
kunnen ze hem best verdragen. En ze weten nog hoe hij de eerste dag dat ze
binnenkwamen hen heeft moeten helpen om hun dekens te plooien, want zelf konden
ze het niet.
Dat is zo. Ge haalt er bij de troep direct de mannen
uit die in een jeugdbeweging zijn geweest. De jeugdbeweging maakt u gereed voor
het leven :
-ze maakt jongemensen sociaal omdat ze hen op een
ongedwongen manier leert omgaan, leert leven met de anderen. Ze opent de
kleppen van de ogen en leert hen verder zien dan hun eigen persoontje en het
wereldje van hun gezin.
-ze leert hen spelend door het leven gaan, met al
wat het spel inhoudt aan fair-play, kunnen verliezen, optimisme.
-ze leert hen de liefde tot de natuur en de moed om
ook het harde aan te pakken.
Ge wordt een schoner mens ! En laat dan de anderen
maar lachen.
Terug In zijn
geboortestreek begon Georges Herregods in 1992 vrienden-kunstenaars uit te
nodigen om hun werk tentoon te stellen in zijn kerk te Elst ter gelegenheid van
het feest van Sint-Apollonia.
Intussen is dit
evenement uitgegroeid tot een cultureel hoogtepunt dat zelfs buiten onze
landsgrenzen bekendheid geniet.
Hierna een verslag
van een Alnetum uit 2011 :
BRAKEL Priester Georges Herregods is
wereldbekend in Elst. Het mag dan ook niet verwonderen, dat al zijn nieuwe
werken vlug verkocht waren. Temeer daar Georges ze aan heel democratische
prijzen verkocht heeft. Hij geniet immers van de wetenschap, dat ze zullen
hangen bij mensen die hem een warm hart toedragen. Zondagnamiddag waren er al
1.300 bezoekers komen genieten van de tentoonstelling. Ik sprokkelde enkele
impressies, allen even lovend !
Frans en Mieke uit Harelbeke : loven de
aparte stijl van de werken van Georges. Ze vinden ze deels kinderachtig, maar
dan wel in positieve zin. Ze zijn beeldend, hebben iets van de werken van
Permeke. De kleuren vinden ze geweldig, en de schijnbare tegenstelling tussen
het religieuze en de sexueel getinte kant van vele werken, is ook geslaagd.
Johan en Monique uit Melle : vinden de
schilderijen erg mooi en vooral vanwege de boodschap die ze uitdragen. De
Afrikaanse invloeden, de fragmenten uit de Bijbel, de herinneringen aan
vroeger, de ironie om kerkelijke gebeurtenissen, ze hadden het allemaal niet
verwacht van een pastoor. De titels bij de schilderijen vinden ze erg adrem !
Wim en Ann uit Zottegem : roemen de
werken om hun vrolijkheid, die hun spontaan aan het lachen brengt. Ze zijn
kinderlijk, met sterke kleuren. Het doet hen aan een kinderbijbel met prentjes
denken. Ook zij vinden dat Georges Herregods wel durft, om op die manier te
schilderen.
Dirk en Mia uit Oudenaarde : vele werken
vertalen de actualiteit met een ondeugende knipoog. Hij roemt de schilder voor
zijn klare kijk op de wereld !
Martin en Marijke uit Merelbeke : de
schilderijen fascineren hem, onder andere vanwege het grote stripgehalte. De
personages gaan dialogen met elkaar aan, wat goed zichtbaar is op vele doeken.
Georges is niet de verfijnde technicus, maar dat is ook niet noodzakelijk om
mooie kunst te maken. Kunst, en ook de werken van Georges Herregods, zijn
immers van een hogere dimensie.
We hebben met zn allen genoten van de tentoongestelde
werken, en hopen, nog veel meer werken van Georges Herregods te kunnen
bewonderen in de toekomst.
(Website van Martin
Uvijn verslag van het Alnetum 2011 in Brakel)
In Klei en Kleur.
Georges Herregods retrospectiefAntwerpen, Halewijn 2002, belicht publicist en journalist Koenraad J.S.
De Wolf het veelzijdig kunstenaarschap van de gewezen inwoner van Leest, wiens
kortstondige aanwezigheid in dat dorp nog overal zichtbaar is.
Bijvoegsels :
-De achterkant van zijn Leestse woning in de Kouter.(pentekening
van Karel Soors)
-Pater Damiaan door de ogen van Georges Herregods.
Dat jaar kregen de
Chiromeisjes een nieuw gebouwd bakstenen lokaal of heem haaks en naast de
parochiezaal. Dit dankzij de inzet van velen, o.a. van pater K. Van Aken, proost
(sinds 1973-1974) en van groepleidster Gert De Prins. Als financieel hulpje
organiseerde men een papierslag. Drie jaar later telde men in Leest honderd en
vijf Chiromeisjes waarvan er vijfentachtig mee op bivak gingen.
Voor de oudsten er
waren zes leeftijdsgroepen met eigen einduur :prutsen, de speelclub, de kwiks, tippers, tiptiens en de aspimeisjes-
werd maandelijks een gemengde vergadering met de kerels gehouden. En er was
ook een oudercomité.
(Wilfried Hellemans,
De Sint-Niklaasparochie in Leest, 2009)
1974 Enkel jaartal
bekend : Leefmilieu Leest Zet het licht op groen
Stinkt de Zenne,
U kent ze ook wel, onze mooie riviergang, waar de
mist zo spookachtig kan wezen dat zelfs een doorwinterd automobilist er grijze
haren van krijgt.
Dit is een feit, en misschien is het ook wel een feit
dat ze dat in Brussel niet weten, maar zeker is het, dat wij Leestenaren nog
een mooi stukje groen hebben, langsheen die
Zenne waar we ons soms nog te weinig bewust van zijn.
Leest is en blijft een dorp dat als landschappelijk waardevol gebied een
pluspunt is in onze sterk geïndustrialiseerde wereld.
Het verheugd ons dan ook ten zeerste, toen wij een
dezer dagen mochten vernemen, dat de westelijke zennekant, welke niet als
beschermd-landelijk gebied was afgeschreven, en gaat van
Heffen-Leest-Hombeek, dat deze streek zou worden
opgenomen, dit op een zo groot mogelijke basis genomen en te interpreteren, als
beschermd gebied.
DE ZENNE STINKT, maar onze Zennevallei is een stukje
Leest dat de moeite waard is, zichzelf te kunnen blijven ! (De Band)
1974 Georges HERREGODS
Dat jaar vestigde
priester en kunstenaar Georges Herregods (°1926) zich te Leest.(een andere bron
vermeldt 1970) Hij zou er verblijven tot
1983 bij zijn benoeming tot hoofdaalmoezenier van de Belgische
Strijdkrachten in Duitsland. Alhoewel zijn domicile in de Kouter behouden
bleef, resideerde hij van toen af de meeste tijd van het jaar in Keulen.
In zijn Leestse
periode verzette de aalmoezenier bijzonder veel werk. Op pastoraal en sociaal maar
vooral op artistiek gebied en als monumentenverzorger.
De Band, het
maandblad van Milac-Leest, kreeg een ander aangezicht toen hij zich met de
redactie begon te bemoeien.Naast
aalmoezenier was hij ook een begenadigd en veelzijdig kunstenaar : keramist,
schilder, tekenaar en auteur. Hadden Jan De Decker en Hendrik Diddens zich al
voorzichtig aan geschiedkundige bijdragen over de gemeente Leest gewaagd, de
aalmoezenier nam het hele kerkarchief onder de loep. Zijn historische
bijdragen werden door iedereen gesmaakt : stambomen van de oudste Leestse
families, de historiek van de eeuwenoude herendoeningen, van de kerk, de
pastorij, de kapellekens
Na zijn benoeming tot hoofdaalmoezenier dankte De Band hem
op haar manier :
Beste Georges, wij danken u van harte voor uw inzet. Als
grote bezieler en motor van De Band hebt u zich gedurende meer dan acht jaar
met hart en ziel ingezet voor ons dorpsblad. Duizenden tekeningen van uw hand
brachten een persoonlijk cachet aan de Band. De vele bandwerkavonden in een
geest van samenwerken hebben van de Band een fijn verzorgd en veel gelezen
blaadje gemaakt. Wij zijn daar fier op. De goede samenwerking heeft veel mensen dichter bij elkaar
gebracht. De ontelbare keramieken die we hebben zien groeien en die
je overal tegenkomt zijn als zoveel geesteskinderen waarbij men even ernstig
wordt of moet lachen. Ze geven een blijk van uw mensenkennis en kunstzin. Georges, wij kijken uit naar uw Keulse brieven en als het
kan, willen we blijven hopen op uw medewerking.
Aan hem werd ook nog een stukje poëzie toevertrouwd :
De Heiland had U lang bewaard, om zonneschijn te brengen en leven in de woestenij of mensen bij elkaar te brengen. Nu gaat ge weer te naaste bij de sporen van ons Heer. De bloesems door U opgespaard zullen bloeien, telkens weer. Al gaat ge Georges tot ieders spijt, de vrienden van de Band geraakt ge nimmer kwijt.
Naar aanleiding van
de fusie in 1977 en omdat 1978 uitgeroepen werd tot Jaar van het dorpverzocht burgemeester Lauwers de aalmoezenier
om een boek over het dorp te maken. Georges Herregods liet zich omringen door
een tiental Leestenaars en onder zijn algemene leiding ontstond in 78 het
fraaie Leest Geweest. In 1980 verscheen van
zijn hand Waar Leestenaars samenkwamen, een uitgave van Davidsfonds Leest met
een historiek van de kerk en een blik op haar kunstpatrimonium.
Georges Herregods
werd in 1950 in het bisdom Gent tot priester gewijd, dit samen met 59 andere
priesters. Een deel van hen werd tijdens de oorlog, na hun humaniora, opgeëist
door de bezetter. Georges kon hieraan ontsnappen door als arbeider te gaan
werken in een weverij. Dat jaar tussen de arbeiders gaf mij een andere kijk op
de realiteit, vertelde hij. Ik behoor tot de generatie priesters die toen al
half in de conciliaire vernieuwing stonden, nog voor Vaticanum II. Vanuit onze
ervaring hadden we een ander beeld van de figuur van de priester.
Na zijn wijding werd
priester Herregods leraar aan de Hogere Landbouwschool en aan het college van
Oudenaarde.
In 57 begon hij
zijn werkzaamheden als aalmoezenier in Siegen, Duitsland. Ik heb toen veel aan
Milac-werk kunnen doen omdat de jongens in die tijd echt aan hun lot
overgelaten werden.
Drie jaar later ging
hij als aalmoezenier mee naar Katanga, waar hij tijdens de onlusten getuige was
van de moord op twee mensen. Via een aalmoezenierspost in Mechelen, en zijn
terugkeer naar Siegen, werd hij begin 70 aangesteld in Peutie. Ondertussen
verbleef hij in Leest en werd er een echte Leestenaar. In 1983 werd hij
hoofdaalmoezenier in Duitsland.
Priester Herregods
ontpopte zich in zijn loopbaan als een volleerd kunstenaar, die ettelijke uren
les liep aan diverse kunstscholen.
Als kind tekende ik
de achterkanten van affiches vol met stripverhalen. Dat was in het café van mijn
grootmoe, in Brakel. Ik heb lang geaarzeld om naar de St.Lucasschool te gaan,
me aan te melden voor militaire dienst, of naar het seminarie te trekken. Ik
koos voor het derde, maar had het geluk dat ik ook van die andere twee opties
wat kon proeven, aldus de aalmoezenier in GvA op 28 maart 1991. (zie verder)
Deze kunstenaar, die
zichzelf een self-made man noemt, liet geen gelegenheid voorbij gaan om zich op
artistiek vlak te vervolmaken. Van 51 tot 56 volgde hij les bij Gerard
Hermans, aan het St.-Lucasinstituut in Gent, waar hij zich bekwaamde in etsen
en schilderen. Nadat hij naar Siegen was gestuurd, volgde hij er een jaar
Mahlkurse, bij Meyer-Lippe en bij Willy Schutz, die zelf een opleiding genoot
bij de wereldbefaamde Oostenrijkse en later Britse Oskar Kokoschka. Zijn later
verblijfin de kusntstad Köln gaf
Georges de gelegenheid drie jaar les te volgen bij Wolfgang Guntermann, in de
privéschool Kölner Schule für Mahlerei.
Het werd van G.
Herregods is volks en expressief. Op al zijn schilderijen komen mensen voor en
ze zijn overgoten met humor. Bovendien verraden tal van zijn werken zijn
religieuze engagement en graag zet hij veel kruisen en Christusfiguren neer.
Het koor van
Herzogenrath omschrijft de aalmoezener zelf als één van zijn beste werken.
In 1984 benoemde de
paus hem tot Apostolisch Militaris, met standplaats te Brussel. In deze
nieuwe hoedanigheid hield de aalmoezenier eraan zelf een hoogmis te Leest te
celebreren en de gelovigen aldaar zijn eerste pauselijke zegen laetare populum
innocente te geven.
Naar aanleiding van
zijn afscheid van het leger en van Leest bracht het Davidsfonds een
retrospectieve van zijn werken in de parochiezaal tijdens Posse Leest 1991.
Klei en kleur, 35
jaar tussen boeren en soldaten, George Herregods kende een enorm succes.
Georges trok in 1991
naar zijn geboortestreek Elst waar hij als priester actief bleef. (GvA,1/6/91)
Naar aanleiding van
de Davidsfonds tentoonstelling Klei en Kleur met werk van Georges Herregods
ter gelegenheid van Posse Leest 1982 publiceerde Gazet van Mechelen een
intervieuw van Pat Donnez met de aalmoezenier-kunstenaar : (9/4/1982)
-G.H. : Ik ben op de eerste plaats aalmoezenier en
heb daar nog geen minuut spijt van. Ik heb daar ook mijn hele leven op gezet.
Kolossaal intressant als opgave. Er zijn dagen dat ik werkelijk tevreden ben
dat ik die richting gekozen heb omdat ik mensen heb geholpen. In die zin zijn
mijn andere activiteiten, nevenbedoeningen die altijd in verband staan met mijn
apostolaat, mensen samen brengen en werken steunen.
-Na vele jaren dienst in Siegen, ga je in 74 naar
Peutie. Een opleidingscentrum voor nieuwe rekruten. Waaruit bestaat je taak ?
-G.H. : Ik help de rekruten de eerste dagen opvangen.
Die jongens zitten dikwijls met problemen omdat ze ontworteld zijn, voelen zich
mottig. Omdat ze uit hun gewoon burgermilieu worden getrokken kampen ze met
heel wat sociale problemen. Thuis zit er dan dikwijls ook iets niet in de haak.
Als aalmoezenier ben je katalisator van al die gevoelens. Het menselijk en
geestelijk aspect loopt geweldig door mekaar. In een pluralistisch milieu moet
je aanvaard worden, en moet je mekaars mening respecteren.
-Aalmoezeniers kunnen duidelijk nog werk leveren in
het leger ?
-G.H. : Je merkt dat een minderheid het ernstiger
neemt dan ooit. Op een parochie is er altijd iemand bij wie ze in nood terecht
kunnen. Vooral in Duitsland in het BSD-garnizoen met de families en kinderen.
Daar kan een priester nog werken. In België ligt het anders. Het geestelijk
aspect speelt minder. De cultus ligt anders, de meeste jongeren zijn zondags
thuis. Zo kwam ik in de kazerne in Peutie toe en vond een heel mooie,
oecumenische kapel zowel voor katholieken, protestanten als andersdenkenden. Is
dat nodig, vroeg ik mij af, in een tijd waar zondags het grootste deel naar
huis gaat ? Maar ik ben sindsdien van idee veranderd. Elke kazerne heeft een
plaats nodig waar je je kunt bezinnen en tot jezelf komen, rustig worden,
nadenken en bidden. Mijn bureau is net naast de kapel en ik hoor regelmatig
mensen binnengaan.
-De opkomende vredeswil van honderdduizenden jongeren
blijkt samen te gaan met anti-leger houding. Kan je je daarmee verzoenen ?
-G.H. : Dat wordt dikwijls verkeerd begrepen. Alsof
voor de vrede zijn, a priori betekent tegen het leger zijn. Alsof alle
militairen voor oorlog zouden zijn en tegen de vrede. Dat is het verkeerde. Het
is een andere opvatting om vrede te bekomen en te bewerken. De ene zegt je moet
de deur open zetten, de ander : neen, je moet zorgen dat ze niet binnen kunnen.
Op den duur weet je niet wat het beste is. Maar de twee beogen hetzelfde. We
mogen niet van alles een krachtproef maken.
-Je woont 12 jaar in Leest. Je keramieken en
schilderijtjes drukken een gemeende verbondenheid met het dorp uit. Je moet je
ongetwijfeld thuis voelen ?
-G.H. : Ik ben hier niet als pastoor komen wonen maar
als gewone mens tussen de Leestenaars, als parochiaan. Maar omdat de mensen in
u ook een priester zien, komen ze met andere problemen, soldatenzaken, jongens
die bij den troep moeten. Ik probeer mezelf te zijn in mijn werken. Kijk je
ziet dat die schilderijen gericht zijn op de gewone dorpelingen. Zij vragen
geen grote kunst, zij vragen om de gewone dagelijkse zaken. Het is geen grote
schepping, het vraagt creativieteit en het is toch artistiek verantwoord.
De werken staan kris kras verspreid in het salon.Het
zijn de jongste, één moet nog een kader krijgen. De geur van olieverf maakt de
kamer tot een atelier. Gezichten op Leest, de pastorie, landschappen, wachten
naast religieuze taferelen, op een veilig onderkomen in de parochiezaal.
-De persoonlijke stijl herinnert ons aan de naïeven ?
-G.H. : Dat komt waarschijnlijk door de grote
expressiviteit. Gelaat met grote ogen en eenvoudige mondtrek. Ik geloof dat ik
zo op mijn best ben. Ik heb in mijn leven nogal wat cartoons gemaakt voor
allerlei blaadjes en uitgaven. Ik ben daar nogal sterk in ja, al zeg ik het
zelf.
-Vooral in je niet-profane schilderijen blijk je met
dubbele bodems te werken ?
-G.H. : Dat klopt. Wie zonder zonde is werpe de
eerste steen ! Een tafereel met de Kristusfiguur centraal en er rond een
maskerade, het lijkt wel carnaval hé. Die mensen rond Jezus, staan voor de
rechtvaardigheid van de wereld, de bourgeoisie die (ver)oordeelt. Jezus is de
zwakheid. De band met de oorlog en de repressie die klaar staat met de steen,
is voor de hand liggend, zie je.
-Je hebt ook een oven voor je keramische werken. Niet
gemakkelijk werken neem ik aan ?
-G.H. : Ik maak eerst een schets, boetseer de klei
die wordt uitgehold om barsten te voorkomen en te beletten dat de klei vlugger
droogt- en begin een eerste maal te bakken.
Nadat het glazuur is aangebracht, wordt de klei een
tweede maal gebakken. En dat is niet zo eenvoudig omdat de temperatuur
verschilt naargelang de klei en het glazuur. Nu draait mijn oven al enkele
dagen op volle toeren. Mijn grotere stukken laat ik in Westerwald bakken. Een
klein familiebedrijfje in Duitsland waar ik elke maand een halve middag ga
werken. Het is een oeroude methode, men werkt er zoals 500 jaar geleden. Het is
een speciaal systeem. De stukken staan in de vlammen en de temperatuur gaat tot
1250 graden. Je strooit zoutkristallen in de oven die tot zoutklompen
verdampen, en die neerslag vormt een natuurglans die je niet met een
electrische oven kunt bekomen. Niet giftig en bevat ook geen loodwitten. Die
natuurglans gebruik ik voor mijn potten, kopjes en borden.
-Dit weekeinde gaan meer dan 180 schilderijen en
karamieken de deur uit. Met pijn in het hart ?
-G.H. : Nee, oh nee. Op het moment dat het werk af is
en je merkt dat het mensen het graag zien, dat je aan hun ogen ziet dat het hun
zint, is je doel bereikt.
Als ik gewaar wordt : kijk, die neemt dat keramiek of
vergezicht omdat hij het graag ziet, dan ben ik tevreden.
Fotos :
-De extra lokalen van de Chiromeisjes. (foto : De St-Niklaasparochie in Leest, Wilfried
Hellemans)
1974 LEEST,
volgens Winkler Prins, Encyclopedie van Vlaanderen deel 4 van 1974.
Leest, gemeente in de provincie Antwerpen,
administratief en gerechtelijk arrondissement Mechelen, gerechtelijk kanton
Mechelen, randgemeente van Mechelen, in Klein-Brabant, aan de Zenne.
931 ha, vlak reliëf (7-10 m hoog) met overwegend goed
tot onvoldoende gedraineerde licht-zandleemgronden in het noorden en
onvoldoende en tamelijk slecht gedraineerde zandleemgronden in het zuiden.
Tamelijk slecht en slecht gedraineerde zandleem- en
kleialluvia langs de Zenne en de Abeek.
In 1961 pendelde 53,7% van de actieve bevolking vooral
naar het Mechelse en ook naar Brussel.
De gemeente telde in 1970 127 commerciële
landbouwbedrijven met een gemiddelde bedrijfsgrootte van 5,3 ha. Beteelde
oppervlakte : 48% grasland, 19% graangewassen (tarwe,gerst), 7,5% voederwortel-
en knolgewassen, 2,5% groenvoedergewassen, 4,5% aardappelen, 16,5%
groententeelt (o.a. bloemkool, witloof, sla, prei).
Enige industriële tewerkstelling in de meubelmakerij
en een wegvervoersbedrijf.
Het bos beslaat II ha. Oude Rendelbeekhoeve. Op Tweede Paasdag grote processie ter ere van
Sint-Cornelius.
Monumenten
Van de romaanse kerk van witte steen zijn nog sporen
zichtbaar in de toren en het koor. In 1852 werd het gebouw grotendeels
herbouwd.
Geschiedenis
De eerste vermelding van Leest (1129) betekent
wellicht voetspoor. Het grondgebied was verdeeld tussen het hertogdom Brabant
en het land van Mechelen, waar de eigenlijke dorpskern lag, die zijn ontstaan
te danken
heeft aan de kruising van de Mechelsesteenweg en de
Zenneweg. De Sint-Niklaasparochie is vermoedelijk ouder van 1129. Bisschop
Burchard van Kamerrijk schonk in dat jaar het patronaat van de kerk en de
tienden aan de abdij van
Kortenberg.
1974 DE FUSIE
Vooral sinds de bekendmaking door de Gouverneur van
een algemeen plan van samenvoeging van al de gemeenten in de provincie
Antwerpen, is over de fusies al veel en hartstochtelijk gesproken en
geschreven. Dit plan voorzag de samenvoeging van Leest bij
Mechelen, dat o.a. ook Hombeek en Heffen zou opslorpen. De burgemeesters en schepenen van verschillende
gemeentenbelegden de ene vergadering na
de andere, stelden vlammende moties op en hielden persconferenties. De V.V.P.
Leest deed hieraan niet mee.
Wel bespraken wij de zaak met het arrondissementeel
C.V.P.-bestuur, betrokken hierbij onze bestuursleden en vroegen verschillende
inwoners van onze gemeente om hun gedacht.
Het staat vast dat de regering besloten heeft de
fusies door te drijven en dit zeker voor Vlaanderen. Na jarenlang gepalaver,
pakt men nu de zaken met vaste hand aan.
Zich hiertegen verzetten als kleine gemeente van 2.000
inwoners is uitzichtloos. Hoezeer wij het ook betreuren dat er een einde wordt
gesteld aan een eeuwenlange zelfstandigheid van onze gemeente, toch moeten wij de werkelijkheid inzien. De tijden zijn veranderd. Van
een moderne gemeente verlangen wij dat zij steeds meer taken op zich neemt en
meer diensten verleent. Dit kan slechts gebeuren als een gemeente een voldoende grootte heeft en aldus voldoende sterk is.
Daarom besloten wij, als er dan toch een fusie moest
komen, samen te gaan met Hombeek en Heffen. Wij hebben dit ook verdedigd tijdens een algemene
vergadering bijeengeroepen door het provinciebestuur in Antwerpen. Alle
partijen en alle gemeenteraden uit het Mechelse waren er aanwezig. Wij stellen vast dat het provinciebestuur zich bij
onze mening heeft aangesloten en in die zin een voorstel heeft overgemaakt aan
de Minister. Deze moet nu zelf een definitief voorstel opmaken dat nog voor de
verschillende gemeenteraden zal komen.
Wij willen u ook zeggen dat één van de argumenten
waardoor wij kozen voor de fusie met Hombeek en Heffen is : door over te
schakelen naar een grote gemeente zal hopelijk ook de hevigheid en de scherpte
van de dorpspolitiek verdwijnen.
De dorpspoilitieke tegenstellingen die het
verenigingsleven in ons dorp zo moeilijk maken, zullen plaats maken voor meer
verdraagzaamheid. En dat is, naar onze mening, een groot voordeel.
1993
23 juli Gazet van Mechelen : Leest in de
weer tegen 97 nieuw te bouwen woningen
Noteer goed dat deze actie niet gericht is tegen
gelijk welke persoon, zegt Paula Bradt uit Leest met veel overtuiging. Ondertussen
is ze zelf enigszins overdonderd door het bliksemsucces van haar actie. Vorige zaterdag werd een aantal mensen
aangesproken voor een samenkomst die zondag doorging, en waar besloten werd een
petitieactie te voeren. Nu vallen reeds de getekende petities met hopen in de
bus. Gisteren telde Paula Bradt 520 handtekeningen die
tégen de voorgenomen bouw van 97 woningen op de Kouter zijn. Ik zal niet
overdrijven, zegt de actievoerster, maar van de straten die reeds binnenzijn,
heeft toch zeker 70 t.h. van de bewoners de petitie getekend. Om niet te
spreken over het enthoesiasme van de actievoerders.
Deze actie is gericht tegen het voornemen van de
Mechelse Goedkope Woning om te Leest in een woonuitbreidinsgebied achter de
Dorpsstraat en de Kouter 97 sociale woningen op te trekken. De actievoerders
zeggen niet tégen sociale woningen te zijn, maar vinden dat deze manier van
werken een kaakslag is voor Leest.
Argumentatie
Paula Bradt, die jarenlang directrice van de vrije
school te Leest was en met het dorpsleven zeer sterk verbonden, somt vlot de
argumentatie op tegen deze geplande bouw. De wijk zal namelijk ingeplant worden
in een prachtige open ruimte. Dit is tegen de doelstellingen van De Batselier,
die zegt dat open ruimte maximaal moeten gevrijwaard blijven. Ook het
structuurplan Vlaanderen van Kelchtermans stelt dit uitdrukkelijk.
Getto
Mw. Bradt vreest in de tweede plaats dat de nieuwe
wijk een getto zal vormen omdat zij niet aansluit bij het dorp. Ook dit wordt
uitdrukkelijk verworpen in beide documenten.Verder menen de actievoerders dat
de geplande wijk veel te groot is voor hun dorp en heel wat problemen zal
meebrengen. Men heeft er eveneens problemen mee dat deze bouw in
woonuitbreidingsgebied moet gebeuren, terwijl er in Leest nog bouwgebied is. De
nieuwe wijk houdt geen rekening met het agrarisch karakter van het dorp en zal
veel moeilijkheden veroorzaken voor de landbouwers.Deze dreigen al om met hun
tractoren naar Mechelen af te zakken om hun grieven te uiten. Ten slotte
vragen de actievoerders zich af of dit alles niet een klein beetje ruikt naar
belangenvermenging. Voor de wijk zou de toegangsweg naar de omnifeestzaal
onteigend worden en vervolgens aangelegd. Laat de zaakvoerder nu toevallig ook
zaakvoerder van de bouwmaatschappij zijn.(noot : Gust Emmeregs)
Landbouwgebied
Men
moet nu wel vlug ageren, want volgend jaar zou anders dit gebied weer
landbouwgebied geworden zijn, gezien de huidige tendensen, zo zeggen de
actievoerders.
En
eens te meer verwijzen ze naar het structuurplan Vlaanderen, waar behoud en
versterking van open ruimten als zeer belangrijk worden aangewezen. En nogmaals
voegen ze er aan toe : Dit alles is niet gericht tegen Gust Emmeregs als
persoon, maar tegen een politiek van beton, die thuishoorde in de jaren zestig.
Politiekers moeten nu verder kunnen kijken dan het eigen belang.
In dezelfde krant van 29 juli kreeg Gust
Emmeregs een forum :
Allemaal
gelogen, zegt Gust Emmeregs : De Sussen en de Blekken zijn terug.
Gust
Emmeregs, gemeenteraadslid uit Leest en ook zaakvoerder van de Mechelse sociale
bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, heeft wat hij zelf omschrijft als
een omzendbrief verspreid.
In
alle brievenbussen bij de circa 2.400 Leestenaren belandt gisteren of vandaag
het antwoord van Gust Emmeregs i.v.m. enkele honderden bezwaren tegen de
voorgenomen bouw van 97 sociale woningen in het woonuitbreidingsgebied ter
hoogte van de omnihal. Het zit Gust Emmeregs hoog dat 830 Leestenaren, of zowat
een derde van alle inwoners van het dorp, hun handtekening onder het
bezwaarschrift hebben gezet.
De
mensen zijn bewust misleid. Men wil mij en mijn werk in opspraak brengen. In
voetbaltermen uitgedrukt speelt men op de man in plaats van op de bal, zei
gisteren Emmeregs, duidelijk aangeslagen.
Het
ziet er naar uit of Leest zet de tijd 20 jaar terug naar de periode waarin de
Sussen en de Blekken de lokale politieke strijd uitvochten.
Een aantal inwoners onder leiding van Paula Bradt, de voormalige directrice van
de vrije basisschool, kant zich tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale
woningen.
In
de gemeente werd een bezwaarschrift verspreid en twee dagen later terug
opgehaald. De actie resulteerde in 830 handtekeningen onder het bezwaarschrift.
Het bundel werd aan het schepencollege in Mechelen overgemaakt.
Geviseerd
Gust
Emmeregs zei gisteren dat hij zich persoonlijk geviseerd voelt in de actie die
sommigen tegen de geplande bouw ondernemen. Hij benadrukt dat iedereen het
recht heeft om zich op de wettelijke voorziene manieren tegen bepaalde
initiatieven te verzetten. Nu neemt men echter een loopje met de waarheid.
Daartegen wil ik protesteren. Men schuift mij ook zaken in de schoenen die
oneerlijk en moedwillig verkeerd worden voorgesteld, zegt Emmeregs die zijn
omzendbrief op 800 exemplaren in alle Leestse brievenbussen heeft gestopt. Gestaafd
met soms reeds 20 jaar oude bewijsstukken toont Emmeregs daarin aan dat de
plannen tot de bouw van de bekritiseerde woningen dateert van in 1965. Het
voorontwerp is gesitueerd op de plaats waar de MGW nu, in samenwerking met het
bouwbedrijf Swinnen uit Mol, 97 sociale koopwoningen voor Vlaamse mensen uit
Leest en omgeving van ongeveer 3,5 miljoen per woning wil bouwen. Deze woningen
zijn tegen die prijs volledig afgewerkt en hebben 3 slaapkamers.
Emmeregs, zaakvoerder van de MGW en ook beheerder van de Omnihal die een
beperkte oppervlakte grond zal dienen af te staan om het project mogelijk te
maken, weerlegt alle beschuldigingen als zou hij aan belangenvermenging doen.
Racisme
Echt
boos is Gust Emmeregs omdat de actievoerders de Leestenaren beïnvloeden met
dooddoeners als Pas op, daar komen allemaal vreemdelingen in wonen. Leest kan
volgens hem dergelijke uitingen van racisme best missen. Die uitspraken komen
uit de mond van mensen die beweren achter de politiek van Paula DHondt te
staan, betoogt hij. Volgens Gust Emmeregs heeft een beperkt aantal mensen,
overwegend uit éénzelfde familie, uit eigenbelang veel goedgelovige
dorpsgenoten om de tuin geleid. De mensen hebben niet eens de tijd gekregen om
de tekst van het bezwaarschrift te kunnen lezen, is hij van mening.
Ondertussen
is bij het schepencollege van Mechelen inderdaad een bundel met 830
handtekeningen tégen de voorgenomen bouw van de woningen in Leest toegekomen.
Dat
betekent dat één derde van de Leestenaren zich theoretisch niet akkoord
verklaart met het initiatief. Het is nu de opdracht van het college om de
bezwaren juridisch uit te pluizen. Gust Emmeregs hoopt dat ook de
gemeenteraadsleden de kans zullen krijgen zich in dit debat te mengen. Het is
echter niet het aantal bezwaren dat doorslaggevend mag zijn, wél de gegrondheid
ervan, vindt hij.
Als
het schepencollege van Mechelen alsnog het licht op groen zet en wanneer
stedebouw zijn reeds 20 jaar geleden gegeven goedkeuring handhaaft, dan krijgt
Leest reeds volgend jaar enig concreet resultaat van het grootse opzet te zien.
Tenzij de dorpspolitiek daar een stokje voorsteekt. Sussen en Blekken weet
je wel. (F.J.)
Nog in dezelfde krant van 29 juli :
gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger van de oppositiepartij VU Herman
Candries :
Wijkt
Leest ?
In
Mechelen wordt weer politiek op hoog niveau gespeeld. De 479 bezwaarschriften
en de 865 handtekeningen tegen een onzinnige verkaveling met bouwproject voor
97 woningen vallen Gust Emmeregs blijkbaar zwaar. De enige echte Leestenaar,
die anderen verwijt de man en niet de bal te spelen, is hier duidelijk de pot
die de ketel verwijt dat hij zwart ziet...Alle middelen blijken goed om de
geloofwaardigheid van deze protestactie te kelderen. Toch is het probleem
eenvoudig. In de richtlijnen, die minister De Batselier meegaf bij de
oprichting van Domus Flandria, klinkt het nochtans duidelijk welke de
prioriteiten zijn : de bestrijding van de leegstand, verbetering van de
kwaliteit van het woonpatrimonium, realisatie van woonzekerheid, met maximale
vrijwaring van de open ruimte. Voor Mechelen zijn er dus andere prioriteiten.
Voor alles moet de binnenstad opnieuw bewoonbaar gemaakt worden, opnieuw
bevolkt worden. Mooie open ruimte, zoals diegene waarnaar in dit geval gelonkt
wordt, zou best gevrijwaard blijven.
Gust Emmeregs liet het daar niet bij en
in een (niet gedateerd) manifest van vijf bladzijden onder de hoofding Antwoord van een echte Leestenaar aan de
Leestenaars verdedigde hij zijn handelswijze. Hierna een samenvatting :
De
Leestse bevolking kreeg vorige week een schrijven en een, door een paar
personen opgesteld model-bezwaarschrift, i.v.m. de verkavelingsaanvraag door de
NV Swinnen, in de bus of persoonlijk overhandigd.
Zowel
het begeleidend schrijven als de inhoud van het opgestelde bezwaarschrift zijn,
om het in voetbaltermen uit te drukken : SPELEN OP DE MAN IN PLAATS VAN OP DE
BAL.
Bepaalde
opgesomde redenen tot afwijzing van het voorstel zijn enerzijds totaal onjuist
en hebbenanderzijds nog min nog meer
tot doel mij persoonlijk, mijn verwezenlijkingen zoals de realisatie van de
Sporthal, de voetbalterreinen en de Omnihal, in opspraak te brengen.
Wat
men daar ook over zegt en schrijft, ik zeg u dat ik fier ben op al deze
verwezenlijkingen die de Leestse en/of Mechelse gemeenschap geen frank gekost
hebben. Ik heb er mijn laatste frank ingestoken en heb er nog elke dag de
grootste moeite mee om alles financieel rond te krijgen. Dit alles om de
Leestse en Mechelse jeugd toe te laten in eigen omgeving aan sport en
ontspanning te kunnen laten doen.
De
plaatselijke Vrije Basisschool waarvan Paula Bradt destijds, het moet gezegd
worden met veel inzet en initiatief de bezielende kracht was, was in 1985 wat
blij toen zij met haar leerlingen toegelaten werd in wat nu genoemd wordt :
een sporthal met een bedenkelijke architectuur.
Het
destijds genomen initiatief tot aankoop en benuttiging van die gronden voor
Sociale Woningbouw was een iniatief van het toenmalig Gemeentebestuur van
Leest.
Ik
vraag mij werkelijk af wat de bewoners van de verkaveling aan de Vinkstraat
hiervan vinden. Voor zover ik weet is daar geen Gettovorming en zijn deze
mensen reeds goed geïntegreerd in de Leestse gemeenschap.
Waar
ik ook met belangstelling naar uit kijk, is naar de reactie van de bewoners van
de Dorpstraat, Vinkstraat en Ten Moortele. Beseffen deze mensen wel goed dat in
het bezwaarschrift, blz. 2 punt 4, voorgesteld wordt om de open ruimte tussen
deze straten, zijnde plus minus 12 ha. te benutten voor sociale wongen.
Dit
wil zeggen sociale woningen bouwen achter de tuin van zon 100-tal bestaande
woningen.
Tot
daar, geachte vrienden van Leest-Mechelen, de reactie waar ik mij verplicht toe
voelde. De waarheid heeft ook haar rechten, of niet soms.
Vriendelijke
groeten, Gust Emmeregs.
1994 7 maart Gazet van Mechelen :
CDV de partij van de verzoening
Leest.-
De CDV is en blijft de partij van de verzoening. Dat beklemtoonden zowel
fractieleider Herbert Crol als burgemeester Jos Vanroy, vrijdag op de
info-avond van de CDV in een bomvolle parochiezaal in Leest. Als de ultieme
verzoeningspoging met de CVP echter niet lukt, gaat de CDV resoluut naar de
gemeenteraadsverkiezingen met de macht van onze overtuiging, zoals Vanroy dat
uitdrukte. Dat de CDV bij wijze van spreken zijn burgemeester heeft aangeboden
als zoenoffer, is volgens Crol het beste bewijs dat de partij echt wel bereid
is om opnieuw de rangen te sluiten. Ook Vanroy beklemtoonde met veel energie in
zijn stem dat hij voor de grote verzoening is en bereid om samen met Fons
Vanstappen en anderen van het toneel te verdwijnen. Maar dan moet men ons wel
ernstig nemen, aldus Vanroy. Als dat niet kan, gaat de CDV op 9 oktober naar
de verkiezingen en dan sta ik hier binnen enkele maanden opnieuw om u te vragen
voor ons te stemmen.
De
voorwaarden die de CDV stelt, zijn inmiddels bekend. Op de reeds goedgekeurde
ontwerplijst van de CVP moeten verkiesbare plaatsen vrijgemaakt worden voor
CDV-ers, zodat ze uitzicht hebben op een ambt als schepen of mandaten in het
OCMW en de Mechelse Goedkope Woning. In het voorstel dat de CDV vorige week
dinsdag aan de CVP heeft overgemaakt, stond concreet de eis dat de tweede,
vierde en zesde plaats op de CVP-lijst voor een CDV-er moest zijn. Daarop deed
de CVP een tegenvoorstel, waarover zaterdag of zondag nog moest onderhandeld
worden. De inhoud van dat tegenvoorstel werd vrijdagavond nog stil gehouden,
teneinde de besprekingen niet te bemoeilijken. Maandag zal in elk geval moeten
blijken of er een verzoening dan wel een definitieve breuk uit de bus komt. Het
partijbestuur van de CVP komt immers maandagavond voor de tweede keer in één
week tijd bijeen om de knoop met de CDV door te hakken. Waarnemers meenden
vrijdagavond dat de CDV in elke geval handig gemaneuvreerd heeft door de bal in
het kamp te leggen van de CVP, waar de eensgezindheid rond heel de situatie de
voorbije dagen ver zoek was.
Primeur
Gust
Emmeregs, afgevaardigd bestuurder van de Mechelse Goedkope Woning, kwam vrijdag
in zijn uiteenzetting nog met een primeur voor de dag. De geplande verkaveling
in Leest, voor een sociale woonwijk van meer dan 90 woningen, werd niet
goedgekeurd door het huisvestingsfonds Domus Flandria. De MGW heeft de grond
dan ook niet langer nodig en gaat in op de vraag van een bouwfirma om heel het
perceel te verkopen. Volgens Emmeregs komt er mogelijk nog dit jaar een
particuliere verkaveling van sociale woningen.
1994 8 augustus Gazet van Mechelen : CDV
WIL VERZOENING ZONDER EXCLUSIEVEN...MAAR DE CVP WIL GEEN EMMEREGS
De
recente gebeurtenissen en het afspringen van de verzoeningspogingen tussen CVP
en CDV, hebben als gevolg dat in Mechelen het christen-democratische front
verdeeld naar de kiezer stapt, tenzij er de komende uren toch nog een uitweg
wordt gevonden. Voor de insiders is zulks nu helemaal uitgesloten, want de CDV
wil een verzoening zonder exclusieven, de CVP wil onder geen beding dat Gust
Emmeregs op de lijst fungeert. Dat men Herbert Crol op de lijst zou meenemen
vond wel genade bij een meerderheid van het partijbestuur. Zoals bij de meeste
van dergelijke gevallen meent iedereen het gelijk aan zijn kant te hebben. De
CDV, bij monde van fractieleider Herbert Crol ziet het zo. Sinds 28 februari
94 praten CDV met CVP om met een gemeenschappelijke christen-democratische
lijst naar de gemeenteraadsverkiezingen van 9 oktober e.k. te stappen.
Er
werden langs beide zijden een aantal voorstellen gedaan aangaande
lijstsamenstelling, programma, e.d.
De
mening van het CVP-bestuur werd nooit gevraagd. Er werd telkens in een beperkt
groepje, het dagelijks bestuur, rond de pot gedraaid. Men durfde in de CVP geen
beslissingen nemen, want dan zou snel duidelijk worden dat zij geen echte
verzoening willen tot stand brengen. Bemiddelaar Stan De Clercq deed, na vele
gesprekken gevoerd te hebben met beide groepen, op 7 april een voorstel. Dit
voorstel was gebaseerd op een evenwichtige basis voor CDV en CVP. Zeven CDV-ers
zouden fungeren op de plaatsen 35 tot 41. Hierbij is zeer belangrijk te weten
dat burgemeester Jos Vanroy zelf heeft aangeboden zich niet kandidaat te
stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen indien er een verzoening tussen beide
groepen tot stand zou komen. Ook oud-schepen Fons Vanstappen en schepen Leo
Clarijs zouden niet op de lijst fungeren. Dit was vanuit de CDV-hoek een
belangrijke stap om de verzoening volledig te kunnen realiseren. Dit voorstel
van de bemiddelaar werd door de CDV positief onthaald in een antwoord van 14
april. Voor de CVP was dit voorstel blijkbaar niet de oplossing. Herbert Crol
en Gust Emmeregs waren evenmin welkom. Meer dan een maand later gaven ze aan de
bemiddelaar te kennen dat ze zijn voorstel nooit in het CVP-bestuur hadden
besproken en dat het dagelijks bestuur slechts 3 CDV-ers op de lijst wenste te
plaatsen, nl. Jos Van Aken, Germaine Peeters en Louis Vloebergh.
6 mei 1992 - Gazet van Antwerpen: CVP SCHORST 12 MANDATARISSEN- Burgemeester
Vanroy, twee schepenen en zaakvoerder MGW niet langer spreekbuis van
CVP-Mechelen
De politieke bom binnen de
CVP-Mechelen, die al een tijdje aan het tikken was, is nu tot een explosie
gekomen. Het Dagelijks Bestuur van de CVP-Mechelen acht 12 mandatarissen niet
langer leden van de partij. Daaronder bevinden zich de
burgemeester, twee schepenen en de zaakvoerder van de Mechelse Goedkope Woningen.
Aanleiding tot deze vrij zware sancties die tegen de twaalf is genomen is het
niet nakomen van de in het bestuursakkoord voorziene schepenwissel Fons
Vanstappen-Frank Nobels.
De herrie daarrond duurt al
enkele maanden. Als reden om de wissel tussen schepen Vanstappen en
fractieleider Frank Nobels niet te laten doorgaan had burgemeester Vanroy gesteld
dat er eerst een oplossing moet gevonden worden voor raadslid GUST EMMEREGS
uit LEEST. Die moet op woensdag 19 mei in de bouwmaatschappij Mechelse Goedkope
Woning zijn mandaat van afgevaardigd beheerder afstaan aan Wim Jorissen.
Woordbreuk gepleegd Een
schepen is voor zes jaar verkozen en ik blijf bijgevolg op mijn stoel zitten
tot einde van mijn mandaat, zegt Fons Vanstappen. Die krijgt men alvast niet
uit zijn schepenzetel voor het einde van deze legislatuur. Vanstappen had tot 1
mei jl. de tijd om zijn mandaat af te staan aan de jongere collega Frank
Nobels. Dat is dus niet gebeurd en daarover heeft het Dagelijks Bestuur van de
CVP-Mechelen zich maandagavond urenlang gebogen. In een persmededeling zegt het
dagelijks bestuur te betreuren dat de burgemeester, samen met enkele andere
mandatarissen, geen gevolg gaven aan de herhaalde oproepen om zich aan te
sluiten bij de besluiten genomen door de verschillende CVP-partijinstanties.
Het CVP-bestuur betreurt verder dat Vanroy, schepen Clarijs-Pauwels, schepen
Vanstappen vroeger gemaakte akkoorden terug op de helling willen zetten en
zelfs weigeren om de schriftelijke akkoorden, waaronder zij hun handtekening
plaatsten, uit te voeren.
Het CVP-bestuur wenst zeer
duidelijk te stellen dat diegenen die manifest woordbreuk plegen niet thuis
horen in de Christelijke Volkspartij.
Reeds voor de gemeenteraadsverkiezingen heeft de CVP-afdeling vanMechelen geopteerd voor een vernieuwd beleid.
Dit kwam tot uiting bij de lijstvorming waar er een kopploeg werd naar voor
geschoven in de plaats van een kopman. Volgens 80% van de CVP-afdeling was het
immers noodzakelijk om naast de ervaring van de vroegere burgemeester een
duidelijke vernieuwing te brengen. Voor de tweede tot en met de vijfde plaats
werden Patrick Backx, Leo Stevens, Frank Nobels en Lieve Keuleers op de lijst
geplaatst.
Toen na de verkiezingen de CVP
opnieuw bestuursverantwoordelijkheid kreeg kwam er een consensus tot stand die
leidde tot een geschreven akkoord dat door alle betrokkenen werd ondertekend.
Dit akkoord hield in dat Fons Vanstappen en Lea Clarijs-Pauwels schepenen
zouden worden doch dat zij er zich toe verbonden op vraag van het partijbestuur
respectievelijk in 1992 en 1993 ontslag te nemen ten voordele van Nobels en
Keuleers. Ook werd afgesproken dat Emmeregs in mei 1992 zou opgevolgd worden
door Wim Jorissen in de MGW.
Dit akkoord, zegt de
CVP-Mechelen, werd unaniem bekrachtigd door het bestuur van de CVP-afdeling
Mechelen waarvan de betrokkenen allen deel uitmaken.
Vanroy liet onlangs dan schriftelijk aan het partijbestuur weten dat EMMEREGS
zaakvoerder van de MGW blijft en de schepenwissel voor onbepaalde tijd zou
worden uitgesteld.
Het CVP-Bureau heeft tijdens de
vergadering van maandagavond jl. nu vastgesteld dat 12 leden van de partij geen
gevolg hebben gegeven aan de oproep om zich voor 1 mei jl. aan te sluiten bij
de beslissingen van het partijbestuur Mechelen. Dat zijn met name, na de burgemeester
en de twee schepenen en de MGW-zaakvoerder, de gemeenteraadsleden Germaine
Peeters, Jos Van Aken, LOUIS VLOEBERGH en Herbert Crol en de OCMW-raadsleden
Theo De Wit, Annie Vanstappen, Guido Vandeneede en Herwig De Lannoy.
Omdat Vanroy, Vanstappen,
EMMEREGS en Clarijs manifest hun handtekening over de afgesproken wissels
hebben verloochend, waarbij men zich de vraag kan stellen welke waarde de
handtekening heeft van de burgemeester en van andere mandatarissen, heeft het
CVP-bureau beslist om aan het eerstvolgende partijbestuur voor te stellen deze
mandatarissen uit de partij te stoten.
Gelet op sommige positieve
signalen tot verzoening zal aan de overige dissidente mandatarissen gevraagd
worden om voor 1 juni a.s. hun engagementsverklaring te hernieuwen, ondermeer
door het onderschijven van de beslissingen van het partijbestuur Mechelen
omtrent de wissels. Geven zij geen gevolg hieraan dan zal ook tegen hen de
procedure tot uitsluiting gestart worden in het partijbestuur van juni a.s.
Belangrijk is ook dat Vanroy en
Vanstappen worden aangemaand om hun achterstallige bijdragen aan de partij
(samen zon 100.000 frank) te voldoen.
Tot slot zegt de CVP dat ze de
afspraken met de coalitiepartner, de SP, zal nakomen omdat men het bestuur van
de stad niet op de helling wil zetten.
Iedereen moet kleur gaan
bekennen
Ondanks deze zware heibel
binnen de CVP wordt gezegd dat het bestuur van de stad niet in gevaar zal
komen. Er zal niet onverdeeld gestemd worden in de raad. Kritiek punt wordt
wellicht de vervanging die er aankomt om woensdag 19 mei. Dag waarop raadslid
Wim Jorissen (CVP) het zaakvoerderschap van Gust EMMEREGS in de MGW zal
overnemen. Daarover moet er niet gestemd worden binnen de gemeenteraad, omdat
dit automatisch zal gebeuren binnen de algemene vergadering van de MGW.
Algemeen wordt verwacht dat Vanroy een of ander manoeuver zal uithalen om dat
mandaat van Jorissen te laten intrekken en dan wordt het uitkijken hoe het
stemgedrag zal zijn van coalitiepartner SP.
Vraag is dan ook of het beleid
van de stad op de helling wordt gezet en of er weer naar een wisselmeerderheid
zal dienen gegrepen zoals ten tijde van oud-minister Jef Raemaekers, tijdens de
vorige legislatuur ?
De bom is al ontploft binnen de CVP, maar er blijft de komende weken nog wel
wat dynamiet in de Mechelse politieke lucht hangen. L.D.N.
De
dag nadien schreef dezelfde krant dat de Mechelse CVP-jongeren volledig de
houding van het CVP-partijbureau onderschreven en dat ze de uitsluiting uit de
partij eisten van burgemeester Vanroy, schepenen Fons Vanstappen en Lea Clarijs
en zaakvoerder MGW Gust Emmeregs die volgens hen op een schandalige wijze hun
woord braken en hun handtekening verloochenden.
In
dezelfde krant kreeg ook de burgemeester een forum. Volgens hem werd de stad
bestuurd door de verkozenen en niet door de partij...
In
Het Laatste Nieuws van 22 mei reageerde Gust Emmeregs : Ik ben geen jurist, wel een realist. Als men mijn mandaat afneemt
binnen de MGW, dan sta ik erop dat men mij een evenwaardig mandaat zou
teruggeven. Dat heeft dus niets te maken met onderschreven akkoorden. Mag ik in
dat verband immers verwijzen naar een eveneens onderschreven bestuursakkoord
CVP-SP en het daaraan gekoppeld beleidsdocument aangaande de begroting 1990. Na
lang overleg kwam men tot een concensus. Ik heb toen mijn verantwoordelijkheid
genomen.
Emmeregs
werd, door de onthoudende stemmen van de SP-ers, tijdens de algemene
vergadering van de MGW, in zijn functie bekrachtigd.
...bovendien heeft de
CVP-Mechelen mij eind 1988 voorgesteld om het mandaat van beheerder MGW te
aanvaarden mits de uitdrukkelijke belofte en dit na een schorsing van de
bestuursvergadering- dat voor het verstrijken van mijn mandaat men voor mij een
evenwaardig mandaat zou hebben. Dat kan niemand ontkennen. De eerlijkheid
gebied mij te zeggen dat voorzitter van de Vlaamse Executieve, Luc Van den
Brande, zich de laatste maanden bijzonder heeft ingespannen om die belofte in
te lossen. Dit is spijtig op onbegrip gestoten van bepaalde individuen. Ook wil
ik nog benadrukken dat ik in de heraanstelling van mijn functie als
afgevaardigd-beheerder geen persoonlijk belang, noch prestige nastreef. (...)
Eind
mei bekrachtigde het hoogste orgaan binnen de CVP-Mechelen, het Partijbestuur,
wat weken voordien het Partijbureau had beslist : uitsluiting uit de partij
voor burgemeester Jos Vanroy, voor de schepenen Vanstappen en Clarijs-Pauwels
en MGW-beheerder Gust Emmeregs. (HLN 27/5/92)
Tijdens
een drie uur durend debat in besloten vergadering trok de Mechelse gemeenteraad
het mandaat in van Gust Emmeregs als afgevaardigd beheerder bij de sociale
bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning
(HLN,3/6/92)
Het
Laatste Nieuws van 18 juni : ...De
Ik-wel-jij-niet-strategie gaat vrolijk verder binnen het Mechels stadsbestuur.
Wie enkele dagen in het buitenland verblijft, weet bij zijn terugkeer niet meer
wie er wààr benoemd werd, wie er nog tot welke partij behoort en wie er zijn
huik naar de wind hing. Koren op de molen natuurlijk voor de protest-,
oppositie- en radicaalstemmers. (...)
Wat Gust Emmeregs betreft is de
situatie en vooral zijn persoonlijke houding- eerder confuus. Op de
partijvergadering las voorzitter Arnout Schotsmans een verklaring van Emmeregs
voor waarin deze laatste zegt alle richtlijnen en beslissingen van de partij te
zullen volgen. Gezien hieruit een positieve houding bleek, stelde de voorzitter
voor om de uitsluitingsprocedure voor Emmeregs uit te stellen. 43 van de 62
aanwezigen stemden voor uitstel. De voorgelezen brief van Emmeregs blijkt dan
weer diametraal te staan op de inhoud van een andere verklaring, die hij
dezelfde dag ondertekende.
Hierin verklaarde hij met alle gemeenteraadsleden en OCMW-ers van de
Vanroy-clan ontslag te zullen nemen als iemand onder hen uitgestoten werd.
Wim Jorissen is ondertussen
aangesteld als afgevaardigd-bestuurder bij de MGW.
Tijdens de buitengewone algemene vergadering van die MGW werd Willy Deleus, ter
vervanging van Gust Emmeregs, benoemd tot bestuurder.
(...)
De getackelde Gust Emmeregs zou
nu als soelaas een deeltijdse opdracht krijgen op het kabinet van minister Van
den Brande.
Welke van zijn 2 voornoemde schriftelijke verklaringen nu de echte is, blijft
echter voorlopig nog onduidelijk. (...)
Op
25 juni blokletterde Het Laatste Nieuws : Gust
blijft bij burgemeester.
Emmeregs
maakte aan de pers bekend dat hij de groep Vanroy trouw bleef...De echte moeilijkheden begonnen toen de
stadsbegroting van 1990 getrouw werd opgesteld en goedgekeurd door de
voltallige SP en een meerderheid van de CVP. Zij werd niet aanvaard door een
minderheid van de CVP (de groep Nobels-Stevens). Van dan af escaleerden de
zaken. Het Laatste Nieuws : Emmeregs zegt voluit dat het College van
Burgemeester en Schepenen en dus het stadsbestuur van CVP en SP- meer werd tegengewerkt
door de minderheidsfractie binnen de CVP, dan door de oppositie. Hij wijst
daarbij naar juni 1991, toen gepoogd werd om schepen Vanstappen uit de partij
te sluiten. In september 1991 wordt een nieuw akkoord met schepen Vanstappen
gesloten en ondermeer ook een hernieuwde toezegging naar Gust Emmeregs toe.
Oktober 1991, dringende vraag tot Emmeregs zich kandidaat te willen stellen
voor de provincieraadsverkiezingen, met een nogmaals hernieuwde formele
schriftelijke bevestiging in verband met het beschikbaar stellen van een
gelijkwaardig mandaat. En dan de breuk binnen de CVP einde mei-begin juni jl.
Dan komt minister-president Luc
Van den Brande tussenbeide. Ik heb me dan schriftelijk principieel bereid
verklaard de standpunten van het CVP-partijbestuur te aanvaarden, op voorwaarde
dat voorafgaandelijk een gesprek zal worden gevoerd met Van den Brande. Dat
heeft tot niets geleid. Ik hoopte dat mijn gevoelsmatige trouw aan de CVP als
instelling zou kunnen worden verzoend met de meerderheidsfractie waartoe ik
behoor. Maar dat heeft niet mogen zijn, en de doorbraak is er dan ook niet
gekomen, zegt Emmeregs.
De CVP-er besloot met te zeggen
dat, wanneer zijn trouw voor de CVP maar te verwezenlijken is ten koste van een
volkomen aloyale houding ten overstaan van de burgemeester en de
meerderheidsfractie, dat hij het gedachtengoed der Christen-democratie trouw
blijft, doch binnen het kader en de werking van de groep waartoe hij behoort.
De groep van burgemeester Vanroy dus. Emmeregs zegt dat bij hem de houding van
een strikte loyaliteit en gebondenheid met de meerderheid der Mechelse
CVP-mandatarissen boven het nastreven van een gelijkwaardig mandaat staat. Het
voornaamste is dat de stad verder kan bestuurd worden, en daar is volgens hem
ook een meerderheid voor.
Na deze verklaring mag Emmeregs
er zich aan verwachten dat de CVP-Mechelen hem binnen de kortste tijd uit de
partij sluit. Meteen kan er naar de verkiezingen binnen drie jaar worden
gewerkt.
De
perikelen in het Mechelse CVP-huishouden zouden leiden tot de oprichting van
een nieuwe partij : de CDV (Christen Democratische Vernieuwing) waarvan
burgemeester Jos Vanroy vaandeldrager was en waarbij Gust Emmeregs zich zou
voegen.
Fotos :
-Schepen Fons Vanstappen.
-Schepen Lea Clarijs-Pauwels.
-Burgemeester Jos Vanroy in 83
tijdens een gemeenteraadszitting. In het midden de heren Charlier en Michiels.
Achteraan links Gust Emmeregs.
Op 16 september 1994 organiseerde Davidsfonds Leest een debatavond in het
Parochiehuis met de Mechelse politici. Moderator was BRTN-journalist Alex
Puissant. Deze laatste startte het debat met te vertellen dat men met zoveel
aanwezige partijen en sprekers niet van een debat kon spreken. Dat de meesten
overigens voor het eerst in Leest kwamen, was voor de aanwezigen in diverse
materies duidelijk.
Er waren vertegenwoordigers van WOW, PVDA,
CDV, SP, VLD, VU, CVP, Vlaams Blok, Rood-Groene beweging en Agalev en in de
zaal een 80-tal politiek geïnteresseerden.
De CDV, zonder Gust Emmeregs want hij
was niet uitgenodigd, kwam diverse keren in de verbale vuurlinie te liggen.
Vooral rond de verkaveling van Leestse gronden voor sociale woningen waar deze
partij een positieve beslissing had genomen in dat dossier. De doorsnee Leestenaar, zo bleek, lust de
CDV en specifiek de verantwoordelijken in het dossier wel rauw. De CDV-er
Charlier zei dat er met de Leestenaar te weinig overleg was geweest in dit
dossier, maar dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren (GvM,
19/9/1994)
Gazet van Mechelen van 20 september
1994 :Gust Emmeregs is boos
Gust Emmeregs, zaakvoerder-afgevaardigd
bestuurder van de sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning vindt
dat hem onrecht is aangedaan. Vorige vrijdagavond organiseerde het Davidsfonds
van Leest een politiek debat in het vooruitzicht van de
gemeenteraadsverkiezingen. Omdat hij daar, als gemeentemandataris en als
verantwoordelijke van de MGW, niet werd op uitgenodigd is Gust Emmeregs uit
zijn krammen geschoten. Van sommige mensen uit het publiek die de debatavond
hadden bijgewoond, kwam Gust Emmeregs ter ore dat hij op die bijeenkomst als politieker
in een slecht daglicht werd gesteld.
Ik
vind het niet eerlijk dat ik mij niet heb kunnen verdedigen. Van het
Davidsfonds vind ik het bovendien niet correct dat ze toelieten dat
plaatselijke mandatarissen volgens een vooraf opgezet scenario een hak werd
gezet.
Emmeregs voelt zich na zes bewogen
politieke jaren min noch meer geviseerd door bepaalde groepen uit zijneigen gemeente. Tegen die gang van zaken
heeft hij alvast geprotesteerd.
De Gemeenteraadsverkiezingen van 9
oktober 1994 gaven volgende uitslag :
Het stadsbestuur werd als volgt
samengsteld : Geert Bervoets (SP) burgemeester, Patrick Backx (CVP) 1ste
schepen, Willy Vandenbrande (SP), 2de schepen, Johan Lamon (Agalev)
3e schepen,
Leo Stevens (CVP) 4de
schepen,Jan Pepermans (Agalev) 5de
schepen, Frank Nobels (CVP) 6e schepen, Jaak De Wachter (SP) 7e
schepen, Raymond Janssens (SP) 8e schepen.
Gazet van Mechelen van 11 oktober 1994: Emmeregs begraaft politieke strijdbijl
Gust
Emmeregs kon gisteren de zware verliescijfers van zijn CDV, de partij van de
burgemeester, nog steeds niet verwerken.
Ik
begrijp het niet. Ik haal 505 voorkeurstemmen en moet mijn zetel in de raad
afstaan aan kandidaten die niet eens 50 stemmen achter zich kregen.
Hij
toonde zich bitter omdat sommige kiezers voor kleinere partijen als bv. Rossem
hebben gestemd. Dat doet mensen zoals hij de das om.
Nochtans
verklaart dàt niet de nederlaag van de CDV. Na 24 jaar actieve politieke
bedrijvigheid legt Gust Emmeregs er het bijltje bij neer. Hij wil zich de
volgende jaren volledig toeleggen op zijn zaak.
Over
of hij ooit nog in de politieke arena zal aantreden liet Emmeregs zich gisteren
niet uit. Voorlopig wil hij de dingen eens rustig bekijken. Emmeregs neemt zich
voor om zijn omnihal in Leest verder te blijven uitbouwen
ten dienste van de gemeenschap. Of hij nu gemeenteraadslid is of niet.
En dezelfde krant blokletterde op
31/12/1994 : Gust Emmeregs sluit een tijdperk af.
Na
30 jaar politiek leven is dat tijdperk voor Gust Emmeregs (54) onherroepelijk afgesloten.
Dat hij niet werd herverkozen is voor hem nochtans geen reden dat hij zich niet
verder ten dienste van zijn medemensen zou stellen. Ik ben nu eenmaal zo, zei Emmeregs. De man
die zonder fusies hoogstwaarschijnlijk nog altijd burgemeester van Leest zou geweest zijn, verheelt niet enigzins
teleurgesteld te zijn. Hij had méér respons
verwacht
van de kiezers voor wie hij meent zich steeds dienstbaar te hebben opgesteld.
De teleurstelling van Emmeregs heeft ook te maken met wat hij omschrijft als
een afrekening tussen personen bij de breuk tussen CVP en CDV. Die breuk
verklaart volgens hem ook dat de CDV bij de Mechelaars niet aanslaat en dat
waarschijnlijk nooit zal doen. Het is niet goed dat mensen die hetzelfde
gedachtengoed verdedigen zich in verschillende
formaties opstellen is zijn overtuiging. Zelf
heeft Emmeregs er geen spijt van dat hij de stap naar de CDV heeft gezet. Hij
verklaart die overstap als een gevolg van de zaken die van dag tot dag gebeuren.
De
politieke maneuvers waren er oorzaak van dat Gust tot tweemaal toe achter een
schepennet viste. Na defusie opteerde men in Mechelen voor een CVP-schepen die
uit de deelgemeente Muizen kwam. In
1982 werd de CVP na de verkiezingen in de oppositie gedrongen. Gust verklapte
ons ook een geheim : Waar het voor een meerderheid duidelijk was dat ik in de
uitlopende legislatuur een schepenambt zou toegewezen krijgen, kantte reeds
in...maart 1983 een groep binnen de jongeren van de Mechelse CVP zich daartegen. Dat heeft me tot op vandaag
diep gekrenkt, aldus Gust.
Op 8 juli 2009 schreef GVA : VV Leest
geeft waarschijnlijk forfait. Voor VV Leest lijkt het erop te zitten. De ploeg
van de zwaar zieke voorzitter Gust Emmeregs is nog wel ingeschreven in
competitie maar zal waarschijnlijk forfait moeten geven. Voorzitter Emmeregs is
er het hart van in, maar moet zijn gezondheid voorrang geven. Ik zit nu
momenteel in het Middelheimziekenhuis en die trappen doen, is moordend, begint
een puffende Emmeregs. Het gaat niet goed met mijn gezondheid en nog veel
minder met die van VV Leest. Ik zou durven zeggen dat de situatie uitzochtloos
is. Ik heb nog wel enkele contacten gehad met mensen die de club willen
steunen, maar het is allemaal weinig concreet.
Vorig
jaar had VV Leest al een rampjaar met een trainersvaudeville, spelers die de
club verlieten, veel onderlinge ruzies en als klap op de vuurpijl de degradatie
toen in de laatste eindrondematch de wedstrijd werd stilgelegd omdat VV Leest
niet genoeg spelers meer had.
Toch
geeft Emmeregs het niet helemaal op. Het kan ook zijn dat we een jaar stoppen
en dan opnieuw beginnen. Want ik moet eerlijk zijn : het doet me hartzeer om na
35 jaar, waaronder zes jaar bevordering, te moeten stoppen. Maar ik kan door
mijn ziekte geen langetermijnplanning maken en dan is het eigenlijk zinloos.
Over een maand of drie weet ik hoe het met mij evolueert en dan kan ik er
misschien opnieuw invliegen. Maar nu hebben we een groot tekort aan spelers en
ik heb geen zin om elke week afgeslacht te worden. Mijn gezondheid is nu mijn
eerste zorg; Als dat goed komt, zie ik nog wel een toekomst voor VV Leest.
Dezelfde krant publiceerde op 28
augustus dat GR Katelijne bijna alle spelers van het failliete VV Leest
overnam, onder heneen hoop Brazilianen.
Gazet van Antwerpen brachtop 2 september 2009 volgend verslag naar aanleiding van het overlijden
van de stichter : Gust heeft voor
anderen veel gedaan, niet voor zichzelf
Dorpsfiguur
en politicus Gust Emmeregs is na een slepende ziekte overleden bij zijn zus in
Hombeek. Wij wisten dat hij ziek was. De Gust heeft tegen tweehonderd per uur
geleefd, maar zijn wil was wet, zegt zijn vriend Louis Vloebergh. Gust
Emmeregs was voor de CVP onafgebroken van 1971 tot en met 1994 gemeenteraadslid
in Leest en Mechelen.. Daarnaast was hij in de jaren tachtig ook voorzitter van
sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning (MGW).
Samen
met toenmalig burgemeester Jos Van Roy, Fons Vanstappen en Lea Clarijs richtte
Gust, na een interne ruzie binnen de toenmalige CVP-Mechelen, net voor de
gemeenteraadsverkiezingen van 1994 de Christen Democratische Vernieuwing (CDV)
op. Toen dat geen succes bleek, keerde hij de politiek de rug toe. Gust
Emmeregs, die jaren bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos werkte, stond bekend als
een doorzetter. Zo bouwde en runde hij de huidige sporthal in Leest. Die werd
enkele jaren geleden, toen zijn gezondheid achteruit ging, door de stad
Mechelen overgenomen.
Daarnaast
was Gust stichter van voetbalclub VV Leest, waarmee hij het tot in bevordering
schopte. De laatste jaren kende de club evenwel financiële moeilijkheden, wat
Emmeregs ertoe dwong om dit jaar geen ploeg in competitie in te schrijven. Nu
Gust er niet meer is, is de kans groot dat VV Leest van de voetbalkalender
verdwijnt.
Voor
het voetbal heeft hij in Leest veel gedaan. Voor jong en oud. Met dat klein
ploegske van den buiten speelde hij in vierde nationale. Wie doet het hem na ?
Gust kon het ook goed uitleggen. Voor de politiek was hij dus in de wieg
gelegd. Maar hij was van de Sussen en die moesten het onderspit delven tegen
de Blekken, de fanfare die het politieke landschap in Leest beheerste.
De Blekken hebben altijd de burgemeesterssjerp geleverd. Gust wou steeds zijn
gelijk krijgen, dat was zijn slechte kant. Als dat niet lukte, gooide hij soms
de boeken dicht op een vergadering en stoof naar buiten als een briesende
leeuw, herinnert Louis Vloebergh, die samen met Gust Emmeregs in de Leestse en
Mechelse politiek zat.
Ook
oud-burgemeester Jos Van Roy looft Gust voor zijn werkijver. Een heel
emotioneel geladen man die veel voor de gemeenschap heeft gedaan. Maar alles
wat hij erin gestoken heeft, heeft hij verloren. Gust heeft voor anderen veel
gedaan, nooit voor zichzelf. En op het ogenblik dat hij een schouderklopje kon
gebruiken, lieten ze hem nog vallen ook. Voor Gust was een woord een woord. Je
kon op hem rekenen. En dat is toch zeldzaam in de politiek. (LDN en SVH)
Gust Emmeregs was te Mechelen geboren op
18 augustus 1940 en overleed in zijn huiskring te Hombeek bij zijn zus Maria op
31 augustus 2009.
Leven
is soms niet gemakkelijk.
Ouder worden is soms moeilijk.
Doch sterven is soms moeilijker,
moeizaam
bent U heengegaan,
veel
te lang duurde de laatste stap.
Eindelijk kwam de verlossing
na
maanden en dagen van je ziekte,
weinige
mensen zullen het je nadoen.
Al
de evenementen die U presteerde,
de
voetbal en niet te vergeten
de
Leestse Volksfeesten.
U
verdient een staande ovatie Gust
Maar Eiken
sterven ook !
Nu
hebt U de verdiende rust gevonden
die
U op aarde niet werd gegund.
Je was dankbaar voor de goede zorgen
die
je zus Maria U heeft gegeven.
Nu ben je bij de familie
Op 13 september 1984 publiceerde PL in Gazet van Mechelen volgende kop :
Beter burgemeester in eigen dorp dan
schepen in de stad
Het was een citaat van Gust Emmeregs. De
auteur van het artikel trok van leer tegen enkele solo-riders in de Mechelse
politiek. Hij noemde Louis Neefs, Gery Van Exem en Wim Jorissen jr.
Tijdens
de jongste zitting van de gemeenteraad hebben we een nieuw geval gekregen :
CVP-raadslid Gust Emmeregs. Onbetwistbaar bezit deze man capaciteiten. Doch men
loopt door zich als solo-rider buiten de schreef te wagen het risico zich
belachelijk te maken en de partij een ondienst te bewijzen.
Anders
is het gesteld met Gust Emmeregs die, naar wij reeds maanden geleden vernomen
hebben, ingevolge een intern probleem in de CVP-familie, zich halsstarrig
afzijdig houdt van de CVP-bijeenkomsten en de stelling verdedigt dat het beter
is burgemeester te zijn in eigen dorp dan schepen in een stad. Doch Gust
Emmeregs is slechts raadslid in een stad en het dorp is sinds 1977 een
deelgemeente van Mechelen, waar Jef Ramaekers burgemeester is. Gust Emmeregs verkeert in de waan dat hij de
godfather is in zijn deelgemeente. Met het gevolg dat hij tijdens zijn tussenkomst
over de spoorwegaffaire Mechelen-Blaasveld er door Ramaekers werd ingeluisd, nadat
VU-er Firmin Verlinden hem al een hoekslag had toegediend.
Men
mag niet vergeten dat in de politieke arena een nogal uitgesproken nuance
verscholen ligt tussen dorpspolitiek en deze van een stad. En laat Mechelen dan
nog een heel groot dorp zijn.
Deze
evidentie schijnt Gust Emmeregs nog niet te hebben beroerd. In elk geval heeft
hij nog wel enkele jaren voor de boeg om van deze stelregel overtuigd te raken.
En er naar te handelen voor het te laat is.
In 1987 promoveerde VV Leest naar bevordering. Sponsor
Pauwels kwam in die tijd op de proppen. Op de terreinen van VV Leest verrees
een tribune met 450 zitplaatsen, sanitair, receptiezaal, e.a. Daartoe diende
voor 1,5 miljoen frank grond te worden aangekocht. Pauwels stelde renteloos 4
miljoen ter beschikking. Op het ogenblik dat de grondaankoop bij de notaris
diende beschreven te worden, ontdekte men in Leest dat Pauwels eigenaar van de
gronden zou worden. Gust Emmerechts ging resuluut in het verzet. Het bestuur
van VV Leest was bang om het financiële engagement aan te gaan en Gust haalde
een zoveelste toverformule tevoorschijn. Hij kon de NV Sportcentrum er toe
bewegen de grond aan te kopen en daartoe een financiering aan te gaan. Op die
manier werd het Sportcentrum eigendom van de terreinen.
Op 4 januari 1991 werd de NV Omni opgericht. Het initiatief
daartoe kwam van de NV Sportcentrum Leest omdat de combinatie sporten en
nevenactiviteiten nadelig op de sporthal inwerkten. In de NV Omni nam de NV
Sportcentrum een meerderheidsparticipatie.
In het Sportcentrum kwam er een nieuwe
sportvloer (1,5 miljoen frank) en de recreatiesporten konden terecht in de
omni-sporthal. Met deze derde uitbreiding werd een stevige basis gelegd opdat
de drie initiatieven leefbaar zouden blijven.
Aan de Omnihal in Leest hing in 1994 een
prijskaartje van 21,6 miljoen frank (GvM 12/4/1994) . De financiering werd
mogelijk dank zij een lening van 11 miljoen en een afbetalingskrediet dat Gust
Emmeregs vanwege Eternit, die het complex optrok, kreeg.
Van bij de start vermeldden de statuten
van de NV Omni ook dat de maatschappij zich zou bezighouden met de verkoop,
verwerken, bewerken en behandelen van bouwmaterialen. Gust Emmeregs in GvM : ik had toen reeds de bedoeling om me
voltijds met de NV Omni te gaan bezighouden. Bij velen kwam het nochtans als
een donderslag bij heldere hemel aan toen ik in september 1993, na 33 jaar
dienst, bij Eternit ben weggegaan. Ik zag mij daartoe verplicht. Maar Gust is
niet buitengekegeld bij Eternit. Als secretaris van de ondernemingsraad zou dat
overigens zo goed als onmogelijk zijn geweest.
De Gazet wees er op dat het Gust de
voorbije jaren via het voetbal, de sporthal en de omnihal in Leest, nooit te
doen is geweest om persoonlijk geld te verdienen. De meeste commerciële
initiatieven werden genomen om de aangegane verbintenissen tekunnen nakomen.
Het
gebeurt wel eens dat we enkele weken achterop geraken om enkele
honderdduizenden te betalen. Steevast krijg ik dan de deurwaarder aan de
deur.Bij die gebeurtenissen steken de
gebruikelijke roddels de kop weer eens op.
Samen hadden de vzw VV Leest, de NV
Sportcentrum en de NV Omni 57 miljoen frank schuld gemaakt en volgens Gust
Emmeregs was die schuld in 1994 voor de vzw gereduceerd tot 0 frank.De NV Sportcentrum diende de eerstvolgende
drie jaar nog 4 miljoen terug te betalen aan de NMKN, de NV Omni had bij Bacob
nog 7 miljoen openstaan en bij Eternit nog 3 miljoen frank. Diverse
leveranciers hadden samen nog circa 3 miljoen te goed of een subtotaal van 17
miljoen.
Ik
stel er me persoonlijk voor garant dat deze schuld binnen de gestelde termijn
zal afgekort worden. Over 7 jaar, als alles betaald is, neem ik me voor het
geheel van de sportinfrastructuur die met VV Leest vergroeid is, aan de Leestse
gemeenschap over te dragen.De sportieve toekomst van Leest staat er daarmee
heel wat beter voor dan dat in de rest van Mechelen het geval is. De Gust in
slechte papieren, ze weten niet wat ze zeggen !
Dit artikel was in de krant gekomen naar
aanleiding van het gerucht dat Gust door zijn werkgever Eternit aan de deur zou
zijn gezet en dat hij aan het einde van zijn financieel latijn zou zijn.
In mei 88 verliet Gust Emmeregs de bijeenkomst van de
gemeenteraad omdathet zijn keel uithing dat men in Mechelen
overal openbare werken uitvoerde terwijl dringende herstellingswerken aan
Leestsesteenweg en Tisseltbaan maar uitbleven. Gust Emmeregs neemt het ook niet
maar dat weet men al lang- dat men mooie pleintjes op de Mechelse buiten
opbreekt (GvM 6/5/1988) Louis Vloebergh sloot zich daadwerkelijk bij zijn
partijgenoot aan.
In 1983 had Gust een dispuut met het Mechelse gemeentebestuur
over de aankoop van gronden aan de Dorpstraat die de toegang verzekerden tot
het terrein van VV Leest. De club voelde zich door het stadsbestuur
gediscrimineerd, zelfs geboycot. De stad Mechelen achtte het wel opportuun om
de terreinen van FC Muizen, eigendom van de Rateux-febrieken, aan te kopen en
ook nog eens 8 miljoen frank te spenderen aan Sporting Mechelen maar VV bleef
verweesd achter.
Wij
zetten met onze dertiende Volksfeesten alles op alles, vertelde Gust aan een journalist van Gazet van
Antwerpen, ze kosten ons ongeveer één
miljoen. Das een bom geld. Maar met een goed overwogen, ja zelfs zwaar risico
inhoudend programma, willen wij het voetbal in Leest redden. Dat
programma hield optredens in van Will Tura, Rob De Nijs, De Strangers, Doris D
and the Pins, Connie Neefs, Rikske Samijn en het ballet van Penny De Jager met
hun Paradise to Paris-show. Een heuse vedettenparade en gekoppeld aan een
gastronomisch festijn.
Het
is voor ons duidelijk dat hier met twee maten en twee gewichten is gewogen. De
erfgenamen-eigenaars van de betwiste grond aan het Leestse voetbalveld waren
bereid gevonden om de toegangsweg en achtergelegen landbouwgrond met een
oppervlakte van 1.369 vierkante meter aan de stad te verkopen voor ongeveer
700.000 frank. Dus met een veel bescheidener budget had de stad VV Leest uit de
nood kunnen helpen, zei Gust
Emmeregs. Maar zelfs dat was te veel.
De sportinfrastructuur van VV Leest
heeft de gemeenschap tot vandaag nog geen frank gekost, voegde de journalist er
fijntjes aan toe, deze voetbalclub heeft sedert haar bestaan haar eigen
huishouden met eigen centjes beredderd. Met succes overigens, en mede dank zij
de jaarlijkse Leestse Volksfeesten maar dat vergt ook maanden keihard werken
voor 100 medewerkers, die voor dit alles ook geen frank moeten betaald worden.
Wij
zullen de toegangsweg zelf aankopen, de verkavelde gronden zullen door leden,
spelers en sympathisanten van de club worden aangekocht. Wie dat stuk grond
binnen enkele jaren dan toch niet meer wil hebben, en de kas van de voetbalclub
is weer gespijzigd, dan zal VV de stukken aankopen, maar op deze manier zijn
wij voorlopig gered en het voetbal in de gemeente voor 10 jaar beveiligd.
Over de houding van de stad was men te
Leest niet te spreken, schreef de journalist, zopas kreeg VV Leest nog een
rekeningetje aangeboden van de stadsvaderen. Stadswerklieden hadden het gras
gemaaid op de twee Leestse voetbalvelden. De kosten hiervoor : 68.000 frank
De komende feesten moesten en zouden een
succes worden daar was iedereen van overtuigd.
Toeval of niet maar deze dertiende Leestse
Volksfeesten begonnen in mineur wanneer feestvoorzitter Emmeregs bij de
openingsplechtigheden niemand van het Mechelse schepencollege kon begroeten. Gust,
die tevens CVP-gemeenteraadslid was te Mechelen, had enkele uren voordien van
de Mechelse SP-burgemeester Ramaekers een brief ontvangen waarin die meedeelde
de opening niet te zullen bijwonen omwille van de vele kritiek op het
stadsbestuur. Gust Emmeregs noemde dit een kinderachtig
gedoe omdat politiek niet op de Volksfeesten thuishoorde. Na het drama zou
burgemeester Ramaekers wel komen opdagen om de getroffenen moed in te spreken.
Hopelijk brengen deze dertiende Volksfeesten
voor ons geen ongeluk, vertelde Gust Emmeregs rond het middaguur bij de
officiële opening. Want we hebben het
geld bikkelhard nodig om het voetbal in Leest te redden.
De
genodigden hadden nog maar pas de rondgang van de handelsbeurs achter de rug,
toen de wervelwind opstak. Meer dan 300 personen, waaronder heel wat kinderen,
zaten in het restaurant te eten, toen het drama gebeurde.
Gelukkig
zag men het gevaar tijdig naderen zodat onmiddellijk gas- en
electriciteitsleidingen werden afgesneden. De tent (85 bij 30 meter) werd
brutaal opgetild en seconden later tegen de grond gesmakt. Inzittenden die
poogden het zeil vast te houden, werden gewoon mee de lucht in geslingerd. Er
ontstond paniek onder de aanwezigen, die al kruipend van onder de stukgeslagen
tafels en stoelen een weg naar buiten zochten langs de opengescheurde
tentzeilen.
Op minder
dan geen tijd waren de Mechelse brandweer en de politie ter plaatse om de onder
het tentzeil bedolven mensen te bevrijden. Op enkele
builen en schaafwonden na kwamen de meesten er nog betrekkelijk goed van af.
Toch dienden de uitgerukte ziekenwagens in totaal vijf gewonden naar het Sint
Jozefziekenhuis over te brengen. Drie van hen konden dezelfde dag ontslagen
worden.
Erger was de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve uit de
Cecilialaan en de bejaarde weduwe Maria (Celine) Van Winghe uit de Alemstraat.
Beiden liepen een beenbreuk op. Herman De Neve werd bij een poging om het
tentzeil tegen te houden, mee de lucht in geslingerd.Terug op de grond kreeg hij een afgeknakte
paal op zijn been.
Nadat de
feesttent letterlijk in mekaar was gezakt werd het donderdagprogramma, enigzins
geïmproviseerd, verder afgewerkt in de beide Leestse feestzalen.
Intussen werd met man en macht gewerkt aan het optimmeren van een
vervangingstent achter de parochiezaal aan de Kouter, die Gust Emmeregs vanuit
Bree had laten overkomen en waarin vanaf vrijdag tot en met zondag de affiche
werd afgewerkt. Deze tent bood plaats aan 1200 toeschouwers.
Op de
afgelaste handelsmanifestatie na waarbij een 25-tal exposanten miljoenenschade
leden- gingen de Leestse Volksfeesten, zij het in een gelaten stemming, verder.
Voor de afhandeling
van de schadedossiers van de standhouders werd een advocatenkantoor te Mechelen
aangesteld. Niet lang na de ramp werd een Comité Rampenfonds opgericht,
samengestelduit afgevaardigden van de
vzw VV Leest, standhouders, particulieren en een gerechtsdeurwaarder. Het Rampenfonds
schreefeen 150-tal Mechelse
verenigingen aan met het verzoek tot concrete hulp. Er werd een
solidariteitstombola ingericht en een benefietavond georganiseerd.
In 1989
deed het Hof van Beroep een uitspraak in de zaak tussen V.V. Leest en het
tentenbedrijf Veldeman uit Bree. Beide partijen schoven mekaar de
verantwoordelijkheid toe. Nadat de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in
1986 het tentenbedrijf verantwoordelijk had gesteld, was Veldeman in beroep
gegaan. Volgens het Hof was de huurder juridisch verantwoordelijk. V.V. dat
zon 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, zag met dit vonnis de
recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt. Bovendien waren er nog voor circa
1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die gerechtelijk procedeerden. (GvM,25/4/89)
Deze ramp
zou op vele plaatsen in het land zware schade aanrichten. De ravage was enorm.
De
rukwinden, op sommige plaatsen gewaagde men van windhozen, richtten hun
vernielingswerk aan tussen 13 en 13.30 uur in zowat alle Vlaamse provincies.
Naast de
ramp te Leest sneuvelden ook feesttenten teBaasrode, Kruibeke, Oudenaarde en Brasschaat. Te Asse brak de 30 m hoge
zendmast van een vrije radio en plofte op een huis. Te Hekelgem knapten de
electriciteitsleidingen door en hinderden het verkeer. Verkeersproblemen waren
er ook in de streek van Ninove en Groot-Bijgaarden waar ontwortelde bomen op de
rijbanen en op huizen waren gevallen. Door de gemeente Kapellen raasde een
windhoos die heel wat schade toebracht aan daken, serres en electrische draden
en die ook de meeste kramen van de feestmarkt wegblies. Aan de kust woedde op donderdagmiddag
opnieuw een storm met rukwinden die 200 km per uur bereikte te Oostende. Te
Gistel vielen bomen op de weg, te Oostende werd een dak van een huis geblazen,
te Wenduine kantelden drie caravans...
In 1994
vertelde Gust Emmeregs aan Gazet van Mechelen : Heel die ramp is op mij persoonlijk
terechtgekomen, gelukkig hadden we een verzekering burgerlijke
aansprakelijkheid afgesloten, de schadeclaims bedroegen 20 miljoen frank en we richtten benefietmanifestaties in. Dank
zij heel wat creativiteit slaagde ik er in om al wie schade leed, te vergoeden. Dat voorval lag aan de basis om een polyvalente sporthal te bouwen,
geschikt voor verschillende zaalsporten maar ook voor familie- en
bedrijfsfeesten, bals en dansavonden maar vooral als vervanger van de feesttent
van de Leestse Volksfeesten.
Op 9 februari 1984 werd bij notaris
Schotte de NV Sportcentrum Leest gesticht.
De sporthal werd geraamd op 15 miljoen en het kapitaal, aangebracht door 18
aandeelhouders, bedroeg 4,5 miljoen frank. (DB,maart 1984). Voor het resterende
bedrag werd een lening afgesloten bij een bank. In 1994 (12 maart) verklaarde
Gust aan Gazet van Antwerpen dat van het maatschappelijk kapitaal van 6
miljoen, hijzelf 75% uit eigen vermogen had bijgedragen en dat de
oprichtingskosten van de sporthal 20 miljoen frank beliepen. Daarvoor werd bij
de NMKN 11 miljoen geleend. De overige miljoenen mochten aan de contructeurs
worden betaald naargelang de exploitatieinkomsten dat mogelijk maakten. Ik ga vandaag niet wegsteken dat ik het
dikwijls moeilijk heb gehad. Dankzij een ganse reeks nevenactiviteiten konden
we echter het hoofd boven water houden voegde hij daar aan toe.
De Raad van Beheer bestond uit Gust
Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis Vloebergh, Jos Roosemont, Frans Tyaerts
en Emiel Spruyt. Commissaris was Camiel De Loose. Gust Emmerechts werd
afgevaardige-bestuurder (GvM 28/2/1984).
Fotos :
-Burgemeester
Ramaekers bezocht de plaats van de ramp. Een zwaar aangeslagen Gust Emmeregs
verstrekt uitleg.
Naar
jaarlijkse gewoonte had in het parochiecentrum te Hombeek het Kerstfeest van
onze afdeling plaats. Er
was een record belangstelling : ruim 150 inschrijvingen.
Het feest werd om half drie ingezet met een eucharistieviering door onze proost
A. Nieuwborg. Het zangkoor van Leest omlijstte deze heilige mis. Nadien
verontschuldigde de proost E.H. Deken van Hombeek, afwezig wegens ziekte en
heette de burgemeester van Leest en talrijke aanwezigen hartelijk welkom. Tijdens
de receptie kregen wij het optreden van animator Albert Van Severen en het
voornoemd zangkoor, die om de beurt sketches en liederen presenteerden,
sommige
werden door de aanwezigen meegezongen. Tijdens
de pauze werden de tafels gedekt, braadkip met appelsien of sla, kerststronk en
koffie. Het
gezellig samenzijn na het feestmaal werd overgoten met een reuze, reuze, reuze
tombola ! Waarvoor onze hartelijke dank aan Mevrouw Smets die ons zeer veel prijzen
bezorgd heeft, alsook aan alle andere milde schenkers.
Rond negen uur was het tijd om afscheid te nemen, en iedereen keerde tevreden
huiswaarts na dit zeer geslaagde kerstfeest.
Louis
Verbruggen(DB, januari 1974)
1973 Dat jaar werd ook VV LEEST gesticht.
Het kindje van Gust Emmerechts zou een
turbulente geschiedenis beleven. Terwijl het toenmalige FC Telstar nog actief
was in de Katholieke Sportfederatie debuteerde de nieuwe Leestse voetbalclub meteen
in de competitie van de Belgische Voetbalbond. Vanaf 1974 verschenen er in De
Band sporadisch verslagen van de nieuwe club die het van vierde provinciale tot
bevordering zou brengen.
Gust Emmeregs stak heel zijn ziel in de
club en haalde met wisselend succes een hoop vedetten en pseudo-vedetten naar
Leest.
Het voetbalseizoen 2008-2009 was het laatste
van VV Leest. De ploeg had gehoopt op een promotie naar 2de
provinciale maar het werd een degradatie naar 4de provinciale en
uiteindelijk een faillissement.
Creatieve
duizendpoot Gust
Emmeregs
Stichter, bezieler, mecenas en
voorzitter van VV Leest.Gemeenteraadslid in Leest en na de fusie in Mechelen. Organizator van de Leestse Volksfeesten.
Medestichter en zaakvoerder van de NV Sportcentrum Leest en van de NV Omni. Beheerder van de sociale
bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, ondervoorzitter V.V.V.
Heerlijkheid Mechelen, lid van de Werkgroep voor de middenstand te Mechelen,
lid van de Nationale programmaraad van de L.B.C., secretaris van de
ondernemingsraad, voorzitter S.D. bedienden NV Eternit, medestichter
Volksdansgroep Korneel, coördinator Guldensporenviering Leest, coördinator
comité Vrienden van Louis Neefs, opdrachtgever van het monument Klokken in
de wind, lid van Beheerraad VZW De Nekker, medestichter van Boxing Club Leest..
Emmeregs was te Mechelen geboren op 18
augustus 1940 en gehuwd met Anny Vervloet (°Kapelle-op-den-Bos 21/03/1940,
+Leest 16/04/2002). Het echtpaar woonde op de Tisseltbaan en bleef kinderloos.
Na zijn middelbare studies behaalde hij
met succes een diploma van Boekhouder en hij werkte 33 jaar bij de firma
Eternit als handelscorrespondent.
Gust Emmeregsliet in Leest een onuitwisbare voetafdruk na.
Meer dan wie ook heeft hij het dorp op de kaart van ons land gezet.
Duizenden mensen heeft hij in de
zeventiger en tachtiger jaren naar Leest gelokt, naar zijn Volksfeesten, waar
iedereen met naam en faam uit het Vlaamse showbizzwereldje is komen optreden.
Ook vele buitenlandse vedetten werden naar Leest gehaald.
Deze flamboyante persoonlijkheid kende
een hoop successen en evenveel nederlagen maar steeds vocht hij terug met de
tomeloze energie die hem kenmerkte.
Een leven van triomf en tragiek.
Hierna een kennismaking met deze opmerkelijke
mens via een chronologische weergave van de belangrijkste feiten uit zijn
openbare leven zoals die in de pers werden weergegeven.
De Mechelse Week van 30 september
1982 : De story van Gust Emmeregs. De CVP en de fusiegemeenten.
Interviewer
ging op ontdekkingstocht, op zoek naar neutrale informatie. Voor de vuist weg
werden enkele personen ondervraagd en zij waren bereid de story rond Gust
Emmeregs te vertellen. Onze
story wordt geen thriller maar ook geen zoetzemig verhaal. Wij ontdekten
daartegenover een markante figuur, die met zijn druk gevuld leven een ganse
Mechelse Week kan vullen. Eén
bladzijde maar kregen wij ter beschikking en we zullen
daarom onvolledig zijn maar één zaak is belangrijk, wij belichtten, dank zij de
zorgvuldig uitgekozen ondervraagden, de voornaamste eigenschappen en
karaktertrekken van onze storymaker.
Conny
Neefs : wij zouden ze kunnen omschrijven als de bezige bij. Alomtegenwoordig
als zangeres, public-relationvrouw en zorgzame moeder bij de zonen van haar
betreurde broer Louis.
-Van
waar ken jij Gust Emmeregs ?
-Connie
: zoals ik de meeste mensen heb leren kennen toen ik de relaties en de vrienden
van mijn broer Louis overerfde. Gust zat naast Louis op de Gemeenteraadsbanken,
beiden gemeenteraadsleden van de CVP, en waarschijnlijk heeft Louis destijds
tijdens een korte pauze verteld dat hij wou meedoen aan een wedstrijd in het
kader van 150 jaar België, een ontwerp van een monument genaamd : Klokken in
de wind. Louis had het ontwerp in beton, maar dat scheen praktisch niet
verwezenlijkbaar en gelukkig misschien dat Gust toen naast Louis op de bank
zat, want Gust zou trachten materiaal vast te krijgen van Eternit. Uiteindelijk
is het werk niet bekroond geworden omdat het publicitaire stuntje voor een
gemeenteraadslid waarschijnlijk te zwaar zou wegen op zijn populariteit en ook
omdat het deontologisch misschien niet wenselijk was dat een gemeenteraadslid
deze officiële wedstrijd zou winnen. Louis had desondanks toch besloten dat het
monument er zou komen, desnoods in het Middelheimpark te Antwerpen. Dan kwam
echter die rampzalige kerst en Gust Emmeregs besloot uit te voeren wat gepland
was. Toen heb ik Gust leren kennen en vastgesteld dat, waar Gust zijn tanden in
zet, hij het niet meer loslaat. Gust
richtte een comité op en samen met andere vrienden werd alles op muziek gezet
met als bekroning de plechtige inwijding van het monument Klokken in de wind
op 8 augustus ll. in het Tivolipark te Mechelen.
Ik
heb vastgesteld dat ik echte vrienden als erfenis kreeg, mensen waar een
woord een woord is en deze relaties van mijn broer wil ik gaarne onderhouden.
Zo heb ik ook de rol van mijn broer overgenomen tijdens de Leestse Volksfeesten,
waar Gust, alweer Gust, de bezieler van is.
De
heer Ribbens, uittredend schepen van financiën en schepen van de
fusiegemeenten.
-Mr
Ribbens, als collega van Gust Emmeregs kunt u misschien een schets maken van
Gust als politieker en gemeenteraadslid ?
-Mr
Ribbens : in 1976 bij de vorige uitgave van de gemeenteraadsverkiezingen heb ik
verstomd gestaan over de vurigheid, de overtuiging en de zelfzekerheid die
uitstraalt van Gust. Ook zijn redekunst heeft mij getroffen met een echte
tribunestem in de stijl van een gezegde van Lodewijk van Dijsel : ik hou van
volzinnen. Gust had deze stijl en als hij met iemand spreekt kan men zo
vaststellen dat hij niet zomaar losweg spreekt maar dat alles wel overwogen is.
Gust overdenkt zijn zaken grondig en, eens overtuigd, verdedigt hij zijn zaak
met de hem eigen hardnekkigheid. Gust verdedigt zijn zaak niet als een advokaat
maar spontaan en recht uit het hart. Gust is ook in de politiek een doorbijter
en verdedigt de belangen van alle mensen in de fusiegemeenten tot het uiterste.
Met zijn enorme energie en uit de grond des harts zet hij zich achter een zaak,
zoals onlangs de gedenksteen van Louis Neefs. Voor Gust telt zeker het Latijnse
spreekwoord : Age quod agis, wat wil zeggen doe goed wat ge doet en dat is helemaal
Gust Emmeregs. In de gemeenteraad had Gust één stokpaardje : verbetering van de
landbouwwegen.
Jef
Saerens, uittredend gemeenteraadslid van Mechelen en oud-schepen van Muizen.
-U
bent politieker, collega van Gust Emmeregs. Hoe ziet u de rol van de
fusiegemeenten in Mechelen en meer speciaal de rol van Gust in die
fusiegemeenten ?
-Jef
Saerens : de fusieoperatie is volgens mij niet helemaal geslaagd, alhoewel
sommige mensen en verenigingen er wel gelukkig mee zijn. Het is de story van de
aangenomen kinderen die eens zij in een huishouden
opgenomen worden toch niet hetzelfde betekenen als de natuurlijke kinderen.
Als afgevaardigden van de bevolking van de fusiegemeenten moeten wij constant
op tafel slaan om iets te forceren. Ik
ken Gust Emmeregs als collega-gemeenteraadslid en via de voetbal. Onlangs
trouwens was er nog een tussenkomst van Gust toen 6 miljoen werd gestemd als
toelage aan Sporting Mechelen. Wij
hebben, als verdedigers van de belangen van de sportverenigingen, dit punt met
plezier goedgekeurd, maar er moet nog heel wat gedaan worden en geld zijn voor
andere verenigingen. En ik steun Gust ten volle in zijn overtuiging dat
gemeenschapsgelden voor de gemeenschap = dus voor IEDEREEN moeten aangewend
worden.
Mijn
besluit is : als de CVP opnieuw aan het bestuur komt, moet Gust een kans
gegeven worden om de fusiegemeenten te vertegenwoordigen op de schepenbanken.
Volledige inzet en toewijding, zoals dat bij Gust het geval is, MOETEN beloond
worden.
Frans
De Laet, lokaalhouder bij VV Leest een dorpsfiguur- geboren en getogen te
Leest.
-Hoe
zit het hier nu eigenlijk met Gust Emmeregs, VV Leest, Volksfeesten, enz. ?
-Frans
De Laet : Gust is de stichter van VV Leest, een voetbalploeg uit de 2de
provinciaal bij de Belgische Voetbalbond. Maar als het van Gust afhing, zouden
we nu al in eerste afdeling moeten spelen. Gust
heeft bekende spelers aangetrokken van KV en Racing Mechelen alles voor de
ploeg- dagelijks loopt hij op het veld rond.
-Kent
gij Gust van bij de voetbal ?
-Frans
De Laet : neen, ik ben collega van Gust bij Eternit waar hij bediende is en ik
werkman. Bij Eternit doet Gust ook heel veel via de vakbond en de
ondernemingsraad. Bij het 75-jarig bestaan van Eternit was het ook Gust
Emmeregs die de feestelijkheden organiseerde, zelfs Louis Neefs liet hij toen
komen optreden. Onlangs was er een probleem van afdankingen bij Eternit, Gust
is daartegen opgekomen. Mensen van Kapelle op den Bos, die niets te maken
hebben met Leest, sturen hun kinderen naar Leest Voetbal, alleen uit dankbaarheid
jegens Gust daardoor hebben wij ook goeie jeugdploegen.
-Hoe
staat Gust aangeschreven bij de leestse bevolking ?
-Frans
De Laet : 90% voor voor iedereen goed doen is moeilijk maar als alle mensen die
bij Gust over de vloer komen voor hem moesten stemmen dan was hij zo
burgemeester. Als wij niemand in de gemeenteraad moesten hebben, zou de
vernieuwing van onder andere de Winkelstraat geen doorgang gevonden hebben, ook
daar zit Gust voor het grootste deel tussen. Als er iets in Leest georganiseerd
wordt, ligt Gust ofwel aan de basis ofwel werkt hij eraan mee. Neem de 11
juli-viering, die heeft hij toch uit de grond gestampt en met de fanfare
St.-Cecilia erbij. De Leestse Volksfeesten, 170 mensen motiveren en aan de slag
zetten, contracten afsluiten met vedetten, enz.. Gust Emmeregs weet het toch
maar te doen. Kortom als Gust morgen zegt : ik doe niet meer mee, dan zijn er
geen Leestse Volksfeesten meer.
Ludo
Goossens, woont in Leest en is jonge voetballer bij VV Leest, begon in 1974 als
scholier en speelt reeds enkele jaren in de eerste ploeg.
-Hoe
ken jij Gust Emmeregs ,
-Ludo
Goossens : Ik ken Gust enkel via de voetbal, als de duivel-doet-al, bijna alle
dagen kan je hem hier aantreffen tijdens de trainingen, op matchen en
festiviteiten. Gust gaat geweldig in de match op, maakt zich soms zenuwachtig,
vloekt al eens en maakt zich kwaad maar dat is even snel vergeten.Hij heeft een doel en dat wil hij kost wat
kost bereiken. Ik heb trouwens nog nooit menselijke problemen geweten in de
ploeg.
WilliamSelleslagh, ex-KV-Mechelen speler, twee jaar
Racing Jette in tweede klasse en dan naar VV Leest.
-Is
het geen grote aanpassing om uit hogere afdeling naar 2de
provinciale te komen ?
-William
Selleslagh : helemaal niet, het ging niet meer in combinatie met mijn werk,
hier hebben wij twee trainingen per week om 19u30 en dat is haalbaar. De sfeer
is hier prima. Trouwens ik ben opgevoed in Leest en heb altijd in Battel
gewoond, vijf minuten hiervandaan. Gust Emmeregs heeft mij naar hier gehaald.
-Hoe
zit het met de bekendheid van Gust Emmeregs ?
-William
Selleslagh : Gust is in Mechelen gekend, zowel in Leest op sportgebied, door de
Leestse Volksfeesten, door het monument voor Louis Neefs. Daar heeft hij een
redevoering gehouden waarbij iedereen zijn ogen heeft opengetrokken. Het is een
chance voor Leest om zon figuur te hebben. Gust is een doodbrave man. Zo was
er enkele dagen geleden een jongetje uit Boom op de voetbal en daar die geen
transport had naar huis, heeft Gust hem met zijn wagen tot thuis gebracht, ondanks
zijn zeer drukke bezigheden.Al deze
kleine dingen samen maken een mooie mens van Gust. Hij kan de mensen motiveren,
ga maar zoeken waar het chalet van de voetbal gratis ter beschikking wordt
gesteld voor mossel- en huwelijksfeesten. De mensen komen hier gratis tappen,
dat alles is te danken aan de enorme sfeer en aan Gust, die volgens mij
volmaakt is op politiek en menselijk vlak, iemand waarmee je kunt praten, recht
voor de vuist, want dat doet Gust ook.
Guido
Slachmuylders, leraar 6de jaar te Hombeek aan de stedelijke lagere
school. Als kadet gespeeld bij KV Mechelen, nadien bij Hombeek, Humbeek, KV
Mechelen, SK Londerzeel en nu VV Leest.
-Hoe
komt Gust over in Hombeek-fusiegemeente ?
-Guido
Slachmuylders : Gust is gekend via de voetbal Gusje met zijn ploeg. Gust
wordt daar gezien in kostuum met das en er wordt al eens lachend gezegd : waar
er iets te doen is, zit Gust tussen. k
heb mijn ogen opengetrokken, want je moet Gust kennen als MENS, niet als
manager van een voetbalploeg. Toen ik voor de eerste keer kwam oefenen, zag ik
Gust het gras afmaaien en paaltjes slaan. Dat heeft mijn ogen geopend.
Trouwens, ik heb reeds enkele keren ondervonden als je aan Gust iets vraagt,
staat hij klaar.
Hans
Schöning, 37 jaar, 10 jaar speler bij R.C. Mechelen, twee jaar bij R.C.
Jette-Brussel, Lebbeke, Leuven en nu VV Leest.
-VV
Leest heeft dit jaar enkele serieuze kleppers aangetrokken ?
-Hans
Schöning : ik kon niet vroeger overkomen, Gust Emmeregs vraagt het al vier
jaar. Maar nu was het nog moeilijk hogere klassevoetbal te combineren met mijn
werk bij de stad Mechelen. Ik heb aan Gust beloofd dat wij een zeer goed jaar
gingen maken en daar zal ik mijn uiterste best voor doen.
-Hoe
ken jij Gust Emmeregs ?
-Hans
Schöning : ik ken Gust al acht jaar op sportief en politiek gebied en vooral nu
ik in Hombeek woon sedert 4 jaar. Gust is altijd een eerlijk mens geweest,
maakt geen blaasjes wijs. Ik ken Gust ook van bij Racing Mechelen waar hij
altijd sympathie voor gehad heeft.
-Hans,
jij bent van de stad naar Hombeek komen wonen, hoe is die overgang meegevallen
?
-Hans
Schöning : Rustig ik heb hier wel enkele contacten met de onmiddellijke
geburen, maar ik ben de ganse dag weg. Binnenkort betrek in een huis van de
Mechelse Goedkope woningen en dat heb ik aan de CVP te danken met o.a. Gust
Emmeregs, Cees De Gendt en de Burgemeester.
-Heb
jij nog iets te vertellen ?
-Hans
Schöning : ik wil gewoon zeggen dat ik reeds meermaals met sommige mensen
slechte ervaringen heb opgedaan. Gust is gekend in Mechelen en in de fusiegemeenten
als man van zijn woord.
Karel
De Muyer, gepensioneerd rijksambtenaar RIZIV.
-Sedert
wanneer kent u Gust Emmeregs ?
-Karel
De Muyer : ik ben nooit politiek geëngageerd geweest, maar ik ken Gust reeds
lang, en meer intens sedert drie jaar, met Gust als stichter, beheerder van VV
Leest. Ik heb een enorme achting voor Gust die een doorgoede brave mens is en
bekwaam. Gust staat in hoog aanzien bij zijn ploeg en bij de bevolking. Hij
maakt een zeer goede kans als schepen en qua dienstbetoon zou ik zeggen : the
right man on the right place.
Ik
ben voetbalenthousiast, Leest is mijn geboortedorp en hoewel ik reeds 40 jaar
in Battel woon hou ik veel van mijn geboortedorp en van de buiten.
-Ziet
u een rol voor Gust in defusiegemeente ?
-Karel
De Muyer : ik zei nog een paar dagen geleden : waar blijft die wijkagent, zij
moeten de wildbegroeiing nagaan, banen en wegen controleren. Ik betrouw op
Gust, het is een werker en staat 100 jaar vooruit op zijn medemensen. Kijk naar
de Leestse Volksfeesten. Jarenlang wordt er gezegd ze zullen wel eens in hun
vinger snijden en toch wordt het elk jaar groter en mooier.Gust heeft ook een geweldige vrouw en het
feit dat hij geen kinderen heeft draagt er ook toe bij dat hij zich volledig
ten dienste stelt van andere mensen Altijd in de bres.
Prosper
Nuytkens, Walemnaar en 15 jaar voorzitter van FC Walem.
-U
bent collega van Gust met uw ploeg in tweede provinciale, dus jullie kennen
mekaar ?
-Prosper
Nuytkens : ja, wij zijn concurrenten. Voor veertien dagen hebben wij tegen VV
gespeeld en verloren en ik ben spontaan Gust gaan feliciteren.
-Jij
kent Gust alleen via de voetbal ?
-Prosper
Nuytkens : Ja, alleen via het voetbal en ik weet dat Gust daar enorm populair
is en veel invloed heeft op zijn medewerkers. Waar Gust zijn hand naar
uitsteekt brengt het geld op, nooit voor hemzelf maar altijd voor zijn
vereniging of voor anderen en dat is het fantastische aan Gust.
Besluit
: I.V. bedankt alle mensen die bereidwillig zonder enige vorm van verplichting
vrijuit hun mening hebben weergegeven. Gust Emmeregs kan alleen maar
vaststellen dat zijn populariteit misschien nog groter is dan hijzelf wel
dacht. Uitspraken als : Gust is een werker, een doorbijter, een doorbrave mens,
een duivel-doet-al, een vechter, een organisator, een dienstvaardige, zijn
slechts goede eigenschappen. En als deze eigenschappen verenigd zijn in een
politieke figuur, is dat een eer voor de politiek in zijn geheel en voor de CVP
in het bijzonder. Na al hetgeen ik heb gehoord, kan ik niet anders dan duimen voor
Lijst nr. 10 plats nr. 8.
Het stuk, ook al was het niet expliciet
vermeld, was klaarblijkelijk ingezonden met het oog op de komende
gemeenteraadsverkiezingen.
De CVP zou drie zetels verliezen
tegenover 1976 en de partij ging de oppositie in. Gust haalde 1269 stemmen, 41
meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen. Gazet van Mechelen (18/10/1982)
wist te vermelden dat hij een half miljoen frank zou gespendeerd hebben aan
persoonlijke propaganda.
Fotos :
-Gust
Emmeregs
-Gust,
geflankeerd door Luc Appermont en Connie Neefs, tijdens een persconferentie.
Hendrik Diddens
overleed in 1973. Gazet van Mechelen publiceerde op 9 augustus 1986 :
Hendrik
Diddens is niet meer
Hendrik
Diddens is overleden. Het werd ons donderdagavond gemeld. We werden er stil
van. De man die we van in onze jeugd zo goed kennen, de man die zoveel jaren
later in 200 afleveringen het werkdocument Woordenboek van het Mechels
dialect in deze kolommen publiceerde, de man die tijdens het 11 juli-feest
j.l. de harten veroverde van alle aanwezigen toen hij in een vraaggesprek met
presentator Francis Verdoodt enkele Fabels van de Voddemét debiteerde, die
Hendrik Diddens is op 72-jarige leeftijd overleden.
Een
hartaanval werd hem fataal.
De rouw die zijn echtgenote en kinderen treft is groot.
Hendrik
Diddens is een geliefd man, ook ver buiten zijn familiekring.
In
onze eigen Gazet van Mechelen is Hendrik Diddens een vertrouwde figuur.
Vooral in de periode dat zijn Woordenboek liep kwam hij regelmatig eens
poolshoogte nemen van wat er allemaal verkeerd liep, want het bleek dat de
fonetische weergave van Mechelse klanken niet zon logische zaak is voor een
computer uit de 20e eeuw.
Hendrik
Diddens bekeek het allemaal even nuchter, met een glimlach er bovenop. Dat zn
woordenboek succes kende was voor hem geen verrassing.
Dankzij de reacties van de lezers, kon hij zijn fichebakken verder aanvullen en
verbeteren om daardoor met nog beter gedocumenteerde gegevens te werken aan de
uiteindelijke uitgave van Het woordenboek van het Mechels dialect.
De
plannen bestonden (en bestaan nog) om tegen het eind van dit jaar dit
Woordenboek op de markt te brengen. Hendrik Diddens zal het niet meer meemaken.
Diddens
was een trouwe klant van deze krant. We denken dan vooral ook aan Mijn
kinderjaren in de Hanswijkenhoek reeks die in 1959 ook in de Gazet van
Mechelen verscheen en die in 1960 door de uitgeverij De Vlijt werd uitgegeven.
Hierin beschrijft den Didden zoals in Mechelen dikwijls gezegd wordt, zijn
kinderjaren in Coloma. Dat is tegelijk ook een stevige portie geschiedenis van
die wijk die toen in volle opgang kwam.
Maar tussendoor klopte Hendrik ook bij ons aan met de vraag een artikel te
publiceren over dit en dat. Het samenstellen van het geslacht Diddens was ook
één van zijn realisaties waaraan hij met veel plezier en met evenveel stiptheid
gedurende jaren werkte.
Hendrik
Diddens is niet meer. Wij zullen zijn telefoontjes aan onze redactie missen.
Maar zijn echtgenote en kinderen en kleinkinderen missen een liefhebbende vader
en grootvader. Aan hen onze kristelijke deelneming.
F. Teughels.
En in De Band van september 1986 :
In
Memoriam Hendrik Diddens.
Als
trouwe lezer van de Band en af en toe medewerker, is te Mechelen de heer
Hendrik Diddens in de Heer ontslapen.
Was
Hendrik Diddens destijds te Leest geraakt om er de stamboom van de familie
Diddens op te zoeken, is hij als geboren Mechelaar in
zijn oprechte gehechtheid aan volk en taal van het dorpken zijner voorvaderen
blijven houden.
Was
Hendriks tong eerder karig, een beter toehoorder vond men niet. Genietend kon
hij luisteren, liefst van al wanneer er gesproken werd
in de eigen gewestspraak. Dan kwamen er soms glanskens in de ogen en zou hij
nooit hebben onderbroken tenzij om af en toe een klein
boekje
uit de zak te nemen en vlug een paar woordjes te noteren, of met een paar korte
zinnetjes zijn eigen mening te vertellen.
De
pen echter was zoveel vlotter, dat getuigen de menige verhalen en gedichtjes
welke hij over volk en grond, waarvan hij zielsveel hield, gemaakt heeft, en
waardoor hij terecht, als was het misschien niet de enige, dan toch als eerste
mens het Ereburgerschap van onze gemeente heeft gekregen.
Als
laatste van zijn werken vernoemen we nog de Fabeltjes van de Voddemét en het
verklarend woordenboek van het Mechels dialect dat eerlang verschijnen
zal. Met Hendrik hebben we een goed kristen, edel Vlaming en groot kunstenaar
verloren. God hebbe zijn ziel.
In 85 publiceerde Hendrik Diddens een
studieover de oude Diddens-stam te
Leest.
Enkele maanden na zijn dood verscheen
Hendrik s Woordenboek van het Mechels dialect. Bij de presentatie ervan in
december was het voltallige Mechelse schepencollege aanwezig.
Het
werd velen kil aan het hart toen in het stadhuis het Woordenboek van het
Mechels dialect werd voorgesteld. Dat Hendrik Diddens dat niet meer heeft
kunnen meemaken
Mevrouw
Diddens, de zus van Hendrik Diddens, de kinderen Guido, Frieda en Agnes, de
kleinkinderen, de familie, de vele vrienden en kennissen waren in de
kolommenzaal present om het levenswerk van Hendrik Diddens mee te beleven.
Het
werd een stemmige bedoening bij de presentatie. Hilde Masui praatte de onderdelen van
het programma aan mekaar en burgemeester Joris beet de spits af en zegde o.a.
dat : wil onze beschaafde omgangstaal een volwaardig medium zijn en blijven,
dat zij het contact met het dialect niet mag verliezen. Marcel Kocken, hoofd
van de dienst cultuur van de stad Mechelen stelde de figuur van Hendrik Diddens
voor. Persoonlijke anecdoten, de urenlange gesprekkendie hij met Hendrik Diddens voerde. Kocken
had het speciaal op de inspanningen die de auteur gedurende drie maand leverde
om in die tijdsspanne zijn volledig boek op electronische machine uit te
tikken, de fonetische klanken aan te passen, bij te werken.
Toen
de 432ste bladzijde en het boek klaar waren, ging Hendrik Diddens
van ons heen. De uitgave van zijn monument heeft hij niet mogen meemaken.
Hilde
Masui en Francis Verdoodt citeerden authentieke fragmenten uit het Woordenboek,
waarbij het er in de kolommenzaal zo vrolijk aan toe ging dat er zelfs gezongen
werd.
Jean
Binon gaf toelichting bij het gebruik en het concept van het woordenboek en
bloemen voor de echtgenote van de auteur en zijn zus, een dankwoord aan het
adres van het stadsbestuur en een uitnodiging van burgemeester Joris om een
glas te heffen maakten de presentatie van het Woordenboek van het Mechelse
dialect rond. (GvM, 6 december
1986)
In Deserteur onder Napoleon uitgegeven
bij De Sikkel in 1974 vertelde de schrijver de onprettige belevenissen van zijn
betovergrootvader Pieter-Jan Diddens, in zijn familie steevast den deserteur
genoemd, die als achttienjarige werd opgeroepen om dienst te doen in de legers
van Napoleon en bij de eerste schermutselingen in Rusland deserteerde.
Datzelfde jaar werd Hendrik Diddens door het Leestse
gemeentebestuur gehuldigd en tot ereburger van Leest gebombardeerd voor zijn
werk en opzoekingen naar de geschiedenis van het dorp.
Zijn buur en vriend van de Mechelse
Landbouwstraat Herman Schaltin klom enkele maanden na zijn overlijden in zijn
pen :
Als
een boegbeeld der beschaving,
bij
de groten in de gunst,
steeds
was Mechelen brood en laving
voor
de scheppers van de kunst.
Muzen
houden soms van streken
om
een waaier van talent
in
één enkel mens te steken,
zodat
iedereen hem kent.
In
de literaire middens
van
ons Vlaamse vaderland
staat
de naam van Hendrik DIDDENS
daarom
met een bies omrand.
Schrijven
doet hij lijk de beste,
door
zijn speelsheid van de Fé
en
zijn humor van de Neste
valt
zijn oeuvre danig mee.
Hij
schrijft ook in vreemde talen,
maakt
sonnetten in het Spaans,
schrijft
gedichtjes voor de Walen
en
zelfs in et Gregoriaans !
Lijk
de bijbelse parabels,
zo
met wijsheid ook doorspect
zijn
zn La Fontaine-fabels,
maar
in t Mechels dialect.
Maar
zijn faam gaat nog meer rijzen
door
zijn Mechelse woordenboek
dat
men overal hoort prijzen,
zelfs
tot in Klein-Acherbroek.
Tot
ver buiten Mechlens muren
oogst
hij lof en veel beziens,
prijkt
dit boek nu naast Verschueren
bij
Van Dale en Winkler Prins !
Omdat
haar echtgenoot Wilfried Spruyt, een afstammeling van deserteur Petrus
Joannes Diddens is, verzocht Lieve Huysmans een Kommandant van het Belgische leger om
meer gegevens. Die antwoordde het volgende :
DIDDENS
Pierre Jean, geboren te Leest op 6 mei 1794. Woonplaats : Leest. Beroep :
dagloner.
Korps
: 82 Regiment Intanterie de ligne. Graad : soldaat.
Heeft
zes maand gediend en is na het staken van de vijandigheden in 1814 naar huis
teruggkeerd.
Hij
is NOOIT in Rusland geweest. Behorende tot de klas 1814 werd hij vermoedelijk
pas in de tweede helft van
1813 opgeroepen en ingelijfd. Zijn regiment heeft nooit een voet in Rusland
gezet, de veldtocht in Rusland was reeds
lang ten einde voor de klas 1814 opgeroepen werd.
Het 82steRegiment Infanterie
de ligne had in 1813 één bataljon in Duitsland, de rest van het regiment was in
Spanje en in het
regimentsdepot te LA ROCHELLE in Frankrijk.
Pieter
Jan heeft zich te Antwerpen moeten aanbieden om naar het regimentsdepot te LA
ROCHELLE te vertrekken en daar ingelijfd
te worden. Ik weet niet wat er verder
met hem gebeurd is. Ik denk niet dat men hem vanuit het regimentsdepot nog naar Spanje
of Duitsland heeft gestuurd maar dat is natuurlijk niet onmogelijk. Hij kan
eventueel nog deelgenomen hebben aan gevechten
in Frankrijk in de eerste maanden van 1814 maar hiervoor beschik ik over geen
enkel tastbaar bewijs. (Kommandant b.d. de Lelys)
1973 Zaterdag 1
december : De Nieuwe Generatie in het Parochiehuis
Deze Vlaamse Up with people groep
bestond uit een veertigtal jongens en
meisjes waarvan er tien leden het
orkest vormden.
Het optreden werd georganiseerd
door het Davidsfonds.
1973 Zaterdag 1 en
zondag 2 december :
Sint Niklaas en de K.W.B. Leest
Ieder
jaar richt de KWB een Sinterklaas-tocht in voor al de kinderen van de
gemeente. Dit verloopt dan over twee dagen, de zaterdag en zondag voor 6
december.
Er
worden dan zowat 120 huizen bezocht en ieder kind ontvangt een geschenk.
Ten
gevolge van de autoloze zondagen werd het bestuur verplicht al de
huisgezinnen op één dag te bezoeken en alles verliep in de beste orde.
Van
s morgens 10 uur tot s avonds 18 uur doorkruiste de goede kindervriend
met
zijn Zwarte Piet al de straten van Leest en maakte vele kinderen gelukkig.
Het
bestuur dankt al de bereidwillige medehelpers alsook de milde gevers
om de
zware onkosten van het kinderspeelgoed te helpen dekken.
Hopelijk zullen de Arabieren de goede Sint niet meer hinderen, want 123
huizen op één zaterdag is wel wat te veel. (De Volksmacht 9/12/73)
1973 22 december :
6de Groot KWB-Bal
Met Tiny Bell en Smack Orkest.
1973 Op 31
december telde Leest 1981 inwoners.
Fotos :
-Hendrik Diddens, bestendig in de weer aan zijn Woordenboek
van het Mechels dialect, een levenswerk.
-Het plaatselijk zangeresje Tiny Bell. Ook zij had
Leestse roots, haar grootvader Frans Beullens groeide op in het Hof ten Broecke.
1973 25 november
Gazet van Mechelen : Dansen met KVLV Leest
Samen streven, ruimer leven. Dat is het jaarthema van KVLV, en ook de
landelijke gilde van Leest wil onder dit motto haar seizoen beleven.
Onmiddellijk werd op een voorstel van KVLV Nationaal, een danscursus
in
te richten, ingegaan en zo kwam het dat te leest een 6 lessen-dansreeks
werd
op touw gezet. Met succes, want er dienden zelfs twee reeksen te worden
georganiseerd. De plaatselijke chirojeugd liet zich niet pramen zodat
men op
een
minimum van tijd een ganse deelnemersschare mocht optekenen.
Onder leiding van het echtpaar Lefevre-Taegeman leerden niet minder dan
80
Leestenaren hoe zich hoffelijk op een dansvloer te bewegen.
Gezien het succes werd in de schoot van de organizerende KVLV een
feestje
georganiseerd.
1973 1 december
Hendrik Diddens in Gazet van Mechelen :
Diddens een oud boerengeslacht te Leest
In de Geschiedenis van Kapelle-op-den-Bos door C.
Theys ontmoeten we in het hoofdstuk over de schuttersgilden, blz. 212, een
zekere WILLEM DIDDENS, die in 1490 betrokken was bij een twist onder
boogschutters. Het is bij ons weten de oudste vermelding van de familienaam
Diddens.
Over het ontstaan en de betekenis van die naam
beschikken we vooralsnog niet over betrouwbare gegevens. Sommige beweren dat
hij zou voortkomen uit de oud-frankische stamnaam DIDEN en dat de plek waar
deze stam zich vestigde Didenghem, d.w.z. het heem (plaats) van de Diden
heette. Didenhem blijkt later tot Diegem te zijn veranderd.
Wat er ook van zij : het eerste deel van de
familienaam Diddens is duidelijk een oude Diet naamen betekent : volk VGL. Diederik, Dietwin,
Dietmar, enz.
Trouwens op vele plaatsen wordt een Diddens nog
gewoonweg den Diet genoemd en zijn kinderen die van den Diet.
(...)
In Leest stond de bakermat
Van al de tegenwoordig in het Mechelse (en zelfs in
het Antwerpse) tamelijk sterk uitgezwermde naamgenoten kunnen we haast met
zekerheid zeggen dat hun voorzaten uit het dorp LEEST waren.
In de oudst bewaard gebleven parochieregisters van
Leest (aanvang omstreeks 1590) troffen we de naam Diddens veelvuldig aan. De
schaarse aanduidingen waarmee aanvankelijk alle inschrijvingen in de doops- en
huwelijks- en de overlijdensregisters gepaard gingen, lieten ons evenwel niet
toe genealogische lijsten samen te stellen, waarbij een rechtstreekse
afstamming aansluit.
Pas vanaf het einde der 17de eeuw kunnen we
met volstrekte zekerheid een stamvader aanwijzen, wanneer de meeste ons bekende
naamgenoten genealogisch rechlijnig opklimmen. Zijn naam luidt : Franciscus
Diddens.
Hij werd te Leest omstreeks 1650 geboren en huwde er
in 1676 met Catherina Delaet. Uit dit huwelijk werden niet minder dan tien
kinderen geboren. Hiervan stierven er vijf op zeer jeugdige leeftijd, wat de
grote kindersterfte uit die jaren duidelijk illustreert.
De daarop volgende vier generaties van vader op zoon,
allen landbouwerspachters te Leest, kunnen we met het oog op de rechtlijnige
afstamming naar de huidige geslachten volgenderwijs schematisch voorstellen:
Pieter Jan Diddens, te Leest geboren op 7 mei 1794,
werd op 18-jarige leeftijd geconsigneerd voor het leger van Napoleon. Zoals in
onze bijdrage over pastoor De Heuck reeds gezegd, deserteerde hij bij de eerste
schermutselingen in Rusland en keerde met een wapenmakker uit Heffen te voet
naar zijn geboortegrond terug.
Daar bleef hij ondergedoken tot de definitieve val van
Napoleon (1815).
Het jaar nadien huwde hij te Hombeek met Elisabeth
Goossens, maar bleef als landbouwer te Leest gevestigd.
Wanneer op 13 november 1817 het eerste kind uit de
nieuwe echtverbintenis wordt geboren, zijn de registers van de burgerlijke
stand te Leest nog volledig in de Franse taal! De omstandige geboorteakte is
een staaltje van de hardnekkige nawerking der Franse administratie. Zelfs alle
voornamen worden gewoonweg in t Frans vertaald, en als toppunt : dezelfde
Jacques Somers, die tijdens het Frans Bewind maire et officier de létat civil
de la commune de Leest was, is in functie gebleven, alsof er hoegenaamd niets
gebeurd was...
Het gezin van onze deserteur werd gezegend met maar
eventjes elf kinderen.
In het dorp genoot Pieter Jan verder, waarschijnlijk
wegens zijn avontuurlijke terugkeer uit Rusland, een grote populariteit. Meteen
werd hij de nieuwestamvader van
omzeggens alle thans bekende Diddens geslachten.
Hier nochtans splitst zich de stamboom in twee grote
takken. Het nageslacht van zijn oudste zoon Jan Frans Diddens (geboren 1817) is
op het einde van de vorige eeuw
in hoofdzaak naar het Mechelse uitgezwermd, het
nageslacht daarentegen van zijn 10de kind Franciscus Ludovicus
Diddens (geboren 1838) vindt men nog steeds ruim vertegenwoordigd te Leest en
te Heffen terug.
Jan en Fons Diddens, de voorheen zeer bekende
voetbalspelers van Racing Mechelen, waren achterkleinkinderen van Jan Frans
Diddens Maria Ursula Vermeiren.
Hun grootvader Petrus Lodewijk Diddens ((1848-1902),
gehuwd met Joanna Virginia De Rooster, was de broer van mijn eigen grootvader
Franciscus Diddens (1852-1933), gehuwd met Catherina Alewaters, en van
Guillielmus Diddens (1859-1944) gehuwd met Pelagie De Schoenmaeker, gevestigd
in Battel Warande.
Zoals hoger gezegd zijn vooral de nakomelingen van de
tweede tak honkvast aan Leest en aan het boerenbedrijf verbonden gebleven.
Eén van de welsprekendste voorbeelden hiervan is het
gezin Frans Louis Diddens (geb.1909)-Maria Mathilde Vloeberghen, gehuisvest aan
de Dorpstraat nr. 71.
Afdalend van Pieter Jan Diddens, de deserteur, ziet
zijn stamboom er, schematisch voorgesteld, als volgt uit :
Van hun elf kinderen, allen in leven, wonen er tien te
Leest. Er zijn reeds 22 kleinkinderen !
Nagenoeg drie eeuwen lang is daarmee de stam Diddens
van vader op zoon zonder onderbreking als landbouwers te Leest gevestigd
geweest.
Nu, wegens de tijsomstandigheden, deopkomende generatie in het boerenbedrijf maar
moeilijk meer een toekomst kan opbouwen, verdient dit heuglijke feit toch eens
extra onderstreept te worden.
Indien de familiestam DIDDENS, naar we hopen, eerlang
eens gemobilizeerd kan worden om de overleden voorouders piëteitsvol te
gedenken en daarna rond de koffietafel feestelijk te verbroederen, kan dit niet
anders geschieden dan te LEEST, het dorp waar alle familiebanden worden
samengesnoerd rond de figuren van onze gemeenschappelijke stamvaders.
Hendrik
Diddens
Hendrik Rik
Diddens was jeugdschrijver, auteur van o.a. het Woordenboek van het Mechels
dialect, dichter en ereburger van Leest.
Genealogische Elegie
Over de ruikende Zenne
bedachtzaam de pastorie
het gedrongen vierkante kerktorentje
het doordedagse dorpsplein van Leest
voorbij
Kinderen bedrijven in de zon
lichtvoetig
avonturen van tijdeloze verbazing,
ééntje lacht marginaal naar de man.
Op zijn aamborstige fiets
schrijft die man met grote onhandige krullen
alle dorpstoponiemen voorvaderlijk bij elkaar
doelloos van het Hoogveld
over het Hertsveld naar het Schotelveld
met aarzelend een ommetje
langs de Kleine Heide, de Grote Heide
de Neerkouter en de Rennekouter
wenkt de cijnsmeester van de Kortenbergse abdis
hem warempel naar de Tiendeschuurstraat.
Zwaar ademt hij
op de gesloten luiken van
een onzichtbare witte pachthoeve.
Hier hebben ze gewoond
zeven generaties van zijn naam
en van zijn bloed ;
hun licht ontvlambaar karakter
flitst uit geloof en boete
met een krakende krachtterm op :
werkelijk, hij aardt naar geen vreemden.
Stamouderparen, vrijgezellen, kinderen
vooral kinderen, onbeschrijfelijk véél kinderen,
één na één onloochenbaar
zijn dood-en-vergeten verwanten.
In de oude parochieregisters
stonden ze allemaal opgetekend;
jaren geleden heeft hij het geduldig opgezocht.
Over de ruikende Zenne
bedachtzaam de pastorij voorbij
het gedrongen vierkante kerktorentje
en daaromheen het kerkhof van Leest :
hier rust het gebeente van zijn voorgeslacht
stof en as
honderd zeventig doden
van zijn naam en van zijn bloed
liniaalrecht gaat zijn oude liefde
van Mechelen naar Leest
zijn stad op de Dijle
zijn dorp aan de Zenne.
Misschien dragen zijn vrienden
het dode lichaam van deze man ooit eens
de richting van zijn heimwee uit
Hendrik Diddens.
Fotos :
-Een
deel van de Leestse Diddens-clan verzameld ter gelegenheid van het huwelijk van
Frans Louis Diddens en Victoria Verhoeven (centraal onderaan).
Links
naast het bruidspaar Petrus Joannes Diddens met zijn tweede vrouw Maria Coleta
Van den Heuvel.
Uiterst
rechts onderaan Frans Louis Lowieken Diddens, grootvader en peter van de
bruidegem en tevens jongste zoon van den deserteur.
Vorig
jaar had er te Leest onder het thema Curiosa een originele
tentoonstelling plaats. Naast allerhande bezienswaardigheden, zowel uit
het
heden als uit het verleden, werden de bezoekers er o.m. geconfronteerd
met
een
paar nieuw getekende kaarten van het dorpswegennet, zoals dat er in de 18e
en
in de 19de eeuw uitzag.
We
zijn thans even met de man gaan praten die, uit pure liefhebberij, zich met de
kaarstudie uit het oude Leest bezighoudt. Zijn naam : Frans Teughels.
Hij
is binnenhuisarchitect en bouwkundig tekenaar, maar baat het ouderlijk
bedrijf vlakbij de kerk verder uit. Woont weliswaar te Mechelen maar als
geboren
Leestenaar slaat zijn hart nog steeds op het ritme van het dorpsleven.
Frans Teughels is een allesbehalve praatziek man. Het kost enige moeite
hem
voor
een gesprek over zijn kaarten over de brug te krijgen.
Zijn
belangstelling werd eerder toevallig opgewekt door een oude kaart van de
Mechelse vrederechter L. Vermeulen van rond 1730.
Frans vergrootte de kaart, althans
het deel waarop Leest voorkwam, teneinde een
juiste vergelijking te kunnen doen met een andere oude kaart van Leest
van 1865.
...
In
een zijvertrek van zijn werkhuis zien we schilderijen, ingelijste en nog meer
oningelijste.
Oude
hoekjes van Leest, krachtig in de verf, zonder tirlantijnen.
Ik
schilder graag, lacht hij verontschuldigend, ik heb daarmee geen ambities, ik
ben
zuiver een amateur : kijk ik schilder gewoon voor mijn plezier op
unalit
We
hebben hem op onze beurt even verbaasd aangekeken. Die man heeft wat in zijn
mars, dachten we zo. Misschien is hij al te bescheiden.
Laat
daarom Frans Teughels rustig verder tekenen, schilderen en piekeren.
Zijn
liefhebberijen zijn uitermate sympathiek. Wie zoals hij van Leest houdt,
knijpt al
eensgemakkelijk een paar uurtjes
uit zijn vrije tijd om ook wat te gaan neuzen in de
boeken voor het verleden van zijn
geliefde dorp. Frans Teughels is dit uit hoofde van zijn
aanleg en zijn talent aan zichzelf verschuldigd. Wij wachten benieuwd op
het resultaat.
Frans Teughels was te Leest geboren op 21 januari 1930.
Hij was een kleinzoon van
schrijnwerker en cafébaas Noldus
Teughels uit de Rozelaer op de dorpsplaats.
Samen met zijn broer Louis zou hij
die schrijnwerkerij blijven verder zetten tot aan zijn pensioen.
Frans Susse Teughels was een artistieke duizendpoot. Naast
schilderen deed hij ook aan tekenen en voor de Band schreef hij ettelijke badinerende
stukjes over zijn jeugd en zijn schooltijd, zijn oorlogsbelevenissen en de turbulente politiek in
de gemeente.
Hij was gehuwd met Gilberte Van de Vliet en overleed
te Bonheiden op 15 april 1996.
1973 11 november :
Chirofeest
Nadat de groepen afzonderlijk
werden voorgesteld, in het totaal 90 chiromeisjes
en 85 chirojongens, was het de
beurt aan elke individuele groep om een
nummertje te brengen.
Volksdans, toneel, circus,
schimmenspel, dit alles al dan niet muzikaal omlijst.
Na de maaltijd volgde een
diaprojectie van het voorbije bivak en ontvouwde de
proost de plannen voor de bouw van
de meisjeslokalen. In de lente van volgend
jaar zal daarmee gestart worden.
Er werd dan nog een omhaling gedaan
voor de kosten van het feest, de proost
werd in de bloemetjes gezet waarna
die het afscheidswoord deed.
De namiddag werd afgesloten met een
lied : dag wereld, dag mensen. (DB)
1973 14 november :
Kolenvoorraad beschadigd
Frans Apers, handelaar, geboren te
Leest 13/5/1912, wonende te
Leest Mechelbaan 5 (Brughuis) deed
aangifte van de beschadiging van zijn
kolenvoorraad en een hoopwit zand.
Een voertuig was met hoge snelheid
komen aangereden en miste de bocht
aan de oprit van de zennebrug en
kwam in een hoop anthraciet en wit zand terecht.
Frans Lodewijk Apers was te Leest
geboren op 13 mei 1912 en hij overleed te
Mechelen op 3 december 1985. (meer
hierover onder Toponiemen en Brughuis)
Bijgevoegd :
-Oud plan van Leest met vermelding van de voornaamste
hoven.
-De Sint-Annakapel, werk van Frans Teughels uit 85.
-Frans Apers van het Brughuis. (Foto Cesar Apers)
Gemeentebesturen niet akkoord met fusie der gemeenten
Het was te verwachten dat na de bekendmaking van de
plannen door gouverneur Kinsbergen om de fusies der gemeenten in de provincie
Antwerpen aan te pakken, er reacties zouden loskomen.
Onmiddellijk werd door verscheidene gemeenten onderlng
contact opgenomen die in tot heden besloten vergaderingen hun mening te kennen
gaven.
In het arrondissement Mechelen bleek men niet gretig
toe te happen en nadat eerst te Hombeek en dan te Tisselt en op 24 september
jl. weer te Hombeek vergaderingen plaatshadden, werd een eerste persmededeling
door de betrokken kolleges gegeven. Deze luidt als volgt :
Gemeenten verontwaardigd
De colleges van burgemeester en schepenen van de
gemeenten Breendonk, Heffen, Heindonk, Hombeek, Leest, Ruisbroek en Tisselt, in
gemeenschappelijke vergadering bijeen in het gemeentehuis te Hombeek op maandag
24 september 1973 :
Gealarmeerd en verontwaardigd door de verrassende
publicaties in de verschillende dagbladen, naar aanleiding van de persconferentie
op 18 september 1973 gegeven door de h. Gouverneur der provincie Antwerpen, in
verband met het plan van de voorgenomen fusies in deze provincie ;
Daardoor vaststellende dat de zelfstandigheid van de
betrokken gemeenten zou worden opgeheven.
Besluiten formeel dat zij ten allen prijze hun eigen
zelfstandigheid wensen te bewaren en het standpunt via de pers aan het publiek
kenbaar te maken.
1973 30 september
: Afscheid van de Zusters Annonciaden.
Leest 3 september 1973,Beste Leestenaars,
Zoals iedereen waarschijnlijk al weet, zullen de Zusters Annonciaden
van
onze gemeente op het einde van deze maand van ons afscheid nemen.
Daarom zullen alle verenigingen een passende hulde brengen aan deze
verdienstelijke mensen op zaterdag 29 september, 30 september a.s.
Het
hoeft geen betoog dat de Zusters Annonciaden voor de inwoners van onze
gemeente bijzonder veel gepresteerd hebben, vooral op het gebied van
opvoeding
en
onderwijs. Iedereen van ons is er hen dankbaar om en nui hebben we de kans
ook
eens iets voor hen te doen.
Tijdens de vergadering met afvaardigingen van de verschillende
verenigingen
werd
besloten een omhaling te doen en het bijeengehaalde geld over te dragen
aan
de Zusters, opdat deze er hun nieuwe kamers in het rusthuis voor religieuzen
te
Geel zouden mee kunnen inrichten naar hun persoonlijke smaak.
Iedereen geeft wat hij wil en stopt het bedrag in de bijgevoegde omslag,
die u
dichtplakt.
Een
afvaardiging van de Bond van Gepensioneerden zal van 11 tot en met 14
september de omslagen komen ophalen.
Is u
tijdens een of andere dag tijdens deze periode niet thuis, dan kan u de omslag
bij
de buren leggen. Deze zullen hem dan wel afgeven.
We
hopen dat iedereen zijn steentje zal bijdragen om onze Zusters een
onvergetelijk afscheidsgeschenk mee te geven.
We
danken u bij voorbaat.
Met vriendelijke groeten, namens de Leestse verenigingen,
de Burgemeester, F.A.Lauwers
Op 30 september was er bij de opening van het
schooljaar een speciale
Eucharistieviering voor het
afscheid van de zusters, meer specifiek het afscheid
vanzuster Michelina, zuster Annonciata en zuster Adelwina.
De eucharistie begon met A whiter
shade of pale van J.S. Bach.
Maria Dons-Lamberts sprak het
afscheidswoord en als slotlied werd Land of
hope and glory ten gehore
gebracht.
Vanuit hun nieuwe bestemming
Hadschot (Geel) stuurden de zusters op 16
oktober volgende bedankbrief :
Hadschot, 16 oktober 1973.
Mn beste mensen van Leest,
Wij kunnen U niet genoeg bedanken voor de sympathie
die U ons bewezen hebt op zondag 30 september ll., alsook voor het prachtige
geschenk van 21.565 fr. dat men bij U rondhaalde.
Het was waarlijk fantastisch !
Neen, Leest zullen we nooit vergeten. Wij danken heel
in het bijzonder de gepensioneerden, die dit aardig sommetje ophaalden, alsook
het zangkoor en de fanfare, die zo kunstvol de liederen en de muziek hebben
voorgedragen. En om niemand te vergeten, bedanken we allen die dit feestje
hebben bedacht en ineengestoken.
De historie van de Zusters Annonciaden werd bijznder
fijn voorgebracht in de kerk door Eerwaarde Heer Pastoor en door Maria
Lamberts. Op het gementehuis werd dat ook gedaan door de Heer Burgemeester, die
zo pakkend een minuut stilte vroeg voor de Zusters die in Leest gewerkt hebben
en die ons reeds ontvallen zijn.
Waarlijk, deze plechtigheid vergeten we nooit meer.
Het weer was slecht, maar de mensen van Leest zegden
alzo : Het treurt met de Zusters die hun dierbaar dorp moeten verlaten en om
de mensen die hun Zusters zullen missen...
Wij zeggen echter geen vaarwel, maar tot een blij
weerzien bij elke bijzondere gelegenheid,
Met
dank en de beste groeten, Zuster Michelina, Zuster Annuntiata,
Zuster Adelwina.
Uit de
gelegenheidstoespraak van Stan Gobien Reünie
van de Leestse vijftigjarigen 1946-1996 :
we gingen voor het eerst naar school en daar kwamen
we terecht bij zuster Annonciata, beter bekend als de dikke zuster.
Jongens en meisjes mochten toen al samen in de
kleuterklas, maar de geslachten werden gescheiden gehouden : de jongens zaten
in de kleuterklas
aan de ene kant, langs de muur die aan de speelplaats
grensde. De meisjes mochten aan de kant van het raam zitten, omdat zij toch van
nature
aandachtiger waren. Maar naar buiten kijken door het
raam was in die tijd zo goed als onmogelijk omdat de onderste vensterruiten
gemaakt waren
van een soort dof en gebombeerd glas.
Een tijd later, volgens de leeftijd, mochten we
geleidelijk overgaan naar de volgende klas bij zuster Gonzaga, de lange smalle
zuster. Die was veel strenger dan
zuster Annonciata.
Velen zullen zich nog de kleuteractiviteiten van die
tijd herinneren. We hebben er uren allerlei bloemen en figuren geprikt, op
sommige momenten ook al
eens een pikuur gezet in de billen van degene die
naast ons zat. Daarna moesten we zijn gehuil aanhoren en zo zijn er heel wat
van ons in de hoek verzeild geraakt.
We hebben bij de zusters matjes gemaakt op een soort
weefgetouw, met de blokken leren spelen en met een griffel op een lei leren
tekenen. We hebben er een
weesgegroet en een onzevader geleerd en op basis van
deze kennis werden we bestempeld als slim of minder slim, vroom of minder
vroom.
We leerden er verplicht slapen met ons hoofd op onze
armen. En wee degene die niet wilde slapen of die te vroeg wakker werd.
Wie een sluikse blik in de klas durfde te werpen en
wie zo nieuwsgierig was te kijken wat de zuster aan het doen was, werd ook
gestraft en mocht stoppen met slapen.
De wakkeren werden uit de bank gehaald en moesten weer
de hoek in
Zusters Annonciaden
: zie ook in deze Kronieken november 1953 en 1962.
1973 30 september
: Volleybal KWB Leest
Die dag startte de KWB
Volleybalploeg op het speelveld van de gemeentelijke
jongensschool.
Elke zondagvoormiddag vanaf 10 u werd
er op de speelplaats volleybal gespeeld.
De Leestse kern bestond uit Maurits
De Grijze, Frans Tit, Stan Gobien, Jan Voet,
JefLauwers, Jef Van den Heuvel, Frans Lauwers en Jan De Decker.
Invallers waren : Geert De Grijze,
Leo Dons, Chris De Laet, Dirk Dormaels,
Emiel Dons en Emiel Verschueren.
Manager was Jan Dormaels.
1973 30 september
: KVLV met kinderen naar Scherpenheuvel en Averbode.
Met 57, 19 volwassenen en 38 kinderen werd
die dag om 10 uur het vertreksein gegeven
voor een leuke trip. In
Scherpenheuvel werd een eucharistieviering bijgewoond waarna
de meegereisde kinderen genoten van
de vele souvenierkramen en de waterput.
Nadien konden ze zich uitleven in
een grote speeltuin te Averbode. (DB)
1973 12 oktober
Gazet van Mechelen :
Gemeenten vormen front tegen
voorgenomen fusies
De wagen is definitief aan het bollen. Nadat de verschillende
burgemeesters en
schepenen in het gewest Mechelen-Willebroek hun standpunt klaar en
onverbloemd naar voren brachten, is een grootscheepse anti-fusie
campagne
begonnen....
1973 14 oktober : Vevoc
Dorpsspel
Groots
opgezet dorpsspel ingericht door VEVOC voor de Chiro van Leest. Om onze huidige eugd een aangename zondagnamiddag te laten beleven hebben we alleszins
uw medewerking nodig. (DB, oktober 1973)
In het novembernummer van De Band :
Vele leden zullen nog terugdenken aan die onvergetelijke ogenblikken
die we beleefd hebben tijdens het
dorpsspel. Zowat een twintigtal soldaten bestormden toen de dorpsplaats en in
een minimum van tijd
en onder het helse oorlogslawaai werden twee leden van de chiroleiding, onder
verbijsterende blikken, gekidnapt.Gans de
zondagnamiddag heeft de ganse Leestse chirogroep zich dol gezocht om
het geleden verlies weer ongedaan te maken.
1973 Zaterdag 20
oktober :
Groot Jubelfeest
B.S.P.-S.V.V.-C.S.C. en Mutualiteit De Voorzorg
Met eetmaal voor alle leden. Deze
manisfestatie stond in het kader van de viering
van het 10-jarig bestaan vanB.S.P.-Leest.
Bovendien werd elke vrijdagavond
van de maand oktober vanaf 20 uur in lokaal
Telstar een grote kaartwedstrijd
georganiseerd met 1 kip per tafel als prijs.
(folder BSP-SVV-CSC-Leest)
1973 28 oktober : Slisse
en Cesar door Rust Roest.
1973 Zaterdag 3
november : Reis naar Parijs organisatie Leestse Volksfeesten
Beste
Leestenaren, de Leestse Volksfeesten kenden een groot succes. De tent liep vol,
de sfeer was gezellig, het bier vloeide en dit
alles dank zij U, onze vele, trouwe bezoekers.
Reeds zijn wij bezig met de organisatie van de feesten van toekomend
jaar.
Toch
willen wij u danken en wel heel speciaal : met een reis per autobus naar
Parijs.
Datum : zaterdag 3 november 1973, vertrek : 8 uur s morgens stipt.
Programma : tegen s middags in Parijs, in de namiddag rondrit door
Parijs en bezoek aan de voornaamste bezienswaardigheden. s Avonds vrij bezoek aan Montmartre.
Vertrek terug uit Parijs om 1 uur s nachts, terug in Leest op zondag
morgen.
Prijs : 200 frank per persoon dit is natuurlijk een speciale prijs !
Inschrijvingen bij :
-A.
Emmeregs, Tisseltbaan 44
-L.
Sollie, Kouter 138
-J.
Verbruggen, Kouter 29
-M.
Leukemans, Scheerstraat 40
-K.
Duysburgh, Juniorslaan 96
-W.
Slachmuylders, Kapellebaan 18.
Namens het Bestuur der Leestse Volksfeesten, de voorzitter A. Emmeregs. (folder)
1973 6 november :
De Avond van de sportlaureaat 1973 te Hombeek huldigde
de voetbalclub Zennester. De
sportavond besloot met vraaggesprekken met
Frans Verbeek, Raymond
Ceulemans,... en de Leestenaars Eddy Van Hoof
en Gustaaf Van Cauter. (KH)
Staf Van Cauter werd in 1971 in
Mendrisio wereldkampioen op de weg, 100 km
ploegentijdrit.
Eddy Van Hoof baat, samen met zijn
broer Rudi, de gelijknamige garage uit in
1973 2 september
1973 : Vergadering Parochieraad.
-Prijsaanpassing tarieven missen
: een mis op zaterdagavond en zondag : 200 fr.,
andere dagen : 150 fr.
Uitvaart- en huwelijksmissen :
bestaande tarieven blijven.
Voor het gebruik van tapijten
buiten de kerk en meer bloemen zal een bijtaks
aangerekend worden.
- Parochiehuis : in de
toekomst zal de parochiezaal opengesteld worden voor
gelijk wie, ook politieke
organisaties. Dit kan in het vervolg mits de nodige
waarborgen en bemerkingen, waarvoor
ieder geval afzonderlijk moet voorgelegd
worden. Politieke meetingen blijven
uitgesloten, en van de zaal zal tijdens
verkiezingsperioden geen gebruik
kunnen gemaakt worden. De huurprijs zal ook
merkelijk verhoogd worden, dit alls
bij wijze van proef.
Tarieven voor verhuring
Parochiehuis :
Onder voorbehoud geven we die
tarieven ten titel van inlichting :
Lessen en andere bijeenkomsten :
150 fr.
Teerfeesten, koffie in de namiddag
: 500 fr
Souper en gezellig samenzijn : 750
fr.
Diner en gezellig samenzijn : 1.000
fr.
Deze teerfeesten en prijzen gelden
alleen voor de parochiale organisaties.
Feesten in familie : 1.500 fr.
Avondfeesten : 1.000 fr.
Koffie : 750 fr.
Recepten : 500 fr.
Dansavonden, show en amusementsavonden
: 2.500 fr.
Toneel en cultuuravonden : 1.500
fr.
Voordrachten :500 fr.
De parochiale organisaties hebben
steeds voorrang.
-Het Klooster : de parochie overweegt dit gebouw ten dienste
stellen van de
parochiale werken en organisaties.
-De meisjesschool : sinds april wordt de meisjesschool beheerd
door een
schoolcomité met vijf leden uit de
parochie. De school zal een degelijk onderwijs
en opvoeding waarborgen voor onze
kinderen.
Dat is haar eerste en grote
opdracht. Nochtans heeft de school haar financiële
zorgen. Gedurende 10 jaar zou,
aldus de dagorde-commentaar, de schoolde som
van 45.000 fr per jaar betalen voor
het gebruik van de lokalen aan de Congregatie
Huldenberg.
Verven en onderhoud, door de school
zelf te doen, verbeteringswerken worden in
t vooruitzicht gesteld. Ten einde
deze onkosten te milderen, zou dit schooljaar
een dansavond georganiseerd worden
en een restaurant.(DB-oktober 1973)
1973 6 september :
Gildereis
Om 8 uur s morgens vertrokken 46
Leestenaren van de Landelijke Gilde voor
hun jaarlijkse trip.
Ze werden verwelkomd door hun
voorzitter Jos De Smet.
De reis ging over Lier naar Geel
met aldaar een eerste stop op een kostschool
voor kalveren.
In hetEvoluon te Eindhoven werden de Leestenaren
vergast op een
permanente tentoonstelling over mens en
wetenschap.
Van daaruit ging het naar het
hoofddoel van de reis : de Daffabrieken.
Daar volgde een gastvrij en
vriendelijk onthaal met koffie, films en een rondrit
doorheen het bedrijf.
Van Eindhoven ging het richting
Postel. Na een bezoek van anderhalf uur aan
de abdij werd de terugtocht
aangevat, echter niet zonder de beste afspanning
van de Kempen te hebben bezocht in
Zandhoven, daar ging menig pintje van
tafel
en
de beentjes van de grond
(DB,1973)
1973 7 september :
Huwelijk van twee K.L.J.-bestuursleden
Nadat de K.L.J. weken voordien het
vertrek van twee bestuursleden had gevierd, het afscheidsmenu bestonduit mosselen, traden Willy Bernaerts engewestleider Hugo Van Praet toevallig op 7 september in het
huwelijksbootje. (DB)
Dit jaar namen ook voorzitter
Wilfried Diddens, (voornaam onleesbaar) Selleslagh en André Buelens afscheid van het K.L.J.-bestuur,
ook zij traden in het huwelijk.
De winnaars van de Lourdes-reis bij
de jongens waren Marc Lamberts en Francois Selleslagh.
1973 -11 september Gazet van Mechelen :
Jongen onder tractor verpletterd te Leest
Een
jammerlijk ongeval deed zich dinsdag omstreeks 19 uur voor in de
Dorpdoelvelden te Leest.
De
15-jarige Patrick DHollander, wonende Winkelstraat te Leest, bestuurde een
Tractor. Op een bepaald kwam het
voertuig in een greppel terecht en kantelde.
De
jeugdige bestuurder viel onder het gevaarteen werd zeer zwaar gewond.
Hij
overleed tijdens zijn overbrenging naar het ziekenhuis te Mechelen.
1973 14 september
Gazet van Mechelen :
Oppositie verlaat
gemeenteraadszitting
De
agenda van de jongste gemeenteraadszitting te Leest omvatte maar eventjes
25
punten, waarvan 8 in geheime zitting.
De
oppositie had 6 punten op de dagorde geplaatst.
Wie
echter een lange, levendige vergadering verwachtte, had het verkeerd voor,
want
direct na de lezing van het verslag over de vorige zitting verliet de
oppositie de vergadering.
Opposant K. Duysburgh motiveerde die handelswijze.
Burgemeester Lauwers schorste de zitting na afhandeling vaneen aantal punten.
Nadat de meerderheidsgroep zich even voor beraadslaging had
teruggetrokken
verklaarde de burgemeester de
vergadering voor afgelopen.
De
gemeenteraad komt volgende maandag om 20 u opnieuw bijeen.
Oppositieleider Duysburgh protesteerde meteen na de voorlezing van het
verslag
over
de vorige raadsvergadering tegen het feit dat de uitnodiging voor de
gemeenteraad van maandag pas s woensdags verzonden was. Omdat de
raadsleden s dinsdags de stukken op het gemeentehuis kunnen komen
inzien,
vond
K. Duysburgh dat het recht op inzage beperkt werd.
Bovendien bestempelde hij de bijeenroeping van de gemeenteraad als niet
rechtsgeldig, omdat op de gefotokopieerde uitnodigingsbrieven voor de
gemeenteraadszitting slechts een gefotokopieerde handtekening van de
burgemeester voorkwam. Daarop verlieten de vier oppositieleden de zaal.
Nadien kwam raadslid Verbruggen de vergadering als toeschouwer bijwonen.
Gewestplan
De
h. Van de Sande, afgevaardigde van het ministerie van Openbare Werken,
lichtte dan het voorontwerp van het gewestplan voor Leest toe.
Als
basis voor dat gewestplan geldt het principe dat het voortaan niet meer
toegestaan is te bouwen langs de wegen. Wel is het de bedoeling
zekerheid te
geven waar gebouwd mag worden en waar niet.
Verder vermeldde de h. Van de Sande ook het opvullingsprincipe.
Volgens dat principe is het toegestaan opvullingszones te voorzien. In
de
zones mogen de ruimten tussen twee huizen die 50 m van elkaar staan
dichtgebouwd worden.
Burgemeester Lauwers wees er op dat de geplande industriezone langsheen
het
zeekanaal Brussel-Rupel ondanks mondelinge beloften van hogere
instanties nog
vrij
groot uitviel. Hij drong ook aan op de inplanting van een ambachtelijke zone
voor
de vestiging van kleinere bedrijven.
(...)
Schepen Polspoel vond het geen gezonde oplossing dat o.a. in de
Tiendeschuurstr.
kinderen van landbouwers geen vergunning konden krijgen om te bouwen op
grond van hun ouders.
1973 Zaterdag 22
september : KVLV Lourdesreis
In plaats van met het spoor te
reizen werd dit jaar geopteerd voor het vliegtuig
en het traditionele achtdaagse
verblijf werd vervangen door een tweedaags.
Na een eerste bezoek aan het hotel,
naar de grot, de zegening der zieken bijwonen
en in de namiddag de
kaarkensprocessie .
De meegereisde pater Damiaan droeg
een mis op in één van de kapellen van de
basiliek.
De dag daarop eucharistie in de
grot, een uitstap naar de Pic en in de namiddag
wat inkopen in de stad, een laatste
bezoek aan de grot met deelname aan de
kruisweg en vrije tijd.
Er waren 50 deelnemers. (DB,
oktober 73)
1973 23 september
: Algemene Vergadering KVLV
Karel Duysburgh vertoonde dias van
zijn reis naar Zaïre, waar hij pater De Laet had
bezocht in zijn missiepost Bunia,
zijn woning, zijn kerk en de mensen waarmee hij
omringd was.
Pater Damiaan vertoonde dias over
de voorbije Lourdes-reis.
Tijdens de pauze kon men zich tegoed doen aan
bellekens met krieken en appelmoes. (DB)
1973 27 september
Gazet van Mechelen :
Leest wil gewestplan wijzigen
Met algemene stemmen keurde de Leestse gemeenteraad
in zijn jongste zitting een grondige verandering van het gewestplan goed.
De eindafrekening van de werken aan het Kerkplein,
hoek Kouter en parking Dorpsstraat, de tariefverhoging van het
leerlingenvervoer en de vaststelling van de vrije dagen voor de gemeentelijke
lagere school werden meerderheid tegen minderheid goedgekeurd.
Opmerkelijk was ook een heftige uitval van
oppositielid Aug. Emmeregs tegen burgemeester Lauwers over de gang van zaken
bij inzage van officiële dokumenten op het gemeentehuis. De burgemeester had de
opposant tevoren verweten dat hij papieren had ingekeken waarmee hij helemaal
geen zaken had.
Gewestplan
Uit het gewestplan was gebleken dat Leest 53 ha. van
zijn grondgebied verliest door onteigening voor industrieterreinen. Verder ook
dat het kasteel De Mot en zijn onmiddellijke omgeving als groene zone bewaard
blijft.
Raadslid A. Verbruggen drukte er zijn verwondering
over uit dat de voorziene bouwzone nu plots verdubbeld was. Burgemeester
Lauwers gaf dan lezing van de veranderingen aan het gewestplan die het college
van burgemeester en schepenen aan de betrokken diensten van het ministerie van
Openbare Werken wenst te advizeren : beperking van de industriezone tot een
oppervlakte van 5 tot 7 ha, de inplanting van een ambachtelijke zone (dwz een
gebied voor lichte nijverheid) en volledige woonzone in een aantal straten,
o.a. Kouter, Juniorslaan, Tisseltbaan (links), Kapellebaan (links), Rennekouter
e.a.
Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare
St.-Cecilia.
1973 Zondag 12
augustus : Hengelkampioenschap K.F. St.-Cecilia
In een nummer van De Band werd deze
hengelwedstrijd aangekondigd.
Die ging door op de Leuvense vaart
aan het Zennegat van 15u30 tot 19 uur.
Het was een open kampioenschap
waaraan alle muzikanten en leden van de vereniging
mochten deelnemen, maar ook de
sympathisanten van de fanfare. Kennissen van
voornoemden mochten ook deelnemen
mits een muzikant of lid van de fanfare
het inschrijvingsblad ondertekende.
Er diende geen inschrijvingsgeld
betaald te worden en er waren enkel prijzen
voor degene die het hoogste
puntenaantal behaalde, voor de vanger van de zwaarste
vis en voor degene die het minste
punten had behaald.
De deelnemers dienden over een
rijksvergunning te beschikken en de reglementair
gevangen vissen werden gewogen en
per gram kreeg men één punt.
De plaatsverdeling gebeurde per
lottrekking en er mocht slechts gevist worden met
éénhengel.
In het septembernummer van de
Leestse periodiek volgde het verslag :
Hengelen Kon.Fanfare St.-Cecilia
Zondagnamiddag, 12 augustus. Rond 14 uur maken een
19-tal lustige vissers zich klaar om onder elkaar een hengelwedstrijd te
betwisten. Ze trokken naar de boorden van de Leuvense vaart. Het
is snikheet als ze hun hengels klaarmaken. Om half vier geven de wedstrijdleiders Jean De Croes
en Freddy Walschaerts het startsein. De hengels worden ingeworpen en het regent lokaasballen in het water. Onmiddellijk gaan de
dobbers naar onder. De eerste voortjes worden gevangen, maar velen bereiken de wettelijke maat van 12 cm niet. Ze mogen terug het
kanaal in.
Om 17 uur is er één hengelaar die ver van het peloton
is weggelopen, nl. Stan Gobien, die naast een 15-tal voorns ook nog drie bliekjes in zijn leefnet zitten heeft.
Een klein poosje daarna krijgt Wilfried Selleslagh een
brasem van liefst 750 gram aan de lijn, zodat deze hengelaar de leiding overneemt. Ook Albert Robijns blijft niet bij de
pakken zitten en slaat eveneens een brasem van 475 gram aan de haak. De andere bleven maar hopen op een kanjer maar die
lieten hen in de steek. Om 19 uur werd de wedstrijd afgesloten en gingen de
mannen van de veegploeg, Hendrik Verbeeck en Eduard De Maeyer, aan de slag.
De gevangen vissen werden door de wedstrijdleiders
eerst grondig gecontroleerd voor ze op de weegschaal gelegd werden.
Winnaar werd Wilfried Selleslagh, die 100 punten meer
haalde dan zijn schoonbroer Stan Gobien. De winnaar ontving ook de speciale prijs voor de zwaarste vis. De troostprijs
ging naar Patrick Huybrechts.
Bij de jongeren deden het vooral de 9-jarige Paul Van
Roy, de 12-jarige André De Wit en de evenoude Francky Lauwens het uitstekend. Zij worden later beslist nog hengelkampioenen.
Bij de ontgoochelden noteren we tenslotte Jozef Lauwers
en August Van Roy, maar vooral fanfare-hengelkampioen 1973, Victor De Maeyer. Deze hengelaars waren zo moe en zo
ontmoedigd dat ze hun gevangen vissel niet meer tot aan de weegschaal konden brengen. Het is echter ook mogelijk dat ze hun
buit niet kunnen dragen hebben.
Het bestuur van de Leestse vissersclub De ongeduldige
dobberkijkers dankt vooral de wedstrijdlieiders, de mannen van de veegdienst en de honderden supporters.
(DB, september 1973)
Voordien datzelfde
jaar (exacte datum niet bekend) werd het eerste hengelconcours van de fanfare georganiseerd en dat
was meteen het kampioenschap van 1973, Stan Gobien (Leest in Feest) :
Hengelkampioenschap St.-Cecilia
Het eerste hengelkampioenschap van de fanfare werd georganiseerd in
1973, op de vijver van Edmond Polspoel op het Hertsveld aan het Beke Brugske. Er was een
recordopkomst aan hengelaars. Ze
waren met zovelen dat er in twee beurten moest worden gehengeld. Het resultaat
was echter aan
de magere kant. Slechts twee hengelaars konden elk één vis bovenhalen. Volgens
de geruchten die
na de wedstrijd de ronde deden, hadden de vissen de dagen voordien zoveel
voeder gekregen
dat
ze geen regenwormen of ander aas meer wilden
Na
73 werd het hengelkampioenschap met wisselend succes ingericht op verscheidene
plaatsen : de
Leuvense vaart, de Willebroekse vaart, de Egleghemvijver in Hombeek, de
hengelvijver van de Humbeekse Lijnvissers, het Vrijbroekpark en sedert 1998 de hengelvijver
van Onder Ons in Putte.
Steeds
maar werd gehoopt dat de vangsten beter zouden worden.
In
1998 is het eindelijk een succes geworden want in totaal haalden de 22
hengelaars 196 kg vis boven, een gemiddelde van ongeveer 9 kg per hengelaar.
In
1998 werd Kevin Absillis kampioen met 27 kg brasem. Hij was toen 13 jaar en
meteen de jongste kampioen in de fanfaregeschiedenis. Vice-Kampioen werd Kristof De
Maeyer, een nog jongere hengelaar, met ongeveer 18,5 kg.
Sedert 1995 mag de kampioen de wisselbeker Bert Robijns een jaar in
zijn trofeekast tentoonstellen.
1973 6 juni : Overlijden
van Anna Th. Carolina RHEINHARD zuster Romualda.
Zoals haar oudere zus Gerarda
(zuster Godelieve) werd ze geboren te Mechelen (21/06/1908) en kwam ze met het hele gezin over
naar Leest (1916). Als zestienjarige al wou ze naar het klooster maar vader Rheinhard zei
ook haar te wachten tot ze meerderjarig was : hetzij om te trouwen, hetzij om naar het
klooster te gaan. Dus hielp ze moeder bij het huishouden.
En als nog geen éénentwintigjarige
ging ze in 1929 Keyhof binnen, het klooster van de
annonciaden van Huldenberg, en werd
zuster Romualda.
Te Antwerpen behaalde ze het diploma
van gasthuisverpleegster en ze werd verpleegster
te Wijnegem waar ze zowel in het
klooster als in de normaalschool werkte.
Tijdens de oorlog kwam ze af en toe
nog in het Leestse klooster waar haar familieleden
haar konden bezoeken. Later werd ze
gegradueerde ziekenhuisverpleegster.
Ze overleed in de kliniek in
Sint-Antonius-Brecht op 6 juni 1973.
(Wilfried Hellemans, De
Sint-Niklaasparochie in Leest 2009)
1973 - 27 juni : Diefstal
siervogels
Wilfried De Bondt, beenhouwer,
Kouter 88, deed aangifte van de diefstal van een partij siervogels.
De vogels, kleur- en
postuurkanaries, werden gestolen uit een voliëre achter zijn garage.
Minstens vijftien van zijn duurste
vogels waren weg.
De geschatte waarde : 10.000 frank.
1973 27 juni : Reis
Gepensioneerden
Twee autocars, goed voor 62
deelnemers vertrokken vanuit Leest naar
Koningshooikt voor een commercieel
bezoek aan Delmo alwaar een
grote verscheidenheid aan
huishoudartiekelen te koop werd aangeboden.
Op de middag stond er kip met
appelmoes en brood op het menu en na de maaltijd
ging het naar speeltuin Brebos. De
dag werd besloten in de Bierhoeve. (DB)
In 1973 bezochten de
gepensioneerden van Leest op andere data ook de brouwerij van Stella Artois
in Leuven gecombineerd met
druivenstreek Hoeilaart, Valkenburg, Beauraing en een matrassenfabriek in Zele. (DB)
1973 30 juni : Jaarlijkse
KWB-Reis naar de Westhoek.
Na een ontbijt in Gent ging het
naar Wervik, de tabaksstreek. Via Kemmel naar Loker,
waar op de Rode Berg het middagmaal
werd genomen, steak-frietten .
De Franse grens werd overgestoken
voor een Picon of een Pernod en dan ging het
viaZillebeke naar Deinze om in Lokeren in een dancing een laatste
rustperiode in te lassen. "Er
waren niet zoveel deelnemers dan anders, 40, te wijten aan het samengaan van de
IJzerbedevaart door
het Davidsfonds ingericht, daags nadien (DB)
1973 1 juli : Ijzerbedevaart
Diksmuide
Het Davidsfonds trok voor de zesde
maal naar de IJzerbedevaart, 40
Leestenaars namen er aan deel.
Op
de vlakte was het een formidabel zicht om mee te maken hoe mensen, als muggen
bezweken aan
de heersende hitte. Opvallend was de aanwezigheid op de plechtigheid van een
grote groep Basken, die in hun taal hun sympathie aan Vlaanderen betuigden.
In
de namiddag ging de reis over Brugge naar Cadzand (Nl), waar een leutig pootje
gebaad werd.
s
Avonds werd de Vlaamse vreugde denderend uitgezongen in de Gentse raadskelder.
Een
goede reis is het alleszins geweest. Er waren niet zoveel deelnemers dan
anders, te wijten aan het samengaan van de reis der KWB die daags tevoren werd ingericht.
Een
open vraag die het Davidsfonds u stelt is : wanneer komt er eindelijk
coördinatie tussen de verenigingen ? (DB)
1973 3 juli : Theo
Fierens werd als dirigent van de Kon.Fanf.St.-Cecilia opgevolgd
door Frans Dierickx (foto). Deze
laatste was solotrombonist bij het Nationaal Orkest
van België en leraar aan de
muziekconservatoria van Mechelen en Willebroek.
(GvM,12/10/79)
In
1973 nam de K.Fanf. St.-Cecilia deel aan de concertwedstrijd te
Kapelle-op-den-Bos
in
de afdeling uitmuntendheid. Er werd een eerste prijs met onderscheiding behaald
op dit
concours dat werd georganiseerd door de Kon. Fanf. Iever en Eendracht
uit Kapelle-op-den-Bos ter
gelegenheid van haar honderjarig bestaan. Nog dezelfde avond werd een einde
gemaakt aan
de samenwerking tussen de dirigent (Noot
: Theo Fierens) en St.-Cecilia met als gevolg dat
een aantal muzikanten eveneens ontslag nam
Er
kwam een einde aan de lange periode van 35 jaar musiceren onder leiding van
Leestenaars
Na
een korte interimperiode van Rik De Bruyn werd Frans Dierckx de nieuwe
dirigent.
Hij
was net als zijn voorganger beroepsmuzikant.
Hij
legde de basis voor een andere soort opleiding van muzikanten. Na een
kortstondig
muzikaal onderricht in de vereniging gingen de muzikanten over naar een
academie of
een
conservatorium en werden ze daar verder gevormd. Een aantal muzikanten die
reeds
geruime tijd in de fanfare speelden, gaven het voorbeeld voor de
jongeren.
Frans Dierckx liet vooral stukken spelen van Vlaamse componisten. Zo was
onder andere
Variaties in Dansvorm van M. Poot één van de stukken die regelmatig op
het programma
kwam. Daarnaast had hij ook oog voor goede bewerkingen van
hitparademuziek.
Tijdens de ambtsperiode van deze dirigent werden in 1974 alle
instrumenten omgebouwd
naar
de nieuwe diapason. Tegelijkertijd werd een hele reeks nieuwe
fanfare-instrumenten
aangekocht.
(Stan Gobien : Leest in Feest)
1973 Vrijdag 6,
zaterdag 7 en zondag 8 juli : Dansavond
georganiseerd door de plaatselijke
duivenbond De Snelle Vlucht met lokaal
Juniorslaan 110 te Leest.
Dansavond in een tent telkens
beginnend om 20 uur.
1973 7 juli : Eddy
Van Hoof won liefhebberswedstrijd in Goetsenhoven
Na 15 maand legerdienst begon de
wielrenner uit Leest opnieuw koersen te winnen.
In Goetsenhoven klopte hij
gevaarlijke concurrent Verboven en een paar weken later
schreef hij te Schoten de
Scheldeprijs op zijn naam.
Tijdens zijn dienstplicht had hij
het kampioenschap van het leger categorie veldrijden
gewonnen.
Intussen was ook zijn broer
beginnen te koersen. Rudy nam deel aan het kampioenschap
te Lembeek en werd 19de.
Er waren 140 deelnemers. (DB)
1973 19 juli : Mededelingen
van het Schepencollege
Gemeenteschool
Zoals elk schooljaar heeft de Gemeenteschool
deelgenomen aan het kantonnaal examen, einde lagere studiën. Alle leerlingen
van de zesde klas hebben de proeven afgelegd. Het klasgemiddelde kan behoorlijk
goed genoemd worden, nl. 64,3%.
Daarbij behaalden 9 leerlingen van de 11 het
getuigschrift einde lagere studiën. Dit wil zeggen dat deze leerlingen zowel
voor taal als voor rekenen de helft behaalden. Meer gedetailleerd zien de
uitslagen er als volgt uit :
-meer dan 80% : drie leerlingen
-tussen 70 en 80% : één leerling
-tussen 60 en 70% : vier leerlingen
-tussen 50 en 60% : één leerling
-minder dan 50% : twee leerlingen. Deze leerlingen
haalden wel meer dan 50% voor taal, maar waren niet geslaagd voor rekenen.
Tot op heden kan de Gemeenteschool een
benijdenswaardig resultaat voorleggen, nl. 89 diplomas op 100 leerlingen.
Hierbij dient gezegd dat alle leerlingen van de zesde klas steeds aan het
examen hebben meegedaan en dat er nooit voorgeselecteerd werd om aan te duiden wie wel en wie niet mocht
deelnemen.
De goede resultaten zijn vooral te danken aan de
onderlinge samenwerking van de leerkrachten en hun persoonlijke inzet. Daarbij
zijn er de open en goede contacten van de inrichtende macht met de leerkrachten
en het ouderdcomité.
Dat we het goed menen bewijst het bedrag dat we elk
jaar in het onderwijs investeren. Verleden jaar werd er gestart met een moderne
leesmethode en met een degelijke methode voor de tweede taal.
Volgend schooljaar vangen we aan met het volledig
leerplan moderne wiskunde in het eerste leerjaar.
Het nieuwe schooljaar, dat aanvangt op maandag 3
september e.k., worden de leerlingen aan volgende leerkrachten toevertrouwd :
-1ste klas : Mw. Monique Muyldermans De Winter
-2de klas : M. Jan Teughels
-3de& 4de klas: M. Aloïs Hendrickx
-5de & 6de klas : M. Stan
Gobien.
We hebben gemeend u dit alles te moeten meedelen opdat
u onze eigen school zou kunnen vergelijken met andere scholen. We hebben
aangetoond dat we niet achterblijven op de evolutie van de moderne tijd en we
hopen dan ook maar dat u een goede school zal kiezen voor uw kinderen en dat is de
plaatselijke school !
Tevens vragen we de affiche die de leerlingen
meekregen of die u nog krijgen zal aan de voorruit te bevestigen !
Verder wensen we alle kinderen en ouders een verdere
veilige, zonnige en prettige vacantie !
Speelruimte
In de Kouter, rechtover de wijk, wordt een terrein
beschikbaar gesteld voor de kinderen en ook voor degenen die zich nog jong
genoeg voelen om te spelen en te ravotten. De ligging van het terrein werd
aangeduid.
Gemeentelijke muziekschool
Vanaf zaterdag 1 september e.k., wordt er gestart met
een nieuw schooljaar in de muziekschool. De lessen worden gegeven op woensdag-
en zaterdagnamiddag in de gemeenteschool.
U kan uw kinderen laten inschrijven op het
gemeentehuis elke werkdag van 9 tot 12 u., evenals elke dinsdagavond van 18 tot
20 u.
Toelatingsvoorwaarde : minimum 8 jaar oud zijn of het
volgende schooljaar minstend het derde leerjaar van de lagere school aanvatten.
Een maximum leeftijdsgrens werd niet bepaald.
Huisvuil
Het groot huisvuil zal elke zaterdag door de
vuilnisdienst opgehaald worden. Een gevulde vuilnisemmer mag slechts 30 kg
wegen. Wie afval in papieren of plastieken zakken steekt, wordt verzocht deze
zakken toe
te binden.
Beschadigingen
Tijdens de vacantie hebben sommigen zich bezig
gehouden met een aantal ruiten van de gemeenteschool in te gooien. Indien het
zo verder gaat zullen we verplicht zijn maatregelen te treffen.
We hopen dat het echter niet zo ver komt. De
schuldige(n) is (zijn) verwittigd langs deze weg. We vragen hem (hen) op te
houden met deze vandalenstreken. Wie het gemeenschappelijk goed beschadigd,
beschadigt zijn eigen bezit !
F.A.
Lauwers, Burgemeester.
H. Van den
Heuvel, Schepen,
E.
Polspoel, Schepen.
1973 Van 29 juli
tot 8 augustus : Bivak Chirojongens naar
Bastogne.
De meisjes trokken naar Langdorp
(van 8 augustus tot 18 augustus).
De chirofamilie besloot dat de
jongens de ene helft van de Leestse straten zouden
Frans Jozef Van Alsenoy, landbouwer
Tiendeschuurstraat 8 Leest, diende een
klacht in tegen burgemeester
Sijmons van Kapelle-op-den-Bos.
Van Alsenoy was huurder van een
stuk landbouwgrond, eigendom van zijn
moeder en gelegen in Ramsdonk.
Ik heb hierop maïs gezaaid, ik had de boswachter verwittigd, deze is
samen
met
de heer Sijmons naar mijn veld gaan kijken. Mijn veld wordt daar echt door
in
het wild levende fazanten geplunderd. De maïs wordt tot diep in de grond door
de fazanten uitgetrokken, valt droog en groeit
niet meer. Op het ogenblik is
reeds voor meer dan een derde van de maïs vernield. Ik doe de klacht
tegen de
heer
Sijmons omdat hij daar het jachtrecht op mijn veld heeft
1973 29 mei : KVLV-reisnaar de Dialo-stoffen en Hulst
Het initieel geplande bezoek aan
een koekjesfabriek werd afgelast. De dames bezochten
een koffiebranderij en deden zich
in Kieldrechtte goede aan Dialo-stoffen, het kopen
kende
geen einde zodat er heel laat kon doorgereisd worden naar het einddoel Hulst. (DB)
1973 31 mei, 1, 2
en 3 juni : 3deLeestse Volksfeesten.
Programma : 31 mei : Ben Cramer en
zijn orkest Eddy Mars en de Sunbeats.
Op 1 juni : schiftingen voor de Ontdek-uw-ster-wedstrijd en optreden van
Nicole
Josy en Hugo Sigal met orkest en
gogo-girls.
Op 2 juni : Oberbayern-bierfeest
met de blaaskapel en dansformatie Emiz
Mayerhofen en met enkele spelers (5)
van KV Mechelen in de feesttent.
Een pintje bier kostte 10 frank,
dienst inbegrepen.
In de namiddag was er die dag een
schieting op de liggende wip, een wedstrijd
waaraan voor 2.000 fr prijzen verbonden
waren.
Op 3 juni : finale van de
Ontek-uw-ster-wedstrijd met topvedette Marva en haar
orkest The Twilights.
Het ontroerendste moment volgens de dagbladen, was
toen Gust Emmeregs
Marina Feyaerts aan het publiek
voorstelde, een klein meisje uit Battel dat
sinds enkele weken opnieuw kon
zien. Marva zong speciaal voor haar Alleen
voor jou.
Voor de Ontdek-uw-ster-wedstrijd
waren 27 inschrijvingen genoteerd, waarvan er
8 deelnemers de finale betwistten.
Uitslag : 1. René Frank uit Berlaar
met De Clown, 2. Peeters Diana uit
Noorderwijk, 3. Van Woensel Raymond
uit Begijnendijk, 4. Jacobs Diana uit
Diepenbeek, 5. Montana Luigi uit
Zolder, 6. Quinet Marie-José uit Wilrijk,
7. De Schutter Brigitte uit
Ramsdonk en 8. Buellens Jacqueline uit Mechelen.
De toegangsprijzen werden zeer laag
gehouden : voor 140 frank kon men drie
feestavonden bijwonen in een
verwarmde feesttent.
Via de media dankte het Inrichtend
Comité bij monde van voorzitter Gust
Emmeregs in het bijzonder :
-de eigenaars die bereidwillig hun
gronden ter beschikking stelden voor het
plaatsen van de feesttent :
beenhouwerij Croes-Van Praet, voedingswaren
Georges Gobien en Meubelen Van den
Bergh.
-de bakkerij Hellemans voor het gul
onthaal van alle vedetten.
-de adverteerders, de leden van de
jury, alle medewerkers en helpers...
Fotos :
-V.l.n.r. de leden van het feestcomitee van de derde
Leestse Volksfeesten : Louis Solie, Jeroom Verbruggen, Maurice Leukemans, Paul
Bradt, Alfons Verbruggen, August Emmeregs, Sylvain Teughels,
Emiel Spruyt.
-De hoofdact van donderdag : de Nederlandse vedette
Ben Cramer.
-Nicole Josy en Hugo Sigal.
-De ongekroonde koningin van het Vlaamse lied Marva.
