1977 – 9, 10 en 11 april : Posse Leest

            Davidsfonds : Tentoonstelling Afrikaanse Kunst.

            Op Tweede Paasdag stelde Voetspoor tentoon van 10 tot 18 uur met werken van

            Friede Willems, Karel Soors, Flor Meyers en aalmoezenier Herregods.

            Succesrijke missietentoonstelling te Leest

“Op paaszaterdag, Pasen en paasmaandag ging te Leest de missietentoonstelling

“Kongo-expo” door. Deze missietentoonstelling werd georganiseerd door het Davidsfonds  - Leest in samenwerking met “In het Zesde Gebod” en de paters van de H. Geest.

De liefhebbers van Afrikaanse en Aziatische kunst hebben hun hart kunnen ophalen met een uitzonderlijke verzameling kunstvoorwerpen.

De belangstelling was enorm. De tentoongestelde kunstvoorwerpen werden ook te koop aangeboden ten voordele van de missies. 

Een gedeelte van de expositieruimte werd vrijgehouden door de Leestse missionarissen. Een reeks foto’s en teksten over deze Leestenaars wekte de belangstelling op van de honderden bezoekers. 

Dat deze expo werkelijk een unicum was van Afrikaanse en Aziatische kunstvoorwerpen, kan worden afgeleid uit het feit dat een indrukwekkende lijst was opgesteld.

Naast de zeldzame beelden van de Makonde-stam uit Tanzanië, waren ook speren met antilopenhuid te zien, oude en nieuwe maskers, ebbenhouten beelden, tamtams en schaakspelen in brons, jade en ebbenhout.

Oppervolta  (noot : thans Burkina Faso) was vertegenwoordigd door bronzen pijpen en beelden. Ook waren er Chinese kasten, legkasten in zwart lakwerk, bars, schermen, tafels, bewerkte huiden, staande en hanglampen, paleislantaarns, verscheidene soorten Chinese soorten dekenkisten, Chinese ivoren beelden, retabels uit tempels, schotglazuren vazen en juwelenkisten. Grote en kleine porselienen vazen, tassen en borden, bamboeschalen, wierookbranders…

Ten slotte voor China ook ruim dertig verschillende soorten wierook.

Ook de Zuid-Aziatische kunst was goed vertegenwoordigd. Meer bepaald uit India, zoals tafels en klassieke armbanden en halssnoeren, zwaarden, dolken, messen en bogen…

Ook werden de prachtige smeedwerken uit Tibet en de grote beelden uit mahoniehout uit Indonesië tentoongesteld.

Uit Bengalen-Bihar waren er unieke koperen beelden en oud bronzen speelgoed te bezichtigen.
Zeer mooi imari-porselein en boedhabeelden uit Japan en Nepal waren naast oude en nieuwe ikonen het bekijken waard.” (GvM, 14/4/1977)

30-09-2012 om 11:23 geschreven door Marcel Van Hoof

1977 – 25 maart : Nieuwe belastingen op stadsniveau.

            Het werd vlug duidelijk dat de overgang van dorp naar stad geld zou kosten.

            De opcentiemen op de onroerende voorheffing stegen naar 1.900.

            De personenbelasting naar 6%. Het ophalen van huisvuil 900 fr.

            De belasting op balkons 200 fr per meter. Overlopen en septische putten kosten

            voortaan 750 fr. De duivenhokken werden belast aan 500 fr en de buitenantennes

            aan 500 fr of 1000 fr per stuk.

            Voor het lijkenvervoer eerste klasse diende voortaan 8.000 fr betaald te worden,

            voor tweede klasse 4.000 fr en voor derde klasse 3.200 fr.

            Biertappen werd getaxeerd van 1.000 tot 2.000 fr naargelang de huurwaarde van

            het  café en de lichtreclames aan 2 fr. per lopende of vierkante dm met een

            minimum van 600 fr.

            De verlaten voertuigen, zichtbaar van op de openbare weg werden aangeslagen

            tegen 5.000 fr het stuk. De opslagplaatsen van schroot werden belast aan 15 fr per

            vierkante meter met een minimum van 15.000 fr.

            De niet bebouwde gronden in woongebieden brachten 500 fr per strekkende meter

            op voor de stadskas met een minimum van 2.500 fr.

            Verlaten of leegstaande panden in vervallen staat of als krot erkend, werden

            aangeslagen tegen 2.500 fr per strekkende meter met een minimum van 10.000 fr.

            (KH)

            Eerlijkheidshalve dient vermeld dat de autonome Leestenaars voordien evengoed

            gebruik maakten van de Mechelse brandweer, ziekenhuizen, scholen, zwembaden,

            waarvoor de Mechelaar het leeuwenaandeel aan belastingen betaalde...

1977 – Maandag 28 maart : Studiereis naar Brussel  van het 5^de en 6^de leerjaar van de

             meisjeschool. Een leerlinge van het 5^de leerjaar :

“Op maandag achtentwintig maart zijn wij, leerlingen van het zesde en vijfde leerjaar, naar Brussel geweest. We reden tot aan het paleis van de Koning. Daar kwam een gids op de bus. We zagen daar de aflossing van de wacht en de gids vertelde er wat meer over.

We reden daarna nog langs verschillende pleinen en gebouwen. We zagen een flatgebouw met meer dan 23 verdiepingen.

We gingen ook naar de BRT. Toen we daar kwamen wachtte een gids ons op : hij leidde ons door een doolhof van gangen. In een schminkkamer zijn we ook geweest.

We gingen naar de garderobe kijken en herkenden de jas van Rogier van ter Doest.

Daarna hebben we in een restaurant onze boterhammen verorberd.

Na de middag maakten we een ritje met de Metro en later zijn we in de plantentuin van Meise geweest. Er waren veel hoge bomen van verschillende soorten. En dan hebben we nog vele struiken en bloemen gezien zoals citroen- en sinaasappelstruiken, flamingobloemen enz..

Van een laurierboom hebben we een blaadje gekregen. Toen we in de bus zaten begon het hard te sneeuwen. We hebben nog veel plezier gemaakt. Ik vond het een prettige reis.”

In diezelfde Band stonden nog enkele weetjes over de school :

“-De tweede week van maart deed Ingrid Casteels stage in de derde graad, een welgekomen afwisseling in deze overigens rustige trimester.

-In de vierde klas vervangt juffrouw Dominique Boon mevrouw Serdons-Verschueren die met bevallingsverlof is.

-De kleuterklassen worden in een nieuw kleedje (verfje) gestoken en zullen er weldra in verschillende tinten van groen bijstaan.

-De jongens van de derde graad trokken voor twaalf dagen naar Oostende op zeeklassen.”

1977 – Zaterdag 2 en zondag 3 april : Chirojeugd hielp Broederlijk Delen.

             De Band had in maart volgende oproep gedaan :

“Op een speelse en eigen wijze wil de chirojeugd in onze parochie ook aan de vastenactie en Broederlijk Delen doen. Daarom zal één dezer dagen in uw brievenbus een invulbriefje te vinden zijn met de vragen : bij wie, en wat door de chirogasten een of ander werkje kan en mag opgeknapt worden. Een eventuele vergoeding komt ten goede voor Broederlijk Delen (Filipijnen). Deze activiteit zal plaats hebben op zaterdag 2 en zondag 3 april. Briefjes kunnen aan de chiroleiding bezorgd of in de ideeënbus in de kerk gestoken. Wenselijk ten laatste op woensdagavond 30 maart.”

1977 – 3 april – Gazet van Mechelen :

            Voorlopig is het kalm op het Leestse wielerfront

“De eerste weken van het nieuwe wielerseizoen hebben de Leestse wielrenners nog maar weinig van zich doen spreken.

Enkele zijn in het geheel nog niet gestart, terwijl de overige langzaam onder stoom beginnen te komen.

Nieuweling Dirk Van Dam

Naar het voorbeeld van oudere broer Marc is de jongste van de Van Dams ook door de wielermicroob gebeten en heeft zich in de wielerpeletons gewaagd.

Van de 3 gereden koersen leverde de 1^ste het beste resultaat. Te Jemeppe eindigde Dirk 12^de op 40 deelnemers terwijl in de overige koersen geëindigd werd midden in de massale groepsspurt.

Vader Van Dam is tevreden over de eerste optredens :

“Van de meer dan 80 vertrekkers komen ze met een 60-tal naar de meet gestormd en Dirk is nogal van het lichte type. Ik ben blij dat hij zich in de groep kan handhaven en dat hij in zulk geweld, zoals zovele anderen, nog niet tegen de grond is gegaan.

Marc Van Dam : ruim deel van de tegenslagen

Van de 5 gereden wedstrijden zijn er voor Marc Van Dam reeds 3 waar tegenslagen hem kwamen afremmen.

Een dubbele wielbreuk en 2 lekke banden werden zijn deel.

“Ik ben nochtans tevreden over de conditie, rekening houdend met de reeds verrichte training, want mijn laatste jaar als student A2 verdient uiteraard voorkeur te krijgen.”

Nog niet gestart

Bij het broederpaar Van Hoof is men nog niet tot de actie overgegaan.

Beroepsrenner Eddy wacht nog af wat de bespreking aangaande de opneming in een wielergroep zal opleveren.

Over een week zal de knoop doorgehakt zijn en van die beslissing zal het afhangen of Eddy nog verder in de pelotons zal te zien zijn.

Rudy van zijn kant is momenteel soldaat te Turnhout en zijn opleiding laat geen training toe, dus wedstrijden rijden zit er zeker niet in.

Ook hier kan volgende week verandering komen vermits hij dan overgeplaatst wordt naar Antwerpen met mogelijk meer kans op oefening.

Kozijn Freddy Selleslagh zit in hetzelfde schuitje.
Hij had om vervroegde legerdienst gevraagd en is daarom deze week opgeroepen in Gent.

Wat het verder voor hem wordt is nog af te wachten.”

30-09-2012 om 09:55 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Louis De Hondt en Melanie Lauwens in ’82 bij hun briljanten bruiloft.

1977 – Februarinummer ‘De Band’ : ‘Terloops’.

“Onze landelijke gemeente werd dus vanaf 1 januari 1977 gefusioneerd, om dus bij Mechelen te behoren en de installatie van de nieuwe gemeenteraad had reeds plaats gevolgd van een eerste zitting van de voltallige raad.

Het past toch wel eens, terloops maar, het verschil te laten uitschijnen tussen de theorie en de werkelijkheid, ten bewijze :

In een brief dd. 6 december 1976 ref 742.3 van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, cijfer 4 letter B wordt medegedeeld : “De nieuwe raad wordt niet in de loop van de maand januari ‘geïnstalleerd’.”

Dat mag toch eens terloops aangehaald worden eenvoudig maar om het verschil tussen theorie en praktijk te laten uitschijnen.

Anderzijds wordt er soms wel eens gedacht dat door deze fusie van gemeenten ook Milac zou aangewezen zijn voor samensmelting met andere afdelingen. Laten wij daarover eens en voorgoed klaarheid brengen. Wat ons betreft is, en blijft het een NJET.

Wij wensen eerst en vooral Leestenaar te blijven en dat kan alleen als we zoveel mogelijk ons eigen zaken regelen, zeker is dat het geval voor onze dienstplichtigen. We houden er aan ten dienste te blijven staan van al onze jongens, ook van buiten onze omgeving wanneer op onze technische dienst mocht beroep gedaan worden.

Wij wensen in onze maandelijkse uitgave onze landelijke gemeenschap bijdragen te leveren over verleden en heden.

Aan onze toekomtige dienstplichtigen vragen wij ons hun naam over te maken, om samen voorafgaandelijk na te gaan of er wettelijk aanspraak kan gemaakt worden op uitstel, vrijlating enz.

Reken op Milac, wij vragen niet beter dan te helpen, zoals het steeds in het verleden het geval is geweest en…tot grote voldoening van onze mensen.

Technische voorlichting is zo noodzakelijk !

      Milac”

1977 – 5 februari : F.C. Telstar werd S.K. Leest

            Op verzoek van de Katholieke Sportfederatie wijzigde de voetbalvereniging

            F.C. Telstar haar naam in S.K. (Sport-Kring) Leest, als vereniging zonder

            winstoogmerk. (staatsblad van 7/4/1977, blz.1281)

            (DB,1977)

1977 – 11 februari : Diamanten Bruiloft van Louis De Hondt – Melanie Lauwens.

Louis en Melanie “van Jonker” hadden de wens uitgedrukt zo weinig mogelijk drukte te maken om en rond hun woning ter gelegenheid van hun 60-jarige  huwelijksverjaardag.

Op initiatief van buren Frans Huys, Marc Spoelders en Gust Emmeregs werd een omhaling gedaan en het chalet en de oprit van VV-Leest, waar hun feest doorging, voorzien van een feestelijk uitzicht.

Louis De Hondt werkte jaren als ‘chauffeur’ bij brouwerij Lamot. Daarna waagde hij het als zelfstandige en hielp met zijn dorsmolen de hele buurt. Nog later kwam hij aan de kost als wagenmaker wat uitmondde in de schrijnwerkerij van zijn zoon Florent.

Echtgenote Melanie zorgde voor het huishouden en schonk het leven aan 5 kinderen.

Vijf jaar later zouden Louis en Melanie hun briljanten bruiloft vieren. (zie 15/2/1982)               

De initiatiefnemers hadden voordien volgend bericht verspreid in de onmiddellijke buurt van de feestelingen :

“Aan de geburen van Louis DE HONDT – LAUWENS;

Waarde vrienden,

Op 11 februari 1977 vieren Louis en Melanie De Hondt – Lauwens hun diamanten huwelijksfeest. 60 jaar getrouwd is een niet alledaagse gebeurtenis die wij als geburen toch niet onopgemerkt kunnen laten voorbijgaan.

Louis en Melanie ‘van Jonker’ zoals wij ze allemaal best kennen, hebben de wens uitgedrukt zo weinig mogelijk drukte te maken om en rond hun woning.

Een feestelijk uitzicht aan het chalet en de oprit van V.V. Leest, waar hun feest doorgaat, zou voor hen reeds volstaan.

De ondergetekenden zijn van mening dat de geburen hier graag zullen willen aan meewerken en tevens geldelijk zullen willen bijdragen voor de aankoop van een geschenk.

Mogelijkheid daartoe is er op maandag 7 februari te 20u in het chalet van V.V.Leest.

Te 20u30 zal de doos waar de geburen hun vrijwillige bijdragen hebben in kunnen deponeren opengemaakt en geteld worden.

Samen met U zullen wij dan beslissen welk geschenk wij aankopen en wie wat kan doen voor de versiering. In afwachting U maandagavond te ontmoeten, groeten wij U zeer hartelijk.

Frans Huys, Marc Spoelders, Gust Emmeregs.”

Amandus Ludovicus ‘Louis’ De Hondt was te Leest geboren op 16 september 1893 en hij overleed er op 1 april 1983.

‘Op Goede Vrijdag is een goede en werkzame vader zacht heen gegaan op de leeftijd van 90 jaar, omringd door de liefdevolle zorgen van zijn kinderen. Tot voor enkele weken stond vader nog aan zijn werkbank; dan was hij gelukkig en fier omdat hij dat nog kon. Want placht hij dan dikwijls te zeggen : ‘Als ik niet meer kan werken, mag Ons Heer mij komen halen…’

Op de voorspraak van O.L.Vrouwke, waarvoor hij een bijzondere verering had, heeft Ons Heer hem tot Zich geroepen…zoals hij het zelf gewenst had.
Wij danken God voor het geluk vader zo lang in ons midden te hebben gehad en vooral omdat wij nog de briljanten bruiloft mochten vieren van onze ouders.’  (doodsprentje)

Melania Catharina Lauwens was eveneens te Leest geboren op 27 augustus 1894 en zij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 12 augustus 1984.

‘Moeder zijn is leven voor de anderen, zichzelf vergeten. Dat heeft deze vrouw gedaan, tot haar 90^ste levensjaar. Omwille van haar nooit aflatende bekommernis om haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, zal zij in onze gedachten blijven voortleven…’  

1977 – 26 februari : Hombeek – Gouden huwelijksjubileum van Pieter en Leonia

            Stephania Govaerts – Fierens, Kattestraat 29.

            Pieter was te Hombeek geboren op 8 oktober 1902 en Leonie te Leest op

            28 oktober 1904 waar ze ook huwden. (KH)

1977 – 1 maart : Bericht aan de inwoners van Leest

            Vanaf maandag 7 maart e.k. zal gedurende de openingsuren van het gemeentehuis

            van Leest, iedere werkdag van 9 tot 12 uur, overgegaan worden tot de

            aanpassingen van de identiteitskaarten aan de fusiewet.

            Het is niet noodzakelijk zich persoonlijk aan te bieden. Diegenen die een nieuwe

            Identiteitskaart gekregen hebben met vermelding fusiewet, moeten zich niet meer

            aanbieden. (folder)

1977 – Woensdag 2 maart : Met de fiets naar het verkeerspark

             Een leerlingen van het 6^de jaar in “De Band” :

“Woensdag twee maart zijn wij, de leerlingen van de derde graad, met de fiets naar het verkeerspark gereden. De tocht ging langs onze prachtige Zennedijk. Dan volgden we enkele kleine wegeltjes en van ver zagen we reeds het Vrijbroekpark. Met nog een beetje moed trapten we lustig door. Daar kwamen we dan aan. Een vriendelijke politieman heette ons welkom. In een ruim, modern lokaal werden we aan de hand van dia’s verder ingewijd in het verkeersreglement. Dan kwam het grote ogenblik, de praktische proef. Met een fiets of een go-car toerden we langs de wegen. De oefeningen waren wel moeilijk.

Voor het zesde leerjaar is er een speciale prijskamp als je foutloos het parcours kan uitrijden.

Deze grote wedstrijd zal doorgaan op 22 mei. Een meisje van onze klas, Ingrid Verbeeck, mag meedoen aan deze prijskamp.

Ook in het vijfde leerjaar waren er twee meisjes die geen enkele fout maakten : Brenda Van Nobelen en Kristel De Laet. Deze meisjes komen dit jaar niet in aanmerking voor een prijs.

Het is wel een goede oefening voor volgend jaar. Zo kwam aan deze voormiddag veel te vlug een einde. Gelukkig krijgen we in het derde trimester nog eens de kans om naar het Vrijbroekpark te gaan.”  

1977 – Zondag 13 maart : Lentevergadering KVLV

            Met trekking twee Lourdesreizen. Winnaars waren Mevrouw Adolf Peeters

            uit de Winkelstraat en Pelagie Absillis uit de Blaasveldstraat.

            Pater Jan Arnout bracht op boeiende wijze het onderwerp van de namiddag :

            “De mens een vat vol mogelijkheden”.

30-09-2012 om 09:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1977 – 15 januari : Dansavond in de parochiezaal.

            Organisatie : Meisjesschool Leest met muzikale begeleiding van

            “The Come-Backs”. Deuren 20 uur. Toegang : 60 frank.

1977 – Zondag 23 januari : Toneel met Rust Roest

            De 55-jarige jonge toneelgroep bracht “De maan van de lente” van Rose

            Gronon.

            De opvoering vond plaats in het parochiehuis aan de Kouter.

G.H. in ‘De Band’ :

“Bij het 55-jarig bestaan van ‘Rust Roest’ Leest voerde deze toneelgroep het mirakelspel op van Rose Gronon : DE MAAN VAN DE LENTE.

De parochiezaal zat voor de gelegenheid stampvol.

Rose Gronon is de schuilnaam voor Martha Bellefroit uit Antwerpen (1901). Haar toneelstukken zij niet gemakkelijk, daar ze een grote belezenheid veronderstellen bij het publiek. Zo was het ook op deze bewuste zondagavond 23 januari. Al gaven onze spelers van het beste wat we tot nog toe zagen, en al was het decor prachtig, toch kwam het stuk niet tot zijn recht bij onze mensen, zelfs niet bij onze grootste ‘évolués’ omwille van de ingewikkelde symboliek van dit mirakelspel.

Regisseur : Guido Hellemans

Decor : Tony Baarendse

Garcia de lekebroeder : Pierre De Wit

Ridder Ramiro Iniguez : Guido Hellemans

Herder Ramon Iniguez : Wim Baarendse

Oude vrouw Tota : Renild Polfliet

Het koor : Mariette Verbeeck, Imelda Van der Hasselt, Marleen Lauwers, Erna Vloebergh,

                   Annie Van Nick.

De andere : Guy Mollemans

Andere medewerkers : Dirk Baarendse (voorzegger), Albert Jean (grime), Karel Mertens (bandmontage), Wim Jacobs (sonorisatie), Milou Van Stijvoort (kostuums), Vik Diddens (belichting-techniek), Vik Michiels (dans), Marcel Spoelders en Willy Lauwers (decorbouw).

Wij hopen deze ploeg nog meer op de Leestse planken te zien, maar dan met een stuk ‘ad captum’ van ons publiek. Misschien eens een fijne klucht ?’

Dat eerste jaar na de fusie ontving ‘Rust Roest’, zoals elke Mechelse toneelvereniging, van de stad een subsidie van 16.545 fr. Vanaf 1978 gebeurde de uitkering op basis van de geleverde prestaties met als minimum voorwaarde : twee volavondstukken spelen per jaar.

(‘Rust Roest Leest Ontmaskerd’, Guido Hellemans, 1986) 

1977 – Zaterdag 29 januari : Chinees Chiro-feest

            In de parochiezaal van Leest werd het feest om 20u30 opengebroken met een

            mis opgedragen volgens Chinees ritueel door de pater.

            Om 21 uur was er eten, gevolgd door dans.

            Alles in functie van China.

Bijgevoegd :

-Illustratie bij  ‘De Maan van de lente’ - Georges Herregods.

-Advertentie van de Chiro in ‘De Band’.

29-09-2012 om 15:20 geschreven door Marcel Van Hoof

Foto :

Burgemeester Jos Vanroy.

1977 – 2 januari : De Mechelse gemeenteraad werd geïnstalleerd met Jos Vanroy (CVP)

             als burgemeester. (KH)

                                                              Jos Vanroy

Joseph “Jos” Vanroy werd te Mechelen geboren op 29 januari 1936.

Hij studeerde af als maatschappelijk assistent en was vanaf 1962 ACV-secretaris in Duffel. In 1956 stapte hij in de gemeentepolitiek in Duffel voor de CVP en was er gemeenteraadslid tot 1969.

Na zijn verhuis naar Mechelen werd Vanroy er in 1971 schepen van Sociaal betwiste zaken, jeugd, eigendommen en stadsvernieuwing.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van eind 1976 werd hij lijsttrekker voor de CVP. De kiezers van de meer landelijke deelgemeenten, die in 1977 bij Mechelen gevoegd werden, stemden eerder katholiek zodat de socialisten hun positie als grootste partij van de stad verloren.
Vanroy volgde begin 1977 de socialist Désiré De Saeger op als burgemeester van de nieuwe fusiegemeente.

Bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen in 1982 werden de socialisten onder leiding van oud-minister Jef Ramaekers terug de grootste partij van Mechelen waardoor de CVP en Vanroy in de oppositie verzeilden. Na de verkiezingen van 1988 werd de CVP terug de grootste partij van de stad en werd Vanroy opnieuw burgemeester. De laatste jaren van zijn tweede ambtstermijn werden echter gekenmerkt door hevige interne ruzies binnen de partij.

Vanroy richtte in 1994 de scheurpartij ‘Christen Democratische Vernieuwing’ op en trok hiermee naar de gemeenteraadsverkiezingen. De partij behaalde slechts één zetel.

In de aanloop van de verkiezingen van het jaar 2000 werd opnieuw toenadering gezocht tot de CVP maar de verzoening mislukte. Opnieuw behaalde de scheurpartij slechts één zetel en Vanroy hield de politiek voor bekeken.

Eind 1988 was Vanroy gedurende enkele maanden provinciaal senator voor Antwerpen. Door het cumulatieverbod dat door de CVP werd vooropgesteld was dit mandaat niet verenigbaar met het burgemeesterasambt dat begin 1989 een aanvang nam.

(Wikipedia)

1977 – 6 januari – Gazet van Mechelen : Laatste gemeenteraad te Leest

            Geen raadszittingen meer te Leest

“De dagorde van de laatste gemeenteraadszitting te Leest telde slechts drie punten op de openbare zitting. De raadsleden (allen aanwezig) stemden het eerste punt unaniem goed. Dit punt behelsde het advies voor de verkoop door de kerkfabriek van 81 m2 grond (waarop een electriciteitshoogspanningspaal staat) aan de S.V.Gecoli. Deze grond is gelegen aan de Winkelstraat.

Het tweede punt omvatte de voorlopige goedkeuring van het ontwerp B.P.A. nr.1 = De Maal. Dit is gelegen langsheen de Vinkstraat en het plan is opgevat om in totaal ongeveer 140 woningen op te trekken.

Oppositielid Duysburg replikeerde hierop dat hij voor deze laatste zitting niet moeilijk meer wilde zijn, maar dat dit plan een studie vergde van 6 jaren en er gedurende deze tijd niets meer over vernomen werd, hij niet in de mogelijkheid was dit plan goed te keuren. Stemming gaf 5 voor, 3 tegen en 1 onthouding.

Als laatste punt op de openbare zitting werd overgegaan tot de voorlopige goedkeuring van het ontwerp B.P.A. nr.2 – Sportterrein.

De plaats voorzien voor dit sportterrein is gelegen in de driehoek tussen de Dorpsstraat en de Kruisweg. Duysburg vroeg zich af hoe het toch kwam dat beide plannen juist voor de fusies terug in Leest verzeilden.
Raadslid Emmeregs zei dat dit plan door de oppositie niet kon goedgekeurd worden, daar er voor dit plan reeds ongeveer 8 ha onteigend werden, alsook voor het feit dat de gemeente Leest reeds beschikt over twee sportinstellingen, kon dit geld beter besteed worden aan betere bestratingen enz. in plaats van een mastodont van een sportterrein te maken.
Burgemeester Lauwers replikeerde dat het zeker geen mastodont zou worden en slechts 1 voetbal-, 1 volleybal- en 1 basketbalplein zou omvatten.

Dit punt werd gekeurd met vijf stemmen voor en vier tegen.

Nadien werd overgegaan tot de uitreiking van een oorkonde aan ereburger Pater Van Aken.

(...)”

26-09-2012 om 09:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1977 – Gazet van Mechelen : Leest is Mechelen

Op 1 februari 1977 werd ook Leest inderdaad bij het Mechels grondgebied samengevoegd, dit is 931 ha met circa 1900 inwoners. Van de vijf gemeenten die integraal Mechels grondgebied zullen worden, is Leest de meest landelijke gebleven.

In 1939 ontdekte men bij bouwwerken resten van een Romeinse villa uit de tweede eeuw, een bewijs dat ook deze streek reeds vroeg bewoond moet zijn geweest.

In 1129 stond Leest onder het patronaat van de vrouwenabdij van Kortenberg, wat aansluit met de stichting van het klooster Vallis Lilliorum te Hombeek, waarvan de eerste zusters eveneens uit Kortenberg afkomstig waren. Kortenberg inde de ‘tienden’ waarvan een derde werd afgestaan aan de pastoor van Leest. Vanaf  1637 werd deze belasting vervangen door een vaste som.

De oorspronkelijke kerk  werd in het begin der 17^de eeuw volledig vernield, met uitzondering van de basis van de toren in witte natuursteen en een gedeelte van het hoogkoor.

Het huidig schip van de St.-Niklaaskerk is van 1852.

In de kerk treft men nog merkwaardige beelden aan, twee mooie armenbanken en vooral het opvallend rijk koorgestoelte op het hoogkoor.

Verder het beeld van de h. Cornelius, vereerd tegen kinderziekten.

Dit beeld heeft meer folkloristische dan historische waarde. Cornelius, een paus uit de 3^de eeuw, die begraven ligt in de Romeinse catacomben, staat afgebeeld met boek en gouden hoorn.

Op het kerkhof treft men van verre de imposante grafsteen , quasi monument van de Familie Empain. Achter de gesloten deur die de grafkapel afsluit bemerkt men twee neerdalende trappen die naar een crypte moeten leiden. Volgens de inscripties op de opgaande muren van de kapel, werd in 1971 de laatste mevrouw Empain bijgezet in de ouderdom van 100 jaar.

Het gemeentehuis is erg vervallen, een onooglijk gebouw zonder enige waarde. Alleen de gemeenteschool is nieuw en beantwoordt aan de normen van een moderne school.

Ook hier kan de stad Mechelen nuttig werk verrichten door hertekening van het gemeenteplein, de bouw van een gemeenschapscentrum, eventueel in de plaats van het oude gemeentehuis en door het aanbrengen van bomen, groen, bloemen en enige rustbanken.

Zeer schilderachtig is de Molenbeek, een grillige, smalle loop doorheen gans de gemeente.

Als straten noteerden we o.a. de Kouter, als verbinding met Hombeek, de Juniorslaan die naar Kapelle leidt, maar gedeeltelijk verzakt is in de buurt van de Molenbeek, de Tiendeschuurstraat, de Kleine en de Grote Heide en de Bist (te Mechelen : Biest). Verder nog Winkelstraat, de onvermijdelijke Molenstraat en een Scheerstraat (weer dubbel gebruik met Mechelen).

Waar Mechelen Leest in genen dele mag verwaarlozen als een Assepoester, ware het toch hopelijk dat Leest  steeds zijn eigen landelijk karakter mocht behouden. Mits enige moderne nutsvoorzieningen en een algemene verfraaiing, kan Leest best zijn eigenheid en gemeenschapsleven bewaren. Welkom Leest in het vergrootte Mechelen.”   

1977 – Eerste Communicanten 1977

Sonja Daelemans, Alemstraat 10

Pascale Aerts, Kouter 9

Anne De Prins, Dorp 10

Anja De Prins, Juniorslaan 88

Sonja De Prins, Juniorslaan 88

Ilse Diddens, Vinkstraat 43

Spruyt Daisy, Tisseltbaan 46

Stokmans Sarah, Kouter 120

Simons Hilde, Molenstraat 21

Van den Bergh Gwendy, Dorpstraat 82

Van den Heuvel Nancy, Dorpstraat 38

Van Winghe Christiane, Grote Heide 3

Verbruggen Ingrid, Tiendeschuurstraat 6

Verbruggen Marleen, Larestraat 1

Van Camp Serge, Kouter 41

Adriaenssens Geert, Veurtstraat 45 Breendonk

Bernaerts Christoph, Juniorslaan 136

Debroey Michel, Vinkstraat

De Wit Geert, Molenstraat 14

Duysburgh Dries, Juniorslaan 56

Huys Werner, Elleb oogstraat 10

Peeters Benny, Blaasveldstraat 14

Puttemans Pascal, Kouter 154

Spoelders Kurt, Molenstraat 4

Van den Heuvel Chris, Dorp 9

Verbruggen Koen, Tiendeschuurstraat 21

Verschueren Geert, Blaasveldstraat 14

Plechrtige Communicanten 1977

De Bondt Veerle, Kouter

De Maeyer Kristel, Dorpstraat

De Smedt Brigitte, Cecilalaan

Muysoms Ann, Alemstraat

Polspoel Christa, Juniorslaan

Schillemans Karin, Kouter 51

Spruyt Conny, Tisseltbaan 46

Stock Christiane, Juniorslaan

Van den Sande Rita, Grote Heide

Van den Vondel Ann, Kouter 102

Verbeeck Ingrid, Rennekouter

Vermeulen Anja, Tisseltbaan

Verschuren Ingrid, Blaasveldstraat

Van Kerkhoven Lief, Kleine Heide

Apers Ronny, Grote Heide

Casteels Hugo, Kouter 67

De Bruyn Geert, Dorpstraat 53

De Laet Dirk, Kouter 146

De Nijn Chris, Vinkstraat

Doms Victor, Rennekouter

Fierens Danny, Vinkstraat

Huys Rudy, Elleboogstraat

Muysoms Marc, Alemstraat

Robijns Geert, Alemstraat

Van den Brande Johan, Vinkstraat

Verbruggen Koen, Kouter 12

Vermeulen Jurgen, Tisseltbaan

Croons Dirk, Kouter 45

(DB)

1977 – Met ingang van 1 januari 1977 werd de legerdienst voor dienstplichtigen op

            8 maanden gebracht voor hen die in Duitsland gekazerneerd lagen en op 10

            maanden voor de soldaten in België gekazerneerd.            

26-09-2012 om 08:53 geschreven door Marcel Van Hoof

1977 – 1 januari : Hombeek, Leest, Heffen, Walem en Muizen zijn bij Mechelen gevoegd en vormen samen Groot Mechelen. Samen vormen deze gemeenten een gemeenschap van ongeveer 80.000 inwoners. Jos Vanroy was de eerste burgemeester van Groot-Mechelen.

“De” Gemeente.

Het is pas sinds de Franse revolutie dat er één enkel model voor de gemeenten bestaat. Aangezien wij vanaf 1 oktober 1795 officieel bij Frankrijk hoorden, werd het ‘decreet voor lokale besturen’ ook bij ons van toepassing.

Vanaf dat ogenblik verkozen de ‘actieve’ burgers de leden van de ‘gemeenteraad’ en van de ‘algemene raad’ van de gemeente, die door een burgemeester werd geleid.

België bleef onder Franse bezetting  tot 1815. In die periode verloren de gemeenten sommige van hun bevoegdheden en werden ze administratieve deeltjes van de centrale macht. De leiders werden ambtenaren die door het oppergezag werden benoemd.

Tijdens de Hollandse periode (1815-1830) vonden de gemeenten een zekere vrijheid terug. Tegelijkertijd werden ook vele elementen nog meer gecentraliseerd.

Het onafhankelijke België keerde naar de principes van het Franse decreet uit de Revolutieperiode terug. Op dat ogenblik waren er 2.498 gemeenten in België.

Na de ‘fusie der gemeenten’, van 1977 werd het aantal gemeenten tot 589 verminderd.

(Willebroek in Vogelvlucht – juni 2012)

1977 –Stad Mechelen –  (Mechelen, 18 januari 1977.)

            Welkom aan de inwoners van Muizen, Hombeek,Leest, Heffen en Walem.

“Vanaf 1 januari 1977 maakt U allen deel uit van de nieuwe fusiestad Mechelen.

Het college van burgemeester en schepenen van Mechelen heet U hartelijk welkom. Ook de bevolking van het vroegere Mechelen is verheugd U te mogen begroeten.

Samen vormen wij thans een gemeenschap van ongeveer 80.000 inwoners, samen hebben wij allen onze rechten en onze plichten, onze problemen en onze zorgen.

Het is de vaste wil van de nieuwe gemeenteraad en vooral van het nieuwe College van Burgemeester en Schepenen van onze stad U, in alle aspecten van ons aller maatschappelijk leven, bij te staan, te helpen en er zorg voor te dragen dat de integratie van U allen in de oude Dijlestad zal verlopen op een soepele administratieve wijze ;

daarbij zullen de contacten van mens tot mens de stempel dragen van hartelijkheid, dienstvaardigheid en respect voor ieders overtuiging. Het ligt vanzelfsprekend niet in onze bedoeling uw levenswijze en levensgewoonten als inwoners van vroegere landelijke gemeenten zo maar te veranderen. Een stad van de tijd waarin wij thans leven dient tal van aspecten  te vertonen : een stadskern, waar restauratie van historische gebouwen meer luister brengt aan de vroegere hoofdstad der Nederlanden, stadsvernieuwing die, in zovele aspecten, verandering en verbetering brengt voor onze leef- en arbeidskernen, behoud van natuur- en landelijk schoon van de gebieden die thans deel uitmaken van Mechelen.

Dit is de geest waarin wij U in dit nieuwe Mechelen wensen te verwelkomen.

De leden van het College van Burgemeester en Schepenen zijn vanzelfsprekend te uwer beschikking om U bij te staan en te helpen.

De Burgemeester en alle Schepenen zullen daarom zitdagen houden op het gemeentehuis van de vroegere fusiegemeenten vanaf 1 februari 1977, evenals op het stadhuis te Mechelen en dit volgens dagen en uren vermeld op de hiernavolgende tabel.

De administratieve contacten zullen over een paar maanden worden gespreid om U toe te laten week na week, gewoon te worden uw problemen te verschuiven van uw vroeger gemeentehuis naar het Mechelse stadhuis, waar U met de meeste dienstvaardigheid zult worden ontvangen.

U kunt dus ofwel een beroep doen op de gemeentesecretaris van uw vroegere gemeente tot 28 februari 1977 ofwel vanaf nu op de diensten van Mechelen-stad volgens de inlichtingen hierna vermeld.

            Met de beste groeten,

            Namens het College van Burgemeester en Schepenen :

            Bij verordening: de Secretaris Fr. Geys                   De Burgemeester J. Vanroy.”

Mededeling aan de inwoners der voormalige gemeenten Hombeek – Heffen – Leest – Walem en Muizen in verband met de fusie met Mechelen

SECRETARIAAT :

Grote Markt, tel. 21.30.37. Openingsuren van 8 tot 12.30 u. (de zaterdag niet)

Woensdagnamiddag van 13.30 tot 17u.

Op het Stadssecretariaat kan men zich o.m. wxenden voor :

Attesten : afleveren van allerhande attesten en toelatingen o.a. slachten van varkens voor eigen gebruik, aankoop van loodwit (schilders, hoveniers, enz.) , afvuren van vreugdeschoten bij feestelijkheden, verlies van titels, e.a.

Eensluidend verklaring van afschriften  :(…)

Erfrechtverklaringen : (…)

Geesterzieken : (…)

Vestigingswet : (…)

Wettiging van handtekeningen : (…)

OPENBARE WERKEN

Befferstraat 4 – tel. 21.30.37. openingsuren : zelfde als secretariaat.

(…)

Ruimingsdienst :  (…)

Reinigingsdienst : (…)

Stadsmagazijn : (onderhoudsdienst openb. Werken) Koningin Astridlaan.

Sociale dienst : (…)  Fred. De Merodestraat 88.

-in afwachting van een definitieve regeling zal tijdens de maanden januari en februari de stempelcontrole zoals voorheen plaatshebben in de vroegere gemeentehuizen waar de uren van controle zullen aangebracht worden.

-pensioenen en minder-validen : alle formaliteiten moeten zoals voorheen op het vroegere gemeentehuis vervuld worden.

Burgerlijke stand – bevolking en militie : (…)

Brandweer : Dageraadstraat 4.

De bewoners van de fusiegemeenten worden verzocht, in afwachting van de aanpassing van de straatnamen, voor elke dringende oproep aan de brandweerdiensten nog duidelijk de naam van de oude gemeente te vermelden, dit om elke mogelijke verwarring met andere straatnamen van andere gemeenten te vermijden.  

26-09-2012 om 08:45 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – Zondag 14 november : Kinderen kijken naar Kinderen. Een leerlinge van het 5^de jaar van de Leestse meisjesschool schreef :

Een mooie voorstelling

“Zondag 14 november werd voor de Leestse jeugd een echt aangename dag. De toneelgroep ‘De Spellentappers’ vertolkte het gemoderniseerde sprookje ‘Hans en Grietje’, geschreven door Liva Willems.

Zo was bijvoorbeeld de heks geen lelijke oude vrouw, maar een mooie jongedame. De gluiperige zwarte kat van de heks Spyona, was voor deze keer in een speciaal pakje gestoken. Het stuk handelde over een boze heks die van dieren koeken bakte en deze verkocht aan de niet al te snuggere bakker van het dorp. Door een handige list wist de heks Hans en Grietje mee te lokken in het bos. Toen de vrienden van Hans en Grietje dit bemerkten  snelden zij hen achterna. Dank zij de lieve fee Marijke kwam het sprookje toch nog tot een goed eind. De bazige Mrs Jones en John, haar volgzame man, kwamen er de sfeer inhouden.

Verbazend was zelfs hoe aandachtig, met ingehouden adem, de kinderen naar het podium zaten te staren. Zichzelf nieuwsgierig afvragend ‘hoe zou het nu eindigen ?’

Na afloop van het stuk kregen alle jonge spelers een anjer. Aan de leiding van de toneelgroep (Lieve Vermeulen, Lief Bradt en Lutgard Lauwers) werd nog een mooi boeket bloemen ten geschenke gegegven.

Enthousiast keerden de kinderen terug naar huis. En de leden van de toneelclub en het Davidsfonds waren er niet minder gelukkig om. Er waren immers ongeveer 350 toeschouwers komen opdagen !”

(DB, december 1976)

1976 – 4 december 1976 – Gazet van Mechelen : Voorlaatste gemeenteraad

            Er zijn 2.077 Leestenaren

“Op de dagorde van de gemeenteraad stonden 10 punten op de openbare zitting en 2 punten in geheime zitting.

Iedereen was aanwezig en de zitting verliep in een zeer vriendschappelijke stemming.

Het jaarverslag van het schepenkollege voor het dienstjaar 1975 bracht o.a. aan het licht dat Leest op 31/12/74 een totaal had van 2.046 inwoners, terwijl ze op dezelfde dag in 1975 2.077 Leestenaren telde. (...)

In 1975 werd ook 583.000 fr. Uitgegeven voor de aankoop van het speelterrein enz.

De belastingsreglementen voor 1977 werden niet verhoogd en oppositielid Duysburg stelde voor, dat in tegenstelling met andere jaren voor deze laatste keer eens een éénparigheid van stemmen zou bereikt worden, en dat ze niet zouden vechten tot de laatste druppel bloed, zodat als er ooit iemand de boeken van Leest zou bezien er toch eens een éénparigheid zou genoteerd zijn ook.

Het eerste paspoort kost dan 25 fr. Het afhalen van het huisvuil : 300 fr. Begravingen : 7.000 fr, tewerkgesteld personeel : 300 fr, drijfkracht : 300 fr , drankslijterijen betalen 1.000 fr. De retributie van de plaatsrechten op markten kost 10 fr/m2/dag.

De onroerende voorheffing blijft vastgesteld op 1900 opcentiemen en de personenbelasting blijft 6%.

(...)

Op deze zitting werd eveneens de definitieve beslissing bekomen voor de ruiling van gronden (gelegen in de Bist en de Alemstraat) met de heer Prion Pansius. De gemeente Leest staat 1133 m2 af (ter waarde van 80.500 fr) en ontvangt hiervoor van de heer Prion Pansius een lap grond van 1304 m2 met een waarde van 107.750 fr.

(...)

In geheime zitting werden dan nog 2 punten verwerkt : de goedkeuring van de werkuren (uitbreiding) van de kuisvrouw aan de gemeenteschool en ook nog een punt dat door de CVP-raadsleden op de dagorde werd geplaatst : de toekenning van het ereburgerschap aan pater Van Aken ter erkenning van de vele diensten die hij bewezen heeft aan de Leestse gemeenschap en in het biezonder aan de Leestse jeugd.”

1976 – 4 december : “Sint Niklaasbal” van de KWB

            De Leestse KWB organiseerde samen met de volleybalclub haar “Sint-Niklaasbal”.

            Dit ging door in het parochiehuis aan de Kouter. Deuren : 20 uur. De muzikale noten
            werden gespeeld door het orkest “The Sunbeats”.

            Toegangsprijs was 60 fr.

1976 – Vrijdag 17 december : Vevoc – Filmavond : “Once upon a time in the West”

            ‘Vevoc nodigt u allen uit voor de grootste western ooit gemaakt. Het is een meesterwerk
             van de inmiddels overleden regisseur Sergio Leone.

            We draaien deze film in SCOPE d.w.z. groot scherm.

            “Eens in het verre Westen”, een film van 2 uur is het mooie epos van het aanleggen van
             de spoorweg tussen Oost en West. Het is een waar gebeurd verhaal.

            Spanning en ontspanning verzekeren u een mooie filmavond. De afwezigen hebben
             ongelijk. In de hoofdrollen alleen klasse acteurs : Henry Fonda, Claudia Cardinale,
             Charles Bronson, Jason Robards.

            Aanvang : 20.45u. Prijs : 40 fr.Kinderen niet toegelaten.

            (Flyer van Vevoc)                       

1976 – 27 december – Gazet van Mechelen : Leest heeft tweede ereburger

“Met pater Karel Van Aken heeft de gemeente Leest haar tweede ereburger gekregen. Nadat ongeveer 2 jaar geleden Leest haar eerste ereburger, de h. Hendrik Diddens, huldigde voor zijn werk en opzoekingen naar de geschiedenis van Leest, was het maandag 27 december l.l. de beurt aan pater Van Aken.

Na de raadszitting kwam pater Van Aken naar het gemeentehuis waar hij zijn oorkonde in ontvangst nam.Pater Van Aken mocht de eerbetuiging in ontvangst nemen voor de vele verdiensten voor de gemeenschap, en vooral voor de jeugd van Leest, die hij gedurende de laatste 10 jaren heeft verwezenlijkt.

Raadslid Duysburg sprak in naam van het ouderkomitee van de Chiro dat pater Van Aken een man is die zichzelf steeds op de tweede rij zet en als het kan zelfs  op de derde rij.

Pater Van Aken staat heel eenvoudig tussen de gemeenschap als knecht van de kleinsten. Zoals hij op die zondagen uren na elkaar in de Chiro de cola aan het verkopen is, of als hij zich samen met de jeugd mee verkleedt, dan zou een mens zich kunnen afvragen waarom doet hij dat toch allemaal ? Pater Van Aken doet dit allemaal omdat hij dan veel beter in contact kan komen met groot en klein en omdat hij dan

ook heel goed kan zien hoe het in de afdelingen gestaan en gelegen is. Pater Van Aken is er en laat zich zien en doet het kleinste werk op een barmhartige wijze. De pater dankte op zijn beurt het gemeentebestuur van Leest voor deze uitzonderlijke eer die hij in ontvangst mocht nemen. Hij dankte vooral de mensen van het Sint-Theresiacollege van Kapelle-o/d-Bos, omdat ze hem daar de gelegenheid hebben gegeven om met de gemeenschap van Leest ook te kunnen meeleven.

“In Kapelle ga ik naar school en te Leest maak ik mijn huiswerk”, aldus pater Van Aken.

Pater Karel Van Aken, geboren te Malderen op 22 februari 1928 werd in 1958 tot priester gewijd en heeft als kloosternaam de naam van pater Damiaan gekozen.

Te Leest heeft pater Damiaan gevonden waar hij zijn priesterzijn mag beleven en dit vooral tussen de jongeren die ook wel eens iemand nodig hebben waar ze kunnen heengaan met kleine of grote problemen.

De h. Hendrik Diddens, woonachtig te Mechelen en eerste ereburger, drukte de vreugde uit dat hij niet de enige ereburger van Leest is gebleven. Hij zei ook dat de verdienste van de pater veel hoger ligt dan de zijne en dat hierdoor ook zijn eigen verdienste in de hoogte ging. Hij zei ook dat hij menigmaal gezien heeft en heeft kunnen vaststellen dat te Leest het dienstbetoon en de omgang met de mensen zeer goed was.

Tot slot bracht hij hulde aan de gemeenteraadsleden voor wat Leest geweest is en wat Leest in de harten zal blijven. Het is van 1796 dat Leest de onafhankelijkheid gekregen heeft, en van deze periode van 180-jarige onafhankelijkheid zullen vele mooie en goede herinneringen blijven.” (GvM 5/1/1977)

1976 – 27 december : Karel Soors in De Band – januari 1977 :    Afscheid van Leest.

“De afscheidsceremonie startte om 19u45 met het aanbieden van het ereburgerschap aan pater Van Aken. Na Hendrik Diddens mocht de pater, in de gemeente berucht om zijn werklust en dienstbaarheid, na een korte plechtigheid in het gemeentehuis, de oorkonde van het ereburgerschap in ontvangst nemen. Nadien kon de eigenlijke afscheidsceremonie beginnen. In de gloednieuwe turnzaal van de jongensschool waren bijna honderd Leestenaars samengekomen om de afscheidsreceptie bij te wonen en om naar de dankbetuigingen van de burgervader en de schepenen te komen luisteren.

Burgemeester Lauwers vertelde over zijn laatste werk : het uitreiken van de oorkonde van ereburgerschap. Ontroerd bracht hij hulde aan z’n gemeente en dankte hij al de aanwezigen voor de fijne samenwerking.

Hij dankte zijn schepencollege, de geestelijkheid, de kerkfabriek, het onderwijzend personeel voor het vertrouwen.

Hij verwees ook naar de verwezelijkingen onder zijn bestuur zoals de verwarming van de pastorij, de herstellingswerken aan de kerk, de nieuwe dorpsplaats en de kroon op zijn werk, de bouw van de nieuwe jongensschool. Voorts dankte hij de fanfare St.-Cecilia, zijn partijgenoten en de mensen van de  andere partijen.

Daarna was het de beurt aan de heer Emmeregs, de gekozene van Leest in het Mechels gemeentebestuur. Hij wees op de moeilijkheden voor een oppositiepartij om tot een samenwerking te komen.

Zijn dank ging naar de burgemeester omdat die zich steeds had ingezet voor zijn mensen. Steeds werden die bij hem thuis zeer vriendelijk ontvangen om hun moeilijkheden uiteen te zetten. De heer Emmeregs dankte ook

het schepencollege waarmee hij had samengewerkt, hij beloofde dat dhr Vloebergh en hijzelf als nieuwe verkozenen in Mechelen de belangen van Leest zo goed mogelijk zouden behartigen. Een overvloed aan hartige hapjes en fijne dranken maakten de tongen nog losser.

Over de ganse lijn leek men de fusie met Mechelen maar somber in te zien. Vooral de menselijke kant, het contact met de gewone burger, dreigt hiermee verloren te gaan.

Het fusieverdriet werd nog lang daarna weggespoeld.

Vaarwel arm Leest, voortaan kun je de maan helpen blussen.”           

Foto’s :

-Tweemaal pater Karel Van Aken, de tweede ereburger van Leest.

13-09-2012 om 17:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 23 oktober – GvM : Leest ruilt grond

            “Voor de jongste gemeenteraadszitting te Leest werd door oppositielid

            Duysburg gevraagd om een klein huldebetoon te brengen aan

            gemeenteraadsleden Emmeregs en Vloebergh die tijdens de laatste

            gemeenteraadsverkiezingen respectievelijk als verkozene van de CVP en als

            1^e reserve van de BSP uit de bus kwamen.

            Beide raadsleden werden gefeliciteerd en men drukte de hoop uit dat ze de

            belangen van de Leestenaren zouden behartigen.

            Emmeregs voegde daaraan toe dat ze zeker op hem mochten rekenen en dat alle

            inwoners van Leest (en van de andere gemeenten) die problemen hebben,

            steeds bij hem terecht kunnen.

            (...)

            ...als elfde  en laatste punt op de dagorde stond de principebeslissing van de

            ruiling van de gronden gelegen in de Bist en de Alemstraat met de h. Prion

            Pansius. De gemeente zou dus in principe (nog niet definitief) 1100 m2 grond

            afstaan in de Bist en zou hiervoor van de h. Prion Pansius ongeveer 1300 m2

            grond ontvangen in de Alemstraat.

            Als het laatste punt van de openbare zitting was afgewerkt stipte oppositielid

            Emmeregs aan dat er in verscheidene straten van Leest aan de kanten het gras

            zo hoog staat dat het regenwater steeds op de wegen blijft staan zodat de

            weggebruikers zich moeten verplaatsen in het water (o.a. in de Elleboogstraat

            en de Tiendeschuurstraat). Voor dit probleem is reeds een oplossing voorzien en

            zal zo vlug mogelijk verholpen worden.”

1976 – 30 oktober : Frietkraam aangereden en vluchtmisdrijf

            Toen José Van der Meulen rond de middag haar frituur op de Dorpsplaats wou betreden

            stelde zij vast dat de zijruit van het bijgedeelte gebroken was. Scherven alom en de

            aluminium buitenkant van het kraam was geblutst.

            Vermoedelijk werd het kraam door een voertuig aangereden. José diende klacht in.          

1976 – 2 november – Gazet van Mechelen  :

            Groeten van overzee : Broeder Romain De Laet

“Het naburige Leest, dat zoals men weet, Mechelen een stukje landelijker zal maken, telt meer dan één merkwaardige figuur onder haar inwoners.

Een zeer verdienstelijk man is wel broeder Romain De Laet die reeds 53 jaar lang missiewerk presteert in Canada.

Wij willen hem hierbij eens in de schijnwerper zetten. De brief met hartelijke “groeten van over zee” werd niet door hem zelf geschreven maar door iemand die hem het best kent.

Als broeder Romain beantwoordde Karel De Laet uit Leest destijds de oproep van zijn oversten van de broeders van Scheppers om pionierswerk te gaan verrichten in Canada.

Broeder De Laet had van huis uit een rotsvast geloof en een apostolische ijver meegekregen. Ook had hij als verpleger in de oorlog “14-18” in krijgshospitalen dienst gedaan en had zich de vorming, hem verschaft door het St.-Victorinstituut van Alsemberg, zeer ten nutte gemaakt. Met volle bereidheid voor het werk dat hem wachtte scheepte hij in voor Canada op 15 augustus 1923.

Na meer dan een halve eeuw is hij er nog, geeft zich nog steeds met hart en ziel aan zijn taak met het idealisme van zijn jeugd.

Wel is het ritme wat aangepast aan zijn leeftijd.

Broeder Romain kwam in verlof in 1933, 1948 en 1956. (noot ook in 1973 en 1976)

Ofschoon enkele weken verlof in zijn geliefde heimat telkens veel vreugde verschafte, vertrok hij steeds welgemoed terug naar zijn werkterrein in Laurentiden, provincie Quebec.

Al die jaren bleef hij zich inzetten voor de materiële en geestelijke noden van de bevolking in het onderwijs, opvoeding, ziekenzorg, tuinbouw, administratie, als novicenmeester, of directeur of ook nog in de parochiale diensten.

Hij is zowat de factotum voor alle jobs die een missie vergt.

Globaal bekeken gaat de aandacht en de zorg van de broeders van Scheppers in Canada uit naar de armen, de nooddruftigen, de kinderen, speciaal dan toch naar verwaarloosde jeugd hoe ondankbaar dit laatste ook kan zijn.

Toch kan broeder Romain met zijn psychische flair, zijn humor, zijn bemoediging met dit alles best overweg.

Dat broeder Romain ook literaire aanleg heeft blijkt uit een aantal gedichten, Nederlands en Frans, meestal op bekende Vlaamse wijze.

Bij elke feestelijke aangelegenheid is hij de man om die te organizeren en te leiden.
Uit menig vers trilt zijn liefde tot zijn vaderland, zijn hunker naar totale blije gegevenheid.

Broeder Romains levenswerk is dan ook een sterke Evangelische getuigenis.

Aan hem ondervindt men dat een leven van algehele inzet voor God en de naaste een mens diep gelukkig kan maken.

Aldus de brief over de Leestse missionaris Karel De Laet.”

LG, blz. 274 :

“Juist voor de oorlog, in april 1914, had Karel De Laet het kloosterkleed aangetrokken bij de Broeders van Scheppers. Hij werd voortaan ‘broeder Romain’. Bij het begin van de vijandigheden nam hij met zijn medenovicen de wijk naar Engeland. Hij werd er onder de wapens geroepen bij de ambulancedienst. Tot na de oorlog was hij ziekenverpleger in het Krijgshospitaal te Faverges (Frankrijk). Later, (1923) vertrok hij als missiebroeder naar Canada (Huberdeau) waar hij gedurende meer dan vijftig jaar zijn beste krachten gaf aan de zielzorg, de opvoeding, het onderwijs, de tuinbouw en de administratie. In februari 1953 werd hij Canadees staatsburger. Hij overleed er op 4 februari 1978 in de leeftijd van tweeëntachtig jaar.

Broeder Romain had ook letterkundige talenten : hij schreef gedichten zowel in het Nederlands als in het Frans.”

“Gegroet, o Leest, o dorp van vrede,

Uw naam is als een eeuwig feest ;

Ik draag uw ziel naar ’t westen mede,

uw beeld zweeft immer door mijn geest.

De goede God zal het behoeden

bij dag en nacht van alle kwaal;

Vertrekken doet het hartje bloeden,

maar over zee wacht ’t ideaal.

Gegroet van ver, o teerbeminden,

gebleven in het vaderland;

het beste wat men daar kan vinden,

heb ik zeer diep in ’t hart geplant.

Uw namen klinken in mijn oren

als melodieën zacht en zoet.

Geen enkel nootje gaat verloren,

het trilt in ’t hart, ’t verfrist het bloed.

We waren rustig, zo tevreden,

en daar te blijven was de wens.

Maar plicht is sterker dan de tranen,

we werken toch voor God de Heer.

Hij leidt ons naar de hemelbanen.

We vinden daar elkander weer...

            Broeder Romain

Op 14 en 15 juli 1973 werd broeder Romain in Leest gehuldigd bij zijn diamanten jubileum als broeder en zijn vijftigjarig verblijf in Canada. De burgerlijke overheid ontving hem op het gemeentehuis (14 juli).

De volgende dag was er een eucharistieviering in de kerk met de Hombeekse pastoor-deken Jan Van Dyck en een feestzitting in het parochiehuis waarop ook een vertegenwoordiger van de Canadese ambassadeur aanwezig was.

Goed ziek, stierf hij op 4 februari 1978 en werd te Huberdeau (Quebec) begraven op 7 februari.

(Wilfried Hellemans : ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ 2009)

Foto’s :

-De familie De Laet rond 1909. V.l.n.r. : Karel (broeder Romain), Frans (“Soo”), geboren in 1887, was gehuwd met Sidonie Diddens, en bleef in 1918 in een

griepepidemie, vader Victor Der Laet (°1850, +1918), overleed een week na zijn zoon, moeder Adelia Selleslagh (°1857 +1914), Melanie (°1891 +1968), werd

missiezuster in Kongo en Christine (°1901), werd kloosterzuster te Heverlee. Het gezin woonde in het “Wiphuis” op de Rennekouter, de vroegere Jezuïtenhoeve.

-Links Karel De Laet naast Gust De Prins (“de Guide”) die met zijn nicht getrouwd was.

-Broeder Romain werd 82.

13-09-2012 om 13:40 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 15 oktober : Nieuwe wagen van Leestenaar zwaar beschadigd

            Toen Karel De Prins uit de Alemstraat met zijn wagen wou vertrekken vanop de
            parking van dancing het Witte Paard te Kapelle-op-den-Bos constateerde  hij dat er
            een bromfiets in de weg stond.

            Toen hij die verplaatste werd dat opgemerkt door een persoon die dat snel 
            ging doorvertellen in de dancing. Hierop kwam een hoop jongelui naar buiten gesneld  
            die de wagen van De Prins bestampten en bestookten met bierglazen.

            Het resultaat : beschadiging aan dak, rechterdeur en kofferdeksel. Schrammen aan
            de rechtervoorruit en barst in het plastiek achterstuk tussen de lichten.

            Karel diende klacht in bij de veldwachter.

1976 – 18 oktober – Gazet van Mechelen :

            Leest naar Mechelen met een nieuwe school.

“In aanwezigheid van gouverneur Kinsbergen en van arrondissementskommissaris Rombout werd een nieuw schoolkomplex ingewijd te Leest.

Op de plaats van de oude jongensschool werd een nieuwe school opgetrokken met 4 ruime en luchtige klaslokalen, een muziekklas, een refter en een gymzaal, die reeds bij de opening haar tweede funktie van feestzaal kon waarmaken.

Burgemeester Lauwers gaf een overzicht van de administratieve rompslomp die maar eventjes acht jaar heeft aangesleept : van het ene voorontwerp naar de andere principebelofte...

Hij dankte de ministers die voor de nodige handtekeningen hadden gezorgd, de architecten, de aannemers en onderaannemers.

En als laatste burgemeester van het autonome Leest was Lauwers niet weinig fier een dergelijk schoolgebouw te kunnen overdragen aan de nieuwe bestuurders uit Mechelen.

Schepen van Onderwijs, Polspoel, wilde onderstrepen dat de gemeente Leest haar steentje had bijgedragen in de onderwijsinfrastructuur ten dienste van de bevolking.

De tijd is voorbij dat het lager onderwijs het eindpunt was voor de schoolgaande plattelandsbevolking.

“We hebben geen monument willen bouwen, zoals de oppositie ons heeft verweten. Voor ons komt de fusie een jaar te vroeg, want we hadden graag onze inspanningen op onderwijsgebied nog wat voortgezet. We stellen nu onze hoop in de nieuwe Mechelse bestuurders”.

Schoolhoofd Gobien betrok de ereschoolhoofden Meyers en Huysmans in het huldebetoon.

“Zij hebben de goede naam van de gemeenteschool van Leest gemaakt. En in heel wat moeilijker omstandigheden vooral op materieel gebied”.

Ook mevrouw Vloeberghen, die er voor zorgt dat alles elke dag netjes gehouden wordt, werd niet voorbijgegaan.

En de burgemeester en de schepenen werden bedankt voor de talrijke begrotingswijzigingen die ze hebben moeten doorvoeren.

Gouverneur Kinsbergen zei dat hij ondanks een zwaar gevulde agenda toch naar Leest gekomen was. Primo om die realisatie te zien waarover hij zoveel had horen vertellen.

En ten tweede omdat het waarschijnlijk de laatste keer was dat hij naar Leest zou komen.

“Nu de gemoederen wat bedaard zijn, zal men ook vlug de voordelen van de fusieoperaties ondervinden. De gemeenten zullen administratief verdwijnen maar de gemeenschappen die er leven zeker niet.”

Aan de burgemeester vroeg hij verder zijn kracht te willen inzetten om te behouden wat er te Leest reilt en zeilt in het gemeenschaps- en verenigingsleven. En opmerkelijk noemde hij het feit dat de laatste belangrijke daad van het gemeentebestuur van Leest er een geweest is ten voordele van de jeugd.

Investeren in de jeugd –ook al kost de jongensschool om en bij de 22 miljoen frank – is nog altijd een wissel trekken op de toekomst. (cdw)”

En in een andere krant van 22 oktober 1976 :

“Leest wijdde nieuwe school in

Zaterdag vond te Leest de plechtige inwijding van de gemeentelijke jongensschool plaats. Onder aanwezigheid van talrijke prominenten knipte de burgervader van Leest, de heer Lauwers, het lint door dat de toegang verleent tot het nieuwe gemeentelijk schoolcomplex van Leest.

De burgemeester zei dat deze dag een zeer langverwachte datum was voor de Leestenaren en alzo werd dit complex overgedragen aan de ganse bevolking. Daarna volgde een kleine rondgang in de gebouwen.

Als men de school binnengaat is er op de speelplaats een windroos, een plan van de gemeente en een landkaart van België op de grond aangebracht. Het zeer moderne complex dat momenteel alleen voor jongens openstaat, bestaat uit sanitaire installaties, een speelplaats, een turnzaal, refter, bergplaats, 6 klassen en een reserveklas alsook een voorbereidende klas voor muziekonderricht. Na de rondgang werden alle genodigden in de turnzaal verzameld waar nog enkele toespraken werden uitgesproken.  Als eerste spreker kwam de burgemeester aan de beurt, die na de welkomstwoorden een korte schets van het ontstaan van deze school gaf. Van het voorontwerp tot de dag van heden is er een termijn van 8 jaar verstreken. Hij had ook een woord van dank voor de vele ministriële instellingen die het mede mogelijk maakten dat deze school tot stand kwam (o.a. de 60 t.h. staatstoelagen). Hij feliciteerde de h. Schaerlaken en de verscheidene firma’s die gelast waren met de bouw en de afwerking van dit complex.

Hierna kwam de schepen van onderwijs. Hij wees er op dat de werknemers op 298 van de 300 overeengekomen werkdagen o.a. 523.000 machinestenen, 472.000 kg beton en 20.000 pannen te verwerken hadden. De aandacht ging niet alleen naar de gebouwen, doch werd er ook veel aandacht besteed aan de toestellen. En daar Leest een muzikale gemeente is, is er ook gezorgd voor een muzikale opvoeding.

Schoolhoofd Gobien dankte de ere-schoolhoofden Meyers en Huysmans voor de basis die zij hebben gelegd om de goede naam van de school te bekomen die ze nu geniet. Hij dankte het gemeentebestuur voor de vele offers die zij zich hebben moeten getroosten (o.a. de vele begrotingswijzigingen) om tot de totstandkoming van deze school te komen.

Als laatste spreker kwam gouverneur Kinsbergen aan het woord. Hij zei dat men het geld niet beter kon besteden voor diegenen die nog achter ons komen : de jeugd. Hij vestigde de aandacht op het feit dat de schepenen de infrastructuur aan deze realisatie hebben gegeven. Hij wenste de leraars het beste voor de toekomst, ook na het nieuwe tijdperk die de fusies zouden meebrengen. Maar met het verdwijnen van de gemeenten zullen zeker niet minder mogelijkheden komen, en het verdwijnen der gemeenten wil niet zeggen dat de administratieve entiteit zal verdwijnen. Tot slot dankte hij de burgemeester en de raadsleden voor het vele werk en de jarenlange inzet die zij gebracht hebben voor de gemeenschap van Leest. Na deze toespraken volgde een heildronk.”

Foto’s :

-Burgemeester Lauwers, geflankeerd door gouverneur Kinsbergen, Arrondissementskommissaris Rombout, het Leestse gemeentebestuur, onderwijzend personeel en prominenten uit omliggende gemeenten, tijdens het knippen van het lint tot opening van het nieuwe schoolcomplex.

-De jongensschool tijdens verschillende stadia van de werkzaamheden.

13-09-2012 om 11:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 26 september : Feestvergadering KVLV

            Meer vrouwen dan anders op deze feestvergadering waarop ze werden

            verwelkomd op een aperitief.

            Na een welkomstwoord en gebed door de proost, las de secretaresse haar

            verslag af waarop men aan de respectievelijke tafels werd bedacht met het

            thema : “Jij bent een deel van de ketting”.

            Ossetong met madeirasaus en champions, dampende koffie, men liet het zich

            smaken.

            Liedjes, sketchen, sport en spel en het rad van fortuin kwamen ook aan de beurt.
            (DB, oktober 1976)

1976 – Oktober : Gemeenteraadsverkiezingen.

            Hombeek, Leest, Heffen, Walem en Muizen zullen bij Mechelen gevoegd

            worden. Op de eerste verkiezingen voor de grote fusiegemeente Mechelen waren

            43 raadsleden verkiesbaar.

            Het stadsbestuur was samengesteld uit CVP en BSP : Jos Vanroy (CVP) burgemeester,

            A. Stiers (SP) 1^e schepen, J. Charlier (CVP) 2^de schepen, J. Van de

            Sande (SP) 3^e schepen, A. Van Stappen (CVP) 4^e  schepen, Ch. Van de Plas (SP)

            5^de schepen, A. Ribbens (CVP) 6^de schepen, H. Vanderaerschot (SP) 7^de schepen

            en K. Michiels (CVP) 8^e schepen.  (KH)

De Band over deze gemeenteraadsverkiezingen :

‘De maand december 1976 is van historische betekenis als men weet dat op 1 januari 1977 onze goede Leestenaren van gemeentelijke nationaliteit veranderen en deel zullen uitmaken van de grote sociëteit Mechelen.

Zes jaren terug gaven we de uitslag van de toen gehouden gemeenteraadsverkiezingen, en we menen aan onze plicht te kort te zullen doen indien we ook NU geen mededeling ervan zouden geven.

We bepalen ons tot de kandidaten van de fusiegemeenten, met aanduiding van behaalde voorkeurstemmen per lijst. De onderscheiden letters achter de naam staan voor respectievelijk : L=Leest, HE = Heffen, HO= Hombeek, M= Muizen en W=Walem.

C.V.P.                          Behaalde voorkeurstemmen

Ribbens Albert                       1581 (M)

Emmeregs August                  1316 (L)

De Potter R.                           955 (HO)

Vloebergh Louis                     702 (L)

Meuldermans                        681 (HO)

Lembrechts R.                                    678 (HO)

Verbist R.                               415 (HO)

Van Aken J.                             729 (HE)

Lemmens R.                           542 (HE)

Lauwers J.                              683 (L)

Morrens J.                              762 (W)

Tournaye P.                            442 (W)

Nuyts M.                                 297 (W)

B.S.P.

Mevr. Van der Aerschot        611 (M)

Ureel B.                                  556 (HO)

Vloeberghen J.                       251 (L)

Verhoeven H.                         250 (L)

P.V.V.

Ceulemans P.                         105 (HO)

De Peuter                               169 (HO)

V.U.

Jaspers W.                              1940 (HO)

Fierens A.                               525 (HO)

Keuleers E.                             456 (HO)

Sneyers A.                              152 (L)

Hellemans G.                         404 (L)

Mertens K.                             212 (L)

Stan Gobien – Leest in Feest 1999 :

“Toen bekend werd dat er een fusie van gemeenten op het getouw stond, hebben de Blekken in 1975 en 1976 pogingen gedaan om samen met Heffen en Hombeek een landelijke gemeente te vormen.

De pogingen liepen op niets uit. Het zou en moest één groot Mechelen worden…

In tegenstelling tot de andere Mechelse fusiegemeenten werd er door de Leestse gemeentekas niet zo veel gelden overgedragen aan het nieuwe Mechelen. Er werd gezorgd dat er geen schuld was, want zoiets wilden de Leestenaars ook niet…

Jean Verheyden, de Leestse gemeentesecretaris, werd het hoofd van de Mechelse Bevolkingsdienst. Veldwachter Vic Van Hoof bleef tot aan zijn pensioen in Leest de orde handhaven. José Tourné was voor de fusie gemeentebediende. Op dit ogenblik is zij nog de enige van het vroegere personeel op het gemeentehuis…”   

1976 – 3 oktober : Vierde Vevoc Loopcross

            Het parcours doorheen het prachtige panorama van de zennevallei bood de
            toeschouwers de gelegenheid om de lopers gedurende de ganse omloop te volgen.

            Er waren drie grote tenten opgezet. De pupillen kregen een afstand voorgeschoteld van
            400 m, de miniemen 800 m, de kadetten 1200 m, de scholieren 1800 m, de veteranen
            1600 m en de juniores-seniores 2800 m. 

            Buiten de bijgevoegde foto’s zijn ons geen details bekend.

Foto’s :

-Links : pupillen meisjes met Ilona Van Winghe, Christel De Merechy en Bea Van Praet. Midden : pupillen jongens met Wilfried Meiries, Alwin Mertens en Jan Lenaerts. Rechts : miniemen meisjes met Linda Prenen, Godelieve Saerens en Anne Vranckx.

-Start van de pupillen-jongens.

-Links : miniemen jongens met Raf Wijns, Patrick Van der Linden en Bruno Van Winghe. Midden : kadetten-meisjes met Anne De Greef, Hilde Janssens en Rita Wijmans. Rechts : kadetten-jongens met Jean-Pierre De Muyer, Jan Engels en Eric Bosmans.

12-09-2012 om 10:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – Woensdag 8 september : Brass Band optreden te Leest

            georganiseerd door de Kon.Fanfare St.-Cecilia met de Rochdale Band uit

            Engeland. Dit met medewerking van BRT 2 Omroep Antwerpen en het

            gemeentebestuur van Leest.

            Het concert ging door in het parochiaal centrum aan de Kouter.

1976 – 20 september : Stichting Kunstkring VOETSPOOR

            Met een zeer actief Davidsfonds, met de bedrijvige toneelkring“Rust Roest”, met de
            fanfare Sint-Cecilia, kwam de Leestenaar op cultureel vlak goed aan zijn trekken.

            Op initiatief van de beroepsschilderes Friede Willems kreeg Leest ook een eigen

            kunstkring “Voetspoor” genaamd.

            Friede Willems, woonachtig in de nieuwe wijk in de Kouter, wilde contacten

            leggen met plaatselijke kunstenaars om op die manier gedachten of ideeën uit

            te wisselen.

            In Georges Herregods, Flor Meyers en Karel Soors vond zij medestanders die

            bereid waren samen te werken rond drie belangrijke doelstellingen.

            1. Een stimulans zijn voor de leden van de werkgroep.

            2. Tentoonstellingen organiseren –ook buiten de stad- met de bedoeling een

            breder publiek vertrouwd te maken met kunsttentoonstellingen.

            3. Organiseren van werkvergaderingen, studiebijeenkomsten, jeugdateliers

            en uitstappen.

            Friede Willems wou de kerngroep bewust beperkt houden om een zo groot

            mogelijke beweeglijkheid  aan de dag te kunnen leggen. Met een talrijke  

            groep was dat volgens haar niet mogelijk.

            Om die reden werd doelbewust gekozen voor een formule van “gasten”, die

            regelmatig zouden worden uitgenodigd. Zo kregen ze steeds een andere

            stemming op hun activiteiten.

            De benaming “Voetspoor” was afkomstig van een “lees”, een karrespoor, daaruit

            zou de naam Leest ontstaan zijn : “het eerste voetspoor voor het ontstaan van het

            dorp”.

            De in 1950 geboren kunstenares liep school in Dendermonde waar ze ook de

            academie volgde. Nadien volgde ze plastische kunst te Jette en zes jaar lang de

            leergangen aan de Mechelse Academie waar ze in 1975 als laureaat eindigde.

            In 1973 kreeg ze de 2^de prijs van de jonge Dendermondse kunstenaars voor haar

            schilderkunst.

            Friede Willems hield van schilderen met olie en zocht haar onderwerpen

            vooral in figuren, portretten en voor de afwisseling waagde ze zich soms aan

            bloemen. Ze had haar atelier boven het postgebouw, naast het oude gemeentehuis

            van Leest.

            Op 11 april 1977, tweede paasdag, stelde de nieuwbakken kunstkring voor het

            eerst tentoon in de stedelijke jongensschool Scheerstraat Leest.           

            Naast werk van Friede Willems, was er ook werk te bewonderen van meester

            Floriaan Meyers, aalmoezenier Georges Herregods en Karel Soors.

            Het werd meteen een voltreffer.

            Zeer veel Leestenaars vonden de weg naar de tentoonstellingsruimte.

            Dit succes zorgde ervoor dat “Voetspoor” besliste ieder jaar met een grote

            tentoonstelling uit te pakken.

            In 1978 werd het een tentoonstelling rond “Het jaar van het Dorp”, 1979 “Het

            jaar van het Kind”, vormde de aanleiding om enkele jeugdatelierdagen te

            organiseren waaraan 67 kinderen deelnamen. De tekeningen en keramiekwerkjes

            van deze kinderen werden eveneens op de jaarlijkse tentoonstelling aan het

            publiek voorgesteld.

            In 1980 “Het jaar van de vrouw” werd naast het werk van de leden ook

            keramiekwerk van vier vrouwelijke keramiekers gebracht.

            Datzelfde jaar realiseerde de werkgroep de versiering naar aanleiding van de

            feestelijkheden die Leest op touw zette ter gelegenheid van de honderdste

            verjaardag van Stanne Van den Broeck.

            In 1981 kregen enkele jongeren de kans hun werk te laten zien en het jaar nadien

            betreurde men het overlijden van één van de leden, Flor Meyers, wat evenwel niet

            belette een tentoonstelling op te zetten met akwarellen van Yvan Van der Haegen

            en bloemstukken van Hugo Somers.

            In 1983 was de kartoonist Goal gast-exposant en in 1984 werd een Alfred

            Ost-tentoonstelling georganiseerd.

            Onder de gast-exposanten onthouden we de namen van : o.a. Frans Croes,   Jan

            Hermus, Emiel De Leers, Marijke Van Kenhove, Jan Casteels, Lutgard Moons,

            Yvan Vanderhaegen, Frie en Krista Leemans, Mieke Selleslagh, Chris Van Praet,

            Hugo Somers.

Foto’s :

-Achtereenvolgens werk van Karel Soors, Georges Herregods, Flor Meyers en Friede Willems.

04-09-2012 om 11:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 5 augustus : Dit is de datum van een Koninklijk Besluit (verschenen in het BS van

            28/9/1976) waarbij het gewestplan Mechelen definitief werd vastgelegd en waarin

            werd gestipuleerd dat de ZENNEVALLEI in het landschappelijk waardevol

            bosgebied ligt.

1976 – 15 tot 21 augustus : Vevoc ging op Bivak

            Bestemming : het ‘Vissershuis’ te Geel-Zammel.

“Het Vevoc-bivak is een gezinsbivak dat wil zeggen dat de kinderen zeker niet mogen gezien worden als een beletsel om mee te gaan, maar eerder als een stimulans. En als je nog een beetje trekkers-, chiro- of Vevocbloed hebt, dan probeer je natuurlijk het onmogelijke om mee te gaan, is het niet voor de ganse periode, dan toch voor een gedeelte ervan. Bovendien betekent het een aanvullende, goedkope vacantie voor ons en onze kinderen, want ons eigen potje koken, is nog steeds goedkoper dan op restaurant gaan eten. In augustus zal het kampvuur dus ook voor Vevoc branden in de avondschemering van onze mooie Kempen en zal het woord ‘bivak’ voor Vevoc geen herinnering weergeven maar een uitkijken naar de toekomst.”

(De Band, januari 1976 ‘Jaarverslag’)

1976 – 22 augustus : Brand van een perceel bosgrond

            De zogenaamde “dreef” in de Grote Heidestraat (Sectie A, nr.99), bestaande

            uit licht kreupelhout en struikgewas stond in lichtelaaie. Een hevige wind

            zorgde voor een snelle verspreiding.

            Eerste Schepen Henri Van den Heuvel, tevens oppasser van deze gronden,

            verwittigde de brandweer die het vuur na enkele uren kon blussen.

            De dreef was eigendom van Guilbert Asselbergs uit Brussel.

            (VVH)

1976 – 25 augustus : Ongeval te Leest met fatale afloop

            “Op de Juniorslaan te Leest reden dinsdag twee auto’s frontaal op elkaar in.

            Eén der chauffeurs, Frans Diddens, 67 jaar, Dorpsstraat 17 te Leest, werd

            zeer zwaar gewond en naar het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht

            waar hij woensdagnamiddag bezweek.

            De tweede chauffeur, Georges Delmotte, Fonteinweg 6 Heffen, werd slechts

            licht gewond.”  (GvM-27-8-1976)

            Frans Louis Diddens was te Leest geboren op 17 juni 1909 en gehuwd met Maria
            Mathilde Vloeberghen.

            Hij was oudstrijder van 1940-45 en Erelid van VV Leest.

            ‘Niemand weet wat de dag brengt.

            Je staat op

            goedgeluimd

            boordevol plannen :

            ‘ik moet nog dit, ik moet nog dat’

            -véél meer dan één dag gevuld kan zijn…

            En plots

            één seconde is voldoende :

            een ongeluk, zegt de volksmens

            verwikkelingen, zegt de medicijnman

            de eeuwige ontmoeting…

            Alles stort ineen

            alles valt stil

            alles moet worden herdacht…

            God, de stilte van de dood

            die overledene aan overlevende bindt

            breekt Gij open.

            ‘Bemint elkaar’

            is voortaan de nieuwe naam

            waarmee je hem moogt noemen

            waarin we samen verder gaan.’   (uit zijn gedachtenisprentje) 

1976 – 27 augustus : Bestuursvergadering Vevoc

            Verwelkoming van twee nieuwe bestuursleden : Alfons Huysmans en Frans De Decker.
             Water Lefever was ontslagnemend.

1976 – 1 september : Jan Piet Leveugle werd de nieuwe dirigent van de Kon.Fanf.

            St.-Cecilia.

            “Onmiddellijk werd van start gegaan met een 30-tal jeugdige mensen om als

            trommelaars op te leiden en tegelijkertijd de leer van de volksmuziek

            (notenleer) tot in de puntjes in te studeren.

            Na nauwelijks een kleine twee maanden noeste arbeid was de dirigent bereid

            mede te dingen aan het Provinciaal toernooi van Fedekam – Antwerpen, dat

            ingericht werd te Mechelen. Dit gebeurde op 24 oktober 1976.

            Resultaat was de titel : “Kampioen van de provincie Antwerpen in 3^de

            afdeling”.

            (G.v.M., 12 oktober 1979)

“Op 1 september 1976 werd Jan-Piet Leveugle dirigent van de fanfare St.-Cecilia.

Hij had ondertussen bewezen wat hij waard was als slagwerkinstructeur, als leraar notenleer en als dirigent. Hij kreeg direct het volle vertrouwen van het bestuur, van Rik De Bruyn en de muzikanten. De nieuwe dirigent kreeg nog een belangrijk ander voordeel. Veeleer om psychologische redenen dan om muzikale mocht hij met de fanfare in de derde afdeling beginnen. Omdat er ondertussen jonge muzikanten waren bijgekomen, was dat in deze omstandigheden waarschijnlijk de beste oplossing. Op de eerste repetities van Jan-Piet Leveugle werd in ’t bijzonder aandacht besteed aan de ademhalingstechniek, het gelijktijdig aanzetten van de verschillende instrumentengroepen en aan de toonjuistheid. Amper na twee maanden trad de fanfare op in een provinciale wedstrijd te Mechelen. Hier werd de provinciale titel behaald in derde afdeling. Een half jaar later werd meegedaan aan het provinciaal kampioenschap in de tweede afdeling en hier werd de titel behaald met lof van de jury. Dankzij deze voor de meeste muzikanten vrij makkelijke wedstrijden ontstond er een goede sfeer. Door het enthousiasme en de bezieling van de groep was er een basis om de volgende jaren wat meer inspanningen te vragen aan de muzikanten.”

(Stan Gobien, ‘Leest in Feest)

Jan-Piet Leveugle werd in 1943 te Nossegem geboren en kreeg reeds op zesjarige leeftijd zijn eerste muzieklessen van zijn vader Paul Leveugle, bij de fanfare ‘St.-Cecilia”’ Nossegem, die daar dirigent was.

In 1950 was hij al muzikant in deze vereniging en kreeg verdere lessen voor slagwerk aan de Muziekacademie te Etterbeek. Op veertienjarige leeftijd behaalde hij een eerste prijs notenleer en slagwerk aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. In 1969 behaalde hij een eerste prijs voor kamermuziek bij Jef Alpaerts. Verder studeerde hij orkestdirectie bij Fernand Terby te Antwerpen en harmonie bij Peter Cabus en André Laporte te Brussel. Hij behaalde een eerste prijs in 1978.

Van 1957 tot 1970 was hij achtereenvolgens verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symfonisch Orkest van de BRT en de Philharmonie van Antwerpen.

Als leraar slagwerk werkte hij aan de Muziekacademie Willebroek, het Stedelijk Conservatorium Mechelen en de Kunsthumaniora van het Koninklijk Conservatorium te Brussel.

Als dirigent was hij verbonden vanaf 1975 aan de Brass Band Midden-Brabant, de Koninklijke Fanfare ‘Moed en Volharding’, Heist-op-den-Berg, de Socialistische Harmonie ‘Arbeid Adelt’ Puurs en vanaf ’76 St.-Cecilia Leest.

Met de Brass Band Midden-Brabant werd hij meerdere malen Belgisch kampioen en was ook meerdere malen vertegenwoordiger van ons land bij de Europese Brassband Kampioenschappen, toen nog in de Royal Albert Hall in Londen.

Met de Leestse fanfare zou hij provinciale titels behalen en Belgisch Kampioen worden. Op 2 juli 1978 was hij met de K.Fanfare St.-Cecilia Leest op het 8^ste Wereld Muziek Concours te Kerkrade (NL) en behaalde in de 3^de afdeling 311 punten, goed voor een 1^ste prijs. Met dezelfde fanfare trad hij in 1981 op tijdens het 9^de Wereld Muziek Concours te Kerkrade, dit keer in de 2^de afdeling en behaalde 324 punten, goed voor een 1^ste prijs met lof van de jury. Beide malen werd St.-Cecilia Leest Wereldkampioen in deze afdelingen en in de sectie fanfare.

Erg belangrijke overwinningen werden daarnaast behaald op het Nationaal Tornooi van de stad Brussel in 1982 en op de Grote Prijs van de Lions Club in 1983.
Jan-Piet Leveugle nam ontslag als dirigent van St.-Cecilia Leest op 12 maart 1985 omwille van perikelen rond de deelname aan het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de hoogste afdeling voor fanfares.

Samen met zijn vrouw Ghislaine Poedts richtte hij te Willebroek een muziekhandel op, die aanvankelijk de naam ‘Muziek-Center Willebroek’ droeg en later veranderd werd in ‘Traxon Music’ en uiteindelijk vertrok naar Brussel. Intussen werd deze muziekhandel ‘Traxon Music Brussels’ door de volgende generatie gedreven.

(Wikipedia en ‘Leest in Feest’)

Foto’s :

-Henri Van den Heuvel. Deze historische foto werd genomen in het gemeentehuis in 1971 toen de Blekken de stem van ‘Heinke van Tien’ nodig hadden in de gemeenteraad voor o.a. de benoeming van Stan Gobien tot schoolhoofd. Heinke was gehospitaliseerd en werd toen met bed en al naar het gemeentehuis gebracht.

-Jan-Piet Leveugle

13-08-2012 om 08:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 5 augustus – Gazet van Mechelen :

            “Honden-Hotel van Jan Peutermans in Leest

“ “Gijlie komt juist op het uur dat ik gewoonlijk met mijn vrouw Arlette het aperitief neem. Een whisky soda of met ijs ? Da’s mannendrank.”

“Zelfs geen plat water voor ons. Ijs graag”, zeiden we. Hij schonk de glazen vol. En dan maar keuvelen nadat zijn vrouw naar keuze één of meer ijsblokjes in het glas liet rinkelen.

“Nog een whisky ?” Wij bedankten.

“Kom, op één been kunt ge niet blijven staan.” Hij lachte breeduit.

“Tiens, als ik het over één been heb, kan ik moeilijk mijn lachlust bedwingen. Want dan peins ik altijd aan mijne houten poot.” En met de vlakke hand sloeg hij lachend op zijn kunstbeen.

Onze gezichten verstrakten. Je ontmoet de man voor ’t eerst in je leven. Je zit met hem al een kwartier te praten en je hebt van die jammerlijke handicap geen snars opgemerkt. Welke houding moet je in een dergelijke situatie aannemen ? Meelachen ? Of wat ? Wat doet men tegen zulke ontwapenende openhartigheid, gekruid met een dergelijke humor ? Zo verliep onze eerste kennismaking met de vijftiger Jan Peutermans en zijn veel jongere vrouw Arlette.

Sinds mei van dit jaar wonen zij te Leest aan de Biest in “het kasteeltje van Lamot” zoals het landgoed in de omgeving bekend staat met zijn circa 5 ha grond eromheen, omzeggens totaal ommuurd.

We hadden, ingevolge onze bijdrage over de Mechelse dierenbescherming van voor enkele weken, een tip gekregen i.v.m. hondenpensions. En het schromelijk tekort eraan.

“Moet je eens met die man gaan kennismaken.”

En wij trokken erheen, samen met Philippe Van de Velde, voorzitter van de Mechelse Dierenbescherming, die midderwijl plaatjes zou schieten.

Wij zaten knus in de gemakkelijke zetels in de heel ruime en smaakvol ingerichte zitkamer van de Peutermans’ te luisteren. Jan Peutermans is een geboren Antwerpenaar. En meer dan onderhoudend en tevens boeiend. Rookt daarbij als een Turk.

Is met wat hijzelf heet een “honden-hotel” begonnen in de jaren 1956-1957. Op heel kleine schaal. Vandaag weet Jan Peutermans op stuk van hondenpensions heel goed waar Abraham de mosterd haalt. En niet alleen op dit terrein.

Hij zat jaren met een hondenpension in het Antwerpse. Kwam zich door toevallige omstandigheden in een uitgesproken landbouwzone vestigen, speciaal met het oog op zijn bedrijvigheid, een bedrijvigheid, welke zich spreidt zowat over het ganse jaar.

Doch met de vacantiemaanden uiteraard als pieken.

De klandizie van Jan Peutermans is alles behalve van de onderste laag. En bij ons bezoek, dat meer gold als een eerste kennismaking, stond die telefoon niet stil. Aanvragen tot opname van honden beantwoordt hij in ’t Engels, Frans, Duits  en vloeiend. Krijgt de meest verscheidene opdrachten : op Zaventem een hond afhalen en voor 14 dagen bij zich houden, een hond per vliegtuig naar Tokio sturen, naar New York, Parijs, Berlijn.

Is in zijn specialiteit gekend in de hogere kringen en bij de NATO-officieren. Ontvangt telefoontjes uit gans Europa waarbij door dames wordt navraag gedaan hoe het met haar honden staat.

“Prima,” antwoordt Jan Peutermans, “hij voelde zich van de eerste dag al thuis...is dik in orde.”

Jeugdgeschiedenis

Van zijn jongelingenjaren zou Jan Peutermans een boeiende novelle kunnen schrijven.

Zoon uit een Antwerpse doktersfamilie, verbleef hij tijdens de oorlogsjaren met zijn mama in Biarritz.

Op bijna 17-jarige leeftijd wou hij naar Spanje vluchten. Het spergebied lag vol landmijnen. Liep een duinhelling af. Precies dit hellend vlak is zijn “geluk” geweest.

Een landmijn, zegt Jan Peutermans, vertoont aan de bovenzijde drie pinnetjes. Ik raakte een pinnetje, een ontploffing volgde waardoor de mijn 60 a 70 cm hoog vloog en op deze hoogte ontplofte. Honderden schrapnels stoven als zaden in alle richtingen. Door de eerste ontploffing werd een deel van mijn been afgeslagen, de rest verbrand. Ge begrijpt, precies omdat ik een helling afliep, kreeg ik de volle lading niet. Anders was het met me gedaan geweest. Gewond over heel mijn lijf ben ik vier uren lang met mijn beenstomp in mijn handen, op mijn achterste en mijn ander been weggekropen.

Natuurlijk werd dat een alles behalve “propere affaire”.De Duitsers ziet ge. Maar dat moet ik zeggen : de Duitsers hebben mij prima verzorgd. Duwden me in een lazaret, stuurden mij daarna naar Fontainebleau, Parijs en Waterloo. Gaven mij een prothese, leerden mij opnieuw lopen. En goed. Zodanig dat ik enkele jaren later zelfs kon gaan dansen. Ik had toen regelmatig een oliepotje bij. Waren toen houten kunstbenen met ijzeren scharniertjes. En bij ’t dansen gebeurde het dat de scharniertjes begonnen te piepen. Ik gauw naar het toilet, scharniertje oliën en ’t was weerom in orde.

Niemand kan merken dat ik een kunstbeen heb. Zelfs mijn tweede vrouw wist het niet. Van die landmijn–historie krijg ik als Franse invaliede een pensioen.

Globetrotter

Na de oorlog geraakte ik in Antwerpen en kreeg als taalman een job bij de Amerikaanse M.P.’s. Die kerels nodigden me uit om naar Amerika te komen. Als ex-GI heb ik dat gedaan. Jaren lang in Amerika geweest. IJsland, Mexico en zelfs zes maanden in Zuid-Amerika. Als assistent-purser op een vliegtuig ben ik zowat overal geweest.

Tot ik dan in Antwerpen mijn eerste vrouw leerde kennen.

Een handel in luxe-modekleren voor dames hield ze erop na. En precies daar werd de eerste steen gelegd van mijn honden-hotel.

13 kostgangers

Zijn eerste vrouw bezat een boxer, een goeie loebas van eerste gehalte.

Als vader-boxer kreeg hij een tamelijk uitgebreid kroost. Tijdens de vacantiemaanden werd hem gevraagd de boxer van een kennis voor enkele weken “bij te houden”.

En zo rijpte het plan om een honden-hotel op te zetten.

(...)

Op een moment zat ik met 13 honden thuis. In die tijd zette ik de honden apart van ’t ogenblik dat ze maar tegen mekaar grolden. In elke kamer, in elke plaats zat een hond. Dat kon zo niet blijven duren. Daarom ging ik me in Kalmthout installeren en bouwde een der grootste, zoniet het grootste honden-hotel op van België.

Iets voelen

In Antwerpen, vertelt Jan Peutermans, kende ik verscheidene veeartsen. Dank zij die boxer. Toen één van hen vernam dat ik een hondenpension zou openen zei hij :

“Koop op den buiten een stuk grond, zet daar uw honden op en ga zelf in een caravan wonen, heel ver vandaan, of ander wordt ge zot.”

Welnu, zei Jan Peutermans, die vent had overschot van gelijk. Want één ding staat vast : als ge geen echte dierenvriend zijt, houdt ge het eenvoudig niet vol. En het toeval wil dat mijn tweede vrouw Arlette er even goed mee over de baan kan.

(...)

Ik durf zeggen dat 90 a 95% van mijn cliënteel tevreden is. Ik werf tijdens de top-periode werkstudenten aan. Moet ik wel. Maar dag en nacht sta ik erbij. Die honden krijgen van mij vlees dat voor mensen bestemd is. (wij mochten zelfs proeven van het hondenvoer...)

Regelmatig komt een veearts, ik ontsmet, houd een oog in ’t zeil. Kortom : ik verzorg de dieren precies alsof ze van mij zijn. En mijn cliënten weten dat.

Bassen en janken

(...)

Neem nu mijn geval, zegt Jan Peutermans. Ik zit hier midden een landbouwzone, op een terrein van 5 ha. Ik heb slechts 3 buren. Aan de overkant van de weg staan koeien in de wei.

En toch moet ik van het gemeentebestuur een –commodo en incommodo- aanvragen, en noteer : ik heb slechts drie buren. Waar moet men een hondenpension opzetten ?

Ik zou menen dat een landbouwzone het meest geschikt is.

Nu vraag ik u : kunt gij honden doen ophouden met bassen of janken ?

Want als er ene begint vallen ze allemaal in koor. Maakt gij nu maar een hond wijs dat hij slechts voor 8 of 14 dagen op logies is. Ge moet een kat een kat noemen.

Dus : wat is het resultaat ? Die honden bassen. Niets eenvoudiger dan dat.

Ge kunt toch hun muil niet dichtplakken met een kleefpleister ?

Kom, zegt Jan Peutermans, ik ben reeds 12 kg afgevallen en mijn vrouw 8, sinds wij hier wonen. Goed het is topseizoen, zal wel beteren.

Nog een whisky terwijl mijn vrouw een mondvullertje klaarmaakt.

De telefoon rinkelt. Arlette, de vrouw van Jan Peutermans, voerde een heel gesprek in het Engels, om te zeggen dat Bobby het echt heel goed stelt...

          Piet Langenus”

Deze reportage in Gazet van Mechelen bleef niet zonder gevolg.

De redactie ontving een boze brief van omwonenden waarin de situatie werd aangeklaagd en stuurde opnieuw een journalist op pad, (een andere ?) ditmaal om te kijken hoe de vork in de steel zat. Zijn bevindingen verschenen  in de krant van 24 augustus 1976 :

Niet iedereen is gelukkig met “hondenhotel” te Leest

(...)

“Het hondenhotel van de h. Peutermans is gevestigd op het domein “de Mot”, zowat 5 ha groot en omgeven door bomen en een twee meter hoge muur.

Die afsluitingen kunnen echter niet verhinderen dat bestendig, zowel tijdens de dag als gedurende de nacht, een op de duur enerverend geblaf van de meest diverse viervoeters welke in het hotel zijn opgenomen, in de lucht hangt.
Toeval wil dat in de onmiddellijke omgeving van het Leests hondenhotel enkele jonge gezinnen wonen met studerende kinderen. Van studeren, laat staan van zich te concentreren, aldus de klagende buren komt niets in huis.

“Onze kinderen zijn verplicht op school volledig gebruik te maken van de studietijd om daar hun huiswerk te maken en hun lessen te leren.”

Mileustorend

Maar dat is nog lang niet alles. De bewoners in de omgeving –en we konden ons persoonlijk overtuigen van de keerzijde van de medaille- zitten geplaagd met een haast onuitstaanbare geur van ontsmettingsmiddelen en vliegenzwermen die dieren nu eenmaal met zich meebrengen. Een avondje TV kijken is meestal niet mogelijk. Elke klank wordt overstemd door het aanhoudend geblaf van zenuwachtige honden.

Het meest dramatische van de ganse zaak is het feit dat honden geen benul hebben van tijd. Eens de duisternis gevallen is en de omwonenden van het “hondenhotel” bedwaarts willen, worden ze wakker gehouden door (andermaal) het geblaf van de honden.

Enkele buren brachten, omdat geen andere oplossing voorhanden was, hun kinderen onder bij familie.

“Mijnheer,” vertelde ons één der mistevredenen omwoners, ge wordt hier zot van dat geblaf. Dag en nacht horen we niets anders dan hondengeblaf en gejank.”

Zonder toelating

We vernamen dat de h. Peutermans –die de opmerkingen van zijn buren in de wind slaat- sedert mei ll. zich te Leest kwam vestigen.

“En toen mijnheer, begon voor ons de hel. We zijn naar de gemeentebestuurders geweest. Daar antwoordde men ons dat tot de exploitatie van het hondenhotel geen toelating was gegeven, maar dat men niets kon doen...”

Tot voor enkele tijd baatte de familie Peutermans een soortgelijk hondenhotel uit te Kalmthout. Na er tien jaar te hebben verbleven zonder toestemming, belandde het hondenhotel te Leest.
Ook te Leest werd ongunstig advies gegeven voor de uitbating van het hondenhotel, maar de h. Peutermans stoort er zich niet aan. Ook zonder bouwvergunning trok hij in het domein enkele plaatsen op waar de honden worden in ondergebracht.

Een afgevaardigde van het ministerie van Volksgezondheid kwam reeds ter plaatse en stelde een negatief verslag op.

Maar intussen blijft men in het hondenhotel ongestoord zijn gang gaan en zitten de omwoners nog steeds aan de klaagmuur.

“Mijn vrouw, mijnheer,”aldus een andere buur, “lag voor enkele dagen met 40 graden koorts in bed. Het aanhoudende geblaf van, in het topseizoen wel 250 honden, werd haar te veel. Akkoord we hebben niets tegen hondenhotels en hondenasielen, maar zulke instellingen dienen ingeplant te worden in een omgeving waar ze niet milieuverstorend werken. Ten slotte zijn wij allen werkende mensen die na een harde dagtaak wel graag enkele ogenblikken rust zouden kennen...”

De klachten van de buren bleven ogenschijnlijk zonder gevolg want drie jaar later werd  het honden-hotel nog altijd geëxploiteerd, het kwam voor een laatste keer in de belangstelling toen het kasteeltje volledig in de as werd gelegd door een brand. (zie juli 1979)

De geschiedenis van het kasteel “De Mot” werd bewerkt onder het jaartal 1845 en in Toponiemen van Leest. (volgt op de Kronieken)

Foto’s :

-Jan Peutermans bij één van zijn gasten.

-Peutermans samen met zijn vrouw en enkele van zijn werknemers.

07-08-2012 om 09:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – Zondag 4 juli :  Tienjarige deelnemer wint Leestse fietsrally van Vevoc

132 deelnemers hebben verleden zondag de tropische hitte getrotseerd om deel te nemen aan de 2^de fietsrally, georganiseerd door Vevoc, te Leest.

Het vrij vertrek mocht genomen worden tussen 11 en 14 uur en de aankomst was uiterlijk gepland om 17u30. Per minuut dat de vertrekkers te laat kwamen kregen ze één strafpunt. Op deze tijd hebben ze kunnen genieten van de warmte, alsook van het prachtige natuurschoon in Leest en omliggende gemeenten.

Tijdens de prijsuitreiking bedankte de voorzitter, de heer Louis Vloebergh, alle deelnemers alsook alle medewerkers, die zich gedurende een ganse tijd met hart en ziel hebben ingezet voor het welslagen van deze rally.

Iedere deelnemer werd bedacht met een prijs. Ook de ongelukkigste deelneemster, Emerance Van den Heuvel, kreeg een speciale prijs, omdat zij zich tijdens deze rally gekwetst had. Ook de mannen met de speciale tweewieler (Karel De Borger) en deze van de driewielers (Jos-Constant-Louis) kregen een speciale prijs.

Daar er individueel of per gezin mocht gestart worden, werd er natuurlijk ook een klassement gemaakt voor de gezinnen waarvoor de familie van Miel Dons eerste werd met 595 punten voor de familie van Staf Tuyaerts met 588 punten. Als derde kwam de familie Soors met 458 punten voor de familie Verbruggen met 506 punten. Vervolgens was het de familie van Jean Van Dam met 499 punten voor de familie Verschueren met 491 punten en de familie De Borger met 463 punten.

Bij het individueel klassement was het de 10-jarige Leestenaar Bart Hellemans die met 188 punten als laureaat werd bekroond.

Maria Lamberts werd 2^de  voor J.P.Potoms, Staf Tuyaerts, Conny Vervack, Godelieve Verbruggen, Jan Van den Heuvel, Jurgen Tuyaerts, Emiel Dons, Liliane Alewaeters, Benjamin Jrine, Karel Soors, Frans Spoelders, Stephan Dons, Bart Soors, Lief Lamberts, Hugo Casteels, Renilde Polfliet, Agnes Lamberts en Lieve Dons.

(GvM)

1976 – 5 juli : Distels

            Veldwachter Van Hoof, op dienstronde binnen de gemeente, stelde op een perceel

            land op het Hertsveld ((Sectie A,nr. 406) vast dat er distels in volle bloei stonden.

            Een overtreding van de provinciereglementering in het kader van distelbestrijding.

            Eigenaar van de grond : M. Driessens uit Mechelen.

            (VVH)          

1976 – Vrijdag 16 juli : KVLV-Reis naar Holland

            De trip ging naar Ierseke met zijn oesters- en mosselkwekerijen, naar Goes

            met de grootse fruitveiling en indrukwekkende Grote Markt.

            Zierikzee werd bereikt met een overzetboot. Na Middelburg, Domburg,

            Vlissingen, Breskens, Sas Vangent over Axel naar Sint Niklaas en Leest.
             (DB, augustus 1976)

1976 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chirojongens te Maasmechelen.

            De meisjes gingen naar dezelfde locatie van 31/7 tot 10 augustus.

            De 78 monden op het jongensbivak verorberden 30 broden en  5 emmers

            aardappelen per dag.

In De Band van september verscheen volgend (samengevat) verslag :

“ ’Op zoek met Tijl naar Cupido’s pijl’, zo luidde het thema  van het jongensbivak. Het vertrek en aankomst van fietsers en autocar-reizigers werd waterrijk ingezegend en bovendien zegenrijk met water besloten.

Daartussen lagen echter heerlijke dagen vol actie en levenslust om die pijl van Cupido te vinden.

Met een totaal van 78 monden werden dan ook ettelijke broden (30 per dag) en patatten (5 emmers per dag) in de keuken en aan tafel verwerkt en binnengewerkt.

Pelagie (haar negende bivak) had gelukkig jongere werkkrachten bij zich, nl. Maria Joos uit Buggenhout-Briel, en vanaf de bezoekzondag met de komst van de kleinste pagadders : Maria Lamberts – Mevr Dons.

Onze piotten-leiders Patrick, Jan en Kamiel hebben een paar bivakdagen moeten prijsgeven, kwestie van verlof of voor de inlevering van de ‘kakkie’-broek.

Een zeer ruime bivakplaats (gebouwen en speelruimte) bood een aangenaam en gemakkelijk werkend bivak.

De prijs van de ongeluksvogel moest toegekend worden aan Mark Keulemans die bij het spel gekwetst raakte en bij ‘dokter-kleermaker’ even diende genaaid te worden.

Op de bezoekdag mochten we niettegenstaande de verre afstand (ongeveer 112 km) heel wat Leestenaars begroeten. Een uurtje volksspelen en koordtrekken, waarbij enkele wijken van de parochie tegen elkaar werden uitgespeeld, bracht de nodige sensatie in deze namiddag.

De dagen vlogen, ge zaagt het aan ons ogen : moe en spijt dat het ging eindigen. Al vrijdag en de laatste avond. Kampvuur ?! Kampvuur-avond zonder rook. ’t Was erg fris en bovendien : ‘Maasmechelen heeft van vuur genoeg’. Dan maar binnen de laatste uurkes flink beleefd met een Eucharistieviering en met aangename lachnummerkes om elkaar en ook alle mensen te bedanken die ons bivak hebben mogelijk gemaakt.

Op zaterdag 31 juli : de aflossing van de wacht. Fietsende meisjes waren al komen opdagen omstreeks 11u30 (zonder platte banden). Meteen waren de jongens geklopt ‘in tijd en zonder stukken’.

Omstreeks 14u30 arriveerde de autobus met een peleton meisjes en de aanval van de bivakplaats kon beginnen.

Echt zomerweer kwam er pas toen de kleinsten kwamen op donderdag 5 augustus.

Gezongen werd er met de vleet : liedjesteksten, nieuw en veel en bovendien nog actueel, klonken luid en overal.

De kooksters Emmerence en Liza moesten soms hun oren stoppen. Josefine van Jang De Wit kwam met de kleinsten het keukenwerk wat verlichten, want voor zo’n 85 kwelers is er meer dan werk genoeg.

Met 17 à 18 broden per dag, met anderhalve emmer patatten en de nodige groenten, met soms 30 liters melk, werd de honger uit de puttekes van de hongerige maag verdreven.

De bezoekdag kende echt zomers weer en lokte nog meer volk van Leest naar Maasmechelen dan bij het jongensbivak.

Het zeer zeldzame ongeluksvogeltje op het meisjesbivak kwam op diezelfde zondagavond bij Karine Schillemans terecht. Gelukkig zonder erg, hoewel ook hier de ‘dokter-kleermaker’ even diende te naaien.

De laatste namiddag werd flink genoten van de verwarmde zwemdok te Eisden.

De avond verliep glansrijk bij het licht van de ‘Olympische toorts’. Allen waren zelf in vlam en vuur zodat er onnodig nog rook moest bij te pas komen. Ook deze avond werd de Eucharistie in dank gevierd.

In de late uurkes werd overal en door iedereen gebedeld om hun bivak-aandenken met tekeningen te versieren, want niemand mocht vergeten worden van dit bivak, dat voor iedereen de moeite waard was en beleefd werd onder het motto en met stuwkracht van het bivaklied : ‘gewoon buiten is buitengewoon’.”

In dezelfde periodiek gaf Miel Peeters nog meer details van het jongensbivak :

“Met veel moed vertrokken de jongens op bivak. Doch onze aankomst viel in het water, figuurlijk wel te verstaan. Gewoontegetrouw werd de eerste dag de omgeving eens duchtig uitgekamd. De rakkers hadden direct al de goede plaats gevonden. Op 8OO m. van ons kamp vonden ze een meisjesgroep, natuurlijk hadden ze allemaal direct een lief. (U hebt toch al wel eens over kalverliefde gehoord ?)

Voor hun leiders werd ook gezorgd. Die kleine kadékes kunnen gemakkelijk een huwelijksbureau openen.

Ons eerste avondmaal werd genuttigd : PAP !! Ge weet het misschien nog niet, maar op een bivak leeft men van pap, stoemp en poepgelei.

De eerste dag vloog voorbij, maar de eerste nacht !! De Volksfeesten van Leest kunnen er niet aan rieken. Zoveel lawaai wordt er op geen enkel bal gemaakt. Maar ja, aan alles komt een eind en om drie uur sliep iedereen, maar om vijf uur waren ze reeds uit hun veren gesprongen en onze eerste werkelijke bivaksdag kon beginnen. Het regende, dus zet men dan een bivak in met waterspelen, de eerste wolkbreuk barstte los en er zouden er nog vele volgen.

De speelclubleiding had die eerste dagen echter een schoon leven. Vijf dagen zonder speelclubbers dan kun je je wel eens amuseren en zo werd er naar de Olympische Spelen op de T.V.gekeken. Die avond volgde de eerste schildertocht van de kerels. De bedoeling was van iedereen te beschilderen, het resultaat viel echter anders uit. Ze werden spijtig genoeg betrapt…

De volgende ochtend was het kamp herschapen in een pottenbakkerij. De aspiranten hadden klei buitgemaakt en vierden hun boetseerkunsten bot op dat spul.

De volgende nacht was het weeral ‘opgelet’ geblazen. De aspiranten namen het initiatief en ontvoerden Eddy De Smet. Ze waren vermomd als makak. Den Eddy kwam er echter met de schrik vanaf.
Op een bivak is er natuurlijk een bosspel voorzien. Er liepen een paar vieze mannen in het bos en die moest men daar proberen te pakken of te ontwijken.

’s Avonds kwam er daan dan ook nog een klein Hollanderke en beetje boel zoeken, maar hij was rap afgekoeld, want een koud bad doet soms wel eens deugd. Hij heeft dan maar snel de aftocht geblazen.

De volgende avond verliep rustig. Natuurlijk gewoontegetrouw waren de leiders de mannen van de nacht. Maar ja, er mag ook wel eens rustig nagekaart worden, bij een lekker schuimend glaasje Jupiler.
De estafetten verliepen feilloos, ze waren in handen van de aspiranten en het was echt een knap spel en mon merken dat er voorbereiding aan voorafgegaan was.

Op bivak past er natuurlijk ook een avondspel en er mag wel eens geknokt worden en de besten hebben weeral gewonnen.

Op een bivak moet natuurlijk ook een slot komen. Gewoontegetrouw vieren we de laatste avond met een kampvuur maar dat is niet doorgegaan, we hebben een binnenkampvuur moeten houden…”

07-08-2012 om 08:45 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 27, 28, 29 en 30 mei : Leestse Volksfeesten

            Programma:

            Donderdag 27 mei : Freddy Breck en ensemble.

            Vrijdag 28 mei : Kinderprogramma met Poppenkast “Kabouter Slim” en  grote
            ballonwedstrijd.

            Zaterdag 29 mei : Oberbayernbal met Jos van Beeck en animator Rikske Samyn.

            Zondag 30 mei : Hollandse vedetten Spooky en Sue en orkest The Sunbeats.

            Gedurende al deze dagen : de tweede grote Handelsfoor. 

1976 – 1 juni : Gemeenteraad van Leest kwam nog eens samen

            “Na een periode van bijna vier maanden rust kwam de Leestse gemeenteraad in

            vergadering bijeen. Vooraleer het eerste punt besproken werd merkte oppositielid

            Emmeregs op, het weinig sportief te vinden dat de gemeenteraadsleden daags

            na de Volksfeesten bij elkaar geroepen worden, na een periode van bijna 4

            maanden.

            Als eerse punt op de dagorde stond het proces-verbaal van het kasnazicht van de

            COO voor het 4^de kwartaal van 1975. Dit geeft een batig saldo van 96.435 fr.
            Oppositielid Duysburgh (evenals de andere 3 oppositieleden) stemde tegen omdat

            inmiddels ook al 6 maanden verlopen zijn.

            Het kasnazicht van dezelfde COO voor het 1^ste kwartaal van 1976 levert een batig

            saldo op van 72.726 fr. Het kasnazicht van de gemeente voor het 4^de kwartaal

            (de oppositieleden stemden om dezelfde reden tegen) vertoont een saldo van

            12.822.765 fr., en voor het eerste kwartaal van 1976 : 13.109.951 frank.

            Leest gaat de oude schoolbanken verkopen tegen 100 fr/stuk. De gemeente

            beschikt over 36 in goede staat zijnde schoolbanken.

            Een gedeelte van de circa 100.000 kasseien van de Alemstraat zal verkocht

            worden tegen de prijs van 2 fr/stuk.

            Voor de 2^de fase van het rooi- en onteigeningsplan van de Alemstraat en een

            gedeelte van de Bist en de Kleine Heide (de fefinitieve goedkeuring) ging

            iedereen akkoord.

            Voor de princiepsbeslissing van de aanvaarding voor de gratis grondafstand

            door de COO van Mechelen van een strook bouwgrond gelegen aan de

            Alemstraat (sectie A, deel van nr. 214 b) met een oppervlakte van 424 m2, en een

            strook grond, afgestaan door Ridder de Fontaine, gelegen aan de Kouter (sectie

            B, nr.448 y) met een oppervlakte van 394 m2, was geen oppositie.

            Dit laatste stuk wordt de toegangsweg tot het gemeentelijk speelterrein.

            De rekening van de Kerkfabriek vertoont een batig saldo van 373 frank.

            Het advies voor de verkoop door de Kerkfabriek van de woningen, gelegen aan de

            Dorpplaats nrs.20 en 22, werd eveneens goedgekeurd.

            Als laatste punt in de openbare zitting kwam de verkaveling van Daelemans in de

            Vinkstraat aan de beurt. Hiervoor werd eveneens de goedkeuring gevraagd van

            het tracé der ontworpen straten.

            Op dit punt werd wel even over en weer gepraat tussen oppositielid Duysburg en

            de burgemeester. Het plan is volledig volgens het BPA opgemaakt.

            Men is er reeds gedurende ruim 4 jaar mee bezig.

            De Vinkstraat moet verbreed worden. Er komt een riolering en wegbedekking.

            Voor dit laatste punt stemde de CVP eveneens tegen.” 

            (GvM) 

1976 – Vrijdag 25 tot zondag 27 juni :  4^de Sint-Ceciliafeesten

            Organisatie van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia, in samenwerking met het

            Ministerie van Nederlandse Cultuur, het Provinciebestuur van Antwerpen, het

            gemeentebestuur van Leest, de Belgische Muziekverbonden, BRT-2 Omroep

            Antwerpen en de ASLK.

            Programma :

            Vrijdag 25 juni : bal- en showavond met “De Nacht van het Vlaamse Lied”.

            Presentatie door de radiocoryfee Jos Baudewijn en begeleid door “The Romanos”

            traden o.a. op zangeres Ingriani, de lolbroeken “de Sinjoren”, Chris Edwards, de

            lead-zanger van de Spoetniks die op solotoer was, Eddy Romy en de gezusters

            Beeckman, beter bekend als de Lollipops.

            Op zaterdag 26 juni was er dan de “Nacht van het Levenslied”. Die dag trad de

            Nederlandse Zangeres Zonder Naam op voor een bomvolle tent.

            Op zondag 27 stond het Europees Kampioenschap voor Harmonies en Fanfares

            1976 op het programma.

            Van de 13 ingeschreven korpsen waren er slechts 8 komen opdagen.

“Voor ’t eerst in de fanfaregeschiedenis werden de Ceciliafeesten niet georganiseerd op Ons-Heer-Hemelvaart en de daaropvolgende dagen, maar werd er gekozen voor het laatste weekeinde van juni. Op vrijdagavond 25 juni werd de ‘Nacht van het Vlaamse lied’ georganiseerd met een aantal Vlaamse vedetten uit de amusementswereld. Zij deden de feesttent deze keer niet leeglopen, maar geen van hen heeft het jaren in de showbizz kunnen volhouden.

Op zaterdag 26 juni kwam het de ‘Nacht van het Levenslied’. Dit is op dit gebied de meest succesrijke organisatie van St.-Cecilia geweest. Voor de Zangeres zonder Naam waren bijna drieduizend liefhebbers van het levenslied naar de feesttent aan de Kouter gekomen. Er was zelfs een secretaris-generaal van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap bij, waaruit blijkt dat niet alleen gewone stervelingen van levensliederen houden.

Op zondag 27 juni werd het Europees Kampioenschap voor harmonieën en fanfares georganiseerd. De beste Belgische verenigingen waren present en ook erg goede Nederlandse, Deense en Noorse muziekverenigingen, tot zelfs een Tsjecho-Slowaakse harmonie toe. De wedstrijd werd deze keer opgenomen door BRT 3. Deze zender kon er echter niet de uitstraling aan geven zoals dat in 1974 het geval was met de brassbanduitzendingen door BRT 2 Antwerpen.”

(Stan Gobien, ‘Leest in Feest’)

Gazet van Mechelen (16 juli 1976) over de Ceciliafeesten :  Leestse St.-Ceciliafeesten op hoogstaand peil

“De Koninklijke Fanfare St.-Cecilia van Leest heeft steeds succes gehad met haar organisaties. In 1948 werd een eerste muziekwedstrijd georganiseerd waaraan 38  deelnemers deel namen. In 1960 werden 44 korpsen ingeschreven. Hierna volgde een tijd van rust, en als voorbereiding op het 75-jarig bestaan werd opnieuw schuchter gestart in 1972 met een stapmarsenwedstrijd met 12 verenigingen.

In 1974 werd het eerste Europees kampioenschap ingericht met 45 deelnemers gekozen uit 117 kandidaten. Deze viering van het 75-jarig bestaan werd een enorm succes.

Nog groter werd het muzikaal gebeuren in 1975 toen het Europees Kampioenschap voor Brass Bands ingericht werd.

Het was toen voor de eerste maal dat zoveel Britse korpsen op dezelfde plaats tegelijk optraden op het vasteland. BRT-2 Antwerpen nam toen deze wedstrijd op en ze werd uitgezonden in een 4-tal andere landen. En dat jaar kwamen 8 van de 13 ingeschreven harmonieën en fanfares in competitie uit om te dingen naar de titel van Europees Kampioen 1976.

BRT-2 Antwerpen zorgde weer voor een primeur door voor het eerst in België een wedstrijd voor amateurskorpsen in stereo op te nemen.

Volgende buitenlandse zenders namen deze wedstrijd ook over : BBC 1 en 3, NCRV en VARA uit Nederland, ORTF Frankrijk, Radio Luxemburg, Radio  Kopenhagen, de Noorse Radio, de studio’s Zurich, Bern en Lugano uit

Zwitserland, de Tsjechische Radio en twee Duitse radio-omroepen.

(...)

De bekers werden als volgt verdeeld : de beker voor de beste uitvoering van het opgelegde werk ging naar het “Kolbotn Ungdomskorps” uit Kolbotn (Noorwegen), dat eveneens een medaille ontving van het Ministerie van Ned.Cultuur.De Kon.Harmonie “Nut en Vermaak” uit Bornem werd algemeen Europees Kampioen 1976 alsook Europees Kampioen voor Harmonieën 1976.

(...)”

Foto’s :

-Freddy Breck vormde de hoofdbrok van de Leestse Volksfeesten van 1976.

-Voor Mary Servaes, beter bekend als de Zangeres Zonder Naam die decennia lang het Nederlandse levenslied vertolkte, waren duizenden naar de Ceciliafeesten gekomen.

07-08-2012 om 08:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – Maandag 19 april : Tweede Paasdag : Fototentoonstelling Davidsfonds

            LEEST GEWEEST, Leest en zijn mensen in oude prenten.

            ‘Davidsfonds Leest houdt op tweede paasdag een fototentoonstelling ‘Leest Geweest’.
            Een honderdtal foto’s uit Leest vanaf 1900. Een wonderlijk groepsportret, arbeid,
            vroomheid, ontspanning zijn de thema’s voor dit boeiend verhaal in woord en beeld.

            De tentoonstelling wordt een ontdekkingstocht voor de mensen van nu die kijken naar
             de mensen van vroeger.Iedereen welkom.

            (Advertentie De Band)

1976 – Zondag 9 mei : Leestenaar Rudy Van Hoof won juniores koers te Heffen. (zie foto’s)

            In de voorlaatste ronde werd Rudi door drie achtervolgers ingelopen :

            zijn dorpsgenoot Marc Van Dam, Jean Beimans en de Tisseltenaar Vik

            Van Moer. Op het laatste raakte Rudy Van Hoof toch nog weg en

            behaalde zijn eerste palm van het seizoen. (GvM)

1976 – 9 mei : Chirobedevaart Scherpenheuvel

“De laaste nachtelijke auto’s vlogen om 3.30 uur door het dorp. Om kwart voor vier, nog donker en menselijke geketter op de dorpsplaats. Zalige slapers die ervan wakker werden, dachten natuurlijk aan de allerlaatste café-zitters. En op dat ogenblik licht in de kerk ?!? Dat was de vertrekplaats van 29 chiroleden-jongens en meisjes van de oudste afdelingen die klaar en wakker stonden om de bedetocht aan te vatten.

Zonder veel tam-tam was dat verlangen : ‘eens naar Scherpenheuvel te trekken’, voorbereid en geregeld de zondag voordien, onder de kundige leiding van bedevaartlid uit Tisselt : de Cisse (Cooreman).

’s Maandags werd de tocht met de nodige ‘voorraad- en rustkapellekes’ uitgetest. De tocht kon beginnen. Vier uur in de morgen. Even een groet en een bede voor het Mariabeeld voor een goed verloop van de tocht…want zomaar op de baan in groep. Om 4u10 de eerste stappen, voorafgebold door de auto van de Verschuerens (voorraadwagen) en de groep gevolgd door de bezemwagen van J. De Smet. Auto’s waren voorzien van driehoek met uitroepingsteken en vermelding : ‘voetgangers’.

In de Battelse bergen kweelden de eerste vogelkes voor de moedige trekkers : de dag kwam in de lucht.

In Bonheiden onze eerste halte, goedwillige mensen wilden ons ontvangen om 6 u voor een korte rustpauze.

’t Ging een warme dag worden, dat was reeds te vermoeden. Daarom in de frisse morgenuren maar vlug en vrolijk doorgestapt naar Tremelo : onze eerste grote afspraak met de knapzak. Wat denkt ge wel, zo maar eventjes een half uur op het tijdschema voorop lopen.Gelukkig stond de koffie toch klaar. Alles ging fijn in groep : daarvoor hadden we de nodige begeleiding van het paternostergebed, cassette-marsmuziek en vooral onze eigen trekkersliederen. Stilaan werd Aarschot bereikt met een felle brandende zon in ’t gezicht. Voor alle veiligheid verlieten we de groepsvorm en de straat, om langs de voetpaden de rustplaats ‘ons huis’ te bereiken. En het bleef op een voorsprongtijd van 30 minuten.

Nu nog Aarschot-Scherpenheuvel : golvend land, de kilometers die begonnen door te wegen, en de voeten met blaren. We moesten wat meer op de tanden gaan bijten, want we wilden er komen, temeer omdat al een paar auto’s van Leest langs de weg opdaagden. De middag werd gebruikt te Rillaar in het zicht van de basiliek-koepel. We gingen er dus geraken. Een drietal werd best tot Scherpenheuvel gevoerd : een stramme spier, pijnijke knieën en lastige voetzolen. EN Scherpenheuvel werd bereikt om 14 uur zowel met flinke stappers en hinkende pootjes, vermoeid of ‘bebladerd’.

Stop aan ‘het Wit Huis’, waar de Leest-bedevaarders gekend zijn, en waar we lekker getrakteerd werden. Met de nodige zorgen en om er wat fatsoenlijk voor te komen, sommigen genoten er de zachte of pijnlijke verzorging van ‘het Rode Kruis’ dat bij de basiliek stond opgesteld. Trouw aan de voorgenomen en geschreven plannen, sloten wij ons aan bij de geleide Rozenkrans om 15 u. Het werd een Kruisweg voor onze kilometers-lange stappen. Gelukkig konden wij nadien in de Mariahal de Eucharistieviering ‘wel-gezeten’ bijwonen, een jeugdzangkoor van Vliermaal heeft ons tussen de vele aanwezigen wakker gehouden. Onze proost was er de celebrant.

Om 17 uur kon eenieder zijn ‘eigen vrije bedegang’ gaan, allen waren gelukkig de autocar te zien opdagen om 18u20 en er werd stil gefluisterd : ‘terug te voet naar huis zou niet meer gaan, zelfs ‘morgen’ niet.’

En om er volgend jaar opnieuw aan te beginnen : ‘daar wilden we eerst eens over slapen.’

Geslapen hebben wij, de een al wat meer dan de ander. En naar gelang de dagen die op de bedevaart volgen, kwamen de stemmen los, en alles waaraan we deugd hadden beleefd : wel ja, het volgend jaar opnieuw, het is de moeite waard, maar daarom hadden en ‘HEBBEN WIJ ELKAAR HARD (t) NODIG’.

(De Band, Juni 1976)  

1976 – 16 mei : Derde Vevoc-Volleybaltornooi.

Foto’s :

-Juniores te Heffen : Marc Van Dam leidt de kopgroep voor zijn clubmaat Vik Van Moer uit Tisselt, Jean Beimans en dorpsgenoot Rudi Van Hoof.

-Rudi Van Hoof liet zijn medevluchters in de steek en haalde zijn eerste palm van het seizoen binnen.

05-08-2012 om 08:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – Zondag 11 april : Huldeconcert Rik De Bruyn

“De Kon. Fanf. St.-Cecilia organiseerde haar jaarlijks muziekconcert. Het zou tevens een huldeconcert worden ter ere van RIK DE BRUYN, 40 jaar dirigent en hulpdirigent.

Reeds om 19u15 was in de zaal geen enkele zitplaats meer vrij. Van overal bleven de muziekliefhebbers toestromen, zodanig zelfs dat ruim 100 mensen onverrichter zake moesten terugkeren omdat ze doodgewoon niet meer in de zaal binnen konden.

Om 19u30 werd het concert ingezet. Eerst kwam de fanfare aan bod met uiterst geslaagde uitvoeringen. Daarna begeleide het korps het zangkoor in de ‘Postkoets’. Vlak voor de pauze bracht de jeugdfanfare, die nog geen jaar oud is, nog een paar geslaagde werken.

Na de pauze speelde de fanfare o.m. ‘Suite’ van J. Segers en begeleidde het zangkoor in de ‘Lustige Weduwe’ van F. Lehar. Het jeugdkorps kwam dan nogmaals aan de beurt.

Toen het concert op zijn einde liep, werden volgende verdienstelijke mensen in de bloemetjes gezet : Marleen Lauwers voor de presentatie, Rik Lauwens, de leider van het zangkoor en Eduard De Maeyer, de dirigent van de jeugdfanfare.

Karel De Muyer uit Battel ontving een tinnen schotel omdat hij sedert de 2^de wereldoorlog geen enkel muziekconcert te Leest miste. Hij dankte daarop de vereniging, sprak lovende woorden over de dirigent en zei nog het volgende : ‘Leest wordt binnenkort bij Mechelen gevoegd. Misschien bent u  voor of tegen. Een ding staat echter vast : Mechelen krijgt er in ieder geval een goede fanfare erbij !’

Daarna werd RIK DE BRUYN, de dirigent van de fanfare, gehuldigd door de vereniging zelf om o.m. zijn 40  jaren leiding, het opleiden van jonge muzikanten (ongeveer 300 leerlingen) en de goede geest die hij er steeds wist in te brengen. Het zangkoor en de beide muziekverenigingen uit Tisselt bleven ook niet ten achter. Van de aanwezige toehoorders kreeg hij een daverend applaus en van de muzikanten een daverende ovatie.

Met de pittige mars ‘Engeland-Vaarders’ van W. Schild werd het concert besloten. Iedereen was tevreden en kon blij en opgewekt naar huis terug.

Na een periode van moeilijkheden gaat het terug opperbest met de Kon.Fanf. St.-Cecilia. Dit biedt dan weer gunstige perspectieven voor de toekomst. Iedereen kan er gerust over zijn : de Leestse fanfare zal nog lange tijd blijven bestaan !” (DB, mei 1976)

Het jaarlijks concert

“Het eerste muziekconcert van de fanfare vond plaats in 1945. Tot in ’57 gaf St.-Cecilia haar jaarlijks muziekconcert in de maand februari. Vanaf 1958 kreeg het een vaste plaats op de kalender en werd het georganiseerd op Palmzondag. In februari was het te dikwijls slecht weer, in buurgemeenten werd door bevriende verenigingen op dezelfde dag een concert gegeven en er waren heel wat jonge muzikanten die zich moesten voorbereiden op de examens op school. Door het concert te verplaatsen naar de zondag voor Pasen werden een aantal van deze minder gunstige factoren vermeden. Het Palmzondagconcert wordt beschouwd als de plaatselijke muzikale hoogdag voor de fanfare.

Vroeger werd deze concertuitvoering voorbereid tijdens de wintermaanden, dit wil zeggen vanaf het ledenfeest in november. Gewoonlijk waren er toen in de wintermaanden niet zoveel festiviteiten en dan kon er rustig maar doelgericht gewerkt worden aan een nieuw programma. In de huidige tijd wordt er niet meer zoveel energie in dat concert geïnvesteerd omdat de uitvoeringen meer gespreid zijn over het hele jaar.

Het Palmzondagconcert heeft wortels in de vooroorlogse periode. Toen was het een namiddag-, avond- en nachtvullend programma. Het concert begon in die tijd omstreeks 16 u. en er werd afwisselend toneel en muziek gespeeld. Er was een grote pauze omstreeks 19 u. die moest toelaten aan de landbouwers-muzikanten om hun koeien te gaan melken. Een goed uur later werd het programma voortgezet en toen iedereen zijn nummer had ten beste gegeven, volgde als slot een volksbal met een orkest dat werd samengesteld uit muzikanten die het concert hadden gespeeld.

Na de tweede wereldoorlog werd het programma ingekort. Het volksbal werd naar een andere dag verplaatst. Toneel spelen was er niet meer bij. En toch oordeelden de mensen dat muziek alleen niet genoeg was. Daarom werd op de jaarlijkse muziekconcerten in die tijd een conferencier ingehuurd. Het was een humorist die tussen de muziekstukken door wat grappen vertelde en die het volk probeerde te amuseren. Het blijkt nu dat de fanfare destijds ook al eens een verkeerde keuze maakte en dat sommige humoristen  na hun optreden werden betiteld als ‘flauwe plezanten’.Toch hebben min of meer bekende namen hun medewerking verleend aan het Palmzondagconcert. Ze noemden zich radio-vedetten omdat ze in een of andere bonte avond op een gewestelijke zender ooit een mopje hadden mogen tappen. Vooraan in de jaren zestig waren het zelfs tv-vedetten… Zo traden Jos Kiebooms, Jan en Jean, Kees Brug en Theo Van den Bosch op. Zij hadden succes en daarom zijn ze nog niet vergeten. Ferdos, alias muzikant Ferdinand Meysmans (de ‘Ferre’), was zo iemand. Ferdos kon zijn grappen en moppen beter aanpassen aan de plaatselijke situatie en durfde ook al eens op een prettige manier bestuursleden een veeg uit de pan geven. Maar het bleef beschaafd en het was niet kwetsend zodat de geviseerden er zelf mee konden lachen. In die tijd werd het concert altijd afgesloten met het Vaderlands Lied.

Later werden geen conferenciers meer ingehuurd. Tot ongeveer 1975 zorgde de fanfare in samenwerking met het zangkoor dikwijls zelf voor een plezante noot door een of ander komisch optreden op het programma te plaatsen.

Vanaf 1975 was het helemaal gedaan met de komische optredens op het Palmzondagconcert en was het uitsluitend muziek die de boventoon voerde.

De programma’s ondergingen door de jaren heen grondige wijzigingen. In de jaren vijftig tot zeventig stonden er op het programma doorgaans vier marsen. Elk deel werd met een mars begonnen en geëindigd. Daartussen stonden dan de grote stukken waaraan de muzikanten tijdens de wintermaanden hadden gezwoegd. Het waren echte kleppers : ‘Epaminondas’ van G. De Roeck, ‘De Slag van Waterloo’ van Kessels, ‘1812’, ‘de Slavische Mars’  of ‘Italiaans Capriccio’ van Tsjaikofski, ‘Dichter en Boer’ of ‘Lichte Ruiterij’ van Frans von Suppé, ‘Richard III’ of de ‘Terugkeer naar het Vaderland’ van P. Gilson, ‘Symfonisch Gedicht’ van M. Poot, ‘Moskwa’ van Pieter Leemans. ‘De stelende Ekster’ of de ‘Barbier van Sevilla’ van Rossini…Zelfs de meest onmuzikale mensen konden van deze uitvoeringen genieten indien er vooraf een waarschijnlijk verzonnen verhaal aan verbonden werd.

Concoursstukken maakten het programma toen extra zwaar. Dit trok vrij veel toehoorders uit andere verenigingen. Zij wilden nagaan of de Leestse Cecilianen dat wel aankonden en misschien ‘vielen ze er wel door’.

Het gevolg was dat muziekverenigingen tegen elkaar op werkten. ‘Wat die kunnen, dat kunnen wij ook’, was het motto. De muzikanten deden voorstellen aan de dirigent om moeilijke stukken aan te pakken.

Op een slimme manier werd het programma samengesteld. In het eerste gedeelte werd de zware en ernstige muziek gestopt. Er werd verondersteld dat de muzikanten tijdens het eerste gedeelte nog goed fris zaten en over al hun krachten beschikten om het labeur naar behoren aan te kunnen. Tijdens de pauze kregen ze al commentaar van hun collega-muzikanten uit andere verenigingen, de ene keer al positiever dan de andere keer. Het tweede gedeelte zat vol met korte en ontspannende stukjes of met solo-optredens. Zo bleven de toehoorders langer luisteren en het vergde van hen geen enorme inspanningen net als van de muzikanten. De meeste luisteraars gingen toen met een of ander deuntje neuriënd naar huis. Als dat het resultaat was van de muziekavond, dan was die gelukt…

De laatste vijfentwintig jaar werd er een meer gevarieerd programma samengesteld. Alle genres komen nu aan de orde. Er wordt een overwicht aan brassbandmuziek gespeeld en toch blijven de Vlaamse componisten niet in de kou staan.

Omstreeks 1955 was het op muzikaal gebied gedaan met de schlagers, de meezingers en –stampers. De rock ’n roll deed zijn intrede. Later werd er soulmuziek losgelaten op de jeugd. De bestuurders zagen de toekomst van hun fanfares en harmonieën bedreigd want ze hadden schrik dat de jongeren voor gitaarmuziek zouden kiezen.

In 1962 doet fanfaresecretaris August Lauwers op het Palmzondagconcert  een emotionele oproep om deze ‘muziekverloedering’ te lijf te gaan. Hij zei het volgende : ‘Ik wil hier vandaag een dringende oproep doen op allen om eendrachtig samen te werken, met onze eigen parochiale verenigingen enerzijds, met de besturen van naburige en verder afgelegen muziekverenigingen anderzijds, hand in hand, om tegenbezoeken af te leggen ten einde de volksmuziek en andere culturele organisaties de wellicht verloren standing te doen herwinnen. Vergeet niet dat de muziek, ’t zij fanfare of harmonie of koorzang, de zeden verzacht, daar waar in onze moderne samenleving muziek wordt uitgevoerd en beluisterd omwille van de zo prikkelende en verwilderde inhoud. Ik dring er op aan, opdat de ouders die hier vandaag aanwezig zijn hun kinderen zouden laten muziek leren. Ik kan u verzekeren dat zij door het bijwonen van de herhalingen en de uitvoeringen een zeer degelijke opvoeding zullen genieten. Daar waar velen onzer jongens een andere richting uitgaan, zelfs totaal verloren lopen, kunnen wij door samenwerking en door het beoefenen van echte en goede muziek veel redden.’

Ofwel hebben de woorden van de toenmalige secretaris succes gehad en heeft de fanfaremuziek niet ingeboet ten opzichte van vroeger ofwel is er zodanig eendrachtig en hard gewerkt dat de volkscultuur haar toen verloren standing heeft weten te herwinnen. Misschien heeft de rock ’n roll niet die verwachte negatieve gevolgen gehad. Maar het kan ook dat de Leestse ouders toen hebben ingezien dat ze er goed aan deden en doen niet alleen hun jongens naar de fanfare te sturen, maar later ook zelfs hun meisjes…”

(Stan Gobien, ‘Leest in Feest’)

Dat jaar verscheen er ook een interview met Rik De Bruyn (zie ook 1938 en 1963) in De Band, ditmaal met de focus op zijn artistieke kwaliteiten als houtsnijder : “De Band interviewt Rik van ’t Kot”

Louis XVI stoeltjes, kasten, tafeltjes, Sofas of staande klokken zouden er niet zo degelijk mooi uitzien zonder hun komische gedraaide pootjes. Beelden, schoteltjes, pijperekjes, steeds is de houtsnijder erbij betrokken als een gewaardeerd vakman en zonder hem zou het er niet zo waardevol uitzien.

Leest heeft zo’n houtsnijder : Rik De Bruyn. Z’n vader was chef van ’t Leests stationneke. In 1909 werd Rik geboren in ‘Ruthuisje (’t Kot), vandaar : Rik van ’t Kot.

Rik heeft zijn atelier in de Dorpstraat. Hij weet hoe hij de beitel moet houden om ’t hout te snijden en hij heeft het in z’n vingers om een welving of een inkeping een vloeiende lijn te geven. Ge moet zeker eens naar de stukken gaan kijken bij m’n dochter, zegt hij, daar staat alles wat ik gemaakt heb. Dat zijn mijn schoonste werken, neemt daar maar eens een fotootje van.

-Hoe ben je aan dit vak begonnen ?

-Al op 14-jarige leeftijd ging ik naar d’academie. Samen met meester Meyers volgde ik de avondlessen. Ik had het voor ’t beeldhouwen. Zoals elke jongen in mijn tijd begon ik als leerling-houtsnijder bij ‘Stevens’ in de Consciencestraat. Na 14 jaar joegen de vliegende bommen me uit dit atelier. Ik kwam dan bij Van Linthoudt in dienst, daar ben ik 22 jaar meestergast gebleven. Daarna werkte ik nog ongeveer 10 jaar bij Jacobs in de Scheerstraat voor ik op m’n eigen begon.

-Wat beeldhouw je zoal ?

Alles wat mooi is, bedden, zuilen, tafels, noem maar op. Gelijk wat en alles met evenveel plezier, want ik moet geen hele reeksen van hetzelfde maken. Kijk dit is ’De Wijsheid’ ruw gebeiteld, het beeld moet nu afgewerkt worden. Laatst was ik op een begrafenis en in de kerk boven het hoofdaltaar prijkte een grote adelaar. Verdomme dacht ik, da’s schoon, dieje moet ik onthouden. Thuisgekomen tekende ik hem onmiddellijk na. Nu pronkt hij boven mijn staande klok, één van m’n laatste kunstwerken.

-En de klanten zijn die er ?

Er zijn er te veel. Ze vergeten dat ik voor m’n plezier werk en als tijdverdrijf. Ik heb tijd want ik ben op pensioen. Als iemand aan mijn huis komt en zegt : da vind ik mooi, maak dat ook eens voor mij, dan zeg ik : ge moet kunnen wachten ! Ik maak er geen handel van. De schoonste stukken staan in het huis van mijn dochter.

-Kan alle hout voor houtsnijden gebruikt worden ?

Zeker, maar ik gebruik meestal oude eik. Ik weet hoe ik eraan kan geraken. De mensen kennen mij. Eik is wel moeilijk te bewerken. Linde is zachter en beter geschikt voor heel fijn werk. Op zekere dag kwam P. Verbeeck hier aan met een eiken balk en zei : ‘met dat stuk eik daar kun je wel iets mee maken. Da stuk stutte de wip aan ’t wiphuis en ’t zat wel 100 jaar in de grond. Ik kon er alleen een grote zuil van maken met druivenrankenmotief. Dien zuil is pikzwart uitgeslagen, schoon om te zien.

-Hoe ga je eigenlijk te werk ?

Ik doe het al zolang, dat ik er niet meer bij stilsta. Kijk, de oude eik krijg ik meestal in rechthoekige stukken. Op ’t balkje teken ik de figuur uit. Dan laat ik dat ruim uitzagen, en dan begint het brutte werk van vormen en plooien , het ruwe kap- en beitelwerk. Daarna kan ik de definitieve vorm uitsteken, met verschillende ronde en platte beitels in alle maten. Daarna alleen nog maar even met schuurpapier erover, en het is klaar.

De kleine motieven moeten ruw en wild blijven, dat is juist het mooie van handwerk.

-Welke stijl heeft jouw voorkeur ?

Ik heb geen voorkeur voor stijlen. Ik werk wel veel met Louis XIV. M’n beelden zijn voor Renaissance.

-Wat doet dat muziekinstrument in uw atelier, Rik ?

Ik ben lid van de Koninklijke Fanfare ‘St.-Cecilia’. Ik ben al 57 jaar muziekmaker. Dit jaar ben ik 25 jaar muziekmeester. In september geef ik de pijp aan Maarten. Jammer, maar ik ben te oud en ik wil mijn plaats afstaan aan de jonge muzikanten.

Muziek maken, houtsnijden en er tussendoor op uittrekken met de fiets dat zal ik blijven doen, daar kan ik niet zonder.”  

Twee maal Rik De Bruyn, tekeningen van Georges Herregods.

31-07-2012 om 09:32 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – 12 februari – Klein Brabant – Vaartland :

            Voetbal ten voordele van sportverenigingen Ruisbroek en Walem

            “Het bestuur van Heindonk, Heffen, Leest (VV) en Hombeek hebben de handen

            in elkaar geslagen en zondag twee voetbalpartijen laten betwisten ten voordele

            van de getroffen voetbalclubs Ruisbroek en Walem.

            De twee wedstrijden werden door een groot aantal toeschouwers bijgewoond :

            er was iets anders te zien dan anders.”

1976 – 13 februari : Gezinswerking

            Een 25 tal aanwezigen waren komen opdagen op dit initiatief van de KVLV en de

            Landelijke Gilde.

            Onderwerpen : lang haar of niet, meisjes moeten rokken dragen en geen broeken,

            om hoe laat moet mijn kind thuiskomen, roken toelaten of niet, naar de mis gaan

            of niet... (DB, maart 1976)

1976 – 28 februari : Dropping chiro

            18 kerels vertrokken met auto’s naar een onbekende bestemming.

            Op een 10-tal km van het uiteindelijke doel (de Chiro-meisjeslokalen te

            Buggenhout Briel) werden ze rond half tien ’s avonds gedropt.

            De eersten kwamen toe om half twaalf, de laatsten om half twee.

1976 – 6 maart : Bezoek aan Psychiatrische Instelling te Lede

            Op initiatief van de chiro en het oudercomité werd een bezoek georganiseerd

            naar een instelling voor geesteszieken te Lede nabij Gent en toebehorend aan

            de Congregatie van de Zusters Marikollen.

            30 Leestenaars werden hartelijk ontvangen en rondgeleid door de zuster

            directrice.

            Na de rondleiding en een vieruurtje droeg de pater een mis op in de kapel van de

            instelling.

1976 – Zondag 7 maart : KVLV-Vergadering

            met spreekbeurt door Mevrouw Van Beersel over “Zin in het materiële en

            streven naar geluk”.

            Dit jaar zal de 50^ste Lourdesbedevaart van Leest plaats hebben. De gelukkige

            winnaars : de dames Teughels en Van Aken. (plaatsvervangster was Mevr. Verbruggen)

1976 – Vrijdag 19 maart : Filmavond Landelijke Verenigingen

            In de Parochiezaal werd om 19u30 “El Cid” gedraaid met in de hoofdrollen

            Sofia Loren en Charlton Heston. Het betrof een initiatief van de Leestse Landelijke
            Verenigingen.

            Inkom : 40 frank.

1976 – april : Nieuwe lokaalhouders voor St.-Cecilia

Na het overlijden van Jeanne De Bruyn (°Bornem 29/09/1906, +Bonheiden 23/04/1976) werden haar zoon Pol Huybrechts en schoondochter Maria Buggenhout lokaalhouders.

Tot dan toe hadden ze hun hele leven al geholpen in de zaak en wisten ze hoe zwaar het was om van ’s voormiddags tot ’s nachts, soms tot het bijna terug dag was, ter beschikking te staan van iedereen en nog wat.

Nu alles op hun schouders viel, besloten ze te zoeken naar iemand die de zaak wou overnemen, echter in het belang van de fanfare. In augustus 1976 was het zover. 

De nieuwe lokaalhouders werden Emiel ‘Mille’ Van Steen en Marcella De Jonghe.

Mille Van Steen was te Leest geboren in 1933. Hij ging er altijd prat op dat hij geen Ceciliabloed in zijn aderen had stromen, maar bloed van ‘Arbeid Adelt’ van de Sussen. Sommige Blekken namen daar aanstoot aan, maar voor de meesten was toen al de dorpspolitiek afgelopen. Leest werd gefusioneerd met Mechelen een paar maanden nadat de nieuwe lokaalhouders hun intrede deden. Mille en Marcella hebben zich trouwens altijd ingezet opdat de fanfare het goed zou hebben in het lokaal.

Ze hebben er de goede tijden nog meegemaakt toen het dikwijls feest was in Leest. Na de deelname van de fanfare aan een muziekwedstrijd werd er uitbundig gevierd in het fanfarelokaal.

(Stan Gobien ‘Leest in Feest’)

Foto’s :

-Benefietmatchen op VV Leest. De thuisploeg versloeg SK Heffen met 3-2.

-Maria ‘van Pol van Sooike’ Buggenhout.

-Marcella ‘van Mille van Steen’ De Jonghe.

30-07-2012 om 17:15 geschreven door Marcel Van Hoof

1976 – GEWESTPLAN

“Ten behoeve van de inwoners werd het definitief goedgekeurde Gewestplan ter inzage gelegd ten gemeentehuize. Het beantwoordt de behandelde punten tijdens de gemeenteraadszitting van 16 december 1974, die we ten documentaire titel willen mededelen. Ten einde evenwel te voorkomen dat klaarheid zou te wensen over laten, geven we eerst de punten besproken in de bedoelde gemeenteraadzitting en daaronder  de beslissing van de Overheid, vervat in het Koninklijk Besluit van 5 augustus 1976, verschenen in het Belgisch Staatsblad van 28 september 1976, numer 189.

Gemeenteraadszitting                                                                                            

Punt 1 : dat de woonzone met landelijk karakter wordt doorgetrokken   over gans de Juniorslaan (tot begin Kl.Heide en O.Tisseltbaan).                          

Staatsblad : Ongunstig advies. De lintbebouwing zou toenemen. Gunstig advies echter om de kleine open ruimten op te vullen en het woongebied aan de zuidzijde te begrenzen met de Aabeek.

Punt 2 : de woonzone met landelijk karakter uitbreiden aan beide zijden Blaasveldstraat tot begin grondgebied Heffen.           

Ongunstig advies. De verspreide bebouwing zou toenemen. Niettemin gunstig advies voor de kleine open ruimte aan de oostzijde

Punt 3 : de woonzone met landelijk karakter voorzien aan Kapellebaan, hoek Bist, richting Hombeek uitbreiden tot de spoorweg.

Ongunstig advies. De lintbebouwing zou toenemen.          

Punt 4 : de woonzone met landelijk karakter voorzien aan Kapellebaan, Oxdonkstraat Kapelle-o-d-Bos.

Ongunstig advies. De verspreide bebouwing zou toenemen.

Punt 5 : de woonzone met landelijk karakter aan Tisseltbaan uitbreiden tot Rennekouter.

Ongunstig advies.

Punt 6 : dat de woningzone achter de bestaande Kouterwijk, Kerkenblokweg zou verminderd worden en slechts zou behouden blijven, wat het hogerliggend gedeelte betreft, terwijl het laagliggend gedeelte  dat tot de Zennevallei behoort zou opgenomen worden in groenzone en beschermd landschap.

Dit voorstel wordt met 5 stemmen voor en tegen aanvaard. Het voorstel van de minderheid, houdende volledige opname van deze  zone als beschermd landschap en supprimatie van de voorziene woonzone wordt met 5 stemmen tegen en 4 voor verworpen.

Gunstig advies voor het voorstel van de minderheid indien de gronden niet verkaveld of aangekocht werden door de M.M.H.

Indien dit laatste het geval is wordt het voorstel van de meerderheid bijgetreden. Het laaggedeelte aanduiden als landschappelijk waardevol bosgebied.

Punt 7 : dat het beboste gedeelte Kouter (Prinsenlaan richting Hombeek) zou worden opgenomen in groenzone en de overkant Zenne, richting Mechelen in woonzone met landelijk karakter, tot grens Hombeek, alsook overgebleven gedeelte links.

Ongunstig advies, met dien verstande dat de tekenfout verbeterd wordt namelijk het woongebied ten oosten van de Kouter moet westelijk gesitueerd worden. De gronden ten oosten van de baan dienen als landschappelijk waardevol bosgebied aangeduid  te worden in aansluiting met Hombeek.

Punt 8 : dat het laagliggend gedeelte Mechelbaan in groen zone zou worden opgenomen en de overkant Zenne, richting Mechelen in woonzone met landelijk karakter.

Gunstig advies. Het laaggelegen gedeelte aanduiden als landschappelijk waardevol bosgebied.

Punt 9 : dat de vallei van de Zenne en Molenbeek, wat de laagliggende gedeelten betreft in groenzone of beschermd landschap zou worden opgenomen, evenals Dorpenpoelvelden.

Gunstig advies met dien verstande dat de bestaande bossen aangeduid worden als landschappelijk waardevol bosgebied. De vallei van de Molenbeek ten noorden van de Juniorslaan aanduiden als landschappelijk waardevol natuurgebied.

Punt 10 : de Elleboogstraat aan beide zijden in woonzone met landelijk karakter op te nemen.

Ongunstig advies om gans de straat op te nemen. Gunstig advies om de goedgekeurde verkaveling en de kleine open ruimte aan de noordzijde op te nemen en eveneens gunstig advies om de kleine open ruimte aan de zuidzijde aan te duiden.

Punt 11 : dat de opvullingszone behouden blijft en eveneens van toepassing zal zijn, zelfs tussen bestaande landbouwbedrijven en aan iedere verharde en uitgeruste weg.

Gunstig advies met dien verstande dat artikel 23 van het K.B. van 28 december 1972 behouden blijft.

Punt 12 : dat men een ambachtelijke zone van ongeveer 10 Ha zou voorzien worden op een nader te bepalen plaats door de hogere voogdijoverheid.

Ongunstig advies. In de omgeving zijn voldoende nijverheidsgebieden, geschikt voor K.M.O., aangegeven.” (DB 1976, enkel jaartal gekend)      

1976 – 22 januari : ‘Rust Roest’ bracht ‘Bemoeial’. (Jacc Popplewell)

“Zondag 22 januari speelde de plaatselijke toneelkring ‘Rust Roest’ zijn jaarlijks toneelstuk. De parochiezaal zat barstensvol Leestenaren die een avondje uit in eigen gemeenten niet miskenden.

Deze keer hadden de Rust-Roesters een blijspel gekozen. (Als reactie op die kritiek in de Band). De komische thriller speelde zich af in het privé-kantoor van Mr Marshall, hoofd van een onderneming.

Het meubilair was sober zoals dat hoort in een kantoor. De muren waren in ’n pasteltint en de deuren waren lichtblauw. Rechts had men duidelijk een lege hoek gevuld door er ‘nooduitgangsdeur’ op de wand te schilderen.

Voor de mensen die het stuk niet gezien hebben, even kort resumeren : er is een moord gepleegd in het gebouw waar Mr Marshall’s kantoor zich bevindt. De werkvrouw, Mrs Piper, ontdekt het lijk, maar vergist zich en even later komt de dode weer tot leven. Later blijkt er dan wel iemand vermoord te zijn, maar de vraag naar de dader blijft open tot het laatste moment. Het spannende stuk is verwerkt met heerlijke gags en komische situaties.

De verjongde ploeg, onder leiding van Guido Hellemans die zijn vader opvolgde als regisseur, deed haar uiterste best om het stuk tot een goed einde te brengen wat niet altijd van beroepsacteurs kan gezegd worden.

De ervaring die Renild Polfliet als Mrs Piper de werkvrouw, Guy Mollemans als Mr Marshall, Pierre De Wit als rechercheur en Ferdinand Van der Hasselt als commissaris reeds hadden was duidelijk hoorbaar. De nieuwelingen Monique Verschueren (18), Marleen Lauwers, Wim Baarenk en Imelda Van der Hasselt moesten niet voor hen onderdoen. Zij beloven veel voor de toekomst van onze Leestse Toneelvereniging.

M.V.” (De Band, februari 1976)

1976 – 31 januari : Ledenfeest Vevoc

Het jaarlijks teerfeest was ditmaal in Far-West-stijl. Er werd om 20u15 gestart met een mis in de kerk speciaal voor Vevoc en om 21 uur werd iedereen verwacht in de Parochiezaal in Far-West-klederdracht.

Op het menu : steak met peper- of provinciale saus met frites, speciaal rijstdessert met krieken en vervolgens voor iedereen nog kip met currysaus of salede + boerenbroden.

Prijs : 200 fr. per persoon.

1976 – 6 februari : Start Vevoc Danscursus : de cursus bestond uit 6 lessen.           

30-07-2012 om 08:29 geschreven door Marcel Van Hoof