1979 – Op 6 januari zette de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia het jaar in met haar tweede

             Kerkconcert. Naast de Leestse fanfare traden ook brassband Midden-Brabant en de

             solisten André Van Driessche en de Amerikaan Christopher Leuba (hoorns) op. 

             Alles onder leiding van J.P. Leveugle.

             Toegangsprijs : 100 frank (ten voordele van de Sint-Niklaaskerk)

“Zes januari, Driekoningendag. De dikke sneeuwlaag noch de ijzige bries hebben de mensen afgeschrikt. Proficiat aan de organisators en de uitvoerders : het tweede Kerkconcert werd een manifestatie van de bovenste plank. De goed verwarmde en verlichte parochiekerk  vormde een ideaal kader voor dit fanfare- en brass-band optreden.

Het eerste gedeelte van de avond werd verzorgd door de plaatselijke Sint-Ceciliafanfare, met werken van Geehl, Jacob, Katchatourian en Bizet. Vooral het ‘Agnus Dei’ van laatstgenoemde componist klonk indrukwekkend.

Na een pauze van twintig minuten kwam de brassband Sint-Cecilia uit Midden-Brabant aan de beurt. Verschillende Leestenaars spelen in deze formatie mee. Toppunt uit dit tweede deel was ongetwijfeld het concert  voor twee hoorns van Rosetti, met als gastsolisten de BRT-muzikanten A. Van Driessche en J.C. Leuba. De brassband oogstte eveneens veel bijval met de ‘Canadians Impressions’ van Jan Segers uit Tisselt. De componist in eigen persoon zat in de ‘zaal’ van zijn eigen werk te genieten.

De avond werd besloten met een gezamenlijk optreden van beide muziekverenigingen. Het plaatste een sterk punt achter een welgeslaagde muziekavond, waar Leest eens te meer bewezen heeft ‘iets te kunnen’.

Het geheel stond onder leiding van dirigent J.P. Leveugle.

       Een luisteraar.”

(‘De Band’ februari 1979)

1979 – 13 januari : Diamant voor de Leestse Landelijke Gilde

“Sinds de  (in 1971 overal) doorgevoerde opsplitsing van de Boerenbond in landelijke gilden en bedrijfsgilden heeft elk van de twee groepen een eigen werking. Zo bleef de Landelijke Gilde (LG) de plaatselijke vereniging, die zich vooral toelegde op christelijke, culturele, sportieve, kortom : algemene vorming. En dit voor zowel ‘de actieve land- en tuinbouwer als de loontrekkende’.

De Leestse LG vierde op 13 januari 1979 haar diamanten jubileum (60 jaar).

Het jaar daarop organiseerde de ganse ‘Landelijke Beweging’ (LG-KVLV-KLJ) een Romebedevaart per trein (in oktober) waaraan ook Leestenaars deelnamen.

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, Wilfried Hellemans)

1979 – 25 januari : Bijeenkomst Werkgroep Dorpsraad Leest

            Aanwezig : De Smedt Lieve, De Smedt Rita, Diddens Vic, Pater Damiaan,

            Mertens Karel, Soors Karel, Claes Elvire, Verbruggen Tom, Vloebergh Louis.

            Eerste werk was de structuren te bepalen die een vlotte werking van de Dorpsraad

            moesten mogelijk maken.

            Er werden twee werkgroepen in het leven geroepen :

            -een die werkte rond de thema’s leefmilieu, ruimtelijke ordening, economie

            (landbouwaangelegenheden e.a.). Leden waren Vic Diddens, Jos Lamberts,

            Karel Mertens en Karel Soors.

            -een tweede werkgroep rond de thema’s cultuur en sociale zaken (jeugdzorg,

            onderwijs, ontmoeting, verenigingsleven).

            Leden : Elvire Claes, Lieve De Smedt, Rita De Smedt, Pater Damiaan, Tom

            Verbruggen en Louis Vloebergh.

            Tot deze werkgroepen konden in de eerste plaats vertegenwoordigers van de

            verenigingen toetreden maar ook geïntresseerde particulieren.

            Om de maand zouden de werkgroepen vergaderen en hun verslagen van hun

            werkzaamheden zouden in De Band  verschijnen.

            Eens om de 3 maand dienden de twee werkgroepen in een plenumvergadering

            samen te komen om elkaars werk te bespreken. Hier werd ook de datum

            vastgesteld voor een DORPSRAAD.

            De Dorpsraad zou bestaan uit de vertegenwoordigers van de verenigingen en

            geïntresseerde particulieren. Op deze Dorpsraad dienden de werkgroepen hun

            werk voor te stellen.

            (De Band, februari 1979)

1979 – Zaterdag 27 januari : Ledenfeest Vevoc en Chiroleiding (+ verloofden)

-H. Mis in groot Chirolokaal te 20 uur met zang en begeleiding.

-20u30 begin avondfeest in de parochiezaal met muziek – disco-bar John Lions.

Menu (zelfbediening)

Zigeunerspies met lescosaus

Husleves – pittige Hongaarse groentensoep

Entrecote ‘Esterhaze’ bereid met estragonsaus

Groentenkrans – Frieten

Roomijs ‘Piroska’

Wijn.

Kleding

Enkele ideeën om u op zijn ‘zigeuners’ te kleden : typische kleuren zijn rood, blauw, zwart en wit…

Vrouw                                                                                    Man

-puntsjaal op ’t hoofd (opzij of                                  -één ring in het oor (…)

 achter op ’t hoofd geknoopt)                                   -halsketting met sieraad aan

-halssnoer op ’t hoofd                                                -hemd met lange mouwen dat open

-bloem boven één oor                                                 wordt gedragen aan de hals

-grote oorringen                                                         -bolero

-witte of gebloemde blouse met lange                  -brede leren ceintuur

 mouwen (gefronst aan hals en mouwen)            -slappe vilthoed (effen bovenaan)

-gefronste rok (lengte tot halfweg de benen)      -linnen broek

-brede sjaal in lende (ongeveer 20 cm)                 -leren knielaarzen

-platte sandalen of linnen pantoffels                     -kleine cape

 met veters rond de benen.

Deelname

Prijs 400 fr per persoon voor eten, drank en ontspanning gans de avond.

(Advertentie)

10-11-2012 om 09:45 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Zaterdag 2 december : Sint Niklaasbal

            van KWB Leest in de parochiezaal Kouter Leest.

            Orkest : The Nightstars. Inkom : 60 fr. Deuren : 20 uur met uitdeling van

            versnaperingen door Sint Niklaas himself.

1978 – Zondag 3 december : Grote “Ontdek de Ster” wedstrijd

            van K.L.J. Leest in ons Parochiehuis. Begin : 19 uur.

            Winnaar van deze eerste editie van de KLJ werd Raoul Lebeer voor

            Sonja Cornelis.

            Als gastoptreden had de KLJ de plaatselijke groep “De Keten” uitgenodigd.

            In de jury zetelden : Jan Van den heuvel (foto), Hilda Silverans, Guido Hellemans

            en Ward Van Doren (BRT).

1978 – 3 december : Kampioenendag van het Zesverbond

            1978 was geen al te best duivenseizoen. Veel Noord-Westenwind met lage

            temperaturen. Vele jonge duiven gingen verloren.

            Op de kampioenendag, met uiteraard de viering van de kampioenen, waren de

            beste duiven van het zesverbond te bezichtigen.

            Locatie : Zaal St.-Cecilia bij Mille Van Steen.

            Quievrain:

            1. Algemeen Kampioen : Vloeberghen Eugeen (foto)

            2. Algemeen Kampioen : De Smedt Jan

            3. Algemeen Kampioen : Verschuren Frans

            Noyon :

            1. Algemeen Kampioen : Simons Frans

            2. Algemeen Kampioen : Van Steen Danny

            3. Algemeen Kampioen : Vloeberghen Eugeen

            In de snelle vlucht waren dat :

            Quievrain Oude : Teughels A.

            Quievrain Jaarse : Theo De Prins en Albert De Prins

            Quievrain Jonge : Verbeeck Frans.

            (DB)

1978 – Zondag 24 december : Kerstfeest Chiro.

1978 – Zondag 31 december : “…geen Chiro vandaag, maar wel zullen wij dan met de

             groteren, naar traditie, een bezoekje brengen aan enkele oudere mensen die de

             komende Feestdagen niet zo uitbundig kunnen vieren als wij.”  

             (Chiro-verlag DB, december 1978)

1978 – Dat jaar verscheen in ‘De Band’ naar aanleiding van het ‘Jaar van het Dorp’ :

Hulde aan een overledene ? Wonen en beplanting.

“Een dorp is niet een verzameling stenen en huizen. Een dorp heeft een hart. Want er wonen mensen. Er leven mensen. Met een hart. Mensen die vreugde ervaren en blijheid, pijn of verdriet. Die zich alleen voelen of opgenomen in een kleine gemeenschap. Een dorp moet zijn als een huis. Het moet in zekere mate geborgenheid bieden, de blijde rust van ‘thuis’ te zijn, bij mensen die we kennen, bij vrienden. Een dorp met een hart, dat moeten we van ons dorp maken, elk voor zich. Samen met de anderen.

Velen zijn wellicht de mening toegedaan, dat wij met dit ‘Jaar van het Dorp’, zowat op de romantische en folkloristische toer zijn gegaan, dorpsfeesten-wandelingen-foto-opstel-wedstrijden enz.

Inderdaad als het enkel bij deze lovenswaardige initiatieven zou blijven, hebben we denkelijk niet de hoofdvogel  afgeschoten. Jaar van het dorp is meer dan dat, of zou meer moeten betekenen. Trouwens in één jaar kan men zo maar niet aan dorpsherstel en dorpsbehoud doen. Dit groeiproces duurt zelfs meerdere jaren en dit gespreid over verschillende terreinen, o.a. landbouw en platteland, ruimtelijke ordening, dorps- en gemeenschapsleven, nodige voorzieningen. Wellicht zijn dit voor de gewone mens uit de straat allemaal mooie woorden, en men stelt daarbij de vraag wat kan een enkeling daaraan nu doen of veranderen ? Nochtans ons leefpatroon maken we voor een groot stuk zelf, denken we maar aan beplanting en inplanting woonhuis, al is het maar via het dorpsleven dat je uw steentje bijdraagt !

Een huis inplanten vergt meer dan een voorafgemaakt plan en een grond, groot genoeg om dat plan uit te werken. Om tot een eenheid en een harmonie te kunnen groeien met de omgeving, om als plant te kunnen gedijen moet het bouwsel eerst en vooral in een grond terechtkomen die daar geschikt voor is. Niet alle planten schieten wortel in alle grond. Niet alle vormen en grootten van huizen passen op alle bouwgronden of gronden.

Wat zien wij !! Ook in Leest :

-landhuizen, om gezien te worden – om het prestige,

-gebruik van sterk opzichtige bouwstenen

-uitrukken van bestaande beplanting

-hoog in het landschap verheven spookvilla’s op een schoteltje te pronk

-geen streekeigen beplanting maar sierbomen en stijve coniferen

-oprichten van draadversperringen en betonnen muren

-sluikstortingen, enz.

Hieraan kunnen we zelf een en ander veranderen, al is het maar met de beplanting.

Wanneer het groen op zijn imgeving ingesteld is en de bewoners aanspreekt zal het gebruikt en gewaardeerd worden.

Tussen de ontspanning van de huidige plattelandbewoners die het verenigingsleven en gezelligheid zoekt en de stedeling die vrij buiten in de natuur wil dwalen is er een groot verschil, wat beplanting betreft.

Nu het terug planttijd is voor bomen en struiken, is het zeker belangrijk te weten dat men dient rekening te houden met :

-grondsoort of grondwaterstand

-soort planten – groeihoogte – vorm

-klimaat

-licht

-wettelijke bepalingen inzake afstand.
Hierbij dient aangestipt te worden dat coniferen minder en minder worden aangewend omdat deze een te strenge pyramidevorm en een te stugge bebladering hebben. Ook behoren zij niet, voor wat hun karakter en levenseisen betreft – en gebondenheid aan zandige bodem- thuis in onze streek. Verder staan zij niet in harmonie met de voorkomende loofhoutgewassen, wat niet wil zeggen dat bepaalde soorten niet mogen worden gebruikt.

Meer en meer worden dus streekeigen planten gebruikt, die in ons landschap passen, o.a. beuk, eik, berk, wilg, verder in mindere mate kastanje, linde, esdoorn, hulst.

Verder dient men te streven naar zo weinig mogelijk contrasten tussen huis – tuin en omgeving. Alles moet als het ware zachtjes overlopen in elkaar.

Wil je dat met eigen ogen eens bekijken, ga dan eens naar Bokrijk waar wat beplanting betreft men een en ander kan opsteken. Wat struikvorm betreft vindt men daar vooral :

Beukehaag, vlier, ligustrum, rozen, hortensia, aralia, enz. De moeite om het eens van naderbij te bekijken.

Zo, dit was het dan, dat stukske ‘Jaar van het Dorp’ dat we zelf mee kunnen maken, en denk er aan, hou van je dorp, maak er geen stad van. Woon je in de stad, maak dan van je straat – wijk – building, een dorp in de stad.

    L.J.”   

Foto’s :

-Jan Van den Heuvel op deze foto als oefenmeester van SK Rapid Leest.

-Een jonge Eugeen Vloeberghen.

07-11-2012 om 15:08 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – december-nummer De Band : Leest Geweest – Het boek is er eindelijk.

“Slechts enkele exemplaren zijn nog beschikbaar. Ze kunnen aangekocht worden aan de prijs van 500 frank, bij de volgende personen : Frans Apers, Stefaan De Laet, Jan De Prins, Kamiel De Wit, Alfons Hellemans, Constant Huysmans, Antoon Lauwens, Frans Lornoy, Flor Meyers, Remi Spoelders, Louis Van Roey, Alfons Verbruggen, Jeroom Verbruggen en Georges Herregods.

Wacht niet, want een herdruk wordt niet voorzien !”

In de loop van het jaar had Georges Herregods de lezers van De Band op de hoogte gehouden van de vorderingen :

“De werkzaamheden vorderen traag maar zeker. We willen dit boek laten uitgroeien tot een rijke schat aan informatie  over Leest en zijn mensen in vroegere jaren. Het wordt een lees- en kijkboek, een groot familiealbum van ons dorp. Aan de hand van een 150-tal vergeelde foto’s worden wij binnengeleid in het Leest van gisteren : geen zware kost maar mensentaal, doorspect van anekdotes, volksgedichten en karikatuurtjes.

Elke dinsdagavond van acht tot tien in de pastorij, toetsen enkele ouderen onder ons hun herinneringen aan elkaar. 75  foto’s werden tot nog toe ‘onder de loupe’ genomen.

Wie meent iets te kunnen bijbrengen  is er graag welkom. Ook oude familiefoto’s (van voor 1920) worden gretig aanvaard. Ze worden ongeschonden terugbezorgd.

Wie bezit bijvoorbeeld nog doodsprentjes van Leestenaars van voor 1900 ? Laat die niet liggen in uw schuif !

Misschien draagt dit boek zijn steentje bij om onze Leestenaars bewust te maken van hun eigenheid en van het ‘natuurreservaat’ waarin ze thans nog leven. Dat er waarden zijn die niet vergaan : stilte, rust, vriendschap, zuivere lucht en dat de mens centraal zou blijven in ons milieu. Dat we vechten zouden om het beetje lucht, het beetje grond en het beetje groen dat we goddank nog hebben. Dat we ons patromonium zouden verdedigen mt klem tegen de bulldozers van de verstedelijking.

Fusie moet niet noodzakelijk betekenen dat België één stad wordt.”

                         “Leest geweest” in woord en beeld

“Geen dorp waar wij in onze jeugdjaren meer horen over spreken hebben dan over Leest. De jaarlijkse begankenis hebben wij meegedaan toen wij nog zeer klein waren. Hoe dikwijls zouden wij nadien te voet naar Leest zijn gegaan, langs het Hombeeks veld voorbij het beruchte boske naast de spoorbaan.

Wij hebben nooit een mooier panorama bewonderd dan Leest en omgeving, toen wij er hoog in de perenbomen zaten tijdens de vacantie. En in de meidagen van 1940 trokken wij door Leest naar Willebroek, als laatste compagnie van het laatste regiment dat van het Albertkanaal kwam.

Thuis hoorden wij meer over Leest vertellen dan over onze eigen stad : de namen en bijnamen van het dorp kenden wij met tientallen ; de strijd van de Blekken en de Sussen hebben wij in geuren en kleuren horen uiteenzetten ; wij hebben zelf de spoedgenezing met de wonderzalf van juffrouw Hellemans kunnen vaststellen ; de paardenremedie van pastoor Beuckeleers tegen griep ‘goed aangeduffeld maar buiten’ passen wij nog zelf toe en de strenge, maar zo goede blik van onderpastoor Cleeren zullen wij nooit vergeten.

Wij hebben aan dit alles teruggedacht toen wij in het prachtige boek ‘Leest geweest’ aan ’t kijken waren en al die vertrouwde namen en gezichten terugzagen.

‘Leest geweest’ is een keurig verzorgd boek van bijna 350 blz. met tientallen foto’s en bijbehorende uitleg, waarin gans de geschiedenis van Leest in woord en beeld wordt verteld.

Formaat 21 op 28, glanzend papier. De inhoud loopt over zeven hoofdstukken die elke een bepaald facet belichten.

‘Leest geweest’ is een boek zonder pretentie. Het werd in mekaar gestoken door onze mensen, voor onze mensen. Het werd daarom geschreven in gewone mensentaal.

Georges Herregods en zijn redactieploeg verantwoorden het verder : “de fusie van 1 januari 1977 heeft officieel een eindpunt gezet achter iets wat zich in feite reeds voltrokken had. Het ‘Jaar van het Dorp’ zorgde voor de bloemen bij deze begrafenis.”

De toon van het boek stemt echter geenszins droevig.

Burgemeester Vanroy van Mechelen drukt het zo uit : “Fier omdat ik heb mogen vaststellen dat  de mensen van Leest positief hebben gereageerd op de fusie van hun gemeente met de stad Mechelen. Ze zijn niet gaan kankeren over allerlei, maar ze hebben zich aan het werk gezet om hun dorpsgenoten in het kader van het ‘Jaar van het Dorp’  iets blijvends van culturele en historische waarde aan te bieden”.

Wanneer wij dan nog verwijzen naar het namenregister achteraan in het boek, met hier en daar wel een nummer dat niet klopt en een paar schoonheidsfoutjes, kunnen wij de raad van de Mechelse burgemeester tenvolle bijtreden : ‘ook de niet-Leestse Mechelaar zal dit boek ongetwijfeld met plezier ter hand nemen en de lezing ervan als een verrijking aanvoelen.’

‘Leest geweest’ kost 500 frank en is te bestellen op de pastorij Mechelbaan 2 2931 Leest.”

(GvM 19/12/1979)

06-11-2012 om 09:08 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Rudi Van Hoof

In “De Mechelse Week” van 13/12/’84 verscheen volgend intervieuw :

“Jubilaris Rudi Van Hoof blikt tevreden terug op Racing Mechelen

Rudi Van Hoof, vorige week gelauwerd voor zijn 250^ste match, heeft al heel wat meegemaakt op Racing Mechelen.
Nu, op 31 jaar, neemt hij nog altijd trouw deel aan alle trainingen. Niet meer met de inzet van vroeger maar dat wordt door de vingers gekeken. De lol van de vroegere jaren bleef wel. Van Hoof, Lemmens en Caes halen daar heel wat fratsen uit achter de brede rug van trainer Bers. Maar dat typeert Racing Mechelen. Er heerst niet die echte profmentaliteit en voor ambiance is er altijd wel tijd, als de resultaten er maar zijn.
Daarom waarschijnlijk dat de meeste spelers er zovele jaren blijven. Zo ook Rudi Van Hoof die nu al aan zijn 10^de seizoen in het eerste elftal toe is en een échte Racinger is.

Als kleine knaap doorliep hij daar alle jeugdreeksen zodat Racing ook zijn enige club is.

“Ik ben hier groot geworden. Als 20-jarige maakte ik mijn debuut in het eerste elftal. Dat was in ’75 toen we in eerste afdeling speelden. Kunnecke was trainer. En dat doet je toch altijd iets als je als jongere in de hoogste afdeling mag uitkomen. IK heb dit seizoen 24 matchen gespeeld en daar heb ik niets dan goede herinneringen aan overgehouden.”.

Rudi was de laatste weken terug kapitein omdat Ronny Claes langs de kant stond. Maar Van Hoof heeft in al die jaren niet alleen back gespeeld.

“Och, ik heb al bijna op alle plaatsen gespeeld behalve voorin. Linksback,  rechtsback, halfback, teruggetrokken middenvelder, links en rechtsmidden.

Het is pas de laatste 3 seizoenen dat ik terug op de rechterback speel. Zo debuteerde ik ook. Nadien ben ik tot kapitein opgeklommen tot die band me opeens zonder enige uitleg werd afgenomen. Ik ben de oudste speler in de ploeg maar daar til ik nu niet zwaar aan. Op mijn oude dag is het wel fijn die kapiteinsband nog eens aan te hebben.”

Tien jaar eerste elftal, dan moet Rudi al heel wat meegemaakt hebben. Hij zag al de jongeren bijkomen en knoopte dan ook vriendschap aan met Paul Van Nuffelen, Danny Lemmens en Danny Caes. Die hangen al jaren aaneen. Goeie sportieve herinneringen heeft Van Hoof echter ook.

“Vooral die wedstrijden in eerste klasse zijn me bijgbleven. Ook de eindronde van vorig seizoen was een formidabel iets. Elk seizoen was ik telkens goed voor gemiddeld 25 matchen, ik was dus een heel regelmatige speler. Enkel vorig seizoen ben ik er een hele tijd out geweest met m’n kwetsuur. Aan ’80 heb ik ook een goed souvenir toen de federatie mij uitriep tot beste Racingspeler van dat seizoen.”

Van Hoof weet van z’n eigen dat hij nooit een vedettespeler is geweest. Wel een energieke speler met veel ijver en inzet die nooit verlegen zat om z’n shirtje nat te maken. Dat heeft bij de supporters steeds veel waardering afgedwongen. Hij kreeg de bronzen schoen en verleden seizoen miste men Van Hoof voor het eerst toen hij maanden out was.

“Ik ben nooit die speler geweest met een transferprijs van miljoenen op m’n hoofd. Spelers van eigen kweek hebben het wel een ietsje moeilijker om hun contract te verhogen. Ik wachtte dan wel altijd tot op het laatste moment om bij te tekenen maar ik kwam steeds aan m’n trekken.

Ik heb uiteraard heel wat derby’s meegemaakt. Dat waren geen goede herinneringen omdat we die buiten de laatste drie meestal verloren hebben. Ik ben nog een van de weinige Mechelaars in de ploeg en mij heeft het steeds aangesproken.

De laatste tijd is ons publiek ook fel gebeterd. De supporters staan nu achter ons en ze moedigen ons geweldig aan in moeilijke tijden. Op andere velden is dat wel anders.”

De laatste loodjes wegen steeds het zwaarst zegt men maar Van Hoof heeft geen moeite met z’n tiende seizoen. Hij loopt er nog steeds van bij de eerste wedstrijd bij, heeft geen kwetsuren en heeft zich de laatste weken met de kapiteinsband vol vertrouwen naar voren gewerkt. Trainer Bers weet ook welk vlees hij in de kuip heeft. Rudi spaarde zich vroeger telkens tijdens de trainingen om zondags voluit te kunnen gaan. Vandaar dat hij er zondags al eens vlug doorzat en kwetsuren kreeg. Nu traint hij elke dag volop mee, niet even sterk als de jongeren en dat kan ook niet zodat hij steeds een goede prestatie levert, aldus Bers.

Over zijn leeftijd maakt Van Hoof zich ook geen problemen.

Men maakt er geen geheim van. Rudi Van Hoof is waarschijnlijk aan z’n laatste seizoen bezig. Moest Racing promoveren dan wordt het achteraan lastiger en de jongeren (Doms, Croes en Van Craen o.a.) staan te dringen.. Hoe bekijkt Van Hoof zijn toekomst ?

“Dat is beslist mijn laatste seizoen dat ik op dat niveau meespeel. Ik hoop dan dat ik een transfer krijg naar een ploeg uit 3^de afdeling of lager. Pas op, fysiek kom ik nog steeds met de besten mee en kan ik me op m’n leeftijd nog met de jongeren meten, maar de snelheid is er niet meer.Ik word een beetje trager. Als Racing naar eerste moest gaan mag iemand anders de fakkel overnemen. Ik heb het ook op m’n 20 jaar moeten doen. En op de bank zitten als ervaren routinier dat zegt me toch niks. Dan speel ik liever elke zondag een trapje lager.”

De jubilaris wil echter wel in schoonheid eindigen. Met Racing in eerste beginnen en er ook eindigen.

Rudi heeft ook enkele bemerkingen over de derby’s en het publiek.

V.H. : “Alhoewel ik de senior van de ploeg ben kom ik heel goed overeen met de jongeren. Een een beetje ervaring kunnen ze wel gebruiken. Ik ben nog steeds een nuttige speler en ik hoop net zoals de anderen dat we ons beste seizoen goed afsluiten. Ik mag langs deze weg bestuur, trainer, ploegmaats en supporters zeker niet vergeten te bedanken voor hun steun die ze me al die jaren gegeven hebben. Die viering vorige week en die massale belangstelling heeft me aangenaam verrast. De kampioenstitel zou een mooi afscheidskado zijn.”

(Jos Moeyersons)

01-11-2012 om 18:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 21 november – Het Laatste Nieuws :

            Rudi Van Hoof, Racings nuttigste werkpaard

            Geen schoonheidsprijs voor man uit Leest.

 “Rudi Van Hoof is een van de regelmatigste en efficiëntste voetballers van  Racing Mechelen.

Hij praat weinig maar hij werkt veel in de huidige Racingploeg, de sterke Rudi Van Hoof, verdediger of defensieve half uit Leest.

Dat de man uit Leest zo weinig in het nieuws komt heeft te maken met zijn speelstijl die niet bepaald esthetisch aandoet. Wie evenwel met trainer Peeters, libero Roelandt of keeper Mesmaekers praat, weet hoezeer de tactische discipline van Rudi wordt gewaardeerd bij groenwit, de ploeg van de dag in Tweede.

Van Hoof, vierentwintig en RTT-bediende, zit dus goed bij een club die stoelt op een jonge generatie die laat onderstellen dat de sportieve bloei opwaarts zal evolueren.

Spelers als Ronny Claes, Danny Caes en dra ook Luc Leys zijn echte beloften die nog ver van hun plafond staan.

De financiële toestand van de vereniging is gezond, het beleid uitstekend en ook de trainer prima.

                    Willy Romain”

Rudi Van Hoof (°19/7/1956) is een zoon van veldwachter Victor en Maria Leonore Mees uit de Scheerstraat (nu Ten Moortele). Niet te verwarren met zijn neef en naamgenoot, de wielrenner van de gelijknamige Renault garage uit de Dorpstraat.

Rudi Van Hoof had een prachtige voetbalcarriëre bij Racing Mechelen, dat toen in de Eerste en de Tweede Voetbalklasse acteerde.

Rudi was een echt Racing-product, reeds van zijn tiende speelde hij voor deze Mechelse

club : dat had meer na- dan voordelen, vooral bij contractonderhandelingen, “geen sant in eigen land” was hier zeer toepasselijk.

Zijn debuut in het eerste elftal vond plaats in 1975 onder trainer Kunnecke.
In ’76 kreeg hij van trainer Martens de gelegenheid om te bevestigen en het jaar  nadien werd hij onder trainer Peeters een vaste waarde.

Hij droeg ook lang de kapiteinsarmband.

In het seizoen 1979-1980 kreeg hij de Bronzen Schoen als verdienstelijkste Racing-speler en in november ’84 werd hij door Racing Mechelen in de bloemetjes gezet naar aanleiding van zijn 250^ste wedstrijd in de eerste ploeg.     

Rudi was een echte clubspeler en maakte vooral naam als mandekker.

Zijn onvoorwaardelijke inzet, karakter en fysieke conditie waren legendarisch.

Rudi heeft nooit een profstatuut gehad, hij cumuleerde zijn voetbalcarriëre met zijn beroep als bediende bij de toenmalige RTT (het latere Belgacom).

In ’86 speelde hij voor V.V.Leest waar hij in 1989 adjunct-trainer werd onder Johnny De Fre.

Later zou hij er een tijdje de jeugd trainen.

Rudi Van Hoof is gehuwd met Liliane Doms uit Nieuwenrode die hem twee kinderen schonk : Kim en Nick. Bij de geboorte van zijn oudste kreeg hij van trainer Peeters, in het begin van de tweede helft in de thuismatch tegen Aalst, een applausvervanging en mocht hij zijn echtgenote vervoegen in de kraamkliniek. De stand was toen 2-0 voor Racing en het publiek scandeerde luidkeels ‘papa Van Hoof, papa Van Hoof…’

Na zijn huwelijk vestigde hij zich te Mechelen waar hij thans nog steeds woonachtig is.

Met Van Hoof geen wandeling voor Rensenbrink

“Men herinnert zich hoe na de heenmatch Racing Mechelen- Anderlecht (1-2), de Nederlandse bondscoach Knobel verklaarde zich geen idee te kunnen vormen over Rensenbrinks mogelijkheden op dat ogenblik, wegens de zwakte van de tegenstander, de Spaanse junior Nortes van de Maneblussers. Voor de terugwedstrijd staat het al vast dat Rensenbrink een zwaardere brok te verorberen krijgt. De titularis als rechtsachter is Rudi Van Hoof, een eigen kweek uit Leest van éénentwintig lenten en met amper een tweetal maanden ervaring van de topklasse. Toch is die Van Hoof in een korte tijd een stevige zelfs harde maar vooralsnog altijd sportieve back geworden. Zodat Rensenbrink zich geenszins aan een nieuwe wandeling mag verwachten. De mentaliteit van trainer Kunnecke ten opzichte van deze ontmoeting liegt er trouwens niet om : ‘Iedereen praat reeds als over een bij voorbaat verloren partij. Dat is een verkeerde opvatting, die ik mijn spelers uit het hoofd aan het praten ben. Beringen weerstond in het Astridpark tot de voorlaatste minuut. Waarom zouden wij met een beetje geluk geen verrassing kunnen bewerken, indien de overgave er bij is, spijts het ontbreken van een zieke Van Vaerenbergh en de geel geschorste Struyf ?’

W.Rn.”  (Het Laatste Nieuws)

Trainer Kunnecke was iets te optimistich in zijn vooruitblik. Racing ging de boot in met 4-0, drie doelpunten van Rensenbrink. Rudi speelde nochtans een verdienstelijke partij en kreeg een warm applaus van het Anderlecht-publiek omwille van zijn faire speelstijl.

Die Rensenbrink was niet de eerste de beste. In 1973 werd hij topschutter in de Belgische competitie en drie jaar later won hij de Gouden Schoen. Deze Nederlandse linksbuiten viel vooral op door zijn onnavolgbare dribbels en snelheid. Dat leverde hem destijds de bijnaam ‘het slangenmens’ op. Als speler van Anderlecht veroverde hij onder meer de Europacup II en de Uefa Super Cup. In zowel 1974 als in 1978 bereikte hij met Oranje de finale van het Wereldkampioenschap.

Foto’s :

-Rudi Van Hoof.

-Bovenaan als derde van links in het fanionelftal van Racing Mechelen.

-Bikkelend met de Boomse aanvaller Herrera.

-Achteraan zijn teammaat en vriend Hans Schöning, vooraan Kasprzak.

-Op de foto verlaat hij het terrein van Anderlecht in het gezelschap van één van ’s werelds beste voetballers : ‘slangenmens’ Robbie Rensenbrink.

01-11-2012 om 17:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 8 november : “Kinderturnen” – Bond van Grote en Jonge Gezinnen

            Op 8 november startte de B.G.J.G.met een lessenreeks “kinderturnen”.

            De lessen werden gegeven in de turnzaal van de gemeentelijke jongensschool

            en dit iedere woensdag.

            Voor de grootsten van 14 tot 15 uur en voor de kleinsten van 15 tot 16 uur.

            Lucia Leemans, licentiate in de lichamelijke opvoeding nam deze taak op zich.

1978 – Zondag 12 november : Chiro Familiefeest

            Thema : “Holder de Bolder op Chirozolder”.

            De parochiezaal was tot in de uiterste hoekjes gevuld. (250 mensen  op de

            koffietafel en zo’n 200 chiroleden die de hele namiddag voor spektakel

            zorgden.)

            Twee oud-chiroleden hadden op zolder gerommeld en vonden daar heel wat

            herinneringen aan chiro-dagen.

            Oud-leiding keek terug op 30 jaar jongens- en 15 jaar meisjeschiro.

            Onder begeleiding van Hilda Silverans met accordeon en lied werd een

            prachtige namiddag en vooravond afgesloten.

            Als blijvende herinnering kreeg elke aanwezige chirofamilie een “Kölner-

            Stanger-glas”, waarop het vignet van het jubeljaar was aangebracht.

De Chirofamilie in feest

“Op 12 november werd het jaarlijks chiro-familiefeest gevierd, met als hoofdpunt : het besluiten van een zeer actief Jubileumjaar.

Voor deze gelegenheid was ook Vevoc uitgenodigd, als blijk van dank voor de degelijke samenwerking bij de Jubileumvieringen.

Dit feest werd voorafgegaan en ingezet op zaterdagavond met een Eucharistieviering, waarin de jonge leiding haar belofte van trouw kwam uitspreken.

Zoals bij de Eucharistieviering was ook de parochiezaal volzet, met 250 mensen aan de koffietafel en bovendien 200 chiroleden die de ganse namiddag voor spektakel zorgden.

Om 14.40 u. kon gestart worden met ‘Kolder-debolder op chirozolder’. Het geheel van deze viering stond voornamelijk in het teken van de voorbije chirojaren en chirowerking.

Dit kwam zeer goed tot uitdrukking ‘op de zolder’, met een gewaardeerde bindtekst. Werd bovendien goed en sterk tot uiting gebracht door de Aspi-jongens met ‘God schiep de chiro’.

De Toppers brachten met ‘de Paus-keure’ en voornamelijk met een kwis heel wat gelach in de zaal. Chironieuws en vroegere chiro-wetenswaardigheden waren opgediept uit ‘De Band’ van vroeger jaren, en dus even ten gehore gebracht.

De Kwiks brachten in een kleurrijk geheel verschillende personages…

Zelfgemaakte liedjes, uit vroeger jaren en bivakleven, weerklonken door Tippersstemmen.

Choreografie en belichting werd genietbaar uitgebeeld door de Tiptiens. Maar ook de hedendaagse chiro leefde : doorheen de uitbeelding van het jaarthema ‘Daar gaat de vlieger op’ met het bijbehorend liedje en het typisch chirolied der aspirantenmeisjes Leest.

Dat chiro typische ‘spel-beweging’ voor de jeugd is, werd door de Speelclub jongens uit hun knutselen aan de ‘kalanouchie’ onderlijnd. Speelclubmeisjes beleefden hun droomwereld door de uitbeelding van het sprookje ‘Prins Valentijn’.

De allerkleinsten van de jongens, de Sloebers, kwamen zich even voorstellen bij hun grote sprongen. Een dik gevuld programma en zodoende wat overtijd geraakt, bracht ons bij de koffie omstreeks 17 u. 

De ‘kous’ werd door onze genodigden behoorlijk gevuld om de kosten van koeken, broodjes, enz. voor de 450 monden te helpen dekken.

En vooruit moesten wij, want het streefuur van 18 zou wellicht overschreden worden. De Kerels hadden inspiratie gevonden bij een schimmenspel dat het verloop van een dag op een appartement trachtte weer te geven, met natuurlijk de komische effecten van licht en schaduw. Het toneelstuk van ‘St.Antonius’ werd met een beeld ten val gebracht, en over de kosten werd smakelijk door de Rakkers geredetwist.

Al bij al komt er door de vele spelen en chiro-activiteiten ook heel wat souvenirs en rommel op de zolder, maar de chiro moet vandaag leven. Daarom zorgden de kleinsten van de meisjes, de Prutskes, voor een speelse opruiming op het ritme van een lied.

Dia’s, gekozen uit voorgaande jaren en activiteiten, werden levensgroot op de muur van de zaal geprojecteerd.

Onder begeleiding van Hilda Silverans met accordeon en lied kon een schone namiddag en vooravond als slot van het Jubileumjaar beëindigd worden.

Als blijvende herinnering aan dit gevierd chirojaar, mocht elke aanwezige chirofamilie een ‘Kölner-Stanger-glas’, waarop het vignet van het Jubeljaar, in ontvangst nemen. Het was reeds 18.45 u. geworden.

Nabeschouwingen, bedenkingen en wensen konden gelezen worden op kleurige kaarten, daartoe bestemd, en door aanwezige ouders genoteerd. Aanmoedigend waren de woorden : zeer genietbaar, fijn, proficiat. Welgekomen aanwijzigingen zoals : de dienst aan tafel, en andere kleine bemerkingen worden ter harte genomen, zelfs de bemerking van de moedige maar dorstige vaders.”

(DB, december 1978)

1978 - 19 november : Rust Roest bracht : ‘Bloemen van Dorothy’.

            Een blijspel van Mark Belloy. Locatie : parochiezaal Leest.

             Inkom : 60 frank.

            Dit stuk werd herhaald op 26 november.

01-11-2012 om 17:29 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Nuytkens-Van de Vondel

Jan Van Rompaey uit de Juniorslaan wist ons te melden dat Fons Nuytkens ook bromfietsen verkocht, meer bepaald van het merk Flandria.

Vooraleer Fons zijn atelier had in het dorp woonde het gezin aan het kapelletje van de Boerinnengilde op de hoek Juniorslaan-Wagenmakersstraat.

Daar beschikte hij alleen over een garage waarin hij uitsluitend fietsen herstelde.
Na zijn verhuis naar het dorp begon hij ook met de verkoop van bromfietsen.

Met ‘Posse Leest’ had hij een zeer verzorgde fietsenstand tussen de andere standhouders

(foto).

Jan was, bij zijn weten, de enige die bij Fons een Flandria King (foto) aankocht. Dat was in 1960. De sportbrommers van Flandria werden in Mechelen massaal verkocht maar in Leest waren er geen liefhebbers voor.
(met dank aan Jan Van Rompaey)

1978 – 28 oktober : Grote Kaartwedstrijd “Wiezen” – KWB Leest

            In de parochiezaal Kouter Leest. Voor 10.000 fr aan prijzen.

            Deelnameprijs : 50 frank.

            Er werden 116 inschrijvingen genoteerd en 13 verenigingen lieten zich

            vertegenwoordigen.

            Het plakket voor de best vertegenwoordigde vereniging ging naar

            KWB-Hombeek met 17 deelnemers.

            Frans Thomas won het dagklassement met 137 punten.

1978 – 5 november : Vergadering KVLV

“Op deze startvergadering mocht onthaalwijk de Kouter een 75-tal leden welkom heten.

Als inzet was er een korte bezinning aansluitend bij het thema ‘hebben is niet alles’.

Dan trachtte de proost ons meer inzicht te brengen aangaande bestuursvormen in verschillende afdelingen. Na een korte tussenpauze kregen we onze voordrachtgeefster Maria Van Beerzel aan het woord, zij wilde ons duidelijk maken dat hebben niet alles is. Men mag de mens niet beoordelen volgens zijn bezit maar voor wat hij waard is als mens en drie zinnen werden in vraag gesteld, namelijk : hoe sober leven wij ? Vindt ge soberheid belangrijk en waarom ? Hoe kan je op een sobere manier feesten ?  Eenieder was het eens dat sober leven niet altijd gierig leven is, voortdurend worden we gestimuleerd om ons bezit op te drijven en dan weer klakkeloos te verbruiken, laten we matig zijn in het gebruik van de materiële goederen, dan zullen we stelselmatig ook gezonder leven, ten slotte wij leven niet van brood alleen, laten we ons bewust worden van andere levensvoorwaarden als goedheid, dankbaarheid, dienstvaardigheid, en zo meer, en hoe we op een sobere manier gezellig kunnen feesten dat heeft de onthaalwijk te meer bewezen en iedereen zei : ‘dat het goed gezegd was’.

Als ontspanning nog een dans en een sketch alles sober opgevat en toch heeft de opvoering van ‘Jefke is dood’ ons achtereenvolgens tranen doen lachen en wenen.

Zo werd het stilaan laat en vlug nog enkele mededelingen vanwege de schrijfster en ook de nieuwe voorzitster Roza De Smet had nog een goed woordje voor ons allemaal en met een samenzang van het “ ’s avonds is het goed”, konden we een streep zetten achter onze eerste vergadering van een nieuw werkjaar.

    ADP”.

(DB, december 1978) 

Foto’s :

-‘’Posse Leest” 1954 : uiterst links Fons Nuytkens met twee van zijn zonen bij zijn fietsenstand.

-De “Flandria King” van Jan Van Rompaey. (foto : Jan Van Rompaey)

29-10-2012 om 13:22 geschreven door Marcel Van Hoof

In 1953 viel hun zilveren bruiloftsfeest samen met het huwelijk van hun oudste dochter. 

Vervolg Gouden Bruiloft Nuytkens-Van de Vondel

Aan respectievelijk de kerk, de woning van de feestelingen en het chalet van VV Leest werden volgende teksten aangebracht :

“Komt de Heer voor de zegen van weleer.

Bid dat Hij U nog vele jaren van alle tegenspoed moge sparen.”

“Vijftig lange jaren in ’t zelfde schuitje varen,

is een kunst, maar ook een gunst.

Fons, hou samen met je Alfonsine

er nog menige jaren, de moed maar in.”

“Veel leute en gulle lach

wensen de buren U

op deze heuglijke dag.

Schep vreugde, maak het plezant

over 10 jaar vieren we diamant.”

En het lofdicht :

“Geachte Jubilarissen, familieleden en vrienden allemaal.

50 lange jaren zijn er over heengegaan.
27 oktober 1928 was het begin van een mooi bestaan,

ze zwoeren mekaar liefde en trouw.

Fons nam Alfonsine met plezier tot vrouw.
En toen zei Fons, we gaan ’t eens proberen, wacht eens even,

en potverdorie het werden er wel zeven !

Al meteen hadden ze een lief nestje aan de Tisseltbaan,

wat een geluk voor ons dat je ginder bent weggegaan.

Nu kunnen wij samen met U vieren en gaan er seffens eens flink op zwieren.

Maar eerst nog eens terug van het heden naar het verleden

want voor zo een gezin was wat te doen, men gaat niet van jongsaf met pensioen.

Fons beleefde destijds veel pret aan het bestellen van zijn dagelijkse gazet.

Had je moeilijkheden met uwe velo, geen nood,

Fons repareerde, verkocht en verdiende zijn brood.

Alles viel nogal mee, Fons had geen last van de BTW.

Alfonsine begon haar commerske op ’t hoekske,

men kon er terecht voor een sokske, een hemdje of een broekske.

Hun werk, een groet en een lach, was levenselexir voor iedere dag.

Laten wij van onze kant, dan allen dit heuglijk feest gedenken,

met enkele gepaste geschenken.     

Wat bevind zich hier binnenin, dat houd de geburenverassing in.

Wat uw keuze aangaat, jubilarissen hier volgt een goeie raad.

Denk bij gebruik nog eens heel zacht, aan de genoegens van je eerste huwelijksnacht.

Wij wensen u nog eens extra veel lol,

tussen de deugddoende lakens en onder die warme wol.

Wij zullen U niet wekken, wij hopen dat je er U nog lang moogt mee dekken.”

Voor de buitenstaanders :

Fons Nuytkens was krantenbesteller en fietshersteller. Alfonsine had een lijnwaadzaak ‘Op ’t Hoekske’ genaamd.

De buren hadden als verassing een tinnen asbak en een soepterrine aangekocht met daar  bovenop een bloemstuk als huldebetoon met volgende tekst : ‘Laat de bezegeling van je groot geluk, besloten liggen in dit bloemstuk. Proficiat en proost aan de jubilarissen en hun mooie kroost. Lang leve Fons en Alfonsine.’

Het keuze-gescbenk van de gevierden was een paar flanellen lakens (aangekocht bij Paula Cauwenbergh) en een bedsprei (afkomstig van Staf Van Ingelgem).   

“Dames en Heren van de Dorpsstraat.

Uit dankbaarheid om wat voor hen gepresteerd werd ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum nodigen onze jubilarissen, de Heer en Mevrouw NUYTKENS – VAN DE VONDEL, U uit op n’n drink aangeboden in het chalet van VV Leest aan de Dorpsstraat, aanstaande zaterdag 11 november 1978 om 20 uur.

De jubilarissen hopen van harte dat hun oproep zo talrijk mogelijk zal beantwoord worden.
Vriendelijke groeten en tot zaterdagavond.

       Namens de geburenkring.”

Vijfentwintig jaar voordien  blokletterde Gazet van Mechelen (28/10/1953) :

Onze verkoper Alfons Nuytkens in het zilver

“Onze trouwe verkoper voor Leest en omliggende Alfons Nuytkens heeft jarenlang en steeds met dezelfde toewijding dag in dag uit, zijn lezers hun blad gebracht met foto’s en artikels over allerhande blije en droeve gebeurtenissen. Vandaag prijkt hij zelf in de gazet omdat hij is, 25 jaar lang met zijn trouwe echtgenote aan zijn schoon gezin het beste van zijn vaderhart heeft gegeven. Zeven kinderen heeft hij opgevoed en steeds door zijn voorbeeld gesteund.

Dinsdag 27 oktober, dag op dag, werd de 25^ste verjaring van zijn echtverbintenis met een plechtige mis in de Sint Niklaaskerk te Leest herdacht.

Zo de ouden zongen, zo piepen de jongen zegt zeer juist het spreekwoord. In dezelfde mis werd het huwelijk ingezegend van zijn oudste dochter Elza. De minnestrelen van de toekomst kunnen reeds hun teksten maken op de goedbekende melodie : ‘Over 25 jaar’.

Want dit is onze innigste wens. Mocht onze trouwe verkoper in een lang leven samen met zijn geliefde echtgenote en kinderen de beloning vinden voor een voorbeeldig leven en volhardende plichtsvervulling.

Onze  fotograaf viel de aangename taak te beurt het jubilerende echtpaar en de jonggehuwden op één foto bijeen te brengen. (zie bovenaan) Van harte proficiat !”   

(Met dank aan Eddy Apers voor de artikels)

28-10-2012 om 07:57 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 28 oktober : Gouden Huwelijksjubileum Fons Nuytkens – Alfonsine Van de Vondel  

‘Fons’ en ‘Fine’ 50 jaar getrouwd

“Wie in Leest en aanpalende gemeenten, vooral Hombeek en Zemst kent Fons Nuytkens

niet ? De man die zowat ’n goeie 30 jaar alle straten en wegeltjes doorkruiste van de genoemde gemeenten toen hij nog per fiets ‘Gazet van Mechelen’ en ‘Zondagsvriend’ (nu : ‘Zie’) bestelde.

Men vergete hierbij niet dat in de jaren voor als tijdens en ook nog enkele jaren na de oorlog de dagbladen ALLE dagen moesten besteld worden. Alle dagen, dus ook op zon- en feestdagen. Alleen op tweede Nieuwjaarsdag hadden de ‘gazettemannen’ vrijaf, konden ze eens uitslapen en hun dag indelen zoals ze wilden.

Fons, met zijn pak gazetten vooraan als achteraan op de stevige fiets, was een vertrouwd beeld geworden voor de mensen uit de streek. Steeds bedachtzaam en kalm peddelde hij straat in straat uit hier en daar een klein praatje slaande of een paar minuutjes rustend. Alle dagen door weer en wind met de zwaar beladen fiets die hem af en toe wel eens in de steek liet. Maar daar wist Fons steeds wel een mouw aan te passen want fietsen herstellen was voor hem een kleinigheid.

Eigenlijk startte Fons als meubelmaker maar door de crisis van de dertiger jaren viel ook hij zonder job. Zo kwam het dan dat hij krantenbesteller werd van de ‘Gazet van Mechelen’. En dat ging hem goed af want hij hield het toch meer dan 30 jaar uit. De laatste jaren echter toen de leeftijd wat begon door te wegen ging het niet zo best meer en moest hij voor zijn eigenlijke pensioenleeftijd afhaken.

In Blaasveld vond Fons destijds de vrouw die met hem door het leven wilde gaan : Josephine Van de Vondel. Werd Fons op 11 oktober ll. 72 jaar, dan is zijn wederhelft er 71 geworden in januari ll.  Te vermelden valt hierbij dat de moeder van Josephine nog in leven is en bijna 94 jaar telt. In het trouwboekje van het gouden bruilofpaar staan 7 kinderen ingeschreven die op hun beurt een gezin stichtten en voor een nakomenschap zorgden van 18 kleinkinderen en reeds twee achterkleinkinderen. Is het vijdag a.s. juist 50 jaar geleden dat hun huwelijksbootje van wal stak dan zal echter de viering zaterdag plaats grijpen. Na een dankmis om 10 u. in de parochiekerk zal de ganse nakomelingschap aanzitten aan een gouden feestdis in het chalet van de Leestse voetbalploeg.”  (GvM)

Frans Alfons ‘Fons’ Nuytkens was te Leest geboren op 11 oktober 1906 en hij overleed er op 12 december 1991. Uit zijn huwelijk met Alphonsina Van de Vondel werden zeven kinderen geboren, twee meisjes en vijf jongens.

Alphonsina ‘Fine’ Van de Vondel was te Blaasveld geboren op 27 januari 1907 en overleed te Mechelen op 21 oktober 1992.

Gedurende ongeveer dertig jaar was Fons in Leest maar ook in gedeelten van Tisselt, Kapelle, Hombeek, Zemst en Battel krantenventer en alzo een bij velen bekend figuur.

Buiten krantenbedeler was hij ook “velomaker” en verdeler van de fietsen Pavic, Norta, Superia, Oxford,  roestvrije aluminium fietsen Kettler  en de Hollandse fietsen “De Gouden Leeuw”.

Fons had zijn zaak in de Dorpstraat naast de woning van dokter Stuyck.

Alfonsine baatte een ‘lijnwaadzaak’  ‘Op ’t Hoekske’ uit.

De geburenkring bleef niet bij de pakken zitten, getuige hierna hun geschreven communicatie (met dank aan R. Selleslagh) voor de bewoners van de Dorpstraat :  

“Geachte gebuur,

Op 28 oktober 1978 vieren onze geburen de Heer en Mevrouw Alf. Nuyrkens – Van de Vondel, Dorpstraat 51 Leest, hun gouden huwelijksjubileum.

Als geburen kunnen wij deze gelegenheid niet ongezien laten voorbij gaan.

Om deze viering enige luister bij te brengen en een passend geschenk aan de gevierden te kunnen aanbieden, hopen wij op uwe welwillende medewerking en milde geldelijke steun.

Wij rekenen op U, en zullen kortelings tot actie overgaan.
Bij voorbaat dank, en tot ziens.

      De initiatiefnemers.”

“Geachte gebuur,

Zoals voorheen gemeld vieren onze geburen de Heer en Mevrouw Nuytkens – Van de Vondel hun gouden huwelijksjubileum aanstaande zaterdag. De geburenkring dankt van harte al de milde schenkers van de Dorpsstraat. De opbrengst bedroeg 8.680 frank. Mede dank zij U zijn wij er in geslaagd de jubilarissen de gepaste geschenken aan te bieden. Deze zullen getoond worden tijdens n’n drink die de jubilarissen ons korte tijd na hun viering als dank aanbieden

(mededeling volgt).

Mogen we nog vragen aan de mensen van de Dorpsstraat op zaterdag 28 dezer hun huizen te bevlaggen. Wij danken eveneens onze trouwe medewerkers van de geburenkring voor hun werkzaamheden en hulpmiddelen allerhande.

Een speciale dank aan het bestuur van V.V. Leest, voor het bereidwillig ter beschikking stellen van hun chalet voor onze werkzaamheden.

Ook danken wij de feestcomité’s van andere jubelvieringen die ons met tal van kleinigheden grote diensten bewezen en zij die ons gratis al de dennenbomen ter versiering hebben aangeboden.
Hopende met dit alles, onze pogingen goed te kunnen beeindigen groeten wij zeer hartelijk.

    De geburenkring.“ 

Foto’s :

-Gouden paar Fons Nuytkens en Alfonsine Van de Vondel.

-Advertentie in ‘De Band’

-De woning van de familie Nuytkens begin jaren ’80.

28-10-2012 om 07:37 geschreven door Marcel Van Hoof

  Vervolg Dorpsraad.         

En in  “De Band” :

KOUTERWIJK een WOONERF ?

“Het ‘Jaar van het Dorp’ loopt stillekensaan op z’n laatste benen. Wandelwegen werden uitgestippeld, men werkt nu aan een plan voor de verfraaiing van de Dorpsplaats. Op de laatste vergadering brachten Leefmilieu Leest, Chiro en Frans Teughels hun eigen ideeën in plan. Daaruit zullen dan uitgewerkte plans op schaal gemaakt worden en misschien ook maquetten. Dit alles zal dan nadien bekend gemaakt worden aan de dorpsgenoten, die dan nog hun eigen zeg zullen krijgen. Ideeën en voorstellen zijn nog altijd welkom !

Op 27 oktober wordt iedereen uitgenodigd om deel te nemen aan de vergadering tot oprichting van een dorpsraad.

Die is broodnodig om Leest als landelijk dorp niet te laten verkwijnen.

Nu gaan er ook stemmen op in de Kouterwijk ‘een woonerf’ op te richten. Het woord ‘woonerf’ zegt het zelf. Het is in de eerste plaats een ruimte om te wonen, te leven en te spelen, waar de mensen voorrang krijgen op het verkeer. Het moderne verkeer heeft de mens teruggedrongen op het voetpad van amper een meter breed. Hindernissen zoals riooldeksels, parkeermeters en verkeerspalen zijn stilaan op weg om ook daar de mensen te verdringen.

Een woonerf wil op de eerste plaats de mens op gelijke voet plaatsen met auto’s : spelende kinderen, taterende dames, voetgangers tellen ook mee en moeten zich veilig voelen op straat. Het is geen verkeersvrije straat, maar de auto’s mogen maar 20 km per uur rijden en moeten voorrang geven aan de mensen die er wonen. In een woonerf kan dus alles gebeuren, maar op voet van gelijkheid. Dat er in de  ‘Kouterwijk’ een woonerf zal komen valt nog te betwijfelen. Het zullen de bewoners uit de wijk zelf zijn die dit zullen beslissen. Vast staat dat Mechelen op dit ogenblik op zoek is naar woonwijken en straten die ideaal zijn voor het oprichten van woonerven. Hun oog is gevallen op de Kouterwijk. Opmetingen zijn reeds gedaan en plannen zijn getekend. Ook in de vergaderingen ‘Jaar van het Dorp’ kwam het onderwerp te bespreking. Maar de belangrijkste voorwaarde om een woonerf op te  richten blijft het akkoord en de hulp van de wijkbewoners om daar verandering door te voeren.

Bij gebrek aan eensgezindheid is het woonerf, zoals vele zaken trouwens, een doodgeboren kind.

    ‘Jaar van het Dorp’.

En ook ‘De Distel’ had zich dat jaar geroerd in dezelfde periodiek :

LEEST WORDT DE BUITENWIJK VAN MECHELEN en andere verhalen…

“Langs de Kerkenblokweg kun je ’s zomers , hoe ongelooflijk het ook is, kikkers lustig de vijver zien induiken. Wij hopen dat de vorsen dit nog lang mogen doen. Voor de mens zijn ze immers niet veilig. Op een boogscheut van hun leefmilieu zitten nl. te Mechelen watertandende mensen, die zich gastronomen noemen, te wachten op gebraden kikkerbilletjes. Geruststellend antwoorden deze kikkereters dat het hier gekweekte of buitenlandse kikkers betreft. Er zal wel iets van waar zijn want waar vindt men nog kikkers bij ons, om niet te spreken van salamanders en hagedissen.

Wat doen we met de wet van 12 juli 1973 over het natuurbehoud waarin bij art. 3 staat ‘met het oog op de vrijwaring van de soorten behorende tot de inheemse fauna neemt de koning maatregelen  tot bescherming van de in het wild levende dieren.

Aan de overkant van de Kerkenblokweg vindt je nog een stuk groene Zennevallei met vloeibeemden en beken. We hopen dat dit landschap er nog lang mag blijven.

Voor de mens is er immers niets veilig. Op een boogscheut aafstand zitten handenwrijvende mensen, die zich sociaal noemen, te wachten  tot de bouwgronden in Leest als gouden appeltjes in hun handen vallen. Grote bouwmaatschappijen werden uitgestuurd in de Vinkstraat, in de Scheerstraat, op de Kouter. Ze hebben al lang alles opgekocht, terwijl ze elders de huizen laten verkrotten. Leest wordt de buitenwijk van Mechelen.

Ga eens kijken lans de Kerkenblokweg, de eerste tekenen zijn er. De riolen liggen er – morgen bouwt men tot tegen de Zenne ! En had het gewestplan van 1977 de bestemming van deze grond niet van bouwgrond in landschappelijk waardevol bosgebied veranderd ?

Tja, de mensen liggen er niet wakker van, maar toch gaat het hier om niet helemaal onbelangrijke dingen. Het gaat hier immers over de verhouden mens – natuur – dier – en de kikker is hierbij maar een illustratie.”

“Verslag van de werkvergadering Jaar van het Dorp – Dorpsraad Leest.”

Aanwezig : 17 personen.

In het begin van de vergadering werd even gepolst naar de reactie van de dorpsbewoners op de voorstellen van de dorpsraad. Deze reactie was tot nu toe vrij onverschillig. Als oorzaken daarvoor werden aangehaald : het tekort aan serieuze informatie omtrent een milieuraad.

Ook de gevolgen van de vroegere gemeentepolitiek, de invloed van de politieke partijen, de apolitieke opstelling van de werkgroep en de houding t.o.v. de inwijkelingen zijn oorzakelijk verbonden met de onverschillige houding van de mensen.

Omtrent de informatie bestond tot dan het probleem dat de werking en het werkterrein  van een dorpsraad moeten bepaald worden door de inwoners zelf. Vooraf informatie geven is dus moeilijk omdat er moet vertrokken worden van theoretische modellen daar er slechts weinige praktische voorbeelden zijn. Daarom zijn we vertrokken van de inventarismap ‘Jaar van het Dorp’ en de brochure ‘Hoe werken aan de basis’, beiden uitgegeven door het Ministerie van Nederlandse Cultuur.

De methodiek van werken : zes sectoren van het dorpsleven werden voorgesteld, nl. :

1. Ruimtelijke Ordening en Leefmilieu.

2.Arbeid en Economie.

3. Cultuur, recreatie en ontmoeting.

4.Onderwijs.

5. Gezondheid en maatschappelijk welzijn.

6. Distributie en diensten.

Voor elk van deze sectoren en deelaspecten ervan werd vooreerst een probleemstelling geformuleerd. Deze probleemstelling wordt beoordeeld en oplossingsmogelijkheden worden geformuleerd. In de derde fase wordt een oplossingsmogelijkheid gekozen en uitgevoerd.

Dit is de basisstructuur voor de werking van de dorpsraad. Tegelijkertijd is er ook een taakafbakening gebeurd binnen deze sectoren.

In ‘De Band’ van december ‘78 publiceerde T.V. :

DORPSRAAD JA ?   DORPSRAAD NEEN ?

1978 ‘Jaar van het Dorp’. Ieder van ons is van deze slogan verzadigd. Na de bittere pil van de fusies der gemeenten stelde de overheid het jaar 1978 in het teken van ht behoud van het eigen karakter van onze dorpen. De kankeraars en de pessimisten beweerden dat dit gebeurde om de pil te vergulden. En dat zal wel ergens waar geweest zijn. Bloemen op de begrafenis van de gemeenten die ophielden te bestaan. In elk van de vroegere gemeenten, en dat was ook te Leest het geval, werd, gestimuleerd door de centrumgemeente (Mechelen), een werkgroep ‘Jaar van het Dorp’ opgericht. 

De start van deze werkgroep werd gegeven op het einde van vorig jaar met een stichtingsvergadering, die plaats vond in de lokalen van onze jongensschool. De Schepen van Cultuur, Van de Sande, hield als verantwoordelijke Schepen een korte inleidende toespraak. Ook de Schepen van Landbouw, Fons Van Stappen, was daar aanwezig en spoorde ons aan om er iets mooi’s van te maken.

Alle plaatselijke verenigingen waren op deze vergadering aanwezig en beloofden actief te zullen meewerken. Zo werd de plaatselijke werkgroep gesticht met vertegenwoordigers van alle verenigingen. Naast deze plaatselijke werkgroep, zoals er ook één in de vier andere fusiegemeenten werd opgericht, werd ook om alles te ordenen een ‘coördinatiecomité’ uit de grond gestampt, dat bestond uit twee afgevaardigden per fusiegemeente. Dit comité had tot taak de diverse acties van de vijf bestaande werkgroepen te coördineren en te steunen.

Elke maand werd er vergaderd onder het voorzitterschap van een Schepen van Mechelen. Voor de werkgroep van Leest werden Frans Teughels  en Jeroom Verbruggen naar dit coördinatiecomité afgevaardigd. Ziedaar een korte historiek voor diegenen die zich afvragen wat men onder ‘Werkgroep jaar van het dorp’ moet verstaan.

De plaatselijke werkgroep heeft getracht enkele interessante initiatieven uit te werken.  Er werd een brochure uitgegeven met daarin enige door de verenigingen ontworpen wandelwegen doorheen ons dorp (noot : de Kapellekenswandeling, de Hoevewandeling en de Groene Wandeling). Er werd deelgenomen aan de fietsenrally der fusiegemeenten en ook de teken- en opstelwedstrijd werd een succes. Verder was er ook te Mechelen een zeer opgemerkte stand op de Hemo-Jaarbeurs, waar Leet uitpakte met de maquette ‘het dorpsplein van Leest ten jare 1900’, die gerealiseerd werd onder leiding van Frans Teughels met medewerking van o.a. aalmoezenier Herregods en Stefaan De Laet.

Ondanks het feit dat de plaatselijke werkgroep met het verloop der maanden flink uitdunde, bleven enkele dapperen naarstig voortdoen. Een laatste initiatief werd dan ook de uitwerking van een project tot verfraaiing van ons dorpsplein. Hiervoor werden reeds verschillende voorstellen op papier uitgetekend, die ter bespreking en hopelijk ook ter goedkeuring op de volgende vergadering aan de aanwezigen zullen voorgelegd worden.

Zondag 21 januari (noot : 1979) e.k. wordt het ‘Jaar van het Dorp’ officieel beëindigd met een academische zitting en prijsuitreiking van de reeds vermelde teken- en opstelwedstrijd.

Is dit dan definitief het einde voor de ideeën die dit jaar worden naar voor gebracht ? Neen, de werkgroep heeft unaniem gemeend, dat wat dit jaar werd begonnen, verder moet kunnen uitgewerkt worden. De verdere uitwerking van al de ideeën en plannen zou het best kunnen gebeuren bij middel van een ‘Dorpsraad’ : dit is een verzameling van mensen, zowel enkelingen als vertegenwoordigers van de verenigingen, die samen aan tafel gaan zitten, om de problemen die wij hier te Leest hebben uit te praten en indien nodig, als groep door te spelen aan het stadsbestuur. Deze werkgroep (=dorpsraad) kan met alle belangstellenden de handen uit de mouwen steken, om ons dorp-van-morgen meer leefbaar te maken of te houden. Wij denken hier aan  bv. de verfraaiing van het dorpsplein, de landelijke gebouwen, de zorg voor het eigen karakter van ons dorp, de dorpswinkels, de dorpsschool, de groene ruimten, het landschap en niet in het minst de landbouw. Boeren let op uw zaak ! Anders moogt ge binnen enkele jaren misschien nog enkel mesten en ‘beren’ op bepaalde uren.

Er werden reeds twee inleidende vergaderingen gehouden, waar over de oprichting van een dorpsraad werd gesproken, nl. op 27 oktober en 17 november. Aangezien op 17 november niet alle verenigingen, wegens andere activiteiten, konden aanwezig zijn, werd er beslist de definitieve oprichting uit te stellen tot de volgende vergadering.

Deze vergadering gaat door op 8 december e.k. in de refter van de jongensschool te 20 uur stipt. Wie wordt daar verwacht ? Elke Leestenaar die er belangstelling voor heeft en zich voor de goede zaak wil inzetten, alsook de verenigingen.”

25-10-2012 om 16:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Jan Geerts.


1978 – Zaterdag 21 oktober : Dropping chiro

            Met een 40-tal vertrokken ze naar de Vlaamse Ardennen.

            Eindpunt was de kapel van Frasnes waar de pater een mis opdroeg.

“Om 2 uur zaterdagnamiddag, 21 oktober, kookte het trekkersbloed van een 40-tal ongeduldige chiromensen. Het mooie herfstweer was er niet vreemd aan. We waren immers samen gekomen met leiding en aspiranten om de zoveelste dropping in de reeks tot een goed einde te brengen (na meerdaalbos en Namen).

Deze maal ging het in de richting van Geraardsbergen en Ronse in de Vlaanderen, temeer omdat we voor volgend jaar deze streek hebben uitgekozen om te Goefferdinge op kamp te gaan.

Onderweg, in de bus, waren we getuige van wat er zoal allemaal verminkt wordt in Vlaanderen, wegen en nog eens wegen, fabrieksgronden waar slechts enkel de verlichting is aangelegd, maar verder woeste verlaten grond, lelijke huizen, en dit alles in wat vroeger een landelijk gebied moet zijn geweest. En dan spreken we nog niet van één van de vele verkeersdrama’s waarmee we die dag werden geconfronteerd.

We lieten echter de moed niet in onze schoenen zakken, want rond 4 uur was het moment aangebroken. In groepen van 6 werden we ergens gedropt tussen Ronse en Geraardsbergen. Dorpjes met Franse namen als Wannebeck-Flobeck, Wodeck, deden ons direct vermoeden dat we ons beste Frans moesten bovenhalen. Ongeletterd, maar dapper en kranig als wij zijn, hebben wij het dan maar enkel met de stafkaart klaargespeeld.

Heerlijk was het daar, langs vergeten veldwegels en dorpkes, van waaruit zo een rust en landelijke sfeer uitging, dat men er dagen kon vertoeven. Een streek, zacht glooiend, waar de boeren nog baas zijn. Dorpkes met slechts een kerk en een paar huizen, een varkensconcert dat ergens wordt gegeven in één of andere stal, dubbel trekpaard met een bietenkar, een boer die rustig op de rijdende kar even aan zijn pijp trekt, en die genietend de omgeving verkend. Verdraaid, dachten wij, bestaat dit dan toch nog ?

Ondertussen lieten we de noten smaken die onderweg zo gretig te rapen vielen, en zeker een biertje als ouden bruine (vieille brune) met rammenas viel niet te versmaden.

Weldra werd het donker en was het opletten geblazen voor de kaartlezer.

Terwijl de suikerbietboeren nog duchtig in de weer waren, stapten wij gezwind en soms al zingend over de baan.

Even werd het spannend toen we noodgedwongen de velden en weiden moesten doortrekken. Dit avontuur kostte ons veel plezier, maar ook pootje vis en een kapotte broek.

Stilaan (rond 20 u) naderden wij het eindpunt nl. : de kapel van Frasnes. Aan het geblaf der honden kon men duidelijk waarnemen waar er ergens strijd werd geleverd. Met zijn pillamp gaf de Pater ons uiteindelijk de laatste tip. In de kapel heeft de Pater dan de mis opgdragen voor de vermoeide maar tevreden trekkers.

Even later hebben wij in het dorp nog een pintje verbruikt in de lokalen van onze Waalse zustervereniging en ook nagepraat.

Een mooie dag was weer voorbij, een dag waar we onze ogen de kost hebben gegeven, een dag van samenhorigheid. En nu maar wachten op de volgende dropping !!

N.B. Dank aan Karel Duisburg, Jules De Smet en de Pater, die deze fijne tocht, weliswaar in de mist, voor ons hebben uitgestippeld.

Eén die erbij was. J.L.”

(DB, november 1978)

1978 – Vrijdag 27 oktober : Vergadering oprichting DORPSRAAD

“De Dorpsraad wordt een feit.

Een tiental afgevaardigden van verschillende verenigingen waren aanwezig op de vergadering voor het oprichten van de Leestse dorpsraad.

Er werd erg over en weer gepraat over het doel van de dorpsraad : wordt de dorpsraad een actiegroep of niet ? Hoe wordt de dorpsraad samengesteld ?

Er werden enkele opmerkingen gemaakt o.a. over het opruimen op het kerkhof van het graf van een oudstrijder van 1914-18 : soldaat Geerts gaf zijn leven in de modder van de IJzer op het einde van de oorlog. Zijn nagedachtenis mag zo maar niet verguisd worden.

(Noot : Jan Geerts-zie foto-was te Leest geboren op 24 november 1895 als zoon van Karel en

Melanie Verdickt. Hij sneuvelde op enkele kilometers van Houthulst, te Klercken op 28 september 1918, hij zou te Leest begraven worden op 29 januari 1919.)
De vervuiling van de Molenbeek was een ander punt. Redenen genoeg om de noodzaak van een dorpsraad te onderstrepen.

We moeten samen een dorpsgemeenschap opbouwen. De mensen van die gemeenschap doorspelen aan het beleid. Elke inspraakmogelijkheid benutten. Iedereen moet beslissingen kunnen nemen en het mag niet zijn dat één persoon het zo maar voor het zeggen heeft.

Wij willen geen grondspeculatie of kunstmatige inplantingen van woonkernen in het dorp.

Wij willen ons dorpje landelijk houden. Genoeg werk aan de winkel voor de dorpsraad.

Hoe de dorpsraad wordt samengesteld was nog een open vraag. Wordt het de zoveelste vereniging met aan het hoofd een voorzitter ? Of wordt het een werkgroep waarin elke vereniging vertegenwoordigd is ?

Wij hebben reeds verantwoordelijken in de dorpsraad voor :

Boerefront, Davidsfonds, Gepensioneerden, KWB, Leefmilieu, Oud-strijders, Vevoc en Voetspoor. Enkele mensen kwamen uit eigen initiatief, los van een vereniging.
Waarop wachten de anderen ? Op 8 december is er een nieuwe samenkomst om 20 uur in de jongensschool. Punten op de dagorde : -verfraaiing van het dorpsplein en samenstellen van de dorpsraad.

    K.S.”

(DB, november 1978)

Voordien kregen alle verenigingen van Leest volgende (niet gedateerde) brief toegestuurd :

“Geachte Vereniging van Leeest, Voorzitter en bestuursleden :

In het jaar 1976-77, en dit in het vooruitzicht van de fusie, werd door velen bij gelegenheid van een der activiteiten van hun vereniging, de nadrukkelijke wens uitgesproken dat “Leest, Leest wil en zal blijven…”

Thans aan ons om er nekeer over na te denken en, en zo nodig, er iets aan te doen.

In dit jaar 1978 hebben wij het ‘Jaar van het Dorp’ gekend. Enkele dorpsactiviteiten hebben in dit kader plaats gehad : wandelwegen werden uitgestippeld, en een planning tot verfraaiing van de Dorpsplaats wordt uitgewerkt.

Maar het ‘Jaar van het Dorp’ loopt ten einde, en een voornaam feit is dat in gans het arrondissement Mechelen alleen nog LEEST als het ENIGE LANDELIJKE DORP voorkomt, moet nog zijn volle aandacht krijgen, en eventueel als een waarde verdedigd worden, willen wij ‘ONS DORP’, na dit ‘Jaar van het Dorp’ nog ‘LANDELIJK BEHOUDEN ‘ !

Om de actie en de bedoeling van het ‘Jaar van het Dorp’ niet te laten uitsterven, om ‘ons Dorp’ als ‘landelijk’ niet te laten verkwijnen , om ons dorp als ‘den buiten’ te laten leven, om op tijd en stond vanwege de stad de nodige inlichtingen en planningen te weten te komen, daarom is het HOOGNODIG met de verenigingen van Leest een DORPSRAAD op te richten !!!   

om zodoende als landelijke bevolking onze inspraak te kunnen doen gelden, zodanig dat er met de plaatselijke bevolking van Leest zou rekening gehouden worden om tot ernstige beslissingen betreffende ons Dorpsgebied over te gaan.

Verenigingen van Leest die wensen deel uit te maken van en bij de oprichting van een Dorpsraad, worden hierbij uitgenodigd in de Jongensschool van Leest, op vrijdag 27 oktober 1978 om 19.30 u.

         Werkgroep-Leest-Jaar van het Dorp.”

25-10-2012 om 15:12 geschreven door Marcel Van Hoof

De bewoners van de sociale wijk “Kouter” te Leest verzetten zich een half jaar geleden tegen de geplande uitbreiding van hun woonwijk.Vandaag heeft de  maatschappij “Het Gelukkig Gezin” plannen opgevat om nieuwe woningen in te  planten op momenteel vruchtbare landbouwgronden. En meteen staan met onteigening bedreigde landbouwers aan de klaagmuur. (GvM)

1978 – 13 oktober – Gazet van Mechelen :

            Leestse boeren zijn boos.

            Met Fons Vanstappen konden ze (vooralsnog) niet praten

“Een handjevol Leestse landbouwers was woensdagavond gezamelijk naar het oude gemeentehuis afgezakt in de hoop daar de Mechelse schepen Fons Vanstappen tijdens een “maandelijkse” zitdag te pakken te kunnen krijgen. Maar van die verhoopte ontmoeting kwam niets in huis. Schepen Vanstappen, totaal onwetend van de plannen van de landbouwers, zat die dag immers te Leuven als afgevaardigde van het stadsbestuur op de jaarvergadering van Icomos. Pech dus voor de Leestse landbouwers. Want zij zijn boos. Boos naar aanleiding van de plannen van de bouwmaatschappij “het Gelukkig Gezin”, die zinnens is zowat 10 hektaren landbouwgrond, eigendom van en gepacht door een zevental landbouwers, te onteigenen met het oog op de bouw van 50 sociale woningen.

Opmetingen

Geruchten over de bouw van die woningen doen te Leest reeds verscheidene jaren de ronde. Maar toch kwam het voor de Leestse landbouwers nog als een donderslag bij klare hemel aan wanneer ze, stuk voor stuk, enkele dagen geleden een schrijven ontvingen met daarin het verzoek de landmeters behulpzaam te zijn bij de nodige onteigenings-opmetingen. Er werd onmiddellijk aan de alarmbel getrokken.

De landbouwers nemen het ondermeer niet dat ze zonder boe of ba voor een voldongen feit gesteld worden. De betrokken landbouwgronden, gelegen aan de Kouter, worden aangezien als de vruchtbaarste in de landbouwgemeente die Leest dan toch is. Maar bovendien liggen te Leest reeds een 10-tal hektaren onteigende gronden klaar zodat de Leestse landbouwers het helemaal niet meer zien zitten. Er is met een en ander ook een sociaal aspect gemoeid. De landbouwers verwijzen naar de RPB-arbeiders wiens werk ze afpakken, maar waarvoor men anderzijds wel iets in de plaats geeft.

“Als men onze grond afpakt – zeggen ze – zijn we gezien. Dan sturen ze ons met een aalmoes wandelen.” En het feit dat de betrokken gronden op het gewestplan als uitbreidingszone werden aangeduid, doet daar volgens onze zegslui niets van af.

Moeilijkheden verplaatst

Rond de bouwplannen van de bouwmaatschappij “Het Gelukkig Gezin”, die over korte tijd zal samensmelten met “De Mechelse Goedkope Woning”, is te Leest reeds vele maanden deining ontstaan. Tijdens een persconferentie op 8 maart van dit jaar trok het wijkcomité Kouterwijk te Leest van leer tegen de geplande uitbreiding van de bestaande wijk.

Het protest werd geargumenteerd met te onderstrepen dat de in aanmerking komende uitbreidingszone langs de Zenne waterziek zijn, onhygiënisch en ongeschikt voor bouwgrond.
Men eiste een nieuw grondig onderzoek van het dossier.
Tot op vandaag waaide er uit die hoek geen nieuws meer, tot vandaag, op hun beurt, de Leestse landbouwers, zich in hun bestaan bedreigd voelen.

            Fons Jacobs

25-10-2012 om 14:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 22 september : Poëzieavond Davidsfonds “Stemmen uit het dorp”.

            In het parochiehuis. Begin 20 uur.

            Leden : 75 frank, niet-leden : 100 frank.

“…dat poëzie en vertelling kunnen boeien hebben zij die aanwezig waren kunnen ervaren. Dank zij de uitstekende vertolking van de voordragers en de sfeervolle ingerichte zaal werd het een onvergetelijke avond.

Het eerste deel was vooral spannend door de afwisseling tussen tedere en harde teksten begeleid door uiterst stemmige muziek. In het tweede deel was het vooral de boer van een halve eeuw terug die werd belicht maar die voor de meesten van ons zeer goed herkenbaar was.

Een fijne avond voor al wie nog gevoelig is voor schoonheid in taal.

Het Davidsfonds denkt ook aan de kinderen. Voor al wie van sprookjes en vertellingen houdt komt op 22 november e.k. de befaamde sprookjesvertelster‘Amarillis’.

Ze bestudeerde sprookjes in gans de wereld en ze heeft ook vertelhuizen waar kinderen op regelmatige tijden naar haar kunnen komen luisteren.

Op die woensdagnamiddag 22 november komt deze dame dus naar Leest. Alle kinderen worden verwacht om te luisteren. De kleinsten om 2 uur, de groteren om half vier.”

(DB) 

1978 – Zondag 1 oktober : 6^de Chiro-Vevoc Jeugdcross

“Ondanks de slechte weersomstandigheden waren er toch 750 deelnemers bij onze jaarlijkse jeugdcross. Dit was merkelijk minder dan vorig jaar (1100 deelnemers) maar dat was te wijten aan de slechte weersomstandigheden op het ogenblik dat de massa ging komen.

Vooral in de jeugdreeksen was dit merkelijk voelbaar. Maar niet getreurd, wie thuis bleef had ongelijk. Tijdens de wedstrijden kwam zelfs de zon eventjes door de donkere wolken priemen.

Het parcours was ook niet zo modderig als andere jaren. Bij de aankomst waren de deelnemers dan ook nog duidelijk herkenbaar, terwijl dat vorig jaar onmogelijk was.

In de parochiezaal stonden alle prijzen netjes opgesteld en rond 18 uur was er prijsuitreiking na nog enkele woordjes van de burgemeester en de schepen van sport van de stad Mechelen.

Wij denken dat alle deelnemers tevreden naar huis gingen. Tot volgend jaar !

Langs deze weg willen wij alle helpers van voor, na en tijdens de cross hartelijk danken. Hartelijk dank aan alle prijzenschenkers.

Namens Vevoc Lieve Vlemincx.” (DB, november 1978)

Uitslagen.

Pupillen meisjes                                            Pupillen jongens

1. Abeloss Veerle                                           1. Augustijnen Patrick

2. Van Winghe Diane                                    2. Van Eynde Gert

3. Van Netelbos Kristel                                 3. Van Winghe Freddy

Groepsklassement : Chiro Leest                    Groepskl. : Chiro Leest

Miniemen meisjes                                         Miniemen jongens

1. Van Baelen Rose                                       1. Varemans Dirk

2. Van Winghe Sonja                                     2. Goovaerts Johan

3. Laurens Conny                                           3. Moens Roland

Groepskl. : Chiro Houtem                              Groepskl. : Chiro Houtem

Kadetten meisjes                                           Kadetten jongens

1. Aelenbergh Kristin                                     1. Houtekiete Leo

2. De Brandt Kristin                                       2. Breugelmans Peter

3. Van Parijs Marleen                                   3. Cuykens Patrick

Groepsklass. : AVA  Niel                                Groepskl. : Chiro Leest          

Scholieren meisjes                                        Scholieren jongens

1. De Wijngaart Greta                                   1. De Muyter Jean-Pierre

2. De Ridder Gerda                                       2. Houtekiet Bruno

3. Houtekiet Nicole                                        3. Engels Jan

Groepsklassem. : Chiro Hombeek                 Groepskl. : Borgerstein

Juniores-Seniores Dames                              Veteranen

1. De Brandt An                                             1. De Schoenmaecker Victoria

2. Aerts Rita                                                   2. Gijsemans Maria

3. Broothaerts Anne-Mie                              3. De Brandt M.-Louise

Groepsklassement : geen

Juniors –Seniores jongens     

1. Van Waeyhenberghe René

2. Van Win Aimé

3. Nauwelaerts Kris

Groepsklassement : Borgerstein

Veteranen mannen                                       Veteranen (1938 en ouder)

1. Van Win Willy                                            1. Goovaerts Frans

2. De Borger Robert                                      2. Van Winghe Achiel

3. Ceulemans Jozef                                        3. Houtekiet Maurice

Groepsklassement : geen.         
       

1978 – September :  Eerste ‘Ontdek de Ster-wedstrijd van KLJ.

De K.L.J. van Leest oogstte een groot succes met haar eerste ‘Ontdek de Ster’-wedstrijd.

Er waren 10 kandidaten opgekomen, hierna de uitslag :

1.      Lebeer Raoul              79 pt

2.      Cernelis Sonja            75 pt

3.      ‘Par Hasard’               74 pt

4.      De Smet Els                74 pt

5.      De Meyer                   73 pt

6.      Van Nobelen              65 pt

7.      De Wachter                65 pt

8.      Francois                      62 pt

9.      Naegels Patrick          60 pt

10.  Jimmy                         55 pt.

Als gastoptreden had de k.L.J. een muziekgroep uitgenodigd van eigen bodem : de Keten.

Deze groep die nog maar 7 maanden geleden gestart is, heeft reeds enkele succesvolle optredens achter de rug.

De deelnemers aan de wedstrijd werden muzikaal begeleid door mevrouw Van Saet – Jacobs.
De jury was samengesteld door : Jan Van den Heuvel (voorzitter), Ward Van Doren (BRT), Griet Degryse (pianiste), Hilda Silverans (accordeoniste) en Guido Hellemans (regisseur van de plaatselijke toneelgroep Rust Roest).

Samen met deze mensen werden de bestuursleden van de KLJ Rita De Smet, Ingrid Casteels en Sigrid Van Nobelen nog feestelijk in de bloemetjes gezet voor hun volle inzet die deze avond tot een succes deed uitgroeien.

     R.I.L.”

(DB)

25-10-2012 om 14:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro-jongens te Loppem (bij Brugge)

            De meisjes gebruikten dezelfde locatie maar van 31/7 tot 10/8.

In ‘De Band’ van augustus 1978 beschreven twee ‘aspirant-kookmoeders’ hun eerste ervaringen op het bivak van de meisjes in Loppem :  

Bivakmoeders

“Na ongeveer 15 bivakken als Chiromeisje en/of als leidster was het een prettige ervaring er nog eens te mogen bij zijn als kookmoeder.

Samen met Liza en Jeanne vormden we een prachtig team.  Alhoewel ‘kookmoeder’ een grote benaming is voor wat wij, als groentjes, in Loppem presteerden, hebben wij toch getracht ons mannetje te staan. Kortom wij hebben een gratis cursus koken van 10 dagen gevolgd en er nog wat bij geleerd ook ! Een kop koffie maken kan iedereen maar dit geestrijke vocht drinkbaar maken voor een bende van 80 is al een andere zaak.

Het was fabelachtig hoe Liza en Jeanne de kunst verstonden alle spijzen op smaak te brengen en lekker warm op tafel te toveren, wat soms een hele karwei was.

Onze dag vullen was nagenoeg geen probleem. ’s Morgens werden de tafels gedekt met toespijzen zoals : confituur, speculoos, peperkoek, Hollandse kaas, smeerkaas, hespenworst, saucis en niet te vergeten de choco. De choco was het meest geliefde en gevraagde leggertje tussen de boterham. Soms was het wel eens zoeken naar de boterham. Maar, kom, ge zijt op bivak om eens iets te doen wat thuis niet mag. Nadat wij de tafels gedekt hadden trokken wij naar de keuken waar Liza en Jeanne reeds bezig waren met het schoonmaken van de soepgroenten. Wij hielpen dan in de keuken met allerlei karweitjes zoals aardappelen schillen voor de soep, de afwas, enz. Ondertussen waren Jeanne en Liza reeds duchtig in de ene of andere kastrol aan het roeren. Het waren gedurende die 10  dagen verschillende gerechten waaraan voor het bivak gedokterd was met de leiding. Een ganse avond werd in beslag genomen met de vraag : ‘zullen ze het mogen ?’

Na het middageten was het dringend nodig de berg keukenafwas aan te pakken. Ongelooflijk maar waar, je kon bijna geen plaats meer vinden om te staan. Verder moest je uitkijken om niet ten val te komen op de glibberige vloer. Na deze karwei dweilden we de keuken.

In de namiddag gingen we meestal inkopen doen en vlees en brood bestellen voor ’s anderendaags. Dit laatste waren we wel eens vergeten. Maar dan was het de Pater die het zaakje weer op z’n pootjes hielp zonder dat onze magen  en maagjes hiervan last ondervonden.

Na deze inkopen was het weer eens tijd voor het vieruurtje dat om half vijf verorberd werd. En als slot van de dagtaak het avondeten dat bestond uit pap en/of opgewarmd eten en/of specialiteiteke. Omstreeks 10 u. werd er leidsterskring gehouden waarop ook wij tegenwoordig waren.

Na deze 10 dagen hebben wij niet alleen ontdekt dat onze broek of rok nauwer om het middel zat maar tevens dat het een enorme inzet vraagt van de Pater, leiding en leden om er 10 dagen te vullen met spel, sport en samenhang.

Van de groentjes Chris en Linda.”

1978 – Zaterdag 12 en zondag 13 augustus : DORPSFEEST

Parochiehuis Leest – ten voordele van onze missionarissen : René De Laet, Jeanne De Boeck, Marie Verbruggen en Melanie De Laet.

Programma :

Zaterdag : openluchtmis om 19u30 opgedragen door René De Laet.
Nadien : ontmoetingsgelegenheid voor groot en klein met spijs en drank en vlooienmarkt.

Zondag : Vlooienmarkt – Kunstkraam met plaatselijke en Afrikaanse kunstwerkjes – Snack-Bar – Café – Bodega – Koffiebar en in de namiddag Ballonnenwedstrijd en allerlei attracties.

Organisatie : alle verenigingen van Leest.

(Folder)

1978 – 1 september : Kon. Fanfare St.-Cecilia op Mechels stadhuis ontvangen. (foto)

             Omwille van de prestatie op de Wereld Muziek Concours in het Nederlandse

             Kerkrade, werd de Leestse fanfare op het Mechelse stadhuis ontvangen en door

             het Schepencollege gehuldigd.

1978 – Zondag 10 september : Dorpsspel

            In het kader van het drievoudige chiro-jubileum organiseerde Vevoc een

            dorpsspel.

1978 – Zondag 10 september : Troubadour-Avond Vevoc.

             Met het optreden van Miels Cools en de ‘Leestse Kleinkunstgroep’.

             Locatie : Parochiehuis. Deuren 19u30. Inkom : 80 frank.

             Vermindering aan Chirogroepen vanaf 10 personen. (Advertentie)

Foto :

-Jan-Piet Leveugle dirigeert St.-Cecilia op de Grote Markt te Mechelen.

Van l. naar r. : Rik Lauwens, Luc Verschueren, Luc Vertommen, Christa Polspoel, Hendrik Verschueren, Edward De maeyer, Juul Vloeberghen en uiterst rechts erevoorzitter Pol Piessens. (Foto : Leest in Feest)

-Advertentie van de Troubadour-Avond.

21-10-2012 om 10:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Juni-nummer De Band : Een boek over Leest in wording.

            “De werkzaamheden vorderen.

            Elke dinsdagavond van acht tot tien komt men wekelijks samen in het klooster.

            Iedereen is er welkom en kan er zijn steentje bijbrengen !

            Wie nog oude familiefoto’s bezit van voor de jaren ’20 mag ze nog steeds

            binnenbrengen in het klooster op dinsdagavond of bij aalmoezenier Herregods,

            Kouter 6.”

1978 – zondag 4 juni : Ceciliafeesten van de Kon.Fanfare St.Cecilia :

                         Belgische Kampioenschap voor harmonieën en fanfares

Dit werd in samenwerking met het Kon. Muziekverbond van België georgeniseerd.

In de ere-afdeling werd de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Londerzeel Belgisch kampioen voor de Société Royale ‘Les Fanfares Reunies’ Dolhain-Limbourg. In de afdeling uitmuntendheid werd de Kon. Fanfare ‘De Onafhankeljkheid’ Wiekevorst kampioen en in de lagere afdeling was dat de Socialistische Fanfare ‘De Werker’ uit Kapelle-op-den-Bos.

“Vanaf 1978 had het fanfarebestuur  (zie foto) jaarlijks de handen vol mt de organisatie van vooral de Ceciliafeesten en de internationale muziekwedstrijd. Het secretariaat werd datzelfde jaar opgesplitst. Stan Gobien zorgde voor het fanfaretijdschrift ‘Toeters en Trompetten’ dat in dat jaar voor het eerst verscheen, voor alle correspondentie met muziekverenigingen of met officiële instanties en meestal schreef hij ook de toespraken. Johan Vandeputte nam de ledenadministratie voor zijn rekening en zorgde voor de correspondentie met de muziekbonden.

Vanaf datzelfde jaar waren er eveneens twee penningmeesters : Albert Robijns en Jef Vloeberghen. Die waren er beslist nodig want er waren toen jaarlijks veel inkomsten omwille van de Ceciliafeesten. Daarnaast waren er ook hoge uitgaven.”

(Stan Gobien : ‘Leest in Feest’.)

1978 – 4 juni : Vijfde Volleybaltornooi Vevoc

Sinds september 1977 was Vevoc ook actief in het volleybal in de KWB Falos competitie.

In ‘De Band’ deed een vereniging een oproep om elke zondag om 10 uur in de meisjesschool te komen supporteren. Er was immers altijd een ploeg die thuis speelde, t.t.z. ofwel Vevoc ofwel de KWB.

Inschrijven voor het tornooi dat plaatshad in de parochiezaal kon bij Erik Solie of Paul Clymans.

Het vijfde volleybaltornooi vond plaats op de speelpleinen van de meisjesschool. Old Amigos Heffen speelde de finale tegen Vevoc I en trok aan het langste eind.

Na de smoutebollen volgde de prijsuitreiking in tegenwoordigheid van schepen Van de Sande.

Einduitslag :

1. Old Amigos Heffen

2. Vevoc I

3. KWB Kapelle o/d Bos

4. KWB Leest

5. Hanswijk

6. Bochel Battel

7. Milac Kapelle o/d Bos

8. Vevoc II.

1978 – 19 juni : Vergadering stedelijke cultuurraad over nieuwe straatnamen.

In het ‘Jaar van het Dorp’ wilde de stad Mechelen enkele Leestse straatnamen wijzigen.

De voorstellen waren voor de Bist : Aland, voor de Lindelaan : Appellaan, voor de

Dorpsplaats : Leestse Plein en voor de Scheerstraat : Wolscheerdersstraat.

Afgevaardigden van Leest dienden hun eigen voorstel in :

Lindelaan : voorstel : Augustijneweg of Bosweg of Kloosterhoeveweg.

Bist : Aland goedgekeurd.

Scheerstraat : voorstel : Koeistraat of Pastoor De Heuckstraat.

Dorpplaats :  voorstel : de naam behouden, anders Leest Dorp.

(DB)
 

1978 – 2 juli : Kon.Fanfare St.-Cecilia Wereldkampioen

Van 23 juni tot 16 juli werd het Wereld Muziek Concours in het Nederlandse Kerkrade georganiseerd. Een wedstrijd voor amateurmuziekkorpsen die om de vier jaar werd ingericht. In 1978 namen er muziekverenigingen uit 26 landen aan deel, o.a. de beste uit Japan, de USA, Canada, de Scandinavische landen, Indonesië, de Oostbloklanden e.a.

300 korpsen met een totaal van 12.500 muzikanten waren ingeschreven voor de verschillende disciplines, docht slechts 228 raakten door de ultramoeilijke voorselecties.

België werd vertegenwoordigd door 19 korpsen, waarvan er 7 optraden in de afdeling harmonie en fanfare.

In de fanfare – afdeling uitmuntendheid werd ons land vertegenwoordigd door de Kon.Fanf. St.-Cecilia uit Leest. Het korps behaalde 311 op 360 punten in de afdeling. Dit bracht hen de eerste prijs en de gouden medaille op.

Aangezien het 4-jaarlijkse wereldkampoenschappen betrof, was de Leestse fanfare gemachtigd de volgende 4 jaar “wereldkampioen fanfareafdeling uitmuntendheid” als titel te dragen.

De internationale jury had woorden van lof voor de fanfare uit Leest, voor het klankgehalte, de algemene muzikale uitvoering, het samenspel, de ritmiek en in het bijzonder voor de muzikale opvatting.

Dit resultaat was vooral te danken aan het werk van dirigent J.P. Leveugle die sinds hij de Kon.Fanf. St.-Cecilia dirigeerde  elk jaar een titel wist te behalen :  in 1976 provinciaal kampioen 3^de afdeling, in 1977 provinciaal kampioen 2^de afdeling en dit jaar in één klap wereldkampioen uitmuntendheid.

Voor het opgelegde werk, de Salzburg Suite van F. Wright, kreeg St.-Cecilia Leest 156,5/180 punten. Het werk werd uitgevoerd in perfecte Mozart-stijl.

Als uit te voeren vrij werk koos de jury Indian Summer van Eric Ball. Hiervoor werden 154,5 op 180 punten toegekend. Naast een zeer verzorgd algemeen geheel werden de solo’s voor tuba en cornet onberispelijk uitgevoerd. 

Dirigent J.P.Leveugle en ondervoorzitter Gust Lauwers waren niet weinig fier uit handen van de Nederlandse premier Van Agt het diploma en de gouden medaille te mogen ontvangen.

De voorzitter van de fanfare Vic Verschueren (zie foto), moest verstek laten gaan, aangezien 6 van zijn zoons meedongen naar de wereldtitel en hij thuis niet gemist kon worden.   

Foto ‘s :

-Het bestuur van de Kon.Fanfare St.-Cecilia in ’78 bij een voorbereiding van de Ceciliafeesten.

Bovenaan van links naar rechts :  verslaggever Jef Lauwers, Rik Lauwens, Jan Moons, Marcel Van Loo, secretaris Stan Gobien, materiaalbeheerder Antoon Lauwens, Louis Schillemans en Hubert De Borger.

Onderaan van links naar rechts : penningmeester Jef Vloeberghen, ere-voorzitter Leopold Piessens, voorzitter Vic Verschueren, ondervoorzitter-feestleider August Lauwers en penningmeester Albert Robijns.

-De voorzitter van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Vic Verschueren met zes van zijn zeven muzikale zonen. Van links naar rechts : Emiel, Hans, Kamiel, vader Vic, Luc, Hendrik en Jan. (foto : ‘Leest in Feest’)

21-10-2012 om 10:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 29 mei : Met o.a. 6.515 fr afkomstig van een dia-vertoning, vertrok zuster Jeanne De

             Boeck opnieuw naar Chili na een welverdiend verlof in haar geboorteland.

            Gazet van Mechelen : 

            Groeten van overzee : Jeanne De Boeck

            “Enkele uren voor ze opnieuw (na een korte vacantie thuis) naar haar missiepost

            in Chili Conception vertrok, schreef zuster Jeanne De Boeck (Ursuline van O.L.

            Vrouw Waver) ons een kaartje dat o.m. het volgende vermeldt :

            “Ik vertrok op 19 december 1953 voor de eerste maal naar Kongo en verbleef er

            tot juli 1962. Door de omstandigheden werd ik genoodzaakt terug te keren.

            Sedert 1 maart 1969 werk ik in Chili in een Chileens werk “Hogar de Christo”,

            een werk dat reeds wereldberoemd is daar het vanuit Chili is uitgezaaid in een

            zestal landen van Zuid-Amerika en acht landen in Azië.

            Ik ben zeer blij om het initiatief dat de Gazet van Mechelen nam om ons werk

            kenbaar te maken, niet om de eer voor ons zelf maar om de positieve weerslag

            die dat op onze Vlaamse mensen mag hebben.

            Er is steeds zoveel droevig nieuws te melden dat de mensen de smaak van

            schoonheid en goedheid verliezen.

            Ik schrijf deze woorden voor mijn afscheid en mijn vertrek naar Chili, een land

            en een volk waar het aangenaam is en de moeite waard om voor te werken

            ondanks alle ongunstige berichtgeving daarover.

            Blij weer in dienst te mogen staan van de armen der armen, van de daklozen,

            de zieken en de oudjes groet ik u allenlijk.

                         Zuster Jeanne De Boeck.”

“Geboren in de Winkelstraat trad Jeanne in bij de zusters ursulinen van O.L.Vrouw-Waver (1947) en werd er regentes wiskunde-wetenschappen (1948). Twee jaar later volgde haar professie als zuster Aleydis.

Ze studeerde verder en behaalde het ‘Diploma Tropische Geneeskunde’ aan het Tropisch Instituut te Antwerpen (1952) en dat van ‘koloniaal verpleegster’ te Leuven (1953). In hetzelfde jaar vertrok ze naar de missies, i.c. naar Belgisch Congo (Democratische Republiek Congo).

In de oostprovincie in de Uele te Titule werkte ze bij de melaatsen : in de ziekenzorg (van 1953 tot 1960) en na de onafhankelijkheid (tot 1962) als leerkracht. Die twee jaren waren bijzonder moeilijk en ze kwam naar België.

Terwijl ze in Mechelen onderwees (ursulineninstituut, 1962-1965) leerde ze Spaans aan het COPAL (Collegium pro America Latina) te Leuven. Ze specialiseerde zich verder te Duffel en behaalde een A1-diploma verpleegkunde voor de centrale jury (1967). Daarop  verwierf ze een getuigschrift van de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking te Brussel (1968).

Het jaar nadien vertrok ze naar het Chileense Concepcion. Daar werkte ze in de Hogar de Cristo als madre Juanita in het opvangtehuis, de polykliniek, het ouderlingengesticht of de ‘hogar de ancianos’ en in de huizen voor verlaten meisjes.

Ze leerde er met de computer werken en werd meer dan eens voor haar inzet en werk

geëerd : zo ontving ze in Chili diploma’s voor jeugdzorg, drugbestrijding, gedragsverandering, bestrijding van HIV en vooral werd ze ereburger van Concepcion (1984) ; bij ons ridder in de Orde van Leopold II.

In 1962, 1976, 1978, 1980, 1982 en 1984 was ze op verlof in België.

Na haar opruststelling kwam ze voorgoed naar ons land terug (eind 1992) maar zat er evenmin stil. Een hele tijd (tot 2000) hielp ze nog in de school in de Mechelse Hoogstraat en werd hulparchivaris van de congregatie in O.L.Vrouw-Waver. Ook was ze (van 1992 tot 2003) één dag in de week te vinden als ‘verkoopster’ in de ‘Trefzaal’ van het ‘Pastoraal Centrum’ te Mechelen.

(Wilfried Hellemans : “De Sint-Niklaasparochie in Leest”,  2009)

Jeanne De Boeck was te Leest geboren op 3 maart 1928 als dochter van Alfons en Henriette De Prins (een zus van burgemeester Pieter De Prins).

Met ‘De Band’ onderhield ze een intensieve briefwisseling en de meeste van haar brieven, die ze steevast ondertekende met Juanita De Boeck,  verschenen in het ‘heimatblad’. Over haar werk in Hogar de Christo schreef ‘De Band :

“In Hogar de Christo waar zuster Juanita werkt is er vooreerst een ‘tehuis’ waar de mensen zonder dak kunnen komen slapen. Ze betalen er een kleinigheid opdat ze de indruk niet zouden hebben dat ze alles voor niets krijgen.

Dan is er de Polykliniek waar iedereen kan verzorgd worden. Er wordt hen niet gevraagd : ‘Waar woont gij ?’ De mensen kunnen er terecht voor algemene geneeskunde, kinderziekten, vrouwenziekten en tandheelkunde. Zuster Juanita doet de consultatie in de voormiddag, terwijl studenten in de geneeskunde ’s middags komen inspringen. Van daar uit kunnen de mensen doorgestuurd worden naar het groot hospitaal of naar een oogarts (die zijn zeer zeldzaam). Er is ook reeds een klein laboratorium ter beschikking.

Verder is er nog een Ouderlingentehuis  ‘Hogar de Ancianos’ voor de oudjes die van de straat worden opgeraapt en ook nog een wijkkapel  (La Capilla El Carmen) die afhankelijk is van de grote parochie : elke zondag komt de kapelaan, een Chileense Jezuiet, er de mis opdragen.

Met 7 catechisten bereid zuster Juanita de mensen voor op de eerste communie, het vormsel, het huwelijk en het doopsel. De zondagsmis wordt speciaal verzorgd met zang, gitaar en castagnetten en er ook een zangkoor actief.” 

Foto’s :

-1946 : Jeanne De Boeck (18 jaar) nam afscheid van haar familie en vertrok naar het klooster.

Van links naar rechts :  tante Julie Brion-De Prins (een zus van haar moeder), vader Fons De Boeck, Pastoor Coosemans, Jeanne, burgemeester De Prins, moeder Henriette (Jette) De Prins,  grootnonkel Karel De Boeck (een ongehuwde oom van haar  vader die deel uitmaakte van het gezin) en tante Marie De Prins, een andere zus van haar moeder.

-Jeanne De Boeck in Kongo.

-‘Madre Juanita’ in Chili.

21-10-2012 om 09:52 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 7 mei : Hoevewandeling

            De derde Leestse wandelroute n.a.v het “jaar van het dorp” werd samengesteld

            door de Landelijke Gilde van Leest en kreeg de benaming “Hoevewandeling”

            mee.

            Ze werd ingewandeld op zondag 7 mei en nam een aanvang in de Bist.

            Met deze route wou de Landelijke Gilde waardering en begrip inwinnen voor het

            landelijke.

            De totale afstand bedroeg ongeveer 5 km.

            De deelnemers konden zich, voor 10 frank, een speciale ontworpen brochure

            aanschaffen, waarin naast onderrichtingen en situatieschetsen ook

            bezienswaardigheden werden beschreven. 

“Om de wandeling aan te vangen vertrekken we in de Bist. Deze is gelegen op de verbindingsweg Leest-Kapelle-op-den-Bos. Teneinde U een richtlijn te geven stellen we voor de serren langs de baan als vertrekplaats te beschouwen. Even verder vinden we een parkeerplaats, zodat diegene die per wagen komen deze hier kunnen achterlaten.

We vangen onze wandeling aan en volgen de betonbaan richting Leest. Voorbij het huis nr. 25 verlaten we de betonbaan en gaan rechtsaf op ‘De Renderbeekhoeve’. Hier steken we de binnenkoer over en gaan rechts de lange veldweg op. Aan de enkele bomen die er achterbleven herkennen we de mooie dreef die hier was en die deze hoeve verbond met het in de verte zichtbare ‘Hof ten Olsen’. De brede beek die we oversteken is plaatselijk best bekend als Molenbeek of Aa-beek. We volgen het kleine stromende veldbeekje tot we even verder aan de spoorlijn komen Mechelen-St.Niklaas.

We kijken even langs de spoorlijn en zien heel ver de brug van het kanaal te Willebroek.

Voor ons krijgen we een mooi panorama van het dorp Leest, met links de Heide en verderop de watertoren. Verborgen kunnen we de kerktoren van Leest bemerken. Om onze wandeling verder te zetten gan we nog even langs de spoorlijn en stappen erover aan de onbewaakte overweg, rechts is een kronkelende asfaltweg die we zullen volgen tot even op Hombeek.

Wanneer we terug over de spoorweg de asfaltbaan volgen, komen we even voor de andere spoorlijn aan de ‘Withoeve’. Deze spoorlijn mogen we in geen geval oversteken. We zullen een vijftigtal meter ervoor rechts afslaan en de veldweg om de Withoeve volgen tot het einde. Dan gaan we linksaf, terug naar de spoorweg en volgen de weg tot aan de historische waardevolle Stenenmolenhoeve. Nu is het opletten geblazen ! We slaan de veldweg rechts in, docht onmiddellijk achter de hoeve zullen we links de weg tussen de weide nemen.

We stappen recht op het ‘Kasteel de Mot’ af.

Onderweg ondervinden we wel wat moeilijkheden want de veldweg is plots verdwenen. Met wat goede wil bereiken we echter de meer links gelegen weg en komen zo naast een hoeve op de betonbaan, die we even links opgaan. De eerste weg rechts leidt naar het kasteel. Hebben we geen schrik van prikkeldraad, dan kunnen we links om het kasteel gaan en vinden we langs de achterzijde nog een mooi stukje natuur. We raden anderen aan om vanaf het kasteel de betonbaan rechts te volgen tot de plaats vanwaar we vertrokken.”  

1978 – Zondag 21 mei : Chiro-bedevaart en Chiro-familiereis.

1978 – Zondag 28 mei : ‘Vierde Grote Fietszoektocht Vevoc

             Inschrijvingen en vertrek : parochiezaal Leest van 11 tot 14 uur.

             Deelneming en prijzen : individueel vanaf 10 jaar en per gezin (min. 3 personen)

             Afstand : 20 km.

             Deelname : 50 fr. per persoon, 100 fr. per gezin.

             Prijzen in natura ter waarde van 12.000 fr.

             Voor de eetlustigen : pannenkoeken. Voor dorstigen : drank (ook op controleposten)    

In totaal namen er 31 gezinnen deel en 151 losse deelnemers.

In familieverband was Jeroom Verbruggen met de zijnen onklopbaar. Tweede werd de familie van Frans Standaert, voor de familie Potoms-Verschueren, familie Bertha Verbruggen en familie Tuyaerts.

Individueel trok Machteld Verbruggen aan het langste eind. Voor respectievelijk Jan Van den Heuvel, Koen Verbruggen, Jeroom Verbruggen, Marc Muysoms, Robert Verbruggen, Lilian Van den Heuvel, Mia Lamberts, Tony Verbeeck en Geert Robijns die tiende eindigde.

Bijgevoegd :

-Plannetje van de Hoevewandeling.

-De Rendelbeekhoeve.

-Hof ten Holse (1981).

- De mooiste prijzen gingen naar afgevaardigden van de vijf eerste families.

21-10-2012 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Zondag 30 april : Volksspelen te Leest

            Bij het drieledig jubileum van Chiro-Leest, werden door de Chiro en Vevoc

            volksspelen ingericht op de Chiroterreinen aan de Kouter.

            Leest werd verdeeld in 6 groepen (gehuchten) in in verschillende

            leeftijdscategorieën. Elk gehucht kreeg zijn eigen kapitein.

            Om voorbereid te zijn op aprilse grillen werden tenten voorzien.

            De leeftijdsgroepen werden als volgt ingedeeld : 10-11 jaar, 12-14 jaar, 15-17 jaar,

             18-30 jaar, 30-40 jaar en 40 + jaar…

“Om aan dit gebeuren een volks karakter te geven werden oude volksspelen in ere hersteld. De gemeente was verdeeld geworden in 6 gehuchten : Zennedal, Bleukens, Hogen Berg, Knip, Deurpelput en ’t Hoogveld, waarbij de deelnemers in 6 verschillende leeftijdsgroepen onververdeeld zijn. Als leidraad werd het principe “Spel zonder grenzen” gehuldigd.

De Kon. Fanfare St.-Cecilia van Leest opende te 14 u de manifestatie. De ploegen met hun respectievelijke kapiteins werden voorgesteld.

De ‘Knip’ met Louis Schillemans als kapitein, kwam als beste pyramidenbouwer uit de bus.

Na het spel werd ook een tussenspel (fil-rouge) gespeeld. De ploeg van Herman De Neve ‘Zennedal’ werd in het tweede spel, het spel met de repen, winnaar en door het inzetten van hun ‘joker’ kregen ze voor deze prestatie dubbele punten..

Het volgende spel was werkelijk een parel voor toeschouwersogen. De spelers moesten namelijk een paling overbrengen met een dubbel personen-kruiwagen, waarna het levend dier door een dame in de hand overgedragen wordt. Dat dit spel voor de toeschouwers werkelijk in de smaak viel was te zien en te horen. Dat dit gladde dier wel enkele malen met de grond in aanraking kwam, kan ieder zich wel inbeelden. Voor Zennedal werd dit de tweede opeenvolgende overwinning.

Het 4^de spel, de klokkenroof, was een spel waarbij de spelers (bijgestaan door een zegger) met een vislijn klokken moesten opvissen achter de kerktoren. De ‘Bleukens’ met Jef Lauwers als kapitein, toonden zich de behendigste vissers.

Bij het plank-lopen (duizendpoot) werden de 3 overige jokers ingezet.. De deelnemers van Hogen Berg, met Georges De Laet, toonden zich hier de snelsten.

De deelnemers van Deurpelput, waarvan Dolf Peeters als kapitein fungeerde, vonden de meeste snoepjes en kregen het hoogste aantal punten in dit spel.

Als laatste spel kwam het apotheose spel aan de beurt. Hier toonden de ‘Bleukens’ zich nogmaals de besten.

Met de punten van het mastklimmen (fil-rouge) erbij werd ‘Zennedal’ overwinnaar met 37 punten, gevolgd door de ‘Knip’ met 35 punten. Den Hogen Berg werd 3^de met 34 punten onmiddellijk gevolgd door Bleukens met 33 en ’t Hoogveld met 32 punten. Deurpelput sloot de rij met 27 punten.

De leden van de ploeg van ’t Hoogveld, met Jos De Smet als kapitein, mochten, ondanks hun vele inspanningen geen overwinning in de wacht slepen.

De juryleden Miel Dons en Miel Polfliet en de vele medewerkers hebben hun taak tot een goed einde gebracht. De deelnemers ontvingen allen een mooi bordje, geschilderd door aalmoezenier Herregods.

Hiermee heeft de Leestse Chiro, in samenwerking met Vevoc, bewezen dat een hechte gemeenschap blijft, ook al is Leest gefusioneerd met Mechelen.

Deze volksfeesten werden een zeer geslaagd initiatief om het ‘Jaar van het Dorp’ meer luister bij te zetten en vormden slechts een onderdeel van het Leests chirojubileum dat half november besloten wordt met een chirofamiliefeest.” (Krantenbericht, krant onbekend)

Zennedal bestond uit bewoners van de Kouterwijk en het voorste gedeelte van de Kouter met als kapitein Herman De Neve.

De Knip : Juniorslaan, Tisseltbaan, Rennekouter, Blaasveldstraat, Lindelaan en Hertstraat met kapitein Louis Schillemans.

Den Hogen Berg : Dorp, Molenstraat, Mechelbaan, Scheerstraat en Vinkstraat. Kapitein Georges De Laet.

De Bleukens : Kouter, Larestraat en Dorpstraat. Kapitein : Jef lauwers.

’t Hoogveld : Alemstraat, Kleine Heide, Bist en Kapellebaan. Kapitein : Jos De Smet.

Deurpelput : Tiendeschuurstraat, Elleboog- en Winkelstraat. Kapitein : Frans Huysmans.  (DB)

Bijgevoegd :

-Chiro-Vevoc Volksspelen : de openingsparade.

-De verschillende spelen…

20-10-2012 om 19:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – Vrijdag 14 april : Vevoc- Kwisavond

1978 – 16 april : Tweede wandeling en wandelroute n.a.v. “jaar van het dorp”.

            Deze wandeling werd ingericht door de werkgroep van het leefmilieu.

            Ze wou de aandacht trekken op een prachtig stukje natuurschoon van Leest :

            de  Zennevallei.

            De wandeling, 3 km lang, ging door de beemden en bossen van de “Bleukens”

            en  men kon er kennis maken met een gevarieerde dieren- en plantenwereld,

            zoals de gele lis, de moerasspiree, bereklauw, koekoeksbloem, pinksterbloem,

            wespenorchies, vossenstaart, fluitekruid, duizendblad en andere planten en ook

            de koekoeken, vlaamse gaaien, torenvalken, kraaien, blauwe reigers enz.

“We vertrekken op het dorpsplein waar we er tussen de huizen, rechts langs de kerk, naar het chiro speelplein gaan. Hier begint de oude Kerkenblokweg. Vandaar hebben we een goed zicht op de St.Niklaaskerk. Deze onderging in de loop der tijden heel wat veranderingen. Aleen in de toren en in het priesterkoor merken we nog trekken van de oorspronkelijke Romaanse bouwtrant. We zien ook de achtergevel van de pastorij uit 1776.

We volgen de Kerkenblokweg en komen aan de ‘nieuwe wijk’. Op ’t eind van deze wijkweg zie je links “ ’t Hof Van den Broeck” of wat er nog van overblijft van dit dorpshof uit de 13^de eeuw. Tegen de grote Zennebocht die rond 1900 werd recht getrokken lag dit omwaterd hof met boerderij. Rond 1321 was Jan Van den Broeck heer van het hof. Voorname families van Mechelen werden later eigenaar van de heerlijkheid Van den Broeck. In 1873 werden de resten van de vroegere gebouwen afgebroken en de vijvers gevuld. Een overblijfsel van de vroegere omwalling, een vijvertje, is nu nog een toevluchtsoord voor de padden en kikkers uit de omtrek. Een rustige plaats voor een eenzame reiziger. Hier is ook de woonplaats van de muskusrat. Het jachtgebied van ransuil en kerkuil. Als we geluk hebben kunnen we door de draadversperring heen het goed van ‘Van den Berg’ binnengaan. Daar liep vroeger de weg door de Bleukens. In het andere geval moeten we de gevaarlijke Kouter op.

Driehonderd meter verder, voorbij het bos, links afdalen naar de Bleukens. Het bos is een veilig toevluchtsoord voor fazanten en koekoeken. Bij de oude knot hebben we een panorama van dit gebied. Links een moerassig bos en verder de lage hooiweiden ingesloten door dijken. Wilde eenden, vlaamse gaai, torenvalk en kraai zijn hier algemeen.

We wandelen nu door beemden en velden tot aan een serrebedrijf en slaan wat verder links af naar de Zenne toe. We zijn hier op een plaats die eertijds ‘Leliëndael’ heette. De Bleukens op de grens met Hombeek en Leest verbergt de grondvesten van een vrouwenklooster ‘De Premonstreit van Leliëndael’. Het klooster kreeg zijn ontstaan in het begin van de 13^de eeuw, dank zij een pastoor van Hombeek een zekere Lambertus. Dit klooster bezat het visrecht op de Zenne. Op 18 april 1580 werd het door de Geuzen verwoest en verbrand. Toen gingen de kloosterzusters zich in de stad vestigen. Met het puin werden de grondvesten gelegd van de eerste pastorij van Leest. Een kapelletje voor een meidoornstruik herinnert aan dit klooster. De grote knotwilgen langs de beek knakken af onder het gewicht van hun zware takken.

Aan ’t kapelletje nemen we een paadje en beklimmen de Zennedijk. Volgens oude landbouwers zou hier een heirbaan door de Zenne lopen. Deze werd lange tijd geleden nog gebruikt om met gespan de Zenne over te steken naar Stuivenberg en Mechelen.

Op de Zennedijk heb je een mooi zicht op Stuivenberg en Hombeek. Het fluitekruid groeit hier ’s zomers overvloedig. Wij gaan verder langs de Zenne.

Het bos en de weiden worden doorsneden met talrijke sloten. Hier komt de vlier veel voor. Merk je ook de sluizen, die werden vroeger opengedraaid bij hoge waterstand zodat de vloeibeemden blank stonden. De sluizen zijn nu onklaar en de beemden worden niet meer bevloeid omdat het Zennewater te vuil is.

Over de dijk gaan we verder en we krijgen nu een prachtig zicht op de Zennevallei met op de achtergrond het Romaans torentje van de St.Niklaaskerk. In dit beemdengebied vind je zeldzame plantensoorten zoals de gele lis, de moeresspiree, bereklauw, koekoeksbloem, pinksterbloem, wespenorchies e.a. Vrij algemeen vinden we hier vossestaart, fluitekruid en duizendblad. Heb je de verbllijfplaats van de torenvalk gevonden ?

Hier hoor je ook de groene specht en de acrobatische kievit. Andere vogels zoals de boomvalk, de houtduiven en de blauwe reiger komen hier ook voor. De laatste visarend werd hier in 1956 neergeknald.

We wandelen verder tot aan het Brughuis en de Zennebrug. We gaan weer links. Langs de pastorij zijn we vlug aan de kerk en het dorpsplein.

Tijdens de wandeling hebt u kunnen kennis maken met een stukje natuurschoon van Leest. Heb je je ook geërgerd aan de opvallende natuurschendingen, het vuile Zennewater, de clandestiene stortplaatsen ? Doe er iets aan. Wees milieubewust.”

(Uit de wandelgids van het Jaar van het Dorp)

1978 – Maandag 17 april : Vergadering werkgroep “Jaar van het dorp”.

            Punten die Leest op tafel gooide waren :

            1. De uitbreiding van het kerkhof.

            2. Verfraaiing van het dorpsplein.

            3. Oprichting van een dorpsraad.

            4. Een algemeen groenplan van Leest.

            5. Het klasseren van hoeven, landschappen, pastorij en omgeving.

            6. De woonuitbreiding achter Voet.

            Volgens Mechelen was de uitbreiding van het kerkhof noodzakelijk omdat er

            teveel  Mechelaars te Leest wilden begraven worden.

            De woonuitbreiding achter Voet met een honderdtal woningen zou zich

            opdringen. Waren er wel zoveel woningen nodig te Leest ? Hoeveel aanvragen

            waren er ?

            (De Band, april 1978)

20-10-2012 om 18:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1978 – 8 en 9 april :  Voetbaltornooi Oud-Chiro en Chiro-omliggende

1978 – 9 april : Inwandeling Kapellekenspad

            Naar aanleiding van het “jaar van het dorp” werden er ook drie wandelingen

            samengesteld in de fusiegemeente Leest.

            De eerste wandel- of fietsroute  werd ingericht en opgesteld door de Leestse

            Chiro en werd ingewandeld op zondag 9 april 1978.

            De route bestond uit twee trajecten, waarbij het vertrek voorzien was aan de

            Sint-Annakapel.

            Het eerste traject was 4 km lang en het bijkomende 6 km.

            Deze route liep langs vele Leestse kapelletjes, zoals o.a.de Sint Appoloniakapel,

            het kapelletje van de boerinnengilde, ’t kapelleke van O.L.V. van Fatima, de

            Sint-Jozefskapel...

“Deze wandel- of fietsenroute bestaat uit twee trajecten, vertrekt voor beide routes aan de Sint-Annakapel, gelegen aan de grenslijn van Mechelen en Leest, langs de rechteroever van de Zenne, langsheen de Leestsesteenweg – Mechelbaan.

Het eerste traject, dat zowel te voet als per fiets kan afgelegd worden, is ongeveer 4 km lang. Het bijkomende traject is nog eens 6 km.

Vertrek aan de St.Annakapel aan de Mechelbaan bij de Zenne. Hier is echter geen parkeergelegenheid. In 1913 werd op deze plaats een nieuwe kapel gebouwd. Tot voor drie jaar stond hier een wondermooi houten St.Annabeeldje in typisch Mechelse stijl 16^de eeuw. Het werd echter laffelijk gestolen en is thans vervangen door een Keramiekbeeld van de hand van aalmoezenier Herregods. Dit kapelleke was de vertrekplaats voor de bedevaart naar Scherpenheuvel. Voor de gevel staat een prachtige linde. Het wapenschild van Mechelen staat op het brugge-gewelf over de St.Annakerk.

Langs de Mechelbaan togen we de Zenne over. We volgen echter onze weg voorbij het ‘Brughuis’, een oude dorpsherberg en stamcafé van veiling- en groentenboeren.

We trekken voorbij de pastorij. De westergevel laat de ouderdom van dit gebouw aan belangstellenden kennen. Aan de herberg “ ’t Hoekske” draaien we de kasseibaan rechts in (de Molenstraat). Langsheen de vloeibeemden van de Zenne bereiken we de St.Appolonia kapel. Deze kapel werd door bereidwillige handen gerestaureerd in 1977. De keramiek (Herregods) geeft de legende weer van Sint Appolonia.
Vervolgens wandelen we links de Vinkstraat in. Ter hoogte van de Scheerstraat moet vroeger het ‘Hof ter Moortele’ – een hofstee- gestaan hebben. Bewonder ondertussen, rechts van u de vallei van de Molenbeek. Aan het huisnummer 49 slaan we naast een boerderij rechts een veldweg in. Deze weg loopt naar de Molenbeek. In deze omgeving werd eertijds in diepe greppels vlas geroot. We volgen de weg verder langsheen het canadabos, naar het hoger gelegen ‘Hertsveld’. Hier treft men echte zandgrond aan waarop voor 50 jaar vlas en graan op verbouwd werd. Door bemesting en structuurverbetering wordt hier nu veelvuldig aan tuinbouw gedaan. Het ‘Hertsveld’ ligt 7 tot 9 m boven de zeespiegel. De naam ‘Hertsveld’ komt van ‘Herdgang’ en ‘Herdschap’, beide woorden duiden op een gebied van woeste grond (met bos, open vlakten, heide maar verwilderd gebied).

We volgen de aardeweg tot aan het kruispunt (9 m hoogtepunt). Van op dit punt kan men de kerk van Heffen, de kanaalbruggen van Willebroek, Tisselt en Kapelle-op-den-Bos waarnemen, achter u is de watertoren van Leest. Hier kan men de keuze maken : ofwel de korte wandelweg (links) nemen, ofwel de grote route volgen rechtdoor.

Voor de korte Kapellekensweg, gaan we de weg links om op de Juniorslaan terecht te komen bij het kapelleken van de Boerinnengilde. De verdere weg wordt straks beschreven (traject 1).

Aan voormeld punt (9 m) begeven wij ons verder tot op een asfaltweg de ‘Hertstraat’ genaamd. Deze weg moeten we links inslaan. Aan het einde van deze weg draaien we rechts de Blaasveldstraat in. Aan de driesprong gaan we rechtdoor. Rechts van ons ligt de hoeve van de familie Bernaerts die het jaartal 1864 draagt. Zo bereiken we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze kapel werd in 1901 opgericht door de familie Bernaerts. Merkwaardig is wel dat de kruisweg in deze kapel in drie talen is opgesteld (Engels, Spaans en Frans). Het klokzeel wordt nog steeds getrokken bij het overlijden van een der buren.

Aan de kapel vervolgen we de weg links, een aardeweg die uitloopt op de Blaasveldstraat en die we even links opvolgen. Deze omgeving wordt ‘Zuurbos’ genoemd, vanwege de zure grond in de laagten en beemden. Op onze rechterkant merken we een dreef die we dan ook inslaan. Eertijds liep deze dreef vanuit Blaasveld-Broek langs de ‘Rendelbeekhoeve’ naar het ‘Ekspoelkasteel’ in Hombeek. Jammer genoeg is er op de dreef een huis gebouwd, bij voornoemde kapel. Deze dreef bevat een mengeling van bomen en planten, meestal eik, braam, els, berk, zelfs brem. Wie oog heeft voor de grondsoort merkt dat die hier heel wat zwaarder is dan op het zandig ‘Hertsveldgebied’. De dreef loopt uit op een baantje. Hier kan men een keuze maken : ofwel de dreef blijven volgen, ofwel het betonbaantje volgen. Straks komen beiden terug samen. Wanneer we de dreef volgen tot het einde kunnen we rechts een weg volgen die uitkomt op de betonbaan.

We bevinden ons nu in het gebied ‘Geuzenhoek’ genaamd, officieel ‘Grote Heide’. We gaan een 100 m rechts het betonbaantje op, waar we dan links het veld ingaan. De veldweg loopt over de Zwarte beek en buigt om naar de grote baan voor Tisselt die we links in de richting van het dorp opgaan. Op de linkerkant ontmoeten we het kapelleke van “ ’t Hofland”. De oudste gegevens hierover dateren van 1774. Daar is sprake van ‘O.L.Vrouw van ’t Hofland” in een kapelleke dat aan een boom hing.

We volgen dan de Juniorslaan, richting dorp, tot voor de spoorweg, waar we rechts indraaien in de Lindelaan : na een kleine bocht in de baan zien we rechts een ‘oud gebouw’. Dit is een resterend gedeelte van de ‘Augustijnenhoeve’, die toebehoorde aan de Orde er Augustijnen en verpacht werd.

In de verte zien we de ‘Rendelbeekhoeve’. We gaan links de spoorweg over en vervolgens de weg. We bevinden ons hier op het gebied ‘Rennekouter’ , een hoger gelegen plaats die vroeger zandig en onvruchtbaar was. Op de veldweg nemen we de splitsing links om langs een ‘Lugustrum-haag’ de Juniorslaan te bereiken. We volgen deze laan tot aan het kapelleke van de Boerinnengilde, dat in 1936 werd opgericht bij gelegenheid van hun 25-jarig bestaan.

De kapel draagt de spreuk : ‘Langs deze weg zet gene voet, of zegt Maria Wees Gegroet.’

Hier zijn we dan terug bij het aanknopingspunt van Traject 1, over het ‘Hertsveld’.

(Wie enkel traject 2 wil doen, vertrekt best van hier en gaat zo het ‘Hertsveld’ op, het asfaltbaantje ongeveer tegenover dit kapelleken in N.-O. richting)     

Rechts van de kapel volgen wij de Tisseltbaan. We gaan terug over de Molenbeek. Plaatselijke bijnamen doen er aan herinneren dat eertijds het getij langs de Zenne ook hier waarneembaar was. Voorbij de beek vervolgen we de weg op een betere asfaltbaan die rechts afdraait. We komen op de Rennekouter. Rechts van ons staat een langgerekt gebouw : de ‘Jezuietenhoeve’, wat eveneens een pachthof was. Voor 50 jaar was hier een herberg ‘De Wip’ genaamd. We nemen de eerste veldweg links die in de Elleboogstraat komt en naar het Hof van Halen leidt. Dit was vroeger een ‘leenhoeve’. De oudste documenten hieromtrent dateren van 1360, in het Leenregister van het Leenhof van Brabant, onder Hertogin Joanna.

Wanneer we verder gaan komen we aan een kruispunt, waar het mooi onderhouden kapelleke van O.L. Vrouw van Fatima prijkt (1945).

De asfaltbaan rechts van het kruispunt draagt de naam ‘Tiendeschuurstraat’. De gebruiker van een dergelijke hoeve moest 1/10^de van de oogst afstaan aan de eigenaar van het pachthof. We volgen echter de Kouterweg links. We volgen dit baantje en volgen links de doornhaag. Een kasseiweg brengt ons tot bij de Sint-Jozefkapel aan de Dorpstraat. Deze kapel is wellicht de oudste van Leest, nl. van 1701. Deze werd ook in 1977 heropgeknapt.

We kunnen nu de Dorpsstraat volgen om het centrum en de kerk te bereiken. Het Dorpsplein is omgeven door een stoere Romaanse kerktoren en een hoog-opgetrokken ‘gemeentehuis’ van Leest.
Een pintje of frisdrank in het dorpscafé is nu wel zeer genietbaar.”

Bijgevoegd :

--De wandelgids die uitgegeven werd n.a.v. het Jaar van het Dorp.

-De Kappelekensroute.

-De kapel O.L.Vrouw van Bijstand ligt op Blaasveld.

-De kruisweg is in drie talen opgesteld : Engels, Spaans en Frans.

-Het kapelleke van ’t Hofland op grondgebied Tisselt.

20-10-2012 om 18:45 geschreven door Marcel Van Hoof