1980 – Woensdag 2 juli : Gazet van Mechelen : Expertise bij Leestse tuinders.

“Ingevolge de jongste decemberoverstroming te Leest liepen een aantal langswonende tuinders schade op. Omdat geen regeling kon worden getroffen en ook omdat de schade niet als rampenschade wordt aangezien, brachten de betrokkenen de zaak voor de rechter. De rechtbank duidde intussen een aantal experten aan die dinsdag en vandaag te Leest de rapporten zullen toetsen aan de werkelijke toestand.

Alle schadelijdenden die zich hebben opgegeven zullen worden bezocht.”

1980 – Woensdag 2 juli : Zenne sijpelde door te Leest

            Woensdagavond rees enige paniek tussen de boordbewoners aan de Zenne tussen

            Leest-brug en Heffen, toen werd vastgesteld dat zich een zijpeling voordeed.

            Het euvel werd opgemerkt zowat 200 meter Heffenwaarts langs de Zennedijk

            naar Leest.

            De doorsijpeling deed zich voor aan de dijkvoet en was te wijten aan een abnormale

            hoge waterstand.
            Gelukkig zonder schade tot gevolg.

            Eind augustus werd op verschillende plaatsen op de dijk ingegrepen. (foto)

1980 – Vrijdag 4 juli : Guldensporenviering

            Na een optocht was er een welgevuld avondfeest op het dorpsplein.

            Het feest begon met een inleidend optreden van het trommelkorps van de Kon.

            Fanfare St.-Cecilia, waarna de fanfare zelf aan de beurt kwam.

            De Katelijnse volksdansgroep “Stoere Jan” demonstreerde haar kunnen en

            werd na een verdiend applaus afgewisseld door Ferdinand Van der Hasselt die

            de ballade “Ten Venster” van Albrecht Rodenbach voordroeg.

            Onder leiding van Theo Fierens volgde dan een optreden van “De Leestse kinderen”

            met enkele frisse en originele liederen.

            De feestrede werd uitgesproken door schepen Michiels en op het avondfeest viel

            ook een optreden te noteren van de pre-miniemen en miniemen van VV Leest.

            Rond half elf werd het feest afgesloten met een “Vlaamse Leeuw”. 

1980 – 11 tot 21 juli  : Chiro Bivak te Neerpelt. 

            De jongens werden op 21 juli afgelost door de meisjes die er verbleven tot 31 juli. 

            Het thema van dit jaar : “Leven naar een feest”.

1980 – Zaterdag 12 juli : Davidsfonds Leest naar Keulen

            Vertreksein om 7 uur op het Dorpsplein. Aankomst te Keulen voorzien rond half elf.

            In Keulen werd de Dom bezocht en was er een bezoek gepland aan de Egyptische

            kunstschatten van Toetanchamon en een boottocht op de Rijn.

            Prijs : 400 frank.

1980 – Zondag 26 juli : Onderscheiding voor Georges Veiller.

“Na het plechtig Te Deum ontving Georges Veiller tijdens een receptie  op het oud gemeentehuis, de onderscheiding van ‘Ridder in de Orde van Leopold II’.

(‘De Band’ augustus 1980)

1980 – Maandag 28 juli : Bestelwagen ramde paal te Leest (foto)

            Op de Juniorslaan ramde maandagavond rond 20 uur een bestelwagen een

            electriciteitspaal.

            De klap was zo hevig dat het betonnen gevaarte, nochtans 1,5 diep in de grond

            bevestigd, over de rijbaan werd geslingerd en in zijn val enkele electriciteitsleidingen

            meesleurde.

            Het voertuig kwam ten slotte aan de overzijde tot stilstand tegen een huisgevel.

            Michel Verbeecke, Plasstraat 41 Diegem, liep bij dit ongeval verwondingen op

            en werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.

Foto’s :

- Eind augustus werd er op verschillende plaatsen op de Zenneijk ingegrepen. Links de woning Holemans.

-De materiële schade was aanzienlijk.

09-12-2012 om 08:47 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 21 juni  – Gazet van Mechelen : Ezel vocht zich dood te Leest 

In het vooruitzicht van een voor zondag georganizeerde ezelskoers te Leest, aangekondigd als een sportief en amusant vertoon, was men in de Mechelse deelgemeente Leest reeds enkele dagen druk bezig met het treffen van de nodige  voorbereidingen.

Ondermeer belandden begin deze week een 40-tal heuse ezels op een weide voor het            voetbalveld van Leest, in afwachting van de grote dag en ook wel als publiciteitsbord  voor de manifestatie.

Dat gebeurde niet tot eenieders genoegen want de onmiddellijke buren van het

levende publiciteitsbord zijn niet te spreken over het lawaai en de stank die de dieren  met zich meebrachten.

De dieren werden geplaatst in een weide aan de Juniorslaan en het duurde niet lang of de wei was kaalgevreten.

De organisatoren vonden er wat op en rukten bestendig met wagens voedsel ter  plaatse. 
Een ezel moet toch ook eten.

Donderdag was er enig geharrewar toen men vaststelde dat één der ezels het leven had gelaten. Sommigen meenden dat het dier van honger was omgekomen en haalden er politie en dierenbescherming bij. Maar al vlug bleek dat de dieren meer dan voldoende te eten kregen en krijgen en dat daar niet de doodsoorzaak dient gezocht. Aan het licht kwam dat de

ezelleverancier uit het Kempense onvoorzichtig had gehandeld door alle dieren, -hengsten en merries- gewoon door mekaar de weide in te laten. En het vervolg laat zich raden. Toen één der ezellinnen niet op de avances van een mannelijke soortgenoot wou ingaan, werd het hoefwerk gehanteerd. Hoe hard een ezellin kan toeslaan moest hij ondervinden. Een rake klap op het hoofd verwees hem naar de eeuwige  jachtvelden.  

De eigenaar kwam ter plaatse, scheidde de geslachten in afzonderlijke weiden en  kwam het kadaver ophalen. Want niet een ezel stoot zich tweemaal...

Ter informatie, het ezelsvertoon start morgen zondag vanaf 13u30 op de terreinen van VV Leest.

De ezelskoers zou uiteindelijk voor het eerst doorgaan op zondag 22 juni. Het was een organisatie van de VZW VV Leest. De leverancier van de ezels was een man uit Zandhoven die ook voor de tent zorgde en voor dit alles de helft van de toegangsgelden vroeg.

“Het lachfestijn, dat gepaard gaat aan sportief vertoon, neemt een aanvang van 13u30 af op de parking van VV Leest.

Ezelbezitters kunnen vrij deelnemen. Inschrijving vanaf 11 uur in de feesttent.

Drie kategorieën, jongeren van 10 jaar, van 10 tot 14 en ouder dan 14, zijn voorzien.

 Er zijn prachtige prijzen te winnen en minstens 50 ezels komen in de ring.” (GvM)  

Zo’n 3.000 belangstellenden woonden het evenement bij.

In de drie categorieën poogden kandidaat–ezeldrijvers een deel te krijgen van de dikke prijzenkoek. Dat gebeurde via de gebruikelijke halve-finale en finale, maar ondertussen kwam ook nog de “superezel” binnen de nadarbarelen.

Wie erin slaagde om met die koppigaard een volledige ronde af te leggen, kreeg prompt een briefje van 500 frank in de handen gestopt. Slechts twee kandidaten slaagden in die opdracht. Vele andere werden met schrammen en builen naar de Rode Kruistent verwezen.

Tijdens de eigenlijke rennen waren de lachsalvo’s niet uit de lucht. De bedoeling was om rijdend op de rug van de ezel de eindstreep te bereiken.Maar niet elke ezel bleek even soepel en gehoorzaam en de kandidaat die de overwinning voor het grijpen zag, tot zijn dier vlak voor de eindmeet rechtsomkeer maakte, keek eerder sip.

Sommige ezels liepen de verkeerde kant uit, andere weigerden te starten, nog anderen wierpen hun berijders af na een aantal spectaculaire bokkesprongen...

Grote hilariteit toen de 76-jarige Hombekenaar Wannes Pepermans van start ging. Hij eindigde als laatste van zijn reeks maar dat werd beloond met een uitbundig applaus.

Onder een dreigende wolkenhemel werd de finale gereden. Bij de min tienjarigen was de overwinning voor Jacobs uit Leest. Hij won voor Paul Muysoms, Daisy  Spruyt,  Cindy Huys en Geert Selleslagh.

In de reeks 10-14 jaar haalde Paul Liekens uit Duffel het uit een lot van 70 kandidaten. Hij werd gevolgd door de Leestenaars Wouter Mertens en Raf De Schouwer.

Bij de +14-jarigen was de overwinning voor de Blaasveldtenaar Emiel Van der Hasselt. De eerste Leestenaar van de 90 deelnemers was Wilfried Diddens die 5^de eindigde.

De winnaars mochten stuk voor stuk deelnemen aan het Belgisch kampioenschap dat op 31 augustus te Viersel werd gehouden.

09-12-2012 om 08:25 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Dinsdag 17 juni : Vergadering kerngroep Eeuwfeest

Tot dusver beloofden een 20-tal verenigingen hun medewerking.

De stoet zal bestaan uit 13 groepen waarvan een achttal wagens. Elke groep kreeg de vrijheid te werken rond één onderwerp uit het leven van eeuweling Stanne Van den Broeck.

De kerngroep beloofde hulp bij moeilijkheden, o.a. het vinden van uniformen, of het ter beschikking stellen van tractors, enz.

De grote onkosten voor elke vereniging zullen uit de grote kas komen, de kleine kosten werden liefst gedragen door elke vereniging.

Op 16 augustus zal Stanne worden gevierd in Westende, zijn vacantieverblijf.  Diegenen die wilden aanzitten aan de koffietafel waren welkom op het adres : Camping Westende, Weg naar Nieuwpoort, Westende. (DB, juni 1980)

1980 – 21 juni : Gouden Huwelijksjubileum Eduard Selleslagh-Maria Hendrickx

Van de feestelijkheden van dit jubileum heb ik geen verdere informatie, wel over de diamanten bruiloft van het echtpaar, zie 16 juni 1990 in deze Kronieken.

Eduard “Waïkke” Selleslagh was te Leest geboren op 13 juli 1907 en hij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis van Mechelen op 12 juni 1992.

“Je was een goede echtgenoot, vader, een lieve groteva. Bij jou waren we ‘thuis’. Al je kinderen, kleinkinderen rondom jou te zien maakte je gelukkig. Dan genoot je intens…”

(Uit zijn doodsprentje)

Maria Hendrickx was te Zemst geboren op 13 september 1909 en ze overleed in huiselijke kring te Leest op 24 mei 1996.

“Lieve moeder, moemoe en grotemoe, je woonde bij je kinderen, je maakte alles van heel dichtbij mee, de lach en plezier van je kleinkinderen…de dolle pret van je achterkleinkinderen…het schonk je allemaal vreugde. En toch was je beetje bij beetje onderweg , soms verdwaalde je even, en dan waren er altijd de handen van je kinderen die je overeind hielpen. De laatste weken bracht je door in het ziekenhuis, maar je kwam nog eventjes naar huis, om toch nog onverwacht, zonder drukte, in alle stilte omringd door liefde afscheid te nemen…” (Uit haar doodsprentje)

Het echtpaar kreeg acht kinderen :

-Louisa “Wis” Selleslagh gehuwd met Louis Polfliet.

-Elodie Selleslagh gehuwd met Louis Van Hoof van de garage in de Dorpsstraat.

-Jeanne Selleslagh (+ 4/5/2001) gehuwd met Jozef Van den Heuvel (+1/4/2010).

-Melanie Selleslagh gehuwd met Edmond Polspoel.

-Louis Selleslagh gehuwd met Marie-Louise Blommaerts.

-Frans Selleslagh gehuwd met Denise Olbrechts.

-Victor Selleslagh (+14/2/2002) gehuwd met Annie Verbruggen

-Lisette Selleslagh gehuwd met Francois Verschaeren.

De familie woonde in de Alemstraat alwaar moeder Maria jarenlang café ‘Sportvrienden’ uitbaatte. Vader Eduard ‘Waïkke’ werkte als fabrieksarbeider bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos. Later baatte het echtpaar een café uit aan de Bareel op de Juniorslaan.  

Foto’s :

-Eduard en Maria Selleslagh-Hendrickx gekiekt op hun diamanten bruiloft, tien jaar later.

-‘Waïkke’ met danspartner Leonore Mees op een Leests bal in 1956.

-Drie van de vijf dochters van het gouden paar : Louisa “Wis”, Elodie en Lisette Selleslagh in ‘86

-'Wiske' Selleslagh.

-Jeanne Selleslagh die overleed op 4 mei 2001.           

09-12-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 14  juni : Pol Piessens overleden.

“Vrij onverwacht is vorige vrijdag in zijn woning te Mechelen in de leeftijd van 65 jaar de h. Pol Piessens overleden. Met dit overlijden verdwijnt iemand die het van zeer bescheiden ambachtsman, zoon van de blokmaker te Leest, gebracht had tot een uitzonderlijk zakenman,

Afgevaardigde – beheerder van de NV Pol Piessens, beheerder van de NV P.P.Genial Floor,

Ere-Voorzitter van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest.

Door zijn vele reizen werd niet alleen zijn weetgierigheid gevoed, maar had hij eveneens een brede kijk op het wereldgebeuren. Van Pol Piessens mag worden getuigd dat hij nooit zijn afkomst heeft verloochend. Ere-Voorzitter van de Koninklijke fanfare St-Cecilia te Leest was voor hem zomaar geen titel. Het bood hem de gelegenheid contact te houden met zijn gemeente van geboorte.

Wat nu ook mag worden gezegd : Pol Piessens was de man met het gouden hart wiens rechterhand niet hoefde te weten wat zijn linker hand weggaf aan allerlei goede werken en mensen die hij werkelijk in nood wist.

Aan Mw. Piessens-Van Praet en kinderen bieden wij onze kristelijke deelneming aan. De plechtige uitvaartliturgie zal plaatshebben woensdag a.s. 18 juni te 11 uur in de kerk van het H. Hart, Adegemstraat te Mechelen waarna teraardebestelling op het kerkhof te Leest.”

(GvM,17/7/1980)

“Veel te vroeg is ons een dierbare ontnomen.

Pol was een goed echtgenoot, een beste vader, een gewaardeerde vriend, een liefdevolle werkgever, minzaam en eenvoudig. Het goede en het schone van het leven wist hij ten volle te waarderen.

‘Lieve echtgenoot, door uw zorg en bijzondere toewijding was het leven voor mij licht om dragen. Ik ben u zo dankbaar. Ons tijdelijk samenzijn is te kort geweest. Doch onze liefde is sterker dan de dood.’

‘Frans en Roger, op uw jonge schouders draag ik mijn taak over. Tracht ze naar best vermogen te vervullen.’

‘Mijn kinderen en kleinkinderen, die mijn trots en mijn vreugde waart, blijft zoals vroeger in eche genegenheid rond moeder geschaard.’ “

(Uit zijn doodsprentje)

Leopold ‘Pol’ Albert Piessens was te Leest geboren op 28 maart 1916 als zoon van Frans ‘den Blokmaker’. Hij was gehuwd met Angele Van Praet (°Leest 22/07/1916, +Mechelen 15/10/2000)  die hem twee zonen schonk.

Voor 1940 was hij slagwerker in de fanfare St.-Cecilia waar hij vijf jaar later bestuurslid werd.

In 1959 was hij een tijdlang ondervoorzitter om datzelfde jaar voorzitter te worden en dit tot 1965. Van 1965 tot aan zijn dood was hij erevoorzitter.

Als voorzitter en later als erevoorzitter ging hij samen met Gustje Lauwers ontelbare keren op verkenning naar buitenlandse muziekwedstrijden om daarvan te leren en contacten te leggen. De Leestse fanfare kon tijdens zijn voorzitter- en erevoorzitterschap rekenen op heel wat financiële en materiële steun.

Ruim een jaar na het overlijden van haar echtgenoot was Angele Van Praet (zie foto) bereid het erevoorzitterschap van haar echtgenoot over te nemen en ook het mecenaat verder te zetten. Zo was ze meteen de eerste vrouwelijke erevoorzitster van de Kon. Fanfare St.-Cecilia.

Hun oudste zoon Frans, werd bestuurslid in 1980 en toen zijn moeder niet meer zo frequent naar de bestuursvergadering kon komen, stelde zij voor dat haar oudste samen met haar de taak van erevoorzitter zou waarnemen. Het bestuur stemde hiermee in en stelde hem als dusdanig aan in 1984. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

Foto’s :

-Pol Piessens.

-Angele Van Praet, echtgenote Pol Piessens.

-Achterzijde van een tombolabiljet ten voordele van het Instrumenten- en Bouwfonds van de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit 1991. Ook na de dood van Pol Piessens ging de sponsoring door.

-Frans Piessens, oudste zoon van Pol.

08-12-2012 om 09:10 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 12 juni – Gazet van Mechelen :

            Er zijn geen centen voor Leestse landbouwers

Schadevergoeding na overstroming kan niet geregeld worden

“Na de jongste dijkbreuk aan de Zenne te Leest waarbij een zestal tuinders en landbouwers hoge schade hebben geleden aan groente- en tuingewassen is de zaak nog steeds niet in kannen en kruiken.
De betrokkenen werden her en der met een kluitje in het riet gestuurd en ondanks de vele onderhandelingen en bezoeken van deskundigen ter plaatse, lijkt het er sterk naar dat de betrokken tuinders geen frank zullen trekken.

Ze wagen nu een laatste poging en hebben, via bemiddeling van de Boerenbond, collectief een advocaat aangesproken. Die deelde intussen mee dat de Mechelse rechtbank definitief de knoop zal doorhakken, op 25 juni e.k. valt het verdict.

De Leestse tuinders hebben zo hun eigen kommentaar. Toen de dijk in Leest het begaf, hielden de TV – mensen een dagenlange staking. Het nieuws van de bres kreeg bijgevolg niet de normale belangstelling. Intussen ploeterde men aan de Leestse dijken in de modder.

Enkele dagen later werd Grobbendonk door overstromingen geteisterd. Toen was de televisie er wel en hoewel de daar opgelopen schade niet dermate opliep als te Leest wel het geval was, de Grobbendonkenaars “trekken” wel.

Gepoogd werd nog –om de administratieve kosten te ontlopen- beide zaken te koppelen, maar toen waren de Leestse dossiers precies een week gepasseerd.

Geen frank

Tot op vandaag trokken de Leestenaren nog geen frank. Alleen de belastingen houden tot op zekere hoogte rekening met de schade. Alle bemiddelingspogingen van de landbouworganisaties en ook de inzet van de sociale stedelijke dienst blijken niets uit te halen. Om die reden hebben de Leestse tuinders een proces aangespannen tegen de Belgische Staat. De zaak wordt collectief voor alle betrokkenen ingeleid maar iedereen krijgt een individuele behandeling.

Verstevingswerken

Intussen zijn de dijkverstevigingswerken langs de Zennedijken te Leest definitief van start gegaan. Na enige tijd voorbereidend werk rijden nu bestendig zware vrachtwagens op en af.

Verhoopt wordt om de ruwe dijk nog voor de winter afgewerkt te krijgen.

De afwerking zal nadien gebeuren.
Nochtans hebben de omwonenden er ook nu weer geen goed oog in. Vastgesteld werd dat alle afvloeiingsbeken rond de Zenne werden dichtgegooid teneinde een toegang te maken voor de vrachtwagens. Dat zou wel eens tot gevolg kunnen hebben dat bij een of andere wateroverlast de omgeving weer blank komt te staan.

De afvloeiingsgrachten slorpten in het verleden dergelijke wateroverlast op.

Hoe het de eerstvolgende maanden moet met mogelijke stortvlagen blijft de omwoners een open vraag.”

De volgende dag publiceerde dezelfde krant :

Rampenfonds moet tussenbeide komen

Naar aanleiding van interpellaties in de Kamer over de tussenkomst bij waterschade, vestigde volksvertegenwoordiger L. Van den Brande de aandacht op het feit dat blijkbaar geen vergoedingen voorzien zijn ingevolgde de dijkbreuken te Leest aan de Zenne en hij verwees naar een antwoord van de toenmalige minister van Openbare Werken die op vragen van een kamerlid erkend had dat de ramp in Leest veroorzaakt was door een overwachte stormvloed en de dijkversterkinswerken nog dienden uitgevoerd te worden.
De betrokken minister beloofde een schriftelijk en uitvoerig antwoord.

En nog een dag later in de krant van 14 juni 1980 :

Kamerlid Somers krijgt toezeggingen. Rampenwet dient ernstig uitgevoerd.

In de Kamer van Volksvertegenwooridgers interpelleerde Joos Somers minister Chabert over de lamentabele uitvoering van de wet van 12/7/1976 op het herstel van zekere schade veroorzaakt aan private goederen door natuurrampen, beter gekend als de rampenwet.

Na de overstromingsramp te Ruisbroek en Walem waarbij ook de gemeenten Willebroek, St.-Amands en Mariekerke werden geteisterd kwam een wet tot stand die voorzag in een financiële tegemoetkoming van de staat voor de geteisterden.

Alleen de natuurrampen die door de staat worden erkend, kunnen aanleiding geven tot enige vergoeding. Dat is nog niet niet geval voor Heffen en Leest.

Kamerlid Somers protesteerde tegen het feit dat men in Wallonië wel gebieden als rampgebied aangeduid heeft, alhoewel er tien maal  minder slachtoffers vielen en de ramp een tien maal kleinere omvang had dan bv de overstroming in mei-juni 1979 in Vlaams-Brabant waarbij ongeveer 1500 mensen betrokken raakten en met een globale schade van meer dan 130 miljoen frank.

Wat de ramp van Heffen (en Leest) betreft, mag men de norm ‘het aantal getroffenen’ om dit gebied als rampgebied te erkennen, niet aanhouden maar dient men zich te baseren op de omvang van de schade. Het is immers zo, aldus Somers, dat de staat verantwoordelijk is voor de overstromingen in Vlaanderen omdat de opeeenvolgende regeringen het dijkenbeleid hebben verwaarloosd. De Staat werd trouwens door de rechtbank veroordeeld om haar onverantwoord beleid na klacht van geteisterden uit Ruisbroek.

Minister Chabert beloofde de zaak te laten onderzoeken en de erkenning van het rampgebied Heffen opnieuw te overwegen.

Foto’s :

-Volksvertegenwoordiger Luc Van den Brande kwam tussenbeide in de Kamer.

-De toenmalige Minister van Openbare Werken Jos Chabert.

08-12-2012 om 09:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 18 mei : Vevoc Volleyballtornooi

“Vevoc-Leest organizeerde een volleybaltoernooi waaraan niet minder dan 12 ploegen deelnamen. Schepen Michiels reikte in de meisjesschool, waar de wedstrijden gespeeld werden, de prijzen uit. De winnaars werden de spelers van de ploeg “De Filos” die de finale wonnen tegen de ploeg van Vevoc I.

De derde plaats behaalde de ploeg van Milac voor JVVZ.

De vijfde plaats ging naar Juno voor ’t Schuur, gevolgd door DNA, de KWB  van Leest, Old Amigos, Vevoc II, de chiro van Leest en de Dennevrienden.

(GvM, 22 mei 1980)

1980 – 30 mei – Gazet van Mechelen : Sinksentoernooi te Leest

            “Op het voetbalveld van SK Leest (aan de Zennebrug) had het jaarlijks

            “Sinksentoernooi” plaats. Aan dit toernooi is de beker Jean Van Dam

            verbonden, alsook de beker van de Stad Mechelen.

            Niet minder dan 8 verenigingen namen deel aan dit Leestse gebeuren.

            Gedurende drie dagen liep heel wat volk op en om de velden van SK Leest.

            Na de schiftingen werd op maandag de strijd geleverd voor de ereplaatsen.

            Na een spetterende overwinning tegen KLJ, legde SK Leest 1 beslag op de

            7^de plaats. De SP won het plein met 8-0 tegen de chirojongens in de kwartfinale.

            De halve finale tussen Vevoc en St Cecilia eindige op een 2-2 gelijkspel.

            De finale werd gewonnen door de plaatselijke KWB-ploeg die SK Leest II

            overwon met 2-0 cijfers. De wisselbeker Jean Van Dam ging naar de KWB.(zie foto)

            De beker van de fair play, geschonken door de scheidsrechters, ging naar

            SK Leest 1.

            Een speciaal aandenken was er nog voor een speler die steeds bleef vechten

            en ook al verscheidene jaren meedeed in dit toernooi : Walter Van Praet werd

            de gelukkige eigenaar van dit kleinood.”

1980 – Zondag 1 juni : 6^de Grote Fietszoektocht Vevoc

            Inschrijvingen konden van 11 tot 14u30 in de parochiezaal aan de Kouter.

            Het weer was echter de grote spelbreker. Toch waren er nog 9 gezinnen en 127

            andere deelnemers opgedaagd.

            Het trefpunt was “Het Broek”. Winnaars werden de familie Soors bij de gezinnen

            en Liliane Alewaters bij  de individuele deelnemers.

            Emmerance Van den Heuvel “van de Croes” was de oudste deelneemster en

            Jeroom Verbruggen de ongelukkigste, omdat hij een kaderbreuk opliep en daarmee

            uitgeschakeld werd.

1980 – Zaterdag 12 juni : Liefhebberskoers Leest : Jean Geerts won voor eigen volk.(foto)

            De 5^de uitgave van de Grote Prijs Bell-Meubel, georganizeerd door de Leestse

            Heidevrienden voor nationale liefhebbers verliep ook dit jaar volgens het gekende

            patroon. Een vroege afscheiding in de 3^de van de 16 af te leggen ronden,

            scheidde onmiddellijk het kaf van het koren en zorgde ervoor dat van de 50

            deelnemers er vrij vlug de helft uit de wedstrijd verdwenen.

            Op drie ronden van het einde liet Leestenaar Jean Geerts zijn zeven metgezellen

            in de steek en won voor de tweede opeenvolgende keer deze Grote Prijs.

Foto ‘s :

-Een lachende KWB-Voorzitter ontving felicitaties en de beker Jean Van Dam uit handen van Amelie Portael.

-Jean Geerts won afgescheiden voor eigen volk.

08-12-2012 om 08:29 geschreven door Marcel Van Hoof

Gust Emmeregs, 10 jaar voorzitter Leestse Volksfeesten. (foto : ‘Het Laatste Nieuws’)

1980 – 15, 16, 17 en 18 mei : 10^de Leestse Volksfeesten

                                                                     Programma:

            Donderdag 15 mei (O.H.H.):

            10 uur : eucharistieviering in de feesttent met medewerking van de Kon.Fanfare

            St.-Cecilia uit Heffen en het gemengd zangkoor van Houthalen.

            Nadien officiële opening van de 6^de Handelsbeurs door schepen Charlier.

            Om het risico van slecht weer uit te schakelen had de beurs plaats in een nog

            grotere spantent dan voordien. Bovendien voorzien van houten zijwanden, een

            houten bevloering en een stevig ijzeren gebinte. In totaal 70 m lang en 32 m

            breed bood zij potentieel aan een 30-tal stands, hetzij één derde meer dan in 79.

            14u30 : schiftingen “Ontdek uw Ster” zangwedstrijd.

            19u30 : Special-Show-Avond met Marva en Will Tura.

            Vrijdag  16 mei : Vanaf 18 uur tot 22 uur : Handelsbeurs

            20u30 : AVRO’s WIE KENT KWIS met Fred Oster en met tenminste

            100.000 frank aan prijzen.

            De finale werd gespeeld tussen Etienne Van Rompaey en Mia Weymiens uit

            Kapelle-op-den-Bos en Jerry De Hoon uit Antwerpen, samen met Els Eeckhaut uit

            Aartselaar. Mia en Etienne werden de winnaars.

            Zaterdag 17 mei : 14 uur tot 22 uur : Handelsbeurs.

            Antiekmarkt vanaf 14 uur.

            15u30 : optreden van de Kon.Fanfare “Iever maakt vooruitgang” uit Heindonk.

            20u00 : Oberbaeyern Bierfeest met Karll Herberger en Rikske Samyn.

            Zondag 18 mei : van 10 tot 22 uur : Handelsbeurs.

            11 uur : Tentoonstelling van Oude- en Kunstambachten zoals portrettekenaar,

            klompenmaker, Kunstkring Mechels Palet, bleken van linnen, spinnen, weven,

            Kunstkring Helicom Mechelen, schilders, beeldhouwer, gravures, De Keizershut

            Mechelen, pottenbakker, batik, kantklossen, pitrietvlechten, spinnen, macramé,

            tyrogravure, lederbewerking...en antiek- en rommelmarkt.  

            15 uur : optreden van Kon.Fanfare “St.-Cecilia” Hombeek en Kon.Harmonie en

            Majorettenkorps uit Oordegem-Lede.

            19 uur : Finale “Ontdek-uw-Ster” met Louis Neefs als presentator.

            De winnaar van de minder dan14-jarigen werd Nadine Fonteyn, tweede werd

            de Leestse Daisy Spruyt. Bij de plus 14-jarigen werd Marc Van Daele laureaat en ging

            met een draagbaar TV-toestel naar huis.

            21 uur : Optreden van Emily Star + Explosion.

            In de tent was  ook een gelegenheidsrestaurant neergepoot waar de bezoekers

            aan democratische prijzen hun honger konden stillen. Een menu (soep, hoofdgerecht,

            nagerecht) kostte 200 frank. 

            Snelle eters kwamen aan hun trekken met een pakje friet, een broodje met pens of

            pannekoeken, fruittaart of een ijsje. 

Het Laatste Nieuws (8 mei 1980) sprak met organisator Gust Emmeregs :

“Tijdens één van de eerste zonnige aprildagen hebben wij, omringd door het groen, een vraaggesprekje gehad met het Mechelse gemeenteraadslid ‘Gust’ Emmeregs, naar aanleiding van de Leestse Volksfeesten, die dit jaar voor de tiende achtereenvolgende keer worden georganiseerd.

Mechels gemeenteraadslid ? Nou ja, zo is het, ofschoon het tijdens de loop van het gesprek wel duidelijk werd dat Gust Emmeregs in de eerste plaats een Leestenaar is en dat ondanks alle fusies in hart en nieren is gebleven. En hij vertelt :

‘Leest, weet u, heeft altijd een uitermate bloeiend verenigingsleven gekend, verhoudingsgewijs meer dan elders. Op vallend is het, dat de organisaties vrijwel niet te tellen zijn en dat alles wat zij ondernemen vrijwel goed lukt. Er is een opmerkelijk verschil tussen de Leestse verenigingen en elders, want de besturen sluiten zich niet in een getto op, maar wandelen als het ware moeiteloos bij elkaar binnen om te overleggen en niet het minst om samen te werken aan bepaalde projecten. Dat gaat er informeel aan toe en zo ontstaat er onder de Leestse verenigingen, op een uitzondering na, een hechte band wat niet alleen het verenigingsleven, maar ook in wezen gans de bevolking ten goede komt.

Maar in een kleine gemeente als de onze is het bijna uitgesloten grote en grootse manifestaties op het getouw te zetten wegens de financiële weerslag. Toch gevoelde de bevolking daar enige behoefte aan en zo gebeurde het, nu tien jaar geleden, dat een aantal actieve mensen de koppen bij mekaar staken. De Leestse Volksfeesten waren geboren !’

Het is de heer Emmeregs aan te zien, dat hij zich de gebeurtenissen van toen nog levendig herinnert.

‘De feesten gingen door in een grote tent. Nou ja, een tent, maar op zichzelf was dat reeds in die jaren een innovatie ! Hartverwarmend was de massale opkomst van jongeren en ouderen en er werd –alweer voor de eerste keer- een Ontdek de Ster-wedstrijd georganiseerd. Er kwamen heel wat fanfares opdagen, maar de weermaker was ons niet welgezind. Jongens, hoe goot het ! En toch, en toch werd de ganse opzet in genendele een fiasco, want met de hand op het hart durf ik te beweren, dat er nooit in de Leestse geschiedenis zoveel mensen en jongeren op de been waren. Volk ? Men kon op de koppen lopen.

Ook de eerste uitgave van de wedstrijd ‘Ontdek de Ster’ kende een overhoopte bijval. En wat zou jij hebben gedaan na zo’n succes ? Voortdoen nietwaar. Zo deden we en je mag gerust onderstrepen dat in de daaropvolgende jaren zowat de beste variéte-artiesten uit binnen- en buitenland naar…Leest kwamen om er vier achtereenvolgende dagen bij te dragen tot de bijval. Samengevat : in totaal organiseerde Leest dus een 35-tal dagen met artiesten die zelfs grotere steden ons kunnen benijden. Er werd jong talent ontdekt ! Er kwamen jongeren die later naam in de showwereld maakten ! En er kwamen kijklustigen van ver buiten Leest, buiten de stadsgrenzen van Mechelen…’

Van 1975 af

‘Maar in 1975 kwam er een belangrijke blikvanger bij. Steunend op het succes, besloten de al dan niet kleine middenstanders van Leest een bijdrage te leveren tot de Volksfeesten. Deze uitbreiding betekende voor ons een nieuw risico, een zware opgave, extra-kosten…

Bekijk het maar even zelf,’ zegt de h. Emmeregs. ‘Dit keer een speciale tent met houten bevloering, een wirwar van elektrische leidingen en aftakkingsmogelijkheden, ja zelfs aansluiting op kabeltelevisie en een gesloten cirkel. Het resultaat was dat de uitbaters noodgedwongen het standgeld moesten verhogen, maar verheugend is het, dat vrjwel alle handelaars en nijveraars, die met kleinere stands aan de eerste Volksfeesten hadden deelgenomen, zonder aarzelen zijn teruggekeerd. Zonder aarzelen ! Wat bewijst dat ? Alles !’

Driemanschap

‘En wie zijn dan de bezielende krachten achter deze volksfeesten ?’ willen wij weten.

‘Emiel Spruyt en Louis Solie !’ luidde het antwoord.

‘En Emmeregs !’ vervolgden wij.

‘Welja, zo je wil, want wij vormen inderdaad gedrieën het feestcomité,’ moet onze gesprekspartner wel bekennen.

Maar hij zit reeds op een ander stokpaard : het voetbal te Leest, dat dankzij de Leestse Volksfeesten is ontstaan. Met een echte voetbalclub, met gehuurde speelgronden, met een fijn chalet, met nu ongeveer 120 jongeren in verschillende jeugdafdelingen en met zowat 40 seniores, verdeeld over twee ploegen.

En zo vernemen wij ook, dat er spelgelegenheid is voor liefhebbers van alle slag en voor personeels- en vriendenwedstrijden zoals voor Huygebaert, voor Lamot, voor de Vriendenkring van het Stadspersoneel en, het spreekt vanzelf, voor alle jeugdverenigingen uit Leest en elders.

(…)

       Jaak Brouwers.”

08-12-2012 om 05:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Mei : Jozef Schuermans en Maria Piron vijftig jaar getrouwd

“Het was feest in de wijk. Schuermans Jozef en Piron Maria vierden hun 50 jaar huwelijk. Jozef is van 1906 en Maria van 1910.

Jozef vertelt hoe hij hier in Leest is beland : ‘Ik was een wees en woonde in Heindonk. In Willebroek heb ik mijne stiel als meubelmaker geleerd. Later ben ik in Mechelen gaan werken. Van den ene atelier naar de andere om me te verbeteren. Ik kende op de duur mijne stiel tot in de puntjes. Wanneer ik van Heindonk naar Mechelen fietste kwam ik in Heffen voorbij het huisje waar mijn Maria woonde. En hoe gaat dat, eerst wat klappen en lachen. Je gaat al eens samen naar de kermis. In 1930 den 8^e maart zijn we getrouwd. Eerst zijn we bij mijn schoonouders gaan wonen. Van in 1933 wonen we in Leest : eerst bij de gebroeders Neefs over de Zennebrug, dan in ’t huisje van Troch (’t huis van Jan Verbergt), daarna in ’t Pensenstraatje. Van 1941 woonden we in ’t huisje naast het gemeentehuis, vroeger café ‘In de groene Linde’. Vanaf 1974 wonen we in de Kouterwijk’.

Over zijn huwelijksleven vertelt hij : ‘wij hebben nooit woorden gehad, ik en mijn Maria. Wij hebben hard gewerkt en zo altijd goed onze boterham verdiend. We hebben drie kinderen : Ida is de oudste en dan hebben we Staf en Alfons. Ik voel me overal thuis en ben overal op mijn gemak. In Willebroek kwamen we graag, daar was ’t altijd kermis, veel volk, veel leute, daar werd geleefd. Elk cafeetje had daar een orgeltje en voor 5 cent speelde het. Daar waren we graag.

Ik ben al 9 jaar in pensioen en we wonen al zes jaar  in de wijk. Ons Maria zou niet meer in ’t dorp willen wonen, maar ik voel me altijd overal thuis. We zijn nu 50 jaar getrouwd en hebben eens goed gefeest op ’t Heike in Hombeek. Alles was piekfijn in orde en er was plezier tot vijf uur ’s morgens.” (DB, mei 1980)

Josephus Albertus Schuermans was te Heindonk geboren op 8 mei 1906 en hij overleed in het O.L.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen op 4 november 1983.

”Een goede man, vader, grootvader en overgrootvader ging vredig van ons heen.

Hij kwam graag onder de mensen en was vriendelijk tegenover iedereen.

Wij zeggen dank voor deze mens, die ons zo nabij en dierbaar was en die nu is weggevallen uit deze wereld. Wij danken hem voor alle goedheid die van hem is uitgegaan en voor al het goede dat we door hem in ons leven mochten ervaren.”

(Uit zijn gedachtenisprentje)

Maria (Wiske) Piron was te Heffen geboren op 16 juni 1910 en overleed in het A.Z. Sint-Maarten op 27 januari 2005.

“Een moeder sterft altijd te vroeg, al wordt zij nog zo oud.
Je bidt dat God haar sparen zal omdat je van haar houdt.
Maar als de dagen knellen gaan, zij ziek wordt en benauwd.
Bid je dat God haar halen zal omdat je van haar houdt.”

(Uit haar doodsprentje)

1980 – 6 mei : Die dag kwam het Leestse Feestcomité voor het eeuwfeest van Stanne Van den Broeck opnieuw samen. Uit de omslagen die in de gemeente verspreid waren om de kosten van de feestelijkheden te dekken kwam zowaar 54.000 frank.

De kerngroep stelde een feestprogramma op. Een tweedaagse viering werd vooropgesteld.

Op zaterdag 27 september een groot familiefeest en op zondag 28 september een officieel bezoek van de burgemeester en z’n schepenen tijdens het uittrekken van de stoet.

Er werd een volgende afspraak gemaakt : 17 juni om 20 uur in ’t gemeentehuis.

(DB,mei 1980)

1980 – 9, 10 en 11 mei : Spetterende Ceciliafeesten

Met medewerking van het ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse Cultuur, het stadsbestuur van Mechelen, het Muziekverbond van België, de Vlaamse  Brass Band Federatie, de BRT en de ASLK organizeerde de Kon.Fanfare St.Cecilia haar jaarlijkse “Ceciliafeesten” in en om de gebouwen van het parochiaal centrum op de Kouter.           
Op vrijdag namen de feesten een aanvang met het optreden van Ann Christy en Joe Harris.

De dag nadien was er een Oberbayernbal met de originele Emiz Blasskapelle.

Zaterdagnamiddag en zondag ging er een internationale muziekwedstrijd voor            harmonieën, fanfares en brass-bands door.

Niet minder dan 22 muziekverenigingen schreven in voor deze wedstrijd, acht in lagere en 14 in hogere afdeling. In de lagere afdeling was er een eerste prijs weggelegd met lof van de jury en 329  punten voor de Kon. Fanfare “Ons Genoegen” uit Battel.

De Brass Band uit Willebroek met Francois Violet als dirigent  kreeg 348 punten en een eerste prijs met lof van de jury en de beker van de stad Mechelen voor het hoogste puntenaantal. Deze band mocht ook de schaal van minister De Backer in ontvangst nemen voor de eerste plaats in het klassement bij de lagere afdeling. De voorzitter van de jury, Jan Segers, had deze Brass Band geen punten gegeven aangezien hij directeur was van deze vereniging.

In de hogere afdeling behaalde de Kon.Fanf. “St.-Jansvrienden” uit Wiekevorst een eerste prijs met onderscheiding met 320,5 punten. Deze fanfare mocht de beker in ontvangst nemen voor de tweede plaats in het algemeen klassement.

De Nederlandse harmonie ‘Wilhelmina’ behaalde een tweede prijs.

De Brass Band ‘Union’ uit Buizingen behaalde een eerste prijs met lof van de jury met 335 punten. Voor hun ‘Suite’ ontvingen ze de beker van de stad Mechelen voor het hoogste puntentotaal van een Belgisch werk en eveneens de beker van minister Ramaekers voor de eerste plaats in het algemeen klassement. 

“…in hun toespraak dankten de organisatoren de muziekverenigingen, alsook de ruim 100 medewerkers aan deze feesten, voor hun hulp. Schepen Van der Sande feliciteerde organisators voor hun goede prestatie, die uitstraalde over gans België en Nederland. Zij hebben met deze prestatie ook ambassadeur gespeeld voor de stad en houden het verenigingsleven in stand, wat mag gezien worden als een verrijking van groot-Mechelen.

De schepen feliciteerde de juryleden en drukte de hoop uit dat de Nederlanders een goede herinnering zullen meedragen aan deze wedstrijd, en dat ze hopelijk nog eens naar Mechelen zullen terukomen.”

De jury bestond uit Jan Segers, voorzitter en de leden André Van Driessche en André Waignein. (GvM, 17/5/80)

1980 was voor Sint-Cecilia een goed jaar. In de afdeling uitmuntendheid werd de vereniging Kampioen van België en ook dit keer werd deze prestatie door het Mechels Stadsbestuur gewaardeerd met een ontvangst op het stadhuis. Na een inloopperiode van ongeveer vijf jaar begon de drumband ‘St.-Cecilia’ aan zijn bloeiperiode. Onder leiding van Walter Van de Venne werden zowel wandelconcerten als concertoptredens gegeven.

Bijgevoegd :

-Gouden paar Jozef Schuermans en Maria Piron. (tekening Georges Herregods)

-Optreden tijdens de Ceciliafeesten van 1980.

08-12-2012 om 05:24 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 6 April : “Posse Leest”

In de stedelijke lagere school van Leest werd door werkgroep “Voetspoor” een             tentoonstelling van eigen werk ingericht op Paasdag en op Paasmaandag.

Karel Soors, Tony Baarendse, Friede Willems, Georges Herregods, Flor Meyers en Stefan De Laet stelden tentoon, evenals hun gasten Chris Van Praet, Mieke Selleslagh, Frie Leemans en Krista Leemans met keramiek.

In het parochiaal centrum van de Kouter ging er een tentoonstelling door op initiatief  van het plaatselijke Davidsfonds. Dit jaar werden er voorwerpen tentoongesteld van het patrimonium van de St.-Niklaaskerk van Leest, o.a. de grafsteen van jonker Jacop Schoff (deze ridder was in zijn tijd –de 16^de eeuw- eigenaar van het goed “Ter Moortele” hoek Vinkstraat-Molenstraat), kelken, gewijde vaten en schilderijen.

Speciaal voor deze ‘Posse’ schreef Georges Herregods met de medewerking van het Davidsfondsbestuur “Waar Leestenaars samenkwamen”, een mooie uitgave rond de geschiedenis en het patrimonium van de kerk.

Het bestuur van het Davidsfonds bestond toen uit :

Alfons Hellemans, erevoorzitter

Jeroom Verbruggen, voorzitter

Maria Lamberts, ondervoorzitter

Martin Mollemans, secretaris

Aloïs Hendrickx, penningmeester

Marleen De Prins, Maria De Wit, Marleen Verschueren en pastoor Frans Lornoy.

Voorzitter Verbruggen schreef het woord vooraf :

“Het Davidsfonds is Vlaanderens grootste culturele vereniging, christelijk van inspiratie, strijdend Vlaams en sociaal gemotiveerd.

Het plaatselijk bestuur van de afdeling Leest heeft altijd getracht deze doelstellingen te vertalen naar onze bevolking toe op een eigentijdse manier. Daarom was het steeds een bekommernis met onze werking iets te brengen dat de dorpsmens aansprak. De jaarlijkse tentoonstelling op tweede paasdag is een begrip geworden voor elke Leestenaar en elke St.-Corneliusbedevaarder.

Eén van onze vorige tentoonstellingen was de aanleiding tot het ondertussen uitgegeven succesboek ‘Leest geweest’. Dit jaar willen wij de aandacht vestigen op ons kerkelijk kunstpatrimonium.

Na het tweede Vaticaans concilie verdwenen met de gebruiken van het ‘rijke Roomse leven’, ook geruisloos veel kerkelijke voorwerpen.

Ofwel werden zij versjacherd aan gehaaide antiekjagers, ofwel verdwenen zij naar de zolder van de pastorij.

Gelukkig was dat bij ons in Leest niet het geval. Zowel pastoor Coosemans zaliger als pastoor Lornoy hadden, daarin ongetwijfeld bijgestaan door de leden van de kerkfabriek, voldoende besef dat het behoud van ons kerkelijk kunstbezit niet alleen een religieuze zaak is, maar een morele plicht ten overstaan van de hedendaagse en toekomstige Leestenaar en ten overstaan van zijn historiek verleden. Kunstzin en openheid voor historische kunst moet aangeleerd worden. Daartoe wil het Davidsfonds dit jaar een bijzondere inspanning doen met deze tentoonstelling over de kunstschatten van de Leestse St.-Niklaaskerk.

Een speciaal woord van dank wens ik hier te richten tot de bestuursleden van het Davidsfonds voor het stimulerend enthousiasme en de waarachtige ploeggeest.

Wie spreekt over geschiedenis of kunst in Leest, komt ongetwijfeld terecht bij aalmoezenier Georges Herregods. De aalmoezenier met zijn ongelooflijke werkkracht en doorzettingsvermogen heeft ook deze uitgave “Waar Leestenaars samen kwamen…” geschreven. Daarvoor onze welgemeende dank.”

Kleinveebond “Het rijke nest” stelde op tweede paasdag aan de kerk heel wat         kampioenen tentoon en naast de gewone kermisvermakelijkheden was er ook            jaarmarkt op het dorpsplein.

1980 – Zondag 20 april : Heilig Vormsel

            Tijdens de mis van negen uur werden volgende jongens en meisjes gevormd door

            Mons. R. Goossens : Rudi Clymans – Kouter, Nancy Croons-Kouter, Alain De

            Broey-Vinkstr., Daisy De Nijn-Vinkstr., Carla De Prins-Kapellebaan, Els en Hilde

            De Rooster-Kouter, Veerle De Smet-Bist, Johan De Win-Dorpstraat, Lieve Dons-

            Kouter, Sonja Emmeregs-Tiendeschuurstr., Ronny Fierens-Scheerstaat, Ann

            Hellemans-Kouter, Koen Lemaire-Juniorslaan, Kathleen Nuytiens-Bist, Ingrid

            Polspoel-Juniorslaan, Veerle Soors-Cecilialaan, Steven Stockmans-Kouter, Luc Van

            Bosch-Grote Heide, Danny Van Camp-Kouter, Nancy Van Camp-Blaasveldstraat,

            Gunter Van der Elst-Grote Heide, Greta Van Linden-Tiendeschuurdstr., Bea

            Verbruggen-Tiendeschuurstr.,Pascale Vercammen-De Prinsenlaan, Arne Vermeulen-

            Tisseltbaan, Luc Verschuren-Kerkenblokweg, Luc Vertommen-Juniorslaan en Eric

            Vloeberghen-Lindelaan.

            (Parochieblad 17/4/1980)

Eerste Communicanten

Ceuppens Wendy, Deschrijnmakers Yvette, Dom Miranda, Gobien Sabrina, Houwelyckx Wendy, Lauwens Annick, Merque Jessica, Plasqui Kathleen, Smets An, Van Loo Sandra, Verbruggen Heidi, Verbruggen Veerle, Spruyt Kathleen, Van Camp Ann, Meyskens Koen, Hulsman Carl, Bernaerts Steven, De Wit Guy, De Wit Stefaan, Simons Hans, Soors Jan, Teughels Noël, Van Damme Ivan, Van Laenen Dominiek, Verschaeren Gery, Verschuren Wout. (DB, mei 1980)

1980 – Mei : Mededeling BAC Leest

“Gelet op de vraag van het merendeel van het cliënteel en om iedereen de gelegenheid te bieden gebruik te maken van de diensten van BAC, zal de zitdag van zondagvoormiddag vervallen. Vanaf 15 mei e.k. zal de zitdag doorgaan elke donderdag van 18u30 tot 19u30 in het Klooster, Dorpsstraat 10 te Leest (niet op feestdagen).

Verder blijft het kantoor Hombeeksesteenweg 297 opengesteld  op din-, woens-, en donderdag van 16u30 tot 18u30 of voor afspraak op nr 015/41.23.25, alles met strikt persoonlijke afhandeling.

Ter compensatie van de zondagvoormiddag wordt huisbezoek ingelast, waarbij U de gelegenheid wordt geboden alle verrichtingen uit te voeren, dit volgens uw keuze rond de 15^de of laatste dag van de maand of beide. Geïntresseerden kunnen zich steeds aanmelden om van deze gratis service te genieten.

De uittreksels van giro- en spaarrekening worden U gratis thuis bezorgd voor zover U als domicilatie agentschap Leest hebt verworven, overschrijvingen van andere afdelingen BAC worden verricht zonder renteverlies of voordelen.

Verder bestaat de mogelijkheid tijdens de normale kantooruren U aan te bieden in het kantoor Hombeek indien een van bovenstaande regelingen U niet gunstig zouden kunnen zijn.

    De Agent Leest, H. Wellens.”

(DB, mei 1980)

08-12-2012 om 05:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – april : Voorbereiding viering honderdjarige.

De Leestenaars kregen volgende folder in hun bus :

            Geachte Leestenaars,

Stilaan geraakt in LEEST  bekend dat men op 28 september van dit jaar Stanne VAN DEN BROECK als 100-jarige wil vieren.

Hiervoor waren ongeveer alle verenigingen op het gemeentehuis aanwezig op 18 maart en 15 april. Men is het erover eens “IETS” te doen, een 100-jarige en LEEST waardig.
Maar daarom is het ook nodig dat er “kosten gedaan worden”.
Om IEDEREEN te laten delen in de vreugde en de kosten, wordt in alle huizen van Leest een
BRIEFOMSLAG bezorgd, die nadien, door afgevaardigden van verenigingen en van het Feestcomité, wordt opgehaald, om de nodige gelden te verzamelen, en om “te-weten-te-komen” wat wij als Volks-gemeenschap van Leest aan dergelijk LEVENS-FEEST, willen, kunnen en mogen besteden. Aan ieder van ons het antwoord “in de briefomslag” die ten laatste opgehaald wordt op 5 mei, want op 6 mei wil het Feestcomité weten wat wij in Leest voor de viering aankunnen.

Er wordt immers een “STOET” gepland, en nadien een “Volkse Levens-Viering” op het Dorp met zang, muziek en dans. Daarom juist wordt er gerekend op een grote en gezamenlijke inzet, om te komen tot een luisterrijke viering, waartoe ELKEEN is uitgenodigd.

            NAMENS DE VERENIGINGEN VAN LEEST EN FEESTcOMITE

           “Viering Stanne VAN DEN BROECK”.

1980 – 2, 3 en 4 april : Tornooi Sporting Tisselt

V.K.Heindonk versloeg V.V.Leest in de finale van het Internat. Voetbaltornooi van Sp. Tisselt.

“V.K. Heindonk is uiteindelijk winnaar geworden van het voetbaltornooi, met internationale bezetting, van Sporting Tisselt. In de finale tegen Leest lagen ze niet onder, maar waren veeleer de baas over de tweede provincialer.

De confrontatie tussen Aulnay Sous Bois (Frankrijk) en V.V. Steen (Nederland) was een doelpuntenfestival, door Holland gewonnen met 3-7.

Het Schotse Milngavie Wanderers en de Engelsen van West End United moesten het tegen mekaar opnemen maar de Schotten hadden hun kat gestuurd. V.V. Leest moest dan inspringen en de mannen van Gustje Emmeregs deden dat met veel zwier. Ze wonnen tegen de  Engelsen met 1-3.

De finale : V.K.Heindonk, 4^de provinciale en V.V.Leest, 2^de provinciale.

Heindonk liet zich niet intimideren door een inspiratieloos Leest waar het enige lichtpunt Maroc was, die meerdere staaltjes van voetbalkunde gaf, maar dat bracht geen baat.

Heindonk won met 2-0.
De Willebroekse schepen van sport Louis Van Ighem dankte alle deelnemende ploegen en speciaal het V.V. Leest van Gust Emmeregs, omdat ze in laatste instantie als vervangingsploeg werden opgeroepen en deelnamen.

Na de wedstrijden werden de bekers aan de overwinnaars overhandigd met daarbij een geschenk voor iedereen en voor de tweede een mooi glasraam, geschonken door de Willebroekse burgemeester Hugo Adriaensens.”

(Klein-Brabant-Vaartland, 11 april 1980)

Foto’s :

-Finale Heindonk-VV Leest : Hermans van Heindonk is alleen door, maar zijn schot belandde in het zijnet.

-Gekibbel met de scheidsrechter in de finale Heindonk-VV Leest.

-Boven het hoofd van vriend en tegenstander ontzet doelman Felix van Leest het leder.

-Met deze kopbal voltrok Geets van Heindonk het vonnis van VV Leest.

-de ploeg van VV Leest met Tisseltse inbreng kwam in de finale te kort tegen Heindonk.

07-12-2012 om 18:50 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Aprilnummer van De Band : Louis en Leonie 50 jaar bij elkaar.

“De Band was even op bezoek bij Louis en Leonie Fierens die vorige week hun gouden jubileum vierden. Ter gelegenheid van deze gebeurtenis schreef hun zoon Theo Fierens dit feestbriefje :

‘Beste vrienden hier al te gaar, ik ga jullie wat vertellen over het gouden bruiloftspaar !

In Hombeek ging het er plechtig aan toe al over 50 jaar, want Nieke en Louis gaven daar hun jawoord aan elkaar. Zij stichtten toen een nieuw gezin met eigen lief en leed, maar steunden op elkanders min, zo was de zaak compleet.

Hoe vonden ze nu elkaar, wel ik zal het u vertellen, het lijkt raar maar het is waar.
Louis zijn boezemvriend was zijn kozijn Fak. Deze was op zekere regendag kolen gaan halen voor ene Spruyt en kreeg hiervoor 40 frank. Ongelukkiglijk was Fak deze 40 frank verloren. Fak had overal gezocht maar geen 40 frank te vinden. Nu was het zo dat Louis bijna iedere zondagvoormiddag bij Fak aan huis kwam om een boterham met rauwe hesp te eten. Ook nu gebeurde dat. Louis kwam binnen bij Fak en haalde onmiddellijk geld uit zijn zak, zeggende : ‘zie eens Fak wat ik gevonden heb, 40 frank maar ze is mesnat want ze lag in een karlies.’

‘Verdomme’, zei Fak, ‘dat is die van mij, die ben ik verloren’.

‘Goed jong,’ zei Louis, ‘als dat zo is dan krijgt ge die’.

‘Eerste klas,’ zei Fak, ‘daar gaan we straks een goeie pint van pakken op de plein.’

Zo gezegd, zo gedaan. Fak en Louis trokken naar de Plein waar het kermis was. Er stond ook een tent. Na enkele pinten kreeg Louis zin in plezier en hij wilde dansen.

‘Zie ginder es,’ zei Fak, ‘da zit een schoon ros krollekoppeke, ga die ne keer halen’.

Louis schoot daar onmiddellijk naartoe. En zo werd dat Voske later ons Moe.

Wat later werd Louis soldaat en dus altijd paraat. Men wist toen nog niets van ’t pilleke en alzo kwam algauw Emieleke. Na zes jaren kwam er een twee schreeuwer aan, Theofilleke was zijn naam. Dan nog 4 jaren van geluk en plots sprong alles stuk. De oorlog kwam eraan en Louis moest gaan. Het waren harde tijden voor beiden, maar ondanks tegenspoed deed Nieke het toch goed. Ze smokkelde en verkocht zelfs oude banden maar daardoor hadden wij voedsel tussen de tanden.

Er kwamen ook nog schone tijden, waarin ze zich konden verblijden.
De oorlog was gedaan en Louis kwam te Hombeek aan, Nieke liet alles op een boeltje en zwierde Theofilleke in een stoeltje. Bij het zien van haar Louiske was ze Theofilleke vergeten en had ze hem met fiets en al tegen de muur gesmeten.

Toen zijn ze samen naar huis gegaan en leden sindsdien een gelukkig bestaan.

Om nadien hun spaarpotteke wat aan te vetten gingen ze een frietkarreke zetten. ’t Was in den beginne maar voor ’n paar jaren, maar er was veel geld mee te vergaren. Lowieke schilde de patatten en Nieke legde de centjes in de watten.

Nu zijn ze samen in pensioen, maar weten nog steeds wel wat doen.

’t Koken, den hof en den aap zijn meestal de werkjes van Lowieke. Coco, de was en de poen, daar heeft Nieke mee te doen. ’s Avonds zitten ze saam heel tevree en kijken dan naar T.V.

Vader en moeder, het is voor u vandaag een mooie dag.

Vijftig volle jaren hebt ge met ’n stille lach, zielsgelukkig, ’t hartje vol van liefde en moed, aan elkander u gegeven, in vreugd en tegenspoed.

’t Gouden bootje gaat nu varen door de wijdse zee,

en u weelde brengen, soms ook leed en als eens wee,

maar uw bootje zal niet zinken voor geen wind,

als ge bij elkaar steeds steun en liefde vindt.
In die vijftig jaren hebt ge leed en strijd geducht,

zit ge soms te denken bij de kachel met ’n zucht,

laat dan volgende jaren nog een hemel voor u zijn,

dan blijft er voor u beiden steeds een straaltje zonneschijn.
Laat ons nu vieren het gouden feest, daarom zeggen wij allemaal om ’t meest :

leef samen gelukkig nog menig jaar, dat zijn de wensen van ons te gaar !”

Langs ‘De Band’ dankten Nieke en Louis al de vriendelijke geburen en de vele mensen die van hun feest een nooit te vergeten gebeurtenis maakten.    

Lodewijk ‘Louis’ Fierens was te Leest geboren op 4 juni 1909 en hij overleed er op 22 juni 1985.

“Hij was een mens om van te houden, een onvermoeibaar werker, een eerlijk en eenvoudig man, een door en door goed mens. Geen moeite en geen werk is hem te veel geweest om de toekomst en het welzijn van zijn kinderen te verzekeren.” (mooie woorden uit zijn bidprentje)

Zijn echtgenote Maria Leonia ‘Nieke’ Janssens werd te Hombeek geboren op 30 mei 1910 en zij overleed in het rustoord Battenbroek te Walem op 27 april 1998.

Nieke baatte jarenlang een frietkraam uit op de Dorpsplaats. Dat was gelocaliseerd voor de woning van drukker Lafosse, tegenover café De Zwaan. ‘Nieke Frut’ was erg populair bij de jongeren van Leest, zij sprak hun taal en ze konden in de weekends na een avondje stappen steeds bij haar terecht om nog een frietje te steken. Veel keuze was er toen niet. Bij haar vers gebakken frietjes bood ze mayonaise, pickels, augurken, gekookte eieren, opgelegde groenten en ajuintjes. (dixit haar leurderskaart van 2 april 1954-zie bijvoegsel)

Het echtpaar kreeg twee zonen : Emiel en Theo, die een tijdlang dirigent was van de Kon. Fanfare Sint-Cecilia.

Bijgevoegd :

-Nieke Janssens  

07-12-2012 om 18:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 28 maart : Milac Filmvertoning

            Milac – Leest organiseerde in de parochiezaal om 20 uur een filmvertoning.

            ‘De Snul’ met in de hoofdrollen Louis De Funes en Bourvil.

            Inkom : 50 frank.  

1980 – 28 maart : Jan Verbergt overleden – In Memoriam

“Op 28 maart is Jan Verbergt met stille trom van ons weggegaan. Hij verbleef voor zijn dood in het O.C.M.W-ziekenhuis van Mechelen.
Jan werd geboren aan de Boskant in Hombeek in 1901.  (noot : 13 juli) Sinds zijn huwelijk met Amelie Nuytkens woonde hij in Leest : eerst in ’t Wiphuis en daarna in ’t boerderijtje van Troch in de Zennebeemden tegenover de pastorij.

De laatste tien jaar was hij eenzaam en leefde van het ene bezoek van vrienden en kennissen naar het andere toe. Jan was een vriend van ‘De Band’ en aan hem danken we vele verhalen, o.a. over zijn voorouders, zijn jeugd, 1914-1918, de vlucht, heksen en spoken en andere.

Jan kon je uren boeien met zijn verhalen en was steeds vriendelijk en hartelijk voor hen die konden luisteren. Het laatste jaar ging zijn gezondheid sterk achteruit, hij kon zich nog moeilijk behelpen. Hij begon meer en meer te praten over naar de kliniek gaan ‘een tijdje in observatie’ zei hij. ‘Op vacantie en goed verzorgd worden door de verpleegsterkes’.

Bij de laatste dijkbreuk in november was het plotseling zo ver. De eerste dagen in ’t ziekenhuis verliep alles zoals hij zich had voorgesteld : goede verzorging, op tijd eten, gezellig babbelen met andere zieken. Maar het getij keerde, zuster overste werd streng. In de kliniek hoor je serieus te zijn en je te gedragen volgens ’t reglement. Lachen en veel praten hoort niet in een ziekenhuis. Wie oud is moet zich oud voelen en zich als een oude mens gedragen. Jan werd moeilijker en met de dag ongelukkiger. Dat verergerde nog toen hij in de O.C.M.W. bejaardenafdeling kwam : hij sprak ervan terug naar Leest te komen. Van die levenslustige man van voor een paar maanden was toen weinig overgebleven.

Het strekt werkelijk het O.C.M.W.-ziekenhuis niet tot eer, dat de bejaarden zo in de kou komen te staan.

Jan uw huisje staat er maar eenzaam bij, en zal weldra onder de hamer komen. Maar U zullen we niet vergeten.” (‘De Band’, mei 1980)

Jan Verbergt : zie ook 19 januari 1973 ‘Melkventer’. 

1980 – Zondag 30 maart : Palmzondagconcert

            Naar jaarlijkse gewoonte gaf de Kon. Fanfare St-Cecilia haar “palmzondag-concert”

            voor een bomvolle zaal “St-Cecilia”.

            Het eerste deel van dit concert werd verzorgd door de drumband van de fanfare

            waarna de jeugd van de fanfare o.l.v. Eduard De Maeyer het overnam.

            Nadien bracht de fanfare o.l.v. J.P.Leveugle verschillende werken.

1980 – ‘De Band’ april 1980 : Basketbal Dames

“Reeds twee jaar heeft Vevoc een dames basketploeg ronddraven.

Wij zijn van niets begonnen en hebben ons stilletjes aan naar omhoog gewerkt, zodat we nu reeds 4 wedstrijden gespeeld hebben. Onze eerste twee matchen speelden we tegen een gerenomeerde Mechelse ploeg (Jamaswapi). Ja, en wat dacht U ? Beide matchen gewonnen natuurlijk. In het begin ging het allemaal nogal stroef, doch naarmate de tijd vorderde, vonden de meisjes elkaar en bouwden zo een echt ploegenspel op.

De derde match speelden we op verplaatsing te Kontich.  Daar viel het wat minder mee. In het begin werden we totaal overspeeld, maar tijdens de tweede speelhelft ging het allemaal zoveel vlotter zodat we nog gevaarlijk dicht naderden.
De laatste wedstrijd werd gespeeld in het Forum te Hombeek waar we Hoje partij gaven.

Onder aanmoediging van de vele supporters liepen wij vlug uit tot 10-4. Toen bracht Hoje de speler-trainer op het veld en moesten de onzen hun voorsprong afgeven. Ondanks de keurige  spelverdeling van Bernadette en de meerdere doelkansen van Lea veranderden de bordjes naar 12-18. Maar dan kwamen onze buitenlanders los. Liefst 4 maal na elkaar schudde onze Amerikaan Gert De Prins daar een dubbel uit haar mouwen die de tegenstand perplex deed staan. Onze Nederlandse gast Lisebeth was ook opgewarmd en bracht ons met haar afstandsworpen weer aan de leiding. Gezusters Wis en Vera behielden onze voorsprong. Ook Ann stond meer dan haar mannetje onder de ring.

Op 5 minuten van het einde kwam Chris erin. Voor de eerste maal op het terrein deed onze laatste aanwinst het schitterend aan de zijde van Emilia. Deze laatste heeft samen met Wis voor het spektakel gezorgd. Beide spelers zitten vol schijnbewegingen en weten de ring goed hangen. Voor het oog van de enthousiaste toeschouwers omspeelden zij, met hun ogen dicht de verdediging en vlogen zij naar het doel om de 2 punten te scoren.

Van sensatie gesproken ! Met nog 10 seconden te spelen en een stand van 29-29 floot de scheidsrechter een fout tegen ons. De man (een Hombekenaar) moet een visioen gehad hebben, want zelfs de meisjes van Hoje konden er niet aan uit. En ja, men zette de zijworpen om en zo werd de eindstand 29-31.

Ik mag wel zeggen dat we de betere ploeg waren, te weten dat Hoje elke week competitie speelt. Als we volgende maal nog eens tegen Hoje spelen dan komen we zeker met de overwinning naar huis.
Wie kandidaat is om mee te spelen en te trainen, kan altijd terecht bij de speelsters of bij mij. Elke maandagavond trainen wij, ’s zomers buiten en ’s winters in het Forum te Hombeek.

Zo, tot bij de volgende wedstrijd.

   De trainer, Eddy Moortgat.”

Bijgevoegd :

-Advertentie van “De Snul” in De Band.

-Jan Verbergt (tekening ‘De Band’)

07-12-2012 om 18:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Dinsdag 18 maart : Sint-Jozefbedevaart

Vertrek aan de kerk te Leest om 08u50. Bestemming Leuven, per autocar.

Prijs : 145 frank. Inschrijvingen bij Alida Hellemans-Scheers, Dorp 12 of op de  Pastorie. (Parochieblad 28/2/80)

Zeker vanaf ca. 1975 reed de parochie jaarlijks per bus op bedevaart naar het Sint-Jozefsheiligdom in Leuven waar ook pater Damiaan De Veuster, sedert 11/10/2009 heilig verklaard en aanbeden als de beschermheilige van lepralijders en aidspatiënten, begraven ligt. Dit gebeurde telkens in samenspraak met buurtparochies.

1980 – Zondag 23 maart (en 29 maart) : “Rust Roest” bracht “De Opstandige Fietser”.

            In de parochiezaal bracht de Leestse toneelkring de eerste opvoering van het

            toneelwerk “De Opstandige Fietser” van Eddy De Vries. Een tweede opvoering

            vond de zaterdag nadien plaats.

            Het stuk is een waarschuwing tegen de dreiging van overbeschaving van de

            maatschappij indien het radarwerk van de mechanisatie niet tijdig wordt gestopt.

            Productie en regie waren in handen van Guido Hellemans.

            Jan Emmeregs, Renild Polfliet en Marcel Verwerft zaten goed in hun rol en debutant

            Geert De Laet bracht zijn rol tot een goed einde.

            Lof was er ook voor Toni Peeters en Rita Boon.

            Vik Diddens, Tony Baarendse, Marcel Spoelders en Stefan Vloebergh zorgden voor

            een sober, doch smaakvol decor.

            Milou Van Stijvoort was verantwoordelijk voor de kostumering en Karel Mertens

            voor de sonorizatie en het klankbeeld.

            Jean Albert stond in voor de grime en Lief Lamberts was voorzegster.

            (GvA 28 maart 1980)

1980 – Woensdag 26 maart : Rennekouterbrugje kapot

            Rond 17u15 werd de politie van Mechelen verwittigd dat de kleine brug over

            de Molenbeek aan de Rennekouter gedeeltelijk was ingestort.

            De politiediensten namen onmiddellijk de nodige veiligheidsmaatregelen.

1980 – 28 maart – Gazet van Mechelen : Moeilijke periode voor VV Leest

“In nauwelijks 5 jaar is VV Leest erin geslaagd van 4^de provinciale op te klimmen naar 2^de provinciale. Het succes en het geluk dat hen toen meermaals toelachte schijnt hen voor dit

eerste seizoen in 2^de niet zo erg gunstig gezind te zijn. Integendeel heeft de blauw-gele club tijdens de voorbije maanden meer de negatieve publiciteit weten te halen dan de positieve.

Met de nieuwe aanwinsten had men bij VV voor de seizoenaanvang wel verwacht  te kunnen standhouden in die nieuwe reeks. Maar reeds vrij vlug werd men geconfronteerd met de laagste regionen.

Zware straffen

Nadat eerder op het seizoen, wegens onregelmatigheden bij de wedstrijd op Meerhof, Marivoet en Boonen met zware straffen werden bedacht, sprak het provinciaal comité nu een zware straf uit over Willy Bevers en terreinafgevaardigde August Emmeregs, i.v.m. wat zich afspeelde in de wedstrijd tegen Berlaar. Over zijn eigen straf kan August Emmeregs kort zijn :

“Tot eind ’80 mag ik geen terreinafgevaardigde meer zijn, maar mijn andere functies mag ik blijven uitoefenen en dat zal ik dan ook doen. Maar voor het geval Willy Bevers gaan wij alleszins in beroep. Daar zullen wij trachten strafvermindering of zelfs kwijtschelding te bekomen daar de scheidsrechter en de betrokken grensrechter elkaar duidelijk tegenspreken en de feiten dus niet kunnen bewezen worden. Voor Willy die bij ons als speler en als men 100% is meegevallen willen wij de stap zetten”.

Interne moeilijkheden

De laatste dagen deden ook de geruchten de ronde dat enkele bestuursleden het ook niet langer meer zagen zitten en hun ontslag zouden aanbieden.

“Bij de secretaris is inderdaad een brief aangekomen in die zin. Maar wat  de preciese inhoud is zal pas maandag op een algemene raad van beheer worden bekendgemaakt en dan zullen wij trachten ook die moeilijke klip te omzeilen, want nu meer dan ooit moeten wij op eenieders steun kunnen rekenen.”

Tot zover August Emmeregs’ kommentaar bij al deze problemen”.

Foto :

-De ploeg van V.V. Leest die vorig seizoen de promotie naar tweede provinciale afdwong.

-V.V. Leest Voorzitter Petrus Van Asch.

07-12-2012 om 18:15 geschreven door Marcel Van Hoof

Stampen en Dagen.

1980 – Vrijdag 7 maart : Muzikale avond van Vevoc

Na het succes van vorig jaar met Jef Elbert opteerde het Vevoc-bestuur voor een vervolg. Ditmaal werd de populaire groep “Stampen en Dagen” naar Leest gehaald.

Met het liedje ‘Marie-Claire’ werd deze Vlaamse groep laureaat van de ‘Ontdek de Sterwedstrijd’ in 1975 wat meteen hun grote doorbraak betekende.

Hun programma bestond uit Vlaamse skiffle en countrymuziek die op een humoristische manier werd gebracht en de leden bespeelden diverse instrumenten zoals viool, piano, mandoline, gitaar en wasbord.

1980 – Zondag 9 maart : Pensenkermis

            Georganiseerd door de Chiro.

            Vanaf 14 uur kon iedereen terecht in het groot chirolokaal en vanaf 18 uur

            was er een “Volksdansinstuif” met gratis inkom.  (folder chiro)

1980 – 14 (en ook 21) maart : Vevoc Ping-Pong tornooi

Indien er ditmaal minder deelnemers waren dat bij de vorige uitgave, dan had dit toch geen invloed op het sportieve vlak. Het spelpeil lag voor de meesten op een zeer behoorlijk niveau.

Naargelang de geboekte uitslagen van de eerste avond, werden de deelnemers ingedeeld in twee categorieën.

Winnaar in de hoogste reeks  werd Marcel De Maeyer uit Kapelle-op-den-Bos die in een spannende finale Erwin Vloebergh versloeg. Dirk De Keyser eindigde derde.

In de tweede reeks werd Hans De Laet winnaar. (DB,april 1980)

1980 – Maandag 17 maart : Lezing door Herman Candries

            op uitnodiging van het Davidsfonds Leest over “België, de Navo en de

            Oost-Westverhoudingen”.

            Zeer actueel omdat de Sovjets Afghanistan waren binnengevallen en Jimmy

            Carter met harde tegenmaatregelen dreigde.

            Ging door in “Ons Parochiehuis” om 20u15. (folder).

“Zoals men wel verwacht had van iemand als Herman Candries, werd het een zeer interessante avond. Het Davidsfonds zorgde weer eens voor ‘iets van niveau’. Spijtig was het dan ook dat slechts een handvol mensen aanwezig waren. Voor belangstellende afwezigen volgt hier een samenvatting.

In het eerste deel van de avond legde spreker uit hoe men met een regel van drie de oorzaak van een crisis of een oorlog kan verklaren. Een bepaald land wordt bedreigd door een aanvaller als het ofwel :

-waardevolle grondstoffen heeft (olie, goud, titanium, koper, enz.)

-een afzetmarkt kan betekenen

-een strategische ligging bezit.

Met deze regel werden dan de belangrijkste crisishaarden van dichtbij bekeken :

-Zuid-Oost Azië (Korea – Vietnam – Laos – Cambodja)

-Midden-Oosten (Egypte – Israel – Suez-zone)

-Zuid-Afrika

-Midden-Amerika (Panama).

Daarna werd uitgelegd hoe men na de tweede wereldoorlog evolueerde van de ‘polemologie’ (oorlogsleer) naar de huidige ‘vredesleer’.

Na de tweede wereldoorlog, gedurende de koude oorlog, zaten we veilig onder de Amerikaanse atoomparaplu. Wat later hadden de Sovjets ook hun kernbom. P.H. Spaak riep toen in de Uno uit : ‘Nous avons peur !’ Zo kwam men dan in de Nato tot de theorie van ‘flexible response’ het terugslagen op hetzelfde niveau als de aanval en afdreigen met erger. Voor het ogenblik rekent de Nato op dodelijke terugslag om de vrede te bewaren, d.w.z. de Sovjets laten weten dat ook, al zouden zij erin lukken het westen volledig plat te bombarderen met kernwapens, dat ook dan de Nato nog dodelijk kan terugslaan. Die wetenschap zal een aanvaller wel even doen nadenken vooraleer de trekker over te halen.

Herman Candries legde verder uit dat wat 20, 30 jaar geleden nog onmogelijk was, nu mogelijk is dank zij de Nato, bv. bondgenootschap tussen historische aartsvijanden als Frankrijk en Duitsland, vreedzaam regelen van het Griekenland-Turkije-conflict.
Hij waarschuwde voor de mentaliteit van ‘ban de kernbom’. Het zou weer snel een conventionele oorlog kunnen betekenen en die zou ook wreed zijn (Dresden was veel erger dan Hiroshima).

Na de voordracht werden in het tweede deel van de avond verschillende vragen beantwoord.

Uiteraard kunnen we slechts gebrekkig weergeven wat er te leren viel. De spreker was niet alleen zeer boeiend, maar heeft ook enkele markante, zinvolle uitspraken gedaan, waarvan we er nog een enkel onthouden hebben  en graag aan onze lezers ter overweging geven :

-tegenwoordig telt enkele nog de materie, het aantal, het becijferbare. De kwaliteit, het geestelijke, het onbecijferbare wordt niet meer gewaardeerd. Zo krijgen opvoeders, leraars, priesters, officieren, enz. niet meer het respect dat ze verdienen.

-kernwapens zijn ‘onbruikbaar’, maar ook ‘onmisbaar’.

-de niet-naleving door de Sovjets van de Helsinki-akkoorden (vrije circulatie van informatie, personen en goederen) is de grootste ramp sinds de tweede wereldoorlog.

-een volk dat zich niet verdedigt heeft alle zelfrespect verloren.

-over gewetensbezwaarden : velen hebben nu hun geweten ondekt om het te kunnen ‘bezwaren’.

-het is een misdaad om geschiedenis van de lessenrooster te schrappen, het zou onze jeugd figuurlijk blind maken.

-een groot gedeelte van de jeugd heeft alle fierheid verloren. Men heeft hen niet meer geleerd zich in te spannen om iets te worden, iets te bereiken, fier te zijn over wat bereikt werd. De schuldigen van deze toestand zijn niet alleen de ouders maar ook zekere leraars, politici en zelfs bepaalde priesters.”

(DB, maart 1980)   

07-12-2012 om 13:45 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 6 maart – Gazet van Mechelen :

            CVP-raadslid Cees De Gendt pleitte voor zijn collega August Emmeregs

Door de stad Mechelen wordt bij het Gemeentekrediet van België een lening aangegaan van 3,7 miljoen om het eerste deel te financieren van het ereloon voor het ontwerp van infrastruktuur landbouwwegen en het opstellen van desbetreffende rooilijnen en onteigeningsplannen. Een studiebureau te Lier werd inderdaad belast met de studie, het ontwerp, de aanbesteding en de leiding bij de uitvoering van verbeteringswerken. In casu gaat het over 26,6 km landbouwwegen in de ex-gemeenten Heffen, Hombeek, Leest, Muizen en Walem.

VU’er Kris Van Esbroeck bestempelde het globaal plan eenvoudig als een illustratie van de grootheidswaanzin van het Mechels schepencollege. De werken worden op 92 miljoen geschat. Volgens interpellant had men veel beter een prioritair plan opgemaakt. Want in het pakket te verbeteren landbouwwegen zijn ook een aantal ‘kerkwegeltjes’ opgenomen.

Burgemeester Vanroy vroeg Van Esbroeck herhaalde keren welke namen van straten en landbouwwegen volgens hem uit de lijst moesten geschrapt worden. Doch het VU-lid trapte niet in de val en vergenoegde zich slechts in het vage te blijven.

Hij woont aan de Tisseltbaan

CVP-raadslid August Emmeregs herinnerde aan het feit reeds verscheidene keren in de Mechelse gemeenteraad te zijn tussengekomen voor vernieuwing van landbouwwegen.

Tijdens de zitting van 26 april 1979 somde hij een lijst van 15 wegen op welke dringend aan vernieuwing toe waren.
”Mij werd toen beloofd”, aldus Emmeregs, “dat eerlang een programma aan de raad zou worden voorgelegd waarin veel meer landbouwwegen zouden opgenomen zijn dan deze welke ik vermeldde.”

Tien maanden na zijn tussenkomst is het zover, vervolgde hij. Ik stond op het punt een telegram met felicitaties naar het college te sturen. Maar vooraf controleerde ik nog de lijst om na te gaan of al de 15 door mij opgegeven landbouwwegen in het programma opgenomen waren. De enige straat welke op de lijst niet figureert is de Tisseltbaan. En daar woon ik, zei Emmeregs.

Het CVP-raadslid zei “het puttenfestival” van deze Tisseltbaan beu te zijn.

Wie hem niet gelooft kan zich ter plaatse de visu overtuigen.

En Emmeregs besloot met de vraag waarom aan deze straat nog niets werd gedaan.

Hij neemt aan dat de reden niet kan worden gezocht in het feit dat uitgerekend hij in deze straat woont.

Met de voeten spelen

Cees De Gendt heeft bij ondervinding vastgesteld dat de Tisseltbaan inderdaad in een erbarmelijke toestand erbij ligt, “Men mag niet vergeten, aldus Cees De Gendt, dat collega Emmeregs vroeger te Leest zes jaar in de toenmalige oppositie heeft gezeten. Er werd aan deze straat niets gedaan. Ik heet dat “met iemand zijn voeten spelen”, aldus Cees De Gendt.

En na 3 jaar in de meerderheid hier te Mechelen hebben gezeteld, is er nog niets ondernomen.

In de naam van collega Emmeregs vroeg De Gendt de Tisseltbaan desnoods met eigen stadsmiddelen in orde te brengen.

Landbouw- of gemeenteweg ,

De tussenkomst van Van Esbroeck betittelde schepen voor leefmilieu Fons Vanstappen als ‘het spel van de oppositie’.

Inderdaad, niet alle in het programma opgenomen landbouwwegen vertonen een even dringend karakter. Doch het schepencollege heeft wel een prioriteitsplan opgemaakt. De afwerking gebeurt in afspraak met de diensten van het Ministerie voor Landbouw.  Wel heeft men gedacht aan de uniformiteit van de te herstellen landbouwwegen. Precies daarom werd het ganse pakket aan het studiebureau overgemaakt waarvoor maximale betoelagingen werden gevraagd. De afwerking zelf zal in fasen over een paar jaar gespreid worden, er zitten zelfs stroken van slechts 100 tot 200 m in. Trouwens, besloot schepen Vanstappen, de suggesties komen van de landbouworganisaties zelf. Wat de Oude Tisseltbaan betreft, is een onderzoek aan de gang om uit te maken of het een landbouwweg ofwel een gemeenteweg is.

‘Ik heb het over de Tisseltbaan,” zei een bitsige Emmeregs. ‘Niet over de Oude Tisseltbaan’.

Schepen Stiers voegde er nog aan toe dat het grondgebied zowat -40 km gemeentelijke wegen te verzorgen heeft. En in de administratie gaat alles niet zo vlug.”

07-12-2012 om 13:39 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Donderdag 7 februari :

Uitreiking onderscheidingen en eretekens aan leden van het Mechels stadspersoneel

Tijdens een plechtige  raadzitting welke om 20 uur doorging in de raadszaal van het            Mechelse stadhuis, werden door de stadsmagistraten onderscheidingen in de nationale            orden  en burgerlijke eretekens uitgereikt aan leden van het Mechels stadspersoneel.

Victor Van Hoof, de laatste “garde” van Leest en thans “functioneel politie-inspecteur” ontving de Burgerlijke Medaille 2^de klasse wegens 25 jaar dienst. (zie foto)

1980 – Zaterdag 16 februari : Meisjesschool Leest danst

De Leestse meisjesschool organiseerde een dansavond die doorging in de parochiezaal            op de Kouter. Het orkest “The Camonds” speelde ten dans.

Kaarten 80 frank en 70 frank in voorverkoop.

1980 – Maart : Zoekertje in ‘De Band’ :

“Wie helpt ons Flip terug te vinden ?

Flip is een middelgrote hond, bruin met zwarte rug, hangende oren en een pluimstaart. Hij vertoont gelijkenis met een scheper, en is erg lief.
Bellen 41.88.17 (of de redactie) Brasseur, Tiendeschuurstraat 7 Leest.”

(Afloop is ons onbekend)

1980 – Zaterdag 1 maart : Papierslag Chiro in functie van Jeanne De Boeck

Ter gelegenheid van deze papierslag en in het vooruitzicht van het verlof van zuster Jeanne De Boeck (missionaris in Chili) haalde de Chiro ook geneesmiddelen, versleten lakens (dienstig als verband), schoolgerief en afgedragen klederen en schoenen op.

(DB,februari 1980)

1980 – 3 maart : Eeuwfeest Stanne Van den Broeck

“Aan de dames en heren Voorzit(s)ters van de Leestse verenigingen.

            Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,

Dit jaar kan Leest zich verheugen om een honderdjarige. Immers Jacobus Constantinus Van den Broeck, wonende in de Scheerstraat 25 werd geboren op 25 september 1880.

Wij, de mensen uit zijn buurt, stellen ons de vraag : “Hoe kan of moet een dergelijke en uitzonderlijke gebeurtenis op een passende manier gevierd worden ?”

Wij denken, als geburen, dit alleen onvoldoende aan te kunnen.
Tevens zijn we van oordeel dat deze viering er een moet worden waarbij de ganse Leestse gemeenschap moet betrokken zijn.
Om deze viering grondig te kunnen voorbereiden en organiseren, achten we het nodig tijdig van gedachten te kunnen wisselen.

Daarom verzoeken we U of een afgevaardigde van uw vereniging aanwezig te willen zijn op de vergadering van dinsdag 18 maart e.k. om 20 uur op het gemeentehuis van Leest.

Wij hopen dat ook uw vereniging wil meewerken. We danken U bij voorbaat en groeten U

    met de meeste achting,

   de geburen van J.C. Van den Broeck, Scheerstraat te Leest.”   

Foto’s :

-Veldwachter Vic Van Hoof als verkeersregelaar op de Dorpplaats in 1980.

-Onderscheidingstekens en memorabilia van de laatste garde van Leest.

-J.C. ‘Stanne’ Van den Broeck.

06-12-2012 om 10:01 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Februarinummer De Band : VERSLAG PONYKAMP

“Maandagochtend omstreeks 9 uur (noot : exacte datum niet vermeld) stonden 14 leden per pony paraat bij De Beck, waar alles en iedereen bij elkaar werd gebracht. Het kamp ging naar Isières bij Ath. Koffers en andere bagage waren al een dag vroeger op bestemming, dankzij Juul De Smet. Luc Cumarey van Keerbergen vervoede de pony’s met 3 veulens en enkele paarden. Leiding, uitgepikt uit de plaatselijke rijvereniging, brachten de enthousiaste ponyclubbers ter plaatse. Dezelfde dag nog was alles geïnstalleerd. De dieren waren veilig ondergebracht in de weide, elkeen had zijn slaapplaats uitgezocht, de keuken was kookklaar gemaakt…Kortom, klar om 5 dagen in een oude boerderij te kamperen.

Eerst was er enig meningverschil tussen de jongens en de meisjes. Beide groepen wilden hardnekkig op zolder slapen. Tenslotte werd het pleit bijgelegd en sliepen de jongens op zolder en de meisjes beneden (er was geen middenverdieping).

Walter en Jeannine De Prins zorgden voor het vlees en dergelijke. Zij waren tevens verantwoordelijk voor de ganse keuken. Roland Rotiers was er om de ponyclubbers tijdens anders verloren uren bezig te houden met sport en spel.

Joris en Claire De Wachter schaafden de dressuurkennis elke voormiddag bij. Claire bekommerde zich om de beginnelingen en Joris dresseerde de gevorderden, waarmee hij weinig medelijden had. Maar het was voor eigen bestwil.

Springen werd er niet gedaan wegens gebrek aan materiaal.

In de namiddag hield Joris de leden bezig met spelletjes te paard. Tijdens warme dagen ging het er dan nogal nat aan toe zodat iedereen er telkens met een vochtig pak onderuit kwam.

Maar pret was er wel !

Gerd Geerts en Gerd De Prins waren er om het algemeen verloop van het kamp in de gaten te houden.

Eén van de sportmanifestaties was het proberen vormen van een pyramide. Op ponytornooien is dit ook te zien. In de late namiddag gingen de ruiters en amazones af en toe een wandeling maken, onder leiding van Gerd en Gerd.

Roland Rotiers, leider van sport en spel, had een sportvoormiddag voorzien op de grote binnenplaats van de hoeve, die met de tijd begroeid is met gras. Later was er ook een wedstrijd in de omgeving van Isières zelf.

Het programma vermeldde tevens een nachtdropping. Joris De Wachter dropte de ponyclubbers en Walter en Roland, die voor de veiligheid meegingen maar niets verklapten, op ongeveer 10 km van het kamp. Ieders beste Frans werd opgehaald om de weg te vragen. Gelukkig waren het allemaal zeer sociale mensen en met een mondvol Frans vonden ze de weg naar  ‘la ferme rose’ in Isières. Na middernacht kwam de inmiddels uitgehongerde groep in het thuisfront aan, waar Jeanine, Claire, Gerd en Gerd een lekkere barbecue voor ze hadden klaargemaakt. Je kon kiezen tussen haring en kalfslapjes met aardappelpuree.
Smullen dus !

De plaaselijke raad van Ouderen besliste op een dag dat ze de ponyclubbers eens goed de schrik op het lijf gingen jagen. Die nacht werd het dus onvermijdelijk nachtspel. Je kon alvast beginnen sidderen en beven ! ’s Avonds, als het goed duister was, begaf de leiding zich naar het bos. Dat was omgeven door een diepe gracht en een prikkeldraadomheining, en kende slechts één ingang. Na een inleidend verhaal werd de dappere bende in groepjes van twee verdeeld. Ze liepen haast het hele bos plat, ingerekend de netels die iedereen over het hoofd groeiden en alom aanwezig waren. Op zoek dus naar de verdachte personages met de opdrachten ! Grappig was het dat soms de gezochte personen meer vrees kenden dan de anderen.

De volgende dag was er nog een indianenspel op de plaats van het bosspel.

En zo, beetje bij beetje, liepen de 5 dagen ponykamp ten einde.

Op de laatste avond was er kampvuur op de ruime binnenplaats en weerom was het barbecue. Iedereen bracht een nummer naar voren. Joris vertelde enkele moppen en Gerd zette in met enkele plezante liedjes.

Zaterdag werd er voor de laatste maal dressuur gereden en tenslotte opgeruimd en ingepakt. Lucske was er weer om de pony’s en de paarden op te laden en Joris nam de veulens mee. De rest werd met de auto’s weer naar Leest gebracht.
Het einde van een avontuur waar nog lang over gepraat zal worden !

     De Beck Hilde.”

Kommandant van de ponyclub : Joris De Wachter.

Leden :                                              

Marleen Van Doren               Steven Stockmans                  Ann De Prins

Wout Mertens                                   Sonja De Smet                                   Gunther Lauwens

Els De Wachter                      Ivo Van Doren                        Heidi Rotiers

Bart De Smed                         Kaat Van Doren                      Alwin Mertens

Kristine De Prins                    Hilde De Beck.

Nieuwe leden 1980 : Erik Jakobs en Nancy Jakobs

Ex-leden 1980 :  Bart De Smet en Ivo Van Doren (zijn overgegaan naar de ruiters).       

1980 – Februari – ‘De Band’ : Van een kevertje en een schimmel

“Na de eerste wereldoorlog is hij in ons land gearriveerd. In 1927 stak hij het kanaal over naar Engeland. Hij heeft zich sindsdien verspreid over heel Europa en duikt dan hier dan daar op. Hij heeft de reputatie van een onmeedogenloze doder. Toch is hij maar een paar millimeter groot, heeft zes pootjes en glimmende dekschilden.

Zijn naam : SCOLYTUS SCOLYTUS, een onschuldig uitziend kevertje. Zijn geliefd slachtoffer is de olm, zijn wapen een schimmel.

Ach, zo’n slechte reputatie verdient SCOLYTUS nu ook weer niet. Hij heeft alleen zo’n trek in die malse olmenschors en daarom vreet hij er zijn gangetjes in net als alle andere schorskevertjes, niet min of niet meer. Kan hij er wat aan doen dat er schimmelspoortjes aan zijn poten kleven ?

CERASTOMELLA ULMA BUIS heet die verstekeling. Goed en wel aangekomen gaat die gluiperd zich in het weefsel van de olm ontwikkelen en met zijn web van myceliumdraadjes de sapkanelen van het hout verstoppen. Eerst wordt de sapstroom belemmerd en vertraagd, dat merk je aan enkele dode takken in de kruin. Weldra raken alle sapkanaaltjes door de zwarte myceliumdraadjes verstopt waardoor de boom als het ware langzaam gewurgd wordt. De takken worden kaal, de schors valt af, de boom is dood.

Wanneer je de komende dagen door Leest rijdt of wandelt zal je ze zeker zien staan in de beekkanten langs de Zenne. Meestal flink uitgegroeide struikvormige olmen, op de Zennedijk zelfs enkele zeer oude bomen, met afvallende schors. De epidemie viert hoogtij, onze olmen gaan er aan.

Wat is er te doen ? Weinig. Je kan de dode bomen best vellen. Het grote hout doet het best in de open haard of de houtkachel. Als je in de winter de schors en het kleine hout verbrandt zijn een groot deel van de kevertjes erbij, misschien helpt het de verspreiding vertragen.

Voor de mensen van de ‘Kouterwijk’ zal het uitzicht op de Zenne wel wat veranderen.

‘Het boske’ zal er maar kaal bijstaan. Eeen tiental twintig jaar oude struikvormige olmen zijn dood en de vijf overblijvende zullen wel volgen. Maar ‘’’t Boske” mag niet verdwijnen. De Chiro meisjes en jongens en de kinderen van de wijk zouden het te erg missen. Het moet als het ware uit zijn olmenas herrijzen. Een herbeplantingsactie staat op stapel.
Je hoort er nog van.

      Karel Mertens.” 

Foto :

-De  scolytus scolytus of ook gote iepenspintkever genaamd. Een olm wordt ook iep genoemd.   

-Karel Mertens.

06-12-2012 om 09:31 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 - 26 januari : Ledenfeest Vevoc

Wees allen welkom aan den disch                           Kom maak een kruis

Alles zegt dat het feest nu is.                                    en doe gelijk thuis.

                                                       Spijskaart

Met Panier tante Mathilde

-zeevruchten in kerstgebak – vangen wij aan,

en laten al de zorgen staan.

Dan eet heel de groep, een lekkere hutsensoep,

met ribbetjes en Frans brood,

maar eet U nu niet dood.

Want verkijk niet uwe kans,

aan Côtelettes à la Grand-mère

met Krakertjes en Groentekrans

Overgiet met Champignonsaus,

maar da’s niet ’t einde van de kous…

Oma’s gebak is immers klaar,

Voor de proevers al te gaar.

Wat later is er nog een buffet

Waar U kunt nemen met lepel of verket.

Krieken met balletjes, speenvarken of gebraad,

Pekelharing, sprot of maat.

En…mocht er onder ons een vegetariër zijn,

Hem blijft Gerstenat en Wijn.   

1980 – Februarinummer De Band : UIT DE OUDE DOOS

“Rond de jaren 1900 woonde in de Alemstraat ‘de Smed’ (Mon Van Boxem). Hij had daar een boerderij met smisse. In het beslagen van paarden was hij uren ver bekend. Maar wat meer was, in het genezen van paarden en vele andere viervoeters was er zijns gelijke niet te vinden. In die tijd waren er nog geen veeartsen beschikbaar zoals nu en dan geschiedde het gewoon met andere methodes, zoals overlezen en andere kwakzalverij.

Hierna volgen een paar recepten van ‘de Smed’.

Als de koeien te dik staan….Uwen duim op den bult houden, waar de koe te dik staat. Drie maal een kruisteken maken op den bult met de woorden : ‘Rebeana, Rebeana Zebestiana Zervier’, en dan twaalf vaderonzen en twaalf weesgegroeten bidden. Doe dit twee keer en de koe is genezen.

Overlezen van zweren…Maak eerst een kruis over uzelf, dan een kruis over de zweer. Zeg dan het volgende  : ‘op een goede vrijdag is Onzen Heer Jezus Christus gekruisigd en gestorven, en geheel doorwond, maar die wond en zwilde of zwoor niet en ik hoop dat deze wond ook niet zal zwillen of zweren, maar genezen, gelijk tevoren, in den naam van God den Vader, die ons geschapen heeft, in den naam van den Heiligen Geest, die ons heilig gemaakt heeft.’ Bid nog vijf vaderonzen en vijf weesgegroeten ter ere van de vijf bloedige wonden met glorie zij de Vader…steeds de rechter duim op de wond houden. Dit moet gedurende drie opeenvolgende morgenden nuchtig gelezen worden.

Zakpijn bij paarden…Met de duim een kruis maken op den zak van het dier terwijl men het volgende zegt : ‘zo waarachtig als God, daar zijn drie afstammelingen, Jezus, Maria, Jozef, op enen ezel rijdende naar Egypte, met buikpijn beladen, de Heilige Drievuldigheid’… En de buikpijn is gedaan.

Om wratten te overlezen of af te binden…Zeg eerst ‘in den naam van de Heilige Drievuldigheid bind ik deze wet af’, leest dan het Evangelie van de dag en vijf vaderonzen en een weesgegroet.

Dit alles vertelde Pauline Van Boxem aan Fille De Prins.” 

Mon Van Boxom was afkomstig uit Mechelen en overleed in 1934.

Hij was gehuwd met Christina Selleslagh die in 1862 te Leest geboren was en er overleed in 1932.

Theofiel ‘Fille’ De Prins was te Leest geboren op 17 maart 1926 en hij overleed in het A.Z. St. Maarten te Mechelen op 3 november 2006. Fille was Ere-Voorzitter van de Leestse KWB en een figuur. Ooit bezocht hij samen met een groep Leestenaars voor een drietal dagen Hamburg. Op één van de avonden zaten ze op een Oberbayernavond en de sfeer zat er goed in. Al wie voor het Oberbayernorkest een rondje betaalde mocht voor even de dirigeerstok in handen nemen. Zo ook Fille, maar toen het zijn beurt was om te betalen nam hij de micro en proclameerde in zijn beste Duits : “Ich bin Filos en ich habe geine markos end sie kunnen maaine klote kussos…” Hij was ook de enige van de Leestenaars die een éénliterbierglas kon buitensmokkelen. Hij haalde het uit zijn broek…(Mondelinge overlevering van mijn vader)

Foto :

-Mon Van Boxom met zijn gezin in 1910.

Van links naar rechts : dochter Adéle, zoon Johannes, vader Edmond ‘Mon’ Van Boxom, dochter Pauline, moeder Christina Selleslagh, dochter Maria en dochter Pelagie. (LG)

-Theofiel ‘Fille’ De Prins.

05-12-2012 om 17:58 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Eerste nummer dat jaar van ‘De Band’ :

Bij een nieuwe jaargang

“We wensen aan al onze lezers een gelukkig Nieuwjaar ! We hopen dat ze allen tevreden waren over De Band in het voorbije jaar en zullen trachten dit jaar nog beter te doen.

De Band is jaren geleden gestart als een soldatenblad en het zal principieel een soldatenblad blijven. Nu we echter gefusioneerd zijn met Mechelen en we gevaar lopen onze eigenheid te verliezen, zal De Band ook een tweede taak op zich nemen. We wensen niet alleen een ‘band’ te zijn tussen soldaten en hun thuis, maar ook de band tussen al onze lezers en hun heimat ‘ons Leest’.

U lezer, kunt ons daarbij helpen. Vooreerst doen we een oproep tot onze soldaten, om ons regelmatig een briefje te schrijven met wat nieuws over henzelf en hun garnizoen. Verder vragen we aan hen die wat interessante, originele, liefst streekgebonden verhalen zouden kunnen schrijven of vertellen, zich zouden bekend maken aan de redactie.

Aan de besturen van onze verenigingen zouden we willen vragen regelmatig nieuws over hun activiteiten binnen te brengen. We kunnen niet beloven dat alles altijd integraal zal overgenomen worden, maar we zullen zeker ons best doen om het bijzonderste eruit te publiceren. Normaal wordt De Band gedrukt in de 3^de week van elke maand. Graag zouden we dan ook hebben dat uw teksten enige dagen vroeger binnen komen. Tenslotte zijn er, last but not least, onze missionarissen. Zij waarderen ons blad. Dat lijkt overduidelijk uit hun brieven. Wij waarderen hen en hun werk en ze kunnen ook dit jaar op ons rekenen.

We hopen dat ze in 1980 hn maandelijkse zendingen (Band+Parochieblad) wat regelmatiger zouden kunnen ontvangen dan in het voorbije jaar…zo ontving zuster Dominika bv. maar 2 Banden van de 12 opgezonden bladen in het afgelopen jaar”.             

1980 – Dat jaar werden op de Mechelse Tuinbouwveiling de eerste spruiten van het

            seizoen aangevoerd door Robert De Rooster uit de Blaasveldstraat.

            Veertig kg kleine spruiten gingen van de hand tegen 105 tot 109 frank per

            kg. terwijl 8 kg grote spruiten kopers vonden tegen 84 frank per kg.

            Vijf kopers waren bereid die eerste spruiten verder aan de man en vrouw

            te  brengen.

            (Krantenknipsel GvM, enkel jaartal bekend)   

1980 – 12 januari : De Nieuwe Generatie

“Iets heel anders…op 12 januari kwamen zij in het parochiehuis op de planken, niet voor de eerste maal trouwens. Deze groep jonge mensen uit Hoboken brachten ons bijna drie uur een sprankelend spektakel van jeugdige geestdrift in de stijl van Up with people. Het werd ons aangeboden door Davidsfonds Leest.” (‘De Band’ – januari 1980)

1980 – Op 14 januari 1980 werd de gedenksteen met de namen van de Leestse pastoors

            sinds 1630 ingehuldigd door pastoor Van Aken.

            (Wilfried Hellemans, 2003 – “Negen eeuwen Sint-Niklaasparochie”.)

1980 – 25 januari – Gazet van Mechelen :

            Leestse land-en tuinbouwers trekken niets van rampenfonds.

            Schade zou niet groot genoeg zijn.

Het antwoord dat het ministerie van Landbouw liet geworden aan een kleine 15-tal land- en tuinbouwers die om een schadevergoeding vroegen en rekenden op een tussenkomst van het Nationaal Rampenfonds na de novemberoverstromingen jl. te Leest, betekende voor hen een slag in het gelaat.

Niet alleen meende het ministerie dat de geleden schade onvoldoende was om in aanmerking te komen voor het Rampenfonds, maar het dacht ook voldoende beleefd te zijn, die visie weer te geven in het weekblad “De Boer” van de BB en daarmee gedaan.

Holemans

Ergst getroffen door de dijkbreuk in november jl. is tuinder Robert Holemans, 34 jaar, die net aan de brug woont en in ’76 een tuindersbedrijf opzette.

De man leed heel wat schade nadat zijn prei- en seldervelden onder water liepen.
De helft van 16 are oppervlakte serres liep onder en was reddeloos verloren.

25 are openluchtselder  werd voor ruim 1/3 onherroepelijk beschadigd.

Spoedig na de dijkbreuk kwamen de Mechelse diensten ter plaatse een schadebestek opmaken dat aan de verantwoordelijke diensten werd overgemaakt. De provinciale instanties werden aangeschreven, de bedrijfsvereniging en ook de Landelijke Gilde van Leest deed het onmogelijke om de zaak vooruit te helpen. Maar het is al boter aan de galg, de schade loopt niet hoog genoeg om in aanmerking te komen voor vergoeding.

Miljoen

Het officiële bestek van de schade die tuinder Holemans leed bereikt niet het miljoen en dat zou een laagste grens zijn.

Uiteindelijk is de werkelijk geleden schade heel wat groter.

Robert Holemans is immers 60 % van zijn inkomen kwijtgeraakt en diende zijn oogst grotendeels te vernietigen op last van Volksgezondheid.

“Stempelen zit er voor een zelfstandige niet in”, zei hij ons.
Bovendien dient de overspoelde oppervlakte volledig ontsmet, wat een ruime investering vergt. Ook de drainering, goed voor een half miljoen, dient hersteld en een volledige selderteelt van 40 are glas dient herwonnen te worden. En dat kan niet van het ene seizoen op het andere.

Na een slecht seizoen vorig jaar, halen selder en prei momenteel goede marktprijzen. Voor Robert zit een recuperatie van een slecht seizoen er evenwel niet in, omdat hij momenteel geen marktgoed kan aanvoeren.
Voor een selder krijgt een tuinder vandaag wel 8 frank, voor een pak prei 25 frank.

OCMW

De Mechelse schepen Vanstappen heeft inmiddels het OCMW verzocht de situatie van de Leestse tuinders te onderzoeken.
Daar is wel haast bij, want in februari begint een nieuw seizoen.

Robert Holemans rekent er in extremis nog op een goedkoop investeringskrediet te kunnen bekomen. In dat geval kan hij opnieuw van wel steken en pogen de geleden schade in te halen.

Tussen al de negatieve klanken toch een pluspunt. Ook de fiscale diensten kwamen ter plaatse en die houden wel rekening met een zeker inkomensverlies.
Al is dat nu ook weer niet van aard om er de Leestse land- en tuinbouwers weer bovenop te helpen.

05-12-2012 om 11:12 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 - 6^de leerjaar – Meisjesschool

Achterste rij L-R : Lieve Dons, Ingrid Polspoel, Nancy Van Camp, Kristel Verschuren, Krista Huys, Daisy De Nijn, Pascale Vercammen en Paula Bradt.

Voorste rij L-R : An Hellemans, Els De Rooster, Carla De Prins, Veerle De Smet, Liesbeth Voet, Greta Van Linden en Bea Verbruggen.

05-12-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof