Vervolg Stanne Van den Broeck.

                                                          Stanne aan het woord

“Ik hou van wandelen,” vertelde Stanne in het feestnummer van ‘De Band’, “En hoe langer de wandeling hoe beter ik me voel. Wanneer ik met mijn dochter Maria aan zee ben, maak ik nog wel es een wandeling van 7 km. En ik heb nog geen ene keer gezegd als ik aan ’t wandelen ben, nu zou ik toch graag thuis willen zijn. Nu, in Leest is ’t voor mij te gevaarlijk geworden om te wandelen, daarom blijf ik daar maar liever in mijn tuin… Ik heb het hier zo goed ; ge weet wel, ik heb al 47 jaar m’n pensioen. Wa wel spijtig is da ik niet lang nemeer van dat pensioen kan genieten. Ne goeie raad die ik wel kan geven om zolang te leven is : wandel rond zo voel je je gezond. Ik ben 9 jaar achter elkaar te voet naar Scherpenheuvel geweest. Onze Frans en onze Ivo zijn wel 50 keer meegeweest naar Scherpenheuvel. Als ik in menne zetel zit dan voel ik de stijfigheid en doet het soms overal pijn. Ik voel me pas goed als ik te been ben en zou dat zo nog lang willen houden….

Mijn ouders waren “arme boerkes”. Ze moesten van ’s morgens vroeg zwoegen en zweten in en op de Leestse bodem om ons gezin he meest noodzakelijke te geven. Ik als oudste van zeven moest natuurlijk van kleinsaf meehelpen. Eerst en vooral op de kleintjes passen, zorgen voor tafel en op tijd het huis uitkuisen. Later zou ik mee op ’t veld werken. Alles moest bij ons met de kruiwagen gebeuren. En de wegen in dien tijd ! Altijd natte voeten eer da je aan kerk of school waart. In de Koeistraat en Winkelstraat stonden maar enkele hoeven zoals het Hof van Haelen en de Batushoeve en de huizen die er toen stonden waren nog opgetrokken met stro en leem. Op het land wonnen we koren, vlas en Deinze patatten : rode, blauwe en bleekblauwe patatten, die kostten toen 5 frank voor 100 kg.

In die tijd moest het bemesten en bewerken van het veld met de handen gebeuren. Eggen werden door vader of moeder en de hond getrokken. Ze hadden een klein stukje land in huur of moesten bij de boer “paardenarbeid” doen. Bij het uitkomen was er bijna geen werk. Ze gingen dan met de schup graven bij de rijke boer om han pacht te betalen. Bij het afdoen van de oogst was de vijfentwintigste hoop voor hen. Vanaf acht, negen jaar mosten de kinderen helpen bij de oogst. Veel kinderen betekende meer armoe, maar meer hulp als ze groot waren. Meer hulp betekende dan een ‘dagwant’ bij om op te werken. Het was de tijd dat als de boer afesloofd thuis kwam en z’n broek op bed smeet, de vrouw in verwachting was.

Ik ging maar halven tijd naar school. Er waren in dien tijd maar 2 klassen. Van menne schooltijd weet ik nie veel meer. Wel weet ik dat ‘k bij meester Dumont zat. We hadden veel respect voor de meester, maar nog meer schrik voor z’n koterhaak, want die moest niet alleen dienen om het vuur aan te wakkeren in de stoof, maar ook om degene die niet horen wilde te doen voelen dat de meester de baas was en dat hij het meende. Meester Dumont had ook kiekens en biekes. Waneer de biekes aan ’t zwermen waren mochten wij op de speelplaats spelen naar hartelust.

Toen ik 12 jaar was deed ik m’n plechtige communie. Vijf dagen later was ’t voorgoed gedaan met de school. ‘k Moest hard werken : mesten, kruiwagens trekken, enz. Bij Sooike Leemans ging ik helpen bij het hooien en ook bij het binnenhalen van de oogst. Dat was een harde maar een goeie tijd. De mensen hielpen mekaar en waren vriendelijk voor elkaar. We hadden nog de tijd om de anderen te helpen…

In 1900 werd ik opgeroepen om mijn militaire dienst te volbrengen “3^e Regiment de Ligne”.

“Le 12 juin 1900 incorperé comme milicien de 1900 privince d’Anvers, 10^e Canton, commune de Leest, nr.61 du tirage.” Die lottrekking gebeurde in Willebroek. Om 9 uur werden we verwacht op ’t gemeentehuis, Jan Seymons, Jules Selleslagh, ik en nog 6 anderen. De burgemeester van Leest, Bernaerts, was er ook bij. Uit een mand moesten we een koker trekken en die koker moesten we afgeven aan de Champetter. Die riep uw naam af. Ik was als laatste aan de beurt : “soixante et un”, hoorde ik. Ik dacht ’t zijn drie woorden, ik ben er zeker niet bij, ik heb er mij uitgetrokken. Maar toen klonk het éénenzestig en wist ik dat ik er ingeloot was. Ik kreeg dan het nummer mee naar huis. Soms kon men een remplacant vinden mits te betalen. De ouders van een soldaat trokken per maand 10 frank, terwijl een soldaat zelf een soldij had van 15 centen. Ik moest 28 maanden dienstplicht kloppen, bij meestal Franstalige oversten.

Na mijn dienstplicht moest ik gelijk de anderen elk jaar in “revue”. Dan moest ik naar Hombeek. Op ’t gemeentehuis controleerden de gendarmen het uniform, het livrei van de soldaten. Men sprak in die tijd van oorlog. We geloofden het niet en we dachten “ ’t Is weeral es om ons bijeen te hebben.”

In 1908 trouwde ik met Amelia Vleminckx. Haar ouderhuis stond in de Koeistraat waar nu de Verbruggens wonen. In die tijd was da een staminee “In de Kantien”. Ons Amelie werkte bij een zekere Cnops, een rijke boer die al zen velden kon bezaaien. Het is die Cnops die met een karreke (sjees) ons naar de kerk bracht. In ’t eerste huis bij de ouders van Amelie ging het feest door. In die tijd was dat een beetje beter eten dan gewoonlijk. Je kunt dat niet vergelijken met nu.”

Sinds 1834 was Mechelen het centrum van de spoorweg geworden. En bij dit centrum hoorde de spil : een eerste grote spoorwegwerkplaats “Het Arsenaal”. Het was een nieuwe werkgelegenheid die velen interesseerden, onder hen Stanne en na zijn legerdienst trok hij in 1913 naar dit Arsenaal. Hij begon er als lijnlegger. Bestond er in Mechelen iets als spoorwegfierheid, in Leest werden de mannen die naar de stad gingen vies bekenen en soms uitgelachen.

In 1919 was het spoorwegpersoneel zo uitgedund door het sneuvelen van honderden leden en door een aanwervingsstop van vijf jaar. Stanne kwam opnieuw in dienst op ’t Arsenaal. Eerst als maneuver in de ijzergieterij, later slaagde hij in een examen als schilder.

“Je wet wel…de wagens van de trein moesten geschilderd worden. Da was er genen dien verf kon maken als ikke. Duizenden kilos verf heb ik gemaakt. Ge wet wel…roeren en roeren in een grote pot verf tot je het juiste mengsel hebt. In heel België werden de wagons geschilderd met mijn verf.”

Stanne en de 1^ste wereldoorlog

“De oorlog was voor ons een verrassing. Toen ik opgeroepen werd dacht ik : t’is maar veur veertien dagen, om weer es bijeen te zijn…maar ’t was veur vier jaar en half. Ik was van de voorlaatste klas die opgeroepen werd. Terwijl we tracés aanlegden en pinnekensdraag opspanden tegen dat den Duits zou binnenkomen vochten d’ anderen reeds te Namen aan ’t front. Toen Antwerpen gevallen was moesten we weg. Tien dagen mars naar Frankrijk. Amaai mijn voeten toen we in Ouderlich aankwamen ! Velen van ons hadden onderweg alles wat hinderde weggesmeten, zelfs hun geweer. Dat was de aftrek en de soldaten waren meester over zichzelf. Al wa we nog hadden moesten we afgeven in Frankrijk. De jonge soldaten kregen onze uitrusting en moesten naar ’t front. Ik hem daar met klompen gelopen en met windels rond men voeten. Ne jas van die en een broek van een andere.

De 9^de december 1914, na drie weken Frankrijk, stapten we naar ’t front aan de IJzer. Da hem ik overal gezeten omdat ik bij de travailleurs was. We moesten buiten ’t geschut van de vijand blijven, want we hadden geen wapens. Dag en nacht werkten we aan de tracés : da was ’t herstellen van wegen en nieuwe wegen trekken, bomkraters dichtgooien en bruggen leggen. Te Wulpen na een bombardement werden de wegen zo zwaar beschaidgd dat den Engelsman niet door kon. We moesten zo vlug mogelijk die putten vullen om de weg vrij te maken voor de versterkingen. Terwijl schrapnels en obussen insloegen rondom ons moesten wij voortwerken. Soms liep ’t bloed van mijn handen van mij altijd te laten vallen. ’t Gebeurde dat we om 8 uur ’s avonds opgeroepen werden om 1 uur waren we pas terplaatse om ons werk te doen. ’s Nachts verminderde het oorlogsgeweld en ’s morgens kwamen de vliegers met hun mitrailleurs en maar goed dat we onder een brug konden springen.

In ’t begin hadden de Duitsers enkel verkenningsvliegtuigen, en ze observeerden onze stellingen van hoog uit de lucht, maar in 1916 waren die toestellen al echte jagers met bommen en mitrailleurs. En als we die zagen aankomen dachten we : oei wa gaan we nu krijgen. Ik ben eens gewest da’k twee camions lijken moest lossen.

Wij stonden voor alles in. Ne keer, ik weet niet meer waar ’t was, moesten we een tracé door ’t land trekken, omdat ’t dorp kapot gebombardeerd was. Door een stuk terf zweetten en zwoegden we aan de weg. Een obus sloeg 40 meter van ons in. Op ’t nippertje aan de dood ontsnapt, want we kregen ’t zand in plaats van ’t ijzer. We zaten in verschillende sectoren : Belgen, Engelsen, Amerikanen en Fransen, elk in zijn eigen sector. Wa ik da allemaal gezien hem !  En ge moogt weten, hoe meer sterren , hoe erger ze waren. Wanneer we na 4 dagen en nachten werk afgelost werden moesten we in repos (rust). Toen zag ik er Fiel Van Hoof en Jan Huys, soldaten van Leest. De Jan sneuvelde op ’t leste van de oorlig en ligt begraven bij moeder Lambik op ’t soldatenkerkhof.

Op 11 november 1918 werd er gezeid dat ’t wapenstilstand was. Toen zijn we uit de compagnie geroepen en we moesten bijeen komen in Adinkerke.”   

Toen de Duitsers terugtrokken werden de mannen van de “Staat”, waaronder Stanne, naar Adinkerke gestuurd. De soldaten uit de bevrijdee gebieden mochten huiswaarts keren, behalve de spoorwegarbeiders, zij moesten nog maanden, ook na de wapelstilstand, blijven werken. De reden : het gesanctioneerde Duitsland diende locomotieven naar Adinkerke over te brengen en als schilder in ’t Arsenaal bij de Spoorwegen werd Stanne weerhouden om zijn werk ter plaatse verder te zetten, dit tot februari ’t jaar nadien.

Twee dagen minder dan vier jaar en half is hij van huis weggeweest.

Gegijzeld in de Tweede Wereldoorlog

“In mei 1940 bij het begin van de tweede grote oorlog was ik er bijna geweest. Zatte Duitsers kwamen over de Kouter van Hombeek naar Leest. Onder het mom van ‘burgers hebben op ons geschoten’ namen ze gijzelaars terwijl ze in de lucht schoten. Nieuwsgierig ging ik kijken wat er gebeurde  en werd met nog 51 anderen opgepakt en in de school tegen de muur gezet. Onder hen pastoor Beuckelaers en meester De Leers. Een Duits officier vroeg naar ‘De Knip’, dat nu Juniorslaan heet. We moesten meegaan met twee soldaten die het geweer in aanslag hielden. De Duitsers zochten een wei voor hun 12O paarden. Eerst gingen we naar de Wijk de Knip waar de houten meulen gestaan had, die wei was te klein. Ze wisten da bij Piër Prins een grote wei was en die was vlug goedgekeurd. Ondertussen moesten al de gijzelaars tegen de muur staan tot wij terug waren. De Duitsers moesten nog stro hebben voor 120 man te slapen te leggen. Bij Van Praet kregen we twee botten in in ’t Seel was stro genoeg.

Stan van Busschot kwam daar juist ook met een kar stro aangereden en alles werd aangeslagen en toen mochten we naar huis. De anderen zijn tot s’ anderendaags gegijzeld gebleven op gevaar van gefusilleerd te worden. Pastoor Beuckelaers die vooraan stond zei nog tegen Victor Van Kolettes  : ‘komde gij maar voor mij staan Vic’, maar Victor zei : ‘As ’t tege ga zijn we allemaal doeët meneer pastoer.’ En hij bleef staan.

We woonden in dien tijd al in de Scheerstraat. De Duitsers hadden in mennen hof touwen gespannen van de ene perelaar naar de andere en daaraan hun paarden vastgebonden. We bleven voor alle veiligheid maar binnen.”  

Foto’s :

-Stanne als soldaat in de oorlog van 1914-18.

-Met dochter Marieke totaal onder de confetti tijdens zijn feestelijke tocht.

-Ook Westende werd niet vergeten.

-Buren Paula Soli en Nieke Janssens.

-De familie kreeg een aparte wagen.

12-12-2012 om 11:38 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Stanne Van den Broeck.

In september ’81 en ’82 werd er telkens op zijn verjaardag gefeest maar de geplande viering voor zijn 103^de verjaardag werd door het buurtcomité van Leest afgelast omwille van de gezondheidstoestand van Stanne.

104 zou hij niet worden, Stanne overleed te Leest op 20 februari 1984 in de leeftijd van 103 jaar en 5 maand. Niet in een onpersoonlijk ziekenhuisbed maar thuis, omringd door de goede zorgen van zijn 72-jarige dochter Maria “ons Marieke”, die niet van zijn zijde week.

Tijdens de begrafenismis gewaagde pastoor Lornoy niet te onrechte van een koninklijke begrafenis, want in een afgeladen volle dorpskerk en in een zee van bloemen werd Stanne op zijn laatste wandeling door familie, vrienden en de ganse Leestse bevolking begeleid naar zijn laatste rustplaats.

In de herinnering van velen zal Stanne blijven leven als een man met een gouden hart die tot op het laatst erg lucide bleef en steeds klaar stond met een of andere kwinkslag.

In de eerste echte schoolkrant van de  Stedelijke Lagere School uit de Scheerstraat (november 1980) stond een gedicht van Frank Daelemans, een leerling uit de 6^de klas. Die krant werd persoonlijk door de jongen aan de honderdjarige bezorgd, passend omdat Stanne zelf oud-leerling was van deze school.

“Stanne is honderd jaar

en nu loopt hij daar !

 Hij is nog fit en gezond

en maakt iedere dag zijn toertje rond !

De belleman opent de stoet.

Die kent Stanne goed !

Daar komen de ruiters

met daarachter een paar rare snuiters.

Hij is geboren in 1880.

Dat vond Stanne machtig.

Vervolgens Dumont met zijn bende :

en of Stanne die kende !

Toen hij van school af was, moest hij werken.

Dat hij dat niet graag deed, liet hij niet merken.

Toen hij twintig was,

droeg hij zijn beste das.
Hij moest gaan loten in Willebroek

maar het lot zat niet in de goede hoek.

Toen Stanne en Amelie elkaar ontmoetten,

kreeg hij van zijn vader onder zijn voeten.
Toen de storm begon te luwen,

ging Stanne met Amelie huwen.
Hij moest vechten aan de IJzer.

Toen hij terugkwam, was hij heel wat wijzer.
Hij werkte dan in het Arsenaal;

de stielen kende Stenne allemaal.
Die wereldoorlog twee

viel voor Stanne niet mee.
Hij was een gijzelaar

en dat vond hij heel erg naar.

Tijdens zijn pensioen

had hij niet veel te doen.

Wandelen deed hij het meest

door heel de gemeente Leest.
Tot besluit van deze stoet

rijdt Stanne met de auto, maar zonder hoed.

Zijn familie rijdt met de trein :

dat vinden ze allen fijn.

Jullie zullen zien…
Stanne wordt HONDERD TIEN !” 

                                                              DE FEESTSTOET

I.Opening

Heden vieren we feest – Stanne wordt 100 jaar in Leest.

Belleman

Ruiters

Gij allen die mij hoort blijft staan en gaat niet voort.
Hier wordt vertoond een zeer getrouwe in een stoet die u niet zal berouwen

Het honderdjarige leven van Stanne dat heel wat beduidt in ons Leestse bestaan.

Hoort en ziet dus ’t al met goede moed tot stichting en voorbeeld hoe het moet.

II.Geboorte 1880

De ooievaar had het bekeken, Stanne werd geboren zonder gebreken.

III.Jeugd

De meester was zeer streng, op straat noemden wij hem een kreng.

IV.Plechtige Communie 1892

Toetreding tot de Heer onze God, zijt dus goed en volgt Zijn gebod.

V.Werk na school

Arm en gezond en in de beurs geen pond.

VI.De Loteling 1900

Nr. 61 werd er ingelot, Stanne was soldaat begot.

VII. Huwelijk 1908

In de Kantien, mocht Stanne er bij z’n Amelieke in.

VIII.Eerste Wereldoorlog 1914

Stanne werd heel wat wijzer, tussen de bommen aan den IJzer.

IX. Beroepsleven

In het Arsenaal met heel wat alaam, werkte hij voor vrouw en kinderen te saam.

X. Hobby

Een pintje drinken en wat kaarten en de vogeltjes wat zout op hun staarten.

XI. Tweede Wereldoorlog 1940

Stanne was er weer bij, als gijzelaar in de rij.

XII. Pensioen

Stanne al 47 jaar op pensioen, een hele toer om ’t na te doen.

XIII. Slot

Het verhaal van Stanne zijn leven, door het Leestse verenigingsleven.

Het hart blijft jong en wordt niet oud, wanneer ’t zich fris en open houdt,

Om wat menselijk is te voelen, te voelen wat een kind verblijdt.

Werkten mee aan de feeststoet :

Boerenfront, B.S.P., Chiro-jongens en meisjes, C.V.P., Davidsfonds, De Band, Geburen van Stanne, Gepensioneerden, K.L.J., K.V.G., K.V.L.V., K.W.B., Landelijke Gilde, Koninklijke Fanfare St.-Cecilia, Leefmilieu Leest, Oudstrijders, Gemeentelijke Lagere School, Vrije Lagere School, Toneelkring Rust Roest, Ruiters, S.K. Leest, Kunstkring Voetspoor, Vevoc en V.V. Leest voor Leest. Buiten Leest : Harmonie Arsenaal.

Grime : Albert Jean.

Kostuumadvies : Milou Van Stijvoort.

Ontwerp en realisatie : Karel Soors en Guido Hellemans.

12-12-2012 om 11:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Stanne Van den Broeck.

Constant Van den Broeck was te Leest geboren op 25 september 1880 als zoon van Karel (Leest°28/8/1852,+10/3/1944) en Rosie Campion (°Leest 31/1/1852,+25/7/1923).

Zijn ouders hadden een boerderijtje in de Koeistraat (de huidige Elleboogstraat) nr. 16.

Stanne was de oudste van zeven en diende van kindsbeen af zijn steentje bij te dragen in het gezin. Zijn vader teelde koren, vlas en Deinze-patatten : rode, blauwe en bleekblauwe aardappelen die toen 5 frank kostten voor 100 kilogram.

Bemesten en bewerken van het veld gebeurde met de hand. Eggen werden door vader of moeder en de hond getrokken. Ze hadden een klein stukje land in huur of moesten bij de grotere boeren “paardenarbeid” verrichten en bij oogsten was de 25^ste hoop voor hen.

Vanaf 8, 9 jaar moesten de kinderen helpen met de oogst.

Stanne ging maar halve tijd naar school in één van de twee bestaande Leestse klassen, bij de zeer strenge meester Dumont.

Na zijn plechtige communie, hij was pas twaalf, was het gedaan met de school.

Hard werk kwam in de plaats : mesten, kruiwagens trekken, hooien, oogst mee binnenhalen.

Het was een harde maar goeie tijd volgens Stanne, de mensen hielpen mekaar, ze trokken daar tijd voor uit.

De tijd voor zijn huwelijk trok hij op met zijn twee vrienden August De Wit en Constant Diddens. ’s Zondags gingen ze naar de mis en dan spraken ze af wat ze zouden doen.

Geregeld gingen ze dansen op de kermissen van Leest en Hombeek.

Een pint kostte 2 cent, evenveel als een danske. Het was de tijd dat de staminees nog goeie zaken deden en men polka, wals, kwadrille en scottisch danste.

Als er geen meisjes aanwezig waren dansten de jongens met elkaar, dat deden de meisjes overigens ook. Maar elke dans met een meisje kostte de jongen 2 cent.

In 1900 werd hij opgeroepen om zijn militaire dienstplicht te volbrengen.

De lottrekking gebeurde in Willebroek. Uit een mand moesten de potentiële soldaten een koker trekken. Stanne trok het nummer 61 en was er ingeloot.

Hij moest 28 maanden dienstplicht kloppen bij meestal Franstalige oversten en daarna moest hij zoals de andere afgezwaaiden in “revue”. Dan moest hij naar Hombeek en op het gemeentehuis aldaar controleerden gendarmen het uniform, het livrei van de soldaten.

In 1908 trouwde hij met Amelia Vleminckx, een buurmeisje uit de Koeistraat, haar ouderhuis was een staminee “In de Kantien”.

Omdat er op het land niet veel te rapen viel begon Stanne in 1913 als lijnlegger in het Mechelse Arsenaal te werken en na de oorlog werd hij er maneuver in de ijzergieterij.

Hij slaagde in het examen van schilder en zou de rest van zijn carriëre treinwagons schilderen.

De eerste wereldoorlog

De oorlog was voor hem een verassing. Toen hij opgeroepen werd dacht hij dat het maar voor enkele weken was maar ’t was voor vier jaar en half.

Toen Antwerpen viel volgde een tiendaagse mars naar Frankrijk en vandaar ging het naar het IJzerfront.

Als travailleur werd hij zowat overal ingezet, meestal buiten het geschut van de vijand.

Dag en nacht aan tracés werken, dat bestond uit het herstellen van wegen, nieuwe wegen aanleggen, bomkraters dichtgooien, bruggen leggen.

Te Wulpen zat hij middenin het oorlogsgeweld. Terwijl schrapnels en obussen rondom insloegen moesten Stanne en zijn collegas travailleurs doorwerken.

Ooit diende hij twee kamions lijken te lossen.

Toen de Duitsers terugtrokken werden de mannen van de “Staat”, waaronder Stanne, naar Adinkerke gestuurd. Stanne herinnerde zich dat plakkaat nog aan de muur, daarop stonden de bevrijde gebieden aangeduid. De soldaten uit die gebieden mochten huiswaarts keren, behalve de spoorwegarbeiders, zij moesten nog maanden, ook na de wapelstilstand, blijven werken.

De reden : het gesanctioneerde Duitsland diende locomotieven naar Adinkerke over te brengen en als schilder in ’t Arsenaal bij de Spoorwegen werd Stanne weerhouden om zijn werk ter plaatse verder te zetten, dit tot februari ’t jaar nadien.

Twee dagen minder dan vier jaar en half is hij van huis weggeweest.

Na deze oorlog ontving Stanne 8 frontstrepen en tal van eretekens.

De tweede wereldoorlog

In mei 1940 was het bijna gedaan met Stanne. Dronken Duitsers kwamen over de Kouter van Hombeek naar Leest en onder het mom van “burgers hebben op ons geschoten” namen ze, onderwijl in de lucht schietend, gijzelaars.

Samen met 51 anderen werd Stanne opgepakt en in de school tegen de muur gezet.

Onder hen pastoor Beukelaers en meester De Leers.

Een Duits officier vroeg naar “de Knip”. Stanne en Staf van de Metser moesten meegaan met twee soldaten die het geweer in aanslag hielden. De Duitsers zochten een wei voor hun 120 paarden. In de wijk de Knip waar de houten molen van de familie Lauwers gestaan had, bleek de weide te klein. Uiteindelijk werden de paarden ondergebracht op de wei van Pieter De Prins van de Rendelbeekhoeve.

Toen vroegen de Duitsers om stro teneinde 120 man te slapen te leggen.

Bij Van Praet vond Stanne twee botten en in “’t Seel” was stro genoeg. Toevallig passeerde “Stan van Busschot” daar met een kar stro, alles werd daar opgeladen en toen

mochten de twee gegijzelden beschikken.

Sommigen van de andere gijzelaars werden tot ’s anderendaags vastgehouden.

Eén van zijn hobby’s was de vogelvangst, hiervoor breidde hij zelf de netten.

Verder hield hij van kaarten, tuinieren, TV-kijken, kranten lezen en wandelen.

Jarenlang was Stanne habitué op een camping te Westende (Camping “Westende”).

Op 16 augustus werd hij ook daar gevierd. De viering werd om 11 uur ingezet met een muzikale mis in open lucht waarna een receptie volgde. In de namiddag werd een rondgang gehouden op het kampeerterrein waarbij Stanne in een open wagen plaats had genomen naast Miss Westende en die opgeluisterd werd door de blaaskapel “Landon” uit Diksmuide.

Na de koffietafel werd een volksbal in open lucht gehouden alwaar de honderdjarige de dans opende.

Stanne was op 7 mei 1908 met Amelie Vleminckx in het huwelijksbootje gestapt.

Beiden schonken het leven aan vijf kinderen waarvan één zeer vroeg stierf. De overige vier en nog in leven : Bertha (°24/4/1909, +25/10/1982), huwde met Hombekenaar Victor Verbist (°11/2/1906, +11/9/1989), Louis (°24/10/1910, +20/6/1990), trouwde met Maria Rottiers (°29/5/1904, +16/7/1978),  Maria (°24/6/1912, +30/4/2007), gehuwd met Jan De Smedt (20/2/1911, +5/4/1973) en Victor (°13/8/1919) die gehuwd was met Elizabet Moeyersoms.

Verder bestond zijn nageslacht (in1980) uit 3 kleinkinderen, 6 achterkleinkinderen en 2 achterachterkleinkinderen.

Zijn echtgenote was hem op 28 oktober 1966 ontvallen, ook zij werd 83, en vanaf dan werd Stanne met veel liefde verzorgd door zijn dochter Maria, een weduwe.

Foto’s :

-Stanne genoot van elk moment.

-Sfeerfoto’s van de stoet

12-12-2012 om 11:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 27 en 28 september :

            VIERING EEUWELING STANNE VAN DEN BROECK

Nadat op zaterdag 27 september de 100-jarige Stanne Van den Broeck officieel werd gevierd door de Mechelse gemeentebestuurders, was het op zondag 28 september de beurt aan de ganse Leestse gemeenschap om Stanne in de bloemetjes te zetten.

Hoe konden zij dat beter doen dan aan de hand van een feeststoet.

Wanneer alle socio-culturele verenigingen van een dorp de handen in elkaar slaan zijn ze tot grootse dingen in staat.

De feestelijkheden begonnen zaterdag met een plechtige dankmis, waarbij pastoor Lornoy geassisteerd werd door pater Van Aken en missionaris De Laet.

Hierna werd iedereen in het parochiecentrum vergast op een drankje.

’s Avonds mochten alle Leestenaren mee het avondfeest vieren in het parochiehuis.

’s Zondags werd Stanne in triomf rondgereden in een stoet die zijn leven uitbeeldde.
Voor de eeuweling was dit een grote dag.

Om 15 uur begonnen de feestelijkheden in de gemeente, die voor deze gelegenheid volledig onder de vlaggen was bedolven.

De stoet bracht een uitbeelding van 100 jaar Stanne, zijn geboorte, jeugd, communie, werk en school, soldatenleven, huwelijk, eerste wereldoorlog, werk in ’t Arsenaal, zijn hobby, de tweede wereldoorlog, pensioen en dan de feesteling in een koets met achteraan familieleden en buren.

Na de optocht werd Stanne op het dorpsplein gehuldigd.

In enkele toespraken werd zijn leven nogmaals uit de doeken gedaan en dan begon een groots opgevat dorpsfeest met muziek, zang en dans.

Teneinde alles in goede banen te leiden werd een feestcomité opgericht. Op 18 maart en 15 april waren alle Leestse verenigingen vertegenwoordigd op het gemeentehuis. Om iedereen te laten delen in de vreugde en de kosten werd er besloten om alle huizen van Leest een briefomslag te bezorgen, die nadien door afgevaardigden van de verenigingen en leden van het feestcomité zou worden opgehaald. Dit initiatief zou 54.000 frank opleveren.

Het comité bestond uit voorzitter Louis Vloebergh, secretaris Karel Soors, kassier Jos De Smet en leden Amelia Verbeeck, Victor Van Hoof, Marcel De Win, Pater Damiaan, René Bernaerts, Georges De Laet, Henri Van den Heuvel, Herman Verhoeven, Frans Apers en Guido Hellemans.

De feeststoet die het leven van de eeuweling uitbeeldde kwam tot stand dank zij de inzet van volgende Leestse verenigingen : Boerenfront, B.S.P., Chro zowel jongens als meisjes, C.V.P., Davidsfonds, De Band, Gepensioneerden, K.L.J., K.V.G., K.V.L.V., K.W.B., Landelijke Gilde, Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia, Leefmilieu Leest, Oudstrijders, Gemeentelijke Lagere School, Vrije Lagere School, Rust Roest, Ruiters, S.K.Leest, Kunstkring Voetspoor, Vevoc en V.V. Leest.

Verder met de medewerking van Stanne’s buren en de Harmonie van het Mechelse Arsenaal.

Voor de grime was Jean Albert verantwoordelijk, Milou Van Stijvoort gaf het kostuumadvies en voor ontwerp en realisatie van de stoet tekenden Karel Soors en Guido Hellemans.

De stoet werd vanaf 13 uur gevormd op de Grote Heide en de Oude Tisseltbaan.

Om 15 uur werd de start gegeven. Eerste stopplaats was aan Verschueren op de Juniorslaan, 2^de stopplaats aan het kruispunt Vinkstraat en Juniorslaan.

Derde stopplaats op de Dorpplaats en 4^de stopplaats in de Scheerstraat aan de woning van Stanne.

Later werden in de parochiezaal dia’s en een film over de viering vertoond, dit in aanwezigheid van de eeuweling.

De parochiezaal liep stampvol voor de diaraaksen van César Apers en van het organisatiecomité en voor de film van Pierre De Wit.

Dit alles werd nog eens overgedaan voor de schoolgaande jeugd van Leest en nog een derde keer  op 25 oktober eveneens in de parochiezaal.

De foto’s werden tentoongesteld in café Zennebrug bij Apers.

Dat jaar ontving Stanne ook een beker van Vevoc tijdens de cross. In zijn reeks was Stanne immers de beste, eenvoudig omdat hij er de enige deelnemer was en zijn leeftijdscategorie niet mocht deelnemen ...

Foto’s :

-Bakkerij Hellemans zorgde op zaterdag voor een prachtige verrassing.

-Buren aan de slag achter de schermen…

-Laatste onderrichtingen voor de start…

-Massale belangstelling.

-“Stanne met de pijp en de pet, wordt vandaag in de bloemen gezet.

En dat is niet zonder reden, hij werd geboren 100 jaar geleden.”

-

12-12-2012 om 09:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 22 september: St.-Cecilia-Fanfare Leest ontvangen door stadsmagistraat (foto)     

“Naar aanleiding van het feit dat de Leestse fanfare zopas uitgeroepen werd tot Belgisch Kampioen van de fanfares, nodigde de Mechelse stadsmagistraat de bestuursleden van deze fanfare uit in het Mechels stadhuis.

Deze ontvangst had vrij laat op de dag plaats, maandagavond om half acht in de Kolommenzaal. Uiteindelijk werd het een genoeglijk onderonsje.

Voorzitter Verschueren, ondervoorzitter Lauwers en secretaris Stan Gobien, samen met de overige bestuursleden van de fanfare, werden verwelkomd door burgemeester Jos Vanroy en schepenen Charlier, Van der Sande, Ribbens en Van de Plas.

Na zijn felicitaties te hebben overgemaakt overhandigde de burgemeester een Jubileumboek van de Mechelse beiaardschool en een fonoplaat aan de voorzitter.

Voor de ontvangst werd een dankwoord uitgesproken door ondervoorzitter Lauwers.
Hierna werd de traditionele drink gehouden. (GvM,27/9/1980)

1980 – 24 september – “Koerier”, nr.16 :

            LEEST BEVREESD – Bestratingsplan nefast voor landelijk karakter ?             

“1 januari 1977. Zoals zovele kleinere gemeenten moet ook Leest noodgedwongen gaan aanleunen bij een grote stad. Het dagelijkse leven in deze landelijke gemeente ondervindt van deze fusie geen last en gaat gewoon verder. Alleen voor bepaalde administratieve aangelegenheden moeten de inwoners naar Mechelen. Buiten tussenkomsten van het stadsbestuur bij dijkbreuken, hoort of ziet men vanuit Mechelen niets of niemand.

Tot enkele weken geleden enkele “heren” uit Mechelen hun plannen voor Leest kwamen ontvouwen. Op de eenvoudige vraag om verbeteringswerken uit te voeren aan het bestaande wegdek, komt er vanuit Mechelen een uitgebreid antwoord : een bestratingsplan dat, zo vreest men in Leest het landelijke karakter van de gemeente gaat aantasten, met alle gevolgen vandien...

Op één week tijd kreeg Leest het bezoek van twee Mechelse schepenen die respectievelijk waren uitgenodigd voor hun eigen partij en beiden mochten zich verheugen in een grote belangstelling vanwege de inwoners.
Als eerste kwam de heer Vanstappen (CVP), enkele dagen later gevolgd door de heer Van de Sande (SP). Beiden ontvouwden zij “hun” plannen. Een reeks van openbare werken waar Leest beter zal van worden.

Argwaan

Op het dorpsplein gaat men bomen planten, bloembakken en rustbanken plaatsen.
Verder wordt er gedacht aan de aanleg van speelpleintjes en de uitbreiding van het kerkhof.

Tot daar gaat de Leestenaar akkoord.
Pas wordt hij argwanend wanneer hij hoort over het nieuwe bestratingsplan. Leest voelt zich bedreigd in zijn rust die de landelijke omgeving biedt.

Aan het stadsbestuur werd een verbetering van het wegdek gevraagd, vele landwegen zoals b.v. de Elleboogstraat schreeuwen om een nieuwe asfaltlaag.
De plannen spreken over het verbreden van banen, de rooilijnen worden verlegd naar 12 meter. Vele woningen krijgen de rooilijn door het huis. Op het eerste zicht is dat niet zo erg.

Rampzalig wordt het pas, als men gaat denken aan het verbouwen van een woning.

Op andere plaatsen passeert de straat vlakbij de voordeur. Om de werken aan de Molenstraat te beginnen, moet men onteigenen. Een landbouwgebied van vele hektaren (Hoogveld en Rennekouter) krijgt mooie betonbanen in plaats van de bestaande (zand) landwegen.
Alleen begrijpt men niet waarom men hier tussen de velden en weiden de rooilijn op 10 meter moet leggen, rioleringen aanbrengt en electriciteit onder de grond stopt. Landbouwers verliezen hierdoor vele meters goede teelgrond. Zou het kunnen zijn dat men van plan is dit bij uitstek landelijke gebied, te wijzigen, een uitbreiding voor sociale woningbouw ?

Worden de landbouwers in de kou gezet zoals bij de verkaveling (Rextenza) in de Vinkstraat ?

Vragen

Tweede ingrijpende verandering zou de ontdubbeling worden van de spoorweg. Aan de Geuzenhoek (grens Blaasveld) zou de spoorweg op een berm gelegd worden wat een aanslag betekent op het landschap. Verder zijn er plannen om op verschillende plaatsen over de spoorweg te gaan.

Op de Juniorslaan en het Hoogveld gaat men bruggen bouwen over de spoorweg.
Nieuwe belangrijke verbindingswegen gaan ontstaan die het verkeer komende uit Kapelle o/d Bos een kortere weg gaan bieden naar het verkeersknooppunt E-10 te Battel-Mechelen.

Een mini-autostrade dwars door Leest ?

Allemaal vragen waar men in Leest een antwoord op wil.

Men maakt zich echt ongerust en spreekt van een communicatie-probleem met de overheid in Mechelen.

Ons lijkt het gepast dat men vanuit Mechelen zelf eens een vergadering belegt met alle inwoners van Leest. Een bijeenkomst zonder politieke bijbedoelingen waar het stadsbestuur als één geheel optreedt en de inwoners die informatie geeft, waar ze recht op hebben.
Duidelijke taal. Meer niet.

     Bernard Verbeeck”.

Foto’s :

-Burgemeester Vanroy overhandigde het Jubileumboek van de Beiaardschool en een LP met beiaardmuziek aan voorzitter Verschueren van de Kon. Fanfare St.-Cecilia. Rechts op de foto ondervoorzitter en oud-burgemeester Lauwers.

-Hier gaat men een brug bouwen over de spoorweg. Wordt het een drukke           verbindingsstraat tussen Kapellen en Mechelen ? (foto : ‘Koerier’)

12-12-2012 om 08:15 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 14 september : Pronostiek van V.V.Leest

            Het Nieuwsblad Sportwereld publiceerde een foto van de ploeg van V.V.Leest

            met de pronostiek van de spelers voor deze speeldag.

1980 – 16 september : Krist.Bond Gepensioneerden Leest in de prijzen

                                                   van Mechelse bloemenstoet

            Tijdens de bekroning van de deelnemers aan de 34-ste bloemen-, groente- en

            reklamestoet te Mechelen was er een prijs weggelegd voor de Krist.Bond van de

            Gepensioneerden van Leest o.l.v. P.Verbruggen-Van Boxem uit Leest.

            De Bond bekwam de prijs van de stad Mechelen.

            (GvM,17/9/80)

1980 – 18 september: Voorbereiding feest honderdjarige

Folder Voetbalclub V.V. Leest

Geachte Juffrouw, Mevrouw, Mijnheer,

Zondag 28 september 1980 is Leest in feest bij gelegenheid van de viering van de 100-jarige Stanne Van den Broeck. Zoals de meeste Leestse verenigingen verleent onze voetbalvereniging haar medewerking aan deze uitzonderlijke viering.

Normalerwijze zouden wij het op zondag 28 september op ons terrein tegen Rumst moeten opnemen. Wij kunnen U evenwel melden dat Rumst en de Belgische Voetbalbond zich, op ons verzoek, akkoord hebben verklaard om deze voetbalwedstrijd op zaterdag 27 september te 17u30 laten betwisten.

Wij zijn er van overtuigd dat deze mededeling voldoening zal geven aan onze supporters en aan de ganse Leestse bevolking. In afwachting U zaterdag 27 september als supporter van onze ploeg te ontmoeten, groeten wij U zeer hartelijk.
Namens de Raad van Beheer.

W. Slachmuylders secretaris, E. Spruyt voorzitter, A. Emmeregs Afg.Beheerder.

1980 –  Leest, 20 september 1980      Nieuws van het feestcomité - Honderdjarige                   

             Beste Leestenaars,

Onze dorpsgenoot Stanne Van den Broeck wordt nu donderdag 25 september 100 jaar.

U weet voldoende dat wij ter deze gelegenheid een viering hebben georganiseerd te Leest en wel op 27 en 28 september.

Mogen wij vragen aan onze dorpsgenoten, om deze viering nog meer luister bij te zetten dat zo mogelijk gans Leest vanaf donderdagmorgen (of woensdagavond) zijn huizen zou bevlaggen. In de straten waar de stoet voorbij komt mag men zelfs de huizen versieren de

zondagnamiddag 28 september.

De straten Scheerstraat, Dorp, Kouter tot parochiezaal worden speciaal versierd door de geburen en het feestcomité.

De dorpsplaats wordt parkeervrij gemaakt voor de viering vanaf zondagmorgen 9 uur.

Er is parking voorzien op de speelplaats van de meisjesschool en op de speelterreinen achter het kerkhof, te bereiken langs parochiezaal en de inrit naast Bradt.

Heel wat inwoners hebben langs een bepaalde vereniging of van onze veldwachter een programma gekregen, waar tevens ook een foto van Stanne opstaat, graag zouden wij hebben dat die zichtbaar wordt opgehangen.

Bij slechtere weersomstandigheden gaat de stoet alleszins door, maar de feestviering van het dorp gaat dan door op de speelterreinen van de Chiro in tenten.

Beste Leestenaars, wij zijn er van overtuigd dat met een klein beetje inzet van ons allen deze

“Volkse Levensviering” van Stanne iets onvergetelijks zal worden waar wij nog lang zullen over napraten.

       Namens het feestcomité

(folder gedropt in de Leestse brievenbussen)

12-12-2012 om 08:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – September : V.V.Leest bij aanvang van het nieuwe voetbalseizoen.

            Stichtingsjaar : 1973. Stamnummer : 8077.

            Afdeling : 3^de prov. B.

            Voorzitter : Spruyt Emiel. Secretaris : Willy Slachmuylders.

            Trainer : Frans Pepermans.

            Aantal ingeschreven elftallen : 6

            Terrein gelegen : Dorpstraat Leest.

            Aangeworven : Rudi Vinckx (Putte), Jean Vos (Londerzeel), Guido Van Ingelgom

            (Verzoening).

            Afgestaan : Thierry Van Praet (Londerzeel).

            Kern : Emiel Felix (doel), Frans Goossens, Willy Bevers, Eric Verbruggen, Ludi

            Capiau, Jos Coecelberghs en Erwin Vloebergh (verdedigers).

            Middenvelders : Robert Boonen, Aissa Maroc, Ludo Goossens, Emiel Van der

            Hasselt, Eddy Boogaerts en Guido Van Ingelgom.

            Aanvallers : Rudi Vinckx, Julien Van der Trappen, Jean Vos, Freddy Selleslagh,

            Wilfried Piscador en Marc Verheyt.

            (GvM,4/9/80)

In ‘De Band’ van april 1980 vernemen we onder de titel “Wel en wee van V.V. Leest” een hoop weetjes van het voorbije seizoen (1979-1980) :

-VV werd uitgeschakeld in de Beker van België door bevorderingsploeg Heist Sport.

-De ploeg hield de ‘Beker Edw. Huysmans’ in eigen rangen. Dit jaarlijks tornooi, genoemd naar een verdienstelijk medewerker en erelid, vond plaats op 15/8/79 en er namen 7 ploegen deel. Na een 4-0 overwinning tegen Tisselt mocht kapitein Frans Goossens de beker in ontvangst nemen samen met de felicitaties en het applaus van ruim 500 aanwezige supporters.

-De competitie verliep problematisch voor VV met langdurige schorsingen voor Boonen en Marivoet, wekenlange kwetsuren van Van Praet en Van der Trappen. Verder de afwezigheid van  Ludo Goossens die pas in februari kon opgesteld worden omdat hij zijn legerdienst diende te vervullen.

-In het seizoen 1979-80 kwam de ploeg in competitie met twee reserveploegen. Niettegenstaande deze ploegen geregeld spelers moesten afstaan voor het eerste elftal wist de ‘zaterdagploeg’ een mooie tweede plaats af te dwingen. De ‘zondagploeg’ kon het seizoen afsluiten met een vierde plaats.

-De scholieren en de knapen eindigden zesde, de miniemen vierde.

-Dat seizoen werd er voor het eerst gestart met de allerjongsten in het voetbal, de preminiemen. Deze acht- tot tienjarigen namen deel aan de beker Nijs en wisten daar een mooie tweede plaats in beslag te nemen.

1980 – 1 september : Eerste schooldag.

De kinderen van de Vrije Kleuter- en Basisschool uit de Dorpsstraat  kregen een prettig onthaal op hun eerste schooldag met zang, dans en ballonnen. (schoolkrant)

1980 – 7 september : Chironieuws Jongens

“Op 7 september was het weer eens overgang in de chiro. Op zo een ontmoeting zie je weer een heleboel nieuwe gezichten en vraag je je als leiders dikwijls eens af : ‘hé, woont die ook in Leest ?’ Maar het belangrijkste van die overgang is dat onze chirogroep met een nieuw werkjaar start. Dit betekent ook een nieuw jaarthema. En dit werkjaar luidt dit : ‘Zie je ’t al gebeuren ?’ Op het eerste gezicht spreekt u die leuze niks aan, maar achter dat zinnetje steekt een groot en interessant verhaal…

Zie je dat allemaal al gebeuren dat kinderen en ouders spontaner met elkaar gaan leven, dat straten vrolijk worden, een samenleving zonder uitschot, dat kinderen minder agressief zijn vanwege de gruwels op T.V.; dat mensen vrij mogen lachen en huilen tegen elkaar zonder taboes of a priori’s, dat er geen verspilling meer is, dat de reclame de natuur aanprijst, dat leraars in hun leerlingen geloven en hun ideeën aanvaarden, dat…

’t Zou schoon zijn ! Een hemel op aarde. Een droom…

Onmogelijk echter dit alles morgen te realiseren…zelfs overmorgen niet.

‘Dus…liever niks dan neerzitten en pakken wat er te pakken valt…’ NEE…

Enorm veel boeiende en actieve ervaringen liggen in ons bereik. Het is meer dan ooit de opdracht van onze chiro om kinderen en jongeren heel veelzijdige boeiende dingen te laten meemaken. In de chiro zou ’t iedere zondag moeten gonsen van activiteit, er zou vanalles plezant moeten te beleven zijn. De chiro in Leest zou ’n gebeuren moeten zijn waar veel kinderen en jongeren willen bijeen zijn. Een echte vriendenploeg…Waar ’t gezellig is…Waar je de zotste dingen kan proberen, waar niemands idee te belachelijk is om naar te luisteren…waar je voelt dat er veel kan gebeuren tussen en met mensen. ’t Is pas als je dit mocht ervaren in ’n kleinere ploeg dat je weer gaat geloven dat er ook in die grotere wereld iets kan veranderen. Pas dan zie en doe je ’t gebeuren !

Je moet eigenlijk een beetje zot zijn om je in onze wereld met die klein jong bezig te houden…want da’s niet gemakkelijk en geld krijgt g’er niet voor…maar ’t kan verdorie plezant zijn en ’t is de moeite waard verdorie toch…

Dit jaar zijn we van start gegaan met een 80 à 90-tal jonge mensen onderverdeeld in volgende groepen :

-De SLOEBERS zijn de mannekes van 6 tot 7 jaar. ’t Zijn echt toffe ventjes die zich zondags in de chiro amuseren met allemaal spelletjes die de leiding voor hen heeft ineengestoken.

Die leiding bestaat uit Hedwig De Decker en Joost Duysburgh (tevens hoofdleider).

-De SPEELCLUB is dat waar wij (8 tot 9 jaar) bijeenkomen om te spelen, en er zijn ook leiders (zoals Frank en Mark De Prins, Lieven Hellemans), en die spelen ook mee.

-De RAKKERS is een groep stoere mannekes van 10 tot 11 jaar die zich thuisvoelen in hun afdeling, waar ze elkaar leren kennen, elkaars talenten leren ontdekken en die ge niet kunt moe maken met een gevarieerd activiteitenaanbod. Hun leiders zijn Jan Verbruggen, Eddy De Smet en Jean Van Praet.

-De TOPPERS (12 tot 13 jaar) vormen de rode bende die of het nu zaterdag of zondag is, op school, thuis of in de chiro, willen voelen dat ze d’erbij horen. Vraagt dat maar eens aan hun leiders Pierre Van Praet, Stan Schillemans en Rik Verschueren.

-De KERELS zijn de 14 tot 15 jarigen die aan de drempel staan om aan een actieve chirobeleving en uitleving te beginnen. In de chiro vinden ze vrienden, waar ze nood aan hebben, als steun, als zekerheid om hun eigen innerlijke onzekerheid wat te verbergen als klankbord om zichzelf te vinden. Hun leiders zijn Tony Verbeeck, Marc Lefever en Marc Keulemans.

-Bij de ASPI’s (16 tot 17 jaar) ligt het accent op een goede ploeg vormen waarin elke aspi als individu naar voren treedt. Ze leren verantwoordelijkheid opnemen binnen hun korps maar ook buiten de chiro aan de hand van toffe en nieuwe spelen, evaluaties en vooral niet te vergeten : de goede sfeer. Hun leiders zijn Jef Lamberts, Hugo en Bart Lauwens.

En dan hebben we nog de Pater, voor ons nen tweede vader.

Ziezo, dit was onze chiroploeg die je elke zondag aan het werk kunt zien in hun chiroheem aan het Pensenstraatje. Kom gerust maar es kijken ! Indien je de kans niet krijgt, kun je hen bezig zien op het grote, spetterende chirofamiliefeest op 9 november 1980 in de Parochiezaal te Leest.

O ja,… heel de leidingsploeg en onze leden willen langs deze weg nog even de organisators van het feest van Stanne Van den Broeck hartelijk danken. Hopelijk mogen we nog eens met alle Leestse verenigingen samenwerken…Zie je ’t al gebeuren ?!

    Hugo en Bart.” (DB,november ’80)

1980 - 11 september – Gazet van Mechelen :

            Geslaagd seizoen voor Leestse junior Dirk Van Dam

Ook al is het wielerseizoen nog niet helemaal ten einde dan kan de Leestse junior Dirk Van Dam toch reeds een balans opmaken en die vertoont in vergelijking met het vorige seizoen een gevoelige verbetering.

Er werd aan 54 wedstrijden deelgenomen en hiervan werden liefst 36 binnen de eerste 5 beïndigd, waarvan 10 een zegetuil opleverden.
De meesten hiervan, naast nog meer bekers en plaketten, sieren de zitkamer van de familie Van Dam aan de Verschuerenlaan.
Uit het gesprek blijkt trouwens dat gans het gezinsleven afgestemd is op het wielerleven en dat iedereen met spijt het seizoeneinde ziet naderen.

Steile opgang

Waar Dirk voorheen meer interesse en aanleg scheen te hebben voor crossactiviteiten, dan is hierin een grondige verandering gekomen.
”Mijn huidige trainer Guillaume Willockx uit Buggenhout heeft die gedachte volledig uit mijn hoofd gezet en blijven de winterse aktiviteiten enkel mogelijk na nieuwjaar en als voorbereiding voor het nieuwe seizoen. Het is dank zij hem dat ik nu zo ver sta en ik volg zijn raadgevingen en aanwijzingen dan ook stipt op. Door aangepaste oefeningen, trainingsschema’s, massage en een regelmatig leven heeft deze man van mij een wielrenner gemaakt. Daarbij heb ik op aanraden van vader mijn temperament wat leren bedwingen en mijn kans leren gaan in spurten. Dit heeft ook goede resultaten opgeleverd en alleen in massspurten durf ik mij niet te mengen. Van de 10 overwinningen haalde ik er 8 in de spurt van kleinere groepjes. Vooral na zware en selectieve parcoers kan ik best mijn man staan.”

Kansen om het waar te maken

Uiteraard wordt er reeds uitgekeken naar het volgend seizoen waarin Dirk bij de liefhebbers zal van start gaan.
Vader Van Dam, die al heel wat wielerwaters doorzwommen heeft, ziet het rooskleurig in :

“Als hij er een ganse winter wil voor leven en blijven luisteren naar de raad van Willockx, terwijl ikzelf en Dirk Croons zijn materiaal blijven onder handen nemen, dan kan hij met gerust gemoed naar de liefhebbers overstappen en zal hij ook nog van zich laten spreken.”

1980 – Donderdag 11 september : Brand in serre op de Biest

            In de serre van tuinder Juliaan De Smet aan de Biest 3, brak donderdagavond

            omstreeks 23u55 brand uit.

            De brandweer van Mechelen kwam ter plaatse.

            Er was aanzienlijke schade aangericht temeer daar ook een vrachtwagen en een

            auto beschadigd werden.

            De oorzaak was vermoedelijk een kortsluiting.  (GvM,13/9/1980)

12-12-2012 om 07:51 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Zaterdag 16 augustus : Internationaal Muziekkamp van Amerika

Om 20 uur gaf, in de Mechelse sporthal aan de Winketkaai, het International Muziekkamp van Amerika een 2 uur durend concert.

Deze avond stond in het teken van de viering ‘150 jaar België’ en werd georganiseerd door het stadsbestuur op initiatief van de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest.

De groep was samengesteld uit 140 van de beste Amerikaanse en Canadese musici en koorleden tussen 15 en 21 jaar.

Op het programma orkest- en koormuziek van bekende Amerikaanse en Europese klassieke en hedendaagse componisten.

De toegangsprijs bedroeg 100 frank en 50 frank voor de houders van een CJP of een Plus-3-pas. (Aankondiging in DB, juli 1980)

1980 – 17 augustus : Hoevefeesten (zie foto’s)

            Organisatie van Landelijke Gilde, KVLV en KLJ Leest.

            Allerlei activiteiten op de bedrijven van Adolf Peeters, Vic Verschueren en

            Emiel Lamberts. Zo werden achter de hoeve van Adolf Peeters in de Winkelstraat

            helikoptervluchten georganiseerd en was er een kennistest over de genoemde

            bedrijven met op de prijzentafel een echt varken en een paar flinke hespen.

1980 – 18 augustus – Gazet van Mechelen :

            Man onder vuur genomen te Leest

            “Zaterdagavond werd Edward Van Praet, wonende aan de Juniorslaan 115 te

            Leest, in zijn tuin onder vuur genomen.

            Gelukkig werd hij niet gewond.

            Hij belde de rijkswacht op, die ter plaatse een onderzoek kwam instellen.

            Van Praet beschuldigde zijn buurman, Pieter D. H. ervan van uit zijn tuin

            te hebben geschoten.

            Pieter D. H. woont aan de Kleine Heidestraat.

            De rijkswacht trof sporen van hagelslag aan in de gevel van de woning van

            Van Praet.

            Zij omsingelde de woning van de verdachte. Deze ontkende evenwel te hebben

            geschoten.

            Bij een huiszoeking troffen de rijkswachters verscheidene wapens aan, die in

            beslag werden genomen.

            Pieter D. H. Zelf werd voor een nacht in de Mechelse rijkswachtkazerne

            opgesloten, doch zondagochtend op vrije voeten gesteld.

            Het onderzoek in deze affaire wordt voortgezet”.

1980 – 28 augustus : Vierde Volksdans-, Zang- en Muziekfestival te Leest

            Deze organisatie van V.V. Leest vond plaats op het voetbalterrein van deze club

            vanaf 19u30.

            Hieraan werd meegewerkt door verschillende buitenlandse volkskunstgroepen zoals :

            de volksdansgroep Halle (Westfalen) en de Wolsteiner Jugendblaskapelle uit

            Treyung (Beieren). Verder verleenden ook de muziek-, zang- en dansgroep “De

            Leestse Kinderen” en de Kon.Fanfare “De Vrolijke Vrienden” uit Hombeek Heike

            hun medewerking.

            (folder V.V. Leest van 8/8/80)

In dezelfde folder kondigde Gust Emmeregs de mogelijke oprichting aan van een VOLKSDANSGROEP :

“Met genoegen kunnen wij U melden dat de ‘Vlaamse Volkskunstbeweging vzw’ bereid is mee te werken bij de eventuele oprichting van een volksdansgroep te Leest.

Meer in het bijzonder zouden wij voor het aanleren van Volksdansen bevoegde personen ter beschikking kunnen hebben. Het doel van deze eventuele oprichting van een volksdansgroep te Leest bestaat er voornamelijk in : naast een kunstzinnig festijn, vooral ook een vredevol trefpunt te zijn voor allen die zich geroepen voelen tot het uitdragen van eigen culturele waarden wat toelaat elkaars tegenstellingen te vergeten in een drang naar oprechte vriendschap en verdraagzaamheid.

Meisjes, jongens of koppels die actief wensen deel te nemen aan volksdanslessen doen er goed aan dit voor 15 september 1980 aan A. Emmeregs te laten weten.

Vooraleer tot de oprichting van een volksdansgroep te Leest te beslissen zal er met de belangstellenden vergaderd worden.”

Alles wat Gust Emmeregs in die periode aanraakte werd goud. De ‘Leestse Volksdansgroep’ kwam er en deze aanvankelijke benaming van de groep werd later gewijzigd in ‘Korneel’.

(zie eind november dit jaar) 

1980 – 31 augustus : Kampvuur Vevoc – Chiro

Om nog eens in een echte chirosfeer te komen organiseerde Vevoc in samenwerking met Chiro een groots kampvuur op de chiropleinen.

Het programma dat om 20 uur begon omvatte afwisselend ‘echte bonteringnummers, dans, choreografie, zang, e.d., terwijl op barbecuevuren haring gebakken’ werd.

Voor deze avond werd speciaal de gewezen nationale zangleider van de Chiro uitgenodigd : Honoré Van Gansbeke en de chiro bracht o.a. sketches zoals ‘Wimbledon’, ‘French Can-Can’ en ‘de Broek van ons moemoe’.

Vevoc zorgde voor een toneeltje in twee bedrijven, met als titel ‘Schuden voor gebruik’.

Foto’s :

-Adolf Peeters stelde zijn hoeve ter beschikking van de hoevefeesten.

-Helicoptervluchten tijdens de hoevefeesten.

12-12-2012 om 05:18 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 14 en 15 augustus : Tornooi ‘Beker Edw. Huysmans’ op VV Leest

             Acht ploegen namen deel :  FC Ramsdonk, FC Blaasveld, FC St.-Jozef Londerzeel,

             SC Mechelen, KFC Muizen, Sp. Tisselt, VK Heindonk en thuisploeg VV Leest.

             Verdere details ontbreken.

1980 – 15 augustus : Ruitertornooi te Leest

            Op een terrein gelegen in de Tiendeschuurstraat organizeerde de Landelijke

            Rijvereniging van Leest een ruitertornooi op een terrein in de Tiendeschuurstraat.

            Vanaf 9 uur traden de ruiters op in verschillende disciplines van de ruitersport :

            dressuur (individueel en in groepsverband) en hindernisspringen.

            (GvM)

1980 – 16 augustus : Leestse eeuweling Stanne Van Den Broeck gevierd te Westende

De grote feestelijkheden in zijn geboortedorp zouden volgen op 27 en 28 september, maar de verantwoordelijken van camping “Westende” in het gelijknamige dorp hielden er aan hun honderdjarige in de bloemetjes te zetten.

Speciaal voor Stanne werd er een “campeerclub” opgericht die ook na zijn viering zou blijven bestaan.

De  viering werd om 11 uur ingezet met een eucharistieviering in open lucht. De mis werd muzikaal opgeluisterd waarna aan Stanne, aan zijn familieleden en de medewerkers en kampeerders een receptie werd aangeboden. Om 13 uur kreeg het feestvarken een feestmaaltijd aangeboden en om 15u30 werd er een rondgang gehouden op het kampeerterrein, opgeluisterd door de fanfare “Tyrolisch Blaaskapelle Diksmuide”.

Tijdens de namiddag volgden nog meer manifestaties en na de koffietafel werd een volksbal in open lucht gehouden.

Vele tientallen Leestenaars brachten en brengen elk jaar hun vacantie door op deze            camping.

De meesten onder hen bezaten en bezitten er een eigen stacaravan of weekendhuisje.

Onder hen de families Verschuren (Kerkenblokweg), Van Hoof (Ten Moortele), Apers (Ten Moortele), Huybrechts (Dorpsstraat), Van der Auwera (Blaasveldstraat), Ceuppens-Tourné (Dorpsstraat), De Keerspaecker-Colpin, De Borger (Grote Heide) en nog vele anderen waaronder ook de honderdjarige Stanne Van den Broeck.

Het was veldwachter Van Hoof die als eerste zijn  tenten (letterlijk) opsloeg in camping “Westende”. In zijn kielzog  volgden zijn Heffense collega Staaf  Mampaey  en vele streekgenoten. De veldwachters deden dit vooral voor wat privacy en rust. Een “garde” was in zijn dorp immers 24 u op 24 van dienst en bereikbaar.

Stanne Van den Broeck werd er ook gevierd als “oudste kampeerder van België”.

Foto’s :

-Camping “Westende” begin jaren ’60. Eén van de eerste ansichtkaarten van deze camping.

Rechts  voor zijn chalet staat  de garde van Leest met enkele familieleden. Het huisje ernaast links hoorde toe aan zijn collega van Heffen Gustaaf Mampaey.

De meeste vakantiehuisjes op de foto zijn thans verdwenen en vervangen door luxueuse stacaravans die elke vrije meter van het kampeerterrein hebben ingenomen.

-Ida Mertens uit de Kerkenblokweg voor haar caravan.

-Eén van de populairste bezigheden op camping Westende was het “solschieten” of “flotschieten”. Op de foto waagt Vic Verschueren een poging naar de kurk.

-Jean De Keersmaecker en echtgenote Alice De Borger uit de Grote Heide op hun plekje.

12-12-2012 om 05:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Augustusnummer van ‘De Band’ : Het feestcomité over de Honderdjarige

“Constant Van den Broeck wordt eind september 100 jaar. Stanne is de oudste inwoner van Leest en is goed op weg om de oudste inwoner van ons land te worden.

Op Leopold I na heeft hij alle koningen van het Belgisch vorstenhuis gekend. Hij heeft de opkomst meegemaakt van fiets, auto en vliegtuig. Het hoogtepunt van het treinvervoer was voor hem een gelegenheid om op ’t Mechels Arsenaal carrière te maken. Hij werkte er als spoorlegger, in de koper- en ijzergieterij als maneuver en uiteindelijk schilder, wat zijn specialiteit werd.

Stanne Van den Broeck deed onder Leopold II zijn militaire dienst. Verbleef 4 oorlogsjaren aan den IJzer.

Van afkomst was Stanne de oudste zoon van arme boerkes. Hij werd geboren op 25 september 1880 te Leest. En op zijn 28^ste huwde hij met Amelia Vleminckx. Het echtpaar had 4 kinderen. Stanne’s echtgenote overleed in 1966. Sedertdien woont hij (met) bij z’n dochter Maria in de Scheerstraat te Leest en geniet reeds 47 jaar van een pensioentje. Op 27 en 28 september viert Leest zijn honderdjarige. Zaterdag 27 september is er een plechtige dankmis om 10u30. Daarna receptie in het parochiehuis.

Om 19 uur groot avondfeest voor de genodigden.
Zondag 28 september trekt er om 15 uur een feestelijke stoet door Leest, waarna de eeuweling gehuldigd en gevierd wordt op de dorpsplaats.
Alle mensen van Leest worden uitgenodigd om die enige gebeurtenis mee te vieren.

      Het feestcomité.”

In de vergadering van 19 augustus waren alle verenigingen van Leest aanwezig, enkel KVLV, Davidsfonds, Kon. Fanfare St.-Cecilia en BSP waren verontschuldigd.

Volgende beslissingen werden genomen :

-Leefmilieu en Voetspoor beloofden hun medewerking voor het maken van borden en teksten die in de feeststoet zullen worden meegedragen. Voor de wagens waren geen andere borden toegelaten.

-Voor de receptie van 27/9 werden het schepencollege, plaatselijke raadsleden, het feestcomité en van elke vereniging de voorzitter of één afgevaardigde uitgenodigd.

-‘De Band’ van september zal verschijnen met een extra oplage om te verkopen op de feestdag. Het nummer stond helemaal in het teken van de feesteling.

-250 affiches en 50 autovignetten werden besteld.

-Vevoc kreeg de organisatie van het dorpsfeest en SK Leest werd gevraagd om te helpen.

-Voor Duitse en Belgische legeruniformen moest nog gezorgd worden.

-Materiaal en info om het beroep van Stanne uit te beelden dienden verkregen bij Miel Polfliet en Juul Boonen.

-Chiro diende met het Boerenfront af te spreken omtrent volksdansen in een éénvormige kledij. 

1980 – Westende 5 augustus 1980,

            Mevrouw, Mijnheer,

Hiermede delen wij u mee dat er een campeerclub opgericht werd door de kampeerders van de Camping Westende, naar aanleiding van de viering van de honderdjarige “Van den Broeck Constant”. Het comité heeft besloten in akkoord met de directie van de camping om ook na het feest te blijven bestaan.

Onze club wil elk jaar allerlei activiteiten organiseren voor de kinders van de kampeerders, tussenkomen in allerlei blijde of droeve gebeurtenissen, feest voor bejaarden, onderlinge hulp enz...

Daartoe heeft het bestuur een sociale kas gesticht. Het comité zal elk jaar een eigen feest organiseren om zaad in ’t bakje te hebben. Het bestuur bepaalt het bedrag van de geldelijke tussenkomst. Buiten het comité mag er niemand in de camping een inzameling houden.
(...)

        Hoogachtend Jan Vlamynck.

Noot : Jan Vlamynck was de beheerder van de camping alwaar Stanne in de zomermaanden verbleef. Op 16 augustus werd eeuweling “Stanne” op camping Westende gevierd.

1980 – 8 augustus – Gazet van Mechelen :

            Nieuw hoogterekord van Vlaamse alpinisten

Expeditie bedwong Piek Lenin (7.134 m) in Pamir

“Een groep bestaande uit één Nederlander en zeven Vlaamse alpinisten van de Belgische Alpenclub, heeft eind  vorige week een expeditie naar de 7.134 meter hoge Lenin Piek in Pamir tot een goed einde gebracht.

Vier leden bereikten de top terwijl drie anderen hem tot boven de 7.000 meter bereikten.

Alle deelnemers zijn gezond en wel, aldus het Russische telegram dat begin deze week werd ontvangen. De Leninpeak bvindt zich in de noordelijke uitlopers van het Himalaiagebergte in

Pamir, dicht bij de grens van China en Afghanistan.

De verovering van de piek van 7.134 meter betekent meteen een nieuw hoogterekord voor een groep Vlaamse alpinisten.
Welke leden van de groep de top bereikten was donderdag nog niet bekend.

Onder de acht bevinden zich o.m. ook de Nederlander Peter Hoevenaars uit Roosendaal en één dame, LUT VIVIJS uit LEEST (zie foto) bij Mechelen.

De overige leden zijn Patrick Docagne uit Antwerpen, Eric Mertens uit Ekeren, Jo De Smedt uit Zwijndrecht, Robert Broeckx uit Arendonk, Willy Van de Velde uit Antwerpen en Gustaaf Van Ballaer uit Tielen-Kasterlee.

De groep was op 5 juli uit België vertrokken en was over Moskou naar de woestijnstad Osch en verder naar het Pamir-gebergte gereisd.

De groep had voor de eigenlijke beklimming 16 dagen voorzien en hoopte tegen vandaag 8 augustus weer in België te zijn. Dat zal nu een dagje later zijn  wegens onvoorzien omstandigheden. De terugreis uit de Sovjet-Unie is immers gedeeltelijk per trein gebeurd en daarom zullen onze alpinisten met hun nieuwe rekord op zak pas zaterdag ins ons land aankomen.”

Op 6 mei 1982 zou Lut Vivijs, als eerste vrouw ter wereld,  de 8.167 m hoge Dhaulagiri in Nepal beklimmen. De toen 25-jarige licentiate lichamelijke opvoeding en kinesitherapie uit de Kapellebaan werd na dit exploot, samen met haar team, door koning Boudewijn ontvangen. De BRT filmde een deel van hun expeditie en over de ervaringen van Lut en Jan Vanhees schreef Paul Grypdonck ’De schaduw van de Everest’ - ‘Naar het dak van de wereld met Lut Vivijs en Jan Vanhees.’

(Zie 22/2/1982 in deze Kronieken)  

1980 – 8 augustus – Gazet van Mechelen :

            Molly, de éénjarige poes van de familie De Maeyer-Bruylandts, wonende aan

            de Dorpstraat 1 te Leest, (“Café bij Anny”) heeft zeven jongen geworpen.

            Aan te stippen valt dat Molly tijdens haar eerste levensdagen met de zuigfles werd

            grootgebracht aangezien haar moeder, kort na haar verlossing, overleed.

            Het nog jonge katteleven van Molly is niet rimpelloos verlopen.

            Zij werd eens half verpletterd en bracht enkele dagen in comateuze toestand

            door.

            Doch ze geraakte er weer bovenop en begin van dit jaar had ze reeds drie

            jongen.

Foto’s :

-Lut Vivijs.

-Klant Wilfried Lefever en cafébazin Annie Bruylants beleefden heel wat pret met de kattenfamilie.

-Advertentie in ‘De Band’ van “Café bij Anny”, vroeger café ‘De Zwaan” en thans ‘Vivelammour’.

10-12-2012 om 11:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Woensdag 2 juli : Gazet van Mechelen : Expertise bij Leestse tuinders.

“Ingevolge de jongste decemberoverstroming te Leest liepen een aantal langswonende tuinders schade op. Omdat geen regeling kon worden getroffen en ook omdat de schade niet als rampenschade wordt aangezien, brachten de betrokkenen de zaak voor de rechter. De rechtbank duidde intussen een aantal experten aan die dinsdag en vandaag te Leest de rapporten zullen toetsen aan de werkelijke toestand.

Alle schadelijdenden die zich hebben opgegeven zullen worden bezocht.”

1980 – Woensdag 2 juli : Zenne sijpelde door te Leest

            Woensdagavond rees enige paniek tussen de boordbewoners aan de Zenne tussen

            Leest-brug en Heffen, toen werd vastgesteld dat zich een zijpeling voordeed.

            Het euvel werd opgemerkt zowat 200 meter Heffenwaarts langs de Zennedijk

            naar Leest.

            De doorsijpeling deed zich voor aan de dijkvoet en was te wijten aan een abnormale

            hoge waterstand.
            Gelukkig zonder schade tot gevolg.

            Eind augustus werd op verschillende plaatsen op de dijk ingegrepen. (foto)

1980 – Vrijdag 4 juli : Guldensporenviering

            Na een optocht was er een welgevuld avondfeest op het dorpsplein.

            Het feest begon met een inleidend optreden van het trommelkorps van de Kon.

            Fanfare St.-Cecilia, waarna de fanfare zelf aan de beurt kwam.

            De Katelijnse volksdansgroep “Stoere Jan” demonstreerde haar kunnen en

            werd na een verdiend applaus afgewisseld door Ferdinand Van der Hasselt die

            de ballade “Ten Venster” van Albrecht Rodenbach voordroeg.

            Onder leiding van Theo Fierens volgde dan een optreden van “De Leestse kinderen”

            met enkele frisse en originele liederen.

            De feestrede werd uitgesproken door schepen Michiels en op het avondfeest viel

            ook een optreden te noteren van de pre-miniemen en miniemen van VV Leest.

            Rond half elf werd het feest afgesloten met een “Vlaamse Leeuw”. 

1980 – 11 tot 21 juli  : Chiro Bivak te Neerpelt. 

            De jongens werden op 21 juli afgelost door de meisjes die er verbleven tot 31 juli. 

            Het thema van dit jaar : “Leven naar een feest”.

1980 – Zaterdag 12 juli : Davidsfonds Leest naar Keulen

            Vertreksein om 7 uur op het Dorpsplein. Aankomst te Keulen voorzien rond half elf.

            In Keulen werd de Dom bezocht en was er een bezoek gepland aan de Egyptische

            kunstschatten van Toetanchamon en een boottocht op de Rijn.

            Prijs : 400 frank.

1980 – Zondag 26 juli : Onderscheiding voor Georges Veiller.

“Na het plechtig Te Deum ontving Georges Veiller tijdens een receptie  op het oud gemeentehuis, de onderscheiding van ‘Ridder in de Orde van Leopold II’.

(‘De Band’ augustus 1980)

1980 – Maandag 28 juli : Bestelwagen ramde paal te Leest (foto)

            Op de Juniorslaan ramde maandagavond rond 20 uur een bestelwagen een

            electriciteitspaal.

            De klap was zo hevig dat het betonnen gevaarte, nochtans 1,5 diep in de grond

            bevestigd, over de rijbaan werd geslingerd en in zijn val enkele electriciteitsleidingen

            meesleurde.

            Het voertuig kwam ten slotte aan de overzijde tot stilstand tegen een huisgevel.

            Michel Verbeecke, Plasstraat 41 Diegem, liep bij dit ongeval verwondingen op

            en werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.

Foto’s :

- Eind augustus werd er op verschillende plaatsen op de Zenneijk ingegrepen. Links de woning Holemans.

-De materiële schade was aanzienlijk.

09-12-2012 om 08:47 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 21 juni  – Gazet van Mechelen : Ezel vocht zich dood te Leest 

In het vooruitzicht van een voor zondag georganizeerde ezelskoers te Leest, aangekondigd als een sportief en amusant vertoon, was men in de Mechelse deelgemeente Leest reeds enkele dagen druk bezig met het treffen van de nodige  voorbereidingen.

Ondermeer belandden begin deze week een 40-tal heuse ezels op een weide voor het            voetbalveld van Leest, in afwachting van de grote dag en ook wel als publiciteitsbord  voor de manifestatie.

Dat gebeurde niet tot eenieders genoegen want de onmiddellijke buren van het

levende publiciteitsbord zijn niet te spreken over het lawaai en de stank die de dieren  met zich meebrachten.

De dieren werden geplaatst in een weide aan de Juniorslaan en het duurde niet lang of de wei was kaalgevreten.

De organisatoren vonden er wat op en rukten bestendig met wagens voedsel ter  plaatse. 
Een ezel moet toch ook eten.

Donderdag was er enig geharrewar toen men vaststelde dat één der ezels het leven had gelaten. Sommigen meenden dat het dier van honger was omgekomen en haalden er politie en dierenbescherming bij. Maar al vlug bleek dat de dieren meer dan voldoende te eten kregen en krijgen en dat daar niet de doodsoorzaak dient gezocht. Aan het licht kwam dat de

ezelleverancier uit het Kempense onvoorzichtig had gehandeld door alle dieren, -hengsten en merries- gewoon door mekaar de weide in te laten. En het vervolg laat zich raden. Toen één der ezellinnen niet op de avances van een mannelijke soortgenoot wou ingaan, werd het hoefwerk gehanteerd. Hoe hard een ezellin kan toeslaan moest hij ondervinden. Een rake klap op het hoofd verwees hem naar de eeuwige  jachtvelden.  

De eigenaar kwam ter plaatse, scheidde de geslachten in afzonderlijke weiden en  kwam het kadaver ophalen. Want niet een ezel stoot zich tweemaal...

Ter informatie, het ezelsvertoon start morgen zondag vanaf 13u30 op de terreinen van VV Leest.

De ezelskoers zou uiteindelijk voor het eerst doorgaan op zondag 22 juni. Het was een organisatie van de VZW VV Leest. De leverancier van de ezels was een man uit Zandhoven die ook voor de tent zorgde en voor dit alles de helft van de toegangsgelden vroeg.

“Het lachfestijn, dat gepaard gaat aan sportief vertoon, neemt een aanvang van 13u30 af op de parking van VV Leest.

Ezelbezitters kunnen vrij deelnemen. Inschrijving vanaf 11 uur in de feesttent.

Drie kategorieën, jongeren van 10 jaar, van 10 tot 14 en ouder dan 14, zijn voorzien.

 Er zijn prachtige prijzen te winnen en minstens 50 ezels komen in de ring.” (GvM)  

Zo’n 3.000 belangstellenden woonden het evenement bij.

In de drie categorieën poogden kandidaat–ezeldrijvers een deel te krijgen van de dikke prijzenkoek. Dat gebeurde via de gebruikelijke halve-finale en finale, maar ondertussen kwam ook nog de “superezel” binnen de nadarbarelen.

Wie erin slaagde om met die koppigaard een volledige ronde af te leggen, kreeg prompt een briefje van 500 frank in de handen gestopt. Slechts twee kandidaten slaagden in die opdracht. Vele andere werden met schrammen en builen naar de Rode Kruistent verwezen.

Tijdens de eigenlijke rennen waren de lachsalvo’s niet uit de lucht. De bedoeling was om rijdend op de rug van de ezel de eindstreep te bereiken.Maar niet elke ezel bleek even soepel en gehoorzaam en de kandidaat die de overwinning voor het grijpen zag, tot zijn dier vlak voor de eindmeet rechtsomkeer maakte, keek eerder sip.

Sommige ezels liepen de verkeerde kant uit, andere weigerden te starten, nog anderen wierpen hun berijders af na een aantal spectaculaire bokkesprongen...

Grote hilariteit toen de 76-jarige Hombekenaar Wannes Pepermans van start ging. Hij eindigde als laatste van zijn reeks maar dat werd beloond met een uitbundig applaus.

Onder een dreigende wolkenhemel werd de finale gereden. Bij de min tienjarigen was de overwinning voor Jacobs uit Leest. Hij won voor Paul Muysoms, Daisy  Spruyt,  Cindy Huys en Geert Selleslagh.

In de reeks 10-14 jaar haalde Paul Liekens uit Duffel het uit een lot van 70 kandidaten. Hij werd gevolgd door de Leestenaars Wouter Mertens en Raf De Schouwer.

Bij de +14-jarigen was de overwinning voor de Blaasveldtenaar Emiel Van der Hasselt. De eerste Leestenaar van de 90 deelnemers was Wilfried Diddens die 5^de eindigde.

De winnaars mochten stuk voor stuk deelnemen aan het Belgisch kampioenschap dat op 31 augustus te Viersel werd gehouden.

09-12-2012 om 08:25 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Dinsdag 17 juni : Vergadering kerngroep Eeuwfeest

Tot dusver beloofden een 20-tal verenigingen hun medewerking.

De stoet zal bestaan uit 13 groepen waarvan een achttal wagens. Elke groep kreeg de vrijheid te werken rond één onderwerp uit het leven van eeuweling Stanne Van den Broeck.

De kerngroep beloofde hulp bij moeilijkheden, o.a. het vinden van uniformen, of het ter beschikking stellen van tractors, enz.

De grote onkosten voor elke vereniging zullen uit de grote kas komen, de kleine kosten werden liefst gedragen door elke vereniging.

Op 16 augustus zal Stanne worden gevierd in Westende, zijn vacantieverblijf.  Diegenen die wilden aanzitten aan de koffietafel waren welkom op het adres : Camping Westende, Weg naar Nieuwpoort, Westende. (DB, juni 1980)

1980 – 21 juni : Gouden Huwelijksjubileum Eduard Selleslagh-Maria Hendrickx

Van de feestelijkheden van dit jubileum heb ik geen verdere informatie, wel over de diamanten bruiloft van het echtpaar, zie 16 juni 1990 in deze Kronieken.

Eduard “Waïkke” Selleslagh was te Leest geboren op 13 juli 1907 en hij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis van Mechelen op 12 juni 1992.

“Je was een goede echtgenoot, vader, een lieve groteva. Bij jou waren we ‘thuis’. Al je kinderen, kleinkinderen rondom jou te zien maakte je gelukkig. Dan genoot je intens…”

(Uit zijn doodsprentje)

Maria Hendrickx was te Zemst geboren op 13 september 1909 en ze overleed in huiselijke kring te Leest op 24 mei 1996.

“Lieve moeder, moemoe en grotemoe, je woonde bij je kinderen, je maakte alles van heel dichtbij mee, de lach en plezier van je kleinkinderen…de dolle pret van je achterkleinkinderen…het schonk je allemaal vreugde. En toch was je beetje bij beetje onderweg , soms verdwaalde je even, en dan waren er altijd de handen van je kinderen die je overeind hielpen. De laatste weken bracht je door in het ziekenhuis, maar je kwam nog eventjes naar huis, om toch nog onverwacht, zonder drukte, in alle stilte omringd door liefde afscheid te nemen…” (Uit haar doodsprentje)

Het echtpaar kreeg acht kinderen :

-Louisa “Wis” Selleslagh gehuwd met Louis Polfliet.

-Elodie Selleslagh gehuwd met Louis Van Hoof van de garage in de Dorpsstraat.

-Jeanne Selleslagh (+ 4/5/2001) gehuwd met Jozef Van den Heuvel (+1/4/2010).

-Melanie Selleslagh gehuwd met Edmond Polspoel.

-Louis Selleslagh gehuwd met Marie-Louise Blommaerts.

-Frans Selleslagh gehuwd met Denise Olbrechts.

-Victor Selleslagh (+14/2/2002) gehuwd met Annie Verbruggen

-Lisette Selleslagh gehuwd met Francois Verschaeren.

De familie woonde in de Alemstraat alwaar moeder Maria jarenlang café ‘Sportvrienden’ uitbaatte. Vader Eduard ‘Waïkke’ werkte als fabrieksarbeider bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos. Later baatte het echtpaar een café uit aan de Bareel op de Juniorslaan.  

Foto’s :

-Eduard en Maria Selleslagh-Hendrickx gekiekt op hun diamanten bruiloft, tien jaar later.

-‘Waïkke’ met danspartner Leonore Mees op een Leests bal in 1956.

-Drie van de vijf dochters van het gouden paar : Louisa “Wis”, Elodie en Lisette Selleslagh in ‘86

-'Wiske' Selleslagh.

-Jeanne Selleslagh die overleed op 4 mei 2001.           

09-12-2012 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 14  juni : Pol Piessens overleden.

“Vrij onverwacht is vorige vrijdag in zijn woning te Mechelen in de leeftijd van 65 jaar de h. Pol Piessens overleden. Met dit overlijden verdwijnt iemand die het van zeer bescheiden ambachtsman, zoon van de blokmaker te Leest, gebracht had tot een uitzonderlijk zakenman,

Afgevaardigde – beheerder van de NV Pol Piessens, beheerder van de NV P.P.Genial Floor,

Ere-Voorzitter van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest.

Door zijn vele reizen werd niet alleen zijn weetgierigheid gevoed, maar had hij eveneens een brede kijk op het wereldgebeuren. Van Pol Piessens mag worden getuigd dat hij nooit zijn afkomst heeft verloochend. Ere-Voorzitter van de Koninklijke fanfare St-Cecilia te Leest was voor hem zomaar geen titel. Het bood hem de gelegenheid contact te houden met zijn gemeente van geboorte.

Wat nu ook mag worden gezegd : Pol Piessens was de man met het gouden hart wiens rechterhand niet hoefde te weten wat zijn linker hand weggaf aan allerlei goede werken en mensen die hij werkelijk in nood wist.

Aan Mw. Piessens-Van Praet en kinderen bieden wij onze kristelijke deelneming aan. De plechtige uitvaartliturgie zal plaatshebben woensdag a.s. 18 juni te 11 uur in de kerk van het H. Hart, Adegemstraat te Mechelen waarna teraardebestelling op het kerkhof te Leest.”

(GvM,17/7/1980)

“Veel te vroeg is ons een dierbare ontnomen.

Pol was een goed echtgenoot, een beste vader, een gewaardeerde vriend, een liefdevolle werkgever, minzaam en eenvoudig. Het goede en het schone van het leven wist hij ten volle te waarderen.

‘Lieve echtgenoot, door uw zorg en bijzondere toewijding was het leven voor mij licht om dragen. Ik ben u zo dankbaar. Ons tijdelijk samenzijn is te kort geweest. Doch onze liefde is sterker dan de dood.’

‘Frans en Roger, op uw jonge schouders draag ik mijn taak over. Tracht ze naar best vermogen te vervullen.’

‘Mijn kinderen en kleinkinderen, die mijn trots en mijn vreugde waart, blijft zoals vroeger in eche genegenheid rond moeder geschaard.’ “

(Uit zijn doodsprentje)

Leopold ‘Pol’ Albert Piessens was te Leest geboren op 28 maart 1916 als zoon van Frans ‘den Blokmaker’. Hij was gehuwd met Angele Van Praet (°Leest 22/07/1916, +Mechelen 15/10/2000)  die hem twee zonen schonk.

Voor 1940 was hij slagwerker in de fanfare St.-Cecilia waar hij vijf jaar later bestuurslid werd.

In 1959 was hij een tijdlang ondervoorzitter om datzelfde jaar voorzitter te worden en dit tot 1965. Van 1965 tot aan zijn dood was hij erevoorzitter.

Als voorzitter en later als erevoorzitter ging hij samen met Gustje Lauwers ontelbare keren op verkenning naar buitenlandse muziekwedstrijden om daarvan te leren en contacten te leggen. De Leestse fanfare kon tijdens zijn voorzitter- en erevoorzitterschap rekenen op heel wat financiële en materiële steun.

Ruim een jaar na het overlijden van haar echtgenoot was Angele Van Praet (zie foto) bereid het erevoorzitterschap van haar echtgenoot over te nemen en ook het mecenaat verder te zetten. Zo was ze meteen de eerste vrouwelijke erevoorzitster van de Kon. Fanfare St.-Cecilia.

Hun oudste zoon Frans, werd bestuurslid in 1980 en toen zijn moeder niet meer zo frequent naar de bestuursvergadering kon komen, stelde zij voor dat haar oudste samen met haar de taak van erevoorzitter zou waarnemen. Het bestuur stemde hiermee in en stelde hem als dusdanig aan in 1984. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

Foto’s :

-Pol Piessens.

-Angele Van Praet, echtgenote Pol Piessens.

-Achterzijde van een tombolabiljet ten voordele van het Instrumenten- en Bouwfonds van de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit 1991. Ook na de dood van Pol Piessens ging de sponsoring door.

-Frans Piessens, oudste zoon van Pol.

08-12-2012 om 09:10 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 12 juni – Gazet van Mechelen :

            Er zijn geen centen voor Leestse landbouwers

Schadevergoeding na overstroming kan niet geregeld worden

“Na de jongste dijkbreuk aan de Zenne te Leest waarbij een zestal tuinders en landbouwers hoge schade hebben geleden aan groente- en tuingewassen is de zaak nog steeds niet in kannen en kruiken.
De betrokkenen werden her en der met een kluitje in het riet gestuurd en ondanks de vele onderhandelingen en bezoeken van deskundigen ter plaatse, lijkt het er sterk naar dat de betrokken tuinders geen frank zullen trekken.

Ze wagen nu een laatste poging en hebben, via bemiddeling van de Boerenbond, collectief een advocaat aangesproken. Die deelde intussen mee dat de Mechelse rechtbank definitief de knoop zal doorhakken, op 25 juni e.k. valt het verdict.

De Leestse tuinders hebben zo hun eigen kommentaar. Toen de dijk in Leest het begaf, hielden de TV – mensen een dagenlange staking. Het nieuws van de bres kreeg bijgevolg niet de normale belangstelling. Intussen ploeterde men aan de Leestse dijken in de modder.

Enkele dagen later werd Grobbendonk door overstromingen geteisterd. Toen was de televisie er wel en hoewel de daar opgelopen schade niet dermate opliep als te Leest wel het geval was, de Grobbendonkenaars “trekken” wel.

Gepoogd werd nog –om de administratieve kosten te ontlopen- beide zaken te koppelen, maar toen waren de Leestse dossiers precies een week gepasseerd.

Geen frank

Tot op vandaag trokken de Leestenaren nog geen frank. Alleen de belastingen houden tot op zekere hoogte rekening met de schade. Alle bemiddelingspogingen van de landbouworganisaties en ook de inzet van de sociale stedelijke dienst blijken niets uit te halen. Om die reden hebben de Leestse tuinders een proces aangespannen tegen de Belgische Staat. De zaak wordt collectief voor alle betrokkenen ingeleid maar iedereen krijgt een individuele behandeling.

Verstevingswerken

Intussen zijn de dijkverstevigingswerken langs de Zennedijken te Leest definitief van start gegaan. Na enige tijd voorbereidend werk rijden nu bestendig zware vrachtwagens op en af.

Verhoopt wordt om de ruwe dijk nog voor de winter afgewerkt te krijgen.

De afwerking zal nadien gebeuren.
Nochtans hebben de omwonenden er ook nu weer geen goed oog in. Vastgesteld werd dat alle afvloeiingsbeken rond de Zenne werden dichtgegooid teneinde een toegang te maken voor de vrachtwagens. Dat zou wel eens tot gevolg kunnen hebben dat bij een of andere wateroverlast de omgeving weer blank komt te staan.

De afvloeiingsgrachten slorpten in het verleden dergelijke wateroverlast op.

Hoe het de eerstvolgende maanden moet met mogelijke stortvlagen blijft de omwoners een open vraag.”

De volgende dag publiceerde dezelfde krant :

Rampenfonds moet tussenbeide komen

Naar aanleiding van interpellaties in de Kamer over de tussenkomst bij waterschade, vestigde volksvertegenwoordiger L. Van den Brande de aandacht op het feit dat blijkbaar geen vergoedingen voorzien zijn ingevolgde de dijkbreuken te Leest aan de Zenne en hij verwees naar een antwoord van de toenmalige minister van Openbare Werken die op vragen van een kamerlid erkend had dat de ramp in Leest veroorzaakt was door een overwachte stormvloed en de dijkversterkinswerken nog dienden uitgevoerd te worden.
De betrokken minister beloofde een schriftelijk en uitvoerig antwoord.

En nog een dag later in de krant van 14 juni 1980 :

Kamerlid Somers krijgt toezeggingen. Rampenwet dient ernstig uitgevoerd.

In de Kamer van Volksvertegenwooridgers interpelleerde Joos Somers minister Chabert over de lamentabele uitvoering van de wet van 12/7/1976 op het herstel van zekere schade veroorzaakt aan private goederen door natuurrampen, beter gekend als de rampenwet.

Na de overstromingsramp te Ruisbroek en Walem waarbij ook de gemeenten Willebroek, St.-Amands en Mariekerke werden geteisterd kwam een wet tot stand die voorzag in een financiële tegemoetkoming van de staat voor de geteisterden.

Alleen de natuurrampen die door de staat worden erkend, kunnen aanleiding geven tot enige vergoeding. Dat is nog niet niet geval voor Heffen en Leest.

Kamerlid Somers protesteerde tegen het feit dat men in Wallonië wel gebieden als rampgebied aangeduid heeft, alhoewel er tien maal  minder slachtoffers vielen en de ramp een tien maal kleinere omvang had dan bv de overstroming in mei-juni 1979 in Vlaams-Brabant waarbij ongeveer 1500 mensen betrokken raakten en met een globale schade van meer dan 130 miljoen frank.

Wat de ramp van Heffen (en Leest) betreft, mag men de norm ‘het aantal getroffenen’ om dit gebied als rampgebied te erkennen, niet aanhouden maar dient men zich te baseren op de omvang van de schade. Het is immers zo, aldus Somers, dat de staat verantwoordelijk is voor de overstromingen in Vlaanderen omdat de opeeenvolgende regeringen het dijkenbeleid hebben verwaarloosd. De Staat werd trouwens door de rechtbank veroordeeld om haar onverantwoord beleid na klacht van geteisterden uit Ruisbroek.

Minister Chabert beloofde de zaak te laten onderzoeken en de erkenning van het rampgebied Heffen opnieuw te overwegen.

Foto’s :

-Volksvertegenwoordiger Luc Van den Brande kwam tussenbeide in de Kamer.

-De toenmalige Minister van Openbare Werken Jos Chabert.

08-12-2012 om 09:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 18 mei : Vevoc Volleyballtornooi

“Vevoc-Leest organizeerde een volleybaltoernooi waaraan niet minder dan 12 ploegen deelnamen. Schepen Michiels reikte in de meisjesschool, waar de wedstrijden gespeeld werden, de prijzen uit. De winnaars werden de spelers van de ploeg “De Filos” die de finale wonnen tegen de ploeg van Vevoc I.

De derde plaats behaalde de ploeg van Milac voor JVVZ.

De vijfde plaats ging naar Juno voor ’t Schuur, gevolgd door DNA, de KWB  van Leest, Old Amigos, Vevoc II, de chiro van Leest en de Dennevrienden.

(GvM, 22 mei 1980)

1980 – 30 mei – Gazet van Mechelen : Sinksentoernooi te Leest

            “Op het voetbalveld van SK Leest (aan de Zennebrug) had het jaarlijks

            “Sinksentoernooi” plaats. Aan dit toernooi is de beker Jean Van Dam

            verbonden, alsook de beker van de Stad Mechelen.

            Niet minder dan 8 verenigingen namen deel aan dit Leestse gebeuren.

            Gedurende drie dagen liep heel wat volk op en om de velden van SK Leest.

            Na de schiftingen werd op maandag de strijd geleverd voor de ereplaatsen.

            Na een spetterende overwinning tegen KLJ, legde SK Leest 1 beslag op de

            7^de plaats. De SP won het plein met 8-0 tegen de chirojongens in de kwartfinale.

            De halve finale tussen Vevoc en St Cecilia eindige op een 2-2 gelijkspel.

            De finale werd gewonnen door de plaatselijke KWB-ploeg die SK Leest II

            overwon met 2-0 cijfers. De wisselbeker Jean Van Dam ging naar de KWB.(zie foto)

            De beker van de fair play, geschonken door de scheidsrechters, ging naar

            SK Leest 1.

            Een speciaal aandenken was er nog voor een speler die steeds bleef vechten

            en ook al verscheidene jaren meedeed in dit toernooi : Walter Van Praet werd

            de gelukkige eigenaar van dit kleinood.”

1980 – Zondag 1 juni : 6^de Grote Fietszoektocht Vevoc

            Inschrijvingen konden van 11 tot 14u30 in de parochiezaal aan de Kouter.

            Het weer was echter de grote spelbreker. Toch waren er nog 9 gezinnen en 127

            andere deelnemers opgedaagd.

            Het trefpunt was “Het Broek”. Winnaars werden de familie Soors bij de gezinnen

            en Liliane Alewaters bij  de individuele deelnemers.

            Emmerance Van den Heuvel “van de Croes” was de oudste deelneemster en

            Jeroom Verbruggen de ongelukkigste, omdat hij een kaderbreuk opliep en daarmee

            uitgeschakeld werd.

1980 – Zaterdag 12 juni : Liefhebberskoers Leest : Jean Geerts won voor eigen volk.(foto)

            De 5^de uitgave van de Grote Prijs Bell-Meubel, georganizeerd door de Leestse

            Heidevrienden voor nationale liefhebbers verliep ook dit jaar volgens het gekende

            patroon. Een vroege afscheiding in de 3^de van de 16 af te leggen ronden,

            scheidde onmiddellijk het kaf van het koren en zorgde ervoor dat van de 50

            deelnemers er vrij vlug de helft uit de wedstrijd verdwenen.

            Op drie ronden van het einde liet Leestenaar Jean Geerts zijn zeven metgezellen

            in de steek en won voor de tweede opeenvolgende keer deze Grote Prijs.

Foto ‘s :

-Een lachende KWB-Voorzitter ontving felicitaties en de beker Jean Van Dam uit handen van Amelie Portael.

-Jean Geerts won afgescheiden voor eigen volk.

08-12-2012 om 08:29 geschreven door Marcel Van Hoof

Gust Emmeregs, 10 jaar voorzitter Leestse Volksfeesten. (foto : ‘Het Laatste Nieuws’)

1980 – 15, 16, 17 en 18 mei : 10^de Leestse Volksfeesten

                                                                     Programma:

            Donderdag 15 mei (O.H.H.):

            10 uur : eucharistieviering in de feesttent met medewerking van de Kon.Fanfare

            St.-Cecilia uit Heffen en het gemengd zangkoor van Houthalen.

            Nadien officiële opening van de 6^de Handelsbeurs door schepen Charlier.

            Om het risico van slecht weer uit te schakelen had de beurs plaats in een nog

            grotere spantent dan voordien. Bovendien voorzien van houten zijwanden, een

            houten bevloering en een stevig ijzeren gebinte. In totaal 70 m lang en 32 m

            breed bood zij potentieel aan een 30-tal stands, hetzij één derde meer dan in 79.

            14u30 : schiftingen “Ontdek uw Ster” zangwedstrijd.

            19u30 : Special-Show-Avond met Marva en Will Tura.

            Vrijdag  16 mei : Vanaf 18 uur tot 22 uur : Handelsbeurs

            20u30 : AVRO’s WIE KENT KWIS met Fred Oster en met tenminste

            100.000 frank aan prijzen.

            De finale werd gespeeld tussen Etienne Van Rompaey en Mia Weymiens uit

            Kapelle-op-den-Bos en Jerry De Hoon uit Antwerpen, samen met Els Eeckhaut uit

            Aartselaar. Mia en Etienne werden de winnaars.

            Zaterdag 17 mei : 14 uur tot 22 uur : Handelsbeurs.

            Antiekmarkt vanaf 14 uur.

            15u30 : optreden van de Kon.Fanfare “Iever maakt vooruitgang” uit Heindonk.

            20u00 : Oberbaeyern Bierfeest met Karll Herberger en Rikske Samyn.

            Zondag 18 mei : van 10 tot 22 uur : Handelsbeurs.

            11 uur : Tentoonstelling van Oude- en Kunstambachten zoals portrettekenaar,

            klompenmaker, Kunstkring Mechels Palet, bleken van linnen, spinnen, weven,

            Kunstkring Helicom Mechelen, schilders, beeldhouwer, gravures, De Keizershut

            Mechelen, pottenbakker, batik, kantklossen, pitrietvlechten, spinnen, macramé,

            tyrogravure, lederbewerking...en antiek- en rommelmarkt.  

            15 uur : optreden van Kon.Fanfare “St.-Cecilia” Hombeek en Kon.Harmonie en

            Majorettenkorps uit Oordegem-Lede.

            19 uur : Finale “Ontdek-uw-Ster” met Louis Neefs als presentator.

            De winnaar van de minder dan14-jarigen werd Nadine Fonteyn, tweede werd

            de Leestse Daisy Spruyt. Bij de plus 14-jarigen werd Marc Van Daele laureaat en ging

            met een draagbaar TV-toestel naar huis.

            21 uur : Optreden van Emily Star + Explosion.

            In de tent was  ook een gelegenheidsrestaurant neergepoot waar de bezoekers

            aan democratische prijzen hun honger konden stillen. Een menu (soep, hoofdgerecht,

            nagerecht) kostte 200 frank. 

            Snelle eters kwamen aan hun trekken met een pakje friet, een broodje met pens of

            pannekoeken, fruittaart of een ijsje. 

Het Laatste Nieuws (8 mei 1980) sprak met organisator Gust Emmeregs :

“Tijdens één van de eerste zonnige aprildagen hebben wij, omringd door het groen, een vraaggesprekje gehad met het Mechelse gemeenteraadslid ‘Gust’ Emmeregs, naar aanleiding van de Leestse Volksfeesten, die dit jaar voor de tiende achtereenvolgende keer worden georganiseerd.

Mechels gemeenteraadslid ? Nou ja, zo is het, ofschoon het tijdens de loop van het gesprek wel duidelijk werd dat Gust Emmeregs in de eerste plaats een Leestenaar is en dat ondanks alle fusies in hart en nieren is gebleven. En hij vertelt :

‘Leest, weet u, heeft altijd een uitermate bloeiend verenigingsleven gekend, verhoudingsgewijs meer dan elders. Op vallend is het, dat de organisaties vrijwel niet te tellen zijn en dat alles wat zij ondernemen vrijwel goed lukt. Er is een opmerkelijk verschil tussen de Leestse verenigingen en elders, want de besturen sluiten zich niet in een getto op, maar wandelen als het ware moeiteloos bij elkaar binnen om te overleggen en niet het minst om samen te werken aan bepaalde projecten. Dat gaat er informeel aan toe en zo ontstaat er onder de Leestse verenigingen, op een uitzondering na, een hechte band wat niet alleen het verenigingsleven, maar ook in wezen gans de bevolking ten goede komt.

Maar in een kleine gemeente als de onze is het bijna uitgesloten grote en grootse manifestaties op het getouw te zetten wegens de financiële weerslag. Toch gevoelde de bevolking daar enige behoefte aan en zo gebeurde het, nu tien jaar geleden, dat een aantal actieve mensen de koppen bij mekaar staken. De Leestse Volksfeesten waren geboren !’

Het is de heer Emmeregs aan te zien, dat hij zich de gebeurtenissen van toen nog levendig herinnert.

‘De feesten gingen door in een grote tent. Nou ja, een tent, maar op zichzelf was dat reeds in die jaren een innovatie ! Hartverwarmend was de massale opkomst van jongeren en ouderen en er werd –alweer voor de eerste keer- een Ontdek de Ster-wedstrijd georganiseerd. Er kwamen heel wat fanfares opdagen, maar de weermaker was ons niet welgezind. Jongens, hoe goot het ! En toch, en toch werd de ganse opzet in genendele een fiasco, want met de hand op het hart durf ik te beweren, dat er nooit in de Leestse geschiedenis zoveel mensen en jongeren op de been waren. Volk ? Men kon op de koppen lopen.

Ook de eerste uitgave van de wedstrijd ‘Ontdek de Ster’ kende een overhoopte bijval. En wat zou jij hebben gedaan na zo’n succes ? Voortdoen nietwaar. Zo deden we en je mag gerust onderstrepen dat in de daaropvolgende jaren zowat de beste variéte-artiesten uit binnen- en buitenland naar…Leest kwamen om er vier achtereenvolgende dagen bij te dragen tot de bijval. Samengevat : in totaal organiseerde Leest dus een 35-tal dagen met artiesten die zelfs grotere steden ons kunnen benijden. Er werd jong talent ontdekt ! Er kwamen jongeren die later naam in de showwereld maakten ! En er kwamen kijklustigen van ver buiten Leest, buiten de stadsgrenzen van Mechelen…’

Van 1975 af

‘Maar in 1975 kwam er een belangrijke blikvanger bij. Steunend op het succes, besloten de al dan niet kleine middenstanders van Leest een bijdrage te leveren tot de Volksfeesten. Deze uitbreiding betekende voor ons een nieuw risico, een zware opgave, extra-kosten…

Bekijk het maar even zelf,’ zegt de h. Emmeregs. ‘Dit keer een speciale tent met houten bevloering, een wirwar van elektrische leidingen en aftakkingsmogelijkheden, ja zelfs aansluiting op kabeltelevisie en een gesloten cirkel. Het resultaat was dat de uitbaters noodgedwongen het standgeld moesten verhogen, maar verheugend is het, dat vrjwel alle handelaars en nijveraars, die met kleinere stands aan de eerste Volksfeesten hadden deelgenomen, zonder aarzelen zijn teruggekeerd. Zonder aarzelen ! Wat bewijst dat ? Alles !’

Driemanschap

‘En wie zijn dan de bezielende krachten achter deze volksfeesten ?’ willen wij weten.

‘Emiel Spruyt en Louis Solie !’ luidde het antwoord.

‘En Emmeregs !’ vervolgden wij.

‘Welja, zo je wil, want wij vormen inderdaad gedrieën het feestcomité,’ moet onze gesprekspartner wel bekennen.

Maar hij zit reeds op een ander stokpaard : het voetbal te Leest, dat dankzij de Leestse Volksfeesten is ontstaan. Met een echte voetbalclub, met gehuurde speelgronden, met een fijn chalet, met nu ongeveer 120 jongeren in verschillende jeugdafdelingen en met zowat 40 seniores, verdeeld over twee ploegen.

En zo vernemen wij ook, dat er spelgelegenheid is voor liefhebbers van alle slag en voor personeels- en vriendenwedstrijden zoals voor Huygebaert, voor Lamot, voor de Vriendenkring van het Stadspersoneel en, het spreekt vanzelf, voor alle jeugdverenigingen uit Leest en elders.

(…)

       Jaak Brouwers.”

08-12-2012 om 05:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Mei : Jozef Schuermans en Maria Piron vijftig jaar getrouwd

“Het was feest in de wijk. Schuermans Jozef en Piron Maria vierden hun 50 jaar huwelijk. Jozef is van 1906 en Maria van 1910.

Jozef vertelt hoe hij hier in Leest is beland : ‘Ik was een wees en woonde in Heindonk. In Willebroek heb ik mijne stiel als meubelmaker geleerd. Later ben ik in Mechelen gaan werken. Van den ene atelier naar de andere om me te verbeteren. Ik kende op de duur mijne stiel tot in de puntjes. Wanneer ik van Heindonk naar Mechelen fietste kwam ik in Heffen voorbij het huisje waar mijn Maria woonde. En hoe gaat dat, eerst wat klappen en lachen. Je gaat al eens samen naar de kermis. In 1930 den 8^e maart zijn we getrouwd. Eerst zijn we bij mijn schoonouders gaan wonen. Van in 1933 wonen we in Leest : eerst bij de gebroeders Neefs over de Zennebrug, dan in ’t huisje van Troch (’t huis van Jan Verbergt), daarna in ’t Pensenstraatje. Van 1941 woonden we in ’t huisje naast het gemeentehuis, vroeger café ‘In de groene Linde’. Vanaf 1974 wonen we in de Kouterwijk’.

Over zijn huwelijksleven vertelt hij : ‘wij hebben nooit woorden gehad, ik en mijn Maria. Wij hebben hard gewerkt en zo altijd goed onze boterham verdiend. We hebben drie kinderen : Ida is de oudste en dan hebben we Staf en Alfons. Ik voel me overal thuis en ben overal op mijn gemak. In Willebroek kwamen we graag, daar was ’t altijd kermis, veel volk, veel leute, daar werd geleefd. Elk cafeetje had daar een orgeltje en voor 5 cent speelde het. Daar waren we graag.

Ik ben al 9 jaar in pensioen en we wonen al zes jaar  in de wijk. Ons Maria zou niet meer in ’t dorp willen wonen, maar ik voel me altijd overal thuis. We zijn nu 50 jaar getrouwd en hebben eens goed gefeest op ’t Heike in Hombeek. Alles was piekfijn in orde en er was plezier tot vijf uur ’s morgens.” (DB, mei 1980)

Josephus Albertus Schuermans was te Heindonk geboren op 8 mei 1906 en hij overleed in het O.L.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen op 4 november 1983.

”Een goede man, vader, grootvader en overgrootvader ging vredig van ons heen.

Hij kwam graag onder de mensen en was vriendelijk tegenover iedereen.

Wij zeggen dank voor deze mens, die ons zo nabij en dierbaar was en die nu is weggevallen uit deze wereld. Wij danken hem voor alle goedheid die van hem is uitgegaan en voor al het goede dat we door hem in ons leven mochten ervaren.”

(Uit zijn gedachtenisprentje)

Maria (Wiske) Piron was te Heffen geboren op 16 juni 1910 en overleed in het A.Z. Sint-Maarten op 27 januari 2005.

“Een moeder sterft altijd te vroeg, al wordt zij nog zo oud.
Je bidt dat God haar sparen zal omdat je van haar houdt.
Maar als de dagen knellen gaan, zij ziek wordt en benauwd.
Bid je dat God haar halen zal omdat je van haar houdt.”

(Uit haar doodsprentje)

1980 – 6 mei : Die dag kwam het Leestse Feestcomité voor het eeuwfeest van Stanne Van den Broeck opnieuw samen. Uit de omslagen die in de gemeente verspreid waren om de kosten van de feestelijkheden te dekken kwam zowaar 54.000 frank.

De kerngroep stelde een feestprogramma op. Een tweedaagse viering werd vooropgesteld.

Op zaterdag 27 september een groot familiefeest en op zondag 28 september een officieel bezoek van de burgemeester en z’n schepenen tijdens het uittrekken van de stoet.

Er werd een volgende afspraak gemaakt : 17 juni om 20 uur in ’t gemeentehuis.

(DB,mei 1980)

1980 – 9, 10 en 11 mei : Spetterende Ceciliafeesten

Met medewerking van het ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse Cultuur, het stadsbestuur van Mechelen, het Muziekverbond van België, de Vlaamse  Brass Band Federatie, de BRT en de ASLK organizeerde de Kon.Fanfare St.Cecilia haar jaarlijkse “Ceciliafeesten” in en om de gebouwen van het parochiaal centrum op de Kouter.           
Op vrijdag namen de feesten een aanvang met het optreden van Ann Christy en Joe Harris.

De dag nadien was er een Oberbayernbal met de originele Emiz Blasskapelle.

Zaterdagnamiddag en zondag ging er een internationale muziekwedstrijd voor            harmonieën, fanfares en brass-bands door.

Niet minder dan 22 muziekverenigingen schreven in voor deze wedstrijd, acht in lagere en 14 in hogere afdeling. In de lagere afdeling was er een eerste prijs weggelegd met lof van de jury en 329  punten voor de Kon. Fanfare “Ons Genoegen” uit Battel.

De Brass Band uit Willebroek met Francois Violet als dirigent  kreeg 348 punten en een eerste prijs met lof van de jury en de beker van de stad Mechelen voor het hoogste puntenaantal. Deze band mocht ook de schaal van minister De Backer in ontvangst nemen voor de eerste plaats in het klassement bij de lagere afdeling. De voorzitter van de jury, Jan Segers, had deze Brass Band geen punten gegeven aangezien hij directeur was van deze vereniging.

In de hogere afdeling behaalde de Kon.Fanf. “St.-Jansvrienden” uit Wiekevorst een eerste prijs met onderscheiding met 320,5 punten. Deze fanfare mocht de beker in ontvangst nemen voor de tweede plaats in het algemeen klassement.

De Nederlandse harmonie ‘Wilhelmina’ behaalde een tweede prijs.

De Brass Band ‘Union’ uit Buizingen behaalde een eerste prijs met lof van de jury met 335 punten. Voor hun ‘Suite’ ontvingen ze de beker van de stad Mechelen voor het hoogste puntentotaal van een Belgisch werk en eveneens de beker van minister Ramaekers voor de eerste plaats in het algemeen klassement. 

“…in hun toespraak dankten de organisatoren de muziekverenigingen, alsook de ruim 100 medewerkers aan deze feesten, voor hun hulp. Schepen Van der Sande feliciteerde organisators voor hun goede prestatie, die uitstraalde over gans België en Nederland. Zij hebben met deze prestatie ook ambassadeur gespeeld voor de stad en houden het verenigingsleven in stand, wat mag gezien worden als een verrijking van groot-Mechelen.

De schepen feliciteerde de juryleden en drukte de hoop uit dat de Nederlanders een goede herinnering zullen meedragen aan deze wedstrijd, en dat ze hopelijk nog eens naar Mechelen zullen terukomen.”

De jury bestond uit Jan Segers, voorzitter en de leden André Van Driessche en André Waignein. (GvM, 17/5/80)

1980 was voor Sint-Cecilia een goed jaar. In de afdeling uitmuntendheid werd de vereniging Kampioen van België en ook dit keer werd deze prestatie door het Mechels Stadsbestuur gewaardeerd met een ontvangst op het stadhuis. Na een inloopperiode van ongeveer vijf jaar begon de drumband ‘St.-Cecilia’ aan zijn bloeiperiode. Onder leiding van Walter Van de Venne werden zowel wandelconcerten als concertoptredens gegeven.

Bijgevoegd :

-Gouden paar Jozef Schuermans en Maria Piron. (tekening Georges Herregods)

-Optreden tijdens de Ceciliafeesten van 1980.

08-12-2012 om 05:24 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – 6 April : “Posse Leest”

In de stedelijke lagere school van Leest werd door werkgroep “Voetspoor” een             tentoonstelling van eigen werk ingericht op Paasdag en op Paasmaandag.

Karel Soors, Tony Baarendse, Friede Willems, Georges Herregods, Flor Meyers en Stefan De Laet stelden tentoon, evenals hun gasten Chris Van Praet, Mieke Selleslagh, Frie Leemans en Krista Leemans met keramiek.

In het parochiaal centrum van de Kouter ging er een tentoonstelling door op initiatief  van het plaatselijke Davidsfonds. Dit jaar werden er voorwerpen tentoongesteld van het patrimonium van de St.-Niklaaskerk van Leest, o.a. de grafsteen van jonker Jacop Schoff (deze ridder was in zijn tijd –de 16^de eeuw- eigenaar van het goed “Ter Moortele” hoek Vinkstraat-Molenstraat), kelken, gewijde vaten en schilderijen.

Speciaal voor deze ‘Posse’ schreef Georges Herregods met de medewerking van het Davidsfondsbestuur “Waar Leestenaars samenkwamen”, een mooie uitgave rond de geschiedenis en het patrimonium van de kerk.

Het bestuur van het Davidsfonds bestond toen uit :

Alfons Hellemans, erevoorzitter

Jeroom Verbruggen, voorzitter

Maria Lamberts, ondervoorzitter

Martin Mollemans, secretaris

Aloïs Hendrickx, penningmeester

Marleen De Prins, Maria De Wit, Marleen Verschueren en pastoor Frans Lornoy.

Voorzitter Verbruggen schreef het woord vooraf :

“Het Davidsfonds is Vlaanderens grootste culturele vereniging, christelijk van inspiratie, strijdend Vlaams en sociaal gemotiveerd.

Het plaatselijk bestuur van de afdeling Leest heeft altijd getracht deze doelstellingen te vertalen naar onze bevolking toe op een eigentijdse manier. Daarom was het steeds een bekommernis met onze werking iets te brengen dat de dorpsmens aansprak. De jaarlijkse tentoonstelling op tweede paasdag is een begrip geworden voor elke Leestenaar en elke St.-Corneliusbedevaarder.

Eén van onze vorige tentoonstellingen was de aanleiding tot het ondertussen uitgegeven succesboek ‘Leest geweest’. Dit jaar willen wij de aandacht vestigen op ons kerkelijk kunstpatrimonium.

Na het tweede Vaticaans concilie verdwenen met de gebruiken van het ‘rijke Roomse leven’, ook geruisloos veel kerkelijke voorwerpen.

Ofwel werden zij versjacherd aan gehaaide antiekjagers, ofwel verdwenen zij naar de zolder van de pastorij.

Gelukkig was dat bij ons in Leest niet het geval. Zowel pastoor Coosemans zaliger als pastoor Lornoy hadden, daarin ongetwijfeld bijgestaan door de leden van de kerkfabriek, voldoende besef dat het behoud van ons kerkelijk kunstbezit niet alleen een religieuze zaak is, maar een morele plicht ten overstaan van de hedendaagse en toekomstige Leestenaar en ten overstaan van zijn historiek verleden. Kunstzin en openheid voor historische kunst moet aangeleerd worden. Daartoe wil het Davidsfonds dit jaar een bijzondere inspanning doen met deze tentoonstelling over de kunstschatten van de Leestse St.-Niklaaskerk.

Een speciaal woord van dank wens ik hier te richten tot de bestuursleden van het Davidsfonds voor het stimulerend enthousiasme en de waarachtige ploeggeest.

Wie spreekt over geschiedenis of kunst in Leest, komt ongetwijfeld terecht bij aalmoezenier Georges Herregods. De aalmoezenier met zijn ongelooflijke werkkracht en doorzettingsvermogen heeft ook deze uitgave “Waar Leestenaars samen kwamen…” geschreven. Daarvoor onze welgemeende dank.”

Kleinveebond “Het rijke nest” stelde op tweede paasdag aan de kerk heel wat         kampioenen tentoon en naast de gewone kermisvermakelijkheden was er ook            jaarmarkt op het dorpsplein.

1980 – Zondag 20 april : Heilig Vormsel

            Tijdens de mis van negen uur werden volgende jongens en meisjes gevormd door

            Mons. R. Goossens : Rudi Clymans – Kouter, Nancy Croons-Kouter, Alain De

            Broey-Vinkstr., Daisy De Nijn-Vinkstr., Carla De Prins-Kapellebaan, Els en Hilde

            De Rooster-Kouter, Veerle De Smet-Bist, Johan De Win-Dorpstraat, Lieve Dons-

            Kouter, Sonja Emmeregs-Tiendeschuurstr., Ronny Fierens-Scheerstaat, Ann

            Hellemans-Kouter, Koen Lemaire-Juniorslaan, Kathleen Nuytiens-Bist, Ingrid

            Polspoel-Juniorslaan, Veerle Soors-Cecilialaan, Steven Stockmans-Kouter, Luc Van

            Bosch-Grote Heide, Danny Van Camp-Kouter, Nancy Van Camp-Blaasveldstraat,

            Gunter Van der Elst-Grote Heide, Greta Van Linden-Tiendeschuurdstr., Bea

            Verbruggen-Tiendeschuurstr.,Pascale Vercammen-De Prinsenlaan, Arne Vermeulen-

            Tisseltbaan, Luc Verschuren-Kerkenblokweg, Luc Vertommen-Juniorslaan en Eric

            Vloeberghen-Lindelaan.

            (Parochieblad 17/4/1980)

Eerste Communicanten

Ceuppens Wendy, Deschrijnmakers Yvette, Dom Miranda, Gobien Sabrina, Houwelyckx Wendy, Lauwens Annick, Merque Jessica, Plasqui Kathleen, Smets An, Van Loo Sandra, Verbruggen Heidi, Verbruggen Veerle, Spruyt Kathleen, Van Camp Ann, Meyskens Koen, Hulsman Carl, Bernaerts Steven, De Wit Guy, De Wit Stefaan, Simons Hans, Soors Jan, Teughels Noël, Van Damme Ivan, Van Laenen Dominiek, Verschaeren Gery, Verschuren Wout. (DB, mei 1980)

1980 – Mei : Mededeling BAC Leest

“Gelet op de vraag van het merendeel van het cliënteel en om iedereen de gelegenheid te bieden gebruik te maken van de diensten van BAC, zal de zitdag van zondagvoormiddag vervallen. Vanaf 15 mei e.k. zal de zitdag doorgaan elke donderdag van 18u30 tot 19u30 in het Klooster, Dorpsstraat 10 te Leest (niet op feestdagen).

Verder blijft het kantoor Hombeeksesteenweg 297 opengesteld  op din-, woens-, en donderdag van 16u30 tot 18u30 of voor afspraak op nr 015/41.23.25, alles met strikt persoonlijke afhandeling.

Ter compensatie van de zondagvoormiddag wordt huisbezoek ingelast, waarbij U de gelegenheid wordt geboden alle verrichtingen uit te voeren, dit volgens uw keuze rond de 15^de of laatste dag van de maand of beide. Geïntresseerden kunnen zich steeds aanmelden om van deze gratis service te genieten.

De uittreksels van giro- en spaarrekening worden U gratis thuis bezorgd voor zover U als domicilatie agentschap Leest hebt verworven, overschrijvingen van andere afdelingen BAC worden verricht zonder renteverlies of voordelen.

Verder bestaat de mogelijkheid tijdens de normale kantooruren U aan te bieden in het kantoor Hombeek indien een van bovenstaande regelingen U niet gunstig zouden kunnen zijn.

    De Agent Leest, H. Wellens.”

(DB, mei 1980)

08-12-2012 om 05:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – april : Voorbereiding viering honderdjarige.

De Leestenaars kregen volgende folder in hun bus :

            Geachte Leestenaars,

Stilaan geraakt in LEEST  bekend dat men op 28 september van dit jaar Stanne VAN DEN BROECK als 100-jarige wil vieren.

Hiervoor waren ongeveer alle verenigingen op het gemeentehuis aanwezig op 18 maart en 15 april. Men is het erover eens “IETS” te doen, een 100-jarige en LEEST waardig.
Maar daarom is het ook nodig dat er “kosten gedaan worden”.
Om IEDEREEN te laten delen in de vreugde en de kosten, wordt in alle huizen van Leest een
BRIEFOMSLAG bezorgd, die nadien, door afgevaardigden van verenigingen en van het Feestcomité, wordt opgehaald, om de nodige gelden te verzamelen, en om “te-weten-te-komen” wat wij als Volks-gemeenschap van Leest aan dergelijk LEVENS-FEEST, willen, kunnen en mogen besteden. Aan ieder van ons het antwoord “in de briefomslag” die ten laatste opgehaald wordt op 5 mei, want op 6 mei wil het Feestcomité weten wat wij in Leest voor de viering aankunnen.

Er wordt immers een “STOET” gepland, en nadien een “Volkse Levens-Viering” op het Dorp met zang, muziek en dans. Daarom juist wordt er gerekend op een grote en gezamenlijke inzet, om te komen tot een luisterrijke viering, waartoe ELKEEN is uitgenodigd.

            NAMENS DE VERENIGINGEN VAN LEEST EN FEESTcOMITE

           “Viering Stanne VAN DEN BROECK”.

1980 – 2, 3 en 4 april : Tornooi Sporting Tisselt

V.K.Heindonk versloeg V.V.Leest in de finale van het Internat. Voetbaltornooi van Sp. Tisselt.

“V.K. Heindonk is uiteindelijk winnaar geworden van het voetbaltornooi, met internationale bezetting, van Sporting Tisselt. In de finale tegen Leest lagen ze niet onder, maar waren veeleer de baas over de tweede provincialer.

De confrontatie tussen Aulnay Sous Bois (Frankrijk) en V.V. Steen (Nederland) was een doelpuntenfestival, door Holland gewonnen met 3-7.

Het Schotse Milngavie Wanderers en de Engelsen van West End United moesten het tegen mekaar opnemen maar de Schotten hadden hun kat gestuurd. V.V. Leest moest dan inspringen en de mannen van Gustje Emmeregs deden dat met veel zwier. Ze wonnen tegen de  Engelsen met 1-3.

De finale : V.K.Heindonk, 4^de provinciale en V.V.Leest, 2^de provinciale.

Heindonk liet zich niet intimideren door een inspiratieloos Leest waar het enige lichtpunt Maroc was, die meerdere staaltjes van voetbalkunde gaf, maar dat bracht geen baat.

Heindonk won met 2-0.
De Willebroekse schepen van sport Louis Van Ighem dankte alle deelnemende ploegen en speciaal het V.V. Leest van Gust Emmeregs, omdat ze in laatste instantie als vervangingsploeg werden opgeroepen en deelnamen.

Na de wedstrijden werden de bekers aan de overwinnaars overhandigd met daarbij een geschenk voor iedereen en voor de tweede een mooi glasraam, geschonken door de Willebroekse burgemeester Hugo Adriaensens.”

(Klein-Brabant-Vaartland, 11 april 1980)

Foto’s :

-Finale Heindonk-VV Leest : Hermans van Heindonk is alleen door, maar zijn schot belandde in het zijnet.

-Gekibbel met de scheidsrechter in de finale Heindonk-VV Leest.

-Boven het hoofd van vriend en tegenstander ontzet doelman Felix van Leest het leder.

-Met deze kopbal voltrok Geets van Heindonk het vonnis van VV Leest.

-de ploeg van VV Leest met Tisseltse inbreng kwam in de finale te kort tegen Heindonk.

07-12-2012 om 18:50 geschreven door Marcel Van Hoof