Het klooster van Leliëndael naar een aquarel van De Noter.

Jan Baptist De Noter (°Walem 30/11/1786, +Mechelen 08/05/1855) tekende en schilderde tussen 1830 en 1850 in opdracht van de archivaris van het aartsbisdom Schoeffer 350 aquarellen van Mechelen. Door hun eigen stijl zijn ze zeer herkenbaar, de tekeningen zijn ingekleurd met grote kleurvlakken in zacht coloriet. De lucht is bijna steeds lichtblauw met altijd dezelfde drie wolken. Een rookpluim stijgt op uit een gebouw, waarvan hij de monotonie doorbreekt door er enkele figuurtjes bij te tekenen. De Noter baseerde zich vooral op de oude stadsplannen van Mechelen en op het werk van J.F. Mandulijn (1751-1843).

(‘Het Klooster van Leliëndael’, Heemkundekring Hoembeka, 1984)  

1981 – Septembernummer “De Band” : Moet er geen zand zijn !

“Het verbreden en versterken van de Zennedijk, het aanvoeren van zavel vanuit de zandwinning van het “Bos van Aa” in Zemst, brengt voor onze dorpsmensen heel wat ongemakken mee. Wanneer ge langs de Dorpsstraat komt krijg je daarvan een sprekend bewijs. De vrachtvoerders, die per afgeleverde vrachtwagen betaald werden, razen als gek naar de Zennedijk, stofwolken achter zich latend die alles bedekken en door kieren en ramen in de huizen dringen.

Voetgangers en fietsers zijn niet meer veilig voor de aanstormende reuzen. Sommige chauffeurs weten zich de sterkste en steken dreigend de vinger op naar kinderen die het zebrapad oversteken of brengen hun vinger aan hun hoofd, kwaad kijkend naar fietsers die richting Mechelbaan nemen. Zij zijn de baas in Leest en iedereen moet plaats ruimen voor de zandstormers van de dijk.

Je merkt zo dat alles vlug moet gaan en ze zijn ondertussen bijna doorgestoten tot Hombeek.

Het kapelletje van Leliëndaal dat reeds jaren aan de Zennedijk staat temidden van uitgestrekte weiden en velden werd vlug verplaatst naar veiliger oorden. Het staat nu aan het eind van de Laerestraat rechts langs de wandeling naar Hombeek.

Dat kapelletje herinnert ons aan het klooster van Leliëndaal, dat in 1233 gebouwd werd in de uiterste hoek van het toenmalig Neer-Hombeek, langs de oude weg naar Leest. Dit klooster werd in 1231 gesticht door Lambertus, pastoor van Hombeek en het waren de zusters Norbertinessen die er zich vestigden. Rond de pastoor van de Sint Martinusparochie werd een mooie vrome legende verteld : Lambertus was een natuurminnaar en ging dikwijls wandelen op de linkeroever van de Zenne. Elke morgen ging hij luisteren naar het vogelconcert langs de Zenneboorden, toen nog een heldere en visrijke rivier. Zeven dagen na mekaar zaten de vogels op dezelfde plaats en de dorpsherder telde tot zijn verbazing nooit minder dan 18 heldere zangertjes. “Dat moet een teken van de Schepper zijn,” dacht hij, “hij roept me om hier een klooster op te richten waar iedere dag van de week een loflied wordt gezongen tot de Heer. Daarvoor heeft de Heer die nederige vogeltjes gebruikt om mij een boodschap te brengen.” Hijzelf stelde zijn bezittingen ter beschikking om dat klooster te bouwen. Het ontbrekende geld werd door de parochianen samengebracht en Wouter Berthout, de grondheer stelde zijn grond ter beschikking en verleende hulp om dit klooster te bouwen.

Het klooster van Leliëndaal rees op uit het Zennedal en werd bevolkt door 18 vrome maagdekens. Norbertus werd hun patroon. Het getal 18 werd steeds streng geëerbiedigd. Volgens sommige bronnen zouden zelfs de 18 vogeltjes van pastoor Lambertus de eerste mis in het klooster hebben opgeluisterd met hun gezang. Enkele keren gebeurde het nochtans toch dat het cijfer 18 werd overschreden en de legende vertelt dat in dit geval de proost en de priorin van het klooster in hetzelfde jaar stierven.

Van O.L.Vr. van Leliendaal zijn te Mechelen nog zeven beelden op de openbare weg terug te vinden, o.m. in de Bruul (Jezuietenkerkgevel), in de Keizerstraat, Augustijnenstraat, Arme Klarenstraat, enz. De bekering van St. Norbertus wordt uitgebeeld op de prachtige preekstoel van de St. Romboutskathedraal.

In 1627 werd begonnen met de bouw van het eerste burenhuys of pastorij te Leest. Bij het aanbrengen van de fundamenten gebruikte men steengruis afkomstig van het klooster van Leliëndaal, dat in 1580 door de geuzen volledig werd verwoest.

Oude boeren in de streek spreken van een doorwaadbare plaats in de Zenne op de hoogte van de Laerestraat en Stuivenberg. Zou misschien Stuyvenberg niet zijn ontstaan te danken hebben aan ’t klooster van Leliëndaal ?

Op een recente luchtfoto van de Zenne daar werd een donkere strook waargenomen, die wel eens een verharde doorwaadbare plaats zou kunnen aangeven.

Bij de afbraak van de oude Hombeekse pastorij werd een kleine zuil ontdekt met het schild van Leliëndaal. Ze werd opgegraven in het begin van deze eeuw bij het rechttrekken van de Zenne.

    K. Soors.”

05-01-2013 om 09:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 15 augustus : Tornooi Wisselbeker E. Huysmans – VV.Leest

            De wisselbeker werd dit jaar gewonnen door V.K.Heindonk dat in finale

            FC Rapid versloeg met 3-1.

            VV Leest eindigde derde, voor Tisselt, Zennester Hombeek, Ramsdonk, Blaasveld en

            Heffen.  (‘DB’,augustus ’81)

1981 – 15 augustus : Vevoc-Familie-Uitstap  naar de Efteling te Kaatsheuvel.

1981 – Zondag 16 augustus : Landelijke Gilde en KVLV  op uitstap naar Kasterlee.

            Vertrek om 10 u in het Dorp. Terug rond 18 uur.

            Prijs : 200 fr voor volwassenen, kinderen 100 fr.

1981 – Zondag 16 augustus : L.R.V Leest – Ponykamp Pulderbos

“Met tien ponyruitertjes vertrokken we voor een week naar Pulderbos (Zandhoven). Op voorhand waren er al 7 tenten geplaatst, bij onze aankomst werd dan alles uitgeladen en op zijn plaats gebracht. Daarna gingen we met onze pony de omgeving verkennen, en of dat meeviel ! Dennenbossen en landwegen, wat kan een ruiter meer wensen ?

We hebben dan ook 3 dagen gereden dat de stukken er af vlogen. De 4^de dag hebben we dan ook een rustdag genomen.

Woensdagavond, bezoekavond. Er werd voor de ponyruitertjes haring gebakken en door de ouders opgegeten.

Zondag terug naar huis, moe maar tevreden.

Langs deze weg nog hartelijk dank aan onze vervoerders en schenkers van alle eetwaren, groenten, enz.

Tijdens het kamp werd er ook door een BRT-ploeg een filmpje gemaakt over pony’s. De uitzending gaat door op 10,16 en 19 november.” (‘DB’,september ’81)

1981 – Maandag 24 augustus – Gazet van Mechelen : Van Paard gevallen

            “Tijdens het afgelopen weekeinde is Gert De Prins, wonende aan de Kleine

            Heide 27 te Leest, van zijn paard gevallen. Bovendien kreeg hij nog een trap.

            Het slachtoffer werd naar het St.-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.

            Doch gezien de aard van de opgelopen verwondingen  moest Gert De Prins

            naar het St.-Rafaëlziekenhuis te Leuven worden overgebracht.”

1981 – Dinsdag 25 augustus : Reis Landelijke Gilde

1981 – Donderdag 27 augustus : Volksdansoptreden door een groep uit Quimper (Fr.)

            Op de terreinen van VV Leest.

1981 – September : V.V.Leest bij de start van een nieuw voetbalseizoen

            Stamnummer : 8077. Stichtingsjaar : 1973. Afdeling : Antwerpen – 3B.

            Terrein gelegen : Dorpstraat. Tel. : 015/ 20.64.59.

            Trainer : Julien Van Den Broecke.

            Nieuwe gezichten : Paul Nees, Michel Sas, Odon Van Camp, Julien Van Den Broecke,

            Tierry Van Praet.

            Oude getrouwen : Willy Bevers, Eddy Boogaerts, Ludi Capiau, Jos Coeckelbergs,

            Guido De Prins, Ludo Goossens, Adriaan Janssens, Luc Lobbestael, Aissa Maroc,

            Julien Van der Trappen, Walter Van Praet, Eric Verbruggen, Rudi Vinckx en Jean

            Vos. (GvM, 3/9/81)

05-01-2013 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 27 juli : De Leestenaars kregen die dag volgende folder van de K.F. St.-Cecilia in hun

             bus :

Mogelijkheid om als lid toe te treden tot de vereniging

Het is best mogelijk dat u wenst lid te worden van onze vereniging. Misschien bent U al lid en kent U in uw buurt, bij uw familieleden, vrienden of kennissen mensen die wensen lid te worden. Dat kan door onderstaand formuliertje in te vullen. Het kan afgegeven worden bij de bestuursleden of in het lokaal van de vereniging, ‘St.-Cecilia’, Dorpsstraat 6 te Leest.

Opdat nieuwe leden zouden weten wat er zoal gedaan wordt door de vereniging sommen we hier de doelstellingen op :

1. Het maken van muziek in verschillende orkestvormen (drumband, brass band, fanfareorkest).

2. De aangesloten muzikanten en drumbandleden de mogelijkheden verschaffen opdat ze in de meest gunstige omstandigheden kunnen musiceren.

3. Het deelnemen aan muzikale activiteiten (cocnerten, wedstrijden).

4. Het opleiden van jongeren eventueel in samenwerking met de erkende muziekacademieën en conservatoria.

5. Het organiseren van muzikale activiteiten (wedstrijden, concerten).

6. Het opluisteren met muziek van activiteiten van officiële aard en ev. van plaatselijke verenigingen.

7. Het organiseren en deelnemen aan allerlei socio-culturele en sportieve activiteiten in groepsverband of individueel.

8. Zorgen voor ontspannende activiteiten voor alle aangesloten leden en muzikanten.

Wat is de taak van het bestuur ?

1. Ervoor zorgen dat de doelstellingen worden uitgevoerd.

2. Voorstellen van muzikanten en leden bespreekbaar stellen op de bestuursvergadering; verslag uitbrengen van die bespreking.

3. De activiteiten en de werking van de vereniging aan de muzikanten en de leden kenbaar maken : -schriftelijk, door het fanfareblad –mondeling : op de wekelijkse repetitie.

Wat is de taak van de muzikanten en de leden ?

1. Op zoveel mogelijke activiteiten van de vereniging aanwezig zijn.

2. Actief deelnemen aan het verenigingsleven.

3. De gestelde doelstellingen helpen verwezenlijken.

Elk lid betaalt een maandelijks lidgeld. Dit bedraagt op dit ogenblik 30 fr. per maand.

Als u dit alles goed vindt, vul dan het onderstaande strookje in en geef het aan een bestuurslid af ofwel in het lokaal !

We heten alle nieuwe leden van harte welkom !

    Het Bestuur.

1981 – 31 juli tot 10 augustus : Bivak Chiromeisjes Grote Brogel

“Als goed-gestemde DO-RE-MIEKES vertrokken we vrijdag, 31 juli naar Grote Brogel op bivak. De tiptiens en de aspi’s reden met hun stalen ros, de kwiks en de tippers werden gevoed met de bus.

We vertrokken in Leest met prachtig weer en toen we in Grote Brogel aankwamen vielen de regendruppels uit de lucht tot blijdschap van onze collega-jongens die met dit weertje afscheid namen van Grote Brogel.

Tien plezante, boeiende en sfeervolle dagen stonden ons te wachten…

Ons bivakthema was : DO RE MI FA SOL LA SI DO. Uit te leggen als volgt : elke muzieknoot heft een totaal andere klank. Daarom kunnen we met al deze verschillende klanken tot een vrolijk liedje komen. Zo is het ook met ons allemaal. Wij zijn allemaal zo heel verschillend van elkaar, hebben onze eigen talenten en onze eigen tekorten. Daarom hebben we elkaar echt broodnodig om een fijne leefwereld op te bouwen. Onze wereld wordt pas echt tof wanneer iedereen eraan meebouwt, zoals een liedje pas echt mooi is wanneer alle muzieknoten erin voorkomen.

In dit thema hebben we met 97 jonge mensen geprobeerd een fijne leefwereld op te bouwen.

Elke dag was er ook een tip die ons zei waar we die dag eens extra aandacht moesten aan besteden. Die dagtips luidden als volgt :

-zaterdag 1 augustus : KNAP, ZEG ! Dit was onze eerste volledige bivakdag : we verkennen de omgeving, we zien al die mooie bossen rondom ons, die mooie bloemekes, de landelijke wegen en we zeggen : “Wat is het hier toch knap, zeg !”

-zondag 2 augustus : HART TEGEN HARD. Dit is de dagtip van de sportdag. In groepjes van ongeveer 7 personen hebben we ons eens extra sportief opgesteld. We deden hoogspringen, hindernissenkoers, sprint, verspringen, kopstand en wat weet ik nog meer. Natuurlijk was er ook een prijs aan verbonden. Belangrijk was echter dat we bij het uitvoeren van al deze activiteiten niet HARD gingen zijn voor elkaar maar dat we samen speelden met een

HART : de anderen aanmoedigen  en helpen en écht kansen geven aan elkaar.

-maandag 3 augustus : GEEF ACHT ! WIJ ZIJN AAN DE MACHT ! Oefff ! De leidingsploeg mag vandaag even uitblazen ! De aspiranten –onze oudste afdeling- nemen vandaag de macht in handen ! “Eindelijk eens andere en betere leidsters !?”

-dinsdag 4 augustus : NOOTJES VOOR ONZE SAMENZANG. Inderdaad, alle muzieknootjes waren tot nu toe nog niet aanwezig in Grote Brogel. Maar vandaag, rond 11 uur ontvangen we onze prutskes en onze speelclub met open armen.

Nu zijn we voltallig, ons liedje zal nu nog mooier klinken.

-woensdag 5 augustus : HALFWEG…ERAAN SLEUTELEN. De grootsten zijn reeds halfweg. En met zoveel jonge mensen samen  op bivak gaan, dat is wel een hele opdracht. Daarom vonden we het belangrijk om onze gitaar vandaag eens wat bij te stemmen. We praten

eens over de voorbije dagen en we zoeken samen naar wat er nog kan verbeteren. We stemmen onze instrumenten bij om de volgende vijf dagen nog toffer te maken dan de

vorige !

-donderdag 6 augustus : DE DENNEN ROEPEN ONS. Met pak en zak en met een strohalm in de mond gaat iedereen vandaag op trektocht. En ’t was juist zo’n snikheet weer. ’s Avonds moesten de verbande schouders en billekes goed ingewreven worden…

-vrijdag 7 augustus : SAMEN PLOEG(EN). Vandaag spelen we een ganse dag met heel de groep samen. Een groepsdag stond in het thema van “de horoscopen”. Per groepje stonden er zowel kleintjes als groten. In de voormiddag hebben we met al deze groepjes estafetten gespeeld en in de namiddag was er een groot bosspel.

-zondag 9 augustus : SPETTEREND VUUR. De voorlaatste dag : we laten het chirovuur nog eens goed branden op deze laatste volledige bivakdag ! En ’s avonds houden we een kampvuur als bekroning van het bivak.  Wat een spetterend vuur, zeg !

-maandag 10 augustus : JIJ BENT FORMIDABEL ! De laatste dag. We hebben 10 dagen SAMEN geleefd, gespeeld, gegeten,… We hebben elkaar een heel stuk beter leren kennen. Sommigen en misschien vele mensen hebben we echt ontdekt of herondekt met hun talenten en hun goede kanten. Bij iedereen is immers iets goeds te ontdekken ! Echt mens, jij bent formidabel ! Hopelijk blijft er van die goede sfeer die er in elke afdeling op bivak heerste achteraf nog veel bestaan. In ieder geval, daar doen we ons best voor.

Het bivak ’81 in Grote Brogel zit er weeral op en we mogen zeggen dat het een tof bivak was. Met frisse moed starten we in september het nieuwe chiro-werkjaar.
Hopelijk wordt het weer fijn !

       Vera.”   

05-01-2013 om 09:31 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Sint-Cecilia Wereldkampioen.

Samenstelling van het fanfare-orkest dat optrad op zondag 19 juli 1981 te Kerkrade

                                Dirigent : J.P. Leveugle

Edward De Maeyer                           Bart Lauwens            

Alfons Van Asch                                 Rik Lauwens

Hendrik Verbeeck                              Ludo Robbens

Emiel Verschueren                            Jozef Van Asch

Jan De Decker                                    Maria Van Kerkhoven

Lieve Van Kerkhoven                         Michel Leveugle

Antoon Lauwens                                Willem Lauwens

Hubert De Borger                              Linda Van Alsenoy

Patrick Leveugle                                Günther Schipman

Stan Gobien                                       Rik De Bruyn

Ghislaine Poedts                                Louis Verschuren

Nicole Moortgat                                William Blockmans

Jan De Borger                                    André Walschaers

Ronny Van der Auwera                    Leopold Huybrechts

Maggy De Borger                              Julien Lauwers

Johan De Win                                     Luc Verschueren

Luc Vertommen                                 Freddy Walschaers

Jan Van Medegael                             Danny Robbens

Vera Van Medegael                          Jef Vloeberghen

Christel De Maeyer                           Eugeen Vloeberghen

Juul Vloeberghen                               Hans Verschueren

Ingrid Polspoel                                   Albert Robijns

Christa Polspoel                                 Jozef Aerts

Ann Van Roy                                      Constant Van Alsenoy

Ilse Lauwens                                      Albert Van Alsenoy

Patrick Huybrechts                            Robert Leveugle

Walter Van de Venne                        Paul Van Roy

Serge Piessens                                    Kamiel Verschueren

Edy Van Asch                                     Ann Van den Vondel

Patrick De Hondt                               Hendrik Verschueren

-Onze jongste muzikanten : Vera Van Medegael & Ronny Van der Auwera (12 jaar).

-Oudste muzikant  : Eugeen Vloeberghen (79 jaar).

-Gemiddelde leeftijd van de meisjes (22% van de muzikanten) : 16,5 jaar.

-Gemiddelde leeftijd van de jongens (78% van de muzikanten) : bijna 34 jaar.

-Gemiddelde leeftijd van het ganse korps : iets meer dan 30 jaar.

        Het Bestuur.”

Dit was nog niet de sterkste of volledigste orkestbezetting.

-Franky Lauwens en zijn vriend Rudy Peeters waren soldaat en konden  niet alle repetities meemaken. Om die reden speelden ze niet mee en Linda Moons was in blijde verwachting…

1981 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chirojongens te Grote Brogel

De dag voor het vertrek deden de chiro-jongens een omhaling in de gemeente om hun bivak te sponsoren vooral met groenten en aardappelen. Suiker hadden ze nog voldoende in voorraad. Daarvoor werd de gemeente in twee gedeeld, de jongens deden de helft van de straten aan, de meisjes op 30 juli de andere helft.

“Op 21 juli was het weer zo ver. De mannen van de chiro vertrokken weer op bivak. Dit keer werd Grote Brogel, nabij Peer, de uitverkoren kampplaats. Grote Brogel is zo’n typisch Limburgs dorpke waar de huizekes aan de kerk kleven en de boerderijen in de schaduw van de bossen stille getuigen zijn van het harde labeur dat moet geleverd worden door de boeren om de keiige zandgrond te bewerken.

In één van die boerderijen, de Heidehoeve, gingen we 10 dagen samen leven en spelen onder het thema “De droom van een boom”. ’t Was echt tof, ’t weer viel mee en de omgeving had ons veel te bieden. En we hebben met volle teugen van dat alles genoten. Samen hebben we wat geluk proberen te beleven, eenvoudig, gratis geluk, en toch niet te betalen.

En dat geluk vonden we in de kleine dingen en elk moment dewelke de dag ons schonk.

Ik denk aan de rust. Rust na een reuze dag met springlevende mannen waar pit in zit. Koffiekannen van vroeger vullen en dampende koffie schenken. Spetterende spelen bedenken en blauwe bulten “krijgen”. Dagen dieper lucht insnuiven en hoge bomen “vangen”. Wakker worden met de hanen en opstaan met de dag die openritst. De schouderklop van een vriend die warme vriendschap betekent, en nog veel meer.

Het bivak was weer een bevestiging van het feit dat jonge mensen in deze crisistijd nog zin hebben om er samen iets van te maken, om elkaars talenten te leren ontdekken en mekaar te waarderen in een sfeer die eigen is aan de chiro.

Vanaf september starten we dan terug vol enthousiasme met een nieuw jaarthema : WEER JEZELF MET MEER.

En dat zullen we dit jaar zeker trachten te doen !

   De chiroleiding.” 

1981 – Zondag 26 juli : Georges Veillez Ridder in de Orde van Leopold II.

            Na het plechtig Te Deum ontving Georges Veillez, tijdens een receptie op het

            oud gemeentehuis, de onderscheiding van “Ridder in de Orde van Leopold II”.  

03-01-2013 om 09:41 geschreven door Marcel Van Hoof

Jan-Piet Leveugle die de Leestse fanfare naar een nieuwe wereldtitel leidde.

1981 – Zondag 19 juli : Kon.Fanfare St.-Cecilia WERELDKAMPIOEN

                                      Wereldtitel voor “Sint-Cecilia” uit Leest.

“De Kon. Fanfare “St.-Cecilia” uit Leest o.l.v. Jan-Piet Leveugle heeft op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade (Nederland) de wereldtitel gewonnen in de ere-afdeling voor fanfares.

Dit Wereld Muziek Concours wordt om de vier jaar georganiseerd door de stichting WMC.

Deze vereniging groepeert alle belangrijke verenigingen van Kerkrade en omstreken.

Op het Wereld Muziek Concours traden dit jaar korpsen uit 29 landen op, tot zelfs uit de Verenigde Staten van Amerika en Canada, Indonesië en Nieuw-Zeeland.

De Leestse fanfare nam voor het eerst aan deze wedstrijd deel in ’78 in de uitmuntendheidsafdeling voor fanfares. Deze eerste keer werd al direct de wereldtitel gewonnen in deze afdeling. Dirigent en muzikanten hadden zich toen al erg hard moeten inspannen om deze titel te behalen.

In 1976 werd Jan-Piet Leveugle als dirigent aangetrokken nadat hij al een jaar de drumband van de fanfare onder zijn leiding had staan. Hij zou met de fanfare terug vanaf de laagste afdeling starten.

Nog datzelfde jaar werd de vereniging provinciaal kampioen Fedekam in de 3^de afdeling fanfares.

In 1977 werd het korps Belgisch kampioen in de 2^de afdeling.

In 1978 werd de 1^ste afdeling overgeslagen en trad het korps op in de uitmuntendheidsafdeling. Na een paar overwinningen in vrije muziekwedstrijden werd de vereniging wereldkampioen in deze afdeling met 311/360 punten en een eerste prijs.

In 1979 werden weer een paar vrije wedstrijden gewonnen.
In 1980 werd er weer eens aan een Belgisch kampioenschap meegedaan. Het fanfarekorps werd weer Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid – fanfares bij het Muziekverbond van België.

Ere-Afdeling

Van 4 tot en met 27 juli ll. werd dan weer eens het WMC georganizeerd.
Een aantal vooraanstaande Belgische korpsen schreef in. Sint-Cecilia Leest zou deelnemen in de ere-afdeling fanfares. Kenners hadden de Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest –rekening gehouden met de prestaties van 1978 en met het peil van de Belgische korpsen in ’t algemeen- een nipte eerste prijs toegemeten (288/360 punten).

Ze werden echter in aangename zin verrast toen dit korps zijn eerste maten had gespeeld.

Ze stonden verwonderd van de prachtige “sound” die dit korps produceerde.

Daarbij werd er een maand voor de wedstrijd keihard gewerkt door dirigent en muzikanten. De laatste week voor de wedstrijd was er elke dag een repetitie die 2 à 3 uur duurde.

De jury gaf aan de K.F. St.-Cecilia uiteindelijk 324/360 punten, een eerste prijs met felicitaties. Het is de eerste keer dat een fanfare in de ere-afdeling een zo hoog puntenaantal behalen kon.”  (GvM, 3/8/1981)

De Leestse fanfare daarover in “De Band” van augustus 1981 en in haar ledenblad :

“Op zondag 19 juli ll. namen we met succes deel aan het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de 2^de divisie fanfares. We behaalden een eerste prijs met onderscheiding of een totaal van 324/360 punten.

Felicitaties en gelukwensen werden reeds met pakken uitgedeeld en ontvangen. Langs deze weg houden we er nogmaals aan de dirigent en muzikanten van harte geluk te wensen.

Iedereen heeft hard gewerkt, zeker de laatste weken. De laatste week is wat betreft onze vereniging een uniek gebeuren geweest op het gebied van de voorbereiding. Alle dagen waren er repetities, uitgezonderd één dag ! Nu hebben  we bewezen dat er dank zij werken en oefenen heel wat kan bereikt worden. We danken ook de heren Jan Segers en Andreé Van Driessche voor hun gewaardeerde adviezen bij de voorbereiding van de wedstrijd. Al die dingen samen hebben geleid tot deze 1^ste prijs met onderscheiding.

Met dit optreden en met dit resultaat zullen sommigen nu toch een aantal dingen moeten toegeven :

1. Onze dirigent, J.P. Leveugle, wordt bij onze noorderburen en bij mensen van brass bands gerekend tot de topdirigenten. Nu zal hij ook in ons land wel bij de top gaan gerekend worden. Dat hebben we ondervonden na de uitvoering en zeker na het bekend maken van de resultaten.

2. Praktisch alle korpsen zijn aangetreden met beroepsmusici. Wij hadden er ook één willen meenemen, nl. André Philippe, om de partij van kleine cornet te spelen. In Alfons Van Asch bezaten we echter iemand die ook naast de cornet soli deze hoge noten kon blazen op een gewone cornet. Bij ons was er dus geen enkel beroepsmusicus bij !

Nu we dat weten, hebben we veel meer deugd aan dit resultaat.

Het is een succes voor de groep als geheel. Er waren juist 60 deelnemers en onder hen was er geen enkel beroepsmuzikant.

3. We behaalden 90% van de punten. In 1978 en in 1974 werd er in deze afdeling nooit zo’n hoog puntentotaal gegeven. Het was dus een glansprestatie !

Maar…wij hebben ook naar het programma van “Rond de Kiosk” geluisterd. En nu moeten we toch zeggen dat we ons verplicht werk al veel beter hebben gespeeld. Er zijn nog teveel muzikanten die zoveel faalangst en spanning te verwerken hebben, voor, tijdens en zelfs na de wedstrijd dat ze er bijna kapot van gaan. Het zijn natuurlijk de solisten die daarvan het meest te lijden hebben, want met hun prestatie staat of valt het ganse korps.

Eén van die solisten, nl. tuba-speler Freddy Walschaers, als muzikant zelfs bekend in Nederland, kon zich nog het best schikken in die zware verantwoordelijkheid. Toen die aan zijn solo’s begon, kregen zelfs de juryleden er het bekende “kippevel” van, zo juist en met zo’n muzikale spanning en draagkracht werden deze gebracht.

Wij weten niet hoe het mogelijk is dat buitengewoon goede muzikanten zo’n schrik hebben voor een voor hen gewone opdracht. Als die solo-trekjes gespeeld moesten worden door gewone muzikanten, den mochten deze schrik hebben. En meer dan waarschijnlijk zouden deze mislukken ook !

Maar gelukkig is er helemaal niets mislukt en de juryverslagen spreken van uitstekende vertolkingen van de solisten. Dit bewijst alleen maar dat al deze muzikanten echte klasse hebben ! Je kon wel –als je ze op de repetitie had horen spelen- ontdekken dat het anders klonk in de Rodahal van Kerkrade.

Als ze nu eens eindelijk gaan geloven dat ook Vlaamse amateurs wat kunnen en niet moeten onderdoen voor de buitenlandse solisten, dan zullen zij en ook wij nog verder staan.

Want daarop komt het bij ons nog in de meeste gevallen aan : geloven in jezelf dat je wat kunt en dat je voor de anderen niet moet onderdoen ! Geloven dat wat een ander kan, ieder van onze muzikanten ook kan !

Ondertussen is het W.M.C. 1981 volledig klaar met de afwerking van het programma.

Zondag 26/7 trad de laatste fanfare in de 2^de divisie op. Het was de fanfare Concordia uit Horst-Meterik in Nederland. Zij konden niet het puntentotaal bijeenspelen dat door onze vereniging werd behaald. We zijn dus voor een tweede keer WERELDKAMPIOEN en nu in de ere-afdeling fanfares !

Dus nogmaals proficiat aan dirigent en muzikanten omdat ze de besten waren ! Maar we moeten nog verder ! Met het voorradig talent moeten we in 1985 ook wat kunnen bereiken in de superieure afdeling fanfares. En wie weet…?

Wij danken alle supporters. Er waren er veel van onze vereniging van Leest en zelfs van andere korpsen. Als muzikanten hebben we veel steun gehad aan uw aanwezigheid ook al zagen we u niet zo dadelijk zitten.

03-01-2013 om 09:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Julinummer De Band : Sprokkelingen uit een gesprek met de Dijkwerkers

“Goed gelaarsd maken we een wandeling langs de Leestse dijken. Terwijl her en der de gevelde bomen liggen, steekt men elders het vuur aan hopen stammen, takken en bladeren.

Het moet vlug gaan, men moet de oprukkende vrachtwagens met zand voorblijven.

-Waarom steken jullie dat in brand ? ’t Is energiecrisis en hier ligt het brandhout zomaar om te grijpen.

-Zolang men van onze stapels blijft mag iedereen hout komen halen. Ze moeten wel vlug zijn, want morgen steken we er vuurwerk (autobanden met benzine overgoten) in.

-Is dat geen zonde tegen de natuur ?

-Er is hout genoeg, en canada’s zijn niet zoveel waard. De stammen worden vermalen en verwerkt tot vezelplaat. De dikste pakken zagen we op maat. Een stère hout krijg je voor 600 frank.

-Moesten die bomen wel weg ?

-Natuurlijk, ook al maakt men de dijk driemaal zo breed, een dijkbreuk mag er niet komen. Het water mag er niet door, wel erover. We zitten hier aan 8 meter hoogte ongeveer en de dijk wordt niet verhoogd, anders zou Antwerpen overstromen. Leest en Ruisbroek, dat kan nog, Antwerpen niet. Binnen 20 jaar zijn we hier terug aan ’t werk. Ja, die bomen staan in de weg, en moeten allemaal weg.

Wanneer we verder wandelen over Leliëndael naar Hombeek liggen de pasgevelde reuzen te zieltogen. Boeren hameren aan nieuwe prikkeldraadafsluitingen ronde de aangrenzende weiden. Op de Zennedijk kreunt eentonig een freesmachine. Hij freest het hart van de boomwortel uit. Wie zei daar ook weer : “De boomwortels zijn de zwakke plekken in de dijk, daar krijg je dijkbreuken !” ?

      Karel.”

En in hetzelfde nummer  publiceerde De Distel :

Eenzame wachter op de kettingzaag

“Van Leest naar Hombeek zijn ongeveer 625 bomen geveld. De grote twijgen werden verbrand of wachten nog op het vuur.

Wel 228 Amerikaanse eiken, 33 zomereiken, 256 populieren, 4 essen, 35 zwarte noten, 20 lorken, 27 robinia’s, 10 platanen, 5 esdoorns en 4 trompetbomen kwamen zo aan hun einde.
De dijkvegetatie die bestond uit duizenden struiken, bloemen en planten werden letterlijk van de dijk geveegd.
Als we zien met welk een zwart bitumengoedje men de dijk gedekt heeft in Heffen, dan kunnen we wel aannemen dat deze plantengroei zich niet vlug zal herstellen.

Zeldzame planten als de reuze balsemien, fluitekruid, gele lis, kattestaart, e.a. zullen voorgoed verdwijnen. Voor diegenen die de groene Bleukenswandeling nog willen maken is het vijf voor twaalf, halfweg heet ze nu wel “dijkwerkenwandeling”.  

1981 – Vrijdag 3 juli : Guldensporenviering te Leest

            Heelwat kijklustigen waren naar het dorpsplein afgezakt om te genieten van een mooi

            spektakel . Onder de aanwezigen was ook een afvaardiging van de Mechelse

            gemeenteraad.

            Gust Emmeregs, die als presentator fungeerde, heette iedereen van harte welkom en

            kondigde aan dat dit jaar enkel een beroep gedaan werd op Leestse verenigingen.

            De drumband van de K.Fanfare St.-Cecilia startte de feestelijkheid met een mars.
            Hierna was het de beurt aan de allerkleinste leden van de Leestse volksdansgroep

            Korneel met enkele gepaste volksdansjes.

            De kinderzang- en dansgroep “De Leestse kinderen” kwam toen op het podium met

            enkele Vlaamse liedjes en vervolgens was het de beurt aan de miniemen van V.V.

            Leest om hun kunnen te tonen in een turndemonstratie.

            Na dit alles kwam schepen Van de Sande op het podium en gaf een beknopte historie

            van de feiten gebeurd tijdens de guldensporenslag.

            Na nog enkele optredens van de senioren van dansgroep Korneel mocht de K. Fanfare

            St.-Cecilia de viering afsluiten. (GvM,7/7/1981)

1981 – Zaterdag 11 juli : 5^de Grote Prijs voor Nationale Liefhebbers

            georganiseerd door de Heidevrienden van Leest ter gelegenheid van de

            Heidekermis.

            Deze ereprijs “Vloerbekleding Piessens” werd medegeorganiseerd door

            de supportersclub van de lokale renner Jean Geerts met medewerking van Gazet

            van Mechelen.

            Inschrijvingen in café Duivenlokaal en uitbetaling in café Sportlokaal.

            De uitslag is ons niet bekend.

1981 – 11 juli : Afdelingsreis Davidsfonds naar de Champagnestreek.

Eerste halte Mons waar de boterhammen werden opgepeuzeld, dan in één trip naar Reims waar de bus voor de kathedraal geposteerd werd en iedereen drie uur vrij kreeg.

Van Reims ging het naar de champagnekelders van “Taittinger” waar men alles te weten kwam van bereiding en stockering van dit vloeibare goud maar proeven zat er niet in.

Op de terugreis werd er even verpoosd aan het meer van Virelles en halt gehouden in Dinant. (‘DB’, juli ’81)

03-01-2013 om 09:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1981- Van 5 tot 8 juni : Ceciliafeesten

            In samenwerking met het Ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse

            Cultuur, het Provinciebestuur van Antwerpen, het Stadsbestuur van Mechelen,

            de B.R.T., het Muziekverbond van België en de Vlaamse Brass Band  Federatie

            organiseerde de K.Fanfare Sint-Cecilia in het Parochieel Centrum aan de Kouter

            te Leest de Ceciliafeesten ’81. Op de terreinen achter dit centrum werd een grote

            feesttent opgebouwd. Programma :

            Vrijdag 5 juni :

            -19 uur : Openingsconcert K.F. St.-Cecilia Leest en drumband

            -20 uur : Grote Kaartwedstrijd met een prijzenpot van 25.000 frank en als eerste

             prijs een fiets.

            Zaterdag 6 juni :

            -16 uur : Muziekconcerten.

            -20u30 : Oberbayernbal met de Emiz-Blaaskapelle en Gust Lancier en brass bands.

            Zondag 7 juni :

            -14u30 : Internationale Muziekwedstrijd voor harmonieën, fanfares en brass bands.

            Maandag 8 juni :

            -13u30 :  Internationale Muziekwedstrijd voor harmonieën,fanfares en brass bands.

            -19 uur : Proclamatie en prijsuitreiking n.a.v. de internationale muziekwedstrijd.

            Tijdens de Ceciliafeesten was er ook een tentoonstelling van instrumenten en

            muziekbenodigdheden door Muziek Center van Willebroek.

            Eén teleurstelling dit jaar was dat er slechts 15 korpsen deelnamen aan de

            muziekwedstrijd, 6 muziekverenigingen hadden hun inschrijving ingetrokken.

“Teleurstellend is te moeten vaststellen dat steeds minder korpsen bereid gevonden worden om deel te nemen aan zulke wedstrijden. Te Leest waren er dit jaar slechts 15 deelnemende korpsen, en nog 6 muziekverenigingen die hun inschrijving introkken. Spijts alle inspanningen van de Leestse fanfare om de korpsen financieel te steunen. Tijdens de prijsuitreiking werd iedereen dank gezegd. Naast heel wat muziekliefhebbers was ook burgemeester Vanroy aanwezig. De jury, bestond uit voorzitter Jan Segers en de leden André Waignein en André Van Driessche.

In de afdeling Harmonieën trad alleen het Harmonieorkest uit Edegem op. Ze behaalden 548 punten op 600 of een eerste prijs met lof van de jury.

In de afdeling fanfares traden 5 korpsen op : de Kon. Fanf. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen behaalde 564 punten op 600 of een eerste prijs met felicitaties van de jury.

De Kon.Fanf. ‘Moed en Volharding’ uit Heist-op-den-Berg kreeg 536 punten op 600, een eerste prijs met onderscheiding. De Kon.Fanf. ‘St.-Cecilia’ uit Belsele behaalde 489 punten, en eerste prijs en de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ uit Hombeek kreeg met 504 punten ook een eerste prijs. De Nederlandse R.K. Muziekvereniging ‘St.-Jan’ uit St.Jansteen behaalde met 469 punten een tweede prijs.

In de afdeling Brass Bands traden drie korpsen op : de Brass Band ‘Union’ uit Buizingen behaalde 558 punten of een eerste prijs met felicitaties van de jury, de Brass Band ‘St.-Cecilia’ uit Heffen behaalde 493 punten of een eerste prijs en de Christelijke Jeugdbrass Band ‘Pro Rege’ uit Heerenveel (Nederland) behaalde 522 punten of een eerste prijs met onderscheiding.

Het Harmonieorkest uit Edegem kreeg de beker van de stad Mechelen als winnaar van de reeks harmonieën. De beker van de organisatoren was ook voor hen voor de uitvoering van de Belgische compositie (276/300) voor het werk ‘Coast Impressions’ van A. Waignein.

De K.F. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen mocht de beker van de stad Mechelen in ontvangst nemen als winnaar in de reeks fanfares en kreeg eveneens de beker van de organisatoren voor de beste uitvoering van Belgisch werk.

Winnaar in de reeks Brass Bands was brass band ‘Union’ uit Buizingen. Hiervoor kregen ze de beker van de stad Mechelen. Aangezien in deze reeks geen Belgisch werk gespeeld werd, kon de beker van de organisatoren niet uitgereikt worden. Deze beker werd dan toegekend aan de jeugdbrass band ‘Pro Rege’ als speciale aanmoedigingsprijs.

De winnaars van elke afdeling mochten uit de handen van J.P. Leveugle nog een waardevol instrument in ontvangst nemen : de klarinet ging naar Edegem, de trompet verhuisde naar Heffen en de hoorn naar de brass band uit Buizingen. Deze laatste band kreeg ook de beker van mevrouw staatssecretaris R. De Backer-Van Ocken toegekend, aan de tweede gerangschikte in de ganse wedstrijd.

De algemene winnaar van de wedstrijd, de K.F. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen mocht dan nog de medaille van Z.M. de Koning in ontvangst nemen.

Na de prijsuitreiking werd er nog een receptie aangeboden voor een delegatie van elke deelnemende muziekvereniging.

De Ceciliafeesten 1981 behoren reeds tot het verleden, doch men zal nog dikwijls hieraan terugdenken als muzikale feesten op een hoogstaand peil.

De organiserende fanfare uit Leest draagt nog steeds de titel van ‘Wereldkampioen’, behaald op het WMC te Kerkrade in 1978 in de afdeling uitmuntendheid fanfares, een wedstrijd waaraan ze ook dit jaar zullen deelnemen.” (GvM,11/6/1981)

1981 – 6, 7 en 8 juni : Pinksteren – Voetbaltornooi SK-Leest

            Acht verenigingen van Leest namen deel : SK Leest, Chiro, KWB,

            Vevoc (met twee ploegen), SP, Sint-Cecilia en KLJ.

            In de finale haalde KWB het in de verlengingen van SP met 3-1.

            Aangezien dit de derde zege op rij was ging de beker Jean Van Dam definitief

            naar de KWB.           

            De beker van de fair-play ging naar de Chiro en Walter Van Praet werd

            uitgeroepen tot sportiefste speler waarna ook hij een beker mocht in ontvangst

            nemen.    

1981 – 13 juni : Viering 100 jaar J. Huyghebaert met medewerking van de Fanfare St.-Cecilia

            De Leestse fanfare gaf twee concertoptredens in het stadscentrum van Mechelen.

            (“Leest in Feest”, Stan Gobien)

1981 – 15 juni : KVLV-Algemene Vergadering

            “Het gezin op de strafbank.”

            Voor de eerste maal een Algemene Vergadering op een weekdag.

1981 – 16 juni : Vertrek bedevaart naar Lourdes met de Christelijke Bond Gepensioneerden

            Er deden 15 Leestenaars mee.

1981 – Zondag 28 juni : 7^de Fietszoektocht van Vevoc

            De tocht was zo opgevat dat er gemakkelijk met kinderen kon aan deelgenomen

            worden. Vertrek in de parochiezaal aan de Kouter.

            Deelnameprijs : 50 frank per persoon  en 100 frank per gezin.

            De afstand bedroeg ongeveer 20 km en op de controleposten was er drank voorzien.

            De prijzentafel bestond uit prijzen in natura voor een totale waarde van 15.000 frank.

            Ondanks het slechte weer was de opkomst bevredigend. Niet minder dan 9 gezinnen

            en een 100-tal individuelen maakten de zoektocht mee.

            Bij de gezinnen won het gezin Tuyaerts voor de familie Soors.

            In het individuele klassement was de overwinning voor Luc De Rooster voor Jan

            Verbruggen, Vera Bruynseels, Ria De Rooster en Monique Van de Sande.

            Steven De Wit, nog niet ten volle 6 jaar oud, kreeg nog een speciale prijs als

            jongste deelnemer. Het was reeds voor de derde maal dat de kleine Steven met zijn

            fietsje aan deze zoektocht deelnam.

03-01-2013 om 09:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Erna Teughels-Verhaegen.

1981 – Juni – “De Band” : Slachtoffers bij de dijkwerken

            Twee jaar geleden schreven we reeds over de ransuilen. Nu weten we ook de

            nestplaats van deze prooivogels.

            Bij de dijkwerken aan de Zenne sneuvelde met Pinksteren een dikke es die

            helemaal in de klimop zat.

            Erna van Teughels (noot : echtgenote van meester Jan Teughels uit de Pastoor De

            Heuckstraat) had het eentonig ‘kiew, kiew’ gehoord van de jonge uilen en was

            overtuigd dat in de es jonge ransuilen zaten.

            Tweede Pinksterdag kreeg ze gelijk. Bij het verzagen van de es tot brandhout,

            vond den Apers het eerste jonge ransuiltje en even later werd er een tweede met een

            vangnet gepakt. De jonge ransuiltjes bliezen als ’n kat en spreidden in dreighouding

            hun vleugels. De donzige jonge vogels werden in een andere boom geplaatst, om zo

            de jonge dieren niet uit hun omgeving weg te halen.

            Erna beloofde een oogje in ’t zeil te houden om te zien of de ransuilen hun jongen

            niet in de steek lieten. Anders zou er een andere oplossing moeten gevonden worden

            om de beschermde vogels groot te krijgen.

            Later op de avond vonden we nog een derde exemplaar, die z’n plaats kreeg in de

            boom bij de twee anderen.

            De ransuilen huizen reeds lang in de Zennevallei.

            Ze hebben de gestalte van een kauw, doch het breed uitstaand gevederte en de dikke

            kop verlenen het dier een heel plompe verschijning. De oorveertjes steken drie cm.

            boven de kop uit en ze hebben gele ogen.

            Als de kinderen slapen en de ouderen kijken TV, gaat de ransuil op uilentoer.

            Tegen de lichte avondhemel zie je hen rechtopzitten op een tak of weidepaal.

            De opvallend lange oorpluimen hebben niets met oren te maken. De ooropeningen

            liggen lager om de prooi beter te kunnen situeren. Zijn vlucht is geruisloos met

            veruitslaande vleugels.

            Voor twee jaar werd in de tuin van de pastorij een vergiftigde ransuil gevonden.

            Vergiftigd met vertraging heet dat. Dat zit zo : net als alle prooidieren zit de uil op

            ’t eind van de voedselketen. Precies die laatste schakels hebben het meeste last

            van het gif dat de mensen zo kwistig rondstrooien en zo ondoordacht spuiten,

            denk maar aan de onkruid- en insectenverdelgers, die doden niet enkel onkruid

            en schadelijke insecten. Ook de onschadelijke gaan voor de bijl.

            Sommigen sterven direct en andere sterven maanden later, want via hun voedsel

            krijgen planten- en insecteneters een deel gif in hun vetweefsels.

            Als nu de ransuil insecten en muizen naar binnenspeelt, slikt hij ook het gif mee

            naar binnen. In een voedselarme periode, wanneer het reservevet wordt

            aangesproken worden de gifconcentraties te groot en sterft hij een langzame dood.

            Nu, we mogen blij zijn dat we nog enkele unieke mooie ransuilen bezitten in Leest.

            Door het toedoen van al die natuurminnende mensen werden misschien drie

            uilenjongen gered.

            Laat ons hopen dat nog lang het ‘kieuw ! kieuw !’ van de ransuilen te horen blijft

            in de Zennevallei.

                   Karel Soors”.    

In hetzelfde nummer schreef ‘De Distel’ :

Hoge bomen vangen veel wind.

“We hadden een kort gesprek met de mannen die de bomen vellen op en aan de Zennedijk. Eén voor één worden nu de hoge populieren geveld met motorzaag en omvergeduwd met skidder. De dikke takken worden als brandhout verzameld en de dikke stammen worden met de skidder de beemden ingeduwd. Het werk vlot, ongeveer 10 bomen worden zo per dag verwerkt.

-Vlot werk ?

-Gaat wel ! Het hout van de canada’s is van slechte kwaliteit. De bomen werden niet met zorg gesnoeid. Het hout is bijna waardeloos.

-Zo zonder bomen, mooi is anders !

-Mooi zicht geeft het niet, maar de dijkwerken gaan voor. Ze zullen nieuwe bomen aanplanten hier langs deze dijk. Van Heffen naar Leest stonden geen bomen, daar komen dus geen aanplantingen. Dat mooie water is ook niet alles (knijpt de neus dicht). Gaan ze hier geen zuiveringsstation bouwen ?

-Zijn er al zuiveringsstations die al dat Brussels vuil kunnen verwerken ?

-Ik denk het niet. Zie je hier niet een dode Brusselaar voorbij drijven ? Ja, ons geld willen ze wel, maar wij krijgen er stank voor in de plaats.

-Hebben jullie die jonge uilen gezien ?

-Zaten er dan toch uilen ? Vrijdagavond velden we die dikke es en er vloog een uil op. We dachten aan een uilennest, maar konden niets vinden. Dan hebben die beesten daar tot zondag zonder eten gezeten. Waar zijn ze nu ? Toch niet dood ?

-Drie jonge ransuilen hebben we uit de nest gehaald. Ze waren bijna volgroeid. We hebben ze in een andere boom gezet in de omgeving. Ze worden regelmatig ’s nachts gevoederd door de andere vogels. Nog enkele dagen, dan kunnen ze op eigen pootjes staan.

-Wat ’n geluk, want we hebben wel wat te stellen met de vogels. Enige tijd geleden moesten we een sparrenbos rooien en de één na de andere bleken er vogelnesten in te zitten.

Vooral de maanden mei en juni zijn tragisch voor de vogels. In de staatsbossen mag men geen bomen vellen in die periode. Je moest eens weten hoeveel nesten van fazanten, uilen, eenden, e.a. hier verloren gingen. We zouden de nesten kunnen verplaatsen, maar je weet een nest dat aangeroerd wordt, wordt niet verder bebroed. Spijtig, maar ons werk moet voortgaan.

-Zie je ginds die alleenstaande boom, daar heeft de “Wielewaal” een nestkast in geplaatst. Daar zitten jonge torenvalken in.

-Toch niet waar zeker, en die moet er ook aan.

-Als je die nog een tiental dagen laat staan, dan zijn de jonge vogels gevlogen.

-OK, die laten we voorlopig staan.

Met een laatste blik op de kale Zennedijk en de gevelde populieren die in stervensnood hun zaad aan de wind prijsgeven, nemen we afscheid van ’t slagveld.”

1981 – 5 juni : Wafel- en Pannekoekenfestijn en Volksdans door Aspi’s en Aspiranten 

03-01-2013 om 08:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 28,29,30 en 31 mei : Elfde Leestse Volksfeesten

            Ging gepaard met de 7^de Leestse Handelsbeurs waaraan 26 middenstanders en kleine

            ondernemingen deelnamen. Een 150-tal personen werkten belangeloos mee aan

            de uitvoering en de realisatie van het programma.

            Het feestcomité bestond uit voorzitter Gust Emmeregs, Louis Solie, Emiel Spruyt

            en Staf Van Ingelgem en de opbrengst van de feesten was zoals de voorgaande

            jaren integraal bestemd voor de voetbalclub VV-Leest en vooral aan de opleiding

            van de circa 120 jeugdspelers.

                                                                     Programma

            Donderdag 28 mei (O.L.H.Hemelvaart) :

            -10 u : eucharistieviering met pater De Brabander en opgeluisterd door de Brass

            Band St.-Cecilia Heffen en het zangkoor “De Leestse Kinderen”.

            -10u45 : officiële opening van de 7^de Handelsbeurs,gevolgd door receptie.

            -14u30 : “Ontdek uw ster” preselectie.

            -20 uur : Grootse show- en dansavond met Benny Neyman, Connie Neefs en Rob

            De Nijs.

            Vrijdag 29 mei :

            -Van 18u00 tot 21u00 Handelsbeurs

            -19u30 : Optreden Kon.Fanfare St.-Cecilia Hombeek–Plein.

            Vervolgens presenteerde Connie Neefs de finale “Ontdek uw ster”, gevolgd door

            de eerste volksdansvoorstelling van de Leestse Volksdansgroep “Korneel” en het

            optreden  van de muziek-, zang- en dansgroep “De Leestse Kinderen”o.l.v. Theo

            Fierens.

            De avond werd besloten met de “Emily Starr Explosion”.

            Zaterdag 30 mei :

            -15 uur : Wielerwedstrijd voor nieuwelingen BWB gewonnen door de

            Blaasveldtenaar Stefan De Borger.

            -Van 16 u tot 21 u Handelsbeurs.

            -20 uur : Oberbaeyern-bierfeest met medewerking van de “Karll-Herberger Blaas-

            en Danskapelle” met Rikske Samyn als presentator.

            Zondag 31 mei :

            -Van 10 u tot 21 u Handelsbeurs.

            -14u30 : Ballonwedstrijd voor kinderen en optredens van de fanfares K.F.Ons

            Genoegen uit Battel, K.F.Willen is Kunnen Tisselt en K.F. De Vreugdegalm

            Heffen.

            -20 uur : Show-Avond met Freddy Breck en Anne-Marie.

            De wielerwedstrijd van zaterdag was georganiseerd met medewerking van

            de Muizense wielerclub Vlug en Vrij. Er waren 27 deelnemers en de overwinning

            ging naar de Blaasveldse belofte Stefan De Borger die hiermee zijn vierde zege

            van het seizoen binnenhaalde.

            Leestenaar Gino De Leeuw uit de Cecilialaan drukte mede zijn stempel op het

            koersgebeuren door deel uit te maken van de vierkoppige leidersgroep.

            De andere lokale renner Geert De Bruyn had pech. Op het moment dat hij

            aansluiting kreeg bij de vier ontsnapten begaf zijn bandje het en kon hij het

            vergeten.  

            Aan de “Ontdek uw ster” wedstrijd was voor 60.000 fr prijzengeld verbonden.

            Als deelnemingsvoorwaarde om in de finale te raken was er de verplichting

            voor de finalisten om een minimum van 10 toegangskaarten ter waarde van 100

            frank aan te kopen.

            De wedstrijd stond open voor alle liefhebbers, zangers en zangeressen en was in

            drie categoriën onderverdeeld : onder de 14 jaar, lichte lied met inbegrip van

            duo’s, luisterlied en klassiek lied.

            In totaal waren er 90 punten te verdienen waarvan 30 voor uitspraak, 30 voor

            presentatie en 30 voor tonaliteit.

            Als juryleden fungeerden tekstschrijver Phil Van Cauwenbergh, componist Paul

            Quintens en de beroepsmusici Paul Verpeet, Bernard Roland en Theo Fierens.

            Bij de kandidaten onder de 14 jaar won Elsje Van der Stayen voor de Leestse

            Daisy Spruyt.

            Bij het klassieke lied mocht Arthur Silvera de hoofdprijs in ontvangst nemen.

            Tweede werd Raoul Le Beer uit Bonheiden.

            In het genre “Lichte Lied” won Mark Van Daele. Hij mocht onder auspiciën van

            het Benelux-theater een plaatopname gaan doen. 

Foto :

-De leden van het feestcomité : Louis Solie, Gust Emmeregs, Emiel Spruyt en Staf Van Ingelgem.

-Een gedeelte van de ruim 150 medewerkers aan de 11^de Leestse Volksfeesten.

-De Blaasveldse belofte Stefan De Borger haalde het in de wedstrijd voor nieuwelingen tijdens de Leestse Volksfeesten.

-Conny Neefs trad op en deed de presentatie van de zangwedstrijd.

-De belangrijkste artiesten van deze editie.

03-01-2013 om 07:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Leo Tindemans

1981 – 12 mei : C.V.P.-Voorzitter Leo Tindemans te Leest

             In de parochiezaal te Leest kwam CVP-Voorzitter Leo Tindemans op uitnodiging

            van de plaatselijke CVP-afdeling spreken over de ‘actuele politieke toestand’.

            “Velen hebben er tot op het laatste ogenblik aan getwijfeld of we het wel zouden

            aankunnen zo een man naar Leest te krijgen. Maar Tindemans kwam.

            Hij hield een gloedvol betoog over de toestand in de wereld en in ons land.

            Na zijn rede bleef hij nog “hangen” in de zaal en tussen pot en pint werd nog over

            tal van onderwerpen o.a. San Salvador met de aanwezigen gesproken.

            Verder hadden wij ons jaarlijks teerfeest. Nog nooit namen er zoveel leden aan deel,

            en de nieuwe formules kenden een groot succes : voor het bal van Mieke en groot

            orkest liep de parochiezaal stampvol....”

            (Periodiek CVP-Info, afdeling Mechelen, sektie Leest, december 1981.)

            Leo Tindemans werd op 16 april 1922 te Zwijndrecht geboren. Hij was eerste minister

            van twee regeringen en behaalde het grootste aantal voorkeurstemmen in de

            Belgische geschiedenis ooit. Dit gebeurde bij de Europese verkiezingen van 1979.

            Thans is hij Minister van Staat. 

1981 – Donderdag 14 mei : Kaas- en Wijnavond van SVV

            Om 20 uur ging de kaas- en wijnavond van de S.V.V.afdeling Leest door in de

            zaal St.-Cecilia. Alle liefhebbers konden gratis proeven van Belgische kazen en

            wijnen.

1981 – 14 mei – Gazet van Mechelen :

            Het rooilijn- en onteigeningsplan Molenstraat te Leest

Bij besluit van het Mechels schepenkollege dd. 20 oktober 1980 werd het voorgeschreven openbaar onderzoek ingesteld lopend van 1 tot 30 november 1980 m.b.t. de definitieve vaststelling van het ontwerp van het rooilijn- en onteigeningsplan van de Molenstraat te Leest.

Tijdens het onderzoek werden 7 mondelinge en 2 schriftelijke bewaren door bewoners van deze straat ingediend.

Voorgesteld werd het door het aangeduide studiebureau opgemaakte plan definitief vast te stellen, mits verwerping van een aantal nominatieve bezwaren.

CVP-raadslid August Emmeregs betreurde dat zoveel bezwaarschriften zijn binnengekomen welke de uitvoering van de werken zouden kunnen in de weg staan.

Hij hoopte evenwel dat het plan zal worden goedgekeurd.

Wat na de bespreking ook gebeurde.

Schepen voor openbare werken Albert Stiers zei dat achter deze werken spoed zal worden gezet. Hoe dan ook, voor 31 december van dit jaar moet de openbare aanbesteding doorgaan. Anders loopt de stad het gevaar geen subsidies voor deze werken te krijgen of een groot gedeelte ervan te verspelen.

(...)

1981 – 22 mei : Schoolreis naar eiland Walcheren.

De leerlingen van het derde, vierde, vijfde en zesde leerjaar van de Vrije Kleuter- en Basisschool maakten een tocht op het eiland Walcheren in Nederland. Het weer was barslecht maar de reis was mooi. (schoolkrant)

1981 – Zaterdag 23 mei : Eerste Grote Prijs Jef Vloeberghen

            De “Leestse Sportvrienden” SP richtten de Eerste Grote Prijs Jef Vloeberghen in,

            een wielerwedstrijd voor nationale amateurs.

            (Voor Allen,8/5/81)   

1981 – Zondag 24 mei : Jaarlijks Vevoc Volleybaltoernooi

            In de Leestse meisjesschool namen 12 ploegen deel aan het jaarlijks volleybaltoernooi

            van Vevoc.

            ABB-Mandarijn en DNA uit Kapelle-o/d-Bos speelden de finale.

            De ploeg “De Blokkers” eveneens uit Kapelle maakte met een derde plaats het

            Kapelse succes nog groter.

            De “Fillos”uit Londerzeel behaalden de vierde plaats voor de “Old Amigos” uit

            Heffen, voor de plaatselijke A-ploeg, de ploeg “’t Schuur” uit Breendonk, de

            “Dennenvrienden” uit Willebroek, ploeg 2 van Leest, “Juno” Kapelle-op-den-Bos,

            de KWB van Kapelle-op-den-Bos en “Milac” eveneens uit Kapelle-op-den-Bos.

            (GvM, 27/5/1981) 

1981 – 24 mei : Zwemnamiddag te Mechelen van Chiro-jongens

1981 – 25 mei : De kleuters van de de Vrije Kleuter- en Basisschool  trokken er op uit naar de kinderboerderij en de speeltuin te Bornem. (schoolkrant)

01-01-2013 om 12:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zondag 12 april : Palmzondagconcert te Leest

“De Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest kende verleden zondag heel wat succes bij het organiseren van haar jaarlijkse palmzondagconcert. De zaal St.-Cecilia was weer heel wat te klein om de bezoekers goed en comfortabel te herbergen. Aan dit concert nam, buiten de fanfare ook nog de drumband o.l.v. Walter van de Venne deel, terwijl de algemene leiding in handen rustte van J.P. Leveugle.

Het concert werd ingezet door de fanfare.

Rik De Bruyn (“Rik van ’t kot”) en Louis Verschueren (“de Witte van den Do”) zijn beiden reeds meer dan 60 jaar muzikant. Zij hebben ieder een kleinzoon die ook in de fanfare speelt. Als dank voor al wat ze voor hun kleinzoons gedaan hebben op muziekgebied speelden beide kleinzoons, nl. Johan De Win en Luc Vertommen, drie duetten, die door het talrijk opgekomen publiek verdiend geaplaudisseerd werden.

De presentatie van deze avond was in handen van mej. Lucia Van Roy.

Jef Lauwers dankte iedereen en vooral de muzikanten die voor meer dan 86% aanwezig zijn op de herhalingen en het publiek kreeg nog een applaus van de muzikanten voor hun aandachtig meevolgen.

Er waren lentebloemen voor Lucia Van Roy en voor de dirigenten Walter van de Ven,  Edward De Maeyer en J.P. Leveugle, de laatste die steeds hoger en verder wil met de muziekmaatschappij uit Leest.

Als slot van dit geslaagd concert waren er ook nog bloemen voor Adrienne, de moeder van de jeugdige muzikanten genaamd. Zij is steeds bereid tot hulp om het de jeugdigen steeds naar hun zin te maken.” (GvM, 14/4/1981)

1981 – 15 tot 25 april : Tentoonstelling en Verkoop “Kunst uit Bali”

            Organisatie Davidsfonds Leest.

            Honderden authentieke Balinese kunststukken (authentieke houtsnijwerken, batiks

            en schilderijen).

            Dans en demonstratie houtsnijwerk door de Balinezen Kardi en Ida Bagus

            Sumartha, dit alles in de Parochiale Feestzaal, Kouter Leest.

            De opbrengst ging naar de missionarissen van Leest : pater René De Laet,

            en de zusters Dominika De Wit, Marieke Verbruggen en Jeanne De Boeck.

            De 57-jarige pater René De Laet was sinds januari belast met een nieuwe

            opdracht in de missie van het voormalige Kilo-Moto.

            De 70-jarige zuster Dominika De Wit was werkzaam bij de melaatsen te

            Mbandaka, de 58-jarige zuster Marieke Verbruggen sinds 1952 in Zaïre en

            de 52-jarige Jeanne De Boeck in Chili-Conception.

            De toegang was gratis.

            Op Pasen en Paasmaandag stelde de kunstkring “Voetspoor tentoon in de

            Stedelijke Basisschool, Scheerstraat Leest. Dit met medewerking van het

            stadsbestuur en de generale staf van de landmacht die tentoonstellingspanelen

            ter beschikking stelde en tevens een expo hield voor de humanitaire actie

            “Fonds Generaal P. Roman”.

            Tony Baarendse, Friede Willems, Karel Soors en Georges Herregods toonden

            een 65-tal eigen creaties.

            Volgende leerlingen toonden hun keraiekwerkjes :

            Ilse Diddens, Goedele Duran, Ingeborg Duran, Lisbeth Hellemans, Griet en Jan

            Soors, Karin Van Sweevelt en Marc Ceulemans.

            Isle Verbruggen toonde haar glasraampjes.

1981 – 23 april  : Jean Geerts in goeden doen.

De Leestse amateur Jean Geerts heeft reeds vroeg de goede vorm te pakken. Dat onderstreepte hij overduidelijk tijdens de wedstrijden van de voorbije weekeinden. In de laatste vier wedstrijden kon hij zich telkens in de beslissende ontsnapping mengen en beslag leggen op een eervolle plaats. Jean is uiteraard best tevreden met deze gang van zaken :

‘Ik heb enorm veel geoefend en het is wellicht daardoor veel beter dan vorig jaar in deze periode. Alleen in de eindspurt moet ik nog enkele snellere benen laten voorgaan. Maar in het koersverloop kan ik even goed mijn man staan als alle anderen.Indien deze vorm blijft aanhouden kan een overwinning niet lang meer op zich laten wachten. Dan moet ik in staat zijn alleen weg te komen of spurtwinnaar van een kleinere kopgroep te worden. In de komende weken komen er steeds meer en meer koersen zodat ook het aantal deelnemers per koers vermindert en er met minder zegekandidaten moet rekening gehouden worden. Alhoewel ik zeker niet de gemakkelijkste koersen uitkies is dit toch een belangrijk voordeel. Nu met soms meer dan 200 deelnemers moet men van bij de start attent zijn om niet verrast te worden.’ (GvM, 23/4/1981)  

1981 – Zaterdag 24 april : Oud-Papier-Inzameling Chiro

1981 – 3 mei : Naar het Mechels Miniatuur Theater met het Davidsfonds

            Het MMT voerde “Wit en Zwart” op.

1981 – Zaterdag 9 mei : Zes Uren Loop Jef Ramaekers.

            Die dag organiseerden de vzw Pro Atletiek en de Sportvrienden uit Leest de

            Zes Uren Loop Jef Ramaekers.

            Tussen 10 en 16 uur kon iedereen die dit wou te Leest komen lopen op een

            omloop met heen en terug langs de Vinkstraat en de Scheerstraat.

            Elke deelnemer die volgende minima behaalde ontving een medaille :

            1,5 km voor deelnemers van minder dan 12 jaar ; 3 km voor deelnemers van 12

            tot 16  of boven 40 jaar ; 4,5 km voor deelnemers tussen 17 en 40.

            Daarenboven waren vier fraaie trofeeën te winnen door de man en de vrouw

            die de grootste afstand aflegde, de vereniging met het grootst aantal deelnemers

            en waarvan de leden de grootste gemiddelde afstand aflegden.

            De trofeeën werden uitgereikt door volksvertegenwoordiger Jef Ramaekers.

            De deelnemers betaalden een bijdrage in de onkosten van 20 frank.

            Er waren 138 deelnemers. Liesbeth Voet legde met 37,5 km de grootste afstand af,

            Peggy Claes met 31,5 en Carine De Blezer met 30 km waren zeer verdienstelijk.

            Bij de mannen waren de uitblinkers Edmond De Buck en Patrick Bos die 51 km

            aflegden. Op een redelijke afstand volgden dan Rudy Verschuren met 40,5 en

            Raf Voet met 37,5 km.

            De trofiiën voor de verenigingen waren voor SK Leest dat met 29 man de talrijkste

            groep vormde. VK Wijk kreeg net één deelnemer minder aan de start maar lukte de

            grootste gemiddelde afstand. Die 28 deelnemers haalden een gemiddelde van 20,4

            km. 

1981 – Zaterdag 9 mei : Tekenwedstrijd

            Voor de kinderen tot 14 jaar werd een grote tekenwedstrijd met als thema “ons Dorp”

            georganiseerd.

            Op zaterdag 9 mei werden alle tekeningen tentoongesteld in een lokaal van de

            stedelijke lagere school (Scheerstraat).

            De tentoonstelling was voor iedereen toegankelijk.

            Een jury maakte per leeftijdscategorie een eerste rangschikking op en een tweede

            rangschikking werd gemaakt door de bezoekers.

            De organisatie was in handen van Jef en Tinneke Vloeberghen.

1981 – Zondag 10 mei : Rode Kruis ontvangen in Mechels stadhuis

            Naar jaarlijkse gewoonte werd het Rode Kruis, afdelingen Mechelen en Muizen,

            ontvangen in de raadszaal van het Mechels Stadhuis.

            Dit naar aanleiding van de brevetuitreiking en de huldiging van verdienstelijke leden

            en bloedgevers.

            Onder de gebrevetteerden een Leestenaar : Marcel Van Hoof uit de Dorpstraat, de

            jongste broer van garde Victor en mijn naamgenoot en oom. (foto)

Bijgevoegd :

-“Kunst uit Bali” door het Davidsfonds Leest.

-Tentoongestelde werken Voetspoor.

-Zoals elk jaar op ‘Posse Leest’, kermis en jaarmarkt.

-Leestenaar Marcel Van Hoof als derde van links op de tweede rij van onderaan.

01-01-2013 om 12:12 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zaterdag 4 en zondag 5 april : Rust Roest  met het “Slangennest” in zaal

            St.-Cecilia.

“Voor de tweede maal bracht ‘Rust Roest’ een werk van Frans Cools voor het voetlicht. Na ‘In geweten niet belast’ enkele jaren geleden, vertolkten zij dit jaar ‘Het Slangennest’.

Norbert Elslander (Werner De Nijn) gaat hertrouwen. Het stuk begint met het verlovingsfeest. Zijn schoonzuster (Paula Haeck alias Renild Polfliet) zuster van zijn overleden vrouw woont bij hem. Het stuk is een aaneenschakeling van dialogen en geheimzinnige toestanden. Is Flora Haeck een natuurlijke dood gestorven ? Vanwaar komen de geschenken en brieven van haar hand ? Wat komt John Sanders (Marcel Verwerft) daar doen, door haar uitgenodigd en in de puntjes met het huis bekend ? Flora Haeck zelf is uiteraard niet te zien vermits ze dood is, maar in feite domineert haar persoon het hele stuk. Volgt intrige op intrige. Men weet niet meer wie wat is. Deze macabere grap krijgt haar ontknoping op het einde : Sanders is in feite politieinspecteur, gevraagd door Paula die Norbert en zijn secretaresse Eveline er van verdacht haar zuster vermoord te hebben. Wat is feite ook gebleken is.

Luc Verschueren, die pas zijn moeder verloor, liet zich vervangen door regisseur Guido Hellemans in de rol van Alexander de huisknecht.

Nicole Van Ginderen speelde het dienstmeisje Nicole.

Mensen die naar de opvoering gingen kijken om eens lekker kippevel te krijgen, kwamen echter niet aan hun trekken. Het was eerder, zoals steeds bij Cools, een verwikkeling van psychologische intriges en situaties. Een stuk waar de vertolker zich volop in het karakter van zijn personage kon inleven.

Rust Roest viert in de maand november van dit jaar zijn 60 jarig lustrum. Een hele term.”

      (D.B. in De Band van april 1981.)

“In de zaal ‘St.-Cecilia’ aan de Dorpsstraat te Leest, voerde de toneelkring ‘Rust Roest’ het toneelstuk ‘Het Slangennest’ door Frans Cools op.

Deze ‘zwarte komedie’, een dramatisch gegeven, wordt doorweven met kolder en humor.

Door regisseur Guido Hellemans werden, eens te meer, de rollen aan de juiste personages toevertrouwd. Vooreerst Flora Haeck in de rol van het levend lijk, die voor heel wat emoties en dolle situaties zorgt.

De zakenman Norbert Elslander, echtgenoot van Flora, werd sterk getypeerd door Werner De Nijn.
Rita Boon speelde op knappe manier de rol van Eveline Martens, secretaresse en verloofde van Norbert. Ook Renilde Polfliet vond in de rol van Paula Haeck een kluifje naar haar hand.

Nicole Van Gindertaelen speelde uitstekend de rol van dienstmeisje Conny.

De regisseur zelf vertolkte als invaller voor Luc Verschueren de rol van de huisknecht Alexander.

De alles behalve gemakkelijke rol van de ongenode gast John Sanders was in goede handen van Marcel Verwerft.
Jan Emmeregs fungeerde als voorzegger, de grime was in handen van Jean Albert. Karel Mertens stond in voor het klankbeeld en Fik Diddens voor belichting en techniek.
Tony Baarendse, Fik Diddens, Toni Peeter en Marcel Spoelders zorgden voor een podium in de zaal. Miloe Van Stijvoort zorgde voor de kostuums.
Zondag werd de tweede voorstelling gegeven voor heel wat meer toneelliefhebbers dan zaterdag het geval was.
De Leestse toneelkring brengt ‘Het Slangennest’ op donderdag 9 april e.k. te 19u30 voor het voetlicht in het St.-Norbertusziekenhuis te Duffel.”

(GvM, 8 april 1981)

1981 – Vrijdag 10 april : Avondje uit met “DE SNAAR”.

            Georganiseerd door Vevoc en Chiro in de parochiezaal om 20u30.

            “De Snaar” startte in 1970 als vijfmansformatie , sinds 1973 zijn ze met z’n

            drieën. De groep bespeelt volgende instrumenten : accordeon, flageolet,

            hobo, viool en gitaar.

            Zij brengen vooral  volksliederen, zeemans- en meiliederen en eigen nummers.

            Alles in een vlotte presentatie met veel humor. (Advertentie De Band, maart 1981)

Uit deze “Snaar” groeide in 1982 “De Nieuwe Snaar” waaraan Hugo Matthysen een belangrijke bijdrage leverde aan het repertoire. De groep bestond uit de broers Jan en Kris De Smet, Geert Vermeulen en Walter Poppeliers.

Op 3 maart 2011 kondigden de groepsleden het einde van hun gezelschap aan. Hun afscheidstournee duurt tot 2014 en dan valt definitief het doek over “De Nieuwe Snaar”.

(Wikipedia)

Foto’s :

-Scène uit “Het Slangennest”.

-“Rust Roest” bracht “Het Slangennest”.

-De Snaar.

01-01-2013 om 11:39 geschreven door Marcel Van Hoof

Christine De Laet, ‘zuster Melanie’, tekening van Georges Herregods.

Vervolg Christine De Laet

-“…mensen van Leest, ik kan soms vanop mijn heuvel van Heverlee monkelend in mijn handen wrijven als ik aan U denk en ‘k zeg dan wel eens in mijn eigen ‘Jabbedabbedie’, ons mannen ginder zijn geen knudde : ze weren zich. Merci De Band, dat alles weet ik door U. Maar, we gaan naar Kerstmis en Nieuwjaar toe. Dus, rap nu maar op de proppen met mijn wenskoek voor die dagen. Geven ze te Leest nog, lijk in mijn jonge tijd, ‘pontkoeken’ gegarneerd met krakende zoetigheid en suikerfiguurtjes erop ? Soms kwam ‘Mie-sjef’ uit de Alemstraat dan naar ons en tapisseerde ons hele huis eerst met hagelblanke lakens waarop ze dan straks een blinkende sprookjeswereld van ‘pontkoeken’ toverde, die maar al te spoedig echter op tournee gingen naar al de peters en ‘pijten’ (zo noemden we de meters) van de doopkinderen. Die pontkoekweelde in ons huis : dat was een pracht van een paradijs om er een leven lang van te dromen…

 Men vierde dit jaar (noot 1975) mijn diamanten, zegge ‘diamanten !’ jubilee. Dat was hier nogal eens een daver en een tralala, want –stel U voor- we met met 28 gouden en twee diamanten jubilarissen. En een maand later kwam daar nog een zwik van een 20-tal zilveren bij. .. Ik heb me nog van heel mijn leven geen minuut verveeld : er is altijd te veel te bidden en te werken en te plezieren, ook al eens een uurtje tijd te verprutsen. Maar buiten dat wordt er hier hard gewerkt, van vijf verdiepingen hoog tot in ’t lang en breed al de kelderdomeinen.

Qua bevolking is ons huis een Leest in’t dik en dubbel. De schoolbevolking was in 1975 zoiets als 3.840, maar de demografische explosie gaat natuurlijk nog crescendo naar een piek, als men daarbij al de zusters en leerkrachten en bedienden en werkvolk en ‘vliegende brigade’ bijtelt…

Af en toe wordt er voor de nodige ontspanning gezorgd. En wie eens een portieke plezier wil beleven aan een film, heeft daar wel kans toe : gevoelige zielen kunnen dan eens naar een tranentrekker gaan of naar een thriller die op een siebot het bloed in of uit de kaken kan jagen of zuigen. Soms is het cultureel wat zinvoller : onze Retorica speelde Molières ‘Zeer geleerde Dames’, Julien Schoenaerts trad op met ‘Socrates’ en deze week trad een Engelse toneelgroep op. Af en toe is er ook een muziekavond met al de zangkoren van de gemeente Heverlee. Het verleden Kerstconcert waren daar 250 uitvoerders bij met instrumenten.

En dit jaar gingen natuurlijk, of reden of vlogen sommigen naar Rome. Een andere categorie roetsjte voor enige dagen naar Wenen tijdens de vakantie, enz..”(4/12/1975)

-Uit Bladzijden uit een Familiekroniek (1978)  :

“We hadden het thuis niet breed, en onze ouders waren nogal streng, maar ongelukkig waren we niet, integendeel. Een ‘onbezorgde’ jeugd heeft geen van ons gekend. Ieder moest van jongs af aan het werk.

Zo hebben we harde jaren gekend, toen de melk naar Mechelen moest. Doorgaans Melanie (soms Soo) bracht dan de melk naar het Heike, voor de vroege trein; dat betekent ook in de winter als het nog donker was, door alle weer en wind. Als enige beschutting hadden we dan een ‘oliejekker’ aan, en het ging per…hondenkar !

Dan hadden Soo en Melanie reeds ‘de stal gedaan’. Soo steeds de eerste op, ook ’s winters in de kou. Later werd de melk afgehaald aan de steenweg nabij ons huis, voor de melkerij van Blaasveld. Dan konden ook de oudsten wat langer slapen.

Zonder electriciteit zoals destijds alles moest gaan, was het leven corvee. Nu wordt in een mum van tijd, simpel met een knop induwen, heel wat werk verzet. Toen was alles met de hand te doen : wassen, bakken, melken, de schoonmaak (geen plastic toen, maar met zware ijzeren emmers sleuren, enz.) en bovendien het onderhoud van de kachel, lampen en lantarens en noem maar op. En dan nog niet over de veldarbeid gesproken. Destijds nog niets van de moderne techniek en automatisatie !...O jéékes, het eiste allemaal zeer veel van ons. En nooit eens een dagje vrijaf om wat op adem te komen, behalve zondag’s en dan nog…

Maar al moesten we hard werken, er kwam ook leute bij te pas en hetzij bij plezier of ruzie, we maakten nogal eens leven en trammelant. Vader moest dan wel eens tussenkomen : ‘kinderen spreekt toch wat ‘stilder’ : ‘t is of ge tegen een bos zijt grootgebracht !’ En we woonden toen naast een bos, of omtrent dan toch ! ’t Bos is thans verdwenen.

Bij speciale uitzonderingen, kwam er tussendoor toch een stukje kermis. Als de aardappelen uit waren bv. –we trachtten daarmee klaar te zijn tegen 20 september, verjaardag van mijn jongste broer- vierden we feest ’s avonds. Soms werd daar iemand van buitenshuis bij uitgenodigd, of iemand die bij ’t werk  geholpen had. Dan verschenen er pannenkoeken en haalden we ons hart op aan vermakelijkheden, zoals zaklopen – wedstrijd in de maneschijn. Of we gingen, lollig verkleed, met kabaal en tralala, allerlei spokerijen uithalen bij de buren.

Uniek kostelijk !

Nam het werk een zeer belangrijke plaats in thuis, een ruim zo essentiële plaats was ook aan het gebed toegewezen. Het was schering en inslag van elke avond en zelfs een deel van de dag. Elke avond –het mocht zijn wat het wilde- werd het rozenhoedje gebeden en dit met voor elke Weesgegroet, een vers ter verwijzing naar een deel van het mysterie. Dit werd zo trouw gedaan dat ik, na 70 jaar die 150 citaten nog uit het hoofd ken.

Moeder leefde geheel voor God en haar kinderen. Ze kon wel streng zijn, ze eiste gehoorzaamheid, maar ze was zo, zo goed !  Als ze te wille van haar handicap niet gaan kon en ze geen bijwerkje te doen had, bad ze steeds haar rozenkrans of las in haar ‘Navolging’.

’s Zondags bad ze de misgebeden in een kerkboek (want radio en TV waren er nog niet), dan mocht niemand haar storen. Biecht en communie alle eerste vrijdagen. Dan werd ons Heer aan huis gebracht en werd het huis versierd.

Als we voor een stille bezigheid bijeen waren in huis, bij regenweer, baden we nogal eens luidop ook, Soo vlocht manden of deed een ander werk, wij stopten kousen of breiden, we schilden aardappelen, of moesten ‘patatten kesen’, scheuten afdoen. Het gebeurde weleens dat er in de stal, onder ’t melken en ook op ’t veld onder het wieden, gebeden werd, behalve als er in dit laatste geval, een helper van buitenshuis bij was. De vastengebeden, voorgeschreven voor ontslag van de vasten, werden samen gebeden, en de toch reeds lange avondgebeden, werden dan nog een stuk langer. Wie voorbarig indutte onder het gebed, werd –maar niet immer- wakker gesprenkend. Ja, zo was het : dat bidden altijd en overal, hing me als kind meer dan eens de keel uit. Ik had liever met mijn pop gespeeld of mij op enigerwijze anders geamuseerd. Als kind besefte ik niet de zin en de waarde van dit alles.

Thuis trachtte men mij soms in de week naar de kerk te laten gaan. Dat gebeurde wel af en toe, in de zomer, maar veelvuldig ging ik niet. Ik moest soms al werken. Bovendien met dat verplicht nuchter zijn voor de Communie was dat moeilijk. De mis was vroeg : te 6 u. en te 6.30 u. in de zomer, te 6 u.30 en 7 u. in de winter. We woonden een eind van de kerk en we moesten er te voet naartoe : de jongsten hadden immers geen fiets…

Bij het afsterven van moeder had ik weer eens aan den lijve ervaren wie en wat Soo voor ons betekende. Zoals hij zich toonde in die omstandigheden, was hij over heel de lijn.

Toen ik twaalf jaar oud was en vroeg om te mogen voortstuderen, stond het gezin voor een moeilijke vraag : het impliceerde immers een werker minder, nieuwe financiële uitgaven en dit in omstandigheden die zorgwekkend waren : keer op keer tegenspoed in de stal, daarbij een zieke moeder, een oude vader, al gebroken door reuma…Toch mocht ik op pensionaat. Voor ik vertrok wilde men mij echter met paardenkracht iets op het hart drukken. Ik kreeg een hele oremus te incasseren : dat ik nu niet de juffrouw moest gaan spelen, die haar fijne handjes naar geen werk meer zou willen uitsteken, die de grote jan zou uithangen…en bovendien mocht ik ook nog een hele slimslam van een zedenpreek aanhoren over goed gedrag…men kon immers nooit weten !

De brieven die ik in Heverlee ontving, doorgaans van Melanie, waren meer dan nieuws- of praatbrieven : immer was er een stichtend en goed woordje bij. Vooral als Soo schreef, stuurde hij wat langere, schone brieven roerend van directheid. ’t Waren brieven die, zou men zeggen, vleugelvaardigheid wekten ! Ze waren in hun simpelheid, rijk aan geestelijke inhoud, echte documenten, gedragen door verantwoordelijkheidsbesef.

Soo was nogal hevig van temperament, maar hij was edelmoedig, hij was in zijn geheel een edel mens. We hebben, vooral naderhand, ingezien op welk zeldzaam hoog niveau die oudere broer van ons stond. Moeder werd gaandeweg sukkelachtiger. Soo droeg haar ’s avonds –na het gezamelijke gebed waarbij ze toch wilde aanwezig zijn- in zijn armen nar bed, heel voorzichtigjes, om haar toch maar geen zeer te doen !

Toen ik vroeg naar ’t klooster te gaan, was het weer vanzelfsprekend dat Soo geen stokken in de wielen zo steken, al zou het leven dubbel zwaar worden voortaan. Hoe zou trouwens die oorlog aflopen ? Dat viel ook nog af te wachten !

Hoe het kwam dat ik op zulke jeugdige leeftijd naar ’t klooster ging :

-er was de lagere school van Leest die bepaald gunstig geweest is, t.w. eerst de invloed van juf Mathilde Hellemans, dan die van Caroline Nees vooral, die toen we al groter werden, ons steunde tot gebloofdbezinning en –beleving.

-Er was de hele atmosfeer waarin ik thuis van kleinsaf aan, gedrenkt was geweest.

-Er was dichterbij, het voorbeeld van jongste broer.

-Er was mijn klastitularis van Heverlee, Zr. Paula, een ingoed, edelmoedig, opgeruimd mens, die iedereen graag zag en liefde tot O.L.Heer uitstraalde. Ze sprak ons niet over roeping, maar heel haar ‘zijn’ was aanstekelijk. In het moederhuis en in de bijhuizen, dankten haar verscheidene zusters hun roeping voor Heverlee; ik was de eerste van twaalf.

Melanie had moeder beloofd toen deze op haar sterfbed lag, dat ze mij zouden laten gaan, wanneer ik oud genoeg zou zijn. Nu gelden mogelijk andere normen. Maar…zijn die beter ?

Geeft men zich ooit te vroeg aan O.L.Heer ?

Soo heeft misschien te veel geëist van zijn gestel. Er was wel die fameuze griep van 1918 die talloze slachtoffers maakte in een tijd toen er nog geen penicilline en andere middelen waren om de koorts dadelijk af te remmen. ’t Is echter een feit dat Soo zich nooit ontzag. Hij werkte en zwoegde, hielp bij gelegenheid nog bij buren in nood, sloofde zich af, zijn inzet kende geen maat. Maar een mens is tenslotte niet van ijzer. Waarom had hij af en toe klieren aan de

hals ? Moest men hem dwingen naar de dokter te gaan ervoor ? Hij kloeg nooit. Is het niet roerend hoe hij, na zijn jongste broer te hebben afgestaan, ook nu zijn kleinste zus aan de Heer schonk en zich nadien offerde als bemiddelaar voor de roeping van grote zus ? En dan, betrouwend op de Voorzienigheid, nam hij bij zijn huwelijk, ook vader onder zijn bescherming.

De Heer vroeg hem nog een ultiem offer. Hij zou sterven zonder broer en zussen hier op aarde nog eens weer te zien. Maar, zoals het bij ons luidde wanneer er een supplementje offer gevraagd werd : ‘Dat kan er nog bij”.

O.L.Heer zou vader niet alleen achterlaten. Tien dagen later nam hij, na Soo, genadig ook vader op zijn Hemelwoon.

Soo was een van die vele stille groten die geen koppen halen in de kranten.”

-“Dit jaar weerom een zware tol gevraagd aan mijn relaties : mijn broer Fr. Romain (Karel De Laet) heb ik niet meer teruggezien. Canada eiste hem op als haar eigen zoon waar hij Christus in trouwe dienst gedurende 55 jaar heeft gediend. Om het stukje grond te Huberdeau, waar hij begraven ligt thans, blijft dit land mij dierbaar en zal ook Leest hem ook niet vergeten. Ik ben er blij om, dat hij ginder heeft willen sterven : op het eigen veld van zijn apostolaat, nog een geloofsgetuigenis tot het einde !” (december 1978)

01-01-2013 om 09:28 geschreven door Marcel Van Hoof

Marcella Van Aken, zuster Albert Marie.

Vervolg Christine De Laet

-“1941 : Feest van het Goddelijk Moederschap van O.L.Vrouw. Mevrouw Van Aken (Marie Van den Brande) uit de Bist, brengt haar Marcella naar ’t klooster van het H. Hart Heverlee.Ik weet niet wie, op die zaterdag 11 oktober, God het aangenaamst moet geweest zijn : of het kind dat zich zo totaal en onherroepelijk aan Hem geeft, of de moeder, die in algeheel zelfvergeten, Hem dit kind terugschenkt : want die moeder brengt haar enig kind…en ze is weduwe.

Haar echtgenoot, Kamiel Van Aken, werd haar vroegtijdig door de dood ontrukt. Twee harer kinderen ontvielen haar : Maria, een wichtje nog, daarna en vooral de veertienjarige Julia, een meisje van veel verwachting. Na het afsteren van haar zuster Monika, nam Mevrouw Van Aken  het verweesd achterblijvend neefje, Albert Denys, bij zich op. Ze zwoegde en wroete op de hoeve voor de kinderen en voor haar bejaarde ouders, tot deze laatsten tot de eeuwige vergelding werden geroepen. Uitgeput van de haar krachten te boven gaande arbeid, en onder de klamp van reumatisme, stortte moeder zelf ineen en werd voor weken aan een ziekbed gekluisterd, terwijl Marcella en Albert deden wat ze konden. Ook familie en geburen sprongen behulpzaam bij. Zodra moeder echter passabel hersteld is, staat ze alweer koen aan haar taak.

Maanden verliepen nu. Albert had inmiddels kennis aangeknoopt met een Leuvens meisje dat reeds een vaste positie had : hij scheen dus spoedig aan tante’s zorgen te kunnen ontgroeien.

Marcella, op de Normaalschool te Heverlee, was een spiegel voor haar gezellinnen en een klepper ook : steeds primus van de klas. Wat beleefde moeder een vreugde aan dat kind. Nog een paar jaartjes en Marcella zou in ’t onderwijs staan, terwijl moeder rustig op de hoeve haar dagen zou slijten. Moeder droomt haar schone droom…tot plots in dit volmaakt huiselijk geluk, als een voltreffer de vraag klinkt : ‘moeder, mag ik naar ’t klooster gaan ?’

Mevrouw Van Aken staat als verwezen aan de grond genageld. Wie die het niet heeft ondervonden, bevroedt er, wat in zulke omstandigheden een moederhart lijden kan…Wat moet er van haar geworden ?...

1941 : Wat zal het verder verloop zijn van de wereldramp ? Honderden jongens worden dagelijks naar Duitsland gevoerd. Morgen zou ook Albert volgen…En Marcella ook nog zo jong…ampertjes zestien jaar : ze had immers nog tijd genoeg voor een beslissing. Maar toch zo’n ernst boven haar jaren in dit kind…Moeder zegt niet neen : ze wacht, ze onderzoekt, ze bidt…ze verlangt, wat ook van haar gevraagd worde, in offergave en overgave, vaardig te staan voor Gods wil.

Een half jaar verder. Op een avond komen ze met hun beitjes, moeder en Albert, hier dapper aanzeilen om de schikkingen mee te delen : Albert zal huwen en bij ’t gezin van zijn vrouw komen inwonen. Moeder, uit liefde tot haar aangenomen kind, dat ze met al haar zorgen en toewijding wil omringen zolang ze kan, komt mee. Zij die met al de vezels van haar wezen had wortel geschoten in de goede boerendoening te Leest, wordt nu, zo oud ze reeds is, naar de stad verplant : een veldbloem onder een stolp gebracht, een boom van te lande, die niets liever doet dan weelderig groeien in de gezonde buitenlucht, waar hij onbelemmerd vrij naar oost en west zijn forse armen kan uitslaan, nu ingemuurd en als de adem afgesneden…

De hoeve wordt verkocht…Realiseren we, wat dit feit betekende in 1941 ? Verhuizen naar de stad waar iedereen uit wegvluchtte toen, wijl elkeen er verhongerde. ..De boerderij te Leest, het ouderlijk erfstuk, dat heilig pand waar alle dierbare herinneringen mee verbonden zijn, en waar het hart als het ware, zich met al zijn grijpvermogen wil blijven aan vastklampen, wordt afgestaan. Roekeloosheid en hoogste wijsheid. Moeder spreekt haar “fiat’ uit over haar ganse toekomst. Ze geeft haar kind, en in een elan van Godsvertrouwen, waagt ze de sprong in het duistere onbekende. Het is hard doch heerlijk met volle overgave in het leven te staan, met Newman’s bede op de lippen : ‘Heer, ik vraag U niet de verre weg te zien, ik vraag U slechts licht voor één stap.’

Moeder zette haar zwoegen voort. ‘Bonnemama’ zaliger, vergde op het einde veel zorgen, en hoe teder mild ontving ze die. Er is een oude oom, er zijn de kinderen vooral : ‘Godelieve, Magda, Elly’ komen achtereenvolgens het gezin vergroten. ‘Tante’ en ‘Pekke’ is in de weer, zonder verpozen, van ’s morgens tot ’s avonds, voor elk en elkeen. Ze is waarschijnlijk de ‘ziel’ van het gezin. Het moge weer zijn of geen, te 6u. ’s morgens ziet men haar schaduw langs de huizen glijden, en verdwijnen in de kloosterkapel van de Sint-Martensstraat. De dagelijke H.Mis en communie zijn de kern en krachtcentrale van moeders leven, het geheim van haar onverstoorbaar christelijk optimisme. En voor en na, schuiven de kralen van haar paternoster door de knoestige werkvingers, voor levenden en overledenen, voor al de belangen van Gods kerk.

Nacht 11-12 mei 1944 : een vreselijk bombardement zaait dood en vernieling over de weerloze stad. Bij dageraad komen hier de vluchtelingen toe : bleke bange mensjes, met holle verdwaasde blik. En daar is plots moeder ook : zulk weerzien na zulk een nacht !

Een van-kelder-voorziene klas wordt in een bijgebouw klaargemaakt. Het huisraad wordt overgebracht. Moeder en gezin blijven, met vele anderen, enkele maanden te gast bij ons, tot de achteruitrukkende Duitse legers, op de voet gevolgd door de Engelsen, hier binnenvallen met tweeduizend bedden en ’t commando : ‘alles leeg en weg, voor de inrichting van een algemeen hospitaal.’ De vluchtelingen sukkelen terug naar huis. Moeder gaat heen, als gisteren, als immer, met moedig, eerbiedafdwingend betrouwen de heilige en heiligende wil van God aanklevend. Het leven kent geen ontgoochelingen voor grote zielen.

Mevrouw Van Aken leeft stellig intens van geesteswaarden. Van cinema en al dat modern (en dikwijls aangebrand) goedje, vermoedt ze ternauwernood het bestaan. In augustus, als de anderen naar zee of elders uitvliegen, neemt ze haar ontspanning : dan komt ze nog eens weer naar de lieve heimat te Leest, naar de oude trouwe geburen van voorheen, en nog een scheutje verden dan ook, naar Kapelle, naar Louise, haar zus, en Georges en zijn gezin, en brengt ze eventueel mee naar Heverlee, want driemaal ’s jaars op onze bezoekdag, komt ze naar hier. –De deur gaat open. Moeder, telkens wat ouder, wat strammer, wat gehavender door de last der jaren, doch gewaarmerkt met de vredige glimlach van een edele ongebogen ziel. Verzusterd als ik ben met zuster Albert Marie, haar geliefd kind, in eenzelfde roeping en religieuze gemeenschap, is ze werkelijk ‘onze’ moeder geworden. Haar warme greep omklemt ons beider hand in één impuls van hartelijkheid. En dan gaat moedertje aan ’t vertellen, met de rake pittigheid en sappige kleurigheid van de malse Leestse volkstaal. Mevrouw Van Aken heeft een radde tong : een andersdenkende zou er deerlijk bij van zijn pluimen laten, want ze heeft, in dienst harer christelijke overtuiging, een verbluffend combatieve durf en vaardigheid. Ons dierbaar Leest leeft sprankelend in haar voort. Een woord van paus Pius XI wordt in haar schone werkelijkheid ‘ook afgeslagen stukken gouderts bevatten goud.’ “ (‘DB’, nr.3 – 1955)

De lans die ze hier brak was voor de moeder van Marcella Van Aken (°05/03/1925, +13/08/2006) die ze meestal ‘moeder’ of ‘Mevrouw Van Aken’ noemde. Vooraan in dit artikel gaf ze haar meisjesnaam mee : Marie Van den Brande. In een brief naar ‘De Band’ van 1974 noemde ze de moeder van haar vriendin Marie Alewaters : “…ik lees nog veel, de wijze raad indachtig : ‘dat houdt de mot uit de benen’. Die pittige spreuk is van iemand van jullie, die vol volkse geestigheid zat tot in haar tenen : Marie Alewaters : we zeiden Marie Van Aken. (ik heb jaren geleden eens een artikel over haar geschreven voor De Band, weet je

nog ?). Ze is de moeder van onze zuster Albert-Marie, Marcella Van Aken, uit de Bist, die in de zomer ook wel eens  even naar Leest komt doorgaans. Ze is schoolhoofd in ons bijhuis te Hamme-Mille, en al geef ik dit hier als een achteraanbengelend berichtje, ze doet het ginds prima. Petje af voor Marcella, ze is een hele piet!”

Marcella Van Aken was verre familie van de familie De Laet. Zij trad binnen bij de zusters annuntiaten te Heverlee in 1941 en legde haar geloften af in 1943 en 1946.

Ondertussen was ze er onderwijzeres gediplomeerd (Franse taalrol, 1945 met daarbij het getuigschrift van grondige kennis van het Nederlands). Van dan af gaf ze les in Franstalige scholen van de congregatie. Zo in Schaarbeek (1945-1952), Nodebais en Hamme-Mille (1956-1986) waar ze bovendien ‘chef d’école’ (of schoolhoofd) was. Tussen haar twee verblijven in Nodebais in, werkte ze ook een poos in Heverlee.

Na haar pensioen was ze nog werkzaam in Woluwé-Saint-Pierre en verbleef (sinds 1998) in huize ‘Bethanië’ te Heverlee.

Ze overleed te Heverlee op 13 augustus 2006 en is aldaar begraven.

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009 - Wilfried Hellemans)

01-01-2013 om 09:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 27 maart : KVLV en LG praatten over Arbeidsdruk en Arbeidsvreugde

1981 – Zaterdag 28 maart : Jaarlijks gemaskerd bal van St.-Cecilia

            Om 21 uur in zaal St.-Cecilia met discobar “Antwerpia” en D.J. Felix.

            “Op maat 2/4 en 6/8 maken we plezier, dansen we en zingen we samen o.a.

            de volgende carnavalhits van dit jaar :

            ‘Er staat een paard in de gang...’

            ‘Net als gisteren...’

            ‘Ik wil op m’n kop...een kamerbreed tapijt’ (en van de NV Piessens natuurlijk !)

            U komt toch ook carnaval vieren !

            Plezier en prettige sfeer verzekerd !

            (folder)

1981 – Zondag 29 maart : Vrije Kleuter- en Basisschool

             Restaurant in de parochiezaal.

1981 – Zondag 29 maart  tot woensdag 1 april : Bezinningsdagen gepensioneerden

            In Bonheiden (Zellaar).

1981 – 2 april : Overlijden van Christine De Laet, zuster Melanie

“Ze was te Leest geboren op 12 mei 1901. Af en toe kregen we van zuster Melanie een artikeltje voor De Band. Ze was zelf een trouwe lezeres van ons blad.
Naar het klooster getrokken, meer dan 50 jaar geleden, bleef zij vol interesse voor haar dorp en dorpsgenoten. Zij was zeer fijnbegaafd.

‘Ze glimlacht en opeens begrijp ik hoe zelfs in het midden van de winter rozen met diepwarme kleuren kunnen bloeien : zuster Melanie.

Hard heb je gewerkt zoals mensen als jij dat konden : taai en vastberaden als bomen met heel diepe wortels, die aan de “Kern” hun kracht en levensmoed putten.’

    Zuster L.R.” (‘DB’, april ’81)

“Deze zus van broeder Romain en van Melanie, eveneens kloosterzuster, trad erg jong in bij de annuntiaten te Heverlee (1915) en werd zuster Melanie.

Daar ook legde ze haar tijdelijke (1918) en haar eeuwige geloften af (1922).

Christine behaalde aan de normaalschool haar diploma als onderwijzeres (1920) en werd dr. In de wijsbegeerte en letteren (Germaanse filologie, K.U.L. 1924). Zo was ze te Leuven een van de allereerste vrouwelijke gediplomeerden. Daar voegde ze nog twee diploma’s aan toe m.b.t. de Engelse taal (Brussel, 1947 en 1949). En zo onderwees ze aan de normalisten in Heverlee Nederlands en Engels.

In 1976 vierden de zusters er haar diamanten jubileum. Als gepensioneerde verbleef ze in huize ‘Rozenberg’. Ze verzette nog flink wat werk in het kloosterarchief en als mederedactrice van het jaarboek ‘Ancilla Domini’ van de oud-leerlingenbond.

Geregeld ook schreef ze naar ‘De Band’.

Op 2 april 1981 overleed ze te Heverlee waar ze begraven werd.”

(“De Sint-Niklaasparochie in Leest” – 2009 van Wilfried Hellemans) 

In de reeks ‘Uit eigen Haard’ (schoolboeken voor het Middelbaar onderwijs) verschenen o.m. van haar hand ‘Regenboog’ (Leuven 1935) en ‘Jong Leven’ (Turnhout 1945). (‘DB’, augustus 1957)

De ouders van Christine, Victor De Laet (1850-1918) en Adelia Selleslagh (°Leest 30/06/1857, +Leest 03/07/1914) hadden nog drie andere kinderen : Frans (‘Soo’), geboren in 1887 en gehuwd met Sidonie Diddens, hij werd in 1918 slachtoffer van de griepepidemie. Tien dagen later zou zijn vader overlijden. Melanie (1891-1968), zij kwam in het klooster bij de Annunciaden als zuster Victoria in 1917 en bleef missionaris in Kongo van 1931 tot 1957.

Karel (1896-1978), alias ‘Broeder Romain’ was vijfenvijftig jaar lang missionaris in Canada.

(zie foto)

Het gezin woonde in het ‘Wiphuis’ op de Rennekouter, de vroegere Jezuïetenhoeve.

(zie Toponiemen)

Passages uit haar briefwisseling naar ‘De Band’ :

-“’t Begin van de eerste oorlog en de vlucht heb ik nog meegemaakt. Vader heeft na de doortocht van de eerste patrouilles een reuzefiets-motocyclette splinternieuw uitgehaald van onder de mesthoop. Maar de Belgische soldaten hebben ons twee dagen later dat merkwaardige ding als trofee ontnomen. Zeer interessant volgens mij was na de vlucht de koeienhistorie. De Belgen hadden alle koeien eerst weggehaald. ’t Leger had die te Antwerpen in hangars ondergebracht en geraakte er niet mee weg. De Duitsers sloegen die aan.  Na de vlucht waren er geen koeibeesten meer tenzij hier en daar één die in ’t wild liep, en gauw een ‘eigenaar’ had. Mijn zuster zei : ‘ik moet een koe hebben, ze hebben onze koeien afgepakt, ik ga naar Antwerpen naar de Duitsers een koe halen’. Ze schuift aan in de rij om een bewijsschrift te bekomen en toelating om met ‘haar koe’ naar Leest te mogen. Overrompeld als die kommandant was door die grote menigte, schrijft hij een bewijs. En zus ging met dat papierke naar die hangars, waar de controleur vraagt : ‘welke is uw koe ?’

Zuster Viktoria kiest er de beste en schoonste uit en roept : ‘die meneer !” De kerel laat begaan. Ze huurt een beestenwagen, en ’s avonds te kwart voor tien komt ze daarmee in Leest binnen in triomf en alle mensen kwamen zien naar dat fenomeen.

In 1913 was hier in Heverlee de eerste grote Boerinnendag. Leest was present en ons Melanie was er ook bij. ’s Avonds kwamen die van Leest in auto’s ’t dorp binnengereden al zingend en al vertellend. ’t Gevolg : ik mocht 23 september naar Heverlee komen tot 1 augustus 1914 : de oorlog en de vlucht.

Ik had moeten wachten tot ik 14 jaar was om in het klooster te komen. Op 24 mei was ons Melanie naar Heverlee komen horen, en op 29 mei trad ik binnen in ’t noviciaat in Heverlee en ik ben nooit buiten Heverlee in functie geweest. Eén keer heb ik Leest teruggezien : in 1931, bij ’t vertrek van zuster Viktoria naar de missies. Met Pinksteren gingen we natuurlijk allen mee in de processie. Wij waren ijveraarsters van ‘Averbode’s Weekblad’ en bezorgden het elke week thuis. Jaarlijks ging zus mee te voet naar Scherpenheuvel. Ons Soo reed mee naar de paardenomgang te Hakendover.

’t Rozenhoedje werd dagelijks gebeden in familie en waar een lijk was ging men ’s avonds ’t rozenhoedje bidden.” (‘DB’, nr. 1, 1955)

In  1957 zou Christine totaal onverwacht Leest terugzien :  “…wat een krieuweling van blijdschap er door mij heen huppelde, toen onze Overste mij meldde dat ik mee naar huis mocht met zuster Victoria…

Zaterdagavond 22 september zijn we aangeland. Op afstand verwelkomde ons reeds de goedige kerktoren, waar een veel groter stuk van uw ziel aan vastzit. Dadelijk worden we te Leest opgenomen in een sfeer van warme innigheid : het Dorp. Van daaruit vinden we gemakkelijk weer de vertrouwde straten : de Kouter, de Scheerstraat…We herkennen nog uithangborden uit vroeger dagen. Maar daarnaast ook, wat al verandering ! Prachtige autostraden als die van de Juniorslaan, nieuwe huizen en kapellen, wijzen op de groeiende welvaart doch ook op de gaaf gebleven godsdienstzin onzer vriendelijke dorpsgenotenn wier dialect we in zijn kleurige sappigheid met genoegen beluisteren. Woorden, sedert jaren en dagen spoorloos uit ons geheugen verdwenen, duiken lustig weer op : ‘karlees, schramoeillie…’ en een ogenblik struikelt onze strubbelige tong over al die schatten schoonheid…” (‘DB’, nr.2, 1957)

Vervolgt…

Foto’s :

-Familie De Laet. Van links naar rechts : Karel (broeder Romain), Frans (‘Soo’), vader Victor De Laet, moeder Adelia Selleslagh, Melanie (zuster Victoria) en Christine (zuster Melanie).

De foto dateert van omstreeks 1909.

-Christine en Melanie De Laet.

31-12-2012 om 17:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zaterdag 14 maart : Recollectie KWB en uitslag Kaartkampioenschap

            Na twaalf avonden van sportieve strijd mochten de kaartliefhebbers

            hun prijs in ontvangst nemen. Traditiegetrouw ging deze prijsuitreiking door

            tijdens de jaarlijkse recollectie.

            Voor meer dan 80 deelnemers hield pastoor Coosemans een korte bezinning

            en Walter Tourné een toespraak. Volgde het etentje en de dansavond.

            Tussendoor werd de uitslag van het kaartkampioenschap 1980-1981 afgeroepen.

            Winnaar werd Jozef Vloeberghen voor Maurits De Grijse en Eduard Diddens.

            Er waren 66 deelnemers.

1981 – Zaterdag 14 maart : “Ken uw stad...wees er fier op”.

            In het kader van bovenstaande spreuk en ook als bestuurslid van de plaatselijke  

            Sp-afdeling nodigde dezelfde Jozef Vloeberghen de Leestenaars uit voor een

            gezamelijk bezoek aan de St.Katelijnekerk en de St.Romboutskathedraal te Mechelen.

            Vertrek om 14u15 op de Dorpsplaats.

1981 – 24 maart – Het Laatste Nieuws : (zie foto)

            PAS “GETOUWD” !

“Deze foto namen we te Leest. Het pas gehuwd koppeltje zal wel verbaasd  hebben opgekeken toen de grap van enkele vrienden duidelijk werd. Opmerkelijk  is dat de nachtelijke lolbroeken in plaats van “juist getrouwd”  “juist getouwd” hebben geschreven.

Misschien slaat die zogenaamde fout op de echtverbintenis of op de touwenconstructie

die de olijkerds aan de gevel aanbrachten. (L.D.N.)”

1981 – 25 maart : Overlijden van Juul Teughels (foto)

“Amper 55 jaar overleed hij in het Academisch Ziekenhuis van Jette.

Geboren en getogen Leestenaar (broer van onze medewerker Frans), was hij een gekende en geliefde figuur in Kapelle-op-den-Bos. Als onderwijzer en later als schoolhoofd heeft hij jarenlang de Kapelse jeugd gevormd. Opvoeden was zijn levensroeping. Rechtschapen als hij was, moet hij de laatste jaren erg geleden hebben onder het onrecht hem door kleinzielige politiek aangedaan.” (‘DB’, april ’81)

Juul Forentijn Teughels was te Leest geboren op 22 januari 1925.

“Een goed en edel mens is van ons heengegaan. Opgegroeid in een gezin van bekommerd zijn voor anderen heeft hij deze eigenschap gans zijn leven in daden omgezet. In het hart van zijn vrouw Jeanne, met wie hij wel en wee van dit leven deelde, zal hij verder leven als een goede echtgenoot; zijn kinderen zullen het beeld in zich dragen van een liefdevolle en zorgzame vader; zijn vele vrienden zullen het hoofd schudden en niet begrijpen…

Opvoeden was zijn levenstaak en levensroeping. Als toegewijd meester stelde hij niet alleen belang in schoolresultaten, maar probeerde hij ook zich het leefmilieu van zijn jongens eigen te maken om hen des te beter kunnen helpen om schone mensen te worden. Daarom ging zijn aandacht naar niet-schoolse activiteiten.

Toewijding, zachtheid en rechtschapenheid sierden het leven van Juul en maakte hem tot vriend van velen in het  verenigingsleven.

Omwille van die fijngevoeligheid was hij ook kwetsbaarder : hij leed sterk onder onrechtvaardigheden ;  zij bezorgden Juul een diepe woede en in die woede groeide de dood.

Meer dan lofwoorden of wat ook kunnen zeggen, zal hij verder leven in de herinnering van hen met wie hij in liefde verbonden leefde, zal hij vereremerkt verder leven in de harten van de vele jongens die hem gekend hebben en zich aan zijn levensvoorbeeld spiegelen.

Juul heeft de levensstrijd gestreden, het geloof bewaard, nu is de kroon der gerechtigheid zijn deel.” (warme woorden uit zijn doodsprentje)

Foto ‘s :

‘Juist getouwd’…

-Juul Teughels.

30-12-2012 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 1 maart : Vanaf deze dag begon de volkstelling te Leest.

            (GvM,6/12/80)

1981 – Zondag 1 maart : Breugheliaanse eetdag door KLJ in de parochiezaal

            (‘DB’, februari ’81)

1981 – 4 maart : Dirk Van Dam : bevredigende start

“Voor de Leestse amateur Dirk Van Dam is de kennismaking met de categorie van de amateurs naar wens verlopen : ‘Wegens een begrafenisplechtigheid in de familie kon ik zaterdag wel niet zoals gepland was starten in de openingsrit te Malderen. Daardoor kon ik wel te Hombeek van start gaan. Gelukkig raakte ik niet betrokken bij de valpartij die de wedstrijd een beslissende wending gaf, maar hierdoor waren de koplopers vertrokken. In de achtervolgende groep heb ik naar het einde toe nog actief kunnen zijn zodat ik uiteindelijk op een 25^ste plaats kon beslag leggen. Voor een eerste rit met meer dan honderd deelnemers vind ik dat een behoorlijk resultaat. Daar ik voorlopig geen twee opeenvolgende dagen aan competitie mag deelnemen probeer ik, in zo verre mijn taak dit toelaat, ook in een midweekwedstrijd aan te zetten. Hierdoor hoop ik vlugger aan het competitieritme te wennen.”

Jan Geerts : pech.

“Voor de andere Leestse amateur Jean Geerts verliep de seizoenstart niet zo naar wens. In Brussel-Opwijk had hij halverwege de rit af te rekenen met bandenpech. De rest van de kilometers werd wel afgelegd maar meer als oefening opgenomen, omdat met zoveel vertrekkers de prijzenpot al lang verdeeld was.”

(GvM,4/3/1981) 

1981 – Donderdag 5 maart : MMT te Leest

            Het Mechels Miniatuur Theater bracht in de zaal “St.-Cecilia” het gekende

            stuk “Het Machtig Reservoir”met in de hoofdrollen Mandus De Vos en

            René Verreth.

            Toegangsprijs : 100 frank.

1981 – 8 maart : K.V.L.V.-vergadering

            Thema : werken : moeten of mogen.

            Er werden tevens twee Lourdesreizen verloot.

1981 – 9 maart : Bedevaart naar Sint-Jozef Leuven

            Vertrek aan de kerk om 08u50.

1981 – 14 maart : Overlijden van Gerard Somers (zie foto’s)

“Op 14 maart 1981 overleed te Mechelen in het Sint-Jozefsziekenhuis Gerad Somers. Hij was alhier geboren op 16 mei 1898.
“Gerard van Heinke Somers” was door iedereen gekend en geliefd. Eenvoudig en volks als hij was, bleef hij zichzelf en de goeie ouwe tijd getrouw. Als oudste cafébaas uit de omtrek bestond zijn cliënteel de laatste jaren uit de Leestse jongeren die zich bij hem “thuis” voelden. Zijn laatste maanden als “banneling” zullen hem zwaar hebben gewogen.” (‘DB,april ’81)

In 1979 (enkel jaartal gekend) publiceerde Gazet van Mechelen :

                                  Mechelens oudste cafébaas woont in Leest.

“Als men vanuit Mechelen naar Leest rijdt, ziet men op de hoek van de Molenstraat en de Mechelbaan (noot : thans Pastoor De Heuckstraat) een oud cafeetje staan : ‘Op ’t Hoekske’

(noot : thans ‘Drij Gapers’).

Deze drankgelegenheid wordt uitgebaat door Gerard Somers, ook wel ‘Gerard van Nanke Somers’ of ‘Gerard van Tiste Moors’ (zijn grootvader noemde Tist De Maeyer genoemd, hij werd te Leest geboren op de Rennekouter). Gerard werd te Leest geboren op 16 mei 1898 als tweede oudste van tien kinderen. Zijn oudste broer wisselde het tijdelijke met het eeuwige toen hij slechts twee jaar oud was en zijn jongste zuster stierf toen ze amper elf maanden oud was.

In 1902 kreeg de familie Somers een tweeling. Biezonder is wel dat Tor geboren werd op 1 augustus (23u45) en Pauline op 2 augustus om OOu10 te voorschijn kwam.

Toen Gerard nog een Gerardske was noemde zijn vader hem steeds ‘Pierke’ en de rest van de familie noemde hem steeds ‘Jef’. Waarom dit gebeurde is voor Gerard nog steeds een raadsel.

Vanaf Pasen (toen hij elf jaar oud was) moest hij thuisblijven uit de school, om thuis op de kinderen te passen als zijn ouders naar het veld waren. Doch stilaan werd hij ingeschakeld in het landbouwbedrijf en moest hij vanaf z’n 12^de met het paard rijden, om alzo drie jaar later volledig ingeschakeld te zijn in het familiebedrijf. Tijdens de oorlogsjaren volgde Gerard ’s avonds nog landbouwlessen om de ‘stiel’ onder de knie te krijgen.

Zoals iedereen, keek ook Gerard eens naar de meisjes, en de danskunst erfde hij van zijn vader. Dat dit bij de meisjes indruk maakte, hoeft geen betoog en op 21-jarige leeftijd kreeg Gerard de kans om te huwen. Doch Gerard heeft het toen (zonder ruzie te maken) afgemaakt. Elf jaar later (op 32-jarige leeftijd) vond Gerard het echter tijd en op 30 oktober 1930 trouwde hij te Leest  met Sofie Van den Heuvel. Sofie was geboren in café ‘Belle Vue’ en kwam ook uit een gezin van tien kinderen. Aangezien Sofie’s oudste zuster jong gestorven was, moest Sofie ook vlug de school verlaten om thuis te helpen.

Haar oudste broer gaf in de streek van Dilbeek les en alzo moest ook Sofie naar Dilbeek om voor haar broer te zorgen. Zo werd ze volgens Gerard een ‘reizende passante’. Bij Sofie thuis was er café en daar haar moeder alleen thuis was, gingen Sofie en Gerard bij haar inwonen.

Sofie’s moeder is café blijven houden tot enkele maanden voor haar dood (enkele maanden voor haar 94^ste verjaardag).

Om te horen dat er iemand binnenkwam, zette men indertijd de koterhaak voor de deur en deze maakte lawaai genoeg om te verwittigen dat iemand binnenkwam. Deze koterhaak bestaat nog, doch doet geen dienst meer voor voornoemd gebruik.

Terwijl Sofie’s moeder instond voor het café en het huishouden, zorgden Sofie en Gerard voor de koeien, varkens, groenten, enz.

Toen beiden een drietal maanden gehuwd waren, trok Gerard op zekere avond het dorp in en bleef er gewild ‘plakken’, dit om zijn kersverse bruid te plagen. Bij zijn thuiskomst werd er natuurlijk gevraagd vanwaar hij kwam. Gerard zei hierop ‘van buiten naar binnen’, dit is volgens Gerard de enige keer dat zoiets gebeurde omdat ze beiden steeds water bij de wijn konden doen.

Toen Sofie op 11 maart 1977 stierf, dacht Gerard er aan zijn café te sluiten, doch op aanraden van de dokter is hij op zijn stappen teruggekeerd en is hij nu de oudste cafébaas van de omtrek en misschien wel de oudste cafébaas van de provincie.

Het café dat hij bewoont is men in 1900 beginnen te bouwen en drie jaar later was het af. In de jaren 1938-39 werd de zaal ‘St.-Cecilia’ omgebouwd tot schuur. De tapkast en enkele kleine veranderingen gebeurden tot nog toe op ’t hoekske. Tegenwoordig verspreidt zich het gerucht dat Gerard zou sluiten. Doch Gerard weet nog steeds niet wanneer hij zal stoppen.

De plaatselijke Chirojongens helpen Gerard zoveel ze kunnen, en hiervoor is hij ze heel dankbaar. Doch Gerard is en blijft een plantrekker. Elke morgen is hij beneden om 06u30. Na het ontbijt schilt hij zijn patatten voor ’s middags. Hierna maakt hij het café in orde (spoelbak reinigen, pinten spoelen, vloer keren, enz.) zodat alles in orde is tegen dat de ‘verletters’ komen (de ‘afgevers’ zijn dan al gekomen). Zelfs als het café tot 2 uur ’s nachts openblijft (wat soms wel eens gebeurd) is hij ook om 06u30 beneden.

Tijdens zijn vrije tijd overdag, zorgt Gerard nog voor zijn kippen en verzorgd hij ook nog zijn groenten. Gerard zei ook nog : ‘mijn kiekens kennen mij, en ik ken mijn kiekens’.

Als gevolg van een operatie krijgt Gerard om de vier weken nog het bezoek van een dokter, doch Sofie zei vroeger steeds : ‘Gerard is nog van een ‘dor’ volk. Eten kan hij nog steeds goed en als hij tien minuten in bed ligt, rijdt hij al heel ver.’

De klanten van vroeger ‘dronken’ meer, maar…het bier van vroeger was ‘eten en drinken’ en dat van nu is ‘poeder’.

Een wekelijkse rustdag heeft Gerard niet nodig. Om terug op ‘asem’ te komen heeft hij geen dag nodig, daarvoor is de nacht nog lang genoeg.”  

Gerard Petrus Frans Somers was te Leest geboren op 16 mei 1898 en overleed in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen op 14 maart 1981.

Zijn echtgenote Sofia ‘Sofie’ Constantia Van den Heuvel was eveneens te Leest geboren op 20 maart 1895 en ze overleed er op 11 maart 1977.

Bijgevoegd :

-Mandus De Vos. (Uit het ‘Jubelboek’, 35 jaar MMT).

-Gerard Somers  in 1915 met ‘Juul’. Samen hielpen ze bij de aanleg van het vliegveld dat de Duitsers in de eerste wereldoorlog in de Winkelstraat aanlegden. Hij was toen 17.

-Gerard op zijn 81^ste.

24-12-2012 om 13:11 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 20 januari – Gazet van Mechelen :

             Schepen Carlier reikte prijzen uit aan laureaten 55^ste nationale

                                tentoonstelling “De Luxeduif”

            “Naar jaarlijkse gewoonte had zondagnamiddag in het lokaal “Antverpia” aan de

            Graanmarkt te Mechelen, de plechtige prijsuitreiking plaats aan de laureaten

            van de 55^ste nationale tentoonstelling door de Mechelse sierduivenklub

            “De Luxeduif”. De tentoonstelling was op 20 en 21 december georganiseerd

            in de stedelijke feestzaal aan de Fred. De Merodestraat..

            Leestenaar en ere-voorzitter Alfons Hellemans mocht meehelpen aan de

            overhandiging van de prijzen.”                              

1981 – Zaterdag 31 januari : Dansavond Vrije Kleuter- en Basisschool

            De Vrije Kleuter- en Basisschool van Leest nodigde ten dans met D.J. Lion John

            in  de Parochiezaal, Kouter, vanaf 20 uur.

            Toegang : 70 frank. (folder)

1981 –Februarinummer ‘De Band’  : Oproep medewerkers film over Leest

            “Een paar mensen hier ter plaatse willen een film maken super acht color over Leest.

            Leestenaars die interesse hebben om aan deze realisatie mede te werken

            (samenstellen van film, voorbespreking, scenario, hulp bij opname, enz.)

            Kunnen contact opnemen met : Pierre De Wit, Molenstraat 14 Leest  of met

            Robert Verbruggen van ‘De Band’.”

1981 – 8 februari : Kindertoneel

            Organisatie Davidsfonds Leest : “het Heists Kamertoneel” met “Boembatjoek”

            een kindertoneel voor kinderen van de lagere school.

1981 – Zaterdag 14 en zondag 15 februari : “Dag zonder Afwas”

            De koninklijke fanfare St.-Cecilia organiseerde haar jaarlijkse “dag zonder

            koken en zonder afwas” in de gelijknamige zaal.

            De opbrengst van dit eetfestijn was bestemd  voor nieuwe uniformen voor de

            leden van fanfare en drumband. (GvM,12/2/1981)

1981 – 16 februari : Davidsfonds gespreksavond

            “Leven en Geloven” met Ward Bruyninckx.

1981 – Zondag 22 februari : VTB-VAB wandelde te Leest

            De VTB-VAB-afdeling Mechelen organiseerde een 12 km lange wandeling

            in Leest.

            Vertrek aan de kerk om 14u15. Wandelleider was Roger Saels.

            Deelname was kosteloos.

1981 – Vrijdag 27 februari : Jaarlijke kaartavond voor de leden van  de Landelijke Gilde.

            Inzet 50 frank  en er was een kip per tafel te winnen. (‘DB,februari ’81)

1981 – 27 februari : Het Laatste Nieuws – Jean Geerts : gespaard blijven van ziekten

Liefst drie ingezetenen van de Mechelse deelgemeente Leest zullen tijdens het nieuwe wielerseizoen trachten hun plaats in de wielerpelotons op te eisen.

Voor de man van de Heide, Jean Geerts, die in vorige seizoenen reeds bewees in de liefhebbersrangen zijn man te kunnen staan, is de voornaamste bekommernis : “ik hoop uiteraard gespaard te blijven van ziekten want dat tast het moreel bij mij te sterk aan en dan kom ik niet tot mijn normaal rendement. Ik hoop een regelmatiger seizoen te maken dan vorig jaar waarin ik zes bloemtuilen kon bemachtigen.”

Voor Dirk Van Dam die voor het eerst zal kennismaken met de liefhebbersrangen liggen de zaken wel anders. “Vooral in de eerste weken zal ik nog veel trachten te leren van de gevestigde waarden. Trouwens mijn trainingsschema, opgesteld door de heer Willockx, voorziet een eerder trage seizoeninzet.”

Geert De Bruyn uit de Dorpsstraat fietste vorig seizoen reeds enkele maanden bij de nieuwelingen en maakte daar reeds enkele behoorlijke uitslagen. Normaal gesproken moet in het nieuwe seizoen daar de bevestiging van komen. “Ik heb de beste vooruitzichten omdat ik op alle domeinen zowat mijn man kan staan. Maar het afwerken van mijn studies krijgt uiteraard voorrang.” 

1981 – Maart :  Johan Vandeputte stelde K.V.G. voor.

1981 werd door een U.N.O.-conferentie uitgeroepen tot “Internationaal Jaar van de Gehandicapten”.

In het maart-nummer van “De Band” maakte Johan Vandeputte van deze gelegenheid gebruik om K.V.G.-Zennevallei voor te stellen.

“Mag ik in dit specifieke jaar de K.V.G (Katholieke Vereniging voor Gehandicapten) even voorstellen :

De KVG is een vereniging opgericht in 1945 door een groep gehandicapten. Iedereen is welkom in ons midden. Ons streefdoel is in de eerste plaats de bekommernis van onze mindervalide zelf; hen ergens mee begeleiden in het economisch, sociale en culturele leven van onze maatschappij. Het wegwij maken in de administratieve rompslomp die je vanuit je gehandicapt-zijn kan meemaken. Denk aan de verschillende ministeries die, de een wat meer, de ander wat minder, te maken heeft met gehandicaptenzorg. Ook als vereniging moeten wij onze rechten laten gelden, zij het soms om louter materiële noodzaak.
Anderzijds, maar zeker niet onbelangrijk, is om samen met onze vereniging, de minder-valide uit onze streek, te helpen naar een eigen zelfstandigheid, en een volledige integratie in onze gemeente. Integratie is misschien een moedewoord geworden. Maar in hoeverre zijn minder-validen in onze maatschappij echt aanvaard en beschouwd als evenwaardige deelnemer ?

Is het niet in de eerste plaats aan de minder-valide zelf om uit zijn schelp te komen ? Om zich niet alleen te voelen, in het zetten van de eerste stap, is er een vereniging als de onze nodig.

Daarom wil ik duidelijk stellen dat integratie niet is, doen zoals anderen, maar eerder zich met al zijn mogelijkheden inschakelen in het maatschappelijk (is ook gemeentelijk) leven, maar goed bewust zijn van onze eigen beperkingen.

Zo, als minder-valide dit harmonisch evenwicht vinden is niet gemakkelijk de dag van heden, in een maatschappij waarvan de toekomst maar een somber beeld aangeeft.

Laat je me toe even onze eigen K.V.G.-Zennevallei aan u kenbaar te maken.

KVG-Zennevallei vierde vorig jaar haar 10-jarig bestaan. Deze viering droeg in zich de fierheid van het “gepresteerde”maar zij maakte ons tevens stil voor de grijze haren en de rimpels die we in ons spiegelbeeld herkenden, het zegt ons “je ziet er ouder uit !” Wat dat spiegelbeeld ons niet vertelde is dat je voor ons “mooier” was geworden. Ja onze vereniging groeit en bloeit.

Als vaste waarden in ons Jaarprogramma  hebben wij onze jaarlijkse reis, paasviering, kerstfeest en de laatste zondag van augustus onze eetdag.

Daar waar wij kunnen, spelen wij mee in, met activiteiten van andere verenigingen ; denk aan de dorpskwis, de viering van de honderdjarige Stanne Van den Broeck.

Langs deze weg willen wij u, de vrienden van de KVG, uitnodigen om in de mate van het mogelijke deel te nemen aan onze activiteiten.

Voor 1981 staan al volgende activiteiten op het programma :

Zondag 9 augustus onze reis, waarschijnlijk trekken we naar het mooie Limburg.
Onze jaarlijkse eetdag gaat door op zondag 30 augustus in de parochiezaal te Leest.

Zaterdag 17 oktober een gezellig samenzijn te Leest en op zondag  20 december kerstfeest te Hombeek.

Naast deze activiteiten kan je naar het sociaal dienstbetoon elke vrijdagmiddag tussen 14 en 15 uur (behalve tijdens de vacantiemaanden) terecht bij Johan Vandeputte, Vinkstraat 44 te Leest. Nieuwe leden zijn steeds welkom.
Moge deze bijdrage u een bredere kijk hebben gegeven over onze vereniging. Misschien kwamen wij in het verleden te weinig naar buiten, maar laat 1981, het internationaal jaar van de gehandicapten openstaan voor iedereen. Beschouw de minder-validen als gelijk-validen. Wie heeft het recht om mensen met een handicap als minder te aanzien ?

Mag ik om te besluiten de redactie van “De Band” te bedanken, om de kans die ons werd gegeven om dit artikel te schrijven, en het te publiceren voor al de lezers van dit tijdschrift.
Oprechte groeten namens K.V.G.-Zennevallei.

      Johan Vandeputte.”      

23-12-2012 om 13:27 geschreven door Marcel Van Hoof

                                                                    1981

1981 – Bestuur Davidsfonds

Geen wijzigingen in de bestuurssamenstelling.

Voorzitter bleef Jeroom Verbruggen, Alfons Hellemans bleef ere-voorzitter.
Maria Dons-Lamberts bleef ondervoorzitter, Martin Mollemans secretaris, Aloïs Hendrickx penningmeester en Marleen De Prins, pastoor Lornoy, Mia Van Sweevelt-Dewit en Marleen Verschueren actieve bestuursleden. (‘’DB’, januari ’81) 

1981 - Vlaamse raad zitting 1980- 81 bulletin van vragen en antwoorden 3 februari 81

vau 5 januari 1981

van de heer J. SOMERS

Zennedijk te Leest - Verstevigingswerken

Ten gevolge van de recente overstromingen worden momenteel in het Mechelse practisch alle dijken van rivieren behorend tot het Scheldebekken versterkt.

Tot onze spijt moeten wij hierbij opmerken dat deze verstevigingswerken meestal gepaard gaan met onherroepelijke ingrepen in het plaatselijk leefmilieu. De prachtige oude bomenrijen die meestal de dijken sierden worden opgeofferd voor asfalt en beton ; de oevers worden glad gemaakt en met keien bedekt. Alhoewel het allicht moeilijk is een middenweg te vinden tussen veiligheid enerzijds en natuurbehoud anderzijds, lijkt het mij toch technisch realiseerbaar op enkele plaatsen de prachtige bomenlanen voor het nageslacht te bewaren. Een van de weinige plaatsen in Vlaanderen waar dit nog kan is de Zennedijk tussen Leest stroomopwaarts naar Hombeek. Tussen de Zennebrug te Leest en de Spoorwegbrug te Hombeek alleen al staan 228 Amerikaanse eiken, 33 Zomereiken, 4 Essen, 35 Zwarte noten, 20 Lorken, 6 Veldolmen, 27 Robinia’s, 10 Platanen, 5 Esdoorns en 1 Spar.

Dienaangaande moge ik aan de geachte Minister vragen welke maatregelen hij zal treffen om de verbeteringswerken aan de Zennedijk te verzoenen met het behoud van de natuur, zodat dit uniek en waardevol landschap-toch nog bewaard zou kunnen worden.

Antwoord

De werken die door het geachte lid worden opgesomd vallen volledig onder de bevoegdheid van de Minister van Openbare Werken.

Vlaamse Raad - Vragen en Antwoorden - Nr. 4 - 3 februari 1981 59

Zij vormen een onderdeel van het Sigmaplan dat in 1977 werd opgesteld teneinde de bevolking beter te beschermen tegen watersnood. In de schoot van het departement van Openbare Werken werd eveneens in 1977 een Ecologische Commissie opgericht. Ze is belast met het onderzoek van de gevolgen die de infrastructuurwerken zullen hebben op het leefmilieu. De belangen van het natuurbehoud zijn er sterk vertegenwoordigd.

1. of de geachte Minister beschikt over gegevens omtrent de stortplaatsen in België en eventueel op de hoogte is van de ligging van de stortplaatsen, die een bedreiging voor de gezondheid kunnen betekenen ;

2. of, in negatief geval, de geachte Minister het niet opportuun zou vinden om dringend initiatieven ter zake te nemen?

Antwoord

Aspecten van het Sigmaplan werden reeds besproken Ik heb de eer aan het geachte lid het volgende mede te delen. Meer bepaald werd op 21 cecember 1979 de verhoging van de dijken van de Schelde en bijrivieren besproken en grote aandacht ging naar de beplanting van de dijken. Er werd beweerd dat het behoud van hoogstammige bomen de dijken kan beschadigen.

(…)

1981 – 9 januari : Bericht aan de bevolking.

“Van harte bieden wij U allen onze oprechte wensen van geluk en voorspoed voor het jaar 1981. Het is onze gewoonte U bij deze gelegenheid onze werking en realisaties van 1980 even in herinnering te brengen en tevens U te informeren over wat wij in 1981 voor U willen verwezenlijken.
Het C.V.P.-bestuur van Leest, ons gemeenteraadslid Gust Emmeregs en ons O.C.M.W.-lid Louis Vloebergh zullen zich ook in 1981, VOOR IEDEREEN en onafgezien zijn overtuiging, onverdroten inzetten.

Verkozen worden of een belangrijke functie waarnemen is in de eerste plaats een verplichting. Daar zijn wij ons tenvolle van bewust en daarom zullen wij, ook in 1981 het algemeen belang van Leest en dit van iedere inwoner in het bijzonder, volledig en naar best vermogen behartigen.

Namens het C.V.P.-bestuur van Leest !

      H. Deneve, secretaris            K.Duysburgh, voorzitter.”

Algemene werking CVP-Leest 1980

Tijdens het jaar 1980 hebben wij te Mechelen de Leestse belangen door dik en dun verdedigd. Het CVP-bestuur Leest is dikwijls bij Burgemeester en Schepenen tussengekomen en dit zowel voor persoonlijke als algemene belangen. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat wij bij hen het nodige begrip en steun kregen die wij wensten. Daarvoor onze dank.

-Ons bestuurslid Louis Vloebergh, werd in 1980 aangesteld tot lid van het OCMW Mechelen.

-Bestuursleden en/of mandatarissen zullen U kortelings bezoeken om uw lidmaatschap te hernieuwen of om U, volledig vrijblijvend, lid te worden van de CVP en dit voor slechts 200 fr.

-De verkoop van fiets- en andere taksplaten zal, ingevolge de herhaalde tussenkomsten van Gust Emmeregs opnieuw te Leest gebeuren.

-Tussenkomst i.v.m. utbreiding van aansluiting op aardgas : op dit opgenblik zijn werken in uitvoering voor aansluiting van Dorp, Dorpstraat, Scheerstraat en Vinkstraat.

Louis Neefs, ter nagedachtenis (zie foto)

Louis Neefs was een jongen van de buiten. Daarom kwam hij ook graag naar Leest. Hij hield van de natuur en meer nog van de gewone buitenmens. Met zijn warme,  diepe stem bezong hij de poëzie van de gewone alledaagse dingen. Louis bracht schoonheid.

Wij zullen ons blijven herinneren hoe Louis op de laatste Volksfeesten de vele zangers voorstelde. Met wat een tact en fijngevoeligheid hij iedereen op het podium geruststelde en hoe hij nadien voor elke kandidaat –ook voor diegenen die minder goed zongen- nog een woord van waardering over had.
Louis was een schoon mens.

Openbare werken te Leest

-Wegverzakking Juniorslaan ter hoogte Molenbeek : volledig hersteld na interpellatie van Gust Emmeregs.

-De graskanten werden regelmatig afgemaaid en de grachten onderhouden.

-Vernieuwing Winkelstraat. De werken werden toegewezen aan de firma Terraco uit Hever voor de som van 4.330.948 fr.

-Vernieuwing Elleboogstraat – Tiendeschuurstraat – Rennekouter. Op ons initiatief werd het rooilijn- en onteigeningsplan voor deze straten tijdens een publieke vergadering deskundig en uitvoerig toegelicht.

-Opmaken rooilijn- en onteigeningsplannen voor Tisseltbaan

-Verbreding Vinkstraat : er werden 19 bezwaarschriften ingediend…

(Samenvatting van de C.V.P.-brochure van 9/1/81)

1981 – 10 januari : Kindernamiddag

Chiro, Vevoc en Kvlv organiseerden een “Kindernamiddag” in de parochiezaal.

Het marionettentheater “Houtekop” met steun van het Bestuur voor Jeugdvorming, voerde na een welkomwoordje van Louis Vloebergh, “De Gelaarsde Kat”  op.

Jongens en meisjes tussen 9 en 11 voerden “De Keizer in zijn Hemd” op, werk van Hans Christian Andersen.

Die namiddag werd er ook gedanst en gezongen onder leiding van Hilda Silverans, er werd gesmuld van pannenkoeken en iedereen kon meedingen in een kleurwedstrijd.

De namiddag werd belosten met een dankwoordje van Roza De Smet die ook nog geschenkjes meehad voor alle toneelspelertjes.

Bijgevoegd :

-Dankbare herinnering aan een touwe vriend die wij nooit zullen vergeten. (Foto uit de CVP-brochure van 9/1/81)

-Aan de kindernamiddag was ook een kleurwedstrijd voor de jeugd verbonden.

23-12-2012 om 10:24 geschreven door Marcel Van Hoof

1980 – Zaterdag 6 december :  Sint-Niklaasbal van KWB

            In de parochiezaal, Kouter met het orkest ‘The Ribanas’.

            Deuren 20 uur. Inkom : 70  fr, voorverkoop 60 fr.

1980 – 6 december : Sinterklaas in de meisjesschool.

“Kijk eens Piet, een brief uit Leest ! Dat dorpje ligt in België, geloof ik. Hm eens zien wat erin staat. Hm, jaja, zozo.”

“Wat is er baas ?” vraagt Piet.

“Wel de meisjesschool vraagt of we volgende week vrijdag eens kunnen binnenwippen. Gaat dat Piet ?”

“Ja Sint, we moeten toch die kant op.”

“ Zullen we daar dan eens een kijkje nemen ?”

“Wel ja, dat is goed.”

“Maak al een zak snoepgoed klaar voor die school en doe er ook een paar boeken bij.”

In de klas van juffrouw Paula zitten de kinderen (zoals altijd) ijverig te werken.

“Kinderen”, breekt juf Paula de stilte, “Ik moet van Sinterklaas zeggen dat hij morgen komt.”

“Jééééé” roept heel de klas. “Sinterklaas komt, jippiejee !”

“Stil, doe terug voort aan jullie werk. En je moet geen dierengeluiden in de klas meer maken hoor !” roept de juffrouw uit.

“Ja, ter gelegenheid van Sinterklaas wordt er een feest gehouden. Je kunt volksdansen, knutselen, koken of poppenkast kijken. Je mag twee dingen kiezen. “

Op de speelplaats wordt natuurlijk over het feest gepraat.

Iedereen kijkt verlangend naar de feestdag uit. Eindelijk is het dan zover.
De schoolbel luidt. De kinderen gaan gauw in hun rij staan. Ze komen samen in de klas van juffrouw Rosette. Daar worden de Sinterklaasliedjes gerepeteerd. In die klas worden we ook in groepjes verdeeld. Nadat dit gebeurd is ga ik mee met juffrouw Kris en met de andere kinderen van het volksdansgroepje. We doen de Waterdans.

“Water, water, water, maar wij drinken bier,” zingen we. Dat liedje doet juffrouw Kris wel even opkijken. Er komen ook nog nieuwe dansen bij. Tot onze spijt zijn de volksdansen vlug gedaan. Nu hebben we vijf minuten pauze.

Tingelingeling, daar gaat de bel. Ik loop gauw naar de knutselklas en op de tafel zie ik verschillende knutselideetjes liggen. Ik kies een papieren hartje, knip de vijf nodige stroken uit

en ga ermee naar juffrouw Mia. De stroken worden aaneengeniet en het resultaat is erg mooi. Nu ben ik aan een kerstbol bezig. Zo, nu nog aan elkaar lijmen en ’t is klaar. Ik maak het een na het ander. Na afloop van het knutselen ruim ik de pareltjes op. Ik doe ze in de daarvoor bestemde doos.

“De Sint is er, de Sint is er !” galmt het door de gang. Gauw laat ik de pareltjes voor wat ze zijn en loop de klas van juffrouw Rosette binnen. Ik zing de Sinterklaasliedjes mee terwijl Zwarte Piet snoep uitdeelt. Ik zeg beleefd : “dank u”, als ik snoep krijg.
Stt…Sinterklaas zegt wat over onze juffrouw.

“Juffrouw Paula, ge moogt de kinderen niet zoveel huiswerk geven.”

“Ja Sinterklaas, ik zal ’t niet meer doen, Sint.”

“Dus begrepen hé juffrouw,” gaat Sinterklaas verder.

“Ja Sinterklaas”, zegt de juffrouw, “ik heb het begrepen.”

We schieten in de lach om het gekke gezicht dat ze erbij trekt.
De feestdag loopt ten einde. Mooie liedjes duren niet lang, denk ik.

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld in het venster. “Wel,” zeg ik, “vond jij het tof vandaag ?”

“Ja!” “Wel, ik ook,” knipoog ik naar m’n spiegelbeeld.

“Dag spiegelbeeld, dag Sint.” (Een leerlinge van de meisjesschool -“DB”, december ’80)   

1980 – 6 december – Gazet van Mechelen :

                    Straatnamen en huisnummering in nieuwe verkaveling Leest

“Tijdens de jongste gemeenteraadszitting vroeg CVP-raadslid Gust Emmeregs wanneer voor de nieuwe wijk te Leest straatnamen en huisnummers zullen aangebracht worden. De postbedeling onder vindt hier heel wat moeilijkheden.

Schepen Vanstappen antwoordde dat het hele dossier overgemaakt is aan de provinciale commissie  voor straatnamen, het gaat in casu om de nieuwe verkaveling aan de Vinkstraat.

Hij vreest evenwel dat de zaak nog een paar maanden zal aanslepen vooraleer deze commissie haar zegen geeft.

Wat de huisnummers van de panden aangaat, waar men inderdaad dringend aan toe is, heeft het college beslist deze door te voeren. Doch gewacht wordt op de volkstelling welke op 1 maart 1981 aangevangen wordt. Om deze telling niet te bemoeilijken zal met de hernummering niet worden aangevangen tot na de volkstelling.

Deze beslissing werd genomen uit overweging van het feit dat, om slechts bij het voorbeeld van de identiteitskaarten te blijven, deze identiteitsbewijzen kunnen opgemaakt worden tegelijkertijd met de definitieve aanduiding van de straatnamen. Zodoende moeten de betrokkenen zich slechts eenmaal naar het stadhuis verplaatsen.” (GvM,6/12/80)

1980 – Zondag 7 december : Duivenmelkers – Grote Kampioenenviering

Programma :

-10 uur : opening tentoonstelling met nadien huldiging der kampioenen voor een afgevaardigde van het gemeentebestuur.

-Tussen 12 en 13u30 : middagpauze met gratis belegde broodjes voor iedereen.

-Na de pauze : prijsuitreiking gevolgd door verkoop der ‘beschonken bons voor duiven of eieren 1981,’   en trekking van de tombola.

Deze ‘Grote Kampioenendag’ ging door in zaal Sint Cecilia.

KAMPIOENEN
 

Snelle Vlucht – Leest-Heide

Oude duiven : 1.Teughels Arnold, 2.Peeters Paul, 3. Verbeeck Frans.

Jaarse : 1. Publie Gustaaf en zoon, 2. Boey-Van den Brande, 3. Verbeeck Frans.

Jonge : 1. Boey-Van den Brande, 2. Publie Gustaaf en zoon, 3. Van Camp Frans.

Algemeen kampioen : 1. Verbeeck Frans, 2. Publie Gustaaf en zoon.

De Luchtreiziger – Leest-Dorp

 Quievrain                                          Noyon

Algemeen kampioen                         Algemeen kampioen

1. De Smedt Jan                                 1. Keizer : Simons Fr. en Henri

2.Vloeberghen Eugeen                      2.Geerts Jan

3.Geerts Jan                                       3. De Bondt Wilfried.

(DB,november ’80)    

1980 – 13 december : Brief uit Heverlee van Christine De Laet  (zuster Melanie)

              Tot ‘De Band’ (gepubliceerd in het januariarinummer 1981)

Beste Leestenaars, mijn dierbare dorpsgenoten van in de tijd,

Van harte verenig ik mij met de bestuursequipe van DE BAND om U mijn beste wensen aan te bieden van vroom en vreugdevol Kerstfeest en een genadenrijk en zeer gelukkig 1981.

DE BAND is weerom boeiend geweest van a tot z. Daarvoor heeft niet alleen zijn redactieploeg gezorgd. Daar heeft blijkbaar heel Leest toe bijgedragen : groot en klein, elkeen en allen saam, getuige o.m. die grandioze inzet voor de viering van de honderdjarige Stanne, wat een topprestatie was van heel de goegemeente met samenspel van al haar talenten en schone mogelijkheden. Iets unieks ! Ons Leest op zijn best !

Dat had ik, in andere omstandigheden, nog graag willen meemaken.

Via DE BAND echter beleef ik toch dankbaar een beetje allerlei gebeurtenissen van Leest mee, zo recente als vroegere en verjong ik er daarbij een poosje telkens, vooral als hier en daar bepaalde reminiscenties heel de atmosfeer van destijds weerom oproepen.

Daar beleef ik dan bijzonder veel deugd aan als in de “Leestse figuurkens” van Anselmus Jedrie, waar onder meer smakelijke herinneringen opduiken in verband met mijn eigen familie. Wat daar gezegd word over “Leirke” dat blijkt onze nonkel Fons te zijn, mijn eigen peter nog wel ! en ’t is alles zo leuk en lollig verteld over die “waterkiekens” in ’t juninummer…

DE BAND vangt eveneens welkome echo’s op uit het leven van onze Leestenaars ver van honk en heimat : zijn miliciens, zijn missionarissen. Ze blijven allen, dank zij hem, in voeling en in vriendschap innig verbonden met elkaar. Door zijn sympathieke en bemoedigende belangstelling blijft zo DE BAND een echte en hechte band, een stevige, een doeltreffende en daarwerkelijke steun voo alle Leestenaars.

Hier in Heverlee draait de carroussel van ons scholencomplex steeds in volle zwier .

Op 4 oktober ll. oud-leerlingendag, werden diegenen gevierd die in Heverlee gediplomeerd werden, 25, 50 en 60 jaar geleden. Onder de jubilarissen waren vier Leestenaars : Mathilde Verbruggen, Madeleine Verbruggen, Mariette De Prins waren zilver en één was diamant…Wie dat was weet u wel : ja, “raptim transit” : ik ben reeds bijna op ’t eind van mijn rolletje…Hoe rap toch gaat alles voorbij !

Ik hoop intussen toch evenwel dat DE BAND nog lang zijn lezers kleine randvreugden zal bezorgen die ’t leven altijd zo veraangenamen, maar dat hij ook, zoals hij het trouwens doet, voor elkeen gezonde, stevige kost zal blijven geven om de harde weg van de plicht moedig en rechtlijnig verder te gaan.

Beste BAND, dierbare dorpsgenoten, mijn hartelijkste groeten aan u allemaal, en zoals het Vlaamse versje vroom zegt :

Een zalig einde, een goed begin, dat gunne u God, jaar uit jaar in !”  

1980 – 19 december : Poppenfilm “De grote prijs van Smöreberg” voor de kinderen van de Vrije Kleuter- en Basisschool. Tijdens de pauze smulden ze van de overheerlijke pannenkoeken waarvoor het schoolcomité had gezorgd. (schoolkrant)             

1980 – 26 december – Gazet van Mechelen :

            Alle bomen op Zennedijk te Leest weg ?

            “Via een parlementaire tussenkomst bij de minister van Openbare Werken en bij

            de minister van de Vlaamse Gemeenschap vraagt volksvertegenwoordiger Joos

            Somers welke maatregelen men zal treffen om de verbeteringswerken aan de

            Zennedijk te verzoenen met het behoud van de bomen die er bijdragen tot

            uitzonderlijk natuurschoon.

            Ten gevolge van de recente overstromingen worden momenteel dijken van de

            rivieren behorend tot het Scheldebekken in het Mechelse verstevigd.

            De prachtige bomenrijen die de dijken sieren zouden plaats moeten ruimen voor

            steen en beton.

            Kamerlid Joos Somers drukt zijn bezorgdheid uit over het onherroepelijk

            ingrijpen in het plaatselijk leefmilieu dat door deze verstevigingswerken word tot

            stand gebracht. Hij is ervan overtuigd dat het technisch mogelijk is deze

            “noodzakelijk uit te voeren werken” te realiseren en daarbij de prachtige

            bomenlanen toch te sparen. Tussen de Zennebrug te Leest en de spoorwegbrug te

            Hombeek alleen al staan 228 Amerikaanse eiken, 33 zomereiken, 4 essen, 35

            zwarte noten, 20 lorken, 6 veldolmen, 27 robinia’s, 10 platanen, 5 esdoorns en

            1 spar.”  

            De dijkbreuk te Leest vond ruim een jaar geleden plaats (november ’79) waarna

            enkele weken later de Rupeldijk te Heffen het begaf. Het gevolg : grote materiële

            schade.

            Intussen was er aan de dijkversterking in het Mechelse reeds heel wat gedaan.

            Volgens ingenieur Wijnants van de Dienst Zeeschelde Antwerpen was de

            verwijdering van de bomen noodzakelijk. Een voorafgaand maandenlang

            studiewerk was formeel. Een mogelijkheid was om een gans nieuwe dijk achter de

            bestaande oude dijk te leggen en de bomen te laten staan, maar de bomen

            stonden hooguit 2 meter van elkaar met een waaier van takken.

            En indien er ooit nog iets zou gebeuren of er dienden onderhoudswerken

            uitgevoerd te worden, dan was het voor de aannemer een onmogelijke opdracht

            om zijn materieel op de kruin van de dijk te krijgen.

Foto’s uit een ons onbekende krant van 14 januari 1981 :

-Honderden oude bomen die op de kruin van de Zennedijk stonden moesten gerooid worden.

-Eén van de vele sluisjes in de dijken, veelal oorzaak van wateroverlast door verstopping. Ook zij werden verwijderd.

-De dijken te Leest : vroeger kon men er nauwelijks met een fiets oprijden. Nu is de dijk op bepaalde plaatsen 8 meter breed en binnenkort krijgt hij een asfaltbedekking.

-Een kraanman vult de schanskorven met steenslag op de bouwwerf.

-Arbeiders maken de schanskorven dicht, in afwachting dat een platboot ze ter bestemming brengt.

15-12-2012 om 11:18 geschreven door Marcel Van Hoof