1981 – 12 en 13 september : Tweedaagse reis naar Friesland van VV Leest

Programma - eerste dag : vertrek te Leest omstreeks 06u30. Via de autosnelweg naar Amsterdam. Koffiepauze en korte stadsrondrit. Doorreis naar den Oever, middagmaal. Over de afsluitdijk, Harlingen, Tranekar, Leeuwarden, Dokkum, Lauwersoog kort bezoek. Avondmaal en overnachting te Leeuwarden.

Tweede dag : na het ontbijt brengen we een kort bezoek aan Leeuwarden. Vertrek naar Sneek, gelegen aan het Weidse Merengebied. Middagmaal. Verder naar Otterlo voor een bezoek aan het Kröller-Müllermuseum. Over Breda en Antwerpen naar Leest.

(‘DB’,augustus ’81)

1981 – 14 september : Leestse Volksdansgroep Korneel

“Vrijdag, 18 september herbegint de Leestse Volksdansgroep “Korneel” zijn wekelijkse volksdansoefeningen in de turnzaal van de jongensschool, Scheerstraat te Leest.

Alle belangstellenden en nieuwelingen zijn van harte welkom en krijgen speciale aanvangscursussen. Dans- of turnpantoffels zijn echter noodzakelijk om de parketvloer niet te beschadigen.
Zoals vorig jaar worden 3 groepen voorzien :

-van 18 tot 19 uur : kinderen (basisschool)

-van 19 tot 20 uur : jeugd

-van 20 tot 21 uur : volwassenen

Wij hopen velen te mogen begroeten.

   Het Bestuur

Maria ANDRIES-DE HERTOGH

Leonie DE LAET-WINDELEN

August EMMEREGS

Emilia SMETS-VERBRUGGEN

Elvire SOORS-CLAES

Bertha VERBRUGGEN-SMULDERS

Louis VLOEBERGH.

N.B. Voor degenen die het dansen niet kunnen laten : na de cross van Vevoc op zondag 4 oktober is er vrij volksdansen in de tent op het chiroplein.”

(folder)

1981 – Zaterdag 19 september : Start van KWB-Kaartkampioenschap

            Gezien het succes van vorig jaar gingen deze kaartavonden niet meer door in

            de bovenzaal van het klooster maar wel in “Ons Parochiehuis” in de Kouter.

            Het kampioenschap verliep over 12 zaterdagen en elke kaartavond waren er

            minstens 2 volwaardige prijzen voorzien, bestemd voor de tafelwinnaars met

            het hoogste aantal punten, de andere tafelwinnaars kregen een kip.

            Het eindklassement was begiftigd met 15.000 frank aan prijzen.

            Inleg per avond : 40 frank.

            Gemiddeld 13 à 14 tafels namen deel.

            Op zaterdag 19 december was er nog een extra kerstkalkoen te winnen.

1981 – 20 september : Ploegwedstrijd Landelijke Gilde

            Aan de Grenshoeve in Hombeek.

1981 – 20 september : Hengelkampioenschap Kon. Fanf. St.-Cecilia

Bar hondenweer maar toch 17 deelnemers op de visvijver van de “Humbeekse Lijnvissers.

Jef Vloeberghen, de kampioen van vorig jaar, eindigde vijfde.

Vierde werd Stan Vercammen, derde Berna Van Hoorebeek, tweede Julien Lauwers en kampioen 1981 werd Franky Lauwers die ruim 16 kg vis boven haalde.

1981 – Zondag 20 september : Feest in de Winkelstraat

Alle Leestenaars kregen volgend bericht in hun bus :           

“Winkelstraat 15 september, Beste dorpsgenoten,

Zoals je wellicht weet hebben de bewoners van de Winkelstraat besloten de vernieuwing van hun rijweg te vieren. We doen dat dan ook op zondag 20 september. Vermits alle Leestenaars min of meer regelmatig door de Winkelstraat rijden, nodigen wij iedereen uit een kijkje te komen nemen op de Hoeve Constant Daelemans (“Constan van Dietes”) waar deze instuifnamiddag en avond (niet nacht) zal aanvangen om 15 uur.

Je kan er met je gezin eens lekker ontspannen; een, pintje of iets anders drinken, een boterham eten en genieten van en meedoen aan spelen van uit de tijd, volkse muziek en dansen.

Onze vrije tribune biedt elkeen de gelegenheid zijn of haar talenten te uiten, terwijl vader, moeder en de kleinen zich zeker ook niet zullen vervelen.

Zoals je ziet beste dorpsgenoot er zijn brood en spelen. Wat wil je nog meer ? Ja toch…een goeie geest en vriendschap…dat krijg je er gratis bij.

Aan al dezen die bij vergetelheid geen persoonlijke uitnodiging hebben ontvangen, gelieve deze als dusdanig te willen beschouwen en de voorziene schilderwerken nog even uit te stellen.

Tot besluit vermelden wij nog dat het niet de bedoeling is van geld te verdienen. Daarom geven we alles weg aan inkoopprijs of ’t scheelt niet veel.

Dus ieder die wil is zondag welgekomen in de WINKELSTRAAT.

         De bewoners van ’t straat.”

Weer een miserabele straat van Leest die aangepakt werd. Het oud wegdek werd verlaagd en verwijderd en een nieuwe betonweg met een breedte van 4 meter aangebracht.

Foto’s :

-De Winkelstraat voor de werken in 1981.

-Enkele woningen in de Winkelstraat jaren ’50. Eerste foto huisnummer 16 zou volgens ‘De Mechelse Gids’ in 1978 bewoond zijn door de weduwe van Jan Verbeeck, Gabriella Soenen.

De foto daaronder is genomen links van nr. 16 en de woning onderaan  is gesitueerd rechts van de woonst Verbeeck-Soenen.

05-01-2013 om 14:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 7 september : Overlijden Meester Meyers

Na zijn overlijden publiceerde “De Band” in september 1981 een In Memoriam :

“Hij was soms streng in de klas, omdat hij van de kinderen hield. Hij wilde immers dat ze konden en wisten wat nodig was voor ’t later leven. Hoeveel keer bleef hij niet na de uren in de klas om een paar leerlingen bij te werken ?

Meester Meyers was lid van Voetspoor, de Kunstkring van Leest. Langs de jaarlijkse tentoonstellingen leerden we het werk van de meester kennen. Landschapjes en portretten waren zijn geliefkoosde onderwerpen. Hij bracht ons fijn en verzorgd werk, ongecompliceerd, steeds even sfeervol en eenvoudig. Reeds in Mechelen, waar hij destijds avondlessen volgde bij Gustaaf Van de Woestijne, was hij bekend om zijn fijn werk. Zijn schilderijen waren zijn geesteskinderen en hij kon er moeilijk afscheid van nemen. Na een tentoonstelling was hij pas gerust wanneer hij zijn werkjes weer veilig en wel bij zich thuis had.

Hij was steeds bereid om mee te werken, maar ook steeds bezorgd om wat er leefde en roerde tussen de mensen.
Al was hij van geboorte niet van hier, met hem verdwijnt een graaggeziene echte Leestenaar.

     De Band”.

“Toeters en Trompetten”, jaargang 1 nr.6 :

 “Op 7 september ll. overleed Meester Meyers. Lid en gewezen secretaris van onze vereniging. Hij was 79 jaar. Voor onze vereniging betekende hij heel wat !

Na de tweede wereldoorlog hielp hij samen met o.a. Rik De Bruyn het korps terug van de grond. Hij is steeds een goed en trouw lid geweest die zoveel mogelijk aanwezig was op ons teerfeest en op onze organisaties. Altijd heeft hij zich geïnteresseerd voor onze vereniging.

Op school hebben heel wat jongens bij hem leren lezen en rekenen.

De afscheidsrede namens onze vereniging werd in de kerk uitgesproken door zijn wijkverantwoordelijke Hubert De Borger.

Wij zullen Meester Meyers in de toekomst missen…”  

De tekst van zijn  doodsprentje is ook vermeldenswaard :

“...Hij werd geboren te Kortenaken op 16 november 1902, maar bracht zijn jeugd door te Orsmaal-Gussenhoven.

Na de normaalschool te Tienen kwam hij in 1923 als onderwijzer naar Leest.

Gedurende 41 jaren hielp hij de Leestse kinderen de weg te vinden naar de grote-mensenwereld.
Ongeveer 600 jongens zijn aan hem voorbijgegaan. Ook na de uren hielp hij hen, zodat niemand ooit van bij hem wegging zonder te kunnen lezen.

De school was zijn leven, want hij hield van de jeugd.

Dat zag men ook aan de vele kinderkoppen die hij schilderde in zijn vrije uren. Want Flor Meyers was ook kunstenaar en zondagschilder.

Met de fijngevoeligheid die hem eigen was schilderde hij mensen en sfeervolle landschappen in uitgezuiverde kleuren en delikate contouren.

Hij stond tussen de mensen. Dat maakte hem vele vrienden.

Ze waardeerden vooral in hem zijn bescheidenheid, want ook dat was een karaktertrek van hem.
Meester Meyers vond zijn vreugde vooral in zijn gezin. Hij was een trouwe en attentievolle echtgenoot voor  Jeanne, een echte vader voor zijn kinderen Godelieve en Edgard, een goeie grootvader voor zijn drie kleinkinderen Johan, Peter en Patricia.

Tamelijk snel is hij van ons heengegaan, bij het morgengrauwen van 7 september 1981 in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen, waar hij de avond voordien was heengebracht.

Bij het leed dat we voelen om de lege plaats in ons midden beseffen wij meer dan ooit met dankbaarheid welk goed mens hij was.

Zijn oprecht geloof en zijn manier van leven blijve ons een licht op onze levensweg.”

(zie ook 20 oktober 1923)

1981 -  Zaterdag 12 september : Huldeconcert voor J.P.Leveugle  door de Kon.

            Fanfare Sint Cecilia, in de zaal Sinte Cecilia vanaf 20 uur.

            Met medewerking van de Drumband van St.-Cecilia, het slagwerkensemble olv

            Marc Snackaert, het koperensemble “Enterpe” olv Roland Van Buggenhout en

            uiteraard de plaatselijke fanfare St.Cecilia.

“Te Leest werd zaterdag Jan P. Leveugle gevierd bij zijn vijfjarig dirigentschap bij de K. Fanfare St.-Cecilia. Dit gebeurde vanzelfsprekend op muzikale wijze. Twee gastorkesten, het slagwerkorkest o.l.v. Mark Snackaert en het koperensemble ‘Enterpe’ o.l.v. Roland Van Buggenhout boden muzikale gelukwensen aan.

Ook Sint-Cecilia zelf beklom het podium waarbij de gevierde zijn eigen huldestuk dirigeerde.

J.P. Leveugle zakte in 1976 naar Leest af en reeds enkele maanden later leidde hij de fanfare naar een eerste succes : priovinciaal kampioen in derde afdeling. Nog geen jaar later werd Sint-Cecilia provinciaal kampioen in tweede afdeling om nogmaals een jaar later het wereldkampioenschap in Kerkrade in de klasse uitmuntendheid op haar naam te schrijven.

Vorig jaar blonk Sint-Cecilia uit in het Belgisch kampioenschap uitmuntendheid  en zoals verwacht schreef men in juli jl. in de ere-afdeling het wereldkampioenschap op de Leestse naam.

De successen zijn grotendeels te danken aan de inzet van Leveugle en het hoeft dan ook geen verwondering te wekken dat hij zaterdag in de bloemen werd gezet. Attenties waren er ook namens het muziekverbond van België en het CISPM dat de gouden medaille meebracht.

Elke muzikant en bestuurslid kreeg een verkleind model van het diploma van het wereldmuziekconcours in Kerkrade als aandenken aangeboden.” (GvM,15/9/1981)

Ook het blad van St.-Cecilia bracht een kort verslag uit :

“Het begon met een receptie voor de ere-genodigden, de afgevaardigden van de muziekkorpsen uit het Mechelse, de muzikanten en hun echtgenote. Er was veel volk in het “zaaltje” bij mevr. Piessens, maar we hadden toch meer volk verwacht.

Om 19u30 trok het hele gezelschap naar de zaal bij Emiel Van Steen. Vanaf 20 u werden er concerten  aangeboden door orkesten die op een of andere manier wat te maken hadden met onze dirigent. En er was geen inkomgeld ! De aanwezigen kregen er zelfs een bloemetje bij zodat alles nog meer feestelijk werd.

Het slagwerkensemble M. Snackaert gaf ons nogmaals het bewijs dat met slagwerkinstrumenten ritmische en melodische muziek kan gemaakt worden. Het koperensemble “Euterpe” o.l.v. Roland Van Buggenhout heeft heel wat vooruitgang gemaakt op een korte tijd en het wordt in de toekomst waarschijnlijk een heel goed korps.

Na de pauze trad onze drumband op o.l.v. Walter Van de Venne. Het bleek dat onze meisjes en jongens ook met de trommelstokken overweg kunnen. Daarna was er de retrospectieve “Jan-Piet Leveugle – 5 jaar dirigent te Leest”. We hebben vernomen dat alle aanwezigen ten zeerste hebben genoten van het gebrachte programma.

De dirigent en zijn vrouw Ghislaine (die verklaarde dat ze wat “ambetant” was) kregen vanwege onze vereniging bloemen en een tinnen schotel aangeboden. Op deze tinnen schotel stond vermeld : “Aan J.P. Leveugle uit erkentelijkheid vanwege de K.F. St.-Cecilia Mechelen-Leest : 1978 wereldkampioen uitmuntendheid – 1981 wereldkampioen ere-afdeling”.

Er waren ook nog bloemen en geschenken van VEVOC Leest en van het koperensemble “Euterpe”. Mille Van Steen, onze lokaalhouder, gaf ook nog bloemen maar hij deed dat achter de schermen. De heer Martin De Rijck, afgevaardigde van het Muziekverbond van België en van de C.I.S.P.M. (wereldorganisatie van de muziekbonden) loofde in een opgemerkte toespraak het werk van het bestuur, de dirigent en de muzikanten. Hij overhandigde het ere-plakket van het Muziekverbond van België.
Onze dirigent was uiterst tevreden en misschien ook wel zijn…Ghislaine.

Wij –als vereniging- hebben maar weer eens ondervonden dat wanneen men aan de top staat, men daar meestal alleen en eenzaam staat. Op de receptie waren er niet zoveel afgevaardigden van de Mechelse korpsen. Wij hebben nu heel wat werk geleverd in ons eigen korps en waar we konden hebben we de korpsen uit de buurt geholpen en toch… “Ondank is ’s werelds loon” en “niemand is sant in eigen land” zegt men wel eens en stilaan moeten we gaan geloven dat het zo is !

Gelukkig zijn er nog uitzonderingen en zijn er nog heel veel mensen die onze dirigent dankbaar zijn, vooral dan de mensen van onze eigen vereniging ! Wij danken hen en U om die dankbaarheid !”

’s Anderendaags trad de Leestse fanfare samen met haar drumband (deze keer o.l.v. Eddy Van Asch) op te Mechelen, ter gelegenheid van de Groenten- en Bloemencorso. En weer kregen ze bloemen. Ditmaal van de SP-afdeling van Leest, voor het behalen van de wereldtitel.

Foto :

-Meester Meyers, tekening van Georges Herregods.

-“Sint-Cecilia” huldigde haar dirigent. (foto : GvM, 15/9/81)

05-01-2013 om 12:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Personeel van de Stedelijke Lagere School.

En uit  het ‘Informatieblad’ van de Stedelijke Lagere School (nr.1, 2^de jaargang)

Het schooljaar 1980-81 en het schooljaar 1981-82

Tijdens het voorbije schooljaar 1980-1981 hebben we de leerlingen meer vrijheid gegeven dan in de doorsnee of gemiddelde scholen het geval is. Het had beslist zijn goede kanten : de leerlingen waren creatiever, meer zelfbewust, ze kregen meer zin voor verantwoordelijkheid.. maar anderzijds werden ze ook onvoorzichtiger en hadden sommige leerkrachten, vooral dan de bijzondere leermeesters, heel wat last om alles in de juiste banen te leiden.

Daarom hebben we besloten om gedurende dit schooljaar wat van die vrijheid terug te nemen, niet om de voordelen ervan teniet te doen maar om het ganse schoolleven nog meer harmonisch te laten verlopen.

Gedurende dit nieuwe schooljaar zullen wij bijzonder goed letten op de volgende punten :

de BELEEFDHEID : alle leerlingen moeten zich beleefder gedragen t.o.v. alle leerkrachten en alle mensen waarmee ze in contact komen.

ORDE en NETHEID : in de schoolbank, in de schooltas, op de speelplaats, in de schriften. Netjes schrijven is ook een vorm van beleefdheid t.o.v. degene die het zal lezen. Netheid dient er overal te zijn : schillen en papiertjes horen niet thuis op de speelplaats maar in de bakken die daartoe bestemd zijn.

TUCHT : niet te verstaan als ‘dwang’. De leerlingen moeten leren wat kan en wat niet mag. Zij moeten leren inzien dat die tucht er is om hen te helpen. Zo zullen we erover waken dat er tijdens de middagpauze of tijdens de speeltijden geen leerlingen meer op de gang of in de klassen zijn zonder toestemming of zonder ernstige reden.

Voor leerlingen die ’s middags naar huis gaan eten, zal de schoolpoort geopend worden om 12u45.

We treffen deze maatregel opdat het toezicht zo efficiënt mogelijk zou kunnen uitgevoerd worden, om de leerlingen te behoeden voor ongevallen en om beschadigingen aan het materieel te voorkomen.

VRIJHEID…toch nog ! Opdat de leerlingen zich verder individueel of in groep zouden kunnen ontwikkelen tot zelfstandige en verantwoordelijkheidsbewuste mensen.

Het zal een zware opgave worden en het zal dan ook niet zo van een leien dakje lopen. Soms zal er wel eens iemand zijn die zo ver van de normen afwijkt, dat die zal…gestraft worden. Dit zal dan ook steeds aan de ouders gemeld worden. De leerkracht zal in de agenda melden wat er verkeerd ging. Deze werkwijze zal in de agenda melden wat er verkeerd ging. Deze werkwijze zal u en ons heel wat moeilijkheden besparen, denken we toch !

We hopen dat we niet veel in de agenda van de leerlingen moeten schrijven !“ 

1981 – 4 september – Het Laatste Nieuws : LEEST – Inbraak in woning

            “Onbekenden  hebben zich door middel van braak toegang verschaft tot de woning

            van Johanna Verhulst, Vinkstraat te Leest.

            De dieven gingen er met 4.000 frank vandaar.

            In de woningen van Etienne Emmeregs en Eduard Anthonis, eveneens in de

            Vinkstraat, hebben onbekenden gepoogd in te breken, maar dat mislukte.

            De politie van Mechelen stelde een onderzoek in.”

1981 – 4  en 11 september : Dorpskwis van Vevoc, Parochiezaal om 20 uur.

            Dorpskwis te Leest

            “De jongste uitgave van de dorpskwis was zoals algemeen werd verwacht

            een succes. Zowel voor de inrichters als voor de deelnemende verenigingen.

            Niet minder dan 17 verenigingen namen er aan deel met in totaal 20 ploegen.

            De kwis verliep over 2 avonden.

            De finale werd dan uiteindelijk gespeeld met 6 ploegen, deze verliep zeer

            spannend en sfeervol. Uiteindelijk moesten de bijkomende vragen de

            overwinnaars aanduiden en het werd :

            1. Davidsfonds 40 punten

            2. Rust Roest 38 punten

            3. K.V.L.V. 37 punten

            4. C.V.P. 34 punten

            5. Volksdans 32 punten

            6. Landelijke Gilde 30 punten.

            Als prijs kreeg elke deelnemende vereniging een prachtig eigenhandig door

            aalmoezenier Herregods gemaakte schotel, als aandenken.”

            (De Band – oktober 1981) 

1981 – Zaterdag 5 september : KWB-reis  naar Beloeil, Doornik, Diksmuide.

Vanaf 06u30 werden de deelnemers afgehaald in de Alemstraat, Bist, Juniorslaan, Dorp en Kouter en ontbeten werd te Beloeil waarna daar het kasteel kon bezocht worden evenals de tuinen onder begeleiding van een gids.

In Doornik werd het middagmaal gebruikt en kon men een bezoek brengen aan de prachtige O.L.V.-kathedraal die begiftigt is met prachtige kunstschatten en schilderijen, o.a. van Rubens. Of een bezoek brengen aan het Belfort met een beiaard van 44 klokken.

In de namiddag ging het langs de 14-18 route achtereenvolgens naar Ieper en Diksmuide.

Langs de Kemmelberg en de Rodeberg ging het naar Dranouter – Heuvelland waar de nieuw opgestoken honger gestild werd met een typisch West-Vlaamse koffietafel.

De terugtocht liep over Menen – Kortrijk en Lokeren waar nog een dancing aangedaan werd.

Deelnameprijs bedroeg 375 fr per persoon (inbegrepen reis en drinkgeld chauffeur, inkomgeld kasteel Beloeil en inkomgeld dodengang te Diksmuide)

De koffietafel te Dranouter (125 fr) werd aan iedereen gratis aangeboden door de KWB.

(‘DB’, juli ’81)

Er waren 41 deelnemers.

1981 - Zondag 6 september : Fietstocht langs Rupel en Broek door Landelijke Gilde

            en KVLV.

1981 – Zondag 6 september : Chiro – Overgang

            De oudsten van elke afdeling zeggen hun jongere makkers vaarwel.

            Op deze dag werden ook alle kinderen vanaf 6 jaar uitgenodigd om naar de chiro

            te komen.

“September is de lente in de herfst. De natuur zit op een keerpunt van groen naar bruin. De chiro neemt juist nu een nieuwe start. Er zijn nieuwe leid(st)ers, andere afdelingen, een onbekend jaarthema en vele zondagen in ’t verschiet om in boeiende chirobijeenkomsten om te toveren. De chiro houdt van september !

In september wordt gestart met een nieuw schooljaar, maar ook met een nieuw chiro werkjaar. Bij ons in Leest werden nieuwe gezichten en oude bekenden op 6 september door Klein Duimpje onthaald op de chirowei. Hij liet ons allemaal plezante spelletjes doen en later op de dag stond iedereen in een nieuwe afdeling bij nieuwe of reeds gediplomeerde leid(st)ers. Wanneer Klein Duimpje, na een groot en tof overgangsspel, ons moest verlaten  zag hij dat alles goed was en maakte een volgende afspraak voor zondag 20 september.

Op die dag was hij daar weer, maar niet meer alleen. Hij had een heleboel gekke, kleine mannetjes meegebracht die met hun zeven-mijls-laarzen over het veld renden. Ze droegen allemaal verschillende letters op hun borst die na enig zoeken het nieuwe jaarthema vormden : WEER JE ZELF MET MEER.

Een nieuw jaarthema kan een duwtje in de rug zijn om een nieuw werk- en speeljaar enthoesiast aan te pakken. Het geeft het chirodoen een nieuwe spirit, een eigentijdse kleur…Het is een stevige uitnodiging om er weer in te vliegen.

“Wees jezelf, met meer !” is een uitdaging om zo chiro te doen dat iedereen er echt zichzelf wordt, weerbaar…in, door en met de groep. Proberen onszelf te “weren”…’n beetje weerbaar worden…’t Niet direct opgeven. Weer leren doorbijten. Ook als bijten volgehouden kauwen wordt. En dan ook groep vormen. Echt groep…” (‘DB’, september ’81)

05-01-2013 om 09:53 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Woensdag 1 september : Eerste schooldag

 Practische weetjes van de Vrije Kleuter- en Basisschool, Dorpsstraat 10 Leest

Inschrijvingen

-Inschrijvingen konden elke weekdag van de laatste week van augustus van 10 tot 12 uur in de school.

Begin

-Een schooldag start te 8u45 en eindigt om 12 uur, herbegint om 13u15 en eindigt om 15u45.

Bewaking

-Vanaf 7 uur is er morgenbewaking. Er is ook naschoolse bewaking voorzien. De uren dienen afgesproken met de school.

Vervoer

-Voor wie het verlangt is er vervoer van en naar de school. De diensten van bewaking en vervoer zijn gratis.

Middagpauze

-Gedurende de middag kunnen de kinderen op school hun boterhammen opeten en melk, koffie of thee drinken. Tijdens het speelkwartuurtje van de voormiddag kan men een betterfoodkoek verkrijgen.

Zwemmen

-Vanaf het eerste leerjaar kan men om de veertien dagen gaan zwemmen in het gemeentelijk zwembad te Kapelle-op-den-Bos.

Verkeersopvoeding

-Buiten de gewone verkeerslessen in de klas krijgen de leerlingen van het 5^de en 6^de leerjaar practische lessen in de verkeerstuin van Mechelen.        

Rapporten

-Iedere maand krijgt elke leerling van de basisschool een rapport mede waarop de behaalde punten van de gespreide proefwerken worden genoteerd en een kwotering voor gedrag, orde en vlijt op voorkomt.

Voor de kerst- en zomervakantie hebben er aanvullende peilproeven plaats.

De proefwerken op het einde van het jaar worden wat de hoofdvakken betreft interdiocesaan opgesteld, dwz dat ze dezelfde zijn voor alle vrije katholieke scholen van gans het Vlaamse land. Zo hebt u een objectieve norm wat de uitslagen van uw kinderen betreft.

Bibliotheek

Een degelijk jeugdboek is een onmisbaar element als aanvulling op de schoolse kennis.

Daarom zorgen we er voor, ieder jaar een fonds van een paar honderd boeken te ontlenen in de stedelijke bibliotheek. Ieder kind krijgt op woensdag en/of vrijdag een boek mee naar huis.

Uitstappen

-Voor de kinderen van de laagste klassen is het verkennen van het eigen milieu zeer belangrijk. Daarom gaan ze geregeld op bezoek bij een landbouwer, een tuinder, een bakker, een winkelier, enz. Onze grotere kinderen maken per trimester een studiereis als aanvulling op hun leerprogramma.

Oudercontact

-In de loop van het schooljaar gaan er contactavonden door. Vorm en uitwerking worden later medegedeeld.

Einde zesde leerjaar, als de resultaten van de interdiocesane proefwerken en de uitslagen van de testen van de beroepsoriëntering gekend zijn, worden de ouders van de zesde-klassers uitgenodigd om samen met de leerkracht en een adviseur van de studie- en beroepsoriëntatiedienst te komen spreken met het oog op het kiezen van een studierichting in het secundair onderwijs.

05-01-2013 om 09:50 geschreven door Marcel Van Hoof

 Het klooster van Leliëndael naar een aquarel van De Noter.

Jan Baptist De Noter (°Walem 30/11/1786, +Mechelen 08/05/1855) tekende en schilderde tussen 1830 en 1850 in opdracht van de archivaris van het aartsbisdom Schoeffer 350 aquarellen van Mechelen. Door hun eigen stijl zijn ze zeer herkenbaar, de tekeningen zijn ingekleurd met grote kleurvlakken in zacht coloriet. De lucht is bijna steeds lichtblauw met altijd dezelfde drie wolken. Een rookpluim stijgt op uit een gebouw, waarvan hij de monotonie doorbreekt door er enkele figuurtjes bij te tekenen. De Noter baseerde zich vooral op de oude stadsplannen van Mechelen en op het werk van J.F. Mandulijn (1751-1843).

(‘Het Klooster van Leliëndael’, Heemkundekring Hoembeka, 1984)  

1981 – Septembernummer “De Band” : Moet er geen zand zijn !

“Het verbreden en versterken van de Zennedijk, het aanvoeren van zavel vanuit de zandwinning van het “Bos van Aa” in Zemst, brengt voor onze dorpsmensen heel wat ongemakken mee. Wanneer ge langs de Dorpsstraat komt krijg je daarvan een sprekend bewijs. De vrachtvoerders, die per afgeleverde vrachtwagen betaald werden, razen als gek naar de Zennedijk, stofwolken achter zich latend die alles bedekken en door kieren en ramen in de huizen dringen.

Voetgangers en fietsers zijn niet meer veilig voor de aanstormende reuzen. Sommige chauffeurs weten zich de sterkste en steken dreigend de vinger op naar kinderen die het zebrapad oversteken of brengen hun vinger aan hun hoofd, kwaad kijkend naar fietsers die richting Mechelbaan nemen. Zij zijn de baas in Leest en iedereen moet plaats ruimen voor de zandstormers van de dijk.

Je merkt zo dat alles vlug moet gaan en ze zijn ondertussen bijna doorgestoten tot Hombeek.

Het kapelletje van Leliëndaal dat reeds jaren aan de Zennedijk staat temidden van uitgestrekte weiden en velden werd vlug verplaatst naar veiliger oorden. Het staat nu aan het eind van de Laerestraat rechts langs de wandeling naar Hombeek.

Dat kapelletje herinnert ons aan het klooster van Leliëndaal, dat in 1233 gebouwd werd in de uiterste hoek van het toenmalig Neer-Hombeek, langs de oude weg naar Leest. Dit klooster werd in 1231 gesticht door Lambertus, pastoor van Hombeek en het waren de zusters Norbertinessen die er zich vestigden. Rond de pastoor van de Sint Martinusparochie werd een mooie vrome legende verteld : Lambertus was een natuurminnaar en ging dikwijls wandelen op de linkeroever van de Zenne. Elke morgen ging hij luisteren naar het vogelconcert langs de Zenneboorden, toen nog een heldere en visrijke rivier. Zeven dagen na mekaar zaten de vogels op dezelfde plaats en de dorpsherder telde tot zijn verbazing nooit minder dan 18 heldere zangertjes. “Dat moet een teken van de Schepper zijn,” dacht hij, “hij roept me om hier een klooster op te richten waar iedere dag van de week een loflied wordt gezongen tot de Heer. Daarvoor heeft de Heer die nederige vogeltjes gebruikt om mij een boodschap te brengen.” Hijzelf stelde zijn bezittingen ter beschikking om dat klooster te bouwen. Het ontbrekende geld werd door de parochianen samengebracht en Wouter Berthout, de grondheer stelde zijn grond ter beschikking en verleende hulp om dit klooster te bouwen.

Het klooster van Leliëndaal rees op uit het Zennedal en werd bevolkt door 18 vrome maagdekens. Norbertus werd hun patroon. Het getal 18 werd steeds streng geëerbiedigd. Volgens sommige bronnen zouden zelfs de 18 vogeltjes van pastoor Lambertus de eerste mis in het klooster hebben opgeluisterd met hun gezang. Enkele keren gebeurde het nochtans toch dat het cijfer 18 werd overschreden en de legende vertelt dat in dit geval de proost en de priorin van het klooster in hetzelfde jaar stierven.

Van O.L.Vr. van Leliendaal zijn te Mechelen nog zeven beelden op de openbare weg terug te vinden, o.m. in de Bruul (Jezuietenkerkgevel), in de Keizerstraat, Augustijnenstraat, Arme Klarenstraat, enz. De bekering van St. Norbertus wordt uitgebeeld op de prachtige preekstoel van de St. Romboutskathedraal.

In 1627 werd begonnen met de bouw van het eerste burenhuys of pastorij te Leest. Bij het aanbrengen van de fundamenten gebruikte men steengruis afkomstig van het klooster van Leliëndaal, dat in 1580 door de geuzen volledig werd verwoest.

Oude boeren in de streek spreken van een doorwaadbare plaats in de Zenne op de hoogte van de Laerestraat en Stuivenberg. Zou misschien Stuyvenberg niet zijn ontstaan te danken hebben aan ’t klooster van Leliëndaal ?

Op een recente luchtfoto van de Zenne daar werd een donkere strook waargenomen, die wel eens een verharde doorwaadbare plaats zou kunnen aangeven.

Bij de afbraak van de oude Hombeekse pastorij werd een kleine zuil ontdekt met het schild van Leliëndaal. Ze werd opgegraven in het begin van deze eeuw bij het rechttrekken van de Zenne.

    K. Soors.”

05-01-2013 om 09:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 15 augustus : Tornooi Wisselbeker E. Huysmans – VV.Leest

            De wisselbeker werd dit jaar gewonnen door V.K.Heindonk dat in finale

            FC Rapid versloeg met 3-1.

            VV Leest eindigde derde, voor Tisselt, Zennester Hombeek, Ramsdonk, Blaasveld en

            Heffen.  (‘DB’,augustus ’81)

1981 – 15 augustus : Vevoc-Familie-Uitstap  naar de Efteling te Kaatsheuvel.

1981 – Zondag 16 augustus : Landelijke Gilde en KVLV  op uitstap naar Kasterlee.

            Vertrek om 10 u in het Dorp. Terug rond 18 uur.

            Prijs : 200 fr voor volwassenen, kinderen 100 fr.

1981 – Zondag 16 augustus : L.R.V Leest – Ponykamp Pulderbos

“Met tien ponyruitertjes vertrokken we voor een week naar Pulderbos (Zandhoven). Op voorhand waren er al 7 tenten geplaatst, bij onze aankomst werd dan alles uitgeladen en op zijn plaats gebracht. Daarna gingen we met onze pony de omgeving verkennen, en of dat meeviel ! Dennenbossen en landwegen, wat kan een ruiter meer wensen ?

We hebben dan ook 3 dagen gereden dat de stukken er af vlogen. De 4^de dag hebben we dan ook een rustdag genomen.

Woensdagavond, bezoekavond. Er werd voor de ponyruitertjes haring gebakken en door de ouders opgegeten.

Zondag terug naar huis, moe maar tevreden.

Langs deze weg nog hartelijk dank aan onze vervoerders en schenkers van alle eetwaren, groenten, enz.

Tijdens het kamp werd er ook door een BRT-ploeg een filmpje gemaakt over pony’s. De uitzending gaat door op 10,16 en 19 november.” (‘DB’,september ’81)

1981 – Maandag 24 augustus – Gazet van Mechelen : Van Paard gevallen

            “Tijdens het afgelopen weekeinde is Gert De Prins, wonende aan de Kleine

            Heide 27 te Leest, van zijn paard gevallen. Bovendien kreeg hij nog een trap.

            Het slachtoffer werd naar het St.-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.

            Doch gezien de aard van de opgelopen verwondingen  moest Gert De Prins

            naar het St.-Rafaëlziekenhuis te Leuven worden overgebracht.”

1981 – Dinsdag 25 augustus : Reis Landelijke Gilde

1981 – Donderdag 27 augustus : Volksdansoptreden door een groep uit Quimper (Fr.)

            Op de terreinen van VV Leest.

1981 – September : V.V.Leest bij de start van een nieuw voetbalseizoen

            Stamnummer : 8077. Stichtingsjaar : 1973. Afdeling : Antwerpen – 3B.

            Terrein gelegen : Dorpstraat. Tel. : 015/ 20.64.59.

            Trainer : Julien Van Den Broecke.

            Nieuwe gezichten : Paul Nees, Michel Sas, Odon Van Camp, Julien Van Den Broecke,

            Tierry Van Praet.

            Oude getrouwen : Willy Bevers, Eddy Boogaerts, Ludi Capiau, Jos Coeckelbergs,

            Guido De Prins, Ludo Goossens, Adriaan Janssens, Luc Lobbestael, Aissa Maroc,

            Julien Van der Trappen, Walter Van Praet, Eric Verbruggen, Rudi Vinckx en Jean

            Vos. (GvM, 3/9/81)

05-01-2013 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 27 juli : De Leestenaars kregen die dag volgende folder van de K.F. St.-Cecilia in hun

             bus :

Mogelijkheid om als lid toe te treden tot de vereniging

Het is best mogelijk dat u wenst lid te worden van onze vereniging. Misschien bent U al lid en kent U in uw buurt, bij uw familieleden, vrienden of kennissen mensen die wensen lid te worden. Dat kan door onderstaand formuliertje in te vullen. Het kan afgegeven worden bij de bestuursleden of in het lokaal van de vereniging, ‘St.-Cecilia’, Dorpsstraat 6 te Leest.

Opdat nieuwe leden zouden weten wat er zoal gedaan wordt door de vereniging sommen we hier de doelstellingen op :

1. Het maken van muziek in verschillende orkestvormen (drumband, brass band, fanfareorkest).

2. De aangesloten muzikanten en drumbandleden de mogelijkheden verschaffen opdat ze in de meest gunstige omstandigheden kunnen musiceren.

3. Het deelnemen aan muzikale activiteiten (cocnerten, wedstrijden).

4. Het opleiden van jongeren eventueel in samenwerking met de erkende muziekacademieën en conservatoria.

5. Het organiseren van muzikale activiteiten (wedstrijden, concerten).

6. Het opluisteren met muziek van activiteiten van officiële aard en ev. van plaatselijke verenigingen.

7. Het organiseren en deelnemen aan allerlei socio-culturele en sportieve activiteiten in groepsverband of individueel.

8. Zorgen voor ontspannende activiteiten voor alle aangesloten leden en muzikanten.

Wat is de taak van het bestuur ?

1. Ervoor zorgen dat de doelstellingen worden uitgevoerd.

2. Voorstellen van muzikanten en leden bespreekbaar stellen op de bestuursvergadering; verslag uitbrengen van die bespreking.

3. De activiteiten en de werking van de vereniging aan de muzikanten en de leden kenbaar maken : -schriftelijk, door het fanfareblad –mondeling : op de wekelijkse repetitie.

Wat is de taak van de muzikanten en de leden ?

1. Op zoveel mogelijke activiteiten van de vereniging aanwezig zijn.

2. Actief deelnemen aan het verenigingsleven.

3. De gestelde doelstellingen helpen verwezenlijken.

Elk lid betaalt een maandelijks lidgeld. Dit bedraagt op dit ogenblik 30 fr. per maand.

Als u dit alles goed vindt, vul dan het onderstaande strookje in en geef het aan een bestuurslid af ofwel in het lokaal !

We heten alle nieuwe leden van harte welkom !

    Het Bestuur.

1981 – 31 juli tot 10 augustus : Bivak Chiromeisjes Grote Brogel

“Als goed-gestemde DO-RE-MIEKES vertrokken we vrijdag, 31 juli naar Grote Brogel op bivak. De tiptiens en de aspi’s reden met hun stalen ros, de kwiks en de tippers werden gevoed met de bus.

We vertrokken in Leest met prachtig weer en toen we in Grote Brogel aankwamen vielen de regendruppels uit de lucht tot blijdschap van onze collega-jongens die met dit weertje afscheid namen van Grote Brogel.

Tien plezante, boeiende en sfeervolle dagen stonden ons te wachten…

Ons bivakthema was : DO RE MI FA SOL LA SI DO. Uit te leggen als volgt : elke muzieknoot heft een totaal andere klank. Daarom kunnen we met al deze verschillende klanken tot een vrolijk liedje komen. Zo is het ook met ons allemaal. Wij zijn allemaal zo heel verschillend van elkaar, hebben onze eigen talenten en onze eigen tekorten. Daarom hebben we elkaar echt broodnodig om een fijne leefwereld op te bouwen. Onze wereld wordt pas echt tof wanneer iedereen eraan meebouwt, zoals een liedje pas echt mooi is wanneer alle muzieknoten erin voorkomen.

In dit thema hebben we met 97 jonge mensen geprobeerd een fijne leefwereld op te bouwen.

Elke dag was er ook een tip die ons zei waar we die dag eens extra aandacht moesten aan besteden. Die dagtips luidden als volgt :

-zaterdag 1 augustus : KNAP, ZEG ! Dit was onze eerste volledige bivakdag : we verkennen de omgeving, we zien al die mooie bossen rondom ons, die mooie bloemekes, de landelijke wegen en we zeggen : “Wat is het hier toch knap, zeg !”

-zondag 2 augustus : HART TEGEN HARD. Dit is de dagtip van de sportdag. In groepjes van ongeveer 7 personen hebben we ons eens extra sportief opgesteld. We deden hoogspringen, hindernissenkoers, sprint, verspringen, kopstand en wat weet ik nog meer. Natuurlijk was er ook een prijs aan verbonden. Belangrijk was echter dat we bij het uitvoeren van al deze activiteiten niet HARD gingen zijn voor elkaar maar dat we samen speelden met een

HART : de anderen aanmoedigen  en helpen en écht kansen geven aan elkaar.

-maandag 3 augustus : GEEF ACHT ! WIJ ZIJN AAN DE MACHT ! Oefff ! De leidingsploeg mag vandaag even uitblazen ! De aspiranten –onze oudste afdeling- nemen vandaag de macht in handen ! “Eindelijk eens andere en betere leidsters !?”

-dinsdag 4 augustus : NOOTJES VOOR ONZE SAMENZANG. Inderdaad, alle muzieknootjes waren tot nu toe nog niet aanwezig in Grote Brogel. Maar vandaag, rond 11 uur ontvangen we onze prutskes en onze speelclub met open armen.

Nu zijn we voltallig, ons liedje zal nu nog mooier klinken.

-woensdag 5 augustus : HALFWEG…ERAAN SLEUTELEN. De grootsten zijn reeds halfweg. En met zoveel jonge mensen samen  op bivak gaan, dat is wel een hele opdracht. Daarom vonden we het belangrijk om onze gitaar vandaag eens wat bij te stemmen. We praten

eens over de voorbije dagen en we zoeken samen naar wat er nog kan verbeteren. We stemmen onze instrumenten bij om de volgende vijf dagen nog toffer te maken dan de

vorige !

-donderdag 6 augustus : DE DENNEN ROEPEN ONS. Met pak en zak en met een strohalm in de mond gaat iedereen vandaag op trektocht. En ’t was juist zo’n snikheet weer. ’s Avonds moesten de verbande schouders en billekes goed ingewreven worden…

-vrijdag 7 augustus : SAMEN PLOEG(EN). Vandaag spelen we een ganse dag met heel de groep samen. Een groepsdag stond in het thema van “de horoscopen”. Per groepje stonden er zowel kleintjes als groten. In de voormiddag hebben we met al deze groepjes estafetten gespeeld en in de namiddag was er een groot bosspel.

-zondag 9 augustus : SPETTEREND VUUR. De voorlaatste dag : we laten het chirovuur nog eens goed branden op deze laatste volledige bivakdag ! En ’s avonds houden we een kampvuur als bekroning van het bivak.  Wat een spetterend vuur, zeg !

-maandag 10 augustus : JIJ BENT FORMIDABEL ! De laatste dag. We hebben 10 dagen SAMEN geleefd, gespeeld, gegeten,… We hebben elkaar een heel stuk beter leren kennen. Sommigen en misschien vele mensen hebben we echt ontdekt of herondekt met hun talenten en hun goede kanten. Bij iedereen is immers iets goeds te ontdekken ! Echt mens, jij bent formidabel ! Hopelijk blijft er van die goede sfeer die er in elke afdeling op bivak heerste achteraf nog veel bestaan. In ieder geval, daar doen we ons best voor.

Het bivak ’81 in Grote Brogel zit er weeral op en we mogen zeggen dat het een tof bivak was. Met frisse moed starten we in september het nieuwe chiro-werkjaar.
Hopelijk wordt het weer fijn !

       Vera.”   

05-01-2013 om 09:31 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg Sint-Cecilia Wereldkampioen.

Samenstelling van het fanfare-orkest dat optrad op zondag 19 juli 1981 te Kerkrade

                                Dirigent : J.P. Leveugle

Edward De Maeyer                           Bart Lauwens            

Alfons Van Asch                                 Rik Lauwens

Hendrik Verbeeck                              Ludo Robbens

Emiel Verschueren                            Jozef Van Asch

Jan De Decker                                    Maria Van Kerkhoven

Lieve Van Kerkhoven                         Michel Leveugle

Antoon Lauwens                                Willem Lauwens

Hubert De Borger                              Linda Van Alsenoy

Patrick Leveugle                                Günther Schipman

Stan Gobien                                       Rik De Bruyn

Ghislaine Poedts                                Louis Verschuren

Nicole Moortgat                                William Blockmans

Jan De Borger                                    André Walschaers

Ronny Van der Auwera                    Leopold Huybrechts

Maggy De Borger                              Julien Lauwers

Johan De Win                                     Luc Verschueren

Luc Vertommen                                 Freddy Walschaers

Jan Van Medegael                             Danny Robbens

Vera Van Medegael                          Jef Vloeberghen

Christel De Maeyer                           Eugeen Vloeberghen

Juul Vloeberghen                               Hans Verschueren

Ingrid Polspoel                                   Albert Robijns

Christa Polspoel                                 Jozef Aerts

Ann Van Roy                                      Constant Van Alsenoy

Ilse Lauwens                                      Albert Van Alsenoy

Patrick Huybrechts                            Robert Leveugle

Walter Van de Venne                        Paul Van Roy

Serge Piessens                                    Kamiel Verschueren

Edy Van Asch                                     Ann Van den Vondel

Patrick De Hondt                               Hendrik Verschueren

-Onze jongste muzikanten : Vera Van Medegael & Ronny Van der Auwera (12 jaar).

-Oudste muzikant  : Eugeen Vloeberghen (79 jaar).

-Gemiddelde leeftijd van de meisjes (22% van de muzikanten) : 16,5 jaar.

-Gemiddelde leeftijd van de jongens (78% van de muzikanten) : bijna 34 jaar.

-Gemiddelde leeftijd van het ganse korps : iets meer dan 30 jaar.

        Het Bestuur.”

Dit was nog niet de sterkste of volledigste orkestbezetting.

-Franky Lauwens en zijn vriend Rudy Peeters waren soldaat en konden  niet alle repetities meemaken. Om die reden speelden ze niet mee en Linda Moons was in blijde verwachting…

1981 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chirojongens te Grote Brogel

De dag voor het vertrek deden de chiro-jongens een omhaling in de gemeente om hun bivak te sponsoren vooral met groenten en aardappelen. Suiker hadden ze nog voldoende in voorraad. Daarvoor werd de gemeente in twee gedeeld, de jongens deden de helft van de straten aan, de meisjes op 30 juli de andere helft.

“Op 21 juli was het weer zo ver. De mannen van de chiro vertrokken weer op bivak. Dit keer werd Grote Brogel, nabij Peer, de uitverkoren kampplaats. Grote Brogel is zo’n typisch Limburgs dorpke waar de huizekes aan de kerk kleven en de boerderijen in de schaduw van de bossen stille getuigen zijn van het harde labeur dat moet geleverd worden door de boeren om de keiige zandgrond te bewerken.

In één van die boerderijen, de Heidehoeve, gingen we 10 dagen samen leven en spelen onder het thema “De droom van een boom”. ’t Was echt tof, ’t weer viel mee en de omgeving had ons veel te bieden. En we hebben met volle teugen van dat alles genoten. Samen hebben we wat geluk proberen te beleven, eenvoudig, gratis geluk, en toch niet te betalen.

En dat geluk vonden we in de kleine dingen en elk moment dewelke de dag ons schonk.

Ik denk aan de rust. Rust na een reuze dag met springlevende mannen waar pit in zit. Koffiekannen van vroeger vullen en dampende koffie schenken. Spetterende spelen bedenken en blauwe bulten “krijgen”. Dagen dieper lucht insnuiven en hoge bomen “vangen”. Wakker worden met de hanen en opstaan met de dag die openritst. De schouderklop van een vriend die warme vriendschap betekent, en nog veel meer.

Het bivak was weer een bevestiging van het feit dat jonge mensen in deze crisistijd nog zin hebben om er samen iets van te maken, om elkaars talenten te leren ontdekken en mekaar te waarderen in een sfeer die eigen is aan de chiro.

Vanaf september starten we dan terug vol enthousiasme met een nieuw jaarthema : WEER JEZELF MET MEER.

En dat zullen we dit jaar zeker trachten te doen !

   De chiroleiding.” 

1981 – Zondag 26 juli : Georges Veillez Ridder in de Orde van Leopold II.

            Na het plechtig Te Deum ontving Georges Veillez, tijdens een receptie op het

            oud gemeentehuis, de onderscheiding van “Ridder in de Orde van Leopold II”.  

03-01-2013 om 09:41 geschreven door Marcel Van Hoof

Jan-Piet Leveugle die de Leestse fanfare naar een nieuwe wereldtitel leidde.

1981 – Zondag 19 juli : Kon.Fanfare St.-Cecilia WERELDKAMPIOEN

                                      Wereldtitel voor “Sint-Cecilia” uit Leest.

“De Kon. Fanfare “St.-Cecilia” uit Leest o.l.v. Jan-Piet Leveugle heeft op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade (Nederland) de wereldtitel gewonnen in de ere-afdeling voor fanfares.

Dit Wereld Muziek Concours wordt om de vier jaar georganiseerd door de stichting WMC.

Deze vereniging groepeert alle belangrijke verenigingen van Kerkrade en omstreken.

Op het Wereld Muziek Concours traden dit jaar korpsen uit 29 landen op, tot zelfs uit de Verenigde Staten van Amerika en Canada, Indonesië en Nieuw-Zeeland.

De Leestse fanfare nam voor het eerst aan deze wedstrijd deel in ’78 in de uitmuntendheidsafdeling voor fanfares. Deze eerste keer werd al direct de wereldtitel gewonnen in deze afdeling. Dirigent en muzikanten hadden zich toen al erg hard moeten inspannen om deze titel te behalen.

In 1976 werd Jan-Piet Leveugle als dirigent aangetrokken nadat hij al een jaar de drumband van de fanfare onder zijn leiding had staan. Hij zou met de fanfare terug vanaf de laagste afdeling starten.

Nog datzelfde jaar werd de vereniging provinciaal kampioen Fedekam in de 3^de afdeling fanfares.

In 1977 werd het korps Belgisch kampioen in de 2^de afdeling.

In 1978 werd de 1^ste afdeling overgeslagen en trad het korps op in de uitmuntendheidsafdeling. Na een paar overwinningen in vrije muziekwedstrijden werd de vereniging wereldkampioen in deze afdeling met 311/360 punten en een eerste prijs.

In 1979 werden weer een paar vrije wedstrijden gewonnen.
In 1980 werd er weer eens aan een Belgisch kampioenschap meegedaan. Het fanfarekorps werd weer Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid – fanfares bij het Muziekverbond van België.

Ere-Afdeling

Van 4 tot en met 27 juli ll. werd dan weer eens het WMC georganizeerd.
Een aantal vooraanstaande Belgische korpsen schreef in. Sint-Cecilia Leest zou deelnemen in de ere-afdeling fanfares. Kenners hadden de Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest –rekening gehouden met de prestaties van 1978 en met het peil van de Belgische korpsen in ’t algemeen- een nipte eerste prijs toegemeten (288/360 punten).

Ze werden echter in aangename zin verrast toen dit korps zijn eerste maten had gespeeld.

Ze stonden verwonderd van de prachtige “sound” die dit korps produceerde.

Daarbij werd er een maand voor de wedstrijd keihard gewerkt door dirigent en muzikanten. De laatste week voor de wedstrijd was er elke dag een repetitie die 2 à 3 uur duurde.

De jury gaf aan de K.F. St.-Cecilia uiteindelijk 324/360 punten, een eerste prijs met felicitaties. Het is de eerste keer dat een fanfare in de ere-afdeling een zo hoog puntenaantal behalen kon.”  (GvM, 3/8/1981)

De Leestse fanfare daarover in “De Band” van augustus 1981 en in haar ledenblad :

“Op zondag 19 juli ll. namen we met succes deel aan het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de 2^de divisie fanfares. We behaalden een eerste prijs met onderscheiding of een totaal van 324/360 punten.

Felicitaties en gelukwensen werden reeds met pakken uitgedeeld en ontvangen. Langs deze weg houden we er nogmaals aan de dirigent en muzikanten van harte geluk te wensen.

Iedereen heeft hard gewerkt, zeker de laatste weken. De laatste week is wat betreft onze vereniging een uniek gebeuren geweest op het gebied van de voorbereiding. Alle dagen waren er repetities, uitgezonderd één dag ! Nu hebben  we bewezen dat er dank zij werken en oefenen heel wat kan bereikt worden. We danken ook de heren Jan Segers en Andreé Van Driessche voor hun gewaardeerde adviezen bij de voorbereiding van de wedstrijd. Al die dingen samen hebben geleid tot deze 1^ste prijs met onderscheiding.

Met dit optreden en met dit resultaat zullen sommigen nu toch een aantal dingen moeten toegeven :

1. Onze dirigent, J.P. Leveugle, wordt bij onze noorderburen en bij mensen van brass bands gerekend tot de topdirigenten. Nu zal hij ook in ons land wel bij de top gaan gerekend worden. Dat hebben we ondervonden na de uitvoering en zeker na het bekend maken van de resultaten.

2. Praktisch alle korpsen zijn aangetreden met beroepsmusici. Wij hadden er ook één willen meenemen, nl. André Philippe, om de partij van kleine cornet te spelen. In Alfons Van Asch bezaten we echter iemand die ook naast de cornet soli deze hoge noten kon blazen op een gewone cornet. Bij ons was er dus geen enkel beroepsmusicus bij !

Nu we dat weten, hebben we veel meer deugd aan dit resultaat.

Het is een succes voor de groep als geheel. Er waren juist 60 deelnemers en onder hen was er geen enkel beroepsmuzikant.

3. We behaalden 90% van de punten. In 1978 en in 1974 werd er in deze afdeling nooit zo’n hoog puntentotaal gegeven. Het was dus een glansprestatie !

Maar…wij hebben ook naar het programma van “Rond de Kiosk” geluisterd. En nu moeten we toch zeggen dat we ons verplicht werk al veel beter hebben gespeeld. Er zijn nog teveel muzikanten die zoveel faalangst en spanning te verwerken hebben, voor, tijdens en zelfs na de wedstrijd dat ze er bijna kapot van gaan. Het zijn natuurlijk de solisten die daarvan het meest te lijden hebben, want met hun prestatie staat of valt het ganse korps.

Eén van die solisten, nl. tuba-speler Freddy Walschaers, als muzikant zelfs bekend in Nederland, kon zich nog het best schikken in die zware verantwoordelijkheid. Toen die aan zijn solo’s begon, kregen zelfs de juryleden er het bekende “kippevel” van, zo juist en met zo’n muzikale spanning en draagkracht werden deze gebracht.

Wij weten niet hoe het mogelijk is dat buitengewoon goede muzikanten zo’n schrik hebben voor een voor hen gewone opdracht. Als die solo-trekjes gespeeld moesten worden door gewone muzikanten, den mochten deze schrik hebben. En meer dan waarschijnlijk zouden deze mislukken ook !

Maar gelukkig is er helemaal niets mislukt en de juryverslagen spreken van uitstekende vertolkingen van de solisten. Dit bewijst alleen maar dat al deze muzikanten echte klasse hebben ! Je kon wel –als je ze op de repetitie had horen spelen- ontdekken dat het anders klonk in de Rodahal van Kerkrade.

Als ze nu eens eindelijk gaan geloven dat ook Vlaamse amateurs wat kunnen en niet moeten onderdoen voor de buitenlandse solisten, dan zullen zij en ook wij nog verder staan.

Want daarop komt het bij ons nog in de meeste gevallen aan : geloven in jezelf dat je wat kunt en dat je voor de anderen niet moet onderdoen ! Geloven dat wat een ander kan, ieder van onze muzikanten ook kan !

Ondertussen is het W.M.C. 1981 volledig klaar met de afwerking van het programma.

Zondag 26/7 trad de laatste fanfare in de 2^de divisie op. Het was de fanfare Concordia uit Horst-Meterik in Nederland. Zij konden niet het puntentotaal bijeenspelen dat door onze vereniging werd behaald. We zijn dus voor een tweede keer WERELDKAMPIOEN en nu in de ere-afdeling fanfares !

Dus nogmaals proficiat aan dirigent en muzikanten omdat ze de besten waren ! Maar we moeten nog verder ! Met het voorradig talent moeten we in 1985 ook wat kunnen bereiken in de superieure afdeling fanfares. En wie weet…?

Wij danken alle supporters. Er waren er veel van onze vereniging van Leest en zelfs van andere korpsen. Als muzikanten hebben we veel steun gehad aan uw aanwezigheid ook al zagen we u niet zo dadelijk zitten.

03-01-2013 om 09:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Julinummer De Band : Sprokkelingen uit een gesprek met de Dijkwerkers

“Goed gelaarsd maken we een wandeling langs de Leestse dijken. Terwijl her en der de gevelde bomen liggen, steekt men elders het vuur aan hopen stammen, takken en bladeren.

Het moet vlug gaan, men moet de oprukkende vrachtwagens met zand voorblijven.

-Waarom steken jullie dat in brand ? ’t Is energiecrisis en hier ligt het brandhout zomaar om te grijpen.

-Zolang men van onze stapels blijft mag iedereen hout komen halen. Ze moeten wel vlug zijn, want morgen steken we er vuurwerk (autobanden met benzine overgoten) in.

-Is dat geen zonde tegen de natuur ?

-Er is hout genoeg, en canada’s zijn niet zoveel waard. De stammen worden vermalen en verwerkt tot vezelplaat. De dikste pakken zagen we op maat. Een stère hout krijg je voor 600 frank.

-Moesten die bomen wel weg ?

-Natuurlijk, ook al maakt men de dijk driemaal zo breed, een dijkbreuk mag er niet komen. Het water mag er niet door, wel erover. We zitten hier aan 8 meter hoogte ongeveer en de dijk wordt niet verhoogd, anders zou Antwerpen overstromen. Leest en Ruisbroek, dat kan nog, Antwerpen niet. Binnen 20 jaar zijn we hier terug aan ’t werk. Ja, die bomen staan in de weg, en moeten allemaal weg.

Wanneer we verder wandelen over Leliëndael naar Hombeek liggen de pasgevelde reuzen te zieltogen. Boeren hameren aan nieuwe prikkeldraadafsluitingen ronde de aangrenzende weiden. Op de Zennedijk kreunt eentonig een freesmachine. Hij freest het hart van de boomwortel uit. Wie zei daar ook weer : “De boomwortels zijn de zwakke plekken in de dijk, daar krijg je dijkbreuken !” ?

      Karel.”

En in hetzelfde nummer  publiceerde De Distel :

Eenzame wachter op de kettingzaag

“Van Leest naar Hombeek zijn ongeveer 625 bomen geveld. De grote twijgen werden verbrand of wachten nog op het vuur.

Wel 228 Amerikaanse eiken, 33 zomereiken, 256 populieren, 4 essen, 35 zwarte noten, 20 lorken, 27 robinia’s, 10 platanen, 5 esdoorns en 4 trompetbomen kwamen zo aan hun einde.
De dijkvegetatie die bestond uit duizenden struiken, bloemen en planten werden letterlijk van de dijk geveegd.
Als we zien met welk een zwart bitumengoedje men de dijk gedekt heeft in Heffen, dan kunnen we wel aannemen dat deze plantengroei zich niet vlug zal herstellen.

Zeldzame planten als de reuze balsemien, fluitekruid, gele lis, kattestaart, e.a. zullen voorgoed verdwijnen. Voor diegenen die de groene Bleukenswandeling nog willen maken is het vijf voor twaalf, halfweg heet ze nu wel “dijkwerkenwandeling”.  

1981 – Vrijdag 3 juli : Guldensporenviering te Leest

            Heelwat kijklustigen waren naar het dorpsplein afgezakt om te genieten van een mooi

            spektakel . Onder de aanwezigen was ook een afvaardiging van de Mechelse

            gemeenteraad.

            Gust Emmeregs, die als presentator fungeerde, heette iedereen van harte welkom en

            kondigde aan dat dit jaar enkel een beroep gedaan werd op Leestse verenigingen.

            De drumband van de K.Fanfare St.-Cecilia startte de feestelijkheid met een mars.
            Hierna was het de beurt aan de allerkleinste leden van de Leestse volksdansgroep

            Korneel met enkele gepaste volksdansjes.

            De kinderzang- en dansgroep “De Leestse kinderen” kwam toen op het podium met

            enkele Vlaamse liedjes en vervolgens was het de beurt aan de miniemen van V.V.

            Leest om hun kunnen te tonen in een turndemonstratie.

            Na dit alles kwam schepen Van de Sande op het podium en gaf een beknopte historie

            van de feiten gebeurd tijdens de guldensporenslag.

            Na nog enkele optredens van de senioren van dansgroep Korneel mocht de K. Fanfare

            St.-Cecilia de viering afsluiten. (GvM,7/7/1981)

1981 – Zaterdag 11 juli : 5^de Grote Prijs voor Nationale Liefhebbers

            georganiseerd door de Heidevrienden van Leest ter gelegenheid van de

            Heidekermis.

            Deze ereprijs “Vloerbekleding Piessens” werd medegeorganiseerd door

            de supportersclub van de lokale renner Jean Geerts met medewerking van Gazet

            van Mechelen.

            Inschrijvingen in café Duivenlokaal en uitbetaling in café Sportlokaal.

            De uitslag is ons niet bekend.

1981 – 11 juli : Afdelingsreis Davidsfonds naar de Champagnestreek.

Eerste halte Mons waar de boterhammen werden opgepeuzeld, dan in één trip naar Reims waar de bus voor de kathedraal geposteerd werd en iedereen drie uur vrij kreeg.

Van Reims ging het naar de champagnekelders van “Taittinger” waar men alles te weten kwam van bereiding en stockering van dit vloeibare goud maar proeven zat er niet in.

Op de terugreis werd er even verpoosd aan het meer van Virelles en halt gehouden in Dinant. (‘DB’, juli ’81)

03-01-2013 om 09:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1981- Van 5 tot 8 juni : Ceciliafeesten

            In samenwerking met het Ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse

            Cultuur, het Provinciebestuur van Antwerpen, het Stadsbestuur van Mechelen,

            de B.R.T., het Muziekverbond van België en de Vlaamse Brass Band  Federatie

            organiseerde de K.Fanfare Sint-Cecilia in het Parochieel Centrum aan de Kouter

            te Leest de Ceciliafeesten ’81. Op de terreinen achter dit centrum werd een grote

            feesttent opgebouwd. Programma :

            Vrijdag 5 juni :

            -19 uur : Openingsconcert K.F. St.-Cecilia Leest en drumband

            -20 uur : Grote Kaartwedstrijd met een prijzenpot van 25.000 frank en als eerste

             prijs een fiets.

            Zaterdag 6 juni :

            -16 uur : Muziekconcerten.

            -20u30 : Oberbayernbal met de Emiz-Blaaskapelle en Gust Lancier en brass bands.

            Zondag 7 juni :

            -14u30 : Internationale Muziekwedstrijd voor harmonieën, fanfares en brass bands.

            Maandag 8 juni :

            -13u30 :  Internationale Muziekwedstrijd voor harmonieën,fanfares en brass bands.

            -19 uur : Proclamatie en prijsuitreiking n.a.v. de internationale muziekwedstrijd.

            Tijdens de Ceciliafeesten was er ook een tentoonstelling van instrumenten en

            muziekbenodigdheden door Muziek Center van Willebroek.

            Eén teleurstelling dit jaar was dat er slechts 15 korpsen deelnamen aan de

            muziekwedstrijd, 6 muziekverenigingen hadden hun inschrijving ingetrokken.

“Teleurstellend is te moeten vaststellen dat steeds minder korpsen bereid gevonden worden om deel te nemen aan zulke wedstrijden. Te Leest waren er dit jaar slechts 15 deelnemende korpsen, en nog 6 muziekverenigingen die hun inschrijving introkken. Spijts alle inspanningen van de Leestse fanfare om de korpsen financieel te steunen. Tijdens de prijsuitreiking werd iedereen dank gezegd. Naast heel wat muziekliefhebbers was ook burgemeester Vanroy aanwezig. De jury, bestond uit voorzitter Jan Segers en de leden André Waignein en André Van Driessche.

In de afdeling Harmonieën trad alleen het Harmonieorkest uit Edegem op. Ze behaalden 548 punten op 600 of een eerste prijs met lof van de jury.

In de afdeling fanfares traden 5 korpsen op : de Kon. Fanf. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen behaalde 564 punten op 600 of een eerste prijs met felicitaties van de jury.

De Kon.Fanf. ‘Moed en Volharding’ uit Heist-op-den-Berg kreeg 536 punten op 600, een eerste prijs met onderscheiding. De Kon.Fanf. ‘St.-Cecilia’ uit Belsele behaalde 489 punten, en eerste prijs en de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ uit Hombeek kreeg met 504 punten ook een eerste prijs. De Nederlandse R.K. Muziekvereniging ‘St.-Jan’ uit St.Jansteen behaalde met 469 punten een tweede prijs.

In de afdeling Brass Bands traden drie korpsen op : de Brass Band ‘Union’ uit Buizingen behaalde 558 punten of een eerste prijs met felicitaties van de jury, de Brass Band ‘St.-Cecilia’ uit Heffen behaalde 493 punten of een eerste prijs en de Christelijke Jeugdbrass Band ‘Pro Rege’ uit Heerenveel (Nederland) behaalde 522 punten of een eerste prijs met onderscheiding.

Het Harmonieorkest uit Edegem kreeg de beker van de stad Mechelen als winnaar van de reeks harmonieën. De beker van de organisatoren was ook voor hen voor de uitvoering van de Belgische compositie (276/300) voor het werk ‘Coast Impressions’ van A. Waignein.

De K.F. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen mocht de beker van de stad Mechelen in ontvangst nemen als winnaar in de reeks fanfares en kreeg eveneens de beker van de organisatoren voor de beste uitvoering van Belgisch werk.

Winnaar in de reeks Brass Bands was brass band ‘Union’ uit Buizingen. Hiervoor kregen ze de beker van de stad Mechelen. Aangezien in deze reeks geen Belgisch werk gespeeld werd, kon de beker van de organisatoren niet uitgereikt worden. Deze beker werd dan toegekend aan de jeugdbrass band ‘Pro Rege’ als speciale aanmoedigingsprijs.

De winnaars van elke afdeling mochten uit de handen van J.P. Leveugle nog een waardevol instrument in ontvangst nemen : de klarinet ging naar Edegem, de trompet verhuisde naar Heffen en de hoorn naar de brass band uit Buizingen. Deze laatste band kreeg ook de beker van mevrouw staatssecretaris R. De Backer-Van Ocken toegekend, aan de tweede gerangschikte in de ganse wedstrijd.

De algemene winnaar van de wedstrijd, de K.F. ‘De Vreugdegalm’ uit Heffen mocht dan nog de medaille van Z.M. de Koning in ontvangst nemen.

Na de prijsuitreiking werd er nog een receptie aangeboden voor een delegatie van elke deelnemende muziekvereniging.

De Ceciliafeesten 1981 behoren reeds tot het verleden, doch men zal nog dikwijls hieraan terugdenken als muzikale feesten op een hoogstaand peil.

De organiserende fanfare uit Leest draagt nog steeds de titel van ‘Wereldkampioen’, behaald op het WMC te Kerkrade in 1978 in de afdeling uitmuntendheid fanfares, een wedstrijd waaraan ze ook dit jaar zullen deelnemen.” (GvM,11/6/1981)

1981 – 6, 7 en 8 juni : Pinksteren – Voetbaltornooi SK-Leest

            Acht verenigingen van Leest namen deel : SK Leest, Chiro, KWB,

            Vevoc (met twee ploegen), SP, Sint-Cecilia en KLJ.

            In de finale haalde KWB het in de verlengingen van SP met 3-1.

            Aangezien dit de derde zege op rij was ging de beker Jean Van Dam definitief

            naar de KWB.           

            De beker van de fair-play ging naar de Chiro en Walter Van Praet werd

            uitgeroepen tot sportiefste speler waarna ook hij een beker mocht in ontvangst

            nemen.    

1981 – 13 juni : Viering 100 jaar J. Huyghebaert met medewerking van de Fanfare St.-Cecilia

            De Leestse fanfare gaf twee concertoptredens in het stadscentrum van Mechelen.

            (“Leest in Feest”, Stan Gobien)

1981 – 15 juni : KVLV-Algemene Vergadering

            “Het gezin op de strafbank.”

            Voor de eerste maal een Algemene Vergadering op een weekdag.

1981 – 16 juni : Vertrek bedevaart naar Lourdes met de Christelijke Bond Gepensioneerden

            Er deden 15 Leestenaars mee.

1981 – Zondag 28 juni : 7^de Fietszoektocht van Vevoc

            De tocht was zo opgevat dat er gemakkelijk met kinderen kon aan deelgenomen

            worden. Vertrek in de parochiezaal aan de Kouter.

            Deelnameprijs : 50 frank per persoon  en 100 frank per gezin.

            De afstand bedroeg ongeveer 20 km en op de controleposten was er drank voorzien.

            De prijzentafel bestond uit prijzen in natura voor een totale waarde van 15.000 frank.

            Ondanks het slechte weer was de opkomst bevredigend. Niet minder dan 9 gezinnen

            en een 100-tal individuelen maakten de zoektocht mee.

            Bij de gezinnen won het gezin Tuyaerts voor de familie Soors.

            In het individuele klassement was de overwinning voor Luc De Rooster voor Jan

            Verbruggen, Vera Bruynseels, Ria De Rooster en Monique Van de Sande.

            Steven De Wit, nog niet ten volle 6 jaar oud, kreeg nog een speciale prijs als

            jongste deelnemer. Het was reeds voor de derde maal dat de kleine Steven met zijn

            fietsje aan deze zoektocht deelnam.

03-01-2013 om 09:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Erna Teughels-Verhaegen.

1981 – Juni – “De Band” : Slachtoffers bij de dijkwerken

            Twee jaar geleden schreven we reeds over de ransuilen. Nu weten we ook de

            nestplaats van deze prooivogels.

            Bij de dijkwerken aan de Zenne sneuvelde met Pinksteren een dikke es die

            helemaal in de klimop zat.

            Erna van Teughels (noot : echtgenote van meester Jan Teughels uit de Pastoor De

            Heuckstraat) had het eentonig ‘kiew, kiew’ gehoord van de jonge uilen en was

            overtuigd dat in de es jonge ransuilen zaten.

            Tweede Pinksterdag kreeg ze gelijk. Bij het verzagen van de es tot brandhout,

            vond den Apers het eerste jonge ransuiltje en even later werd er een tweede met een

            vangnet gepakt. De jonge ransuiltjes bliezen als ’n kat en spreidden in dreighouding

            hun vleugels. De donzige jonge vogels werden in een andere boom geplaatst, om zo

            de jonge dieren niet uit hun omgeving weg te halen.

            Erna beloofde een oogje in ’t zeil te houden om te zien of de ransuilen hun jongen

            niet in de steek lieten. Anders zou er een andere oplossing moeten gevonden worden

            om de beschermde vogels groot te krijgen.

            Later op de avond vonden we nog een derde exemplaar, die z’n plaats kreeg in de

            boom bij de twee anderen.

            De ransuilen huizen reeds lang in de Zennevallei.

            Ze hebben de gestalte van een kauw, doch het breed uitstaand gevederte en de dikke

            kop verlenen het dier een heel plompe verschijning. De oorveertjes steken drie cm.

            boven de kop uit en ze hebben gele ogen.

            Als de kinderen slapen en de ouderen kijken TV, gaat de ransuil op uilentoer.

            Tegen de lichte avondhemel zie je hen rechtopzitten op een tak of weidepaal.

            De opvallend lange oorpluimen hebben niets met oren te maken. De ooropeningen

            liggen lager om de prooi beter te kunnen situeren. Zijn vlucht is geruisloos met

            veruitslaande vleugels.

            Voor twee jaar werd in de tuin van de pastorij een vergiftigde ransuil gevonden.

            Vergiftigd met vertraging heet dat. Dat zit zo : net als alle prooidieren zit de uil op

            ’t eind van de voedselketen. Precies die laatste schakels hebben het meeste last

            van het gif dat de mensen zo kwistig rondstrooien en zo ondoordacht spuiten,

            denk maar aan de onkruid- en insectenverdelgers, die doden niet enkel onkruid

            en schadelijke insecten. Ook de onschadelijke gaan voor de bijl.

            Sommigen sterven direct en andere sterven maanden later, want via hun voedsel

            krijgen planten- en insecteneters een deel gif in hun vetweefsels.

            Als nu de ransuil insecten en muizen naar binnenspeelt, slikt hij ook het gif mee

            naar binnen. In een voedselarme periode, wanneer het reservevet wordt

            aangesproken worden de gifconcentraties te groot en sterft hij een langzame dood.

            Nu, we mogen blij zijn dat we nog enkele unieke mooie ransuilen bezitten in Leest.

            Door het toedoen van al die natuurminnende mensen werden misschien drie

            uilenjongen gered.

            Laat ons hopen dat nog lang het ‘kieuw ! kieuw !’ van de ransuilen te horen blijft

            in de Zennevallei.

                   Karel Soors”.    

In hetzelfde nummer schreef ‘De Distel’ :

Hoge bomen vangen veel wind.

“We hadden een kort gesprek met de mannen die de bomen vellen op en aan de Zennedijk. Eén voor één worden nu de hoge populieren geveld met motorzaag en omvergeduwd met skidder. De dikke takken worden als brandhout verzameld en de dikke stammen worden met de skidder de beemden ingeduwd. Het werk vlot, ongeveer 10 bomen worden zo per dag verwerkt.

-Vlot werk ?

-Gaat wel ! Het hout van de canada’s is van slechte kwaliteit. De bomen werden niet met zorg gesnoeid. Het hout is bijna waardeloos.

-Zo zonder bomen, mooi is anders !

-Mooi zicht geeft het niet, maar de dijkwerken gaan voor. Ze zullen nieuwe bomen aanplanten hier langs deze dijk. Van Heffen naar Leest stonden geen bomen, daar komen dus geen aanplantingen. Dat mooie water is ook niet alles (knijpt de neus dicht). Gaan ze hier geen zuiveringsstation bouwen ?

-Zijn er al zuiveringsstations die al dat Brussels vuil kunnen verwerken ?

-Ik denk het niet. Zie je hier niet een dode Brusselaar voorbij drijven ? Ja, ons geld willen ze wel, maar wij krijgen er stank voor in de plaats.

-Hebben jullie die jonge uilen gezien ?

-Zaten er dan toch uilen ? Vrijdagavond velden we die dikke es en er vloog een uil op. We dachten aan een uilennest, maar konden niets vinden. Dan hebben die beesten daar tot zondag zonder eten gezeten. Waar zijn ze nu ? Toch niet dood ?

-Drie jonge ransuilen hebben we uit de nest gehaald. Ze waren bijna volgroeid. We hebben ze in een andere boom gezet in de omgeving. Ze worden regelmatig ’s nachts gevoederd door de andere vogels. Nog enkele dagen, dan kunnen ze op eigen pootjes staan.

-Wat ’n geluk, want we hebben wel wat te stellen met de vogels. Enige tijd geleden moesten we een sparrenbos rooien en de één na de andere bleken er vogelnesten in te zitten.

Vooral de maanden mei en juni zijn tragisch voor de vogels. In de staatsbossen mag men geen bomen vellen in die periode. Je moest eens weten hoeveel nesten van fazanten, uilen, eenden, e.a. hier verloren gingen. We zouden de nesten kunnen verplaatsen, maar je weet een nest dat aangeroerd wordt, wordt niet verder bebroed. Spijtig, maar ons werk moet voortgaan.

-Zie je ginds die alleenstaande boom, daar heeft de “Wielewaal” een nestkast in geplaatst. Daar zitten jonge torenvalken in.

-Toch niet waar zeker, en die moet er ook aan.

-Als je die nog een tiental dagen laat staan, dan zijn de jonge vogels gevlogen.

-OK, die laten we voorlopig staan.

Met een laatste blik op de kale Zennedijk en de gevelde populieren die in stervensnood hun zaad aan de wind prijsgeven, nemen we afscheid van ’t slagveld.”

1981 – 5 juni : Wafel- en Pannekoekenfestijn en Volksdans door Aspi’s en Aspiranten 

03-01-2013 om 08:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 28,29,30 en 31 mei : Elfde Leestse Volksfeesten

            Ging gepaard met de 7^de Leestse Handelsbeurs waaraan 26 middenstanders en kleine

            ondernemingen deelnamen. Een 150-tal personen werkten belangeloos mee aan

            de uitvoering en de realisatie van het programma.

            Het feestcomité bestond uit voorzitter Gust Emmeregs, Louis Solie, Emiel Spruyt

            en Staf Van Ingelgem en de opbrengst van de feesten was zoals de voorgaande

            jaren integraal bestemd voor de voetbalclub VV-Leest en vooral aan de opleiding

            van de circa 120 jeugdspelers.

                                                                     Programma

            Donderdag 28 mei (O.L.H.Hemelvaart) :

            -10 u : eucharistieviering met pater De Brabander en opgeluisterd door de Brass

            Band St.-Cecilia Heffen en het zangkoor “De Leestse Kinderen”.

            -10u45 : officiële opening van de 7^de Handelsbeurs,gevolgd door receptie.

            -14u30 : “Ontdek uw ster” preselectie.

            -20 uur : Grootse show- en dansavond met Benny Neyman, Connie Neefs en Rob

            De Nijs.

            Vrijdag 29 mei :

            -Van 18u00 tot 21u00 Handelsbeurs

            -19u30 : Optreden Kon.Fanfare St.-Cecilia Hombeek–Plein.

            Vervolgens presenteerde Connie Neefs de finale “Ontdek uw ster”, gevolgd door

            de eerste volksdansvoorstelling van de Leestse Volksdansgroep “Korneel” en het

            optreden  van de muziek-, zang- en dansgroep “De Leestse Kinderen”o.l.v. Theo

            Fierens.

            De avond werd besloten met de “Emily Starr Explosion”.

            Zaterdag 30 mei :

            -15 uur : Wielerwedstrijd voor nieuwelingen BWB gewonnen door de

            Blaasveldtenaar Stefan De Borger.

            -Van 16 u tot 21 u Handelsbeurs.

            -20 uur : Oberbaeyern-bierfeest met medewerking van de “Karll-Herberger Blaas-

            en Danskapelle” met Rikske Samyn als presentator.

            Zondag 31 mei :

            -Van 10 u tot 21 u Handelsbeurs.

            -14u30 : Ballonwedstrijd voor kinderen en optredens van de fanfares K.F.Ons

            Genoegen uit Battel, K.F.Willen is Kunnen Tisselt en K.F. De Vreugdegalm

            Heffen.

            -20 uur : Show-Avond met Freddy Breck en Anne-Marie.

            De wielerwedstrijd van zaterdag was georganiseerd met medewerking van

            de Muizense wielerclub Vlug en Vrij. Er waren 27 deelnemers en de overwinning

            ging naar de Blaasveldse belofte Stefan De Borger die hiermee zijn vierde zege

            van het seizoen binnenhaalde.

            Leestenaar Gino De Leeuw uit de Cecilialaan drukte mede zijn stempel op het

            koersgebeuren door deel uit te maken van de vierkoppige leidersgroep.

            De andere lokale renner Geert De Bruyn had pech. Op het moment dat hij

            aansluiting kreeg bij de vier ontsnapten begaf zijn bandje het en kon hij het

            vergeten.  

            Aan de “Ontdek uw ster” wedstrijd was voor 60.000 fr prijzengeld verbonden.

            Als deelnemingsvoorwaarde om in de finale te raken was er de verplichting

            voor de finalisten om een minimum van 10 toegangskaarten ter waarde van 100

            frank aan te kopen.

            De wedstrijd stond open voor alle liefhebbers, zangers en zangeressen en was in

            drie categoriën onderverdeeld : onder de 14 jaar, lichte lied met inbegrip van

            duo’s, luisterlied en klassiek lied.

            In totaal waren er 90 punten te verdienen waarvan 30 voor uitspraak, 30 voor

            presentatie en 30 voor tonaliteit.

            Als juryleden fungeerden tekstschrijver Phil Van Cauwenbergh, componist Paul

            Quintens en de beroepsmusici Paul Verpeet, Bernard Roland en Theo Fierens.

            Bij de kandidaten onder de 14 jaar won Elsje Van der Stayen voor de Leestse

            Daisy Spruyt.

            Bij het klassieke lied mocht Arthur Silvera de hoofdprijs in ontvangst nemen.

            Tweede werd Raoul Le Beer uit Bonheiden.

            In het genre “Lichte Lied” won Mark Van Daele. Hij mocht onder auspiciën van

            het Benelux-theater een plaatopname gaan doen. 

Foto :

-De leden van het feestcomité : Louis Solie, Gust Emmeregs, Emiel Spruyt en Staf Van Ingelgem.

-Een gedeelte van de ruim 150 medewerkers aan de 11^de Leestse Volksfeesten.

-De Blaasveldse belofte Stefan De Borger haalde het in de wedstrijd voor nieuwelingen tijdens de Leestse Volksfeesten.

-Conny Neefs trad op en deed de presentatie van de zangwedstrijd.

-De belangrijkste artiesten van deze editie.

03-01-2013 om 07:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Leo Tindemans

1981 – 12 mei : C.V.P.-Voorzitter Leo Tindemans te Leest

             In de parochiezaal te Leest kwam CVP-Voorzitter Leo Tindemans op uitnodiging

            van de plaatselijke CVP-afdeling spreken over de ‘actuele politieke toestand’.

            “Velen hebben er tot op het laatste ogenblik aan getwijfeld of we het wel zouden

            aankunnen zo een man naar Leest te krijgen. Maar Tindemans kwam.

            Hij hield een gloedvol betoog over de toestand in de wereld en in ons land.

            Na zijn rede bleef hij nog “hangen” in de zaal en tussen pot en pint werd nog over

            tal van onderwerpen o.a. San Salvador met de aanwezigen gesproken.

            Verder hadden wij ons jaarlijks teerfeest. Nog nooit namen er zoveel leden aan deel,

            en de nieuwe formules kenden een groot succes : voor het bal van Mieke en groot

            orkest liep de parochiezaal stampvol....”

            (Periodiek CVP-Info, afdeling Mechelen, sektie Leest, december 1981.)

            Leo Tindemans werd op 16 april 1922 te Zwijndrecht geboren. Hij was eerste minister

            van twee regeringen en behaalde het grootste aantal voorkeurstemmen in de

            Belgische geschiedenis ooit. Dit gebeurde bij de Europese verkiezingen van 1979.

            Thans is hij Minister van Staat. 

1981 – Donderdag 14 mei : Kaas- en Wijnavond van SVV

            Om 20 uur ging de kaas- en wijnavond van de S.V.V.afdeling Leest door in de

            zaal St.-Cecilia. Alle liefhebbers konden gratis proeven van Belgische kazen en

            wijnen.

1981 – 14 mei – Gazet van Mechelen :

            Het rooilijn- en onteigeningsplan Molenstraat te Leest

Bij besluit van het Mechels schepenkollege dd. 20 oktober 1980 werd het voorgeschreven openbaar onderzoek ingesteld lopend van 1 tot 30 november 1980 m.b.t. de definitieve vaststelling van het ontwerp van het rooilijn- en onteigeningsplan van de Molenstraat te Leest.

Tijdens het onderzoek werden 7 mondelinge en 2 schriftelijke bewaren door bewoners van deze straat ingediend.

Voorgesteld werd het door het aangeduide studiebureau opgemaakte plan definitief vast te stellen, mits verwerping van een aantal nominatieve bezwaren.

CVP-raadslid August Emmeregs betreurde dat zoveel bezwaarschriften zijn binnengekomen welke de uitvoering van de werken zouden kunnen in de weg staan.

Hij hoopte evenwel dat het plan zal worden goedgekeurd.

Wat na de bespreking ook gebeurde.

Schepen voor openbare werken Albert Stiers zei dat achter deze werken spoed zal worden gezet. Hoe dan ook, voor 31 december van dit jaar moet de openbare aanbesteding doorgaan. Anders loopt de stad het gevaar geen subsidies voor deze werken te krijgen of een groot gedeelte ervan te verspelen.

(...)

1981 – 22 mei : Schoolreis naar eiland Walcheren.

De leerlingen van het derde, vierde, vijfde en zesde leerjaar van de Vrije Kleuter- en Basisschool maakten een tocht op het eiland Walcheren in Nederland. Het weer was barslecht maar de reis was mooi. (schoolkrant)

1981 – Zaterdag 23 mei : Eerste Grote Prijs Jef Vloeberghen

            De “Leestse Sportvrienden” SP richtten de Eerste Grote Prijs Jef Vloeberghen in,

            een wielerwedstrijd voor nationale amateurs.

            (Voor Allen,8/5/81)   

1981 – Zondag 24 mei : Jaarlijks Vevoc Volleybaltoernooi

            In de Leestse meisjesschool namen 12 ploegen deel aan het jaarlijks volleybaltoernooi

            van Vevoc.

            ABB-Mandarijn en DNA uit Kapelle-o/d-Bos speelden de finale.

            De ploeg “De Blokkers” eveneens uit Kapelle maakte met een derde plaats het

            Kapelse succes nog groter.

            De “Fillos”uit Londerzeel behaalden de vierde plaats voor de “Old Amigos” uit

            Heffen, voor de plaatselijke A-ploeg, de ploeg “’t Schuur” uit Breendonk, de

            “Dennenvrienden” uit Willebroek, ploeg 2 van Leest, “Juno” Kapelle-op-den-Bos,

            de KWB van Kapelle-op-den-Bos en “Milac” eveneens uit Kapelle-op-den-Bos.

            (GvM, 27/5/1981) 

1981 – 24 mei : Zwemnamiddag te Mechelen van Chiro-jongens

1981 – 25 mei : De kleuters van de de Vrije Kleuter- en Basisschool  trokken er op uit naar de kinderboerderij en de speeltuin te Bornem. (schoolkrant)

01-01-2013 om 12:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zondag 12 april : Palmzondagconcert te Leest

“De Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest kende verleden zondag heel wat succes bij het organiseren van haar jaarlijkse palmzondagconcert. De zaal St.-Cecilia was weer heel wat te klein om de bezoekers goed en comfortabel te herbergen. Aan dit concert nam, buiten de fanfare ook nog de drumband o.l.v. Walter van de Venne deel, terwijl de algemene leiding in handen rustte van J.P. Leveugle.

Het concert werd ingezet door de fanfare.

Rik De Bruyn (“Rik van ’t kot”) en Louis Verschueren (“de Witte van den Do”) zijn beiden reeds meer dan 60 jaar muzikant. Zij hebben ieder een kleinzoon die ook in de fanfare speelt. Als dank voor al wat ze voor hun kleinzoons gedaan hebben op muziekgebied speelden beide kleinzoons, nl. Johan De Win en Luc Vertommen, drie duetten, die door het talrijk opgekomen publiek verdiend geaplaudisseerd werden.

De presentatie van deze avond was in handen van mej. Lucia Van Roy.

Jef Lauwers dankte iedereen en vooral de muzikanten die voor meer dan 86% aanwezig zijn op de herhalingen en het publiek kreeg nog een applaus van de muzikanten voor hun aandachtig meevolgen.

Er waren lentebloemen voor Lucia Van Roy en voor de dirigenten Walter van de Ven,  Edward De Maeyer en J.P. Leveugle, de laatste die steeds hoger en verder wil met de muziekmaatschappij uit Leest.

Als slot van dit geslaagd concert waren er ook nog bloemen voor Adrienne, de moeder van de jeugdige muzikanten genaamd. Zij is steeds bereid tot hulp om het de jeugdigen steeds naar hun zin te maken.” (GvM, 14/4/1981)

1981 – 15 tot 25 april : Tentoonstelling en Verkoop “Kunst uit Bali”

            Organisatie Davidsfonds Leest.

            Honderden authentieke Balinese kunststukken (authentieke houtsnijwerken, batiks

            en schilderijen).

            Dans en demonstratie houtsnijwerk door de Balinezen Kardi en Ida Bagus

            Sumartha, dit alles in de Parochiale Feestzaal, Kouter Leest.

            De opbrengst ging naar de missionarissen van Leest : pater René De Laet,

            en de zusters Dominika De Wit, Marieke Verbruggen en Jeanne De Boeck.

            De 57-jarige pater René De Laet was sinds januari belast met een nieuwe

            opdracht in de missie van het voormalige Kilo-Moto.

            De 70-jarige zuster Dominika De Wit was werkzaam bij de melaatsen te

            Mbandaka, de 58-jarige zuster Marieke Verbruggen sinds 1952 in Zaïre en

            de 52-jarige Jeanne De Boeck in Chili-Conception.

            De toegang was gratis.

            Op Pasen en Paasmaandag stelde de kunstkring “Voetspoor tentoon in de

            Stedelijke Basisschool, Scheerstraat Leest. Dit met medewerking van het

            stadsbestuur en de generale staf van de landmacht die tentoonstellingspanelen

            ter beschikking stelde en tevens een expo hield voor de humanitaire actie

            “Fonds Generaal P. Roman”.

            Tony Baarendse, Friede Willems, Karel Soors en Georges Herregods toonden

            een 65-tal eigen creaties.

            Volgende leerlingen toonden hun keraiekwerkjes :

            Ilse Diddens, Goedele Duran, Ingeborg Duran, Lisbeth Hellemans, Griet en Jan

            Soors, Karin Van Sweevelt en Marc Ceulemans.

            Isle Verbruggen toonde haar glasraampjes.

1981 – 23 april  : Jean Geerts in goeden doen.

De Leestse amateur Jean Geerts heeft reeds vroeg de goede vorm te pakken. Dat onderstreepte hij overduidelijk tijdens de wedstrijden van de voorbije weekeinden. In de laatste vier wedstrijden kon hij zich telkens in de beslissende ontsnapping mengen en beslag leggen op een eervolle plaats. Jean is uiteraard best tevreden met deze gang van zaken :

‘Ik heb enorm veel geoefend en het is wellicht daardoor veel beter dan vorig jaar in deze periode. Alleen in de eindspurt moet ik nog enkele snellere benen laten voorgaan. Maar in het koersverloop kan ik even goed mijn man staan als alle anderen.Indien deze vorm blijft aanhouden kan een overwinning niet lang meer op zich laten wachten. Dan moet ik in staat zijn alleen weg te komen of spurtwinnaar van een kleinere kopgroep te worden. In de komende weken komen er steeds meer en meer koersen zodat ook het aantal deelnemers per koers vermindert en er met minder zegekandidaten moet rekening gehouden worden. Alhoewel ik zeker niet de gemakkelijkste koersen uitkies is dit toch een belangrijk voordeel. Nu met soms meer dan 200 deelnemers moet men van bij de start attent zijn om niet verrast te worden.’ (GvM, 23/4/1981)  

1981 – Zaterdag 24 april : Oud-Papier-Inzameling Chiro

1981 – 3 mei : Naar het Mechels Miniatuur Theater met het Davidsfonds

            Het MMT voerde “Wit en Zwart” op.

1981 – Zaterdag 9 mei : Zes Uren Loop Jef Ramaekers.

            Die dag organiseerden de vzw Pro Atletiek en de Sportvrienden uit Leest de

            Zes Uren Loop Jef Ramaekers.

            Tussen 10 en 16 uur kon iedereen die dit wou te Leest komen lopen op een

            omloop met heen en terug langs de Vinkstraat en de Scheerstraat.

            Elke deelnemer die volgende minima behaalde ontving een medaille :

            1,5 km voor deelnemers van minder dan 12 jaar ; 3 km voor deelnemers van 12

            tot 16  of boven 40 jaar ; 4,5 km voor deelnemers tussen 17 en 40.

            Daarenboven waren vier fraaie trofeeën te winnen door de man en de vrouw

            die de grootste afstand aflegde, de vereniging met het grootst aantal deelnemers

            en waarvan de leden de grootste gemiddelde afstand aflegden.

            De trofeeën werden uitgereikt door volksvertegenwoordiger Jef Ramaekers.

            De deelnemers betaalden een bijdrage in de onkosten van 20 frank.

            Er waren 138 deelnemers. Liesbeth Voet legde met 37,5 km de grootste afstand af,

            Peggy Claes met 31,5 en Carine De Blezer met 30 km waren zeer verdienstelijk.

            Bij de mannen waren de uitblinkers Edmond De Buck en Patrick Bos die 51 km

            aflegden. Op een redelijke afstand volgden dan Rudy Verschuren met 40,5 en

            Raf Voet met 37,5 km.

            De trofiiën voor de verenigingen waren voor SK Leest dat met 29 man de talrijkste

            groep vormde. VK Wijk kreeg net één deelnemer minder aan de start maar lukte de

            grootste gemiddelde afstand. Die 28 deelnemers haalden een gemiddelde van 20,4

            km. 

1981 – Zaterdag 9 mei : Tekenwedstrijd

            Voor de kinderen tot 14 jaar werd een grote tekenwedstrijd met als thema “ons Dorp”

            georganiseerd.

            Op zaterdag 9 mei werden alle tekeningen tentoongesteld in een lokaal van de

            stedelijke lagere school (Scheerstraat).

            De tentoonstelling was voor iedereen toegankelijk.

            Een jury maakte per leeftijdscategorie een eerste rangschikking op en een tweede

            rangschikking werd gemaakt door de bezoekers.

            De organisatie was in handen van Jef en Tinneke Vloeberghen.

1981 – Zondag 10 mei : Rode Kruis ontvangen in Mechels stadhuis

            Naar jaarlijkse gewoonte werd het Rode Kruis, afdelingen Mechelen en Muizen,

            ontvangen in de raadszaal van het Mechels Stadhuis.

            Dit naar aanleiding van de brevetuitreiking en de huldiging van verdienstelijke leden

            en bloedgevers.

            Onder de gebrevetteerden een Leestenaar : Marcel Van Hoof uit de Dorpstraat, de

            jongste broer van garde Victor en mijn naamgenoot en oom. (foto)

Bijgevoegd :

-“Kunst uit Bali” door het Davidsfonds Leest.

-Tentoongestelde werken Voetspoor.

-Zoals elk jaar op ‘Posse Leest’, kermis en jaarmarkt.

-Leestenaar Marcel Van Hoof als derde van links op de tweede rij van onderaan.

01-01-2013 om 12:12 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zaterdag 4 en zondag 5 april : Rust Roest  met het “Slangennest” in zaal

            St.-Cecilia.

“Voor de tweede maal bracht ‘Rust Roest’ een werk van Frans Cools voor het voetlicht. Na ‘In geweten niet belast’ enkele jaren geleden, vertolkten zij dit jaar ‘Het Slangennest’.

Norbert Elslander (Werner De Nijn) gaat hertrouwen. Het stuk begint met het verlovingsfeest. Zijn schoonzuster (Paula Haeck alias Renild Polfliet) zuster van zijn overleden vrouw woont bij hem. Het stuk is een aaneenschakeling van dialogen en geheimzinnige toestanden. Is Flora Haeck een natuurlijke dood gestorven ? Vanwaar komen de geschenken en brieven van haar hand ? Wat komt John Sanders (Marcel Verwerft) daar doen, door haar uitgenodigd en in de puntjes met het huis bekend ? Flora Haeck zelf is uiteraard niet te zien vermits ze dood is, maar in feite domineert haar persoon het hele stuk. Volgt intrige op intrige. Men weet niet meer wie wat is. Deze macabere grap krijgt haar ontknoping op het einde : Sanders is in feite politieinspecteur, gevraagd door Paula die Norbert en zijn secretaresse Eveline er van verdacht haar zuster vermoord te hebben. Wat is feite ook gebleken is.

Luc Verschueren, die pas zijn moeder verloor, liet zich vervangen door regisseur Guido Hellemans in de rol van Alexander de huisknecht.

Nicole Van Ginderen speelde het dienstmeisje Nicole.

Mensen die naar de opvoering gingen kijken om eens lekker kippevel te krijgen, kwamen echter niet aan hun trekken. Het was eerder, zoals steeds bij Cools, een verwikkeling van psychologische intriges en situaties. Een stuk waar de vertolker zich volop in het karakter van zijn personage kon inleven.

Rust Roest viert in de maand november van dit jaar zijn 60 jarig lustrum. Een hele term.”

      (D.B. in De Band van april 1981.)

“In de zaal ‘St.-Cecilia’ aan de Dorpsstraat te Leest, voerde de toneelkring ‘Rust Roest’ het toneelstuk ‘Het Slangennest’ door Frans Cools op.

Deze ‘zwarte komedie’, een dramatisch gegeven, wordt doorweven met kolder en humor.

Door regisseur Guido Hellemans werden, eens te meer, de rollen aan de juiste personages toevertrouwd. Vooreerst Flora Haeck in de rol van het levend lijk, die voor heel wat emoties en dolle situaties zorgt.

De zakenman Norbert Elslander, echtgenoot van Flora, werd sterk getypeerd door Werner De Nijn.
Rita Boon speelde op knappe manier de rol van Eveline Martens, secretaresse en verloofde van Norbert. Ook Renilde Polfliet vond in de rol van Paula Haeck een kluifje naar haar hand.

Nicole Van Gindertaelen speelde uitstekend de rol van dienstmeisje Conny.

De regisseur zelf vertolkte als invaller voor Luc Verschueren de rol van de huisknecht Alexander.

De alles behalve gemakkelijke rol van de ongenode gast John Sanders was in goede handen van Marcel Verwerft.
Jan Emmeregs fungeerde als voorzegger, de grime was in handen van Jean Albert. Karel Mertens stond in voor het klankbeeld en Fik Diddens voor belichting en techniek.
Tony Baarendse, Fik Diddens, Toni Peeter en Marcel Spoelders zorgden voor een podium in de zaal. Miloe Van Stijvoort zorgde voor de kostuums.
Zondag werd de tweede voorstelling gegeven voor heel wat meer toneelliefhebbers dan zaterdag het geval was.
De Leestse toneelkring brengt ‘Het Slangennest’ op donderdag 9 april e.k. te 19u30 voor het voetlicht in het St.-Norbertusziekenhuis te Duffel.”

(GvM, 8 april 1981)

1981 – Vrijdag 10 april : Avondje uit met “DE SNAAR”.

            Georganiseerd door Vevoc en Chiro in de parochiezaal om 20u30.

            “De Snaar” startte in 1970 als vijfmansformatie , sinds 1973 zijn ze met z’n

            drieën. De groep bespeelt volgende instrumenten : accordeon, flageolet,

            hobo, viool en gitaar.

            Zij brengen vooral  volksliederen, zeemans- en meiliederen en eigen nummers.

            Alles in een vlotte presentatie met veel humor. (Advertentie De Band, maart 1981)

Uit deze “Snaar” groeide in 1982 “De Nieuwe Snaar” waaraan Hugo Matthysen een belangrijke bijdrage leverde aan het repertoire. De groep bestond uit de broers Jan en Kris De Smet, Geert Vermeulen en Walter Poppeliers.

Op 3 maart 2011 kondigden de groepsleden het einde van hun gezelschap aan. Hun afscheidstournee duurt tot 2014 en dan valt definitief het doek over “De Nieuwe Snaar”.

(Wikipedia)

Foto’s :

-Scène uit “Het Slangennest”.

-“Rust Roest” bracht “Het Slangennest”.

-De Snaar.

01-01-2013 om 11:39 geschreven door Marcel Van Hoof

Christine De Laet, ‘zuster Melanie’, tekening van Georges Herregods.

Vervolg Christine De Laet

-“…mensen van Leest, ik kan soms vanop mijn heuvel van Heverlee monkelend in mijn handen wrijven als ik aan U denk en ‘k zeg dan wel eens in mijn eigen ‘Jabbedabbedie’, ons mannen ginder zijn geen knudde : ze weren zich. Merci De Band, dat alles weet ik door U. Maar, we gaan naar Kerstmis en Nieuwjaar toe. Dus, rap nu maar op de proppen met mijn wenskoek voor die dagen. Geven ze te Leest nog, lijk in mijn jonge tijd, ‘pontkoeken’ gegarneerd met krakende zoetigheid en suikerfiguurtjes erop ? Soms kwam ‘Mie-sjef’ uit de Alemstraat dan naar ons en tapisseerde ons hele huis eerst met hagelblanke lakens waarop ze dan straks een blinkende sprookjeswereld van ‘pontkoeken’ toverde, die maar al te spoedig echter op tournee gingen naar al de peters en ‘pijten’ (zo noemden we de meters) van de doopkinderen. Die pontkoekweelde in ons huis : dat was een pracht van een paradijs om er een leven lang van te dromen…

 Men vierde dit jaar (noot 1975) mijn diamanten, zegge ‘diamanten !’ jubilee. Dat was hier nogal eens een daver en een tralala, want –stel U voor- we met met 28 gouden en twee diamanten jubilarissen. En een maand later kwam daar nog een zwik van een 20-tal zilveren bij. .. Ik heb me nog van heel mijn leven geen minuut verveeld : er is altijd te veel te bidden en te werken en te plezieren, ook al eens een uurtje tijd te verprutsen. Maar buiten dat wordt er hier hard gewerkt, van vijf verdiepingen hoog tot in ’t lang en breed al de kelderdomeinen.

Qua bevolking is ons huis een Leest in’t dik en dubbel. De schoolbevolking was in 1975 zoiets als 3.840, maar de demografische explosie gaat natuurlijk nog crescendo naar een piek, als men daarbij al de zusters en leerkrachten en bedienden en werkvolk en ‘vliegende brigade’ bijtelt…

Af en toe wordt er voor de nodige ontspanning gezorgd. En wie eens een portieke plezier wil beleven aan een film, heeft daar wel kans toe : gevoelige zielen kunnen dan eens naar een tranentrekker gaan of naar een thriller die op een siebot het bloed in of uit de kaken kan jagen of zuigen. Soms is het cultureel wat zinvoller : onze Retorica speelde Molières ‘Zeer geleerde Dames’, Julien Schoenaerts trad op met ‘Socrates’ en deze week trad een Engelse toneelgroep op. Af en toe is er ook een muziekavond met al de zangkoren van de gemeente Heverlee. Het verleden Kerstconcert waren daar 250 uitvoerders bij met instrumenten.

En dit jaar gingen natuurlijk, of reden of vlogen sommigen naar Rome. Een andere categorie roetsjte voor enige dagen naar Wenen tijdens de vakantie, enz..”(4/12/1975)

-Uit Bladzijden uit een Familiekroniek (1978)  :

“We hadden het thuis niet breed, en onze ouders waren nogal streng, maar ongelukkig waren we niet, integendeel. Een ‘onbezorgde’ jeugd heeft geen van ons gekend. Ieder moest van jongs af aan het werk.

Zo hebben we harde jaren gekend, toen de melk naar Mechelen moest. Doorgaans Melanie (soms Soo) bracht dan de melk naar het Heike, voor de vroege trein; dat betekent ook in de winter als het nog donker was, door alle weer en wind. Als enige beschutting hadden we dan een ‘oliejekker’ aan, en het ging per…hondenkar !

Dan hadden Soo en Melanie reeds ‘de stal gedaan’. Soo steeds de eerste op, ook ’s winters in de kou. Later werd de melk afgehaald aan de steenweg nabij ons huis, voor de melkerij van Blaasveld. Dan konden ook de oudsten wat langer slapen.

Zonder electriciteit zoals destijds alles moest gaan, was het leven corvee. Nu wordt in een mum van tijd, simpel met een knop induwen, heel wat werk verzet. Toen was alles met de hand te doen : wassen, bakken, melken, de schoonmaak (geen plastic toen, maar met zware ijzeren emmers sleuren, enz.) en bovendien het onderhoud van de kachel, lampen en lantarens en noem maar op. En dan nog niet over de veldarbeid gesproken. Destijds nog niets van de moderne techniek en automatisatie !...O jéékes, het eiste allemaal zeer veel van ons. En nooit eens een dagje vrijaf om wat op adem te komen, behalve zondag’s en dan nog…

Maar al moesten we hard werken, er kwam ook leute bij te pas en hetzij bij plezier of ruzie, we maakten nogal eens leven en trammelant. Vader moest dan wel eens tussenkomen : ‘kinderen spreekt toch wat ‘stilder’ : ‘t is of ge tegen een bos zijt grootgebracht !’ En we woonden toen naast een bos, of omtrent dan toch ! ’t Bos is thans verdwenen.

Bij speciale uitzonderingen, kwam er tussendoor toch een stukje kermis. Als de aardappelen uit waren bv. –we trachtten daarmee klaar te zijn tegen 20 september, verjaardag van mijn jongste broer- vierden we feest ’s avonds. Soms werd daar iemand van buitenshuis bij uitgenodigd, of iemand die bij ’t werk  geholpen had. Dan verschenen er pannenkoeken en haalden we ons hart op aan vermakelijkheden, zoals zaklopen – wedstrijd in de maneschijn. Of we gingen, lollig verkleed, met kabaal en tralala, allerlei spokerijen uithalen bij de buren.

Uniek kostelijk !

Nam het werk een zeer belangrijke plaats in thuis, een ruim zo essentiële plaats was ook aan het gebed toegewezen. Het was schering en inslag van elke avond en zelfs een deel van de dag. Elke avond –het mocht zijn wat het wilde- werd het rozenhoedje gebeden en dit met voor elke Weesgegroet, een vers ter verwijzing naar een deel van het mysterie. Dit werd zo trouw gedaan dat ik, na 70 jaar die 150 citaten nog uit het hoofd ken.

Moeder leefde geheel voor God en haar kinderen. Ze kon wel streng zijn, ze eiste gehoorzaamheid, maar ze was zo, zo goed !  Als ze te wille van haar handicap niet gaan kon en ze geen bijwerkje te doen had, bad ze steeds haar rozenkrans of las in haar ‘Navolging’.

’s Zondags bad ze de misgebeden in een kerkboek (want radio en TV waren er nog niet), dan mocht niemand haar storen. Biecht en communie alle eerste vrijdagen. Dan werd ons Heer aan huis gebracht en werd het huis versierd.

Als we voor een stille bezigheid bijeen waren in huis, bij regenweer, baden we nogal eens luidop ook, Soo vlocht manden of deed een ander werk, wij stopten kousen of breiden, we schilden aardappelen, of moesten ‘patatten kesen’, scheuten afdoen. Het gebeurde weleens dat er in de stal, onder ’t melken en ook op ’t veld onder het wieden, gebeden werd, behalve als er in dit laatste geval, een helper van buitenshuis bij was. De vastengebeden, voorgeschreven voor ontslag van de vasten, werden samen gebeden, en de toch reeds lange avondgebeden, werden dan nog een stuk langer. Wie voorbarig indutte onder het gebed, werd –maar niet immer- wakker gesprenkend. Ja, zo was het : dat bidden altijd en overal, hing me als kind meer dan eens de keel uit. Ik had liever met mijn pop gespeeld of mij op enigerwijze anders geamuseerd. Als kind besefte ik niet de zin en de waarde van dit alles.

Thuis trachtte men mij soms in de week naar de kerk te laten gaan. Dat gebeurde wel af en toe, in de zomer, maar veelvuldig ging ik niet. Ik moest soms al werken. Bovendien met dat verplicht nuchter zijn voor de Communie was dat moeilijk. De mis was vroeg : te 6 u. en te 6.30 u. in de zomer, te 6 u.30 en 7 u. in de winter. We woonden een eind van de kerk en we moesten er te voet naartoe : de jongsten hadden immers geen fiets…

Bij het afsterven van moeder had ik weer eens aan den lijve ervaren wie en wat Soo voor ons betekende. Zoals hij zich toonde in die omstandigheden, was hij over heel de lijn.

Toen ik twaalf jaar oud was en vroeg om te mogen voortstuderen, stond het gezin voor een moeilijke vraag : het impliceerde immers een werker minder, nieuwe financiële uitgaven en dit in omstandigheden die zorgwekkend waren : keer op keer tegenspoed in de stal, daarbij een zieke moeder, een oude vader, al gebroken door reuma…Toch mocht ik op pensionaat. Voor ik vertrok wilde men mij echter met paardenkracht iets op het hart drukken. Ik kreeg een hele oremus te incasseren : dat ik nu niet de juffrouw moest gaan spelen, die haar fijne handjes naar geen werk meer zou willen uitsteken, die de grote jan zou uithangen…en bovendien mocht ik ook nog een hele slimslam van een zedenpreek aanhoren over goed gedrag…men kon immers nooit weten !

De brieven die ik in Heverlee ontving, doorgaans van Melanie, waren meer dan nieuws- of praatbrieven : immer was er een stichtend en goed woordje bij. Vooral als Soo schreef, stuurde hij wat langere, schone brieven roerend van directheid. ’t Waren brieven die, zou men zeggen, vleugelvaardigheid wekten ! Ze waren in hun simpelheid, rijk aan geestelijke inhoud, echte documenten, gedragen door verantwoordelijkheidsbesef.

Soo was nogal hevig van temperament, maar hij was edelmoedig, hij was in zijn geheel een edel mens. We hebben, vooral naderhand, ingezien op welk zeldzaam hoog niveau die oudere broer van ons stond. Moeder werd gaandeweg sukkelachtiger. Soo droeg haar ’s avonds –na het gezamelijke gebed waarbij ze toch wilde aanwezig zijn- in zijn armen nar bed, heel voorzichtigjes, om haar toch maar geen zeer te doen !

Toen ik vroeg naar ’t klooster te gaan, was het weer vanzelfsprekend dat Soo geen stokken in de wielen zo steken, al zou het leven dubbel zwaar worden voortaan. Hoe zou trouwens die oorlog aflopen ? Dat viel ook nog af te wachten !

Hoe het kwam dat ik op zulke jeugdige leeftijd naar ’t klooster ging :

-er was de lagere school van Leest die bepaald gunstig geweest is, t.w. eerst de invloed van juf Mathilde Hellemans, dan die van Caroline Nees vooral, die toen we al groter werden, ons steunde tot gebloofdbezinning en –beleving.

-Er was de hele atmosfeer waarin ik thuis van kleinsaf aan, gedrenkt was geweest.

-Er was dichterbij, het voorbeeld van jongste broer.

-Er was mijn klastitularis van Heverlee, Zr. Paula, een ingoed, edelmoedig, opgeruimd mens, die iedereen graag zag en liefde tot O.L.Heer uitstraalde. Ze sprak ons niet over roeping, maar heel haar ‘zijn’ was aanstekelijk. In het moederhuis en in de bijhuizen, dankten haar verscheidene zusters hun roeping voor Heverlee; ik was de eerste van twaalf.

Melanie had moeder beloofd toen deze op haar sterfbed lag, dat ze mij zouden laten gaan, wanneer ik oud genoeg zou zijn. Nu gelden mogelijk andere normen. Maar…zijn die beter ?

Geeft men zich ooit te vroeg aan O.L.Heer ?

Soo heeft misschien te veel geëist van zijn gestel. Er was wel die fameuze griep van 1918 die talloze slachtoffers maakte in een tijd toen er nog geen penicilline en andere middelen waren om de koorts dadelijk af te remmen. ’t Is echter een feit dat Soo zich nooit ontzag. Hij werkte en zwoegde, hielp bij gelegenheid nog bij buren in nood, sloofde zich af, zijn inzet kende geen maat. Maar een mens is tenslotte niet van ijzer. Waarom had hij af en toe klieren aan de

hals ? Moest men hem dwingen naar de dokter te gaan ervoor ? Hij kloeg nooit. Is het niet roerend hoe hij, na zijn jongste broer te hebben afgestaan, ook nu zijn kleinste zus aan de Heer schonk en zich nadien offerde als bemiddelaar voor de roeping van grote zus ? En dan, betrouwend op de Voorzienigheid, nam hij bij zijn huwelijk, ook vader onder zijn bescherming.

De Heer vroeg hem nog een ultiem offer. Hij zou sterven zonder broer en zussen hier op aarde nog eens weer te zien. Maar, zoals het bij ons luidde wanneer er een supplementje offer gevraagd werd : ‘Dat kan er nog bij”.

O.L.Heer zou vader niet alleen achterlaten. Tien dagen later nam hij, na Soo, genadig ook vader op zijn Hemelwoon.

Soo was een van die vele stille groten die geen koppen halen in de kranten.”

-“Dit jaar weerom een zware tol gevraagd aan mijn relaties : mijn broer Fr. Romain (Karel De Laet) heb ik niet meer teruggezien. Canada eiste hem op als haar eigen zoon waar hij Christus in trouwe dienst gedurende 55 jaar heeft gediend. Om het stukje grond te Huberdeau, waar hij begraven ligt thans, blijft dit land mij dierbaar en zal ook Leest hem ook niet vergeten. Ik ben er blij om, dat hij ginder heeft willen sterven : op het eigen veld van zijn apostolaat, nog een geloofsgetuigenis tot het einde !” (december 1978)

01-01-2013 om 09:28 geschreven door Marcel Van Hoof

Marcella Van Aken, zuster Albert Marie.

Vervolg Christine De Laet

-“1941 : Feest van het Goddelijk Moederschap van O.L.Vrouw. Mevrouw Van Aken (Marie Van den Brande) uit de Bist, brengt haar Marcella naar ’t klooster van het H. Hart Heverlee.Ik weet niet wie, op die zaterdag 11 oktober, God het aangenaamst moet geweest zijn : of het kind dat zich zo totaal en onherroepelijk aan Hem geeft, of de moeder, die in algeheel zelfvergeten, Hem dit kind terugschenkt : want die moeder brengt haar enig kind…en ze is weduwe.

Haar echtgenoot, Kamiel Van Aken, werd haar vroegtijdig door de dood ontrukt. Twee harer kinderen ontvielen haar : Maria, een wichtje nog, daarna en vooral de veertienjarige Julia, een meisje van veel verwachting. Na het afsteren van haar zuster Monika, nam Mevrouw Van Aken  het verweesd achterblijvend neefje, Albert Denys, bij zich op. Ze zwoegde en wroete op de hoeve voor de kinderen en voor haar bejaarde ouders, tot deze laatsten tot de eeuwige vergelding werden geroepen. Uitgeput van de haar krachten te boven gaande arbeid, en onder de klamp van reumatisme, stortte moeder zelf ineen en werd voor weken aan een ziekbed gekluisterd, terwijl Marcella en Albert deden wat ze konden. Ook familie en geburen sprongen behulpzaam bij. Zodra moeder echter passabel hersteld is, staat ze alweer koen aan haar taak.

Maanden verliepen nu. Albert had inmiddels kennis aangeknoopt met een Leuvens meisje dat reeds een vaste positie had : hij scheen dus spoedig aan tante’s zorgen te kunnen ontgroeien.

Marcella, op de Normaalschool te Heverlee, was een spiegel voor haar gezellinnen en een klepper ook : steeds primus van de klas. Wat beleefde moeder een vreugde aan dat kind. Nog een paar jaartjes en Marcella zou in ’t onderwijs staan, terwijl moeder rustig op de hoeve haar dagen zou slijten. Moeder droomt haar schone droom…tot plots in dit volmaakt huiselijk geluk, als een voltreffer de vraag klinkt : ‘moeder, mag ik naar ’t klooster gaan ?’

Mevrouw Van Aken staat als verwezen aan de grond genageld. Wie die het niet heeft ondervonden, bevroedt er, wat in zulke omstandigheden een moederhart lijden kan…Wat moet er van haar geworden ?...

1941 : Wat zal het verder verloop zijn van de wereldramp ? Honderden jongens worden dagelijks naar Duitsland gevoerd. Morgen zou ook Albert volgen…En Marcella ook nog zo jong…ampertjes zestien jaar : ze had immers nog tijd genoeg voor een beslissing. Maar toch zo’n ernst boven haar jaren in dit kind…Moeder zegt niet neen : ze wacht, ze onderzoekt, ze bidt…ze verlangt, wat ook van haar gevraagd worde, in offergave en overgave, vaardig te staan voor Gods wil.

Een half jaar verder. Op een avond komen ze met hun beitjes, moeder en Albert, hier dapper aanzeilen om de schikkingen mee te delen : Albert zal huwen en bij ’t gezin van zijn vrouw komen inwonen. Moeder, uit liefde tot haar aangenomen kind, dat ze met al haar zorgen en toewijding wil omringen zolang ze kan, komt mee. Zij die met al de vezels van haar wezen had wortel geschoten in de goede boerendoening te Leest, wordt nu, zo oud ze reeds is, naar de stad verplant : een veldbloem onder een stolp gebracht, een boom van te lande, die niets liever doet dan weelderig groeien in de gezonde buitenlucht, waar hij onbelemmerd vrij naar oost en west zijn forse armen kan uitslaan, nu ingemuurd en als de adem afgesneden…

De hoeve wordt verkocht…Realiseren we, wat dit feit betekende in 1941 ? Verhuizen naar de stad waar iedereen uit wegvluchtte toen, wijl elkeen er verhongerde. ..De boerderij te Leest, het ouderlijk erfstuk, dat heilig pand waar alle dierbare herinneringen mee verbonden zijn, en waar het hart als het ware, zich met al zijn grijpvermogen wil blijven aan vastklampen, wordt afgestaan. Roekeloosheid en hoogste wijsheid. Moeder spreekt haar “fiat’ uit over haar ganse toekomst. Ze geeft haar kind, en in een elan van Godsvertrouwen, waagt ze de sprong in het duistere onbekende. Het is hard doch heerlijk met volle overgave in het leven te staan, met Newman’s bede op de lippen : ‘Heer, ik vraag U niet de verre weg te zien, ik vraag U slechts licht voor één stap.’

Moeder zette haar zwoegen voort. ‘Bonnemama’ zaliger, vergde op het einde veel zorgen, en hoe teder mild ontving ze die. Er is een oude oom, er zijn de kinderen vooral : ‘Godelieve, Magda, Elly’ komen achtereenvolgens het gezin vergroten. ‘Tante’ en ‘Pekke’ is in de weer, zonder verpozen, van ’s morgens tot ’s avonds, voor elk en elkeen. Ze is waarschijnlijk de ‘ziel’ van het gezin. Het moge weer zijn of geen, te 6u. ’s morgens ziet men haar schaduw langs de huizen glijden, en verdwijnen in de kloosterkapel van de Sint-Martensstraat. De dagelijke H.Mis en communie zijn de kern en krachtcentrale van moeders leven, het geheim van haar onverstoorbaar christelijk optimisme. En voor en na, schuiven de kralen van haar paternoster door de knoestige werkvingers, voor levenden en overledenen, voor al de belangen van Gods kerk.

Nacht 11-12 mei 1944 : een vreselijk bombardement zaait dood en vernieling over de weerloze stad. Bij dageraad komen hier de vluchtelingen toe : bleke bange mensjes, met holle verdwaasde blik. En daar is plots moeder ook : zulk weerzien na zulk een nacht !

Een van-kelder-voorziene klas wordt in een bijgebouw klaargemaakt. Het huisraad wordt overgebracht. Moeder en gezin blijven, met vele anderen, enkele maanden te gast bij ons, tot de achteruitrukkende Duitse legers, op de voet gevolgd door de Engelsen, hier binnenvallen met tweeduizend bedden en ’t commando : ‘alles leeg en weg, voor de inrichting van een algemeen hospitaal.’ De vluchtelingen sukkelen terug naar huis. Moeder gaat heen, als gisteren, als immer, met moedig, eerbiedafdwingend betrouwen de heilige en heiligende wil van God aanklevend. Het leven kent geen ontgoochelingen voor grote zielen.

Mevrouw Van Aken leeft stellig intens van geesteswaarden. Van cinema en al dat modern (en dikwijls aangebrand) goedje, vermoedt ze ternauwernood het bestaan. In augustus, als de anderen naar zee of elders uitvliegen, neemt ze haar ontspanning : dan komt ze nog eens weer naar de lieve heimat te Leest, naar de oude trouwe geburen van voorheen, en nog een scheutje verden dan ook, naar Kapelle, naar Louise, haar zus, en Georges en zijn gezin, en brengt ze eventueel mee naar Heverlee, want driemaal ’s jaars op onze bezoekdag, komt ze naar hier. –De deur gaat open. Moeder, telkens wat ouder, wat strammer, wat gehavender door de last der jaren, doch gewaarmerkt met de vredige glimlach van een edele ongebogen ziel. Verzusterd als ik ben met zuster Albert Marie, haar geliefd kind, in eenzelfde roeping en religieuze gemeenschap, is ze werkelijk ‘onze’ moeder geworden. Haar warme greep omklemt ons beider hand in één impuls van hartelijkheid. En dan gaat moedertje aan ’t vertellen, met de rake pittigheid en sappige kleurigheid van de malse Leestse volkstaal. Mevrouw Van Aken heeft een radde tong : een andersdenkende zou er deerlijk bij van zijn pluimen laten, want ze heeft, in dienst harer christelijke overtuiging, een verbluffend combatieve durf en vaardigheid. Ons dierbaar Leest leeft sprankelend in haar voort. Een woord van paus Pius XI wordt in haar schone werkelijkheid ‘ook afgeslagen stukken gouderts bevatten goud.’ “ (‘DB’, nr.3 – 1955)

De lans die ze hier brak was voor de moeder van Marcella Van Aken (°05/03/1925, +13/08/2006) die ze meestal ‘moeder’ of ‘Mevrouw Van Aken’ noemde. Vooraan in dit artikel gaf ze haar meisjesnaam mee : Marie Van den Brande. In een brief naar ‘De Band’ van 1974 noemde ze de moeder van haar vriendin Marie Alewaters : “…ik lees nog veel, de wijze raad indachtig : ‘dat houdt de mot uit de benen’. Die pittige spreuk is van iemand van jullie, die vol volkse geestigheid zat tot in haar tenen : Marie Alewaters : we zeiden Marie Van Aken. (ik heb jaren geleden eens een artikel over haar geschreven voor De Band, weet je

nog ?). Ze is de moeder van onze zuster Albert-Marie, Marcella Van Aken, uit de Bist, die in de zomer ook wel eens  even naar Leest komt doorgaans. Ze is schoolhoofd in ons bijhuis te Hamme-Mille, en al geef ik dit hier als een achteraanbengelend berichtje, ze doet het ginds prima. Petje af voor Marcella, ze is een hele piet!”

Marcella Van Aken was verre familie van de familie De Laet. Zij trad binnen bij de zusters annuntiaten te Heverlee in 1941 en legde haar geloften af in 1943 en 1946.

Ondertussen was ze er onderwijzeres gediplomeerd (Franse taalrol, 1945 met daarbij het getuigschrift van grondige kennis van het Nederlands). Van dan af gaf ze les in Franstalige scholen van de congregatie. Zo in Schaarbeek (1945-1952), Nodebais en Hamme-Mille (1956-1986) waar ze bovendien ‘chef d’école’ (of schoolhoofd) was. Tussen haar twee verblijven in Nodebais in, werkte ze ook een poos in Heverlee.

Na haar pensioen was ze nog werkzaam in Woluwé-Saint-Pierre en verbleef (sinds 1998) in huize ‘Bethanië’ te Heverlee.

Ze overleed te Heverlee op 13 augustus 2006 en is aldaar begraven.

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009 - Wilfried Hellemans)

01-01-2013 om 09:13 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – 27 maart : KVLV en LG praatten over Arbeidsdruk en Arbeidsvreugde

1981 – Zaterdag 28 maart : Jaarlijks gemaskerd bal van St.-Cecilia

            Om 21 uur in zaal St.-Cecilia met discobar “Antwerpia” en D.J. Felix.

            “Op maat 2/4 en 6/8 maken we plezier, dansen we en zingen we samen o.a.

            de volgende carnavalhits van dit jaar :

            ‘Er staat een paard in de gang...’

            ‘Net als gisteren...’

            ‘Ik wil op m’n kop...een kamerbreed tapijt’ (en van de NV Piessens natuurlijk !)

            U komt toch ook carnaval vieren !

            Plezier en prettige sfeer verzekerd !

            (folder)

1981 – Zondag 29 maart : Vrije Kleuter- en Basisschool

             Restaurant in de parochiezaal.

1981 – Zondag 29 maart  tot woensdag 1 april : Bezinningsdagen gepensioneerden

            In Bonheiden (Zellaar).

1981 – 2 april : Overlijden van Christine De Laet, zuster Melanie

“Ze was te Leest geboren op 12 mei 1901. Af en toe kregen we van zuster Melanie een artikeltje voor De Band. Ze was zelf een trouwe lezeres van ons blad.
Naar het klooster getrokken, meer dan 50 jaar geleden, bleef zij vol interesse voor haar dorp en dorpsgenoten. Zij was zeer fijnbegaafd.

‘Ze glimlacht en opeens begrijp ik hoe zelfs in het midden van de winter rozen met diepwarme kleuren kunnen bloeien : zuster Melanie.

Hard heb je gewerkt zoals mensen als jij dat konden : taai en vastberaden als bomen met heel diepe wortels, die aan de “Kern” hun kracht en levensmoed putten.’

    Zuster L.R.” (‘DB’, april ’81)

“Deze zus van broeder Romain en van Melanie, eveneens kloosterzuster, trad erg jong in bij de annuntiaten te Heverlee (1915) en werd zuster Melanie.

Daar ook legde ze haar tijdelijke (1918) en haar eeuwige geloften af (1922).

Christine behaalde aan de normaalschool haar diploma als onderwijzeres (1920) en werd dr. In de wijsbegeerte en letteren (Germaanse filologie, K.U.L. 1924). Zo was ze te Leuven een van de allereerste vrouwelijke gediplomeerden. Daar voegde ze nog twee diploma’s aan toe m.b.t. de Engelse taal (Brussel, 1947 en 1949). En zo onderwees ze aan de normalisten in Heverlee Nederlands en Engels.

In 1976 vierden de zusters er haar diamanten jubileum. Als gepensioneerde verbleef ze in huize ‘Rozenberg’. Ze verzette nog flink wat werk in het kloosterarchief en als mederedactrice van het jaarboek ‘Ancilla Domini’ van de oud-leerlingenbond.

Geregeld ook schreef ze naar ‘De Band’.

Op 2 april 1981 overleed ze te Heverlee waar ze begraven werd.”

(“De Sint-Niklaasparochie in Leest” – 2009 van Wilfried Hellemans) 

In de reeks ‘Uit eigen Haard’ (schoolboeken voor het Middelbaar onderwijs) verschenen o.m. van haar hand ‘Regenboog’ (Leuven 1935) en ‘Jong Leven’ (Turnhout 1945). (‘DB’, augustus 1957)

De ouders van Christine, Victor De Laet (1850-1918) en Adelia Selleslagh (°Leest 30/06/1857, +Leest 03/07/1914) hadden nog drie andere kinderen : Frans (‘Soo’), geboren in 1887 en gehuwd met Sidonie Diddens, hij werd in 1918 slachtoffer van de griepepidemie. Tien dagen later zou zijn vader overlijden. Melanie (1891-1968), zij kwam in het klooster bij de Annunciaden als zuster Victoria in 1917 en bleef missionaris in Kongo van 1931 tot 1957.

Karel (1896-1978), alias ‘Broeder Romain’ was vijfenvijftig jaar lang missionaris in Canada.

(zie foto)

Het gezin woonde in het ‘Wiphuis’ op de Rennekouter, de vroegere Jezuïetenhoeve.

(zie Toponiemen)

Passages uit haar briefwisseling naar ‘De Band’ :

-“’t Begin van de eerste oorlog en de vlucht heb ik nog meegemaakt. Vader heeft na de doortocht van de eerste patrouilles een reuzefiets-motocyclette splinternieuw uitgehaald van onder de mesthoop. Maar de Belgische soldaten hebben ons twee dagen later dat merkwaardige ding als trofee ontnomen. Zeer interessant volgens mij was na de vlucht de koeienhistorie. De Belgen hadden alle koeien eerst weggehaald. ’t Leger had die te Antwerpen in hangars ondergebracht en geraakte er niet mee weg. De Duitsers sloegen die aan.  Na de vlucht waren er geen koeibeesten meer tenzij hier en daar één die in ’t wild liep, en gauw een ‘eigenaar’ had. Mijn zuster zei : ‘ik moet een koe hebben, ze hebben onze koeien afgepakt, ik ga naar Antwerpen naar de Duitsers een koe halen’. Ze schuift aan in de rij om een bewijsschrift te bekomen en toelating om met ‘haar koe’ naar Leest te mogen. Overrompeld als die kommandant was door die grote menigte, schrijft hij een bewijs. En zus ging met dat papierke naar die hangars, waar de controleur vraagt : ‘welke is uw koe ?’

Zuster Viktoria kiest er de beste en schoonste uit en roept : ‘die meneer !” De kerel laat begaan. Ze huurt een beestenwagen, en ’s avonds te kwart voor tien komt ze daarmee in Leest binnen in triomf en alle mensen kwamen zien naar dat fenomeen.

In 1913 was hier in Heverlee de eerste grote Boerinnendag. Leest was present en ons Melanie was er ook bij. ’s Avonds kwamen die van Leest in auto’s ’t dorp binnengereden al zingend en al vertellend. ’t Gevolg : ik mocht 23 september naar Heverlee komen tot 1 augustus 1914 : de oorlog en de vlucht.

Ik had moeten wachten tot ik 14 jaar was om in het klooster te komen. Op 24 mei was ons Melanie naar Heverlee komen horen, en op 29 mei trad ik binnen in ’t noviciaat in Heverlee en ik ben nooit buiten Heverlee in functie geweest. Eén keer heb ik Leest teruggezien : in 1931, bij ’t vertrek van zuster Viktoria naar de missies. Met Pinksteren gingen we natuurlijk allen mee in de processie. Wij waren ijveraarsters van ‘Averbode’s Weekblad’ en bezorgden het elke week thuis. Jaarlijks ging zus mee te voet naar Scherpenheuvel. Ons Soo reed mee naar de paardenomgang te Hakendover.

’t Rozenhoedje werd dagelijks gebeden in familie en waar een lijk was ging men ’s avonds ’t rozenhoedje bidden.” (‘DB’, nr. 1, 1955)

In  1957 zou Christine totaal onverwacht Leest terugzien :  “…wat een krieuweling van blijdschap er door mij heen huppelde, toen onze Overste mij meldde dat ik mee naar huis mocht met zuster Victoria…

Zaterdagavond 22 september zijn we aangeland. Op afstand verwelkomde ons reeds de goedige kerktoren, waar een veel groter stuk van uw ziel aan vastzit. Dadelijk worden we te Leest opgenomen in een sfeer van warme innigheid : het Dorp. Van daaruit vinden we gemakkelijk weer de vertrouwde straten : de Kouter, de Scheerstraat…We herkennen nog uithangborden uit vroeger dagen. Maar daarnaast ook, wat al verandering ! Prachtige autostraden als die van de Juniorslaan, nieuwe huizen en kapellen, wijzen op de groeiende welvaart doch ook op de gaaf gebleven godsdienstzin onzer vriendelijke dorpsgenotenn wier dialect we in zijn kleurige sappigheid met genoegen beluisteren. Woorden, sedert jaren en dagen spoorloos uit ons geheugen verdwenen, duiken lustig weer op : ‘karlees, schramoeillie…’ en een ogenblik struikelt onze strubbelige tong over al die schatten schoonheid…” (‘DB’, nr.2, 1957)

Vervolgt…

Foto’s :

-Familie De Laet. Van links naar rechts : Karel (broeder Romain), Frans (‘Soo’), vader Victor De Laet, moeder Adelia Selleslagh, Melanie (zuster Victoria) en Christine (zuster Melanie).

De foto dateert van omstreeks 1909.

-Christine en Melanie De Laet.

31-12-2012 om 17:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1981 – Zaterdag 14 maart : Recollectie KWB en uitslag Kaartkampioenschap

            Na twaalf avonden van sportieve strijd mochten de kaartliefhebbers

            hun prijs in ontvangst nemen. Traditiegetrouw ging deze prijsuitreiking door

            tijdens de jaarlijkse recollectie.

            Voor meer dan 80 deelnemers hield pastoor Coosemans een korte bezinning

            en Walter Tourné een toespraak. Volgde het etentje en de dansavond.

            Tussendoor werd de uitslag van het kaartkampioenschap 1980-1981 afgeroepen.

            Winnaar werd Jozef Vloeberghen voor Maurits De Grijse en Eduard Diddens.

            Er waren 66 deelnemers.

1981 – Zaterdag 14 maart : “Ken uw stad...wees er fier op”.

            In het kader van bovenstaande spreuk en ook als bestuurslid van de plaatselijke  

            Sp-afdeling nodigde dezelfde Jozef Vloeberghen de Leestenaars uit voor een

            gezamelijk bezoek aan de St.Katelijnekerk en de St.Romboutskathedraal te Mechelen.

            Vertrek om 14u15 op de Dorpsplaats.

1981 – 24 maart – Het Laatste Nieuws : (zie foto)

            PAS “GETOUWD” !

“Deze foto namen we te Leest. Het pas gehuwd koppeltje zal wel verbaasd  hebben opgekeken toen de grap van enkele vrienden duidelijk werd. Opmerkelijk  is dat de nachtelijke lolbroeken in plaats van “juist getrouwd”  “juist getouwd” hebben geschreven.

Misschien slaat die zogenaamde fout op de echtverbintenis of op de touwenconstructie

die de olijkerds aan de gevel aanbrachten. (L.D.N.)”

1981 – 25 maart : Overlijden van Juul Teughels (foto)

“Amper 55 jaar overleed hij in het Academisch Ziekenhuis van Jette.

Geboren en getogen Leestenaar (broer van onze medewerker Frans), was hij een gekende en geliefde figuur in Kapelle-op-den-Bos. Als onderwijzer en later als schoolhoofd heeft hij jarenlang de Kapelse jeugd gevormd. Opvoeden was zijn levensroeping. Rechtschapen als hij was, moet hij de laatste jaren erg geleden hebben onder het onrecht hem door kleinzielige politiek aangedaan.” (‘DB’, april ’81)

Juul Forentijn Teughels was te Leest geboren op 22 januari 1925.

“Een goed en edel mens is van ons heengegaan. Opgegroeid in een gezin van bekommerd zijn voor anderen heeft hij deze eigenschap gans zijn leven in daden omgezet. In het hart van zijn vrouw Jeanne, met wie hij wel en wee van dit leven deelde, zal hij verder leven als een goede echtgenoot; zijn kinderen zullen het beeld in zich dragen van een liefdevolle en zorgzame vader; zijn vele vrienden zullen het hoofd schudden en niet begrijpen…

Opvoeden was zijn levenstaak en levensroeping. Als toegewijd meester stelde hij niet alleen belang in schoolresultaten, maar probeerde hij ook zich het leefmilieu van zijn jongens eigen te maken om hen des te beter kunnen helpen om schone mensen te worden. Daarom ging zijn aandacht naar niet-schoolse activiteiten.

Toewijding, zachtheid en rechtschapenheid sierden het leven van Juul en maakte hem tot vriend van velen in het  verenigingsleven.

Omwille van die fijngevoeligheid was hij ook kwetsbaarder : hij leed sterk onder onrechtvaardigheden ;  zij bezorgden Juul een diepe woede en in die woede groeide de dood.

Meer dan lofwoorden of wat ook kunnen zeggen, zal hij verder leven in de herinnering van hen met wie hij in liefde verbonden leefde, zal hij vereremerkt verder leven in de harten van de vele jongens die hem gekend hebben en zich aan zijn levensvoorbeeld spiegelen.

Juul heeft de levensstrijd gestreden, het geloof bewaard, nu is de kroon der gerechtigheid zijn deel.” (warme woorden uit zijn doodsprentje)

Foto ‘s :

‘Juist getouwd’…

-Juul Teughels.

30-12-2012 om 09:34 geschreven door Marcel Van Hoof