1982 Van 1 maart
tot 30 juni : Preventief Kankeronderzoek
Alle vrouwen van Leest boven de 20
kregen van de stad Mechelen een
uitnodiging om tussen 1/3 en 30/6
een gratis preventief kankeronderzoek telaten
uitvoeren.
Kanker is een ziekte die nog te veel slachtoffers
eist. In de leeftijdsgroep van vrouwen tussen 20 en 70 jaar is in België één
sterfgeval op vier aan kanker te wijten. Deze noodlottige afloop kan voorkomen
worden, op voorwaarde dat het bestaan van kanker in een vroeg stadium ontdekt
wordt. Vooral bij de vrouw is dit mogelijk omdat de meest voorkomende gezwellen
(borst en baarmoederhals) gemakkelijk op te sporen zijn met een eenvoudig
onderzoek. Hiervoor is het noodzakelijk dat u zich minstens om de twee jaar laat
onderzoeken. Dit kan gebeuren tijdens de opsporingscampagne ingericht door het
stadsbestuur van Mechelen. (noot :
voor de vierde maal).
Benevens het stadsbestuur verlenen volgende
instellingen hun medewerking : de universitaire centra van K.U. Leuven, de V.U.
Brussel, de U.I. Antwerpen, de gynecologen met praktijk te Mechelen en de
geneeskundige kring Mechelen, Dodoens.
Indien u zich wenst te laten onderzoeken, dan staan
volgende mogelijkheden voor u open :
1.Onderzoek door een gynecoloog : in de stedelijke
lagere school, Ten Moortele 2 Leest
2. Door de huisarts.
Het onderzoek is gratis.
1982 6 maart : Ruitersbal
LRV-Leest in de parochiezaal.
Inkom : 70 frank.
1982 Zondag 7
maart : Chiro Aspiranten Car-Wash
De Aspi-jongens deden het voor 100
fr. (personenwagens), 200 fr. (bestel- of
vrachtwagens) of 300 fr.
(landbouwvoertuigen)
1982 Zondag 7
maart : KVLV Algemene Vergadering en Lourdestrekking
1982 9 maart : Louis
Neefs krijgt zijn monument in Tivolipark te Mechelen
Enkele Vrienden van Louis Neefs
dienden bij de stad Mechelen een aanvraag in
die de oprichting van een monument,
met als inplantingsplaats het domein Tivoli
te Mechelen, naar een laatste fase
moet leiden.
In het comité Vrienden van Louis Neefs zetelde naast Connie Neefs,
Ward
Steffens, e.a. ook Leestenaar Gust
Emmeregs.
Het monument Klokken in de wind werd door de
overleden zanger zelf
ontworpen tijdens een wedstrijd in
het kader van 150 jaar België.
Het Mechelse stadsbestuur zou een
perceeltje grond afstaan in het Tivoli
domein en het monument zou er
komen.
Het zou op 8 augustus 1982
officieel ingewijd worden.(zie verslag op deze datum)
(GvM)
1982 12 maart
Het Laatste Nieuws :
Dijkversterking tussen Leest en
Hombeek vordert goed
ZEESCHELDE BEPERKT
OVERSTROMINGSGEVAAR
Op de Zennedijken tussen Leest en Hombeek, heerst een
grote bedrijvigheid. Daar wordt de laatste hand gelegd aan de versterking van
de Zennedijken in het Mechelse. Eens met dit werk klaar, is het ganse
Zennegebied te Mechelen, in een tijdspanne van enkele jaren door de Dienst der
Zeeschelde Antwerpen, aangepakt geworden.
En het mag gezegd : op een uitstekende manier. De
bewoners achter de Zennedijken mogen stilaan op beide oren slapen : het gevaar
voor overstroming is uiterst berperkt geworden. Een woordvoerder van Zeeschelde
Antwerpen zei ons dat de werken door de gunstige weersomstandigheden zeer goed
vorderen. Zo goed zelfs dat men een ruime voorsprong heeft op het programma.
Vermoedelijk zal begin volgend jaar alles afgewerkt
zijn.
De dijken tussen het Zennegat te Heffen en de brug te
Leest zijn volledig afgewerkt.
Daar is men nu bezig met de voorbereiding om op de dijkflanken eerstdaags het
3,5 meter breed wandelpad te asfalteren.
Twee loten
Het laatste gedeelte Zennedijk, tussen de bruggen van
Leest en Hombeek (een afstand van enkele kilometers), bestaat uit twee loten.
Met het eerste lot, dat zich situeert tussen de brug
te Leest en halverwege de brug te Hombeek, is men begonnen voor de winter.
Omdat de dijken langs deze kant zo erbarmelijk slecht zijn, voerde de aannemer
het volledige grondpakket aan.
Op deze manier werden de flanken langs landzijde
aanzienlijk verstevigd.
Als er zich toch nog een overstroming zou voordoen,
dan kan er praktisch geen schade meer aan de dijk zelf aangericht worden. Om
ook overloop te voorkomen heeft Zeeschelde Antwerpen de aannemer een
tuimeldijkje op de bestaande dijk laten aanbrengen. Dit om de winter zonder
overstroming door te komen. Een opzet waarin men ook is geslaagd.
De dijken tussen Leest en Hombeek zullen ook op de
voorziene hoogte van 8 meter gebracht worden. Het werk, dichtst bij de brug van
Hombeek gelegen, zal einde dit jaar afgewerkt zijn.
In het tweede lot (einde voorzien begin volgend jaar)
moet de aannemer inde dijken nog
5 afwateringssluisjes bouwen. Als het stuk tegen de
brug van Hombeek zal afgewerkt zijn, moet Zeeschelde Antwerpen nog opwaarts de
spoorwegbrug (richting kapelleke van den Ham) de dijken aanpakken.
Wanneer dit zal uitgevoerd worden is in de planning
nog niet voorzien omdat er andere prioriteiten zijn in het scheldebekken.
Bomen
Tussen de bruggen van Leest en Hombeek dienen
tientallen bomen geveld op de dijk.
Geen boom meer op de dijken zelf, is een leuze die
de dijkenherstellers zich hebben toegeëigend. In het verleden is al meermaals
gebleken dat zij de oorzaak waren van dijkbreuken en de hiermee gepaard gaande
watermiserie.
In het lastenboek is wel voorzien dat aan de voet van
de 3,5 meter brede dijk later wel aanplantingen van boompjes zullen uitgevoerd
worden.
Intussen is ook gebleken dat de versteviging met
kunstvezeldoeken waarop steenkorven zijn aangebracht, zeer efficiënt is. Een
systeem dat ook in Nederland veel gebruikt wordt.
Zeeschelde Antwerpen heeft het dijkenbeheer aan de Zenne in het Mechelse
volledig onder controle. Iets wat enkele jaren gelegen niet kon gezegd worden.
Leo De Nijn.
Fotos :
-Enkele vrienden van Louis Neefs : Luk Appermont, Gust
Emmeregs, Connie Neefs en Jos Hoosemont. (foto : GvM)
-Het monument Klokken in de Wind in het Mechelse
Tivolipark.
-Tussen de bruggen te Leest en Hombeek vielen op de
dijken alle bomen onder de bijl. De aannemer is nu bezig met het aanbrengen van
afwaterinssluisjes. (HLN)
-Een gezicht op de Zenne tussen Hombeek en Leest, waar
de verstevigingswerken volop bezig zijn. (HLN)
Maandag 8 maart (Koen Verbruggen, Peter Frans en Pascal
Puttemans)
Vandaag hebben we tot 11u30 les gekregen. Toen zijn we
naar de feestzaal gegaan. Daar hebben we stoelen klaargezet voor de
volksdansavond. Om 13u reden we met drie autocars naar het Zwin. Onze chauffeur
gaf onderweg uitleg over alles wat we maar zagen. Het Zwin is een natuurreservaat.
In de volières en in de vijvers zaten meer dan 500 vogels van 100 verschillende
soorten. Ook zijn we over de Belgisch-Nederlandse grens gewandeld. Daar vonden
we heel mooi schelpen. Op de terugreis reden we nog langs de haven van
Zeebrugge.
Na het avondmaal was er volksdansen. Er werden drie dansjes aangeleerd. Iedere
school kreeg zijn beurt. Het was wel erg vermoeiend.
Dinsdag 9 maart (de kinderen van het 5de)
Vanmorgen hadden we geen gewone klasdag. Om kwart voor
negen wachtte de bus ons reeds op om ons naar de vismijn van Oostende te
voeren. Een vriendeijke mijnheer leidde er ons rond. We zagen er hoe de vis
gekuist werd en daarna in bakken gelegd waar men een grote schep ijs over deed
om de vis te bewaren.
We hadden echter niet het geluk om een vissersboot te
zien aankomen, maar een interessante film over het leven van de vissers leerde
ons ook al een heleboel.
In de namiddag begon de zon te schijnen. We trokken
met zijn allen naar de duinen. Daarna hebben we ook nog wat gevoetbald op het
strand.
Woensdag 10 maart (Geert De Wit, Christoph Bernaerts en
Benny Peeters)
Deze keer was het een echt mooie en zonnige morgen !
Tijdens de voormiddag kregen we les. s Middags kregen we soep, groene kolen en
een varkenslapje en zoals steeds een nagerecht.
Daarna trokken we naar het zee-aquarium. We zagen er
voor ons totaal onbekende vissen. De zuigvis bv. die in de Middellandse Zee of
in de Atlantische Oceaan leeft. Verder waren er kleine hondshaaien, de pladijs,
de rog, de zeewolf, krabben, kreeften, enz.
We zagen ook heel mooie en onbekende schelpen.
s Avonds hebben we nog een beetje geoefend voor de
liedjeswedstrijd. En dan gingen we naar bed.
Donderdag 11 maart (de kinderen van het 5de)
De voorlaatste dag op Zeezicht ! Vanmorgen kregen we
les in ons klaslokaal. We leerden nog heel wat bij over de haven van Oostende,
die we eergisteren bezochten.
En dan kwam de reeds lang verwachte namiddag : de
finale van de voetbalwedstrijd Acaciastraat tegen Leest. Eerst speelden de
meisjes nog een voorwedstrijd en dan was het aan ons om de overwinning te
behalen. Het eindresultaat was in het voordeel van Leest 3-0. Zowel winnaars
als verliezers gingen daar een pintje op drinken. Daana aten we ons buikje vol
om energie op te doen voor de afscheidsavond. Eerst was het songfestival; drie
deelnemers eindigden gelijk op de eerste plaats. Ze kregen net zoals de
winnaars van de kwis en de voetbalwedstrijd, een beker. Daarna was het
danswedstrijd ; het beste danspaar kreeg ook een prijs. Tenslotte werd per klas
de beste zeeklasser nog beloond. Vee later dan normaal belandden we moe, maar
tevreden in ons bed!
Vrijdag 12 maart (Ronny De Schouwer en John Nuytkens)
We aten boterhammen met gekookte eieren, daarna kregen
we nog vier uurtjes les.
Deze middag kregen we o.a. gebakken aardappelen met
spinazie en varkensgebraad. Er was nog geld over en daarom kregen we elk nog 50
fr. We wilden gaan voetballen maar dat ging niet door omdat er teveel wind
stond. Dan trokken we de stad in samen met de kinderen van Hombeek, met de twee
meesters en met de stageleraars. We mochten alles kopen behalve snoep. Om 16u00
zijn we gaan zwemmen. Deze keer vonden we het allemaal fijn.
Na het avondmaal hebben we eerst alles in de klas in
orde gemaakt. Dan zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we onze koffers
gepakt. Daarna gingen we onder de dekens voor onze laatste nacht van de
zeeklassen
Storm op zee !!!
Tijdens ons verblijf aan zee heeft het een paar keer
gestormd. De eerste keer gebeurde dat s nachts, we geloofden van woensdag op
donderdag. Toen we s morgens opstonden, was de zee echter al terug
betrekkelijk kalm. Vanuit de eetzaal of het restaurant zagen we een mailboot
gestrand liggen op een golfbreker. Met helicopters werden mensen van boord en
aan boord gehesen. Een tijdje later kwamen er sleepboten aan te pas. Eerst
konden die het grote gevaarte niet vlot krijgen. Toen kwam er een grote
Nederlandse sleepboot. Die kon de mailboot wel vlot krijgen.
Toen we terugkwamen van het Zwin zagen we deze
mailboot liggen in de haven van Zeebrugge.
Vrijdagnamiddag, 12 maart was er ook storm op zee.
Deze keer was het niet zo erg. Alleen de schepen die ver in zee gingen hadden
er last van. Zij kregen windkracht 9 te verwerken.
Zaterdag 13 maart (de kinderen van het 5de)
Deze keer was iedereen vroeg uit zijn bed. Iedereen
hielp iedereen om de koffers toch maar dicht te krijgen. Het lukte heel goed en
om 8 uur gingen we alles netjes stapelen in de gang beneden. Een kwartiertje
later zaten we aan de ontbijttafel en we lieten het ons nog eens lekker smaken.
Toen we onze reiskoffers in de bus gingen laden, begon het te regenen.
Om 09u30 vertrokken we met de autobus en samen met de
kinderen van Hombeek terug naar huis. De reis verliep nogal goed maar een paar
kinderen waren toch ziek geworden.
Ze zagen er nogal bleekjes uit en en de bus moest voor
hen een paar keer stoppen.
Om 11 uur stipt waren we in Leest. Daar stonden onze
ouders ons al op te wachten. We waren toch blij dat we terug in Leest waren en
dat alles goed afgelopen is !
Nieuwtjes in de rand
-Toen de meester de directeur van Zeezicht ging
bedanken en afscheid nemen, kwamen zelfs de leerlingen van de zesde klas de
directeur ook een hand geven. Die zijn t.o.v. vroeger ook veel beleefder
geworden. De directeur vond het ook bijzonder fijn !
-Meester Gobien heeft zelfs met de juffrouw geen
medelijden. Tijdens de wandeling op het strand op maandag 1 maart (de eerste
dag aan zee), liep hij tegen zijn gewone tempo naar de pier van Oostende. De
juffrouw was dat tempo niet gewoon en na een tijdje begon ze mankend voort te
lopen. De meester heeft ze niet willen dragen en daarom had ze een grote blaar
op haar voet. De tweede week kon ze bijna zo vlug marcheren als de meester.
-De juffrouw kan wel veel beter dansen dan de meester.
De meester heeft alleen maar gedanst met Anja en Sonja De Prins. De andere
keren deden zijn voeten pijn of
-De meester vroeg aan Koen Verbruggen of hij niet
liever naar huis ging en deze zei : Het blijft hetzelfde. Als ik later boer
ben, dan kan ik toch nooit meer op reis gaan. Daarom blijf ik maar hier zolang
ik kan !
-Michel Debroey kan niet tegen zeevis. Bij het bezoek
aan de vijsmijn begon hij te braken. De meester zei : Hoe is dat nu mogelijk ?
Jij bent een hengelaar en je moet overgeven van die visgeur ! En Michel
antwoordde : De vissen die ik vang zijn zoetwatervissen en geen zeevissen !
Toen er de volgende dagen vis werd opgediend, was Michel steeds als eerste het
restaurant uit
-Veel of toch tamelijk veel kinderen waren zogezegd
hun geld verloren. Een keer was dat werkelijk zo en wel bij Patrick Verbruggen.
De andere keren hadden ze het zelf te goed weggelegd of doodgewoon nog op zak.
-De laatste morgen zongen alle kinderen van de 6de
klas op de gang : Zeg maar niets meer want dit is de laatste keer Maar t
was toch prettig geweest !
-Wij kregen ook een brief van elke klas. s Morgens
hebben we die bij t begin van de les voorgelezen. Toen zat iedereen wel met
zijn gedachten weer in Leest.
-Sonja De Prins en Kurt Spoelders zijn een heel goed
danspaar. Op de danswedstrijd werden zij derde. Zij kunnen alles bijna perfect
dansen, zelfs de bossa nova, de tango en de swing.
Alleen had Kurt
de volgende dag pijn in zijn schouder..
-Er waren twee stageleerkrachten. De ene was een
strenge juffrouw uit Battel. Zij heet Linda Vansant. Op t einde van de
voormiddag kregen we echter allemaal een goed punt omdat we zo flink gewerkt
hadden. De andere heet Peter De Groof. Hij woont in Lier. Hij is veel braver en
hij gaf ons les op de laatste vrijdagvoormiddag.
1982 Van 1 tot 13
maart : Leerlingen van de 5de en 6de klas op
Zeeklassen
De leerlingen van de
5de en 6de klas van de Stedelijke Lagere Scholen van Leest,
Heffen en Walem gingen op Zeeklassen. Daarbij kregen ze nog het gezelschap van
de leerlingen van de 5de klas van de Sted.Lagere Scholen van Hombeek,
van de Acaciastraat (meisjes en jongens) en de Leuvensesteenweg.
Voor de competities
werden er gemengde ploegen samengesteld voor de school uit Leest omdat anders het leeftijdsverschil teveel in
het Leestse voordeel zou spelen. De ploegen waren als volgt samengesteld :
LEEST A of LEEST
1LEEST
B of LEEST 2
5de
klas :5de klas :
Patrick VerbruggenKurt Teughels
Raymond De WinneYves Robbens
Paul MuysomsDirk De Keersmaecker
Danny VercammenJohan Plasqui
Steven De BorgerJohan Hellemans
Piet AnnaertPatrick De Schouwer
Geert SelleslaghMichel Debroey
Bart
Van de Sande
6de
klas :6de klas :
Chris Van den HeuvelAnja De Prins
Geert De WitPeter Frans
Sonja De PrinsKurt
Spoelders
Christoph BernaertsRonny De Schouwer
Johan TeughelsBenny Peeters
Werner HuysKoen Verbruggen
John NuytkensPascal Puttemans
In hun Schoolkrant
schreven de leerlingen zelf onderstaand (ingekort) verslag van hun ervaringen :
Maandag 1 maart (de leerlingen van het 5de)
s Morgens om half negen stonden we aan de school te
wachten om op zeeklassen te vertrekken. Iedereen stond te trappelen van
ongeduld. Als de bus aankwam laadden we eerst onze zware koffers in. We kregen
ook een blad met vragen voor onderweg.
Eindelijk bereikten we Oostende ! De
hoofdverantwoordelijke van Zeezicht stelde enkele maatregelen op. De kamers
waren erg modern en het eten smaakte opperbest !
Na even de klas bekeken te hebben, gingen we op
verkenningstocht langs het strand.
Op onze wandeling zagen we ook de k
oninklijke villa, de paardenrenbaan en het zwembad met
verwarmd zeewater.
s Avonds hadden we allemaal honger. We kregen als
dessert een groot stuk taart omdat Patrick Verbruggen jarig was. Rond negen uur
was het bedtijd, tijd om ons nieuwe bed uit te testen. Het zullen zeeklassen
worden om nooit te vergeten !
Dinsdag 2 maart (Sonja De Prins en Chris Van den
Heuvel)
Juffrouw Aerts kwam ons om 7u30 wekken. Na het ontbijt
gingen we samen met de zeeklassers van Hombeek naar de mailboot Koning
Boudewijn. We kregen er een gids die ons het schip liet zien van onder tot
boven.
Na het middagmaal was er een uitstap naar de duinen
samen met de scholen van Hombeek en Walem. Daar mochten we spelen.Toen een jongen een bloedneus kreeg werd de
meester het moe. Dan trokken we verder naar het vliegveld van Raversijde.
Daarna trokken we terug naar het hotel waar we een
heerlijk avondmaal kregen. Omstreeks 20u15 gingen we naar onze kamer. Slapen
konden we weer niet zo best. Misschien waren we te moe of misschien hadden we
mekaar nog zoveel te fluisteren !
Woensdag 3 maart (de leerlingen van het 5de)
s Morgens waren we rond half acht uit de veren. In
het restaurant wachtten ons reeds broodjes en lekkere koffie. Om half negen
gingen we naar de klas. Voor de eerste keer kregen we les van een stageleraar
en niet van onze juf. In de namiddag zijn we strandspelen gaan doen voor ons
hotel. Sommige jongens gingen diepe kuilen graven en forten bouwen. Enkele
anderen gingen voetballen, ondanks de felle wind.
Het weer verbeterde er echter niet op ! Sommige
jongens die kou hadden mochten terug naar binnen gaan. In de gangen rook het
avondeten al veelbelovend. Even later mochten we, zoveel als we wilden, smullen
van lekkere pannenkoeken met suiker en warme cacao.
Iedereen was in zijn nopjes.
Donderdag 4 maart (Johan Teughels en Werner Huys)
s Morgens waren wij als eersten uit ons bedje. We
wasten ons voor de vierde keer. Na het ontbijt hadden we voor de eerste keer
les in het klaslokaal. s Middags gingen we smullen van de lekkernijen die het
restaurant te bieden heeft. We worden bediend door drie lieve juffrouwen :
Godelieve, Marianne en Karin. s Namiddags gingen we voetballen.
Leest A won tegen Leest B met 3-0. Toen we terug in Zeezicht kwamen, namen we
onze zwempakken en dan trokken we allemaal naar het olympisch zwembadvan Oostende.
We zwommen in gezuiverd zeewater. Het smaakte erg zout
en het was niet zo leuk als je daarvan een slok binnenkreeg.
Na het avondmaal was er een kwis. De ploeg van Heffen
won voor Leest A en Leest B.
Vrijdag 5 maart (de leerlingen van het 5de)
Vanmorgen hadden we eerst les in onze klas. s Middags
was het eten weer heel lekker. We kregen kabeljauw met, zoals alle echte Belgen,
frieten. In de namiddag reden we met een bus naar Oostduinkerke, Koksijde en
St.-Idesbald. De ene groep kinderen bezocht eerst de abdij Ter Duinen. We
wandelden door een museum waar we allerlei dingen zagen die men daar had
opgegraven zoals : vazen, wapens, schedels, geraamten, siervoorwerpen en nog
veel meer. Daarna wandelden we tussen de overblijfselen van de, eens zo grote,
abdij. We zetten onze tocht verder naar de hoogste duin van onze kust : de Hoge
Blekker. We beklommen om ter snelst deze 31 m hoge duin. De zon gaf al wat
warmte zodat we er rustig ons vieruurtje konden opeten. s Avonds kropen we, na
een lekker warm bad, vroeg in ons bed.
Zaterdag 6 maart (Anja De Prins en Kurt Spoelders)
t Was wel zaterdag maar toch kregen we s voormiddags
les in de klas. s Namiddags gingen we een half uurtje repeteren voor de
cabaretavond, die s avonds zou plaats hebben.
Omstreeks 14 uur zijn we dan naar de Mercator gegaan,
het vroegere opleidingsschip van de Belgische Zeemacht. In Zeezicht speelde de
ploeg van Leest B tegen de ploeg van de Leuvensesteenweg. We wonnen deze keer
met 3-0.
Na het avondmaal mochten we weer naar de feestzaal.
Daar was er dan het Zeezichtcabaret. De kinderen van onze klas zongen de
volgende liedjes : You van Scooter, Zeg maar niets meer van André Hazes,
Kom van dat dak af van Peter Koelewijn en Breng die rozen naar Sandra van
Jimmy Frey.
Zondag 7 maart (de kinderen van het 5de)
Na een lekker eitje als ontbijt gingen we naar de mis.
Diegenen die niet mee naar de kerk gingen, speelden op het strand.
In de namiddag kregen we pree. We wandelden een heel
eind de zeedijkop tot bijna aan de
pier. Daar gingen we go-carts en fietsen huren. Dat was erg plezierig ! Moe van
het trappen, aten we daarna ons vieruurtje en dan kregen we ook nog de kans om
iets van ons zakgeld te kopen. We keerden te voet terug om nog een
voetbalwedstrijd te spelen : Leest A tegen de Leuvensesteenweg. Leest won met
9-0.
1982 Maart : in de
Schoolkrant vande Stedelijke Lagere
School, Ten Moortele 2 Leest stond het personeel van de school vermeld :
Klastitularissen
:
1ste klas
: Mw. Monique De Winter
2de klas
: Meester Jan Teughels
3de en 4de
klas : Meester Aloïs Hendrickx
5de klas
: Mej. Frieda Aerts
6de klas
: Meester Stan Gobien
Taaklerares : Mw. Denise Lauwers
Bijzondere
Leermeesters :
Katholieke
godsdienst : Meester Frans Sablain en Zuster Josée Booten
Niet-confessionele
zedenleer : Mw. Rita Van den Eynde
Lichamelijke
opvoeding : Mw. Linda Van Quathem
Muzikale opvoeding :
Mw. Marleen Van Mossevelde
Onderhoudspersoneel
:
Mw. Rosalie Hermans.
In de
Schoolkrantnr. 1 jaargang 3(december 1982) publiceerde Rita Van den
Eynde, bijz. leermesteres N.C.Z.een
definitie van het vak Zedenleer :
Wat is zedenleer ?
Een vak dat anders is dan alle andere. Het is niet
gebaseerd op een hoop van buiten te leren feiten maar op de ondervindingen,
ervaringen en de noden of behoeften van de kinderen zelf. De bedoeling van de
lessen moraal is kinderen te vormen tot kritisch denkende volwassenen die het
leven met al zijn vragen en problemen- aankunnen en die zelf een oordeel
kunnen vormen over de gebeurtenissen in het leven. Daarom zal de leerkracht
moraal nooit zijn mening opdringen maar samen met zijn leerlingen zoeken naar
mogelijke oplossingen.
Wat is goed ? Wat is slecht ? Wat mag ? Wat mag niet ?
En dan vooral WAAROM ?
In de lessen moraal staat de mens centraal (en dus
niet een abstract gegeven of een bovenaardse macht).
1982 Maartnummer
van De Band : LAAT LEEST LANDELIJK
Volgens een recente studie die het platteland
bekijkt, moet het de wil zijn van de dorpsbewoners zelf om hun dorp leefbaar te
houden. Zij moeten het dorp willen beleven en er de nodige inspanningen voor
over hebben. Dat is één van de slotbeschouwingen uit een omvangrijke studie
Leefbaarheid en ontwikkelingskansen van platteland en kleine kernen, verricht
door LISO de Limburgse Raad voor Samenlevingsopbouw.
Deze studie sluit aan bij een vernieuwde aandacht die
bestaat voor de plattelandsgebieden.
Uit de studie komt naar voor dat de mogelijkheid tot
bouw of woongelegenheid vanbepalende
aardis voor de leefbaarheid van het
dorp. Deze beslist immers over het al dan niet blijven wonin in het dorp van
jonge dikwijls dynamische mensen.
Inbreiding (het opvullen van openingen in de
dorpskom) lijkt het meest geschikt, in zover het dorpskarakter blijft en men
geen verstedelijkingseffect krijgt. In de studie worden een aantal voorstellen
geformuleerd met betrekking tot een meer dorp-vriendelijk beleid.
Er wordt bv. gewezen op de noodzaak aan elementaire
handhaving van steunpunten in de sociaal-culturele onderbouw, met name
dorpsschool, dorpswinkel, dorpscafé, dorpzaal en dorphuis.
In een dorp zoals Leest moet het leefmilieubeleideen speciale aandacht krijgen. Vooral de
rustige landelijke sfeer moet gevrijwaard worden. Grootschalige
woonuitbreidingsgebieden, pretparken, enz. moeten geweerd worden uit deze
landbouwgemeente. Wel is een gecoördineerde en grootschalige aanpak nodig,
zoals wandelwegen, mooie dorpsgezichten, enz., om de vele kleine toeristische
bezienswaardigheden als een geheel te kunnen aanbieden.
De fusie-overheid wordt gevraagd zich te bezinnen over
de werking van de kleine kernen en deze niet laten wegkwijnen ten voordele van
groter fusiedorpen.
Dit is het hart onder de riem voor een kleine gemeente
als Leest die haar landelijk karakter ziet verloren gaan bij groots opgezette
woonstuitbreidingen, grootscheepse aanpak van verbreden en betonneren van mooie
landwegen en dreven.
Nemen we de woonuitbreiding langs de Kouterweg eens op
de korrel. Het M.G.W. (Mechelse Goedkope Woningen) wil een 100-tal sociale
woningen bouwen op de hooggelegen landbouwgrond te Leest, percelen 232, 243,
245, 246, 248, 248. Deze plaats is landschappelijk waardevol voor onze gemeente
en bestaat uit beste landbouwgrond, sinds de middeleeuwen in cultuur gebracht.
De woonuitbeiding komt in de onmiddellijke nabijheid
van het herenhuis (Voet), de Sint Jozefskapel en het boerderijtje van Denijn,
dat samen een mooi dorpsgezicht van Leest uitmaakt. Op het gewestplan is dit
gebied woonuitbreidingsgebied. Natuurlijk volgt daaruit dat alle grenzen
gelegen tussen Kouterweg Kerkweg en Dorpsstraat in de toekomst zullen
opgevuld worden met woningen als de uitbreiding een feit wordt.
Het MGW is nog geen eigenaar van alle gewenste
percelen en de stad heeft afgezien van de aankoop van perceel 234 en 231 .
Jaren terug heeft de Landelijke Gilde Leest tegen de verkaveling gereageerd,
maar nu is het stil geworden rond deze woonuitbreiding. Dit biedt een kans om
samen : Leefmilieu en land- en tuinbouwers de handen in mekaar te slaan voor
een eensgezind standpunt. De Landelijke Gilde van Leest en tevens het
Schepencollege kregen een brief met het standpunt van Salem.
Leefmilieu
Leest.
1982 Maart : Onze dorpsgenote HILDE DHOLLANDER opende
DAMESKLEDINGWINKEL
Mode
C, O.L.Vrouwstraat 86 Mechelen.
Exclusiviteit van het merk CENACHERO,
ook grote maten.
1982 Parochieblad
25 februari : Totale uitverkoop
van textiel bij André Walschaers-Lauwens (Maria van Liza) Dorpstraat 3
te Leest.
(Mededeling in het Parochieblad)
Karel Dré
Walschaers (zie foto) was te Mechelen geboren op 14 februari 1921 en hij
overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 16 oktober 2011.
Hij was gehuwd met
Maria Lauwens (Maria van Liza, ook Maria van den Taar).
Dré en Maria hadden
een drukbezocht textielwinkeltje naast café De Zwaan in de Dorpstraat. (zie ook
19/9/1995 in deze Kronieken bij hun gouden huwelijksjubileum)
Wat is het leven ? Je wordt geboren en je gaat dood
en ergens tussenin leef je met volle teugen of gewoon, daar kies je zelf voor.
Dré koos voor genieten en leefde voor twee : lang en met plezier.
Je lente gaf melkwitte bloesems in de geborgenheid van
Battel, tussen een meanderende Zenne en een strak Kanaal, tussen het bochtige
opgroeien en een ijzeren vadershand.
Je zomer bracht je lief en latere vrouw Maria, ons
witte, die je al dansend veroverde.
Je was een beau, een pallieter, die met handen-in-de-zakken-fluitend door de
vele kermissen van het seizoen liep. De zomer kent ook felle onweders als
oorlog en bezetting. Donder en bliksem troffen het jonge koppel recht in het
hart en namen Lisetteke van hen weg. Je reed je verdriet tevergeefs kilometers
weg langs Belgische en Franse wegen, semen met Dolf, de compagnon-de-route.
Zomerse fanfareklanken hebben je gered. In muziek kon je herleven en discuteren
over de concours. Je liefde voor de koperblazers kon je doorgeven aan je zoon.
Onze Freddy was weer den beste. Leest werd je tweede thuis. Letterlijk
geprangd tussen het warme café- en dorpsleven groeide je uit tot een
schertsende maar altijd plezante kleine burgemeester van Leest.
Je herfst is mooi en zacht en leert je de geheimen van
de aarde kennen en het wassen van het witte goud. Het zien opgroeien van je
enige kleinkind en de verwennerij. Samen met Vanessa omarm je de ganse groep
schoolkinderen en krijg je de verdiende eretitel Chef bus.
De winter van je leven is soms hard maar in de warmte
van jouw thuis zorgen je kleine familie, je vele goeie vrienden en behulpzame
buren voor prachtige momenten vol leuke verhalen. De tuin en het café moeten
laten omdat het lijf niet meer wil, kon je niet verkroppen. Je was daar boos
over zoals over je laatste weken. Als je zelf had kunnen beslissen dan was het
anders en sneller gegaan.
Epiloog
Wiebelend op de twee achterste poten van je stoel kijk
je dromerig nergens naar. Een sigaret bengelt tussen twee geelgekleurde vingers
van je hand.
Je monkelt en vraagt : Zal ik eens iets zeggen ? We
kunnen je helaas niet meer horen.
God, wat zullen we je missen. Donderdagavond zal nooit
meer dezelfde zijn.
Ontroerende woorden
uit zijn gedachtenisprentje.
1982 27 februari :
Chirobal om 20 u.
1982 28 februari
:Kindernamiddag van Vevoc en KVLV
Om 14u30 houden wij onze jaarlijkse namiddag voor het
jonge volkje.
Wat staat er te gebeuren ? Al wat prettig is !
Er is het kindertoneel Verboden te lachen, opgevoerd
door grote mensen. Een mooi stuk over clowns die niet meer mogen lachen van de
koning. En wat er dan allemaal gebeurt
Er is wat lekkers te eten en dan gaan we zelf aan de
slag : zingen, dansen en liedjes uitbeelden.
Ook nog een verrassing voor de jongens en meisjes die vorig jaar meespeelden in
ons kindertoneel. Pierre De Wit zal het filmpje afdraaien dat hij maakte van
De Keizer in zijn hemd.
Een kleurwedstrijd met prijzen eraan verbonden is er ook nog bij.
Alle kleine mensen zijn er welkom en ook de grote mensen
mogen meekomen en een pannenkoek proeven. (DB,januari 1982)
In het maartnummer
van De Band verscheen daarvan volgend (ingekort) verslag :
Scaramouche, een enigszins vreemde naam voor een
bewonderenswaardig, talentvol jeugdtoneelgezelschap uit onze naburige gemeente
Muizen. Misschien was het deze geheimzinnige naam die zoveel jonge mensen naar
de parochiezaal hed gelokt, of was het de tekening van Artis en Jok waar
iedereen zijn hoop had opgesteld, na urenlang tekenen en kleuren.
Hoofdzakelijk chirokinderen, met hier en daar een
belangstellende ouder met één van de jonge telgen.
Na de spannende avonturen die werden aangedikt met
knappe muziek en belichting was het de beurt aan het gesmul der pannenkoeken.
En honger dat ze hadden
Pierre De Wit met zijn filmopname van De Keizer in
zijn hemd, een kindertoneel van Leestse kinderen, vorig jaar gespeeld, kende
heel wat bijval. Nu was het de tijd om zelf de keel open te zetten en lekker
mee te zingen met Mark en zn kameraad. Tot slot een spannend moment want de
tekenwedstrijd bracht aan het licht dat er heel wat creatief tekentalent in ons
dorp rondloopt. Ziehier de uitslag : De Wit Rebecca (4 jaar), Vloebergh Sandra
(5 jaar), Muysoms Kathleen en Kerremans Inge (6 jaar), Marque Sofie en Spruyt
Liesbeth (7 jaar), Van de Sande Els en Peeters Wim (8 jaar), Simons Hans en
Peeters Els (9 jaar), Vermeire Nadia en Marque Jessica (10 jaar). Proficiat aan
alle tekenaars, fijn dat je er bij was.
Dank aan de KVLV voor hun lekkere pannenkoeken, dank
aan Vevoc voor het verloop van de namiddag -
Fotos :
-Maria Lauwens en Dré Walschaers in 95 bij hun gouden
huwelijksjubileum.
-Dré, zoals hij is afgebeeld op zijn doodsprentje.
LUT
VIVIJS UIT LEEST WIL BERG VAN8.000 m. OVERWINNEN;
Als
enige vrouw in Vlaamse expeditieploeg.
Lut Vivijs, een 25-jarige licentiate lichamelijke
opvoeding en kinesitherapie, uit de Kapellebaan te Leest, is één van de negen
Vlaamse bergbeklimmers die zaterdag 27 februari aan een expeditietocht beginnen
van ruim 3,5 maanden naar Nepal, met de hoop de Dhaulagiri (ook bekend als De
Witte Berg) te overwinnen.
Deze bergreus van 8.172 meter hoog in de Himalaya was
een van de laatste pieken boven de 8.000 meter die alpinisten de baas konden.
Het is de eerste maal dat dergelijke tocht door Belgen
wordt aangepakt.
De voorbereiding startte in 1975 met de aanvraag tot
toelating aan de koning van Nepal, om deze zesde hoogste wereldberg te
beklimmen. In 1979 kwam het langverwachte bericht en werd door expeditieleider
Edward Abts (35), een leraar wiskunde, onmiddellijk een homogene ploeg
samengesteld uit alpinisten die stuk voor stuk jarenlange ervaring hebben en
zelfs nog andere expedities op hun palmares hebben staan.
De hele expeditie, de eerste op zulk niveau voor ons
Belgen, kost miljoenen en wordt grotendeels door sponsoring gedragen.
De Leestse lerares is enorm gemotiveerd voor deze
expeditie, zoals overigens alle andere leden van de groep.
Lut zegt hierover : Weinig vrouwen doen in ons land
aan alpinisme. Deze sport wordt nog teveel beschouwd als een typische
mannensport, waarvoor ge dan nog een stoere bonk moet zijn. Niets is minder
waar. Het is een kwestie van drempelvrees te overwinnen, zegt Lut.
De lerares uit Leest offert al haar vacantie op om
haar geliefkoosde sport te kunnen beoefenen. Dan vertoeft ze meestal in de
Zwitserse of Franse Alpen, waar vierduizenders worden aangepakt. Volgens Lut is
bergbeklimmen aan te leren.
Men moet wel gemotiveerd zijn en over veel wilskracht
en doorzettingsvermogen beschikken.
Voorbereiding
De expeditie zelf vraagt een enorme voorbereiding. Lut
Vivijs :
Vooral op administratief vlak is zon expeditie een
zware dobber. Voorts valt de persoonlijke uitrusting, die toch al gauw 60.000
fr. kost en de verzekering ten laste van elke deelnemer.
Lut Vivijs leeft al maanden naar deze expeditie toe.
De fysieke conditie moet uiteraard ook scherp staan. Daarvoor oefent Lut nu ook
alle dagen. Loopoefeningen in Leest en Hombeek, tochten in de Hoge Venen (met
zeer zware rugzak), klimmen in de Ardennen en geregeld powertraining, moeten
haar in optimale conditie brengen voor de zware beklimming.
Zaterdagnamiddag wordt in Zaventem opgestegen, met
bestemming Bangkok. Vandaar gaat het naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Met
de autobus gaat het vandaar naar Pokhara waar dragers en sherpas de
expeditieploeg begeleiden.
Na een 280 km lange voettocht wordt de voet van de
berg bereikt, waar op een hoogte van 4.800 meter, het basiskamp wordt
geïnstalleerd.
Vanaf 10 april beginnen we met de opbouw van de
hoogtekampen op de berg zelf en na een rustperiode van enkele dagen zullen we
op 5 mei een eerste poging ondernemen om de top van de Dhaulagiri te bereiken.
De expeditiegroep hoopt dat met minstens vier personen
tot een goed einde te kunnen brengen.
Moeilijkheden
Lut Vivijs, die in het onderwijs staat in het
Technisch Instituut van de Urselinnen te Mechelen, wijst ons op een aantal
factoren die, zeer waarschijnlijk een aantal alpinisten zullen uitschakelen
tijdens de beklimming van de Dhaulagiri. Zo zijn er de niet te voorspellen
sneeuwlawines, storm en de koude.
In de cruciale fase van de beklimming (rond 7.700
meter) kunnen temperaturen voorkomen van 50 tot 60 graden onder het vriespunt.
Min 35 graden is zelfs een constante temperatuur op die hoogte. Het gevaar voor
bevriezingen van oren, neus, maar vooral van vingers en tenen wat men niet
voelt- is dan bijzonder groot. Maar we beschikken wel over een zeer goede
medische begeleiding. Maar niettegenstaande dat is de mountainsickness
(bergziekte) die onder meer veroorzaakt wordt door zuurstofgebrek op grote
hoogte, de meest gevreesde ziekte. Daartegen is tot nog toe geen enkele middel
afdoend gebleken.
Lut Vivijs heeft er moed op. Ze heeft wilskracht om
letterlijk en figuurlijk bergen te verzetten. Dat zal ook nodig zijn. Slaagt ze
in haar opzet, dan is zij meteen de eerste Belgische alpiniste die een reus van
achtduizend de baas kan.
Mocht dat nu niet het geval zijn, dan zal ik er niet
om treuren. Als er maar iemand van ons negental de top bereikt, is de expeditie
een succes, zegt Lut.
De Vlaamse
Dhaulagiri-expeditie werd een ware triomf.
Op woensdag 5 mei
bereikten instructeur paracommando Rudy Van Snick (26) uit Heverlee en de
Leuvense ingenieur Philip Cornelissen als eerste Vlamingen de top van de 8.167
meter hoge Witte Berg of de Berg der Stormen.
Samen met deze twee
Vlaamse alpinisten stond ook sherpa Ang Rita op de top, voor hem de vierde
maal.
Dezelfde dag
bereikten Lut Vivijs, Jan Van Hees, Marnix Lefever en sherpa Ang Jangbo kamp 5,
met de bedoeling de dag nadien een aanval op de top te wagen.
Op 6 mei bereikten
de licentiaat lichamelijke opvoeding Jan Van Hees (25) uit Haacht, de
electricien Marnix Lefever (25) uit Elverdinge-Ieper en de enige vrouw in de
ploeg, lerares Lut Vivijs (25) uit Leest na lang zwoegen op hun beurt de top.
Dit samen met sherpa Ang Jangbo.
Lut Vivijs was
meteen de eerste vrouw die de Dhaulagiri overwon.
De ploeg van leider
Eddy Abts was minder fortuinlijk. Het plotseling omslaan van het weer
noodzaakte hen vroegtijdig de klim af te breken, vlakbij de top.
Op 8.015 meter namen
zij de wijze beslissing terug te keren naar veiliger oorden.
Na hun exploot
werden de expeditieleden ontvangen door koning Boudewijn die hun
een uitnodiging
bezorgde om de Muur van Stuyvenberg uit te proberen, een 10 meter hoge en 20
meter brede oefenrots voor alpinisten die koning Leopold in 1936 had laten
bouwen.
In juli gingen vijf
leden, waaronder Lut Vivijs, daar op in. Ze werden op Stuyvenberg ontvangen
door de intendante van het kasteel, mevrouw De Maere en door Rudy Wiedmann,
koninklijk consul-generaal voor Nepal in België. Prinses Paola die beloofd had
dat ze naar de prestaties van de Vlamingen zou komen kijken, werd elders
weerhouden en telefoneerde om zich te verontschuldigen.
Op het palmares van
de lerares lichamelijke opvoeding stond ook al de beklimming van de Pic Lenin
tijdens de Pamirexpeditie 1980 en de beklimming van de Mont Blanc langs de
Innominatagraat.
(Lut Vivijs : zie
ook 8/8/1980)
Fotos
-Lut Vivijs.
-Lut (rechts
zittend), de eerste vrouw op de Dhaulagiri, in gesprek met dr. Vreugde.
-Lut Vivijs met haar familie.
-V.l.n.r. : Marnix Lefever, Jan Van Hees, Nico Smeets,
Herman Detienne, Lut Vivijs, een vriend, Philip Cornelissen en Herman Tettelin.
-Lut en haar teamgenoten ontvangen door koning
Boudewijn.
1982 Woensdag 17
februari : Eerste vergadering Vriendenkring Sted.Lagere School.
Deze dag had de
eerste vergadering plaats met de initiatiefnemers en stichters van de
Vriendenkring van de Stedelijke Lagere School Mechelen-Leest.
Verslag : (uit Schakel het Informatieblad van de
Vriendenkring)
1.Deze eerste vergadering was hoofdzakelijk een
informatievergadering.
2.Doelstellingen van de Vriendenkring :
-de algemene doelstelllingen zitten reeds vervat in de
tekst vermeld op de vorige bladzijde.
(het nieuwe informatieblad Schakelwil de werking, de plannen en de activiteiten
van de Vriendenkring kenbaar maken aan alle belangstellenden, wil een
bindmiddel zijn tussen school en ouders en ook oud-leerlingen en toekomstige
leerlingen, wil een informatieblad zijn dat info geeft over de activiteiten die
door de Vriendenkring worden ingericht, wil een afspiegeling zijn van de
hechte band van vriendschap die er heerst tussen alle leden van de
Vriendenkring.)
-de Vriendenkring is een vrienden-kring, d.w.z. dat
er geen onderscheid gemaakt wordt tussen de leden op basis van godsdienstige of
politieke overtuiging. Iedereen heeft het recht zijn overtuiging te hebben en
de Vriendenkring kan of mag niemand in verband hiermee trachten te beïnvloeden.
-bijzondere doelstellingen :
-zorgen
voor financiële middelen volledig ten bate van de leerlingen van de school
(aankopen
van prijsboeken die de leerlingen meekrijgen met het eindejaarsrapport;
tussenkomst
in reiskosten, inkomgeld bij leerwandelingen),
-de
Vriendenkring kan eventueel bepaalde aanvragen indienen bij de inrichtende
overheid,
-met
de in de toekomst te verwachten invoering van het V.L.O. (Vernieuwd Lager
Onderwijs) kan ook de Vriendenkring
worden ingeschakeld.
-zorgen voor ontspanning voor de
oud-leerlingen (in het bijzonder voor de 13- en
14-jarigen). Deze hebben gevraagd
basketbal te mogen spelen op de speelplaats.
De Vriendenkring kan hiervoor een
aanvraag doen bij het Stadsbestuur om op
bepaalde tijden de speelplaats ter
beschikking te stellen van deze oud-leerlingen,
-samenkomsten organiseren voor
leerlingen samen met hun ouders, oud-leerlingen,
onderwijzend personeel en ouders van
toekomstige leerlingen.
3.Vergaderingen :
De (stichters of het bestuur) van de Vriendenkring
zalenkel dan vergaderen wanneer het
nodig is. Een bepaald aantal vergaderingen wordt niet vooropgesteld.
-de vergaderingen zullen bij voorkeur plaats hebben op
een maandagavond.
4.Voorstellen :
-ideeën worden uitgewisseld om de ouders samen met hun
kinderen te betrekken bij de activiteiten van de Vriendenkring.
-verschillende mogelijkheden worden besproken.
-uiteindelijk wordt er beslist op zaterdag 8 meien zondag 9 mei een activiteit te organiseren
waaraan zowel door de ouders als door de leerlingen en de oud-leerlingen kan
worden deelgenomen. Er werd besloten een Vlaamse Kermis in te richten.
5. Financiën en steun :
-als beginkapitaal heeft de Vriendenkring een bedrag
van 5.458 fr., waarvan 5.000 fr. geschonken wordt door Jef Vloeberghen namens
een vereniging die vorig jaar van de school heeft gebruik gemaakt voor het
organiseren van feestelijkheden.
-Edmond Polspoel overhandigt voor de leerlingen, die
aan de zeeklassen deelnemen, een vrijkaart voor een rit met go-carts te
Oostende.
-Filip Van Damme aanvaardt penningmeester te zijn van
de Vriendenkring. Hij zal worden bijgestaan door Theo Van Moer.
6.Volgende vergadering : voorgesteld te beleggen in
maart.
7. Bert Libbrecht vindt het spijtig dat de school
gelijkt op een betonnen doos. Hij vraagt de mogelijkheid te onderzoeken om
hier en daar wat groen aan te planten. Een aanvraag hiertoe zal gericht worden
aan de Inrichtende Overheid, o.a. voor het ter beschikking stellen van een
perceeltje grond voor het aanleggen van een schooltuin voor de leerlingen.
8.omdat er een aantal mensen van de Vriendenkring de
klaslokalen en de gymzaal nog niet van nabij hebben gezien, wordt de
vergadering besloten met een rondgang doorheen het schoolgebouw.
In opdracht
van de Vriendenkring, het schoolhoofd Stan Gobien.
P.S. Er waren ook nog dames aanwezig op deze
stichtingsvergadering, nl. Mw. Elsa Van LaenenVan Praet en Mw. Lieve
VerschuerenVleminckx. Zij werden hier hoger niet vermeld, maar zij hebben zich
zeker evenveel ingezet als de aanwezige heren. Zij zullen er o.a. ook voor
zorgen dat de organisatie van 8 en 9 mei e.k. een succes wordt !
Ook waren er een paar initiatiefnemers die belet
dienden te geven wegens beroepsbezigheden. Hun namen verneemt u dan wel in de
volgende SCHAKEL !
1982 19 februari :
Ledenvergadering Boerengilde
over het gebruik en misbruik van
geneesmiddelen.
1982 Zaterdag 20
februari : Kindernamiddag
KVLV en Vevoc organiseerden een
leutige kindernamiddag in de parochiezaal
te Leest.
Op het programma : modeshow en
verkleedpartij, volksdans, film en
pannekoeken.
1982 20 februari :
Schoolbal Vrije Lagere School
In het parochiehuis om 20u30 met
D.J. John Lions
1982 20 en 21
februari : Dag zonder koken dag zonder afwas van Sint-Cecilia
Het gelegenheidsrestaurant van de
K.Fanf. St.-Cecilia lokte bijna 1.000 eters.
Melanie
en Louis De Hondt-Lauwens 65 jaar getrouwd
Op 16 september 1893 en 27 augustus 1894 werden
respectievelijk Louis De Hondt en Melanie Lauwens in Leest geboren.
Op 13 februari 1917 stapten zij in het huwelijksbootje
en zaterdag jl. werd hun 65-ste huwelijksverjaardag gevierd.
Sinds hun huwelijksdag wonen zij in de Elleboogstraat
(de vroegere Koeistraat) te Leest.
Ondanks hun respectabele leeftijd verblijven zij daar
nu nog, samen met zoon Florent en diens vrouw. Het huis werd voor de
gelegenheid door buren en vrienden feestelijk versierd. De stemming in de
Elleboogstraat en omgeving was dus optimaal.
Je zou voor minder. Een gouden huwelijksjubileum kom
je nog vrij regelmatig tegen, maar een 65-jarig jubileum al veel minder.
Louis De Hondt werkte jaren als chauffeur bij Lamot.
Daarna waagde hij het als zelfstandige, en hielp met
zijn dorsmolen de hele buurt.
Nog later kwam Louis aan de kost als wagenmaker, en zo
schakelde zijn zoon over naar een schrijnwerkerij. Daar is Louis in zijn vrije
tijd nog steeds actief en ook in de tuin helpt hij graag een handje.
Andere bewijzen van zijn uitstekende gezondheid,
ondanks zijn 88 jaar, zijn het pintje op zondag en het feit dat Louis nog
regelmatig voor VV Leest gaat supporteren.
Ook in de bond der gepensioneerden is hij nog actief.
Echtgenote Melanie Lauwens zorgde in al die jaren voor
een perfecte huishouding, en zij verdient het uiteraard om het iets rustiger
aan te doen.
Ondanks licht gezichtverlies is zij voor haar leeftijd
nog goed te been.
Melanie schonk het leven aan 5 kinderen, maar moest er
2 afstaan.
In hun plaats kreeg ze wel 11 kleinkinderen en die
zorgden op hun beurt al voor 6 achterkleinkinderen.
Binnen de familie De Hondt is men al sinds 5 jaar
trots op een viergeslacht in mannelijke lijn. Achtereenvolgens zijn dat : eerst
en vooral natuurlijk Louis (88 jaar), Florent (58 j.),
Ludo (29 j.) en Frans (5 jaar).
Samen met de andere familieleden duimen zij voor een
70-jarig en zelfs een 75-jarig huwelijksjubileum in 1987 en 1992.
Intussen zorgden de overblijvende kinderen Florent,
Eduard en Pauline voor de organisatie van de 65-jarige huwelijksviering.
Die startte op 8 februari met een eucharistieviering
ten huize van Elleboogstraat 8.
Vorige zaterdag had in het parochiaal centrum van
Leest de receptie voor vrienden en buren plaats.
Schepen Michiels vertegenwoordigde het Mechels
stadsbestuur.
Hij overhandigde, in naam van een wegens ziekte
afwezige burgemeester Vanroy, de geschenken en gelukwensen vanwege het college
van burgemeester en schepenen.
Diezelfde dag had ook het familiefeest plaats.
Op 8 maart volgt nog een eucharistieviering met Te
Deum in de parochiekerk, met daarna een gezellig samenzijn van al de
gepensioneerden.
In Leest kan men dus nog gemakkelijk oud worden. Daar
kijkt men immers al uit naar de verjaardag van Stanne Van den Broeck, die wordt
in september 102.
Het feestmaal op 13
februari bestond uit : zeevruchtencocktail, tomatenroomsoep, normandische tong
met hertoginne-aardappelen, verfrissing, rood-wit gebraad met tuinweelde en
kroketten, rijstcrème met fruit en feestgebak en mokka.
Louis overleed te
Leest op 1 april 1983 en zijn echtgenote Melanie overleed te Mechelen op 12
augustus 1984.
In Leest Geweest
stond de dorsmolen van Louis De Hondt afgebeeld (zie foto) met daarbij volgende
wetenswaardigheden :
Voor de eerste wereldoorlog gebeurde het dorsen enkel
met de vlegel. Dat behoorde tot de winteractiviteiten van elke boer.
Na 14-18 kwam de Pinmolen op. Het was een systeem
van dorsmolen, aangedreven door een manege : één of twee paarden deden een
groot tandwiel draaien dat met een kielriem verbonden was met het kleine
tandwiel van de molen. Deze molen was opzij voorzien van een cilinder met
pinnen (vandaar de naam : pinmolen). Schoof per school werd met de aren naar
voren in de cilinder geschoven. Het graan kwam onder de molen uit.
Nadien kwam de dwarsmolen, een verbetering van de
pinmolen. Hier gingen de schoven dwarslang in de cilinder. De bewerking ging op
die wijze sneller.
Deze molens werden enkel gekocht door
kapitaalkrachtige bedrijven. Bij de kleine boeren was de dorsvlegel nog steeds
van tel.
De pinmolen deed het echter niet lang.
In de jaren dertig deed een nieuwe dorsmolen zijn
intrede, waarvan op de foto een exemplaar. Het is de dorsmolen van loondorser
Louis De Hondt uit Leest.
Twee van zijn zonen, Floren en Fons (+) staan bij het
tuig. Als de rapen gezaaid waren en de aardappelen gerooid, begonnen zij hun
toernee. Ze trokken met hun dorsmachine van de ene schuur of mijt naar de
andere. De geburen hielpen bij elkaar. Elke boer gebruikte zijn eigen paard om
de dorsmolen na het werk bij zijn gebuur te brengen. De molen zelf werkte met
een benzinemotor. Het stro kwam er langs achter uit en werd met strobanden tot
bussels gebonden.
Foto :
-Louis en Melanie De Hondt-Lauwens vierden hun
briljanten huwelijksverjaardag.
Het onderwijzend personeel van de meisjesschool in
1962.
V.l.n.r. : Anny Kinnart, Paula Bradt, een interim
leerkracht en Francine Miroux.
Onderaan : Zuster Annuntiata (één van de
briefschrijfsters), Maria De Boeck en Zuster Michelina (Nieke Verstappen, toen
schoolhoofd).
1982 13 februari :
Overlijden Nieke Verstappen Zuster Michelina
Oud-Schoolfhoofd
van de meisjesschool.
Onderstaand In
memoriam verscheen in De Band van maart 1982 via de pastoor van Leest op
verzoek van de twee zusters uit Hadschot-Geel, zuster Annunciata en zuster
Adelwina.
Samen met zuster
Michelina waren zij de drie laatste Annunciaden in de meisjesschool.
Leonie Nieke
Verstappen, Zuster Michelina, was te Geel geboren op 6 oktober 1900 en ze
overleed er op 13 februari 1982.
Onverwachts is Zuster Nieke van ons heengegaan.
Geheel in haar stijl. Stilletjes en onopgemerkt bewoog zij in ons midden.
Onopgemerkt is zij heengegaan, in haar slaap ontslapen. t Was zeker de eerste
keer dat ze iedereen hier deed opkijken. Heeft de Heer haar slapende gevonden ?
In zekere zin dus wel, maar eigenlijk toch niet : een leven lang heeft zij op
Hem gewacht, zonder het wachten ooit moe te worden.
Thuis had ze het al geleerd, dat het leven een weg
naar God is. Haar thuis was als zovele andere in de vrome Kempen. Hebben de
meesten onder ons die niet gekend ?
Een kroostrijk gezin, stille en rustige mensen
eenvoudig maar tevreden met elkaar, één aan de arbeid en één in het gebed. Want
zo lang en zwaar kon de arbeidsdag niet zijn of in de avond, voor het
slapengaan werd alles en iedereen stil. Dan werd er gebeden. Dan werd het huis
een heiligdom. Wij hoeven de ogen maar dicht te doen en nog zien wij het beeld
van vader en moeder zoals zij thuis baden, nog horen wij de biddende stemmen
gaan door de huiskamer, nog zien wij het kaarslicht flikkeren in de halve
duisternis en nog zien wij van alle kanten de heiligen vanuit hun vergulde
lijst op ons neerkijken en meebidden.Mensen die voor God leven : dat beeld is ons diep in het gemoed
gedrongen
Geen wonder dat in zulke gezinnen de kinderen
opgroeiden tot diepgelovige mensen en dat vele priester- en kloosterroepingen
er hun voedingsbodem vonden.
Twee priesters en drie religieuzen, zoals bij Zuster
Nieke thuis, dat is toch nog een ongewone weelde. Geen wonder ook dat paus
Johannes Paulus zopas een schrijven heeft gepubliceerd over het gezin.
Bezorgd over het gezin dethuiskerk zoals hij het noemt, en dat in onze tijd
toch wel erg en van vele zijden wordt bedreigd. Want ook nu, in deze tijd, is
van goede christelijke gezinnen alle goeds te verwachten.
In het Klooster zocht en vond Zuster Nieke een tweede
thuis, waarnu méér dan in de eerste- God in het centrum van het leven staat.
Zij zocht een leven van algehele toewijding aan God en aan de mensen. Vanuit
een diep geloof. Daarom is het levensgetuigenis van religieuzen zo kostbaar :
het is een getuigenis van geloof, het wijst naar God, het is een wachten op
zijn beloften- en in het wachten volharden. Dat kan moeilijk worden. Wij hebben
gezien wat er de laatste jaren is gebeurd en wij lazen het in onze eerste lezing.
Uit Jeremia, ruim 2500 jaar geleden. Want het verhaal is van alle tijden en van
alle gelovigen, kloosterling of niet
Er zijn teleurstellingen, verflauwing, tekorten,
onmacht. Geloof is altijd een tasten en zoeken. Mijn hoop op Jahweh blijkt
vervlogen hoorden wij de profeet zeggen, Ik leef zonder hoop en het weegt op
mij als een last. Zo zijn velen aan het wankelen gegaan. Maar God stelt
niemand teleur die op hem vertrouwt. Ook hiervan getuigt de profeet : Goed is
het in stilte op redding van Jahweh te wachten.
Hoe dikwijls zou het stille Zuster Nieke bij zichzelf
gedacht hebben : zoals de oude profeet ik behoor aan Jahweh, zegt mijn hart.
Hij blijft mijn hoop. Hoe dikwijls was dat de eigenlijke, korte inhoud van
haar gebed ? Dat is een geheimtussen
haar en haar Verlosser.
Wel is hij gekomen tijdens haar slaap. Maar zij
wachtte op Hem, een leven lang, bij dag en bij nacht, met de brandende lamp van
haar liefde. Daarom geven wij haar met vertrouwen in de handen van Hem die haar
grote liefde is geweest en blijft. En zullen dank zeggen om wat Gods Genadige
Goedheid aan haar leven heeft gedaan.
Zusters
Annuntiata en Adelwina.
1982 Zaterdag 13
februari : Oud-Papieromzameling Chiro voor Melaatsen-actie.
Vanaf 9 uur werd die dag oud-papier ingezameld. De opbrengst ging naar het
Damiaanfonds tegen
leprabestrijding.
1982 Zaterdag 13
februari : Jaarlijks Teerfeest SP-Leest
Met
uitgebreid menu voor del iefhebbers van goed eten en natuurlijk tegen een
democratische prijs met sfeervolle achtergrondmuziek.
1982 Januari De
Band : VZW SALEM WIL TOEKOMST LEEFMILIEU VEILIG STELLEN
Vorige week werd te Mechelen de VZW Salem aan de pers
voorgesteld. Initiatiefnemer Roger Smekens, bekend als voorzitter van
Leefmilieu Muizen, onderstreepte het doel van de nieuwe V.Z.W. SALEM
(Stedelijke Adviesraad Leefmilieu Mechelen).
Zeven werkgroepen zijn aangesloten : Heffen, Hombeek, Leest,
Mechelen Noord, Mechelen Zuid, Muizen en Walem.
Samen willen ze werken aan een beter leefmilieu, en
met alle wettelijke middelen voorkomen dat ons leefmilieu nog verder
verloederd. Ook al is de stad overtuigd van het nut van de organisatie, ze
vindt dat ze het leefmilieu al uitgevonden heeft.
SALEM houdt nog een twee doel voor ogen, namelijk ervoor
te zorgen dat haar bestaan meer bekendheid krijgt : een dertigtal
belangstellenden werden uitgenodigd op een contactvergadering op 21 januari.
Er werd een tekenwedstrijd uitgeschreven om een embleem
te vinden voor de nieuwe VZW.
Iedereen kan er aan mee doen.
Inlichtingen bij Roger Smekens, Kreefthoeveweg
Mechelen of voor Leest :
-Duran Daniël, Juniorslaan.
-Mertens Karel, Kerkenblokweg,
-Soors Karel, Cecilialaan.
Op het agenda : -de woonwijkuitbreiding op de Kouter
en boomaanplantingen langsheen de Zennedijk.
Leefmilieu
Leest.
1982 1 januari : Turnen
te Leest (zie folder)
De Mechelse
turnkring De Toekomst verspreidde een folder in de gemeente met de mededeling
dat er vanaf nu ook turnlessen georganiseerd werden in de Stedelijke Lagere
School te Leest. Dit voor jongens en meisjes van 6 tot 10 jaar.
1982 11 januari : Nieuwjaarsfeest
gepensioneerden
1982 Vrijdag 15
januari : Davidsfonds : bezoek aan de Gazet van Antwerpen.
1982 16 januari :
Teerfeest landelijke gilde
1982 21 januari : Contactvergadering
VZW Salem
De werkgroep Leefmilieu Leest was
samen met die van Heffen, Hombeek,
Mechelen Noord, Mechelen Zuid,
Muizen en Walem aangesloten bij de VZW
Salem (Stedelijke Adviesraad
Leefmilieu Mechelen).
Een 30-tal belangstellenden werden
uitgenodigd op een contactvergadering op
21 januari. Voor Leest waren dat :
Daniël Duran, Juniorslaan 39, Karel Mertens,
Kerkenblokweg 18 en Karel Soors,
Cecilialaan 11.
Op het agenda : de
woonwijkuitbreiding op de Kouter en de boomaanplantingen
langsheen de Zennedijk.
(DB,januari 1982)
1982 Zaterdag 23
januari : Jaarlijks feest van Vevoc en Chiroleiding
Feestprogramma:
19u15 : Speciale mis in de kerk,
met dialoog, muziek en zang ter nagedachtenis
van de leden.
20u00 : Aperitief in de
parochiezaal.
20u30 : Soep die aan tafel werd
opgediend.
21u00 : Zelfbediening Buffet, gedeeltelijk
warm en koud en wijn bij het eten.
John Lions zorgde voor de muzikale
omlijsting.(folder)
1982 23 januari : Bal
van SP-Leest
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en het Leestse SP-bestuur
nodigen alle feestneuzen en
sympathisanten vanaf 21 uur uit op een gezellige avond
met leute, dans en muziek!
(Voor Allen,
3/12/1981)
1982 23 januari : 10deLedenfeest Vevoc
1982 Vrijdag 26
februari : Jaarlijkse MILAC-FILMAVOND
In de parochiezaal Kouter Leest om
20 uur.
Op het programma MONSIEUR JO met
LOUIS DE FUNES
90 minuten schaterlachen. Inkom 50
frank (advertentie in DB)
1982 30 januari :
vevoc teerfeest
1982 In februari
gingen in Ons Parochiehuis vier informatie-avonden door over
Hoe bekom ik mijn rijbewijs.
Een dertigtal personen hebben deze
lessen gevolgd. De organisatie was een
initiatiefvan de KWB.
1982 Zaterdag 5
februari : Eerste RADIOFEEST en DANSAVOND van Radio Dynamite
In het Parochiehuis aan de Kouter
1982 Zaterdag 6
februari : Davidsfonds : Bezoek aan BRT en Chinese tentoonstelling.
1982 Zaterdag 6 en
zondag 7 februari : Jaarlijks Teerfeest Boerenfront
Programma :
Zaterdag :
Om 12 uur : samenkomst in de zaal
Sint Cecilia bij Emiel Van Steen voor de
traditionele biefsteak.
Om 18 uur : mis voor de overleden
leden en om de zegening te vragen opdat
onze
akkers en velden dit jaar overvloedig zouden mogen voortbrengen.
Na de mis : opnieuw aan tafel voor volgend menu :
koude schotel, feestelijke
soep, boerenfrontkorfjes en de
hoofdschotel groentenkrans met aardappelen en
gebraad van de koe of de os. Om af
te sluiten dessert met koffie en een
consumptie.
Hierna een gezellige dansavond.
Zondag:
Om 12 uur : alweer samenkomst van
de leden voor de biefsteak.
Om 18 uur : alweer een feestmenu
ditmaal stond volgend menu op het
programma : boerenfrontsoep, een
schotel eigen aan onze verenigingboulie met
erwten en wortelen, de
hoofdschotel met groentenkrans, aardappelen en gebraad,
ditmaal van het varken, afgesloten
met dessert, koffie en een consumptie.
Ook deze avond werd afgesloten met
een gezellige dansavond.
1982 8 februari : Nieuwjaarsviering
Gepensioneerden
1982 10 februari
Gazet van Mechelen :
Leestse Geert De Bruyn blijft nieuweling
Geboren op 17 juli 1965 zal Geert De Bruyn dit wielerseizoen nog geruime
tijd
deel
uitmaken van de nieuwelingen categorie.
Voor
de andere nieuwelingen die tegen hem moeten uitkomen geen prettig
vooruitzicht, want zij weten wel hoe hard hij kan fietsen en hoe snel
hij is bij de
aankomstlijn.
Wij
gingen hem opzoeken bij zijn tante en nonkel in de Dorpsstraat te Leest,
waar
hij reeds vanaf zijn 4 jaar woont.
In
1980 ben ik gestart in de Koninklijke Belgische Wielerbond. Tevoren
reed
ik reeds ongeveer twee jaar bij de niet-aangeslotenen. Ik won reeds één
koers.
Dat
beloofde goed voor voor het voorbije seizoen. Het liep anders.
Veel
tegenslagen door lekke banden en valpartijen waar hij zelf niet vaak de
schuld aan had en ook zeker niet te wijten aan te weinig training (iets
wat
sommige kwade tongen durven beweren) hielden het aantal overwinningen
beperkt.
Een
zware val in de spurt voor de eerste plaats in het Belgisch kampioenschap
te
Mettet vorig jaar, hield Geert ook hier van een mooie ereplaats.
Wel
kreeg hij als compensatie enkele kanjers van littekens. Oorzaak van deze val
was
een toeschouwer die alles van wat dichterbij wilde zien.
Deze
winter nam Geert ook deel aan enkele crossen in de gemengde nieuwelingen
en
juniores categoerie met een elfde plaats in Niel op een 60-tal deelnemers.
Aandachtig luisterend naar de wijze raad van zijn dorpsgenoot Eddy Van
Hoof,
bereidt Geert zich dit seizoen geleidelijk aan voor.
In
zijn achterhoofd speelt wel de mooie trofee voor de meest behaalde
overwinningen,
geschonken
door een supporter van Vlug en Vrij Muizen.
De
koers die op 22 mei met de Leestse Volksfeesten wordt georganiseerd, hoop ik
dit jaar
te kunnen winnen, zegt hij. Vorig jaar is die juist aan mijn neus
voorbijgegaan.
Geert wedt nu nog op twee paarden, want buiten het wielrennen dat nu nog
een
hobby is, wil hij ook nog zijn diploma behalen...
1982 Januarinummer
De Band : De Nieuwe straatnamen in Leest
Ook in Leest werden enkele straatnamen gewijzigd en
in die straten werden reeds nieuwe straatnaamborden aangebracht. De oude
straatnaamborden zullen pas eind 1982 worden weggenomen.
De voorstellen van deze nieuwe straatnamen werden reeds in 1977 langs de
stedelijke cultuurraad naar de gemeente doorgespeeld. De gemeente heeft wel
degelijk rekening gehouden met onze voorstellen.
Oude benamingVoorstel
MechelenOns VoorstelNieuwe benaming
De nieuwe straten voor Leest zijn allen ontleend aan
de vogelwereld. Spijtig genoeg koos Mechelen vogelnamen die in geen 20 jaar te
Leest te bespeuren waren (uitgezonderd de kievit). Luister maar : Gorzenstraat,
Hopstraat, Keepstraat, Kievitstraat en Roekstraat.
Soors
Karel.
1982 Januari
Toeters en Trompetten:
Jos Baudewijns : een stem die je niet meer zal horen
via B.R.T. 2 Omroep Antwerpen
De Jos stopt ermee ! Niet met het radiowerk, wel
met het presenteren van programmas !
Na 25 jaar vindt hij zelf dat het genoeg is geweest !
Wel blijft hij producer bij BRT-2 Omroep Antwerpen.
Hij, die zoveel voor de amateurmuziek heeft gedaan,
zullen we niet meer horen via de radio. Wij wensen hem nog veel stil
werkgenoegen !
Onze Leestse fanfare en de Leestse mensen hebben hem
altijd na aan het hart gelegen. Hij herinnert zich nog de boerenboterhammen en
het bier van Emerance Van Den Heuvel in de tijd van de Boerenkapel.
Ook durfde hij het aan om het eerste Europese Brass
Bandkampioenschap (dat te Leest werd georganiseerd) op te nemen. Het werd
gelukkig voor hem en voor ons een succes, zodanig zelfs dat de opnamen in gans
Europa werden uitgezonden.
Jos, bedankt voor alles ! De Leestenaars wensen U nog
vele jaren !
Jos Baudewijn
(°Wetteren 17/1/1922, +11/12/2006) was een geliefd Vlaams radiopresentator en
producer bij de BRT-radio (thans VRT). Van opleiding was hij scheikundige maar
zijn liefde voor de radio en de muziek was zo groot dat hij een carriére
verkoos bij de NIR (Nationaal Instituut voor de Radio Omroep). Zijn zin voor
vernieuwing bracht hem herhaaldelijk in aanvaring met de Radio2-top. Jos
Baudewijn stond dan ook aan de wieg van heel wat nieuwe radiotrends : hij
introduceerde tijdens de Expo58 verkeersinformatie, bracht de eerste verzoekprogrammas
en zorgde ook voor vernieuwing door sport te combineren met lichtere muziek.
Van 1967 tot aan zijn pensionering in 1987 werd hij producer bij BRT 2 Omroep
Antwerpen waar hij programmas presenteerde als Van 12 tot 2, De Eerste Dag
en Vragen StaatVrij, het populaire
verzoekprogramma dat na hem door Lutgart Simoens gepresenteerd werd.
Baudewijn was zeer
goed op de hoogte van het reilen en zeilen in de muziekbusiness. Persoonlijk
bezat hij een platenverzameling van meer dan 60.000 exemplaren.
1982 Januarinummer
van De Band : ZWANEN OP DE LEESTSE KOUTER
Reeds enkele weken is Leest een toevluchtsoord
geworden van wilde knobbelzwanen. Dat die beschermde zwaan niet geliefd is bij
de landbouwers kun je wel denken. Ze grazen niet alleen in t gras, maar ook
aan de jonge wintertarwe, de prei en de spinazie. Na die koudegolf van begin
januari zullen ze vlug veiliger oorden opzoeken.
We geven hier enkele indrukken van landbouwers die
niet zo positief klinken voor deze trekvogels :
-Als we met verschillende mensen een klopjacht houden
kunnen we ze vangen.
Wat zou je ermee beginnen ? Opeten natuurlijk ! Ze
eten aan de prei en aan de spinazie. Aan menne spinazie mogen ze gerust komen,
maar van de prei moeten ze afblijven.
-Er waren zes zwanen. De woensdagavond hoorde ik een
schot en mijn eerste gedacht was: daar is er een geweest. s Anderendaags zag
ik ze op zeker ogenblik nog vier vliegen en ik was overtuigd dat de anderen
neergehaald waren. Als ze nog lang hier blijven krijgen ze last. Dat beloof ik
! Ze zitten aan de tarwe en aan de spinazie
In de winter wanneer heel de natuur zijn adem lijkt in
te houden, insecten zijn weggedoken, de plantengroei bijna stilstaat en de
grote vogeltrek is tot rust gekomen, toen werden tussen Kerstmis en Nieuwjaar
deze wilde knobbelzwanen op de Leestse Kouter voor t eerst door jagers opgemerkt.
Volledig wilde exemplaren strijken bij ons enkel toevallig neer. Bijvoorbeeld
als in Zuid-Zweden, Denemarken of de Britse eilanden de winter hard toeslaat
en het voedsel er onbereikbaar wordt. Voor ons zijn de jonge knobbelzwanen dus
toevallige wintergasten.
De knobbelzwanen die hier in Leest een rustpauze namen
bij hun trektocht waren wel jonge dieren en waren niet zinnens om vlug verder
te trekken. Als ze werden gestoord sisten ze heftig en maakten zich al
waggelend uit de voeten.Van de club van zes werd er één gevangen. De vier
anderen werden daardoor vlug opgeschrikt en vlogen moeizaam weg met zware
vleugelslag om even verder weer te landen.
Vooral bij de vijvers van de Rendelbeekhoeve en in het
Vrijbroekpark kan je tamme knobbelzwamen hun forse nesten zien bouwen. Het
mannetje brengt takken aan, het wijfje schikt ze. Rond april legt het wijfje
een vijftal eieren. Van al onze broedvogels legt de knobbelzwaan de grootste
eieren. -11 cm lang en 7 cm breed. Mannetje en wijfje broeden afwisselend
gedurende vijf volle weken, dan blijf je best uit hun buurt.
1982 Gemeentekrediet van België
1982 : Gemeenten van België Geschiedkundig en
Administratief-Geografisch Woordenboek.
Leest,
htg. Brabant en heerlijkheid Mechelen. Departement Twee Neten, provincie
Antwerpen. Arrondissement Mechelen. Bisdom Kamerrijk,Mechelen (1559).
Leest
ontwikkelde zich in het vlakke heide- en boslandschap langsheen de Zenne. Het
maakte deel uit van Smal-Brabant dat aan de hertogen van Brabant behoorde en
van de Heerlijkheid Mechelen. De Berthouts hebben steeds getracht hun gezag te
Leest te vestigen. Seders 1308 viel Leest zoals de andere dorpen en gehuchten
in de Heerlijkheid Mechelen, onder de macht van de Mechelse schepenbank.
Eertijds trof men te Leest een reeks grote pachthoeven aan, zoals het Hof van
den Broeck, waarvan Jan-Jozef Locquet, graaf van Hombeek, eigenaar was in de 17de
eeuw. Het Hof van Halen, een Heerlijkheid die in de 13de eeuw een
Brabantse enclave vormde, nadien het pachthof van Grispere genoemd. Het Hof van
Steijnemolen, ook een Heerlijkheid naar de naam van de Mechelse familie uit de
14de eeuw (in 1810 onder de naam chateau de Spangen gekend en
afgebroken in 1820). Het kasteel de Mot, naar de naam van de bezitter Rombout
de la Mot, hoewel er ook een motte aanwezig was. Het kasteel Rendelbeke, e.a.
Zij
droegen er toe bij sedert het einde van de 13de eeuw de ontginningen
te bevorderen en van Leest een welstellende landbouwgemeente te maken.
De
abdijen van Kortenberg en van Averbode, alsmede grote families, o.a. de Van de
Vennes, de Van Dales hadden er bezittingen.
De
abdij van Kortenberg verwierf in 1129 het patronaat over de kerk van Leest,
bezat er verscheidene gronden en inde er de tienden, waarvoor zij de
Tiendenschuur liet bouwen.
De
kern waaruit het dorp en de parochie ontstond lag tegen de Zenne op een
verhevenheid, waar de kerk werd opgericht. Van de Romaanse bouw bljven alleen
het gelijkvloers en de onderste verdieping van de Westertoren over. Buiten het
neogotisch meubilair bezit zij o.a. een arduinen doopvont (17de
eeuw) en beelden van Sint-Anna-ten-Drieën (15de eeuw), Christus op
de Koude Steen (17de eeuw), H. Marculfus (18de eeuw).
Op
Paasmaandag heeft een grote processie ter ere van Sint Cornelius plaats.
1982 In de loop
van 1982 werden de dijken van de Zenne verbreed en verhoogd om
overstromingen definitief te weren.
Van dan af waren ze bestand tegen 8 meter
hoog water.
Bij deze werken werden alle bomen
op de dijken gerooid zonder nieuwe
aanplanting.
Bij het oud klooster van Leliëndaal
werden heel wat stenen, tegels en scherven
opgewoeld en aan de voet van de
dijk kwam nog een stuk van een
funderingsmuur bloot te liggen.
(KH)
1982 Nieuw
verkozen Dagelijks Bureau van de KWB
-Voorzitter : Alfons Geerts (33
bekomen stemmen)
-Ondervoorzitter : Theo De Prins
(20)
-Secretaris : Johan Vandeputte (24)
-Penningmeester : Jozef Lauwers
(29)
-Verslaggever : Gustaaf Publie (20)
(DB,januari 1982)
1982 Leestse
aanwezigheid in de Info-Gids van het Mechels Verenigingsleven 1982.
1981 19 december : KWB Kaartavond
Kerstkalkoen te winnen.
1981 19 december : Landelijke Gilde
en KVLV : Spruitenbal.
1981 Zondag 20 december : Zonnewendefeest
Ouders bezorg uw kinderen een aangename
voormiddag, hen gratis aangeboden
door de SP. Naast een gezellige
ontspanningsfilm wordt hen ook een
aanwezigheidsgeschenk overhandigd.
Ouders die problemen hebben met
vervoer, kunnen hiervoor beroep doen op
de bestuursleden. Het feest ging
door van 10u30 tot 13 uur.
(Voor Allen, 3/12/1981)
1981 22 december Het Laatste Nieuws
:
Leestsesteenweg
krijgt eindelijk de riolering (zie fotos onderaan)
Een werk van 196miljoen te Mechelen
De
Mechelse raadsleden gaven hun goedkeuring aan het definitief
ontwerpdossierinzake het
aanleggen van rioleringen en wegverhardingen in de Leestsesteenweg,Oude Leestsebaan, Gentsesteenweg, Mechelbaan,
Warandestraat...
( )
Kris
Van Esbroeck (VU) vroeg aan het schepencollege om, nadat de Leestsesteenweg een
nieuw wegdek heeft gekregen, het zware vrachtvervoer van deze rijweg weg te
houden. Dat is volgens hem gemakkelijk op te lossen door aan de brug te Leest
het verkeersbordje Max. 10 ton aan te brengen. De Leestsesteenweg wordt nu
alle dagen belast met zwaar vervoer van een firma uit Kapelle-op-den-Bos.
Vooral deze beschuldiging nam Gust Emmeregs (CVP, en werkzaam in dit bedrijf) (noot : Eternit) niet.
De CVP-er repliceerde bitsig in de richting van de VU-banken en zei dat het
niet prettig is voor de bestuurders om een omleiding te maken van 20 kilometer,
of wilt gij dat de fabrieken in de streek allemaal sluiten, zei Gust
Emmeregs.
( )
1981 25 december : Chiro bezocht
bejaarden van Leest.
1981 Zaterdag 26 december : Kerstfeest
VV.Leest.
1981 Zondag 27 december : Kinderkerstfeest
van K.F. St.-Cecilia
Vanaf 15 uur kregen de kinderen van de
muzikanten en leden hun nieuwjaarsgeschenk
in de zaal St.-Cecilia.
Per gezin mochten ook twee volwassenen
aan het kerstfeest deelnemen.
Op het programma stond :
-koeken eten en koffie drinken.
-spelletjes voor de kinderen.
-bedeling van het speelgoed.
1981 31 december : Alternatieve
Oudejaarsavond Chiro.
De chiro organiseerde een
alternatieve oudejaarsavond in haar lokalen.
Die bestond uit amusementsmuziek,
poppenkast, dans, zang, film en vuurwerk.
Fotos :
-Voor
de Leestsesteenweg is eindelijk een oplossing voorzien.
-Het
gevaarlijke kruispunt aan de Gentsesteenweg is ook aan herinrichting toe.
In openbare vergadering werden 45 punten
besproken. Wat Leest betrof : goedkeuring ontwerp betreffende het uitvoeren van
wegen- rioleringswerken in de Tisseltbaan en een gedeelte van de Juniorslaan en
wijziging van artikel 1 van het reglement voor de betoelaging van de
toneelliefhebbersverenigingen.
Dezelfde krant van 28 december :
Nieuw wegdek voor Hel van Leest. (zie
foto onderaan)
De kogel is eindelijk door de kerk. Het
definitief ontwerp aangaande de wegen- en rioleringswerken aan de Tisseltbaan
en een gedeelte van de Juniorslaan te Leest werden door de gemeenteraadsleden
éénparig goedgekeurd. Het bundel kan nu doorgestuurd worden naar de overheid
voor het bekomen van toelagen. Als het allemaal wat mee zit, dan steekt de
Tisseltbaan, beter gekend als de Hel van Leest volgend jaar in een nieuw
kleedje. Tot grote opluchting van de bewoners, waaronder gemeenteraadslid Gust
Emmeregs, en de automobilisten die op deze weg hun voertuig reeds jaren
pijnigen.
1981 Vrijdag 18 december : Uitbetaling
Spaarkas SK Leest en souper
Naar jaarlijkse gewoonte ging de
spaarkas van Sport-Kring Leest over tot de
uitbetaling van de gespaarde
gelden.
Deze uitbetaling ging gepaard met
een souper en vond plaats in het chalet van
SK Leest.
Deelname in de onkosten bedroeg 220
fr per persoon en 490 fr voor niet-leden.
Op het menu stond : garnaal
cocktail, kippenroomsoep, kalfsgebaad met
groentenkrans, kroketten, verse
ananas met slagroom en koffie en gebak.
Secretaris Jean Apers en
bestuurslid Louis Vanden Bosch (foto) verzochten elke
deelnemer om een prijs voor
de tombola mede te brengen, zodoende
kunnen
wij onze kas terug een beetje
spijzen voor een volgende activiteit.
Het sparen zelf gebeurde in Het
Brughuis het lokaal van Frans Apers
tot maart 1983 toen deze zijn café sloot. Van
dan af spaarde men in het
Chalet van het voetbalveld.
1981 19 december : Overlijden Jan
DE SMEDT (foto)
Jan van den Bakker was de zoon van
Jan-Baptist (de Gielen ook Jankske den Bakker) en vanVirginie (Virske) Van Crombruggen.
Hij was te Leest geboren op 9 augustus
1913 en overleed in het O.-L.-Vrouwziekenhuis te Mechelen op 19 december 1981.
Zijn weduwe Maria Verbergt was op het
ogenblik van zijn overlijden het oudste erelid van de K.Fanf. St.-Cecilia. De
verknochtheid van de familie De Smedt met deze Leestse fanfare was
bewonderenswaardig. Zelfs na het overlijden van haar man bleef Maria het
jaarlijks lidgeld betalen ook al hoefde ze dat niet meer.
Jan De Smedt was melkboer en bestelde
zijn zuivelproducten bij Bonilac. Hij zorgde ervoor dat St.-Cecilia in 1960 een
lonend optreden als Bonilac-fanfare kon geven in het Brusselse.
Als gewezen weerstander en als lid van
de Leestse Oudstrijdersbond had hij een sterk nationaal gevoelen.
In zijn vrije tijd was Jan vooral
duivenmelker en immer aanwezig op concertuitvoeringen van de fanfare.
Maria Verbergt was te Hombeek geboren op
8 mei 1911 en overleed te Leest op 21 augustus 2000.
Jan van den Bakker werd op woensdag 23 december
begraven :
Uitvaart Oudstrijder Jan De Smedt
De leden van de N.S.B.afdeling Leest
kregen van hun voorzitter André Walschaers
een uitnodiging om de begrafenis bij te
wonen van hun lid Jan De Smedt.
Wij
verzamelen aan de zennebrug om 9u30. Eretekens worden gedragen.
In De Band van februari schreef de
secretaris van de Nationale Strijdersbond Leest Georges Veiller volgend in
memoriam :
Op
19 december 1981 overleed in de ouderdom van 68 jaar de heer De Smedt Jan,
bestuurslid van onze afdeling.
Allen
die deze wapenbroeder gekend hebben zullen hem blijven gedenken. Deze kleine
moedige makker met het grote hart. Een hart dat uiteindelijk toch is bezweken
onder het vele leed dat hij in zijn leven heeft meegemaakt.
Vanzelfsprekend
heeft deze verdienstelijke makker heel wat eretekens bekomen.
Hij
heeft deelgenomen aan de mobilisatie en de veldtocht.
Bij
zijn terugkomst in zijn geboortedorp Leest had hij de moed nog niet verloren,
want aan de zijde van zijn enige broer Albert, maakte hij zich verdienstelijk
voor het verzet bij het A.S. Het Geheim Leger.
Een
zeer grote massa ging naar de offerande tijdens de kerkdienst waarin op het
einde het Volkslied weerklonk.
Twee
toespraken werden gehouden, door de heer Gobien, namens de KoninklijkeFanfare Sint-Cecilia uit Leest,
maar ook als secretaris van de N.S.B. afdeling Leest door de heer Georges
Veiller.Allen onderstreepten de verdiensten van de aflijvige als oudstrijder en
weerstander maar ook de mens tegenover zijn
muziekmaatschappij.
Er
werd ons de vraag gesteld wat van hem in onze herinnering zal blijven
voortleven : zijn levensblij optimisme, zijn levenslange werklust, zijn inzet
voor de oudstrijders of zijn sympathieke omgang met al de vrienden van de
verschillende verenigingen, waarvan hij lid was. Deze vraag beantwoorden is
eenvoudig : het zal allemaal blijven voortleven,omdat het ene nauw verbonden was
aan het andere. Bij hem vormde dit alles één geheel, want hij had alles wat ge
van een vader, een vriend en eengoed
mens kunt verwachten.
Aan
de weduwe, haar kinderen en kleinkinderen en familie betuig ik de gevoelens van
oprecht medeleven en van pijnlijke ontroering van alle oudstrijders en alle
kameraden. Zij gelieve de hulde te aanvaarden van onze herkentelijkheid en de
uitdrukking van onze droefheid.
Nooit
zullen wij Jan vergeten. Dat beloven wij.
De Secretaris
N.S.B.-Leest Veiller G.
Toeters en Trompetten, januari 1982:
Jan
De Smedt is niet meer
Op
woensdag 23 december, brachten we ons erelid, Jan De Smedt, naar zijn laatste
rustplaats. Slechts een paar maanden na het overlijden van zijn vriend en
eveneens een erelid van onze vereniging Flor Meyers, gaf Jan ook de geest.
Hij
overleed na een ziekte in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 19 december
ll.
We
zullen Jan De Smedt blijven herdenken als een trouw en verdienstelijk lid, die
zoveel als mogelijk onze organisatie en optredens bijwoonde.
De
innige deelneming werd aan de familieleden overgemaakt en de afscheidrede
uitgesproken door de secretaris.
Fotos :
-De
Tisseltbaan was in erbarmelijke staat.
-SK-Bestuurslid
Louis Vanden Bosch, electricien bij RTT, was ook politiek actief. Hij was
voorzitter van de SP van de Mechelse wijk Otterbeek en ondervoorzitter in het
Verbond der geburenkringen.
-Jan
De Smedt (Jan van den Bakker).
-Maria
Verbergt, de echtgenote van Jan van den Bakker.
Publie Gustaaf en zoon (Leest)Publie Gustaaf en zoon.
1981 Maandag 7 december : KVLV : Het leven (her)begint op veertig.
1981 Zaterdag 12 december : St.-Niklaasbal VV.Leest.
1981 -Zaterdag 12 en zondag 13 december : 2de
Hobbytentoonstelling van SP-Leest
In zaal Sint-Cecilia Dorpstraat,
met medewerking van verschillende Leestse
schilders, verder als
bezienswaardigheden een miniatuurrommelmarkt, weefstand,
grabbelton, kantklossen, e.a.
Napraten kon bij een lekker glaasje
bier, een geurende kop koffie of bij de
zelfgebakken pannekoeken.
De tentoonstelling werd
officieel geopend door gemeenteraadslid George Joris.
(folder)
1981 Zondag 13 december : Jaarlijks
Kerkconcert Kon.Fanf. St.-Cecilia
In de Sint-Niklaaskerk van Leest om
19 uur. O.l.v. Jan-Piet Leveugle.
Naast de Leestse fanfare ook
optreden van het blokfluitensemble o.l.v. Franke
(Frauke Schollaert ?).
De opbrengst ging naar de parochie
van Leest. (folder)
1981 Maandag 14 december : KVLV : Tintelende
aperitieven.
1981 14 december : Frans Gust
Lauwers Ere-Burgemeester van Leest (foto)
Bij Koninklijk Besluit van 14
december 1981 werd Frans Lauwers, burgemeester
van de vroegere gemeente Leest,
gemachtigd de titel van Ere-Burgemeester te
voeren.
(Belgisch Staatsblad 30/1/1982)
1981 14 december Het Laatste Nieuws
: Ook vrije radio te Leest
Op
FM 104,75 Mhz is sedert een half jaar de vrije zender Radio Dynaite te Leest
in de lucht. Enkele jongeren uit Leest en omgeving zitten iedere zondag, tussen
12 en 18 uur met deze zender in de ether. Deze radio is binnen een straal van 6
km te ontvangen. Het programma voorziet onder meer : van 12 tot 14 u. het
wekelijks verzoekplatenprogramma van Tommy James, van 14 tot 16 uur draait
collega Ruud Van Kapellen gouwe ouwertjes uit de jaren 1950-1970 en van 16
tot 18 uur komt Joop Van Egger uit Blaasveld aan de beurt met moderne muziek
van hier. Uiteraard worden ook lokale nieuwtjes uitgezonden tussen de plaatjes
in.
1981 17 december Het Laatste Nieuws
: Leest Boom afgeknakt.
Aan
de Bist knakte, ingevolge een rukwind, een boom af.
De boom kwam op de
electriciteitsleidingen en vervolgens op de rijweg terecht.
De diensten van Intercom kwamen ter
plaatse om het euvel te herstellen.
Foto :
-Geladen
met tientallen zakken snoep bracht de Sint, in gezelschap van KWB-mensen, zijn
traditioneel bezoek aan Leestse gezinnen met kinderen.
1981 28
november : CVP-Afdeling Leest bezocht het OCMW van Mechelen
Organisator was Louis Vloebergh. In de burelen van de Bruul
kregen de deelnemers een overzicht van de
werkingvan het OCMW en konden ze een blik werpen op
deprachtige
kunstschatten. Nadien ging het naar
het Hof van Egmont, het Crisisopvangcentrum
en het Dienstcentrum de Smis op de
Leuvensesteenweg.
(Periodiek CVP-Info, afdeling
Mechelen, sektie Leest, december 1981)
1981 December : Nieuwe straatnamen
Door de stedelijke diensten van
Mechelen werd sinds begin december een
aanvang gemaakt met het aanbrengen
van straatnaamborden in die straten
waarvan de benaming door
beslissing van de gemeenteraad gewijzigd werd.
Als overgangsmaatregel werden oude
en nieuwe benamingen aangebracht tot
einde 1982, waarna de oude
straatnaamborden zouden worden verwijderd.
Te Leest werd de Dorpplaats Leest-Dorp, de
Lindelaan werd Kloosterhoeveweg,
deMechelbaan werd Pastoor De Heuckstraat en de Scheerstraat werd Ten
Moortele.
Hierbij werd rekening gehouden met
het advies van de Dorpsraad.
Wat de nieuwe straatnamen betrof
betreurde Karel Soors (DB januari 1982)
dat Mechelen gekozen had voor
vogelnamen die in geen 20 jaar te Leest te
bespeuren waren : Gorzenstraat,
Hopstraat, Keepstraat, Roekstraat. Enkel de Kievit kon zijn goedkeuring
wegdragen.
1981 Decembernummer De Band Het
60-jarige RUST ROEST dankt.
Vrienden
toneelminnaars,
Hier
zijn we dan weer. Het eerste gedeelte van onze viering is voorbij. En met
succes, voortgaande op :
1)
de collegiale reactie van die Leestse verenigingen welke op onze receptie
aanwezig waren met lieve woorden, bloemen en geschenken.
2)
het attentievolle gebaar van het AKVT-bestuur wiens afgevaardigden de receptie
een feestelijk karakter gaven ; en de zinvolle beschouwingen over toneel door
Edwin Peeten, artistiek leider van het Mechels Mimetheater.
3)
de zeer talrijke aanwezigen (van Leest en omstreken) op onze beide
toneelvoorstellingen, met daarbij gunstige reacties over ons gezamenlijk
creatief bouwwerk dat een toneelopvoering zijn moet.
4)
het aanbod dat wij ontvingen om in Blaasveld op 27 november en in Rumst op 29
november nogmaals Figaros Bruiloft te komen spelen.
5)
de aankoop, door meerdere mensen, van onze herinneringsmedaille met aan de
voorzijde ons stichtingslokaal naar een tekening van onze decorschilder Tony
Baarendse, en aan de achterzijde ons embleem ontworpen door Krista Leemans.
(Belangstellenden kunnen zich deze medaille nog aanschaffen voor 200 fr).
Al
de mensen van Rust Roest danken allen die ons hoe dan ook- hun sympathie
hebben betoond. Wij zijn gelukkig. Wat kunnen wij nu nog wensen ?
-Voor
de toekomst nog dikwijls, vele jaren en voortreffelijk te kunnen en te mogen
toneelspelen met een regelmatige aangroei van enthoesiaste leden.
-En
voor ons huidige toneelseizoen : een prima tweede toneelvoorstelling op 21 en
27 maart 1982 in zaal St Cecilia van het realistische stuk Penelope in het
warme Nest door Eddy De Vries. Op een van deze beide voorstellingen zal aan
onze twee stichters (Alfons Hellemans en Jaak Publie) door AKVT-afgevaardigden
een ereteken geschonken worden voor hun verdiensten aan het amateurtoneel in
Leest. Zij, samen met anderen, waren de eerste-steen leggers, wij zijn
voortbouwers. Zij mogen rusten, kijken en genieten (en ons indien nodig
verbeteren). Ook zal de geschiedenis van Rust Roest geschreven worden, en
uitkomen na de voorstellingen omdat het zinvoller is het herdenkingsjaar
1981-1982 volledig te verwerken.
Goede
vrienden,
Rust
Roest heeft in zijn boeiende levensloop voor de zoveelste maal een schitterend
toneelseizoen ingezet.
Uw
aanmoediging en onze inzet zijn de basis dat de Leestse toneelvereniging Rust
Roest verder pelgrimmeert naar veel schoons voor hen die daar van houden.
Namens
Rust Roest, Guido Hellemans.
1981 Decembernummer De Band JAN
GEERTS en de PAARDEN
Sinds
lang wordt het paard door de mens als huisdier gefokt. Nu de paarden veel van
hun belang verloren hebben, zijn ze stilaan op weg op zeldzame huisdieren te
worden. Doch er komt nieuw leven in de paardenfokkerij. Kijk maar naar de
opkomst van de ruitersport. Maar ook het aloude goede boerenpaard krijgt meer
een meer aandacht en wint aan belangstelling. Zelfs in onze eigen gemeente zijn
er nog mensen die het zwaar Belgisch trekpaard (Brabants ras) graag gebruiken
bij het zware werk rond de boerderij, en wil je alles weten over het fokken van
onze Brabander dan ga je maar eens luisteren en kijken bij Jan Geerts, iemand
die rasechte Brabanders zelf fokte en reeds heel wat prijzen in de wacht
sleepte met deze trekdieren.
We
laten Jan even aan het woord : Kijk daar loopt Tosca, een vijfjarige merrie
van 900 kg en 1 m 61 groot. Zon dier luistert direct als je haar roept, ze
kent de stem van den baas en loopt zomer en winter buiten. Ik heb genoeg veld
hier op t Hoogveld om mn paarden te laten grazen. Maar die eten niet alleen
gras, maar ook haver en zemelen en voederbieten. Ze heeft al verschillende
veulens gehad. t Is een schoon beest : een klein hoofd, een gespiede hals met
volle manen, een diepe borst, een sterke achterhand en zware rechte armen zijn
gewenste eigenschappen bij elk paard. Den Tosca heb ik in Brussel in de
smisschool moeten laten beslaan, ze had een gespleten hoef en ze hebben me
verzekerd dat ze het eruit krijgen. Zon paard kost 100.000 frank als je t
moet gaan kopen.
En
daar heb je de Leires van de Bist, een 6 maand oud veulen, en Radar van de
Molenbeek, een jonge hengt van 5 maand oud. Korte kop, zware hals, brede borst,
ronde korte romp en een rond aflopend kruis. Sterke rechte benen met haarbossen
boven de hoeven, daarop geeft de jury haar punten op de tentoonstelling. Een
verkoper die let vooral op de lijn van de schoften, de kniegewrichten en de
gelijke benen. Zitten de manen mooi ingeplant en is hun hele lichaamsbouw zwaar
en gespierd !
Onze
Tosca loopt altijd buiten, ook in de winter. Een beest past zich aan en krijgt
en dikke winterpels. Alleen als het sneeuwt zetten we het op stal. Zon dier
vraagt veel zorg en kost tijd en geld. Als we onze Brabander zijn dagorden eens
bekijken : dat begint elke dag om 7 uur met plus minus 3 kg haver met zemelen
en een drietal bieten. Voor de rest van de dag loopt hij in de wei te grazen.
Krijgt veel water en s avonds weer 3 kg haver en zemelen en een paar bieten en
ook mineralen. Regelmatig moeten zijn benen gewassen worden. Teveel vuil maakt
schurft en huispellen moeten vermeden worden. In de winter moeten de benen met
olie ingesmeerd worden. Onze Tosca is een braaf beest maar een keer heeft ie me
toch liggen gehad. Ik bracht hem naar de wei en t beest sloeg van plezier zijn
achterbenen uit. Ik kreeg zijn hoeven vlak op mn borst en sloeg als dood neer.
Gelukkig had ik niets gebroken, maar ze hadden me wel als dood opgeraapt. In de
Juniorslaan heb ik ook een wei. Twee veulens van Tosca liepen daar. Om de een
of andere reden had ik er één weggehaald. Niet lang daarna vonden we het ander
veulen in een pinnekesdraad geklauwd. Het arme veulen was heel erg gekwetst ;
zn schouder zat helemaal uiteen zodat we hem hebben moeten laten afmaken. Dat
was een tegenslag, maar ik had nooit dat andere veulen mogen weghalen : paarden
hebben gezelschap nodig.
Paarden
houden is mn hobby en mn leven. Je weet niet wat vriendschap en plezier je
aan zulke dieren hebt. Nog enkele jaren en dan ga ik op pensioen, al mn land
zet ik om in wei en met mn paarden zal ik genoeg hebben. Het Hoogveld krijgt
ook een betonbaan want ze zijn reeds enkele keren komen nameten. Niemand vraagt
erom en de boeren moeten meer en meer kostbaar land afstaan, voor den auto moet
alles wijken. Laat ze maar eens de oliekraan dichtdraaien, ze zullen dan wel
niet meer zo kwistig met beton moeten omspringen en ze zullen teruggrijpen naar
het aloude trekdier : het paard !
Met
Tosca heb ik verschillende prijzen behaald : een 2de prijs in de 1ste
categorie in Brussel en een 1ste prijs in Heist-op-den-Berg en
Steenhuffel. Je moet dan met je paard voor de jury verschijnen. Die bekijkt de
stand van de poten, het achterwerk, knieën en hakken, de rechte benen en de
haren op de benen. Daarna een tiental meter stappen en lopen. Het presenteren
dat telt en daarop krijg je punten. Dat vraagt ook wel veel voorbereidend werk.
Je paard moet geroskamd worden, de manen worden gevlochten, de hoeven
gezuiverd, de staart ingevlochten met raffia, de haren ingesmeerd met leem en
de witte toom met leiband en singel wordt omgedaan. Laatst hadden we een
wedstrijd in Antwerpen. De dag voordien werd onze Tosca afgehaald en gestald in
het slachthuis. Daar werden stallen in orde gebracht voor de bewaring van de
prijsdieren. Wie slapen dan bij de paarden, maar s nachts werden we wakker van
de kou. Er werd nogal wat verteld over het fokken van paarden. Ieder had zo
zijn eigen ervaringen. Om 6 uur werden de paarden dan gevoederd en om 7 uur
begonnen we met het vlechten van de manen. Het klaarmaken duurde nog een vol uur tot de
wedstrijd begon. Het was een hele belevenis ! Paarden houden heeft zo zn
charme. Je beleeft er veel plezier aan en je kunt niet geloven hoeveel
vriendschap je van die dieren krijgt. Je leert ze op de duur zo goed kennen als
je eigen broekzak.
Jan
zou nog zoveel kunnen vertellen. Al die medailles en fotos hebben zo hun eigen
verhaal. Maar steeds komt het goede Brabantse ras als zn favoriet naar
voren. Daar zal Jan in de toekomst nog veel mee te stellen hebben en zal hij
nog veel prijzen mee in de wacht slepen.
1981 21 en 22 november : JAARLIJKSE TEERFEESTEN Kon.Fanf. St.-Cecilia
t Was zaterdagmiddag ! Half Leest stond in rep en roer ! De Dames stonden
zelfs bijna allemaal op stelten. Zij hadden hun nieuwste kleedjes uit de kast
gehaald en zich extra opgemaakt want vandaag begonnen de teerfeesten. De mannen
hadden zich uiterst netjes geschoren want het zou een lange dag en misschien
ook een lange nacht worden. Voor de muzikanten zou het ook wat worden : zij
gingen voor t eerst naar het teerfeest in hun nieuw uniform.
Traditioneel
werd er gestart met een optocht naar de kerk en met een mis ter nagedachtenis
van de overledenen van de vereniging. De mis werd opgeluisterd met eigen
muziek.
Na
de mis trok heel de stoet naar de herberg bij Vic De Maeyer. Daar werd er al
wat bier naar binnen gegoten om toch maar goed geluimd en in vorm aan tafel te
komen. Deze aperitiefjes werkten bijzonder goed, zo goed zelfs dat het
dienstpersoneel niet kon volgen met het opdienen van het feestmaal. t Kon bij
die mannen (en vrouwen) van Leest niet rap genoeg gaan, gingen ze later
vertellen. Maar wat willen zij ? Zij weten nog niet wat er over de Leestse
dirigent wordt geschreven in een vooraanstaand muziektijdschrift. Daar stond
letterlijk : Jan-Piet Leveugle : stijl en dynamisme ! We gaan dat niet
ontkennen, maar deze titel is toch een beetje onvolledig ! Wij hadden daaraan
minstens nog toegevoegd : TEMPO ! TEMPO ! Wie concerten bijwoont, die door J.P.
worden geleid, zal begrijpen wat we bedoelen. Tussen twee werken hebben de
muzikanten nog geen tijd om zich het zweet van hun voorhoofd te wrijven of om
hun keel droog te slikken, zo rap moet het gaan. En dan komt het ervan dat er
toch nog een muzikant of zelfs meerdere bijzitten, die het condenswater niet
tijdig uit hun instrument krijgen. En dan krijg je zon opborrelende klanken,
zoals dat het geval was tijdens de mis. Maar nu gaat J.P. verklaren dat hij
toen niet dirigeerde, maar wel zijn vriend en hulpdirigent, Edward De Maeyer !
Inderdaad, maar die begint ook al stilaan het klappen van de zweep te kennen,
d.w.z. harde fysische training en tempo tempo tempo De muzikanten liggen er na
de repetitie nog van te woelen in hun bed.
Miele
Van Steen en de echtgenoten van de muzikanten kunnen er nu zeker van zijn dat
het niet komt van al dat gerstenat maar van dat tempo tempo Daarom ook dat het
dienstpersoneel zoveel te verduren had die zaterdag ! Thuis kunnen de
muzikanten nog wel rustig eten maar eens dat ze samen zijn, moet het
vooruitgaan !
Het
financieel verslag liep eveneens van een leien dakje tot we in de goot
van 170.000 fr. terecht kwamen. Er waren leden die bleek werden van de schrik,
anderen tastten bijna onopgemerkt eens naar hun portefeuille en de meest
ongerusten verlieten stilletjes de eetzaal en gingen buiten achter een hoekje
hun brieven en briefjes eens natellen. Deze laatsten zaten al met dusdanige
schrik dat hun jaarlijkse teerfeesten naar de vaantjes waren.
En
dan waren er ook de geboren optimisten, die zeiden dat het wel in orde zou
komen want er zijn er in de fanfare die mooie brieven kunnen schrijven. Als de
Minister van Nederlandse Cultuur dan nog een vrouw is (of was), dan kan die
niet anders of die moet dadelijk ter hulp komen en een fikse subsidie
toekennen. Deze laatsten hadden het bij het recht eind, maar t heeft moeite
gekost.
Terug
naar de teerfeesten ! Er werd nog flink gegeten en na meer dan voldoende tijd
raakte iedereen voldaan. Ondertussen waren ook al de hoofdprijzen van de
jaarlijkse tombola getrokken. Een mevrouw in de zaal won de fiets en een meneer
die ook in de zaal was, won het t.v.-toestel. Het feestmaal werd besloten met
een lekker taartje van een Leestse bakkerij gevestigd aan de Dorpsstraat.
En
nu vlogen de muzikanten naar huis om van dat uniformpak verlost te raken. De
meesten kunnen zich niet uitleven in zon waardevol ding tenzij dan op muzikaal
gebied. En wat zouden de leden wel zeggen als er een vlekje op moest komen ?
Omstreeks
22 uur waren de meesten al terug in de feestzaal, die nu omgetoverd was tot een
balzaal. Anderen kwamen nog wat later, maar ja die kunnen nog niet dansen met
een lege maag en wat zou het dan worden met een gevulde maag ?
Er
was heel wat jong volk. Volgens sommigen wij zijn die mening niet toegedaan-
waren het zelfs snotneuzen. Maar die jonge mensen brachten sfeer en beweging
in de massa. Er werd geen dansje overgeslagen door die jonge snaken. Soms
trapten ze wel eens op de tenen van een ietwat oudere dame of heer, maar die
vonden dat niet zo erg omdat het toch teerfeesten waren. En dan kwam er weer
eens een erfelijk verschijnsel te voorschijn ! t Komt ook nog van de Oude
Belgen : ze dronken en dronken en ze gokten. In hun tijd speelden ze met stenen
dobbelsteentjes en de Belgen van deze tijd spelen op de lotto.
In
de vroege uurtjes werden ze dan toch eindelijk moe. Het was een opperbest
orkest geweest die avond. Die muzikanten speelden alles en t was niet zo
klassiek of vooruitstrevend als dat bij de fanfare het geval was; Maar we zien
nog niemand dansen op muziek als Canadian Impressions of Resurgam. Degenen
die nog niet moe waren, herinnerden zich dat er morgen nog een dag kwam en in
de late of vroege uurtjes trokken ze dan ook maar naar huis.
t
Was nu al zondagmorgen. De mensen van Leest Dorp werden wakker gemaakt door het
klokkengelui voor de hoogmis. Bij sommigen waren dat geen klokken meer, maar
mokerslagen.Ze dachten dat de wereld verging en sprongen in een
razendsnel tempo van tussen de lakens.
Enfin,
ze waren nu toch wakker en ze zouden maar eens hun beafstuk gaan eten. t Was
zoals steeds een lekker brokje, maar dat kon ook niet anders want die kwam van
een Leestse slager. Het vlezig hapje ging er smakelijk door en de meesten
voelden zich herboren en een nieuw mens worden.
t
Weer was ook niet te best. Om te natte pakken te vermijden, besloot het bestuur
dat er van de muzikale rondgang in Leest niets kwam. Dan maar met de wagens
naar de Heide. Er werd afgesproken dat wie zou rijden geen alcoholische dranken
zou gebruiken of toch met mate. Er zijn er die zich aan die afspraak hebben
gehouden, maar voor een groot gedeelte was het een ijdele belofte geweest. Na
een paar uurtjes reed de hele karavaan terug naar het Dorp.
Een
paar honderd meter voor de feestzaalwerd er geprobeerd de muzikanten terug in optocht te krijgen. Sommigen
hadden zoveel op dat hun kepie als een aureool van een heilige wel tien
centimeter boven hun kruin zweefde.
Tenslotte
geraakte iedereen zonder al te veel ongelukken toch terug in het dorp. De mars
Alte Kameraden werd op zodanige wijze uitgevoerd dat het meer leek op die
andere compositie Beschonken Muzikanten.Vroeger zei men : Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan,
en nu hebben er (misschien) velen gehoord Als het bier is in de muzikant,
hoort men de gekste muziek van t land. En t klonk gek, maar t was toch nog
wat plezant Zo plezant dat de dirigent bijna de ganse weg krom liep van het
lachen, of was dat ook van wat anders ?
De
muzikanten schrokken zich bijna een dronken aap toen ze de dames daar zo bijna
broodnuchter zagen zitten. Die wisten zich tenminste te gedragen !!! Gelukkig
maar, want die hadden nog meer weg afgelegd dan de muzikanten en de leden !
Iedereen
raakte tenslotte aan een tafel. En daar begon het ! Er waren nog een 200
deelnemers en de man die de eetmalen leverde, had slechts 4 personeelsleden
gezonden. Met het voorgerecht ging het nog, maar de soep liet al wat langer op
zich wachten. En de rest kwam met uren vertraging op tafel. Gelukkig waren er
nog bereidwillige leden die de wenende dienstertjes niet alleen gingen troosten
maar ook helpen. Na een onnoemlijk lange tijd had iedereen toch wat gekregen.
Er waren er die de volgende plechtige eed aflegden : Dat nooit meer !!!
s
Avonds was er weer een bal en het ging er nog plezanter aan toe dan de avond
voordien.
Sommigen
dachten al dat het carnaval was. En weer in de vroege ochtend trokken ze naar
hun slaapstede. Het moet een opluchting geweest zijn als ze daarin terecht
kwamen.
Voor
een groot deel van de muzikanten en de leden waren de teerfeesten afgelopen.
Een
aantal muzikanten en leden gingen ook nog de maandag door. Die zouden wel weken
doorgaan als ze dat konden, maar hun tempo zou dan ook zienderogen vertragen.
De week die volgde op de jaarlijkse teerfeesten was te Leest eenvan de rustigste uit de geschiedenis. Velen
krijgen nog steken in het achterhoofd als ze aan de teerfeesten 1981
terugdenken, maar t is een zoete pijn, zeggen ze. Maar je moet niet alles
geloven wat de mensen zeggen (Toeters
en Trompetten, Januari 82)
Menu van zaterdag (prijs : 500 fr.)
-Voorgerecht : pâte du chef
-Cresson roomsoep
-Twee soorten gebraad + groenten +
kroketten
-Nagerecht : gebak met koffie
Menu van zondag
-Beafstuk met brood (120 fr.)
Namiddag : (230 fr.)
-Kardinaal roomsoep
-Koude vleesschotel met aardappelen
-Nagerecht : gebak met koffie
De muzikanten en de drumbandleden
mochten gratis aan tafel.
Op
8 november 1981 stond Leest weer eens in rep en roer. De verkiezingen brachten
vele mensen op de been, ook een heleboel waarover je je afvroeg : Hé behoort die
ook tot de Leestse gemeenschap ? Ach kom, wij willen hier niets suggereren,
maar toch is het opvallend dat er bij Leestse evenementen steeds dezelfde
gezichten gezien worden.
Dat
was ook zo op ons jaarlijks familiefeest in de Parochiezaal. Veel mensen
schrokken zich een bult toen ze op hun tafels andermaal verkiezingsbrieven
vonden, maar toen ze de blaadjes beter bekeken haddenzagen ze dat de chiroleiding weer eens
uitgepakt had met een origineel evaluatieblad. Toen de zaal tot de nok gevuld
was kon het feest beginnen.
De
mensen konden direct kennis maken met de animator, die verkleed was als klein
duimpje dat een groot vertelboek bij zich had. Zo begon hij enkele verhaaltjes
te vertellen aan de aanwezigen, waarna elke groep een stukje ten beste gaf.
Zo hadden de allerkleinsten, de Prutskes, een kartonnen dorpje gebouwd waarin
zich een rare historie afspeelde van een verstrooid meisje.
Hun
leeftijdsgenootjes bij de jongens, de Sloebers, hadden een modern sprookje over
sigaretten en lucifers in elkaar gestoken, ook hier viel het knappe decor op.
Vervolgens
verschenen de Speelklubbers ten tonele. Zowel jongens als meisjes boeiden hun
enthoesiast publiek door hun sprookjes.
En
klein duimpje vertelde voort
De
Kwiks brachten voor de afwisseling een leuk dansje, terwijl hun mannelijke
collegas de historie van Anita Dobbelman brachten.
Daarna
was het tijd voor de bolero van Ravel. De Tippers brachten met dit symfonisch
werk een stuk choreografie dat goed geïnterpreteerd werd. Spijtig dat het te
donker was, want er stak heel wat moraal achter deze voorstelling.
De
Toppers beeldden daarna het liedje van de 10 kleine Toppers uit.
Om
in de verkiezingsfeer te blijven brachten de Kerels een prachtig stukje toneel
over het politiek vraagstuk in ons landje.
De
Tippers daarentegen vielen de consumptiemaatschappij aan met hun stukje over de
clown. Een welverdiend applaus was hun beloning.
Ook
de oudste meisjes hadden wat te zeggen. Zo brachten de Aspi-meisjes ons naar
Mekka waar we geconfronteerd werden met het gevangenisleven aldaar.
De
oud-chiroleden (jong-vevoc) kwamen ook aan hun trekken.
Bij
hen werd in het sprookjesbos door het prinsesje een chiro-prins gekozen, en ze
leefden nog lang en gelukkig... en de chiro groeide aan.
Als
slot van de optredens volgde de premiere van de Aspifilm.
De
aspi-jongens brachten bekende plaatsjes van Leest op het doek en deden de zaal
nog eens schokkenvan het lachen
waardoor het publiek terug wat opgewarmd geraakte in de volgens velen kille
zaal.
Na
de traditionele koffietafel volgde een collecte die het feestmaal moest
financieren en werden enkele mensen in de bloemetjes gezet, zoals het
oudercomité en natuurlijk onze Pater (die nu wel warmpjes zal kunnen slapen).
En
of het nog niet genoeg was kreeg het publiek een dia-reeks van vorig bivak en
overgangsspel gepresenteerd welke bijeengekiekt en gemonteerd was door studio
Mien.
Tot
slot verscheen, zoals vorig jaar, de ganse Chiro op het podium en werden de
talrijke chiro-ouders en verwanten uitgeleide gedaan met het chiro-jaarthemalied
Wees jezelf met meer.
Tot
volgend jaar !
De chiroleiding.
(DB,september 1981)
1981 11 november : Herdenking
Wapenstilstand.
10 u mis, 10u45 dodenhulde aan het
monument der gesneuvelden aan de kerk.
Op
11 november e.k. herdenkt de N.S.B. op nationaal vlak, maar ook in ieders
afdeling afzonderlijk de
wapenstilstand 1918.
Bij deze gelegenheid doen wij een
oproep tot al onze leden, de weduwen,
kinderen, familie en dorpsgenoten,
om deel te nemen aan de eucharistieviering
ter nagedachtenis van onze
overleden makkers.
De H. Mis zal opgedragen worden
door E.H. Pastoor Lornoy in de kerk van
Sint-Niklaas te Leest om 10 uur.
Dit jaar moet het echt iets
bijzonders worden met onze eerste fakkelloop.
Onze overledenen verwachten u.
Het bestuur.
(De Band,oktober 1981)
De mis werd gecelebreerd in
aanwezigheid van burgemeester Van Roy, schepen
Van der Sande,
gemeenteraadsleden Gust Emmeregs en Jefke Vloeberghen en
Louis Vloebergh, afgevaardigde van
het OCMW.
De burgemeester overhandigde een
onderscheiding aan Frans De Bruyn en
Bonifacius Verschueren.
(DB,december 1981)
Fakkelloop Leest
De
fakkelloop, dit jaar georganiseerd, gaf zeker voor wat deze van de gemeente
Leest betreft, meer dan voldoening. Alhoewel de weermaker niet aan de zijde der
organisatoren stond. Traditiegetrouw was de viering van 11 november j.l. voor
onze afdeling een hoogdag van het jaar.
Om
9u30 verenigden zich een groot aantal onzer leden in het lokaal, waar wij om
9u50 de fakkel in ontvangst namen. Met vaandel en begeleid door de Kon. Fanf.
St.-Cecilia Leest begaven wij ons stoetsgewijs naar de kerk.
Om10
uur werd er een plechtige H. Mis gecelebreerd in aanwezigheid van de heren
Burgemeester Vanroy, schepen Van der Zande, gemeenteraadsleden Emmeregs en
Vloeberghen. Ook dhr Vloebergh Louis, afgevaardigde van het OCMW, was aanwezig.
Dit
ter nagedachtenis van onze gesneuvelden en slachtoffers van beide
wereldoorlogen en onze overleden NSB-leden.
De
H. Mis werd opgedragen door E.H. pastoor Lornoy, die tijdens de plechtigheid hulde
bracht aan alle strijders van beide oorlogen en om de goede samenwerking en
vrede in alle landen. Na de mis begaven wij ons samen naar het monument der
overleden makkers waar bloemen werden gelegd door de Burgemeester en het Te
Velde werd geblazen.
De
secretaris der afdeling belichtte in een korte doch prettige toespraak de
betekenis en de waarde van een brandende fakkel. Vervolgens dankte hij alle
aanwezigen en degenen die deelgenomen hadden aan deze plechtigheid.
Aan
twee onzer trouwe leden overhandigde de heer Burgemeester een onderscheiding,
namelijk de heren De Bruyn Frans en Verschueren Bonifacius. Na de plechtigheid
begaven wij ons onder begeleiding van de fanfare naar het lokaal waar er
biefsteak, boerenbrood en koffie op ons te wachten stonden. Vervolgens begaven
wij ons naar de leden herbergiers.
Om18 uur was er een feestmaaltijd in de zaal St.Cecilia voor de ingeschreven
leden en hun echtgenoten.
De secretaris Veiller G.(DB,december 81)
1981 14 november : Jaarlijks
Teerfeest Duivenmaatschappij De Luchtreiziger,
Dorpplaats 11 Leest met huldiging
van hun kampioenen.
Voor Quievrain :Voor Noyon:
1. Algemeen kampioen :1.
Algemeen kampioen :
Vloeberghen Eugeen. Simons gebroeders.
2. Algemeen kampioen :2. Algemeen
kampioen :
De Smedt Jan Geerts Jan.
3. Algemeen kampioen : 3. Algemeen
Kampioen :
Coosemans AlfonsDe Geyter Marinus.
1981 14 november : Het Laatste Nieuws
: Ook vrije radio te Leest
Op
FM 104,75 is sedert een half jaar de vrije zender Radio Dynamite
te Leest in de lucht.
Enkele jongeren uit Leest en
omgeving zitten iedere zondag, tussen 12 en
18 uur met deze zender in de ether.
Deze radio is binnen een straal van
6 km te ontvangen. Het programma
voorziet onder meer : van 12 tot 14
uur het wekelijks verzoekplatenprogramma
van Tommy James. Van 14 tot 16 uur
draait collega Ruud Van Kapellen
gouwe ouwertjes uit de jaren
1950-1970 en van 16 tot 18 uur komt
Joop Van Egger uit Blaasveld aan de
beurt met moderne muziek van hier.
Uiteraard worden ook lokale
nieuwtjes uitgezonden tussen de plaatjes in.
In De Band van april 1982 werd een nieuwe golflengte aangekondigd :
Gegroet,
Leest en mensen uit het omliggende. Hier zijn we dan weer !
Uw eigen RADIO DYNAMITE. Vandaag
gaan we de nieuwe lente in.
Dit op een sterkte van 80 watt. Om
u beter te dienen zijn we thans
overgeschakeld van 104,75 Mhz naar
100,4 Mhz.
De klok wijst twaalf. We luisteren nu zoals
iedere zondag van 12 tot 18 uur.
Dit met in onze studio djs Ruud
van Kapellen, Joop van Egger en Tommy
James.
Moesten er onder u goede djs of
andere medewerkers zijn die zich samen met
ons willen inzetten voor een nog
beter programma, ze kunnen zich altijd wenden
naar postbus 98 2800 Mechelen.
Zo kunnen we langer de toer op.
Geen politiek ! O neen !
We houden ons alleen met serieuze
dingen bezig. Aan reclame doen we niet mee.
Alleen informatie geven we door,
voor Leest en randgemeenten welke we via de
ether kunnen bestrijken.
Geef ons gerust berichten door, dat
kost niets.
En wat mooier is : voor een
aanvraag om een plaatje voor de vrienden en
Jubileumvoorstelling
van Rust Roest. Op het programma stond Figaros Bruiloft.
1981 Zaterdag 7 november : Dropping
Vevoc
Samenkomst om 14 uur in de
Chirolokalen.
Op
aanvraag van vele leden, vooral jongeren, richtte VEVOC op 7 november, na
verschillende jaren onderbreking, opnieuw een dropping in. De treklustigen
kwamen om 14u30 samen in de parochielokalen waar ze een korte les kregen in het
gebruik van kaart en kompas, en een beetje konden oefenen in het opzoeken van
coördinaten.
De
opkomst lag, misschien door het fantastisch goed weer na verschillende dagen
van regen, een weinig onder de verwachtingen. Dat de afwezigen eens te meer
ongelijk hadden, daar waren alle deelnemers het achteraf over eens.
Na
deze inleiding vertrokken we dan per autocar naar onbekende bestemming, die
achteraf een pareltje van Kempisch natuurschoon, nl. de Kalmthoutse heide,
bleek te zijn. Daar werden de verschillende groepen dan gedropt en kregen er
hun kaarten en hun blad met opdrachten. Om deze te vervullen diende er zelfs
even over de grens gewipt, voor een kort bezoek aan onze noorderburen, waar
bepaalde punten moesten opgezocht worden.
Als
laatste opdracht moesten de deelnemers, met behulp van kaart en kompas, een
punt bereiken dat in vogelvlucht ongeveer 10 km verder lag, en dit door een
prachtige streek met niets dan heide en bossen, maar slechts sporadisch een
boerderijtje aangetroffen werd.
Deze
opdracht werd nog moeilijker toen, na een korte schemering, het volledig donker
werd en de zaklampen goede diensten bewezen.
Eindpunt
was de Kiekenhoeve, een hoeve omgebouwd tot karmuseum, dichtbij de
Nederlandse grens te Essen. De groepen lukten er allen in binnen de
vastgestelde tijdslimiet aan te komen, waarbij de ouderen zich nochtans sneller
toonden (toevallig ?) dan de jongeren. Allen waren het er over eens dat het een
prachtige dag was geweest en gaven mekaar rendez-vous voor volgend jaar.
Vic
Smets (DB,december 81)
1981 Zaterdag 7 en zondag 15 november : Rust Roest Figaros
Bruiloft zaal
Emiel Van Steen.
Een sprankelend blijspel dit n.a.v.
het 60-jarig bestaan.
Passages uit Gazet van Mechelen
n.a.v. de vertoning :
...Graaf
Almaviva werd op schitterende wijze vertolkt door Marcel Verwerft.
Eén van de andere vaste waarden is
Imelda Van der Hasselt die de rol van de
gravin tot in de puntjes verzorgde.
Een vrijgevochten en lucide Figaro,
was in goede handen bij Toni Peeters. Renilde Polfliet, een
geroutineerde speelster die zowat alle rollen aankan, gaf
een staaltje van haar toneelkunst
weg als Marcellina.
Geert De Laet vertolkte op passende
wijze de rol van edelknaap Cherubijn.
Jan Emmeregs was een goede
minnezanger Baziel.
Werner De Nijn was blijkbaar in
zijn nopjes met de rol van de tuinman Antonio.
Hilde Van Dam vertolkte goed de rol
van de dochter, evenals Heidi van
Cammeren en Wendy Van Steen als
bruidsmeisjes.
Het kamermeisje van de gravin en
verloofde van Figaro werd voor het voetlicht
gebracht doorNicole Van Gindertaelen
en Guy Mollemans vertolkte op zijn eigen
manier de rol van rechter
Parrolotto.
Regisseur Hellemans koos weer eens
de juiste personen voor de onderscheidene
rollen.
Werkten aan deze productie mee :
-al de toeschouwers.
-de auteur die advies gaf
-verder Jan Emmeregs, Toni Peeters,
Nicole Van Gindertaelen, Marcel Verwerft, Imelda Van der Hasselt, Renild
Polfliet, Guy Mollemans, Werner De Nijn, Geert De Laet, Hilde Van Dam, Fik
Diddens, Tony Baarendse, Miloe Van Stijvoort, Jean Albert, Karel Mertens,
Marcel Spoelders, Monique Verschueren, Hilda Silverans, en nog vele anderen,
samen met Guido Hellemans. (DB, september 1981)
1981 Vrijdag 6 november : Concert
van de Kon.Fanf. St.-Cecilia in de nieuwe
stadsfeestzaal aan de Botermarkt te
Mechelen. Dit naar aanleiding van het
behalen van de Wereldtitel op het
wereld muziek concours te Kerkrade
afdeling Fanfares ere-afdeling.
Toegang was gratis.
De muzikanten speelden voor een
beperkt publiek van vrienden en familieleden.
Secretaris Stan Gobien noemde het,
tot zijn spijt, een repetitie zonder meer.
Hij verklaarde de merkwaardige
opgang van St-Cecilia als het resultaat van
een degelijke muzikale opleiding en
artistieke bijscholing van elk lid, gecombineerd
met de professionele begeleiding
door dirigent Jan Piet Leveugle en muziekpedagoog
André Van Driessche. Het talent van
de groep bleef overigens niet onopgemerkt :
zij is vaste klant in het zondagse
BRT-1 radioprogramma Rond de Kiosk.
In Toeters en Trompetten het
socio-cultureel tijdschrift van de Kon. Fanfare St.-Cecilia van Januari 1982
verscheen een verslag van dit concert :
t Was een paar dagen voor de parlements- en provincieraadsverkiezingen. Om 20
uur zou het concert beginnen. Op dat ogenblik zaten miljoenen Vlamingen aan hun
beeldbuis gekluisterd om het laatste verkiezingsprogramma te bekijken. Zelf
weten we niet meer hoe het heette ! Was het nu Confrontatie of was het Ieder
zijn waarheid ?
De
muzikanten werden wel GECONFRONTEERD met de Mechelse bevolking die voornamelijk
bestaat uit Leestenaars. Van de aanwezigen kreeg IEDER ZIJN WAARHEID te horen.
Degenen die naar hun kastje zaten te kijken, zijn degenen die wat gemist
hebben, want de verkiezingen hebben niet zoveel opgeleverd ; de stookolie is
even duur gebleven, de werkgelegenheid is niet verbeterd, de problemen zijn
gebleven. Een paar politici waren bij de verstandigen en zij kwamen naar het
concert. Met velen waren ze niet en daarom is het ook niet moeilijk ze hier even
op te sommen. Schepen Stiers was er, maar het is allang bekend dat die van
muziek houdt en er ook wat van kent. Dan waren er ook nog twee Mechelse
raadsleden, nl. Mw. Vivijs-Lauwens en Georges Joris, die het ganse concert
bijwoonden.
Jef
Vloeberghen tellen we niet mee, want die moest toch meetoeteren en Jef is nog
niet zo straf dat hij tegelijker tijd op het podium en in de zaal kan zitten.
Naar we later vernomen hebben, is Schepen Van der Sande ook naar een aantal van
onze werken komen luisteren. Verder zat er ook nog een mevrouw in de zaal die
daar al was vanaf 18u30 omdat het er toch zo lekker warm was. Deze kreeg haar
breiwerk af juist om 19u55. Verder was er nog een verdwaald paar en dat was zo
ongeveer alles, de Leestenaars niet meegerekend natuurlijk. Maar de toehoorders
die er waren, bleven tot het laatste moment ! t Moet dus wel goed geweest
zijn. Wij hebben ons niettegenstaande alles opperbest geamuseerd en daar komt
het toch in de eerste plaats op aan. Kunnen we geen muziek maken voor anderen, dan
toch nog voor ons zelf en voor de Leestenaars.
Het
bestuur geeft toe een psychologische fout te hebben gemaakt door dit concert
GRATIS aan te bieden ! Mechelaars zijn nog geen Hollanders, want anders was de
feestzaal te klein geweest. Willen we die in de toekomst gevuld krijgen, dan
zijn we verplicht een fikse som inkomgeld te vragen. Misschien gaan ze dan wel
vechten voor de inkomkaarten en werden ze op de zwarte markt voor fabelachtige
bedragen verkocht !
Enfin,
zo erg is het ook weer niet geweest : we leven nog, we kunnen nog toeteren en
we kunnen er nog een beetje om lachen, ook al smaakt die lach bij sommigen een
beetje bitter !
En
tot deze laatsten zeggen we dan : Bitter in de mond, maakt het hart gezond !
Maar in dit geval zijn we daar toch ook niet zo zeker van
In
het verslag van de bestuursvergadering volgend op dit concert staat er ongeveer
te lezen : In Mechelen is het moeilijk over ijs van één dag te gaan zeker een
paar dagen voor de parlementsverkiezingen.
Gelukkig
was het een vrijdagavond en kon dit concert voor ons aanzien worden als een
repetitie !
1981 6 november : Overlijden
Clément Jean Baptiste De Wilde
Deze gewezen onderpastoor van Leest was
in Laarne geboren op 16 augustus 1916 en trad in 1938 toe tot de
Minderbroedersorde waar hij de kloosternaam Clementiaan aannam. In 1944 werd
hij priester gewijd en van 1947 tot 1952 was hij actief als missionaris in
China. Tot zijn laatste dag was zijn
verlangen naar China even groot vertelt ons zijn doodsprentje, maar omdat hij
dat land moest verlaten, trok hij naar Zaïre (van 1953 tot 1959).
Daar werkte hij als missionaris in
Luabo, Kamina en Kanzenze.
In 1958 keerhij hij naar ons land terug
en kwam terecht in de Leestse parochie waar hij onderpastoor was van 30
september 1958 tot begin 1961.
Hierna werd hij onderpastoor in
Sint-Niklaas (H.Hart) en uiteindelijk pastoor (Sint-Antonius) en
kloosteroverste in Lokeren.
Hij verloor het bewustzijn in het
portaal van zijn kerk en overleed in het ziekenhuis.
De Leestenaars hielden aan hem de beste
en de dankbaarste herinneringen over.
Bijgevoegd :
-De
Leestse wereldkampioenen in de Nieuwe Stadsfeestzaal van Mechelen tijdens hun
huldeconcert.
-Pater
Clementiaan De Wilde. (tekening Georges Herregods)
