1982 Februari : De Band nr.2 : De
Selleslaghs. De boerkes van Leest
Waar
je ook komt langs Vlaamse wegen overal kom je de Selleslaghs tegen. Een familie
met faam. Laatst nog een broeder van Scheppers Broeder Vianney : mijn
familie komt ook uit Leest. Een grootmoeder woonde recht over de kerk en was n
Selleslagh. Ze hadden daar een café met danszaal in de 17de eeuw.
Als
je de Band leest over die gezonde boerkes van Leest dan weet je dat de
Selleslaghs kroostrijke gezinnen waren, die meer dan acht generaties lang de
Witte velden bewerkt hebben nabij de Bist. Daarover hadden we het met Aegied
van Boerekes (Selleslagh) en Cecile Teughels. Samen met hun jongens Walter, Jos
en Luc vonden we ze bij de spruitenkuis.
Aegied
en Cecile vertellen : zolang we weten heeft ons familie van vader op zoon het
Witte veld bewerkt. Het werd eerder Bosveld of Hoogveld genoemd. Waarvan de
naam Witveld komt kan Joost weten. Misschien is het witte heidegrond die later
door bemesting verrijkt en donkerder werd. In de zomer is de grond steendroog
en slaagt wit uit. Of misschien de nabijheid van de Withoeve ?
Vroeger
kwam hier een oude schrijnwerker wat karweitjes opknappen en die vertelde dat
voor 1914 hij facteur was op de Bist. Dan woonde hier wat verder in een oud
boerderijtje een jonkman en twee dochters. Die kwezels gingen elke week te
biechten in Mechelen, ze wasten hun handen in botermelk om schoon wit te zien.
De facteur vertelde dat de deur nooit verder open ging dan op een spleetje en
zo namen ze de post in ontvangst. Ze lazen veel heilige boekjes. Komt daarvan
misschien de naam Wittevelden ? Waar nu Cyriel De Smet woont daar had de
broer van ons grootvader (Kobe van Boerekes) een café. Den Baas noemden de
mensen hem. Een wreed man moet dat geweest zijn. Hij ging s avonds naar
Scherpenheuvel als de anderen daags tevoren vertrokken waren. s Morgens kwam
hij aan en zong heel Scherpenheuvel wakker en kwam daarna met het volk van
Leest weer terug.
Een
tante van mijn vader (de Lodde van Boerkes) is in Gent getrouwd met een
bloemist. Philomene heette ze.Ze zijn
daarna in Berlijn gaan wonen.Ik heb
vroeger horen zeggen dat de naam Selleslagh van Duitsland is gekomen. Meester
Selleslagh goed gekend in Leest was een kozijn van mijn vader. Monica, de
moeder van meester Selleslagh, had winkel en café daar waar nu den Telstar
is. De vader van de meester heette Tor van de Witte van Boerekes.
Vroeger
stond er, daar waar nu den mesthoop ligt, een grote lemen schuur met een
strooien dak tot bijna vlak tegen de grond. In 1876 hebben ze met de eiken
balken een nieuwe schuur gebouwd. Het woonhuis is er tegenaan gebouwd. Kobe van
Boerekes heeft die nieuwe schuur nog laten bouwen voor 4.000 fr. Het oud
bakhuis is na 1914 afgebroken.
Ik
ben nog verre familie van de Teughels, en zelfs van Aegied ben ik familie. Mijn
grootvader is met een Theresia Selleslagh getrouwd van deze boerderij. Mijn
tante wist dat nog te vertellen. Ze ging in hare tijd in de Rozelaer dansen
en stak dan een handje toe.
De
broer van Aegied is witte pater geweest in Urundi. Die kende de broeders van
Scheppers goed want hij heeft ze daar wel eens ontmoet in Urundi. Later is hij
in ziekenverlof gekomen. Hij fotografeerde en filmde. Hij heeft enkele knappe
films gemaakt over het Boerenleven.
Zo
zie je maar dat de Selleslaghs hun beroep als boer nooit vergeten.
De wens van Aegied en Cecile is dat hunne Luc de traditie van de Selleslaghs
zal voortzetten.
We
wensen hun en hun kinderen het beste.
De Band, K. Soors
Op 6 maart 2004 vierden Egied en Cecile
hun 50ste huwelijksverjaardag.
Egied Selleslagh was te Leest geboren op
3 februari 1922 en hij overleed in het woonzorgcentrum Akapella te
Kapelle-op-den-Bos op 25 juli 2009.
De Band van januari 83 :
Als
we van de Steynemolenhoeve langs Capellebaanveldweg naar de Biest toe wandelen,
zien wij bij het bereiken van de Bieststraat aan de linkerzijde van de weg, de
hoeve van SELLESLAGH (noot : 9de
kaartbladnr.25 van Jan Van Acoleyn
1723) .
Een
bijna gewijde grond : want sinds zeven of acht generaties (bijna 300 jaar)
woont hier de familie Selleslagh van vader op zoon.
De
oudste generatie die we er aantroffen was het gezin :
1.Adriaen SELLESLAGH (°Kapelle-op-den-Bos
13/3/1672) gehuwd met COECKELBERG Anna
in 1702. Acht kinderen : Jacobus (1705), Jeanne(1707), Jan (1712), Willem
(1713), Hendrik(1715),
Antoon (1717, Maria (1720) en Aegied (1721).
In
1723 was Adriaen Selleslagh nog niet lang gestorven en Anna Koeckelberg
hertrouwde met Peter DE LAET (die in 1766 zou overlijden op de gezegende
ouderdom van 91 jaar).
2. Henri SELLESLAGH(°1715), zoon
van Adriaen, was ondertussen gehuwd met SLEUBUSJoanna Maria(1731) en had de
hoeve overgenomen. Zij hadden verschillende kinderen : Joanna Maria (1757),
Petronilla (1758), Anna-Marie (1762), Maria Theresia (1765), Anna Katrien
(1767) en Peeter(°24
april 1770).
Henri
Selleslagh overleed op 19 november 1794. Zijn vrouw Jeanne Sleubus stierf op 7
februari 1811.
3. Peeter SELLESLAGH (°1770)
trouwde in 1796 met VAN DER ELST
Maria Carolina uit Eppegem. Zij hadden 7 kinderen : Jeanne (1797),
Hendrik (1799), Anna (1800-1886), Philippa (1803), PEETER-JAN (°8 maart 1805), Teresia (1806) en Domien (1809).
Peeter
Selleslagh overleed te Leest op 21 december 1847.
4.Peeter-Jan SELLESLAGH (°1805) huwde
in 1837 met PEETERS Philipine-Henrica
uit KaPelle-op-den-Bos. Zij
vormden de volgende generatie op de boerderij en gaven het leven aan elf
kinderen : Peeter-Antoon (1838), Marie-Rosalie (1839-1849), Philomena (1841),
Jozef (1844-1921),Francisca (1845),
Domien (1847), Josefien-Ida (1849-1920), Eulalie (1852),
Jacobus-Jozef (°28 augustus
1854), Irène (1856-1864) en Jan-Frans (1857-1896).
Peeter-Jan
Selleslagh overleed te Leest op 6 februari 1870.
5.Jacobus SELLESLAGH (1854) huwde
in 1882 met VERSCHUEREN Maria-Coleta (1855)
uit Kapelle-op-den-Bos. Op de boerderij werden van hen zeven kinderen geboren :
Corneel-Hendrik (1883-1885), Jozef (1884), Adilia-Eulalie (1885), Ivo (1886), Lodewijk (28 augustus 1887),
Jan-Frans (1889), Aegied (1893) en Irma-Dominica (1894).
Jacobus
Selleslagh overleed te Leest op 25 mei 1909.
6. Lodewijk SELLESLAGH (1887 de
Lode) huwde in 1915 met VERBERGT
Leonie (1888) uit Hombeek. Ook zij hadden een kroostrijk gezin : Jan (1916),
Jozef (1917, werd Witte Pater in Afrika), Jules (1919), Amelie, Aegied (3 februari 1922), Irma,
Wieske, Vivtoire en Celine.
Leonie
Verbergt overleed in 1966 en Lode volgde haar drie jaar later op 31 augustus
1969.
7.Aegied SELLESLAGH(1922) gehuwd
met TEUGHELS Cecile.
Ze
hebben vijf kinderen : Lucia, Paul, Walter, Jos en Luc.
Tot zover de Leestse stam van deze
familie.
Rafke Selleslagh bezorgde me volgende
gegevens over de voorgangers van deze tak, afkomstig uit de streek
Puurs-Ruisbroek.
1.Jan SELLESLAGH
2.Willem SELLESLAGH wijlen
Janssoene, inwoner Puers, pachter ende lantman van sr. Guilliam Maes, coopman
tot Antwerpen.
Gehuwd
met Catharina LUYCKX.
-Jan gehuwd met Digna Thys Cools
-Catharina
gehuwd met Jan Thys Cools
-Anna
gehuwd met Marcus Segers (scheiding : 7/8/1670, G.A. Willebroek, nr.67)
(G.A.
Willebr. Nr. 1 : 18/5/1615, 14/12/1615)
2b.
Jan THYS alias COOLS - Cathelyn van Yperen
-Godevaert, Jan x Catharina
Selleslagh, Digna x Jan Selleslagh,Maycken, Anneken.
(G.A.
Willebr. Nr. 1 : 20/10/1626 Not Gaspar
Beckx nr. 3696 : 21/5/1665 : testament)
1983 27 januari De Mechelse Week
:William
Selleslagh :
Ik
zou nog drie jaar in Leest willen blijven voetballen.
Zoals
de lezers zeker weten doorliep Willam Selleslagh alle jeugdreeksen bij K.V.
Mechelen en in 1972 dwong hij een vaste plaats af in het eerste elftal. Twee
jaar geleden ging hij over naar Racing Jet Brussel en sinds dit jaar speelt hij
voor V.V. Leest.
D.M.W.
: Waarom ben je uiteindelijk naar Leest gekomen ?
William
: Dat heeft ook veel met mijn werk te maken. Verder woon ik vlakbij en de
sfeer is er goed. De mensen kennen je allemaal. Er blijven veel spelers en
supporters hangen na de match. Het bestuur werkt hard, organiseert feesten en
werkt aan de jeugd. Toch hangt er erg veel van de resultaten af.
D.M.W.
: Ben je tevreden over die resultaten ?
William
: Het had beter gekund ! In het begin van deze competitie speelden we erg
goed, maar we haalden er geen punten mee. Je kan er moeilijk uit wijs raken.
Tegen kopploegen spelen we goede wedstrijden en op verplaatsing halen we de
meeste punten. Hoe dat
komt
? Het speelveld van Leest is erg klein, zodat het moeilijk is in de diepte te
spelen. We hebben het altijd moeilijk als we geen ruimte krijgen !
D.M.W.
: Je bent nogal eens het mikpunt van kritiek bij Leest. De supporters
verwachten van jou en Schöning dat jullie meer je stempel op het spel zouden
drukken.
William
: Ze verwachten alles van ons, en juist daardoor wordt het zo moeilijk voor
ons. We krijgen al eens een persoonlijke lijkwacht mee en we worden extra in
het oog gehouden. Bovendien is het verschil met nationale op conditioneel vlak
veel kleiner geworden. Ik was steeds het type dat er negentig minuten
conditioneel hard tegenaan ging, maar in provinciaal zitten er zo veel meer dan
in eerste ! Ze zeggen ook dat we niet kunnen vechten !
Maar
in eerste stond ik ervoor bekend een vechter te zijn. De mensen vergeten ook
dat Schöning er reeds 36 is en ik ben ook al 31 : we maakten al veel mee, aan
kwetsuren en we zijn allemaal geen Jean Janssens !
D.M.W.
: Men verwijt je ook wel dat je veel boekingen krijgt en dus ook regelmatig
geschorst wordt ?
William
: Bij K.V.M. kreeg ik ook vele kartons te zien, maar nooit een rode ! Dat zit
nu eenmaal in mijn karakter. Het gebeurt, en pas daarna denk je na ! Als je een
duel dreigt te verliezen, laat je al eens vlug een beentje hangen. Met al die
nieuwe reglementen zal het er niet rustiger op worden op het veld.
D.M.W.
: Wat vind je van het transfer gerichte beleid van het Leests bestuur ?
William
: Er zit nog niet genoeg in onze eigen jeugd. Om hogerop te geraken moeten ze
wel transfers afsluiten ! Toch is de jeugdwerking prima. Bovendien trekt de
eigen kweek meer volk ! Een Ludo Goossens brengt elke week30 mensen mee ! Die komen voor hem kijken en
dat heb je niet met vreemden. Eigen spelers is ook goedkoper natuurlijk, maar
zoals gezegd, Leest heeft er nog niet genoeg die het kunnen doen in het eerste
elftal. De transfers worden goed opgevangen, met de feesten en zo. Dan staan er
10, 15 man achter de tapkast ! Daar heb ik bewondering voor, zoals die zich
inzetten
D.M.W.
: Wat zijn je plannen voor de toekomst ?
William
: Die zijn er niet ! Ik zal alleszins aan sport blijven doen en dat liefst in
Leest ! De sfeer is hier goed en ik ben hier thuis. Ik zou liefst nog een jaar
of drie vier in het eerste elftal van Leest blijven spelen en daarna ga ik de
plaatselijke veteranen versterken !
1983 29 januari : Jaarlijks Boerenfrontbal
In zaal St-Cecilia. Aanvang 20u30,
eerste dans 21u00.
Orkest : The Roland Boys.
Kaarten in voorverkoop te bekomen
bij Constant Van Alsenoy of Henri Van den
Heuvel. Er was een tombola voorzien
met een totale waarde van 75.000 fr.
(Toeters en Trompetten)
1983 29 januari : Dansavond Vrije School in het parochiehuis
1983 19 januari : PVV Wijkcomité voor Heffen, Hombeek en Leest
Op 19 januari greep een vergadering
plaats te Leest met 2 PVV-afgevaardigden uit Heffen, de heren Nuytkens en
Moens, en drie van Leest, de heren Veiller, Diddens en Vloebergh.
Doel van deze bijeenkomst was een
gemeenschappelijk wijkcomité op te richten voor deze drie deelgemeenten.
Na het succes dat de wijkcomités reeds
boekten in Mechelen stad dankzij de werking van de wijkafdelingen, meenden de
afgevaardigden van de randgemeenten niet te mogen achterblijven om hun
dienstbetoon tot deze gemeenten uit te breiden.
Na deze eerste stichtingsvergadering zou
op 23 februari een tweede vergaderingplaatsvinden waarop alle details en practische punten werden besproken.
Het initiatief voor de oprichting van
wijkafdelingen berustte bij Luc Van de Velde, die op deze manier een actieve
vorm van dienstbetoon wou stimuleren,en hierdoor de politiek en de PVV in het
bijzonder dichter bij de volksmens wou brengen.
Einde maart zouden alle inwoners van
Heffen, Hombeek en Leest de folderPVV bouwt in hun bus toebedeeld krijgen,
met een extra info over de afdeling in hun wijk, en enige practische
richtlijnen voor het dienstbetoon.
PVV dienstbetoon bestond al te Leest in
de persoon van Georges Veiller welke elke vrijdag zitdag hield van 14 tot 16
uur in het lokaal bij Vic De Maeyer, Dorpstraat 1 en waar eveneens mevrouw
Winckelmans de uitbetaling regelde van de mutualiteit.
(DMW, 17/3/83)
1983 Donderdag 20 januari : Kaas-
en Wijnavond van SVV Leest (foto)
SVV Leest richtte en bijzonder
geslaagde kaas-en wijnavond in.
1983 22 januari : Jaarlijks Bal van SP-Leest
In de zaal Sint.-Cecilia, aanvang
20u30.
Orkest : Edwin Anderson an the
Shallows.
Kaarten
waren te bekomen bijJef Vloeberghen en
er was een tombola
met prachtige prijzen. (Voor-Allen en Toeters en Trompetten)
1983 22 januari : Viering Tienjarig bestaan Vevoc
Programma :
18 u : H. Mis voor gestorven leden met
zang en teksten (parochiekerk)
19 u : Aperitief in de parochiezaal
19u15: Gelegenheidsbuffet
21 u : Ontspanning en dans.
Het ledenfeest verliep volgens het
stramien van voorgaande jaren met dezelfde kooksters, dezelfde discobar (John
Lions)en de Aspimeisjes zorgden voor de
drankbediening.
Deelnameprijs : 500 frank. (Foder Vevoc)
De Mechelse Week (27/1/1983) over de
Viering :
Het
bestuur samen met een groot deel van haar leden, chiroleiding van Leest en
enkele genodigden namen deel aan deze viering.
Het
huidig bestuur is als volgt samengesteld : Pater Van Aken, Louis Vloebergh,
Paul Willems, Gert De Prins, Magda De prins, Lief De Smet, M. De Raad, Wis
Lauwers, Jan Van den Heuvel, Vic Smets, Alfons Huysmans, Eddy Moortgat, Frans
De Decker, Frans Spoelders, Jos Lamberts, Patrick Van Praet, Paul Lefever en
Danny Polfliet.
Vevoc
telt momenteel zon 250 leden
Gazet van Mechelen (24/1/83) :
Tien
minuten voor zes. Een massa publiek stroomt samen op het Dorpsplein om samen de
eerste tien jaar van VEVOC te vieren.
Vevoc
is dan ook de grootste, rijkste en populairste vereniging uit Leest. De
grootste vereniging werd het door het aantrekkelijke overkomen bij de
buitenstaander.
Zo
hebben zij de jaarlijkse massa-jeugdcross, fietsenrally, bal, enz. teveel om op
te noemen.Vevoc blijft niet bij de pakken zitten. Men richtte in deze tien jaar
een vrouwelijke en mannelijke basketbalploeg op alsook verscheidene afdelingen
van vrouwelijke en mannelijke volleybalploegen.
Niet alleen Vevoc-leden namen deel aan de feestelijkheden van zaterdagavond.
Ook de Chirojongens die hun 25-jarig bestaan en de meisjes hun 15-jarig bestaan
vierden waren er bij. De feestelijkhedenwerden ingezet met een eucharistieviering in de parochiekerk. Hierop
volgde een receptie. Voorzitter Louis Vloebergh en bestuurslid Jan Van den
Heuvel brachtten enkele grappige anekdotes naar voor van tijdens hun voorbije
chirojaren tot 1973.
Dat
jaar zijn zij tot het starten overgegaan van Vevoc.
1983 24 januari Gazet van Mechelen :
In Leest en Muizen VOETBALCLUBS
IN HET SUKKELSTRAATJE
Algemeen
wordt verwacht dat vanavond de Mechelse gemeenteraad zal gekenmerkt worden door
meer dan gewone interesse van een aantal sportievelingen die begaan zijn met de
verdere toekomst van de voetbalverenigingen uit Leest en Muizen.
CVP-gemeenteraadslid
Gust Emmeregs heeft aangekondigd dat hij de problematiek rond de voetbalvelden
van VV Leest en KFC Muizen grondig zal doorlichten en het nieuwe college zal
verzoeken een oplossing voor beide actieve sportverenigingen te zoeken.
Voor
VV Leest begonnen de problemen vorig jaar toen de eigenares van de
voetbalgronden die thans als parking gebruikt worden, overleed.
De
erfgenamen hebben intussen een verkavelingsplan laten opmaken waarbij gans het
perceel in 7 bouwstukken werd verdeeld met achtergelegen nog landbouwgronden.
In totaal gaat het om 30 are bouwgrond en 12 are landbouwgrond. Over die
volledige oppervlakte situeert zich thans het parkeerterrein rond VV Leest.
Gust
Emmeregs stelt het overduidelijk : Zonder die gronden is het gedaan met
voetballend Leest. Op uitzondering van een kleine privaatgrond snijdt de
verkaveling elke toegang tot de voetbalterreinen af.
Het
Mechelse stadsbestuur van de oude legislatuur keurde het verkavelingsplan goed
en de goedkeuring van de hogere overheid mag elke dag worden verwacht.
Het
Leestse gemeenteraadslid steekt een beschuldigende vinger in de richting van
het vroegere schepencollege dat hij een gebrek aan politieke wil verwijt.
Het
gevaar is groot dat al wat in 10 jaar rond VV Leest werd opgebouwd in één keer
kan vernietigd worden.
Er
is trouwens niet alleen het voetbalprogramma rond VV Leest maar ook de steeds
even succesvolle Leestse volksfeesten en de handelsbeurs.
Als
oplossing wordt gesuggereerd dat de stad de te koop gestelde gronden in zijn
geheel zou aankopen of, als die aankoop te zwaar op de stedelijke financiën zou
drukken, een toegangsweg en achtergelegen landbouwgronden zou aanschaffen.
Slechts
op die wijze kan het sportgebeuren te Leest nog toekomst hebben.
(...)
FOJ
1983 24 januari : KVLV bezocht Intercom
1983 27 januari Het Laatste Nieuws :
Mechels stadsbestuur gaat problematiek
aanpakken.
VV Leest en FC Muizen in voortbestaan
bedreigd
Tientallen
supporters van voetbalclub V.V.Leest en F.C. Muizen, getooid met blauw-gele
sjaals, hebben tot een stuk in de nacht op de raadsbanken vertoefd.
Gust
Emmeregs (CVP) had aan de agenda twee punten toegevoegd in verband met een
dringend probleem dat zich te Leest en Muizen stelt over de gronden van beide
plaatselijke voetbalclubs. Indien de stad niet snel deze gronden verwerft,
aldus interpellant, komt het voortbestaan van deze voetbalclub erg in het
gedrang.
VV
Leest voetbalt in de KBVB en komt dit seizoen uit met acht ploegen in
competitieverband. In totaal zijn er 71seniores, 68 jeugdspelers en 25 dames
aangesloten. Bestuursleden, trainers en vele helpers, ongeveer een 200-tal
mensen, zijn wekelijks bij het sportgebeuren betrokken, betoogde Emmeregs.
Dank
zij de onverdroten werking van vele belangloze medewerkers kon men, met eigen
middelen, op de in huur genomen gronden met een totale oppervlakte van 2,7 ha,
het volgende realiseren : aanleg van twee voetbalvelden, bouw van een groot
chalet, 5 kleedkamers met stortbaden, een ingerichte keuken en een bergplaats
en een verlichting op het tweede terrein. Dit alles kostte de gemeenschap geen
frank. Alle kosten werden gedekt door het resultaat van een actieve werking en
de organisatie van de Leestse Volksfeesten en een Handelsbeurs. In 1982 kreeg
V.V. Leest zo maar eventjes 20.000 bezoekers op haar terrein.
Overleden
Emmeregs
zei dat de club nu in haar bestaan wordt bedreigd. De eigenares van de gronden
is overleden. De gronden zijn vererfd en door de erfgenamen is een
verkavelingsplan ingediend.
De
CVP-er vroeg dat de stad de parkinggronden zou aankopen. De kosten worden
hiervan geraamd op 4 miljoen frank. Mocht dit te zwaar zijn, dan is het ook
mogelijk de toegangsweg en achterliggende gronden aan te kopen voor slechts
600.000 frank.
(...)
Verdaagd
Schepen
van Sport en Cultuur, Raymond Vanderwaeren (PVV), repliceerde dat Emmeregs de
aangehaalde problemen reeds voorlegde aan het vorige schepencollege, waarin
zijn fractie het burgemeesterschap had. In juni vorig jaar antwoordde het
college niet te kunnen ingaan op de voorstellen van Emmeregs om de
parkinggronden te Leest aan te kopen.
Emmeregs
drong in augustus nogmaals aan bij het college.
Uit
de commentaar van Vanderwaeren blijkt dat deze problemen telkens door het
college werden verdaagd, een laatste collegebesluit hier omtrent spreekt zelfs
van onbepaalde tijd verdaagd.
(...)
Fotos :
-Lachende
gezichten bij het Leestse SP-bestuur. De kaas- en wijnavond was geslaagd. (DMW)
-C.V.P-er
Gust Emmeregs : bezorgd om voortbestaan van VV Leest en FC Muizen.
Ter
gelegenheid van 25 jongens- en 15 jaar meisjeschiro werd op zondag 15 april
1972 in Leest voor de eerste maal een cross, een initiatief dat intussen grote
weerklank heeft gevonden, ingericht.
Op die gedenkwaardige dag kwamen vele oud-leiders en leidsters opnieuw samen,
en worden de eerste plannen gesmeed om een Leestse vereniging voor
ex-chiromensen op te richten.
Het
duurde tot november 72 vooraleer de idee weer ter sprake kwam.
Louis Vloebergh, Paul Willems, Eddy Beterams en Marc Leemans sloegen de handen
in elkaar en op zaterdag 28 januari 1973, tijdens de eigenlijke jubileumviering
van de chiro, zag VEVOC het levenslicht.
Eric
Bradt, de eerste secretaris, stelde voor de eerste letters van Vereniging van
oud-Chiro te nemen en dat werd dan VEVOC.
Walter
Lefever en Frans De Borger voegden zich bij de initiatiefnemers en het bestuur
was klaar. Pater Van Aken werd natuurlijk proost en Louis Vloebergh werd de
eerste en tot heden enige voorzitter van Vevoc.
Ten
slotte nam Willy Van Praet de functie van kassier voor zijn rekening.
Ook
de oud-leidsters lieten zich niet onbetuigd. Chris Standaert Verbeeck en
Rosette Serdongs Verschueren werden onmiddellijk mee in het bestuur
opgenomen.
Snelle
groei
In
de beginperiode wenste het bestuur enkel oud-leiders en leidsters in de
vereniging op te nemen.
Vroegere
Leestse chiroleden drongen aan om ook hen toe te laten, en daar had niemand
bezwaar tegen. Men ging zelfs nog verder. Voortaan sluit men alle
oud-chiroleden aan, die ofwel in Leest actief waren ofwel in Leest zijn komen
wonen. Deze nieuwe formule joeg het ledenaantal snel de hoogte in.
Momenteel
is Vevoc uitgegroeid tot een superfamilie van liefst 250 leden.
Om
aan al de wensen van de leden tegemoet te komen, tracht het bestuur een zo
breed mogelijke waaier van activiteiten te bedenken.
Een
kort en zeer volledig overzicht geeft een idee wat Vevoc tot heden al te bieden
had : culturele avonden met Nand Baert, dorpskwissen en spelavonden,
kleinkunstavonden met o.m. Miel Cools en Jef Elbers, optredens van andere
groepen, kindernamiddagen, bivakken, fietsrallys en andere uitstappen.
Ook de sportactiviteiten, steeds in de oranje-zwarte verenigingskleuren, mag
men niet vergeten. Er wordt volleybal, basketbal en voetbal gespeeld.
En
last but not least is er de jaarlijkse jeugdcross onder het motto deelnemen is
even belangrijk als winnen.
Deze
cross is uitgegroeid tot een groots evenement maar zal stilaan terug meer chiro
gericht worden.
Tienjarig
bestaan
De
lezer heeft natuurlijk al lang door dat we naar het tienjarig bestaan van Vevoc
heen willen. Het eerste decennium zit erop, en men mag gerust stellen dat Vevoc
zich in deze relatief korte periode tot de meest dynamische vereniging van
Leest heeft opgewerkt.
Daarom
genoot de bestuursvergadering van vrijdag l.l. speciale aandacht.
Naast
het jaarprogramma werden ook de festiviteiten n.a.v. het tienjarig bestaan
bekendgemaakt. Die hebben plaats op zaterdag 22 januari.
De
feestviering, waaraan alle leden, plus genodigden en de huidige chiroleiding
mogen deelnemen, begint traditiegetrouw met een aangepaste eucharistieviering
in de parochiekerk.
Om 19 uur volgt een gelegenheidsdrank met daarna een etentje, en zoals
gebruikelijk zullen de opgehaalde herinneringen weer een extra sfeertje
scheppen.
De huidige chiroleden zullen in het hele gebeuren mee worden betrokken.
(mr)
De Band Hoera.
Noemenswaard in de geschiedenis van
Chiro-Vevoc is het muziekgroepje HOERA.
Tijdens het kampvuur van het chiro-bivak
te Neerpelt (1980) entertainden drie leden hun makkers met een muzikaal
optreden en de sfeer zat er meteen goed
in.
Door de vonk die daar ontsproot werd de kiem gelegd voor een rockbandje.
Stuwende kracht en mentor was Erwin Van
Nobelen. Hij speelde gitaar.
Hugo Lauwens speelde ook wat gitaar en
orgel en nam de zang voor zijn rekening.
Bart Lauwens werd de drummer.
Tijdens hun eerste repetitie in de
chirolokalen werd nagedacht over een groepsnaam.
Deze werd vrij vlug gevonden toen iemand
spontaan uitriep : HOERA, we zijn een band !
De groep teerde vooral op de smartlap
Mn lieveling, eigen werk van Erwin.
Een heel melodieus liedje dat mits de
nodige ondersteuning de hitlijsten zou kunnen halen.
Hoera nam deel aan Ontdek de
Ster-wedstrijden met een gevarieerd oeuvre en won zelfs de Prijs van het
Publiek tijdens de Leestse Volksfeesten, toen gepresenteerd door Jan Theys.
De tango en Mn Lieveling werden met
zoveel bravoure gebracht dat de helft van het publiek op Hoera stemde. Enkel de
prijs viel toen wat tegen, een haardroger was aan de mannen niet besteed.
Zoals in die tijd gebruikelijk was
hadden ook de bandleden een bijnaam.
Erwin was De Smalle, allusie op zijn
figuur. Hugo was De Vennekes omdat hij als kind zo genoemd werd door zijn
familie en Bart was Den Ted naar zijn idool Ted Nugent.
Tijdens een knotsgekke repetitie werden
er voor de vuist weg wat bluesnoten gespeeld en De Vennekes moest dringend
plassen. Hij vond er niet beter op dat zijn ongemak te verwerken in de tekst.
Hij zong : Ik moet gaan pissen en voegde de daad bij het woord.
De anderen speelden nietsvermoedend
verder en toen de zanger terug kwam veranderde hij de zin in ik zn gaan
pisssen. Algehele hilariteit en er werd een lang liedje van gemaakt met een
passende tekst. Dit lied werd het uithangbord van Hoera.
Op free podia was de groep heel
populair. Zalen liepen letterlijk vol in Klein-Brabant wanneer hunnaam op de affiche stond.
De specialiteit van Hoera was vooral de
samenhang tussen muziek en cabaret. Het was lachen geblazen met de fratsen van
den Ted en de reacties van de Smalle en de Vennekes.
Later werd uitgekeken naar een andere
zanger omdat Hugo zich ging toeleggen op basgitaar en de combinatie zang/bas
niet zag zitten. Korte tijd werd Paul Lambert uit Schelle leadzanger maar de
afstand was er te veel aan.
Zijn opvolger was een voor de hand
liggende keuze. Paul De Polle Van Roy was een goede vriend van de bandleden.
Hoera speelde zijn voorlopig laatste
reünie samen met Glenn Degendt, oud lid van de jongensband Get Ready. Dit
concert, Leest Zingt, vond plaats in 2005 op het Leestse Dorpsplein en was
georganiseerd door de Dorpsraad. Naast Hoera traden nog andere Leestse
muziekuitvoerders op : de Kon. Fanfare St.-Cecilia, Erwin Vloebergh & Band,
Bedford Piessens en BEEB.
Hoera is een tijdloze groep, momenteel
spelen ze nog zelden maar af en toe volgt er toch een verrassingsoptreden
(Info : Hugo Lauwens-Erwin Van Nobelen)
Fotos :
-Het
bestuur van Vevoc. Links onderaan voorzitter Louis Vloebergh.
-De
kiem van Hoera werd in 1980 gelegd tijdens het bivak te Neerpelt. Links De
Smalle, rechts de Vennekes. (Foto
: Hugo Lauwens)
-Hoera
tijdens een concert. Van links naar rechts : Hugo Lauwens, Paul Van Roy, Erwin
Van Nobelen en Bert Lauwens. (Foto :
Hugo Lauwens)
1983 Zaterdag 15 januari : Wandeling in de Hoge Venen met het
Davidsfonds
Sfeervolle
winterwandeling met deskundige begeleiding door de Hoge Venen, had het
Davidsfonds afgekondigd. De prijs bedroeg 600 frank en die omvatte het vervoer,
een gids uit de streek, het avondeten en de verzekering. De trip zou alleszins
memorabel blijven. Hieronder verslagen van respectievelijkKarel Soors en Susse Teughels :
Met
Davidsfonds ploeteren door het Hoge Veen
Het
was een eerder rustige busreis : naar de Botrange 692 m boven de zeespiegel,
het hoogste punt van België. Wat onmogelijk leek was toch waar : het sneeuwde en iedereen kwam in beste stemming. De
wandeling door het veen kon van start gaan. Iedereen had zich warm aangekleed
en de gids loodste ons naar de vertrekplaats. Hij vertelde ons eerst wat hij
gedurende 25 jaar, die hij al door het bestuur van Waters en Bossen was
aangesteld, niet had meegemaakt. Een tocht door de Hoge Venen is erg
gevaarlijk. Elk jaar verdwalen er mensen en anderen komen zich hier het leven
benemen. De gids gaf ons enkele raadgevingen en we trokken op pad. Dat het niet
makkelijk is hebben we daarna wel aan de lijve ondervonden.
Een
koude wind vergezelde ons door t veen en sloeg sneeuw en ijswaterbuien in ons
gezicht. Heel de tijd moesten we uitkijken naar de houten vlondertjes die als
paadjes door het moeras slingerden. Naast de houten gaanpaden zakte je in het
natte veen tot aan je enkels (knieën). Waar er geen pad lag moest je op de
hobbelige bulten of doodskoppen lopen. Zo ploeterden we door het eindeloze veen
en werden doornat. Bij een sparrenbos aten we onze natte boterhammekes en
daarna trokken we verder door de godsverlaten streek. De ene keer goed
doorstappend langs de bosrand, de andere keer kijkend en zoekend waar je best
je voeten zou plaatsen opdat je laarzen niet het ijskoude veenwater zouden
binnenscheppen.
Wat al moeite om droog te blijven, niemand bleef gespaard en al vlug werd het
een tocht van doornatte mensen, die niet beter vroegen dan dat ze zo snel
mogelijk het einde van deze overlevingstocht zouden zien. t Was een hele
opluchting toen we de rotte veengrond achter ons hadden liggen en we weer in de
bewoonde wereld kwamen na plus minus 5 uur veenploeteren. Na een lange
droogpartij in het restaurant en een warm drankje werd het warme avondmaal
gretig aanvaard.
Nog
nabibberend op de terugreis werden reeds plannen gemaakt voor een volgende
lekkere, natte, moeilijke uitstap naar het Verdronken land van Saftinge. Tot
dan !
K. Soors.
(De Band, maart 1983)
Ook Susse (noot : Frans Teughels) schreef
als reporter ter plaatse zijn ervaringen neer :
Blib,
Blab en Blubber of De Mop van het Jaar
Blib-blab
en blubber zou een reuzetitel kunnen wezen voor één of ander stripverhaal, doch
voor velen van onze lezers zal het eerder lijken op een soort Chinese
vertelling.
Een
kleine wandeling in de door zon overgoten sneeuw in het beschermd natuurpark
van de Hoge Venen was de aankondiging gedaan door het Davidsfonds. Gelieve
gazet mee te brengen om de klederen niet te bevuilen bij stemmige picknick op
gevelde boomstammen in het bos luidde het verder. Daarna etentje en gezellig
samenzijn in sfeervol restaurant ter plaatse. Allen op post stond in de
mededeling.
Even
na de afgesproken tijd zaten alle deelnemers welgezind en knusjes in de autocar.
Via Leuven bracht die de inzittenden naar de hoogvlakte op de Botrange. De
stemming was reuze. In een minimum van tijd stonden we op de grote besneeuwde
vlakte terwijl kleine witte vlokjes langzaam naar beneden dwarrelden. Haastig
werden skipakken, anoraks en regenjassen aangetrokken en bergschoenen
dichtgerijgd. De meesten trokken echter rubberlaarzen aan. Voor de inwoners van
de streek moet het wel een koddig zicht geweest zijn wanneer ze die kleine
karavaan blijgemutst over de weg zagen trekken. Er liep zelfs iemand met een
parapluken tussen.
Op
de plaats van afspraak wachtte een gids ons op. Een korte verwelkoming en een
kleine uiteenzetting over de fauna en flora van het gebied ging deze wandeling
vooraf.
Wij
zullen het voetpad nemen, zei de vent, dat is de gemakkelijkste weg !
Als
officier, de SS-ers van in de oorlog waardig, stapte hij op kop van de troep.
De zachte sneeuwval bij een temperatuur van plus minus nul graden dreef de
stemming op.
Eens
van de verharde weg af werd het zelfs prettig om zien. Af en toe was er wel
iemand die zich mistrapte en met de voet terechtkwam in het klare water onder
het sneeuwtapijt, tot groot jolijt van de anderen. Elkeen kwam zowat aan de
beurt, want die zachte zuigende turfgrond was onberekenbaar. Bij de eerste
halte met uitleg, waren er zelfs al mensen bij die over natte voeten spraken.
Weer ging de tocht verder. Ondertussen was de vallende sneeuw veranderd in
ijskoud water dat door de opkomende wind lustig in ons aangezicht gestriemd
werd. Meer en meer verrassingen zaten in de grond. De mensen zochten de boven
de sneeuw uitstekende graszoden op om minder gevaar te lopen in het nat te
trappen. Af en toe plooide het grasbosje echter naar beneden, juist diep genoeg
om zelfs de rubberlaarzen te laten vollopen. De vallende druppels varieerden
van regen over sneeuw naar hagelbollekens en dan kwam er nog stormwind bij te
pas. De lucht werd alsmaar grauwer en grijzer. Alleen de drassige witte vlakte
waar men op stappen moest, was nog zichtbaar en daar hadden die steppetrekkers
meer dan genoeg aan. Plomp pladderen en pletsend, ploeterden ze verder, af en
toe klimmend kletschten ze klagend voort door die kleverige kletsende klare
klatsch.
Erger
en erger werd de tocht, dieper en dieper de plassen en grachten onder de verraderlijke
liefellijke witte vacht.
Op
een gegeven ogenblik verwijderde iemand zich een beetje en plaatste zich met de
rug naar de anderen : kwestie van een kleine behoefte te doen.Dat zou ik niet doen, hoorde ik achter mijn
rug zeggen, dan had ik er tenminste zelf nog een tijdeke warmte van !
Eindelijk
kwamen ze in de bossen waarin er zou gepicknickt worden. Stemming was er
genoeg, vooral toen Karel, als reserveofficier zulke knepen kennende, met een
fles Bols voor de pinnen kwam. Elkeen mocht een teug nemen, zelfs Elvire sloeg
het aanbod niet af, plaatste de fles aan de mond en dronk ervan alsof het
zuiver was.
Het
woord zelf durf ik niet meer te noemen want dat goedje was in de hemel, op de
aarde en op alle plaatsen. Haastig trok de milde schenker die fles van tussen
haar saamgeperste tanden kwestie van ook een beetje te hebben, replikeerde
hij. Sommigen hadden nog het lef om hun geheel doorweekte dagbladen over de
boomstronken te spreiden ; anderen konden doodgewoon de moeite niet meer doen.
Toen ze weer opstapten voegde zich een nieuw element bij de groep : HOUD BOOM
REIN stond er op haar buik te lezen. Het kind bekloeg er zich over, er niet
eerder aan gedacht te hebben, die plastieken zak, meegebracht om op te zitten,
over het hoofd getrokken te hebben. Nu bleef ze tenminste droog.
De
gezwollen voeten van de zwaksten zwalpten weer zwoegend door de zwoele zwam,
terwijl de zwetende lichamen zwijgend over de als zwarte klauwen uitstekende
boomwortels voortzwabberden.
Wij
zijn er bijna, sprak de gids plots. En, inderdaad, ongeveer een half uur later
zagen ze in de verte een auto rijden. Dat moest een verharde weg zijn. Velen
begonnen zich warmer te voelen, wetend dat daar ergens het beloofde land zou
zijn. Sommigen lieten zich van geluk vallen, zich niet bekommerend of het
sneeuw of water was waarin ze terechtkwamen. Het laatste deel was moordend,
doch allen zijn veilig aangeland. Wie nog kon, liep het laatste eind naar de
autobus. Daar kapten ze het resterende water uit hun botten, wrongen hun klederen
uit en spoedden zich naar het warme hotel. Op de hete luchtroosters daar was
het een drukte van belang. Wel tien personen heb ik daar geteld, op een
oppervlakte van één vierkante meter. Het eetmaal was perfect, gezellig en
gemoedelijk en ondertussen lagen op de warme luchtroosters alle soorten
klederen te drogen, broeken, hemden, kousen enz
Wanneer
de schatbewaarder betalen wou, was het eerste wat de patron uit die
portefeuille in handen kreeg, een gulp water uit zijn eigen Hoge Venen !
De
terugreis verliep in alle stilte. Iedereen koesterde zich in de zachte warme
zetels.
Tot
slot : de reis was heel leerrijk en nooit meer kon iemand die erbij was nog
natter worden en dat bij een temperatuur van tegen het vriespunt !
We
zullen het voetpad nemen, had de gids gezegd, van bad had hij
niet gesproken !!!
1983 Zondag 16 januari : Eerste Nieuwjaarsconcert van
Sint-Cecilia
In de parochiezaal had voor de
eerste maal een nieuwjaarsconcert plaats,
uitgevoerd door de Koninklijke
Fanfare St.-Cecilia uit Leest.
Dit kwam in de plaats van het
Kerkconcert.
Achter het initiatief zat de
Leestse kerkfabriek onder voorzitterschap van
Fons Verbruggen en met als leden
Maria Lamberts, Modest Van Steenwinkel,
Jules De Smet, Jules
Geens en pastoor Lornoy.
Bedoeling was om dit jaar alle
Leestse verenigingen samen te brengen en
in een geest van verbroedering
samen een nieuwjaarsreceptie te houden.
De integrale opbrengst van dit
concert kwam ten goede aan de verwarming van
de kerk.
In aanwezigheid van een 200-tal
muziekliefhebbers, afgevaardigden van het
Leestse verenigingsleven, schepenen
Raymond Vanderwaeren en Kris Van
Esbroeck, raadsleden Gust Emmeregs,
Louis Vloebergh en Lea Clarijs-Pauwels
bracht de Leestse fanfare een
uitstekende uitvoering en deed haar naam van
wereldkampioen in haar afdeling,
eer aan.
Onder de leiding van J.P.Leveugle
werd het publiek zodanig begeesterd
dater spontaan werd mee geklapt en om bisnummers verzocht.
Na afloop van het concert werd een
receptie gegeven door de kerkfabriek
aan de vertegenwoordigers van de
Leestse verenigingen en de afgevaardigden
van het stadsbestuur.
Pastoor Lornoy betuigde zijn dank
aan de verenigingen die zich een gans jaar
onbaatzuchtig ten dienste stelden
van de Leestenaars en aan dirigent Leveugle.
(DMW, 20/1/83 en DB, februari
83)
Het lidgeld voor 83 werd door de
Kon. Fanfare St.-Cecilia vastgesteld op 35 fr. per
maand. Dat is een verhoging met 5
fr. per maand of met 60 fr. per jaar.
Jaarlijks dus 420 fr. (Folder
4/2/83)
-Het
programma van het eerste Nieuwjaarsconcert van de Kon. Fanfare St.-Cecilia.
-Boven
: de Leestse fanfare tijdens het optreden. Onder : de prominenten zaten
vooraan. (fotos : DMW)
1983 Zondag 9 januari : De Dijletrotters wandelden nieuwe jaar
in te Leest
De Mechelse wandelclub De
Dijletrotters wandelde het nieuwe jaar in te
Leest, meer bepaald het 6 km lange
Kapellekenspad werd aangepakt.
Het vertrek werd gegeven aan de
St-Annakapel en er werd gewandeld langs
het Brughuis, de pastorie, de
vloeibeemden van de Zenne tot aan de
St.-Apolloniakapel, Hof ter
Moortele, vallei van de Molenbeek, het
Hertsveld, het kapelletje
Boerinnengilde, de Augustijnenhoeve,
Rendelbeekhoeve, naar de
Jezuïetenhoeve tot aan het Hof ter Halen,
Tiendeschuur, Kouterweg en
gemeentehuis van Leest.
De leiding was in handen van
W.A.Muyldermans.
(GvM,3/1/83)
1983 Dinsdag 11 januari : De K.F.St.-Cecilia luisterde begrafenis
van lid op.
Van Toeters en Trompetten, januari 83
:
Jef
Aerts, één van onze basspelers, is niet meer
Jef
Aerts werd geboren op 22 mei 1927. Hij woonde in Ruisbroek en was seders 1980
muzikant geworden van onze vereniging. Hij kwam steeds naar de repetitie ook al
woonde hij niet zo dicht bij Leest. Hij was een vriendelijk mens, een goede
kameraad, een uitstekend muzikant. De laatste maanden kwam hij niet meer
opdagen. Wij hadden verno
men
dat hij zich niet zo best voelde, maar dat het van voorbijgaande aard zou zijn.
Om die reden kon Jef ook niet mee naar het Nationaal Tornooi van de stad
Brussel.
Maar
niemand van ons had gedacht dat Jef zo vlug van ons zou weggaan.
Op
vrijdag, 7 januari ll. werd ons meegedeeld dat Jef Aerts overleden was aan de
gevolgen van zijn ziekte.
Op
dinsdag, 11 januari ll. werd Jef verast. Met muziek van onze fanfare werd
afscheid genomen. Op de tonen van Spartacus, een van de werken die hij het
liefste hoorde, werd zijn as uitgesprooid
Wij
bieden de familie onze innige deelneming aan langs deze weg.
1983 11 januari Gazet van Mechelen :
Remy Spoelders is al vijftig jaar mandenvlechter.
(Foto boven)
Na
de Kouter te zijn ingereden en de Leestse grot te zijn voorbijgereden,
kwamen we terecht in het huis naast het Kouterkasteeltje waar Remy Spoelders en
zijn vrouw wonen.
De
71-jarige Remy Spoelders beoefent de kunst van het mandenvlechten nu reeds 50
jaar lang zonder dit ook maar vijf minuten tegen de zin te hebben gedaan.
Het beoefenen van de mandenvlechterij leerde hij destijds op jonge leeftijd van
grootvader. Deze leermeester was erg bedreven in die kunst zoals toen veel van
zijn leeftijdgenoten.
Op
dit moment, vertelt Remy, zijn er in deze streek niet al te veel mensen meer
die de oude methode van het mandenvlechten machtig zijn. Waar men dit nog vrij
veel ziet, is in de omgeving rond Puurs.
In
het Mechelse zelf is mandenvlechten bijna zo goed als uitgestorven.
De
mandenvlechterij komt nog wel vrij veel voor in verenigingen voor
kunstambachten maar de methode van deze mensen is niet helemaal in
overeenstemming met de traditionele, zoals Remy deze handig demonstreert.
Op
de vraag of hij er nooit aan gedacht heeft om bij één of andere club als
leermeester te fungeren, antwoordt hij prompt nee, en verklaart dat deze
bezigheid louter voor zichzelf is bedoeld.
Zichzelf
met zijn bezienswaardige kunstvoorwerpen tentoon zetten op folkloredagen of op
kunstambachtententoonstellingen wil hij eveneens niet tot de mogelijkheden
rekenen.
Maar
daar er op alle regels uitzonderingen zijn maakte Remy voor éénmaal een
uitzonderingetje en ging voor het eigen Leestse publiek de mandenvlechterij
voorstellen in het parochiehuis te Leest.
Buiten
die brachten zelfs scholen een studiebezoekje bij hem.
Geen
beroep
Alhoewel
Remy Spoelders het mandenvlechten keurig en precies uitvoert, heeft hij er
nooit aan willen denken om van zijn hobby een beroep te maken.
Hij
houdt zich eraan alleen manden te vlechten voor zichzelf en voor zijn kinderen
en vrienden.
Eénmaal
heeft hij enkele aardappelmanden te koop aangeboden op een rommelmarkt in het
Volksbelang te Mechelen. Lang heeft hij niet moeten wachten op eventuele
kopers. Op een minimum van tijd had hij de manden aan de man gebracht.
Remy
vlecht niet alleen de manden, maar kweekt eveneens zelf het nodige materiaal.
Achteraan
in de tuin staan de wilgen waarmee hij de donderkleurige aardappelmandjes en
fruitmandjes in mekaar knutselt.
Voor
de lichtkleurige manden worden wijmen gebruikt.
Het pas geoogste hout wordt één maand te drogen gelegd in de handig ingerichte
werkplaats.
Indien
het hout langer dan drie maand ongebruikt blijft liggen, kan men het wel vergeten.
Dan is het hout reeds veel te hard en kan er niet meer mee gevlochten worden.
Dus
Remy vlecht helemaal niet zoals de echte beroepsvlechters.
Deze
mensen leggen het hout eerst een jaar in water en gebruiken het pas dan, zodat
krimpen van de wijmen is uitgesloten.
Landbouwer
Naast
deze hobby is Remy altijd landbouwer geweest als broodwinning.
Met
dit beroep was zijn hobby prachtig te combineren, daar er in de winter toch
niet kon worden gewerkt op het land.
Niet
alleen landbouwer en mandenvlechter was Remy, hij is eveneens boswachter over
het gebied van de Bleukens te Leest. Deze job oefent hij reeds uit van in het
jaar 1952.
Drie
uur vlechten per mand, het eigen tuinmateriaal in mekaar knutselen en de
functie van boswachter uitoefenen, bezetten gans het drukke tijdschema van Remy
Spoelders.
Maar dit wil niet zeggen dat er geen tijd kan worden vrij gemaakt om af en toe
in het dorp een stevige pint te gaan drinken.
D.D.S.
1983 Vrijdag 14 januari : Start danscursus KVLV
Eerste van acht vrijdagavonden
waarop KVLV voor jong en oud danscursussen
organiseerde.
Start telkens om 20 uur in het
parochiecentrum aan de Kouter.
Info kon verkregen worden bij Roza
Plasqui, Aland 7.
1983 Zaterdag 15 januari : Teerfeest Landelijke Gilde
1983 1 januari : In het kader van het
Sigmaplan zijn de laatste werken uitgevoerd aan
de Zennedijken tussen Hombeek en
Leest. Er zijn nu prachtige fiets- en
wandelpaden op de dijken aangelegd.
(KH)
1983 6 januari De Mechelse Week :
Jeugdvoetbal V.V.Leest bouwt
aan zijn toekomst
Wanneer
men in het Mechelse spreekt van V.V. Leest, dan denkt praktisch iedereen
onmiddellijk aan een club met een overvloed aan gekochte spelers.
Toch wordt er, zoals bleek uit een gesprek dat we hadden met voorzitter Gust
Emmeregs, wel degelijk aan een intense jeugdwerking gedaan.
De
huidige Leestse voetbalploeg begon in officiële competitie in het seizoen
74-75.
Men
startte toen ook met kadetten en scholieren.
Deze jongeren werden getraind door Sylvain Teughels en enkele maanden later ook
door Neel Schoeters.
Enkele
jaren nadien richtte men tevens een junioresploeg en een miniemenploeg op en
tot slot werd deze reeks in het seizoen 79-80 nog aangevuld met een
pre-miniemenelftal.
Uiteraard kwam er ook een uitbreiding van het trainersbestand met Marc
Spoelders en Frans Fierens. In Leest is men deze trainers van het eerste uur
trouwens zeer dankbaar vermits zij zich praktisch volledig belangloos hebben
ingezet voor de Leestse jeugd met een aanstekelijk werkend enthousiasme.
De
huidige trainers van de jeugdploegen zijn F. Neefs, F. Pepermans en H.
Cauwenbergh (foto). Alle drie deze personen zijn oud-spelers
van V.V.Leest, die tijdens hun actieve carrière als speler bewezen een gedegen
technische voetbalkennis te bezitten.
Deze
trainers krijgen weliswaar een vergoeding voor hun activiteiten, maar het dient
beklemtoond te worden dat dit niet meer is dan een vergoeding voor hun
onkosten.
Op
dit ogenblik beschikt men over een twintigtal pre-miniemen en miniemen,
ongeveer vijftien kadetten en een twintigtal juniores.
Een
scholierenploeg kon dit jaar niet worden ingeschreven bij gebrek aan voldoende
spelers. Al deze ploegen komen uit in de officiële jeugdcompetities van de
KBVB.
De
miniemen bekleden momenteel de 1ste plaats in hun reeks, preminiemen
en kadetten de 3de en de juniores tenslotte bekleden de 7de
plaats.
Men
kan dus zeer zeker spreken van meer dan behoorlijke resultaten.
Toch beschouwt men die uitslagen niet als een doel op zich.
Uiteraard zijn deze belangrijk als aanmoediging voor spelers en trainer, maar
uiteindelijk is het de bedoeling om beloftevolle elementen te kneden en te
vervolmaken zodat zij na verloop van tijd als versterking in het eerste elftal
kunnen gedropt worden.
Hierdoor
komen we op een enigszins delikaat punt. Zoals we bij de aanhef van dit artikel
reeds lieten doorschemeren, spelen er momenteel bitter weinig eigen spelers in
het 1ste elftal. Enkel Ludo Goossens kan als een typisch resultaat
van de eigen jeugdwerking worden beschouwd. Men kan zich dan ook afvragen wat
tot nog toe het nut is geweest van zeven jaren jeugdbeleid, vermits de
doorstroming naar het 1ste elftal er blijkbaar niet schijnt te zijn.
Geconfronteerd
met deze vraag, gaf Gust Emmeregs volmondig toe dat het 1ste elftal
op dit moment veeleer lijkt op een vreemdelingenlegioen. Toch moet men dit
volgens Gust begrijpen in het licht van de opvattingen die leven bij de club.
V.V.Leest,
dat uitkomt in 2de provinciale, is duidelijk een ploeg met ambitie.
Na
de promovering, vorig seizoen, was men dan ook de mening toegedaan dat er
versterking van buiten uit moest komen. Immers, om in de harde competitie in 2de
provinciale aan bod te komen moet men kunnen steunen op spelers met een rijke
ervaring (vandaar ook de aanwerving van spelers als Selleslagh en Schöning).
Dit
wil echter niet zeggen dat de jeugd volledig buiten spel wordt gezet.
Immers,
men beschikt wel degelijk over beloftevolle jongeren zoals Wilfried Piscador
(dit jaar geremd door een arbeidsongeval), G. De Prins, J. Coeckelberg, B.
Hellemans, P. Huys en nog enkele anderen. Men meent echter dat zij voorlopig
nog iets te licht uitvallen om met enige kans op succes als titularis te worden
opgesteld in het eerste elftal.
Deze
jongeren zullen dus enige jaren geduld moeten oefenen maar men hoopt ten
stelligste binnen afzienbare tijd een ploeg te kunnen vormen die in hoofdzaak
is samengesteld uit spelers die de eigen jeugdreeksen hebben doorlopen.
Uiteraard
veroorzaakt een en ander soms misnoegdheid bij een beloftevol element, dat zich
gebarreerd voelt door de aankoop van een bepaalde speler.
De Leestse voorzitter geeft dan ook de raad aan alle jeugdvoetballers
voeldoende wilskracht en doorzettingsvermogen te tonen, en zich niet te laten
ontmoedigen, vermits men zeer zeker van plan is de eigen jongeren kansen te
geven.
Op
organisatorisch vlak dient eerst en vooral opgemerkt te worden dat bij Leest,
dit in tegenstelling tot vele andere ploegen, geen jeugdbestuur werkzaam is.
Alle activiteiten worden geleid door het hoofdbestuur.
De reden hiervoor is dat men bij de stichting van de club enigszins bevreesd
was voor dergelijke splitsing omdat dit vrij gemakkelijk kan leiden tot
nutteloze discussies waardoor er veeleer tegenwerking in plaats van
samenwerking zou ontstaan.
Verder
dient elke jeugdspeler bij aanvang van het seizoen een lidgeld te betalen van
50 frank. In ruil hiervoor hebben zij gratis toegang tot de thuiswedstrijden
van alle Leestse ploegen. Ook krijgt elke aangesloten speler een volledige
uitrusting ter beschikking en geeft de club ook een reductie bij de aankoop van
voetbalschoenen.
Naast
alle activiteiten op voetbalgebied, probeert men ook door andere organisaties
de banden met de club te versterken.
Bovenaan
deze activiteiten staat voorzeker het jaarlijks kerstfeest, waar aan alle
jeugdspelers en ouders een kerstdiner wordt aangeboden. Voor de voetballers is
dit zelfs volledig gratis.
Tevens ontvangt iedere speler een geschenk van de club.
Tot
slot nog een woordje over de publieke belangstelling. Zeer tot genoegen van de
Leestse bestuurders stelt men vast dat de jeugdploegen vrij veel toeschouwers
aantrekken, vooral dan wat betreft miniemen en kadetten.
Zoals
dus blijkt wordt er in Leest heel wat aandacht besteed aan de jeugd en wanneer
men verder blijft werken met hetzelfde enthousiasme, zal ook de doorstroming
naar het 1ste elftal, het uiteindelijke doel van de jeugdpolitiek
bij elke club, niet langer een wens blijven.
vanaf 19 uur ten huizet Seel bij Tony Baarendse, Juniorslaan 114
Worstenbrood en appelbollen.
Inschrijvingen bij Karel Mertens,
Tony Baarendse of Toon Sneyers.
1983 8 januari : Zangertjes van de Vrije Basis- en Kleuterschool op stratentocht.
De sterzangertjes van de Vrije
Basis- en Kleuterschool haalden 20.000 fr. op.
(Schoolkrant)
Het
zingen van kinderen van deur tot deur is een mooie traditie. Oorspronkelijk was
het geld dat dan opgehaald werd voor de missies. Stilaan ging dit laatste
verloren en nu is dit Driekoningen zingen een eigen winstgevend spel
geworden.
Onze
school, die een katholieke opvoedingsgemeenschap is, wil de kinderen opnieuw
motiveren het geld dat zij krijgen te geven aan minder fortuinlijke kinderen.
Het
P.M.K. (pauselijk missiewerk voor kinderen) lanceerde een actie : opdat alle
kinderen in vrede mogen leven. Wij steunen dit prachtig initiatief.
Daarom
zullen op zaterdag 8 januari e.k. kinderen van onze school in groep bij U
aanbellen en zingen. Er komt slechts één groep bij U aanbellen en zingen. Er
komt slechts één groep met één offerdoos met een duidelijk kenteken P.M.K.
Onnodig
deze week muntjes te verzamelen om de kinderen te geven, het mag ditmaal een
bankbiljet zijn. Onze kinderen en heel veel andere kinderen zullen er U zeer
dankbaar om zijn.
Aansluitend
op deze actie is er een eucharistieviering in de kerk om 19u15, waar al het
opgehaalde geld zal geofferd worden en waarop wij U vriendelijk uitnodigen.
Bij voorbaat dank voor uw medewerking.
Het schoolcomité en de leerkrachten.
(Folder)
Fotos :
-Harry
Cauwenbergh één van de jeugdtrainers van V.V. Leest.
-Een
groepje leerlingen van de Vrije Kleuter- en Basisschool tijdens hun ronde in de
Hertstraat.
Van
links naar rechts : Juul De Smet, Modest Van Steenwinkel, Mevrouw Lamberts,
Pastoor
Lornoy, Juul Geens en Fons Verbruggen.
1983 Januarinummer De Band Leestenaars treden zo uit de oude doos.
In deze rubriek van Meester Stan
Huysmans publiceerde hij opstellen van zijn oud-leerlingen.
In januari was dit Een walvis te Mechelen vanAchiel De Nijndie dit
neerpende op 25 november 1952 :
We
vertrokken donderdagmorgen om negen. Ge kunt wel begrijpen wat een vreugde er
was aan de autobus, iedereen wilde voor een raampje zitten. Op de duur geraakte
ik ook binnen en nam plaats voor een raam.
Eindelijk
vertrokken we. Doch het duurde niet lang of we waren reeds te Mechelen. We zetten
ons in rij en gingen naar de plaats waar het reuzedier lag. Iedereen zette
grote ogen op, een man gaf door een luidspreker uitleg over die walvis :
Mevrouw HOROY.
Het
dier woog zo zwaar als 80 tot 100 ossen, t.t.z. 60.000 kg en had een lengte van
23 m, een omtrek van 25 m en een hart dat 310 kg woog. Er hingen plaatjes te
lezen waarop zoal het belangrijkste opstond. Dit reusachtig dier had een 6 m
lange muil en een tong van 1.800 kg. Ik kocht een boekje over de beschrijving
van die walvis. Zulk dier is bij zijn geboorte 6 m en weegt al 1.800 kg. Het
dier wordt per dag 4 cmlanger en weegt
100 kg per dag zwaarder. Mevrouw Horoy werd aan de Noorse kust Horoy gevangen
door Deense zeelieden.
Ik
zag tegenover zon reuzedier van 60 ton een dwergspitsmuis van 3 gram. Ja, dat
was geen klein verschil.
Van
de walvis gingen we naar de O.L.Vrouwkerk van Hanswijk, waar we verschillende
meesterstukken zagen van grote meesters in het schilderen en beeldhouwen. We
brachten ook een bezoek aan het miraculeluze beeld van O.L.V.
Vandaar
gingen we naar de hoofdkerk van ons bisdom, de kerk van St. Rombouts, waarvan
we de gekleurde glasramen bewonderden, uit het leven van kardinaal Mercier en
van enkele heiligen. Ook het praalgraf van kardinaal Mercier hebben we bezocht.
Van
die kerk gingen we naar het gerechtshof. Dit gebouw was vroeger één van de
paleizen van Margarethavan Oostenrijk
en de verblijfplaats van Keizer Karel tot hij 15 jaar oud was en meerderjarig
en keizer werd. Dit paleis is gebouwd in Renaissance-stijl. We gingen ook
binnen eens zien. Daarna reden we naar huis.
Echt,
het was wel een schoon en leerrijk uitstapje.
Als extraatje voegde meester Huysmans er
nog wat persoonlijke zaken van de auteur aan toe :
De
schrijver DE NIJN ACHIEL A.J. :
-tijdens
het schooljaar 1952-53 leerling in het zevende leerjaar.
-geboren
te Mechelen op 11 januari 1941.
-zoon
van De Nijn Frans en Selleslagh Maria Clemence, Dorpstraat 41.
-draaier
(metaal), gehuwd met Seymens Rozette (Westerlo) en wonende Vinkstraat 45
-twee
kinderen.
-hobbys
: fietsen, voetbal, alternatieve energie experimenten.
Waren
zijn medeleerlingen in het 7de leerjaar : Boey Frans, De Kock Frans,
Emmeregs August, Jacobs Edmond, Lauwers Roger, Leemans Rene, Somers Marcel,
Verschuren Henri (+).
Ook
deze leerlingen hebben toen, ieder naar zijn eigen aard, smaak, vlijt en kunnen
een verslag gemaakt over : Een walvis te Mechelen.
Gelukkige
tijd van toen !
Nog een woordje over de walvis, door
Achiel De Nijn Mevrouw Horoy genoemd. Het betrof hier een Balaenoptera Physalus,
een gewone vinvis die tot de suborde van de baleinwalvissen behoort. Het
zoogdier werd op 18 september 1951 gevangen bij Kaap Haroy, Lofodden, aan de
Noorse kust. Na verwijdering van de ingewanden werd het kadaver ingespoten met
duizenden liters formaline, teneinde bederf tegen te gaan.De vinvis deed zijn ronde door Nederland,
toevallig simultaan met een kleiner exemplaar Jonas genaamd, dat op 11
september opgevist was, eveneens door Noorse vissers. Mevrouw Horoy ging van
Amsterdam naar Den Haag, Leiden, Utrecht en Gouda waarna België, waaronder
Mechelen, werd aangedaan.
(Tentoonstelling van de walvis Jonas
oktober 52 te Rotterdam, door dr. A.B.Van Deinse)
1983 -Inhuldiging burgemeester Ramaekers te
Heffen
De vlaggendrager in
het midden is een Leestenaar : Herman Verhoeven (°Leest 18 juni 1942, +Mechelen
27 februari 2002)
1983 Het bestuur
van de Kon. Fanf. St.-Cecilia werd uitgebreid. De organisatie werd zo groot en dan moet er wel personeel aangenomen
worden. In onze vereniging gaat het dus nog beter dan in vele andere bedrijven
! De administratieve secretaris wordt Johan VANDEPUTTE, Vinkstraat 58 te Leest.
Hij zal zich bezighouden met de registratie van de
muzikanten en de leden (ledenlijsten, ledenbeweging, ), met de correspondentie
i.v.m. optredens, met het bijhouden van de planning van de optredens en de
organisaties, het aanleggen van een archief met krantenknipsels, verslagen, (Van Toeters en Trompetten, december 1982)
Dat jaar stuitten we
in het Heimatblad van Leest, De Band, op prachtig proza dat niet altijd
chronologisch kan geplaatst worden, maar de bijdragen van Frans Teughels, Guido
Hellemans, Toon Lamberts e.a. zijn te mooi om ze niet in deze Kronieken te
publiceren.
Zo vormden de
opstelletjes van enkele van zijn vroegere leerlingen voor meester Huysmanseen aanleiding om zijn ex-pupillen op te
zoeken en zijn bevindingen neer te pennen in zijn rubriek Leestenaars treden
zo uit de oude doos. Ook dit wordt integraal weergegeven.
Ik heb al deze
gegevens geplaatst onder de datum van publicatie.
Vanaf dit jaar heb
ik ook enkele brieven, gepubliceerd in het Milac-blad, van Leestse
soldaat-miliciens weerhouden. Dit om de hedendaagse jeugd een idee te geven van
wat de dienstplicht inhield en hoe de jongeren er toen tegenaan keken.
Tot 1909 bestond het
Belgisch Leger uit vrijwilligers en lotelingen, de conscriptie. In 1909 werd de
dienstplicht voor één zoon per gezin ingevoerd, op 30 augustus 1913 de algemene
dienstplicht.
Na de Tweede
Wereldoorlog vervulden vele dienstplichtigen hun legerdienst bij de Belgische
strijdkrachten in Duitsland. Om de dienstplichtige soldaten te ondersteunen had
onder andere de Katholieke beweging het sociaal netwerk Milac uitgebouwd.
Vanaf 1963 konden
gewetensbezwaarden een burgerdienst vervullen.
In 1994 werd de
dienstplicht onder minister Leo DELCROIX opgeschort en werden er geen
dienstplichtigen meer opgeroepen. Op 5 februari 1995 zwaaiden de laatste
dienstplichtigen af.
Zoals het een flinke vereniging betaamt willen we,
eens per jaar, verslag uitbrengen van de voorbije werking van de gilde.
We verheugen ons in een steeds beter deelnemen aan de
verschillende activiteiten en dat waren er heel wat.
-In een overzicht van de jaarkalender tellen we zowat
14 datas waar we met onze vereniging paraat waren.
-De inkomsten van ons spruitenbal waren maar pas
geteld en we gingen al van start met een ledenfeest. Dit feest verliep in de
beste omstandigheden.
-Op 19 februari 82 hadden we een ledenvergadering
over het gebruik en misbruik van geneesmiddelen. Hier vernamen we dat zelfs een
onschuldige aspirine soms gevaarlijk kan zijn.
-Van 3 tot 28 mei hadden we onze bloemenactie. Ten
behoeve van onze leden stelden we honderden perkplanten ter beschikking aan
groothandelsprijzen.
-De bloemen waren nog maar pas geplant en we vertrokken
met de fiets. Enkele bestuursleden hadden op voorhand een fijne fietstocht
gepland in de streek van Imde-Wolvertem. De voorbereiding liep zelfs zo
gesmeerd, dat de kleine wegeltjes op sommige plaatsen moesten verbreed worden
om de verkenningswagen van het trio René, Jan en Miel door te laten. De
fietstocht was de moeite waard. De weermaker was met ons, en dank zij de
voorbereiding was er niets aan het toeval overgelaten.
-Op 16 mei trokken de mannen van Leest op bedevaart
naar Hanswijck, met baard en snor stapten ze ter ere van Onze Lieve Vrouw door
de straten van Mechelen. Men zou er bij deze gelegenheid een spel kunnen op na
houden wie is wie. Al bij al deden onze deelnemers het met overgave en zagen
hun deelname werkelijk als bedevaart.
-Na inspanning komt ontspanning. De reislustigen
stapten graag de bus op naar de
Floriade Expo te Amsterdam. De rondvaart op de
Amsterdamse grachten stelde ook iedereen op prijs. De nieuwsgierigen onder ons
gingen ook s avonds nog een kijkje nemen in Amsterdag. Er is daar wat te zien.
-Voor de bestuursleden waren er twee extra
activiteiten. Eerst de donderdagavond te Geel met Jos Ghijsen en de viering van
60 jaar KVLV Leest.
-In augustus vertrokken onze echte reisduiven op een
tweedaagse reis naar Attendorn in het Sauerland (land der duizend bergen). Het
was geen gezeur want als gids hadden we een directeur. Deze bracht het er zeer
goed af, want de deelnemers aan de reis stonden werkelijk paf. En al was het
hoopje deelnemers niet te groot, aan pret en ontspanning was er gee nood.
-Het bleef wel of onze vereniging geen rust kende,
want op 12 september sprongen we terug de fiets op naar Klein-Willebroek. Dit
was een fietstocht voor de eerste, de tweede en de derde leeftijd samen. Langs
Zenne, Dijle en Rupel wisten de gidsen Robert en Jan hun groep zo vlot bij
elkaar te houden dat ze werkelijk niemand als vermist moesten opgeven.
-Ondertussen zaten Paul en Godelief in de Alemstraat
al te bibberen, want de week van de landbouw zou bij hen doorgaan, in een loods
die enkel in de dromen en op papier bestond.
Dat Godelief geen dikke tong heeft werd bewezen want
na enkele telefoontjes stonden alle diensten van A.V.V. in alarm en op korte
tijd stond de loods in de Alemstraat recht. Ook was een werkgroep samengesteld
onder impuls van onze plaatselijke geestelijken, versterkt door onze
bestuursleden Jan Teughels, René Bernaerts en Jos De Smet werd het hoe en
waarom van onze landbouw duidelijk gesteld.
De dag zelf was het alle hens aan dek en het gonsde er
van activiteiten. Voor het eerst in de Leestse geschiedenis werd er een
paardenzegening gehouden. Proficiat aan de L.R.V. Ze brachten het er fijn
vanaf. Ook de andere landelijke verenigingen zoals KVLV en KLJ lieten zich niet
achteruit zetten, integendeel, doch één man verdiende een specifieke vermelding
en dit was aalmoezenier Herregods. Hij bewees eens te meer dat voor hem alles
mogelijk is.
Alles samen kon men spreken van een zeer geslaagde
verwezenlijking. Het sluitingsuur bevestigde dit.
-In oktober begon onze winterwerking met een les over
isolatie. De Heer Van Lent leerde ons isoleren, we kregen van hem nog iets
extra, hij sprak ons zelfs nog over veiligheid met elektriciteit.
-November bracht een experimentvergadering voor
iedereen toegelaten. De Heer Van Bortel kwam vertellen dat er tegen elk kwaad
wel een kruis gewassen is. Hij bracht zijn producten zo aan de man dat het soms
wel op een bonte avond leek. Na zijn onderricht sprak, bij wijze van test, ons
bestuurslid Dolf de spreker over pijn in de rug.Hiervan kwam hij rap terug, want voor hij
goed besefte wat er gebeurde met zijn pijn, was pastoor Van Bortel met hem
achter de muur en behandelde hem met een extra kuur. We dachten die wordt zeker
gezond, maar hij lag met den Dolf op de grond.
Alle gekheid op een stokje, de spreker was toch een
wonderbaar man. Gans Leest sprak ervan.
Dit zijn zowat de samenvattingen van onze
activiteiten, we menen u hiermede van dienst te zijn en vragen u om ook in de
toekomst in onze werking vertrouwen te hebben.
1982 16 december
De Mechelse Week : K.W.B. Volleybal Mannen
Leest A O.L.Vr. Waver A: 3 0 (foto onderaan)
Deze topmatch in de Verbondelijke C-afdeling tussen
Leest en Waver, twee ploegen die tot nog toe geen enkele wedstrijd verloren,
werd verdiend gewonnen door de thuisploeg.
De eerste set kende aanvankelijk een gelijkopgaand
verloop en beide ploegen skoorden afwisselend punten (6-7).
Dan kon Leest echter gebruik maken van enkele foutjes
aan Waverse zijde om uit te lopen tot 11-7. De bezoekers gaven zich echter niet gewonnen en kwamen
met enkele schitterende smaches terug tot 13-12. Verder kwamen zij echter niet meer en Leest won deze
set met 15-12.
In de tweede set kregen we een zeer goed spelend Leest
te zien.
De receptie was uitstekend en in aanvallend opzicht
kon men rekenen op Eddy Moortgat en Jan Geerts. Waver kon hier weinig tegenover
stellen en de thuisploeg won deze set gemakkelijk met 15-3.
In de derde set begon Waver plots veel beter te spelen
en Leest kreeg het bij momenten vrij kwaad. Door enkele goede combinaties en
een goede blokvorming liepen de bezoekers uit tot 8-12 en even later zelfs tot
11-14. Waver kreeg dan liefst viermaal de kans om de set uit
te maken. Viermaal echter faalde men en Leest kwam terug tot 14-14.
Hierdoor was de weerstand van de bezoekers gebroken en
de thuisploeg kon deze set winnen met 16-14.
Leest, dat vooral in verdediging erg sterk speelde,
neemt door deze overwinning een ernstige optie op de titel.
1982 Leest 17 december,
Geachte ouders,
De kerstvakantie begint morgen ! Dit betekent dat het
langste trimester van het schooljaar voorbij is. Zo moe en uitgeput als andere
jaren kunnen de leerlingen niet zijn want begin november was er een
aaneenschakeling van vrije dagen die bijna gelijkwaardig was aan de vakantie
die ons nu te wachten staat.
Maar deze vakantie is toch altijd iets speciaals ! Er
zijn zoveel feesten te vieren : het kerstfeest of het zonnewendefeest én
natuurlijk ook Nieuwjaar ! Misschien ook de zondagen die erop volgen ?
Op dit ogenblik is het grootste derde van het schooljaar
voorbij ! De kinderen die flink gewerkt hebben (en dat zijn er heel wat), mogen
tevreden zijn. De anderen, de grote minderheid weliswaar, hebben nog twee
derden van het schooljaar om zich te herpakken, om zich meer in te spannen, om
echt al hun mogelijkheden te benutten. Wij hopen vooral dat deze kinderen zich
de beloften in hun nieuwjaarsbrieven nog lang zullen herinneren !
Nog meer : we hopen dat ze de gedane beloften ook
zullen waarmaken. Hiervoor zullen zij echter in de eerste plaats moeten zorgen.
Ouders en leerkrachten kunnen er de kinderen wel regelmatig aan herinneren en
hen terecht wijzen, maar als deze kinderen zelf niet willen, is er weinig aan
te doen !
We gaan ongetwijfeld minder goede tijden tegemoet en
waarschijnlijk had ieder van ons het anders gewenst ! In de toekomst zullen zij
die in hun jeugd hebben leren werken, op hun tanden hebben leren bijten,
initiatief hebben leren nemen, de toekomst zonder al te veel moeilijkheden
dookomen ! Als de kinderen mekaar dan nu al leren helpen en daartoe krijgen
zij in 1983 voldoende kansen dan zal het voor iedereen later nog wel
meevallen !
Wij hopen ongetwijfeld dat we in 1983 even goed en
misschien nog beter kunnen samenwerken dan dit in 1982 het geval was !
Tenslotte wensen we iedereen een gelukkig Nieuwjaar
vol met gezondheid, goede moed en toch ook nog wat voorspoed !
Met de beste groeten,
Namens de Vriendenkring : Edmond Polspoel Voorzitter.
Namens de leerkrachten : Stan Gobien Schoolhoofd.
1982 Zondag 19
december : Zonnewendefeest
Onze
leden met kinderen houden deze datum vrij. Op die dag zullen onze kinderen
kunnen genieten van een gevarieerd programma.
(Voor Allen, 3/12/1982)
1982 Zondag 26
december : Tegen paal te Leest (foto)
Ingevolge
een ongekende oorzaak sloeg zondagnamiddag 26 december
1982, op de Juniorslaan te Leest, de personenwagen bestuurd door de heer
Austijn te pletter tegen een paal van de openbare verlichting.
De
paal knakte en kwam op de rijweg terecht zodat het verkeer op deze
drukke baan moest worden omgeleid.
Het
voertuig liep heel wat schade op.
Gelukkig kwam de bestuurder er met de schrik vanaf.
(De
Mechelse Week, 30/12/1982)
1982 Zondag 26
december : Kerstfeest Kon. Fanfare St.-Cecilia
Dit startte om 15
uur en per gezin mochten ook twee volwassenen mee aan tafel.
Er waren spelletjes voorzien voor jong en oud, volwassenen dienden een inschrijvingsgeld
van 20 frank te betalen. Kinderen mochten gratis deelnemen.
(omzendbrief)
1982 Kerstfeest
KVG Zennevallei
Naar jaarlijkse gewoonte ging ons kerstfeest door in
het parochiecentrum van Hombeek.
Nadat de talrijk opgekomen aanwezigen (ruim 170) plaats
namen naast hun familie of bekenden kon rond 14u30 een aanvang genomen worden
met de eucharistieviering, die werd voorgegaan door onze proost A. Nieuwborg.
Wij brachten er dit jaar een vernieuwing in : nl. door een vijftal kinderen
tijdens deze plechtigheid het kerstgebeuren te laten uitbeelden met o.a. de
herbergier (Alain), de engel (Hilde), de herder (Rudy), Jozef en Maria (Jurgen
en An).
Zij mochten elk op hun beurt de aangepaste teksten
voorlezen, afgewisseld met de stemmige liederen van het zangkoor, waarvoor zij
allen na deze schone viering een flink applaus kregen.
Tijdens het aperitief sprak Jos Van Aken een
welkomwoord uit tot allen en gaf een toelichting over het ontstaan van K.V.G.
in Mechelen onder voorzitterschap van zijn intussen overleden vader, en hoe ze
nu hier, verder een twaalftal jaar geleden is uitgebreid met een plaatselijke
afdeling onder de naam Zennevallei thans met een 130-tal leden en vrienden
(65-65) ongeveer. Tijdens de dias- en filmvertoning (genomen over voorbije
activiteiten) zochten de mensen of ze er hun eigen persoon in terug zagen, voor
sommigen een leuke herinnering.
Ondertussen zaten de kinderen met een popelend hartje
te wachten wanneer zij eens een beurt kregen om enkele liedjes te zingen, dit
onder begeleiding van Vic met zijn gitaar, ze mochten daarvoor een prijsje
kiezen, ook zij die echt niet konden meedoen wegens hun handicap werden niet
vergeten.
Om de spanning er in te houden had men deze keer een
lotto-spel voorzien voor iedereen, met slechts één prijs ! Muisstil in de zaal.
Tot opeens ! Na controle bleek dat Simonne de eerste en enige was met zes
juiste cijfers, ze mocht hiervoor de wekkerradio in ontvangst nemen.
De lotenverkoop liep vlot, want velen waren reeds een
kijkje komen nemen naar de talrijk tentoongestelde prijzen.
Alle aanwezige gehandicapten kregen als kerstgeschenk
een unieke vaas, eigenhandig vervaardigd door aalmoezenier G. Herregods. Zeer
gewaardeerd en bewonderd door allen voor dit fijne werk mocht hij als onze
oprechte dank hiervoor een klein geschenk ontvangen uit de handen van Rita.
Het zangkoor bracht voor het tiende achtereenvolgende
jaar sketchen en liederen naar voor en werd daarom eens letterlijk en
figuurlijk in de bloemetjes gezet.
De stille werkers achter de schermen zorgden voor een
lekker kerstmaal !
Met het afscheidslied kwam er een einde aan dit
kerstfeest.
(De Band februari
1983)
Fotos :
-De Leestse volleybalploeg bestond uit Van den Heuvel,
Vets, Cleymans, Praille, Geerts, F. De Decker, J. De Decker, Moortgat en
Brasseur.
De groepstentoonstelling te Leest : de vijf
kunstenaressen tussen hun werk.
1982
Decembernummer De Band : Bericht aan onze abonnenten
Samen met de bedeling van het volgend nummer
Eindejaarsnummer van De Band zullen onze bedelers het abonnementsgeld 1983
ontvangen.
De prijs blijft onveranderd : 150 frank/jaar.
Nieuwe abonnés kunnen voor inschrijving terecht bij
volgende medewerkers (bedelers) :
Lieven Hellemans, Frans Lamberts, Vik Diddens, Jos
Lamberts, Renilde Segers, Bart De Smet, Karel Soors, Hans De Laet, Els
Verbruggen, Robert Verbruggen en Fille De Prins.
1982 Vrijdag 3
december : CSC Interwijkenkwis te Leest
1982 Vrijdag 3
december : Opening Tentoonstelling Textiel en Keramiek (foto bovenaan)
In het prachtige decor van het
Kouterkasteeltje stelden vijf jonge kunstenaars
hun werken tentoon.
Krista Leemans (Battel), Mieke
Selleslagh (Heindonk) en Chris Van Praet
(Hombeek) liepen samen cursus
keramiek in het Rijksinstituut voor
Kunstambachten (RIKA) te Mechelen.
Hun werk bestond voor het grootste
deel uit gebruiksvoorwerpen.
Uit de kleimassa draaiden ze de
gewenste vormen of bouwden ze hun werk
geduldig op.
Johanna Hostijn (St.-Stevens
Woluwe) en Veerle De Wachter (Berlaar)
bekwaamden zich beiden in het
kunstweven aan het St.-Lucasinstituut te
Gent (afdeling Monumentale kunsten)
en tevens ook aan het textielinstituut
Henry Story te Gent.
De ontwerpen kwamen tot stand door
observatie en karakteristieke
onderwerpen waaruit de kunstenaar
zijn specifieke vormen abstraheert die
duidelijk zijn afgelijnd waardoor
ze krachtig en voor eenieder begrijpelijk
overkwamen.
Wat de techniek betrof werden de
tapijten op een vlak getouw geweven.
Deze tentoonstelling was voor het
publiek te bekijken op zaterdag en zondag
4, 5, 11, 12, 18 en 19 december van
15 tot 21 uur en op vrijdagen 10 en 17
december van 19 tot 21 uur, in het
Kouterkasteeltje, Kouter 20 te Leest.
1982 3 december : Vrije
Basisschool Dorpsstraat Sint-Niklaas op bezoek
In de namiddag was er een
filmvoorstelling voor kinderen in de parochiezaal.
1982 Zaterdag 4
december : Sint Niklaasronde en Bal KWB
90 huizen werden bezocht en 156
kinderen met geschenken bedacht.
s Avonds was er een etentje voor
bestuursleden en helpers en het St-Niklaasbal.
1982 9 december : SP-Avond
zoute hapjes.
Een
avond vol over het bereiden van zoute hapjes. U vermoedt niet
welke mogelijkheden er hieromtrent bestaan.
Kom
daarom eens kijken, leer iets bij en iets wat je met het beste kookboek
niet
kan proef direct het resultaat van de bereiding !
(Voor Allen, 3/12/1982)
1982 9 december
De Mechelse Week : Salem Werkgroep Leest - Actie Veilig Verkeer
Nu de crisis zich ernstig laat voelen en de
benzineprijzen de hoogte ingaan als de dollarkoers stijgt of daalt, gaan we
beseffen dat het benzineverbruik vermindert naarmate we trager rijden en dat er
bovendien minder ongevallen gebeuren bij lagere snelheid. Dat is dan goed
nieuws in deze slechte tijden. Maar het verkeer blijft zijn slachtoffers
eisen, vooral bij kinderen.
Waarom bij kinderen ? Daarvoor zijn er een heleboel
redenen. Kinderen beneden 8 jaar hebben toezicht en begeleiding nodig. Kinderen
zijn doorgaans verstrooid, en wat een kind kan, doet het niet altijd.
Kinderen hebben ook minder overzicht omdat ze klein
zijn en ze niet de nodige ervaring hebben om snelheid te schatten.
Verkeersopleiding alleen is niet voldoende; het kan
alleen een aanvulling zijn van verkeerstraining. Maar ook de volwassenen maken
fouten. Onze straten, voetpaden en fietspaden zijn niet geschikt voor kinderen.
Parkeermeters verdringen de kinderen van het voetpad. Fietsers krijgen geen plaats
in het stadsverkeer, zelfs bij nieuwe wegenaanleg.
Men rijdt te hard of te gevaarlijk.
Leest heeft zoals de meeste dorpskernen een drukke
doorgangsweg door het hart, zonder voldoende maatregelen voor de bescherming
van voetgangers en fietsers. De onveiligheid is het grootst rond de scholen en
in de omgeving van de Dorpsplaats.
De ouders wiens kinderen naar Mechelen fietsen weten
dat hun kinderen steeds het onveilig stadsverkeer moeten trotseren en maken
zich erg ongerust. Ze hopen dat er maatregelen genomen worden om de fietsers te
beschermen.
Leefmilieu Leest is gestart met een campagne voor meer
verkeersveiligheid. Samen met voorstellen voor een veilig wegverkeer voor
kinderen kreeg elke Leestenaar ook een enquêteformulier in de bus. Die enquête
is bedoeld om de verkeersproblemen rond de dorpskern en de toegangswegen beter
te leren kennen, en om het nut van enkele voorgestelde wijzigingen na te gaan.
Tevens nodigt Leefmilieu de dorpsmensen uit hun eigen
verkeersproblemen in hun leefomgeving na te gaan en eigen voorstellen te doen
en opmerkingen neer te schrijven.
Werkgroep Leefmilieu, die werk maakt van deze
campagne, hoopt vele vragenlijsten terug te krijgen. De schooldirecties steunen
de actie met de inzameling van ingevulde enquêteformulieren.
Personen die hun formulier kwijtspeelden, kunnen
steeds een nieuw ontvangen bij één van de hierondervermelde contactpersonen :
Soors K. Cecilialaan Leest, Duran D. Juniorslaan Leest, Libbrecht B.
Kouter Leest en Gieselink F-J. Scheerstraat. (Salem)
1982 Zaterdag 11
en zondag 12 december : Jaarlijks Banket Kon. Fanfare St.-Cecilia
Dit banket was
gratis voor de muzikanten en de drumbandleden.
De vaandrigs dienden
250 frank te betalen voor het banket van zaterdag, de ereleden 500 frank en
voor de biefstuk en het banket van zondag betaalden de vaandrigs
respectievelijk 75 en 150 frank en de ereleden 150 en 300 frank.
De ereleden waren
alle mensen die lid waren van de vereniging maar die niet als muzikant,
drumbandlid of vaandrig konden beschouwd worden, dus ook de echtgenoten of
partners van een muzikant. (Omzendbrief)
Op het menu van
zaterdag stond : koude schotel, soep, gevuld korfje, gebraad, rosbief,
groentenkrans, kroketten en gebak en koffie.
Op zondag was er in
de voormiddag beafstuk voorzien en voor de namiddag : soep, ½ kip, sla,
appelmoes, nootjesaardappelen en koffie met gebak.
1982 Zaterdag 11
december : 9de Sint-Niklaasbal van V.V. Leest
Te 20u30 starten wij met het 9e
Sint-Niklaasbal van V.V. Leest in de parochiezaal te Leest.
Net als vorige jaren moet het ook nu weer een succes
worden en zullen de afwezigen ongelijk hebben, het bewijs daarvan is onze
voorverkoop.
In de zaal hebben wij dit jaar iets gans nieuw : een
hammondorgelorkest met daarbij als speciale gastvedetten Jacques Raymond en Connie
Neefs. Natuurlijk verwachten wij ook het bezoek die avond van St.-Niklaas,
Zwarte Piet en met hun gratis geschenken.
Ook op de jeugd hebben wij gedacht. In de 2de
zaal (de bar) speelt dit jaar een discobar.
Dus voor iedereen een ganse avond leute en plezier.
Aan allen, maar speciaal aan de ouders van onze
spelers en speelsters, tot zaterdagavond en nog een goede raad : kom tijdig
want er zullen plaatsen te kort zijn.
Het bestuur
van V.V. Leest.
(Folder)
1982 Maandag 13
december : 20-jarig bestaan K.G.B. Leest
De gepensioneerden vierden op
feestelijke wijze het 20 jarig bestaan van de
K.G.B.-afdeling Leest.
Om 14 uur in de parochiezaal.
Feestredenaar was de Willebroekse
De opbrengst van deze
kaartwedstrijd werd aangewend ten voordele van de
leerlingen.
De voorzitter van de Vriendenkring
van de Sted.Lagere School was Edmond Polspoel,
de secretaris Monique De Winter.
(folder)
Er waren 110
kaartspelers en de eerste prijs werd weggekaapt door Henri Verbeeck,
oud-leerling van de school en vader van Dirk van het 2de leerjaar.
(Schoolkrant)
1982 Zaterdag 13
november : Jubileumdansavond van Vevoc
om 21 uur in de parochiezaal te
leest met het orkest Johnny Maes.
1982 14 november :
De Leestse fanfare won het Nationaal Tornooi van de stad Brussel
De K.F. St.-Cecilia
ontving een erediploma & erepenning van de Provincie Brabant en behaalde
94,5% van de punten.
De pers over deze
prestatie :
-Fanfaremuziek kan wanneer het door een goede
dirigent én een goed korps gebracht wordt- nog wat anders zijn dan folklore en
pinten drinken. Wat de muzikanten van Mechelen-Leest brachten op 14 november ll
dat is fanfaremuziek !
-Een stijl vol verfijning tot in de kleinste
details. Het solowerk was uitstekend verzorgd (door àlle solisten) en de klasse
liep eraf ! Maar ook de begeleiding was perfect in orde ! Proficiat aan
dirigent en korps
Minder vleiende
woorden verschenen in de Franstalige krant LEcho de Brabant :
Tijdens de uitreiking van de ereprijzen ter
gelegenheid van het eerste Nationaal Tornooi van de Stad Brussel heeft er zich
een incident van jewelste voorgedaan. Als slot van deze plechtigheid werd door
de Fanfare Royale Paul Gilson Brussel het Nationaal Volkslied uitgevoerd. Op
het moment dat de eerste tonen weerklinken, beginnen een aantal muzikanten met
grijze broek en donkerblauw jasje achteraan in de zaal te joelen. Om
misverstanden te vermijden, geven we meer kenmerken : op het blauwe jasje was
een kenteken met witte achtergrond en daarop rode letters en een toeter. Wij
vinden het spijtig dat juist deze muzikanten die uitmuntten door hun prachtige
muziek op deze manier reageren. Het is de enige wanklank die we deze dag hebben
gehoord. Spijtig dat het muzikaal feest van formaat op deze wijze werd
beëindigd !
Van Toeters en Trompetten
(december 82) gaf daarop volgend kommentaar :
Wij vinden dit ook spijtig ! Wij zijn ook Vlaming !
Moeten we daarom gaan handelen zoals er vroeger met ons gehandeld is ? Of wordt
het weer van oog om oog, tand om tand ?
Wij zijn fier dat we Vlamingen zijn ! Laat de Walen
fier zijn dat ze Waal zijn ! Laat de Brusselaars fier zijn dat ze Brusselaar
zijn !
Als anderen ons willen respecteren, dan moeten we zelf
ook de andere respecteren Wij mogen zelfs fier zijn dat wij België op zon
deugdelijke wijze hebben vertegenwoordigd in het buitenland en op concerten met
deelnemers uit gans Europa ! Als Vlamingen hebben we op deze manier bewezen dat
we van ons kunnen afbijten op een faire en beschaafde manier !
Daarenboven, er wordt in Leest toch niet gejoeld door
dezelfde mensen wanneer de Brabanconne wordt gespeeld n.a.v. de Dodenhulde op
1 november of met de viering van de Wapenstilstand !
Wees Vlaming maar een beschaafde Vlaming ! Ieder
mens heeft het recht zijn eigen volksaard te manifesteren maar dan op een
manier die de anderen niet krenkt ! Dit verwachten wij ook van de Walen en de
Brusselaars maar dat is wat anders !
1982 Zaterdag 20
november : Davidsfonds Leest Bezoek aan Europalia 1982.
Met aandacht gericht op Griekenland
de bakermat van de Westerse beschaving.
Prijs : 220 fr per persoon.
1982 20 en 21
november : 3de SP Hobbytentoonstelling,in de zaal
Sint-Cecilia.
Programma
Opening en receptie
(met openingsrede door de Heer G.Joris, voorzitter SP-Mechelen.
Er was
drankgelegenheid en een gelegenheidsrestaurant (met pannenkoeken).
(Uit de
programmabrochure)
1982 Vrijdag 26
november : De geneeskundige kracht van kruiden.
Op initiatief van de Landelijke
Gilde en K.V.L.V. kwam E.H. Van Bortel uit
Schilde handelen over de
geneeskrachtige kracht van kruiden.
Inkom leden 30 frank, niet-leden 50
frank.
1982 Zondag 28
november : Eetdag van de Vrije Kleuter- en Basisschool
In de Parochiezaal Kouter Leest.
1982 Maandag 29
november : Davidsfonds Leest Thema-avond :
De verzekeringen in de praktijk
In het Parochiecentrum, Dorpsstraat
10 Leest vanaf 20 uur.
Moderator : Mile Moyson. Toegang
gratis.
1982 Maandag 29
november : Brevet Nijverheidshelper voor Arnold Teughels(foto)
Tijdens een receptie
in de Mechelse Kolommenzaal in aanwezigheid van schepenen Stiers, Charlier,
Ribbens en Van der Sande reikte burgemeester Jos Vanroy aan elf personeelsleden
van de stad het brevet van nivjerheidshelper uit. Onder hen één Leestenaar :
Arnold Teughels uit de Blaasveldstraat. (GvM, 30/11/82)
De Wikkes van de
Croes was te Leest geboren op 27 november 1911 en gehuwd met Emerance Van Den
Heuvel die hem twee kinderen schonk : Magda en Jean.
Wikkes en Emerance
waren populaire figuren te Leest. Samen baatten ze jarenlang café De Zwaan
uit op de hoek van Dorpsstraat en Kouter (thans Vivelamour).
Emerance was een
zeer gelovige, kindvriendelijke en gulle vrouw met het hart op de tong. Niemand
klopte tevergeefs aan haar deur maar ook Wikkes hielp iedereen die hij kon
helpen. Hij gaf zelfs anderen geld om een rondje te betalen en zei daarbij :
betaalt gij dat ! Ze moeten niet weten dat het van mij komt !
Naast herbergier was
Wikkes ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot wiens bier hij ook
tapte. Hij was bestuurslid van de N.S.B.
en oud-krijgsgevangene 1940-45.
Hij was ook
duivenmelker, supporter van Racing Mechelen maar vooral vaandrig van de Kon.
Fanfare St.-Cecilia.
In Memoriam Vaandrig Louis DeCroes
Vandaag brengt de Kon. Fanfare St.-Cecilia
Mechelen-Leest haar vaandrig naar zijn laatste rustplaats. Deze man, deze mens
die ruim 35 jaar voor de fanfare heeft opgestapt en voor het korps de weg baande
op het platteland en in steden, in onze eigen gemeente, in het ganse Vlaamse
land en zelfs buiten onze landsgrenzen, is niet meer !
Vooraan stapte hij wanneer de fanfare deelnam aan
feestelijke optochten en ook wanneer er iemand van zijn kameraden naar zijn
laatste rustplaats werd geleid Ontelbare keren heeft hij ons voorgegaan ! De
ene keer was het vaandel feestelijk versierd, de andere keer was er een
rouwsluier aan vastgeknoopt. De ene keer liep deze vaandrig met het hoofd fier
geheven en het vaandel wapperend als een teken van levensvreugde, de andere
keer met het hoofd neergeslagen en denkend aan een vriend die was heengegaan !
Vandaag bevond deze vaandrig zich waarschijnlijk voor
de eerste maal achter de fanfare en deze keer maakte het muziekkorps de weg
vrij om hem naar zijn laatste rustplaats te brengen.
Zoals de natuur troosteloos naar zijn winterslaap
toeslentert, zo is ook Louis met stille trom van ons heengegaan. Bloemblaadjes
en bladeren van de bomen beginnen in de nazomer van kleur te veranderen omdat
ze zich gaan voorbereiden op hun naderende einde. En dan komt eens de dag dat
de herfstwind, ofwel een briesje ofwel een storm, hen losrukt. Zo is het ook
met Louis gegaan. In de nazomer begonnen de tekenen van zijn ziekte te
verschijnen. Stilaan verdwenen zijn krachten tot hij dan op 9 november ll. een
punt zette achter zijn welgevuld aards bestaan.
Voor onze vereniging is het dan toch de tijd van de
vallende bladeren geworden, want in de loop van deze week is het al de tweede
keer dat we een trouw lid én een goede vriend verliezen !
Beste vriend Louis, de muzikanten en de ereleden van
onze vereniging zijn hier aanwezig om U een laatste hulde te brengen. Op ieder
ogenblik, in om het even welke omstandigheden mocht onze vereniging beroep doen
op uw daadwerkelijke hulp ! U verlangde hiervoor geen lofwoorden ! U volbracht
uw taak in alle eenvoud ! Vooral de muzikanten zullen U missen, niet alleen als
vaandrig maar vooral ook als aandachtig luisteraar die wekelijks naar de
repetities kwam en urenlang kon zitten toekijken en toehoren ! U bent één van
de weinigen die stap voor stap de muzikale kwaliteitsverbetering van onze
vereniging heeft
meememaakt ! U zag en hoorde van week tot week hoe het
groeide en bloeide. Die bloei en dat succes waaraan door iedereen werd gewerkt,
waarvoor door elkeen ondenkbare offers werden gebracht, waren uw mooiste
beloning en uw grootste voldoening ! U was er trots op erelid en vaandrig van
de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest te zijn.
Uw heengaan is voor onze fanfare een groot verlies !
Maar wat is onze droefheid in vergelijking met het ontzaglijk leed van uw
echtgenote en familieleden. Voor hen is uw heengaan een onherstelbaar verlies.
U heeft steeds gezorgd voor uw gezin, niet alleen op materieel gebied maar op
elk gebied ! De sfeer die U in uw gezin bracht, straalde uit over uw woonbuurt
en verder ook in onze fanfare !
Diepbedroefde familie, uw echtgenoot, vader,
grootvader of broer is niet meer ! Zijn aardse leven is voorbij, maar we zijn
er zeker van dat hij voor eeuwig zal verderleven !
Duurbare familie, beste vrienden, uit erkentelijkheid
voor datgene wat onze vriend Louis voor onze vereniging heeft gedaan, zal het
vaandel dat door hem zo dikwijls én letterlijk én figuurlijk hoog werd gehouden,
voor hem als afscheid neerbuigen en terwijl zullen wij allen samen nog enkele
ogenblikken in alle stilte aan Louis denken. We zijn ervan overtuigd dat we met
dit gebaar onze dank en onze eerbied uitdrukken, veel beter dan met miljoenen
woorden, die we toch niet kunnen vinden !
Duurbare familie, wij delen in uw droefheid. Namens de
Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest bieden wij U onze innnige deelneming
aan.
Beste vriend Louis, er is voor alles en voor iedereen
een tijd van komen en gaan ! Ook voor ons die hier vandaag aanwezig zijn. Maar
eens zullen we allen terug samen zijn. Ondertussen zullen we proberen verder te
doen zoals U het zou gewenst hebben : met vriendelijkheid, met eenvoud, met
eendracht, met solidariteit en met muziek !
Vaarwel, vaandrig van St.-Cecilia Leest ! Vaarwel,
beste vriend Louis ! Rust zacht in vrede !
(Toespraak van Stan
Gobien bij het afscheid in de kerk op 13 november. De Band november 82)
-Wikkes van de Croes als werknemer van de Mechelse
brouwerij Lamot.
-Vaandeldrager Louis De Croes voorop met de standaard
van de Kon.fanf. st.-Cecilia op de schouder in 1979, op de begrafenis van
Melanie Robijns. (Foto : Leest in
Feest)
Leden van de chiro naast hun jaarthema : De vrede
staat op t spel.
1982 7 november : Chirofamiliefeest.
De jaarlijkse chirofeesten waren
gestart op zaterdag 6 november met een
eucharistieviering in de parochiale
kerk alwaar het jaarthema de vrede staat op
t spel werd verduidelijkt en de
nieuwe leiders en leidsters hun leidersbelofte
aflegden.
Zondag werden de feesten
verdergezet met een groots familiefeest in het
parochiecentrum aan de Kouter.
De namiddag werd gevuld met een
modern toneelstuk Chiro tussen twee en
acht. In dit stuk werden door de
verschillende afdelingen verscheidene facetten
van de chiro belicht.
Ook jong-Vevoccers deden hun duit
in het zakje.
Naast dit alles konden de
aanwezigen mee aanzitten aan een koffietafel en kregen
zij ook nog film en dias te zien over
de voorbije activiteiten.
de zondag werd er al vroeg begonnen met het
pletten en beleggen van de pistollekes. Dat werkje werd door de meisjes
geklaard terwijl de jongensleiding de laatste hand legde aan de zaal en-
podiumopschik. Alles was klaar om de mensen te ontvangen en wij vlug ons
uniform aangetrokken, onze zondaagse bottinnen aangeschoten en netjes een
streep in ons haar gekamd om er proper uit te zien, want vandaag ging het
gebeuren.
Ons familiefeest kreeg als titel Chiro tussen 2 en
8. Zoals jullie misschien al weten zijn er enkele jongens en meisjes van de
leidingsploeg in augustus naar de KRINKEL, het nationaal leidingsbivak
geweest. Eén van de evenementen op dit kamp was het grote openingsspektakel dat
over Chiro tussen 2 en 8 handelde. Wij
hebben dit toneelstuk verwerkt naar onze eigen chirogroep toe en het resultaat
van onze vele inspanningen en repetities konden de mensen op ons feest
bewonderen.
In dit toneelstuk werden door de verschillende
afdelingen verscheidene facetten van de chiro belicht, t ging hier niet alleen
over onze eigen chiro van Leest, maar de chirowerking in Vlaanderen werd
voorgesteld.
Chiro tussen 2 en 8 (of chiro achter de schermen)
bracht ons in de sfeer van zondagnamiddag, de tegenslagen en prettige momenten,
de leidingskringen, democratisch werken, gemengd Kortom alles wat met de chiro
te maken heeft kwam aan bod. Het was een totaalspektakel dat ons deed nadenken
over de werking van onze jeugdbeweging.
t Zal misschien niet altijd zo duidelijk overgekomen
zijn, maar één ding moet je er uit blijven onthouden. De chiro leeft, ze leeft
door al die kleine dingetjes die een vereniging leefbaar houden. De chiro is
iets van ons allemaal, van de ouders, van de pater, van de leiding, van de
kinderen, van Jean-Lowieke, van Octavie, van Prospère, van , van gans de
parochie !
Chiro tussen 2 en 8 lichtte een tipje van de sluier
op, het is een uitnodiging om eens echt te komen kijken op zondag na één uur.
Na de apotheose, toen ieder chirolid op het podium
stond en het jaarthemalied zong, kwamen de ouders aan de beurt om enkele
spelletjes te spelen die de kinderen normaal doen. t Was plezant om hen bezig
te zien hoor !
Nadat de bakker zijn koeken en broodjes had gebracht
werd de koffie ingeschonken door de aspi-jongens en meisjes zodat de inwendige
mens ook iets aangeboden kreeg.
Na de maaltijd mocht de pater, zoals bij elk familiefeest, zijn dias aan het
publiek tonen. We zagen heerlijke beelden van lachende en stoeiende jongeren,
van de prachtige bivakomgeving, van de overgangszondag en de pater haalde met
zijn guitige kommentaren nog plezante herinneringen naar boven. Hij kreeg van
ons nog een kado om zijn dagelijkse inspanningen voor onze jeugdbeweging en
de mensen in de zaal gaven hem nog een warm applaus.
Nadat Marc en Mie, de beide groepsverantwoordelijken,
nog een laatste woordje hadden geplaatst mocht iedereen tevreden naar huis gaan
terwijl de oudste chiroleden de zaal hielpen opkuisen.
t Was weer voorbij en alles was goed en op tijd
verlopen. Toch was er iets minder belangstelling dan voorheen. Eén zaak vinden
we spijtig : dat we met TEVEEL eten blijven zitten zijn. Dit komt vanuit het
feit dat we door heel wat families in het ongewisse gebleven zijn, betreffende
hun al of niet aanwezig zijn op het feest.
Laten we tot slot iedereen bedanken die meegeholpen
heeft en aanwezig waren. Jullie aanwezigheid beste mensen, is voor ons een
stimulans om in deze harde tijd verder te gaan met jeugdwerking. t Is
tegenwoordig niet meer gemakkelijk de kinderen en jongeren te stimuleren tot
creatief samenspel. Wij hopen dat jullie ons zullen blijven steunen en
vertrouwen. Aanvaard wel het feit dat wij ook maar gewone mensen zijn die het
niet altijd even gemakkelijk hebben en af en toe wel eens een misstap
ondernemen. Maar wij weten dat jullie daarvoor begrip zult hebben en niet
stilzitten om mee aan onze jeugdbeweging te blijven bouwen.
Nogmaals hartelijk dank en wees welkom allemaal.
Groetjes
van de Chiroleiding. (DB,december
82)
1982 4 november : Overlijdenvan Alfons Verbruggen (fotos)
Pieter Alfons Verbruggen, beter bekend
als de Lange of Fons van Zjein Schoen was te Leest geboren op 24 januari
1893 en hij overleed als weduwnaar van Maria Clotilda Leemans (°Heffen, 9/7/1891, +Leest, 31/12/1979) in het
O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen.
Fons had, haast rechtover de ingang van
de Sint-Niklaaskerk op de plaats waar later de zelfbedieningzaak bij Julia
zou komen, een café.
Om café De Sportvriend (volgens LG : voordien Bellevue)
binnen te raken moest er wel eerst een aantal trappen genomen worden. In het
café hingen palmen van plaatselijke wielervedetten aan de muur. De Lange was
een echte sportliefhebber en vooral een wielerfanaat die dweepte met de
Flandriens en die heimelijk bleef hopen dat een van zijn renners het ooit zo
ver zou schoppen als Briek Schotte. Maar dat bleef bij ijdele hoop
Herbergier was in feite zijn bijberoep,
zijn hoofdbezigheid had ook met dranken te maken. Hij werkte voor de NV
Seeldrayers uit Heffen en bezorgde met paard en kar dranken in de cafés.
Hij was eveneens een bekend kaartspeler
en muziekliefhebber. De fanfare Sint-Cecilia nam zijn café vaak als vertrekpunt
voor de uitstappen in Leestdorp omdat het na de tweede wereldoorlog het café
was dat op de route van de leden-herbergiers van St.-Cecilia op een uithoek van
de gemeente lag.
Immer
opgewekt en vol levensmoed, betekende hij menig keer een straaltje zon in het
leven van medemensen dixit zijn doodsprentje.
We
herinneren ons nog dat Fons bijna steeds zijn klak ophad en dat hij een
bijzonder zachtaardig en vriendelijk man was. Toen er een twintigtal jaar
geleden rijkswachtcontrole was en er een aantal te jonge muzikanten (17 jaar)
in zijn café waren, mochten ze gaan schuilen in zijn kippenhok. (Van
Toeters en Trompetten nr.6 1982)
Zijn afscheidsrede werd uitgesproken
door de penningmeester van de K. Fanfare St.-Cecilia Bert Robijns.
1982 6 en 7 november : DE KOORD
VAN SPINOZA door Rust Roest
Zaterdag
6 en zondag 7 november voerde de Leestse toneelgroep Rust Roest het
toneelstuk De koord van Spinoza op. Dit stuk is de eerste opvoering van Rust
Roest voor dit seizoen.
Dit
speels ireëel poëtisch heimatspel werd gespeeld in drie bedrijven en werd
geschreven door Fernand Handtpoorter. Het
stuk baadt in een licht bijbelse atmosfeer. De namen Marie, Petrus en Joannes
zijn bewust gekozen : uit te beelden figuren in de jaarlijkse processie.
Bovendien zijn er meerdere verwijzingen naar de bijbel.
Regisseur
Guido Hellemans maakte een juiste keuze tussen het ter beschikking gestelde
spelersmateriaal.
De
decorbouw van Vik Diddens, Werner De Nijn, Stefan De Laet en Tony Baarendse
lokte de bewondering van het publiek.
Het
decorontwerp was van de hand van Stefan De Laet.
De
kostumering werd verzorgd door Milos Van Stijvoort. De gepaste grimage werd
gezet door Jean Albert en Vera Moernaut.
De
muziek werd schitterend naar voor gebracht door Hilda Silverans en Karel
Mertens.
Celien
die werd vertolkt door Imelda Van der Hasselt, werd uitstekend uitgebeeld,
evenals Claudia, vertolkt door Renilde Polfliet.
De
ongehuwde kinderen van Celien, gespeeld door Marc Windelen, Marcel Verwerft en
Liesbeth Cadee, beleefden hun rol volledig.
Sonja,
vertolkt door Hilde De Kock, toverde met haar onberispelijke uitspraak het stuk
om in een droom.
De
figuratie van Karl Casteels en Hilde Van Dam gaf het bewijs uit het goede hout
te zijn gesneden alsook deze van Toni Bertels, die de rol van Spinoza
vertolkte.
Rust
Roest kende twee succesvolle toneelavonden.
Spelers
en regisseur kregen na hun optreden een staande ovatie van het publiek.
Zondag
14 november wordt een derde voorstelling gegeven in zaal Sint-Cecilia aan de
Dorpsstraat te Leest.
DDS
(GvM,10/11/1982)
Traden op :
Renild Polfliet, Imelda Van der
Hasselt, Hilde De Cock, Liesbeth Cadée, Hilde Van Dam, Marcel Verwerft, Toni
Peeters, Marc Windelen en Dirk De Smet.
De techenische ploeg stond onder
leiding van Fik Diddens.
Regie : Guido Hellemans.
Fotos :
-Fons
van Zjein Schoen op zijn drankenronde.
-Café de Sportvriend, tegenover de kerk van Leest.
-Een foto vol
symboliek : Fons
Verbruggen met pet naast zijn baas Guillaume Seeldrayers met hoed
-De cast en de medewerkers van Rust Roest. Zij
brachten De Koord van Spinoza.
1982 Maandag 1
november : Bloemenhulde aan het monument aan de kerk
Op uitnodiging van
het stadsbestuur diende de K.F. St.-Cecilia na de bloemenhulde de Vlaamse
Leeuw en het Vaderlands Lied te spelen.
(omzendbrief
19/10/82)
1982 2 november
Het Laatste Nieuws :
REUZENOOGST IN TUINTJE TE LEEST
Twee ton bieten op 35 vierkante
meter.
Het is voor de landbouwers in het Mechelse zeker geen
geheim : 1982 is een uitstekend bieten-jaar. En het zal geen opzien baren dat
er op hun bietenveld her en der een uitzonderlijk exemplaar het levenslicht
ziet van om en bij de 10 kilogram.
Bij Toon Lamberts, aan de Kouter 20 te Leest, liggen
de kaarten helemaal anders.
In de eerste plaats is Toon geen landbouwer. Hij
verdient zijn dagelijks brood in een metaalbedrijf aan de Rijksweg
Brussel-Antwerpen, te Breendonk.
Eens deze arbeidstaak verricht begint voor Toon pas
het leven.
Zijn tuin puilt uit van de groenten.
Om dat allemaal piekfijn te onderhouden dient er heel
wat handenarbeid verricht.
Het is zijn hobby.
Buiten groenten houdt de Leestenaar er nog tientallen
konijnen, kippen, geiten en zelfs een varken op na. Om de wintertijd door te
spartelen en zijn troeteldiertjes tijdens deze periode niet alle dagen met
brood te voeren, zaait hij al enkele jaren een bietenveldje vol. De oogst is
dit jaar verbijsterend groot. In die mate dat hij op een veld van nauwelijks 35
vierkante meter groot, nu... meer dan 2 ton voederbieten zal kunnen oogsten.
Bijna al deze bieten zijn kolossen van 15 kg en meer.
Men kan hier beslist spreken van een uitzonderlijke
oogst.
Toon Lamberts over zijn reuze-oogst : Het normale
gewicht van een voederbiet is ongeveer 5 kg. Ik bemestte mijn grond zoals ik
dat vorige jaren deed. Nooit gebruik ik enig sproeimiddel. Mijn grond wordt nog
bewerkt zoals onze grootouders dat hebben gedaan. Een speciaal motief voor deze
oogst zou ik niet kunnen geven.
Hoe dan ook, Toon Lamberts zit met kanjers van bieten.
Zijn konijnen, geiten en zijn varken kunnen er op
rekenen dat er deze winter meer dan eens biet op het menu zal staan.
Leo De
Nijn.
-Dank zij de KWB kregen de kinderen van Leest bezoek
van de Sint.
1982 Zaterdag 30
oktober : Huldiging Boerenfrontvoorzitter Henri Van den Heuvel
Tijdens een uitgebreid feestmaal in de zaal
Sint-Cecilia werd de voorzitter van het Boerenfront Henri Heinke Van den
Heuvel gehuldigd. Heinke, 66 intussen, stichtte in 1937, samen met zijn
vrienden bestuursleden Antoon Polspoel, Remy Bradt, Constant Daelemans, Corneel
Verbeeck, Constant Gobien en Lodewijk Nuytkens de afdeling Leest van het
Boerenfront. Deze afdeling ontstond nadat de boeren van Heist-op-den-Berg in opstand
waren gekomen tegen de armoeprijzen die voor de aardappelen werden
uitgebetaald.
Henri Van den Heuvel was 21 toen hij zn intrede deed
in de afdeling Leest van het Boerenfront. Samen met zijn bestuursploeg werd hij
voor zijn 45-jarige inzet als bestuurslid gevierd. De feestrede werd
uitgesproken door Karel De Decker uit Willebroek. (HLN,28/10/1982)
Dezelfde krant van 9
november :
Breugeliaanse
viering van voorzitter BOERENFRONT LEEST IN FEEST
De afdeling Leest van Het Boerenfront, die in 1937 naar
aanleiding van de lage prijzen die voor de vroege patatten werden betaald,
gesticht werd, heeft in zaal St.-Cecilia van de Blekken, het feit gevierd
dat Henri Van den Heuvel, de huidige voorzitter, reeds 45 jaar als bestuurslid
in die afdeling zetelt.
Het bestuur had er dan ook aan gehouden, om op het
voorstel van Louis Van Kerckhoven, algemeen voorzitter van Het Boerenfront in
te gaan en Karel De Decker, reeds jaren medewerker aan het strijdorgaan van
deze beweging, als feestredenaar te vragen.
Ook Eugeen Adriaenssens, auteur van Bakkeske, dat in
1980 als vervolgverhaal in Het Boerenfront verscheen, was aanwezig.
De bijna 200 genodigden werden er op een Breugelmaal
vergast, gaande van soep met ballekens, naar een hoofdschotel waarvoor men het
duurste restaurant nog zou voorbijlopen
Marcel De Prins, die de gevierde voorzitter
vootreffelijk verving, sprak het welkomwoord uit.
In een bij momenten ironisch gekruid relaas, bracht
hij een beeld van de dingen waaraan Het Boerenfront zich tijdens de voorbije
jaren had opgetrokken en waarmede het zich ook had beziggehouden. Hij bleef
stilstaan bij de vlaginhuldiging in 1947 en bij de biertap die de afdeling in
1949 meer dan 5.000 fr. had opgeleverd. Hij had het over teerfeesten, bals,
uitstappen en voordrachten, waarna hij de persoon van Henri Van den Heuvel
belichtte die vlak na de oorlog voor de heropstanding van de haast ingedommelde
afdeling had gezorgd.
Karel De Decker noemde Henri Van den Heuvel geen
meeloper maar een leider met boerenverstand, die in 1958, via de lijst van de
Blekken gemeenteraadslid werd, om later van in 1964 tot met de fusie, schepen
van Leest te zijn. Hij besloot zn toespraak, na de gevierde man van boerenadel
te hebben genoemd met de woorden dat hij als de leste van Leest, de beste was
en in die zin een man om te eren !
Na het applaus kreeg Henri Van den Heuvel uit handen
van dd. voorzitter Marcel De Prins, een tinnen schotel. De gevierde riep, na de
warme woorden van zn vriend Jef Verbeeck te hebben aanhoord, het bestuur bij
zich omdat zij hem allen tijdens die jaren zo goed hadden geholpen. Karel De
Decker maakte de gehuldigde attent op het feit dat hij die tinnen schotel als
symbolisch geschenk moest aanzien, omdat zijn vrienden bestuursleden Marcel De
Prins, Constant Van Alsenoy, Victor Alewaeters, Jef Verbeeck, Jef Smets en Remy
Emmerechts geen blekken schotel hadden gevonden.
Nadatmevrouw
Eugeen Adriaenssens aan de geachte voorzitter een luxe-exemplaar van Bakkeske
had overhandigd, zat het officiële gedeelte er op. De gevierde voorzitter liet
de glazen, op zijn kosten, nog eens vullen. Wd.
Het Nieuwsblad (18/11/1982)
:
Boerenfront huldigde Heinke
Van den Heuvel
LEEST Het grote feest door dienstdoende voorzitter
Marcel De Prins, door Constant Van Alsenoy, Victor Alewaeters, Jef Verbeeck,
Jan Smets, Remi Everaerts e.a. op gang gebracht, dankt zijn ontstaan in eerste
instantie aan...de vroege patatten, die zowel in de geschiedenis van Het
Boerenfront, als in het leven van Henri Van den Heuvel en zijn Leestse
vrienden, een grote rol hebben gespeeld... aldus Boerenfront-medewerker en
gastspreker Karel De Decker tijdens de huldeviering van voorzitter Heinke
Henri Van den Heuvel, die al ruim 45 jaar deel uitmaakt van de Leestse afdeling
van Het Boerenfront en samen met zijn bestuursploeg de belangen van de Leestse
landbouwers al die jaren naar best vermogen verdedigde.
Om die 45 jaar belangloze inzet voor erkenning en
waardering van de boerenstiel werd Henri Van den Heuvel In 58 op de lijst
van de Blekken in Leest als raadslid verkozen en van 64 tot 76 schepen-
samen met zijn echtgenote Francine in een met vrienden en leden-Boerenfronters
gevulde Sint-Ceciliazaal in Leest, feestelijk gehuldigd.
Van letterkundige Eugeen Adriaensens kreeg hij een
luxe-exemplaar van het onlangs uitgegeven succesboek Bakkeske dat als
vervolgverhaal in het weekblad Het Boerenfront is verschenen.
Het Boerenfront vond zijn ontstaan in
Heist-op-den-Berg toen in volle crisistijd in juli 36 op de vooropgestelde
prijs van 30 frank, de boeren maar 5 tot 6 frank kregen voor 100 kg vroege
aardappelen.
Prosper Busschot, Stanne Gobien, Lowie Nuytkens, Frans
Huyghe, Victor Schaerlakens, Corneel Verbeeck en Jan Maes waren de eerste
Leestse boeren die de plaatselijke Boerenfrontafdeling vorm zouden geven.
Louis Van Kerckhoven werd hun eerste leider en
algemeen voorzitter die tal van vergaderingen kwam geven in Leest.
In 36 werd bij Peer Van den Eede in lokaal
Boerenhandel (zie foto) de afdeling Leest van Het Boerenfront
opgericht.
Voorzitter werd Victor Schaerlaekens omringd door de
bestuursleden Antoon Polspoel, Remy Bradt, Constant Daelemans, Constant Gobien,
Lodewijk Nuytkens en Henri Van den Heuvel.
Met de eerste grote boerenbetoging in 36 te Heist-op-den-Berg was ook de Leestse
afdeling present.
In juni 39 organiseerde Het Boerenfront een algemene
protestbetoging tegen de te lage prijzen in de landbouwsector. Een manifestatie
die door ruim 30.000 boeren werd bijgewoond.
Hard Labeur
Tijdens de oorlogsjaren en na de bevrijding moest
terug aan de opbloei van Het Boerenfront gewerkt worden. Voor het eerst
verscheen ook het wekelijkse verenigingsblad HB. Juist in deze moeilijke
periode kon beroep worden gedaan op Henri Van den Heuvel, die als jongste zoon
uit het landbouwersgezin Van den Heuvel-Verdickt hard labeur kende en op
20-jarige leeftijd als bestuurslid de plaatselijke Boerenfrontafdeling mee
opbouwde.
In 47 werd het vaandel van de afdeling ingehuldigd.
Nauwelijks twee jaar later werden al ruim 94 leden
geteld.
Naast het harde werk op het veld en op de boerderij
was er bij de Boerenfronters ook nog tijd voor leute en plezier.
In 49 werd op een biertap en bal voor 5.333 frank
en 25 centiemen opgedronken en kon er in 55 nog gefeest en geteerd worden aan
de prijs van 30 frank per deelnemer.
In juli 56 werd te Heist-op-den-Berg het 20-jarig
bestaan gevierd. De bestuursploeg bestond toen uit voorzitter Victor
Schaerlaekens, schatbewaarder Constant Daelemans en bestuursleden Jan Maes,
Jozef Van Kerckhoven, Constant Gobien, Jan De Smedt, Heinke Van den Heuvel en
Constant Busschot.
In 58 kwam bestuurslid Jan Maes plots te overlijden
en werd Emiel Maes tot voorzitter gekozen. Frans Van Den Broeck kreeg een
plaatsje als ere-voorzitter.
In die periode werd er in de Leestse afdeling hard gewerkt.
Er werden spreekbeurten georganiseerd met Ludo Sels
die kwam praten over ziekten onder de gewassen, er stonden ook uitstappen op
het programma naar Hoei en Luxemburg.
Het aantal leden begon te verminderen samen met het verdwijnen van de
landbouwbedrijven.
In 72 werden nog 56 leden geteld, nu tien jaar later,
nog 40.
Hulde
Het eigen landbouwbedrijf gaf Henri Van den Heuvel in
handen van zoon Frans, wat niet wil zeggen dat vader Heinke niet op de hoogte
blijft van het boerenleven in zijn gemeente.
Het Boerenfront als organisatie om de samenwerking
tussen de landbouwers onderling te bevorderen is een must weet Henri Van den
Heuvel. Als voorzitter volgde hij Miel Maes op, een functie die hem als het
ware op het lijf is geschreven.
Henri Van den Heuvel is een leider met inhoud en met
allure. Hij is een mens van goeden wil. Hij is, en hier wil ik met de woorden
van algemeen voorzitter Louis Van Kerkhoven besluiten, altijd een man van de
daad geweest die liever de hand aan de ploeg sloeg dan tafelspringer te zijn.
Hij heeft samen met de vele boeren die ons zijn voorgegaan en die wij op 1
november herdenken, de spitse ploeg van Het Boerenfront altijd door de meest
rechte voren gedreven...
Henri Van den Heuvel is een man van adel. Hij is een
man van boerenadel...
aldus besloot Karel De Decker deze feestavond van de
Leestse Boerenfronters.
RSM
Heinke van Tien of Speleman
Henri Van den Heuvel werd te Leest geboren in 1916 als
jongste in het landbouwersgezin Van den Heuvel Verdickt. Hij werd
leerling-muzikant in 1930 en mocht met de fanfare meespelen in 1933. Hij bleef
muzikant tot 1977 en moest noodgedwongen het musiceren stopzetten omwille van
een ongeval op zijn landbouwbedrijf.
Heinke van Tien heeft in zijn jonge jaren hard moeten
werken omdat zijn vader vrij vlug overleed. Samen met zijn moeder moest hij het
bedrijf rechthouden en hij werkte zich dan ook de ziel uit het lijf.
In 1936 hielp hij het Boerenfront oprichten en werd hij er
het jongste bestuurslid. Later werd hij in opvolging van Emiel Maes voorzitter
van deze vereniging.
In 1939, op de vooravond van de tweede wereldoorlog, werd
hij gemobiliseerd.
In 1941 trad Heinke in het huwelijk met Francine De
Hertogh.
In 1958 werd hij door het fanfarebestuur gevraagd zich
kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hij werd direct
verkozen en was vanaf 1959 gemeenteraadslid. In 1965 werd hij schepen van
openbare werken en hij bleef dat tot de fusie met Mechelen. Heinke was de chef de pupiter van de cornetten.
Hij werd op de Leest-Heide en zelfs ver daarbuiten speleman genoemd.
Vermoedelijk is hij aan deze bijnaam gekomen omdat hij vaak s avonds oefende
en zijn cornetmuziek liet klinken over het Hertsveld. Een beetje later begon
Frans Van der Auwera dan op zijn bugel te repeteren en volgden nog andere
muzikanten hun voorbeeld. In de vijftiger en zestiger jaren was de
fanfaremuziek op de Heide als het ware niet uit de lucht
Heinke was en bleef vooral
een volksvriend, ook toen hij in de gemeentepolitiek was gestapt. Hij kon het
goed verdragen dat sommige familieleden hem schepen van water en wind noemden
ondanks het feit dat de zorg voor de binnenwegen en de landbouwwegen één van
zijn prioriteiten was, zorgde hij ervoor dat de grachten en de bermen goed
onderhouden werden.
Heinke kon moeilijk tegen
ruzie en tweedracht. Als er wat heibel was, greep hij op een zachte manier in
zodat alles binnen de kortste keren terug in orde kwam. Toen Constant Van
Alsenoy in Leest kwam wonen, werden ze direct goede vrienden. Na de repetitie,
en die duurde toen tot omstreeks halftwaalf, konden ze nog uren babbelen over
het werk op het veld en over de manier waarop de rechten van de landbouwers en
hoveniers beter konden gevrijwaard of verdedigd worden.
Henri Van den Heuvel was
ongetwijfeld een waardig en echt Ceciliaan.
(Stan Gobien : Leest in
feest)
Heinke van Tien
was te Leest geboren op 8 oktober 1916 en hij overleed in het Imeldaziekenhuis
te Bonheiden op 28 april 1987.
Naast voorzitter van
het Boerenfront was hij ook Ere-schepen van de gemeente Leest, Ere-lid van de
Kon.Fanfare St.-Cecilia, oudstrijder van 1940-45 en vereerd met verschillende
eretekens.
Heinke was gehuwd
met Francine De Hertogh (°Kapelle-op-den-Bos 30/7/1917, +Leest 12 november
2007).
Zoals hij geleefd heeft, in alle eenvoud en stilte,
zo is hij van ons heengegaan.
Zijn werklustig en verdienstelijk leven, zijn humor en
goedheid in de omgang zullen steeds een dankbare herinnering in ons oproepen.
Zijn lijden heeft hij geduldig gedragen. Sterven was
voor hem geen schrikbeeld, wel een verlossing.
Hij was een zorgzame vader, een voorbeeld van stille
werkzaamheid
(Mooie woorden uit
zijn doodsprentje)
-Café Boerenhandel van Pierreke Van den Eede op de Juniorslaan
waar de afdeling Leest van het Boerenfront werd opgericht. Foto van de jaren 50.
-Historische foto van Henri Van den Heuvel. In 1971
hadden de Blekken zijn stem nodig in de gemeenteraad voor onder meer de
benoeming van Stan Gobien tot schoolhoofd. Heinke van Tien was toen
gehospitaliseerd en werd dan maar met bed en al naar het gemeentehuis gebracht
-Heinke Van den Heuvel met zijn echtgenote Francine
De Hertogh.
-Een gelukkige Heinke van Tien met zijn tinnen
schotel.
-Francine De Hertogh, echtgenote van Heinke van
Tien.
1982 Vrijdag 15
oktober : 5e Grote KWB-Kaartwedstrijd
In Ons Parochiehuis Kouter te
Leest, met voor 30.000 fr aan waardevolle
prijzen.
Iedere tafelwinnaar won ook een
prijs. Deelname : 80 frank.
De Breendonkenaar Jan Van Gompel
haalde het van de 284 deelnemers
(71 tafels) voor Gaston De Schouwer
en Louis De Bleser, beiden uit Leest.
(flyer onderaan)
1982 Zaterdag 16
oktober : KVG-Zennevallei Leden-Vriendenavond
Programma :
-18 uur : Mis in de parochiekerk.
-19 uur : Feestmaal in de
parochiezaal te Leest.
(aperitief, tomaat-garnaal,
kip met appelsien, bananensplit...)
-21 uur : Muziek en dans.
Kostprijs : 350 fr per persoon.
1982 21 oktober
De Mechelse Week : Gesprek met V.V. linksbuiten Hans Schöning.(foto)
Na de verdiende overwinning tegen leider Itegem kon
De Mechelse Week even een praatje maken met de uiteraard tevreden Leestse
speler Hans Schöning. Deze Duitse aanvaller (linksbuiten) speelde lang voor
Racing Mechelen en vorig seizoen bij Racing Jet. Hij werd samen met William
Selleslagh (ex K.V.Mechelen) aangetrokken om Leest te versterken en om publiek
te trekken. We vroegen hem een vergelijking te maken tussen het nationaal en
het provinciale voetbal in België.
Schöning : in provinciaal wordt er uiteraard minder
gevoetbald en meer gevochten. Het staat technisch op een lager niveau. Het
grote nadeel van het provinciaal voetbal is dat de spelers bijna allemaal een
volledige dagtaak hebben, zodat de trainingen alleen s avonds kunnen
plaatsvinden. Men moet dan met de hele groep ineens trainen en men komt nooit
tot individuele trainingen, die noodzakelijk zijn om de persoonlijke
tekortkomingen weg te werken. Verder is het wel zo dat het peil
(voetbaltechnisch) in de provincie Antwerpen hoger ligt dan elders.
D.M.W. : Word je niet harder aangepakt door de
tegenstander ?
Schöning : Ik moet toegeven dat deze wedstrijd wel
erg hard was, maar persoonlijk geloof ik niet dat ik geviseerd word door de
tegenstander. Wel door de scheidsrechters : die willen persé tonen dat een
voetballer die uit nationale komt ook naar hen moet luisteren. Ze willen de
baas spelen over ons en overdrijven dan wel eens.
D.M.W. : Wat vind je van Leest als ploeg ?
Schöning : Dit is de meest gezellige club van al
degenen waarin ik al speelde, de sfeer is enorm, ik ben hier heel graag.
D.M.W. : Wat zijn de verwachtingen voor dit seizoen
?
Schöning : Wij eindigen ongetwijfeld bij de eerste
vijf ! En als we gespaard blijven van langdurige kwetsuren, kunnen we zelfs
meedoen voor de titel ! Het nadeel is dat we een kleine kern hebben. Maar zoals
we vandaag gespeeld hebben, met zoveel inzet en karakter, zo moeten we alle
matchen spelen ! Met die mentaliteit kunnen we ver komen !
Schöning wordt bij ons vandaan getrokken. We kunnen
hem nog net feliciteren met deze overwinning en hem en zijn ploeg, Leest, het
beste wensen voor dit seizoen : dat zij nog vaak mogen spelen als vandaag. De
afwezigen hadden weer eens ongelijk ! (E.G.)
1982 22 oktober : Bezoek
aan de Bakker
Die dag brachten
leerlingen van de Stedelijke Lagere School een bezoek aan bakkerij Hellemans in
de Dorpstraat.
Natach
a, Veronique, Alain,
Herman en Peter Emmeregs brachten daar in hun schoolkrant volgend verslag over
uit:
Wij zijn naar de bakkerij geweest op 22 oktober 1982,
bij Hellemans te Leest.
Wij zijn er naartoe geweest om te weten hoe dat ze een
brood bakken.
Het is een moderne bakkerij. Als we bij Hellemans
kwamen, mochten we eerst naar het uitstalraam gaan kijken. We zagen er allerlei
soorten brood. Dan mochten we in de bakkerij zelf gaan kijken. Om brood te
bakken hebben we deeg nodig. Het deeg bestaat uit : bloem, water, gist, zout,
vetstoffen en suiker. Dan doet de bakker alles in een trog. Daar wordt het
gekneed met de kneedmachine. Vervolgens doet de bakker het deeg in een machine
en wordt daar in het juiste gewicht verdeeld. Een gewoon brood weegt 900 gr.
Dan moeten de broden eerst rijzen vooraleer ze in de oven geplaatst worden.
Men bakt niet alleen brood, maar ook gebakjes,
broodjes, koeken, taarten en stokbrood.
Ook hebben we gezien hoe ze gebakjes maken. Er werd
ook marsepein gemaakt waar we allen een stuk van kregen. Op het einde van het
bezoek kregen we van de bakkerin nog een snoepje.
Het bezoek aan de bakker heeft ons veel bijgeleerd.
1982 Zaterdag 23
oktober : K.F.Sint-Cecilia luisterde een gala-concert op
Het C.I.S.M.
(Internationaal Muziekverbond van Europa) kreeg op zijn congres in Sint-Niklaas
een gala-concert aangeboden. Het eerste gedeelte van dit concert werd verzorgd
door de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest. Een hele eer.
Via een omzendbrief
kregen de fanfareleden volgende onderrichtingen mee :
-optreden in een
volledig uniform : uniformjas en broek of rok, een wit hemd met de fanfaredas.
Voor de mannelijke muzikanten : zwarte kousen en zwarte schoenen. Voor de
vrouwelijke muziekanten : witte kousen of nylons en zwarte schoenen.
-instrumenten netjes
gepoetst en volledig in orde.
-muziek opgeborgen
in de mappen. Misschien is het best dat de dirigent de uit te voeren werken
voor dit concert laat rangschikken op de repetitie.
Er werden twee
voorbereidende repetities ingelast want er zou iemand komen van de Koninklijke
familie.
Men vertrok vanuit
Leest met twee bussen. De muzikanten en drumbandleden reisden gratis, de
ereleden betaalden 160 frank.
(Omzendbrief
19/10/1981)
1982 29 oktober : Hypnose-Avond
te Leest
Organisatie : Vevoc.
Te gast was het artiestenduo
Rogandros en Heremitso uit Zonhoven, een
nog jong tweetal, dat hypnose
enerzijds als amusement wist aan te wenden
maar hetzelfde gegeven buiten de
amusementswereld ook als wetenschap
benaderde.
Robert Piccart, die achter Rogandros schuil gaat :
we distanciëren ons helemaal van de beroepsmatige hypnotiseurs. Voor ons
blijft hypnose een therepeutisch hulpmiddel naast vele anderen. Hypnose is dus
zeker geen wondermiddel, wat sommigen er ook mogen van verwachten. Zowel
Piccart als zijn collega Boonen zijn beroepshalve aan jeugdzorg in Limburg
verbonden (GvM, 29/10/1982)
Het verslag daarvan
verscheen in De Band van januari 1983
:
Hypnos was nu
eenmaal de God van de slaap in de Griekse mythologie, en dank zij hem kennen
wij de hynose, wat wordt uitgelegd als zijnde een magnetische, kunstmatige,
door de wil van een ander opgewekte slaap : een zenuwslaap.
Op de bewuste vrijdagavond zijn de talrijke aanwezigen
er getuige van geweest dat het werkelijk mogelijk is iemand volledig onder
invloed te brengen. Misbruik of amusement ?
Een vraag die we in het midden laten. In ieder geval
de twee hypnotiseurs uit Zandhoven hadden blijkbaar de bijzondere gave hun wil
aan anderen (slachtoffers) op te leggen.
Wat de dagen voordien in Leest en omgeving werd
aanzien als opgezet spel, kul, larie en apekool, bederiegerij, daar stond men
nu vol bewondering en nieuwsgierigheid van te genieten.
Voor de pauze werden een aantal slachtoffers naar
boven gelokt.Slachtoffers, of hebben
zij misschien genoten van een diepe ontspannende rust ?! Eén zaak werd al gauw
duidelijk, iedereen is niet vatbaar voor de suggesties van zijn hypnotiseur,
zeker niet als men zelf niet mee wil werken.
Het werd pas een deugddoende avond na de pauze toen
echte bravourstukjes ten tonele werden gebracht. Zoals Hans De Neve, die zich
volledig in de ban liet brengen door geheimzinnige gebaren en toverspreuken.
Een diepe slaap was overhem neergedaald en toen ging hij al fluitend een
denkbeeldige garagedeur schilderen, om daarna moe te worden en met een
afgedankte pantoffel met een koord eraan, de zaal rond te wandelen met het
gedacht dat het een Afghaanse windhond was. Water werd wijn, en wijn werd bier,
bier werd melk, en melk werd afwaswater om het dan uit te spuwen.
Andere slachtoffers aten zelfs een ui op, in de
gedachte dat het een appel was. We waren zelfs getuige van een ware veldslag
tussen indianen en cowboys. Zelfs de zin om een sigaret te roken werd hen
afgenomen.
Dat hypnose ongekende mogelijkheden te bieden heeft,
was af te leiden uit de denkbeeldige gezichtsbeelden die de gehypnotiseerden
voor ogen kregen. Gans de zaal zat plots vol kaboutertjes, die dan opeens
poedelnaakt werden. Alle dames hadden het zelfs zo warm dat ze het best vonden
in bikini plaats te nemen, tot grote vreugde van de slachtoffers die plots
verstokte gluurders werden. Ook het wiskundig stelsel werd overhoop gehaald
want het geluksgetal zeven werd voortaan poezewoefke. Tarzan heeft de avond ook
tal van niet te evenaren kreten geslaakt, tot grote verbazing van de
toehoorders.
Duidelijk is het die avond wel geworden, t waren geen
twee konkelaars die twee mannen uit Zandhoven. Hypnose bestaat echt, hoe
ongeloofwaardig het ook mag lijken.
Achteraf werd er dan ook druk nagepraat, niet alleen
over de komische situaties die zich die avond hebben afgespeeld, maar ook over
de heilzame werking die de hypnose kan hebben bij aanwending in de geneeskunde.
Ook boosaardige plannen werden gesmeed, moest hypnose aangewend worden in de
politieke en militaire kringen.
t Was fijn zo, echt een schot in de roos, met dank
daarom aan de inrichters, hypnotiseurs, gehypnotiseerden en toehoorders.
-De flyer van de KWB met de aankondiging van de 5de
grote Kaartwedstrijd.
