Inschrijven kon bij de
bestuursleden Jeroom Verbruggen, Maria Dons-Lamberts,
Martin Mollemans, Alois Hendrickx,
Marleen Dons-Verschueren, Mia Van
Sweevelt-De Wit, E.H. Fr. Lornoy en
Marleen Mampaey- De Prins.
(DB, augustus 83)
1983
Augustusnummer De Band : Georges
Herregods benoemd tot Hoofdaalmoezenier
BESTE BANDLEZERS, Georges Herregods is benoemd
tot Hoofdaalmoezenier van Duitsland. Oud nieuws zal je zeggen. Toch alhoewel
zijn taak hem naar Keulen roept zal hij niet helemaal van Leest scheiden. Zijn
thuis blijft de Leestse Kouter. Het Bandwerk zal hij wel aan anderen moeten
overlaten, daar hij nog geen overzicht heeft wat hem allemaal in Keulen wacht.
De Band zal in de toekomst zijn beste beentje blijven voorzetten zodat jullie
elke maand een verzorgde Band in de brievenbus krijgen.
BESTE GEORGES, wij danken u van harte voor uw
inzet. Als grote bezieler en motor van de Band heeft u zichgedurende meer dan acht jaar met hart en ziel
ingezet voor ons dorpsblad. Duizenden tekeningen van uw hand brachten een
persoonlijk chachet aan de Band. De vele bandwerkavonden in een geest van
samenwerken hebben van de Band een fijn verzorgd en veel gelezen blaadje
gemaakt. Wij zijn daar fier op. De goede samenwerking heeft veel mensen dichter
bij elkaar gebracht.
De ontelbare keramieken die we hebben zien groeien
en die je overal tegenkomt zijn als zoveel geesteskinderen waarbij men even
ernstig wordt of moet lachen. Ze geven een blijk van uw mensenkennis en
kunstzin.
Georges, wij kijken uit naar uw Keulse brieven en
als het kan, willen wij blijven hopen op uw medewerking.
De
vrienden van de Band.
De Heiland had U lang bewaard
om zonneschijn te brengen
en leven in de woestenij
of mensen bij elkaar te brengen.
Nu gaat ge weer te naaste bij
de sporen van ons Heer.
De bloesems door U opgespaard
zullen bloeien, telkens weer.
Al gaat ge Georges tot ieders spijt,
de vrienden van de Band geraakt ge nimmer
kwijt.
1983
Augustus : Leestenaars komen zo uit
de oude doos(verzameling Stan Huysmans)
DE ROEM
VAN DE LEESTSE ASPERGES
(Een brief
van de inspecteur aan het schoolhoofd, J. De Leers)
MINISTERE
DES SCIENCES ET DES ARTS Inspection Scolaire
Ressortdinspection principale de
Canton Scolaire de
MINISTERIE VAN WETENSCHAPPEN EN KUNSTEN
Schooltoezicht
Gebied van Hoofdtoezicht
Mechelen
Schoolkanton
Rumpst.Lier, den 24-5-1927
Mijn
waarde Heer Hoofdonderwijzer,
Ik
kom daarjuist vanwege den Heer Burgemeester eene uitnodigingte ontvangen om Donderdag a.s. naar Leest te
komen.Niettegenstaande het oogenblikminder goed gekozen is midden in de
conferentiën- wil ik nochtans al het mogelijke doen om de ontworpen vergadering
te kunnen bijwonen.
Moeder
de vrouw was zoo tevreden over de asperges van Leest, dat ik zinnens ben er mij
nog een paar botten aan te schaffen bij de eerste gelegenheid. Zoudt ge dus de
goedheid willen hebben zoo mogelijk- voor mij er nog twee aan te schaffen
tegen Donderdag 26 dezer ?
In
geval van slecht weder en het mij onmogelijk zijn zou dien dag naar Leest te
komen, gelieve ze dan s anderendaags mede te brengen naar Boom.
Met
besten en innigsten dank,
Gansch
hartelijk, de Kantl Opziener J. Stuyck.
DOORLICHTING EN TOELICHTINGEN BIJ
DEZE BRIEF.
-In 1927 werd het onderwijs in België
gedirigeerd door (let op de benaming) het Ministerie van Wetenschappen en
Kunsten, thans gewoon het Ministerie van Naionale Opvoeding en Cultuur.
-De formulieren van de Inspectie naar de
scholen (=de basis) toe, waren nog tweetalig, met het Frans vooraan. Vlaanderen
stond in 1927 nog niet ver op de weg naar taalzelfstandigheid, laat staan
gelijkheid, vrijheid en recht.
-Leest behoorde in 1927 bij het schoolkanton
RUMPST (Rumst), thans bij het Schoolkanton Mechelen. Tussenveranderingen waren
Schoolkanton Boom en Schoolkanton Willebroek.
-De toenmalige inspecteur J. Stuyck was
woonachtig te Lier. Bezoek der scholen gebeurde door hem per trein, deels per autobus
en verder deels te voet (zoals voor Leest), of s zomers per fiets. De
leerkrachten kregen dan minder dikwijls inspectiebezoek.
-Persoonlijk meen ik mij nog, meer
duidelijk dan vaag, de gestalte en fysionomie van inspecteur Stuyck te kunnen
voorstellen. Ik herinner me, als leerling, hem slechts eenmaal gezien te hebben
in de klas van meester De Leers (1926 of 27 ?). Ik zie de inspecteur nog
vooraan staan naast de meester, beiden een gemoedelijk praatje voerend, waarbij
meester De Leers, volgens zijn natuur en aandrift, toch de leiding nam, ook
graag t gesprek in t Frans overschakelde en, zoals steeds, gelijk wilde
halen. Wij als leerlingen zagen alles duidelijk, maar begrepen niets
-We hebben de brief liefst in de
toenmalige spelling gelaten.
-Volgens de brief had meester De Leers
de inspecteur eens, quasi toevallig, Leestse asperges bezorgd (onschuldige
vriendendienst). Anno 1983 lezen we in stoute kranten hiervoor titels als :
Giften in natura. Steekpenningen ? Smeergeld ? De keurasperges kwamen, dat weet
ik, van zijn overbuur Remy Jacobs (=Remy van Ivos). En die was zo meegevallen,
dat hij smaakte naar nog en hij een spoedige nabestelling deed van een paar
botten.Breng ze morgen maar mee naar
Boom, meester. Zo eenvoudig was het.
DE ROEM VAN DE LEESTSE ASPERGES is niet
van vandaag en Public Relations hebben de Modernen ook niet uitgevonden, tenzij
de naam O de tijd van toen
1983 Augustusnummer De Band : SOEP VAN DEN TROEP
-Johan DE LAET kreeg zijn
oproepingspapieren voor het Opleidingscentrum te Heverlee (van 1 augustus tot
eind augustus). Daarna gaat hij naar het garnizoen BRAKEL.
-Ronny ROBIJNS wordt eveneens op 1
augustus opgeroepen te EKEREN. Nadien vervoegt hij het garnizoen AROLSEN.
-Gino DE LEEUW wordt op 1 augustus
opgeroepen te PEUTIE.
-Dirk CROONS werd op 1 juni opgeroepen
te Peutie en vervoegde na zijn opleiding het garnizoen LUDENSCHEID.
-Rudi VERSCHUEREN werd op 1 juni
opgeroepen te EKEREN.
1983- 5, 6
en 7 augustus : Volksdansgroep
Korneel naar Europeade te Wenen
Een vijftiental leden van de Volksdansgroep
Korneelnam deel aan de
Europeade die dit jaar plaatsvond
te Wenen.
Jaarlijks
wordt door de Europese Volkscultuurgroepen een groots feest georganiseerd van
ware broederlijkheid en echte vriendschap. Dit idee is ontsproten uit de
Vlaamse Volkscultuurbeweging en bewijst dat de volkskunst een band kan zijn van
mens tot mens, van land tot land, van gemeenschap tot gemeenschap. Dit enorme
feest, de Europeade heeft dit jaar niet minder dan 5650 mensen in alle
mogelijke klederdrachten in Wenen samengebracht op 5,6 en 7 augustus. Werkelijk
geweldig hoe zoveel volkeren ieder met eigen taal en eigen cultuur elkaar beter
leren kennen en waarderen in het schone dat zij elkaar te bieden hebben, dat
van ieder van ons in het bijzonder is, maar waarvan we weten dat het toch ook
het bezit van ons allen is.
Het beperkt groepje van Korneel ging dit jaar dit feest van de vriendschap,
van het Europa der harten mee beleven en kijken of het mogelijk zou zijn
volgend jaar met de jeugdgroep en volwassenen hieraan deel te nemen en uit
volle borst mee te zingen op muziek van Armand Preudhomme : Europa één
Nancy De
Nijn, Marina De Wit en Christel De Laet, drie jonge Kornellekens van Jeugd II
schreven een verslag van hun belevenissen (DB, September 83) :
Donderdagmorgen 4 uur. Trinning. De familie
Korneel wordt wakker. Vlug de valiezen in de auto, zeker het fototoestel niet
vergeten, en wegwezen. Onze eerste nacht brachten we door in een gezellig
ingerichte jeugdherberg. Toen we daar aankwamen gingen we ons dadelijk
aanmelden zodat we er zeker van waren dat we de nacht niet in de auto moesten
doorbrengen. Toen we teruggingen om de valiezen te halen was er wel een (groot)
probleempje. We hadden alle deuren van de auto vastgedaan en de sleutels
(reservesleutels inbegrpen)waren nog in
de auto. Toch had het noodlot niet helemaal toegeslagen. Door een venster die
op een piepklein kiertje stond kon een papa-Korneel na enkele minuten vissen
(met een lange ijzeren vishaak) de sleutels te pakken krijgen. Gejuich ! Nu we
de sleutels hadden konden we op zoek gaan naar eten, want van dat vissen hadden
we toch wel honger gekregen. Na ons buikje halfrond gegeten te hebben, kropen
we onder de wol, waar we met de snurk-piep-muziek zachtjes indommelden. De
volgende morgen waren we al weer vroeg op weg. In Wenen aangekomen gingen we
eerst naar het Rathaus waar baas (mama-) Korneel allerlei informatie ging halen
over onze slaapplaats. Toen we onze luchpakketten gingen halen, maakten we al
kennis met enkele Italianen die voor ons een typisch Italiaans lied zongen.
Toen we ons buikje, ditmaal rond, gegeten hadden, gingen we op zoek naar onze
slaapplaats. Dit karwei nam zeker een vol uur in beslag. We wisten wel waar we
moesten zijn, maar we konden de straat niet in omdat het bijna overal
eenrichtingsverkeer was.. Tenslotte zijn we maar te voet naar ons hotel gegaan.
s Avonds rond 8 uur was er in de Stephansdom de
eerste bijeenkomst. Er zongen koren uit verschillende landen, ook een zangkoor
uit België. Zaterdag was er kort na de middag een grote stoet met al de groepen
door de belangrijkste straten van Wenen.
s Avonds was er na het eten een verbroederingsbal
in de Stadthalle. Dat is een grote zaal waar maar liefst 17.000 man in kan. Zondagvoormiddag
was er een eucharistieviering in de Stephansdom. Na de middag was er een groot
optreden van alle groepen in de Stadthalle. Het optreden werd besloten met een
dans rond de vrede en het vredeslied.
Die avond ging de familie Korneel eens een echte
Weense wijnkelder bezoeken. Na afloop van dit bezoek deden de mamas en papas
Korneel alsof ze dronken waren, maar de kindertjes-Korneel waren ook niet van
gisteren of eergisteren.De zogezegd
dronken Kornelen waren zéér vlug ontnuchterd toen ze zagen dat hun kindertjes
zomaar een discotheek binnengingen. De volgende dag was onze eerste
toeristische dag in Wenen.
We bezochten vele musea. Met een tramrit gratis
bereikten we buiten Wenen het zomerverblijf van Keizerin Sissi. Een ganse
namiddag voelden we ons als princessen in het prachtige kasteel Schönbrun.
Dit gebouw is echt fantastisch. Het heeft 1800 kamers en maar liefst 2000
vensters. Maar van die 1800 kamers was er geen enkele WC bij. (Misschien was de
tuin daarom zo groot) De volgende morgen waren we al weer weg uit Wenen,
richting België. We brachten nog een bezoekje aan Melk, waar we de
Norbertijnerabdij in barokstijl gingen bezoeken.
In Duitsland ontdekten we een waar middeleeuws
stadje Rotenburg, een echte streling voor onze historische kennis !
Toen we meer en meer dichter bij België kwamen
dachten we waarschijnlijk allemaal hetzelfde : Het volgend jaar weer, we gaan
weer mee, want wat je daar meemaakt is echt fantastisch.
In Mechelen was het eerste wat we deden : een pak
friet kopen. We zijn tenslotte toch Belgen, nietwaar
De jongens en de meisjes van de
chiro van Leest deden elk de helft van de
straten aan om voornamelijk
groenten en aardappelen op te halen bij
de Leestenaren als sponsoring van
hun bivak. Ook diverse winkelwaren
waren welkom. (Folder)
1983
Zondag 10 juli : Elf juliviering
In de maand juni hadden Korneel,
Rust Roest en Davidsfonds
de koppen bij elkaar gestoken om
het al of niet doorgaan van deze viering te
bespreken.
Hierna werd een vergadering belegd
voor alle Leestse verenigingen maar met
een zeer kleine respons.
Uiteindelijk slaagden de vrije
basisschool, Vevoc, Chiro, Davidsfonds, Rust
Roest en Korneel erin de Vlaamse
feestdag een luisterrijke viering te bezorgen.
Zo werd er zondag 10 juli in het
Kouterkasteeltje met een prachtig
namiddagprogramma van wal gestoken,
waarin Vera De Prins in een kleine
proloog de doelstelling van deze
viering verduidelijkte en Guido
Hellemans op professionele wijze
enkele Vlaamse gedichten ten gehore bracht.
Volksdansgroep Korneel zette haar
beste beentje voor en de school zong echte
Vlaamse liederen.
Maria Lamberts bracht tot slot nog
een stukje voordracht.
(DB,augustus 1983)
1983
Maandag 11 juli : Guldensporenfeestmaal
in het eethuis t Seel
Tony Baarendse nodigde iedereen uit
op dit Guldensporenfeestmaal.
Op de spijskaart stond als
voorgerecht potjes vlees van de Westhoek en soep.
De hoofdschotel bestond uit een visschotel
: kabeljauw op zijn vlaams en een
vleesschotel : rundsvlees op zijn
vlaams.
Nagerecht : frisse rijstpap.
Prijs : (drank niet inbegr.) 800
frank.
1983 11
juli : Optreden van de
K.F.St.-Cecilia te Mechelen.
Dit vond plaats in een kiosk op de
Wollemarkt.
1983 Van
11 tot 21 juli : Bivak Chiromeisjes
te Herselt. (Foto onderaan)
De jongens gingen van 21 tot 31
juli.
Met 80 meisjes waren ze in het
chiroheem Berkenheem te Herselt en een
twaalftal begeleiders.
De oudsten gingen erheen met de
fiets, de min twaalfjarigen onder de hoede
van hun ouders.
Tijdens de
bezoekdag van 17 juli werd een ballonwedstrijd georganiseerd. Tientallen
ballonnen gingen de lucht in met een vresedwens en velen werden teruggestuurd.
De ballon
van Tineke De Decker maakte de verste reis en legde een afstand af van 242 km.
Hij werd
teruggestuurd door een 12-jarig meisje uit Badiburg, 35 km boven Münster.
De meeste
ballonnen waren in Duitsland en Nederland terechtgekomen.
Eén ballon
was schijnbaar tegen de wind in gevlogen, hij werd teruggestuurd vanuit Madrid
(DB,
oktober 83)
1983 15
juli Het Laatste Nieuws : Leest
Inbraken
Onbekenden
zijn tijdens de nacht ingebroken in de woningen 16 en 72 aan de
Juniorslaan. De dieven geraakten in beide woningen binnen door het slot
uit het
raam te boren. De buit bedraagt een kleine hoeveelheid geld en een
aantal
blanco cheques. De B.O.B. van Mechelen stelde een onderzoek in.
1983 16
juli Het Laatste Nieuws : Leest
Inbraak
Onbekenden
hebben tijdens de nacht ingebroken in de woning van Hubert
Selleslagh, aan de Dorpstraat.
De dieven geraakten binnen door het slot uit het raam te boren.
De onbekenden gingen bij Selleslagh aan de haal met een zilveren
wierookvat.
De voorbije weken was er te Leest
beroering ontstaan toen KV Mechelen
Voorzitter Cordier aankondigd had
dat zijn ploeg niet ging spelen bij tweede
provincialer Leest.
V.V. eiste echter de stipte
naleving van een gemaakt contract en wimpelde de
voorstellen van geel en rood af om
de westrijd naar een latere datum te
verschuiven.
De wedstrijd kwam er en eindigde
met dubbele cijfers voor KV in hun eerste
oefenwedstrijd op het veld van VV.
De nieuwe eersteklasser verscheen
nochtans aan de aftrap zonder hun nieuwe
aanwinsten Custers, Cluytens,
Billen, Hoste en Deferm en de twee Duitsers
Reisinger en Benfeld zaten wel op
de invallersbank maar speelden niet.
V.V. Leest, nochtans met zes
oud-spelers van KV Mechelen, kreeg een heuse
pandoering. Het werd een spelletje
van kat en muis, reeds voor het halfuur
trapte KV een 0-7 voorsprong bij
elkaar. Erg vervelend voor de nieuwe keeper
Francis Spinnael.
In de laatste minuut van de
wedstrijd kon de thuisploeg de eer redden.
Na de wedstrijd bood V.V. Leest de
spelers van KV Mechelen een koud buffet
aan.
Doelpunten : Jaspers, Den Boer(2),
Van Campenhout(4), Van Arwegen(2),
Benoot, Volders en Bogaerts voor
V.V.
1983 17
juli : Viskampioenschap Vevoc
Vond plaats te Tisselt (bij E.
Bradt)
(DB,augustus 83)
1983 21
tot 31 juli : Bivak Chirojongens te
Herselt.
Met Smurf en Durf
Hier en daar wapperde reeds de nationale
driekleur in de wind ter gelegenheid van den 21e juli, alhoewel
velen dachten dat dit een jaarlijkse traditie was om de Chirojongens uit te
wuiven als ze op bivak trekken. Het zelfde zomerbriesje speelde met onze chiro-
en vredesvlaggetjes, die een mengeling van gele en witte kleuren afspiegelden
in onze opgepoetste stuurstangen. Iedereen stond er kraaknet en piekfijn in
uniform bij. Nadat de laatste valies op de kamion geladen was en er nog juist
even tijd was om een afscheidsgroetje- of kusje te geven, vertrokken we
richting Herselt waar we 10 dagen lang zouden vertoeven in het Berkenheem.
De verschillende afdelingen arriveerden, zonder al
te veel brokken of kleerscheuren, aan de bivakplaats waar onze vermoeide
chromeisjes, goed bruin of rood gebakken, ons verwelkomden. De slotformatie van
de meisjes betekende voor ons de start van het Smurfenbivak. Na het, voor
sommigen moeilijk, afscheid van chirozus, -vriendin of lief, trokken de
Kerels, de Toppers en de Rakkers naar hun slaap- en leeflokalen om de ganse
boel nog eens goed te kuisen en hen daarna te installeren. De Aspis trokken
naar hun tent en de leiding van Speelclub en Sloebers wist ook wat ze moest
doen. Nadat alles geïnstalleerd en verkend was, smurfden we rond 17u00 allen te
saam op het Smurfenplein van het Berkenheem, waar we verwelkomd werden door
enkele Smurfen die ons in groepjes indeelden en ons de opdracht gaven om gans
het bivakheem om te toveren tot een waar Smurfendorp. Na dit openingsspel,
werden de bivakreglementen overlopen en zongen we enkele liedjes of lieten een
kreet galmen over de Hagelandse heuvels. Onze kookouders, die zich speciaal
voor deze gelegenheid in Smurfenkostuum hadden getooid, werden ook voorgesteld.
Marcelleke en Aliceke Segers waren reeds bekend of berucht van voorgaande
bivakken en Antoon en Agnes Lauwens (ons ook niet onbekend) waren de
debutanten.
Ach ja de pater liep er ook nog ergens rond.
Vermoeid van het meisjesbivak, was hij reeds op dreef voor de jongens. Ofwel
was hij met de keuken en bestellingen bezig ofwel schoot hij enkele diaskes
met zijn fototoestel. Het resultaat kan je bewonderen op het familiefeest !
(Ingekort verslag van Bart Lauwens in DB,
september 83)
1983
Vrijdag 22 juli : De eerste spruiten
kwamen uit Leest
Op vrijdag 22 juli werden de eerste
spruiten aangeboden op de groentenveiling
te Mechelen.
De primeur kwam op naam van
Leestenaar Karel Leemans, (Noot :Charel
van
Pandoer) die voor zijn aanvoer van 20 kilogram eerste spruiten uit
volle grond 100 frank per kilo
kreeg aangeboden.
De Mechelse Week drukte in de
editie van 4 augustus een intervieuw af
met deze Leestenaar :
Karel
Leemans is 63 jaar, en woont aan de Blaasveldstraat 25 te Leest.
De boerenstiel heeft hij van vader op zoon overgeërfd, en elk jaar heeft
hij
vroege oogsten, waarop hij terecht fier is.
Wij vroegen aan Karel Leemans hoe hij tewerk gaat om steeds bij de eersten
te zijn om groenten te oogsten : de eerste spruiten, twee weken geleden
aangeboden op de veiling, werden reeds gezaaid bij lichtemis, d.w.z.
op 2 februari.
Voordien reeds had hij de zaadjes laten voorkiemen in water om deze dan
op
een wachtbed uit te zaaien. Na 8 à 10 dagen kunnen de piepkleine
plantjes
in zgn prespotten worden gezet, waar ze naargelang het weer na
ongeveer
5 weken in de zomer kunnen worden uitgeplant.
Om bij de vroegen te zijn is het nog allemaal handwerk zei ons Karel
Leemans.
Op onze vraag of het dan niet moet gevroren hebben om goede spruiten te
kweken antwoordde Karel Leemans :
Dat is enkel de naam, maar dat heeft niets met de kwaliteit te maken
hoor !
Het is zelfs zo dat de vroege spruiten de lekkerste zijn !
Nu, twee weken na de aanvoer van de eerste spruiten, heeft Karel Leemans
reeds een akker vol met spruiten klaar voor
consumptie.
Nu is het wel zo, zei hij, dat al die primeurs worden opgekocht door
handelaars aan zee, om daar in restaurants en hotels voor primeurs te
kunnen
zorgen voor hun klanten, en omdat er daar nu ook in het zomerseizoen een
enorme bevolkingstoename is. De eerste spruiten bv. werden opgekocht
door
Nijs van Oostende, en nu is het zo dat de late asperges die ik hier nog
staan
heb, reeds allemaal zijn verkocht !
Een bloeiende zaak dus, maar toch wel hard werken vroegen we Karel
Leemans.
De laatste jaren is alles natuurlijk fel vergemakkelijkt door de nieuwe
werktuigen en landbouwtoebehoren, antwoordde ons Karel, nochtans als
het
marktdag is, en dat is drie maal per week, moeten we om 3 uur s morgens
reeds
uit de veren, zomer en winter. En s avonds is het toch altijd werken
tot 10 of
11 uur, vooral in het aspergeseizoen. In de winter hebben we wel wat
meer tijd :
dan kan er wel eens drie weken verlof vanaf, en dat breng ik dan graag
door in de
warmere streken in het zuiden.
Doe
je dit dan allemaal zelf ? vroegen we Karel terwijl hij ons in het bijzijn
van zijn kleinkinderen fier de
spruitenstokken toont.
Jawel hoor, zei hij, soms helpen
mijn twee zoons wel mee, maar die kan ik
niet echt warm maken voor de boerenstiel.
Vroeger bewerkte ik 13 ha, maar nu
ben ik wat aan t uitbollen. Niet
dat ik er aan denk te gaan stilzitten, maar nu heb
ik aan mijn 6 ha eigen grond
voldoende om te bewerken. U ziet, ik heb spijtig
genoeg geen opvolger, mijn zaak zal
dus mettertijd verdwijnen. Mijn hoeve
nochtans is steeds gemoderniseerd
gehouden : zo kan ik bijvoorbeeld al mijn
aanpalende gronden beregenen met
een eigen gegraven put, maar de laatste jaren
heb ik geen investeringen meer
gedaan omdat het toch niet veel meer uithaalt.
Eén van zijn kleinzoons, ook een
Karel, komt tussenbeide : Ik word later boer
bompa, zegt hij fier.
Daar zullen nog wel een paar
jaartjes overheen gaan, maar ja, wie weet ?
(EM)
Karel Leemans werd op 9 september 1920
te Leest geboren en hij overleed in het A.Z. Imelda te Bonheiden op 8 november
1996.
Charel was gehuwd met Maria
Meysmans(°Zemst 15/5/1920, +Bonheiden
22/6/2001) die hem twee zonen schonk : Ward en Fons.
Fotos :
-De Chiromeisjes van Leest staan klaar met de
fiets !
-Een
fiere Karel Leemans met zijn eerste spruiten en zijn kleinkinderen.
1983 Zaterdag 2 juli : Eéndagstrip SP Leest naar de Ardennen
Vanuit Leest, vertrek was om 7 uur,
ging de tocht langs Hannuit, Hoei naar
Durbuy waar een wandeling op het
programma stond.
Via La Roche en Andenne belandden
de deelnemers in Borzee waar het
middagmaal genuttigd werd.
In de namiddag ging het langs
Rochefort, Ciney naar Spontin met een bezoek
aan de mooie tuinen van Annevoie.
Via Namen en Jezus-Eik werd rond 23
uur thuisfront Leest bereikt.
1983 3 juli : 56ste IJZERBEDEVAART
Guido Hellemans in De Band van
Augustus :
VLAANDEREN
AAN DE IJZER
Opdracht
: Aan de heerlijke dwazen die nog een stukje Vlaams idealisme
overhielden.
Zondag
3 juli jl. had te Diksmuide de 56e IJzerbedevaart plaats. Wij hebben
deelgenomen met fierheid, ontroering en verdriet. De zoveelste bedevaart sinds
ik als knaap met mijn vader voor de eerste keer meemocht en men nog gevaar liep
op de waterkanonnen van de rijkswacht te botsen. Sindsdien is er inderdaad veel
gewijzigd. De nieuwe toren staat recht, federalisme is nagenoeg een feit, en
toch
Met
de oorlog 14-18 is het begonnen. De Duitsers vielen ons land onrechtmatig
binnen. Koning Albert deed een plechtige oproep tot de beide volkeren :
Vlamingen,
gedenk de slag der gulden sporen.
Walen,
gedenk de 600 Franchimontezen.
Vele
Vlaamse vrijwilligers meestal idealisten- boden zich aan. Maar het bekwam hen
slecht. Zij werden gekommandeerd door een Vlaams onkundige, en wat wel erger
was, door een Vlaamshatende overheid. De eenvoudige Vlaamse ijzersoldaten dierven
aanvankelijkniet protesteren. Wij zijn
maar een knechtenvolk. Maar het gesar en onbillijke behandeling werden zo
gortig dat reactie moest komen. De intellectuelen en de moedigsten (want
intellect is helemaal geen waarborg voor durf) kwamen in verzet. Verzet tegen
de vreemde kommandotaal (80% der frontsoldaten waren Vlaming, en meer dan 80%
der officieren waren franssprekend). Heel veel is er dus nog niet veranderd,
verzet tegen de partijdige behandeling, verzet tegen schending van het
briefgeheim door de overheid.
De
Vlaamse beweging die reeds vroeger geboren was, werd hierdoor bovenmate
geprikkeld.
Gans
Europa werd zwaar beproefd en Vlaanderen lag tussen hamer en aambeeld. België
heeft nooit veel gegeven om Vlaanderen, maar wel veel afgenomen.
Gelukkig
voor de Vlaamse frontsoldaten waren er nog de grote zielen (de dode zielen
waren de verkrachters van recht en wet aan het front, d.w.z. de vlaamshatende
overheid).
De
grote zielen waren de honderden Vlaamse idealistische soldaten, de
achtergebleven moeders en vaders gevuld met verdriet, de Vlaamse
legeraalmoezenier Jan Bernaerts; de onvergetelijke legerdokter Frans Daels; kapelaan
Cyriel Verschaeve wiens kapelanij, juist achter de vuurlinie, steeds een
toevluchtsoord was voor alle Vlaamse soldaten; de Vlaamse artistieke soldaten
als Dr. De Gruyter, Juliaan Plateau, Jef Goossenaerts, Staf Brugen e.a..
Zij
stichtten het fronttoneel, dat na de oorlog zou uitgroeien tot het legendarisch
Vlaams Volkstoneel. Velen van hen werden naar de strafkampen in Frankrijk
gestuurd waar ze o.a. hout moesten hakken. Of naar de vuurlinies gezonden. Of
kregen bij ziekte onvoldoende medische bijstand.
Slechts
een paar voorbeelden uit de talloze :
-Renaat
De Ridder (de heilige van de Ijzer) werd gestraft met 4 dagen gevang omdat hij
schriftelijk protest had aangetekend tegen de onbillijke behandeling. Nadien
werd hij gedood door een verdwaalde Belgische kogel, bij vergissing (?)
-De
gebroeders Van Raemdonck werden met hun compagnie naar een Duitse stelling
gestuurd, en toen men ze later dood in elkaars armen vond weigerde de overheid
hun een waardige begrafenis uit schrik voor een Vlaamse manifestatie.
-Joe
English bleef drie dagen zonder verzorging toen hij een blindedarmontsteking
had opgelopen. Hieraan is hij dan ook bezweken.
-Lode
De Boning en Frans Van der Linden werden gestraft omdat ze plakbriefjes
schreven met hun grieven op.
-De
korporaal Lode De Boninge werd dubbel gestraft omdat hij behoorde tot de
verboden Vlaamse beweging aan t front. Als korporaal snelt hij zijn jongens te
hulp in t gevecht waarbij zijn hoofd verbrijzeld werd.
-Frans
Van der Linden meldt zich ziek voor de eerste maal bij de legerdokter die hem
toesnauwt : carottier de flamingant. Verontwaardigd keert hij terug, liep
dagen onverzorgd met koorts rond, totdat hij, vervoerd naar t hospitaal te
Brugge, er op 3 november 1918 stierf.
De
oorlog dit waanzinnig menselijk gedoe waarbij jonge mensen tot profijt veelal
van een aantal ijdeltuiten en beunhazen achter een vlag de dood worden
ingejaagd zogezegd op t veld van eer- raakte ten einde. De Vlaamse gemeenschap
werd zwaar gestraft, zoals hier steeds het geval in dit happarte land. (Noot : de auteur maakte hier een allusie op José
Happart)
Tijdens
het weekeinde van 4, 5 en 6 september 1920 gingen enkele honderden bedevaarders
(studenten en oud-strijders) naar Steenkerke, waar het grafmonument van Joe
English werd ingewijd (ontwerp door Karel Lateur, de broer van Stijn
Streuvels). Tijdens deze hulde sprak men de wens uit elk jaar samen te komen op
een plaats waar de meest populaire Vlaamse doden begraven liggen, om al de
gesneuvelde jongens te herdenken. Een comité werd gevormd en de volgende
bedevaart (11/9/1921) had plaats te Steenstrate bij het graf van de gebroeders
Van Raemdonck. Op zondag 21 augustus 1922 was het te Westvleteren naar het graf
van Renaat De Rudder.
Op
26 augustus 1923 was het te Oeren-Alveringem omdat men daar in de nacht van 9
10 februari 1918 heldehulde-grafzerkjes had geschonden.
Het
comité kocht een stuk grond te Kaaskerk-Diksmuide en op 31 augustus 1924 had
daar de volgende bedevaart plaats (de 5de). Meteen was de jaarlijkse
bedevaart naar de graven van de Ijzer geboren, en dit jaar was het de beurt aan
de 56ste.
Ondertussen
is er veel gebeurd. Een toren werd opgericht, meerdere aanslagen door
onbekenden hadden plaats op personen, huizen en de toren die totaal vernield
werd. Een nieuwe toren werd gebouwd, het puin van de oude toren heeft men deels
gelaten als schrijnende aanklacht tegen de haat in dit land, een mooie
pax-poort werd gebouwd met de brokstukken van de oude toren. Vlaamse
gesneuvelden werden naar de ijzervlakte vervoerd en bijgeplaatst in de crypte
onder het puin van de oude toren, beelden van Vlaamse doden werden gehouwen,
zodat wij te Diksmuide het mausoleum van Vlaanderen hebben staan.
Gedichten werden geschreven, liederen gecomponeerd, enz.
Waarom
die herinneringen ?
1.Als
dank aan de onbaatzuchtige inzet van de Vlaamse doden en strijders die
aangetoond hebben dat oorlog de grootste waanzin van de mensheid is. Nooit
meer oorlog staat in vier talen op de ijzertoren. Wij lezen wel over vreemde
helden, soms met ontroering, maar de eigen groten worden inderdaad vaak
vergeten. Ons land is in vele opzichten klein.
2.Als
herinnering en tegelijkertijd als oproep, dat er in dit land bijna 40 jaar na
de feiten nog steeds geen AMNESTIE is verleend. Over hardvochtigheid gesproken.
Zelfs de Belgische bisschoppen, die nooit geschitterd hebben inzake
vlaamsgezindheid, hebben een paar jaar geleden een plechtige oproep gedaan tot
amnestie, ook de Paus in Zuid-Amerika. Overal kan dit, hier niet.
Hoe
wil men dan liefde voor de staat ?
Hier
liggen hun lijken,
als
zaden in t zand
Hoop
op de oogst ?vraagt de dichter.
Maar
de grond was verdord,
als
een akker van steen,
waar
het zand ligt verstort,
en
komt ooit de tijd
dat
het zomer wordt ?
Komt ooit de tijd dat het zomer wordt ?
(figuurlijk dan) Ik weet het niet. Het heeft er niet de schijn van. We zullen
afwachten. Gelaten en geslagen, of verbeten en opstandig ?
1983 Julinummer De Band : Eddy De Smet zwaait af(assistent
van Aalm. Herregods)
Beste
mensen, mijn verhaal speelt zich af in een klein Brabants dorpje. Een dorpje
van ongeveer 2000 inwoners gelegen tussen Vilvoorde en Melsbroek, aan de
autosnelweg Brussel-Mechelen.
Momenteel
is Peutie een landelijk dorpje en is gedeeltelijk afgesteld op het industriële
Vilvoorde. Dit belet niet dat aan de rand van de gemeente verscheidene
uitgestrekte bossen zijn die hun gunstige invloed laten gelden voor een gezond
en aangenaam leefmilieu.
Veel
bezienswaardigheden zijn er niet, gezien branden en verwoestingen weinig
spaarden. De kerk, gebouwd rond 1900, bevat een werk van David Teniers de
Jongere, getiteld De zeven werken van Barmhartigheid (1660). Niet te
verwonderen, gezien de schilder lange tijd in deze streek woonde.
Het
vroegere kasteel Batenborch, zetel van de plaatselijke heerlijkheid, heeft een
middeleeuwse oorsprong. Momenteel blijft er van het oude slot niet veel meer
over.
Maar
de rust en kalmte zijn uit Peutie nog niet verdwenen
Als
men van Mechelen naar Brussel reist via de E-10 dan ziet men op zon 10 km van
Brussel langs rechts een aantal moderne blokachtige gebouwen. Dat is dan de
kazerne. Een moderne kazerne. Het kwartier Majoor Housiau. Daar werd ik 10
maanden geleden opgeroepen om mijn dienst te vervullen. De eerste maand was dus
de opleiding tot soldaat. Gedurende die vier weken gaan ze daar van een gewone
brave burger eens een straffe, stoere soldaat maken. Dat is water in een mand
scheppen. Hoe kan men nuiemand die van
toeten noch blazen afweet, op vier weken leren marcheren, groeten en al dat
andere gedrill, leren sluipen, kruipen en kamoefleren, leren schieten, laat
staan een geweer vast houden. Ook proberen ze je wat bij te leren over graden,
over nucleaire, biologische en chemische oorlogsvoering en nog over vele andere
dingen die ik al 9 maand vergeten ben. Na die maand kent misschien de helft van
een peleton het geleerde. Van die helft draagt de helft hiervan nog iets mee na
de tweede maand,enz.
Oorspronkelijk
zou ik mijn dienst vervullen als telefonist. Zoals jullie allemaal weten zit
den aalmoezenier ook in Peutie. Gedurende mijn eerste maand trof ik hem eens
en zijn bediende zwaaide toen toevallig af. Gezien mijn codenummer toevallig in
aanmerking kwam, kon ik die plaats innemen. Ik was in de zevende hemel. Ja, bij
een aalmoezenier werken dat is een droom die slechts voor één is weggelegd.
Nogal wat beter dan die stomme transmissies en bovendien mocht ik nu elke dag
om 5 uur naar huis. En dat is veel waard als je soldaat bent.
Daar
wil elkeen voor tekenen. Meteen werden ook alle kampen, manoeuvers,
schietoefeningen, wachten en piketten afgeschaft, want ik was onmisbaar (neem
dit maar met een korreltje zout) op het bureel van de Padre. Dat waren zowat de
normale voordelen die ik had. Ook waren er nog andere voordelen wanneer er
weinig werk was. Dan wist ik wel altijd iets te doen. Zo had ik dan tijd om de
planten van de kapel een beetje vocht te geven, of om den boel wat op te ruimen
want na een klei- of verfslag kon het er nogal stofferig uitzien Ook vond ik
nogal eens de tijd om een boek of krant te lezen. Die had ik daar wel genoeg.
Ik zat bij de bron. Juist naast ons bureau is de bibliotheek met leeszaal
waarin een uitgebreidpakket kranten
liggen (wel 20 verschillende). Dus lectuur genoeg.
Nu
heb ik het enkel nog maar gehad over de stille momenten die ik had (en die de
aalmoezenier nooit had). Nu één en ander over het werk bij een aalmoezenier. De
hoofdschotel was wel het typwerk. Er moest redelijk veel geslagen worden. Ik
heb dagen gehad dat ik niet van het machien wegkwam. Ook iedere maand typte ik
enkele artikels voor De Band. Hier en daar liet ik enkele hoekjes open zodat
mijn collega die artikeltjes een beetje versierde en opvrolijkte. Dan ging het
geheel naar de drukkerij om vervolgens terug te komen en dan maakte ik er
boekjes van. Wat er dan mee gebeurde weet ik niet maar feit is dat ze bij u
allen in de bus komen.
Terug
ter zake. Er wordt mij nogal eens de vraag gesteld of ik nu ook potten en
mozaïeken kan maken. Neen hoor. Geloof me, den eerste den beste maakt zoiets
niet. Men moet er iemand voor zijn die deze talenten bezit en dan speelt ook de
langdurige ondervinding nog een grote rol, voor zover ik hiervan op de hoogte
ben.Voor kleiactiviteiten was er trouwens in de kazerne geen tijd. Regelmatig
echter werd bij het afscheid van één of andere hoge piet aan de aalmoezenier
gevraagd een herinneringsgeschenk vanwege de kazerne te maken. Wat ik dan te
doen had was de klei kloppen en rollen, dus klaar maken om er iets uit te
snijden of te vormen. Ook heb ik enkele mozaïken gevoegd met cementcol. Meer
heb ik niet gedaan, meer kon ik trouwens niet.
Voor
de rest was er ook nog een hele boel correspondentie. Er kwamen daar dagelijks
een heel pak papieren toe en er moesten er met momenten ook veel verstuurd
worden.
De
eerste twee weken van iedere maand zijn altijd de zwaarste, dan komen de
nieuwelingen aandraven met hun problemen nadat de aalmoezenier hen heeft
toegesproken in de cinemazaal. Soms is het wel een ganse processie.
Ik
zorgde ook dat er hier en daar affiches te lezen kwamen i.v.m. de H. Missen, of
één of andere bedevaart, of i.v.m. andere kerkelijke aangelegenheden. Ik zorgde
er ook voor dat er wat muziek op een casette kwam voor de zondagsmis. De
liedjes werden uiteraard door de aalmoezenier gekozen.
Ik
heb een mooie legerdienst gehad met proper, afwisselend en niet te veel werk,
maar toch genoeg om aan de verveling te ontlopen. Tijdens die 10 maanden heb ik
heel veel, praktisch alles, te danken aan de aalmoezenier. En langs deze weg
doe ik dat dan nog eens. Van harte bedankt aalmoezenier !!!
Tot
slot nog een prettige anekdote.
Naast
ons bureau is de bureau van het culturele centrum. Daar werk An, een vrouwelijk
B.V. Zij had haar auto eens verkeerd geparkeerd vlak voor de oprit omdat er
geen plaats was. Dus voor den aalmoezenier was er geen parkeerruimte. Hij had
niet beter gevonden een papiertje tussen de ruitewisser van An haar auto te steken.
Aangezien een boefer toch niet kan lezen of schrijven waren er geen problemen
voor den aalmoezenier en zijn fars. Dan ging hij vertellen dat de militaire
politie haar hadden geboekt. Waarschijnlijk was het een waarschuwing maar
verzetten zou aangeraden zijn. An stormde vol paniek naar haar auto en reed
weg. En zo rap als de wind placeerde de aalmoezenier zijn karretje op de
verboden plaats. Hij stond en dat was het voornaamste en An kon enkele
honderden meters verder een plaatsje gaan zoeken.
An
heeft nooit beseft dat ze was beet genomen. Maar ja, wat zou je willen, een BV
en dan nog wel een vrouw !!!
Of
den aalmoezenier nu geboekt is geweest of niet, hij heeft het me nooit komen
zggen.
1983 Juli: Leestenaars
treden zo uit de oude doos. (Verzameling Stan Huysmans)
Een opstel van Theo Teughels van 28
maart 1954 :
GROOTVADERS
HOND.
We
reden voor een paar maanden naar de zee. Daar gingen we naar de familie
WAUTERS-TEUGHELS. Bij deze familie hadden ze een hond, die heette Cixi, en Cixi
had toen zeven jongskens. Mijn oom Antoon zegde : Als ge een hond moet hebben,
zeg het dan maar.
Grootvader
dacht even na en zegde : Ja, ik wil een hondje. Deze avond zal ik hem komen
halen. En hij zocht uit het nest het schoonste diertje.
Het
hondje was een paar maanden oud, het had lieve oogjes, lange oortjes, gekruld
haar op zijn lijf en een kort staartje zwierde achteraan. Het kon al wat keffen
en alleen eten.
s
Anderendaags, als we van de duinen terugkwamen, gingen we nog goeiedag zeggen,
wat praten en reden we met ons hondje weg. We hadden het in de auto gezet op
een kussen. Toen we onderweg waren vroeg grootvader : Maar, hoe gaan we de
hond noemen ? Max ? was zijn voorstel. Neen ! zeiden we allen. Even
nadenken zegde hij dan weer.
Boel
zullen we hem noemen, zegde onze vader gauw. En t was dan Boel.
We
waren goed thuis gekomen. En s anderendaags zijn we de hond gaan aangeven.
Maar bij zijn naam is er iets bijgekomen. Thans heet hij : BOEL DE LA REINE DE
LA PLAGE.
Dat
is plechtig en hiermee wordt hij bijna van adel, zegt onze va.
Maar
het is toch een deugniet en een heel slimme hond. Hij ging dikwijls lopen en op
ne keer stond grootvader met een stok klaar tegen dat Boel zou terugkomen en
grootvader gaf hem een pak slaag.Dat heeft Boel goed onthouden.
Boel
is mijn beste vriend, mijn liefste Boeleke en met zijn vele krullekens precies
een warreboeleke.
De schrijver Theo TEUGHELS :
-Tijdens het schooljaar 1953-54
leerling in het 7de leerjaar.
-Geboren te Mechelen op 9 september
1942.
-Oudste zoon van Louis TEUGHELSen Mathilde ABSILLIS, Blaasveldstraat 26.
-Gehuwd te Rome in 1975 met Stef
MACHTENS uit Sterrebeek (onderwijzeres).
-Wonende Moorselstraat 15 Sterrebeek
(deelgemeente van Zaventem)
-Beroep : vanaf 1959 meubelmaker in
Mechelse firma, sinds 1978 Technisch leraar Houtbewerking (Technische vakken)
Leuven Groep T, Dekenstraat 3.
-Kinderen : Luc en Wim.
-Studies na het 7de leerjaar
: 1 jaar Oefenschool Mechelen, 3 jaar Vakonderwijs Houtbewerking TSM A3,
daarna 2 jaar avondonderwijs na dagtaak als volgt
onderverdeeld : 3 jaar meubeltekenen
TSM, 4 jaar meubelontwerp SITO B2, 1 jaar Academie Mechelen sierboetseren,
ornamentstekenen, 3 jaar Pedagogiek Pedagogisch diploma. Leuven.
Hobbys :
Mijn
werk is mijn hobby en vice versa, zegt Theo,liefst meubelen ontwerpen en
maken.
Maar
zijn hobby schoot onvoorziens volop in actie en hij voelde zich bijzonder hoog
in zijn element bij de aankoop in 1973 van het oud hoeveke in de Oude Leestse
Baan, nr.37 (=t Strijp). Een droom zou hij proberen gestalte te geven. Zijn
eerste raming was de restauratie te verwezenlijken in één jaar, wat
uiteindelijk uitliep tot vijf jaar. Maar het resultaat, lezer : aardig, fijn,
esthetisch, smaakvol, puik.
Ik
stel t volgende vast : toen Theo de Leestse school verliet, heeft hij een
jarenlange kamp ingezet voor hogerop. Veel moed en kiemend zelfvertrouwen, het
nodige moreel, sterke en rustige kracht, drijven hem taai en koppig door, niet
bang voor de hele lange inzet. Er groeit in hem iemand die zijn doel niet wil
loslaten. In de dingen die hij stelt, let hij op het einde, mikt scherp naar
wat hij op het oog heeft. Elf jaren avondschool na zijn dagelijks werk is een
lastig pak en een zware torn, waarvoor men veel moed moet scheppen en houden.
Daarbij
mag ik vermelden, dat Theo lange maanden een voor zichzelf moeilijke en voor
zijn ouders een bijzonder beangstigende tijd heeft doorgemaakt, toen zijn
gezondheid, langzaam, maar steeds erger, en uiteindelijk uitzichtloos de
sukkeldreef in geraakte. Maar een jongen, die van kleinsaf geleerd werd, voor
allerlei werk en moeilijkheden niet om te gaan, die geoefend is zich pal te
zetten, zich veel te kunnen ontzeggen, heeft door die taaie levensregel zijn
wil gestaald, beschikt meer dan een ander over de nodige reserve WIL en HOOP
en KRACHT en VITALITEIT en STUWING en ENERGIE en DOORZETTINGSVERMOGEN.
Waar
hier in België geen hoop meer was voor hem, zonder amputatie van zijn been,
heeft hij, met een straal van hoop, de weg naar KASSEL (Duitsland) genomen. Een
zeswekenlange behandeling in een kliniek aldaar zette hem weer op de weg naar
de volkomen genezing.
Gelukkiglijk.
Maar voor mij zit ook Theo zelf daar voor iets tussen. In elk geval, ik meen
dat hij tot hiertoe voldoende spreuken ere heeft aangedaan : willen is kunnen.
Met de wil kan men bergen verzetten. Waar een wil is, is een weg. En bijzonder
deze : een mens zijn wil is een mens zijn leven. Om deze vaststelling ben ik
blij dat zijn opstel uit de oude doos heden in mijn handen is gevallen. Kranige
jongen, taaie kerel.
Wie is wie in het opstel ?
-De grootvader : Theodoor Teughels
(Dore van Noldus), schrijnwerker te Leest, Dorppl. (+).
-De familie Antoon en VirginieWAUTERS-TEUGHELS, hoteliers in DE HAAN aan
Zee, schoonbroer en zus van Theodoor Teughels (++).
-De vader : Lode Teughels (Lowie van
Dore).
Theo groet langs deze Band vanuit
Sterrebeek zijn medeleerlingen van het 7de leerjaar : De Prins
Raymond, Lauwers Willy, Moons André, Nuytkens Daniël,Somers Herman, Spoelders René, Verbruggen
Leon en Verhoeven Herman. Wat ik me nog goed herinner, zegt hij, is dat onze
klas in 1954 enkele weken in de Kouter (nu parochielokalen) gehuisvest was.
Daar had de meester een heel hoge lessenaar staan, zon antiek katheder
Inderdaad Theo, dat herinneren we ons
nog. Die lessenaar was een oud en zeldzaam stuk, haast versleten door de tijd
en t gebruik door Juffrouw Hellemans Mathilde en haar voorgangers. Zeker, dat
waren daar plezante dagen. Een oud en muf lokaal, met de sfeer en lucht van
1879, maar nieuw begeesterd door frisse jonge harten. We lieten ze maar
schilderen, letterlijk en figuurlijk, in de jongensschool. Blij dat we waren,
dat ons klaslokaal in de Scheerstraat daar, moest dienen om beurtelings
ingenomen te worden door de andere drie klassen, wegens schilderwerken
(uitwendig en inwendig) voor een nakende groteen plechtige conferentie. Gelukkige tijd van toen
1983 Julinummer van De Band : René De Laet Terug van Weggeweest.
Eén
van die sympathieke missionarissen die ons op geregelde tijd een briefje sturen
is René De Laet. Na meer dan twee jaar Zaïre is hij op vakantie in zijn
geboortedorp.
Op
die drieëndertig jaar missiewerk ben ik zeven maal weergekeerd en telkens heb
ik mijn moeder in uitstekende gezondheid weer teruggezien. Maar deze keer is
het anders, ze lijdt aan geheugenverlies en maakt het niet meer zo goed, vertelt
hij.
Bij het verschijnen van deze juli-band zit René ergens in Cannes
(Zuid-Frankrijk) bij de Paters van Afrika om terug op adem te komen. De natte
voorjaarsmaanden hadden hem moe en depressief gemaakt. Voor hij vertrok hadden
we nog een interview met hem.
-Hoe
is de situatie in het land van Mobutu ?
-Zaïre
is een lachertje ! Het land is bankroet en ieder trekt zn plan. Ik geef u een
voorbeeld : de streek waar ons missiewerk is, daar zijn veel goudmijnen. De
situatie is zo dat er grote fabrieken zijn om het goud te exploiteren. Deze
fabrieken worden geleid door Zaïrezen en alle posten zijn bezet. Maar deze
mensen zijn onbekwaam om hun verantwoordelijkheid op te nemen. Ze kunnen hun
werk niet plannen en zo komt het dat van veel goud winnen geen sprake is.
Hetgeen wel gewonnen wordt gaat langs smokkelwegen naar de grens of wordt op de
zwarte markt versjacherd zonder dat het land er wel bij vaart.
Zaïre
kan niets uitvoeren en krijgt daarmee geen vreemde deviezen in handen. De
meeste jonge mannen delven zelf goud. Het goud wordt gewonnen en bewaard in
zakken of ketels en alles wat maar bruikbaar is. Wanneer de hoeveelheid goud
groot genoeg is, verkopen ze die. Zo gaat het goud van hand tot hand. Ieder
trekt zijn winst op tot het goud bij de handelaar of de smokkelaar komt. Het
vijftiende parool klinkt : Trek je plan.
Alles
is ontredderd. De beschaving die de blanken brachten is helemaal weggevallen.
De zwarten kunnen het niet alleen aan. Zo komt het dat de wegen stuk en niet
onderhouden worden. Er is te weinig brandstof voor het autoverkeer, de post
werkt niet, enz
Artikel
vijftien van het wetboek : Ieder trekt zijn plan.
-En
het missiewerk, kan dat nog ?
-Ik
werk in Bunia, in het N.O. van Zaïre. Ons bisdom is ongeveer zo groot als
België en bestaat uit 13 parochies. In elke parochie is een kapel en soms een
school. Elk dorp heeft een dorpsraad (je kunt dat vergelijken met onze
kerkfabriek). De catechist is verantwoordelijk voor de parochie. Hij zorgt voor
de misviering, het koor, het ziekenbezoek en het begraven van de doden. De
mensen in de parochie betalen bijdragen voor zijn maandloon. Die bijdragen
worden ook gebruikt voor het bouwen van een school of kapel en andere zaken die
de parochie nodig heeft. De missie helpt met raad en daad. Zij bezorgt de
mensen in de parochie het hout, de golfplaten, enz. Alle materialen voor het
bouwwerk en de inrichting.
Alles
wat in de brousse moet aangebracht worden voor de inrichting van de school en
de kapel gebeurtdoor het zoek- en
vliegwerk van de missie. Om de Zaïrezen de waarde van het geld enzin voor verantwoordelijkheid te leren
kennen, moeten ze de missie betalen voor de ontvangen goederen.
Wij
missionarissen hebbennog een grote taak
in Zaïre, maar onze grootste taak is nu de catechisten meer verantwoordelijkszin
bij te brengen. De missiecel werkt nu nog goed, maar de situatie verslechtert
zienderogen. Eens zullen de catechisten en inlandse priesters ons werk moeten
overnemen. Zolang kan Zaïre nog niet zonder de missie. De missie werkt in de
parochies, aan de herstelling van wegen en bruggen. Ze organiseert de medische
hulp in de brousse, ze speelt postbeambte en raadgever en noem maar op.
-Hoe
kunnen we helpen ?
-In
de koloniale tijd hebben wij hun rijkdommen uit de grond gepierd. Nu dat ze alleen
staan met hun problemen en op zoek zijn naar hun ware identiteit kunnen we hen
niet in de steek laten. Alleen met ons geld kunnen ze overleven. Met ons geld
kunnen ze medicijnen, voedsel en alles kopen wat nodig is voor hun
levensonderhoud. Wie wil meedelen kan steeds storten op mijn rekening bij de
Raiffeisenkas te Leest voor het missiewerk van Pater De Laet.
Dank
u, René De Laet voor het interview en zeker voor uw inzet in Zaïre. De redactie
van De Band belooft hierbij de eerste storting op uw missierekening over te
maken.
Karel Soors.
-René
De Laet (Schets : Georges Herregods)
-De
missionaris in vroeger tijd. (Foto : familie Voet)
A.B.C. BOUWMARKT en V.V.Leest stappen in huwelijksboot.
Waar
een wil is, is een weg is de veelzeggende leuze die men in het Oscar Van
Kesbeeckstation aantreft. Deze leuze is tevens kenmerkend voor de werking van
V.V. Leest.
V.V. Leest is bovendien ook een ploeg van werkers die resultaten willen zien
van hun inspanningen. Vandaar dat de leuze De club zal zegepralen nog het
meest van al begeestert bij Leest.
Bij
V.V. viert men dit jaar het 10e voetbalseizoen. Men wil in het
seizoen 1983-84 dan ook iets presteren. Het bestuur heeft grote verwachtingen
en deze werden uiteengezet op een persconferentie bij Candries Sport.
Om
het seizoen 83-84 iets te presteren heeft het bestuur ook belangrijke stappen
gezet om dit doel te realiseren.
Na
een tijdje in de bedreigde zone verbleven te hebben kon V.V. Leest zich vorig
seizoen nog op een mooie zevende plaats nestelen op het einde van het seizoen.
Wanneer men echter met een ploeg hogerop wil is het nodig dat de zwakke
schakels in het elftal veranderd worden. Daarvoor is uiteraard geld nodig en
Leest bekostigde steeds de transfers door de opbrengsten van de jaarlijkse
Leestse Volksfeesten. Dit festijn werd dit jaar een ramp en men ging een
sponsor zoeken. In tijden van economische crisis is dit uiteraard zeer moeilijk
om een bedrijf te vinden dat enkele tienduizenden in een voetbalploeg wil
steken van tweede provinciale.V.V.
Leest vond echter in ABC-Bouwmarkt, Steenweg op Blaasveld 23 te Mechelen een
betrouwbare firma die het provinciaal voetbal genegen is. Met ABC-Bouwmarkt
sloot Leest een overeenkomst voor drie jaar, beginnende vanaf het seizoen
1983-84.
Deze
overeenkomst voorziet, naast het gratis ter beschikking stellen van uitrusting
voor al de ploegen, ook nog een belangrijke financiële tegemoetkoming. Over het
bedrag wou men bij Leest weinig kwijt. Wel staat vast dat het enkele
tienduizenden is. Gust Emmeregs verklaarde dat het zeker boven het normale
bedrag ligt dat sponsors aan provinciale ploegen geven.
Bij
een eventueel stijgen naar eerste provinciale of een degradatie naar derde,
wordt de jaarlijkse financiële bijdrage procentueel verhoogd of verlaagd.
Bij
V.V. Leest is men de sponsor, de ABC-Bouwmarkt, en in het bijzonder de heer
Beckx, afgevaardigd beheerder, uitermate dankbaar voor deze voor Leest uiterst
belangrijke sponsor.
Seizoen
1983-84
Stijgen
naar eerste provinciale is dan ook het doel van het komend seizoen. Al zegt
Gust Emmeregs dat promoveren geen must is dan drukt hij wel op het feit dat de
ploeg die wil promoveren zeker voor Leest zal moeten eindigen en met zijn ploeg
zal moeten afrekenen.
Nog
voor het afsluiten van de transfermarkt riep V.V. dus de pers bijeen en maakte
de transfers bekend. Het kwam nog maar eens tot uiting in welke goede
verstandhouding V.V. Leest leeft met K.V. Mechelen.
De
vier nieuwe spelers die men aantrok, hebben alle vier iets met K.V. Mechelen te
maken.
Patrick
Pisse, Francis Spinnael, Jos Bogaerts en Rudy Wouters zijn de nieuwe gezichten
bij Leest.
Patrick Pisse speelde vorig seizoen bij Muizen maar is echter van K.V. en werd
vorig seizoen aan Muizen uitgeleend. Nu gaat hij voor 1 jaar over naar Leest.
Ook
doelman Francis Spinnael gaat voor 1 jaar de kleuren van Leest verdedigen.
Spinnael speelde vorig seizoen bij de Uefa-juniors van K.V. Mechelen en was
zelfs enkele wedstrijden actief in de tweede ploeg.
Jos
Bogaerts zal zowat de taak van Hans Schöning moeten overnemen. Hopelijk voor
Leest met meer succes. Bogaerts kan immers een rijke ervaring als eerste
klassespeler in de balans gooien. Voor twee seizoenen speelde Jos negen
wedstrijden in de eerste klasse. Dit jaar zat hij ook enkele malen op de bank
maar speelde voor de rest in het reserve elftal van Malinois.
Ook
Jos gaat voor 1 jaar over.
De vierde speler is Rudy Wouters. Wouters speelde ook vroeger bij K.V. Mechelen
maar werd vorig seizoen verkocht aan Humbeek. Deze club stond hem dan op zijn
beurt voor 1 jaar af aan Leest.
Ook
Guido Slachmuylders speelt volgend seizoen terug bij Leest. Slachmuylders was
vorig jaar ook al actief in de ploeg die nu gesponsord wordt door
ABC-Bouwmarkt, maar was nog steeds eigendom van geel en rood. Leest nam deze
aanvaller nu terug over voor 1 jaar, nu echter met een optie.
Voeg
bij deze vier oud KV-spelers nog Guido Slachmuylders en William Selleslagh en
V.V. Leest heeft dus een echt geel en rood tintje.
Op
de vraag hoe dit komt gaf Emmeregs volgend antwoord : K.V. Mechelen is zeer
redelijk geweest in het vaststellen van een prijs voor deze spelers. Wanneer
wij moeten spelers gaan kopen bij andere provinciale clubs dan kost ons dit een
pak geld meer. Tevens steek ik het niet onder stoelen of banken dat K.V. mijn
geliefde club is al sedert mijn jeugd. In 54 reeds ik zelfs met mijn fiets
naar Gent om er K.V. zien kampioen te spelen. Zij kregen er echter een 4-1
nederlaag te slikken en ik kon mijn bloemen onderweg weggooien.
Ook
zijn er spelers die V.V. Leest verlaten. Het merendeel gaat naar S.K. Leest. Zo
vertrekt Wilfried Piscador definitief. Leo Verhasselt voor 1 jaar en ook Harry
Cauwenbergh voor 1 jaar naar de ploeg in Leest die vanaf volgend seizoen actief
zal zijn bij de Belgische Voetbalbond.
Leon
Marivoet kocht zichzelf vrij en Benny De Win gaat definitief over naar de
Brabantse derde provincialer F.C. Zemst. Julien Van den Broecke gaat als
speler-trainer zijn geluk beproeven bij Zulte in West-Vlaanderen.
De
belangrijkste overgang is misschien deze van 1ste jaars kadet Paul
Muysoms voor 3 jaar naar K.V. Mechelen. Muysoms is de belangrijkste jeugdspeler
bij Leest. Hij bezit talent en door de goede betrekkingen tussen de kampioen
van tweede klasse en V.V. Leest kon men bij de ploeg van Gust Emmeregs niets
anders doen dan de vraag van K.V. inwilligen betreffende de overgang van
Muysoms.
De
eerste ploeg zal volgend seizoen onder de leiding staan van Ivan Emmerechts.
Hij was vijf seizoenen actief bij Muizen.
Jan Segers.
Een
delegatie van het bestuur van V.V. Leest met de vertegenwoordiger van ABC
Bouwmarkt.
1983 25 en 26 juni : Schoolfeest stedelijke lagere school
Zaterdag 25 en zondag 26 juni ging
in de stedelijke lagere school gelegen
Ten Moortele te Leest het jaarlijks
schoolfeest door.
Amper een jaar na hun oprichting
heeft de vriendenkring van de school o.l.v.
Edmond Polspoel, tezamen met de
leerkrachten o.l.v. Stan Gobien voor de
tweede maal een geslaagd
schoolfeest op haar actief.
Dank zij de inkomsten van vorig
jaar konden allerlei financiële tussenkomsten
worden verleend zoals onder meer
een gratis schoolreis voor alle kinderen,
tussenkomst in de zeeklassen,
aankoop van boeken die worden uitgedeeld op het
einde van het schooljaar, een
moederfeest, wafelenbak en aankoop van allerlei
kleinere schoolbehoeften.
Ook dit jaar een welgevuld
programma : mini-voetbaltornooi met 12 ploegen die
door de leerlingen zelf samengesteld
werden, op zaterdagavond een kaartavond,
gymoefeningen, een gymkana (is een
verzameling van een reeks
behendigheidsoefeningen op de fiets)
met medewerking van de Mechelse politie.
Ongeveer 50 kinderen namen er aan deel.
Verder allerlei kleine leuke
spelletjes zoals eendjes hengelen voor de allerkleinsten,
het gewicht raden van een
fruitkorf, enz.
Uniek was een reeks van twee
toneelstukjes waarvan de tekst door de leerlingen
zelf werd verzonnen en het
dekor ook door hen werd geconstructeerd.
(De bende van het Hertsveld en
de Teletijdmachine)
Zondagavond kreeg de school uit
handen van schepen Joris en uit naam van Bloso,
een plaket overhandigd , een
onderscheiding uitgereikt aan de meest sportieve
school van het Vlaamse gewest.
Een hele eer voor een plaatselijke
school met amper 80 leerlingen.
In het bestuur van de
Vriendenkring zetelden o.a.Edmond
Polspoel
(voorzitter), Mevr. Van Laenen,
Mevr. Verschueren, Jozef Vloeberghen,
Theo Van Moer en Eddy Apers.
(Samengevat uit DMW van 30/6/83)
(zie ook in deze Kronieken onder 30
juni : het infoblad Schakel.)
1983 Dinsdag 28 juni : Schoolreiskinderen van de Stedelijke Lagere School
Leest
De kinderen van de 1ste
t.m. de 4de klas gingen op schoolreis naar de Antwerpse
Zoo, de haven en een speeltuin.
Dezelfde dag trokken de leerlingen vande
5de en 6de
klas met een andere autocar naar de Ardennen.
Zij bezochten de spelonken van
Goyet, maakten een boottocht op de Maas en
brachten een bezoek aan de
frisdrankenfabriek van Spontin.
Ook hun dag werd afgesloten met een
speeltuinbezoek.
1983 28 juni : Marc VLOEBERGEN zwaaide af.
Na acht maanden geduldig wachten en
aftellen was het eindelijk zover : Soldaat-Milicien VLOEBERGEN Marc zwaaide af.
In De Band van augustus gaf hij een korte schets van zijn militaire dienst :
Op
3 november 1982 is het allemaal begonnen. Vele jonge mensen stonden toen om 14
uur voor het grote onbekende. Er stonden ons zes weken te wachten waarin we opgeleid
zouden worden als chauffeur-zwaar-vervoer.
Naast
deze opleiding genoten we ook nog een basisopleiding als echt soldaat. Drill,
wapenkunde, E.H.B.O., tactiek en dergelijke waren dagelijkse kost. Er werd ons
vooral geleerd hoe we ons goed moesten camoufleren. Als volleerde zwarte pieten
kropen we op klaarlichte dag door de plassen en door de modder met een wapen in
de hand en met een helm op ons hoofd die bij sommige soldaten veel geleek op
een mini-moestuin.
Half
december, toen we zogezegd al een echt soldaat geworden waren, muteerden we
naar Neheim, een klein stadje in de buurt van Soest, gelegen op 308,5 km van de
Kloosterhoeveweg. Van de twaalf jongens die toen muteerden van Heverlee naar
Neheim werden er slechts vier aangeduid om voor de rest van hun legerdienst als
chauffeur te fungeren. Ik was één van deze vier en daar heb ik nooit spijt van
gekregen. Chauffeur is immers één van de beste jobkes die er in het leger zijn.
Ja, als er geen zendingen waren moesten wij wel wat kuisen of wat schilderen,
maar dit deden we volgens een eigen tempo en dit lag beslist niet te hoog !
Met
twee verhuizen naar België en een totaal van meer dan 4.000 kilometer kan ik
zeker niet
klagen.
Daarenboven heb ik nog een mooi stukje Duitsland kunnen bewonderen. Ik kan jullie
verzekeren dat de streek rond Neheim één van de prachtigste is van gans
Duitsland : een heuvelachtig landschap, kabbelende riviertjes en, op tien
kilometer van de kazerne, het grootste en prachtigste meer van Duitsland : de
Möhnesee.
Dit
alles kon ik dagelijks bewonderen door de vele zendingen maar ook door de
militaire voetbalploeg van Neheim. Ik werd immers een paar keer geselecteerd om
met onze ploeg de eer van Neheim hoog te houden en hierdoor kreeg ik ook de
kans om een beetje door Duitsland te reizen, zelfs tot op enkele tientallen
kilometers van het Ijzeren Gordijn.
Meer
dan zes maanden heb ik in die omgeving vertoefd. Samen met collegas miliciens
hebben we er allerlei streken uitgehaald en hebben we flink wat gek
gedaan.Maar in het leger moet men een
beetje gek doen om het zelf niet te worden. Gek ben ik er niet van geworden en
rijk evenmin, 75 fr. per dag gedurende de eerste zes maanden en 100 fr. voor de
twee laatste is immers bitter weinig !
Achteraf
bekeken is mijn legerdienst lang niet slecht geweest. Het leger kan fijn zijn
maar men moet het einde kunnen zien. En het einde is er.
Tenslotte
wil ik iedereen bedanken die mij op gelijk welke manier geholpen heeft mijn
legerdienst enigszins lichter te maken door mij te bedenken met een briefje,
een krant, een tijdschrift, een kleine attentie en zelfs een bezoekje. Ik denk
hier vooral aan mijn ouders, broers en zuster, vrienden, kennissen en, last but
not least, de redactie van De Band.
Aan
allen hartelijk dank en vergeet niet heimelijk te lachen als je een soldaatje
tegenkomt !
Marc Vloebergen.
1983 30 juni : Uit Schakel Infoblad van de Vriendenkring van de Sted.Lag. School
Geachte
ouders, beste vrienden, meisjes en jongens,
Vandaag
is het de laatste schooldag van dit schooljaar 1982-83 ! Het is een prachtig
schooljaar geweest zeker dan de laatste weken ! Eens de proefwerken voorbij,
was er het schoolfeest op 25 en 26 juni ll. ! Het is een prachtig schoolfeest
geworden in alle opzichten.
De
leerlingen willen we daarom proficiat wensen met het werk dat ze gepresteerd
hebben !
De
spelertjes van de ploegen van Club Brugge, Anderlecht en Standard Luik hadden
zoveel bijval dat er haast meer fotografen op het veld stonden dan
voetballertjes. De grotere leerlingen hebben er in hun demonstratietornooi
minivoetbal een doelpuntenkermis van gemaakt. In 4 wedstrijden werden maar
liefst 21 doelpunten gescoord. ..
De
gymkana was ook een succes ! Ongeveer 50 kinderen hebben eraan deelgenomen !
Nu
zijn de fietsen weer eens gecontroleerd en kunnen eventuele foutjes hersteld
worden. Zo kan de vakantie veilig worden ingezet want we zijn er zeker van dat
de fietsen niet in de garage zullen blijven staan. Al de deelnemers hebben een
sticker ontvangen van de verkeerspolitie van het Mechels Verkeerspark en ook
nog een reflector !
De
gymoefeningen van de leerlingen van de 1ste tot en met de 4de
klas werden uitgevoerd voor een groot aantal toeschouwers ! En weer wensen we
de leerlingen proficiat in de eerste plaats omdat ze allen hebben meegedaan
maar ook omdat ze het voortreffelijk hebben uitgevoerd.
En
dan de leerlingen van de 5de en de 6de klas met hun
toneelopvoeringen. De beide toneelstukken duurden elk ongeveer een gans uur !
Dat was wel heel lang ! Voor sommigen hebben ze een eeuwigheid geduurd ! Er
waren spelertjes bij die al een uur voor de aanvang hun tranen niet konden
bedwingen niet van ontroering maar van de plankenkoorts ! Anderen kregen het
pas later wanneer ze het podium op moesten ! Zij zegden dat hun maag begon te
draaien, dat ze zich ziek voelden ! Daarbij was er dan nog de hoge temperatuur
in de gymzaal en nog eens de warmte van de spots met een kracht van maar liefst
8000 Watts !
De
ouders verschoten ervan hoe hun kinderen die thuis zon grote mond opzetten, op
het toneel haast brave lammetjes waren. Stille kinderen persten alles uit hun
longen om zich toch maar verstaanbaar te maken ! Maar we hebben nu ook
ondervonden dat de frêle kinderstemmen het niet konden halen tegen een met
ongeveer 250 personen gevulde gymzaal !
En
toch hebben ze allen hun schrik overwonnen en we zijn er zeker van dat het een
volgende keer veel beter zal zijn. Wij zullen zorgen voor kortere stukjes en
dan wordt het zeker een succes ! Dus ook aan alle toneelspelertjes een
proficiat ! Jullie hebben niet alleen jullie ouders en familieleden aan het
lachen of schreien gekregen, jullie hebben er ondanks de ongunstige
omstandigheden- een uitstekende vertoning van gemaakt !
Ook
de ouders en de oud-leerlingenwillen we
dankenvoor hun medewerking ofwel als
spelers in het mini-voetbaltornooi ofwel als supporters van een of andere
ploeg.
Ook
de mensen die aan de kaartavond hebben deelgenomen worden bedankt ! Ze waren op
deze zomerse avond nog met meer dan zestig spelers.
Het
schoolfeest is op alle gebieden een succes geweest. Ook op financieel gebied en
de leerlingen zullen daarvan het volgend schooljaar zeker profiteren !
Op
dinsdag, 28 juni ll. gingen de leerlingen van de 1ste tot en met de
4de klas op schoolreis naar de Antwerpse Zoo, de haven en een
speeltuin. Het weer was prachtig ! Het was niet te warm en niet te koud ! Ze
hebben veel gezien en zich uitstekend geamuseerd.
Dezelfde
dag gingen de leerlingen van de 5de en de 6de klas met
een andere autocar naar de Ardennen ! Zij gingen de spelonken van Goyet binnen
en zagen er hoe de voorhistorische mensen geleefd hebben; ze maakten een
boottocht op de Maas. Dan bezochten ze ook nog de frisdrankenfabriek in
Spontin, maakten een wandeling met een flinke klimpartij en besloten hun
schoolreis met een speeltuinbezoek !
Een
dag later was er de jaarlijkse voetbalmatch tussen de leerlingen van de 6de
klas en de leerkrachten.
En
zo is het donderdag 30 juni geworden ! De laatste schooldag van dit schooljaar
kregen alle leerlingen hun eindejaarsrapport. De proefwerken werden gemaakt in
een broeiende, bijna tropische hitte. Naar het einde toe waren de resultaten
niet zo schitterend meer ! Toch hebbende meeste leerlingen zich bijzondergoed ingespannen. Wij gooien niet met de punten en elk puntje dat op het
rapport staat, is verdiend !Wij zijn er
zeker van dat we de ouders hiermee een eerlijk beeld geven van de mogelijkheden
van hun kinderen ! Zo strooien we niemand zand in de ogen en zullen er later
geen valse verwachtingen worden gesteld !
Want
dan zouden de teleurstellingen nog groter kunnen zijn en dan zijn we er ook
zeker van dat de schuld aan de leerkrachten van onze school zou gegeven worden
!Daarom zijn de leerkrachten van
oordeel dat ook hier het spreekwoord Eerlijk duurt het langst vast en zeker
van toepassing is en blijft !
Vandaag
is er voor de ouders die dat wensen nog een oudervergadering met bespreking van
de eindejaarsuitslagen vanaf 16u30 tot 19 u in de school. U bent er van harte
welkom !
Tenslottte
wensen we U namens de Inrichtende Macht, de Heer Schepen van Onderwijs, alle
leerkrachten het personeel van de school en ook namens de leden van de
Vriendenkring een opperbeste zomervakantie toe !
De
leerlingen die naar het secundair onderwijs overgaan wensen we veel succes toe
!
Dat
ze blijven doorwerken zoals ze dat in onze school gewoon waren en sommigen
zouden zeker nog beter kunnen indien ze meer inzet betoonden !
Het
gaat jullie goed !
Aan
de andere leerlingen zeggen we tot ziens volgend schooljaar !
Het
schooljaar 1983 84 dat begint op donderdag 1 september e.k. zal er eentje
worden met nieuwe initiatieven en met nog meer vreugde. Vreugde in het leren
(want dat komt toch steeds op de eerste plaats), vreugde in het naar school
gaan en vreugde in het samen wat kunnen presteren !
Nogmaals
een uitstekende en veilige zomervakantie en tot ziens volgend schooljaar !
Met
de beste groeten,
Namens
de leden van de Vriendenrking, de Voorzitter Edmond Polspoel.
Namens
de leerkrachten en het personeel van de schol, het Schoolhoofd Stan Gobien.
PS:
Tijdens de zomervakantie zullen de leerkrachten die ouders en leerlingen
bezoeken die een nieuwe klastitularis krijgen ! Ook nieuwe leerlingen worden
uiteraard bezocht !
Het was die dag werkelijk prachtig weer. De
stemming was dan ook in verhouding. Het was als op de grote dagen van
Wimbledon, alleen het gras ontbrak.
Onze Vevoc-dames speelden een slopend
kampioenschap. Zij moesten ieder zes sets spelen, en dat deed zich vooral
voelen aan de voeten. In de namiddag werden dan ook tapes, kleefbandjes en
andere hulpmiddelen gebruikt om de voeten te beschermen.
De finale werd betwist tussen Lea HOFNER en Vera
LAUWERS. Het was een spannend finale want bij 5-5 stand werd het voordeel
geregeld van kamp gewisseld. Het was tenslotte Lea die het haalde. Voor de 3de
en 4de plaats won DE RAEDT Mimine van Liesbeth CADEE en Wikke
LAUWERS werd vijfde door van Emilia VERBRUGGEN te winnen.
Bij de heren werd er eerst een schifting gespeeld.
De zes winnaars en de zes verliezers werden daarna in één reeks ondergebracht.
Er werd keihard gespeeld en naargelang het tornooi
vorderde kon men vaststellen dat de balwisselingen talrijker en krachtiger
werden. Sommigen bewezen dat ze met een beetje oefening zelfs Wimbledon nog
kunnen halen.
Uitslagen heren :
11de 12de plaats VETS M
MOORTGAT E. : 4 3
9de 10de plaatsDE WIT P. DE LAET H. : 4 3
7de 8ste plaatsCLEYMANS P. DE MAEYER V. : 5 1
5de 6de plaatsDE LAET C. SMETS V. : 5 1
3de - 4de plaatsBRASSEUR J. VAN MEDEGAEL M. : 6 - 4
1ste 2de plaats VAN DEN
HEUVEL J. PRAILLE P. : 6 1.
Aan de positieve reactieste horen na deze tennisdag, kunnen we zeggen
dat het een geslaagde activiteit was, die misschien volgend jaar bij voldoende
interesse opnieuw zal hernomen worden.
P.S. Al wie een onderbroek mist, kan deze afhalen
bij V. De Maeyer in t café.
(DB,
augustus 83)
1983 23
juni De Mechelse Week :
Geert De Bruyn op de sukkel.
(Foto)
Vorig seizoen was voor Geert De Bruyn werkelijk
geslaagd geweest. Hij boekte toen in totaal 14 overwinningen : 12 bij de
nieuwelingen en nog eens 2 toen hij in juli overstapte naar de juniores.
Het huidige wielerjaar hield dus mooie
verwachtingen in. Niets was echter minder waar. Tot nu toe behaalde deze junior
maar één overwinning te Eppegem, buiten een 2de plaats, drie 4de
plaatsen en enkele malen binnen de eerste tien.
De reden van dit minder presteren is in de eerste
plaats een medisch probleem.
Geert, die momenteel al een 14-dagen inactief is,
sukkelt namelijk met een virus op de spieren. Het gevolg daarvan was dat hij in
de wedstrijd geregeld krampen kreeg, die stilaan langer en heviger werden.
Zodoende draaide deze renner minder vlot de pedalen rond, zonder dat hij
eigenlijk wist wat daar de oorzaak van was. Geert geraakte daardoor uiteraard
ontmoedigd en zocht noodgedwongen het doktersadvies op. Hijzelf hoopt nu dat
hij vlug van zijn kwaal verlost is, om zich terug in de eerste gelederen van
het peleton te kunnen nestelen. Dit was een eerste oorzaak van het minder
presteren, maar Geert heeft dit jaar ook al met onnoemelijk veel pech moeten
afrekenen. Ofwel was hij betrokken in een valpartij, ofwel reed hij lek of
sukkelde met een ander fietsdefect, zoals in zijn thuiswedstrijd te Leest. Toen
geraakte zijn fietsspaken uit de haak, net op het moment dat de beslissing in
de wedstrijd viel. Spijtig voor Geert, want iedereen toont zich graag voor zijn
eigen supporters. Het ontlokte bij bewuste renner de reactie los dat hij
misschien beter zijn kandidatuur had gesteld voor het Belgisch kampioenschap
daags na de wedstrijd te Leest. Over zon kampioenschap wist Geert ons nog twee
anekdotes te vertellen van tijdens zijn nieuwelingenperiode. Tweemaal nam hij
deel. De eerste keer te Mettet zat hij goed mee vooraan in de sprint met 50
renners op een 500 m van de meet, toen hij in volle snelheid tegen een
onvoorzichtige supporter opbotste die over de nadar-afsluiting was geklommen.
Het jaar nadien moest hij opgeven tengevolge van een hevig bloedende neus,
opgelopen toen weer een supporter de renners wou verfrissen op een beklimming
en Geert de hevige waterstraal recht op het aangezicht kreeg. Wedstrijden waar
hij echt zijn zinnen op zet, lopen blijkbaar steeds slecht af. Dit is mede de
oorzaak dat hij nooit op voorhand zal uiten hoeveel overwinningen hij dat jaar
zal behalen. Geert is immers niet het type dat voortdurend aanvalt, daar hij
kan bogen op een sterke sprint.
Hopelijk kan hij vlug terug de fiets op om te
trainen, iets wat dagelijks gebeurt, zowel individueel als met clubmaat Philip
Maerivoet, maar echter nooit overdreven. Je mag natuurlijk op die jonge
leeftijd nog niet teveel van je krachten aanspreken, wil je nadien ook nog een
rol spelen. Het seizoen is uiteraard nog lang en het zou ons verbazen moesten
we niets meer horen van deze Leestse renner. Mocht dit echter wel het geval
zijn, is dat nog geen reden om paniekerig te gaan doen, want als 1ste
jaars nieuweling kende hij ook veel pech en het jaar nadien won hij daarbij
toch ook 12 maal. (R.V.H.)
1983 23 juni : Met gans de basisschool dromen in het prachtige sprookjesbos de
Efteling.
(Blikvangers, Schoolkrant, Vrije
Kleuter- en Basisschool, 83)
1983 Vrijdag 24 juni : Midzomernachtwandeling van Leefmilieu
Leest
Deze wandeling van ongeveer twee
uur vertrok om 21u30 op de Leestse Dorpplaats.
(DB, juli)
1983 25 juni : Stuif-In
Met D.J. Eddy De Groot van Radio
Reflex ten voordele van S.K.Leest Ladys.
In zaal Sint-Cecilia vanaf 20 uur.
Kaarten 50 fr ( in voorverkoop 40 frank).
-Te
Eppegem haalde Geert De Bruyn zijn enige seizoenspalm binnen. (foto : DMW)
1983
Zaterdag 11 juni : BARBECUE in de
tuin van het Hof ten Broecke.
Folder van Volksunie Hombeek-Leest
:
We krijgen dan toch nog een zomer, net op tijd
voor onze
BARBECUE
Die ingericht wordt op zaterdag 11 juni in de tuin
van het Hof ten Broecke, Kerkenblokweg 18 te Leest. Alles is voorhanden om er
een gezellig zomerfeest van te maken :
-op het houtskoolvuur : vleesspiesjes, hamburgers,
witte en zwarte pensen.
-gebak naar ieders meug.
-allerhande gerstenat, wijnen, frisdrank
Voor de muzikale omlijsting wordt alleen beroep
gedaan op het vogelkoor van de Zennevallei.
Iedereen welkom van 18 u. af.
1983 11
juni Gazet van Mechelen : Yvan
Emmerechts traint V.V. Leest
Yvan Emmerechts traint voorlopig voor één seizoen
VV Leest, de ploeg van Gust Emmeregs.
De nieuwe Leestse trainer was meerdere seizoenen
bij FC Muizen actief, maar zag het daar niet meer zitten.
Ondanks zijn voortijdig ontslag neemt trainer
Julien Van den Broecke in alle vriendschap afscheid. Hij gaat in de buurt van
Harelbeke aan de slag.
Op het vlak van transfers is Leest tot nog toe
minder bedrijvig.
Gust Emmeregs : Wij voeren een voorzichtige
politiek en willen eerst zicht hebben op de ramp die ons overkwam. Guido
Slachmuylders en William Selleslagh blijven. Schöning integendeel vertrekt. De
overgang van Wilfried Piscador naar SK Leest ligt ook vast.
1983
Zondag 12 juni : Eéndagsreis van S.K.
Leest naar Vlaamse Ardennen.
Leden van de spaarkas betaalden 200
frank, niet-leden 300 frank.
1983 14
juni Gazet van Mechelen : Nieuwkomer SK Leest
SK Leest, reeds 15 jaar actief in het Katholiek
Sportverbond, wil van volgend seizoen af uitkomen in de competitie van de
Belgische Voetbalbond. Het bestuur, onder voorzitterschap van Jean Van Dam,
heeft deze stap weloverwogen en de voor- en nadelen van deze beslissing
afgewogen.Omdat er meer pluspunten
ontdekt werden heeft men de stap gewaagd.
Secretaris Jean Apers (foto) : Wij hadden vernomen dat in het Mechelse nog slechts twee ploegen in
de competitie van de voetbalbond mochten actief worden. Daarom hebben wij de
beslissing niet langer uitgesteld. Nu krijgen we ook de kans om meer in de
bekendheid te treden en een ruimer publiek aan te trekken omdat in vierde
provinciaal heel wat derbys met ploegen zoals Heffen, Hombeek, Rapid en
Tisselt op het programma staan en de verplaatsingen tot een minimum beperkt
worden.Dat was vroeger in het Katholiek
Sportverbond een van de grote problemen. Daar speelden we in derde en moesten
meestal aantreden tegen Antwerpse ploegen, zelfs een verplaatsing naar Essen
diende gemaakt.
Ander pluspunt is dat wij vanaf volgend seizoen
ook inkomgelden zullen mogen innen.
Dat zulke overstap ook heel wat problemen met zich
meebrengt ligt voor de hand. Maar daarvoor gaat het dynamisch bestuur niet uit
de weg en heeft de meeste hiervan reeds opgelost.
Weerom secretaris Apers : Vooreerst moeten we
zorgen een jeugdelftal op de been te brengen. Hierbij hebben we geweldige steun
gekregen van Racing Mechelen. Uit een aanbod van meer dan dertig scholieren
hebben wij na onderhandeling met de betrokken spelers en hun ouders er
momenteel veertien kunnen vastleggen. Met nog enkele Leestse jongeren is dit
probleem van de baan. Ook voor de seniores stellen zich enkele problemen. Een
vijftal spelers, reeds enkele jaren actief bij ons, maar nog aangesloten bij
een andere club van de Belgische Voetbalbond, waar ze meestal niet aan hun
trekken komen, moeten nu getransfereerd worden. Ook van Racing Mechelen komen
Van Calster en Vlassenroot over. Als trainer hebben we Harry Cauwenbergh
aangeworven, tot voor kort nog actief in tweede provinciaalen een man met heel wat ervaring. Ook de
werkzaamheden aan een tweede terrein zijn gestart en het hoofdterrein wordt
gedraineerd zodat de bespeelbaarheid er zeker zal op vooruitgaan. (lh).
1983 16
juni - De Mechelse Week : Oost-Vlaanderen het wielerterrein van
Gino De Leeuw (foto)
Een ranke en bruingetaande renner, dat is een
korte beschrijving van de in Leest inwonende 2de jaars junior Gino
De Leeuw van Vlug en Vrij Muizen. Bij de nieuwelingen behaalde hij 1
overwinning en als 2de jaars junior twee 2de plaatsen,
een 3de plaats te Hofstade en verder meestal binnen de eerste tien.
Het klein aantal zeges is vooral te wijten aan de matige spurtgaves waarover
Gino beschikt. Men kan deze renner meer als een klimmerstype beschouwen of toch
zeker als iemand die houdt van het heuvelachtige parcours. Om die reden traint
hij ook het meest in Oost-Vlaanderen, vooral bergop en dit tot hij goed
vermoeid geraakt. Dat vormt zijn programma voor dins-, woens- en donderdag;
vrijdag rijdt hij alleen de spieren los. Bij zijn training staat hij al
enigszins onder de begeleiding van een kinesist uit Kessel-Lo. Het is deze
persoon die hem ook verlost heeft van een lastige rugkwetsuur, opgelopen na een
valpartij tijdens zijn laatste nieuwelingenjaar. Deze buiteling was er de oorzaak
van dat Gino achteraf een volledig jaar inactief bleef. De geklemde spieren
bezorgden hem zoveel last, dat hij meestal na 50 km al moest opgeven. Dit
letsel lijkt nu genezen.
Gino traint niet alleen het liefst in
Oost-Vlaanderen, hij rijdt er ook graag de wedstrijden. Vooral omdat er aldaar
een andere mentaliteit heerst. De renners omringen je veel meer ook tijdens de
wedstrijd, hetgeen in Antwerpen alleen voor of na de koers gebeurt. Zelfs voor
hem vreemde supporters moedigen hem aan of feliciteren hem na de wedstrijd. Na
zijn thuiswedstrijd te Leest vormt zijn lievelingswedstrijd dan ook deze in
Erondegem, een hellend parcours met veel kasseien. Voor dit laatste moet je wel
over een degelijke stuurvaardigheid beschikken, iets wat Gino tijdens het dooie
winterseizoen aanscherpt door ontspannen aan cyclo-crosswedstrijden mee te
doen.
Buiten deze manier van trainen dachten wij ook dat
Gino zijn sprint wel wou bijschaven, maar daarvan ziet hij niet dadelijk de
noodzaak in daar hij meer een aanvallerstype is (meestal de eerste) en hij door
zijn lange spieren toch nooit een rasechte spurter zal worden. Deze aanvallende
manier van rijden vereist wel een continu vormpeil, iets waarover Gino wel
beschikt, alhowel bij warm weer dat wel wat durft verminderen. Zo houdt hij er
tevens aan 2 wedstrijden per week-end te rijden en zelden in de week. Bewuste
renner wil zich zo volledig inzetten om ook bij de liefhebbers nog mee te
kunnen. De nakende legerdienst kan hierbij (zoals bij velen) wel een probleem
vormen, maar Gino denkt wel in België zijn dienst te mogen vervullenom zo stevig en regelmatig te kunnen
doortrainen. De wens om ooit beroepsrenner te worden, zal één van zijn grote
betrachtingen blijven. (R.V.H.)
1983
Zondag 18 juni : Benefietdag
Rampenfonds Leest
In de Mechelse groentenhal aan de
Zandpoortvest startte de Benefietdag om
14u30 met een mini-handelsbeurs met
verkoop van beschadigde goederen zoals
personenwagens, rietwerk, fietsen,
radios en tvs, porselein en bestekken,
zonnebanken, optiekvoorwerpen,
bloemen en planten,salons en meubelen.
Onder de leuze alles moet weg
boden de handelaars die schade leden door de
ingestorte tent, hun goederen aan
sterk gereduceerde prijzen aan.Hiermee
recupereerden ze een deel van de
opgelopen materiële schade.
Eveneens om 14u30 werd in de
Mechelse groentenhal een gevarieerd
namiddagprogramma aangeboden met de
bereidwillige medewerking van
verenigingen als de Kon.Fanf.
Sint-Cecilia van Hombeek-Plein, de Kon.Fanf.
Vreugdegalm uit Heffen, de
tafeltennisclub Rubens uit Walem, volksdansgroep
Korneel uit Leest, de
Kon.Kat.Turnkring Sint-Jozef Mechelen, Jennifer en The
Honeybees uit Mechelen en de
Kon.Fanf. Sint-Cecilia uit Leest.
Om 20 uur startte een te Mechelen
nooit geziene sterrenparade met ronkende
namen als Marva, Stella, John
Terra, Danny Fisher, Sylviana, Fancy, Paul
Anderson, Micha Marah, Ivo
Franklin, Freddy Stewart, Eric Van Neygen, Pascal
1983 5
juni : Chiro aanwezig op
eucharistieviering moeder Stinne
Die zondagnamiddag kwam de chiro
mee eucharistie vieren om hun bivakmoeder
moeder Stinne te bedanken.
Justine De Hondt was op 24 maart
1895 geboren en op 16 mei 1983 overleden.
Zij huwde in 1920 met Corneel
Solie.
Moeder Stinne was reeds bivakmoeder
in de jaren 1950-56, dat was in de periode van
onderpastoor Stanny De Decker. Ze
was er bij in Velm, Baarle-Nassau en
Warnant.
Toen de chiro in 1970 op zoek was
naar een derde kookmoeder viel de toen
75-jarige Stinne met veel plezier
in. En ook de daaropvolgende bivakken in
Koersel-Stal, Zutendaal, Bastogne
en Bocholt was zij van de partij.
(DB, augustus 83)
Justine
Stine De Hondt was te Kapelle-op-den-Bos geboren op 24 maart 1895 en overleed
in het rustoord Den Kerselaere te Heist-op-den-Berg op 16 mei 1983, drie
weken voor de chiro haar kwam herdenken.
1983
Zondag 5 juni : Hengelkampioenschap
K.F. St.-Cecilia
Op de visvijver van de Humbeekse
Lijnvissers.
Winnaar werd Vic De Maeyer en
daarmee de eerste hengelaar die dit kampioenschap
driemaal wistte winnen.(Toeters en Trompetten, nr.4 van 1983)
1983 11 en 12 juni: Op
bezoek bij Frank De Prins in Soest
Eindelijk
was het er eens van gekomen ! We zouden onze collega-chiroleider Frank De Prins
eens gaan bezoeken in het verre Duitsland, waar hij momenteel zijn legerdienst
klopt.
Hij
had ons uitgenodigd om op 10, 11 en 12 juni naar de opendeurdagen van de
kazerne ADAM in Soest te komen. De 4de Compagnie Médicale waarbij
hij toebehoort, zou er een wijntent uitbaten en je kon er naar de militaire
demonstraties komen kijken of in de Möhnesee gaan zwemmen of zonnen.
Met
zes leiders (Willem Van Linden, Dirk Peeters, Paul Van Roy, Dirk De Smet, Frans
Lamberts en Bart Lauwens) zouden we uiteindelijk naar Soest reizen tot we het
bericht hoorden dat Frank waarschijnlijk op boerenverlof naar huis ging
komen. Op vrijdag 10 juni kregen we pas het nieuws dat dit verlof aan Frank
geweigerd was en dat hij ons zaterdagmiddag in Soest verwachtte.
Die
zaterdagmorgen om O7u15 hebben we dan met twee autos de lange tocht aangevat.
Met de Willem en de Dolf aan het stuur togen we richting Antwerpen om daar,
langs Turnhout over Venlo de Duitse grens te overschrijden. In Nederland
pauseerden we even om onze patatten af te gieten en onze stramme beenspieren
even uit te strekken, want er lagen nog vele kilometers voor de boeg. In
Duisburg staken we de Rijn over en zaten we weldra volop in het Ruhrgebied. In
het Duitse Essen werd het tijd om te essen en hebben we in een plaatselijke
kroeg onze lekkere-van-thuis-meegebracht-boterhammetjes opgegeten. Gesterkt
door deze maaltijd reden we verder om door de flessennek van Dortmund
richting Kassel te vorderen. Aan het bord Auffahrt Soest sloegen we af om
zonder problemen aan de kazerne Adam te arriveren. De Willem wou daar al direct
binnenrijden, maar de nuchtere milicien van piket wees er ons op dat alleen
voertuigen met een Duitse nummerplaat de kazerne mochten binnenrijden. Die
hadden we juist niet bij ons, dus parkeerden we onze wagens in de graskant. Aan
de ingang van de kazerne zagen we blij verrast Gerd, de zus van Frank en hun
tante. In hun gezelschap zijn we naar de kamer van onze milicien getrokken,
die ons allerhartelijkst welkom heette. Het eerste wat hij in onze pollen
duwde waren ettelijke sloefen sigaretten van verscheidene merken.
Omdat
het bijna middag was, stelde Frank ons voor om eens een aperitiefje in de
wijntent te bezigen om daarna een bezoekje te brengen aan het restaurant.
Terwijl Frank naar de refter trok, deden wij ons te goed aan het uitstekende en
goedkope eten dat ons voorgeschoteld werd. De Belgische keuken en de Lamot
smaakte ons goed.
Nadien
kregen we van Frank een rondgang door de kazerne en we kregen het vermoeden dat
hij niet bijster veel wist over al het tuig dat er stond, maar dat is
begrijpelijk, Frank is een ambulancier en die moeten veel wachten en rusten
tijdens de manoeuvers.
Nadat
we nog even de wijntent bezocht hadden, trokken we met gans onze bende,
inclusief Gerd en hun tante, naar de Möhnesee. Dat is een groot stuwmeer waar
een heleboel attracties aan verbonden zijn zoals roeien, surfen, zwemmen,
zonnen, zeilen, enz.
Tijdens
onze wandeling op de stuwdam zagen we daar ook een heleboel Belgische miliciens
met hun liefje, vrouwtje, ouders of vrienden wandelen en de drukke sfeer van de
kazerne ontvluchten.
De vrienden vonden een slaapplaats bij
een Duitse boer waar ze hun tenten opsloegen onder een Kastanjerbaum in zijn
tuin. Ze bezochten de vestigingsmuren van de oude Hansestad en namen deel aan
een wijkfeest van Belgische families en hun buren en een laatste bezoek aan de
wijntent.
De terugreis verliep zonder problemen.
(Verslag van Willem, Dirk P., Dirk D.S.,
Paul, Frans en Bart in DB van juli 1983)
1983 11
juni Gazet van Mechelen : Voor de wandelaars.
Het Kapellekenspad te Leest
Deze wandeling bestaat uit twee trajecten.
Vertrek voor beide routes aan de Sint-Annakapel. Het eerste traject is ongeveer
4 km lang. Het bijkomende traject is nog eens 6 km.
Vertrek aan de Sint-Annakapel aan de Mechelbaan
bij de Zenne.
In 1913 werd op deze plaats een nieuwe kapel
gebouwd. Tot voor drie jaar stond hier een wondermooi houten St.-Annabeeldje in
een typisch Mechelse stijl 16e eeuw.
Het werd echter laffelijk gestolen en is thans
vervangen door een keramiekbeeld van de hand van aalmoezenier Herregods. Dit
kapelletje was de vertrekplaats voor de bedevaart naar Scherpenheuvel. Voor de
gevel staat een prachtige linde.
Het wapenschild van Mechelen staat op het bruggewelf
over de Sint-Annakerk.
Langs de Mechelbaan togen we de Zenne over. We
volgen echter onze weg voorbij het Brughuis, een oude dorpsherberg en
stamcafé van veiling- en groentenboeren.
We trekken voorbij de pastorij links. De
westergevel laat de ouderdom van dit gebouw aan belangstellenden kennen. Aan de
herberg t Hoekske draaien we de kasseibaan rechts in (Molenstraat).
Langsheen de vloeibeemden van de Zenne bereiken we
de Sint-Apolloniakapel, deze heilige werd aanroepen tegen tandpijn en
tandkwalen. Deze kapel werd door bereidwillige handen gerestaureerd in 1977. De
keramiek (ook van G. Herregods) geeft de legende weer van Sint-Apollonia.
Vervolgens wandelen we links de Vinkstraat in.
Bewonder rechts van ude vallei van de
Molenbeek (ook Aabeek genoemd). Aan huisnummer 49 slaan we naast de boerderij
rechts een veldweg in. Deze weg loopt naar de Molenbeek.
In deze omgeving werd eertijds in diepe greppels
vlas geroot.
We volgen de weg verder langsheen het canadabos, naar het hoger gelegen
Hertsveld.
Hier treft men echte zandgrond aan waarop voor 50
jaar vlas en graan verbouwd werden. Door de bemesting en structuurverbetering
wordt hier nu veelvuldig aan tuinbouw gedaan.
Het Hertsveld ligt 7 tot 9 m boven de
zeespiegel.
De naam Hertsveld komt van Herdgangen Herdschap. Beide woorden duiden op een
gebied van woeste grond (met bos,open vlakten, heide naar verwilderd gebied).
We volgende de aardeweg tot aan het kruispunt (9 m
hoogtepunt).
Vanop dit punt kan men de kerk van Heffen en de
kanaalbruggen van Willebroek,Tisselt en Kapelle-o-d-Bos waarnemen. Achter u
ligt de watertoren van Leest.
Keuze
Hier kan men de keuze maken : ofwel de korte
wandelweg (links) nemen ofwel de grote route volgen rechtdoor.
Voor de korte Kapellekensweg , gaan we de weg
links en komen terecht op de Juniorslaan aan het kapelleke van de
Boerinnengilde. Beschrijving verder in tekst.
Aan voormeld hoogtepunt (9 m) begeven wij ons
verder tot op een asfaltweg de Hertstraat genaamd. Deze weg moeten we links
inslaan. Aan het eind draaien we rechts de Blaasveldstraat in. Aan de
driesprong gaan we rechtdoor. Rechts van ons ligt de hoeve van de familie
Bernaerts die het jaartal 1864 draagt.
Zo bereiken we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van
Bijstand. Deze kapel werd in 1901 opgericht door de familie Bernaerts.
Merkwaardig is wel dat de kruisweg in deze kapel in drie talen is opgesteld
(Engels,Spaans en Frans). Het klokzaal wordt nog steeds getrokken bij het
overlijden van een der buren.
Aan de kapel vervolgen we de weg links, een
aardeweg die uitloopt op de Blaasveldstraat en die we even links opvolgen. Deze
omgeving wordt Zuurbos genoemd vanwege de zure grond in de laagten en
beemden. Op onze rechterkant merken we een dreef die we dan ook inslaan.
Eertijds liep deze dreef vanuit Blaasveld-Broek
langs de Rendelbeekhoeve (Kleine Heide) naar het Expoelkasteel in Hombeek.
Jammer genoeg is er op de dreef een huis gebouwd, bij voornoemde kapel. Deze
dreef bevat een mengeling van bomen en planten, meestal eik, braam, els, berk,
zelfs brem. Wie oog heeft voor de grondsoort merkt dat die hier heel wat
zwaarder is dan op het zandig Hertsveldgebied.
De dreef loopt uit op een baantje. Hier kan men
een keuze maken : ofwel de dreef blijven volgen, ofwel het betonbaantje volgen.
Straks komen beiden terug samen.
Wanneer we de dreef volgen tot het einde kunnen we
rechts een weg volgen die uitkomt op de betonbaan.
We bevinden ons nu in het gebied Geuzenhoek
genaamd, officieel Grote Heide.
We gaan 100 m rechts het betonbaantje op, waar we
dan links het veld ingaan.
De veldweg loopt over de Zwarte Beek en buigt om
naar de grote baan voor Tisselt die we links in de richting van het dorp
opgaan. Op de linkerkant ontmoeten we het kapelleke van O.L.Vrouw van Hofland.
We volgen dan de Juniorslaan, richting Dorp, tot voor de spoorweg, waar we
rechts indraaien in de Lindelaan, na een kleine bocht in de baan zien we rechts
een oud gebouw.
Dit is een resterend gedeelte van de Augustijnenhoeve die toebehoorde aan de
Orde der Augustijnen en verpacht werd.
In de verte zien we de Rendelbeekhoeve. We gaan
links de spoorweg over en vervolgen de weg. We bevinden ons hier op het gebied
Rennekouter, een hoger gelegen plaats die vroeger zandig en onvruchtbaar was.
Op de veldweg nemen we de splitsing links om langs een lugustrum-haag de
Juniorslaan te bereiken.
Rechts van de kapel van de Boerinnengilde volgen
we de Tisseltbaan.
We gaan terug over de Molenbeek. Plaatselijke
bijnamen doen er aan herinneren dat eertijds het getij langs de Zenne ook hier
waarneembaar was. Voorbij de beek vervolgen we de weg op een betere asfaltbaan
die rechts afdraait. We komen op de Rennekouter.
Rechts van ons staat een langgerekt gebouw : de
Jezuietenhoeve wat eveneens een pachthof was. Voor 50 jaar was hier een
herberg De Wip genaamd.
We nemen de eerste veldweg links die in de
Elleboogstraat komt en naar het Hof ter Haelen leidt. Dit was vroeger een
leenhoeve.
Wanneer we verder gaan komen we aan een kruispunt
waar het mooi-onderhouden kapelleke van O.L.Vrouw van Fatima prijkt (1945).
De asfaltbaan rechts van het kruispunt draagt de
naam Tiendeschuurstraat.
We volgend de Kouterweg links en passeren links de
doornhaag.
Een kasseiweg brengt ons tot bij de
Sint-Jozefkapel aan de Dorpsstraat, wellicht de oudste kapel van de gemeente.
Ook deze kapel kreeg een opknapbeurt.
We kunnen nu de Dorpsstraat volgen om het centrum
en de kerk te bereiken. Het dorpsplein is omgeven door een stoere romaanse
kerktoren en een hoogopgetrokken gemeentehuis van Leest.
Een pintje of drankje in het dorpscafé is nu wel
biezonder genietbaar.
1983
Zondag 29 mei : Gezellige dag van
Chiro en KVG Zenne.
Op 29 mei organiseren Chiro en KVG Zenne een
gezellige dag waarop validen en mindervaliden in een prettige en ludieke sfeer
samen kunnen spelen, dansen, zingen, babbelen In de namiddag wordt er in
verschillende groepen een kapelletjestocht afgewandeld tijdens dewelke men op
diverse controleposten een groepsproef moet afleggen. De groepjes komen samen
op het Hof ter Halen (bij V. Verschueren) waar men in stoet naar het dorp zal
trekken met een geïmproviseerde fanfare op kop. Op de chiroterreinen is er
gelegenheid tot barbecue en kan men een frisse pint drinken om vervolgens mee
te doen aan de grote spelavond waarna het feest verder gezet wordt met een
drankje, een dansje en een lach.
We hopen hiermee een steentje bij te dragen met de
samenwerking tussen de verschillende Leestse verenigingen. Hopelijk zal deze
dag slagen en u mag altijd eens komen kijken en meedoen hoor
(Aankondiging
van de chiroleiding in De Band van mei 1983)
In De
Band van juli verscheen daarvan volgend verslag :
1983
Zondag 29 mei : Lentewandeling
KVG-Zennevallei
Samen met de Chiro en KVG-Wezelhof richtte KVG-Zennevallei een
lentewandeling in doorheen de Leestse natuur, van het ene kapelletje
naar het
andere, de zgn Kapelletjestocht.
Na de wandeling kregen de aanwezigen een avond vol animatie, spel, zang
en dans voorgeschoteld en werd de inwendige mens versterkt met
barbecue-hapjes en een goed glas bier om
alles door te spoelen.
Deze organisatie was er gekomen onder impuls van Johan Vandeputte van
KVG
Leest, Vic Michiels van KVG Hombeek en Bart Lauwens van Chiro Leest.
De bedoeling was om de mensen van KVG Leuven een stukjevan het landelijk
Leest te tonen en tegelijkertijd een gezellige namiddag door te
brengen en de vriendschapsbanden tussen de drie verenigingen nauwer aan
te
halen.
De Leestse Chiro zag in dit opzet een gelegenheid om eens naar buiten te
treden
en over hun muur te kijken. Samenwerken en spelen met mindervalieden
zou een rijke ervaring zijn voor groot en klein.
Er kwamen echter kinken in de kabel.
De parochiezaal met aangrenzende
chirohemen was per vergissing doorverhuurd en daarom moest in laatste
instantie
nog worden uitgekeken naar een nieuwe locatie. De redder in nood was de
firma
Pol Piessens die een zaal ter beschikking stelde.
Het tweede probleem was dat KVG Leuven verstek liet gaan zodat het
organiserend comité naar een nieuwe gast-vereniging moest uitzien.
Deze werd gevonden in KVG Wezelhof (Groot-Zemst) die zeer graag op deze
uitnodiging inging.
Na het eetfestijn volgde een instuif en kregen alle deelnemers nog een
afscheidsherinnering onder de vorm van
een wenskaartje.
Deze
wandelingvan Chiro en KVG had
schijnbaar simultaan plaats met die van de Volksunie Hombeek-Leest want in de
Mechelse Week van 2 juni verscheen volgend verslag :
Hombeek-Leestse VU op stap
Kapellekeswandeling, aardig initiatief.
Dat de Hombeek-Leestse afdeling van de Volksunie
nog wat anders in haar mars heeft dan politiek voeren, bleek uit de organisatie
van een Kapellekeswandeling op zondag 29 mei.
Deze wandeling bleek nogmaals het zoveelste bewijs
te leveren hoe weinig we onze directe omgeving kennen en leren waarderen. Velen
kennen bijvoorbeeld de stranden en bezienswaardigheden langs de Spaanse kust
als hun broekzak, maar vergeten hoeveel mooie plekjes de eigen gemeente telt.
Spijtige zaak !
Deze negen km lange wandeling werd een belevenis
voor jong en oud. Langs schilderachtige beken, door jong groen en vaak
ploeterend door modderige veldwegen, was dit een ontspanningskuur als geen
ander. Ruim dertig deelnemers die hun vrije zondagnamiddag opofferden om aan
het vertrek te verschijnen.
Deelnemers die op heel de route, die over Leests,
Blaasvelds en Heffens grondgebied liep, zowat zeven kapelletjes konden tellen.
Alle met een eigen legende, een eigen stukje bewogen geschiedenis.
Even voorbij halfweg, of met nog drie kapelletjes
voor de boeg, werd halt gehouden aan eethuis t Seelwaar ieder zich tegoed deed aan een stevige
boterham met beleg en een sterke kop koffie. De hongerigen kwamen dus ook dit
keer weer niets te kort.
Samengevat werd de wandeling in elk geval een
aanrader voor ieder die op een interessante manier een zondagnamiddag wou
doorbrengen, en daar dan ook met alle gemak in slaagde. (pds)
En ook de
Leestse socialisten lieten het niet aan hun hart komen :
1983 29
mei : 8ste
Wijkenfietstocht van SP Leest
Het parcours liep langs mooie
plekjes en in het lokaal van elke wijkafdeling
was er een gezellig volksspelletje
voorzien. (DMW, 26/5/83)
1983
Zondag 29 mei : Schoolfeest Vrije
Kleuter- en Basisschool
1983 Vrijdag 20 mei : Openingsconcert Kon.Fanf. St.-Cecilia
n.a.v. de Sinksenkermis.
Het concert begon om 20 uur en vond
plaats op de speelplaats van de Sted. Lagere
School. Toegang was gratis.
1983
Zaterdag 21 mei : Davidsfonds
Driedaagse Parijs Versailles.
1983
21,22 en 23 mei : 15de
Sinksentornooi SK. Leest
10de Wisselbeker Jean
Van Dam en Beker Stad Mechelen.
De
Mechelse Week (26/5/83) : Tornooi SK
Leest Veel volk en goed voetbal
Traditiegetrouw nemen acht ploegen deel. De in
totaal twaalf wedstijden worden verdeeld over drie dagen, een zware belasting
voor het toch al niet denderende speelveld. In de nabije toekomst echter zal
daaraan verholpen worden door het aanleggen van een tweede terrein, de
contacten zijn reeds gelegd.
Het tornooi kende een vlot en sportief verloop, in
de finale kregen we de SP Leest tegen de KWB Leest, een heruitgave van de
finale van vorig jaar. Beide ploegen hadden zich versterkt. Bij de SP viel de
ex-Racinger Hans Schöning op als organisator van de verdediging, daarin
bijgestaan door de snelle Geert Van Kampenhout. In het doel van de KWB stond
ex-KVer en huidig Bornemtitularis Raoul Van Trimpont.
Na negentig minuten gelijk opgaand spel noteerden
we een 0-0 eindstand. Ook tijdens de twee verlengingen bleven de nullen op het
bord ondanks enkele reuzekansen. Strafschoppen dus.Op dit vlak leken de SP-ers iets preciezer te
zijn dan hun tegenstrevers.
Je kan moeilijk stellen dat Victor Van Den Avond
een betere doelman is dan Raoul Van Trimpont, hij had echter geluk dat de KWB
slechte strafschopnemers had.
Eindstand : 4-2.
Tijdens een gezellig samenzijnin het
chalet werden de prachtige bekers uitgereikt aan volgende ploegen : 1. SP
Leest, 2. KWB Leest, 3.SK Leest, 4. Chiro, 5. Sint-Cecilia, 6. Heidevrienden,
7. Vevoc II, 8. Vevoc I.
Het was de eer aan schepen G. Joris om de
wisselbeker Jean Van Dam voor de tweede maal uit te reiken aan zijn SP-genoten.
Naast het herentornooi speelden vier damesploegen
een spetterend tornooi :
1.VV Leest, 2. SK Leest, 3. Chiro, 4. Schuttershof.
(edm)
1983 19 mei De Mechelse Week : Een Wondervisch uit de Zenne.
In die periode publiceerde ik sporadisch
artikels over Leest in dit Mechels weekblad. Eén van mijn collegas was Mit Van
Wauwe. Ze had Leestse roots en vertelde over een bruinvis die haar vader in de
jaren 30 in de Zenne had geschoten. Ik vond het verhaal te mooi om niet te
publiceren en Jef Verbeeck beaamde wat Mit me had verteld en wist daar nog één
en ander aan toe te voegen :
Leest
Dorp, 2de Paasdag 1932. Kom dat zien ! Kom dat zien ! Een wondervis
van onder de dertig kilo ! Toegangsprijs 1 frank ! Met die woorden trachtten
de gebroeders Verbeeck en Louis Van Wauwe publiek naar hun tentje (noot : op het
Dorpsplein) te lokken. Toeschouwers die
een vis van 130 kilogram hadden verwacht, kwamen bedrogen uit, maar hetgeen ze
te zien kregen loonde ongetwijfeld de moeite : een prachtexemplaar van de P.
Phocaena, beter bekend als bruinvis en neergeschoten in hun eigenste Zenne.
Enkele
dagen voordien had Louis Van Wauwe de bruinvis toevallig zien rondzwemmen in de
Zenne te Leest. Vliegensvlug had hij zich huiswaarts gerept (in het
Pensenstraatje) om een vuurwapen. Met
eengeweer van Duitse makelij uit de
Eerste Wereldoorlogslaagde hij erin de
wondervisch neer te schieten. De bruinvis was niet onmiddellijk dood, maar
zwom nog door tot grondgebied Heffen alwaar het kadaver werd bovengehaald door
enkele plaatselijke bewoners. Die mensen dachten de vangst van hun leven te
hebben gedaan, maar Louis was niet bij de pakken blijven zitten. Zoals het goed
jager betaamt, was hij zin prooi gevolgd en eiste zijn rechten op. Na langdurig
redetwisten en met de hulp van Jules Verbeeck, slaagde hij erin het zoogdier
naar Leest te halen.
De
bruinvis werd ontdaan van alle ingewanden, volgepropt met ijs en voorlopig
bewaard in een grote diepvrieskast tot 2de Paasdag.
Op
die bewuste dag stonden Louis en de broers Verbeeck vol enthousiasme met hun
curiosum op het Leestse Dorpsplein. De bruinvis veilig weggeboren voor nieuwsgieirige
blikken in een tent. Toegangsprijs 1 frank. Jef Verbeeck vertelde dat ze toen
luidkeels riepen : Een vis van onder de dertig kilo. Kom dat zien ! Alleen
de aandachtige toehoorder trapte daar niet in, men verwachtte zich immers aan
een vis van honderddertig kilo.
Hun
expositie kende zon succes dat ze het enkele dagen later overdeden in Hofstade
aan de Putten.
Nadien
werd de bruinvis begraven in de tuin van de familie Verbeeck op de Tisseltbaan.
Louis
Van Wauwe was zo fier op zijn vangst dat hij zich met zijn prooi liet
vereeuwigen op een postkaart. Aan de achterzijde liet hij volgende tekst
afdrukken : Een Wondervisch geschoten in de Zenne te Leest bij Mechelen. Na
een hevige jacht van 5 uur velde Louis Van Wauwe deze bruinvisch of zeekalf van
1,20 m.
Nog
een woordje over deze vissoort (?). De bruinvis (P.Phocaena) is familie van de
kleine tandwalvissen. Het zijn visetende zoogdieren die nooit langer dan 2 m
worden. Ze jagen vaak in scholen (tot 150 dieren) in ondiep water en kwamen
vroeger in grote aantallen aan de Belgische en Nederlandse kust voor.
De
lezer moet zich geen illusies maken over de kwaliteit van het Zennewater in
1932. Reeds voor 1866 was de Zenne zwaar vervuild en dat jaar werd er aan de
stad Brussel een toelage van 9 miljoen verleend om haar gezond te maken.
Marcel Van Hoof
Voor-
en achterzijde van de ansichtkaart waarop Louis Van Wauwe zich liet
vereeuwigen.
Avondster
sloeg weer toe in De Band van juli 83.
Zij (of
hij) publiceerde volgend rijmpje ter gelegenheid van het huwelijk van Etienne VANRIET uit Hombeek met Sigrid
VAN NOBELEN uit Leest :
Neen, neen, mensen, wij wisten het niet
dat uit Hombeek een Etienne Van Riet
zich in Leest herhaaldelijk kwam vermeien
en er tenslotte met Sigrid straf ging vrijen.
Vormen Van Riet en van Nobelen vandaag één stel
een grote Van met een klein van, dat mag ook wel.
Dat maakt voor beiden geen enkel punt verschil
dus maar trouwen, en zegt elk Ja, ik wil !
Proficiat van alle Leestenaars aan t jonge paar,
ook aan douders wederzijds. Weze dit hun
schoonste jaar.
Mogen ze hieruit nog een talrijk nageslacht zien.
Zo vijf zonen, plus vijf dochters, das nog maar
amper tien.
Avondster.
1983 Zaterdag 14 mei : De Kon. Fanf. St.-Cecilia won de Grote
Prijs van de Lions Club.
Toeters en Trompetten van
maart/april/mei 83 :
Van
Goliath en David of van !
Op
zaterdag 14 mei arriveerden de eerste muzikanten en supporters op het Leestse
dorpsplein.
Ze zoudenin Binche deelnemen aan de
Grote Prijs van de Lions Club voor fanfares 1983.
Alle
kandidaten hadden omstreeks Nieuwjaar een bandje moeten insturen met daarop de
verplichte mars en nog wat repertoriumstukken. De jury had een selectie gemaakt
en een veertiental korpsen weerhouden voor verdere deelneming. Die mochten dan
een tweede verplicht werk instuderen, nl. een bewerking van Carmen, een
ouverture van Bizet.
Op
zondag 24 april moest dan alles nog eens life uitgevoerd worden in studio 1
van de R.T.B.F.
De
Leestse fanfare deed dat s voormiddags en weer op een uitstekende manier. Het
korps was goed voorbereid en dank zij de repetities en ook nog een kerkconcert
op 23 april was elke muzikant in topvorm.
Voor
het optreden in de studio was er toch een muzikant die last had van zenuwen.
Het is een gewezen chauffeur bij een Mechelse brouwerij die met prépensioen is
gegaan toen de firma werd overgenomen door een Waals bedrijf. Hij heeft daar
ter plaatse een aantal winden gelaten, zodat horen, zien en ruiken haast
onmogelijk werden. Gelukkig was de toestand opgeklaard een aantal minuten voor
het optreden.
Tot
op heden is deze studio 1 van de R.T.B. de beste plaats geweest waar het korps
ooit heeft opgetreden. De akoestiek was er prima ! Achteraf hoorden we de
juryleden verklaren dat het sensationeel was geweest, maar punten wilden ze
niet meedelen. Deze keer konden we er niet achterkomen hoeveel percent we
hadden behaald. Maar de Leestse fanfaremensen zegden achteraf dat ze uitstekend
hadden gespeeld en als die zoiets over zichzelf zeggen dan is het zo !
Seders
een aantal jaren kunnen zij al het kaf van het koren onderscheiden.
t
Was dus wachten op de finaleplaatsen. Zes korpsen zouden naar Binche gaan op 14
mei.
De
geselecteerde verenigingen waren Les Chasseurs de Binche, Fanfare Royal Les
Amis Réunis Gives-Huy, de Fanfare St-Genoveva Oplinter, de brass band
Midden-Brabant, de brass band Willebroek en de Leestse fanfare. De korpsen
uit Ath, Belsele, Heestert, Izegem, Kapellen, Leval-Trahegnies, Limal en
Overboelare hadden het studio-optreden niet overleefd.
De
Leestse fanfare zou het moeten opnemen tegen vooral de beide brass bands die
gerekend worden tot de absolute top van de Belgische amateurkorpsen. Geen
gemakkelijke taak en een plaats tussen de eerste drie zou al als een hele
prestatie aangerekend worden.
Via
heel wat binnenwegen geraakten we tenslotte in Binche. We zouden bijeenkomen in
het nieuwe gebouw voor de ouden van dagen. Toen we daar aankwamen, werd de
fanfare netjes opgesteld voor een optocht doorheen de stad. Dit optreden was
niet voorbereid wegens het regenachtig weer op de repetitiedagen tijdens de
voorbije weken. Toch liep alles nog goed af ! Uitstekend zelfs, want al
stappend muziek maken op gekasseide straten is niet zo gemakkelijk. Op de
toppen van de hellingen was het bizonder moeilijk want de voorste rijen waren
al aan het dalen en de achterste rijen moesten nog klimmen
Op
het gestelde uur bereikte de fanfarehet
park van Binche waar het kioskoptreden zou uitgevoerd worden. t Was er koud,
maar gelukkig regende het deze keer niet. De juryleden, nog altijd zeven in
getal,zaten in hun tentje te bibberen
en dronken hete koffie aangelengd met iets sterkers
Het
optreden was niet meer zo goed als in de studio maar ernstige fouten en grote
vergissingen bleven uit ! t Was dus nog goed !
Na
het optreden trokken de muzikanten weer naar de plaats van bijeenkomst. Een
veertigtal supporters liepen achter het korps aan.In het gebouw voor de ouden van dagen stonden
de koude schotels te wachten
Na
het eten was het de beurt aan een van onze grote concurrenten, de brass band
Midden-Brabant. Tot onze grote verwondering kon dit korps ook op stap gaan !
Onze verwondering was nog groter toen we zagen dat ze achteraan nog minstens
veertig reservespelers hadden lopen ! Wat een
weelde
! In het reglement van de wedstrijd stond niets over op te stellen
reservespelers en de verantwoordelijken van dit korps redeneerden : wat niet
verboden is, is toegelaten !
Ze
hadden ons toch mogen verwittigen, dan hadden we ook reserven meegenomen. Maar
ja, van je beste vrienden moet je het hebben, zeggen ze. Later op de dag zullen
ze het zelf wel ondervinden
Toen
moest iedereen direct de autocar in ! We zouden naar een groot kasteel rijden
voor de gezamelijke uitvoering, debekendmaking van de uitslag en voor het banket.
Op
een mooi verzorgd gazonnetje werden de korpsen opgesteld. De slotceremonie werd
ingezet met een toespraak die kort zou zijn, maar veel te lang duurde. Toen
werd de mars We serve, de officiële mars van de Lions Club Belgium uitgevoerd
en ook nog Carmen.
En
dan ging de uitslag worden bekend gemaakt
Op
de 3de plaats : Brass Band Willebroek, op de 2de plaats :
Brass Band Midden-Brabant.
Op de 1ste plaats : de Kon. Fanfare St.-CCecilia van
Mechelen-Leest !
Commentaar
: de Leestse meisjes sprongen omhoog terwijl hun schoenen bleven steken ! Hun
witte sokjes hingen vol met afgemaaid gras en modder ! Emerance kon niet op de
toeschouwersplaatsen blijven staan en kwam naar de muzikanten toegesneld met
tranen in de ogen Ze zei : Leest heeft verdiend gewonnen ! De dirigent was
ook content : hij had tweemaal gewonnen. Hij was er zelfs in gelukt zichzelf te
overwinnen !!!
Op
de autocar was het deze keer bijzonder stil. Er zaten muzikanten van
Midden-Brabant bij en teveel feestvieren zou hen een nog grotere morele
opdoffer hebben gegeven. En dat was niet nodig ! De Leestse muzikanten
herinneren zich nog tijden toen zij werden geklopt en dan nog opdoffers kregen
te verwerken
Wat
zijn nu de gevolgen van deze overwinning ?
-In
de eerste plaats heeft de vereniging een goede financiële zaak gedaan door aan
deze wedstrijd deel te nemen. De eerste prijs bedroeg nl. maar liefst 75.000
fr.
-Daarbij
komt nog een plaatopname voor de Lions Club. Onze vereniging zal waarschijnlijk
in de studio van Polygram de plaat opnemen met daarop de verplichte mars van
deze wedstrijd.
Wie
torent boven alles uit ?
J.P.
Leveugle in de eerste plaats want hij wist zowel de eerste plaats als de tweede
te behalen in de Grote Prijs van de Lions Club 1983 voor de F 1-korpsen die aan
de finale mochten deelnemen, de muzikanten die zowel bij de Leestse fanfare
meespelen en in de brass band Midden-Brabant want ook zij werden eerste en
tweede, maar alle records worden gebroken door YVES DE WIT, die én eerste en
tweede én derde werd want die is ook nog muzikant bij brass band Willebroek.
Ook EDDY VAN ASCH verkeert in hetzelfde geval en misschien is er nog wel zo
iemand (We konden dat echter niet nagaan want op het ogenblik dat brass band
Willebroek optrad, reden de autocars door de binnenwegen van Binche).
Ook ALFONS VAN ASCH speelde waarschijnlijk bij de drie korpsen mee want hij
kwam samen met Yves het korps vervoegen (Folder)
Sint-Cecilia Leest haalde met deze
overwinning een geldprijs van 75.000 fr. binnen, het hoogste bedrag dat ooit
aan prijzengeld is gewonnen door een Belgische amateurmuziekvereniging.
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Op 20 mei
1983 kregen alle Mechelse Verenigingen volgende brief toegestuurd :
RAMPENFONDS LEEST
Tisseltbaan 34
2931 LEEST MECHELEN
Geachte Heer Voorzitter, Secretaris,
Betreft : Verzoek tot medewerking
aan actie Rampenfonds Leest.
Zoals U weet werd, als gevolg van een windhoos,
onze feesttent op 12.5.83 totaal vernietigd.
De schade aangebracht aan goederen in de
handelsbeurs, aan autos van bezoekers en aan onze eigen installaties en
goederen, beloopt meer dan 3 miljoen.
Wij doen nu een beroep op elke Mechelse
verenigingom daadwerkelijk te helpen.
Daarom beleggen wijeen speciale vergadering met de Mechelse
verenigingen om na te gaan in welke mate U ons behulpzaamzou kunnen zijn bij :
-benefietavond van zaterdag 18.6.1983 in de
Mechelse Groentehal.
-organisatie en verkoop van reuze tombola ten
voordele van het rampenfonds.
Het Stadsbestuur heeft aan alle van deze initiatieven zijn goedkeuring en
medewerking toegezegd.
Wij verwachten een afvaardiging van uw bestuur op vrijdag 27.5.83 te 20 u. in
het chalet van V.V. Leest.
Met onze oprechte dank voor uw medewerking die wij ten zeerste op prijs
stellen, verblijven wij, met voorname hoogachting,
Gust
Emmeregs, Voorzitter Rampenfonds Leest.
Na de ramp Benefietavond voor
rampenfonds Leestse Volksfeesten
V.V.Leest, misschien beter gezegd Gust Emmeregs,
is niet bij de pakken blijven zitten.
Dankzij het doorzettingsvermogen van Gust Emmeregs
en zijn talrijke medewerkers hebben de Leestse Volksfeesten, met uitzondering
van de handelsbeurs, toch nog een min of meer normaal verloop mogen kennen.
Over de gevolgen van de ramp en de toekomstplannen van de organisatoren hadden
we een gesprek met Gust Emmeregs.
Vooreerst de gekwetsten : de toestand van de
gekwetsten is inmiddels gunstig geëvolueerd, momenteel verblijft nog slechts
één persoon, Maria Van Winghe, in het ziekenhuis. Voor alle gekwetsten geldt
echter dat geen blijvende nadelige gevolgen worden verwacht.
Wat betreft de vergoedingen aan de slachtoffers
blijkt dat reeds mondelinge akkoorden zouden bestaan met de
verzekeringsmaatschappij, waarbij deze laatste zich bereid heeft verklaard om
de lichamelijke letsels volledig te vergoeden.
Wat betreft echter de stoffelijke schade, geleden
door de standhouders, liggen de zaken wel wat anders. Een advokatenkantoor te
Mechelen werd aangesteld voor de afhandeling van de schadedossiers. Alle
standhouders worden door dit kantoor aangeschreven om hun eisen in te dienen.
Verleden week dinsdag en woensdag heeft Gust Emmeregs zich persoonlijk tot de
standhouders begeven, om zich te vergewissen van de ernst van de geleden
schade.
Dit gebaar van menselijkheid en medevoelen heeft
zeer gunstige reacties uitgelokt bij de deelnemers, temeer dit bezoek niet werd
afgelegd uit beleefdheid of zakelijkheid, maar uit louter interesse op
menselijk vlak.
Beloften heb ik niet kunnen doen, zegt Gust
Emmeregs, maar ik heb in de mate van het mogelijke beloofd om iets te doen
voor deze mensen.
Daarop stelden we de vraag hoe de verzekering de
zaak beschouwt : Het zit zo, zegt ons Gust Emmeregs, dat wij, dat zijn de
organisatoren, twee verzekeringspolissen hebben onderschreven. Eerst en vooral
een Burgerlijke Aansprakelijkheid, met een waarde van 10 miljoen, waarvan 9
miljoen voor lichamelijke schade en 1 miljoen stoffelijke schade.
Zoals ik reeds voordien zei, zou volgens
officieuse verklaringen, de lichamelijke schade volledig aan de slachtoffers
worden vergoed. Ten tweede hebben we een bijkomende brandverzekering
afgesloten, zoals uit de overeenkomst afgesloten met de handelaars blijkt, en
dit voor een verzekerde waarde door henzelf opgegeven voor de producten die ze
tentoonstelden.
Nu is het zo dat voor de stoffelijke schade en de
brandverzekering de dossiers nog maar pas zijn opgemaakt, en vooraleer daarin
een fefinitieve beslissing door de directie kan worden genomen, zullen er nog
wel een paar weken overheengaan. Anderzijds stipuleert de overeenkomst met de
handelaars dat VV Leest geen enkele verantwoordelijkheid opneemt voor diefstal,
beschadiging van de tentoongestelde producten, evenals de winstderving.
Gezien de zeer goede relaties met de plaatselijke
middenstand, gaat Gust verder, waren we van oordeel dat er voor deze mensen
iets moest worden gedaan, dat we iets moesten organiseren, al ware het maar
om ergens tussen te komen door middel van een gedeeltelijke vergoeding van de
geleden schade. Woensdag 18 mei hebben we dan ook een brief verzonden naar het
college van burgemeester en schepenen, waarin we de gevolgen van de ramp hebben
uiteengezet. Ook hebben we in deze brief onze ideeën over mogelijke
initiatieven toegelicht.
Die initiatieven omvatten de organisatie van een
Benefietavond op zaterdag 18 juni in de groentehallen op de Zandpoortvest. Op
deze benefietavond zullen talrijke artiesten optreden.
Veel bekende vedetten werden reeds aangesproken,
maar er word nog gewacht op een schriftelijke bevestiging vooraleer een
definitief programma kan worden opgesteld.
Gust prijst zich gelukkig met de Vlaamse artiesten
door de jaren heen zulke goede contacten te hebben kunnen leggen. Enkelen
hebben reeds mondeling hun steun beloofd, waaronder Marva en Connie Neefs.
Verder is er de oprichting van een rampenfonds. Het
fonds is samengesteld uit afgevaardigden van de inrichters, standhouders en
andere schadelijders. Het geheel wordt gecontroleer en beheerd door een
gerechtsdeurwaarder, welke o.a.toezicht
zal houden op een speciale bankrekening waarop de bijdragen worden gestort. Het
rampenfonds zal ook een reuzentombola inrichten met prachtige prijzen.
Alle gelden die het rampenfonds en de
benefietavond zullen innen, zullen volledig worden aangewend om de stoffelijke
schade te vergoeden. Dit, op een realistische basis, zegt Gust Emmeregs, want
jammer genoeg hebben we reeds moeten constateren dat sommigen proberen misbruik
te maken van de vergoedingen, door te hoge schadeeisen in te dienen, die
volstrekt niet met de realiteit overeenstemmen. Dat willen we absoluut vermijden
, en we willen volgens een vaste verdeelsleutel werken, opdat iedereen op een
zo eerlijk mogelijke manier zal worden vergoed.
In feite zijn er drie categorieën van
schadelijders : de handelaars, VV Leest en eigenaars van voertuigen die
geparkeerd stonden bij de feesttent. We zullen dan ook de fondsen zo gelijk
mogelijk over deze drie categorieën verdelen, los van de beslissingen van de
verzekering, maar volgens een reële basis. Vorige week vrijdag hadden we dan
een onderhoud met burgemeester Ramaekers en stadssecretaris Geys, gaat Gust
verder, en ik moet zeggen dat dit onderhoud op een zeer begrijpende en
vriendschappelijke wijze is gevoerd. Die mensen hebben mij hun principiële
medewerking beloofd, en daarover ben ik zeer tevreden en dankbaar.
Eveneens werden reeds een 150-tal brieven
verstuurd aan verschillende verenigingen in Mechelen om hun medewerking te
vragen bij zijn opzet.
Een geslaagde benefietavond zou in Mechelen een
prachtige navolging betekenen van de solidariteit die te Leest bij de ramp zelf
reeds werd betoond. (EM) (DMW, 26/5/83)
Gazet van
Mechelen van dezelfde datum (26/5) voegde daar nog aan toe :
tijdens de benefietavond treedt een pleiade van
artiesten aan. Stuk voor stuk boden ze hun medewerking gratis aan. Rob De Nijs
zegde een optreden van een gans uur toe en Marva, met wie de Leestse
Volksfeesten in 1971 een daverende start namen, zegde toe, ten uitzonderlijke
titel, nog éénmaal op het podium te willen klimmen. Connie Neefs is er ook bij,
dit keer als zangeres en verder treden Stella, Fancy, Paul Anderson, Danny
Fisher en nog een vijftal andere artiesten w.o. mogelijk de Strangers gratis
op. Het stadsbestuur stelde eveneens gratis, de Mechelse groentehal ter
beschikking
Tentenbedrijf
aansprakelijk ?
Tijdens de voor de schadelijdende handelaars bij
de tentenramp belegde bijeenkomst donderdagavond, bleek uit de toelichting
van verzekeringsregelaar Van de Sompel, dat de verzekering bereid is tot
regeling van de dossiers in zoverre de inrichters aansprakelijk kunnen gesteld
worden.
Met een geregistreerde windsnelheid tussen 90 en
103 km/uur op het ogenblik dat de Leestse tent het begaf, wordt door de
verzekeringen echter de aansprakelijkheid van het tentenbedrijf Veldeman uit
Bree in vraag gesteld. Onderzocht wordt thans of de opgetrokken tent al dan
niet tegen dergelijke windkracht moet bestand zijn.
Tijdens de bijeenkomst toonden de getroffen
standhouders zich alvast positief. Slechts één van hen vroeg zijn standgeld
terug, maar is wel zinnens volgend jaar terug van de partij te zijn. De overige
handelaars zegden nu reeds hun toezegging definitief toe en schreven hun
inschrijvingsgeld naar volgend jaar over.
Lange
artiestenlijst
Vernomen wordt dat de lijst van gratis meewerkende
artiesten aan de benefietavondnog sterk
is aangegroeid. Nieuwe toezeggingen liepen binnen vanwege Freddy Stewart,
Sylvia, Micha Marah, Fancy, Sarah Kaen, Paul Andersen, Kikky Amity, Yvo
Frankly, John Terra, Erik Van Neygen, Anita Léoné en Gene Summer die allen mee
optredentijdens de sterrenparade.
Mini-Handelsbeurs
Voorafgaand aan de sterrenparade wordt
zaterdagnamiddag 18 juni in de groentehal een mini-handelsbeurs opgezet waarbij
de getroffen handelaars zullen pogen een gedeelte van de opgelopen schade te
recupereren.
Bij de tentenramp beschadigde materialen zullen aan spotprijs te koop worden
aangeboden. Hieronder een viertal beschadigde maar fonkelnieuwe personenwagens
die bij opbod zullen worden verkocht. (FOJ) (GVM, 28/5/83)
De
wielerwedstrijd : Ereprijs Leestse Volksfeesten voor juniores.
Negenenvijftig
deelnemers en dat de dag voor het nationaal kampioenschap. De organisatoren
waren tevreden van de opkomst. Daar zat vanzelfsprekend de trofee Junior van
het jaar voor veel tussen. De wedstrijd ging om 15 uur van start en liep over
een afstand van 82 km of 16 ronden langs de Dorpsstraat, Molenstraat,
Heirstraat, Blaasveldstraat, Juniorslaan en terug Dorpsstraat.
Alle
koersformaliteiten, vertrek en aankomst vonden plaats in het voetballokaal,
rechtover de kerk bij Frans De Laet.
De organisatie
berustte bij het bestuur van de Leestse Volksfeesten dat samengesteld was uit
Emiel Spruyt, Gust Emmeregs, Louis Solie en Gustaaf Van Ingelgem, niet
toevallig de stuwende krachten achter VV Leest.
Sponsors
waren Gazet van Mechelen, de Stad Mechelen, Het Rode Kruis van België,
Nieuwkuis Speed Shop uit Willebroek, ABC Bouwmarkt uit Heffen en de
Koninklijke Wielerclub Hombeekse Sportvrienden. De palm voor deze wedstrijd
werd geschonken door Fietsenhandel Nuytkens uit de Dorpsstraat en het was de Grobbendonkenaar
Danny Hendrickx die er mee aan de haal ging. De Leestse renners werden allebei
uitgeschakeld door pech. Gino De Leeuw viel in de derde ronde reeds uit door
bandbreuk en Geert De Bruyn verging het niet beter. Tot tweemaal toe begaven er
spaken in één van zijn wielen en de tweede maal was er te veel aan.
Celineke
wil nooit meer in een tent.
Drie hoog, kamer 325 in het St.-Jozefziekenhuis,
herstelt nog steeds de 79-jarige Celina De Prins Van Winghe van de
verwondigen die ze die fatale Ons-Heer-Hemelvaartdag jl. opliep toen in Leest
de feesttent instortte.
Op Celineke na zijn de overige slachtoffers die
verwondingen opliepen bij dit absolute dieptepunt van de Leestse Volksfeesten,
allen aan de beterhand.
Slechts Celine vertoeft nog steeds in het
ziekenhuis, al bestaat er goede hoop dat ze omstreeks einde van deze week terug
naar huis mag naar de Alemstraat 6 in Leest.
Celineke betrekt daar samen met twee van haar
ongetrouwde zonen het boerderijtje waar ze samen met haar in 1951 overleden man
altijd geboerd hebben.
Ik heb mijn part van de menselijke miserie
gehad, vertelde ze gisteren vanuit haar ziekenhuiszetel. Eerst overleed mijn
man en dan verloren we een zoon. Om het daar bij te laten.
Nog zeven kinderen in leven en elf kleinkinderen
waken er over dat Celina zich niet eenzaam moet voelen in het ziekenhuis. Maar
toch is ze het er beu en wil zo spoedig als maar kan weer naar Leest. De goede
zorgen van het dokters- en verplegerskorps van Sint-Jozef ten spijt.
Als elk jaar
Zoals elk jaar met Ons-Heer-Hemelvaart trok Celine
op 12 mei jl. in het gezelschap van schoonzoon Gust Moens en dochter Maria naar
de feesttent op de Kouter.
Met de volksfeesten dragen ze daar telkens een
mooie misviering op en die uitstap combineren we min of meer met wat eten in
het gelegenheidsrestaurant en een rondgang door de jaarbeurs.
Die donderdag was Celina er toch niet gerust in.
Reeds tijdens de receptie was haar de kracht van de wind opgevallen. Wij als
oudere mensen zien die dingen anders. En deze keer had ik toch wel gelijk.
Het gezelschap rond meter Celina at vlugger dan
naar gewoonte. Ik betrouw dat weer niet Gust, zei Celina tegen haar
schoonzoon , ik loop al een eindje voorop. Celinnekes woorden kregen de tijd
niet om koud te worden. Ze bevond zich ter hoogte van de uitgang toen de tent
instortte. In het gedrum om zich in veiligheid te brengen kon Celina het
evenwicht niet bewaren en viel ze zwaar op de grond. Blijkbaar niemand die dat
had bemerkt want Celina huivert nu nog als ze verhaalt hoe honderden voeten
haar op de grond letterlijk vertrappelden.
Ik kon zelfs niet meer om hulp roepen, mijnheer.
Ik lag daar hulpeloos, plat op de natte plankenvloer en hoorde overal rond me
gekrijs en geschreeuw. Een echte ramp !
Dochter Maria en schoonzoon Gust waren de eersten
die bemerkten dat meter zich niet in veiligheid had kunnen stellen. Maar
mensen toch, help nu toch mijn moeder ! schreeuwde Maria. Weinige ogenblikken
later werd Celina de ziekenwagen ingedragen en naar het Sint-Jozefziekenhuis gebracht.
Daar werden ondermeer drie ribbenbruken, een
ingedrukte borstkas, een gebroken duim, gekneusde tenen en vertrappelde handen
op het diagnosekaartje van de dokters opgetekend.
Pijn
De eerste dagen vooral leed ik onzeglijk veel
pijn, vertelde Celina. Ik weende letterlijk van de smart. Nu nog is die pijn
niet helemaal verdwenen.
Bovendien lijkenzich af en toe complicaties voor
te doen zodat Celina nu regelmatig een ademhalingstoestel moet hanteren. Dat
helpt wel, maar bederft dan weer mijn eetlust.
Nooit meer
Al blijft Celina de Leestse Volksfeesten genegen
en bewondert ze de inspanningen van het comité errond, haar zien ze niet meer
in de feesttent. Dat nooit meer. Ik ging er graag naartoe maar de schrik zit
voorgoed in mijn lijf !
-Nachtmerries ? Zo sterk mag je het niet
uitdrukken. Eén keer nochtans werd ik midden in de nacht wakker. Ik moet toen
lelijk te keer gegaan zijn, want de verpleegster had heel wat moeite om me weer
rustig te houden.
En ook nog : Als de wind nu hard aan het waaien gaat,
ben ik weer bang. Dat had ik vroeger niet
Celinneke Van Winghe is helemaal niet boos op de
mensen die haar ongewild vertrappelden. Die mensen deden dat immers niet
moedwillig. Dat ogenblik gold immers ieder voor zich.
Bovendien kreeg ze de afgelopen ziekenhuisweken
heel wat bezoek van buren, familie en vrienden die zeer met haar begaan zijn.
Een van de eerste bezoekers in het ziekenhuis was Gust Emmeregs, de spil achter
het hele Leestse volksfeestgebeuren. Ook diens echtgenote stapt geregeld kamer 325
binnen met een of andere attentie.
Bij al die gelegenheden heeft ze wel honderd maal
haar benarde verhaal gedaan en het allemaal evenveel keer opnieuw beleefd.
Het was inderdaad een lelijke ramp zei ze ons
gisteren ten afscheid. En ik kreeg het wel uitzonderlijk erg te verduren.
Wanneer we afscheid namen kwam kleindochter Sandra met een dikke kus meter
gedag zeggen. Die remedie brengt Celineke wel weer vlug naar het boerderijtje
aan de Alemstraat ! (Fons Jacobs) (GVM, 31/5/1983)
Fotos :
-Na het wegwaaien van de feesttent hadden alle
koersfaciliteiten plaats in café In de Bareel van Frans De Laet. Op de foto
de organisatoren en de plaatselijke renners Geert De Bruyn uit de Dorpstraat en
Gino De Leeuw uit de Cecilialaan.
-Danny Hendrickx uit Grobbendonk werd winnaar van
de Ereprijs Leestse Volksfeesten. Bij Gust Emmeregs kon er opnieuw een
glimlach af na de puike organisatie van de junioreswedstrijd.
-Celinneke De Prins Van Winghe bekomt van haar
emoties in het ziekenhuis.
-Doris D and The Pins.
-De
hoofdattractie van de 13de Leestse Volksfeesten : Will Tura
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Gust Emmeregs : Dertien bracht
ons echt ongeluk.
Vrijdagochtend de dertiende, 9 u. Op de parking
van VV Leest aan de Dorpstraat, zijn medewerkersde laatste brokstukken aan het opruimen van
de platgewaaide feesttent.
Over de aansprakelijkheid is het laatste woord nog
niet gevallen. De grootste slachtoffers zijn beslist de 25 lokale standhouders
van de Handelsbeurs. Zij leden miljoenen schade, maar zijn slechts verzekerd
voor brandschade !
Toen de tent het begaf bevond Gust Emmeregs zich
op de parking : Er was bijzonder veel wind. De trekkabels aan de palen
zinderden. Ik maakte me heel wat zorgen . Maar dat ze zouden begeven was niet
te verwachten. Al 13 jaar zetten we de tent op en laten ze nadien controleren
door het tentenbedrijf. Toen de tent het begaf hebben wij vele kinderen van
onder het zeil gehaald. De paniek was enorm, de schade niet te overzien. Er bevonden
zich 600 mensen in de tent. Ongeveer 250 waren aan het eten. De solidariteit na
het drama is me toch bijgebleven. Iedereen stak een handje toe : politie,
brandweer, Rode Kruis, mensen uit Leest die toevallig voorbij kwamen. Ook de
stad hielp ons. Burgemeester Ramaekers liet personeelsleden vorderen om op te
ruimen.
Ondanks alle leed namen Gust Emmeregs en zijn
bestuur toch de beslissing om er mee door te gaan. Gust : Nu pas beginnen voor
VV Leest maar eerst de echte moeilijkheden. De dertiende feesten brachten ons
echt ongeluk. We zullen blijven zoeken naar een miljoen om de nodige gronden
aan te kopen en de voetbalploeg te redden. Maar schrijf gerust dat ondanks
alles de Volksfeesten zullen blijven bestaan Leo De Nijn.
(Het
Laatste Nieuws 14 mei)
Eerder kreeg feestvoorzitter Gust Emmeregs
telefoonoproepen met bedreigingen. Gedreigd werd dat de tent in vlammen zou
opgaan. Tijdens de feestdagen werd dan ook strenge controle uitgeoefend.
Donderdagavond werden de feestelijkheden
ondergebracht in twee plaatselijke zalen door de eigenaars ter beschikking
gesteld. De twee optredende groepen, de Strangers en Doris Day, brachten
elkde helft van het optreden in de ene
zaal en de andere helft in de andere zaal. Met twee stampvolle zalen is deze
dag dan toch kunnen doorgaan.
Vrijdagwerd gespeeld om de trofee Louis Neefs met 18 deelnemende ploegen uit
het Mechelse, in de reeds terug opgebouwde feesttent. De spelen bestonden uit
een verrassende opdracht, baltrappen, kisten stapelen, kooispel, schatten-meten-raden,
kwis en dansproef, gepresenteerd door Rik Samijn en Connie Neefs. De
wisseltrofee Louis Neefs werd dit jaar gewonnen door de Landeljke beweging van
Leest. ABC-Bouwmarkt schonk aan elke vereniging duizend frank op voorwaarde dat
deze weerd afgedragen aan het rampenfonds van de Leestse Volksfeesten.
Tijdens deze avond maakte Gust Emmeregs gebruik om
de mensen van de Kon. Fanfare St.-Cecilia van Leest te bedanken om hun
medewerking tijdens het opruimen en het opnieuw opbouwen van de feesttent.
Zaterdagavond werd gevuld met een optreden van Rob
De Nijs en een balletvoorstelling.
Rond de 1200 personen stroomden deze avond bij
mekaar om te genieten van de midnight show. Alhoewel velen een heel andere
visie hadden op deze show, kon deze avond toch geslaagd worden genoemd.
De Leestse Volksfeesten werden afgesloten met een
optreden door de koning van het Vlaamse lied Will Tura. Na dit optreden werd
Gust Emmeregs extra in de bloemetjes gezet voor de moed die hij heeft
opgebracht om deze feesten na een onoverzichtelijke ramp toch door te zetten.
(D.D.S.) (Gazet van Mechelen, 17 mei)
Grimmige gezichten hebben we gezien die eerste
avond. Met een uitdrukking van : we hebben tegenslag gehad maar niemand krijgt
ons eronder ! Met Leestse verbetenheid werd het puin opgeruimd terwijl voor
donderdagavond twee andere zalen in orde gebracht werden én er een nieuwe tent
verscheen. The show must go on.
Improvisatie, maar toch georganiseerd. Hoe
Emmeregs en medewerkers zcih donderdagavond gingen uit de slag trekken was voor
ons een raadsel. Maar met een organisatorisch genie als Gust plus een paar
honderd werkwillige handen kan natuurlijk het onmogelijke.
In de parochiezaal zorgde The Five Pennies band
voor muziek terwijl in de tweede zaal een discobar voor de ambiance zorgde. The
Strangers en Doris D and the Pins zouden in elke zaal een optreden afwerken.
De Strangers stelden niet teleur. Een spetterende
show met gags, humor en Antwerpse leut deden de toeschouwers even de emotie van
de namiddag vergeten.
De Special Diner Show bleek een originele en
geslaagde poging om eens met iets anders uit te pakken. Eddy Vromen zorgde
ondertussen voor aangepaste hammondorgelmuziek maar uiteraard werd er gewacht
op dé twee attracties van de avond Penney De jager en Rob De Nijs
Eigenlijk is er na de donderdagnamiddag niks meer
misgelopen. Gelukkig maar !
(De
Mechelse Week, 19 mei)
Ramp te
Leest.
na de hevige regenval sloeg plots het weder om.
Er kwam een hevige wind opzetten die op het middaguur de kracht van een orkaan
kreeg. Vooral de windstoten waren geweldig en bereikten soms een snelheid van
meer dan 100 km per uur. Dit werd omstreeks 12u45 voor de feesttent fataal. De
feesten waren omstreeks 11 u officieel voor het publiek opengesteld. Voor de
officiële opening hadden de leden van het college van burgemeester en schepenen
forfait gegeven. In een brief aan Gust Emmeregs verrechtvaardigden zij deze
afwezigheid met te wijzen op de scherpe kritiek die tijdens de recente
gemeenteraadszitting gemaakt werd in verband met de problemen rond VV Leest. De
plechtigheid had dan plaats zonder burgemeester en schepenen. In zijn
gelegenheidstoespraak drukte de h. Emmeregs de hoop uit dat deze dertiende
Leestse Volksfeesten voorspoedig zouden verlopen.
Er bevonden zich in de toch beperkte ruimte
honderden mensen waaronder vele kinderen. Ook waren er een honderdtal
standhouders aanwezig, die hun firmas vertegenwoordigden op de handelsbeurs,
die eveneens in de tent werd ondergebracht. Anderzijds zat het restaurant
nokvol en deedmen zich te goed aan
drank en spijzen.
En dan gebeurde het. Een eerste hevige windstoot
deed de tent op haar grondvesten daveren. De wind blies hevig door de
tentzeilen die aan het wapperen gingen en gierde door spleten en gaten. Met
angstige blikken bemerkt plots het publiek dat een windhoos zich meester maakte
van de tent en deze niet meer kon zorgen voor een stevige beschutting.
De ijzeren platen waarop de tent rustte, werden
met aarde en al de hoogte ingetrokken alsof het rieten matjes waren. Hier en
daar trachtten een paar standhouders de palen wat steviger in de bevloering te
vestigen maar de druk was zo geweldig dat zij soms mee de hoogte ingingen.
Overal hoorde men het angstig geschrei van kinderen en daartussen de
geruststellende woorden van de ouders : Het is nog niet zo erg, alles staat
immers stevig vast.
De tweede windstoot nog veel heviger dan de eerste
werd fataal. De tent leek toen op een reusachtige luchtballon. Plots gebeurde
het : achter het podium zakte een wand in mekaar. De wind krijgt nu volop vrij
spel. De balken, die de tent onderstutten, begonnen te wankelen. Langsalle zijden sprongen mannen naar voor om met
de kracht van hun lichaam te trachten de natuurelementen te trotseren. Het werd
een ongelijke strijd. Plots begaven de balken het. De vloer, die blijkbaar niet
vast in de grond was geankerd, kwam omhoog, de kabels sloegen los, en het
tentzeil loste met een donderend geraad en sloeg tegen de grond. Sommige
aanwezigen werden door de luchtdruk omhoog gesmeten en smakten nadien terug
tegen de vloer. De ravage die werd aangericht was enorm. Zij die erin zaten
weten nog steeds niet goed hoe zij het er heelhuidig afbrachten.
Paniek.
Deze helse ogenblikken veroorzaakten een
onbeschrijfelijke paniek. Kinderen huilden, ouders riepen op hun kinderen en
sleurden deze mee naar de uitgang. Vrouwen weenden en mannen keken machteloos
toe hoe alles in de prak ging. De tentpalen vlogen nu tientallen meters hoog
door de lucht en vernielden alles op hun gevaarlijk traject. Een paar mensen
lagen bedolven onder het tentzeil. De stands stortten als kaartenhuisjes in
mekaar.
Een gedeelte van de tent was nog recht gebleven.
Honderden drumden naar deze plaats om zo spoedig mogelijk de hel te verlaten.
Een bejaarde vrouw, de 79-jarige Celine De Prins uit de Alemstraat nr. 6 te
Leest, viel. De ongelukkige kon niet meer recht en werd als het ware door
tientallen personen, die haar niet hadden opgemerkt, vertrappeld. Gelukkig werd
zij op het nippertje gered door haar zoon en dochter, die zich ook in de tent
bevonden en hun moeder konden wegsleuren. De ongelukkige werd later met tal van
verwondingen naar het ziekenhuis overgebracht. Een ander slachtoffer was Herman
De Neve, die samen met een paal werd opgetild en daarbij vleeswonden opliep en
kloeg over pijnen in de rug.
Buiten, op enkele meters van de tent, bevonden
zich Gust Emmeregs en zijn echtgenote.
Lijkbleek en machteloos moest hij toezien hoe
alles op een tijdspanne van enkele seconden werd vernield. Zijn eerste
bekommernis was hulp te bieden aan de gewonden. Gelukkig liep dit nog tamelijk
goed af. Een vijftal personen liepen kneuzingen op en moesten zich in het
ziekenhuis laten verzorgen. Zij werden vervoerd met de ziekenwagens van het
hulpcentrum 900, die onmiddellijk ter plaatse verschenen.
Ook buiten de tent speelden zich panische tonelen
af. Ouders misten hun kinderen en echtgenoten zochten mekaar. Overal was er
gegil en wenende mensen. Niemand wist op dit ogenblik hoeveel gewonden er waren
en of er misschien dodelijke slachtoffers te betreuren vielen. De kommentaren
komen los : hoe is nu zo iets toch mogelijk, vraagt men zich af.
Mevr. Emmeregs vertelde ons in shocktoestand, dat
zij gelukkig tijdig opdracht had gegeven de vuren van het restaurant te doven..
In de keuken was men immers druk doende voor de vele honderden restaurantgasten
maaltijden te bereiden. Had het tentzeil vuur gevat, dan was de ramp nog
verschrikkelijker geweest.
Enorme
schade
Ook politie en brandweer kwamen ter plaatse en
boden onmiddellijk hulp aan de getroffenen. De geteisterden waren in de eerste
plaats de tientallen standhouders, die plots in de open hemel stonden en
waarvan de goederen her en der verspreid lagen. De schade die deze windhoos
heeft aangericht is enorm. Het is moeilijk een volledige raming te maken, maar
algemeen wordt aangenomen dat de schade meer dan 10 miljoen bedraagt.
Door mekaar onder het zware dekzeil of onder
ijzeren balken lagen kris kras televisietoestellen, potten, glaswerk, meubelen,
opengescheurde dozen met detergent en al wat men op een handelsbeurs kan
aantreffen. Een stand van een autodealer werd zwaar getroffen. Tal van nieuwe
personenwagens kwamen onder het puin van de tent terecht en liepen blikschade
op. Na de vlucht naar buiten keerden nadien de standhouders en de
verantwoordelijken van de firmas terug naar de plaats van het onheil. Wat zij
te aanschouwen kregen was niet hoopvol. Met de moed der wanhoop werd de
opruiming aangevat van wat min of meer heel was gebleven. Het hoeft gezegd dat
vele inwoners van Leest en de naaste omgeving spontaan de handen uit de mouwen
staken en actief mee hielpen bij de opruiming.Onder hen bemerkten wij ook
enkele gemeenteraadsleden zoals de heren Van Aken en Van den Eden. Ook
oud-burgemeester Jos Vanroy kwam ter plaatse om zijn collega en partijgenoot
Gust Emmeregs zijn medegevoelen te betuigen. De bouwfirma ABC, die eveneens op
de handelsfoor vertegenwoordigd was en de drankcentrale Guy Seeldraaiers uit
Heffen, zorgden voor zware vrachtwagens en personeel om de plaats, waar eens de
tent stond, zo spoedig mogelijk op te ruimen.
De show
gaat verder
Op de plaats van het onheil verscheen ook
burgemeester Ramaekers. Hij trachtte zijn collega van de gemeenteraad Emmeregs
te overtuigen af te zien van zijn voornemen om onmiddellijk voor een nieuwe
tent te zorgen. Maar Gust Emmeregs dreef door en reeds donderdagavond was
Nederlands personeel ter plaatse om achter de parochiezaal een andere kleinere
tent op te trekken. Het antwoord van Gust Emmeregs : Wat kunnen wij anders
doen, wij kunnen toch niet bij de brokken blijven zitten. Wij hebben een
programma en dat moeten wij afwerken ondanks alle tegenslag.
Deze beslissing getuigt van moed en
doorzettingsvermogen. De handelsfoor, die moest worden afgelast, maar het
showprogramma dat donderdagavond plaats had in de parochiezaal van Leest, ging
de volgende dagen door in de nieuwe feesttent. Niet te geloven maar waar !
(Eddy Moens)(De Mechelse Week, 19 mei)
Fotos :
-Brandweermannen aan het werk tussen de
neergestorte tent.-
-Op deze plaats zaten ruim 300 mensen aan tafel te
eten
-De beelden spreken voor zich
-Een ontredderde Gust Emmeregs naast de Mechelse
burgemeester.
-De populaire Antwerpse groep The Strangers
stond ook op de affiche.
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Een
samenvatting van de persverslagen over de ramp :
400 feestvierders zaten onder
ingestorte tent.
Een krachtige windhoos heeft gisteren omstreeks
13 u. de feesttent van 85 bij 30 meter, die was opgetrokken op de voetbalterreinen
van VV Leest, weggeblazen. Op dat ogenblik zaten ongeveer 400 mensen aan tafels
in de tent.
Men had de erge stormwinden reeds een tijdje in de
gaten en om op eventualiteiten voorbereid te zijn, was besloten gasformuizen
van de veldkeuken en de elektriciteitstoevoer tijdelijk af te sluiten. Gelukkig
maar, want nog maar net waren die voorzorgsmaatregelen genomen of over haar
ruim 2.500 m2 oppervlakte, compleet met plankenvloer en 25 handelsstands, werd
de immense tent tot drie meter hoog in de lucht getild en vervolgens
neergesmakt. Bij de honderden aanwezigen ontstond paniek. De dooreengetuimelde
mensen zochten hun heil in de vlucht langs de opengescheurde tentzeilen. Ze
dienden daartoe een ware ravage van bloemstukken, glasscherven, stukgewaaide
stoelen en dooreengerammelde kermisattributen te overwinnen.
Op minder dan geen tijd waren de Mechelse
brandweer en de politie ter plaatse om de onder het tentzeil bedolven mensen te
bevrijden.
Op enkele builen en schaafwonden na kwamen de
meesten er nog betrekkelijk goed van af.
Toch dienden vijf gewonden naar het
Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht. Drie van hen konden het
ziekenhuis na verzorging verlaten. Erger was het gesteld met Herman De Neve uit
de Sint-Cecilialaan te Leest, die toen hij zich aan een paal vastklampte mee in
de hoogte werd geslingerd en onzacht tegen de grond gesmakt. Hij liep een
beenbreuk op. In hetzelfde ziekenhuis blijft ook Maria Van Winghe, Alemstraat 6
Leest, ter verzorging opgenomen.
Tranen
Al bij al heeft men te Leest nog het geluk gehad
dat de vernielde feestinstellingen geen vuur vatten. Dat men aan een drama is
ontkomen besefte men zeer goed. In het chalet van VV Leest bekwamen enkele
aanwezigen van de doorstane emoties en een aantal dames lieten de tranen de vrije
loop.
Paniek was er ook toen een klein jongetje zoek
bleek. Zijn ouders klommen terug in de neergevallen tent, maar de knaap bleek
zich inmiddels reeds in veiligheid te hebben gebracht.
Gust Emmeregs, voorzitter van het organiserend
comité, vertelde ons dat hij nog gisterennamiddag een vervangingstent uit Bree
zou laten overkomen om het programma van de Volksfeesten van vandaag af tot en
met zondag naar planning te kunnen laten doorgaan.
De parallel-lopende handelsmanifestaite met 25
exposanten, werd echter afgelast.
Fons
Jacobs. (Gazet van Mechelen, 13 mei)
Leest : reuzentent platgewaaid.
Vijf gewond na windhoos
Eén uur na de opening van de dertiende Leestse
Volksfeesten heeft een windhoos donderdag om 13 uur de 2.500 vierkante meter
grote feesttent plat gelegd. Meer dan 300 mensen zaten binnen in het restaurant
rustig te eten, toen de tent brutaal werd opgetild enseconden later tegen de
grond gesmakt. Inzittenden, die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon
mee de lucht in geslingerd. Er ontstond paniek onder de aanwezigen, die al
kruipend van onder de stukgeslagen tafel en stoelen een weg naar buiten
zochten.
Vijf personen werden gewond, onder wie twee
ernstig. Ze werden overgebracht naar een ziekenhuis te Mechelen. De schade
loopt in de miljoenen. Het tentoongestelde materiaal van de deelnemers aan de
Handelsbeurs, op de parking van de voetbalclub V.V. Leest, werd volledig
vernield.
Gust Emmeregs had rond het middaguur de
feestelijkheden geopend.
Hopelijk brengen deze dertiende Volksfeesten voor
ons geen ongeluk, want we hevbben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in
Leest te redden, zo sprak de voorzitter, die tevens gemeenteraadslid is te
Mechelen.
De genodigden hadden nog maar pas de rondgang van
de handelsbeurs achter de rug, toen een wervelwind opstak. Meer dan 300
personen, waaronder heel wat kinderen, zaten in het restaurant te eten, toen
het drama gebeurde.
Gewond
Deuitgerukte ziekenwagens brachten in totaal vijf gewonden naar het
St.-Jozefziekenhuis. Drie van hen konden de dag zelf worden ontslagen. Erger is
de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve en de bejaarde
weduwe Maria Van Winghe, beiden uit Leest.
Beiden liepen ze een beenbreuk op. Herman De Neve
werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden mee de lucht in geslingerd.
Op de grond kreeg hij een afgeknakte paal op het been.Nog gecontroleerd
Een ontredderde voorzitter-organisator Gust
Emmeregs : Een ramp voor ons. Gelukkig deed dit zich niet vanavond voor, want
dan is de tent gevuld met 2.000 toeschouwers. De windverplaatste zich in de tent van links naar
rechts. In een mum van tijd laf alles plat. Verschrikkelijk. Gelukkig dat een
van onze medewerkers tijdig de elektriciteit kon uitschakelen in de keuken.
Hierdoor werd beslist brand vermeden.
Of dat tevermijden was ?Emmeregs : Wij organiseren deze feesten
reeds voor de 13de maal. De feesttent was zeer goed vastgemaakt.
Woensdag hebben wij nog een controle laten uitvoeren door de firma die ze ons
geleverd heeft. Alles was puik in orde.
V.V. Leest spendeerde aan de organisatie één
miljoen voor deze vierdaagse internationale vedettenshow. Bewonderenswaardig is
wel de moed van de Leestse medewerkers. Die begonnen gisterennamiddag nog met
de opbouw van een nieuwe tent, achter de Parochiezaal aan de Kouter. Van
vandaag vrijdag af zullen de feesten hier tot zondagavond doorgaan. De
Strangers en Doris D and the Pins traden gisteravond op in twee feestzalen in
Leest, die de pastoor ter beschikking had gesteld. Voor deze vedetten was het rennen
van de ene naar de andere zaal. Leo De Nijn.(Het
Laatste Nieuws, 13 mei)
Opening van de Leestse
Volksfeesten 1983
Op donderdag 12 mei ll. werden de Leestse
Volksfeesten officieel geopend met een eucharistieviering in de feesttent aan
de Dorpsstraat op de terreinen van V.V. Leest. Deze plechtigheid werd o.m.
opgeluisterd door onze fanfare.
De Leestse Volksfeesten en de handelsbeurs waren slechts een uurtje officieel
geopend of de wind begon aan te wakkeren. Toen staken er plots hevige
windstoten op en toen gebeurde het. De feesttent werd de lucht ingetild en kwam
terug neer zodanig dat ze helemaal instortte. Paniek en verwarring Bij de nog
aanwezige mensen werd alleen wat stoffelijke schade vastgesteld : een muzikant
met een gescheurde broek en een andere met een licht beschadigd instrument.
Deze laatste had het al hersteld tegen het optreden van een paar dagen later.
Wie als organisator zo iets te verwerken krijgt,
is waarschijnlijk de wanhoop nabij. De Leestse Volksfeesten konden gelukkig
verder georganiseerd worden. Achter het parochiehuis werd een nieuwe tent
opgebouwd en vanaf vrijdag kon het gebeuren daar doorgang vinden.
In de pers werd voldoende aandacht besteed aan
deze ramp zodat we er hier niet verder hoeven over uit te wijden. We hopen alleen
maar dat er zoietsons niet overkomt met
de organisatie van de Ceciliafeesten (Van Toeters en Trompetten nr.
2 van 1983)
Volksfeesten gaan door
De winderige gebeurtenissen gisteren te Leest
waren bepaald niet van aard om de 13de Leestse Volksfeesten het
feestelijk karakter te geven waarop men gerekend had.
Het begon overigens al in mineur, wanneer
feestvoorzitter Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van het Mechelse
schepencollege kon begroeten.
Burgemeester Ramaekers was er gisterennamiddag, na
het drama wel, en sprak de getroffenen moed toe.
Nadat de feesttent letterlijk in mekaar was
gezakt, werd het donderdagprogramma, enigszins geïmproviseerd, verder afgewerkt
in de beide Leestse feestzalen. Intussen werd met man en macht gewerkt aan het
optimmeren van een vervangingstent waarin van vandaag tot en met zondag de
affiche zal worden aangesneden. (Gazet van Mechelen 13 mei)
We zijn geruïneerd, zegt Gust
Emmeregs.
We zijn geruïneerd ! Gust Emmeregs raamt dat
de donderdag gebeurtenissen voor zijn vereniging minstens één miljoen gaan
kosten. Maar het kan ook nog meer zijn.
We haalden Gust Emmeregs gisterenochtend uit zijn
bed om te kijken hoe het nu verder moet met VV Leest en de daarmee verwegen
volksfeesten.
De voorzitter stond op zowat een 20 meter van de
feesttent toen die door een krachtige windhoos tot vier meter in de lucht werd
getild om vervolgens, seconden later, als een kaartenhuisje ineen te stuiken.
Onze allereerste bekommernis ging naar de enkele
honderden die onder balken en tenzeilen werden bedolven. Zijn er slachtoffers
vroegen wij ons af. Een aantal aanwezigen raakte in paniek en zoeken was het
vooral naar kinderen. Gelukkig dat men het gevaar had zien naderen, zodat
bijtijds gas- en elektriciteitsleidingen werden afgesneden. Was er in de
weggewaaide tent brand ontstaan, dan was het drama niet te overzien geweest.
Toch liepen nog een aantal slachtoffers pijnlijke brandwonden op toen de inhoud
van frietketels over hun lichaam terechtkwam.
Solidair
Gust Emmeregs roemt de bereidwilligheid van een
vijftigtal mensen die onmiddellijkhun
slechte pakaantrokken en de handen uit
de mouwen staken bij de reddings- en opruimingswerken. Ook stelt hij de
tussenkomst van het stadsbestuur dat politie, brandweermensen en arbeiders ter
beschikking stelde, zeer op prijs.
Iedereen die er moest zijn, was er ook, stelt
onze zegsman vast.
Tijdens een haast indrukwekkendeoperatie werden noodoplossingen uitgewerkt
zodat reeds donderdagavond het optreden van de show in beide dorpszalen kon
doorgaan.
Tegen de avond aan was aan de Kouter in Leest bovendien een vervangingstent die
plaats biedt aan 1.200 toeschouwers, opgetrokken. Een huzarenstukje, waar men
anders enkele dagen over doet.
Verlies
Verspreid over de 13 jaar dat de Leestse Volksfeesten
tot een evenement dat weerklank vond in de ganse regio zijn uitgegroeid,
kochten de initiatiefnemers tal van accomodaties aan. Hieronder een volledig
uitgeruste keukenuitrusting die reddeloos verloren is gegaan. De winst die men
hoopte te maken bij een 700-tal op te dienen maaltijden in het
gelegenheidsrestaurant dient evenzeer afgeschreven. Dat geld is weg, samen met
karrenvrachten drank, groente, fruit en 150 kg biefstuk. De inkomstenderving
hier alleen reeds beloopt 200.000 fr.
Het grootste financieel verlieslijden echter de handelaars die een stand
optrokken in de handelsbeurs. Die activiteit diende te worden afgelast en de
reacties die men uit verzekeringsmiddens kreeg zijn allesbehalve positief. Bovendien
verbonden de Leestse Volksfeesten zich t.a.v. deze handelsbeurs louter in geval
van eventuele brand. Het tentenbedrijf Veldeman uit Bree heeft van haar kant
wel een verzekering tegen stormschade.
VV Leest centraliseert om die reden alle
schadedossiers. Donderdag maakte de politie proces verbaal op en een
gerechtsdeurwaarder werd eveneens ter plaatse gehaald. De zaak wordt nu verder
uitgepraat.
De 13de Volksfeesten kunnen bepalend
zijn voor het verdere bestaan van VV Leest, had Gust donderdagvoormiddag bij de
openingsplechtigheid gezegd, 13, geluks- of ongeluksgetal ?
Gust Emmeregs spreekt over een soort voorgevoel
wanneer hij nu aan die uitspraak terugdenkt. Reeds van in het begin hadden we
problemen op allerlei vlakken ! Denk maar aan de moeilijkheden met het
stadsbestuur.
De morele klap die wel iedereen heeft gehad doet
evenwel geen afbreuk aan de plannen die Gust Emmeregs in de toekomst heeft. Met
meer overtuiging dan ooit zei die ons dat de Volksfeesten eeuwig zullen blijven
bestaan. Datzelfde geld ook voor VV Leest dat 1 miljoen nodig heeft voor de
aankoop van de gronden.
Met de erfgenamen van de terreinen werden
overeenkomsten getekend en VV Leest wil, hoe dan ook, dat geld bijeenkrijgen.
Intussen gaat het programma van de feesten, de handelsbeurs uitgezonderd, naar
planning verder.
De initiatiefnemers hopen alsnog op een massale belangstelling want een
steuntje in de rug kan men daar in Leest in deze benarde tijden best gebruiken.
Gewonden
Intussen geraakten ook meer gegevens betreffende
de slachtoffers bekend. Zoals gemeld dienen Herman De Neve, Verschuerenstraat
en Weduwe Van Winghe, Alemstraat in het ziekenhuis te blijven;
Zij liepen respectievelijk een ruggewervelfractuur
en verwondingen over gans het lichaam op. Na verzorging mochten mochten Jan
Jacobs en zijn dochtertje Marleen, Prinsenlaan 1 en Felix Geens, Kleine Heide
7, het ziekenhuis verlaten.
Maria Spoelders, Elleboogstraat, Irma Annaerts uit
Dendermonde en Leonie De Laet uit de Kouter zochten gisteren een dokter op.
Buiten deze slachtoffers liepen nog tientallen andere aanwezigen kneuzingen op.
Zij werden ter plaatse door het Rode Kruis en de ambulancediensten verzorgd.
Fons Jacobs. (Gazet van Mechelen 14 mei)
Fotos :
-Het publiek vluchtte in paniek weg.
-Een stand van elektrische apparatuur liep voor
honderdduizenden fr. schade op.
-Diep onder de indruk wordt een dienster uit het
restaurant in de stukgeblazen feesttent door twee redders weggeleid.
-Beschadigde autos werden door medewerkers uit de
ingestorte feesttent geduwd.
-Dergelijke balken werden door de stormwind als
lucifers rondgeslingerd.
1983 Zondag 8 mei : Gewestelijke dressuur- en springdag
georganiseerd door de LVR-Leest
vanaf 10 tot 17 uur op hun oefenterrein
Kouter Leest. Inkom gratis.
1983 8 mei : Rust-Roest en Korneel namen deel aan de Hanswijkprocessie.
De Leestse toneelgroep Rust
Roest zal in de Hanswijkprocessie de Bruiloft van Cana
uitbeelden. Terwijl de jeugd van de
Leestse Volksdansgroep Korneel zal dansen bij
diezelfde bruiloft.
De parochie Leest beeldt de groep
uit Opdracht van Jezus in de tempel.
Iedereen kan er aan deelnemen :
volwassenen kunnen zich inschrijven bij de
Bestuursleden van KVLV en
Landelijke Gilde.
Kinderen kunnen hun naam opgeven
bij Chiro of in de school.
(De Band, mei 1983)
1983 Maandag 9 mei : K.V.G. Meifeest in de Parochiezaal
1983 Van
12 tot en met 15 mei :13de
Leestse Volksfeesten.
WINDHOOS ONTSIERDE DERTIENDE LEESTSE VOLKSFEESTEN
Toeval of
niet maar deze dertiende Leestse Volksfeesten waren in mineur begonnen
wanneer feestvoorzitter Gust Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van
het Mechelse schepencollege kon begroeten. Emmeregs, die tevens
CVP-gemeenteraadslid was te Mechelen, had enkele uren voordien van de Mechelse
burgemeester Ramaekers een brief ontvangen waarin die meedeelde de opening niet
te zullen bijwonen omwille van de vele kritiek op het stadsbestuur. Gust
Emmeregs noemde dit een kinderachtig gedoe omdat politiek niet op de
volksfeesten thuishoorde.
Na het
drama zou burgemeester Ramaekers wel komen opdagen om de getroffenen moed in te
spreken.
Hopelijk
brengen deze dertiende Volksfeesten voor ons geen ongeluk, vertelde Gust
Emmeregs rond het middaguur bij de officiële opening.
Want we
hebben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in Leest te redden.
De
genodigden hadden nog maar pas de rondgang van de handelsbeurs achter de rug,
toen de wervelwind opstak. Meer dan 300 personen, waaronder heel wat kinderen,
zaten in het restaurant te eten, toen het drama gebeurde.
Gelukkig
zag men het gevaar tijdig naderen, zodat prompt gas- en electriciteitsleidingen
werden afgesneden.
De tent (85
bij 30 meter) werd brutaal opgetild en seconden later tegen de grond gesmakt.
Inzittenden
die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon mee de lucht in geslingerd.
Er ontstond
paniek onder de aanwezigen, die al kruipend van onder de stukgeslagen tafels en
stoelen een weg naar buiten zochten langs de opengescheurde tentzeilen.
Op minder
dan geen tijd waren de Mechelse brandweer en de politie ter plaatse om de onder
het tentzeil bedolven mensen te bevrijden.
Op enkele
builen en schaafwonden na kwamen de meesten er nog betrekkelijk goed van af.
Toch dienden de uitgerukte ziekenwagens in totaal vijf gewonden naar het Sint
Jozefziekenhuis over te brengen. Drie van hen konden dezelfde dag ontslagen
worden.
Erger was de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve uit de
Cecilialaan en de bejaarde weduwe Maria (Celine) Van Winghe, Alemstraat 6.
Beiden liepen een beenbreuk op.
Herman De Neve werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden, mee de
lucht in geslingerd.Terug op de grond
kreeg hij een afgeknakte paal op het been.
Nadat de
feesttent letterlijk in mekaar was gezakt werd het donderdagprogramma, enigzins
geïmproviseerd, verder afgewerkt in de beide Leestse feestzalen.
Intussen werd met man en macht gewerkt aan het optimmeren van een
vervangingstent achter de parochiezaal aan de Kouter, die Gust Emmeregs vanuit
Bree had laten overkomen en waarin vanaf vrijdag tot en met zondag de affiche
werd afgewerkt.
Deze tent
bood plaats aan 1200 toeschouwers.
Op de
afgelaste handelsmanifestatie na waarbij een 25-tal exposanten miljoenenschade
leden- gingen de Leestse Volksfeesten, zij het in een gelaten stemming, verder.
Voor de
afhandeling van de schadedossiers van de standhouders werd een advocatenkantoor
te Mechelen aangesteld.
Niet lang
na de ramp werd een komitee rampenfonds opgericht, samengestelduit afgevaardigden van de vzw VV Leest,
standhouders, partikulieren en een gerechtsdeurwaarder. Het rampenfonds
schreefeen 150-tal Mechelse
verenigingen aan met het verzoek tot concrete hulp. Er werd een
solidariteitstombola ingericht en een benefietavond georganiseerd. (zie 18/6)
In 1989
deed het Hof van Beroep een uitspraak in de zaak tussen V.V. Leest en het
tentenbedrijf Veldeman uit Bree.
Beide
partijen schoven mekaar de verantwoordelijkheid toe.
Nadat de
rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in 1986 het tentenbedrijf
verantwoordelijk had gesteld, was Veldeman in beroep gegaan.
Volgens het
Hof was de huurder juridisch verantwoordelijk.
V.V. dat
zon 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, zag met dit vonnis de
recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt.
Bovendien
waren er nog voor circa 1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die
gerechtelijk procedeerden.
(GvM,25/4/89)
In 1994 vertelde Gust Emmeregs aan
Gazet van Mechelen : Heel
die ramp is op mij persoonlijk terechtgekomen, gelukkig hadden we een
verzekering burgerlijke aansprakelijkheid afgesloten, de schadeclaims bedroegen
20 miljoen franken we richtten
benefietmanifestaties in. Dank zij heel wat creativiteit slaagde ik er in om al
wie schade leed, te vergoeden. Dat voorval lag aan de basis
om een polyvalente sporthal te
bouwen, geschikt voor verschillende zaalsporten maar ook voor familie- en
bedrijfsfeesten, bals en dansavonden maar vooral als vervanger van de feesttent
van de Leestse Volksfeesten.
Op
9 februari 1984 werd bij notaris Schotte de NV Sportcentrum Leest gesticht. De sporthal werd geraamd op 15
miljoen en het kapitaal, aangebracht door 18 aandeelhouders, bedroeg 4,5
miljoen frank. (DB,maart 1984). Voor het resterende bedrag werd een lening
afgesloten bij een bank. In 1994 (12 maart) verklaarde Gust aan Gazet van Antwerpen
dat van het maatschappelijk kapitaal van 6 miljoen, hijzelf 75% uit eigen
vermogen had bijgedragen en dat de oprichtingskosten van de sporthal 20 miljoen
frank beliepen. Daarvoor werd bij de NMKN 11 miljoen geleend. De overige
miljoenen mochten aan de contructeurs worden betaald naargelang de
exploitatieinkomsten dat mogelijk maakten. Ik
ga vandaag niet wegsteken dat ik het dikwijls moeilijk heb gehad. Dankzij een
ganse reeks nevenactiviteiten konden we echter het hoofd boven water houden
voegde hij daar aan toe.
De
Raad van Beheer bestond uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis
Vloebergh, Jos Roosemont, Frans Tyaerts en Emiel Spruyt. Commissaris was Camiel
De Loose. Gust Emmerechts werd afgevaardige-bestuurder (GvM 28/2/1984).
Vele
delen van Vlaanderen getroffen
Hevige
rukwinden richtten op vele plaatsen in ons land die dag zware schade aan. De
ravage was enorm. In West-Vlaanderen woedden die woensdagavond hevige onweders,
gepaard met blikseminslagen die een paar bedrijven in de as legden.
De rukwinden, op sommige plaatsen gewaagde men van windhozen, richtten hun
vernielingswerk aan tussen 13 en 13.30 uur in zowat alle Vlaamse provincies.
Hemelvaartdag
was ook erg somber voor diegenen die een korte vacantie gepland hadden aan de
kust.
Naast de
ramp te Leest sneuvelden ook feesttenten teBaasrode, Kruibeke, Oudenaarde en Brasschaat. Te Asse brak de 30 m hoge
zendmast van een vrije radio en plofte op een huis. Te Hekelgem knapten de
electriciteitsleidingen door en hinderden het verkeer.
Verkeersproblemen waren er ook in de streek van Ninove en Groot-Bijgaarden waar
ontwortelde bomen op de rijbanen en op huizen waren gevallen.
Door de
gemeente Kapellen raasde een windhoos die heel wat schade toebracht aan daken,
serres en elektrische draden en die ook de meeste kramen van de feestmarkt
wegblies.
Aan de kust
woedde donderdagmiddag opnieuw een storm met rukwinden die 200 km per uur
bereikten te Oostende. Te Gistel vielen bomen op de weg, te Oostende werd een
dak van een huis geblazen, te Wenduine kantelden drie caravans...
Fotos :
-Dit beeld werd genomen nauwelijks tien minuten na
de ramp. Hulpdiensten en medewerkers zijn nog op zoek naar eventuele
slachtoffers onder het tentzeil.
-De ravage
-Een aangeslagen Gust Emmeregs naast burgemeester
Ramaekers die uiteindelijk toch was komen opdagen.
1983 Zaterdag 7 mei : 25-jarig Priesterschap Pater Damiaan
Die dag vierde de
vijfenvijftigjarige pater Damiaan (Karel) Van Aken zijn
zilveren priesterjubileum.
De pater stamt uit een gezin van 7
kinderen en liep lagere school in Malderen.
Hier reeds besloot hij priester te
worden maar het vroegtijdige overlijden van
zijn moeder en de oorlogsjaren
beslisten er anders over.
Uiteindelijk in 1951 zou hij naar
het noviciaat van Taintegnies gaan en op
20 april 1959 werd hij in de abdij
van St.-Gerard tot priester gewijd.
Datzelfde jaar werd hij als
surveillant en leraar wiskunde, aardrijkskunde en
godsdienst aangesteld in het
Sint-Theresiacollege te Kapelle-o-d-Bos.
Zijn zuster Maria belandde als
huishoudster van pastoor Frans Lornoy in 1966
te Leest. Op die wijze maakte ook
pater Damiaan kennis met deze gemeente
alwaar hij tot zondagonderpastoor
werd aangesteld.
Vervolgens werd pater Damiaan
proost van de chiro-jongens en later, in 1972,
ook van de meisjes.
De pater lag mee aan de basis van
de oprichting van Vevoc en gaf de beslissende
duw bij de inplanting van nieuwe
jeugdlokalen in 1974.
Tu
es Sacerdos in aeternum (Jij bent
priester voor altijd.)
Priester
ben jij voor de eeuwigheid.
Dit werd je een kwarteeuw geleden
en
als een onuitwisbaar teken
ingeprent.
Je was bereid.
En
van die eeuwen eeuwigheid
zijn
vijfentwintig jaar verstreken ;
je
hebt vandaag teruggekeken
naar
die eeste dag vol heerlijkheid.
Je
moet wel vrolijk zijn geweest.
De
abdij van St. Gerard te Namen
kreeg
toen een lieve en bekwame
confrater
bij. Het was vast feest.
Je
moet gelukkig zijn geweest
maar
ook weemoedigheid komt soms
bij
t bidden van een vaderons
om
iets dat niet geneest.
Zo
heb je toen als nu gedacht
aan
mensen die je dierbaar waren
de
Heer alleen kon de hemel klaren
en
je gelukkig zien. Je lacht.
Hij
kende een plaats waar kinderen zijn
een
klooster en een school tesaam
en
Damiaan was als patersnaam
wel
meer dan enkel schone schijn.
En
hij kende een dorp waar kinderen zijn
waar
de pastoor te veel moest werken
de
pater kwam de pastoor versterken
en
bleef hangen op het chiroplein.
Daar
werd gevoetbald en gevochten,
geruzied
en een band gesmeed,
er
lag een werkterrein gereed
en
of we zijn werker mochten !
Hij
maakte prompt een heel nieuw lied
de
zondag om één uur
want
ook de pater had dat vuur
en
dat soort blust men niet.
Van
rijmen en van dichten
heeft
hij absoluut verstand
maar
hij kan ook met vaste hand
in
t donker met zijn pillamp lichten.
Dat
is van levensgroot belang
want
al die jonge chiromensen
hebben
wel eens duistere wensen
en
trekken het altijd lang.
Alleen
de kleinsten die zijn zoet
zij
durven nog niet weg te lopen
zij
vragen is de pater open ?
omdat
hij in chips en cola doet.
En
op ons prachtige bivakken
wat
zouden wij zonder de pater zijn ?
Wie
is de vertrooster van de kleine pijn ?
Wie
zou er zorgen voor gemakken ?
Wie
zou er slapen onder leeuwevlag
of
tussen legumen en spelmaterialen ?
Wie
zouden we in paniek moeten halen
voor
een muskusrattenslag ?
Wie
zorgt voor nachtelijke sensatie ?
Voor
ontvoeringen in een donker woud ?
Wie
regelt het pikken van kampvuurhout ?
-Wie
laat zijn botten kussen met gratie ?
De
pater. Ach er is zoveel
Dat
met geen pen valt te beschrijven.
Hij
moet in elk geval nog blijven
nog
vijfentwintig jaar en meer.
Want
alle kinderen worden groot
en
willen op den duur gaan trouwen
maar
ze willen nog iets van die chiro behouden
daaraan
gaf de Vevoc de stoot.
Wanneer
we die stichtten een tijd geleden
en
we gaven daarop een flinke toost
konden
we weer niet zonder proost
en
de pater kreeg het op zijn rug gesmeten.
Voor
alle grote en kleine dingen
willen
we dankbaar zijn vandaag
we
geven je blij, we geven je graag
om
de talloze herinneringen
en
in Chiro-Vevoc overleg
een
spul het is niet te versmaden-
een
ding om lekker vol te laden
zodat
je vast ligt op de weg.
Want
voor vervoer heb je een zwak
Je
zit je auto vaak vol te stouwen
doch
wil met ons gave geen papierslag houwen
we
kochten het slechts voor je eigen gemak.
Laten
we je dan ook nog wensen
-omdat
je ons hart zoveel deugd hebt gedaan-
dat
het je altijd goed mag gaan
tussen
Gods gewillige mensen.
Vanwege Chiro-Vevoc, Leest 7 mei 1983.
(De Band, juni 1983)
Karel
Van Aken al 25 jaar priester
De
naam De Pater klinkt ons zo vertrouwd dat ze een begrip zijn geworden voor al
die mensen die zich bezighouden met het parochiewerk in Leest of er interesse
voor hebben.
Toen
we Pater Damiaan opzochtenvoor een
interview voor De Band vonden we hem in de pastoorstuin tussen vuur en water
: want onder de druipende regen was hij aan t stoken als alle duiveltjes uit
de hel : t Duiveltje-doe-al van de parochie die naam waardig, dacht ik. Daar
werden enkele kiekjes genomen en werd een afspraak gemaakt voor een interview.
Op
zaterdag 7 mei was het feest voor zijn 25 jaar priesterschap. Pater Damiaan
werd geboren op 22 februari 1928 en niet in 1927 zoals foutief werd gedrukt in
het feestboekje en in de vorige Band. We vroegen aan hem hoe hij er toe gekomen
is priester te worden.
Een
anekdote die ik nunog altijd herinner,
vertelde hij, als ik het eerste jaar mijn nieuwjaarsbrief schreef. Mijn Peter
woonde niet ver van de school van Malderen en met veel plezier ging ik hem na
schooltijd mijn nieuwjaarswensen aanbieden. Wij woonden aan de andere kant van
het dorp en misschien had ik wel tegen mijn broers gezegd : ik ga naar mijne
Peter. Maar t werd al 7 uur en toen t donker werd kwam er al een nonkel me
zoeken. Waar bleef die snotneus van zeven jaar wel ? Dan wou je als kind ne
keer iets doen en onmiddellijk zaten ze achter je aan om je te zoeken en je de
les te spellen. Toen we in de zesde of zevende klas zaten kregen we een dubbel
blad om te tekenen over de missies. Dat heeft mijn gedachtengang sterk
beïnvloed. Mijnheer Van Steen, nu priester in Coloma was toen een klasgenoot en
toen reeds maakten wij een afspraak : eens zitten we in de Kerk !
De
vader van Van Steen was hoofdonderwijzer in Malderen. En als die maar enig
vermoeden had dat je verder studeren zou, sprak hij je vader aan over in de
vrije uurtjes Franse les te volgen. Ook de missiepreken hebben me sterk
beïnvloed om priester te worden. Onze onderpastoor gaf me eens een boekje :
Paters van Don Bosco. Ik denk dat ik het hier nog wel ergens liggen heb. Dat
is me altijd bijgebleven.
Van
thuis mocht ik priester worden, maar mijn vader was gestorven toen ik vijf was
en tijdens de moeilijke oorlogsjaren stierf moeder zodat ik niet gemist kon
worden.
Wij
waren werkmensen, het stukje land moest bewerkt worden, het huishouden moest
gedaan worden en de koe op de stal moest verzorgd worden. Dus was het een
wachten op betere tijden. Ik heb me nooit erg bezorgd gemaakt dat die studie
uitgesteld moest worden. Belangrijk was dat ik mijn keus had gemaakt en dat zou
op zijn tijd wel komen.
Mijn
keuze werd bepaald door de Paters van Kapelle op den Bos, die bij ons kwamen.
Dat lag bij de hand. Ene van Malderen, een echte missionaris was bij de
Pikpussen en die kon u zo begeesteren. Vooral die figuur van Pater Damiaan,
die apostel van de melaatsen op Molokaï maakte een geweldige indruk op mij. Die
naam is me altijd bijgebleven.
Uiteindelijk
ben ik dan toch meegegaan met iemand die ik kende en die ons hielp. De Paters
van Kapelle, de Assumptionisten daar ben ik ingetreden.
-Hoe
word je Pater Priester en Duiveltje-doe-al ?
Bij
de Paters van Kapelle op den Bos deed ik dus mijn vijf jaar Humaniora. Omdat
we met een zestal late roepingen waren werd de studie ingekort en het Grieks
werd er niet bijgenomen. In 1951 deed ik mijn proefjaar of noviciaat te
Taintegnies bij Doornik. Daar koos ik op 22 augustus mijn kloosternaam Pater
Damiaan.
Nu
moesten er nog zes jaar priesterstudies gedaan worden maar in 1953 reeds werd
ik opgeroepen om mijn legerdienst te volbrengen. Gelukkig was er die
Hofaalmoezenier van Koningin Elisabeth. Hij haalde mijn dossier gewoon uit het
pakket en zorgde ervoor dat ik bij de klasse van 1954 kwam. Zo kon ik mijn
studies nog wat verder zetten. Mijn 18 maand legerdienst bij de Brancardiers
bestond uit mijn opleiding tot brancardier en daarbij nog een halve dag studie
(theologie). Na mijn legerdienst moest ik nog ruim 2 jaar en half mijn
priesterstudies verder zetten zodat ik met legerdienst en 2 jaar die ik al had
gepresteerd samen aan zes jaar priesterstudie kwam. De laatste jaren van mijn
priesterstudies gebeurde volledig in het Frans omdat er ook Walen bijzaten. Bij
de Paters was er al wel een scheiding doorgevoerd tussen Walen en Vlamingen
reeds vanaf de jaren 1940 1950. De Walen gingen hun studie eindigen in
Frankrijk en de Vlamingen gingen naar Holland. Maar je wist hoe de Hollanders
ons bekeken als stomme boerkes; en toen er één van ons jaar geweigerd werd :
hij was volgens de Nederlanders niet bekwaam om priester te worden, toen
besloten wij allemaal dan maar liever met de Walen naar Frankrijk te
vertrekken. En zo kregen wij onze laatste jaren theologie in t Frans en werden
wij ook in het Walenland gewijd. Dat was op 20 april 1958 in de Abdij van St.
Gerard (Namen).
Op
13 juli mocht ik dan mijn eremis houden en t is toen dat onze Privinciaal zei
: Je kunt in Kapelle op den Bos beginnen in het St.Theresiacollege.
Je
weet hoe dat gaat in t College. Als jonge priester moest je dag in dag uit
met jonge mensen bezig zijn : bewaken en lesgeven. Dag en nacht zat je vast aan
je school. Als priester moest je toen nog geen diploma hebben om les te geven.
Zo mocht ik in de lagere afdeling aardrijkskunde en catechese geven.
De
eerste zeven jaar heb ik geen eigenlijke parochiedienst moeten doen, toch keek
ik ernaar uit. En ging ik naar de kapel van het gasthuis om 9 uur mijn mis
doen. Toen dat niet meer nodig was trok ik naar de parochie van het H. Kruis
bij pastoor Verbeeck. Diewas daar goed
gekend en deed zijn missen in t Barakske dat de mensen zeiden. Daar ben
ikniet lang geweest want in juni of
september 1966 was pastoor Lornoy benoemd in Leest en werd ik daar officieel
benoemd als zondagspastoor. Dat betekende van zaterdagavond helpen met de H.
Mis, de biecht en het preken. In Kapelle op den Bos bleef mijn dag goed gevuld.
Buiten de bewaking bij de fietsenplaats, had ik nog schoolboekerij en was ik
verantwoordelijk voor de opvang van zieken en gekwetsten en ook over drie
paviljoens met refter en verwarming, enz.
Veel
mensen denken dat ik in Leest woon omdat ze me hier zien met het weekend maar
dat fabeltje moet uit de wereld geholpen worden. Ik verblijf waar ik die dag
moet beginnen met mijn werk. Ik heb dus nachtverblijf waar ik de volgende dag
dienst heb. Ik woon in mijn auto tussen Leest en Kapelle op den Bos.
-Hoe
gaat het nu verder na die 25 jaar priester zijn ?
Ik
maak geen vooruitzichten. Als je nu ziet hoeveel mensen nu hun brood verdienen
met te doen wat je zelf al die jaren gedaan hebt, dan kun je met gerust gemoed
uw werk overdragen aan die jonge mensen. Zelf hou ik van mijn werk in de
jeugdbeweging en ook het parochiewerk lokt mij aan. Hoe het verder zal gaan dat
moeten wij afwachten.
Hij zal het boeren laten staan en
worden Pater Damiaan.
Deze
tekst werd op de dag van zijn eremis door de buren boven de ouderlijke woning
gehangen.
Karel Soors.
(De Band, juni 1983)
In het julinummer verscheen zijn woord van dank bij de jubileum-viering van
mijn 25 jaar priester-zijn. Dank voor het parochieel initiatief, aan de
kerkfabriek, aan het zangkoor en aan allen die door hun aanwezigheid de Heer
kwamen danken met een Plechtige Eucharistieviering. Beste dank ook voor de
warme sympathie die ik in de parochiezaal mocht ontvangen vanwege de parochiële
verenigingen en van velen persoonlijk, een sympathie die uitgedrukt werd in een
pittig en hartelijk woord, een aangenaam schrijven en attentie-volle
geschenken. Vooral mijn dank aan de verenigingen en de parochie die mij een
bedevaart naar Rome in dit Heilig Jaar, heeft aangeboden.
t
Heeft ons deugd gedaan.
Pater Damiaan.
-De
Pater draagt een mis op tijdens een Chiro-bivak. Kenmerkend voor de Pater :
zijn tafeltje,meestal klein en sober,
fungeerde als mobiel altaar (Foto :
Hugo Lauwens)