1984 25
januari Gazet van Mechelen : Goede
beurt voor jeugd van VV Leest.
VV Leest pakt met vijf jeugdploegen uit in de
voetbalcompetitie en deze ploegen doen het lang niet slecht. Het belangrijkste
bij Leest voor de jeugd, is wel dedegelijke opleiding, en de opvoeding van de kinderen, en niet de
resultaten die worden behaald.
Dat deze manier van werken zijn vruchten afwerpt,
bewijst wel de toenemendeaansluiting bij de jongeren.
Dat het met de opleiding van de jeugd gemeend is,
bewijzen ook de regelmatigevergaderingen van de jeugdtrainers met hoofdtrainer Yvan Emmerechts.
Deze vergaderingen zorgen er voor dat iedere
trainer op dezelfde golflengte zit, wat zeker belangrijk is voor de toekomst.
Problemen van elke jeugdreeks worden besproken en
in de mate van hetmogelijke opgelost.
Met de pre-miniemen pakt V.V. Leest uit in de
beker Nijs. Deze jonge spelertjes staan samen met Hombeek op de eerste plaats
met 13 punten uit 7 wedstrijden. De allerkleinsten weten ook goed het doel
staan, want zij scoorden reeds 42 maal en de verdediging is ook uit het goede
hout gesneden want zij stond slechts 5 tegendoelpunten toe.
Trainer Silvain Teughels is ook best tevreden met zijn jongens.. Ook zijn
miniemen doen het helemaal niet slecht. De aanvallers scoren hier wel genoeg
maar de verdedigers staan nogal veel doelpunten toe.
Frans Neefs traint de kadetten en scholieren. De
kadetten leverden hun beste prestatie tegen K.V. Mechelen met een 3-3 uitslag.
Daar bewezen de jongens dat met een goede ploeggeest ondanks het ontbreken van
groot voetbaltalent er toch mooie resultaten kunnen behaald worden.
De scholieren traden aan met nogal wat eerstejaars
en met slechts een kern van 13 spelers. Zij startten slecht, maar klommen
geleidelijk in de rangschikking.
Het boegbeeld van V.V.Leest zijn de juniors, onder
leiding van William Selleslagh. Met een tweede plaats juist achter KV Bonheiden
staan zij op een beste plaats en hebben nog uitzicht op de titel. Deze ploeg
paart werklust aan technische kwaliteiten en hoopt op een buitengewone
ploeggeest.
Hier primeert ook de opleiding boven de uitslagen
want het elftal moet al enkele malen verzwakt aan de start komen omdat er
spelers dienden afgestaan voor het fanionelftal.
Door dit feit staan er dan ook de regelmatige
jongens uit de juniorsploeg een trapje hoger en worden stilaan een vaste warde
in het eerste elftal.
Dat het goed draait bij V.V.Leest was wel te
merken op het jeugdtornooi van FC Heindonk met Kerstmis. De vier deelnemende
jeugdploegen uit Leest haalden de finale. De miniemen en de juniores wonnen de
finale, terwijl de kadetten verloren. Ook de scholieren kregen in extremis de
beker door winst met strafschoppen na een gelijkspel.
Opmerkelijk is ook de goede sfeer in het Leestse
huishouden. Vele jeugdwedstrijden worden bijgewoond door het bestuur en de
spelers van de eerste ploeg. Dat is natuurlijk een stimulans voor de jonge
voetballers. (MVdB)
1984
Zaterdag 28 januari : LEDENFEEST
VEVOC
Programa: H. Mis om 18 uur in de
parochiekerk.
Aperitief om 19 uur in het
chirolokaal.
Feestmenu om 19u30 in de
parochiezaal en ontspanning en dans vanaf 21 uur.
1984
Zondag 29 januari : 6de
Natuurwandeling van SP Leest
Onder leiding van gemeenteraadslid
Jef Vloeberghen vertrokken de wandelaars
rond14 uur aan hun lokaal zaal Sint Cecilia voor
een wandeling van twee uur
dertig minuten.
Na de wandeling kregen de
deelnemers een stevige portie boerenboterhammen
met kaas of kop voorgezet, gratis
aangeboden door het SP-bestuur.
(Voor Allen, 30/12/1983)
1984
Zondag 29 januari : Info-namiddag
K.V.G.Zennevallei
Vanaf
14.30u. in de parochiezaal van Heffen.
Onder leiding van de Heer De Brauwere proberen we
een accuraat en volledig beeld te krijgen van de recente wijzigingen op het
vlak van het gehandicaptenbeleid. Iedereen is welkom, leden, vrienden en
kennissen. Wij zorgen voor een heerlijke koffietafel. Kosten 75 fr.
1984
Vrijdag 20 januari : Voordracht
Biologisch Tuinieren
Leefmilieu
Leest organiseerde die dag in de bovenzaal van het klooster, Dorpsstraat 10 te
Leest (naast de meisjesschool) een voordracht overbiologisch tuinieren.
Spreker was
dhr Rik De Dapper. Inkom : 25 frank. (DB, november 83)
In het
februarinummer van de periodiek publiceerde Henri Labio volgend verslag :
Een leerzame avond.
In Leefmilieu Leest broeide reeds geruime tijd de
idee om eens een voordracht in te richten aangaande natuurlijke teeltmethoden,
dit onder de benaming : Biologisch Tuinieren.
Naarmate de tijd rijpte, waren wij er ons allen
van bewust dat deze manier van kweken weinig bekend is in ons dorpje.
Leefmilieu nam daarom het initiatief beroep te doen op een vakman. Onze keuze
viel op de Heer Rik De Dapper, een eerlijk man, met een unieke vakkennis,
tevens jaar en dag vertrouwd met de stiel. Rik wordt in Vlaanderen aanzien en
algemeen erkend als de stamvader van het Biologisch Tuinieren.
Hiermede werden plannen gemaakt, contacten gelegd, mensen aangesproken,
enz.enz.
Rik was direct bereid op onze aanvraag in te gaan.
Persoonlijk ben ik reeds jaren bevriend met Rik, het is een fijne man met een
onmetelijke beroepsliefde die mij al zeer veel geholpen heeft in onze Bio-tuin.
Na het uitvloeien van 1983 en het binnenglijden van 1984 kwam er na overleg een
vaste datum tot stand. Op 20 januari om 20 uur zou Rik komen.
Affichen en teksten werden opgesteld. Klokslag 20 uur zou alles beginnen.
Mijnheer pastoor was zovriendelijk een
zaaltje voor ons ter beschikking te stellen. Met een bang hartje wachtten wij
af zou er volk komen ??? Rond 19.30 uur was er nog niet veel gezelschap te
bespeuren. Hier en daar gingen al stemmen op dat het niet veel zou worden
Maar ik geloofde er vast in, en ja hoor ! Vijftien
minuutjes voor achten begonnen de mensen zachtjes binnen te schuiven. Heel
hoopgevend was de opkomst van talrijke jonge tieners, want zij zijn de leidraad
voor de toekomst. Tegen 20 uur liep de zaal zo goed als vol en viel er 36 man
te noteren, een waar succes voor Leefmilieu Leest ! En dat voor de eerste maal
! De organisatoren hun oogjes schitterden van innerlijke voldoening.
Bij zijn openingstoespraak dankte Rik de talrijke
aanwezigen en begeleidde ons bij de hand in het ontsluieren van de geheimen van
moeder natuur. Er werd gesproken over deskundige bodemontledingen en omzetting
in biologische taal, gewassenbescherming, het gevaar van chemisch spul, de
voor- en nadelen van potas, enz.enz. Rik drukte er op dat het in de gegeven
omstandigheden zo niet verder meer kan en er tal van andere natuurlijke
middelen zijn om op een verantwoorde wijze te telen. Grieken en Romeinen waren
echte kunstenaars in het kweken van groenten en fruit, omdat zij de kunst
verstonden in te spelen op de natuur en zijn leidraad te volgen. Laat ons de
richtlijnen van de schepper eerbiedigen en telen naar zijn bespiegeling, nl.
raszuiver. De biologische hulpmiddelen kwamen ook uitvoerig aan bod,
zoals : bazalt (bevat : spoor, oligo en kiezel),
lava, meel, zeewierkalk, betoniet, alsook natuurfosfaten. Tevens werd het
belang van groenbemesting besproken zonder de bodem te storen en een massa
organisch materiaal achterlatend op de bodem, dit in het kader om het micro
organisch leven in de bodem te stimuleren.
Een levende bodem, beste mensen, dat is de schat
van een echte bio-tuin. Evenzeer interessant was het naar voren brengen van
stikstof adviezen. Het is nl. zo dat er bij een overdosis aan stikstof nitraat
ontstaat, uit nitraat ontvloeit nitriet en daaruit bekomt men nitrosaminen, een
zéér kankerverwekkende stof. In de biot-teelt is daar geen enkel gevaar voor,
de organische stoffen worden voorgecomposteerd zodat er een stabilisatie is van
de stikstof die aan de bodem wordt toegevoegd en waardoor men evenwichtige
planten krijgt met een grote weerstand, die terug bronnen van gezondheid
worden.
Er waren ook vele vrouwen aanwezig en deze stelden
zéér verstandige vragen, ze moesten niet onderdoen voor de mannen, integendeel.
Met al deze voedzame gegevens sloot Rik de avond
af. Het was laat geworden, maar iedereen heeft intens genoten van zijn
vertellingen en zijn ervaringen in dit altijd terugkomende leren leven met en
van de natuur.
Dag Rik, nogmaals bedankt voor alles, het is fijn
geweest.
1984
Zaterdag 21 januari : SP-Bal
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en
het SP-bestuur nodigden alle vrienden
en sympathisanten uit op hun
jaarlijks winterbal dat plaatsvond in de zaal
St.-Cecilia.
Voor de muziek zorgden Edwin
Andersen en the Shallows.
De inkom bedroeg 80 frank (in
voorverkoop 60 frank).
(Voor Allen, 30/12/83)
1984
Zondag 22 januari : Studio-opname
B.R.T.-1 voor St.-Cecilia
Voor het
programma Rond de Kiosk (uitgezonden op zondag 19 februari op BRT-1)
gebeurden er opnames van de Leestse fanfare in studio 6 van de B.R.T. aan het
Flageyplein te Brussel.
Op het
programma stonden o.a. East Anglia van J. de Haan en Aspirations van Derek
Bourgeois.
Het
contract van de B.R.T. vermeldde dat er geen oningewijden of buitenstaanders
tijdens de opname werden toegelaten. Dit betekende dat er geen ereleden
meemochten. Het werd een concert achter gesloten deuren.
De ware
reden diende echter op een andere plaats gezocht : sinds St.-Cecilia niet
akkoord ging met de praktijken van het laatste Belgisch kampioenschap werd er
beslist dat alle concerten van nationaal belang niet meer voor publiek
toegankelijk waren tot de ware uitslag van dit kampioenschap gekend was
In het lokaal St.-Cecilia vergastte
het SP-bestuur van Leest vanaf 14u30 de
kinderen op de tekenfilm Mickys
Gouden Jubileum waarna iedereen kon
smullen van een portie pannenkoeken
met warme chocolademelk.
(Voor Allen, 30/12/1983)
1984 9
januari : Verloren Maandag in t Seel
De VZW Uylenspiegel bood vanaf 18
uur op Verloren Maandag worstenbrood
enappelbollen in Eethuis t
Seel. (DB, januari 84)
1984 Zonag
15 januari : St.-Cecilia opende het
jaar feestelijk
Het aperitiefconcert, (Noot : het vroegere
Nieuwjaarsconcert) gebracht door de
K.F.St.-Cecilia, was weer een streling voor het oor. Het kreeg dan ook een
daverend applaus mee en het bisnummer werd meegeklapt door de enthoesiaste
muziekliefhebbers die in grote getale waren opgekomen.
Vroeger droeg deze muziekvoorstelling de naam
nieuwjaarsconcert, nu werd dit veranderd in aperitiefconcert.
Een programma lichte muziek, waarbij verschillende
solisten voor de nodige afwisseling zorgden.
Een puike vertolking, waar de crescendos en
diminuendos, het ritme en tegen-ritme in de juiste dosering vertegenwoordigd
waren.
De deskundige leiding van J.P.Leveugle en de
kameraadschappelijke sfeer in deze fanfare van dit destijds voor velen onbekend
dorp zijn hier niet vreemd aan.
Het bleek weer duidelijk dat de titel
wereldkampioen in tweede afdeling niet voor niets gegeven werd. Het was weer
een gelegenheid om het tegendeel te bewijzen van het oordeel geveld door de
jury bij het laatste Belgische kampioenschap. Dat dit een wrange nasmaak liet
bij de fanfareliefhebbers hoeft geen betoog en het laatste woordje is hierover
nog niet gezegd.
Het optreden, dat zon uur duurde, liet de
Leestenaars en ook velen van buiten de gemeente genieten van stukken zoals East
Anglia (Jos De Haan), Wien bleibt Wien (Schrammel), Pizzecato Polka (gebroeders
Strauss) en Colonel Boogey (Ken Alford).
Zij werden afgewisseld met kleine stukken waarbij
een solistenpassage vertolkt werd.
Zo was er Sweet and Low (J.Barnby) met Freddy
Walschaers, Mountain Melody (Eric Ball) met als solist Michel Leveugle en het
romantische Solitaire (Neil Sedaka) vertolkt door Benny Wiame.
De
solistenuitvoering van Forgotten dream door Patrick Leveugle, vormde voor de
muziekliefhebbers een gelegenheid om hulde te brengen aan deze jonge
trompettist die een eerste prijs haalde bij de laatste Pro Civitate-wedstrijd.
Een
droom die hij nooit zal vergeten, een droom die werkelijkheid werd.
Leest zal niet alleen vol spanning uitkijken naar het staartje van het Belgisch
kampioenschap maar ook naar het jaarlijks hoogtepunt het palmzondagconcert.
Ook
Guido Slachmuylders, spitsspeler van V.V. Leest, staat hoog in de lijst van de
topschutters in onze provincie, een reden om hem enkele vragen te stellen.
DMW
: Heb je altijd in de spits gespeeld, want je hebt al een lange carrière
achter de rug ?
Guido
: Ik begon bij K.V. Mechelen als miniem, maar was daar nooit bij de besten.
Daarna werd ik topschutter bij zowel kadetten als scholieren van Zennester
Hombeek : als 16-jarige stond ik daar in de eerste ploeg. Dan verhuisde ik naar
Humbeek, waar we direct kampioen speelden en ik ook topscorer was (2de
prov.). Dan volgden nog drie seizoenen eerste procinciale. Toen toonde K.V.
Mechelen weer belangstelling en die konden niet geloven dat ik bij hen in de
miniemen had gespeeld ! Onder Bulatovic kreeg ik één kans in de eerste ploeg :
ik moest Lisazo vervangen, kreeg één grote open doelkans, maar miste anders had
mijn carrière er anders uitgezien. Ik verzeilde op de bank en speelde daarna in
bevordering bij Londerzeel. Vandaar kwam ik voor twee jaar met optie naar V.V.
Leest. Vorig seizoen maakte ik 17 goals voor Leest, nu heb ik er tien, maar was
gekwetst en speel nog maar op 60% van mijn kracht.
DMW
: Jij bent dus een geboren schutter. Hoe maak je nu zon goal. Is dat
tor-instinckt ?
Guido
: Eigenlijk maak ik niet zo gemakkelijk doelpunten. Ik krijg wel veel kansen
in een match, omdat ik aanvoel waar de bal gaat komen, maar ik werk niet zo
goed af. Als ik mijn kansen tegen 80% zou afwerken, dan maakte ik 30 goals per
seizoen. Ik krijg dus vele kansen, mede door mijn snelheid en mijn techniek,
maar eens oog in oog met de keeper ben ik vaak niet kalm genoeg. Ik ben een
impulsief type : als alles draaitdan
kan ik over mijn toeren gaan, mezelf overtreffen, zoals op Puurs. Daar maakte
ik er twee op vijf minuten, ik voel dat alles lukt en ik maak er nog twee in
die match. Maar ik zit ook snel in de put en dan moeten trainer en ploegmaats
me oppeppen. Gelukkig heeft mijn strenge vader ervoor gezorgd dat ik toch wat
karakter heb.
DMW
: Is het voor V.V. Leest echt zon opgave om thuis te winnen ?
Guido
: V.V. is een erg ambitieuse club. Het bestuur werkt er enorm hard, dat heb ik
nog nergens gezien. Maar op sportief vlak zien ze de eigen accommodatie over
het hoofd : we zitten met een heel klein veld, tegen de minimum-afmetingen en
alle ploegen komen hier vededigen en counteren. Het veld is werkelijk te klein
: op verplaatsing op grote velden winnen wij heel gemakkelijk. Als Leest wil
promoveren zullen ze toch eerst het veld moeten vergroten, denk ik.
DMW
: Wat is de ambitie van V.V. Leestnog
dit jaar ?
Guido
: We tellen nu een zestal punten achterstand, dat is iets teveel. We verloren
thuis veel te veel punten en we missen een echte spelmaker. Er zijn goede
spelers genoeg, karakter en goede wil ook, maar geen spelmaker die het spel kan
verleggen. Ik persoonlijk zou thuis ook verdedigend gaan spelen, om de
tegenstander uit zijn tent te lokken. We hebben een zeer sterke verdediging,
met daarin Selleslagh als sluitstuk en dan nog een zeer goede Spinnael in het
doel. Van daaruit snel counteren is voor ons de gepaste spelwijze, zelfs thuis.
Men zegt wel dat het publiek voetbal en aanvallen wil zien, maar volgens mij
kun je beter twee keer met 1-0 winnen dan twee keer 2-2 gelijkspelen. Het
publiek van tegenwoordig wil resultaten!
DMW
: Wat is jouw persoonlijke ambitie nog ?
Guido
: Ik ben nu 25 en velen denken dat ik mijn ambitie heb opgeborgen, maar ik zou
toch graag nog eens in bevordering of in derde klasse voetballen. Ik ben
doodgraag in Leest en het bestuur is tevreden met mij, maar ik mis toch de ambiance
van de hogere reeksen, dat naar een wedstrijd toeleven. Ik mis vooral het grote
publiek rond het veld. Ik ben een speler die moet warm gemaakt worden door het
volk, voor twintig man spelen zegt me niet veel. Ik wil voortgestuwd worden
door het publiek. Eerst zou ik wel nog met Leest willen promoveren. Leest heeft
een optie op mij en ik verwacht eigenlijk wel bij Leest te zullen blijven,
tenzij er andere ploegen komen. Zeker positief is dat ik bij Leest het voetbal
kan blijven combineren met mijn werk als onderwijzer in Hombeek, en dat is toch
een belangrijk element in de overwegingen omtrent transfers.
S.K.Leest, na 15 jaar K.K.S.F.B.,
overgestapt naar Belg. Voetbalbond.
Zoals de trouwe lezers van De Mechelse Week zeker
weten, spelener sinds de aanvang van
dit seizoen twee voetbalploegen uit het Leestse in onze provinciale competitie.
Naast het alom gekende V.V.Leest, is er nu ook S.K.Leest dat de overstap van
het liefhebbersvoetbal naar de Belgische Voetbalbond heeft gezet. Na een half
seizoen provinciaal voetbal lijkt ons het moment gekomen om eens een balans op
te maken en om de twee genoemde competities eens te vergelijken. De meest
aangewezen persoon voor dergelijke kwesties is de voorzitter van S.K. Leest, de
heer Petrus Johannes (maar iedereen noemt hem Jean) VAN DAM, omdat hij ook
lange tijd lid was van het dagelijkse bestuur van de K.K.S.F.B.
Onze eerste vraag gold het waarom van deze
overgang na 15 jaar liefhebbersvoetbal.
Van Dam : Het grote knelpunt was het speelveld.
De afmetingen haalden de normen van de Belgische voetbalbond niet, zodat het
ons onmogelijk was de overstap te doen. We waren destijds dus wel verplicht bij
het K.K.S.F.Bte beginnen. Pas drie jaar
terug zijn we het veld gaan verlengen en verbreden. Onze plannen waren om pas
volgend seizoen naar de Belgische Voetbalbond over te stappen, maar we moesten
alles een jaar vervroegen : er is immers een bondsreglement dat maar één
voetbalploeg per 5.000 inwoners toelaat en volgens die berekening waren er in
het Mechelse nog maar enkele plaatsen vrij, vandaar onze plotse haast.
D.M.W. : Wat zijn de verschillen tussen de
K.K.S.F.B en het provinciaal voetbal bij de Bond ?
Van Dam : Er is in de eerste plaats de
belangstelling : vroeger kwam hier niemand kijken, nu zijn er vaak 150 tot 200
toechouwers ! De wedstrijden tegen Willebroek en Tisselt trokken zelfs 250 man.
Ook V.V.Leest heeft veel supporters : ik denk dat daar velen van bij ons komen
kijken als V.V. op verplaatsing moet. Je merkt het verschil ook als je voor
reclame rondgaat : de K.K.S.F.B. was niet gekend en de mensen waren
terughoudend om reclame te plaatsen. Nu zijn er zelfs geweest die spontaan naar
ons zijn gekomen om te vragen reclame te mogen maken !
Ook op sportief vlak is er een groot verschil :
men speelt hier sneller en veel meer op basis van tactiek. De K.K.S.F.B. was
echt amateurvoetbal : er werd weinig of niet getraind en de motivatie bij de
spelers was veel minder. Nu brengen de jongens er veel meer voor op. Maar er
wordt veel meer tactisch gespeeld.
D.M.W. : Is er een vergelijk met V.V.Leest
mogelijk ?
Van Dam : Historisch zeker wel : wij zijn eerst
gestart, en dus direct in het K.K.S.F.B.
V.V. startte later, doch van meet af aan in de
Belgische Voetbalbond. Dat had meer aantrek bij de jeugd : de Leestse jongeren
die eerst bij ons speelden trokken bijna allemaal naar V.V. Dat is ons grote
probleem nu : we hebben enkel een scholierenploeg en we hopen er volgend jaar
ook met een juniorenteam te staan. Maar qua jeugd moeten we van nul beginnen.
D.M.W. : Is er ook een politiek gevecht tussen
beide Leestse ploegen ?
Van Dam : Ik persoonlijk kan sport en politiek
niet koppelen. Voor mij zijn dat twee aparte zaken, al denken velen daar anders
over. Wij kregen de naam de roden mee in Leest.
Telstar (de naam van S.K. toen het in het
K.K.S.F.B. speelde) had haar lokaal in café Telstar en dat was ook het lokaal
van de Socialistische Partij in Leest. Daar ontstond de ploeg, die dan wel in
het katholieke K.K.S.F.B. ging spelen. Als bekend socialist zat ik toen in het
dagelijks bestuur van die K.K.S.F.B. en verder was ik stichter en voorzitter
van de REGIO M.
Voor mij is de sport duidelijk niet gebonden aan
politiek en ik heb dan ook nooit de sport gebruikt om politiek resultaat te
halen.
D.M.W. : Zijn twee ploegen in Leest wel leefbaar
?
Van Dam : Volgens Gust Emmeregs was dat niet het
geval. Maar het tegendeel wordt nu door ons bewezen : beide ploegen hebben veel
supporters en als er één op verplaatsing speelt, komen de thuisblijvers
blijkbaar naar de concurrent kijken.
D.M.W. : Welke zijn de ambities van S.K.Leest ?
Van Dam : Vooropgesteld was mee te draaien bij de
eerste tien. We hebben echter boven de verwachtingen goed gepresteerd : zonder
die weggevers tegen Willebroek en Lint stonden we nu tweede of derde. Maar dat
is niet erg : we kennen de zwakten in ons team en daar moeten we volgend
seizoen iets op vinden. We hadden wel een paar gekwetsten, vier zelfs, en
onze Dirk was vier weken out, en toch staan we bij de eerste zes, als dat zo
blijft is iedereen tevreden.
D.M.W. : Hebt u een verklaring voor die goede
prestaties ?
Van Dam : In het K.K.S.F.B. hadden we ook geen
slechte ploeg. Verder heb ik goede relaties met Racing Mechelenen daardoor was het ons mogelijk ook een
scholierenploeg op de been te brengen. Ze kennen me goed op Racing : ik ga daar
regelmatig praten, om de ploeg voor volgend seizoen vast te leggen. Van Tulden,
Rombouts, Schaerlaeken en nog enkelen komen van Racing. Elk element vond zijn
plaats in de loop van het seizoen. Dan hebben we Piscador nog van V.V.Leest
gekocht (die zijn erg schappelijk geweest) en tijdens het seizoen kwam er nog
Hambroek bij. We hebben nu een redelijk spelerspotentieel en dat blijkt nodig
met al die ploegen die tegen ons durven voetballen, d.w.z. vrij aanvallen en
zich niet ingraven en pottekestamp spelen, hebben het erg moeilijk hier. Tegen
echte pottestampers hebben wij het steeds zwaar.
D.M.W. : Welk is het sterkste onderdeel van de
ploeg ?
Van Dam : In verdediging hebben we spelers
genoeg, ook als er gekwetsten zijn : Kuypers is de beste linksback. Het beste
deel is wellicht het middenveld met Van Tulden-Piscador-Rombouts, maar dat is
meteen ook het kwetsbaarst : daar zijn geen wisselspelers voorhanden. Volgend
jaar moeten we daar nog iets hebben. Maar de sterkte ligt vooral in de
vriendschap tussen de spelers. Het bestuur probeert die erin te houden : het
zijn 14 vrienden, ze hangen aaneen, dat is de ploeg.
D.M.W. : Wat zijn uw wensen voor 1984 ?
Van Dam : Ik hoop dat die vriendschap er blijft
tussen de spelers en dat ook het bestuur blijft zoals het is. Verder zou ik
graag de ploeg nog versterkt zien volgend seizoen, zowel het eerste elftal als
de jeugd en zelfs het bestuur. Ik hoop ook het tweede veld klaar te krijgen.
Mijn grootste zorg is echter de jeugd, want daar ligt de hoeksteen voor de
toekomst. Voor ons eerste elftal van dit seizoen, hoop ik dat ze binnen de
eerste zes spelen en wie weet, met wat geluk spelen ze de eindronde.
(Reportage : Eddy Goovaerts. Fotos :
Jan Segers)
-De
ploeg van S.K.Leest.
-De
gebroeders Van Dam die het mooie weer maken bij S.K.Leest.
1984 Uit
een folder van 1984 (enkel jaartal bekend) : Verheugend Nieuws
Tot onze grote vreugde vernemen we dat het Zijne Heiligheid de Paus behaagd
heeft onze vroegere Aalmoezenier Georges Herregods, Apostolisch
Militaris
te benoemen, met standplaats te Brussel.
In deze nieuwe hoedanigheid houdt de Aalmoezenier eraan de hoogmis van
nu
zondag,
te 10 uur zelf te celebreren en aan de gelovigen van Leest, die hij steeds
in zijn hart gedragen heeft, zijn eerste pauselijke zegen laetare
populum innocente
te geven.
Zeker zullen vele Leestenaars eraan houden deze plechtigheid bij te
wonen.
Gelieve de huizen te bevlaggen.
1984
Enkel jaartal bekend : Gazet van Mechelen :
Sterkste Duffelaar woont in
Leest.
Krachpatserijen werken aanstekelijk op het
publiek. Daarom ging de voetbalclub Luna op zoek naar de Duffelse Goliath die
verondersteld wordt de sterkste man uit Duffel of omgeving te zijn.
Er blekenvoldoende kandidaten geïnteresseerd
in deze titel : vandaar dat er een voorselectie aan te pas kwam, waardoor vijf
kandidaten weerhouden werden voor de finale.
De laatste opgaven waren niet min : gewichtheffen,
staven buigen, telefoonboeken scheuren, een menselijke weegschaal en bakstenen
tillen.
Van het vijftal finalisten maakten Luc Ansloos,
een uitgeweken Duffelar die nu te Leest woont, en Eddy Daems er een
nek-aan-nekrace van.
Na de vijf proeven stonden ze zelfs met gelijke punten !
Er kwam bijgevolg nog een bijkomende proef aan te
pas en het was uiteindelijk Luc Ansloos die zijn vorig jaar reeds veroverde
titel met een jaar kon verlengen.
De laureaat mocht liefst drie wisselbekers in
ontvangst nemen.
Sportschepen Jan Borremans feliciteerde de vijf
finalisten en reikte bekers en herinneringen uit.
1984
Enkel jaartal bekend : HOOFDLUIZEN
Mededeling
van de Stad Mechelen aan ouders en leerlingen van het Stedelijk Onderwijs :
Het probleem van de hoofdluizen is momenteel
sterk in de actualiteit getreden, door zijn onrustwekkende toename.
Een tijdige diagnose, een doeltreffende
behandeling en een zinvolle preventie dringt zich, nu meer dan ooit, op.
De hoofdluizen kenmerken zich door hun sterke
vermenigvuldigingsdrang, voornamelijk in collectiviteiten zoals kribben,
peutertuinen en scholen, zodanig dat alle sociale lagen aangetast worden zonder
discriminatie. Men moet goed voor ogen houden dat het gevaar van deze enorme
voortplantingsdrang niet denkbeeldig is (elk wijfje legt tussen 100 en 400
eitjes en deze zijn op hun beurt na 6 dagen volwassen).
Bij het ontdekken van een besmet kind, wordt dit
dan ook pas na een volledige behandeling weer in de schoolgemeenschap
opgenomen.
De heropflakkering van deze menselijke parasiet
verantwoordt dit schrijven en verhoopt een volledige medewerking aan alle
betrokkenen.
F. Nason, Schepen van Sociale Zaken
G. Joris, Schepen van Onderwijs
Dr. K. Lehouck, Geneesheer-Coördinator v/h
Gezondheidscentrum Kon. Astridlaan
Dr. J. Simons, Geneesheer-Coördinator v/h
Gezondheidscentrum Vijfhoek.
1984 Inlichtingen voor Miliciens
Dat jaar
konden de miliciens voor inlichtingen en raad betreffende de militaire
reglementen e.d. nog altijd terecht bij Luc Beterams, Tisseltbaan 46 en op het
oud-gemeentehuis van Leest op maandag, woensdag en vrijdagvoormiddag.
(DB,
maart 1984)
1984
Januari Van Toeters en Trompetten : Eerste
prijs voor Patrick Leveugle.
Wij hebben de eer en het genoegen u mee te delen
dat onze muzikant Patrick Leveugle een eerste prijs heeft behaald op de
nationale wedstrijd Pro Civitate ingericht door het Gemeentekrediet van
België.
Het is de hoogste onderscheiding die een jonge
muzikant in ons land kan behalen.
Deze prestatie is des te merkwaardiger omdat het jaren geleden is dat een
trompetspeler (of cornetspeler) deze onderscheiding nog kon behalen ! Proficiat
Patrick ! Doe zo verder !
Wij publiceren dit ook ten behoeve van de
organisatoren van kampioenschappen ! Zij zijn nu op de hoogte gebracht dat er
muzikanten (in het meervoud) uit onze fanfare groeien die in de toekomst de
wereld zullen verbazen ! Anders moeten we weer eens in een persbericht lezen
dat onze vereniging versterkt was met supercracks !
1984 -De Band januari : Leestenaars treden zo uit de oude doos
(Verzameling
Stan Huysmans)
Brief van Jan De Leers,
schoolhoofd, aan Vik De Laet, burgemeester
(Gedateerd
7 februari 1935 en in de toenmalige spelling)
Achtbare Heer Burgemeester,
Hierbij deel ik U een schrijven mede, welke mij is
gezonden geworden door den Heer Kantonnalen schoolopziener.
Er werd mij gevraagd medalies te willen verkoopen, om alzoo bij te dragen tot
het oprichten van een gedenkteeken ter eere van onzen diepbetreurden Vorst,
Koning Albert. Zeer gaarne wil ik den oproep van Zijn Excellentie, den Minister
van openbaar onderwijs beantwoorden.
Ten einde de geldinzameling met gelooden bussen te
doen, wil ik U eerbiedig vragen de toelating te geven hetzelve te laten plaats
grijpen in onze gemeente. Ik zou graag hebben dat dit zou geschieden onder uw
toezicht en vraag U daarom of het niet mogelijk is een onderhoud met U en met
Mejuffer Hellemans, morgen namiddag na de klasuren, te hebben.
Indien wij alzoo een akkoord kunnen hebben op
dezen dag, dan zou ik mij reeds kunnen gelasten met het aanschaffen van bussen
en medalies.
Hierbij geef ik U ook een ander schrijven van den
Minister van Openbaar onderwijs betreffende het turnonderwijs in de lagere
scholen.
Aanvaard, Mijnheer de Burgemeester, de verzekering
mijner nederige en oprechte gevoelens.
(getekend) J. De
Leers, schoolhoofd.
Antwoord
van Vik De Laet aan J. De Leers, schoolhoofd (geschreven op de keerzijde van
bovenstaande brief) :
Waarde Heer hoofdonderwijzer,
Gaarne steun ik U met al mijn krachten, voor dat
heerlijk werk, want een volk dat zijne groote mannen niet meer eert, is een
volk rijp voor slavernij.
Vandaag, onmiddellijk na de school, zal ik het
gevraagde onderhoud gaarne toestaan. Gelieve zo goed te zijn juffrouw Hellemans
te verwittigen.
Hand en groet,(getekend)
V. De Laet.
Naschrift;
Deze
briefwisseling vind ik prachtexemplaren, raak tekenend, mooi belichtend en
doorlichtend het karakter, illustrerend en reliëf gevend aan de geaardheid van
beide schrijvers.
Enerzijds
meester De Leers, grootoorlogsinvalide. Wie heeft hem niet gekend, altijd
gloeiend dwepend en zich koesterend in zijn diepste gevoelens van laaiend
patriotisme, wat menselijk en begrijpelijk was
Anderzijds
Vik De Laet, burgemeester, graag schalk en olijkerd in de wandel, formuleert in
fijne feeling een aanmoedigend antwoord met als sluitstuk een koene en
kortgebalde vriendengroet, waarbij meester De Leers, bij t lezen ervan,
beroerd in houding is gesprongen, kan ik mij voorstellen
We hebben
ze beiden goed gekend. Elk in zijn job en zijn wandel, hebben ze ieder op eigen
manier, veelvuldig en soms ook diep, hun stempel gedrukt op landelijk Leest en
volk.
Waar is die tijd van toen
(Meester
Stan Huysmans)
De protagonisten uit 1935 : meester De Leers (links)
met zijn klas en de fotos van het koningspaar. Onderaan burgemeester De Laet
met de pijp tussen de tanden en de spade op de schouder.
Zaalvoetbalclub
Leest werd gesticht rond de jaarwisseling 1983-1984.
Vanaf
januari 1984 werden er een tiental wedstrijden gespeeld in de bijgevoegde
competitie van de B.Z.V.V. en de resultaten waren hoopgevend.
De eerste
thuismatchen werden gespeeld in Sportpark De Nekker te Mechelen en gingen
vanaf september 84 door in de omnivalente sporthal te Leest.
Haar
dynamisme bewees de nieuw opgerichte club door reeds op 14 en 28 april twee
veldvoetbaltornooien te organiseren.
Eind 84
speelde de club in 5e Provinciale van de Belgische Zaalvoetbalbond.
Ter
gelegenheid van het éénjarig bestaan werd met Kerstmis en Nieuwjaar eenTweefeestentornooi ingericht.
(zie 26/12 en 30/12/84 in deze Kronieken)
Zaalvoetbalclub
Leest was aangesloten bij de B.Z.V.B. onder stamnummer 3810.
Thuisbasis
was het Sportcentrum Leest.
In 2003
speelde de eerste ploeg in tweede nationale A en de thuismatchen werden op
vrijdagavond gespeeld om 21 uur.
De tweede
ploeg speelde in derde provinciale B en de thuismatchen werden eveneens op
vrijdagavond gespeeld op hetzelfde uur in afwisseling met de eerste ploeg.
De derde
ploeg speelde in de plaatselijke competitie op een variabel uur opdonderdagavond.
Activiteiten
naast de reguliere competitie :
-oktober :
jaarlijkse fuif annex tombola.
-eind
december : De Leestse Zaalcup, een tornooi voor Leestenaars.
Het
secretariaat was in handen van Jan Van den Heuvel.
(DB,
april 1984 en diverse progammabrochures)
In De
Band van november 1984 werd de start in de Belgische Voetbalbond aangekondigd
en de ervaringen van de nieuw opgerichte clubin de voorcompetitie :
Z.V.K. Leest 5e
Provinciale Antwerpen
Wablief, zullen velen al direct zeggen, nog een
ploeg die van start gaat in de Belgische Voetbalbond, naast die twee andere
ploegen uit onze kleine gemeente. Niets is minder waar, want de kenners onder
ons hebben al direct gezien dat het hier gaat om ZAALVOETBAL, een meer
beschaafdere versie van koning voetbal.
Zon ploeg op een goede basis starten is niet zo
eenvoudig als op het eerste gezicht misschien zou kunnen lijken, want net als
bij het veldvoetbal zit je hier ook vast aan een netwerk van reglementen,
artikels en allerlei andere normen om alles in goede banen te leiden.
Naast al die reglementen is de grote struikelblok
voor de meeste startende ploegen de financiële zijde van de medaille. Het kost
inderdaad een hele boel geld om alles te kunnen bekostigen, zoals
inschrijvingsgelden bij de Bond, vergoedingen en verplaatsingskosten van de
scheidsrechters, verzekeringen en bovenal de huurgelden van de zaal, in ons
geval de sporthal van Leest, waar wij met onze beide ploegen aantreden. Om
zulke bedragen bij elkaar te krijgen was het dan ook meer dan normaal dat wij
op zoek gingen naar enkele valabele sponsors die wij dan ook vonden onder de
vorm van een viertal zelfstandigen uit Leest. Daarnaast hebben we dit jaar ook
reeds een drietal tornooien gegeven, alle zeer goed meegevallen. Op het einde
van het jaar organiseren we nog twee tornooien, nl. op 26 december een recreatietornooi
en op 30 december een meer competief gericht tornooi.
Genoeg over onze bestuurlijke aangelegenheden,
over naar zaalvoetbal.
Zoals elke goede ploeg zijn wij ook gestart met
een voorcompetitie. Deze ging door tijdens de maanden maart en april. Deze
competitie is vooral bedoeld als kennismaking met de reglementen. We hebben die
wedstrijden goed doorgewerkt, we speelden enkele zeer goede matchen, getuige
hiervan de uitslagen zoals 11-1, 7-1 en 17-0 in ons voordeel en natuurlijk
hadden we ook eens een mindere dag en verloren we met 4-3 en 5-7.
Doch het is een goede leerschool geweest en per
slot van rekening spelen wij nog allemaal voor het plezier en de goede en
slechte momenten nemen we er dan graag bij.
Een week of zes voor de aanvang van de competitie
zijn de eersten al gaan trainen, vooral dan wat lopen om toch niet geheel
onvoorbereid het lange seizoen aan te vatten want anders vraag je om onnodige
blessures of stramme spieren.
De laatste weken waren de trainingen meer
voetbalgericht, doch alles verliep onder een losse sfeer met een toffe groep.
Onze eerste competitiewedstrijd dan, al direct op
een late maandagavond (gelukkig valt dit niet veel voor), moesten we aantreden
tegen Pleintje Willebroek. Een biezonder spannende match met onze ploeg steeds
op voorsprong; toch maakten de tegenstrever telkens snel gelijk via enkele
goede counters. Uiteindelijk haalden we dan toch de bovenhand met 5-7 cijfers
als einduitslag.
Onze eerste thuismatch was meteen een loodzware
partij tegen Derby Hemiksem, een ploeg die integraal overkomt uit eerste
provinciale en die met dezelfde spelers opnieuw starten in onze reeks. Deze
ploeg bleek dan ook een tikkeltje te sterk voor ons, alhoewel we goed
meegespeeld hebben en enkele mooie goals konden scoren. Eindstand : Leest
Z.V.K.-Derby : 5-7.
Onze derde partij hebben we eveneens zeer nipt
verloren tegen Den Biezerd uit Niel.
Dit verlies was te wijten aan het nieuwe
spelconcept dat we aan het inoefenen waren en dat nog niet honderd procent op
punt stond; ook een gebrek aan invallersmateriaal werd ons fataal, alhoewel we
bijna doorlopend veld(zaal)-overwicht hadden. Maar kom, een volgende maal beter
was ons motto en inderdaad van dan ging het in stijgende lijn met de
prestaties.
Bij onze tweede thuismatch hebben we dan even kat
en muis gespeeld met BMW Berlgium.
Eindstand : 9-2.
Op maandag 8 oktober speelden we dan onze vijfde
wedstrijd, op verplaatsing bij De Klamp uit Terhagen en deze jongens hebben
niet alleen een mooie zaal, maar bovendien een goede ploeg ook, dit ondervonden
we al meteen tijdens de eerste helft toen wij weliswaar snel op voorsprong
kwamen, doch door enkele snel opzittende spitsen op een 3-1 achterstand werden
geplaatst. Na de herneming gingen we dan nog meer offensief onze kansen en
konden via 3-3 en een late goal 3-4de
twee punten mee naar huis nemen na een goede en faire partij zaalvoetbal.
Hopelijk blijven de prestaties goed en blijft de
sfeer optimaal, zowel bij de eerste als bij de tweede ploeg (die enkel
vriendschappelijke wedstrijden speelt en al enkele klinkende uitslagen heeft
behaald, o.a. 9-1 tegen VEVOC).
Onze thuismatchen gaan door op vrijdag (naargelang
de kalender natuurlijk) om 21u. na de andere Leestse zaalvoetbalploeg, die wij
van hieruit een succesvol seizoen toewensen.
De tweede ploeg speelt op geregelde tijdstippen
aan huis op donderdag om 21u15.
Iemand die we tenslotte nog willen bedanken is
onze délégué Leo Lauwens die samen met Gerd De Prins, Pol Clyman en Frans
Spoelders een enorme steun betekenen voor onze club en daarvoor onze grootste
appreciaties krijgen voor hun werk !
Alle inlichtingen betreffende beide ploegen of
tornooien kan je krijgen bij onze duivel-doet-al Jan Van Den Heuvel.
De spelers :
Ploeg 1 : Jan, Hedwig, Frank, Marcel, Marc, Koen,
Johan en Ludy.
Ploeg 2 : Jan, Bart, Hans, Willy, Jan, Frans,
Filip en Jan (Custers).
1983 Dat
jaar werd er door Vevoc werk gemaakt van de oprichting van een :
Basketclub
Hugo
Lauwens vertelde in 2013 :
Ledenwerving
Basketclub Vevoc Heren, 1983.
Omdat de
statuten van Vevoc enkel oud-chiroleden van Leest toelieten werd er beslist om
een ledenwerving te organiseren.
Zaal
Forum in Hombeek, de oefenzaal van den basket, liep vol met potentiële
liefhebbers.
Er werd een
gelegenheidswedstrijd gespeeld met 20 spelers, een normale match wordt betwist
met 5 tegen 5, en niet iedereen was voorzien van gepaste kledij. Hilarisch toen
Jef Verbeeck uit de Winkelstraat de hele match op zijn sloefen speelde. Willy
Van Linden kwam nadien zelfs wekelijks trainen op zijn Zweedse klompen
Er waren
vele gegadigden die nog een tijdlang bij BBC-Vevoc bleven trainen.
Bert Schillemans, Wim Dons, Erwin Van Nobelen, Robert Van Steenwinkel en Rudy
Goyvaerts (de dokter van Leest-Dorp) kwamen het team versterken, vele anderen
lieten na een tijdje verstek gaan.
BBC Vevoc
speelde in de competitie van de Antwerpse Vriendenclubs.
Het
ontstaan werd bezegeld op het zolderkamertje van De Drij Gapers.
Onder
impuls van Eddy Moortgat begon de ploeg met veel ambitie en groeide dra uit tot
een begrip in de Antwerpse basketregio.
Het bestuur
bestond uit Voorzitter Kris De Laet, Ere-Voorzitter Louis Vloebergh, Secretaris
Hugo Lauwens, Manager Mille Peeters, Penningmeester Vera Lauwers en leden Eddy
Moortgat, Chris Van den Bergh, Vera Ceuppens en Danny Polfliet.
Financieel
was de club afhankelijk van Vevoc maar werd ook gesponsord door Karin De Laet,
eigenares van café De Drij Gapers.
Vaste stek
in de ploeg hadden o.a. de Leestenaars Jurgen en Hans De laet, Luc Peeters,
Danny Polfliet, Erwin Van Nobelen, Hugo Lauwens en Luc Nuytkens.
Eddy
Moortgat werd speler/coach.
Later
werden de statuten aangepast en kreeg den basket versterking uit Mechelen en
Blaasveld. Patrick Sleeckx (de Slekke) was iedere match goed voor minstens 30
punten.
Jo en Koen De Mulder en Frank en Eric Boeckx werden de andere Amerikanen.
-Willy Van Linden.
-Hugo Lauwens
-Het Vevoc Basket-team in 83. (fotos : Hugo Lauwens)
De jubilarissen van Eternit. Zittend als eerste
van links : Frans De Laet. Uiterst rechts en staand : Toïne Van Paesschen.
1983
Vrijdag 16 december : Uitbetaling
Spaarkas en Souper SK Leest
In het Chalet van SK Leest.
Deelname 350 fr per persoon (niet-leden 550 fr.)
Op het menu : hespenrolletjes met
mimosa, tomatengroentensoep, kalkoen op
jagerswijze, kroketten, fruitsla
met slagroom.
1983
Vrijdag 16 december : Jubilarissen
bij Eternit (foto bovenaan)
Die dag had
te Kapelle-op-den-Bos de jaarlijkse uitreiking van de Eretekens plaats.
Onder hen
twee Leestenaars Antoon Toïne Van Paesschen en Frans De Laet.
Zij
ontvingen het Ereteken van de Arbeid 1ste Klasse.
Toïne Van
Paesschen was te Nieuwenrode geboren op 11 september 1928 en hij overleed in
zijn huiskring te Leest op 28 december 2007.
Frans De
Laet was te Leest geboren op 17 april 1923 en te Mechelen overleden op 26 juli
2002. Frans was ook cafébaas, hij was jarenlang de waard van de herberg In den
Barreel rechtover de kerk van Leest.
Van hem
vonden we ook nog een getuigenis terug over zijn ervaringen in een Duits
werkkamp gedurende de tweede wereldoorlog : Ik
ben op 2de paasdag 1943 door de Duitse Feldgendarmerie aangehouden (noot : hij had zich verscholen in de dakgoot
van de ouderlijke woonst in de Tiendeschuurstraat) en via Mechelen, Antwerpen naar Aken (Duitsland) gevoerd. Van Aken naar
Hannover en vandaar naar Bremen in een lager genaamd Werkstätt strasse Bremen
Hemelingen. In dit lager heb ik De Decker Frans uit Ruisbroek leren kennen.
Deze is daar samen met mij toegekomen in april 1943. Hoelang die daar verbleven
heeft weet ik niet meer, daar deze ziek was is hij eerder mogen weggaan. Nadat
we enkele tijd samen in dit lager waren heb ik opgemerkt dat deze abnormaal
mager en bleek werd. Enige tijd later is De Decker naar een geneesheer gegaan
en werd weggestuurd. In dit lager waren wij verplicht 10 uren per dag te
werken. We kregen 200 gram brood voor een ganse dag. s Middags kregen we een
kom raapkoolsoep, met soms een aardappel in. Dit was het rantsoen voor een
ganse dag en als we dan s nachts moesten werken kregen we niets meer. De
levensomstandigheden waren zeer slecht.
1983 18
december : Davidsfonds
Kerstevocatie
In de parochiekerk om 19u30
Kerstmis hier en over de grenzen heen.
Zang : Els Van den Eynde, harp :
Anne Van den Troost,
Proza : Guido Hellemans, koor :
parochiekoor Leest.
(Folder)
1983 18
december : K.V.G. Zennevallei hield
kerstfeest
Zon 160 mensen kwamen bijeen in
het parochiehuis van Hombeek naar
aanleiding van het kerstfeest ingericht
door K.V.G. Zennevallei.
Deze groep verzamelde alle
minder-validen van Hombeek, Leest en Heffen
en werd in 1970 opgericht. De
toenmalige voorzitter Nand Van Praet, werd
intussen opgevolgd door Henriette
Verschueren uit Leest.
Het kerstfeest stond vooral in het
teken van het kind en werd opgeluisterd door
het gemengd zangkoor van Leest.
Te 14u30 had een eucharistieviering
plaats die werd opgevolgd door een aperitief.
Daarna volgde een optreden van het
zangkoor met Roodkapje en de Wolf, een
satire op de huidige crisistijd.
Na dit optreden kwam de Leestse
Chiro met een nummertje uit hun tuimeling-
programma op het podium, hierna was
er tijd voor spel en een aerobicoptreden
van de kinderen.
Voor en na de maaltijd waren er nog
optredens van het zangkoor en de namiddag
werdafgesloten met de trekking van de tombola. (Gvm,
21/12/83)
1983 24
december : Overlijden Victoria De
Boeck Ere-Schoolhoofd
Ze was te
Leest geboren op 31 mei 1908 en overleed op Kerstavond in het
St-Imeldaziekenhuis te Bonheiden.
Het Kruis maakt deel uit van het leven
het wordt het deel van elk van ons.
Maar dit kruis is de weg naar het leven.
Wanneer alle hoop is geweken,
Wanneer de nood het hoogst is
dan is de Heer ons meest nabij.
Tinneke is gestorven zoals ze heeft geleefd
Zonder veel ophef of lawaai
en berustend op de wil van de Heer.
Want dat waren de trekken van haar mooi karakter :
diep kristelijk van aard
leefde ze stil en bescheiden,
teruggetrokken van s werelds geraas.
In berusting ook is zij haar kruisweg gegaan
en droeg haar lijden zonder klagen.
Op deze vooravond van het Kerstfeest
is zijzelf naar het Kerstekind toegegaan.
en trad ze binnen in de vrede van de Heer
(uit haar
gedachtenisprentje)
1983
Zaterdag 24 december : KERSTAVOND BIJ
DE CHIRO
Zaterdag den 24ste december chiro voor
Sloebers en Rakkers.
Om 17u30 begon de avondvergadering voor de oudste
groepen.
Eens aangekomen in de Chiro werden we ingedeeld in groepen (jongens en meisjes
ondereen).
De inleiding begon met een toneeltje door chiromensen naar voor gebracht.
Later moesten we een bepaalde route volgen en
vraagjes oplossen. We kregen ieder een kaart mee en 2 fakkels per groep.
Het was een goede bezinningsavond !
Iedereen had een verschillende versie van
kerstmis.
We gingen met alle leden naar de kerststal en daar
werd het kerstfeest besproken plus een kleine evaluatie. Ook de kerstboom aan
de kerk werd versierd en er werd een kleine zangstonde gehouden.
De H. Mis werd door iedereen bijgewoond !
Door deze avond ondervonden we dat kerst toch iets
kon betekenen.
De Kon.Fanfare St.-Cecilia richtte
haar jaarlijks kerstfeest in.
Dit ging door in de zaal bij Emiel
Van Steen vanaf 15 uur. Het feest bestond
uit drie delen :
-Bert De Borger speelde Hoger-Lager
met kinderen en volwassenen.
-Er stond een feestmaal op het
programma met koffiekoeken en koffie, gratis
voor de kinderen van de muzikanten
en de ereleden. 50 frank voor de
meevierende volwassenen.
-Uitdeling van de geschenken. (GvM,
15/12/83)
Door een samenloop van omstandigheden viel
Kerstmis in 1983 op een zondag. Het kon dan ook niet anders of het kerstfeest
van de fanfare moest met Kerstmis zelf plaats hebben. Een kwart van de
ingeschreven deelnemers gaf forfait ! Dat is veel, veel te veel zelfs ! Daarom
heeft het bestuur besloten volgend jaar een hoger inschrijfgeld te vragen en
bij deelneming een gedeelte van dit inschrijfgeld terug te geven. Zo zullen
onnodige onkosten voor de fanfare vermeden worden.
In de zaal stond een grote kerstboom opgesteld en
zoals het hoort, werd er eerst rond de kerstboom gezongen. Het grootste deel
van deze kerstviering was besteed aan allerlei spelletjes uitgedacht door
Hubert De Borger. Deze had er eveneens heel wat vrije tijd voor opgeofferdom de nodige materialen in elkaar te
knutselen.
Er werd begonnen met de kleintjes van 2 tot en met
6 jaar !
Zij deden een ringenwedstrijd en nog wel tegen
het uurwerk. Er was een kleintje bij dat zich niet wil laten opjutten en daarom
gaf dat gewoon forfait !
De kinderen van 7 tot en met 9 jaar speelden een
E.T.-spelletje. Het heeft iets te maken met een lampje en met elektriciteit en
omdat we technisch niet zo onderlegd zijn, kunnen we hierover geen verdere
informatie geven.
De kinderen van 10 tot 12 jaar mochten
Hoger-Lager spelen met echte grote kaarten zoals dat in het programma van
Walter Capiau op de televisie gebeurt. In de finale voor de kinderen wonnen
Erik Van den Vondel en Anja Piessens het van Jürgen Verschueren en Iris
Piessens.
En toen mochten de grote mensen ook eens meedoen
aan Hoger-Lager.
Als voorselectie kregen zij het E.T.-spelletje voorgeschoteld en wat merkten we
op ? Die grote mensen konden het niet zo goed als de kinderen van 7 tot 9 !!!
In de finale kon Günter Peeters bijgestaan door
zijn moeder Simone het nipt halen tegen terug Erik Van de Vondel met deze keer
de steun van zijn moeder Jacqueline.
En toen was het tijd om kerstkoeken te gaan eten !
Omdat er zoveel mensen hun kat hadden gestuurd, waren er heel veel koeken over
! En ze waren nog zo lekker ! Maar volgend jaar zullen er ook belegde broodjes
zijn ! De moeders houden er niet van dat hun kinderen zich bekladden met
chocolade, vanille of suikerpoeder !
Als slot van dit kerstfeest kregen alle kinderen
nog speelgoed aangeboden. Met blijde gezichten trokken ze daarna allemaal naar
huis !
1983 10 december : 10de Sint Niklaasbal van V.V.
Leest
Dit ging door in de parochiezaal te
Leest. De muzikale omlijsting berustte bij
het orkest The Dukes en als
speciale attractie was er een optreden vanAnita Leone
en Gene Summer. Sint Niklaas en
Zwarte Piethadden voor alle deelnemers
gratis geschenken. (Folder)
1983 10
en 11 december : 4de
Hobbytentoonstelling SP Leest.
De openingsrede werd gehouden door
de schepen van onderwijs en SP
voorzitter van Mechelen G. Joris.
Op de standen vonden we volgende
deelnemers terug :
Rudy Nuytkens, Stefaan De Laet en
Marc De Win met pentekeningen.
STIM (soc.promotie) met macramé,
kantklossen en weven.
Jos De Schouwer met zijn
beeldhouwwerken, Staf Schaepherders met
boekbinden, de familie Portael met
handwerk, Nancy Van Camp met
meubeltekenen, Marcel Van Hoof :
Leest, vroeger en nu.
Ook de postzegelclub A. Spinoy was
present evenals de STIM(dagschool)
met computer in werking.
De tentoonstelling vond plaats in
de zaal van Mille Van Steen.
Gazet van
Mechelen daarover (15/12) : Vrijetijdstentoonstelling.
Te Leest werd er vorig weekeinde een
vrijetijdstentoonstlling georganiseerd in de feestzaal St.Cecilia. De
openingsrede werd door schepen Joris gehouden. Onder de andere prominenten
waren er C. De Meester, Louis Vloebergh en Jef Vloeberghen alsmede
oud-burgemeester van Leest, de h. Lauwers.
Op 13 standen kregen de bezoekers een inzicht over
mogelijke vrijetijdsbestedingen. Zo was er Rudy Nuytkens met pentekeningen, de
STIM (soc. Promotie) met macramé, kantklossen en weven; Stefaan De Laet en Marc
De Win met pentekeningen; Jos De Schouwer met beeldhouwwerken; Staf
Schaepherders met een standje over boekbinden; de familie Portael met divers
handwerk; SITO en SMS 1 met meubelmaken, publiciteit, binnenhuis en plastische
kunsten; A. Sponoy met de postzegelclub; STIM (dagschool) met de computer in
werking; CSC Leest met schaken; Nancy Van Camp met meubeltekenen en verder nog
een rommelmarkt.
Veel aandacht kreeg Marcel Van Hoof met zijn stand Leest, vroeger en nu. Al
wat er maar gebeurd was in Leest kon men terug vinden in één van zijn
documentatiemappen.
1983 11
december : Jean Van Dam lijnrechter.
In de voetbalpartij Heffen-SK Leest
was één van de lijnrechters niet komen
opdagen waardoor de wedstrijd met
enkele minuten vertraging van start ging.
De Leestse voorzitter Jean Van Dam,
een oud-scheidsrechter, viel in als
gelegenheidslijnrechter en kweet
zich behoorlijk van zijn taak.
1983 13
december Het Laatste Nieuws :
Vinkstraat blijft in Leest een probleemstraat
Iedereen die Leest kent, kent de problemen in
verband met de Vinkstraat. De wegbedekking van deze straat is nog nauwelijks
die naam waardig en er is bijgevolg dringend een verbetering van de infrastructuur
nodig.
Het klinkt misschien ongelooflijk, maar deze zin
had men 5 jaar geleden ook reeds kunnen uitspreken.
Inderdaad, de plannen tot verbetering van de
Vinkstraat dateren reeds van 1978.
In dat jaar werd een studiebureau aangesproken om
een ontwerp voor de Vinkstraat te maken. Ontwerp dat ongeveer 1 jaar daarna
klaar was en op 16 april 1979 door de gemeenteraad goedgekeurd werd.
De geplande verbetering van de straat bestond erin dat de toenmalige (en
huidige) wegbreedte van drie op zes meter zou gebracht worden, met aan
weerszijden van de rijweg een verharde berm, waarin de nodige voorzieningen
zouden aangelegd worden.
Voorzieningen als daar zijn : rioleringen en een daarmee verbonden
afwateringssysteem, elektriciteitsleidingen en telefoonlijnen.
Toelagen
Ongeveer
een maand daarna (mei 79) richtte de stad Mechelen een aanvraag voor subsidie
aan de Provincie. In maart 1980 keurde het provinciebestuur de aanvraag goed en
nam aldus 60% van de totale kosten (ongeveer 8 miljoen fr.) op zich, zijnde 4 miljoen
frank. Wel stelde de Provincie als voorwaarde dat de aanbesteding van de werken
voor 30 september 1980 zou gebeuren. Voor die datum moest de stad dus eigenaar
worden van de gronden die noodzakelijk zijn voor de aanleg van de nieuwe straat
(de stad mag immers uitsluitend op haar eigendom werken uitvoeren).
Nu
zijn er voor een stad twee manieren om gronden te verwerven. Een eerste systeem
is dat van de onteigening. Deze werkwijze houdt in dat de eigenaar van de grond
die grond afstaat in ruil voor een vergoeding. Hij staat dan wel in voor de
deelname in de onkosten die gepaard gaan met de aanleg van de nodige
infrastructuur.
De kosten worden hem dan aangerekend d.m.v. een jaarlijkse verhaalbelasting,
zolang hij daar blijft wonen.
Een
andere mogelijkheid is die van de gratis grondafstand.
In
dat geval staat de eigenaar een stuk van zijn grond gratis af (geen
onteigeningsvergoeding dus). In ruil daarvoor neemt de stad dan alle kosten
voor de aanleg van de infrastructuur (riolering e.d.) op zich. Het is deze
methode die de stad Mechelen toepast, en dit reeds gedurende meer dan 30 jaar.
En
hier gaan de poppen aan het dansen : Leest heeft steeds het onteigeningssysteem
gekend, en de bewoners zijn niet bijzonder opgetogen met deze voor hen, sedert
de fusie althans, nieuwe regeling.
Daarbij
komt dat de stad onder geen beding van haar beleid wil afstappen : deze
regeling, evenals het gekozen tracé en de wijze waarop het zal uitgevoerd
worden, is te nemen of te laten.
Kredieten
opschorten
Al
deze factoren hebben ervoor gezorgd dat vandaag, drie jaar na de goedkeuring
door de Provincie van de toelagen, nog 21 van de 57 stukken grond aan de stad
moeten afgestaan worden. Al die tijd heeft men de beschikbare kredieten moeten
opschorten, in afwachting van de aanbesteding.
Nu
heeft de stad echter van de overheid de aanmaning gekregen aan te besteden voor
1 april 1984, zoniet worden de kredieten geschrapt.
Gezien
de beperkte tijd die er nog rest om alle zaken af te handelen werd er een
hoorzitting belegd waar schepen Van de Sande, stadsingenieur Goyvaerts en
enkele ambtenaren hun zaak (in feite de zaak van de inwoners van de Vinkstraat
zelf) nog eens kwamen bepleiten.
In
de open discussie achteraf bleek dat de verantwoordelijken van de stad al hun
overredingskracht nog zullen nodig hebben om de verbetering van de Vinkstraat
alsnog verwezenlijkt te zien. Er waren immers nog tal van vragen vanwege de
bewoners van de Vinkstraat (o.a. in verand met de garanties inzake
verkeersveiligheid) die volgens hen onvoldoende of niet beantwoord waren
geworden.(Vu)
-De
Vinkstraat is bij regenweer een echte modderpoel. Wanneer twee autos elkaar
kruisten kwam een van de bestuurders in deze slijkpoel terecht. (Foto : HLN)
-Zicht
vanuit de Vinkstraat, landbouwgrond van o.a. de familie Diddens, in de jaren
50.Op de achtergrond de Juniorslaan
met in het midden de hoge woning van dokter Stuyck.
1983
Donderdag 1 december : Zoete
Taarten bakken met SVV-CSC (folder)
Deze organisatie was een ideale
gelegenheid om lekkere taarten te leren bakken.
Er kon gratis geproefd worden en
alle deelnemers kregen de recepten mee.
Dit ging door in lokaal
St.-Cecilia, Dorpstraat 6 Leest.
De folder was ondertekend door
Secretaresse Tinneke Vloeberghen en voorzitster
Mariette De Bont.
1983 1
december : Vrije School Mevr. Nora
Hellemans sprak over
elkanders
taal verstaan. in deparochiezaal om 20
u.
1983
Vrijdag 2 december : Dubbel Concert
van K.F. St.-Cecilia
Om 20 uur startte in de zaal
St.-Cecilia het kampioenen- concert van de Leestse
Koninklijke Fanfare onder leiding
van Jan Piet Leveugle.
Om 21 uur was er een
solistenconcert met André Van Driessche en Herb Spencer
(USA), twee wereldvermaarde
hoornspelers. Zij werden begeleid door Walter
Vleminckx aan de piano.
(GVM, 23/11/83)
1983
Zaterdag 3 december : Sint Niklaas
rondgang en Sint Niklaas Bal van KWB
86 huizen en 150 kinderen werden
die dag bezocht.
Het bal werd opgeluisterd met een
optreden van zanger Jo Dens.
Kaarten in voorverkoop : 80 frank.
Een televisietoestel, verbonden aan
de inkomkaarten, werd gewonnen door
Dhr. Labio uit de Kerkenblokweg 17
Leest. (Foto onderaan)
1983 5
december Het Laatste Nieuws : Motorrijder
zwaar gewond te Leest
In
het Dorp reed zaterdagavond een motorrijder tegen een geparkeerde
bestelwagen. Motorrijder Guido Van de Poel, Kalibaan 30 te Kasterlee
liep verscheidene breuken op en werd door de hulpdiensten naar t Sint-
Jozefziekenhuis overgebracht.
1983 - 7
december Gazet van Mechelen :
Traditionele
kampioenendag bij Recht voor Allen.
De eerste zondag van december worden naar
jaarlijkse traditie de kampioenen van duivenbond Recht voor Allen gelauwerd.
Dit jaar gebeurde dit voor de eerste maal in de
zaal Gretry te Heffen.
Het ligt in de bedoeling tijdens de volgende jaren
zo mogelijks langs alle aangesloten verenigingen te passeren.
Voorzitter Frans Van den Broeck, secretaris Jan Geerts en andere onbaatzuchtige
medewerkers verwelkomden alle aanwezigen, waaronder de eregenodigden
burgemeester Raymaeckers, erevoorzitter Van Medegael, Jos Van Aken, Gust
Emmerechts en Louis Vloebergh.
Zij overhandigden de onderscheidingen, nadat ze eerst hun waardering en
bewondering hadden uitgedrukt voor de beoefenaars van de duivensport.
Om ontgoochelingen te voorkomen raadde
burgemeester Raymaeckers alle geïntresseerden aan bij de oprichting of
verandering van de duivenhokken vooraf contact op te nemen met de bevoegde
stadsambtenaren.
De melkers met de beste resultaten in 83 werden
naar het podium geroepen en mochten prachtige trofeeën en gevulde omslagen in
ontvangst nemen.
Van Moer Keuleers werden winnaar bij de oude
duiven Quiévrain voor Frans Verbeeck en Arnold Teughels en zoon.
Bij de jaarse waren ze eveneens primus voor Boey Van den Brande en Frans Van
Tongelen.
Bij de jonge was Roger Van Kampenhout de beste voor Herman De Hondt en de
gebroeders Van Camp.
Van Moer Keuleers wonnen de meeste prijzen en
werden algemeen kampioen voor Frans Van den Broeck.
Voor Noyon werden de beste resultaten voor de oude
duiven behaald door René Van den Bergh voor Mon Mortelmans en Van Moer
Keuleers.
Bij de jaarse haalde Mon Mortelmans het voor René Van den Bergh en Van Moer
Keuleers. Deze tandem was dan weer de betere bij de jonge duiven voor Mon
Mortelmans, Jan Geets en René Van den Bergh.
Mon Mortelmans wordt algemeen kampioen voor René Van den Bergh.
(S.B.)
-De Uitnodiging van het Dubbel Concert van de
Kon. Fanfare St.-Cecilia..
-Het was bitter koud, maar gelukkig voor de
KWB-Sint wachtte hem her en der een witteke om wat op te kikkeren, dat maakte
alvast zijn karwei een stuk aangenamer.
-Kampioenendag voor de duivenbond. Bovenaan als
derde van rechts de Leestse dokteren
erevoorzitter Van Medegael. Centraal onderaan burgemeester Jef Ramaekers.
1983
December : Leestenaars treden zo uit
de oude doos (verzameling Stan Huysmans)
Een opstel
van Karel DE BORGER van 24 februari 1957.
(Een
verhaal van de meester, vrij naverteld).
WIE NIET STERK IS MOET SLIM ZIJN
Er was eens een Amerikaan die veel ven reizen
hield. Zijn bediende, Jim, een jonge sterke neger, was erg aan zijn meester
gehecht en zorgde voor hem uitstekend.
Van zijn kant toonde de Amerikaan zich een goede
meester, die dan ook alles van Jim gedaan kon krijgen.
De Amerikaan nam Jim steeds mee op zijn tochten.
Buiten het reizen had hij ook nog een andere liefhebberij, namelijk de
weddenschap : dat zijn bediende Jim de beste zwemmer was.
Nog nooit had Jim zijn meester een weddenschap
doen verliezen. Jazeker, Jim kon inderdaad reusachtig goed zwemmen.
Op zekere dag was de Amerikaan met een Engelsman
overeen gekomen dat diens bediende, een blanke, tegen Jim zou zwemmen. Verloor
Jim, dan zou de Amerikaan duizend dollar betalen; verloor de blanke, dan zou de
Engelsman moeten afdokken. Toen Jim dit vernam straalde zijn negergelaat. Hij
wist immers dat hij, zoals altijd, het zou winnen. De dag van de wedstrijd was
Jim vroeg present. En een weinig later verscheen ook de Engelsman met de blanke
tegenstrever. Deze laatste begon kalm een kist met levensmiddelen en allerlei
proviand te vullen, legde er nog een paar flessen wijn in en bond ze met een
stevig touw dicht. Jim kon zich niet langer bedwingen en vroeg nieuwsgierig :
Waarvoor moet dit alles dienen ? Wel, zei die, wij zijn allebei goeie
zwemmers, dus gaan we minstens een paar weken doorzwemmen, voordat we het
opgeven. Nu werden Jims ogen groot van afschuw. Neen ! riep hij uit, Een
paar weken zwemmen ! Amaai , dan moet mijn meester maar verliezen, want dat zou
mij het leven kosten
Alhoewel de Amerikaan nog aandrong, er was niets
aan te doen, de angst had Jim te pakken, en er bleef voor de Amerikaan niets
anders over dan de duizend dollar te betalen.
Hier trad niet de sterkste maar de slimste eervol
uit de strijd.
De
schrijver Karel DE BORGER :
-Tijdens
het schooljaar 1956-57 leerling in het 6de leerjaar.
-Geboren te
Leest op 5 maart 1944.
-Zoon van
Pieter DE BORGER (+1975) en van Martha VAN ROMPA, Kleinheidestr 20 (gezin met 3
kinderen).
-Gehuwd met
Hilda VAN KELST (Muizen), beroep : executieve secretaresse in Mechelse firma.
-Wonende te
Kapelle-op-den-Bos, Kambosweg 18.
-Beroep :
Technisch ingenieur : ontwerp, test en productie van medisch materiaal. TERUMO
Leuven.
-Studies na
7de leerjaar te Leest : Instituut De Nayer, Melaan Mechelen. Diploma
: Technisch Ingenieur.
-Hobbys :
lectuur, met zijn beiden wandelen te voet of per fiets, maar liefst tennissen.
Karel De
Borger doet graag langs deze weg de groeten aan zijn vrienden medeleerlingen;
hij herinnert zich o.m. Jan Spoelders, Frans Spoelders, Vic De Maeyer, Maurice
Spinnael, Vik Diddens en Jan Teughels.
Waar is de
tijd van toen zegt Karel. En hoe snel het leven, antwoord ik. In verband
hiermede volgende mooie gedachte :µ
O leven, leven ! Hoe rent gij,
zonder te weten, welke weg ?
Blind haast gij u,
ver weg, steeds verder.
Gij vermoedt niet dat uw baan bepaald is.
Maar God heeft uw baan bepaald.
Dit is de
eerste strofe van een, vind ik, mooi Spaans gedicht. Indien het U, aandachtige
en belangstellende lezer(es) aanspreekt, mag ik u dan ook nog de volgende
verzen van dit gedicht ter overweging aanbieden :
O ontelbare sterren ! Wat betekent het
dat gij duizenden en duizenden jaren rondtoert
indiengij
onsterfelijk zijt zoals de mensen.
Een angstig gedruis overstelpt de stilte van het
heelal
het weergalmend gedreun van de stroom van het
leven
in de onmetelijke ruimte. Vader, ik ben bang.
Gij alleen, Vader, kent het geheim.
Want van U komt het leven,
zoals water uit een bron,
de stroom van het leven,
dat wenend en lachend voortgaat.
Goddelijke gave van het leven.
O leven, leven ! Hoogste verrukking.
Welke vreugde is de vreugde van het leven.
Genieten maar en lijden Is dat leven ?
Vluchtig genot en scheurend verdriet
Alles vliedt en verdwijnt
Tot bij de Vader in de hemel.
Ramon
Pérez de Ayala. (benaderende vertaling)
In 1957,
Karel was toen 13, was er al een opstel van hem in De Band verschenen :
Met de kristelijke
mutualiteiten op verlof te Bouillon.
t Was woensdagmorgen, rond 7 uur stonden we met
10 in aantal van onze parochie te wachten in het Volksbelang op de autobus.
Eindelijk was zij daar. Nog een groetaan ouders en vrienden en we waren vertrokken met een uur vertraging
(08u30).
De reis
verliep goed want om 12u30 kwamen we op onze bestemming. Daar ontvingen we al
spoedig een goed middagmaal. Daarna begon onze eerste wandeling om de streek te
verkennen, en we bereikten het hoogste punt van Bouillon. Van daar zagen we de
hele stad goed liggen. Te 6 uur waren we terug in het kamp. Te 9 uur hadden we
formatie met een woordje van de aalmoezenier, dan moesten we naar boven om te
gaan slapen.
De volgende dag moesten we om 07u15 opstaan en ons
klaar maken voor de H. Mis.
Te 10 u vertrokken we op trektocht die 35 km lang
was. De 3de augustus gingen we in de voormiddag naar het kasteel van
Bouillon.
s Zondagsavonds trokken we de bergen op, om de
verlichting van de stad goed te kunnen aanschouwen. Maandagvoormiddag
vertrokken we met de bus naar Sedan in Frankrijk. Daar bezochten we het kasteel
en reden verder naar Orval waar we de abdij bezichtigden.
Dinsdag hadden we voor de eerste keer slecht weer en hadden we filmvertoning.
Woensdag en vrijdag hadden we kampvuur. Zaterdag 10 augustus vertrokken we
terug naar ons dorpke te 1u30. Onderweg stapten we af te Beauraing om wat te
gaan bidden bij O.L.Vrouw. Rond half zeven waren we te Mechelen.
Zo verliepen die heerlijke verlofdagen voor ons ten einde te Bouillon.
Enkele jaren geleden begon het al. Op mijn 16de
jaar werd ik als mannelijke Belg ingeschreven op de militielijsten. Vanaf toen
was ik dienstplichtig. Nadat ik enkele malen uitstel had aangevraagd kreeg ik
in 1982 mijn voorselectiepapieren, waarop ik mijn wensen mocht uiten i.v.m.
garnizoen, oproepingsdatum, graad en gegevens i.v.m. eventuele ontheffing van
legerdienst. In mei 83 moest ik naar het Rekruterings- en Selectiecentrum of
het Klein Kasteeltje waar ik een geneeskundig onderzoek en de selectieproeven
moest afleggen.Tijdens het inverview mocht je je wensen, je hoop en zorgen aan
de officier-selecteerd opperen. Ik vroeg hem of ik mijn legerdienst in de
Medische Dienst mocht volbrengen omdat ik zo weinig mogelijk met wapens te
maken wilde hebben en mijn legertijd op een nuttige en sociaal-medevoelende
manier ondergaan. Zo mocht ik, na de schrijfvergadering van MILAC , op 3
oktober 83 naar de Koninklijke School van de Medische Dienst in Gent gaan om
mijn opleiding als ambulancier af te werken. De Leopoldkazerne was een echt
hotel. Je kreeg er zo goed en vers voedsel dat je je bijna op een gastronomisch
otel in de Ardennen waande. We kregen doorlopend vrij kwartier en de kameraden
van ons 3de peleton waren toffe gasten die hun legerdienst op een
plezante manier opnamen. Je moet alles langs de positieve kant bekijken. Lachen
moet je doen ! Je maakt enorm veel vrienden en je leert enkele mensen echt
kennen. Zonder kameraden weegt het leger enorm zwaar door. Je moet echt alles
met een tikkeltje humor oppakken !
In Gent kregen we af en toe eens een lesje, maar
veel hebben we daar niet geleerd. Van de 15 vooropgestelde uren drill
hebbenwe er maar 3 uurtjes , half en
half afgewerkt.
We hadden geluk dat er in ons peleton enkele
gebrevetteerde verplegers zaten die ons sommige zaken wat beter en meer uitleg
verschaften.
Op 3 november zijn we dan, met 4 verplegers, met
een brok in onze keel, gemuteerd naar Lüdenscheid. Twee jongens van ons, in hun
groene cocacola-uniform, werden naar kazerne de Leie weggebracht, naar de
16de Compagnie Médicol en de T.T.R., terwijl een Duitse Belg en ik
naar kazerne den Ijzer moesten om bij de 2de Jagers te Paard, de
Medische Dienst te vervoegen.Het eerste
dat we te horen kregen was het feit dat we 6 dagen te vroeg waren. Uiteindelijk
kwam ik te weten dat ik voortaan bij het eskadron Staf en Diensten van de 2de
Jagers te Paard als verpleger behoorde. We liggen nu met 6 verplegers en ambulanciers
op een kamer in de Stafblok. We hebben hier heel wat luxe zoals douches,
wasplaatsen, WCs, T.V-zaalin onze
onmiddellijke omgeving.
In onze infirmerie zitten we met verplegers en
ambulanciers van 2JP en van de 2de Artilleristen (2A). De Jagers te
Paard en de Artillerie zijn, na de Paracommandos en de stormfuseliers, de
zwaar mannen van het leger. Zij worden dan ook terecht de fighters
genoemd.Zo gebeurt het bijna elke dag
dat we in de infirmerie slachtoffers van straatgevechten of knokprtijen binnen
krijgen met gekneusde kaaksbeenderen, blauw ogen, gekloven wenkbrauwen en
andere verwondingen.
Je zult nu wel begrijpen dat wij als verplegers
hier geen oorlog nodig hebben om patiënten te moeten verzorgen. In feite hebben
we weinig te doen op de infirmerie.
Af en toe verlenen we medische assistentie wanneer
de soldaten of BVs naar de schietstand gaan.
Binnenkort zullen we met onze Unimoga (ziekenwagen),
onze jeeps, onze stretchers (jeeps met brancards) en onze ambulances
op oefenkamp gaan naar Vogelsang of Elsenborn.
Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen in de volle
winterperiode. Het kan hier in t putteke van de winter van -25° tot -35° C
vriezen en deze strenge vorst gaat gapaard met hevige sneeuwval. Nu in november
hebben we hier nog mooi weer, maar binnenkort zullen we onze sneeuwkettingen
moeten gebruiken om in dit bergachtig gebied vooruit te komen.
Nog zonnige groten uit het verre Duitse
Lüdenscheid, waar ik heerlijk geniet van de prachtige panoramazichten, de
wonderlijke hedendagse architectuur van het stadje, het smakelijke Duitse bier,
de blonde Mädchen en de toffe sfeer onder de kameraden.
Nog extra groetjes aan alle chiro jongens en meisjes en tot schrijfs !
Vanwege
Bart.
(DB,
december 83)
En Korporaal
Johan De Laet vanuit Brakel
ze hebben hier ook weer iets nieuws uitgevonden
: er zijn nu 16 miliciens aangekomen die 7 maand lang niets anders mogen doen
dan aardappelen schillen en afwassen. Tot nu toe was dit geregeld door een
beurtrol
Bij die 16 miliciens zijn er verschillende met
hogere niet-universitaire studies (A1) en nog zo van die dingen
Er was een gesprek met de kolonel nodig om deze
toestand een beetje recht te trekken
Morgen 15 november is het koningsdag : wij moeten
dan gaan defilerenaan de kerk waar een
Te Deum wordt gegeven. Daarna moet ik als afgevaardigde van de miliciens naar
de receptie gaan die hier in het Belgisch Huis wordt gegeven. t Zal wel een
saaie bedoening worden met al die sterrendragers. Maar we hebben één voordeel :
een hele dag zondagdienst erna (we moeten dan niets doen). Ook worden onze
kamers behangen en geschilderd (alle, we moeten dat zelf doen buiten onze
diensturen)
P.s. Ik ben tot korporaal bevorderd : 8 fr. meer.
(die 3 x soldij zal ik wel niet meer meemaken, spijtig !!!).
1983
Zaterdag 26 november : Oud-Papier
Inzameling Chiro.
1983 26
en 27 november : Toneel Rust Roest
De Cycloon in zaal Ste Cecilia bij
Miel Van Steen.
Boeiend toneel bij Rust Roest (foto onderaan)
In een broeierig warme St.-Ceciliazaal te Leest
bracht Rust Roest twee opvoeringen van De Cycloon (The Sacred Flame) van W.
Somerset Maughan, in een vertaling van Marc Leemans en regie van Guido
Hellemans. Dit stuk werd voor het eerst opgevoerd in 1929 in Londen en heeft de
euthanasie als thema.
Een zoon uit een aristocratische familie raakt ernstig gewond bij een
vliegtuigongeval en weet dat hij nooit meer tot een normaal huwelijksleven kan
komen. Zijn vrouw, die met hem een jaar huwelijksgeluk heeft gekend, blijft hem
toch met haar tederste zorgen omringen.
Naar buiten zijn er dus geen problemen. Toch komen
er dramatische verwikkelingen.
De auteur weet het allemaal boeiend uit te
schrijven, maar daarvoor moet hij er halfweg het stuk wel een soort thriller
van maken, zij het dan zonder dedectives en onderzoeksrechters. Die taken nemen
de vrienden des huizes zelf voor hun rekening, zoals dat wellicht in gesloten
aristocratische middens wel meer gebeurt, om de goede naam te beschermen voor
de buitenwereld.
Een boeiend stuk dus, ook boeiend en met veel zorg
opgevoerd door Rust Roest.
Toni Peeters acteert biezonder goed als de
verongelukte zoon en Guido Hellemans etaleert zijn verbaal talent als de dokter
des huizes.
Niemand van de overige rollen valt uit de toon. Op
een rijtje zijn dat Renild Polfliet, Liesbeth Cadèe, Marc Windelen, Hilde De
Kock, Jan Emmeregs en Hilde Van Dam.
Bovendien verdienen de mensen achter de schermen
nog een woordje van lof voor de zorg die ze aan de productie hebben besteed en
die er duidelijk afstraalt.
Al bij al dus een opvoering die af was.
(GvM,
30/11/1983)
1983
Zondag 27 november : Eetdag Vrije
Kleuter- en Basisschool
Om 11u30 in de parochiezaal Kouter
Leest.
Op het menu stond : soep, biefstuk,
pepersaus, frieten : 300 frank of biefstuk
vervangen door kalkoengebraad met
perziken (250 frank) of kip-fricassé (200 fr.).
1983 28
november Gazet van Mechelen : Raak
in de Raad
-Ik was een goede klarinet, maar ik kende geen noten
Burgemeester Ramaekers tijdens het
debat met Gust Emmeregs rond het
afschaffen van muzieklessen te
Leest.
-Gust,
das de laatste keer hé. Jef Ramaekers tot Gust Emmeregs, toen die zich
bleef vastbijten in dat muzikaal
geval te Leest. (...)
1983
Decembernummer De Band : Een
soldaat in Leopoldsburg
Op 24 maart ben ik opgeroepen om mijn 3 dagen te
doen in het Klein Kasteeltje te Brussel.
Op 1 juni werd ik onder de wapens geroepen te
Ekeren. Daar heb ik 1 maand opleidng gekregen zoals alle anderen. De grote stap
kwam echter te Leopoldsburg waar we als stormfusilier gepromoveerd werden. We
kwamen pas aan en er landde juist een Harrier.
Dit is het vliegtuig waarmee de Engelsen op de
Falklands zijn gaan vechten. De Harrier kan verticaal landen en opstijgen.
Vanaf die week begonnen we elke dag te trainen. De
training houdt in : veel lopen, o.a. 8,5 km in kledij met wapen en helm, en na
het lopen hindernispiste (dit is op een muur kruipen, uit een put van 2,5 m
geraken, enz.). Dit alles binnen 58 minuten en in peletonverband. Verder veel
trainen op tactiek en veel gaan schieten. Wij schieten met FAL, FALO en MAS.
Daarbij krijgen we ook nog eerste zorgen kunnen toepassen, tanks herkennen
van Nato- en Warchaupact en verder oefeningen in het overleven van een
nucleaire- biologische- en chemische oorlog. Daarbij nog elke week een
nachtoefening.
Zoals u kunt lezen nog een echte soldatenopleiding
zoals vroeger. Mijn functie in ons peleton is loper, d.w.z. soldaten die op hun
rug met een radio lopen met daarbij een revolver. Dit is wel de beste job in
zon peleton maar die radio weegt 13 kg.
Deze trainingen zijn voornamelijk gericht op de
Wistofus. Dat is een wedstrijd tussen de stormers. In oktober begin ik aan mijn
5de maand.
In september heeft de koning aan ons bataljon een
bezoek gebracht en de 1ste oktober zijn we de begrafenis gaan bijwonen
van koning Leopold III.
Ik heb mij nog geen seconde verveeld en wij lachen
veel. De grootste stap zal zijn binnen 5 maand als wij afzwaaien maar ik zal
daartegen nog eens schrijven.
Tot binnenkort en slaap maar op uw twee oren want
wij houden een zeiltje in t oog.
Verschueren Rudy, nog groeten uit Leopoldsburg.
-Toegangskaartje voor De Cycloon.
-Het team van Rust Roest dat De Cycloon tot
een goed einde bracht.
Geert De Bruyn vond geen werk, dus alle energie in het koersen
(foto onderaan)
Geert De Bruyn, 18 jaar en geboren in Gent, maar
wonende in Leest, is één van de beloftevolle juniores van Vlug en Vrij Muizen.
Hij studeerde mechanica, specialiseerde in sanitair, maar vond tot op heden
geen werk.
Van lieverlee stopt Geert dus al zijn jonge
energie in de koersfiets. En daar schijnt hij aardig in te slagen. Vorig jaar
won hij met 14 overwinningen het algemeen klassement van zijn club.
Dit jaar werd hij echter geruime tijd
uitgeschakeld door een kniekwetsuur.
Op zijn 13de begon Geert al te koersen,
dat was in de Vlaanders, op gesloten omlopen.
In die periode won hij drie wedstrijden, werd 9
maal tweede en eindigde ook tweede in het Belgisch kampioenschap. Deze speciale
wedstrijden brachten Geert alleszins een hele dosis ervaring bij, en daar trok
hij bij de nieuwelingen al gauw zijn voordeel uit.
Toen Geert bij de nieuwelingen kwam was hij al
lang geen groentje meer. In de één maand dat hij nog kon rijden, hij werd pas
15 op 17 juli, won hij nog één koers en werd tweemaal 2de. Het
volgend seizoen was Geert nog eerstejaars tot juli. Hij won drie koersen en
werd zes keer tweede. Het hadden er meer kunnen zijn want in die periode scheen
alle tegen te zitten. Hij liep verscheidene blessures op en had af te rekenen
met enkele fietsbreuken.
In zijn tweede jaar bij de nieuwelingen leek alles
wat beter te gaan. Hij won 12 koersen en kon eindelijk zijn waarde bewijzen.
In juli moest hij overgaan naar de juniores en ook
daar bleef hij presteren.
In de korte tijd die nog overbleef won hij 2 koersen en werd 9 keer tweede.
In het laatste seizoen sloeg het noodlot echter weer
toe. Een kwetsuur aan de knie hield Geert De Bruyn drie maanden uit het zadel.
Drie maand gedwongen rust hebben meestal een
nefaste invloed op de prestaties, maar niet bij Geert. In de laatste drie
maanden van het seizoen stond hij er weer...
en won nog 5 koersen. Nog steeds met knieproblemen
en die knie levert nog steeds problemen op en regelmatig moet ze worden
onderzocht.
Geert moet dus nog steeds oppassen en mag zijn
gekwetste knie niet te veel belasten.
Veel trainen is er in deze periode voor hem niet
bij. Lopen, powertrainen of crossen is helemaal uit den boze.
Vorig jaar won Geert het algemeen klassement van
zijn club, dit jaar werd hij nog vijfde.
In het puntenklassement per categorie, werd hij
achtste. Geert wil niet gezegd hebben dat hij anders een Greg Moens of een Luc
Van den Brande had kunnen verslaan, want dat zijn ook sterke jongens. Zonder
zijn blessure had hij ze wel beter weerwerk kunnen bieden.
In 1984 rijdt Geert De Bruyn nog als junior tot 17
juli, dan moet hij overstappen naar de liefhebbers. Maar dat hangt van vele
factoren af, o.a. het herstel van de knie.
Bij de liefhebbers wordt immers met grotere
versnellingen gewerkt. Misschien is er wel een operatie nodig om alles opnieuw
in de plooi te krijgen. Geert is nu aan het overwegen of hij dat wel zou doen.
Koersen moet volgens hem een hobby blijven, iets wat men doet voor het plezier.
Als het echt niet zou gaan, als het niet meer voor het plezier is, dan stop ik
ermee.
We spraken met Geert ook over de huidige generatie
juniors bij Vlug en Vrij Muizen. Hij beaamde dat dit nogal een sterke lichting
is, met mannen als Greg Moens, Van den Brande, Mets en nog anderen. Een goede
ploeg dus, maar toch schort er één en ander. Met een betere ploeggeest zouden
de resultaten voor iedereen beter zijn. Natuurlijk moet ieder voor zichzelf
rijden, maar dat betekent niet dat men tegen ploegmaats moet gaan rijden.
Ondanks ons talent moeten we al te vaak onder
doen voor ploegen als Lierse BC, waar wel een sterk ploeggeest leeft. (B.D.W.)
1983
Zaterdag 19 en zondag 20 november : Teerfeest
St.-Cecilia
Op zaterdag vertrok omstreeks 14u45
de feeststoet aan het lokaal St.Cecilia om
gezamelijk een eucharistieviering bij te
wonen voor de overleden fanfareleden
in de parochiekerk.
Nadien trokken de muzikanten naar
de herberg van hun lid Vik De Maeyer
omrond 16u30 de feesttafel te betreden.
Op het menu : gerookte forel als
voorgerecht, tomatenroomsoep, groentenkrans
met kroketten en roastbeaf en
gebraad, nagerecht met koffie.
Tijdens het feestmaal werd het
activiteiten- en het financieel verslag gegeven
en ging de trekking door van de jaarlijkse
tombola.
s Avonds was er een groot bal met
dicobar.
De dag nadien gingen de leden om
11u30 opnieuw aan tafel (biefstuk)
en brachten om 13 uur een bezoek
aan de herbergiers van de Heide.
Rond 16 uur ging het terug naar Vik
De Maeyer om daarna weer aan de feesttafel
te gaan aanzitten.
Ditmaal bestond het menu uit
kervelroomsoep, ½ kip met sla of appelmoes en
aardappelnootjes en afgesloten met
een dessert en koffie.
Ook de zondagavond werd afgesloten
met een bal met discobar.
Muzikanten en drumbandleden dienden
niets te betalen.
Vaandrigs 250 fr voor de menu van
zaterdag en 75 fr voor de biefstuk en 150
fr. voor het banket van zondag.
Ereleden betaalden 500 fr. voor het
menu van zaterdag en 150 fr. voor de
biefstuk en 300 fr. voor het banket
van de zondag.
(Toeters en Trompetten, nr.5,
1983)
1983 25
november :PVV-Kaartavond (fotos onderaan)
Grandioos
succes voor de eerste activiteit van PVV-Wijk Leest-Heffen-Hombeek
Op 25 november j.l. had op initiatief van het
wijkbestuur Leest, Heffen en Hombeek een kaartavond plaats in het lokaal Vic De
Maeyer te Leest.
Dat het dynamisch wijkbestuur onder
voorzittersschap van Georges Veiller hiermede recht in de roos heeft geschoten
staat buiten kijf. Voor hun eerste activiteit kon het nog jonge wijkkommitee
rekenen op een deelname van 32 inschrijvingen, alsmede een paar tientallen
enthoesiaste niet kaartende supporters.
De organisatoren hadden dan ook gezorgd voor een
puike organisatie van deze kaartavond met niet te versmaden prijzen : een kip
voor de tafelwinnaars, een konijn voor de meest behaalde slagen en een troostprijs
die bestond uit 1 kg vlees voor de minst fortuinlijke deelnemer, en niet in het
minst de wisselbeker Luc Van de Velde.
Wat in Leest met grote sympathie werd ontvangen,
was de deelname van OCMW-lid Alex Dirickx, en de aanwezigheid van gemeenteraadslid
Hendrik De Vis, bestuurslid Jan Smets en Dhr. Saerens die het nog jonge
wijkkommitee door hun welgekomen aanwezigheid de nodige ruggesteun bezorgden.
Een belangrijk ogenblik voor alle aanwezigen,
wanneer schepen voor sport en cultuur Raymond Vanderwaeren de zaal binnenstapte
op het gepaste tijdstip zodat hij de prijsuitreiking een officieel tintje kon
geven.
In zijn korte toespraak feliciteerde hij het
wijkbestuur, en wenste hij hen een beloftevolle toekomst. Tevens dankte hij
alle aanwezigen voor hun talrijke opkomst, iets wat in deelgemeenten niet
altijd makkelijk is.
Het wijkkommitee van Leest-Heffen en Hombeek heeft
met deze avond aangetoond, dat hoewel het nog geen jaar bestaat, het mogelijk
is mits een volledige inzet en doorzettingskracht ook in Mechelse deelgemeenten
de mensen te motiveren.
Na het sukses van deze eerste kaartavond, werd dan
ook gedacht in januari aanstaande een tweede activiteit in te richten, waarmede
men hoopt nog meer deelnemers te kunnen aantrekken want dit gebeuren heeft in de
drie gemeenten beslist furore gemaakt.
Uitslag van de wedstrijd :
-wint het konijn alsmede de wisselbeker Luc Van
de Velde : Dhr. Marcel Van Hoof (Noot : niet auteur van deze Kronieken maar zijn oom en
naamgenoot uit de Dorpsstraat)
-Troostprijs : Dhr. De Schouwer Jos.
(Partijblad PVV Bouwt,
december 1983)
Fotos :
-Geert De Bruyn, dit jaar goed voor vijf
overwinningen, houdt de moed erin, ondanks een aanslepende kniekwetsuur. (Foto : GvM)
-Het PVV-wijkbestuur Leest-Heffen-Hombeek met als
tweede van links Emiel Vloebergh en als vierde van links George Veiller.
-De winnaar van de PVV-kaartavond : Marcel Van
Hoof uit de Dorpsstraat.
Uit de
periodiek van Sint-Cecilia : Jaarlijkse Herdenkingsdag en banket van de
N.S.B. Leest
Wegens bezuinigingsomstandigheden heeft het
Mechels Stadsbestuur besloten de herdenkingsplechtigheden te centraliseren in
de stad.
Het bestuur van de vereniging heeft echter
besloten dat de traditie in Leest zal worden verdergezet op eigen initiatief.
Dit betekent dat onze vereniging zal optreden in onze eigen deelgemeente. Het
schema van de vorige jaren blijft onveranderd. Dit betekent dat de organisatie
er als volgt uitziet :
-09u20 : bijeenkomst voor de muzikanten (in
volledig uniform) in lokaal E. Van Steen.
-09u40 : opstelling van de herdenkingsstoet voor
het lokaal
-09u45 : optocht naar de kerk met treurmuziek
-10u00 : herdenkingsmis
-10u45 : herdenkingsplechtigheid aan het monument
aan de kerk met als uit te voeren werken : -Te Velde, -Vlaamse Leeuw,
-Nationaal Volkslied.
-10u55 : optocht naar het lokaal bij E. Van Steen
met militaire muziek.
(Toeters
en Trompetten, nr. 5,1983)
1983
Zaterdag 12 november : Jaarvergadering
Mutualiteit De Voorzorg
SP Afdeling Leest had hun leden
van de socialistische mutualiteit uitgenodigd
voor de Jaarvergadering die
doorging in zaal St.-Cecilia te Leest om 19 uur.
Het eetmaal bestond uit ½ kip met
appelmoes of curry en koffie met gebak als
toetje.
Zoals elk jaar kwam een
afgevaardigde van de mutualiteit het jaarverslag
toelichten en dit jaar werd
Constant De Meester, voorzitter van de Mechelse
Goedkope Woning als gastspreker
uitgenodigd.
Deelnameprijs : 60 fr. per persoon.
(Folder)
1983
Zaterdag 12 november : Jaarlijkse
dansavond Vevoc
In de parochiezaal vanaf 21 uur met
het orkest Johny Maes.
Heel wat leden van Vevoc waren
aanwezig en brachten hun vrienden mee.
De chiro van Leest was ook goed
vertegenwoordigd alsmede afgevaardigden
van andere verenigingen van Leest.
Een volle zaal bracht een
sfeervolle geslaagde avond.
(DB, december 83)
1983 Maandag
14 november : Gepensioneerden
Verbroedering met Ramsdonk
1983 15
november : Veldwachter Van Hoof
ontving de Zilveren Palm in de Kroonorde.
Het
heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd, op voordracht van de Minister van
Binnenlandse Zaken en van Openbaar Ambt, de heer Victor Van Hoof,
inspecteur
van politie te Mechelen, als blijk van erkentelijkheid voor bewezen
diensten, bij
Koninklijk Besluit van 15 mei 1985, met terugwerkende kracht op 15
november 1983,
de Zilveren Palmen in de Kroonorde te verlenen.
(Fotos onderaan)
1983 16
november Gazet van Mechelen : Leestse
bij Hemowinnaars
Op de stand van Gazet van Mechelen
in de Hemo-jaarbeurs werd overgegaan tot de
trekking van de winnaars van de
fotozoekwedstrijd.
Meer dan 7.000 deelnemers hadden
hun kans gewaagd en 2.206 onder hen
brachten een foutloos antwoord
binnen. Uiteindelijk selecteerde een schiftingsvraag
tien winnaars. Onder hen Heidi
Verbruggen, Elleboogstrat 29 Leest.
(Foto onderaan)
1983 16
november : Soldaat-Milicien Bart
Lauwens vanuit Lüdenscheid
Na een goed en gezellig weekeinde thuis geweest
te zijn, was het dinsdag weer t moment om aan den troep te denken. s Avonds
om 22 u. vertrokken we in Leuven met de wagen richting Duitsland.Algauw zaten we op de autostrade te snorren.
Kilometers asfalt schoven onder onze wielen door !
Aken en Keulen lieten we ongeschonden achter om spoedig te arriveren in
Remscheid. Daar reden we de snelweg af en zagen we voor het eerst het
maagdelijk wit van echte (geen Ersatz) wintersneeuw. Als ik terug naar Leest
kom, zal ik een conserveblikje meebrengen !
Om 01.OO u. arriveerde we in onze kazerne den
IJzer in Lüdenscheid !
Lüdenscheid is een mooi en modern stadje in
Midden-Duitsland. Er zijn drie kazernes : Hellersen, de Leie en de IJzer. In
deze laatste kazerne zitten de 2de Artilleristen en de 2de
Jagers te Paard. . Tot deze laatste eenheid behoor ik samen met vijf andere
stafledenvan de Medische Dienst. t
Valt hier goed mee, alhoewel het eten niet vergelijkbaar is met het 3
sterrenvoedsel dat we in de Koninklijke School van de Medische Dienst te Gent
kregen. We zaten daar toen als toeristen in Hotel Leopold en van den troep
kregen we weinig te zien.
(MVH : wat
een contrast met 67. Toen kregen wij daar op vrijdag kakkerlakken bij onze
vis )
Hier in Lüdenscheid zit ik bij een gevechtseenheid
waar men zichzelf de fighters noemt ! Elke dag krijgen we hier op de
infirmerie één of ander slachtoffer van een vechtpartij. Gekloven wenkbrauwen,
gebroken kaakbeenderen, blauwe ogen en Mohammed Ali-lippen zijn hier dagelijkse
kost. Waarschijnlijk zullen we tijdens de wintermaanden wel verschillende
miliciens met gebroken ledematen naar Soest mogen vervoeren.
(Van
Toeters en Trompetten, januari 84)
-De oorkonde van garde Vic Van Hoof.
-Vic Van Hoof, door de ogen van Georges Herregods.
-De laatste garde van Leest op het einde van zijn
loopbaan.
-Voorzitter Talboom van het Hemo-bestuur leidde de
trekking.
Eigenlijk 11 jaar geleden ontstond in Leest de
gedachte om een Chiro-oud-leidingswerking op touw te zetten.
Op 15 april 72 werd, ter gelegenheid van 25 jaar
jongenschiro en 15 jaar meisjesschiro, voor de eerste maal een jeugcross
gehouden. Op deze viering waren natuurlijk alle oud-leiders en leidsters van de
partij en werd een vreugdevol weerzien van jongeren die gedurende jaren met
elkaar gewerkt hadden maar intussen elk hun eigen weg opgingen.
Er werden weer fantastische verhalen opgedist over
de bivakken, de chirozondagen en zo ontstond ook de gedachte dat men niet tot
een volgende jubileumuitgave van de chirowerking moetst wachten om elkaar te
ontmoeten.
In 1973 werd Vevoc dan officieel gesticht.
In het begin waren het enkel oud-leiders en leidsters die hierbij aansloten,
maar onder druk van andere chiroleden werd dit uitgebreid tot alle
oud-chiroleden van Leest en buiten Leest die in de gemeente kwamen wonen.
Als hoofdactiviteit wordt er jaarlijks door Vevoc
in samenwerking met de Chiro de jeugdcross ingericht. Dat deze
massamanifestatie zeker in chiro-middens heinde en ver gekend is, wordt bewezen
door het deelnemersaantal dat steeds rond de 1000 hangt.
Daarnaast ontstond in Vevoc een aantal sportclubs.
Zo werd een gelegenheidsvoetbalploeg opgericht die steeds deelnam aan het
sinksentoernooi van SK Leest en richtte Vevoc zelf een paastoernooi in voor
oud-chiroploegen. Dit wordt nu nog jaarlijks ingericht door de oud-chiroploeg
die het jaar voordien won.
Naast het voetbal werd ook 8 jaar geleden een volleybalploeg opgericht.
Vevoc richtte intussen reeds 10 volleybaltoernooien in. Zij spelen trouwens ook
met 2 ploegen in de Faloscompetitie Verbondelijke D en de damesploeg in de
Falos-damescompetitie regionaal.
Er wordt zelfs nog een derde balsport beoefend bij Vevoc. De dames basketten
reeds gedurende 6 jaar en de heren één jaar. Deze laatsten zijn dit jaar
gestart in de competitie voor Antwerpse vriendenclubs.
Men is nu ook gestart met een basketploeg voor de kleintjes.
De dames hebben ook al buitenlandse ervaring, want
jaarlijks trekken zij voor een vriendschappelijke ontmoeting naar
Nederland.
Familieweekends
Vevoc ging ook op bivak, zoals in Geel-Zammel en
Poppel. Nu houdt men zich meer aan weekends voor de familie.
Ook op cultureel niveau scheert Vevoc hoge toppen.
Zo waren er de kleinkunstavonden met Miel Cools en Jef Elbers, de avonden met
Stampen en Dagen, Kabiaar en De Snaar. Jaarlijks trekt men ook naar één of
ander theater en werd onder andere reeds de KNS, het MMT en dit jaar de
Poesjenellenkelder bezocht.
Vevoc richtte ook een culturele avond in met Nand Baert en zorgt nu voor de
tweejaarlijkse uitgave van de dorpskwis, waar dit jaar niet minder dan 15
Leestse ploegen aan deelnamen.
Ook richt Vevoc regelmatig kinderfeesten in met
onder andere het Pats-poppenspel.
Deze activiteiten gebeuren meestal in samenwerking
met de KVLV.
Door het groot aantal activiteiten heeft Vevoc een
jaar geleden besloten te werken in de VZW-vorm. Vevoc worstelt maar met twee
probleempjes.
Vooreerst is er het feit dat er geen sporthal is
in de fusiegemeenten van de Zennekant, en daar hoopt Vevoc dat het Mechelse
stadsbestuur hier oog voor zou hebben.
Anderzijds is er de opvang van jonge
oud-chiroleden.
Velen verlaten de chiro op hun twintigste en krijgen pas enkele jaren later
heimwee naar de Chirosfeer. Reeds diverse activiteiten werden ingericht maar
het blijft een boterhammetje waar Vevoc nog aan moet werken.
Stabiel
Vevoc is wel een stabiele vereniging.
Vanaf de eerste dag is Louis Vloebergh de
voorzitter en dit tien jaar zonder tegenwerkingen of vraagtstellingen.
Van de stichtende leden, namelijk Louis Vloebergh,
Eddy Beterams, Mark Leemans en Paul Willems, zijn er nu nog steeds 2 in het
bestuur.
Dat bestruur is nu uitgegroeid tot 15 leden.
Voorzitter L. Vloebergh, secretaresse Magda De Prins, proost Pater Van Aken,
ondervoorzitter is Paul Willems. Daarnaast zijn er nog volgende actieve
bestuursleden : Eddy Moortgat, Fons Huysmans, Danny Polfliet, Paul Lefever,
Lieve De Smet, Mimine Deraed, Vic Smets, Patrick Van Praet, Frans De Decker,
Marie-Louise Lauwers, Georges Lamberts en Frans Spoelders.
Vevoc maakt zich ook geen zorgen voor haar verdere
toekomst en daar zal het wakkere en actieve bestuur zeker voor zorgen dat dit
niet nodig is. (...)
1983
Zaterdag 22 oktober : Dank- en
Huldeavond aan Aalmoezenier Herregods.
1983 28
oktober : Landelijke Gilde Europa
door M. De Serano in het Parochiecentrum
1983 29
oktober : Eerste Algemene Vergadering
LG
1983 30
oktober : Eerste Algemene Vergadering KVKV.
1983
Zondag 30 oktober : Mosselfeesten
V.V. Leest
In het chalet,vanaf 11 uur, vonden
de mosselfeesten van V.V. plaats.
Mosselen zoveel men lustte met frietjes
of brood voor slechts 200 frank.
Ook stoofvlees was verkrijgbaar.
Als afwisseling waren er
voetbalwedstrijden voor scholieren, veteranen, dames en
om 15 uur speelde het fanionelftal
tegen F.C. Muizen.
1983
Zondag 30 oktober : Mosselfeest Vevoc
Simultaan met de mosselfeesten van
VV Leest richtte Vevoc in zaal Piessens
ook een mosselfeest in. Leden van
Vevoc, chiroleiding en enkele genodigden,
sponsors van de voorbije croos
waren aanwezig, 180 in totaal.
Men had de gelegenheid te kaarten,
muziek te beluisteren, tafelspelen te doen
of gezellig een babbeltje te slaan.
Er werd ook nog een film gedraaid
met de samenvatting van de Cross uit het
jubileumjaar 1982.
Emiel Peeters, die de eerste prijs
in de fotowedstrijd won, kreeg een uitzonderlijke
vergroting van zijn winnende foto.
Er volgde ook nog een huldiging van
Fons Huysmans, die gedurende 8 jaar
verantwoordelijk was voor Vevoc
volleybal, maar er het bijltje bij neerlegde.
De aspiranten-meisjes zorgden voor
de bediening bij het eten en de jongens voor
de drank.
(DB,december 83)
1983
November :Versterking voor de redactieploeg van De
Band.
Het is telkens een hele opdracht om van de ene in
de andere maand een nieuwe Band samen te stellen. Dank zij de inzet van een
stel actieve medewerkers en een goede redactieploeg lukt dit toch. Wij
verwolkomen dan ook van harte Luc Verelst en Karel Duysburg die onze ploeg
voortaan komen versterken. Zij hebben ondertussen reeds getond dat ze de handen
uit de mouwen kunnen steken (DB, oktober
83)
1983
November : Leestenaars treden zo uit
de oude doos(Verzameling Stan Huysmans)
Een opstel van Willy Lauwers van 1 december
1957.
Onze Boerderij.
Onze boerderij staat in de Larestraat, nr. 1. Ze
is ingedeeld als volgt : een keuken, een voorplaats, drie kamers, het washuis,
de koestal, de schuur, de paardenstal en het varkenshok.
De stal is gebouwd boven de beerput en er kunnen
acht dieren in. De schuur is een grote plaats om stro in te bergen. Er is daar
een dorsvloer en een tas. Onder de tas liggen de aardappelen in de kelder. In
de paardenstal staat natuurlijk het paard, onze brave Lis.
Er zitten ook konijnen. In het varkenshok knorren
vier dikke zwijnen. Er zijn daar ook twee runderen.
Het karhuis dient om het alaam in weg te bergen.
Er staat een pikmachine, een beerbak, een egge en een ploeg, schuppen en
rieken, ook nog een wagen, een kar en twee kruiwagens om lasten mee te
vervoeren.
Er lopen zeventien kippen, -wij zeggen thuis
kiekens,- rond ons erf : witte en bruine, die ons smakelijke eieren geven, die
ik zeer graag lust.
Wat ik nu vertel gebeurde in de oorlog. De schuur
was afgebrand en de oogst moest daarom boven de stal. Toen daar acht karren
oogst opstaken, brak de ijzeren steunpaal, die onder de grote poutrel stond, en
het welfsel zakte in. Ai-jai-jai zei vader. Na veel lastig werk kwam toch
alles weer goed.
Op onze boerderij vind ik het prettig te leven,
bij vader en moeder en met mijn broers, en alst dan nog vakantie is
De
schrijver Willy Lauwers :
Tijdens het
schooljaar 1957-58 leerling in het 6de leerjaar.
-Geboren te Leest op 16 maart 1946.
-Zoon van
Jan LAUWERS en Josefa DE WIT, Kouter 78, in 1957 wonende Larestraat 1. Gezin
met 4 zonen.
-Gehuwd met
Suzanne JACOBS (Hombeek), verpleegster in het O.L.Vr.-ziekenhuis Mechelen.
-Wonende te
Hombeek Bankstraat 71.
-Beroep :
Technisch bediende bij Agfa-Gevaert. Speciaal nazicht copieerapparaten,
onderhoud en herstellingen ter plaatse, vooral bij verzekeringsmaatschappijen,
makelaarskantoren, notariaten e.a.
-Kinderen :
Wim (7) en Elke (2).
-Studies na
6de leerjaar : College te Mechelen : Lager-Middelbaar + 2 jaar
Hoger-Middelbaar. Daarna Technische Scholen Melaan, Industriele Wetenschappen
A2.
-Verlof :
dit jaar kwam Nieuwpoort als gezinsvakantie aan de beurt.
-Hobby :
biologisch tuinieren : m.a.w. : kunstig inspelen op de manier waarmee de natuur
zelf werkt. Willy probeert te tuinieren zonder gif : geen pesticiden, geen
insecticiden, geen giftige meststoffen. Wel goede compost bereiden en deze
rijke humusbereider oordeelkundig, steeds ruim, toedienen. Inspelen op de natuur,
op het rijke bodemleven, dat microgronds leven rustig laten gedijen en rijpen,
vooral de rust ervan niet verstoren en zeker niet vergiftigen. Deze nieuwe (of
is het oeroude) weg van tuinieren spreekt hem erg aan.
Inderdaad
Willy, tuinieren zonder gif is een lovenswaardige betrachting. We kennen U goed
van in het 6de leerjaar, (waar is de tijd van toen ?) als een stil
bezig WERKERTJE, altijd WEINIG in woorden, maar VEEL in rustig DOEN, en vooral
NIET WILLEN OPGEVEN ! We wensen U veel succes in uw tuin zonder gif, met uw
bodembedekking boven dat donkere drukke wriemelende microbisch grondleven, met
uw groenten zonder insecten en uw fruit zonder ziekten. Dat wordt dan een
uitstekende, een mooie dynamische hobby, uw biologische KUNST, waardig te
veroveren.
Stan Huysmans.
1983 6
november : Familiefeest Chiro
Groepsleider Jean Van Praet en
groepsleidster Mie Lefever heetten alle
aanwezigen welkom waarna het feest
kon beginnen.
Alle opvoeringen speelden zich af
in een speelgoedfabriek en elke groep
zette zijn of haar beste beentje
voor.
In De
Band van januari 84 verscheen een verslag van dit feest :
Na maandenlange voorbereidingkwamen we dan toch aan zondag 6 november. Dit
betekende voor ons the big day. In de voormiddag werden alle voorzorgen,
zoals tafels klaarzetten, genomen.
Eén uur : de laatste microtesten werden
uitgevoerden de belichting
uitgeprobeerd.
Twee uur : onze chiro-ouders kwamen zachtjes aan
de zaal binnengewandeld en de chiro-leden begonnen zachtjes aan te beven.
Dan was het zover : half drie ! Groepsleider
Jean Van Praet en groepsleidster Mie Lefever stapten het theater op. Zij
brachten een korte inleiding over wat deze namiddag zou brengen.
Gans het chiro-feest zou zich afspelen in een
speelgoedfabriek. Een speellustige jongen zou toevallig een speelzieke jongen
tegen het lijf lopen. De ene met een basketbal in de hand en de andere met een
duurzaam videospelletje tussen de vingers. Zo probeerde de speellustige kerel
de andere te overhalen om mee naar de speelgoedfabriek te gaan. Aldaar
aangekomen werd er heel wat beleefd. De stukjes die door elke groep werden
gebracht werden ingeleid door de aspiranten-meisjes. En dat iedere groep zijn
beste beentje heeft voorgezet hoeven we alvast niet te vertellen. De ene groep
bracht dansjes en de andere weer over iets ernstig. Zo was er een groepje
aanwezig dat een verhaaltje bracht over vriendschap en samenwerking. Er waren
eveneens groepen die het gewone speelgoed vergeleken met het nu (passieve)
moderne videospel. Dat deze stap tussen creatief spelen en passief spelen ver
van elkaar gescheiden was kon men vast en zeker bij het talrijk publiek
waarnemen.
Na enkele uurtjes gezellig theater kijken werd er
ook aan de inwendige mens gedacht.
Honderden pistolets en koeken werden dan door de
mond langs de keel binnen geschoven.
Dan kwam het moment van traditioneel dias kijken.
Als afsluiting van ons huis chiro-feest kwam gans de chiro-groep samen de zaal
ingewandeld om het jaarthemalied voor te stellen : Zet het spel op stelten.
Nadat alle chiro-ouders en sympathisanten de zaal
hadden verlaten begonnen dan de oudste chirogroepen met het schoonmaken van de
zaal. Dan werd in een propere zaal verder gegaan met volksdans en gezellig
samenzijn.
Dat iedereen zich heeft geamuseerd hoeven we
alvast niet te vertellen. Het was weer een tof en gezellig chirofeest.
Op
13 oktober ll. overleed ons erelid Frans Boey. Hij werd geboren in 1900.
We
herinneren ons Frans als een man die heel wat moeten lijden heeft. Vooral in
zijn gezin heeft hij heel wat tegenslagen moeten verwerken.
Iedereen
zal het er met ons over eens zijn dat Frans een vurig supporter was, niet
alleen van zijn geliefde voetbalploeg maar ook van onze fanfare.
Onrecht
kon hij helemaal niet verdragen !
De
afscheidsrede in de kerk werd uitgesproken door Bert Robijns.
We bieden de familie onze innige deelneming aan.
(Toeters en Trompetten, nr. 5, 1983)
Frans Boey was te Leest geboren op 25
maart 1900 en gehuwd met Delphina Campion (°Leest 9/3/1902, +Mechelen
9/9/1979).
1983
Vrijdag 14 oktober : 6de
Grote KWB-Kaartwedstrijd (folder onderaan)
Ging door in Ons Parochiehuis in
de Kouter. Deelname bedroeg 80 fr.
Er waren 328 deelnemers die 86
prijzen mochten delen.
Winnaar werd F. Cleemput uit
Breendonk voor F. Van den Heuvel uit Tisselt.
1983 15
oktober : KVG Teerfeest in de
parochiezaal
1983 18
oktober Gazet van Mechelen :
Maria
De Prins speelt in Transport.
Maria De Prins werd als eerste dochter van Pieter
(Noot :
Fille) De Prins en Elisabeth Boey
geboren te Leest op 5 september 1954. Zij bracht haar jeugdjaren door samen met
broer Karel in het ouderlijke huis aan de Alemstraat te Leest.
Zoals haar vader, die 10 jaar voorzitter was van
de KWB te Leest, kwam zij ook snel in het verenigingsleven. Zij bracht de
zondagnamiddagen door bij de chiro te Kapelle-op-den-Bos. Op 18-jarige leeftijd
volgde zij de studies van verpleegsassistente en is nu tewerkgesteld bij het
OCMW te Brussel.
Daar
verzorgt zij dagelijks de zenuwzieke mensen op de V-dienst in een Brussels
herstellingsoord.
Maar
ook op sportief vlak zette zij haar beste beentje voor. Zij nam deel aan
verscheidene loopwedstrijden en behaalde mooie prestaties in het Belgisch
scholierenkampioenschap. Maar door het werk, waarbij zij regelmatig
weekeinddienst heeft, moest zij afzien van de competitiesport.
Vijf jaar geleden trad zij in het huwelijk met Frans De Decker, die trouwens
ook een zeer actief bestuurslid is bij de Vevoc te Leest. Kortelings gaan zij
samen met hun 3-jarig dochtertje Ellen, een gerestaureerde woning aan de rand
van Leest betrekken.
Reeds
op jonge leeftijd werd Maria De Prins aangetrokken tot de muziek, en vooral de
richting kleinkunst. Zij bracht haar eerste liedjes op de planken samen met Jef
Elbers, de Vlaamse Brusselaar. Ook trok zij regelmatig naar de KVS te Brussel.
En
daar leerde zij veel mensen uit de toneel- en filmwereld kennen.
Het was vanuit deze middens dat haar de vraag gesteld werd om een figurantenrol
te vertolken in de nieuwe BRT VARA coproductie.
Oorspronkelijk zou dit feuilleton de naam Les Routiers krijgen maar onze
noorderburen opteerden voor Transport.
De
opnamen waren voor Maria De Prins een hele ervaring.
Hetgeen
haar enorm verwonderde waren de uren opnamen nodig voor enkele minuten film.
Maar toch geraakte zij gefascineerd door deze wereld. Zo trad zij ook toe tot
de filmclub Bokam, in de Cooremansstraat te Boom.
Daar
is men volop bezig met een korte amateursgeluidsfilm.
Intussen
kreeg zij voor andere producties ook al aanvragen.
Zij
voelt soms wel het gebrek aan scholing, maar ervaring zal het in de toekomst
wel iets lichter maken. Zij hoopt ooit nog eens een dedectieverol te kunnen
spelen in een film.
Op
onderzoek gaan en het avontuurlijke lijkt voor haar één van de mooiste rollen.
Al
heeft Maria De Prins niet de scholing, en is ze misschien ook wat bescheiden,
er ligt zeker nog toekomst in haar filmcarrière, die ze wel als hobby wenst te
behouden.
(PBM)
Maria Mieke De Prinszou later plaatselijke beroemdheid genieten
als de zangeres Nightingale.
-De
folder van de 6de Grote Kaartwedstrijd van de KWB.
1983 10
oktober : Teerfeest Gepensioneerden
met eucharistieviering om 14 uur.
1983 11
oktober Gazet van Mechelen :
Koninklijke Fanfare St.Cecilia uit Leest bijna 85 jaar jong.
Met de regelmaat van een klok komt de
K.F.St.-Cecilia in de krant naar aanleiding van één of andere opmerkelijke
prestatie. Waar de laatste tijd vele fanfares achteruitgaan of stagneren, dan
is dit juist het tegengestelde bij St.-Cecilia.
De K.F. St.-Cecilia is zeker niet de oudste
fanfare, want in het land werden her en
der reeds verschillende 100-jarige fanfares gevierd en St.-Cecilia treft
voorbereidingen van hun 85-jarig jubileum, dat gepaard zal gaan met in de
inhuldiging van een nieuw vaandel.
Enkele jaren voor de laatste eeuwwisseling kwam de
tijd van de politieke emancipatie; er kwam een oppositie te Leest en meteen
twee dorpspartijen, in de volksmond de Blekken en de Sussen, die mekaar om
beurten het burgemeestersambt betwistten.
Beiden hadden hun eigen fanfare.
Het
was in maart 1899 dat het vertreksein gegeven werd om met de fanfare
St.-Cecilia te starten. Maar deze bestond slechts enkele maanden. Het was het
einde van een proeftocht naar het begin van een nieuwe inzet.
Op 26 augustus 1899 werd de muziekmaatschappij St.-Cecilia officieel opgericht.
Er
werd reeds een vaandel aangekocht, dat nog steeds in de standaard geplaatst
wordt.
Al
dit verdienstelijk werk komt in de eerste plaats toe aan wijlen Theofiel
Verschueren, grootvader van de huidige voorzitter Vic Verschueren. Theofiel
Verschueren, geboren in 1853, bleef voorzitter tot bij zijn overlijden op 26
mei 1942. Zijn bezielende leiding werd gesterkt door twee medestichters, nl. de
ere-voorzitters Frans Beullens en Marcelinus Lemmens.
Optocht
De
eerste muzikale optocht van St.-Cecilia ging door op 6 december 1899, naar het
bestaande café Het Kruispunt, hoek Juniorslaan en Vinkstraat, onder leiding
van de eerste dirigent, Louis Verbeeck, afkomstig uit Tisselt.
Enkele
jaren later, in 1902, ontvingen de muzikanten een pet, aankoopprijs 2,50 frank
en daarna een bordje met de benaming St.-Cecilia Leest.
Intussen
nam St.-Cecilia deel aan verschillende festivals en wedstrijden en tussen 1900
en 1934 wisten zij reeds 24 medailles in ontvangst te nemen.
In
1938 nam Rik De Bruyn de dirigeerstok over. Maar tijdens de Tweede Wereldoorlog
lagen alle muziekactiviteiten volledig stil.
Onmiddellijk
hierna werden door de impulsieve ondervoorzitter Frans Piessens en muziekleider
Rik De Bruyn alle overgebleven muzikanten opgetrommeld om de handen terug in
elkaar te slaan, en dit alles onder het toenmalig voorzitterschap van Pieter De
Prins, ook burgemeester van 1944 tot 1954.
Onder
de leiding van Rik De Bruyn wist St.-Cecilia in 27 jaar op 20 wedstrijden vele
eerste prijzen te behalen, waarvan 12 met lof van de jury.
In
mei 1949 werd naar aanleiding van het gouden jubileum van St.-Cecilia een grote
nationale muziekwedstrijd ingericht, waaraan niet minder dan 39 maatschappijen
deelnamen. Dit was meteen de inzet van de gekende Ceciliafeesten.
Stapparade
In
1951 kreeg St.Cecilia de benoeming tot Koninklijke Fanfare. Tijdens de
wereldtentoonstelling werd door de fanfare een stapparade gegeven alsmede een
concert in de omgeving van de Heizel aan de voet van het atonium.
In
mei 1960 werd tijdens het 60-jarig bestaan een internationale muziekwedstrijd
ingericht waarop niet minder dan 43 muziekverenigingen paraat waren.
In
1965 werdde dirigeerstok overhandigd aan Theo Fierens. In 1973 werd hij
opgevolgd door Frans Dierickx. Deze dirigent drong er vooral op aan dat de
muzikanten die tot het korps werden toegelaten, eerst een degelijke
muziekstudie achter de rug hadden.
Op
7 april 1968 ter gelegenheid van het jaarlijks Palmzondagconcert kregen de 60
muzikanten een mooi uniform.
In
de maand mei 1972 werd er definitief gestart met de alomgekende
St.-Ceciliafeesten.
De
vroegere dirigent Rik De Bruyn nam in 1975 tijdelijk terug de dirigeerstok
over, tot eind 1976.
Nadat
de gekende musicus Jan Piet Leveugle reeds voor de recrutering van jongeren had
gezorgd nam hij op 1 september de dirigeerstok over. Er werd onmiddellijk van
start gegaan met een 30-tal jeugdige mensen die ook een uitgebreide scholing
kregen.
J.P.Leveugle
had nog maar 2 maand de dirigeerstok in handen en de K.F.St.-Cecilia nam reeds deel
aan het provinciaal tornooi van Fedekam Antwerpen. Zij werden kampioen in 3de
afdeling.
In 1977 behaalde St.-Cecilia de kampioenstitel in 2de afdeling en
zelfs met lof van de jury.
De
K.F. St.-Cecilia mocht specialist André Van Driessche begroeten en deze leidde
de muzikanten op in een nieuwe blaastechniek.
De
grote dag voor de fanfare was op 2 juli 1978.
Zij
behaalden te Kerkrade in de fanfare-afdeling uitmuntendheid de eerste prijs.
Aan
deze muziekwedstrijd namen zon 12.500 muzikanten uit 26 landen deel.
Van
de 300 ingeschreven korpsen geraakten er 228 door de zeer moeilijke proeven.
Op
26 augustus 1979 werd het de grote dag voor de jeugdfanfare van St.-Cecilia.
Zij
behaalde te Kapelle-o/d-Bos de eerste prijs, niettegenstaande er deelnemende
korpsen waren die reeds internationale successen hadden geboekt.
Rouw
Het
rijtje prestaties ging verder. In 1980 nam de fanfare deel aan het Nationaal
Kampioenschap van België in de afdeling uitmuntendheid. Amper één week voor dit
kampioenschap werd de fanfare in een zware rouw gedompeld.
Ere-Voorzitter
Leopold Piessens overleed plotseling. Maar de fanfare werd de laureaat van het
Belgisch Kampioenschap en behaalde maar liefst 95,5% in de afdeling
uitmuntendheid.
1981
stond weer in het wereldvlak. De K.F. werd wereldkampioen 2de
divisie met onderscheiding. Noch in 1974, noch in 1978 werd zon hoog
puntenaantal gegeven, en de prestatie van de fanfare was werkelijk van
topniveau. Dirigent J.P.Leveugle werd letterlijk en figuurlijk op de schouders
gedragen.
Er
wacht nu slechts nog één hogere sport op de muzikale ladder, namelijk het
wereldkampioenschap 1985 in eerste divisie.
De
laatste prestatie van de fanfare was het kampioenschap van België 83.
Zij behaalden samen met St.Cecilia uit Londerzeel 94% van de punten.
Het
grote succes van de K.F.St.-Cecilia is te danken aan een enorm goed werkend
bestuur. De bestuursleden zijn bijna dagelijks op pad om manifestaties in te
richten, jonge muzikanten te rekruteren, enz..
Maar
ook de opleiding van deze jonge blazers of trommelaars loopt perpect, want bij
vele fanfares situeert zich daar het probleem. Men kan nog wel jongeren
rekruteren maar behouden is heel wat moeilijker.
Ook
de inbreng van J.P. Leveugle moet zeker niet onder stoelen en banken gestoken
worden. Een dirigent die er in slaagt 13 topprestaties met zijn fanfare te
brengen in 8 jaar bewijst dat hij van hoog niveau is.
Het
bestuur dat bestaat uit ere-voorzitter Mevr. Angele Piessens-Van Praet,
voorzitter Victor Verschueren, ondervoorzitter August Lauwers, secretaris Stan
Gobien, administratief secretaris Johan Vandeputte, verslaggever Jozef Lauwers,
penningmeesters Bert Robijns en Jozef Vloeberghen en bestuursleden Bert De
Borger, Leopold Huybrechts, Antoon Lauwens, Hendrik Lauwens, Jan Moons, Frans
Piessens, Louis Schillemans en Marcel Van Loo werkt nu reeds samen met de
fanfare aan de voorbereiding van de hoogste kwotering, namelijk het
wereldkampioenschap 1985 te Kerkrade voor de eerste divisie.
Ook
de muzikale leiding met als dirigent Jan-Piet Leveugle, onder-dirigent Eduard
De Maeyer, lesgever Benny Wiame en leider drumband Walter Van de Venne zullen
tijdens de volgende jaren zeker niet stil zitten.
Fotos :
-Eén
der eerste groepsfotos van St.-Cecilia, daterend uit het jaar 1908. Op deze
foto is de standaard of den drapeau nog niet te zien. De muzikanten die al
actief waren in 1902 of een paar jaar later aansloten, hebben een fanfarepet.
De muzikanten met bolhoed, een gewone pet of zonder hoofddeksel waren nog niet
zo lang actief. (Leest in Feest)
-Stichter
en eerste voorzitter Theofiel Verschueren.
1983 5 oktober
Gazet van Mechelen : Spoorweg
Heffen en Leest gesloten.
Ingevolge
werken ter hoogte van de spooroverweg 5, 6 en 7 van de lijn 54,
Mechelen-Sint-Niklaas, zullen deze tijdelijk voor alle verkeer
afgesloten worden
vanaf 6 oktober tot 13 oktober 1983.
Het geplande werkschema en de noodzakelijke wegonderbrekingen zijn als
volgt :
-Overweg 5 (Juniorslaan) op 6 oktober van 7 tot 16 uur.
-Overweg 6 (Grote Heidestr.) van 6 oktober 10u tot 10 oktober 16 uur.
-Overweg 7 (Tisseltbaan) van 11/10 8 uur tot 13/10 16 uur.
Tijdens de werken aan de overwegen 5 en 6 zal het verkeer omgelegd
worden
via de Blaasveldstraat (Tisselt) en Tisseltbaan.
Tijdens de werken aan overweg 7 wordt
het verkeer omgelegd langs de
Blaasveldstraat (Leest) en de Klaterstraat (Blaasveld).
(...)
1983
Vrijdag 7 oktober : CSC-Interwijkenkwis
De kwis van de ploeg Heide en Dijle
ging door in de gemeentelijke
jongensschool, Ten Moortele.
1983
Zaterdag 8 oktober : Ledenfeest KWB
Programma:
-17u30 : Mis in de parochiekerk ter
nagedachtenis aan de overleden leden.
-18u30 : Aperitief gevolgd door
feestmaaltijd met op het menu :
gebakken forel, tomatenroomsoep,
Prince dOrloff met aardaappelpuree, wijn,
Poire belle Héléne.
-na de maaltijd dansgelegenheid.
Prijs : 475 fr per persoon.
Tijdens het ledenfeest had de
bestuursverkiezing plaats.
Er werden 33 geldige stemmen
uitgebracht en de voornaamste uitslgen waren :
Geerts Alfons 32, Vandeputte Johan
26, Lauwers Jef 25, Publie Staf 24, De Prins Theo
15, Lamberts Marc 14, Thomas Frans
10, Van Laenen Leo 10. (DB, november 83).
Het bestuur werd als volgt
samengesteld : voorzitter Alfons Geerts, ondervoorzitter
Gustaaf Publie, secretaris Johan
Vandeputte, penningmeester Jef Lauwers,
raadslid Theo De Prins en
sportverantwoordelijke Wim Symons.
(DB, november 83 en januari 84)
1983 8
oktober : Overlijden van Cesar Apers
Cesar
Albert Apers was geboren te Leest op 23 mei 1918en hij overleed in het St.
Norbertusziekenhuis te Duffel op 8 oktober 1983.
Cé van den
Apers werd op 25 augustus 1939 gemobilieerd en ingedeeld bij de 19 Artillerie
9de Bat.
Hij nam
deel aan de veldtocht van 10 mei 1940 tot 28 mei datzelfde jaar. Op 29 mei werd
hijdoor de Duitsers gevangen genomen
maar de dag nadien reeds slaagde hij er in ongezien een woning binnen te
vluchten en te ontsnappen. Later zou blijken dat haast alle krijgsgevangenen
van dit transport omgekomen waren toen hun boot bij Willemstadt getorpedeerd
werd.
Na de
oorlog ontving hij de Herinneringsmedaille van de oorlog 1940-45 met twee
gekruiste bronzen sabels en de Medaille van militair strijder van de oorlog
40-45.
Hij was
gehuwd met Celina Celinneke Philomena Apers (°Leest 28 januari 1921, +Boom 9
mei 1997). Het echtpaar kreeg vier zonen : Jozef (Jef), Eddy, Frans en
Jean-Paul.
Cesar en
Celine Apers waren uitbaters van café De Weerstand, Tervuursesteenweg 118 te
Hofstade van april 1948 tot januari 1955. Deze herberg was ook het lokaal van
de liggende wipmaatschappij Hofstade Weerstand. In deze vereniging slaagde
Cesar er inzich drie maal na elkaar tot
koningte schieten omalzo tot keizer te worden uitgeroepen.
In de jaren
50 was Cesar vrachtwagenchauffeur bij de stovenfabriek Fobrux. Hij reed
internationaal. Met een Mercedes legde hij meer dan 300.000 km af zonder
ongeval noch enige reparatie. Dat was een prestatie in die tijd, rekening
houdend met het feit dat er omzeggens nog geen snelwegen waren en alles langs
gewone en niet al te comfortabele wegen gebeurde. Door Daimler-Benz werden hem
hiervoor diplomas en gouden spelden overhandigd.
In het
begin van de vijftiger jaren was hij scheidsrechter bij de Belgische
Voetbalbond en bracht het zelfs tot lijnrechter bij internationale wedstrijden.
Omstreeks
62 verhuisden Cesar en Celine met hun gezin terug naar Leest en namen hun
intrek bij Frans Lodewijk Apers, de oudste broer van Celine, in het Brughuis.
FransApers was er alleen komen voor te staan nadat
zijn broer Jozef Frans Emiel (Jef van de Brug) naar Battel verhuisd was. Als
zaakvoerder bij de Belgische Boerenbond, met zijn café, zijn kolenhandel en
handel in meststoffen en granen kon hij alle hulp gebruiken.
Wijl Celine haar broer hielp in de zaak, nam Cesar zijn vroeger beroep van
voeger weer op.
