Achter
dit witte spookachtig uiterlijk school Linda Verelst, de nieuwemini-ster 1984van Groot Leest. Rechts de winnares van vorig
jaar Wendy Van Steen. Tussen hen in voorzitter Verschueren en uiterst rechts
Toine Lauwens.
1984 Zaterdag 24 maart : Jaarlijks gemaskerd bal van St.-Cecilia.
Met de tweede verkiezing van Eerste
MINI STER van GROOT LEEST.
Start 21 u. met optreden van discobar
ANTVERPIA met D.J. Felix.
Alle gemaskerden hadden gratis toegang tot het bal en de tombola.
In
de finale mochten de 10 deelnemers met het hoogste puntentotaaluit de vorige proeven in de kring. Zij kregen
allen nog een blinddoek voor, alsof het al niet warm genoeg was, en dan maar
zoeken naar de vele uitgegooide tennisballen.
Na
deze finale werd de uitslag bekend gemaakt en nr. 1 was een macaber figuur, die
men s nachts liever niet op zijn weg ziet passeren. Maar ééns het masker af,
kwam er alles behalve een macaber gezicht te voorschijn. De tweede mini-ster
van Leest is Linda Verelst. Deze jongedame is eigenlijk een Katelijns product,
maar sinds een tijd is zij zich in Leest komen vestigen. Met haar komst te
Leest maakt zij in ieder geval furore. (pc)
(GvM,27/3/1984).
1984 Zondag 25 maart : Wedstrijdbal
van Jef Vloeberghen
Voor de thuiswedstrijd van SK Leest
tegen Niel werd de wedstrijdbal geschonken
door SP-gemeenteraadslid Jefke
Vloeberghen.
1984 Maandag 26 maart tot vrijdag 6
april :
ZEEKLASSEN Stedelijke Lagere School
1984.
De deelnemers van dit jaar waren al de
leerlingen van de 5de klas :
Dirk Annaert, Kurt Cauwenbergh, Joris
Diddens, Sven Diddens, Danny Dom, Peter Emmeregs, Ronny Huysmans, Ilse Peeters,
Ann Robbens, Johan Tiri, Alain Van den Sande, Erik Van de Vondel, Jürgen
Verschueren en Wout Verschuren.
Enkele leerlingen en de juf maakten
volgend dagboekverslag :
Jürgen Verschueren :
Op
maandag 26 maart omstreeks 9 uur vertrokken we vanuit Leest naar zee. We gingen
er in een mooi hotel logeren. Het hotel heet Zeezicht. Op de bus speelden we
spelletjes en zongen we onze liedjes. Toen we aankwamen werden de kamers
toegewezen. Omstreeks 1 uur gingen we eten. Daarna gingen we wandelen langs het
strand. Voor Danny moet het wel prettig geweest zijn. Hij zag toen immers voor
t eerst de Noordzee.
De
eerste nacht was het voor sommige jongens niet prettig. Ze konden niet slapen.
Zij gingen dan praten en dan werden ze gestraft door een leraar of een lerares.
We
kregen er goed eten. Vele kinderen zijn echter enkele kilootjes afgevallen van
al dat wandelen en lopen !
Alain Van den Sande :
We
zijn goed aangekomen in Oostende. Het weer viel er goed mee. We gingen allemaal
naar de derde verdieping behalve de meisjes. Zij kregen een kamer op de tweede
verdieping.
s
Middags gingen we eten. In de namiddag gingen we leren en wandelen. Na het
avondeten schreven we brieven naar huis. Daarna gingen we slapen. Die nacht kon
ik niet slapen, maar de andere nachten wel. s Morgens na het ontbijt leerden
wij in de klas. Daarna kregen we wel 20 minuten speeltijd. Dan gingen we weer
naar de klas. In de namiddag wandelden we naar de pier van Oostende. Daar
hebben we de draagvleugelboot gezien. Na het eten hebben we allemaal een
stortbad genomen in het hotel. We mochten tot 9 uur spelletjes spelen op de
kamer. De laatste nacht heb ik het best geslapen, want de volgende dag gingen
we naar huis. Om elf uur kwamen we in de school aan !
Ilse Peeters :
Dinsdag,
27 maart 1984. In de voormiddag hebben we taal en rekenen geleerd. Mijnheer
Trompet kwam in de klas vragen of wij ansichtkaarten en postzegeld nodig
hadden. Bijna iedereen bestelde enkele ansichtkaarten. Daarna gingen we eten en
om één uur reden we met de lijnbus naar Oostende. Daar hebben we de mailboot
bezocht. Onze gids gaf veel uitleg en was erg vriendelijk. Op het schip kregen
we melk als vieruurtje. Dat was lekker. We wandelden in de regen terug naar het
hotel.
Dirk Annaert :
Woensdag,
28 maart 1984. In de voormiddag hebben we zoals gewoonlijk geleerd in de klas.
Om elf uur zijn we naar het strand getrokken omdat de zon scheen. Daarna hebben
we gespeeld. Dan was het middag. Later vertrokken we naar het zee-aquarium.
Daar hebben we haaien gezien. Op de terugtocht vonden we zeesterren en zeewier
in de netten van de vissers. Thuis aten we pannenkoeken en daarna nog een
ijsje.
Wout Verschuren :
Donderdag,
29 maart 1984. Tijdens de namiddag reden we met de autobus naar de abdij Ter
Duinen. Eerst zagen we een moderne kerk met mooie glasramen. Daarna zijn we
naar de ruïne van de vroegere abdij geweest. Ook bezochten we het museum van de
abdij. Je kon er vele voorwerpen van vroeger bewonderen. Die voorwerpen werden
daar opgegraven. Die dag hebben we veel geleerd.
Danny Dom :
Vrijdag,
30 maart 1984. De uitstap die we vandaag maakten, deden we voor t eerst met de
tram. Dat was een hele belevenis want we moesten zon half uur rijden. In De
Panne stapten we af. We maakten toen een strandwandeling van De Panne naar
Koksijde. Die afstand bedraagt ongeveer 8 kilometer. We hebben heel veel
schelpen gezocht om er thuis iets mee te knutselen.
Johan Tiri :
Zaterdag,
31 maart 1984. Vandaag zijn we naar het olympisch zwembad van Oostende gaan
zwemmen. Dat was wel eens prettig. Alleen was het water zout en dat was niet zo
erg lekker. We hebben daar zon uurtje gezwommen. We moesten voortdurend onze
mond gaan spoelen aan het fonteintje. Terug thuis gingen we eten en daarna vielen
we vermoeid in slaap.
Dirk Annaert :
Zondag,
1 april 1984. Vandaag hebben we niet geleerd omdat het zondag was. Wel zijn we
in de voormiddag naar de kerk gestapt. Ook hebben we een voetbalwedstrijd
gespeeld in zeer hevige wind. We hebben gewonnen met 1-0. Tijdens de namiddag
zijn er veel ouders op bezoek gekomen. Wij gingen juist naar de Mercator, dat
is een oude driemaster. Het is wel een mooi schip. Op de terugweg kwam het
water tot aan de dijk. Een echte storm zagen we toen. Dat was een mooi gezicht
!
Joris Diddens :
Maandag,
2 april 1984. Vandaag maakten we een uitstap naar de Polders. We bezochten er
een landbouwbedrijf. De boer had vele koeien. Hij kocht de kalfjes voor 12.000
frank en verkocht ze als vaars voor zon vijftigduizend frank.Toen we terug naar huis gingen, speelden we
in de duinen. Ik heb er tegen Kurt gevochten maar niemand won.
Kurt Cauwenbergh :
Dinsdag,
3 april 1984. We waren vandaag vroeg uit de veren. Na het wassen en aankleden
was het tijd voor het ontbijt. Dan gingen we in de klas leren. Toen was het
tijd voor het middagmaal. Daarna gingen we voetballen. We wonnen met 0-1 tegen
de ploeg van Walem. Later moesten we nog een kilometer hardlopen. Sven was de
eerste en ikzelf was de elfde. Na het avondmaal gingen we nog een brief
schrijven en knutselen.
De laatste dagen aan zee was er geen
tijd meer om verslagen te schrijven. De juf van de klas heeft ze toen maar zelf
geschreven :
Woensdag,
4 april 1984. Vandaag gingen we een lange, maar plezierige en leerrijke namiddag
tegemoet want er stond een uitstap naar het Zwin op het programma. In het
vogelpark leerden we veel inheemse vogelsoorten kennen waarvan we soms nog
nooit hadden gehoord. Zo zagen we er reigers, ooievaars, kauwen, bergeenden en
nog vele andere soorten.
Tot
slot maakten we nog een wandeling in de oude zeearm, in de richting van
Nederland. We zagen er de oude grenspaal tussen België en Nederland staan. Na
deze vermoeiende tocht keerden we die dag laat met de bus naar huis terug.
Donderdag, 5 april 1984. De donderdagnamiddag
werd besteed aan het repeteren voor de Bonte Avond (een zangwedstrijd en een
danswedstrijd). Eventjes zijn we wel naar buiten getrokken om een wedstrijd in
het bouwen van forten te houden. Snel bouwden we het zandkasteel op. Daarna gingenwe vanop onze kamers kijken welke vlag het
langst zou blijven rechtstaan. Wonder boven wonder wonnen wij de wedstrijd.
Hiervoor kregen we een mooie trofee die nu in de klas staat. s Avonds trad
bijna iedereen op tijdens het songfestival.
Ann,
Ilse en Sven traden op als de Star Sisters. Ze deden het schitterend. Ronny,
Jürgen, Peter en Sven imiteerden Queen op een grandiose wijze. Ook Kurt, Wout,
Joris, Ronny en Jürgen deden hun best als de Strangers. Nadien was er een bal
en een danswedstrijd. Peter en Ann deden daaraan mee en werden vierde.
Die
avond gingen alle kinderen al dansend naar hun kamer. Ze hadden zich goed
geamuseerd.
Vrijdag,
6 april 1984. Tijdens onze laatste dag aan zee maakten we nog een uitstap naar
de Doornpanne, waar we ook de Hoge Blekker gingen beklimmen. De Hoge Blekker is
de hoogste duin van België en zowat 33 m hoog. Ook hier waren er prijzen te
verdienen. Wie het eerst zou boven komen, zou een beker krijgen. Spijtig genoeg
was er voor ons nu geen prijsje meer bij al deden onze klimmers het toch niet
zo slecht. De eerste prijzen waren bij de jongens voor Walem en bij de meisjes
voor de school van de Brusselsesteenweg.
Terug
in ons hotel genoten we van ons laatste avondmaal in het Zeezicht-hotel.
Daarna gingen we onze rieskoffers vullen.
Enkele weetjes
-Tijdens de eerste wandeling waren er
twee leerlingen die bijna door de juf moesten gedragen worden. Gelukkig konden
Ilse en Ronny elkaar tot in het hotel helpen. In de loop van de volgende dagen
werden zij net als alle anderen volleerde wandelaars.
-Kurt is een geweldige voetbalspeler.
Hij scoorde in de twee wedstrijden de enige punten. Een bravootje voor hem !
-We waren heel erg blij met het briefje
dat we kregen van meester Gobien. Natuurlijk vonden we het spijtig dat de voetbalploeg
van de 6de klas in Antwerpen was gaan verliezen. Zelf deden we het
toch een beetje beter want we werden tweede na Walem. We hadden hetzelfde
aantal punten maar Walem scoorde één doelpunt meer. Wij kregen dan ook een
mooie bal mee. Zelfs de kinderen van Walem waren een beetje jaloers. Wij wilden
niet ruilen, zelfs niet voor de beker !
-Op zondag kregen bijna alle leerlingen
van Leest bezoek. Gelukkig weende er niemand bij het afscheid.
-Wisten jullie dat de vorige gids van
het zee-aquarium gebeten werd door een zeepaling toen hij deze ging voederen ?
Lach nu maar niet want de arme man kan zijn gekwetste arm voorlopig niet meer
gebruiken ! Zo zie je maar dat je zelfs met vissen voorzichtig moet zijn !
-Na het bezoek aan het zee-aquarium
vonden we op de kade in enkele vissersnetten mooie zeesterren. Die gaven we aan
juffrouw Greet zodat zij daarover les kon geven. Ze was er erg blij mee !
-De juf gaf ons ook les over de garnaal.
Dat was heel plezierig want we mochten allemaal van de meegebrachte garnalen
smullen !
-Op onze laatste uitstap, die naar de
Hoge Blekker, liepen we verloren in de Doornpanne. In de verte zagen we de
anderen lopen. Zij wisten echter van niets en stapten steeds maar door. Onze
juf ging met een stok voorop om de vallen van de stropers op te sporen.
Gelukkig kwamen we er geen tegen. We waren op een bepaald ogenblik zelfs zo erg
verdwaald dat we het jagerspad niet meer terugvonden. We liepen tegen een hele
dichte en erg vertakte doornstruik aan en konden niet verder. We moesten terug
!
Uiteindelijk had de hoofdgroepons toch gemist en was er iemand
achtergebleven om ons op te vangen.
-Sven Diddens won de kilometer
hardlopen. Hij kreeg een mooi tegeltje met daarop de St.-Romboutstoren.
Proficiat, Sven !
-Ook in het forten bouwen wonnen we de
eerste prijs want onze vlag bleef het langst rechtop staan. Die mooie trofee
hebben we te danken aan Wout want hij duwde onze vlaggetok heel diep in het
zand.
-Alhoewel het weer niet zo erg meeviel,
was iedereen graag in Oostende. Sommige kinderen hadden zelfs spijt dat ze
terug naar huis moesten !
Fotos van deze zeeklassen werden op het
schoolfeest tentoongesteld.
Bij afwezigheid van voorzitter André
Walschaers opende secretaris Georges Veiller om 19 u. de vergadering in het
lokaal Sint-Cecilia.
Een veertigtal oudstrijders,
sympathisanten en gelijkgestelde wapenbroeders vergezeld van hun dames woonden
de vergadering bij.
Bij
deze gelegenheid heeft het uittredend bestuur een gratis eetmaal geschonken aan
haar aangesloten leden en hun dames.
Gewoontegetrouw
gaf de secretaris een kort maar volledig verslagover de activiteiten van het voorbije jaar
1983. Bij de verkiezing van de kandidaten voor een functie in het dagelijks
bestuur is dit samengesteld als volgt :
Voorzitter
: Van Beersel Eugeen. Ondervoorzitter : Van den Heuvel Louis.
Secretaris-penningmeester : Veiller Georges. Feestbestuur : De Bruyn Frans.
Kommissaris
: WalschaersAndré, Nuytkens August en
De Smedt Albert.
Vaandeldrager : Spoelders René.
Oudstrijders
krijgsgevangenen oorlogsvrijwilligers gewapende weerstanders en
gelijkgestelden.
De
nationale strijdersbond van België, Koninklijke maatschappij, gesticht sedert
1919, overweegt en tracht in de mate van het mogelijke tegemoet te komen aan de
materiële en morele eisen van oudstrijders en gelijkgestelden.
Het
is in uw belang dat u zich in vertrouwen wendt tot uw plaatselijke afdeling die
uw problemen zal trachtenop te lossen,
zoals U al meermaals hebt vernomen.
Voor
alle inlichtingen begeef U naar de zitdagen van de secretaris op de :
-1ste
vrijdag van de maand bij ons lid De Laet Frans.
-2de
vrijdag van de maand bij ons lid De Laet Georges.
-3de
vrijdag van de maand bij ons lid De Maeyer Victor.
-4de
vrijdag van de maand bij ons lid Van Steen Emiel.
Telkens
van 15 tot 16 uur.
De secretaris-penningmeester Veiller
Georges.
(DB, mei 84)
1984 11 maart : VU Hombeek en Leest bezocht Heemkundig Museum.
De Volksunie-afdeling Hombeek Leest
bezocht het Heemkundig Museum van
Kontich.
Inschrijvingen bij Ann Swartenbroeckx,
Heike Hombeek. (DMW, 8/3/84)
1984 11 maart : Schitterende prestaties voor jonge Leestse muzikanten
Die dag namen twee jonge muzikanten van
de Kon.Fanfare St.-Cecilia deel aan het 2de Nationaal Kampioenschap
van Vlaanderen voor koperblazers-solisten. Beiden traden ze op in de categorie
van 15 tot 18 jaar en allebei behaalden ze een schitterende uitslag.
Luc Vertommen, cornet, behaalde 84% en
werd vice-kampioen van Vlaanderen.
Johan De Win, ook cornet, behaalde
79%en eindigde op een verdienstelijke 4de
plaats.
Eén van de juryleden was Kenneth Dennison, een bekende Britse brassbandfiguur.
Het kampioenschap werd georganiseerd door de V.B.B.F.
(Van Toeters en Trompetten, juli 1984)
In Het Laatste Nieuws stonden de
resultaten van de muziekacademie van Willebroek gepubliceerd. Er werd één
regeringsmedaille toegekend en vijf gemeentelijke medailles.
Van deze in totaal zes medailles gingen
er drie naar muzikanten van St.-Cecilia Leest.
-De regeringsmedaille aan Michel
Leveugle (94%, althoorn).
-Een gemeentelijke medaille aan Johan De
Win (94% cornet) en Luc Vertommen (91% cornet).
Ingrid Polspoel, die niet vermeld werd
in het artikel, behaalde met 80% het diploma in de hogere afdeling A. Ook zij
speelde cornet.
1984 12 maart Uit Schakel Informatieblad van de
Vriendenkring v.d. Sted.Lag.School
Geachte
Ouders, beste Oud-Leerlingen, beste Vrienden,
(...)
In
de eerste plaats moeten we u meedelen dat het contract van Mej. Linda Vansant,
klassetitularis van de 5de klas, beëindigd is. Zij wordt tot het
einde van het schooljaar 1983-84 vervangen door Mej. Carina Vercammen. Wij
bedankenMej. Vansant voor de bewezen
diensten en wensen Mej. Vercammen alle succes toe.
De
leerlingen van de 5de klas gaan allen met hun nieuwe juf van maandag
26 maart e.k. tot en met zaterdag 7 april e.k. op zeeklassen. De Vriendenkring
betaalde per deelnemende leerling 1.000 fr. van het deel dat ten laste viel van
de ouders. Dit is een traditie en wanneer de financiële toestand van de
Vriendenkring in de toekomst zo rooskleurig blijft, zal deze traditie in de
toekomst ook aangehouden blijven.
Het
stadsbestuur heeft een perceel grond naast de school en achter het
oud-gemeentehuis ter beschikking gesteld. Wanneer dit terrein is opgeruimd,
zullen we samen aanplantingen doen, een speelgazonnetje aanleggen en een
schooltuin inrichten. De materialen en planten worden door het stadsbestuur ter
beschikking gesteld.
(...)
1984 12 maart : Fysieke klachten voor Leestse dirigent.
Onze
dirigent (noot : J.P. Leveugle) had de laatste tijd al wat klachten over
zijn fysische toestand. Na een grondig onderzoek heeft men een rugletsel
vastgesteld. Hij dient tijdens de komende weken al zeker rust te nemen en over
een maand of misschien nog later zal hij beslissen of hij nog verder zal
dirigeren. Ondertussen werd er een voorlopige regeling getroffen en wordt de
fanfare gedirigeerd door André Van Driessche. Onder zijn leiding wordt het
komende Palmzondagconcert voorbereid.
(Van Toeters en Trompetten,
maart-april 84)
1984 13 maart Het Laatste Nieuws : Voetballers gewond.
Op
het terrein van S.K. Leest werden twee voetballers tijdens de wedstrijd
gewond en naar het St
Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.
Het gaat om Eddy Lefebvre, Wilgenstraat
59 Mechelen, die zware letsels
opliep, en Jan Van Hemelrijck, K.
Van Doorslaerelaan 54 Bornem, die
licht gewond werd.
1984 Donderdag 15 maart : Open Wijkvergadering SP-afdeling Leest
Beste
Leestenaars,
De
SP-afdeling Leest heeft op donderdag 15 maart 1984 om 20.00 u. in zaal St.
Cecilia te Leest een OPEN WIJKVERGADERING gepland voor ALLE inwoners
van Leest.
De
Heer Burgemeester, Jef RAMAEKERS en de SP-schepenen Mevr. VANDERAERSCHOT, de
heren G. JORIS, F. NASON en J. VAN DER SANDEzullen die avond op al uw vragen trachten te antwoorden.
Heeft
u problemen, heeft u opmerkingen, heeft u kritiek op het gevoerde stadsbeleid,
kom uw vragen afvuren op ons SP-panel.
Werk
mee aan de democratie, geef uw noden en verzuchtingen te kennen, onze
SP-mandatarissen MOETEN ze ook
kennen !
Met
deze avond lossen wij een belofte in van ons SP-verkiezingsprogramma !
HET
STADHUIS MOET EEN GLAZEN HUIS WORDEN !
DURF
DEZE UITDAGING AAN ! KOM EN VRAAG !
De Voorzitter SP-afdeling Leest, Daniël
Nuytkens
De Secretaresse SP-afdeling Leest, Tinneke
Vloeberghen.
(Omzendbrief)
En de periodiek van de socialisten Voor
Allen van 24 februaridaarover :
Inleveren
noemt men het ! Reeds meer dan 2 jaar nationaal, nu ook op gemeentelijk vlak.
De meeste mensen zijn bereid om in te leveren, als ze weten waarom en als dit
ten goede komt aan hun medemens die het minder goed heeft. Nationaal is het
geweten : het geld gaat naar de investeerders ( ) en die zijn niet minder
gegoed; wij worden er voorlopig (?) niet beter van. Anderzijds schuift de
regering ook moeilijkheden op de rug van de steden en gemeenten. Wist je dit ?
Jawel, maar je zou wel eens willen weten wat het Mechels stadsbestuur er aan
doet ? Om je toe te laten het eens rechtstreeks van een vertegenwoordiger van
dit stadsbestuur te horen, hebben wij een open wijkvergadering ingericht. Op
donderdag 15 maart zal schepen Francois Nason je het stadsbeleid komen
toelichten. Wil je het juist weten ? Kom dan eens luisteren in ons lokaal St.-Cecilia,
Dorpsstraat 6. Iedereen is welkom.
Thema : agressiviteit bij kinderen.
(DB, maart 84)
1984 Maart : Advertentie inDe Band :Uit de band in de hand !
Goede
zangvogels te koop aan 300 fr. stuk (kweekbaar).
Poppen
150 fr. stuk.
Te bevragen bij Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120 Mechelen.
1984 Maart : Die maand kregen de
Leestenaars een folder in hun bus waarin
Anita & Theo van de
gelijknamige frituur hun hygiënische vleeswaren voorstelden.
(Folder onderaan)
1984 Maart - De Gazet van Willebroek
:V.Z.W.
t SEEL
In
mei van verleden jaar, werd alhier, een vereniging zonder winstoogmerk
opgericht, waarvan de statuten verschenen in het Belgisch Staatsblad van 8
december 1983 onder het identificatienummer 10718/83.
-waarbij
hierbij
Een
van de doelstellingen is jonge kunstenaars de kans geven om hun werken ten toon
te stellen. Wij denken aan schilders, tekenaars, etsers, beelhouwers enz.
Voor
de voordrachtkunst staat een zaaltje ter beschikking, om deze beoefenaaars de
gelegenheid te geven hun toneel, muziek, zang of dans aan een beperkt publiek
voor te stellen. Ook exotische en folkloristische zang en dans kunnen hier
beoefend worden.
Mensen
die leiding kunnen geven zijn welkom.
Een bijzonder doel is, gezellige avonden organiseren voor NIET ROKERS en deze,
die pas opgehouden hebben te roken, om ook eens in een omgeving te kunnen zijn
waar de rookwalm helemaal afwezig is, zowel bij een pintje bier, als bij een tasje
koffie.
Deze
activiteiten zijn niet alleen bedoeld voor mensen uit de streek, maar ook voor
alle geïnteresseerden uit het ganse Vlaamse Land.
Alle
inlichtingen over werking en lidmaatschap kunnen bekomen worden bij de
voorzitter van de vzw t Saal : Tony Baarendse, Juniorslaan 114, 2931 Mechelen
Leest. Tel. 015/71.10.21 na 18 u. of de week-einden.
1984 1 maart De Mechelse Week : Bibliotheek in Leest.
Gust
Emmeregs (CVP) vroeg naar aanleiding van het agendapunt dat de
verbouwing en uitbreiding van het
bibliotheekcomplex goedkeurde, hoever
het nu staat met de plannen voor
een afdeling van de bibliotheek in Leest.
Goed nieuws voor de Leestenaren,
die bibliotheek komt er wel degelijk.
De plannen voor de bouw van een
filiaal in het Oud-Gemeentehuis van Leest
zijn rond, en wachten nog enkel op
de goedkeuring van ons aller
brandweercommandant
Hendrickx.
1984 Zaterdag 2 maart : KWB Snoeien van fruitbomen
Om 14 had bij Wilfried De Bondt,
Kouter 62 Leest, een theoretische en
praktische les plaats over snoeien
van fruitbomen.
Organisatie : KWB Leest.
1984 Dinsdag 6 maart: Pannekoekenavond
in t SEEL
Leest
is een dorp dat leeft ! Leest kent een weelde aan verenigingen. En er komen er
nog altijd bij : de jongste telg is de VZW t Seel.
Gesticht in mei vorig jaar heeft ze haar zetel bij Tony Baarendse, Juniorslaan
114.
Roex
Guy, een onderwijzer uit Lint, is penningmeester en Karel Verelst, bediende uit
Bornem, secretaris.
Deze
vereniging beoogt een volks trefpunt te zijn en wil volgende activiteiten
ontplooien :
Inrichten
van tentoonstellingen, dia-, film, videoclub, folkloristische ontmoetingen,
danskunst, kleinkunst, muziek, toneel, toerisme, binnenvaart, streekgerechten,
volkskunst, ecologische problemen, micro-processing, elektronica en zelfs
gezellige ontmoeting van niet-rokers.
De
pannekoekenavond : vanaf 18 uur.
(DB, maart 1984)
1984 Vrijdag 9 maart : 2de Grote Kaartwedstrijd
van PVV.
In het lokaal van Victor De Maeyer
organiseerde P.V.V.Wijk (Hombeek, Heffen en Leest) een 2de grote
kaartwedstrijd.
Deelname : 50 frank.
Prijzen : 1 kip per tafel en de
hoofdprijs een kalkoen.
Martin
Tourné won de kaartwedstrijd van de Brandweer.
Dezelfde dag organiseerde de Mechelse
Brandweer ook een kaartwedstrijd teLeest :
Al
hadden de organisatoren, met name de sportkring van de Mechelse Brandweer, voor
een prijzentafel gezorgd ter waarde van 20.000 fr., toch konden zij de massa
niet lokken.
Men
had voor Leest geopteerd, omdat daar regelmatig kaartwedstrijden gebeuren.
Winnaar
van deze kaartavond werd Martin Tourné. Hij haalde het voor Eddy Van den
Berghe, De Ridder, Theo Van Moer en Willy Van Hoof.
Na
de wedstrijd werd in de wandelgangen gefluisterd dat de Mechelse brandweer goed
kan blussen, als men het aantal afgetapte vaten aanschouwde (GvM, 9 maart 84)
Leestenaar Martin Tourné was te
Willebroek geboren op 4 april 1946 en hij overleed na een langdurige ziekte te
Duffel op 21 augustus 1986. Hij was een zoon van Albert en van Jeanne Van Hoof
uit de Blaasveldstraat.
Hij was gehuwd met Paula Schaerlaecken,
echtgescheiden en samenwonend met Lena Verschooten. Twee kinderen : Chris en
Nancy Tourné.
Zoals zijn vader werkte Martin jarenlang
in de buizenafdeling van Eternit en nadien bij de zegeldienst van de Post.
Wij
hadden nooit gedacht dat Martin het zo vroeg zou opgeven. Het leek wel of hij
zeven levens had, zo hebben wij, zijn leeftijdsgenoten van de Leest-Heide, dat
toch ervaren.
Martin
was kampioen in het koerslopen. Hij kon tevens erg goed in bomen klimmen. Bij
dit laatste is hij een paar keer op het nippertje aan erge dingen ontsnapt.
Daarom dachten wij dat hij zeven levens had
(Stan Gobien in de folder n.a.v. een
reünie van de Leestse vijftigjarigen in 1996)
Bijgevoegd :
-De
folder van Anita en Theo.
-De
folder van de PVV-kaartwedstrijd.
-Een
jonge Martin Tourné.
-De
familie Tourné op de huwelijksdag van Martin.
Van
l. naar r. : José Tourne, Miel Ceuppens, Paula Schaerlaecken, Martin, Ludo
Tourné, moeder Jeanne Van Hoof, vader Albert Tourné.
Onderaan
: grootmoeder Florentien Tien De Schoenmaeker, haar tweede man Louis Diddens
en Frieda Tourné.
Met
een aantal fiere tremolos in de stem kondigde Gust Emmeregs gisteren tijdens
een persconferentie de bouw van een sportcentrum te Leest aan.
De
realisatie ervan moet in een bliksemsnel tempo gebeuren want de eerstvolgende
Leestse Volksfeesten, aangekondigd met start op 31 mei, moeten als eerste
activiteit in het nieuwe complex kunnen doorgaan.
Het
Sportcentrum Leest beslaat 15 are bebouwde oppervlakte met een grote zaal van
42 x 23 m, waar buiten sport ook andere manifestaties kunnen plaatsgrijpen.
Gedacht
wordt hierbij aan (handels)beurzen, tentoonstellingen, muziekwedstrijden en
diverse feestelijke bijeenkomsten.
Een
compartimentele vloerverwarming laat het opsplitsen van de zaal in kleinere
ruimtes toe.
Vanzelfsprekend
is er voorzien in dienstlokalen, berging, sanitair en kleedkamers ;
er
is echter ook een ruime keuken voorzien die een capaciteit van de ganse
feestzaal aankan, (500 zitplaatsen) naast een restaurant en een cafetaria.
Het
complex is toegankelijk voor minder-validen.
De
sportzaal met haar bijna 1.000 m2 oppervlakte wordt voorzien voor zaalvoetbal,
minivoetbal, handbal, korfbal, tennis, volley, basketbal.
Het
gebouw zelf wordt opgetrokken uit een staalconstructie met asbestcementpanelen.
De
eerste spadestreek is nog voor deze week gepland.
Met
de aankoop van de inplantingsgronden aan de Dorpstraat te Leest, voor de
terreinen van VV, en de bouw van het complex is een investering van 15 miljoen
gemoeid.
Uiterst
goedkoop, meent Gust Emmeregs, die het ook nog had over de stroomversnelling
waarin de bouwplannen terechtkwamen na de tentenramp van vorig jaar.
Om
de plannen te kunnen realiseren leent een opgerichte NV Sportcentrum Leest
(opgericht 9/2/1984 bij notaris Schotte te Mechelen) een bedrag van 9 miljoen dat over 15 jaar dient te worden terugbetaald.
De
NV Sportcentrum Leest heeft haar maatschappelijke zetel aan de Tisseltbaan 34
te Leest.
De
vennootschap heeft tot doel het ten dienste stellen en de commercialisatie van
het gebouwencomplex ter beoefening van sporten en vrijetijdsbestedingen in de
ruimste zin aan personen, verenigingen en handelsmaatschappijen.
Het
maatschappelijk kapitaal bedraagt 4,5 miljoen frank,(verdeeld over 4.500 aandelen van elk 1.000 frank) volgestort door 18 aandeelhouders.
De
raad van beheer is samengesteld uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis
Vloebergh, Jos Roosemont,(architect
van het complex) Frans Tuyaerts (ex-voetballer
van KV Mechelen) en Emiel Spruyt.
Commissaris
is Camiel De Loose.
Gust
Emmeregs is tot afgevaardigde-beheerder aangesteld.
Door
de initiatiefnemers werd een kosten-baten analyse uitgewerkt die voorziet in
het financieel zichzelf bedruipen van het nieuwe sportcentrum, cafétaria,
restaurant en het verhuren van de sportaccommodaties moeten hier hun niet te
versmaden rol spelen.
Voor
het meer dagelijks en bestendig werk zal van bij de start één full-time en één
parttime persoon in dienst genomen worden. (FOJ)
In De Band van maart 1984 verscheen
een vraaggesprek met Gust Emmeregs :
-Gust
gaat er nu een sporthal komen ?
-Ja
natuurlijk, wat dacht je wel, als we iets beginnen moet het er ook komen.
-Hoe
ben je op het gedacht gekomen zelf een sporthal te bouwen ?
-De
Leestse Volksfeesten is mijn levenswerk. Door de stormramp van verleden jaar
konden ikzelf noch mijn vrienden het risico lopen van nogmaals een tent te
nemen.Gezien hier in Leest geen
geschikte zaal is, moesten wij er iets op vinden om de feesten in de toekomst
te laten doorgaan. Dan maar zelf een sporthal bouwen. Maar er is ook een tweede
reden : ondanks het feit dat er in Mechelen stad goed uitgeruste
sportaccomodaties zijn, zullen de jeugd en de sportliefhebbers van Leest en
omliggende zich weer thuis voelen in een sporthal in eigen midden en
georganiseerd door eigen mensen.
-Goed
en wel, iets willen en iets realiseren zijn twee verschillende zaken. Zo iets
neerzetten betekent toch een investering van enkele tientallen miljoenen.
-Tientallen
miljoenen : dat kan waar zijn voor sportpaleizen gezet door openbare besturen
met geld van de belastingbetaler. Dat is hier niet het geval. Sinds oktober van
vorig jaar heb ik mij zeer intens geïnformeerd naar de kost- en uitbatingsprijs
van een sporthal die aan de behoefte voldoet maar die ook betaalbaar en
leefbaar is. De laatste maanden heb ik 15 sporthallen over gans Vlaanderen
bezocht, ik heb er gekeken en met de verantwoordelijke personen gesproken.
Daaruit is b.v. het besluit genomen geen globale aanbesteding sleutel op de
deur- te doen maar post per post aan te besteden.
-Ja,
maar hoeveel gaat het nu kosten ?
-Ik
zou eerst willen zeggen dat het hier niet enkel om een sporthal gaat maar om
een zaal die geschikt is voor vele doeleinden, waar dus naast sport ook
vergaderingen, manifestaties als feesten in kunnen georganiseerd worden.
Hiermede rekening houdend heeft architect Roosemont een plan opgesteld dat
volledig overeenstemd met dit polyvalent gebruik.
-Wat
gaat er dan allemaal komen ?
-Op
het gelijkvloers is er vooreerst de sporthal zelf met 42 m op 23 m geschikt
voor : zaalvoetbal, handbal, volleybal, basketbal, tennis en korfbal. In de
inkomhal is er een sanitair voor gehandicapten, er is een trap en een lift, ook
een restaurant-frituur, een keuken en nog twee sanitaire installaties. Op de
verdieping is er dan een groot chalet van 15 x 6 m. met een glaswand en met
rechtstreeks zicht op het sportgebeuren in de zaal, verder zijn er 5 kleed- en
5 douchekamers. Aan de voorzijde is er de conciërgewoning en bureel en lokaal
EHBO.
-Dat
is fantastisch ! Wanneer begint de bouw en wanneer moet hij klaar zijn ? Dat
kan toch niet meer tegen de komende Leestse Volksfeesten ?
-Het
blijkt misschien wel onmogelijk, maar het is nog gebeurd dat in Leest zaken
kunnen die vooraf ondoenbaar geacht werden. De aanbesteding heeft al plaats
gehad, de grondwerken zullen beginnen eind februari begin maart. Met elke
aannemer werd de timing afgesproken. Tegen 25 mei moet alles kant en klaar
zijn. Het gebouw bestaat uit metalen gebinten en prefabmaterialen zodat alles
vlug kan gaan.
-En
wat gaat dat nu kosten Gust ?
-Op
basis van de toegewezen werken die de volledige afwerking inhouden en rekening
houdend met de waarde van de grond zal het geheel rond de 15 miljoen kosten.
Ter vergelijking met de andere sporthallen is dit minder dan de helft. Ik ben
er fier op dit te kunnen realiseren zonder dat dit de Mechelse
belastingsbetaler ook maar 1 fr. zal kosten.
-15
miljoen is nog veel geld, van waar gaat dat komen ?
-Dit
is inderdaad een grote investering die een gezonde en brede financiële basis
moet hebben. Daarom werd er een naamloze vennootschap gesticht N.V.
Sportcentrum Leest op 9 februari 1984 bij notaris Schotte te Mechelen. Het
kapitaal van deze vennootschap bedraagt 4,5 miljoen en voor de realisatie van
het gehele complex werd verder een lening aangegaan. Ik wil hier alle
aandeelhouders danken voor hun financiële inbreng, het zijn er niet minder dan
18 die hun vertrouwen stellen in de zaak.
-Maar
gaat de uitbating al die kosten kunnen drukken ?
-Zoals
gezegd ben ik veel sportcentra gaan bezoeken. Ik heb een kosten-baten analyse
opgemaakt. Op basis van te verwachten zaalbezetting en verteer is rendement
verzekerd.
Alle
Leestse sportverenigingen zullen wij bij voorrang ten dienste staan zodat zij
niet meer moeten uitwijken. Anderzijds zullen wij voldoende initiatieven aan de
dag leggen om het geheel te laten renderen : alle grote sportmanifestaties maar
ook familiefeesten zoals bij communie, huwelijk, jubileum, maar ook bals en
dansavonden, bijeenkomsten voor bedrijven, gepensioneerden, onthaal bij
eendagsreizen kunnen wij piekfijn verzorgen met eten, drank en amusement.
Vanzelfsprekend zullen ook de Leestse Volksfeesten, de handelsbeurs en hopelijk
ook de andere grote Leestse manifestaties zoals de Ceciliafeesten en de
Vevoc-cross welgekomen gasten zijn. Verenigingen die bepaalde grote
manifestaties plannen zullen wij graag ontvangen en onze diensten aanbieden.
-Dat
zal toch veel volk vragen, wie gaat dat allemaal doen ?
-Kijk
maar naar het verleden : wat hebben wij allemaal al gerealiseerd dank zij het
enthousiaste medewerken van zovele mensen. Op hen blijven wij natuurlijk verder
rekenen want de sporthal zal ook een stukje van hen zijn.. Voor het meer
dagelijks en bestendig werk zal wel iemand in vaste dienst genomen worden, dat
helpt dan de tewerkstelling.
-Gust,
dank je voor de uitleg. Wij wensen u oprecht veel succes toe.
-Dank
U ! Ik ben er van overtuigd dat U en alle Leestenaren en mensen uit de omgeving
blij zullen zijn met dit gedurft privé-initiatief.
-Gust,
de wereld is aan de durvers !
(Meer over Sportcentrum Leest :
3/8/1984 in deze Kronieken.)
Fotos :
-Op
deze plaats, de parking van V.V. Leest, werd de sporthal gebouwd.
-De
voltallige rennersgroep van Vlug en Vrij Muizen. (Foto : DMW)
1984 23 februari De Mechelse Week : Renners Vlug en Vrij Muizen
Twee Leestenaars bij deze club :
Geert De Bruyn stond bij de lijst junioren en
Gino De Leeuw bij de liefhebbers
vermeld.
Verder verscheen in dezelfde krant
over deze Leestenaars :
Gino De Leeuw : geboren 1/8/1964.
Cecilialaan 7 2931 Leest.
1981 : 1 noverwinning (N)
1982 : -
1983 : 1 overwinning (J). Krachtig
gebouwd. Is dikwijls mee maar getuigt van
weinig koersdoorzicht. Kan
waarschijnlijk goed het grotere verzet rondkrijgen.
Kan goed tempo-rijden.
Geert De Bruyn : geboren 17/7/1965.
Dorpstraat 55, 2931 Leest.
Is een klasbak, uiterst snel aan de
meet maar laat vlug de moed zakken.
Heeft veel pech gekend in 83,
sukkelt met de knie.
Volgens de laatste inlichtingen
dringt een knie-operatie zich op.
1980 : 1 overwinning.
1981 : 3 overwinningen.
1982 : 12 overwinningen als
nieuweling, 2 als junior.
1983 : 5 overwinningen.
Bezit ook enorme aanleg als
pistier. Wordt liefhebber op 17/7/84.
1984 Zaterdag 25 februari : Chiro-Bal
In de parochiezaal met het orkest
van J. Maes.
Aanvang vanaf 21 uur en inkom bij
voorverkoop 60 frank. (GvM, 25/2)
Dit
jaar hadden we echt veel geluk : ons orkest kwam deze keer wel opdagen en dan
nog wel met een grotere bezetting dan contractueel voorzien. Toch werd er meer
jeugd waargenomen op ons chiro-bal dan chiro-ouders en het zijn tenslotte deze
ouders waarop ons chirobal gericht is.
Waarschijnlijk
zit de belangstelling van de jeugd wel een beetje in de weg van een talrijke
opkomst van de chiro-ouders.
Toch
danken we langs deze weg al de aanwezigen want nu kunnen we dan toch met een
gerust hart en gespijzigde kas op bivak vertrekken.
(DB, mei 1984)
1984 25 februari : Teerfeest SP Leest
Leden betaalden 350 frank,
niet-leden 700 frank.
Plaats van gebeuren : zaal
St.-Cecilia, Dorpstraat. Inschrijven kon bij de
secretaris van het bestuur :
Tinneke Vloeberghen, Kouter 91.
Tijdens het feest werd ook
overgegaan tot de verkiezing en herverkiezing
De
elektrificering van de spoorlijn 54 Mechelen-Sint Niklaas heeft reeds voor heel
wat protest gezorgd. De NMBS besloot tot deze peperdure operatie met het oog op
het vlotter doen verlopen van het toenemend treinverkeer. Deze lijn behoort tot
de wenige nog niet geëlektrificeerde spoorlijnen in België en was dringend aan
opwaardering toe.
Bovendien zou deze onderneming, hoewel erg duur, op lange termijn
kostenbesparend werken. De oude diesellokomotieven eisen immers heel wat dure
energie en elektriciteit is veel goedkoper geworden.
Wie
echter niet zoveel zullen besparen, zijn de vele omwonenden.
Samen
met de elektrificering wordt lijn 54 ook op dubbel spoor gezet.
In
Blaasveld leidde dit al tot een uitgebreide protestactie, omdat een viaduct het
dorp in twee dreigde te snijden. Maar viaducten komen er, niet in Blaasveld,
maar wel in Leest. Bovendien zullen een aantal van de kleinere overwegen
afgeschaft worden, wat heel wat praktische moeilijkheden voor gevolg zal
hebben.
Het eerste slachtoffer van heel deze onderneming zijn zeker de Leestse
landbouwers. Zij zien niet enkel een deel van hun land opgeofferd aan de brede
spoorlijn de goedkeuring voor de onteigeningen werd al door de gemeenteraad
gegeven- maar de afschaffing van een aantal overwegen brengt ook
verbindingsproblemen met zich mee.
Een
boer die anders op zon 200 meter van zijn land woonde, zou zo verplicht worden
om een ommetje van een slordige 4 km te maken alvorens hij zijn akker zal
kunnen bewerken. De Belgische Spoormaatschappij toonde al begrip voor deze
problemen.
In
Leest zijn de werken gestart. De land- en tuinbouwers zien alles met lede ogen
aan en hebben weinig verweer.
De
besparingen voor de ijzeren weg zullen voor hen onherroepelijk een meerkost
betekenen. En de tijdsbesparing voor de treinpassagiers zal eveneens ten koste
van tijdsverlies bij de omwonenden gaan.
Mensen
van Leest en Hombeek krijgen moeilijkheden door een geëlektrificeerde ijzeren
weg.
De
spoorlijn 54 Mechelen-St.Niklaas- is de enige spoorweg die nog niet
geëlektrificeerd is. De NMBS wil het steeds toenemend trein- en wegverkeer
vlotter laten verlopen door elektrificatie van deze spoorlijn.
De
voorbije maanden werd op het spoorweggedeelte tussen Leest en Hombeek met man
en macht gewerkt. Ultramoderne machines met tientallen mankrachten toverden op
een minimum van tijd een oude spoorweg om naar een vrij goede en fantastisch
mooie spoorweg. De NMBSzal met deze
miljoeneninvestering vast en zeker bijzonder grote besparingen inbrengen in het
verder verloop van dit verkeer. Er kan alleen al geblikt worden op de enorme
besparing van benzine. Of die besparing echter voor iedereen besparingen met
zich zal meebrengen is nog een heel andere vraag.
Wat
is nu juist de bedoeling van de Belgische spoorwegen en welke problematiek
hangt hier rond ?
De
spoorlijn 54, Mechelen-St.Niklaas, is het enige spoorweggedeelte dat nog niet
werd gemoderniseerd. Hieruit komen dan een heleboel moeilijkheden te voorschijn
wat de aansluitingen betreft voor Brussel, Antwerpen en Gent. De mensen van de
Belgische spoorwegen willen het steeds toenemend trein- en wegverkeer vlotter
laten verlopen door elektrificatie en verdubbeling van deze lijn, de
uitschakeling van de overwegen en de vervanging van de twee bestaande
stopplaatsen te Blaasveld door één modern station. Daarbij zou de NMBS de
spoorweg laten ophogen van Leest-Heide tot aan de spoorwegbrug over het kanaal
te Willebroek. Dit betekende dat de woonzone Blaasveld doormidden zou worden
gesneden door een betonnen viaduct van 6 m hoogte plus de elektrificatie tot 10
m hoog.
Landbouwers
slachtoffer
Op
het Heike te Hombeek werd de afschaffing voorzien van twee bewaakte overwegen
en één onbewaakte. De eerste overweg, de belangrijkste , ligt in het centrum
van het Heike, aan de vroegere treinhalte, vlak naast de feestzaal van de
fanfare De Vrolijke Vrienden.
De
tweede overweg die dichtgaat ligt aan het einde van de Moststraat, op het punt
waar de spoorlijn naar Willebroek afgesplitst van de lijn naar Dendermonde.
De
derde onbewaakte overweg heeft weinig verkeer, de sluiting treft echter
landbouwers in de verbinding met hun akkers. Als alternatief voor de drie
afgeschafte overwegen voorzag de spoorwegmaatschappijwel een brug over de spoorlijn. Deze brug
bedient echter niet het Heike maar wel een smal asfaltwegje nabij de Brede
Dries.
In
Leest zou de overweg aan de Tiendeschuurstraat wegvallen, wat als gevolg heeft
dat
de
bedrijven van een tiental boeren klakkeloos in twee wordt gesplitst.
Voor
hun stuk land dat 300 à 400 meter van de boerderij ligt hoeven ze dan dagelijks
maar even 4 km af te leggen.
De
tweede overweg die in Leest wordt afgesloten is de overweg aan de Juniorslaan.
Deze wegonderbreking zou worden gecompenseerd door een overbrugging.
Deze viaduct zou dan helemaal terecht komen op het tuinbouwbedrijf van Marcel
De Prins. Dit bedrijf kan dan ook hulpeloos verloren worden genoemd.
Een
derde overweg die het slachtoffer wordt van de spoorwegmodernisering ligt op de
Grote Heide. Deze afsluiting zou dan eveneens betekenen dat land- en
tuinbouwers een rondritje kunnen doen van een kleine 4 km.
Dus
kan men ongeveer gaan stellen wat de Belgische spoorwegmaatschappij bespaart
aan energie, een surplus uitgave wordt bij de boeren.
Aanpassingen.
Wat
is er nu al verwezenlijkt ? En wat zal er al dan niet komen ?
De
spoorwegbrug over het kanaal te Willebroek zal voorlopig niet worden vervangen.
De nieuwe brug zal overigens naast de bestaande gebouwd worden zodat het
treinverkeer niet zal gehinderd worden. De veel besproken spoorwegviaduct door
het dorp van Blaasveld komt er na talloze protestacties evenmin.
Het
baanvak Willebroek-Heike zou oorspronkelijk dubbelsporig worden, maar ook dit
project werd geklasseerd. De overweg-afsluiting aan de Grote Heide te Leest zou
wel worden uitgevoerd, alsook de overweg aan de Juniorslaan en de
Tiendeschuurstraat.
De
viaduct aan de Juniorslaan is reeds in vergevorderd stadium en zal
waarschijnlijk binnen enkele maanden in dienst worden genomen. De onderbrugging
aan de Tiendeschuurstraat komt er helemaal niet. Dit project zou praktisch en
financieel niet te halen zijn. Alhoewel er vanwege de landbouwers over dehonderd schriftelijke bezwaren werden
ingediend, werd hier echter geen rekening mee gehouden.
Wat
er aan het spoorweggedeelte al is verwezenlijkt is het grondgedeelte, de elektrificatiewerken
zouden pas beginnen in maart en gans het complex zou eind 1984 in gebruik
kunnen genomen worden.
Na
dit kleine overzicht kan men wel stellen dat de NMBS zich toch de moeite heeft
getroost om rekening te houden met plaatselijke bewoners, zo heeft ze bijna de
helft van haar project laten vallen en hiervoor compensaties gezocht. Er zullen
nog wel enkele grote moeilijkheden blijven en hierbij blijven we dan denken aan
de landbouwers.
De
NMBS is gestart met een mooi, modern, overdacht en verantwoord project maar wat
zeker blijft is dat de besparingen aan energie die de spoorwegmaatschappij
vooropstelt zal worden gecompenseerd door een surplus uitgave bij de
landbouwers en andere mensen die nu vele kilometers zullen moeten meer
afleggen. (D.D.S.)
De Band van maart 1984 publiceerde
daarover volgend artikel :
LEEST IS ER GEW Een brug te veel !
Vroeger
was er nog een station, de treinen stopten er. En in de oorlog werd er zelfs
zeer druk aan ruilhandel gedaan : de machinist reed dan wat verder door zodat
zijn locomotief goed in het veld stond, de stoker gooide wat kolen van zijn
tender terwijl de boeren hem vlug groenten en boter toereikten.
Wie
zou het ooit gedacht hebben dat daar midden in het veld een viaduct zou komen ?
Het
waarom is een lang verhaal en begint bij de petroleumcrisis. Om onafhankelijk
te worden van de dure olie schakelt ons land over naar eigen energiebronnen :
steenkool en kernenergie.
46%
van onze elektriciteit wordt nu geproduceerd uit kernenergie ! Daarom ook werkt
de Maatschappij der Spoorwegen een plan uit om haar spoornet te elektrificeren.
In dat plan is ook de lijn 54 Mechelen-St.Niklaas voorzien en tegen eind van
dit jaar moet over gans het traject de elektriciteitsleiding aangebracht zijn.
En
over die draad gaat het nu. Want die leidingen belemmeren het vervoer over de
weg van uitzonderlijk hoge en zware stukken zoals grote machines, turbines en
ketels. De vrije ruimte onder de draad is slechts 5,50 m. Al wat hoger is moet
langs Leest komen.
Waarom
nu juist langs Leest ?
Al
wat uit het midden en het zuiden van het land naar de haven van Antwerpen moet
is geblokkeerd te Boom omdat de draagkracht van de Rupelbrug te beperkt is
(slechts 80 ton). Zo heeft men een andere weg moeten zoeken die loopt over
Tisselt Leest Blaasveld Mechelen Rumst Kontich Antwerpen.
Daarom moest men een brug bouwen te Leest die sterk genoeg is om dat
uitzonderlijk vervoer te dragen nl. 360 ton. Tevens zal aan de hoek Juniorslaan
Blaasveldstraat de draaicirkel vergroot worden : de elektriciteitskabine die
er nu staat wordt verplaatst en de tip grond wordt in het wegdek opgenomen.
Al
deze uitleg die wij bij de ministeriële diensten ophaalden, kan wel kloppen.
Maar wie er woont, heeft toch de last ervan te dragen : waardevolle gronden
werden onteigend, de uitbating van tuinbouwbedrijven werden bemoeilijkt doordat
de gronden van mekaar werden gescheiden vooral het bedrijf van De Prins Marcel
is getroffen- , voor velen, vooral oudere mensen, zal de steile helling een
hindernis zijn en een gebuurte wordt in twee gesneden : vooral de mensen van
het Rennekouter moeten nu een grote omweg doen.
Is
dit de tol die we moeten betalen voor de vooruitgang ?
Over
autostrades rijden we in de kortste tijd van stad tot stad. Maar dat diezelfde
autostrades dorpen en gebuurten in twee hebben gesneden, daar denken we niet
aan.
Alleen
als in onze eigen omgeving zoiets gebeurt, hebben we er oog voor.
Als
straks de treinreizigers in de elektrische treinen veel vlugger zullen
voorbijrazen, zullen we alleen maar spreken van verbetering.
Fotos :
-Vertrouwd
beeld in het dorp. Passagiers op de lijn Mechelen-Sint-Niklaas.
-De
overweg aan de Tiendeschuurstraat. (Foto
: DMW)
-De
werken aan de Juniorslaan zijn reeds ver gevorderd.
-De
werken aan het viaduct aan de Juniorslaan. (Foto : DMW)
1984 20 februari : Overlijden van Constant Stanne Van den
Broeck.
Hij werd 103 jaar en 5 maand.
In de herinnering van velen bleef
Stanne verder leven als een man met een gouden
hart, die tot op het laatst erg
lucide bleef en steeds klaar stond met één of andere
kwinkslag.
Stanne stierf niet in een
onpersoonlijk ziekenhuisbed maar thuis, omringd door de
liefdevolle zorgen van zijn 72-jarige
dochter Maria, die niet van zijn zijde week.
De plechtige uitvaartmis, gevolgd door
de teraardebestelling in de familiekelder, vond plaats in de parochiekerk van
Sint-Niklaas te Leest op zaterdag 25 februari 1984 te 10u30.
In De Mechelse Week verscheen daarvan
op 1 maart volgend verslag :
Stanne
Van den Broeck begraven (fotos
onderaan)
Evenals
3 jaar geleden was gans Leest op de been. Heerste er toen feestvreugde, nu was
de stemming bedrukt en ingetogen. Immers voor 3 jaar werd de 100ste
verjaardag gevierd van een geliefde inwoner van Leest, Stanne Van Den Broeck.
Na
een korte maar pijnlijke ziekte die het oude lichaam teisterde en ten langen
laatste velde, is Stanne heengegaan van hen die hem lief hadden.
Niet
ten onrechte gewaagde de dorpspastoor van een Koninklijke begrafenis, want in
een afgeladen volle dorpskerk en in een zee van bloemen werd Stanne op zijn
laatste wandeling door familie, vrienden en de ganse Leestse bevolking begeleid
naar zijn eeuwige rustplaats. Zo verdwijnt uit Leest het vertrouwde beeld van
Stanne wandelend door zijn geliefde dorp, steeds vergezeld van zijn hondje
Yuri, die nu stil in zijn mandje ligt te treuren, niet begrijpend dat zijn
baasje nooit meer met hem zal wandelen.
Toch
zal hij in aller harten blijven voortleven als de volkse mensenvriend die
steeds bereid was zijn oor te luisteren te leggen naar vreugden en zorgen van
zijn medemens.
En
menigeen is ondanks zorgen en verdriet door de Stanne over een moeilijk
ogenblik heengelopen met fijne humor en een kwinkslag.
Zij zullen hem missen in Leest, niet alleen zijn familie maar de ganse
bevolking.
(V.C.P.)
1984 22 februari Gazet van Mechelen
:
Parket van de Procureur des Konings te Mechelen
De
Procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen
brengt ter kennis van de bevolking
dat de genaamde van Nobelen Brenda
Elisabeth geboren te
Mechelen de 24 december 1966 van Nederlandse
nationaliteit, dochter van van
Nobelen Antonius Johannes en van Verlinden
Greta, gehuisvest te Mechelen
(voorheen Leest) Kleine Heide 38, op 28
december 1983 overeenkomstig de
wetten op de verwerving, het verlies
en de herkrijging van de nationaliteit,
samengeordend bij K.B. van 14/12/1932 :
-voor hem een verklaring heeft
afgelegd strekkende tot het bekomen van de
BELGISCHE NATIONALITEIT.
De Procureur des Konings stelt een
onderzoek in nopens de geschiktheid van
hogergenoemde in verband met dit
verzoek.
De personen welke opmerkingen of
tegenwerpeningen zouden te maken hebben
of ophelderingen te geven nopens
deze nationaliteitskeuze, kunnen zich wenden
tot de heer Politiecommissaris van
Mechelen tot 29 februari 1984.
Getekend : H. Vanderpoorten, de
Procureur des Konings.
Fotos :
-Stanne
Van Den Broeck
-Velen
brachten Stanne een laatste groet. (Foto
: DMW)
-Zijn
rouwbrief en gedachtenisprentje.
-De
mooie keramiek van Georges Herregods aan de woning van de Leestse eeuweling.
1984
Zaterdag 11 februari : Dubbelconcert
St.-Cecilia
Die dag
werd een serenade gegeven n.a.v. het huwelijk van Albert Van Alsenoy en Rita
Verelst te Koningshooikt om daarna een concert te geven in de Mechelse Oude
Stadsfeestzaal.
Aan dit
concert werkte ook de drumband van St.-Cecilia onder leiding van Walter Van de
Venne mee.
In Toeters
en Trompetten van maart-april 84 verscheen daarvan volgend (ingekort)
verslag :
Die dag stonden er voor de meeste muzikanten van
de Kon. Fanfare St.-Cecilia twee muzikale activiteiten op het programma . Voor
sommigen waren het er zelfs drie omdat een groep muzikanten ook s morgens een
huwelijksmis ging opluisteren.
Omstreeks 18u vertrokken heel wat muzikanten en
ook een aantal ereleden met de autocar naar Koningshooikt. Daar werd het
huwelijksfeest van Albert Van Alsenoy en Rita Verelst gevierd.
Tijdens de serenade had het eerste solo-optreden plaats dat verzorgd werd door
Franky Lauwensen Hendrik Verschueren.
In t midden van de toespraak speelden zij het bekende Afscheidslied ter ere
van de bruidegom omdat deze vanaf 11 februari ll. niet meer deel uitmaakt van
het clubje vrijgezellen van na de repetitie aan de toog.
Het werd een uitstekend solo-optreden met slechts
één enkel minder geslaagd nootje, maar dat kon ook niet anders want alles werd
slechts op t laatste moment geregeld en om eens te repeteren bleef er dan geen
tijd over. De serenade werd kort gehouden en enkel de traditionele marsen
werden uitgevoerd. Alles bij elkaar is de fanfare er toch in geslaagd de
feestvierders te amuseren en daarop komt het toch aan.
Na de serenade trok het grootste gedeelte van de
muzikanten naar de Oude Stadsfeestaal te Mechelen. In 1981 had onze vereniging
ook al eens opgetreden in Mechelen (noot : in de nieuwe Stadsfeestzaal) en toen waren er meer dan tien toehoorders.
Deze keer waren er al heel wat meer dan honderd. Er zit dus vooruitgang in.
Tijdens deze concertavond werd een nieuw soort
programma uitgeprobeerd. Dit nieuwe programma kreeg de naam VAN FANFARE TOT
FANFARE De meeste fanfares hebben de naam een groep muzikanten te zijn die
zich hoofdzakelijk op het musiceren toeleggen om te kunnen pintelieren. Onze
vereniging wil vooral goede muziek maken. Daarna pas komt het pinten drinken.
Een andere uitleg kan zijn : van trompetsignaal tot fanfarekorps. Tijdens dit
programma werden alle instrumenten voorgesteld en van elke soort instrumenten
wordt een muzikant aangeduid die helemaal alleen een volksliedje speelt zonder
begeleiding van de fanfare ! Dat is helemaal geen plezierige karwei want het
minste foutje wordt opgemerkt. Gelukkig waren er niet zoveel foutjes !
In het eerste gedeelte speelde de drumband. In
totaal werden er een tiental instrumenten voorgesteld en het moet gezegd dat de
meisjes en de jongens van de drumband zich onder leiding van hun leider
bijzonder hebben ingespannen om er het beste van te maken.
De drumbandleden werken de laatste maanden terug
bijzonder hard en het is dan ook normaal dat ze resultaat halen. Proficiat !
In het tweede en derde gedeelte was het de beurt
aan de fanfare. Ondanks het feit dat een aantal muzikanten niet van de partij
waren, werd er een uitstekend concert gegeven. Persoonlijk hebben we de fanfare
nu ook eens horen spelen zonder dat we zelf meespeelden. Zonder fanatisme
durven we nu beweren dat de klankkleur van onze vereniging enig is. Onze
fanfare heeft wel iets van de brassband en toch is het geen brassband ! Het is
vooral het werk van onze dirigent die ervoor gezorgd heeft dat St.-Cecilia
Leest klinkt zoals ze klinkt !
Later, na het concert, waren er luisteraars die
verklaarden dat ze deze muziek voor een fanfare onmogelijk hadden geacht.
Tijdens het laatste deel hadden we ook een
LUISTERWEDSTRIJD ingebouwd. De gordijnen werden dichtgeschoven en op elk
gebruikt koperinstrument werd weer eens een nog niet uitgevoerd volksliedje
gespeeld. De luisteraars die aan de wedstrijd deelnamen, dienden het instrument
enkel op het gehoor te herkennen. Omdat er heel wat Leestenaars in de zaal
waren, gingen deze met de eerste prijzen lopen. De echtgenote van onze
orkestmeester kent alle instrumentenen
weet er zelfs de naam van elke muzikant bij te vernoemen. Het kon dan ook niet
anders of de deelnemers die aan haar tafel zaten, hadden allen 10 op 10 !
Het voornaamste was dat de luisteraars beter
gingen opletten en dat was ook het geval. Nog nooit hebben we voor een
aandachtiger publiek opgetreden !
We zullen dit programma nogmaals brengen op 12 mei
e.k. in Diegem, daar zal ook de inspectie van het Ministerie van Cultuur
aanwezig zijn om ons programma Van fanfare tot fanfare te beoordelen op zijn
vormende waarde.
Naar
aanleiding van dit concert kregen de muzikanten en ereleden van de vereniging
op 16 februari een schrijven van het bestuur waaringelukwensen werden overgebracht van de
organisatoren en dit speciaal voor de dirigent, de drumbandleider, de
muzikanten en de drumbandleden.
1984 18
en 19 februari : Gelegenheidsrestaurant
Kon.Fanfare St.-Cecilia
Groot
succes. Er werd een recordaantal deelnemers genoteerd.
Vanuit
Lüdenscheid schreef soldaat en fanfarelid Bart Lauwens voor het verenigingsblad
van de Leestse fanfare :Dag Burgers van Leest,
Toen ik vanmiddag mijne legerbiefstuk naar binnen
werkte, werd ik me er plots van bewust dat er in Leest weer feest was ! Weer
een activiteit die ik gedwongen moet missen. Ik kan me de eetdagen al
voorstellen ! De geur van de heerlijk gebakken biefstuk of steaks vermengd met
exotische sausen prikkelen de koude neuzen van de hongerige bezoekers die in de
zaal St.-Cecilia wat warmte komen opzoeken. Jonge meisjes en vrouwen, in wit en
zwart, draven op en neer met heerlijke schotels vol lekkers terwijl een
kakafonie van geluiden de ruimte vult.
Om 11.OO u. op zondagmorgen zal dan waarschijnlijk
de aandacht gevestigd worden op B.R.T.-I dat de plaatselijke Leestse muziek,
van het puurste kopergehalte, zal uitzenden om alzo de ehter met wat cultuur te
vullen.
En ik zit hier, met mijn cola-uniformpje van de
Medische Dienst, uit verveling naar de mooie winterbeelden uit Sarajevo te
kijken.
Ik hoop dat iedereen genoten heeft van al het
lekkers dat de keukenploeg klaargemaakt heeft van de bediening-met-de-glimlach,
het werk van de mensen achter de schermen en het team regisseurs dat ervoor zorgde
dat iedereen een plaats had en op tijd zijn buikje kon vullen.
Ik denk dat zon evenement als de eetdagen of neem
nu ook de Ceciliafeesten of om het even welke andere fanfare-activiteit, pas
kan slagen als iedereen meewerkt op een vrijwillige basis. Die gezonde
werksfeer van vrijwilligers stimuleert de werklust en de inzet tot
collegialiteit en zo komt men tot een goede werking, een levende en levendige
vereniging.
t Is te hopen dat we allemaal nog dikwijls aan
zulke activiteiten kunnen deelnemen. Onze hoop is op de jeugd gevestigd. Zolang
die voldoende gemotiveerd wordt voor de blaasmuziek zal onze fanfare nog vele
levensjaren toebeschoren zijn. t Is te hopen dat onze muziek nog vele mensen
zal blijven boeien want we mogen er prat op gaan dat we als uitvoerders en
vertegenwoordigers van de volksmuziek nog een beetje cultuur brengen binnen de
samenleving van onze gemeente en zelfs in ons landje.
Hier in t leger moet ik dat stukje cultuur wel
missen, maar eind mei ben ik eindelijk verlost van dit enge systeem.
Beste mensen, ik wens jullie nog veel plezier met
en in onze fanfarevereniging en ik hoop dat ik weldra terug in jullie
gezelschap mag vertoeven.
Het beste nog en hartelijke soldatengroeten van Bart (19.2.84)
De
voorbije dagen publiceerden wij twee bijdragen over Alfred Ost. Het feit dat
hij precies 100 jaar geleden werd geboren (14/2/1884) was voor ons een
gelegenheid om eens terug te kijken op zijn leven en zijn werk.
Dat
het moeilijk is om binnen het kader van een krant, de volledige Ost te
belichten hebben wij ondervonden. De veelzijdigheid van Alfred Ost verplichtte
ons tot het maken van een keuze.
Tot het maken van een keuze werd ook de kunstkring Voetspoor uit Leest
gedwongen. Ook zij kregen te maken met de veelzijdige Ost.
De
Ost-tentoonstelling, waaraan zij momenteel druk aan hetwerken zijn, krijgt als thema het landelijk
leven mee.
(...)
Karel
Soors : Het was een bezoeker aan onze tentoonstelling 1983 die ons attent
maakte op het feit dat het in 1984, honderd jaar geleden zou zijn dat Alfred
Ost werd geboren.
Het
voorstel een Ost-tentoonstelling te organiseren werd besproken zonder
onmiddellijk in de mogelijkheid ervan te geloven.
Voetspoor beschikt immers over (te) weinig financiële middelen.
Maar om één of andere reden gingen wij Ost toch bestuderen. Al gauw stelden wij
vast dat Alfred Ost heel wat werk had voortgebracht en dat het onmogelijk zou
zijn een volledig overzicht van zijn oeuvre te brengen.
Friede
Willems : Samen met die vaststelling kwam ook de twijfel terug : ligt een
Ost-tentoonstelling binnen onze mogelijkheden. Maar bijna gelijktijdig
ontmoetten wij in het Mechelse een aantal Ost-liefhebbers, die onmiddellijk
toezegden hun verzameling prentkaarten, tekeningen en schilderijen in bruikleen
af te staan.
En
de wagen begon te rollen.
Een
bezoek werd gebracht aan de Zoo-Antwerpen, waar in de Ost-zaal een belangrijke
verzameling prijkt.
De
directie van de Zoo wil onmiddellijk met Voetspoor meewerken.
Zo
is het ook met de heer Mercelis, conservator van het Ost-museum in Hoogstraten
en met de neven van Alfred Ost.
Karel
Soors : Opeens was het aanbod zo groot dat we tot een keuze werden verplicht.
Wij dachten daarbij aan Leest, een landelijke gemeente en kozen dus als thema
het landelijk leven in het werk van Ost.
Uiteraard
zullen op de tentoonstelling zijn Mechelse prentkaarten, tekeningen en affiches
niet ontbreken.
Tot
daar ons gesprek met de Leestse organisatoren van de Ost-tentoonstelling.
Noteer alvast dat deze tentoonstelling doorgaat van 21 tot 23 april a.s. in de
stedelijke basisschool te Leest. (...)
1984 Vrijdag 10 februari : Gespreksavond KWB
Om 20 uur ging in het Olivetenhof
te Mechelen een gespreksavond door over
Hervorming van de sociale
zekerheid. De spreker was A.C.V-secretaris Luc
Cortebeeck. Alle Leestse KWBers
werden uitgenodigd.
De
Mechelse schepen Hilda Vanderaerschot was te gast bij het
echtpaar Robert Huysmans (78) en
Josephine Goossens, aan de Kapellebaan
38 te Leest, om hen de
stadsmedaille te overhandigen ter gelegenheid van hun
gouden huwelijksfeest.
Robert heeft jarenlang het beroep
uitgeoefend van landbouwer-tuinier.
Hij is lid van de bond van
gepensioneerden en is een groot supporter van
V.C.Oxdonk Kapelle-op-den-Bos.
Het paar heeft twee kinderen (een
dochter en een zoon) en één kleindochter.
(L.D.N./CMk)
Robert Huysmans werd te Leest geboren op
31 augustus 1905.
In 1934 huwde hij met de uit Heffen afkomstige Josephine Julia Goossens
waarna het echtpaar zich op de Kapellebaan vestigde.
Robert heeft steeds op de boerderij
gewerkt. Eerst met zijn ouders, later namhij de zaak over. In 1970 ging hij met pensioen.
Julia werkte voor haar huwelijk als
dienstmeid. Naast haar dagtaak, het opvoeden van de twee kinderen, heeft ze
steeds geholpen op de boerderij.
(GvM, 31/1/94)
In 94 zou het echtpaar hun diamanten
bruiloft vieren, lees daarvan het verslag op 31 januari van dat jaar.
1984 5 februari : Algemene Vergadering K.V.L.V.
Op
deze vergadering mocht onze voorzitster een 80-tal leden begroeten ondanks de
vele festiviteiten die er op deze dag plaatsvonden. Het waren de wijken Bist,
Alemstraat, Kleine Heide, Juniorslaan en Blaasveldstraat die voor onthaal
zorgden.
Godelieve
Daelemans verzorgde het gebed en de proost sprak daarna over het ontstaan van
Ikonen en de betekenis ervan.
Na
het vredeslied dat we samen zongen gaf onze voorzitster het woord aan Lieve
Cornelis uit Aartselaar en ondanks het feit dat zij nog een beginnelinge was om
vormingswerk te geven, wist ze ons toch de nodige informatie te geven aangaande
de nieuwe vormen welke in onze tijd komen opdagen. Het onderwerp : sekten,
mensen op zoek maakte ons allemaal toch nieuwsgierig. Zij maakte het ons
duidelijk wat eigenlijk sekten zijn en hoe zij zich onderscheiden van andere
kerken. Mensen met psychische moeilijkheden zijn makkelijker gewonnen om bij
een sekte aan te sluiten en ook jongeren en studenten, zij zijn het uitverkozen
publiek om leden aan te werven. Als besluit wees op je hoede. Laat je niet
misleiden door hun informatie.
Wil
je nog meer weten over sekten dan hoef je eens een goed boek te lezen, bv.
Godsdienstsekten in Vlaanderen uitgegeven bij Davidsfonds, Blijde Inkomstraat
Leuven.
Na
een warm applaus en het dankwoordje vanwege de voorzitster was het smakelijk
eten.
Dan
stond het spel hoger-lager op het programma. De supporters maar duimen voor
hun kandidaten en het beste paar ging er zelfs met de auto vandoor.
In
afwachting van het grote moment, nl. de trekking van de Lourdesafgevaardigden
werd door onze leden nog een moderne dans uitgevoerd en dan wie kwam er uit de
bus (?) Mevr. Cecile Geerts uit de Oude Tisseltbaan en Mevr. Van der Taelen
Aline uit het Dorp. We wensen hen alvast hartelijk proficiat en goede reis.
Allemaal
wel thuis en tot volgende maal was de laatste wens van onze voorzitster.
1984 Februari De Band : Leestenaars treden zo uit de oude doos (Verz.
S. Huysmans)
Een
opstel van RAYMOND DE PRINS van 7 november 1954
Een
Voetbalwedstrijd
Op
een zaterdagavond vroeg vader mij : Willen wij morgen eens naar de
voetbalmatch gaan zien ? Vol vreugde sprong ik omhoog en riep : Ja,ja !
Zondagnamiddag
1 uur. We maakten ons klaar, namen onze velo en waren weg. Voor de match
Willebroek - Boussu-bois. En vader is een vurige supporter van Willebroek, hé !
We
kwamen spoedig aan bij mijn onkel in Blaasveld. En van daar trokken we verder
naar het voetbalterrein van Willebroek.
Als
we daar toekwamen waren Willebroek en Boussu-bois al aan t trainen. En daar
kwam dan de arbiter, en gaf het fluitsein. Op iedere speelheft stond een
elftal. De scheidsrechter gooide een geldstuk omhoog, dit was om te zien langs
welke kant iedere ploeg zou spelen. Het spel nam kalm een aanvang en daar
passeerde Van Neck naar Arnouds. Direct een pas naar voren, maar één van de
backs van Boussu-bois had het gezien. Hij schoot de bal naar voren en daar was
Boussu-bois in de aanval. Eén van de centervoors schoot op doel, maar Tack,
keeper van Willebroek, greep de bal in. Van Neck mocht de bal uitstampen, de
bal kwam tot bij de Buyser en die gaf een paske aan Eeraerts en school op doel.
Ineens schoot er een felle luide kreet uit de menigte : goal !!! Ja, het was
goal : 1-0 voor Willebroek.
Een beetje later was het half-time.
De
tweede helft was pas aan gang, of daar maakte Engelen het tweede doelpunt voor
Willebroek. Vijf minuten later maakte De Buyser er 3-0 van.
Op
de vijftiende minuut maakte één van de backs van Boussu-bois er 4-0 van.
De vijfendertigste minuut was Meersman doorgebroken, hij maakte er 5-0 van.
Drie minuten voor het einde was het voor Willebroek een strafschop; deze zou
Van Neck geven en het werd 6-0.
Zo kwam het einde van deze spannende wedstrijd.
Ik zie graag voetbal, schone voetbal en dan van goede ploegen.
De schrijver DE PRINS RAYMOND
-tijdens het schooljaar 1954-55 leerling
in het 8ste leerjaar.
-geboren te Leest op 7 juni 1942.
-zoon van De Prins Frans en Mertens
Constance, Winkelstraat 7 te Leest.
-gehuwd met Vercammen Hilda
(Wiekevorst), schoonmaakster in een stedelijke kleuterschool te Mechelen.
-wonende Cecilialaan 3 Leest.
-onderwijs na de 4de graad :
Technische Scholen, Melaan Mechelen metaalbewerking elektriciteit A3.
-beroep :
1)van 1960 tot 1969 : ijzerdraaier te
Vorst (in firma gespecialiseerd voor het plaatsen van valdeuren (schotdeuren),
afsluitkleppen en verlaten in sassen.
2)vanaf 1969 werkman-bediende bij NMBS,
standplaats Antwerpen-Centraal, als elektrieker, gespecialiseerde afdeling
HOOGSPANNING, bovengrondse leidingen. Inzonderheid plaatsen NIEUWBOUWvan hoogspanningscabines. Momenteel de aanleg
van verwarminsinstallaties voor WISSELS.
-Raymond, wat betekent voor u :
standplaats Antwerpen ?
-Een standplaats is een centrum. Voor
het ogenblik zijn er voor onze standplaats Antwerpen drie proefstations in
uitvoering : ESSEN, waar we thans werkzaam zijn, HERENTALS en TURNHOUT. Hierna
volgt dan nog BERCHEM.
-En zo is dat ook geregeld en ingedeeld
voor andere standplaatsen, veronderstel ik ?
-Jawel, zo is er een standplaats LEUVEN,
een standplaats VILVOORDE, een standplaats ST.NIKLAAS, een standplaats
AARSCHOT, die de standplaats ANTWERPEN omringen en waar ook gelijktijdig
proefstations in uitvoering zijn.
-Wellicht een enteressant werk voor u,
en zo draait ge mee met de nieuwste uitvindingen en de jongste toepassingen op
de vooruitgang van techniek en wetenschap. Ik veronderstel dat voorzichtigheid
en kalme bedachtzaamheid van de ploegsteeds vereist zijn en dat enige slordige onoplettendheid uit den boze
is ?Voor het ogenblik zijt ge te Essen
doende, hoe komt ge daar dagelijks ?
-Wel, vanuit Antwerpen-Centraal
verplaatsen we ons met een camionette. Daarin ligt ons gereedschap en
materiaal, en is er bovendien zitplaats voor 6 man. Ik ben er ook de chauffeur
van.
-En hebt gij een rijbewijs hiervoor ?
-Wees maar gerust, alles berust op
verantwoordelijkheid en streng gereglementeerde voorschriften.
-Nog geen ongelukken meegemaakt ?
-Neen, toch geen erge.
-Als ge al 15 jaar op en tussen en boven
de sporen leeft en beweegt, kunt ge d er wel van meeklappen ?
-Ja, in t jaar 71 bv. In Deurne. Daar
gebeurde het dat een goederentrein, waartussen wagons met paarden geladen,
ontspoorde. Erge slachtoffers bij de paarden natuurlijk. Dan hebben de
gendarmen en de bijgeroepen veearts er verschillende moeten afmaken
(doodknallen).
-En wat behoort NIET tot uw groepswerk ?
-Ons werk bestaat erin, alleen de opbouw
of aanleg van NIEUWE WERKEN. Nu eens in de hoogte, zoals het plaatsen van
hoogspanningskabels. Dat is plaatsen en uitwerken tot alles best werkt. Eens
geplaatst en goedgekeurd is ons werk af.
-Welke zijn uw hobbys Raymond ?
-Vooreerst voetbal. Ik ben bestuurslid
van VV Leest en verantwoordelijk-afgevaardigde der JUNIORES C.
-Ik mag dus zeggen : na de hoogspanning
van t werk is voetbal uw ontspanningsveld.
Ja, zo leeft ge in evenwicht. En
misschien lag uw opstel van 1954 over die Willebroekse match toen reeds in uw
belangstellingssfeer en mogen we dat aan zien als een verre aanloop van uw
huidige hobby.
-Verder doe ik aan vogelliefhebberij (in
volière).
-Hazo ! Na de vrouw komen de
zangvogeltjes. Liefde voor de kanaries. En ook de Japanse nachtegaal hoort er
bij. Goed zo, een mensenleven kan ook gevuld worden met vriendelijke kleine
dingen. Vragen die vogeltjes speciale zorgen ? En krijgen ze t niet te koud
bij strenge vorst ?
-Wat afschermen tegen snerpende wind en
er goed op letten dat er steeds (vloeibaar) water is. Een gloeilamp volstaat
hierbij.
-Raymond, ik herinner me dat ge een vrij
goede leerling waart indertijd, en mijn notas die ik nog gevonden heb over uw
schooljaar 54-55 bevestigen dit. Voor lessen kreegt ge meestal een 9, dus ge
deed er thuis iets aan, voor huiswerken regelmatig een 10, dat wijst op secuur
werken, voor vlijt voor gedrag oja ! Alles was O.K..Ik ben er zeker van dat
Hilda u heden ook goede punten zou geven, en dat bij de NMBS uw dienstoversten
uw werk appreciëren, daar twijfel ik niet aan. Doe bijgevolg maar rustig voort.
Uw geluk moet ge zelf opbouwen.
Waar is de schooltijd van toen !?
(Stan Huysmans)
1984 Februari De Band Susse Teughels over Posse Leest.
Die
tijd zouden de mensen het wel een heiligschennis gevonden hebben wanneer iemand
op Paasdag had gewerkt of even de bloemetjes buiten gezet. Van uitgaan was er
die dag geen sprake en van kermis vieren evenmin. Alles mensen vierden die dag
gezellig op eigen manier in de huiskring.
Op tweede paasdag was het wat anders. Daar had Sint-Cornelius voor gezorgd met
zijn begankenis.
Kort
na middernacht kon men het geruzie van de marktkramers al horen. Dikwijls kwam
het zelfs tot vechten om het best zichtbare plaatsken te veroveren om er zijn
houten kraamken op te slaan.
Van
in de prille morgen kwamen de bedevaarders uit alle hoeken van de streek; een
half uur voor de eerste mis begon zaten er al mensen in de kerk.
Gedurig aan zegenden de paster en zijn helpers in naam van de Heilige de devoot
knielende menigte. Ondertussen trapten ze almaar door op het steeds groeiende
slijk in sollekens.
Voor
een briefken stapten ze in die tijd nog wel uit de weg want die waren zeldzaam.
Onderwijl ging buiten op het dorp de jaarmarkt open. Ook de herbergiers waren
er als de kippen bij om de klanten op te vangen. Met dampende koffie lokten ze
de mensen binnen en daar werd soms ook wel eens van de donkere fles geschonken,
in het genipt natuurlijk.
Om acht uurleek het dorpsplein reeds
een drukdoend bijennest. Familieleden en kennissen troffen er elkaar en zetten
veelal bij een van hen de begankenis verder. Sommigen trokken de hele dag van
het ene kapelletje naar het andere. Velen hadden s avonds het dubbele van de
weg nodig om thuis te geraken en daar verder naar het sermoen te luisteren.
Sinds
heuglijke tijden werd die dag besloten met een feestelijk bal.
Voor
mij waren die feestelijke feestdagen in onze gemeente de droevigste van de hele
almanak. Na dagen aan een stuk hard zwoegen ving vanaf de vrijdagmorgen tot een
stuk in de nacht het opruimen van het werkhuis aan. De avond van de grootste
dag van Leest moest dat stuk gebouw er als een feestzaal uitzien.
De
dag zelf, wanneer mijn vrienden uitgingen en de bloemekens buiten zetten, had
ik de handen vol ; zowat alles diende nog afgewassen of afgestoft. Daarbij kwam
nog dat gewoonlijk veel moest aangesleurd worden
De
Leestse dansgroep zal weldra in groenbeige broek en
zwarte
vest te bewonderen zijn. (foto : GvM)
1984 30
januari Gazet van Mechelen :
Dansgroep Korneel in een nieuw kleedje.
Ten huize Verbruggen werd drie jaar Korneel
toegelicht. Deze Leestse dansgroep ontstond eind november 1980 en werd genoemd
naar de plaatselijke parochieheilige St-Kornelius.
Er werd een eigen orkest opgericht bestaande uit
15 leden. En de jongste muzikanten houden wekelijks een oefenstonde onder
leiding van Jan Casteels.
Elke vrijdag zijn er de dansstonden. En Korneel
telt reeds 111 dansende leden.
De kinderen tot 10-11 jaar werden opgesplitst in twee groepen en tellen
momenteel 36 leden. De hoofdbrok wordt wel gevormd door de jeugd die met 50
leden ook opgesplitst werd. Daarnaast zijn er nog de 25 volwassenen die
wekelijks nieuwe dansen aangeleerd worden door Elvire Claes. De kinderen
krijgen les van Martel, Kathleen en Christel.
Korneel zit momenteel met genoeg leden. Alleen
jongens zijn zeker nog welkom, want daar is wel een kleine wanverhouding.
Korneel hoopt later wel uit te kunnen breiden,
maar dan moeten er nog enkele lesgevers of lesgeefsters bijkomen.
Terugblik
Een terugblik op 1983 geeft een beeld van het zeer
actieve leven van de Korneel-familie.
Zo was er het optreden en de barbecue op het feest
van St-Korneel op Paasmaandag. Op 16 april trokken de jongeren naar de jeugddag
in Schoten. Op 8 mei danste de jeugd in de Hanswijkprocessie. Op 12 mei deed de
volksdansgroep mee met het spelprogramma van de Leestse Volksfeesten en op 15
mei werden deze feesten verzorgd met een optreden.
Op 4 juni trok Korneel naar Weerde om er het
schoolfeest op te luisteren met dans en kantklossen. Ook de 11-juliviering te
Leest was een organisatie van Korneel in samenwerking met enkele andere Leestse
verenigingen.
Eén van de hoogtepunten uit het Korneelleven is de
jaarlijkse deelname door zon 15 leden aan de Europeade. In 1983 ging deze door
te Wenen en daar werd al dansend en zingend verbroederd met de volkeren van
gans Europa.
De laatste week van augustus was een zware
opdracht voor het Korneelbestuur. De Maori-groep uit Nieuw-Zeeland werd
opgevangen door de Leestse pleeggezinnen. Samen met de buitenlandse gasten
brachten de kinderen van Korneel een bezoek aan het speelgoedmuseum te
Mechelen. s Avonds was er terug een ontmoeting op het folklorefestival. s
Vrijdags stapten Korneel en de Maorigroep mee op in de folklorestoet. En het
weekeinde werd besloten met een groot verbroederingsfeest met de Maori-groep en
een Oostenrijkse groep uit Wenen. In de hof van het Kouterkasteeltje werd er
gedanst, gezongen, gepraat in het Engels, Duits en Nederlands.
Het jaar 83 werd afgesloten met een
pannenkoekenavond in t Zeel.
Ook voor 1984 staan er heel wat activiteiten op
het programma.
Zo zal op Paasmaandag het feest van Korneel gevierd worden. Ditmaal met extra
luister, want dansgroep Korneel zal voor de eerste maal in haar nieuw kleedje
optreden.
Een glimp van de groenbeige broek en zwarte vest
was reeds te zien op de laatste oefenstonde. Korneel gaat ook weer deelnemen
aan de Europeade, die dit jaar doorgaat te Rennes (Frankrijk).Er bestaat veel
kans dat zij ook zullen deelnemen aan de Leestse Volksfeesten, het
folklorefestival, enz
Korneel gaat al dansend door het leven, en de
vreugde blijft dan ook neit uit. (PB)
1984 Februari De Band : Brief aan de grote en jonge gezinnen
Waarde
ouders en jongghuwden,
De
Bond der grote en der jonge gezinnen (BGJG) bestaat in Leest reeds tientallen
jaren, en het aantal leden schommelt rond de honderd. Het gezin is sinds lang
de bakermat van onze beschaving. Daarom hebben vele gezinnen zich gegroepeerd
in een vereniging of de bond (zoals vaak gebeurt met gelijkgezinden).
Dit
om meerdere redenen :
-eendracht
maakt macht.
-drukkingstgroep
die eisen afdwingt.
-mensen
die samen ijveren voor ethische problemen enz.
De
bond heeft in het verleden meerdere zaken gerealiseerd voor de gezinnen, waar
ook niet-leden kunnen van genieten. Bovendien wordt er een weeklblad uitgegeven
met artikels over het gezinsleven in de brede zin, met daarbij culturele en
sociale varia. Politiek of ideologisch of godsdienstig is de bond niet gekleurd
want heeft respect voor elke menselijkheid in de echte betekenis.
Lidgeld
bedraagt 600 fr.
Aan
ledenwerving doen is bedelen en dus vernederend. Daarom kort : zij die er iets
in zien en zich schouder aan schouder met de andere gezinnen willen scharen
worden uitgenodigd tot lidmaatschap (ik ken er die lid worden voor het
weekblad).
Zij
die bestuursactief willen worden maken zich kenbaar.
Tot
slot : dank aan de honderden leden nu en in het verleden, en inzonderheid dank
aan hen die lied blijven; al hebben ze het financieel niet meer nodig. Dit is
solidariteit.
Dank aan de ijveraar(s) van de bond gedurende jaren te Leest.
1984 25
januari Gazet van Mechelen : Goede
beurt voor jeugd van VV Leest.
VV Leest pakt met vijf jeugdploegen uit in de
voetbalcompetitie en deze ploegen doen het lang niet slecht. Het belangrijkste
bij Leest voor de jeugd, is wel dedegelijke opleiding, en de opvoeding van de kinderen, en niet de
resultaten die worden behaald.
Dat deze manier van werken zijn vruchten afwerpt,
bewijst wel de toenemendeaansluiting bij de jongeren.
Dat het met de opleiding van de jeugd gemeend is,
bewijzen ook de regelmatigevergaderingen van de jeugdtrainers met hoofdtrainer Yvan Emmerechts.
Deze vergaderingen zorgen er voor dat iedere
trainer op dezelfde golflengte zit, wat zeker belangrijk is voor de toekomst.
Problemen van elke jeugdreeks worden besproken en
in de mate van hetmogelijke opgelost.
Met de pre-miniemen pakt V.V. Leest uit in de
beker Nijs. Deze jonge spelertjes staan samen met Hombeek op de eerste plaats
met 13 punten uit 7 wedstrijden. De allerkleinsten weten ook goed het doel
staan, want zij scoorden reeds 42 maal en de verdediging is ook uit het goede
hout gesneden want zij stond slechts 5 tegendoelpunten toe.
Trainer Silvain Teughels is ook best tevreden met zijn jongens.. Ook zijn
miniemen doen het helemaal niet slecht. De aanvallers scoren hier wel genoeg
maar de verdedigers staan nogal veel doelpunten toe.
Frans Neefs traint de kadetten en scholieren. De
kadetten leverden hun beste prestatie tegen K.V. Mechelen met een 3-3 uitslag.
Daar bewezen de jongens dat met een goede ploeggeest ondanks het ontbreken van
groot voetbaltalent er toch mooie resultaten kunnen behaald worden.
De scholieren traden aan met nogal wat eerstejaars
en met slechts een kern van 13 spelers. Zij startten slecht, maar klommen
geleidelijk in de rangschikking.
Het boegbeeld van V.V.Leest zijn de juniors, onder
leiding van William Selleslagh. Met een tweede plaats juist achter KV Bonheiden
staan zij op een beste plaats en hebben nog uitzicht op de titel. Deze ploeg
paart werklust aan technische kwaliteiten en hoopt op een buitengewone
ploeggeest.
Hier primeert ook de opleiding boven de uitslagen
want het elftal moet al enkele malen verzwakt aan de start komen omdat er
spelers dienden afgestaan voor het fanionelftal.
Door dit feit staan er dan ook de regelmatige
jongens uit de juniorsploeg een trapje hoger en worden stilaan een vaste warde
in het eerste elftal.
Dat het goed draait bij V.V.Leest was wel te
merken op het jeugdtornooi van FC Heindonk met Kerstmis. De vier deelnemende
jeugdploegen uit Leest haalden de finale. De miniemen en de juniores wonnen de
finale, terwijl de kadetten verloren. Ook de scholieren kregen in extremis de
beker door winst met strafschoppen na een gelijkspel.
Opmerkelijk is ook de goede sfeer in het Leestse
huishouden. Vele jeugdwedstrijden worden bijgewoond door het bestuur en de
spelers van de eerste ploeg. Dat is natuurlijk een stimulans voor de jonge
voetballers. (MVdB)
1984
Zaterdag 28 januari : LEDENFEEST
VEVOC
Programa: H. Mis om 18 uur in de
parochiekerk.
Aperitief om 19 uur in het
chirolokaal.
Feestmenu om 19u30 in de
parochiezaal en ontspanning en dans vanaf 21 uur.
1984
Zondag 29 januari : 6de
Natuurwandeling van SP Leest
Onder leiding van gemeenteraadslid
Jef Vloeberghen vertrokken de wandelaars
rond14 uur aan hun lokaal zaal Sint Cecilia voor
een wandeling van twee uur
dertig minuten.
Na de wandeling kregen de
deelnemers een stevige portie boerenboterhammen
met kaas of kop voorgezet, gratis
aangeboden door het SP-bestuur.
(Voor Allen, 30/12/1983)
1984
Zondag 29 januari : Info-namiddag
K.V.G.Zennevallei
Vanaf
14.30u. in de parochiezaal van Heffen.
Onder leiding van de Heer De Brauwere proberen we
een accuraat en volledig beeld te krijgen van de recente wijzigingen op het
vlak van het gehandicaptenbeleid. Iedereen is welkom, leden, vrienden en
kennissen. Wij zorgen voor een heerlijke koffietafel. Kosten 75 fr.
1984
Vrijdag 20 januari : Voordracht
Biologisch Tuinieren
Leefmilieu
Leest organiseerde die dag in de bovenzaal van het klooster, Dorpsstraat 10 te
Leest (naast de meisjesschool) een voordracht overbiologisch tuinieren.
Spreker was
dhr Rik De Dapper. Inkom : 25 frank. (DB, november 83)
In het
februarinummer van de periodiek publiceerde Henri Labio volgend verslag :
Een leerzame avond.
In Leefmilieu Leest broeide reeds geruime tijd de
idee om eens een voordracht in te richten aangaande natuurlijke teeltmethoden,
dit onder de benaming : Biologisch Tuinieren.
Naarmate de tijd rijpte, waren wij er ons allen
van bewust dat deze manier van kweken weinig bekend is in ons dorpje.
Leefmilieu nam daarom het initiatief beroep te doen op een vakman. Onze keuze
viel op de Heer Rik De Dapper, een eerlijk man, met een unieke vakkennis,
tevens jaar en dag vertrouwd met de stiel. Rik wordt in Vlaanderen aanzien en
algemeen erkend als de stamvader van het Biologisch Tuinieren.
Hiermede werden plannen gemaakt, contacten gelegd, mensen aangesproken,
enz.enz.
Rik was direct bereid op onze aanvraag in te gaan.
Persoonlijk ben ik reeds jaren bevriend met Rik, het is een fijne man met een
onmetelijke beroepsliefde die mij al zeer veel geholpen heeft in onze Bio-tuin.
Na het uitvloeien van 1983 en het binnenglijden van 1984 kwam er na overleg een
vaste datum tot stand. Op 20 januari om 20 uur zou Rik komen.
Affichen en teksten werden opgesteld. Klokslag 20 uur zou alles beginnen.
Mijnheer pastoor was zovriendelijk een
zaaltje voor ons ter beschikking te stellen. Met een bang hartje wachtten wij
af zou er volk komen ??? Rond 19.30 uur was er nog niet veel gezelschap te
bespeuren. Hier en daar gingen al stemmen op dat het niet veel zou worden
Maar ik geloofde er vast in, en ja hoor ! Vijftien
minuutjes voor achten begonnen de mensen zachtjes binnen te schuiven. Heel
hoopgevend was de opkomst van talrijke jonge tieners, want zij zijn de leidraad
voor de toekomst. Tegen 20 uur liep de zaal zo goed als vol en viel er 36 man
te noteren, een waar succes voor Leefmilieu Leest ! En dat voor de eerste maal
! De organisatoren hun oogjes schitterden van innerlijke voldoening.
Bij zijn openingstoespraak dankte Rik de talrijke
aanwezigen en begeleidde ons bij de hand in het ontsluieren van de geheimen van
moeder natuur. Er werd gesproken over deskundige bodemontledingen en omzetting
in biologische taal, gewassenbescherming, het gevaar van chemisch spul, de
voor- en nadelen van potas, enz.enz. Rik drukte er op dat het in de gegeven
omstandigheden zo niet verder meer kan en er tal van andere natuurlijke
middelen zijn om op een verantwoorde wijze te telen. Grieken en Romeinen waren
echte kunstenaars in het kweken van groenten en fruit, omdat zij de kunst
verstonden in te spelen op de natuur en zijn leidraad te volgen. Laat ons de
richtlijnen van de schepper eerbiedigen en telen naar zijn bespiegeling, nl.
raszuiver. De biologische hulpmiddelen kwamen ook uitvoerig aan bod,
zoals : bazalt (bevat : spoor, oligo en kiezel),
lava, meel, zeewierkalk, betoniet, alsook natuurfosfaten. Tevens werd het
belang van groenbemesting besproken zonder de bodem te storen en een massa
organisch materiaal achterlatend op de bodem, dit in het kader om het micro
organisch leven in de bodem te stimuleren.
Een levende bodem, beste mensen, dat is de schat
van een echte bio-tuin. Evenzeer interessant was het naar voren brengen van
stikstof adviezen. Het is nl. zo dat er bij een overdosis aan stikstof nitraat
ontstaat, uit nitraat ontvloeit nitriet en daaruit bekomt men nitrosaminen, een
zéér kankerverwekkende stof. In de biot-teelt is daar geen enkel gevaar voor,
de organische stoffen worden voorgecomposteerd zodat er een stabilisatie is van
de stikstof die aan de bodem wordt toegevoegd en waardoor men evenwichtige
planten krijgt met een grote weerstand, die terug bronnen van gezondheid
worden.
Er waren ook vele vrouwen aanwezig en deze stelden
zéér verstandige vragen, ze moesten niet onderdoen voor de mannen, integendeel.
Met al deze voedzame gegevens sloot Rik de avond
af. Het was laat geworden, maar iedereen heeft intens genoten van zijn
vertellingen en zijn ervaringen in dit altijd terugkomende leren leven met en
van de natuur.
Dag Rik, nogmaals bedankt voor alles, het is fijn
geweest.
1984
Zaterdag 21 januari : SP-Bal
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en
het SP-bestuur nodigden alle vrienden
en sympathisanten uit op hun
jaarlijks winterbal dat plaatsvond in de zaal
St.-Cecilia.
Voor de muziek zorgden Edwin
Andersen en the Shallows.
De inkom bedroeg 80 frank (in
voorverkoop 60 frank).
(Voor Allen, 30/12/83)
1984
Zondag 22 januari : Studio-opname
B.R.T.-1 voor St.-Cecilia
Voor het
programma Rond de Kiosk (uitgezonden op zondag 19 februari op BRT-1)
gebeurden er opnames van de Leestse fanfare in studio 6 van de B.R.T. aan het
Flageyplein te Brussel.
Op het
programma stonden o.a. East Anglia van J. de Haan en Aspirations van Derek
Bourgeois.
Het
contract van de B.R.T. vermeldde dat er geen oningewijden of buitenstaanders
tijdens de opname werden toegelaten. Dit betekende dat er geen ereleden
meemochten. Het werd een concert achter gesloten deuren.
De ware
reden diende echter op een andere plaats gezocht : sinds St.-Cecilia niet
akkoord ging met de praktijken van het laatste Belgisch kampioenschap werd er
beslist dat alle concerten van nationaal belang niet meer voor publiek
toegankelijk waren tot de ware uitslag van dit kampioenschap gekend was
In het lokaal St.-Cecilia vergastte
het SP-bestuur van Leest vanaf 14u30 de
kinderen op de tekenfilm Mickys
Gouden Jubileum waarna iedereen kon
smullen van een portie pannenkoeken
met warme chocolademelk.
(Voor Allen, 30/12/1983)
1984 9
januari : Verloren Maandag in t Seel
De VZW Uylenspiegel bood vanaf 18
uur op Verloren Maandag worstenbrood
enappelbollen in Eethuis t
Seel. (DB, januari 84)
1984 Zonag
15 januari : St.-Cecilia opende het
jaar feestelijk
Het aperitiefconcert, (Noot : het vroegere
Nieuwjaarsconcert) gebracht door de
K.F.St.-Cecilia, was weer een streling voor het oor. Het kreeg dan ook een
daverend applaus mee en het bisnummer werd meegeklapt door de enthoesiaste
muziekliefhebbers die in grote getale waren opgekomen.
Vroeger droeg deze muziekvoorstelling de naam
nieuwjaarsconcert, nu werd dit veranderd in aperitiefconcert.
Een programma lichte muziek, waarbij verschillende
solisten voor de nodige afwisseling zorgden.
Een puike vertolking, waar de crescendos en
diminuendos, het ritme en tegen-ritme in de juiste dosering vertegenwoordigd
waren.
De deskundige leiding van J.P.Leveugle en de
kameraadschappelijke sfeer in deze fanfare van dit destijds voor velen onbekend
dorp zijn hier niet vreemd aan.
Het bleek weer duidelijk dat de titel
wereldkampioen in tweede afdeling niet voor niets gegeven werd. Het was weer
een gelegenheid om het tegendeel te bewijzen van het oordeel geveld door de
jury bij het laatste Belgische kampioenschap. Dat dit een wrange nasmaak liet
bij de fanfareliefhebbers hoeft geen betoog en het laatste woordje is hierover
nog niet gezegd.
Het optreden, dat zon uur duurde, liet de
Leestenaars en ook velen van buiten de gemeente genieten van stukken zoals East
Anglia (Jos De Haan), Wien bleibt Wien (Schrammel), Pizzecato Polka (gebroeders
Strauss) en Colonel Boogey (Ken Alford).
Zij werden afgewisseld met kleine stukken waarbij
een solistenpassage vertolkt werd.
Zo was er Sweet and Low (J.Barnby) met Freddy
Walschaers, Mountain Melody (Eric Ball) met als solist Michel Leveugle en het
romantische Solitaire (Neil Sedaka) vertolkt door Benny Wiame.
De
solistenuitvoering van Forgotten dream door Patrick Leveugle, vormde voor de
muziekliefhebbers een gelegenheid om hulde te brengen aan deze jonge
trompettist die een eerste prijs haalde bij de laatste Pro Civitate-wedstrijd.
Een
droom die hij nooit zal vergeten, een droom die werkelijkheid werd.
Leest zal niet alleen vol spanning uitkijken naar het staartje van het Belgisch
kampioenschap maar ook naar het jaarlijks hoogtepunt het palmzondagconcert.
Ook
Guido Slachmuylders, spitsspeler van V.V. Leest, staat hoog in de lijst van de
topschutters in onze provincie, een reden om hem enkele vragen te stellen.
DMW
: Heb je altijd in de spits gespeeld, want je hebt al een lange carrière
achter de rug ?
Guido
: Ik begon bij K.V. Mechelen als miniem, maar was daar nooit bij de besten.
Daarna werd ik topschutter bij zowel kadetten als scholieren van Zennester
Hombeek : als 16-jarige stond ik daar in de eerste ploeg. Dan verhuisde ik naar
Humbeek, waar we direct kampioen speelden en ik ook topscorer was (2de
prov.). Dan volgden nog drie seizoenen eerste procinciale. Toen toonde K.V.
Mechelen weer belangstelling en die konden niet geloven dat ik bij hen in de
miniemen had gespeeld ! Onder Bulatovic kreeg ik één kans in de eerste ploeg :
ik moest Lisazo vervangen, kreeg één grote open doelkans, maar miste anders had
mijn carrière er anders uitgezien. Ik verzeilde op de bank en speelde daarna in
bevordering bij Londerzeel. Vandaar kwam ik voor twee jaar met optie naar V.V.
Leest. Vorig seizoen maakte ik 17 goals voor Leest, nu heb ik er tien, maar was
gekwetst en speel nog maar op 60% van mijn kracht.
DMW
: Jij bent dus een geboren schutter. Hoe maak je nu zon goal. Is dat
tor-instinckt ?
Guido
: Eigenlijk maak ik niet zo gemakkelijk doelpunten. Ik krijg wel veel kansen
in een match, omdat ik aanvoel waar de bal gaat komen, maar ik werk niet zo
goed af. Als ik mijn kansen tegen 80% zou afwerken, dan maakte ik 30 goals per
seizoen. Ik krijg dus vele kansen, mede door mijn snelheid en mijn techniek,
maar eens oog in oog met de keeper ben ik vaak niet kalm genoeg. Ik ben een
impulsief type : als alles draaitdan
kan ik over mijn toeren gaan, mezelf overtreffen, zoals op Puurs. Daar maakte
ik er twee op vijf minuten, ik voel dat alles lukt en ik maak er nog twee in
die match. Maar ik zit ook snel in de put en dan moeten trainer en ploegmaats
me oppeppen. Gelukkig heeft mijn strenge vader ervoor gezorgd dat ik toch wat
karakter heb.
DMW
: Is het voor V.V. Leest echt zon opgave om thuis te winnen ?
Guido
: V.V. is een erg ambitieuse club. Het bestuur werkt er enorm hard, dat heb ik
nog nergens gezien. Maar op sportief vlak zien ze de eigen accommodatie over
het hoofd : we zitten met een heel klein veld, tegen de minimum-afmetingen en
alle ploegen komen hier vededigen en counteren. Het veld is werkelijk te klein
: op verplaatsing op grote velden winnen wij heel gemakkelijk. Als Leest wil
promoveren zullen ze toch eerst het veld moeten vergroten, denk ik.
DMW
: Wat is de ambitie van V.V. Leestnog
dit jaar ?
Guido
: We tellen nu een zestal punten achterstand, dat is iets teveel. We verloren
thuis veel te veel punten en we missen een echte spelmaker. Er zijn goede
spelers genoeg, karakter en goede wil ook, maar geen spelmaker die het spel kan
verleggen. Ik persoonlijk zou thuis ook verdedigend gaan spelen, om de
tegenstander uit zijn tent te lokken. We hebben een zeer sterke verdediging,
met daarin Selleslagh als sluitstuk en dan nog een zeer goede Spinnael in het
doel. Van daaruit snel counteren is voor ons de gepaste spelwijze, zelfs thuis.
Men zegt wel dat het publiek voetbal en aanvallen wil zien, maar volgens mij
kun je beter twee keer met 1-0 winnen dan twee keer 2-2 gelijkspelen. Het
publiek van tegenwoordig wil resultaten!
DMW
: Wat is jouw persoonlijke ambitie nog ?
Guido
: Ik ben nu 25 en velen denken dat ik mijn ambitie heb opgeborgen, maar ik zou
toch graag nog eens in bevordering of in derde klasse voetballen. Ik ben
doodgraag in Leest en het bestuur is tevreden met mij, maar ik mis toch de ambiance
van de hogere reeksen, dat naar een wedstrijd toeleven. Ik mis vooral het grote
publiek rond het veld. Ik ben een speler die moet warm gemaakt worden door het
volk, voor twintig man spelen zegt me niet veel. Ik wil voortgestuwd worden
door het publiek. Eerst zou ik wel nog met Leest willen promoveren. Leest heeft
een optie op mij en ik verwacht eigenlijk wel bij Leest te zullen blijven,
tenzij er andere ploegen komen. Zeker positief is dat ik bij Leest het voetbal
kan blijven combineren met mijn werk als onderwijzer in Hombeek, en dat is toch
een belangrijk element in de overwegingen omtrent transfers.
S.K.Leest, na 15 jaar K.K.S.F.B.,
overgestapt naar Belg. Voetbalbond.
Zoals de trouwe lezers van De Mechelse Week zeker
weten, spelener sinds de aanvang van
dit seizoen twee voetbalploegen uit het Leestse in onze provinciale competitie.
Naast het alom gekende V.V.Leest, is er nu ook S.K.Leest dat de overstap van
het liefhebbersvoetbal naar de Belgische Voetbalbond heeft gezet. Na een half
seizoen provinciaal voetbal lijkt ons het moment gekomen om eens een balans op
te maken en om de twee genoemde competities eens te vergelijken. De meest
aangewezen persoon voor dergelijke kwesties is de voorzitter van S.K. Leest, de
heer Petrus Johannes (maar iedereen noemt hem Jean) VAN DAM, omdat hij ook
lange tijd lid was van het dagelijkse bestuur van de K.K.S.F.B.
Onze eerste vraag gold het waarom van deze
overgang na 15 jaar liefhebbersvoetbal.
Van Dam : Het grote knelpunt was het speelveld.
De afmetingen haalden de normen van de Belgische voetbalbond niet, zodat het
ons onmogelijk was de overstap te doen. We waren destijds dus wel verplicht bij
het K.K.S.F.Bte beginnen. Pas drie jaar
terug zijn we het veld gaan verlengen en verbreden. Onze plannen waren om pas
volgend seizoen naar de Belgische Voetbalbond over te stappen, maar we moesten
alles een jaar vervroegen : er is immers een bondsreglement dat maar één
voetbalploeg per 5.000 inwoners toelaat en volgens die berekening waren er in
het Mechelse nog maar enkele plaatsen vrij, vandaar onze plotse haast.
D.M.W. : Wat zijn de verschillen tussen de
K.K.S.F.B en het provinciaal voetbal bij de Bond ?
Van Dam : Er is in de eerste plaats de
belangstelling : vroeger kwam hier niemand kijken, nu zijn er vaak 150 tot 200
toechouwers ! De wedstrijden tegen Willebroek en Tisselt trokken zelfs 250 man.
Ook V.V.Leest heeft veel supporters : ik denk dat daar velen van bij ons komen
kijken als V.V. op verplaatsing moet. Je merkt het verschil ook als je voor
reclame rondgaat : de K.K.S.F.B. was niet gekend en de mensen waren
terughoudend om reclame te plaatsen. Nu zijn er zelfs geweest die spontaan naar
ons zijn gekomen om te vragen reclame te mogen maken !
Ook op sportief vlak is er een groot verschil :
men speelt hier sneller en veel meer op basis van tactiek. De K.K.S.F.B. was
echt amateurvoetbal : er werd weinig of niet getraind en de motivatie bij de
spelers was veel minder. Nu brengen de jongens er veel meer voor op. Maar er
wordt veel meer tactisch gespeeld.
D.M.W. : Is er een vergelijk met V.V.Leest
mogelijk ?
Van Dam : Historisch zeker wel : wij zijn eerst
gestart, en dus direct in het K.K.S.F.B.
V.V. startte later, doch van meet af aan in de
Belgische Voetbalbond. Dat had meer aantrek bij de jeugd : de Leestse jongeren
die eerst bij ons speelden trokken bijna allemaal naar V.V. Dat is ons grote
probleem nu : we hebben enkel een scholierenploeg en we hopen er volgend jaar
ook met een juniorenteam te staan. Maar qua jeugd moeten we van nul beginnen.
D.M.W. : Is er ook een politiek gevecht tussen
beide Leestse ploegen ?
Van Dam : Ik persoonlijk kan sport en politiek
niet koppelen. Voor mij zijn dat twee aparte zaken, al denken velen daar anders
over. Wij kregen de naam de roden mee in Leest.
Telstar (de naam van S.K. toen het in het
K.K.S.F.B. speelde) had haar lokaal in café Telstar en dat was ook het lokaal
van de Socialistische Partij in Leest. Daar ontstond de ploeg, die dan wel in
het katholieke K.K.S.F.B. ging spelen. Als bekend socialist zat ik toen in het
dagelijks bestuur van die K.K.S.F.B. en verder was ik stichter en voorzitter
van de REGIO M.
Voor mij is de sport duidelijk niet gebonden aan
politiek en ik heb dan ook nooit de sport gebruikt om politiek resultaat te
halen.
D.M.W. : Zijn twee ploegen in Leest wel leefbaar
?
Van Dam : Volgens Gust Emmeregs was dat niet het
geval. Maar het tegendeel wordt nu door ons bewezen : beide ploegen hebben veel
supporters en als er één op verplaatsing speelt, komen de thuisblijvers
blijkbaar naar de concurrent kijken.
D.M.W. : Welke zijn de ambities van S.K.Leest ?
Van Dam : Vooropgesteld was mee te draaien bij de
eerste tien. We hebben echter boven de verwachtingen goed gepresteerd : zonder
die weggevers tegen Willebroek en Lint stonden we nu tweede of derde. Maar dat
is niet erg : we kennen de zwakten in ons team en daar moeten we volgend
seizoen iets op vinden. We hadden wel een paar gekwetsten, vier zelfs, en
onze Dirk was vier weken out, en toch staan we bij de eerste zes, als dat zo
blijft is iedereen tevreden.
D.M.W. : Hebt u een verklaring voor die goede
prestaties ?
Van Dam : In het K.K.S.F.B. hadden we ook geen
slechte ploeg. Verder heb ik goede relaties met Racing Mechelenen daardoor was het ons mogelijk ook een
scholierenploeg op de been te brengen. Ze kennen me goed op Racing : ik ga daar
regelmatig praten, om de ploeg voor volgend seizoen vast te leggen. Van Tulden,
Rombouts, Schaerlaeken en nog enkelen komen van Racing. Elk element vond zijn
plaats in de loop van het seizoen. Dan hebben we Piscador nog van V.V.Leest
gekocht (die zijn erg schappelijk geweest) en tijdens het seizoen kwam er nog
Hambroek bij. We hebben nu een redelijk spelerspotentieel en dat blijkt nodig
met al die ploegen die tegen ons durven voetballen, d.w.z. vrij aanvallen en
zich niet ingraven en pottekestamp spelen, hebben het erg moeilijk hier. Tegen
echte pottestampers hebben wij het steeds zwaar.
D.M.W. : Welk is het sterkste onderdeel van de
ploeg ?
Van Dam : In verdediging hebben we spelers
genoeg, ook als er gekwetsten zijn : Kuypers is de beste linksback. Het beste
deel is wellicht het middenveld met Van Tulden-Piscador-Rombouts, maar dat is
meteen ook het kwetsbaarst : daar zijn geen wisselspelers voorhanden. Volgend
jaar moeten we daar nog iets hebben. Maar de sterkte ligt vooral in de
vriendschap tussen de spelers. Het bestuur probeert die erin te houden : het
zijn 14 vrienden, ze hangen aaneen, dat is de ploeg.
D.M.W. : Wat zijn uw wensen voor 1984 ?
Van Dam : Ik hoop dat die vriendschap er blijft
tussen de spelers en dat ook het bestuur blijft zoals het is. Verder zou ik
graag de ploeg nog versterkt zien volgend seizoen, zowel het eerste elftal als
de jeugd en zelfs het bestuur. Ik hoop ook het tweede veld klaar te krijgen.
Mijn grootste zorg is echter de jeugd, want daar ligt de hoeksteen voor de
toekomst. Voor ons eerste elftal van dit seizoen, hoop ik dat ze binnen de
eerste zes spelen en wie weet, met wat geluk spelen ze de eindronde.
(Reportage : Eddy Goovaerts. Fotos :
Jan Segers)
-De
ploeg van S.K.Leest.
-De
gebroeders Van Dam die het mooie weer maken bij S.K.Leest.
1984 Uit
een folder van 1984 (enkel jaartal bekend) : Verheugend Nieuws
Tot onze grote vreugde vernemen we dat het Zijne Heiligheid de Paus behaagd
heeft onze vroegere Aalmoezenier Georges Herregods, Apostolisch
Militaris
te benoemen, met standplaats te Brussel.
In deze nieuwe hoedanigheid houdt de Aalmoezenier eraan de hoogmis van
nu
zondag,
te 10 uur zelf te celebreren en aan de gelovigen van Leest, die hij steeds
in zijn hart gedragen heeft, zijn eerste pauselijke zegen laetare
populum innocente
te geven.
Zeker zullen vele Leestenaars eraan houden deze plechtigheid bij te
wonen.
Gelieve de huizen te bevlaggen.
1984
Enkel jaartal bekend : Gazet van Mechelen :
Sterkste Duffelaar woont in
Leest.
Krachpatserijen werken aanstekelijk op het
publiek. Daarom ging de voetbalclub Luna op zoek naar de Duffelse Goliath die
verondersteld wordt de sterkste man uit Duffel of omgeving te zijn.
Er blekenvoldoende kandidaten geïnteresseerd
in deze titel : vandaar dat er een voorselectie aan te pas kwam, waardoor vijf
kandidaten weerhouden werden voor de finale.
De laatste opgaven waren niet min : gewichtheffen,
staven buigen, telefoonboeken scheuren, een menselijke weegschaal en bakstenen
tillen.
Van het vijftal finalisten maakten Luc Ansloos,
een uitgeweken Duffelar die nu te Leest woont, en Eddy Daems er een
nek-aan-nekrace van.
Na de vijf proeven stonden ze zelfs met gelijke punten !
Er kwam bijgevolg nog een bijkomende proef aan te
pas en het was uiteindelijk Luc Ansloos die zijn vorig jaar reeds veroverde
titel met een jaar kon verlengen.
De laureaat mocht liefst drie wisselbekers in
ontvangst nemen.
Sportschepen Jan Borremans feliciteerde de vijf
finalisten en reikte bekers en herinneringen uit.
1984
Enkel jaartal bekend : HOOFDLUIZEN
Mededeling
van de Stad Mechelen aan ouders en leerlingen van het Stedelijk Onderwijs :
Het probleem van de hoofdluizen is momenteel
sterk in de actualiteit getreden, door zijn onrustwekkende toename.
Een tijdige diagnose, een doeltreffende
behandeling en een zinvolle preventie dringt zich, nu meer dan ooit, op.
De hoofdluizen kenmerken zich door hun sterke
vermenigvuldigingsdrang, voornamelijk in collectiviteiten zoals kribben,
peutertuinen en scholen, zodanig dat alle sociale lagen aangetast worden zonder
discriminatie. Men moet goed voor ogen houden dat het gevaar van deze enorme
voortplantingsdrang niet denkbeeldig is (elk wijfje legt tussen 100 en 400
eitjes en deze zijn op hun beurt na 6 dagen volwassen).
Bij het ontdekken van een besmet kind, wordt dit
dan ook pas na een volledige behandeling weer in de schoolgemeenschap
opgenomen.
De heropflakkering van deze menselijke parasiet
verantwoordt dit schrijven en verhoopt een volledige medewerking aan alle
betrokkenen.
F. Nason, Schepen van Sociale Zaken
G. Joris, Schepen van Onderwijs
Dr. K. Lehouck, Geneesheer-Coördinator v/h
Gezondheidscentrum Kon. Astridlaan
Dr. J. Simons, Geneesheer-Coördinator v/h
Gezondheidscentrum Vijfhoek.
1984 Inlichtingen voor Miliciens
Dat jaar
konden de miliciens voor inlichtingen en raad betreffende de militaire
reglementen e.d. nog altijd terecht bij Luc Beterams, Tisseltbaan 46 en op het
oud-gemeentehuis van Leest op maandag, woensdag en vrijdagvoormiddag.
(DB,
maart 1984)
1984
Januari Van Toeters en Trompetten : Eerste
prijs voor Patrick Leveugle.
Wij hebben de eer en het genoegen u mee te delen
dat onze muzikant Patrick Leveugle een eerste prijs heeft behaald op de
nationale wedstrijd Pro Civitate ingericht door het Gemeentekrediet van
België.
Het is de hoogste onderscheiding die een jonge
muzikant in ons land kan behalen.
Deze prestatie is des te merkwaardiger omdat het jaren geleden is dat een
trompetspeler (of cornetspeler) deze onderscheiding nog kon behalen ! Proficiat
Patrick ! Doe zo verder !
Wij publiceren dit ook ten behoeve van de
organisatoren van kampioenschappen ! Zij zijn nu op de hoogte gebracht dat er
muzikanten (in het meervoud) uit onze fanfare groeien die in de toekomst de
wereld zullen verbazen ! Anders moeten we weer eens in een persbericht lezen
dat onze vereniging versterkt was met supercracks !
1984 -De Band januari : Leestenaars treden zo uit de oude doos
(Verzameling
Stan Huysmans)
Brief van Jan De Leers,
schoolhoofd, aan Vik De Laet, burgemeester
(Gedateerd
7 februari 1935 en in de toenmalige spelling)
Achtbare Heer Burgemeester,
Hierbij deel ik U een schrijven mede, welke mij is
gezonden geworden door den Heer Kantonnalen schoolopziener.
Er werd mij gevraagd medalies te willen verkoopen, om alzoo bij te dragen tot
het oprichten van een gedenkteeken ter eere van onzen diepbetreurden Vorst,
Koning Albert. Zeer gaarne wil ik den oproep van Zijn Excellentie, den Minister
van openbaar onderwijs beantwoorden.
Ten einde de geldinzameling met gelooden bussen te
doen, wil ik U eerbiedig vragen de toelating te geven hetzelve te laten plaats
grijpen in onze gemeente. Ik zou graag hebben dat dit zou geschieden onder uw
toezicht en vraag U daarom of het niet mogelijk is een onderhoud met U en met
Mejuffer Hellemans, morgen namiddag na de klasuren, te hebben.
Indien wij alzoo een akkoord kunnen hebben op
dezen dag, dan zou ik mij reeds kunnen gelasten met het aanschaffen van bussen
en medalies.
Hierbij geef ik U ook een ander schrijven van den
Minister van Openbaar onderwijs betreffende het turnonderwijs in de lagere
scholen.
Aanvaard, Mijnheer de Burgemeester, de verzekering
mijner nederige en oprechte gevoelens.
(getekend) J. De
Leers, schoolhoofd.
Antwoord
van Vik De Laet aan J. De Leers, schoolhoofd (geschreven op de keerzijde van
bovenstaande brief) :
Waarde Heer hoofdonderwijzer,
Gaarne steun ik U met al mijn krachten, voor dat
heerlijk werk, want een volk dat zijne groote mannen niet meer eert, is een
volk rijp voor slavernij.
Vandaag, onmiddellijk na de school, zal ik het
gevraagde onderhoud gaarne toestaan. Gelieve zo goed te zijn juffrouw Hellemans
te verwittigen.
Hand en groet,(getekend)
V. De Laet.
Naschrift;
Deze
briefwisseling vind ik prachtexemplaren, raak tekenend, mooi belichtend en
doorlichtend het karakter, illustrerend en reliëf gevend aan de geaardheid van
beide schrijvers.
Enerzijds
meester De Leers, grootoorlogsinvalide. Wie heeft hem niet gekend, altijd
gloeiend dwepend en zich koesterend in zijn diepste gevoelens van laaiend
patriotisme, wat menselijk en begrijpelijk was
Anderzijds
Vik De Laet, burgemeester, graag schalk en olijkerd in de wandel, formuleert in
fijne feeling een aanmoedigend antwoord met als sluitstuk een koene en
kortgebalde vriendengroet, waarbij meester De Leers, bij t lezen ervan,
beroerd in houding is gesprongen, kan ik mij voorstellen
We hebben
ze beiden goed gekend. Elk in zijn job en zijn wandel, hebben ze ieder op eigen
manier, veelvuldig en soms ook diep, hun stempel gedrukt op landelijk Leest en
volk.
Waar is die tijd van toen
(Meester
Stan Huysmans)
De protagonisten uit 1935 : meester De Leers (links)
met zijn klas en de fotos van het koningspaar. Onderaan burgemeester De Laet
met de pijp tussen de tanden en de spade op de schouder.
Zaalvoetbalclub
Leest werd gesticht rond de jaarwisseling 1983-1984.
Vanaf
januari 1984 werden er een tiental wedstrijden gespeeld in de bijgevoegde
competitie van de B.Z.V.V. en de resultaten waren hoopgevend.
De eerste
thuismatchen werden gespeeld in Sportpark De Nekker te Mechelen en gingen
vanaf september 84 door in de omnivalente sporthal te Leest.
Haar
dynamisme bewees de nieuw opgerichte club door reeds op 14 en 28 april twee
veldvoetbaltornooien te organiseren.
Eind 84
speelde de club in 5e Provinciale van de Belgische Zaalvoetbalbond.
Ter
gelegenheid van het éénjarig bestaan werd met Kerstmis en Nieuwjaar eenTweefeestentornooi ingericht.
(zie 26/12 en 30/12/84 in deze Kronieken)
Zaalvoetbalclub
Leest was aangesloten bij de B.Z.V.B. onder stamnummer 3810.
Thuisbasis
was het Sportcentrum Leest.
In 2003
speelde de eerste ploeg in tweede nationale A en de thuismatchen werden op
vrijdagavond gespeeld om 21 uur.
De tweede
ploeg speelde in derde provinciale B en de thuismatchen werden eveneens op
vrijdagavond gespeeld op hetzelfde uur in afwisseling met de eerste ploeg.
De derde
ploeg speelde in de plaatselijke competitie op een variabel uur opdonderdagavond.
Activiteiten
naast de reguliere competitie :
-oktober :
jaarlijkse fuif annex tombola.
-eind
december : De Leestse Zaalcup, een tornooi voor Leestenaars.
Het
secretariaat was in handen van Jan Van den Heuvel.
(DB,
april 1984 en diverse progammabrochures)
In De
Band van november 1984 werd de start in de Belgische Voetbalbond aangekondigd
en de ervaringen van de nieuw opgerichte clubin de voorcompetitie :
Z.V.K. Leest 5e
Provinciale Antwerpen
Wablief, zullen velen al direct zeggen, nog een
ploeg die van start gaat in de Belgische Voetbalbond, naast die twee andere
ploegen uit onze kleine gemeente. Niets is minder waar, want de kenners onder
ons hebben al direct gezien dat het hier gaat om ZAALVOETBAL, een meer
beschaafdere versie van koning voetbal.
Zon ploeg op een goede basis starten is niet zo
eenvoudig als op het eerste gezicht misschien zou kunnen lijken, want net als
bij het veldvoetbal zit je hier ook vast aan een netwerk van reglementen,
artikels en allerlei andere normen om alles in goede banen te leiden.
Naast al die reglementen is de grote struikelblok
voor de meeste startende ploegen de financiële zijde van de medaille. Het kost
inderdaad een hele boel geld om alles te kunnen bekostigen, zoals
inschrijvingsgelden bij de Bond, vergoedingen en verplaatsingskosten van de
scheidsrechters, verzekeringen en bovenal de huurgelden van de zaal, in ons
geval de sporthal van Leest, waar wij met onze beide ploegen aantreden. Om
zulke bedragen bij elkaar te krijgen was het dan ook meer dan normaal dat wij
op zoek gingen naar enkele valabele sponsors die wij dan ook vonden onder de
vorm van een viertal zelfstandigen uit Leest. Daarnaast hebben we dit jaar ook
reeds een drietal tornooien gegeven, alle zeer goed meegevallen. Op het einde
van het jaar organiseren we nog twee tornooien, nl. op 26 december een recreatietornooi
en op 30 december een meer competief gericht tornooi.
Genoeg over onze bestuurlijke aangelegenheden,
over naar zaalvoetbal.
Zoals elke goede ploeg zijn wij ook gestart met
een voorcompetitie. Deze ging door tijdens de maanden maart en april. Deze
competitie is vooral bedoeld als kennismaking met de reglementen. We hebben die
wedstrijden goed doorgewerkt, we speelden enkele zeer goede matchen, getuige
hiervan de uitslagen zoals 11-1, 7-1 en 17-0 in ons voordeel en natuurlijk
hadden we ook eens een mindere dag en verloren we met 4-3 en 5-7.
Doch het is een goede leerschool geweest en per
slot van rekening spelen wij nog allemaal voor het plezier en de goede en
slechte momenten nemen we er dan graag bij.
Een week of zes voor de aanvang van de competitie
zijn de eersten al gaan trainen, vooral dan wat lopen om toch niet geheel
onvoorbereid het lange seizoen aan te vatten want anders vraag je om onnodige
blessures of stramme spieren.
De laatste weken waren de trainingen meer
voetbalgericht, doch alles verliep onder een losse sfeer met een toffe groep.
Onze eerste competitiewedstrijd dan, al direct op
een late maandagavond (gelukkig valt dit niet veel voor), moesten we aantreden
tegen Pleintje Willebroek. Een biezonder spannende match met onze ploeg steeds
op voorsprong; toch maakten de tegenstrever telkens snel gelijk via enkele
goede counters. Uiteindelijk haalden we dan toch de bovenhand met 5-7 cijfers
als einduitslag.
Onze eerste thuismatch was meteen een loodzware
partij tegen Derby Hemiksem, een ploeg die integraal overkomt uit eerste
provinciale en die met dezelfde spelers opnieuw starten in onze reeks. Deze
ploeg bleek dan ook een tikkeltje te sterk voor ons, alhoewel we goed
meegespeeld hebben en enkele mooie goals konden scoren. Eindstand : Leest
Z.V.K.-Derby : 5-7.
Onze derde partij hebben we eveneens zeer nipt
verloren tegen Den Biezerd uit Niel.
Dit verlies was te wijten aan het nieuwe
spelconcept dat we aan het inoefenen waren en dat nog niet honderd procent op
punt stond; ook een gebrek aan invallersmateriaal werd ons fataal, alhoewel we
bijna doorlopend veld(zaal)-overwicht hadden. Maar kom, een volgende maal beter
was ons motto en inderdaad van dan ging het in stijgende lijn met de
prestaties.
Bij onze tweede thuismatch hebben we dan even kat
en muis gespeeld met BMW Berlgium.
Eindstand : 9-2.
Op maandag 8 oktober speelden we dan onze vijfde
wedstrijd, op verplaatsing bij De Klamp uit Terhagen en deze jongens hebben
niet alleen een mooie zaal, maar bovendien een goede ploeg ook, dit ondervonden
we al meteen tijdens de eerste helft toen wij weliswaar snel op voorsprong
kwamen, doch door enkele snel opzittende spitsen op een 3-1 achterstand werden
geplaatst. Na de herneming gingen we dan nog meer offensief onze kansen en
konden via 3-3 en een late goal 3-4de
twee punten mee naar huis nemen na een goede en faire partij zaalvoetbal.
Hopelijk blijven de prestaties goed en blijft de
sfeer optimaal, zowel bij de eerste als bij de tweede ploeg (die enkel
vriendschappelijke wedstrijden speelt en al enkele klinkende uitslagen heeft
behaald, o.a. 9-1 tegen VEVOC).
Onze thuismatchen gaan door op vrijdag (naargelang
de kalender natuurlijk) om 21u. na de andere Leestse zaalvoetbalploeg, die wij
van hieruit een succesvol seizoen toewensen.
De tweede ploeg speelt op geregelde tijdstippen
aan huis op donderdag om 21u15.
Iemand die we tenslotte nog willen bedanken is
onze délégué Leo Lauwens die samen met Gerd De Prins, Pol Clyman en Frans
Spoelders een enorme steun betekenen voor onze club en daarvoor onze grootste
appreciaties krijgen voor hun werk !
Alle inlichtingen betreffende beide ploegen of
tornooien kan je krijgen bij onze duivel-doet-al Jan Van Den Heuvel.
De spelers :
Ploeg 1 : Jan, Hedwig, Frank, Marcel, Marc, Koen,
Johan en Ludy.
Ploeg 2 : Jan, Bart, Hans, Willy, Jan, Frans,
Filip en Jan (Custers).
1983 Dat
jaar werd er door Vevoc werk gemaakt van de oprichting van een :
Basketclub
Hugo
Lauwens vertelde in 2013 :
Ledenwerving
Basketclub Vevoc Heren, 1983.
Omdat de
statuten van Vevoc enkel oud-chiroleden van Leest toelieten werd er beslist om
een ledenwerving te organiseren.
Zaal
Forum in Hombeek, de oefenzaal van den basket, liep vol met potentiële
liefhebbers.
Er werd een
gelegenheidswedstrijd gespeeld met 20 spelers, een normale match wordt betwist
met 5 tegen 5, en niet iedereen was voorzien van gepaste kledij. Hilarisch toen
Jef Verbeeck uit de Winkelstraat de hele match op zijn sloefen speelde. Willy
Van Linden kwam nadien zelfs wekelijks trainen op zijn Zweedse klompen
Er waren
vele gegadigden die nog een tijdlang bij BBC-Vevoc bleven trainen.
Bert Schillemans, Wim Dons, Erwin Van Nobelen, Robert Van Steenwinkel en Rudy
Goyvaerts (de dokter van Leest-Dorp) kwamen het team versterken, vele anderen
lieten na een tijdje verstek gaan.
BBC Vevoc
speelde in de competitie van de Antwerpse Vriendenclubs.
Het
ontstaan werd bezegeld op het zolderkamertje van De Drij Gapers.
Onder
impuls van Eddy Moortgat begon de ploeg met veel ambitie en groeide dra uit tot
een begrip in de Antwerpse basketregio.
Het bestuur
bestond uit Voorzitter Kris De Laet, Ere-Voorzitter Louis Vloebergh, Secretaris
Hugo Lauwens, Manager Mille Peeters, Penningmeester Vera Lauwers en leden Eddy
Moortgat, Chris Van den Bergh, Vera Ceuppens en Danny Polfliet.
Financieel
was de club afhankelijk van Vevoc maar werd ook gesponsord door Karin De Laet,
eigenares van café De Drij Gapers.
Vaste stek
in de ploeg hadden o.a. de Leestenaars Jurgen en Hans De laet, Luc Peeters,
Danny Polfliet, Erwin Van Nobelen, Hugo Lauwens en Luc Nuytkens.
Eddy
Moortgat werd speler/coach.
Later
werden de statuten aangepast en kreeg den basket versterking uit Mechelen en
Blaasveld. Patrick Sleeckx (de Slekke) was iedere match goed voor minstens 30
punten.
Jo en Koen De Mulder en Frank en Eric Boeckx werden de andere Amerikanen.
-Willy Van Linden.
-Hugo Lauwens
-Het Vevoc Basket-team in 83. (fotos : Hugo Lauwens)
