1984 – 7 en 8 april : Toneel Rust Roest -  “De Dwaasheid heeft haar eigen Rechten”

Dit luimig spel in drie bedrijven van John Patrick werd door 11 acteurs van ‘Rust Roest’ opgevoerd telkens om 20 uur in de zaal Sint-Cecilia.

De regie berustte bij Guido Hellemans.

Toegangsprijs : 100 fr. (in voorverkoop 80 fr.)

“Rust Roest” stond weer op het podium

Als “Rust Roest” uit Leest een toneelwerk op de planken brengt is men zeker van de kwaliteit ervan. De toeschouwers weten dit ook, en velen van buiten de gemeente verheugen zich met recht en rede op een toneel gebracht door dit liefhebbersgezelschap. Ook ditmaal had regisseur Guido Hellemans weer zo’n speciaal stuk gekozen.

Een stuk waar plaats was voor een glimlach, maar een werk dat bij nader toezien eigenlijk iets droevigs in zich heeft.

Een vraag die gesteld wordt : zijn sommige mensen gek of is de maatschappij gek ?
Het hele gebeuren speelde zich af in een rusthuis voor zenuwzieken.
Willy Keysers had een mooi decor opgebouwd. Ook de personages werden goed vertolkt. Voor Wendy Van Steen en Jan Boecken was hun debuutrol wel de vuurdoop.

Zij leverden het bewijs dat er pit in hun toneelkunst zat.

Hilde De Kock kreeg een geknipte rol.
Zij wist hierin werkelijk gevoel te leggen en kreeg dan ook de sympathie van het ganse publiek met zich mee.

Renild Polfliet, Jan Emmeregs en Marc Windelen, allen patiënten in het rusthuis, vertolkten hun rol zoals het hoorde.

De hoofdrol Mw. Fortune vertolkt door Nicole Van Ginderachter, was goed, alhoewel hier misschien nog iets meer in te leggen was.

Een ondankbare rol werd aan Imelda Van der Hasselt en Toni Peeters gegeven. Zij moesten zich steeds vlak houden. Toch wisten zij de harten van het publiek te veroveren, en dit kon tenslotte maar door hun acteertalent.

Was er tenslotte nog Marcel Verwerft, een man die de klappen van de zweep kent en Liesbeth Cadeé ook voor niets vervaard.

Met de inbreng van het kleine figurantje, Joris Diddens, kan men stellen dat “Rust Roest”, dit toch moeilijk stuk, meer dan behoorlijk gebracht heeft.

Kwam de grime bij sommige personages wat hard over, en kwam er wel eens een ongewenst geluid van achter de schermen, toch werd daar goed werk verricht door Roger Janssens (teksthulp), grime (Vera Moernaut), klankbeeld (Karel Mertens), kostumes (Miloe Van Stijvoort), decorbouw (Willy Keysers en Frans Lamberts), decoraankleding (Stefan De Laet), belichting en technische leiding (Vic Diddens) en algemene regie : Guido Hellemans.

De regisseur zorgde trouwens ook voor enkele bindteksten, die het ganse gebeuren een extra-ondersteuning gaven.”

(GvM,12 april 1984)

-Het Leestse toneelgezelschap dat ‘De dwaasheid heeft haar eigen rechten’ tot een goed einde bracht.

27-07-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

De scholierenploeg van S.K.Leest met bovenaan rechts afgevaardigde Louis Vanden Bosch en verzorger Marcel Van Hoof uit de Dorpstraat. 

1984 – Aprilnummer ‘De Band’ : VEVOC-VOLLEY

“Na een lange stilte vonden we het niet ongepast eens een artikel in ‘De Band’ te schrijven over ‘The A-team’ van Vevoc.

Reeds jaren wordt er volleybal gespeeld door Vevoc in de Alos-competitie. Jaar na jaar groeide de ploeg, ze werd technisch en vooral sportief en kameraadschappelijk  beter. Dit resulteerde in beter volley en een doorstoten naar de hoogste reeks met een waarschijnlijke kampioenstitel als toemaat.

Reeds twee jaar vecht onze A-ploeg met wisselend succes om de kampioenstitel tegen de ploeg van O.L.V.Waver. Dit jaar schijn niets ‘The A-team’ te kunnen kloppen en zal er einde seizoen een titel mogen gevierd worden. Deze titel is eveneens het resultaat van een prima voorbereiding. Tornooien en oefenwedstrijden  werden gespeeld tegen hoger gekwoteerde tegenstrevers, die echter spoedig ondervonden dat ondanks het feit dat Leest geen ploeg telt in de Belgische Volleybalbond er daar toch aardig volley gespeeld werd.

Ploegen uit tweede en derde provinciaal die dachten een rustig oefenpartijtje te spelen werden door ‘The A-team’ even rustig wandelen gestuurd.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er steeds meer tornooiorganisatoren onze ploeg op de affiche wensen en bereid zijn concessies te doen.

Daarom een welgemeend proficiat aan alle spelers die ongetwijfeld het meest succesrijke maar ook plezantste jaar van Vevoc-volley meemaakten.”

1984 – Maandag 2 april : Schaken in ’t Seel

            Alle geïnteresseerden die hielden van schaken, zowel beginnelingen als

            gevorderden, werden die dag in ’t Seel verwacht. (‘DB’, april ’84)

1984 – 5 april – De Mechelse Week :

S.K.Leest : de kinderschoenen worden nu pas aangetrokken

“De bedoeling van deze artikelenreeks is altijd geweest het jeugdbeleid van de diverse voetbalclubs uit de Mechelse regio zo accuraat mogelijk door te lichten.Telken werd daarbij een min of meer vast patroon aangehouden, waarbij er steeds naar gestreefd werd de preciese aard van de jeugdbewerking op een club uit de doeken te doen.

…
Een club als S.K.Leest evenwel eist een compleet andere benadering. Inderdaad staat S.K. zonder dit denigrerend te bedoelen, op gebied van jeugdwerking nog zo goed als nergens en waar andere clubs in deze reeks gewoonlijk terugblikten op hun beginjaren of het hadden over de evolutie van het gevoerde jeugdbeleid, zit S.K. nog maar in het stadium waarin de veters van de jeugdwerkingkinderschoentjes vastgeknoopt worden, en kan het dus alleen maar vooruit kijken. Louis Vanden Bosch, bestuurslid en afgevaardigde van de scholierenploeg, zet feiten en oorzaken op een rijtje.

S.K.Leest werd opgericht in 1964 onder de naam Telstar Leest. Aanvankelijk werd er begonnen als caféploeg, maar na een paar jaar zag men in dat dit eigenlijk weinig perspectieven bood, en omdat het in die tijd een ongeschreven wet was dat alle caféploegen zich vroeg of laat aansloten bij het Katholiek Liefhebbersverbond, werd in 1966 ook bij Telstar tot die overstap besloten. In die beginperiode had de club zeker niet te klagen van belangstelling vanwege de jeugd, want vermits er in de onmiddellijke omgeving geen andere voetbalverenigingen waren, kwamen er al vlug heel wat jeugdspelers naar de Leestse terreinen afgezakt. Dit fenomeen bleek echter een doodbloeier te zijn en na een paar jaar telde Telstar alleen nog een elftal en een reserveteam, die grotendeels bestonden uit spelers, die bij hun oorspronkelijke clubs om de één of andere reden door de mand gevallen waren, én uit complete voetballeken. In 1977 dan werd de benaming Telstar vervangen door S.K.Leest, en dit ging gepaard met de oprichting van een VZW, teneinde de hoge werkingskosten van de club te drukken. Geleidelijk aan groeide ook de idee om de Katholieke Bond op te geven voor een aansluiting bij de Belgische Voetbalbond. De realiteit had immers uitgewezen dat de competitie in de Katholieke Bond té verre verplaatsingen met zich meebracht en bovendien geraakte een verjongd en dynamischer bestuur meer en meer van oordeel dat de uitstraling van de Belgische Bond niet alleen meer supporters aanlokte, maar ook een gunstige weerslag had op het sportief spelniveau.

Ondertussen is de kogel door de kerk, want vanaf dit seizoen speelt S.K. inderdaad bij de Belgische Bond. Een aansluiting bij deze bond impliceert evenwel altijd de verplichtingen minstens één jeugdploeg uit de grond te stampen, bij het niet voldoen aan deze voorwaarde wordt er immers vanuit de bond een boete opgelegd, en S.K. is nu niet bepaald een club van miljonairs !

De periode voor de aanvang van het huidige seizoen werd dan ook gekenmerkt door een verbeten zoektocht naar jonge spelers. Contacten werden genomen met andere clubs en vanwege de goede relatie tussen de beide voorzitters vooral dan met Racing Mechelen, werden alzo adressenlijsten bekomen, de spelers werden vervolgens persoonlijk aangeschreven, er werden huis aan huis bezoeken afgelegd, de eerste aansluitingen werden gerealiseerd, kortom langzamerhand begon er zich een ploeg te vormen en begon het meer en meer vast te staan dat S.K. een boete zou ontlopen. Niettemin is de zoektocht niet helemaal tot een goed einde gebracht, ondanks de enorme inspanningen van het bestuur, dat werkelijk hemel en aarde verzet heeft om zoveel mogelijk jongens naar de Leestse velden te lokken.Ten eerste is er de geografische ligging, die immers niet bepaald in het voordeel speelt. Als nieuwkomer is het altijd al moeilijk een plaatsje onder de zon te veroveren, en deze waarheid telt dubbel in een omgeving die reeds verzadigd is van voetbalclubs, en waar de meeste knapen al ergens anders aangesloten zijn. Bovendien heeft S.K.Leest in eigen gemeente dan nog af te rekenen met de concurrentie van grote broer V.V., die onmiskenbaar een grotere uitstraling heeft. Dit succes heeft er toe geleid dat, in vergelijking, of liever in contrast met de gedane inspanningen, er relatief weinig aansluitingen genoteerd werden.

Ten tweede dient opgemerkt dat heel wat spelers die bij S.K. getekend hadden, na een paar maanden al niet meer kwamen opdagen. Tenslotte is het weliswaar zo dat S.K. aan de voorwaarden van de bond heeft voldaan door met een jeugdploeg in de competitie te starten, maar daar staat tegenover dat men noodgedwongen vrede heeft moeten nemen met het feit dat de ploeg, die voor S.K. redding bracht, een scholierenploeg zou zijn, en niet, zoals  in elk geval verkieselijk zou geweest zijn, een miniementeam. Als men echter weet dat de meeste clubs, met het oog op de konsekwentie en de rechtlijnigheid van het beleid, zo jong mogelijk met jeugdopleiding beginnen, en als men dan ook beseft dat het meestal vanaf de scholieren is dat het spel ernstiger gespeeld wordt en dat er homogene, op elkaar ingestelde groepen gevormd worden, is het ergens logisch dat S.K. , in antwoord op de vraag aan andere clubs om wat spelers af te staan, alleen maar scholieren gekregen heeft, en dan nog enkel die scholieren, die om één of andere reden niet in aanmerking kwamen voor een directe opname in de vaste selectie van hun oorspronkelijke clubs.

Met dit alles voor ogen, zal het niet verwonderen dat de scholieren van S.K.Leest het enerzijds moeten rooien met een zeer beperkte kern, en anderzijds voorlaatste in hun reeks staan.

De hamvraag is nu hoe S.K. zijn problemen zoekt op te lossen, en of er al concrete plannen op tafel liggen om meer jeugdspelers aan te trekken. De eerste stappen zijn reeds gezet, want momenteel is de club druk bezig met het ontwikkelen van een prospectiepolitiek, die zich vooral concentreert op het gebeid rond de Battelse Steenweg, volgens Louis Vanden Bosch een omgeving die, op het vlak van recrutering, nog enige perspectieven biedt. Verder is men er zich van bewust dat er dringend iets moet gedaan woorden om de naam van S.K.Leest een grotere bekendheid in het Mechelse te geven. De vrij goede resultaten, die momenteel door de eerste ploeg bijeengespeeld worden, zorgen in dat opzicht reeds voor een initiale positieve propagering. De grote ambitie van S.K. is uiteraard om ooit te komen tot volledige jeugdreeksen, maar voorlopig wil men niet verder kijken dan de neus lang is, en op dit moment werkt de club volop aan de oprichting van een juniorsploeg, die volgend seizoen naar alle waarschijnlijkheid de competitie reeds zal kunnen aanvatten. Veel hangt echter af van het aantal aansluitingen, die uit de geplande prospectie gepuurd wordt, waarbij, moest men bvb. wél enige kadetten kunnen aansluiten, maar er anderzijds geen team mee kunnen vormen, Leest zich voorneemt om deze kadetten dan uit te lenen aan andere clubs in ruil voor meer scholieren, als tenminste de ouders van de betrokken spelers met deze transactie akkoord gaan.

Met het oog op de toekomst, wordt ook de oprichting van een jeugdbestuur noodzakelijk geacht, en, als is men het over de juiste formule nog niet eens, dan toch beseft men dat het in elk geval wenselijk zou zijn, mocht het huidige bestuur, dat 7 leden telt, aangevuld kan worden met enkele mensen, die zich uitsluitend om de jeugd bekommeren.

Indien men volgend jaar reeds met juniors start, zou het wel in de bedoeling liggen dezen zo vlug mogelijk in te schakelen in het eerste elftal, want het instandhouden  van een eerste ploeg, enkele en alleen door aankopen zoals dat momenteel gebeurt, valt op lange termijn enorm duur uit. Overigens is Louis er voorstander van dat de juniors apart zouden trainen én met een eigen oefenmeester, maar tegelijkertijd onder nauwlettend toezicht van de trainer van het A-team.

Op gebeid van jeugdtrainers zou men trouwens de voorkeur gevan aan spelers of ex-spelers van S.K. zelf. Tenslotte wordt volgend seizoen een 2^de terrein in gebruik genomen, en streeft men ook nog naar het aantrekken van een aparte sponsor voor de jeugd, weliswaar in overeenstemming met de huidige sponsor.

Zoveel is duidelijk, de voorwaardelijke wijs is in dit artikel schering en inslag, en eigenlijk zouden we binnen een jaar of tien nog eens een bezoekje aan S.K.Leest moeten brengen om na te gaan in hoeverre de plannen gerealiseerd zijn geworden en om te zien hoever de club dan al staat op het gebied van jeugdwerking. Op dit moment kunnen we S.K.Leest alleen maar veel succes toewensen.

   Sven Hendrickx.” 

1984 – Vrijdag 6 april : ‘Grote dag voor het Stedelijk Onderwijs

Die dag werden alle kinderen van de Leestse Stedelijke School te Mechelen verwacht op uitnodiging van de Schepen van Onderwijs. De ouders hadden volgend bericht ontvangen :

Stad Mechelen

Schepen van Onderwijs                                 Aan de Ouders,

Vrijdag 6 april wordt een grote dag voor ons Stedelijk Onderwijs. ALLE kleuters (uitgezonderd 1^ste Kindertuin), leerlingen en studenten verzamelen die dag om 13.OO u. op de Grote Markt. Na een korte toespraak door de heer J. Ramaekers, burgemeester en de heer G. Joris, Schepen van Openbaar Onderwijs, vertrekken de kinderen en stappen langs de Bruul naar de Vijfhoek. De kleuters en de leerlingen van het 1^ste en 2^de leerjaar wandelen door de Kruidtuin naar de Zandpoortvest, waar ze kunnen deelnemen aan een ballonwedstrijd. Vandaar worden ze met de bus terug naar school gebracht. In de school wordt hen een versnapering aangeboden.

De leerlingen van het 3^de, 4^de, 5^de en 6^de leerjaar stappen tot in de gebouwen van SITO, waar zij een stuk fruit krijgen.

Daarna : terugkeer per klas naar school.

Beste ouders, ik dank U van harte voor het vertrouwen dat u stelt in ons Mechels Stedelijk Onderwijs, ik ben er van overtuigd op uw volledige medewerking te mogen rekenen.
Laat vrijdag 6 april 1984 een onvergetelijke dag worden voor uw kind en ons Stedelijk Onderwijs.
Hoogachtend, G. Joris, Schepen van Openbaar Onderwijs.

1984 – 7 april : KRUISBOOG-SCHIETEN  in ’t Seel

“Jong of oud die van Kruisboog-schieten houden worden verwacht op een eerste bijeenkomst om 20 uur in ’t Seel.

Zij die reeds in een kruisbooggilde zijn verwachten wij ook om ons te helpen bij de start.”

(Advertentie in ‘DB’, april ’84)

26-07-2013 om 10:24 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – April – ‘De Band’ : Leestenaars treden zo uit de oude doos :

                                 Een opstel van Petrus VAN HERP van 25 januari 1947.

Een arme klopt aan.

“’t Was op een koude winterdag, kort na de oorlog. De ijzige noorderwind blies fel genoeg om groot en klein binnen te jagen.

’s Middags zaten we rond de tafel geschaard, gereed om beginnen te eten. Er werd hard op de deur geklopt. Ik mocht gaan opendoen. Daar stond een stumperd voor mij ; hij vroeg om eten. Ik zegde tot deze bedelaar : ‘Kom gauw uit het gure weer man, ik zal eens gaan vragen of ge u moogt komen opwarmen.’

Mijn ouders stemden toe en moeder riep : ‘Kom hier bij de kachel u wat warmen.’

Een poosje later schoof moeder hem een tafeltje bij. Daar kwam dan nog wat warme soep met een paar boterhammen. Nieuwgierig ging ik er nogal kortbij staan. De man was tevreden, dat zag ik aan zijn gezicht, en hij moest zijn blijdschap laten blijken.
‘God zal u zegenen’, zeide hij. Moeder haalde daarna nog een afgedragen jekker van onze peter voor de dag en trok hem die aan.
De vreemde man ging opgewarmd en opgeknapt en gelukkig weg.

WIJ WAREN OOK TEVREDEN, EN IK, IK WAS DE GELUKKIGSTE.”

De schrijver Petrus VAN HERP.

-Tijdens het schooljaar 1946-47 leerling in het 8^ste leerjaar.

-Geboren te Leest op 5 februari 1933.

-Zoon van Jaak Van Herp en Amanda (+) Roelants, Lindelaan 7.

-Gehuwd met Rits Maria (Heffen).

-Wonende te Heffen, Hooiendonkstraat 66.

-Beroep : werkt sinds 1950 bij COMET-Mechelen. Is ingeschakeld in de productie Butagasflessen en vanaf 1977 daarbij en in hoofdzaak productie biervaten (inox en aluminium). Hij werkt inzonderheid bij de onderhoudsdienst : ruimen en kuisen, nazicht en verzorging en reparatie machinerie.

-Studies na de 4^de graad : 3 jaar SITO Mechelen. Metaal A4 Werkpraktijk.

-Vertel wat over uw dagelijks werk Peerke.

-Wel, de grondstof voor de biervaten is inox en aluminium. Die kost wel 50 tot 65 fr. per kilo naargelang de soort. De productie bedraagt 1500 vaten per dag. Reken maar : 300.000 vaten per jaar. De vaten ontstaan uit grote rollen inox- en aluminiumplaten. Dat zijn rollen van 5 ton in banden van 150 meter lang en 1,20 m breed. Zo’n band passeert de fotocellen en klets, boem, twee halve potten zijn meteen geperst; daarna aaneen gelast en de bom erin gezet. Zo simpel gaat dat. Er zijn verschillende types vaten, bv type 66 is Heineken, ge hebt ook type 68 en type 80, en Cocacola-vaten.

-Gij zijt een trouwe Cometarbeider. Sedert 1950, zie ik. Heeft Comet al aan u gedacht ?

-Toch wel, in 1975 kreeg ik een gouden uurwerk.

-En vertel eens over uw hobby’s…

-Ik ben dikwijls graag gaan vissen in de Oosterschelde, in groepsverband. We huurden een boot af (15 tot 20 man). We lagen daar rustig op anker en voelden ons als vrije mannen met baarden, gelukkig als Piet en Joris en Korneel. Laatst zijn we nog op zee geweest. Azen met de lijn. We kunnen onze lijn afrollen tot 40 meter. Eens lagen we met onze boot in een grote school vissen. We hadden met onze gevieren 777 makrelen, juist geteld. En Peer wijst met zijn armen, in vissers-taal nogal ver open…

Ik ben ook altijd een enthoesiast supporter geweest van motocross. Hoe meer modderspatten en slijkklodders, hoe meer zwarte rook en stikkestank, hoe heviger genotsebots en geschok en gedaver, hoe hoger ze boven de grond razen, hoe schoner mij die sport overkomt. Man, da’s geweldig !

Ik ben ook een fan van de Speedway,  ge weet wel, die scrapers met die banden vol ijzeren pinnen (100 spikes van 3 cm). Ze wroeten met hun 55 CC in zeer bochtige assebanen tegen meer dan 100 kilometer per uur…

Dan nijpt ge bijtijds uw ogen, maar ook uw billen toe. We waren eens in een boom geklauterd, om van uit de hoogte een goed zicht te hebben als ze uit de draai gestormd kwamen. Maar opeens schoot zo’n vurig machine hitsig vooruit, als een catapult de hoogte in en stortte kort bij onze boom in een vlammenpoel neer. In minder dan 1 seconde waren we uit die boom weg. Sensatie, man !...

Tenslotte houd ik van een vrolijk babbeltje bij een smakelijk pintje bier, zo dagelijks een paar, met een heerlijk schuimend bandje. Met mate, een zeer gezonde kuur. ’t Is de gist, die ’t doet, geloof ik. Schol !

-Ja Peerke, en smaakt het beter als het uit een vat van Comet komt ?

Hier moet hij eens om lachen. Jawel, vertellen kan hij.”

In het Leestse heimatblad van mei ’84 verscheen het vervolg :

-Ge herinnert u nog wel wat hoe ge uw broek versleten hebt op de Leestse schoolbanken, veronderstel ik ?

-Och, zwijgt erover. Als ik daar nog aan denk ! Ik heb in Leest in alle klassen op de laatste bank gezeten, en steeds met dezelfde maat naast mij. Ook in uw klas was dat zo : 8 jaren op de laatste bank, altijd naast Frans Peeters, want die was ook nogal groot opgeschoten.

Niet dat we de domsten waren, maar de meester had ons van verre goed in ’t oog. Of weet gij niet meer, wat ge ons eens gelapt hebt ? Neen ? Allé-toe, ge haalde eens uit mijn zakken 2 sigaretten, ik weet het nog goed, VF (vuile foef, zegden we toen), en bij mijn maat, die had de stekskens, die haalde gij ook boven. En dien andere keer, ik zat eens op de grond achter mijn bank, misschien had ik mijn gom laten vallen, en ik hoorde u vragen : Frans, waarom zou de Peer hier vandaag niet zijn ? Is die ziek ? Want ik moet mijn register invullen. Jamaar, gij waart ook ‘ne fijne om iemand droog en verlegen boven water te doen komen.

-Ja Peer, de tijd vliegt, spijtig, en nu is de Frans Peeters ook al bij de doden…

-Och de Frans, hij was mijn goeie maat, en altijd gebleven, ook na onze schooltijd. Want later zijn we samen bij DE RITS in Heffen terecht gekomen. Frans koos er zijn Yvonne en Maria werd de mijne, en zo waren we beiden gesteld.

-En daar hebt ge ook geen spijt van. En wat goeds weet ge nog meer van uw schooltijd ?

-Goeds, goeds ? Och, weet gij nog dat de garde, den Huybrechts, ons eens uit de school komen halen is om ons in den bak te stoppen ?

-Neen Peerke, dat herinner ik mij niet meer. En hebt ge d’er werkelijk ingezeten ?

-Ge moogt gerust zijn. We hadden bij u als opstel een briefje leren schrijven. Dat ging over een hond. Schrijven om een jonge hond te bestellen. En ik had mijn briefje geschreven aan een zekere Louis Van Brempt in Londerzeel. En daarmee was ’t spel begonnen.

-Peer, dat moet ge verder vertellen…

-Wel, de dag dat we dat briefje hadden opgesteld in de klas, waren we na de school langs de kruisweg naar huis gelopen, ikke, de Lucien Van den Brande, Lowieke De Decker, Frans Verbruggen en zijn broer de Jokke, geloof ik. En aan de gevel van Jef De Decker gekomen, stonden we daar nog wat te giechelen en zottigheden te vertellen boven op den beerput. En ineens zeg ik, hoe dat opgekomen was, weet ik niet meer. En ik vroeg : willen we nu eens een briefke schrijven aan een boer…Ja, alleman was ’t akkoord. Ik zou een briefje schrijven aan Lowie Van Roey, ik weet het nog alsof het van gister is. Ik had erop geschreven : Louis, deze nacht, dat is de nacht die nu komt, ga ik uw varken komen pikken. En ik had eronder gezet : Louis Van Brempt, Londerzeel. Een andere schreef zo’n briefje aan Miel Verschueren en nog een andere een aan Fons van Bosses (Verbruggen) en die plaatste er ook een vreemde naam onder. En ieder zou zijn briefje in de brievenbus of onder de deur gaan stoppen. Zo gezegd, zo gedaan, en dan afwachten. Maar ’s anderendaags middags, als we weer naar huis liepen eten, en we kwamen daar aan Lowie Van Roey…Wat zag ons oog ? Die zijn varken hing daar aan de ladder, en de garde stond erbij. Ge kunt peinzen, we hielden ons lopen in, ‘k zal maar zeggen, ook onze adem, alle, we vielen bijkans stil en we MOESTEN daar voorbij. Die twee mannen hadden ons zien afkomen, Lowie bleef bij zijn varken staan, maar de garde kwam naar voren tot aan de baan. Maar die mannen, die zeiden niks, geen van beiden, alleen zo ons bekijken, precies of ze konden de misdaad van ons gezicht aflezen. Ik voelde zo een koude rilling langs mijn rug, alsof ik onder de lek van ’t dak had gestaan, en we fileerden zo achter mekaar, stillekens met een boogske voorbij de garde. En die zei begot maar niks. Eens hem voorbij begonnen we terug te rennen. Maar hiermee was het niet gedaan.

’s Namiddags terug in de school. Tingeling, de bel. We stonden pas in de rij, klaar om de klassen binnen te gaan, en wie komt daar op de koer ? De garde, den Huybrechts. Recht naar meester De Leers, en hij praat daar wat mee, maar wij stonden er wat ver af om iets duidelijk te kunnen opvangen. Meester De Leers trad in actie en beval : al de kinderen van de Tiendeschuurstraat en van de Winkelstraat komen hier bij mij staan. Dat gebeurde. Een heel troepke. Ik plaatste mij toch wat van achter, Lowieke De Decker ook, en de Lucien van Teunkes stond nog achter mij. Ja, de grote baas had ons in de gaten. Die drie daar achteraan blijven staan, de anderen mogen naar hun plaats terug. Nondestomme, hoe wist hij het ?    

Om kort te zijn, ik heb bekend dat wij de schrijvers van de varkensbriefkens waren. De garde nam ons mee naar het gemeentehuis. Daar zat nog iemand op ’t bureel. Miel van Lowie de metser, als ge die kent, die was door met de oorlog bediende geworden zeker. Wel, die had er veel plezier in, dat zagen we. De garde zei iets, we konden het niet verstaan, de andere pinkte precies terug. Ja-ja, we vlogen de bak in. Amaai ! Tot ’s noenens, als de schoolrij om halftwaalf voorbij kwam, werden we gelost. Ja-ja, komt dat tegen.

Maar d’historie was hiermee niet af. Een jaar of twee daarna, kwam ik eens van de vakschool terug met mijne velo, en ik ging bij Lowieke de coiffeur in de Scheerstraat om mijn haar te laten knippen. En wie zat daar binnen ? Weer die Miel Vloebergh. En wat zei hij tegen de coiffeur ? Zeg Lowie, zei hij, snijdt gij ook het haar af van varkensdieven ? Ja, dat zei die, om me te treiteren. Ik had hem wel kunnen doodzien, maar ik zweeg maar, want er volgde nog nen hele parool met uitleg, den hele lange uitleg, want de coiffeur speelde niet mis, hij moest er het fijne van weten, en den andere loste maar met stukskens. En dan lachtten ze me nog uit ook.

Van toen af wist ik, dat we in den bak hadden moeten zitten, niet alleen een beetje, omdat we zo’n deugnietenstreken niet meer zouden uithalen, dat zou ik nog kunnen aannemen, maar ook wel omdat die mannen er heimelijk deugd van hadden, en dat vind ik nu nog altijd niet plezant.

’t Kan geen kwaad Peer, ’t is voorbij en ’t staat toch niet op uw strafregister.”

Naschrift.

Ik ben Peer zijn geval verder gaan uitzoeken. Daarom ben ik eens dieper gaan kijken in de oude doos. Daar vind ik tot mijn verrassing het ontwerp-opstelletje (=briefje) van Peer Van Herp aan Louis Van Brempt, voor aanvraag van een hondje. En dat briefje wil ik hier nog graag afdrukken. Want ’t is weer een interessant geval apart. Peer Van Herp met zijn 13 jaar van toen, -het was toen nog de preutse tijd van voor het Concilie, toen de kinnekes nog uit de roo-kolen kwamen. Maar Peer wist wel beter. Zoek zelf maar uit. Misschien was dat de reden waarom ik zijn briefje heb bewaard.
De Peer toch. Waar is de tijd van toen ???

“Leest, 28 april 1947.

Aan Louis Van Brempt, Brusselse steenweg 107, Londerzeel,

Mijnheer,

In het dagblad : Het Nieuws van den Dag, heb ik vernomen, dat gij jonge rashondjes verkoopt. Wilt ge me laten weten wanneer ik mag komen zien en kopen. Liefst zou ik een schoon teefke willen. Want een reu breekt altijd op, zeggen ze.

In afwachting van uw antwoord mijn beste groeten.

   Petrus Van Herp, Lindelaan 7 Leest.”

-De drie kwajongens in de Leestse Amigo. (Tekening Susse Teughels)

-Veldwachter Jan Theodoor Huybrechts (°Leest 3/10/1888, +Leest 3/10/1953).

25-07-2013 om 07:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 30 maart : Edith Coppens won Kaarttoernooi van SK Leest (foto onderaan)

            Het chalet van SK Leest dat gedurende de laatste maaanden verschillende

            malen  ongewenst bezoek kreeg, vormde de laaste drie weken het centrum van

            de kaartliefhebbers.

            Op de verschillende kaartavonden kwamen steeds zo’n kleine honderd man

            opdagen.

            Op de eerste avond gingen de speciale prijzen naar Louis De Bleser, Viktor

            De Maeyer en Julien Huys uit Hombeek.

            De tweede avond werd een nipte overwinning van Julien Huys voor Edith

            Coppens en Louis De Bleser.

            De derde avond stond er geen maat op Edith Coppens.

            Dat was voldoende om het eindklassement in de wacht te slepen.

            Tweede werd Jules Huys en derde Louis De Bleser. (GvM)

1984 – Vrijdag 30 maart : De MARATHON

“Op een vrijdag in maart toen onze meester middagmaaltoezicht had, hebben we een marathon georganiseerd. We mochten zoveel rondjes rond de speelplaats lopen als we wilden. Ook de kinderen van de eerste klas liepen mee. Zij mochten echter niet zolang lopen als wij. Na een goede tien minuten moesten de jongsten ermee stoppen. De kinderen van de tweede klas mochten iets langer lopen. De leerlingen van de klas van meester Hendrickx mochten nog langer en wij moesten ermee stoppen vijf minuten voor de bel ging.

De kinderen van de 5^de klas konden niet meedoen want zij waren aan zee. Toen iedereen gestopt was, gingen we aan meester Gobien vertellen hoeveel rondjes we hadden gelopen. De meester telde alles op en berekende het gemiddelde per klas. Natuurlijk hadden wij het hoogste gemiddelde, voor de leerlingen van de 3^de klas. De kinderen van de 1^ste klas waren zelfs de derde want zij hadden allemaal meegelopen en Jos had wel meer dan vijftig rondjes gemaakt. Samen legden wij juist 43 km 120 m af. Al de kinderen van de school legden deze middag samen meer dan 100 km af !

Toen het afgelopen was, waren we allemaal vermoeid ! Dat was dan de marathon van Leest.”

(Verslag van Dominiek en Stefan in de’Schoolkrant’ nr.2 jaargang 4 van de Sted.Lagere School)

In dezelfde periodiek verscheen ook een verslag van Daniëla Verheyden (foto onderaan) :

Werken met klei

“De meester had voor klei gezorgd. Op een donderdagnamiddag na het speelkwartiertje gingen we werken met klei. De klei was geen echte boetseerklei en later zouden we dan wel last hebben om klein figuurtjes netjes af te werken. De meester verdeelde de klei. Het was een grote, dikke worst van ongeveer 60 cm lang en die ongeveer acht kilo woog. Met een meetlat werd alles netjes verdeeld. Zo had iedereen ongeveer even veel klei. De meeste kinderen gingen een asbak maken omdat het stuk dat we kregen ongeveer deze vorm had. Andere kinderen maakten een huis. Nog anderen zorgden dat ze potjes, diertjes, ventjes, fruit en bomen konden maken. We hadden heel veel last om de verschillende delen samen te houden. Als de vormpjes opgedroogd waren, vielen ze soms terug in stukjes. Dan hebben we die deeltjes maar aaneen gelijmd.

De volgende dagen hebben we onze vormpjes geschilderd. Dat ging heel goed. Het water van de verf drong gemakkelijk in de klei.

Dan hebben we alles uitgestald voor de tentoonstelling en toen de tentoonstelling voorbij was, mochten we alles mee naar huis nemen.”

1984 – Zaterdag 31 maart : Prijsuitreiking KWB-Kaartkampioenschap 1983-1984

            Programma:

            -19 u : Etentje bestaande uit kalkoengebraad,aardappelblokjes,exotisch fruit en

            groenten, wijn en koffie.

            -20u30 : Uitreiking der prijzen.

            -21u30 : Gezellig samenzijn met muziek en dans.

            Deelnameprijs (met gratis tombola) bedroeg 200 frank.

            Er waren steeds tussen de 15 en 20 tafels per wedstrijd en de prijzentafel ter

            waarde van 30.000 fr alsmede de twee hoofdprijzen per avond en de kip per tafel

            vormden de inzet.

            Winnares werd de Leestse Gerd De Prins met 932 punten , op één punt gevolgd

            door Victor Smets.

            Jozef Vloeberghen werd derde.

In ‘De Band’ van mei ’84 verscheen daarover volgend (ingekort) verslag :

“Zaterdag 31 maart werd het kampioenschap ‘83-84’ besloten met de prijsuitreiking, een etentje, een gratis tombola en een dansavond. Een honderdtal personen waren hiervoor ingeschreven. Ook een verslaggever van ‘Gazet van Mechelen’ was tegenwoordig.

Tijdens de avond werden ook de dames die steeds belangloos meehielpen met een bloemetje bedacht.

Dit kaarttornooi  werd  betwist  over 12 avonden waarvan de acht beste uitslagen in aanmerking kwamen voor de einduitslag. 111 personen hebben aan één of meerdere van deze kaartavonden deelgenomen en elf onder hen hebben er zelfs geen enkele gemist.
58 kaarters waren achtmaal tegenwoordig en mochten hun prijs komen afhalen.

Het gemiddeld aantal tafels per avond bedroeg 16, één keer werd 19 tafels genoteerd.

Elke avond was er een hoofdprijs te winnen en een speciale attentie voor de 2^e geklasseerde, de andere tafelwinnaars hadden een kip.

Voor het eindklassement werden 58 prijzen uitgereikt voor een totale waarde van plus minus 30.000 fr. Als voornaamste prijzen vermelden we : een fiets, een deken sole-mio, een work-mate, een cassetterecorder, een reiskoffer, barometers…enz…

Buiten zijn prijs mocht de overwinnaar ook nog een herinneringstrofee in ontvangst nemen.

Eindklassement :

1.De Prins Gerd          6.Van de Sande Angèle

2.Smets Vic                 7.Jacobs Frans

3.Vloeberghen Jozef   8.Van Praet Ferdinand

4.Van Loo Frans          9.Publie Jaak

5.Geerts Alfons           10.Van Medegael Marcel

Tot slot ook nog hartelijk dank aan de ‘prijzenschenkers’ voor het eindklassement en de tombola namelijk :

-NV Pol Piessens, vloerbekleding, behang, verven, Battelsesteenweg Mechelen.

-Nuytkens-Van Zaelen, ceremoniewagens, fietshandel, kapsalon, Dorpstraat Leest.

-Boutique ‘Brigitte’, Kapelle-op-den-Bos.

-Beenhouwerij Jan Van de Sande-Somers, St.Katelijne Waver.

Aan alle kaartliefhebbers : dank voor uw aanwezigheid…tot de volgende maal.

   Fons Geerts.”

1984 – Aprilnummer van ‘De Band’ : De lente nadert !!!

“Weldra wordt het lente ! We kunnen deze nakende seizoenwisseling waarnemen aan de welluidende fluitconcerten van onze gevleugelde vrienden.

De botten der vruchtbomen zwellen. Hier en daar schieten de eerste kruiden schuchter op. De dagen worden langer. Zon- en buitenlucht zijn aangenamer. De lange winterzit komt stilaan ten einde. De natuur trilt, als gevolg van de toenemende, licht- en zonnekracht.

Haar opborrelende schoonheid ontdekken we in ieder plantje en zelfs de mens ontsnapt niet aan deze geheimzinnige invloeden. Er zit kracht in de lucht, dat ervaart iedereen, men zou als het ware kunnen dansen, fluiten of zingen, het uitjubelen van vreugde.

Alles is zo heerlijk, zo goed !

Aan dit hemelsgeschenk kan men niet ongemerkt voorbijgaan, maar erg dankbaar wezen, voor dit steeds terugkerend ritueel met zijn oneindige uitstraling en openbloeiende heerlijkheid.”

(Henri Labio in een poëtische bui) 

Foto’s :

-Edith Coppens ontving als winnares van het kaarttoernooi van SK enkele mooie geschenken uit handen van feestleider “Vikke” Van den Avond.

-Daniëlla is de dochter van de laatste gemeentesecretaris van het autonome Leest : Jean Verheyden. Toen zij debuteerde in het eerste leerjaar van de Stedelijke Lagere School was zij het eerste en ook enige meisje tussen allemaal jongens.

24-07-2013 om 12:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Achter dit witte spookachtig uiterlijk school Linda Verelst, de nieuwe  mini-ster 1984  van Groot Leest. Rechts de winnares van vorig jaar Wendy Van Steen. Tussen hen in voorzitter Verschueren en uiterst rechts Toine Lauwens.

1984 – Zaterdag 24 maart : Jaarlijks gemaskerd bal van St.-Cecilia.

Met de tweede verkiezing van ‘Eerste MINI STER van GROOT LEEST.

Start 21 u. met optreden van discobar ANTVERPIA met D.J. Felix.
Alle gemaskerden hadden gratis toegang tot het bal en de tombola.

“…In de finale mochten de 10 deelnemers met het hoogste puntentotaal  uit de vorige proeven in de kring. Zij kregen allen nog een blinddoek voor, alsof het al niet warm genoeg was, en dan maar zoeken naar de vele uitgegooide tennisballen.

Na deze finale werd de uitslag bekend gemaakt en nr. 1 was een macaber figuur, die men ’s nachts liever niet op zijn weg ziet passeren. Maar ééns het masker af, kwam er alles behalve een macaber gezicht te voorschijn. De tweede mini-ster van Leest is Linda Verelst. Deze jongedame is eigenlijk een Katelijns product, maar sinds een tijd is zij zich in Leest komen vestigen. Met haar komst te Leest maakt zij in ieder geval furore. “(pc)

(GvM,27/3/1984).

1984 – Zondag 25 maart : Wedstrijdbal van Jef Vloeberghen

            Voor de thuiswedstrijd van SK Leest tegen Niel werd de wedstrijdbal geschonken

            door SP-gemeenteraadslid Jefke Vloeberghen.

1984 – Maandag 26 maart tot vrijdag 6 april :

                                      ZEEKLASSEN Stedelijke Lagere School 1984.

De deelnemers van dit jaar waren al de leerlingen van de 5^de klas :

Dirk Annaert, Kurt Cauwenbergh, Joris Diddens, Sven Diddens, Danny Dom, Peter Emmeregs, Ronny Huysmans, Ilse Peeters, Ann Robbens, Johan Tiri, Alain Van den Sande, Erik Van de Vondel, Jürgen Verschueren en Wout Verschuren.

Enkele leerlingen en de juf maakten volgend dagboekverslag :

Jürgen Verschueren :

“Op maandag 26 maart omstreeks 9 uur vertrokken we vanuit Leest naar zee. We gingen er in een mooi hotel logeren. Het hotel heet ‘Zeezicht’. Op de bus speelden we spelletjes en zongen we onze liedjes. Toen we aankwamen werden de kamers toegewezen. Omstreeks 1 uur gingen we eten. Daarna gingen we wandelen langs het strand. Voor Danny moet het wel prettig geweest zijn. Hij zag toen immers voor ’t eerst de Noordzee.

De eerste nacht was het voor sommige jongens niet prettig. Ze konden niet slapen. Zij gingen dan praten en dan werden ze gestraft door een leraar of een lerares.

We kregen er goed eten. Vele kinderen zijn echter enkele kilootjes afgevallen van al dat wandelen en lopen !”

Alain Van den Sande :

“We zijn goed aangekomen in Oostende. Het weer viel er goed mee. We gingen allemaal naar de derde verdieping behalve de meisjes. Zij kregen een kamer op de tweede verdieping.

’s Middags gingen we eten. In de namiddag gingen we leren en wandelen. Na het avondeten schreven we brieven naar huis. Daarna gingen we slapen. Die nacht kon ik niet slapen, maar de andere nachten wel. ’s Morgens na het ontbijt leerden wij in de klas. Daarna kregen we wel 20 minuten speeltijd. Dan gingen we weer naar de klas. In de namiddag wandelden we naar de pier van Oostende. Daar hebben we de draagvleugelboot gezien. Na het eten hebben we allemaal een stortbad genomen in het hotel. We mochten tot 9 uur spelletjes spelen op de kamer. De laatste nacht heb ik het best geslapen, want de volgende dag gingen we naar huis. Om elf uur kwamen we in de school aan !”

Ilse Peeters :

“Dinsdag, 27 maart 1984. In de voormiddag hebben we taal en rekenen geleerd. Mijnheer Trompet kwam in de klas vragen of wij ansichtkaarten en postzegeld nodig hadden. Bijna iedereen bestelde enkele ansichtkaarten. Daarna gingen we eten en om één uur reden we met de lijnbus naar Oostende. Daar hebben we de mailboot bezocht. Onze gids gaf veel uitleg en was erg vriendelijk. Op het schip kregen we melk als vieruurtje. Dat was lekker. We wandelden in de regen terug naar het hotel.”

Dirk Annaert :

“Woensdag, 28 maart 1984. In de voormiddag hebben we zoals gewoonlijk geleerd in de klas. Om elf uur zijn we naar het strand getrokken omdat de zon scheen. Daarna hebben we gespeeld. Dan was het middag. Later vertrokken we naar het zee-aquarium. Daar hebben we haaien gezien. Op de terugtocht vonden we zeesterren en zeewier in de netten van de vissers. Thuis aten we pannenkoeken en daarna nog een ijsje.”

Wout Verschuren :

“Donderdag, 29 maart 1984. Tijdens de namiddag reden we met de autobus naar de abdij ‘Ter Duinen’. Eerst zagen we een moderne kerk met mooie glasramen. Daarna zijn we naar de ruïne van de vroegere abdij geweest. Ook bezochten we het museum van de abdij. Je kon er vele voorwerpen van vroeger bewonderen. Die voorwerpen werden daar opgegraven. Die dag hebben we veel geleerd.”

Danny Dom :

“Vrijdag, 30 maart 1984. De uitstap die we vandaag maakten, deden we voor ’t eerst met de tram. Dat was een hele belevenis want we moesten zo’n half uur rijden. In De Panne stapten we af. We maakten toen een strandwandeling van De Panne naar Koksijde. Die afstand bedraagt ongeveer 8 kilometer. We hebben heel veel schelpen gezocht om er thuis iets mee te knutselen.”

Johan Tiri :

“Zaterdag, 31 maart 1984. Vandaag zijn we naar het olympisch zwembad van Oostende gaan zwemmen. Dat was wel eens prettig. Alleen was het water zout en dat was niet zo erg lekker. We hebben daar zo’n uurtje gezwommen. We moesten voortdurend onze mond gaan spoelen aan het fonteintje. Terug thuis gingen we eten en daarna vielen we vermoeid in slaap.”

Dirk Annaert :

“Zondag, 1 april 1984. Vandaag hebben we niet geleerd omdat het zondag was. Wel zijn we in de voormiddag naar de kerk gestapt. Ook hebben we een voetbalwedstrijd gespeeld in zeer hevige wind. We hebben gewonnen met 1-0. Tijdens de namiddag zijn er veel ouders op bezoek gekomen. Wij gingen juist naar de Mercator, dat is een oude driemaster. Het is wel een mooi schip. Op de terugweg kwam het water tot aan de dijk. Een echte storm zagen we toen. Dat was een mooi gezicht !”

Joris Diddens :

“Maandag, 2 april 1984. Vandaag maakten we een uitstap naar de Polders. We bezochten er een landbouwbedrijf. De boer had vele koeien. Hij kocht de kalfjes voor 12.000 frank en verkocht ze als vaars voor zo’n vijftigduizend frank.  Toen we terug naar huis gingen, speelden we in de duinen. Ik heb er tegen Kurt gevochten maar niemand won.”

Kurt Cauwenbergh :

“Dinsdag, 3 april 1984. We waren vandaag vroeg uit de veren. Na het wassen en aankleden was het tijd voor het ontbijt. Dan gingen we in de klas leren. Toen was het tijd voor het middagmaal. Daarna gingen we voetballen. We wonnen met 0-1 tegen de ploeg van Walem. Later moesten we nog een kilometer hardlopen. Sven was de eerste en ikzelf was de elfde. Na het avondmaal gingen we nog een brief schrijven en knutselen.”

De laatste dagen aan zee was er geen tijd meer om verslagen te schrijven. De juf van de klas heeft ze toen maar zelf geschreven :

“Woensdag, 4 april 1984. Vandaag gingen we een lange, maar plezierige en leerrijke namiddag tegemoet want er stond een uitstap naar het Zwin op het programma. In het vogelpark leerden we veel inheemse vogelsoorten kennen waarvan we soms nog nooit hadden gehoord. Zo zagen we er reigers, ooievaars, kauwen, bergeenden en nog vele andere soorten.

Tot slot maakten we nog een wandeling in de oude zeearm, in de richting van Nederland. We zagen er de oude grenspaal tussen België en Nederland staan. Na deze vermoeiende tocht keerden we die dag laat met de bus naar huis terug.”

 “Donderdag, 5 april 1984. De donderdagnamiddag werd besteed aan het repeteren voor de Bonte Avond (een zangwedstrijd en een danswedstrijd). Eventjes zijn we wel naar buiten getrokken om een wedstrijd in het bouwen van forten te houden. Snel bouwden we het zandkasteel op. Daarna gingen  we vanop onze kamers kijken welke vlag het langst zou blijven rechtstaan. Wonder boven wonder wonnen wij de wedstrijd. Hiervoor kregen we een mooie trofee die nu in de klas staat. ’s Avonds trad bijna iedereen op tijdens het songfestival.

Ann, Ilse en Sven traden op als de Star Sisters. Ze deden het schitterend. Ronny, Jürgen, Peter en Sven imiteerden Queen op een grandiose wijze. Ook Kurt, Wout, Joris, Ronny en Jürgen deden hun best als de Strangers. Nadien was er een bal en een danswedstrijd. Peter en Ann deden daaraan mee en werden…vierde.

Die avond gingen alle kinderen al dansend naar hun kamer. Ze hadden zich goed geamuseerd.”

“Vrijdag, 6 april 1984. Tijdens onze laatste dag aan zee maakten we nog een uitstap naar de Doornpanne, waar we ook de Hoge Blekker gingen beklimmen. De Hoge Blekker is de hoogste duin van België en zowat 33 m hoog. Ook hier waren er prijzen te verdienen. Wie het eerst zou boven komen, zou een beker krijgen. Spijtig genoeg was er voor ons nu geen prijsje meer bij al deden onze klimmers het toch niet zo slecht. De eerste prijzen waren bij de jongens voor Walem en bij de meisjes voor de school van de Brusselsesteenweg.

Terug in ons hotel genoten we van ons laatste avondmaal in het ‘ Zeezicht-hotel’. Daarna gingen we onze rieskoffers vullen.”

Enkele weetjes

-Tijdens de eerste wandeling waren er twee leerlingen die bijna door de juf moesten gedragen worden. Gelukkig konden Ilse en Ronny elkaar tot in het hotel helpen. In de loop van de volgende dagen werden zij net als alle anderen volleerde wandelaars.

-Kurt is een geweldige voetbalspeler. Hij scoorde in de twee wedstrijden de enige punten. Een bravootje voor hem !

-We waren heel erg blij met het briefje dat we kregen van meester Gobien. Natuurlijk vonden we het spijtig dat de voetbalploeg van de 6^de klas in Antwerpen was gaan verliezen. Zelf deden we het toch een beetje beter want we werden tweede na Walem. We hadden hetzelfde aantal punten maar Walem scoorde één doelpunt meer. Wij kregen dan ook een mooie bal mee. Zelfs de kinderen van Walem waren een beetje jaloers. Wij wilden niet ruilen, zelfs niet voor de beker !

-Op zondag kregen bijna alle leerlingen van Leest bezoek. Gelukkig weende er niemand bij het afscheid.

-Wisten jullie dat de vorige gids van het zee-aquarium gebeten werd door een zeepaling toen hij deze ging voederen ? Lach nu maar niet want de arme man kan zijn gekwetste arm voorlopig niet meer gebruiken ! Zo zie je maar dat je zelfs met vissen voorzichtig moet zijn !

-Na het bezoek aan het zee-aquarium vonden we op de kade in enkele vissersnetten mooie zeesterren. Die gaven we aan juffrouw Greet zodat zij daarover les kon geven. Ze was er erg blij mee !

-De juf gaf ons ook les over de garnaal. Dat was heel plezierig want we mochten allemaal van de meegebrachte garnalen smullen !

-Op onze laatste uitstap, die naar de Hoge Blekker, liepen we verloren in de Doornpanne. In de verte zagen we de anderen lopen. Zij wisten echter van niets en stapten steeds maar door. Onze juf ging met een stok voorop om de vallen van de stropers op te sporen. Gelukkig kwamen we er geen tegen. We waren op een bepaald ogenblik zelfs zo erg verdwaald dat we het jagerspad niet meer terugvonden. We liepen tegen een hele dichte en erg vertakte doornstruik aan en konden niet verder. We moesten terug !

 Uiteindelijk had de hoofdgroep  ons toch gemist en was er iemand achtergebleven om ons op te vangen.

-Sven Diddens won de kilometer hardlopen. Hij kreeg een mooi tegeltje met daarop de St.-Romboutstoren. Proficiat, Sven !

-Ook in het forten bouwen wonnen we de eerste prijs want onze vlag bleef het langst rechtop staan. Die mooie trofee hebben we te danken aan Wout want hij duwde onze vlaggetok heel diep in het zand.

-Alhoewel het weer niet zo erg meeviel, was iedereen graag in Oostende. Sommige kinderen hadden zelfs spijt dat ze terug naar huis moesten !

Foto’s van deze zeeklassen werden op het schoolfeest tentoongesteld.

(‘Schoolkrant‘, nr.2, jaargang 4)

21-07-2013 om 06:32 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 10 maart : Algemene Statutaire vergadering N.S.B Leest

Bij afwezigheid van voorzitter André Walschaers opende secretaris Georges Veiller om 19 u. de vergadering in het lokaal Sint-Cecilia.

Een veertigtal oudstrijders, sympathisanten en gelijkgestelde wapenbroeders vergezeld van hun dames woonden de vergadering bij.

“Bij deze gelegenheid heeft het uittredend bestuur een gratis eetmaal geschonken aan haar aangesloten leden en hun dames.

Gewoontegetrouw gaf de secretaris een kort maar volledig verslag  over de activiteiten van het voorbije jaar 1983. Bij de verkiezing van de kandidaten voor een functie in het dagelijks bestuur is dit samengesteld als volgt :

Voorzitter : Van Beersel Eugeen. Ondervoorzitter : Van den Heuvel Louis.
Secretaris-penningmeester : Veiller Georges. Feestbestuur : De Bruyn Frans.

Kommissaris : Walschaers  André, Nuytkens August en De Smedt Albert.
Vaandeldrager : Spoelders René.

Oudstrijders – krijgsgevangenen – oorlogsvrijwilligers – gewapende weerstanders en gelijkgestelden.

De nationale strijdersbond van België, Koninklijke maatschappij, gesticht sedert 1919, overweegt en tracht in de mate van het mogelijke tegemoet te komen aan de materiële en morele eisen van oudstrijders en gelijkgestelden.

Het is in uw belang dat u zich in vertrouwen wendt tot uw plaatselijke afdeling die uw problemen zal trachten  op te lossen, zoals U al meermaals hebt vernomen.

Voor alle inlichtingen begeef U naar de zitdagen van de secretaris op de :

-1^ste vrijdag van de maand bij ons lid De Laet Frans.

-2^de vrijdag van de maand bij ons lid De Laet Georges.

-3^de vrijdag van de maand bij ons lid De Maeyer Victor.

-4^de vrijdag van de maand bij ons lid Van Steen Emiel.

Telkens van 15 tot 16 uur.

       De secretaris-penningmeester Veiller Georges.”

(‘DB’, mei ’84)

1984 – 11 maart : VU Hombeek en Leest bezocht Heemkundig Museum.

            De Volksunie-afdeling Hombeek Leest bezocht het Heemkundig Museum van

            Kontich.

            Inschrijvingen bij Ann Swartenbroeckx, Heike Hombeek. (DMW, 8/3/84)

1984 – 11 maart : Schitterende prestaties voor jonge Leestse muzikanten

Die dag namen twee jonge muzikanten van de Kon.Fanfare St.-Cecilia deel aan het 2^de Nationaal Kampioenschap van Vlaanderen voor koperblazers-solisten. Beiden traden ze op in de categorie van 15 tot 18 jaar en allebei behaalden ze een schitterende uitslag.

Luc Vertommen, cornet, behaalde 84% en werd vice-kampioen van Vlaanderen.

Johan De Win, ook cornet, behaalde 79%  en eindigde op een verdienstelijke 4^de plaats.
Eén van de juryleden was Kenneth Dennison, een bekende Britse brassbandfiguur.
Het kampioenschap werd georganiseerd door de V.B.B.F.

(‘Van Toeters en Trompetten’, juli 1984)

In ‘Het Laatste Nieuws’ stonden de resultaten van de muziekacademie van Willebroek gepubliceerd. Er werd één regeringsmedaille toegekend en vijf gemeentelijke medailles.

Van deze in totaal zes medailles gingen er drie naar muzikanten van St.-Cecilia Leest.

-De regeringsmedaille aan Michel Leveugle (94%, althoorn).

-Een gemeentelijke medaille aan Johan De Win (94% cornet) en Luc Vertommen (91% cornet).

Ingrid Polspoel, die niet vermeld werd in het artikel, behaalde met 80% het diploma in de hogere afdeling A. Ook zij speelde cornet.

1984 – 12 maart – Uit Schakel Informatieblad van de Vriendenkring v.d. Sted.Lag.School

            “Geachte Ouders, beste Oud-Leerlingen, beste Vrienden,

(...)

In de eerste plaats moeten we u meedelen dat het contract van Mej. Linda Vansant, klassetitularis van de 5^de klas, beëindigd is. Zij wordt tot het einde van het schooljaar 1983-84 vervangen door Mej. Carina Vercammen. Wij bedanken  Mej. Vansant voor de bewezen diensten en wensen Mej. Vercammen alle succes toe.

De leerlingen van de 5^de klas gaan allen met hun nieuwe juf van maandag 26 maart e.k. tot en met zaterdag 7 april e.k. op zeeklassen. De Vriendenkring betaalde per deelnemende leerling 1.000 fr. van het deel dat ten laste viel van de ouders. Dit is een traditie en wanneer de financiële toestand van de Vriendenkring in de toekomst zo rooskleurig blijft, zal deze traditie in de toekomst ook aangehouden blijven.

Het stadsbestuur heeft een perceel grond naast de school en achter het oud-gemeentehuis ter beschikking gesteld. Wanneer dit terrein is opgeruimd, zullen we samen aanplantingen doen, een speelgazonnetje aanleggen en een schooltuin inrichten. De materialen en planten worden door het stadsbestuur ter beschikking gesteld.

(...)”

1984 – 12 maart : Fysieke klachten voor Leestse dirigent.

“…Onze dirigent (noot : J.P. Leveugle) had de laatste tijd al wat klachten over zijn fysische toestand. Na een grondig onderzoek heeft men een rugletsel vastgesteld. Hij dient tijdens de komende weken al zeker rust te nemen en over een maand of misschien nog later zal hij beslissen of hij nog verder zal dirigeren. Ondertussen werd er een voorlopige regeling getroffen en wordt de fanfare gedirigeerd door André Van Driessche. Onder zijn leiding wordt het komende Palmzondagconcert voorbereid.”

(‘Van Toeters en Trompetten’, maart-april ’84)

1984 – 13 maart – Het Laatste Nieuws : Voetballers gewond.

            “Op het terrein van S.K. Leest werden twee voetballers tijdens de wedstrijd

            gewond en naar het St Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.

            Het gaat om Eddy Lefebvre, Wilgenstraat 59 Mechelen, die zware letsels

            opliep, en Jan Van Hemelrijck, K. Van Doorslaerelaan 54 Bornem, die

            licht gewond werd.”

1984 – Donderdag 15 maart : Open Wijkvergadering SP-afdeling Leest

“Beste Leestenaars,

De SP-afdeling Leest heeft op donderdag 15 maart 1984 om 20.00 u. in zaal St. Cecilia te Leest een ‘OPEN WIJKVERGADERING’ gepland voor ALLE inwoners van Leest.

De Heer Burgemeester, Jef RAMAEKERS en de SP-schepenen Mevr. VANDERAERSCHOT, de heren G. JORIS, F. NASON en J. VAN DER SANDE  zullen die avond op al uw vragen trachten te antwoorden.

Heeft u problemen, heeft u opmerkingen, heeft u kritiek op het gevoerde stadsbeleid, kom uw vragen afvuren op ons SP-panel.

Werk mee aan de democratie, geef uw noden en verzuchtingen te kennen, onze SP-mandatarissen MOETEN  ze ook kennen !

Met deze avond lossen wij een belofte in van ons SP-verkiezingsprogramma !

HET STADHUIS MOET EEN GLAZEN HUIS WORDEN !

DURF DEZE UITDAGING AAN ! KOM – EN VRAAG !

      De Voorzitter SP-afdeling Leest, Daniël Nuytkens

     De Secretaresse SP-afdeling Leest, Tinneke Vloeberghen.”

(Omzendbrief)

En de periodiek van de socialisten ‘Voor Allen’ van 24 februari  daarover :

“Inleveren noemt men het ! Reeds meer dan 2 jaar nationaal, nu ook op gemeentelijk vlak. De meeste mensen zijn bereid om in te leveren, als ze weten waarom en als dit ten goede komt aan hun medemens die het minder goed heeft. Nationaal is het geweten : het geld gaat naar de investeerders (…) en die zijn niet minder gegoed; wij worden er voorlopig (?) niet beter van. Anderzijds schuift de regering ook moeilijkheden op de rug van de steden en gemeenten. Wist je dit ? Jawel, maar je zou wel eens willen weten wat het Mechels stadsbestuur er aan doet ? Om je toe te laten het eens rechtstreeks van een vertegenwoordiger van dit stadsbestuur te horen, hebben wij een open wijkvergadering ingericht. Op donderdag 15 maart zal schepen Francois Nason je het stadsbeleid komen toelichten. Wil je het juist weten ? Kom dan eens luisteren in ons lokaal St.-Cecilia, Dorpsstraat 6. Iedereen is welkom.”

21-07-2013 om 06:21 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 28 februari : Samenkomst Jong-KVLV

Thema : ‘agressiviteit bij kinderen’. (‘DB’, maart ’84)

1984 – Maart : Advertentie in  ‘De Band’ :  Uit de band in de hand !

“Goede zangvogels te koop aan 300 fr. stuk (kweekbaar).

Poppen 150 fr. stuk.
Te bevragen bij Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120 Mechelen.”

1984 – Maart : Die maand kregen de Leestenaars een folder in hun bus waarin

            Anita & Theo van de gelijknamige frituur hun hygiënische vleeswaren voorstelden.

            (Folder onderaan)

1984 – Maart - De Gazet van Willebroek :  V.Z.W. ’t SEEL

“In mei van verleden jaar, werd alhier, een vereniging zonder winstoogmerk opgericht, waarvan de statuten verschenen in het Belgisch Staatsblad van 8 december 1983 onder het identificatienummer 10718/83.

-waarbij hierbij

Een van de doelstellingen is jonge kunstenaars de kans geven om hun werken ten toon te stellen. Wij denken aan schilders, tekenaars, etsers, beelhouwers enz.

Voor de voordrachtkunst staat een zaaltje ter beschikking, om deze beoefenaaars de gelegenheid te geven hun toneel, muziek, zang of dans aan een beperkt publiek voor te stellen. Ook exotische en folkloristische zang en dans kunnen hier beoefend worden.

Mensen die leiding kunnen geven zijn welkom.
Een bijzonder doel is, gezellige avonden organiseren voor NIET ROKERS en deze, die pas opgehouden hebben te roken, om ook eens in een omgeving te kunnen zijn waar de rookwalm helemaal afwezig is, zowel bij een pintje bier, als bij een tasje koffie.

Deze activiteiten zijn niet alleen bedoeld voor mensen uit de streek, maar ook voor alle geïnteresseerden uit het ganse Vlaamse Land.

Alle inlichtingen over werking en lidmaatschap kunnen bekomen worden bij de voorzitter van de vzw ’t Saal : Tony Baarendse, Juniorslaan 114, 2931 Mechelen Leest. Tel. 015/71.10.21 na 18 u. of de week-einden.”

1984 – 1 maart – De Mechelse Week : Bibliotheek in Leest.

            “Gust Emmeregs (CVP) vroeg naar aanleiding van het agendapunt dat de

            verbouwing en uitbreiding van het bibliotheekcomplex goedkeurde, hoever

            het nu staat met de plannen voor een afdeling van de bibliotheek in Leest.

            Goed nieuws voor de Leestenaren, die bibliotheek komt er wel degelijk.

            De plannen voor de bouw van een filiaal in het Oud-Gemeentehuis van Leest

            zijn rond, en wachten nog enkel op de goedkeuring van ons aller

            brandweercommandant Hendrickx.” 

1984 – Zaterdag 2 maart : KWB Snoeien van fruitbomen

            Om 14 had bij Wilfried De Bondt, Kouter 62 Leest, een theoretische en

            praktische les plaats over snoeien van fruitbomen.

            Organisatie : KWB Leest.

1984 – Dinsdag 6 maart  : Pannekoekenavond in ’t SEEL

“Leest is een dorp dat leeft ! Leest kent een weelde aan verenigingen. En er komen er nog altijd bij : de jongste telg is de VZW ’t Seel.
Gesticht in mei vorig jaar heeft ze haar zetel bij Tony Baarendse, Juniorslaan 114.

Roex Guy, een onderwijzer uit Lint, is penningmeester en Karel Verelst, bediende uit Bornem, secretaris.

Deze vereniging beoogt een volks trefpunt te zijn en wil volgende activiteiten ontplooien :

Inrichten van tentoonstellingen, dia-, film, videoclub, folkloristische ontmoetingen, danskunst, kleinkunst, muziek, toneel, toerisme, binnenvaart, streekgerechten, volkskunst, ecologische problemen, micro-processing, elektronica en zelfs gezellige ontmoeting van niet-rokers.

De pannekoekenavond : vanaf 18 uur.”

(‘DB’, maart 1984)  

1984 – Vrijdag 9 maart : 2^de Grote Kaartwedstrijd van PVV.

In het lokaal van Victor De Maeyer organiseerde P.V.V.Wijk (Hombeek, Heffen en Leest) een 2^de grote kaartwedstrijd.

Deelname : 50 frank.

Prijzen : 1 kip per tafel en de hoofdprijs een kalkoen.

Martin Tourné won de kaartwedstrijd van de Brandweer.

Dezelfde dag organiseerde de Mechelse Brandweer ook een kaartwedstrijd te  Leest :

“Al hadden de organisatoren, met name de sportkring van de Mechelse Brandweer, voor een prijzentafel gezorgd ter waarde van 20.000 fr., toch konden zij de massa niet lokken.

Men had voor Leest geopteerd, omdat daar regelmatig kaartwedstrijden gebeuren.

Winnaar van deze kaartavond werd Martin Tourné. Hij haalde het voor Eddy Van den Berghe, De Ridder, Theo Van Moer en Willy Van Hoof.

Na de wedstrijd werd in de wandelgangen gefluisterd dat de Mechelse brandweer goed kan blussen, als men het aantal afgetapte vaten aanschouwde…” (GvM, 9 maart ’84)

Leestenaar Martin Tourné was te Willebroek geboren op 4 april 1946 en hij overleed na een langdurige ziekte te Duffel op 21 augustus 1986. Hij was een zoon van Albert en van Jeanne Van Hoof uit de Blaasveldstraat.

Hij was gehuwd met Paula Schaerlaecken, echtgescheiden en samenwonend met Lena Verschooten. Twee kinderen : Chris en Nancy Tourné.

Zoals zijn vader werkte Martin jarenlang in de buizenafdeling van Eternit en nadien bij de zegeldienst van de Post.

“…Wij hadden nooit gedacht dat Martin het zo vroeg zou opgeven. Het leek wel of hij zeven levens had, zo hebben wij, zijn leeftijdsgenoten van de Leest-Heide, dat toch ervaren.

Martin was kampioen in het koerslopen. Hij kon tevens erg goed in bomen klimmen. Bij dit laatste is hij een paar keer op het nippertje aan erge dingen ontsnapt. Daarom dachten wij dat hij zeven levens had…”

(Stan Gobien in de folder n.a.v. een reünie van de Leestse vijftigjarigen in 1996)  

Bijgevoegd :

-De folder van Anita en Theo.

-De folder van de PVV-kaartwedstrijd.

-Een jonge Martin Tourné.

-De familie Tourné op de huwelijksdag van Martin.

Van l. naar r. : José Tourne, Miel Ceuppens, Paula Schaerlaecken, Martin, Ludo Tourné, moeder Jeanne Van Hoof, vader Albert Tourné.

Onderaan : grootmoeder Florentien ‘Tien’ De Schoenmaeker, haar tweede man Louis Diddens en Frieda Tourné.

-Martin op rijpere leeftijd.

20-07-2013 om 07:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 28 februari – Gazet van Mechelen :

                                            Leest krijgt eigen Sportcentrum

“Met een aantal fiere tremolo’s in de stem kondigde Gust Emmeregs gisteren tijdens een persconferentie de bouw van een sportcentrum te Leest aan.

De realisatie ervan moet in een bliksemsnel tempo gebeuren want de eerstvolgende Leestse Volksfeesten, aangekondigd met start op 31 mei, moeten als eerste activiteit in het nieuwe complex kunnen doorgaan.

Het “Sportcentrum Leest” beslaat 15 are bebouwde oppervlakte met een grote zaal van 42 x 23 m, waar buiten sport ook andere manifestaties kunnen plaatsgrijpen.

Gedacht wordt hierbij aan (handels)beurzen, tentoonstellingen, muziekwedstrijden en diverse feestelijke bijeenkomsten.

Een compartimentele vloerverwarming laat het opsplitsen van de zaal in kleinere ruimtes toe.

Vanzelfsprekend is er voorzien in dienstlokalen, berging, sanitair en kleedkamers ;

er is echter ook een ruime keuken voorzien die een capaciteit van de ganse feestzaal aankan, (500 zitplaatsen) naast een restaurant en een cafetaria.

Het complex is toegankelijk voor minder-validen.

De sportzaal met haar bijna 1.000 m2 oppervlakte wordt voorzien voor zaalvoetbal, minivoetbal, handbal, korfbal, tennis, volley, basketbal.

Het gebouw zelf wordt opgetrokken uit een staalconstructie met asbestcementpanelen.

De eerste spadestreek is nog voor deze week gepland.

Met de aankoop van de inplantingsgronden aan de Dorpstraat te Leest, voor de terreinen van VV, en de bouw van het complex is een investering van 15 miljoen gemoeid.

“Uiterst goedkoop”, meent Gust Emmeregs, die het ook nog had over de stroomversnelling waarin de bouwplannen terechtkwamen na de tentenramp van vorig jaar.

Om de plannen te kunnen realiseren leent een opgerichte “NV Sportcentrum Leest” (opgericht 9/2/1984 bij notaris Schotte te Mechelen) een bedrag van 9 miljoen dat over 15 jaar dient te worden terugbetaald.

De “NV Sportcentrum Leest” heeft haar maatschappelijke zetel aan de Tisseltbaan 34 te Leest.

De vennootschap heeft tot doel het ten dienste stellen en de commercialisatie van het gebouwencomplex ter beoefening van sporten en vrijetijdsbestedingen in de ruimste zin aan personen, verenigingen en handelsmaatschappijen.

Het maatschappelijk kapitaal bedraagt 4,5 miljoen frank,(verdeeld over 4.500 aandelen van elk 1.000 frank) volgestort door 18 aandeelhouders.

De raad van beheer is samengesteld uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis Vloebergh, Jos Roosemont,(architect van het complex) Frans Tuyaerts (ex-voetballer van KV Mechelen) en Emiel Spruyt.

Commissaris is Camiel De Loose.

Gust Emmeregs is tot afgevaardigde-beheerder aangesteld.

Door de initiatiefnemers werd een kosten-baten analyse uitgewerkt die voorziet in het financieel zichzelf bedruipen van het nieuwe sportcentrum, cafétaria, restaurant en het verhuren van de sportaccommodaties moeten hier hun niet te versmaden rol spelen.

Voor het meer dagelijks en bestendig werk zal van bij de start één full-time en één parttime persoon in dienst genomen worden. (FOJ)”

In ‘De Band’ van maart 1984 verscheen een vraaggesprek met Gust Emmeregs :

-“Gust gaat er nu een sporthal komen ?”

-“Ja natuurlijk, wat dacht je wel, als we iets beginnen moet het er ook komen.”

-“Hoe ben je op het gedacht gekomen zelf een sporthal te bouwen ?”

-“De Leestse Volksfeesten is mijn levenswerk. Door de stormramp van verleden jaar konden ikzelf noch mijn vrienden het risico lopen van nogmaals een tent te nemen.  Gezien hier in Leest geen geschikte zaal is, moesten wij er iets op vinden om de feesten in de toekomst te laten doorgaan. Dan maar zelf een sporthal bouwen. Maar er is ook een tweede reden : ondanks het feit dat er in Mechelen stad goed uitgeruste sportaccomodaties zijn, zullen de jeugd en de sportliefhebbers van Leest en omliggende zich weer thuis voelen in een sporthal in eigen midden en georganiseerd door eigen mensen.”

-“Goed en wel, iets willen en iets realiseren zijn twee verschillende zaken. Zo iets neerzetten betekent toch een investering van enkele tientallen miljoenen.”

-“Tientallen miljoenen : dat kan waar zijn voor sportpaleizen gezet door openbare besturen met geld van de belastingbetaler. Dat is hier niet het geval. Sinds oktober van vorig jaar heb ik mij zeer intens geïnformeerd naar de kost- en uitbatingsprijs van een sporthal die aan de behoefte voldoet maar die ook betaalbaar en leefbaar is. De laatste maanden heb ik 15 sporthallen over gans Vlaanderen bezocht, ik heb er gekeken en met de verantwoordelijke personen gesproken. Daaruit is b.v. het besluit genomen geen globale aanbesteding –sleutel op de deur- te doen maar post per post aan te besteden.”

-“Ja, maar hoeveel gaat het nu kosten ?”

-“Ik zou eerst willen zeggen dat het hier niet enkel om een sporthal gaat maar om een zaal die geschikt is voor vele doeleinden, waar dus naast sport ook vergaderingen, manifestaties als feesten in kunnen georganiseerd worden. Hiermede rekening houdend heeft architect Roosemont een plan opgesteld dat volledig overeenstemd met dit polyvalent gebruik.”

-“Wat gaat er dan allemaal komen ?”

-“Op het gelijkvloers is er vooreerst de sporthal zelf met 42 m op 23 m geschikt voor : zaalvoetbal, handbal, volleybal, basketbal, tennis en korfbal. In de inkomhal is er een sanitair voor gehandicapten, er is een trap en een lift, ook een restaurant-frituur, een keuken en nog twee sanitaire installaties. Op de verdieping is er dan een groot chalet van 15 x 6 m. met een glaswand en met rechtstreeks zicht op het sportgebeuren in de zaal, verder zijn er 5 kleed- en 5 douchekamers. Aan de voorzijde is er de conciërgewoning en bureel en lokaal EHBO.”

-“Dat is fantastisch ! Wanneer begint de bouw en wanneer moet hij klaar zijn ? Dat kan toch niet meer tegen de komende Leestse Volksfeesten ?”

-“Het blijkt misschien wel onmogelijk, maar het is nog gebeurd dat in Leest zaken kunnen die vooraf ondoenbaar geacht werden. De aanbesteding heeft al plaats gehad, de grondwerken zullen beginnen eind februari – begin maart. Met elke aannemer werd de timing afgesproken. Tegen 25 mei moet alles kant en klaar zijn. Het gebouw bestaat uit metalen gebinten en prefabmaterialen zodat alles vlug kan gaan.”

-“En wat gaat dat nu kosten Gust ?”

-“Op basis van de toegewezen werken die de volledige afwerking inhouden en rekening houdend met de waarde van de grond zal het geheel rond de 15 miljoen kosten. Ter vergelijking met de andere sporthallen is dit minder dan de helft. Ik ben er fier op dit te kunnen realiseren zonder dat dit de Mechelse belastingsbetaler ook maar 1 fr. zal kosten.”

-“15 miljoen is nog veel geld, van waar gaat dat komen ?”

-“Dit is inderdaad een grote investering die een gezonde en brede financiële basis moet hebben. Daarom werd er een naamloze vennootschap gesticht ‘N.V. Sportcentrum Leest’ op 9 februari 1984 bij notaris Schotte te Mechelen. Het kapitaal van deze vennootschap bedraagt 4,5 miljoen en voor de realisatie van het gehele complex werd verder een lening aangegaan. Ik wil hier alle aandeelhouders danken voor hun financiële inbreng, het zijn er niet minder dan 18 die hun vertrouwen stellen in de zaak.”

-“Maar gaat de uitbating al die kosten kunnen drukken ?”

-“Zoals gezegd ben ik veel sportcentra gaan bezoeken. Ik heb een kosten-baten analyse opgemaakt. Op basis van te verwachten zaalbezetting en verteer is rendement verzekerd.

Alle Leestse sportverenigingen zullen wij bij voorrang ten dienste staan zodat zij niet meer moeten uitwijken. Anderzijds zullen wij voldoende initiatieven aan de dag leggen om het geheel te laten renderen : alle grote sportmanifestaties maar ook familiefeesten zoals bij communie, huwelijk, jubileum, maar ook bals en dansavonden, bijeenkomsten voor bedrijven, gepensioneerden, onthaal bij eendagsreizen kunnen wij piekfijn verzorgen met eten, drank en amusement. Vanzelfsprekend zullen ook de Leestse Volksfeesten, de handelsbeurs en hopelijk ook de andere grote Leestse manifestaties zoals de Ceciliafeesten en de Vevoc-cross welgekomen gasten zijn. Verenigingen die bepaalde grote manifestaties plannen zullen wij graag ontvangen en onze diensten aanbieden.”

-“Dat zal toch veel volk vragen, wie gaat dat allemaal doen ?”

-“Kijk maar naar het verleden : wat hebben wij allemaal al gerealiseerd dank zij het enthousiaste medewerken van zovele mensen. Op hen blijven wij natuurlijk verder rekenen want de sporthal zal ook een stukje van hen zijn.. Voor het meer dagelijks en bestendig werk zal wel iemand in vaste dienst genomen worden, dat helpt dan de tewerkstelling.”

-“Gust, dank je voor de uitleg. Wij wensen u oprecht veel succes toe.”

-“Dank U ! Ik ben er van overtuigd dat U en alle Leestenaren en mensen uit de omgeving blij zullen zijn met dit gedurft privé-initiatief.”

-“Gust, de wereld is aan de durvers !”    

(Meer over ‘Sportcentrum Leest’ : 3/8/1984 in deze Kronieken.)

Foto’s :

-Op deze plaats, de parking van V.V. Leest, werd de sporthal gebouwd.

-De beheerraad van Sportcentrum Leest.

-Zo moet het Sportcentrum Leest er gaan uitzien.

19-07-2013 om 06:40 geschreven door Marcel Van Hoof

-De voltallige rennersgroep van Vlug en Vrij Muizen. (Foto : DMW)

1984 – 23 februari – De Mechelse Week : Renners Vlug en Vrij Muizen

            Twee Leestenaars bij deze club : Geert De Bruyn stond bij de lijst junioren en

            Gino De Leeuw bij de liefhebbers vermeld.

            Verder verscheen in dezelfde krant over deze Leestenaars :

            Gino De Leeuw : geboren 1/8/1964.

            Cecilialaan 7 2931 Leest.

            1981 : 1 noverwinning (N)

            1982 : -

            1983 : 1 overwinning (J). Krachtig gebouwd. Is dikwijls mee maar getuigt van

            weinig koersdoorzicht. Kan waarschijnlijk goed het grotere verzet rondkrijgen.

            Kan goed tempo-rijden.

            Geert De Bruyn : geboren 17/7/1965.

            Dorpstraat 55, 2931 Leest.

            Is een klasbak, uiterst snel aan de meet maar laat vlug de moed zakken.

            Heeft veel pech gekend in ’83, sukkelt met de knie.

            Volgens de laatste inlichtingen dringt een knie-operatie zich op.

            1980 : 1 overwinning.

            1981 : 3 overwinningen.

            1982 : 12 overwinningen als nieuweling, 2 als junior.

            1983 : 5 overwinningen.

            Bezit ook enorme aanleg als pistier. Wordt liefhebber op 17/7/84.

1984 – Zaterdag 25 februari : Chiro-Bal

            In de parochiezaal met het orkest van J. Maes.

            Aanvang vanaf 21 uur en inkom bij voorverkoop 60 frank. (GvM, 25/2)

“Dit jaar hadden we echt veel geluk : ons orkest kwam deze keer wel opdagen en dan nog wel met een grotere bezetting dan contractueel voorzien. Toch werd er meer jeugd waargenomen op ons chiro-bal dan chiro-ouders en het zijn tenslotte deze ouders waarop ons chirobal gericht is.

Waarschijnlijk zit de belangstelling van de jeugd wel een beetje in de weg van een talrijke opkomst van de chiro-ouders.

Toch danken we langs deze weg al de aanwezigen want nu kunnen we dan toch met een gerust hart en gespijzigde kas op bivak vertrekken.”

(‘DB’, mei 1984)

1984 – 25 februari : Teerfeest SP Leest

            Leden betaalden 350 frank, niet-leden 700 frank.

            Plaats van gebeuren : zaal St.-Cecilia, Dorpstraat. Inschrijven kon bij de

            secretaris van het bestuur : Tinneke Vloeberghen, Kouter 91.            

            Tijdens het feest werd ook overgegaan tot de verkiezing en herverkiezing

            van het bestuur. (‘Voor Allen’, 30/12/1983)

17-07-2013 om 22:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23 februari – De Mechelse Week :

                                                 LEEST TEGEN DUBBEL SPOOR

“De elektrificering van de spoorlijn 54 Mechelen-Sint Niklaas heeft reeds voor heel wat protest gezorgd. De NMBS besloot tot deze peperdure operatie met het oog op het vlotter doen verlopen van het toenemend treinverkeer. Deze lijn behoort tot de wenige nog niet geëlektrificeerde spoorlijnen in België en was dringend aan opwaardering toe.
Bovendien zou deze onderneming, hoewel erg duur, op lange termijn kostenbesparend werken. De oude diesellokomotieven eisen immers heel wat dure energie en elektriciteit is veel goedkoper geworden.

Wie echter niet zoveel zullen besparen, zijn de vele omwonenden.

Samen met de elektrificering wordt lijn 54 ook op dubbel spoor gezet.

In Blaasveld leidde dit al tot een uitgebreide protestactie, omdat een viaduct het dorp in twee dreigde te snijden. Maar viaducten komen er, niet in Blaasveld, maar wel in Leest. Bovendien zullen een aantal van de kleinere overwegen afgeschaft worden, wat heel wat praktische moeilijkheden voor gevolg zal hebben.
Het eerste slachtoffer van heel deze onderneming zijn zeker de Leestse landbouwers. Zij zien niet enkel een deel van hun land opgeofferd aan de brede spoorlijn –de goedkeuring voor de onteigeningen werd al door de gemeenteraad gegeven- maar de afschaffing van een aantal overwegen brengt ook verbindingsproblemen met zich mee.

Een boer die anders op zo’n 200 meter van zijn land woonde, zou zo verplicht worden om een ommetje van een slordige 4 km te maken alvorens hij zijn akker zal kunnen bewerken. De Belgische Spoormaatschappij toonde al begrip voor deze problemen.

In Leest zijn de werken gestart. De land- en tuinbouwers zien alles met lede ogen aan en hebben weinig verweer.

De besparingen voor de “ijzeren weg” zullen voor hen onherroepelijk een meerkost betekenen. En de tijdsbesparing voor de treinpassagiers zal eveneens ten koste van tijdsverlies bij de omwonenden gaan.

Mensen van Leest en Hombeek krijgen moeilijkheden door een geëlektrificeerde ijzeren weg.

De spoorlijn 54 –Mechelen-St.Niklaas- is de enige spoorweg die nog niet geëlektrificeerd is. De NMBS wil het steeds toenemend trein- en wegverkeer vlotter laten verlopen door elektrificatie van deze spoorlijn.

De voorbije maanden werd op het spoorweggedeelte tussen Leest en Hombeek met man en macht gewerkt. Ultramoderne machines met tientallen mankrachten toverden op een minimum van tijd een oude spoorweg om naar een vrij goede en fantastisch mooie spoorweg. De NMBS  zal met deze miljoeneninvestering vast en zeker bijzonder grote besparingen inbrengen in het verder verloop van dit verkeer. Er kan alleen al geblikt worden op de enorme besparing van benzine. Of die besparing echter voor iedereen besparingen met zich zal meebrengen is nog een heel andere vraag.

Wat is nu juist de bedoeling van de Belgische spoorwegen en welke problematiek hangt hier rond ?

De spoorlijn 54, Mechelen-St.Niklaas, is het enige spoorweggedeelte dat nog niet werd gemoderniseerd. Hieruit komen dan een heleboel moeilijkheden te voorschijn wat de aansluitingen betreft voor Brussel, Antwerpen en Gent. De mensen van de Belgische spoorwegen willen het steeds toenemend trein- en wegverkeer vlotter laten verlopen door elektrificatie en verdubbeling van deze lijn, de uitschakeling van de overwegen en de vervanging van de twee bestaande stopplaatsen te Blaasveld door één modern station. Daarbij zou de NMBS de spoorweg laten ophogen van Leest-Heide tot aan de spoorwegbrug over het kanaal te Willebroek. Dit betekende dat de woonzone Blaasveld doormidden zou worden gesneden door een betonnen viaduct van 6 m hoogte plus de elektrificatie tot 10 m hoog.

Landbouwers slachtoffer

Op het Heike te Hombeek werd de afschaffing voorzien van twee bewaakte overwegen en één onbewaakte. De eerste overweg, de belangrijkste , ligt in het centrum van het Heike, aan de vroegere treinhalte, vlak naast de feestzaal van de fanfare ‘De Vrolijke Vrienden’.

De tweede overweg die dichtgaat ligt aan het einde van de Moststraat, op het punt waar de spoorlijn naar Willebroek afgesplitst van de lijn naar Dendermonde.

De derde onbewaakte overweg heeft weinig verkeer, de sluiting treft echter landbouwers in de verbinding met hun akkers. Als alternatief voor de drie afgeschafte overwegen voorzag de spoorwegmaatschappij  wel een brug over de spoorlijn. Deze brug bedient echter niet het Heike maar wel een smal asfaltwegje nabij de ‘Brede Dries’.

In Leest zou de overweg aan de Tiendeschuurstraat wegvallen, wat als gevolg heeft dat

de bedrijven van een tiental boeren klakkeloos in twee wordt gesplitst.

Voor hun stuk land dat 300 à 400 meter van de boerderij ligt hoeven ze dan dagelijks maar even 4 km af te leggen.

De tweede overweg die in Leest wordt afgesloten is de overweg aan de Juniorslaan.
Deze wegonderbreking zou worden gecompenseerd door een overbrugging.
Deze viaduct zou dan helemaal terecht komen op het tuinbouwbedrijf van Marcel De Prins. Dit bedrijf kan dan ook hulpeloos verloren worden genoemd.

Een derde overweg die het slachtoffer wordt van de spoorwegmodernisering ligt op de Grote Heide. Deze afsluiting zou dan eveneens betekenen dat land- en tuinbouwers een rondritje kunnen doen van een kleine 4 km.

Dus kan men ongeveer gaan stellen wat de Belgische spoorwegmaatschappij bespaart aan energie, een surplus uitgave wordt bij de boeren.

Aanpassingen.

Wat is er nu al verwezenlijkt ? En wat zal er al dan niet komen ?

De spoorwegbrug over het kanaal te Willebroek zal voorlopig niet worden vervangen. De nieuwe brug zal overigens naast de bestaande gebouwd worden zodat het treinverkeer niet zal gehinderd worden. De veel besproken spoorwegviaduct door het dorp van Blaasveld komt er na talloze protestacties evenmin.

Het baanvak Willebroek-Heike zou oorspronkelijk dubbelsporig worden, maar ook dit project werd geklasseerd. De overweg-afsluiting aan de Grote Heide te Leest zou wel worden uitgevoerd, alsook de overweg aan de Juniorslaan en de Tiendeschuurstraat.

De viaduct aan de Juniorslaan is reeds in vergevorderd stadium en zal waarschijnlijk binnen enkele maanden in dienst worden genomen. De onderbrugging aan de Tiendeschuurstraat komt er helemaal niet. Dit project zou praktisch en financieel niet te halen zijn. Alhoewel er vanwege de landbouwers over de  honderd schriftelijke bezwaren werden ingediend, werd hier echter geen rekening mee gehouden.

Wat er aan het spoorweggedeelte al is verwezenlijkt is het grondgedeelte, de elektrificatiewerken zouden pas beginnen in maart en gans het complex zou eind 1984 in gebruik kunnen genomen worden.

Na dit kleine overzicht kan men wel stellen dat de NMBS zich toch de moeite heeft getroost om rekening te houden met plaatselijke bewoners, zo heeft ze bijna de helft van haar project laten vallen en hiervoor compensaties gezocht. Er zullen nog wel enkele grote moeilijkheden blijven en hierbij blijven we dan denken aan de landbouwers.

De NMBS is gestart met een mooi, modern, overdacht en verantwoord project maar wat zeker blijft is dat de besparingen aan energie die de spoorwegmaatschappij vooropstelt zal worden gecompenseerd door een surplus uitgave bij de landbouwers en andere mensen die nu vele kilometers zullen moeten meer afleggen.” (D.D.S.)

“De Band” van maart 1984 publiceerde daarover volgend artikel :

 LEEST IS ER GEW… Een brug te veel !

“Vroeger was er nog een station, de treinen stopten er. En in de oorlog werd er zelfs zeer druk aan ruilhandel gedaan : de machinist reed dan wat verder door zodat zijn locomotief goed in het veld stond, de stoker gooide wat kolen van zijn tender terwijl de boeren hem vlug groenten en boter toereikten.

Wie zou het ooit gedacht hebben dat daar midden in het veld een viaduct zou komen ?

Het waarom is een lang verhaal en begint bij de petroleumcrisis. Om onafhankelijk te worden van de dure olie schakelt ons land over naar eigen energiebronnen : steenkool en kernenergie.

46% van onze elektriciteit wordt nu geproduceerd uit kernenergie ! Daarom ook werkt de Maatschappij der Spoorwegen een plan uit om haar spoornet te elektrificeren. In dat plan is ook de lijn 54 Mechelen-St.Niklaas voorzien en tegen eind van dit jaar moet over gans het traject de elektriciteitsleiding aangebracht zijn.

En over die draad gaat het nu. Want die leidingen belemmeren het vervoer over de weg van uitzonderlijk hoge en zware stukken zoals grote machines, turbines en ketels. De vrije ruimte onder de draad is slechts 5,50 m. Al wat hoger is moet langs Leest komen.

Waarom nu juist langs Leest ?

Al wat uit het midden en het zuiden van het land naar de haven van Antwerpen moet is geblokkeerd te Boom omdat de draagkracht van de Rupelbrug te beperkt is (slechts 80 ton). Zo heeft men een andere weg moeten zoeken die loopt over Tisselt – Leest – Blaasveld – Mechelen – Rumst – Kontich – Antwerpen.
Daarom moest men een brug bouwen te Leest die sterk genoeg is om dat uitzonderlijk vervoer te dragen nl. 360 ton. Tevens zal aan de hoek Juniorslaan – Blaasveldstraat de draaicirkel vergroot worden : de elektriciteitskabine die er nu staat wordt verplaatst en de tip grond wordt in het wegdek opgenomen.

Al deze uitleg die wij bij de ministeriële diensten ophaalden, kan wel kloppen. Maar wie er woont, heeft toch de last ervan te dragen : waardevolle gronden werden onteigend, de uitbating van tuinbouwbedrijven werden bemoeilijkt doordat de gronden van mekaar werden gescheiden –vooral het bedrijf van De Prins Marcel is getroffen- , voor velen, vooral oudere mensen, zal de steile helling een hindernis zijn en een gebuurte wordt in twee gesneden : vooral de mensen van het Rennekouter moeten nu een grote omweg doen.

Is dit de tol die we moeten betalen voor de vooruitgang ?

Over autostrades rijden we in de kortste tijd van stad tot stad. Maar dat diezelfde autostrades dorpen en gebuurten in twee hebben gesneden, daar denken we niet aan.

Alleen als in onze eigen omgeving zoiets gebeurt, hebben we er oog voor.

Als straks de treinreizigers in de elektrische treinen veel vlugger zullen voorbijrazen, zullen we alleen maar spreken van verbetering.”

Foto’s :

-Vertrouwd beeld in het dorp. Passagiers op de lijn Mechelen-Sint-Niklaas.

-De overweg aan de Tiendeschuurstraat. (Foto : DMW)

-De werken aan de Juniorslaan zijn reeds ver gevorderd.

-De werken aan het viaduct aan de Juniorslaan. (Foto : DMW)

17-07-2013 om 07:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 20 februari : Overlijden van Constant “Stanne” Van den Broeck.

            Hij werd 103 jaar en 5 maand.

            In de herinnering van velen bleef Stanne verder leven als een man met een gouden

            hart, die tot op het laatst erg lucide bleef en steeds klaar stond met één of andere

            kwinkslag.

            Stanne stierf niet in een onpersoonlijk ziekenhuisbed maar thuis, omringd door de

            liefdevolle zorgen van zijn 72-jarige dochter Maria, die niet van zijn zijde week.  

De plechtige uitvaartmis, gevolgd door de teraardebestelling in de familiekelder, vond plaats in de parochiekerk van Sint-Niklaas te Leest op zaterdag 25 februari 1984 te 10u30.

In ‘De Mechelse Week’ verscheen daarvan op 1 maart volgend verslag :

Stanne Van den Broeck begraven (foto’s onderaan)

“Evenals 3 jaar geleden was gans Leest op de been. Heerste er toen feestvreugde, nu was de stemming bedrukt en ingetogen. Immers voor 3 jaar werd de 100^ste verjaardag gevierd van een geliefde inwoner van Leest, Stanne Van Den Broeck.

Na een korte maar pijnlijke ziekte die het oude lichaam teisterde en ten langen laatste velde, is Stanne heengegaan van hen die hem lief hadden.

Niet ten onrechte gewaagde de dorpspastoor van een Koninklijke begrafenis, want in een afgeladen volle dorpskerk en in een zee van bloemen werd Stanne op zijn laatste wandeling door familie, vrienden en de ganse Leestse bevolking begeleid naar zijn eeuwige rustplaats. Zo verdwijnt uit Leest het vertrouwde beeld van Stanne wandelend door zijn geliefde dorp, steeds vergezeld van zijn hondje Yuri, die nu stil in zijn mandje ligt te treuren, niet begrijpend dat zijn baasje nooit meer met hem zal wandelen.

Toch zal hij in aller harten blijven voortleven als de volkse mensenvriend die steeds bereid was zijn oor te luisteren te leggen naar vreugden en zorgen van zijn medemens.

En menigeen is ondanks zorgen en verdriet door de Stanne over een moeilijk ogenblik heengelopen met fijne humor en een kwinkslag.
Zij zullen hem missen in Leest, niet alleen zijn familie maar de ganse bevolking.”

(V.C.P.)

1984 – 22 februari – Gazet van Mechelen :

            Parket van de Procureur des Konings te Mechelen

            “De Procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen

            brengt ter kennis van de bevolking dat de genaamde van Nobelen Brenda

            Elisabeth geboren te Mechelen de 24 december 1966 van Nederlandse

            nationaliteit, dochter van van Nobelen Antonius Johannes en van Verlinden

            Greta, gehuisvest te Mechelen (voorheen Leest) Kleine Heide 38, op 28

            december 1983 overeenkomstig de wetten op de verwerving, het verlies

            en de herkrijging van de nationaliteit, samengeordend bij K.B. van 14/12/1932 :

            -voor hem een verklaring heeft afgelegd strekkende tot het bekomen van de

            BELGISCHE NATIONALITEIT.

            De Procureur des Konings stelt een onderzoek in nopens de geschiktheid van

            hogergenoemde in verband met dit verzoek.

            De personen welke opmerkingen of tegenwerpeningen zouden te maken hebben

            of ophelderingen te geven nopens deze nationaliteitskeuze, kunnen zich wenden

            tot de heer Politiecommissaris van Mechelen tot 29 februari 1984.

            Getekend : H. Vanderpoorten, de Procureur des Konings.” 

Foto’s :

-Stanne Van Den Broeck

-Velen brachten Stanne een laatste groet. (Foto : DMW)

-Zijn rouwbrief en gedachtenisprentje.

-De mooie keramiek van Georges Herregods aan de woning van de Leestse eeuweling.

14-07-2013 om 17:52 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 11 februari : Dubbelconcert St.-Cecilia

Die dag werd een serenade gegeven n.a.v. het huwelijk van Albert Van Alsenoy en Rita Verelst te Koningshooikt om daarna een concert te geven in de Mechelse Oude Stadsfeestzaal.

Aan dit concert werkte ook de drumband van St.-Cecilia onder leiding van Walter Van de Venne mee.

In ‘Toeters en Trompetten’ van maart-april ’84 verscheen daarvan volgend (ingekort)

verslag :

“Die dag stonden er voor de meeste muzikanten van de Kon. Fanfare St.-Cecilia twee muzikale activiteiten op het programma . Voor sommigen waren het er zelfs drie omdat een groep muzikanten ook ’s morgens een huwelijksmis ging opluisteren.

Omstreeks 18u vertrokken heel wat muzikanten en ook een aantal ereleden met de autocar naar Koningshooikt. Daar werd het huwelijksfeest van Albert Van Alsenoy en Rita Verelst gevierd.
Tijdens de serenade had het eerste solo-optreden plaats dat verzorgd werd door Franky Lauwens  en Hendrik Verschueren. In ’t midden van de toespraak speelden zij het bekende ‘Afscheidslied’ ter ere van de bruidegom omdat deze vanaf 11 februari ll. niet meer deel uitmaakt van het ‘clubje vrijgezellen van na de repetitie aan de toog’.

Het werd een uitstekend solo-optreden met slechts één enkel minder geslaagd nootje, maar dat kon ook niet anders want alles werd slechts op ’t laatste moment geregeld en om eens te repeteren bleef er dan geen tijd over. De serenade werd kort gehouden en enkel de traditionele marsen werden uitgevoerd. Alles bij elkaar is de fanfare er toch in geslaagd de feestvierders te amuseren en daarop komt het toch aan.

Na de serenade trok het grootste gedeelte van de muzikanten naar de Oude Stadsfeestaal te Mechelen. In 1981 had onze vereniging ook al eens opgetreden in Mechelen (noot : in de nieuwe Stadsfeestzaal) en toen waren er meer dan tien toehoorders. Deze keer waren er al heel wat meer dan honderd. Er zit dus vooruitgang in.

Tijdens deze concertavond werd een nieuw soort programma uitgeprobeerd. Dit nieuwe programma kreeg de naam ‘VAN FANFARE…TOT FANFARE…’ De meeste fanfares hebben de naam een groep muzikanten te zijn die zich hoofdzakelijk op het musiceren toeleggen om te kunnen pintelieren. Onze vereniging wil vooral goede muziek maken. Daarna pas komt het pinten drinken. Een andere uitleg kan zijn : van trompetsignaal tot fanfarekorps. Tijdens dit programma werden alle instrumenten voorgesteld en van elke soort instrumenten wordt een muzikant aangeduid die helemaal alleen een volksliedje speelt zonder begeleiding van de fanfare ! Dat is helemaal geen plezierige karwei want het minste foutje wordt opgemerkt. Gelukkig waren er niet zoveel foutjes !

In het eerste gedeelte speelde de drumband. In totaal werden er een tiental instrumenten voorgesteld en het moet gezegd dat de meisjes en de jongens van de drumband zich onder leiding van hun leider bijzonder hebben ingespannen om er het beste van te maken.

De drumbandleden werken de laatste maanden terug bijzonder hard en het is dan ook normaal dat ze resultaat halen. Proficiat !

In het tweede en derde gedeelte was het de beurt aan de fanfare. Ondanks het feit dat een aantal muzikanten niet van de partij waren, werd er een uitstekend concert gegeven. Persoonlijk hebben we de fanfare nu ook eens horen spelen zonder dat we zelf meespeelden. Zonder fanatisme durven we nu beweren dat de klankkleur van onze vereniging enig is. Onze fanfare heeft wel iets van de brassband en toch is het geen brassband ! Het is vooral het werk van onze dirigent die ervoor gezorgd heeft dat ‘St.-Cecilia’ Leest klinkt zoals ze klinkt !

Later, na het concert, waren er luisteraars die verklaarden dat ze deze muziek voor een fanfare onmogelijk hadden geacht.

Tijdens het laatste deel hadden we ook een LUISTERWEDSTRIJD ingebouwd. De gordijnen werden dichtgeschoven en op elk gebruikt koperinstrument werd weer eens een nog niet uitgevoerd volksliedje gespeeld. De luisteraars die aan de wedstrijd deelnamen, dienden het instrument enkel op het gehoor te herkennen. Omdat er heel wat Leestenaars in de zaal waren, gingen deze met de eerste prijzen lopen. De echtgenote van onze orkestmeester kent alle instrumenten  en weet er zelfs de naam van elke muzikant bij te vernoemen. Het kon dan ook niet anders of de deelnemers die aan haar tafel zaten, hadden allen 10 op 10 !

Het voornaamste was dat de luisteraars beter gingen opletten en dat was ook het geval. Nog nooit hebben we voor een aandachtiger publiek opgetreden !

We zullen dit programma nogmaals brengen op 12 mei e.k. in Diegem, daar zal ook de inspectie van het Ministerie van Cultuur aanwezig zijn om ons programma ‘Van fanfare…tot fanfare…’ te beoordelen op zijn vormende waarde.”

Naar aanleiding van dit concert kregen de muzikanten en ereleden van de vereniging op 16 februari een schrijven van het bestuur waarin  gelukwensen werden overgebracht van de organisatoren en dit speciaal voor de dirigent, de drumbandleider, de muzikanten en de drumbandleden.

1984 – 18 en 19 februari : Gelegenheidsrestaurant Kon.Fanfare St.-Cecilia

Groot succes. Er werd een recordaantal deelnemers genoteerd.

Vanuit Lüdenscheid schreef soldaat en fanfarelid Bart Lauwens voor het verenigingsblad van de Leestse fanfare :   “Dag ‘Burgers’ van Leest,

Toen ik vanmiddag mijne legerbiefstuk naar binnen werkte, werd ik me er plots van bewust dat er in Leest weer feest was ! Weer een activiteit die ik gedwongen moet missen. Ik kan me de eetdagen al voorstellen ! De geur van de heerlijk gebakken biefstuk of steaks vermengd met exotische sausen prikkelen de koude neuzen van de hongerige bezoekers die in de zaal St.-Cecilia wat warmte komen opzoeken. Jonge meisjes en vrouwen, in wit en zwart, draven op en neer met heerlijke schotels vol lekkers terwijl een kakafonie van geluiden de ruimte vult.

Om 11.OO u. op zondagmorgen zal dan waarschijnlijk de aandacht gevestigd worden op B.R.T.-I dat de plaatselijke Leestse muziek, van het puurste kopergehalte, zal uitzenden om alzo de ehter met wat cultuur te vullen.

En ik zit hier, met mijn ‘cola-uniformpje’ van de Medische Dienst, uit verveling naar de mooie winterbeelden uit Sarajevo te kijken.

Ik hoop dat iedereen genoten heeft van al het lekkers dat de keukenploeg klaargemaakt heeft van de bediening-met-de-glimlach, het werk van de mensen achter de schermen en het team ‘regisseurs’ dat ervoor zorgde dat iedereen een plaats had en op tijd zijn buikje kon vullen.

Ik denk dat zo’n evenement als de eetdagen of neem nu ook de Ceciliafeesten of om het even welke andere fanfare-activiteit, pas kan slagen als iedereen meewerkt op een vrijwillige basis. Die gezonde werksfeer van vrijwilligers stimuleert de werklust en de inzet tot collegialiteit en zo komt men tot een goede werking, een levende en levendige vereniging.

’t Is te hopen dat we allemaal nog dikwijls aan zulke activiteiten kunnen deelnemen. Onze hoop is op de jeugd gevestigd. Zolang die voldoende gemotiveerd wordt voor de blaasmuziek zal onze fanfare nog vele levensjaren toebeschoren zijn. ’t Is te hopen dat onze muziek nog vele mensen zal blijven boeien want we mogen er prat op gaan dat we als uitvoerders en vertegenwoordigers van de volksmuziek nog een beetje cultuur brengen binnen de samenleving van onze ‘gemeente’ en zelfs in ons landje.

Hier in ’t leger moet ik dat stukje cultuur wel missen, maar…eind mei ben ik eindelijk verlost van dit enge systeem.

Beste mensen, ik wens jullie nog veel plezier met en in onze fanfarevereniging en ik hoop dat ik weldra terug in jullie gezelschap mag vertoeven.
Het beste nog en hartelijke soldatengroeten van Bart (19.2.84)”

13-07-2013 om 07:12 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 10 februari – Gazet van Mechelen :

            Leest werkt aan tentoonstelling Alfred Ost.

“De voorbije dagen publiceerden wij twee bijdragen over Alfred Ost. Het feit dat hij precies 100 jaar geleden werd geboren (14/2/1884) was voor ons een gelegenheid om eens terug te kijken op zijn leven en zijn werk.

Dat het moeilijk is om binnen het kader van een krant, de “volledige” Ost te belichten hebben wij ondervonden. De veelzijdigheid van Alfred Ost verplichtte ons tot het maken van een keuze.
Tot het maken van een keuze werd ook de kunstkring “Voetspoor” uit Leest gedwongen. Ook zij kregen te maken met de veelzijdige Ost.

De Ost-tentoonstelling, waaraan zij momenteel druk aan het  werken zijn, krijgt als thema “het landelijk leven” mee.

(...)

Karel Soors : “Het was een bezoeker aan onze tentoonstelling 1983 die ons attent maakte op het feit dat het in 1984, honderd jaar geleden zou zijn dat Alfred Ost werd geboren.

Het voorstel een Ost-tentoonstelling te organiseren werd besproken zonder onmiddellijk in de mogelijkheid ervan te geloven.
”Voetspoor” beschikt immers over (te) weinig financiële middelen.
Maar om één of andere reden gingen wij Ost toch bestuderen. Al gauw stelden wij vast dat Alfred Ost heel wat werk had voortgebracht en dat het onmogelijk zou zijn een volledig overzicht van zijn oeuvre te brengen.”

Friede Willems : “Samen met die vaststelling kwam ook de twijfel terug : ligt een Ost-tentoonstelling binnen onze mogelijkheden. Maar bijna gelijktijdig ontmoetten wij in het Mechelse een aantal Ost-liefhebbers, die onmiddellijk toezegden hun verzameling prentkaarten, tekeningen en schilderijen in bruikleen af te staan.”

En de wagen begon te rollen.

Een bezoek werd gebracht aan de Zoo-Antwerpen, waar in de Ost-zaal een belangrijke verzameling prijkt.

De directie van de Zoo wil onmiddellijk met “Voetspoor” meewerken.

Zo is het ook met de heer Mercelis, conservator van het Ost-museum in Hoogstraten en met de neven van Alfred Ost.

Karel Soors : “Opeens was het aanbod zo groot dat we tot een keuze werden verplicht. Wij dachten daarbij aan Leest, een landelijke gemeente en kozen dus als thema het “landelijk leven” in het werk van Ost.

Uiteraard zullen op de tentoonstelling zijn Mechelse prentkaarten, tekeningen en affiches niet ontbreken.”

Tot daar ons gesprek met de Leestse organisatoren van de Ost-tentoonstelling. Noteer alvast dat deze tentoonstelling doorgaat van 21 tot 23 april a.s. in de stedelijke basisschool te Leest. (...)”

1984 – Vrijdag 10 februari : Gespreksavond KWB

            Om 20 uur ging in het ‘Olivetenhof’ te Mechelen een gespreksavond door over

            ‘Hervorming van de sociale zekerheid’. De spreker was A.C.V-secretaris Luc

            Cortebeeck. Alle Leestse KWB’ers werden uitgenodigd.

            (‘DB’, januari 84)

13-07-2013 om 07:02 geschreven door Marcel Van Hoof

Robert en Josephine Huysmans-Goossens.

1984 – 2 februari – Het Laatste Nieuws :

            Goud te Leest

            “De Mechelse schepen Hilda Vanderaerschot was te gast bij het

            echtpaar Robert Huysmans (78) en Josephine Goossens, aan de Kapellebaan

            38 te Leest, om hen de stadsmedaille te overhandigen ter gelegenheid van hun

            gouden huwelijksfeest.

            Robert heeft jarenlang het beroep uitgeoefend van landbouwer-tuinier.

            Hij is lid van de bond van gepensioneerden en is een groot supporter van

            V.C.Oxdonk Kapelle-op-den-Bos.

            Het paar heeft twee kinderen (een dochter en een zoon) en één kleindochter.

            (L.D.N./CMk)

Robert Huysmans werd te Leest geboren op 31 augustus 1905.
In 1934 huwde hij met de uit Heffen afkomstige Josephine ‘Julia’ Goossens waarna het echtpaar zich op de Kapellebaan vestigde.

Robert heeft steeds op de boerderij gewerkt. Eerst met zijn ouders, later nam  hij de zaak over. In 1970 ging hij met pensioen.

Julia werkte voor haar huwelijk als dienstmeid. Naast haar dagtaak, het opvoeden van de twee kinderen, heeft ze steeds geholpen op de boerderij.

(GvM, 31/1/94)

In ’94 zou het echtpaar hun diamanten bruiloft vieren, lees daarvan het verslag op 31 januari van dat jaar.       

1984 – 5 februari : Algemene Vergadering K.V.L.V.

“Op deze vergadering mocht onze voorzitster een 80-tal leden begroeten ondanks de vele festiviteiten die er op deze dag plaatsvonden. Het waren de wijken Bist, Alemstraat, Kleine Heide, Juniorslaan en Blaasveldstraat die voor onthaal zorgden.

Godelieve Daelemans verzorgde het gebed en de proost sprak daarna over het ontstaan van Ikonen en de betekenis ervan.

Na het vredeslied dat we samen zongen gaf onze voorzitster het woord aan Lieve Cornelis uit Aartselaar en ondanks het feit dat zij nog een beginnelinge was om vormingswerk te geven, wist ze ons toch de nodige informatie te geven aangaande de nieuwe vormen welke in onze tijd komen opdagen. Het onderwerp : ‘sekten, mensen op zoek’ maakte ons allemaal toch nieuwsgierig. Zij maakte het ons duidelijk wat eigenlijk sekten zijn en hoe zij zich onderscheiden van andere kerken. Mensen met psychische moeilijkheden zijn makkelijker gewonnen om bij een sekte aan te sluiten en ook jongeren en studenten, zij zijn het uitverkozen publiek om leden aan te werven. Als besluit wees op je hoede. Laat je niet misleiden door hun informatie.

Wil je nog meer weten over sekten dan hoef je eens een goed boek te lezen, bv. ‘Godsdienstsekten in Vlaanderen’ uitgegeven bij Davidsfonds, Blijde Inkomstraat Leuven.

Na een warm applaus en het dankwoordje vanwege de voorzitster was het smakelijk eten.

Dan stond het spel ’hoger-lager’ op het programma. De supporters maar duimen voor hun kandidaten en het beste paar ging er zelfs met de auto vandoor.

In afwachting van het grote moment, nl. de trekking van de Lourdesafgevaardigden werd door onze leden nog een moderne dans uitgevoerd en dan…wie kwam er uit de bus (?) Mevr. Cecile Geerts uit de Oude Tisseltbaan en Mevr. Van der Taelen Aline uit het Dorp. We wensen hen alvast hartelijk proficiat en goede reis.

Allemaal wel thuis en tot volgende maal was de laatste wens van onze voorzitster.”

(‘DB’, maart 1984)

12-07-2013 om 09:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Februari ‘De Band’ : Leestenaars treden zo uit de oude doos (Verz. S. Huysmans)     

Een opstel van RAYMOND DE PRINS van 7 november 1954

Een Voetbalwedstrijd

“Op een zaterdagavond vroeg vader mij : ‘Willen wij morgen eens naar de voetbalmatch gaan zien ?’ Vol vreugde sprong ik omhoog en riep : ‘Ja,ja !’

Zondagnamiddag 1 uur. We maakten ons klaar, namen onze velo en waren weg. Voor de match Willebroek - Boussu-bois. En vader is een vurige supporter van Willebroek, hé !

We kwamen spoedig aan bij mijn onkel in Blaasveld. En van daar trokken we verder naar het voetbalterrein van Willebroek.

Als we daar toekwamen waren Willebroek en Boussu-bois al aan ’t trainen. En daar kwam dan de arbiter, en gaf het fluitsein. Op iedere speelheft stond een elftal. De scheidsrechter gooide een geldstuk omhoog, dit was om te zien langs welke kant iedere ploeg zou spelen. Het spel nam kalm een aanvang en daar passeerde Van Neck naar Arnouds. Direct een pas naar voren, maar één van de backs van Boussu-bois had het gezien. Hij schoot de bal naar voren en daar was Boussu-bois in de aanval. Eén van de centervoors schoot op doel, maar Tack, keeper van Willebroek, greep de bal in. Van Neck mocht de bal uitstampen, de bal kwam tot bij de Buyser en die gaf een paske aan Eeraerts en school op doel. Ineens schoot er een felle luide kreet uit de menigte : goal !!! Ja, het was goal : 1-0 voor Willebroek.
Een beetje later was het half-time.

De tweede helft was pas aan gang, of daar maakte Engelen het tweede doelpunt voor Willebroek. Vijf minuten later maakte De Buyser er 3-0 van.

Op de vijftiende minuut maakte één van de backs van Boussu-bois er 4-0 van.
De vijfendertigste minuut was Meersman doorgebroken, hij maakte er 5-0 van.
Drie minuten voor het einde was het voor Willebroek een strafschop; deze zou Van Neck geven en het werd 6-0.
Zo kwam het einde van deze spannende wedstrijd.
Ik zie graag voetbal, schone voetbal en dan van goede ploegen.”

De schrijver DE PRINS RAYMOND

-tijdens het schooljaar 1954-55 leerling in het 8^ste leerjaar.

-geboren te Leest op 7 juni 1942.

-zoon van De Prins Frans en Mertens Constance, Winkelstraat 7 te Leest.

-gehuwd met Vercammen Hilda (Wiekevorst), schoonmaakster in een stedelijke kleuterschool te Mechelen.
-wonende Cecilialaan 3 Leest.

-onderwijs na de 4^de graad : Technische Scholen, Melaan Mechelen ‘metaalbewerking – elektriciteit A3’.

-beroep :

1)van 1960 tot 1969 : ijzerdraaier te Vorst (in firma gespecialiseerd voor het plaatsen van valdeuren (schotdeuren), afsluitkleppen en verlaten in sassen.

2)vanaf 1969 werkman-bediende bij NMBS, standplaats Antwerpen-Centraal, als elektrieker, gespecialiseerde afdeling HOOGSPANNING, bovengrondse leidingen. Inzonderheid plaatsen NIEUWBOUW  van hoogspanningscabines. Momenteel de aanleg van verwarminsinstallaties voor WISSELS.

-Raymond, wat betekent voor u : ‘standplaats Antwerpen’ ?

-Een standplaats is een centrum. Voor het ogenblik zijn er voor onze standplaats Antwerpen drie proefstations in uitvoering : ESSEN, waar we thans werkzaam zijn, HERENTALS en TURNHOUT. Hierna volgt dan nog BERCHEM.

-En zo is dat ook geregeld en ingedeeld voor andere standplaatsen, veronderstel ik ?

-Jawel, zo is er een standplaats LEUVEN, een standplaats VILVOORDE, een standplaats ST.NIKLAAS, een standplaats AARSCHOT, die de standplaats ANTWERPEN omringen en waar ook gelijktijdig proefstations in uitvoering zijn.

-Wellicht een enteressant werk voor u, en zo draait ge mee met de nieuwste uitvindingen en de jongste toepassingen op de vooruitgang van techniek en wetenschap. Ik veronderstel dat voorzichtigheid en kalme bedachtzaamheid van de ploeg  steeds vereist zijn en dat enige slordige onoplettendheid uit den boze is ?  Voor het ogenblik zijt ge te Essen doende, hoe komt ge daar dagelijks ?

-Wel, vanuit Antwerpen-Centraal verplaatsen we ons met een camionette. Daarin ligt ons gereedschap en materiaal, en is er bovendien zitplaats voor 6 man. Ik ben er ook de chauffeur van.

-En hebt gij een rijbewijs hiervoor ?

-Wees maar gerust, alles berust op verantwoordelijkheid en streng gereglementeerde voorschriften.

-Nog geen ongelukken meegemaakt ?

-Neen, toch geen erge.

-Als ge al 15 jaar op en tussen en boven de sporen leeft en beweegt, kunt ge d’ er wel van meeklappen ?

-Ja, in ’t jaar ’71 bv. In Deurne. Daar gebeurde het dat een goederentrein, waartussen wagons met paarden geladen, ontspoorde. Erge slachtoffers…bij de paarden natuurlijk. Dan hebben de gendarmen en de bijgeroepen veearts er verschillende moeten afmaken (doodknallen).

-En wat behoort NIET tot uw groepswerk ?

-Ons werk bestaat erin, alleen de opbouw of aanleg van NIEUWE WERKEN. Nu eens in de hoogte, zoals het plaatsen van hoogspanningskabels. Dat is plaatsen en uitwerken tot alles best werkt. Eens geplaatst en goedgekeurd is ons werk af.

-Welke zijn uw hobby’s Raymond ?

-Vooreerst voetbal. Ik ben bestuurslid van VV Leest en verantwoordelijk-afgevaardigde der JUNIORES C.

-Ik mag dus zeggen : na de hoogspanning van ’t werk is voetbal uw ontspanningsveld.

Ja, zo leeft ge in evenwicht. En misschien lag uw opstel van 1954 over die Willebroekse match toen reeds in uw belangstellingssfeer en mogen we dat aan zien als een verre aanloop van uw huidige hobby.

-Verder doe ik aan vogelliefhebberij (in volière).

-Hazo ! Na de vrouw komen de zangvogeltjes. Liefde voor de kanaries. En ook de Japanse nachtegaal hoort er bij. Goed zo, een mensenleven kan ook gevuld worden met vriendelijke kleine dingen. Vragen die vogeltjes speciale zorgen ? En krijgen ze ’t niet te koud bij strenge vorst ?

-Wat afschermen tegen snerpende wind en er goed op letten dat er steeds (vloeibaar) water is. Een gloeilamp volstaat hierbij.

-Raymond, ik herinner me dat ge een vrij goede leerling waart indertijd, en mijn nota’s die ik nog gevonden heb over uw schooljaar 54-55 bevestigen dit. Voor lessen kreegt ge meestal een 9, dus ge deed er thuis iets aan, voor huiswerken regelmatig een 10, dat wijst op secuur werken, voor vlijt…voor gedrag…oja ! Alles was O.K..Ik ben er zeker van dat Hilda u heden ook goede punten zou geven, en dat bij de NMBS uw dienstoversten uw werk appreciëren, daar twijfel ik niet aan. Doe bijgevolg maar rustig voort.
Uw geluk moet ge zelf opbouwen.
Waar is de schooltijd van toen…!?                  

(Stan Huysmans)

1984 – Februari ‘De Band’ – Susse Teughels over ‘Posse Leest’.

“Die tijd zouden de mensen het wel een heiligschennis gevonden hebben wanneer iemand op Paasdag had gewerkt of even de bloemetjes buiten gezet. Van uitgaan was er die dag geen sprake en van kermis vieren evenmin. Alles mensen vierden die dag gezellig op eigen manier in de huiskring.
Op tweede paasdag was het wat anders. Daar had Sint-Cornelius voor gezorgd met zijn begankenis.

Kort na middernacht kon men het geruzie van de marktkramers al horen. Dikwijls kwam het zelfs tot vechten om het best zichtbare plaatsken te veroveren om er zijn houten kraamken op te slaan.

Van in de prille morgen kwamen de bedevaarders uit alle hoeken van de streek; een half uur voor de eerste mis begon zaten er al mensen in de kerk.
Gedurig aan zegenden de paster en zijn helpers in naam van de Heilige de devoot knielende menigte. Ondertussen trapten ze almaar door op het steeds groeiende slijk in sollekens.

Voor een briefken stapten ze in die tijd nog wel uit de weg want die waren zeldzaam. Onderwijl ging buiten op het dorp de jaarmarkt open. Ook de herbergiers waren er als de kippen bij om de klanten op te vangen. Met dampende koffie lokten ze de mensen binnen en daar werd soms ook wel eens van de donkere fles geschonken, in het genipt natuurlijk.
Om acht uur  leek het dorpsplein reeds een drukdoend bijennest. Familieleden en kennissen troffen er elkaar en zetten veelal bij een van hen de begankenis verder. Sommigen trokken de hele dag van het ene kapelletje naar het andere. Velen hadden ’s avonds het dubbele van de weg nodig om thuis te geraken en daar verder naar het sermoen te luisteren.

Sinds heuglijke tijden werd die dag besloten met een feestelijk bal.

Voor mij waren die feestelijke feestdagen in onze gemeente de droevigste van de hele almanak. Na dagen aan een stuk hard zwoegen ving vanaf de vrijdagmorgen tot een stuk in de nacht het opruimen van het werkhuis aan. De avond van de grootste dag van Leest moest dat stuk gebouw er als een feestzaal uitzien.

De dag zelf, wanneer mijn vrienden uitgingen en de bloemekens buiten zetten, had ik de handen vol ; zowat alles diende nog afgewassen of afgestoft. Daarbij kwam nog dat gewoonlijk veel moest aangesleurd worden…”

(“Van een Krokodil en nog andere beestjes”)

12-07-2013 om 08:07 geschreven door Marcel Van Hoof

De Leestse dansgroep zal weldra in groenbeige broek en

zwarte vest te bewonderen zijn. (foto : GvM)

1984 – 30 januari – Gazet van Mechelen :

            Dansgroep Korneel in een nieuw kleedje.

“Ten huize Verbruggen werd drie jaar Korneel toegelicht. Deze Leestse dansgroep ontstond eind november 1980 en werd genoemd naar de plaatselijke parochieheilige “St-Kornelius”.

Er werd een eigen orkest opgericht bestaande uit 15 leden. En de jongste muzikanten houden wekelijks een oefenstonde onder leiding van Jan Casteels.

Elke vrijdag zijn er de dansstonden. En Korneel telt reeds 111 dansende leden.
De kinderen tot 10-11 jaar werden opgesplitst in twee groepen en tellen momenteel 36 leden. De hoofdbrok wordt wel gevormd door de jeugd die met 50 leden ook opgesplitst werd. Daarnaast zijn er nog de 25 volwassenen die wekelijks nieuwe dansen aangeleerd worden door Elvire Claes. De kinderen krijgen les van Martel, Kathleen en Christel.

Korneel zit momenteel met genoeg leden. Alleen jongens zijn zeker nog welkom, want daar is wel een kleine wanverhouding.

Korneel hoopt later wel uit te kunnen breiden, maar dan moeten er nog enkele lesgevers of lesgeefsters bijkomen.

Terugblik

Een terugblik op 1983 geeft een beeld van het zeer actieve leven van de Korneel-familie.

Zo was er het optreden en de barbecue op het feest van St-Korneel op Paasmaandag. Op 16 april trokken de jongeren naar de jeugddag in Schoten. Op 8 mei danste de jeugd in de Hanswijkprocessie. Op 12 mei deed de volksdansgroep mee met het spelprogramma van de Leestse Volksfeesten en op 15 mei werden deze feesten verzorgd met een optreden.

Op 4 juni trok Korneel naar Weerde om er het schoolfeest op te luisteren met dans en kantklossen. Ook de 11-juliviering te Leest was een organisatie van Korneel in samenwerking met enkele andere Leestse verenigingen.

Eén van de hoogtepunten uit het Korneelleven is de jaarlijkse deelname door zo’n 15 leden aan de Europeade. In 1983 ging deze door te Wenen en daar werd al dansend en zingend verbroederd met de volkeren van gans Europa.

De laatste week van augustus was een zware opdracht voor het Korneelbestuur. De Maori-groep uit Nieuw-Zeeland werd opgevangen door de Leestse pleeggezinnen. Samen met de buitenlandse gasten brachten de kinderen van Korneel een bezoek aan het speelgoedmuseum te Mechelen. ’s Avonds was er terug een ontmoeting op het folklorefestival. ’s Vrijdags stapten Korneel en de Maorigroep mee op in de folklorestoet. En het weekeinde werd besloten met een groot verbroederingsfeest met de Maori-groep en een Oostenrijkse groep uit Wenen. In de hof van het Kouterkasteeltje werd er gedanst, gezongen, gepraat in het Engels, Duits en Nederlands.

Het jaar ’83 werd afgesloten met een pannenkoekenavond in ’t Zeel.

Ook voor 1984 staan er heel wat activiteiten op het programma.
Zo zal op Paasmaandag het feest van Korneel gevierd worden. Ditmaal met extra luister, want dansgroep Korneel zal voor de eerste maal in haar nieuw kleedje optreden.

Een glimp van de groenbeige broek en zwarte vest was reeds te zien op de laatste oefenstonde. Korneel gaat ook weer deelnemen aan de Europeade, die dit jaar doorgaat te Rennes (Frankrijk).Er bestaat veel kans dat zij ook zullen deelnemen aan de Leestse Volksfeesten, het folklorefestival, enz…

Korneel gaat al dansend door het leven, en de vreugde blijft dan ook neit uit. (PB)”

1984 – Februari – ‘De Band’ : Brief aan de grote en jonge gezinnen

“Waarde ouders en jongghuwden,

De Bond der grote en der jonge gezinnen (BGJG) bestaat in Leest reeds tientallen jaren, en het aantal leden schommelt rond de honderd. Het gezin is sinds lang de bakermat van onze beschaving. Daarom hebben vele gezinnen zich gegroepeerd in een vereniging of ‘de bond’ (zoals vaak gebeurt met gelijkgezinden).

Dit om meerdere redenen :

-eendracht maakt macht.

-drukkingstgroep die eisen afdwingt.

-mensen die samen ijveren voor ethische problemen enz.

De bond heeft in het verleden meerdere zaken gerealiseerd voor de gezinnen, waar ook niet-leden kunnen van genieten. Bovendien wordt er een weeklblad uitgegeven met artikels over het gezinsleven in de brede zin, met daarbij culturele en sociale varia. Politiek of ideologisch of godsdienstig is de bond niet gekleurd want heeft respect voor elke ‘menselijkheid’ in de echte betekenis.

Lidgeld bedraagt 600 fr.

Aan ledenwerving doen is bedelen en dus vernederend. Daarom kort : zij die er iets in zien en zich schouder aan schouder met de andere gezinnen willen scharen worden uitgenodigd tot lidmaatschap (ik ken er die lid worden voor het weekblad).

Zij die bestuursactief willen worden maken zich kenbaar.

Tot slot : dank aan de honderden leden nu en in het verleden, en inzonderheid dank aan hen die lied blijven; al hebben ze het financieel niet meer nodig. Dit is solidariteit.
Dank aan de ijveraar(s) van de bond gedurende jaren te Leest.

Contactadres : Guido Hellemans, Kouter Leest.”

10-07-2013 om 18:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 25 januari – Gazet van Mechelen : Goede beurt voor jeugd van VV Leest.

“VV Leest pakt met vijf jeugdploegen uit in de voetbalcompetitie en deze ploegen doen het lang niet slecht. Het belangrijkste bij Leest voor de jeugd, is wel de  degelijke opleiding, en de opvoeding van de kinderen, en niet de resultaten die worden behaald.

Dat deze manier van werken zijn vruchten afwerpt, bewijst wel de toenemende            aansluiting bij de jongeren.

Dat het met de opleiding van de jeugd gemeend is, bewijzen ook de regelmatige            vergaderingen van de jeugdtrainers met hoofdtrainer Yvan Emmerechts.

Deze vergaderingen zorgen er voor dat iedere trainer op dezelfde golflengte zit, wat zeker belangrijk is voor de toekomst.

Problemen van elke jeugdreeks worden besproken en in de mate van het  mogelijke opgelost.

Met de pre-miniemen pakt V.V. Leest uit in de beker Nijs. Deze jonge spelertjes staan samen met Hombeek op de eerste plaats met 13 punten uit 7 wedstrijden. De allerkleinsten weten ook goed het doel staan, want zij scoorden reeds 42 maal en de verdediging is ook uit het goede hout gesneden want zij stond slechts 5 tegendoelpunten toe.
Trainer Silvain Teughels is ook best tevreden met zijn jongens.. Ook zijn miniemen doen het helemaal niet slecht. De aanvallers scoren hier wel genoeg maar de verdedigers staan nogal veel doelpunten toe.

Frans Neefs traint de kadetten en scholieren. De kadetten leverden hun beste prestatie tegen K.V. Mechelen met een 3-3 uitslag. Daar bewezen de jongens dat met een goede ploeggeest ondanks het ontbreken van groot voetbaltalent er toch mooie resultaten kunnen behaald worden.

De scholieren traden aan met nogal wat eerstejaars en met slechts een kern van 13 spelers. Zij startten slecht, maar klommen geleidelijk in de rangschikking.

Het boegbeeld van V.V.Leest zijn de juniors, onder leiding van William Selleslagh. Met een tweede plaats juist achter KV Bonheiden staan zij op een beste plaats en hebben nog uitzicht op de titel. Deze ploeg paart werklust aan technische kwaliteiten en hoopt op een buitengewone ploeggeest.

Hier primeert ook de opleiding boven de uitslagen want het elftal moet al enkele malen verzwakt aan de start komen omdat er spelers dienden afgestaan voor het fanionelftal.

Door dit feit staan er dan ook de regelmatige jongens uit de juniorsploeg een trapje hoger en worden stilaan een vaste warde in het eerste elftal.

Dat het goed draait bij V.V.Leest was wel te merken op het jeugdtornooi van FC Heindonk met Kerstmis. De vier deelnemende jeugdploegen uit Leest haalden de finale. De miniemen en de juniores wonnen de finale, terwijl de kadetten verloren. Ook de scholieren kregen in extremis de beker door winst met strafschoppen na een gelijkspel.

Opmerkelijk is ook de goede sfeer in het Leestse huishouden. Vele jeugdwedstrijden worden bijgewoond door het bestuur en de spelers van de eerste ploeg. Dat is natuurlijk een stimulans voor de jonge voetballers.” (MVdB)   

1984 – Zaterdag 28 januari : LEDENFEEST VEVOC

           Programa  : H. Mis om 18 uur in de parochiekerk.

            Aperitief om 19 uur in het chirolokaal.

            Feestmenu om 19u30 in de parochiezaal en ontspanning en dans vanaf 21 uur.

1984 – Zondag 29 januari : 6^de Natuurwandeling van SP Leest

            Onder leiding van gemeenteraadslid Jef Vloeberghen vertrokken de wandelaars

            rond  14 uur aan hun lokaal zaal Sint Cecilia voor een wandeling van twee uur

            dertig minuten. 

            Na de wandeling kregen de deelnemers een stevige portie boerenboterhammen

            met kaas of kop voorgezet, gratis aangeboden door het SP-bestuur.

            (‘Voor Allen’, 30/12/1983)

1984 – Zondag 29 januari : Info-namiddag K.V.G.Zennevallei

Vanaf 14.30u. in de parochiezaal van Heffen.

‘Onder leiding van de Heer De Brauwere proberen we een accuraat en volledig beeld te krijgen van de recente wijzigingen op het vlak van het gehandicaptenbeleid. Iedereen is welkom, leden, vrienden en kennissen. Wij zorgen voor een heerlijke koffietafel. Kosten 75 fr.’

(Uitnodiging KVG)

10-07-2013 om 17:59 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Vrijdag 20 januari : Voordracht Biologisch Tuinieren

Leefmilieu Leest organiseerde die dag in de bovenzaal van het klooster, Dorpsstraat 10 te Leest (naast de meisjesschool) een voordracht over“biologisch tuinieren”.

Spreker was dhr Rik De Dapper. Inkom : 25 frank. (‘DB’, november ’83)

In het februarinummer van de periodiek publiceerde Henri Labio volgend verslag :

Een leerzame avond.

“In Leefmilieu Leest broeide reeds geruime tijd de idee om eens een voordracht in te richten aangaande natuurlijke teeltmethoden, dit onder de benaming : Biologisch Tuinieren.

Naarmate de tijd rijpte, waren wij er ons allen van bewust dat deze manier van kweken weinig bekend is in ons dorpje. Leefmilieu nam daarom het initiatief beroep te doen op een vakman. Onze keuze viel op de Heer Rik De Dapper, een eerlijk man, met een unieke vakkennis, tevens jaar en dag vertrouwd met de stiel. Rik wordt in Vlaanderen aanzien en algemeen erkend als de stamvader van het Biologisch Tuinieren.
Hiermede werden plannen gemaakt, contacten gelegd, mensen aangesproken, enz.enz.

Rik was direct bereid op onze aanvraag in te gaan. Persoonlijk ben ik reeds jaren bevriend met Rik, het is een fijne man met een onmetelijke beroepsliefde die mij al zeer veel geholpen heeft in onze Bio-tuin. Na het uitvloeien van 1983 en het binnenglijden van 1984 kwam er na overleg een vaste datum tot stand. Op 20 januari om 20 uur zou Rik komen.
Affichen en teksten werden opgesteld. Klokslag 20 uur zou alles beginnen. Mijnheer pastoor was zo  vriendelijk een zaaltje voor ons ter beschikking te stellen. Met een bang hartje wachtten wij af…zou er volk komen ??? Rond 19.30 uur was er nog niet veel gezelschap te bespeuren. Hier en daar gingen al stemmen op dat het niet veel zou worden…

Maar ik geloofde er vast in, en ja hoor ! Vijftien minuutjes voor achten begonnen de mensen zachtjes binnen te schuiven. Heel hoopgevend was de opkomst van talrijke jonge tieners, want zij zijn de leidraad voor de toekomst. Tegen 20 uur liep de zaal zo goed als vol en viel er 36 man te noteren, een waar succes voor Leefmilieu Leest ! En dat voor de eerste maal ! De organisatoren hun oogjes schitterden van innerlijke voldoening.

Bij zijn openingstoespraak dankte Rik de talrijke aanwezigen en begeleidde ons bij de hand in het ontsluieren van de geheimen van moeder natuur. Er werd gesproken over deskundige bodemontledingen en omzetting in biologische taal, gewassenbescherming, het gevaar van chemisch spul, de voor- en nadelen van potas, enz.enz. Rik drukte er op dat het in de gegeven omstandigheden zo niet verder meer kan en er tal van andere natuurlijke middelen zijn om op een verantwoorde wijze te telen. Grieken en Romeinen waren echte kunstenaars in het kweken van groenten en fruit, omdat zij de kunst verstonden in te spelen op de natuur en zijn leidraad te volgen. Laat ons de richtlijnen van de schepper eerbiedigen en telen naar zijn bespiegeling, nl. raszuiver. De biologische hulpmiddelen kwamen ook uitvoerig aan bod,

zoals : bazalt (bevat : spoor, oligo en kiezel), lava, meel, zeewierkalk, betoniet, alsook natuurfosfaten. Tevens werd het belang van groenbemesting besproken zonder de bodem te storen en een massa organisch materiaal achterlatend op de bodem, dit in het kader om het micro organisch leven in de bodem te stimuleren.

Een levende bodem, beste mensen, dat is de schat van een echte bio-tuin. Evenzeer interessant was het naar voren brengen van stikstof adviezen. Het is nl. zo dat er bij een overdosis aan stikstof nitraat ontstaat, uit nitraat ontvloeit nitriet en daaruit bekomt men nitrosaminen, een zéér kankerverwekkende stof. In de biot-teelt is daar geen enkel gevaar voor, de organische stoffen worden voorgecomposteerd zodat er een stabilisatie is van de stikstof die aan de bodem wordt toegevoegd en waardoor men evenwichtige planten krijgt met een grote weerstand, die terug bronnen van gezondheid worden.

Er waren ook vele vrouwen aanwezig en deze stelden zéér verstandige vragen, ze moesten niet onderdoen voor de mannen, integendeel.

Met al deze voedzame gegevens sloot Rik de avond af. Het was laat geworden, maar iedereen heeft intens genoten van zijn vertellingen en zijn ervaringen in dit altijd terugkomende ‘leren leven met en van de natuur’.

Dag Rik, nogmaals bedankt voor alles, het is fijn geweest.”

1984 – Zaterdag 21 januari : SP-Bal

            Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en het SP-bestuur nodigden alle vrienden

            en sympathisanten uit op hun jaarlijks winterbal dat plaatsvond in de zaal

            St.-Cecilia.

            Voor de muziek zorgden Edwin Andersen en the Shallows.

            De inkom bedroeg 80 frank (in voorverkoop 60 frank).

            (‘Voor Allen’, 30/12/83)

1984 – Zondag 22 januari : Studio-opname B.R.T.-1 voor ‘St.-Cecilia’

Voor het programma ‘Rond de Kiosk’ (uitgezonden op zondag 19 februari op BRT-1) gebeurden er opnames van de Leestse fanfare in studio 6 van de B.R.T. aan het Flageyplein te Brussel.

Op het programma stonden o.a. ‘East Anglia’ van J. de Haan en ‘Aspirations’ van Derek Bourgeois.

Het contract van de B.R.T. vermeldde dat er geen oningewijden of buitenstaanders tijdens de opname werden toegelaten. Dit betekende dat er geen ereleden meemochten. Het werd een concert achter gesloten deuren.

De ware reden diende echter op een andere plaats gezocht : sinds ‘St.-Cecilia’ niet akkoord ging met de praktijken van het laatste Belgisch kampioenschap werd er beslist dat alle concerten van nationaal belang niet meer voor publiek toegankelijk waren tot de ware uitslag van dit kampioenschap gekend was…

(‘Van Toeters en Trompetten’, januari ’84)

10-07-2013 om 05:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 7 januari : SP Kinderfeest (zie folder onderaan)

            In het lokaal St.-Cecilia vergastte het SP-bestuur van Leest vanaf 14u30 de

            kinderen op de tekenfilm “Micky’s Gouden Jubileum” waarna iedereen kon

            smullen van een portie pannenkoeken met warme chocolademelk.

            (‘Voor Allen’, 30/12/1983)

1984 – 9 januari : Verloren Maandag in ’t Seel

            De VZW Uylenspiegel bood vanaf 18 uur op Verloren Maandag worstenbrood

            en  appelbollen in Eethuis ’t Seel. (‘DB’, januari ’84)

1984 – Zonag 15 januari : St.-Cecilia opende het jaar feestelijk

“Het aperitiefconcert, (Noot : het vroegere Nieuwjaarsconcert) gebracht door de K.F.St.-Cecilia, was weer een streling voor het oor. Het kreeg dan ook een daverend applaus mee en het bisnummer werd meegeklapt door de enthoesiaste muziekliefhebbers die in grote getale waren opgekomen.

Vroeger droeg deze muziekvoorstelling de naam “nieuwjaarsconcert”, nu werd dit veranderd in “aperitiefconcert”.

Een programma lichte muziek, waarbij verschillende solisten voor de nodige afwisseling zorgden.

Een puike vertolking, waar de crescendo’s en diminuendo’s, het ritme en tegen-ritme in de juiste dosering vertegenwoordigd waren.

De deskundige leiding van J.P.Leveugle en de kameraadschappelijke sfeer in deze fanfare van dit destijds voor velen onbekend dorp zijn hier niet vreemd aan.

Het bleek weer duidelijk dat de titel wereldkampioen in tweede afdeling niet voor niets gegeven werd. Het was weer een gelegenheid om het tegendeel te bewijzen van het oordeel geveld door de jury bij het laatste Belgische kampioenschap. Dat dit een wrange nasmaak liet bij de fanfareliefhebbers hoeft geen betoog en het laatste woordje is hierover nog niet gezegd.

Het optreden, dat zo’n uur duurde, liet de Leestenaars en ook velen van buiten de gemeente genieten van stukken zoals East Anglia (Jos De Haan), Wien bleibt Wien (Schrammel), Pizzecato Polka (gebroeders Strauss) en Colonel Boogey (Ken Alford).

Zij werden afgewisseld met kleine stukken waarbij een solistenpassage vertolkt werd.

Zo was er Sweet and Low (J.Barnby) met Freddy Walschaers, Mountain Melody (Eric Ball) met als solist Michel Leveugle en het romantische Solitaire (Neil Sedaka) vertolkt door Benny Wiame. 

De solistenuitvoering van ‘Forgotten dream’ door Patrick Leveugle, vormde voor de muziekliefhebbers een gelegenheid om hulde te brengen aan deze jonge trompettist die een eerste prijs haalde bij de laatste Pro Civitate-wedstrijd.

Een droom die hij nooit zal vergeten, een droom die werkelijkheid werd.
Leest zal niet alleen vol spanning uitkijken naar het staartje van het Belgisch kampioenschap maar ook naar het jaarlijks hoogtepunt “het palmzondagconcert”.”

(GvM, 17/1/84)

-De folder van het SP-Kinderfeest.

-De zaal zat alweer overvol voor dit concert.

-Op de voorgrond eerste solist Eduard De Maeyer.

05-07-2013 om 08:54 geschreven door Marcel Van Hoof

Guido Slachmuylders. 

1984 – 5 januari – De Mechelse Week :

V.V.Leest : GUIDO SLACHMUYLDERS.

“Ook Guido Slachmuylders, spitsspeler van V.V. Leest, staat hoog in de lijst van de topschutters in onze provincie, een reden om hem enkele vragen te stellen.

DMW : ‘Heb je altijd in de spits gespeeld, want je hebt al een lange carrière achter de rug ?’

Guido : ‘Ik begon bij K.V. Mechelen als miniem, maar was daar nooit bij de besten. Daarna werd ik topschutter bij zowel kadetten als scholieren van Zennester Hombeek : als 16-jarige stond ik daar in de eerste ploeg. Dan verhuisde ik naar Humbeek, waar we direct kampioen speelden en ik ook topscorer was (2^de prov.). Dan volgden nog drie seizoenen eerste procinciale. Toen toonde K.V. Mechelen weer belangstelling en die konden niet geloven dat ik bij hen in de miniemen had gespeeld ! Onder Bulatovic kreeg ik één kans in de eerste ploeg : ik moest Lisazo vervangen, kreeg één grote open doelkans, maar miste…anders had mijn carrière er anders uitgezien. Ik verzeilde op de bank en speelde daarna in bevordering bij Londerzeel. Vandaar kwam ik voor twee jaar met optie naar V.V. Leest. Vorig seizoen maakte ik 17 goals voor Leest, nu heb ik er tien, maar was gekwetst en speel nog maar op 60% van mijn kracht.’

DMW : ‘Jij bent dus een geboren schutter. Hoe maak je nu zo’n goal. Is dat tor-instinckt ?’

Guido : ‘Eigenlijk maak ik niet zo gemakkelijk doelpunten. Ik krijg wel veel kansen in een match, omdat ik aanvoel waar de bal gaat komen, maar ik werk niet zo goed af. Als ik mijn kansen tegen 80% zou afwerken, dan maakte ik 30 goals per seizoen. Ik krijg dus vele kansen, mede door mijn snelheid en mijn techniek, maar eens oog in oog met de keeper ben ik vaak niet kalm genoeg. Ik ben een impulsief type : als alles draait  dan kan ik over mijn toeren gaan, mezelf overtreffen, zoals op Puurs. Daar maakte ik er twee op vijf minuten, ik voel dat alles lukt en ik maak er nog twee in die match. Maar ik zit ook snel in de put en dan moeten trainer en ploegmaats me oppeppen. Gelukkig heeft mijn strenge vader ervoor gezorgd dat ik toch wat karakter heb.’

DMW : ‘Is het voor V.V. Leest echt zo’n opgave om thuis te winnen ?’

Guido : V.V. is een erg ambitieuse club. Het bestuur werkt er enorm hard, dat heb ik nog nergens gezien. Maar op sportief vlak zien ze de eigen accommodatie over het hoofd : we zitten met een heel klein veld, tegen de minimum-afmetingen en alle ploegen komen hier vededigen en counteren. Het veld is werkelijk te klein : op verplaatsing op grote velden winnen wij heel gemakkelijk. Als Leest wil promoveren zullen ze toch eerst het veld moeten vergroten, denk ik.’

DMW : ‘Wat is de ambitie van V.V. Leest  nog dit jaar ?’

Guido : ‘We tellen nu een zestal punten achterstand, dat is iets teveel. We verloren thuis veel te veel punten en we missen een echte spelmaker. Er zijn goede spelers genoeg, karakter en goede wil ook, maar geen spelmaker die het spel kan verleggen. Ik persoonlijk zou thuis ook verdedigend gaan spelen, om de tegenstander uit zijn tent te lokken. We hebben een zeer sterke verdediging, met daarin Selleslagh als sluitstuk en dan nog een zeer goede Spinnael in het doel. Van daaruit snel counteren is voor ons de gepaste spelwijze, zelfs thuis. Men zegt wel dat het publiek voetbal en aanvallen wil zien, maar volgens mij kun je beter twee keer met 1-0 winnen dan twee keer 2-2 gelijkspelen. Het publiek van tegenwoordig wil resultaten!’

DMW : ‘Wat is jouw persoonlijke ambitie nog ?”’

Guido : ‘Ik ben nu 25 en velen denken dat ik mijn ambitie heb opgeborgen, maar ik zou toch graag nog eens in bevordering of in derde klasse voetballen. Ik ben doodgraag in Leest en het bestuur is tevreden met mij, maar ik mis toch de ambiance van de hogere reeksen, dat naar een wedstrijd toeleven. Ik mis vooral het grote publiek rond het veld. Ik ben een speler die moet warm gemaakt worden door het volk, voor twintig man spelen zegt me niet veel. Ik wil voortgestuwd worden door het publiek. Eerst zou ik wel nog met Leest willen promoveren. Leest heeft een optie op mij en ik verwacht eigenlijk wel bij Leest te zullen blijven, tenzij er andere ploegen komen. Zeker positief is dat ik bij Leest het voetbal kan blijven combineren met mijn werk als onderwijzer in Hombeek, en dat is toch een belangrijk element in de overwegingen omtrent transfers.’

         (E.G.)”

04-07-2013 om 09:29 geschreven door Marcel Van Hoof