Inhoud blog
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Kronieken van Leest
    bij Mechelen
    11-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    1984 – Vrijdag 17 augustus : Kaartwedstrijd – Boomke Wies

                Met 3 hoofdprijzen en verder een kip per tafel.

                Organisatie : KVLV en Landelijke Gilde.

                Op de hoeve van Marcel De Prins, Kleine Heide 15 te Leest.

                Aanvang : 20 uur. Deelname : 50 frank.

                (Advertentie ‘DB’ juli ’84)

     

    1984 – 18 augustus : Gazet van Mechelen : Feesten tussen Zenne en Vaart

                “Het weekeinde na O.L.V.Hemelvaart vormt voor vele dorpsgemeenschappen

                de gelegenheid om uit te pakken met grote feesten.

                Te Leest is er enerzijds de ploegwedstrijd ter hoogte van de Kouter maar staat

                ook de hoeve De Prins open. Deze boerderij gelegen aan de Kleine Heide 15 zal

                dit jaar door de KVLV en de LG omgetoverd worden tot een decor voor het

                oogstfeest dat zondag plaats heeft.

                Er staan een hele resem aktiviteiten op het programma met vanaf 11 uur

                vlooienmarkt, tentoonstelling creatieve handwerken, moderne landbouwmachines.

                Te 14 u is er een eucharistieviering met de inwijding van het vaandel bij

                gelegenheid van het 65 jaar bestaan der landelijke verenigingen.

                Na de mis, die opgeluisterd wordt door het zangkoor van Leest, volgen

                demonstraties vlegeldorsen, broodbakken, kantklossen, pottenbakken en

                bloemschikken alsmede volksdans en gezellig samenzijn.”

     

    1984 – Zondag 19 augustus : Oogstfeest en wijding nieuwe vlag LG

                Die dag organiseerden KVLV en LG van Leest een oogstfeest op de hoeve van

                Marcel De Prins op de Kleine Heide 15.

                Op het programma stond vanaf 11 uur : een ploegwedstrijd, vlooienmarkt en

                doorlopende tentoonstelling van landbouwmateriaal, handwerktechnieken,

                hobbyclub,enz.

                Vanaf 12 uur kon men er koude schotel verkrijgen, rijstpap, pensen, vla, ijs

                en pannekoeken.

                Om 13 uur begon vanaf het dorp de optocht van de kleurrijk versierde

                oogstwagen  die gevolgd werd door de KVLV volksdansgroep, die onderweg

                voor heel wat leute zorgde en hun beste danspasjes ten beste gaf.

                Om 14 uur bij de aankomst op de hoeve werd er een dankmis opgedragen door

                de pastoor, proost van LG en KVLV, en opgeluisterd door het plaatselijk

                zangkoor.

                Ook werd de nieuwe vlag van de LG gewijd.

                Na de mis waren er demonstraties vlegeldorsen, kantklossen, spinnen,

                broodbakken, bloemschikken...

                Ook de KVLV dansgroep van Tisselt zette zijn beste beentje voor.

                “Gelukkig kregen we voor dit feestelijk gebeuren een stralende met zon overgoten

                dag toegewezen en de grote volkstoeloop ging onze verwachtingen fel te boven.

                Het was een blij ontmoeten tussen vrienden en kennissen waarvan het vuur af en toe

                diende geblust te worden met een glaasje geestelijk nat en een hartige boerenhap.

                Op de tonen van de oude volksmuziek ontbrak het niet aan leute en plezier en dit tot in

                de vroege uurtjes.

                Hartelijk dank aan de vlegeldorsers van Leest en Breendonk, de dansgroep uit Tisselt

                en allen die er hebben toe bijgedragen tot het wellukken van dit feest.”

                (A.D.P. in ‘De Band’, november 1984)

     

    1984 – 24 augustus : Nieuws uit Chili.

    “Liefste familie, lieve medezusters, lieve vrienden,

     

    Reeds 3 weken ben ik terug in Chili. De vakantie in België was goed en een beetje langer dan gewoonte, ondanks het slechte weder.

    Ik dank U allen en ieder in ’t bijzonder voor al de aangename ogenblikken die ik in België mocht doorbrengen en voor de uitzonderlijke economische steun om het nieuw project verder uit te voeren. Daarover ga ik nu wat meer vertellen.

    Hier zijn de mensen uiterst blij mij weer te zien. Ik kreeg bezoek, telefoontjes, groeten, uitroepen van blijdschap bij rijk en arm, groot en klein. Het was een blij weerzien en nog dagelijks blijven de groeten toekomen. Ondertussen heb ik me aangepast aan de strenge winter. Het was een grote overgang deze keer.

    Ik vond alles redelijk goed. Met de kinderen, zieken en oudjes alles in orde. We zijn reeds 2 weken begonnen met het 2de verdiep. Tegen half november zou de ruwbouw moeten af zijn. Dan moeten we al de installaties doen : licht, water, gas…

    18 augustus was de dag van Pater Alberto Hurtado. We hadden een geconcelebreerde mis om 16 uur en daarna bezoek aan de nieuwe bouw met al de mensen die in de H.Mis waren –en dit waren er veel. We hadden onze kinderen opgesteld in 3 strategische punten. Daar zongen ze volksliederen en dansten. De mensen waren blij verrast. De kinderen hadden veel bijval. Ook de T.V. kwam en de krant zodanig dat we weer eens in de ether verschenen.

    Deze week hadden we een thé met de vrienden van de Hogar. Ook die opbrengst is voor de bouw. Zo zoeken we hier in Chili ook middelen om het werk verder te zetten.

    Weldra meer nieuws. Nogmaals dank aan allen.

       Zr Juanita.”

    (‘DB’, november 1984)               

     

    1984 – Zaterdag 25 augustus : Reis Boerenfront :

     

                Naar het grootste Nazi – Blockhaus ter wereld met het vergeldingsteken

                Vertrek om 7 uur via Gent, Kortrijk, Menen, Ieper, Veurne, Adinkerke,

                Duinkerke, Watten, St.-Omer, Cassel, Bailleul, Lille, Doornik, Brussel.

                In de voormiddag korte stop voor bezoek en koffie te Zillebeke of Ieper.

                Op de middag middagmalen ofwel in het Melipark of te Duinkerke.

                In de namiddag bezoek aan de eerste lanceerbasis V2, die door de nazis is

                gebouwd, met rondleiding met gids.

                ’s Avonds stop voor avondeten te Cassel – Bailleul of café-dancing naar keuze.

                Prijs : 400 frank per persoon + drinkgeld chauffeur.

                (Uit een folder van Het Boerenfront Leest)

     

    1984 – 25 augustus : Oberbayeren Bierfeest in Leestse Sporthal.

    Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de club, organiseerde V.V. Leest vanaf 21 uur een groots Oberbayeren Bierfeest met Gregor Bass und sein Tiroler Verein.

    De inkom was gratis. (‘DMW’, 23/8/84)

     

    1984 – Zondag 26 augustus : St.-Cecilia in Middelkerke

    Tussen de stad Mechelen en de badstad Middelkerke werd een overeenkomst gesloten om ‘Mechelen’ als toeristisch centrum tijdens de vakantiemaanden te propageren bij de toeristen.

    Zo werd o.a. de ‘Mechelse koekoek’ terug in de belangstelling gebracht en werden er zelfs kookwedstrijden gehouden om te zien wie er nu de beste Mechelse kip kon klaarstoven.

    Er moest echter muzikaal ook wat geboden worden en omdat de beiaard bezwaarlijk naar de kust kon gesleept worden werd de Leestse fanfare aangezocht om enkele concerten te geven aan de kust.  

    (‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84)

     

    1984 – 26 augustus : Vevoc Viskampioenschap

    Visput Generaal de Schachtstraat 17 te St.-Katelijne Waver.

    Samenkomst Dorp Leest om 9 u.

    ’s Middags werd er door de inrichters (Lea Hoffer & Frans Spoelders) voor eten gezorgd.

    Inschrijvingen bij Lea Van Medegael en Frans Spoelders.

     (Brieven voor de Vevoc-leden van 3/7 en 27/8/84)

    “In de prille morgen vertrokken we met volgeladen koffers en aanhangwagen van Polle Clijmans naar onze visput te Waver. Na alle drank en eten op zijn plaats gesjouwd te hebben, waren om 9 u. stipt alle vissers en vissen op post. Dan begon het uithalen van vislijnen en netten. Dit werk bleek voor velen een grote karwei die ze nochtans de avond ervoor hadden geleerd.

    Om 10 u. stipt vlogen alle lijnen het water in. Na een tijdje waren er al enigen hopeloos in de war met hun draden en dobbers. Rond 11 u. vergat ieder zijn eigen dobber en keek met aandacht en stilte naar Frans Spoelders die trachtte een grote karper van ongeveer 2,450 kgr boven te halen. Dat lukte pas na 20 minuten.

    Vera en Gerd werkten prima samen. Vera de verredevache aan de haak doen en Gerd de lijn in het water houden. Dit bleek beulenwerk te zijn daar zij op korten tijd liefst 36 vissen voor Gerd en 27 voor Vera boven haalden.

    Om 15 u. werden de lijnen boven gehaald en werd er gewogen en geteld.
    Verzameld rond een frisdrank, pint of met een broodje in de hand werd na een half uur het klassement door de voorzitter medegedeeld :

    1.Frans Spoelders                   16 vissen         4.450 gr.

    2.Vloebergh Jan                     13                    1.150

    3. Van Medegael Marcel       13                    1.000

    4.Selleslagh Louis                   6                        950

    5.Clijmans Paul                      13                       650

    6.Lauwers Vera                      27                       500

    7.Neuttiens Frank                   4                        600

    8. Van den Heuvel Jan           8                       500

    9.Smets Vic                            12                      475

    10.De Prins Gerd                    36                      350

    11.Vets Maurice                    6                       400

    12.Van Waeyenbergh          11                      175

    13.De Maeyer Vic                  4                       210

    14.Huysmans Fons                 5                       180

    15. An Casteels                       7                       100

    16.De Laet Roland                 1                        60

    17.Tourné Ludo                      1                        25

    18.De Wit Pierre                    0                         0

    19.Lamberts Marc                 0                        0

    Na het klassieke na-praatje werd om 18 u. alles weer ingepakt en naar Leest verhuisd.”

    (’t Kampvuurke, 15/9/84)     

     

    11-09-2013 om 11:30 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 16 augustus – De Mechelse Week :

     

                                S.K. Leest – Veel nieuwe gezichten en zeer grote kern

    “Voorzitter Van Dam heeft ongetwijfeld gelijk te beweren dat er met de brede kern voor het komende seizoen toch iets te bereiken moet zijn. De zwakten van vorig jaar moesten opgevuld worden en daar heeft het bestuur dan ook hard aan gewerkt.

    De grootste verrassing voor velen was het vertrek van de Leestse topschutter Dirk Van Dam. Daaromtrent is er ook in het bestuur van de club zelf heel wat te doen geweest. Velen waren tegen het vertrek maar de speler zelf wilde het eens hogerop (bij Bonheiden) proberen. En dat gaf de doorslag, want een speler tegen zijn zin in de club  houden, zou zeer nadelig kunnen werken, zowel op zijn eigen inzet en prestaties als op de ploeg zelf.

    Maar zijn vertrek werd goed opgevangen : spits Lettanie, die drie jaar lang goed meedraaide in Bonheiden (2de provinciale) werd aangetrokken. Verder werd ook Harry Verschueren uit S.V. Willebroek ingehaald. Hij zal rechts vooraan spelen. Ook het middenveld werd gevoelig versterkt. Naast Van Tulden, die uiteindelijk toch besloot te blijven, werd Menhere van Meerhof aangetrokken. Samen met Van Tulden zal hij de motor van de ploeg moeten worden. Ook Patrick Van Mol (Tisselt) en Julien Roman (Zandhoven) komen het middenveld aanvullen. Daarnaast werd Eddy Van Moer nu definitief eigendom van S.K. En den hebben we Mark Van Dam en Piscador nog niet genoemd. Weelde dus en de plaatsen zullen erg duur zijn. Maar dat werkt de inzet in de hand.

    Vorig  seizoen draaide de ploeg op twee of drie personen en als er een middenvelder uitviel was dat vaak fataal. Daarin is nu beterschap te verwachten. Trouwens, ook Guy Van Hamme, één van de besten van Rapid, werd naar S.K.Leest gehaald. Hij kan zowel op ’t middenveld als links vooraan spelen. Hij werd geruild voor Eddy Verschueren en Casteels, die dus de kleuren van Rapid zullen verdedigen. Tenslotte werd ook de defensie versterkt. Een aanvankelijk met argwaan ontvangen idee van voorzitter Van Dam, was het aantrekken van Frans Apers, een libero van ruim over de dertig. Maar tijdens oefenmatchen bleek al dat hij de rustbrenger wordt. De verdediging heeft nu haar patron en acteert veel kalmer, wat trouwens ook geldt voor doelman Schaerlaeken die blijft.

    In elk onderdeel komt er dus versterking. Voor de verdediging zijn dat Apers, Van Camp, Lefever (ex Kapelle-op-den-Bos), die naast de blijvers Claes, Verhasselt, Hambroek en Ludo Schaerlaekens zullen knokken om een plaats.

    Op het middenveld komen erbij Menhere, Van Mol, Roman en Van Hamme, naast de blijvers Van Tulden, Schaffraet, Van Moer en Piscador.
    Vooraan kwamen erbij Lettanie, Harry Verschueren, Patrick Sleeckx, Francis Suys en John Cornelissen naast blijver Mark Van Dam.

    Als keeper blijft Schaerlaeken en werd ook Luc De Mayer van St. Willebroek aangeworven.

    Een kern van achttien volwaardige eerste ploegspelers, dat heeft S.K.Leest het komend seizoen en dat maakt de ploeg meteen tot een te duchten concurrent voor promotie en titel. Trainer Harry Cauwenbergh zal het niet makkelijk krijgen om er wekelijks 11 te selecteren. Maar hij zal ook één van de weinige trainers zijn die het zich kan permitteren een minder presterende speler aanstonds te vervangen. Ook elke gekwetste of geschorste speler kan nu vervangen worden door een minstens evenwaardige ploegmaat. En dat is een groot voordeel gesteld dat de sfeer in die grote spelersgroep goed blijft. Daar ligt misschien nog de moeilijkste en delicaatste opdracht voor de trainer en het bestuur van S.K.Leest ; iedereen tevreden stellen is erg moeilijk zo niet onmogelijk.”

     

    En in hetzelfde weeklad :

     

    VOORZITTER VAN DAM ZOU GRAAG PROMOVEREN MET S.K. LEEST

    “Voorzitter Van Dam, rijksambtenaar van beroep, is met S.K. Leest aan zijn tweede seizoen bezig in de provinciale competitie van de K.B.V.B.

    Is hij tevreden over het eerste jaar ?

    Van Dam : ‘Zeker tevreden, met wat minder gekwetsten en geschorsten zouden we nog beter gedaan hebben dan die achtste plaats. De sfeer en de samenwerking waren prima. Natuurlijk kunnen we nog enkele mensen meer in ons bestuur gebruiken (=oproep!), temeer daar we dit jaar ook een scholierenelftal opstellen. Ook erg tevreden ben ik over onze samenwerking met sponsor Boghemans, een samenwerking die dit jaar verdergezet wordt. En als we zouden promoveren zal hij zeker een extra inspanning doen. Ook heel positief was de grote publieke belangstelling bij onze thuiswedstrijden, dat had ik niet verwacht.’

    D.M.W. : ‘Wat is de rol van de voorzitter in uw club ?’

    Van Dam : ‘Een voorzitter moet alles in de gaten houden, de zaak samenhouden en zorgen dat iedereen zijn taken uitvoert. Zowel de verstandhouding tussen de spelers als deze tussen de bestuursleden moet op peil gehouden worden en met problemen komt men steeds bij de voorzitter terecht. Soms moet ik al eens op tafel slagen als iemand tekort komt, maar anderzijds zal ik me ook wel neerleggen bij een meerderheid van de vergadering. Ook de relatie met de sponsor, met de pers en met de scheidsrechter moet door een voorzitter in ’t oog gehouden worden.’

    D.M.W. : ‘Neemt het voorzitterschap veel tijd in beslag ?’

    Van Dam : ‘Zeker, je bent er altijd mee bezig, je moet vooruit kijken, praten, contacten leggen, verzoenen…Zo heb ik onze relatie met V.V. Leest weer op vriendschappelijk peil gebracht. We mogen op hun plein spelen, er worden weer transfers gedaan…Vroeger was dat kat en hond, maar dat mag toch niet tussen buren. Zo is het ook tussen spelers, clanvorming moet vermeden worden, vooral door diplomatisch optreden.’

    D.M.W. : ‘De diepste wens van de voorzitter is zeker kampioen worden ?’

    Van Dam : ‘Met de spelers die we nu hebben zouden we toch moeten kunnen promoveren. Kampioen worden is veel gezegd, zelfs voor promotie is wat geluk nodig, maar we hebben nu toch een brede en zeer uitgebalanceerde kern, zodat nu ook gekwetsten en geschorsten kunnen vervangen worden.’ “

     

    S.K. Leest trad het tweede seizoen in de nationale voetbalbond en in vierde provinciale afdeling C Antwerpen aan met volgende kern : Frans Apers, Danny Claes, Jonny Cornelissen, Rudy Cuypers, Luc De Maeyer, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Ronny Menheere, Wilfried Piscador, Julien Roman, Guy Schaffraet, Ludo Schaerlaecken, Jean Schaerlaeckens, Francis Suys,  Marc Van Dam, Guy Vanhamme, Eddy Van Moer, Carlo Van Tulden, Leo  Verhasselt en Harry Verschueren.

    Trainer : Harry Cauwenbergh.

    Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris : Jean Apers.

    Aantal jeugdploegen : 2 (juniors en scholieren).

    Damesploeg : 1e prov.reeks. (GvM, 23/8)

     

    -Trainer Cauwenbergh met enkele nieuwkomers. (foto : DMW)

    -Toegangskaart van S.K. Leest.

    -De voetbalkalender seizoen 1984-85 voor de S.K. Leest scholieren en Lady’s.







    11-09-2013 om 11:18 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    1984 – Zaterdag 11 augustus : Opening Bloemenwinkel “Roosje”

                “Ruime keuze in snijbloemen, bloemstukken, gevulde plantenschalen, kamerplanten,

                droogbloemen, droogstukken, bruidsboeketten...”

                Bloemen “ROOSJE” Dorpsstraat 40 Leest, Tel. 015. 21. 24. 40.

     

    1984 – 15 augustus :

                V.V.Leest won wisselbeker E.Huysmans in sportieve finale tegen S.K.Leest

    Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van V.V. Leest werd de al even oude wisselbeker E. Huysmans dat jaar met tien voetbalploegen betwist, daar waar dat in het verleden steeds met acht deelnemers gebeurde.

    Tijdens het gehele tornooi (op 7, 8 en 9 augustus vonden de voorronden plaats) waren er mosselen, steak of stoofvlees met frieten verkrijgbaar.

    Onder een prachtige blauwe hemel en een schitterende zon had de finaledag van het tornooi Edward Huysmans plaats.

    Het begon om 09u30 met de wedstrijd V.V.Leest II – Hombeek om de negende plaats, door Zennester met 2-0 gewonnen.

    Voor de zevende plaats streden Weerde en Ramsdonk. Eerstgenoemde ploeg haalde het met 2-1.

    Heindonk eindigde vijfde door Rapid te verslaan. Voor de derde plaats streden Kapelle en Tisselt : eindstand 4-0 voor Kapelle.

    Ondertussen waren de toeschouwers zeer talrijk toegestroomd voor de finale tussen  V.V. en S.K. Leest. Nadat Goossens, Willems en Hellemans al kansen gemist hadden, bracht Ludo Goossens, op een center van Slachmuylders, V.V. Leest op 1-0 voorsprong.

    S.K. kon in de eerste helft weinig terugdoen.

    Op slag van rust werd het nog 2-0 : Ludo Goossens trapte een corner, keeper Schaerlaeken ging onder de bal door en Rudy Wouters kopte mooi binnen.

    Kort na de rust maakte Wilfried Piscador er 2-1 van maar de vreugde van S.K. was van korte duur toen Willems met een 25-meterschot doelman Schaerlaekens verraste : 3-1.

    Uiteindelijk werd de voorsprong nog aangedikt door Bart Hellemans en Van Bever :           eindstand : 5-1.

    Al met al een verdiende overwinning van V.V. in een erg sportieve derby, die besloten werd zonder gele kaarten.

    (DMW en GvM)

     

    1984 – 16 augustus – De Mechelse Week : Primeur voor Leest

     

                                                    Belgisch Play-Backkampioenschap

    De Leestse sporthal die pas officieel werd in gebruik genomen is blijkbaar niet voor niets gebouwd. Weldra wordt in deze ruimte immers het eerste Belgisch play-backkampioenschap georganiseerd. Het initiatief daartoe werd genomen door de voetbalclub V.V. Leest, waarvan Gust Emmeregs de stuwende kracht is.
    Deze competitie, waarvan de voorselecties aanvangen op 8 september, zoekt de ’s lands beste imitator van bekende artiesten.

    Aan de winnaar wordt 50.000 frank cash uitgereikt, benevens diverse prijzen in natura.
    Vermelden we nog dat deze unieke manifestatie georganiseerd wordt in samenwerking met Story, Radio Reflex en De Mechelse Week.

    Het imiteren van nationale en internationale artiesten is tegenwoordig erg populair, mede dankzij het succes van de play-backshow op de Nederlandse televisie.

    In eigen land komen de imitators echter maar weinig aan bod.

    Gust Emmeregs uit Leest, bekend o.m. als organisator van de grote volksfeesten, speelde op deze leemte in de Belgische amusementswereld handig in.

    De voetbalclub V.V. Leest, waarvan dhr. Emmeregs ploegafgevaardigde is, kreeg het voor mekaar het eerste Belgisch play-backkampioenschap te organiseren.

    Op 8 september e.k. wordt met de voorselecties gestart.

    Diverse artiesten maken tegenwoordig gebruik van de mogelijkheden die de techniek biedt om play-back op te treden. Letterlijk betekent play-back het terugspelen van een opgenomen plaat of band. Bij een optreden wil dat dan zeggen dat de betreffende vedette niet zelf zingt, maar slechts doet alsof, terwijl de opgenomen casette wordt afgespeeld.
    In Nederland ontwikkelde zich de voorbije jaren een echte play-backrage waarbij bekende vedetten werden geïmiteerd  door ‘gewone’ mensen. Vooral de play-backshow op de televisie droeg bij tot de populariteit van dit zich stilaan ontwikkelend amusementsgenre.

    Figuren als de komiek André Van Duin en de smartlappenzanger André Hazes waren voor meer dan één imitator dankbare types.

     

    Belgisch kampioenschap

    In eigen land komen dit soort imitators echter weinig aan bod. Recent namen de meesten onder hen  wel deel aan het succesvolle Noordzeefestival, waar duizenden toeschouwers aanwezig waren, maar voor deze mensen leverde dat achteraf weinig meer op dan hier en daar een klein optreden.

    Inspelend op dit ongenoegen bij de Belgische play-backartiesten kwam Gust Emmeregs uit Leest op het idee om een nationaal kampioenschap te organiseren met een serieuze prijzenpot. Na contactname met verschillende personen uit de amusementswereld werd dit idee werkelijkheid. Het eerste kampioenschap van België voor play-backartiesten wordt weldra ingericht.

    Dit kampioenschap dat in verschillende fasen verloopt wordt officieel georganiseerd door de voetbalclub V.V. Leest, waarvan Gust Emmeregs ploegafgevaardigde is. Medewerking wordt verleend door Story, Radio Reflex en onze eigen Mechelse Week.

     

    Prijzen

    Gans dit kampioenschap wordt gehouden in de splinternieuwe sporthal te Leest. Meteen heeft deze deelgemeente er alweer een attractieve happening bij naast de grote volksfeesten die jaarlijks eveneens door dhr. Emmeregs en V.V. Leest worden georganiseerd.

    De voorselecties van deze competitie vinden plaats op 8 en 29 september en op 13 oktober.
    Aan elke selectie nemen 30 kandidaten deel.
    In totaal 60 kandidaten zullen deelnemen aan de halve finales die op 27 oktober en 10 november worden gehouden.
    Voor de finale op 21 december worden de 30 beste kandidaten weerhouden.

    Tijdens deze groots opgezette finale worden alle optredende artiesten ingeleid en voorgesteld door Micha Marah.
    Een jury bestaande uit een afrgevaardigde van het Beneluxtheater, Hugo De Markies, Jos Baudewijn, Luc De Laet en Ro Burms, zal de uiteindelijke winnaar aanduiden.

    Deze Belgische kampioen ontvangt als beloning 50.000 fr. cash en een ganse reeks prijzen in natura. Tevens is er een prijs van het publiek t.b.v. 25.000 fr. en een persprijs.

    Belangrijk is nog te vermelden dat elke deelnemer die de finale niet haalt een troostprijzenpakket ontvangt ter waarde van 1.000 fr. en een herinneringsmedaille.

    Het publiek kan tijdens de voorronden één kandidaat weerhouden voor de volgende ronde of de finale.

    De deelnemende kandidaten moeten voorzien zijn van bij voorkeur een casette –eventueel van platen of band- een act brengen van maximum 4 minuten. Er mag niet life gezongen worden en er is geen beperking in het genre.

    Elke kandidaat kan slechts eenmaal deelnemen in dezelfde voorronde. Hij of zij betaalt 200 fr. inschrijvingsgeld en krijgt gelegenheid tot repeteren in de vooravond voor de optredens.

    Kandidaten kunnen zich nog inschrijven bij het Benelux-Teater, Bastenakenplein 19 te Brussel of bij De Mechelse Week, Nonnenstraat 27 te Mechelen.

    Wij brengen verder verslag van dit uniek variétégebeuren n.a.v. de komende préselecties.

        F. Van Wunsel.”

     

    De finale, betwist voor zo’n 2.500 supporters, zou uiteindelijk verdiend gewonnen worden door Patrick De Coninck met een Michael Jacksonimitatie.

     

    11-09-2013 om 10:45 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 9 augustus :

     

                   Tafelrede tijdens de familiemaaltijd, na de begrafenisplechtigheid van

                                                           Julia MEULDERMANS

     

    “Geachte vrienden, allemaal.
    Vandaag is een bijzonder getekende dag voor ons allen. Laat me a.u.b. toch toe samen met u in gedachten nog heden bij ons moeder te verwijlen en zogezegd een stukje film uit het familiearchief uit te kiezen, voor onze ogen te laten afrollen, alzo enkele voorvallen te herbeleven en een stukje jeugd nog eens na te proeven.

    Julieke Meuldermans werd geboren te Hombeek op 24 mei 1888. Haar ouders heeft ze luttel gekend, ze was heel vroegtijdig wees, haar vader stierf onverwacht aan fleuris en haar moeder volgde kort daarop. Niettemin werd ze voorbeeldig grootgebracht bij PEET VAN DE ZWARTE, in een café bij ’t trappeken-af, aan de bareel van ’t Hombeekse station, een staminee jarenlang ver in de ronde bekend voor de grote pint (een halve liter bruine voor nen dubbele cent).

    Daarna kwam ze terecht bij PETER SUSKE.

    Julieke Meuldermans kon zingen lijk een nachtegaaltje en met haar kristallen solo-stemmeke liet ze vanop het oksaal de kerstliekens trillen in het kerkgewelf van Hombeek, zo dat de mensen echt hun asem inhielden om beter te kunnen horen en nog niet durfden opzien als de laatste tonen stillekens uitgestorven waren. Om dan niet te spreken bij andere gelegenheden, van het Credolied van de Landman. Mensen, schoon ! Om er verliefd op te worden. Oudere mensen konden dat indertijd getuigen.

    En verliefd werd hij dan ook, die Leuvense hoogstudent uit Leest, die Viktor heette.

    VIKTOR DE LAET, die zeker niet TE laat kwam om Julieke stillekens het hof te maken, maar zachtekens kwam vooizen, langzaam lijzekens dichter bij ’t oortje fezelen, ge kent dat soort latijn ! Zijn ze dan getrouwd. In ’t jaar 12 was dat. Spijtig dat die brave man deze woorden niet horen kan, hij zou er zeker veel deugd aan beleven. Want hij was wat fier op zijn Julieke. Met reden. Hij haalde in 1912 met ere uit Hombeek, dat schoonste meiske van ’t dorp, Julieke met de witte bles, witter dan wit, zoals ze ’t toen zo schilderend zeiden; en hij bracht haar naar zijn vaderlijk huis, als een koning te rijk.

    Maar bijeenslapen en al eens blij-gelukkig wakker liggen, dat heeft gevolgen. Elf stuks a.u.b.!

    Elf verschillende exemplaren en toch dezelfden. Allen van eigen combinatie en deeg DE LAET – MEULDERMANS. Vader De Laet bekeek de zaken en zijn scheuten van kinderen nogal diplomatisch, filosofisch-fris en zakelijk-nuchter. Moeder Julie, de altijd-bezige bij, beredderde mee de hele doening. Tussen haakjes gezegd, ook alleen had ze dat wel gekund. STERKE VROUW was dat, de sterke vrouw, genoemd in de Bijbel.

    En haar man, die overal gevraagd werd toendertijd, voor honderd en zoveel dingen : LID van het LANDBOUWCOMICE hier, LID van de HOGE LANDBOUWRAAD daar, VOORZITTER  van het VEEKWEEKSYNDICAAT  ginder, BESTUURSLID VEEFOKDAG elders. VERGADERING van de PROVINCIALE LANDBOUWKAMER vandaag, dan weer van het ARRONDISSEMENTEEL VERBOND te Mechelen.

    En toen de tijd van zijn BURGEMEESTERSSCHAP LEEST. Voor alle mooie en schurfige commissies aangesproken, en steeds bereid tot hulp. De-die uit de bak helpen, die er feitelijk beter zou ingebleven zijn, maar de vrouw was zo op den dool…Voor die een goei werk bezorgen (en tenslotte bleek, dat die niet graag werkte…). Zelfs voor sommigen een goei vrouw zoeken. Echt, dat bestond toen nog, peins maar aan…

    En inmiddels groeiden z’n kinderen op. Moeder Julie, vooruit maar. Deze week 3 met de mazelen, volgende week 2 met de dikoor, dan weer een koppel met de wijnpokken. Alles in serie. En dan al dat gebas in de tijd van de vallingen. Flessen siroop met de macht. Maar dat loopt wel voorbij, en ’t is altijd graag gedaan, kinderen. Ween maar niet, lach ne keer en vergeet het maar.

    Maar door al die alledaagse dingen loopt voor beiden een gouden liefdedraad van ouderlijke toewijding en bezorgdheid.

    Jaarlijks met de SJEES op bedevaart naar Hanswijk. Een hele sertivitude voor het vertrek. Als de laatste gewassen werd, was de eerste terug vuil. Moet ge verschieten of niet, als ge d’r enen onderweg verliest. Simpel is dat : een klein gaanstoksken efkens aan de kruk van ’t achterdeurken van de koets hangen, terwijl het hotsenden ding vol kinderen verder ratelt.

    Plots, d’er enen uit. En niemand die van verbazing aan moeder iets durft zeggen. Komt dat tegen !

    De guiten worden groter, de ene loopt hier, de andere rijdt daar, de ene zoekt hier, de andere vrijt ginder. En thuis zijn het altijd dezelfde ‘vreemde’ jongens en indringers die regelmatig en onregelmatig terugkomen. Onze Georges, waar zit die toch ? En onze Frans, waar nestelt

    die ? En onze Fik, waar blijft die hangen. Maar schoon zingen op het oksaal dat die kan. Ik kan z’n stem er zo uithalen. Dixit een-zichzelf-troostend moederken over haar eersteling.

    Het zijn allemaal kleinigheden, moeder. Ja, ze komen wel terug naar huis. Inderdaad, kleinigheden…

    Maar eens gebeurt er iets ergs. Almeteens, plots en onverwachts. Vandaag nog maar wat koorts, haast onmerkbaar. Toch het bed houden. Maar morgen wordt her erger met het uur, angstwekkend-groeiend. Want ’t gaat zo rap, razendsnel en gevaarlijk is het voor ge de ernst ervan beseft. Ach Moeder Gods, houdt mijn hart vast, want ons Jeanneke is in gevaar en wordt uiterst stil. HELEMAAL-STIL. En niemand die kon helpen ! Zo plots weggemaaid…

    De familie De Laet-Meuldermans verliest, na een kortstondige ziekte een welbemind en nederig lid Jeanne De Laet, in de lente van het leven. Ze was geen 19. Donderdag 21 juni 1945 werd ze begraven. Ach, God. Gij weet het best, maar moeder, zij lijdt, nacht en dag, zwaar en ’t lest. Dat gaf haar een eerste grote krak ! Dank u, moeder voor zoveel moedig gedragen zorg en kommer.

    Vandaag vinden we allen wel een speciale reden van dank en denken we daaraan : een speciale attentie van haar, die men zich herinnert, een goed woord van u, moeder, een blik die men niet vergeet, een vingerwijzing, een vermaning misschien, een oorveeg zelfs, die nodig was en goed bedoeld. Dank u, moeder.

    Of zouden we vergeten, tijden van krijgsgevangenschap van Georges, de bange onzekerheid daaromtrent, de afwezigheid van weggevoerde zoon Frans in een herhaaldelijk gebombardeerd Bremen en haar maandenlange stille bange angst.

    Graag gedaan, zien we moeder ons toeknikken. Inderdaad, het werd allemaal graag gedaan.

    Maar de schoonste parel smeden aan hun huwelijkskroon. Dat hebben we bijzonder graag gedaan en in alle stilte, en met fierheid en vreugde. Vader De Laet en moeder Julie, beiden samen het priesterschap voorbereiden van hun geliefde zoon René, in daden en doening en levenswandel BEREIDEN en VOORBELEVEN. Graag hadden we René vandaag in ons midden…

    En zou vader nu uit een holleken in de hemel kunnen neerkijken op deze bijeenkomst, hier rond deze tafels, hij zou glunderen van tevredenheid achter zijn klein brilleken en eens pinken naar Sint Pieter en zeggen : ‘Sint Pieter, bedankt, nu moogt ge moeder hier wel binnenhalen, we hebben beiden onze goede tijd gekregen en gebruikt. En me dunkt, Sint Pieter, als ik goed kijk, dat ze het allemaal wel stellen en hun plan trekken.’

    Beste vrienden, nu is moeder voorgoed heengegaan. We zagen haar stillekensaan bergaf glijden. Toen René vorig jaar uit Zaïre weerkeerde en zijn vaderhuis nog eens binnentrad, en vermoeid, zijn valieske naast zich op de vloer neerzette, zijn brilleken afnam en zijn onschuldig moederken aandachtig bekeek, die hem niet herkende, maar die toch dat bijna-versleten valieske in ’t oog had, en dan die grote flinke mijnheer bekeek, toen hoorde hij gretig haar zeggen : ‘dat ziet er ne ferme meneer uit, die zoekt hier nog wat te blijven, geloof ik.’… Toen voelde René naast medelijden een diep-snijdende hartepijn en voorzag het aarzelend beginproces van lichamelijke verwording en voorvoelde de schok van een zich inzettende achteruitgang en een naderende langzame aftakeling.

    Deze lichamelijke aftakeling heeft zich geleidelijk maar gestadig-groeiend voltrokken, is allengskens verworden tot een schoonmenselijke uiterst eenvoudige schamelheid. Haar leven is stillekens als een kaarske uitgedoofd. Zo is ze zachtjes ingetreden de immense grote luister van de hemselse heerlijkheid. God beware haar mooie ziel.

    Beste vrienden, mag ik in uw naam een woord van dank zeggen aan onze goede zuster Josée, die met onverpoosde toewijding, met groot geduld, liefdevol, de moeilijke oppas heeft mogen doen en dat graag en fijn-perfect heeft verwezenlijkt, dag- en nachtwerk, bijgestaan door haar man.

    Verzorging, ja, bovendien vergezeld van een stil aanmoedigend woord, dan een klein gebaar, aleens een streling van haarlok of wang, af en toe een schalkse lach. Variaties genoeg in blijken van vriendelijke attenties, maar alles uit een goed hart. Wat een onbetaalbare hoge luxe ! Want een ziek oudje is een gezegend godskind, even onschuldig hulpeloos als een slapend wicht. Gelukkige zielen die thuis zo mogen sterven…

    Rust vredig, moeder, zacht met vader, zoals vredig rusten uw Jeanne, uw Pelagie, en Juul…Wij volgen wel, we schuiven al aan…

          Stan Huysmans.”

     

    Naschrift. Aan het huis der Witte Paters, Keizerstraat 25 Antwerpen.

     

    De familie Da Laet – Meuldermans

    -is blij, zeer vereerd en dankbaar dat de begrafenis-eredienst werd bijgewoond, en in concelebratie met onze pastoor opgeluisterd, door acht Witte Paters, waardoor de plechtigheid verheven werd in onze vertrouwde nederige parochiekerk tot een mooie manifestatie en een ruime vervanging wilde zijn van onze afwezige broer René.

    -Zij waardeert in hoge mate deze flinke aanwezigheid waardoor de plechtige dienst een ontroerend cachet kreeg; tevens voelt zij aan dat die heren confraters hiermede de aanwezigen wilden tonen, dat zij hulde wilden brengen aan Julie Meuldermans, het nederig moederken, dat heel haar leven opgedragen heeft als een stil-stichtend voorbeeld en ‘een leven van gebed’ om van de Heer te mogen verkrijgen een zoon-missionaris te hebben, die een goede werker zou zijn in de immense Wijngaard der Heren;

    Zij houdt eraan het Huis der Witte Paters deze gevoelens en indrukken schriftelijk neer te leggen.

        Leest, 10 augustus 1984.

        Stan Huysmans-De Laet.

    (‘De Band’, september ’84)

     

    “Haar eenvoud, haar zachte goedheid, haar bekommernis om anderen verwierf haar veel vrienden. Hoe dikwijls zei ze niet dat we goed moesten zijn voor elkander.

    Zij was sterk in de beproeving en stelde steeds haar vertrouwen op God, geen dag ging voorbij zonder gebed en laten wij God danken voor het lange en schone leven van moeder die voor ons steeds een voorbeeld was.” (Uit haar gebedsprentje)

     

    Anna Laurette JULIA Meuldermans was te Hombeek geboren op 24 mei 1888 en ze overleed te Leest op 6 augustus 1984.

    Zij was gehuwd met Viktor Jozef De Laet (°Leest 16 maart 1887, +Leest 17 januari 1970), één van de notabelen van het dorp. Gewezen burgemeester van Leest, lid van de Hoge Landbouwraad, ere-voorzitter van de Boerengilde Leest, voorzitter van het Veekweeksyndikaat Puurs-Willebroek, ere-kassier der Raiffeisenkas van Leest, ere-voorzitter van het landbouwcomice Willebroek , bestuurslid van de Fokveedag Kalfort-Puurs, lid van het Provinciaal Veekweeksyndicaat van Antwerpen, lid van de Provinciale Landbouwmaatschappij en de Provinciale Landbouwkamer, lid van het Verbond der Boerengilden van het Arrondissement Mechelen…

     

    -Een jonge Julia Meuldermans bij haar opgemaakte boter.            

    Vroeger boterde elke boer. Met hun grote zwarte korven trokken de boerinnen naar de markt, met kruiwagen of speelkar. De klompen boter werden met de hand gekneed, tot de laatste druppel water er uit was, anders betaalden de klanten de prijs niet.

    Julia Meuldermans staat hij bij haar opgemaakte boter, klaar om ze aan de man te brengen bij de winkeliers van Willebroek : ‘In de warme dagen was dat een heel probleem, zegt ze, dan liep de boter bijna uit onze korf, maar ik geraakte er toch steeds van af. Dan plaatsten wij die ’s nachts onder de bomen, want koelkasten bestonden nog niet…’   (LG, blz. 310)

    -Julia Meuldermans op oudere leeftijd. (foto Wilfried en Lieve Spruyt- Huysmans)

     





    10-09-2013 om 16:20 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De nieuwelingen bij V.V. Leest

    met trainer Emmerechts.  

     

     

     

     

     

    1984 – 9 augustus – De Mechelse Week :

     

                                            V.V. Leest – Vooral het middenveld versterkt !

    “Vorig seizoen miste V.V.Leest net de promotie : er werd te vaak thuis verloren, het speelveld was te klein en als de jongens van trainer Emmerechts zelf het spel moesten maken, liep het nogal eens spaak. Het bestuur van V.V., onder het commando van voorzitter Spruyt, heeft geprobeerd al deze ‘gebreken’ op te vangen.

    Eerst en vooral werd, en dit op verzoek van vele spelers, het speelveld vergroot : 8 meter breder en 8 meter langer. Deze inspanning zou het thuisvoordeel groter moeten maken.

    Verder werd wijselijk getracht de spelerskern van vorig jaar te behouden, op Jos Bogaerts na die teruggaat naar K.V. Mechelen. Maar een voetbalclub die vooruit wil in tweede provinciale moet zich versterken, vandaar ook drie belangrijke transfers ! Vooreerst Luc Maremans, uit Muizen weggehaald op verzoek van trainer Emmerechts. Maremans is een aanvallend middenvelder die als beste speler van zijn ex-ploeg gold. Het bestuur wil zich niet mengen in de ploegenopstelling, maar men wist ons te zeggen dat deze Maremans waarschijnlijk kort achter de spitsen zal uitgespeeld worden.
    Een tweede versterking voor het middenveld zou Yves Van Bever moeten worden. Hij speelde bij Humbeek en daarvoor bij Muizen. Hij zou een man met de goede voorzet zijn.

    De derde belangrijke aanwinst is Danny Willems, een spits die vorig seizoen bij Humbeek goed was voor 18 treffers. Hij zou een hard schot in de voet hebben en, wat zeker niet onbelangrijk is, hij speelde vroeger reeds drie seizoenen samen met Guido Slachmuylders.

    Het spitsenduo voor volgend seizoen lijkt dus bekend, al kunnen Eddy Bogaerts, Rudy Wouters en zelfs Pissé ook hun mannetje staan vooraan.

    Op het middenveld worden de plaatsen wel erg duur : naast de aanwinsten Maremans en Van Bever zijn er ook de revelaties van vorig seizoen, Huys en Hellemans en natuurlijk nog de ‘routiniers’ als Ludo Goossens, Van Praet en Selleslagh. Deze laatste kan echter ook als libero erg nuttig zijn. De andere verdedigers zijn gebleven : Van der Trappen, Frans Goossens, Pissé en eventueel Wouters en Eddy Bogaerts.
    V.V.Leest beschikt dus zeker over een ruime kern van evenwaardige spelers, zodat het selectieprobleem niet licht op te lossen valt. Maar dat laten we best aan Yvan Emmerechts over. Hij blijft trainer en terecht ons inziens.

    V.V. beschikt bovendien nog over een ‘redder als de nood het hoogst is’, namelijk doelman Francis Spinnael. Hij speelde een schitterend eerste jaar voor V.V. en iedereen verwacht dat hij zulks ook het komend seizoen zal doen.” (e.g.)

     

    In hetzelfde weekblad :

     

                                        Voorzitter E. Spruyt : ‘Vooral thuis beter doen’.

    “Een man die bij V.V.Leest veel werk verzet en niet zo vaak in de kijker komt, dat is Emiel Spruyt, computerbediende bij de telefoon (RTT) en voorzitter van V.V.

    Een nuchtere voorzitter die met beide voeten op de grond staat en dat is ook nodig in een voetbalploeg. We vroegen hem zijn indrukken over vorig seizoen en zijn idee over het komende.

    Spruyt : ‘Het doel vorig jaar was meedingen naar de titel en dat hebben we lange tijd gedaan. We hadden er de spelers voor gekocht en globaal gezien ben ik tevreden met het resultaat. In onze reeks zaten moeilijke tegenstanders en ook de reeks voor komend seizoen is zeer sterk. Wat mij het meest plezier deed was het doorbreken van de eigen jongeren Huys en Hellemans. Volgend seizoen willen we echter nog beter doen : het speelveld werd breder en langer gemaakt en we zorgden voor versterking van onze kern. Zo proberen we ook meer toeschouwers te krijgen : onze supporters hebben er niet zoveel aan als wij op verplaatsing winnen en thuis punten kwijtspelen.’

    D.M.W. : ‘Vreest u geen concurrentie van S.K.Leest of van de nieuwe sporthal ?’

    Spruyt : ‘Neen. De Bond zorgt ervoor dat we nooit tegelijk met S.K. thuisspelen, dus dat is geen probleem. De sporthal trouwens ook niet want de zondagnamiddag wordt daar alleen zaalhockey gespeeld en die hebben een zeer eigen publiek.’

    D.M.W. : ‘Wat is de rol van een voorzitter van een voetbalploeg ?’

    Spruyt : ‘Gewoon ervoor zorgen dat alles vlot verloopt, dat alles draait zoals het hoort en inspringen waar het nodig is. En dat laatste geldt voor al onze tien ploegen. Het voorzitterschap is een taak die heel het weekeinde en nog vele weekavonden in beslag neemt.’

    D.M.W. : ‘Uw diepste wens voor ’t komend seizoen ?’

    Spruyt : ‘Zo dicht mogelijk eindigen. Daar zit natuurlijk alles in en iedereen wil promoveren, maar je moet nuchter blijven. Als de sfeer en de vriendschap onder de spelers maar goed zit, dat is de basis van alles.’”

     

    10-09-2013 om 16:04 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

      1984 – 3, 4 en 5 augustus : Officiële opening “Sportcentrum Leest”

                Op vrijdag 3 augustus werd de nieuwe “sporttempel” van Leest officieel

                ingehuldigd met een receptie. Heel het weekend werden er wedstrijden gespeeld

                om de zaal ook sportief te “dopen”. Het programma :

                Vrijdag:

                20 uur : officiële opening met receptie.

                21 uur : Volleybal : Kavoc Kapelle-o-d-Bos tegen Halle.

                Zaterdag:

                Vanaf 15 tot 19 uur : verschillende zaalvoetbalwedstrijden : Dames VV-Leest-

                Dames SK-Leest, Uilenspiegel-Veteranen VV-Leest, Vevoc Leest-ZVC Leest,

                ZVC Leest (1e) – S.V.Leest.

                20 uur : Handbal : K.V.Mechelen-Neerpelt.

                21 uur : Zaalvoetbal...Oud-KV Mechelen-Oud-RC Mechelen

                Zondag:

                09u30 : Volleybal met Hofo Hombeek, Vevoc Leest, KWB Coloma en

                Lemmekens Heffen.

                11 uur : Basketbal : BBC Battel tegen Dijletrotters.

                13 uur : Basketbal : dames Vevoc Leest-Den Bosch (NL)

                14 uur : Basketbal : heren Vevoc Leest- Den Bosch (NL).

                20 uur : Show- en Dansavond met “The Dolly Dots”.

     

                                                         SPORTCENTRUM LEEST

     

    Niemand achtte het voor mogelijk : in een tijdspanne van nauwelijks 6 maanden werd in Leest een fonkelnieuwe sporthal opgetrokken.

    Het “Sportcentrum Leest” kwam er, op de parking van voetbalclub V.V.-Leest.

    De idee achter dit initiatief was er gekomen na de ramp met de feesttent in 1983 tijdens de Leestse Volksfeesten en gezien er te Leest geen enkele geschikte zaal was.

    Kwamen daarbij nog de problemen waarmee V.V.-Leest werd geconfronteerd in verband met de parkinggronden voor hun terrein.

    De erfgenamen van de eigenares drongen aan op verkoop van deze bouwgronden.

    Niet minder dan 18 mensen zorgden voor de nodige financiële inbreng om de plannen bliksemsnel te realiseren.  OP 9 januari 1984 werd een bouwaanvraag ingediend en een maand later werd de naamloze vennootschap ‘Sportcentrum Leest’ opgericht met een maatschappelijk kapitaal van 4,5 miljoen fr.

    Nadat het schepencollege van de stad Mechelen de toelating (20 februari) had gegeven tot het bouwen van het Sportcentrum werden op 9 maart de werken aangevat.

    Het complex kostte –met de gronden inbegrepen- zo’n 15 miljoen fr. In vergelijking met de andere sporthallen in ons land was dit minder dan de helft.

    Het geheel omvatte een zaal van 42 m. op 23 m. waar zowel sport, als feesten, als handelsmanifestaties, als muziekwedstrijden konden in plaatsvinden. Zelfs wanneer men de ganse oppervlakte niet nodig had, kon men er terecht voor allerlei manifestaties want dank zij de keuze van het verwarmingssysteem en de manier waarop dit werd uitgewerkt was het mogelijk slechts een gedeelte van de zaal te verwarmen. Buiten de dienstlokalen zoals sanitairen, eerste hulp bij ongevallen, bergingen, verwarming en kleedkamers was er een zeer ruime keuken die de capaciteit van de ganse oppervlakte van de feestzaal aankon.

    Verder waren er een restaurant en een cafetaria. Het geheel toegankelijk en aangepast voor mindervaliden. De zaal met een oppervlakte van bijna 1000 vierkante meter werd voorzien voor volgende sporten : (in een centrale opstelling) zaalvoetbal, minivoetbal, zaalhockey, handbal, korfbal, tennis, volleybal en basketbal. In een dwarse opstelling : drie volleybalvelden of twee basketbalvelden.

     

    De ex-vedette van KV Mechelen en beheerraadslid Frans Tuyaerts nam oorspronkelijk het technisch beheer van het complex in handen alsmede de public-relations naar de sportverenigingen regio Mechelen.

    CVP-raadslid en Leestenaar Louis Vloebergh verzorgde de public-relations met de Leestse verenigingen en socio-culturele verenigingen uit de Mechelse regio.

    Guy Seeldraeyers zorgde voor de contacten met de drankindustrie en toeleveringsbedrijven en Jos Roosemont, tevens de architect van het complex, ontwierp het infoblad “Sportcentrum Leest”.

    Jos Roosemont verzorgde ook de publiciteit en stond samen met mede-aandeelhouder Herman De Neve in voor de éénmalige organisaties.

    De prijs voor de huur werd scherp gehouden : regelmatige gebruikers betaalden voor de huur van de ganse sporthal 500 fr per uur, gelegenheidsgebruikers 600 frank.

    Een plein afhuren voor één uur kostte 150 fr.

    Van donderdag 31 mei tot zondag 3 juni liepen de 14e Leestse Volksfeesten en de gloednieuwe sporthal was klaar. Het was meteen de eerste activiteit.

    De feesten werden ingezet op O.L.Heer Hemelvaart met een plechtige eucharistieviering gepaard met de inwijding van de sporthal. De mis werd opgedragen door E.P. De Brabander. Voor de muzikale omlijsting zorgden de K.Fanfare St.-Cecilia uit Leest en het zangkoor “De Heilige Familie” uit Schiplaken.

    Om 11 uur volgde de officiële opening van de Leestse Volksfeesten met een receptie.

    Vanaf 14 uur was er het spelprogramma om de “trofee Louis Neefs” waar een tiental verenigingen uit het Mechelse aan deelnamen.

    Om 20u30 begon het internationaal showprogramma met The Star Sisters, Patricia Paay, John Terra en het orkest Five Pennies Band.

    De dag nadien ging er een speciale “diner-show” door, een nieuwigheid in het stramien van de Volksfeesten. De deelnemers konden kiezen uit drie uitgelezen menu’s, terwijl ze muzikaal werden verwend door Rob De Nijs, Anita Meyer en het orkest De Bluesette.

    Op zaterdag presenteerde Conny Neefs een “Ontdek-de-ster”zangwedstrijd gevolgd door een show- en dansavond met  artiesten Roy Black en Dennie Christian.

    Op de laatste dag werd er vanaf 14 uur een folklorenamiddag gegeven met medewerking van de volksdansgroep Korneel, de Kon. Fanfare St.-Martinus uit Hombeek en het jeugd- en muziekkorps “De Mechelse Arendjes”. Als sluitstuk volgde er ’s avonds een show- en dansavond met Will Tura en orkest.

    Maar de officiële opening van het Sportcentrum vond plaats op vrijdag 3 augustus.

    Dit gebeurde met een receptie en een volleybalwedstrijd tussen Kavoc-Kapelle-op-den-Bos (1ste Landelijke Dames) en Saco-Halle (1ste Nationale Dames).

    Op de receptie waren talrijke prominenten opgedaagd : volksvertegenwoordigers Verhaegen en Luc Van den Brande, de Willebroekse burgemeester Hugo Adriaenssens en zijn Mechelse collega Jef Ramaekers. Deze laatste was één en al lof voor wat er in Leest gerealiseerd was :

    ‘Vuiltongen beweren dat het Mechels stadsbestuur groen zou lachen bij de opening van deze hal, maar wij verheugen ons en hopen dat het een succes zal worden.’

    De dag nadien waren er diverse sportmanifestaties gepland : zaalvoetbal V.V.Leest-S.K.Leest voor dames, Uilenspiegel Mechelen-V.V.Leest veteranen, Vevoc Leest-Z.V.C.Leest (2e ploeg) en Z.V.C.Leest(eerste ploeg)-S.V.Leest.

    ’s Avonds stond er de handbalwedstrijd KV Mechelen-Neerpelt op het programma gevolgd door een zaalvoetbalduel tussen oud KV Mechelen en oud RC Mechelen.

    Op zondag 5 augustus werd er gevolleybald en stond er basket op het programma en ’s avonds werden de feestelijkheden besloten met een grote internationale show- en dansavond met de Dolly Dots.

    In september reeds startte Z.V.K Leest met een zaalvoetbaltornooi, Vevoc Leest volgde met een basket- en volleybaltornooi.

    De evenementen volgden mekaar in snel tempo op : in oktober werd er in het Sportcentrum een “Top Show”georganiseerd met Walter Capiau en de groep “Venus”.

    Op 29 december bracht  Klub Mechelen Handbal in het Sportcentrum “Rob De Nijs in concert” met het orkest Bluesette en organiseerde “Sportcentrum Leest”  een eerste Kerst- en Oudejaarsavondmenu in het restaurant van het Sportcentrum.

    Op oudejaarsavond aangevuld met een sensationeel showprogramma

    De Mechelse zaalvoetbalploeg Turbo organiseerde dezelfde maand hun wisseltrofee, een ééndagscompetitie voor 8 ploegen.

    Begin 1985 werd de Leestse sporthal het gedeeltelijke centrum van de 2de nationale afdeling A zaalhockey.

    Modeshows, mosselfeesten, hondenshows, kaarttornooien, huwelijks- en kapselshows,

    rommel- en antiekmarkten, huwelijksfeesten, congressen, theatervoorstellingen...alles kon in het Sportcentrum Leest.

    Op maandag 24 februari 2003 nam de stedelijke vzw Sport Actief Mechelen (SAM) het beheer van de sporthal in Leest over van de failliete naamloze vennootschap Sportcentrum Leest. Onmiddellijk werd het houden van huwelijksfeesten afgeschaft evenals alle andere niet-sportieve activiteiten.

    “Zo kunnen de bewoners opnieuw van hun nachtrust genieten” verklaarde schepen voor sport Koen Anciaux (VLD) aan Gazet van Antwerpen op 1 maart 2003.

    Sport Actief Mechelen stelde een architect aan teneinde de sporthal totaal te renoveren.

    (Samengevat uit diverse artikels van Het Laatste Nieuws, Gazet van Mechelen en De Mechelse Week)

     

    Foto’s :

    -De “Dolly Dots” openden het “Sportcentrum” van Leest.

    -Volleybal tijdens de opening .

     





    10-09-2013 om 09:50 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – Van 11 tot 21 juli : Bivak Chiro meisjes te Zutendaal

    De jongens traden in hun voetspoor van 21 tot 31/7.

    Zoals elk jaar hadden de meisjes en de jongens van de chiro het dorp in twee verdeeld, om de dag voor het bivak ‘milde giften’ te gaan ophalen bij de mensen thuis. Dit onder de vorm van groenten, aardappelen en diverse winkelwaren.

               

    1984 – Zaterdag 14 juli : Davidsfonds Leest – Drielandentocht

                De jaarlijkse reis voerde dit jaar naar de drielandspunten, met name de

                Voerstreek, Aken en Maastricht.

                Kostprijs : 380 fr (leden : 320 frank), gezinsprijs 1200 fr.

                Inschrijven kon bij de bestuursleden : Jeroom Verbruggen, Maria Lamberts, Martin

                Mollemans, Aloïs Hendrickx, Marleen Verschueren en Mia De Wit.

                (‘DB’, juli ’84)

     

    1984 – Zaterdag 14 juli : Film en dia’s uit Chili

                door zuster Jeanne De Boeck, in de Parochiezaal om 19 uur. (‘DB’, juli ’84)

     

    1984 – 16 juli – Gazet van Mechelen : Zuster Jeanne De Boeck opnieuw naar Chili

                “Eerlang gaat zuster Joanna De Boeck opnieuw naar Conception.

                Een stad in Chili, waar 15 jaar geleden, toen zuster Joanna er voor het eerst

                kwam, nog geen sociale voorzieningen waren.

                Maar daar is nu heel wat verandering in gekomen.

                Vanuit Santiago werd 15 jaar geleden een eerste ruwbouw opgericht dienstdoende

                als “Hospideria” of een dak voor daklozen.

                Met de komst van de zuster, die ook verpleegster was, werd ook een polikliniek

                opgericht, want aan medische verzorging was grote nood.

                Dit is ondertussen uitgegroeid tot een groot medisch centrum waar vrijwillige

                tandartsen werken, een dokter en de zuster zelf.

                Een derde stap in het ontwikkelingsproject was de oprichting van twee kleine

                woningen voor bejaarden.

                Nu is men volop bezig een nieuwbouw te plaatsen voor de opvang van 75 terminale

                patiënten. Rond het sociaal project werd ook voor kinderopvang gezorgd.

                Er kwam een school, en een gymnastiekzaal die ook een polyvalente opdracht kreeg.

                Jaarlijks worden zo’n 8 à 10.000 mensen opgevangen in het hospideria.

                Gedurende 10 jaar gingen meer dan 200.000 patiënten door de handen van het

                centrum.

                Dat dit allemaal een massa geld kost, hoeft geen betoog. Zo kan men op verschillende

                manieren het ontwikkelingswerk van zuster De Boeck steunen.
                Er is het systeem van het peterschap van kinderen. Men kan een bijdrage storten op

                het rekeningnummer van de zuster.

                Wie er meer over wil weten kan contact opnemen met de zuster die voorlopig nog

                verblijft op de Hombekerkouter 59 te Hombeek.

                (...)”

     

    Jeanne (Maria Antonia Johanna) De Boeck was in de Winkelstraat te Leest geboren op 3 maart 1928 als dochter van Alfons en Henriette De Prins (een zus van burgemeester Pieter De Prins). Ze trad in bij de zusters ursulinen van O.L. Vrouw-Waver (1947)  en werd er regentes wiskunde-wetenschappen (1948).

    Ze studeerde verder en behaalde het ‘Diploma Tropische Geneeskunde’ aan het Tropisch Instituut te Antwerpen (1952) en dat van koloniaal verpleegster te Leuven (1953). In hetzelfde jaar vertrok ze naar de missies, i.c. naar Belgisch Congo (Democratische Republiek Congo).

    In de oostprovincie in de Uele te Titule werkte ze bij de melaatsen in de ziekenzorg (van 1953 tot 1960) en na de onafhankelijkheid (tot 1962) als leerkracht. Die twee jaren waren bijzonder moeilijk en ze kwam naar België.

    Terwijl ze in Mechelen onderwees (ursulineninstituut, 1962-1965), leerde ze Spaans aan het COPAL (Collegium pro America Latina) te Leuven. Ze specialiseerde zich verder te Duffel en behaalde een A1-diploma verpleegkunde voor de centrale jury (1967). Daarop verwierf ze een getuigschrift van de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking te Brussel (1968).

    Dan vertrok ze (in 1969) naar Cencepcion (Chili). Daar werkte ze in de Hogar de Cristo als madre Juanita in het opvangtehuis, de polykliniek, het ouderlingengesticht of de ‘hogar de ancianos’ en in de huizen voor verlaten meisjes.

    Ze  leerde er met de computer werken en werd meer dan eens voor haar inzet en werk geëerd : zo ontving ze in Chili diploma’s voor jeugdzorg, drugbestrijding, gedragsverandering, bestrijding van HIV en vooral werd ze ereburger  van Concepcion (1984); bij ons ridder in de Orde van Leopold II.

    In 1962, 1976, 1978, 1980, 1982 en 1984 was ze op verlof in België.

    Na haar opruststeling kwam ze voorgoed naar België terug (eind 1992) maar zat er evenmin stil. Een hele tijd (tot 2000) hielp ze nog in de school in de Mechelse Hoogstraat en werd hulparchivaris van de congregatie in O.L.Vrouw-Waver. Ook was ze (van 1992 tot 2003) één dag in de week te vinden als ‘verkoopster’ in de ‘Trefzaal’ van het ‘Pastoraal Centrum’ te Mechelen.

    (‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009, Wilfried Hellemans)

     

    1984 – 21 juli : Bierproefavond Vevoc

    In het groot chirolokaal. Inschrijven (200 fr./persoon) bij Vic Smets.

    (Brief voor de Vevoc-leden, 3/7/84)

     

    1984 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Jongenschiro te Zutendaal.

    “…De gemeente Zutendaal is een bekoorlijke plek natuurschoon, een landelijke oase tussen de Limburgse industriekernen Lanaken en Genk. Dit ‘Zoete dal’ biedt de bezoekers alleszins de mogelijkheid zich te ontspannen en te genieten bij beek, bos of heide.
    In elke seizoen ontspringt uit dit frisse dorp het wonderlijk gevoelen van schoonheid en rust. Een blijvend bezit van Zutendaal is zijn natuur. Dat weten de talrijke toeristen die hier ’s zondags rust en recreatie zoeken. Tijdens de zomermaanden ontmoet men overal kampeergroepen en jeugdbewegingen. Alhoewel Zutendaal (3.206 ha) op de rand van het Kempens plateau ligt, vertoont het haast uitsluitend Kempense aspecten, uitgestrekte naaldbossen, purperen heidevlakten met hier en daar een schrale berk en een helgele bremstruik.

    In deze prachtige streek, op het bivakheem ‘De Ploeg’, hebben we ons samen met Matthias een 10-tal dagen tof geamuseerd.

    “’t Zoete Dal” luidde ons bivakthema. Een thema vol mogelijkheden, vol kansen. Het bood ons een aanknopingspunt voor een aantal beleefde waarden op bivak aan : aandacht voor de grote en de kleine vrede, verbondenheid, fantasie, feest om het samenzijn !!!

    Gedurende de volle 10 bivakdagen hebben we getracht in ’t Zoete dal door middel van spel, fantasie, sport en bezinning een ploeg van toffe mensen te vormen.

    Een ploeg van toffe mensen betekent : ‘een (h)echte gemeenschap waar ’t plezant is, waar we de kans krijgen om te zingen, te dansen, te lachen, te springen, te bezinnen en te bewonderen.’

    Samen met Matthias hebben we het spel op stelten gezet ! Matthias was een zonderling figuur. Dat vond iedereen van de chirogroep. Met zijn lange jas met wel ontelbare zakken opgenaaid en zijn strooien hoed wist hij direct iedereen nieuwsgierig te maken. Op één van zijn reizen was hij eens voorbij ons dorpke in Leest getrokken en zag hoe wij daar speelden.

    Hij vond dat heel plezant en nodigde ons uit om naar zijn dorpke “’t Zoete dal” te komen. Hij vertelde dat daar een heleboel rare wezens woonden die ook heel graag speelden. Misschien konden we daar tesamen een ploeg vormen om een vredevol-spel-bivak uit te bouwen.

    Elkaar helpen, geen ruzie maken, elkaar niet uitschelden…allemaal dingen die niet zo gemakkelijk waren vond Matthias, maar zeker de moeite waard om te proberen.

    Zelfs die rare ‘Zoetendalers’ vonden het geweldig om die 10 dagen bij elkaar te zijn.

    Sam Wekkerman, die eigenaardige kerel die boordevol horloges en wekkers hangt, was content dat men steeds op tijd ging slapen en uit zijn bedje kon. Professor Bolleboos, verstrooid als altijd, zei dat het deze maal allemaal stoute kinderen en brave leiders waren.

    Maar hij vergiste zich weer. Jan Donker, die in het schemerdal leefde en bang was voor het licht, dankt alle Chirojongens omdat hij zijn vriend Jack Firelli teruggevonden had.

    Peregrijn Tolk heeft, sinds dat de speelclub en sloebers in ’t Zoete dal arriveerden, nog maar weinig kaboutertjes meer gezien. Maar die kleine mannetjes zijn nu druk bezig om zich op de wintermaand voor te bereiden.
    Swiebertje Zwerf, de man die geen vlieg kwaad kon doen en overal reeds geweest was, stond er versteld van dat de chirojeugd de natuur zo respecteerde. Op tocht of op 2-daagse liep alles naar wens en dat vond Swiebertje fijn.

    Tuba-eik, de muzikale boom van het dorp, speelt nu nog altijd maar chiroliedjes die hij van ons geleerd heeft. Uit naam van alle bomen  dankt hij de milieu-vriendelijke Zennedijkers die geen enkele boom pijn hebben gedaan. En dan was er nog Harry Kwispers, het jongetje dat alle spellekes van A tot Z kende. Hij had zoiets weg van Ciske de Rat en daarom speelden de kinderen graag met hem.

    De Bikiwikis hebben ook voor de plezante noot gezorgd. Zij hadden voor de speelclub en sloebers een ‘kwisperbal’ georganiseerd en een groot Bikiwiki-spel met vele plezante spelletjes stond ook op het programma. Op een namiddag hebben ze zelfs getoond dat ze net als de leiding hun mannetje konden staan.

    Tijdens het kampvuur zorgde Tom Sprokkel voor een groot, knetterend vuur. ’t Was tof met al die mannen, ’t was goed eten, ’t was reuze…Nu nog spreekt men erover.
    Dit bivak is een stimulans om verder te doen aan de chirobeweging in ons dorpke.

      De Leiding.”

    (‘DB’, september ’84)

     

    1984 – 22 juli : Herdenking Nationale Feestdag met ‘Te Deum’.

    Om 09u30 werden alle leden van de N.S.B.  in hun lokaal verwacht en een kwartier later begaven zij zich samen naar de kerk voor een ‘Te Deum’ . Na de kerkelijke plechtigheid volgde een bloemenhulde aan het monument der gesneuvelden en overleden makkers.

    Op de uitnodiging stond vermeld dat de eretekens ‘gedragen worden’.

    (Brief aan de NSB-leden van 17/6/84)

     

    1984 – 29 juli : Flotschieten met Vevoc

    In de tuin van de Vrije Basis- en Kleuterschool. Van 14 tot 18 u.

     “Met een stralende zon startten we om 14 u. het flotschieten . Er waren 2 groepen van 9 spelers waaronder 6 vrouwen. Na ongeveer anderhalf uur spel werd er gestopt. Ieder telde winst of verlies en er werd een klassement opgemaakt. De 9 besten speelden dan voor de ereplaatsen, de 9 minder goeien voor de rode lantaarns. Na weer anderhalf uur werd dan het eindklassement opgemaakt” :

    1.De Maeyer Vic                    9.De Hondt Hilde

    2.Van Medegael Marcel        10.De Smet Rita

    3.Op de Heyde Paula             11.Smets Vic

    4.De Wit Pierre                      12.De Laet Roland

    5.De Decker Jan                     13.Clymans Paul

    6.Dons Tony                           14.Spoelders Frans

    7.Van den Heuvel Jan            15.Verbruggen Emilia

    8.Tourné Ludo                                    16.Alewaters Liliane, Maximus Jeanine, Van Waeyenberghe

                                                              Marc.

    (’t Kampvuurke, 15/9/84)

     

     

    10-09-2013 om 09:37 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 5 juli – De Mechelse Week : V.V. Leest erg actief

                “V.V.Leest heeft voor het seizoen 1984-85 duidelijk grote ambities.

                Nadat de club al twee jaar als underdog vertrok in het nieuwe seizoen, moet men

                dit jaar V.V. Leest zeker bij de ploegen rekenen die in aanmerking komen voor

                de titel.

                Leest was immers erg actief op de transfermarkt en behield ook een groot deel

                van de al bestaande kern.

                Als trainer werd het volste vertrouwen in Emmereghs gesteld.

                Met al de problemen rond de ploeg, kon hij vorig seizoen toch een mooie ereplaats

                in de wacht slepen.

                Yves Van Beveren (middenvelder) komt via een vrije transfer over van Humbeek.

                Luc Maeremans kocht zich eerst vrij bij Muizen en tekende dan een aansluitingskaart

                bij Leest.

                Jan Casteels (Rapid) bekwam men via een ruil. Asia Marco gaat dan voor Rapid

                spelen. Voor de aanval werd Danny Willems (S.K.Londerzeel) voor één seizoen

                overgenomen. Hij maakte vorig seizoen 13 doelpunten.

                Ook zal Leest volgend seizoen een beroep doen op Adrien Bohnen.

                Deze speler was voor drie jaar semi-prof bij Anderlecht maar stopte wegens studie

                met de actieve voetbalsport.

                Met K.V. Mechelen kwam Leest terug tot een overeenkomst om Patrick Pisé en

                doelman Spinael terug voor één seizoen over te nemen.

                Definitief bekwam men de overgang van Guido Slaghmuylders.

                Leo Verhasselt gaat definitief naar S.K. Leest en ook zag men van de diensten van

                Jos Bogaert af. Dit wel om zijn gedrag tijdens de wedstrijden.”  

     

                S.K. Leest verkocht Van Dam

               “Bij S.K. Leest verkocht men slechts één speler, maar deze was wel vorig seizoen een

                spelbepalende figuur. Dirk Van Dam was vorig seizoen goed voor 20 treffers.

                Hij zal de kleuren gaan verdedigen van tweede provincialer Bonheiden.

                Als trainer blijft bij S.K. Leest Harry Cauwenbergh aan.

                Hij krijgt heel wat nieuwe spelers volgend seizoen onder zijn hoede.

                Eerst zijn er drie spelers die vorig seizoen geen eigendom waren van de ploeg maar

                ook volgend seizoen zullen blijven.

                Eddy Van Moer werd nu definitief overgenomen van FC Borgt.

                Van streekgenoot V.V. Leest bekwam men de definitieve overgang van Leo Verhasselt.

                Ook Kris Heysman (Sporting Mechelen) wordt nu eigendom van de ploeg aan de

                Zennebrug.

                De nieuwe transfers van S.K. zijn Harry Verschueren (SV Willebroek), Luc

                Lettanie (Tremelo), Patrick Suys (Racing), Rooman Julien (Zandhoven),

                Francis Apers (Perk), Ronny Menheere (Meerhof) en Guy Van Hamme (Rapid).” 

     

    1984 – Zondag 8 juli : 11 JULI-VIERING

                Met zang, dans, voordracht en toneel in het Kouterkasteel.

                Gastspreker : Willem Savenberg.

                Medewerkers : Davidsfonds, Zangkoor, Korneel, Rust Roest, Vevoc en de

                Vrije Basisschool.

                In het eerste gedeelte werd een rondgang gemaakt door “Vlaanderen, mijn

                land”, van Groeninge tot de Voer.

                Het werd een mooie mengeling van zang, dans en poëzie.

                Het tweede gedeelte werd ingezet door de toneelkring “Rust Roest” met een

                eenakter “Escuriaal” van Michel De Ghelderode.

                Na de aangrijpende vertoning werden de Vlaamse muzikale stembanden

                nogmaals losgemaakt om de guldensporenherdenking nadien af te sluiten met

                een groet uit de faciliteitengemeente St.-Genesius-Rode door Willem Savenberg.

     

    “Vandaag is het de grote 11 juli-viering van de stad Mechelen, maar te Leest houdt men er aan ook een eigen guldensporenherdenking in te richten. Ditmaal zorgde de mooie omgeving van het kouterkasteeltje, alsmede de stralende zon weer voor een echte Vlaamse happening. Gans het programma werd ineengestoken  met Leestse inbreng waarbij vooral de optredens van de Volksdansgroep Korneel, de zang van het gemengd zangkoor en de eenakter van Rust Roest de hoogtepunten vormden.

    In het eerste gedeelte werd een rondgang gemaakt door ‘Vlaanderen, mijn land’ van Groeninge tot de Voer. Het werd een mooie mengeling van zang, dans, poëzie.

    Het tweede gedeelte werd ingezet door ‘Rust Roest’ met een eenakter, ‘Escuriaal’ van Michel De Ghelderode. De schrijver was een overgevoelige schuwe persoonlijkheid, die niet begrepen werd, en die zelf de anderen niet kon beminnen. Hij haatte België omdat het hem niet erkende en voelde zich aangetrokken –niettegenstaande zijn Franstalige opvoeding- tot de Vlaamse volksziel. Vlaanderen heeft hem het eerst erkend, en de wisselwerking met het Vlaamse Volkstoneel was voor beide heilzaam.

    Het stuk, vertolkt door Guido Hellemans, Toni Peeters, Marcel Verwerft en Raf Scheers bracht het verhaal van een onrustige koning die lijdt aan vervolgingswaanzin, en die houdt van zelfkwelling. Terwijl de doodsklokken luiden en de honden overdraaglijk huilen brengt de monnik, een onpersoonlijke vertegenwoordiger van de kerk, melding van de doodsstrijd der koningin. De nar, die uit Vlaanderen komt, moet de koning vermaken. Het wordt een macabere grap. In het symbolische spel staan twee mannen tegenover elkaar : de verliefde nar tot koning gekroond en de afgeleefde jaloerse koning. Op het hoogtepunt van het stuk laat de koning de nar wurgen wanneer de melding komt dat de koningin gestorven is.

    De desolaatheid is volmaakt. De stilte bodemloos.

    Na deze aangrijpende opvoering werden de Vlaamse muzikale stembanden nogmaals losgemaakt om de guldensporenherdenking nadien af te sluiten met een groet uit de faciliteitengemeente St.-Genesius-Rode door Willem Savenberg. Hij beschreef de viering  als een artistieke kunstuiting. Daarna bekritiseerde hij de faciliteiten, en prees Leest om zijn bezorgdheid over de strijd aan de taalgrens, waar de grote culturen met elkaar in aanraking komen. De Vlaamse cultuur die er wordt bedreigd indien zij niet de steun krijgt van het hinterland. Door de faciliteiten verliest St.Genesius-Rode, dat 13 km ten zuiden van Brussel ligt, zijn Vlaams karakter. Willem Savenberg hekelde dan ook de faciliteiten als een zogenaamde Vlaamse overwinning.

    De laatste ontwikkelingen indachtig zoals de affaire Linkebeek en Happart voelen de Vlamingen zich in de faciliteitengemeenten minder en minder veilig. De grote slag in de staatshervorming moet nog gestreden worden. Er zijn wel twee autonome gemeenschappen maar de toekomst van Brussel en zijn randgemeenten is alles behalve vastgelegd.

    De slag van de guldensporen duurt vandaag nog steeds voort op de taalgrens, zei de spreker. En als de Vlaming niet op zijn hoede is, is de Franstalige uitstulping op de taalgrens rond Brussel niet zover verwijderd van Leest en dit allemaal onder het goedluikend oog van de Leeuw van Waterloo.
    De Leestse guldensporenherdenking werd een succesvolle Vlaamse uitstraling dankzij de inzet van de verschillende Leestse groeperingen met name het Davidsfonds, Gemengd Zangkoor, dansgroep Korneel, Rust Roest, Vevoc en de Vrije Basisschool.”

    (GvM,11/7/84)   

     

    Foto’s :      

    -De spelers van VV Leest ontvingen een aandenken. Zij zorgden er immers voor dat Guido Slachmuylders topscoorder werd in 2e provinciale B. (foto : DMW)

    -11 juli-viering : volksdansgroep Korneel in volle actie.

     





    10-09-2013 om 08:56 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De zesde klas speelde poppenkast :

    “Blonde Robbie in het spookkasteel”.

     

     

     

     

    1984 – Zaterdag 23 en zondag 24 juni : Schoolfeest Vriendenkring S.L.S. Leest

                De Vriendenkring van de Stedelijke Lagere School, Ten Moortele Leest,

                organiseerde op die dagen haar jaarlijks schoolfeest.

                De opbrengst was bestemd voor initiatieven waarvan uitsluitend de leerlingen

                konden profiteren : aankoop van extra lesmateriaal, gratis schoolreis, tussenkomst

                in de bijdragen voor de zeeklassen, moederfeest, carnavalviering, sportmateriaal..

                Aan dit schoolfeest werkten niet alleen de leerlingen en de leerkrachten mee,

                ook heel wat ouders staken een handje toe.

                Naast sportieve en socio-culturele activiteiten kon men ook terecht in een

                gelegenheidscafé, het “hapjeslokaal” waar men pannenkoeken kon krijgen

                en in de gelegenheidskeuken werden pensen en broodjes verkocht.

                Het grootste gedeelte van het schoolfeest werd aan mini-voetbal gespendeerd

                met 6 leerlingenploegen, 4 damesteams en 12 herenploegen.

                Op zaterdag was er in de gymzaal een filmvoorstelling gevolgd door poppenkast,

                uitgevoerd door leerlingen van de 6de klas. Zij brachten ‘Blonde Robbie in het

                spookkasteel’.

                Het hoogtepunt was echter een play-backshow met optredens van de leerlingen.

                Op zondag was er ritmische gymnastiek door alle leerlingen en voerden de

                leerlingen van het 5de leerjaar het schimmenspel “Repelsteeltje” op.

                De zesde klas pakte uit met het origineel blijspel “Het Voetbalschandaal”.

                De zondag werden ook de finales van het mini-voetbaltornooi afgewerkt.

     

    Uit de programmabrochure :  STEDELIJKE LAGERE SCHOOL, Ten Moortele 2 Leest.

    -Een pluralistische school, d.w.z. een school die verdraagzaamheid voorstaat.

    -Een school die geen onderscheid maakt tussen de kinderen op basis van afkomst, van overtuiging.

    -Een sportieve school want ze werd voor de vierde opeenvolgende keer uitgeroepen door het Ministerie van Sport en Cultuur tot ‘Sportieve School’.

    -Een creatieve school waar de leerlingen niet alleen knutselen, haakwerkjes en breiwerkjes maken maar ook toneel en poppenkast spelen.

    -Een school die met de hulp van het P.M.S-centrum en van de taaklerares zich bijzonder inspant voor de minder begaafde kinderen en voor de leerlingen met tijdelijke leermoeilijkheden.

    -Een school die niet alleen successen behaalt op scholenkwissen maar eveneens op centrale examens.

    -Een school waar de Leerlingen gelukkig kunnen zijn omdat ze aanvaard worden met hun mogelijkheden, gebreken en talenten.

    -Een school die doordacht de vernieuwingen in het onderwijs toepast ! 

     

    1984 – Dinsdag 26 juni : SCHOOLREIS STEDELIJKE LAGERE SCHOOL

     

    Met de opbrengst, of een deel daarvan, van het schoolfeest, betaalde de Vriendenkring de reiskosten van de schoolreis. Voor dranken en inkomgeld dienden de leerlingen zelf nog 100 fr. mee te brengen.

    De leerlingen van de vier eerste klassen vertrokken om 08u45 met een autocar.

    Het reisdoel : bezoek aan de plantentuin van Meise, aan de stad Brussel, waaronder de Grote Markt, het Atomium, Manneke Pis…, bezoek aan het Zoniënwoud, het Afrifka-museum van Tervuren en aan een speeltuin.

    De leerlingen van de 5de en 6de klas vertrokken om 8 uur en bezochten Visé (Albertkanaal en de Maas), het Land van Herve (fruitteelt), Eupen, de stuwdam aan de Gileppe en de Vesdervallei. Ook hier eindigde de schoolreis met een bezoek aan een speeltuin.

    (Brief van de Sted.Lag.School van 16 juni)

     

    1984 – 29 juni – Het Laatste Nieuws :

     

                                     Leest V.V. actief op transfermarkt

    “De club die zich tijdens het afgelopen tranferseizoen het aardigst versterkte in het Mechelse is ongetwijfeld VV Leest. Deze tweede provincialer zal dan ook volgend seizoen als de grote titelkandidaat starten in tweede provinciale B.
    Leest kocht volgende spelers aan : Yves Van Beveren (Humbeek), Luc Maeremans(Muizen), Jan Casteels (Rapid), Adrien Bohné (Anderlecht) en Danny Willems (SK Londerzeel).

    Ook verzekerde het zich terug van de diensten van Guido Slagmuylders en Francis Spinnael. V.V. zag wel af van Eddy Bogaerts. Verder verdween niemand van de bestaande kern.”

     

    1984 – Zaterdag 30 juni : SP-Leest naar Vlaamse Ardennen.

    (‘Voor Allen’, 1/6/84)

     

    1984 – 30 juni : Chiro Oud-Papier-Inzameling.

    “Als vakantiewerk voor onze Chirojeugd en om U tegen de verlofperiode van alle examen-papieren  en oud-papier te bevrijden, zal de papieromhaling geschieden op zaterdag 30 juni vanaf 9 uur.

    Mogen wij U vragen, zoals gewoonlijk, het oud-papier in dozen, zakken of gebonden, bij de deur of de straat klaar te zetten. Dat maakt het werk voor U en voor ons gemakkelijk.

    Hartelijk dank en  genegen groeten. Volgende maal, mogelijk begin september.

    De Chiroleiding.” (Folder)

    Dat jaar gebeurde de tweede ophaling op 22 september en nog een derde op 24 november.

     

    1984 – Julinummer ‘De Band’ : Leestenaars treden zo uit de oude doos.

     

    Opstel van Jan VLOEBERGH van 17 maart 1952.

     

                                                                          ONZE WAGEN

    “Al lang had ik graag een wagen gehad. Op zekere dag zegde vader dan dat ik op zolder maar eens moest gaan zien of er hier of daar wielen stonden. Ik ging op zolder dan maar eens snuffelen. Ik zag daar een oude kindervoituur staan, met nog vier sterke wielen aan. Ik liep naar beneden en zegde dat vader eens moest komen kijken. Vader kreeg de wielen er af en zegde dat ik ze naar de wagenmaker moest brengen, om er een goede wagen te laten aanmaken. Toen was ik zeer blij. De wagenmaker zegde dat hij niet wist wanneer hij klaar zou zijn. Bijna alle dagen ging ik zien hoe ver het ermee zat.

    Een week later was hij toch gemaakt en zo fier als een pauw trok ik ermee naar huis. En beziens dat ik had met mijn nieuwe wagen ! Ongelooflijk. En fier dat ik was ! Bij mijn thuiskomst was moeder daar om ook haar woordje te zeggen : ‘Allé Jan, hier is nog wat blauwe verf voor de bak, dan is hij ’t zelfde als de wielen, en dan moet er aan de wielen niets gedaan worden.’

    Nu is onze wagen een ware hulp geworden. Moet er iemand zand hebben voor de processie of voor een trouwer, en de klanten hebben zelf geen klein mannen om die te komen halen, dan  is’t van : ‘Nieke, ulie Jan zal wel zand brengen, hé !’ Moet er naar ’t veld een weinig voeder voor de beesten gehaald worden, en is het te weinig om paard en kar te nemen, dan moet ik dat maar gaan halen, natuurlijk met onze wagen. Zo ben ik nu bijna een vrachtvoerder geworden. Maar ik doe het zonder paard. Ik trek zelf, dat is goedkoop. Een span honden zou ik wel kunnen gebruiken.

    Onze wagen is nu al wel driemaal anders geverfd, want ik gebruik hem veel. En ons moeder heeft verf en lakken genoeg in onze winkel, van alle kleuren. Misschien heb ik later een echt vervoersbedrijf. Dan schilder ik op mijn wagen : ‘Firma Jan Vloebergh Leest. Alle vervoer. Binnen- en buiteland.’

    Wij hebben echt een goede hulp aan onze wagen, en ik hou er van als van een goede vriend.”

     

    De schrijver Jan Vloebergh

    -Tijdens het schooljaar 1952/53 leerling in het 8ste  leerjaar.

    -Geboren te Leest op 12 april 1939.

    -Tweede zoon van Vloebergh Gustaaf (+) en Van Dam Melanie, Dorpstraat 20 (gezin met 7 kinderen).

    -Gehuwd met Regine Verbruggen uit Walem; nijverheidsbediende (deeltijds).

    -Wonende Bosbeeklaan 1 Tisselt.

    -Studie na 8ste leerjaar : 3 jaar vakonderwijs, elektriciteit, Melaan Mechelen.

    -Kinderen : Tania, 16 jaar.

    -Beroep : elektrieker. Kende grote verscheidenheid in de praktische vorming en afwisseling in vakbekwaming.

    1)Na de vakschool aanloop als elektrieker bij Pauwels Transformatoren Mechelen (samen met 4 makkers uit de vakschool), tot aan zijn legerdienst.

    2)Als verpozing 12 maanden legerdienst, waarvan 4 maanden Artillerie en 8 maanden Genie in Duitsland. Hij zegt : ‘dat was mijn goeie job, o-la-la ! (Kantine-houder)

    3)Na ’t leger bij SNAPS-Mechelen. LIFTEN, als installateur (7 jaar).

    4)Bij SCOTT, papierfabriek Tisselt, als elektrieker (2 jaar).

    5)Bij AMMONIAK Willebroek voor 3-jarige vorming tot brigadier-elektrieker. Zo was de planning, maar hiermee voortijdig gestopt, op voorstel van ‘onze’ Lowie, die hem bepraatte over te komen naar ‘zijn’ werkgever namelijk :

    6)AGFA-GEVAERT, als elektrieker na examen (1974). Hier voelt hij zich eindelijk thuis.

     

    Hobby’s :

    1)KNUTSELEN  - allerlei : ‘Ik ben een echte DOE-HET-ZELVER, daar kan ik mij in uitleven,’ zegt hij.

    2)MUZIEK-BELUISTEREN, zo jazz als klassiek. ‘Ik ben trouwens een echte huisduif, dat geef ik graag toe. Daar vind ik mijn bevrediging en voldoening,’ zo besluit hij.

    Hiermee groet hij zijn vrienden 8ste leerjaar, onder meer : Absillis Alfons, Mertens Arthur, Simons Paul, Van Camp Leon.

    MOOIE TIJD VAN TOEN!...

    (Stan Huysmans)

     

    1984 – Zondag 1 juli : Jaarlijks Hengelkampioenschap K.F. Sint-Cecilia

    Zoals vorige jaren georganiseerd op de vijver van de Humbeekse Lijnvissers aan de Reigerslaan aldaar.

    Bij de dames werd Gerd Van Hoof kampioene. Bij de heren was dat Edward De Maeyer voor Albert Robijns en Danny Robbens.

    (‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84)

    In dezelfde periodiek werd melding gemaakt van de toetreding van volgende nieuwe muzikanten :

    -Linda Spoelders, de echtgenote van Freddy Walschaers. Zij speelde bugel.

    -Ann Robbens, zij speelde cornet. Zij vervolledigde haar muzikale familie : vader speelde tuba, moeder bariton, Yves althoorn en Ludo trombone.

    En in het daaropvolgende nummer van ‘Toeters en..’ werd ook de komst aangekondigd van Luk Van Humbeeck en zijn echtgenote Christine Spoelders.

     

    08-09-2013 om 09:09 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 8, 9, 10 en 11 juni : 10e Handelsbeurs Leestse Volksfeesten

    Aangezien de nieuwe sporthal niet geschikt was om de Handelsbeurs gelijktijdig te laten doorgaan met de Volksfeesten, vond de Handelsbeurs plaats op dit weekeinde van Pinksteren.

    De openingsplechtigheid van de tiende handelsbeurs werd muzikaal opgeluisterd door de Kon. Fanfare ‘Willen is Kunnen’ uit Tisselt.

    Ere-burgemeester Van der Taelen uit Tisselt viel de eer te beurt het lint te knippen. Inleidend zei hij getroffen te zijn door de goede smaak die de exposanten op deze manisfestatie aan de dag leggen en de goede verstandhouding die hen tijdens het pinksterweekeinde samen brengt in de expo. Met lofwoorden aan het adres van Gust Emmeregs als de bezielende kracht achter het ganse gebeuren –een man die volgens de oud-burgemeester van Tisselt nog steeds kandidaat-burgemeester van Groot-Mechelen blijft- werd de beurs officieel voor geopend verklaard.

    Niettegenstaande vele exposanten het slachtoffer waren bij de ramp in 1983 mochten de organisatoren terug op hun deelname rekenen. Want de benefietavond met een opbrengst van 500.000 fr. betekende een hart onder de riem van de verscheidene zelfstandigen die veel schade geleden hadden.

    Het werd een groot succes, de zondag werden aan de ingang 1.150 bezoekers geteld en die kregen waar voor hun geld, de 25 stands stonden borg voor een zeer verscheiden aanbod.

    Als toemaatje  traden zondagnamiddag 5 artiesten van eigen bodem (gratis) op : Fancy, Connie Neefs, Micha Marah, La Esterella (zie foto) en John Terra.

    De maandag stond in het teken van de sport : Rik Van Steenbergen, Marc Baecke (kapitein van K.S.K. Beveren) en Jean Marie Pfaff kwamen op bezoek in de nieuwe Leestse sporthal.

    (GvM 29/5/84 en 9/6/84., HLN 25/4/84)

     

    1984 – Van zaterdag 9 tot en met maandag 11 juni 1984 werd in het parochiehuis aan de

                Kouter de tentoonstelling “Kunst en Ikonen” georganiseerd. Een initiatief van

                de Leestse kerkraad met de medewerking van de Sint Pieters en Sint Paulusabdij

                te Dendermonde en de twee kunstenaars Jozef Versmissen uit Hoogstraten

                (met zijn pentekeningen en kleurlino’s) en aalmoezenier Georges Herregods (met

                keramiek en schilderijen).           

     

    1984 – 9, 10 en 11 juni : Sinksentornooi Wisselbeker Jean Van Dam

    Op het terrein van S.K. Leest.

    Prachtig zomerweer, sportief spel, vreugde en sfeer, allemaal ingrediënten die ervoor zorgden dat het Sinksentornooi van SK Leest weer een topper werd.

    Als inzet van dit voetbalgebeuren was er de grote wisselbeker Jean Van Dam.
    Enkel voetbalploegen uit Leest werden toegelaten tot dit sportief treffen.

    Op zaterdag en zondag werden verschillende schiftingswedstrijden gespeeld en op maandag ging het om de rangschikking.

    De deelnemende ploegen : Bleukes, Familie Selleslagh, Vevoc, Chiro, FC Mille, VK Wijk en KWB.

    In de finale versloeg Bleukes de KWB (foto) met 2-1 en won de wisselbeker Jean Van Dam evenals de beker van de stad Mechelen die overhandigd werd door Burgemeester Ramaekers.

    De fair-playbeker ging naar de Chiro.

    (‘Voor Allen’ 1/6/84, en DMW)

     

    1984 – 14 juni – De Mechelse Week : VOLLEYBAL VERLIES EN WINST VOOR VTB

    VTB-VAB-Mechelen won en verloor een finale. Bij de heren won Pitzemburg in de finale van VTB en bij de dames versloeg VTB Havok.

    Bij de heren speelden 17 ploegen onderverdeeld in 3 reeksen van 4 en 1 reeks van 5 ploegen.

    Vevoc Leest B (foto) werd tweede in zijn reeks na VTB maar eindigde uiteindelijk 8ste.

    Over welke competitie of tornooi het ging werd in het weekblad niet vermeld.

     

    1984 – Zaterdag 16 juni : Barbecue VU-Hombeek-Leest. (foto)

    Die dag richtte de Volksunie afdeling Hombeek-Leest haar derde barbecue in die doorging in het  “Hof ten Broecke”, Kerkenblokweg 18 te Leest, bij Karel en Milou Mertens.

    Er werd aan alles gedacht om er een gezellig zomersfeest van te maken : op het houtskoolvuur hamburgers, pensen, vleesspiesjes en pikante worsten, alsmede frisse groenten. Ook werden een aantal volksspelen opgesteld en vanaf 18 uur werd beroep gedaan op het vogelkoor van de Zennevallei om de zomer in te fluiten..

    (GvM, 13/6/84)

     

    1984 – 18 juni - Gazet van Mechelen :

     

                                        V.V.Leest kocht en huurde bij K.V.Mechelen

    “Zoals vorig seizoen is VV Leest opnieuw bij KV Mechelen komen aankloppen. De oogst is niet mis. Doelman Spinnael en middenvelder Pissé, die vorig seizoen reeds te Leest voetbalden, verhuizen opnieuw voor één seizoen naar de club van Gust Emmeregs. Guido Slagmuylders ook maar dan definitief.

    Jos Bogaerts anderzijds, die het afgelopen seizoen ook bij Leest speelde, zit momenteel bij zijn oorspronkelijke club KV Mechelen te wachten op kandidaat-kopers. Hij zal niet meer bij Leest uitkomen.”

     

     

    Foto’s :

     -La Esterella was ook van de partij op de 10e Handelsbeurs.

    -De folder van het Sinksentornooi.

    -De KWB moest het in de finale afleggen tegen de Bleukes.           

    -De ploeg van Vevoc Leest B.

    -De barbecue van de Volksunie ging door in het ‘Hof ten Broecke’.

     











    08-09-2013 om 08:53 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Louis Van Den Heuvel en zijn echtgenote Stephanie Van den Broeck aan hun woning in de Elleboogstraat.

     

     

     

     

     

    1984 – 8 juni  : Louis Van den Heuvel voor 60ste keer te voet naar Scherpenheuvel

               

                          “Proficiat

    In Tisselt trekt men ieder jaar op voetbedevaart naar Scherpenheuvel met het Pinksterweekend. Dit jaar gaat onze parochiaan Louis Van Den Heuvel, Elleboogstraat voor de 60ste keer. Daarom een korte hulde en gebedsstonde in onze kerk aan het O.L. Vrouwbeeld

    met Pinksteren om 14u30. Hartelijk proficiat aan de deelnemers.”

    (Parochieblad 7/6/1984)

     

    In ‘De Band’ van juli 1984 verscheen een interview van de Pater met Louis Van Den              Heuvel  :

     

    Jubileum – 60 maal bedevaart-toch te voet naar Scherpenheuvel.

    Louis Van den Heuvel, wonende Elleboogstraat 7, bijna 76 jaar. Genaamd : ‘Louis van Jang van Soy’ Van den Heuvel, trok op vrijdag 8 juni om 23 uur, voor de ZESTIGSTE maal mee op bedevaart naar Scherpenheuvel, en was op zondag (Pinksteren) met de groep van Tisselt om 14.30 u.klokslag in de kerk te Leest terug, waar een korte hulde werd gebracht aan Louis-Scherpenheuvel-jubilaris.

    P. Louis, wanneer zijt gij voor de eerste maal meegegaan naar Scherpenheuvel ?

    L. In ’23. Ik was een manneken op mijn 15 jaar, nen hele kleine. Die ‘mannen van Scherpenheuvel’ die vroegen aan ons moeder of dat ik mocht meegaan. Ha, zei ons moeder, die kan tot ginder niet geraken. Maar de mannen antwoordden : ‘als ze jonger zijn, gaan ze gemakkelijker’. Allez, ik ‘moest’ dan toch meegaan.

    P. Was er in die 60 jaar een onderbreking ?

    L. Ja, twee keren. In ’29 dan kost ik niet gaan, ik was bij den troep. En dan in ’35, dan was ik pas 8 dagen aan een nieuw werk : het stadsvuil van Antwerpen lossen in Battel. Dan kon ik den baas toch nog gene ‘congé’ vragen, dat dierf ik niet.

    P. Zestig maal naar Scherpenheuvel. Waarom ? Een recordpoging, een belofte ? Wat bezielde u daartoe ?

    L. Een belofte van in ’40, in den oorlog aan het front. Als ik goed terug kwam, dat ik  dan alle jaren naar Scherpenheuvel zou gaan, zolang ik kon. En nu na die 60 maal, heb ik aan O.L.V gevraagd, als ZE die op mijne kop hebben gezet, om er nog 10 jaar bij te doen. Ik hoop dat ik dat kan doen.

    P. Sinds Leest als parochie geen jaarlijkse voetgangers-bedevaart mer heeft, met wie ging gij dan toch naar Scherpenheuvel ?

    L. Moederziel alleen, twee of drie keren, en dan met die van Tisselt. Als ik de 48ste keer ging, dachten zij dat het mijn 50ste keer was. Zij kwamen aan mij toen vragen met hen mee te gaan. Dat is twaalf jaar geleden en zo ben ik sindsdien met Tisselt meegegaan. Zo hebben ze dan ook met de 50ste keer mij afgehaald aan ’t kapelleke bij de Zenne. En voor de 60ste keer, een kleine hulde gehad in de kerk van Leest.

    P. Hoeveel volk ging er zoals mee in de jaren 30-40 ?

    L. Gewoonlijk 50-60 man.

    P. En na de oorlog, in de jaren 45-55 ?

    L. Dan is dat gaan verminderen, allez zo een 40 man nog.

    P. Zijn er van al die jaren speciale herinneringen ? (feiten, voorvallen,

    weersomstandigheden ?)    

    L. Ivo en Frans Van den Broeck – broers van Stanne de 103-jarige- zijn ook 50 jaar naar Scherpenheuvel meegegaan. En een ander feit, in ’26 of ’27 heb ik op ’t werk mijne voet verbrand in de week dat we moesten optrekken. En toch ben ik gegaan. Ne goeie windel rond, niemand die dat wist, en de weg heen en terug niet anders dan regen, regen. En ’t schoonste van de zaak : na 8 dagen was mijne voet volledig genezen.

    P. Hoe verloopt zoals tegenwoordig een bedevaart onderweg ?

    L. Zingen, muziek spelen, ne rozenkrans bidden, maar Tisselt ‘leest’ (Noot : lezen= bidden)

    zoveel niet als dat Leest ‘leesde’.

    P. Gij die nu 60 jaar ondervinding hebt, hebt ge soms een of andere raadgeving voor wie te voet op bedevaart trekt, om fit en goed te kunnen stappen ?

    L. Voeten wassen met koud water is het slechtste dat er is. Dat hebben we ne keer meegemaakt met den ossenboer Jacobs (heeft gewoond bij het patronaat, waar nu Tomme Verbruggen woont). Die kreeg er puur een ‘opdrang’ van, maar daags nadien was hij weer fit om mee op te stappen. Best niks wassen, ik zag nooit naar mijn voeten, wel van kousen veranderen.

    P. Louis : PROFICIAT. Ook al zegt gij dat ge de moeilijkste voetganger zijt met ‘wiëren’ onder de voeten, wij wensen u een goede gezondheid voor nog vele jaren, opdat uw wens : ‘nog 10 jaar Scherpenheuvel’ in vervulling zou mogen gaan. Dat menigeen naar u zou kunnen luisteren bij uw verhalen over de voetgangersbedevaart naar Scherpenheuvel.

    Als geschenk en souvenier voor deze 60ste bedevaart kreeg Louis een tinnen schotel van ‘het logement’, een medaille van het Bedevaart-oord en een Brandglasraam met O.L.Vrouw van Scherpenheuvel van de bedevaartsgroep van Tisselt.

        De Pater”.

     

    Louis Van den Heuvel was een broer van ‘Emmerance van de Croes’ de waardin van café De Zwaan op de hoek van de Dorpstraat en de Kouter.  Hij was geboren te Leest op 6 september 1908 en gehuwd met Stephanie Van den Broeck. Hij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 7 oktober 1989.

    “Vader is niet meer…Maanden geleden is het begonnen…Gevallen met de fiets, heup gebroken. Nadien was het voortdurend over en weer van thuis naar de kliniek, tot op die kille zaterdagavond, toen was het zo ver…

    Als geboren buitenjongen was hij een echte natuurmens. Zo lang hij kon was zijn tuin zijn leven, zijn trots. Altijd was hij tevreden, maar een keiharde doorzetter voor zichzelf.

    Een stille eenzame fietser langs de Mechelse wegen…eenmaal per week lootjes gaan kopen was een diep menselijke betrachting om eens te winnen.

    De oorlog had diepe groeven voor hem achtergelaten. Hij mag dan ook met recht en rede een oud-strijder in hart en nieren genoemd worden.

    Zijn diep christelijk geloof, zijn voortdurend gebed kwam vooral naar boven bij de bedevaart van Scherpenheuvel. Wij danken God voor zijn eenvoud : deze boom legde zich neer bij zijn lot, zoals wij ons neerleggen bij Uw wil, Heer.

    Dag va, je leeft verder in onze herinnering en… bedankt voor alles !”

    (gedachtenisprentje) 

     

    Nog meer over Louis Van den Heuvel : mei 1970 in deze Kronieken.   

     

     

    05-09-2013 om 11:36 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    -De eerste drie te Leest op de foto met burgemeester Ramaekers, midden Danny De Bie.          (foto : DMW)

     

    1984 – Zaterdag 2 juni : VIERDE GROTE PRIJS Jef VLOEBERGHEN te Leest

                Negenendertig liefhebbers zorgden voor een mooie koers in de “Vierde grote

                prijs Jef Vloeberghen” voor liefhebbers.

                Danny Lemmens, wonende in Humbeek maar een geboren Battelaar werd

                winnaar voor Danny De Bie en Luc D’Hoekers uit Vilvoorde.

                Danny De Bie, die tweede eindigde, zou later een indrukwekkende carrière uitbouwen

                als  cyclocrosser. In deze discipline werd hij drie jaar op rij Belgisch kampioen.

                Hij won elf Superprestigewedstrijden en werd in 1989 wereldkampioen in het Franse

                Pontchâteau waar hij Adrie Van der Poel achter zich liet.

     

    1984 – Zaterdag 2 juni : Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’  bracht huwelijksserenade

    Naar aanleiding van het huwelijk van muzikant Franky Lauwens met Gerd Van Hoof bracht de Leestse fanfare een serenade in het parochiecentrum van Blaasveld.

    (Omzendbrief van 9/5/84)

     

    1984 – 7 juni – De Mechelse Week : SALEM –Werkgroep ophaalactie van sluikstortvuil

    “Onlangs organiseerde Leefmilieu Leest een opruimactie van allerhande huisvuil dat overal gestort werd, o.a. in weiden, open vlakten en beken van de Zennevallei.

    Men besloot hier kordaat een einde aan te maken door de handen samen te slaan en spontaan alles op te kuisen. Zo blijft de natuur netjes, ongeschonden en in evenwicht. Planten en wilde bloemen kunnen terug naar hartelust groeien.

    Allerlei afval zoals haagsnoeisel, rotte spruitstekken, papier, stenen en andere rotzooi werden verzameld en achteraf op een grote hoop gegooid.

    Aan de stad Mechelen werd gevraagd deze troep op te komen halen met een            vrachtwagen. Enkele dagen na de actie werd dit keurig opgeknapt.

    Achter de Chiro-pleinen te Leest wordt reeds geruime tijd modder en rioolvuil gestort. Dit is echter een aansporing tot sluikstorten want waar men slijk stort, stort men ook ander vuil. Er werd dan ook aan de Stad een voorstel gedaan om hier niet langer allerlei afval te deponeren. Hopelijk wordt op het voorstel ingegaan.
    Helaas echter blijven nog altijd veel te veel mensen  lustig hun vuiligheid wegwerpen in greppels en weiden. Dit getuigt van een gebrek aan respect voor de natuur die op deze manier geregeld verontreinigd wordt. Al het nuttige werk van goedbedoelde inspanningen gaan hierdoor reddeloos verloren. Leefmilieu Leest doet daarom dringend een oproep tot de bevolking om al het geproduceerde afval en huisvuil in de huisvuilzakken te stoppen.
    Indien men grotere stukken, grofvuil, heeft, gelieve deze mee te geven met de opaalbeurt van het groot vuil.

    Zonder medewerking van de buren en medemensen is het moeillijk alles in evenwicht te houden, daarom deze dringende oproep. De natuur bestaat in alle bloei en pracht, laat ons daar allen aan meewerken zodat hij gaaf en behouden mag blijven voor ons nageslacht.

    Laat ons dit geenszins uit het oog verliezen !!”

     

    1984 – 7 juni – De Mechelse Week : Geert De Bruyn geelzucht.

                “Het gaat de Leestenaar Geert De Bruyn helemaal niet voor de wind.

                Nadat hij aardig op weg was te herstellen van een operatie aan de knie, werd

                hij nu geveld door geelzucht.

                Voor De Bruyn betekent dit dat hij de komende weken niet aan wedstrijden

                zal kunnen deelnemen.”

     

                Dirk Van Dam naar Bonheiden.

                S.K. Leest is er dus niet in geslaagd om topschutter Dirk Van Dam te behouden.

                Deze oud-wielrenner tekende een overeenkomst voor Bonheiden.

                Daar ontbrak het, het afgelopen seizoen zeker aan afwerkers.

                Met het doelpunteninstinct dat Van Dam bezit kan hij het zeker ook in tweede

                provinciale waarmaken.”

    04-09-2013 om 08:43 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Vervolg Leestse Volksfeesten.

    Vrijdag 1 juni:

    -Vanaf 20 uur : special “diner-show”. De deelnemers hadden de keuze uit drie uitgelezen menu’s, onderwijl werden ze muzikaal verwend door Rob De Nijs, Anita Meyer en het orkest De Bluesette. Hieraan namen zo’n 1300 mensen deel.

     

    Zaterdag 2 juni:

    -Vanaf 18u30 presenteerde Conny Neefs een grote “Ontdek de ster” zangwedstrijd. (27 kandidaten schreven in) In de categorie onder de 14 jaar werden Jan en Anja Van Hees uit Weelde respectievelijk eerste en tweede. Peter De Neve uit Leest werd derde.

    In het klassieke genre ging Arthur Silvera (Sylvain Arthus) met de eerste prijs aan de haal en wat het lichte lied betrof, ging de eer naar Anja Baert uit Ingelmunster.

    -Vanaf 21 uur : show- en dansavond met Roy Black, Dennie Christian en het orkest The Five Pennies Band.

     

    Zondag 3 juni:

    -Vanaf 14 uur : folklorenamiddag met medewerking van Korneel uit Leest, van  de Kon.Fanfare St.-Martinus uit Hombeek en het jeugd- en muziekkorps“De Mechelse Arendjes”.

    -Vanaf 19 uur : Playbackshow met tien deelnemers. Winnaar werd een mini-uitgave van Andre Van Duin (Francis De Maertelaere), de Leestse Dolly Dots (dames van V.V. Leest) kregen de Prijs van het Publiek en de Persprijs ging naar een stijlvolle Donna Summer.

    -20u30 : als sluitstuk van de 14e Feesten : Show- en dansavond met Will Tura en orkest.

     

    Aangezien de 1.000 m2 ruimte van de nieuwe sporthal onvoldoende was om de

    handelsbeurs gelijktijdig te laten doorgaan met de Volksfeesten, vond die  handelsbeurs nu plaats op het pinksterweekend nl. Op 8,9,10 en 11 juni 1984. 

     

    -De uitnodiging voor de ‘Special Diner Show’.

    -De dames van V.V. Leest waren dit jaar de mannen te sterk af en wonnen de wisselbeker Louis Neefs, tijdens de Leestse Volksfeesten.

    -De Leestse Dolly Dots (eveneens dames van VV Leest) kaapten de Prijs van het Publiek weg.

    -De acht finalisten van de Ontdek de Ster wedstrijd werden door Connie Neefs en Gust Emmeregs in de bloemetjes gezet.

     









    04-09-2013 om 08:25 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 31 mei, 1,2 en 3 juni : LEESTSE VOLKSFEESTEN

     

    Na de dramatische gebeurtenissen van vorig jaar, toen de feesttent het onder een rukwind begaf, zat men te Leest enige tijd met de handen in het haar.

    Onder de bezielende leiding van Gust Emmeregs duurde de moedeloosheid slechts korte tijd en ging men er met nieuwe ijver tegenaan. Intussen werd een ‘NV Sportcentrum Leest’ gesticht en de bouw van een Leestse sporthal die voor velen een droom bleek te zijn, werd werkelijkheid.  Het prachtige sportcomplex werd bij deze 14e Volksfeesten voor het eerst in gebruik genomen.

     

                                                              Programma :

    Donderdag 31 mei :

    -10 uur : Plechtige eucharistieviering gepaard met inwijding van de sporthal.

    De mis werd opgedragen door E.P. De Brabander. Muzikale omlijsting : K.Fanf.St.-Cecilia en zangkoor “De Heilige Familie” uit Schiplaken.

    Pater De Brabander stelde de homilie in het teken van het centrum van een volksgemeenschap, waartoe hij hoopte dat de nieuwe sporthal zou uitgroeien : ‘Wat hier te Leest gebeurt, is een duidelijke stap van mensen die samen op weg gaan en mekaar een steun in goede en kwade dagen willen zijn.’

    Gust Emmeregs sloot zich daar graag bij aan : ‘Mijn hart is vandaag boordevol geluk, na de drukste maanden uit gans mijn leven.’ De voorzitter had niets dan lof en dankwoorden aan het adres van de velen die de realisatie van een sporthal te Leest mogelijk hadden gemaakt en nog maakten en stelde 3 augustus in het vooruitzicht wanneer het complex officieel zal worden ingewijd. ‘Wat hier werd gerealiseerd, is uniek voor de verre regio,’  eindigde hij zijn dankwoord. Burgemeester Ramaekers had het in zijn gelegenheidsspeech over een dag van heropstanding. Hij feliciteerde met Gust Emmeregs gans Leest voor een realisatie die gans de deelgemeente ten goede zal komen.

     

    -Vanaf 14 uur : spelprogramma om de “trofee Louis Neefs” voor verenigingen.

    ‘De nieuwe sporthal zat vol supporters en op een vrolijke wijze werd door de charmante Connie Neefs de twaalf Mechelse ploegen aangekondigd die elkaar gingen bekampen om de begeerde trofee. De ploegen moesten tegen elkaar uitkomen in een ganse variëteit van proeven. Zo was er koordklimmen, bloemschikken, boogschieten, rollenkoers, doeltrappen, breakdance opvoeren, andere klassieke dansen op de dansvloer brengen, enz…

    Het werd een verbeten strijd, waaruit eindelijk de vrouwen van V.V.Leest als overwinnaar te voorschijn kwamen. Dol van vreugde trokken zij naar het podium om er de trofee in ontvangst te kunnen nemen (foto). Verder volgden nog : 2. Volksraad Muizen, 3. V.V. Leest, 4. De Landelijke beweging van Leest (zij liepen de laatste tijd rond met de slogan ‘draai de boeren geen loer of morgen is het uw toer’), 5. Oud Chiro Heffen, 6. Korneel-Leest en de Personeelskring van de RTT, 8. Vevoc Leest, 9. De Statie Heffen, 10. SK Laar, 11. Chiro Heffen en 12. Family Boys. (GvM, 2/6)

     

    -20u30 : internationaal showprogramma met John Terra en het orkest The Five Pennies.

    The Star Sisters en Patricia Paay hadden forfait gegeven en werden vervangen door Conny Vandenbos die een denderend optreden verzorgde.

     

     

    -De nieuwe sporthal die in een recordtijd uit de grond werd gestampt, raakte tijdig            klaar voor een eerste activiteit : de Leestse Volksfeesten. De officiële opening ervan ging door op 3 augustus.

    -De affiche van de 14de Leestse Volksfeesten.

    -Pater  De Brabander stelde de homilie in het teken van het centrum van de volksgemeenschap waarop hij hoopte dat  de sporthal zal uitgroeien.

    -Gust Emmeregs opende de feesten.

     









    04-09-2013 om 08:12 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    1984 – 29 mei : Bart Lauwens zwaaide af.

     

    In ‘De Band’ van juli ’84 publiceerde Bart Lauwens een mooi representatief verslag van de verplichte diensttijd van die dagen :

     

    Afgezwaaid staat netjes.

    “Mei 1983. Vanaf het moment dat ik het donkere poortgat in het Klein Kasteeltje had doorschreden, werd ik direct geconfronteerd met het verschrikkelijke administratieve legersysteem. In mijn zweterige handen prompt een heleboel paperassen gedeponeerd die later in één of andere stoffige kast zouden verdwijnen. Voornamen kent men hier niet en je krijgt direct een nummer toegewezen en wordt in hokken of rijen gezet.

    Discipline en orde noemen ze dat.

    Nadat ze mij, als een product aan de lopende band, betast en onderzocht hadden, werd ik goedgekeurd om het vaderland te verdedigen.
    Na het ‘crossweekend’ te Leest vertrok ik met een kloppend hart naar de Koninklijke School van de Medische Dienst in de Leopoldkazerne te Gent. Schoenen insmeren en koper poetsen behoorden tot het verplichte tijdverdrijf. Een echte opleiding hebben we niet genoten. Er werd verondersteld dat mensen die de medische dienst als macht hadden gekozen ofwel in de sportploeg van ’t leger terecht kwamen, op een bureau kwamen te zitten of toch een dienst moesten vervullen die niets met E.H.B.O. of verpleegkunde te maken had.

    Dus werd ons in ‘Hotel Leopold’ de gelegenheid geschonken om tijdens de lessen de reeks van Gust Flatersalbums of een andere stripheld door te nemen. ’s Avonds werden we automatisch meegesleurd door het nachtleven van de Gentse studenten, die hoogtij vierden in deze prille oktobermaand. We moesten de straat op omdat er ons in de kazerne niets of weinig aangeboden werd. In de kazerne zelf verwendde men ons met lekker eten en een lange morgendrust. Heerlijk dit Belgisch leger !

    Natuurlijk waren we allemaal geslaagd in onze examens die slechts als futuliteit doorgingen en mochten we automatisch naar onze eenheid in Duitsland of in het binnenland muteren.

    We hadden reeds vele staaltjes van absurditeit meegemaakt, maar wat ons in Lüdenscheid  te wachten stond was ongelooflijk. Met 2 verplegers kwamen we in ‘Kwartier IJzer’ toe. Ikzelf werd daar officieel verwacht maar dan 7 dagen later terwijl mijn compagnon totaal onbekend was. Toch is alles dan in orde gekomen. We werden in de Staf opgenomen en maakten deel uit van het Medisch Detachement van 2de Jagers te paard. Wat ik daar meegemaakt heb, grenst dikwijls aan het ongelooflijke. Onbewust (of werd het bewust gedaan) speelden ze met mensenlevens. De gezondheid en fysieke ingesteldheid van sommige jongens kregen het hard te verduren. Ik ga echter niet uitweiden over deze zaken want dat is normaal gezien medisch geheim en ik zou bepaalde mensen kwetsen of in een verkeerd daglicht stellen.

    Eén ding is zeker ! Er wordt verschrikkelijk geknoeid in het leger ! Je kunt enkel machteloos toekijken hoeveel geld er verloren wordt uitgegeven, hoeveel er wordt verbrast.    

    En dan zijn er nog die vele jongens die hopeloos naar een oplossing zoeken en zich dikwijls verloren geven aan drank- en vechtlust of zich een ‘bepaald imago’ aankweken waaraan ze niet meer kunnen ontsnappen. Helaas !

    Toch zijn er enkele dingen die een positieve weerklank hebben. Ik denk hier aan de solidariteit en de hulpvaardigheid onder de miliciens ook al heerst er een groot egoïsme tussen deze groep van mensen. Je hebt ook de kans, alhoewel je er zelf sterk moet achterzitten en je hierover moet informeren, om deel te nemen aan de milac-sessies in Herzogenzalh of een militaire bedevaart naar Lourdes of Rome. Deze periodes brengen wat rust in het overdrukke soldatenleven vol stress. Als je als toekomstig milicien wil meedoen aan zo’n evenement dan informeer je best bij jouw plaatselijke Milac-organisatie of je wipt even bij de Padre (kazerne-aalmoezenier) binnen. Ikzelf heb mooie herinneringen aan Herzogenzalh en Lourdes.

    (Noot : zie het verslag van de militaire bedevaart naar Lourdes van Joost Duysburg en Bart Lauwens in deze Kronieken bij 23 mei ‘84)

    ’t Heeft me goed gedaan !

    Op 29 mei kreeg ik de bons in ’t leger. Afgezwaaid ! Van de klas !

    Tot…de legeroverheid me terug oproept voor een kamp. Dat kan binnen de tijdslimiet van 15 jaren gebeuren. Zolang vertoef ik nog in onbepaald verlof !

    Nu we ons terug wat ‘burger’ voelen, kunnen we de-dingen-des-levens rustig op orde stellen. Alles zal terug zijn normale gang gaan. De druk is verdwenen en we kunnen weer vrijer ademen. We kunnen terug met een propere lei beginnen.
    Afgezwaaid staat netjes !

       Bart Lauwens.”

     

    03-09-2013 om 14:30 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – Zaterdag 19 mei : Viering 65-Jarig bestaan Nationale Strijdersbond

                Alle leden, samen met hun dames, waren uitgenodigd in het lokaal bij Mille

                Van Steen. Op het menu : kip, sla, appelmoes, aardappelpuré. (200 fr.)

                Daarna was er een grote kaartwedstrijd met 1 kip per tafel en een verassing

                voor de dames.

              - Zondag 20 mei : Mis voor de overleden makkers en viering 65-jarig bestaan.    

                (Omzendbrief)

     

    1984 – Zaterdag 19 mei : Trefdag K.V.G. Zennevallei

    Ging door in het Provinciaal Vormingsinstituut te Oostmalle.

    Volgens de uitnodiging werd het een ganse dag ‘lachen, eisen, praten, sporten, spelen, vieren, genieten, ontspannen, enz…’

    De trefdag werd rond 16.30 u. beëindigd met een sfeervolle eucharistieviering.

    Inschrijvingsgeld : 60 fr.

    (Brief van KVG Zennevallei van 6/4/84)

     

    1984 – Maandag 21 mei : Moederdagviering in de Stedelijke Lagere School

    Indien de moeder niet aanwezig kon zijn was ook de grootmoeder of een ander familielid of zelfs een niet-familielid welkom.

    Op het programma :

    -voordragen of liedjes zingen door de leerlingen van de klassen 1 t.m. 5.

    -poppenkastvoorstelling door de leerlingen van de 6de klas.

    -daarna konden alle deelnemers wafels eten bij een kop koffie. Voor de kinderen was er melk of chocomelk.

    (Brief aan de ouders van 10/5/84)

     

    1984 – 23 mei : Militaire bedevaart naar Lourdes

                                “Alle mensen werden broeders.”

    Verslag van de soldaat-miliciens Joost Duysburgh en Bart Lauwens :

    “Vijf jaar oorlog hadden de mensen, en vooral zij die in ’n leger stonden, in twee kampen verdeeld; het zou wel jaren duren om die koof te overbruggen. Lourdes werd die ‘brug over troebel water’. Er groeide een voorstel om in het teken van verzoening soldaten op bedevaart samen te brengen. En ze kwamen uit Amerika, Engeland, Italië, België, Nederland en ja ook uit Duitsland (zelfs een bijzondere grote groep).

    Er bleef echter een grote vraag : hoe zouden de Duitsers ontvangen worden ? En hoe zouden ze zelf reageren ? Voorzichtigheidshalve had men de Duitse soldaten door Frankrijk in burger laten reizen, in Lourdes zou men dan het uniform aantrekken…

    Wat men durfde verwachten gebeurde : het bracht geen problemen mee. Ze werden even hartelijk onthaald als de soldaten uit andere landen. Er kwam wel een andere moeilijkheid aanzetten. Tegen het openingsuur vernam men dat een Franse legerafdeling uit Algerië met grote reismoeilijkheden had af te rekenen. Ze zouden met vertraging aankomen en daarbij lag het tentenkamp nog bergop, op enkele kilometers van het station en er was geen vervoer voorzien. De jonge Fransen kwamen na een zware zeereis met een nachttrein doodmoe in Lourdes aan. Maar…er was een blijde verrassing. Op het perron stond daar keurig opgesteld de Duitse vertegenwoordiging bestaande uit officieren, onderofficieren en soldaten. De hoofdverantwoordelijke trad naar voor, groette zijn collega en zei : ‘ we komen een hand toesteken, we weten dat ge vermoeid zijt, laat je valiezen en rugzakken maar staan die dragen wij wel !’

    En door dat ene simpele gebaar was plots alle oorlogsherinnering gebroken. Ze zijn naar het kamp vertrokken; de Duitsers beladen met bagage zodat de Fransen hun vermoeidheid vergaten. Ze reikten handen, deelden hun sigaretten en fruit, wisselden vriendschap en kentekens, spraken wel hun eigen taal, maar begrepen elkaar.

    Niet zo toevallig, dat op het juiste ogenblik het juiste gebaar gesteld werd; sinds vele jaren komen er heel wat meer landen naar de internationale bedevaart; het gebaar is gebleven.

    Ook wij waren dit jaar van de partij.

    Op woensdag 23 mei stonden we beiden, nogal ongemakkelijk  in onze groene coca-cola-uniformen  van de medische dienst, op het perron te Schaarbeek, tussen een heleboel andere militaire bedevaarders, op de blauwe trein te wachten die ons voor een rit van 14 uren naar Lourdes zou brengen. Toen scheen de zon nog en droomden we zeer voorzichtig, van het heerlijk zuiderzonnetje dat ons de volgende dagen zou koesteren met haar warme zonnestralen. Maar…was het nu omdat het een militaire bedevaart was, of had men ‘daarboven’ iets tegen het leger, vanaf Parijs scheurden de wolken open en vergastte men ons op een heerlijke regendouche die ons gans de bedevaart heeft parten gespeeld.

    Snotneuzen en lastige hoofdverkoudheden waren het gevolg van het voortdurend rondlopen in vochtige uniformen en natte hoofdharen. Maar niets heeft ons een strobreed in de weg gelegd opdat de sfeer te Lourdes zou verpest worden.

    Op de heenreis kregen we al de gelegenheid om kennis te maken met de andere miliciens van ons treincompartiment en onze latere hotelgenoten.

    Het thema van deze 26ste internationale bedevaart was : ‘Jezus leeft; geef Hem stem en handen’. Dit hebben we heel concreet zelf mogen meebeleven tijdens de vele momenten van samenhorigheid, vriendschap en verbroedering.

    Er heerste een geweldige sfeer onder alle militairen die uitte zich door het spontane dansen, zingen of een simpele handdruk of knipoogje. Dat maakte ons binnenste warm waardoor we de neergutsende regen vergaten.

    Je kunt je als buitenstaander moeilijk inbeelden hoe een Italiaan, Duitser, Belg en anderen in een universele taal van gebaren en vriendschap  kunnen hebben. Hoe later op de avond, hoe vlotter de verbroedering werd. Dat lag hoofdzakelijk wel aan het stimulerende effect van het Franse bier en de pastis. Maar dit alles hoort bij een bedevaart. Je kunt moeilijk op je stoel blijven zitten als een Schotse doedelzakspeler of een Duitse blaaskapel een serenade ten beste geeft op straat of in één of andere afspanning. En gedanst en gezongen werd er !

    Deze gevoelsuitingen kwamen ook sterk aan bod tijdens de internationale opening.

    Weer werd iedereen in alle talen welkom geheten en merkte men de sterke verbondenheid tussen ons allen op basis van dat ene geloof. Het geeft je wel een kick als je samen met meer dan 20.000 gelovigen kunt zingen, bidden en vieren.

    Dat gevoel hebben we de ganse bedevaart meegedragen.

    Ook op momenten als de ‘kaarskensprocessie’ voel je die diepe verbondenheid tijdens het gebed en de bezinning en is het een hartverwarmend schouwspel als al die duizenden lichtjes één groot licht vormen.

    Velen onder ons werden ook diep aangesproken door de kruisweg, de ziekenzalving, de andere religieuse vieringen maar vooral door de vurige preken van aalmoezenier Sooi Willems.

    Als welkome afwisseling maakten we een bezoek aan cité St.Pierre, waar minder begoede pelgrims tijdens hun bedevaart gratis kunnen logeren. Dit bezinningsoord, dat op een bergflank is gebouwd, wordt door vrijwilligers onderhouden. Vele jongeren offeren zich in de zomerperiode op om hier op een zinvolle manier hun verlof door te brengen. De apotheose van deze militaire bedevaart was voor ons wel de slotviering die vooral een zeer symbolische waarde meekreeg en de aanleiding gaf tot een niet-aflatende  vreugde-explosie door dans en zang. Het ‘alleluia van Taizé’ klonk uit duizenden stemmen en je zag de gekste tonelen van uitbundigheid. Rang en orde speelden geen rol. Iedereen voelde zich gelijk in de reuze-mensen-ketting die op het esplanadeplein gevormd werd.

    Hees van het zingen en moe van het dansen togen we voldaan naar ons hotel om de dag daarna in alle rust en met vele prachtige herinneringen huiswaarts te keren.

        Joost en Bart.”

    (‘DB’, Juli ’84)

     

    1984 – 28 mei – Het Laatse Nieuws :

                Leest : 10.000 kg. prei verwoest

                “Een hevige uitslaande brand heeft zondagochtend om 8 uur een loods van

                ruim 700 vierkante meter, eigendom van tuinder Henri Verbeeck, Juniorslaan

                38 te Leest, in de as gelegd.        

                Niemand raakte gewond, maar de schade bedraagt meer dan 10 miljoen fr.

                In de loods bevonden zich 10 ton in plastic zakken verpakte gedroogde prei.

                Verbeeck is gespecialiseerd in het drogen van seizoengroenten.

                Zijn hiertoe eigenhandig gemaakte installatie werd volledig vernield.

                De brand is vermoedelijk ontstaan door een kortsluiting in een schakelkast

                van een der droogmolens.

                De brandende zakken prei verspreidden een geweldige rook.

                De brandweer van Mechelen vorderde dan ook een graafmachine te Willebroek

                om de groenten uit elkaar te trekken.

                L.D.N” 

     

    Gazet van Mechelen :

    “Zondagochtend omstreeks 8 u. is, waarschijnlijk door kortsluiting, brand ontstaan in het tuindersbedrijf van Henri Verbeeck aan de Juniorslaan 38 te Leest.

    Hoewel haast onmiddellijk alarm werd geslagen en de stedelijke brandweer kort nadien ter plaatse was, kon niet verhinderd worden dat een grote loods, volgepropt met 10 ton gedroogde groenten en verwerkingsmachines, haast volledig werd vernield.

    Een voorzichtige raming van de opgelopen schade loopt in de miljoenen.

    Tuinder Henri Verbeeck was tot zondagochtend twee uur voor de brand uitbrak, nog aan de slag geweest.

    Zijn bedrijf specialiseert zich in het drogen van allerlei groenten. De voorbije dagen waren ettelijke tonnen prei tot droge groenten verwerkt en lagen zij klaar om te worden uitgevoerd.

    De groenten worden in een achter de villa van de eigenaar gelegen loods van 526 m2 via allerlei machines behandeld. Het machinepark werd grotendeels door Verbeeck zelf ontwikkeld. Men vermoedt dat de brand is ontstaan na kortsluiting in de schakelkast waarin alle machines worden in werking gezet. De brand die daar ontstond breidde zich in minder dan geen tijd uit naar de gedroogde groenten en vervolgens naar de machines.

    Toen de brandweer ter plaatse kwam brandden de gedroogde groenten met uitslaande vlammen. Het dak van de loods stortte wegens de hevige hitte in, wat het vuur nog aanwakkerde.

    De brandweer ging langs diverse zijden de strijd met de vlammenzee aan, en deed een beroep op een graafmachine van de firma De Maeyer uit de nabijgelegen Tisseltbaan om de brandende hoeveelheid groenten uit elkaar te trekken. Het duurde nog tot na zondagmiddag vooraleer de brand helemaal onder controle was en de hulpdiensten de aftocht konden blazen.”   (FOJ)

     

    Foto’s :

    -De brandweer had de grootste moeite met het blussen.

    -Een hele opdracht om de vele tonnen gedroogde groenten uit elkaar te trekken.

    -Enkele bakken prei konden gered worden : een magere troost.







    03-09-2013 om 14:19 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-09-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    1984 – 18, 19 en 20 mei :  Schoolfeest Vrije Kleuter-en Basisschool

     

    “Beste ouders en sympathisanten,

     

    Zoals U ziet, doen wij op vrijdag 18, zaterdag 19 en zondag 20 mei beroep op U allen. Met de hulp van onze verenigingen en vooral van Vevoc onder de leiding van Louis Vloebergh houden we een groot schoolfeest.

    Ons doel is geld bijeen te brengen om de onkosten van de school te kunnen lenigen.

    Wij weten best, dat U onze oproep steeds gul beantwoordt.  Zo mochten we dit schooljaar onze eetdag met zijn 573 menu’s aan zeer democratische prijzen als zeer geslaagd beschouwen. Zo hadden onze kinderen een reuze St.-Niklaasfeest. Zo mochten wij velen begroeten op ons jaarlijks bal van 18 februari en hielden onze kinderen een prettige carnavalstoet voor het krokusverlof.

    Beste vrienden, U ziet, de leerkrachten en het oudercomité zitten niet stil om het Uw kinderen zo aangenaam mogelijk te maken. Daarbij komen nog de zware kosten van het busvervoer, waarnaar we ieder jaar, owee…het grootste deel van onze inspanningen zien wegvloeien.

    Dit jaar, U hebt het reeds gehoord van Uw bengels, moeten er verbouwingswerken aan de eetzaal gebeuren om te beantwoorden aan de normen van de brandbeveiliging. Iedereen die kan, is vriendelijk uitgenodigd om een hand toe te steken om deze werken tot een goed einde te brengen. U neemt maar contact op met de leerkrachten of u sluit maar ineens aan bij het oudercomité. U bent zeker welkom.

    Daarom vooral, beste mensen, organiseren we dit schoolfeest. Wij verwachten U. U zult zeker geen spijt hebben ! Langs deze weg danken wij hartelijk, allen die hielpen, allen die steunden.

    Beste mensen, met dankende groeten en tot vrijdag…zaterdag…zondag,

    Het oudercomité.

    E.H. Frans Lornoy, Dora Coulier-Verwilghen, Francois Fierens, René Nuytkens, Helena Peeters-De Hondt,  Maria Plasqui-Phlippo, Frans Van Cauwenbergh, Frans Van de Maele, Lea Van Medegael-Hoffer, Jef Van Praet, Bertha Verbruggen-Smulders, Nicole Willemen-Van Gindertaelen.” (Uit de Programmabrochure)

     

    Uit dezelfde brochure :

                                                      Onze school

    Vrije Kleuter- en Basisschool, Dorpsstraat 10, 2931 Leest, tel. 015/219020.

    Bestuur : Katholiek Schoolcomité Mechelen.

    Voorzitter : Deken Willem Mariën, Wollemarkt 17 Mechelen.

    Secretaris : Frans Cauwenbergh, C. de Rorestraat 2 Mechelen.

     

    Leerkrachten :                        Kleuterschool

    -Gerd Verbruggen, Heidestraat 10 Heffen.

    -Gerda Rodet-Van Hool, Augustijnenlei 24, Putte.

    -Amanda Van Opstal-Verbergt, Diepestraat 6 Hombeek.

    -Fransis Franckx-Miroux, Bankstraat 134 Hombeek.

     

                                       Basisschool

    -Mia Van Sweevelt-De Wit, Schouwbroekstr. 15 Mechelen.

    -Marc Vermeeren, St.-Rumoldusstraat 34-1, Mechelen.

    -Agnes De Smedt, Wolverbosstraat 11, Mechelen.

    -Ilse Wildiers-Somers, Ganzenkoor 2 bus 2 Duffel.

    -Paula Verbruggen-Bradt (schoolhoofd), Kouter 8 Leest

    -Herman Van der Aerschot (bijzonder leermeester lichamelijke opvoeding), Laathofstraat 30 St.-Katelijne Waver.

                                       Onderhoudspersoneel

    -Hilda Van den Bergh-Diddens, Dorpsstraat 96 Leest

     

                                       Voor- en nabewaking

    -Dora Coulier, Dorpsstraat 46, Leest.

     

    Geen traditioneel schoolfeest maar een uitgebreid programma bood de directie van de Vrije School van Leest.

                                                    PROGRAMMA :

    Vrijdag 18/5 : Grote Kaartavond, in samenwerking met KWB Leest in “Ons            Parochiehuis” in de Kouter met voor 20.000 fr. aan prijzen. Deelname was 80 frank.

    168 spelers schreven zich in.

     

    Zaterdag 19/5 : Vanaf 14 uur groot mini-voetbaltoernooi met de deelname van  12 ploegen (Brandweer, De Kouter, De Heidevrienden, Fam. Diddens, Fam. Selleslagh,

    Alemstraat, Fam. Dehondt, De Drij Gapers.,Monumentenzorg, K.W.B., Vevoc en             Cecilialaan).

    “De ene dag met mooi weer, maar de volgende dag in heel wat slechtere omstandigheden werden achter de chirolokalen de verschillende schiftingen gespeeld. Alle 17 wedstrijden verliepen rimpelloos. De finale zou uiteindelijk gewonnen worden door de Heidevrienden met 2-0 tegen de familie Dehondt. Ook de familie Diddens deed het niet slecht en won in de kwartfinale met 4-3 tegen de Cecilialaan.” (GvM,24/5) 

    Om 14u30 was er in het parochiehuis een poppentheatervoorstelling voor de kinderen met “de avonturen van Jommeke”. Toegangsprijs : 50 frank.

    Vanaf  18 uur volgden een aantal optredens op de chiroterreinen achter de            Parochiezaal van o.m. Volksdansgroep Korneel, het trommelkorps van/en de Kon. Fanfare St.-Cecilia.

    Vanaf 20 uur zorgde de moderne muziekgroep “Shelter” voor de nodige animatie           tijdens  de showavond met volksdans en muziek.

     

    Zondag 20/5 :  Kwamen de kleuters en de kinderen van de lagere school zelf voor het voetlicht, vanaf 14u30 in de parochiezaal. De verschillende klassen brachten elk hun nummertje. Zo waren er de allerkleinsten uit de klas van juffen Gerd en Gerda die een peuter-aerobic brachten op de klanken van de Dolly Dots. De leerlingen van juf Amanda verschenen met houterige bewegingen van robots op het podium en de derde kleuterklas van juf Francine bracht het Leestse thema ‘Boerkes en Boerinnekes’ in rondedansjes op een volksdanspotpourri. Ook het eerste leerjaar had het boerinnekesthema aangepakt. De Nederlandse boerinnekes en het boertje uit de klas van juf Mia waren getooid met de twee emmertjes. De leerlingen van meester Mark hadden hun inspiratie in een dierenpotpourri, terwijl juf Agnes met haar klas het thema ‘het spelend kind’ bracht met balspelletjes en springtouwen. De klasnummertjes werden afgesloten door de leerlingen van juffrouwen Ilse en Paula met een echte aerobic-opvoering. Daarvoor hadden zij zelf mooie pruiken gemaakt en de kleding individueel aangepast aan hun pruik. Het geheel werd afgesloten met een wandeling over het podium door al de leerlingen van de lagere school op de tonen van het melodietje ‘neem eens een kind in de hand’ en een visuele begeleiding door dia’s over de vrije kleuter- en lagere school. Tussenin waren er ook nog enkele optredens van de Mechelse kunstturngroep ‘Moed en Kracht’.

    “Rust Roest” had voor de belichting gezorgd.

    Die dag werd ook de finale van het mini-voetbaltoernooi gespeeld. Die werd met 2-0 gewonnen door de Heidevrienden tegen de familie Dehondt.

    De familie Diddens won in de kwartfinale met 4-3 van de Cecilialaan.

     

    Rond heel het gebeuren was ook een grote Vlaamse kermis gebouwd met volksspelen en kraampjes en met veel spijs en drank.

    Voor en achter de schermen werkten mensen van de Landelijke Gilde, de KVLV, Davidsfonds, Rust Roest, de KLJ, de Chiro en de Oudervereniging.

    Dit alles werd gecoördineerd door Vevoc onder leiding van Louis Vloebergh.

    De opbrengst was bestemd voor de aanpassing van de refter.

    Op dat moment bezat de Vrije Basisschool 4 kleuterklassen en 4 lagere klassen met 9 leerkrachten en een turnleraar.

    In de kleuterschool waren er 86 kleuters terwijl in de lagere school zo’n 75 leerlingen zaten.

    Gazet van Mechelen besloot een artikel van 24 mei met de woorden van schoolhoofd Paula Verbruggen-Bradt : ‘Een kleuter, een klein kind moet ergens aarden, ergens wortel schieten. Een kind dat in Leest woont maar in een ander milieu naar school gaat, zal zich later moeilijker in het dorpsleven kunnen inwerken. Wie daarentegen samen op de schoolbanken gezeten heeft, heeft daar mekaar leren kennen. Zo wordt het cement gemaakt dat later de dorpsgemeenschap met zijn buurten en verenigingen zal aaneenhouden. Ik geloof erin !’

     

    02-09-2013 om 16:04 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – Zaterdag 5 mei : Knal T.D. van S.K.Leest Ladies

                In zaal Sint Cecilia, Dorpstraat 6 met D.J. Willy.

                Aanvang 20u30. Inkom 50 frank. (Folder)

     

    1984 – Zondag 6 mei : 7de Natuurwandeling met SP Leest

                Onder leiding van gemeenteraadslid Jef Vloeberghen werd er naar het

                Zennegat gewandeld. (Omzendbrief SP – CSC Leest)

     

    1984 – Zondag 6 mei : Lidwinaviering K.V.G.

    Het verbondsbestuur van de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten  nodigde zijn leden uit voor de jaarlijkse Lidwinaviering. Die ging door in de sportzaal van het Scheppersinstituut op de Melaan te Mechelen.

    Deelnameprijs 375 fr. per persoon (-12 jaar : 250 fr.-

                                       Programma :

    -10.30 u. : Aankomst en verwelkoming

    -11.00u. : Eucharistieviering

    -12.15 u. : Toespraak R. Vastmans

    -13.00 u. : Samen gezellig tafelen

    -15.00 u. : Optreden Familie Foubert (1ste gedeelte)

    -15.45 u. : (Koffie)-pauze

    -16.30 u. : K.V.G. nu en in de toekomst !

    -16.45 u. : Optreden Familie Foubert (2de gedeelte)

    -17.30 u. : Gezellig samenzijn

    -18.00 u. : Wel thuis !

    (Uit de inschrijvingsfolder)

     

    1984 – Zondag 6 mei : V.V. Leest-Préminiemen in halve finale Beker A. Nijs.

    Op het speelveld van SC Mechelen had de finaledag plaats van de Beker A. Nijs.

    Men was dit jaar aan de vijfde editie toe van dit préminiemen tornooi.  Zestien ploegen namen deel.  De finale werd betwist tussen Zennester Hombeek en FC Muizen. De Hombekenaars wonnen met 0-4. In de halve finale versloegen de préminiemen van V.V. Leest die van SK Kampenhout met 9-2.  Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat de laatste ploeg met slechts 9 spelers aantrad.

    (DMW, 10/5/84)

     

    1984 – Dinsdag 8 mei : Redactievergadering De Band.

    De redactievergadering van ‘De Band’ vond deze keer plaats bij Toon Lamberts, Kouter 16.

    (‘DB’, mei ’84)

     

    1984 – 10 mei  : V.V.Leest-juniors 4de in Beloftentornooi te Muizen.

    Tien ploegen namen deel aan het traditionele beloftentornooi te Muizen. Een interessante confrontatie tussen ploegen uit de provincies Antwerpen en Brabant en zelfs een ploeg uit Denemarken.

    In de voorronden versloegen de juniors van  V.V. Leest achtereenvolgens Weerde met 0-3, Racing Mechelen met 2-1 en Westerlo met 1-2. In de eerste halve finale moesten ze de duimen leggen tegen het Deense Egtvedlet met 1-0 en met dezelfde score tegen Diegem.

    In de finale versloeg RC Mechelen Eftved met 2-1. (DMW, 10/5)

    Foto : onderaan.

     

     

    1984 – Vrijdag 11 mei : Schoolsportdag in de Sted. Lagere School

    Tijdens de voormiddag werd er aan atletiek gedaan en ’s namiddags gingen alle leerlingen zwemmen. (Brief aan de ouders van 10/5/84)

     

    1984 – Zaterdag 12 mei : Jogging

    De Leestse Sportvrienden en de vzw Atletiek organiseerden een jogging van 7, 14 of 21 km langs de Zennedijk naar Hombeek en terug in 1, 2 of 3 ronden.

    Inschrijving : 50 fr.

    Beloningen voor alle deelnemers : medaille, diploma en verloting van naturaprijzen.

    (DMW, 3/5/84)

     

    1984 – 12 mei : Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ trad op te Diegem

    Dit, door het Ministerie van Cultuur, gesubsidieerde concert, vond plaats in de plaatselijke parochiezaal. Om half acht trad de Leestse drumband op en na een voorstelling van de plaatselijke vereniging  bracht ‘St.-Cecilia’ het programma ‘Van fanfare tot fanfare’ met hierbij aansluitend de luisterwedstrijd. (Omzendbrief van 9/5/1984)

     

    1984 – 15 mei : Gazet van Mechelen : Sporthal krijgt zienderogen gestalte

    “Wie een jaar geleden sprak over een sporthal te Leest werd vierkant uitgelachen. In deze tijd van besparingen zou er niet overwogen worden een sporthal te bouwen. Kwam den het dramatische gebeuren tijdens de Leestse Volksfeesten. Door een storm ging gans de tent letterlijk de lucht in, en iedereen vreesde het einde van de feesten.

    Maar geen nood, zegde Gust Emmeregs. En binnen de 24 uren stond er een andere tent.

    Toen hij na de volksfeesten zelf ook het idee opperde om een sporthal te bouwen in Leest, gingen ook de Thomassen twijfelen, want met Gust Emmeregs weet je nooit.  En ja, de plannen kregen meer en meer vorm. Gust Emmeregs vond steun bij 18 mensen, zowel op financieel als moreel vlak. Hij ging zelfs niet aankloppen bij het Mechels stadsbestuur, want zijn visie luidde ‘dit mag de Mechelse belastingsbetaler geen frank kosten’.

    Daarom werd gedacht aan een sporthal die ook aan andere behoeften moest kunnen voldoen. Er werd een speciale NV opgericht onder de naam ‘Sportcentrum Leest NV’.
    18 aandeelhouders brachten 4,5 miljoen bij elkaar waarmee o.a. de grond aan het voetbalveld van V.V. Leest werd aangekocht. De total kostprijs werd geraamd op zo’n 15 miljoen frank en daarvoor werd een lening aangegaan van 9 miljoen, lopende over 15 jaar.

    Het ganse complex krijgt een privé-uitbatingskarakter, hetgeen bij sommigen vragen doet rijzen over de kostprijs. Waar men wel zeker van is, dat iets in privévorm uitgebaat, logischerwijze meer klantgericht is.

    En de prijs voor de huur werd ook scherp gehouden. De regelmatige gebruikers betalen per uur voor de ganse sporthal 500 fr. Gelegenheidsgebruikers betalen 600 fr. Een plein afhuren voor één uur kost 150 fr. Om het allemaal op wieltjes te laten draaien werd een raad van beheer samengesteld, bestaande uit Gust Emmeregs, als afgevaardigde beheerder die de algemene coördinatie en het beheer op zich neemt. Guy Seeldraeyers, de verantwoordelijke voor de toeleveringsbedrijven, public-relationsman Louis Vloebergh die de contacten zal houden met de Leestse verenigingen en socio-culturele verenigingen uit de omgeving en last but not least Jos Roosemont, de architect van de sporthal die instaat voor de éénmalige organisaties, de publiciteit en het info-blad ‘Sportcentrum Leest’.

    Het technisch beheer berust in handen van Frans Tuyaerts. Want heel wat sporten zullen kunnen beoefend worden, gaande van zaalvoetbal via handbal, tennis, volleybal, basketbal, korfbal, enz…

    Drie maanden geleden werd de eerste spadesteek gestoken. Maar de werken gingen niet zo vlot als verwacht. ‘Geen nood !’ zegt Gust Emmeregs. ‘Eens de metaalconstructie er stond ging men in twee ploegen werken’. De week die verloren werd, kon aldus worden ingehaald. Tussen de binnenpanelen en de buitenpanelen komt een dikke laag isolatiemateriaal. Want de sporthal moet eind mei af zijn. Dan gaan er immers de grote volksfeesten van Leest door. Alle sporten zullen op dat moment nog niet kunnen beoefend worden. De nodige infrastructuurwerken hiervoor zullen gebeuren in de loop van de maand juni.
    Eind augustus wordt de sporthal officieel ingespeeld met een heel speciale wedstrijd.

    Tijdens de volksfeesten zal ze wel reeds worden ingewijd.

    Reeds vele verenigingen schreven in om de sporthal regelmatig te gebruiken. Een bewijs dat er werkelijk nood was aan zulk een polyvalente zaal in het Zennedal.

    De leuze van Gust Emmeregs : ‘waar een wil is, is een weg’, zou eigenlijk op de gedenkplaat moeten prijken, want deze sporthal is er een sprekend bewijs van.”

     

    1984 – 17 mei - De Mechelse Week : OVERZICHT - V.V. LEEST

    “Een derde plaats met 38 punten volstond voor Leest niet om deel te nemen aan de eindronde in tweede provinciale. Om de kampioenstitel te halen kwam het maar liefst 10 punten te kort op Berlaar. Toch deed de ploeg al veel beter dan vorig seizoen. Het was vooral thuis dat men het liet afweten, ook in de eerste competitiehelft viel het nog wat te zwak uit. In de tweede ronde speelde Leest wel sterk maar liet weer thuis enkele steken vallen. Een bewijs dat Leest een typische uitploeg was, zijn de 2 nederlagen dat het slechts op verplaatsing te slikken kreeg. Wel had Leest dit seizoen nog al wat af te rekenen met geschorste spelers.

    Doelpuntenmakers : Vos 1, Slaghmuylders 21, Wouters 6, Bogaerts Jos 10, Pauwels 1, Pisé 2, Van Praet 2, Eddy Bogaerts 4, Hellemans 1 en 2 own doelpunten.”

     

    1984 – Donderdag 17 mei : De schoolfotograaf in de Stedelijke Lagere School

    Er werden zowel klasfoto’s als individuele foto’s gemaakt.

    (Brief aan de ouders van 10/5/84)

     

    1984 – Vrijdag 18 mei : Meeting Europese Verkiezingen te Leest

                Waar moet het naartoe met Europa ? De landen in functie van  één Europa of

                Europa ten behoeve van de landen ? Kan Europa alleen bestaan en hoe kan

                Europa de vrede dienen ?

                Nog meer van dergelijke vragen werden gesteld en beantwoord door o.a.

                Karel Van Miert, door Constant De Meester en door de Willebroekse Lydia

                Maximus in de zaal St.-Cecilia, Dorpstraat te Leest.

                Het betrof een organisatie van SP Leest. (Brief SP Leest)

     

    -De juniors van Leest.

    -De uitnodiging van de ‘SP-meeting’.





    02-09-2013 om 12:36 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – 2 mei : Overlijden van Piet Van Aken

                Op 2 mei 1984 overleed te Antwerpen, aan de gevolgen van een hersenbloeding,

                de Vlaamse schrijver Piet Van Aken.

                Hij werd onder zeer ruime belangstelling op maandag 7 mei op het kerkhof van

                Terhagen ten grave gedragen, dit overeenkomstig de laatste wil van de

                overledene.

                Piet Van Aken was immers geboren in Terhagen op 15 februari 1920 en hij was

                met die streek als schrijver zodanig verbonden dat men hem betittelde als de

                “schrijver van de Rupelstreek”.

                Naast de vele honderden mensen die hem jarenlang in Terhagen en ook in Leest

                hadden gekend, waren er delegaties van de SP en het ABVV, waar hij tot zijn

                dood werkte als redactiesecretaris van het vakbondsblad “De Werker”.

                De afscheidstoespraak werd gehouden door dhr Derieuw namens de in laatste

                instantie verontschuldigde secretaris-generaal André Van den Broecke.

                De spreker belichtte vooral de mens en de schrijver Van Aken.

                Onder de personaliteiten uit de literaire wereld viel een diep  bedroefde Hubert

                Lampo op, die zijn vriend een laatste groet kwam brengen.

                Ook Julien Weverbergh, directeur van de uitgeverij Manteau was aanwezig met

                een delegatie van het personeel.

                Terwijl de urne met de as werd bijgezet in het columbarium, schoven de mensen

                minutenlang voorbij.

                In zijn realistische romans en novellen had Piet Van Aken de sociale

                onrechtvaardigheid  aan de kaak gesteld : “De duivel vaart in ons” (1946),

                “Klinkaart” (1954), “Slapende Honden” (1965), “De Blinde Spiegel” (1981).

                In 1966 ontving hij de driejaarlijkse Staatsprijs voor Verhalend Proza.

                Op het einde van zijn leven woonde Piet Van Aken in de Winkelstraat te Leest.

                Het was daar dat hij vriendschap sloot met Fons Hellemans van de gelijknamige

                bakkerij. Fons leverde er alle dagen brood, vandaar.

                De auteur droeg “in memoriam” zijn boek “Dood getij” (1979) op aan zijn

                verongelukte vriend en de weduwe van Fons, Amelie Portael, kreeg van de auteur

                volgend eigenhandig neergeschreven briefje van troost : “Geachte familie, wie ook

                ons  lot moge bestieren,  het kent al te vaak een merkwaardig verloop :  mensen als

                Alfons zouden niet zo ontijdig van ons mogen worden weggerukt.

                Hij behoorde tot de zeldzamen die hun goedheid niet berekend uitstallen

                maar ze dag aan dag onbewust uitdragen, als een onvervreemdbaar deel van

                zichzelf.

                Ik ben er nog steeds trots op dat hij me toegestaan heeft deze weinige jaren tot

                zijn goede vrienden te mogen behoren.

                         Piet Van Aken.”

     

                In “De Band” van juni 1984 publiceerde de broer van Fons Hellemans, Guido,

                een In Memoriam :

                Piet Van Aken werd geplant. Piet Van Aken werd geveld.

                In Terhagen geboren groeide hij er op als zoon van een werkmansgezin.

                Vroeg was hij dus vertrouwd met de sociale nood der misdeelden. Dit heeft op hem

                een stempel geslagen voor een heel leven.

                Piet Van Aken was, om het in zijn taal te zeggen “recht voor zijn raap”.

                Dit leverde hem misschien meer vijanden op dan nalopers.

                Maar die laatste wenste hij niet. In zijn boeken zien we een sociale bewogenheid.

                Piet Van Aken gebruikte geen franjes. Zijn stijl is hoekig zoals hijzelf.

                In een vraaggesprek met Maria Rosseels destijds zei hij : “als ik voor de telefoon

                sta word ik stom als een vis”. Hij had moeite om vlot met de mensen op te schieten.

                Er bleef iets wantrouwigs in hem voor “vreemden”.

                In “Aganda van een heidens lezer” (1967) (volgens mij een sleutelboek), schrijft hij,

                alle geuniformeerden te misprijzen. Dit steunt wellicht op een persoonlijke tragische

                ervaring. Hij vond moeilijk de vlotte toonaard en miste soepelheid.

                De enkele keren dat ik met hem gesproken heb ervaarde ik steeds iets ongedurigs

                in zijn wezen. Het was alsof er schimmen konden opduiken. Dit verklaart misschien

                zijn mytische aanleg, wat aan sommige van zijn boeken als bv. “De Goddemaers”

                (1983) een aangrijpend karakter meegeeft.

                In zijn korrespondentie daarentegen was hij des te hartelijker. Zijn vriendschap

                gaf hij ongevraagd, zonder wedervraag. Zo bv. aan mijn broer Fons aan wij hij

                “in memoriam” zijn boek “Dood getij” (1979) opdroeg, en die hij in de bakkerij

                ooit hielp. Ook schonk hij belangloos boeken weg aan wie zijn vertrouwen had.

                Piet Van Aken woonde een vijftiental jaren te Leest, waar hij vier boeken

                (Dood getij, De hoogtewerkers, De blinde spiegel en De Goddemaers) schreef.

                Hij deed dit in stilte en oprecht. Want dit wil ik maar zeggen : “een man was hij

                van top tot teen. Geen flierefluiter of flauwerik, maar een knoestige kerel uit een

                stuk, met een klokhuis waar aan te pakken was.”

                Leest werd door zijn kunst niet opgeschrikt.

                Hij heeft er geleefd aan de zelfkant van zijn bestaan, als belangrijkste artistieke

                figuur hier ooit vertoefd.

                Hij sprak en schreef zoals hij gebekt was “niet alleen de merel heeft het recht te

                zingen” zei hij.

                Toegevingen aan literaire mode of succes deed hij niet, nooit.

                “Groter” auteurs dan hij deden dit wel.

                Dit siert hem. Vandaar zijn beperkte populariteit. Nochtans kent iedereen een aantal

                boeken van hem met “Klinkaart” als uitschieter.

                Zijn evocatief vermogen getuigt in een aantal van zijn boeken van een magische

                kracht. Zijn vakmanschap om een roman op te bouwen is groot.

                Piet Van Aken is gestorven, zijn lichaam zal vergaan, zijn eerlijk mens-zijn werkt

                bewondering, zijn authentiek schrijversschap is onuitwisbaar in ons literair bestek.

                Zijn taalmedium was in volmaakte harmonie met zijn diepste zijn.

                Ik ben blij hem een beetje gekend te hebben.

     

    -Piet Van Aken

    -Het briefje dat de auteur schreef naar Amelie Portael, de weduwe van zijn vriend bakker Fons Hellemans.

    -Zijn woning in de Winkelstraat (2013) waar hij een vijftiental jaar verbleef.

     







    09-08-2013 om 08:06 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1984 – Meinummer ‘De Band’ : Mensen van hier, ver weg.

    “Regelmatig heb je in De Band brieven kunnen lezen van onze missionarissen in Zaïre en Chili. Nu brengt De Band u het verhaal van een Leestenaar die omwille van zijn werk, zijn job, meer dan 3 maand in Tunesië  verbleef.

    Frans SCHAERLAECKENS  is lasser bij Acomal. In opdracht voor Samic, is hij ketel en droogoven gaan oprichten in een steenbakkerij in Beja, 110 km ten zuiden van Tunis. Drie maal was hij weg voor een maand en laatst nog met Pasen was hij er weer om een dringende herstelling uit te voeren.

    Wij gaan hem opzoeken in zijn huis in de Juniorslaan, naast de Stenen Beek. Samen met vrouw, dochter en schoonzoon zit hij te kaarten. De kaarten worden neergelegd, naast elke speler ligt een hoopje frankskens. In de hoek, in een loopren, staat de kleindochter met grote ogen alles aan te staren. De TV staat af. Het huiselijk geluk straalt zo uit het tafereel.

    -Frans, wat heb je ginder eigenlijk moeten doen ?

    -Wel, mijn belangrijkste werk was het lassen van de buisleidingen, het monteren van een stoomgenerator en een thermische olieketel. De stoom was er nodig om de klei te drogen vooraleer de stenen gevormd worden en de hete olie moest de stenen in de droogoven bakken. Mijn kameraad, een jongen van Heist-op-den-Berg, zorgde voor al de elektrische aansluitingen, al de rest t.t.z. buizen, tremies, charpente, enz. was voor mij.

    -En moet ge dat werk dan alleen doen ?

    -Neen, ik had 4 helpers van ginder. Goeie, brave mannen, maar ge moet hen alles zelf leren. Zo had ik altijd 2 meters bij. Ene voor mij en ene voor mijn helpers : als ze een stuk buis moesten halen, dan duidde ik op die tweede meter aan hoeveel centimeters dik die moest zijn, de lengte ging ik dan ook altijd zelf kontroleren, afzagen deden zij wel zelf maar meestal scheef. Maar ja, die jongens hadden nooit school gelopen. In hun jeugd hadden ze wat op de schapen gelet of rondgelopen in de velden met zonnebloemen om met roepen en met slingers er de vogels te verjagen. Maar goeie kerels zijn het, vriendschap dat ge er van krijgt, dan kan ik niet vertellen. Terwijl ik aan ’t werken was kwamen ze voorzichtig mijn zweet afkuisen. Wanneer ik voor de tweede keer terugging, kwam er ene echt rond mijne hals gevlogen en hij kuste mij. Dat kunt ge u hier niet voorstellen dat er ene hier in de fabriek u zo ontvangt.

    En eerlijk, ja echt eerlijk zijn ze : ge kon gerust al uw gerief laten liggen, ook uwe portefeuille, nooit zou er iets weg zijn. Ik had er ene een klein stukje potlood meegegeven om iets af te meten. ’s Anderendaags stond hij mij op te wachten en met veel gestes verontschuldigde hij zich dat hij vergeten was me de avond voordien het potloodje terug te geven.

    -En toch hebben de mensen het ginder niet breed !

    -Armoede, ge moet het gezien hebben. In de steenfabriek, wanneer ze werkt zijn er een 50-tal arbeiders. Die verdienen een halve dinar, dit is ongeveer35 fr. per uur. Als er tenminste geld is. Nu was er geen geld, en de mensen waren al in geen 5 maand betaald.

    -En toch komen ze werken ?

    -Ja, want zij hebben vertrouwen. Als er terug geld is werden ze echt wel betaald. De fabriek is eigendom van een dokter die in de stad Beja woont, maar die wel dikwijls komt zien. Ook de zoon van Boerguiba, de president, heeft iets met de fabriek te maken. Maar wat kunnen de mensen doen : dop, ziekteverzekering, pensioen bestaan er allemaal niet. Ge moet werken wil je iets hebben. Nu werken is ook een groot woord : als ze geen goesting hebben gaan ze ook niet werken en niemand zegt er iets van. Met een man of 20 van hier kunt ge dat fabriek wel doen draaien, ginder hebben ze er 50 nodig. En ge moet ze zien toekomen. De fabriek ligt op een 5 km van het stadje Boja (20.000 inwoners). Voor de autobus hebben ze geen geld, ze komen met de ezel. De ezel is het persoonlijk vervoermiddel zoals onze velo of auto. Ge moet die ezels dan allemaal zien staan, gebonden met een koord van hun poot naar hun hals zodat ze nog van het magere gras kunnen eten, maar niet ver kunnen gaan lopen.

    ’s Middags maken ze hun eten zelf klaar : wat macaroni met tomatensaus in een vuile pot, vuur eronder van wat afval-hout en met drie, vier man eten ze uit dezelfde pot. Zo maken ze ook thee : ze riepen me dikwijls om eens te komen proeven van hun thee, maar ik was er niet scheutig op, proper is anders. Hun huizen zijn gebouwd met zandsteen en leem, in de vorm van een hut, best te vergelijken met de hooihoopers die vroeger hier op de velden stonden.

    Ik ben er nooit binnen geraakt, ik heb het wel dikwijls gevraagd maar nooit lieten ze me er binnen, waarom dat weet ik niet, maar het zal er wel een en ander binnen geweest zijn.

    -En hoe leven die mensen ginder ?

    -De mannen die doen niets, echt niets : die zitten daar urenlang te zitten, in de schaduw van een boom en sommigen zijn nog te lui zich te verzetten als ze in de zon komen te zitten.

    De vrouwen dat zijn de slaven. Ik heb er gezien die van ’s morgens tot ’s avonds in temperaturen van 35 tot 40 graden staan te hakken op het veld in een rij van 20-30 vrouwen. Urenlang staan ze gebukt. Anderzijds ziet gij ze de bergen intrekken om water te halen : op de rug een jerrycan en op de borst een klein kind gebonden. Want water is er het probleem : ik heb een vrouw water zien scheppen met een klein potje uit een plas. Maar als ze niet aan het werken zijn ziet ge daar geen vrouwen buiten. Trouwens, ze dragen nog allemaal de sluier. Enkele keren zijn wij op zondag naar het strand geweest, 70 km ver, de enige vrouw die daar te zien was, was een Duitse.”

    In het nummer van juli/augustus verscheen het vervolg :  

    -En van wat leven die mensen daar ?

    -Ja, daar is daar wel landbouw. Maar de grond is moeilijk te bewerken, hij zit vol rotsen en stenen. Hij wordt daarom ook niet omgeploegd, maar wel met schijven achter traktoren –allemaal merk Ferguson- opengesneden. Daarna komen de vrouwen dan met een hak de grond klein hakken. Ik heb gezien dat nu eind april al gerst geoogst werd. Dat was dan met een pikdorser van Claeys. Die liet nog 50 cm boven de grond staan om de rotsstenen te vermijden. Ook zijn er schapenboeren, hier en daar ziet men grote netten als grote tenten opengespannen, daar gaan tot wel 500 schapen onder schuilen tegen de grote hitte, want warm is het ginder : 37° met Pasen.

    -Frans, ge hebt nog niet veel verteld over u zelf. Hoe leeft ge ginder ?

    -Och, wij trekken goed ons plan. Wij, dat zijn mijn werkmakker en Gunther, een Duitser die bij Samic werkt, dus met drie wonen wij in een gewoon huis. Wij hebben elk een kamertje, slapen doe ik goed, in een short boven op het bed en met alle deuren en vensters open en een ventilator die als een molentje toch voor wat trok zorgt.

    Ons eten koken wij zelf, dat is eigenlijk het werk van Gunther. Wij kopen het eten op de markt zelf. Als mijn vrouw dat zou zien, ze zou in geen veertien dagen eten : zo vuil. Als ge een kieken koopt, dan leeft dat nog en ze doen het dood als ge er bijstaat. Een schaap hangt aan een boom : maag en ingewanden liggen ernaast, de kop hangt er nog aan en het vlees dat ge koopt snijden ze er zo af. Maar de appelsienen en de mandarines zijn er zo lekker; ik heb er verschillende kilo’s van meegebracht. Zo goed vind ge ze hier niet. Ook waren er ginder al volop nieuwe patatten.

    -En hoe werkt ge ginder ? Hoeveel uren doet ge ?

    -Ge zijt eigenlijk uzelf baas. Ik werkte alle dagen zo een 9 uur, ook op zaterdag. ’s Zondags dikwijls ook nog in de voormiddag. Ge moet dat zelf wat zien hoe uw werk te regelen. Op zondagnamiddag trokken wij er dan meestal op uit, de toerist spelen. Zo bezochten wij Kerouwa nog meer naar het zuiden, waar ze tapijten weven.

    ’s Avonds konden wij heel goed BRT3, de Wereldomroep ontvangen en dan brieven schrijven, u wassen en vroeg gaan slapen. Wij zijn ook eens uitgenodigd bij de bedrijfsleider thuis, die had er eigenlijk een feest voor ons van gemaakt : tomatensoep en cous-cous. Maar hoe ik ook wou, ik kon het allemaal niet binnenkrijgen : zo pikant, mijn keel brandde. Daar heb ik ook TV gezien : slechts 1 kanaal en niet anders dan over Bourgiba. Die man staat ook overal met zijn foto op alle pleinen en straten. Verleden jaar zijn er relletjes geweest omdat de broodprijs opsloeg. Dan zijn er veel doden gevallen. Ik was ginder toen niet. Wat ik wel gezien heb dat er in Tunis tanks met soldaten stonden op alle hoeken van de straten. Dat geeft maar een aardig gevoel. Maar verder zijt ge er veilig. Wel is er veel controle van de politie die uw auto tegenhouden. Maar die van Beja kende ons al goed en was zeer vriendelijk en iedere keer handen geven. De mensen zijn blij dat ge hen komt helpen, ge zijt ginder gaarne gezien.

    -Frans, wij horen dat ge ginder gaarne waart.

    -Ja, ik heb altijd gaarne montage gedaan. En ginder kunt ge bewijzen dat ge uw stiel kent. De mensen ginder appreciëren dat : ze noemen u ‘monsieur le spécialiste’ of ‘monsieur Francis’ want zo noemden ze mij. En ge moet ook wat met de mensen kunnen omgaan. Ik heb voor al mijn mannen zo een werkpetje met Samic meegedaan en blij dat ze waren. Ge moet hen ook begrijpen : neem nu de periode van de Ramadam, hunne vasten. Dan mogen ze niet eten of drinken gedurende de ganse dag, ’s avonds na zonsondergang eten ze dan en vieren feest tot stukken in de nacht. Ahwel, dan vroeg ik van mijn helpers wat te werken in de voormiddag, ’s namiddags mochten ze dan naar huis. Met 40° warmte zonder eten of drinken zoudt ge er toch niets van gedaan gekregen hebben.

    -En gaat ge nog terug ?

    -Ze zijn van de fabriek komen vragen om naar Algerië te gaan voor drie maanden. Dat is wel wat lang van huis weg. Wellicht kan dat gesplitst worden in korte periodes. En Algerië schijnt strenger te zijn dan Tuniesië. Of ik ga…

    Frans zegt niets meer. Hij kijkt eens naar zijn vrouw. Want dat hoort ook bij het op-montage-gaan in de vreemde. De man is weg, de vrouw blijft alleen thuis. Ook zij brengt haar offers. Zij is de sterkte van het thuisfront.”

     

    In 2013 bracht ik een bezoek aan Frans op een mooie zomernamiddag. Hij herinnert zich bovenstaand interview voor ‘De Band’ nog goed. Robert Verbruggen en Karel Duysburg hadden hem dat toen afgenomen. Mij interesseert vooral het vervolg.

    Frans werd te Blaasveld geboren op 16 juli 1932 en hij huwde met de Leestse Maria Van den Heuvel die hem twee kinderen schonk : Marie-Louise en Willy. Intussen zijn zij de fiere grootouders van An en Wendy.

    Frans en Maria wonen nog steeds aan de Stenen Beek op de Juniorslaan. In een mooi onderhouden huis met een fraaie tuin. Dat laatste is geen toeval. Frans heeft zijn hart en zijn ziel verpand aan zijn tuin en dat is te merken aan elk detail. Zijn buxussen zijn in de wonderlijkste vormen gesnoeid, zijn taxushaag is perfect gecoupeerd en alles in zijn voor- en achtertuin oogt fleurig en weldadig.

    Negenentwintig jaar geleden hadden mijn voorgangers twee edities van ‘De Band’ nodig om hun gesprek met Frans te publiceren. Niet verwonderlijk. Zo’n extraverte mens met het hart op de tong en op de juiste plaats. Intussen is hij 81 en nog steeds even lucide en zo kwiek als een vijftigjarige.

    “Ik ben op mijn 63ste met pensioen gegaan,” vertelt hij, “Acomal is failliet gegaan in ‘86, maar ik ben nog een jaar blijven werken voor de curators. In Algerië ben ik nooit geraakt maar wel in Ghana –zes weken-, in Nigeria, Libye en Frankrijk : Marseille en Arras. Naar deze laatste stad trok ik met mijn Diana Durkopp Scooter. Een 200 cc, maar daarvoor kreeg ik van mijn werkgever een autovergoeding. Met die Scooter ben ik aan het benzinestation van Battelbrug omvergereden en ik heb hem nadien verkocht en ben bij Garage Candries in Heffen een auto gaan kopen.”

    Het zwarte gat heeft hij nooit gekend. Na zijn oppensioenstelling begon hij tuinen  te onderhouden. Op een bepaald moment wel twaalf tegelijk. Een onvergetelijke klant was Luitenant-generaal Constant Weyns (°Deurne, 25/12/1916, +Bonheiden 25/11/2003) uit Muizen. Daar was hij kind aan huis. Die generaal was niet de eerste de beste. Gewezen chef van het Hoofdbestuur van het Ministerie van Landsverdediging, kabinetschef van de Minister van Landsverdediging, Groot Officier in de Kroonorde, in de Leopoldsorde, Officier in de Nationale Orde van de Verdienste (Frankrijk), Commandeur in de Orde van de Heilige Gregorius de Grote (Vaticaanstad)…

    “Hij woonde aan de Willendries in Muizen en had een kapelletje in zijne hof onder de spoorweg voorbij Planckendael. Elk jaar ging er een stoet uit van aan zijn villa tot aan het kapelletje op de laatste zaterdag van mei. Die stoet werd geëscorteerd door een fanfare uit Sint Lenaerts en nooit gedurende ruim 30 jaar heeft het die dag geregend, nooit…”

    Frans was een fan van V.V. Leest  en voetbalde zelf ook in zijn jeugd. Zo was hij met Acomal actief in het Handelsverbond en speelde toen o.a. tegen ploegen van Lamot en ‘t Arsenaal.

    Nadien speelde hij voor de wasserij van Blaasveld en bij Racing Willebroek tot het failissement.

    “Ik was nogal een harde,” bekent hij, “snel en fysiek sterk.”

    Bij Acomal was hij een uitmuntend lasser en een expert in het ‘Salomo-lassen’. Aluminium aaneensmeden, niet simpel en niet iedereen gegeven. Geen toeval dan ook dat hij voor zijn bedrijf zoveel buitenlandse missies heeft volbracht.

    Met zijn  gezondheid gaat het nu goed maar in 1998 kreeg hij een hartinfarct.

    “Eén derde van mijn hart is afgestorven. Regelmatig ga ik bij mijn dokter om een pikuur met vitamines om een tekort aan te vullen en van mijn hartspecialist kreeg ik een streng dieet voorgeschreven maar ik kan nog een hele dag werken.”  

    Dat is ook te merken aan zijn groententuin. Het aspergeveld ligt nu te rusten, maar de kolen, boontjes, prei, selder, aardappelen zijn bijna klaar om geoogst te worden en liggen er in hun  perceeltjes onberispelijk bij. De meeste vruchten zijn afkomstig van zaad dat hij zelf gekweekt heeft.

    Zijn vrouw Maria is er bijgekomen. Ook zij is een warme praatvaar.

    Tijdens ons afscheid vertelt zij nog een verhaal dat de punctualiteit van haar man, en ook haar goede inborst, illustreert : “Vorige week kwamen hier twee jongens van een jaar of twaalf met het verzoek om onze wagen te mogen wassen. Dat is een Renault Mègane van 12 jaar oud. Het was niet voor een goed doel vertelden ze, maar om wat extra zakgeld te verdienen. Ik weet hoe mijn man zijn auto soigneert en ik heb geweigerd, maar ik heb ze het geld zo meegegeven…”

           Marcel Van Hoof.

     

    -Frans Schaerlaeckens.

    -Frans mag terecht trots zijn op zijn wonderlijke tuin.

    -Ook in zijn achtertuin vind je merkwaardige buxussen.

    -Zijn moestuin ligt er in optima forma bij.

     

     











    03-08-2013 om 22:25 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 18/03-24/03 2024
  • 11/03-17/03 2024
  • 19/02-25/02 2024
  • 05/02-11/02 2024
  • 22/01-28/01 2024
  • 25/12-31/12 2023
  • 18/12-24/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 06/11-12/11 2023
  • 30/10-05/11 2023
  • 23/10-29/10 2023
  • 09/10-15/10 2023
  • 25/09-01/10 2023
  • 11/09-17/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 14/08-20/08 2023
  • 24/07-30/07 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 05/06-11/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 27/02-05/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 16/01-22/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 14/11-20/11 2022
  • 07/11-13/11 2022
  • 31/10-06/11 2022
  • 24/10-30/10 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 03/10-09/10 2022
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 22/08-28/08 2022
  • 15/08-21/08 2022
  • 08/08-14/08 2022
  • 25/07-31/07 2022
  • 18/07-24/07 2022
  • 11/07-17/07 2022
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 02/05-08/05 2022
  • 18/04-24/04 2022
  • 28/03-03/04 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 21/02-27/02 2022
  • 31/01-06/02 2022
  • 03/01-09/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 15/11-21/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 25/10-31/10 2021
  • 18/10-24/10 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 23/08-29/08 2021
  • 16/08-22/08 2021
  • 09/08-15/08 2021
  • 02/08-08/08 2021
  • 26/07-01/08 2021
  • 19/07-25/07 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 05/07-11/07 2021
  • 21/06-27/06 2021
  • 14/06-20/06 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 24/05-30/05 2021
  • 10/05-16/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 12/04-18/04 2021
  • 05/04-11/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 15/03-21/03 2021
  • 08/03-14/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 21/12-27/12 2020
  • 14/12-20/12 2020
  • 07/12-13/12 2020
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 09/11-15/11 2020
  • 02/11-08/11 2020
  • 19/10-25/10 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 05/10-11/10 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 17/08-23/08 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 20/07-26/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 29/06-05/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 30/03-05/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 16/12-22/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!