1984 – Zaterdag 13 oktober : Jubileumviering KWB - 35 jaar KWB – 10 Jaar Volley

Programma :

-15 u : Mis in de parochiekerk ter nagedachtenis van overleden leden.

De mis werd opgedragen door de proost, bijgestaan door E.H. De Schutter en opgeluisterd door het gemengd zangkoor van Leest.

-16 tot 18 uur : Receptie en academische zitting in “Ons Parochiehuis” met viering van verdienstelijke leden.

Als gastsprekers fungeerden oud-burgemeester en secretaris van het ACW verbond Mechelen  Jos Vanroy en Jean De Boeck, verbondsvoorzitter.

-18u30 : Feestmaal met op het menu : soep, toast champignon, Normandische tongen in wijnsaus, kroketten, kalkoengebraad met gebakken ananas en ijskreem “Banana Split” en wijn.

-Nadien gezellige dansavond.

Deelnameprijs : 500 fr per persoon.

Voorzitter Fons Geerts sprak in zijn welkomstwoord over de historische evolutie van de Leestse KWB, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht (liefhebbers konden zich wenden tot Jean Pierre Publie uit de Tisseltbaan). Hij bracht ook hulde aan wijlen Jan Dormaels, de stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Er waren 90 personen ingeschreven.

Gehuldigde leden :

25 jaar bestuurlid :  De Prins Theo en De Wit Jan

35 jaar lid :  Coeckelbergh Jozef, De Mesmaecker Gerard, D’Hondt Louis, Geens Jules, Moons Jan, Solie Louis.

30 jaar lid : De Decker Jozef, De Prins Jan, Geerts Jan, Keulemans Frans, Teughels Arnold, Van Hoof Victor, Van Praet Richard, Verbruggen Alfons, Vloeberghen Jozef.

25 jaar lid : Casteels Jan, De Donder Louis, De Prins Theo, De Wit Jan, Lauwens Antoon, Lauwens Jozef, Polfliet Emiel, Puttemans Alfons, Schillemans Louis, Van Praet Ferdinand, Van Steen Emiel.

Phil De Prins en Jan De Wit  respectievelijk 29 en 28 jaar bestuurslid kregen elk een ‘medaille van verdienste’ geschonken door cultuurminister Poma.

(‘DB’, november ’84)

“De KWB van Leest telt op zijn 35-jarig bestaan met 112 leden waaronder 9 wijkmeesters en een bestuur dat onder leiding van voorzitter Geerts haar programma in goede banen leidt.”

(GvM, 17/10/1984)

“KWB-afdeling Leest vierde haar 35^e verjaardag. De plechtigheid begon met een mis in de parochiekerk, opgedragen aan overleden leden. Tweede evenement was een academische zitting bijgewoond door notabelen, KWB-ers en afgevaardigden van plaatselijke verenigingen.
Fons Geerts, voorzitter van de Leestse bond, sprak over de historische evolutie en de verwezenlijkingen van ‘zijn’ vereniging, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht. Tegelijk bracht de h. Geerts hulde aan wijlen Jan Dormaels, stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Vervolgens stond Mechelens oud-burgemeester Jos Vanroy recht en verduidelijkte plaats en taak van het ACW in de crisistijd. Volgens hem moest de Katholieke Werkliedenbond meer aan vorming doen om de onzekere toekomst aan te kunnen.

Na de huldiging van de jubilarissen hield de bondsvoorzitter van het Mechelse gewest, Jean De Boeck een korte toespraak. Daarin feliciteerde hij de gevierden en vertelde over kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ. Verder verzocht hij de aanwezigen mee te werken aan ‘Project 2000’, een reeks gespreksavonden rond actuele en toekomstthema’s.”

(HLN, 28/10/84)

Bijgevoegd :

-Uitnodiging voor de jubileumviering van de KWB.

-Phille De Prins (uiterst rechts) en Jan De Wit werden samen met hun echtgenotes            gevierd.

-Voorzitter Geerts (midden) geflankeer door eregasten Jos Vanroy en bondsvoorzitter De Boeck schetste op de academische zitting de evolutie en verwezenlijkingen tijdens 35 jaar KWB-Leest.

19-09-2013 om 18:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 7 oktober : Eer en Appreciatie voor Leestse missiezuster.

Nieuws uit Chili.

“Lieve mensen allemaal,

Hier dan een tweede algemene brief sedert mijn vertrek. Ik wou spreken over twee punten :

1.De bouw waartoe U allen hebt bijgedragen met uw grote of kleinere gift, gaat goed vooruit. Ze zijn al aan ’t laatste verdiep bezig (4^de hier in Chili). Alleen de ruwbouw natuurlijk.
Hier hebben we ook al een beetje geld bijeen gezocht maar de mensen zijn hier zeer arm en dat gaat natuurlijk moeilijker. We kregen wel een installatie voor de tandarts vanwege de Lions Club en 25 bedden van mijn medezusters die hier ook in Chili werken.

Ik bedank nog eens zeer speciaal al de mensen die in België bijdroegen, sommigen vooral met grote sommen en vooral grote edelmoedigheid. Ik vernam van een nieuwe storting  van een persoon uit Leest die onbekend wil blijven, maar ik voel me verplicht ten minste langs deze brief te danken.

2.Over een prachtige premie die ik kreeg van de stad Concepcion. En dat verhaal doe ik met grote nederigheid maar ik moet het vertellen want dit is een gebeurtenis die bijna nooit voorvalt.
Vanaf 1983 noemt het stadsbestuur tien personen die vooraanstaand  (opvallend) zijn om hun werk voor het welzijn van het volk. Ik was bij deze tien personen in het jaar ’84. De onderscheiding die ik kreeg zegt het volgende : ‘Het stadsbestuur van Concepcion verleent dit einddiploma aan de vooraanstaande Juanita DE BOECK, als erkenning van haar grote geest van dienstbaarheid ten voordele van de gemeenschap’.

Ik werd letterlijk en effectief in de bloemen gezet. De plechtigheid had plaats in de bibliotheek van de stad. Vele autoriteiten en veel volk om ons toe te juichen. – Van de tien personen waren er maar twee die ik niet kende voor die avond. Volgens het relaas van de mensen kreeg ik de meeste toejuichingen maar er was ook zeer veel volk voor me gegaan. Het was aandoenlijk. Als men mij verwittigde per telefoon vanwege het dagblad kon ik het niet geloven. Tot dat de officiële brief kwam, toen moest ik het wel geloven.

Ik heb dit diploma opgedragen aan al de mensen die even als ik werken aan het welzijn van de mensheid, en ook aan mijn armen. Van de ene kant komt deze erkenning zeer goed om twee redenen. Het brengt een bevestiging van de erkenning en het aanvaarden van mijn werk in Chili. Alzo zal dit de valse berichten, in België rondgestrooid, vernietigen en van de andere kant is het een nederig aanvaarden en een nieuwe stimulans om nog meer en beter te werken, want nooit verdient men ten volle zulk eerbewijs. Dank met mij O.L.Heer die alles goed doet en alles op zijn gerichte tijd laat gebeuren.

Ik stuur, samen met deze brief, een knipsel uit de krant. Er zal wel ergens iemand zijn die Spaans kan vertalen. (zie onderaan)

Dit is het nieuws voor deze keer. Blij nieuws. Lieve groeten aan allen en tot volgend schrijven.

     Zr Juanita De Boeck.”

(‘DB’, december 1984)

1984 – Maandag 8 oktober : Wagen in Leuvense vaart (foto)

            “De 21-jarige Pieter Verbeeck, Winkelstraat 16 Mechelen, liep maandagnamiddag

            een nat pak op toen hij, om vooralsnog onbekende redenen, met zijn auto in de

            Leuvense vaart plonste ter hoogte van de Geerdegemvaart te Mechelen.

            De chauffeur kon zich al zwemmend uit zijn voertuig redden en zwom recht in de

            armen van de ambulanciers die hem opwachtten.

            Nadien sprongen duikers van het Mechelse brandweerkorps in het water om,

            samen met de ter plaatse gekomen takeldienst Verbruggen, het verdronken voertuig

            weer op het droge te halen. (GvM,10/10/84)

-Het bewuste krantenknipsel met links onderaan een foto van Jeanne De Boeck.           

-Met de auto werd ook nog een fiets die op de bodem van het kanaal lag, aan kant gehaald.
 De reddingswerken werden door heel wat kijklustigen gecommentarieerd.”

19-09-2013 om 10:51 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 5, 6 en 7 oktober : Chiro Vevoc Crossweekeinde

Meer dan 150 vrijwilligers zetten hun schouders onder deze Chiro Vevoc  organisatie die voor de eerste maal in haar twaalfjarige geschiedenis gespreid werd over drie dagen.  

Vrijdagavond was het mosselfestijn en deze zeevruchten gingen met honderden kilo’s van de hand.

Daags nadien was het feest voor de jeugd met een grote crossfuif.

Hoogtepunt vormde traditiegetrouw de laatste dag met de massa-cross, waarin vooral de halve marathon voor de nodige supportersgeluiden en kijkdichtheid zorgde.   

Er waren 17 verschillende reeksen van lopers en loopsters.

Om 16 uur was er een halve marathon van 21 km over de vernieuwde Zennedijken rond Leest en Hombeek.

In totaal startten er een zevenhonderdtal lopers.

Na de cross was er volksdans.

De fotowedstrijd werd gewonnen door Ingrid Vets voor Marcel Van Medegael en Mark Van Den Heuvel.

In ‘De Band’ van september ’84 verduidelijkte Louis Vloebergh in een vraaggesprek het doel van de cross :

“De cross is in de eerste plaats een ‘ontmoeting’. De mensen bij elkaar brengen. Generaties lang komen de Chirojongens en –meisjes met andere groepen hun krachten meten in Leest.

Ieder jaar hebben wij toch zo een duizend deelnemers. Maar ook verheugen wij ons steeds in een groot aantal toeschouwers. De mensen komen graag eens kijken naar die gezellige drukte van al dat jeugdig geweld dat zich afspeelt in het prachtig kader van kerk en vallei. Als het weer goed is, is dit echt de gelegenheid om nog eens buiten te komen.

Toch is onze hoofdbedoeling nog steeds het chirovolkje aan te trekken : daarom zijn er prijzen voor de talrijkste chirogroepen.

Veel werk moet gedeeld worden. Dat is de grote kracht van Vevoc. De samenwerking is er enorm. Sinds maanden vergadert het cross-comité en de dagen voor, tijdens en na de cross zijn er meer dan 150 medewerkers waarop ge stuk voor stuk kunt rekenen. Het succes van de cross is hun succes.”

-“Wat is er dan allemaal te doen ?”

-“Plaatsen van de tenten, halen van tafels, stoelen, vloer, toog, tonnen bier, barbecue, de prijzen uitdelen. Om dan nog niet te vergeten : de lopers inschrijven, maken dat iedereen op tijd loopt, geen binnenweg neemt en bij de aankomst de juiste prijs krijgt, en daarbij nog de dorstigen laven en de hongerigen spijzen, en ook nog nadien volk vinden om af te breken en op te kuisen.”

-“En financieel kunt ge er aan uit ?”

-“Bijlange niet. Wel hebben wij gelukkig enkele sponsors die ons goed steunen. Ook geven wij een tombola om de kosten te drukken. Want wij staan er op dat iedereen een prijs krijgt en dat kost een heleboel geld. Ook is het een grote steun –ook financieel- steeds meer toeschouwers en supporters te mogen ontvangen.”

En in ‘De Band’ van november verscheen volgend (beknopt) verslag van het crossweekend :

“Terwijl de orkaan ‘Hortence’ door Europa raasde, trotseerden enkele moedigen weer en wind om weeral eens een tent op de chirohemen recht te zetten.

Chiro en Vevoc stonden dit jaar weer eens in voor een prachtige organisatie.

Ondertussen is er met deze 12^e uitgave een nieuwigheid bijgekomen. De geur van heerlijk gekruide mosselen en knapperende frietjes lokte menige eetlustigen en kaarters naar de pyamatent om er voor een spotprijsje een flinke portie zeevruchten naar binnen te werken.

Menigen overgoten  dit met een teug gerstenat of witte wijn en de fysiek-sterke zaalvoetballers waagden zelfs een dansje.

Op zaterdagmorgen was men weeral druk in de weer om de crossaccomodatie in orde te maken. Maar hoe de volkstoeloop van de zaterdagavond zou worden, bleef voor velen nog een vraagteken.Het live-optreden van de Vlaamse ambiance-groep ‘Bloedgroep O’, gekoppeld aan een fuif met studio Kariek zou veel volk op de been moeten brengen.

Druppelsgewijs kwamen de jeugdigen de tent binnen terwijl de eigentijdse muziek de ruimte vulde en enkele enthousiastelingen aanzetten tot dansen.

Om 22 u. trad dan de lang verwachte ‘Bloedgroep O’ op. Met hun frisse, maatschappij kritische songs konden ze het (te) jonge publiek niet volledig begeesteren. Toch droop het professionalisme van hun optreden af en durven we te zeggen dat ze één van de betere Vlaamse groepen is waar nog echte muzikanten in zitten.

Het geheel was af en verzorgd maar het publiek kwam om te dansen en niet om te luisteren en dat begreep studio Kariek die het volk gemakkelijk aan de waggel kreeg.

Een crossfuif vol ambiance dus !

De zondagmorgen was iedereen weer druk in de weer om nog een kleedkamertent recht te trekken en de laatste klusjes op te knappen.

Où 12.00 uur arriveerde reeds een chirogroep uit Boom en een uur later begon het andere lopersvolkje te komen. De ‘echten’ met hun sportzakken en de vele chriogroepen die er iets plezants van wilden maken. De aspi’s van Kapelle o/d Bos en Tisselt hadden zich weeral verkleed en dat werd door de toeschouwers gewaardeerd met applaus en toejuichingskreten.

Een 700-tal lopers draafden in het Zennedal en zorgden voor de sportieve kant van het crossgebeuren, terwijl de felbegeesterende menigte rond het parcour zich te goed deed aan de heerlijke barbecue-snacks en de bierkannen deed vloeien.

Uit de fotowedstrijd bleek weeral dat er in het Leestse nog talent zit in dit genre.

Volgend jaar hoopt men nog meer kiekjes te mogen belonen. Lopers en toeschouwers zijn ook steeds welkom. Vooral worden er meer deelnemers en mensen uit Leest zelf verwacht. Hopelijk valt de trein-, tram- en busactiedag volgend jaar niet meer samen met onze cross zodat nog meer chirogroepen de trip naar Leest wagen.
Dit 12^de crossweekend, dat weeral door het enthousiasme en de werklust van velen in elkaar gebokst werd, werd afgesloten met een spetterende volksdans-marathon.

      Bart lauwens.”

                                 UITSLAGEN  

Microben meisjes                                          Microben jongens

1.Ilse Robberechts                                         1.Glen Van Nuffelen

2.Evi Spiessens                                               2.Dirk Schelkens

3.Gerlinda De Nijn                                         3.Sven Van Rompay.

Groepsklassement : Chiro Kapelle o/d B.  Groepskl.: Chiro Skippy

Pupillen meisjes                                            Pupillen jongens

1.Sandra Volkaerts                                        1.Dirk Miseur

2.Hellen Van Nuffelen                                   2.Glen De Gendt

3.Fabienne Clymans                                      3.Johan De Prins

Groepskl.: Chiro Leest                                   Groepskl. : Chiro Kapelle o/d Bos

Miniemen meisjes                                         Miniemen jongens

1.Ilse Muishond                                             1.Herman Miseur

2.Anja Van Roost                                           2.Erik Verberght

3.Elke Sarens                                                 3.Kris Van Steenwinkel

Groepskl.: Chri Leest                                     Groepskl.:Chiro Leest

Kadetten meisjes                                           Kadetten jongens

1.Kristel Verbergt                                          1.Freddy Van Winghe

2.Marleen Volkaerts                                     2.Geert Celis

3.Els Schaarlaeken                                        3.Kris Baeyens

Groepskl.: Chiro Kapelle o/d Bos                Groepskl.: Chiro Heffen

Scholieren meisjes                                        Scholieren jongens

1.Ingrid Van Hilleghem                                 1.Dirk Muishond

2.Karin Buelens                                              2.Mark Beukelaers

3.Dominique Fierens                                     3.Herbert Bruininckx

Groepskl.: Chiro Leest                                   Groepskl.: Chiro Heffen

Juniores-seniors meisjes                               Juniores-seniores jongens

1.Marleen Robberechts                                1.Hans Verbeeck

2.Hilde Pauwels                                             2.Paul Scheers

3.Sonja Van Winghe                                     3.Patrick Van der Linden

Veteranen meisjes                                        Veteranen jongens

1.Marie Jeanne Maes                                    1. Jozef Huyghe

2.Raphaël Huybrechts                                   2.Luc Janssens

3.Victorine De Schoenmaecker                    3. Hugo Van Praet

Mannen van +44

1.Karel Alembergh

2. Francois Van der Auwera

3.Frans Govaerts

Halve marathon

1.Francois Blommaerts

2.Danny Van den Abbeel

3.Mark De Vocht

Fotowedstrijd

Er kwamen zo’n 100 inzendingen binnen voor deze wedstrijd, ingericht door Vevoc en méér in het bijzonder met de hulp van P. De Wit. De eerste prijs ging naar Ingrid Vets die ook de prijs van de persoon won.

Marcel Van Medegael, met de prijs van het dier, was goed voor een tweede plaats en de prijs van het landschap en tevens de derde plaats ging naar Mark Van Den Heuvel.

Eerwin Van Nobelen werd 5^de en won de prijs van de humor.

(‘DB’, november ’84 en Vevoc-brief van 12/10/84)

Evaluatie :

-Het mosselfeest werd als bevredigend beschouwd met 280 aanwezigen.

-Het optreden van Bloedgroep-O (niet zo goedkoop) was iets minder succesvol, bracht niet de verwachte sfeer en evenmin meer jeugd. De sfeer kwam er pas in met Studio Kariek.

-750 lopers, iets minder dan vorig jaar maar alles was vlot verlopen. Ook veel sfeer met de volksdans na de cross.

-Ook succesvol was de tombola. De top-kaartverkopers waren dit jaar Alfons Silverans (550), Louis Vloebergh (300) en Noël Lefever (250).

-Alles bij mekaar toch een geslaagde driedaagse die mogelijk gemaakt werd door de inzet van een 15-tal harde werkers op donderdag en maandag en de 180 helpers van vrijdag, zaterdag en zondag.

(Vevoc-brief van 12/10/84)

Foto :

-Programma van de 12^de Chiro-Vevoc Cross.

-Start van één van de meisjescategorieën.

15-09-2013 om 10:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 1 oktober :  Meerkleuren breien met K.V.L.V.

1984 – Vrijdag 5 oktober :

                Info-Avond “Zelf Fruitwijnen maken”en Stichting Wijngilde “BALSEMIEN”.

            In atelier ’t Seel gaf de wijngilde Balsemien een Info-Avond en Tentoonstelling

            met als thema “Zelf Fruitwijnen maken”.

            Gastspreker was F. Feremans van de Waverse Wijngilde.

            Het bestuur van deze “jonge gilde gedoopt op 5 oktober 1984 ten dienste

            van alle amateur wijnmakers van Leest, Battel, Heffen, Hombeek...”

            bestond uit Tony Baarendse (Juniorslaan 114 Leest), Wim Baetens uit

            Hombeek, Eric D’Hiet Battel, Jean Doms Heffen, Hans Hermans Hombeek,

            Karel Mertens (Kerkenblokweg 18 Leest) en Toon Sneyers (Kerkenblokweg 4

            Leest).

            Balsemien situeerde zich in de Zennevallei en was voornamelijk actief in Heffen,

            Hombeek, Mechelen en Leest. Daarenboven bevond hun wijnhuis  -waar wijnen

            werden aangemaakt en gestockeerd- zich in Tisselt.

            De vzw wou mensen interesseren, groeperen en informeren over de en rond het

            thema WIJN.

            Dit gebeurde door middel van informatie- en lesavonden omtrent volgende

            onderwerpen : het zelf maken van “fruitwijnen”, door middel van cursussen

            “leren wijnen proeven”, organisatie van wijndegustaties, organisaties van

            wijnkeuringen, organisatie van uitstappen naar wijngebieden.

            De maatschappelijke zetel van de wijngilde bevond zich op Heike 50 te

            Hombeek. 

            In 2003 zag het bestuur er als volgt uit :

            Ere-voorzitter : Toon Sneyers (+). Voorzitter : Eric D’Hiet.

            Secretariaat – PR : Myriam Bastiaens. Penningmeester : Jos Peeters.

            Documentatiecentrum : Karel Mertens,. Materiaalmeester : Wim Baetens.

            Keldermeesters : Luc d’Exelle en Gerard Steemans.

            Wijnmeesters : Ivo De Nies, Marc Tavernier en Felicien Drouve.

            Raadgevende bestuursleden : Chris Putteman en Hubert Foqué.

            Redactie : Hugo Vits.

In ‘De Band’ van juli 1986 verscheen volgend vraaggesprek met enkele bestuursleden van Balsemien :

“Zoals vele van onze lezers, hebben we ons afgevraagd : wat is dat eigenlijk voor een vereniging, die Balsemien ? Die mensen lieten ons op hun stand allerlei wijnen proeven; bovendien gratis en niet om te verkopen. We wilden er voor onze lezers meer van weten en trokken na afspraak met penningmeester Erik d’Hiet ten huize van de voorzitter Toon Sneyers.

In de gezellig ingerichte leefkamer van Toon werden we onmiddellijk vergast op een lekker zelfgemaakt kersenwijntje…en ’t mocht er zijn !

-‘Vanwaar komt die naam Balsemien ?’

-‘Wel, kent ge een balsemien ?’

Neen, we moesten bekennen dat de naam ons niet onbekend voorkwam, maar dat we toch niet wisten waar dat woord voor gebruikt werd. Toon en Erik hielpen ons even :

-‘We wilden bij de stichting van onze wijngilde een naam die een beetje algemeen was voor de streek, zo een beetje als ‘Zennevallei’. Nu, balsemien is een bloem die je juist in die Zennevallei in de maand juli kunt zien bloeien. Omdat deze planten hun zaad wegschieten, noemt men ze ook kanonbloemen.’

-‘Maar de gilde zelf, hoe en wanneer is die ontstaan ?’

-Toon : ‘Karel Mertens, mijn gebuur, vertelde hier eens dat hij appelwijn gemaakt had. Toen ik dat hoorde was ik onmiddellijk geïnteresseerd, ik wou dat ook kunnen. We praatten er veel over binnen onze vriendenkring en zo ontstond de gilde. Officieel zijn we dan gestart op 5 oktober ’84 in ’t voormalige eethuis ’t Seel bij Tony Baarendse.’

-‘Wat is het doel van Balsemien ?’

-‘Wel, de mensen wegwijs maken in de theorie en de praktijk van het wijnmaken. Je kunt het een hobbyclub noemen. Alle mensen die interesse hebben om zelf wijn te leren maken en er zich in te vervolmaken zijn van harte welkom bij ons. In februari zijn we gestart met een cursus wijnmaken. Deze lessen zijn voor iedereen toegankelijk en worden gegeven in ons clublokaal in Heffen (A. Selleslagh, Duivenlokaal, Kazernestraat). De lessen worden gegeven door eigen mensen : E. d’Hiet, K. Mertens, W. Baeten, J. Maes, V. d’Hollander en J. Peeters. Zo’n 35-tal mensen volgen deze lessen en betalen er 20 fr. per keer voor.’

Erik toont ons zijn cursusdeel en we vermelden graag dat het verzorgd en interessant is opgesteld.

-‘Hoeveel leden heb je nu ? Vanwaar komen ze ? Wat voor mensen zijn het ?’

-‘Onze leden komen uit de hele streek : Leest (11), Heffen (11), Hombeek (9), Battel (9) en de rest woont in Blaasveld, Zemst, Londerzeel, Wilrijk, Heindonk, O.L.Vr.Waver, enz. Ze komen uit alle lagen van de bevolking, mannen zowel als vrouwen.’

-Heeft Balsemien een contactblad ?’

-‘Ja, we sturen onze leden een tweemaandelijks tijdschrift toe : in dit blaadje staat dan de gildewerking en ook nog technische informatie in verband met wijnmaken.’

-‘Hoe kan men lid worden ?’

-‘Wel, als men belangstelling heeft voor het wijnmaken kan men lid worden door het storten van 250 fr. op het rekeningnummer van onze penningmeester E. d’Hiet, of men neem contact op met een van onze Leestse bestuursleden : Toon Sneyers of Karel Mertens.’

-‘Van wat maken jullie wijn ?’

-‘Wel, van vele planten, van bloemen, van fruit en zelfs van groenten. We hebben  ook al wijn gemaakt van netelen en paardebloemen. Klassiek zijn bv. Krieken-, berke-, kersen- en rabarberwijn.’

Nog lang hebben we met Toon en Erik gepraat over hun gilde en vooral over het wijnmaken. Dat het lang geen beginnelingen meer zijn hadden we snel door. Voor we vertrokken werd dat nog eens onomstotelijk aangetoond. Het vlierbloemwijntje dat Toon ons liet proeven was echt een professioneel wijntje. Lekker…

Dank je wel, Balsemien en veel succes en plezier bij het wijnmaken.”

In 2001 (24 november) vierde de gilde haar zeventiende ledenfeest.
Op de website van Balsemien vonden we daarvan volgend verslag :

“De zaal St.-Cecilia was feestelijk aangekleed, de tafels netjes gedekt, de Balsemieners dienden zich aan. Keldermeester Marc had voor een stevige port gezorgd. Het aperitief ‘Balsemien’ was best te genieten en de hapjes waren prima.

Rond 19 u. was werk geblazen voor traiteur Daniël en zijn ploeg. Vooreerst werd een uitstekende wildpastei met verse vruchten en ajuinenconfituur aangebracht. Dan volgde een minestronesoep en het tussendoortje. Als hoofdschotel kregen we een varkenshaasje met een roomsaus van witte wijn, verse dragon, marktgroentjes en amaldelkroketjes. Volgens sommige feestelingen viel het haasje een beetje tegen…Ik had geluk want mijn stuk was prima. Tenslotte maakte de grandioze Balsemientaart alles goed. De keldermeesters hadden voor de nodige witte en rode wijntjes gezorgd. Barman Philippe had zijn handen vol met het schenken van de overige dranken. Tussen de gerechten door had onze voorzitter Eric een druk programma af te werken. Hij gaf een kort overzicht van de voorbije activiteiten en een voorzuitzicht  op het jaar 2002. De resultaten van de bestuursverkiezing werden bekend gemaakt. Felicien Drouven komt ons bestuur versterken en Paul Robbrecht moest afhaken wegens verhuizing en zijn (nieuw) werk. Nogmaals dank Paul wegens je inzet gedurende al die jaren.
Dan volgde de verering van de jubilarissen. Naargelang hun staat van dienst (vijf, tien of vijftien jaar lidmaatschap) verkregen ze de tastevin, het kurk of de medaillon.

We hebben kunnen genieten van het optreden van Ann en Bart. Goed hoor, een flinke prestatie, daar zit toekomst in.

Een nieuwigheid : de traditionele tombola werd vervangen door enkele mooie prijzen die onder de aanwezigen werden verloot.

Zodoende had DJ Luc vergezeld van zijn hippe klanken, meer tijd om het Balsemienbal op gang te brengen.
We hebben er weer volop van genoten. Nieuwe afsprak op 11 januari 2002, want dan is er de nieuwjaarsreceptie.”

1984 – Vrijdag 5 oktober : 7^e Grote KWB-Kaartavond

            In “Ons Parochiehuis” Kouter Leest met meer dan 30.000 fr aan prijzen.

            Deelname : 80 fr.

            328 deelnemers die 84 prijzen mochten verdelen.

            Winnaar werd Pierre De Wit voor Sylvain Teughels.

-Voor- en achterzijde van de folder waarin Balsemien werd voorgesteld aan Leest en de buurtgemeenten.

-Voor- en achterzijde  van de info-avond ‘zelf fruitwijnen maken’.

-De KWB-folder van de 7^de Grote Kaartwedstrijd.

15-09-2013 om 10:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zondag 30 september : Nationaal tornooi voor trommelkorpsen te Landen

Het Muziekverbond van België organiseerde die dag een nationaal kampioenschap voor drumbands. Dit vond plaats in de Sporthal te Landen.

Het trommelkorps van de K.Fanfare St.-Cecilia, o.l.v. Walter Van de Venne, nam deel aan het           tornooi en behaalde een 1^ste prijs met grote onderscheiding (90%).

“Nog een goed half jaar geleden stonden onze vereniging en het Muziekverbond van België met de spreekwoordelijke ‘getrokken messen’ tegenover mekaar.

De messen zijn terug weggestoken (bij de meesten nochtans) en er kan terug gesproken worden van enigszins ‘normale betrekkingen’. Het Muziekverbond van België heeft het wedstrijdreglement voor het nationaal kampioenschap op haar laatste congres aangepast aan o.a. onze eisen (geen afrondingen meer, wedstrijdverslagen overhandigen aan de deelnemers) en wij hebben tijdens het laatste provinciaal congres beloofd dat we zoveel mogelijk als dat kon, zouden meewerken aan de activiteiten van het Muziekverbond van België. En nu is het dan zover…”

(‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84. N.a.v. de aankondiging van de deelname van de drumband aan voornoemd tornooi)

1984 – Oktobernummer ‘De Band’ : Kroniek van Kobelatens Hoeve

“Van reeds na het verdwijnen der Leekebroeders uit de Rennecauter, werd de Kloosterhoeve alsdan betrokken door generaties huurpachters De Laet…Na die ketting van hoeveuitbaters, is in ’n oorkonde vanaf 1799, een opvolgende De Laet vermeld als boer op de Kloosterhoeve, ’n gezin met twee zonen, waarvan de oudste Victor, trouwde met de dochter der hoeve ‘De purperen Braam’, aan de Blaesveldbaan en werd daar den boer…De vader van Victors vrouw was een Verschueren, gitzwart van haartooi, daardoor werden diens huisgenoten vernoemd als die van de ‘Zwarte Verschueren’…

Op de Kloosterhoeve trouwde vervolgens zijn jongere broer Jacobus en werd daar den uitbater…Van toen is geweten, dat de bewoners der hoeve, ‘die van Kobelates’ bleven vernoemd…Deze Kobelates en zijn vrouw werden de ouders van een zoon en drie dochters. Fons Coosemans uit het ‘Dorpsfort’, huwde met Melanie van Kobelates, en deze werd alzo de moeder van mijn moeder en later mijn meter, zij was boerin ‘Leireke’ met hun aspergeteelt.

Mijn meters zuster Victoria huwde Flore Troch en werd de boerin op het hoeveke schuinsover de pastorij. Flore was daarbij ook grafmaker en tevens ophaler van den in zijn hand te geven kerkstoeltjescent, voor de zich omgorden beurs, van alle soorten kledingknoppen te vrijwaren. De derde dochter van Kobelates trouwde met den buurtjongen Frans Jacobs, op ‘Keppers’ akkerbedrijf aan de Tisseltbaan…In dit jaar was er op de Kloosterhoeve bericht toegekomen, met vermelding dat de erfgenamen van hun Spaanse voorzaat, zinnens waren het domein te verkopen, met voorkeur aan de inwonenden… De zoon Viktor van Kobelates huwde Adel Selleslach, en kocht als opvolger van zijn vader, de Kloosterhoeve, en werd onder ’n tijdverloop van 15 jaar, de vader van twee jongens en twee meisjes…Onderwijl was grootvader Kobelates gestorven. De huisgenoten boerden vlijtig verder, en hun minzaam opgroeiend kroost, schiep een gezellige sfeer, in en rond de Kloosterhoeve…
Doch later bleek dit gezin een merkwaardige roeping voorbestemd…In de jaren na 1900, werden de kinderen op de Kloosterhoeve stilaan wat ingetogener, want zij zagen hun moedige moeder haar gezondheid langzaam verflauwen. Wat later droeg Viktor van Kobelates het beheer en de uitbating der Kloosterhoeve over aan zijn oudste zoon Sooi, die trouwde met Sidonie Diddens, mits gezinslastdragers voor de ouders en bij het werk helpende broer en twee zusters…En jaar later werd het gezin nog een lid rijker bij de geboorte van Sooi en Sidonie hun dochtertje…In begin van 1914 stierf moeder Adel, en een half jaar later vaarde haar zoon Chareltje als Leekebroeder naar Canada…

Vader Viktor De Laet, om de ene zoon en diens zusters reeds hun toekomst te verzekeren met hun moeders erfdeel, verkocht het wat statiger voorgebouw met trapgevel, aan Toon Van Ingelghem. Deze Toon herschikte vanaf zijn aankoop de benedenverdieping tot herberglokaal en hees van uit het voorhofgraspand, aan een hoopopstaande wip, kleurrijke pluimvogels, tot schietschijven voor handboogschutters.

Ik ben als jonge snaak onder en na de oorlog van ’14, met mijn nonkel Frans naar zulk spektakel meermaal gaan kijken, en daarna stapten wij naar het wiplokaal, in een apart aangebouwd eethoekje, bij een glas bier, elk een door Toon gebakken echter varkensvleespens met ’n boterham verorberen. Nonkel betaalde het verbruik voor ons beiden,  totale prijs : 1,50 fr, ongetaxeerd !

In augustus 1914 breekt de oorlog uit. Alle deze streek omgevende forten worden overspoeld door de Duitsers, die ook de gevluchte Leestenaars achter zich lieten. Opnieuw moest en ging, in de woning en boerderij van Kobelates het werk verder…Na de oorlogvoerenden reeds ’n paar jaar in een loopgrachtduel waren verwikkeld, trok Viktors jongste dochter Cristina, als Leekezuster naar Heverlee. Zij heeft, na Diamante Jubilarisse bij de Zusters Annunciaden te zijn geworden, daar nog lang volvaardig geleefd…In het oorlogsjaar 1918 stierf Viktor van Kobelates, één week later na zijn zoon Sooi. Beiden aan een hier heersende verwoedde Spaanse griep…
Na den oorlog besloot Viktors dochter Melanie, haar zuster Christina te vervoegen in Heverlee, en ging van daar ook als Leekezuster scheep naar Congo…

Om uit onverdeeldheid te komen, werd na overleg met de belanghebbenden, zulks vredig opgelost en goedgekeurd, waarbij de woning en boerderij, die eigendom bleef van hun broer Sooi zijn weduwe en haar dochter…

Een tijdvak, met opvolgende hoeveboeren Kobelates, uit den stamboom van den in 1799 er gevestigde De Laet was ten einde.

                                                        Kroniek van verwanten.

Bomen ontmoeten elkaar niet, docht mensen zich wel. Toen ik met mijn verloofde, voor ons kerkelijk huwelijk, drie roepingen ging bestellen, zei pastoor Beuckelaers mij achteraf : ‘Gij beiden zijt reeds familieverwanten van bij de geboorte van uw verloofde’, en hij vertelde dat in ’n verward verhaal, hetwelk ik later trachtte te vertalen in deze onderstaande schets…

Zig-zag vanaf het jaar 1799                          Zig-zag vanaf het jaar 1799

Rennecauter : De Laet – en gezin                 Blaesveldbaan : Verschueren – en gezin

                       : Kobelates – en gezin                                    : De Laet – Verschueren

Dorpsfort      : Coosemans – De Laet                                          : Wauters – De Laet

Dorpsplein   : Huysmans – Coosemans                                      : De Rooster – Wauters

                      : Huysmans                                                      :                       De Rooster.

Aldus waren de moeder van mijn moeder, en de moeder van mijn verloofde haar moeder : wederzijdse nichten. Die Wauters uit de Blaesveldbaan had nog twee broers en twee zusters. De oudste was gehuwd met den eigenaar van het kasteel in den Kouter en werd er ‘Madammeke Moyson’…
Wat later trouwde haar broer Viktor, met de dochter van Verschueren, en werd er de uitbater der hoeve ‘De Purperen Braam’. Intussen overleed weduwnaar Charel vader Wauters in Sempst Laer, en kort daarna, wilden zijn drie andere kinderen ook naar Leest…

De drie Wautersen, kochten in de Winkelstraat en kwamen er boeren, op de later geworden ‘Boerkes’hoeve…

Onder het verloop van ’n tiental jaren, werd in het ‘Dorpsfort’ het huisgezin van Coosemans Fons met vier kinderen gezegend…In die tijd waren te Leest, negen van de tien gezinnen kleine boerkens met te weinig landbouwgrond…Vader Coosemans, als familieverwant meermaals als helper gevraagd aan den oogst en ander karwei, bij Viktor Wauters uit de Blaesveldbaan had van deze, onderwijl ’n stuk veld in huur gekregen…Deze latere Peter van mijn broer Fons, heb ik in onze herberg horen vertellen, dat hij vanaf het ‘Dorpsfort’, voorbij de Sint Jozefskapel, rechts langs het kerkwegeltje, alover de Scheerstraat de beemden, daar over het molenbeekbrugje naar het nog vijfhonderd meter verder veld, duwend of trekkend een kruiwagen voor alle vervoer : houten vaten met beerdrek, stapels mest, niet bijna te overzien, enz., en onderwijl moesten alzo de vruchten thuisgebracht.

‘Ik ben eens,’ zei hij, ‘op ’n vroegen ochtend patatten met een riek gaan rooien, en thuis had ik gezegd : ze moeten er uit, al wordt het nacht, maar toen ik bij donkerte zag dat zulks niet zou lukken, vleidde ik mij te slapen achter een hoop patattenloof, en als ik ’s morgens na een paar uur werken thuis kwam, zei mijn Melanie : ik peinsde het wel, maar doe dat toch niet meer, want ik heb heel de nacht geen oog dicht gedaan’…

Naar 1890 toe, begon dit door mijn moeder en haar broer Frans, in hun jeugdjaren meegemaakt echt te gebeuren : de hoevejuffrouw en haar twee broers Wauters, Melanie, Louis en Jef, voelden het zware werk in de Winkelstraat hen teveel geworden, verkochten de boerderij en huurden aan den overkant der Sint Annabeek op de Warande een klein hoeveke, om er voorlopig tot rust te komen, want zij lieten in den Kouter, op ’n stuk grond van Mijnheer Moyson, nabij het dorp, een renteniershuis voor hen bouwen. Enkele maanden daarna was dat voltooid en onderwijl hadden de twee broers reeds den achtertuin omgespit, en er al bomen geplant, zelfs op het voorhof vijf esdoornplataantjes….Er werden nieuwe meubeltjes ingebracht…Melanie ging aan den kook, en allen sliepen er reeds…Morgen zou het laatste bruikbaars van de Warande worden opgehaald…Jef leende kar en paard van de ‘Purperen Braam’ en in het ‘Dorpsfort’ gekomen stopt hij, en vraagt Leirekens elfjarige zoon Franske mee, op op het paard te passen…Louis heeft op de Warande, daar al heel wat bucht buiten gezet…Uit het pover gebouwtje wordt het laatste dienstbare van het boedelke opgeladen. Jef die nog eens alle muurschabbekens oversnuffelt, ziet in het bovenkelderkamerken waar Melanie heeft geslapen, daar op ’n door vermolming schuin gezakte kast, een hoekig pak steken…en hij roept om Franske…Jef wijst : ‘Haal dat pak daar eens af !’ en gaat ladderke staan, en heft op zijn twee saamgestrengelde handen Franske omhoog…Franske rukt dat pak van onder het plafond, met ’n meeschuivende stofwolk. Jef lost een hand om zijn ogen te beschermen, en beiden tuimelen op de vloer, onder ’n regen van rinkelende gouden muntstukjes uit ’n scheurende kartonnen doos…Met Louis die toekeek, scharrelen ze nu gedrieën, met hun duim en vingernagelsdie glinsterende duiten in een afgedankte teems…Franske snuit even zijn stofneus, en toen hij zijn zakdoek wegstak, fronst Jef zijn wenkbrauwen en verwijt : ‘Hé zeg, ge moogt gij er daar geen van wegmoffelen…,draai uw zakken eens om !’Doch daar kwam niets uit dan enkele bij het dorsen daarin verzeilde graankorrels…Thuis gekomen met hun bazaar, wist juffrouw Melanie, dat zij toch ongewild, die poen was vergeten…

In dien tijd liepen jongens en meisjes samen naar de enige gemeenteschool op Leest, en die bleek voor sommige ouders vrijzinnig getint…

In den Kouter lag een stuk grond : ‘Zwart goed’, als ’t land van Eijkes verwenscht, eerder verdonkermaand in een geschil tussen kerk en staat, waardoor heel wat gegadigde kleine boerkens, bang voor de hel, om dit veld te bewerken, hun lust werd afgeremd. Doch de tijden veranderen, waardoor ook politieke veeten kunnen opgelost…Want plots wordt daar in den Kouter, een Katholieke meisjesschool op jaarschaal gebouwd…En de vroegere wroeters Wauters vervelen zich, en Louis de oudste  beslist : ‘Morgen ga ik het overig veld huren, want rentenieren is ook niet alles.’

‘Voor mij moogt ge een varkentje aankopen om vet te mesten’, zei de overmoedige Melanie’.

‘En ik koop een gespan en paardje,’ besloot Jef de jongste.
De Wautersen hadden hun gedroomde hobby..Maar gauw werden bij schoolvrijaf, Franske en zuster Victoria (mijn eens te worden moeder) als hulpjes gevraagd, voor planten, wieden, harken en ander licht werk…Vele jaren later heeft daarover mijn moeder aan mij eens verteld, dat zij en haar broer, beiden voor het zich aanbieden op het hof daar onder een boom, enkele gevallen appeltjes opraapten, voor wat verfrissing op het veld, en zulks had Jef nu van achter een venster gezien, en deze kwam buiten gesprongen …

    Anselms Jedrie.”

In ‘De Band’ van april 1980 publiceerde Jacob Albert Huysmans  uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ :

Dorpsfort Tableau

“Leest had hal voor en nog veel jaren na 1800, een soort van Hoofdstraat, in een eindje Dorpsverleng, met 10 huisjes, deels 6 neringdoeningen, waarvan 5 met wat winkeltje, en op het erf van een boerderijtje, drie Marollen keeten, nog te kijk rechtover ‘Telstar’, vroeger ‘In de Kroon’ .

Op den hoek Dorp-Kouter, woonde, een halve eeuw later, de kolenhandelaar, geweten die van de Meute. Op een perceel tuin voor zijn huis, liet die Meuelamans  een schuur bouwen, waardoor de dorpsplaats plots het uitzicht kreeg van een vesting, met enkel toegang van amper vier meter breed, tussen die schuurgevel en de gevel aan de overzijde der herberg

‘In de groene Linde’.

Rond dit tijdstip was de zoon van een na den slag van Waterloo gebelgde Spaanse vechtjas “Quint”, als bakker in de herberg ‘den Kouterhoek’  komen wonen. De helft van een bijhorend winkeltje, afgezet met vogeldraad, was bestemd om in een daarachter bergplaats gemetseld oventje, vuur en broden te worden aan en uitgebracht. De portaaldeur haar hel rinkelende bel meldde klanten op de voorste vloerhelft, waar achter een schuifraampje, een toogje van ’n meter stond. Daarop een balanske met koperen schaaltjes en bij den muur een brodenrek en enkele schabbebakskens met letterkens, mais en roggemeel. Van buiten gezien, achter de ruiten, drie plankenrijen lokkende bokalen waarin : vierkante zoete bezen, wat honig kleurs, met ingebakken krenten. Papieren toeter afairkens, waarvan bij warm weer de plakkerig zwarte stroop uit de zakjesreten droop. Keurebekkes : dat waren zoetgekruide verpulverde zemelen, in reeksen van 10 x 10 deegnopjes, op een papierken bij het vuur hard gestold. “Citrond” op ’n stekske, dat was een zuur appeltje geprikt op een latje, door gesmolten roos gekleurd suikervet geglansd als lekstok, enz. Voor de kinderen heel de hemel te keus, voor nen cent !..

Na Meulemans obstructieve schuurstunt, herdoopte de verbolgen bakker zijn herberg en meteen die volksbuurt : ‘In ’t Fort’.

Die bakker en Sooi Van Hoof, de baas uit de ‘Groene Linde’ , deden beiden soms wat kwieks.

Ze vierden op hun manier de stille dagen : om beurt kwam de ene de andere trakteren.

De tapperbaas stak de ontvangen twee sollen van 10 centiem in zijn vestzak, en stapte wat later met zijn vriend naar diens uitbating, en zo laveerden zij menigmaal, goedkoop van thuis naar thuis !...

Nevens Quints bakkerij stond het herbergje ‘In ’t Smal’, later gesloten, doch daarna door Mie Petron ingericht tot spelden en lintenwinkeltje. Op een witte cirkelzon met zes uitvlammende hoekpunten in drie nationale kleuren, achter het vensterglas van de waaier der deur, pronk met vergulde letters geborduurd : “In ’t garen Zonneke”…

In het derde huis, herberg ‘In de Kroon’, woonde naast Mie, de klokkenluider Tarreke met zijn vrouw Toor de vroedvrouw, en die hadden een snoepwinkel, van pakjes zuur tot en met suikerbonen, en een ooievaar, maar die heb ik nooit gezien. Zij wisten telkens te zeggen : “die is op weg om de bestelde dopelinskens naar Leest te brengen”… Later is daar dan Jul van Mineca komen wonen, die was vele jaren in een Brussels restaurant kelderpiet geweest, en die kreeg alzo menig ellegoedventer binnen, door sommige spuiters verwezen naar een misverstaan adres “in ’t Garconneke”,..

Iets verder stond in die rij als laatste huis, het oudste duivenlokaal  ‘In Rome’…

Aan den overkant van de Quint stond de bakkerij Van Crombruggen. Later werkte daar Gieleke, de schoonvader van Van Crombruggens dochter, in het schuurtje aan de straat met zijn vlaszwingeltuig, van ’s morgens tot ’s avonds bij stallantaarnlicht. Voor en na schooltijd was het aanschuiven van bengels, om wat knol voor hun klakkebussen. Daarmee hadden zij een deugnietengerief dat wat meer knalvlucht loonde, om voorbijgaanden van kop tot teen te verrassen…Aan de gevel van deze woning, stonden naar achter toe, die keeten, eigendom van het wat afgescheiden boerderijtje van Leireke, mijn moeder ouders huis.

In het voorste van dit Marollen kwartier heeft ook Chareltje van Petronnekens, straatkeerder, gewoond met vrouw en zeven kinderen. Een der zonen, Theodoor, oudstrijder 1914-1918, werd later onze veldwachter…

In het middelste huisde Polle, de Waal. Wanneer de zon vlamde, wipten door de spleet onder de deur de vlooien, naar daar met knikkers “put afkaren” spelende kinderen, die soms met hun jeuk om moeders hulp renden. En toch was die Waal een apart propere, zelfs des winters zag men hem de laatste jaren elke drie maand in een spiksplinternieuw overhemd onder de bretellen van zijn floeren broek, doch als hij wat later op een strozak is ten hemel gegaan, werd hij met zulke dertien hemden gekleed gevonden…

In het laatste keetje woonden ook zo een paar dwarsliggers, een Hollandse dijkwerker Leander met zijn vrouw Liesbeth. Op een hete zomerdag zegt mijn meter boerin Leireke : “Lies ’t zal vandaag geen lol zijn aan de Zen.” “Geeft niets,” weet Beth, “onze Leander heeft die door mij gebreide dikke zwarte trui over nog andere aangespeeld, daar kan geen zon aan hem!…”

En dan naast Leirekens doening, als laatste in dat bolwerk, stond een herberg, en houd nog stand als de huidige feestzaaal ‘St Cecilia’ … Vandaar spoorde een veldweg, tussen nog enkele niet gerooide knotwilgen, langs de kapel Sint-Jozef, met daarachter toen het laatste hoeveke in die straat, eens als herberg ‘In Sint Jozef’, het geboortehuis van mijn vader, en zo verder naar de eerstvolgende woning bij de Oude Tisseltbaan, die van Jan Vloebergh, de baas der herberg ‘In de Vrede’. “

-In 1906 schilderde Alfred Ost het ‘dorpsfort’ van Leest.     

Alfred Ost (°Zwijndrecht 1884, +Antwerpen 1945) was voor de eerste wereldoorlog een aanhanger van het anekdotisch realisme : hij gaf dit echter dikwijls een symbolische dimensie. Onder invloed van de oorlog werd zijn werk gekenmerkt door een diep sociaal

medeleven. Ost ontwikkelde zelfstandig een kunst die losstaat van de grote esthetische

problematiek van zijn tijd. Hij beeldde landschappen, figuren, bloemen en

vruchten uit, maar bij voorkeur koos hij dieren, vooral trekpaarden, als thema.

(Grote Nederlandse Larousse)

In 1902 verhuisde het gezin Ost naar Mechelen . Hier brak het kunstenaarstalent

van Alfred Ost volledig open. Hij volgde lessen schilderkunst aan de academies

van Mechelen en Antwerpen. Typisch voor zijn werken tijdens deze Mechelse periode was de

volksverbondenheid met folkloristische trekken en pittoreske facetten, soms licht, karikaturaal en hekellustig (Alfred Ost - 2003 Biografie).

-Jacob Albert Huysmans alias Anselms Jedrie.  (foto : Lieve Huysmans)

15-09-2013 om 10:18 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Vrijdag 28 september : Mosselavond Landelijke Ruiters Leest

            De Landelijke Ruiters van Leest richtten een “Mosselavond” in die doorging

            van 18 tot 22 uur in de parochiezaal te Leest.

            Prijs voor mosselen + brood : 220 frank.

            Mensen die geen mosselen lustten konden ook stoofvlees krijgen aan

            dezelfde prijs.

            Inschrijven kon bij Walter De Prins, Juul De Smet, Roland Rottiers, Gerdt Geerts en

            Gert De Prins.

            (folder)

1984 – Vrijdag 28 september : Groot Kaarttornooi “Boomke Wies”

            Eerste van 5 vrijdagen van het kaarttornooi van de Supportersclub “Blauw-Rood”

            van S.K.Leest dat plaatshad in zaal “Alpenhof” te Heffen.

            Prijzentafel : waarde van 350.000 fr in natura met als hoofdprijs een Ford Fiësta

            Junior ter waarde van 180.000 frank.

            Per kaartavond : 15.000 fr aan prijzen.

            Inschrijving : 300 fr per avond of 1.000 fr voor het gehele tornooi.

            Het tornooi werd een overweldigend succes. Het was vaak problematisch om nog

            een parkeerplaatsje voor de wagen te vinden in het centrum van Heffen.

            Gemiddeld kwamen zo’n 300 kaarters opdagen.

            Elke avond was er voor de winnaar een fiets voorzien en de eer viel te beurt aan

            de heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit

            Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenants uit Mechelen.

            Met spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren.

            Er werden immers nooit tussenstanden opgegeven.

            Uiteindelijk bleek de h. Everaerts, een schrijnwerker en vader van twee kinderen

            uit Boom, de autosleutels in ontvangst te mogen nemen.

            Hij behaalde in totaal 737 punten.

            Als eerste Leestenaar eindigde Leo Van Camp op de 28^ste plaats.

1984 –Zaterdag 29 september : Tweede préselectie Play-Backshow

            Die dag had in de Leestse sporthal de tweede préselectie plaats. 21 deelnemers

            zorgden voor een avondje amusement waarin verschillende genres van muziek aan

            bod kwamen.

            Er werden imitaties ten beste gegeven van o.a. Kim Wilde, Edith Piaf, Queen, Elvis

            Presley, Heintje, Danny De Munck, Tracy Ullman en de Star Sisters.

            De presentatie was zoals in de eerste selectie in handen van Micha Marah.    

            De prijs van het publiek ging naar Nancy Volckaert. Zij won daarmee niet alleen

            een plaats in de halve finale maar kreeg bovendien nog een draagbare televisie.

            De zaal stond op zijn kop toen de 7-jarige Joeri Goossens uit Poederlee als winnaar uit

            de bus kwam. Hij vertolkte op een ongelooflijke wijze Streat Dance.

            (Samengevat uit ‘DMW’, 4/10/84)

-Nancy Volckaert won de prijs van het publiek.

-De winnaar van deze préselectie de 7-jarige Joeri Goossens.

14-09-2013 om 09:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 -23 september : Met de Volksunie naar Gent.

De Volksunie-vriendengroep bezocht die dag Gent. Een ontspannende en culturele uitstap.

Inschrijven kon bij Wim Baetens (Hombeek, Eric D’Hiet, (Mechelen), Toon Sneyers (Leest) en Firmain Verlinden (Hombeek).

(‘Voor U Nieuws’, september ’84)

In hetzelfde partijblad :

Goed nieuws voor Hombeek Leest

-Op ’t dorpsplein te Leest werden de werken gestart voor de aanleg van een basketbalveld.

-In verschillende straten van Hombeek en Leest werden de wegmarkeringen en zebrapaden herschilderd.

(…)

1984 – Zondag 23 september : Fietstocht met SP-Leest

Onder leiding van gemeenteraadslid Jef Vloeberghen werd de streek van Klein-Brabant verkend. Het gezinsparcours was ongeveer 25 km.

Na aankomst waren er gratis boterhammen met kaas en kop voor elke deelnemer in lokaal St.Cecilia te Leest.

(‘Voor Allen’, 22/9/84)

1984 – 24 september – Het Laatste Nieuws : Leest – Diefstallen

            “Terwijl een aantal jongeren aan het sport beoefenen waren, zijn onbekenden

            binnengedrongen in de kleedkamers in de Sporthal van Leest aan de Dorpstraat.

            Uit de jassen die er hingen werden van een vijftal personen de brieventassen

            ontvreemd.

            De benadeelden dienden klacht in bij de Mechelse politie.”

1984 – 26 september – Gazet van Mechelen : Goud te Leest.

            “Vijftig jaar geleden beloofden Bendict Polspoel, geboren te Leest op 23 maart

            1908 en Henriette Verhaegen, geboren te Zemst-Laar op 2 mei 1910, elkaar

            eeuwig trouw.

            Ze verhuisden snel naar de Kouter 96 te Leest, waar ze binnenkort gedurende

            vijftig jaar zullen gehuisvest zijn.

            Aanvankelijk was Benedict meubelmaker, maar vanaf zijn huwelijk verdiende

            hij als melkboer zijn dagelijks brood.

            Zijn vrouw Henriette vergezelde hem trouwens regelmatig op die dagelijkse

            tochten.

            Het feest vond plaats te Hombeek, maar de Leestse buren zorgden voor een mooie

            tuin en een opvallende gevelversiering.

            Het grootste deel van de vrije tijd van dit echtpaar wordt aan kaarten besteed maar

            Benoit was ook een zeer actief lied van de bond van gepensioneerden en trouwe

            toeboorder van de fanfare St.-Cecilia Leest.”

            Benoit – Henriette 15.9.34 – 15.9.84

            Op een dag heel lang geleden.

            Nu wel meer dan vijftig jaar,

            werd een jongen smoorverliefd

            op een meiske uit Zemst-Laar.

            Aan trouwen werd er dan gedacht.

            Meubelmaker was zijn stiel.

            Een melktoer ging wel met z’n tweeën,

            als dit Hendriette beviel.

            Toen kwam de oorlog met verdriet.

            Benoit en Henriette kozen de vlucht.

            In Frankrijk hadden zij geluk :

            ’n bakker met gist uit Vilvoords gehucht !

            Thuis werd hard gezwoegd.

            Julien is toen gekomen.

            Zo werd lief met leed gedeeld,

            ze waren niet in te tomen !

            Een goede buurtschap is wat waard.

            De kleine Julien kon steeds terecht

            en ’t kalvend koetje werd verzorgd.

            Zo was het toch fijn en hecht.

            Met verse asperges kon men wat !

            Zo werd de melktoer vlug vergroot.

            Melk aansmeren was een truuk :

            volle melk werd nooit gedoopt !

            ’t Liep niet van een leien dakje.

            Met paard en kar was ’t nog een spel :

            zweten en zwoegen met de Jef !

            Maar Bedford en V.W. : dat was een hel !

            Een tweede leven kwam in zicht :

            ’t pensioen was daar ; zo mocht het wel !

            De oude stiel werd weer hervat,

            zo blijft men altijd nog van tel !

            Een halve eeuw zo dicht bijeen.

            De dagen vlogen henen... en weer

            nog een tiental jaartjes overheen...

            Op ’t feest van zestig ziet g’ons weer !

            Op het menu van hun gouden bruiloftsfeest stond :

            gouden gondolas, soep, tarbot-mousselinesaus aardappelpuree, gebraad – rosbief

            groentenweelde kroketten, ijsjuweel, feestgebak – mokka en Franse kaasschotel.

Benoit Polspoel, in Leest bekend als ‘Beno van Gillekes’ was een tiental jaren muzikant van de fanfare van de Blekken en werd er in 1952 bestuurslid en van 1954 tot 1959  schatbewaarder.

‘Hij maakte er een gewoonte van om op zondagvoormiddag na de hoogmis met onder andere zijn broer Frans en August De Prins een pint te gaan drinken bij de herbergiers in het dorp.”(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

Benoit overleed te Leest op 13 september 1992.

Henriette Verhaegen overleed in het A.Z. St.Maarten te Duffel op 19 februari 2005.

Foto’s :

-Huwelijksfoto van Benoit en Henriette.  

-Hetzelfde echtpaar een halve eeuw later.

-Benoit en Henriette voor hun woning.

-Henriette Verhaegen.

14-09-2013 om 09:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 21 september Tweemaal diamant met Leestse inbreng.

In het Hof van Egmont aan de Speecqvest te Mechelen vierden Jan-Baptist  Schaerlaeckens en Maria Stoop hun diamanten bruiloft.

Hij werd geboren op 14 oktober 1900 te Blaasveld, zij op 29 augustus 1904 te Leest, waar zij ook samen in het huwelijksbootje  stapten. 

Jan-Baptist komt uit een gezin met zes kinderen.

Maria’s ouders hielden het bij vier kinderen. Dit echtpaar heeft zelf een kind, maar geen kleinkinderen.

Hij was gedurende 42 jaar brugwerker, en zij nam steeds het huishouden voor haar            rekening.

Tot hun opname in het Hof van Egmont woonden deze echtelingen te Leest in de          Kapellestraat 2. Tuinieren was in die tijd hun grootste hobby.

Leest is blijkbaar een vruchtbare bodem tot hoge leeftijd, want in de Dorpstraat 80 aldaar werd eveneens diamant gevierd. (GvM en DMW)

Jan-Baptist Schaerlaeckens overleed in het ‘Hof van Egmont’ te Mechelen op 21 april 1991.

“Hij werd gezegend met lengte van jaren, met levenskracht en gezondheid; maar hij heeft ook zware beproevingen gekend en de pijn van de eenzaamheid, telkens opnieuw gedragen met moedige overgave en vol godsvertrouwen.” (uit zijn gedachtenisprentje)

Maria Josephina Stoop was toen reeds 5 jaar heengegaan, zij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 7 februari 1986.

Alfons Huys en Paulina Alewaters, respectievelijk geboren te Leest op 15 februari 1897 en  te Heffen op 29 november 1900 beloofden elkaar op 13 september 1924 te Heffen eeuwige trouw.

Hij kwam uit een gezin met acht kinderen, zij had zeven zussen en een broer.

Het echtpaar is zelf trots op twee kinderen, vier kleinkinderen en twee            achterkleinkinderen.

Alfons Huys werkte als machinist bij de spoorwegen te Muizen. Hij was vroeger een

verwoed duivenmelker en hield ook veel van sport, vooral voetbal en wielrennen.

Opmerkelijk is wel dat dit echtpaar sinds hun huwelijk in 1924 steeds in de Dorpstraatte Leest heeft gewoond.

(GvM, HLN en DMW)

Alfons Huys overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 26 december 1988 en op 21 januari 1997 zou zijn echtgenote Louisa Alewaters in hetzelfde ziekenhuis overlijden.

Foto’s :

-Het diamanten echtpaar Schaerlaeckens-Stoop kreeg bezoek van burgemeester Ramaekers.

-Alfons Huys en Paulina Alewaters, ook zij werden door de Mechelse burgemeester gefeliciteerd met hun 60-jarig huwelijk.

13-09-2013 om 14:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 15 september : Het Laatste Nieuws : AUTO HOOFDPRIJS KAARTTORNOOI SK LEEST

“De supportersclub van S.K. Leest, de provinciale voetbalclub uit deze Mechelse deelgemeente, gaat een reeks kaartavonden organiseren waarbij niet minder dan 350.000 fr. aan prijzen in natura zijn te winnen. Hoofdprijs van dit gigantisch kaarttornooi is een personenwagen Ford Fiësta (waarde 180.000 fr.). Maar ook de tweede prijs, een kleuren-TV, is niet te versmaden, evenals de reeks fietsen die te winnen zijn .

Het te spelen kaartspel is ‘Boomke Wies’. En de wedstrijdavonden zijn : 28 september, 12, 19 en 26 oktober en 2 november, telkoms om 20 uur. De wedstrijd gaat door in zaal ‘Alpenhof’, Dorp 3, te Heffen.

Per kaartavond is een prijzenbedrag van 15.000 fr. te winnen, met telkens een fiets als prijs voor de winnaar van de avond.

Voor de geïnteresseerde deelnemers nog dit. Vier van de vijf best gespeelde avondresultaten 

komen in aanmerking voor het eindklassement. Een plaatsvervanger met geldige volmacht is ook toegestaan. Het inschrijvingsbedrag voor het tornooi bedraagt 1.000 fr. of 300 fr. per avond.”

Gazet van Mechelen voegde daar (27/9) nog aan toe :

“…De organisatie achter dit groots kaartgebeuren rust in handen van de supportersclub van SK Leest. Deze supportersclub heeft eigenlijk een ietwat eigenaardig ontstaan meegemaakt. Het was nogal eens de gewoonte om na een voetbaltreffen een etentje te houden in het duivenlokaal aan Leest Heide. Dat kon de ene maal een haring zijn, de andere maal een Chineesje, enz…

Een jaar geleden besloten de smulpapen dan ook een supportersclub op te richten die ook andere activiteiten zou inrichten dan de wekelijkse etentjes, alhoewel deze traditie wel hoog gehouden wordt, zij het dan maandelijks. Momenteel telt de vereniging reeds een 70-tal leden welke ook dit weekeinde van de partij waren om zich te goed te doen aan een portie stoofvlees met witloof en patat.

Eén jaartje oud, pakt deze supportersclub nu uit met waarschijnlijk de meest gewaagde kaartreeks van de omgeving. Voor de praktische organisatie zorgt het bestuur bestaande uit voorzitter Ludo Verschuren, feestleider Lucien De Keersmaecker, secretaris Herman Verhoeven, penningmeester Jozef Van der Elst, ondervoorzitter Paul Verschueren, organisator Armand De Bleser en bestuursleden Willy Verschuren en Selleslagh. Naast dit ijverige bestuur dat reeds verschillende maanden op stap is voor een goed verloop van de eerste aflevering is er natuurlijk de naamloze maar waardevolle inzet van een zestigtal medewerkers achter de schermen, gaande van hen die zorgen voor het droogje en het natje tussen de verschillende beurten van de kaartwedstrijd tot de vele kommissarissen die nauwlettend zullen toezien  dat alles volgens de regels geschiedt. Want daar bestaat heel wat vrees voor. Alhoewel daar voor de organisatoren geen reden toe is. Er werd immers een zulkdanig controlesysteem uitgewerkt dat combinevorming, of andere vervormingen van het spel onmogelijk zijn. Welke deze middelen zijn, werd natuurlijk niet uit de doeken gedaan, uit veiligheidsredenen zoals men dat noemt.

Een tweede vraag te Leest is ook het feit dat dit kaarttornooi niet op eigen bodem doorgaat, maar in de buurgemeente Heffen. Voor de supportersclub gold als enige reden dat er geen zaal te Leest beschikbaar is, waar zoveel kaarters kunnen ontvangen worden. Er is ondertussen wel een sporthal in Leest gekomen, maar bij de oorspronkelijke planning was dit nog niet definitief geweten. ..”  

1984 – 17 september - De Mechelse Week : Geboorte van Stijn De Hondt (foto)

“Stijn werd geboren op 17 september ll. Samen met zijn gelukkige ouders De Hondt-Huybrechts mocht hij mee naar de Elleboogstraat 12 te Leest.”

(DMW,27/9/1984)

-De Supportersclub van S.K. Leest was erg creatief op het vlak van fondsenwerving…

-Stijn en zijn overgelukkige mama.

13-09-2013 om 14:42 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 15 september : Kruisboogschieting te Leest (foto onderaan)

Alle kruisboogliefhebbers, oud-leden van de vroegere Mechelse kruisbooggilden of hun vroegere erfgenamen en alle geïnteresseerden werden uitgenodigd voor de kruisboogschieting in ’t Seel te Leest op zaterdag 15 september.

Daar had een kruisboogschieting, georganiseerd onder auspiciën van de ‘Conventie der Schuttersgilden’ op de 6 en de 20 meterstand, plaats.

Op de zes meter werd geschoten met  de kleine salonkolfkruisboog en op de twintig meter met de balansboog.

Er werden prijzen voorzien voor gildes en voor individuele schutters.

Elke schutter kreeg als aandenken een linosnede van de Oude Mechelse  Voetbooggilde, die door  Tony Baarendse, de voorzitter van de culturele kring ’t Seel, speciaal was gemaakt.   

De opkomst was, gezien het een eerste schuchtere stap was, buiten alle verwachtingen. Er verschenen gildes op het appél uit heel het land, Frans-Vlaanderen en Nederland.

(‘DB’, september 84 en DMW)

V.z.W. ’t Seel Leest herontdekt brok Mechelse folklore

Nieuwe start voor zes eeuwen oude schuttersgilde.

“Sedert 1312 had Mechelen z’n voetbooggilde, een soort burgermilitie die met hun kruisbogen instond voor de verdediging van de stad tegen aanvallen van buitenaf. Onder Frans Jozef werden alle gilden ontbonden. De Voetbooggilde verloor haar oorspronkelijk doel, maar werd een volkssport, een hobby voor de leden. Pas in de jaren ’50-56’stierf de gilde een stille dood.

De Culturele Kring ’t Seel VZW uit Leest wil de draad terug opnemen. Een viertal mensen rond Tony Baarendse lopen met het plan de Mechelse schutters te verzamelen om samen met aspirant-schutters de oude gilde opnieuw op te richten. Een eerste stap werd reeds gezet door onder auspiciën van de Confederatie der Schuttersgilden een schieting te organiseren op de Juniorslaan Leest, waar ’t Seel de zetel heeft. Kruisbooggildes uit heel het land werden uitgenodigd om naar Leest te komen voor een wedstrijd op zes meter met de kleine salonkolfkruisboog en een wedstrijd op twintig meter met de balansboog. Er werden prijzen voorzien voor gildes en voor de individuele schutters. Elke schutter kreeg als aandenken een linosnede van de Oude Mechelse Voetbooggilde, die door Baarendse speciaal voor de gelegenheid was gemaakt.
De opkomst was –gezien het een eerste schuchtere stap was- buiten alle verwachtingen.
Er verschenen gildes op het appél uit heel het land, Frans-Vlaanderen en Nederland. De organiserende gilde, de Mechelse, was er slechts in naam. De eigenlijke nieuwe start moet nog komen. In nauwe samenwerking  met de secretaris van de Antwerpse Confederatie van Schuttersgilden, Mark De Schrijver, wordt nu contact gezocht met mensen die zelf schutter zijn of waren of zij die het wensen te worden.

Iedereen uit het Mechelse die zich van ver of dichtbij aangetrokken voelt tot de kruisboog hoopt men te bereiken. Volgens Baarendse moet een groot deel van de kruisbogen van de vroegere gilde in privéhanden zijn. Men is er niet op uit om die bogen te verzamelen, maar wel om ze te laten gebruiken door de bezitters. Men wil opnieuw tot een folkloristische vereniging komen zoals er talloze in het land bestaan, waar het schieten met de kruisboog als sport en hobby wordt beoefend. Hierbij wil men zich sterk richten op de authenticiteit. Men denkt eraan de gilde opnieuw in het uniform te steken zoals het volgens een schilderij uit het Antwerpse Museum voor Schone Kunsten door de Mechelse Voetbooggilde werd gedragen.

In die zin hoopt men in de toekomst ook een steentje te kunnen bijdragen tot de Mechelse folklore.

Problemen zijn er voorlopig genoeg. Eerst en vooral wil men mensen vinden die hun ervaring ten dienste van de gilde kunnen stellen om de jonge mensen die zich aangetrokken voelen op te vangen. Een ander probleem is de boog zelf. De voetboog zoals door de gilde gebruikt, wordt niet industrieel gemaakt, maar is eigen werk van de schutters. Een onderkomen is er reeds. In de schuur van ’t Seel, een vroegere boerderij staat reeds een 6 meter schietstand ter beschikking van de schutters. Op het erf is er plaats voor een 20-meter-stand. Nu reeds staat de schietstand elke dinsdagavond vanaf 20 u. ter beschikking van elke geïnteresseerde.
In ’t Seel is een kruisboog voorhanden voor wie deze volkssport totaal nieuw is. Baarendse hoopt op deze manier in contact te komen met Mechelaars die zich aangetrokken voelen tot de hernieuwde gilde. Samen met hen wordt dan de definitieve start genomen van de nieuwe ‘Oude Voetbooggilde’.

Alle geïnteresseerden worden dringend verzocht contact op te nemen met de VZW ’t Seel, Juniorslaan 144 (rechts net achter de nieuwe viaduct over de spoorweg) in Leest.

Telefoon : 015/71.10.21 na 20u.”

(Joris Van Roy in HLN van 20/9/84)

                                         De ‘Gulde’ van Sinte Sebastiaen

In 1928 vond mevrouw Voet op haar zolder een bestofte perkamenten rol : het was het reglement uit 1735, bestaande uit 37 artikelen van de “gulde vanden Handbogheschutters binnen den dorpe van Leest”. Deze rol wordt thans bewaard op de pastorij.

Het onderschrift van deze uit 37 artikelen bestaande “rolle” luidde :“Dese voorschreven

Rolle ende Ordonnantie is bij mij onderges. als Hooftman van de Gulde van den Eedelen hantboghe binnen der stadt van Mechelen naeralle oude Costuijmen ende Usantiën alsoo vernieuwt ende aen die van Leest verleent, op heden den 21 Mey 1735.

                       P t P Roose, Baron van Leeuw”.

In het Rijksarchief te Antwerpen is echter nog een ouder afschrift van dit reglement te vinden, door J. Bouvekercke ‘Hooftman van de gulde’ ondertekend, op de ‘dach van Sinte-Sebastiaen in den jaere 1647 den 20 january’.

Deze ‘Gulde’ schijnt één van de oudste verenigingen van Leest geweest te zijn, want ook deze rol verwees naar een vroeger reglement, ze deed ‘te niete alle voorgaande ordonnantiën ende statuyten eertyts der selver gulde verleent ende uytgegeven’. 

In 1650 bestond het bestuur uit hoofdman  Jonkeer Jan Jeronimo De Clercq, heere  van Bouvekerke, “coninck” Gillis Moldermans en dekens van de gilde  Nicolaus  Coeckelbercks en Niclaes Loocx. Hun lokaal lag “tegens het kerckhoff” en werd bewoond door Jan Verlinden. (Gijs-Thys,reg. Nr.72 f°13)

Als aansluitingsgeld betaalde men 15 stuiver en men legde bij die gelegenheid ook ‘den Eedt’ af. Wilde iemand de gilde vaarwel zeggen, dan kostte hem dat 6 gulden (art. 18).

De schuttersgilde was trouwens enkel voor welstellenden, want wie ‘van den arme genoot’, werd niet aanvaard (art.32). Dit artikel werd echter later uit de statuten verwijderd.

Eenmaal per jaar was het ‘koningsschieting’, dan hing de Hoofdman ‘naer oude costuymen’ de ‘breucke’  om de hals van de koning. Deze ‘breucke’ ging elk jaar naar een ander. Ze werd door de koning gedragen bij alle officiële  omstandigheden zoals het teerfeest, processies, enz. Op de dag van de koningsschieting betaalde elke gildebroeder 6 stuiver, of hij schoot of niet, ‘ten profijte vanden coninck die alsdan den papegaey afgeschoten sal hebben, waar voren den coninck gehouden zal wesen te geven een tonne goet bier’  (art.20).

De gildeleden stapten op in de processie van ‘Sinte-Nicolaes’ op de ommegangsdag, ‘met gespannen boech ende pijl’ (art. 11).

Ze gingen ook mee, op straf van 12 stuiver boete, in de processie van Leest (art.10), van Hombeek en van Heffen.

Was iemand van de schutters gestorven, dan waren het de zes dichtstbijwonende gildebroeders, die hun makker naar de kerk en naar het graf droegen. Daarvoor kregen ze achteraf een ‘pot goet bier’ (art.30).

20 januari, feestdag van Sint-Sebastiaen, was de jaarlijkse ‘Teerdag’. Men begon met eerst ‘eerelycke ter kercke te gane ende de misse te hooren ende te offeren de silveren penninck’ (art. 12). Na de mis werd eens goed gegeten, gedronken en gedanst. Oudere dorpsgenoten weten nog te vertellen hoe die dag ook de vrouwen van de partij waren : zij schoten op de hoge wip die voor de gelegenheid midden in het dorp was geplaatst. Wie ‘koningin’ schoot, moest de koffie betalen. Daarna volgde de koningsschieting van de mannen, dit alles werd opgeluisterd door een harmoniemuzikant en trommelaars.

De laatste staande wip stond op de Tisseltbaan, achter het ‘Wiphuis’. Daar werd nog geregeld geschoten tot aan de Eerste Wereldoorlog. Nadien werd de Schuttersgilde opgedoekt. De ‘breucke’ werd verkocht aan een antiquair uit Brussel. Pogingen om die terug te bekomen liepen op een sisser uit.

(‘LG’, blz. 163,164)

Het reglement van 1647 :

“Ordonnantie vander gulde vanden Handboghe Schutters binnen den dorpe van Leest ...opden Sinte Sebastiaen inden Jaer 1647 den 20 january.

Om goede ende broederlycke liefde te stellen over de gulde van den Handboghe  binnen den dorpe van Leest ende boghen gesellen ende guldebroeders van deser  soo syn byden Heere hooftman onderhooftman gesworen dekens andermans vandegroote gulde van den edelen handboghe binnen Mechelen naer oude costumen gestatuert de poincten ende artikelen hier naer volgende om die inder serlver gulden ende by alle die ghene inden Eedt van dyer syn elck in syn regard als voordaen achter volgt ende onderhouden te worden tot dat by den voorscreven heere hooftman anders hier inne sal geordonneert wesen reserverende den selven hooftman syn hondert ende macht om dese selve poincten ende artikelen te mogen

interpreteren minderen meerderen ende veranderen altyt als het hen goetduncken  sal amuserende ende doende te niet alle voorgaende ordonnantien ende statuyten eertyts der selver gulde verleent ende uytgegeven...”

                                          Den Eedt

Onder dit mennelyck geselschap eendrachtig begere ick vreetsamentlyck te verheeren de catholycke kercke warachtich belove ick trouwe, oock de eere weert alder eeren der stadt mechelen sal ick vermeeren, geoorsaem onsen coninck heere hooftman joeckens mede, Schot ende loten sal ick genen sonder verseeren gelyck myne medebroeders naer ander seden discort sal ick verjaghen ende houden vreede den edelen handboghe in syn staende pese sal ick eenen in dorpen en steden op dat ick niet en verwowe goedts toren zoo helpe my sinte sebastiaen syn vriendt vercoren...

           Ondertekend door J. Bouvekercke “Hooftman van de gulde”

            (Rijksarchief Antwerpen)

Albert Huysmans publiceerde in De Band van juli 1979 een lijst met  locaties en   jaartallen  alwaar de schutters zich konden uitleven: vaste staande wip : 1785 Tisseltbaan, liggende wip : 1889 Sint Sebastiaen, 1919 In den Boerenhandel, 1930 Belle Vue. Op doelen : 1839 Het Knippershol, 1845 Winkelstraat, 1850 Zennebrug en 1854 Huis ten Halven.

Sint Sebastiaen bezat ook nog een bollebaan onder een rieten afdak, met in de lemen vloer aan beide uiteinden een pollepel holte, waarin een halve bol met een  cirkel  van 15 cm pastte. Twee groepen trachtten met een rollende of schuivende buiging het grootst aantal halve bollen bij de tegenstrevers te scoren.

Na W.O.I werd te Leest enkel nog geschoten op de liggende wip en op doelen.

Schuttersverenigingen waren nog : “Ons Vermaak”, met lokaal bij Huybrechts in  de Dorpsstraat (zaal Sint-Cecilia) en “De Vrijschutters”, in de zaal Boerenhandel bij Petrus (Pirreke) Van den Eede. Beide verenigingen overleefden de tweede wereldoorlog niet.

Zuster Melanie (Christine De Laet) in De Band – december 1957 :       

“...Leest had eens een wip ! Op sommige zondagnamiddagen was het daar een vrolijke wemeling. Dan kwamen behalve onze eigen mannen, de scherpschutters af van de omliggende dorpen : Londerzeel, Breendonk, enz..

Geen bleke slungels maar stoere joviale kerels...

De schutters spanden de pezen op hun boog. In trui of hemdsmouwen met leren            armbekleedsel, schaarden ze zich in gelid onder de wip.

Zie nu even naar die schutters, bekijk er zo eentje terwijl hij mikt : de lippen zijn dun en toegenaaid van wilskracht. Zijn open oog is als een patrijspoort gebrakeerd op de gaai.Zijn flamingohals rekt zich, mede de kin agressief scherp de hoogte in spiedend, energie voor drie, en zo vol inwendig vuur dat het is of zijn wezen zelf vonken schiet. Er spannen zich levende, trillende draden van hem naar de hoogvogel... De pijlen snorren door het gekruif en gestreuvel van de vederweelde daarboven, stevig vastgespitst op het takkenrif van wat we

(in de vlastijd zaliger) de “strijp” noemden. Daar prijkte, schitterend plechtig, soeverein, de koningsvogel, de heerlijke reuzengaai, links en rechts onderaan            geflankeerd door fiere vleugeladjudanten : de zijvogels, en dezen zelf door twee kadetten : de wuivende kallen ; en deze laatste dan geëscorteerd door heel het  kakelbont gehummel van de kleine vogeltjes.

Pijlrapers zwermden lustig toe op het lokaas van een cent of een solleken, de  behendigsten vingen zelfs de pijlen rechtstreeks op in hun vlucht : heerlijk !

Gekneusde koppen en neuzen belandden bij ons. Moeder gaf hun elk een warm badje, en plakte er een pleistertje op en...klaar was kees voor nieuwe decoraties...

O ! Daar gaat plots een juichkreet op. Iemand heeft, in een supreem koningsschot,  de gaai afgeschoten ! Een kostelijk topmoment ! Eerst nadat de geestdrift wat geluwd is, gaat het spel voort naar de andere spijlen, tot zijvogels, kallen, klein grut, tot alles kaal en eraf is.

En dan worden de helden van de dag gevierd. De koning wordt in de hoogte gestoken en onder zoveel triomf en tralala rondgedragen, dat zelfs een boogscheut verder, de kikvorsen op het vijversvlak komen aandansen, hun wijde bruine kaken opensperren en kwakwakend mee kermissen op hun manier, want nu wordt het een gonzend gezellige verbroederingsavond, waarop de wip, en de  blauw-stralende hemel erboven, blij neerblikken...”

Foto’s :

-De Mechelse schepen Renard 6^de van links, mocht het ereschot geven in de gildeschieting in ’t Seel te Leest. Acher de schepen Tony Baarendse.

-1935 : Alfons Hellemans schoot zich ‘Keizer’ op de liggende wip. Na de eerste wereldoorlog werd enkel nog geschoten op de liggende wip en op doelen. Deze schuttersvereniging droeg de naam ‘Ons Vermaak’ en had haar lokaal bij Huybrechts (zaal ‘St.-Cecilia) in de Dorpsstraat. In de zaal ‘Boerenhandel’ bij Pierreke op de Juniorslaan was nog een andere liggende-wipmaatschappij, onder de naam ‘De Vrijschutters’. Beide verenigingen overleefden de tweede wereldoorlog niet. (‘LG’, blz. 165)

13-09-2013 om 08:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Van 14 tot 16 september : CECILIAFEESTEN

De Ceciliafeesten 1984 werden niet meer gesubsidieerd door het Ministerie van het Vlaamse Gewest (Cultuur). Ze werden van de lijst geschrapt.

“De grootste periodieke vrije wedstrijd van Vlaanderen en ook van ons land moet het dit jaar zonder overheidssteun stellen. ‘Er is geen geld meer !’ heeft men ons verklaard. We geloven dat er moet besnoeid worden op de overheidsuitgaven, maar we begrijpen echter niet waarom onze muziekwedstrijd nu plotseling niet meer in aanmerking komt ! Andere dergelijke muziekwedstrijden, soms van minder kwalitatief gehalte en zeker met minder internationaal aanzien, krijgen echter nog wel subsidies !

Het ministerie antwoordde ons dat de wedstrijd werd gesubsidieerd volgens de regels van het decreet en dat deze subsidies dan ten goede komen van de muziekfederaties. En dan vragen wij ons weer af waarom de andere korpsen die wedstrijden organiseren wel subsidies krijgen. Ook zij zijn aangesloten bij een muziekfederatie !

Deze keer gaan we er geen proces van maken ! Het enige wat we kunnen doen is zelf zoveel mogelijk inspanningen leveren opdat de Ceciliafeesten ’84 een succes worden ook al starten we met een negatief cijfer van 400.000 fr. Dit is het bedrag dat we moeten uitgeven voor de huur van de tent en de lokalen, de vergoedingen van de deelnemende korpsen,…

Om dit bedrag terug te winnen, zal er hard moeten gewerkt worden. Niet alleen tijdens de feestelijkheden maar deze keer vooal tijdens de laatste maand voor de Ceciliafeesten, d.i. vanaf 15 augustus e.k.

We doen een beroep op alle muzikanten en ereleden om onze Ceciliafeesten en onze internationale concertwedstrijd bekend te maken bij vrienden, kennissen, in uw werkkring. Het programma biedt dit jaar voor iedereen wat ! En u zult later niet met blozende kaken staan wanneer u de deelnemers vraagt of de Leestse Ceciliafeesten zijn meegevallen.
Maar…dan moet ook iedereen meewerken !!!” (‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84)

                                                   PROGRAMA

Vrijdag 14 september

-In de grote zaal van het Parochiehuis : KAARTWEDSTRIJD (whist)

Inschrijvingsgeld : 80 fr. per deelnemer.

Iedere tafelwinnaar had prijs en er was een prijzentafel ter waarde van 30.000 fr.

Winnaar werd Frans Verlinden uit Hombeek, voor Noel Rossiers, Louis Boey, D. Van Slock en Marcel Van Hoof (Dorpsstraat).

-In de feesttent : AVONDJE JEUGD, T.D. met Radio Reflex.

Ingericht door de leden van de drumband, de jeugdfanfare en de jeugdbrassband.

Aanvang 20 u. Kaarten in voorverkoop : 50 fr. (70 fr. op de dag zelf).

Reeds op de eerste dag van de feesten was het gelegenheidscafé geopend en ook de frituur. Het gelegenheidsrestaurant niet omdat dit niet toegenkelijk was omwille van de kaartwedstrijd.

Zaterdag 15 september

-In de feesttent startte om 13u30 de 12^de Internationale Concertwedstrijd van Mechelen-Leest met optredens van de harmonie ‘Demer en Laak’ uit Lummen, Riethovens Harmoniecorps uit Riethoven (NL), de Fanfare ’Grétry’ uit Peutie, de Fanfare ‘Ons Genoegen’ uit Oirlo (NL), de Kon.Fanfare ‘St.-Cecilia’ uit Vucht-Maasmechelen, de Kon.Fanf. ‘Willen is Kunnen’ uit Zemst-Laar, de Chr. Brassband ‘Hosannah’ uit Leeuwarden (NL), de Brassband ‘Wilhelmina’ uit Colijnsplaat (NL) en de Brassband ‘Euterpe’ uit Ramsdonk.

-Na de concertwedstrijd (om 20u30) was er in de feesttent een bal- en showavond met het optreden van de Nederlandse vedetten Jack Jersey, Frank en Mirella en het orkest The Golden Bis-Band.

Kaarten in voorverkoop kostten 125 fr. per stuk. Deze bal- en showavond kreeg de ondertitel van ‘DE DOLLE LEESTSE NACHT’ mee.

Het gelegenheidsrestaurant, de frituur en het gelegenheidscafé waren al geopend vanaf 11u. en in het gelegenheidscafé speelde de discobar vanaf 16 u.

Zondag 16 september

-In de feesttent startte de 2^de wedstrijddag van de Concertwedstrijd.
Traden op : Harmonie ‘Dynamic’ uit Zele, Soc. Harmonie ‘De Toekomst’ uit St.-Niklaas, Kon. Harmonie ‘St.-Cecilia’ uit Geluwe,“ de Harmonie ‘O.B.K.’ uit Erp (NL), Banda Musicale ‘Stanislao Silesu’ uit Samassi Italie, ‘Kolboth Ungdomskorps’ uit Kolborn (NL), de Fanfare ‘St.-Cecilia’ uit Jabeek (NL), de Fanfare ‘St.-Barbara’ uit Brunssum (NL),, de K.Fanf. ‘St.-Hubertus’ uit Schaffen, de Kon.Fanf. ‘Con cordia’ uit Tisselt, de Fanfare ‘St.-Cornelius’ uit Valkenburg a/d Geul (NL), de Kon. Fanfare ‘St.-Jansvrienden’ uit Wiekevorst, de Brassband ‘Union’ uit Buizingen en de Brassband ‘Terpischore uit Groot-Antwerpen.

(‘Van Toeters en Trompetten’, Juli ’84)

In het blad van de vereniging (jaargang 4 nr.4) verscheen volgend (ingekort) verslag van de 12^de Ceciliafeesten van de hand van de nieuwe verantwoordelijke uitgever Bart Lauwens :

“…Zonder de subsisies van het Ministerie van het Vlaamse Gewest, maar met de steun van het Mechels Stadsbestuur, het Muziekverbond van België, de V.B.B.F. en de talrijke sponsors werden de Ceciliafeesten 1984 aangepakt. Achteraf gezien mogen we deze uitgave geslaagd noemen. Dit danken we aan de belangrijke inzet van vele vrijwilligers en sympathisanten. Dankzij hun geleverde inspanningen werd deze grootste en bekendste periodiek ingerichte concertwedstrijd van ons land een succes.

Dat de Leestenaars een tentenvolk zijn, konden we al lezen in het novembernummer van ‘de Band’, het Leestse heimatblad. Deze vergelijking werd nogmaals herhaald tijdens de tweede week van september. Enkele moedige enthousiastelingen trokken uit jaarlijkse gewoonte weer een tentje recht op de Chirohemen aan de Kouter. Van ’s morgens tot ’s avonds werd er met stoelen en tafels gesleurd, electriciteitskabels gelegd, pinten gespoeld,…en vooral hard labeur geleverd.

Met 76 tafels zat het parochie-complex stampvol en hadden de wedstrijdleiding en drankbedelers hun handen vol. Een beetje verder in de reuzenfeesttent, ging voor de eerste maal een T.D. voor de jeugd door. De overbekende Mechelse Radio Reflex Roadshow stouwde de pyamatent vol popmuziek.

Op zaterdag startte de Internationale Concertwedstrijd. Vijf Belgische en evenveel Nederlandse korpsen dongen deze eerste dag om de felbegeerde prijzen. Met behoorlijke tot zeer goede blaasmuziek trachtten de korpsen het publiek en de jury te bekoren. De heren Jan Segers, J.P. Laro en A. Vandriessche hadden hun handen vol met het juist quoteren van de muziekuitvoeringen.

De oude Fanfare ‘Sint-Cecilia’ Vucht-Maasmechelen bleek de eerste dag de sterkste te zijn met 89,16% en een totaalresultaat van 709 punten. Ondertussen hadden de Nederlandse muzikanten en supporters voor een recordsom aan guldens uitgewisseld en de mensen in het restaurant, het friethuisje en het gelegenheidscafé aan het werk gezet. En verteren konden ze wel die Hollanders ! De verhaaltjes over hun bekende gierigheid blijken dus niet altijd te kloppen. Zij waren het ook die voor de sfeer op de ‘Leestse Dolle Nacht’ zorgden.

Buiten hun brachten de Nederlandse zangvedetten Jack Jersey en Frank en Mirella een wervelende show, welke door een onovertrefbare Golden Bis Band aan elkaar gespeeld werd.

Rock ’n roll en smartlappen : de gulden middenweg ! Het balpubliek was content en de doorwinterde uitgaanders bleven nog lang uitfuifen in ‘de bar’ waar de mensen van discobar Antverpia voor het muzikale gedeelte zorgden.

Tijdens de proclamatie en prijsuitreiking van deze 12^de Ceciliafeesten werd het hoge muziekpeil van de deelnemende verenigingen en belangloze inzet van de vele vrijwilliges nog eens extra in de verf gezet. Wat betreft het muziekgebeuren volgt hier nog even de einduitslag van de winnende korpsen.

A.Beste uitvoeringen : Beker van de Stad Mechelen :

Harmonie : ‘O.B.K.’ - Erp (NL)

Fanfare : Fanfare ‘St.-Cornellius’ – Schin op Geul (NL)

Brassband : Brass Band ‘Euterpe’ -  Ramsdonk

B.Beste totaal-resultaat : instrument geschonken door L.E.M.C.A. : 

Harmonie : Riethovens Harmoniekorps (NL)

Fanfare : Fanfare ‘St.-Cornelius’ – Schin op Geul (NL)

Brassband : Brass Band ‘Union’ – Buizingen

C.Algemeen winnaar : Beker van de heer Ramaekers, Burgemeester Stad Mechelen :

Fanfare ‘St.-Cornelius’ – Schin op Geul (NL)

Beker van het Muziekverbond :

Koninklijke Oude Fanfare ‘Sint-Cecilia’ Vucht-Maasmechelen.

De Italiaanse Banda Musicale ‘Stanislao Silesu’ uit Samassi bleek met hun tweede prijs iets te licht uit te vallen t.o.v. het kopergeweld uit de Lage Landen. Toch waren onze Zuiderse gasten tevreden met het behaalde resultaat, zoals meerdere korpsen trouwens, en togen ze gelukkig en boordevol herinneringen weer naar hun geboorteland.”

Het grote succes deed toch wat zalf op de wonde. Want er was niet alleen het verlies aan steun van het Ministerie, in laatste instantie hadden korpsen uit Noorwegen en Tsjechoslowakije forfait gegeven. (GvM, 18/9/1984)

-Voorblad van de Feestbrochure van de Ceciliafeesten 1984.

-Onder toezien van schepenen Joris en Van der Sande, ontving de voorzitter van de Kon. Oude Fanfare ‘St.-Cecilia’ uit Vucht-Maasmechelen, de beker van het Belgisch Muziekverbond.

12-09-2013 om 18:50 geschreven door Marcel Van Hoof

Micha Marah met de

 eindwinnaar Patrick De Coninck.

1984 – 13 september – De Mechelse Week :

                                          De Nationale Play-Backwedstrijd Leest

Eerste schifting viel op door professioneel karakter.

“Voor al diegenen die na jarenlange bewondering voor hun idool nu ook eens in diens huid willen kruipen en zijn of haar puikste prestaties nog eens gerust willen overdoen op een heus podium, voor een levend publiek, werd de Nationale Play-Backshow in het leven geroepen. De drijfveer achter het initiatief zal ongetwijfeld wel het Nederlandse gelijksoortige televisieprogramma geweest zijn, dat steeds weer zoveel duizenden aan het kleine kastje weet te kluisteren.

De organisatie van de Play-Backwedstrijd ligt in handen van voetbalclub V.V. Leest, maar vooral in die van ‘duivel doet al’ Gust Emmeregs. De nodige steun aan het geheel wordt verstekt door Story, Radio Reflex en De Mechelse Week. Geen wonder dus dat wij zaterdagavond van de partij waren tijdens de eerste preselectie in de sporthal van Leest.

Revolutionaire vorm van entertainment

Het dient gezegd dat de playback –eigenlijk een gesofisticeerde vorm van iemand nabootsen- de laatste jaren van een parochizaal-attractie uitgegroeid is tot een algemeen geapprecieerde vorm van entertainment. Op internationaal vlak zijn er zelfs een paar artiesten die er zich full-time mee bezig houden en er ruimschoots hun kostje mee verdienen.

Denken we maar even aan de sensationele verhaaltjes van mensen die zich plastisch-chirurgisch laten opkalefateren om net die gelaatsuitdrukking die Michael Jackson of Julio Iglesias zo karakteriseert, ook te bezitten en aan te wenden.

Zo’n –volgens velen- absurde proporties nam het geheel in de Leestse sporthal echter nog niet aan. Hoewel het toch dient benadrukt dat uw verslaggever behoorlijk onder de indruk was van het professioneel karakter van het opzet en van de inzet die de meeste kandidaten aan boord legden.

Toen de aftrap werd gegeven door Micha Marah, die het geheel op een speelse en dikwijls noodzakelijk bemiddelende manier aan mekaar praatte, was de sporthal reeds aardig volgelopen met voornamelijk fans van de optredende play-backers. Te verstaan dus dat ambiance de hele avond troef was.

Het concept van het hele gebeuren was dat een 25 ingeschreven kandidaten, waarvan er slechts 19 kwamen opdagen, met de auditieve ondersteuning van een door hun meegebrachte klankband een zo getrouw mogelijke versie ‘speelden’ van de door hun gekozen artiesten. Dit dan voor het aanwezige publiek en last but not least voor een vierkoppige jury die door beroep of afkomst een zekere familiariteit verwierven met de nationale en internationalz showbizz.

De uitslag

Wanneer de 19 kandidaten hun stukjes opgevoerd hadden trok de jury zich terug om, in alle eer en geweten zoals dat heet, een allesonthullende beslissing klaar te stomen. Zoals we eigenlijk wel een klein beetje door ons vermoeden werden ingelicht, haalde Michael Jackson-imitator Patrick De Coninck het moeiteloos van z’n collegas.
Michael Jackson, een erg voor de hand liggend en dankbaar personage horen we de kritische lezer al zeggen. Niets is minder waar ; vraag het maar eens aan een andere jongen die eveneens zijn idool uitbeeldde met veel enthoesiasme maar desalniettemin niet door de schifting raakte…

Wat Patrick toonde was af en ei zo na perfect; alle danspasjes strookten honderd procent met wat ‘wonderboy’ Jackson presenteert. Zelfs de angstaanjagende en door beroepsmensen moeilijk aan te brengen Thriller-macquillage werd door jongeheer De Coninck moeiteloos gedragen. Onverbeterlijk.

Een heel ander genre was de drie minuten-show die de Lumburgse Zangeres Zonder Naam opvoerde; wat bij Michael Jackson de doorslag gaf gold ook voor haar : de bewegingen en de outfit waren tot in de puntjes verzorgd. Dit en het feit dat ze een hele bus supporters achter zich had zorgden ervoor dat ze de felbegeerde prijs van het Publiek annex draagbaar televisietoestel wist af te dwingen.

Andere kandidaten die bij jury en publiek veel bewondering losweekten waren onder andere, Ronny Willemsen –jawel een jongen- als Diana Ross, de dertien jaar oude Tamara Tutois als Liza Minelli, Anee Bourgois als Kate Bush, Lucien Crauwels als Shakin Stevens en Freddy van Welde als Will Tura.

Het enige nadeel aan een wedstrijd verbonden is de uitsluiting van diegenen die niet slaagden in hun ‘examen’. Zaterdag waren dat vier mensen.
Van de jury-voorzitter kregen deze mensen echter een schouderklopje en de bemoedigende raad om nog harder te oefenen om zodoende bij een volgende Playback-show of reeds bij een volgende preselectie aansluiting te vinden bij het peloton van artiesten die overgaan naar een halve en mogelijk naar de enige allesonthullende en ontluikende finale.

Van de volgende preselectie gesproken : die zal doorgaan op 29 september in diezelfde Leestse sporthal. Inschrijven is nog steeds mogelijk en het kan gebeuren bij buro Benelux. Het hele grapje kost je dan 200 frank. ..”     

1984 – 13 september – Gazet van Mechelen :

            Beter burgemeester in eigen dorp dan schepen in de stad

“Van de doden niets dan goed, een vrije vertaling van wat reeds de oud-Romeinen uitdrukten als “parce sepulto”.

Wijlen CVP-raadslid Louis Neefs had zeer persoonlijke ideeën, en spreidde ze ook tentoon.

Dat was zijn goed recht, maar we hebben het ook meegemaakt dat Louis Neefs tijdens de vorige bestuurscoalitie een nogal eigengereide opinie in volle raadszitting verkondigde, waarmee hij, alle goede bedoelingen ten spijt, volledig in de kaart van de oppositie speelde.

(...)

In een democratie geldt de wet van de meerderheid, en iedereen dient zich daarbij neer te leggen. Wie dat niet kan, gaat er onverbiddelijk uit.

Trouwens een recent voorbeeld in de VU-rangen vormt Wim Jorissen jr.

Tijdens de jongste zitting van de gemeenteraad hebben we een nieuw “geval” gekregen :

CVP-raadslid GUST EMMEREGS.

Onbetwistbaar bezit deze man capaciteiten. Doch men loopt door zich als “solo-rider” buiten de schreef te wagen het risico zich belachelijk te maken en de partij een ondienst te bewijzen.

PVV’er De Vis heeft tijdens de jongste gemeenteraadszitting ook eventjes buiten de schreef gelopen, maar zeer handig, en dit onder het mom van de openhartigheid.

Anders is het gesteld met Gust Emmeregs die, naar wij reeds maanden geleden vernomen hebben, ingevolge een intern probleem in de CVP-familie, zich halsstarrig afzijdig houdt van de CVP-bijeenkomsten en de stelling verdedigt dat het beter is burgemeester te zijn in eigen dorp dan schepen in een stad.

Doch Gust Emmeregs is slechts raadslid in een stad en het dorp is sinds 1977 een deelgemeente van Mechelen, waar Jef Ramaekers burgemeester is.

Gust Emmeregs verkeert in de waan dat hij de “godfather” is in zijn deelgemeente.

Met het gevolg dat hij tijdens zijn tussenkomst over de spoorwegaffaire Mechelen-Blaasveld er door Jef Ramaekers werd ingeluisd, nadat VU-er Firmin Verlinden hem al een hoekslag had toegediend.
Men mag niet vergeten dat in de politieke arena een nogal uitgesproken nuance verscholen ligt tussen dorpspolitiek en deze van een stad. En laat Mechelen dan nog een heel groot dorp zijn.

Deze evidentie schijnt Gust Emmeregs nog niet te hebben beroerd. In elk geval heeft hij nog wel enkele jaren voor de boeg om van deze stelregel overtuigd te raken. En er naar te handelen voor het te laat is.

            PL”

12-09-2013 om 08:42 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 3 september : Nieuw Schooljaar

                            Bericht van het schoolhoofd (Stedelijke Basisschool)

“Geachte ouders,

Het nieuwe schooljaar is begonnen ! Het wordt een enigszins vreemd schooljaar omdat de regering het basisonderwijs helemaal hervormd heeft door de wetten op de ‘rationalisatie en programmatie’ en op het ‘lesurenpakket’ goed te keuren.

Als overgangsmaatregel mag deze maand nog het personeelsbestand van vorig schooljaar behouden blijven. Vanaf begin oktober treedt dan de nieuwe regeling in werking.

Vanaf dit schooljaar starten we ook met een kleuterafdeling . We schreven een voldoende aantal kleuters in om op 1 oktober e.k. te kunnen starten met een tweetal klassen. Of die twee klassen er zullen komen, hangt af van twee factoren :

-1.De ingeschreven kleuters komen werkelijk naar onze kleuterafdeling (want de laatste dagen van deze zomervakantie bereikten ons geruchten als zouden er nog maar een paar overblijven omdat de grote jongens de kleuters zouden omverlopen en nog wel wat andere ‘heidense en barbaarse dingen’…)

-2.De aanwezigheid van de kleuters. In de kleuterafdeling wordt het aantal kleuters bepaald door de ‘gemiddelde aanwezigheid’ tijdens de maand september. Zend dus zoveel als dat mogelijk is uw kleuters tijdens deze eerste schoolmaand naar de kleuterklas. Dankzij een gunstige gemiddelde aanwezigheid in september kunnen dan twee kleuterklassen worden opgericht vanaf oktober e.k.

Sommige ouders verwijten ons een gebrek aan ‘strijdlust’. Nu moeten we echter toch duidelijk stellen dat we ons houden aan de wet van 29 mei 1959. Daarin is een artikel opgenomen dat vermeldt dat de leerkrachten  en al wie aan een bepaalde school verbonden is enkel objectieve informatie over zijn of haar school mag geven en in geen geval andere scholen mag aanvallen of bekladden ! Vandaar dat gebrek aan ‘strijdlust’ dat door de wet niet is toegelaten !

Wat er ook van zij, wij blijven pluralistisch en verdraagzaam !

Misschien is dit te idealistisch en niet van deze wereld. Maar…een onderwijs zonder idealen  of een onderwijs dat zijn eigen idealen verloochent en met de voeten trapt, veroordeelt op lange termijn op de een of andere wijze zichzelf.

Wat de toestand ook wordt, wij zullen ons blijven inzetten voor de door ons gestelde doeleinden ! De ouders die ons hun vertrouwen schenken en blijven schenken, danken wij hiervoor dan ook !

    Met de meeste hoogachting, het schoolhoofd Stan Gobien.”

(Uit : ‘Inlichtingen bij de aanvang van het schooljaar 1984-1985 – Stedelijke Basisschool, Ten Moortele 2 Leest’)

1984 – Zaterdag 8 september : 13^de UILENSPIEGELAVOND

Organisatie Volksunie Hombeek & Leest. In zaal ‘De Leeuw van Vlaanderen’, Frans Reyniersstraat 1, Hombeek.

Voor muziek en dans zorgden Ruud Van Kapelle, Tuur Chapeluur en Jo Klaas.

Eerste dans : 21.00 uur. Toegangsprijs : 100 fr.

In dezefde folder :

Graag tot uw dienst…Sociaal Dienstbetoon

-Joos Somers, Volksvertegenwoordiger.

-Hilde Uytterhoeven, Provincieraadslid.

-Oscar Renard, Eerste Schepen.

-Kris Van Esbroeck, Schepen.

-Firmain Verlinden, Gemeenteraadslid-Fractieleider.

-Dr. Walter Jespers, Gemeenteraadslid

-Koen Van Nieuwenhove, O.C.M.W.-raadslid – Voorzitter SM Mechelse Goedkope Woning.

-Hugo Servaes, O.C.M.W.-raadslid.

(‘Voor U Nieuws’, september ’84)

1984 – 9 september : Vevoc Volleybaltornooi

In de sporthal van Leest.
Vevoc nam deel met 1 damesploeg en 3 herenploegen.

 “Om budgettaire en andere practische redenen, werd ons jaarlijks volleybaltornooi Dames en heren gecombineerd op 1 dag.

Onnodig te vertellen dat heel wat volleyballiefhebbers naar Leest waren afgezakt om zich klaar te stomen voor de komende competitie.
Er waren 8 herenploegen en evenveel damesploegen die een ganse dag het beste uit hun lijf sloegen om te bewijzen dat ze tijdens het verlof de knepen van het vak nog niet verleerd waren. Hoe later op de avond hoe langer sommige wedstrijden duurden (cfr de damesfinale tussen Ruisbroek en Mechelen nam meer dan 2 uur in beslag vooraleer Mechelen aan het langste eind trok).

In een hardnekkige finale versloeg de Vevoc A-ploeg het moedige Libertus uit Muizen.”

De Vevoc damesvolleybalploeg bestond dat seizoen uit :

Trainster : Karin Crabbe

Spelers : De Mayer Rita, Dormaels Krista, De Smedt Chris, De Smet Rita, Gieselinck Rose, Moernhout Simonne, Verschueren Leen, Verbruggen Jeannine, De Maeyer Els, De Laet Karin, De Smet Lief, De Gryse Griet, Moernhout Vera, Selleslagh Nancy en Verbruggen Els.

(’t Kampvuurke, 15/9/84)

12-09-2013 om 08:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – In september bestond de redactie van het Leestse heimatblad ‘De Band’ uit :

Karel Duysburgh, Toon Lamberts, Bertha Smulders, Karel Soors, Frans Teughels, Karel Van Aken, Luc Verelst, Gerd De Prins en Robert Verbruggen. Laatstgenoemde was ook verantwoordelijke uitgever.

Een gewoon jaarabonnement kostte 150 frank, een steun- en een postabonnement 200 en losse nummers 20 frank.

1984 – September - Gelezen in ‘De Band’ : Een bloemetje uit de Dorpsstraat.

“In de nieuwe winkel aan de Dorpsstraat gehouden door de dochter van kunstschilder Janneke Huys, doen de schikkingen van de planten en bloemen ons denken aan de fijnste schilderijen van haar vader.

Proficiat Roosje !...”

1984 – Septembernummer ‘De Band’ : Zuster J. De Boeck dankt :

“Lieve mensen, driemaal dank moet ik ditmaal zeggen.

Dank aan de Chiro voor het verzamelen van papier en al de mensen die hieraan hebben meegedaan. Dank aan V.V.LEEST die op die mooie feestdag bij de inzegening van hun sporthal ook hun missionaris bedachten.

Dank aan de mensen die, al was het vakantie, zich toch geïnteresseerd hebben aan de dia-avond.

Inmiddels ben ik weer terug naar Chili afgereisd. Met uw hulp en die van zovele andere mensen zullen we het 3^de en 4^de verdiep ruwbouw van onze nieuwe kliniek voor stervenden kunnen afbouwen.

In de loop van dit jaar zult U daarvan meer vernemen.
Ja, er zijn ook nog goede mensen in het leven !

Tot weerziens !

     Zuster J. De Boeck.”

1984 – Septembernummer ‘De Band’ : Zomers Vrijetijd Genoegen – Dorps Kronieksken

“Op het huidig plein, tegenover het gemeentehuis van Leest, stond eens ’n eeuwenoude herberg, met als uithangbord ‘In den Sleutel’, waaronder dit moedig rijmpje : ‘Den sleutel toeren rond, om loeren horizont’… Naast die woonst, deels verscholen achter ’n kwartcirkel tuintje met heesters, bevond zich een aanhorig ambachtspand, waar in de monumentale zandstenen boogomlijsting der deur, een pronksteen zat gevat…

In de veertiende eeuw, zou daar als steenkapper, een zekere Zevus hebben gewoond en gewerkt, een telg van uitgezwermde Babylonische voorzaten, die eeuwen lang als nomaden de woestijnen doorkruisten, waarvan deze Zevus, over zee en land, met wagen en muilezel, zou tot hier zijn verzeild…

En wat die Zevus wist, zou door de latere Leestse dorpsbewoners als ’n legende worden voortverteld : dat na de verwoesting van Babylon door sommige uitzwermende stammen, zulk ’n steen als symbool werd meegenomen, en zo zijn verspreid naar de acht windstreken, en dat deze aan den toren van Babel als allerlaatste verwerkte pronksteen, na beurtelings door generaties in bezit, aan Zevus werd toevertrouwd.

Doch, na al dat reizen, had die steen boven de Rozet met Embleem, een strook fronton, waarop reeds min of meer verminkte sierranken. Dit vak zou Zevus zelf alhier hebben geëffend, om er het jaar van zijn vestiging in deze woning op te beitelen…

Na Zevus hebben daar nog andere kunstenaars hun stiel uitgeoefend, achter die boogdeur, die ik door ouderen steeds hoorde vernoemen als : ‘De Poort van Babbel Zevus’.

Bij de sloping in 1971, van dat landelijk dorpspand, heb ik helaas, doch enigszins tevreden, uit het bijeen geduwd puin enkel de pronksteen kunnen opdelven, en als ’n historisch wonder, in de zijgevel van onze woning herplaatst.”

(Uit de reeks Leestse figuurkens van Anselms Jedrie)

1984 – Zaterdag 1 september : Jaarlijkse KWB-Reis naar Groothertogdom Luxemburg

De deelnemers werden opgehaald vanaf 06u30 in de Kouter, verder langs Dorp, Juniorslaan, Aland, Alemstraat en terug Dorp.

De reis ging over Namen, Bastogne naar Luxemburg-Stad waar een kort bezoek op het programma stond. Dan verder door naar Remich waar het middageten werd gebruikt.

Nadien een educatief bezoek aan de champagnekelders van ‘Cave Saint-Martin’ met de nodige proeverij. De bus doorkruiste het Groothertogdom langs de mooiste plekjes en tijdens de terugreis stond de traditionele avondschotel op het menu. De reis werd afgesloten met een even traditioneel bezoek aan een dancing.

Deelnameprijs was 500 fr. per persoon.

(uit het ‘Infoblad’ van juli ’84)

1984 – Zaterdag 1 september : Kleinveebond Leest op de Heffense jaarmarkt

In ‘De Band van oktober verscheen daarvan een volgend verslag van Jos Vanlaerhoven :

“Een tweetal leden hebben de schragen gemaakt.

Het was niet zo warm maar toch goed voor onze konijntjes en kippen en ons geitje.

Wij hadden ook een konijn meegebracht om het gewicht te raden. Verschillende mensen maakten een gok om het juiste gewicht van het konijn te raden (4,550 kgr).

De Heer Foque Hubert, Steenweg op Heindonk 49 Heffen was er het dichtste bij, hij raadde 4 kg 660 grammen en werd eigenaar van de Vlaamse Reus.

Wij ontvingen ook een medaille en een geldprijs voor de schoonste 3 konijnen Klein Ras.”   

1984 – Zondag 2 september : Eetdag K.V.G.Zennevallei

In de parochiezaal te Leest.

Op het menu :

Aperitief (high spirit) : 50 fr

Voorgerecht : kaaskroketten of hesprolletjes (70 fr.)

Soep : pompoensoep (50 fr.)

Hoofdgerecht met frieten : kalkoengebraad met ananas (250 fr.), steak natuur of steak poivre (275 fr.), kip fricassee (200 fr.).

Nagerechten : koffie en gebak (60 fr.), ijs met chocolade (60 fr.).

(Folder)

1984 – 2 september : Chiro : overgangszondag zonder grenzen

“Geen Criquelions of Van Impes, geen bevoorradingsposten of zenuwachtig toeterende sportdirecteurs, maar een bontgekleurd schouwspel-zonder-grenzen.

Den ‘Dolf’ en zijn mannen hadden het chiroheem omgetoverd tot een reuze-colliseum waar allerhande tuigen stonden opgesteld. Of waren dit de foltertoestellen die ons gans de zondgmiddag zouden teisteren ? In elk geval, het beloofde een groots spektakel te worden.

Iedereen had een kleurenstempel gekregen waardoor hij of zij bij een groep belandde. Een grootse opening greep plaats voor een bontgekleurde praalwagen waarop ‘Polle Moustache’ zijn best deed om de chiromenigte met kreten en spelletjes in de juiste sfeer te brengen. Het bekende repertoire van : ‘De apen rock ’n roll’ en de ‘Oki-doki’ werd met veel enthousiasme afgehandeld. Den Dolf, een echte Genaro Olivieri  (noot : bekende Italiaanse presentator van het in die tijd populaire televisieprogramma ‘Spel zonder Grenzen’) fungeerde als spelleider en gaf zijn instructies aan de scheidsrechters en de groepskapiteins en uiteindelijk kon het eerste spel onder de hevig brandende zon beginnen.

De verschillende groepen maten elkaars kracht en snelheid in een ketting-race waarin hun voeten aan elkaar vastgebonden waren en waarin ze een geaccidenteerd traject moesten afleggen. Tussen elk spel was een ‘fil rouge’. Op het spelterrein was een groot plastiek zeil gespannen  en ingesmeerd met bruine zeep. Langs het zeil stonden twee palen opgesteld waaraan twee grote slingerende balen stro hingen die door de tegenstrevers gemanipuleerd werden om een deelnemer van de gladde ondergrond omver te katapulteren. De deelnemers moesten trachten hun ‘dopkaart’ te laten afstempelen zonder omver te worden gekegeld.

Tijdens een volgend spel kwam het traditionele zaklopen aan bod en na de ‘fil rouge’ volgde een spannende ‘kruiwagenrace’. Een persoon werd door zijn ploegmaat met een kruiwagen over een wipplank geduwd en een doorzeefde beker water moest naar een reservoir gedeponeerd worden waar het overblijvende water kon achtergelaten worden.

Het volgende evenement : met een draagberrie moesten twee ploegmaaats een drietal ‘veilingkassen’ al ‘slalommend’ naar een kameraad brengen die de 15 over te brengen kassen opeen trachtte te stapelen. Ondertussen probeerden de tegenstrevers met waterbalonnen de stapel kassen van de berrie af te kegelen.

Na dit ‘vochtig gedoe’ moesten de verschillende ploegen een zo hoog mogelijke menselijke pyramide bouwen waarbij zo weinig mogelijk steunpunten werden gebruikt.

En er volgde nog meer vliegwerk ! In pompiershouding moest men een kameraad over een bepaalde afstand transporteren en moest die jou in kruiwagenvorm naar de eindmeet brengen.

Deze fysiek-sterke estafette werd gevolgd door het eindspel nadat men voor de laatste maal omver gekogeld werd over de gladde zeepsop-mat.

Tijdens het afsluitend spel moest de huidige leiding zijn nieuwe leden werven in een ‘Dikke-Bertha’-spel. De uittredende leiding trachtte de nieuwe leiders te catchen. Zij kregen later een dankwoordje en er werd afscheid van hen genomen met een spontane bekogeling met waterballonnen. Het was een symbolische doop voor hun verdere nieuwe leven.

Achteraf volgde er nog een gezellig samenzijn en werd er een frinsdrank aangeboden.

Een eerste kennismaking met nieuwe leden en afdelingen en dito leiders rondde het geheel af. Deze zeer geslaagde zondag zal nog lang bij velen blijven nazinderen.

Wij verwachten nog altijd nieuwe leden. Iedereen is welkom en je mag altijd komen kijken.

     Hilde De Beck en Bart Lauwens voor Chiro Leest.”

(‘DB’, oktober 1984) 

1984 – 2 september : Vevoc Baskettornooi voor Dames & Heren

In de Sporthal van Leest van 10 tot 18 u.

“Samen met de dames-basketsters hebben wij op zondag 2 september een tornooi ingericht in de sporthal te Leest. Met een stralende zon op het dak zijn we begonnen met een dagje vol verrassingen. De openingswedstrijd voor heren begon om 10 u. Het was HOJE-Hombeek tegen Vevoc-Leest. Hoje is een ploegje vol talent dat ook al eerder bekwaam is geweest sterke tegenstanders naar huis te spelen en zelfs met grote verliescijfers.
Met een beetje zenuwen hebben we die ploeg van in het begin goed aangepakt, doch in de aanval strandde onze bal niet altijd in het juiste gaatje. Maar ook Hoje faalde in de afwerking en na een spannend einde wonnen wij die match met 1 puntje verschil : 35-36.

Onze tweede match was tegen Redboys Rumst. Deze ploeg lag ons wat beter, alhoewel wij het vorige seizoen 2 x verloren hadden van die mannen, werd het nu één van onze betere prestaties. Door het goede afwerken van de Slekke en den Danny, en de krachtige rebounds op zijn Amerikaans van de Luc Nuytkens hebben de Rumstenaars geen schijn van kans gehad.

Zo werd de wedstrijd gemakkelijk gewonnen met 27 punten verschil. Doordat Redboys en Hoje verloren van Kruiske Lier waren wij samen met deze ploeg finalist.

Kruiske Lier, een sterke ploeg die uitkomt in de provinciale afdeling van de KBBB was natuurlijk op papier de beste ploeg van het tornooi. En daar moesten wij iets aan veranderen. Alhoewel wij gewoon zijn ‘finales’ te spelen, begonnen wij er nogal wat zenuwachtig aan. Met dirct een kleine achterstand als gevolg. Toen een time-out gevraagd werd en enkele ploegwijzigingen doorgevoerd, vielen wij terug in de plooi, zodat er voor de 1^ste maal in de geschiedenis van de ‘Sporthal Leest’ top-basket werd gespeeld en dan nog wel door de plaatselijke club. De finale werd gemakkelijk gewonnen met 23 punten verschil door VEVOC.

De Herenploeg zou graag langs deze weg de dames feliciteren met hun schitterend behaalde bronzen medaille op het damestornooi.  Onze dank ook voor hen die het vele werk door de vingers zagen en speciale dank aan de manager van het tornooi, Eddy Moortgat die hopelijk nu terug goed kan slapen zonder zorgen.

     BBC Vevoc Leest Heren.”

Een klein overzichtje van het damestornooi :

Deelnemende ploegen : Dames van Parijs, Blaasveld, Kapellen, Vevoc.

Uitslagen : Dames van Parijs-Vevoc : 20-20.

                   Kapellen-Vevoc : 35-22

                    Blaasveld-Vevoc : 36-22.

(’t Kampvuurke, 15/9/84)                 

12-09-2013 om 08:21 geschreven door Marcel Van Hoof

Centraal in beeld :

Sylvain Teughels.

1984 – 30 augustus – Gazet van Mechelen :

            Arnold Teughels en zoon, kampioen met oude duiven.

Vooral op de uitslagen met de oude duiven kwam de naam Arnold Teughels en zoon regelmatig voor. Haast week na week waren ze meermaals vooraan te lezen.
Niet te verwonderen dat ze dan uiteindelijk winnaar werden en kampioen oude Quiévrain bij “Recht voor Allen”.

De tandem uit de Kleine Heidestraat te Leest haalde 126 punten tegen 114 voor Van Moer-Keuleers en 104 voor Frans Verbeeck die de andere podiumplaatsen bezetten.

Het was geen toeval. Want in al die jaren dat Arnold voor eigen rekening met de duiven speelt –en dat is zo ongeveer 25 jaar- kon hij altijd behoorlijk meepraten.

Ook zoon Sylvain heeft de duivenmicrobe en samen vormen ze een geducht duo dat de kaas niet van het brood laat halen.
De duiven waar de laatste jaren mee gespeeld wordt komen in hoofdzaak van zijn overleden broer Jules die eveneens een goed spelend melker was te Kapelle en omgeving.

Deze had o.a. duiven van meester Dons, van Peiren en van L’Ecluse (Nederland).
Arnold heeft er ook nog van Sooi Mertens en Van Beersel (Battel). Ook van Dolf Verschueren heeft hij er gehad maar daarvan zijn geen afstammelingen meer op de hokken.

Arnold en Sylvain spelen weduwschap op de klassieke manier. Begin december koppelen ze.
Met jonge van veertien dagen worden de duivinnen alleen gelaten en zij zorgen alleen voor het verder grootbrengen. Rond Lichtmis wordt opnieuw gekoppeld, een ronde groot gebracht en dan nog tien dagen broeden en het spel kan beginnen.

Echte kweekduiven zijn er niet zodat het de vliegers  zijn die voor de opvolging moeten zorgen.
Er wordt alleen op zondagen aan de wedstrijden deelgenomen en altijd vanuit Quiévrain. Dat kost natuurlijk punten voor de kampioenschappen maar dat nemen ze er wel bij.

De 099/80, de 383/83, de 008/79 (asduif in ’83), de 011/79, de 017/79 en nog enkele andere zijn sterke vliegers. Zij krijgen zeer veel lichte kost en slechts vanaf de woensdagavond maïs.

Tweemaal per dag mogen de duiven vliegen. Hoelang speelt geen rol als ze maar nerveus en beweeglijk zijn.

Regelmatig wordt bij de thuiskomst honing in het drinkwater gemengd. Om verzuring te voorkomen blijft deze drank nooit lang op de hokken.

Na het vliegseizoen wordt veel openhok gegeven.

De jonge duiven mogen zowat hun goesting doen, ze worden wel opgeleerd en meegegeven maar aan de uitslag wordt weinig belang gehecht.

Verschillende oude vliegers vlogen trouwens geen enkele prijs als jonge duif.

Als jaarling moeten er echter resultaten zijn. Wie dan faalt gaat er onverbiddellijk uit.

       S.B.” 

11-09-2013 om 11:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Vrijdag 17 augustus : Kaartwedstrijd – Boomke Wies

            Met 3 hoofdprijzen en verder een kip per tafel.

            Organisatie : KVLV en Landelijke Gilde.

            Op de hoeve van Marcel De Prins, Kleine Heide 15 te Leest.

            Aanvang : 20 uur. Deelname : 50 frank.

            (Advertentie ‘DB’ juli ’84)

1984 – 18 augustus : Gazet van Mechelen : Feesten tussen Zenne en Vaart

            “Het weekeinde na O.L.V.Hemelvaart vormt voor vele dorpsgemeenschappen

            de gelegenheid om uit te pakken met grote feesten.

            Te Leest is er enerzijds de ploegwedstrijd ter hoogte van de Kouter maar staat

            ook de hoeve De Prins open. Deze boerderij gelegen aan de Kleine Heide 15 zal

            dit jaar door de KVLV en de LG omgetoverd worden tot een decor voor het

            oogstfeest dat zondag plaats heeft.

            Er staan een hele resem aktiviteiten op het programma met vanaf 11 uur

            vlooienmarkt, tentoonstelling creatieve handwerken, moderne landbouwmachines.

            Te 14 u is er een eucharistieviering met de inwijding van het vaandel bij

            gelegenheid van het 65 jaar bestaan der landelijke verenigingen.

            Na de mis, die opgeluisterd wordt door het zangkoor van Leest, volgen

            demonstraties vlegeldorsen, broodbakken, kantklossen, pottenbakken en

            bloemschikken alsmede volksdans en gezellig samenzijn.”

1984 – Zondag 19 augustus : Oogstfeest en wijding nieuwe vlag LG

            Die dag organiseerden KVLV en LG van Leest een oogstfeest op de hoeve van

            Marcel De Prins op de Kleine Heide 15.

            Op het programma stond vanaf 11 uur : een ploegwedstrijd, vlooienmarkt en

            doorlopende tentoonstelling van landbouwmateriaal, handwerktechnieken,

            hobbyclub,enz.

            Vanaf 12 uur kon men er koude schotel verkrijgen, rijstpap, pensen, vla, ijs

            en pannekoeken.

            Om 13 uur begon vanaf het dorp de optocht van de kleurrijk versierde

            oogstwagen  die gevolgd werd door de KVLV volksdansgroep, die onderweg

            voor heel wat leute zorgde en hun beste danspasjes ten beste gaf.

            Om 14 uur bij de aankomst op de hoeve werd er een dankmis opgedragen door

            de pastoor, proost van LG en KVLV, en opgeluisterd door het plaatselijk

            zangkoor.

            Ook werd de nieuwe vlag van de LG gewijd.

            Na de mis waren er demonstraties vlegeldorsen, kantklossen, spinnen,

            broodbakken, bloemschikken...

            Ook de KVLV dansgroep van Tisselt zette zijn beste beentje voor.

            “Gelukkig kregen we voor dit feestelijk gebeuren een stralende met zon overgoten

            dag toegewezen en de grote volkstoeloop ging onze verwachtingen fel te boven.

            Het was een blij ontmoeten tussen vrienden en kennissen waarvan het vuur af en toe

            diende geblust te worden met een glaasje geestelijk nat en een hartige boerenhap.

            Op de tonen van de oude volksmuziek ontbrak het niet aan leute en plezier en dit tot in

            de vroege uurtjes.

            Hartelijk dank aan de vlegeldorsers van Leest en Breendonk, de dansgroep uit Tisselt

            en allen die er hebben toe bijgedragen tot het wellukken van dit feest.”

            (A.D.P. in ‘De Band’, november 1984)

1984 – 24 augustus : Nieuws uit Chili.

“Liefste familie, lieve medezusters, lieve vrienden,

Reeds 3 weken ben ik terug in Chili. De vakantie in België was goed en een beetje langer dan gewoonte, ondanks het slechte weder.

Ik dank U allen en ieder in ’t bijzonder voor al de aangename ogenblikken die ik in België mocht doorbrengen en voor de uitzonderlijke economische steun om het nieuw project verder uit te voeren. Daarover ga ik nu wat meer vertellen.

Hier zijn de mensen uiterst blij mij weer te zien. Ik kreeg bezoek, telefoontjes, groeten, uitroepen van blijdschap bij rijk en arm, groot en klein. Het was een blij weerzien en nog dagelijks blijven de groeten toekomen. Ondertussen heb ik me aangepast aan de strenge winter. Het was een grote overgang deze keer.

Ik vond alles redelijk goed. Met de kinderen, zieken en oudjes alles in orde. We zijn reeds 2 weken begonnen met het 2^de verdiep. Tegen half november zou de ruwbouw moeten af zijn. Dan moeten we al de installaties doen : licht, water, gas…

18 augustus was de dag van Pater Alberto Hurtado. We hadden een geconcelebreerde mis om 16 uur en daarna bezoek aan de nieuwe bouw met al de mensen die in de H.Mis waren –en dit waren er veel. We hadden onze kinderen opgesteld in 3 strategische punten. Daar zongen ze volksliederen en dansten. De mensen waren blij verrast. De kinderen hadden veel bijval. Ook de T.V. kwam en de krant zodanig dat we weer eens in de ether verschenen.

Deze week hadden we een thé met de vrienden van de Hogar. Ook die opbrengst is voor de bouw. Zo zoeken we hier in Chili ook middelen om het werk verder te zetten.

Weldra meer nieuws. Nogmaals dank aan allen.

   Zr Juanita.”

(‘DB’, november 1984)               

1984 – Zaterdag 25 augustus : Reis Boerenfront :

            Naar het grootste Nazi – Blockhaus ter wereld met het vergeldingsteken

            Vertrek om 7 uur via Gent, Kortrijk, Menen, Ieper, Veurne, Adinkerke,

            Duinkerke, Watten, St.-Omer, Cassel, Bailleul, Lille, Doornik, Brussel.

            In de voormiddag korte stop voor bezoek en koffie te Zillebeke of Ieper.

            Op de middag middagmalen ofwel in het Melipark of te Duinkerke.

            In de namiddag bezoek aan de eerste lanceerbasis V2, die door de nazis is

            gebouwd, met rondleiding met gids.

            ’s Avonds stop voor avondeten te Cassel – Bailleul of café-dancing naar keuze.

            Prijs : 400 frank per persoon + drinkgeld chauffeur.

            (Uit een folder van Het Boerenfront Leest)

1984 – 25 augustus : Oberbayeren Bierfeest in Leestse Sporthal.

Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de club, organiseerde V.V. Leest vanaf 21 uur een groots Oberbayeren Bierfeest met Gregor Bass und sein Tiroler Verein.

De inkom was gratis. (‘DMW’, 23/8/84)

1984 – Zondag 26 augustus : St.-Cecilia in Middelkerke

Tussen de stad Mechelen en de badstad Middelkerke werd een overeenkomst gesloten om ‘Mechelen’ als toeristisch centrum tijdens de vakantiemaanden te propageren bij de toeristen.

Zo werd o.a. de ‘Mechelse koekoek’ terug in de belangstelling gebracht en werden er zelfs kookwedstrijden gehouden om te zien wie er nu de beste Mechelse kip kon klaarstoven.

Er moest echter muzikaal ook wat geboden worden en omdat de beiaard bezwaarlijk naar de kust kon gesleept worden werd de Leestse fanfare aangezocht om enkele concerten te geven aan de kust.  

(‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84)

1984 – 26 augustus : Vevoc Viskampioenschap

Visput Generaal de Schachtstraat 17 te St.-Katelijne Waver.

Samenkomst Dorp Leest om 9 u.

’s Middags werd er door de inrichters (Lea Hoffer & Frans Spoelders) voor eten gezorgd.

Inschrijvingen bij Lea Van Medegael en Frans Spoelders.

 (Brieven voor de Vevoc-leden van 3/7 en 27/8/84)

“In de prille morgen vertrokken we met volgeladen koffers en aanhangwagen van Polle Clijmans naar onze visput te Waver. Na alle drank en eten op zijn plaats gesjouwd te hebben, waren om 9 u. stipt alle vissers en vissen op post. Dan begon het uithalen van vislijnen en netten. Dit werk bleek voor velen een grote karwei die ze nochtans de avond ervoor hadden geleerd.

Om 10 u. stipt vlogen alle lijnen het water in. Na een tijdje waren er al enigen hopeloos in de war met hun draden en dobbers. Rond 11 u. vergat ieder zijn eigen dobber en keek met aandacht en stilte naar Frans Spoelders die trachtte een grote karper van ongeveer 2,450 kgr boven te halen. Dat lukte pas na 20 minuten.

Vera en Gerd werkten prima samen. Vera de verredevache aan de haak doen en Gerd de lijn in het water houden. Dit bleek beulenwerk te zijn daar zij op korten tijd liefst 36 vissen voor Gerd en 27 voor Vera boven haalden.

Om 15 u. werden de lijnen boven gehaald en werd er gewogen en geteld.
Verzameld rond een frisdrank, pint of met een broodje in de hand werd na een half uur het klassement door de voorzitter medegedeeld :

1.Frans Spoelders                   16 vissen         4.450 gr.

2.Vloebergh Jan                     13                    1.150

3. Van Medegael Marcel       13                    1.000

4.Selleslagh Louis                   6                        950

5.Clijmans Paul                      13                       650

6.Lauwers Vera                      27                       500

7.Neuttiens Frank                   4                        600

8. Van den Heuvel Jan           8                       500

9.Smets Vic                            12                      475

10.De Prins Gerd                    36                      350

11.Vets Maurice                    6                       400

12.Van Waeyenbergh          11                      175

13.De Maeyer Vic                  4                       210

14.Huysmans Fons                 5                       180

15. An Casteels                       7                       100

16.De Laet Roland                 1                        60

17.Tourné Ludo                      1                        25

18.De Wit Pierre                    0                         0

19.Lamberts Marc                 0                        0

Na het klassieke na-praatje werd om 18 u. alles weer ingepakt en naar Leest verhuisd.”

(’t Kampvuurke, 15/9/84)     

11-09-2013 om 11:30 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 16 augustus – De Mechelse Week :

                            S.K. Leest – Veel nieuwe gezichten en zeer grote kern

“Voorzitter Van Dam heeft ongetwijfeld gelijk te beweren dat er met de brede kern voor het komende seizoen toch iets te bereiken moet zijn. De zwakten van vorig jaar moesten opgevuld worden en daar heeft het bestuur dan ook hard aan gewerkt.

De grootste verrassing voor velen was het vertrek van de Leestse topschutter Dirk Van Dam. Daaromtrent is er ook in het bestuur van de club zelf heel wat te doen geweest. Velen waren tegen het vertrek maar de speler zelf wilde het eens hogerop (bij Bonheiden) proberen. En dat gaf de doorslag, want een speler tegen zijn zin in de club  houden, zou zeer nadelig kunnen werken, zowel op zijn eigen inzet en prestaties als op de ploeg zelf.

Maar zijn vertrek werd goed opgevangen : spits Lettanie, die drie jaar lang goed meedraaide in Bonheiden (2^de provinciale) werd aangetrokken. Verder werd ook Harry Verschueren uit S.V. Willebroek ingehaald. Hij zal rechts vooraan spelen. Ook het middenveld werd gevoelig versterkt. Naast Van Tulden, die uiteindelijk toch besloot te blijven, werd Menhere van Meerhof aangetrokken. Samen met Van Tulden zal hij de motor van de ploeg moeten worden. Ook Patrick Van Mol (Tisselt) en Julien Roman (Zandhoven) komen het middenveld aanvullen. Daarnaast werd Eddy Van Moer nu definitief eigendom van S.K. En den hebben we Mark Van Dam en Piscador nog niet genoemd. Weelde dus en de plaatsen zullen erg duur zijn. Maar dat werkt de inzet in de hand.

Vorig  seizoen draaide de ploeg op twee of drie personen en als er een middenvelder uitviel was dat vaak fataal. Daarin is nu beterschap te verwachten. Trouwens, ook Guy Van Hamme, één van de besten van Rapid, werd naar S.K.Leest gehaald. Hij kan zowel op ’t middenveld als links vooraan spelen. Hij werd geruild voor Eddy Verschueren en Casteels, die dus de kleuren van Rapid zullen verdedigen. Tenslotte werd ook de defensie versterkt. Een aanvankelijk met argwaan ontvangen idee van voorzitter Van Dam, was het aantrekken van Frans Apers, een libero van ruim over de dertig. Maar tijdens oefenmatchen bleek al dat hij de rustbrenger wordt. De verdediging heeft nu haar patron en acteert veel kalmer, wat trouwens ook geldt voor doelman Schaerlaeken die blijft.

In elk onderdeel komt er dus versterking. Voor de verdediging zijn dat Apers, Van Camp, Lefever (ex Kapelle-op-den-Bos), die naast de blijvers Claes, Verhasselt, Hambroek en Ludo Schaerlaekens zullen knokken om een plaats.

Op het middenveld komen erbij Menhere, Van Mol, Roman en Van Hamme, naast de blijvers Van Tulden, Schaffraet, Van Moer en Piscador.
Vooraan kwamen erbij Lettanie, Harry Verschueren, Patrick Sleeckx, Francis Suys en John Cornelissen naast blijver Mark Van Dam.

Als keeper blijft Schaerlaeken en werd ook Luc De Mayer van St. Willebroek aangeworven.

Een kern van achttien volwaardige eerste ploegspelers, dat heeft S.K.Leest het komend seizoen en dat maakt de ploeg meteen tot een te duchten concurrent voor promotie en titel. Trainer Harry Cauwenbergh zal het niet makkelijk krijgen om er wekelijks 11 te selecteren. Maar hij zal ook één van de weinige trainers zijn die het zich kan permitteren een minder presterende speler aanstonds te vervangen. Ook elke gekwetste of geschorste speler kan nu vervangen worden door een minstens evenwaardige ploegmaat. En dat is een groot voordeel gesteld dat de sfeer in die grote spelersgroep goed blijft. Daar ligt misschien nog de moeilijkste en delicaatste opdracht voor de trainer en het bestuur van S.K.Leest ; iedereen tevreden stellen is erg moeilijk zo niet onmogelijk.”

En in hetzelfde weeklad :

VOORZITTER VAN DAM ZOU GRAAG PROMOVEREN MET S.K. LEEST

“Voorzitter Van Dam, rijksambtenaar van beroep, is met S.K. Leest aan zijn tweede seizoen bezig in de provinciale competitie van de K.B.V.B.

Is hij tevreden over het eerste jaar ?

Van Dam : ‘Zeker tevreden, met wat minder gekwetsten en geschorsten zouden we nog beter gedaan hebben dan die achtste plaats. De sfeer en de samenwerking waren prima. Natuurlijk kunnen we nog enkele mensen meer in ons bestuur gebruiken (=oproep!), temeer daar we dit jaar ook een scholierenelftal opstellen. Ook erg tevreden ben ik over onze samenwerking met sponsor Boghemans, een samenwerking die dit jaar verdergezet wordt. En als we zouden promoveren zal hij zeker een extra inspanning doen. Ook heel positief was de grote publieke belangstelling bij onze thuiswedstrijden, dat had ik niet verwacht.’

D.M.W. : ‘Wat is de rol van de voorzitter in uw club ?’

Van Dam : ‘Een voorzitter moet alles in de gaten houden, de zaak samenhouden en zorgen dat iedereen zijn taken uitvoert. Zowel de verstandhouding tussen de spelers als deze tussen de bestuursleden moet op peil gehouden worden en met problemen komt men steeds bij de voorzitter terecht. Soms moet ik al eens op tafel slagen als iemand tekort komt, maar anderzijds zal ik me ook wel neerleggen bij een meerderheid van de vergadering. Ook de relatie met de sponsor, met de pers en met de scheidsrechter moet door een voorzitter in ’t oog gehouden worden.’

D.M.W. : ‘Neemt het voorzitterschap veel tijd in beslag ?’

Van Dam : ‘Zeker, je bent er altijd mee bezig, je moet vooruit kijken, praten, contacten leggen, verzoenen…Zo heb ik onze relatie met V.V. Leest weer op vriendschappelijk peil gebracht. We mogen op hun plein spelen, er worden weer transfers gedaan…Vroeger was dat kat en hond, maar dat mag toch niet tussen buren. Zo is het ook tussen spelers, clanvorming moet vermeden worden, vooral door diplomatisch optreden.’

D.M.W. : ‘De diepste wens van de voorzitter is zeker kampioen worden ?’

Van Dam : ‘Met de spelers die we nu hebben zouden we toch moeten kunnen promoveren. Kampioen worden is veel gezegd, zelfs voor promotie is wat geluk nodig, maar we hebben nu toch een brede en zeer uitgebalanceerde kern, zodat nu ook gekwetsten en geschorsten kunnen vervangen worden.’ “

S.K. Leest trad het tweede seizoen in de nationale voetbalbond en in vierde provinciale afdeling C Antwerpen aan met volgende kern : Frans Apers, Danny Claes, Jonny Cornelissen, Rudy Cuypers, Luc De Maeyer, Willy Hambroeck, Luc Lettanie, Ronny Menheere, Wilfried Piscador, Julien Roman, Guy Schaffraet, Ludo Schaerlaecken, Jean Schaerlaeckens, Francis Suys,  Marc Van Dam, Guy Vanhamme, Eddy Van Moer, Carlo Van Tulden, Leo  Verhasselt en Harry Verschueren.

Trainer : Harry Cauwenbergh.

Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris : Jean Apers.

Aantal jeugdploegen : 2 (juniors en scholieren).

Damesploeg : 1^e prov.reeks. (GvM, 23/8)

-Trainer Cauwenbergh met enkele nieuwkomers. (foto : DMW)

-Toegangskaart van S.K. Leest.

-De voetbalkalender seizoen 1984-85 voor de S.K. Leest scholieren en Lady’s.

11-09-2013 om 11:18 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 11 augustus : Opening Bloemenwinkel “Roosje”

            “Ruime keuze in snijbloemen, bloemstukken, gevulde plantenschalen, kamerplanten,

            droogbloemen, droogstukken, bruidsboeketten...”

            Bloemen “ROOSJE” Dorpsstraat 40 Leest, Tel. 015. 21. 24. 40.

1984 – 15 augustus :

            V.V.Leest won wisselbeker E.Huysmans in sportieve finale tegen S.K.Leest

Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van V.V. Leest werd de al even oude wisselbeker E. Huysmans dat jaar met tien voetbalploegen betwist, daar waar dat in het verleden steeds met acht deelnemers gebeurde.

Tijdens het gehele tornooi (op 7, 8 en 9 augustus vonden de voorronden plaats) waren er mosselen, steak of stoofvlees met frieten verkrijgbaar.

Onder een prachtige blauwe hemel en een schitterende zon had de finaledag van het tornooi Edward Huysmans plaats.

Het begon om 09u30 met de wedstrijd V.V.Leest II – Hombeek om de negende plaats, door Zennester met 2-0 gewonnen.

Voor de zevende plaats streden Weerde en Ramsdonk. Eerstgenoemde ploeg haalde het met 2-1.

Heindonk eindigde vijfde door Rapid te verslaan. Voor de derde plaats streden Kapelle en Tisselt : eindstand 4-0 voor Kapelle.

Ondertussen waren de toeschouwers zeer talrijk toegestroomd voor de finale tussen  V.V. en S.K. Leest. Nadat Goossens, Willems en Hellemans al kansen gemist hadden, bracht Ludo Goossens, op een center van Slachmuylders, V.V. Leest op 1-0 voorsprong.

S.K. kon in de eerste helft weinig terugdoen.

Op slag van rust werd het nog 2-0 : Ludo Goossens trapte een corner, keeper Schaerlaeken ging onder de bal door en Rudy Wouters kopte mooi binnen.

Kort na de rust maakte Wilfried Piscador er 2-1 van maar de vreugde van S.K. was van korte duur toen Willems met een 25-meterschot doelman Schaerlaekens verraste : 3-1.

Uiteindelijk werd de voorsprong nog aangedikt door Bart Hellemans en Van Bever :           eindstand : 5-1.

Al met al een verdiende overwinning van V.V. in een erg sportieve derby, die besloten werd zonder gele kaarten.

(DMW en GvM)

1984 – 16 augustus – De Mechelse Week : Primeur voor Leest

                                                Belgisch Play-Backkampioenschap

De Leestse sporthal die pas officieel werd in gebruik genomen is blijkbaar niet voor niets gebouwd. Weldra wordt in deze ruimte immers het eerste Belgisch play-backkampioenschap georganiseerd. Het initiatief daartoe werd genomen door de voetbalclub V.V. Leest, waarvan Gust Emmeregs de stuwende kracht is.
Deze competitie, waarvan de voorselecties aanvangen op 8 september, zoekt de ’s lands beste imitator van bekende artiesten.

Aan de winnaar wordt 50.000 frank cash uitgereikt, benevens diverse prijzen in natura.
Vermelden we nog dat deze unieke manifestatie georganiseerd wordt in samenwerking met Story, Radio Reflex en De Mechelse Week.

Het imiteren van nationale en internationale artiesten is tegenwoordig erg populair, mede dankzij het succes van de play-backshow op de Nederlandse televisie.

In eigen land komen de imitators echter maar weinig aan bod.

Gust Emmeregs uit Leest, bekend o.m. als organisator van de grote volksfeesten, speelde op deze leemte in de Belgische amusementswereld handig in.

De voetbalclub V.V. Leest, waarvan dhr. Emmeregs ploegafgevaardigde is, kreeg het voor mekaar het eerste Belgisch play-backkampioenschap te organiseren.

Op 8 september e.k. wordt met de voorselecties gestart.

Diverse artiesten maken tegenwoordig gebruik van de mogelijkheden die de techniek biedt om play-back op te treden. Letterlijk betekent play-back het terugspelen van een opgenomen plaat of band. Bij een optreden wil dat dan zeggen dat de betreffende vedette niet zelf zingt, maar slechts doet alsof, terwijl de opgenomen casette wordt afgespeeld.
In Nederland ontwikkelde zich de voorbije jaren een echte play-backrage waarbij bekende vedetten werden geïmiteerd  door ‘gewone’ mensen. Vooral de play-backshow op de televisie droeg bij tot de populariteit van dit zich stilaan ontwikkelend amusementsgenre.

Figuren als de komiek André Van Duin en de smartlappenzanger André Hazes waren voor meer dan één imitator dankbare types.

Belgisch kampioenschap

In eigen land komen dit soort imitators echter weinig aan bod. Recent namen de meesten onder hen  wel deel aan het succesvolle Noordzeefestival, waar duizenden toeschouwers aanwezig waren, maar voor deze mensen leverde dat achteraf weinig meer op dan hier en daar een klein optreden.

Inspelend op dit ongenoegen bij de Belgische play-backartiesten kwam Gust Emmeregs uit Leest op het idee om een nationaal kampioenschap te organiseren met een serieuze prijzenpot. Na contactname met verschillende personen uit de amusementswereld werd dit idee werkelijkheid. Het eerste kampioenschap van België voor play-backartiesten wordt weldra ingericht.

Dit kampioenschap dat in verschillende fasen verloopt wordt officieel georganiseerd door de voetbalclub V.V. Leest, waarvan Gust Emmeregs ploegafgevaardigde is. Medewerking wordt verleend door Story, Radio Reflex en onze eigen Mechelse Week.

Prijzen

Gans dit kampioenschap wordt gehouden in de splinternieuwe sporthal te Leest. Meteen heeft deze deelgemeente er alweer een attractieve happening bij naast de grote volksfeesten die jaarlijks eveneens door dhr. Emmeregs en V.V. Leest worden georganiseerd.

De voorselecties van deze competitie vinden plaats op 8 en 29 september en op 13 oktober.
Aan elke selectie nemen 30 kandidaten deel.
In totaal 60 kandidaten zullen deelnemen aan de halve finales die op 27 oktober en 10 november worden gehouden.
Voor de finale op 21 december worden de 30 beste kandidaten weerhouden.

Tijdens deze groots opgezette finale worden alle optredende artiesten ingeleid en voorgesteld door Micha Marah.
Een jury bestaande uit een afrgevaardigde van het Beneluxtheater, Hugo De Markies, Jos Baudewijn, Luc De Laet en Ro Burms, zal de uiteindelijke winnaar aanduiden.

Deze Belgische kampioen ontvangt als beloning 50.000 fr. cash en een ganse reeks prijzen in natura. Tevens is er een prijs van het publiek t.b.v. 25.000 fr. en een persprijs.

Belangrijk is nog te vermelden dat elke deelnemer die de finale niet haalt een troostprijzenpakket ontvangt ter waarde van 1.000 fr. en een herinneringsmedaille.

Het publiek kan tijdens de voorronden één kandidaat weerhouden voor de volgende ronde of de finale.

De deelnemende kandidaten moeten voorzien zijn van bij voorkeur een casette –eventueel van platen of band- een act brengen van maximum 4 minuten. Er mag niet life gezongen worden en er is geen beperking in het genre.

Elke kandidaat kan slechts eenmaal deelnemen in dezelfde voorronde. Hij of zij betaalt 200 fr. inschrijvingsgeld en krijgt gelegenheid tot repeteren in de vooravond voor de optredens.

Kandidaten kunnen zich nog inschrijven bij het Benelux-Teater, Bastenakenplein 19 te Brussel of bij De Mechelse Week, Nonnenstraat 27 te Mechelen.

Wij brengen verder verslag van dit uniek variétégebeuren n.a.v. de komende préselecties.

    F. Van Wunsel.”

De finale, betwist voor zo’n 2.500 supporters, zou uiteindelijk verdiend gewonnen worden door Patrick De Coninck met een Michael Jacksonimitatie.

11-09-2013 om 10:45 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 9 augustus :

               Tafelrede tijdens de familiemaaltijd, na de begrafenisplechtigheid van

                                                       Julia MEULDERMANS

“Geachte vrienden, allemaal.
Vandaag is een bijzonder getekende dag voor ons allen. Laat me a.u.b. toch toe samen met u in gedachten nog heden bij ons moeder te verwijlen en zogezegd een stukje film uit het familiearchief uit te kiezen, voor onze ogen te laten afrollen, alzo enkele voorvallen te herbeleven en een stukje jeugd nog eens na te proeven.

Julieke Meuldermans werd geboren te Hombeek op 24 mei 1888. Haar ouders heeft ze luttel gekend, ze was heel vroegtijdig wees, haar vader stierf onverwacht aan fleuris en haar moeder volgde kort daarop. Niettemin werd ze voorbeeldig grootgebracht bij PEET VAN DE ZWARTE, in een café bij ’t trappeken-af, aan de bareel van ’t Hombeekse station, een staminee jarenlang ver in de ronde bekend voor de grote pint (een halve liter bruine voor nen dubbele cent).

Daarna kwam ze terecht bij PETER SUSKE.

Julieke Meuldermans kon zingen lijk een nachtegaaltje en met haar kristallen solo-stemmeke liet ze vanop het oksaal de kerstliekens trillen in het kerkgewelf van Hombeek, zo dat de mensen echt hun asem inhielden om beter te kunnen horen en nog niet durfden opzien als de laatste tonen stillekens uitgestorven waren. Om dan niet te spreken bij andere gelegenheden, van het Credolied van de Landman. Mensen, schoon ! Om er verliefd op te worden. Oudere mensen konden dat indertijd getuigen.

En verliefd werd hij dan ook, die Leuvense hoogstudent uit Leest, die Viktor heette.

VIKTOR DE LAET, die zeker niet TE laat kwam om Julieke stillekens het hof te maken, maar zachtekens kwam vooizen, langzaam lijzekens dichter bij ’t oortje fezelen, ge kent dat soort latijn ! Zijn ze dan getrouwd. In ’t jaar 12 was dat. Spijtig dat die brave man deze woorden niet horen kan, hij zou er zeker veel deugd aan beleven. Want hij was wat fier op zijn Julieke. Met reden. Hij haalde in 1912 met ere uit Hombeek, dat schoonste meiske van ’t dorp, Julieke met de witte bles, witter dan wit, zoals ze ’t toen zo schilderend zeiden; en hij bracht haar naar zijn vaderlijk huis, als een koning te rijk.

Maar bijeenslapen en al eens blij-gelukkig wakker liggen, dat heeft gevolgen. Elf stuks a.u.b.!

Elf verschillende exemplaren en toch dezelfden. Allen van eigen combinatie en deeg DE LAET – MEULDERMANS. Vader De Laet bekeek de zaken en zijn scheuten van kinderen nogal diplomatisch, filosofisch-fris en zakelijk-nuchter. Moeder Julie, de altijd-bezige bij, beredderde mee de hele doening. Tussen haakjes gezegd, ook alleen had ze dat wel gekund. STERKE VROUW was dat, de sterke vrouw, genoemd in de Bijbel.

En haar man, die overal gevraagd werd toendertijd, voor honderd en zoveel dingen : LID van het LANDBOUWCOMICE hier, LID van de HOGE LANDBOUWRAAD daar, VOORZITTER  van het VEEKWEEKSYNDICAAT  ginder, BESTUURSLID VEEFOKDAG elders. VERGADERING van de PROVINCIALE LANDBOUWKAMER vandaag, dan weer van het ARRONDISSEMENTEEL VERBOND te Mechelen.

En toen de tijd van zijn BURGEMEESTERSSCHAP LEEST. Voor alle mooie en schurfige commissies aangesproken, en steeds bereid tot hulp. De-die uit de bak helpen, die er feitelijk beter zou ingebleven zijn, maar de vrouw was zo op den dool…Voor die een goei werk bezorgen (en tenslotte bleek, dat die niet graag werkte…). Zelfs voor sommigen een goei vrouw zoeken. Echt, dat bestond toen nog, peins maar aan…

En inmiddels groeiden z’n kinderen op. Moeder Julie, vooruit maar. Deze week 3 met de mazelen, volgende week 2 met de dikoor, dan weer een koppel met de wijnpokken. Alles in serie. En dan al dat gebas in de tijd van de vallingen. Flessen siroop met de macht. Maar dat loopt wel voorbij, en ’t is altijd graag gedaan, kinderen. Ween maar niet, lach ne keer en vergeet het maar.

Maar door al die alledaagse dingen loopt voor beiden een gouden liefdedraad van ouderlijke toewijding en bezorgdheid.

Jaarlijks met de SJEES op bedevaart naar Hanswijk. Een hele sertivitude voor het vertrek. Als de laatste gewassen werd, was de eerste terug vuil. Moet ge verschieten of niet, als ge d’r enen onderweg verliest. Simpel is dat : een klein gaanstoksken efkens aan de kruk van ’t achterdeurken van de koets hangen, terwijl het hotsenden ding vol kinderen verder ratelt.

Plots, d’er enen uit. En niemand die van verbazing aan moeder iets durft zeggen. Komt dat tegen !

De guiten worden groter, de ene loopt hier, de andere rijdt daar, de ene zoekt hier, de andere vrijt ginder. En thuis zijn het altijd dezelfde ‘vreemde’ jongens en indringers die regelmatig en onregelmatig terugkomen. Onze Georges, waar zit die toch ? En onze Frans, waar nestelt

die ? En onze Fik, waar blijft die hangen. Maar schoon zingen op het oksaal dat die kan. Ik kan z’n stem er zo uithalen. Dixit een-zichzelf-troostend moederken over haar eersteling.

Het zijn allemaal kleinigheden, moeder. Ja, ze komen wel terug naar huis. Inderdaad, kleinigheden…

Maar eens gebeurt er iets ergs. Almeteens, plots en onverwachts. Vandaag nog maar wat koorts, haast onmerkbaar. Toch het bed houden. Maar morgen wordt her erger met het uur, angstwekkend-groeiend. Want ’t gaat zo rap, razendsnel en gevaarlijk is het voor ge de ernst ervan beseft. Ach Moeder Gods, houdt mijn hart vast, want ons Jeanneke is in gevaar en wordt uiterst stil. HELEMAAL-STIL. En niemand die kon helpen ! Zo plots weggemaaid…

De familie De Laet-Meuldermans verliest, na een kortstondige ziekte een welbemind en nederig lid Jeanne De Laet, in de lente van het leven. Ze was geen 19. Donderdag 21 juni 1945 werd ze begraven. Ach, God. Gij weet het best, maar moeder, zij lijdt, nacht en dag, zwaar en ’t lest. Dat gaf haar een eerste grote krak ! Dank u, moeder voor zoveel moedig gedragen zorg en kommer.

Vandaag vinden we allen wel een speciale reden van dank en denken we daaraan : een speciale attentie van haar, die men zich herinnert, een goed woord van u, moeder, een blik die men niet vergeet, een vingerwijzing, een vermaning misschien, een oorveeg zelfs, die nodig was en goed bedoeld. Dank u, moeder.

Of zouden we vergeten, tijden van krijgsgevangenschap van Georges, de bange onzekerheid daaromtrent, de afwezigheid van weggevoerde zoon Frans in een herhaaldelijk gebombardeerd Bremen en haar maandenlange stille bange angst.

Graag gedaan, zien we moeder ons toeknikken. Inderdaad, het werd allemaal graag gedaan.

Maar de schoonste parel smeden aan hun huwelijkskroon. Dat hebben we bijzonder graag gedaan en in alle stilte, en met fierheid en vreugde. Vader De Laet en moeder Julie, beiden samen het priesterschap voorbereiden van hun geliefde zoon René, in daden en doening en levenswandel BEREIDEN en VOORBELEVEN. Graag hadden we René vandaag in ons midden…

En zou vader nu uit een holleken in de hemel kunnen neerkijken op deze bijeenkomst, hier rond deze tafels, hij zou glunderen van tevredenheid achter zijn klein brilleken en eens pinken naar Sint Pieter en zeggen : ‘Sint Pieter, bedankt, nu moogt ge moeder hier wel binnenhalen, we hebben beiden onze goede tijd gekregen en gebruikt. En me dunkt, Sint Pieter, als ik goed kijk, dat ze het allemaal wel stellen en hun plan trekken.’

Beste vrienden, nu is moeder voorgoed heengegaan. We zagen haar stillekensaan bergaf glijden. Toen René vorig jaar uit Zaïre weerkeerde en zijn vaderhuis nog eens binnentrad, en vermoeid, zijn valieske naast zich op de vloer neerzette, zijn brilleken afnam en zijn onschuldig moederken aandachtig bekeek, die hem niet herkende, maar die toch dat bijna-versleten valieske in ’t oog had, en dan die grote flinke mijnheer bekeek, toen hoorde hij gretig haar zeggen : ‘dat ziet er ne ferme meneer uit, die zoekt hier nog wat te blijven, geloof ik.’… Toen voelde René naast medelijden een diep-snijdende hartepijn en voorzag het aarzelend beginproces van lichamelijke verwording en voorvoelde de schok van een zich inzettende achteruitgang en een naderende langzame aftakeling.

Deze lichamelijke aftakeling heeft zich geleidelijk maar gestadig-groeiend voltrokken, is allengskens verworden tot een schoonmenselijke uiterst eenvoudige schamelheid. Haar leven is stillekens als een kaarske uitgedoofd. Zo is ze zachtjes ingetreden de immense grote luister van de hemselse heerlijkheid. God beware haar mooie ziel.

Beste vrienden, mag ik in uw naam een woord van dank zeggen aan onze goede zuster Josée, die met onverpoosde toewijding, met groot geduld, liefdevol, de moeilijke oppas heeft mogen doen en dat graag en fijn-perfect heeft verwezenlijkt, dag- en nachtwerk, bijgestaan door haar man.

Verzorging, ja, bovendien vergezeld van een stil aanmoedigend woord, dan een klein gebaar, aleens een streling van haarlok of wang, af en toe een schalkse lach. Variaties genoeg in blijken van vriendelijke attenties, maar alles uit een goed hart. Wat een onbetaalbare hoge luxe ! Want een ziek oudje is een gezegend godskind, even onschuldig hulpeloos als een slapend wicht. Gelukkige zielen die thuis zo mogen sterven…

Rust vredig, moeder, zacht met vader, zoals vredig rusten uw Jeanne, uw Pelagie, en Juul…Wij volgen wel, we schuiven al aan…

      Stan Huysmans.”

Naschrift. Aan het huis der Witte Paters, Keizerstraat 25 Antwerpen.

De familie Da Laet – Meuldermans

-is blij, zeer vereerd en dankbaar dat de begrafenis-eredienst werd bijgewoond, en in concelebratie met onze pastoor opgeluisterd, door acht Witte Paters, waardoor de plechtigheid verheven werd in onze vertrouwde nederige parochiekerk tot een mooie manifestatie en een ruime vervanging wilde zijn van onze afwezige broer René.

-Zij waardeert in hoge mate deze flinke aanwezigheid waardoor de plechtige dienst een ontroerend cachet kreeg; tevens voelt zij aan dat die heren confraters hiermede de aanwezigen wilden tonen, dat zij hulde wilden brengen aan Julie Meuldermans, het nederig moederken, dat heel haar leven opgedragen heeft als een stil-stichtend voorbeeld en ‘een leven van gebed’ om van de Heer te mogen verkrijgen een zoon-missionaris te hebben, die een goede werker zou zijn in de immense Wijngaard der Heren;

Zij houdt eraan het Huis der Witte Paters deze gevoelens en indrukken schriftelijk neer te leggen.

    Leest, 10 augustus 1984.

    Stan Huysmans-De Laet.

(‘De Band’, september ’84)

“Haar eenvoud, haar zachte goedheid, haar bekommernis om anderen verwierf haar veel vrienden. Hoe dikwijls zei ze niet dat we goed moesten zijn voor elkander.

Zij was sterk in de beproeving en stelde steeds haar vertrouwen op God, geen dag ging voorbij zonder gebed en laten wij God danken voor het lange en schone leven van moeder die voor ons steeds een voorbeeld was.” (Uit haar gebedsprentje)

Anna Laurette JULIA Meuldermans was te Hombeek geboren op 24 mei 1888 en ze overleed te Leest op 6 augustus 1984.

Zij was gehuwd met Viktor Jozef De Laet (°Leest 16 maart 1887, +Leest 17 januari 1970), één van de notabelen van het dorp. Gewezen burgemeester van Leest, lid van de Hoge Landbouwraad, ere-voorzitter van de Boerengilde Leest, voorzitter van het Veekweeksyndikaat Puurs-Willebroek, ere-kassier der Raiffeisenkas van Leest, ere-voorzitter van het landbouwcomice Willebroek , bestuurslid van de Fokveedag Kalfort-Puurs, lid van het Provinciaal Veekweeksyndicaat van Antwerpen, lid van de Provinciale Landbouwmaatschappij en de Provinciale Landbouwkamer, lid van het Verbond der Boerengilden van het Arrondissement Mechelen…

-Een jonge Julia Meuldermans bij haar opgemaakte boter.            

Vroeger boterde elke boer. Met hun grote zwarte korven trokken de boerinnen naar de markt, met kruiwagen of speelkar. De klompen boter werden met de hand gekneed, tot de laatste druppel water er uit was, anders betaalden de klanten de prijs niet.

Julia Meuldermans staat hij bij haar opgemaakte boter, klaar om ze aan de man te brengen bij de winkeliers van Willebroek : ‘In de warme dagen was dat een heel probleem, zegt ze, dan liep de boter bijna uit onze korf, maar ik geraakte er toch steeds van af. Dan plaatsten wij die ’s nachts onder de bomen, want koelkasten bestonden nog niet…’   (LG, blz. 310)

-Julia Meuldermans op oudere leeftijd. (foto Wilfried en Lieve Spruyt- Huysmans)

10-09-2013 om 16:20 geschreven door Marcel Van Hoof

De nieuwelingen bij V.V. Leest

met trainer Emmerechts.  

1984 – 9 augustus – De Mechelse Week :

                                        V.V. Leest – Vooral het middenveld versterkt !

“Vorig seizoen miste V.V.Leest net de promotie : er werd te vaak thuis verloren, het speelveld was te klein en als de jongens van trainer Emmerechts zelf het spel moesten maken, liep het nogal eens spaak. Het bestuur van V.V., onder het commando van voorzitter Spruyt, heeft geprobeerd al deze ‘gebreken’ op te vangen.

Eerst en vooral werd, en dit op verzoek van vele spelers, het speelveld vergroot : 8 meter breder en 8 meter langer. Deze inspanning zou het thuisvoordeel groter moeten maken.

Verder werd wijselijk getracht de spelerskern van vorig jaar te behouden, op Jos Bogaerts na die teruggaat naar K.V. Mechelen. Maar een voetbalclub die vooruit wil in tweede provinciale moet zich versterken, vandaar ook drie belangrijke transfers ! Vooreerst Luc Maremans, uit Muizen weggehaald op verzoek van trainer Emmerechts. Maremans is een aanvallend middenvelder die als beste speler van zijn ex-ploeg gold. Het bestuur wil zich niet mengen in de ploegenopstelling, maar men wist ons te zeggen dat deze Maremans waarschijnlijk kort achter de spitsen zal uitgespeeld worden.
Een tweede versterking voor het middenveld zou Yves Van Bever moeten worden. Hij speelde bij Humbeek en daarvoor bij Muizen. Hij zou een man met de goede voorzet zijn.

De derde belangrijke aanwinst is Danny Willems, een spits die vorig seizoen bij Humbeek goed was voor 18 treffers. Hij zou een hard schot in de voet hebben en, wat zeker niet onbelangrijk is, hij speelde vroeger reeds drie seizoenen samen met Guido Slachmuylders.

Het spitsenduo voor volgend seizoen lijkt dus bekend, al kunnen Eddy Bogaerts, Rudy Wouters en zelfs Pissé ook hun mannetje staan vooraan.

Op het middenveld worden de plaatsen wel erg duur : naast de aanwinsten Maremans en Van Bever zijn er ook de revelaties van vorig seizoen, Huys en Hellemans en natuurlijk nog de ‘routiniers’ als Ludo Goossens, Van Praet en Selleslagh. Deze laatste kan echter ook als libero erg nuttig zijn. De andere verdedigers zijn gebleven : Van der Trappen, Frans Goossens, Pissé en eventueel Wouters en Eddy Bogaerts.
V.V.Leest beschikt dus zeker over een ruime kern van evenwaardige spelers, zodat het selectieprobleem niet licht op te lossen valt. Maar dat laten we best aan Yvan Emmerechts over. Hij blijft trainer en terecht ons inziens.

V.V. beschikt bovendien nog over een ‘redder als de nood het hoogst is’, namelijk doelman Francis Spinnael. Hij speelde een schitterend eerste jaar voor V.V. en iedereen verwacht dat hij zulks ook het komend seizoen zal doen.” (e.g.)

In hetzelfde weekblad :

                                    Voorzitter E. Spruyt : ‘Vooral thuis beter doen’.

“Een man die bij V.V.Leest veel werk verzet en niet zo vaak in de kijker komt, dat is Emiel Spruyt, computerbediende bij de telefoon (RTT) en voorzitter van V.V.

Een nuchtere voorzitter die met beide voeten op de grond staat en dat is ook nodig in een voetbalploeg. We vroegen hem zijn indrukken over vorig seizoen en zijn idee over het komende.

Spruyt : ‘Het doel vorig jaar was meedingen naar de titel en dat hebben we lange tijd gedaan. We hadden er de spelers voor gekocht en globaal gezien ben ik tevreden met het resultaat. In onze reeks zaten moeilijke tegenstanders en ook de reeks voor komend seizoen is zeer sterk. Wat mij het meest plezier deed was het doorbreken van de eigen jongeren Huys en Hellemans. Volgend seizoen willen we echter nog beter doen : het speelveld werd breder en langer gemaakt en we zorgden voor versterking van onze kern. Zo proberen we ook meer toeschouwers te krijgen : onze supporters hebben er niet zoveel aan als wij op verplaatsing winnen en thuis punten kwijtspelen.’

D.M.W. : ‘Vreest u geen concurrentie van S.K.Leest of van de nieuwe sporthal ?’

Spruyt : ‘Neen. De Bond zorgt ervoor dat we nooit tegelijk met S.K. thuisspelen, dus dat is geen probleem. De sporthal trouwens ook niet want de zondagnamiddag wordt daar alleen zaalhockey gespeeld en die hebben een zeer eigen publiek.’

D.M.W. : ‘Wat is de rol van een voorzitter van een voetbalploeg ?’

Spruyt : ‘Gewoon ervoor zorgen dat alles vlot verloopt, dat alles draait zoals het hoort en inspringen waar het nodig is. En dat laatste geldt voor al onze tien ploegen. Het voorzitterschap is een taak die heel het weekeinde en nog vele weekavonden in beslag neemt.’

D.M.W. : ‘Uw diepste wens voor ’t komend seizoen ?’

Spruyt : ‘Zo dicht mogelijk eindigen. Daar zit natuurlijk alles in en iedereen wil promoveren, maar je moet nuchter blijven. Als de sfeer en de vriendschap onder de spelers maar goed zit, dat is de basis van alles.’”

10-09-2013 om 16:04 geschreven door Marcel Van Hoof