Vervolg : Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

Na het overlijden van Jeanne De Bruyn april 1976 werden haar zoon Pol Huybrechts en diens echtgenote Maria Buggenhout lokaalhouders. Tot dan toe hadden ze hun hele leven al geholpen in de zaak en wisten ze hoe zwaar het was om van ’s voormiddags tot ’s nachts, soms tot het bijna terug dag was, ter beschikking te staan  van iedereen en nog wat.

Nu alles op hun schouders viel, besloten ze te zoeken naar iemand die de zaak wou overnemen, echter in het belang van de fanfare. In augustus 1976 was het zo ver.

De nieuwe lokaalhouders waren Emiel Van Steen en Marcella De Jonghe.

Mille Van Steen is geboren in Leest in 1933. Hij ging er altijd prat op dat hij geen Ceciliabloed in zijn aderen had stromen, maar bloed van ‘Arbeid Adelt’. Sommige leden van St.-Cecilia namen daar aanstoot aan, maar voor de meesten was toen al de dorpspolitiek afgelopen. Leest werd gefusioneerd met Mechelen een paar maanden nadat de nieuwe lokaaluitbaters hun intrede deden. Mille en Marcella hebben zich trouwens altijd ingezet opdat de fanfare het goed zou hebben in het lokaal. Ze hebben er de tijden nog meegemaakt toen het dikwijls feest was in Leest. Na de deelname van de fanfare aan een muziekwedstrijd werd er uitbundig gevierd in het fanfarelokaal.

Maria De Smedt werd op 1 december 1984 lokaalhoudster van ‘St.-Cecilia’. Samen met haar man Willy Van Hoof zorgde ze ervoor dat de fanfare het ook nu goed zou hebben in het lokaal.

Het viel echter niet allemaal mee. Aan het gebouw waren in de laatste jaren geen herstellings- en renovatiewerken uitgevoerd. In het café leek de hele inrichting nog in goede staat. In de zaal was de materiële toestand alles behalve goed : wanneer er gerepeteerd werd op een regendag, moest er een plek gezocht worden waar het niet doorregende. In de winter van 1986 viel geregeld de verwarming uit en zaten de muzikanten dicht bijeen te musiceren in een hoekje om het toch zo warm mogelijk te hebben.

In december 1987 besloot de fanfare uit te wijken naar een andere gelegenheid. Een paar maanden nadat de fanfare uit St.-Cecilia was weggegaan, hield de lokaaluitbaatster de zaak voor bekeken.
De eigenaar vond toen geen nieuwe uitbater meer voor het lokaal ‘St.-Cecilia’…

Erevoorzitter Frans Piessens jr. stelde zijn ‘zaal’, een vroegere schoenfabriek achter de huizenrij aan de Dorpsstraat (‘de root’), ter beschikking van de fanfare. De fabriek was ondertussen op een sfeervolle manier ingericht. Alle nodige voorzieningen waren aanwezig tot zelfs caféspelen waarmee gratis mocht worden gespeeld.

Vroeger had de fanfare nog gebruik gemaakt van het ‘zaaltje’ en dikwijls werd er de generale repetities gehouden wanneer aan een wedstrijd werd deelgenomen. Het centrum van het fanfareleven was door deze maatregel verlegd van het dorp naar ‘achter de root’.

In het begin deed het wat onwennig aan omdat in tegenstelling tot vroeger het fanfarelokaal niet om het even wanneer kon worden bezocht door de leden, maar na een tijdje vond zo goed als iedereen de situatie gewoon. In het lokaal was er een tapkast geplaatst zodat er geen dorst werd geleden. De opbrengst van de drankenverkoop kwam op de rekening van de fanfare. De temperatuur was er zowel in de zomer als in de winter aangenaam en de fanfare was zeker niet van de drup in de regen beland. Integendeel.

Met het zaaltje had de fanfare een echt clubhuis gevonden. De ruimte was voldoende om er de restaurantdagen, het jaarlijks ledenfeest en zelfs het Palmzondagconcerte te organiseren. Ook de muzieklessen aan de aspirant-muzikanten werden er gegeven.

In 1990 begonnen er bij sommige fanfareleden stemmen op te gaan dat het toch niet zo interessant was dat de vereniging gebonden was voor onderdak aan één bepaalde persoon of familie en zij stelden voor om het vroegere lokaal te renoveren. Voor erevoorzitter Frans Piessens was dat geen probleem want zijn gezin begon na een aantal jaren maar pas te ondervinden dat de druk op hun privéleven door de fanfare boven de aanvaardbare grenzen was gestegen.

In 1991 werden de renovatiewerken aan café-zaal ‘St.-Cecilia’ uitgevoerd door de fanfareleden en aan het eind van dat jaar trok de fanfare terug naar het centrum van het dorp.

Vanaf ’92 zorgde fanfare zelf voor het onderhoud en de uitbating van het café en de zaal.

Van bij het begin werd gesteld dat het café uitsluitend zou opengehouden worden wanneer

de fanfare haar bijeenkomsten hield op haar festiviteiten organiseerde.

In de loop der jaren werden bijkomende verbeteringen uitgevoerd aan het gebouw. Langs de ene kant was dat nodig om de zaal aantrekkelijker te maken en langs de andere kant waren er maatregelen die door de overheid werden opgelegd. Bij deze laatste ging het voornamelijk om milieuvergunningen en om reglementen in verband met de openbare veiligheid.

Voor de zaal ‘St.-Cecilia’ is een milieuvergunning klasse II afgeleverd.

Door de bijkomende verfraaiingswerken, de vrij lage huurprijs en de duidelijke afspraken die worden gemaakt met verenigingen en particulieren die de zaal huren, werd het fanfarelokaal vanaf 1996 zo goed als elk weeeinde buiten de vakantieperiodes verhuurd.

Omdat er voor de bediening moest gezorgd worden wanneer het lokaal is opengesteld wordt beroep gedaan op bereidwillige ereleden. De ‘ploeg’ die daarvoor de eerste jaren na de heropening zorgde, bestond uit een aantal dames van bestuursleden en bestuursleden niet-muzikanten. Josée Keulemans, Rosa Van Roy, Maria Lauwens, Lieve Van obberghen, Berna Van Hoorebeeck, Josephine Polfliet, Vera Lauwers, Nicole Huysmans, Bert Vullers, Simonne Moernaut, Franz-Johan Gieselink, Alice Absillis, Martine Steenackers, Jan Verschueren, Frieda Lambrecht, Ilse Peeters, Vic Verschueren, Jacqueline Bosmans, Ann De Keersmaecker, Renilde Segers, Jef Lauwers, Hilde Willox, Linda Moons, Beppie De Korte, Jan-Frans Absilles en Delfine De Wandeleer hebben vanaf 1992 ten minste een periode getapt op de repetitieavonden.

Nadat de voornaamste werken aan het café, de feestzaal en de keuken werden uitgevoerd, werd er op de zolder boven het café een opslagruimte, een muziekbibliotheek en een archiefruimte  ingericht. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Maria Buggenhout, echtgenote van ‘Pol’ Huybrechts.

-Marcella De Jonghe, ‘Marcella van Mille van Steen’.

-Optreden in het ‘zaaltje achter de root’ met Frans Violet.

-‘De ploeg’ voor de vrijdagavondrepetitie in 1998 :

van l. naar r. : Els Van Praet, Karel Lauwens, Maria Vervoort, Anny De Prins, Agnes Piessens, Simonne Gobien, Eveline Van de Poel, Gerda Van Hool, Adrienne Pepermans, Maria Buggenhout, Pol Huybrechts, Magda De Croes, Johan Hendrickx en Julienne Lamberts.

(foto’s : ‘Leest in Feest’)

22-09-2013 om 07:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23, 24 en 25 november : Mosselfeesten van V.V. Leest

Vonden plaats in het chalet van de voetbalvereniging.

“Wat kwaliteit betreft hoeven wij niet te blozen, zij die reeds bij ons kwamen eten weten het : NERGENS BETER.

Onze prijzen hebben wij zo laag mogelijk gehouden en zijn als volgt :

Mosselen (zoveel men er lust) met friet of brood : 225 fr.

Stoofvlees met friet of brood : 150 fr.

Kindermenus (mosselen of stoofvlees) tot 12 jaar : 100 fr.”

(Folder VV Leest)

1984 – Zaterdag 24 november : Dansavond van Vevoc

In de parochiezaal te Leest vanaf 20u30.

Rond 23u30 ging de Bodega open. Kaarten in voorverkoop : 80 fr. bij alle bestuursleden en bij de leden caféhouders Karin en Vic.

Studio Kariek zorgde voor de muziek. (Brieven aan de leden van 27/8 en 12/10/84)

1984 – 26 november : De plaatselijke Volksunie-afdeling Hombeek werd uitgebreid met

            leden uit de gemeenten Leest en Heffen. (KH)

1984 – Zaterdag 1 december : Nieuwe uitbaters in het lokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’.

                    Officiële opening van café-zaal “St-Cecilia” en nieuwe uitbaters.

 ”Zaal St. Cecilia heeft nieuwe uitbaters. Vanaf december 1984 zullen Mariake en Willy hun best doen om hun klanten te verwennen. Wij wensen hen veel succes toe en hopen op een goede samenwerking.”

(‘Van Toeters en Trompetten’, jaargang 4 – nr.4)

                                 Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

De ‘Belle Vue’

Het eerste fanfarelokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’ was de ‘Belle Vue’, het latere café ‘De Drij Gapers’. Dit café had destijds een bal- en feestzaal. Daarnaast was er ook nog een kruidenierszaak verbonden aan deze herberg. De ‘Belle Vue’ bleef het fanfarelokaal tot 1914.

De eerste lokaaluitbater was Theodorus Van den Heuvel (1856-1925). Hij hield het café open tot 1906. Deze man was niet alleen herbergier en winkelier. Hij was eveneens landbouwer.

Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859, +Leest 2/11/1918) was zijn opvolger. Hij was tevens de eerste fanfaresecretaris.

Tijdens de eerste wereldoorlog had de fanfare geen behoefte meer aan een lokaal omdat alle muzikale activiteiten in het openbaar verboden waren en als samenscholingen werden beschouwd.

Café-zaal ‘St.-Cecilia’

Vanaf 1918 trok de fanfare naar café-zaal ‘De Vlaamsche Leeuw’ aan de Dorpsstraat 6. Later werd het gewoon café-zaal ‘St.-Cecilia’.

Emiel Verschueren, de latere Leestse burgemeester en erevoorzitter van St.-Cecilia was de derde lokaaluitbater van St.-Cecilia Leest. Hij ging wonen op de plaats waar het huidig lokaal zich bevindt. Hij was in die jaren boer en steenkoolhandelaar.

In 1931 zou hij het ‘Hof ter Haelen’ aankopen en werd hij herenboer.

Van 1931 tot 1976 werden Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn lokaalhouders.

Frans, ‘Sooike’, werd te Leest geboren in 1906 en huwde Joanna De Bruyn ‘Jeanne van Sooike’ in 1929. Jeanne was de zuster van dirigent Rik De Bruyn en werd te Bornem geboren in 1906.

Frans Huybrechts was een lokaalhouder die door de Cecilianen op handen werd gedragen omdat hij uit volle overtuiging op zijn manier meewerkte aan de uitbouw van de fanfare. Alle concerten en een groot deel van de repetities vonden plaats in het fanfarelokaal. Maar ook op werkdagen was er volk in de zaak. Landbouwers die van de markt kwamen en arbeiders die van hun werk naar huis gingen, kwamen langs om nog wat met elkaar te babbelen of om het laatste nieuws van de fanfare te vernemen. Op zondagvoormiddag na de mis was de zaak vol. Er werd aan zo goed als alle tafels met de kaart gespeeld. Het fanfarelokaal was in die tijd het echte centrum van het verenigingsleven.

Aan de muren van het café hingen alle diploma’s van de muziekwedstrijden die de fanfare had weten te winnen. De bekers stonden op de schouw boven de ‘Leuvense stoof’.

Het verhaal deed de ronde dat wanneer Frans Huybrechts vond dat er te weinig volk in het café was hij naar de andere cafés in het dorp trok en daar een rondje betaalde. Wanneer hij dan terug thuis in de eigen zaak kwam, was die meestal met klanten gevuld.

Na het overlijden van Sooike zette zijn echtgenote de zaak verder met de medewerking van haar zoon Pol Huybrechts en zijn echtgenote Maria Buggenhout.
In die tijd waren er nog geregeld bals van de Leestse verenigingen, vooral van de fanfare : het groot bal, het carnavalbal en natuurlijk de bals ter gelegenheid van het ledenfeest.

De kermisbals organiseerde Jeanne zelf voor eigen rekening. Vooral het bal op tweede paasdag was telkens een reuzengroot succes. Minstens één keer per jaar gaf ze een souper voor de muzikanten en één keer per jaar was er biefstuk op de bestuursvergadering.

Bij ‘Rik en Mieke van den Do’.

In de jaren vijftig werd er in de zaal ‘St.-Cecilia’ door de Blekken gerepeteerd van maart tot en met mei en van september tot en met november. De andere maanden werd er gerepeteerd in de ‘zaal’ bij Rik Verschuren op de Heide. Hiervoor waren twee redenen. In de eerste plaats kon de garage van ‘Rik van den Do’ makkelijker warm gestookt worden in de winter omdat ze een kleiner volume had. Ten tweede waren er muzikanten die op de Heide en in het Dorp woonden. Om beurten waren ze dan drie maanden dichter bij huis. Het spreekt voor zich dat ook de cafés van de leden-herbergiers in de buurt na afloop van de repetitie muzikanten over de vloer kregen.

Wanneer het koud was, deden zowel ‘Jeanne van Sooike’ als ‘Mieke van Rik van den Do’ hun uiterste best om het repetitielokaal op kamertemperatuur te brengen.

Mieke Van den Heuvel begon op een repetitiedag, toen nog de zaterdag, al van ’s morgens met het opruimen van de garage. De kieren tussen de garagepoort en de muur werden dichtgemaakt met opgerolde repen krantenpapier en met jute balen. Daarover werden dan nog oude dekens gespannen, zodat er geen tochtje het repetitielokaal binnenkwam. De kachel brandde toen de hele dag en wanneer de repetitie begon, was de zaal aangenaam verwarmd. Een paar uur voor de muzikanten toekwamen, ging Rik Verschuren het vat aansteken en dan proefde hij ook of het bier wel de goede kwaliteit en de juiste temperatuur had…

Tijdens de repetitie moest er regelmatig steenkool in de kachel gedaan  worden en tussen de fanfaretonen door kon men zonder moeite het geluid van vallende steenkool uit de kolenkit horen. Rik of Mieke probeerden dat te doen tijdens de korte rustpauzes tussen de verschillende stukken, maar dikwijls viel dat verkeerd uit. Niemand nam er echter aanstoot aan als de kachel niet op het juiste moment werd bijgevuld.

De kachel in de zaal stond doorgaans roodgloeiend. De bombardon- en tubaspelers net als de slagwerkers zaten dicht bij de kolenkachel en zij hadden het in de wintermaanden dikwijls veel te warm. In de zomermaanden werd er daarentegen dikwijls gerepeteerd met de garagepoort open.

Het was destijds de gewoonte dat de muzikanten drank mochten bestellen terwijl ze repeteerden. Meestal werd dan een hand of een aantal vingers in de lucht gestoken en dan wisten de lokaalhouders genoeg. De muzikanten bestelden toen dranken voor de ‘hele pupiter’ of voor de muzikantengroep…Het aantal pinten bier werd getapt en wanneer iemand een frisdrank wou, was dat geen probleem. Het teveel aan pinten bier was een ogenblik later al aan de man gebracht.

Op de Leest-Heide werd in de jaren vijftig de Heidekermis op een andere manier gevierd dan nu het geval is. De fanfare huurde een Decap-orgel en plaatste dat in de zaal bij Rik van den Do. Er werd nog een houten plankenvloer geplaatst met daar omheen nog wat tafels en stoelen. Aan de zoldering werden papieren slingers gehangen en dat was alles wat er nodig was om een succesrijk kermisbal te organiseren.

De kermis op de Leest-Heide strekte zich uit over een grotere oppervlakte dan de zaal Verschuren en de omliggende cafés. Er waren op de Leest-Heide nog veel meer cafés dan er op dit ogenblik zijn.

Toen Mieke Van den Heuvel last begon te  krijgen van de voortschrijdende leeftijd en niet meer tegelijkertijd kon zorgen voor haar café en voor het klaarzetten van de zaal werden de repetities op de Leest-Heide stopgezet. Dat was ondertussen voor de meeste muzikanten geen onoverkomelijk probleem meer, want ze hadden zo goed als allemaal een auto. De jongeren kwamen met de fiets of werden door volwassenen naar de repetitie gebracht.

In zaal ‘St.-Cecilia’ gaf Jeanne De Bruyn voor de muzikanten dikwijls een souper.

In de zaal bij Rik van den Do weerd er ook gegeten. In de wintermaanden werd er na de repetitie haring gebraden. In de zomermaanden werd er pekelharing gegeten of boterhammen met ‘geperste kop’ (hoofdvlees).

Vervolgt…

Bijgevoegd : (foto’s : ‘Leest in Feest’)

-De ‘officiële’ uitnodiging voor de ‘officiële’ opening van café-zaal ‘St.-Cecilia’ uit ’84.

-‘Mariake’ De Smedt.

-Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn.

-Gezicht op zaal ‘St.-Cecilia’ omstreeks 1970.

22-09-2013 om 06:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23 november – Oud-Leestenaar Eddy Beterams in de belangstelling

Gazet van Mechelen :

            Jongeren stromen toe – Walem heeft eigen judoclub.

“Enkele maanden geleden werd er in Walem een judoclub opgericht. Tot grote verbijstering van velen misschien, maar in de Mechelse deelgemeente kent deze club toch een opmerkelijk succes.

Er werd gestart met enkele leden en het aantal judoka’s blijft toenemen. Alhoewel er in Mechelen verschillende clubs bestaan blijft Seiryoku Zen’y toch nog een gat in de markt gevonden te hebben.

Niet alleen de Walemse jongeren gaven blijk van interesse. Velen komen zelfs van heelwat verder. Positieve vooruitzichten dus voor de club en voor trainer EDDY BETERAMS die

de judoka’s opleidt.

(...)

Aan Eddy Beterams is een hele judogeschiedenis verbonden. Niet alleen heeft hij al een 12-tal jaren de judomicrobe te pakken, maar hij beoefende deze sport ook op verschillende plaatsen. Eddy Beterams verscheen het eerst op de mat bij Bushido Kwai uit Mechelen en stapte nadien over naar Fudji Yama uit St-Kat.Waver. Daar behaalde hij de zwarte gordel

en bleef er een zestal jaren actief.

Stilaan rijpte bij hem de interesse om zelf met een club te beginnen.

Het Health Center te Zemst bood hem gedurende een jaar een voorlopige oplossing, maar Beterams wilde om allerlei redenen toch wat meer.

Alles scheen een droom te blijven en Eddy besloot het judo vaarwel te zeggen.

Dirk Poels en enkele andere leden uit Zemst waren hiermee niet akkoord en brachten Eddy Beterams ertoe om ergens anders en met een onafhankelijke club te starten.

Met een 12-tal mensen uit Zemst werd de Walemse club uit de grond gestampt.

Al vlug bleek dit een succes te zijn, want momenteel telt men reeds 48 judoka’s.

Meer dan de helft staat totaal onwetend en nieuw tegenover deze sport en men beschikt over een groot aantal jonge mensen onder de 14 jaar.

Voor Eddy Beterams staat er dus nog veel werk op stapel. Hij moet deze mensen een degelijke opleiding geven. Als trainer staat hij hier zeer positief tegenover : “Jonge mensen zijn de toekomst voor een club,” verduidelijkt hij, “bovendien is het steeds mijn stelregel geweest alle judoka’s te accepteren en dat verlang ik ook omgekeerd. De kleur van de gordel is voor mij van geen belang en dat wordt in vele clubs wel eens vergeten. Een goede mentaliteit en sportiviteit zijn veel belangrijker dan alleen het streven naar graduatie.

De zwarte gordel hoeft niet minachtend te kijken op beginnelingen”, zegt Eddy Beterams.

De Walemse club denkt er ook aan om binnenkort met een cursus zelfverdediging voor vrouwen voor de dag te komen…”

            (...)

Eddy is een zoon van Luc Beterams (°Mechelen 27/7/1903, +Leest 25/5/1988) en van Bertha De Becker (°Mechelen 16/5/1909, +Zemst 17/2/1999).

Deze oud-chiroleider heeft zich met dezelfde passie als voor het judo op de modelfotografie gestort en momenteel is hij voorzitter van een Haachtse fotoclub.

Op zijn knappe website http://users.pandora.be/creafoto kan je zijn kunst bewonderen en genieten van enkele van zijn wondermooie gedichten.

Dat de appel niet ver van de boom valt kun je hier nalezen in het interview van zijn vader :

Zijn ouders waren afkomstig uit Mechelen waar in 1928 hun huwelijk werd ingezegend door pastoor Filip Van Stappen. Luc vertelde daarover in ‘De Band’ (september ’78) :

“Wat ik nooit zal vergeten is dat op ’t ogenblik dat we de Hanswijkkerk binnenstapten men er juist een begrafenis had gevierd, de lijkstoet werd juist buitengedragen…”

Het echtpaar vestigde zich in 1944 in Leest. Eerst op de Grote Heide, dan in ’t dorp en uiteindelijk op de Tisseltbaan.

“Ik was bibliothecaris van de Hanswijkparochie, Bertha was een echte leesgier en de schoonste boeken kreeg ze van mij,” vertelde Luc, “Daarbij speelde ik ook toneel. Ik heb onder meer in het toneelspel van Racine ‘Athalie’ gespeeld.
Bertha werkte in Antwerpen bij ‘Van Siena’ Kunstvlaggen. We waren zeer spaarzaam en gingen nooit uit. Toen we trouwden hadden we dan ook alles wat we nodig hadden. Onze eiken slaapkamer die kostte 1.200 fr.. Een fornuis, een keukenkast, enz. hadden we gekocht met 100 fr. die we elke maand opzij hadden gelegd. We woonden toen op de Leuvense Steenweg. Ik was begonnen aan m’n carrière van syndicale leider in 1926. Vooral sociale aangelegenheden. Dikwijls een kot in de nacht lag ik te zweten aan de dossiers om te verdedigen. Ik heb daarmee veel mensen geholpen. M’n syndicale loopbaan was ook de oorzaak dat ik het zingen gelaten heb. Ik was een tijdlang sopraan van het Sint-Romboutzangkoor waarvan ik dit jaar nog een herinneringsmedaille ontving.

Het is Stan De Decker die me is komen vragen om mee te helpen aan ‘De Band’. Samen met pater Clemenciaan hebben we jaren dit blad samengesteld. Tot in 1960, toen kreeg ik alles op mijnen nek. Van dan af heb ik het helemaal alleen klaar gespeeld om elke maand een ‘Band’ uit te geven en als m’n ogen weer goed zijn begin ik er terug aan. ‘De Band’ moet een soldatenblad bij uitstek blijven. De technische dienst is een heel moeilijke opgave. Ik hoop dat jullie de mensen in moeilijkheden naar mij blijven sturen.”  

-Oud-Leestenaar en oud-chiroleider Eddy Beterams tijdens de opleiding van nieuwe judoka’s.

-Eddy Beterams in 2013.

-Luc en Bertha Beterams De Becker. (Schets : Georges Herregods)

21-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

Eric Hendrickx met Micha Marah

en organisator Gust Emmeregs.

1984 – Zaterdag 10 november : Tweede halve finale Play-Backwedstrijd.

            Weer was de Leestse sporthal volgelopen voor de tweede halve finale van het

            nationaal play-backkampioenschap.

            Geert Schietse won deze wedstrijd met een vertolking van Katja Ebsteins “Theater”.

            De jonge Eric Hendrickx (foto) won de prijs van het publiek met een vertolking van

            Ciske de Rat. (‘DMW’, 15/11)

1984 – 10 november : Ziekenfonds De Voorzorg Afdeling Leest – Algemene Vergadering.

            De jaarlijkse algemene vergadering van het ziekenfonds De Voorzorg – afd. Leest,

            vond  plaats in zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat Leest.

            Een afgevaardigde van het ziekenfonds besprak volgende dagorde :

            -verslag 1983

            -problemen betreffende de ziekteverzekering.

            -gedeeltelijke herkiezeing Raden van Beheer en Gewestelijk Bestuur.

            Volgend eetmaal werd aangeboden aan de prijs van 50 frank :

            halve kip met appelmoes of currysaus en brood.

            Nadien volgde er een kaartavond waarop 2 kippen per tafel konden worden

            gewonnen. (‘Voor Allen’ 20/10 en folder)          

1984 – Zondag 11 november : Achter de schermen van de Zoo met de Kleinveebond

            Onder leiding van een gids organiseerde de kleinveebond “Het Rijke Nest”

            een bezoek achter de schermen van de Zoo.

            Op het programma : bezoek aan de stallingen en de filterinstallaties van de dolfijnen.

            De inrichting voor de nachtdieren, de centrale dierenkeuken met haar culinaire

            specialiteiten, de zoutwaterfilters van het aquarium, de kweekafdeling met de cavia’s,

            muizen, sprinkhanen, krekels en meelwormen…

            Inkom : 240 fr.

            Inschrijvingen bij de secretaris Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120

            of bij de andere bestuursleden Toon Lamberts, Robert Verbruggen of Sylvain

            Teughels. (‘DB’, oktober ’84)

Uit ‘De Band’ van december ’84  :

“Samen met hun leiders brachten de speelklubjongens met de mensen van de Kleinveebond een bezoekje aan de Zoo.

Om 8 u. ’s morgens stonden de klein gasten met hun knapzakske op ’t dorp gereed. Enkele ouders stonden ook op de uitkijk. Met ons plaatselijk taxibedrijf ‘Pirrewit’ werd ’t chirovolkske naar het station gevoerd. Daar hebben we de trein genomen richting Antwerpen. In de Zoo werden we onder deskundige leiding van een gids achter de schermen van het dierentuincomplex geloodst. Iedereen van ons was vol bewondering voor wat we daar te zien kregen. Het kweekcentrum van sprinkhanen, torren, muisjes en cavia’s deed sommigen wel even opschrikken maar…de dolfijnen maakten alles weer goed met hun ‘waterspelen’.
Nat van het zoute water hebben we, na een bezoekje aan het aquarium, de nachtdiertjes een goeiendag gaan zeggen. In de reptielenkas mochten we zelfs een echte wurgslang vasthouden. Veel van de ouders durfden het diertje niet te aaien, maar de kleinsten waren er niet bang van. Integendeel !

De bookes van ons moeke smaakten lekker en na nog een toertje in de Zoo gemaakt te hebben, keerden we richting Mechelen. Taxi Robert De Rooster voerde ons verder door naar Leest. Vermoeid maar content zijn we even gaan Sinte Mette zingen en dan was het hoge tijd om huiswaarts te keren…’t Was een lange maar boeiende dag…”

En de ervaring van Toon Lamberts :

“Mijn bezoek aan de Zoo was in alle eerlijkheid –mijn visie- een ontgoocheling. Het is net of al die jaren zijn blijven stilstaan. De dieren zijn er echt op achteruitgegaan, ze lopen er maar triestig bij. De liefde voor de dieren is weg. Ik zie het aan hun haar, hun veren dat hun gevangenschap hun triest maakt. Alleen de dolfijnen waren in hun nopjes. Was het misschien om die jonge meiden die de dolfijnen aansporen om kunststukjes uit te halen of was het de vis die hun toegeworpen werd. Ik heb er het raden naar, maar ik stond er toch getroffen bij.

Ik wil niemand kwetsen, maar er schort iets in de Zoo, net zoals op Bell, Nobels-Perleman, de Boomse Metalen, Cockerill Sambre en noem maar op. Zelfs in het buitenland is het mis. Geld en nog eens geld, verdiend of niet is nu een waardemeter geworden die velen verdrietig maakt. Geld is het slijk der aarde en geen waardemeter van liefde voor de medemens en al wat leeft.

     Op uw gezondheid,

     Toon.

Ik dank Van Laarhoven Jos voor zijn inzet met de rondleiding en de gids die ons deskundige uitleg verschafte. Alle twee geen pijn om mijn misschien wat harde woorden. Ge kent me, dit is mijn ongezouten mening. Maar ja, ik ben dan ook niet ervaren in dit soort werk. Koken kost geld, dat weet ik maar al te goed. Maar inzet is toch een grote vereiste. Dank vrienden van de Zoo, het beste om uit de rode cijfers te geraken.

    Toon.”

1984 – Zondag 11 november : Eetdag Vrije Kleuter- en Basisschool Dorpsstraat.

In de Parochiezaal, Kouter Leest.

Op de kaart stonden drie menu’s :

-Tomatensoep met balletjes, biefstuk perpersaus of biefstuk natuur, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, konijn met pruimen, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, kip-fricasée, frieten. (200 frank)

Voor de kinderen waren er speciale menu’s aan de helft van de prijs van volwassenen.

Aperitieven (porto-sherry) werden aangeboden aan 60 frank en als voorgerecht kon men opteren voor kaaskroketten (60 frank).

1984 – Vrijdag 16 november : Filmavond – “De Vlaschaerd”

            KVLV-Leest bracht in de parochiezaal, Kouter, de film “De Vlaschaerd” naar het

            populaire boek van Stijn Streuvels.

            De regie was van Jan Gruyaert en de hoofdrollen werden vertolkt door Dora Van der

            Groen en Vic Moeremans.

            De film was bekroond met de Vittoria de Sica prijs.

            Aanvang 20 uur en inkom was 50 frank.

            Er waren zo’n 140 toeschouwers aanwezig.

            (DMW, 22/11/84)

            Dit boek was reeds in 1942-43 verfilmd als ‘Wenn die Sonne wieder scheint’.

1984 – Zaterdag 17 november : Jaarlijks Banket (Teerfeest) Fanfare St.-Cecilia

Het jaarlijks banket, dat traditioneel over twee dagen gespreid werd, was dit jaar gereduceerd tot één dag.

            Programma :

            -09u30 : samenkomst lokaal Sint Cecilia.

            -10 uur : eucharistieviering voor de overleden leden.

            -11 uur : bezoek lid-herbergier (Victor De Maeyer), café ‘Op de Hoek’.

            -11u30 : biefstuk eten in lokaal Sint Cecilia.

            -12u45 : optocht naar Leest – Heide met bezoek aan leden-herbergiers.

            -15 uur : vertrek naar zaal Sint Cecilia.

            -16 uur : banket met tombola gevolgd door dansavond met Antverpia (D.J. Felix).

            Het menu bestond uit zeevruchtencocktail – ossestaartsoep – vidé – kalkoengebraad

            met champignons en kroketten – dessert met koffie.

            Voor de muzikanten en leden van de drumband was dit alles gratis.

            Ereleden betaalden 150 fr voor de biefstuk en 650 fr voor het banket. (Folder)

21-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

De heer Everaerts neemt de autosleutels

in ontvangst.

1984 – 7 november – Gazet van Mechelen : DE AUTO WERD UITGEREIKT

“Het eerste vijfdelig kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SK Leest ten voordele van de voetbalclub van SK, mag als een overweldigend succes worden aanzien.

Gedurende vijf vrijdagavonden was het soms problematisch om nog een parkeerplaatsje te vinden voor het vierwielig voertuig in het centrum van Heffen. Gemiddeld kwamen zo’n 300 kaarters opdagen, en dit waren niet alleen Leestenaars, maar zelfs mensen uit de wijde omtrek.

Elke avond was er voor de winnaar een fiets voorzien, en de eer viel te beurt aan de heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenams uit Mechelen.

Met spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren. Er werden immers nooit tussenstanden opgegeven. Uiteindelijk bleek de h. Everaerts uit Boom met 737 punten de autosleutels in ontvangst te mogen nemen. Hij ging de h.h. Dens en Van Santfoort vooraf.

De heer Everaerts, schrijnwerker en vader van twee kinderen, was een gelukkig man. Nog nooit had hij aan een groot tornooi meegedaan. Wel ging hij regelmatig met vrienden kaarten in een klein tornooi, waar voor de traditionele kip per tafel gespeeld werd.

Voor de supportersclub van SK Leest was dit eeerste groot initiatief een moment om gelukkig terug te blikken, en er worden al druk plannen gesmeed voor een heruitgave in 1985; hoewel er anderzijds ook al voor de onmiddellijk toekomst opnieuw plannen worden gesmeed. Eerst volgt er een etentje voor de vele mankrachten, en ook dameskrachten, die van dit tornooi een succes maakten en anderzijds wordt er voor de lente van 1985 gedacht aan een eetdag.

De supportersclub van SK Leest blijkt geen eendagsvlieg te zijn, maar een waar men in de komende jaren zeker nog rekening zal mee moeten houden.”

1984 – Vrijdag 9 november : “Whist” Kaartwedstrijd

            van de Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool, Ten Moortele 2 Leest.

            Er waren voor 25.000 fr aan prijzen.

            Zo kreeg iedere tafelwinnaar ook een kip.

            Van de 272 deelnemers eindigde de Leestenaar Herman Verhoeven als eerste,

            voor Paula De Buyser uit Willebroek. (DMW,15/11/84) 

21-09-2013 om 09:39 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 29 oktober : Naar Keulen met De Band

“Op maandag 29 oktober ’s morgens om 7 uur vertrokken wij met de bus naar Keulen.

Rond 10 uur waren wij aan het huis van de aalmoezenier waar wij goed werden ontvangen.

Daarna zijn wij gaan dineren in het Belgisch Huis na een rondgang in de Dom onder begeleiding van onze aalmoezenier.

Daarna hebben we een tentoonstelling van de Grieks-Romeinse tijd bezocht.

Wij hebben ook een stuk Romeinse heirbaan gezien en een café bezocht waar de tafels oude naaimachines waren.

Na afscheid genomen te hebben van onze aalmoezenier en hem te bedanken voor die mooie dag vertrokken wij om 18u30 terug richting België.

In Geel Punt zijn wij nog een pintje gaan drinken.
Wij kwamen rond 22u30 aan in Leest, allemaal tevreden voor die mooie dag.

Do – re – mi – sol weer een blaadje vol,

Nu sluit ik een twee drie mijn brief.
Nog vele groetjes van Heidi Vanlaerhoven, 8 jaar.”

(‘DB’, december ’84)

1984 – Novembernummer ‘De Band’ : Het Ritueel.

“Ik ben vol argewaan.

Weet niet hoe te geven mij.
Het is misschien ondankbaar

om als mens te leven zo.

Het is opstaan vallen maar,

een uitdagend ritueel.
Al is voor mij het rijpend graan

een ogenblik van rust en weelde,

toch is ’t een kanker dat de mens

met rust en wee omringt.

Waar begrijpend met talent

een enkeling de dans ontspringt.

Het is aan allen niet gegeven

de drang om oeverwaarts

’t vinden van schoon samenleven.

     Toon Lamberts.”

1984 – November – ‘De Band’ : Panoramadeel Rennecauter

                                                     Kroniek van ‘Tistemoors hoeve’.

“Aan den zuidkant van het brugje over de Molenbeek staat de hoeve der nakomelingen der familie Somers. Volgens ’n overlevering was die eens ’n afhankelijkheid der Kloosterhoeve..

Van oudsher gekend als het bedrijf der ‘Tistemoors’… Moeder en de dochters onderhielden hun veestapel en het tuingewas, en Tiste met eigen telgen en ’n paar knechten, zorgden elk jaar dat in de lente het werk op de hoeve en akkers steeds ver gevorderd was, zodat er tijd vrij kwam, wanneer voor het begin van juni tot half juli, de valleien  vanaf de kleine Molenbeekstreek, naar de grotere beemden, aan de beide zijden der Zenne, hun volgroeide zomerse bloei, hoefden te worden gesneden…Weken lang trok Tist dan met zijn stoere kerels, voor dag en dauw ter plaatse…Tist overschouwde en berekende elk te ontginnen pand, en gaf de anderen aanwijzingen en raad…Na zij samen, door ’n wetsteen nog even het mes van hun zeis, snerpend luid, aan den binnenkant vonkketsend scherpten, (hun instrument muzikaal strelend stemmen, vertaalden zij zulks)…en na het maken van een kruisteken begonnen zij hun taak : Tist als voorman, of zogezegde ‘baas’, gaf het ritme van de trekslagsneden aan, voor elke in een aansluitende rij, vijf stappen en na elkaar, hun te beginnen volgbeurt…Zij maaiden met een ervaren ambachtszin die de groeikracht der beemden naderhand waarborgde, zelfs alzo ook nog in den herfst, al was dat een minder gegeerd gewas en echt moeilijk te rijpen, ‘toemaat’ genoemd…

Den zomer was voor die mannen ’n milieuvriendelijk genieten. Op een grachtkant in den lommer van bomen, schaften bij stopen bier en koffie, boterhammen waarin de mieren naar spek of krenten zochten. De knecht ‘Lange Sander’ stookte hier meermaals onder ’n rustpoos met droog beekriet een vuurtje. In die gloeiende as roosterde hij, die daar door hem ten hemel geslagen kikvorsen hun afgestroopte billekens, en van thuis meegebrachte ongeschilde aardappelen…Dat gunden de anderen hem wel, maar afgesproken was er : de eieren der in uitgemaaide nesten van vogels, vergaarden zij samen, en lieten dezen in het water van ’n gracht zinken, en dewelke daarvan op den bodem gezonken bleven, werden door de gegadigden als vers van waarde uitgeslurpt…

Daarvoor en er na, zich reppen van perceel naar perceel, om met de gaffel te te draaien kladden gras te verluchten…Ten avond was het ‘trio’ geblazen om het nog maar half geworgde gras, voor donkerte in huggelkens gezet te krijgen…Toen huppelde de barometer, ook maar in niet al te pienter kinderschoenen, zodat zich daarop betrouwen : wat het morgen kon zijn, steeds ’n gok bleef..Sommige dagen was het, tussen ’n plots wisselvallige regenbui, ’n kiezen van te doen of te laten,wel een uitgespreid pand, zou tot reigolven worden geharkt…Tot toch eens, pand na pand, er de zonne, de massa geelbruin tintte…
Die kleur gaf het sein, voor dat ritselend geurig hooigewin, in geopperde ronde piramiden te tassen, klaar om op te laden, deels voor de dieren thuis, of voor eigen verkoop, of tegen lonende prijs, gereed tot ophalen, voor vrachtvoerders, paardenfokkers en meer anderen…

‘Hoed af !’ voor die Zouaven van een Gilde…, neen geen van ‘Pikke de dood’, maar wel plichtbewuste goeierds, met hun simpel product, doch welk er een toen was, steeds onmisbaar als nuttigs allerlei…

’n Tistemoors quiz onderonsje.

Tistemoors grootvader werd eens op een geburenfeestje aangesproken door een wat aangeschoten wijnwinkelier en die vroeg hem : ‘Zeg Tiste als gij met dat gefoefel in uw beemdgras, daar zo morgen eens hooikoorts van kreeg, welk recept zoudt gij daar tegen gebruiken ?’  en Tiste vroeg : ‘Zeg jongen, als gij na dien scheut jenever dien gij daar juist hebt gedronken, daar dan eens morgen met nen kater uit uw bed waggelt, welk recept zult gij daartegen gebruiken ?’ en de radde wijnman zei : ‘Ik zal als tegengif daartegen, nen dubbelen romer jenever drinken, want ze zeggen dat dit met ’n zelfde goedje de zekerste afdoende remedie is, en gij nu ?’ ‘O’, zei Tist, ‘ik zou voor die hooikoorts als ’n chique, een pruim fris beemdgras kauwen, en als ’t mij beliefde, nog wel twee, dat maakt mij zo fluks als ’n veulen !’ Nu schimpt de wijnman : ‘Zeg es vent, gij hinkt mij achterna als een oud paard, maar kijk eens, ik en mijn vrouw, die glazenspoelster ginder in de tapkast, wij zijn elk achtenveertig jaar geworden, dus samen zesennegentig jaar oud, en zie maar hoe fit wij nog zijn !’ ‘Jawel,’ zei Tist, ‘doch ik en mijn vrouw, wij zijn samen reeds honderdentwaalf jaar

oud !’ ‘Hoe puzzelt ge dat uiteen’, spot de wijnman en Tist verduidelijkte : ‘Ik ben tweemaal zo oud als mijn vrouw was toen ik zo oud was als zij nu is’…De wijnman bleek verstomd…
Toen vroeg hij : ‘Herhaal dat nog eens…ik schrijf het op ’n papierken…Ik zal dat morgen eens berekenen’…

Toemaat farce

Die Tistemoors grootvader had ’n broer Matheus, die in zijn jeugdjaren ’n gepoëtiseerd rijmelaar was geweest…Menig gezelschap kon hij ’n vol uur in vervoering houden met zijn in duizendeneen regels boeiend verzen gedichtsel : ‘De Liefdesbrief’.

Toen hij eens, in de eerste september zondagen na den middag, reeds ’n paar maal van uit de Rennecauter recht door de Scheerstraat, naar de Molenstraat, vandaar de Zenne langs, kuierend de beemden ingetrokken was, vleide hij zich met zijn schrijfgerief in een der gerijpte toemaatoppers, die daar door hem en zijn maaimakkers daags te voren in rijen waren gezet…Bij zijn heengaan viel het hem pas op, dat hij nu voor de derde maal, ginds verder bij het Bleukenbos ’n boeklezend jong meisje zag wandelen…Deze keer komt hij enigszins verstrooid thuis…

Dien nacht bedenkt hij : ‘Ik maak den volgenden zondag mijn toer nu eens rondom het Bleukenbos, en als ik mij dan even aan die freule voorstel, en als dit tot een boekbespreking mocht leiden, zal ik haar met genoegen mijn Liederbrief aanbieden ‘.

Hij herschreef voor haar met zorg die brief, en borg die behoedzaam in den binnenzak van zijn zondagjasje…

Ten mate toe…later vond men in één zijner dagboekjes, met eigen leedvermaak geschreven volgende Tistelinkse memoire :

‘Bij ’n wandeling langs het Bleukenbos, ‘k volg ’n weetlust ding, als een looze vos,

elke wegeldraai, golft haar schaduw blij, wonder lief en fraai, op het groen der wei,

waar ’n vlinderspel, door de luchten zoeft, ‘k groet haar minzaam snel, wijl zij even toeft,

in een zonne sfeer, onderst boven fris, kaatst ’n beekje weer, mij haar beeltenis..

Ach, wat duivelspartnons, alom nu water daar, drie, vier meter scheid ons, en zij lacht zo raar, ‘k werp fluks uit mijn jasje, neem aanloop en spring, o doemis tot ramp, amper ten halve der vliet.

Ik van kop tot teen Mathijs, plons ten kikkerparadijs,

ribbdebie edoch comisch, wijl daarboven keelt die Miss…

Door heroëns verzet, luk ik d’overzij…
met ’n grijns schijnpret, in beslijkt livrei…

Als ’n held vol vuur , sprak met wat bluf : ‘Heel dit avontuur, is voor U mijn Juf,

neem mijn hulde aan, en zeg ‘Ja blijf hier.’ Hoe dit kon voortaan, zong zij spottend fier :

‘Och, gij malle vriend, met ’n modderman, is wellicht gediend, wie hem kennen kan,

‘k vind u wel galant, zo g’uw burgerstand, kunstig nu beland, weer ten overkant,…’

Uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ van Anselms Jedrie.

1984 – Zondag 4 november :  Chiro Familiefeest

Verkort verslag uit ‘De Band’ van december ’84 :

De dag voordien werd er een algemene repetitie gehouden om de laatste danspasjes nog eens op het podium te wagen of de te vertonen stukjes voor het laatst in te studeren.

’s Avonds stond iedereen in piekfijn uniform om aan de chiro-eucharistieviering deel te nemen. Met aangepaste muziek en symboliek kreeg deze viering een modern en jeugdig kleedje. De jonge leidingmensen (vers van de pers) kregen ook hun leidingskoord waarna ze hun leidingsbelofte uitspraken. Dat doet je altijd wat als je die jongens en meisjes daar onwennig ziet staan.

De ganse groep kwam dus ’s zondagnammidag terug bij elkaar voor het familiefeest. Het ganse feest ging door onder het thema van de muziek.

Na de verschillende dansjes, imitaties, toneelstukjes en het leidingsspektakel werden alle verloren gelopen muzieknoten teruggevonden.  De mensen mochten ondertussen aan de koffietafel  terwijl de pater zijn dia-installatie klaarzette. 

Na de traditionele geldomhaling gaf ‘onze oudste’ de gepaste kommentaar bij de mooie lichtbeelden. Vele ouders herkenden hun jonge spruiten in volle bivaksfeer. Na de slotapotheose togen de bezoekers huiswaarts terwijl er in een recordtempo opgeruimd en afgewassen werd. Daarna werd de goeie afloop gevierd met een dansje en een drankje. Je bemerkte het aan de uitgelatenheid  van de oudsten dat iedereen content was van het welslagen van dit ouderfeest.

Hopelijk schieten er volgend jaar niet teveel pistolets of koeken over want de pater  zijn schapen hebben er bijna een maagziekte aan overgehouden.”

1984 – 5 november – Gazet van Mechelen : Damesvoetballers gewond.

            “Tijdens een wedstrijd zaterdag op de sporttereinen van VV Leest aan de

            Dorpstraat liepen twee vrouwelijke voetballers verwondingen op.

            De onfortuinlijken zijn Nadine Van Nieuwenhuizen uit de Driesstraat 13 in

            Hombeek en Martine Cools uit de Elisabethstraat 22 in Kontich, die beiden met de

            hulpdiensten naar het Sint-Jozefsziekenhuis werden overgebracht.”

21-09-2013 om 09:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 27 oktober -  Overstroming na begeven dijk van zandwinningsput.
 

De media daarover :

            Slecht onderhouden dijk van Zemstse zandwinningsput brak.

“Even voor zeven uur zaterdagochtend begaf een dijk aan de zandwinningsput ter hoogte van “Bos van Aa” op de grensscheiding van Kapelle o/d Bos met Zemst.

Op minder dan twee uur tijd stroomde de vele hektaren grote punt via een 20 m brede bres leeg en zette gedeelten van de gemeenten Zemst, Kapelle o/d Bos en Mechelen blank.

Tientallen hektaren weideland en landbouwgrond werden overspoeld maar ook een twintigtal boerderijen en huizen liepen onder water. Op sommige plaatsen steeg het vuile overstromingswater tot 1 meter in de kamers en diende in allerijl meubelen en huisraad in veiligheid te worden gebracht.
Een aantal personen liep oppervlakkige kwetsuren op, toen ze in paniek geraakten door het snel oprukkende water. Ook een brandweerman liep schaafwonden op.

Alarm

Het eerste overstromingsalarm werd om tien voor zeven zaterdagochtend geslagen. Voor de ter plaatse gesnelde brandweerkorpsen uit Merchelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, de gemeentediensten uit de verschillende gemeenten, Civiele Bescherming en Rode Kruis en politie en rijkswacht, betekende dit meteen het startsein voor een lange dag.

In een eerste poging om het water tegen te houden, werd langs alle kanten aangerukt met vaderlanders en zware vrachtwagens met zand. De brandweer zette ook boten in naar bedreigde woningen om daar beveiligheidswerken uit te voeren.

Nadat de dijk het had begeven zocht het water zich een weg over Zemst en Kapels            grondgebied naar de gemeenten Hombeek en Leest.

De ergste wateroverlast deed zich voor aan de Expoelstraat en de Bosstraat.

In de loop van de namiddag werd ook de Tisseltbaan getroffen. Daar kon ook de            Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en ze trad buiten haar oevers.

De rijwegen werden er voor alle verkeer onberijdbaar en het bruggetje aan de Rennekouter stortte in elkaar.

De vermoedelijke oorzaak van de overstroming wordt gezocht in een slecht onderhouden dijk van de zandwinningsput. Na een interventie door de firma Aertsen uit Stabroek kon de bres omstreeks het middaguur worden gedicht. Van dat ogenblik trok het water zich terug.
Ter hoogte van het Bos van Aa zijn kanaalwerken aan de gang en onder leiding van waterbeheersingsfirma Dregging  International wordt daar slib opgespoten. Woordvoerders van dit bedrijf zegden gisteren dat regelmatig controles worden uitgevoerd op de stevigheid van de dijken maar dat waarschijnlijk ratten de ophopingen hebben ondergraven.

Aangekondigd werd dat begin deze week in Kapelle o/d Bos een voorlichtingsvergadering zal worden belegd voor alle schadelijdenden, samen met de verzekeringsfirma van het verantwoordelijke bedrijf. De jongste overstroming in het Mechelse zou overigens geen aanspraak kunnen maken op vergoedingen door het rampenfonds omdat de ramp niet te wijten is aan natuurelementen.”   (GvM, 29 oktober)

En ‘Het Laatste Nieuws’ van dezelfde dag :

Zemst, Kapelle-op-den-Bos, Hombeek en Leest

Overstromingen verzwelgen voor tientallen miljoen fr.

“De gemeenten Zemst, Kapelle-op-den-Bos en de Mechelse deelgemeenten Hombeek en Leest, werden zaterdagochtend zwaar geteisterd door wateroverlast, toen een dijk van een zandwininingsput, in het Aa-bos te Zemst-Laar, het begaf.

Woonwijken en landerijen overstroomden en enkele inwoners uit Kapelle-op-den-Bos, alsook een brandweerman, liepen tijdens de reddingsactie lichte verwondingen op.

Een aantal bewoners dienden tijdelijk uit hun overstroomde woning geëvacueerd. De materiële schade loopt op in de tientallen miljoenen. De geslagen bres kon in de loop van zaterdag nog worden gedicht. Tientallen hectaren landbouwgrond staan nog blank, maar gevaar voor uitbreiding van de wateroverlast kon worden ingedijkt.

Alarm

Kort na 7 u. zaterdagochtend werd het eerst alarm geslagen door geteisterde bewoners uit Kapelle-op-den-Bos. In de dijk van een meer dan 100 ha. Grote zandwinningsput, was een opening van 15 m breed en 4 m diep geslagen. Een 20-tal boerderijen en woningen liepen onder water. Op sommige plaatsen, vnl. in de woonwijk Oxdonck, steeg het water tot 1 m in de woonkamers. Er vielen geen slachtoffers maar toch liepen enkele personen lichte verwondingen op in de paniek die ontstond, toen het snel oprukkende water de geteisterde gemeenten een tijdlang in een geïsoleerd eiland herschiep.

Hulpverlening

Brandweerkorpsen uit Mechelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, samen met de Civiele Bescherming, Rode Kruis, politie en rijkswacht, werden bij de hulpverlening ingezet.

De brandweer maakte gebruik van boten om bij bedreigde woningen beveiligingswerken uit te voeren. Ook moest op vele plaatsen het vee van de weiden worden gehaald.

De ergste wateroverlast situeerde zich in de Hombeekse Expoelstraat en de Bosstraat , alsook in de Bredestraat te Kapelle-op-den-Bos. In de namiddag werd ook nog de gemeente Leest

bedreigd, toen het water zich een weg baande naar de Tisseltbaan. Daar kon de Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en trad buiten haar oevers. De rijwegen werden er voor alle verkeer afgesloten. Een brug aan de Rennekouter stortte in elkaar en verscheidene woningen liepen onder water.

Oorzaak

Een vermolmde dijk van de zandwinningsput wordt als oorzaak van deze waterramp aangewezen. Arbeiders van de firma Aertsen uit Stabroek konden de bres kort na de middag dichten, na eerst een zanddam te hebben aangelegd. Van dat ogenblik af trok het water zich terug.

In Zemst-Laar, ter hoogte van het Sas en het Bos van Aa, zijn verbredingswerken aan de Willebroekse vaart aan de gang door de waterbeheersingsfirma Dregging International.

Slib en water werden in een reusachtige zandwinningsput gespoten. Woordvoerders van het bedrijf zeggen dat er geregeld controle wordt uitgevoerd op de stevigheid van de dijken. Volgens hen heeft ongedierte de ophopingen ondergraven en de dam doen doorslaan.

Schaderegeling

De vraag is wie de schade zal vergoeden. Begin deze week zal in Kapelle-op-den-Bos een voorlichtingsvergadering worden gehouden voor alle bewoners die schade hebben geleden. Hierop zal ook de verzekering van het verantwoordelijke bedrijf aanwezig zijn. Benadeelden kunnen immers geen aanspraak maken op vergoedingen door het rampenfonds, omdat de overstroming niet te wijten is aan natuurelementen.”

(Leo De Nijn)     

Gazet van Mechelen van 30/10 :

Schadelijdenden overstromingen worden vergoed.

“Dit is het mooiste bewijs dat ik kan leveren”, zei gisterennamiddag in het gemeentehuis te Kapelle-op-den-Bos een landbouwer die nog natrilde van de emotie na een nat weekende waarbij zijn boerderij en landerijen overspoelden in de ‘Zemstse bres’ die in de driehoek Mechelen – Kapelle – Zemst 100 ha blank zette en waarbij een 20-tal woningen averij opliepen. Ostentatief deponeerde de man een bokaaltje vettig slib voor de neus van de burgemeesters Symons (Kapelle), Merckx (Zemst) en schepen Nason (Mechelen) als bewijsstuk van hoe erg het in de buurt wel gesteld was.

“Ge moet daar niet mee lachen”, wendde hij zich in de richting van pakweg150 betrokkenen die een spoedvergadering na de overstromingsramp bijwoonden. “Er is trouwens weinig reden tot lachen…”

De man verwoordde ongetwijfeld eenvoudig, krachtig en duidelijk een brok onzekerheid die heerst tussen de geteisterden. Wie gaat dat allemaal betalen ? Wie is verantwoordelijk ? Wanneer gaan we centen zien ?

Precies om op deze en nog andere , zij het meer individuele vragen antwoord te bieden had een inderhaast samengesteld overlegcomité met vertegenwoordigers uit de drie getroffen gemeenten gisterennamiddag een bijeenkomst met de slachtoffers belegd.

In de loop van de verdere namiddag werd door dit comité ook onderhandeld met de NV Zeekanaal. Uit die gesprekken resulteerde alvast dat vandaag en morgen allen die schade van de overstroming leden, door afgevaardigden van de NV Zeekanaal of door experts van de verzekeringsmaatschappijen zullen worden bezocht. Bij monde van haar directeur heeft de NV Zeekanaal formeel beloofd dat al wie schade heeft opgelopen tot de laatste frank zal worden vergoed. De directeur liet in het midden wie daarvoor zal moeten opdraaien : de verzekeraar van ‘Dregging International’ die de slibwerken uitvoert of die van de firma Aertssens die de zandwinningsput beheert. Dat wordt een juridische kluif die op een ander echelon wordt uitgevochten. Wie vragen, problemen of moeilijkheden ondervindt, kan niettemin bij Zeekanaal terecht.

Informatie kan bovendien ook –zo bleek uit de bijeenkomst- ingewonnen worden bij de drie gemeentebesturen of bij de sinds een vijftal jaren opgerichte vzw ‘Kapelse Bijstand’ die haar diensten heeft aangeboden de collectieve belangen te verdedigen.

Het Kapelse bijstandscomité bepleitte in het verleden reeds schadegevallen bij de verbredingswerken van het Zeekanaal en heeft intussen heel wat inzicht verworven wat de juridische aanpak bij dergelijke problemen betreft.

Tijdens de spoedvergadering werden de diverse mogelijkheden welke voorhanden zijn, breedvoerig toegelicht. Ook werd meegedeeld dat de gemeentelijke schattingscomités zich ter beschikking houden om schade aan gewassen op de velden vast te stellen. De aanvragen van de betrokkenen worden dringend ingewacht.

Benadrukt werd de opgelopen schade zo veel als maar mogelijk is te laten vaststellen door experts of door foto’s, door rijkswacht, politie of veldwachters.

Stelt de vzw ‘Kapels bijstandscomité’ zich ter beschikking van iedere schadelijdende, in Hombeek en Leest kan dat moeilijkheden opleveren, omdat de problemen van de overstroomden op Mechels grondgebied onder de territoriale bevoegdheid van de Mechelse rechtbank ressorteren. Voor het Brabants gedeelte in het overstroomde gebied liggen die zaken anders.

De sociale diensten van de onderscheidene gemeentebesturen zijn echter al evenzeer met alle problemen begaan zodat men daar terecht kan, eventueel voor verwijzing.

In de marge van de bijeenkomst gisterennamiddag werd aangestipt dat voldoende beveiligingsmaatregelen zijn getroffen om een onmiddellijke herhaling van de overstroming met als oorzaak de zandwinningsput in ‘Bos van Aa’ te voorkomen.

   Fons Jacobs.

De Mechelse Week van 1 november :

“…Om 15 voor 7 signaleerde een boer de Rijkswacht dat er een overstroming aan de gang was. Vermoedelijk is de bres rond 6 uur, 6 uur 30 ontstaan, aldus de woordvoerder van de Vilvoordse Rijkswacht.

De brandweer hielp de dieren uit de weiden te halen en kelders en huizen leegpompen, in zoverre de boeren daar met eigen materiaal niet in lukten. De Civiele Bescherming maakte zich eveneens dienstbaar door met zwaar materiaal te komen aanrukken voor pompingswerken.  Er werd onmiddellijk een crisisstaf samengeroepen om een vlotte samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten te bevorderen. De commandopost bevond zich in de Bredestraat, vlak bij het getroffen gebied.

Getuigenis

Omstreeks 6u30 werd Louis Binst, die in het bos van Aa vlak bij de bres woont, wakker :

‘Ik dacht eerst dat het een storm was. Maar toen ik buiten keek regende het niet of was er geen wind. Op de vloer was vuil grijs water. Toen ik de 900 belde, steeg het water al tot aan m’n voeten.’ Louis Binst was een van de eerst getroffenen. Het water steeg algauw tot 20 cm. Louis had zijn ouders intussen al gewekt en naar boven gebracht. Daarna werden de dieren uit de stal gejaagd. Er waren ook wat kalveren bij. ‘De dijk was wel goed gemaakt, met plastic aangemaakt en zakken erop. Maar ge ziet het,  het gaat er nog door. Dat vind ik raar, dat ze niks op voorhand tegen de mensen zeggen. Nu zijn wij al onze groenten en ons vlees kwijt,’ voegde Louis daar nog aan toe. De kelder van het huis liep eerst onder, dan de beerput. In de kelder bevond zich een diepvriezer met vleeswaren die de familie Binst voor de winter had opgeslagen.

‘In Kapelle-op-den-Bos hield de spoorwegberm het water tegen, waardoor het water steeg tot 1 meter. Er was doorstroming onder één brug, waardoor het water zich in de richting Hombeek en Leest verplaatst’, aldus een rijkswachter.

In de Bosstraat en de Ekspoelstraat waren verschillende kelders ondergelopen. Het water verplaatste zich richting Tisseltbaan, ter hoogte van de serres. Daar is een overbrugging ingezakt en Aland overstroomd…”  

Foto’s :

-Het Mechelse vocht weer tegen het water.

-Kort nadat zaterdagochtend een bres werd geslagen in de Zemstse zandwinningput

kwam de hulpactie op gang. Ook de Mechelse politiekommissarissen Verhoeven en Budts staken letterlijk de handen uit de mouwen.

-Aan de Tisseltbaan was het onmogelijk om nog met de wagen uit de garage te komen.

20-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Donderdag 18 oktober : Kantklossen met K.V.L.V.

1984 – 19 oktober : Milac ‘Met De Band uit den Band’.

In de parochiezaal. Show, kwis, dansen en lachen met eigen plaatselijke vedetten : Renneke Handsenne, Kletse Pirrewiet en Sousky Touwen.

Disco ‘Andre De Wit’S

(‘DB’, mei en september ’84)

1984 – 20 oktober :  Nieuwe Sporthal werd variétéhal

            Sportcentrum Leest organiseerde een “Top-Show” met medewerking van

            Verveckens Artiestenclub.

            Het betrof een drieledig programma : de voorselecties van de nationale

            Hoger-lager wedstrijd van de BRT, een voorselectie van de Ontdek – de –

            Sterwedstrijd en een voorselectie voor de Miss Vlaanderenverkiezing.

            Onder de kandidaten (zie foto’s) ook enkele Leestenaars zoals Hans Hermans,

            Emiel Peeters, Conny Spruyt.

            Presentatie : Walter Capiau.

            Toegangsprijs : 150 frank.

1984 – Zondag 21 oktober : Met Vevoc naar het Mechels Miniatuur Theater

Vevoc reserveerde plaatsen voor ‘De Grote Fabriek’ van Pierre Platteau.

250 fr./persoon.

(Brief voor de Vevoc-leden van 27/8/84)

1984 – Zaterdag 27 oktober : Halve Finale Play-Backkampioenschap

            Twintig deelnemers namen deel aan de eerste halve finale van het Belgisch

            play-backkampioenschap te Leest.

            Lucien Crauwels swingde zich, aangemoedigd door zijn fans, naar de eerste plaats.

            De Mechelse knaap Patrick Geerts (foto) plaatste zich met een vertolking van Heintjes

            “Mama” voor de finale. (‘DMW’, 1/11/84)

Foto’s :

-Walter Capiau.

-Kandidaten aan het Show-Spel en Kwisprogramma.

-Patrick Geerts plaatste zich voor de finale.

20-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week : VROUWENDERBY TE LEEST

            Pittige derby gewonnen door de sterkste.

“Zowel bij V.V. als bij S.K. Leest zijn er gelijkenispunten.

Beide clubs zijn vorig seizoen gestart met een ploeg in de provinciale reeks.

Beiden zijn gestart bij de Belgische Voetbalbond omdat men er degelijk verzekerd is voor gebeurlijke ongevallen.

De speelsters van beide Leestse ploegen worden bij puntenwinst niet vergoed en dat is volgens de beleidsmensen van beide clubs een groot voordeel om een “echte” vriendschapsband in de ploeg te houden. Na een nederlaag zal en kan niemand van de dames hun collega verwijten met hun “centen” te hebben gespeeld.

Dat is bij de mannen op provinciaal vlak soms wel eens een twistpunt.
Na de vele voorbeelden die beide ploegen kennen willen zij ook niet promoveren.

Voor S.K. Leest zal dit niet zo een groot probleem zijn maar zus V.V. zou er  wel eens zonder dat men het zelf wil moeten mee afrekenen.

S.K.Leest

Voorzitter Van Dam is fier op zijn dames. Hij kan er over praten alsof de ploeg al jaren actief is in competitie. Eigenlijk is S.K. Leest een grote familieploeg. De meeste speelsters zijn immers de verloofde of echtgenote van een bestuurslid of speler.
Een voorbeeld ervan is Hilde Van Dam, de doelwachtster. Haar vader is dus voorzitter en tot vorig jaar speelden ook haar twee broers bij S.K. Mark is nu nog actief maar Dirk is getransfereerd naar Bonheiden. 

Successen behaalde S.K. nog niet. Net als vorig seizoen staat men op een voorlaatste plaats. En toch is er hoop. Er is duidelijk verbetering in het spelbeeeld en de toekomst kondigt zich dan ook gunstig aan. Er zitten immers enkele meisjes in de wachtkamer tot zij de spelgerechtigde leeftijd voor het eerste elftal hebben.

Investeren doet men bij S.K. niet voor het dames-elftal. Dan zou wel eens de goede sfeer kunnen verdwijnen denkt de voorzitter. Blijven voortdoen met eigen mensen, vrouwen die plezier aan het voetbal hebben.

V.V. Leest

Net als bij het eerste elftal heeft V.V. blijkbaar meer mogelijkheden. Het investeerde ook in speelsters en bezit daardoor een uitgebreid spelerspotentieel.
Bij V.V. Leest heeft men zelfs een B-ploeg op de baan gebracht. Deze ploeg komt niet uit in competitie maar in de vriendenwedstrijden. Daar kan men de jonge elementen klaarstomen.

Vorig jaar eindigde V.V. op een mooie vijfde plaats.

Dit seizoen zit er meer in. Momenteel staat men tweede en verloor men enkel de topper op Puurs. Mits deze ploeg thuis te verslaan en dan zo weinig mogelijk misstapjes te doen kan men zelfs promoveren. Of men dat wil is een andere vraag.

In de nationale reeksen heeft men immers verre verplaatsingen. Ook is het huidige elftal nog te jong om op nationaal vlak te presteren.

V.V. Leest kan in tegenstelling met S.K. een beroep doen op enkele geroutineerde speelsters. Die trekken dan ook de ganse ploeg op.

Wedstrijd

Het derby tussen beide dameselftallen, werd een spannend duel. Van bij de aftrap had men zich bij S.K. niet met een nederlaag verzoend want zoals steeds kunnen de speelsters meer in een derby. Dat werd ook zaterdag bewezen.

Het was de thuisploeg die de eerste kans kreeg. Na een halfuur spelen viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd een doelpunt.

De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen. Zij was wel de beste speelster op het veld.

In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest Eliane Fierens op het veld maar bij S.K. kon men de dame met het doelpunteninstinct goed aan banden leggen.

Eindstand 0-1.

           Jan Segers.”

En de trainers aan het woord :

Marcel Sterckx (V.V. Leest) : Ambitie is er wel maar…

“De trainer van de damesploeg van V.V. Leest heeft zijn pluimen als hoofd van een ploeg al verdiend. Marcel Sterckx had al heel wat ‘grote’ ploegen uit het provinciaal voetbal onder zijn hoede gehad. Hij was als trainer actief bij Malderen, Leest, Humbeek en tot vorig seizoen bij St.Jozef. Met Malderen promoveerde hij zelfs naar bevordering. Ook met Humbeek haalde hij schitterende resultaten. Op het einde van vorig seizoen wou hij er de brui aan geven maar toen kwam V.V. Leest op de proppen. Om uit te bollen nam hij deze taak nog aan, maar blijkbaar zit Sterckx er weer terug goed in. De argumenten van het bestuur van V.V. Leest om Sterckx er toe aan te zetten hun damesploeg onder handen te nemen waren de volgende :

Slechts één training per week en in totaal toch maar tien competitiewedstrijden.

De trainer uit Kapelle-op-den-Bos heeft er geen spijt van. Toch was het voor een man met zoveel ervaring even aanpassen bij het andere geslacht.  Op de eerste trainingen gingen hij immers te hard van stapel en de gevolgen waren bittere tranen bij enkele speelsters. Als trainer van een damesploeg moet men enorm geduld hebben. Men krijgt immers speelsters die pas starten met de voetbalsport wanneer zij 16 jaar zijn. Het zijn geen kinderen meer maar volgens voetbalnormen staan zij nog in hun kinderschoenen, aldus Sterckx.

V.V. Leest is een ploeg die zou moeten ambitie hebben. Momenteel staan zij op een tweede plaats in het klassement en alhoewel men tegen koploper Puurs verloor met 3-1 zit de promotie er nog in. Of die promotie er mag komen…(zie hierboven)

Trainer Sterckx wil desondanks verder werken met zijn ploeg en vooral de dames op technisch vlak bijschaven. Aan talent ontbreekt het immers niet. Ook de vriendschap tussen de speelsters is geweldig. Voeg daarbij dan nog een trainer die zijn vak door en door kent en dit ook nog kan overbrengen aan zijn dames…Wie weet als de promotie een voldongen feit is organiseert men bij V.V. Leest iets om enkele goede speelsters aan te trekken en ook in nationale het te maken. De motor van Leest, Gust Emmeregs, houdt immers ook van zijn dames en dan…”

Serge Thibaut (S.K. Leest) :  Spelen voor het plezier…

“Twee ploegen, twee gezichten en ook twee trainers die aardig van elkaar kunnen verschillen. Dat was het geval op de damesderby tussen S.K. Leest en V.V. Leest.

Een trainer die zijn dames geen minuut laat spelen zonder iets toe te roepen en dan een tweede trainer die enkel het hoogsthoofdzakelijke roept. De beste oplossing laten wij in het midden.

De trainer met de kleinste mond was Serge Thibaut van S.K. Leest. Thibaut speelde eerst bij Heindonk om dan later negen jaar met S.K. Leest uit te komen in het Katholiek Sportverbond. Toen de club de overstap zette naar het Belgisch Voetbalverbond verdween Thibaut samen met nog enkele spelers uit de kern. S.K. Leest versterkte zich immers en daar voetbal slechts met 11 spelers kan gespeeld worden…

Trainer Thibaut heeft de damesploeg van S.K. Leest nog maar enkele maanden onder handen. Vorig jaar werd zijn huidige  taak waargenomen door Rud Verstraeten. Net als zijn voorganger heeft hij nog niet veel successen behaald. S.K. Leest kon nog geen punt veroveren.

Toch is Thibaut van oordeel dat zijn damesploeg er al minstens enkele verdiende. In sommige wedstrijden lagen zij immers niet onder. Zelfs in de partij tegen Doorkens, verloren met 4-1 was S.K. de betere ploeg en miste op het crusiaal ogenblik een strafschop en enkele open doelkansen. Thibaut is dan ook van oordeel dat zijn ploeg een afwerker mist.

Thibaut traint met zijn dames op woensdagavond. Hij beschikt over een ruime kern en heeft voor de toekomst zeker enkele troeven. Zo trainen er immers al twee jaar, twee jonge meisjes mee. Vera Verlinden en Sindy Van den Avond hebben nog niet de speelgerechtigde leeftijd bereikt om in het eerste elftal op te draven. Op training en in enkele oefenwedstrijden hebben zij reeds bewezen dat er muziek in zit. In het komend seizoen  zullen zij wel mogen spelen en dan hoopt men bij S.K. Leest een duo te hebben waar andere speelsters zich kunnen aan optrekken.

Alhoewel hij met zijn ploeg geen ambities heeft, vermaakt hij zich aardig en wil ook volgend seizoen het roer van de damesploeg in handen houden. (J.S.)”

Foto ‘s  (DMW) :

-De damesploeg van S.K. Leest, zij verloren de wedstrijd.

-De dames van V.V. Leest wonnen de partij met het kleinste verschil.

-Na de wedstrijd wisselden de dames de truitjes.

-Marcel Sterckx, trainer van de V.V. Dames.

-Serge Thibaut, trainer van de dames van S.K. Leest.

20-09-2013 om 08:52 geschreven door Marcel Van Hoof

Schepen Van de Sande overhandigde de stadsmedaille

aan het gouden echtpaar Verbruggen-Polspoel.

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week :

                                                           Gouden Bruiloft

“Aan de Leestsesteenweg nr.30 wonen Frans Verbruggen en Eleonora Polspoel.

Frans werd op 14 september 1909 aan dezelfde steenweg geboren en vertoefde van zijn 8 tot 21 jaar in het Mechels wezenhuis aan de Schaalstraat.

Van daaruit werd hij op 16-jarige leeftijd tewerkgesteld in de stedelijke kruidtuin, een functie die hij bleef uitoefenen tot zijn pensioen.

Frans herinnert zich nog uit die tijd dat er een prachtige serre was met een mooie ronde koepel, later echter ingepalmd door het Atheneum. Ook de stedelijke begrafeniswagens werden nog in de kruidtuin ondergebracht, naast hogervermelde serre.

Frans werkte in de kruidtuin onder drie burgemeesters : Dessain, Spinoy en Van Daele.
Zijn rechtstreekse “bazen” waren Mille Pateet en Collet. Nu Frans al een hele tijd op pensioen is, blijft zijn grootste hobby nog steeds zijn tuin. Bij redelijk goed weer wandelt hij ook graag enkele kilometertjes met zijn vrouw Eleonora.

Eleonora Polspoel werd op 11 oktober 1914 op de vlucht geboren te Axel in Nederland, maar bracht gans haar jeugd door in Leest.
Zij deed een melktoer met de fiets, haar broer met kar en paard.

Zo leerde zij Frans kennen en vanaf haar huwelijk in 1934 werd zij huisvrouw.

Even werd nog wel uitgeweken naar de Tervuursesteenweg, maar vanaf 1935 namen Frans en Eleonora definitief hun intrek aan de Leestsesteenweg.
De echtelingen hadden twee eigen kinderen : een zoon Victor, die tijdens zijn legerdienst met de wagen verongelukte en een dochter Mathilda.

Beiden hadden twee kinderen.
Zijn jeugd indachtig ontfermde Frans zich samen met zijn echtgenote over een 3-jarig weeskind en zorgden voor zijn opvoeding. Ook hier waren 4 kinderen, zodat het feestvierend koppel 8 kleinkinderen bezit die hun veel leute en plezier verschaffen.

Zaterdag werd te 14 uur een plechtige dankmis gehouden in St.Jozef te Battel, waarna de feestviering in familiekring plaatsvond in “Ons Huis”, de parochiezaal te Battel.

Een afvaardiging van het stadsbestuur overhandigde de feestvierenden de stadsmedaille in hun woning de dag voordien.

            G.H.”

Eleonora Polspoel overleed in het St.-Elisabethziekenhuis te Mechelen op 14 november 1991.

1984 – Donderdag 18 oktober : INFO – VRAAG EN DEBATAVOND SP-Leest

Uitnodiging van 2 oktober ’84 :

“Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,

Heeft u zich ook al eens de vraag gesteld ‘WAT IS SOCIALISME ?’

Wat betekent ‘ik ben socialist ?’ in onze hedendaagse maatschappij.

Waar is de plaats van de ‘Christenen voor het Socialisme’ in de socialistische visie ?

Wat betekent ‘Doorbraak’ ?

Om op deze en andere vragen een antwoord te vinden nodigt het SP-bestuur Leest u uit op een INFO – VRAAG  EN DEBATAVOND ‘WAT IS SOCIALISME’.
Donderdag 18/10/84 te 20.00 u. Zaal St.Cecilia Dorpsstraat Leest.

Sprekers : Constant DEMEESTER, WILLY VAN VOLSEM.

Vriendelijke groeten, de Voorzitter D. Nuytkens, SP-gemeenteraadslid J.Vloeberghen.”

20-09-2013 om 08:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 13 oktober : 3^de Preselectie Play-Backwedstrijd (foto’s onderaan)

            Niet minder dan 35 kandidaten namen deel aan de laatste preselectie van de

            nationale play-backwedstrijd die in de Leestse sporthal doorging.

            Pas om 1u15 middernacht werd de uitslag door de jury bekend gemaakt.

            Jessy Kay met een imitatie van Michael Jackson werd afgetekend winnaar.

            Dolle vreugde was er toen de prijs van het publiek werd toegekend aan de groep

            van Daisy Spruyt en haar vriendinnen.
            De groep speelde immers een thuiswedstrijd in het eigen Leest.

            De supporters klommen mee het podium op met een veelzeggende spreuk op de

            spandoek : “Met veel sjest en op hun best zullen ze ’t wel halen in de finale”.

            Daisy Spruyt was een dochter van V.V.Leest voorzitter Emiel Spruyt.

            (‘DMW’)

1984 – Zondag 14 oktober : Natuurwandeling SP-Leest

Eens te meer leidde Jef Vloeberghen de deelnemers langs schilderachtige paden van Leest. Na de wandeling werden er gratis boterhammen met kop en kaas aangeboden in het lokaal St.Cecilia.

(‘Voor Allen’, 22/9/84)

1984 - 18 oktober – Gazet van Mechelen : Modderbaden aan de Juniorslaan.

            “Mevrouw Van Praet, die aan de Juniorslaan 85 te Leest een voedingszaak

            houdt, kijkt de voor de deur staande regendagen met een bang hart

            tegemoet.

            Voor haar betekent dat een nieuwe periode van natte ellende en een ganse

            reeks niet gewilde stortbaden voor het kliënteel dat zich in haar winkel

            bevoorraadt.

            Oorzaak van al die mizerie zijn een aantal diepe putten in het wegdek,

            pal voor de ingangsdeur, die bij het minste regenweer vol water komen te staan.

            Het verkeer langs de Juniorslaan zorgt op de meest onverwachte ogenblikken voor

            modderige douches en met de uit Willebroek omgeleide autokaravanen wordt het

            er allemaal niet beter op.

            Mevrouw Van Praet ging in het verleden reeds meermaals haar nood klagen bij de

            stadsverantwoordelijken waar men wel oog heeft voor haar problemen maar het

            bleef tot op vandaag bij dat begrip.

            Tot overmaat van ramp ziet de zaak haar kliënteel uitgedund omdat er maar

            weinigen zijn die na een boodschappentocht er nog veel voor voelen met een

            modderfiets weer huiswaarts te trekken.”

-De winnaar van de wedstrijd : Jessy Kay als Michael Jackson.

-De groep van Daisy Spruyt behaalde de Prijs van het Publiek.

-De rolluiken bij mevrouw Van Praet blijven naar beneden, op die wijze kan ze haar ramen beveiligen. De gevels van haar winkel worden echter geregeld tot een modderpoel herschapen.

19-09-2013 om 18:49 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 13 oktober : Jubileumviering KWB - 35 jaar KWB – 10 Jaar Volley

Programma :

-15 u : Mis in de parochiekerk ter nagedachtenis van overleden leden.

De mis werd opgedragen door de proost, bijgestaan door E.H. De Schutter en opgeluisterd door het gemengd zangkoor van Leest.

-16 tot 18 uur : Receptie en academische zitting in “Ons Parochiehuis” met viering van verdienstelijke leden.

Als gastsprekers fungeerden oud-burgemeester en secretaris van het ACW verbond Mechelen  Jos Vanroy en Jean De Boeck, verbondsvoorzitter.

-18u30 : Feestmaal met op het menu : soep, toast champignon, Normandische tongen in wijnsaus, kroketten, kalkoengebraad met gebakken ananas en ijskreem “Banana Split” en wijn.

-Nadien gezellige dansavond.

Deelnameprijs : 500 fr per persoon.

Voorzitter Fons Geerts sprak in zijn welkomstwoord over de historische evolutie van de Leestse KWB, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht (liefhebbers konden zich wenden tot Jean Pierre Publie uit de Tisseltbaan). Hij bracht ook hulde aan wijlen Jan Dormaels, de stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Er waren 90 personen ingeschreven.

Gehuldigde leden :

25 jaar bestuurlid :  De Prins Theo en De Wit Jan

35 jaar lid :  Coeckelbergh Jozef, De Mesmaecker Gerard, D’Hondt Louis, Geens Jules, Moons Jan, Solie Louis.

30 jaar lid : De Decker Jozef, De Prins Jan, Geerts Jan, Keulemans Frans, Teughels Arnold, Van Hoof Victor, Van Praet Richard, Verbruggen Alfons, Vloeberghen Jozef.

25 jaar lid : Casteels Jan, De Donder Louis, De Prins Theo, De Wit Jan, Lauwens Antoon, Lauwens Jozef, Polfliet Emiel, Puttemans Alfons, Schillemans Louis, Van Praet Ferdinand, Van Steen Emiel.

Phil De Prins en Jan De Wit  respectievelijk 29 en 28 jaar bestuurslid kregen elk een ‘medaille van verdienste’ geschonken door cultuurminister Poma.

(‘DB’, november ’84)

“De KWB van Leest telt op zijn 35-jarig bestaan met 112 leden waaronder 9 wijkmeesters en een bestuur dat onder leiding van voorzitter Geerts haar programma in goede banen leidt.”

(GvM, 17/10/1984)

“KWB-afdeling Leest vierde haar 35^e verjaardag. De plechtigheid begon met een mis in de parochiekerk, opgedragen aan overleden leden. Tweede evenement was een academische zitting bijgewoond door notabelen, KWB-ers en afgevaardigden van plaatselijke verenigingen.
Fons Geerts, voorzitter van de Leestse bond, sprak over de historische evolutie en de verwezenlijkingen van ‘zijn’ vereniging, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht. Tegelijk bracht de h. Geerts hulde aan wijlen Jan Dormaels, stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Vervolgens stond Mechelens oud-burgemeester Jos Vanroy recht en verduidelijkte plaats en taak van het ACW in de crisistijd. Volgens hem moest de Katholieke Werkliedenbond meer aan vorming doen om de onzekere toekomst aan te kunnen.

Na de huldiging van de jubilarissen hield de bondsvoorzitter van het Mechelse gewest, Jean De Boeck een korte toespraak. Daarin feliciteerde hij de gevierden en vertelde over kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ. Verder verzocht hij de aanwezigen mee te werken aan ‘Project 2000’, een reeks gespreksavonden rond actuele en toekomstthema’s.”

(HLN, 28/10/84)

Bijgevoegd :

-Uitnodiging voor de jubileumviering van de KWB.

-Phille De Prins (uiterst rechts) en Jan De Wit werden samen met hun echtgenotes            gevierd.

-Voorzitter Geerts (midden) geflankeer door eregasten Jos Vanroy en bondsvoorzitter De Boeck schetste op de academische zitting de evolutie en verwezenlijkingen tijdens 35 jaar KWB-Leest.

19-09-2013 om 18:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 7 oktober : Eer en Appreciatie voor Leestse missiezuster.

Nieuws uit Chili.

“Lieve mensen allemaal,

Hier dan een tweede algemene brief sedert mijn vertrek. Ik wou spreken over twee punten :

1.De bouw waartoe U allen hebt bijgedragen met uw grote of kleinere gift, gaat goed vooruit. Ze zijn al aan ’t laatste verdiep bezig (4^de hier in Chili). Alleen de ruwbouw natuurlijk.
Hier hebben we ook al een beetje geld bijeen gezocht maar de mensen zijn hier zeer arm en dat gaat natuurlijk moeilijker. We kregen wel een installatie voor de tandarts vanwege de Lions Club en 25 bedden van mijn medezusters die hier ook in Chili werken.

Ik bedank nog eens zeer speciaal al de mensen die in België bijdroegen, sommigen vooral met grote sommen en vooral grote edelmoedigheid. Ik vernam van een nieuwe storting  van een persoon uit Leest die onbekend wil blijven, maar ik voel me verplicht ten minste langs deze brief te danken.

2.Over een prachtige premie die ik kreeg van de stad Concepcion. En dat verhaal doe ik met grote nederigheid maar ik moet het vertellen want dit is een gebeurtenis die bijna nooit voorvalt.
Vanaf 1983 noemt het stadsbestuur tien personen die vooraanstaand  (opvallend) zijn om hun werk voor het welzijn van het volk. Ik was bij deze tien personen in het jaar ’84. De onderscheiding die ik kreeg zegt het volgende : ‘Het stadsbestuur van Concepcion verleent dit einddiploma aan de vooraanstaande Juanita DE BOECK, als erkenning van haar grote geest van dienstbaarheid ten voordele van de gemeenschap’.

Ik werd letterlijk en effectief in de bloemen gezet. De plechtigheid had plaats in de bibliotheek van de stad. Vele autoriteiten en veel volk om ons toe te juichen. – Van de tien personen waren er maar twee die ik niet kende voor die avond. Volgens het relaas van de mensen kreeg ik de meeste toejuichingen maar er was ook zeer veel volk voor me gegaan. Het was aandoenlijk. Als men mij verwittigde per telefoon vanwege het dagblad kon ik het niet geloven. Tot dat de officiële brief kwam, toen moest ik het wel geloven.

Ik heb dit diploma opgedragen aan al de mensen die even als ik werken aan het welzijn van de mensheid, en ook aan mijn armen. Van de ene kant komt deze erkenning zeer goed om twee redenen. Het brengt een bevestiging van de erkenning en het aanvaarden van mijn werk in Chili. Alzo zal dit de valse berichten, in België rondgestrooid, vernietigen en van de andere kant is het een nederig aanvaarden en een nieuwe stimulans om nog meer en beter te werken, want nooit verdient men ten volle zulk eerbewijs. Dank met mij O.L.Heer die alles goed doet en alles op zijn gerichte tijd laat gebeuren.

Ik stuur, samen met deze brief, een knipsel uit de krant. Er zal wel ergens iemand zijn die Spaans kan vertalen. (zie onderaan)

Dit is het nieuws voor deze keer. Blij nieuws. Lieve groeten aan allen en tot volgend schrijven.

     Zr Juanita De Boeck.”

(‘DB’, december 1984)

1984 – Maandag 8 oktober : Wagen in Leuvense vaart (foto)

            “De 21-jarige Pieter Verbeeck, Winkelstraat 16 Mechelen, liep maandagnamiddag

            een nat pak op toen hij, om vooralsnog onbekende redenen, met zijn auto in de

            Leuvense vaart plonste ter hoogte van de Geerdegemvaart te Mechelen.

            De chauffeur kon zich al zwemmend uit zijn voertuig redden en zwom recht in de

            armen van de ambulanciers die hem opwachtten.

            Nadien sprongen duikers van het Mechelse brandweerkorps in het water om,

            samen met de ter plaatse gekomen takeldienst Verbruggen, het verdronken voertuig

            weer op het droge te halen. (GvM,10/10/84)

-Het bewuste krantenknipsel met links onderaan een foto van Jeanne De Boeck.           

-Met de auto werd ook nog een fiets die op de bodem van het kanaal lag, aan kant gehaald.
 De reddingswerken werden door heel wat kijklustigen gecommentarieerd.”

19-09-2013 om 10:51 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 5, 6 en 7 oktober : Chiro Vevoc Crossweekeinde

Meer dan 150 vrijwilligers zetten hun schouders onder deze Chiro Vevoc  organisatie die voor de eerste maal in haar twaalfjarige geschiedenis gespreid werd over drie dagen.  

Vrijdagavond was het mosselfestijn en deze zeevruchten gingen met honderden kilo’s van de hand.

Daags nadien was het feest voor de jeugd met een grote crossfuif.

Hoogtepunt vormde traditiegetrouw de laatste dag met de massa-cross, waarin vooral de halve marathon voor de nodige supportersgeluiden en kijkdichtheid zorgde.   

Er waren 17 verschillende reeksen van lopers en loopsters.

Om 16 uur was er een halve marathon van 21 km over de vernieuwde Zennedijken rond Leest en Hombeek.

In totaal startten er een zevenhonderdtal lopers.

Na de cross was er volksdans.

De fotowedstrijd werd gewonnen door Ingrid Vets voor Marcel Van Medegael en Mark Van Den Heuvel.

In ‘De Band’ van september ’84 verduidelijkte Louis Vloebergh in een vraaggesprek het doel van de cross :

“De cross is in de eerste plaats een ‘ontmoeting’. De mensen bij elkaar brengen. Generaties lang komen de Chirojongens en –meisjes met andere groepen hun krachten meten in Leest.

Ieder jaar hebben wij toch zo een duizend deelnemers. Maar ook verheugen wij ons steeds in een groot aantal toeschouwers. De mensen komen graag eens kijken naar die gezellige drukte van al dat jeugdig geweld dat zich afspeelt in het prachtig kader van kerk en vallei. Als het weer goed is, is dit echt de gelegenheid om nog eens buiten te komen.

Toch is onze hoofdbedoeling nog steeds het chirovolkje aan te trekken : daarom zijn er prijzen voor de talrijkste chirogroepen.

Veel werk moet gedeeld worden. Dat is de grote kracht van Vevoc. De samenwerking is er enorm. Sinds maanden vergadert het cross-comité en de dagen voor, tijdens en na de cross zijn er meer dan 150 medewerkers waarop ge stuk voor stuk kunt rekenen. Het succes van de cross is hun succes.”

-“Wat is er dan allemaal te doen ?”

-“Plaatsen van de tenten, halen van tafels, stoelen, vloer, toog, tonnen bier, barbecue, de prijzen uitdelen. Om dan nog niet te vergeten : de lopers inschrijven, maken dat iedereen op tijd loopt, geen binnenweg neemt en bij de aankomst de juiste prijs krijgt, en daarbij nog de dorstigen laven en de hongerigen spijzen, en ook nog nadien volk vinden om af te breken en op te kuisen.”

-“En financieel kunt ge er aan uit ?”

-“Bijlange niet. Wel hebben wij gelukkig enkele sponsors die ons goed steunen. Ook geven wij een tombola om de kosten te drukken. Want wij staan er op dat iedereen een prijs krijgt en dat kost een heleboel geld. Ook is het een grote steun –ook financieel- steeds meer toeschouwers en supporters te mogen ontvangen.”

En in ‘De Band’ van november verscheen volgend (beknopt) verslag van het crossweekend :

“Terwijl de orkaan ‘Hortence’ door Europa raasde, trotseerden enkele moedigen weer en wind om weeral eens een tent op de chirohemen recht te zetten.

Chiro en Vevoc stonden dit jaar weer eens in voor een prachtige organisatie.

Ondertussen is er met deze 12^e uitgave een nieuwigheid bijgekomen. De geur van heerlijk gekruide mosselen en knapperende frietjes lokte menige eetlustigen en kaarters naar de pyamatent om er voor een spotprijsje een flinke portie zeevruchten naar binnen te werken.

Menigen overgoten  dit met een teug gerstenat of witte wijn en de fysiek-sterke zaalvoetballers waagden zelfs een dansje.

Op zaterdagmorgen was men weeral druk in de weer om de crossaccomodatie in orde te maken. Maar hoe de volkstoeloop van de zaterdagavond zou worden, bleef voor velen nog een vraagteken.Het live-optreden van de Vlaamse ambiance-groep ‘Bloedgroep O’, gekoppeld aan een fuif met studio Kariek zou veel volk op de been moeten brengen.

Druppelsgewijs kwamen de jeugdigen de tent binnen terwijl de eigentijdse muziek de ruimte vulde en enkele enthousiastelingen aanzetten tot dansen.

Om 22 u. trad dan de lang verwachte ‘Bloedgroep O’ op. Met hun frisse, maatschappij kritische songs konden ze het (te) jonge publiek niet volledig begeesteren. Toch droop het professionalisme van hun optreden af en durven we te zeggen dat ze één van de betere Vlaamse groepen is waar nog echte muzikanten in zitten.

Het geheel was af en verzorgd maar het publiek kwam om te dansen en niet om te luisteren en dat begreep studio Kariek die het volk gemakkelijk aan de waggel kreeg.

Een crossfuif vol ambiance dus !

De zondagmorgen was iedereen weer druk in de weer om nog een kleedkamertent recht te trekken en de laatste klusjes op te knappen.

Où 12.00 uur arriveerde reeds een chirogroep uit Boom en een uur later begon het andere lopersvolkje te komen. De ‘echten’ met hun sportzakken en de vele chriogroepen die er iets plezants van wilden maken. De aspi’s van Kapelle o/d Bos en Tisselt hadden zich weeral verkleed en dat werd door de toeschouwers gewaardeerd met applaus en toejuichingskreten.

Een 700-tal lopers draafden in het Zennedal en zorgden voor de sportieve kant van het crossgebeuren, terwijl de felbegeesterende menigte rond het parcour zich te goed deed aan de heerlijke barbecue-snacks en de bierkannen deed vloeien.

Uit de fotowedstrijd bleek weeral dat er in het Leestse nog talent zit in dit genre.

Volgend jaar hoopt men nog meer kiekjes te mogen belonen. Lopers en toeschouwers zijn ook steeds welkom. Vooral worden er meer deelnemers en mensen uit Leest zelf verwacht. Hopelijk valt de trein-, tram- en busactiedag volgend jaar niet meer samen met onze cross zodat nog meer chirogroepen de trip naar Leest wagen.
Dit 12^de crossweekend, dat weeral door het enthousiasme en de werklust van velen in elkaar gebokst werd, werd afgesloten met een spetterende volksdans-marathon.

      Bart lauwens.”

                                 UITSLAGEN  

Microben meisjes                                          Microben jongens

1.Ilse Robberechts                                         1.Glen Van Nuffelen

2.Evi Spiessens                                               2.Dirk Schelkens

3.Gerlinda De Nijn                                         3.Sven Van Rompay.

Groepsklassement : Chiro Kapelle o/d B.  Groepskl.: Chiro Skippy

Pupillen meisjes                                            Pupillen jongens

1.Sandra Volkaerts                                        1.Dirk Miseur

2.Hellen Van Nuffelen                                   2.Glen De Gendt

3.Fabienne Clymans                                      3.Johan De Prins

Groepskl.: Chiro Leest                                   Groepskl. : Chiro Kapelle o/d Bos

Miniemen meisjes                                         Miniemen jongens

1.Ilse Muishond                                             1.Herman Miseur

2.Anja Van Roost                                           2.Erik Verberght

3.Elke Sarens                                                 3.Kris Van Steenwinkel

Groepskl.: Chri Leest                                     Groepskl.:Chiro Leest

Kadetten meisjes                                           Kadetten jongens

1.Kristel Verbergt                                          1.Freddy Van Winghe

2.Marleen Volkaerts                                     2.Geert Celis

3.Els Schaarlaeken                                        3.Kris Baeyens

Groepskl.: Chiro Kapelle o/d Bos                Groepskl.: Chiro Heffen

Scholieren meisjes                                        Scholieren jongens

1.Ingrid Van Hilleghem                                 1.Dirk Muishond

2.Karin Buelens                                              2.Mark Beukelaers

3.Dominique Fierens                                     3.Herbert Bruininckx

Groepskl.: Chiro Leest                                   Groepskl.: Chiro Heffen

Juniores-seniors meisjes                               Juniores-seniores jongens

1.Marleen Robberechts                                1.Hans Verbeeck

2.Hilde Pauwels                                             2.Paul Scheers

3.Sonja Van Winghe                                     3.Patrick Van der Linden

Veteranen meisjes                                        Veteranen jongens

1.Marie Jeanne Maes                                    1. Jozef Huyghe

2.Raphaël Huybrechts                                   2.Luc Janssens

3.Victorine De Schoenmaecker                    3. Hugo Van Praet

Mannen van +44

1.Karel Alembergh

2. Francois Van der Auwera

3.Frans Govaerts

Halve marathon

1.Francois Blommaerts

2.Danny Van den Abbeel

3.Mark De Vocht

Fotowedstrijd

Er kwamen zo’n 100 inzendingen binnen voor deze wedstrijd, ingericht door Vevoc en méér in het bijzonder met de hulp van P. De Wit. De eerste prijs ging naar Ingrid Vets die ook de prijs van de persoon won.

Marcel Van Medegael, met de prijs van het dier, was goed voor een tweede plaats en de prijs van het landschap en tevens de derde plaats ging naar Mark Van Den Heuvel.

Eerwin Van Nobelen werd 5^de en won de prijs van de humor.

(‘DB’, november ’84 en Vevoc-brief van 12/10/84)

Evaluatie :

-Het mosselfeest werd als bevredigend beschouwd met 280 aanwezigen.

-Het optreden van Bloedgroep-O (niet zo goedkoop) was iets minder succesvol, bracht niet de verwachte sfeer en evenmin meer jeugd. De sfeer kwam er pas in met Studio Kariek.

-750 lopers, iets minder dan vorig jaar maar alles was vlot verlopen. Ook veel sfeer met de volksdans na de cross.

-Ook succesvol was de tombola. De top-kaartverkopers waren dit jaar Alfons Silverans (550), Louis Vloebergh (300) en Noël Lefever (250).

-Alles bij mekaar toch een geslaagde driedaagse die mogelijk gemaakt werd door de inzet van een 15-tal harde werkers op donderdag en maandag en de 180 helpers van vrijdag, zaterdag en zondag.

(Vevoc-brief van 12/10/84)

Foto :

-Programma van de 12^de Chiro-Vevoc Cross.

-Start van één van de meisjescategorieën.

15-09-2013 om 10:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 1 oktober :  Meerkleuren breien met K.V.L.V.

1984 – Vrijdag 5 oktober :

                Info-Avond “Zelf Fruitwijnen maken”en Stichting Wijngilde “BALSEMIEN”.

            In atelier ’t Seel gaf de wijngilde Balsemien een Info-Avond en Tentoonstelling

            met als thema “Zelf Fruitwijnen maken”.

            Gastspreker was F. Feremans van de Waverse Wijngilde.

            Het bestuur van deze “jonge gilde gedoopt op 5 oktober 1984 ten dienste

            van alle amateur wijnmakers van Leest, Battel, Heffen, Hombeek...”

            bestond uit Tony Baarendse (Juniorslaan 114 Leest), Wim Baetens uit

            Hombeek, Eric D’Hiet Battel, Jean Doms Heffen, Hans Hermans Hombeek,

            Karel Mertens (Kerkenblokweg 18 Leest) en Toon Sneyers (Kerkenblokweg 4

            Leest).

            Balsemien situeerde zich in de Zennevallei en was voornamelijk actief in Heffen,

            Hombeek, Mechelen en Leest. Daarenboven bevond hun wijnhuis  -waar wijnen

            werden aangemaakt en gestockeerd- zich in Tisselt.

            De vzw wou mensen interesseren, groeperen en informeren over de en rond het

            thema WIJN.

            Dit gebeurde door middel van informatie- en lesavonden omtrent volgende

            onderwerpen : het zelf maken van “fruitwijnen”, door middel van cursussen

            “leren wijnen proeven”, organisatie van wijndegustaties, organisaties van

            wijnkeuringen, organisatie van uitstappen naar wijngebieden.

            De maatschappelijke zetel van de wijngilde bevond zich op Heike 50 te

            Hombeek. 

            In 2003 zag het bestuur er als volgt uit :

            Ere-voorzitter : Toon Sneyers (+). Voorzitter : Eric D’Hiet.

            Secretariaat – PR : Myriam Bastiaens. Penningmeester : Jos Peeters.

            Documentatiecentrum : Karel Mertens,. Materiaalmeester : Wim Baetens.

            Keldermeesters : Luc d’Exelle en Gerard Steemans.

            Wijnmeesters : Ivo De Nies, Marc Tavernier en Felicien Drouve.

            Raadgevende bestuursleden : Chris Putteman en Hubert Foqué.

            Redactie : Hugo Vits.

In ‘De Band’ van juli 1986 verscheen volgend vraaggesprek met enkele bestuursleden van Balsemien :

“Zoals vele van onze lezers, hebben we ons afgevraagd : wat is dat eigenlijk voor een vereniging, die Balsemien ? Die mensen lieten ons op hun stand allerlei wijnen proeven; bovendien gratis en niet om te verkopen. We wilden er voor onze lezers meer van weten en trokken na afspraak met penningmeester Erik d’Hiet ten huize van de voorzitter Toon Sneyers.

In de gezellig ingerichte leefkamer van Toon werden we onmiddellijk vergast op een lekker zelfgemaakt kersenwijntje…en ’t mocht er zijn !

-‘Vanwaar komt die naam Balsemien ?’

-‘Wel, kent ge een balsemien ?’

Neen, we moesten bekennen dat de naam ons niet onbekend voorkwam, maar dat we toch niet wisten waar dat woord voor gebruikt werd. Toon en Erik hielpen ons even :

-‘We wilden bij de stichting van onze wijngilde een naam die een beetje algemeen was voor de streek, zo een beetje als ‘Zennevallei’. Nu, balsemien is een bloem die je juist in die Zennevallei in de maand juli kunt zien bloeien. Omdat deze planten hun zaad wegschieten, noemt men ze ook kanonbloemen.’

-‘Maar de gilde zelf, hoe en wanneer is die ontstaan ?’

-Toon : ‘Karel Mertens, mijn gebuur, vertelde hier eens dat hij appelwijn gemaakt had. Toen ik dat hoorde was ik onmiddellijk geïnteresseerd, ik wou dat ook kunnen. We praatten er veel over binnen onze vriendenkring en zo ontstond de gilde. Officieel zijn we dan gestart op 5 oktober ’84 in ’t voormalige eethuis ’t Seel bij Tony Baarendse.’

-‘Wat is het doel van Balsemien ?’

-‘Wel, de mensen wegwijs maken in de theorie en de praktijk van het wijnmaken. Je kunt het een hobbyclub noemen. Alle mensen die interesse hebben om zelf wijn te leren maken en er zich in te vervolmaken zijn van harte welkom bij ons. In februari zijn we gestart met een cursus wijnmaken. Deze lessen zijn voor iedereen toegankelijk en worden gegeven in ons clublokaal in Heffen (A. Selleslagh, Duivenlokaal, Kazernestraat). De lessen worden gegeven door eigen mensen : E. d’Hiet, K. Mertens, W. Baeten, J. Maes, V. d’Hollander en J. Peeters. Zo’n 35-tal mensen volgen deze lessen en betalen er 20 fr. per keer voor.’

Erik toont ons zijn cursusdeel en we vermelden graag dat het verzorgd en interessant is opgesteld.

-‘Hoeveel leden heb je nu ? Vanwaar komen ze ? Wat voor mensen zijn het ?’

-‘Onze leden komen uit de hele streek : Leest (11), Heffen (11), Hombeek (9), Battel (9) en de rest woont in Blaasveld, Zemst, Londerzeel, Wilrijk, Heindonk, O.L.Vr.Waver, enz. Ze komen uit alle lagen van de bevolking, mannen zowel als vrouwen.’

-Heeft Balsemien een contactblad ?’

-‘Ja, we sturen onze leden een tweemaandelijks tijdschrift toe : in dit blaadje staat dan de gildewerking en ook nog technische informatie in verband met wijnmaken.’

-‘Hoe kan men lid worden ?’

-‘Wel, als men belangstelling heeft voor het wijnmaken kan men lid worden door het storten van 250 fr. op het rekeningnummer van onze penningmeester E. d’Hiet, of men neem contact op met een van onze Leestse bestuursleden : Toon Sneyers of Karel Mertens.’

-‘Van wat maken jullie wijn ?’

-‘Wel, van vele planten, van bloemen, van fruit en zelfs van groenten. We hebben  ook al wijn gemaakt van netelen en paardebloemen. Klassiek zijn bv. Krieken-, berke-, kersen- en rabarberwijn.’

Nog lang hebben we met Toon en Erik gepraat over hun gilde en vooral over het wijnmaken. Dat het lang geen beginnelingen meer zijn hadden we snel door. Voor we vertrokken werd dat nog eens onomstotelijk aangetoond. Het vlierbloemwijntje dat Toon ons liet proeven was echt een professioneel wijntje. Lekker…

Dank je wel, Balsemien en veel succes en plezier bij het wijnmaken.”

In 2001 (24 november) vierde de gilde haar zeventiende ledenfeest.
Op de website van Balsemien vonden we daarvan volgend verslag :

“De zaal St.-Cecilia was feestelijk aangekleed, de tafels netjes gedekt, de Balsemieners dienden zich aan. Keldermeester Marc had voor een stevige port gezorgd. Het aperitief ‘Balsemien’ was best te genieten en de hapjes waren prima.

Rond 19 u. was werk geblazen voor traiteur Daniël en zijn ploeg. Vooreerst werd een uitstekende wildpastei met verse vruchten en ajuinenconfituur aangebracht. Dan volgde een minestronesoep en het tussendoortje. Als hoofdschotel kregen we een varkenshaasje met een roomsaus van witte wijn, verse dragon, marktgroentjes en amaldelkroketjes. Volgens sommige feestelingen viel het haasje een beetje tegen…Ik had geluk want mijn stuk was prima. Tenslotte maakte de grandioze Balsemientaart alles goed. De keldermeesters hadden voor de nodige witte en rode wijntjes gezorgd. Barman Philippe had zijn handen vol met het schenken van de overige dranken. Tussen de gerechten door had onze voorzitter Eric een druk programma af te werken. Hij gaf een kort overzicht van de voorbije activiteiten en een voorzuitzicht  op het jaar 2002. De resultaten van de bestuursverkiezing werden bekend gemaakt. Felicien Drouven komt ons bestuur versterken en Paul Robbrecht moest afhaken wegens verhuizing en zijn (nieuw) werk. Nogmaals dank Paul wegens je inzet gedurende al die jaren.
Dan volgde de verering van de jubilarissen. Naargelang hun staat van dienst (vijf, tien of vijftien jaar lidmaatschap) verkregen ze de tastevin, het kurk of de medaillon.

We hebben kunnen genieten van het optreden van Ann en Bart. Goed hoor, een flinke prestatie, daar zit toekomst in.

Een nieuwigheid : de traditionele tombola werd vervangen door enkele mooie prijzen die onder de aanwezigen werden verloot.

Zodoende had DJ Luc vergezeld van zijn hippe klanken, meer tijd om het Balsemienbal op gang te brengen.
We hebben er weer volop van genoten. Nieuwe afsprak op 11 januari 2002, want dan is er de nieuwjaarsreceptie.”

1984 – Vrijdag 5 oktober : 7^e Grote KWB-Kaartavond

            In “Ons Parochiehuis” Kouter Leest met meer dan 30.000 fr aan prijzen.

            Deelname : 80 fr.

            328 deelnemers die 84 prijzen mochten verdelen.

            Winnaar werd Pierre De Wit voor Sylvain Teughels.

-Voor- en achterzijde van de folder waarin Balsemien werd voorgesteld aan Leest en de buurtgemeenten.

-Voor- en achterzijde  van de info-avond ‘zelf fruitwijnen maken’.

-De KWB-folder van de 7^de Grote Kaartwedstrijd.

15-09-2013 om 10:35 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zondag 30 september : Nationaal tornooi voor trommelkorpsen te Landen

Het Muziekverbond van België organiseerde die dag een nationaal kampioenschap voor drumbands. Dit vond plaats in de Sporthal te Landen.

Het trommelkorps van de K.Fanfare St.-Cecilia, o.l.v. Walter Van de Venne, nam deel aan het           tornooi en behaalde een 1^ste prijs met grote onderscheiding (90%).

“Nog een goed half jaar geleden stonden onze vereniging en het Muziekverbond van België met de spreekwoordelijke ‘getrokken messen’ tegenover mekaar.

De messen zijn terug weggestoken (bij de meesten nochtans) en er kan terug gesproken worden van enigszins ‘normale betrekkingen’. Het Muziekverbond van België heeft het wedstrijdreglement voor het nationaal kampioenschap op haar laatste congres aangepast aan o.a. onze eisen (geen afrondingen meer, wedstrijdverslagen overhandigen aan de deelnemers) en wij hebben tijdens het laatste provinciaal congres beloofd dat we zoveel mogelijk als dat kon, zouden meewerken aan de activiteiten van het Muziekverbond van België. En nu is het dan zover…”

(‘Van Toeters en Trompetten’, juli ’84. N.a.v. de aankondiging van de deelname van de drumband aan voornoemd tornooi)

1984 – Oktobernummer ‘De Band’ : Kroniek van Kobelatens Hoeve

“Van reeds na het verdwijnen der Leekebroeders uit de Rennecauter, werd de Kloosterhoeve alsdan betrokken door generaties huurpachters De Laet…Na die ketting van hoeveuitbaters, is in ’n oorkonde vanaf 1799, een opvolgende De Laet vermeld als boer op de Kloosterhoeve, ’n gezin met twee zonen, waarvan de oudste Victor, trouwde met de dochter der hoeve ‘De purperen Braam’, aan de Blaesveldbaan en werd daar den boer…De vader van Victors vrouw was een Verschueren, gitzwart van haartooi, daardoor werden diens huisgenoten vernoemd als die van de ‘Zwarte Verschueren’…

Op de Kloosterhoeve trouwde vervolgens zijn jongere broer Jacobus en werd daar den uitbater…Van toen is geweten, dat de bewoners der hoeve, ‘die van Kobelates’ bleven vernoemd…Deze Kobelates en zijn vrouw werden de ouders van een zoon en drie dochters. Fons Coosemans uit het ‘Dorpsfort’, huwde met Melanie van Kobelates, en deze werd alzo de moeder van mijn moeder en later mijn meter, zij was boerin ‘Leireke’ met hun aspergeteelt.

Mijn meters zuster Victoria huwde Flore Troch en werd de boerin op het hoeveke schuinsover de pastorij. Flore was daarbij ook grafmaker en tevens ophaler van den in zijn hand te geven kerkstoeltjescent, voor de zich omgorden beurs, van alle soorten kledingknoppen te vrijwaren. De derde dochter van Kobelates trouwde met den buurtjongen Frans Jacobs, op ‘Keppers’ akkerbedrijf aan de Tisseltbaan…In dit jaar was er op de Kloosterhoeve bericht toegekomen, met vermelding dat de erfgenamen van hun Spaanse voorzaat, zinnens waren het domein te verkopen, met voorkeur aan de inwonenden… De zoon Viktor van Kobelates huwde Adel Selleslach, en kocht als opvolger van zijn vader, de Kloosterhoeve, en werd onder ’n tijdverloop van 15 jaar, de vader van twee jongens en twee meisjes…Onderwijl was grootvader Kobelates gestorven. De huisgenoten boerden vlijtig verder, en hun minzaam opgroeiend kroost, schiep een gezellige sfeer, in en rond de Kloosterhoeve…
Doch later bleek dit gezin een merkwaardige roeping voorbestemd…In de jaren na 1900, werden de kinderen op de Kloosterhoeve stilaan wat ingetogener, want zij zagen hun moedige moeder haar gezondheid langzaam verflauwen. Wat later droeg Viktor van Kobelates het beheer en de uitbating der Kloosterhoeve over aan zijn oudste zoon Sooi, die trouwde met Sidonie Diddens, mits gezinslastdragers voor de ouders en bij het werk helpende broer en twee zusters…En jaar later werd het gezin nog een lid rijker bij de geboorte van Sooi en Sidonie hun dochtertje…In begin van 1914 stierf moeder Adel, en een half jaar later vaarde haar zoon Chareltje als Leekebroeder naar Canada…

Vader Viktor De Laet, om de ene zoon en diens zusters reeds hun toekomst te verzekeren met hun moeders erfdeel, verkocht het wat statiger voorgebouw met trapgevel, aan Toon Van Ingelghem. Deze Toon herschikte vanaf zijn aankoop de benedenverdieping tot herberglokaal en hees van uit het voorhofgraspand, aan een hoopopstaande wip, kleurrijke pluimvogels, tot schietschijven voor handboogschutters.

Ik ben als jonge snaak onder en na de oorlog van ’14, met mijn nonkel Frans naar zulk spektakel meermaal gaan kijken, en daarna stapten wij naar het wiplokaal, in een apart aangebouwd eethoekje, bij een glas bier, elk een door Toon gebakken echter varkensvleespens met ’n boterham verorberen. Nonkel betaalde het verbruik voor ons beiden,  totale prijs : 1,50 fr, ongetaxeerd !

In augustus 1914 breekt de oorlog uit. Alle deze streek omgevende forten worden overspoeld door de Duitsers, die ook de gevluchte Leestenaars achter zich lieten. Opnieuw moest en ging, in de woning en boerderij van Kobelates het werk verder…Na de oorlogvoerenden reeds ’n paar jaar in een loopgrachtduel waren verwikkeld, trok Viktors jongste dochter Cristina, als Leekezuster naar Heverlee. Zij heeft, na Diamante Jubilarisse bij de Zusters Annunciaden te zijn geworden, daar nog lang volvaardig geleefd…In het oorlogsjaar 1918 stierf Viktor van Kobelates, één week later na zijn zoon Sooi. Beiden aan een hier heersende verwoedde Spaanse griep…
Na den oorlog besloot Viktors dochter Melanie, haar zuster Christina te vervoegen in Heverlee, en ging van daar ook als Leekezuster scheep naar Congo…

Om uit onverdeeldheid te komen, werd na overleg met de belanghebbenden, zulks vredig opgelost en goedgekeurd, waarbij de woning en boerderij, die eigendom bleef van hun broer Sooi zijn weduwe en haar dochter…

Een tijdvak, met opvolgende hoeveboeren Kobelates, uit den stamboom van den in 1799 er gevestigde De Laet was ten einde.

                                                        Kroniek van verwanten.

Bomen ontmoeten elkaar niet, docht mensen zich wel. Toen ik met mijn verloofde, voor ons kerkelijk huwelijk, drie roepingen ging bestellen, zei pastoor Beuckelaers mij achteraf : ‘Gij beiden zijt reeds familieverwanten van bij de geboorte van uw verloofde’, en hij vertelde dat in ’n verward verhaal, hetwelk ik later trachtte te vertalen in deze onderstaande schets…

Zig-zag vanaf het jaar 1799                          Zig-zag vanaf het jaar 1799

Rennecauter : De Laet – en gezin                 Blaesveldbaan : Verschueren – en gezin

                       : Kobelates – en gezin                                    : De Laet – Verschueren

Dorpsfort      : Coosemans – De Laet                                          : Wauters – De Laet

Dorpsplein   : Huysmans – Coosemans                                      : De Rooster – Wauters

                      : Huysmans                                                      :                       De Rooster.

Aldus waren de moeder van mijn moeder, en de moeder van mijn verloofde haar moeder : wederzijdse nichten. Die Wauters uit de Blaesveldbaan had nog twee broers en twee zusters. De oudste was gehuwd met den eigenaar van het kasteel in den Kouter en werd er ‘Madammeke Moyson’…
Wat later trouwde haar broer Viktor, met de dochter van Verschueren, en werd er de uitbater der hoeve ‘De Purperen Braam’. Intussen overleed weduwnaar Charel vader Wauters in Sempst Laer, en kort daarna, wilden zijn drie andere kinderen ook naar Leest…

De drie Wautersen, kochten in de Winkelstraat en kwamen er boeren, op de later geworden ‘Boerkes’hoeve…

Onder het verloop van ’n tiental jaren, werd in het ‘Dorpsfort’ het huisgezin van Coosemans Fons met vier kinderen gezegend…In die tijd waren te Leest, negen van de tien gezinnen kleine boerkens met te weinig landbouwgrond…Vader Coosemans, als familieverwant meermaals als helper gevraagd aan den oogst en ander karwei, bij Viktor Wauters uit de Blaesveldbaan had van deze, onderwijl ’n stuk veld in huur gekregen…Deze latere Peter van mijn broer Fons, heb ik in onze herberg horen vertellen, dat hij vanaf het ‘Dorpsfort’, voorbij de Sint Jozefskapel, rechts langs het kerkwegeltje, alover de Scheerstraat de beemden, daar over het molenbeekbrugje naar het nog vijfhonderd meter verder veld, duwend of trekkend een kruiwagen voor alle vervoer : houten vaten met beerdrek, stapels mest, niet bijna te overzien, enz., en onderwijl moesten alzo de vruchten thuisgebracht.

‘Ik ben eens,’ zei hij, ‘op ’n vroegen ochtend patatten met een riek gaan rooien, en thuis had ik gezegd : ze moeten er uit, al wordt het nacht, maar toen ik bij donkerte zag dat zulks niet zou lukken, vleidde ik mij te slapen achter een hoop patattenloof, en als ik ’s morgens na een paar uur werken thuis kwam, zei mijn Melanie : ik peinsde het wel, maar doe dat toch niet meer, want ik heb heel de nacht geen oog dicht gedaan’…

Naar 1890 toe, begon dit door mijn moeder en haar broer Frans, in hun jeugdjaren meegemaakt echt te gebeuren : de hoevejuffrouw en haar twee broers Wauters, Melanie, Louis en Jef, voelden het zware werk in de Winkelstraat hen teveel geworden, verkochten de boerderij en huurden aan den overkant der Sint Annabeek op de Warande een klein hoeveke, om er voorlopig tot rust te komen, want zij lieten in den Kouter, op ’n stuk grond van Mijnheer Moyson, nabij het dorp, een renteniershuis voor hen bouwen. Enkele maanden daarna was dat voltooid en onderwijl hadden de twee broers reeds den achtertuin omgespit, en er al bomen geplant, zelfs op het voorhof vijf esdoornplataantjes….Er werden nieuwe meubeltjes ingebracht…Melanie ging aan den kook, en allen sliepen er reeds…Morgen zou het laatste bruikbaars van de Warande worden opgehaald…Jef leende kar en paard van de ‘Purperen Braam’ en in het ‘Dorpsfort’ gekomen stopt hij, en vraagt Leirekens elfjarige zoon Franske mee, op op het paard te passen…Louis heeft op de Warande, daar al heel wat bucht buiten gezet…Uit het pover gebouwtje wordt het laatste dienstbare van het boedelke opgeladen. Jef die nog eens alle muurschabbekens oversnuffelt, ziet in het bovenkelderkamerken waar Melanie heeft geslapen, daar op ’n door vermolming schuin gezakte kast, een hoekig pak steken…en hij roept om Franske…Jef wijst : ‘Haal dat pak daar eens af !’ en gaat ladderke staan, en heft op zijn twee saamgestrengelde handen Franske omhoog…Franske rukt dat pak van onder het plafond, met ’n meeschuivende stofwolk. Jef lost een hand om zijn ogen te beschermen, en beiden tuimelen op de vloer, onder ’n regen van rinkelende gouden muntstukjes uit ’n scheurende kartonnen doos…Met Louis die toekeek, scharrelen ze nu gedrieën, met hun duim en vingernagelsdie glinsterende duiten in een afgedankte teems…Franske snuit even zijn stofneus, en toen hij zijn zakdoek wegstak, fronst Jef zijn wenkbrauwen en verwijt : ‘Hé zeg, ge moogt gij er daar geen van wegmoffelen…,draai uw zakken eens om !’Doch daar kwam niets uit dan enkele bij het dorsen daarin verzeilde graankorrels…Thuis gekomen met hun bazaar, wist juffrouw Melanie, dat zij toch ongewild, die poen was vergeten…

In dien tijd liepen jongens en meisjes samen naar de enige gemeenteschool op Leest, en die bleek voor sommige ouders vrijzinnig getint…

In den Kouter lag een stuk grond : ‘Zwart goed’, als ’t land van Eijkes verwenscht, eerder verdonkermaand in een geschil tussen kerk en staat, waardoor heel wat gegadigde kleine boerkens, bang voor de hel, om dit veld te bewerken, hun lust werd afgeremd. Doch de tijden veranderen, waardoor ook politieke veeten kunnen opgelost…Want plots wordt daar in den Kouter, een Katholieke meisjesschool op jaarschaal gebouwd…En de vroegere wroeters Wauters vervelen zich, en Louis de oudste  beslist : ‘Morgen ga ik het overig veld huren, want rentenieren is ook niet alles.’

‘Voor mij moogt ge een varkentje aankopen om vet te mesten’, zei de overmoedige Melanie’.

‘En ik koop een gespan en paardje,’ besloot Jef de jongste.
De Wautersen hadden hun gedroomde hobby..Maar gauw werden bij schoolvrijaf, Franske en zuster Victoria (mijn eens te worden moeder) als hulpjes gevraagd, voor planten, wieden, harken en ander licht werk…Vele jaren later heeft daarover mijn moeder aan mij eens verteld, dat zij en haar broer, beiden voor het zich aanbieden op het hof daar onder een boom, enkele gevallen appeltjes opraapten, voor wat verfrissing op het veld, en zulks had Jef nu van achter een venster gezien, en deze kwam buiten gesprongen …

    Anselms Jedrie.”

In ‘De Band’ van april 1980 publiceerde Jacob Albert Huysmans  uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ :

Dorpsfort Tableau

“Leest had hal voor en nog veel jaren na 1800, een soort van Hoofdstraat, in een eindje Dorpsverleng, met 10 huisjes, deels 6 neringdoeningen, waarvan 5 met wat winkeltje, en op het erf van een boerderijtje, drie Marollen keeten, nog te kijk rechtover ‘Telstar’, vroeger ‘In de Kroon’ .

Op den hoek Dorp-Kouter, woonde, een halve eeuw later, de kolenhandelaar, geweten die van de Meute. Op een perceel tuin voor zijn huis, liet die Meuelamans  een schuur bouwen, waardoor de dorpsplaats plots het uitzicht kreeg van een vesting, met enkel toegang van amper vier meter breed, tussen die schuurgevel en de gevel aan de overzijde der herberg

‘In de groene Linde’.

Rond dit tijdstip was de zoon van een na den slag van Waterloo gebelgde Spaanse vechtjas “Quint”, als bakker in de herberg ‘den Kouterhoek’  komen wonen. De helft van een bijhorend winkeltje, afgezet met vogeldraad, was bestemd om in een daarachter bergplaats gemetseld oventje, vuur en broden te worden aan en uitgebracht. De portaaldeur haar hel rinkelende bel meldde klanten op de voorste vloerhelft, waar achter een schuifraampje, een toogje van ’n meter stond. Daarop een balanske met koperen schaaltjes en bij den muur een brodenrek en enkele schabbebakskens met letterkens, mais en roggemeel. Van buiten gezien, achter de ruiten, drie plankenrijen lokkende bokalen waarin : vierkante zoete bezen, wat honig kleurs, met ingebakken krenten. Papieren toeter afairkens, waarvan bij warm weer de plakkerig zwarte stroop uit de zakjesreten droop. Keurebekkes : dat waren zoetgekruide verpulverde zemelen, in reeksen van 10 x 10 deegnopjes, op een papierken bij het vuur hard gestold. “Citrond” op ’n stekske, dat was een zuur appeltje geprikt op een latje, door gesmolten roos gekleurd suikervet geglansd als lekstok, enz. Voor de kinderen heel de hemel te keus, voor nen cent !..

Na Meulemans obstructieve schuurstunt, herdoopte de verbolgen bakker zijn herberg en meteen die volksbuurt : ‘In ’t Fort’.

Die bakker en Sooi Van Hoof, de baas uit de ‘Groene Linde’ , deden beiden soms wat kwieks.

Ze vierden op hun manier de stille dagen : om beurt kwam de ene de andere trakteren.

De tapperbaas stak de ontvangen twee sollen van 10 centiem in zijn vestzak, en stapte wat later met zijn vriend naar diens uitbating, en zo laveerden zij menigmaal, goedkoop van thuis naar thuis !...

Nevens Quints bakkerij stond het herbergje ‘In ’t Smal’, later gesloten, doch daarna door Mie Petron ingericht tot spelden en lintenwinkeltje. Op een witte cirkelzon met zes uitvlammende hoekpunten in drie nationale kleuren, achter het vensterglas van de waaier der deur, pronk met vergulde letters geborduurd : “In ’t garen Zonneke”…

In het derde huis, herberg ‘In de Kroon’, woonde naast Mie, de klokkenluider Tarreke met zijn vrouw Toor de vroedvrouw, en die hadden een snoepwinkel, van pakjes zuur tot en met suikerbonen, en een ooievaar, maar die heb ik nooit gezien. Zij wisten telkens te zeggen : “die is op weg om de bestelde dopelinskens naar Leest te brengen”… Later is daar dan Jul van Mineca komen wonen, die was vele jaren in een Brussels restaurant kelderpiet geweest, en die kreeg alzo menig ellegoedventer binnen, door sommige spuiters verwezen naar een misverstaan adres “in ’t Garconneke”,..

Iets verder stond in die rij als laatste huis, het oudste duivenlokaal  ‘In Rome’…

Aan den overkant van de Quint stond de bakkerij Van Crombruggen. Later werkte daar Gieleke, de schoonvader van Van Crombruggens dochter, in het schuurtje aan de straat met zijn vlaszwingeltuig, van ’s morgens tot ’s avonds bij stallantaarnlicht. Voor en na schooltijd was het aanschuiven van bengels, om wat knol voor hun klakkebussen. Daarmee hadden zij een deugnietengerief dat wat meer knalvlucht loonde, om voorbijgaanden van kop tot teen te verrassen…Aan de gevel van deze woning, stonden naar achter toe, die keeten, eigendom van het wat afgescheiden boerderijtje van Leireke, mijn moeder ouders huis.

In het voorste van dit Marollen kwartier heeft ook Chareltje van Petronnekens, straatkeerder, gewoond met vrouw en zeven kinderen. Een der zonen, Theodoor, oudstrijder 1914-1918, werd later onze veldwachter…

In het middelste huisde Polle, de Waal. Wanneer de zon vlamde, wipten door de spleet onder de deur de vlooien, naar daar met knikkers “put afkaren” spelende kinderen, die soms met hun jeuk om moeders hulp renden. En toch was die Waal een apart propere, zelfs des winters zag men hem de laatste jaren elke drie maand in een spiksplinternieuw overhemd onder de bretellen van zijn floeren broek, doch als hij wat later op een strozak is ten hemel gegaan, werd hij met zulke dertien hemden gekleed gevonden…

In het laatste keetje woonden ook zo een paar dwarsliggers, een Hollandse dijkwerker Leander met zijn vrouw Liesbeth. Op een hete zomerdag zegt mijn meter boerin Leireke : “Lies ’t zal vandaag geen lol zijn aan de Zen.” “Geeft niets,” weet Beth, “onze Leander heeft die door mij gebreide dikke zwarte trui over nog andere aangespeeld, daar kan geen zon aan hem!…”

En dan naast Leirekens doening, als laatste in dat bolwerk, stond een herberg, en houd nog stand als de huidige feestzaaal ‘St Cecilia’ … Vandaar spoorde een veldweg, tussen nog enkele niet gerooide knotwilgen, langs de kapel Sint-Jozef, met daarachter toen het laatste hoeveke in die straat, eens als herberg ‘In Sint Jozef’, het geboortehuis van mijn vader, en zo verder naar de eerstvolgende woning bij de Oude Tisseltbaan, die van Jan Vloebergh, de baas der herberg ‘In de Vrede’. “

-In 1906 schilderde Alfred Ost het ‘dorpsfort’ van Leest.     

Alfred Ost (°Zwijndrecht 1884, +Antwerpen 1945) was voor de eerste wereldoorlog een aanhanger van het anekdotisch realisme : hij gaf dit echter dikwijls een symbolische dimensie. Onder invloed van de oorlog werd zijn werk gekenmerkt door een diep sociaal

medeleven. Ost ontwikkelde zelfstandig een kunst die losstaat van de grote esthetische

problematiek van zijn tijd. Hij beeldde landschappen, figuren, bloemen en

vruchten uit, maar bij voorkeur koos hij dieren, vooral trekpaarden, als thema.

(Grote Nederlandse Larousse)

In 1902 verhuisde het gezin Ost naar Mechelen . Hier brak het kunstenaarstalent

van Alfred Ost volledig open. Hij volgde lessen schilderkunst aan de academies

van Mechelen en Antwerpen. Typisch voor zijn werken tijdens deze Mechelse periode was de

volksverbondenheid met folkloristische trekken en pittoreske facetten, soms licht, karikaturaal en hekellustig (Alfred Ost - 2003 Biografie).

-Jacob Albert Huysmans alias Anselms Jedrie.  (foto : Lieve Huysmans)

15-09-2013 om 10:18 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Vrijdag 28 september : Mosselavond Landelijke Ruiters Leest

            De Landelijke Ruiters van Leest richtten een “Mosselavond” in die doorging

            van 18 tot 22 uur in de parochiezaal te Leest.

            Prijs voor mosselen + brood : 220 frank.

            Mensen die geen mosselen lustten konden ook stoofvlees krijgen aan

            dezelfde prijs.

            Inschrijven kon bij Walter De Prins, Juul De Smet, Roland Rottiers, Gerdt Geerts en

            Gert De Prins.

            (folder)

1984 – Vrijdag 28 september : Groot Kaarttornooi “Boomke Wies”

            Eerste van 5 vrijdagen van het kaarttornooi van de Supportersclub “Blauw-Rood”

            van S.K.Leest dat plaatshad in zaal “Alpenhof” te Heffen.

            Prijzentafel : waarde van 350.000 fr in natura met als hoofdprijs een Ford Fiësta

            Junior ter waarde van 180.000 frank.

            Per kaartavond : 15.000 fr aan prijzen.

            Inschrijving : 300 fr per avond of 1.000 fr voor het gehele tornooi.

            Het tornooi werd een overweldigend succes. Het was vaak problematisch om nog

            een parkeerplaatsje voor de wagen te vinden in het centrum van Heffen.

            Gemiddeld kwamen zo’n 300 kaarters opdagen.

            Elke avond was er voor de winnaar een fiets voorzien en de eer viel te beurt aan

            de heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit

            Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenants uit Mechelen.

            Met spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren.

            Er werden immers nooit tussenstanden opgegeven.

            Uiteindelijk bleek de h. Everaerts, een schrijnwerker en vader van twee kinderen

            uit Boom, de autosleutels in ontvangst te mogen nemen.

            Hij behaalde in totaal 737 punten.

            Als eerste Leestenaar eindigde Leo Van Camp op de 28^ste plaats.

1984 –Zaterdag 29 september : Tweede préselectie Play-Backshow

            Die dag had in de Leestse sporthal de tweede préselectie plaats. 21 deelnemers

            zorgden voor een avondje amusement waarin verschillende genres van muziek aan

            bod kwamen.

            Er werden imitaties ten beste gegeven van o.a. Kim Wilde, Edith Piaf, Queen, Elvis

            Presley, Heintje, Danny De Munck, Tracy Ullman en de Star Sisters.

            De presentatie was zoals in de eerste selectie in handen van Micha Marah.    

            De prijs van het publiek ging naar Nancy Volckaert. Zij won daarmee niet alleen

            een plaats in de halve finale maar kreeg bovendien nog een draagbare televisie.

            De zaal stond op zijn kop toen de 7-jarige Joeri Goossens uit Poederlee als winnaar uit

            de bus kwam. Hij vertolkte op een ongelooflijke wijze Streat Dance.

            (Samengevat uit ‘DMW’, 4/10/84)

-Nancy Volckaert won de prijs van het publiek.

-De winnaar van deze préselectie de 7-jarige Joeri Goossens.

14-09-2013 om 09:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 -23 september : Met de Volksunie naar Gent.

De Volksunie-vriendengroep bezocht die dag Gent. Een ontspannende en culturele uitstap.

Inschrijven kon bij Wim Baetens (Hombeek, Eric D’Hiet, (Mechelen), Toon Sneyers (Leest) en Firmain Verlinden (Hombeek).

(‘Voor U Nieuws’, september ’84)

In hetzelfde partijblad :

Goed nieuws voor Hombeek Leest

-Op ’t dorpsplein te Leest werden de werken gestart voor de aanleg van een basketbalveld.

-In verschillende straten van Hombeek en Leest werden de wegmarkeringen en zebrapaden herschilderd.

(…)

1984 – Zondag 23 september : Fietstocht met SP-Leest

Onder leiding van gemeenteraadslid Jef Vloeberghen werd de streek van Klein-Brabant verkend. Het gezinsparcours was ongeveer 25 km.

Na aankomst waren er gratis boterhammen met kaas en kop voor elke deelnemer in lokaal St.Cecilia te Leest.

(‘Voor Allen’, 22/9/84)

1984 – 24 september – Het Laatste Nieuws : Leest – Diefstallen

            “Terwijl een aantal jongeren aan het sport beoefenen waren, zijn onbekenden

            binnengedrongen in de kleedkamers in de Sporthal van Leest aan de Dorpstraat.

            Uit de jassen die er hingen werden van een vijftal personen de brieventassen

            ontvreemd.

            De benadeelden dienden klacht in bij de Mechelse politie.”

1984 – 26 september – Gazet van Mechelen : Goud te Leest.

            “Vijftig jaar geleden beloofden Bendict Polspoel, geboren te Leest op 23 maart

            1908 en Henriette Verhaegen, geboren te Zemst-Laar op 2 mei 1910, elkaar

            eeuwig trouw.

            Ze verhuisden snel naar de Kouter 96 te Leest, waar ze binnenkort gedurende

            vijftig jaar zullen gehuisvest zijn.

            Aanvankelijk was Benedict meubelmaker, maar vanaf zijn huwelijk verdiende

            hij als melkboer zijn dagelijks brood.

            Zijn vrouw Henriette vergezelde hem trouwens regelmatig op die dagelijkse

            tochten.

            Het feest vond plaats te Hombeek, maar de Leestse buren zorgden voor een mooie

            tuin en een opvallende gevelversiering.

            Het grootste deel van de vrije tijd van dit echtpaar wordt aan kaarten besteed maar

            Benoit was ook een zeer actief lied van de bond van gepensioneerden en trouwe

            toeboorder van de fanfare St.-Cecilia Leest.”

            Benoit – Henriette 15.9.34 – 15.9.84

            Op een dag heel lang geleden.

            Nu wel meer dan vijftig jaar,

            werd een jongen smoorverliefd

            op een meiske uit Zemst-Laar.

            Aan trouwen werd er dan gedacht.

            Meubelmaker was zijn stiel.

            Een melktoer ging wel met z’n tweeën,

            als dit Hendriette beviel.

            Toen kwam de oorlog met verdriet.

            Benoit en Henriette kozen de vlucht.

            In Frankrijk hadden zij geluk :

            ’n bakker met gist uit Vilvoords gehucht !

            Thuis werd hard gezwoegd.

            Julien is toen gekomen.

            Zo werd lief met leed gedeeld,

            ze waren niet in te tomen !

            Een goede buurtschap is wat waard.

            De kleine Julien kon steeds terecht

            en ’t kalvend koetje werd verzorgd.

            Zo was het toch fijn en hecht.

            Met verse asperges kon men wat !

            Zo werd de melktoer vlug vergroot.

            Melk aansmeren was een truuk :

            volle melk werd nooit gedoopt !

            ’t Liep niet van een leien dakje.

            Met paard en kar was ’t nog een spel :

            zweten en zwoegen met de Jef !

            Maar Bedford en V.W. : dat was een hel !

            Een tweede leven kwam in zicht :

            ’t pensioen was daar ; zo mocht het wel !

            De oude stiel werd weer hervat,

            zo blijft men altijd nog van tel !

            Een halve eeuw zo dicht bijeen.

            De dagen vlogen henen... en weer

            nog een tiental jaartjes overheen...

            Op ’t feest van zestig ziet g’ons weer !

            Op het menu van hun gouden bruiloftsfeest stond :

            gouden gondolas, soep, tarbot-mousselinesaus aardappelpuree, gebraad – rosbief

            groentenweelde kroketten, ijsjuweel, feestgebak – mokka en Franse kaasschotel.

Benoit Polspoel, in Leest bekend als ‘Beno van Gillekes’ was een tiental jaren muzikant van de fanfare van de Blekken en werd er in 1952 bestuurslid en van 1954 tot 1959  schatbewaarder.

‘Hij maakte er een gewoonte van om op zondagvoormiddag na de hoogmis met onder andere zijn broer Frans en August De Prins een pint te gaan drinken bij de herbergiers in het dorp.”(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

Benoit overleed te Leest op 13 september 1992.

Henriette Verhaegen overleed in het A.Z. St.Maarten te Duffel op 19 februari 2005.

Foto’s :

-Huwelijksfoto van Benoit en Henriette.  

-Hetzelfde echtpaar een halve eeuw later.

-Benoit en Henriette voor hun woning.

-Henriette Verhaegen.

14-09-2013 om 09:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 21 september Tweemaal diamant met Leestse inbreng.

In het Hof van Egmont aan de Speecqvest te Mechelen vierden Jan-Baptist  Schaerlaeckens en Maria Stoop hun diamanten bruiloft.

Hij werd geboren op 14 oktober 1900 te Blaasveld, zij op 29 augustus 1904 te Leest, waar zij ook samen in het huwelijksbootje  stapten. 

Jan-Baptist komt uit een gezin met zes kinderen.

Maria’s ouders hielden het bij vier kinderen. Dit echtpaar heeft zelf een kind, maar geen kleinkinderen.

Hij was gedurende 42 jaar brugwerker, en zij nam steeds het huishouden voor haar            rekening.

Tot hun opname in het Hof van Egmont woonden deze echtelingen te Leest in de          Kapellestraat 2. Tuinieren was in die tijd hun grootste hobby.

Leest is blijkbaar een vruchtbare bodem tot hoge leeftijd, want in de Dorpstraat 80 aldaar werd eveneens diamant gevierd. (GvM en DMW)

Jan-Baptist Schaerlaeckens overleed in het ‘Hof van Egmont’ te Mechelen op 21 april 1991.

“Hij werd gezegend met lengte van jaren, met levenskracht en gezondheid; maar hij heeft ook zware beproevingen gekend en de pijn van de eenzaamheid, telkens opnieuw gedragen met moedige overgave en vol godsvertrouwen.” (uit zijn gedachtenisprentje)

Maria Josephina Stoop was toen reeds 5 jaar heengegaan, zij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 7 februari 1986.

Alfons Huys en Paulina Alewaters, respectievelijk geboren te Leest op 15 februari 1897 en  te Heffen op 29 november 1900 beloofden elkaar op 13 september 1924 te Heffen eeuwige trouw.

Hij kwam uit een gezin met acht kinderen, zij had zeven zussen en een broer.

Het echtpaar is zelf trots op twee kinderen, vier kleinkinderen en twee            achterkleinkinderen.

Alfons Huys werkte als machinist bij de spoorwegen te Muizen. Hij was vroeger een

verwoed duivenmelker en hield ook veel van sport, vooral voetbal en wielrennen.

Opmerkelijk is wel dat dit echtpaar sinds hun huwelijk in 1924 steeds in de Dorpstraatte Leest heeft gewoond.

(GvM, HLN en DMW)

Alfons Huys overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 26 december 1988 en op 21 januari 1997 zou zijn echtgenote Louisa Alewaters in hetzelfde ziekenhuis overlijden.

Foto’s :

-Het diamanten echtpaar Schaerlaeckens-Stoop kreeg bezoek van burgemeester Ramaekers.

-Alfons Huys en Paulina Alewaters, ook zij werden door de Mechelse burgemeester gefeliciteerd met hun 60-jarig huwelijk.

13-09-2013 om 14:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 15 september : Het Laatste Nieuws : AUTO HOOFDPRIJS KAARTTORNOOI SK LEEST

“De supportersclub van S.K. Leest, de provinciale voetbalclub uit deze Mechelse deelgemeente, gaat een reeks kaartavonden organiseren waarbij niet minder dan 350.000 fr. aan prijzen in natura zijn te winnen. Hoofdprijs van dit gigantisch kaarttornooi is een personenwagen Ford Fiësta (waarde 180.000 fr.). Maar ook de tweede prijs, een kleuren-TV, is niet te versmaden, evenals de reeks fietsen die te winnen zijn .

Het te spelen kaartspel is ‘Boomke Wies’. En de wedstrijdavonden zijn : 28 september, 12, 19 en 26 oktober en 2 november, telkoms om 20 uur. De wedstrijd gaat door in zaal ‘Alpenhof’, Dorp 3, te Heffen.

Per kaartavond is een prijzenbedrag van 15.000 fr. te winnen, met telkens een fiets als prijs voor de winnaar van de avond.

Voor de geïnteresseerde deelnemers nog dit. Vier van de vijf best gespeelde avondresultaten 

komen in aanmerking voor het eindklassement. Een plaatsvervanger met geldige volmacht is ook toegestaan. Het inschrijvingsbedrag voor het tornooi bedraagt 1.000 fr. of 300 fr. per avond.”

Gazet van Mechelen voegde daar (27/9) nog aan toe :

“…De organisatie achter dit groots kaartgebeuren rust in handen van de supportersclub van SK Leest. Deze supportersclub heeft eigenlijk een ietwat eigenaardig ontstaan meegemaakt. Het was nogal eens de gewoonte om na een voetbaltreffen een etentje te houden in het duivenlokaal aan Leest Heide. Dat kon de ene maal een haring zijn, de andere maal een Chineesje, enz…

Een jaar geleden besloten de smulpapen dan ook een supportersclub op te richten die ook andere activiteiten zou inrichten dan de wekelijkse etentjes, alhoewel deze traditie wel hoog gehouden wordt, zij het dan maandelijks. Momenteel telt de vereniging reeds een 70-tal leden welke ook dit weekeinde van de partij waren om zich te goed te doen aan een portie stoofvlees met witloof en patat.

Eén jaartje oud, pakt deze supportersclub nu uit met waarschijnlijk de meest gewaagde kaartreeks van de omgeving. Voor de praktische organisatie zorgt het bestuur bestaande uit voorzitter Ludo Verschuren, feestleider Lucien De Keersmaecker, secretaris Herman Verhoeven, penningmeester Jozef Van der Elst, ondervoorzitter Paul Verschueren, organisator Armand De Bleser en bestuursleden Willy Verschuren en Selleslagh. Naast dit ijverige bestuur dat reeds verschillende maanden op stap is voor een goed verloop van de eerste aflevering is er natuurlijk de naamloze maar waardevolle inzet van een zestigtal medewerkers achter de schermen, gaande van hen die zorgen voor het droogje en het natje tussen de verschillende beurten van de kaartwedstrijd tot de vele kommissarissen die nauwlettend zullen toezien  dat alles volgens de regels geschiedt. Want daar bestaat heel wat vrees voor. Alhoewel daar voor de organisatoren geen reden toe is. Er werd immers een zulkdanig controlesysteem uitgewerkt dat combinevorming, of andere vervormingen van het spel onmogelijk zijn. Welke deze middelen zijn, werd natuurlijk niet uit de doeken gedaan, uit veiligheidsredenen zoals men dat noemt.

Een tweede vraag te Leest is ook het feit dat dit kaarttornooi niet op eigen bodem doorgaat, maar in de buurgemeente Heffen. Voor de supportersclub gold als enige reden dat er geen zaal te Leest beschikbaar is, waar zoveel kaarters kunnen ontvangen worden. Er is ondertussen wel een sporthal in Leest gekomen, maar bij de oorspronkelijke planning was dit nog niet definitief geweten. ..”  

1984 – 17 september - De Mechelse Week : Geboorte van Stijn De Hondt (foto)

“Stijn werd geboren op 17 september ll. Samen met zijn gelukkige ouders De Hondt-Huybrechts mocht hij mee naar de Elleboogstraat 12 te Leest.”

(DMW,27/9/1984)

-De Supportersclub van S.K. Leest was erg creatief op het vlak van fondsenwerving…

-Stijn en zijn overgelukkige mama.

13-09-2013 om 14:42 geschreven door Marcel Van Hoof