1984 2 december : 250ste Wedstrijd van Rudi Van Hoof (fotos
onderaan)
Voor de aftrap van de
voetbalwedstrijd Patro Eisden-Racing Mechelen werd
Leestenaar Rudi Van Hoof door
bestuur en supportersfederatie van Racing
in de bloemetjes gezet.
Aanleiding was de 250-ste wedstrijd
van Rudi in het eerste elftal.
In Het Laatste Nieuws verscheen van
Willy Romain volgende kop en verslag :
Heel Racing jubelt om Rudi Van
Hoofs 250ste.
Rudi
Van Hoof weet het zelf niet zo best. De man die voor de aftrap van de
Racingmatch tegen Eisden onder bloemstukken en planten werd bedolven, speelde
zijn 250ste match in het eerste elftal al enkele weken geleden. De
officiële viering gebeurde echter zondag, en het werd een schlager van formaat.
Ten eerste omdat de jubilaris zich extra inzette, en meteen zijn beste
wedstrijd van een uitstekend seizoen tot stand bracht. Ten tweede omdat Racing
fraai, logisch en verdiend won met een gelegenheidsformatie.
En
ten derde omdat Van Hoof precies zondag voor het eerst weer de rode
kapiteinsarmband mocht dragen die hij voor enkele seizoenen in eigenaardige
omstandigheden had moeten afgeven.
-Hoeveel
matchen ik juist speelde herinner ik mij niet tot op één eenheid, lachte Rudi
na de winstmatch tegen Patro. Maar ik voetbal in de fanionploeg sedert ruim 10
seizoenen, maakte het jaar in de topklasse mee samen met spelers als Guy Hanssens
en Heinz Schönberger.
Van
Hoof is er pas vorige zomer 30 geworden, kan dus normaal nog enkele jaartjes
mee en is nog van het uitstervende ras van eigen clubspelers zoals groenwit er
toch enkele rijk is.
Behalve
Rudi voetbalden ook Ronny Claes, Patrick Van Kets en tweede doelman Roger
Vandaele nooit met andere clubkleuren als die van Mechelens oudste club.
(...)
250ste wedstrijd voor Rudi
Van Hoof
Zondag
voor de aftrap van de wedstrijd tegen Patro Eisden zal Rudi Van Hoof door
bestuur en supportersfederatie van Racing Mechelen in de bloemetjes worden
gezet. Van Hoof speelt tegen de Limburgers immers zijn 250ste
officiële wedstrijd met het eerste elftal.
250
wedstrijden is niet iets om zo maar te laten voorbij gaan. Het is een bewijs
dat Van Hoof in de voorbije seizoenen heel wat diensten heeft bewezen aan groen
en wit. Het is eveneens een bewijs dat een voetballer het mits karakter ook ver
kan schoppen.
Bij
de jeugd was Rudi Van Hoof zeker dat type van speler niet waarvan men zegde
die man heeft klasse in huis. Neen, Rudi moest het vooral hebben van zijn
inzet en fysieke conditie.
Het
was trouwens daardoor dat Van Hoof werd opgevist voor het eerste elftal. In de
verdediging was Rudi voor de Racingtrainers steeds een bruikbaar element zeker
dan wanneer er mandekking dient gespeeld te worden. Rudi Van Hoof was een
knoeselbijter zoals men dat noemt.
Er
is een tijd van komen, er is een tijd van gaan. Rudi Van Hoof heeft dit seizoen
meer last van de fysieke conditie dan voorheen. Niet helemaal onlogisch
trouwens. Toch blijft de flankverdediger uit het elftal van de leiders in de
tweede afdeling voor trainer Albert Bers een vaste titularis. Een bewijs dat
Bers nog op Van Hoof rekent om dit seizoen mee te helpen voor het behalen van
de titel of om Racing via de eindronde naar eerste afdeling te loodsen.
Voor
Rudi Van Hoof zou het beslist een mooie beloning zijn voor een lange loopbaan
bij de oudste Mechelse club. Een soort van mooi afscheid. Een mooi afscheid dat
Rudi zeker verdienst.
Voor
de 250ste wedstrijd van Rudi Van Hoof zouden de spelers zich dus
extra moeten inspannen om ook Patro Eisden zonder punten huiswaarts te sturen.
In dat geval is Racing Mechelen herfstkampioen in tweede en blijft de kloof met
concurrent RWDM minstens vier punten. Het moet kunnen, na de viering van Van
Hoof en Ingrid Berghmans. Want ook Ingrid wordt zondag gevierd voor het behalen
van haar wereldtitels. (RDS)
(GvM, 29 november)
1984 2 december : Omzendbrief Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool Leest
Tijdens
de kaartavond werden ons door ouders van leerlingen en oud-leerlingen een
aantal voorstellen gedaan :
-Oprichting
van een zaalvoetbalploeg. Het is zeker niet de bedoeling om in competitie uit
te
komen,
toch niet de eerste jaren. Hoofddoel wordt wat aan de fysische conditie te doen
en samen wat gezellige, sportieve uurtjes door te brengen.
-Oprichting
van een basketploeg. Hiervoor zijn nog niet zoveel kandidaten, maar de
mogelijkheid bestaat dat er ook hier wat van komt.
-Voor
de dames hebben we een optie genomen voor de nog vrije avonden in de gymzaal
van de school. Zij willen een turnclubje oprichten en eventueel ook aan aerobic
of jazz-ballet doen.
Iedereen
die wenst, kan meedoen. Hoe meer deelnemers er zijn, hoe lager de onkosten per
persoon
Fotos :
-De ganse Racing-familie bracht gelukwensen aan
Rudi Van Hoof na zijn 250ste officiële match in de eerste ploeg. Er
waren geschenken van de Old-Brigade, de federatie, de supporters en het
Racing-bestuur. (foto De Mechelse Week)
-Judoca Ingrid Berghmans werd samen met Rudi Van
Hoof gevierd.
1984 Zaterdag 1 december : KWB - Rondgang Sinterklaas en Sport TD
(foto onderaan)
Het traditionele bezoek van de KWB-Sint
aan de Leestse kinderen ging door opzaterdag 1 december. Zon 95 gezinnen en 161 kinderen werden bezocht.
s Avonds was er een Sport T.D. in
Ons Parochiehuis.
Kaarten in voorverkoop (met gratis
tombola op de inkomkaarten) aan 50 frank.
(Folder KWB en HLN, 4/12/84)
1984 Zondag 2 december : Rust Roest speelde Met Ezelsoren
Met Ezelsoren (De leraarskamer)
een stuk van Liliane Wouters in 12
taferelen.
Om 20 uur in zaal St.-Cecilia,
Dorpstraat 6. (ook op 24/11 werd dit stuk vertoond)
Toegang bedroeg 100 frank (in
voorverkoop 80 frank).
Guido Hellemans in De Band van
november 1984 :
Dit
is een toneelstuk over het schoolleven waarin we de leerkrachten van een lagere
school zien met hun idealisme en mensvriendelijkheid, hun frustraties en
nijdigheid, de dagelijkse sleur van het beroepsleven, hun hoop, verdriet,
geluk, enz..Kortom een weergave van een brok echt leven zoals het er in een
school (en ook elders) kan voorkomen.
We
krijgen een onderricht van een volledig schooljaar in 12 teferelen en alles
speelt zich af in de leraarskamer. De oorspronkelijk titel was trouwens La
salle des profs maar de vertaalster Alice Taln heeft er een meer Vlaamse titel
aan gegeven.
Het
Brusselse Brialmonttheater bracht op 15 januari 1984 de Nederlandstalige
creatie.
De
auteur Liliane Wouters is zelf jarenlang onderwijzeres geweest en is een
Fransschrijvende Vlaminge (de zoveelste in de rij) die in literatuurmiddens
gekend is als dichteres en vertaalster van Guido Gezelle.
Zij
heeft Met Ezelsoren geschreven op aanvraag en heeft getracht een stuk
realistisch-poëtisch theater te schrijven vanuit haar eigen ervaring. Op en top
leven dus.
Rust
Roest nodigt dan ook alle geïnteresseerden uit voor de opvoering
Gazet van Mechelen over dit stuk
(29/11/84) : Weer dat speciale.
...al
is het gezelschap Rust Roest een amateurgroep, toch slagen zij er
steeds in een werk te brengen op
een bovenste plank-uitvoering en de
toneelliefhebbers weten dit te
waarderen, want zij komen steeds met een grote
schare enthoesiastelingen.
En ook ditmaal werd de goed gevulde
zaal enkele uren in de ban gehouden van
ontgoochelingen, hoop en
verlangens, frustraties, idealisme, enz..
Rust Roest onder de regie van Guido
Hellemans bracht een stuk theater van
vandaag, een stuk theater met
werkelijkheid welke af en toe doorbroken werd door
een humoristische kwinkslag, maar
een minuut later werd de toehoorder weer in
een ietwat drukkende sfeer
gebracht.
Het vleugje pëzie, gebracht door
Liliane Wouters, zorgde voor de slagroom van dit
avondtoetje.
(...)
De Mechelse Week (29/11) :
Het
gekende toneelgezelschap Rust Roest Leest voerde zaterdag avond het toneelstuk
Met Ezelsoren op. Dit werk werd geschreven door Liliane Wauters, en bekroond
met de tweejaarlijkse prijs Prix André Praga uitgaand van de Kon. Academie
voor Franse taal en letterkunde. Het stuk heeft aldus internationale allures,
reden waarom het reeds op de kalender van het Brialmont Theater te Brussel
geprijkt heeft, en momenteel nog loopt bij Theater Antigone te Kortrijk.
Het
verhaal is eenvoudig maar zeer aangrijpend. Een jonge interimaris doet intrede
in de lagere school; hij moet het vak nog leren en heeft daar wel enige
problemen mee. De andere leerkrachten trachten hem met raad bij te staan, maar
tevergeefs, de nieuwe blijkt het slopende leraarsbestaan niet aan te kunnen.
Het
stuk is een prachtige weergave van de dagelijkse realiteit in de leraarskamer.
Liefhebbers van de televisie serie de Collegas zal het aanspreken in het stuk
dezelfde herkenbaarheid en komische aspecten aan te treffen.
( )
Het Laatste Nieuws (7/12) :
Marcel
Verwerft, Renild Polfliet, Toni Peters, Hilde De Kock, Marc Windelen en Roger
Janssens van Rust Roest kropen in de huid van de leerkrachten van de zes studiejaren.
De
regie was in handen van Guido Hellemans.
De
technische ploeg : Jan Emmeregs, Vera Moernaut, Stefan en Kris De Laet, Raf
Scheers, Frans Lamberts, Willy Keysers, Karel Mertens, Miloe Van Steyvoort en
Fik Diddens.
Fotos :
-Sinterklaas
op ronde te Leest. Samen met zijn zwarte Piet was hij alweer een jaarlijkse
gast van de KWB. Samen bezochten ze 95 gezinnen en ze maakten ruim 160 kinderen
gelukkig.
Vervolg : Het
fanfarelokaal en de lokaalhouders van de Blekken.
Na het overlijden van Jeanne De Bruyn april 1976
werden haar zoon Pol Huybrechts en diens echtgenote Maria Buggenhout
lokaalhouders. Tot dan toe hadden ze hun hele leven al geholpen in de zaak en
wisten ze hoe zwaar het was om van s voormiddags tot s nachts, soms tot het
bijna terug dag was, ter beschikking te staanvan iedereen en nog wat.
Nu alles op hun schouders viel, besloten ze te
zoeken naar iemand die de zaak wou overnemen, echter in het belang van de
fanfare. In augustus 1976 was het zo ver.
De nieuwe lokaalhouders waren Emiel Van Steen en
Marcella De Jonghe.
Mille Van Steen is geboren in Leest in 1933. Hij
ging er altijd prat op dat hij geen Ceciliabloed in zijn aderen had stromen,
maar bloed van Arbeid Adelt. Sommige leden van St.-Cecilia namen daar
aanstoot aan, maar voor de meesten was toen al de dorpspolitiek afgelopen.
Leest werd gefusioneerd met Mechelen een paar maanden nadat de nieuwe lokaaluitbaters
hun intrede deden. Mille en Marcella hebben zich trouwens altijd ingezet opdat
de fanfare het goed zou hebben in het lokaal. Ze hebben er de tijden nog
meegemaakt toen het dikwijls feest was in Leest. Na de deelname van de fanfare
aan een muziekwedstrijd werd er uitbundig gevierd in het fanfarelokaal.
Maria De Smedt werd op 1 december 1984
lokaalhoudster van St.-Cecilia. Samen met haar man Willy Van Hoof zorgde ze
ervoor dat de fanfare het ook nu goed zou hebben in het lokaal.
Het viel echter niet allemaal mee. Aan het gebouw
waren in de laatste jaren geen herstellings- en renovatiewerken uitgevoerd. In
het café leek de hele inrichting nog in goede staat. In de zaal was de
materiële toestand alles behalve goed : wanneer er gerepeteerd werd op een
regendag, moest er een plek gezocht worden waar het niet doorregende. In de
winter van 1986 viel geregeld de verwarming uit en zaten de muzikanten dicht
bijeen te musiceren in een hoekje om het toch zo warm mogelijk te hebben.
In december 1987 besloot de fanfare uit te wijken
naar een andere gelegenheid. Een paar maanden nadat de fanfare uit St.-Cecilia
was weggegaan, hield de lokaaluitbaatster de zaak voor bekeken.
De eigenaar vond toen geen nieuwe uitbater meer voor het lokaal St.-Cecilia
Erevoorzitter Frans Piessens jr. stelde zijn
zaal, een vroegere schoenfabriek achter de huizenrij aan de Dorpsstraat (de
root), ter beschikking van de fanfare. De fabriek was ondertussen op een
sfeervolle manier ingericht. Alle nodige voorzieningen waren aanwezig tot zelfs
caféspelen waarmee gratis mocht worden gespeeld.
Vroeger had de fanfare nog gebruik gemaakt van het
zaaltje en dikwijls werd er de generale repetities gehouden wanneer aan een
wedstrijd werd deelgenomen. Het centrum van het fanfareleven was door deze
maatregel verlegd van het dorp naar achter de root.
In het begin deed het wat onwennig aan omdat in
tegenstelling tot vroeger het fanfarelokaal niet om het even wanneer kon worden
bezocht door de leden, maar na een tijdje vond zo goed als iedereen de situatie
gewoon. In het lokaal was er een tapkast geplaatst zodat er geen dorst werd
geleden. De opbrengst van de drankenverkoop kwam op de rekening van de fanfare.
De temperatuur was er zowel in de zomer als in de winter aangenaam en de
fanfare was zeker niet van de drup in de regen beland. Integendeel.
Met het zaaltje had de fanfare een echt clubhuis
gevonden. De ruimte was voldoende om er de restaurantdagen, het jaarlijks
ledenfeest en zelfs het Palmzondagconcerte te organiseren. Ook de muzieklessen
aan de aspirant-muzikanten werden er gegeven.
In 1990 begonnen er bij sommige fanfareleden
stemmen op te gaan dat het toch niet zo interessant was dat de vereniging
gebonden was voor onderdak aan één bepaalde persoon of familie en zij stelden
voor om het vroegere lokaal te renoveren. Voor erevoorzitter Frans Piessens was
dat geen probleem want zijn gezin begon na een aantal jaren maar pas te
ondervinden dat de druk op hun privéleven door de fanfare boven de aanvaardbare
grenzen was gestegen.
In 1991 werden de renovatiewerken aan café-zaal
St.-Cecilia uitgevoerd door de fanfareleden en aan het eind van dat jaar trok
de fanfare terug naar het centrum van het dorp.
Vanaf 92 zorgde fanfare zelf voor het onderhoud
en de uitbating van het café en de zaal.
Van bij het begin werd gesteld dat het café
uitsluitend zou opengehouden worden wanneer
de fanfare haar bijeenkomsten hield op haar
festiviteiten organiseerde.
In de loop der jaren werden bijkomende
verbeteringen uitgevoerd aan het gebouw. Langs de ene kant was dat nodig om de
zaal aantrekkelijker te maken en langs de andere kant waren er maatregelen die
door de overheid werden opgelegd. Bij deze laatste ging het voornamelijk om
milieuvergunningen en om reglementen in verband met de openbare veiligheid.
Voor de zaal St.-Cecilia is een milieuvergunning
klasse II afgeleverd.
Door de bijkomende verfraaiingswerken, de vrij
lage huurprijs en de duidelijke afspraken die worden gemaakt met verenigingen
en particulieren die de zaal huren, werd het fanfarelokaal vanaf 1996 zo goed
als elk weeeinde buiten de vakantieperiodes verhuurd.
Omdat er voor de bediening moest gezorgd worden
wanneer het lokaal is opengesteld wordt beroep gedaan op bereidwillige
ereleden. De ploeg die daarvoor de eerste jaren na de heropening zorgde,
bestond uit een aantal dames van bestuursleden en bestuursleden
niet-muzikanten. Josée Keulemans, Rosa Van Roy, Maria Lauwens, Lieve Van obberghen,
Berna Van Hoorebeeck, Josephine Polfliet, Vera Lauwers, Nicole Huysmans, Bert
Vullers, Simonne Moernaut, Franz-Johan Gieselink, Alice Absillis, Martine
Steenackers, Jan Verschueren, Frieda Lambrecht, Ilse Peeters, Vic Verschueren,
Jacqueline Bosmans, Ann De Keersmaecker, Renilde Segers, Jef Lauwers, Hilde
Willox, Linda Moons, Beppie De Korte, Jan-Frans Absilles en Delfine De
Wandeleer hebben vanaf 1992 ten minste een periode getapt op de
repetitieavonden.
Nadat de voornaamste werken aan het café, de
feestzaal en de keuken werden uitgevoerd, werd er op de zolder boven het café
een opslagruimte, een muziekbibliotheek en een archiefruimteingericht. (Leest in Feest, Stan Gobien)
-Maria Buggenhout, echtgenote van Pol
Huybrechts.
-Marcella De Jonghe, Marcella van Mille van Steen.
-Optreden in het zaaltje achter de root met
Frans Violet.
-De
ploeg voor de vrijdagavondrepetitie in 1998 :
van
l. naar r. : Els Van Praet, Karel Lauwens, Maria Vervoort, Anny De Prins, Agnes
Piessens, Simonne Gobien, Eveline Van de Poel, Gerda Van Hool, Adrienne
Pepermans, Maria Buggenhout, Pol Huybrechts, Magda De Croes, Johan Hendrickx en
Julienne Lamberts.
1984 23, 24 en 25 november : Mosselfeesten van V.V. Leest
Vonden plaats in het chalet van de
voetbalvereniging.
Wat
kwaliteit betreft hoeven wij niet te blozen, zij die reeds bij ons kwamen eten
weten het : NERGENS BETER.
Onze
prijzen hebben wij zo laag mogelijk gehouden en zijn als volgt :
Mosselen
(zoveel men er lust) met friet of brood : 225 fr.
Stoofvlees met friet of
brood : 150 fr.
Kindermenus
(mosselen of stoofvlees) tot 12 jaar : 100 fr.
(Folder VV Leest)
1984 Zaterdag 24 november : Dansavond van Vevoc
In de parochiezaal te Leest vanaf 20u30.
Rond 23u30 ging de Bodega open. Kaarten
in voorverkoop : 80 fr. bij alle bestuursleden en bij de leden caféhouders
Karin en Vic.
Studio Kariek zorgde voor de muziek.
(Brieven aan de leden van 27/8 en 12/10/84)
1984 26 november : De plaatselijke
Volksunie-afdeling Hombeek werd uitgebreid met
leden uit de gemeenten Leest en
Heffen. (KH)
1984 Zaterdag
1 december : Nieuwe uitbaters in het lokaal van de fanfare St.-Cecilia.
Officiële opening van
café-zaal St-Cecilia en nieuwe uitbaters.
Zaal
St. Cecilia heeft nieuwe uitbaters. Vanaf december 1984 zullen Mariake en Willy
hun best doen om hun klanten te verwennen. Wij wensen hen veel succes toe en
hopen op een goede samenwerking.
(Van
Toeters en Trompetten, jaargang 4 nr.4)
Het fanfarelokaal en de lokaalhouders
van de Blekken.
De Belle Vue
Het eerste fanfarelokaal van de fanfare
St.-Cecilia was de Belle Vue, het latere café De Drij Gapers. Dit café
had destijds een bal- en feestzaal. Daarnaast was er ook nog een
kruidenierszaak verbonden aan deze herberg. De Belle Vue bleef het
fanfarelokaal tot 1914.
De eerste lokaaluitbater was Theodorus Van den
Heuvel (1856-1925). Hij hield het café open tot 1906. Deze man was niet alleen
herbergier en winkelier. Hij was eveneens landbouwer.
Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859,
+Leest 2/11/1918) was zijn opvolger. Hij was tevens de eerste
fanfaresecretaris.
Tijdens de eerste wereldoorlog had de fanfare geen
behoefte meer aan een lokaal omdat alle muzikale activiteiten in het openbaar
verboden waren en als samenscholingen werden beschouwd.
Café-zaal St.-Cecilia
Vanaf 1918 trok de fanfare naar café-zaal De Vlaamsche
Leeuw aan de Dorpsstraat 6. Later werd het gewoon café-zaal St.-Cecilia.
Emiel Verschueren, de latere Leestse burgemeester
en erevoorzitter van St.-Cecilia was de derde lokaaluitbater van St.-Cecilia
Leest. Hij ging wonen op de plaats waar het huidig lokaal zich bevindt. Hij was
in die jaren boer en steenkoolhandelaar.
In 1931 zou hij het Hof ter Haelen aankopen en
werd hij herenboer.
Van 1931 tot 1976 werden Frans Huybrechts en
Jeanne De Bruyn lokaalhouders.
Frans, Sooike, werd te Leest geboren in 1906 en
huwde Joanna De Bruyn Jeanne van Sooike in 1929. Jeanne was de zuster van
dirigent Rik De Bruyn en werd te Bornem geboren in 1906.
Frans Huybrechts was een lokaalhouder die door de
Cecilianen op handen werd gedragen omdat hij uit volle overtuiging op zijn
manier meewerkte aan de uitbouw van de fanfare. Alle concerten en een groot
deel van de repetities vonden plaats in het fanfarelokaal. Maar ook op
werkdagen was er volk in de zaak. Landbouwers die van de markt kwamen en
arbeiders die van hun werk naar huis gingen, kwamen langs om nog wat met elkaar
te babbelen of om het laatste nieuws van de fanfare te vernemen. Op
zondagvoormiddag na de mis was de zaak vol. Er werd aan zo goed als alle tafels
met de kaart gespeeld. Het fanfarelokaal was in die tijd het echte centrum van
het verenigingsleven.
Aan de muren van het café hingen alle diplomas
van de muziekwedstrijden die de fanfare had weten te winnen. De bekers stonden
op de schouw boven de Leuvense stoof.
Het verhaal deed de ronde dat wanneer Frans
Huybrechts vond dat er te weinig volk in het café was hij naar de andere cafés
in het dorp trok en daar een rondje betaalde. Wanneer hij dan terug thuis in de
eigen zaak kwam, was die meestal met klanten gevuld.
Na het overlijden van Sooike zette zijn echtgenote
de zaak verder met de medewerking van haar zoon Pol Huybrechts en zijn
echtgenote Maria Buggenhout.
In die tijd waren er nog geregeld bals van de Leestse verenigingen, vooral van
de fanfare : het groot bal, het carnavalbal en natuurlijk de bals ter
gelegenheid van het ledenfeest.
De kermisbals organiseerde Jeanne zelf voor eigen
rekening. Vooral het bal op tweede paasdag was telkens een reuzengroot succes.
Minstens één keer per jaar gaf ze een souper voor de muzikanten en één keer per
jaar was er biefstuk op de bestuursvergadering.
Bij Rik en Mieke van den Do.
In de jaren vijftig werd er in de zaal
St.-Cecilia door de Blekken gerepeteerd van maart tot en met mei en van
september tot en met november. De andere maanden werd er gerepeteerd in de
zaal bij Rik Verschuren op de Heide. Hiervoor waren twee redenen. In de
eerste plaats kon de garage van Rik van den Do makkelijker warm gestookt
worden in de winter omdat ze een kleiner volume had. Ten tweede waren er
muzikanten die op de Heide en in het Dorp woonden. Om beurten waren ze dan drie
maanden dichter bij huis. Het spreekt voor zich dat ook de cafés van de
leden-herbergiers in de buurt na afloop van de repetitie muzikanten over de
vloer kregen.
Wanneer het koud was, deden zowel Jeanne van
Sooike als Mieke van Rik van den Do hun uiterste best om het repetitielokaal
op kamertemperatuur te brengen.
Mieke Van den Heuvel begon op een repetitiedag,
toen nog de zaterdag, al van s morgens met het opruimen van de garage. De
kieren tussen de garagepoort en de muur werden dichtgemaakt met opgerolde repen
krantenpapier en met jute balen. Daarover werden dan nog oude dekens gespannen,
zodat er geen tochtje het repetitielokaal binnenkwam. De kachel brandde toen de
hele dag en wanneer de repetitie begon, was de zaal aangenaam verwarmd. Een
paar uur voor de muzikanten toekwamen, ging Rik Verschuren het vat aansteken en
dan proefde hij ook of het bier wel de goede kwaliteit en de juiste temperatuur
had
Tijdens de repetitie moest er regelmatig steenkool
in de kachel gedaanworden en tussen de
fanfaretonen door kon men zonder moeite het geluid van vallende steenkool uit
de kolenkit horen. Rik of Mieke probeerden dat te doen tijdens de korte
rustpauzes tussen de verschillende stukken, maar dikwijls viel dat verkeerd
uit. Niemand nam er echter aanstoot aan als de kachel niet op het juiste moment
werd bijgevuld.
De kachel in de zaal stond doorgaans roodgloeiend.
De bombardon- en tubaspelers net als de slagwerkers zaten dicht bij de
kolenkachel en zij hadden het in de wintermaanden dikwijls veel te warm. In de
zomermaanden werd er daarentegen dikwijls gerepeteerd met de garagepoort open.
Het was destijds de gewoonte dat de muzikanten
drank mochten bestellen terwijl ze repeteerden. Meestal werd dan een hand of
een aantal vingers in de lucht gestoken en dan wisten de lokaalhouders genoeg.
De muzikanten bestelden toen dranken voor de hele pupiter of voor de
muzikantengroep Het aantal pinten bier werd getapt en wanneer iemand een
frisdrank wou, was dat geen probleem. Het teveel aan pinten bier was een
ogenblik later al aan de man gebracht.
Op de Leest-Heide werd in de jaren vijftig de
Heidekermis op een andere manier gevierd dan nu het geval is. De fanfare huurde
een Decap-orgel en plaatste dat in de zaal bij Rik van den Do. Er werd nog een
houten plankenvloer geplaatst met daar omheen nog wat tafels en stoelen. Aan de
zoldering werden papieren slingers gehangen en dat was alles wat er nodig was
om een succesrijk kermisbal te organiseren.
De kermis op de Leest-Heide strekte zich uit over
een grotere oppervlakte dan de zaal Verschuren en de omliggende cafés. Er waren
op de Leest-Heide nog veel meer cafés dan er op dit ogenblik zijn.
Toen Mieke Van den Heuvel last begon tekrijgen van de voortschrijdende leeftijd en
niet meer tegelijkertijd kon zorgen voor haar café en voor het klaarzetten van
de zaal werden de repetities op de Leest-Heide stopgezet. Dat was ondertussen
voor de meeste muzikanten geen onoverkomelijk probleem meer, want ze hadden zo
goed als allemaal een auto. De jongeren kwamen met de fiets of werden door
volwassenen naar de repetitie gebracht.
In zaal St.-Cecilia gaf Jeanne De Bruyn voor de
muzikanten dikwijls een souper.
In de zaal bij Rik van den Do weerd er ook
gegeten. In de wintermaanden werd er na de repetitie haring gebraden. In de
zomermaanden werd er pekelharing gegeten of boterhammen met geperste kop
(hoofdvlees).
Vervolgt
Bijgevoegd
: (fotos
: Leest in Feest)
-De
officiële uitnodiging voor de officiële opening van café-zaal St.-Cecilia
uit 84.
1984 23 november Oud-Leestenaar Eddy Beterams in de
belangstelling
Gazet van Mechelen :
Jongeren stromen toe Walem heeft eigen judoclub.
Enkele
maanden geleden werd er in Walem een judoclub opgericht. Tot grote
verbijstering van velen misschien, maar in de Mechelse deelgemeente kent deze
club toch een opmerkelijk succes.
Er
werd gestart met enkele leden en het aantal judokas blijft toenemen. Alhoewel
er in Mechelen verschillende clubs bestaan blijft Seiryoku Zeny toch nog een
gat in de markt gevonden te hebben.
Niet
alleen de Walemse jongeren gaven blijk van interesse. Velen komen zelfs
vanheelwat verder. Positieve
vooruitzichten dus voor de club en voor trainer EDDY BETERAMS die
de
judokas opleidt.
(...)
Aan
Eddy Beterams is een hele judogeschiedenis verbonden. Niet alleen heeft hij al
een 12-tal jaren de judomicrobe te pakken, maar hij beoefende deze sport ook op
verschillende plaatsen. Eddy Beterams verscheen het eerst op de mat bij Bushido
Kwai uit Mechelen en stapte nadien over naar Fudji Yama uit St-Kat.Waver. Daar
behaalde hij de zwarte gordel
en
bleef er een zestal jaren actief.
Stilaan
rijpte bij hem de interesse om zelf met een club te beginnen.
Het
Health Center te Zemst bood hem gedurende een jaar een voorlopige
oplossing,maar Beterams wilde
om allerlei redenen toch wat meer.
Alles
scheen een droom te blijven en Eddy besloot het judo vaarwel te zeggen.
Dirk
Poels en enkele andere leden uit Zemst waren hiermee niet akkoord en
brachten Eddy Beterams ertoe
om ergens anders en met een onafhankelijke club te starten.
Met
een 12-tal mensen uit Zemst werd de Walemse club uit de grond gestampt.
Al
vlug bleek dit een succes te zijn, want momenteel telt men reeds 48 judokas.
Meer
dan de helft staat totaal onwetend en nieuw tegenover deze sport en menbeschikt over een groot aantal
jonge mensen onder de 14 jaar.
Voor
Eddy Beterams staat er dus nog veel werk op stapel. Hij moet deze mensen een
degelijke opleiding geven. Als trainer staat hij hier zeer positief tegenover :
Jonge mensen zijn de toekomst voor een club, verduidelijkt hij, bovendien is
het steeds mijn stelregel geweest alle judokas te accepteren en dat verlang ik
ook omgekeerd. De kleur van de gordel is voor mij van geen belang en dat wordt
in vele clubs wel eens vergeten. Een goede mentaliteit en sportiviteit zijn
veel belangrijker dan alleen het streven naar graduatie.
De
zwarte gordel hoeft niet minachtend te kijken op beginnelingen, zegt Eddy
Beterams.
De
Walemse club denkt er ook aan om binnenkort met een cursus zelfverdediging voor
vrouwen voor de dag te komen
(...)
Eddy is een zoon van Luc Beterams
(°Mechelen 27/7/1903, +Leest 25/5/1988) en van Bertha De Becker (°Mechelen
16/5/1909, +Zemst 17/2/1999).
Deze oud-chiroleider heeft zich met dezelfde passie als voor het judo
op de modelfotografie gestort en momenteel is hij
voorzitter van een Haachtse fotoclub.
Op zijn knappe website http://users.pandora.be/creafoto kan je zijn kunst bewonderen en genieten van enkele
van zijn wondermooie gedichten.
Dat de appel niet ver van de boom valt
kun je hier nalezen in het interview van zijn vader :
Zijn ouders waren afkomstig uit Mechelen
waar in 1928 hun huwelijk werd ingezegend door pastoor Filip Van Stappen. Luc
vertelde daarover in De Band (september 78) :
Wat
ik nooit zal vergeten is dat op t ogenblik dat we de Hanswijkkerk
binnenstapten men er juist een begrafenis had gevierd, de lijkstoet werd juist
buitengedragen
Het echtpaar vestigde zich in 1944 in
Leest. Eerst op de Grote Heide, dan in t dorp en uiteindelijk op de
Tisseltbaan.
Ik
was bibliothecaris van de Hanswijkparochie, Bertha was een echte leesgier en de
schoonste boeken kreeg ze van mij, vertelde
Luc, Daarbij speelde ik ook toneel. Ik
heb onder meer in het toneelspel van Racine Athalie gespeeld.
Bertha werkte in Antwerpen bij Van Siena Kunstvlaggen. We waren zeer
spaarzaam en gingen nooit uit. Toen we trouwden hadden we dan ook alles wat we
nodig hadden. Onze eiken slaapkamer die kostte 1.200 fr.. Een fornuis, een
keukenkast, enz. hadden we gekocht met 100 fr. die we elke maand opzij hadden
gelegd. We woonden toen op de Leuvense Steenweg. Ik was begonnen aan mn
carrière van syndicale leider in 1926. Vooral sociale aangelegenheden. Dikwijls
een kot in de nacht lag ik te zweten aan de dossiers om te verdedigen. Ik heb
daarmee veel mensen geholpen. Mn syndicale loopbaan was ook de oorzaak dat ik
het zingen gelaten heb. Ik was een tijdlang sopraan van het
Sint-Romboutzangkoor waarvan ik dit jaar nog een herinneringsmedaille ontving.
Het
is Stan De Decker die me is komen vragen om mee te helpen aan De Band. Samen
met pater Clemenciaan hebben we jaren dit blad samengesteld. Tot in 1960, toen
kreeg ik alles op mijnen nek. Van dan af heb ik het helemaal alleen klaar
gespeeld om elke maand een Band uit te geven en als mn ogen weer goed zijn
begin ik er terug aan. De Band moet een soldatenblad bij uitstek blijven. De
technische dienst is een heel moeilijke opgave. Ik hoop dat jullie de mensen in
moeilijkheden naar mij blijven sturen.
-Oud-Leestenaar
en oud-chiroleider Eddy Beterams tijdens de opleiding van nieuwe judokas.
-Eddy
Beterams in 2013.
-Luc
en Bertha Beterams De Becker. (Schets
: Georges Herregods)
1984 Zaterdag 10 november : Tweede halve finale Play-Backwedstrijd.
Weer was de Leestse sporthal
volgelopen voor de tweede halve finale van het
nationaal play-backkampioenschap.
Geert Schietse won deze wedstrijd
met een vertolking van Katja Ebsteins Theater.
De jonge Eric Hendrickx (foto) won
de prijs van het publiek met een vertolking van
Ciske de Rat. (DMW, 15/11)
1984 10 november : Ziekenfonds De Voorzorg Afdeling Leest
Algemene Vergadering.
De jaarlijkse algemene vergadering
van het ziekenfonds De Voorzorg afd. Leest,
vondplaats in zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat
Leest.
Een afgevaardigde van het
ziekenfonds besprak volgende dagorde :
-verslag 1983
-problemen betreffende de
ziekteverzekering.
-gedeeltelijke herkiezeing Raden
van Beheer en Gewestelijk Bestuur.
Volgend eetmaal werd aangeboden aan
de prijs van 50 frank :
halve kip met appelmoes of
currysaus en brood.
Nadien volgde er een
kaartavond waarop 2 kippen per tafel konden worden
gewonnen. (Voor Allen 20/10 en
folder)
1984 Zondag 11 november : Achter de schermen van de Zoo met de
Kleinveebond
Onder leiding van een gids
organiseerde de kleinveebond Het Rijke Nest
een bezoek achter de schermen van
de Zoo.
Op het programma : bezoek aan de
stallingen en de filterinstallaties van de dolfijnen.
De inrichting voor de nachtdieren,
de centrale dierenkeuken met haar culinaire
specialiteiten, de zoutwaterfilters
van het aquarium, de kweekafdeling met de cavias,
muizen, sprinkhanen, krekels en
meelwormen
Inkom : 240 fr.
Inschrijvingen bij de secretaris
Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120
of bij de andere bestuursleden Toon
Lamberts, Robert Verbruggen of Sylvain
Teughels. (DB, oktober 84)
Uit De Band van december 84:
Samen
met hun leiders brachten de speelklubjongens met de mensen van de Kleinveebond
een bezoekje aan de Zoo.
Om
8 u. s morgens stonden de klein gasten met hun knapzakske op t dorp gereed.
Enkele ouders stonden ook op de uitkijk. Met ons plaatselijk taxibedrijf
Pirrewit werd t chirovolkske naar het station gevoerd. Daar hebben we de
trein genomen richting Antwerpen. In de Zoo werden we onder deskundige leiding
van een gids achter de schermen van het dierentuincomplex geloodst. Iedereen
van ons was vol bewondering voor wat we daar te zien kregen. Het kweekcentrum
van sprinkhanen, torren, muisjes en cavias deed sommigen wel even opschrikken
maar de dolfijnen maakten alles weer goed met hun waterspelen.
Nat van het zoute water hebben we, na een bezoekje aan het aquarium, de
nachtdiertjes een goeiendag gaan zeggen. In de reptielenkas mochten we zelfs
een echte wurgslang vasthouden. Veel van de ouders durfden het diertje niet te
aaien, maar de kleinsten waren er niet bang van. Integendeel !
De
bookes van ons moeke smaakten lekker en na nog een toertje in de Zoo gemaakt te
hebben, keerden we richting Mechelen. Taxi Robert De Rooster voerde ons verder
door naar Leest. Vermoeid maar content zijn we even gaan Sinte Mette zingen en
dan was het hoge tijd om huiswaarts te keren t Was een lange maar boeiende
dag
En de ervaring van Toon Lamberts :
Mijn
bezoek aan de Zoo was in alle eerlijkheid mijn visie- een ontgoocheling. Het
is net of al die jaren zijn blijven stilstaan. De dieren zijn er echt op
achteruitgegaan, ze lopen er maar triestig bij. De liefde voor de dieren is
weg. Ik zie het aan hun haar, hun veren dat hun gevangenschap hun triest maakt.
Alleen de dolfijnen waren in hun nopjes. Was het misschien om die jonge meiden
die de dolfijnen aansporen om kunststukjes uit te halen of was het de vis die
hun toegeworpen werd. Ik heb er het raden naar, maar ik stond er toch getroffen
bij.
Ik
wil niemand kwetsen, maar er schort iets in de Zoo, net zoals op Bell,
Nobels-Perleman, de Boomse Metalen, Cockerill Sambre en noem maar op. Zelfs in
het buitenland is het mis. Geld en nog eens geld, verdiend of niet is nu een
waardemeter geworden die velen verdrietig maakt. Geld is het slijk der aarde en
geen waardemeter van liefde voor de medemens en al wat leeft.
Op uw gezondheid,
Toon.
Ik
dank Van Laarhoven Jos voor zijn inzet met de rondleiding en de gids die ons
deskundige uitleg verschafte. Alle twee geen pijn om mijn misschien wat harde
woorden. Ge kent me, dit is mijn ongezouten mening. Maar ja, ik ben dan ook
niet ervaren in dit soort werk. Koken kost geld, dat weet ik maar al te goed.
Maar inzet is toch een grote vereiste. Dank vrienden van de Zoo, het beste om
uit de rode cijfers te geraken.
Toon.
1984 Zondag 11 november : Eetdag Vrije Kleuter- en Basisschool
Dorpsstraat.
In de Parochiezaal, Kouter Leest.
Op de kaart stonden drie menus :
-Tomatensoep met balletjes, biefstuk
perpersaus of biefstuk natuur, frieten. (330 frank)
-Tomatensoep met balletjes, konijn met
pruimen, frieten. (330 frank)
-Tomatensoep met balletjes, kip-fricasée,
frieten. (200 frank)
Voor de kinderen waren er speciale
menus aan de helft van de prijs van volwassenen.
Aperitieven (porto-sherry) werden
aangeboden aan 60 frank en als voorgerecht kon men opteren voor kaaskroketten
(60 frank).
1984 Vrijdag 16 november : Filmavond De Vlaschaerd
KVLV-Leest bracht in de
parochiezaal, Kouter, de film De Vlaschaerd naar het
populaire boek van Stijn Streuvels.
De regie was van Jan Gruyaert en de
hoofdrollen werden vertolkt door Dora Van der
Groen en Vic Moeremans.
De film was bekroond met de
Vittoria de Sica prijs.
Aanvang 20 uur en inkom was 50
frank.
Er waren zon 140 toeschouwers
aanwezig.
(DMW, 22/11/84)
Dit boek was reeds in 1942-43
verfilmd als Wenn die Sonne wieder scheint.
1984 7 november Gazet van Mechelen :
DE AUTO WERD UITGEREIKT
Het
eerste vijfdelig kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SK
Leest ten voordele van de voetbalclub van SK, mag als een overweldigend succes
worden aanzien.
Gedurende
vijf vrijdagavonden was het soms problematisch om nog een parkeerplaatsje te
vinden voor het vierwielig voertuig in het centrum van Heffen. Gemiddeld kwamen
zon 300 kaarters opdagen, en dit waren niet alleen Leestenaars, maar zelfs
mensen uit de wijde omtrek.
Elke
avond was er voor de winnaar een fiets voorzien, en de eer viel te beurt aan de
heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit
Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenams uit Mechelen.
Met
spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren. Er
werden immers nooit tussenstanden opgegeven. Uiteindelijk bleek de h. Everaerts
uit Boom met 737 punten de autosleutels in ontvangst te mogen nemen. Hij ging
de h.h. Dens en Van Santfoort vooraf.
De
heer Everaerts, schrijnwerker en vader van twee kinderen, was een gelukkig man.
Nog nooit had hij aan een groot tornooi meegedaan. Wel ging hij regelmatig met
vrienden kaarten in een klein tornooi, waar voor de traditionele kip per tafel
gespeeld werd.
Voor
de supportersclub van SK Leest was dit eeerste groot initiatief een moment om
gelukkig terug te blikken, en er worden al druk plannen gesmeed voor een
heruitgave in 1985; hoewel er anderzijds ook al voor de onmiddellijk toekomst
opnieuw plannen worden gesmeed. Eerst volgt er een etentje voor de vele
mankrachten, en ook dameskrachten, die van dit tornooi een succes maakten en anderzijds
wordt er voor de lente van 1985 gedacht aan een eetdag.
De
supportersclub van SK Leest blijkt geen eendagsvlieg te zijn, maar een waar men
in de komende jaren zeker nog rekening zal mee moeten houden.
1984 Vrijdag 9 november : Whist Kaartwedstrijd
van de Vriendenkring van de
Stedelijke Basisschool, Ten Moortele 2 Leest.
Er waren voor 25.000 fr aan
prijzen.
Zo kreeg iedere tafelwinnaar ook
een kip.
Van de 272 deelnemers eindigde de
Leestenaar Herman Verhoeven als eerste,
voor Paula De Buyser uit Willebroek.
(DMW,15/11/84)
1984 Maandag 29 oktober : Naar Keulen met De Band
Op
maandag 29 oktober s morgens om 7 uur vertrokken wij met de bus naar Keulen.
Rond
10 uur waren wij aan het huis van de aalmoezenier waar wij goed werden
ontvangen.
Daarna
zijn wij gaan dineren in het Belgisch Huis na een rondgang in de Dom onder
begeleiding van onze aalmoezenier.
Daarna
hebben we een tentoonstelling van de Grieks-Romeinse tijd bezocht.
Wij
hebben ook een stuk Romeinse heirbaan gezien en een café bezocht waar de tafels
oude naaimachines waren.
Na
afscheid genomen te hebben van onze aalmoezenier en hem te bedanken voor die
mooie dag vertrokken wij om 18u30 terug richting België.
In
Geel Punt zijn wij nog een pintje gaan drinken.
Wij kwamen rond 22u30 aan in Leest, allemaal tevreden voor die mooie dag.
Do
re mi sol weer een blaadje vol,
Nu
sluit ik een twee drie mijn brief.
Nog vele groetjes van Heidi Vanlaerhoven, 8 jaar.
(DB, december 84)
1984 Novembernummer De Band : Het Ritueel.
Ik
ben vol argewaan.
Weet
niet hoe te geven mij.
Het is misschien ondankbaar
om
als mens te leven zo.
Het
is opstaan vallen maar,
een
uitdagend ritueel.
Al is voor mij het rijpend graan
een
ogenblik van rust en weelde,
toch
is t een kanker dat de mens
met
rust en wee omringt.
Waar
begrijpend met talent
een
enkeling de dans ontspringt.
Het
is aan allen niet gegeven
de
drang om oeverwaarts
t
vinden van schoon samenleven.
Toon Lamberts.
1984 November De Band : Panoramadeel Rennecauter
Kroniek
van Tistemoors hoeve.
Aan
den zuidkant van het brugje over de Molenbeek staat de hoeve der nakomelingen
der familie Somers. Volgens n overlevering was die eens n afhankelijkheid der
Kloosterhoeve..
Van
oudsher gekend als het bedrijf der Tistemoors Moeder en de dochters
onderhielden hun veestapel en het tuingewas, en Tiste met eigen telgen en n
paar knechten, zorgden elk jaar dat in de lente het werk op de hoeve en akkers
steeds ver gevorderd was, zodat er tijd vrij kwam, wanneer voor het begin van
juni tot half juli, de valleienvanaf de
kleine Molenbeekstreek, naar de grotere beemden, aan de beide zijden der Zenne,
hun volgroeide zomerse bloei, hoefden te worden gesneden Weken lang trok Tist
dan met zijn stoere kerels, voor dag en dauw ter plaatse Tist overschouwde en
berekende elk te ontginnen pand, en gaf de anderen aanwijzingen en raad Na zij
samen, door n wetsteen nog even het mes van hun zeis, snerpend luid, aan den
binnenkant vonkketsend scherpten, (hun instrument muzikaal strelend stemmen,
vertaalden zij zulks) en na het maken van een kruisteken begonnen zij hun taak
: Tist als voorman, of zogezegde baas, gaf het ritme van de trekslagsneden
aan, voor elke in een aansluitende rij, vijf stappen en na elkaar, hun te
beginnen volgbeurt Zij maaiden met een ervaren ambachtszin die de groeikracht
der beemden naderhand waarborgde, zelfs alzo ook nog in den herfst, al was dat
een minder gegeerd gewas en echt moeilijk te rijpen, toemaat genoemd
Den
zomer was voor die mannen n milieuvriendelijk genieten. Op een grachtkant in
den lommer van bomen, schaften bij stopen bier en koffie, boterhammen waarin de
mieren naar spek of krenten zochten. De knecht Lange Sander stookte hier
meermaals onder n rustpoos met droog beekriet een vuurtje. In die gloeiende as
roosterde hij, die daar door hem ten hemel geslagen kikvorsen hun afgestroopte
billekens, en van thuis meegebrachte ongeschilde aardappelen Dat gunden de
anderen hem wel, maar afgesproken was er : de eieren der in uitgemaaide nesten
van vogels, vergaarden zij samen, en lieten dezen in het water van n gracht
zinken, en dewelke daarvan op den bodem gezonken bleven, werden door de
gegadigden als vers van waarde uitgeslurpt
Daarvoor
en er na, zich reppen van perceel naar perceel, om met de gaffel te te draaien
kladden gras te verluchten Ten avond was het trio geblazen om het nog maar
half geworgde gras, voor donkerte in huggelkens gezet te krijgen Toen huppelde
de barometer, ook maar in niet al te pienter kinderschoenen, zodat zich daarop
betrouwen : wat het morgen kon zijn, steeds n gok bleef..Sommige dagen was
het, tussen n plots wisselvallige regenbui, n kiezen van te doen of te
laten,wel een uitgespreid pand, zou tot reigolven worden geharkt Tot toch eens,
pand na pand, er de zonne, de massa geelbruin tintte
Die kleur gaf het sein, voor dat ritselend geurig hooigewin, in geopperde ronde
piramiden te tassen, klaar om op te laden, deels voor de dieren thuis, of voor
eigen verkoop, of tegen lonende prijs, gereed tot ophalen, voor vrachtvoerders,
paardenfokkers en meer anderen
Hoed
af ! voor die Zouaven van een Gilde , neen geen van Pikke de dood, maar wel
plichtbewuste goeierds, met hun simpel product, doch welk er een toen was,
steeds onmisbaar als nuttigs allerlei
n
Tistemoors quiz onderonsje.
Tistemoors
grootvader werd eens op een geburenfeestje aangesproken door een wat
aangeschoten wijnwinkelier en die vroeg hem : Zeg Tiste als gij met dat
gefoefel in uw beemdgras, daar zo morgen eens hooikoorts van kreeg, welk recept
zoudt gij daar tegen gebruiken ?en
Tiste vroeg : Zeg jongen, als gij na dien scheut jenever dien gij daar juist
hebt gedronken, daar dan eens morgen met nen kater uit uw bed waggelt, welk
recept zult gij daartegen gebruiken ? en de radde wijnman zei : Ik zal als
tegengif daartegen, nen dubbelen romer jenever drinken, want ze zeggen dat dit
met n zelfde goedje de zekerste afdoende remedie is, en gij nu ? O, zei
Tist, ik zou voor die hooikoorts als n chique, een pruim fris beemdgras
kauwen, en als t mij beliefde, nog wel twee, dat maakt mij zo fluks als n
veulen ! Nu schimpt de wijnman : Zeg es vent, gij hinkt mij achterna als een
oud paard, maar kijk eens, ik en mijn vrouw, die glazenspoelster ginder in de
tapkast, wij zijn elk achtenveertig jaar geworden, dus samen zesennegentig jaar
oud, en zie maar hoe fit wij nog zijn ! Jawel, zei Tist, doch ik en mijn
vrouw, wij zijn samen reeds honderdentwaalf jaar
oud
! Hoe puzzelt ge dat uiteen, spot de wijnman en Tist verduidelijkte : Ik
ben tweemaal zo oud als mijn vrouw was toen ik zo oud was als zij nu is De
wijnman bleek verstomd
Toen vroeg hij : Herhaal dat nog eens ik schrijf het op n papierken Ik zal
dat morgen eens berekenen
Toemaat
farce
Die
Tistemoors grootvader had n broer Matheus, die in zijn jeugdjaren n
gepoëtiseerd rijmelaar was geweest Menig gezelschap kon hij n vol uur in
vervoering houden met zijn in duizendeneen regels boeiend verzen gedichtsel :
De Liefdesbrief.
Toen
hij eens, in de eerste september zondagen na den middag, reeds n paar maal van
uit de Rennecauter recht door de Scheerstraat, naar de Molenstraat, vandaar de
Zenne langs, kuierend de beemden ingetrokken was, vleide hij zich met zijn
schrijfgerief in een der gerijpte toemaatoppers, die daar door hem en zijn
maaimakkers daags te voren in rijen waren gezet Bij zijn heengaan viel het hem
pas op, dat hij nu voor de derde maal, ginds verder bij het Bleukenbos n
boeklezend jong meisje zag wandelen Deze keer komt hij enigszins verstrooid
thuis
Dien
nacht bedenkt hij : Ik maak den volgenden zondag mijn toer nu eens rondom het
Bleukenbos, en als ik mij dan even aan die freule voorstel, en als dit tot een
boekbespreking mocht leiden, zal ik haar met genoegen mijn Liederbrief aanbieden
.
Hij
herschreef voor haar met zorg die brief, en borg die behoedzaam in den
binnenzak van zijn zondagjasje
Ten
mate toe later vond men in één zijner dagboekjes, met eigen leedvermaak
geschreven volgende Tistelinkse memoire :
Bij
n wandeling langs het Bleukenbos, k volg n weetlust ding, als een looze vos,
elke
wegeldraai, golft haar schaduw blij, wonder lief en fraai, op het groen der
wei,
waar
n vlinderspel, door de luchten zoeft, k groet haar minzaam snel, wijl zij
even toeft,
in
een zonne sfeer, onderst boven fris, kaatst n beekje weer, mij haar
beeltenis..
Ach,
wat duivelspartnons, alom nu water daar, drie, vier meter scheid ons, en zij
lacht zo raar, k werp fluks uit mijn jasje, neem aanloop en spring, o doemis
tot ramp, amper ten halve der vliet.
Ik
van kop tot teen Mathijs, plons ten kikkerparadijs,
ribbdebie
edoch comisch, wijl daarboven keelt die Miss
Door
heroëns verzet, luk ik doverzij
met n grijns schijnpret, in beslijkt livrei
Als
n held vol vuur , sprak met wat bluf : Heel dit avontuur, is voor U mijn Juf,
neem
mijn hulde aan, en zeg Ja blijf hier. Hoe dit kon voortaan, zong zij spottend
fier :
Och,
gij malle vriend, met n modderman, is wellicht gediend, wie hem kennen kan,
k
vind u wel galant, zo guw burgerstand, kunstig nu beland, weer ten overkant,
Uit de reeks Leestse figuurkens van
Anselms Jedrie.
1984 Zondag 4 november : Chiro Familiefeest
Verkort verslag uit De Band van
december 84 :
De
dag voordien werd er een algemene repetitie gehouden om de laatste danspasjes
nog eens op het podium te wagen of de te vertonen stukjes voor het laatst in te
studeren.
s
Avonds stond iedereen in piekfijn uniform om aan de chiro-eucharistieviering
deel te nemen. Met aangepaste muziek en symboliek kreeg deze viering een modern
en jeugdig kleedje. De jonge leidingmensen (vers van de pers) kregen ook hun
leidingskoord waarna ze hun leidingsbelofte uitspraken. Dat doet je altijd wat
als je die jongens en meisjes daar onwennig ziet staan.
De
ganse groep kwam dus s zondagnammidag terug bij elkaar voor het familiefeest.
Het ganse feest ging door onder het thema van de muziek.
Na
de verschillende dansjes, imitaties, toneelstukjes en het leidingsspektakel
werden alle verloren gelopen muzieknoten teruggevonden.De mensen mochten ondertussen aan de
koffietafelterwijl de pater zijn
dia-installatie klaarzette.
Na
de traditionele geldomhaling gaf onze oudste de gepaste kommentaar bij de
mooie lichtbeelden. Vele ouders herkenden hun jonge spruiten in volle
bivaksfeer. Na de slotapotheose togen de bezoekers huiswaarts terwijl er in een
recordtempo opgeruimd en afgewassen werd. Daarna werd de goeie afloop gevierd
met een dansje en een drankje. Je bemerkte het aan de uitgelatenheidvan de oudsten dat iedereen content was van
het welslagen van dit ouderfeest.
Hopelijk
schieten er volgend jaar niet teveel pistolets of koeken over want de
paterzijn schapen hebben er bijna een
maagziekte aan overgehouden.
1984 5 november Gazet van Mechelen :
Damesvoetballers gewond.
Tijdens
een wedstrijd zaterdag op de sporttereinen van VV Leest aan de
Dorpstraat liepen twee vrouwelijke
voetballers verwondingen op.
De onfortuinlijken zijn Nadine Van
Nieuwenhuizen uit de Driesstraat 13 in
Hombeek en Martine Cools uit de
Elisabethstraat 22 in Kontich, die beiden met de
hulpdiensten naar het
Sint-Jozefsziekenhuis werden overgebracht.
1984 Zaterdag 27 oktober -Overstroming
na begeven dijk van zandwinningsput.
De media daarover :
Slecht onderhouden dijk van
Zemstse zandwinningsput brak.
Even
voor zeven uur zaterdagochtend begaf een dijk aan de zandwinningsput ter hoogte
van Bos van Aa op de grensscheiding van Kapelle o/d Bos met Zemst.
Op
minder dan twee uur tijd stroomde de vele hektaren grote punt via een 20 m
brede bres leeg en zette gedeelten van de gemeenten Zemst, Kapelle o/d Bos en
Mechelen blank.
Tientallen
hektaren weideland en landbouwgrond werden overspoeld maar ook een twintigtal
boerderijen en huizen liepen onder water. Op sommige plaatsen steeg het vuile
overstromingswater tot 1 meter in de kamers en diende in allerijl meubelen en
huisraad in veiligheid te worden gebracht.
Een aantal personen liep oppervlakkige kwetsuren op, toen ze in paniek
geraakten door het snel oprukkende water. Ook een brandweerman liep
schaafwonden op.
Alarm
Het
eerste overstromingsalarm werd om tien voor zeven zaterdagochtend geslagen.
Voor de ter plaatse gesnelde brandweerkorpsen uit Merchelen, Vilvoorde,
Machelen, Willebroek en Londerzeel, de gemeentediensten uit de verschillende
gemeenten, Civiele Bescherming en Rode Kruis en politie en rijkswacht, betekende
dit meteen het startsein voor een lange dag.
In
een eerste poging om het water tegen te houden, werd langs alle kanten
aangerukt met vaderlanders en zware vrachtwagens met zand. De brandweer zette
ook boten in naar bedreigde woningen om daar beveiligheidswerken uit te voeren.
Nadat
de dijk het had begeven zocht het water zich een weg over Zemst en Kapelsgrondgebied naar de gemeenten
Hombeek en Leest.
De
ergste wateroverlast deed zich voor aan de Expoelstraat en de Bosstraat.
In
de loop van de namiddag werd ook de Tisseltbaan getroffen. Daar kon ook deMolenbeek niet langer aan de
waterdruk weerstaan en ze trad buiten haar oevers.
De
rijwegen werden er voor alle verkeer onberijdbaar en het bruggetje aan deRennekouter stortte in elkaar.
De
vermoedelijke oorzaak van de overstroming wordt gezocht in een slechtonderhouden dijk van de
zandwinningsput. Na een interventie door de firma Aertsen uit Stabroek kon de
bres omstreeks het middaguur worden gedicht. Van dat ogenblik trok het water
zich terug.
Ter hoogte van het Bos van Aa zijn kanaalwerken aan de gang en onder leiding
van waterbeheersingsfirma Dregging International wordt daar slib opgespoten.
Woordvoerders van dit bedrijf zegden gisteren dat regelmatig controles worden
uitgevoerd op de stevigheid van de dijken maar dat waarschijnlijk ratten de
ophopingen hebben ondergraven.
Aangekondigd
werd dat begin deze week in Kapelle o/d Bos een voorlichtingsvergadering zal
worden belegd voor alle schadelijdenden, samen met de verzekeringsfirma van het
verantwoordelijke bedrijf. De jongste overstroming in het Mechelse zou
overigens geen aanspraak kunnen maken op vergoedingen door het rampenfonds
omdat de ramp niet te wijten is aan natuurelementen.(GvM, 29 oktober)
En Het Laatste Nieuws van dezelfde dag
:
Zemst,
Kapelle-op-den-Bos, Hombeek en Leest
Overstromingen
verzwelgen voor tientallen miljoen fr.
De
gemeenten Zemst, Kapelle-op-den-Bos en de Mechelse deelgemeenten Hombeek en
Leest, werden zaterdagochtend zwaar geteisterd door wateroverlast, toen een
dijk van een zandwininingsput, in het Aa-bos te Zemst-Laar, het begaf.
Woonwijken
en landerijen overstroomden en enkele inwoners uit Kapelle-op-den-Bos, alsook
een brandweerman, liepen tijdens de reddingsactie lichte verwondingen op.
Een
aantal bewoners dienden tijdelijk uit hun overstroomde woning geëvacueerd. De
materiële schade loopt op in de tientallen miljoenen. De geslagen bres kon in
de loop van zaterdag nog worden gedicht. Tientallen hectaren landbouwgrond
staan nog blank, maar gevaar voor uitbreiding van de wateroverlast kon worden
ingedijkt.
Alarm
Kort
na 7 u. zaterdagochtend werd het eerst alarm geslagen door geteisterde bewoners
uit Kapelle-op-den-Bos. In de dijk van een meer dan 100 ha. Grote
zandwinningsput, was een opening van 15 m breed en 4 m diep geslagen. Een
20-tal boerderijen en woningen liepen onder water. Op sommige plaatsen, vnl. in
de woonwijk Oxdonck, steeg het water tot 1 m in de woonkamers. Er vielen geen
slachtoffers maar toch liepen enkele personen lichte verwondingen op in de
paniek die ontstond, toen het snel oprukkende water de geteisterde gemeenten
een tijdlang in een geïsoleerd eiland herschiep.
Hulpverlening
Brandweerkorpsen
uit Mechelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, samen met de
Civiele Bescherming, Rode Kruis, politie en rijkswacht, werden bij de
hulpverlening ingezet.
De
brandweer maakte gebruik van boten om bij bedreigde woningen beveiligingswerken
uit te voeren. Ook moest op vele plaatsen het vee van de weiden worden gehaald.
De
ergste wateroverlast situeerde zich in de Hombeekse Expoelstraat en de
Bosstraat , alsook in de Bredestraat te Kapelle-op-den-Bos. In de namiddag werd
ook nog de gemeente Leest
bedreigd,
toen het water zich een weg baande naar de Tisseltbaan. Daar kon de Molenbeek
niet langer aan de waterdruk weerstaan en trad buiten haar oevers. De rijwegen
werden er voor alle verkeer afgesloten. Een brug aan de Rennekouter stortte in
elkaar en verscheidene woningen liepen onder water.
Oorzaak
Een
vermolmde dijk van de zandwinningsput wordt als oorzaak van deze waterramp
aangewezen. Arbeiders van de firma Aertsen uit Stabroek konden de bres kort na
de middag dichten, na eerst een zanddam te hebben aangelegd. Van dat ogenblik
af trok het water zich terug.
In
Zemst-Laar, ter hoogte van het Sas en het Bos van Aa, zijn verbredingswerken
aan de Willebroekse vaart aan de gang door de waterbeheersingsfirma Dregging
International.
Slib
en water werden in een reusachtige zandwinningsput gespoten. Woordvoerders van
het bedrijf zeggen dat er geregeld controle wordt uitgevoerd op de stevigheid
van de dijken. Volgens hen heeft ongedierte de ophopingen ondergraven en de dam
doen doorslaan.
Schaderegeling
De
vraag is wie de schade zal vergoeden. Begin deze week zal in Kapelle-op-den-Bos
een voorlichtingsvergadering worden gehouden voor alle bewoners die schade
hebben geleden. Hierop zal ook de verzekering van het verantwoordelijke bedrijf
aanwezig zijn. Benadeelden kunnen immers geen aanspraak maken op vergoedingen
door het rampenfonds, omdat de overstroming niet te wijten is aan
natuurelementen.
(Leo
De Nijn)
Gazet van Mechelen van 30/10 :
Schadelijdenden
overstromingen worden vergoed.
Dit
is het mooiste bewijs dat ik kan leveren, zei gisterennamiddag in het
gemeentehuis te Kapelle-op-den-Bos een landbouwer die nog natrilde van de
emotie na een nat weekende waarbij zijn boerderij en landerijen overspoelden in
de Zemstse bres die in de driehoek Mechelen Kapelle Zemst 100 ha blank zette
en waarbij een 20-tal woningen averij opliepen. Ostentatief deponeerde de man
een bokaaltje vettig slib voor de neus van de burgemeesters Symons (Kapelle),
Merckx (Zemst) en schepen Nason (Mechelen) als bewijsstuk van hoe erg het in de
buurt wel gesteld was.
Ge
moet daar niet mee lachen, wendde hij zich in de richting van pakweg150
betrokkenen die een spoedvergadering na de overstromingsramp bijwoonden. Er is
trouwens weinig reden tot lachen
De
man verwoordde ongetwijfeld eenvoudig, krachtig en duidelijk een brok
onzekerheid die heerst tussen de geteisterden. Wie gaat dat allemaal betalen ?
Wie is verantwoordelijk ? Wanneer gaan we centen zien ?
Precies
om op deze en nog andere , zij het meer individuele vragen antwoord te bieden
had een inderhaast samengesteld overlegcomité met vertegenwoordigers uit de
drie getroffen gemeenten gisterennamiddag een bijeenkomst met de slachtoffers
belegd.
In
de loop van de verdere namiddag werd door dit comité ook onderhandeld met de NV
Zeekanaal. Uit die gesprekken resulteerde alvast dat vandaag en morgen allen
die schade van de overstroming leden, door afgevaardigden van de NV Zeekanaal
of door experts van de verzekeringsmaatschappijen zullen worden bezocht. Bij
monde van haar directeur heeft de NV Zeekanaal formeel beloofd dat al wie
schade heeft opgelopen tot de laatste frank zal worden vergoed. De directeur
liet in het midden wie daarvoor zal moeten opdraaien : de verzekeraar van
Dregging International die de slibwerken uitvoert of die van de firma
Aertssens die de zandwinningsput beheert. Dat wordt een juridische kluif die op
een ander echelon wordt uitgevochten. Wie vragen, problemen of moeilijkheden
ondervindt, kan niettemin bij Zeekanaal terecht.
Informatie
kan bovendien ook zo bleek uit de bijeenkomst- ingewonnen worden bij de drie
gemeentebesturen of bij de sinds een vijftal jaren opgerichte vzw Kapelse
Bijstand die haar diensten heeft aangeboden de collectieve belangen te
verdedigen.
Het
Kapelse bijstandscomité bepleitte in het verleden reeds schadegevallen bij de
verbredingswerken van het Zeekanaal en heeft intussen heel wat inzicht
verworven wat de juridische aanpak bij dergelijke problemen betreft.
Tijdens
de spoedvergadering werden de diverse mogelijkheden welke voorhanden zijn,
breedvoerig toegelicht. Ook werd meegedeeld dat de gemeentelijke schattingscomités
zich ter beschikking houden om schade aan gewassen op de velden vast te
stellen. De aanvragen van de betrokkenen worden dringend ingewacht.
Benadrukt
werd de opgelopen schade zo veel als maar mogelijk is te laten vaststellen door
experts of door fotos, door rijkswacht, politie of veldwachters.
Stelt
de vzw Kapels bijstandscomité zich ter beschikking van iedere schadelijdende,
in Hombeek en Leest kan dat
moeilijkheden opleveren, omdat de problemen van de overstroomden op Mechels
grondgebied onder de territoriale bevoegdheid van de Mechelse rechtbank
ressorteren. Voor het Brabants gedeelte in het overstroomde gebied liggen die
zaken anders.
De
sociale diensten van de onderscheidene gemeentebesturen zijn echter al evenzeer
met alle problemen begaan zodat men daar terecht kan, eventueel voor
verwijzing.
In
de marge van de bijeenkomst gisterennamiddag werd aangestipt dat voldoende
beveiligingsmaatregelen zijn getroffen om een onmiddellijke herhaling van de
overstroming met als oorzaak de zandwinningsput in Bos van Aa te voorkomen.
Fons Jacobs.
De Mechelse Week van 1 november :
Om
15 voor 7 signaleerde een boer de Rijkswacht dat er een overstroming aan de
gang was. Vermoedelijk is de bres rond 6 uur, 6 uur 30 ontstaan, aldus de
woordvoerder van de Vilvoordse Rijkswacht.
De
brandweer hielp de dieren uit de weiden te halen en kelders en huizen
leegpompen, in zoverre de boeren daar met eigen materiaal niet in lukten. De
Civiele Bescherming maakte zich eveneens dienstbaar door met zwaar materiaal te
komen aanrukken voor pompingswerken.Er
werd onmiddellijk een crisisstaf samengeroepen om een vlotte samenwerking
tussen de verschillende hulpdiensten te bevorderen. De commandopost bevond zich
in de Bredestraat, vlak bij het getroffen gebied.
Getuigenis
Omstreeks
6u30 werd Louis Binst, die in het bos van Aa vlak bij de bres woont, wakker :
Ik
dacht eerst dat het een storm was. Maar toen ik buiten keek regende het niet of
was er geen wind. Op de vloer was vuil grijs water. Toen ik de 900 belde, steeg
het water al tot aan mn voeten. Louis Binst was een van de eerst getroffenen.
Het water steeg algauw tot 20 cm. Louis had zijn ouders intussen al gewekt en
naar boven gebracht. Daarna werden de dieren uit de stal gejaagd. Er waren ook
wat kalveren bij. De dijk was wel goed gemaakt, met plastic aangemaakt en
zakken erop. Maar ge ziet het, het gaat
er nog door. Dat vind ik raar, dat ze niks op voorhand tegen de mensen zeggen.
Nu zijn wij al onze groenten en ons vlees kwijt, voegde Louis daar nog aan
toe. De kelder van het huis liep eerst onder, dan de beerput. In de kelder
bevond zich een diepvriezer met vleeswaren die de familie Binst voor de winter
had opgeslagen.
In
Kapelle-op-den-Bos hield de spoorwegberm het water tegen, waardoor het water
steeg tot 1 meter. Er was doorstroming onder één brug, waardoor het water zich
in de richting Hombeek en Leest
verplaatst, aldus een rijkswachter.
In
de Bosstraat en de Ekspoelstraat waren verschillende kelders ondergelopen. Het
water verplaatste zich richting Tisseltbaan, ter hoogte van de serres. Daar is
een overbrugging ingezakt en Aland overstroomd
Fotos :
-Het
Mechelse vocht weer tegen het water.
-Kort
nadat zaterdagochtend een bres werd geslagen in de Zemstse zandwinningput
kwam
de hulpactie op gang. Ook de Mechelse politiekommissarissen Verhoeven en Budts
staken letterlijk de handen uit de mouwen.
-Aan
de Tisseltbaan was het onmogelijk om nog met de wagen uit de garage te komen.
1984 18 oktober De Mechelse Week : VROUWENDERBY TE LEEST
Pittige
derby gewonnen door de sterkste.
Zowel
bij V.V. als bij S.K. Leest zijn er gelijkenispunten.
Beide
clubs zijn vorig seizoen gestart met een ploeg in de provinciale reeks.
Beiden
zijn gestart bij de Belgische Voetbalbond omdat men er degelijk verzekerd is
voor gebeurlijke ongevallen.
De
speelsters van beide Leestse ploegen worden bij puntenwinst niet vergoed en dat
is volgens de beleidsmensen van beide clubs een groot voordeel om een echte
vriendschapsband in de ploeg te houden. Na een nederlaag zal en kan niemand van
de dames hun collega verwijten met hun centen te hebben gespeeld.
Dat
is bij de mannen op provinciaal vlak soms wel eens een twistpunt.
Na de vele voorbeelden die beide ploegen kennen willen zij ook niet promoveren.
Voor
S.K. Leest zal dit niet zo een groot probleem zijn maar zus V.V. zou erwel eens zonder dat men het zelf wil moeten
mee afrekenen.
S.K.Leest
Voorzitter
Van Dam is fier op zijn dames. Hij kan er over praten alsof de ploeg al jaren
actief is in competitie. Eigenlijk is S.K. Leest een grote familieploeg. De
meeste speelsters zijn immers de verloofde of echtgenote van een bestuurslid of
speler.
Een voorbeeld ervan is Hilde Van Dam, de doelwachtster. Haar vader is dus
voorzitter en tot vorig jaar speelden ook haar twee broers bij S.K. Mark is nu
nog actief maar Dirk is getransfereerd naar Bonheiden.
Successen
behaalde S.K. nog niet. Net als vorig seizoen staat men op een voorlaatste
plaats. En toch is er hoop. Er is duidelijk verbetering in het spelbeeeld en de
toekomst kondigt zich dan ook gunstig aan. Er zitten immers enkele meisjes in
de wachtkamer tot zij de spelgerechtigde leeftijd voor het eerste elftal hebben.
Investeren
doet men bij S.K. niet voor het dames-elftal. Dan zou wel eens de goede sfeer
kunnen verdwijnen denkt de voorzitter. Blijven voortdoen met eigen mensen,
vrouwen die plezier aan het voetbal hebben.
V.V.
Leest
Net
als bij het eerste elftal heeft V.V. blijkbaar meer mogelijkheden. Het
investeerde ook in speelsters en bezit daardoor een uitgebreid
spelerspotentieel.
Bij V.V. Leest heeft men zelfs een B-ploeg op de baan gebracht. Deze ploeg komt
niet uit in competitie maar in de vriendenwedstrijden. Daar kan men de jonge
elementen klaarstomen.
Vorig
jaar eindigde V.V. op een mooie vijfde plaats.
Dit
seizoen zit er meer in. Momenteel staat men tweede en verloor men enkel de
topper op Puurs. Mits deze ploeg thuis te verslaan en dan zo weinig mogelijk misstapjes
te doen kan men zelfs promoveren. Of men dat wil is een andere vraag.
In
de nationale reeksen heeft men immers verre verplaatsingen. Ook is het huidige
elftal nog te jong om op nationaal vlak te presteren.
V.V.
Leest kan in tegenstelling met S.K. een beroep doen op enkele geroutineerde
speelsters. Die trekken dan ook de ganse ploeg op.
Wedstrijd
Het
derby tussen beide dameselftallen, werd een spannend duel. Van bij de aftrap
had men zich bij S.K. niet met een nederlaag verzoend want zoals steeds kunnen
de speelsters meer in een derby. Dat werd ook zaterdag bewezen.
Het
was de thuisploeg die de eerste kans kreeg. Na een halfuur spelen viel het
enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd een
doelpunt.
De
maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen. Zij was wel de beste speelster op het
veld.
In
de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest Eliane Fierens op het
veld maar bij S.K. kon men de dame met het doelpunteninstinct goed aan banden
leggen.
Eindstand
0-1.
Jan Segers.
En de trainers aan het woord :
Marcel Sterckx (V.V. Leest) : Ambitie is er
wel maar
De
trainer van de damesploeg van V.V. Leest heeft zijn pluimen als hoofd van een
ploeg al verdiend. Marcel Sterckx had al heel wat grote ploegen uit het
provinciaal voetbal onder zijn hoede gehad. Hij was als trainer actief bij
Malderen, Leest, Humbeek en tot vorig seizoen bij St.Jozef. Met Malderen
promoveerde hij zelfs naar bevordering. Ook met Humbeek haalde hij schitterende
resultaten. Op het einde van vorig seizoen wou hij er de brui aan geven maar
toen kwam V.V. Leest op de proppen. Om uit te bollen nam hij deze taak nog aan,
maar blijkbaar zit Sterckx er weer terug goed in. De argumenten van het bestuur
van V.V. Leest om Sterckx er toe aan te zetten hun damesploeg onder handen te
nemen waren de volgende :
Slechts
één training per week en in totaal toch maar tien competitiewedstrijden.
De
trainer uit Kapelle-op-den-Bos heeft er geen spijt van. Toch was het voor een
man met zoveel ervaring even aanpassen bij het andere geslacht.Op de eerste trainingen gingen hij immers te
hard van stapel en de gevolgen waren bittere tranen bij enkele speelsters. Als
trainer van een damesploeg moet men enorm geduld hebben. Men krijgt immers
speelsters die pas starten met de voetbalsport wanneer zij 16 jaar zijn. Het
zijn geen kinderen meer maar volgens voetbalnormen staan zij nog in hun
kinderschoenen, aldus Sterckx.
V.V.
Leest is een ploeg die zou moeten ambitie hebben. Momenteel staan zij op een
tweede plaats in het klassement en alhoewel men tegen koploper Puurs verloor
met 3-1 zit de promotie er nog in. Of die promotie er mag komen (zie hierboven)
Trainer
Sterckx wil desondanks verder werken met zijn ploeg en vooral de dames op
technisch vlak bijschaven. Aan talent ontbreekt het immers niet. Ook de
vriendschap tussen de speelsters is geweldig. Voeg daarbij dan nog een trainer
die zijn vak door en door kent en dit ook nog kan overbrengen aan zijn
dames Wie weet als de promotie een voldongen feit is organiseert men bij V.V.
Leest iets om enkele goede speelsters aan te trekken en ook in nationale het te
maken. De motor van Leest, Gust Emmeregs, houdt immers ook van zijn dames en
dan
Serge Thibaut (S.K. Leest) : Spelen voor het plezier
Twee
ploegen, twee gezichten en ook twee trainers die aardig van elkaar kunnen
verschillen. Dat was het geval op de damesderby tussen S.K. Leest en V.V.
Leest.
Een
trainer die zijn dames geen minuut laat spelen zonder iets toe te roepen en dan
een tweede trainer die enkel het hoogsthoofdzakelijke roept. De beste oplossing
laten wij in het midden.
De
trainer met de kleinste mond was Serge Thibaut van S.K. Leest. Thibaut speelde
eerst bij Heindonk om dan later negen jaar met S.K. Leest uit te komen in het
Katholiek Sportverbond. Toen de club de overstap zette naar het Belgisch
Voetbalverbond verdween Thibaut samen met nog enkele spelers uit de kern. S.K.
Leest versterkte zich immers en daar voetbal slechts met 11 spelers kan
gespeeld worden
Trainer
Thibaut heeft de damesploeg van S.K. Leest nog maar enkele maanden onder
handen. Vorig jaar werd zijn huidigetaak waargenomen door Rud Verstraeten. Net als zijn voorganger heeft hij
nog niet veel successen behaald. S.K. Leest kon nog geen punt veroveren.
Toch
is Thibaut van oordeel dat zijn damesploeg er al minstens enkele verdiende. In
sommige wedstrijden lagen zij immers niet onder. Zelfs in de partij tegen
Doorkens, verloren met 4-1 was S.K. de betere ploeg en miste op het crusiaal
ogenblik een strafschop en enkele open doelkansen. Thibaut is dan ook van
oordeel dat zijn ploeg een afwerker mist.
Thibaut
traint met zijn dames op woensdagavond. Hij beschikt over een ruime kern en
heeft voor de toekomst zeker enkele troeven. Zo trainen er immers al twee jaar,
twee jonge meisjes mee. Vera Verlinden en Sindy Van den Avond hebben nog niet
de speelgerechtigde leeftijd bereikt om in het eerste elftal op te draven. Op
training en in enkele oefenwedstrijden hebben zij reeds bewezen dat er muziek
in zit. In het komend seizoenzullen zij
wel mogen spelen en dan hoopt men bij S.K. Leest een duo te hebben waar andere
speelsters zich kunnen aan optrekken.
Alhoewel
hij met zijn ploeg geen ambities heeft, vermaakt hij zich aardig en wil ook
volgend seizoen het roer van de damesploeg in handen houden. (J.S.)
Foto s (DMW) :
-De
damesploeg van S.K. Leest, zij verloren de wedstrijd.
-De
dames van V.V. Leest wonnen de partij met het kleinste verschil.
-Na
de wedstrijd wisselden de dames de truitjes.
-Marcel
Sterckx, trainer van de V.V. Dames.
-Serge
Thibaut, trainer van de dames van S.K. Leest.
Schepen
Van de Sande overhandigde de stadsmedaille
aan
het gouden echtpaar Verbruggen-Polspoel.
1984 18 oktober De Mechelse Week :
Gouden
Bruiloft
Aan
de Leestsesteenweg nr.30 wonen Frans Verbruggen en Eleonora Polspoel.
Frans
werd op 14 september 1909 aan dezelfde steenweg geboren en vertoefde van zijn 8
tot 21 jaar in het Mechels wezenhuis aan de Schaalstraat.
Van
daaruit werd hij op 16-jarige leeftijd tewerkgesteld in de stedelijke
kruidtuin, een functie die hij bleef uitoefenen tot zijn pensioen.
Frans
herinnert zich nog uit die tijd dat er een prachtige serre was met een mooie
ronde koepel, later echter ingepalmd door het Atheneum. Ook de stedelijke
begrafeniswagens werden nog in de kruidtuin ondergebracht, naast hogervermelde
serre.
Frans
werkte in de kruidtuin onder drie burgemeesters : Dessain, Spinoy en Van Daele.
Zijn rechtstreekse bazen waren Mille Pateet en Collet. Nu Frans al een hele
tijd op pensioen is, blijft zijn grootste hobby nog steeds zijn tuin. Bij
redelijk goed weer wandelt hij ook graag enkele kilometertjes met zijn vrouw
Eleonora.
Eleonora
Polspoel werd op 11 oktober 1914 op de vlucht geboren te Axel in Nederland,
maar bracht gans haar jeugd door in Leest.
Zij deed een melktoer met de fiets, haar broer met kar en paard.
Zo
leerde zij Frans kennen en vanaf haar huwelijk in 1934 werd zij huisvrouw.
Even
werd nog wel uitgeweken naar de Tervuursesteenweg, maar vanaf 1935 namen Frans
en Eleonora definitief hun intrek aan de Leestsesteenweg.
De echtelingen hadden twee eigen kinderen : een zoon Victor, die tijdens zijn
legerdienst met de wagen verongelukte en een dochter Mathilda.
Beiden
hadden twee kinderen.
Zijn jeugd indachtig ontfermde Frans zich samen met zijn echtgenote over een
3-jarig weeskind en zorgden voor zijn opvoeding. Ook hier waren 4 kinderen,
zodat het feestvierend koppel 8 kleinkinderen bezit die hun veel leute en
plezier verschaffen.
Zaterdag
werd te 14 uur een plechtige dankmis gehouden in St.Jozef te Battel, waarna de
feestviering in familiekring plaatsvond in Ons Huis, de parochiezaal te
Battel.
Een
afvaardiging van het stadsbestuur overhandigde de feestvierenden de
stadsmedaille in hun woning de dag voordien.
G.H.
Eleonora Polspoel overleed in het
St.-Elisabethziekenhuis te Mechelen op 14 november 1991.
1984 Donderdag 18 oktober : INFO VRAAG EN DEBATAVOND SP-Leest
Uitnodiging van 2 oktober 84 :
Mevrouw,
Juffrouw, Mijnheer,
Heeft
u zich ook al eens de vraag gesteld WAT IS SOCIALISME ?
Wat
betekent ik ben socialist ? in onze hedendaagse maatschappij.
Waar
is de plaats van de Christenen voor het Socialisme in de socialistische visie
?
Wat
betekent Doorbraak ?
Om
op deze en andere vragen een antwoord te vinden nodigt het SP-bestuur Leest u
uit op een INFO VRAAGEN DEBATAVOND
WAT IS SOCIALISME.
Donderdag 18/10/84 te 20.00 u. Zaal St.Cecilia Dorpsstraat Leest.
Sprekers
: Constant DEMEESTER, WILLY VAN VOLSEM.
Vriendelijke
groeten, de Voorzitter D. Nuytkens, SP-gemeenteraadslid J.Vloeberghen.
Niet minder dan 35 kandidaten namen
deel aan de laatste preselectie van de
nationale play-backwedstrijd die in
de Leestse sporthal doorging.
Pas om 1u15 middernacht werd de
uitslag door de jury bekend gemaakt.
Jessy Kay met een imitatie van Michael
Jackson werd afgetekend winnaar.
Dolle vreugde was er toen de prijs
van het publiek werd toegekend aan de groep
van Daisy Spruyt en haar
vriendinnen. De groep speelde immers een thuiswedstrijd
in het eigen Leest.
De supporters klommen mee het
podium op met een veelzeggende spreuk op de
spandoek : Met veel sjest en op
hun best zullen ze t wel halen in de finale.
Daisy Spruyt was een dochter van
V.V.Leest voorzitter Emiel Spruyt.
(DMW)
1984
Zondag 14 oktober : Natuurwandeling
SP-Leest
Eens
te meer leidde Jef Vloeberghen de deelnemers langs schilderachtige paden van
Leest. Na de wandeling werden er gratis boterhammen met kop en kaas aangeboden
in het lokaal St.Cecilia.
(Voor
Allen, 22/9/84)
1984
- 18 oktober Gazet van Mechelen : Modderbaden
aan de Juniorslaan.
Mevrouw
Van Praet, die aan de Juniorslaan 85 te Leest een voedingszaak
houdt, kijkt de voor de deur
staande regendagen met een bang hart
tegemoet.
Voor haar betekent dat een nieuwe periode van natte ellende en een ganse
reeks niet gewilde stortbaden voor
het kliënteel dat zich in haar winkel
bevoorraadt.
Oorzaak van al die mizerie zijn een
aantal diepe putten in het wegdek,
pal voor de ingangsdeur, die bij
het minste regenweer vol water komen te staan.
Het verkeer langs de Juniorslaan
zorgt op de meest onverwachte ogenblikken voor
modderige douches en met de uit
Willebroek omgeleide autokaravanen wordt het
er allemaal niet beter op.
Mevrouw Van Praet ging in het
verleden reeds meermaals haar nood klagen bij de
stadsverantwoordelijken waar men
wel oog heeft voor haar problemen maar het
bleef tot op vandaag bij dat
begrip.
Tot overmaat van ramp ziet de zaak
haar kliënteel uitgedund omdat er maar
weinigen zijn die na een
boodschappentocht er nog veel voor voelen met een
modderfiets weer huiswaarts te
trekken.
-De winnaar van de wedstrijd :
Jessy Kay als Michael Jackson.
-De groep van Daisy Spruyt
behaalde de Prijs van het Publiek.
-De
rolluiken bij mevrouw Van Praet blijven naar beneden, op die wijze kan ze haar
ramen beveiligen. De gevels van haar winkel worden echter geregeld tot een
modderpoel herschapen.
1984
Zaterdag 13 oktober :
Jubileumviering KWB - 35 jaar KWB 10 Jaar Volley
Programma
:
-15
u : Mis in de parochiekerk ter nagedachtenis van overleden leden.
De
mis werd opgedragen door de proost, bijgestaan door E.H. De Schutter en
opgeluisterd door het gemengd zangkoor van Leest.
-16
tot 18 uur : Receptie en academische zitting in Ons Parochiehuis met viering
van verdienstelijke leden.
Als
gastsprekers fungeerden oud-burgemeester en secretaris van het ACW verbond
MechelenJos Vanroy en Jean De Boeck,
verbondsvoorzitter.
-18u30
: Feestmaal met op het menu : soep, toast champignon, Normandische tongen in
wijnsaus, kroketten, kalkoengebraad met gebakken ananas en ijskreem Banana
Split en wijn.
-Nadien
gezellige dansavond.
Deelnameprijs
: 500 fr per persoon.
Voorzitter
Fons Geerts sprak in zijn welkomstwoord over de historische evolutie van de
Leestse KWB, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de
jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht (liefhebbers konden zich
wenden tot Jean Pierre Publie uit de Tisseltbaan). Hij bracht ook hulde aan
wijlen Jan Dormaels, de stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.
Er
waren 90 personen ingeschreven.
Gehuldigde
leden :
25 jaar bestuurlid : De Prins Theo en De Wit Jan
35 jaar lid : Coeckelbergh Jozef, De Mesmaecker Gerard,
DHondt Louis, Geens Jules, Moons Jan, Solie Louis.
30 jaar lid : De Decker Jozef, De Prins Jan,
Geerts Jan, Keulemans Frans, Teughels Arnold, Van Hoof Victor, Van Praet
Richard, Verbruggen Alfons, Vloeberghen Jozef.
25 jaar lid : Casteels Jan, De Donder Louis,
De Prins Theo, De Wit Jan, Lauwens Antoon, Lauwens Jozef, Polfliet Emiel,
Puttemans Alfons, Schillemans Louis, Van Praet Ferdinand, Van Steen Emiel.
Phil
De Prins en Jan De Witrespectievelijk
29 en 28 jaar bestuurslid kregen elk een medaille van verdienste geschonken
door cultuurminister Poma.
(DB,
november 84)
De KWB van Leest telt op zijn
35-jarig bestaan met 112 leden waaronder 9 wijkmeesters en een bestuur dat
onder leiding van voorzitter Geerts haar programma in goede banen leidt.
(GvM,
17/10/1984)
KWB-afdeling Leest vierde haar
35e verjaardag. De plechtigheid begon met een mis in de
parochiekerk, opgedragen aan overleden leden. Tweede evenement was een
academische zitting bijgewoond door notabelen, KWB-ers en afgevaardigden van
plaatselijke verenigingen.
Fons Geerts, voorzitter van de Leestse bond, sprak over de historische evolutie
en de verwezenlijkingen van zijn vereniging, beklemtoonde de eigenheid van de
Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden
opgericht. Tegelijk bracht de h. Geerts hulde aan wijlen Jan Dormaels, stichter
van het 10 jaar oude volleybalteam.
Vervolgens stond Mechelens
oud-burgemeester Jos Vanroy recht en verduidelijkte plaats en taak van het ACW
in de crisistijd. Volgens hem moest de Katholieke Werkliedenbond meer aan
vorming doen om de onzekere toekomst aan te kunnen.
Na de huldiging van de
jubilarissen hield de bondsvoorzitter van het Mechelse gewest, Jean De Boeck
een korte toespraak. Daarin feliciteerde hij de gevierden en vertelde over
kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ. Verder verzocht hij de aanwezigen mee
te werken aan Project 2000, een reeks gespreksavonden rond actuele en
toekomstthemas.
(HLN,
28/10/84)
Bijgevoegd :
-Uitnodiging voor de
jubileumviering van de KWB.
-Phille De Prins (uiterst
rechts) en Jan De Wit werden samen met hun echtgenotesgevierd.
-Voorzitter Geerts (midden)
geflankeer door eregasten Jos Vanroy en bondsvoorzitter De Boeck schetste op de
academische zitting de evolutie en verwezenlijkingen tijdens 35 jaar KWB-Leest.
1984
7 oktober : Eer en Appreciatie voor
Leestse missiezuster.
Nieuws uit Chili.
Lieve mensen allemaal,
Hier dan een tweede algemene
brief sedert mijn vertrek. Ik wou spreken over twee punten :
1.De bouw waartoe U allen hebt bijgedragen met uw
grote of kleinere gift, gaat goed vooruit. Ze zijn al aan t laatste verdiep
bezig (4de hier in Chili). Alleen de ruwbouw natuurlijk.
Hier hebben we ook al een beetje geld bijeen gezocht maar de mensen zijn hier
zeer arm en dat gaat natuurlijk moeilijker. We kregen wel een installatie voor
de tandarts vanwege de Lions Club en 25 bedden van mijn medezusters die hier
ook in Chili werken.
Ik bedank nog eens zeer
speciaal al de mensen die in België bijdroegen, sommigen vooral met grote
sommen en vooral grote edelmoedigheid. Ik vernam van een nieuwe stortingvan een persoon uit Leest die onbekend wil
blijven, maar ik voel me verplicht ten minste langs deze brief te danken.
2.Over een prachtige premie die ik kreeg van de stad Concepcion.
En dat verhaal doe ik met grote nederigheid maar ik moet het vertellen want dit
is een gebeurtenis die bijna nooit voorvalt.
Vanaf 1983 noemt het stadsbestuur tien personen die vooraanstaand(opvallend) zijn om hun werk voor het welzijn
van het volk. Ik was bij deze tien personen in het jaar 84. De onderscheiding
die ik kreeg zegt het volgende : Het
stadsbestuur van Concepcion verleent dit einddiploma aan de vooraanstaande
Juanita DE BOECK, als erkenning van haar grote geest van dienstbaarheid ten voordele
van de gemeenschap.
Ik werd letterlijk en effectief
in de bloemen gezet. De plechtigheid had plaats in de bibliotheek van de stad.
Vele autoriteiten en veel volk om ons toe te juichen. Van de tien personen
waren er maar twee die ik niet kende voor die avond. Volgens het relaas van de
mensen kreeg ik de meeste toejuichingen maar er was ook zeer veel volk voor me
gegaan. Het was aandoenlijk. Als men mij verwittigde per telefoon vanwege het
dagblad kon ik het niet geloven. Tot dat de officiële brief kwam, toen moest ik
het wel geloven.
Ik heb dit diploma opgedragen
aan al de mensen die even als ik werken aan het welzijn van de mensheid, en ook
aan mijn armen. Van de ene kant komt deze erkenning zeer goed om twee redenen.
Het brengt een bevestiging van de erkenning en het aanvaarden van mijn werk in
Chili. Alzo zal dit de valse berichten, in België rondgestrooid, vernietigen en
van de andere kant is het een nederig aanvaarden en een nieuwe stimulans om nog
meer en beter te werken, want nooit verdient men ten volle zulk eerbewijs. Dank
met mij O.L.Heer die alles goed doet en alles op zijn gerichte tijd laat
gebeuren.
Ik stuur, samen met deze brief,
een knipsel uit de krant. Er zal wel ergens iemand zijn die Spaans kan
vertalen. (zie onderaan)
Dit is het nieuws voor deze
keer. Blij nieuws. Lieve groeten aan allen en tot volgend schrijven.
Zr Juanita De Boeck.
(DB,
december 1984)
1984
Maandag 8 oktober : Wagen in
Leuvense vaart (foto)
een nat pak op toen hij, om
vooralsnog onbekende redenen, met zijn auto in de
Leuvense vaart plonste ter hoogte
van de Geerdegemvaart te Mechelen.
De chauffeur kon zich al zwemmend
uit zijn voertuig redden en zwom recht in de
armen van de ambulanciers die hem
opwachtten.
Nadien sprongen duikers van het
Mechelse brandweerkorps in het water om,
samen met de ter plaatse gekomen
takeldienst Verbruggen, het verdronken voertuig
weer op het droge te halen.
(GvM,10/10/84)
-Het bewuste krantenknipsel met
links onderaan een foto van Jeanne De Boeck.
-Met de auto werd ook nog een fiets die
op de bodem van het kanaal lag, aan kantgehaald. De reddingswerken werden
door heel wat kijklustigen gecommentarieerd.
1984
5, 6 en 7 oktober : Chiro Vevoc
Crossweekeinde
Meer
dan 150 vrijwilligers zetten hun schouders onder deze Chiro Vevocorganisatie die voor de eerste maal in haar
twaalfjarige geschiedenis gespreid werd over drie dagen.
Vrijdagavond
was het mosselfestijn en deze zeevruchten gingen met honderden kilos van de
hand.
Daags
nadien was het feest voor de jeugd met een grote crossfuif.
Hoogtepunt
vormde traditiegetrouw de laatste dag met de massa-cross, waarin vooral de
halve marathon voor de nodige supportersgeluiden en kijkdichtheid zorgde.
Er
waren 17 verschillende reeksen van lopers en loopsters.
Om
16 uur was er een halve marathon van 21 km over de vernieuwde Zennedijken rond
Leest en Hombeek.
In
totaal startten er een zevenhonderdtal lopers.
Na
de cross was er volksdans.
De
fotowedstrijd werd gewonnen door Ingrid Vets voor Marcel Van Medegael en Mark
Van Den Heuvel.
In
De Band van september 84 verduidelijkte Louis Vloebergh in een vraaggesprek het
doel van de cross :
De cross is in de eerste
plaats een ontmoeting. De mensen bij elkaar brengen. Generaties lang komen de
Chirojongens en meisjes met andere groepen hun krachten meten in Leest.
Ieder jaar hebben wij toch zo
een duizend deelnemers. Maar ook verheugen wij ons steeds in een groot aantal
toeschouwers. De mensen komen graag eens kijken naar die gezellige drukte van
al dat jeugdig geweld dat zich afspeelt in het prachtig kader van kerk en
vallei. Als het weer goed is, is dit echt de gelegenheid om nog eens buiten te
komen.
Toch is onze hoofdbedoeling nog
steeds het chirovolkje aan te trekken : daarom zijn er prijzen voor de
talrijkste chirogroepen.
Veel werk moet gedeeld worden.
Dat is de grote kracht van Vevoc. De samenwerking is er enorm. Sinds maanden
vergadert het cross-comité en de dagen voor, tijdens en na de cross zijn er
meer dan 150 medewerkers waarop ge stuk voor stuk kunt rekenen. Het succes van
de cross is hun succes.
-Wat is er dan allemaal te
doen ?
-Plaatsen van de tenten, halen
van tafels, stoelen, vloer, toog, tonnen bier, barbecue, de prijzen uitdelen.
Om dan nog niet te vergeten : de lopers inschrijven, maken dat iedereen op tijd
loopt, geen binnenweg neemt en bij de aankomst de juiste prijs krijgt, en
daarbij nog de dorstigen laven en de hongerigen spijzen, en ook nog nadien volk
vinden om af te breken en op te kuisen.
-En financieel kunt ge er aan
uit ?
-Bijlange niet. Wel hebben wij
gelukkig enkele sponsors die ons goed steunen. Ook geven wij een tombola om de
kosten te drukken. Want wij staan er op dat iedereen een prijs krijgt en dat
kost een heleboel geld. Ook is het een grote steun ook financieel- steeds meer
toeschouwers en supporters te mogen ontvangen.
En
in De Band van november verscheen volgend (beknopt) verslag van het
crossweekend :
Terwijl de orkaan Hortence
door Europa raasde, trotseerden enkele moedigen weer en wind om weeral eens een
tent op de chirohemen recht te zetten.
Chiro en Vevoc stonden dit jaar
weer eens in voor een prachtige organisatie.
Ondertussen is er met deze 12e
uitgave een nieuwigheid bijgekomen. De geur van heerlijk gekruide mosselen en
knapperende frietjes lokte menige eetlustigen en kaarters naar de pyamatent om
er voor een spotprijsje een flinke portie zeevruchten naar binnen te werken.
Menigen overgotendit met een teug gerstenat of witte wijn en
de fysiek-sterke zaalvoetballers waagden zelfs een dansje.
Op zaterdagmorgen was men
weeral druk in de weer om de crossaccomodatie in orde te maken. Maar hoe de
volkstoeloop van de zaterdagavond zou worden, bleef voor velen nog een
vraagteken.Het live-optreden van de Vlaamse ambiance-groep Bloedgroep O,
gekoppeld aan een fuif met studio Kariek zou veel volk op de been moeten
brengen.
Druppelsgewijs kwamen de
jeugdigen de tent binnen terwijl de eigentijdse muziek de ruimte vulde en
enkele enthousiastelingen aanzetten tot dansen.
Om 22 u. trad dan de lang
verwachte Bloedgroep O op. Met hun frisse, maatschappij kritische songs
konden ze het (te) jonge publiek niet volledig begeesteren. Toch droop het
professionalisme van hun optreden af en durven we te zeggen dat ze één van de
betere Vlaamse groepen is waar nog echte muzikanten in zitten.
Het geheel was af en verzorgd
maar het publiek kwam om te dansen en niet om te luisteren en dat begreep
studio Kariek die het volk gemakkelijk aan de waggel kreeg.
Een crossfuif vol ambiance dus
!
De zondagmorgen was iedereen
weer druk in de weer om nog een kleedkamertent recht te trekken en de laatste
klusjes op te knappen.
Où 12.00 uur arriveerde reeds
een chirogroep uit Boom en een uur later begon het andere lopersvolkje te
komen. De echten met hun sportzakken en de vele chriogroepen die er iets
plezants van wilden maken. De aspis van Kapelle o/d Bos en Tisselt hadden zich
weeral verkleed en dat werd door de toeschouwers gewaardeerd met applaus en
toejuichingskreten.
Een 700-tal lopers draafden in
het Zennedal en zorgden voor de sportieve kant van het crossgebeuren, terwijl
de felbegeesterende menigte rond het parcour zich te goed deed aan de heerlijke
barbecue-snacks en de bierkannen deed vloeien.
Uit de fotowedstrijd bleek
weeral dat er in het Leestse nog talent zit in dit genre.
Volgend jaar hoopt men nog meer
kiekjes te mogen belonen. Lopers en toeschouwers zijn ook steeds welkom. Vooral
worden er meer deelnemers en mensen uit Leest zelf verwacht. Hopelijk valt de
trein-, tram- en busactiedag volgend jaar niet meer samen met onze cross zodat
nog meer chirogroepen de trip naar Leest wagen.
Dit 12de crossweekend, dat weeral door het enthousiasme en de
werklust van velen in elkaar gebokst werd, werd afgesloten met een spetterende
volksdans-marathon.
Er kwamen zon 100 inzendingen
binnen voor deze wedstrijd, ingericht door Vevoc en méér in het bijzonder met
de hulp van P. De Wit. De eerste prijs ging naar Ingrid Vets die ook de prijs
van de persoon won.
Marcel Van Medegael, met de
prijs van het dier, was goed voor een tweede plaats en de prijs van het
landschap en tevens de derde plaats ging naar Mark Van Den Heuvel.
Eerwin Van Nobelen werd 5de
en won de prijs van de humor.
(DB,
november 84 en Vevoc-brief van 12/10/84)
Evaluatie :
-Het
mosselfeest werd als bevredigend beschouwd met 280 aanwezigen.
-Het
optreden van Bloedgroep-O (niet zo goedkoop) was iets minder succesvol, bracht
niet de verwachte sfeer en evenmin meer jeugd. De sfeer kwam er pas in met
Studio Kariek.
-750
lopers, iets minder dan vorig jaar maar alles was vlot verlopen. Ook veel sfeer
met de volksdans na de cross.
-Ook
succesvol was de tombola. De top-kaartverkopers waren dit jaar Alfons Silverans
(550), Louis Vloebergh (300) en Noël Lefever (250).
-Alles
bij mekaar toch een geslaagde driedaagse die mogelijk gemaakt werd door de
inzet van een 15-tal harde werkers op donderdag en maandag en de 180 helpers
van vrijdag, zaterdag en zondag.
In atelier t Seel gaf de wijngilde
Balsemien een Info-Avond en Tentoonstelling
met als thema Zelf Fruitwijnen
maken.
Gastspreker was F. Feremans van de
Waverse Wijngilde.
Het bestuur van deze jonge gilde gedoopt op 5 oktober 1984 ten
dienste
van alle amateur wijnmakers van
Leest, Battel, Heffen, Hombeek...
bestond uit Tony Baarendse
(Juniorslaan 114 Leest), Wim Baetens uit
Hombeek, Eric DHiet Battel, Jean
Doms Heffen, Hans Hermans Hombeek,
Karel Mertens (Kerkenblokweg 18 Leest)
en Toon Sneyers (Kerkenblokweg 4
Leest).
Balsemien situeerde zich in de
Zennevallei en was voornamelijk actief in Heffen,
Hombeek, Mechelen en Leest.
Daarenboven bevond hun wijnhuis-waar
wijnen
werden aangemaakt en gestockeerd-
zich in Tisselt.
De vzw wou mensen interesseren,
groeperen en informeren over de en rond het
thema WIJN.
Dit gebeurde door middel van
informatie- en lesavonden omtrent volgende
onderwerpen : het zelf maken van
fruitwijnen, door middel van cursussen
leren wijnen proeven, organisatie
van wijndegustaties, organisaties van
wijnkeuringen, organisatie van
uitstappen naar wijngebieden.
De maatschappelijke zetel van de
wijngilde bevond zich op Heike 50 te
Hombeek.
In 2003 zag het bestuur er als
volgt uit :
Ere-voorzitter : Toon Sneyers (+).
Voorzitter : Eric DHiet.
Secretariaat PR : Myriam Bastiaens.
Penningmeester : Jos Peeters.
Documentatiecentrum : Karel
Mertens,. Materiaalmeester : Wim Baetens.
Keldermeesters : Luc dExelle en
Gerard Steemans.
Wijnmeesters : Ivo De Nies, Marc
Tavernier en Felicien Drouve.
Raadgevende bestuursleden : Chris
Putteman en Hubert Foqué.
Redactie : Hugo Vits.
In
De Band van juli 1986 verscheen volgend vraaggesprek met enkele bestuursleden
van Balsemien :
Zoals vele van onze lezers,
hebben we ons afgevraagd : wat is dat eigenlijk voor een vereniging, die
Balsemien ? Die mensen lieten ons op hun stand allerlei wijnen proeven;
bovendien gratis en niet om te verkopen. We wilden er voor onze lezers meer van
weten en trokken na afspraak met penningmeester Erik dHiet ten huize van de
voorzitter Toon Sneyers.
In de gezellig ingerichte
leefkamer van Toon werden we onmiddellijk vergast op een lekker zelfgemaakt
kersenwijntje en t mocht er zijn !
-Vanwaar komt die naam Balsemien
?
-Wel, kent ge een balsemien ?
Neen, we moesten bekennen dat
de naam ons niet onbekend voorkwam, maar dat we toch niet wisten waar dat woord
voor gebruikt werd. Toon en Erik hielpen ons even :
-We wilden bij de stichting
van onze wijngilde een naam die een beetje algemeen was voor de streek, zo een
beetje als Zennevallei. Nu, balsemien is een bloem die je juist in die
Zennevallei in de maand juli kunt zien bloeien. Omdat deze planten hun zaad
wegschieten, noemt men ze ook kanonbloemen.
-Maar de gilde zelf, hoe en
wanneer is die ontstaan ?
-Toon : Karel Mertens, mijn
gebuur, vertelde hier eens dat hij appelwijn gemaakt had. Toen ik dat hoorde
was ik onmiddellijk geïnteresseerd, ik wou dat ook kunnen. We praatten er veel
over binnen onze vriendenkring en zo ontstond de gilde. Officieel zijn we dan
gestart op 5 oktober 84 in t voormalige eethuis t Seel bij Tony Baarendse.
-Wat is het doel van Balsemien
?
-Wel, de mensen wegwijs maken
in de theorie en de praktijk van het wijnmaken. Je kunt het een hobbyclub
noemen. Alle mensen die interesse hebben om zelf wijn te leren maken en er zich
in te vervolmaken zijn van harte welkom bij ons. In februari zijn we gestart
met een cursus wijnmaken. Deze lessen zijn voor iedereen toegankelijk en worden
gegeven in ons clublokaal in Heffen (A. Selleslagh, Duivenlokaal,
Kazernestraat). De lessen worden gegeven door eigen mensen : E. dHiet, K.
Mertens, W. Baeten, J. Maes, V. dHollander en J. Peeters. Zon 35-tal mensen
volgen deze lessen en betalen er 20 fr. per keer voor.
Erik toont ons zijn cursusdeel
en we vermelden graag dat het verzorgd en interessant is opgesteld.
-Hoeveel leden heb je nu ?
Vanwaar komen ze ? Wat voor mensen zijn het ?
-Onze leden komen uit de hele
streek : Leest (11), Heffen (11), Hombeek (9), Battel (9) en de rest woont in
Blaasveld, Zemst, Londerzeel, Wilrijk, Heindonk, O.L.Vr.Waver, enz. Ze komen
uit alle lagen van de bevolking, mannen zowel als vrouwen.
-Heeft Balsemien een
contactblad ?
-Ja, we sturen onze leden een
tweemaandelijks tijdschrift toe : in dit blaadje staat dan de gildewerking en
ook nog technische informatie in verband met wijnmaken.
-Hoe kan men lid worden ?
-Wel, als men belangstelling
heeft voor het wijnmaken kan men lid worden door het storten van 250 fr. op het
rekeningnummer van onze penningmeester E. dHiet, of men neem contact op met
een van onze Leestse bestuursleden : Toon Sneyers of Karel Mertens.
-Van wat maken jullie wijn ?
-Wel, van vele planten, van
bloemen, van fruit en zelfs van groenten. We hebbenook al wijn gemaakt van netelen en
paardebloemen. Klassiek zijn bv. Krieken-, berke-, kersen- en rabarberwijn.
Nog lang hebben we met Toon en
Erik gepraat over hun gilde en vooral over het wijnmaken. Dat het lang geen
beginnelingen meer zijn hadden we snel door. Voor we vertrokken werd dat nog
eens onomstotelijk aangetoond. Het vlierbloemwijntje dat Toon ons liet proeven
was echt een professioneel wijntje. Lekker
Dank je wel, Balsemien en veel
succes en plezier bij het wijnmaken.
In
2001 (24 november) vierde de gilde haar zeventiende ledenfeest.
Op de website van Balsemien vonden we daarvan volgend verslag :
De zaal St.-Cecilia was
feestelijk aangekleed, de tafels netjes gedekt, de Balsemieners dienden zich
aan. Keldermeester Marc had voor een stevige port gezorgd. Het aperitief
Balsemien was best te genieten en de hapjes waren prima.
Rond 19 u. was werk geblazen
voor traiteur Daniël en zijn ploeg. Vooreerst werd een uitstekende wildpastei
met verse vruchten en ajuinenconfituur aangebracht. Dan volgde een
minestronesoep en het tussendoortje. Als hoofdschotel kregen we een
varkenshaasje met een roomsaus van witte wijn, verse dragon, marktgroentjes en
amaldelkroketjes. Volgens sommige feestelingen viel het haasje een beetje
tegen Ik had geluk want mijn stuk was prima. Tenslotte maakte de grandioze
Balsemientaart alles goed. De keldermeesters hadden voor de nodige witte en
rode wijntjes gezorgd. Barman Philippe had zijn handen vol met het schenken van
de overige dranken. Tussen de gerechten door had onze voorzitter Eric een druk
programma af te werken. Hij gaf een kort overzicht van de voorbije activiteiten
en een voorzuitzicht op het jaar 2002.
De resultaten van de bestuursverkiezing werden bekend gemaakt. Felicien Drouven
komt ons bestuur versterken en Paul Robbrecht moest afhaken wegens verhuizing
en zijn (nieuw) werk. Nogmaals dank Paul wegens je inzet gedurende al die
jaren.
Dan volgde de verering van de jubilarissen. Naargelang hun staat van dienst
(vijf, tien of vijftien jaar lidmaatschap) verkregen ze de tastevin, het kurk
of de medaillon.
We hebben kunnen genieten van
het optreden van Ann en Bart. Goed hoor, een flinke prestatie, daar zit
toekomst in.
Een nieuwigheid : de
traditionele tombola werd vervangen door enkele mooie prijzen die onder de
aanwezigen werden verloot.
Zodoende had DJ Luc vergezeld
van zijn hippe klanken, meer tijd om het Balsemienbal op gang te brengen.
We hebben er weer volop van genoten. Nieuwe afsprak op 11 januari 2002, want
dan is er de nieuwjaarsreceptie.
1984
Vrijdag 5 oktober : 7e
Grote KWB-Kaartavond
In Ons Parochiehuis Kouter Leest
met meer dan 30.000 fr aan prijzen.
Deelname : 80 fr.
328 deelnemers die 84 prijzen
mochten verdelen.
Winnaar werd Pierre De Wit voor
Sylvain Teughels.
-Voor- en achterzijde van de
folder waarin Balsemien werd voorgesteld aan Leest en de buurtgemeenten.
-Voor- en achterzijdevan de info-avond zelf fruitwijnen maken.
1984 Zondag 30 september : Nationaal tornooi voor trommelkorpsen te
Landen
Het Muziekverbond van België
organiseerde die dag een nationaal kampioenschap voor drumbands. Dit vond
plaats in de Sporthal te Landen.
Het trommelkorps van de K.Fanfare
St.-Cecilia, o.l.v. Walter Van de Venne, nam deel aan het tornooi en behaalde een 1ste
prijs met grote onderscheiding (90%).
Nog
een goed half jaar geleden stonden onze vereniging en het Muziekverbond van
België met de spreekwoordelijke getrokken messen tegenover mekaar.
De
messen zijn terug weggestoken (bij de meesten nochtans) en er kan terug
gesproken worden van enigszins normale betrekkingen. Het Muziekverbond van
België heeft het wedstrijdreglement voor het nationaal kampioenschap op haar
laatste congres aangepast aan o.a. onze eisen (geen afrondingen meer,
wedstrijdverslagen overhandigen aan de deelnemers) en wij hebben tijdens het
laatste provinciaal congres beloofd dat we zoveel mogelijk als dat kon, zouden meewerken
aan de activiteiten van het Muziekverbond van België. En nu is het dan zover
(Van Toeters en Trompetten, juli 84.
N.a.v. de aankondiging van de deelname van de drumband aan voornoemd tornooi)
1984 Oktobernummer De Band : Kroniek van Kobelatens Hoeve
Van
reeds na het verdwijnen der Leekebroeders uit de Rennecauter, werd de
Kloosterhoeve alsdan betrokken door generaties huurpachters De Laet Na die
ketting van hoeveuitbaters, is in n oorkonde vanaf 1799, een opvolgende De
Laet vermeld als boer op de Kloosterhoeve, n gezin met twee zonen, waarvan de
oudste Victor, trouwde met de dochter der hoeve De purperen Braam, aan de
Blaesveldbaan en werd daar den boer De vader van Victors vrouw was een
Verschueren, gitzwart van haartooi, daardoor werden diens huisgenoten vernoemd
als die van de Zwarte Verschueren
Op
de Kloosterhoeve trouwde vervolgens zijn jongere broer Jacobus en werd daar den
uitbater Van toen is geweten, dat de bewoners der hoeve, die van Kobelates
bleven vernoemd Deze Kobelates en zijn vrouw werden de ouders van een zoon en
drie dochters. Fons Coosemans uit het Dorpsfort, huwde met Melanie van
Kobelates, en deze werd alzo de moeder van mijn moeder en later mijn meter, zij
was boerin Leireke met hun aspergeteelt.
Mijn
meters zuster Victoria huwde Flore Troch en werd de boerin op het hoeveke
schuinsover de pastorij. Flore was daarbij ook grafmaker en tevens ophaler van
den in zijn hand te geven kerkstoeltjescent, voor de zich omgorden beurs, van
alle soorten kledingknoppen te vrijwaren. De derde dochter van Kobelates
trouwde met den buurtjongen Frans Jacobs, op Keppers akkerbedrijf aan de
Tisseltbaan In dit jaar was er op de Kloosterhoeve bericht toegekomen, met
vermelding dat de erfgenamen van hun Spaanse voorzaat, zinnens waren het domein
te verkopen, met voorkeur aan de inwonenden De zoon Viktor van Kobelates huwde
Adel Selleslach, en kocht als opvolger van zijn vader, de Kloosterhoeve, en
werd onder n tijdverloop van 15 jaar, de vader van twee jongens en twee meisjes Onderwijl
was grootvader Kobelates gestorven. De huisgenoten boerden vlijtig verder, en
hun minzaam opgroeiend kroost, schiep een gezellige sfeer, in en rond de
Kloosterhoeve
Doch later bleek dit gezin een merkwaardige roeping voorbestemd In de jaren na 1900,
werden de kinderen op de Kloosterhoeve stilaan wat ingetogener, want zij zagen
hun moedige moeder haar gezondheid langzaam verflauwen. Wat later droeg Viktor
van Kobelates het beheer en de uitbating der Kloosterhoeve over aan zijn oudste
zoon Sooi, die trouwde met Sidonie Diddens, mits gezinslastdragers voor de
ouders en bij het werk helpende broer en twee zusters En jaar later werd het
gezin nog een lid rijker bij de geboorte van Sooi en Sidonie hun dochtertje In
begin van 1914 stierf moeder Adel, en een half jaar later vaarde haar zoon
Chareltje als Leekebroeder naar Canada
Vader
Viktor De Laet, om de ene zoon en diens zusters reeds hun toekomst te
verzekeren met hun moeders erfdeel, verkocht het wat statiger voorgebouw met
trapgevel, aan Toon Van Ingelghem. Deze Toon herschikte vanaf zijn aankoop de
benedenverdieping tot herberglokaal en hees van uit het voorhofgraspand, aan
een hoopopstaande wip, kleurrijke pluimvogels, tot schietschijven voor
handboogschutters.
Ik
ben als jonge snaak onder en na de oorlog van 14, met mijn nonkel Frans naar
zulk spektakel meermaal gaan kijken, en daarna stapten wij naar het wiplokaal,
in een apart aangebouwd eethoekje, bij een glas bier, elk een door Toon
gebakken echter varkensvleespens met n boterham verorberen. Nonkel betaalde
het verbruik voor ons beiden,totale
prijs : 1,50 fr, ongetaxeerd !
In
augustus 1914 breekt de oorlog uit. Alle deze streek omgevende forten worden
overspoeld door de Duitsers, die ook de gevluchte Leestenaars achter zich
lieten. Opnieuw moest en ging, in de woning en boerderij van Kobelates het werk
verder Na de oorlogvoerenden reeds n paar jaar in een loopgrachtduel waren
verwikkeld, trok Viktors jongste dochter Cristina, als Leekezuster naar
Heverlee. Zij heeft, na Diamante Jubilarisse bij de Zusters Annunciaden te zijn
geworden, daar nog lang volvaardig geleefd In het oorlogsjaar 1918 stierf
Viktor van Kobelates, één week later na zijn zoon Sooi. Beiden aan een hier
heersende verwoedde Spaanse griep
Na den oorlog besloot Viktors dochter Melanie, haar zuster Christina te
vervoegen in Heverlee, en ging van daar ook als Leekezuster scheep naar Congo
Om
uit onverdeeldheid te komen, werd na overleg met de belanghebbenden, zulks
vredig opgelost en goedgekeurd, waarbij de woning en boerderij, die eigendom
bleef van hun broer Sooi zijn weduwe en haar dochter
Een
tijdvak, met opvolgende hoeveboeren Kobelates, uit den stamboom van den in 1799
er gevestigde De Laet was ten einde.
Kroniek van verwanten.
Bomen
ontmoeten elkaar niet, docht mensen zich wel. Toen ik met mijn verloofde, voor
ons kerkelijk huwelijk, drie roepingen ging bestellen, zei pastoor Beuckelaers
mij achteraf : Gij beiden zijt reeds familieverwanten van bij de geboorte van
uw verloofde, en hij vertelde dat in n verward verhaal, hetwelk ik later
trachtte te vertalen in deze onderstaande schets
Zig-zag
vanaf het jaar 1799Zig-zag vanaf het
jaar 1799
Rennecauter
: De Laet en gezinBlaesveldbaan
: Verschueren en gezin
: Kobelates en gezin : De Laet
Verschueren
Dorpsfort: Coosemans De Laet:
Wauters De Laet
Dorpsplein: Huysmans Coosemans: De Rooster
Wauters
: Huysmans:De Rooster.
Aldus
waren de moeder van mijn moeder, en de moeder van mijn verloofde haar moeder :
wederzijdse nichten. Die Wauters uit de Blaesveldbaan had nog twee broers en
twee zusters. De oudste was gehuwd met den eigenaar van het kasteel in den
Kouter en werd er Madammeke Moyson
Wat later trouwde haar broer Viktor, met de dochter van Verschueren, en werd er
de uitbater der hoeve De Purperen Braam. Intussen overleed weduwnaar Charel
vader Wauters in Sempst Laer, en kort daarna, wilden zijn drie andere kinderen
ook naar Leest
De
drie Wautersen, kochten in de Winkelstraat en kwamen er boeren, op de later
geworden Boerkeshoeve
Onder
het verloop van n tiental jaren, werd in het Dorpsfort het huisgezin van
Coosemans Fons met vier kinderen gezegend In die tijd waren te Leest, negen van
de tien gezinnen kleine boerkens met te weinig landbouwgrond Vader Coosemans,
als familieverwant meermaals als helper gevraagd aan den oogst en ander karwei,
bij Viktor Wauters uit de Blaesveldbaan had van deze, onderwijl n stuk veld in
huur gekregen Deze latere Peter van mijn broer Fons, heb ik in onze herberg
horen vertellen, dat hij vanaf het Dorpsfort, voorbij de Sint Jozefskapel,
rechts langs het kerkwegeltje, alover de Scheerstraat de beemden, daar over het
molenbeekbrugje naar het nog vijfhonderd meter verder veld, duwend of trekkend
een kruiwagen voor alle vervoer : houten vaten met beerdrek, stapels mest, niet
bijna te overzien, enz., en onderwijl moesten alzo de vruchten thuisgebracht.
Ik
ben eens, zei hij, op n vroegen ochtend patatten met een riek gaan rooien,
en thuis had ik gezegd : ze moeten er uit, al wordt het nacht, maar toen ik bij
donkerte zag dat zulks niet zou lukken, vleidde ik mij te slapen achter een
hoop patattenloof, en als ik s morgens na een paar uur werken thuis kwam, zei
mijn Melanie : ik peinsde het wel, maar doe dat toch niet meer, want ik heb
heel de nacht geen oog dicht gedaan
Naar
1890 toe, begon dit door mijn moeder en haar broer Frans, in hun jeugdjaren
meegemaakt echt te gebeuren : de hoevejuffrouw en haar twee broers Wauters,
Melanie, Louis en Jef, voelden het zware werk in de Winkelstraat hen teveel
geworden, verkochten de boerderij en huurden aan den overkant der Sint Annabeek
op de Warande een klein hoeveke, om er voorlopig tot rust te komen, want zij
lieten in den Kouter, op n stuk grond van Mijnheer Moyson, nabij het dorp, een
renteniershuis voor hen bouwen. Enkele maanden daarna was dat voltooid en
onderwijl hadden de twee broers reeds den achtertuin omgespit, en er al bomen
geplant, zelfs op het voorhof vijf esdoornplataantjes .Er werden nieuwe
meubeltjes ingebracht Melanie ging aan den kook, en allen sliepen er
reeds Morgen zou het laatste bruikbaars van de Warande worden opgehaald Jef
leende kar en paard van de Purperen Braam en in het Dorpsfort gekomen stopt
hij, en vraagt Leirekens elfjarige zoon Franske mee, op op het paard te
passen Louis heeft op de Warande, daar al heel wat bucht buiten gezet Uit het
pover gebouwtje wordt het laatste dienstbare van het boedelke opgeladen. Jef
die nog eens alle muurschabbekens oversnuffelt, ziet in het bovenkelderkamerken
waar Melanie heeft geslapen, daar op n door vermolming schuin gezakte kast, een
hoekig pak steken en hij roept om Franske Jef wijst : Haal dat pak daar eens
af ! en gaat ladderke staan, en heft op zijn twee saamgestrengelde handen
Franske omhoog Franske rukt dat pak van onder het plafond, met n meeschuivende
stofwolk. Jef lost een hand om zijn ogen te beschermen, en beiden tuimelen op
de vloer, onder n regen van rinkelende gouden muntstukjes uit n scheurende
kartonnen doos Met Louis die toekeek, scharrelen ze nu gedrieën, met hun duim
en vingernagelsdie glinsterende duiten in een afgedankte teems Franske snuit
even zijn stofneus, en toen hij zijn zakdoek wegstak, fronst Jef zijn
wenkbrauwen en verwijt : Hé zeg, ge moogt gij er daar geen van
wegmoffelen ,draai uw zakken eens om !Doch daar kwam niets uit dan enkele bij
het dorsen daarin verzeilde graankorrels Thuis gekomen met hun bazaar, wist
juffrouw Melanie, dat zij toch ongewild, die poen was vergeten
In
dien tijd liepen jongens en meisjes samen naar de enige gemeenteschool op
Leest, en die bleek voor sommige ouders vrijzinnig getint
In
den Kouter lag een stuk grond : Zwart goed, als t land van Eijkesverwenscht, eerder verdonkermaand in een
geschil tussen kerk en staat, waardoor heel wat gegadigde kleine boerkens, bang
voor de hel, om dit veld te bewerken, hun lust werd afgeremd. Doch de tijden
veranderen, waardoor ook politieke veeten kunnen opgelost Want plots wordt daar
in den Kouter, een Katholieke meisjesschool op jaarschaal gebouwd En de
vroegere wroeters Wauters vervelen zich, en Louis de oudstebeslist : Morgen ga ik het overig veld
huren, want rentenieren is ook niet alles.
Voor
mij moogt ge een varkentje aankopen om vet te mesten, zei de overmoedige
Melanie.
En
ik koop een gespan en paardje, besloot Jef de jongste.
De Wautersen hadden hun gedroomde hobby..Maar gauw werden bij schoolvrijaf,
Franske en zuster Victoria (mijn eens te worden moeder) als hulpjes gevraagd,
voor planten, wieden, harken en ander licht werk Vele jaren later heeft
daarover mijn moeder aan mij eens verteld, dat zij en haar broer, beiden voor
het zich aanbieden op het hof daar onder een boom, enkele gevallen appeltjes
opraapten, voor wat verfrissing op het veld, en zulks had Jef nu van achter een
venster gezien, en deze kwam buiten gesprongen
Anselms Jedrie.
In De Band van april 1980 publiceerde
Jacob Albert Huysmans uit de reeks Leestse
figuurkens :
Dorpsfort
Tableau
Leest
had hal voor en nog veel jaren na 1800, een soort van Hoofdstraat, in een
eindje Dorpsverleng, met 10 huisjes, deels 6 neringdoeningen, waarvan 5 met wat
winkeltje, en op het erf van een boerderijtje, drie Marollen keeten, nog te
kijk rechtover Telstar, vroeger In de Kroon .
Op
den hoek Dorp-Kouter, woonde, een halve eeuw later, de kolenhandelaar, geweten
die van de Meute. Op een perceel tuin voor zijn huis, liet die Meuelamans een schuur bouwen, waardoor de dorpsplaats
plots het uitzicht kreeg van een vesting, met enkel toegang van amper vier
meter breed, tussen die schuurgevel en de gevel aan de overzijde der herberg
In
de groene Linde.
Rond dit tijdstip was de zoon
van een na den slag van Waterloo gebelgde Spaanse vechtjas Quint, als bakker
in de herberg den Kouterhoek komen
wonen. De helft van een bijhorend winkeltje, afgezet met vogeldraad, was
bestemd om in een daarachter bergplaats gemetseld oventje, vuur en broden te
worden aan en uitgebracht. De portaaldeur haar hel rinkelende bel meldde
klanten op de voorste vloerhelft, waar achter een schuifraampje, een toogje van
n meter stond. Daarop een balanske met koperen schaaltjes en bij den muur een
brodenrek en enkele schabbebakskens met letterkens, mais en roggemeel. Van
buiten gezien, achter de ruiten, drie plankenrijen lokkende bokalen waarin :
vierkante zoete bezen, wat honig kleurs, met ingebakken krenten. Papieren
toeter afairkens, waarvan bij warm weer de plakkerig zwarte stroop uit de
zakjesreten droop. Keurebekkes : dat waren zoetgekruide verpulverde zemelen, in
reeksen van 10 x 10 deegnopjes, op een papierken bij het vuur hard gestold.
Citrond op n stekske, dat was een zuur appeltje geprikt op een latje, door
gesmolten roos gekleurd suikervet geglansd als lekstok, enz. Voor de kinderen
heel de hemel te keus, voor nen cent !..
Na Meulemans obstructieve
schuurstunt, herdoopte de verbolgen bakker zijn herberg en meteen die
volksbuurt : In t Fort.
Die bakker en Sooi Van Hoof, de
baas uit de Groene Linde , deden beiden soms wat kwieks.
Ze vierden op hun manier de
stille dagen : om beurt kwam de ene de andere trakteren.
De tapperbaas stak de ontvangen
twee sollen van 10 centiem in zijn vestzak, en stapte wat later met zijn vriend
naar diens uitbating, en zo laveerden zij menigmaal, goedkoop van thuis naar
thuis !...
Nevens Quints bakkerij stond
het herbergje In t Smal, later gesloten, doch daarna door Mie Petron
ingericht tot spelden en lintenwinkeltje. Op een witte cirkelzon met zes
uitvlammende hoekpunten in drie nationale kleuren, achter het vensterglas van
de waaier der deur, pronk met vergulde letters geborduurd : In t garen
Zonneke
In het derde huis, herberg In
de Kroon,woonde naast Mie, de klokkenluider Tarreke met zijn vrouw
Toor de vroedvrouw, en die hadden een snoepwinkel, van pakjes zuur tot en met
suikerbonen, en een ooievaar, maar die heb ik nooit gezien. Zij wisten telkens
te zeggen : die is op weg om de bestelde dopelinskens naar Leest te brengen
Later is daar dan Jul van Mineca komen wonen, die was vele jaren in een
Brussels restaurant kelderpiet geweest, en die kreeg alzo menig ellegoedventer
binnen, door sommige spuiters verwezen naar een misverstaan adres in t
Garconneke,..
Iets verder stond in die rij
als laatste huis, het oudste duivenlokaal In Rome
Aan den overkant van de Quint
stond de bakkerij Van Crombruggen. Later werkte daar Gieleke, de schoonvader
van Van Crombruggens dochter, in het schuurtje aan de straat met zijn
vlaszwingeltuig, van s morgens tot s avonds bij stallantaarnlicht. Voor en na
schooltijd was het aanschuiven van bengels, om wat knol voor hun klakkebussen.
Daarmee hadden zij een deugnietengerief dat wat meer knalvlucht loonde, om
voorbijgaanden van kop tot teen te verrassen Aan de gevel van deze woning,
stonden naar achter toe, die keeten, eigendom van het wat afgescheiden
boerderijtje van Leireke, mijn moeder ouders huis.
In het voorste van dit Marollen
kwartier heeft ook Chareltje van Petronnekens, straatkeerder, gewoond met vrouw
en zeven kinderen. Een der zonen, Theodoor, oudstrijder 1914-1918, werd later
onze veldwachter
In het middelste huisde Polle,
de Waal. Wanneer de zon vlamde, wipten door de spleet onder de deur de vlooien,
naar daar met knikkers put afkaren spelende kinderen, die soms met hun jeuk
om moeders hulp renden. En toch was die Waal een apart propere, zelfs des
winters zag men hem de laatste jaren elke drie maand in een spiksplinternieuw
overhemd onder de bretellen van zijn floeren broek, doch als hij wat later op
een strozak is ten hemel gegaan, werd hij met zulke dertien hemden gekleed
gevonden
In het laatste keetje woonden ook
zo een paar dwarsliggers, een Hollandse dijkwerker Leander met zijn vrouw
Liesbeth. Op een hete zomerdag zegt mijn meter boerin Leireke : Lies t zal
vandaag geen lol zijn aan de Zen. Geeft niets, weet Beth, onze Leander
heeft die door mij gebreide dikke zwarte trui over nog andere aangespeeld, daar
kan geen zon aan hem!
En dan naast Leirekens doening,
als laatste in dat bolwerk, stond een herberg, en houd nog stand als de huidige
feestzaaal St Cecilia Vandaar spoorde een veldweg, tussen nog enkele niet
gerooide knotwilgen, langs de kapel Sint-Jozef, met daarachter toen het laatste
hoeveke in die straat, eens als herberg In Sint Jozef,het
geboortehuis van mijn vader, en zo verder naar de eerstvolgende woning bij de
Oude Tisseltbaan, die van Jan Vloebergh, de baas der herberg In de Vrede.
-In
1906 schilderde Alfred Ost het dorpsfort van Leest.
Alfred Ost (°Zwijndrecht
1884, +Antwerpen 1945) was voor de eerste wereldoorlog een aanhanger van het
anekdotisch realisme : hij gaf dit echter dikwijls een symbolische dimensie. Onder
invloed van de oorlog werd zijn werk gekenmerkt door een diep sociaal
medeleven.
Ost ontwikkelde zelfstandig een kunst die losstaat van de grote esthetische
problematiek
van zijn tijd. Hij beeldde landschappen, figuren, bloemen en
vruchten
uit, maar bij voorkeur koos hij dieren, vooral trekpaarden, als thema.
(Grote
Nederlandse Larousse)
In
1902 verhuisde het gezin Ost naar Mechelen . Hier brak het kunstenaarstalent
van
Alfred Ost volledig open. Hij volgde lessen schilderkunst aan de academies
van
Mechelen en Antwerpen. Typisch voor zijn werken tijdens deze Mechelse periode
was de
volksverbondenheid met folkloristische trekken en
pittoreske facetten, soms licht, karikaturaal en hekellustig (Alfred Ost - 2003
Biografie).
-Jacob Albert Huysmans alias Anselms Jedrie.(foto : Lieve Huysmans)
groentenweelde kroketten,
ijsjuweel, feestgebak mokka en Franse kaasschotel.
Benoit
Polspoel, in Leest bekend als Beno van Gillekes was een tiental jaren
muzikant van de fanfare van de Blekken en werd er in 1952 bestuurslid en van
1954 tot 1959schatbewaarder.
Hij maakte er een gewoonte van
om op zondagvoormiddag na de hoogmis met onder andere zijn broer Frans en
August De Prins een pint te gaan drinken bij de herbergiers in het dorp.(Leest
in Feest, Stan Gobien)
Benoit
overleed te Leest op 13 september 1992.
Henriette
Verhaegen overleed in het A.Z. St.Maarten te Duffel op 19 februari 2005.
