1985

Mijn dank gaat uit naar Robert Verbruggen, de laatste verantwoordelijke uitgever van ‘De Band’, die me de laatste drie jaargangen van deze unieke Leestse periodiek uitleende.

Het laatste nummer verscheen eind ’87.

1985 –Miliciens Lichting 1985

Apers Ronald, Grote Heide 27

Brusselmans Daniël, Kouter 27

Casteels Karl, Kouter 27

De Borger Ivan, Vinkstraat 32

De Laet Dirk, Kouter 114

De Laet Joannes, Ten Mootele 22

De Nyn Christiaan, Vinkstraat 45

De Reys Edwin, Kapellebaan 76

De Reys Marc, Kapellebaan 76

De Smet Bartholomeus, Aland 7

De Win Dirk, Dorpstraat 64

De Win Marc, Ten Moortele 24

Diddens Kurt, Kouter 118

Diddens Mario, Vinkstraat 33

Doms Willem, Kouter 63

Dormaels Erik, Kerkenbokweg 2

Geerts Ronald, Kouter 64

Hellemans Bart, Kouter 61

Huys Paul, Elleboogstraat 10

Jacobs Rudolf, De Prinsenlaan 1

Keulemans Jan, Kouter 70

Lauwers Frans, Kouter 68

Mertens Alwin, Kerkenblokweg 18

Moortgat Bart, Juniorslaan 101

Roman Kurt, Kleine Heide 18

Schaerlaeckens William, Junioslaan 19

Schillemans Albert, Winkelstraat 8

Selleslach Daniël, Dorpstraat 74

Selleslach Lucas, Witveld 2

Verbruggen Koenraad, Kouter 8

Verbruggen Luc, Tisseltbaan 18

Vermuelen Jürgen, Tisseltbaan 40

Verschuren Hans, Elleboogstraat 24

Vloebergh Erwin, Winkelstraat 28

Vloeberghen Eduard, Kloosterhoeveweg 4.

(‘DB’, maart 1984)

1985 – Lijst wijkmeesters fanfare Sint-Cecilia

Wijk 1 : De Borger Bert, Juniorslaan 31.

Wijk 2 : Huybrechts Leopold, Dorpsstraat 60.
Wijk 3 : Lauwens Hendrik, Kouter 82.

Wijk 4 : Verschueren Emiel, Elleboogstraat 24.

Wijk 5 : Moons Jan, Juniorslaan 105.

Wijk 6 : Lauwens Franky, Kloosterhoeveweg 11.

Wijk 7 : Van Loo Marcel, Dorpsstraat 7.

Wijk 8 : Verschueren Victor, Elleboogstraat 24.

Wijk 9 : Verschueren Kamiel, Dorpsstraat 24.

(Omzendbrief)

1985 – Januarinummer van ‘De Band’ : Leestenaars en hun…KERST.

Melanie Verdickt :

“De schoonste feestdag van het jaar…Vroeger was het veel schoner…Moesten we ’s morgens naar drie missen gaan en in de namiddag naar het lof…Maar ’t schoonste van al was het in mijn jeugdjaren. De weken voordien hadden we hard moeten werken…De zwijnen waren geslacht : één voor ons en één voor de pacht. Dat bracht veel werk mee, mar we zorgden ervoor de dag voor Kerstmis het werk  allemaal klaar te hebben. We waren met vier gezusters. Een hele dag had ons Fien haar werk om onze krullen in te leggen, want we moesten er allemaal gelijk uitzien. Die krullen leggen was een hele affaire. Eerst de koppen wassen, dan het krulijzer warmen in het vuur van de Leuvense stoof, daarvoor moest steeds de koeketel opzij geschoven…dan lei ons Fien die krullen en stak er van die bleke krulspelden in, die moesten we dan de hele dag inhouden. Tegen het eind van de dag was die koeketel nog niet klaar. Ons vader reclameerde dan, dat het voor de beestjes ook Kerstmis was, en dat ter wille van de mode die beestjes niet moesten verhongeren. Maar eer het avond was hadden de koeien ook hun gading. Met heel die ijzerwinkel in de haren kropen we dan in ons bed. Heel vroeg in de morgen moesten we er weer uit. De haren moesten doorgekamd. Vreugdevol trokken we dan naar de vroegste mis die er eigenlijk drie waren. De mensen ziden dan : ‘Ge kunt zien dat het vier gezusters zijn…’

Daar waren we fier op. Na de mis werden eerst de stallen in orde gebracht, daarna trokken we samen naar de hoogmis. Een echt feestmaal kregen we die middag. Daarna was het weer naar het lof. De rest van de dag was één gezelligheid. De vrienden en familie kwamen even groeten, dat bracht leute mee. Wanneer we geluk hadden bij ’t vallen van de avond de maan over de witbesneeuwde vlakte te zien stralen, waanden we ons in sprookjesland…”

Joost Duysburgh – verpleger :

“Wat Kerstdag gaat worden dit jaar weet ik nog niet. Ik ben nu pas aan het werk en ben nog in opleiding in de operatiezaal. Dus wellicht geen dienst op Kerstdag. Wat een verschil met vorig jaar toen ik nog in de kliniek in Dusseldorf in Duitsland werkte. Weihnachten in Duitsland, het grote feest. Iedereen viert. De zieken liggen echter alleen en verlaten. Ze denken aan vroegere kerstdagen. Zelf was ik zo ver van huis en ook alleen.

Neen, Kerstdag is erg voor wie alleen is, dat heb ik ondervonden.”

Meester Hellemans :

“Voor mij is Kerstmis een GROOTS FEEST, nl. de geboorte van Christus, de menswording van God op aarde, het feest van de vrede. Spijtig kan ik niet, omwille van mijn ouderdom en gezondheid, die plechtigheid in de kerk vieren. Daarom probeer ik op de T.V. de Mis-viering te volgen. Ik verheug mij erover, na een recente heelkundige ingreep aan mijn oog, weer te kunnen zien; te kunnen zien wat ik vroeger zag, en wat sinds meer dan een jaar voor mij in duisternis gehuld was. Dank God en de chirurg dat ik weer zien kan en mag.”

Hendrik Vloebergh :

“Kerstmis is een dag dat de mensen niet moeten werken…Meer trek ik mij niet aan…ik ga met de tijd mee…”

Huismoeder :

“Kerstmis betekent voor mij het mooiste kerkelijk feest. Een gebeuren dat ons mensen het diepste treft, zoals blijkt uit die ganse cultuur die sedert eeuwen gegroeid is rond Kerstmis.

Centraal bij dit feest staat een mooie avond- of nachtmis in een warme kerk met veel licht, veel volk en mooie muziek. Kerstmis is ook het feest van de vrede. Wapens worden even neergelegd. Mensen willen mensen weer een kans geven, oordelen wat milder over anderen en worden weer wat gevoeliger voor de nood en de ellende van de medemens. Kerstmis is ook, en vooral, een familiefeest dat thuis in het gezin of in familieverband moet gevierd worden met, als het kan, een geschenkje onder de kerstboom, wat lekker eten en op de achtergrond wat mooie kerstliedjes. Zo’n romantische sfeer doorbreekt de sleur en de grauwe alledaagsheid.

Immers…een mens leeft niet van brood alleen.”

Willy Gobien – bakker :

“Kerstdag is voor mij hard werken. Het begint al de dag er voor met al de taarten te bakken. ’s Avonds om 9 u. beginnen met koeken, dan Franse broden, pistolets, piccolo’s, sandwiches en suikerbrood. Dan is het al middernacht voorbij. Dan beginnen wij aan de gewone broden en de taarten worden gegarneerd door mijn vrouw. Dan is het al morgen en sorteren wij de bestellingen. Om 6 u.,wanneer alles kalm is en iedereen nog slaapt, begin ik de bestellingen rond te voeren. Om 11 u. kom ik thuis, en ondertussen heeft mijn vrouw alles al opgekuist.

’s Middags is het dan kerstmenu met konijn. Dan is het slapenstijd. Echter niet voor lang want om 5 u. gaan we naar mijn schoonouders voor een rustige, gezellige avond.”

Frans Apers (van aan de Zennebrug verhuisd naar de Warenda nr. 7) :

“Kerstmis is voor mij zoals vroeger. Alleen dat ne mens zo niemeer uit de voeten kan. Maar nu we verhuisd zijn  naar de Warande, is het hier wat rustiger en gemakkelijker om eens buiten te komen en te wandelen; en daarbij, we zijn hier geen vreemden, we kennen hier mekaar allang. En als den enen of den andere iets dringend nodig heeft kunnen we op elkaar beroep doen.”

(Frans gebruikt namelijk krukken of een rolwagen om zich buiten te kunnen begeven en te wandelen.)

1985 – Zaterdag 5 januari : 2^de Kinderfeest van SP-Leest

“Alle kinderen van Leest worden verwacht op deze spetterende kindernamiddag.

Na een mooie ontspanningsfilm (‘Peter, de Kat zonder staart) worden de kinderen getrakteerd op wat lekkers.

Daarna nog gezelschapsspelletjes, onder leiding van een ervaren kindervriend !

Ouders, hou nu reeds deze namiddag voor hen vrij !

Waar ? In ons lokaal Sint-Cecilia, Dorpstraat te Leest.”

(‘Voor Allen’, 1/12/1984)

In hetzelfde blad verscheen een oproep tot sportbeoefening :

“Hou uw lichaam en uw geest gezond : men moet er van jongsaf een gewoonte van maken, daarom.
Turnen kan nu ook in Leest voor jongens en meisjes van 6 tot 10 jaar.
Waar ? in de Sted. Basisschool, Ten Moortele te Leest.

Wanneer ? Iedere maandag en woensdag van 18 tot 19 uur.

Inlichtingen bij het secretariaat Hazelaarstraat 19 Mechelen.”

01-10-2013 om 05:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 29 december : Sportcentrum Leest : Rob De Nijs in concert.

Klub Mechelen Handbal haalde deze beroemde Nederlandse zanger, samen met orkest Bluesette naar het Sportcentrum Leest.

Inkom : 350 frank. (Folder onderaan)

1984 – Zondag 30 december : Kompetief tornooi ZVK Leest

Met de deelname van VV Leest, SV Leest, Biblo All Stars Kontich, Indoors Mechelen, Sportif
St-Amands en El Quichote Mechelen.

VV Leest haalde het in de finale met sprekende cijfers van El Quichote, een            zaalvoetbalteam van Spaanse Mechelaars. (‘DB’, februari ’85)

1984 – Maandag 31 december – Gazet van Mechelen : Ongeval

“Aan de oprit E10 ter hoogte van de Battelbrug te Mechelen, botsten zaterdagochtend

om 3 uur twee auto’s frontaal tegen elkaar.

De rampenwagen van de Mechelse brandweer rukte uit om de drie inzittenden, die in hun respectieve voertuigen zaten gekneld, te bevrijden.

Het echtpaar Dirk Van Rompaey – Sonja Leemans, uit de Clemenceaustraat te Sint            Katelijne Waver in het ene en Albert Schillemans uit de Winkelstraat nr. 8 te Leest, in het andere voertuig werden zwaar maar niet levensgevaarlijk gewond naar het ziekenhuis overgebracht.”

(Foto’s onderaan)

1984 – Maandag 31 december : Oudejaarsavondmenu en Sensationeel Showprogramma

Sportcentrum Leest organiseerde een “Oudejaarsavondviering” in het nieuwe            Sportcentrum van Leest.

Voor 950 fr. Kregen de gasten volgend menu voorgeschoteld :

Aperitief 1985, koninginnehapjes, tomatenroomsoep, parelhoenders met druiven en kroketten, feestgebak met mokka.

Dit alles besproeid met een halve fles wijn per persoon aan tafel.

Het orkest (Golden Bis Band) en de attracties (Fancy en het Ballet Aida De Quick) waren in de prijs begrepen. 

1984 – 31 december : Oudejaarsavond bij de Chiro.

In de chirolokalen werd het jaar van Orwell besloten met een bonte avond vol spelletjes, dans, muziek, filmpjes...

1984 – Overzicht

In het afgelopen jaar werden te Leest 25 kinderen gedoopt.
28 jongens en meisjes ontvingen het Heilig Vormsel en 20 jonge mensen hebben een kerkelijk huwelijk aangegaan, waarvan 8 in de parochiekerk.

Er waren 17 overlijdens te betreuren in de parochie.

(‘DB’, januari ’85)

-Advertentie ‘Rob De Nijs’ in concert.

-De zwaar toegetakelde wagens. (Foto : GvM)

-De folder van de Oudejaarsavondviering van het Sportcentrum Leest

-De uitnodiging met het menu.

27-09-2013 om 18:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 22 december : Kampioenenviering Duivenmelkers De Snelle Vlucht

            “Op zaterdag 22 december was het weer feest bij de duivenliefhebbers van de

            Snelle Vlucht op de Leest-Heide.

            Om 7 uur ’s avonds waren alle liefhebbers aanwezig.

            Mieke van den Doo had er weer voor gezorgd dat alles in orde was.

            De tafels werden goed verzorgd door Finke, de biefstuk was van eerste keus,

            400 gr. per man, een reuze kaliber.

            Onze twee duivels doe-al Paul en Guy Willems gaven ieder melker nog een

            goed gevulde envelope.

            Dan werden de gevierde kampioenen, Arnold Teughels en zoon Sylvain, in de

            bloemen gezet. Zij ontvingen een drielings diploma, want met z’n beiden wisten

            ze het klaar te stomen om kampioen te worden over de drie reeksen, kampioen

            oude duiven – jaarduiven en jonge duiven, honderd ten honderd.

            Daarna was het nog een gratis tombola met als prijs twee prachtige duivenkevies,

            die geschonken werden door Dokter Van Medegael, en gewonnen werden door

            Waaike Selleslagh en Eugeen Geerts, onze beide oudste leden, proficiat.

            De andere prijzen waren duiveneten, enz., ieder had prijs.

            Dan werden stoelen en tafels weggeschoven voor de danslustigen, er werd ook

            tussen pot en pint nog wat nagepraat over het komende vluchtseizoen...

                   Fille”

            (De Band,maart 1985) 

1984 – 22 december : TURBO ZAALVOETBALTORNOOI in Sporthal Leest

Turbo was een voetbalploeg die zijn spelers voornamelijk betrok uit de omgeving van de Mechelse Kleine Bareelstraat. De vereniging werd opgericht in 1983 met de bedoeling ‘de verzwakkende vriendschapsbanden terug wat aan te halen’.

In ’84 herbergde zij vooral jongeren die door hun studies de kans niet meer hadden om hun geliefde sport uit te oefenen en elk weekend bood Turbo hen de kans om hun overtollige energie kwijt te raken.

Om dit alles financieel haalbaar te maken organiseerde Turbo dit eerste zaalvoetbaltornooi dat plaatsvond in de sporthal te Leest.

De deelnemende ploegen waren : Buffalo’s (Jeugdhuis Nokerstraat Mechelen), Coka (Jeugdhuis Bonheiden), Hoje (Hombeek jeugd), Jeno Boys (Jeugdhuis Nokerstraat Mechelen), Mikaza (Jeugdhuis Bonheiden), Slurp (Vriendenclub Kampenhout), Turbo (Vriendenclub Mechelen) en Viseo (Vriendenclub Mechelen).

(Uit de programmabrochure)

1984 – Zondag 23 december : KERSTFEEST KON.FANFARE ‘ST.-CECILIA’.

Alle kinderen tussen 2 en 11 jaar werd om 14u45 verwacht in de zaal ‘Cecilia’ (bij Mariake en Willy) om samen met hun ouders, familieleden en vrienden feest te vieren.

De animators, Bart en Bertrand, stonden borg voor een namiddag vol plezier.

Zo brachten ze speciaal voor de kinderen een ‘snijdersbanklied’ over de fanfare.

Voor de deelnemers stonden er broodjes, koffiekoeken en koffie op het menu en alle  kinderen ontvingen een geschenk.

Om zeker te zijn van de aanwezigheid werd 100 fr. inschrijvingsgeld gevraagd. De helft daarvan werd aan de vierders terugbetaald.

De rechthebbende kinderen betaalden 50 fr. en kregen dit op het Kerstfeest terug.

(‘Van Toeters en Trompetten’, jaargang 4, nr.4) 

In dezelfde periodiek (jaargang 5, nr.1) verscheen volgend (ingekort) verslag :

“Dit jaar zorgden de gastheren Bart en Bertrand voor een bont gebeuren vol spel en kleur.

De 3 tot 5-jarigen moesten al hinkend hun kleurschijven in het corresponderende kleurvak deponeren. Dit spelletje gaf ons een interessant beeld over de kleurenkennis van deze kleine pagadders. Ze deden het uitstekend.

Vrouw Fortuna was te gast bij de 6 tot 8-jarigen. In de speelbak stond een reuzenweegschaal opgesteld. De kinderen moesten, één voor één in estafetteverband, verfpotten op de ene kant van de balans zetten terwijl de weegschaal in evenwicht werd gebracht door een andere jongen of meisje. Achteraf mochten de vaders en moeders het spelletje proberen. Natuurlijk had men de moeilijkheidsgraad aangepast. Het werd een echt pottenkraam.

Voor de oudste leeftijdscategorie (9 tot 11 jaar) was een kimspel voorzien. De kinderen kregen één minuut de tijd om een aantal voorwerpen, die op een bepaalde manier opgesteld stonden, te memoriseren. Wanneer de tijd verstreken was, werden de voorwerpen afgedekt en ontvingen zij een mand met dezelfde attributen die ze in de juiste volgorde moesten opstellen. De hersenen werden gepijnigd want dit bleek een moeilijk spelletje. De ouders mochten hun geheugensterkte ook eens beproeven maar Bart en Bertrand hadden stiekem een voorwerp weggenomen zodat er steeds iets niet klopte. Natuurlijk moest iedereen lachen met de verbaasde gezichten van de betrapte mama of papa.

Een feest zonder zang en muziek, dat bestaat niet. Bart en Bertrand hadden een grote rol papier met twaalf reuzetekeningen opgehangen. Zoals in de middeleeuwen, waar men niet kon lezen of schrijven, werd een boodschap of een bericht al zingend met tekeningen kenbaar gemaakt. Ons duo had een ‘snijdersbanklied’ over onze fanfare gecomponeerd. Er werd duchtig meegezongen en het dreunende refrein deed enkele nieuwsgierige papa’s een kijkje vanuit het aangrenzende café nemen. Op hun verre reizen hadden Bart en Bertrand ook nog een liedje geleerd van een oude Egyptenaar. Het was geschreven in het spijkerschrift. Velen begrepen de hyroglieven niet maar de kinderen waren er vlug mee weg.

Na deze taal– en zangles werden de ouders in de speelbak uitgenodigd. Elke papa en mama kreeg een ballon. Mekaar aflossend moesten ze met behulp van een luchtmatraspompje een ballon al wippend doen springen. De moeders wonnen deze gelijkopgaande strijd…maar ze hadden scherpere vingernagels, beweerden de overwonnen vaders.

En dan was er nog de prijsuitreiking van de tekenwedstrijd door ons blad georganiseerd.

De talentrijke artiesten waarop we zo fier mogen zijn, noemen : Katrien Verschueren (4j), Bart Vloebergh (4j), Inge Van den Heuvel (5j), Sandra Vloebergh (7j), Gunter Peeters (10j), Ilse Peeters (11j) en Erik VandenVondel (11j).

Na de lekkere broodjes en het geurend bakje koffie volgde de geschenkenuitreiking en een tombola met talrijke toffe prijzen. We danken in eerste instantie de vele schenkers voor hun mooi gebaar. Moe van het spelen en de armen vol speelgoed en prijzen togen de kinderen met hun ouders naar huis…”

1984 – 23 december : Chiro nam afscheid van afzwaaiende leiding.

Het ganse afscheidsfeest stond in het teken van de sport. De “aspirant-vevocers”  waren als bergbeklimmers uitgedost en werden de hele avond door de ganse chirogroep uitgedaagd in verschillende disciplines.

Tot slot werden Jean Van Praet, Marc Lefevre, Johan De Laet, Mie Lefever, Mia  Lamberts, Hilde De Beck, Gons Van den Bergh, Veerle De Bondt, Christel De Maeyer en Rita Van de Sande bedankt voor hun inzet, moed en kracht en veel pret toegewenst bij Vevoc. (zie ook februari 1985)

1984 – 25 december : Kerstmenu in het restaurant van Sportcentrum Leest

Het nieuwbakken “Sportcentrum Leest” organiseerde een eerste Kerst- en            Nieuwjaarsmenu.

Het Kerstmenu kostte 1.000 frank en bestond uit : “kerstaperitief met toastjes, videetje met kalfszwezerikken, witloofroomsoep, overheerlijke hazerug overgoten met twee sausjes, appeltje en veenbessen en amandelkroketten, kerststronk, mokka en klementijntjes...” 

1984 – 25 december : Bejaardenbezoek

Traditioneel op kerstmisdag gingen de leiders, leidsters en aspi’s van de chiro op  bezoek bij de bejaarden van Leest.

De leidingskring voor Kerstmis had reeds de handen uit de mouwen gestoken om zelf prachtige kerststronkjes te maken. Met dit kleine geschenk trok iedereen op pad naar zijn of haar respectievelijke adressen.

1984 – 26 december : Recreatietornooi ZVK Leest

Tweede Kerstdag. Tornooi voor recreatieploegen zaalvoetbal waaronder 5 Leestse ploegen :

Rode Lantaarn (Fam. Vloeberghen), Drie Gapers, Vicke Boys (café Vicke), DH’82 (familie D’Hondt) en KWB Leest. Verder nog met de April Boys uit Breendonk, de Vruuters uit Willebroek en ZVC Diplomats uit Mechelen.

Op dit tornooi mochten maximum twee spelers actief in de Belgische Bond, deelnemen.

In de finale versloegen de Vicke Boys de Vruuters met 3-1.

(Programmabrochure)

1984 – 27 december – De Mechelse Week :

            Voetbal nationaal : Leestenaar Rudi Van Hoof

“Het voetbal in de nationale afdelingen scheerde hoge toppen in 1984.

KV Mechelen presteerde goed in eerste klasse en ook Racing, dat op het nippertje de promotie naar eerste klasse miste, stond meerdere malen in de schijnwerpers.

Zowel bij geel en rood als bij groen en wit waren er echter geen grote uitblinkers.

Als figuur van 1984 kozen wij de Racinger Rudi Van Hoof.

Zijn aanduiding is te rechtvaardigen door zijn 250 wedstrijden die hij voor Racing in het eerste elftal speelde. Ook bij KV Mechelen zit zo iemand. Benny Asselberghs is ook een trouwe clubspeler.

Voor Rudi Van Hoof zou het echter zijn laatste jaar in de liga kunnen zijn.

Met zijn 31 jaar is Van Hoof volgens eigen zeggen op de terugweg.

Wel wil hij dit seizoen in schoonheid afscheid nemen, en dit liefst met een kampioenstitel.
Als 20-jarige maakte Van Hoof zijn debuut in het eerste elftal van Racing.

Dat was in 1975 toen Racing in eerste klasse uitkwam. Dat dit steeds iets doet als jongere in eerste klasse debuteren getuigt Rudi Van Hoof.

Hij speelde in zijn loopbaan zowat op alle plaatsen, behalve vooraan.
Aanvankelijk was Van Hoof kapitein van Racing maar volgens zijn zeggen is deze band hem zonder boe of ba plotseling afgenomen.

Hebben wij dat dit seizoen nog ergens gezien ? Van Hoof weet van zijn eigen dat hij geen vedettespeler is geweest. Wel een energieke speler met veel ijver en inzet die nooit verlegen zat om zijn shirtje nat te maken. Dat heeft bij de supporters steeds waardering afgedwongen.

Hij kreeg dan ook de bronzen schoen.
Van Hoof is ook een speler waarop nooit een transferprijs op zijn hoofd stond.

Hij wachtte wel steeds tot het laatste moment om bij te tekenen. Ondanks dat hij uit eigen Racingkweek komt (die hebben het altijd moeilijker) kwam hij met zijn voorwaarden toch steeds aan zijn trekken.

Momenteel is Van Hoof één van de weinige Mechelaars in de ploeg en dat is ook wel een apart gevoel.”

 Bijgev.:

-Het Kerstmenu in het restaurant van Sportcentrum Leest.

-Rudi Van Hoof.

27-09-2013 om 18:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 –  11 december : Frans Piessens jr. werd Erevoorzitter van de Kon. Fanfare St.-Cecilia

“Frans Piessens jr. is de zoon van Pol Piessens en Angèle Van Praet. Hij werd bestuurslid van de fanfare in 1980. Toen zijn moeder niet meer zo frequent naar de bestuursvergaderingen kon komen, stelde zij voor dat haar oudste zoon samen met haar de taak van erevoorzitter zou waarnemen. Het bestuur stemde hiermee in en stelde hem als dusdanig aan in de vergadering van 11 december 1984.

Volgens de traditie was ook deze erevoorzitter in zijn jonge jaren muzikant geweest en wel van 1958 tot 1969.

Tijdens zijn erevoorzitterschap stelde hij het ‘zaaltje Piessens’ achter de huizenrij aan de Dorpsstraat (Noot : ‘de Root’ genoemd) ter beschikking van de fanfare toen het café en de zaal ‘St.-Cecilia’ niet meer verhuurd werden en de vereniging geen repetitielokaal meer had.”

(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

1984 – 11 december : Z.V.K. LEEST (5^e Prov. G Antwerpen)

“Hallo , hier zijn we dan met meer nieuws van onze zaalvoetbalclub.
Nadat wij het seizoen vrij succesrijk zijn gestart met zes punten op tien, zijn we verder blijven resultaten halen in stijgende lijn, want uit de volgende vijf matchen behaalden we tien punten, meteen goed voor een tweede plaats in de huidige klassering, achter het ongenaakbare Derby Sport uit Hemiksem die alle punten behaalden (20/20).
Dus kunnen we zeker terugblikken op een geslaagde heenronde, zowel op sportief als op menselijk vlak, getuige daarvan ons eerste barbecue-feestje bij één van de spelers thuis.

Ook bij onze tweede ploeg gaat alles opperbest. Er wordt al eens gewonnen met hoge cijfers en ook al eens verloren (zij het dan één enkele keer).

Hier volgen dan de uitslagen : ZVK Leest - Leest-Sportif : 8-3; Nieuw Park – Leest : 7-3;

Leest – Torpedo Flamingo : 6-5;  Patsy Boys – Leest : 5-7;  Leest – SV Leest : 4-2.

Deze laatste match ging door onder ruime publieke belangstelling en met beide ploegen in hun sterkste opstelling. Het werd dan ook een spannende match in een echte derby(cup)sfeer met wisselende kansen. Uiteindelijk wonnen we dan de Leestse derby met 4-2, na enkele mooie goals van o.a. Frank De Prins.

De uitslagen van de tweede ploeg : Veteranen VV Leest – Leest : 4-7; Leest – Lord Nelson III : 11-4; KWB Leest – Leest : 1-18; Leest – Golvers Tisselt : 8-3; Leest – Familieboys : 4-12.

Hedwig D.D.”

(‘De Band’, januari 1985) 

1984 – 13 december – De Mechelse Week :

                            Leest – Archeologische opgravingen.

“De opgravingen die de Archeologische Vereniging in Mechelen en omstreken verricht, kunnen alleszins succesvol genoemd worden.

Vorig jaar werd een deel van een Romeinse villa aan de “Steynemolen” te Leest blootgelegd. Wegens omstandigheden heeft men de opgravingen destijds moeten staken, maar vermits de ontdekking tot verder werken aanspoorde, ging men opnieuw van start.

De noeste arbeid van de vereniging werd dan ook beloond.

Een gebouw met offerplaats (de Romeinen offerden immers aan hun goden) werd vrijgelegd.
De funderingsmuren, bestaande uit een aantal verbonden zandstenen en keien, konden grotendeels opgetekend worden.

Het voorste deel van het gebouw bevatte een vloer in Romeinse beton : d.i. een samenstelling van gemalen tegels en zand. Uit de fundering aan de zijkant van het gebouw blijkt dat de villa een badplaats bezat.

De ontdekking van de Archeologische Vereniging betreft dus een welstellend landbouwbedrijf dat gedurende een lange tijd bewoond werd, nl. tussen de tweede helft van de 2^de eeuw en de eerste helft van de 3^de eeuw.

De villa is gelegen in de nabijheid van een diverticulum weg : d.i. een zijbaan van een Romeinse hoofdweg die dikwijls als verbindingsweg tussen twee heirbanen dienstig was.
Het tracé van deze diverticulum weg is vermoedelijk van Breendonk naar Tisselt, de Steynemolen, de Larestraat in Hombeek, over Zemst-Laar naar Elewijt waar zich een militair kamp met nederzetting uit de Romeinse periode bevond. Deze weg zou als verbindingsbaan fungeren tussen de Romeinse Heirbaan Asse (in de nabijheid van Aalst) – Kontich – richting Nederland en de Romeinse heirbaan Elewijt-Rumst.

In de waterput van de villa werden vele voorwerpen daterend van de derde eeuw na Chr. Teruggevonden; nl. Een complete hypocausttegel (d.i. een holle steen met openingen om de warme lucht door te laten – het Romeinse systeem van centrale verwarming), enkele gave dakpannen, een lederen vouwschoen, enkele halzen van kruiken en ijzeren voorwerpen.

De opgraving van de waterput diende omwille van de barslechte weersomstandigheden gestaakt te worden, hetgeen verdere ontdekkingen uitstelt tot volgende lente.

(...)

       I.V.”

1984 – 14 december : Uitbetaling Spaarkas en Souper SK Leest

In het Chalet van S.K.. Deelname in de kosten : 350 fr voor leden, niet-leden betaalden

600 fr.

Op het menu : koninginnenhapje, ossestaartsoep, geflambeerd varkenshaasje met kroketten, rijstpap met fruit, koffie en gebak. 

1984 – Vrijdag 21 december : Finale Belgisch Play-Backkampioenschap.

Patrick De Coninck werd eindwinnaar en Leestse meisjes wonnen de prijs van het publiek.

Ruim 2.500 aanwezigen woonden de finale van het eerste Belgisch play-backkampioenschap, ingericht door V.V. Leest, bij.

Bij de 35 overgebleven finalisten één formatie uit Leest : Daisy Spruyt en “De Dolly Dots”.

Deze groep bestond uit 6 fervente voetballiefhebsters die allen speelden in        competitieverband in de vrouwenafdeling van V.V. Leest.

Daisy Spruyt, 14 jaar, studeerde voor kapster aan het Coloma-instituut te Mechelen.

Monique Mees, 15 jaar, volgde Latijn-Wiskunde aan de B.I.M., Marina Huys, 17 jaar, studeerde Handel aan de Ursulinen te Mechelen. Christa Huys, 16 jaar, studeerde aan de S.I..T.O. en Karin Selleslagh, 17 jaar, studeerde aan de Loretten.

Zij brachten het nummer “She’s a lier”.

De Leestse meisjes hadden zich voor deze finale grondig voorbereid. Iedere dinsdag- en vrijdagavond werd er gedurende 1 uur getraind. Het chalet van VV Leest leende zich uitstekend voor deze gelegenheid. De groep zorgde geheel zelf voor haar management, besliste zelf over veranderingen qua dansstijl, kledingscombinaties e.d. Voor de make-up en haartooi zorgde Tina Delclo, een leerlinge aan het Coloma-instituut.

Voor de organisatie kon V.V. Leest beroep doen op de samenwerking van het  weekblad Story, Radio Reflex en De Mechelse Week.

Uiteindelijk werd Patrick De Coninck eindwinnaar met een Michael Jackson-imitatie.

De Leestse “Dolly Dots” van Daisy Spruyt kregen de prijs van het publiek, goed voor 25.000 frank.

(Samenvatting uit diverse artikels van ‘De Mechelse Week’  van 20/12  en 27/12/84)

Foto’s (DMW) :

-De winnaar van de finale Patrick De Coninck in gesprek met presentatrice Micha Marah. Organisator Gust Emmeregs luistert belangstellend toe.

-De Leestse sporthal zat nokvol.

-De Leestse ‘Dolly Dots’  kregen de prijs van het publiek.

27-09-2013 om 18:23 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 10 december : Mislukte overval te Leest.

“Aan de Kouter 54 te Leest werd in de vooravond door onbekenden aangebeld.

Niets vermoedend opende het echtpaar Spoelders-Verschueren de deur en men stond plots oog in oog met twee gemaskerde en gewapende mannen.

De twee ouderlingen boden onmiddellijk verzet, en er vielen zelfs enkele klappen.

De overvallers moeten door de geboden weerstand alleszins verrast geweest zijn, want ze sloegen met hun auto op de vlucht, richting Leest – Dorp.

Het echtpaar Spoelders – Verschueren haalde hulp bij de buren, die onmiddellijk  de politie verwittigden.

De overvallen ouderlingen dienden door een dokter te worden verzorgd.

De politie heeft voorlopig nog geen spoor van de daders.”

(Gazet van Mechelen 13/12/1984)

In ‘De Band’ van januari 1985 verscheen daarvan volgend verslag :

OVERVAL IN DE KOUTER

“Wij bellen aan bij Jeankske Spoelders en zijn vrouw Maria in de Kouter. Het duurde even voor we binnen mochten : twee sloten werden opengedraaid en de deurketting weggeschoven. Lachend zegt Jan : ‘Wij hebben geen schrik van late bezoekers.’

Voor wij een vraag kunnen stellen zijn Jan en Maria reeds bezig met hun verhaal, soms zelfs door mekaar, zo zijn ze nog gepakt van wat ze meegemaakt hebben.
Jan vertelt : ‘Ik zat op maandag 10 december naar de TV te kijken, het moet kwart na acht, half negen geweest zijn. ‘Extra Time’ was nog maar goed begonnen. Er wordt gebeld. Wij zeggen ‘wie zou dat nog kunnen zijn ?’ en haasten ons nog niet om open te doen. Er wordt weer gebeld. Dan wordt er op de rol geklopt. Ik denk bij mijn eigen, daar scheelt wat, misschien de geburen of een accident. Ik ga dus maar opendoen. Ik doe de deur open op een kier, en geloven of niet, op dat zelfde moment heb ik het voorgevoel dat het niet pluis is, ik zet mijn voet nog tegen de deur, maar te laat. Ze vliegen met geweld op mij : twee mannen met een zwart masker waarin gaten gesneden waren voor hun ogen. De ene droeg een karabijn, de andere een revolver.

‘Zwijgen meneer !’ roepen ze direct in plat Mechels. De man met de revolver loopt verder in de gang naar achter, waar ons Maria nog van niets wetend aan het strijken is. Ik zie dat de man met het geweer die voor mij staat, zijn geweer niet op mij richt, maar schuin omhoog houdt. Zonder nadenken grijp ik het geweer vast en beginnen we te vechten. De man roept : ‘afblijven meneer, of ik schiet !’ Op dat gerucht is de overvaller met de revolver teruggekomen en geeft mij een slag op het hoofd met de kolf van zijn revolver. Ik stuikte neer. De man met de revolver loopt dan terug naar achter en botst daar op ons Maria.’

Nu begint Maria haar verhaal : ‘Ik zie eerst die revolver en dan het masker. ‘Zwijgen madame,’ roept hij. Ik verschiet en loop zonder het echt goed te weten langs de achterdeur naar buiten. Ik begin daar te schreeuwen en om hulp te roepen. Ik liep op het steenwegske naast ons huis, als de overvaller, die mij gevolgd was, mij inhaalt. Hij legt zijn hand op mijn mond om mij te doen stoppen met roepen en houdt zijn revolver in mijn hals. In een flits denk ik ‘ai, nu ben ik er toch nog aan.’ En net zoals onze Jan krijg ik een klop. Hij moet me toch losgelaten hebben, in ieder geval ben ik bij die van Warreke (familie Van Steenwinkel) binnen geraakt.’

Nu gaat Jan weer verder met zijn verhaal : ‘Die man met zijn geweer die mij vooraan in de gang in bedwang hield moet ongerust geworden zijn over het wegblijven van zijn maat en is ook langs achter buiten gelopen. Buiten was niets meer te zien en ik ben op mijn kousen door het veld naar Van Loo gelopen om de politie op te bellen. Maar toen wisten we nog niet dat de politie al verwittigd was. Nancy De Nijn, de dochter van onze gebuur, had geschreeuw gehoord, dacht dat er een meisje aangerand werd en had dus al de 900 opgebeld. De politie was heel vlug ter plaatse. Fons De Nijn is nog buiten gekomen om te kijken en heeft twee mannen gezien die gewoon over straat gingen en heeft nog gedacht dat het deugnieten waren die belleke-trek gedaan hadden.’

De auto stond in de Prinsenlaan en zoals achteraf uitgekomen is, zijn de overvallers door de Kerkenblokweg en het wegje naast de Fam. Bradt terug op de Kouter gekomen en zo verdwenen. Dat was het relaas der feiten van Jan en Maria.

‘Ja,’ zeggen ze, ‘het is nu allemaal voorbij. Maar geloof mij, de schrik blijft in uw lijf zitten. En ge hebt zoveel vragen waarop ge geen antwoord kunt geven. Waarom nu juist bij ons, een gewoon huis in de Kouter ? En wat zijn ze eigenlijk van plan geweest ? Want dat weten ze nu wel, bij gewone mensen, dat er geen geld in huis is. Dat was vroeger zo niet, maar ja, ze weten dat als ze gepakt worden ze tegenwoordig toch zo rap losgelaten worden. En oh ja, zegt Jan, dat ik een gat in mijn kop had voelde ik eerst zelfs niet. Het is eerst de politie die me zei : ‘Mijnheer, het bloed loopt in uw nek.’ Ze hebben ons dan allebei met de 900 meegenomen, mijn wonde is dan genaaid en wij konden terug naar huis, maar we zijn bij ons dochter gaan slapen. En ge moet nu niet denken dat ik een held ben of een vechter, ik verschoot van mijn eigen reactie. In zo’n momenten gaat het zo rap dat ge niet denkt, maar dat komt zo in u op. Stillekens aan kunt ge er toch al eens met lachen : ’t waren dan toch ‘beleefde’ overvallers; ze zegden altijd Mijnheer en Mademe, zoals…’Zwijgen Madame’…en …’Pas op Mijnheer, of ik schiet !’…

    KD en RV.”

27-09-2013 om 08:07 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 9 december :  Worden Mechelse fusiegemeenten stiefmoederlijk behandeld ?

“Uit de zopas goedgekeurde stadsbegroting blijkt dat Mechelen volgend jaar zo’n 20,9 miljoen fr. gaat spenderen aan wegen- en rioleringswerken.

Toch maakte CVP-raadslid, Gust Emmeregs uit Leest, een aantal bedenkingen en was hij zelfs van mening dat er in de Mechelse fusiegemeenten maar weinig gebeurt.
”Zij worden stiefmoederlijk behandeld!”, aldus raadslid Emmeregs.

Uit de begroting 1985 kon hij opmaken dat er niet veel te verwachten staat.

En nochtans dienen er enkele oude, versleten, en zelfs gevaarlijke straten, snel opgekalfaterd, meende interpellant. Hij wees hierbij de Leestsesteenweg te Mechelen aan, de vooroorlogse Tisseltbaan en de fameuze Vinkstraat te Leest, waar dringend een verbreed wegdek nodig is om het toenemend verkeer aan te kunnen.

Voorts had Emmeregs het nog over de Molenstraat te Leest, en de Pikkerie te Hombeek, de achterkant van Mechelen, waar men bij elke regenbui zijn zwembroek kan aantrekken om een duikje te doen in de herschapen poelen voor de woningen.

‘Die mensen wonen allemaal in Mechelen. Ik zou zeggen, zij betalen evenveel belastingen als de Mechelaars in het centrum’, riep de CVP-er uit.

Toen deze Mechelse fusiegemeenten nog autonoom waren, zei Gust Emmeregs, konden zij toch elk jaar minstens één belangrijk project realiseren. ‘Zeg mij eens welke speciale projecten het stadsbestuur van Mechelen na bijna 8 jaar fusies heeft kunnen realiseren ?’ vroeg de Leestenaar.

Wel gelijke behandeling

Schepen van Openbare Werken Jean Van der Sande (SP) replikeerde  op de toch wel vrij scherpe uitlatingen van Emmeregs. De schepen zei dat hij over een budget beschikte van 15 miljoen (voetpaden, wegenis), maar dat dit voor gans Groot-Mechelen is. Volgens hem worden de fusiegemeenten evenredig behandeld. De schepen wees er overigens ook op dat het stadsbestuur met de fusie de reeds jarenlang slechte straten uit die gemeenten hebben ‘geërfd’. De vroegere autonome besturen hebben er toch ook maar weinig aan gedaan. Wij kregen bij de fusie al hun plannen overhandigd. Maar tussen plannen maken en uitvoeren ligt nog een lange administratieve, maar vooral financiële weg, aldus Van der Sande.

Zo is de stad reeds jaren bezig met de Leestsesteenweg. Dit project staat voor 1987 op het uitvoeringsprogramma. De kosten (weg aanleggen en riolering) zijn geraamd op 22 miljoen. Met de Molenstraat wordt in de lente begonnen en voor de Tisseltbaan wacht men op de principiële belofte van toelagen om in aanbesteding te kunnen gaan. Volgens de schepen heeft de stad de jongste jaren al heel wat werk verricht aan landbouwwegen in de fusiegemeenten.

Nieuwe spoorwegbrug

Gust Emmeregs (CVP) had het ook over de gevaarlijke viaduct aan de Juniorslaan, die door de NMBS werd aangelegd naar aanleiding van de electrificatiewerken van haar spoorwegnet. Deze viaduct krijgt druk verkeer te verwerken tussen Tisselt en Leest.
Emmeregs wees erop dat deze, sedert augustus jl., opengestelde viaduct niet is verlicht en door zijn helling bijzonder gevaarlijk is.

Er gebeurde overigens reeds een zwaar verkeersongeval, en met de wintermaanden voor de boeg is het zeker opletten geblazen.

Schepen Van der Sande antwoordde dat de NMBS voor de lichtpunten zou zorgen. Het werk zou door Intercom worden uitgevoerd. Het stadsbestuur zal bij de NMBS nogmaals aandringen om de verlichting zo spoedig mogelijk aan te brengen langsheen –wat men in Leest nu reeds is gaan noemen- deze ‘flopbrug’.”

(L. De Nijn, HLN 9/12/84)

1984 – Zondag 9 december : Chiro Sinterklaasfeest

Het groot  lokaal in het parochiecomplex was die dag omgetoverd in een ware            speelruimte. De Prutskes, Sloebers en Speelklubmeisjes en jongens waren die  namiddag uitgenodigd op het Sinterklaasfeest.

In de warme ruimte stonden grote geschenkdozen opgesteld. Elke doos zat vol knutselmateriaal.

Er werd geknutseld en getekend dat het een lieve lust was en toen Sinterklaas arriveerde werd hij verwelkomd met een passend lied,waarna hij plaats nam op zijn troon en vergast werd op poppenkast.  

Tot slot mocht elke jongen en meisje tot bij de grote kindervriend komen die zijn dikke boek raadpleegde en over elk van hen iets wist te vertellen.

Foto’s  (HLN) :

-De viaduct op de Juniorslaan. Nog onverlicht en een gevaar voor de automobiisten. De verlichtingspalen liggen reeds geruime tijd klaar om geplaatst te worden.

-Bijna maandelijks vallen er”gaten”  in de rijweg van de Tisseltbaan.

-De Vinkstraat te Leest : de rijweg dient verbreed. Hiervoor dienen bewoners een deel van hun gronden af te staan. Reeds jaren worden er met de stad   onderhandelingen gevoerd. Daarom laat de verbreding zolang op zich wachten,aldus schepen Van der Sande.

27-09-2013 om 07:49 geschreven door Marcel Van Hoof

Een kijkje op de SP-SVV-Hobbytentoonstelling.

1984 – Zaterdag 8 en zondag 9 december : 5^de Hobby-Tentoonstelling SP Leest

De openingsrede werd gehouden door G. Joris, schepen van onderwijs, waarna een receptie volgde. De schepen behandelde daarin het onderwerp “vrije tijdsbesteding”.

Hij stelde vast dat de mensen hun vrije tijd meestal op een onzinnige wijze besteden en dat het aanwenden daarvan aangeleerd diende te worden. In die richting nam het Mechelse stadsbestuur talrijke maatregelen aldus spreker.

Standhouders : Jacques Sontrop met speleologie, het Humanistisch Verbond, de  postzegelclub A. Spinoy, S.I.T.O. + S.M.S.1 met meubelmaken, publiciteit, binnenhuis en plastische kunsten.

S.T.I.M. (sociale promotie) : macramé, kantklossen, weven.

Stefan De Wit : spelcomputer / gebruiscomputer.

Stedelijke Academie : portretschilderen.

R.I.K.A. : kunstvoorwerpen.

Rommelmarkt en S.T.I.M. dagschool : schoonheidsverzorging/haartooi en computer.

Diane De Wit : bakken als hobby.

Dit alles gecombineerd met drankgelegenheid en gelegenheidsrestaurant alwaar            pannenkoeken geserveerd werden.

            (‘Voor Allen’, 6/10/84)

In dezelfde ‘Voor Allen’ stonden de zittingsuren van de SP-mandatarissen vermeld :

Elke tweede zondag van de maand : Georges JORIS op het gemeentehuis van Leest van 10 tot 11 uur.
Constant DE MEESTER en Jef VLOEBERGHEN in lokaal St.Cecilia van 11 tot 12 uur.

De Mechelse Week over de Hobby-Tentoonstelling :

“…De heer Joris, schepen van onderwijs, behandelde in zijn openingsrede op een grondige wijze het onderwerp ‘vrije tijdsbesteding’. Hij vermeldde dat bij de invoering van werktijdverkorting de baancafés als paddestoelen uit de grond schoten. Waardoor men zich de vraag kan stellen of men destijds de groei van de middenstand wou bevorderen. Het dient echter vastgesteld dat de mensen hun vrije tijd meestal op een onzinnige wijze besteden. Het aanwenden van vrije tijd dient bijgevolg aangeleerd te worden. Het stadsbestuur heeft dan ook talrijke maatregelen in die richting genomen, immers, een hele reeks instellingen werden opgericht : het muziekconservatorium, de stedelijke academie, de Tivoli kinderboerderij, het sportcentrum De Nekker, talrijke musea, enz.

Bovendien wees hij vooral op de rol die de Stedelijke onderwijsinstellingen vervullen t.o.v. het aanwenden van vrije tijd. Reden waarom het Rijksinstituut voor Kunstambachten, de S.T.I.M. en de S.I.T.O. de stedelijke academie kunstwerken, op deze hobbytentoonstelling aanwezig waren, en de producten van hun leerlingen avondonderwijs tentoon stelden.

Maar om vrije tijd op een nuttige wijze te besteden, hoeft men zich niet noodzakelijk tot de kunst te wenden : daarvan getuigen de andere standhouders : postzegelclub A. Spinoy, Jacques Sontrop, Diane De Wit, enz.

Kortom deze tentoonstelling was alleszins een streling voor het oog.” 

1984 – 8 december : Dia-Avond ‘Dag in, dag uit’ van VU Hombeek-Leest

In huize ’t Seel, Juniorslaan 114, Leest.

(‘Voor U Nieuws’, september ’84)

1984 – Zaterdag 8 december : 11^de St. Niklaasbal van V.V. Leest

“Gans het jaar staan wij klaar om onze jeugdspelers, Uw kinderen, te begeleiden. Het zou een stimulans voor ons zijn op dit bal, naast al onze supporters en sympathisanten, ook U ouders van onze jeugdspelers te mogen begroeten.

Naast het orkest Guy Mayer hebben wij aangepaste muziek voor de jeugd voorzien in onze bar.

Natuurlijk is het normaal dat op een St. Niklaasbal ook de goede Sint en zijn knecht van de partij zijn.
Aan allen tot zaterdag 8 december.

     Het bestuur.”

(Folder van VV Leest)

27-09-2013 om 07:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 3 december : Brief van zuster Juanita De Boeck

“Beste familie, liefste medezusters en Goede Vrienden,

Weer al eens de zalige tijd om beste kerstwensen te sturen aan U  allen, goede vrienden en weldoeners. Dat de vrede van Kerstmis ook in uw leven moge anwezig zijn en u een gelukkig Nieuwjaar moge brengen en dat al uw wensen mogen in vervulling gaan.

Een beetje nieuws over de bouw waaraan U allen in enige mate hebt bijgedragen zal U deugd doen. Ik stuur een tekening mee van wat het in de toekomst zal worden. Nu staat de ruwbouw er al. Tegen als U deze brief zult lezen, zal die volledig af zijn. Dan volgt het plaatsen van vensters en deuren en de installatie van water, licht, gas. Dat zal een 6 maand tijd vragen. Dus tegen de winter hier zullen we er nog niet kunnen aan denken erin te zijn.

Maar we moeten nu maar veel geduld hebben. Verder gaat het werk hier zoals altijd : verder met zijn problemen, armoede en noden, waaraan we zoveel mogelijk verzachting willen brengen; oudjes, zieken, kinderen, steeds alles vol. Maar het is een dagelijks mirakel dat we hier nooit iets te kort hebben om ze te helpen.

We zijn ook een grote stap vooruit met de onderhandelingen van Chili en Argentinië. Wat een geluk !

In ’t zuiden van Chili is er ook een vuurspuwende berg in werking gegaan maar tot hiertoe laat de grote uitbarsting op zich wachten. Af en toe schudden we ook wakker door kleine aardschokken.

Eindelijk zijn we aan zomerweer geraakt maar toch is het nog niet heel vast. Het was een natte lente.

14 december, einde schooljaar en dan voorbereiding Kerstfeest en de vakantie van de kinderen. Zo is hier altijd wat nieuws en blijft men jong en idealistisch met al de veranderingen en verrassingen van elke dag.

Ik wens U allen hetzelfde dynamisme toe. Dat houdt een mens levend, is dit een echt beeld van de scheppende God – 6 dagen werken – en Hij zag dat het goed was. In die zin wil ik 1985 binnengaan en wens ik U allen hetzelfde;

   Zeer genegen, Juanita.”

(‘DB’, februari 1985)

Zie schets onderaan.

1984 – 4 december – Het Laatste Nieuws :

            Mechelse begroting : 330 miljoen uitgaven.

            Schepen van Openbare Werken Jean Van der Sande, gaf tijdens het begrotingsdebat

            zijn jaarlijkse toelichting bij de buitengewone begroting van 1985.

            Het gaat volgens hem weer over een sterk afgeslankte buitengewone begroting.

            (...)

            In de eerste plaats zijn er 37,5 miljoen frank genoteerd voor vroeger genomen

            initiatieven waaronder 1,5 miljoen voor de Molenstraat te Leest. 

            (...)”

Krantenfoto onderaan.

1984 – 7 december : Groot Pannenkoekenfeest bij 4-jarig bestaan Korneel

            Op vrijdag 7 december kwam om 19u30 de Goede Sint met zijn drie guitige

            knechten de 120 aanwezige leden bezoeken op het 4-jarig bestaan van de

            volksdansgroep. Vijftien nieuwe leden werden door een doopplechtigheid

            volledig in de groep opgenomen. Daarna riep Zwarte Piet elke groep

            afzonderlijk op het podium, waar alle deugnieten op het matje moesten

            verschijnen.

            Sinterklaas had voor elkeen een pakje bij.

            Door elke groep werden enkele dansjes uitgevoerd waarbij de zwarte knechten

            gezellig mee in het rond sprongen.

            Om 22u30 werd het heerlijke feest besloten met een avondlied.

            (De Band, januari 1985) 

1984 – Vrijdag 7 december : CSC-Interwijkenkwis

Om 20 u. in de zaal Sint-Cecilia. (‘Voor Allen’, 1/12/84)

-De tekening die Jeanne De Boeck naar ‘De Band’ stuurde van het ‘Hogar de Cristo’.

-De Leestse Molenstraat, beter bekend als “De hel van het Noorden”.In het voorjaar van 1985 krijgt zij eindelijk een nieuw rioleringsnet en een wegdek zonder putten.

27-09-2013 om 07:24 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 2 december : 250^ste Wedstrijd van Rudi Van Hoof (foto’s onderaan)

            Voor de aftrap van de voetbalwedstrijd Patro Eisden-Racing Mechelen werd

            Leestenaar Rudi Van Hoof door bestuur en supportersfederatie van Racing

            in de bloemetjes gezet.

            Aanleiding was de 250-ste wedstrijd van Rudi in het eerste elftal.

            In Het Laatste Nieuws verscheen van Willy Romain volgende kop en verslag :

            Heel Racing jubelt om Rudi Van Hoofs 250^ste.

“Rudi Van Hoof weet het zelf niet zo best. De man die voor de aftrap van de Racingmatch tegen Eisden onder bloemstukken en planten werd bedolven, speelde zijn 250^ste match in het eerste elftal al enkele weken geleden. De officiële viering gebeurde echter zondag, en het werd een schlager van formaat. Ten eerste omdat de jubilaris zich extra inzette, en meteen zijn beste wedstrijd van een uitstekend seizoen tot stand bracht. Ten tweede omdat Racing fraai, logisch en verdiend won met een gelegenheidsformatie.

En ten derde omdat Van Hoof precies zondag voor het eerst weer de rode kapiteinsarmband mocht dragen die hij voor enkele seizoenen in eigenaardige omstandigheden had moeten afgeven.

-Hoeveel matchen ik juist speelde herinner ik mij niet tot op één eenheid, lachte Rudi na de winstmatch tegen Patro. Maar ik voetbal in de fanionploeg sedert ruim 10 seizoenen, maakte het jaar in de topklasse mee samen met spelers als Guy Hanssens en Heinz Schönberger.

Van Hoof is er pas vorige zomer 30 geworden, kan dus normaal nog enkele jaartjes mee en is nog van het uitstervende ras van eigen clubspelers zoals groenwit er toch enkele rijk is.

Behalve Rudi voetbalden ook Ronny Claes, Patrick Van Kets en tweede doelman Roger Vandaele nooit met andere clubkleuren als die van Mechelens oudste club.

(...) 

250^ste wedstrijd voor Rudi Van Hoof

Zondag voor de aftrap van de wedstrijd tegen Patro Eisden zal Rudi Van Hoof door bestuur en supportersfederatie van Racing Mechelen in de bloemetjes worden gezet. Van Hoof speelt tegen de Limburgers immers zijn 250^ste officiële wedstrijd met het eerste elftal.

250 wedstrijden is niet iets om zo maar te laten voorbij gaan. Het is een bewijs dat Van Hoof in de voorbije seizoenen heel wat diensten heeft bewezen aan groen en wit. Het is eveneens een bewijs dat een voetballer het mits karakter ook ver kan schoppen.

Bij de jeugd was Rudi Van Hoof zeker dat type van speler niet waarvan men zegde ‘die man heeft klasse in huis’. Neen, Rudi moest het vooral hebben van zijn inzet en fysieke conditie.

Het was trouwens daardoor dat Van Hoof werd opgevist voor het eerste elftal. In de verdediging was Rudi voor de Racingtrainers steeds een bruikbaar element zeker dan wanneer er mandekking dient gespeeld te worden. Rudi Van Hoof was een ‘knoeselbijter’ zoals men dat noemt.

Er is een tijd van komen, er is een tijd van gaan. Rudi Van Hoof heeft dit seizoen meer last van de fysieke conditie dan voorheen. Niet helemaal onlogisch trouwens. Toch blijft de flankverdediger uit het elftal van de leiders in de tweede afdeling voor trainer Albert Bers een vaste titularis. Een bewijs dat Bers nog op Van Hoof rekent om dit seizoen mee te helpen voor het behalen van de titel of om Racing via de eindronde naar eerste afdeling te loodsen.

Voor Rudi Van Hoof zou het beslist een mooie beloning zijn voor een lange loopbaan bij de oudste Mechelse club. Een soort van mooi afscheid. Een mooi afscheid dat Rudi zeker verdienst.

Voor de 250^ste wedstrijd van Rudi Van Hoof zouden de spelers zich dus extra moeten inspannen om ook Patro Eisden zonder punten huiswaarts te sturen. In dat geval is Racing Mechelen herfstkampioen in tweede en blijft de kloof met concurrent RWDM minstens vier punten. Het moet kunnen, na de viering van Van Hoof en Ingrid Berghmans. Want ook Ingrid wordt zondag gevierd voor het behalen van haar wereldtitels. (RDS)

(GvM, 29 november)

1984 – 2 december : Omzendbrief Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool Leest

“…Tijdens de kaartavond werden ons door ouders van leerlingen en oud-leerlingen een aantal voorstellen gedaan :

-Oprichting van een zaalvoetbalploeg. Het is zeker niet de bedoeling om in competitie uit te

komen, toch niet de eerste jaren. Hoofddoel wordt wat aan de fysische conditie te doen en samen wat gezellige, sportieve uurtjes door te brengen.

-Oprichting van een basketploeg. Hiervoor zijn nog niet zoveel kandidaten, maar de mogelijkheid bestaat dat er ook hier wat van komt.

-Voor de dames hebben we een optie genomen voor de nog vrije avonden in de gymzaal van de school. Zij willen een turnclubje oprichten en eventueel ook aan aerobic of jazz-ballet doen.

Iedereen die wenst, kan meedoen. Hoe meer deelnemers er zijn, hoe lager de onkosten per persoon…”

Foto’s :  

-De ganse Racing-familie bracht gelukwensen aan Rudi Van Hoof na zijn 250^ste officiële match in de eerste ploeg. Er waren geschenken van de Old-Brigade, de federatie, de supporters en het Racing-bestuur. (foto ‘De Mechelse Week’)

-Judoca Ingrid Berghmans werd samen met Rudi Van Hoof gevierd.

-Felicitaties van de voorzitter.

23-09-2013 om 08:28 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 1 december : KWB - Rondgang Sinterklaas en Sport TD (foto onderaan)

Het traditionele bezoek van de KWB-Sint aan de Leestse kinderen ging door op zaterdag 1 december. Zo’n 95 gezinnen en 161 kinderen werden bezocht.   

‘s Avonds was er een “Sport T.D.” in “Ons Parochiehuis”.

Kaarten in voorverkoop (met gratis tombola op de inkomkaarten) aan 50 frank.

(Folder KWB en HLN, 4/12/84)

1984 – Zondag 2 december : “Rust Roest” speelde “Met Ezelsoren”

            “Met Ezelsoren” (De leraarskamer) een stuk van Liliane Wouters in 12

            taferelen.

            Om 20 uur in zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6. (ook op 24/11 werd dit stuk vertoond)

            Toegang bedroeg 100 frank (in voorverkoop 80 frank).

Guido Hellemans in ‘De Band’ van november 1984 :

“Dit is een toneelstuk over het schoolleven waarin we de leerkrachten van een lagere school zien met hun idealisme en mensvriendelijkheid, hun frustraties en nijdigheid, de dagelijkse sleur van het beroepsleven, hun hoop, verdriet, geluk, enz..Kortom een weergave van een brok echt leven zoals het er in een school (en ook elders) kan voorkomen.

We krijgen een onderricht van een volledig schooljaar in 12 teferelen en alles speelt zich af in de leraarskamer. De oorspronkelijk titel was trouwens ‘La salle des profs’ maar de vertaalster Alice Taln heeft er een meer Vlaamse titel aan gegeven.

Het Brusselse Brialmonttheater bracht op 15 januari 1984 de Nederlandstalige creatie.

De auteur Liliane Wouters is zelf jarenlang onderwijzeres geweest en is een Fransschrijvende Vlaminge (de zoveelste in de rij) die in literatuurmiddens gekend is als dichteres en vertaalster van Guido Gezelle.

Zij heeft ‘Met Ezelsoren’ geschreven op aanvraag en heeft getracht een stuk realistisch-poëtisch theater te schrijven vanuit haar eigen ervaring. Op en top leven dus.

Rust Roest nodigt dan ook alle geïnteresseerden uit voor de opvoering”

            Gazet van Mechelen over dit stuk (29/11/84) : “Weer dat speciale.

            “...al is het gezelschap “Rust Roest” een amateurgroep, toch slagen zij er

            steeds in een werk te brengen op een bovenste plank-uitvoering en de

            toneelliefhebbers weten dit te waarderen, want zij komen steeds met een grote

            schare enthoesiastelingen.

            En ook ditmaal werd de goed gevulde zaal enkele uren in de ban gehouden van

            ontgoochelingen, hoop en verlangens, frustraties, idealisme, enz..

            Rust Roest onder de regie van Guido Hellemans bracht een stuk theater van

            vandaag, een stuk theater met werkelijkheid welke af en toe doorbroken werd door

            een humoristische kwinkslag, maar een minuut later werd de toehoorder weer in

            een ietwat drukkende sfeer gebracht.

            Het vleugje pëzie, gebracht door Liliane Wouters, zorgde voor de slagroom van dit

            avondtoetje.

            (...)”

De Mechelse Week (29/11) :

“Het gekende toneelgezelschap Rust Roest Leest voerde zaterdag avond het toneelstuk ‘Met Ezelsoren’ op. Dit werk werd geschreven door Liliane Wauters, en bekroond met de tweejaarlijkse prijs ‘Prix André Praga’ uitgaand van de Kon. Academie voor Franse taal en letterkunde. Het stuk heeft aldus internationale allures, reden waarom het reeds op de kalender van het Brialmont Theater te Brussel geprijkt heeft, en momenteel nog loopt bij Theater Antigone te Kortrijk.

Het verhaal is eenvoudig maar zeer aangrijpend. Een jonge interimaris doet intrede in de lagere school; hij moet het vak nog leren en heeft daar wel enige problemen mee. De andere leerkrachten trachten hem met raad bij te staan, maar tevergeefs, de ‘nieuwe’ blijkt het slopende leraarsbestaan niet aan te kunnen.

Het stuk is een prachtige weergave van de dagelijkse realiteit in de leraarskamer. Liefhebbers van de televisie serie ‘de Collegas’ zal het aanspreken in het stuk dezelfde herkenbaarheid en komische aspecten aan te treffen.

(…)”

Het Laatste Nieuws (7/12) :

“…Marcel Verwerft, Renild Polfliet, Toni Peters, Hilde De Kock, Marc Windelen en Roger Janssens van Rust Roest kropen in de huid van de leerkrachten van de zes studiejaren.

De regie was in handen van Guido Hellemans.

De technische ploeg : Jan Emmeregs, Vera Moernaut, Stefan en Kris De Laet, Raf Scheers, Frans Lamberts, Willy Keysers, Karel Mertens, Miloe Van Steyvoort en Fik Diddens.”

Foto’s :

-Sinterklaas op ronde te Leest. Samen met zijn zwarte Piet was hij alweer een jaarlijkse gast van de KWB. Samen bezochten ze 95 gezinnen en ze maakten ruim 160 kinderen gelukkig.

-De toneelbrochure van ‘Met Ezelsoren’.

-De volledige cast van “Rust Roest”.

22-09-2013 om 07:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg : Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

Na het overlijden van Jeanne De Bruyn april 1976 werden haar zoon Pol Huybrechts en diens echtgenote Maria Buggenhout lokaalhouders. Tot dan toe hadden ze hun hele leven al geholpen in de zaak en wisten ze hoe zwaar het was om van ’s voormiddags tot ’s nachts, soms tot het bijna terug dag was, ter beschikking te staan  van iedereen en nog wat.

Nu alles op hun schouders viel, besloten ze te zoeken naar iemand die de zaak wou overnemen, echter in het belang van de fanfare. In augustus 1976 was het zo ver.

De nieuwe lokaalhouders waren Emiel Van Steen en Marcella De Jonghe.

Mille Van Steen is geboren in Leest in 1933. Hij ging er altijd prat op dat hij geen Ceciliabloed in zijn aderen had stromen, maar bloed van ‘Arbeid Adelt’. Sommige leden van St.-Cecilia namen daar aanstoot aan, maar voor de meesten was toen al de dorpspolitiek afgelopen. Leest werd gefusioneerd met Mechelen een paar maanden nadat de nieuwe lokaaluitbaters hun intrede deden. Mille en Marcella hebben zich trouwens altijd ingezet opdat de fanfare het goed zou hebben in het lokaal. Ze hebben er de tijden nog meegemaakt toen het dikwijls feest was in Leest. Na de deelname van de fanfare aan een muziekwedstrijd werd er uitbundig gevierd in het fanfarelokaal.

Maria De Smedt werd op 1 december 1984 lokaalhoudster van ‘St.-Cecilia’. Samen met haar man Willy Van Hoof zorgde ze ervoor dat de fanfare het ook nu goed zou hebben in het lokaal.

Het viel echter niet allemaal mee. Aan het gebouw waren in de laatste jaren geen herstellings- en renovatiewerken uitgevoerd. In het café leek de hele inrichting nog in goede staat. In de zaal was de materiële toestand alles behalve goed : wanneer er gerepeteerd werd op een regendag, moest er een plek gezocht worden waar het niet doorregende. In de winter van 1986 viel geregeld de verwarming uit en zaten de muzikanten dicht bijeen te musiceren in een hoekje om het toch zo warm mogelijk te hebben.

In december 1987 besloot de fanfare uit te wijken naar een andere gelegenheid. Een paar maanden nadat de fanfare uit St.-Cecilia was weggegaan, hield de lokaaluitbaatster de zaak voor bekeken.
De eigenaar vond toen geen nieuwe uitbater meer voor het lokaal ‘St.-Cecilia’…

Erevoorzitter Frans Piessens jr. stelde zijn ‘zaal’, een vroegere schoenfabriek achter de huizenrij aan de Dorpsstraat (‘de root’), ter beschikking van de fanfare. De fabriek was ondertussen op een sfeervolle manier ingericht. Alle nodige voorzieningen waren aanwezig tot zelfs caféspelen waarmee gratis mocht worden gespeeld.

Vroeger had de fanfare nog gebruik gemaakt van het ‘zaaltje’ en dikwijls werd er de generale repetities gehouden wanneer aan een wedstrijd werd deelgenomen. Het centrum van het fanfareleven was door deze maatregel verlegd van het dorp naar ‘achter de root’.

In het begin deed het wat onwennig aan omdat in tegenstelling tot vroeger het fanfarelokaal niet om het even wanneer kon worden bezocht door de leden, maar na een tijdje vond zo goed als iedereen de situatie gewoon. In het lokaal was er een tapkast geplaatst zodat er geen dorst werd geleden. De opbrengst van de drankenverkoop kwam op de rekening van de fanfare. De temperatuur was er zowel in de zomer als in de winter aangenaam en de fanfare was zeker niet van de drup in de regen beland. Integendeel.

Met het zaaltje had de fanfare een echt clubhuis gevonden. De ruimte was voldoende om er de restaurantdagen, het jaarlijks ledenfeest en zelfs het Palmzondagconcerte te organiseren. Ook de muzieklessen aan de aspirant-muzikanten werden er gegeven.

In 1990 begonnen er bij sommige fanfareleden stemmen op te gaan dat het toch niet zo interessant was dat de vereniging gebonden was voor onderdak aan één bepaalde persoon of familie en zij stelden voor om het vroegere lokaal te renoveren. Voor erevoorzitter Frans Piessens was dat geen probleem want zijn gezin begon na een aantal jaren maar pas te ondervinden dat de druk op hun privéleven door de fanfare boven de aanvaardbare grenzen was gestegen.

In 1991 werden de renovatiewerken aan café-zaal ‘St.-Cecilia’ uitgevoerd door de fanfareleden en aan het eind van dat jaar trok de fanfare terug naar het centrum van het dorp.

Vanaf ’92 zorgde fanfare zelf voor het onderhoud en de uitbating van het café en de zaal.

Van bij het begin werd gesteld dat het café uitsluitend zou opengehouden worden wanneer

de fanfare haar bijeenkomsten hield op haar festiviteiten organiseerde.

In de loop der jaren werden bijkomende verbeteringen uitgevoerd aan het gebouw. Langs de ene kant was dat nodig om de zaal aantrekkelijker te maken en langs de andere kant waren er maatregelen die door de overheid werden opgelegd. Bij deze laatste ging het voornamelijk om milieuvergunningen en om reglementen in verband met de openbare veiligheid.

Voor de zaal ‘St.-Cecilia’ is een milieuvergunning klasse II afgeleverd.

Door de bijkomende verfraaiingswerken, de vrij lage huurprijs en de duidelijke afspraken die worden gemaakt met verenigingen en particulieren die de zaal huren, werd het fanfarelokaal vanaf 1996 zo goed als elk weeeinde buiten de vakantieperiodes verhuurd.

Omdat er voor de bediening moest gezorgd worden wanneer het lokaal is opengesteld wordt beroep gedaan op bereidwillige ereleden. De ‘ploeg’ die daarvoor de eerste jaren na de heropening zorgde, bestond uit een aantal dames van bestuursleden en bestuursleden niet-muzikanten. Josée Keulemans, Rosa Van Roy, Maria Lauwens, Lieve Van obberghen, Berna Van Hoorebeeck, Josephine Polfliet, Vera Lauwers, Nicole Huysmans, Bert Vullers, Simonne Moernaut, Franz-Johan Gieselink, Alice Absillis, Martine Steenackers, Jan Verschueren, Frieda Lambrecht, Ilse Peeters, Vic Verschueren, Jacqueline Bosmans, Ann De Keersmaecker, Renilde Segers, Jef Lauwers, Hilde Willox, Linda Moons, Beppie De Korte, Jan-Frans Absilles en Delfine De Wandeleer hebben vanaf 1992 ten minste een periode getapt op de repetitieavonden.

Nadat de voornaamste werken aan het café, de feestzaal en de keuken werden uitgevoerd, werd er op de zolder boven het café een opslagruimte, een muziekbibliotheek en een archiefruimte  ingericht. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Maria Buggenhout, echtgenote van ‘Pol’ Huybrechts.

-Marcella De Jonghe, ‘Marcella van Mille van Steen’.

-Optreden in het ‘zaaltje achter de root’ met Frans Violet.

-‘De ploeg’ voor de vrijdagavondrepetitie in 1998 :

van l. naar r. : Els Van Praet, Karel Lauwens, Maria Vervoort, Anny De Prins, Agnes Piessens, Simonne Gobien, Eveline Van de Poel, Gerda Van Hool, Adrienne Pepermans, Maria Buggenhout, Pol Huybrechts, Magda De Croes, Johan Hendrickx en Julienne Lamberts.

(foto’s : ‘Leest in Feest’)

22-09-2013 om 07:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23, 24 en 25 november : Mosselfeesten van V.V. Leest

Vonden plaats in het chalet van de voetbalvereniging.

“Wat kwaliteit betreft hoeven wij niet te blozen, zij die reeds bij ons kwamen eten weten het : NERGENS BETER.

Onze prijzen hebben wij zo laag mogelijk gehouden en zijn als volgt :

Mosselen (zoveel men er lust) met friet of brood : 225 fr.

Stoofvlees met friet of brood : 150 fr.

Kindermenus (mosselen of stoofvlees) tot 12 jaar : 100 fr.”

(Folder VV Leest)

1984 – Zaterdag 24 november : Dansavond van Vevoc

In de parochiezaal te Leest vanaf 20u30.

Rond 23u30 ging de Bodega open. Kaarten in voorverkoop : 80 fr. bij alle bestuursleden en bij de leden caféhouders Karin en Vic.

Studio Kariek zorgde voor de muziek. (Brieven aan de leden van 27/8 en 12/10/84)

1984 – 26 november : De plaatselijke Volksunie-afdeling Hombeek werd uitgebreid met

            leden uit de gemeenten Leest en Heffen. (KH)

1984 – Zaterdag 1 december : Nieuwe uitbaters in het lokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’.

                    Officiële opening van café-zaal “St-Cecilia” en nieuwe uitbaters.

 ”Zaal St. Cecilia heeft nieuwe uitbaters. Vanaf december 1984 zullen Mariake en Willy hun best doen om hun klanten te verwennen. Wij wensen hen veel succes toe en hopen op een goede samenwerking.”

(‘Van Toeters en Trompetten’, jaargang 4 – nr.4)

                                 Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

De ‘Belle Vue’

Het eerste fanfarelokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’ was de ‘Belle Vue’, het latere café ‘De Drij Gapers’. Dit café had destijds een bal- en feestzaal. Daarnaast was er ook nog een kruidenierszaak verbonden aan deze herberg. De ‘Belle Vue’ bleef het fanfarelokaal tot 1914.

De eerste lokaaluitbater was Theodorus Van den Heuvel (1856-1925). Hij hield het café open tot 1906. Deze man was niet alleen herbergier en winkelier. Hij was eveneens landbouwer.

Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859, +Leest 2/11/1918) was zijn opvolger. Hij was tevens de eerste fanfaresecretaris.

Tijdens de eerste wereldoorlog had de fanfare geen behoefte meer aan een lokaal omdat alle muzikale activiteiten in het openbaar verboden waren en als samenscholingen werden beschouwd.

Café-zaal ‘St.-Cecilia’

Vanaf 1918 trok de fanfare naar café-zaal ‘De Vlaamsche Leeuw’ aan de Dorpsstraat 6. Later werd het gewoon café-zaal ‘St.-Cecilia’.

Emiel Verschueren, de latere Leestse burgemeester en erevoorzitter van St.-Cecilia was de derde lokaaluitbater van St.-Cecilia Leest. Hij ging wonen op de plaats waar het huidig lokaal zich bevindt. Hij was in die jaren boer en steenkoolhandelaar.

In 1931 zou hij het ‘Hof ter Haelen’ aankopen en werd hij herenboer.

Van 1931 tot 1976 werden Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn lokaalhouders.

Frans, ‘Sooike’, werd te Leest geboren in 1906 en huwde Joanna De Bruyn ‘Jeanne van Sooike’ in 1929. Jeanne was de zuster van dirigent Rik De Bruyn en werd te Bornem geboren in 1906.

Frans Huybrechts was een lokaalhouder die door de Cecilianen op handen werd gedragen omdat hij uit volle overtuiging op zijn manier meewerkte aan de uitbouw van de fanfare. Alle concerten en een groot deel van de repetities vonden plaats in het fanfarelokaal. Maar ook op werkdagen was er volk in de zaak. Landbouwers die van de markt kwamen en arbeiders die van hun werk naar huis gingen, kwamen langs om nog wat met elkaar te babbelen of om het laatste nieuws van de fanfare te vernemen. Op zondagvoormiddag na de mis was de zaak vol. Er werd aan zo goed als alle tafels met de kaart gespeeld. Het fanfarelokaal was in die tijd het echte centrum van het verenigingsleven.

Aan de muren van het café hingen alle diploma’s van de muziekwedstrijden die de fanfare had weten te winnen. De bekers stonden op de schouw boven de ‘Leuvense stoof’.

Het verhaal deed de ronde dat wanneer Frans Huybrechts vond dat er te weinig volk in het café was hij naar de andere cafés in het dorp trok en daar een rondje betaalde. Wanneer hij dan terug thuis in de eigen zaak kwam, was die meestal met klanten gevuld.

Na het overlijden van Sooike zette zijn echtgenote de zaak verder met de medewerking van haar zoon Pol Huybrechts en zijn echtgenote Maria Buggenhout.
In die tijd waren er nog geregeld bals van de Leestse verenigingen, vooral van de fanfare : het groot bal, het carnavalbal en natuurlijk de bals ter gelegenheid van het ledenfeest.

De kermisbals organiseerde Jeanne zelf voor eigen rekening. Vooral het bal op tweede paasdag was telkens een reuzengroot succes. Minstens één keer per jaar gaf ze een souper voor de muzikanten en één keer per jaar was er biefstuk op de bestuursvergadering.

Bij ‘Rik en Mieke van den Do’.

In de jaren vijftig werd er in de zaal ‘St.-Cecilia’ door de Blekken gerepeteerd van maart tot en met mei en van september tot en met november. De andere maanden werd er gerepeteerd in de ‘zaal’ bij Rik Verschuren op de Heide. Hiervoor waren twee redenen. In de eerste plaats kon de garage van ‘Rik van den Do’ makkelijker warm gestookt worden in de winter omdat ze een kleiner volume had. Ten tweede waren er muzikanten die op de Heide en in het Dorp woonden. Om beurten waren ze dan drie maanden dichter bij huis. Het spreekt voor zich dat ook de cafés van de leden-herbergiers in de buurt na afloop van de repetitie muzikanten over de vloer kregen.

Wanneer het koud was, deden zowel ‘Jeanne van Sooike’ als ‘Mieke van Rik van den Do’ hun uiterste best om het repetitielokaal op kamertemperatuur te brengen.

Mieke Van den Heuvel begon op een repetitiedag, toen nog de zaterdag, al van ’s morgens met het opruimen van de garage. De kieren tussen de garagepoort en de muur werden dichtgemaakt met opgerolde repen krantenpapier en met jute balen. Daarover werden dan nog oude dekens gespannen, zodat er geen tochtje het repetitielokaal binnenkwam. De kachel brandde toen de hele dag en wanneer de repetitie begon, was de zaal aangenaam verwarmd. Een paar uur voor de muzikanten toekwamen, ging Rik Verschuren het vat aansteken en dan proefde hij ook of het bier wel de goede kwaliteit en de juiste temperatuur had…

Tijdens de repetitie moest er regelmatig steenkool in de kachel gedaan  worden en tussen de fanfaretonen door kon men zonder moeite het geluid van vallende steenkool uit de kolenkit horen. Rik of Mieke probeerden dat te doen tijdens de korte rustpauzes tussen de verschillende stukken, maar dikwijls viel dat verkeerd uit. Niemand nam er echter aanstoot aan als de kachel niet op het juiste moment werd bijgevuld.

De kachel in de zaal stond doorgaans roodgloeiend. De bombardon- en tubaspelers net als de slagwerkers zaten dicht bij de kolenkachel en zij hadden het in de wintermaanden dikwijls veel te warm. In de zomermaanden werd er daarentegen dikwijls gerepeteerd met de garagepoort open.

Het was destijds de gewoonte dat de muzikanten drank mochten bestellen terwijl ze repeteerden. Meestal werd dan een hand of een aantal vingers in de lucht gestoken en dan wisten de lokaalhouders genoeg. De muzikanten bestelden toen dranken voor de ‘hele pupiter’ of voor de muzikantengroep…Het aantal pinten bier werd getapt en wanneer iemand een frisdrank wou, was dat geen probleem. Het teveel aan pinten bier was een ogenblik later al aan de man gebracht.

Op de Leest-Heide werd in de jaren vijftig de Heidekermis op een andere manier gevierd dan nu het geval is. De fanfare huurde een Decap-orgel en plaatste dat in de zaal bij Rik van den Do. Er werd nog een houten plankenvloer geplaatst met daar omheen nog wat tafels en stoelen. Aan de zoldering werden papieren slingers gehangen en dat was alles wat er nodig was om een succesrijk kermisbal te organiseren.

De kermis op de Leest-Heide strekte zich uit over een grotere oppervlakte dan de zaal Verschuren en de omliggende cafés. Er waren op de Leest-Heide nog veel meer cafés dan er op dit ogenblik zijn.

Toen Mieke Van den Heuvel last begon te  krijgen van de voortschrijdende leeftijd en niet meer tegelijkertijd kon zorgen voor haar café en voor het klaarzetten van de zaal werden de repetities op de Leest-Heide stopgezet. Dat was ondertussen voor de meeste muzikanten geen onoverkomelijk probleem meer, want ze hadden zo goed als allemaal een auto. De jongeren kwamen met de fiets of werden door volwassenen naar de repetitie gebracht.

In zaal ‘St.-Cecilia’ gaf Jeanne De Bruyn voor de muzikanten dikwijls een souper.

In de zaal bij Rik van den Do weerd er ook gegeten. In de wintermaanden werd er na de repetitie haring gebraden. In de zomermaanden werd er pekelharing gegeten of boterhammen met ‘geperste kop’ (hoofdvlees).

Vervolgt…

Bijgevoegd : (foto’s : ‘Leest in Feest’)

-De ‘officiële’ uitnodiging voor de ‘officiële’ opening van café-zaal ‘St.-Cecilia’ uit ’84.

-‘Mariake’ De Smedt.

-Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn.

-Gezicht op zaal ‘St.-Cecilia’ omstreeks 1970.

22-09-2013 om 06:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23 november – Oud-Leestenaar Eddy Beterams in de belangstelling

Gazet van Mechelen :

            Jongeren stromen toe – Walem heeft eigen judoclub.

“Enkele maanden geleden werd er in Walem een judoclub opgericht. Tot grote verbijstering van velen misschien, maar in de Mechelse deelgemeente kent deze club toch een opmerkelijk succes.

Er werd gestart met enkele leden en het aantal judoka’s blijft toenemen. Alhoewel er in Mechelen verschillende clubs bestaan blijft Seiryoku Zen’y toch nog een gat in de markt gevonden te hebben.

Niet alleen de Walemse jongeren gaven blijk van interesse. Velen komen zelfs van heelwat verder. Positieve vooruitzichten dus voor de club en voor trainer EDDY BETERAMS die

de judoka’s opleidt.

(...)

Aan Eddy Beterams is een hele judogeschiedenis verbonden. Niet alleen heeft hij al een 12-tal jaren de judomicrobe te pakken, maar hij beoefende deze sport ook op verschillende plaatsen. Eddy Beterams verscheen het eerst op de mat bij Bushido Kwai uit Mechelen en stapte nadien over naar Fudji Yama uit St-Kat.Waver. Daar behaalde hij de zwarte gordel

en bleef er een zestal jaren actief.

Stilaan rijpte bij hem de interesse om zelf met een club te beginnen.

Het Health Center te Zemst bood hem gedurende een jaar een voorlopige oplossing, maar Beterams wilde om allerlei redenen toch wat meer.

Alles scheen een droom te blijven en Eddy besloot het judo vaarwel te zeggen.

Dirk Poels en enkele andere leden uit Zemst waren hiermee niet akkoord en brachten Eddy Beterams ertoe om ergens anders en met een onafhankelijke club te starten.

Met een 12-tal mensen uit Zemst werd de Walemse club uit de grond gestampt.

Al vlug bleek dit een succes te zijn, want momenteel telt men reeds 48 judoka’s.

Meer dan de helft staat totaal onwetend en nieuw tegenover deze sport en men beschikt over een groot aantal jonge mensen onder de 14 jaar.

Voor Eddy Beterams staat er dus nog veel werk op stapel. Hij moet deze mensen een degelijke opleiding geven. Als trainer staat hij hier zeer positief tegenover : “Jonge mensen zijn de toekomst voor een club,” verduidelijkt hij, “bovendien is het steeds mijn stelregel geweest alle judoka’s te accepteren en dat verlang ik ook omgekeerd. De kleur van de gordel is voor mij van geen belang en dat wordt in vele clubs wel eens vergeten. Een goede mentaliteit en sportiviteit zijn veel belangrijker dan alleen het streven naar graduatie.

De zwarte gordel hoeft niet minachtend te kijken op beginnelingen”, zegt Eddy Beterams.

De Walemse club denkt er ook aan om binnenkort met een cursus zelfverdediging voor vrouwen voor de dag te komen…”

            (...)

Eddy is een zoon van Luc Beterams (°Mechelen 27/7/1903, +Leest 25/5/1988) en van Bertha De Becker (°Mechelen 16/5/1909, +Zemst 17/2/1999).

Deze oud-chiroleider heeft zich met dezelfde passie als voor het judo op de modelfotografie gestort en momenteel is hij voorzitter van een Haachtse fotoclub.

Op zijn knappe website http://users.pandora.be/creafoto kan je zijn kunst bewonderen en genieten van enkele van zijn wondermooie gedichten.

Dat de appel niet ver van de boom valt kun je hier nalezen in het interview van zijn vader :

Zijn ouders waren afkomstig uit Mechelen waar in 1928 hun huwelijk werd ingezegend door pastoor Filip Van Stappen. Luc vertelde daarover in ‘De Band’ (september ’78) :

“Wat ik nooit zal vergeten is dat op ’t ogenblik dat we de Hanswijkkerk binnenstapten men er juist een begrafenis had gevierd, de lijkstoet werd juist buitengedragen…”

Het echtpaar vestigde zich in 1944 in Leest. Eerst op de Grote Heide, dan in ’t dorp en uiteindelijk op de Tisseltbaan.

“Ik was bibliothecaris van de Hanswijkparochie, Bertha was een echte leesgier en de schoonste boeken kreeg ze van mij,” vertelde Luc, “Daarbij speelde ik ook toneel. Ik heb onder meer in het toneelspel van Racine ‘Athalie’ gespeeld.
Bertha werkte in Antwerpen bij ‘Van Siena’ Kunstvlaggen. We waren zeer spaarzaam en gingen nooit uit. Toen we trouwden hadden we dan ook alles wat we nodig hadden. Onze eiken slaapkamer die kostte 1.200 fr.. Een fornuis, een keukenkast, enz. hadden we gekocht met 100 fr. die we elke maand opzij hadden gelegd. We woonden toen op de Leuvense Steenweg. Ik was begonnen aan m’n carrière van syndicale leider in 1926. Vooral sociale aangelegenheden. Dikwijls een kot in de nacht lag ik te zweten aan de dossiers om te verdedigen. Ik heb daarmee veel mensen geholpen. M’n syndicale loopbaan was ook de oorzaak dat ik het zingen gelaten heb. Ik was een tijdlang sopraan van het Sint-Romboutzangkoor waarvan ik dit jaar nog een herinneringsmedaille ontving.

Het is Stan De Decker die me is komen vragen om mee te helpen aan ‘De Band’. Samen met pater Clemenciaan hebben we jaren dit blad samengesteld. Tot in 1960, toen kreeg ik alles op mijnen nek. Van dan af heb ik het helemaal alleen klaar gespeeld om elke maand een ‘Band’ uit te geven en als m’n ogen weer goed zijn begin ik er terug aan. ‘De Band’ moet een soldatenblad bij uitstek blijven. De technische dienst is een heel moeilijke opgave. Ik hoop dat jullie de mensen in moeilijkheden naar mij blijven sturen.”  

-Oud-Leestenaar en oud-chiroleider Eddy Beterams tijdens de opleiding van nieuwe judoka’s.

-Eddy Beterams in 2013.

-Luc en Bertha Beterams De Becker. (Schets : Georges Herregods)

21-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

Eric Hendrickx met Micha Marah

en organisator Gust Emmeregs.

1984 – Zaterdag 10 november : Tweede halve finale Play-Backwedstrijd.

            Weer was de Leestse sporthal volgelopen voor de tweede halve finale van het

            nationaal play-backkampioenschap.

            Geert Schietse won deze wedstrijd met een vertolking van Katja Ebsteins “Theater”.

            De jonge Eric Hendrickx (foto) won de prijs van het publiek met een vertolking van

            Ciske de Rat. (‘DMW’, 15/11)

1984 – 10 november : Ziekenfonds De Voorzorg Afdeling Leest – Algemene Vergadering.

            De jaarlijkse algemene vergadering van het ziekenfonds De Voorzorg – afd. Leest,

            vond  plaats in zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat Leest.

            Een afgevaardigde van het ziekenfonds besprak volgende dagorde :

            -verslag 1983

            -problemen betreffende de ziekteverzekering.

            -gedeeltelijke herkiezeing Raden van Beheer en Gewestelijk Bestuur.

            Volgend eetmaal werd aangeboden aan de prijs van 50 frank :

            halve kip met appelmoes of currysaus en brood.

            Nadien volgde er een kaartavond waarop 2 kippen per tafel konden worden

            gewonnen. (‘Voor Allen’ 20/10 en folder)          

1984 – Zondag 11 november : Achter de schermen van de Zoo met de Kleinveebond

            Onder leiding van een gids organiseerde de kleinveebond “Het Rijke Nest”

            een bezoek achter de schermen van de Zoo.

            Op het programma : bezoek aan de stallingen en de filterinstallaties van de dolfijnen.

            De inrichting voor de nachtdieren, de centrale dierenkeuken met haar culinaire

            specialiteiten, de zoutwaterfilters van het aquarium, de kweekafdeling met de cavia’s,

            muizen, sprinkhanen, krekels en meelwormen…

            Inkom : 240 fr.

            Inschrijvingen bij de secretaris Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120

            of bij de andere bestuursleden Toon Lamberts, Robert Verbruggen of Sylvain

            Teughels. (‘DB’, oktober ’84)

Uit ‘De Band’ van december ’84  :

“Samen met hun leiders brachten de speelklubjongens met de mensen van de Kleinveebond een bezoekje aan de Zoo.

Om 8 u. ’s morgens stonden de klein gasten met hun knapzakske op ’t dorp gereed. Enkele ouders stonden ook op de uitkijk. Met ons plaatselijk taxibedrijf ‘Pirrewit’ werd ’t chirovolkske naar het station gevoerd. Daar hebben we de trein genomen richting Antwerpen. In de Zoo werden we onder deskundige leiding van een gids achter de schermen van het dierentuincomplex geloodst. Iedereen van ons was vol bewondering voor wat we daar te zien kregen. Het kweekcentrum van sprinkhanen, torren, muisjes en cavia’s deed sommigen wel even opschrikken maar…de dolfijnen maakten alles weer goed met hun ‘waterspelen’.
Nat van het zoute water hebben we, na een bezoekje aan het aquarium, de nachtdiertjes een goeiendag gaan zeggen. In de reptielenkas mochten we zelfs een echte wurgslang vasthouden. Veel van de ouders durfden het diertje niet te aaien, maar de kleinsten waren er niet bang van. Integendeel !

De bookes van ons moeke smaakten lekker en na nog een toertje in de Zoo gemaakt te hebben, keerden we richting Mechelen. Taxi Robert De Rooster voerde ons verder door naar Leest. Vermoeid maar content zijn we even gaan Sinte Mette zingen en dan was het hoge tijd om huiswaarts te keren…’t Was een lange maar boeiende dag…”

En de ervaring van Toon Lamberts :

“Mijn bezoek aan de Zoo was in alle eerlijkheid –mijn visie- een ontgoocheling. Het is net of al die jaren zijn blijven stilstaan. De dieren zijn er echt op achteruitgegaan, ze lopen er maar triestig bij. De liefde voor de dieren is weg. Ik zie het aan hun haar, hun veren dat hun gevangenschap hun triest maakt. Alleen de dolfijnen waren in hun nopjes. Was het misschien om die jonge meiden die de dolfijnen aansporen om kunststukjes uit te halen of was het de vis die hun toegeworpen werd. Ik heb er het raden naar, maar ik stond er toch getroffen bij.

Ik wil niemand kwetsen, maar er schort iets in de Zoo, net zoals op Bell, Nobels-Perleman, de Boomse Metalen, Cockerill Sambre en noem maar op. Zelfs in het buitenland is het mis. Geld en nog eens geld, verdiend of niet is nu een waardemeter geworden die velen verdrietig maakt. Geld is het slijk der aarde en geen waardemeter van liefde voor de medemens en al wat leeft.

     Op uw gezondheid,

     Toon.

Ik dank Van Laarhoven Jos voor zijn inzet met de rondleiding en de gids die ons deskundige uitleg verschafte. Alle twee geen pijn om mijn misschien wat harde woorden. Ge kent me, dit is mijn ongezouten mening. Maar ja, ik ben dan ook niet ervaren in dit soort werk. Koken kost geld, dat weet ik maar al te goed. Maar inzet is toch een grote vereiste. Dank vrienden van de Zoo, het beste om uit de rode cijfers te geraken.

    Toon.”

1984 – Zondag 11 november : Eetdag Vrije Kleuter- en Basisschool Dorpsstraat.

In de Parochiezaal, Kouter Leest.

Op de kaart stonden drie menu’s :

-Tomatensoep met balletjes, biefstuk perpersaus of biefstuk natuur, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, konijn met pruimen, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, kip-fricasée, frieten. (200 frank)

Voor de kinderen waren er speciale menu’s aan de helft van de prijs van volwassenen.

Aperitieven (porto-sherry) werden aangeboden aan 60 frank en als voorgerecht kon men opteren voor kaaskroketten (60 frank).

1984 – Vrijdag 16 november : Filmavond – “De Vlaschaerd”

            KVLV-Leest bracht in de parochiezaal, Kouter, de film “De Vlaschaerd” naar het

            populaire boek van Stijn Streuvels.

            De regie was van Jan Gruyaert en de hoofdrollen werden vertolkt door Dora Van der

            Groen en Vic Moeremans.

            De film was bekroond met de Vittoria de Sica prijs.

            Aanvang 20 uur en inkom was 50 frank.

            Er waren zo’n 140 toeschouwers aanwezig.

            (DMW, 22/11/84)

            Dit boek was reeds in 1942-43 verfilmd als ‘Wenn die Sonne wieder scheint’.

1984 – Zaterdag 17 november : Jaarlijks Banket (Teerfeest) Fanfare St.-Cecilia

Het jaarlijks banket, dat traditioneel over twee dagen gespreid werd, was dit jaar gereduceerd tot één dag.

            Programma :

            -09u30 : samenkomst lokaal Sint Cecilia.

            -10 uur : eucharistieviering voor de overleden leden.

            -11 uur : bezoek lid-herbergier (Victor De Maeyer), café ‘Op de Hoek’.

            -11u30 : biefstuk eten in lokaal Sint Cecilia.

            -12u45 : optocht naar Leest – Heide met bezoek aan leden-herbergiers.

            -15 uur : vertrek naar zaal Sint Cecilia.

            -16 uur : banket met tombola gevolgd door dansavond met Antverpia (D.J. Felix).

            Het menu bestond uit zeevruchtencocktail – ossestaartsoep – vidé – kalkoengebraad

            met champignons en kroketten – dessert met koffie.

            Voor de muzikanten en leden van de drumband was dit alles gratis.

            Ereleden betaalden 150 fr voor de biefstuk en 650 fr voor het banket. (Folder)

21-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

De heer Everaerts neemt de autosleutels

in ontvangst.

1984 – 7 november – Gazet van Mechelen : DE AUTO WERD UITGEREIKT

“Het eerste vijfdelig kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SK Leest ten voordele van de voetbalclub van SK, mag als een overweldigend succes worden aanzien.

Gedurende vijf vrijdagavonden was het soms problematisch om nog een parkeerplaatsje te vinden voor het vierwielig voertuig in het centrum van Heffen. Gemiddeld kwamen zo’n 300 kaarters opdagen, en dit waren niet alleen Leestenaars, maar zelfs mensen uit de wijde omtrek.

Elke avond was er voor de winnaar een fiets voorzien, en de eer viel te beurt aan de heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenams uit Mechelen.

Met spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren. Er werden immers nooit tussenstanden opgegeven. Uiteindelijk bleek de h. Everaerts uit Boom met 737 punten de autosleutels in ontvangst te mogen nemen. Hij ging de h.h. Dens en Van Santfoort vooraf.

De heer Everaerts, schrijnwerker en vader van twee kinderen, was een gelukkig man. Nog nooit had hij aan een groot tornooi meegedaan. Wel ging hij regelmatig met vrienden kaarten in een klein tornooi, waar voor de traditionele kip per tafel gespeeld werd.

Voor de supportersclub van SK Leest was dit eeerste groot initiatief een moment om gelukkig terug te blikken, en er worden al druk plannen gesmeed voor een heruitgave in 1985; hoewel er anderzijds ook al voor de onmiddellijk toekomst opnieuw plannen worden gesmeed. Eerst volgt er een etentje voor de vele mankrachten, en ook dameskrachten, die van dit tornooi een succes maakten en anderzijds wordt er voor de lente van 1985 gedacht aan een eetdag.

De supportersclub van SK Leest blijkt geen eendagsvlieg te zijn, maar een waar men in de komende jaren zeker nog rekening zal mee moeten houden.”

1984 – Vrijdag 9 november : “Whist” Kaartwedstrijd

            van de Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool, Ten Moortele 2 Leest.

            Er waren voor 25.000 fr aan prijzen.

            Zo kreeg iedere tafelwinnaar ook een kip.

            Van de 272 deelnemers eindigde de Leestenaar Herman Verhoeven als eerste,

            voor Paula De Buyser uit Willebroek. (DMW,15/11/84) 

21-09-2013 om 09:39 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 29 oktober : Naar Keulen met De Band

“Op maandag 29 oktober ’s morgens om 7 uur vertrokken wij met de bus naar Keulen.

Rond 10 uur waren wij aan het huis van de aalmoezenier waar wij goed werden ontvangen.

Daarna zijn wij gaan dineren in het Belgisch Huis na een rondgang in de Dom onder begeleiding van onze aalmoezenier.

Daarna hebben we een tentoonstelling van de Grieks-Romeinse tijd bezocht.

Wij hebben ook een stuk Romeinse heirbaan gezien en een café bezocht waar de tafels oude naaimachines waren.

Na afscheid genomen te hebben van onze aalmoezenier en hem te bedanken voor die mooie dag vertrokken wij om 18u30 terug richting België.

In Geel Punt zijn wij nog een pintje gaan drinken.
Wij kwamen rond 22u30 aan in Leest, allemaal tevreden voor die mooie dag.

Do – re – mi – sol weer een blaadje vol,

Nu sluit ik een twee drie mijn brief.
Nog vele groetjes van Heidi Vanlaerhoven, 8 jaar.”

(‘DB’, december ’84)

1984 – Novembernummer ‘De Band’ : Het Ritueel.

“Ik ben vol argewaan.

Weet niet hoe te geven mij.
Het is misschien ondankbaar

om als mens te leven zo.

Het is opstaan vallen maar,

een uitdagend ritueel.
Al is voor mij het rijpend graan

een ogenblik van rust en weelde,

toch is ’t een kanker dat de mens

met rust en wee omringt.

Waar begrijpend met talent

een enkeling de dans ontspringt.

Het is aan allen niet gegeven

de drang om oeverwaarts

’t vinden van schoon samenleven.

     Toon Lamberts.”

1984 – November – ‘De Band’ : Panoramadeel Rennecauter

                                                     Kroniek van ‘Tistemoors hoeve’.

“Aan den zuidkant van het brugje over de Molenbeek staat de hoeve der nakomelingen der familie Somers. Volgens ’n overlevering was die eens ’n afhankelijkheid der Kloosterhoeve..

Van oudsher gekend als het bedrijf der ‘Tistemoors’… Moeder en de dochters onderhielden hun veestapel en het tuingewas, en Tiste met eigen telgen en ’n paar knechten, zorgden elk jaar dat in de lente het werk op de hoeve en akkers steeds ver gevorderd was, zodat er tijd vrij kwam, wanneer voor het begin van juni tot half juli, de valleien  vanaf de kleine Molenbeekstreek, naar de grotere beemden, aan de beide zijden der Zenne, hun volgroeide zomerse bloei, hoefden te worden gesneden…Weken lang trok Tist dan met zijn stoere kerels, voor dag en dauw ter plaatse…Tist overschouwde en berekende elk te ontginnen pand, en gaf de anderen aanwijzingen en raad…Na zij samen, door ’n wetsteen nog even het mes van hun zeis, snerpend luid, aan den binnenkant vonkketsend scherpten, (hun instrument muzikaal strelend stemmen, vertaalden zij zulks)…en na het maken van een kruisteken begonnen zij hun taak : Tist als voorman, of zogezegde ‘baas’, gaf het ritme van de trekslagsneden aan, voor elke in een aansluitende rij, vijf stappen en na elkaar, hun te beginnen volgbeurt…Zij maaiden met een ervaren ambachtszin die de groeikracht der beemden naderhand waarborgde, zelfs alzo ook nog in den herfst, al was dat een minder gegeerd gewas en echt moeilijk te rijpen, ‘toemaat’ genoemd…

Den zomer was voor die mannen ’n milieuvriendelijk genieten. Op een grachtkant in den lommer van bomen, schaften bij stopen bier en koffie, boterhammen waarin de mieren naar spek of krenten zochten. De knecht ‘Lange Sander’ stookte hier meermaals onder ’n rustpoos met droog beekriet een vuurtje. In die gloeiende as roosterde hij, die daar door hem ten hemel geslagen kikvorsen hun afgestroopte billekens, en van thuis meegebrachte ongeschilde aardappelen…Dat gunden de anderen hem wel, maar afgesproken was er : de eieren der in uitgemaaide nesten van vogels, vergaarden zij samen, en lieten dezen in het water van ’n gracht zinken, en dewelke daarvan op den bodem gezonken bleven, werden door de gegadigden als vers van waarde uitgeslurpt…

Daarvoor en er na, zich reppen van perceel naar perceel, om met de gaffel te te draaien kladden gras te verluchten…Ten avond was het ‘trio’ geblazen om het nog maar half geworgde gras, voor donkerte in huggelkens gezet te krijgen…Toen huppelde de barometer, ook maar in niet al te pienter kinderschoenen, zodat zich daarop betrouwen : wat het morgen kon zijn, steeds ’n gok bleef..Sommige dagen was het, tussen ’n plots wisselvallige regenbui, ’n kiezen van te doen of te laten,wel een uitgespreid pand, zou tot reigolven worden geharkt…Tot toch eens, pand na pand, er de zonne, de massa geelbruin tintte…
Die kleur gaf het sein, voor dat ritselend geurig hooigewin, in geopperde ronde piramiden te tassen, klaar om op te laden, deels voor de dieren thuis, of voor eigen verkoop, of tegen lonende prijs, gereed tot ophalen, voor vrachtvoerders, paardenfokkers en meer anderen…

‘Hoed af !’ voor die Zouaven van een Gilde…, neen geen van ‘Pikke de dood’, maar wel plichtbewuste goeierds, met hun simpel product, doch welk er een toen was, steeds onmisbaar als nuttigs allerlei…

’n Tistemoors quiz onderonsje.

Tistemoors grootvader werd eens op een geburenfeestje aangesproken door een wat aangeschoten wijnwinkelier en die vroeg hem : ‘Zeg Tiste als gij met dat gefoefel in uw beemdgras, daar zo morgen eens hooikoorts van kreeg, welk recept zoudt gij daar tegen gebruiken ?’  en Tiste vroeg : ‘Zeg jongen, als gij na dien scheut jenever dien gij daar juist hebt gedronken, daar dan eens morgen met nen kater uit uw bed waggelt, welk recept zult gij daartegen gebruiken ?’ en de radde wijnman zei : ‘Ik zal als tegengif daartegen, nen dubbelen romer jenever drinken, want ze zeggen dat dit met ’n zelfde goedje de zekerste afdoende remedie is, en gij nu ?’ ‘O’, zei Tist, ‘ik zou voor die hooikoorts als ’n chique, een pruim fris beemdgras kauwen, en als ’t mij beliefde, nog wel twee, dat maakt mij zo fluks als ’n veulen !’ Nu schimpt de wijnman : ‘Zeg es vent, gij hinkt mij achterna als een oud paard, maar kijk eens, ik en mijn vrouw, die glazenspoelster ginder in de tapkast, wij zijn elk achtenveertig jaar geworden, dus samen zesennegentig jaar oud, en zie maar hoe fit wij nog zijn !’ ‘Jawel,’ zei Tist, ‘doch ik en mijn vrouw, wij zijn samen reeds honderdentwaalf jaar

oud !’ ‘Hoe puzzelt ge dat uiteen’, spot de wijnman en Tist verduidelijkte : ‘Ik ben tweemaal zo oud als mijn vrouw was toen ik zo oud was als zij nu is’…De wijnman bleek verstomd…
Toen vroeg hij : ‘Herhaal dat nog eens…ik schrijf het op ’n papierken…Ik zal dat morgen eens berekenen’…

Toemaat farce

Die Tistemoors grootvader had ’n broer Matheus, die in zijn jeugdjaren ’n gepoëtiseerd rijmelaar was geweest…Menig gezelschap kon hij ’n vol uur in vervoering houden met zijn in duizendeneen regels boeiend verzen gedichtsel : ‘De Liefdesbrief’.

Toen hij eens, in de eerste september zondagen na den middag, reeds ’n paar maal van uit de Rennecauter recht door de Scheerstraat, naar de Molenstraat, vandaar de Zenne langs, kuierend de beemden ingetrokken was, vleide hij zich met zijn schrijfgerief in een der gerijpte toemaatoppers, die daar door hem en zijn maaimakkers daags te voren in rijen waren gezet…Bij zijn heengaan viel het hem pas op, dat hij nu voor de derde maal, ginds verder bij het Bleukenbos ’n boeklezend jong meisje zag wandelen…Deze keer komt hij enigszins verstrooid thuis…

Dien nacht bedenkt hij : ‘Ik maak den volgenden zondag mijn toer nu eens rondom het Bleukenbos, en als ik mij dan even aan die freule voorstel, en als dit tot een boekbespreking mocht leiden, zal ik haar met genoegen mijn Liederbrief aanbieden ‘.

Hij herschreef voor haar met zorg die brief, en borg die behoedzaam in den binnenzak van zijn zondagjasje…

Ten mate toe…later vond men in één zijner dagboekjes, met eigen leedvermaak geschreven volgende Tistelinkse memoire :

‘Bij ’n wandeling langs het Bleukenbos, ‘k volg ’n weetlust ding, als een looze vos,

elke wegeldraai, golft haar schaduw blij, wonder lief en fraai, op het groen der wei,

waar ’n vlinderspel, door de luchten zoeft, ‘k groet haar minzaam snel, wijl zij even toeft,

in een zonne sfeer, onderst boven fris, kaatst ’n beekje weer, mij haar beeltenis..

Ach, wat duivelspartnons, alom nu water daar, drie, vier meter scheid ons, en zij lacht zo raar, ‘k werp fluks uit mijn jasje, neem aanloop en spring, o doemis tot ramp, amper ten halve der vliet.

Ik van kop tot teen Mathijs, plons ten kikkerparadijs,

ribbdebie edoch comisch, wijl daarboven keelt die Miss…

Door heroëns verzet, luk ik d’overzij…
met ’n grijns schijnpret, in beslijkt livrei…

Als ’n held vol vuur , sprak met wat bluf : ‘Heel dit avontuur, is voor U mijn Juf,

neem mijn hulde aan, en zeg ‘Ja blijf hier.’ Hoe dit kon voortaan, zong zij spottend fier :

‘Och, gij malle vriend, met ’n modderman, is wellicht gediend, wie hem kennen kan,

‘k vind u wel galant, zo g’uw burgerstand, kunstig nu beland, weer ten overkant,…’

Uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ van Anselms Jedrie.

1984 – Zondag 4 november :  Chiro Familiefeest

Verkort verslag uit ‘De Band’ van december ’84 :

De dag voordien werd er een algemene repetitie gehouden om de laatste danspasjes nog eens op het podium te wagen of de te vertonen stukjes voor het laatst in te studeren.

’s Avonds stond iedereen in piekfijn uniform om aan de chiro-eucharistieviering deel te nemen. Met aangepaste muziek en symboliek kreeg deze viering een modern en jeugdig kleedje. De jonge leidingmensen (vers van de pers) kregen ook hun leidingskoord waarna ze hun leidingsbelofte uitspraken. Dat doet je altijd wat als je die jongens en meisjes daar onwennig ziet staan.

De ganse groep kwam dus ’s zondagnammidag terug bij elkaar voor het familiefeest. Het ganse feest ging door onder het thema van de muziek.

Na de verschillende dansjes, imitaties, toneelstukjes en het leidingsspektakel werden alle verloren gelopen muzieknoten teruggevonden.  De mensen mochten ondertussen aan de koffietafel  terwijl de pater zijn dia-installatie klaarzette. 

Na de traditionele geldomhaling gaf ‘onze oudste’ de gepaste kommentaar bij de mooie lichtbeelden. Vele ouders herkenden hun jonge spruiten in volle bivaksfeer. Na de slotapotheose togen de bezoekers huiswaarts terwijl er in een recordtempo opgeruimd en afgewassen werd. Daarna werd de goeie afloop gevierd met een dansje en een drankje. Je bemerkte het aan de uitgelatenheid  van de oudsten dat iedereen content was van het welslagen van dit ouderfeest.

Hopelijk schieten er volgend jaar niet teveel pistolets of koeken over want de pater  zijn schapen hebben er bijna een maagziekte aan overgehouden.”

1984 – 5 november – Gazet van Mechelen : Damesvoetballers gewond.

            “Tijdens een wedstrijd zaterdag op de sporttereinen van VV Leest aan de

            Dorpstraat liepen twee vrouwelijke voetballers verwondingen op.

            De onfortuinlijken zijn Nadine Van Nieuwenhuizen uit de Driesstraat 13 in

            Hombeek en Martine Cools uit de Elisabethstraat 22 in Kontich, die beiden met de

            hulpdiensten naar het Sint-Jozefsziekenhuis werden overgebracht.”

21-09-2013 om 09:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 27 oktober -  Overstroming na begeven dijk van zandwinningsput.
 

De media daarover :

            Slecht onderhouden dijk van Zemstse zandwinningsput brak.

“Even voor zeven uur zaterdagochtend begaf een dijk aan de zandwinningsput ter hoogte van “Bos van Aa” op de grensscheiding van Kapelle o/d Bos met Zemst.

Op minder dan twee uur tijd stroomde de vele hektaren grote punt via een 20 m brede bres leeg en zette gedeelten van de gemeenten Zemst, Kapelle o/d Bos en Mechelen blank.

Tientallen hektaren weideland en landbouwgrond werden overspoeld maar ook een twintigtal boerderijen en huizen liepen onder water. Op sommige plaatsen steeg het vuile overstromingswater tot 1 meter in de kamers en diende in allerijl meubelen en huisraad in veiligheid te worden gebracht.
Een aantal personen liep oppervlakkige kwetsuren op, toen ze in paniek geraakten door het snel oprukkende water. Ook een brandweerman liep schaafwonden op.

Alarm

Het eerste overstromingsalarm werd om tien voor zeven zaterdagochtend geslagen. Voor de ter plaatse gesnelde brandweerkorpsen uit Merchelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, de gemeentediensten uit de verschillende gemeenten, Civiele Bescherming en Rode Kruis en politie en rijkswacht, betekende dit meteen het startsein voor een lange dag.

In een eerste poging om het water tegen te houden, werd langs alle kanten aangerukt met vaderlanders en zware vrachtwagens met zand. De brandweer zette ook boten in naar bedreigde woningen om daar beveiligheidswerken uit te voeren.

Nadat de dijk het had begeven zocht het water zich een weg over Zemst en Kapels            grondgebied naar de gemeenten Hombeek en Leest.

De ergste wateroverlast deed zich voor aan de Expoelstraat en de Bosstraat.

In de loop van de namiddag werd ook de Tisseltbaan getroffen. Daar kon ook de            Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en ze trad buiten haar oevers.

De rijwegen werden er voor alle verkeer onberijdbaar en het bruggetje aan de Rennekouter stortte in elkaar.

De vermoedelijke oorzaak van de overstroming wordt gezocht in een slecht onderhouden dijk van de zandwinningsput. Na een interventie door de firma Aertsen uit Stabroek kon de bres omstreeks het middaguur worden gedicht. Van dat ogenblik trok het water zich terug.
Ter hoogte van het Bos van Aa zijn kanaalwerken aan de gang en onder leiding van waterbeheersingsfirma Dregging  International wordt daar slib opgespoten. Woordvoerders van dit bedrijf zegden gisteren dat regelmatig controles worden uitgevoerd op de stevigheid van de dijken maar dat waarschijnlijk ratten de ophopingen hebben ondergraven.

Aangekondigd werd dat begin deze week in Kapelle o/d Bos een voorlichtingsvergadering zal worden belegd voor alle schadelijdenden, samen met de verzekeringsfirma van het verantwoordelijke bedrijf. De jongste overstroming in het Mechelse zou overigens geen aanspraak kunnen maken op vergoedingen door het rampenfonds omdat de ramp niet te wijten is aan natuurelementen.”   (GvM, 29 oktober)

En ‘Het Laatste Nieuws’ van dezelfde dag :

Zemst, Kapelle-op-den-Bos, Hombeek en Leest

Overstromingen verzwelgen voor tientallen miljoen fr.

“De gemeenten Zemst, Kapelle-op-den-Bos en de Mechelse deelgemeenten Hombeek en Leest, werden zaterdagochtend zwaar geteisterd door wateroverlast, toen een dijk van een zandwininingsput, in het Aa-bos te Zemst-Laar, het begaf.

Woonwijken en landerijen overstroomden en enkele inwoners uit Kapelle-op-den-Bos, alsook een brandweerman, liepen tijdens de reddingsactie lichte verwondingen op.

Een aantal bewoners dienden tijdelijk uit hun overstroomde woning geëvacueerd. De materiële schade loopt op in de tientallen miljoenen. De geslagen bres kon in de loop van zaterdag nog worden gedicht. Tientallen hectaren landbouwgrond staan nog blank, maar gevaar voor uitbreiding van de wateroverlast kon worden ingedijkt.

Alarm

Kort na 7 u. zaterdagochtend werd het eerst alarm geslagen door geteisterde bewoners uit Kapelle-op-den-Bos. In de dijk van een meer dan 100 ha. Grote zandwinningsput, was een opening van 15 m breed en 4 m diep geslagen. Een 20-tal boerderijen en woningen liepen onder water. Op sommige plaatsen, vnl. in de woonwijk Oxdonck, steeg het water tot 1 m in de woonkamers. Er vielen geen slachtoffers maar toch liepen enkele personen lichte verwondingen op in de paniek die ontstond, toen het snel oprukkende water de geteisterde gemeenten een tijdlang in een geïsoleerd eiland herschiep.

Hulpverlening

Brandweerkorpsen uit Mechelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, samen met de Civiele Bescherming, Rode Kruis, politie en rijkswacht, werden bij de hulpverlening ingezet.

De brandweer maakte gebruik van boten om bij bedreigde woningen beveiligingswerken uit te voeren. Ook moest op vele plaatsen het vee van de weiden worden gehaald.

De ergste wateroverlast situeerde zich in de Hombeekse Expoelstraat en de Bosstraat , alsook in de Bredestraat te Kapelle-op-den-Bos. In de namiddag werd ook nog de gemeente Leest

bedreigd, toen het water zich een weg baande naar de Tisseltbaan. Daar kon de Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en trad buiten haar oevers. De rijwegen werden er voor alle verkeer afgesloten. Een brug aan de Rennekouter stortte in elkaar en verscheidene woningen liepen onder water.

Oorzaak

Een vermolmde dijk van de zandwinningsput wordt als oorzaak van deze waterramp aangewezen. Arbeiders van de firma Aertsen uit Stabroek konden de bres kort na de middag dichten, na eerst een zanddam te hebben aangelegd. Van dat ogenblik af trok het water zich terug.

In Zemst-Laar, ter hoogte van het Sas en het Bos van Aa, zijn verbredingswerken aan de Willebroekse vaart aan de gang door de waterbeheersingsfirma Dregging International.

Slib en water werden in een reusachtige zandwinningsput gespoten. Woordvoerders van het bedrijf zeggen dat er geregeld controle wordt uitgevoerd op de stevigheid van de dijken. Volgens hen heeft ongedierte de ophopingen ondergraven en de dam doen doorslaan.

Schaderegeling

De vraag is wie de schade zal vergoeden. Begin deze week zal in Kapelle-op-den-Bos een voorlichtingsvergadering worden gehouden voor alle bewoners die schade hebben geleden. Hierop zal ook de verzekering van het verantwoordelijke bedrijf aanwezig zijn. Benadeelden kunnen immers geen aanspraak maken op vergoedingen door het rampenfonds, omdat de overstroming niet te wijten is aan natuurelementen.”

(Leo De Nijn)     

Gazet van Mechelen van 30/10 :

Schadelijdenden overstromingen worden vergoed.

“Dit is het mooiste bewijs dat ik kan leveren”, zei gisterennamiddag in het gemeentehuis te Kapelle-op-den-Bos een landbouwer die nog natrilde van de emotie na een nat weekende waarbij zijn boerderij en landerijen overspoelden in de ‘Zemstse bres’ die in de driehoek Mechelen – Kapelle – Zemst 100 ha blank zette en waarbij een 20-tal woningen averij opliepen. Ostentatief deponeerde de man een bokaaltje vettig slib voor de neus van de burgemeesters Symons (Kapelle), Merckx (Zemst) en schepen Nason (Mechelen) als bewijsstuk van hoe erg het in de buurt wel gesteld was.

“Ge moet daar niet mee lachen”, wendde hij zich in de richting van pakweg150 betrokkenen die een spoedvergadering na de overstromingsramp bijwoonden. “Er is trouwens weinig reden tot lachen…”

De man verwoordde ongetwijfeld eenvoudig, krachtig en duidelijk een brok onzekerheid die heerst tussen de geteisterden. Wie gaat dat allemaal betalen ? Wie is verantwoordelijk ? Wanneer gaan we centen zien ?

Precies om op deze en nog andere , zij het meer individuele vragen antwoord te bieden had een inderhaast samengesteld overlegcomité met vertegenwoordigers uit de drie getroffen gemeenten gisterennamiddag een bijeenkomst met de slachtoffers belegd.

In de loop van de verdere namiddag werd door dit comité ook onderhandeld met de NV Zeekanaal. Uit die gesprekken resulteerde alvast dat vandaag en morgen allen die schade van de overstroming leden, door afgevaardigden van de NV Zeekanaal of door experts van de verzekeringsmaatschappijen zullen worden bezocht. Bij monde van haar directeur heeft de NV Zeekanaal formeel beloofd dat al wie schade heeft opgelopen tot de laatste frank zal worden vergoed. De directeur liet in het midden wie daarvoor zal moeten opdraaien : de verzekeraar van ‘Dregging International’ die de slibwerken uitvoert of die van de firma Aertssens die de zandwinningsput beheert. Dat wordt een juridische kluif die op een ander echelon wordt uitgevochten. Wie vragen, problemen of moeilijkheden ondervindt, kan niettemin bij Zeekanaal terecht.

Informatie kan bovendien ook –zo bleek uit de bijeenkomst- ingewonnen worden bij de drie gemeentebesturen of bij de sinds een vijftal jaren opgerichte vzw ‘Kapelse Bijstand’ die haar diensten heeft aangeboden de collectieve belangen te verdedigen.

Het Kapelse bijstandscomité bepleitte in het verleden reeds schadegevallen bij de verbredingswerken van het Zeekanaal en heeft intussen heel wat inzicht verworven wat de juridische aanpak bij dergelijke problemen betreft.

Tijdens de spoedvergadering werden de diverse mogelijkheden welke voorhanden zijn, breedvoerig toegelicht. Ook werd meegedeeld dat de gemeentelijke schattingscomités zich ter beschikking houden om schade aan gewassen op de velden vast te stellen. De aanvragen van de betrokkenen worden dringend ingewacht.

Benadrukt werd de opgelopen schade zo veel als maar mogelijk is te laten vaststellen door experts of door foto’s, door rijkswacht, politie of veldwachters.

Stelt de vzw ‘Kapels bijstandscomité’ zich ter beschikking van iedere schadelijdende, in Hombeek en Leest kan dat moeilijkheden opleveren, omdat de problemen van de overstroomden op Mechels grondgebied onder de territoriale bevoegdheid van de Mechelse rechtbank ressorteren. Voor het Brabants gedeelte in het overstroomde gebied liggen die zaken anders.

De sociale diensten van de onderscheidene gemeentebesturen zijn echter al evenzeer met alle problemen begaan zodat men daar terecht kan, eventueel voor verwijzing.

In de marge van de bijeenkomst gisterennamiddag werd aangestipt dat voldoende beveiligingsmaatregelen zijn getroffen om een onmiddellijke herhaling van de overstroming met als oorzaak de zandwinningsput in ‘Bos van Aa’ te voorkomen.

   Fons Jacobs.

De Mechelse Week van 1 november :

“…Om 15 voor 7 signaleerde een boer de Rijkswacht dat er een overstroming aan de gang was. Vermoedelijk is de bres rond 6 uur, 6 uur 30 ontstaan, aldus de woordvoerder van de Vilvoordse Rijkswacht.

De brandweer hielp de dieren uit de weiden te halen en kelders en huizen leegpompen, in zoverre de boeren daar met eigen materiaal niet in lukten. De Civiele Bescherming maakte zich eveneens dienstbaar door met zwaar materiaal te komen aanrukken voor pompingswerken.  Er werd onmiddellijk een crisisstaf samengeroepen om een vlotte samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten te bevorderen. De commandopost bevond zich in de Bredestraat, vlak bij het getroffen gebied.

Getuigenis

Omstreeks 6u30 werd Louis Binst, die in het bos van Aa vlak bij de bres woont, wakker :

‘Ik dacht eerst dat het een storm was. Maar toen ik buiten keek regende het niet of was er geen wind. Op de vloer was vuil grijs water. Toen ik de 900 belde, steeg het water al tot aan m’n voeten.’ Louis Binst was een van de eerst getroffenen. Het water steeg algauw tot 20 cm. Louis had zijn ouders intussen al gewekt en naar boven gebracht. Daarna werden de dieren uit de stal gejaagd. Er waren ook wat kalveren bij. ‘De dijk was wel goed gemaakt, met plastic aangemaakt en zakken erop. Maar ge ziet het,  het gaat er nog door. Dat vind ik raar, dat ze niks op voorhand tegen de mensen zeggen. Nu zijn wij al onze groenten en ons vlees kwijt,’ voegde Louis daar nog aan toe. De kelder van het huis liep eerst onder, dan de beerput. In de kelder bevond zich een diepvriezer met vleeswaren die de familie Binst voor de winter had opgeslagen.

‘In Kapelle-op-den-Bos hield de spoorwegberm het water tegen, waardoor het water steeg tot 1 meter. Er was doorstroming onder één brug, waardoor het water zich in de richting Hombeek en Leest verplaatst’, aldus een rijkswachter.

In de Bosstraat en de Ekspoelstraat waren verschillende kelders ondergelopen. Het water verplaatste zich richting Tisseltbaan, ter hoogte van de serres. Daar is een overbrugging ingezakt en Aland overstroomd…”  

Foto’s :

-Het Mechelse vocht weer tegen het water.

-Kort nadat zaterdagochtend een bres werd geslagen in de Zemstse zandwinningput

kwam de hulpactie op gang. Ook de Mechelse politiekommissarissen Verhoeven en Budts staken letterlijk de handen uit de mouwen.

-Aan de Tisseltbaan was het onmogelijk om nog met de wagen uit de garage te komen.

20-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Donderdag 18 oktober : Kantklossen met K.V.L.V.

1984 – 19 oktober : Milac ‘Met De Band uit den Band’.

In de parochiezaal. Show, kwis, dansen en lachen met eigen plaatselijke vedetten : Renneke Handsenne, Kletse Pirrewiet en Sousky Touwen.

Disco ‘Andre De Wit’S

(‘DB’, mei en september ’84)

1984 – 20 oktober :  Nieuwe Sporthal werd variétéhal

            Sportcentrum Leest organiseerde een “Top-Show” met medewerking van

            Verveckens Artiestenclub.

            Het betrof een drieledig programma : de voorselecties van de nationale

            Hoger-lager wedstrijd van de BRT, een voorselectie van de Ontdek – de –

            Sterwedstrijd en een voorselectie voor de Miss Vlaanderenverkiezing.

            Onder de kandidaten (zie foto’s) ook enkele Leestenaars zoals Hans Hermans,

            Emiel Peeters, Conny Spruyt.

            Presentatie : Walter Capiau.

            Toegangsprijs : 150 frank.

1984 – Zondag 21 oktober : Met Vevoc naar het Mechels Miniatuur Theater

Vevoc reserveerde plaatsen voor ‘De Grote Fabriek’ van Pierre Platteau.

250 fr./persoon.

(Brief voor de Vevoc-leden van 27/8/84)

1984 – Zaterdag 27 oktober : Halve Finale Play-Backkampioenschap

            Twintig deelnemers namen deel aan de eerste halve finale van het Belgisch

            play-backkampioenschap te Leest.

            Lucien Crauwels swingde zich, aangemoedigd door zijn fans, naar de eerste plaats.

            De Mechelse knaap Patrick Geerts (foto) plaatste zich met een vertolking van Heintjes

            “Mama” voor de finale. (‘DMW’, 1/11/84)

Foto’s :

-Walter Capiau.

-Kandidaten aan het Show-Spel en Kwisprogramma.

-Patrick Geerts plaatste zich voor de finale.

20-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week : VROUWENDERBY TE LEEST

            Pittige derby gewonnen door de sterkste.

“Zowel bij V.V. als bij S.K. Leest zijn er gelijkenispunten.

Beide clubs zijn vorig seizoen gestart met een ploeg in de provinciale reeks.

Beiden zijn gestart bij de Belgische Voetbalbond omdat men er degelijk verzekerd is voor gebeurlijke ongevallen.

De speelsters van beide Leestse ploegen worden bij puntenwinst niet vergoed en dat is volgens de beleidsmensen van beide clubs een groot voordeel om een “echte” vriendschapsband in de ploeg te houden. Na een nederlaag zal en kan niemand van de dames hun collega verwijten met hun “centen” te hebben gespeeld.

Dat is bij de mannen op provinciaal vlak soms wel eens een twistpunt.
Na de vele voorbeelden die beide ploegen kennen willen zij ook niet promoveren.

Voor S.K. Leest zal dit niet zo een groot probleem zijn maar zus V.V. zou er  wel eens zonder dat men het zelf wil moeten mee afrekenen.

S.K.Leest

Voorzitter Van Dam is fier op zijn dames. Hij kan er over praten alsof de ploeg al jaren actief is in competitie. Eigenlijk is S.K. Leest een grote familieploeg. De meeste speelsters zijn immers de verloofde of echtgenote van een bestuurslid of speler.
Een voorbeeld ervan is Hilde Van Dam, de doelwachtster. Haar vader is dus voorzitter en tot vorig jaar speelden ook haar twee broers bij S.K. Mark is nu nog actief maar Dirk is getransfereerd naar Bonheiden. 

Successen behaalde S.K. nog niet. Net als vorig seizoen staat men op een voorlaatste plaats. En toch is er hoop. Er is duidelijk verbetering in het spelbeeeld en de toekomst kondigt zich dan ook gunstig aan. Er zitten immers enkele meisjes in de wachtkamer tot zij de spelgerechtigde leeftijd voor het eerste elftal hebben.

Investeren doet men bij S.K. niet voor het dames-elftal. Dan zou wel eens de goede sfeer kunnen verdwijnen denkt de voorzitter. Blijven voortdoen met eigen mensen, vrouwen die plezier aan het voetbal hebben.

V.V. Leest

Net als bij het eerste elftal heeft V.V. blijkbaar meer mogelijkheden. Het investeerde ook in speelsters en bezit daardoor een uitgebreid spelerspotentieel.
Bij V.V. Leest heeft men zelfs een B-ploeg op de baan gebracht. Deze ploeg komt niet uit in competitie maar in de vriendenwedstrijden. Daar kan men de jonge elementen klaarstomen.

Vorig jaar eindigde V.V. op een mooie vijfde plaats.

Dit seizoen zit er meer in. Momenteel staat men tweede en verloor men enkel de topper op Puurs. Mits deze ploeg thuis te verslaan en dan zo weinig mogelijk misstapjes te doen kan men zelfs promoveren. Of men dat wil is een andere vraag.

In de nationale reeksen heeft men immers verre verplaatsingen. Ook is het huidige elftal nog te jong om op nationaal vlak te presteren.

V.V. Leest kan in tegenstelling met S.K. een beroep doen op enkele geroutineerde speelsters. Die trekken dan ook de ganse ploeg op.

Wedstrijd

Het derby tussen beide dameselftallen, werd een spannend duel. Van bij de aftrap had men zich bij S.K. niet met een nederlaag verzoend want zoals steeds kunnen de speelsters meer in een derby. Dat werd ook zaterdag bewezen.

Het was de thuisploeg die de eerste kans kreeg. Na een halfuur spelen viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd een doelpunt.

De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen. Zij was wel de beste speelster op het veld.

In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest Eliane Fierens op het veld maar bij S.K. kon men de dame met het doelpunteninstinct goed aan banden leggen.

Eindstand 0-1.

           Jan Segers.”

En de trainers aan het woord :

Marcel Sterckx (V.V. Leest) : Ambitie is er wel maar…

“De trainer van de damesploeg van V.V. Leest heeft zijn pluimen als hoofd van een ploeg al verdiend. Marcel Sterckx had al heel wat ‘grote’ ploegen uit het provinciaal voetbal onder zijn hoede gehad. Hij was als trainer actief bij Malderen, Leest, Humbeek en tot vorig seizoen bij St.Jozef. Met Malderen promoveerde hij zelfs naar bevordering. Ook met Humbeek haalde hij schitterende resultaten. Op het einde van vorig seizoen wou hij er de brui aan geven maar toen kwam V.V. Leest op de proppen. Om uit te bollen nam hij deze taak nog aan, maar blijkbaar zit Sterckx er weer terug goed in. De argumenten van het bestuur van V.V. Leest om Sterckx er toe aan te zetten hun damesploeg onder handen te nemen waren de volgende :

Slechts één training per week en in totaal toch maar tien competitiewedstrijden.

De trainer uit Kapelle-op-den-Bos heeft er geen spijt van. Toch was het voor een man met zoveel ervaring even aanpassen bij het andere geslacht.  Op de eerste trainingen gingen hij immers te hard van stapel en de gevolgen waren bittere tranen bij enkele speelsters. Als trainer van een damesploeg moet men enorm geduld hebben. Men krijgt immers speelsters die pas starten met de voetbalsport wanneer zij 16 jaar zijn. Het zijn geen kinderen meer maar volgens voetbalnormen staan zij nog in hun kinderschoenen, aldus Sterckx.

V.V. Leest is een ploeg die zou moeten ambitie hebben. Momenteel staan zij op een tweede plaats in het klassement en alhoewel men tegen koploper Puurs verloor met 3-1 zit de promotie er nog in. Of die promotie er mag komen…(zie hierboven)

Trainer Sterckx wil desondanks verder werken met zijn ploeg en vooral de dames op technisch vlak bijschaven. Aan talent ontbreekt het immers niet. Ook de vriendschap tussen de speelsters is geweldig. Voeg daarbij dan nog een trainer die zijn vak door en door kent en dit ook nog kan overbrengen aan zijn dames…Wie weet als de promotie een voldongen feit is organiseert men bij V.V. Leest iets om enkele goede speelsters aan te trekken en ook in nationale het te maken. De motor van Leest, Gust Emmeregs, houdt immers ook van zijn dames en dan…”

Serge Thibaut (S.K. Leest) :  Spelen voor het plezier…

“Twee ploegen, twee gezichten en ook twee trainers die aardig van elkaar kunnen verschillen. Dat was het geval op de damesderby tussen S.K. Leest en V.V. Leest.

Een trainer die zijn dames geen minuut laat spelen zonder iets toe te roepen en dan een tweede trainer die enkel het hoogsthoofdzakelijke roept. De beste oplossing laten wij in het midden.

De trainer met de kleinste mond was Serge Thibaut van S.K. Leest. Thibaut speelde eerst bij Heindonk om dan later negen jaar met S.K. Leest uit te komen in het Katholiek Sportverbond. Toen de club de overstap zette naar het Belgisch Voetbalverbond verdween Thibaut samen met nog enkele spelers uit de kern. S.K. Leest versterkte zich immers en daar voetbal slechts met 11 spelers kan gespeeld worden…

Trainer Thibaut heeft de damesploeg van S.K. Leest nog maar enkele maanden onder handen. Vorig jaar werd zijn huidige  taak waargenomen door Rud Verstraeten. Net als zijn voorganger heeft hij nog niet veel successen behaald. S.K. Leest kon nog geen punt veroveren.

Toch is Thibaut van oordeel dat zijn damesploeg er al minstens enkele verdiende. In sommige wedstrijden lagen zij immers niet onder. Zelfs in de partij tegen Doorkens, verloren met 4-1 was S.K. de betere ploeg en miste op het crusiaal ogenblik een strafschop en enkele open doelkansen. Thibaut is dan ook van oordeel dat zijn ploeg een afwerker mist.

Thibaut traint met zijn dames op woensdagavond. Hij beschikt over een ruime kern en heeft voor de toekomst zeker enkele troeven. Zo trainen er immers al twee jaar, twee jonge meisjes mee. Vera Verlinden en Sindy Van den Avond hebben nog niet de speelgerechtigde leeftijd bereikt om in het eerste elftal op te draven. Op training en in enkele oefenwedstrijden hebben zij reeds bewezen dat er muziek in zit. In het komend seizoen  zullen zij wel mogen spelen en dan hoopt men bij S.K. Leest een duo te hebben waar andere speelsters zich kunnen aan optrekken.

Alhoewel hij met zijn ploeg geen ambities heeft, vermaakt hij zich aardig en wil ook volgend seizoen het roer van de damesploeg in handen houden. (J.S.)”

Foto ‘s  (DMW) :

-De damesploeg van S.K. Leest, zij verloren de wedstrijd.

-De dames van V.V. Leest wonnen de partij met het kleinste verschil.

-Na de wedstrijd wisselden de dames de truitjes.

-Marcel Sterckx, trainer van de V.V. Dames.

-Serge Thibaut, trainer van de dames van S.K. Leest.

20-09-2013 om 08:52 geschreven door Marcel Van Hoof

Schepen Van de Sande overhandigde de stadsmedaille

aan het gouden echtpaar Verbruggen-Polspoel.

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week :

                                                           Gouden Bruiloft

“Aan de Leestsesteenweg nr.30 wonen Frans Verbruggen en Eleonora Polspoel.

Frans werd op 14 september 1909 aan dezelfde steenweg geboren en vertoefde van zijn 8 tot 21 jaar in het Mechels wezenhuis aan de Schaalstraat.

Van daaruit werd hij op 16-jarige leeftijd tewerkgesteld in de stedelijke kruidtuin, een functie die hij bleef uitoefenen tot zijn pensioen.

Frans herinnert zich nog uit die tijd dat er een prachtige serre was met een mooie ronde koepel, later echter ingepalmd door het Atheneum. Ook de stedelijke begrafeniswagens werden nog in de kruidtuin ondergebracht, naast hogervermelde serre.

Frans werkte in de kruidtuin onder drie burgemeesters : Dessain, Spinoy en Van Daele.
Zijn rechtstreekse “bazen” waren Mille Pateet en Collet. Nu Frans al een hele tijd op pensioen is, blijft zijn grootste hobby nog steeds zijn tuin. Bij redelijk goed weer wandelt hij ook graag enkele kilometertjes met zijn vrouw Eleonora.

Eleonora Polspoel werd op 11 oktober 1914 op de vlucht geboren te Axel in Nederland, maar bracht gans haar jeugd door in Leest.
Zij deed een melktoer met de fiets, haar broer met kar en paard.

Zo leerde zij Frans kennen en vanaf haar huwelijk in 1934 werd zij huisvrouw.

Even werd nog wel uitgeweken naar de Tervuursesteenweg, maar vanaf 1935 namen Frans en Eleonora definitief hun intrek aan de Leestsesteenweg.
De echtelingen hadden twee eigen kinderen : een zoon Victor, die tijdens zijn legerdienst met de wagen verongelukte en een dochter Mathilda.

Beiden hadden twee kinderen.
Zijn jeugd indachtig ontfermde Frans zich samen met zijn echtgenote over een 3-jarig weeskind en zorgden voor zijn opvoeding. Ook hier waren 4 kinderen, zodat het feestvierend koppel 8 kleinkinderen bezit die hun veel leute en plezier verschaffen.

Zaterdag werd te 14 uur een plechtige dankmis gehouden in St.Jozef te Battel, waarna de feestviering in familiekring plaatsvond in “Ons Huis”, de parochiezaal te Battel.

Een afvaardiging van het stadsbestuur overhandigde de feestvierenden de stadsmedaille in hun woning de dag voordien.

            G.H.”

Eleonora Polspoel overleed in het St.-Elisabethziekenhuis te Mechelen op 14 november 1991.

1984 – Donderdag 18 oktober : INFO – VRAAG EN DEBATAVOND SP-Leest

Uitnodiging van 2 oktober ’84 :

“Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,

Heeft u zich ook al eens de vraag gesteld ‘WAT IS SOCIALISME ?’

Wat betekent ‘ik ben socialist ?’ in onze hedendaagse maatschappij.

Waar is de plaats van de ‘Christenen voor het Socialisme’ in de socialistische visie ?

Wat betekent ‘Doorbraak’ ?

Om op deze en andere vragen een antwoord te vinden nodigt het SP-bestuur Leest u uit op een INFO – VRAAG  EN DEBATAVOND ‘WAT IS SOCIALISME’.
Donderdag 18/10/84 te 20.00 u. Zaal St.Cecilia Dorpsstraat Leest.

Sprekers : Constant DEMEESTER, WILLY VAN VOLSEM.

Vriendelijke groeten, de Voorzitter D. Nuytkens, SP-gemeenteraadslid J.Vloeberghen.”

20-09-2013 om 08:36 geschreven door Marcel Van Hoof