Druilregen, afgewisseld met fikse
stortbuien en aangewakkerd met rukwinden. Zo verging het Posse Leest editie
1985.
Op het programma :
Pasen : kaartnamiddag om 15 uur. Om 19
uur filmvoorstelling.
Op paasmaandag vergastte de chirojeugd
de bezoekers op een natje in hun bar t Zesde gebod en s avonds was er vanaf
20 uur een Posse Leest TD met Studio Satan voor de jeugdigen in hart en oren.
De werkgroep Voetspoor zorgde voor een
negende paastentoonstelling met alsspeciale gast de Mechelse kunstenaar Frans Croes.Vaste waarden Tony
Baarendse, Karel Soors en Friede Willems stelden ten toon en er werd een
diareeks vertoond over de Ost-tentoonstelling van 1984.
De gepensioneerden toonden in de
chirolokalen hun hobbys en nodigden de mensen uit op pannekoeken met koffie.
Kwak stelde tentoon in de Drij Gapers
met werken van Georges Herregods, Paul Van Roy, Hans en Stef De Laet. Zij
exposeerden met aquarellen, fotos, beeldhouwwerken, kruiken, olieverf en grafiek.
Spreker op de vernissage was W. Lauwens.
Kleinveebond Het Rijke Nest hield ter
gelegenheid van hun 10-jarig bestaan een grote kleinveetentoonstelling met
konijnen, kippen, volgels, schapen, paarden en duiven.
In het sportcentrum vond een
handelsbeurs plaats die muzikaal werd opgeluisterddoor de brassband St-Cecilia uit Heffen
en het Jeugd- en Muziekkorps De Mechelse Arendjes.
Volksdansgroep Korneel vierde zijn
vijfjarig bestaan en brachten op paasmaandageen speciaal lenteprogramma in de vrije basisschool. In de school kon
men oppaasmaandag tussen 12
en 18.30 u. lekker smullen (soep-kip-nagerecht).
Spijtig van de druilregen, de stortbuien
en de rukwinden.
Het Davidsfonds pakte voor de 17e
maal uit, ditmaal met het klasje uit de tijdvan toen. Niet voor het eerst werd ook gemikt op de uitgeweken
Leestenaar.
Bij middel van tientallen klasfotos werd
elkeen geconfronteerd met een vervlogen glorie van in de kleuter- of lagere school.
Door opzoekingswerk en overleg in wekelijkse vergaderingen selecteerden de
bestuursleden een serie fotos die een beeld gaven van zowel de klas van
meester De Leers, Selleslagh of Huysmans, zuster Gonzega of Annonciata, als van
het actuele lerarenkorps. Uit oude rommeldozen en vergeten kistjes kwamen
klasfotos uit de periode van voor de eerste wereldoorlog tot en met de jaren
zeventig. Verder deed men een flinke duik in het schoolverleden door het bij
elkaar trommelen van oude schoolgarnituren als de klassieke schoolbank tot oude
kaarten, handwerken, schoolbenodigdheden en de Mechelse Catechismus.
De Band (mei 85) over deze editie van
Posse Leest :
Posse Leest, nagenoeg uitgeregend.
Zo
stond het in de Gazet van Mechelen. Inderdaad, mooi weer was het niet, maar
uitgeregend lijkt ons ook iets te negatief. Trouwens, wat dachten de
initiatiefnemers van de verschillende activiteiten ervan ? We vroegen ze naar
hun mening :
Leonie De Laet-Windelen van KORNEEL
over hun volksdansvoorstelling :
Hoewel
de ochtend koud, grauw en nat begonnen was, kwam de zon tegen de middag
nieuwsgierig door het wolkendek gluren om het lenteprogramma van Korneel te
bewonderen. Met kroontjes van prilgroene blaadjes en lintjes en bloempjes
dansten onze Korneeltjes en Kornellekes de lente tegemoet onder goedkeurende
belangstelling van een talrijk publiek. Ook de jeugd en de volwassenen konden
aan de lokroep van de lente niet weerstaan en brachten een geslaagde
meiboomdans, een lentedans en alles veranderde in een grote kermissfeer op de
speelplaats van de vrije lagere school toen iedereen de dansvloer opdanste op
de tonen van de Dorpskermis van A. Preudhomme :
De
kerkklokken luiden, de hoogmis is gedaan
Een
windje uit het zuiden, ontvouwt de bontevaan
De
boerendochters pronken
In
t nauw gespannen kleed
De
muzikanten lonken
En
houden zich gereed
De
burgemeester knipt het lint .
De
paardenmolens draaien, de kerremis begint.
De
schommelschuiten zwaaien, de kerremis begint
De
Kwak-leden Hans en Stef De Laet, Paul
Van Roy, George Herregods : Voor de tweede maal namen de mensen van KWAK
het initiatief om met Pasen en Paasmaandag hun werken tentoon te stellen in het
bovenzaaltje van de Drij Gapers.
Er
waren een heleboel uiteenlopende zaken te bekijken, o.a. aquarellen, beeldhouwwerk,
fotos, keramiek, ikonen en olieverfschilderijen.
De
vele mensen die onze tentoonstelling bezochten hadden een positieve kritiek,
dewelke ons zeker zal aanzetten om volgend jaar dit initiatief te hernemen.
Langs deze weg danken we danook al degenen
die ons een bezoek brachten.
Het
Davidsfondsbestuur over hun
jaarlijkse tentoonstelling : Tweede Paasdag 1985, regen, wind en storm en toch
meer dan 800 bezoekers. Een bewijs dat het Davidsfonds Leest ook met haar 17e
tentoonstelling Onze klas uit de tijd van toen de belangstelling van
Leestenaars en oud-Leestenaars wist op te wekken.
Met
oude schoolfotos, schoolwerkjes en leermateriaal van vroeger werd getracht een
evocatie te brengen van het schoolleven in het dorp van voor en kort na de tweede
wereldoorlog. Pubers van nu erkenden hun ouders op de banken van de bewaarklas
van zuster Gonzaga en waren soms verbaasd dat zij zo erg op hun ouders
gelijken.
Het
Davidsfonds Leest is fier dat ook deze tentoonstelling de moeite waard is
gevonden en dankt langs deze weg nogmaals al wie op welke manier dan ook heeft
bijgedragen tot het wellukken ervan.
De
leden van Kunstkring Voetspoor : Indrukken
over onze jaarlijkse tentoonstelling met de Paasdagen ? De leden van
Voetspoor zijn tevreden. Nochtans waren er dit jaar minder bezoekers dan
gewoonlijk. Daar zal vast en zeker de weermaker iets mee te maken hebben. Toch
kregen we honderden aandachtige bezoekers over de vloer. En precies dàt heeft
ons aangenaam verrast : ons publiek wordt jaar na jaar aandachtiger.
Bovendien
kregen we wel een aantal pluimpjes op ons palet. Zowel Leestenaars als andere
bezoekers oordeelden dat dit onze mooiste tentoonstelling was, sinds de start
in 1977.
En
ook dat doet ons reuze plezier. Bedankt Leestenaars, bedankt trouwe bezoekers
van overal. Uw bezoek is een riem onder het hart van Voetspoor. Dus spreken
we af : tot volgend jaar !
Bart Lauwens voor de Chiro : Posse Leest uitgeregend ? Door
zure regen dan wellicht, maar het Belgische weertje heeft ons niet kunnen dwarsbomen.
Integendeel, de weermakers joegen met hun wind en regen de mensen binnenshuis
en wij zaten 2 dagen met een vol huis.
De
zondagnamiddag startte onze chiro-activiteiten. Iedereen was welkom vanaf 14 u.
in onze bart Zesde gebod. Voor de
liefhebbers van de wielrennerij hadden we een heus TV-toestel in onze
gelagkamer geïnstalleerd. De Ronde van Vlaanderen kwam even langs maar
niemand bleef hangen, want Vanderaerden voerde de forcing en renners drinken nu
eenmaal niet tijdens het koersgebeuren uit een glas.
Vanaf
15 u. verzamelden de toegestroomde kaartliefhebbers zich rond de tafeltjes in
de bar. Aas, dame en heer op de tafels en t kieken in de zak van de winnaar.
Zij die verloren hadden kregen een ei mee. Geen windeieren, maar fris verpakte
paaseieren en iedereen content !
s
Avonds zorgden we voor een filmavond. Terence Hill met zijn knotsgekke streken
vermaakte de vele aanwezigen.
Paaszondag
was O.K., nu maar hopen dat Posse-meundag gesmeerd zou lopen.
Enkele
leiders en leidsters waren naar de Landdag van Chiro nationaal getrokken te
Antwerpen. Terwijl hadden de aspis en de andere leidingsmensen het enorm druk
met de Posse-Leestgangers.
Hoe
later het werd, hoe losser de tongen werden en vele oud-Leestenaars en
autochtonen vonden elkaar terug tussen pot en pint.
s
Avonds, na de Landdag en de kermis, kwamen honderden jeugdigen naar de
parochiezaal van Leest om hun stukje Posse Leest mee te maken. Deze T.D. kent
geen gelijken en hielp onze bivakkas goed spijzen. t Is te hopen dat dit
initiatief nog jaren mag blijven bestaan, anders zou het bivak een aardige
stuiver meer kosten.
Volgend
jaar verwachten we nog meer volk op onze kaartnamiddag en filmavond. De T.D.
zal wel goed lopen, daarrond bestaan geen twijfels.
Nu
dat Posse voorbij is schiet de leidingsploeg weer in actie om het bivak van de
grond te krijgen. We hopen dat het ook een topper wordt ! maar dan zonder
regen !!!
Last
but not least : Joanna Van Brempt
(gepensioneerden) telefonisch : Er
was zoveel volk als anders, wel kwam het volk wat later. De verkoop was goed.
t Is interessant, ge ziet alle jaren weer dezelfde oude bekenden terug, om te
komen kijken naar ons werk en ook om eens een gezellig babbeltje te slaan
Rust
Roest brengt reeds 65 jaar cultuur op de planken.
De
toneelkring Rust Roest uit Leest nadert stilaan zijn vijfenzestigste
verjaardag, en wel op 1 november 1986. Een gezonde doorstroming zorgde ervoor
dat zowel leden, als bestuur niets van hun jeugdig enthousiasme verloren
hebben.
Het
begon allemaal in 1921. Toen werd in de schoot van de toenmalige fanfare
Arbeid Adelt de toneelkring Rust Roest opgericht. De meeste spelers stapten
over uit de bestaande toneelvereniging Eendracht en Vrede. Initiaftiefnemers
en stuwende krachten waren Victor Selleslagh, Alfons Hellemans, Jaak Publie,
Amandus Van Steen, Frans Selleslagh en Jef Van Hoof. Eerstgenoemde als
voorzitter, maar vooral ook Alfons Hellemans zou een opmerkelijke rol spelen in
het bestaan van de vereniging.
De
eerste opvoering Moederhart van N. De Tiere vond plaats in zaal St.-Cecilia
(nu: De Drij Gapers) onder leiding van Jan Steenackers uit Kapelle-op-den-Bos.
In 1925 nam Alfons Hellemans het commando over en hij bleek een uistekend
leider te zijn. Een halve eeuw lang verzorgde hij de regie van de meest
uiteenlopende genres van stukken, en telkenmale mocht van een succes worden
gesproken. In 1975 nam zijn zoon Guido Hellemans zijn taak over en die voert nu
nog steeds de regie.
De
opsplitsing met wederzijds akkoord van de fanfare Arbeid Adelt en de toneelkring
gebeurde in 1931. Wat niet belette dat Arbeid Adelt nog regelmatig het
programma van Rust Roest muzikaal kwam opluisteren.
Het
eigenaardige is wel dat Rust Roest, aangesloten bij AKVT, bijna nooit deelnam
aan wedstrijden. Met zulk talent en klasse zou men wellicht anders vermoeden.
Documenten uit 1931 verhalen wel de deelname aan een wedstrijd, uitgeschreven
door het AKMT, en waar om duistere redenen slechts drie verenigingen aan
deelnamen. Rust Roest werd derde maar kreeg wel een eervolle vermelding voor
taalzuiverheid. Het verhaal gaat dat de toenmalige voorzitter Viktor Selleslagh
zo boos was dat hij het verkregen diploma in wel duizend stukken scheurde.Was
het misschien vanwege dit feit dat de kring zich niet meer zo gauw liet
strikken voor deelname aan wedstrijden ?
In
al die succesvolle jaren van liefhebberstoneel, speelde Rust Roest een
honderdtal stukken en kon zij een beroep doen op zowat 86 vrouwelijke en 121
mannelijke acteurs. Er werd ook reeds vijfmaal van speelzaal veranderd om
verschillende redenen. Na zaal St.-Cecilia week men in 1927 uit naar de
parochiezaal en daar bleef men tot in 1980.
De
nieuwe zaal St.-Cecilia bij Van Steen kon zich slechts vier jaar verheugen
op de aanwezigheid van Rust Roest want vanaf 1985 speelt de toneelkring in de
Stedelijke Lagere School, Ten Moortele 2.
De
viering van het 65-jarig bestaan op 1 november 1986 zal volgens het bestuur op
een bescheiden doch waardige wijze plaatsvinden. Concrete plannen zijn er nog
niet maar men denkt in de richting van een tentoonstelling met allerlei
documenten, artikels, affiches, enz.
Ook
de geschiedenis van Rust Roest zal aan het brede publiek worden
bekendgemaakt. Uiteraard ontbreken ook receptie en viering van gelauwerden
niet. Immers, Rust Roest telt nog steeds twee medestichters in zijn rangen :
ere-voorzitter Alfons Hellemans en ere-ondervoorzitter Jaak Publie. Beiden dus
65 lid van de vereniging.
Ook
zal men een aangepast toneelstuk opvoeren en dat zal wellicht Het schone
verscheiden van Peter Broeckx worden. Een volks stuk van Mark De Bie.
Maar
vooreerst wordt nog een ander stuk opgevoerd en wel op zaterdagen 5 en 12 april
1986. Antigone, het befaamde klassiek Grieks toneelwerk werd uitverkozen om de
basis te leggen voor een nieuw succesvol speeljaar.
De
titelrol wordt vertolkt door Hilde De Kock en de regie is in handen van Guido
Hellemans. Een soort avant-première werd gebracht op de feestvergadering van de
KVLV-Rijmenam op zondag 23 maart. Daar werd een gedeelte van het stuk gebracht
(1 uur) en dit was voor de acteurs en regisseur een uitstekend klankbord om de
laatste schoonheidsfoutjes weg te werken. (J.T.)
1985 7 april : Plechtige Communie en Vormsel
Tijdens de hoogmis van 10 u had de
Plechtige Communie en het Vormsel plaats. Het Vormsel werd toegediend door
kardinaal Godfried Danneels.
H. Vormsel
Dirk Annaert, Ingrid Bernaerts, Kurt
Cauwenbergh, Peter Emmeregs, Sven Diddens, Sonja Holemans, Cindy Huys, Ronny
Huysmans, Jan Leemans, Petra Keulemans, Wim Muysoms, Els Peeters, Ilse Peeters,
Ann Robbens, Johan Tiri, Els Van den Sande, Alain Van den Sande, Kim Van Heck,
Erik Van den Vondel, Karen Van Sweeveld, Jurgen Verschueren.
1985 3 april GvM: Aankondiging
Elfde Handelsbeurs
Sportcentrum
Leest kondigt zijn elfde handelsbeurs aan. Deze zal plaatsvinden in het
sportcentrum op 6,7 en 8 april.
De
Leestse Handelsbeurs is een mooi alternatief. De meest gevarieerde artikelen
worden tentoon gesteld, van servies tot kachel, van eetwaren tot
bouwmaterialen.
Geheel
vrijblijvend lichten de handelaars de bezoekers in, geven hen deskundige
uitleg. Natuurlijk worden op deze beurs ook belangrijke kortingen gegeven en
verrassingen zijn niet uit de lucht.
De
initiatiefnemers laten zichnatuurlijk
niet onbetuigd, en doen hun faam alle eer aan. Zij zorgen ervoor dat artiesten
en andere bekendheden rondzwerven op de beurs. Zo kan men bv. Op paasmaandag
tussen 14 en 17 u. het weerbericht vragen aan Armand Pien.
Honger
stillen en dorst lessen gebeurt in het restaurant en de cafétaria, aan zeer
democratische prijzen.
De beurs wordt officieel geopend te 15 u. door het stadsbestuur, de Brass-Band
St.-Cecilia Heffen en het jeugd- en muziekkorps De Mechelse Arendjes zorgen
voor muzikale opluistering.
De
sporthal is centraal gelegen en er is ruime parking voorzien. Naast de sporthal
is er een grote tent opgetrokken waarin de kleinveetentoonstelling gehouden
wordt.
De
Kleinveebond Het Rijke Nest pakt uit met kippen, duiven, konijnen, vogels,
geiten, schapen en paaskuikentjes.
Op paasmaandag is er ook een jaarmarkt uit de goede oude tijd gepland, met
onder meer paarden, koeien, vaarzen, enz. Gratis inkom en tombola met meer dan
10.000 Bfr. waardevolle prijzen.
1985 3 april Gazet van Mechelen : PVV verruimt bestuur
Op
de jongste en tegelijkertijd ook eerste vergadering van het pas verkozen
Mechelse PVV-dagelijkse bestuur werd besloten het bestuur door middel van Coöptatie uit te breiden met de
voorzitters of hoofdverantwoordelijkenvan de onderscheiden Mechelse PVV onderafdelingen en wijken.
Buiten
de reeds rechtstreeks in februari verkozen bestuursleden werden volgende
personen toegevoegd : René De Borger, Marcel Diddens (Leest) ...
1985 3 april Gazet van Mechelen :
Inzet
van de Leestse ruiters werd beloond.
Bij
de Landelijke rijverenigingen loopt de winterwerking bijna ten einde.
Op
het programma staan alleen nog de provinciale en nationale
veelzijdigheidswedstrijden.
In de maand mei wordt dan gestart met het tornooiseizoen, de belangrijkste
activiteit van het jaar. Daarom nu nog even kennis maken met één van de clubs
van het gewest Mechelen.
Later
komen de anderen aan de beurt.
De
R.V.Leest is tegelijkertijd een oude en een erg jonge vereniging.
In 1955 al werd ze opgericht maar na een aantal jaren bleef er niks meer van
over.
In 1977 staken enkele enthousiaste paardenliefhebbers de hoofden bij mekaar en
de R.V. ging opnieuw van start.
De
eerste jaren ging het moeilijk. Er waren weinig leden.
Er werd weinig geoefend en ook de resultaten bleven uit.Maar de laastste jaren
loopt het echt vlot te Leest.
Momenteel
heeft men 18 rijdende leden en 9 ponyruiters die natuurlijk aangesloten zijn
bij de ponyclub onder de deskundige leiding van Wim De Wachter (kommandant) en
Anja Liers (hulpkommandant).
Elke
zondagnamiddag, als er geen jumping of tornooi is, oefenen de ruiters op de
Leestse Kouter. Ook voor hen was een goeie lesgever noodzakelijk en daarom werd
Johan Dewin aangesproken, een ruiter en africhter van paarden uit Westerlo.
En
na twee jaar is iedereen nog steeds tevreden.
Het
duidelijkste bewijs daarvan is het succes op de wedstrijden.
Paul De Beck wist zich dit jaar te klasseren voor het nationaal kampioenschap
jumping en voor zijn broer Willy
(foto boven) zit er waarschijnlijk een
plaats voor de nationale veelzijdigheidswedstrijd in. Wat natuurlijk niets
afdoet van de prestaties van de andere leden. Verleden jaar behaalde men op een
toernooi te Opwijk met 12 paarden 12 medailles.
De
rijvereniging beschikt over een eigen vrachtwagen, zodat ook mensen zonder
vervoer bij Leest terecht kunnen.
Opdat
alles kosteloos zou blijven voor de leden wordt elk jaar een mosselsoouper
ingericht en een ruitersbal. En dat is gepland voor zaterdag 13 april in de
parochiezaal te Leest.
Kommandant
is Gert Geets en voorzitter is Walter De Prins.
Dit
jaar organizeert de R.V. ook een toernooi, op 25 augustus.
Voor
de ponyruiters staat er elke zomer ook een kamp op het programma en drie
pony-amazones zijn al tweemaal met hun pony van Leest te voet naar zee geweest.
Een
avontuur waar ze erg goeie herinneringen aan bewaren, vooral aan de gastvrije
mensen die voor onderdak zorgden.
Men
verwacht te Leest dit jaar natuurlijk een uitstekend toernooiseizoen.
Het voorbije jumpingseizoen was namelijk erg succesvol en alle ruiters zetten
zich dan ook volledig in om zich ook dit jaar in de kijker te rijden.
1985 2 april Soep
van den troep: Willy Schaerlaeckens
schreef ons (vanuit Soest) :
Beste
Bandlezers,
Op
4 maart trok ik met een klein hartje naar Mechelen om me vandaar naar Antwerpen
te begeven. Al vlug zag ik hoeveel jongemannen in hetzelfde geval waren als ik;
een ganse trein nieuw opgeroepen soldaten trok naar de kazerne van Kapellen
(Ekeren). Na een fikse eerste mars van het station tot de kazerne maakten we al
onmiddellijk kennis met het leger.
Daar
aangekomen werden we in peletons en kamers ingedeeld. Tegen de avond zaten we
zo stilaan op onze plaats en konden we met een eerste kennismaking beginnen.
De
ganse eerste week was trouwens een kennismaking : nieuwe kameraden, nieuwe
chefs, een nieuwe omgeving. Ik werd dadelijk aangeduid als kameroverste. Na
enkele dagen werd ik zelfs tot peletonoverste benoemd, twee taken die niet te
onderschatten zijn. Tijdens deze eerste dagen kregen we toespraken van
verschillende mannen met een ganse strepen- en sterrenwinkel. Later werd ons
wel geleerd dat al die sterren en strepen een hele betekenis hebben.
De
rest van de week vulden we met lessen over reglementen, ontploffingen,
bewapening, het toedienen van de eerste zorgen, tactiek, Tussen al de lessen
in gingen we ons buikje lekker vol eten, want van het eten hadden we echt geen
klagen. We waren allen wel blij dat we in het weekend naar huis mochten om eens
goed uit te slapen.
De
tweede week ging al even vlug voorbij als de eerste en vooraleer we het zelf
wisten waren we aan onze derde week bezig. Tijdens deze week begonnen we aan
onze eerste praktijkoefening : de gaskamer. Al bij al viel ook dit goed mee.
We
zaten al met onze gedachten thuis, want we hadden een dagje verlof, de
zogenaamde bataljonsdag.
De
laatste week opleiding beloofde echter wel zwaarder te worden. Het drukke
programma begon s maandags met een tochtje naar het fort van Kapellen om te
gaan schieten met de Vigneron. Dinsdag was de climax, een mars van meer dan een
uur naar Brasschaat. Daar werd alle theorie op een rijtje in praktijk omgezet.
Dat ging van sluipen, kruipen, vallen en opstaan, tot schildwacht spelen. De
aanhoudende regen en het modderparcours maakten het wel extra zwaar. De
woensdag opnieuw naar Brasschaat, maar dit keer met de bus. We gingen schieten
met de FAL. Daar ondervonden we in welke slechte staat de Belgische geweren op
dit ogenblik verkeren. Donderdagavond was het ons afzwaaifeest van Kapellen.
Met de ganse kamer maakten we er een gezellig onderonsje van.
Na
een lange treinreis zijn we nu in Soest aangekomen. De eerste dagen vallen hier
mee. Er staat me hier een rustig jobje te wachten. Het eerste wat we te horen
kregen was dat we zeker 3 weken weg zijn. Voilà, geen Paasmaandag in Leest,
maar we zullen ons hier ook wel proberen te amuseren.
Tot
schrijfs, SM Willy.(DB, mei 85)
In het heimatblad van juni verscheen het
vervolg :
In
de vorige Band kon iedereen lezen hoe het verliep in mijn opleiding. Nu komt
het vervolg vanuit Duitsland.
Op
1 april zijn we met de ganse Compagnie uit Ekeren vertrokken in de richting van
Duitsland. Een hele bende arme sukkelaars begaf zich eerst naar Schaarbeek waar
de DVT (noot : militaire trein) rond 10u20 vertrok. Na een lange reis met
veel onderbrekingen kwam om 15u45 het station van Soest in zicht. Met bussen
werden we naar de verschillende kazernes van Soest gebracht. Bijna gans ons
peleton werd ondergebracht in de 9de Linie.
Daar
aangekomen werden we per Compagnie en per kamer ingedeeld.
De
eerste dagen was het weer allemaal wat wennen aan het nieuwe milieu. Hier in
Soest zijn het bijna allemaal beroepsmensen, in onze opleiding in Ekeren kwam
je maar zelden een boeffer tegen.
Door
de soldaten die al minstens een maand daar gekazerneerd waren, werd ons verteld
dat we niet lang in Soest zouden blijven. Op 8 april, jawel Paasmaandag en
Hoogdag met een grote H in Leest, vertrokken we om 2u30 s morgens op kamp
naar de Luneburgerheide, meer bepaald naar Bergen Hohne, 260 km ten noorden van
Soest en 100 km beneden Hamburg. Ik was medebegeleider van een oude 6-tonner, dus
van slapen was er geen sprake. Na zon 100 km en meer dan 2 uur rijden (ik was
toch zo zachtjes aan het indommelen) waren we terug klaar wakker. Enkele keren
puf, puf, puf en daar stonden we langs de kant van de baan. Na een kwartiertje
was het euvel (mazoutfiltertje kapot) hersteld en konden we rustig (plus minus
50 km/u) verder tuffen. Rond 8 uur kwamen we toch in Bergen aan. Het verblijf
in Bergen viel wel mee. Het waren wel lange dagen. Om 7 u. s morgens moest ik
al op het bureel zijn om daar permanent te blijven tot ongeveer 9 u. s avonds.
Dat gaat zo als ge op het bureel van de Commandant zit. Schoon jobke, maar dan
kunt ge wel elke dag (gedurende 2 weken) wacht kloppen.
Wel ben ik (als tegenprestatie ?) met de Commandant naar de domonstratieschietoefening
gaan kijken. Er werden daar raketten van zomaar eventjes 600.000 fr. afgevuurd.
Dan met de jeep naar de schietstand want daar waren mijn medematen al aan het
schieten met de Vigneron. Halfweg het kamp ben ik vlug even naar Soest
geweest om er een kaft te gaan halen die we vergeten hadden. Typisch leger, 520
km voor een kaft !
Na
ons verblijf van 2 weken in Bergen keerden we allen terug naar Soest. Enkele
dagen op het bureel en op verlof.
Juist
voor we echter op verlof konden vertrekken hadden we nog een bataljonscross.
Hierin eindigde ik 8ste en werd meteen 1ste milicien.
Samen met nog een andere milicien en enkele onderofficieren mag ik op 15 mei
mee naar Eupen voor een cross van 8,4 km. Daar gaan we lopen voor een of andere
beker.
Na
de bataljonscross was het enkel wachten op de DVT die om 3u30 s morgens
vertrok.
Het
verlof ging allemaal veel te vlug voorbij en zo zitten we hier weer in Soest.
Hopelijk
voor niet te lang want in Leest naderen de volgende feesten.
Tot
dan misschien, Soldaat Willy.
En op 8 augustus schreef hij weer vanuit
Soest naar het heimatblad :
Het
jaarlijks verlof is weer voor velen voorbij. Ook hier in Soest is iedereen
terug aan de slag gegaan. Niet dat er anders veel gewerkt wordt, dat niet. Wij
als doodgewoon milicien genieten niet van al die voordelen. Wij moeten het
stellen met 6 dagjes verlof per maand. Maar al bj al zou ik toch niet willen
ruilen voor het boeffersleventje.
Ondertussen
ben ik hier toch al mijn zesde maand bezig en begin zo stilaan af te tellen.
Het gaat wel zo langzaam tijd worden. Nu volgen er nog zon 80 dagen.
De
voorbije maanden is er ook wel het één en ander gebeurd. In juni hadden we in
de kazerne bataljonsfeesten en een bevelsovergave. Anderhalf uur moesten we in
slechte weersomstandigheden stilstaan en dan volgde het défile. Maar achteraf
konden we genieten van 3 dagen feest. Er waren hier vele families op bezoek. De
sfeer was gans anders dan de andere dagen. Tentoonstellingen van alles wat met
het leger te maken had (tanks, geweren, raketten, ).
En
in juli stond er weeer een feest op het programma. We mochten immers
deelnemen aan het militair défilé in Brussel. Gedurende 2 weken werd elke dag
geoefend. Het moest goed zijn want Soest moest de eer verdedigen. In Brussel
verliep alles goed. Zaterdagmiddag vertrokken we hier in Soest reeds. Om 7 u.
s avonds kwamen we aan in hotel Peutie. Daar was een echt vakantiekamp met
koningseten (in vergelijking met in Soest). Maar zondagavond onmiddellijk na
ons optreden in Brussel ging het huiswaarts (lees Soest).
Het
is wel eens plezant zo door de straten van Brussel te paraderen en weten dat er
vele duizenden mensen naar jou aan het kijken zijn. En zo hebben we de Koning
ook weer eens gezien, eerst voor een gewone schouwing (de Koning reed met zijn
jeep voorbij) en achteraf gingen wij hem voorbij voor de parade. Wie weet
houden we er nog een dagje verlof aan over.
Vorige
maand ben ik hier ook nog peter geworden. Er kwamen een paar nieuwe
rekruutjes binnen en elke maand wordt er zo een verantwoordelijke aangeduid
die hen moet rondleiden. Een dagje rondwandelen in de kazerne en in de stad,
met andere woorden een extra dagje verlof.
Voor
ik mijn brief sluit zou ik nog de goedendag willen doen aan alle lezers van De
Band, maar vooral aan mijn klanten van de Juniorslaan, Lindelaan en de Oude
Tisseltbaan. Binnen twee maanden hebben jullie de oude fakteur terug.
Tot
dan, soldaat Willy. (DB,juni 85)
-Plechtige
communicant Willy Schaerlaeckens in 76.
-Afscheid
van den troep van S.M. Willy Schaerlaeckens.
1985 April De Band : Nieuws van Pater René De Laet
Hier volgt weer een uittreksel uit één
van zijn brieven. René is nogmaal op reis in zijn Zaïrees missiegebied :
Als
wij aangekomen waren in Murhesa (op 20 km. Van Bukavu, of 800 km. Van Bambu)
was het natuurlijk kermis gedurende vijf dagen die wij daar doorgebracht
hebben.Willi en ik bij zijn broer Godfried die het 25-jarig jubileum van zijn
priesterwijding vierde op 7 februari. Ik was eerst (voor ons vertrek) voor vier
dagen op toernée geweest; was terug thuis op woensdag 1 maart. Ik had gedacht
dat wij eerst maar vrijdagmorgenzouden
vertrokken zijn maar Willi was gepresseerd; dan maar gauw mijn valies maken,
nog t een en t ander regelen en donderdag rond tien uur waren wij de baan op
met onze jeep Toyota (korte chassis, hetgeen maakt dat men daar nog al fel in
geschokt wordt). s Middags hebben wij gedineerd in Bunia op de prokuur nadat
wij eerst nog eventjes de stad ingereden waren om t een en t ander te kopen voor
onderweg. Om kwart voor een waren wij dan terug weg, de baan naar Kisangani,
langs Irumu tot aan het groot kruispunt (dat nogal berucht was in de tijd van
de Simbas); daar sloegen wij dan links af naar het zuiden en om half vijf
kwamen wij aan in Mbau, de eerste missie van de PatersAssemptionnisten van Kapelle (dat was 250 km
van Bunia); daar zit een Pater ,helemaal alleen, die kwam juist thuis, want om
de maand gaat die voor 8 dagen bij zijn confraters op een andere missie
doorbrengen, zodat hij niet helemaal zot wordt van altijd maar alleen te
zitten. Daar zijn wij dan met open armen ontvangen geworden; s anderendaags
vrijdag terug de baan op; tegen half zes s avonds kwamen wij in het hotel van
Rwindi voor wij aan het hotel aankwamen zagen wij daar nen dikken aap zitten
op een uitstekende rotssteen; ik zei tegen Willi van te stoppen om een foto te
kunnen nemen, want dat was echt de moeite waard; als ik klaar was stond die
dikke aap op en draaide zich parmantig om en liet zijn achterste zien en verdween
dan juist tussen de bomen, dien dommerik !
Juist
voor het hotel was een barreel opgesteld en wachten maar; iedereen vraagt zich
af waarom dat dient. Omdat er niemand kwam opdagen, ging ik zelf eventjes
kijken in een kotje; daar zat een militair en ik expliceerde hem dat wij naar
het hotel moesten om er te logeren (normaal liet die vent eerst een deel
camions of autos bijeen komen aan de barrière vooraleer die te openen, kwestie
van zo weinig mogelijk moeite te doen). Ik ging dan vragen in het hotel bij de
receptie om te logeren en ik kreeg daar een soort koud stortbad; voor een kamer
(dus alleen om te slapen, zijn ogen dicht te doen gedurende acht uur) kostte
dat 2.500 Belgische frankskens; met eten erbij het dubbel; ik heb dan maar
gezegd saluut en de kost, we rijden verder, nog 60 km. Tot in Rutshuru terug
buiten het park, waar er een missie is. Dat was nogal ambetant, nog twee uur
rijden en in den donker, maar wij hadden toch nog het plezier een koppel
leeuwen tegen te komen op de grote baan, maar dat was ook alles.
Om
acht uur waren wij in Rutshuru, bij Poolse paters, die die missie een tijdje
geleden overgenomen hadden van de Witte Paters, maar daar ook zijn wij goed
ontvangen geweest, maar we waren ook nogal moe en lagen dan ook nogal rap
tussen de lakens.
s
Anderendaags waren wij om acht uur terug weg; om elf uur waren wij in Goma,
tegen de grens van de Rwanda en waar het Kivu meer begint. Monseigneur Ngabu,
de bisschop van Goma, is er ene van bij ons, maar die was zich aan t klaar
maken om te vertrekken naar België, hij had juist bericht ontvangen dat zijn
algemene econoom (de man van de centen), die naar België op verlof vertrokken
was en zich daar had laten opereren aan een long, overleden was. De bisschop
wilde absoluut naar de begrafenis. Maar hij zei : rij direct door naar Bukavu
(200 km), want de weg is nogal slecht vanaf Bobandana, op 50 km. van Goma, daar
kunt ge eten bij de abbés en dan hebt ge nog heel de namiddag om tot in Murhesa
te geraken. En wij weg
1985 april De Band : Wijzigingen bestuur Kleinveebond.
Op
de laatste maandelijkse vergadering van onze Kleinveebond zijn er enkele
wijzigingen geweest in het bestuur. Namelijk onze Voorzitter Lamberts Toon
heeft zijn taak overgedragen aan de jongeren.
Met
algemeenheid van stemmen is hij Ere-voorzitter geworden.
Toon,
in naam van het bestuur danken wij u voor alles wat gij gedaan hebt voor onze
Kleinveebond. En wij hopen op u nog beroep te mogen doen in de toekomst.
Met
algemeenheid van stemmen is De Hollander Guido tot Voorzitter gekozen. Wij
wensen u van harte welkom in ons bestuur.
De Secretaris Jos Vanlaerhoven.
1985 April De Band: n
UITLEEN PERIKELDANS
Na
de oorlogsjaren 1940-45, kregen de Belgen stilaan n toeristenkoorts, en in onze
herberg
en
winkel, Dorp nr 5 Leest, was er meermaals vraag door globetrotters, naar
postkaarten met Leestse dorpszichten. ..n Door mij in 1958 getekende prent,
liet ik bij de P.V.B.A. Arte, tot n fotogravuur gieten Een kleine Mechelse
drukkerij, die onze Limonde etiketten in vier kleuren verzorgde, zou ons n
paar duizend zulke zichtkaarten bezorgen, doch aleer het zover kwam was deze
vriend door de concurrentie uitgeteld Onderwijl hertekende ik nog eens die
prent tot n vijfmaal groter kleuren dorpszicht tafereel , n panorama zoals ik
het als jonge snaak, in 1911 zelf had gezien..
In
1976 verhuisde ik naar nr. 5 Kouter Leest, daar pronkt nu die schilderij op een
kast in de voorplaats, en de fotogravuur siert tussen andere herinneringen het
elektriciteitskastje in de traphal Mijn gebuur den Aalmoezenier van den
overkant, was te weten gekomen van mijn dorpszicht kleurentafereel, en
kwamdie eens bekijken en na zijn
vruchteloos lokken tot aankoop, vroeg hij deze voor enkel n paar uur te mogen
meenemen, om er een fotocopie te laten van maken voor het boek Leest Geweest,
hetwelk ik hem gunde
Bij
het terugbrengen dien avond, vroeg hij of ik soms in dat eerstdaags uit te
geven boek, ook n paar bladzijden vertels wou laten toevoegen, die ik hem
bezorgde.
De
Aalmoezenier had in zijn huurhuis n studio als redactie ingericht, waar hij
met n vrijetijdsjeugd, geregeld de steeds al vroegere uitgave van het Leestse
Heimatblad voor soldaten en symphatisanten in stand hield.
Elke
volgende maand kwam hij s avonds, met zeven maal op het zijvenster van mijn
woonkamer tokken, telkens voor n Leestse Figuurkens aflevering
Eens
zag hij in de traphal die fotogravuur, en overtuigde mij, deze te lenen voor
enkele proefafdrukken..
n
Tijd nadien had ik reeds meermaals willen hengelen naar het resultaat van die
schijnbaar tijdsbehoevende hobby, doch ik wachtte met geduld op een initiatief
zijnerzijds, dat uitbleef, en na ik er eens naar vroeg, en n tweede maal met
aandrang, stoorde het mij, dat hij telkens wist, de vergeten inhoudsmap nog
niet te hebben gevonden, die tussen stapels formulieren achter in zijn auto
bleek te zijn verzeild..
Stilaan
hitste, het duivelke in mij, iets als wantrouwen, tegen n mogelijk begeerd
voorbarig kunstbezit Maar een zekere keer, onder het gekend gammagetik, bedacht
mijn engelbewaarder mij met volgend leugentje : ik onthaalde mijn uitleener
verontschuldigend : Nog n half uurtje zou ik mijn figuurken moeten
bijschaven, kom straks even terug, maar breng dan ook de in uw auto verdoolde
fotogravuur eindelijk toch mee !
Maar
ach..plots ging dat valstrikleugentje ten dans met mijn engmatisch bedoezelde
geweten, want sapperloot, hij had juist de mappe hier ditmaal bij, en bood deze
mij aan, zeggende : Ik kom morgen wel eens weer
Edoch,
ondanks het ontbreken van de bijbehorende factuur en reklaamfolder, werd
achteraf die perikelhistorie, geen rem op, ons zijn ten vriend
(Jacob
Albert Huysmans)
-Het kleinood van J.A. Huymans.
-De
cover van het heimatblad De Band van april 1985. Tekening is van Frans
Teughels.
1985 29, 30 en 31 maart : Boeken- en Platenbeurs te Leest
In de turnzaal van de stedelijke
basisschool te Leest vond de tweede Vlaamse boeken- enplatenbeurs plaats van de vzw De
Uilenspiegel.
De schijnwerper werd gericht op een
reeks publicisten uit het Mechelse. Onder hen prof. Dr. L. Cumps, J. De
Keersmaecker, H. Diddens, K. Jonckheere, M. Kocken, R. Van Kerckhoven, P.
Verknocke, F. Verlinden en Fr. Vermoortel.
Naast deze Mechelse werken lagen er
boeken over de Vlaamse beweging, politiek en informatie en lichtere werken als
van Louis Verbeeck tot zelfs het grote crisis-oplosboek en ook enkele
jeugdboeken en stripverhalen.
Tijdens de officiële opening hield
auteur Karel Jonckheere een lezing.
Er werd poëzie voorgedragen door Amanda
Verbergt en Tony Peeters.
De toegang was gratis.
Een
turnzaal als een oase van rust, met blankhouten tafels waarop netjes
gerangschikte literaire werken liggen te wachten op ontdekking. Dit was het
sfeerbeeld van de Vlaamse boeken- en platenbeurs in Leest, vrijdagavond even
voor de opening.
Met
de Vlaamse Leeuw in het gezichtsveld begroette de heer Karel Mertens de
talrijke aanwezigen, waaronder ook schepen van onderwijs Joris. In een korte
uiteenzetting schetste hij het doel en thema van deze boeken- en platenbeurs,
waarna hij de eer had de eminente literator Karel Jonckheere aan te kondigen.
Deze erg bekende en zeer gewaardeerde schrijver wist op zijn eigen mijmerende
manier het publiek te boeien met verhalen over zijn tijd als inspecteur van het
bibliotheekwezen van West-Vlaanderen. Zijn anekdote over Leest, Eindelijk een
streek waar men reclame maakt voor het bibliotheekwezen, bracht onmiddellijk
een meer ontspannen sfeer onder de aandachtige toehoorders. Toen hij daarna
dreigde te stoppen, als de vrouwen niet op de nog resterende stoelen gingen zitten,
was het hek helemaal van de dam. De joviale man praatte rustig verder over de
eerbeid voor het boek en de vertalingen van Vlaamse werken, en kruide zijn
verhaal steeds met een paar markante anekdotes. Hij besloot met de zinsnede
Als we denken dat we van de Nederlanders moeten leren mogen we één zaak nooit
vergeten : er zit meer in ons dan we vermoeden.
Een
rondleiding in de zaal leerde ons dat de beurs voornamelijk gaat om een
thematische verzameling van werken uit de omstreken van Mechelen. Van sommige
van deze werken zijn praktisch geen exemplaren meer voorhanden en dat maakt ze
ook uniek. Er zijn verschillende privé-verzamelingen aangelegd met werken van
J. De Keersmaecker, F. Verknocke, F. Verlinden en M. Cocken.
Naast
deze Mechelse werken troffen we nog boeken aan over de Vlaamse beweging,
politiek en informatie en lichtere werken als van Louis Verbeeck tot zelfs het
grote crisis-oplosboek en ook enkele jeugdboeken en stripverhalen.(J.T.)
(GvM, 1/4/85)
1985 Zaterdag 30 maart : Prijsuitreiking KWB-Kaartkampioenschap
1984-1985.
Programma:
-19 u : Etentje bestaande uit ½
kip, fritten, provencaalse saus, groenten, wijn en
koffie.
-20u30 : Prijsuitreiking.
-21u30 : Gezellig samenzijn met
muziek en dans.
Deelname : 200 frank per persoon.
Na
het etentje waarop een honderdtal ingeschrevenen waren, werden de prijzen
uitgereikt van het kaartkampioenschap 1984-85. Daarna was er nog een gezellige
dansavond en gratis tombola.
94
verschillende personen namen aan één of meerdere kaartavonden deel; twintig
ervan hebben zelfs geen enkele keer gemist. De 54 deelnemers, die acht maal
aanwezig waren, bekwamen een prijs. In totaal werd aan de prijzen van het
eindklassement en de 12 kaartavonden meer dan 50.000 fr. besteed. Als
voornaamste prijzen voor het eindklassement noteren we : een fiets, een fritex,
een stel kookpannen, een barbecueset, een valies, een stroomstrijkijzer, enz
Aan de kampioen werd ook een herinneringstrofee overhandigd.
Uitslag
:
1.Geerts
Alfons
2.Van
Loo Louis
3.De
Gryse Maurice
4.Van
Loo Marcel
5.Van
Praet Pierre
Namens het bestuur, Fons Geerts.
(DB, mei 85)
1985 Zondag 31 maart : Jaarlijks Palmzondagconcert
K.F.Sint-Cecilia
In de zaal St.-Cecilia, Dorpstraat
6 Leest. Aanvang 19u30 stipt.
Op dit concert traden op :
-Drumband St.-Cecilia
Mechelen-Leest o.l.v. Walter Van De Venne.
Op het programma stonden ernstige
en ontspannende werken.
(Folder)
Palmzondagconcert te Leest
De
Leestse Koninklijke Fanfare St.-Cecilia heeft het de laatste weken niet onder
de markt gehad. Immers, op 13 maart ll. nam hun dirigent J.P. Leveugle
plotseling ontslag na een meningsverschil met het bestuur. De repetities voor
het concert waren reeds volop aan gang en in allerijl moest dus een nieuwe
dirigent gevonden worden. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en
bereidwillige persoon.
Hij
kreeg dus de zware taak op zich om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te
strijken en hij is daar ook in geslaagd. Zes repetities waren er voor nodig, en
dan mag men niet vergeten dat de fanfare op 24 maart jl. nog een gastoptreden
moest verzorgen op het concert in Steendorp. De K.F. Sint-Cecilia had ook voor
een interim gastdirigent gezorgd, nl. Francis Violet van de Heffense
Vreugdegalm.
De avond zelf werd geopend met Chorale, een ernstig muziekstuk uit de 16de
eeuw, gevolgd door East Anglia van Jacob De Haan. Het bekende meesterwerk
Capriccio Italien van Tsjaikovski was evenals de Floral Dance en 12th Street
Rag nieuw ingebracht in het repertoire. Om de zware ernstige werkstukken te
verlichten was een intermezzo aangebracht. Dit tussenstukje, dat goed in de
smaak viel bij het talrijke publiek, werd gebracht door twee jonge
cornetspelers nl. Luc Vertommen en Johan De Win.
Indian
Summer
Na
het mooie Second suite in F major gebracht in twee delen kwam het prachtige
Indian Summer aan de beurt. Dit stuk zal bij velen de herinnering opgeroepen
hebben aan het jaar 1978, toen St.-Cecilia er wereldkampioen mee werd. Ook nu
was het een knappe afsluiter van het eerste deel.
Na
de pauze kwam het lichtere werk aan bod. Presentatrice Lucia Van Roy kondigde
Charanga aan, een eigen werkstuk van de in de zaal aanwezige Jan Segers. En na
Crazy music in the air werd Grandfathers clock gebracht, een stuk met twee
solisten (Yves De Wit en Freddy Walschaers) voor tuba euphonium, op het
voorplan. De applausmeter sloeg de hoogte in en daalde niet meer, want ook The
Floral Dance en het bisnummer 12the Street rag kenden een daverend succes.
Het
is moeilijk concerten onderling te vergelijken, maar wat hier te horen was is
van een eenzaam hoog niveau, en het talrijke publiek weet zoiets naar waarde te
schatten.
(J.T.)
(GvM, 2/4/85)
In Toeters en Trompetten verschenen de
algemene indrukken van enkele aanwezigen :
Jan
Segers (componist) :
Zeer
goed ! Het verdwijnen van de chef werd goed opgevangen. De toekomst zal
bewijzen dat men evengoed zal kunnen presteren als voorheen.
Mr
Wouters en Mr Van Leemut (mensen uit Hever die voor het eerst kwamen luisteren)
:
Fantastisch
! Niets dan pluspunten. Crazy Music in the air en Grootvaders klok waren
hoogtepunten. Wij zijn bewonderaars van Frans Violet maar nu we de fanfare van
Leest hoorden, zullen we blijven komen.
Vanessa
Walschaers (9 jaar) :
Heel
mooi ! Papa speelde ook heel mooi.
Guy
Seeldrayers (Voorzitter van de Vreugdegalm uit Heffen, lid van
onze fanfare) :
Fantastisch.
Goed concert. Nog nooit meegemaakt in Leest. De dirigent is formidabel. Hij is
de beste dirigent van België. De muziekkeuze was heel goed. Veel gemakkelijker
en plezantere muziek zoals bij ons in Heffen. Dat zijn we van Leest niet
gewoon. Fantastisch !
Gaston
Piessens (Ondervoorzitter van Ons Genoegen uit Battel, lid
van onze fanfare) :
Heel
goed. Zo goed als anders. De mensen werden er stil van. Het verschil met de
vorige chef was niet te horen.
Dr.
Julien Van Medegael (geneesheer, lid van onze fanfare) :
Alle
begin is moeilijk. Goed begonnen is half gewonnen !
Frans
Violet (dirigent) :
Na
het concert zijn het allemaal plezante mannen. Ze moeten me echter vroeger naar
huis laten gaan. t Is heel plezant om samen met hen te werken.
Freddy
Walschaers (muzikant) :
Zéééér
muuuuwg ! Den Yves en ik hebben geprobeerd om het orkest er af te spelen, maar
t lukte ons niet. De trombones speelden wel iets te hard. Die dachten zeker
dat het al handelsfoor was, nietwaar Hans ?? We hebben allemaal goed gespeeld.
Eduard
De Maeyer (dirigen en muzikant) :
t Was muziek voor t volk. We hebben goed gepresteerd door de muziek op 14
dagen tijd in te studeren. Iedereen heeft zich goed aangepast. Er waren geen
problemen.
Stan
Gobien (hoofdonderwijzer en muzikant) :
Het
was een gans andere stijl. Ik ben de Leveugle-stijl nog teveel gewoon. Ik ben
een te slecht muzikant om op 14-dagen tijd een nieuwe stijl aan te leren.
Vroeger schoten ze met pijl en boog en nu met raketten.
Renils
Segers (zuster van Jan maar niet dé Jan) :
Zeer
goed. De wawa van de bassen (Sibs) was niet goed te horen. De Polle kon zo
hoog niet als den Beire.
1985 23 en 24 maart : Leestse fanfare op het muziekfestival
van Steendorp.
Voor de allereerste maal werden de
muzikanten van de K.F. St.-Cecilia gedirigeerd door Frans Violet en Eduard De
Maeyer.
De Leestenaars genoten de eer om op te
treden als top of the bill en mochten dit tweedaags muziekfeest afsluiten.
(Toeters en Trompetten, jaargang 5,
nr.2)
1985 Zondag 24 maart : Volksunie bezocht het Bijenteeltmuseum
Die dag bezocht de Volksunie-afdeling
Hombeek, Leest, Heffen het
Bijenteeltmuseum te Mechelen. Samenkomst om 14 u. aan de ingang van het kasteel
Tivoli.
(GvM,21/3/85)
1985 25 maart Nieuws uit Conception.
Lieve
Medezusters, Lieve Familie en Vrienden,
Eerst
en vooral een Zalig Paasfeest en, voor hen die vakantie hebben, een plezierige
vakantie.
Ik
hoop dat U het allen goed stellen en een beetje die verschrikkelijke winter
kunnen vergeten.
Hier
ook alles goed. Een mooie zomer ging en een regenachtige herfst begon. We zijn
nu 25 maart en hebben een voorsmaak gehad van de regens die gaan beginnen. En
toch hoop ik dat het nog niet zo vlug zal zijn want de bouw is nog ver
achteruit. Vandaag begonnen ze met de bezetting, want O.L.Vrouwke heeft het
gisteren te erg laten regenen. Daar hebben ze drie en een half maand werk mee.
De vensters plaatsen en dan kunnen we een beetje tegen de regenachtige winter
die gewoonlijk in mei begint.
Nu
wat de aardbeving betreft..Buiten de grote schommelingen die we in Concepcion
voelden, gebeurde er hier niets, maar vanaf Valparaiso tot Santiago is het zeer
erg geweest. Eén miljoen mensen zonder huisvesting. Scholen klinieken wegen
waterleiding licht erg beschadigd en ook twee grote havens waar zelfs de
kranen omvielen, de grond openscheurde. Vele kerken vielen gedeeltelijk in en
de mensen die vluchtten bleven onder het puin.
Onmiddellijk
begon het verzamelen van hulp voor de mensen van de zone. Geld, kleren,
eetwaar, hout en materiaal voor de constructie werden bijeengedaan. Volle
treinen, honderden voertuigen, miljoenen in de bank werden bijeengebracht. Ook
van vele andere landen kwam er hulp. De Paus gaf geld en hiermee heeft men
reeds tien huizen gebouwd in een klein dorp. Ze werden gisteren ingezegend. Het
is hartversterkend te zien hoe iedereen helpt.
U
weet dat de bouw bestemd is voor stervenden. In dit jaar 85 heb ik reeds 2
gevallen gehad. Het gebeurt zo : men belt (gewoonlijk s nachts). Er is een
oudje dat staat te beven van de kou buiten aan de poort van het hospitaal.
Goed, breng hem maar. Hoe ? Daar vindt men wel wat op. Gewoonlijk komen die
mensen aan, dood van de honger en het vuil. Ze slapen warm en gelukkig tot de
volgende dag. Dan beginnen we met wassen, scheren, haar knippen, behandeling
tegen luizen We trachten ze een beetje te doen drinken en eten. Als we daarin
lukken hebben we gewonnen. Heel dikwijls krijgen die mensen buikloop en dan is
alles verloren. In het hospitaal hebben ze geen plaats van hen. Zo was José
drie dagen bij ons maar O.L.Heer riep hem en José stierf met de sacramenten 3
dagen later. Ditmaal wisten we niet vanwaar José was. Ik bid over de kist, die
we zelf maken, en een begrafenisonderneming helpt me gratis de kist naar de
begraafplaats brengen. Ik loop alleen achter de kist de mensen die bloemen
verkopen brengen een hele hoop een paar mensen gaan met me mee, uit
medelijden. Ik bid een gebed over het graf. De aarde valt 3 jaar gratis Ik
geef een fooi aan de mannen die het graf delven. De bloemen werden erop gelegd.
Nu maken we een wit kruis met de naam van de gestorvene en de datum. En alles
is voorbij. Niemand weet of er andere familie is. Wie zoekt deze oude mens ?
Wat al vragen die onbeantwoord blijven. Zondag daarop wordt de mis gelezen voor
de overledene. Drie jaar lang zal ik het graf blijven onderhouden.
Dit
is de toekomst van de bouw die we aan t afwerken zijn. Wie een steentje wil
bijbrengen om dat een werkelijkheid te maken kan storten op nr 850-0560858-02
vanJeanne De Boeck. Dank bij voorbaat.
Het
was deze keer maar een triestige brief maar zo is hier het leven. Meer pijn dan
vreugde. Problemen van de morgen tot de avond. En toch lezen we in de Goede
Week : als God de schepping deed zag hij dat alles goed was ! Ons geloof moet
dit als waarheid laten leven in deze moeilijke tijden.
Dit
is alles. Laten we in hoop leven uit de verrijzenis van Christus. Christus
overwon de dood en het lijden. Alleluja !
Zeer
genegen groeten en wensen en tot later !
Juanita.
(Brief van Jeanne De Boeck, gepubliceerd
in De Band van mei 85)
1985 23 maart Gazet van Mechelen : Werkongeval
Bij
een werkongeval in de Kleine Heidestraat te Leest kwetste stadsarbeider Hans
Schöning zich aan de knie. Hij werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.
Het
slachtoffer woont aan de Galgestraat 20 te Mechelen.
Hans Schoning was één van de
buitenlandse vedetten van voetbalclub Racing Mechelen.
1985 23 en 24 maart Rust Roest bracht Lady Godiva.
Zaterdag
23 en zondag 24 maart wordt het toneelstuk Lady Godiva van de Franse auteur
Jean Canolle opgevoerd door de vereniging Rust Roest uit Leest.
(...)
Het
toneelstuk wordt vertolkt door de gekende groep van Rust Roest met in de
hoofdrollen Hilde De Kock als Lady Godiva en Marcel Verwerft als graaf Leofric.
De
technische ploeg werkt onder leiding van Vic Diddens en Guido Hellemans voert
de regie.
Deze tweede voorstelling van het seizoen is ten voordele van de actie
Overleven, reden waarom nu slechts één vaste inkomprijs van 100 frank wordt
gevraagd.
Het
doek gaat op te 20 uur in zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6 te Leest.
J.T.
(GvM,23/3/86)
Volgens
de legende zou Lady Godiva (1040-1083) in aanwezigheid van bisschop en
burgerlijke hoogwaardigheidsbekleders, haar man, de graaf, te voet zijn
gevallen om van hem belastingsvermindering voor de burgers van de stad Coventry
in Engeland te bekomen. De graaf stond dit toe op voorwaarde dat de gravin
poedelnaakt op een paard door de stad zou rijden, dan pas kon ze met kennis van
zaken over kaalgepluimd spreken. Aldus kondigde het programma de
toneelvoorstelling Lady Godiva van Jean Canolle, gespeeld door Rust Roest,
aan.
Daar
mijn opvoeding worstelt in de pre-conciliaire collegetijd werden me dergelijke
lichtzinnige legenden onthouden, zodat ik pas nu maar gehoord heb dat het
eigenlijk niet zozeer om die belastingsontheffing gaat maar om het begrip
kuise naaktheid of omgekeerd naakte kuisheid. Ik moet toegeven dat ik
vroeger met dit begrip nogal wat moeilijkheden had : de twee woorden naakt en
kuis waren me nog al dikwijls tegengesteld, zoals bv. ook tewerkgestelde
werkloze contradictio in terminis, klonk dat in het Latijn mijner jeugd.
Maar
nu, na het zien van het toneelstuk in drie bedrijven, is me alles duidelijk
geworden : de Lady Godiva en de contradictio in terminis.
Het
is een Franse schrijver die deze oerdegelijke, teacheriaanse Engelse legende
omgetoverd heeft met zijn Franse esprit tot een lichtvoetige komedie. Lady
Godiva, tot voor haar rit met het paard, volledig ingenomen door goede werken
voor Kerk en armen en haar echtgenoot puriteins verwaarlozend, komt niet
beschaamd en vernederd van haar naakte tocht door de
trouwens
verlaten stad terug, neen integendeel, ze heeft de zinnelijkheiden de wellust ontdekt. Zij is herboren.
Wanneer dan blijkt dat er toch een burger het aangedurfd heeft de Lady op haar
tocht te begluren riskeert die Peeping Tom de doodstraf. Als laatste wens
heeft die natuurlijk- nogmaals Lady Godiva te aanschouwen. Tussen die twee
figuren
-Godiva
en Tom- bloeit dan een zinnelijke aantrekkingskracht open die de bevolking niet
onberoerd laat : van overal komen petities om Peeping Tom van de galg te
redden. Tom en Godiva zijn nationale helden geworden waarin de gewone man zich
herkent : de frisse zinnelijkheid en de (on)gezonde nieuwsgierigheid.
Zulk
verhaal, zulk toneelstuk, staat of valt met de wijze waarop het gespeeld wordt.
Wanneer ergens een spannend verhaal in zit, met veel intriges en actie, kan dat
nog de aandacht opeisen. Hier echter gaat het om de tekst, de snedige zinnen,
de rake opmerkingen. En de tekst was inderdaad geestig, er zat pointe in en
vooral veel Franse esprit : luchthartig en pikant, maar nooit boertig. Een
enkele keer waren de geestelijkheden wel wat goedkoop, soms wel afgezaagd,
zoals in de replieken met de kapelaan. Maar het bleef speels door de wereld van
de zinnelijkheid en wellust slalommen, nergens shockerend. Als men dan bedenkt
hoe gauw ook in deftige gezelschappen- schuine moppen van pikant naar
dégoutant verglijden, is het zeker een grote verdienste van Rust Roest steeds
de goede toonle bon ton aangehouden
te hebben.
Grote
lof ook aan de spelers voor hun grote tekstvastheid. Wil het meeslepend blijven
dan moet woord en wederwoord vlug op mekaar volgen. Dit eist van de spelers een
grote rolkennis en die bezaten ze. Graag had ik hen sommige passages wat losser
en lichter, wat minder nadrukkelijk horen voorbrengen, soms was het wat
over-geacteerd maar die neiging heeft Rust Roest al eens meer, samen trouwens
met veel amateurgezelschappen.
Hilde
De Kock gaf aan Lady Godiva een gestalte die gans het stuk schraagde. Het was
een aartsmoeilijke rol en ze heeft hem schitterend vertolkt. Met een Lady
Godiva die, al was het nog maar in één enkele passage, ongelooflijk zou
overgekomen zijn, zou gans het stuk in het belachelijke geslagen zijn. Door
haar subliem spel heeft ze er ons geen ogenblik aan doen denken dat zo iets
mogelijk was. In haar spel trok ze haar medespelers op Toni Peters en Marcel
Verwerft, Jan Emmeregs en Renild Polfliet.
Marc
Windelen en Raf Scheers brachten met hun spel het sympathieke aspect van het
amateurtoneel : veel goede wil en inzet.
Guido
Hellemans, de gelukkige regisseur, mocht een dankbaar publiek toespreken. Hij
vroeg zich af of tussen de mens van de vroege middeleeuwen en de mens van nu zo
veel verschil
Is
?
Wel,
destijds reed Godiva naakt door Coventry om de belastingen te doen verminderen.
Nu liggen ze met velen naakt aan onze zomerstranden maar de belastingen zijn
nog nooit zo hoog geweest.
(DB, april 1985)
Achter de schermen werkten mee : Fik
Diddens, Kris en Stefan De Laet, Willy Keysers, Miloe Van Stijvoort, Frans
Lamberts en Johan De Laet.
De opbrengst van deze voorstellingen
kwam ten goede aan de Operatie Overleven.
Deze actie Overleven (stickerverkoop)
ingericht door Volksdansgroep Korneel, bracht, in samenwerking met de
meisjes-chiro, 62.500 fr. op.(DB,maart 85)
Rust
Roest overleeft.
Draaien
we de titel op zn kop en kruipen als een schildpad van voor naar achter. Dus
eerst over vandaag. Zopas heeft Rust Roest toneelgespeeld, en naar we vernamen
waren vele kijkers tevreden. Ons eigenbelang even opzij gezet speelden we zoals
aangekondigd voor operatie overleven. Onze kassier Marcel Verwerft heeft de
winst dan ook overgeschreven. Wij danken alle kijkers en sympathisanten van
welke aard ook, de steunende firmas, en dit blad De Band dat onze
aankondigingen vooraf opneemt, en de Leestse verenigingen die ons op één of andere
manier steunen.
Alsof
dit nog niet volstaat : we hebben het geluk dit mooie toneelwerk Lady Godiva
nog een derde maal te kunnen spelen op 28 april 85 te 15u. in Ter Kerselaar
(Heist o/d Berg) voor patiënten, verplegend personeel, familieleden en kijklustigen.
Zoals je ziet : Rust Roest overleeft want in 1985 spelen we te Leest nog toneel
en hopelijk nog lang daarna
Maar
ook
voor ons werd hier toneel gespeeld. Om dit te illustreren heb ik in mijn vaders
archief gekeken met resultaat. Ik vond een licht gehavend rooskleurig
toneelprogramma uit 1892 van Den Katholieken Bond van Leest die een
luisterrijk toon- en toneelkundig avondfeest gaven In den Rooselaar, bij
Arnold Teughels, dorp op zondagen 14 en 21 februari 1892 om 5-1/2 uren stipt
s avonds. (zie fotocopie bovenaan)
Volgens
mijn vader bestond er voor 1900 te Leest een Katholieke gilde (zoals overal
elders trouwens) die zowel toneel als muziek speelde. Die gilde of bond had een
embleem dat jammer genoeg verdwenen is. (In zijn boekje Averechtse Democratie
1959 schetst pater K. Van Isacker s.j. het ontstaan van gildebewegingen in
Vlaanderen)
Hun
vast lokaal was In den Rooselaar bij Arnold Teughels (Noldus de schrijnwerker
en vader van Theodoor). Men speelde toneel in de schrijnwerkerij langs het kerkhof
gelegen, en die men voor deze gelegenheid gedeeltelijk ontruimde. Later werd
dit werkhuis herbouwd en vanaf 1927 tot 1959 speelde Rust Roest daar op
gelijkaardige manier toneel.
Uit
die Katholieke Bond van Leest is in 1898 de muziekmaatschappij Arbeid Adelt
gegroeid die hun eerste lokaal hadden bij Van Moer (later café Apers aan de
zennebrug).
Terug
naar het programma bemerken we volgende aardigheden :
1)
Naast toneel werd er tijdens een feestviering ook muziek gespeeld en
gezongen. Deze traditie zal nog meerdere jaren blijven bestaan, waar als
begeleidend instrument piano, accordeon of een volledig muziekkorps fungeerde.
Zelfs werden sketches gespeeld tussen de bedrijven in wat ikzelf als kind nog
heb beleefd.
2)
Het ganse avondprogramma omvat twee delen, gescheiden door 10 min. pauze. Het
eerste deel bestaat uit een zangstuk (piano en alleenspraak met zang); gevolgd
door een kluchtige eenakter; wederom een alleenspraak met zang; en er wordt
besloten met een dramatische eenakter.
Het
tweede deel begint met een kluchtlied, hierna een kluchtige eenakter; daarna
een kluchtige tweespraak; en men besluit met een kluchtige eenakter met zang.
Overwegend klucht dus. Ook dit is iets wat gevarieerd tot in de jaren vijftig
(en op sommige plaatsen nog later) blijft bestaan; een drama in drie bedrijven
met dramatische eenakter. Ook nu nog spreken vele mensen over slechts twee
toneelvormen of genres : drama en klucht, alhoewel er volgens mij maar één
soort bestaat, dit is goed toneel.
3)
Op het programma staat geen naam vermeld van medewerkers (regisseur, acteurs,
techniekers, decorbouw, enz )
Deze
bescheidenheid of ontbreken van individualisme is een middeleeuwse eigenschap,
want ook de middeleeuwers traden anoniem naar voor. De auteurs daarentegen zijn
wel vernoemd.
4)
Men begon tamelijk vroeg (halfzes s avonds) en de prijs bedroeg 1 fr. of 0,5
fr. naargelang eerste of tweede rang. Tot mijn voldoening stel ik vast dat het
verboden was te roken in de zaal. Een maatregel die essentieel is, en zelfs nu
helaas door meerdere amateurs niet wordt toegepast.
Beste
toneelbelangstellenden, dit document dateert uit het jaar 1892, en is het
oudste dat ik in verband met toneel te Leest ooit gezien heb. In 1986 bestaat
Rust Roest 65 jaar en dan hopen we klaar te zijn met onze geschiedenis. Deze
vroegere aanloop van 1892 was een springplank voor vandaag want vormde wellicht
een embryonaal stadium van het toneelleven te Leest.
Zij
die nog oudere, of gelijksoortige, of andere toneeldocumenten bezitten van het
Leestse toneelleven, en deze kwijt willen kunnen ons een groot plezier doen.
Met
dank, Guido Hellemans. (DB, mei
85)
In hetzelfde maandblad publiceerde Guido
Hellemans een vervolg over deze bijdrage van de Katholieken Bond van Leest.
Zie verder in deze Kronieken : oktober 1985.
Wegen- en rioleringswerken in
fusiegemeenten vorderen goed.
Toch
ook onwrikbaren die geenverbetering
willen.
Sorry,
mijnheer de schepen, maar ik heb er met mijn familie nog eens over gepraat, we
doen geen grondafstand en uw verbetering aan onze straat zal moeten gebeuren
zonder mijn medewerking.
Dat
hoorden én schepen Jean Van der Sande, die openbare werken onder zijn hoede
heeft én de ambtenaren van de dienst die de laatste jaren in de fusiegemeenten
pelgrimstochten ondernamen om de heraanleg van landbouwwegen en riolering uit
te voeren.
Want
dat het zowel in de vroegere randgemeenten van Mechelen als...in de stad zelf
niet allemaal in orde is met de wegenis is duidelijk.
Sinds
de fusie zit Mechelen dus met een bijkomende last, die van de landbouwwegen.
Ter verduidelijking dit.Sinds de Tweede
Wereldoorlog is het in Mechelen en de meeste deelgemeenten, traditie dat
eigenaars gratis grondafstand doen in ruil voor de gratis aanleg van wegenis en
riolering. In de fusiegemeenten Hombeek en Leest werden vroeger evenwel
onteigeningsvergoedingen uitbetaald en werden voor de aanleg van de wegen en
riolering verhaalbelastingen geheven. Hierdoor is daar veel verzet tegen gratis
grondafstanden. Want dat gebeurde er : men werd onteigend , kreeg een
vergoeding toegestoken die, al dan niet voldeed aan de wensen en eisen van de
verkopers, maar eens de rekening werd gemaakt bleek dat men helemaal geen goeie
zaak had gedaan. De verhaalbelasting op die wegen en riolering woog immers in
veel gevallen zwaarder door. Dus oppassen met die procedure.
Komt
dan de overheid vragen om gratis grondafstand te doen, dan is er dikwijls de
vrees dat er daarna toch zal moeten betaald worden, dat men dus weer gezien
is.
Ha,
horen we de aandachtige lezer zeggen. De oplossing is dan eenvoudig. In de
deelgemeenten waar men wel gratis grondafstand doet, blijft men die procedure
volgen, en in de andere nieuwe delen van Mechelen volgt men het plan van
onteigeningen.
Neen, zo eenvoudig is het niet.
De wetgever voorziet immers dat op heel het grondgebied een en dezelfde
procedure wordt gevolgd. Dus gedaan met die pret. Het is dus gratis of...niks.
Meer
en sneller verkeer
Het
is uiteraard niet sinds gisteren dat men in de Mechelse deelgemeenten begon met
de verbetering van die landbouwwegen. In 1979 bv. werd het rooilijn- en
onteigeningsplan van de Molenstraat te Leest aan de Mechelse gemeenteraad
voorgelegd. Wil de weermaker mee dan kan met de werken in maart of april van
dit jaar begonnen worden...
Daar
en elders is het moeilijk om eigenaars ervan te overtuigen de noodzakelijke
grondafstand te doen. De meeste bezwaren zitten in de vrees dat met de
verbetering van de wegen, ook de snelheid van het verkeer zal toenemen en dat
is iets wat velen, terecht, niet willen. Daarom ook dat door de begtrokken
diensten, in overleg met de bewoners en eigenaars, naar oplossingen wordt
gezocht om het een met het ander te combineren.
Meestal ook met succes. Maar het is voor openbare werken rijden en omzien
want een verkeerde stap is vlug gezet. Zo houdt men dikwijls ook aan een
minimum aan breedte en duurt het een tijdje voor de betrokkenen door hebben dat
het bepalen van een rooilijn niet wil zeggen dat de te verbeteren weg ook die
breedte zal krijgen...
Schepen
Van der Sande maakte het allemaal mee. In de Rennekouter te Leest bv. hebben
meerdere landbouwers een stuk land liggen waarvoor ze, bij het bewerken, over
dat stuk weg moeten om aan de overkant verder te ploegen. Die bewoners zijn helemaal
niet geinteresseerd om toelating te geven dat die weggemodernizeerd wordt. Begrijpelijk, maar voor
de initiatiefnemers, in dit geval de stad, wel een probleem.
Dat
wil evenwel niet zeggen dat de schepen van Openbare Werken aan de klaagmuur
gaat staan, want in veel gevallen wilden de bewoners wel meewerken. Maar de
realizaties moeten wel binnen de normen blijven.
Wat
reeds gerealiseerd werd
Middenveldweg,
Moststraat, Moestweg en verbindingsweg, Zemstsesteenweg Houtestraat (in
Hombeek), Tiendeschuurstraat, Elleboogstraat en Rennekouter te Leest.
De
voorlopige vaststelling van de plans werd in de gemeenteraad van 26/11/81 goedgekeurd,
de definitieve vaststelling op 29/4/82. Bij die definitieve vaststelling werden
de bezwaren van 29 eigenaars verworpen. Het College riep op 24/2/83 een
vergadering bij elkaar waarbij, naast vertegenwoordigers van het schepencollege
ook de administratie en het studiebureau werden betrokken met als doel zoveel
mogelijk tegemoet te komen aan de bezwaren van de eigenaars door aanpassing van
de uitvoeringsplans en met het behoud van de reeds goedgekeurde plans.
Op
28 maart 1983 werd te Hombeek en op 30 maart te Leest een hoorzitting georganiseerd
waar de plans aan de bevolking werden voorgelegd. In de loop van 83 werden de
plans, weg per weg, goedgekeurd.
Om
redenen die we eerder aanhaalden (gratis grondafstand, enz.) bleven toch een
aantal eigenaars dwarsliggen zodat, noodgedwongen dus, moet afgezien worden van
de gedeeltelijke verbetering van een aantal landbouwwegen. Dat is het geval met
een gedeelte van de Rennekouter te Leest en de Middenveldweg te Hombeek.
Werden practisch volledig afgewerkt : de Elleboogstraat te Leest, de Moststraat
en Mostweg te Hombeek, de verbindingsweg Zemstsesteenweg Houtestraat,
Tiendeschuurstraat en een gedeelte van de Rennekouter.
De werken begonnen op 1 mei van 83 en zijn practisch voltooid. Totale
kostprijs 33 miljoen frank.
Molenstraat
te Leest.
Voor
de Molenstraat werd er toegegeven op...de valreep, zodat de ingediende plans
wat rooilijn- en onteigeningsplans betreft toch konden behouden blijven. Hier
dienden heel wat huisbezoeken te worden afgelegd om eigenaars en bewoners te
overtuigen. Dat maakte dat heel de zaak ook reeds een tijd aansleept. Men
bracht de Molenstraat immers in februari 79 in de raad. Een maand later werd
aan het provinciebestuur een pre-advies gevraagd. Het duurde een heel jaar voor
dit advies aan het studiebureau kon overgemaakt worden.
Het
schepencollege van 23/4/81 besliste de definitieve vaststelling en het commodo
onderzoek leverde zeven mondelinge en twee schriftelijke bezwaren op. Bij de
definitieve vaststelling werden alle bezwaren verworpen en het dossier werd
door de bestendige deputatie van 2/7/81 gunstig geadviseerd.
Een
jaar later werd het rooilijn- en onteigeningsplan bij ministerieel besluit
goedgekeurd.
Het
duurde nog erg lang maar uiteindelijk bereikte de stad met iedereen een akkoord
en mag verwacht worden dat de werken na deze winter zullen kunnen beginnen.
Het gaat om werken ten belope van 7 miljoen frank.
Vinkstraat
te Leest.
Ook
hiermee werd in 79 begonnen. En het zat de stad helemaal niet mee. Het
onderzoek de commodo liep van 27 juli tot 10 augustus.
Twaalf belangstellenden dienden schriftelijk bezwaar in, vijf personen maakten
schrifelijke enkele opmerkingen over maar...het bleek dat een aantal eigenaars
niet konden bereikt worden omdat ze met vakantie waren en dus geen bericht
konden ontvangen en verder kwam een ontvangstbewijs van een eigenaar niet
terug.
In
september 79 besloot het college een nieuw onderzoek in te stellen. Dat
gebeurde van 10 oktober tot 25 oktober van datzelfde jaar. Er werden 19
schriftelijke bezwaren ingediend. Die bezwaren werden verworpen maar... de
miserie begon voorgoed.
Begin
82 deelde het provinciebestuur mee dat er voor de inneming van een perceel een
nieuw onderzoek de commodo en incommodo moest worden ingesteld, dit ingevolge
een meetfout bij de vaststelling van de te onteigenen oppervlakte..
Het
studiebureau bracht de nodige verbeteringen aan en na het nieuwe onderzoek kwam
geen enkele schriftelijke reactie of klacht binnen. Maar inmiddels bleef de
weerstand tegen de gratis grondafstand groot. Zodanig zelfs dat op 8 december
83 een hoorzitting werd gehouden met als doel zoveel mogelijk inlichtingen te
geven over de intenties van het stadsbestuur met betrekking tot de werken in de
Vinkstraat. Tijdens de vergadering werd vastgesteld dat de betrokkenen zich
enkel akkoord zullen verklaren indien er bij de aanleg verkeersremmende
middelen worden aangebracht. Het college luisterde en gaf aan de verschillende
stadsdiensten opdracht de nodige aanpassingen voor te bereiden. Maar dat was
niet voldoende. De meeste betrokkenen blijven weigeren grondafstand te
doen: met als gevolg dat de werken niet
konden beginnen en, erger dat de voorlopige belofte van toelage verstreek sinds
31/12/84.
Een
nieuw dossier zal moeten ingediend worden om de Vinkstraat uiteindelijk toch te
verbeteren. Maar dat zal blijkbaar niet voor direct zijn...
(...)
Tisseltbaan
te Leest.
Het
is niet omdat een gemeenteraadslid uit de oppositie, Gust Emmeregs, daar woont,
dat er niets wordt gedaan aan de verbetering van de Tisseltbaan, zegt schepen
Van der Sande. Die kreeg van het CVP-lid tijdens een zitting van de gemeenteraad
dat verwijt.
Ik wist op dat moment zelfs niet dat hij daar woont, maar feit is dat het
dossier lang aansleept.
Nochtans
liet niets vermoeden dat de verbetering van de Tisseltbaan en Oude Tisseltbaan
zo lang zou duren.
In
december 81 gaf de gemeenteraad goedkeuring aan het plan, waarmee een bedrag
van ongeveer 21 miljoen mee gemoeid was. Op dat moment gingen de definitieve
plannen naar de provincie waar men er daarna nog bitter weinig over hoorde.
In
ieder geval werd zopas nog aan de gouverneur gevraagd spoed te zetten achter de
plannen. Al is een en ander nog niet in orde, toch blijft de stad van mening
dat met bekwame spoed moet begonnen worden aan de heraanleg van die baan.
Want
daar ondervond men weinig weerstand van bewoners en eigenaars.
Een
positief punt dus.
(...)
Frans
Teughels
Artikel sp jef vloeberghen nog typen
Fotos :
-De
Tisseltbaan werd vernieuwd. De breedte van de rijweg werd niet gewijzigd zodat
het snelverkeer geen kans maakt op deze weg.
-
De Vinkstraat waar meerdere eigenaars niet akkoord gingen met grondafstanden omdat de vaste belofte van toelage
versteken is sinds 31 december j.l. is hetdaar wachten op ander nieuws. En dat zou lang kunnen uitblijven.
-De
Rennekouter werd gedeeltelijk vernieuwd maar plots krijg je deze situatie. Komt
er ook hier een oplossing ?
-Schepen
van Openbare Werken Jean Van der Sande. (Fotos
: GvM)
1985 15 maart : Rust Roest te gast in Kapelle o/d Bos
Voor het Davidsfonds van
Kapelle-op-den-Bos bracht de Leestse toneelkring Escuriaal van Michel de
Ghelderode.
(DB, maart 85)
1985 Zondag 17 maart : Modeshow in de Sporthal te Leest
Het
zijn niet altijd de kleren die de man maken ! Een gezegde dat maar al te waar
is. Toch kunnen we ons niet blinddoeken voor wat er reilt en zeilt in de
modewereld.
Iedereen
wil er graag mooi en elegant bijlopen. Een mooi feestkleedje, een klassiek
pakje, en noem maar op, kunnen we de dag van vandaag niet meer wegdenken.
Doch
dringt het gewoonlijk niet tot ons door omdat modevoorstellingen gewoonlijk
als stadsaangelegenheden bestempeld worden. Dikwijls moeten we enorme afstanden
afleggen om iets te zien en op de koop toe worden er dikwijls hoge
toegangsgelden gevraagd.
Wel,
Dames en Heren, vanaf heden wordt dit naar de modegeschiedenis boeken verwezen!
Wij
nodigen u allen uit om onze verwarmde sporthal de nieuwe, sprankelende lente-
en zomermodeshow van Harry Van Hest te komen bekijken.
Houdt
alvast zondag 17 maart vrij, want dan is het zover !
Wij
vragen u slechts in voorverkoop het luttele bedrag van 100 fr. en aan de kassa
kan u een ticket bekomen voor 120 fr.
Inkomkaarten
in voorverkoop kunt u in de sporthal bekomen.
Drankjes
worden u aangeboden aan zeer lage prijzen en voor de echte fijnproevers
verwijzen wij u naar onze lekkere pannenkoeken, al of niet geflambeerd, met of
zonder ijs.
Wij
hopen te mogen rekenen op een talrijke opkomst.
Met vriendelijke groeten. Sportcentrum
Leest.
(Folder)
1985 18 maart : Officiële voorstelling Leestse Volksfeesten
In
het sportcentrum Leest werd de officiële voorstelling gegevan de Leestse
Volksfeesten editie 85.
Onder
ruime belangstelling en zeer enthousiastkondigde Gust Emmeregs, afgevaardigde-beheerder van het Sportcentrum
Leest, het samenwerkingsakkoord aan tussen Sportcentrum Leest en de Telegraaf
België. Meteen openen zich nieuwe perspectieven, en dat blijkt duidelijk uit
het programma dat de Leestse Volksfeesten biedt.
Zo
is er vooreerst donderdag 16 mei te 10 u. een plechtige eucharistieviering, die
een soort avant-première wordt van de mis die de paus de dag nadien in Gent zal
opdragen.
s
Avonds volgt een show- en dansavond met Bonnie St.-Claire, Benny Neyman en het
orkest SonnyBoys.
Vrijdag
17 mei slechts één naam, maar wat voor één : Jo Lemaire.
Zaterdag
18 mei, een dinner-show met het beste modern ballet van Nederland : Penney De
Jaegher die een wervelende Lido-show brengen en in hetzelfde kader natuurlijk
ook Freddy Breck.
Zondag
19 mei een folklorenamiddag en s avonds dansen met Will Tura en zijn orkest.
De
toegangsprijzen voor al deze evenementen zijn nog niet bepaald maar zullen zeer
democratisch zijn.
De
vier showavonden worden telkens voorafgegaan door een voorselectie van het
kampioenschap Play-back van de Benelux, waarvan de finale eveneens in het
sportcentrum Leest zal doorgaan op 25 mei. De presentatie berust in de handen
van Micha Marah.
Tijdens
de feestdagen zijn er ook spelprogrammas verzorgd door hostessen en met een
massa prijzen.
De
handelsbeurs, de elfde al, welke vroeger samenviel met de Leestse Volksfeesten,
wordt dit jaar gehouden op 6,7 en 8 april, eveneens in de sporthal te Leest.
Een
25-tal zelfstandigen stelt er koopwaar tentoon. Als toetje zullen hier ook
enkele artiesten aanwezig zijn.
Voor
deze handelsbeurs zullen een 2 à 3000vrije toegangskaarten verspreid worden door de deelnemende handelaars.
Naast
de sporthal wordt er gedurende de handelsbeurs ook een kleinveetentoonstelling
gehouden in een tent.
Het
zal dus weer een drukke begankenis worden met Posse Leest !
(GvM, 18/3/85)
1985 20 maart De Band (april 1985) :
Leest zonder spruiten
Het
is 20 maart, en de velden liggen nog bedekt met sneeuw. Wij hebben een harde
winter gehad, met een eerste en een tweede koudegolf en met een lange nasleep.
Wat
dit te betekenen heeft voor onze boeren en tuinders gingen wij vragen aan Fons
Verbruggen en Jules De Smet.
Voor
de spruiten, de nationale teelt van Leest, was het een ramp.
Meer dan de helft van de spruiten gingen verloren, dat kan men zeker zeggen.
Schommelend
van tuinder tot tuinder naargelang het percentage er vroege of late spruiten
gezet werden.
De
vroege heeft de tuinder nog kunnen oogsten. Er zijn er die slechts 25%,maar ook die tot 75% verloren.
Als
men nu grofweg schat dat er in Leest toch wel een kleine honderd
spruitenkwekers gelegenheidskwekers inbegrepen- zijn, is dit toch wel een
groot economisch verlies voor ons dorp.
Voor
velen is het inkomen van 3 4 maand op enkele vriesnachten te niet gegaan.
Daarbij
komt nog dat het dikwijls dezelfde tuinders zijn die ook prei kweken en ook
hier is de helft door de tweede vorstperiode waardeloos geworden.
En
het is echt uitzonderlijk dat het zo hard vriest tot in de grond dat de prei
niet kan geoogst worden.
Van
de spruiten durven wij dat niet zeggen : de laatste 10 jaar is het reeds
meermaals voorgekomen dat die afvriesden, dat zou wel eens het gevolg kunnen
zijn van het zoeken naar rassen met steeds schonere vruchten maar met minder
vorstbestendigheid.
En
hoe heeft de markt daarop gereageerd ?
De
groenten werden dan toch duur ?
Wel,
nog eens werd bewezen hoe gevoelig de markt is en hoe vlug ze inspeelt op de
nieuwe situatie.
De
handel heeft vlug ingepikt op het tekort : spruiten kwamen uit het zuiden van
Engeland en prei uit Frankrijk.
Glasgroenten en witloof kenden een grote afzet aan hoge prijzen, dat was wel
nodig want ook de stookkosten vlogen de schouw uit.
En dan was er nog hier en daar een enkeling die zijn prei met plastiek had
afgedekt of die tuinder die bij de eerste zware nachtvorst het resico nam, een
ganse nacht doorwerkte om al zijn spruiten af te kappen en ze op te slaan in
alle schuren en garages en plekjes bij hem en de geburen.
Die
hebben grote prijzen gemaakt van hun waren.
Maar
stel je eens voor dat het gaan dooien was, dan waren al zijn spruiten rot.
Dat
is risico nemen.
Een
andere reactie was ook dat de afzet van conserven en diepvriescentra op volle
toeren draaide.
En
dan moeten wij nog van geluk spreken dat de winter in gans Europa ook in
Frankrijk- zo sterk heeft toegeslagen, anders hadden de producten uit het
buitenland ons overspoeld. Want nu nog, en dat zal nog enkele maanden duren,
drukt de winter nog op de markt, is er minder aanvoer.
Is
dat nu werkelijk een ramp ? Een boer klaagt toch altijd. Als het goed gaat
hoort ge niets van hem.Dat het voor sommigen een ramp is, staat vast : drie,
vier maanden geen inkomen hebben waarop men gerekend had, is toch wel een ramp
te noemen.
Verder
was vorig jaar voor de volle grond niet zo goed : de sla was niet te best, de
savooi was slecht. De witloofkweker had dan weer niet te klagen.De glasgroenten
in het algemeen waren goed, vooral de massale uitvoer naar Duitsland en
Frankrijk.
De echte boer zelf heeft minder geleden van de winter : het voeder was toch
beschermd, wel heeft hij veel moeilijker gewerkt.
Natuurlijk
is voor land- en tuinbouw de Euromarkt van enorm belang : kijk eens hoeveel
miljoenen mensen vlak buiten onze grenzen wonen, de Rijn en het Rhurgebied, het
noorden van Frankrijk : die moeten allemaal eten.
Wij
zijn hun groentenhof.
De
laatste tijd zien wij her en der in Leest van die witte garages in feite
witloofschuren-
in
de velden oprijzen, men kan moeilijk zeggen dat zij harmonisch inpassen in het
landschap.
Ja,
er staan nu al zes nieuwe witloofschuren in Leest.
De bouw ervan wordt flink gesteund met subsidies en andere voordelen door het
Ministerie van Landbouw en het Landbouwinvesteringsfonds.
In die schuren is het werk veel menswaardiger en ook het energieverbruik is er
veel minder.
Witloof
heeft bovendien nog toekomst : de markt nu is nog zeer beperkt, veel mensen
kennen nog geen witloof.
Zo werd er geregeld campagne voor ons witloof gevoerd in de vreemde o.a. in de
USA.
Ook
bij de tuinders is er grote belangstelling : een cursus van 10 lessen over
witloof, gegeven in Leest een zevental weken terug, bracht meer dan 50 belangstellenden.
Zelfs van uit de Limburg waren ze gekomen.
Want
dat kunnen wij toch ook zeggen : de vlucht uit de landbouw zoals wij die 10, 20
jaar geleden gekend hebben, schijnt gestopt.
Er
komen terug jonge boeren bij.
Want er is toekomst in de land- en tuinbouw.
Na een meningsverschil met het bestuur
nam Jan-Piet Leveugle, de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia
plotseling ontslag. Dit in volle voorbereiding van het palmzondagconcert. In
allerijl diende een nieuwe dirigent gevonden om de repetities verder te zetten.
Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en bereidwillige persoon.
Hij kreeg de zware taak om in 14 dagen
tijd alles in de goede plooi te strijken endaarin slaagde hij met glans. Na 6 repetities
bracht St.-Cecilia een concert van eenzaam hoog niveau dixit Gazet van
Antwerpen (2/4/85).
Jan-Piet Leveugle werd geboren te
Nossegem in 1943. Op 5-jarige leeftijd leerde hij al muziek bij de fanfare
St.-Cecilia Nossegem, bij zijn vader die daar dirigent was.
Hij studeerde slagwerk aan de
Muziekacademie te Etterbeek en behaalde op 14-jarige leeftijd een eerste prijs
notenleer en slagwerk aan het Muziekconservatorium te Brussel.
Van 1957 tot 1970 was hij achtereenvolgens
verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symfonisch Orkest van
de BRT en aan de Philharmonie van Antwerpen.
Als leraar slagwerk aan de
Muziekacademie te Willebroek, het Conservatorium teMechelen en de Kunsthumaniora te
Brussel kon hij een groot aantal leerlingenvormen die later hun weg maakten
in de Belgische muziekwereld.
In 1969 behaalde hij een eerste prijs
kamermuziek onder leiding van Jef Alpaerts.
Hij studeerde nog verder orkestdirectie
bij Fernand Telby te Antwerpen enharmonieleer bij Peter Cabus en André Laporte te Brussel.
Vanaf 1970 droeg hij met Midden-Brabant
enorm veel bij tot de brassbandbeweging in België.
Met St.-Cecilia Leest won hij het Wereld
Muziek Concours te Kerkrade in de derde divisie fanfares (uitmuntendheid) in
1978 en in de tweede divisie fanfares (ere-afdeling) in 1981.
Onder zijn leiding werd de fanfare
Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid in 1980 en in 1984 in de
ere-afdeling.
Erg belangrijke overwinningen werden
daarnaast behaald op het Nationaal Tornooi van de Stad Brussel in 1982 en op de
Grote Prijs van de Lions Club in1983.
J.P. Leveugle zou worden opgevolgd door
Frans Violet.
De periodiek van de Leestse fanfare
Toeters en Trompetten (jaargang 5, nummer 2) :
De
Koning is dood, leve de Koning !
Oude
koeien uit de sloot halen ligt niet in onze bedoeling met dit artikel toch
vatten we ze bij de horens om een hoofdstuk in onze geschiedenis af te sluiten
en een nieuw in te leiden.
Jan-Piet
Leveugle heeft ontslag genomen als dirigent. Het bestuur had ondertussen reeds
besloten niet naar Kerkrade te gaan omdat we nog nergens stonden met de
voorbereidingen en er te weinig tijd was om met eigen muzikanten een programma
van hoogstaande muziek op wereldniveau klaar te stomen.
Toch
willen we een woord van dank richten aan onze gewezen dirigent Jan-Piet
Leveugle. Vooral danken we hem voor wat hij ons korps heeft bijgebracht. Onze
wegen van muzikale samenwerking zijn weliswaar gescheiden, maar dat neemt niet
weg dat we zo maar over al die mooie herinneringen kunnen overstappen.
Al
die resultaten en overwinningen die we met hem behaald hebben zijn
onvergetelijk. Ze allemaal nog eens op een rij zetten, hoeft niet. Iedereen
kent de waarde van ons palmares.
We
moeten Jan-Piet Leveugle nogmaals bedanken voor die negen jaar lange
samenwerking met muzikanten, bestuursleden en ere-leden. We wensen hem nog veel
muzikaal succes toe !
Ondertussen
was het al duidelijk dat onze fanfare niet naar de concertwedstrijd te Kerkrade
ging. Toch moesten we trachten een concertprogramma op te bouwen om het concert
te Steendorp en het jaarlijks palmzondagconcert vol te blazen
Tijdens
een spoedvergadering werd er beslist een interim-dirigent te zoeken die samen
met hulpdirigent Eduard Da Maeyer deze zware taak tot een goed einde zou
brengen.
In
de persoon van Frans Violet werd de juiste man gevonden. In een korte
tijdspanne hebben ze de programmastukken doorgenomen en aangeleerd.
Dat
was een Titanenwerk maar er werd goed en degelijk samengewerkt. Het succes van
de beide concerten zegt genoeg.
Na
het Palmzondagconcert moest een opvolger gezocht worden voor Jan-Piet Leveugle.
Zoals velen het verwachten werd Frans Violet gekozen. Samen met de Warre en het
bestuur zou een programma gekroesjteerd worden om dit jaar enkele optredens
af te werken.
Een
hoogtepunt zal zeker en vast het optreden voor de Paus moeten worden op 18 mei
op de Grote Markt te Mechelen. Diegene die geïnteresseerd zijn in het nieuwe
muziekbeleid van onze fanfare worden die dag beloond voor hun moeite en komst.
De
fanfare van Leest zal enkele nieuwe werken spelen en dit volksfeest opluisteren
met lichte muziek. Het beloofd wat te worden !
In
de agenda vindt u de datas van de komende repetities en optredens. In een
volgende Toeters en Trompetten wordt deze lijst aangevuld en bijgeschaafd.
Frans
Violet, Eduard De Maeyer en het bestuur verwachten de muzikanten zo voltallig
mogelijk op de repetities en optredens, zodat we gezamenlijk een mooi en nieuw
concertprogramma kunnen instuderen.
De
mensen die ons graag aan het werk zien en horen, zijn altijd welkom op de
repetities.
We
hopen dat onze jonge muzikanten tijdens de examenperiodes een korte muzikale
verpozing komen zoeken tijdens de repetities. De boog moet niet altijd gespannen
staan. Zij die geen examens hebben maar het dikwijls moeilijk hebben om op een
repetitie aanwezig te zijn, kunnen we enkel de volgende raad meegeven : Waar
een wil is, is een weg !.
In Leest in Feest schiep Stan Gobien
wat klaarheid i.v.m. het ontslag van de dirigent :
Ook
in 1984 werd beslist in te schrijven voor het Wereld Muziek Concours te
Kerkrade, dat zou gehouden worden in 85. Dit keer zou de fanfare deelnemen in
de eerste divisie, de concertafdeling. Het bestuur besliste dat St.-Cecilia
Leest zou worden aangevuld met een aantal saxofoonspelers. Er werden plannen
gemaakt om een fanfarebewerking van de Beeldenvan een Tentoonstelling van Moessorgsky Ravel te spelen, aangevuld
met een nieuwe Vlaamse compositie. Omdat de deelnemers in de concertafdeling
een vrij uitgebreid programmamoesten
brengen werd zelfs gedacht aan een nieuwe creatie voor fanfareorkest met
zangstem. In eerste instantie viel de keuze op de Antwerpse zangeres Sofie.
Het
is bij plannen gebleven. Er kwam onenigheid over de uitbreiding van de fanfare
met saxofoonspelers die niet echt lid van de fanfare zouden worden. Sommige
leden bleven fervente aanhangers van het groot koperorkest en stelden alles in
het werk om saxofoonspelers te weren. Anderen waren van oordeel dat het
WMC-bestuur voor de concertafdeling de fanfare zou declasseren indien er geen
saxofoonspelers aan het orkest werden toegevoegd. Toen bekend raakte hoeveel de
fanfare moest betalen voor één goede saxofonist werd er zelfs niet meer naar
andere gezocht. Van deelname aan het Wereld Muziek Concours 1985 werd afgezien.
Als
gevolg van dit alles nam dirigent Jan-Piet Leveugle op 12 maart 1985 ontslag.
Met Sint.-Cecilia Leest aan het WMC te Kerkrade deelnemen in de concertafdeling
was voor hem nog het enige doel. Nu dat doel er niet meer was, vond de dirigent
dat hij met St.-Cecilia Leest had bereikt wat er te bereiken was. Als gevolg
van zijn ontslag verlieten ook dit keer een aantal muzikanten de fanfare.
Sommigen deden dat direct en anderen na een paar maanden. En weerom moesten
maatregelen genomen worden om van een trapje lager te beginnen
Met
het vertrek van Jan-Piet Leveugle als dirigent werd een bijzonder mooie periode
afgesloten in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest. Spijtig kon deze dirigent net
zijn viering van tien jaar Leestse fanfaredirigent niet halen
Als
opvolger werd een jong en talentrijk musicus gekozen, Frans Violet. Op de
Ceciliafeesten hd hij tijdens de vorige jaren al eens de hoofdprijs weggekaapt.
Nog meer was hij toen al bekend als brassbanddirigent. Het jaar dat Frans
Violet dirigent werd van de Leestse fanfare was ook zijn eerste succesjaar met
de brassband Willebroek. In 1985 won deze brassband het Blazersfestival te
Dronten (Nederland), de wedstrijd op het Wereld Muziek Concours in de 2de
divisie brassbands met 96% en vooral het Belgisch kampioenschap brassbands in
de A-afdeling. Het fanfarebestuur had deze dirigent aangetrokken met het
rotsvaste geloof dat hij in de komende jaren het muzikaal peil van de fanfare
nog hogerop zou brengen en dat hij met St.-Cecilia Leest nog vele
muziekwedstrijden zou winnen.
De
Leestse fanfare werd in 1986 nog maar eens provinciaal kampioen fanfare
uitmuntendheid te Meerhout met 92,5 %. Het was de eerste wedstrijd waaraan werd
deelgenomen onder leiding van Frans Violet.
Frans
Violet dirigent van 1985 tot 1994
Frans
Violet is geboren in 1954 te Leuven. Hij deed schitterende muziekstudiën en
haalde aan het Kon. Muziekconservatorium een eerste prijs notenleer met het
maximum van de punten en een eerste prijs trompet in de klas van E. Maes,
geassisteerd door A. De Keyser.
Hij
debuteerde als beroepsmuzikant met het orkest van de Muntschouwburg. Later gaat
hij over naar ht Symfonisch Orkest van de BRT.
Vanaf
1984 legde hij zich verder toe op het muziekonderricht en werd hij leraar
koperblazers aan de Muziekacademie te Willebroek. Hij stichtte in 1979
brassband Willebroek en is daar nog steeds de dirigent van.
Sedert
1988 doceert hij de cursus harmonie, fanfare en brassband aan het
Lemmensinstituut te Leuven. In september 1992 startte hij met de cursus
saxhoornsaan het Kon. Conservatorium te
Antwerpen.
Frans
Violet wordt vrij dikwijls uitgenodigd als gastdirigent, workshopleider en
jurylid zowel in het binnen- als buitenland.
Met
St.-Cecilia Leest deed hij mee aan zeven muziekwedstrijden. Het werden allemaal
eerste prijzen waarvan vijf met lof van de jury. Op het palmares staan een
drietal provinciale kampioenstitels in de afdeling uitmuntendheid, twee
Belgische kampioenstitels in dezelfde afdeling en een algemene overwinning op
de internationale concertwedstrijd te Heist-op-den-Berg in 1990. Op het WMC
werd onder zijn leiding een uitstekende en schitterende vertolking gegeven en
werd eveneens een eerste prijs behaald, maar kon de fanfare niet in de uitslag
opgenomen worden omdat ze te zeer afweek van wat de Nederlanders als een
standaardbezetting voor een fanfare beschouwen.
De
directe samenwerking tussen Frans Violet en St.-Cecilia Leest werd beïndigd in
1994 maar er zijn nog altijd goede wederzijdse relaties blijven bestaan.
1985 6 maart Gazet van Mechelen: Leestenaar
Gino De Leeuw is er weer helemaal.
De
Leestenaar Gino De Leeuw, die vorig jaar voor Vlug en Vrij Muizen vrijonopvallende koersen reed, heeft
vorig weekend laten zien dat hij wel degelijk veel beter kan. In het 85 koppen
tellende liefhebberspeloton te Hombeek bleef hij steeds alert en reageerde
gevat toen uit vele kleine schermutselingen de goede ontsnapping ontstond.
Samen
met Johan Jeurissen vervoegde De Leeuw drie vluchters en uiteindelijk werkte
hij mee aan het succes van de vlucht. Nog twee renners kwamen het
leidersgroepje vervoegenen De Leeuw
wist dat hij zijn zeven metgezellen moest kwijtgeraken en sprong weg in de
laatste ronde. Tevergeefs, hij werd bijgehaald en in de spurt eindigde hij
vijfde.
Eerste
of vijfde, het doet er weinig toe. Belangrijker is dat Gino De Leeuwblijkbaar aan een heropstanding toe is. Dat
merkt men aan zijn rijstijl maar ook aan zijn spreken.
Vorig
jaar moest de Leestenaar vlak na zijn overgang in het leger. Van augustus tot
mei bleven de trainingsfaciliteiten eerder beperkt. Toen hij in mei uit het
leger kwam lagen allerlei kleine ziekten en andere pech hem op te wachten. De
Leeuw reed wel, maar zelden speelde hij een rol van grote betekenis. Een 8ste
plaats in Breendonk was zijn beste resultaat.
Nochtans
had deze renner vroeger reeds het bewijs geleverd van zijn klasse. In zijn
laatste junioresseizoen werd hij vele malen tweede of derde, maar het bleef
toch slechts bij één overwinning.
Zijn
eerder zwakke sprint heeft hem steeds dwarsgelegen.
1985 8 maart Gazet van Mechelen : Stadsautobus tot Leest-Dorp ?
Sinds
een hele tijd zijn er tussen de NMVB en het stadsbestuuronderhandelingen bezig over de verschillende
routes van de stadsautobussen. Het invoeren van het eenrichtingsverkeer in het
centrum maakt het noodzakelijk om aan dat openbaar vervoer iets te doen.
Goed,
de lijn 6, Battel-Abeelstraat wordt gewijzigd. Deze lijn zal vanaf eind mei
rijden tussen station-Grote Markt-Battel en opnieuw station, dan via de
ringlaan. (...)
Schepen
Oscar Renard vraagt zich daarbij af of het niet wenselijk zou zijn dat de lijn
6 die nu als eindpunt Battel heeft, zou worden doorgetrokken tot de Dorpsplaats
te Leest.
Het
is niet de eerste keer dat vanuit de fusiegemeenten aangedrongen wordt om mee
opgenomen te worden in het reisplan van de stadsautobussen.
Het toptreffen tussen de twee topploegen
in hun categorie eindigde in hetvoordeelvan de thuisploeg. V.V.
Leest versloeg Lyra met 3-0, doelpunten van Van Bever, Slachmuylders en
Goossens en de ploeg van Gust Emmeregs zou dat seizoen promoveren naar 1ste
Provinciale.
Op het menu : Koninginnenhapje, Aspergeroomsoep,
Normandische Tongen,Gemarineerd
gebraad met bosbessen en kroketten, Koffie met gebak.
Prijs : leden 500 frank, niet-leden 1000
frank.
Plaats : lokaal Sint-Cecilia.
Tijdens dit teerfeest was er ook
herverkiezing van het bestuur.(Voor Allen, 26/1/85)
1985 Maartnummer De Band : Nieuws van Pater De Laet
Van
de familie De Laet ontvingen we enkele uittreksels uit brieven van René. Zoals
je aan de datum kunt merken zijn ze reeds een tijdje onderweg geweest en gezien
het uittreksels zijn kan er wat misgaan met de samengang ervan. Toch vinden we
het waard ze af te drukken in deze en de volgende Banden.
Hier
komt het eerste uittreksel :
Badiya,
23.2.84.
Beste
Allemaal, wel gegroet !
Zoals
je boven ziet schrijf ik je vanuit Badiya, waar ik jarenlang (van november 1953
tot juli 1970) woonde en tierde; tis te zeggen toen men nog jong was en vol
leven ! Ik ben hier weer beland, sinds een paar dagen; ik had malaria
(moeraskoorts) en heb een kuur anti gevolgd van vijf dagen met kinine (door
iedereen tegenwoordig praktisch verlaten omwille van allerhande nieuwe
producten tegen malaria, maar die zijn proeven geleverd heeft), trouwens de
eerste zeven jaar dat ik hier was heb ik alle dagen kinine genomen, zoals
iedereen trouwens. In alle geval ik ben mijn malaria kwijt en ik profiteer
ervan wat uit te blazen; het is alleen maar vervelend dat het hier zeer warm
is; ik ben daar niet meer aan gewoon, zoals ge kunt denken; ik ben hier al
veertien jaar weg. Het is wel waar dat we hier in het volle droogseizoen zijn,
dit wil zeggen warm en droog; zo vandaag was het 32°; dat doet zweten als een
paard tijdens den oogst !!
In
alle geval ik ga seffens terug naar Bunia (we zijn donderdag vandaag) omdat ik
morgen absoluut naar de garage moet op de missie, want ik ben daar iets zeer
erg tegengekomen van de voormiddag toen ik naar het hospitaal reed van
Nyankunde, op dertien kilometer van hier. Ik had onderweg een jonge vrouw
meegenomen met haar kind, omdat die ook naar het hospitaal moest. Op twee
kilometer van het hospitaal zei die vrouw : vader, dat staat hier vol rook.
Ik keek naar achter en inderdaad daar kwam zo warempel rook van onder het
kussen van de achterste zitbank, juist waar die vrouw gezeten was; ik stopte
natuurlijk direct; liet die vrouw buiten, pakte de deken weg die tweedubbel
gevouwd op de zitbank lag en daar was me daar een kot in gebrand en roken dat
dat deed. Ik smeet dat spel naar buiten en dan zag ik dat er een groot gat
gebrand was in het kussen van de zitbank ! Ik trok die bank gauw naar buiten en
toen zag ik de reden; er was een draad (ijzeren) van de ressort van de zitbank
losgekomen en die was in aanraking gekomen met de borne van de batterie,
hetgeen éteincelles gaf; gelukkig is de stof van het kussen van de zitbank niet
fel ontvlambaar, anders zou dat een spel geweest zijn. Daarenboven was er een
groot gat gebrand in het deksel van de batterie; maar aan de batterie mankeerde
zelf mankeerde er verder niets; ik zal proberen niet te rap te rijden, zo in
Bunia te geraken en daar in de garage zullen ze dat gat wel kunnen dichtmaken;
anders zal er niets anders opzitten dan een nieuwe batterie te kopen
Eerste van vijf vrijdagen, telkens in
het Chalet aan de Zennebrug, aanvang 20 uur.
Inleg : 60 fr per persoon.
Talrijke waardevolle prijzen te winnen
waaronder 1 kip per tafel.
Sponsor : Mevrouw Portael van Bakkerij
Hellemans uit de Dorpstraat. (folder)
1985 1 maart : Cursus Salondansen
In een brief aan alle Vevocleden
(1/2/85) nodigde voorzitter Louis Vloebergh iedereen uit op een cursus
salondansen die gegeven werd door het Vevoc-lid An Polfliet.
Deze cursus ging door in de parochiezaal
op de 5 vrijdagen van maart, telkens van 20.30 tot 22.30 u. Totaalprijs was 200
fr. of 50 fr. per avond.
Op het programma stonden , slow, quick
step, cha-cha-cha, jive, wals, modedans, Wedding Bells.
Inschrijven kon bij Wis Lauwers of bij
Magda De Prins.
1985 Zaterdag 2 maart : Snoeiles via de KWB
Een practischeles in snoeien van bomen,struiken,
rozelaars... werd gegeven om 14 uur bij Wilfried De Bondt, Kouter 62 te Leest.
Lesgever was Jos Wegghe uit Puurs en het
initiatief kwam van de KWB. (Folder KWB)
1985 5 maart Gazet van Mechelen : Ongeval
Bij
een ongeval op de Liersesteenweg te Mechelen werd maandagochtendom 7u15 Jan Huyghe, Beukenstraat 16, Leest,
gewond.
Hij
werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.
Ingericht door de Personeelskring
afdeling Brandweer Mechelen in Ons Parochiehuis, Kouter Leest.
Deelname : 80 fr. en met medewerking van
Gazet van Mechelen.(folder)
1985 Vrijdag 15 februari : Zaaltovetbaltornooi
Omwille van de slechte
weersomstandigheden was er geen voetbal op de Belgische voetbalvelden. Om dit
op te vangen werden er twee zaalvoetbaltornooien georganiseerd in de verwarmde
sporthal van het Leestse sportcentrum.
Op vrijdag 15 februarinoteerde men de deelname van : Zennester
Hombeek, V.V. Leest, FC Ramsdonk en zaalvoetbalclub Café Schriek.
Het tweede tornooi ging door op zondag
17 februari met deelname van : K.V. Mechelen, Verbroedering Hemiksem, V.V. Leest,
Mini-Muizen, V.K.S.P.T. Mechelen, FC Borcht, Eendracht Kapelle-op-den-Bos en de
Kleine Keizer Mechelen. Toegang gratis.
De uitslagen zijn ons niet bekend.
(HLN, 15/2/85)
1985 16 en 17 februari : Eetdagen K.F. Sint-Cecilia
Een dagje zonder koken...zonder afwas !
In de zaal Sint-Cecilia Dorpstraat 6.
1985 Maandag 18 februari : Politie Mechelen decentraliseert
Vanaf deze dag werd de operationele
dienst van de Mechelse politiegedecentraliseerd. De stad en de fusiegemeenten werden verdeeld in
districten waarin politieteams actief waren.
Er werden 7 disctricten opgericht. Leest
viel onder district 5 samen met Hombeek en een gedeelte van Mechelen zelf.
1985 19
februari Gazet van Mechelen : 25
Jaar Pol Piessens
Zelfs
een brand kon de groei niet remmen
De naam Pol Piessens heeft een vertrouwde klank
in het Mechelse en ver daarbuiten.
Dit jaar viert dit familiebedrijf zijn 25ste
verjaardag.
Roger en Frans Piessens hebben ervoor gezorgd dat niemand aan dit jubileum kan
en zal voorbijgaan.
Pol Piessens, de stichter van het bedrijf dat
ondertussen toch een indrukwekkende verkoopsruimte van 7.000 m2 bezit, was
oospronkelijk pantoffelfabrikant te Leest.
Toen in 1960 de vloerbekleding een andere functie
gaf aan de pantoffel, schakelde hij over naar de specialisatie van
vinyl-vloerbekleding.
Het werd van bij de start een schot in de roos.
Niet alleen dank zij de gezonde handelsgeest van
Pol Piessens, maar ook omdat hij een perfect inkoper bleek te zijn. Hij was met
zijn crisisprijzen lang op zijn tijd vooruit.
Het bedrijf werd vlug te klein en tweemaal kort na
lekaar moest verhuisd worden, tot dat een pand op de Battelsesteenweg gevonden
werd in 1967.
Toen een fabrikant in 1968 een nieuw soort tapijt
uitbracht, werd Pol Piessens uitverkoren als testgebied en op één jaar tijd
werden meer dan 100.000 m2 verkocht op slechts één verkooppunt. Waarschijnlijk
wel uniek in de analen van deze sector.
Even zag het er naar uit dat Pol Piessens
moeilijke tijden tegemoet ging, toen in 1971 de gebouwen door een brand
geteisterd werden.
Dank zij een uistekende samenwerking met de
fabrikanten, konden echter binnen de acht dagen de klanten opnieuw geholpen
worden. Er werd naar een nieuw pand op de Battelsesteenweg uitgekeken, omdat de
naam van Pol Piessens ondertussen te zeer met deze straat vergroeid was.
Het werd uiteindelijk het pand dat nu nog altijd in beslag genomen wordt.
Het eerste jaar reeds was het succes ongelooflijk.
De omzet werd met 35% verhoogd.
In 1977 werden de voormalige, verbrande gebouwen
zelfs opnieuw in bezit genomen voor de afdeling behangpapier.
Merkwaardig genoeg is de naam en de reputatie van Pol Piessens niet alleen in
het Mechelse gekend, maar ook ver daarbuiten.
De familie Piessens heeft een zeer positieve reputatie, omdat zij het
hoofdaccent niet zozeer op de verkoop gelegd hebben, maar voornamelijk op de
service en het dienstbetoon. Met als gevolg dat de klanten werkelijk van overal
komen.
Speeltapijten
Om het 25-jarig bestaan enige luister bij te
zetten, heeft Pol Piessens het initiatief genomen om 25 speeltapijten te
schenken aan de peuterscholen die te Mechelen onder toezicht staan van de
schepen van onderwijs.
Een initiatief dat meteen het goed hart van Pol
Piessens toont zonder al te veel getrommel.
Ook de klanten van Pol Piessens worden bij het
25-jarig bestaan betrokken op een manier doe door iedereen die Pol Piessens
kent, zal gewaardeerd worden.
Er wordt namelijk een wedstrijd georganiseerd
waaraan zeer waardevolle prijzen verbonden zijn zoals een videorecorder, een kleurentelevisie,
5 fototoestellen, heren- en damesfietsen, 5 tapijten.
Deze wedstrijd loopt tot 31 mei en ieder bezoeker kan aan deze
jubileumwedstrijd deelnemen.
-Een deel van het assortiment van Pol Piessens. (Foto : GvM)
1985 9 februari : Zithoek te Leest. (Foto onderaan)
De dienst beplantingen van de stad Mechelen legt momenteel de laatste
hand
aan de zithoek in Leest-Dorp.
Omdat in de tuin van de aanpalende
school diende te worden gewerkt kwam men
op het idee om in het dorp op de
plaats waar een woning werd afgebroken- een
gezellige zithoek in te richten.
De zes banken met bijbehorende
papiermandjes werden al aangebracht, en in de
loop van de volgende weken zullen
de beplantingen worden uitgevoerd.
Het ligt ook in de bedoeling van de
stadsdiensten om later nog een fietsstalling in
de buurt aan te brengen en naar
alle waarschijnlijkheid zal ook de glasbol een
eindje worden opgeschoven.
In de komende zomermaanden zou het
in Leest-Dorp dus best gezellig kunnen
worden als de buurtbewoners en de
bejaarde wandelaars de nieuwe zithoek
zullen bezetten. (GvM, 9/2/85)
1985 10 februari : Operatie Overleven
Vanaf 16 tot 18 uur werden er in de
parochiezaal, bij een kop koffie of thee met cake,
stickers verkocht in het kader van
de actie Operatie Overleven ten voordele van de
Afrikaanse medemens.
Vanaf 1.000 fr. was de gift fiscaal
aftrekbaar.
Ook de verschillende bankfilialen,
spaarkassen en financiële instellingen van Leest
verkochten stickers voor
Afrika.
De actie werd op touw gezet door
Volksdansgroep Korneel en Chiro Leest.
(Folder)
1985 -14 februari Duifke Lacht en de duivensport :
Blauwe
91 is een echte snelheidsduivel.
De
Blauwe 91 vloog als late jonge pas in juni van het volgende jaar zijn eerste
leervluchtje. Op een woensdag werd hij ingekorfd voor Quiévrain en hij hing al
minuten klapwiekend in de lucht voaraleer zijn eerste concurrenten opdaagden.
Ik
had niet onmiddellijk een kampioen gezien in de Blauwe 91 maar deze duiver
verraste me toch aangenaam met deze prestatie, zegt Alfons Huysmans, de nieuwe provinciale snelheidskampioen oude
duiven uit Leest.
Tijdens
hetzelfde seizoen werd deze klepper nog vijf keer ingekorfd en hij won evenveel
prijzen waaronder één ereprijs. Na de rui ontbolsterde deze duiver zich tot een
echte topduif en spijtig genoeg heb ik maar één duif van dit kaliber onder de
pannen.
Voor
het seizoen 1984 lagen de verwachtingen erg hoog en de Blauwe 91 pakte direct
uit met een geweldige reeks : 22 april Quiévrain : 451 duiven : 3de,
29 april Quiévrain 488 d. 1e, 7 mei Quiévrain 368 d. 1e,
13 mei Quiévrain 324 d. 1e. Zondag 20 mei : bij echt hondenweer,
miste deze kampioen voor de eerste keer in zijn loopbaan.
Ik
wilde de zaken niet forceren en zette hem twee zondagen op verplichte rust. Op
17 juni werd de zegereeks hernomen met de ereprijs uit Quiévrain van 294
duiven.
24
juni Quiévrain : 248 d. : 1e, 1 juli Quiévrain 217 d. 1e
en 8 juli Quiévrain 217 d. : 1e.
Een
besmetting met een pokkenvirus zette dan voortijdig een punt achter dit
geweldig seizoen, aldus het verhaal van Alfons Huysmans.
Helemaal
alleen totaliseerde de Blauwe 91 een coëfficiënt van 3,16 procent wat ruim
voldoende was voor het behalen van de provinciale titel.
Alfons
is de enige overblijver van de broers, die na 1945 furore maakten op de
snelheidswedstrijden in Leest. Fons ging door met duiven te houden op de zolder
van het ouderlijk huis toen de andere broers de duivenkiel aan de haak hingen.
Hij
kreeg van zijn vriend John een Blauwe duivin, die later de moeder zou worden
van de huidige kampioenduif. De oude Blauwen 78 bervruchtte zijn laatste ei
bij deze duivin en hieruit werd de Blauwe 91 geboren.
Deze
uitzonderlijke kampioen onderscheidt zich op het duivenhok door een op zijn
minst eigenaardig gedrag. Deze duif, die qua bouw de perfectie benadert, is een
zeer tamme duif, die het menselijk gezelschap erg op prijs stelt. Wanneer ze
meer dan normaal de aandacht voor zich opeist dan nadert de conditie haar
hoogtepunt. Eigenaardig genoeg komt deze winnaar zelden of nooit uit de goede
richting wanneer hij thuiskomt van een wedstrijd. Toch gebeurde het
veschillende malen dat hij minuten sneller vloog dan zijn concurrenten.
Met
zijn 37 jaar huldigt Alfons Huysmans nog de opvatting over het duivenspel van
vele jaren terug. De weduwnaars worden gekoppeld half februari en brengen één
jong groot. Daarop volgt een tweede broedperiode van tien dagen en zo vertrekt
de vliegploeg op het weduwschap.
Overbevolking
wordt er geschuwd als de pest en een perfecte hygiëne is het beste wapen tegen
allerhande ziekten. Regelmatig worden de bodem en de woonbakken afgebrand en
vermits er gespeeld wordt op een zolderhok is het er steeds kurkdroog.
Aan
het hok is er wel één nadeel. De temperatuurverschillen tussen dag en nacht
zijn nog groot en dit is wel oorzaak dat de conditie in het voorbije jaar wat
op zich laat wachten.
Tijdens
al die jaren heeft Alfons zich niet laten verleiden tot het gebruik van
medicamenten of tot het inenten tegen bepaalde duivenplagen. Herhaalde
besmettingen door pokken konden hem niet van mening doen veranderen. Wie het
zonder kunstmatige middelen niet kan rooien, moet er uit ! besluit Alfons.
(Verscheen in de Vevoc periodiek t
Kampvuurke, 4de jaargang, nr.1. Het originele artikel kwam uit
Duifke lacht en de duivensport, een Internationaal Duivensportmagazine, nummer
2 van14/2/85)
Fotos :
-De
zithoek in wording.
-De
Fons in zijn kinderjaren op het duivenhok van pa. (Foto : t Kampvuurke)
1985 29 januari : SK Leest wil hogerop met Louis De Weerdt
Nu
het buitengebeuren op voetbalgebied tijdens de laatste weken erg beperkt is geweest,
hebben de verantwoordelijken van de ploegen meer de kans gehad zich te beraden
over het voorbije, maar wellicht nog meer te denken aan de toekomst. Zo heeft
men bij SK Leest reeds welomlijnde plannen uitgetekend en enkele hiervan ook
reeds ten uitvoer gebracht. Vooral onder impuls van sponsor de heer Boghemans
wil SK alles in het werk stellen om volgend seizoen de overstap naar een hogere
reeks te bewerkstelligen.
Om die promotie te bereiken wil men enerzijds op de ervaring van enkele
pionnenrekenen maar anderzijds enkele
jongere maar bekwame elementen een ruime kans geven. Het eerste doel werd reeds
bereikt door het aantrekken van Louis De Weerdt als speler-trainer. Momenteel
is die nog actief bij Zwijndrecht maar vanaf september ver bindt hij zich aan
SK.
( )
(GvM, 29/1/85)
1985 4 februari Het Laatste Nieuws :
Mechelen
decentraliseert politie
Van
maandag 18 februari af zal de operationele dienst van de Mechelse politie
gedecentraliseerd worden. De stad en de fusiegemeenten worden met andere
woorden verdeeld in districten, waarin politiewijkteams zullen werken. Dat
betekent dat de Mechelse burger voor allerlei administratieve zaken, zoals
rijbewijs, bewijs van goed gedrag en zeden, boeten, enz.. niet meer naar het
centrale hoofdpolitiekantoor moet gaan in de F. de Merodestraat, maar daar in
eigen omgeving voor terecht kan. Maar deze service, ongetwijfeld een pluspunt,
is slechts één onderdeeltje van deze historische verandering (om het met de
woorden van burgmeester Ramaekers te zeggen) in het Mechelse politiekorps.
Uiteraard
komt met deze districten de agent dichter bij de man in de straat. Op crimineel
vlak hoopt men met deze teams heel wat misdaden in te dijken. Tussen 7 en 21
uur zullen in totaal zo een 40-tal politieagenten met dienst zijn. Gemiddeld
genomen is dat ongeveer het dubbele van wat vandaag het geval is. De beslissing
om de politiediensten te decentraliseren is een gevolg van het succesrijke
experiment van de huidige twee districtteams Tervuursesteenweg en
Antwerpsesteenweg-Walem.
De
zeven districten
Groot-Mechelen
werd onderverdeeld in volgende 7 districten. De politiemannen uit deze
districten hebben allen een herkenbaar en eigen lintje op de schouderbandjes.
District 1 : Tervuursesteenweg-Brusselsesteenweg.
Grenzen : Hofstade, Zenne, Spoorweg Dendermonde, Hombeeksesteenweg, Leuvense
vaart. De agenten dragen een wit schouderbandje.
District 2 : Antwerpsesteenweg-Walem.
Grenzen : Dijle, Nete, St.-Katelijne Waver, Liersesteenweg, Oude Liersebaan en
M. Sabbestraat. De agenten dragen een groen-wit schouderbabandje.
District 3 : Nekkerspoel-Liersesteenweg.
Grenzen : Dijle, M. Sabbestraat, Oude Liersebaan, Liersesteenweg, St.-Katelijne
Waver, Bonheiden, Mechelsbroek. De agenten dragen een rood-wit schouderbandje.
District 4 : Leuvensesteenweg-Muizen.
Grenzen : Mechelsbroek, Bonheiden, Boortmeerbeek, Leuvensevaart, Spoorweglijn
Brussel-Antwerpen, Dijle. De agenten dragen een rood-blauw lintje.
District 5 : Hombeeksesteenweg,
Hombeek, Leest. Grenzen :
Leuvensevaart, Hombeeksesteenweg, Zenne, Zemst, Kapelle-op-den-Bos,
Kapellestraat, Juniorslaan, Dorpstraat, Pastoor De Heuckstraat, Oude
Leestsebaan, Schouwbroekstraat. De agenten dragen een blauw-wit schouderbandje.
District 6 : Battelsesteenweg-Heffen-Leest. Grenzen : Dijle, Polderstraat,
Koolstraat, Leuvensevaart, Schouwbroekstraat, Oude Leestsebaan, Kapellestraat,
Willebroek, Heindonk. De agenten dragen een blauw-geel schouderbandje.
District 7 : Centrum (daar
worden twee teams ingeschakeld). Grenzen : Dijle, Zandpoortvest, Stationsstraat,
Leuvensevaart, Koolstraat en Polderstraat. De agenten dragen een rood-geel
schouderbandje.
Al
deze diensten zullen bemand worden door een adjunct-commissaris, een
hoofdinspecteur, 2 inspecteurs, 2 wijkagenten, 1 tot 2 verkeersmentors en 11 of
12 politieagenten.
Gazet van Mechelen (2/2/85) voegde daar
nog aan toe :
Elk
Mechels politiedistrict zal over tenminste één steunpunt beschikken meestal
een wijklokaal- waar de bevolking telkens op woensdagnamiddag van 16-20 u. en
op zaterdagvoormiddag van 8-12 u. terecht kan. Deze steunpunten zijn
gevestigd in het dienstencentrum Den Abeel aan de J. Verbertstraat, aan
Mechelsveld 46, aan Plein der Verenigde Natiën 7 en in de vroegere
gemeentehuizen van Walem, Leest,
Heffen, Hombeek en Muizen. Voor het centrum is het steunpunt gevestigd in het
politiecommissariaat aan de Merodestraat 88.
1985 Maandag 4 februari : Bedrijfsgilde
Lesavond over witloofteelt,
parochiecentrum 20u.
(DB, februari 85)
1985 Donderdag 7 februari : SP DIA-AVOND
Gemeenteraadslid
Jef Vloeberghen en het SP-SVV en CSC-bestuur nodigen u met genoegen uit op een
gezellige dia-avond over Vrouwen in de Derde Wereld. Deze reportage zal
gecommentarieerd worden door het ervaren duo Paul en Malou Van Camp. Daarna is
er ook gelegenheid tot vragen stellen.
Inkom
: gratis. Plaats : lokaal St.-Cecilia Leest.
(Voor Allen, 26/1/85)
1985 Vrijdag 8 februari :
Frans
De Nijn en Clementine Selleslagh : 60 jaar getrouwd.
Frans
De Nijn, geboren te Heffen, en nu 87 jaar oud, en Clementine Selleslagh,
geboren in Leest, en nu 81 jaar, huwden op 7 februari 1925.
50
jaar geleden zijn ze aan het Sint-Jozef-kapelleken komen wonen, in de
Dorpstraat nr 45.
Om
de kost te verdienen ging Frans eerst werken in Mechelen bij de firma
Schipton en werd nadien voor vele jaren zelfstandig hovenier en aspergeteler.
Vele
jaren hard moeten werken, zegt Manse. Bij dat vele wroeten kenden zij de
zorgen voor 5 kinderen en de vreugde van 9 kleinkinderen en bovendien ook reeds
3 achterkleinkinderen. Waar Frans het meest van houdt, is vanzelfsprekend de
Chris als kleinkind de enige jongen om de naam van De Nijn verder te
dragen en door te geven.
Er
is natuurlijk gevierd, maar omwille van de gezondheid van Frans, niet al te
groots en te uitbundig. Frans wordt al een hele tijd verzorgd in een
instelling. Dat was vooreerst in Ten Kerselaere in Heist, en thans in
Mechelen in de Pelikaan. t Is daar dat er op vrijdag 8 februari gevierd werd
en waar de Burgemeester van Mechelen de Gouden Plakket van de stad kwam
overhandigen en bovendien de Beeldenaar-medaille van de Koning.
Daar
werd natuurlijk op geschonken en gedronken in de vriendenkring van de
Pelikaan. Maar enen dag was niet genoeg. s Anderendaags werd het heuglijk
feit in Leest gevierd, spijtig genoeg zonder aanwezigheid van de Frans, en
bovendien bij straf winterweer en sneeuw. Mans kwam met familie en de
parochiegemeenschap, dit Jubileum vieren en God danken in de Eucharistieviering
van zaterdag om 18 u.
Als
herinnering hieraan werd haar een prachtige foto van de kerk van Leest
overhandigd door Mr. Pastoor.
En
moge het worden, naar de wens van Manse : een Briljanten Jubileum.
Het weze U-beiden van harte gegund met een behoorlijke gezondheid !
(DB, maart 1985)
1985 9 februari : Bal Chiro
In het parochiehuis met
het orkest Eddys Four.
Het decorum was in een
zeerovers-kleedje gestoken.
-19.30 u. : smullen geblazen : scampis,
selle de marcassin à la mode de Tourain (gamarineerd varkensgebraad-rug), selle
de chevreuil (reerug), ananas Cavalièra.
Bijdrage : 550 fr. per persoon.
(Brief aan alle Vevocleden +
Chiroleiding, van 10/12/84)
Wij
komen even terug op ons ledenfeest van 26 januari. Wij menen te mogen zeggen
dat het een zeer geslaagde avond was waarop ongeveer 150 leden aanwezig waren.
Dat
deze avond een succes werd danken wij vooral aan onze koks, Danny (noot : Danny
Polfliet) en Hugo (+gevolg) (noot :
Hugo Lauwens) en wij willen hen dan ook
van harte proficiat wensen, het was boven alle verwachtingen !!!
Ook
een woordje dank aan de actievebestuursleden voor de voorbereidingen van dit feest alsook voor het
ophalen van het lidgeld.
(Brief aan alle Vevocleden van 1/2/85)
1985 Zondag 27 januari : Dames Zaalvoetbaltornooi in Sportcentrum
Leest
V.V. Leest met twee damesploegen actief
in competitie, vaardigde beide ploegen afin dit eerste zaalvoetbaltornooi in het Leestse Sportcentrum.
Ook S.K. Leest nam deel met hun Ladies.
V.V. Leest 1 kwam in finale uit tegen
Puurs en haalde het met 2-1.De S.K. Ladies werden eervol derde.
Leestse dames voetballen ook in zaal
In
Leest viert het voetbal de laatste jaren hoogtij. In deze Mechelse deelgemeente
zijn liefst twee ploegen wel zeer actief. VV maakt momenteel furore in tweede
provinciaal en SK is een goede middenploeg in vierde.
Zondagmiddag
gingen de dames aan de slag in het Sportcentrum te Leest in een
zaalvoetbaltoernooi waar naast de beide teams van VV ook de ploeg van SK en de
Puurse dames bij betrokken waren.Voor de meeste dames was dit een eerste
kennismaking met voetbal in zaal. De aanpassing aan de beperkte ruimte, aan de
vloer en het botsen van het leder zorgde wel voor enkele moeilijkheden. Ook het
typische reglement van zaalvoetbal o.m. bij intrappen vanaf de zijlijn, het
uitwerpen door de doelvrouw, de beperkte aanloop bij het trappen van
strafschoppen leken niet bij alle speelsters even bekend. Maar scheidsrechter
Jan Van Medegael had hiervoor voldoende begrip en kon alles in beste banen leiden.
Door
loting dienden eerst VV1 en SK tussen de lijnen te komen. In tweemaal tien
minuten kon geen bal voorbij de doelvrouwen geschoten worden zodat
strafschoppen de finalist moesten aanwijzen. Eliane Fierens en Nadine Van
Nieuwenhuyze scoorden voor VV en dat wes één meer dan SK waar alleen Maria
Buelens een gepast gaatje vond.
In
de tweede partij klom Puurs vlug op winst en hield dit tot het einde vol. In de
troostwedstrijd kregen de doelvrouwen Hilde Van Dam en Nancy Van Camp de
gelegenheid zich in de kijker te spelen vooral bij het stoppen van de
strafschoppen. SK werd uiteindelijk derde. In de finale nam elke ploeg een
helft voor haar rekening. VV bouwde een veilige voorsprong op langs Rosette
Tavernier en Eliane Fierens. Puurs kwam nog even terug langs Viviane De Backer
maar VV1 won verdiend dit eerste zaalvoetbaltoernooi in het Leestse
Sportcentrum.
(GvM,29/1/85)
1985 Februarinummer De Band : Wintermemories of Chiro-nieuws.
De
kerstexamens zijn nog maar pas achter de rug, t schoolrapport is met een fier
of een bang hart ondertekend of daar duiken de eindejaarsfeesten weeral op.
De
geschenkenwinkels doen gouden zaken en de horecasector doet haar uiterste best
om haar eindejaarsmaaltijd of kerstmisdrank aan de onschuldige verteerders op
te dringen.
En
nog altijd geen sneeuw. Dus geen witte Kerst of Sylvesternacht.
In
de chiro wordt er nog gretig geprofiteerd van het mooie weer en siert de korte
uniformbroek onze rode dijen. Het zweet van de geleverde inspanningen parelt op
onze voorhoofden terwijl we nog uithijgen van de deugddoende buitenspelletjes.
De fiets- of zoektochten toveren rode neuzen tevoorschijn en de herfstwind
blaast een gezonde rode blos op onze wangen. Gezond weer en frisse
activiteiten. Dat is pas Chiro !
Begin
december sloeg elk kinderhartje weer wat vlugger. De goede Sint en zijn
helperZwarte Piet (knecht heeft
toch zon negatieve betekenis en klinkt racistisch) waren weer in t land.
Zondag
9 december 84
Het
groot lokaal in het parochiecomplex was die dag omgetoverd in een ware
speelruimte. De Prutskes, Sloebers en Speelclubmeisjes en jongens waren die
namiddag uitgenodigd op het Sinterklaasfeest. In de warme ruimte stonden grote
geschenkdozen opgesteld. Elke doos zat boordevol knutselmateriaal. Er was een
doos met plakaat- en waterverf, lijm en platenboekjes, wasco en zwarte inkt en
nog veel meer, zelfs een doos met handpoppen.
De
Sint had aan de leidingsmensen gevraagd of de chirokinderen iets konden
knutselen. De Sint zou alle tekeningen en plakwerkjes meenemen en verdelen
onder de arme kinderen.
Gans
de namiddag werd er gewerkt en toen de Sint en Piet arriveerden zong iedereen
een welkomstlied. Wanneer de Sint op zijn troon had plaatsgenomen werden de
werkjes gepresenteerd. Er werd zelfs poppenkast gespeeld door de kinderen.
Sinterklaas riep natuurlijk ook elke jongen en meisje naar zich toe en hij wist
over iedereen iets te zeggen. Alles stond in zijn groot boek. Sommige kinderen
kwamen met een bang hartje op het podium waar de Sint zat. Enkelen waren bang
van Zwarte Piet. Die trok altijd rare snuiten en had zijn grote zak bij.
s
Avonds kwamen beide kindervrienden op bezoek bij de oudsten en de leiding. De
leiders en leidsters stonden ook in het heilig boek van de Sint. Er werd
natuurlijk uitbundig gelachen met de anekdotes die de Sint over enkele van de
leiding wist te vertellen. Hij sprak tot slot nog de hoop uit volgend jar terug
te mogen komen.
Op
23 december 84 werd van de afzwaaiende leiding afscheid genomen. Het
ganse afscheidsfeest stond in het teken van de sport.
De
aspirant-vevocers waren als bergbeklimmers uitgedost en gans de avond moesten
ze hoge bergen beklimmen, hetzij dan toch figuurlijk, want elke sportgroep
daagde de afzwaaiers uit voor een spelletje waar zij specialist in waren. De
judocas namen de alpinisten op de mat voor een robbertje dassengevecht. De
joggers namen hen op uitdaging. De skiërs op behendigheid, de renners
surplaceten als de besten, de voetballers toonden hun toverkunsten met de
bal teveel om op te noemen. Fysiek uitgeput bereikten onze bergbeklimmers de
top. Daar wachtte Pater Mien hen op met enkele dias uit het verleden en zijn
traditionele rijmdicht-anekdotische werkjes.
Enkelen
kregen het schaamrood op de wangen wanneer de Pater hun memoires uit de doeken
deed. Daarna werd er met nen goeien boterham en een dranje afscheid gevierd.
We
danken Jean (Jokke) Van Praet, Marc (Fille) Lefevre, Johan (Joke) De Laet, Mie
Lefever, Mia Lamberts, Hilde De Beck, Gons Van den Bergh, Veerle De Bondt,
Christel De Maeyer en Rita Van de Sande
om hun inzet, moed en kracht. t Beste in de toekomst en veel pret bij de Vevoc.
Op
Kerstavond gingen de leden van de oudste afdeling, begeleid door
hun kaars en fakkellicht op weg voor een Kerst-bezinningstocht. Aan de hand van
enkele teksten en spontane reacties maakt men het even stil rond het
Kerstgebeuren. Daarna trok men gezamenlijk naar de Avondmis. Met een
openingsspektakel rond Kerstmis werd gezorgd de mensen wat te doen nadenken
rond dit onderwerp. Enkele van onze chiro-leden werkten mee om met de Pater,
mijnheer Pastoor en het koor samen de eucharistie in de juiste Kerstsfeer te
laten geschieden. Achteraf werd er thuis, ieder op zijn eigen manier, Kerstmis
gevierd.
Traditioneel
op Kerstmisdag gingen de leiders,
leidsters en aspis op bezoek bij de bejaarden van Leest. De leidingskring voor
Kerstmis had reeds de handen uit de mouwen gestoken om zelf prachtige
kerststronkjes te maken. Met dit kleine geschenkje trok iedereen op pad naar
zijn respectievelijke adressen. We hebben dit jaar weeral mogen genieten van de
rijkdom aan ervaringen en wijsheden die deze oudere mensen aan ons wisten mee
te geven. Hier en daar werd er een druppeltje geschonken en een koekje
aangeboden. Gastvrijheid alom !
Wij
danken de bejaarden en hun familie om deze rijke ervaring. Volgend jaar wordt
dit boeiend initiatief zeker en vast hernomen.
Op
Sylvesternacht, bij ons beter gekend als Oudejaarsavond werd in de
chirolokalenhet jaar van Orwell
besloten en het jaar van de muziek, Beethoven en Bach en niet te vergeten : het
jaar van de jeugd ingezet. Het werd een bonte avond vol plezier, spelletjes,
dans, muziek, filmpjes, noem maar op. We hopen dat dit nieuwe jaar meer vrede
mag brengen. De kleine en grote vrede, overal ! Een goei gezondheid, voor onze
vrienden die ziek thuis liggen of in het ziekenhuis verpleegd worden, maar ook
voor iedereen die het nog meer nodig hebben.
Hopelijk
blijft 1985 gevrijwaard van verdere conflicten tussen verschillende
gemeenschappen of hongersnood of chaotische rampen. Maak er het beste van
mensen. Geef de jeugd ook een kans om zich waar te maken. Hou rekening met hun
noden en grieven, met hun manier van denken en handelen. Maar liefst niet
alleen tijdens dit jaar van de jeugd.
Driekoningen
Een
taart met een boon in verstopt. En dan maar smullen tot er iemand de boon
heeft. Dat deden we ook en met alle andere koningen werd er duchtig gezongen.
t Winterweer werd getrotseerd om een duit in t zakje te doen. Op weekend of
bivak gaan kost een aardig centje. Dus deze aalmoezen waren welkom.
De
volgende zondagen in januari zal er weer geravot kunnen worden in de sneeuw.
Met sleeën of plastic zakken roetsjen of sneeuwpoppen maken, sloefen of
lekker in de sneeuw vallen. Heerlijk dit winterweer voor de kinderen.
Op
9 februari organiseren we met onze Chiro een heus bal. Deze dansavond gaat door
in het parochiehuis en wordt opgeluisterd door het orkest : EDDYs FOUR.
We hopen vele ouders te ontmoeten op dit Bal. Andere jaren is hun opkomst sterk
verzwakt.
Door
de muziek, door te veel aan jeugdige balgangers
Desondanks
: we verwachten jullie toch op ons Bal !
Alles
is in een zeerovers-kleedje gestoken. In het Zeerovershol (de bodega) kun
je gezellig babbelen met kennissen. Ons balorkest speelt muziek voor iedereen
en de leiding is altijd bereid om een klapje met u te doen. Hartelijk welkom
ouders, familieleden en sympathisanten.
De Band van maart 1985 : Ter nagedachtenis van onze dorpsgenoot,
Victor Robijns nemen we hierna een interview over uit Caecilia, blad van het
muziekverbond van België.
De
correspondent uit Leest, is Victors kleinzoon, Constant Gobien, schoolhoofd
van de stedelijke lagere school.
In Veterani Honorem Victor Robijns
: oudste lid van de Kon.Fanfare Sint-Cecilia Leest.
Aan
de Alemstraat 1, te Leest-Mechelen woont Victor Robijns, in gans Leest beter
bekend als Torre van de Kets en momenteel het oudste lid (thans erelid) van
de kampioenenfanfare Kon. Fanfare Sint-Cecilia van Leest-Mechelen.
Toen
we daar kwamen, zat hij in een zetel zijn middagdutje te doen. Hij ontwaakte al
toen we de deur openden. Eerst was hij niet zo te vinden voor een vraaggesprek,
maar na een tijdje vertelde hij vrijuit !
-Hoe
zijt U bij de Leestse fanfare gekomen ?
-t
Was in 1919, ik trouwde in Leest en daar waren het Blekken. Ikzelf kom uit
Kapelle-op-den-Bos en daar speelde ik bij de fanfare De Vrije Vlaamse Zonen,
de Sussen van Kapelle. Na mijn huwelijk ben ik dan ook muzikant geworden bij
Sint-Cecilia Leest.
-Bracht
dat toen geen strubbelingen mee ? We bedoelen Blek zijn in Leest en Sus in
Kapelle-op-den-Bos ?
-Iemand
van den Triest (gehucht in Kapelle-op-den-Bos waar het geboortehuis van Victor
Robijns staat) zei me toen eens dat het niet serieus vond dat ik muzikant
geworden was van de tegenpartij in Leest. Ik heb hem toen gewoon gezegd dat
ik geen ruzie wilde met mijn vrouw en dat ik nu in Leest woonde. Daarmee hebben
ze er in Kapelle-op-den-Bos niets meer durven van zeggen. t Strafste van de
zaak was dat ik in Leest meespeelde op het instrument van de Sussen van
Kapelle. Dat was ook iets speciaals met dat instrument. Vlak voor de oorlog van
1914-18 had ik een nieuw instrument gekregen. De andere muzikanten moesten in
1914 hun instrument binnenleveren. Omdat het mijne een nieuw was, mocht ik het
zelf houden. Ik heb het zelfs meegenomen op de vlucht. Het hing over mijn
schouder. Onderweg heb ik er nog dikwijls muziek mee gemaakt. Na de oorlog
waren al de ingeleverde instrumenten naar de vaantjes. t Mijne niet en zo
moest ik wel in twee fanfares meespelen. In 1922 ben ik ermee gestopt in
Kapelle-op-den-Bos. Ik was de laatste maanden niet zoveel meer naar de
repetitie geweest ginder en toen kwamen ze vragen of ik nog wel kwam. Ik heb
dat instrument toen afgegeven. De Leestse fanfare heeft voor mij dan een andere
bugelgekocht.
-Hoe
zag de Leestse fanfare er toen uit ?
-Helemaal
anders dan nu ! Er waren zon 20 tot 25 muzikanten, meer niet ! Maar er waren
toen wel vijfmaal meer ereleden. Als we dan opstapten, liepen er zon honderd
ereleden achter het muziek aan. Aan wedstrijden deden we niet mee ! Wel aan
festivals. Ik herinner me nog een festival in Heffen. We waren, toen we moesten
optreden, juist geteld met twee muzikanten, nl. Ston Busschots (piston) en
ikzelf (bugel). Later zijn er nog een paar bijgekomen. Ook in zulke omstandigheden
gaven wij het niet op ! Dat zouden de muzikanten van nu niet meer durven,
geloof ik ! Maar ja, de muziek is ook erg veranderd.
-Hoe
waren de repetities ?
-Ze
hadden plaats in een café. Alles werd opzij geschoven en dan repeteerden wij.
Meestal allemaal danskens, walsen, marsen, af en toe een groter stuk, maar dat
laatste viel niet zo in de smaak. Wij speelden om ons zelf en om de mensen te
amuseren. In de zomer speelden de muzikanten van de Alemstraat s zondags
buiten ! Toen zaten we in de gracht ! Dat was heel plezant ! De mensen kwamen
dan bij ons zitten en luisterden heel de namiddag.
Op
de repetities werd heel wat gedronken. Plezier maken kwam bij ons voor muziek
maken. Nu is dat wel anders ! Elke tijd heeft zo zijn eigenaardigheden !
-U
speelde voor uw plezier. Waarom waren er toen zoveel ereleden in vergelijking
met het aantal muzikanten ?
-De
mensen van toen waren lid om aan de teerfeesten te kunnen meedoen. De
teerfeesten van de Leestse fanfare waren iets speciaals. Ik was bestuurslid geworden
omstreeks 1930 omdat er ook muzikanten in het bestuur moesten zijn. Voor de
teerfeesten trokken we toen naar een veehandelaar. We kochten daar dan een koe,
een os of een stier. Deze werd dan in Leest geslacht en met de teerfeesten
opgegeten. We kochten ooit eens in Nieuwenrode een stier van meer dan 800 kg.
Die hebben we niet opgekregen.
-Hoe
verliepen de teerfeesten dan ?
-De
teerfeesten duurden drie volle dagen. Iedereen werkte de weken daarvoor zo hard
dat die dagen er wel afkonden. We begonnen s zondags na de hoogmis. Toen
gingen we kop of biefstuk eten. Daarna deden we zoveel mogelijk cafés aan.
Omstreeks 4 uur s namiddags waren we terug en dan begonnen we te eten. Na t
eten was er bal. De boeren (toen de grootste hoop van de plattelandsbevolking)
moesten echter eerst nog naar huis om de koeien te gaan melken. Wij hebben er
ooit eens een autobusje voor ingelegd. Als we in de stal gedaan hadden, trokken
we terug naar het dorp. Het bal duurde daar tot s morgens vroeg. Een orkest
huurden we niet. We hadden ons eigen orkest en we speelden onze bals zelf. Er
is zelfs een tijd geweest dat we twee orkesten hadden Iedereen danste met
iedereen. Ouderen met jongeren, bijna tot op de draad versleten mannen en
vrouwen met jonge springers. De ouderen leerden de jongeren dansen. Wie met de
Blekken een jaar had meegeteerd, kon dan ook dansen !
De
tweede en de derde dag (maandag en dinsdag) kwamen ze samen in de Alemstraat
omstreeks de noen. Sommige zaten al in de cafés te wachten vanaf 10 u. Dan
trokken we zo weer via de Heide naar het Dorp. Er waren toen minstens 25 cafés
! Dan was er weer een feestmaal en terug een bal.
De
derde dag aten we meestal de overschot op of aten we stoofvlees met
aardappelen. Na de derde dag was iedereen het eten moe en zelfs het drinken. Of
toch bijna iedereen
-Als
er dan zoveel cafés waren, liep dan alles wel goed af ?
-t
Gebeurde geregeld dat wanneer het grootste deel van de fanfaremensen al in t
Dorp was- er nog muzikanten en ereleden op de Heide zaten te pintelieren. Die kwamen
er dan wel later door. De dirigent en het bestuur hadden steeds de grootste
moeite om iedereen buiten te krijgen uit die cafés. Met de teerfeesten van toen
had iedereen een stuk in de kraag, maar toen was het ook niet zo gevaarlijk op
straat : autos reden er bijna niet.
-Wanneer
stopte u als muzikant ?
-Feitelijk
bij het begin van de oorlog van 1940-1945. Ik heb wel nog eens geprobeerd na de
oorlog, maar toen mijn oudste zoon muzikant geworden is, ben ik ermee gestopt.
t Ging niet zo goed meer want tijdens de oorlog hadden we geen noot meer mogen
blazen van de Duitsers.
Ik
ben dan erelid geworden en ik ging steeds mee als er wat te doen was. Nu kan ik
dat ook niet meer
-Anekdotes
uit de tijd van vroeger ?
-Ja,
veel. Maar ik vind ze zo direct niet. Ik speelde in 1919 nog in
Kapelle-op-den-Bos. Daar speelden echter ook nog andere Leestenaars mee, o.a.
Louis Spoelders. Deze speelde trombone en als hij in vorm was, liet hij zijn
instrument eens kletteren. Deze muzikant moest eens alleen spelen en Louis kende
het goed. De chef (Andries) zei : Spoelders, ge blaast
koper
! Toen zei Louis kwaad : Chef, ik ben potfer nen Blek ! Tumult natuurlijk,
want zo iets durven zeggen op de repetitie van de Sussen was toen een straffe
toer ! (N.v.d.r. : blek = blik).
Als
er bij ons iemand van de fanfare kwam, haalde mijn vrouw (ons Wis) een fles
cognac boven. En die mannen gingen dan meestal pas verder als de fles leeg was
Rik
De Bruyn speelde ook mee. Ik speelde bugel solo en Rik van t Kot moest 3e
bugel spelen van de chef. Omdat ik wist dat Rik de beste muzikant was van de
fanfare kon ik dat niet langer verdragen. Toen heb ik op de repetitie tegen
Nante van den Toebak (de dirigent) gezegd : Zet die kleine naast mij. Hij
speelt ons allemaal onderste boven ! Ik wil dat dat gezever nu gedaan is ! En
nog op dezelfde repetitie mocht Rik bugel solo spelen.
Met
de verhuizingen (eens per maand op zondag een muzikale wandeling met
cafébezoek) kwamen er soms een aantal muzikanten bij ons thuis eten. t Was
soms zo erg dat ze de pensen uit de kelder gingen halen. In die tijd was dat de
gewoonste zaak van de wereld. Ons Wis maakte wel veel kabaal als er zoiets
gebeurde, maar tegenhouden deed ze die mannen toch niet. Nu zoudt ge dat niet
meer moeten proberen om uit iemands kelder wat te halen !
In
onze tijd waren we tevreden met wat we hadden. Als er niets meer was, konden we
niets meer verdelen en ook niet meer weggeven.
Hadden
we niet zoveel weelde als nu, we hadden wel meer plezier. De goede oude tijd
was meestal wel een harde tijd en misschien ook niet zo goed : er was meer
armoede, er stierven meer kinderen en jonge mensen. Maar als we werkten,
werkten we hard. Als we dronken, dronken we een serieuze hoeveelheid. Als we
plezier maakten, dan was dat echt plezier en duurde dat tot s morgens vroeg.
Nu zijn de tijden veranderd en ook de mensen
De
mensen van mijn soort (degenen die geboren zijn voor 1900) zijn zo stilaan aan
t verdwijnen. Met nog een paar van deze mensen schieten we op dit ogenblik in
ons fanfare nog over
t
Wordt nooit meer zoals het vroeger is geweest ! Gelukkig voor het een en
spijtig voor het ander
Tot
daar het gesprek met Victor Robijns, de kranige Torre van de Kets. Hij deed
ons zowaar heimwee krijgen ! Heimwee naar de solidariteit van vroeger, naar het
echt plezier en de echte vreugde, naar de mensen van toen die elkaar echt
hielpen. Heimwee doet ons hart verlangen
Misschien
komt dit alles nog eens terug ?
Foto s:
-Drie
gezworen kameraden en bugelspelers, Victor Robijns, bijgenaamd Torre van de
Kets, Edward Lemmens, bekend als Waar van de Lemmens en Gaston Busschot,
kortweg Ston of Stonneke.(Foto : Leest in Feest, Stan Gobien)
1985 Zondag 20 januari : V.V.Leest organiseerde
Zaalvoetbaltornooi.
Na koning Winter voor een extra lange
winterstop in het voetbal heeft gezorgd en de meeste terreinen onbespeelbaar
zijn, hunkeren heel wat ploegen naar een zaal om zoveel mogelijk in beweging te
blijven en met niet teveel conditie-achterstand aan de tweede ronde te
beginnen. In het Leestse sportcentrum heeft men in de mate van het mogelijke op
deze verzuchtingen ingespeelden reeds
een vijftal zaalvoetbaltoernooien met telkenszes teams georganiseerd. Organisator Yvan Emmerechts, trainer van de
lokale formatie, heeft kandidaten genoeg om telkens een degelijk programma te
stofferen.
Vrijdagavond
werd het lokale VV winnaar en zondagnamiddag haalde Muizen de beste resultaten.
VV
Leest haalde het in de finale met sprekende cijfers van El Quichote, een
zaalvoetbalteam van Spaanse Mechelaars. Via vlotte combinatieswerden alle spelers in staat gesteldéén of meer van de acht doelpunten voor hun
rekening te nemen. In de troosting haalden de reserven van KV Mechelen het met
bijne even duidelijke cijfers van SK Leest.
De
finale van zondag bracht een nipte zege van Muizen tegen VKSTP, een team van de
spoorwegen. In de troosting nam Heindonk gemakkelijk de maat van Hombeek.
Met
deze toernooien werden heel wat ploegen in de gelegenheid gesteld voor het
eerst kennis te maken met het Leestse sportcentrum. Zowel bij de spelers als de
verantwoordelijken is deze kennismaking enorm meegevallen. Dat kon opgemaakt
worden uit de lovende woorden die zowel organisator Yvan Emmerechts als de
verantwoordelijken van het sportcentrum o.l.v. August Emmeregs mochten
aanhoren. Deze laatsten laten niets onverlet om het zoveel mogelijk mensen naar
hun zin te maken.
August
Emmeregs hierover : Elke dag van 17 uur af stellen wij onze zaal ter
beschikking van de sportliefhebbers. Momenteel maken een 45 clubs daarvan reeds
gebruik. Zowel zaalvoetbal, basket, volleybal, zaalhockey, handbal als tennis
komen regelmatig aan de beurt. Iedereen schijnt zich hier thuis te voelen en
lijkt best tevreden over het onthaal, de accommodatie, de vloer en de
verwarming. Dit maakt dat de door velen gewaagd genoemde onderneming tot heden
toe zijn vruchten heeft afgeworpen, mede door de inzet van de vele medewerkers.
Als wij op dit stramien kunnen blijven verder werken dan is dit zeker
hoopgevend voor de verdere toekomst van dit centrum. Bovendien komen er ook
heel wat mensen naar de activiteiten buiten de sport, zoals de play-backshow,
die wij organiseren.
