1985 – Vrijdag 24 mei : Kermisconcert Kon. Fanfare ‘Sint-Cecilia’.

            Dit concert ging door in zaal Sint-Cecilia, begon om 20 uur en was het enige concert

            dat gesubsidieerd werd door de stad Mechelen.

            (Omzendbrief van de fanfare van 17/5/85)

1985 – Zaterdag 25 mei : Grote Finale Benelux Play-Back Kampioenschap

            Tijdens de voorbije Leestse Volksfeesten kwamen alle kandidaten voor de play-

            back wedstrijden aan bod. Uit deze voorwedstrijden werden de finalisten

            geselecteerd en die kwamen op 25 mei in het Sportcentrum tegen elkaar uit.

            Presentatie was in handen van Micha Marah.

1985 – 25 mei : Viering 40 jaar priester Frans Lornoy

Mijn roeping als priester ligt in de kerk.

“Op zaterdag 25 mei viert onze Pastoor zijn 40 jaar priesterschap met een speciale misviering en daarna receptie in het parochiehuis.

“Ja”, zegt hij, “schrijf maar dat alle parochianen  daarop uitgenodigd zijn, niet enkel degenen die in de parochiale werken ingeschakeld zijn, maar alle mensen van Leest zijn er welkom.”

Geboren in Geel, op 12 april 1921. College in Geel tot zijn 18^e jaar en dan van 1939 tot 1945 in het seminarie. Op 27 mei 1945, met 92 man, priester gewijd door Kardinaal Van Roey. De tijd van het ‘rijke roomse leven’.

“Mijn roeping als priester is eigenlijk heel stillekens gekomen, tijdens heel mijn humaniora, reeds vanaf mijn plechtige communie. Thuis baden ze er voor, een priester in de familie hebben was een eer en een genade. Maar ook de zeer degelijke en hoogstaande leraars die ik op het college had, hebben mijn roeping versterkt. En er was ook het klimaat van de kristelijke Kempen, met de Abdij van Tongerlo’.

En hoe was uw seminarietijd, gans de oorlog was je in het seminarie ?

‘Wij waren jonge mannen, hadden veel eetlust en er was weinig eten, enkel het eten van de bonnetjes, dus wij hadden dikwijls honger. Af en toe verdween er een seminarist, wat ermee gebeurde hebben wij nooit geweten. Veel last van de oorlog zelf hebben wij niet gehad, slechts 1 nacht heeft de bezetter het seminarie opgeëist, dan zijn wij bij burgers gaan slapen.’

In september 1945 wordt Frans Lornoy benoemd als leraar aan het St.Rombouts-college in het voorbereidend jaar – het 7^de zoals men toen zei. Hij blijft er 7 jaar.

In april 1952 onderpastoor in Tildonk, waar hij na 5 jaar weggaat om in mei 1957 onderpastoor te worden in O.L.Vrouw over de Dijle, 9 jaar lang.

‘Dat waren schone jaren. Ik had er de zielezorg in de Sint-Jozefskliniek : dopen, zieken begeleiden. Ik heb er veel miserie gezien, maar ook veel opbeuring en groot geloof van gewone mensen. Daar kon je echt priester zijn en ik heb er veel voldoening aan gehad.’

Op 12 juni 1966 wordt Frans Lornoy als pastoor in Leest ingehaald. Wij bladeren in het album met de foto’s : wat zagen wij er toen nog allemaal jong uit !

‘Hoe ik in Leest terecht gekomen ben. Wel je bent 40-45 jaar in de fleur van je leven. En dan kijk je uit naar een ‘pastoorschap’. Ik had zo al eens hier en daar uitgekeken, maar ik was telkens te laat. En toen kwam Leest vrij en ik werd er benoemd. Ik kende Leest niet. Ik ben er aan begonnen.’

Is de aanpassing gemakkelijk verlopen, van de stad naar de buiten ?

‘Op mijn 40 jaar priesterschap is er in de Kerk méér veranderd dan in de 400 jaar ervoor (sinds Concilie van Trente). Wij waren gevormd en opgeleid voor Mis en Sacramenten. Na de oorlog verlangde men echter dat wij de spil gingen zijn in de vele sociale organisaties en moesten wij minstens een parochiehuis bouwen.’

Zijt ge hier werkelijk graag in Leest ?

‘Ik ben hier altijd graag geweest in Leest. Ik heb de zaken niet geforceerd, stapje voor stapje ben ik altijd vooruitgegaan. Het kerkgebouw is in orde, daarvoor ben ik de kerkfabriek en ook het vroegere gemeentebestuur van Leest dankbaar : de toren en het uurwerk werden vernieuwd, een derde van het dak is ook nieuw, de stoelen, de verlichting, wij mogen zeggen dat onze kerk in orde is.’

Met het verenigingsleven liep het niet steeds van een leien dakje.

‘Neen, het bracht allemaal zijn lasten en zorgen mee. De meisjesschool die van Huldenberg moest overgenomen worden. Toch beschikt het verenigingsleven hier nu over mooie lokalen: het klooster kwam erbij en de parochiezaal werd gemoderniseerd. Ik heb meegeholpen aan het geven van kansen, van mogelijkheden voor de vele verenigingen van Leest.’

Uw grootste ontgoocheling ?

‘Dat het aantal misgangers met de helft is teruggevallen. Dat zoals de Kardinaal het zegt – wij echt nog gelukkig leven met kristelijke waarden en dat voor zovelen deze waarden niets meer zeggen. Dat doet pijn, dat geluk niet meer kunnen doorgeven.’

Hoe ziet ge de toekomst van de Kerk dan ?

‘Och, ik heb gene schrik. Eerst en vooral zijn er de leken, zij zullen veel zelf moeten doen en doen het reeds in de organisaties. De priester zal er dan zijn voor 2 of 3 parochies, maar hij zal zich dan bezig houden met het echt priesterlijk werk, met het echt godsdienstige.’

Die 40 jaar vieren, is dat je afscheid aan Leest ?

‘Neen, waarom vraag je dat ? Ik wil hier graag zoalang mogelijk blijven in Leest. Volgend jaar ben ik 20 jaar in Leest. Ik wil je wel al wat vertellen wat er dan gaat gebeuren, maar ge moogt het nog niet verder vertellen. Er staat heel wat te gebeuren.’

Wij vragen de pastoor ook om een anekdote, iets speciaals dat hij tegengekomen is. Hij vindt zo niets. Hij roept de Pater om hulp.

‘Ja, dat is nu ook 25 jaar dat ik de familie Van Aken ken. Samen met mij, is ook de Pater in Leest gekomen. Dus wees er maar gerust in. Leest valt nog niet zo rap zonder priester.’

Wat betekent voor u het Pausbezoek ?

‘Ik zal het bezoek van de Paus actief meemaken. In Gent en ook in Koekelberg zal ik het geluk hebben van met de Paus de mis mee te mogen celebreren. Ook zal ik aanwezig zijn in de oecumenische dienst in de Kathedraal in Mechelen. Het pausbezoek is voor mij dus wel belangrijk.’

Het is al over de middag geworden. Wij drinken ons derde glas wijn uit. Het is de dag van de eerste communie. De kerk zat volledig vol.” (‘DB’, mei 1985)     

En die dag vierde Frans Lornoy zijn 40-jarig priesterschap in de kerk te Leest, nadien had in “Ons Parochiehuis” een receptie plaats.

De parochiale verenigingen maakten van deze gelegenheid gebruik om hun herder in de bloemen te zetten. De mis werd opgeluisterd door koor en fanfare en de homilie werd verzorgd door Kan. De Backer. De talrijke gelovigen die de mis hadden bijgewoond, trokken nadien stoetsgewijs en begeleid door de Kon. Fanfare St.-Cecilia naar de parochiezaal.

Louis Vloebergh mocht als voorzitter van het feestcomité de reeks speeches laten openen door Fons Verbruggen. De voorzitter van de kerkfabriek sprak in naam van alle parochianen zijn lof uit over hun pastoor en schetste zijn levensloop als priester : een eenvoudige sympathieke man, bezeten door een merkwaardige goedheid en liefde, vooral voor zwakken en minderbedeelden. De ziekenzorg is dan ook iets wat voor Frans Lornoy van primair belang is.

Natuurlijk hadden alle parochiale verenigingen gezorgd voor een passend geschenk. De spitsvondigheid van pater Van Aken leidde tot het ludiek onthullen van een meesterwerkje : een ikoon. Pastoor Frans Lornoy was duidelijk onder de indruk van dit prachtig geschenk.

(Gazet van Mechelen 29 mei 1985) 

Als jonge knaap liep Frans Lornoy school in het college te Geel, zijn geboortedorp.

Na zijn 18^de bracht hij 6 jaar door in het seminarie. In 1945 werd hij dan priester gewijd. Dat gebeurde in de katedraal van Mechelen door kardinaal Van Roey.

In september van datzelfde jaar werd hij benoemd als leraar aan het Sint-            Romboutscollege. Hij bleef er zeven jaar.

In april ’52 onderpastoor te Tildonk waar hij na 5 jaar wegging om in O.-L.-Vrouw over de Dijle onderpastoor te worden.

Op 12 juni 1966 werd hij pastoor in Leest en samen met hem kwam ook pater Van Aken in Leest postvatten.

Pastoor Lornoy wees er in Gazet van Mechelen (2 mei) op dat het niet alleen zijn viering was van 40-jaar priesterschap, maar tevens die van vele anderen die samen met hem werden gewijd. Velen onder hen kwamen nog regelmatig samen om hun wijding te vieren.

Ongeveer 60 priesters van het bisdom Antwerpen en Mechelen-Brussel zouden op  5 juni om 11 uur een eucharistieviering bijwonen in de katedraal te Mechelen, als dank voor en herinnering aan hun wijding 40 jaar geleden.

40 jaar priester

“Dat hij er jong en fris uitziet, het mei-seizoen verlaat hem niet.

Zijn levensloop met zijn accenten, zij hadden plaats in volle lente.
Geboren in april werd hij; zijn priesterwijding : einde mei.

Tussen toen en nu vandaag, staat hij bij de ‘vierde’ statie;

met ‘zes jaar leraar’ op zijn maag, viel Tildonk in zijn jonge ‘gratie’.

Maar dat hij met een ‘boontje’ zat, voor die fameuze Dijle-stad,

daar kan niet aan getwijfeld. Hij keerde terug zo einde mei

in de parochie ‘Lieve Vrouwe’. Hij kon vandaar dan overschouwen,

waar hij zijn schaapsstal op zou bouwen.

’t Geschiedde zo op 12 juni zes-enzestig, dat hij in Leest als Herder werd gevestigd.
Wat in de tussentijd geschiedde, wij brengen het nu graag ter ore.
Dat ons geen leugen mocht bekoren als wij hem deze lofzang bieden.
Had al gehoord van ‘Posse Leest’ –voor ons het grootste kerk-feest-

Het was bijna begankenis, toen ’t zaterdags op 1 april, in Sint-Corneel zijn offer-til

een kieken werd gevonden; en hij onrustig met de vraag :

of volgens procédé en tijd, dat beeske zou moeten bevrijd.

Gelukkig deed de echte nar, gewetensvragen uit de war,

met het kaartje aan de poot ‘voor Sint Corneel geschie Gods wil,

doe mij niet dood; ’t is 1 april’.

Als menig stoel door ‘memel-vlijt’, ze zakten door devote poten.

De tand des tijds vond hem bereid, om toen de ‘zit-stoelen’ te kopen.

Gemakkelijk is het nu te ‘zitten’, maar zit hij nu niet met de vraag :

‘zit nu de memel in de mensen ?’

Uit het voorzicht van de kerk, verdwenen ‘kniel’ en ‘eigen’ stoelen;

Is toen daarmee “‘t geloof  gaan koelen : uit het oog, weg uit ons merg ?”

Een parochie met een zaal, betonnen vloer, en koud en kaal.
W.C. en andre watergangen had hij vrij vlug laten vervangen,

en in de zaal ne propere vloer, dat was zijn eerstvolgende toer.

In zo een zaal past dan een toog, die kwam reeds klaar voor dat hij wist

dat menig woord ’t model betwist; want…’t is voor ’t plas-lokaaltje dringend

die moet doorheen toog-hangers wringen.

Meer dan die ‘gelukten’ toog was de verwarming ‘eksteroog’.

Hij liet daarom de aardgas binnen en kan nu stoken naar zijn ‘zinnen’.

Met pastorij en kerk en zaal komt nog geen einde aan ’t verhaal;

Want ook de school en ’t nonnenklooster prijken op zijn herders-rooster.

Sinds voor elkeen ‘pensioen’ bestaat werd ’t nonnenklooster ‘toeverlaat’.

Voor kaarters en voor kinderheil, voor Vevoc en voor Boerengilde,

Voor catechese onderwijl, voor alwie er ‘bijeenkomst’ wilde.
Want zelfs de mutualiteit en Spaarkas krijgt er zijnen tijd.

Eens de Zusters ‘op en juu’ kreeg hij de school op het menu.

Moest daarbij menig-malen tellen : de centen, kindren en mazout;

en met chauffage-knoppekes spelen ; -geen tijd dus om zich te vervelen.
Dit staat wellicht niet in een boek : voor wie het werk : de kerk is,

de zieken en ook d’oude mensen, of mensen met een ‘muizenis’;

bij wie, ondanks het noen-gesuizel de avond-uil in d’ogen duizelt

en bovendien het ‘tienen’ luidt dan gaat zijn ‘dag-kaars’..poef en uit.

Is het nu bijna ook zo laat ?

We houden U vandaag niet tegen, we zeggen ‘schol’, en : ‘blijf nog even’,

Want ’50 jaren priester’ wenken, voor ‘iemand’ op een pastorij..

10 jaarkes kunnen er wel bij.
Dit wensen U, wij met ons allen, of zit Gij nog met toekomst-plannen ?”

(‘DB’, juni 1985) 

“En dan was er nog de viering van pastoor Lornoy. Gans Leest bracht hulde aan priester Frans Lornoy met een plechtige eucharistieviering ter gelegenheid van zijn 40 jaar priesterschap. Reden genoeg voor vele parochiale verenigingen en andere groeperingen om er weer eens een feest van te maken. Dat is men in Leest toch al gewoon.

Talrijke gelovigen woonden de mis bij die opgeluisterd werd door het zangkoor en onze fanfare. Het optreden was zeer geslaagd. Onze kerk heeft een fantastische akoestiek en daar maakt onze fanfare gretig gebruik van om mooie muziek te maken. Kannunik De Backer had dit ook opgemerkt en sprak alle lof uit over onze muzikanten en hun prestatie.
Na de kerkviering trok iedereen onder begeleiding van ons muziekkorps, stoetsgewijs naar de parochiezaal. De pastoor werd overstelpt met gelukwensen, cadeau’s en een reeks speeches van aanwezige prominenten. Sint Cecilia omlijstte dit gebeuren met pittige feestmuziek.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.3)

23-10-2013 om 11:20 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 25 mei : Gust De Prins en Celine Van Loo 50 jaar getrouwd

“Op zaterdag 25 mei vierden Gust en Celine uit de Juniorslaan hun gouden huwelijksjubileum.

Van het stadsbestuur ontvingen ze een gouden gedenkpenning.

De geburen hadden het huis en ook de kerkingang versierd.

Een H. Mis en een groot familiefeest waren de hoogtepunten van die dag.

Hieronder volgt de tekst van de spreuken die het huis versierden en die een stukje levensgeschiedenis van de jubilarissen weergaf :

“Gust en Celine 50 jaar in trouw te samen

“Goed geboerd en hard gewerkt

“Als vrucht van liefde, zes kinderen kwamen,

“17 kleinkinderen hebben uw stam gesterkt.”

“Vandaag is het hier feest,

“Zoals er nog geen is geweest.

“Celine en Gust vieren hun jubilee

“En heel de Heide doet mee.

“Vijftig jaar samen zijn,

“Vonden ze beiden heel fijn.

“Ze hebben gelukkig geleefd,

“Maar in den oorlog gebeefd.

“Bij de troep moest Gust,

“Toen kende Celine geen rust.

“Later speelde hij “Mouvement Symphonique”,

“Bij de Leestse dirigent Rik.

“Wij wensen hen nog vele jaren,

“Dat hun liefde niet mag bedaren.

“Over tien jaar zijn wij hier weer,

“Voor een diamanten bruiloft, die keer !”

            (De Band, juni 1985)   

August ‘Gust’ De Prins was te Leest geboren op 11 november 1906 en hij overleed er onverwacht op 23 juni 1994.

Naast lid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest was hij ook lid van de Bond der Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de Oud-Strijdersbond van Leest. Hij was oud-strijder van 1940-1945.

Celine Van Loo was eveneens te Leest geboren op 22 september 1912 en zij overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te Duffel op 17 mei 1992. Ook zij was lid van Ziekenzorg en van de Bond der Gepensioneerden afdeling Leest.

1985 – 25, 26, 27 mei : Sinksentornooi – Wisselbeker Jean Van Dam – S.K.Leest

Met deelname van Leestse ploegen : FC Bleukens, KWB, Vevoc, Chiro, SP, VK.Wijk, Sup.Kl.Leest en familie Selleslagh.

Op zondag speelden de S.K.Lady’s tegen het Duitse S.V. Laatsen Hannover.

Op zon- en maandag was er in het Chalet een gelegenheidsrestaurant geopend.

Uitslagen zijn ons helaas onbekend.

(Onderaan : de aankondiging van het tornooi)

1985 – 31 mei  : Eindstand prov. Antwerpen – De Beste Doelschutter.

37 doelpunten : Eddy Claes (Wavria)

29 doelpunten : Felix De Wolf (Wavria) en Marc Jaspers (Peulis)

22 doelpunten : Danny Willems (VV Leest).

21 doelpunten : Eric Troonbeeckx (Wavria)

20 doelpunten : Guido Slachmuylders (VV Leest)

Ludo Goossens van VV Leest scoorde 11 keer, Luc Lettanie van SK Leest 8, Marc Van Dam SK Leest 7 en Rudy Wouters VV Leest 7 keer. (GvM, 31/5/85)  

1985 – Juninummer ‘De Band’  :  GE ZIJT EEN DIDDENS…

“Ge zijt een Diddens zoals ik,

met uw permissie : niet beter of niet slechter;

een beetje prikkelbaar, misschien een vechter

of stiekem soms een kleine bangerik.

Ge hebt als ik uw kans benut,

bescheiden weliswaar in daden en gedachten,

want via vier of vijf geslachten

werd iedre Diddens uit een boerebroek geschud.

Gij ook hebt maar een schamel pedigree,

geen stamboom zelfs van nobele bastaardzonen;

ons ouders eten vaak eenvoudig spek met bonen

en soms bracht vader een gestroopt konijntje mee.

Wij hebben in ons voorgeslacht

een deserteur uit de jaren achttienhonderd;

het heeft daarna geen mens verwonderd

dat die elf kinderen heeft grootgebracht.

Hij rust in vrede op ’t kerkhof van Leest

met onze stammoeders en zoveel naamgenoten;

wij werden allen min of meer naar hun model gegoten

en naar karakter wellicht nog het meest.

Voor mij komt ook het ogenblik

dat ik mijn lepel neer zal leggen;

betreur me niet, ik hoor reeds iemand zeggen :

hij was verdomd een Diddens zoals ik !

       Hendrik Diddens.”

1985 – 1 juni – Gazet van Mechelen : Knipoogje (foto onderaan)

“Een nieuw rolluik dat nieuw blijft, wat kan je nog meer wensen. Een publiciteitsbord dat we aantroffen in het centrum van Leest liegt er duidelijk niet om. Rolluiken bieden nieuwe mogelijkheden wanneer ze uit plastiek zijn vervaardigd.

Wanneer we althans de aanprijzingen op het (ijzeren) gevelpaneel mogen geloven.

Aan het voeren van dergelijke reclame op een centraal en opvallend punt in zijn huisgevel, verdient de Leestse bewoner van dit pand waarschijnlijk wel een extra centje. Maar die bijverdienste is klaarblijkelijk lang niet voldoende om van de houten

“blaffeturen” af te stappen en de overschakeling naar het plastieken rolluik te maken.

Of is de man zélf niet overtuigd van de voordelen die een nieuw rolluik dat nieuw blijft, te bieden heeft ?

FoJ”

Waarna Frans ‘Susse’ Teughels zich aangesproken voelde, zijn pen ter hand nam en volgende satire neerschreef, die hij publiceerde in ‘De Band’ van juni 1985 :

“In ’t Mechels blad, op ’t eind van mei,

schreef een reporter vrank en vrij,

helemaal niets naar mijnen zin

met ’n knipoog slaat laster ’t beste in.

Op d’ eerste blik was ik verbaasd

van de foto niet, maar wel er naast,

over d’oude plaat die jaren op de dorpsplaats hing

alsof ’t alleen om centen ging,

van een rolluik dat eeuwig nieuw zou blijven

en ’t verschil van ‘blaftuurkens’ zo geestig om te schrijven

wordt in dit rijmstuk niets beslecht,

maar van dat geld moest direct recht.

‘k Nam ’t spreekmachien, ’t stond juist naast mij.

Na een tijd kwam ’t lijntje vrij.
Toen z’hoorden waarvoor het was

kwam er een zucht ‘tis weer ambras’.

’t Was niet de eerste keer is toen gebleken

maar de ‘directie’ die was niet te spreken.

De andere dag nogmaals verzocht,

dezelfde man zei ‘dat ’t niet mocht’.

Toen hij ‘schadeloosstelling’ vernam

schoot hij uit een andere kram.

Als een koning voeld’k mij, zo rijk,

want ‘k kreeg twee stemmen te gelijk

‘hallo, hallo’ kwam het spontaan,

nu kwam ’t alleen maar op de juiste aan.

‘k Vertelde nog eens mijn geval,

‘voor mij niet m’nheer, maar ten zal

voor de Fons zijn, hoorde ik hem zeggen

en direct de hoorn neerleggen.

‘Hallo’ klonk ’t nogmaals in mijn oren,

Iets minder scherp dan tevoren.

‘k Heb aan die vent dan heel oprecht

gewoon mijn meningske gezegd.

‘Dat hij gekrenkt had mijne eer’.

‘Waarom dan ?’ vroeg de andere weer.

‘Mijn oude vak is mij nog lief,

maar de reclame is negatief,

en zo’n annonce kost wel wat

zeker in ’t midden van uw blad.
Had ge de lens noordwaarts gericht

kwam d’afgetakelde kerkmuur in ’t gezicht.

Noord-oost had ge de brokken baan

maar zulks durft de Fons niet aan.

Wij Leest’naars moeten kunsten maken,

om zonder brokken in Battel te raken.

Al wat gij schrijft dat staat U vrij,

misschien hoort hier die knipoog bij.

Daarom mens durf ik het wagen

aan U schadeloosstelling vragen’.

‘Hoeveel dan’ kwam het van de andere kant

die vraag vond ik dan heel plezant.

‘Zeggen we honderd-duizend bonen’.

‘Chantage’ brulden de vibronen.

Ach mensen lief wat klonk dat stug

maar snel hervatte ik terug

‘Stort die somme aan ‘Zennevallei’,

alles voor hen, geen frank voor mij’.

Zo niet, komt ge dan later nog eens kijken,

zal op die ‘blikvangende’ gevel prijken

-Zeg beste mensen wist ge dat –

-Ons Mechels krantje is een roddelblad-.

       Frans Teughels, Dorpplaats 24 Leest – Mechelen.” 

-De aankondiging van het Sinksentornooi.

-‘Knipoogje’ (Foto : GvM)

23-10-2013 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 18 mei : Kon.Fanfare St.-Cecilia vergastte de paus op ‘hemelse muziek’.

“Van 16 tot 21 mei 1985 zal Paus Johannes-Paulus II ons land bezoeken. Voor België een enige gebeurtenis en daarom dan maar de fanfare St.-Cecilia uit Leest gevraagd om op 18 mei de Paus in Mechelen te vergasten op hemelse muziek.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.2)

Stolat, stolat,…

“’t Was zes uur toen mijn haan kraaide. Een half uurtje later zou Johan mij komen ophalen om samen naar het verjaardagsfeestje van de paus te gaan. Blijkbaar waren we niet alleen uitgenodigd want Mechelen gonsde van de bedrijvigheid. De mensen liepen op hun paasbest gekleed en trokken allemaal centrumwaarts.

Wat opviel was de grote aanwezigheid van de rijkswacht. De blauw geüniformeerde ordehouders waren druk bezig met het versjouwen van militair materieel en andere ‘oorlogstuigen’ om indrukwekkend uit te pakken indien men de paus zou neerschieten.

Uit alle veiligheid borg ik vlug een elastiekje, waarmee ik aan het spelen was, weg in mijn jaszak. Voor je het weet wordt je als verdacht aanschouwd en nemen ze jou mee waardoor je gans het vertoon mist. Dus zeker geen risico’s lopen !

Zonder al te veel controles kwamen we op de Grote Markt. De paus was er nog niet, dus vlug een …koffietje gedronken op een bekend terrasje. Toch stonden er reeds enkele enthousiastelingen te wachten, leunend op de nadarbarelen. Er waren er zelfs bij die hun platsje van ’s nachts hadden ingenomen om toch maar vooraan te staan. Waarschijnlijk fervente aanhangers of …belust op spektakel ?

Stilletjesaan begon het volk te komen. De zangkoren stelden zich op in hun ‘kennel’ terwijl onze muzikanten zich rustig begonnen te installeren. We hadden zelfs de tijd om even naar het pauspodium te gaan kijken. Verschillende toeschouwers stonden ons jaloers aan te gapen, anderen hadden blijkbaar bewondering voor onze jonge fanfare terwijl er nog een ander categorie was die ons enthousiast toewuifde alsof wij de paus himself waren.

De regiemensen hadden ondertussen ook plaatsgenomen om de eerste testen en repetities te houden. De Warre trommelde onverwijld zijn muzikanten bijeen die vanuit alle windstreken over de afrasteringen kwamen gesprongen. Ons eerste deuntje kreeg direct al het nodige dankbare applaus van de mensenmassa. De gespannen sfeer was gebroken en het startsein gegeven voor een groots jubelfeest. De spreker van dienst profiteerde van dit onspannen ogenblik om het Pools verjaardagslied nog even in te oefenen.

Nooit in de geschiedenis van Mechelen werd er zo gezongen. En het repertorium was wisselend : ‘Lang zal hij leven’, Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen’, ‘Sto lat’, ‘de Vlaamse Leeuw’…

En toen galmde het nieuws door alle luidsprekers : ‘De paus is in Mechelen toegekomen’.De mensenmassa was blij opgelucht. Het zou niet lang meer duren. Elke maal dat de pausstoet een stap dichter naar de Grote Markt zette, kregen de mensen dit te horen en laaide de geestdrift nog harder op. Men zong uit volle borst en onze fanfare vulde de Grote Markt met zijn warme koperklanken terwijl de beiaardiers hun best deden om boven al het gejubel uit te komen.

En de paus zette zich weer in beweging.

Na het enige Vlaamse Mariaoord, de O.L.V.-van Hanswijkkerk, ging de tocht per pausmobiel verder naar de St.-Romboutskathedraal waar kardinaal Daneels, als gastheer in zijn eigen metropolitane kerk, de paus welkom heette.

Tijdens de oecumenische viering stroomde op de Grote Markt een 15.000 koppige menigte samen die tijdens het geloofsfeest haar opwachting maakte in het vooruitzicht van de komst van Johannes Paulus II.

Toen de paus de Grote Markt van de Dijlestad betrad, wachtte hem een zee van witte en gele doekjes en liedjesteksten. Prompt veranderde het geloofsfeest in een groots verjaardagsfeest.

Onder begeleiding van onze eigen Leestse fanfare klonk uit vele kelen het ‘Sto lat’ ter gelegenheid van de 65-jarige Pool. De paus was zichtbaar ontroerd want hij moest even de hulp inroepen van onze kardinaal, om gelukkige verjaardag te wensen aan de andere Mechelse jarigen.

Een gelukkige paus in Mechelen dus, die de 15000 gelovigen aan het lachen bracht, met zijn totaal onverwachte schalksheid. En het waren vooral de jongen mensen die juichten.

Na het verjaardagsfeest en de toespraak van de paus kreeg onze fanfare van het regiepodium de opdracht om de Vlaamse Leeuw in te zetten. Het publiek zong spontaan mee. De paus was kennelijk verbaasd over de vurige massazang en achter zijn rug zong onze kardinaal uit volle borst mee : ‘Ze zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse leeuw, zoalang de leeuw…’

De paus was zichtbaar blij, het publiek gelukkig en de organisatoren dolenthousiast met het vlotte vertoon en de goede afloop.

Onze Ceciliafanfare kreeg vele lofbetuigingen van de aanwezige prominenten.
Voor de muzikanten, het bestuur en Eduard De Maeyer was het een grote eer geweest dit feest te mogen opluisteren. Maar het was vooral een onvergetelijke dag.
En dat zullen alle aanwezigen wel beamen.

Mechelen, die Heerlijke, het is een kleine stad, maar nooit is ze zo groot geweest als die zaterdagmorgen, toen Johannes Paulus II eregast was.”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.3)

Foto‘s :

-Paus Johannes Paulus II tijdens zijn bezoek aan Mechelen.

-De Leestse fanfare tijdens het optreden voor de paus.

22-10-2013 om 08:43 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 16, 17, 18 en 19 mei : 15^de Leestse Volksfeesten

Tussen Sportcentrum Leest en Telegraaf België was er een samenwerkingsakkoord afgesloten en dat was te merken aan de programmatie van deze 15^de Volksfeesten.

Programma

Donderdag 16 mei :

-10 u : Plechtige Eucharistieviering in het teken van het aanstaande pausbezoek met medewerking van pater De Brabander, de Kon.Kunstkring Edgar Tinel met  het gemengd koor  olv P. V.D.Broeck en de Kon.Fanfare Sint-Cecilia uit Leest olv Frans Violet.

Er waren zo’n 800 aanwezigen.

-11 u : Officiële opening door Jef Ramaekers, burgemeester van de stad Mechelen, gevolgd door receptie.

-19u30 : Voorselectie kampioenschap play-back België-Nederland-Luxamburg met Micha Marah als presentatrice. Weinig belangstelling voor deze voorselectie.

-21 u : Show- en Dansavond met Bonnie St.-Claire en Benny Neyman.

Ook hier liet het toeschouwersaantal te wensen over.

Vrijdag 17 mei :

-19u30 Voorselectie Kampioenschap play-back Benelux met Micha Marah.

-21 u : Jo Lemaire met eigen begeleiding.

Zaterdag 18 mei :

-19 u : Voorselectie play-back (idem)

-20u30 : Casino – Diner – Show met optreden van Freddy Breck en het ballet Penney De Jager.

Zondag 19 mei :

-14 u : Folklorenamiddag met medewerking van volksdansgroep Korneel Leest, Kon. Harmonie St.-Martinus Hombeek, Jeugd- en Muziekkorps De Mechelse Arendjes.

- 19 u : Voorselectie Benelux play-back kampioenschap met M. Marah.

- 21 u : Show- en Dansavond met Will Tura en zijn orkest.

                                    Vijftiende Leestse Volksfeesten zitten erop.

“Stond de opening van de Leestse Volksfeesten onder een goed gesternte, met schitterend weer en een nokvolle zaal, dan bleek de avond iets minder geslaagd. De voorselectie van het Beneluxkampioenschap play-back bleek weinig belangstellenden te trekken. Een nochtans vlotte Micha Marah deed samen met de vele kandidaten haar uiterste best om er een toffe avond van te maken. Maar voorselecties zijn nu eenmaal nog geen finale. En deelnemers uit Nederland of Luxemburg zullen dan ook makkelijker volk meebrengen volgende zaterdag als de prijzen verdeeld worden.

De talenten van Benny Neyman en Bonnie St.-Claire worden blijkbaar erg onderschat door het publiek, want voor hun optreden was er gewoon te weinig volk. Zulke artiesten verdienen zeker een grotere waardering. Natuurlijk is het in deze tijd van crisis niet eenvoudig om de vier geweldige avonden van de Leestse Volksfeesten allemaal bij te wonen. Vandaar dat velen er hun avondje uitpikken, als is het zelfs dan nog niet eenvoudig om met zo’n prachtig bezet programma de juiste keuze te maken.

Lemaire topper

Jo Lemaire wist vrijdag heel wat volk te bekoren. Met een 7 man sterke bezetting en een show die werkelijk af was kreeg zij de gewenste sfeer in de zaal. De jeugd was massaal opgekomen voor België’s muzikale First Lady, maar er waren toch ook heel wat ouderen onder het publiek. De muziek van Jo Lemaire bestrijkt dus inderdaad een breed spectrum, iets wat de organisatoren goed bekeken hadden.

Zaterdag dan kwam het (te verwachten) hoogtepunt. In de vooravond, al wat meer volk voor de play-backschiftingen, maar daarna stroomden de mensen binnen. En die hebben er geen minuut spijt van gekregen. De Casino-Diner-Show bleek een nieuwe gewaagde formule die de mensen aansprak. Het ballet Penney De Jager bracht een schitterende show. Prachtige kostuums en geweldige dansnummers in een zwoele sfeer. En Freddy Breck deed er nog een schepje bovenop. Hij bevestigde eens te meer zijn geweldige beheersing van het vak. Gedurende bijna anderhalf uur heerste er een laaiend enthousiasme in de zaal.

Freddy Breck aanvaardde dankbaar het applaus en begaf zich zelfs tussen het publiek, terwijl hij zijn meest bekende liedjes ten gehore bracht. De hoogdagen van weleer waren terug aangebroken.

De Leestse organisatoren kregen daar het bewijs dat goed vakmanschap nog steeds door de mensen geapprecieerd wordt. En daar zullen de inrichters zeker op inspelen, want het is elk jaar opnieuw zoeken naar goede publiektrekkers.

Na de geweldige nacht van zaterdag, werd zondagnamiddag een rustige periode ingelast. Een waar volksfeest werd het met knappe optredens van de Leestse Volksdansgroep ‘Korneel’, afgewisseld met de machtige muziek van de K.Fanfare ‘St.-Martinus’ uit Hombeek en het Jeugd- en Muziekkorps ‘De Mechelse Arendjes’. Hier bleek duidelijk dat dergelijk folklorefeest nog niet naar waarde geschat wordt door het grote publiek. De aanwezigen konden, terwijl zij luisterden en keken, hun kinderen naar hartelust laten stoeien op een luchtkasteel. En dat deden die ook. Een leuk initiatief van een plaatselijke bank dat met veel kindergejoel werd onthaald.

Zondagavond kwam een nieuw hoogtepunt in de Leestse Volksfeesten. Will Tura met zijn band had de eer om tijdens een zeer gesmaakt optreden  voor een massaal publiek V.V. Leest als kersverse kampioen te mogen lauweren. Het hoeft niet gezegd dat het publiek Will Tura op handen droeg.

Na de laatste noten deinde de feestvreugde nog uren uit. Einde van de feesten en voor de organisatoren het ogenblik van herademing.

Volgens Gust Emmeregs, de motor van de Leestse Volksfeesten, mag deze 15^de uitgave als zeer goed beschouwd worden. ‘Het is evenwel spijtig te moeten vaststellen’, aldus Gust, ‘dat mensen die moeite doen, investeren en risico’s nemen, steeds zwaarder belast worden door allerlei taksen. Ze moeten sterk op de benen staan om er niet onderdoor te gaan. Maar wij gaan door, wij bouwen nog verder uit’.

(‘De Mechelse Week’, mei ’85)

Foto's :

-De preselectie van de playback-wedstrijd lokte niet zoveel volk. Hier een geslaagd optreden van de Nederlandse kandidate Mas Suari als Tina Turner.

-Aankondiging van het ‘Kampioenenbal’ met Will Tura en zijn showorkest.

-De folder van de ‘Special Diner-Show’.

-Jo Lemaire

-De internationale gast van zaterdag : Freddy Breck.

21-10-2013 om 08:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Zaterdag 4 mei : Uitstap Vevoc-Vrouwen

“De vrouwen willen er ook eens rustig een dagje tussenuit en daarom rijden zij met de bus naar AKEN; de rest horen de mannen wel bij hun thuiskomst…!!

Vrouwen, hou die datum vrij, meer informatie in ons ledenblad ! (cfr LEA).”

(brief ‘aan alle Vevocleden’, 26/2/85)

Inschrijvingen bij Lea Van Medegael. De bus vertrok om 8 u. op het dorp te Leest.

1985 – 5 mei : Volleybal- en Zaalvoetbaltornooi

In de sporthal te Leest.

Voor het volley namen 12 heren- en 6 damesploegen deel en voor het voetbal 6 oud-chiroploegen, afkomstig uit Heffen, Kapelle o/d Bos, Weerde en Hombeek. Ook twee Vevoc teams schreven in.

(Brief voor de Vevoc-leden van 25/4/85)

1985 – Dinsdag 7 mei : Jaarlijkse Bedevaart Scherpenheuvel per autocar.

Met de dekenij Eppegem/Zemst. Vertrek rond 9 uur. (Parochieblad 25/4/85)

1985 – 11 mei : Nationale Strijdersbond Leest aan feest.

“Geacht lid,

In 1985 herdenken wij het einde, nu 40 jaar geleden, van de tweede wereldoorlog.

De terugkeer van duizenden makkers na 5 jaar gevangenschap in Duitsland.

Wij, oudstrijders van Leest, vieren het 66-jarig bestaan van de Nationale Strijdersbond.

Het bestuur heeft gemeend dit op een passende wijze te vieren. We nodigen U derhalve uit op zaterdag 11 mei om 18 u. tot deelname aan een eetmaal dat zal plaats hebben in de feestzaal ‘Sint-Cecilia’ Dorpstraat 6 te Leest. Maar wat zeker heel belangrijk is, is de spijskaart.

Soep – stoofvlees – boerenbrood – drinks (22 fr.) – gebak – Perle Napolio.

Deze menu wordt U aangeboden aan de prijs van 100 fr. per persoon voor de leden en hun dames.

De leden krijgen hun 100 fr. terug tijdens het eetmaal.

Het bestuur hoopt U op deze feestelijke avond te begroeten.”

(Omzendbrief van de N.S.B. gericht aan haar leden)

1985 – Zaterdag 11 mei : Feest- en Dansavond in de Sporthal van Leest

            Organisatie : Jeugdhuis ’t Webbeke, Humbeek. (‘DB’,mei ’85)

1985 – Zondag 12 mei : Achtwijkenfietstocht SP

“Een unieke gelegenheid voor een gezellige familieuitstap met de fiets. In het lokaal van elke deelnemende wijkafdeling een rustpauze met gezelschapsspel (voor punten).

’s Avonds proclamatie van de uitslag met gezellig samenzijn.”

(‘Voor Allen’, 9/3/85)

1985 – 15 mei : Zilveren Palm in de Kroonorde voor Vic Van Hoof (foto onder)

Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985 werd aan Veldwachter-Inspecteur Victor Van Hoof en aan enkele van zijn collegas, de Zilveren Palm in de Kroonorde verleend. (GvM, 18/6/85)

1985 – Donderdag 16 mei  : Opening van Frituur Leest Dorp

Vanaf 17 uur. Iedere klant kreeg n.a.v. deze opening gratis 1 curryworst.

-Vic Van Hoof op het einde van zijn  carrière.

-Deze folder kregen de dorpelingen in hun bus gestopt.

21-10-2013 om 07:17 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 2 mei – Gazet van Mechelen :

             VV Leest Kampioen en naar eerste provinciaal.

“Wat reeds door velen, zo wel vriend als tegenstander, enkele weken verwacht werd is dinsdagavond op het terrein van Pijpelheide werkelijkheid geworden.
VV Leest won er de wedstrijd en oogstte hiermee de ontbrekende punten om zich met absolute zekerheid reeds kampioen van tweede provinciale te mogen noemen.

Als eerste ploeg uit de Antwerpse provinciale reeksen telt VV zeven punten voorsprong en is hierdoor, met nog drie wedstrijden te spelen, onbereikbaar geworden voor de achtervolgers.

Op het einde van de eerste helft, waarin VV duidelijk overwicht had, kon Ludo Goossens met een knap schot via de onderkant van de deklat zijn ploeg op voorsprong brengen.

Tijdens de tweede periode verliep het spel evenwichtiger en kwam Pijpelheide meer in de wedstrijd. Omdat het tweede en verlossende doelpunt uitbleef gingen ook de zenuwen een aardig woordje meespraten, zowel bij de spelers als bij de talrijk meegereisde supporters.
Pijpelheide werd nog herleid tot tien man en pas in de slotminuut kon Guido Slachmuylders na een slechte terugspeelbal het zo bevrijdende doelpunt tegen de touwen jagen. Meteen was de ban gebroken en kon men aan het jubelen gaan.

Voor trainer Yvan Emmerechts was dit echter van korte duur, want toen hij één van zijn

spelers even op het terrein ging feliciteren, werd hij prompt achter de omheining gestuurd.

Een nochtans degelijk leidende scheidsrechter miste hier wel psychologisch doorzicht.

Achteraf kon Yvan aan dit incidentje niet zo zwaar tillen : “Ik heb de scheidsrechter gefeliciteerd voor zijn voortreffelijke leiding en voor het in de hand houden van de wedstrijd want sommige lokalen zagen niet op een fout meer of minder.
Maar wanneer bij het verlossende doelpunt de bal in het doel ging en ik even het terrein betreed moet men toch ook even menselijk redeneren en niet alleen het reglement hanteren.”

Eerste felicitaties

Onmiddellijk na het fluitsignaal konden de filicitaties beginnen.

Buiten in het halfduister  werden de eerste foto’s geschoten, in de kleedkamer klonken de kurken van de champagne tegen de zoldering en de spelers en bestuursleden hadden handen te kort om de vele gelukwensen in ontvangst te nemen.
Later in het chalet werden ook de eerste bloemen uitgedeeld, waaronder ook een prachtig bloemstuk van de tegenstrevers, iets wat door Gust Emmeregs zeer op prijs werd gesteld.

En de toekomst

“Voor de onmiddellijke toekomst”, aldus Yvan Emmerechts, “blijven wij de resterende wedstrijden op het normale ritme afhandelen. De titel is geen eindpunt en vermits wij tegen drie degradatiekandidaten moeten aantreden mogen wij deze duels niet vervalsen.

Voor volgend jaar in eerste provinciale zal er zeker een uitbreiding in de breedte moeten komen. De kern was dit jaar wel te smal. Wil de club ook volgend jaar een toonaangevende rol vertolken dan zullen er minstens twee waardevolle elementen moeten bijkomen.” 

Op de eerstvolgende thuismatch werden trainer en spelers van VV Leest op een bijzondere manier bedankt voor deze titel. Alle toeschouwers kregen een tulp en het verzoek deze te overhandigen aan een speler van hun keuze of de trainer.

Ook werden er eregasten uitgenodigd, o.a. via KV Mechelen voorzitter Cordier waren verschillende fanionspelers aanwezig, evenals Leestenaar Rudi Van Hoof, spelend voor Racing Mechelen.

Op het kampioenenbal van 19 mei (ter gelegenheid van de Leestse Volksfeesten) kregen spelers en trainer van Will Tura –tussen twee optredens door-  persoonlijke felicitaties.

In de eindstand van de beste doelschutter van de provincie Antwerpen eindigde  Danny Willems van VV Leest tweede met 29 doelpunten.

De winnaar was Eddy Claes van Wavria met 37 treffers.

Yvan Emmerechts

Deze Mechelaar die afgelopen maand 40 werd, is geboren en getogen in de buurt van Sporting Mechelen.

Bij die club debuteerde hij en werd er als aanvaller topschutter.

Een tijdelijke overgang naar Hever liep falikant af. Bij zijn terugkeer naar Sporting liep het vlot maar Yvan wou meer.

Op aandringen van voorzitter en stichter Leon Van Loey nam hij de kadettenploeg onder zijn hoede en daar begon het.

Yvan Emmerechts liet zich inschrijven aan de Heizelschool voor trainers, aanvankelijk met de idee één jaar te volgen “om eens te zien wat het gaf”.

Het liep erg goed en Emmerechts behaalde na drie jaar zijn trainersdiploma.

Inmiddels was hij op 28-jarige leeftijd gestopt met voetballen en ging al zijn aandacht naar een trainersloopbaan. Tussendoor een extraatje naar Racing Basket, waar hij jarenlang een fervent aanhanger was, o.a. mee de finale van de Koracbeker in Cantu mee beleefde maar na een mislukte verplaatsing naar Oostende, waar men langs Mechelse zijde wel kaarten had beloofd maar voor gesloten deuren bleef staan. ‘Toen was de liefde voor Racing Basket uit’, vertelde Yvan Emmerechts.

Bij Racing Mechelen trainde hij de kadetten, werd er na één seizoen weggehaald door concurrent KV waar hij de scholieren onder zijn hoede kreeg.

Daarna trainde hij vijf seizoenen Muizen. Toen hij er kwam speelde deze club in vierde provinciale, toen hij er wegging speelde Muizen in tweede.

Bij VV Leest werd het na twee seizoenen de titel en promotie.

‘Ik moest het als voetballer van fysiek en snelheid hebben’.

Yvan Emmerechts is eerlijk. ‘Het is toch spijtig dat ik pas tijdens de Heizelschool leerde hoe je een bal op de borst moet opvangen. Niemand die me dit tijdens mijn jeugdjaren op Sporting had aangeleerd. En het is slechts een klein voorbeeld’.

Hij is van oordeel dat de voetballende jongeren het nu gemakkelijker hebben. ‘Meestal goede jeugdtrainers die iets meegeven. In mijn tijd was dat niet het geval’

(Samengevat uit GvM, HLN en DMW, van 4/5 en 10/5/85)

Foto’s :

-Trainer Yvan Emmerechts kreeg van de scheids een gele kaart omdat hij na het verlossende doelpunt één van zijn spelers ging feliciteren. Gust Emmeregs keek toe.

-Yvan Emmerechts.

-Lachende gezichten bij de spelers van VV. Na de overwinning op Pijpelheide was het team meteen zeker van de titel én de promotie naar eerste provinciale.

21-10-2013 om 07:01 geschreven door Marcel Van Hoof

De populaire Vlaamse zanger

Jimmy Frey was een graaggeziene

gast te Leest.

1985 – Zaterdag 13 april : Sportcentrum Leest : Joepie Jeugd Playback Wedstrijd

Presentatie : Marijn De Valck met gastoptreden van Jimmy Frey.

1985 – 13 april : Dansavond Landelijke Rijvereniging . (‘DB’, april ’85)

1985 – 14 april : De eerste communicanten van 1985

“Tijdens de hoogmis van 10 u. hielden de achtjarige kinderen  van het tweede studiejaar hun eerste gezamelijke comunie.” (Parochieblad van 25/4/85 dn ‘DB’ april ’85)

De communicanten :

Inge Boonen, Hans De Hondt, Ilse De Laet, Rebecca De Wit, Maarten Dons, Melissa Duran, Tim Glorie, David Liekens, Inge Fierens, Veerle Fierens, Nele Galicia, Veerle Lamberts, Nathalie Muyldermans, Tinneke Reyntiens, Ilse Lauwers, Veerle Salden, Iris Selleslagh, David Slachmuylders, Kris Slachmuylders, Wendy Segers, Veerle Spruyt, Steve Van Beneden, Veerle Van Horebeeck, Koen Van de Maele, Michael Verbeeck, Kriestien Verbeeck, Hilde Verbruggen, Sandra Vloebergh, John Beullens.

1985 – Maandag 22 april : Infonamiddag voor gepensioneerden te Hombeek

In het Parochiecentrum aan de Bankstraat te Hombeek ging een speciale infonamiddag voor gepensioneerden door.

Leestenaar Miel Polfliet, vrijgestelde van de sectoren Spoor-Post-RTT voerde er het woord voor de openbare diensten.

(Folder ACV)

1985 – 23 april : Eerste zangrepetitie voorbereiding ’40 jaar priester’.

“TOEKOMST-MUZIEK in de PAROCHIE :

Viering ’40 jaar PRIESTER’ van E.H. Pastoor Lornoy op zaterdag 25 mei 1985.

Voor de plechtige eucharistieviering wordt hiertoe zangrepetitie voorzien vanaf 23 april, elke dinsdagavond om 20 uur in de kerk.

Voor deze gelegenheid doen we beroep op alle ‘welwillenden’ en ‘stemhebbenden’ –gezien sommige mensen van het zangkoor voor deze dag belet zijn.”

(‘DB’,april ’85)

1985 – 26, 27 en 28 april : Vevoc Weekend te Nassogne.

De oud-chiroleden verbleven in het vacantiecentrum Les Forges.

De prijs per volwassene : 930 fr., kinderen van 6 tot 11 jaar : 760 fr., kinderen van 1 tot 5

jaar : 600 fr.

Inschrijvingen dienden te gebeuren bij Vic Smets, Kouter.

(Info voor de Vevocleden, 26/2/85)

1985 – Zondag 28 april : Pensenkermis van Chiro-Aspi’s.

Vanaf 15 uur in het groot chirolokaal. Om 18 uur was er volksdans.(Parochieblad 25/4)

1985 – Mei : Rozenhoedje aan de Grot.

“Tijdens de meifoto maand wordt aan de grot van Lourdes het rozenhoedje gebeden elke dinsdag- en vrijdagavond om 20 u.” (Parochieblad 25/4/85)

1985 – Woensdag 1 mei : 1 MEI-OPTOCHT

“Militanten en sympathisanten, het is nu meer dan ooit nodig hierin mee op te stappen. Naast de inspraak van onze SP-mandatarissen in het parlement, is deze betoging één van de middelen die wij moeten gebruiken tégen de dwaze beslissingen van de huidige regering. Samenkomst om 9u.45 aan de C&A op de Botermarkt.

Na de optocht : gezien de ambiance op de 1 mei-betoging en na afloop ervan, werd verleden jaar door een aantal van onze leden de wens geopperd om na de betoging in Mechelen te ‘blijven hangen’. Wel zullen de leden, ter vervanging van het eetmaal in Leest, een 2-tal gratis consumpties krijgen in het Volkshuis van Mechelen.”

(‘Voor Allen’, 8/4/85)

21-10-2013 om 06:48 geschreven door Marcel Van Hoof

Ook Drukkerij Plasqui was

vertegenwoordigd op de

Handelsbeurs.

1985 – 7 en 8 April – “Posse Leest” :

Druilregen, afgewisseld met fikse stortbuien en aangewakkerd met rukwinden. Zo verging het “Posse Leest” editie 1985.

Op het programma :    

Pasen : kaartnamiddag om 15 uur. Om 19 uur filmvoorstelling.

Op paasmaandag vergastte de chirojeugd de bezoekers op een natje in hun bar “’t Zesde gebod” en ’s avonds was er vanaf 20 uur een “Posse Leest TD” met Studio Satan voor de jeugdigen in hart en oren.

De werkgroep “Voetspoor” zorgde voor een negende paastentoonstelling met als  speciale gast de Mechelse kunstenaar Frans Croes.Vaste waarden Tony Baarendse, Karel Soors en Friede Willems stelden ten toon en er werd een diareeks vertoond over de Ost-tentoonstelling van 1984.

De gepensioneerden toonden in de chirolokalen hun hobby’s en nodigden de mensen uit op pannekoeken met koffie.

Kwak stelde tentoon in de “Drij Gapers” met werken van Georges Herregods, Paul Van Roy, Hans en Stef De Laet. Zij exposeerden met aquarellen, foto’s, beeldhouwwerken, kruiken, olieverf en grafiek. Spreker op de vernissage was W. Lauwens.

Kleinveebond “Het Rijke Nest” hield ter gelegenheid van hun 10-jarig bestaan een grote kleinveetentoonstelling met konijnen, kippen, volgels, schapen, paarden en duiven.

In het sportcentrum vond een handelsbeurs plaats die muzikaal werd opgeluisterd  door de brassband St-Cecilia uit Heffen en het Jeugd- en Muziekkorps “De Mechelse Arendjes”.

Volksdansgroep Korneel vierde zijn vijfjarig bestaan en brachten op paasmaandag  een speciaal lenteprogramma in de vrije basisschool. In de school kon men op  paasmaandag tussen 12 en 18.30 u. ‘lekker smullen’ (soep-kip-nagerecht).

Spijtig van de druilregen, de stortbuien en de rukwinden.          

Het Davidsfonds pakte voor de 17^e maal uit, ditmaal met “het klasje uit de tijd  van toen”. Niet voor het eerst werd ook gemikt op de uitgeweken Leestenaar.

Bij middel van tientallen klasfoto’s werd elkeen geconfronteerd met een vervlogen glorie van in de kleuter- of lagere school. Door opzoekingswerk en overleg in wekelijkse vergaderingen selecteerden de bestuursleden een serie foto’s die een beeld gaven van zowel de klas van meester De Leers, Selleslagh of Huysmans, zuster Gonzega of Annonciata, als van het actuele lerarenkorps. Uit oude rommeldozen en vergeten kistjes kwamen klasfoto’s uit de periode van voor de eerste wereldoorlog tot en met de jaren zeventig. Verder deed men een flinke duik in het schoolverleden door het bij elkaar trommelen van oude schoolgarnituren als de klassieke schoolbank tot oude kaarten, handwerken, schoolbenodigdheden en de Mechelse Catechismus.

‘De Band’ (mei 85) over deze editie van Posse Leest :

Posse Leest, nagenoeg uitgeregend.

“Zo stond het in de Gazet van Mechelen. Inderdaad, mooi weer was het niet, maar ‘uitgeregend’ lijkt ons ook iets te negatief. Trouwens, wat dachten de initiatiefnemers van de verschillende activiteiten ervan ? We vroegen ze naar hun mening :

Leonie De Laet-Windelen van KORNEEL over hun volksdansvoorstelling :

‘Hoewel de ochtend koud, grauw en nat begonnen was, kwam de zon tegen de middag nieuwsgierig door het wolkendek gluren om het ‘lenteprogramma’ van Korneel te bewonderen. Met kroontjes van prilgroene blaadjes en lintjes en bloempjes dansten onze Korneeltjes en Kornellekes de lente tegemoet onder goedkeurende belangstelling van een talrijk publiek. Ook de jeugd en de volwassenen konden aan de lokroep van de lente niet weerstaan en brachten een geslaagde ‘meiboomdans’, een lentedans en alles veranderde in een grote kermissfeer op de speelplaats van de vrije lagere school toen iedereen de dansvloer opdanste op de tonen van de ‘Dorpskermis’ van A. Preud’homme :

De kerkklokken luiden, de hoogmis is gedaan

Een windje uit het zuiden, ontvouwt de bontevaan

De boerendochters pronken

In ’t nauw gespannen kleed

De muzikanten lonken

En houden zich gereed

De burgemeester knipt het lint….

De paardenmolens draaien, de kerremis begint.

De schommelschuiten zwaaien, de kerremis begint…’

De Kwak-leden Hans en Stef De Laet, Paul Van Roy, George Herregods : ‘Voor de tweede maal namen de mensen van KWAK het initiatief om met Pasen en Paasmaandag hun werken tentoon te stellen in het bovenzaaltje van de ‘Drij Gapers’.

Er waren een heleboel uiteenlopende zaken te bekijken, o.a. aquarellen, beeldhouwwerk, foto’s, keramiek, ikonen en olieverfschilderijen.

De vele mensen die onze tentoonstelling bezochten hadden een positieve kritiek, dewelke ons zeker zal aanzetten om volgend jaar dit initiatief te hernemen. Langs deze weg danken we dan  ook al degenen die ons een bezoek brachten.’

Het Davidsfondsbestuur over hun jaarlijkse tentoonstelling : ‘Tweede Paasdag 1985, regen, wind en storm en toch meer dan 800 bezoekers. Een bewijs dat het Davidsfonds Leest ook met haar 17^e tentoonstelling ‘Onze klas uit de tijd van toen…’ de belangstelling van Leestenaars en oud-Leestenaars wist op te wekken.

Met oude schoolfoto’s, schoolwerkjes en leermateriaal van vroeger werd getracht een evocatie te brengen van het schoolleven in het dorp van voor en kort na de tweede wereldoorlog. Pubers van nu erkenden hun ouders op de banken van de bewaarklas van zuster Gonzaga en waren soms verbaasd…dat zij zo erg op hun ouders gelijken.

Het Davidsfonds Leest is fier dat ook deze tentoonstelling de moeite waard is gevonden en dankt langs deze weg nogmaals al wie op welke manier dan ook heeft bijgedragen tot het wellukken ervan.’

De leden van Kunstkring Voetspoor : ‘Indrukken over onze jaarlijkse tentoonstelling met de Paasdagen ? De leden van ‘Voetspoor’ zijn tevreden. Nochtans waren er dit jaar minder bezoekers dan gewoonlijk. Daar zal vast en zeker de weermaker iets mee te maken hebben. Toch kregen we honderden aandachtige bezoekers over de vloer. En precies dàt heeft ons aangenaam verrast : ons publiek wordt jaar na jaar ‘aandachtiger’.

Bovendien kregen we wel een aantal ‘pluimpjes’ op ons palet. Zowel Leestenaars als andere bezoekers oordeelden dat dit onze mooiste tentoonstelling was, sinds de start in 1977.

En ook dat doet ons reuze plezier. Bedankt Leestenaars, bedankt trouwe bezoekers van overal. Uw bezoek is een riem onder het hart van ‘Voetspoor’. Dus spreken we af : tot volgend jaar !’

Bart Lauwens voor de Chiro : ‘Posse Leest…uitgeregend ? Door zure regen dan wellicht, maar het Belgische weertje heeft ons niet kunnen dwarsbomen. Integendeel, de weermakers joegen met hun wind en regen de mensen binnenshuis en wij zaten 2 dagen met een vol huis.

De zondagnamiddag startte onze chiro-activiteiten. Iedereen was welkom vanaf 14 u. in onze bar  ’t Zesde gebod’. Voor de liefhebbers van de wielrennerij hadden we een heus TV-toestel in onze gelagkamer geïnstalleerd. De ‘Ronde van Vlaanderen’ kwam even langs maar niemand bleef hangen, want Vanderaerden voerde de forcing en renners drinken nu eenmaal niet tijdens het koersgebeuren…uit een glas.

Vanaf 15 u. verzamelden de toegestroomde kaartliefhebbers zich rond de tafeltjes in de bar. Aas, dame en heer op de tafels en ’t kieken in de zak van de winnaar. Zij die verloren hadden kregen een ei mee. Geen windeieren, maar fris verpakte paaseieren en iedereen content !

’s Avonds zorgden we voor een filmavond. Terence Hill met zijn knotsgekke streken vermaakte de vele aanwezigen.

Paaszondag was O.K., nu maar hopen dat ‘Posse-meundag’ gesmeerd zou lopen.

Enkele leiders en leidsters waren naar de Landdag van Chiro nationaal getrokken te Antwerpen. Terwijl hadden de aspi’s en de andere leidingsmensen het enorm druk met de Posse-Leestgangers.

Hoe later het werd, hoe losser de tongen werden en vele oud-Leestenaars en autochtonen vonden elkaar terug tussen pot en pint.

’s Avonds, na de Landdag en de kermis, kwamen honderden jeugdigen naar de parochiezaal van Leest om hun stukje Posse Leest mee te maken. Deze T.D. kent geen gelijken en hielp onze bivakkas goed spijzen. ’t Is te hopen dat dit initiatief nog jaren mag blijven bestaan, anders zou het bivak een aardige stuiver meer kosten.

Volgend jaar verwachten we nog meer volk op onze kaartnamiddag en filmavond. De T.D. zal wel goed lopen, daarrond bestaan geen twijfels.

Nu dat Posse voorbij is schiet de leidingsploeg weer in actie om het bivak van de grond te krijgen. We hopen dat het ook een topper wordt ! …maar dan zonder regen !!!’

‘Last but not least’ : Joanna Van Brempt (gepensioneerden)  telefonisch : ‘Er was zoveel volk als anders, wel kwam het volk wat later. De verkoop was goed. ’t Is interessant, ge ziet alle jaren weer dezelfde oude bekenden terug, om te komen kijken naar ons werk en ook om eens een gezellig babbeltje te slaan…’”

21-10-2013 om 06:40 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 4 april – Gazet van Mechelen :

‘Rust Roest’ brengt reeds 65 jaar cultuur op de planken.

“De toneelkring ‘Rust Roest’ uit Leest nadert stilaan zijn vijfenzestigste verjaardag, en wel op 1 november 1986. Een gezonde doorstroming zorgde ervoor dat zowel leden, als bestuur niets van hun jeugdig enthousiasme verloren hebben.

Het begon allemaal in 1921. Toen werd in de schoot van de toenmalige fanfare ‘Arbeid Adelt’ de toneelkring ‘Rust Roest’ opgericht. De meeste spelers stapten over uit de bestaande toneelvereniging ‘Eendracht en Vrede’. Initiaftiefnemers en stuwende krachten waren Victor Selleslagh, Alfons Hellemans, Jaak Publie, Amandus Van Steen, Frans Selleslagh en Jef Van Hoof. Eerstgenoemde als voorzitter, maar vooral ook Alfons Hellemans zou een opmerkelijke rol spelen in het bestaan van de vereniging.

De eerste opvoering ‘Moederhart’ van N. De Tiere vond plaats in zaal St.-Cecilia (nu: De Drij Gapers) onder leiding van Jan Steenackers uit Kapelle-op-den-Bos.
In 1925 nam Alfons Hellemans het commando over en hij bleek een uistekend leider te zijn. Een halve eeuw lang verzorgde hij de regie van de meest uiteenlopende genres van stukken, en telkenmale mocht van een succes worden gesproken. In 1975 nam zijn zoon Guido Hellemans zijn taak over en die voert nu nog steeds de regie.

De opsplitsing met wederzijds akkoord van de fanfare Arbeid Adelt en de toneelkring gebeurde in 1931. Wat niet belette dat Arbeid Adelt nog regelmatig het programma van Rust Roest muzikaal kwam opluisteren.

Het eigenaardige is wel dat Rust Roest, aangesloten bij AKVT, bijna nooit deelnam aan wedstrijden. Met zulk talent en klasse zou men wellicht anders vermoeden. Documenten uit 1931 verhalen wel de deelname aan een wedstrijd, uitgeschreven door het AKMT, en waar om duistere redenen slechts drie verenigingen aan deelnamen. Rust Roest werd derde maar kreeg wel een eervolle vermelding voor taalzuiverheid. Het verhaal gaat dat de toenmalige voorzitter Viktor Selleslagh zo boos was dat hij het verkregen diploma in wel duizend stukken scheurde.Was het misschien vanwege dit feit dat de kring zich niet meer zo gauw liet strikken voor deelname aan wedstrijden ?

In al die succesvolle jaren van liefhebberstoneel, speelde Rust Roest een honderdtal stukken en kon zij een beroep doen op zowat 86 vrouwelijke en 121 mannelijke acteurs. Er werd ook reeds vijfmaal van speelzaal veranderd om verschillende redenen. Na zaal St.-Cecilia week men in 1927 uit naar de parochiezaal en daar bleef men tot in 1980.

De ‘nieuwe’ zaal ‘St.-Cecilia’ bij Van Steen kon zich slechts vier jaar verheugen op de aanwezigheid van ‘Rust Roest’ want vanaf 1985 speelt de toneelkring in de Stedelijke Lagere School, Ten Moortele 2.

De viering van het 65-jarig bestaan op 1 november 1986 zal volgens het bestuur op een bescheiden doch waardige wijze plaatsvinden. Concrete plannen zijn er nog niet maar men denkt in de richting van een tentoonstelling met allerlei documenten, artikels, affiches, enz.

Ook de geschiedenis van ‘Rust Roest’ zal aan het brede publiek worden bekendgemaakt. Uiteraard ontbreken ook receptie en viering van gelauwerden niet. Immers, Rust Roest telt nog steeds twee medestichters in zijn rangen : ere-voorzitter Alfons Hellemans en ere-ondervoorzitter Jaak Publie. Beiden dus 65 lid van de vereniging.

Ook zal men een aangepast toneelstuk opvoeren en dat zal wellicht ‘Het schone verscheiden van Peter Broeckx’ worden. Een volks stuk van Mark De Bie.

Maar vooreerst wordt nog een ander stuk opgevoerd en wel op zaterdagen 5 en 12 april 1986. Antigone, het befaamde klassiek Grieks toneelwerk werd uitverkozen om de basis te leggen voor een nieuw succesvol speeljaar.

De titelrol wordt vertolkt door Hilde De Kock en de regie is in handen van Guido Hellemans. Een soort avant-première werd gebracht op de feestvergadering van de KVLV-Rijmenam op zondag 23 maart. Daar werd een gedeelte van het stuk gebracht (1 uur) en dit was voor de acteurs en regisseur een uitstekend klankbord om de laatste schoonheidsfoutjes weg te werken. (J.T.)”  

1985 – 7 april : Plechtige Communie en Vormsel

Tijdens de hoogmis van 10 u had de Plechtige Communie en het Vormsel plaats. Het Vormsel werd toegediend door kardinaal Godfried Danneels. 

H. Vormsel

Dirk Annaert, Ingrid Bernaerts, Kurt Cauwenbergh, Peter Emmeregs, Sven Diddens, Sonja Holemans, Cindy Huys, Ronny Huysmans, Jan Leemans, Petra Keulemans, Wim Muysoms, Els Peeters, Ilse Peeters, Ann Robbens, Johan Tiri, Els Van den Sande, Alain Van den Sande, Kim Van Heck, Erik Van den Vondel, Karen Van Sweeveld, Jurgen Verschueren.

(‘DB’, april ’85)

20-10-2013 om 12:05 geschreven door Marcel Van Hoof

 Willy De Beck, vorig jaar op tornooi met Utraco,

is samen met zijn broer Paul één van de ‘cracks’

van de rijvereniging Leest. (foto : GVM)

1985 – 3 april – GvM  : Aankondiging Elfde Handelsbeurs

“Sportcentrum Leest kondigt zijn elfde handelsbeurs aan. Deze zal plaatsvinden in het sportcentrum op 6,7 en 8 april.

De Leestse Handelsbeurs is een mooi alternatief. De meest gevarieerde artikelen worden tentoon gesteld, van servies tot kachel, van eetwaren tot bouwmaterialen.

Geheel vrijblijvend lichten de handelaars de bezoekers in, geven hen deskundige uitleg. Natuurlijk worden op deze beurs ook belangrijke kortingen gegeven en verrassingen zijn niet uit de lucht.

De initiatiefnemers laten zich  natuurlijk niet onbetuigd, en doen hun faam alle eer aan. Zij zorgen ervoor dat artiesten en andere bekendheden rondzwerven op de beurs. Zo kan men bv. Op paasmaandag tussen 14 en 17 u. het weerbericht vragen aan Armand Pien.

Honger stillen en dorst lessen gebeurt in het restaurant en de cafétaria, aan zeer democratische prijzen.
De beurs wordt officieel geopend te 15 u. door het stadsbestuur, de Brass-Band St.-Cecilia Heffen en het jeugd- en muziekkorps ‘De Mechelse Arendjes’ zorgen voor muzikale opluistering.

De sporthal is centraal gelegen en er is ruime parking voorzien. Naast de sporthal is er een grote tent opgetrokken waarin de kleinveetentoonstelling gehouden wordt.

De Kleinveebond ‘Het Rijke Nest’ pakt uit met kippen, duiven, konijnen, vogels, geiten, schapen en paaskuikentjes.
Op paasmaandag is er ook een jaarmarkt uit de goede oude tijd gepland, met onder meer paarden, koeien, vaarzen, enz. Gratis inkom en tombola met meer dan 10.000 Bfr. waardevolle prijzen.” 

1985 – 3 april – Gazet van Mechelen : PVV verruimt bestuur

“Op de jongste en tegelijkertijd ook eerste vergadering van het pas verkozen Mechelse “PVV-dagelijkse bestuur” werd besloten het bestuur door middel  van Coöptatie uit te breiden met de voorzitters of hoofdverantwoordelijken  van de onderscheiden Mechelse PVV onderafdelingen en –wijken.

Buiten de reeds rechtstreeks in februari verkozen bestuursleden werden volgende personen toegevoegd : René De Borger, Marcel Diddens (Leest) ...”

1985 – 3 april – Gazet van Mechelen :

                                       Inzet van de Leestse ruiters werd beloond.

Bij de Landelijke rijverenigingen loopt de winterwerking bijna ten einde.

Op het programma staan alleen nog de provinciale en nationale veelzijdigheidswedstrijden.
In de maand mei wordt dan gestart met het tornooiseizoen, de belangrijkste activiteit van het jaar. Daarom nu nog even kennis maken met één van de clubs van het gewest Mechelen.

Later komen de anderen aan de beurt.

De R.V.Leest is tegelijkertijd een oude en een erg jonge vereniging.
In 1955 al werd ze opgericht maar na een aantal jaren bleef er niks meer van over.
In 1977 staken enkele enthousiaste paardenliefhebbers de hoofden bij mekaar en de R.V. ging opnieuw van start.

De eerste jaren ging het moeilijk. Er waren weinig leden.
Er werd weinig geoefend en ook de resultaten bleven uit.Maar de laastste jaren loopt het echt vlot te Leest.

Momenteel heeft men 18 rijdende leden en 9 ponyruiters die natuurlijk aangesloten zijn bij de ponyclub onder de deskundige leiding van Wim De Wachter (kommandant) en Anja Liers (hulpkommandant).

Elke zondagnamiddag, als er geen jumping of tornooi is, oefenen de ruiters op de Leestse Kouter. Ook voor hen was een goeie lesgever noodzakelijk en daarom werd Johan Dewin aangesproken, een ruiter en africhter van paarden uit Westerlo.

En na twee jaar is iedereen nog steeds tevreden.

Het duidelijkste bewijs daarvan is het succes op de wedstrijden.
Paul De Beck wist zich dit jaar te klasseren voor het nationaal kampioenschap jumping en voor zijn broer Willy (foto boven) zit er waarschijnlijk een plaats voor de nationale veelzijdigheidswedstrijd in. Wat natuurlijk niets afdoet van de prestaties van de andere leden. Verleden jaar behaalde men op een toernooi te Opwijk met 12 paarden 12 medailles.

De rijvereniging beschikt over een eigen vrachtwagen, zodat ook mensen zonder vervoer bij Leest terecht kunnen.

Opdat alles kosteloos zou blijven voor de leden wordt elk jaar een mosselsoouper ingericht en een ruitersbal. En dat is gepland voor zaterdag 13 april in de parochiezaal te Leest.

Kommandant is Gert Geets en voorzitter is Walter De Prins.

Dit jaar organizeert de R.V. ook een toernooi, op 25 augustus.

Voor de ponyruiters staat er elke zomer ook een kamp op het programma en drie pony-amazones zijn al tweemaal met hun pony van Leest te voet naar zee geweest.

Een avontuur waar ze erg goeie herinneringen aan bewaren, vooral aan de gastvrije mensen die voor onderdak zorgden.

Men verwacht te Leest dit jaar natuurlijk een uitstekend toernooiseizoen.
Het voorbije jumpingseizoen was namelijk erg succesvol en alle ruiters zetten zich dan ook volledig in om zich ook dit jaar in de kijker te rijden.

     (E.D.R.)

20-10-2013 om 12:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 2 april –  Soep van den troep  : Willy Schaerlaeckens schreef ons (vanuit Soest) :

“Beste Bandlezers,

Op 4 maart trok ik met een klein hartje naar Mechelen om me vandaar naar Antwerpen te begeven. Al vlug zag ik hoeveel jongemannen in hetzelfde geval waren als ik; een ganse trein nieuw opgeroepen soldaten trok naar de kazerne van Kapellen (Ekeren). Na een fikse eerste mars van het station tot de kazerne maakten we al onmiddellijk kennis met het leger.

Daar aangekomen werden we in peletons en kamers ingedeeld. Tegen de avond zaten we zo stilaan op onze plaats en konden we met een eerste kennismaking beginnen.

De ganse eerste week was trouwens een kennismaking : nieuwe kameraden, nieuwe chefs, een nieuwe omgeving. Ik werd dadelijk aangeduid als kameroverste. Na enkele dagen werd ik zelfs tot peletonoverste benoemd, twee taken die niet te onderschatten zijn. Tijdens deze eerste dagen kregen we toespraken van verschillende mannen met een ganse strepen- en sterrenwinkel. Later werd ons wel geleerd dat al die sterren en strepen een hele betekenis hebben.

De rest van de week vulden we met lessen over reglementen, ontploffingen, bewapening, het toedienen van de eerste zorgen, tactiek,… Tussen al de lessen in gingen we ons buikje lekker vol eten, want van het eten hadden we echt geen klagen. We waren allen wel blij dat we in het weekend naar huis mochten om eens goed uit te slapen.

De tweede week ging al even vlug voorbij als de eerste en vooraleer we het zelf wisten waren we aan onze derde week bezig. Tijdens deze week begonnen we aan onze eerste praktijkoefening : de gaskamer. Al bij al viel ook dit goed mee.

We zaten al met onze gedachten thuis, want we hadden een dagje verlof, de zogenaamde bataljonsdag.

De laatste week opleiding beloofde echter wel zwaarder te worden. Het drukke programma begon ’s maandags met een tochtje naar het fort van Kapellen om te gaan schieten met de Vigneron. Dinsdag was de climax, een mars van meer dan een uur naar Brasschaat. Daar werd alle theorie op een rijtje in praktijk omgezet. Dat ging van sluipen, kruipen, vallen en opstaan, tot schildwacht spelen. De aanhoudende regen en het modderparcours maakten het wel extra zwaar. De woensdag opnieuw naar Brasschaat, maar dit keer met de bus. We gingen schieten met de FAL. Daar ondervonden we in welke slechte staat de Belgische geweren op dit ogenblik verkeren. Donderdagavond was het ons afzwaaifeest van Kapellen. Met de ganse kamer maakten we er een gezellig onderonsje van.

Na een lange treinreis zijn we nu in Soest aangekomen. De eerste dagen vallen hier mee. Er staat me hier een rustig jobje te wachten. Het eerste wat we te horen kregen was dat we zeker 3 weken weg zijn. Voilà, geen Paasmaandag in Leest, maar we zullen ons hier ook wel proberen te amuseren.

Tot schrijfs, SM Willy.”(‘DB’, mei ’85)

In het heimatblad van juni verscheen het vervolg :

In de vorige Band kon iedereen lezen hoe het verliep in mijn opleiding. Nu komt het vervolg vanuit Duitsland.

Op 1 april zijn we met de ganse Compagnie uit Ekeren vertrokken in de richting van Duitsland. Een hele bende arme sukkelaars begaf zich eerst naar Schaarbeek waar de DVT (noot : militaire trein) rond 10u20 vertrok. Na een lange reis met veel onderbrekingen kwam om 15u45 het station van Soest in zicht. Met bussen werden we naar de verschillende kazernes van Soest gebracht. Bijna gans ons peleton werd ondergebracht in de 9^de Linie.

Daar aangekomen werden we per Compagnie en per kamer ingedeeld.

De eerste dagen was het weer allemaal wat wennen aan het nieuwe milieu. Hier in Soest zijn het bijna allemaal beroepsmensen, in onze opleiding in Ekeren kwam je maar zelden een ‘boeffer’ tegen.

Door de soldaten die al minstens een maand daar gekazerneerd waren, werd ons verteld dat we niet lang in Soest zouden blijven. Op 8 april, jawel Paasmaandag en Hoogdag met een grote ‘H’ in Leest, vertrokken we om 2u30 ’s morgens op kamp naar de Luneburgerheide, meer bepaald naar Bergen Hohne, 260 km ten noorden van Soest en 100 km beneden Hamburg. Ik was medebegeleider van een oude 6-tonner, dus van slapen was er geen sprake. Na zo’n 100 km en meer dan 2 uur rijden (ik was toch zo zachtjes aan het indommelen) waren we terug klaar wakker. Enkele keren puf, puf, puf en daar stonden we langs de kant van de baan. Na een kwartiertje was het euvel (mazoutfiltertje kapot) hersteld en konden we rustig (plus minus 50 km/u) verder tuffen. Rond 8 uur kwamen we toch in Bergen aan. Het verblijf in Bergen viel wel mee. Het waren wel lange dagen. Om 7 u. ’s morgens moest ik al op het bureel zijn om daar permanent te blijven tot ongeveer 9 u. ’s avonds. Dat gaat zo als ge op het bureel van de Commandant zit. Schoon jobke, maar dan kunt ge wel elke dag (gedurende 2 weken) wacht kloppen.
Wel ben ik (als tegenprestatie ?) met de Commandant naar de domonstratieschietoefening gaan kijken. Er werden daar raketten van zomaar eventjes 600.000 fr. afgevuurd. Dan met de jeep naar de schietstand want daar waren mijn medematen al aan het schieten met de Vigneron. Halfweg het kamp ben ik ‘vlug’ even naar Soest geweest om er een kaft te gaan halen die we vergeten hadden. Typisch leger, 520 km voor een kaft !

Na ons verblijf van 2 weken in Bergen keerden we allen terug naar Soest. Enkele dagen op het bureel en op verlof.

Juist voor we echter op verlof konden vertrekken hadden we nog een bataljonscross. Hierin eindigde ik 8^ste en werd meteen 1^ste milicien. Samen met nog een andere milicien en enkele onderofficieren mag ik op 15 mei mee naar Eupen voor een cross van 8,4 km. Daar gaan we lopen voor een of andere beker.

Na de bataljonscross was het enkel wachten op de DVT die om 3u30 ’s morgens vertrok.

Het verlof ging allemaal veel te vlug voorbij en zo zitten we hier weer in Soest.

Hopelijk voor niet te lang want in Leest naderen de volgende feesten.

Tot dan misschien, Soldaat Willy.”

En op 8 augustus schreef hij weer vanuit Soest naar het heimatblad :

“Het jaarlijks verlof is weer voor velen voorbij. Ook hier in Soest is iedereen terug aan de slag gegaan. Niet dat er anders veel gewerkt wordt, dat niet. Wij als doodgewoon milicien genieten niet van al die voordelen. Wij moeten het stellen met 6 dagjes verlof per maand. Maar al bj al zou ik toch niet willen ruilen voor het boeffersleventje.

Ondertussen ben ik hier toch al mijn zesde maand bezig en begin zo stilaan af te tellen. Het gaat wel zo langzaam tijd worden. Nu volgen er nog zo’n 80 dagen.

De voorbije maanden is er ook wel het één en ander gebeurd. In juni hadden we in de kazerne bataljonsfeesten en een bevelsovergave. Anderhalf uur moesten we in slechte weersomstandigheden stilstaan en dan volgde het défile. Maar achteraf konden we genieten van 3 dagen feest. Er waren hier vele families op bezoek. De sfeer was gans anders dan de andere dagen. Tentoonstellingen van alles wat met het leger te maken had (tanks, geweren, raketten,…).

En in juli stond er weeer een ‘feest’ op het programma. We mochten immers deelnemen aan het militair défilé in Brussel. Gedurende 2 weken werd elke dag geoefend. Het moest goed zijn want Soest moest de eer verdedigen. In Brussel verliep alles goed. Zaterdagmiddag vertrokken we hier in Soest reeds. Om 7 u. ’s avonds kwamen we aan in ‘hotel Peutie’. Daar was een echt vakantiekamp met ‘koningseten’ (in vergelijking met in Soest). Maar zondagavond onmiddellijk na ons optreden in Brussel ging het huiswaarts (lees Soest).

Het is wel eens plezant zo door de straten van Brussel te paraderen en weten dat er vele duizenden mensen naar jou aan het kijken zijn. En zo hebben we de Koning ook weer eens gezien, eerst voor een gewone schouwing (de Koning reed met zijn jeep voorbij) en achteraf gingen wij hem voorbij voor de parade. Wie weet houden we er nog een dagje verlof aan over.

Vorige maand ben ik hier ook nog ‘peter’ geworden. Er kwamen een paar nieuwe ‘rekruutjes’ binnen en elke maand wordt er zo een verantwoordelijke aangeduid die hen moet rondleiden. Een dagje rondwandelen in de kazerne en in de stad, met andere woorden een extra dagje verlof.

Voor ik mijn brief sluit zou ik nog de goedendag willen doen aan alle lezers van De Band, maar vooral aan ‘mijn klanten’ van de Juniorslaan, Lindelaan en de Oude Tisseltbaan. Binnen twee maanden hebben jullie de oude fakteur terug.

Tot dan, soldaat Willy.” (‘DB’,juni ’85)   

-Plechtige communicant Willy Schaerlaeckens in ’76.

-Afscheid van ‘den troep’ van S.M. Willy Schaerlaeckens.

20-10-2013 om 11:48 geschreven door Marcel Van Hoof

Pater René De Laet.
(foto : Familie Voet)

1985 – April – ‘De Band’ : Nieuws van Pater René De Laet

Hier volgt weer een uittreksel uit één van zijn brieven. René is nogmaal op reis in zijn Zaïrees missiegebied :

“Als wij aangekomen waren in Murhesa (op 20 km. Van Bukavu, of 800 km. Van Bambu) was het natuurlijk kermis gedurende vijf dagen die wij daar doorgebracht hebben.Willi en ik bij zijn broer Godfried die het 25-jarig jubileum van zijn priesterwijding vierde op 7 februari. Ik was eerst (voor ons vertrek) voor vier dagen op toernée geweest; was terug thuis op woensdag 1 maart. Ik had gedacht dat wij eerst maar vrijdagmorgen  zouden vertrokken zijn maar Willi was gepresseerd; dan maar gauw mijn valies maken, nog ’t een en ’t ander regelen en donderdag rond tien uur waren wij de baan op met onze jeep Toyota (korte chassis, hetgeen maakt dat men daar nog al fel in geschokt wordt). ’s Middags hebben wij gedineerd in Bunia op de prokuur nadat wij eerst nog eventjes de stad ingereden waren om ’t een en ’t ander te kopen voor onderweg. Om kwart voor een waren wij dan terug weg, de baan naar Kisangani, langs Irumu tot aan het groot kruispunt (dat nogal berucht was in de tijd van de Simba’s); daar sloegen wij dan links af naar het zuiden en om half vijf kwamen wij aan in Mbau, de eerste missie van de Paters  Assemptionnisten van Kapelle (dat was 250 km van Bunia); daar zit een Pater ,helemaal alleen, die kwam juist thuis, want om de maand gaat die voor 8 dagen bij zijn confraters op een andere missie doorbrengen, zodat hij niet helemaal zot wordt van altijd maar alleen te zitten. Daar zijn wij dan met open armen ontvangen geworden; ’s anderendaags vrijdag terug de baan op; tegen half zes ’s avonds kwamen wij in het hotel van Rwindi voor wij aan het hotel aankwamen zagen wij daar n’en dikken aap zitten op een uitstekende rotssteen; ik zei tegen Willi van te stoppen om een foto te kunnen nemen, want dat was echt de moeite waard; als ik klaar was stond die dikke aap op en draaide zich parmantig om en liet zijn achterste zien en verdween dan juist tussen de bomen, dien dommerik !

Juist voor het hotel was een barreel opgesteld en wachten maar; iedereen vraagt zich af waarom dat dient. Omdat er niemand kwam opdagen, ging ik zelf eventjes kijken in een kotje; daar zat een militair en ik expliceerde hem dat wij naar het hotel moesten om er te logeren (normaal liet die vent eerst een deel camions of auto’s bijeen komen aan de barrière vooraleer die te openen, kwestie van zo weinig mogelijk moeite te doen). Ik ging dan vragen in het hotel bij de receptie om te logeren en ik kreeg daar een soort koud stortbad; voor een kamer (dus alleen om te slapen, zijn ogen dicht te doen gedurende acht uur) kostte dat 2.500 Belgische frankskens; met eten erbij het dubbel; ik heb dan maar gezegd saluut en de kost, we rijden verder, nog 60 km. Tot in Rutshuru terug buiten het park, waar er een missie is. Dat was nogal ambetant, nog twee uur rijden en in den donker, maar wij hadden toch nog het plezier een koppel leeuwen tegen te komen op de grote baan, maar dat was ook alles.

Om acht uur waren wij in Rutshuru, bij Poolse paters, die die missie een tijdje geleden overgenomen hadden van de Witte Paters, maar daar ook zijn wij goed ontvangen geweest, maar we waren ook nogal moe en lagen dan ook nogal rap tussen de lakens.

’s Anderendaags waren wij om acht uur terug weg; om elf uur waren wij in Goma, tegen de grens van de Rwanda en waar het Kivu meer begint. Monseigneur Ngabu, de bisschop van Goma, is er ene van bij ons, maar die was zich aan ’t klaar maken om te vertrekken naar België, hij had juist bericht ontvangen dat zijn algemene econoom (de man van de centen), die naar België op verlof vertrokken was en zich daar had laten opereren aan een long, overleden was. De bisschop wilde absoluut naar de begrafenis. Maar hij zei : rij direct door naar Bukavu (200 km), want de weg is nogal slecht vanaf Bobandana, op 50 km. van Goma, daar kunt ge eten bij de abbés en dan hebt ge nog heel de namiddag om tot in Murhesa te geraken. En wij weg…”

20-10-2013 om 11:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – april – ‘De Band’ : Wijzigingen bestuur Kleinveebond.

“Op de laatste maandelijkse vergadering van onze Kleinveebond zijn er enkele wijzigingen geweest in het bestuur. Namelijk onze Voorzitter Lamberts Toon heeft zijn taak overgedragen aan de jongeren.

Met algemeenheid van stemmen is hij Ere-voorzitter geworden.

Toon, in naam van het bestuur danken wij u voor alles wat gij gedaan hebt voor onze Kleinveebond. En wij hopen op u nog beroep te mogen doen in de toekomst.

Met algemeenheid van stemmen is De Hollander Guido tot Voorzitter gekozen. Wij wensen u van harte welkom in ons bestuur.

   De Secretaris Jos Vanlaerhoven.”

1985 – April ‘De Band’  : ’n UITLEEN PERIKELDANS

“Na de oorlogsjaren 1940-45, kregen de Belgen stilaan ’n toeristenkoorts, en in onze herberg

en winkel, Dorp nr 5 Leest, was er meermaals vraag door globetrotters, naar postkaarten met Leestse dorpszichten. ..’n Door mij in 1958 getekende prent, liet ik bij de P.V.B.A. Arte, tot ’n fotogravuur gieten…Een kleine Mechelse drukkerij, die onze Limonde etiketten in vier kleuren verzorgde, zou ons ’n paar duizend zulke zichtkaarten bezorgen, doch aleer het zover kwam was deze vriend door de concurrentie uitgeteld…Onderwijl hertekende ik nog eens die prent tot ’n vijfmaal groter kleuren dorpszicht tafereel , ’n panorama zoals ik het als jonge snaak, in 1911 zelf had gezien..

In 1976 verhuisde ik naar nr. 5 Kouter Leest, daar pronkt nu die schilderij op een kast in de voorplaats, en de fotogravuur siert tussen andere herinneringen het elektriciteitskastje in de traphal…Mijn gebuur den Aalmoezenier van den overkant, was te weten gekomen van mijn dorpszicht kleurentafereel, en kwam  die eens bekijken…en na zijn vruchteloos lokken tot aankoop, vroeg hij deze voor enkel ’n paar uur te mogen meenemen, om er een fotocopie te laten van maken voor het boek ‘Leest Geweest’, hetwelk ik hem gunde…

Bij het terugbrengen dien avond, vroeg hij of ik soms in dat eerstdaags uit te geven boek, ook ’n paar bladzijden vertels wou laten toevoegen, die ik hem bezorgde.

De Aalmoezenier had in zijn huurhuis ’n studio als redactie ingericht, waar hij met ’n vrijetijdsjeugd, geregeld de steeds al vroegere uitgave van het ‘Leestse Heimatblad’ voor soldaten en symphatisanten in stand hield.

Elke volgende maand kwam hij ’s avonds, met zeven maal op het zijvenster van mijn woonkamer tokken, telkens voor ‘n ‘Leestse Figuurkens’ aflevering…

Eens zag hij in de traphal die fotogravuur, en overtuigde mij, deze te lenen voor enkele proefafdrukken..

’n Tijd nadien had ik reeds meermaals willen hengelen naar het resultaat van die schijnbaar tijdsbehoevende hobby, doch ik wachtte met geduld op een initiatief zijnerzijds, dat uitbleef, en na ik er eens naar vroeg, en ’n tweede maal met aandrang, stoorde het mij, dat hij telkens wist, de vergeten inhoudsmap nog niet te hebben gevonden, die tussen stapels formulieren achter in zijn auto bleek te zijn verzeild..

Stilaan hitste, het duivelke in mij, iets als wantrouwen, tegen ’n mogelijk begeerd voorbarig kunstbezit…Maar een zekere keer, onder het gekend gammagetik, bedacht mijn engelbewaarder mij met volgend leugentje : ik onthaalde mijn uitleener verontschuldigend : ‘Nog ’n half uurtje zou ik mijn ‘figuurken’ moeten bijschaven, kom straks even terug, maar breng dan ook de in uw auto verdoolde fotogravuur eindelijk toch mee !’

Maar ach..plots ging dat valstrikleugentje ten dans met mijn engmatisch bedoezelde geweten, want…sapperloot, hij had juist de mappe hier ditmaal bij, en bood deze mij aan, zeggende : ‘Ik kom morgen wel eens weer’…

Edoch, ondanks het ontbreken van de bijbehorende factuur en reklaamfolder, werd achteraf die perikelhistorie, geen rem op, ons zijn ten vriend…

(Jacob Albert Huysmans) 

 -Het kleinood van J.A. Huymans.

-De cover van het heimatblad ‘De Band’ van april 1985. Tekening is van Frans Teughels.

20-10-2013 om 11:28 geschreven door Marcel Van Hoof

Karel Jonckheere tijdens de opening

van de boeken- en platenbeurs te Leest.    

1985 – 29, 30 en 31 maart : Boeken- en Platenbeurs te Leest

In de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest vond de tweede Vlaamse boeken- en  platenbeurs plaats van de vzw De Uilenspiegel.

De schijnwerper werd gericht op een reeks publicisten uit het Mechelse. Onder hen prof. Dr. L. Cumps, J. De Keersmaecker, H. Diddens, K. Jonckheere, M. Kocken, R. Van Kerckhoven, P. Verknocke, F. Verlinden en Fr. Vermoortel.

Naast deze Mechelse werken lagen er boeken over de Vlaamse beweging, politiek en informatie en lichtere werken als van Louis Verbeeck tot zelfs het grote crisis-oplosboek en ook enkele jeugdboeken en stripverhalen.

Tijdens de officiële opening hield auteur Karel Jonckheere een lezing.

Er werd poëzie voorgedragen door Amanda Verbergt en Tony Peeters.

De toegang was gratis.

“Een turnzaal als een oase van rust, met blankhouten tafels waarop netjes gerangschikte literaire werken liggen te wachten op ontdekking. Dit was het sfeerbeeld van de Vlaamse boeken- en platenbeurs in Leest, vrijdagavond even voor de opening.

Met de Vlaamse Leeuw in het gezichtsveld begroette de heer Karel Mertens de talrijke aanwezigen, waaronder ook schepen van onderwijs Joris. In een korte uiteenzetting schetste hij het doel en thema van deze boeken- en platenbeurs, waarna hij de eer had de eminente literator Karel Jonckheere aan te kondigen. Deze erg bekende en zeer gewaardeerde schrijver wist op zijn eigen mijmerende manier het publiek te boeien met verhalen over zijn tijd als inspecteur van het bibliotheekwezen van West-Vlaanderen. Zijn anekdote over Leest, ‘Eindelijk een streek waar men reclame maakt voor het bibliotheekwezen’, bracht onmiddellijk een meer ontspannen sfeer onder de aandachtige toehoorders. Toen hij daarna dreigde te stoppen, als de vrouwen niet op de nog resterende stoelen gingen zitten, was het hek helemaal van de dam. De joviale man praatte rustig verder over de eerbeid voor het boek en de vertalingen van Vlaamse werken, en kruide zijn verhaal steeds met een paar markante anekdotes. Hij besloot met de zinsnede ‘Als we denken dat we van de Nederlanders moeten leren mogen we één zaak nooit vergeten : er zit meer in ons dan we vermoeden.’

Een rondleiding in de zaal leerde ons dat de beurs voornamelijk gaat om een thematische verzameling van werken uit de omstreken van Mechelen. Van sommige van deze werken zijn praktisch geen exemplaren meer voorhanden en dat maakt ze ook uniek. Er zijn verschillende privé-verzamelingen aangelegd met werken van J. De Keersmaecker, F. Verknocke, F. Verlinden en M. Cocken.

Naast deze Mechelse werken troffen we nog boeken aan over de Vlaamse beweging, politiek en informatie en lichtere werken als van Louis Verbeeck tot zelfs het grote crisis-oplosboek en ook enkele jeugdboeken en stripverhalen.  (J.T.)”

(GvM, 1/4/85)

1985 – Zaterdag 30 maart : Prijsuitreiking KWB-Kaartkampioenschap 1984-1985.

            Programma:

            -19 u : Etentje bestaande uit ½ kip, fritten, provencaalse saus, groenten, wijn en

            koffie.

            -20u30 : Prijsuitreiking.

            -21u30 : Gezellig samenzijn met muziek en dans.

            Deelname : 200 frank per persoon.

“Na het etentje waarop een honderdtal ingeschrevenen waren, werden de prijzen uitgereikt van het kaartkampioenschap 1984-85. Daarna was er nog een gezellige dansavond en gratis tombola.

94 verschillende personen namen aan één of meerdere kaartavonden deel; twintig ervan hebben zelfs geen enkele keer gemist. De 54 deelnemers, die acht maal aanwezig waren, bekwamen een prijs. In totaal werd aan de prijzen van het eindklassement en de 12 kaartavonden meer dan 50.000 fr. besteed. Als voornaamste prijzen voor het eindklassement noteren we : een fiets, een fritex, een stel kookpannen, een barbecueset, een valies, een stroomstrijkijzer, enz… Aan de kampioen werd ook een herinneringstrofee overhandigd.

Uitslag :

1.Geerts Alfons

2.Van Loo Louis

3.De Gryse Maurice

4.Van Loo Marcel

5.Van Praet Pierre

                 Namens het bestuur, Fons Geerts.”

(‘DB’, mei ’85)

1985 – Zondag 31 maart : Jaarlijks Palmzondagconcert K.F.Sint-Cecilia

            In de zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6 Leest. Aanvang 19u30 stipt.

            Op dit concert traden op :

            -Drumband “St.-Cecilia” Mechelen-Leest o.l.v. Walter Van De Venne.

            -K.FanfareSt.-Cecilia Mechelen-Leest, o.l.v. gelegenheidsdirigent

            Eduard De Maeyer.

            Op het programma stonden ernstige en ontspannende werken.

            (Folder)

                                                        Palmzondagconcert te Leest

“De Leestse Koninklijke Fanfare St.-Cecilia heeft het de laatste weken niet onder de markt gehad. Immers, op 13 maart ll. nam hun dirigent J.P. Leveugle plotseling ontslag na een meningsverschil met het bestuur. De repetities voor het concert waren reeds volop aan gang en in allerijl moest dus een nieuwe dirigent gevonden worden. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en bereidwillige persoon.

Hij kreeg dus de zware taak op zich om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te strijken en hij is daar ook in geslaagd. Zes repetities waren er voor nodig, en dan mag men niet vergeten dat de fanfare op 24 maart jl. nog een gastoptreden moest verzorgen op het concert in Steendorp. De K.F. Sint-Cecilia had ook voor een interim gastdirigent gezorgd, nl. Francis Violet van de Heffense Vreugdegalm.
De avond zelf werd geopend met Chorale, een ernstig muziekstuk uit de 16^de eeuw, gevolgd door East Anglia van Jacob De Haan. Het bekende meesterwerk Capriccio Italien van Tsjaikovski was evenals de Floral Dance en 12th Street Rag nieuw ingebracht in het repertoire. Om de zware ernstige werkstukken te verlichten was een intermezzo aangebracht. Dit tussenstukje, dat goed in de smaak viel bij het talrijke publiek, werd gebracht door twee jonge cornetspelers nl. Luc Vertommen en Johan De Win.

Indian Summer

Na het mooie ‘Second suite in F major’ gebracht in twee delen kwam het prachtige ‘Indian Summer’ aan de beurt. Dit stuk zal bij velen de herinnering opgeroepen hebben aan het jaar 1978, toen St.-Cecilia er wereldkampioen mee werd. Ook nu was het een knappe afsluiter van het eerste deel.

Na de pauze kwam het lichtere werk aan bod. Presentatrice Lucia Van Roy kondigde Charanga aan, een eigen werkstuk van de in de zaal aanwezige Jan Segers. En na ‘Crazy music in the air’ werd ‘Grandfather’s clock’ gebracht, een stuk met twee solisten (Yves De Wit en Freddy Walschaers) voor tuba euphonium, op het voorplan. De applausmeter sloeg de hoogte in en daalde niet meer, want ook ‘The Floral Dance’ en het bisnummer ‘12the Street rag’ kenden een daverend succes.

Het is moeilijk concerten onderling te vergelijken, maar wat hier te horen was is van een eenzaam hoog niveau, en het talrijke publiek weet zoiets naar waarde te schatten.

(J.T.)”

(GvM, 2/4/85)

In ‘Toeters en Trompetten’ verschenen de algemene indrukken van enkele aanwezigen :

Jan Segers (componist) :

“Zeer goed ! Het verdwijnen van de chef werd goed opgevangen. De toekomst zal bewijzen dat men evengoed zal kunnen presteren als voorheen.”

Mr Wouters en Mr Van Leemut (mensen uit Hever die voor het eerst kwamen luisteren) :

“Fantastisch ! Niets dan pluspunten. ‘Crazy Music in the air’ en ‘Grootvaders klok’ waren hoogtepunten. Wij zijn bewonderaars van Frans Violet maar nu we de fanfare van Leest hoorden, zullen we blijven komen.”

Vanessa Walschaers (9 jaar) :

“Heel mooi ! Papa speelde ook heel mooi.”

Guy Seeldrayers (Voorzitter van de ‘Vreugdegalm’ uit Heffen, lid van onze fanfare) :

“Fantastisch. Goed concert. Nog nooit meegemaakt in Leest. De dirigent is formidabel. Hij is de beste dirigent van België. De muziekkeuze was heel goed. Veel gemakkelijker en plezantere muziek zoals bij ons in Heffen. Dat zijn we van Leest niet gewoon. Fantastisch !

Gaston Piessens (Ondervoorzitter van ‘Ons Genoegen’ uit Battel, lid van onze fanfare) :

“Heel goed. Zo goed als anders. De mensen werden er stil van. Het verschil met de vorige chef was niet te horen.”

Dr. Julien Van Medegael (geneesheer, lid van onze fanfare) :

“Alle begin is moeilijk. Goed begonnen is half gewonnen !”

Frans Violet (dirigent) :

“Na het concert zijn het allemaal plezante mannen. Ze moeten me echter vroeger naar huis laten gaan. ’t Is heel plezant om samen met hen te werken.”

Freddy Walschaers (muzikant) :

“Zéééér muuuuwg ! Den Yves en ik hebben geprobeerd om het orkest er af te spelen, maar ’t lukte ons niet. De trombones speelden wel iets te hard. Die dachten zeker dat het al handelsfoor was, nietwaar Hans ?? We hebben allemaal goed gespeeld.”

Eduard De Maeyer (dirigen en muzikant) :

“ ’t Was muziek voor ’t volk. We hebben goed gepresteerd door de muziek op 14 dagen tijd in te studeren. Iedereen heeft zich goed aangepast. Er waren geen problemen.”

Stan Gobien (hoofdonderwijzer en muzikant) :

“Het was een gans andere stijl. Ik ben de Leveugle-stijl nog teveel gewoon. Ik ben een te slecht muzikant om op 14-dagen tijd een nieuwe stijl aan te leren. Vroeger schoten ze met pijl en boog en nu met raketten.”

Renils Segers (zuster van Jan maar niet dé Jan) :

“Zeer goed. De ‘wawa’ van de bassen (Sib’s) was niet goed te horen. De Polle kon zo hoog niet als den Beire.”

17-10-2013 om 18:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 23 en 24 maart : Leestse fanfare op het muziekfestival van Steendorp.

Voor de allereerste maal werden de muzikanten van de K.F. St.-Cecilia gedirigeerd door Frans Violet en Eduard De Maeyer.

De Leestenaars genoten de eer om op te treden als ‘top of the bill’ en mochten dit tweedaags muziekfeest afsluiten.

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 5, nr.2)

1985 – Zondag 24 maart : Volksunie bezocht het Bijenteeltmuseum

Die dag bezocht de Volksunie-afdeling Hombeek, Leest, Heffen het Bijenteeltmuseum te Mechelen. Samenkomst om 14 u. aan de ingang van het kasteel Tivoli.

(GvM,21/3/85)

1985 – 25 maart – Nieuws uit Conception.

“Lieve Medezusters, Lieve Familie en Vrienden,

Eerst en vooral een Zalig Paasfeest en, voor hen die vakantie hebben, een plezierige vakantie.

Ik hoop dat U het allen goed stellen en een beetje die verschrikkelijke winter kunnen vergeten.

Hier ook alles goed. Een mooie zomer ging en een regenachtige herfst begon. We zijn nu 25 maart en hebben een voorsmaak gehad van de regens die gaan beginnen. En toch hoop ik dat het nog niet zo vlug zal zijn want de bouw is nog ver achteruit. Vandaag begonnen ze met de bezetting, want O.L.Vrouwke heeft het gisteren te erg laten regenen. Daar hebben ze drie en een half maand werk mee. De vensters plaatsen en dan kunnen we een beetje tegen de regenachtige winter die gewoonlijk in mei begint.

Nu wat de aardbeving betreft..Buiten de grote schommelingen die we in Concepcion voelden, gebeurde er hier niets, maar vanaf Valparaiso tot Santiago is het zeer erg geweest. Eén miljoen mensen zonder huisvesting. Scholen – klinieken – wegen – waterleiding – licht erg beschadigd en ook twee grote havens waar zelfs de kranen omvielen, de grond openscheurde. Vele kerken vielen gedeeltelijk in en de mensen die vluchtten bleven onder het puin.

Onmiddellijk begon het verzamelen van hulp voor de mensen van de zone. Geld, kleren, eetwaar, hout en materiaal voor de constructie werden bijeengedaan. Volle treinen, honderden voertuigen, miljoenen in de bank werden bijeengebracht. Ook van vele andere landen kwam er hulp. De Paus gaf geld en hiermee heeft men reeds tien huizen gebouwd in een klein dorp. Ze werden gisteren ingezegend. Het is hartversterkend te zien hoe iedereen helpt.

U weet dat de bouw bestemd is voor stervenden. In dit jaar ’85 heb ik reeds 2 gevallen gehad. Het gebeurt zo : men belt (gewoonlijk ’s nachts). Er is een oudje dat staat te beven van de kou – buiten aan de poort van het hospitaal. Goed, breng hem maar. Hoe ? Daar vindt men wel wat op. Gewoonlijk komen die mensen aan, dood van de honger en het vuil. Ze slapen warm en gelukkig tot de volgende dag. Dan beginnen we met wassen, scheren, haar knippen, behandeling tegen luizen…We trachten ze een beetje te doen drinken en eten. Als we daarin lukken hebben we gewonnen. Heel dikwijls krijgen die mensen buikloop en dan is alles verloren. In het hospitaal hebben ze geen plaats van hen. Zo was José drie dagen bij ons maar O.L.Heer riep hem en José stierf met de sacramenten 3 dagen later. Ditmaal wisten we niet vanwaar José was. Ik bid over de kist, die we zelf maken, en een begrafenisonderneming helpt me gratis de kist naar de begraafplaats brengen. Ik loop alleen achter de kist –de mensen die bloemen verkopen brengen een hele hoop – een paar mensen gaan met me mee, uit medelijden. Ik bid een gebed over het graf. De aarde valt – 3 jaar gratis – Ik geef een fooi aan de mannen die het graf delven. De bloemen werden erop gelegd. Nu maken we een wit kruis met de naam van de gestorvene en de datum. En alles is voorbij. Niemand weet of er andere familie is. Wie zoekt deze oude mens ? Wat al vragen die onbeantwoord blijven. Zondag daarop wordt de mis gelezen voor de overledene. Drie jaar lang zal ik het graf blijven onderhouden.

Dit is de toekomst van de bouw die we aan ’t afwerken zijn. Wie een steentje wil bijbrengen om dat een werkelijkheid te maken kan storten op nr 850-0560858-02 van  Jeanne De Boeck. Dank bij voorbaat.

Het was deze keer maar een triestige brief maar zo is hier het leven. Meer pijn dan vreugde. Problemen van de morgen tot de avond. En toch lezen we in de Goede Week : als God de schepping deed zag hij dat alles goed was ! Ons geloof moet dit als waarheid laten leven in deze moeilijke tijden.

Dit is alles. Laten we in hoop leven uit de verrijzenis van Christus. Christus overwon de dood en het lijden. Alleluja !

Zeer genegen groeten en wensen en tot later !

   Juanita.”

(Brief van Jeanne De Boeck, gepubliceerd in ‘De Band’ van mei ’85)

17-10-2013 om 18:18 geschreven door Marcel Van Hoof

Het toneelprogramma uit 1892.

1985 – 23 maart – Gazet van Mechelen : “Werkongeval

Bij een werkongeval in de Kleine Heidestraat te Leest kwetste stadsarbeider Hans Schöning zich aan de knie. Hij werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.

Het slachtoffer woont aan de Galgestraat 20 te Mechelen.

Hans Schoning was één van de buitenlandse vedetten van voetbalclub Racing Mechelen.

1985 – 23 en 24 maart – Rust Roest bracht Lady Godiva.

Zaterdag 23 en zondag 24 maart wordt het toneelstuk “Lady Godiva” van de Franse auteur Jean Canolle opgevoerd door de vereniging “Rust Roest” uit Leest.

(...)

Het toneelstuk wordt vertolkt door de gekende groep van Rust Roest met in de hoofdrollen Hilde De Kock als Lady Godiva en Marcel Verwerft als graaf Leofric.

De technische ploeg werkt onder leiding van Vic Diddens en Guido Hellemans voert de regie.
Deze tweede voorstelling van het seizoen is ten voordele van de actie “Overleven”, reden waarom nu slechts één vaste inkomprijs van 100 frank wordt gevraagd.

Het doek gaat op te 20 uur in zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6 te Leest.

        J.T.”  

(GvM,23/3/86)

“Volgens de legende zou Lady Godiva (1040-1083) in aanwezigheid van bisschop en burgerlijke hoogwaardigheidsbekleders, haar man, de graaf, te voet zijn gevallen om van hem belastingsvermindering voor de burgers van de stad Coventry in Engeland te bekomen. De graaf stond dit toe op voorwaarde dat de gravin poedelnaakt op een paard door de stad zou rijden, dan pas kon ze met kennis van zaken over ‘kaalgepluimd’ spreken. Aldus kondigde het programma de toneelvoorstelling ‘Lady Godiva’ van Jean Canolle, gespeeld door Rust Roest, aan.

Daar mijn opvoeding worstelt in de pre-conciliaire collegetijd werden me dergelijke lichtzinnige legenden onthouden, zodat ik pas nu maar gehoord heb dat het eigenlijk niet zozeer om die belastingsontheffing gaat maar om het begrip ‘kuise naaktheid’ of omgekeerd ‘naakte kuisheid’. Ik moet toegeven dat ik vroeger met dit begrip nogal wat moeilijkheden had : de twee woorden ‘naakt’ en ‘kuis’ waren me nog al dikwijls tegengesteld, zoals bv. ook ‘tewerkgestelde werkloze’ contradictio in terminis, klonk dat in het Latijn mijner jeugd.

Maar nu, na het zien van het toneelstuk in drie bedrijven, is me alles duidelijk geworden : de Lady Godiva en de contradictio in terminis.

Het is een Franse schrijver die deze oerdegelijke, teacheriaanse Engelse legende omgetoverd heeft met zijn Franse esprit tot een lichtvoetige komedie. Lady Godiva, tot voor haar rit met het paard, volledig ingenomen door goede werken voor Kerk en armen en haar echtgenoot puriteins verwaarlozend, komt niet beschaamd en vernederd van haar naakte tocht door de

trouwens verlaten stad terug, neen integendeel, ze heeft de zinnelijkheid  en de wellust ontdekt. Zij is herboren. Wanneer dan blijkt dat er toch een burger het aangedurfd heeft de Lady op haar tocht te begluren riskeert die ‘Peeping Tom’ de doodstraf. Als laatste wens heeft die –natuurlijk- nogmaals Lady Godiva te aanschouwen. Tussen die twee figuren

-Godiva en Tom- bloeit dan een zinnelijke aantrekkingskracht open die de bevolking niet onberoerd laat : van overal komen petities om Peeping Tom van de galg te redden. Tom en Godiva zijn nationale helden geworden waarin de gewone man zich herkent : de frisse zinnelijkheid en de (on)gezonde nieuwsgierigheid.

Zulk verhaal, zulk toneelstuk, staat of valt met de wijze waarop het gespeeld wordt. Wanneer ergens een spannend verhaal in zit, met veel intriges en actie, kan dat nog de aandacht opeisen. Hier echter gaat het om de tekst, de snedige zinnen, de rake opmerkingen. En de tekst was inderdaad geestig, er zat pointe in en vooral veel Franse esprit : luchthartig en pikant, maar nooit boertig. Een enkele keer waren de geestelijkheden wel wat goedkoop, soms wel afgezaagd, zoals in de replieken met de kapelaan. Maar het bleef speels door de wereld van de zinnelijkheid en wellust slalommen, nergens shockerend. Als men dan bedenkt hoe gauw –ook in deftige gezelschappen- schuine moppen van pikant naar dégoutant verglijden, is het zeker een grote verdienste van Rust Roest steeds de ‘goede toon’  ‘le bon ton’ aangehouden te hebben.

Grote lof ook aan de spelers voor hun grote tekstvastheid. Wil het meeslepend blijven dan moet woord en wederwoord vlug op mekaar volgen. Dit eist van de spelers een grote rolkennis en die bezaten ze. Graag had ik hen sommige passages wat losser en lichter, wat minder nadrukkelijk horen voorbrengen, soms was het wat ‘over-geacteerd’ maar die neiging heeft Rust Roest al eens meer, samen trouwens met veel amateurgezelschappen.

Hilde De Kock gaf aan Lady Godiva een gestalte die gans het stuk schraagde. Het was een aartsmoeilijke rol en ze heeft hem schitterend vertolkt. Met een Lady Godiva die, al was het nog maar in één enkele passage, ongelooflijk zou overgekomen zijn, zou gans het stuk in het belachelijke geslagen zijn. Door haar subliem spel heeft ze er ons geen ogenblik aan doen denken dat zo iets mogelijk was. In haar spel trok ze haar medespelers op –Toni Peters en Marcel Verwerft, Jan Emmeregs en Renild Polfliet.

Marc Windelen en Raf Scheers brachten met hun spel het sympathieke aspect van het amateurtoneel : veel goede wil en inzet.    

Guido Hellemans, de gelukkige regisseur, mocht een dankbaar publiek toespreken. Hij vroeg zich af of tussen de mens van de vroege middeleeuwen en de mens van nu zo veel verschil

Is ?

Wel, destijds reed Godiva naakt door Coventry om de belastingen te doen verminderen. Nu liggen ze met velen naakt aan onze zomerstranden…maar de belastingen zijn nog nooit zo hoog geweest.”

(‘DB’, april 1985)

Achter de schermen werkten mee : Fik Diddens, Kris en Stefan De Laet, Willy Keysers, Miloe Van Stijvoort, Frans Lamberts en Johan De Laet.

De opbrengst van deze voorstellingen kwam ten goede aan de ‘Operatie Overleven’.

Deze actie ‘Overleven’ (stickerverkoop) ingericht door Volksdansgroep Korneel, bracht, in samenwerking met de meisjes-chiro, 62.500 fr. op.(‘DB’,maart ’85)

Rust Roest overleeft.

“Draaien we de titel op z’n kop en kruipen als een schildpad van voor naar achter. Dus eerst over vandaag. Zopas heeft Rust Roest toneelgespeeld, en naar we vernamen waren vele kijkers tevreden. Ons eigenbelang even opzij gezet speelden we zoals aangekondigd voor ‘operatie overleven’. Onze kassier Marcel Verwerft heeft de winst dan ook overgeschreven. Wij danken alle kijkers en sympathisanten van welke aard ook, de steunende firma’s, en dit blad ‘De Band’ dat onze aankondigingen vooraf opneemt, en de Leestse verenigingen die ons op één of andere manier steunen.

Alsof dit nog niet volstaat : we hebben het geluk dit mooie toneelwerk ‘Lady Godiva’ nog een derde maal te kunnen spelen op 28 april ’85 te 15u. in ‘Ter Kerselaar’ (Heist o/d Berg) voor patiënten, verplegend personeel, familieleden en kijklustigen. Zoals je ziet : Rust Roest overleeft want in 1985 spelen we te Leest nog toneel en hopelijk nog lang daarna…

Maar…

…ook voor ons werd hier toneel gespeeld. Om dit te illustreren heb ik in mijn vaders archief gekeken met resultaat. Ik vond een licht gehavend rooskleurig toneelprogramma uit 1892 van ‘Den Katholieken Bond van Leest’ die een ‘luisterrijk toon- en toneelkundig avondfeest’ gaven ‘In den Rooselaar, bij Arnold Teughels, dorp’ op zondagen 14 en 21 februari 1892 om 5-1/2 uren stipt ’s avonds. (zie fotocopie bovenaan)

Volgens mijn vader bestond er voor 1900 te Leest een ‘Katholieke gilde’ (zoals overal elders trouwens) die zowel toneel als muziek speelde. Die gilde of bond had een embleem dat jammer genoeg verdwenen is. (In zijn boekje ‘Averechtse Democratie’ 1959 schetst pater K. Van Isacker s.j. het ontstaan van gildebewegingen in Vlaanderen)

Hun vast lokaal was ‘In den Rooselaar’ bij Arnold Teughels (Noldus de schrijnwerker en vader van Theodoor). Men speelde toneel in de schrijnwerkerij langs het kerkhof gelegen, en die men voor deze gelegenheid gedeeltelijk ontruimde. Later werd dit werkhuis herbouwd en vanaf 1927 tot 1959 speelde Rust Roest daar op gelijkaardige manier toneel.

Uit die ‘Katholieke Bond van Leest’ is in 1898 de muziekmaatschappij ‘Arbeid Adelt’ gegroeid die hun eerste lokaal hadden bij Van Moer (later café Apers aan de zennebrug).

Terug naar het programma bemerken we volgende aardigheden :

1) Naast toneel werd er tijdens een ‘feestviering’ ook muziek gespeeld en gezongen. Deze traditie zal nog meerdere jaren blijven bestaan, waar als begeleidend instrument piano, accordeon of een volledig muziekkorps fungeerde. Zelfs werden sketches gespeeld tussen de bedrijven in wat ikzelf als kind nog heb beleefd.

2) Het ganse avondprogramma omvat twee delen, gescheiden door 10 min. pauze. Het eerste deel bestaat uit een zangstuk (piano en alleenspraak met zang); gevolgd door een kluchtige eenakter; wederom een alleenspraak met zang; en er wordt besloten met een dramatische eenakter.

Het tweede deel begint met een kluchtlied, hierna een kluchtige eenakter; daarna een kluchtige tweespraak; en men besluit met een kluchtige eenakter met zang. Overwegend klucht dus. Ook dit is iets wat gevarieerd tot in de jaren vijftig (en op sommige plaatsen nog later) blijft bestaan; een drama in drie bedrijven met dramatische eenakter. Ook nu nog spreken vele mensen over slechts twee toneelvormen of genres : drama en klucht, alhoewel er volgens mij maar één soort bestaat, dit is ‘goed toneel’.

3) Op het programma staat geen naam vermeld van medewerkers (regisseur, acteurs, techniekers, decorbouw, enz…) 

Deze bescheidenheid of ontbreken van individualisme is een middeleeuwse eigenschap, want ook de middeleeuwers traden anoniem naar voor. De auteurs daarentegen zijn wel vernoemd.

4) Men begon tamelijk vroeg (halfzes ’s avonds) en de prijs bedroeg 1 fr. of 0,5 fr. naargelang eerste of tweede rang. Tot mijn voldoening stel ik vast dat het verboden was te roken in de zaal. Een maatregel die essentieel is, en zelfs nu helaas door meerdere amateurs niet wordt toegepast.

Beste toneelbelangstellenden, dit document dateert uit het jaar 1892, en is het oudste dat ik in verband met toneel te Leest ooit gezien heb. In 1986 bestaat Rust Roest 65 jaar en dan hopen we klaar te zijn met ‘onze geschiedenis’. Deze vroegere aanloop van 1892 was een springplank voor vandaag want vormde wellicht een embryonaal stadium van het toneelleven te Leest.

Zij die nog oudere, of gelijksoortige, of andere toneeldocumenten bezitten van het Leestse toneelleven, en deze kwijt willen kunnen ons een groot plezier doen.

Met dank, Guido Hellemans.” (‘DB’, mei ‘85)

In hetzelfde maandblad publiceerde Guido Hellemans een vervolg over deze bijdrage van de ‘Katholieken Bond van Leest’. Zie verder in deze Kronieken : oktober 1985.

17-10-2013 om 13:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 21 maart – Gazet van Mechelen :

            Wegen- en rioleringswerken in fusiegemeenten vorderen goed.

Toch ook onwrikbaren die geen  verbetering willen.

“Sorry, mijnheer de schepen, maar ik heb er met mijn familie nog eens over gepraat, we doen geen grondafstand en uw verbetering aan onze straat zal moeten gebeuren zonder mijn medewerking”.

Dat hoorden én schepen Jean Van der Sande, die openbare werken onder zijn hoede heeft én de ambtenaren van de dienst die de laatste jaren in de fusiegemeenten “pelgrimstochten” ondernamen om de heraanleg van landbouwwegen en riolering uit te voeren.

Want dat het zowel in de vroegere randgemeenten van Mechelen als...in de stad zelf niet allemaal in orde is met de wegenis is duidelijk.

Sinds de fusie zit Mechelen dus met een bijkomende last, die van de landbouwwegen.
Ter verduidelijking dit.  Sinds de Tweede Wereldoorlog is het in Mechelen en de meeste deelgemeenten, traditie dat eigenaars gratis grondafstand doen in ruil voor de gratis aanleg van wegenis en riolering. In de fusiegemeenten Hombeek en Leest werden vroeger evenwel onteigeningsvergoedingen uitbetaald en werden voor de aanleg van de wegen en riolering verhaalbelastingen geheven. Hierdoor is daar veel verzet tegen gratis grondafstanden. Want dat gebeurde er : men werd “onteigend” , kreeg een vergoeding toegestoken die, al dan niet voldeed aan de wensen en eisen van de verkopers, maar eens de rekening werd gemaakt bleek dat men helemaal geen goeie zaak had gedaan. De verhaalbelasting op die wegen en riolering woog immers in veel gevallen zwaarder door. Dus oppassen met die procedure.

Komt dan de overheid vragen om gratis grondafstand te doen, dan is er dikwijls de vrees dat er daarna toch zal moeten betaald worden, dat men dus weer “gezien” is.

Ha, horen we de aandachtige lezer zeggen. De oplossing is dan eenvoudig. In de deelgemeenten waar men wel gratis grondafstand doet, blijft men die procedure volgen, en in de andere nieuwe delen van Mechelen volgt men het plan van onteigeningen.
Neen, zo eenvoudig is het niet.
De wetgever voorziet immers dat op heel het grondgebied een en dezelfde procedure wordt gevolgd. Dus gedaan met die pret. Het is dus gratis of...niks.

Meer en sneller verkeer

Het is uiteraard niet sinds gisteren dat men in de Mechelse deelgemeenten begon met de verbetering van die landbouwwegen. In 1979 bv. werd het rooilijn- en onteigeningsplan van de Molenstraat te Leest aan de Mechelse gemeenteraad voorgelegd. Wil de weermaker mee dan kan met de werken in maart of april van dit jaar begonnen worden...

Daar en elders is het moeilijk om eigenaars ervan te overtuigen de noodzakelijke grondafstand te doen. De meeste bezwaren zitten in de vrees dat met de verbetering van de wegen, ook de snelheid van het verkeer zal toenemen en dat is iets wat velen, terecht, niet willen. Daarom ook dat door de begtrokken diensten, in overleg met de bewoners en eigenaars, naar oplossingen wordt gezocht om het een met het ander te combineren.
Meestal ook met succes. Maar het is voor openbare werken “rijden en omzien” want een verkeerde stap is vlug gezet. Zo houdt men dikwijls ook aan een minimum aan breedte en duurt het een tijdje voor de betrokkenen door hebben dat het bepalen van een rooilijn niet wil zeggen dat de te verbeteren weg ook die breedte zal krijgen...

Schepen Van der Sande maakte het allemaal mee. “In de Rennekouter te Leest bv. hebben meerdere landbouwers een stuk land liggen waarvoor ze, bij het bewerken, over dat stuk weg moeten om aan de overkant verder te ploegen. Die bewoners zijn helemaal niet geinteresseerd om toelating te geven dat die weg  gemodernizeerd wordt. Begrijpelijk, maar voor de initiatiefnemers, in dit geval de stad, wel een probleem”.

Dat wil evenwel niet zeggen dat de schepen van Openbare Werken aan de klaagmuur gaat staan, want in veel gevallen wilden de bewoners wel meewerken. Maar de realizaties moeten wel binnen de normen blijven.

Wat reeds gerealiseerd werd

Middenveldweg, Moststraat, Moestweg en verbindingsweg, Zemstsesteenweg – Houtestraat (in Hombeek), Tiendeschuurstraat, Elleboogstraat en Rennekouter te Leest.

De voorlopige vaststelling van de plans werd in de gemeenteraad van 26/11/81 goedgekeurd, de definitieve vaststelling op 29/4/82. Bij die definitieve vaststelling werden de bezwaren van 29 eigenaars verworpen. Het College riep op 24/2/83 een vergadering bij elkaar waarbij, naast vertegenwoordigers van het schepencollege ook de administratie en het studiebureau werden betrokken met als doel zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de bezwaren van de eigenaars door aanpassing van de uitvoeringsplans en met het behoud van de reeds goedgekeurde plans.

Op 28 maart 1983 werd te Hombeek en op 30 maart te Leest een hoorzitting georganiseerd waar de plans aan de bevolking werden voorgelegd. In de loop van ’83 werden de plans, weg per weg, goedgekeurd.

Om redenen die we eerder aanhaalden (gratis grondafstand, enz.) bleven toch een aantal eigenaars dwarsliggen zodat, noodgedwongen dus, moet afgezien worden van de gedeeltelijke verbetering van een aantal landbouwwegen. Dat is het geval met een gedeelte van de Rennekouter te Leest en de Middenveldweg te Hombeek.
Werden practisch volledig afgewerkt : de Elleboogstraat te Leest, de Moststraat en Mostweg te Hombeek, de verbindingsweg Zemstsesteenweg – Houtestraat, Tiendeschuurstraat en een gedeelte van de Rennekouter.
De werken begonnen op 1 mei van ’83 en zijn practisch voltooid. Totale kostprijs 33 miljoen frank.

Molenstraat te Leest.

Voor de Molenstraat werd er toegegeven op...de valreep, zodat de ingediende plans wat rooilijn- en onteigeningsplans betreft toch konden behouden blijven. Hier dienden heel wat huisbezoeken te worden afgelegd om eigenaars en bewoners te overtuigen. Dat maakte dat heel de zaak ook reeds een tijd aansleept. Men bracht de Molenstraat immers in februari ’79 in de raad. Een maand later werd aan het provinciebestuur een pre-advies gevraagd. Het duurde een heel jaar voor dit advies aan het studiebureau kon overgemaakt worden.

Het schepencollege van 23/4/81 besliste de definitieve vaststelling en het commodo onderzoek leverde zeven mondelinge en twee schriftelijke bezwaren op. Bij de definitieve vaststelling werden alle bezwaren verworpen en het dossier werd door de bestendige deputatie van 2/7/81 gunstig geadviseerd.

Een jaar later werd het rooilijn- en onteigeningsplan bij ministerieel besluit goedgekeurd.

Het duurde nog erg lang maar uiteindelijk bereikte de stad met iedereen een akkoord en mag verwacht worden dat de werken na deze winter zullen kunnen beginnen.
Het gaat om werken ten belope van 7 miljoen frank.

Vinkstraat te Leest.

Ook hiermee werd in ’79 begonnen. En het zat de stad helemaal niet mee. Het onderzoek de commodo liep van 27 juli tot 10 augustus.
Twaalf belangstellenden dienden schriftelijk bezwaar in, vijf personen maakten schrifelijke enkele opmerkingen over maar...het bleek dat een aantal eigenaars niet konden bereikt worden omdat ze met vakantie waren en dus geen bericht konden ontvangen en verder kwam een ontvangstbewijs van een eigenaar niet terug.

In september ’79 besloot het college een nieuw onderzoek in te stellen. Dat gebeurde van 10 oktober tot 25 oktober van datzelfde jaar. Er werden 19 schriftelijke bezwaren ingediend. Die bezwaren werden verworpen maar... de miserie begon voorgoed.

Begin ’82 deelde het provinciebestuur mee dat er voor de inneming van een perceel een nieuw onderzoek de commodo en incommodo moest worden ingesteld, dit ingevolge een meetfout bij de vaststelling van de te onteigenen oppervlakte..

Het studiebureau bracht de nodige verbeteringen aan en na het nieuwe onderzoek kwam geen enkele schriftelijke reactie of klacht binnen. Maar inmiddels bleef de weerstand tegen de gratis grondafstand groot. Zodanig zelfs dat op 8 december ’83 een hoorzitting werd gehouden met als doel zoveel mogelijk inlichtingen te geven over de intenties van het stadsbestuur met betrekking tot de werken in de Vinkstraat. Tijdens de vergadering werd vastgesteld dat de betrokkenen zich enkel akkoord zullen verklaren indien er bij de aanleg verkeersremmende middelen worden aangebracht. Het college luisterde en gaf aan de verschillende stadsdiensten opdracht de nodige aanpassingen voor te bereiden. Maar dat was niet voldoende. De meeste betrokkenen blijven weigeren grondafstand te doen  : met als gevolg dat de werken niet konden beginnen en, erger dat de voorlopige belofte van toelage verstreek sinds 31/12/84.

Een nieuw dossier zal moeten ingediend worden om de Vinkstraat uiteindelijk toch te verbeteren. Maar dat zal blijkbaar niet voor direct zijn...

(...)          

Tisseltbaan te Leest.

“Het is niet omdat een gemeenteraadslid uit de oppositie, Gust Emmeregs, daar woont, dat er niets wordt gedaan aan de verbetering van de Tisseltbaan,” zegt schepen Van der Sande. Die kreeg van het CVP-lid tijdens een zitting van de gemeenteraad dat verwijt.
”Ik wist op dat moment zelfs niet dat hij daar woont, maar feit is dat het dossier lang aansleept.”

Nochtans liet niets vermoeden dat de verbetering van de Tisseltbaan en Oude Tisseltbaan zo lang zou duren.

In december ’81 gaf de gemeenteraad goedkeuring aan het plan, waarmee een bedrag van ongeveer 21 miljoen mee gemoeid was. Op dat moment gingen de definitieve plannen naar de provincie waar men er daarna nog bitter weinig over hoorde.

In ieder geval werd zopas nog aan de gouverneur gevraagd spoed te zetten achter de plannen. Al is een en ander nog niet in orde, toch blijft de stad van mening dat met bekwame spoed moet begonnen worden aan de heraanleg van die baan.

Want daar ondervond men weinig weerstand van bewoners en eigenaars.

Een positief punt dus.

(...)

Frans Teughels”

 Artikel sp jef vloeberghen nog typen

Foto’s :

-De Tisseltbaan werd vernieuwd. De breedte van de rijweg werd niet gewijzigd zodat het ‘snelverkeer’ geen kans maakt op deze weg.

- De Vinkstraat waar meerdere eigenaars niet akkoord gingen met grondafstand  en omdat de vaste belofte van toelage versteken is sinds 31 december j.l. is het  daar wachten op ander nieuws. En dat zou lang kunnen uitblijven.

-De Rennekouter werd gedeeltelijk vernieuwd maar plots krijg je deze situatie. Komt er ook hier een oplossing ?

-Schepen van Openbare Werken Jean Van der Sande. (Foto’s : GvM)

17-10-2013 om 11:31 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 15 maart : Rust Roest te gast in Kapelle o/d Bos

Voor het Davidsfonds van Kapelle-op-den-Bos bracht de Leestse toneelkring ‘Escuriaal’ van Michel de Ghelderode.

(‘DB’, maart 85)

1985 – Zondag 17 maart : Modeshow in de Sporthal te Leest

“Het zijn niet altijd de kleren die de man maken ! Een gezegde dat maar al te waar is. Toch kunnen we ons niet blinddoeken voor wat er reilt en zeilt in de modewereld.

Iedereen wil er graag mooi en elegant bijlopen. Een mooi feestkleedje, een klassiek pakje, en noem maar op, kunnen we de dag van vandaag niet meer wegdenken.

Doch dringt het gewoonlijk niet tot ons door omdat ‘modevoorstellingen’ gewoonlijk als ‘stadsaangelegenheden’ bestempeld worden. Dikwijls moeten we enorme afstanden afleggen om iets te zien en op de koop toe worden er dikwijls hoge toegangsgelden gevraagd.

Wel, Dames en Heren, vanaf heden wordt dit naar de modegeschiedenis boeken verwezen!

Wij nodigen u allen uit om onze verwarmde sporthal de nieuwe, sprankelende lente- en zomermodeshow van Harry Van Hest te komen bekijken.

Houdt alvast zondag 17 maart vrij, want dan is het zover !

Wij vragen u slechts in voorverkoop het luttele bedrag van 100 fr. en aan de kassa kan u een ticket bekomen voor 120 fr.

Inkomkaarten in voorverkoop kunt u in de sporthal bekomen.

Drankjes worden u aangeboden aan zeer lage prijzen en voor de echte fijnproevers verwijzen wij u naar onze lekkere pannenkoeken, al of niet geflambeerd, met of zonder ijs.

Wij hopen te mogen rekenen op een talrijke opkomst.

  Met vriendelijke groeten. Sportcentrum Leest.”

(Folder)

1985 – 18 maart : Officiële voorstelling Leestse Volksfeesten

“In het sportcentrum Leest werd de officiële voorstelling gegevan de Leestse Volksfeesten editie ’85.

Onder ruime belangstelling en zeer enthousiast  kondigde Gust Emmeregs, afgevaardigde-beheerder van het Sportcentrum Leest, het samenwerkingsakkoord aan tussen Sportcentrum Leest en de Telegraaf België. Meteen openen zich nieuwe perspectieven, en dat blijkt duidelijk uit het programma dat de Leestse Volksfeesten biedt.

Zo is er vooreerst donderdag 16 mei te 10 u. een plechtige eucharistieviering, die een soort avant-première wordt van de mis die de paus de dag nadien in Gent zal opdragen.

’s Avonds volgt een show- en dansavond met Bonnie St.-Claire, Benny Neyman en het orkest Sonny  Boys.

Vrijdag 17 mei slechts één naam, maar wat voor één : Jo Lemaire.

Zaterdag 18 mei, een dinner-show met het beste modern ballet van Nederland : Penney De Jaegher die een wervelende Lido-show brengen en in hetzelfde kader natuurlijk ook Freddy Breck.

Zondag 19 mei een folklorenamiddag en ’s avonds dansen met Will Tura en zijn orkest.

De toegangsprijzen voor al deze evenementen zijn nog niet bepaald maar zullen zeer democratisch zijn.

De vier showavonden worden telkens voorafgegaan door een voorselectie van het kampioenschap Play-back van de Benelux, waarvan de finale eveneens in het sportcentrum Leest zal doorgaan op 25 mei. De presentatie berust in de handen van Micha Marah.

Tijdens de feestdagen zijn er ook spelprogramma’s verzorgd door hostessen en met een massa prijzen.

De handelsbeurs, de elfde al, welke vroeger samenviel met de Leestse Volksfeesten, wordt dit jaar gehouden op 6,7 en 8 april, eveneens in de sporthal te Leest.

Een 25-tal zelfstandigen stelt er koopwaar tentoon. Als toetje zullen hier ook enkele artiesten aanwezig zijn.

Voor deze handelsbeurs zullen een 2 à 3000  vrije toegangskaarten verspreid worden door de deelnemende handelaars.

Naast de sporthal wordt er gedurende de handelsbeurs ook een kleinveetentoonstelling gehouden in een tent.

Het zal dus weer een drukke ‘begankenis’ worden met ‘Posse Leest’ !”

(GvM, 18/3/85)

1985 – 20 maart – De Band (april 1985) :

            Leest zonder spruiten

Het is 20 maart, en de velden liggen nog bedekt met sneeuw. Wij hebben een harde winter gehad, met een eerste en een tweede koudegolf en met een lange nasleep.

Wat dit te betekenen heeft voor onze boeren en tuinders gingen wij vragen aan Fons Verbruggen en Jules De Smet.

Voor de spruiten, de nationale teelt van Leest, was het een ramp.
Meer dan de helft van de spruiten gingen verloren, dat kan men zeker zeggen.

Schommelend van tuinder tot tuinder naargelang het percentage er vroege of late spruiten gezet werden.

De vroege heeft de tuinder nog kunnen oogsten. Er zijn er die slechts 25%,  maar ook die tot 75% verloren.

Als men nu grofweg schat dat er in Leest toch wel een kleine honderd spruitenkwekers –gelegenheidskwekers inbegrepen- zijn, is dit toch wel een groot economisch verlies voor ons dorp.

Voor velen is het inkomen van 3 – 4 maand op enkele vriesnachten te niet gegaan.

Daarbij komt nog dat het dikwijls dezelfde tuinders zijn die ook prei kweken en ook hier is de helft door de tweede vorstperiode waardeloos geworden.

En het is echt uitzonderlijk dat het zo hard vriest tot in de grond dat de prei niet kan geoogst worden.

Van de spruiten durven wij dat niet zeggen : de laatste 10 jaar is het reeds meermaals voorgekomen dat die afvriesden, dat zou wel eens het gevolg kunnen zijn van het zoeken naar rassen met steeds schonere vruchten maar met minder vorstbestendigheid.

En hoe heeft de markt daarop gereageerd ?

De groenten werden dan toch duur ?

Wel, nog eens werd bewezen hoe gevoelig de markt is en hoe vlug ze inspeelt op de nieuwe situatie.

De handel heeft vlug ingepikt op het tekort : spruiten kwamen uit het zuiden van Engeland en prei uit Frankrijk.
Glasgroenten en witloof kenden een grote afzet aan hoge prijzen, dat was wel nodig want ook de stookkosten vlogen de schouw uit.
En dan was er nog hier en daar een enkeling die zijn prei met plastiek had afgedekt of die tuinder die bij de eerste zware nachtvorst het resico nam, een ganse nacht doorwerkte om al zijn spruiten af te kappen en ze op te slaan in alle schuren en garages en plekjes bij hem en de geburen.

Die hebben grote prijzen gemaakt van hun waren.

Maar stel je eens voor dat het gaan dooien was, dan waren al zijn spruiten rot.

Dat is risico nemen.

Een andere reactie was ook dat de afzet van conserven en diepvriescentra op volle toeren draaide.

En dan moeten wij nog van geluk spreken dat de winter in gans Europa –ook in Frankrijk- zo sterk heeft toegeslagen, anders hadden de producten uit het buitenland ons overspoeld. Want nu nog, en dat zal nog enkele maanden duren, drukt de winter nog op de markt, is er minder aanvoer.

Is dat nu werkelijk een ramp ? Een boer klaagt toch altijd. Als het goed gaat hoort ge niets van hem.Dat het voor sommigen een ramp is, staat vast : drie, vier maanden geen inkomen hebben waarop men gerekend had, is toch wel een ramp te noemen.

Verder was vorig jaar voor de volle grond niet zo goed : de sla was niet te best, de savooi was slecht. De witloofkweker had dan weer niet te klagen.De glasgroenten in het algemeen waren goed, vooral de massale uitvoer naar Duitsland en Frankrijk.
De “echte” boer zelf heeft minder geleden van de winter : het voeder was toch beschermd, wel heeft hij veel moeilijker gewerkt.

Natuurlijk is voor land- en tuinbouw de Euromarkt van enorm belang : kijk eens hoeveel miljoenen mensen vlak buiten onze grenzen wonen, de Rijn en het Rhurgebied, het noorden van Frankrijk : die moeten allemaal eten.

Wij zijn hun groentenhof.

De laatste tijd zien wij her en der in Leest van die witte garages –in feite witloofschuren-

in de velden oprijzen, men kan moeilijk zeggen dat zij harmonisch inpassen in het landschap.

Ja, er staan nu al zes nieuwe witloofschuren in Leest.
De bouw ervan wordt flink gesteund met subsidies en andere voordelen door het Ministerie van Landbouw en het Landbouwinvesteringsfonds.
In die schuren is het werk veel menswaardiger en ook het energieverbruik is er veel minder.

Witloof heeft bovendien nog toekomst : de markt nu is nog zeer beperkt, veel mensen kennen nog geen witloof.
Zo werd er geregeld campagne voor ons witloof gevoerd in de vreemde o.a. in de USA.

Ook bij de tuinders is er grote belangstelling : een cursus van 10 lessen over witloof, gegeven in Leest een zevental weken terug, bracht meer dan 50 belangstellenden. Zelfs van uit de Limburg waren ze gekomen.

Want dat kunnen wij toch ook zeggen : de vlucht uit de landbouw zoals wij die 10, 20 jaar geleden gekend hebben, schijnt gestopt.

Er komen terug jonge boeren bij.
Want er is toekomst in de land- en tuinbouw.

En dan is een harde winter vlug vergeten.

15-10-2013 om 15:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 12 maart : Ontslag dirigent St.-Cecilia

Na een meningsverschil met het bestuur nam Jan-Piet Leveugle, de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia plotseling ontslag. Dit in volle voorbereiding van het palmzondagconcert. In allerijl diende een nieuwe dirigent gevonden om de repetities verder te zetten. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en bereidwillige persoon.

Hij kreeg de zware taak om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te strijken en  daarin slaagde hij met glans. Na 6 repetities bracht St.-Cecilia een concert van eenzaam hoog niveau dixit Gazet van Antwerpen (2/4/85).

Jan-Piet Leveugle werd geboren te Nossegem in 1943. Op 5-jarige leeftijd leerde hij al muziek bij de fanfare “St.-Cecilia” Nossegem, bij zijn vader die daar dirigent was.

Hij studeerde slagwerk aan de Muziekacademie te Etterbeek en behaalde op 14-jarige leeftijd een eerste prijs notenleer en slagwerk aan het Muziekconservatorium te Brussel.

Van 1957 tot 1970 was hij achtereenvolgens verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symfonisch Orkest van de BRT en aan de Philharmonie van Antwerpen.

Als leraar slagwerk aan de Muziekacademie te Willebroek, het Conservatorium te            Mechelen en de Kunsthumaniora te Brussel kon hij een groot aantal leerlingen vormen die later hun weg maakten in de Belgische muziekwereld.

In 1969 behaalde hij een eerste prijs kamermuziek onder leiding van Jef Alpaerts.

Hij studeerde nog verder orkestdirectie bij Fernand Telby te Antwerpen en harmonieleer bij Peter Cabus en André Laporte te Brussel.

Vanaf 1970 droeg hij met Midden-Brabant enorm veel bij tot de brassbandbeweging in België.

Met St.-Cecilia Leest won hij het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de derde divisie fanfares (uitmuntendheid) in 1978 en in de tweede divisie fanfares (ere-afdeling) in 1981.

Onder zijn leiding werd de fanfare Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid in 1980 en in 1984 in de ere-afdeling.

Erg belangrijke overwinningen werden daarnaast behaald op het Nationaal Tornooi van de Stad Brussel in 1982 en op de Grote Prijs van de Lions Club in  1983.

J.P. Leveugle zou worden opgevolgd door Frans Violet.

De periodiek van de Leestse fanfare ‘Toeters en Trompetten’ (jaargang 5, nummer 2) :

‘De Koning is dood, leve de Koning !’

‘Oude koeien uit de sloot halen’ ligt niet in onze bedoeling met dit artikel toch vatten we ze bij de horens om een hoofdstuk in onze geschiedenis af te sluiten en een nieuw in te leiden.

Jan-Piet Leveugle heeft ontslag genomen als dirigent. Het bestuur had ondertussen reeds besloten niet naar Kerkrade te gaan omdat we nog nergens stonden met de voorbereidingen en er te weinig tijd was om met eigen muzikanten een programma van hoogstaande muziek op wereldniveau klaar te stomen.

Toch willen we een woord van dank richten aan onze gewezen dirigent Jan-Piet Leveugle. Vooral danken we hem voor wat hij ons korps heeft bijgebracht. Onze wegen van muzikale samenwerking zijn weliswaar gescheiden, maar dat neemt niet weg dat we zo maar over al die mooie herinneringen kunnen overstappen.

Al die resultaten en overwinningen die we met hem behaald hebben zijn onvergetelijk. Ze allemaal nog eens op een rij zetten, hoeft niet. Iedereen kent de waarde van ons palmares.

We moeten Jan-Piet Leveugle nogmaals bedanken voor die negen jaar lange samenwerking met muzikanten, bestuursleden en ere-leden. We wensen hem nog veel muzikaal succes toe !

Ondertussen was het al duidelijk dat onze fanfare niet naar de concertwedstrijd te Kerkrade ging. Toch moesten we trachten een concertprogramma op te bouwen om het concert te Steendorp en het jaarlijks palmzondagconcert vol te blazen

Tijdens een spoedvergadering werd er beslist een interim-dirigent te zoeken die samen met hulpdirigent Eduard Da Maeyer deze zware taak tot een goed einde zou brengen.

In de persoon van Frans Violet werd de juiste man gevonden. In een korte tijdspanne hebben ze de programmastukken doorgenomen en aangeleerd.

Dat was een Titanenwerk maar er werd goed en degelijk samengewerkt. Het succes van de beide concerten zegt genoeg.

Na het Palmzondagconcert moest een opvolger gezocht worden voor Jan-Piet Leveugle. Zoals velen het verwachten werd Frans Violet gekozen. Samen met de Warre en het bestuur zou een programma ‘gekroesjteerd’ worden om dit jaar enkele optredens af te werken.

Een hoogtepunt zal zeker en vast het optreden voor de Paus moeten worden op 18 mei op de Grote Markt te Mechelen. Diegene die geïnteresseerd zijn in het nieuwe muziekbeleid van onze fanfare worden die dag beloond voor hun moeite en komst.

De fanfare van Leest zal enkele nieuwe werken spelen en dit volksfeest opluisteren met lichte muziek. Het beloofd wat te worden !

In de agenda vindt u de data’s van de komende repetities en optredens. In een volgende ‘Toeters en Trompetten’ wordt deze lijst aangevuld en bijgeschaafd.

Frans Violet, Eduard De Maeyer en het bestuur verwachten de muzikanten zo voltallig mogelijk op de repetities en optredens, zodat we gezamenlijk een mooi en nieuw concertprogramma kunnen instuderen.

De mensen die ons graag aan het werk zien en horen, zijn altijd welkom op de repetities.

We hopen dat onze jonge muzikanten tijdens de examenperiodes een korte muzikale verpozing komen zoeken tijdens de repetities. De boog moet niet altijd gespannen staan. Zij die geen examens hebben maar het dikwijls moeilijk hebben om op een repetitie aanwezig te zijn, kunnen we enkel de volgende raad meegeven : ‘Waar een wil is, is een weg !’.

In ‘Leest in Feest’ schiep Stan Gobien wat klaarheid i.v.m. het ontslag van de dirigent :

“Ook in 1984 werd beslist in te schrijven voor het Wereld Muziek Concours te Kerkrade, dat zou gehouden worden in ’85. Dit keer zou de fanfare deelnemen in de eerste divisie, de concertafdeling. Het bestuur besliste dat St.-Cecilia Leest zou worden aangevuld met een aantal saxofoonspelers. Er werden plannen gemaakt om een fanfarebewerking van de ‘Beelden  van een Tentoonstelling’ van Moessorgsky – Ravel te spelen, aangevuld met een nieuwe Vlaamse compositie. Omdat de deelnemers in de concertafdeling een vrij uitgebreid programma  moesten brengen werd zelfs gedacht aan een nieuwe creatie voor fanfareorkest met zangstem. In eerste instantie viel de keuze op de Antwerpse zangeres Sofie.

Het is bij plannen gebleven. Er kwam onenigheid over de uitbreiding van de fanfare met saxofoonspelers die niet echt lid van de fanfare zouden worden. Sommige leden bleven fervente aanhangers van het groot koperorkest en stelden alles in het werk om saxofoonspelers te weren. Anderen waren van oordeel dat het WMC-bestuur voor de concertafdeling de fanfare zou declasseren indien er geen saxofoonspelers aan het orkest werden toegevoegd. Toen bekend raakte hoeveel de fanfare moest betalen voor één goede saxofonist werd er zelfs niet meer naar andere gezocht. Van deelname aan het Wereld Muziek Concours 1985 werd afgezien.

Als gevolg van dit alles nam dirigent Jan-Piet Leveugle op 12 maart 1985 ontslag. Met Sint.-Cecilia Leest aan het WMC te Kerkrade deelnemen in de concertafdeling was voor hem nog het enige doel. Nu dat doel er niet meer was, vond de dirigent dat hij met St.-Cecilia Leest had bereikt wat er te bereiken was. Als gevolg van zijn ontslag verlieten ook dit keer een aantal muzikanten de fanfare. Sommigen deden dat direct en anderen na een paar maanden. En weerom moesten maatregelen genomen worden om van een trapje lager te beginnen…

Met het vertrek van Jan-Piet Leveugle als dirigent werd een bijzonder mooie periode afgesloten in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest. Spijtig kon deze dirigent net zijn viering van tien jaar Leestse fanfaredirigent niet halen…

Als opvolger werd een jong en talentrijk musicus gekozen, Frans Violet. Op de Ceciliafeesten hd hij tijdens de vorige jaren al eens de hoofdprijs weggekaapt. Nog meer was hij toen al bekend als brassbanddirigent. Het jaar dat Frans Violet dirigent werd van de Leestse fanfare was ook zijn eerste succesjaar met de brassband Willebroek. In 1985 won deze brassband het Blazersfestival te Dronten (Nederland), de wedstrijd op het Wereld Muziek Concours in de 2^de divisie brassbands met 96% en vooral het Belgisch kampioenschap brassbands in de A-afdeling. Het fanfarebestuur had deze dirigent aangetrokken met het rotsvaste geloof dat hij in de komende jaren het muzikaal peil van de fanfare nog hogerop zou brengen en dat hij met St.-Cecilia Leest nog vele muziekwedstrijden zou winnen.

De Leestse fanfare werd in 1986 nog maar eens provinciaal kampioen fanfare uitmuntendheid te Meerhout met 92,5 %. Het was de eerste wedstrijd waaraan werd deelgenomen onder leiding van Frans Violet.”

Frans Violet – dirigent van 1985 tot 1994

“Frans Violet is geboren in 1954 te Leuven. Hij deed schitterende muziekstudiën en haalde aan het Kon. Muziekconservatorium een eerste prijs notenleer met het maximum van de punten en een eerste prijs trompet in de klas van E. Maes, geassisteerd door A. De Keyser.

Hij debuteerde als beroepsmuzikant met het orkest van de Muntschouwburg. Later gaat hij over naar ht Symfonisch Orkest van de BRT.

Vanaf 1984 legde hij zich verder toe op het muziekonderricht en werd hij leraar koperblazers aan de Muziekacademie te Willebroek. Hij stichtte in 1979 brassband Willebroek en is daar nog steeds de dirigent van.

Sedert 1988 doceert hij de cursus harmonie, fanfare en brassband aan het Lemmensinstituut te Leuven. In september 1992 startte hij met de cursus saxhoorns  aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen.

Frans Violet wordt vrij dikwijls uitgenodigd als gastdirigent, workshopleider en jurylid zowel in het binnen- als buitenland.

Met St.-Cecilia Leest deed hij mee aan zeven muziekwedstrijden. Het werden allemaal eerste prijzen waarvan vijf met lof van de jury. Op het palmares staan een drietal provinciale kampioenstitels in de afdeling uitmuntendheid, twee Belgische kampioenstitels in dezelfde afdeling en een algemene overwinning op de internationale concertwedstrijd te Heist-op-den-Berg in 1990. Op het WMC werd onder zijn leiding een uitstekende en schitterende vertolking gegeven en werd eveneens een eerste prijs behaald, maar kon de fanfare niet in de uitslag opgenomen worden omdat ze te zeer afweek van wat de Nederlanders als een standaardbezetting voor een fanfare beschouwen.

De directe samenwerking tussen Frans Violet en St.-Cecilia Leest werd beïndigd in 1994 maar er zijn nog altijd goede wederzijdse relaties blijven bestaan.”

(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Jan Piet Leveugle.

-Frans Violet.

14-10-2013 om 18:23 geschreven door Marcel Van Hoof

Gino De Leeuw.

1985 – 6 maart – Gazet van Mechelen  : Leestenaar Gino De Leeuw is er weer helemaal.

“De Leestenaar Gino De Leeuw, die vorig jaar voor Vlug en Vrij Muizen vrij onopvallende koersen reed, heeft vorig weekend laten zien dat hij wel degelijk veel beter kan. In het 85 koppen tellende liefhebberspeloton te Hombeek bleef hij steeds alert en reageerde gevat toen uit vele kleine schermutselingen de goede ontsnapping ontstond.

Samen met Johan Jeurissen vervoegde De Leeuw drie vluchters en uiteindelijk werkte hij mee aan het succes van de vlucht. Nog twee renners kwamen het leidersgroepje vervoegen  en De Leeuw wist dat hij zijn zeven metgezellen moest kwijtgeraken en sprong weg in de laatste ronde. Tevergeefs, hij werd bijgehaald en in de spurt eindigde hij vijfde.

Eerste of vijfde, het doet er weinig toe. Belangrijker is dat Gino De Leeuw  blijkbaar aan een heropstanding toe is. Dat merkt men aan zijn rijstijl maar ook aan zijn spreken.

Vorig jaar moest de Leestenaar vlak na zijn overgang in het leger. Van augustus tot mei bleven de trainingsfaciliteiten eerder beperkt. Toen hij in mei uit het leger kwam lagen allerlei kleine ziekten en andere pech hem op te wachten. De Leeuw reed wel, maar zelden speelde hij een rol van grote betekenis. Een 8^ste plaats in Breendonk was zijn beste resultaat.

Nochtans had deze renner vroeger reeds het bewijs geleverd van zijn klasse. In zijn laatste junioresseizoen werd hij vele malen tweede of derde, maar het bleef toch slechts bij één overwinning.

Zijn eerder zwakke sprint heeft hem steeds dwarsgelegen.”

1985 – 8 maart – Gazet van Mechelen : Stadsautobus tot Leest-Dorp ?

“Sinds een hele tijd zijn er tussen de NMVB en het stadsbestuur  onderhandelingen bezig over de verschillende routes van de stadsautobussen. Het invoeren van het eenrichtingsverkeer in het centrum maakt het noodzakelijk om aan dat openbaar vervoer iets te doen.

Goed, de lijn 6, Battel-Abeelstraat wordt gewijzigd. Deze lijn zal vanaf eind mei rijden tussen station-Grote Markt-Battel en opnieuw station, dan via de ringlaan. (...)

Schepen Oscar Renard vraagt zich daarbij af of het niet wenselijk zou zijn dat de lijn 6 die nu als eindpunt Battel heeft, zou worden doorgetrokken tot de Dorpsplaats te Leest.

Het is niet de eerste keer dat vanuit de fusiegemeenten aangedrongen wordt om mee opgenomen te worden in het reisplan van de stadsautobussen.

(...) “

1985 – Zaterdag 9 maart : Dia-avond Kleinveebond ‘Het Rijke Nest’

Om 20 u. in zaal St.-Cecilia, dia-avond van Kleinveebond : ‘De natuur in Noorwegen’.

(‘DB’,maart ’85)

1985 – Zondag 10 maart : Topwedstrijd V.V.Leest-Lyra  

Naar aanleiding van deze voetbalwedstrijd kregen de Leestenaars een speciale folder in hun bus :

            ‘Aan alle voetballiefhebbers van Leest,

V.V.Leest blijft het goed doen in 2^de Provinciale Antwerpen.

Meer en meer mensen beginnen te geloven dat het “kleine Leest” volgend seizoen wel eens in 1^ste Provinciale zou kunnen voetballen.

Dit zou toch een prestatie van formaat zijn waar alle Leestenaars en supporters van V.V. Leest echt trots op zouden kunnen zijn.

Zondag 10 maart wordt in dat opzicht een zeer belangrijke dag.
LYRA, onze rechtstreekse concurrent voor de titel komt op bezoek.

LYRA, een ploeg die kost wat kost naar 1^ste Provinciale wil, speelt zondag “alles of niets”.

LYRA, een ploeg die gesteund wordt door honderden supporters, zal zondag dus ongetwijfeld spelen dat, zoals men zegt, de stukken eraf vliegen.

Wij hebben evenveel vertrouwen in onze ploeg.

Wij deden het, tot nog toe, schitterend en wij zullen ook zondag tegen LYRA bewijzen dat wij verdiend aan de leiding staan.

V.V. Leest speelt thuis en wij zouden het erg fijn vinden indien ook u zondag onze ploeg zou komen aanmoedigen in deze wellicht beslissende wedstrijd.

Zondag 10 maart 1985 staat gans LEEST  achter onze ploeg !

Met dank en vriendelijke groeten !

     Tot zondag.

     Gust Emmeregs, Afgevaardigde Beheerder V.V. Leest.’

Het toptreffen tussen de twee topploegen in hun categorie eindigde in het  voordeel  van de thuisploeg. V.V. Leest versloeg Lyra met 3-0, doelpunten van Van Bever, Slachmuylders en Goossens en de ploeg van Gust Emmeregs zou dat seizoen promoveren naar 1^ste Provinciale.

14-10-2013 om 17:08 geschreven door Marcel Van Hoof