Een nieuw rolluik dat nieuw blijft,
wat kan je nog meer wensen. Een publiciteitsbord dat we aantroffen in het
centrum van Leest liegt er duidelijk niet om. Rolluiken bieden nieuwe
mogelijkheden wanneer ze uit plastiek zijn vervaardigd.
Wanneer we althans de aanprijzingen
op het (ijzeren) gevelpaneel mogen geloven.
Aan het voeren van dergelijke reclame
op een centraal en opvallend punt in zijn huisgevel, verdient de Leestse
bewoner van dit pand waarschijnlijk wel een extra centje. Maar die
bijverdienste is klaarblijkelijk lang niet voldoende om van de houten
blaffeturen af te stappen en de
overschakeling naar het plastieken rolluik te maken.
Of is de man zélf niet overtuigd van
de voordelen die een nieuw rolluik dat nieuw blijft, te bieden heeft ?
FoJ
Waarna Frans Susse Teughels zich
aangesproken voelde, zijn pen ter hand nam en volgende satire neerschreef, die
hij publiceerde in De Band van juni 1985 :
In t Mechels blad, op t eind van
mei,
schreef een reporter vrank en vrij,
helemaal niets naar mijnen zin
met n knipoog slaat laster t beste
in.
Op d eerste blik was ik verbaasd
van de foto niet, maar wel er naast,
over doude plaat die jaren op de
dorpsplaats hing
alsof t alleen om centen ging,
van een rolluik dat eeuwig nieuw zou
blijven
en t verschil van blaftuurkens zo
geestig om te schrijven
wordt in dit rijmstuk niets beslecht,
maar van dat geld moest direct recht.
k Nam t spreekmachien, t stond juist
naast mij.
Na een tijd kwam t lijntje vrij.
Toen zhoorden waarvoor het was
kwam er een zucht tis weer ambras.
t Was niet de eerste keer is toen
gebleken
maar de directie die was niet te
spreken.
De andere dag nogmaals verzocht,
dezelfde man zei dat t niet mocht.
Toen hij schadeloosstelling vernam
schoot hij uit een andere kram.
Als een koning voeldk mij, zo rijk,
want k kreeg twee stemmen te gelijk
hallo, hallo kwam het spontaan,
nu kwam t alleen maar op de juiste
aan.
k Vertelde nog eens mijn geval,
voor mij niet mnheer, maar ten zal
voor de Fons zijn, hoorde ik hem
zeggen
en direct de hoorn neerleggen.
Hallo klonk t nogmaals in mijn
oren,
Iets minder scherp dan tevoren.
k Heb aan die vent dan heel oprecht
gewoon mijn meningske gezegd.
Dat hij gekrenkt had mijne eer.
Waarom dan ? vroeg de andere weer.
Mijn oude vak is mij nog lief,
maar de reclame is negatief,
en zon annonce kost wel wat
zeker in t midden van uw blad.
Had ge de lens noordwaarts gericht
1985 25 mei : Gust De Prins en Celine Van Loo 50 jaar getrouwd
Op zaterdag 25 mei vierden Gust en
Celine uit de Juniorslaan hun goudenhuwelijksjubileum.
Van het stadsbestuur ontvingen ze een
gouden gedenkpenning.
De geburen hadden het huis en ook de
kerkingang versierd.
Een H. Mis en een groot familiefeest
waren de hoogtepunten van die dag.
Hieronder volgt de tekst van de
spreuken die het huis versierden en die een stukjelevensgeschiedenis van de jubilarissen
weergaf :
Gust en Celine 50 jaar in trouw te
samen
Goed geboerd en hard gewerkt
Als vrucht van liefde, zes kinderen
kwamen,
17 kleinkinderen hebben uw stam
gesterkt.
Vandaag is het hier feest,
Zoals er nog geen is geweest.
Celine en Gust vieren hun jubilee
En heel de Heide doet mee.
Vijftig jaar samen zijn,
Vonden ze beiden heel fijn.
Ze hebben gelukkig geleefd,
Maar in den oorlog gebeefd.
Bij de troep moest Gust,
Toen kende Celine geen rust.
Later speelde hij Mouvement
Symphonique,
Bij de Leestse dirigent Rik.
Wij wensen hen nog vele jaren,
Dat hun liefde niet mag bedaren.
Over tien jaar zijn wij hier weer,
Voor een diamanten bruiloft, die
keer !
(De Band, juni 1985)
August Gust De Prins was te Leest
geboren op 11 november 1906 en hij overleed er onverwacht op 23 juni 1994.
Naast lid van de Kon. Fanfare
St.-Cecilia Leest was hij ook lid van de Bond der Gepensioneerden, van
Ziekenzorg en van de Oud-Strijdersbond van Leest. Hij was oud-strijder van
1940-1945.
Celine Van Loo was eveneens te Leest
geboren op 22 september 1912 en zij overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te
Duffel op 17 mei 1992. Ook zij was lid van Ziekenzorg en van de Bond der
Gepensioneerden afdeling Leest.
1985 25, 26, 27 mei : Sinksentornooi Wisselbeker Jean Van
Dam S.K.Leest
Met deelname van Leestse ploegen : FC
Bleukens, KWB, Vevoc, Chiro, SP, VK.Wijk, Sup.Kl.Leest en familie Selleslagh.
Op zondag speelden de S.K.Ladys
tegen het Duitse S.V. Laatsen Hannover.
Op zon- en maandag was er in het
Chalet een gelegenheidsrestaurant geopend.
Uitslagen zijn ons helaas onbekend.
(Bovenaan : de aankondiging van het
tornooi)
1985 31 mei: Eindstand
prov. Antwerpen De Beste Doelschutter.
37 doelpunten : Eddy Claes (Wavria)
29 doelpunten : Felix De Wolf (Wavria)
en Marc Jaspers (Peulis)
22 doelpunten : Danny Willems (VV Leest).
21 doelpunten : Eric Troonbeeckx
(Wavria)
20 doelpunten : Guido Slachmuylders (VV Leest)
Ludo Goossens van VV Leest scoorde 11
keer, Luc Lettanie van SK Leest 8, Marc Van Dam SK Leest 7 en Rudy Wouters VV
Leest 7 keer. (GvM, 31/5/85)
1985 Juninummer De Band:GE ZIJT EEN DIDDENS
Ge zijt een Diddens zoals ik,
met uw permissie : niet beter of niet
slechter;
een beetje prikkelbaar, misschien een
vechter
of stiekem soms een kleine bangerik.
Ge hebt als ik uw kans benut,
bescheiden weliswaar in daden en
gedachten,
want via vier of vijf geslachten
werd iedre Diddens uit een boerebroek
geschud.
Gij ook hebt maar een schamel
pedigree,
geen stamboom zelfs van nobele
bastaardzonen;
ons ouders eten vaak eenvoudig spek
met bonen
en soms bracht vader een gestroopt
konijntje mee.
Wij hebben in ons voorgeslacht
een deserteur uit de jaren
achttienhonderd;
het heeft daarna geen mens verwonderd
dat die elf kinderen heeft
grootgebracht.
Hij rust in vrede op t kerkhof van
Leest
met onze stammoeders en zoveel
naamgenoten;
wij werden allen min of meer naar hun
model gegoten
8
juli 1972 : wijdingsplechtigheid van Leon Bernaerts.
Van
l. naar r. : seminariepresident Van Calster,
aartsbisschop
Suenens, pastoor Lornoy en wijdeling L. Bernaerts.
(Foto : De Sint-Niklaasparochie in
Leest van Wilfried Hellemans)
De belangrijkste realisaties van pastoor
Lornoy :
Pastoraal
Pastoor
F. Lornoy doopte in Leest vanaf 2 juni 1966. Ook nu werden jaarlijks tien of
meer kinderen elders gedoopt. Verschillende van de ingeschreven huwelijken
werden gesloten voor een familielid of kennis van de trouwers; tot 1975 zegende
de pastoor er 115 zelf in. Bij de 376 kerkelijke begrafenissen die hij
inschreef van 9 juni 1966 tot 5 juli 1986 noteerde hij ook telkens het
voormalige woonadres.
In
Leest organiseerde men een veertiendaagse van het geloof (februari-maart 1970).
En op zondag 6 april 1986 vormde Godfried Danneels (aartsbisschop sinds 1980)
er de Leestse kinderen.
Ook
was er het heilig jaar in 1983. Maar uniek was het pausbezoek van Joannes
Paulus IIaan de Benelux in 1985 (van 16
tot 21 mei), o.a. aan Mechelen, waarbij heel wat Leestenaars aanwezig waren.
In
Leest vierde pastoor Lornoy zijn zilveren (1970) én zijn veertigjarig
priesterschap.
Deze
pastoor mocht het beleven dat er voor het eerst in de Leestse parochiekerk een
priesterwijding plaatsvond : aartsbisschop Leo Jozef kardinaal Suenens wijdde
er Leestenaar Leon Bernaerts op 8 juli 1972.
Pastoreel
leven
Inspraak
voor leken was nieuw : een parochieraad werd (in 1967) opgericht. Hij
vergaderde tweemaal per jaar.
Avondmissen
werden een andere nieuwigheid waaraan de Leestenaars moesten wennen. Eerst op
zaterdag (vanaf ca. 1970) en nadien ook op andere weekdagen.
Kerkgebouw
De
toren werd hersteld en kreeg zijn huidig uitzicht : de muren werden uitgekapt
en weer gevoegd, een nieuw dak met kruis en haan kwam erop. Dit alles kostte
meer dan 660.000 frank.
Ons
Parochiehuis
De
feitelijke eigenaar ervan was de vereniging Parochiale Werken der dekenij
Mechelen-Zuid. Omdat er op materieel vlak aan het parochiehuis wat diende te
gebeuren, richtte de pastoor als plaatselijk lid van deze vereniging (in maart
1969) een vijfkoppige werkgroep op. De jaarlijkse uitgaven en inkomsten
bedroegen toen elk een 20.000 frank. Aangepast sanitair bleek nodig maar die
werken konden oplopen tot 200.000 frank. Daarom zou men er alvast de
maandelijkse kerkomhaling, zowat 5.000 frank per keer, een half jaar voor
opzijleggen.
Aan
zondagsonderpastoor pater K. Van Aken werd later nog gevraagd met een ploeg
medewerkers twee lokalen van 4x6 en 5x4 (te) bouwenlangs de parochiezaal. En ook dat gebeurde
ca. 1972.
Verenigingen
Als
derde opeenvolgende pastoor maakte F. Lornoy de oprichting mee van drie
parochiale verenigingen. Maar ook nu gaan de vroeger gestichte groeperingen
vooraf. Het gaat om : de Boerenbond / LG, de Parochiale Vrouwengilde / KVLV, de
K.L.J., de Chirojongens, de KWB, de Chiromeisjes, de KBG (nu Okra) en Milac.
De
nieuwe parochiale verenigingen waren :
-de
Katholieke Vereniging voor Gehandicapten of KVG (1970);
-de
Vereniging van Oud-Chiroleden of Vevoc (1973);
-de
Landelijke Rijvereniging Sint-Niklaas of LRV (1971).
Parochieschool
De
gemeentelijke meisjesschool, bestuurd door de zusters Annonciaden van
Huldenberg, werd (in 1973) overgenomen door de parochie. Tegelijk verhuisden de
nog in Leest wonende zusters Annunciata, Michelina en Adelwina naar hun nieuwe
rusthuis in Hadschot (Geel).
De
vroegere woonst van de zusters, het klooster, werd daarna aangepast. Boven kwam
een conferentiezaal met keuken én vergaderlokalen voor de KLJ en Vevoc. Beneden
bleven de ruimten voorbehouden aan de CM, het ACV en het Kinderwelzijn (1976).
Pastorij
De
pastorij voldeed nog. Toen pastoor Lornoy er woonde, gebeurden er alleen wat
schilderwerken. De voorgevel met het buitenschrijnwerk ervan werd (in 1968)
herschilderd door F. Van Praet uit Tisselt, de laagstbiedende, voor 23.750
frank.
Op
rust
Op
1 september 1986 ging pastoor Lornoy op rust maar bleef op de pastorij wonen
bij zijn opvolger en vroegere onderpastoor. Zichzelf zag hij voortaan als
medepastoor. De eerste jaren sprong hij nog bij en noteerde haast alle
overlijdens, eenendertig van de drieëndertig, tot 22 augustus 1888. En opnieuw
werd hij op de dag van zijn pensionering, deeltijds nu, aalmoezenier van het
Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen.
Betekenis
Onder
zijn pastoraat kregen een aantal besluiten van Vaticanum II in Leest stilaan
gestalte : zo startte hij een parochieraad en voerde hij avondmissen in. De
meisjesschool werd een parochieschool en nog drie parochiale verenigingen
werden gesticht.
Overlijden
Hij
overleed te Mechelen in het Pastoraal Centrum op 4 februari 1991 maar werd
begraven te Leest op 9 februari om halfelf. Weer was kanunnik De Backer
predikant.
Zijn
lichaam rust op het Leestse kerkhof langs Battel.
(De Sint-Niklaasparochie in Leest
Wilfried Hellemans)
1985 Vrijdag 24 mei : Kermisconcert Kon. Fanfare
Sint-Cecilia.
Dit concert ging door in zaal
Sint-Cecilia, begon om 20 uur en was het enige concert
dat gesubsidieerd werd door de stad
Mechelen.
(Omzendbrief van de fanfare van
17/5/85)
1985 Zaterdag 25 mei : Grote Finale Benelux Play-Back
Kampioenschap
Tijdens de voorbije Leestse
Volksfeesten kwamen alle kandidaten voor de play-
back wedstrijden aan bod. Uit deze
voorwedstrijden werden de finalisten
geselecteerd en die kwamen op 25
mei in het Sportcentrum tegen elkaar uit.
Presentatie was in handen van Micha
Marah.
1985 25 mei : Viering 40 jaar priester Frans Lornoy
Mijn
roeping als priester ligt in de kerk.
Op
zaterdag 25 mei viert onze Pastoor zijn 40 jaar priesterschap met een speciale
misviering en daarna receptie in het parochiehuis.
Ja,
zegt hij, schrijf maar dat alle parochianen daarop uitgenodigd zijn, niet enkel
degenen die in de parochiale werken ingeschakeld zijn, maar alle mensen van
Leest zijn er welkom.
Geboren
in Geel, op 12 april 1921. College in Geel tot zijn 18e jaar en dan
van 1939 tot 1945 in het seminarie. Op 27 mei 1945, met 92 man, priester gewijd
door Kardinaal Van Roey. De tijd van het rijke roomse leven.
Mijn
roeping als priester is eigenlijk heel stillekens gekomen, tijdens heel mijn
humaniora, reeds vanaf mijn plechtige communie. Thuis baden ze er voor, een
priester in de familie hebben was een eer en een genade. Maar ook de zeer
degelijke en hoogstaande leraars die ik op het college had, hebben mijn roeping
versterkt. En er was ook het klimaat van de kristelijke Kempen, met de Abdij
van Tongerlo.
En
hoe was uw seminarietijd, gans de oorlog was je in het seminarie ?
Wij
waren jonge mannen, hadden veel eetlust en er was weinig eten, enkel het eten
van de bonnetjes, dus wij hadden dikwijls honger. Af en toe verdween er een
seminarist, wat ermee gebeurde hebben wij nooit geweten. Veel last van de oorlog
zelf hebben wij niet gehad, slechts 1 nacht heeft de bezetter het seminarie
opgeëist, dan zijn wij bij burgers gaan slapen.
In
september 1945 wordt Frans Lornoy benoemd als leraar aan het
St.Rombouts-college in het voorbereidend jaar het 7de zoals men
toen zei. Hij blijft er 7 jaar.
In
april 1952 onderpastoor in Tildonk, waar hij na 5 jaar weggaat om in mei 1957
onderpastoor te worden in O.L.Vrouw over de Dijle, 9 jaar lang.
Dat
waren schone jaren. Ik had er de zielezorg in de Sint-Jozefskliniek : dopen,
zieken begeleiden. Ik heb er veel miserie gezien, maar ook veel opbeuring en
groot geloof van gewone mensen. Daar kon je echt priester zijn en ik heb er
veel voldoening aan gehad.
Op
12 juni 1966 wordt Frans Lornoy als pastoor in Leest ingehaald. Wij bladeren in
het album met de fotos : wat zagen wij er toen nog allemaal jong uit !
Hoe
ik in Leest terecht gekomen ben. Wel je bent 40-45 jaar in de fleur van je
leven. En dan kijk je uit naar een pastoorschap. Ik had zo al eens hier en
daar uitgekeken, maar ik was telkens te laat. En toen kwam Leest vrij en ik
werd er benoemd. Ik kende Leest niet. Ik ben er aan begonnen.
Is
de aanpassing gemakkelijk verlopen, van de stad naar de buiten ?
Op
mijn 40 jaar priesterschap is er in de Kerk méér veranderd dan in de 400 jaar
ervoor (sinds Concilie van Trente). Wij waren gevormd en opgeleid voor Mis en
Sacramenten. Na de oorlog verlangde men echter dat wij de spil gingen zijn in
de vele sociale organisaties en moesten wij minstens een parochiehuis bouwen.
Zijt
ge hier werkelijk graag in Leest ?
Ik
ben hier altijd graag geweest in Leest. Ik heb de zaken niet geforceerd, stapje
voor stapje ben ik altijd vooruitgegaan. Het kerkgebouw is in orde, daarvoor
ben ik de kerkfabriek en ook het vroegere gemeentebestuur van Leest dankbaar :
de toren en het uurwerk werden vernieuwd, een derde van het dak is ook nieuw,
de stoelen, de verlichting, wij mogen zeggen dat onze kerk in orde is.
Met
het verenigingsleven liep het niet steeds van een leien dakje.
Neen,
het bracht allemaal zijn lasten en zorgen mee. De meisjesschool die van
Huldenberg moest overgenomen worden. Toch beschikt het verenigingsleven hier nu
over mooie lokalen: het klooster kwam erbij en de parochiezaal werd
gemoderniseerd. Ik heb meegeholpen aan het geven van kansen, van mogelijkheden
voor de vele verenigingen van Leest.
Uw
grootste ontgoocheling ?
Dat
het aantal misgangers met de helft is teruggevallen. Dat zoals de Kardinaal het
zegt wij echt nog gelukkig leven met kristelijke waarden en dat voor zovelen
deze waarden niets meer zeggen. Dat doet pijn, dat geluk niet meer kunnen
doorgeven.
Hoe
ziet ge de toekomst van de Kerk dan ?
Och,
ik heb gene schrik. Eerst en vooral zijn er de leken, zij zullen veel zelf
moeten doen en doen het reeds in de organisaties. De priester zal er dan zijn
voor 2 of 3 parochies, maar hij zal zich dan bezig houden met het echt
priesterlijk werk, met het echt godsdienstige.
Die
40 jaar vieren, is dat je afscheid aan Leest ?
Neen,
waarom vraag je dat ? Ik wil hier graag zoalang mogelijk blijven in Leest.
Volgend jaar ben ik 20 jaar in Leest. Ik wil je wel al wat vertellen wat er dan
gaat gebeuren, maar ge moogt het nog niet verder vertellen. Er staat heel wat
te gebeuren.
Wij
vragen de pastoor ook om een anekdote, iets speciaals dat hij tegengekomen is.
Hij vindt zo niets. Hij roept de Pater om hulp.
Ja,
dat is nu ook 25 jaar dat ik de familie Van Aken ken. Samen met mij, is ook de
Pater in Leest gekomen. Dus wees er maar gerust in. Leest valt nog niet zo rap
zonder priester.
Wat
betekent voor u het Pausbezoek ?
Ik
zal het bezoek van de Paus actief meemaken. In Gent en ook in Koekelberg zal ik
het geluk hebben van met de Paus de mis mee te mogen celebreren. Ook zal ik
aanwezig zijn in de oecumenische dienst in de Kathedraal in Mechelen. Het
pausbezoek is voor mij dus wel belangrijk.
Het
is al over de middag geworden. Wij drinken ons derde glas wijn uit. Het is de
dag van de eerste communie. De kerk zat volledig vol. (DB, mei 1985)
En die dag vierde Frans Lornoy zijn
40-jarig priesterschap in de kerk te Leest, nadien had in Ons Parochiehuis
een receptie plaats.
De parochiale verenigingen maakten van
deze gelegenheid gebruik om hun herder in de bloemen te zetten. De mis werd
opgeluisterd door koor en fanfare en de homilie werd verzorgd door Kan. De
Backer. De talrijke gelovigen die de mis hadden bijgewoond, trokken nadien
stoetsgewijs en begeleid door de Kon. Fanfare St.-Cecilia naar de parochiezaal.
Louis Vloebergh mocht als voorzitter van
het feestcomité de reeks speeches latenopenen door Fons Verbruggen. De
voorzitter van de kerkfabriek sprak in naam van alle parochianen zijn lof uit
over hun pastoor en schetste zijn levensloop als priester : een eenvoudige
sympathieke man, bezeten door een merkwaardige goedheid en liefde, vooral voor
zwakken en minderbedeelden. De ziekenzorg is dan ook iets wat voor Frans Lornoy
van primair belang is.
Natuurlijk hadden alle parochiale
verenigingen gezorgd voor een passend geschenk. De spitsvondigheid van pater
Van Aken leidde tot het ludiek onthullen van een meesterwerkje : een ikoon.
Pastoor Frans Lornoy was duidelijk onder de indruk van dit prachtig geschenk.
(Gazet van Mechelen 29 mei 1985)
Als jonge knaap liep Frans Lornoy school
in het college te Geel, zijn geboortedorp.
Na zijn 18de bracht hij 6
jaar door in het seminarie. In 1945 werd hij dan priestergewijd. Dat gebeurde in de
katedraal van Mechelen door kardinaal Van Roey.
In september van datzelfde jaar werd hij
benoemd als leraar aan het Sint-Romboutscollege. Hij bleef er zeven jaar.
In april 52 onderpastoor te Tildonk
waar hij na 5 jaar wegging om in O.-L.-Vrouw over de Dijle onderpastoor te
worden.
Op 12 juni 1966 werd hij pastoor in
Leest en samen met hem kwam ook pater Van Aken in Leest postvatten.
Pastoor Lornoy wees er in Gazet van
Mechelen (2 mei) op dat het niet alleen zijnviering was van 40-jaar
priesterschap, maar tevens die van vele anderen die samen met hem werden
gewijd. Velen onder hen kwamen nog regelmatig samen om hun wijding te vieren.
Ongeveer 60 priesters van het bisdom
Antwerpen en Mechelen-Brussel zouden op5 juni om 11 uur een eucharistieviering bijwonen in de katedraal te
Mechelen, als dank voor en herinnering aan hun wijding 40 jaar geleden.
40
jaar priester
Dat
hij er jong en fris uitziet, het mei-seizoen verlaat hem niet.
Zijn
levensloop met zijn accenten, zij hadden plaats in volle lente.
Geboren in april werd hij; zijn priesterwijding : einde mei.
Tussen
toen en nu vandaag, staat hij bij de vierde statie;
met
zes jaar leraar op zijn maag, viel Tildonk in zijn jonge gratie.
Maar
dat hij met een boontje zat, voor die fameuze Dijle-stad,
daar
kan niet aan getwijfeld. Hij keerde terug zo einde mei
in
de parochie Lieve Vrouwe. Hij kon vandaar dan overschouwen,
waar
hij zijn schaapsstal op zou bouwen.
t
Geschiedde zo op 12 juni zes-enzestig, dat hij in Leest als Herder werd
gevestigd.
Wat in de tussentijd geschiedde, wij brengen het nu graag ter ore.
Dat ons geen leugen mocht bekoren als wij hem deze lofzang bieden.
Had al gehoord van Posse Leest voor ons het grootste kerk-feest-
Het
was bijna begankenis, toen t zaterdags op 1 april, in Sint-Corneel zijn
offer-til
een
kieken werd gevonden; en hij onrustig met de vraag :
of
volgens procédé en tijd, dat beeske zou moeten bevrijd.
Gelukkig
deed de echte nar, gewetensvragen uit de war,
met
het kaartje aan de poot voor Sint Corneel geschie Gods wil,
doe
mij niet dood; t is 1 april.
Als
menig stoel door memel-vlijt, ze zakten door devote poten.
De
tand des tijds vond hem bereid, om toen de zit-stoelen te kopen.
Gemakkelijk
is het nu te zitten, maar zit hij nu niet met de vraag :
zit
nu de memel in de mensen ?
Uit
het voorzicht van de kerk, verdwenen kniel en eigen stoelen;
Is
toen daarmee t geloofgaan koelen : uit
het oog, weg uit ons merg ?
Een
parochie met een zaal, betonnen vloer, en koud en kaal.
W.C. en andre watergangen had hij vrij vlug laten vervangen,
en
in de zaal ne propere vloer, dat was zijn eerstvolgende toer.
In
zo een zaal past dan een toog, die kwam reeds klaar voor dat hij wist
dat
menig woord t model betwist; want t is voor t plas-lokaaltje dringend
die
moet doorheen toog-hangers wringen.
Meer
dan die gelukten toog was de verwarming eksteroog.
Hij
liet daarom de aardgas binnen en kan nu stoken naar zijn zinnen.
Met
pastorij en kerk en zaal komt nog geen einde aan t verhaal;
Want
ook de school en t nonnenklooster prijken op zijn herders-rooster.
Sinds
voor elkeen pensioen bestaat werd t nonnenklooster toeverlaat.
Voor
kaarters en voor kinderheil, voor Vevoc en voor Boerengilde,
Voor
catechese onderwijl, voor alwie er bijeenkomst wilde.
Want zelfs de mutualiteit en Spaarkas krijgt er zijnen tijd.
Eens
de Zusters op en juu kreeg hij de school op het menu.
Moest
daarbij menig-malen tellen : de centen, kindren en mazout;
en
met chauffage-knoppekes spelen ; -geen tijd dus om zich te vervelen.
Dit staat wellicht niet in een boek : voor wie het werk : de kerk is,
de
zieken en ook doude mensen, of mensen met een muizenis;
bij
wie, ondanks het noen-gesuizel de avond-uil in dogen duizelt
en
bovendien het tienen luidt dan gaat zijn dag-kaars..poef en uit.
Is
het nu bijna ook zo laat ?
We
houden U vandaag niet tegen, we zeggen schol, en : blijf nog even,
Want
50 jaren priester wenken, voor iemand op een pastorij..
10
jaarkes kunnen er wel bij.
Dit wensen U, wij met ons allen, of zit Gij nog met toekomst-plannen ?
(DB, juni 1985)
En
dan was er nog de viering van pastoor Lornoy. Gans Leest bracht hulde aan
priester Frans Lornoy met een plechtige eucharistieviering ter gelegenheid van
zijn 40 jaar priesterschap. Reden genoeg voor vele parochiale verenigingen en
andere groeperingen om er weer eens een feest van te maken. Dat is men in Leest
toch al gewoon.
Talrijke
gelovigen woonden de mis bij die opgeluisterd werd door het zangkoor en onze
fanfare. Het optreden was zeer geslaagd. Onze kerk heeft een fantastische akoestiek
en daar maakt onze fanfare gretig gebruik van om mooie muziek te maken.
Kannunik De Backer had dit ook opgemerkt en sprak alle lof uit over onze
muzikanten en hun prestatie.
Na de kerkviering trok iedereen onder begeleiding van ons muziekkorps,
stoetsgewijs naar de parochiezaal. De pastoor werd overstelpt met gelukwensen,
cadeaus en een reeks speeches van aanwezige prominenten. Sint Cecilia
omlijstte dit gebeuren met pittige feestmuziek.
1985 25 mei : Gust De Prins en Celine Van Loo 50 jaar getrouwd
Op
zaterdag 25 mei vierden Gust en Celine uit de Juniorslaan hun goudenhuwelijksjubileum.
Van
het stadsbestuur ontvingen ze een gouden gedenkpenning.
De
geburen hadden het huis en ook de kerkingang versierd.
Een
H. Mis en een groot familiefeest waren de hoogtepunten van die dag.
Hieronder
volgt de tekst van de spreuken die het huis versierden en die een stukjelevensgeschiedenis van de
jubilarissen weergaf :
Gust
en Celine 50 jaar in trouw te samen
Goed
geboerd en hard gewerkt
Als
vrucht van liefde, zes kinderen kwamen,
17
kleinkinderen hebben uw stam gesterkt.
Vandaag
is het hier feest,
Zoals
er nog geen is geweest.
Celine
en Gust vieren hun jubilee
En
heel de Heide doet mee.
Vijftig
jaar samen zijn,
Vonden
ze beiden heel fijn.
Ze
hebben gelukkig geleefd,
Maar
in den oorlog gebeefd.
Bij
de troep moest Gust,
Toen
kende Celine geen rust.
Later
speelde hij Mouvement Symphonique,
Bij
de Leestse dirigent Rik.
Wij
wensen hen nog vele jaren,
Dat
hun liefde niet mag bedaren.
Over
tien jaar zijn wij hier weer,
Voor
een diamanten bruiloft, die keer !
(De Band, juni 1985)
August Gust De Prins was te Leest
geboren op 11 november 1906 en hij overleed er onverwacht op 23 juni 1994.
Naast lid van de Kon. Fanfare
St.-Cecilia Leest was hij ook lid van de Bond der Gepensioneerden, van
Ziekenzorg en van de Oud-Strijdersbond van Leest. Hij was oud-strijder van
1940-1945.
Celine Van Loo was eveneens te Leest
geboren op 22 september 1912 en zij overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te
Duffel op 17 mei 1992. Ook zij was lid van Ziekenzorg en van de Bond der
Gepensioneerden afdeling Leest.
1985 25, 26, 27 mei : Sinksentornooi Wisselbeker Jean Van
Dam S.K.Leest
Met deelname van Leestse ploegen : FC
Bleukens, KWB, Vevoc, Chiro, SP, VK.Wijk, Sup.Kl.Leest en familie Selleslagh.
Op zondag speelden de S.K.Ladys tegen
het Duitse S.V. Laatsen Hannover.
Op zon- en maandag was er in het Chalet
een gelegenheidsrestaurant geopend.
Uitslagen zijn ons helaas onbekend.
(Onderaan : de aankondiging van het
tornooi)
1985 31 mei: Eindstand
prov. Antwerpen De Beste Doelschutter.
37 doelpunten : Eddy Claes (Wavria)
29 doelpunten : Felix De Wolf (Wavria)
en Marc Jaspers (Peulis)
22 doelpunten : Danny Willems (VV Leest).
21 doelpunten : Eric Troonbeeckx
(Wavria)
20 doelpunten : Guido Slachmuylders (VV Leest)
Ludo Goossens van VV Leest scoorde 11
keer, Luc Lettanie van SK Leest 8, Marc Van Dam SK Leest 7 en Rudy Wouters VV
Leest 7 keer. (GvM, 31/5/85)
1985 Juninummer De Band:GE ZIJT EEN DIDDENS
Ge
zijt een Diddens zoals ik,
met
uw permissie : niet beter of niet slechter;
een
beetje prikkelbaar, misschien een vechter
of
stiekem soms een kleine bangerik.
Ge
hebt als ik uw kans benut,
bescheiden
weliswaar in daden en gedachten,
want
via vier of vijf geslachten
werd
iedre Diddens uit een boerebroek geschud.
Gij
ook hebt maar een schamel pedigree,
geen
stamboom zelfs van nobele bastaardzonen;
ons
ouders eten vaak eenvoudig spek met bonen
en
soms bracht vader een gestroopt konijntje mee.
Wij
hebben in ons voorgeslacht
een
deserteur uit de jaren achttienhonderd;
het
heeft daarna geen mens verwonderd
dat
die elf kinderen heeft grootgebracht.
Hij
rust in vrede op t kerkhof van Leest
met
onze stammoeders en zoveel naamgenoten;
wij
werden allen min of meer naar hun model gegoten
en
naar karakter wellicht nog het meest.
Voor
mij komt ook het ogenblik
dat
ik mijn lepel neer zal leggen;
betreur
me niet, ik hoor reeds iemand zeggen :
hij
was verdomd een Diddens zoals ik !
Hendrik Diddens.
1985 1 juni Gazet van Mechelen : Knipoogje (foto onderaan)
Een
nieuw rolluik dat nieuw blijft, wat kan je nog meer wensen. Een publiciteitsbord
dat we aantroffen in het centrum van Leest liegt er duidelijk niet om.
Rolluiken bieden nieuwe mogelijkheden wanneer ze uit plastiek zijn vervaardigd.
Wanneer
we althans de aanprijzingen op het (ijzeren) gevelpaneel mogen geloven.
Aan
het voeren van dergelijke reclame op een centraal en opvallend punt in
zijnhuisgevel, verdient de
Leestse bewoner van dit pand waarschijnlijk wel een extracentje. Maar die bijverdienste is
klaarblijkelijk lang niet voldoende om van de houten
blaffeturen
af te stappen en de overschakeling naar het plastieken rolluik te maken.
Of
is de man zélf niet overtuigd van de voordelen die een nieuw rolluik dat nieuw
blijft, te bieden heeft ?
FoJ
Waarna Frans Susse Teughels zich
aangesproken voelde, zijn pen ter hand nam en volgende satire neerschreef, die
hij publiceerde in De Band van juni 1985 :
In
t Mechels blad, op t eind van mei,
schreef
een reporter vrank en vrij,
helemaal
niets naar mijnen zin
met
n knipoog slaat laster t beste in.
Op
d eerste blik was ik verbaasd
van
de foto niet, maar wel er naast,
over
doude plaat die jaren op de dorpsplaats hing
alsof
t alleen om centen ging,
van
een rolluik dat eeuwig nieuw zou blijven
en
t verschil van blaftuurkens zo geestig om te schrijven
wordt
in dit rijmstuk niets beslecht,
maar
van dat geld moest direct recht.
k
Nam t spreekmachien, t stond juist naast mij.
Na
een tijd kwam t lijntje vrij.
Toen zhoorden waarvoor het was
kwam
er een zucht tis weer ambras.
t
Was niet de eerste keer is toen gebleken
maar
de directie die was niet te spreken.
De
andere dag nogmaals verzocht,
dezelfde
man zei dat t niet mocht.
Toen
hij schadeloosstelling vernam
schoot
hij uit een andere kram.
Als
een koning voeldk mij, zo rijk,
want
k kreeg twee stemmen te gelijk
hallo,
hallo kwam het spontaan,
nu
kwam t alleen maar op de juiste aan.
k
Vertelde nog eens mijn geval,
voor
mij niet mnheer, maar ten zal
voor
de Fons zijn, hoorde ik hem zeggen
en
direct de hoorn neerleggen.
Hallo
klonk t nogmaals in mijn oren,
Iets
minder scherp dan tevoren.
k
Heb aan die vent dan heel oprecht
gewoon
mijn meningske gezegd.
Dat
hij gekrenkt had mijne eer.
Waarom
dan ? vroeg de andere weer.
Mijn
oude vak is mij nog lief,
maar
de reclame is negatief,
en
zon annonce kost wel wat
zeker
in t midden van uw blad.
Had ge de lens noordwaarts gericht
1985 18 mei : Kon.Fanfare St.-Cecilia vergastte de paus op hemelse muziek.
Van
16 tot 21 mei 1985 zal Paus Johannes-Paulus II ons land bezoeken. Voor België
een enige gebeurtenis en daarom dan maar de fanfare St.-Cecilia uit Leest
gevraagd om op 18 mei de Paus in Mechelen te vergasten op hemelse muziek.
(Toeters en Trompetten, jaargang 5,
nr.2)
Stolat,
stolat,
t
Was zes uur toen mijn haan kraaide. Een half uurtje later zou Johan mij komen
ophalen om samen naar het verjaardagsfeestje van de paus te gaan. Blijkbaar
waren we niet alleen uitgenodigd want Mechelen gonsde van de bedrijvigheid. De
mensen liepen op hun paasbest gekleed en trokken allemaal centrumwaarts.
Wat
opviel was de grote aanwezigheid van de rijkswacht. De blauw geüniformeerde
ordehouders waren druk bezig met het versjouwen van militair materieel en
andere oorlogstuigen om indrukwekkend uit te pakken indien men de paus zou
neerschieten.
Uit
alle veiligheid borg ik vlug een elastiekje, waarmee ik aan het spelen was, weg
in mijn jaszak. Voor je het weet wordt je als verdacht aanschouwd en nemen ze
jou mee waardoor je gans het vertoon mist. Dus zeker geen risicos lopen !
Zonder
al te veel controles kwamen we op de Grote Markt. De paus was er nog niet, dus
vlug een koffietje gedronken op een bekend terrasje. Toch stonden er reeds
enkele enthousiastelingen te wachten, leunend op de nadarbarelen. Er waren er
zelfs bij die hun platsje van s nachts hadden ingenomen om toch maar vooraan
te staan. Waarschijnlijk fervente aanhangers of belust op spektakel ?
Stilletjesaan
begon het volk te komen. De zangkoren stelden zich op in hun kennel terwijl
onze muzikanten zich rustig begonnen te installeren. We hadden zelfs de tijd om
even naar het pauspodium te gaan kijken. Verschillende toeschouwers stonden ons
jaloers aan te gapen, anderen hadden blijkbaar bewondering voor onze jonge
fanfare terwijl er nog een ander categorie was die ons enthousiast toewuifde
alsof wij de paus himself waren.
De
regiemensen hadden ondertussen ook plaatsgenomen om de eerste testen en
repetities te houden. De Warre trommelde onverwijld zijn muzikanten bijeen die
vanuit alle windstreken over de afrasteringen kwamen gesprongen. Ons eerste
deuntje kreeg direct al het nodige dankbare applaus van de mensenmassa. De
gespannen sfeer was gebroken en het startsein gegeven voor een groots
jubelfeest. De spreker van dienst profiteerde van dit onspannen ogenblik om het
Pools verjaardagslied nog even in te oefenen.
Nooit
in de geschiedenis van Mechelen werd er zo gezongen. En het repertorium was
wisselend : Lang zal hij leven, Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen, Sto lat,
de Vlaamse Leeuw
En
toen galmde het nieuws door alle luidsprekers : De paus is in Mechelen
toegekomen.De mensenmassa was blij opgelucht. Het zou niet lang meer duren.
Elke maal dat de pausstoet een stap dichter naar de Grote Markt zette, kregen
de mensen dit te horen en laaide de geestdrift nog harder op. Men zong uit
volle borst en onze fanfare vulde de Grote Markt met zijn warme koperklanken
terwijl de beiaardiers hun best deden om boven al het gejubel uit te komen.
En
de paus zette zich weer in beweging.
Na
het enige Vlaamse Mariaoord, de O.L.V.-van Hanswijkkerk, ging de tocht per
pausmobiel verder naar de St.-Romboutskathedraal waar kardinaal Daneels, als
gastheer in zijn eigen metropolitane kerk, de paus welkom heette.
Tijdens
de oecumenische viering stroomde op de Grote Markt een 15.000 koppige menigte
samen die tijdens het geloofsfeest haar opwachting maakte in het vooruitzicht
van de komst van Johannes Paulus II.
Toen
de paus de Grote Markt van de Dijlestad betrad, wachtte hem een zee van witte
en gele doekjes en liedjesteksten. Prompt veranderde het geloofsfeest in een
groots verjaardagsfeest.
Onder
begeleiding van onze eigen Leestse fanfare klonk uit vele kelen het Sto lat
ter gelegenheid van de 65-jarige Pool. De paus was zichtbaar ontroerd want hij
moest even de hulp inroepen van onze kardinaal, om gelukkige verjaardag te
wensen aan de andere Mechelse jarigen.
Een
gelukkige paus in Mechelen dus, die de 15000 gelovigen aan het lachen bracht,
met zijn totaal onverwachte schalksheid. En het waren vooral de jongen mensen
die juichten.
Na
het verjaardagsfeest en de toespraak van de paus kreeg onze fanfare van het
regiepodium de opdracht om de Vlaamse Leeuw in te zetten. Het publiek zong
spontaan mee. De paus was kennelijk verbaasd over de vurige massazang en achter
zijn rug zong onze kardinaal uit volle borst mee : Ze zullen hem niet temmen,
de fiere Vlaamse leeuw, zoalang de leeuw
De
paus was zichtbaar blij, het publiek gelukkig en de organisatoren
dolenthousiast met het vlotte vertoon en de goede afloop.
Onze
Ceciliafanfare kreeg vele lofbetuigingen van de aanwezige prominenten.
Voor de muzikanten, het bestuur en Eduard De Maeyer was het een grote eer
geweest dit feest te mogen opluisteren. Maar het was vooral een onvergetelijke
dag.
En dat zullen alle aanwezigen wel beamen.
Mechelen,
die Heerlijke, het is een kleine stad, maar nooit is ze zo groot geweest als
die zaterdagmorgen, toen Johannes Paulus II eregast was.
(Toeters en Trompetten, jaargang 5,
nr.3)
Fotos :
-Paus
Johannes Paulus II tijdens zijn bezoek aan Mechelen.
-De
Leestse fanfare tijdens het optreden voor de paus.
1985 16, 17, 18 en 19 mei : 15de Leestse Volksfeesten
Tussen Sportcentrum Leest en Telegraaf
België was er een samenwerkingsakkoord afgesloten en dat was te merken aan de
programmatie van deze 15de Volksfeesten.
Programma
Donderdag 16 mei :
-10 u : Plechtige Eucharistieviering in
het teken van het aanstaande pausbezoek met medewerking van pater De Brabander,
de Kon.Kunstkring Edgar Tinel met het
gemengd koorolv P. V.D.Broeck en de
Kon.Fanfare Sint-Cecilia uit Leest olv Frans Violet.
Er waren zon 800 aanwezigen.
-11 u : Officiële opening door Jef
Ramaekers, burgemeester van de stad Mechelen, gevolgd door receptie.
-19u30 : Voorselectie kampioenschap
play-back België-Nederland-Luxamburg met Micha Marah als presentatrice. Weinig
belangstelling voor deze voorselectie.
-21 u : Show- en Dansavond met Bonnie
St.-Claire en Benny Neyman.
Ook hier liet het toeschouwersaantal te
wensen over.
Vrijdag 17 mei :
-19u30 Voorselectie Kampioenschap
play-back Benelux met Micha Marah.
-21 u : Jo Lemaire met eigen
begeleiding.
Zaterdag 18 mei :
-19 u : Voorselectie play-back (idem)
-20u30 : Casino Diner Show met
optreden van Freddy Breck en het ballet Penney De Jager.
Zondag 19 mei :
-14 u : Folklorenamiddag met medewerking
van volksdansgroep Korneel Leest, Kon. Harmonie St.-Martinus Hombeek, Jeugd- en
Muziekkorps De Mechelse Arendjes.
- 19 u : Voorselectie Benelux play-back
kampioenschap met M. Marah.
- 21 u : Show- en Dansavond met Will
Tura en zijn orkest.
Vijftiende Leestse Volksfeesten zitten
erop.
Stond
de opening van de Leestse Volksfeesten onder een goed gesternte, met
schitterend weer en een nokvolle zaal, dan bleek de avond iets minder geslaagd.
De voorselectie van het Beneluxkampioenschap play-back bleek weinig
belangstellenden te trekken. Een nochtans vlotte Micha Marah deed samen met de
vele kandidaten haar uiterste best om er een toffe avond van te maken. Maar
voorselecties zijn nu eenmaal nog geen finale. En deelnemers uit Nederland of
Luxemburg zullen dan ook makkelijker volk meebrengen volgende zaterdag als de
prijzen verdeeld worden.
De
talenten van Benny Neyman en Bonnie St.-Claire worden blijkbaar erg onderschat
door het publiek, want voor hun optreden was er gewoon te weinig volk. Zulke
artiesten verdienen zeker een grotere waardering. Natuurlijk is het in deze
tijd van crisis niet eenvoudig om de vier geweldige avonden van de Leestse
Volksfeesten allemaal bij te wonen. Vandaar dat velen er hun avondje uitpikken,
als is het zelfs dan nog niet eenvoudig om met zon prachtig bezet programma de
juiste keuze te maken.
Lemaire
topper
Jo
Lemaire wist vrijdag heel wat volk te bekoren. Met een 7 man sterke bezetting
en een show die werkelijk af was kreeg zij de gewenste sfeer in de zaal. De
jeugd was massaal opgekomen voor Belgiës muzikale First Lady, maar er waren
toch ook heel wat ouderen onder het publiek. De muziek van Jo Lemaire bestrijkt
dus inderdaad een breed spectrum, iets wat de organisatoren goed bekeken
hadden.
Zaterdag
dan kwam het (te verwachten) hoogtepunt. In de vooravond, al wat meer volk voor
de play-backschiftingen, maar daarna stroomden de mensen binnen. En die hebben
er geen minuut spijt van gekregen. De Casino-Diner-Show bleek een nieuwe
gewaagde formule die de mensen aansprak. Het ballet Penney De Jager bracht een
schitterende show. Prachtige kostuums en geweldige dansnummers in een zwoele
sfeer. En Freddy Breck deed er nog een schepje bovenop. Hij bevestigde eens te
meer zijn geweldige beheersing van het vak. Gedurende bijna anderhalf uur
heerste er een laaiend enthousiasme in de zaal.
Freddy
Breck aanvaardde dankbaar het applaus en begaf zich zelfs tussen het publiek,
terwijl hij zijn meest bekende liedjes ten gehore bracht. De hoogdagen van
weleer waren terug aangebroken.
De
Leestse organisatoren kregen daar het bewijs dat goed vakmanschap nog steeds
door de mensen geapprecieerd wordt. En daar zullen de inrichters zeker op
inspelen, want het is elk jaar opnieuw zoeken naar goede publiektrekkers.
Na
de geweldige nacht van zaterdag, werd zondagnamiddag een rustige periode
ingelast. Een waar volksfeest werd het met knappe optredens van de Leestse
Volksdansgroep Korneel, afgewisseld met de machtige muziek van de K.Fanfare
St.-Martinus uit Hombeek en het Jeugd- en Muziekkorps De Mechelse Arendjes.
Hier bleek duidelijk dat dergelijk folklorefeest nog niet naar waarde geschat
wordt door het grote publiek. De aanwezigen konden, terwijl zij luisterden en
keken, hun kinderen naar hartelust laten stoeien op een luchtkasteel. En dat
deden die ook. Een leuk initiatief van een plaatselijke bank dat met veel
kindergejoel werd onthaald.
Zondagavond
kwam een nieuw hoogtepunt in de Leestse Volksfeesten. Will Tura met zijn band
had de eer om tijdens een zeer gesmaakt optredenvoor een massaal publiek V.V. Leest als
kersverse kampioen te mogen lauweren. Het hoeft niet gezegd dat het publiek
Will Tura op handen droeg.
Na
de laatste noten deinde de feestvreugde nog uren uit. Einde van de feesten en
voor de organisatoren het ogenblik van herademing.
Volgens
Gust Emmeregs, de motor van de Leestse Volksfeesten, mag deze 15de
uitgave als zeer goed beschouwd worden. Het is evenwel spijtig te moeten
vaststellen, aldus Gust, dat mensen die moeite doen, investeren en risicos
nemen, steeds zwaarder belast worden door allerlei taksen. Ze moeten sterk op
de benen staan om er niet onderdoor te gaan. Maar wij gaan door, wij bouwen nog
verder uit.
(De Mechelse Week, mei 85)
Foto's :
-De
preselectie van de playback-wedstrijd lokte niet zoveel volk. Hier een geslaagd
optreden van de Nederlandse kandidate Mas Suari als Tina Turner.
-Aankondiging
van het Kampioenenbal met Will Tura en zijn showorkest.
-De
folder van de Special Diner-Show.
-Jo
Lemaire
-De
internationale gast van zaterdag : Freddy Breck.
De
vrouwen willen er ook eens rustig een dagje tussenuit en daarom rijden zij met
de bus naar AKEN; de rest horen de mannen wel bij hun thuiskomst !!
Vrouwen,
hou die datum vrij, meer informatie in ons ledenblad ! (cfr LEA).
(brief aan alle Vevocleden, 26/2/85)
Inschrijvingen bij Lea Van Medegael. De
bus vertrok om 8 u. op het dorp te Leest.
1985 5 mei : Volleybal- en Zaalvoetbaltornooi
In de sporthal te Leest.
Voor het volley namen 12 heren- en 6
damesploegen deel en voor het voetbal 6 oud-chiroploegen, afkomstig uit Heffen,
Kapelle o/d Bos, Weerde en Hombeek. Ook twee Vevoc teams schreven in.
(Brief voor de Vevoc-leden van 25/4/85)
1985 Dinsdag 7 mei : Jaarlijkse Bedevaart Scherpenheuvel per
autocar.
Met de dekenij Eppegem/Zemst. Vertrek
rond 9 uur. (Parochieblad 25/4/85)
1985 11 mei : Nationale Strijdersbond Leest aan feest.
Geacht
lid,
In
1985 herdenken wij het einde, nu 40 jaar geleden, van de tweede wereldoorlog.
De
terugkeer van duizenden makkers na 5 jaar gevangenschap in Duitsland.
Wij,
oudstrijders van Leest, vieren het 66-jarig bestaan van de Nationale
Strijdersbond.
Het
bestuur heeft gemeend dit op een passende wijze te vieren. We nodigen U
derhalve uit op zaterdag 11 mei om 18 u. tot deelname aan een eetmaal dat zal
plaats hebben in de feestzaal Sint-Cecilia Dorpstraat 6 te Leest. Maar wat
zeker heel belangrijk is, is de spijskaart.
Een
unieke gelegenheid voor een gezellige familieuitstap met de fiets. In het
lokaal van elke deelnemende wijkafdeling een rustpauze met gezelschapsspel
(voor punten).
s
Avonds proclamatie van de uitslag met gezellig samenzijn.
(Voor Allen, 9/3/85)
1985 15 mei : Zilveren Palm in de Kroonorde voor Vic Van Hoof (foto onder)
Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985
werd aan Veldwachter-Inspecteur Victor Van Hoof en aan enkele van zijn
collegas, de Zilveren Palm in de Kroonorde verleend. (GvM, 18/6/85)
1985 Donderdag 16 mei: Opening
van Frituur Leest Dorp
Vanaf 17 uur. Iedere klant kreeg n.a.v.
deze opening gratis 1 curryworst.
-Vic
Van Hoof op het einde van zijncarrière.
-Deze
folder kregen de dorpelingen in hun bus gestopt.
Wat
reeds door velen, zo wel vriend als tegenstander, enkele weken verwacht werd is
dinsdagavond op het terrein van Pijpelheide werkelijkheid geworden.
VV Leest won er de wedstrijd en oogstte hiermee de ontbrekende punten om zich
met absolute zekerheid reeds kampioen van tweede provinciale te mogen noemen.
Als
eerste ploeg uit de Antwerpse provinciale reeksen telt VV zeven punten
voorsprong en is hierdoor, met nog drie wedstrijden te spelen, onbereikbaar
geworden voor de achtervolgers.
Op
het einde van de eerste helft, waarin VV duidelijk overwicht had, kon Ludo
Goossens met een knap schot via de onderkant van de deklat zijn ploeg op
voorsprong brengen.
Tijdens
de tweede periode verliep het spel evenwichtiger en kwam Pijpelheide meer in de
wedstrijd. Omdat het tweede en verlossende doelpunt uitbleef gingen ook de
zenuwen een aardig woordje meespraten, zowel bij de spelers als bij de talrijk
meegereisde supporters.
Pijpelheide werd nog herleid tot tien man en pas in de slotminuut kon Guido
Slachmuylders na een slechte terugspeelbal het zo bevrijdende doelpunt tegen de
touwen jagen. Meteen was de ban gebroken en kon men aan het jubelen gaan.
Voor
trainer Yvan Emmerechts was dit echter van korte duur, want toen hij één van
zijn
spelers
even op het terrein ging feliciteren, werd hij prompt achter de omheining
gestuurd.
Een
nochtans degelijk leidende scheidsrechter miste hier wel psychologisch
doorzicht.
Achteraf
kon Yvan aan dit incidentje niet zo zwaar tillen : Ik heb de scheidsrechter
gefeliciteerd voor zijn voortreffelijke leiding en voor het in de hand houden
van de wedstrijd want sommige lokalen zagen niet op een fout meer of minder.
Maar wanneer bij het verlossende doelpunt de bal in het doel ging en ik even
het terrein betreed moet men toch ook even menselijk redeneren en niet alleen
het reglement hanteren.
Eerste
felicitaties
Onmiddellijk
na het fluitsignaal konden de filicitaties beginnen.
Buiten
in het halfduisterwerden de eerste
fotos geschoten, in de kleedkamer klonken de kurken van de champagne tegen de
zoldering en de spelers en bestuursleden hadden handen te kort om de vele
gelukwensen in ontvangst te nemen.
Later in het chalet werden ook de eerste bloemen uitgedeeld, waaronder ook een
prachtig bloemstuk van de tegenstrevers, iets wat door Gust Emmeregs zeer op
prijs werd gesteld.
En
de toekomst
Voor
de onmiddellijke toekomst, aldus Yvan Emmerechts, blijven wij de resterende
wedstrijden op het normale ritme afhandelen. De titel is geen eindpunt en
vermits wij tegen drie degradatiekandidaten moeten aantreden mogen wij deze
duels niet vervalsen.
Voor
volgend jaar in eerste provinciale zal er zeker een uitbreiding in de breedte
moeten komen. De kern was dit jaar wel te smal. Wil de club ook volgend jaar
een toonaangevende rol vertolken dan zullen er minstens twee waardevolle
elementen moeten bijkomen.
Op de eerstvolgende thuismatch werden
trainer en spelers van VV Leest op een bijzondere manier bedankt voor deze
titel. Alle toeschouwers kregen een tulp en het verzoek deze te overhandigen
aan een speler van hun keuze of de trainer.
Ook werden er eregasten uitgenodigd,
o.a. via KV Mechelen voorzitter Cordier waren verschillende fanionspelers
aanwezig, evenals Leestenaar Rudi Van Hoof, spelend voor Racing Mechelen.
Op het kampioenenbal van 19 mei (ter
gelegenheid van de Leestse Volksfeesten) kregen spelers en trainer van Will
Tura tussen twee optredens door-persoonlijke felicitaties.
In de eindstand van de beste
doelschutter van de provincie Antwerpen eindigdeDanny Willems van VV Leest tweede met 29
doelpunten.
De winnaar was Eddy Claes van Wavria met
37 treffers.
Yvan Emmerechts
Deze Mechelaar die afgelopen maand 40
werd, is geboren en getogen in de buurt van Sporting Mechelen.
Bij die club debuteerde hij en werd er
als aanvaller topschutter.
Een tijdelijke overgang naar Hever liep
falikant af. Bij zijn terugkeer naar Sporting liep het vlot maar Yvan wou meer.
Op aandringen van voorzitter en stichter
Leon Van Loey nam hij de kadettenploeg onder zijn hoede en daar begon het.
Yvan Emmerechts liet zich inschrijven
aan de Heizelschool voor trainers, aanvankelijk met de idee één jaar te volgen
om eens te zien wat het gaf.
Het liep erg goed en Emmerechts behaalde
na drie jaar zijn trainersdiploma.
Inmiddels was hij op 28-jarige leeftijd
gestopt met voetballen en ging al zijn aandacht naar een trainersloopbaan.
Tussendoor een extraatje naar Racing Basket, waar hij jarenlang een fervent
aanhanger was, o.a. mee de finale van de Koracbeker in Cantu mee beleefde maar
na een mislukte verplaatsing naar Oostende, waar men langs Mechelse zijde wel
kaarten had beloofd maar voor gesloten deuren bleef staan. Toen was de liefde
voor Racing Basket uit, vertelde Yvan Emmerechts.
Bij Racing Mechelen trainde hij de
kadetten, werd er na één seizoen weggehaald door concurrent KV waar hij de
scholieren onder zijn hoede kreeg.
Daarna trainde hij vijf seizoenen
Muizen. Toen hij er kwam speelde deze club in vierde provinciale, toen hij er
wegging speelde Muizen in tweede.
Bij VV Leest werd het na twee seizoenen
de titel en promotie.
Ik moest het als voetballer van fysiek
en snelheid hebben.
Yvan Emmerechts is eerlijk. Het is toch
spijtig dat ik pas tijdens de Heizelschool leerde hoe je een bal op de borst
moet opvangen. Niemand die me dit tijdens mijn jeugdjaren op Sporting had
aangeleerd. En het is slechts een klein voorbeeld.
Hij is van oordeel dat de voetballende
jongeren het nu gemakkelijker hebben. Meestal goede jeugdtrainers die iets
meegeven. In mijn tijd was dat niet het geval
(Samengevat uit GvM, HLN en DMW, van 4/5
en 10/5/85)
Fotos :
-Trainer
Yvan Emmerechts kreeg van de scheids een gele kaart omdat hij na het
verlossende doelpunt één van zijn spelers ging feliciteren. Gust Emmeregs keek
toe.
-Yvan
Emmerechts.
-Lachende
gezichten bij de spelers van VV. Na de overwinning op Pijpelheide was het team
meteen zeker van de titel én de promotie naar eerste provinciale.
Presentatie : Marijn De Valck met
gastoptreden van Jimmy Frey.
1985 13 april : Dansavond Landelijke Rijvereniging . (DB, april 85)
1985 14 april : De eerste communicanten van 1985
Tijdens
de hoogmis van 10 u. hielden de achtjarige kinderenvan het tweede studiejaar hun eerste
gezamelijke comunie. (Parochieblad
van 25/4/85 dn DB april 85)
De communicanten :
Inge Boonen, Hans De Hondt, Ilse De
Laet, Rebecca De Wit, Maarten Dons, Melissa Duran, Tim Glorie, David Liekens,
Inge Fierens, Veerle Fierens, Nele Galicia, Veerle Lamberts, Nathalie
Muyldermans, Tinneke Reyntiens, Ilse Lauwers, Veerle Salden, Iris Selleslagh,
David Slachmuylders, Kris Slachmuylders, Wendy Segers, Veerle Spruyt, Steve Van
Beneden, Veerle Van Horebeeck, Koen Van de Maele, Michael Verbeeck, Kriestien
Verbeeck, Hilde Verbruggen, Sandra Vloebergh, John Beullens.
1985 Maandag 22 april : Infonamiddag voor gepensioneerden te
Hombeek
In het Parochiecentrum aan de Bankstraat
te Hombeek ging een speciale infonamiddag voor gepensioneerden door.
Leestenaar Miel Polfliet, vrijgestelde
van de sectoren Spoor-Post-RTT voerde er het woord voor de openbare diensten.
(Folder ACV)
1985 23 april : Eerste zangrepetitie voorbereiding 40 jaar priester.
TOEKOMST-MUZIEK
in de PAROCHIE :
Viering
40 jaar PRIESTER van E.H. Pastoor Lornoy op zaterdag 25 mei 1985.
Voor
de plechtige eucharistieviering wordt hiertoe zangrepetitie voorzien vanaf 23
april, elke dinsdagavond om 20 uur in de kerk.
Voor
deze gelegenheid doen we beroep op alle welwillenden en stemhebbenden
gezien sommige mensen van het zangkoor voor deze dag belet zijn.
(DB,april 85)
1985 26, 27 en 28 april : Vevoc Weekend te Nassogne.
De oud-chiroleden verbleven in het
vacantiecentrum Les Forges.
De prijs per volwassene : 930 fr.,
kinderen van 6 tot 11 jaar : 760 fr., kinderen van 1 tot 5
jaar : 600 fr.
Inschrijvingen dienden te gebeuren bij
Vic Smets, Kouter.
(Info voor de Vevocleden, 26/2/85)
1985 Zondag 28 april : Pensenkermis van Chiro-Aspis.
Vanaf 15 uur in het groot chirolokaal.
Om 18 uur was er volksdans.(Parochieblad 25/4)
1985 Mei : Rozenhoedje aan de Grot.
Tijdens
de meifoto maand wordt aan de grot van Lourdes het rozenhoedje gebeden elke
dinsdag- en vrijdagavond om 20 u. (Parochieblad
25/4/85)
1985 Woensdag 1 mei : 1 MEI-OPTOCHT
Militanten
en sympathisanten, het is nu meer dan ooit nodig hierin mee op te stappen.
Naast de inspraak van onze SP-mandatarissen in het parlement, is deze betoging
één van de middelen die wij moeten gebruiken tégen de dwaze beslissingen van de
huidige regering. Samenkomst om 9u.45 aan de C&A op de Botermarkt.
Na
de optocht : gezien de ambiance op de 1 mei-betoging en na afloop ervan, werd
verleden jaar door een aantal van onze leden de wens geopperd om na de betoging
in Mechelen te blijven hangen. Wel zullen de leden, ter vervanging van het
eetmaal in Leest, een 2-tal gratis consumpties krijgen in het Volkshuis van
Mechelen.
Druilregen, afgewisseld met fikse
stortbuien en aangewakkerd met rukwinden. Zo verging het Posse Leest editie
1985.
Op het programma :
Pasen : kaartnamiddag om 15 uur. Om 19
uur filmvoorstelling.
Op paasmaandag vergastte de chirojeugd
de bezoekers op een natje in hun bar t Zesde gebod en s avonds was er vanaf
20 uur een Posse Leest TD met Studio Satan voor de jeugdigen in hart en oren.
De werkgroep Voetspoor zorgde voor een
negende paastentoonstelling met alsspeciale gast de Mechelse kunstenaar Frans Croes.Vaste waarden Tony
Baarendse, Karel Soors en Friede Willems stelden ten toon en er werd een
diareeks vertoond over de Ost-tentoonstelling van 1984.
De gepensioneerden toonden in de
chirolokalen hun hobbys en nodigden de mensen uit op pannekoeken met koffie.
Kwak stelde tentoon in de Drij Gapers
met werken van Georges Herregods, Paul Van Roy, Hans en Stef De Laet. Zij
exposeerden met aquarellen, fotos, beeldhouwwerken, kruiken, olieverf en grafiek.
Spreker op de vernissage was W. Lauwens.
Kleinveebond Het Rijke Nest hield ter
gelegenheid van hun 10-jarig bestaan een grote kleinveetentoonstelling met
konijnen, kippen, volgels, schapen, paarden en duiven.
In het sportcentrum vond een
handelsbeurs plaats die muzikaal werd opgeluisterddoor de brassband St-Cecilia uit Heffen
en het Jeugd- en Muziekkorps De Mechelse Arendjes.
Volksdansgroep Korneel vierde zijn
vijfjarig bestaan en brachten op paasmaandageen speciaal lenteprogramma in de vrije basisschool. In de school kon
men oppaasmaandag tussen 12
en 18.30 u. lekker smullen (soep-kip-nagerecht).
Spijtig van de druilregen, de stortbuien
en de rukwinden.
Het Davidsfonds pakte voor de 17e
maal uit, ditmaal met het klasje uit de tijdvan toen. Niet voor het eerst werd ook gemikt op de uitgeweken
Leestenaar.
Bij middel van tientallen klasfotos werd
elkeen geconfronteerd met een vervlogen glorie van in de kleuter- of lagere school.
Door opzoekingswerk en overleg in wekelijkse vergaderingen selecteerden de
bestuursleden een serie fotos die een beeld gaven van zowel de klas van
meester De Leers, Selleslagh of Huysmans, zuster Gonzega of Annonciata, als van
het actuele lerarenkorps. Uit oude rommeldozen en vergeten kistjes kwamen
klasfotos uit de periode van voor de eerste wereldoorlog tot en met de jaren
zeventig. Verder deed men een flinke duik in het schoolverleden door het bij
elkaar trommelen van oude schoolgarnituren als de klassieke schoolbank tot oude
kaarten, handwerken, schoolbenodigdheden en de Mechelse Catechismus.
De Band (mei 85) over deze editie van
Posse Leest :
Posse Leest, nagenoeg uitgeregend.
Zo
stond het in de Gazet van Mechelen. Inderdaad, mooi weer was het niet, maar
uitgeregend lijkt ons ook iets te negatief. Trouwens, wat dachten de
initiatiefnemers van de verschillende activiteiten ervan ? We vroegen ze naar
hun mening :
Leonie De Laet-Windelen van KORNEEL
over hun volksdansvoorstelling :
Hoewel
de ochtend koud, grauw en nat begonnen was, kwam de zon tegen de middag
nieuwsgierig door het wolkendek gluren om het lenteprogramma van Korneel te
bewonderen. Met kroontjes van prilgroene blaadjes en lintjes en bloempjes
dansten onze Korneeltjes en Kornellekes de lente tegemoet onder goedkeurende
belangstelling van een talrijk publiek. Ook de jeugd en de volwassenen konden
aan de lokroep van de lente niet weerstaan en brachten een geslaagde
meiboomdans, een lentedans en alles veranderde in een grote kermissfeer op de
speelplaats van de vrije lagere school toen iedereen de dansvloer opdanste op
de tonen van de Dorpskermis van A. Preudhomme :
De
kerkklokken luiden, de hoogmis is gedaan
Een
windje uit het zuiden, ontvouwt de bontevaan
De
boerendochters pronken
In
t nauw gespannen kleed
De
muzikanten lonken
En
houden zich gereed
De
burgemeester knipt het lint .
De
paardenmolens draaien, de kerremis begint.
De
schommelschuiten zwaaien, de kerremis begint
De
Kwak-leden Hans en Stef De Laet, Paul
Van Roy, George Herregods : Voor de tweede maal namen de mensen van KWAK
het initiatief om met Pasen en Paasmaandag hun werken tentoon te stellen in het
bovenzaaltje van de Drij Gapers.
Er
waren een heleboel uiteenlopende zaken te bekijken, o.a. aquarellen, beeldhouwwerk,
fotos, keramiek, ikonen en olieverfschilderijen.
De
vele mensen die onze tentoonstelling bezochten hadden een positieve kritiek,
dewelke ons zeker zal aanzetten om volgend jaar dit initiatief te hernemen.
Langs deze weg danken we danook al degenen
die ons een bezoek brachten.
Het
Davidsfondsbestuur over hun
jaarlijkse tentoonstelling : Tweede Paasdag 1985, regen, wind en storm en toch
meer dan 800 bezoekers. Een bewijs dat het Davidsfonds Leest ook met haar 17e
tentoonstelling Onze klas uit de tijd van toen de belangstelling van
Leestenaars en oud-Leestenaars wist op te wekken.
Met
oude schoolfotos, schoolwerkjes en leermateriaal van vroeger werd getracht een
evocatie te brengen van het schoolleven in het dorp van voor en kort na de tweede
wereldoorlog. Pubers van nu erkenden hun ouders op de banken van de bewaarklas
van zuster Gonzaga en waren soms verbaasd dat zij zo erg op hun ouders
gelijken.
Het
Davidsfonds Leest is fier dat ook deze tentoonstelling de moeite waard is
gevonden en dankt langs deze weg nogmaals al wie op welke manier dan ook heeft
bijgedragen tot het wellukken ervan.
De
leden van Kunstkring Voetspoor : Indrukken
over onze jaarlijkse tentoonstelling met de Paasdagen ? De leden van
Voetspoor zijn tevreden. Nochtans waren er dit jaar minder bezoekers dan
gewoonlijk. Daar zal vast en zeker de weermaker iets mee te maken hebben. Toch
kregen we honderden aandachtige bezoekers over de vloer. En precies dàt heeft
ons aangenaam verrast : ons publiek wordt jaar na jaar aandachtiger.
Bovendien
kregen we wel een aantal pluimpjes op ons palet. Zowel Leestenaars als andere
bezoekers oordeelden dat dit onze mooiste tentoonstelling was, sinds de start
in 1977.
En
ook dat doet ons reuze plezier. Bedankt Leestenaars, bedankt trouwe bezoekers
van overal. Uw bezoek is een riem onder het hart van Voetspoor. Dus spreken
we af : tot volgend jaar !
Bart Lauwens voor de Chiro : Posse Leest uitgeregend ? Door
zure regen dan wellicht, maar het Belgische weertje heeft ons niet kunnen dwarsbomen.
Integendeel, de weermakers joegen met hun wind en regen de mensen binnenshuis
en wij zaten 2 dagen met een vol huis.
De
zondagnamiddag startte onze chiro-activiteiten. Iedereen was welkom vanaf 14 u.
in onze bart Zesde gebod. Voor de
liefhebbers van de wielrennerij hadden we een heus TV-toestel in onze
gelagkamer geïnstalleerd. De Ronde van Vlaanderen kwam even langs maar
niemand bleef hangen, want Vanderaerden voerde de forcing en renners drinken nu
eenmaal niet tijdens het koersgebeuren uit een glas.
Vanaf
15 u. verzamelden de toegestroomde kaartliefhebbers zich rond de tafeltjes in
de bar. Aas, dame en heer op de tafels en t kieken in de zak van de winnaar.
Zij die verloren hadden kregen een ei mee. Geen windeieren, maar fris verpakte
paaseieren en iedereen content !
s
Avonds zorgden we voor een filmavond. Terence Hill met zijn knotsgekke streken
vermaakte de vele aanwezigen.
Paaszondag
was O.K., nu maar hopen dat Posse-meundag gesmeerd zou lopen.
Enkele
leiders en leidsters waren naar de Landdag van Chiro nationaal getrokken te
Antwerpen. Terwijl hadden de aspis en de andere leidingsmensen het enorm druk
met de Posse-Leestgangers.
Hoe
later het werd, hoe losser de tongen werden en vele oud-Leestenaars en
autochtonen vonden elkaar terug tussen pot en pint.
s
Avonds, na de Landdag en de kermis, kwamen honderden jeugdigen naar de
parochiezaal van Leest om hun stukje Posse Leest mee te maken. Deze T.D. kent
geen gelijken en hielp onze bivakkas goed spijzen. t Is te hopen dat dit
initiatief nog jaren mag blijven bestaan, anders zou het bivak een aardige
stuiver meer kosten.
Volgend
jaar verwachten we nog meer volk op onze kaartnamiddag en filmavond. De T.D.
zal wel goed lopen, daarrond bestaan geen twijfels.
Nu
dat Posse voorbij is schiet de leidingsploeg weer in actie om het bivak van de
grond te krijgen. We hopen dat het ook een topper wordt ! maar dan zonder
regen !!!
Last
but not least : Joanna Van Brempt
(gepensioneerden) telefonisch : Er
was zoveel volk als anders, wel kwam het volk wat later. De verkoop was goed.
t Is interessant, ge ziet alle jaren weer dezelfde oude bekenden terug, om te
komen kijken naar ons werk en ook om eens een gezellig babbeltje te slaan
Rust
Roest brengt reeds 65 jaar cultuur op de planken.
De
toneelkring Rust Roest uit Leest nadert stilaan zijn vijfenzestigste
verjaardag, en wel op 1 november 1986. Een gezonde doorstroming zorgde ervoor
dat zowel leden, als bestuur niets van hun jeugdig enthousiasme verloren
hebben.
Het
begon allemaal in 1921. Toen werd in de schoot van de toenmalige fanfare
Arbeid Adelt de toneelkring Rust Roest opgericht. De meeste spelers stapten
over uit de bestaande toneelvereniging Eendracht en Vrede. Initiaftiefnemers
en stuwende krachten waren Victor Selleslagh, Alfons Hellemans, Jaak Publie,
Amandus Van Steen, Frans Selleslagh en Jef Van Hoof. Eerstgenoemde als
voorzitter, maar vooral ook Alfons Hellemans zou een opmerkelijke rol spelen in
het bestaan van de vereniging.
De
eerste opvoering Moederhart van N. De Tiere vond plaats in zaal St.-Cecilia
(nu: De Drij Gapers) onder leiding van Jan Steenackers uit Kapelle-op-den-Bos.
In 1925 nam Alfons Hellemans het commando over en hij bleek een uistekend
leider te zijn. Een halve eeuw lang verzorgde hij de regie van de meest
uiteenlopende genres van stukken, en telkenmale mocht van een succes worden
gesproken. In 1975 nam zijn zoon Guido Hellemans zijn taak over en die voert nu
nog steeds de regie.
De
opsplitsing met wederzijds akkoord van de fanfare Arbeid Adelt en de toneelkring
gebeurde in 1931. Wat niet belette dat Arbeid Adelt nog regelmatig het
programma van Rust Roest muzikaal kwam opluisteren.
Het
eigenaardige is wel dat Rust Roest, aangesloten bij AKVT, bijna nooit deelnam
aan wedstrijden. Met zulk talent en klasse zou men wellicht anders vermoeden.
Documenten uit 1931 verhalen wel de deelname aan een wedstrijd, uitgeschreven
door het AKMT, en waar om duistere redenen slechts drie verenigingen aan
deelnamen. Rust Roest werd derde maar kreeg wel een eervolle vermelding voor
taalzuiverheid. Het verhaal gaat dat de toenmalige voorzitter Viktor Selleslagh
zo boos was dat hij het verkregen diploma in wel duizend stukken scheurde.Was
het misschien vanwege dit feit dat de kring zich niet meer zo gauw liet
strikken voor deelname aan wedstrijden ?
In
al die succesvolle jaren van liefhebberstoneel, speelde Rust Roest een
honderdtal stukken en kon zij een beroep doen op zowat 86 vrouwelijke en 121
mannelijke acteurs. Er werd ook reeds vijfmaal van speelzaal veranderd om
verschillende redenen. Na zaal St.-Cecilia week men in 1927 uit naar de
parochiezaal en daar bleef men tot in 1980.
De
nieuwe zaal St.-Cecilia bij Van Steen kon zich slechts vier jaar verheugen
op de aanwezigheid van Rust Roest want vanaf 1985 speelt de toneelkring in de
Stedelijke Lagere School, Ten Moortele 2.
De
viering van het 65-jarig bestaan op 1 november 1986 zal volgens het bestuur op
een bescheiden doch waardige wijze plaatsvinden. Concrete plannen zijn er nog
niet maar men denkt in de richting van een tentoonstelling met allerlei
documenten, artikels, affiches, enz.
Ook
de geschiedenis van Rust Roest zal aan het brede publiek worden
bekendgemaakt. Uiteraard ontbreken ook receptie en viering van gelauwerden
niet. Immers, Rust Roest telt nog steeds twee medestichters in zijn rangen :
ere-voorzitter Alfons Hellemans en ere-ondervoorzitter Jaak Publie. Beiden dus
65 lid van de vereniging.
Ook
zal men een aangepast toneelstuk opvoeren en dat zal wellicht Het schone
verscheiden van Peter Broeckx worden. Een volks stuk van Mark De Bie.
Maar
vooreerst wordt nog een ander stuk opgevoerd en wel op zaterdagen 5 en 12 april
1986. Antigone, het befaamde klassiek Grieks toneelwerk werd uitverkozen om de
basis te leggen voor een nieuw succesvol speeljaar.
De
titelrol wordt vertolkt door Hilde De Kock en de regie is in handen van Guido
Hellemans. Een soort avant-première werd gebracht op de feestvergadering van de
KVLV-Rijmenam op zondag 23 maart. Daar werd een gedeelte van het stuk gebracht
(1 uur) en dit was voor de acteurs en regisseur een uitstekend klankbord om de
laatste schoonheidsfoutjes weg te werken. (J.T.)
1985 7 april : Plechtige Communie en Vormsel
Tijdens de hoogmis van 10 u had de
Plechtige Communie en het Vormsel plaats. Het Vormsel werd toegediend door
kardinaal Godfried Danneels.
H. Vormsel
Dirk Annaert, Ingrid Bernaerts, Kurt
Cauwenbergh, Peter Emmeregs, Sven Diddens, Sonja Holemans, Cindy Huys, Ronny
Huysmans, Jan Leemans, Petra Keulemans, Wim Muysoms, Els Peeters, Ilse Peeters,
Ann Robbens, Johan Tiri, Els Van den Sande, Alain Van den Sande, Kim Van Heck,
Erik Van den Vondel, Karen Van Sweeveld, Jurgen Verschueren.
1985 3 april GvM: Aankondiging
Elfde Handelsbeurs
Sportcentrum
Leest kondigt zijn elfde handelsbeurs aan. Deze zal plaatsvinden in het
sportcentrum op 6,7 en 8 april.
De
Leestse Handelsbeurs is een mooi alternatief. De meest gevarieerde artikelen
worden tentoon gesteld, van servies tot kachel, van eetwaren tot
bouwmaterialen.
Geheel
vrijblijvend lichten de handelaars de bezoekers in, geven hen deskundige
uitleg. Natuurlijk worden op deze beurs ook belangrijke kortingen gegeven en
verrassingen zijn niet uit de lucht.
De
initiatiefnemers laten zichnatuurlijk
niet onbetuigd, en doen hun faam alle eer aan. Zij zorgen ervoor dat artiesten
en andere bekendheden rondzwerven op de beurs. Zo kan men bv. Op paasmaandag
tussen 14 en 17 u. het weerbericht vragen aan Armand Pien.
Honger
stillen en dorst lessen gebeurt in het restaurant en de cafétaria, aan zeer
democratische prijzen.
De beurs wordt officieel geopend te 15 u. door het stadsbestuur, de Brass-Band
St.-Cecilia Heffen en het jeugd- en muziekkorps De Mechelse Arendjes zorgen
voor muzikale opluistering.
De
sporthal is centraal gelegen en er is ruime parking voorzien. Naast de sporthal
is er een grote tent opgetrokken waarin de kleinveetentoonstelling gehouden
wordt.
De
Kleinveebond Het Rijke Nest pakt uit met kippen, duiven, konijnen, vogels,
geiten, schapen en paaskuikentjes.
Op paasmaandag is er ook een jaarmarkt uit de goede oude tijd gepland, met
onder meer paarden, koeien, vaarzen, enz. Gratis inkom en tombola met meer dan
10.000 Bfr. waardevolle prijzen.
1985 3 april Gazet van Mechelen : PVV verruimt bestuur
Op
de jongste en tegelijkertijd ook eerste vergadering van het pas verkozen
Mechelse PVV-dagelijkse bestuur werd besloten het bestuur door middel van Coöptatie uit te breiden met de
voorzitters of hoofdverantwoordelijkenvan de onderscheiden Mechelse PVV onderafdelingen en wijken.
Buiten
de reeds rechtstreeks in februari verkozen bestuursleden werden volgende
personen toegevoegd : René De Borger, Marcel Diddens (Leest) ...
1985 3 april Gazet van Mechelen :
Inzet
van de Leestse ruiters werd beloond.
Bij
de Landelijke rijverenigingen loopt de winterwerking bijna ten einde.
Op
het programma staan alleen nog de provinciale en nationale
veelzijdigheidswedstrijden.
In de maand mei wordt dan gestart met het tornooiseizoen, de belangrijkste
activiteit van het jaar. Daarom nu nog even kennis maken met één van de clubs
van het gewest Mechelen.
Later
komen de anderen aan de beurt.
De
R.V.Leest is tegelijkertijd een oude en een erg jonge vereniging.
In 1955 al werd ze opgericht maar na een aantal jaren bleef er niks meer van
over.
In 1977 staken enkele enthousiaste paardenliefhebbers de hoofden bij mekaar en
de R.V. ging opnieuw van start.
De
eerste jaren ging het moeilijk. Er waren weinig leden.
Er werd weinig geoefend en ook de resultaten bleven uit.Maar de laastste jaren
loopt het echt vlot te Leest.
Momenteel
heeft men 18 rijdende leden en 9 ponyruiters die natuurlijk aangesloten zijn
bij de ponyclub onder de deskundige leiding van Wim De Wachter (kommandant) en
Anja Liers (hulpkommandant).
Elke
zondagnamiddag, als er geen jumping of tornooi is, oefenen de ruiters op de
Leestse Kouter. Ook voor hen was een goeie lesgever noodzakelijk en daarom werd
Johan Dewin aangesproken, een ruiter en africhter van paarden uit Westerlo.
En
na twee jaar is iedereen nog steeds tevreden.
Het
duidelijkste bewijs daarvan is het succes op de wedstrijden.
Paul De Beck wist zich dit jaar te klasseren voor het nationaal kampioenschap
jumping en voor zijn broer Willy
(foto boven) zit er waarschijnlijk een
plaats voor de nationale veelzijdigheidswedstrijd in. Wat natuurlijk niets
afdoet van de prestaties van de andere leden. Verleden jaar behaalde men op een
toernooi te Opwijk met 12 paarden 12 medailles.
De
rijvereniging beschikt over een eigen vrachtwagen, zodat ook mensen zonder
vervoer bij Leest terecht kunnen.
Opdat
alles kosteloos zou blijven voor de leden wordt elk jaar een mosselsoouper
ingericht en een ruitersbal. En dat is gepland voor zaterdag 13 april in de
parochiezaal te Leest.
Kommandant
is Gert Geets en voorzitter is Walter De Prins.
Dit
jaar organizeert de R.V. ook een toernooi, op 25 augustus.
Voor
de ponyruiters staat er elke zomer ook een kamp op het programma en drie
pony-amazones zijn al tweemaal met hun pony van Leest te voet naar zee geweest.
Een
avontuur waar ze erg goeie herinneringen aan bewaren, vooral aan de gastvrije
mensen die voor onderdak zorgden.
Men
verwacht te Leest dit jaar natuurlijk een uitstekend toernooiseizoen.
Het voorbije jumpingseizoen was namelijk erg succesvol en alle ruiters zetten
zich dan ook volledig in om zich ook dit jaar in de kijker te rijden.
1985 2 april Soep
van den troep: Willy Schaerlaeckens
schreef ons (vanuit Soest) :
Beste
Bandlezers,
Op
4 maart trok ik met een klein hartje naar Mechelen om me vandaar naar Antwerpen
te begeven. Al vlug zag ik hoeveel jongemannen in hetzelfde geval waren als ik;
een ganse trein nieuw opgeroepen soldaten trok naar de kazerne van Kapellen
(Ekeren). Na een fikse eerste mars van het station tot de kazerne maakten we al
onmiddellijk kennis met het leger.
Daar
aangekomen werden we in peletons en kamers ingedeeld. Tegen de avond zaten we
zo stilaan op onze plaats en konden we met een eerste kennismaking beginnen.
De
ganse eerste week was trouwens een kennismaking : nieuwe kameraden, nieuwe
chefs, een nieuwe omgeving. Ik werd dadelijk aangeduid als kameroverste. Na
enkele dagen werd ik zelfs tot peletonoverste benoemd, twee taken die niet te
onderschatten zijn. Tijdens deze eerste dagen kregen we toespraken van
verschillende mannen met een ganse strepen- en sterrenwinkel. Later werd ons
wel geleerd dat al die sterren en strepen een hele betekenis hebben.
De
rest van de week vulden we met lessen over reglementen, ontploffingen,
bewapening, het toedienen van de eerste zorgen, tactiek, Tussen al de lessen
in gingen we ons buikje lekker vol eten, want van het eten hadden we echt geen
klagen. We waren allen wel blij dat we in het weekend naar huis mochten om eens
goed uit te slapen.
De
tweede week ging al even vlug voorbij als de eerste en vooraleer we het zelf
wisten waren we aan onze derde week bezig. Tijdens deze week begonnen we aan
onze eerste praktijkoefening : de gaskamer. Al bij al viel ook dit goed mee.
We
zaten al met onze gedachten thuis, want we hadden een dagje verlof, de
zogenaamde bataljonsdag.
De
laatste week opleiding beloofde echter wel zwaarder te worden. Het drukke
programma begon s maandags met een tochtje naar het fort van Kapellen om te
gaan schieten met de Vigneron. Dinsdag was de climax, een mars van meer dan een
uur naar Brasschaat. Daar werd alle theorie op een rijtje in praktijk omgezet.
Dat ging van sluipen, kruipen, vallen en opstaan, tot schildwacht spelen. De
aanhoudende regen en het modderparcours maakten het wel extra zwaar. De
woensdag opnieuw naar Brasschaat, maar dit keer met de bus. We gingen schieten
met de FAL. Daar ondervonden we in welke slechte staat de Belgische geweren op
dit ogenblik verkeren. Donderdagavond was het ons afzwaaifeest van Kapellen.
Met de ganse kamer maakten we er een gezellig onderonsje van.
Na
een lange treinreis zijn we nu in Soest aangekomen. De eerste dagen vallen hier
mee. Er staat me hier een rustig jobje te wachten. Het eerste wat we te horen
kregen was dat we zeker 3 weken weg zijn. Voilà, geen Paasmaandag in Leest,
maar we zullen ons hier ook wel proberen te amuseren.
Tot
schrijfs, SM Willy.(DB, mei 85)
In het heimatblad van juni verscheen het
vervolg :
In
de vorige Band kon iedereen lezen hoe het verliep in mijn opleiding. Nu komt
het vervolg vanuit Duitsland.
Op
1 april zijn we met de ganse Compagnie uit Ekeren vertrokken in de richting van
Duitsland. Een hele bende arme sukkelaars begaf zich eerst naar Schaarbeek waar
de DVT (noot : militaire trein) rond 10u20 vertrok. Na een lange reis met
veel onderbrekingen kwam om 15u45 het station van Soest in zicht. Met bussen
werden we naar de verschillende kazernes van Soest gebracht. Bijna gans ons
peleton werd ondergebracht in de 9de Linie.
Daar
aangekomen werden we per Compagnie en per kamer ingedeeld.
De
eerste dagen was het weer allemaal wat wennen aan het nieuwe milieu. Hier in
Soest zijn het bijna allemaal beroepsmensen, in onze opleiding in Ekeren kwam
je maar zelden een boeffer tegen.
Door
de soldaten die al minstens een maand daar gekazerneerd waren, werd ons verteld
dat we niet lang in Soest zouden blijven. Op 8 april, jawel Paasmaandag en
Hoogdag met een grote H in Leest, vertrokken we om 2u30 s morgens op kamp
naar de Luneburgerheide, meer bepaald naar Bergen Hohne, 260 km ten noorden van
Soest en 100 km beneden Hamburg. Ik was medebegeleider van een oude 6-tonner, dus
van slapen was er geen sprake. Na zon 100 km en meer dan 2 uur rijden (ik was
toch zo zachtjes aan het indommelen) waren we terug klaar wakker. Enkele keren
puf, puf, puf en daar stonden we langs de kant van de baan. Na een kwartiertje
was het euvel (mazoutfiltertje kapot) hersteld en konden we rustig (plus minus
50 km/u) verder tuffen. Rond 8 uur kwamen we toch in Bergen aan. Het verblijf
in Bergen viel wel mee. Het waren wel lange dagen. Om 7 u. s morgens moest ik
al op het bureel zijn om daar permanent te blijven tot ongeveer 9 u. s avonds.
Dat gaat zo als ge op het bureel van de Commandant zit. Schoon jobke, maar dan
kunt ge wel elke dag (gedurende 2 weken) wacht kloppen.
Wel ben ik (als tegenprestatie ?) met de Commandant naar de domonstratieschietoefening
gaan kijken. Er werden daar raketten van zomaar eventjes 600.000 fr. afgevuurd.
Dan met de jeep naar de schietstand want daar waren mijn medematen al aan het
schieten met de Vigneron. Halfweg het kamp ben ik vlug even naar Soest
geweest om er een kaft te gaan halen die we vergeten hadden. Typisch leger, 520
km voor een kaft !
Na
ons verblijf van 2 weken in Bergen keerden we allen terug naar Soest. Enkele
dagen op het bureel en op verlof.
Juist
voor we echter op verlof konden vertrekken hadden we nog een bataljonscross.
Hierin eindigde ik 8ste en werd meteen 1ste milicien.
Samen met nog een andere milicien en enkele onderofficieren mag ik op 15 mei
mee naar Eupen voor een cross van 8,4 km. Daar gaan we lopen voor een of andere
beker.
Na
de bataljonscross was het enkel wachten op de DVT die om 3u30 s morgens
vertrok.
Het
verlof ging allemaal veel te vlug voorbij en zo zitten we hier weer in Soest.
Hopelijk
voor niet te lang want in Leest naderen de volgende feesten.
Tot
dan misschien, Soldaat Willy.
En op 8 augustus schreef hij weer vanuit
Soest naar het heimatblad :
Het
jaarlijks verlof is weer voor velen voorbij. Ook hier in Soest is iedereen
terug aan de slag gegaan. Niet dat er anders veel gewerkt wordt, dat niet. Wij
als doodgewoon milicien genieten niet van al die voordelen. Wij moeten het
stellen met 6 dagjes verlof per maand. Maar al bj al zou ik toch niet willen
ruilen voor het boeffersleventje.
Ondertussen
ben ik hier toch al mijn zesde maand bezig en begin zo stilaan af te tellen.
Het gaat wel zo langzaam tijd worden. Nu volgen er nog zon 80 dagen.
De
voorbije maanden is er ook wel het één en ander gebeurd. In juni hadden we in
de kazerne bataljonsfeesten en een bevelsovergave. Anderhalf uur moesten we in
slechte weersomstandigheden stilstaan en dan volgde het défile. Maar achteraf
konden we genieten van 3 dagen feest. Er waren hier vele families op bezoek. De
sfeer was gans anders dan de andere dagen. Tentoonstellingen van alles wat met
het leger te maken had (tanks, geweren, raketten, ).
En
in juli stond er weeer een feest op het programma. We mochten immers
deelnemen aan het militair défilé in Brussel. Gedurende 2 weken werd elke dag
geoefend. Het moest goed zijn want Soest moest de eer verdedigen. In Brussel
verliep alles goed. Zaterdagmiddag vertrokken we hier in Soest reeds. Om 7 u.
s avonds kwamen we aan in hotel Peutie. Daar was een echt vakantiekamp met
koningseten (in vergelijking met in Soest). Maar zondagavond onmiddellijk na
ons optreden in Brussel ging het huiswaarts (lees Soest).
Het
is wel eens plezant zo door de straten van Brussel te paraderen en weten dat er
vele duizenden mensen naar jou aan het kijken zijn. En zo hebben we de Koning
ook weer eens gezien, eerst voor een gewone schouwing (de Koning reed met zijn
jeep voorbij) en achteraf gingen wij hem voorbij voor de parade. Wie weet
houden we er nog een dagje verlof aan over.
Vorige
maand ben ik hier ook nog peter geworden. Er kwamen een paar nieuwe
rekruutjes binnen en elke maand wordt er zo een verantwoordelijke aangeduid
die hen moet rondleiden. Een dagje rondwandelen in de kazerne en in de stad,
met andere woorden een extra dagje verlof.
Voor
ik mijn brief sluit zou ik nog de goedendag willen doen aan alle lezers van De
Band, maar vooral aan mijn klanten van de Juniorslaan, Lindelaan en de Oude
Tisseltbaan. Binnen twee maanden hebben jullie de oude fakteur terug.
Tot
dan, soldaat Willy. (DB,juni 85)
-Plechtige
communicant Willy Schaerlaeckens in 76.
-Afscheid
van den troep van S.M. Willy Schaerlaeckens.
1985 April De Band : Nieuws van Pater René De Laet
Hier volgt weer een uittreksel uit één
van zijn brieven. René is nogmaal op reis in zijn Zaïrees missiegebied :
Als
wij aangekomen waren in Murhesa (op 20 km. Van Bukavu, of 800 km. Van Bambu)
was het natuurlijk kermis gedurende vijf dagen die wij daar doorgebracht
hebben.Willi en ik bij zijn broer Godfried die het 25-jarig jubileum van zijn
priesterwijding vierde op 7 februari. Ik was eerst (voor ons vertrek) voor vier
dagen op toernée geweest; was terug thuis op woensdag 1 maart. Ik had gedacht
dat wij eerst maar vrijdagmorgenzouden
vertrokken zijn maar Willi was gepresseerd; dan maar gauw mijn valies maken,
nog t een en t ander regelen en donderdag rond tien uur waren wij de baan op
met onze jeep Toyota (korte chassis, hetgeen maakt dat men daar nog al fel in
geschokt wordt). s Middags hebben wij gedineerd in Bunia op de prokuur nadat
wij eerst nog eventjes de stad ingereden waren om t een en t ander te kopen voor
onderweg. Om kwart voor een waren wij dan terug weg, de baan naar Kisangani,
langs Irumu tot aan het groot kruispunt (dat nogal berucht was in de tijd van
de Simbas); daar sloegen wij dan links af naar het zuiden en om half vijf
kwamen wij aan in Mbau, de eerste missie van de PatersAssemptionnisten van Kapelle (dat was 250 km
van Bunia); daar zit een Pater ,helemaal alleen, die kwam juist thuis, want om
de maand gaat die voor 8 dagen bij zijn confraters op een andere missie
doorbrengen, zodat hij niet helemaal zot wordt van altijd maar alleen te
zitten. Daar zijn wij dan met open armen ontvangen geworden; s anderendaags
vrijdag terug de baan op; tegen half zes s avonds kwamen wij in het hotel van
Rwindi voor wij aan het hotel aankwamen zagen wij daar nen dikken aap zitten
op een uitstekende rotssteen; ik zei tegen Willi van te stoppen om een foto te
kunnen nemen, want dat was echt de moeite waard; als ik klaar was stond die
dikke aap op en draaide zich parmantig om en liet zijn achterste zien en verdween
dan juist tussen de bomen, dien dommerik !
Juist
voor het hotel was een barreel opgesteld en wachten maar; iedereen vraagt zich
af waarom dat dient. Omdat er niemand kwam opdagen, ging ik zelf eventjes
kijken in een kotje; daar zat een militair en ik expliceerde hem dat wij naar
het hotel moesten om er te logeren (normaal liet die vent eerst een deel
camions of autos bijeen komen aan de barrière vooraleer die te openen, kwestie
van zo weinig mogelijk moeite te doen). Ik ging dan vragen in het hotel bij de
receptie om te logeren en ik kreeg daar een soort koud stortbad; voor een kamer
(dus alleen om te slapen, zijn ogen dicht te doen gedurende acht uur) kostte
dat 2.500 Belgische frankskens; met eten erbij het dubbel; ik heb dan maar
gezegd saluut en de kost, we rijden verder, nog 60 km. Tot in Rutshuru terug
buiten het park, waar er een missie is. Dat was nogal ambetant, nog twee uur
rijden en in den donker, maar wij hadden toch nog het plezier een koppel
leeuwen tegen te komen op de grote baan, maar dat was ook alles.
Om
acht uur waren wij in Rutshuru, bij Poolse paters, die die missie een tijdje
geleden overgenomen hadden van de Witte Paters, maar daar ook zijn wij goed
ontvangen geweest, maar we waren ook nogal moe en lagen dan ook nogal rap
tussen de lakens.
s
Anderendaags waren wij om acht uur terug weg; om elf uur waren wij in Goma,
tegen de grens van de Rwanda en waar het Kivu meer begint. Monseigneur Ngabu,
de bisschop van Goma, is er ene van bij ons, maar die was zich aan t klaar
maken om te vertrekken naar België, hij had juist bericht ontvangen dat zijn
algemene econoom (de man van de centen), die naar België op verlof vertrokken
was en zich daar had laten opereren aan een long, overleden was. De bisschop
wilde absoluut naar de begrafenis. Maar hij zei : rij direct door naar Bukavu
(200 km), want de weg is nogal slecht vanaf Bobandana, op 50 km. van Goma, daar
kunt ge eten bij de abbés en dan hebt ge nog heel de namiddag om tot in Murhesa
te geraken. En wij weg
1985 april De Band : Wijzigingen bestuur Kleinveebond.
Op
de laatste maandelijkse vergadering van onze Kleinveebond zijn er enkele
wijzigingen geweest in het bestuur. Namelijk onze Voorzitter Lamberts Toon
heeft zijn taak overgedragen aan de jongeren.
Met
algemeenheid van stemmen is hij Ere-voorzitter geworden.
Toon,
in naam van het bestuur danken wij u voor alles wat gij gedaan hebt voor onze
Kleinveebond. En wij hopen op u nog beroep te mogen doen in de toekomst.
Met
algemeenheid van stemmen is De Hollander Guido tot Voorzitter gekozen. Wij
wensen u van harte welkom in ons bestuur.
De Secretaris Jos Vanlaerhoven.
1985 April De Band: n
UITLEEN PERIKELDANS
Na
de oorlogsjaren 1940-45, kregen de Belgen stilaan n toeristenkoorts, en in onze
herberg
en
winkel, Dorp nr 5 Leest, was er meermaals vraag door globetrotters, naar
postkaarten met Leestse dorpszichten. ..n Door mij in 1958 getekende prent,
liet ik bij de P.V.B.A. Arte, tot n fotogravuur gieten Een kleine Mechelse
drukkerij, die onze Limonde etiketten in vier kleuren verzorgde, zou ons n
paar duizend zulke zichtkaarten bezorgen, doch aleer het zover kwam was deze
vriend door de concurrentie uitgeteld Onderwijl hertekende ik nog eens die
prent tot n vijfmaal groter kleuren dorpszicht tafereel , n panorama zoals ik
het als jonge snaak, in 1911 zelf had gezien..
In
1976 verhuisde ik naar nr. 5 Kouter Leest, daar pronkt nu die schilderij op een
kast in de voorplaats, en de fotogravuur siert tussen andere herinneringen het
elektriciteitskastje in de traphal Mijn gebuur den Aalmoezenier van den
overkant, was te weten gekomen van mijn dorpszicht kleurentafereel, en
kwamdie eens bekijken en na zijn
vruchteloos lokken tot aankoop, vroeg hij deze voor enkel n paar uur te mogen
meenemen, om er een fotocopie te laten van maken voor het boek Leest Geweest,
hetwelk ik hem gunde
Bij
het terugbrengen dien avond, vroeg hij of ik soms in dat eerstdaags uit te
geven boek, ook n paar bladzijden vertels wou laten toevoegen, die ik hem
bezorgde.
De
Aalmoezenier had in zijn huurhuis n studio als redactie ingericht, waar hij
met n vrijetijdsjeugd, geregeld de steeds al vroegere uitgave van het Leestse
Heimatblad voor soldaten en symphatisanten in stand hield.
Elke
volgende maand kwam hij s avonds, met zeven maal op het zijvenster van mijn
woonkamer tokken, telkens voor n Leestse Figuurkens aflevering
Eens
zag hij in de traphal die fotogravuur, en overtuigde mij, deze te lenen voor
enkele proefafdrukken..
n
Tijd nadien had ik reeds meermaals willen hengelen naar het resultaat van die
schijnbaar tijdsbehoevende hobby, doch ik wachtte met geduld op een initiatief
zijnerzijds, dat uitbleef, en na ik er eens naar vroeg, en n tweede maal met
aandrang, stoorde het mij, dat hij telkens wist, de vergeten inhoudsmap nog
niet te hebben gevonden, die tussen stapels formulieren achter in zijn auto
bleek te zijn verzeild..
Stilaan
hitste, het duivelke in mij, iets als wantrouwen, tegen n mogelijk begeerd
voorbarig kunstbezit Maar een zekere keer, onder het gekend gammagetik, bedacht
mijn engelbewaarder mij met volgend leugentje : ik onthaalde mijn uitleener
verontschuldigend : Nog n half uurtje zou ik mijn figuurken moeten
bijschaven, kom straks even terug, maar breng dan ook de in uw auto verdoolde
fotogravuur eindelijk toch mee !
Maar
ach..plots ging dat valstrikleugentje ten dans met mijn engmatisch bedoezelde
geweten, want sapperloot, hij had juist de mappe hier ditmaal bij, en bood deze
mij aan, zeggende : Ik kom morgen wel eens weer
Edoch,
ondanks het ontbreken van de bijbehorende factuur en reklaamfolder, werd
achteraf die perikelhistorie, geen rem op, ons zijn ten vriend
(Jacob
Albert Huysmans)
-Het kleinood van J.A. Huymans.
-De
cover van het heimatblad De Band van april 1985. Tekening is van Frans
Teughels.
1985 29, 30 en 31 maart : Boeken- en Platenbeurs te Leest
In de turnzaal van de stedelijke
basisschool te Leest vond de tweede Vlaamse boeken- enplatenbeurs plaats van de vzw De
Uilenspiegel.
De schijnwerper werd gericht op een
reeks publicisten uit het Mechelse. Onder hen prof. Dr. L. Cumps, J. De
Keersmaecker, H. Diddens, K. Jonckheere, M. Kocken, R. Van Kerckhoven, P.
Verknocke, F. Verlinden en Fr. Vermoortel.
Naast deze Mechelse werken lagen er
boeken over de Vlaamse beweging, politiek en informatie en lichtere werken als
van Louis Verbeeck tot zelfs het grote crisis-oplosboek en ook enkele
jeugdboeken en stripverhalen.
Tijdens de officiële opening hield
auteur Karel Jonckheere een lezing.
Er werd poëzie voorgedragen door Amanda
Verbergt en Tony Peeters.
De toegang was gratis.
Een
turnzaal als een oase van rust, met blankhouten tafels waarop netjes
gerangschikte literaire werken liggen te wachten op ontdekking. Dit was het
sfeerbeeld van de Vlaamse boeken- en platenbeurs in Leest, vrijdagavond even
voor de opening.
Met
de Vlaamse Leeuw in het gezichtsveld begroette de heer Karel Mertens de
talrijke aanwezigen, waaronder ook schepen van onderwijs Joris. In een korte
uiteenzetting schetste hij het doel en thema van deze boeken- en platenbeurs,
waarna hij de eer had de eminente literator Karel Jonckheere aan te kondigen.
Deze erg bekende en zeer gewaardeerde schrijver wist op zijn eigen mijmerende
manier het publiek te boeien met verhalen over zijn tijd als inspecteur van het
bibliotheekwezen van West-Vlaanderen. Zijn anekdote over Leest, Eindelijk een
streek waar men reclame maakt voor het bibliotheekwezen, bracht onmiddellijk
een meer ontspannen sfeer onder de aandachtige toehoorders. Toen hij daarna
dreigde te stoppen, als de vrouwen niet op de nog resterende stoelen gingen zitten,
was het hek helemaal van de dam. De joviale man praatte rustig verder over de
eerbeid voor het boek en de vertalingen van Vlaamse werken, en kruide zijn
verhaal steeds met een paar markante anekdotes. Hij besloot met de zinsnede
Als we denken dat we van de Nederlanders moeten leren mogen we één zaak nooit
vergeten : er zit meer in ons dan we vermoeden.
Een
rondleiding in de zaal leerde ons dat de beurs voornamelijk gaat om een
thematische verzameling van werken uit de omstreken van Mechelen. Van sommige
van deze werken zijn praktisch geen exemplaren meer voorhanden en dat maakt ze
ook uniek. Er zijn verschillende privé-verzamelingen aangelegd met werken van
J. De Keersmaecker, F. Verknocke, F. Verlinden en M. Cocken.
Naast
deze Mechelse werken troffen we nog boeken aan over de Vlaamse beweging,
politiek en informatie en lichtere werken als van Louis Verbeeck tot zelfs het
grote crisis-oplosboek en ook enkele jeugdboeken en stripverhalen.(J.T.)
(GvM, 1/4/85)
1985 Zaterdag 30 maart : Prijsuitreiking KWB-Kaartkampioenschap
1984-1985.
Programma:
-19 u : Etentje bestaande uit ½
kip, fritten, provencaalse saus, groenten, wijn en
koffie.
-20u30 : Prijsuitreiking.
-21u30 : Gezellig samenzijn met
muziek en dans.
Deelname : 200 frank per persoon.
Na
het etentje waarop een honderdtal ingeschrevenen waren, werden de prijzen
uitgereikt van het kaartkampioenschap 1984-85. Daarna was er nog een gezellige
dansavond en gratis tombola.
94
verschillende personen namen aan één of meerdere kaartavonden deel; twintig
ervan hebben zelfs geen enkele keer gemist. De 54 deelnemers, die acht maal
aanwezig waren, bekwamen een prijs. In totaal werd aan de prijzen van het
eindklassement en de 12 kaartavonden meer dan 50.000 fr. besteed. Als
voornaamste prijzen voor het eindklassement noteren we : een fiets, een fritex,
een stel kookpannen, een barbecueset, een valies, een stroomstrijkijzer, enz
Aan de kampioen werd ook een herinneringstrofee overhandigd.
Uitslag
:
1.Geerts
Alfons
2.Van
Loo Louis
3.De
Gryse Maurice
4.Van
Loo Marcel
5.Van
Praet Pierre
Namens het bestuur, Fons Geerts.
(DB, mei 85)
1985 Zondag 31 maart : Jaarlijks Palmzondagconcert
K.F.Sint-Cecilia
In de zaal St.-Cecilia, Dorpstraat
6 Leest. Aanvang 19u30 stipt.
Op dit concert traden op :
-Drumband St.-Cecilia
Mechelen-Leest o.l.v. Walter Van De Venne.
Op het programma stonden ernstige
en ontspannende werken.
(Folder)
Palmzondagconcert te Leest
De
Leestse Koninklijke Fanfare St.-Cecilia heeft het de laatste weken niet onder
de markt gehad. Immers, op 13 maart ll. nam hun dirigent J.P. Leveugle
plotseling ontslag na een meningsverschil met het bestuur. De repetities voor
het concert waren reeds volop aan gang en in allerijl moest dus een nieuwe
dirigent gevonden worden. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en
bereidwillige persoon.
Hij
kreeg dus de zware taak op zich om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te
strijken en hij is daar ook in geslaagd. Zes repetities waren er voor nodig, en
dan mag men niet vergeten dat de fanfare op 24 maart jl. nog een gastoptreden
moest verzorgen op het concert in Steendorp. De K.F. Sint-Cecilia had ook voor
een interim gastdirigent gezorgd, nl. Francis Violet van de Heffense
Vreugdegalm.
De avond zelf werd geopend met Chorale, een ernstig muziekstuk uit de 16de
eeuw, gevolgd door East Anglia van Jacob De Haan. Het bekende meesterwerk
Capriccio Italien van Tsjaikovski was evenals de Floral Dance en 12th Street
Rag nieuw ingebracht in het repertoire. Om de zware ernstige werkstukken te
verlichten was een intermezzo aangebracht. Dit tussenstukje, dat goed in de
smaak viel bij het talrijke publiek, werd gebracht door twee jonge
cornetspelers nl. Luc Vertommen en Johan De Win.
Indian
Summer
Na
het mooie Second suite in F major gebracht in twee delen kwam het prachtige
Indian Summer aan de beurt. Dit stuk zal bij velen de herinnering opgeroepen
hebben aan het jaar 1978, toen St.-Cecilia er wereldkampioen mee werd. Ook nu
was het een knappe afsluiter van het eerste deel.
Na
de pauze kwam het lichtere werk aan bod. Presentatrice Lucia Van Roy kondigde
Charanga aan, een eigen werkstuk van de in de zaal aanwezige Jan Segers. En na
Crazy music in the air werd Grandfathers clock gebracht, een stuk met twee
solisten (Yves De Wit en Freddy Walschaers) voor tuba euphonium, op het
voorplan. De applausmeter sloeg de hoogte in en daalde niet meer, want ook The
Floral Dance en het bisnummer 12the Street rag kenden een daverend succes.
Het
is moeilijk concerten onderling te vergelijken, maar wat hier te horen was is
van een eenzaam hoog niveau, en het talrijke publiek weet zoiets naar waarde te
schatten.
(J.T.)
(GvM, 2/4/85)
In Toeters en Trompetten verschenen de
algemene indrukken van enkele aanwezigen :
Jan
Segers (componist) :
Zeer
goed ! Het verdwijnen van de chef werd goed opgevangen. De toekomst zal
bewijzen dat men evengoed zal kunnen presteren als voorheen.
Mr
Wouters en Mr Van Leemut (mensen uit Hever die voor het eerst kwamen luisteren)
:
Fantastisch
! Niets dan pluspunten. Crazy Music in the air en Grootvaders klok waren
hoogtepunten. Wij zijn bewonderaars van Frans Violet maar nu we de fanfare van
Leest hoorden, zullen we blijven komen.
Vanessa
Walschaers (9 jaar) :
Heel
mooi ! Papa speelde ook heel mooi.
Guy
Seeldrayers (Voorzitter van de Vreugdegalm uit Heffen, lid van
onze fanfare) :
Fantastisch.
Goed concert. Nog nooit meegemaakt in Leest. De dirigent is formidabel. Hij is
de beste dirigent van België. De muziekkeuze was heel goed. Veel gemakkelijker
en plezantere muziek zoals bij ons in Heffen. Dat zijn we van Leest niet
gewoon. Fantastisch !
Gaston
Piessens (Ondervoorzitter van Ons Genoegen uit Battel, lid
van onze fanfare) :
Heel
goed. Zo goed als anders. De mensen werden er stil van. Het verschil met de
vorige chef was niet te horen.
Dr.
Julien Van Medegael (geneesheer, lid van onze fanfare) :
Alle
begin is moeilijk. Goed begonnen is half gewonnen !
Frans
Violet (dirigent) :
Na
het concert zijn het allemaal plezante mannen. Ze moeten me echter vroeger naar
huis laten gaan. t Is heel plezant om samen met hen te werken.
Freddy
Walschaers (muzikant) :
Zéééér
muuuuwg ! Den Yves en ik hebben geprobeerd om het orkest er af te spelen, maar
t lukte ons niet. De trombones speelden wel iets te hard. Die dachten zeker
dat het al handelsfoor was, nietwaar Hans ?? We hebben allemaal goed gespeeld.
Eduard
De Maeyer (dirigen en muzikant) :
t Was muziek voor t volk. We hebben goed gepresteerd door de muziek op 14
dagen tijd in te studeren. Iedereen heeft zich goed aangepast. Er waren geen
problemen.
Stan
Gobien (hoofdonderwijzer en muzikant) :
Het
was een gans andere stijl. Ik ben de Leveugle-stijl nog teveel gewoon. Ik ben
een te slecht muzikant om op 14-dagen tijd een nieuwe stijl aan te leren.
Vroeger schoten ze met pijl en boog en nu met raketten.
Renils
Segers (zuster van Jan maar niet dé Jan) :
Zeer
goed. De wawa van de bassen (Sibs) was niet goed te horen. De Polle kon zo
hoog niet als den Beire.
1985 23 en 24 maart : Leestse fanfare op het muziekfestival
van Steendorp.
Voor de allereerste maal werden de
muzikanten van de K.F. St.-Cecilia gedirigeerd door Frans Violet en Eduard De
Maeyer.
De Leestenaars genoten de eer om op te
treden als top of the bill en mochten dit tweedaags muziekfeest afsluiten.
(Toeters en Trompetten, jaargang 5,
nr.2)
1985 Zondag 24 maart : Volksunie bezocht het Bijenteeltmuseum
Die dag bezocht de Volksunie-afdeling
Hombeek, Leest, Heffen het
Bijenteeltmuseum te Mechelen. Samenkomst om 14 u. aan de ingang van het kasteel
Tivoli.
(GvM,21/3/85)
1985 25 maart Nieuws uit Conception.
Lieve
Medezusters, Lieve Familie en Vrienden,
Eerst
en vooral een Zalig Paasfeest en, voor hen die vakantie hebben, een plezierige
vakantie.
Ik
hoop dat U het allen goed stellen en een beetje die verschrikkelijke winter
kunnen vergeten.
Hier
ook alles goed. Een mooie zomer ging en een regenachtige herfst begon. We zijn
nu 25 maart en hebben een voorsmaak gehad van de regens die gaan beginnen. En
toch hoop ik dat het nog niet zo vlug zal zijn want de bouw is nog ver
achteruit. Vandaag begonnen ze met de bezetting, want O.L.Vrouwke heeft het
gisteren te erg laten regenen. Daar hebben ze drie en een half maand werk mee.
De vensters plaatsen en dan kunnen we een beetje tegen de regenachtige winter
die gewoonlijk in mei begint.
Nu
wat de aardbeving betreft..Buiten de grote schommelingen die we in Concepcion
voelden, gebeurde er hier niets, maar vanaf Valparaiso tot Santiago is het zeer
erg geweest. Eén miljoen mensen zonder huisvesting. Scholen klinieken wegen
waterleiding licht erg beschadigd en ook twee grote havens waar zelfs de
kranen omvielen, de grond openscheurde. Vele kerken vielen gedeeltelijk in en
de mensen die vluchtten bleven onder het puin.
Onmiddellijk
begon het verzamelen van hulp voor de mensen van de zone. Geld, kleren,
eetwaar, hout en materiaal voor de constructie werden bijeengedaan. Volle
treinen, honderden voertuigen, miljoenen in de bank werden bijeengebracht. Ook
van vele andere landen kwam er hulp. De Paus gaf geld en hiermee heeft men
reeds tien huizen gebouwd in een klein dorp. Ze werden gisteren ingezegend. Het
is hartversterkend te zien hoe iedereen helpt.
U
weet dat de bouw bestemd is voor stervenden. In dit jaar 85 heb ik reeds 2
gevallen gehad. Het gebeurt zo : men belt (gewoonlijk s nachts). Er is een
oudje dat staat te beven van de kou buiten aan de poort van het hospitaal.
Goed, breng hem maar. Hoe ? Daar vindt men wel wat op. Gewoonlijk komen die
mensen aan, dood van de honger en het vuil. Ze slapen warm en gelukkig tot de
volgende dag. Dan beginnen we met wassen, scheren, haar knippen, behandeling
tegen luizen We trachten ze een beetje te doen drinken en eten. Als we daarin
lukken hebben we gewonnen. Heel dikwijls krijgen die mensen buikloop en dan is
alles verloren. In het hospitaal hebben ze geen plaats van hen. Zo was José
drie dagen bij ons maar O.L.Heer riep hem en José stierf met de sacramenten 3
dagen later. Ditmaal wisten we niet vanwaar José was. Ik bid over de kist, die
we zelf maken, en een begrafenisonderneming helpt me gratis de kist naar de
begraafplaats brengen. Ik loop alleen achter de kist de mensen die bloemen
verkopen brengen een hele hoop een paar mensen gaan met me mee, uit
medelijden. Ik bid een gebed over het graf. De aarde valt 3 jaar gratis Ik
geef een fooi aan de mannen die het graf delven. De bloemen werden erop gelegd.
Nu maken we een wit kruis met de naam van de gestorvene en de datum. En alles
is voorbij. Niemand weet of er andere familie is. Wie zoekt deze oude mens ?
Wat al vragen die onbeantwoord blijven. Zondag daarop wordt de mis gelezen voor
de overledene. Drie jaar lang zal ik het graf blijven onderhouden.
Dit
is de toekomst van de bouw die we aan t afwerken zijn. Wie een steentje wil
bijbrengen om dat een werkelijkheid te maken kan storten op nr 850-0560858-02
vanJeanne De Boeck. Dank bij voorbaat.
Het
was deze keer maar een triestige brief maar zo is hier het leven. Meer pijn dan
vreugde. Problemen van de morgen tot de avond. En toch lezen we in de Goede
Week : als God de schepping deed zag hij dat alles goed was ! Ons geloof moet
dit als waarheid laten leven in deze moeilijke tijden.
Dit
is alles. Laten we in hoop leven uit de verrijzenis van Christus. Christus
overwon de dood en het lijden. Alleluja !
Zeer
genegen groeten en wensen en tot later !
Juanita.
(Brief van Jeanne De Boeck, gepubliceerd
in De Band van mei 85)
1985 23 maart Gazet van Mechelen : Werkongeval
Bij
een werkongeval in de Kleine Heidestraat te Leest kwetste stadsarbeider Hans
Schöning zich aan de knie. Hij werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.
Het
slachtoffer woont aan de Galgestraat 20 te Mechelen.
Hans Schoning was één van de
buitenlandse vedetten van voetbalclub Racing Mechelen.
1985 23 en 24 maart Rust Roest bracht Lady Godiva.
Zaterdag
23 en zondag 24 maart wordt het toneelstuk Lady Godiva van de Franse auteur
Jean Canolle opgevoerd door de vereniging Rust Roest uit Leest.
(...)
Het
toneelstuk wordt vertolkt door de gekende groep van Rust Roest met in de
hoofdrollen Hilde De Kock als Lady Godiva en Marcel Verwerft als graaf Leofric.
De
technische ploeg werkt onder leiding van Vic Diddens en Guido Hellemans voert
de regie.
Deze tweede voorstelling van het seizoen is ten voordele van de actie
Overleven, reden waarom nu slechts één vaste inkomprijs van 100 frank wordt
gevraagd.
Het
doek gaat op te 20 uur in zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6 te Leest.
J.T.
(GvM,23/3/86)
Volgens
de legende zou Lady Godiva (1040-1083) in aanwezigheid van bisschop en
burgerlijke hoogwaardigheidsbekleders, haar man, de graaf, te voet zijn
gevallen om van hem belastingsvermindering voor de burgers van de stad Coventry
in Engeland te bekomen. De graaf stond dit toe op voorwaarde dat de gravin
poedelnaakt op een paard door de stad zou rijden, dan pas kon ze met kennis van
zaken over kaalgepluimd spreken. Aldus kondigde het programma de
toneelvoorstelling Lady Godiva van Jean Canolle, gespeeld door Rust Roest,
aan.
Daar
mijn opvoeding worstelt in de pre-conciliaire collegetijd werden me dergelijke
lichtzinnige legenden onthouden, zodat ik pas nu maar gehoord heb dat het
eigenlijk niet zozeer om die belastingsontheffing gaat maar om het begrip
kuise naaktheid of omgekeerd naakte kuisheid. Ik moet toegeven dat ik
vroeger met dit begrip nogal wat moeilijkheden had : de twee woorden naakt en
kuis waren me nog al dikwijls tegengesteld, zoals bv. ook tewerkgestelde
werkloze contradictio in terminis, klonk dat in het Latijn mijner jeugd.
Maar
nu, na het zien van het toneelstuk in drie bedrijven, is me alles duidelijk
geworden : de Lady Godiva en de contradictio in terminis.
Het
is een Franse schrijver die deze oerdegelijke, teacheriaanse Engelse legende
omgetoverd heeft met zijn Franse esprit tot een lichtvoetige komedie. Lady
Godiva, tot voor haar rit met het paard, volledig ingenomen door goede werken
voor Kerk en armen en haar echtgenoot puriteins verwaarlozend, komt niet
beschaamd en vernederd van haar naakte tocht door de
trouwens
verlaten stad terug, neen integendeel, ze heeft de zinnelijkheiden de wellust ontdekt. Zij is herboren.
Wanneer dan blijkt dat er toch een burger het aangedurfd heeft de Lady op haar
tocht te begluren riskeert die Peeping Tom de doodstraf. Als laatste wens
heeft die natuurlijk- nogmaals Lady Godiva te aanschouwen. Tussen die twee
figuren
-Godiva
en Tom- bloeit dan een zinnelijke aantrekkingskracht open die de bevolking niet
onberoerd laat : van overal komen petities om Peeping Tom van de galg te
redden. Tom en Godiva zijn nationale helden geworden waarin de gewone man zich
herkent : de frisse zinnelijkheid en de (on)gezonde nieuwsgierigheid.
Zulk
verhaal, zulk toneelstuk, staat of valt met de wijze waarop het gespeeld wordt.
Wanneer ergens een spannend verhaal in zit, met veel intriges en actie, kan dat
nog de aandacht opeisen. Hier echter gaat het om de tekst, de snedige zinnen,
de rake opmerkingen. En de tekst was inderdaad geestig, er zat pointe in en
vooral veel Franse esprit : luchthartig en pikant, maar nooit boertig. Een
enkele keer waren de geestelijkheden wel wat goedkoop, soms wel afgezaagd,
zoals in de replieken met de kapelaan. Maar het bleef speels door de wereld van
de zinnelijkheid en wellust slalommen, nergens shockerend. Als men dan bedenkt
hoe gauw ook in deftige gezelschappen- schuine moppen van pikant naar
dégoutant verglijden, is het zeker een grote verdienste van Rust Roest steeds
de goede toonle bon ton aangehouden
te hebben.
Grote
lof ook aan de spelers voor hun grote tekstvastheid. Wil het meeslepend blijven
dan moet woord en wederwoord vlug op mekaar volgen. Dit eist van de spelers een
grote rolkennis en die bezaten ze. Graag had ik hen sommige passages wat losser
en lichter, wat minder nadrukkelijk horen voorbrengen, soms was het wat
over-geacteerd maar die neiging heeft Rust Roest al eens meer, samen trouwens
met veel amateurgezelschappen.
Hilde
De Kock gaf aan Lady Godiva een gestalte die gans het stuk schraagde. Het was
een aartsmoeilijke rol en ze heeft hem schitterend vertolkt. Met een Lady
Godiva die, al was het nog maar in één enkele passage, ongelooflijk zou
overgekomen zijn, zou gans het stuk in het belachelijke geslagen zijn. Door
haar subliem spel heeft ze er ons geen ogenblik aan doen denken dat zo iets
mogelijk was. In haar spel trok ze haar medespelers op Toni Peters en Marcel
Verwerft, Jan Emmeregs en Renild Polfliet.
Marc
Windelen en Raf Scheers brachten met hun spel het sympathieke aspect van het
amateurtoneel : veel goede wil en inzet.
Guido
Hellemans, de gelukkige regisseur, mocht een dankbaar publiek toespreken. Hij
vroeg zich af of tussen de mens van de vroege middeleeuwen en de mens van nu zo
veel verschil
Is
?
Wel,
destijds reed Godiva naakt door Coventry om de belastingen te doen verminderen.
Nu liggen ze met velen naakt aan onze zomerstranden maar de belastingen zijn
nog nooit zo hoog geweest.
(DB, april 1985)
Achter de schermen werkten mee : Fik
Diddens, Kris en Stefan De Laet, Willy Keysers, Miloe Van Stijvoort, Frans
Lamberts en Johan De Laet.
De opbrengst van deze voorstellingen
kwam ten goede aan de Operatie Overleven.
Deze actie Overleven (stickerverkoop)
ingericht door Volksdansgroep Korneel, bracht, in samenwerking met de
meisjes-chiro, 62.500 fr. op.(DB,maart 85)
Rust
Roest overleeft.
Draaien
we de titel op zn kop en kruipen als een schildpad van voor naar achter. Dus
eerst over vandaag. Zopas heeft Rust Roest toneelgespeeld, en naar we vernamen
waren vele kijkers tevreden. Ons eigenbelang even opzij gezet speelden we zoals
aangekondigd voor operatie overleven. Onze kassier Marcel Verwerft heeft de
winst dan ook overgeschreven. Wij danken alle kijkers en sympathisanten van
welke aard ook, de steunende firmas, en dit blad De Band dat onze
aankondigingen vooraf opneemt, en de Leestse verenigingen die ons op één of andere
manier steunen.
Alsof
dit nog niet volstaat : we hebben het geluk dit mooie toneelwerk Lady Godiva
nog een derde maal te kunnen spelen op 28 april 85 te 15u. in Ter Kerselaar
(Heist o/d Berg) voor patiënten, verplegend personeel, familieleden en kijklustigen.
Zoals je ziet : Rust Roest overleeft want in 1985 spelen we te Leest nog toneel
en hopelijk nog lang daarna
Maar
ook
voor ons werd hier toneel gespeeld. Om dit te illustreren heb ik in mijn vaders
archief gekeken met resultaat. Ik vond een licht gehavend rooskleurig
toneelprogramma uit 1892 van Den Katholieken Bond van Leest die een
luisterrijk toon- en toneelkundig avondfeest gaven In den Rooselaar, bij
Arnold Teughels, dorp op zondagen 14 en 21 februari 1892 om 5-1/2 uren stipt
s avonds. (zie fotocopie bovenaan)
Volgens
mijn vader bestond er voor 1900 te Leest een Katholieke gilde (zoals overal
elders trouwens) die zowel toneel als muziek speelde. Die gilde of bond had een
embleem dat jammer genoeg verdwenen is. (In zijn boekje Averechtse Democratie
1959 schetst pater K. Van Isacker s.j. het ontstaan van gildebewegingen in
Vlaanderen)
Hun
vast lokaal was In den Rooselaar bij Arnold Teughels (Noldus de schrijnwerker
en vader van Theodoor). Men speelde toneel in de schrijnwerkerij langs het kerkhof
gelegen, en die men voor deze gelegenheid gedeeltelijk ontruimde. Later werd
dit werkhuis herbouwd en vanaf 1927 tot 1959 speelde Rust Roest daar op
gelijkaardige manier toneel.
Uit
die Katholieke Bond van Leest is in 1898 de muziekmaatschappij Arbeid Adelt
gegroeid die hun eerste lokaal hadden bij Van Moer (later café Apers aan de
zennebrug).
Terug
naar het programma bemerken we volgende aardigheden :
1)
Naast toneel werd er tijdens een feestviering ook muziek gespeeld en
gezongen. Deze traditie zal nog meerdere jaren blijven bestaan, waar als
begeleidend instrument piano, accordeon of een volledig muziekkorps fungeerde.
Zelfs werden sketches gespeeld tussen de bedrijven in wat ikzelf als kind nog
heb beleefd.
2)
Het ganse avondprogramma omvat twee delen, gescheiden door 10 min. pauze. Het
eerste deel bestaat uit een zangstuk (piano en alleenspraak met zang); gevolgd
door een kluchtige eenakter; wederom een alleenspraak met zang; en er wordt
besloten met een dramatische eenakter.
Het
tweede deel begint met een kluchtlied, hierna een kluchtige eenakter; daarna
een kluchtige tweespraak; en men besluit met een kluchtige eenakter met zang.
Overwegend klucht dus. Ook dit is iets wat gevarieerd tot in de jaren vijftig
(en op sommige plaatsen nog later) blijft bestaan; een drama in drie bedrijven
met dramatische eenakter. Ook nu nog spreken vele mensen over slechts twee
toneelvormen of genres : drama en klucht, alhoewel er volgens mij maar één
soort bestaat, dit is goed toneel.
3)
Op het programma staat geen naam vermeld van medewerkers (regisseur, acteurs,
techniekers, decorbouw, enz )
Deze
bescheidenheid of ontbreken van individualisme is een middeleeuwse eigenschap,
want ook de middeleeuwers traden anoniem naar voor. De auteurs daarentegen zijn
wel vernoemd.
4)
Men begon tamelijk vroeg (halfzes s avonds) en de prijs bedroeg 1 fr. of 0,5
fr. naargelang eerste of tweede rang. Tot mijn voldoening stel ik vast dat het
verboden was te roken in de zaal. Een maatregel die essentieel is, en zelfs nu
helaas door meerdere amateurs niet wordt toegepast.
Beste
toneelbelangstellenden, dit document dateert uit het jaar 1892, en is het
oudste dat ik in verband met toneel te Leest ooit gezien heb. In 1986 bestaat
Rust Roest 65 jaar en dan hopen we klaar te zijn met onze geschiedenis. Deze
vroegere aanloop van 1892 was een springplank voor vandaag want vormde wellicht
een embryonaal stadium van het toneelleven te Leest.
Zij
die nog oudere, of gelijksoortige, of andere toneeldocumenten bezitten van het
Leestse toneelleven, en deze kwijt willen kunnen ons een groot plezier doen.
Met
dank, Guido Hellemans. (DB, mei
85)
In hetzelfde maandblad publiceerde Guido
Hellemans een vervolg over deze bijdrage van de Katholieken Bond van Leest.
Zie verder in deze Kronieken : oktober 1985.
Wegen- en rioleringswerken in
fusiegemeenten vorderen goed.
Toch
ook onwrikbaren die geenverbetering
willen.
Sorry,
mijnheer de schepen, maar ik heb er met mijn familie nog eens over gepraat, we
doen geen grondafstand en uw verbetering aan onze straat zal moeten gebeuren
zonder mijn medewerking.
Dat
hoorden én schepen Jean Van der Sande, die openbare werken onder zijn hoede
heeft én de ambtenaren van de dienst die de laatste jaren in de fusiegemeenten
pelgrimstochten ondernamen om de heraanleg van landbouwwegen en riolering uit
te voeren.
Want
dat het zowel in de vroegere randgemeenten van Mechelen als...in de stad zelf
niet allemaal in orde is met de wegenis is duidelijk.
Sinds
de fusie zit Mechelen dus met een bijkomende last, die van de landbouwwegen.
Ter verduidelijking dit.Sinds de Tweede
Wereldoorlog is het in Mechelen en de meeste deelgemeenten, traditie dat
eigenaars gratis grondafstand doen in ruil voor de gratis aanleg van wegenis en
riolering. In de fusiegemeenten Hombeek en Leest werden vroeger evenwel
onteigeningsvergoedingen uitbetaald en werden voor de aanleg van de wegen en
riolering verhaalbelastingen geheven. Hierdoor is daar veel verzet tegen gratis
grondafstanden. Want dat gebeurde er : men werd onteigend , kreeg een
vergoeding toegestoken die, al dan niet voldeed aan de wensen en eisen van de
verkopers, maar eens de rekening werd gemaakt bleek dat men helemaal geen goeie
zaak had gedaan. De verhaalbelasting op die wegen en riolering woog immers in
veel gevallen zwaarder door. Dus oppassen met die procedure.
Komt
dan de overheid vragen om gratis grondafstand te doen, dan is er dikwijls de
vrees dat er daarna toch zal moeten betaald worden, dat men dus weer gezien
is.
Ha,
horen we de aandachtige lezer zeggen. De oplossing is dan eenvoudig. In de
deelgemeenten waar men wel gratis grondafstand doet, blijft men die procedure
volgen, en in de andere nieuwe delen van Mechelen volgt men het plan van
onteigeningen.
Neen, zo eenvoudig is het niet.
De wetgever voorziet immers dat op heel het grondgebied een en dezelfde
procedure wordt gevolgd. Dus gedaan met die pret. Het is dus gratis of...niks.
Meer
en sneller verkeer
Het
is uiteraard niet sinds gisteren dat men in de Mechelse deelgemeenten begon met
de verbetering van die landbouwwegen. In 1979 bv. werd het rooilijn- en
onteigeningsplan van de Molenstraat te Leest aan de Mechelse gemeenteraad
voorgelegd. Wil de weermaker mee dan kan met de werken in maart of april van
dit jaar begonnen worden...
Daar
en elders is het moeilijk om eigenaars ervan te overtuigen de noodzakelijke
grondafstand te doen. De meeste bezwaren zitten in de vrees dat met de
verbetering van de wegen, ook de snelheid van het verkeer zal toenemen en dat
is iets wat velen, terecht, niet willen. Daarom ook dat door de begtrokken
diensten, in overleg met de bewoners en eigenaars, naar oplossingen wordt
gezocht om het een met het ander te combineren.
Meestal ook met succes. Maar het is voor openbare werken rijden en omzien
want een verkeerde stap is vlug gezet. Zo houdt men dikwijls ook aan een
minimum aan breedte en duurt het een tijdje voor de betrokkenen door hebben dat
het bepalen van een rooilijn niet wil zeggen dat de te verbeteren weg ook die
breedte zal krijgen...
Schepen
Van der Sande maakte het allemaal mee. In de Rennekouter te Leest bv. hebben
meerdere landbouwers een stuk land liggen waarvoor ze, bij het bewerken, over
dat stuk weg moeten om aan de overkant verder te ploegen. Die bewoners zijn helemaal
niet geinteresseerd om toelating te geven dat die weggemodernizeerd wordt. Begrijpelijk, maar voor
de initiatiefnemers, in dit geval de stad, wel een probleem.
Dat
wil evenwel niet zeggen dat de schepen van Openbare Werken aan de klaagmuur
gaat staan, want in veel gevallen wilden de bewoners wel meewerken. Maar de
realizaties moeten wel binnen de normen blijven.
Wat
reeds gerealiseerd werd
Middenveldweg,
Moststraat, Moestweg en verbindingsweg, Zemstsesteenweg Houtestraat (in
Hombeek), Tiendeschuurstraat, Elleboogstraat en Rennekouter te Leest.
De
voorlopige vaststelling van de plans werd in de gemeenteraad van 26/11/81 goedgekeurd,
de definitieve vaststelling op 29/4/82. Bij die definitieve vaststelling werden
de bezwaren van 29 eigenaars verworpen. Het College riep op 24/2/83 een
vergadering bij elkaar waarbij, naast vertegenwoordigers van het schepencollege
ook de administratie en het studiebureau werden betrokken met als doel zoveel
mogelijk tegemoet te komen aan de bezwaren van de eigenaars door aanpassing van
de uitvoeringsplans en met het behoud van de reeds goedgekeurde plans.
Op
28 maart 1983 werd te Hombeek en op 30 maart te Leest een hoorzitting georganiseerd
waar de plans aan de bevolking werden voorgelegd. In de loop van 83 werden de
plans, weg per weg, goedgekeurd.
Om
redenen die we eerder aanhaalden (gratis grondafstand, enz.) bleven toch een
aantal eigenaars dwarsliggen zodat, noodgedwongen dus, moet afgezien worden van
de gedeeltelijke verbetering van een aantal landbouwwegen. Dat is het geval met
een gedeelte van de Rennekouter te Leest en de Middenveldweg te Hombeek.
Werden practisch volledig afgewerkt : de Elleboogstraat te Leest, de Moststraat
en Mostweg te Hombeek, de verbindingsweg Zemstsesteenweg Houtestraat,
Tiendeschuurstraat en een gedeelte van de Rennekouter.
De werken begonnen op 1 mei van 83 en zijn practisch voltooid. Totale
kostprijs 33 miljoen frank.
Molenstraat
te Leest.
Voor
de Molenstraat werd er toegegeven op...de valreep, zodat de ingediende plans
wat rooilijn- en onteigeningsplans betreft toch konden behouden blijven. Hier
dienden heel wat huisbezoeken te worden afgelegd om eigenaars en bewoners te
overtuigen. Dat maakte dat heel de zaak ook reeds een tijd aansleept. Men
bracht de Molenstraat immers in februari 79 in de raad. Een maand later werd
aan het provinciebestuur een pre-advies gevraagd. Het duurde een heel jaar voor
dit advies aan het studiebureau kon overgemaakt worden.
Het
schepencollege van 23/4/81 besliste de definitieve vaststelling en het commodo
onderzoek leverde zeven mondelinge en twee schriftelijke bezwaren op. Bij de
definitieve vaststelling werden alle bezwaren verworpen en het dossier werd
door de bestendige deputatie van 2/7/81 gunstig geadviseerd.
Een
jaar later werd het rooilijn- en onteigeningsplan bij ministerieel besluit
goedgekeurd.
Het
duurde nog erg lang maar uiteindelijk bereikte de stad met iedereen een akkoord
en mag verwacht worden dat de werken na deze winter zullen kunnen beginnen.
Het gaat om werken ten belope van 7 miljoen frank.
Vinkstraat
te Leest.
Ook
hiermee werd in 79 begonnen. En het zat de stad helemaal niet mee. Het
onderzoek de commodo liep van 27 juli tot 10 augustus.
Twaalf belangstellenden dienden schriftelijk bezwaar in, vijf personen maakten
schrifelijke enkele opmerkingen over maar...het bleek dat een aantal eigenaars
niet konden bereikt worden omdat ze met vakantie waren en dus geen bericht
konden ontvangen en verder kwam een ontvangstbewijs van een eigenaar niet
terug.
In
september 79 besloot het college een nieuw onderzoek in te stellen. Dat
gebeurde van 10 oktober tot 25 oktober van datzelfde jaar. Er werden 19
schriftelijke bezwaren ingediend. Die bezwaren werden verworpen maar... de
miserie begon voorgoed.
Begin
82 deelde het provinciebestuur mee dat er voor de inneming van een perceel een
nieuw onderzoek de commodo en incommodo moest worden ingesteld, dit ingevolge
een meetfout bij de vaststelling van de te onteigenen oppervlakte..
Het
studiebureau bracht de nodige verbeteringen aan en na het nieuwe onderzoek kwam
geen enkele schriftelijke reactie of klacht binnen. Maar inmiddels bleef de
weerstand tegen de gratis grondafstand groot. Zodanig zelfs dat op 8 december
83 een hoorzitting werd gehouden met als doel zoveel mogelijk inlichtingen te
geven over de intenties van het stadsbestuur met betrekking tot de werken in de
Vinkstraat. Tijdens de vergadering werd vastgesteld dat de betrokkenen zich
enkel akkoord zullen verklaren indien er bij de aanleg verkeersremmende
middelen worden aangebracht. Het college luisterde en gaf aan de verschillende
stadsdiensten opdracht de nodige aanpassingen voor te bereiden. Maar dat was
niet voldoende. De meeste betrokkenen blijven weigeren grondafstand te
doen: met als gevolg dat de werken niet
konden beginnen en, erger dat de voorlopige belofte van toelage verstreek sinds
31/12/84.
Een
nieuw dossier zal moeten ingediend worden om de Vinkstraat uiteindelijk toch te
verbeteren. Maar dat zal blijkbaar niet voor direct zijn...
(...)
Tisseltbaan
te Leest.
Het
is niet omdat een gemeenteraadslid uit de oppositie, Gust Emmeregs, daar woont,
dat er niets wordt gedaan aan de verbetering van de Tisseltbaan, zegt schepen
Van der Sande. Die kreeg van het CVP-lid tijdens een zitting van de gemeenteraad
dat verwijt.
Ik wist op dat moment zelfs niet dat hij daar woont, maar feit is dat het
dossier lang aansleept.
Nochtans
liet niets vermoeden dat de verbetering van de Tisseltbaan en Oude Tisseltbaan
zo lang zou duren.
In
december 81 gaf de gemeenteraad goedkeuring aan het plan, waarmee een bedrag
van ongeveer 21 miljoen mee gemoeid was. Op dat moment gingen de definitieve
plannen naar de provincie waar men er daarna nog bitter weinig over hoorde.
In
ieder geval werd zopas nog aan de gouverneur gevraagd spoed te zetten achter de
plannen. Al is een en ander nog niet in orde, toch blijft de stad van mening
dat met bekwame spoed moet begonnen worden aan de heraanleg van die baan.
Want
daar ondervond men weinig weerstand van bewoners en eigenaars.
Een
positief punt dus.
(...)
Frans
Teughels
Artikel sp jef vloeberghen nog typen
Fotos :
-De
Tisseltbaan werd vernieuwd. De breedte van de rijweg werd niet gewijzigd zodat
het snelverkeer geen kans maakt op deze weg.
-
De Vinkstraat waar meerdere eigenaars niet akkoord gingen met grondafstanden omdat de vaste belofte van toelage
versteken is sinds 31 december j.l. is hetdaar wachten op ander nieuws. En dat zou lang kunnen uitblijven.
-De
Rennekouter werd gedeeltelijk vernieuwd maar plots krijg je deze situatie. Komt
er ook hier een oplossing ?
-Schepen
van Openbare Werken Jean Van der Sande. (Fotos
: GvM)
