In ‘De Band” beschreef Georges Herregods de geschiedenis van het Kostershuis.
Het KOSTERHUIS
“Op de plaats waar thans het gemeentehuis met aangebouwd schoolhuis staat, stond vroeger het ‘kosterhuis’. Het werd gebouwd in 1638 op een stuk grond van 64 roeden, behorende voor de helft aan de kerk en voor de helft aan de H. Geesttafel (het werk van de armen, na de Franse revolutie werd dat het Weldadigheidsbureau, de toenmalige Openbare Onderstand).
…”item nog heeft de kerk samen met de H. Geest een huys met hofken tot Leest aen de Plaetse, wordt bij den koster bewoont en bij promissie hem gegund, mits zijnen dienst weldoende is…” zo lezen wij in de rekeningen van de kerkfabriek en van de H. Geesttafel uit 1639, 1640.
Wat het bouwen van dat huis gekost heeft, vinden we terug in de rekeningen van 1636 en 1642 : 304 gulden 16 stuyver in totaal : 222 gulden aan de kerk en 82 gulden aan de H. Geest. Het Kostershuis behoorde dus voor de helft aan de kerk en voor de helft aan de armen.
“Cette maison appartient donc à l’église et aux pauvres”, schrijft pastoor Hermans op 19 juli 1834 in een brief aan de aartsbisschop Engelbertus, “et le clerc l’a occupée après comme avant la révolution francaise” (de koster heeft er in gewoond zowel voor als na de Franse revolutie). Diezelfde brief vermeldt ook dat dit huis in 1829 in twee werd verdeeld, het ene gedeelte liet men aan de koster, het andere deel werd gebruikt als gemeentehuis, omdat men toen dacht, schrijft de pastoor, dat het gemeentegoed was. Men heeft zelfs in 1829 een school gezet op datzelfde terrein, en ook die school heeft men in twee delen gesplitst : een deel dat dienst deed als schoolgebouw, het ander deel doet dienst als wachtlokaal met politiekamer voor de militairen.
Vermits de koster terzelvertijd ook schoolmeester was, deed de woning van de koster bijgevolg ook dienst als huis van de schoolmeester. (Voor het schoolgebouw er stond gaf de koster schoolonderricht in het kostershuis zelf.)
Om later moeilijkheden te vermijden wijst pastoor Hermans de gemeenteraad, aan de hand van de rekeningen van de kerkfabriek, op de ware eigenaars van deze grond, en hij komt met hen tot een overeenkomst “ à l’amiable” . Zo wordt op 23 maart 1846 de grond waar het gemeentehuis op staat en school (1 a 14 ca) overgegeven aan de gemeente. De gemeente van haar kant zal jaarlijks een eeuwigdurende rente van 15 frank betalen, de helft aan de kerkfabriek en de helft aan het bureau van weldadigheid. Dit wordt ondertekend door notaris Premie, burgemeester Carolus Wouters, de schepenen J.P. De Keersmaecker en Carolus Coeckelbergh, Gabriel Hermans pastoor, Engel Verschueren kerkmeester, August Premiesen, J. Steenam en B. Dierckx administrateurs van het bureau van weldadigheid. Petrus Demaeyer kerkmeester, met als getuigen Johan Selleslagh, herbergier en landbouwer, en Adriaen De Wit veldwachter. Koster Martinus Moortgat mag het kostershuis blijven bewonen, op conditie dat hij “de kinderen van de ouders staende op den arme gratis zal onderwijzen.”
In 1879 hebben we de schoolstrijd. Meester Dumont komt naar Leest als onderwijzer van de gemeenteschool.
In 1882 komt er een nieuw gemeentehuis met schoolhuis, dat in ’t vervolg door de gemeenteschoolmeester zal worden bewoond : meester Dumont, na hem meester Moons en meester De Leers.
De nieuwe koster Petrus Jozef Hellemans, die terzelfdertijd onderwijzer werd in de Parochieschool, nam zijn intrek in het huis op de Dorpsplaats, waar Fons Hellemans nog vertoeft.(Noot : meester Alfons Hellemans)
Koster Louis Hellemans woonde eveneens op de Dorpsplaats, in het huis van Victoria Teughels dochter van Jan Baptist, met wie hij getrouwd was. Toen dit huis, na beider dood, in 1919 verkocht werd aan de kerk, zou het nog een tijdje een kostersfamilie herbergen : het gezin van Jef Rheinard.
In 1978 werd dit huis door de kerk verkocht aan Jos De Smedt.”
Op 21 juni 1913 verzocht het gemeentebestuur een Mr Potums, verzekeringsagent uit Kapelle-op-den-Bos voor de maatschappij P.R., een nieuwe polis op te maken voor het gemeentehuis en het schoolhuis. Dit in vervanging van een vorige polis uit 1882.
Het schoolhuis werd verzekerd voor 10.000 fr. op de waarde van het gebouw “met stagie, dienden en gebruikt als onderwijzerswoning bevattende beneden op gelijkvloers 2 plaatsen, op het verdiep slaapkamers, zolder, trap medebegrepen, aanpalende aan het gemeentehuis.
Dit gebouw is in steen, gedekt met schalien…
Het gemeentehuis en onderwijzerswoning zijn verlicht door petrol.”
Zoals gezegd was Jan Dumont de eerste bewoner van het ‘schoolhuis’, na hem volgden zijn collega’s-Hoofdonderwijzers Constant Moons en Jan-Baptist De Leers (tot 1958). Hun opvolgers hadden intussen een eigen huis waarin ze bleven wonen. Wel werd het nog meerdere jaren bewoond door de familie August Nuytkens-Van Erp, waarna het deels een openbare functie kreeg als post en bibliotheek.
Foto’s :
-Het gemeentehuis met aanpalend het schoolhuis en rechts nog een deel van de oude jongensschool.
-Het ‘Pensenstraatje’ met rechts de woning van de familie Hellemans.
Ter gelegenheid van Luc Plasqui’s jubileum als koster leverde Georges Herregods een bijdrage voor ‘De Band’ over de verschillende generaties kosters te Leest (te lezen in deze Kronieken bij het jaar 1830). Dat was ook voor de redactie van het maandblad een reden om de koster aan de tand te voelen.
-Hoe ben je eigenlijk koster geworden ?
-Op zekere dag kwam pastoor Coosemans, die ik toen nog niet goed kende, me vragen om koster te worden te Leest. ‘k Heb lang getwijfeld, ‘k had niet voorzien van koster te worden, kwam enkel met Posse Leest ne keer hier, maar heb dan uiteindelijk toch toegezegd onder invloed van ons moeder die zegde : ‘Ge moet dat doen, dan zijt ge alle twee ’t zelfde (broer Herman is ook koster en drukker te Hombeek).’ Vergeet ook niet dat de Plasqui’s ongeveer een eeuw lang koster zijn te Hombeek. Als kleine jongen werd ik reeds betrokken bij het kosterambt. We maakten zeer veel plezier bij het luiden van de klokken, deze moesten immers 3 maal per dag in gang getrokken worden met het grote zeel. Als de elektriciteit uitviel, en dat gebeurde in die tijd wel eens meer, moesten wij als jonge gasten drie missen lang gaan trappen om de blaasbalg in gang te houden van het orgel, zodat ons vader kon spelen.
-Waar heb je uw opleiding gehad ?
-Ik heb eerst privé piano- en muzieklessen gevolgd bij Gaston Van den Bergh, ondertussen voor drukker geleerd, een jaar publiciteit in Brussel en dan nog 2 jaren Lemmensinstituut in Mechelen.
-En hoet verliep het in ’t begin ?
-In ’t begin was dat volledig koster zijn, alles gereed leggen, orgel bespelen, alles weer wegleggen, enz.. Alle dagen ’s morgens om zes uur de klok luiden en dan de mis, ’s zondags wel drie missen. Maar na vier maanden moest ik bij ’t leger, Leo Hellemans verving me dan zolang, en na mijn legerdienst was E.H. Lornoy de nieuwe pastoor. De mis was dan om 7 uur ’s avonds, dat gaf problemen met mijn werk als drukker, en zois er een practische regeling afgesproken die nu nog altijd loopt. Ik bespeel het orgel en voor lijkdiensten en huwelijken speel ik nog een beetje koster.
-Wie is eigenlijk je werkgever en betaalt hij goed ?
-Ah, ’t is niet meer gelijk vroeger, mijn grootvader kon er nog van leven, mijn vader al niet meer, maar toen waren ze nog bedienden van de kerk. Nu is het de kerkfabriek die mij betaalt per prestatie en vermits het aantal prestaties nog weinig is, is er ook niet veel te verdienen.
-Je hebt er nu reeds 20 jaar opzitten, hoeveel er nog bij ?
-‘k Blijf het graag doen, het is ook nog de enige gelegenheid voor mij verder aan muziek te doen, ‘k kan het zo wat onderhouden. Een nadeel is wel dat je altijd ter beschikking moet zijn, vooral op de hoogdagen als veel mensen al eens weg gaan, wordt er juist op mij gerekend.
Vroeger 20-25 jaar geleden, was dat nog veel erger, mijn vader moest alle dagen van het jaar zonder uitzondering in de kerk zijn. Alleen goede vrijdag gold als verlofdag voor de koster.
-En het zingen Luc, waar heb je dat geleerd ?
-Ik heb altijd goed kunnen zingen, als kleine gast al in ’t school, zong ik direct met de groten mee in ’t koor. ’t Gregoriaans heb ik later in ’t Lemmensinstituut geleerd, dat toen nog veel meer op kerkmuziek was afgestemd.
-Voor later een opvolger tussen de kinderen ?
-Dat kan, zullen we afwachten; onze Johan en Kathleen leren piano en spelen soms al op ’t orgel. Al onze kinderen spelen graag muziek, ’t zit nu eenmaal in de familie langs de twee kanten.
-Valt het je soms niet zwaar ?
-Ja, zwaar kan het soms wel zijn, bv. mt de goede week en Pasen, dan zijn er veel diensten. Zwaar kan het ook worden, emotioneel dan, bij lijkdiensten voor mensen die je persoonlijk goed gekend hebt, vooral als het jonge mensen zijn, neen routine wordt dat niet, het doet je dan wel iets.
-En het kerkkoor, hoe staat het daar mee ?
-Wel, dat is een groot probleem, onze kern is te klein, en vooral ’t Gregoriaans is een probleem, er zijn te weinig mensen die het nog kunnen en willen zingen. Ze vinden het een beetje oudmodisch. Voor Kerstmis en Pasen wordt er speciaal gerepeteerd en met meerdere mensen goed gezongen, maar voor de rest van het jaar is het maar zwakjes en zouden we gerust versterking kunnen gebruiken.
Ondertussen wijst Maria ons de prachtige, ingekaderde foto aan, die Luc als verrassingsgeschenk van het kerkkoor ontving voor zijn twintig jaar trouwe dienst. De mooi genomen foto toont Luc spelend op het kerkorgel.
-En het orgel ?
-Dat is in geen goede staat meer. ’t Gevolg is dat alleen ik er praktisch nog kan op spelen omdat ik de zwakke plekken er van ken en weet wat ik wel en niet mag gebruiken.
Ik voel en hoor direct als iemand anders er op gespeeld heeft en dat is omdat het orgel niet meer in orde is.
We vernemen ook dat Luc reeds vele jaren, naast drukker en koster, ook nog begrafenisondernemer is. Hij vertelt dat het ook gebeurt dat mensen zelf op voorhand hun eigen begrafenis komen regelen. Ook dat hij de mensen van Leest leert kennen door de doodsbrieven die hem regelmatig verbazen : ‘tiens, is die de zuster van die ?’ Hij leert ermee hoe al die families aaneen hangen.
Nog lang zouden we kunnen vertellen over Luc’s activiteiten maar ’t is hoognoen gworden en tijd om te stoppen. In extremis vertelt Maria ons nog over Luc’s hobby’s : wijnen en vogels…met miswijn begonnen Luc ?”
Luc Plasqui is gehuwd met Maria Phlippo die hem vier kinderen schonk : Johan, Kathleen, Lieveke en Philippe. (‘DB’, november ’85)
‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ (Wilfried Hellemans) :
“Luc (geboren in Hombeek op 22/12/1941) had een Hombeekse koster-orgelist als vader en als grootva. In 1965 en op vraag van Pastoor J.B. Coosemans werd Luc, die tot drukker opgeleid was, wellicht omdat zijn vader ook drukker was, koster-orgelist in Leest.
Maar na amper vier maanden werd hij soldaat. Tijdens zijn legerdienst verving Leo Hellemans (°Leest 1937), kleinzoonvan koster-orgelist Louis Hellemans, hem als orgelist.
Na zijn legerdienst –pastoor Coosemans was opgevolgd door pastoor Lornoy en de dagelijkse mis was naar de avond verplaatst- bleef Luc wel orgelist maar minder vaak was hij nog koster : alleen nog ’s zondags en voor alle plechtige vieringen. In 1990 mocht hij zijn zilveren kostersjubileum vieren.
Ondertussen was Luc (op 2 juli 1969) getrouwd met Maria Phlippo uit Merksem, zij was een achternicht van de Hombeekse pastoor F. De Ridder. Het paar kreeg vier kinderen.
Behalve als koster werkt(e) Luc –tot 1999 samen met zijn broer Herman die tot dan ook koster-orgelist en drukker in Hombeek was- ook als begrafenisondernemer en drukker. Van dan af oefende uitsluitend Luc nog die taken uit, tot hij (in 2007) als zelfstandig drukker op pensioen ging. In Leest bleef hij wel orgelist én begrafenisondernemer, dit laatste ook voor de omliggende dorpen.”
Bijgevoegd :
-De folder van ‘In en uit’.
-Luc Plasqui gekiekt in Londen, anno 1994 .
(Foto ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, W. Helllemans)
1985 – Zaterdag 12 oktober : Teerfeest KWB en Bestuurshernieuwing
Programma:
-18 u : Mis ter nagedachtenis aan de overleden leden. -19 u : Feestmaal in de parochiezaal. Menu : zonnehapje, groenten-bouillon met ballekens, rood en wit gebraad, groentenkrans en kroketten, Leestse rijstpap met bruine suiker.-Na de maaltijd : gezellige dansavond. Prijs per persoon: 575 frank.
Bestuurshernieuwing
Na 10 jaar voorzitterschap besloot Fons Geerts zich terug te trekken. Het nieuwe KWB bestuur zag er als volgt uit : Voorzitter : Jef Lauwers, ondervoorzitter : Staf Publie, secretaris : Johan Vandeputte, penningmeester : Jean-Pierre Publie en Marc Lamberts, sportverantwoordelijke : Wim Symons. (‘Infoblad KWB, december ’85)
1985 – Vrijdag 18 oktober : 8ste Grote KWB Kaartwedstrijd
In “Ons Parochiehuis” Kouter Leest met meer dan 30.000 fr aan prijzen, waaronder een fiets, een volledige tuinset, een stofzuiger, een allessnijder, een reiskoffer, enz… Iedere tafelwinnaar had prijs. Deelname : 80 fr. Er waren 300 deelnemers (75 tafels).
De uitslag : 1.Van Lierde Simon (Battel) 2.De Wit Pierre 3.Verschueren Jan 4.Vinck Francois 5.Moeyersoms Adeline. (Folder en Infoblad KWB)
1985 – 18, 19 en 20 oktober :KVLV-Creatief Tentoonstelling van de Leestse KVLV in de Drij Gapers. (Folder)
1985 – Zaterdag 19 oktober : Teerfeest K.V.G
Programma : -18 u : Mis in de parochiekerk van Leest. -19 u : Aperitief parochiehuis Leest. -19u30 : Aan tafel met op het menu : toast champignon, ajuinsoep, konijn in pruimen of appelmoes, poire Belle Helene, koffie en pralines. -21 u : Een kwis, een dans, een babbel... Prijs : 450 fr voor volwassenen, 250 fr voor kinderen. (folder)
1985 – Zaterdag 19 oktober :Playboy-Party Vanaf 20 u. in zaal Sint-Cecilia. Inkom : 49 fr., V.V.K. : 39 fr. (inkomticket onderaan)
1985 – Zondag 27 oktober :Eerste Lustrumbal van Volksdansgroep Korneel(foto onderaan) “In een gezellige sfeer ging het lustrumbal van volksdansgroep Korneel door in de parochiezaal aan de Kouter te Leest. Aanleiding van dit feest was het 5-jarig bestaan van Korneel, de jonge, volwassen volkskunstgroep die in korte tijdspanne uitgroeide tot een vereniging van internationaal niveau. Hun drievoudige deelname aan de jaarlijkse Europeade is daar zeker een bewijs van. De viering startte eigenlijk al in de namiddag. Animatie voor de kinderen van 6-14 jaar kende groot succes. Een 200-tal enthousiasten namen deel aan de dansjes en spelletjes en de vrolijkheid stond op hun gezicht te lezen. ’s Avonds speelde de volkskunstgroep ’ t MEZIEKSKE ten dans. Geen bal dus met wals of rock and roll, maar je reinste volksmuziek. Gezelligheid troef. Er werd even op adem gekomen om de stichters-jubilarissen in de bloemetjes te zetten. Nationaal voorzitter Mon De Clopper van de VVKB drukte op het nut van de volkskunstgroepen, en hoopte dat al de verenigingen in de toekomst zouden verder doen om in gans Europa hun mooiste kunnen te tonen. Hij reikte de gouden erepenning uit aan initiatiefnemer-stichter Gust Emmeregs, aan Leonie De Laet die reeds 5 jaar voorzitster is, aan Elvire Soors-Claes de dansleidster, aan Emilia Smets (verantwoordelijke voor muziek en secretariaat) en aan Bertha Verbruggen, kassierster. Allen werden onder ruim applaus bedankt door het aanwezig publiek, waaronder ook verschillende collega-volksdansgroepen. Korneel is dus 5 jaar jong, telt een 130-tal leden waaronder heel wat jongeren, en gaat zo te zien nog een schitterende toekomst tegemoet.” (GvM, 31/10/85)
Kaarten in voorverkoop : 60 fr. Groepen in kledij : 60 frank, anderen : 80 frank. Dezelfde dag had de Volksdansgroep ook al een Dans & Spelnamiddag voor ‘jeugd en kinderen’ georganiseerd. Die ging door in de Parochiezaal en ving aan om 14 u. (‘DB’, oktober ’85)
1985 – 27 oktober : Provinciaal Solistentornooi In zaal ‘De Wildeman’ in Putte vond die dag het Provinciaal Solistentornooi van het Muziekverbond van België (sectie Antwerpen) plaats. Twee cornetspelers van de K.F. Sint-Cecilia hadden zich ingeschreven in de hogere graads klasse van dit tornooi waaraan een 25-tal jonge musici deelnamen. Johan (95%) en Luc (88%) verdedigden met verve de eer van hun fanfare. (‘Toeters en Trompetten’, jaarg.6, nr.1)
1985 – 29 oktober – Het Laatste Nieuws : Rudi Van Hoof is nog een beetje daar “Leestenaar Rudi Van Hoof is een levend bewijs dat men een voetballer nooit voortijdig mag afschrijven.Dat toonde deze tweeëndertigjarige duidelijk aan in de topper tegen Jet als bewaker van onze stadsgenoot Jan Goyvaerts. Meteen is Rudi zo goed als zeker titularis, volgende vrijdag op Seraing.(Willy Romain)”
Bijgevoegd : -Inkomticket van de ‘Playboy-Party’. -De gevierde stichters van volksdansgroep Korneel met tussen hen in nationaal VVKB-voorzitter Mon De Clopper. -Leestenaar Rudi Van Hoof.
1985
– Donderdag 3 oktober : Diepvriesles
in Zaal St.-Cecilia Leest
“De
Sportvrienden Leest” nodigden de Leestenaars uit voor een demonstratie“diepvriezen” in samenwerking met
de firma Covee.
“Beste Leestenaars, het
diepvriezen wordt reeds in vele huishoudens toegepast. Velen zijn reeds in het
bezit van een diepvriezer, anderen zullen zich wellicht in de nabije toekomst
dit apparaat aanschaffen. Wij trachten u van deze voordelige bewaarmethode zo
goed mogelijk op de hoogte te stellen. Er wordt ons de kans gegeven u een “Diepvriesles”
aan tebieden in samenwerking
met COVEE.”
1985
– Zaterdag 5 oktober : Grote
Cross-Fuif van Chiro-Vevoc
In een verwarmde tent op de
chiro-terreinen.
1985
– Zondag 6 oktober : 13de
Massa Loop-Cross van Chiro-Vevoc.
Op
de terreinen van Chiro Leest, met medewerking van het stadsbestuur.
Vanaf
18 uur (tot 22 uur) Darts Kampioenschap voor Leestenaars en Vevoc- en
Chiro-leden.
“In de loop der jaren is de
Vevoc massa loopcross een begrip geworden in het Mechelse en omstreken. De
inrichters, onder voorzitterschap van Louis Vloebergh, zijn reeds aan hun 13de
uitgave toe. Het begon allemaal in 1972, toen de chiroleiding in het kader van
hun 25-jarig bestaan naast tal van andere activiteiten, een loopcross
inrichtte. Men mikte voornamelijk op de chirogroepen van de nabije gemeenten.
En dit bleek succes te hebben. Toen de organisatie een beetje boven de chirohoofden
heengroeide, werd de hulp ingeroepen van Vevoc, de oud-chiroleden dus. Zij
deden het zo goed dat de rollen werden omgekeerd. Vevoc richt in, en de chiro
helpt een handje tijdens het drukke cross-weekeinde.
Een cross-weekeindeis het dus momenteel met nevenactiviteiten,
Â’s zaterdags en Â’s zondags, die voornamelijk als doel hebben de cross leefbaar
te houden. Want koken kost geld, en in dit geval is een bedrag van 100.000 fr.
niet overdreven. Het is immers zo dat Vevoc de sportievelingen wel verwent.
Alle deelnemers in de jeugdreeksen tot en met scholieren worden gegarandeerd
bedacht met een prijs. Voor het groepsklassement (enkel voor chirogroepen)
worden nog eens extra prijzen voorzien. En als men weet dat er jaarlijks zoÂ’n
800 Ă 900 deelnemers zijnÂ…!
Het weekeinde wordt als volgt
ingedeeld : zaterdag vanaf 20 u. in de verwarmde tent op de chiroterreinen :
een grote cross-instuif waar de beentjes alvast kunnen worden opgewarmd.
Zondagnamiddag de 13de
massa loopcross.
Te 18 u. start eveneens het
Open Darts Kampioenschap in de parochiezaal.iedereen kan inschrijven.
Gedurende deze twee dagen springen 150 mensen in de bres om van deze 13de
uitgave de beste uitgave te maken. Verdere medewerking wordt verleend door het
stadsbestuur en door onze krant zelf.”
(GvM,1/10/85)
Taakverdeling Week-end
Verantwoordelijken :
Algemeen
: de Pater en Louis Vloebergh.
Kas
: Wis en Vic Smets.
Personeel : Paul Willems
Tombola : Leo Hofffer
Tent
: tap+bediening : Herman Van de Poel
Inschrijvingen+dartstornooi
: Vic Smets.
Crossfuif van zaterdag :
Inkom
: Eddy Moortgat, Vera Lauwers, Geert De Gryse.
Tap+tussentoog
: Julien Lauwers, Jan Vloebergh, Wis Blommaerts, Frans Huysmans, Leo Hoffer,
Daniel Bruggemans, Tony Dons, Vic Smets (kas).
Bediening
: Berna Van Hoorebeeck, Beppy De Korte, Linda DÂ’Hollander, Luc Van Ingelgom.
Friet
: Maria Muysoms, Vera Ceuppens, Luc Peeters.
Barbecue
: E. Goyvaerts, Patricia Verbruggen, Hugo Lauwens, Chris Van den Bergh, Danny Pofliet.
Nachtwacht
: Frans Spoelders, Marcel Van Medegael.
De cross op zondag
Vanaf
13 u. :
Parking
: Hans De Laet, Hans Verschueren.
Onthaal
: Bart Lauwens, Dirk De Smet.
Inkom
: Mies lauwens, Chris Lefever, Jurgen De Laet, Bart Schillemans, Jan Van Medegael.
Secretariaat
:
Tikken
: Rita De Mayer, Renild Seghers, Krista Dormaels.
Fotocopies
: Joost Duysburgh.
Uitslag
: Jos Van Buggenhout.
Inschrijvingen
:
Lokaal ILokaal
IILokaal
III
Jeannine
HuysmansKris De SmetErika Verbruggen
Nancy
SpoeldersSimone
MoernautEls De Smet
Agnes
De SmedtAn De PrinsMarina De Wit
Emilia
VerbruggenEls VerbruggenChris De Laet
Leo
BaesChris
LauwensLief
De Smet
Liliane
Van den HeuvelNancy De NijnGriet De Gryse
Tap+tussentoog
tot 18 u. :
Simone
Vervloesem, Hilde De Hondt, Paula Van Wayenberghe, Hendrik Verschueren, Jan Van
den Heuvel, Jan D.., Wart M.., Luc V.., Johan Feskens, Erwin Vloebergh.
Bediening
tot 18 u. :
Marc
lamberts, Roland De Laet, Marc Van Wayenberghe, Walter Van Praet, An De Keersmaecker,
Ines.
Koffie
: An Willems, Linda Leemans, Annie De Wit.
Ijs+hot-dog
: Jeannine Maximus, Imelda De Decker.
Friet
: Willy Silverans, Pierre De Wit, Hildegard DÂ’Hollander.
Barbecue
: idem zaterdag.
Tap+tussentoog
vanaf 18 u. :
Simone
Moernaut, Johan De Laet+Nadine, Frank De Prins+Chris, Patrick Van Praet, Emiel
Peeters.
Bediening
vanaf 18 u. : Hedwig De Decker.
Podium
:
Micro
: An Van Roy.
Prijzen
: Gert De Prins, Chris Ceulemans, Chris+An Polfliet, Linda DÂ’Hollander.
Tombola
: Leo Hoffer + Geert De Gryse.
Tap+bediening
zaal vanaf 18 u (Dartstornooi) : Jos Lamberts, Lieve Casteels, Jan De Wit,
Josephine De Wit, Eddy Moortgat, Mimine De Raedt.
De
aspi-jongens en de KetiÂ’s stonden in voor de afbraak van de tenten.
(Brief
aan alle Vevocleden van 30/9/85)
“De dertiende uitgave van de
Leestse massa-loopcross was zondag ll. een zoveelste schot in de roos voor de
organisatoren. Vele vrienden en bekenden, sympathisanten en kennissen van lang
geleden, namen deze gelegenheid te baat om er nog eens bij te zijn. Het
stralend weertje zorgde dan ook voor de sportieve, haast familiale sfeer.
Buiten wedstrijd, maar ook voor
de eer en de daaraan verbonden prijzen, gingen iets na 14.30 u. de kleinste
dreumessen van start. ZoÂ’n veertigtal hummeltjes dartelden over het parcours en
gaven een prettig voorsmaakje van het grotere werk.
In de lagere categorieën (vanaf
microben tot en met scholieren) streden alle deelnemers voor een goed
individueel- en groepsklassement.Niet
minder dan 15 chirogroepen dongen mee en het was Leest en Hombeek die de meeste
overwinningen behaalden.
Het was een mooie en een
sportieve dag. Een ruime belangstelling (zowat het tienvoud van de eerste
uitgave) en veel deelnemers, bijna duizend, kortom iedereen was tevreden.”
1985
– Oktobernummer ‘De Band’ : Uit de
oude tijd
“In het begin van de jaren 1900
woonde ik met mijn ouders in de Tiendeschuurstraat. Mijn vader oefende er het
beroep van smid uit en had ook een ijzerwinkel. Hij verkocht er alle
landbouwalaam en huishoudgerief.
Bij het beroep van smid had hij
nog andere eigenschappen. Hij overlas ook zieke dieren en had daar speciale
gebeden voor. Meestal beterden deze dieren dan. Vroeger jaren werden alle
huishoudstellen in geval van breuk of sleet naar de smid gebracht. Zo werden
nieuwe bodems in ketels of caserollen gezet, afgesleten kolenschoppen hersteld
en keuterhaken verlengd. Ook werden op karwielen nieuwe repen gelegd, maar ook
nieuwe werden er gemaakt. Bij zulk groot werk had hij dan de hulp van ‘de Vets’
en ‘Poede’.
Bij ons zelf ging er ook al
eens iets kapot. Voor dit echter hersteld werd, moest moeder altijd eerst eens
dreigen met : ‘ik zal dat maar naar de smid van de Heide brengen zeker.’
Met Sint Elooi werden naar
jaarlijkse gewoonte de rekeningen gemaakt. Ieder die dan kwam betalen, kreeg
dan gratis een gebakken haring met brood en koffie.
Het boek waarin de rekeningen
van vader stonden, heb ik altijd bewaard. Het dagtekent van het jaar 1906 tot
1917.
Enkele jaren daarna zijn wij
verhuisd naar de Alemstraat in een groter bedrijf. Moeder overleed er in 1932.
Vader maakte de
smeedijzerenkettingen die haar graf sierden. Tot het einde van zijn leven –in
1934- oefende vader zijn beroep van smid uit.
In
1979 had ze, naar aanleiding van het Jaar van het Kind, enkele van haar
jeugdherinneringen toevertrouwd aan ‘De Band’ (enkel jaartal gekend) :
“Vroeger was het de gewoonte
van op Nieuwjaar een peperkoek (pondkoek in de volksmond) aan zijn petekind te
geven. Naargelang de peter of meter vrijgevig was gaven ze een gewone pondkoek
of anders ene versierd met suikeren bloemenbollekes – en het jaartal erop.
Mijn moeder was meter van een
van de zoontjes van nonkel Charel, die dan ook weer mijn peter was. Het was met
Nieuwjaar 1907 en ik was toen tien jaar oud.Ik werd, met de pondkoek in een geruiten handdoek geknoopt, weggestuurd.
We woonden toen in de Tiendeschuurstraaten nonkel Charel woonde in de Alemstraat. Met mijn klompen aan en een
grote sjaal om de schouders stapte ik voort in de sneeuw. Op het hoogveld
gekomen hield ik halt. De bekoring kwam en ik maakte het pak open en zag die
mooie pondkoek vol suiker, met in het midden een suikeren kindje en in de hoek
het jaartal 1907. Ik nam van iedere hoek de suikeren rozen en smulde ze op. Wat
was dat heerlijk ! Toen deed ik het pak terug toe en stapte weer wat verder.
Met de goeie smaak in mijn mond dacht ik : als ik er nu
al de suiker er eens af at, dat
zouden ze toch niet zien en dan was het maar ne pondkoek zonder suiker. Ik
begon er onmiddellijk aan. Eerst het liggend kindje, dan al de bollekens en het
laatst het jaartal. Maar wat zag ik nu : tot mijn grote verbazing : een matte
peperkoek vol puttekens. Ik likte met mijn tong heel de peperkoek af tot hij
blonk als een spiegel. Ik deed het papier er weer zorgvuldig aan, de handdoek
toegeknoopt en stapte voort tot bij nonkel Charel.Daar werd ik met veel vreugde ontvangen en
wenste hun allen een zalig en gelukkig Nieuwjaar, ook van vader en moeder en
gaf meteen de peperkoek af.
Mijn tante deed de handdoek
eraf maar liet er het papier aan. Ik kreeg dan ook een pondkoek van mijn peter
en bedankte hem onmiddellijk.
Mijn tante stelde voor om
koffie te blijven drinken, maar ik zegde bedankt, want ik moet voor donker
thuis zijn. Ik wilde daar zo rap mogelijk weg zijn en wenste iedereen goeden
avond en weg was ik met mijn peperkoek (versierd met suiker), regelrecht naar
huis, zonder van mijn peperkoek te proeven, want ik had er genoeg van.
Thuisgekomen zegde mijn moeder,
hawel wat hebben ze gezegd. Dat ge bedankt zijt en ze wensen jullie ook een
zalig en gelukkig Nieuwjaar.
Mijn moeder deed de handdoek
los van de pondkoek, deed het papier eraf en riep : wat een schone en met een
mooi suikeren paardje, nu ben ik verlegen want die is veel schoner dan die ik
gegeven heb.
Nooit hebben wij van nonkel
Charen een bedankenis gekregen voor onze peperkoek en nooit heb ik een woord
gelost van wat ik gedaan had.
Pauline Van Boxom.”
Pauline
Van Boxem was te Leestgeboren op 4
oktober 1897 en ze overleed in het rusthuis ‘De Dertien Eiken’ te Bonheiden op
9 december 1993. Ze was gehuwd met Victor T. Diddens, die geboren was te
Mechelen op 23 augustus 1891 en aldaar overleed op 11 oktober 1973.
De onthaalgroep “de Kouterwijk”
mocht een 80-tal leden begroeten.
De voorzitster belichtte het nieuwe
jaarthema : “Ook voor jou, vrouw”,
waarna een debat over de emancipatie
volgde.
Verslag algemene vergadering
“Op deze eerste vergadering van
dit nieuwe werkjaar mocht onthaalgroep ‘De Kouterwijk’ zo een 80 leden
begroeten. De voorzitster heette eenieder van harte welkom, in Â’t bijzonder
drie jonge nieuwelingen die er voor Â’t eerst bij waren. In korte woorden
belichtte zij het nieuwe jaarthema ‘Ook voor jou, vrouw’. Als bezinning las
Julia ons een tekst voor van Fil Bosmans over de vrouw.
Omdat onze proost nog belet was
kwam het godsdienstig woordje achteraf. In plaats daarvan enkele mededelingen
aangaande de uitstap naar het voedingssalon, kook- en naaicursus, tapisserie,
het gewestelijk gebeuren en landbouwhappening op 6 oktober te Opwijk. En daarna
het themalied, onderwijl kwamen alle soorten vrouwen kris kras door mekaar op
het podium gewandeld en die eindigden dan samen met een dansje.
Als inleiding voor de spreker
werd een kort toneeltje opgevoerd door 3 vrouwen over de emancipatie.
Julia Lamberts die de leiding
van deze vergadering op zich nam verwonderde er zich over dat het een man was
die ons de les kwam spellen over het vrouw zijn nu. Doch de heer Schippers uit
Antwerpen wist zijn mannetje wel te staan wat betrof het onderwerp ‘Ook voor
jou vrouwÂ’. Er zijnverschillende
opvattingen over de vrouw, zij leven in verschillende situaties en veel meer
dan vroeger moeten ze kiezen tussen thuis werken of uit werken gaan. Het schept
risicoÂ’s maar het biedt ook enorme kansen. Men spreekt zoveel over emancipatie,
doch men begrijpt er niet altijd de betekenis van, er bestaan daaromtrent veel
misverstanden, de positieve betekenis is gelijkheid van man en vrouw, zowel op
financieel, economisch en politiek vlak. Sommige vrouwen hebben op
verschillende terreinen hun verantwoordelijkheid al opgenomen, doch deze vormen
nog altijd een te grote minderheid.
Er worden wel stappen gezet om
tot gelijkheid te komen, doch er zal nog heel wat aan gesleuteld moeten worden.
Daar de keus in Â’t vooruitzicht was, voegde hij er ten slotte aan toe : ik zou
de slogan ‘omdat mensen belangrijk zijn’ willen veranderen in ‘omdat vrouwen
belangrijk zijnÂ’ en daarmee zette de spreker een punt achter deze naar de vrouw
gerichtte uiteenzetting.
Dan smakelijk eten met gebakken
gehakt en kriekjes en achteraf nog rijstpap.
Onze proost was er en die gaf
ons meer toelichting over het volwassen vormingswerk in het pastoraal centrum
te Mechelen.
Dan was het lachen geblazen met
de unieke modeshow ‘de vrouw door de eeuwen heen’.
Vanaf het adamskostuum en dierenhuiden evolueerde de klederdracht van de vrouw
verder tot onze hedendaagse mode, zelfs de chique Parijse avondkledij werd
onsgebracht met een achtergrond van
zachte muziek en gekende wijsjes en danspasjes. Zoals rasechte mannequins van
het vak. Alle lof voor deze 6 dames en voor Josefine en Julia die deze show
voorstelden.
Als slot zongen we dan samen
het laatste gedeelte van ons themalied. Vrouwen hier, vrouwen daar, vrouwen
overal, o ja, ja zo.
Vooraleer afscheid te nemen
dankte de voorzitter de Kouterwijk voor hun enorme inspanning en voor de
verzorgde afwerking van het geheel en aan allemaal wel thuis en tot een
volgende vergadering.”
(‘DB’,
november Â’85)
1985
– Guido Hellemans in het oktobernummer van ‘De Band’ :
Toneel
te Leest met ‘Eendracht en Vrede’.
A.Algemeenheden
In het meinummer Â’85 van De
Band schreef ik een bijdrage (noot : zie 23 maart Â’85 in
deze Kronieken) over de ‘Katholieken Bond
van Leest’ die toneel en muziek speelde voor 1900 in de zaal ‘Den Roozelaar’
bij Arnold Teughels, dorp Leest.
Het was nu in de zaal
St.Cecilia bij het echtpaar Theodoor Van den Heuvel – Maria Steenackers (of
Dorreke en Suska) dat in 1909 de nieuwe toneelvereniging ‘Eendracht en Vrede’
werd gesticht. Over deze toneelvereniging volgen enkele gegevens. Door een
gelukkig toeval (als toeval bestaat) bezit ik een aantal documenten van Eendracht
en Vrede. Zo o.a. het door de eerste secretaris Jan Dumont (onderwijzer te
Leest van 1879 tot 1916) mooi geschreven reglement in een zwart schrijfboekje,
gedateerd op 4 april 1909. (vermoedelijke stichtingsperiode) : zie
fotocopie 1. (onderaan)
De ondertekenaars waren : de
secr. J. Dumond. De voorz. A. Moyson.
Zie fotocopie 2.
In ditzelfde schrijfboekje is
aan het reglement een addendum toegevoegd onder de titel ‘veranderingen’. Het
betreft een aanpassing van art. 3 H I. (fotocopie 1)
op datum van april 1920,
en stelt dat de maandelijkse bijdragen moeten verdubbeld worden :
0,50 fr. ipv 0,25 fr. voor de
uitvoerende, en 1 fr. ipv 0,50 fr. voor de beschermende leden. De
ondertekenaars zijn nu : de voorzitter nog steeds A. Moyson, maar de schrijver
is nu L. Van den Heuvel, dit was de zoon van de handelaar en herberguitbater
Dorreke.
(Dorreke dreef eerst handel in
zÂ’n huis waar nu de centrawinkel is, liet deze handel over aan zijn zoon en
bouwde zelf herberg met zaal op de hoek)
Het reglement van de
toneelvereniging bestaat uit acht hoofdstukken (ik citeer) :
I. Doel en samenstelling des
krings
II. Van den bestuurraad en zijn
bevoegdheid.
III. Vergaderingen.
IV. Aanneming, ontslag en
uitsluiting van leden.
V. Feesten.
VI. Algemene schikkingen.
VII. Reglement voor de spelende
leden.
VIII. Boeten (einde citaat).
Bij lezing van dit reglement
valt op :
1.Voor de zes eerste
hoofdstukken loopt de nummering der artikels door, in totaal 30.
Voor H. VII en VIII wordt er
opnieuw genummerd met respectievelijk 12 en 6 artikels.
2.Een vrij nauwkeurige omschrijving,
preciesheid en afbakening der punten.
3.Een strengheid voor de leden
: men duldt geen onverschilligheid, laat staat aanstootgevend of remmend
gedrag.
6.Het ontbreken van de juiste
stichtingsdatum der vereniging niettegenstaande de opsteldatum van het
reglement wel is vermeld, die we voorlopig als stichtingsdatum zullen
aannemen.
7.Ontbreken van een volledige
bestuurs- en ledenlijst (wat we ten dele elders vonden).
B. Concrete gegevens.
1.Beperkte
bestuurssamenstelling als
ondertekenaar van Â’t reglement :
-op 4 april 1909 : de
voorzitter A. Moyson, de secretaris J. Dumond.
-in april 1920 : de voorzitter
A. Moyson, de secretaris L. Van den Heuvel.
-op de programmaÂ’s staat als
toneelbestuurder A. Dumon vermeld, dit is Albert, onderwijzer te Evere bij
Brussel, en zoon van de Leestse onderwijzer J. Dumond.
N.B. : op de handtekening lees
ik Dumond, op het programma staat Dumon, en elders vind ik Dumont.
2.Volledige
bestuurssamenstelling aangetroffen
op twee geschreven papiertjes : een met potlood waarvan op de achterzijde het
jaartal 1922 is vermeld, en een met inkt. Ik citeer en vermeld potlood en/of
inkt.
Erevoorzitter : Lemmens M.
(potlood en inkt)
Voorzitter : Moyson Ant. (idem)
1e ondervoorzitter :
Verschueren Th. (idem)
2e ondervoorzitter :
De Coster Const. (enkel bij inkt en doorstreept)
Secretaris : Lauwers Leonard (idem)
Hulp of ondersecretaris : Selleslagh Victor (idem)
Boetmeester : Lauwers Leonard
(idem)
Toneelbestuurder of
toneelmeester : Dumond Albert (allebei)
Schatbewaarder : Meulemans Em.
(idem)
Raadsleden : Selleslagh Frans
(idem), Absillis Eduard (idem), Van Dam Louis (idem), Huysmans Jan (idem en
doorstreept bij inkt) en Van der Goten Frans (enkel bij inkt en doorstr.)
Opmerkingen :
a) deze samenstelling dateert
uit een tijd nadat Dumond secretaris was (jaartal ?)
b) volgens mijn vader was
Huybrechts Frans (broer van de oude garde, en bijgenaamd de Rajkes) de helper
van de regisseur.
3.Ledenlijstheb
ik (nog) niet gevonden. Wel een met potlood geschreven lijst van mannen en
vrouwen met kruiskens achter hun naam, en naast deze lijst een aantal
optellingen. Vermoedelijk gaat het hier over bijdragen van de deelnemers aan
teerfeesten aangezien hier namen staan die op programmaÂ’s niet zijn terug te
vinden. De lijst is onvolledig want ik tel 25 namen terwijl er voor 27 vrouwen
en 43 mannen of in totaal voor 70 personen gerekend wordt. Voor de actieve
leden moeten we dus naar de programmabrochures.
4.Aard der vertoningen : zoals ze ons overkomen uit bv een
programmabrochure van 1921-22
(zie fotocopie 3). Bij nazicht
van dit programma tellen we 13 verschillende spelers + 2 bestuursleden +
1 regisseur + 1 muziekleider (Ferd. Verbeeck was de dirigent van de
St.Ceciliafanfare). Van de 13 spelers zullen we er later 6 in Rust Roest
terugvinden. De feestavond (eigenlijk toneel- en zangavond) verliep volgens het
klassiek stramien der Leestse gilde voor 1900 en latere groepen hier en
elders.. D.w.z. een drama, kluchtlied of sketch, een dolle klucht met zang en
terug een (kluchtige) (samen)zang. Dit alles tijdens de pauzen afgewisseld met
fanfaremuziek volgens beurtsysteem tussen ‘Arbeid Adelt’ en ‘St.-Cecilia’. De
muziekmaatschappij is niet vernoemd (vermoedelijk St.-Cecilia deze maal)
evenmin als de auteurs der toneelwerken. De prijzen der plaatsen waren
naargelang de rang : 3 fr., 2 fr. en 1,25 fr. (1 fr. en 0,50 fr. in 1892 bij de
‘Katholieken Bond van Leest’.)
Goddank mocht er ook niet
gerookt worden tijdens de voorstelling.
5.Einde en ontbinding had plaats rond 1921-22. Volgens mijn
vader vroegen een aantal jongere leden om eigenhandig een toneelstuk op te
voeren voor zichzelf en met het beschikbare materiaal. Het bestuur weigerde. De
vragers werden eisers en doeners waardoor er ‘Twist en tweedracht’ kwam ipv
‘Eendracht en Vrede’. Met postdatum 19?1 (vermoedelijk 1921) werden
verwittigingskaarten voor een buitengewone zitting op donderdag 14 mei te 3
u. rondgestuurd (fotocopie 4). Waarover het ging weet ik niet, maar het
einde van ‘Eendracht en Vrede’ was nabij. Op zondagen 25 dec. 1921 en 1 jan.
1922 had E. en V. jaar laatste optreden(zie programma) ; want op zondagen 19 en 26 februari 1922 speelde de pas
opgerichte toneelvereniging Rust Roest voor de eerste maal, eveneens bij Th.
Van den Heuvel in zaal St.-Cecilia. Een ander gedeelte van E. en V. richtte als
afdeling van de muziekmaatschappij St.-Cecilia de toneelgroep ‘De moedige
VlamingenÂ’ op. Deze groep geeft als stichtingsjaar 1920 op, speelde in de zaal
‘de Boerenhandel’ bij P. Van den Eede, en werd ontbonden in 1929. Rust Roest
werd opgericht op 1 november 1921 als afdeling van de muziekmaatschappij Arbeid
Adelt, en speelde voorlopig tot 1927 in zaal St.-Cecilia bij Th. Van den
Heuvel.
Hoe dit ook zij, op 7 januari 1923 zou er nog een vergadering van E. en V.
hebben plaatsgehad met een stembeurt over een niet vermeld onderwerp. De
rekwisieten en decors werden verkocht aanÂ…? En met de opbrengst daarvan heeft
men zuster- en broederlijk een gezamenlijk teerfeest gehouden. Voorlopig houd
ik 7 januari 1923 voor de officiële ontbindingsdatum van Eendracht en Vrede.
C.Besluit
1. Eendracht en Vrede was een onafhankelijke
toneelvereniging die op en uit
zichzelf bestond en blijkbaar pluralistisch van instelling was. In het
reglement is nergens spraak over een of andere ideologie, godsdienst of
politiek. Zij stelde zich enkel tot doel ‘het onderwijs en de uitvoering van
Nederlandsche toneel- en zangstukkenÂ’ (H.I, art.1).
2.Eendracht en Vrede was ‘gemengd’
van samenstelling en optreden wat opmerkelijk was voor die tijd.
3. Eendracht en Vrede wou tamelijk ernstig en plichtsbewust toneel en muziek
spelen (zie H. VIII over straffen en boeten).
4.Eendracht en Vrede heeft
gedurende nagenoeg 15 jaren (1909 tot plus minus 1923) te Leest aan toneel en
zang gedaan. Dat is niet niks. Daarnaast is een grote verdienste dat
verschillende politieke gezindheden met elkaar samenwerkten, alhoewel dit dan
ook het grote twistpunt werd.
5. Eendracht en Vrede is een
belangrijk opbouwend element geweest in de socio- culturele geschiedenis van
Leest.
1985
– 26 september – GvM.: Op stap met
Archeologische Vereniging Oud-Mechelen
Opgravingen naar Romeinse
villa weldra succesvol afgerond.
“De landelijke bewoning in de
Romeinse tijd werd gekenmerkt door de bouw van villaÂ’s, grote hereboerderijen. Pas
sinds enkele jaren, door intens speur- en opgravingswerk, is men er zich ook
ten volle van bewust geworden hoe dicht onze streken in de Romeinse tijd
bewoond waren. In het zuiden van ons land vond men vele sporen van villaÂ’s in
typische steenbouwarchitectuur. In het noorden van ons land vond men maar hier
en daar sporen van boerderijen, meestal in houtbouw. Dit laatste maakt dat de
vondst in Leest, een Romeinse villa in steenbouw, ineens zoveel belangrijker
wordt.
De archeologische campagne in Leest loopt stilaan naar het einde.
Daarom gingen wij praten met Stephan De Cock van de “Archeologische Vereniging
Oud-Mechelen”.
November 1939
In “Mechelse Bijdragen” het
tijdschrift van de Kring voor Oudheidkunde, geschiedenis en folklore van
Mechelen, verscheen in november 1939 een artikel van de hand van Jef
Uytterhoeven. De auteur beschrijft in zijn bijdrage de proefopgravingen die hij
verrichtte in Leest : “Nabij de schilderachtige Steinenmolendreef, op het
tarweveld van L. Ceuppens, op een zestigtal centimeters diepte stootte ik op
een vloer van een onmiskenbaar Belgo-Romeinse woning. Peilingen in de omgeving
der muurresten gedaan, brachten danig verhakkelde stukken van Romeinse pannen
aan het daglicht.”
Tot daar Jef Uytterhoeven, die
in het artikel verder ingaat op de mogelijke aanwezigheid van een Romeinse
villa. Maar verder dan enkele peilingen kwam het niet, want de Tweede
Wereldoorlog stond voor de deur en van verder onderzoek was er geen sprake
meer.
Na de oorlog was er blijkbaar
geen intresse meer. Pas jaren later werd het artikel van J. Uytterhoeven
toevallig gelezen door leden van de Archeologische Vereniging Oud-Mechelen.
Stephan De Cock : “Onze
vereniging had toen een tikkeltje geluk. Voorzitter Jean Willems ging ter
plaatse een kijkje nemen en kwam daar toevallig in contact met iemand die
destijds aanwezig was tijdens de peilingen die werden uitgevoerd door J.
Uytterhoeven. De man herinnerde zich nog precies de plaats waar gegraven was.
Voor onze vereniging lag de
beslissing dan ook voor de hand om het werk van J. Uytterhoeven verder te
zetten.”
In het praefurnium
(stookplaats) werd vuur gemaakt met hout en stro om de lucht te verwarmen die
via de stookgang in het hypocaustum (kelderverdieping van een badgebouw of een
verwarmde kamer) terechtkwam.
Via tubuli (trekbuizen) werd de
warmte in de muren afgezet.
Stephan De Cock : “Het
badgebouw dat wij in Leest vonden is in twee verdeeld. Een koud- en
warmwaterbad. De vloer bestond uit ruwe Romeinse beton met daarop pijlertegels
met daarbovenop de vloer uitgevoerd in suspensurategels.
De opgravingen hebben tevens
uitgewezen dat er ooit een felle brand op de hoeve plaatshad. De villa werd
bewoond tijdens de 2de-3de eeuw en verdween naar alle
waarschijnlijkheid tijdens de Middeleeuwen.
Tijdens de opgravingswerken
hebben wij eveneens de resten teruggevonden van een houtbouw daterend uit de 1ste
eeuw.
Het belangrijkste was hierbij
de vondst van een zeer goed bewaard gebleven waterput.”
Ook wat betreft het aantal
gebruiksvoorwerpen mag de Vereniging niet klagen : La Tène aardewerk, groen
vensterglas, een kommetje in terra sigillata (luxe aardewerk) uit Oost-Gallië
en het belangrijkste stuk door de zeldzaamheid was een deel (beenstuk) van een
Romeinse sandaal. Dit stuk werd inmiddels overgemaakt aan het Instituut voor
het Kunstpatrimonium te Brussel, dat de nodige bewerkingen tot conservatie
uitvoerde.
Heelwat dozen vol scherven
werden overgebracht naar het lokaal van de Archeologische Vereniging. Daar zal
men de komende wintermaanden nog veel puzzel- en plakplezier beleven.
De wintermaanden zullen ook
goed zijn om de talrijke fotoÂ’s, plannen en tekeningen te ordenen.
Er zal ook een tentoonstelling
worden georganiseerd waaraan de plaatselijke culturele vereniging “Voetspoor”
haar medewerking zal verlenen.
De gevonden voorwerpen en dossiers zullen dan ook toevertrouwd worden aan
“Voetspoor” zodat alles wat in Leest werd gevonden ook in Leest zal blijven.
T.J.”
1985
– Vrijdag 27 september :
Start 2de
Super Kaarttornooi van SupportersclubSK
Leest
Eerste
van vijf kaartavonden om de “Ford Fiesta Junior” en een “Rustiek Stijl Salon”
ter waarde van 120.000 frank.
Verder
waren er per afzonderlijke kaartavond voor 30.000 fr aan prijzen voorzien.
Het
inschrijvingsgeld bleef zoals vorig jaar ongewijzigd : 1.000 frank voor het ganse
tornooi (5 avonden) of 300 frank per avond.
Locatie
was zoals bij de eerste editie het Alpenhof te Heffen.
Het
team van Ludo Verschuren stak maanden voorbereiding in deze organisatie.
Er
werden kosten noch moeite gespaard om zoveel mogelijk publiciteit te voeren, en
dit in zoÂ’n straal van ca. 40 km. Niet minder dan 300 affiches werden
verspreid.
Op
deze eerste kaartavond waren niet minder dan 103 tafels bezet (40 meer dan het
jaar voordien).
Winnares
van deze eerste etappe werd Lea Buelens met 160 punten. Zij kon met een nieuwe
‘grootmoedersfiets’ huiswaarts keren.
Op
4 oktober werd De Saedelare uit Zele winnaar van de 2de kaartavond
met 175 punten.
De
tussenstand werd niet vrijgegeven teneinde omkoperij de kop in te drukken.
FotoÂ’s :
-Opgravingen te Leest.
-Het bestuur van de
supportersclub van S.K. Leest leidde alles in goede banen.
1985
– 20, 21 en 22 september : 13de
Ceciliafeesten.
“Voor de Leestse fanfare was 13
duidelijk een geluksgetal. Drie dagen feesten in een nokvolle tent en een
internationale concertwedstrijd uitbouwen met geweldige korpsen uit
verschillende landen was zeker niet iedereen gegeven.
De reuzentent aan de chirohemen
op de Kouter was ondertussen al aardig volgelopen en de jeugd wriemelde door
elkaar op de tonen van “Track United Special Supershow” een populaire discobar.
Zaterdagnamiddag startte dan het 13de I.C.W. en het was
de fanfare “St.-Cecilia” uit Steenhuffel die mocht openen.
’s Avonds op de “Leestse Dolle Nacht” met Joe Harris,
Chrissy, Stella en Classic Illustration, was het weer drummen voor een plaatsje.
Op zondag liep dan vanaf13u30 het 13de I.C.W. verder. Er waren iets minder korpsen
dan de vorige jaren maar de kwaliteit en het peil lagen zeker niet onder.
De jury had het niet
gemakkelijk om de prijzen te verdelen.Uiteindelijk was het de fanfare
“St.-Gertrudis” uit St.-Geertruid Nederland die het hoogste scoorde : 92,33 %,
een eerste prijs met lof bij de Hogere Fanfares. Zij ontvingen een instrument
samen met het plaket van de minister van kultuur. Een eerste prijs met lof bij
de Hogere Harmonies met 90,66% en een instrument, een klarinet, waren weggelegd
voor het korps Mlado Boleslav uitTsjechoslovakije. Zij kregen eveneens de beker van de stad Mechelen.En
de jongeren van de Banda Musicala “Stanislao Silesu” met Samassi deden hun
muziekschool alle eer aan met een eerste prijs met onderscheiding bij de Hogere
Harmonies en de Beker van burgemeester Ramaeckers.
Het was, zoals schepen Van
Esbroeck zei, een eer voor de stad Mechelen, dat eendergelijke wedstrijd, met zulk
niveau en zoÂ’n geweldige sfeer, nog kan plaatsvinden in Leest. Hij dankte dan
ook de organizerende fanfare, alsook de mensen die als pleeggezin de
buitenlandse gasten zo goed opgevangen hebben.”
(GvM,
24/9/1985)
Diane
Van Medegael (‘DB’ november ’85) :
Bezoek van achter Â’t IJzeren Gordijn
“Het septemberweer was mild die
avond toen ik voor het eerst de hand drukte van de heer Malina uit
Tsjechoslovakije. 150 vreemde ogen keken me aan. Ze kwamen naar België om hoog
te scoren in onze 13de Internationale Concertwedstrijd.
Ik was blij dat er in mijn dorp
genoeg mensen wonen met gastvrije huizen en gastvrije harten, bereid om
onbekenden te herbergen. Ik was blij dat die mensen aan de muzikanten uit een
ver land de kans gaven om, via dat unieke communicatiemiddel, de muziek, te
vertellen dat overal in de wereld mensen hunkeren naar schoonheid, naar
vriendschap en vrede.
Ze waren eenvoudig gekleed. Ze
leken eerder verlegen. Aldoor had ik het gevoel dat ze het ijzeren gordijn
hadden meegebracht en zich daarachter verscholen.
Maar mijn dorps- en
stadsgenoten integendeel kenden geen beperkingen.
Ik heb oren zeggen datÂ…ze naar
Mechelen reden waar hun Tsjechische gasten fotoÂ’s namen van de etalages. In hun
land liggen er hoogstens tweer artikels ten toon. FotoÂ’s om aan te tonen hoe
wij winkelen kunnen !!
Â…ze naar Brussel reden om de
grootstad te bewonderen.
Ik
ken iemand dieÂ…60
kg sinaasappelen en 20 kg bananen bestelde en prompt meegaf. De reisleider was
er niet gerust in en vroeg een leveringsbewijs om bij controle aan de grens
moeilijkheden te vermijden. Ingevoerde vruchten zijn bij hen niet te koop of
onbetaalbaar.
Â…in een plastiek zak
meisjesklederen bijhad. Er waren slechts twee jonge meisjes in de groep. Ik heb
hun blije gezichten gezien, bloesjes passend, afsprekend wat aan wie toekwam,
zich spiegelend in een vensterraam. Ze durfden slechts 3 Ă 4 kledingstukken mee
te nemen om vooral geen argwaan te wekken in geval dat hun valiezen
gecontroleerd zouden worden.
Â…zijn frigo met vleeswaren liet
bewonderen. Zijn Tsjechische gasten konden hun ogen niet geloven. ZoÂ’n
hoeveelheid vlees hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.
Â…hen meenam en rondleidde in
zijn tuinbedrijf. Ook daar rees verwondering en de vraag : ‘is dat allemaal uw
eigendom ?Â’
Het harmonieorkest uit Mlada
Boleslav was vergezeld van een tolk, een vertegenwoordiger van Skoda, een
reisleider, een speaker, de voorzitter, allemaal ‘heren van de discipline’.
Maar als je dan die zondagavond
meemaakte wat hun gratis concertoptreden uit hoffelijke dankbaarheid voor hun
gastgezinnen dan brachten ze ons in vervoering en lieten hun enthousiasme de
vrije loop. Die avond traden ze moeiteloos doorheen hun ijzeren gordijn en
waren ze heel dicht bij ons.
Net zoals de vrijheid, bestaat
geluk enkel uit vluchtige momenten.”
En
enkele sprokkels uit het verslag in ‘Toeters en Trompetten’ :
“…Na de wedstrijd roepen de
‘officiëlen’ hun mensen aan de bussen bij elkaar en werd onder het waakzaam oog
van de blonde ‘reisagent’ en onze duivel-doet-al, Diane Van Medegael, de
Tsjechen toegewezen aan de gastouders.
Enkele ‘ouderen’ hadden direct
contact met hun gastfamilies in het Duits, terwijl de jongere Tsjechen zich in
een mengelmoes van Tsjechisch – Engels en Duits voorstelden.
Emmerance liet haar ‘dochters’ van gans de avond niet meer los en was echt een
toonbeeld van de Vlaamse gastvrijheid.
Die zaterdagavond zal er heelwat afgebabbeld geweest zijn in de Leestse
huiskamers. Warme ingetogen gesprekken, anekdotes of oorlogsherinneringen,
praatjes over muziek, studies en misschien wel over de politieke systemen. Vriendschapsbanden
werden gesmeed, cadeauÂ’s gewisseld of hier en daar T.V. gekeken.
Vele gastfamilies namen hun
gasten mee naar de LEESTSE DOLLE NACHT. Het werd voor velen een fijne bal- en
showavond met veel volk in de tent.
Het enthousiasme laaide op bij
de optredens van Joe Harris, Chrissy en Stella.
In de ‘bar’ werd er nog laat
doorgefuifd terwijl anderen thuis nog een gezellige babbel hadden met hun
Tsjechische vrienden over uiteenlopende onderwerpen met een goed glas ‘pivo’
bij de hand.
Tijdens de pauze van de tweede
wedstrijddag traden onze Italiaanse vrienden uit Samassi op voor een gezellig
gelegenheidsconcert. Enkele jonge Tsjechen herkenden de muziek van de Beatles
en neurieden spontaan mee. De Italianen hadden hun best gedaan op het podium en
palmden daarna onze ‘bar’ in, terwijl ze onze Vlaamse ‘sconen’ rond hun vingers
wonden.
Na de wedstrijd zorgde de
harmonie uit Mlada Boleslav voor een fantastische apotheose met zang en muziek.
De polkaÂ’s deden gans het publiek in de handen klappen. Enkele dolenthousiaste
tifosi en stapelgekke Hollanders dansten in treinvorm door de menigte.
Het was een geslaagd einde van
deze Ceciliafeesten en 13e I.C.W. maar Â’t was moeilijk afscheid te
nemen van de mensen uit Mlada Boleslav…”
Op
21 oktober schreven de Tsjechen een dankbrief aan hun Leestse vrienden. Hierna
de vertaling :
“Dierbare vrienden,
Sinds ons bezoek en deelname
aan uw muziekconcours zijn reeds een paar dagen verstreken en pas nu kom ik
ertoe u te schrijven. In naam van alle deelnemers wil ik jullie bedanken. We
waren zeer verrast door uw uitstekende voorbereiding. In alle families, waar
wij verbleven, waren woordenlijsten met de belangrijkste uitdrukkingen
klaargelegd, zodat zelfs diegenen, die geen Frans noch Duits kenden, zich verstaanbaar
konden maken. Het logement was uitstekend – de verzorging perfect.
Alle leden van het korps vinden het behaalde resultaat zeer goed. Alle
deelnemers kwamen naar uw stad om te winnen, de vreugde was des te groter omdat
de jury ons genadig was. Jammer dat onze afvaart onmiddellijk na de
prijsuitreiking moets plaatsvinden en wij niet samen met onze Belgische
vrienden en gastgezinnen konden feestvieren.
De terugreis verliep rustig en
probleemloos. We verheugen ons reeds op het weerzien met de organisatoren en de
orkestleden.
Vele hartelijke groeten en succes met de voorbereiding van het 14de
Internationale Muziekconcours.
Nagerechten
: koffie en gebak (60 fr.) – ijs met chocolade (60 fr.).
Voor
kinderen onder de 10 jaar werd 50 fr. korting toegestaan.
(Folder)
1985
– Woensdag 4 september : Start cursus
KVLV ‘Beter Bewegen’.
“Voor dames die houden van een
uurtje aangename gezonde en niet dure ontspanning per weekÂ… dit kan dank zij de
cursus ‘BETER BEWEGEN’ van K.V.L.V. Leest.
Waar : turnzaal Stedelijke Lagere
School, Leest.
Wanneer : elke woensdagavond
van 20 tot 21 uur, niet tijdens schoolverlof.
Aanvang : woensdag 4 september
1985, aantal uren : 40.
Bijdragen : voor leden van KVLV
: 400 fr., niet-leden : 600 fr.
1985
– Zaterdag 7 september : Dorpskwis
Vevoc en Prijsuitreiking Fotowedstrijd
Vijftien
plaatselijke verenigingen (Korneel, Davidsfonds, Gehandicapten, KLJ, ZVK Leest,
SK Leest, VV Leest, Fanfare, Milac, KVLV, Ruiters, Chiromeisjes en Jongens,
Vevoc) maakten er, in het gezellige kader van de parochiezaal, een spannende
wedstrijd van.
Uiteindelijk
ging het Davidsfonds met de eer en met de bloemen lopen.
In
het aanpalende chirolokaal liep dezelfde avond de tentoonstelling van defotowedstrijd die enkel
toegankelijk was voor VEVOC-leden.
Uit
alle inzendingen werden 10 fotoÂ’s weerhouden welke in aanmerking kwamenvoor 1 van de 4 speciale prijzen.
De
jury riep Willem van Linden uit als algemeen laureaat. Hij won tevens de eerste
prijs in de categorie “Landschap”. Eddy Moortgat werd tweede met een vrij
onderwerp en 4de met een “sfeerfoto”, categorie waarin hij primus
werd.
Pierre
De Wit haalde met zijn eerste prijs “portret” een algemene derde plaats en de
prijs van de humor werd gewonnen door Bart Lauwens.
1985
– Zondag 8 september : Recreatie
Sport & Speldag
KWB
Leest organiseerde met medewerking van Chiro Leest op de terreinen aan de
Kouter een “Recreatie Sport & Speldag”.
Op
het programma stonden minivoetbal, volleybal zowel voor dames als voor heren, tafeltennis,
atletiek (hoogspringen,verspringen, estafette...) en korfbalinitiatie.
De
inkom was gratis. (folder)
1985
– Zondag 8 september : Vevoc
Basketbaltornooi
In
de sporthal te Leest. Zowel voor dames- als voor herenploegen.
(GvM,4/9/85)
1985
– 10 september : K.V.L.V-Lessenreeks
“Ik leer koken”.
KVLV
Leest richtte voor de tweede keer een lessenreeks in over leren koken op 10 en
24 september en 1 en 8 oktober, telkens om 19 uur in de parochiezaal.
Inschrijvingen
en info bij Ingrid Van Laer.
Dezelfde
vereniging richtte ook een cursus “Beter Bewegen” in, die doorging in de
turnzaal van de Stedelijke Lagere School elke woensdagavond van 20 tot 21 uur.
Info
bij Julia Hellemans. (‘GvM’, 4/9/85)
1985
– 14 september : K.Fanfare
St.-Cecilia bracht serenade bij huwelijk.
Die
dag bracht de Leestse fanfare een serenade ter gelegenheid van het huwelijk van
Yves De Wit met Christel De Maeyer. Zij trouwden in de parochiekerk om 11.30
uur en de fanfare trad op aan het Patronaat Parochiecentrum te Putte.
Het
koppeltje vestigde zich in de Dageraadplaats te Antwerpen.
(‘Toeters
en TrompettenÂ’, jaargang 5, nr.3)
1985
– Zondag 15 september : K.V.G naar
Banneux
Het
K.V.G verbond Mechelen organiseerde een bedevaart naar het Waalse Banneux, ook
voor de leden van KVG Zennevallei.
In
1933 zou Maria daar acht maal verschenen zijn aan een arm meisje Mariette Beco.
Van dan af werd ze daar vereerd als de Maagd der Armen.
Programma
-08.30
u. : Vertrek vanuit de afdeling.
-10.30
u. : Aankomst en koffie.
-11.30
u. : Plechtige Eucharistieviering.
-12.30
u. : Gebedstocht.
-13.15
u. : Middagmaal.
-15.00
u. : Ziekenzalving.
-16.00
u. : Vertrek vanuit Banneux met nog een toemaatje in de terugreis.
(Folder)
1985-
15 september : Fietstocht Landelijke
Gilde
Naar
de streek Hingene en omgeving… (‘DB’,september ’85)
1985
– 15 september : Hengelkampioenschap
K.F. St.-Cecilia
Vierentwintig
deelnemers en deelneemsters gooiden hun lijnen uit in de Humbeekse
Lijnvissersput. Het zonnetje priemde in den nekken van de deelnemers en 63
visjes lieten zich verschalken, goed voor een totaal gewicht van 11.625 gr.
Algemeen
kampioen werd Jozef Vloebergh. Op de tweede plaats eindigde Vic De maeyer en
Bert Robijns haalde brons.
Berna
Van Hoorenbeek (echtgenote van Julien Lauwers) was de eerste vrouw en Gerd Van
Hoof kreeg de prijs van de laatst-eindigende vrouw.
De
zwaarste vis werd opgehaald door Warre De Maeyer (1.120 gr.).
De geschiedenis verhalen over
de Koninklijke fanfare ‘Sint Cecilia’ zou al te omslachtig zijn. Een
wereldtitel in de Ereafdeling (Kerkrade 1981) maken van dit uitzonderlijke
korps welgekomen gasten op menig muziekfestival. Zelfs een galaconcert op het
wereldcongres van de C.I.S.M. (St.-Niklaas 1982) prijkt op hun palmares. Geen
wonder dat ze dan ook voor hun 13de internationale concertwedstrijd
een prachtige affiche kunnen samenstellen. Zo komen er korpsen uit
Tsjechoslovakije, Italië, Nederland en last but not least België zelf.
De 13de I.C.W. is
gespreid over 2 dagen, zaterdag 21 en zondag 22 september, en vindt plaats in
een reuzefeesttent aan de chirohemen, Kouter te Leest.
De driekoppige jury, die alle
korpsen zal beoordelen naar moeilijkheidsgraad en uitvoering van de stukken,
bestaat uit ‘grote heren’ uit het vak. Jan Segers (voorzitter) is de 1ste
muziekregisseur van de BRT en tevens directeur van de muziekacademie te
Willebroek. Jean-Pierre Laro, voorzitter van het WMC te Kerkrade en inspecteur
van de Nederlandse militaire muziekkorpsen, en Jean Steutelings, muziekleraar
aan de academie te Dilsen, te Voeren en te Maasmechelen.
Naast de ICW zijn er ook nog
gastoptredens door het Mechels Harmonieorkest, de Hombeekse K.F. St Cecilia en
de K.F. Willen is Kunnen uit Tisselt.
Maar ook de andere
muziekfanaten komen aan hun trekken. Vooreerst is er vrijdagavond een
spetterende T.D. met Belgiës oudste discobar, de vermaarde Track United Special
Supershow. De hits galmen door de feesttent vanaf 20.30 u.
Zij die een slagje willen slaan
kunnen vrijdagavond vanaf 18.45 u. terecht in de parochiezaal voor een
reuzekaartavond met bijna 40.000 fr. aan prijzen.”
1985
– 20 september – Gazet van Mechelen : Beenbreuk
“Op het terrein van SK Leest
werd Elisabeth Voet uit Leest het slachtoffer van een beenbreuk en naar het AZ
St.Jozef overgebracht.”
“De ‘Grot’ aan de Kouter is
voor vele omwonenden een plek Mariadevotie die ze in ere houden. Met
verontwaardiging moesten ze dan ook onlangs op een morgen vaststellen dat het
beeld van Bernadette van het voetstuk gestoten was en de armen verbrijzeld. Ook
de kandelaars waren stuk geslagen. Wat bezielt iemand om zo iets te doen ?”
(‘DB’,september
Â’85)
1985
– September : Nieuws van de
Stedelijke Basisschool Leest
-Mw.
Annie Vloebergh, echtg. Verlinden, afkomstig uit Leest, werd door de
inrichtende macht aangeduid als tweede kleuterleidster. Zij kon dadelijk van
start gaan met de oudste kleuters, ‘mits
er voldoende inschrijvingen zijnÂ’.
Organisatie van de Stedelijke Baisisschool Leest :
Leefgemeenschap.
De school behoort tot de eigen
leefgemeenschap. De klassetitularissen zijn leerkrachten die ook afkomstig zijn
uit een plattelandsgemeente. Indien het mogelijk is, stelt de inrichtende macht
zelfs leerkrachten aan die in de plaatselijke gemeenschap zijn opgegroeid. Dit
is ook het geval voor de tweede kleuterleidster.
Eenheid
en verscheidenheid.
De inrichtende macht zorgt
ervoor dat een aantal minimumdoelstellingen zijn voorgeschreven die door alle
stedelijke scholen moeten bereikt worden. Dit geldt ook voor de
kleuterafdelingen. Elke basisschool en elke afdeling ervan mag binnen dit kader
kiezen hoe die doelstellingen zullen gerealiseerd worden. Dit zal anders zijn
voor een school in de stad dan voor een school op het platteland. Hierdoor kan
de Stedelijke Basisschool Leest haar eigenheid bewaren en een school blijven
met een eigen gelaat. Toch zorgt de inrichtende macht ervoor dat het onderwijs
op peil blijft door centrale evaluatieproeven en door het kantonaal examen
waaraan alle leerlingen van de 6de klas deelnemen.
Oudercontact.
Jaarlijks zijn er een aantal
oudervergaderingen zodat de ouders door het persoonlijk contact met de
leerkrachten en de leidsters op de hoogte blijven van de vorderingen van hun
kleuters. De leerlingen van de lagere afdeling krijgen elke maand een rapport.
De kleuters krijgen elk trimester hun ‘rapport’ samen met een overzicht van de
behandelde themaÂ’s en projecten.
Begeleiding.
Het Stedelijke P.M.S.-Centrum
begeleidt alle kleuters en leerlingen en volgt de nieuwe methodes op de voet.
Zo werd tijdens het voorbije schooljaar nagegaan of de ‘bewegingsopvoeding’ bij
onze kleuters wel een nuttig effect had. Indien er zich
ontwikkelingsmoeilijkheden voordoen, wordt eveneens een beroep gedaan op het
P.M.S.-Centrum.
Toezicht.
Naast het nieuwe en eerder
vermelde toezicht op de woensdagnamiddagen is er een voorschoolse bewaking
vanaf 7 u. tot 8.30 u. en naschoolse
bewaking tot uiterlijk 18 u.
Zeeklassen.
Tijdens het komende schooljaar
zullen de leerlingen van de 5de ende 6de klas gedurende
twee weken verblijven aan zee. De inrichtende macht komt voor 50% tussen in de
verblijfkosten. De Vriendenkring komt dan nog eens tussen in de bijdrage van de
ouders zodat er voor niemand financiële moeilijkheden ontstaan n.a.v. deze
zeeklassen.
Materiële
inrichting.
Ook al is de S.B.S Leest nog
een nieuwe en moderne school toch heeft de inrichtende macht reeds heel wat
aanpassingswerken uitgevoerd. Dit was vooral nodig om de kleuters op een geschikte
manier op te vangen. De kleuterklassen en de 1ste klas bevinden zich
op de eerste verdieping zodat de jongste kinderen niet op de trappen moeten. Er
is aangepast meubilair in alle klassen en in de eetzaal. Op het gelijkvloers
werd vorig schooljaareen volledig
nieuwe sanitaire installatie in gebruik genomen. Elk jaar is er brandinspectie
en verkrijgen we een rapport zonder enige bemerking. En tochÂ… wordt een sirene
geĂŻnstalleerd.
Middagmaal.
Tijdens de middagpauze kunnen
alle leerlingen op school koffie, melk of chocolademelk aan inkoopprijs
bekomen. Kinderen die tijdens de voor- of naschoolse bewaking hun
boterhammetjes willen opeten, kunnen dan ook deze dranken bekomen. Tijdens het
tweede trimester kan er Â’s middags warme soep bekomen worden.
Vieringen
en feestjes.
Voor alle leerlingen zijn er
gelegenheidsfeestjes met Sinterklaas en met carnaval. Ook het moederfeest wordt
gevierd in het bijzijnvan de moeders.
Ter gelegenheid van deze vieringen zijn er optredens van de kinderen, is er een
poppenkastvoorstelling in de gymzaal van de school.
Schooluren.
De school begint elke dag om
8.45 u. Â’s morgens en om 13.15 u. Â’s namiddags. Â’s Middags eindigen de lessen
om 12.00 u. en Â’s namiddags om 15.45 u.
Verkeersopvoeding.
De meest elementaire verkeersregels
worden reeds in de kleuterafdeling aangeleerd (verkeerslichten met hun kleuren
en de ‘signaalfunctie’ ervan, de tekens van de politieagent,…)
Dit onderricht wordt verder
doorgetrokken in de lagere afdeling. Het verkeersreglement wordt daar verder
ingeoefend met een gymkana. We kunnen –dank zij de door ons vervaardigde
verkeersborden- de speelplaats omtoveren tot een verkeerspark. De leerlingen
van de 5de en 6de klas brengen eens per trimester een
bezoek aan het provinciaal verkeerspark in het Vrijbroekpark te Mechelen.
De kleuters krijgen ook de kans
om op school te leren fietsen. Deze fietsjes staan ter beschikking van hen en
worden met succes gebruikt als het maar enigszins kan. Er zijn er in alle
soorten en maten, van loopfietsjes tot echte tweewielers !
Gratis
vervoer.
Het vervoer met de schoolbus
van en naar de school is volledig gratis.
Bibliotheek.
De Stedelijke Basisschool van
Leest beschikt over een bibliotheek. Deze is samengesteld uit ‘kijkboekjes’
voor de kleuterafdeling en interessante en boeiende leesboeken voor de kinderen
van de lagere afdeling.
Een kind leert immers meer door
zelfstandig werk te verrichten. Het opsplitsen van klassen was veelal een
gemakkelijksheidsoplossing, terwijl onderwijsdeskundigen al langer weten dat
het vormen van kleinere klassen niet noodzakelijk leidt tot het opheffen van
leer- en aanpassingsmoeilijkheden. Kleinere klassen zijn niet per definitie
betere klassen.Â’
Als we de resultaten van de
kantonnale examens vergelijken dan is dat steeds in het voordeel van de
graadklassen omdat de leerlingen in deze klassen veel zelfstandiger werken en
dan ook gemakkelijker de minder gewone problemen beter kunnen oplossen. De
minister zal wel gelijk hebbenÂ…
En
de resultatenÂ…?
De leerlingen die tijdens het
schooljaar 1984-1985 in de zesde klas zaten, behaanden allen het getuigschrift
van lagere studiën en dit op basis van de resultaten van het kantonnaal examen
1985 !
Dit kantonnaal examen was
daarbij nog het moeilijkste dat er ooit in zijn soort werd opgelegd ! Deze
examens worden ook objectief afgenomen. Elke leerkracht van de 6de
klas wordt door de inrichtende macht op de examendagen overgeplaatst naar een
andere school. Daarbij blijven de examenvragen geheim tot wanneer het examen
begint.
En de resultaten in het eerste
leerjaar van het middelbaar onderwijs dan ?
Sommige scholen houden ons op
de hoogte van de resultaten van onze oud-leerlingen. Alle leerlingen waarvan
ons het resultaat werd gemeld, behaalden in het eerste jaar van het V.S.O. een
A-attest !
Dit is enkel mogelijk :
-ALS DE LEERKRACHTEN HARD
GENOEG WERKEN !
-ALS DE LEERLINGEN OOK OP SCHOOL HARD
GENOEG WERKEN !
Nieuwigheden voor het schooljaar 1985-1986.
-Vorig
schooljaar won de S.B.S. Leest de video-recorder n.a.v. de wedstrijd ‘School en
voetbalÂ’ georganiseerd door K.V. Mechelen. De Vriendenkring van de school
zorgde hierbij nog voor een nieuwe kleuren-t.v. Echt goede programmaÂ’s van de
schooltelevisie konden nu worden opgenomen en worden bewaard in een VIDEOTHEEK.
De kleinsten konden nu ook af en toe naar een tekenfilmpje kijken.
-Voor
de hele lagere afdeling kwam er een NIEUWE REKENMETHODE die beter aansloot bij
het nieuwe leerplan.
-Voor
de hogere klassen van de lagere afdeling werd door de Vriendenkring een
RETROPROJECTOR aangekocht. Door toepassing van dit systeem konden zowel de
vluggere als de tragere leerlingen nog beter worden geholpen.
-Toezicht
op de woensdagnamiddagen tot 18.00 u. Dit toezicht was gratis. Ook kleuters
konden hiervan gebruik maken. Ze konden in de namiddag spelen ofwel een dutje
doen op een van de beschikbare bedjes. Dit laatste kon ook op gewone
schooldagen.
De Vriendenkring van de S.B.S. Leest
-is
samengesteld uit vertegenwoordigers van de ouders, van oud-leerlingen en van de
leerkachten.
-zorgt
voor de uitwerking van naschoolse activiteiten (oudervergaderingen, kaartavond,
schoolfeest, moeder- en Sinterklaasviering).
-kent
o.a. volgende bijkomende voordelen toe aan de leerlingen van de school :
-aankoop bijkomend didactisch
materieel
-aankoop bijkomende leerboeken
-geschenk bij Â’t einde van het
schooljaar
-vervoer schoolreizen en uitstappenÂ…
-voor
de ouders en de oud-leerlingen worden volgende activiteiten georganiseerd :
-voor de DAMES :
op de maandagavond van 20 u. tot 21 u. in de
gymzaal : AEROBICS-CLUB;
-voor de HEREN :
op een nog nader te bepalen dag :
TAFELTENNIS-CLUB.
-Een vakantiegezicht in een van
de beider kleuterklasjes van de S.B.S.
-Zicht op de nieuwe
kleuterspeelplaats van de S.B.S. Leest. De speelconstructie op het gazonnetje
en de schooltuin op de achergrond. De grote zandbak zat verborgen achter de
speelconstructie en de bergplaats voor het grote speelgoed lag links van de
foto.
-De gymzaal was de meest
gebruikte van het ganse stedelijk onderwijs. Elke dag van de week, soms zelfs
tijdens de weekeinden, werd ze gebruikt door socio-culturele verenigingen.
Als het weer te slecht was,
speelden de kleuters en de eersteklassertjes niet in de plassende regen of in
het natte gazon maar in deze gymzaal.
-Een beeld van de schoolgebouwen
en de speelplaats met op de achtergrond de overdekte speelplaats en de gymzaal.
(fotoÂ’s : Informatieblad)
- Kleuterafdeling,
-V.l.n.r. en van boven naar
onder : Veerle Verschuren, Annelies Heylen, Wim De Haes, Carolien Sleeks,
Kristof Janssens, Wouter Doms,Karen Van
der Elst, Glenn De Mayer, Nick Publie, David Degreef.
Onder :Glenn Absillis, Olivier Van den Eede, Tom De
Buck, Stijn Van den Broeck, Liesbeth Vleminckx, Andy De Winne.
“ ‘Anderlecht, pas op, wij
komenÂ’ was de leuze vele jaren geleden van de Beveren supporters toen hun club
nog in de lagere reeksen speelde. De supporters van VV Leestzullen die uitroep wel niet overnemen,
daarvoor zijn ze te bescheiden en te zeer realist.
Toch is het een geweldige
prestatie op goed 10 jaar tijd doorgestoten te zijn tot in 1ste
Provinciale. Daarom ging ‘De Band’ met enkele bestuursleden van VV Leest
praten.
Willy
Slachmuylders is
al meer dan 10 jaar secretaris. Dat geeft veel werk, vooral bij het begin van
het seizoen. Het is meestal thuiswerk : aansluitingskaarten, de spelers van de
verschillende ploegen verwittigen, contacten met andere clubs, veel
telefoontjes naar hier en daar, declaraties van ongevallen, enz.
-Willy : ‘Je moet niet
vergeten, VV Leest telt 180 leden verdeeld over 9 ploegen. Supporters zien
gewoonlijk maar de eerste ploeg. Maar VV Leest is ook de sportieve ontspanning
voor een groot deel van onze Leestse jeugd, vergeet dat maar niet.Â’
-De Band : ‘Maar spelen er niet
meer ‘vreemde’, aangekochte spelers van buiten Leest, dan Leestenaars ?’
-Willy : ‘Wel, dat is juist. In
de eerste ploeg spelen er slechts drie, vier Leestenaars. Maar op die 180 leden
hebben wij slechts een vijftiental ‘vreemde’ spelers. Die vreemde spelers
hebben wij nodig om de ploeg omhoog te trekken. Elke ploeg doet dat. Het is
juist door onze goede resultaten dat wij de jeugd aantrekken.Â’
-‘Wat is het verschil met
vroeger ?Â’ vraag ik.
-Willy lacht eens fijntjes :
‘Wel, voor mij is dat minder reizen naar het lokaal van de Belgische
Voetbalbond in Antwerpen. In het begin van ons bestaan hadden wij nogal wat ‘te
vurigeÂ’ en te wispelturige spelers : die moest ik dan telkens vergezellen
wanneer ze in Antwerpen op het matje geroepen werden. Nu komt dit nog zeer
zelden voor; onze spelers zijn veel serieuzer geworden.Â’
Sylvain
Teughels is
de trainer van de kadetten (12-14 jaar), de scholieren (14-16 jaar) en de
vrouwen. Iedere woensdag is hij van 16u. tot 20.30u. in de weer om die ploegen
te trainen. Op zaterdag spelen de vrouwen hun wedstrijd en op zondagmorgen
spelen de twee jeugdploegen hun match; Sylvain is er telkens bij.
-‘Ja,’ zegt Sylvain, ‘dat doet
ge uit liefde. Zelf heb ik 24 jaar gevoetbald in Kapellen. De jeugd trainen
geeft ook veel voldoening, je ziet er vriendschap, ze zijn nog echt blij als ze
winnen, ze geven zich volledig.Â’
-Als ik hem zo terloops vraag
of hij nog nooit teleurgesteld was, zo eens ‘foert’ gezegd heeft of kwaad
weggegaan is na een slechte match, antwoordt Sylvain, na enig nadenken :
‘Eigenlijk niet, want daarvoor
doe ik het te gaarne.Â’
-‘Waaruit bestaat de training
eigenlijk ?Â’
-‘Vooral techniek met de bal
aanleren en dan samenspel in groepjes. Fysieke training zoals lopen, doen ze
meestal op school. Maar de hoofdzaak is toch er een sfeer inkrijgen : goed
voetballen en zich inzetten voor de ploeg, voor mekaar.Â’
-Â’14-15 jaar is toch al ne
moeilijke ouderdom. Heb je soms geen last met die mannen ?Â’
-‘Neen, ze weten goed dat ze
zich aan de regels moeten houden. Met de scheidsrechters hebben wij nooit last.
Ze weten dat wie een verkeerde geste doet tegen de arbiter, van het plein gaat,
ook al moet ik met 10 man verder spelen. Het is allemaal een manier van
aanpakken. Ge moet ze laten aanvoelen wie de baas is, zonder het hen te
zeggen.Â’
-Op mijn vraag : waarom voetbal
voor vrouwen ? antwoordt Sylvain : ‘Dat is een moeilijke vraag. Kom eens kijken
: ge zult zien hoe goed ze spelen, dat is geen losse bende die de bal maar
wegschopt.Â’
-‘Wat was uw grootste
voldoening ?Â’
-‘Dat kan ik zo niet zeggen. Ik
heb al vele schone momenten meegemaakt. Wat wel voldoening geeft is die spelers,
die je van kleins af aan gekend hebt, zo zien opgroeien tot goeie
voetballisten.Â’
Miel
Spruyt is
de voorzitter. Wij halen hem van achter de toog in het chalet.
-‘Een voorzitter moet alles in
de gaten houden’, zegt hij, ‘en inspringen waar nodig. Maken dat de ploegen hun
begeleiders hebben, truikens, broeken en kousen voor elk van de 9 ploegen
moeten telkens weer proper klaar liggen, zien of de installaties proper zijn.
Honderden kleine zaken moet de voorzitter doen. Soms ook al eens verzoenen want
spanningen zijn er toch overal, zorgen voor de goede verstandhouding
bijvoorbeeld tussen de Sporthal en de voetbal.Â’
-Ik stel een lange vraag, Miel
kijkt wantrouwig. ‘VV Leest’, zo is mijn vraag, ‘is gebouwd op het enthousiasme
en de inzet van een hele groep mensen die zich belangloos inzetten : chalet,
bal, volksfeesten. Daar wordt het geld verdiend, dat achteraf uitgegeven wordt
aan het kopen van vreemde spelers, die dan dikwijls nog weinig dankbaar zijn.
Is het dat wel waard ?Â’
-‘Minuut, minuut’, zegt Miel,
‘dat is slechts gedeeltelijk waar. Ge moet natuurlijk spelers kopen anders zakt
ge en is de aantrekkingskracht minder. Maar veel geld gaat naar de 150
jeugdspelers. Dat is een hoop, geef u daar maar rekenschap van. 150 man kleden
en dan ook kleinigheden die oplopen : vb 4 gratis consumpties per week voor
elke man. Dan hebt ge de installaties : verwarming, telkens warm water voor de
douches, onderhoud plein. Wij hebben ook de installaties vergroot : aan het
chalet kwam er een stuk bij en wij hebben ook pas 4 kleedkamers bijgezet. VV
Leest is zeker de eerste ploeg maar niet alleen de eerste ploeg : de 150 jonge
mensen van Leest die wij sportieve ontspanning geven en ook de vele supporters
maken VV Leest uit. Daarom ook starten wij nu met een jeugdcomitee met de
ouders van de kinderen. Wij vangen die kinderen zeg maar zes uur per week op.
Dat vraagt veel begeleiding. Daarom gaan wij de ouders daarbij betrekken zodat
wij van hen meer ruggesteun krijgen. Dat jeugdcomitee dat is ons nieuwste
initiatief, het zal niet ons laatste zijn.Â’
Drie mensen, volledig toegewijd
aan voetbal waren hier aan het woord. Wij hebben niet gesproken over
resultaten, over spelers, over wedstrijden.
En dan denken dat Leest ook nog
een tweede club heeft : SK Leest.
Daar gaat De Band dan een
volgende keer naartoe.
Karel.”
Enkele fotoÂ’s van de eerste
ploeg van VV in ‘85
-Heindonk-VV Leest : de
Heindonkdoelman moet zich gewonnen geven op een kopstoot van Selleslagh.
(Klein Brabant – Vaartland)
1985
– 31 augustus : Jaarlijkse reis KWB
naar Tongeren
Vertrek
om 06.30u. in de Kouter, verder dan langs Dorp, Juniorslaan, Bist, Alemstraat
en terug langs het Dorp om rond 07.00 u. Leest te verlaten.
Eerst
werd Hasselt aangedaan waar men zijn knapzak kon aanspreken.
In Tongeren werd, onder leiding van een gids, het ‘Provinciaal Gallo-Romeins
museum’ aangedaan. Nadien volgde een rondrit door de oudste stad van België.
In
de namiddag ging het via de prachtige fruitstreek naar Alden-Biesen waar een
bezoek gebracht werd aan het gerestaureerde kasteel.
Terug
in Tongeren stond een Haspengouwse fruitvlaai en een kop koffie de deelnemers
op te wachten en rond 18.00 u. ging het naar Tongerloo waar de K.W.B., naar
traditie, de koffietafel aanbood.
(Infoblad
KWB, juli Â’85)
1985
– 31 augustus – Gazet van Mechelen :
Nieuw
dorpsplein te Leest
Het dorpsplein in Leest vormt
door zijn bebouwing op zichzelf een mooi gesloten plein.
De inrichting van dit plein
bestaat momenteel alleen uit een telefooncel, een glasbol, en een bloembak, op
een eentonige asfaltvlakte.
Het plein geeft hierdoor een
schrale indruk.
Een volledige heraanleg van het
plein zou te duur worden.
Daarom besliste het college van
burgemeester en schepenen tot een beperkte heraanleg in dit najaar.
Om de kosten te beperken wordt
slechts een gedeelte van het asfalt op het plein opgebroken en vervangen door
een aangepaste bestrating (kassei) en groen.
Enkele hoogstammige bomen
moeten het plein volume geven.
Door het aanbrengen van een laag groen krijgt het plein meer geborgenheid.
Enkele banken bieden de mensen een kans om even te verpozen.
De herinrichting gaat er
anderzijds ook vanuit dat een maximum aan parkeerplaatsen behouden blijft en
dat manifestaties zoals de kermis zonder problemen kunnen blijven plaatshebben.
Vooraleer tot uitvoering over
te gaan, wil het college het ontwerp voorleggen aan de bevolking.
Donderdag 5 september te 20 uur
wordt daartoe een hoorzitting georganizeerd in de turnzaal van de gemeentelijke
lagere school.”
Onderaan
het plan van de dorpsherinrichting.
1985
– September : Paling promotie
Restaurant Sportcentrum Leest
Gedurende heel de maand september bood het
restaurant van het
Sportcentrum Leest “Paling in ’t
groen” en/of “Paling gebakken met
tartaar”aan 375 fr per portie.
Elke Leestenaar kreeg een waardebon
van 50 fr. in de bus, geldig voor
“Paling in ’t groen”.
1985
– September : S.K.Leest versterkt
nieuw voetbalseizoen in.
De transferpolitiek van SK Leest
was erop gericht zo vlug mogelijk vierde
provinciaal te ontlopen.
Dit werd mogelijk gemaakt door een
verhoogde financiële inspanning van
sponsor Boghemans.
Louis De Weerdt werd als
speler-trainer aangeworven.
Met hem kwam van Zwijndrecht Ronny
De Smedt over.
Nieuwe gezichten waren ook Guy
Boonen van Pasbrug, Guy Piessens van
Hofstade, Dirk en Guy De Pauw en
Van Overschelde van Meerhof.
De overgangen van Luc Lettanie,
Harry Verschueren, Eddy Verschueren,
Francis Casteels en Ludo
Schaerlaeckens werden verlengd en Dirk Van Dam
keerde naar de roodblauwen terug.
Onderaan : het team van SK Leest.
1985
– September :
K.F. St.-Cecilia start een nieuwe muziekopvoeding voor
‘beginnelingen’.
“In het Europees jaar van de
muziek willen het bestuur en de muzikanten van de K.F. Sint Cecilia de
Leestenaars uitnodigen om onze vereniging wat beter te leren kennen.
Iedereen kent wellicht onze
activiteiten zoals de wekelijkse repetities, de concerten, het
Palmzondagconcert en de jaarlijkse I.C.W.
Bij deze aangelegenheden spelen
de muzikanten een grote rol.
Vanaf september e.k. starten we
met een nieuwe muziekopvoeding voor ‘beginnelingen’. Er wordt een directe
methode van instrumenten- en notenleer gegeven. De jarenlange droge muzieklessen
worden vervangen door een levendig spel van lippen, adem en instrument. Het is
de kans om zich muzikaal te ontplooien.
Hebt u kinderen of hebt u buren
met kinderen die hun horizon willen verbreden en het genot van de muziek willen
smaken ?
Elke
woensdag van 18.00 tot 20.00 uur en vrijdag van 18.00 tot 19.00 uur werd
notenleer onderricht door een muzieklerares en vanaf oktober leerden de
kinderen instrumenten en blaastechniek ontdekken.
(‘Toeters
en TrompettenÂ’, jaarg.5, nr.3)
-Het plan van de herinrichting
van het Dorpsplein.
1985
– 23 augustus : SK Leest erg
bedrijvig op transfermarkt
SK Leest was een van de
bedrijvigste ploegen op transfergebied. Haast een halve ploeg nieuwe gezichten
werden aangetrokken en bovendien keert Dirk Van Dam naar zijn ploeg terug.
Trainer Louis De Weerdt beschikt hierdoor over een zeer uitgebreide kern van
haast evenwaardige spelers. Secretaris Apers : ‘Dat maakt dat de plaatsen voor
het eerste elftal erg kostbaar zijn. Zowel de sponsor als de voorzitter en de
trainer hebben de spelers op het hart gedrukt dat zij nu de geleverde
inspanningen op de trainingen tijdens de wedstrijden ook in daden moeten weten
om te zetten. Als men daar in slaagt kan het niet anders of wij moeten bij de
topploegen eindigenÂ…Â’
Afdeling : 4de
provinciale B – Kern
Apers Frans, Boonen Guy, Claes
Danny, De Pauw Dirk, De Pauw Guy, De Smedt Ronny, De Weerdt Louis, Hambroeck
Willy, Lettanie Luc, Piessens Guy, Piscador Wilfried, Schaffreet Guy,
Schaerlaecken Ludo, Schaerlaeckens Jan, Van Dam Dirk, Van Moer Eddy, Van Tulden
Carlo, Verhasselt Leo, Verschueren Eddy, Verschueren Harry.
Trainer : Louis De Weerdt
Terrein : Grote Bleukens
(Leest-brug)
Voorzitter : Jean Van Dam
Secretaris : Jean Apers
Aantal jeugdploegen : 2.(GvM, 23/8/85)
1985
– Zaterdag 24 en zondag 25 augustus : Groot
Voetbaltornooi – Beker B.B.S. Sport
Voor eerste elftallen op de
terreinen van S.K.Leest.
Deelnemers : S.K.Leest, FC Humbeek,
S.K. Heffen, V.V.Leest, SP.Tisselt en
E. Kapelle o/d Bos.
Tussen de finales van zondag was er
een speciale wedstrijd tussen de Kamer van
Volksvertegenwoordigers tegen een
selectie van SK Leest.
Vanaf 11u30 kon men doorlopend mosselen
of stoofvlees met fritten consumeren
1985
– Zondag 25 augustus : 650 paarden op
ruitertornooi te Leest
“De
Landelijke Rijvereniging van Leest, een vereniging in volle expansie,
organizeert op de Hombekerkouter te
Leest zondag een groot ruitertornooi.
Er worden meer dan 600 paarden
verwacht.
Tijdens de voormiddag rijden de
ruiters van de hoogste reeksen hun
individuele dressuur en wordt ook
de achttal dressuur verreden.
Op het feestterrein start vanaf 9
uur de springwedstrijd voor de klasse
beginnelingen. Na de middag
springen de ruiters van de hogere reeksen en
om 14 uur vangt het feestprogramma aan, met
dressuur, springen, mennen,
enz.
(...) (GVM,24/8/1985)
1985
– 30 augustus – Gazet van Mechelen : Kern
V.V. Leest
“Uit de gevoerde
transferpolitiek is het voor iedereen duidelijk dat VV Leest voor haar
aantreden in de hoogste provinciale reeks niet zo maar een plaats als meeloper beoogt.
Van de kampioenenploeg van
vorig seizoen konden alle effectieven behouden worden en bovendien werden een
viertal nieuwelingen aangeworven die een ruimere kern van evenwaardige spelers
moet waarborgen.
August Emmeregs : “Willen wij
ook supporters uit de omgeving, waar de concurrentie toch zeer groot is, kunnen
blijven aanspreken, dan mogen wij ons niet beperken tot een tweederangsrol maar
dan moeten wij deze supporters waar voor hun geld trachten aan te bieden. Pas
met goede resultaten kunnen we volk rond ons terrein krijgen. Mede door de
versterkingen die aangekocht werden moeten wij toch een vooraanstaande rol
kunnen spelen. Realistisch bekeken verwachten wij toch een plaats bij de eerste
zes van de rangschikking. Voorwaarde is natuurlijk dat het wat meezit en dat
het spelerspotentieel niet te erg wordt aangetast. We mogen wel stellen dat we
minstens zeventien spelers bezitten die een plaats in het eerste elftal kunnen
verrechtvaardigen. Wanneer alle spelers beschikbaar zijn zal trainer Yvan
Emmerechts uiteraard voor een moeilijke keuze geplaatst worden en wij hopen dat
alle spelers begrip zullen opbrengen wanneer zij eens op de bank zullen moeten
plaats nemen.”
Zoals hoger gesteld werden
vooral om de enge kern van vorig seizoen te verruimen een viertal nieuwelingen
aangetrokken. In elk ploegonderdeel werd uitgekeken naar een speler die zich
kan opwerken als een vaste waarde in de kern.
“Nu aan hen om te bewijzen dat
zij ook een plaats in het elftal verdienen”, aldus opnieuw Gust Emmeregs, “in
de beker- en oefenwedstrijden hebben alle spelers reeds de kans gehad om hun
kunnen te tonen. De opstelling van de ploeg zal voornamelijk gebeuren in functie
van het spelconcept dat de trainer opstelt. Dirk Mottie moet zich als vaste
waarde op de rechterbackplaats kunnen bevestigen. Hij heeft ondervinding genoeg
opgedaan in de hogere reeksen en zit stevig op de man. Van Bob Stevens kent
iedereen genoeg de kwaliteiten op als naast het terrein. Technisch zeer sterk
kan hij ook de goede geest in de ploeg brengen. Van Peter Nuyts verwachten wij
dat hij voor de nodige doelpunten zal zorgen en Patrick Bartels heeft bewezen
over heel wat initiatief te beschikken.”
1985
– 31 augustus : Jaarlijkse reis
Boerenfront Leest
Bestemming : Reims +
champagnekelder.
Vertrek : 06u30 over Waterloo,
Gosselies, Charleroi...
Prijs : 400 fr per persoon
(drinkgeld chauffeur inbegrepen)
-De aankondiging van de
jaarlijkse Boerenfront-reis.
-Drie
van de vier nieuwelingen die door V.V. Leest werden aangetrokken, enkel spits
Peter Nuyts ontbreekt op de foto. Links Bob Stevens, midden Patrick Bartels en
rechts Dirk Mottie.
Hij werd naar het
Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht.”
1985
– 2, 3 en 4 augustus : Sportdriedaagse
en Mosselfeest
Sportcentrum
Leest organiseerde gedurende drie dagen een speciale competitievolleybal, handbal, basketbal en
zaalvoetbal.
De
driedaagse werd omlijst door een “Mosselfeest”. Voor de prijs van 250 fr werden
er
Zeeuwse
mosselen met frietten geserveerd in het restaurant van de sporthal.
(Zie
folder onderaan deze bladzijde)
1985
– 4 augustus : K.V.G.-Zennevallei
Reis naar Maaseik
“Maaseik staat centraal, maar
daaromheen weven wij een boottocht naar Thorn, een treintochtje naar Aldeneik
en een wandeling doorheen het stadscentrum.
Op culinair vlak willen wij je al van Â’s morgens vroeg opkrikken met koffie en
koek.
Â’s Middags schuiven wij een
driesterrenmenu onder je neus en Â’s avonds, om je slaptitude te bekampen,
vergasten wij je op een Brabantse koffietafel.
Net op tijd voor het nieuws,
leveren wij je af aan huis.”
(Uit de folder en
inschrijvingsformulier)
De
prijs bedroeg 600 fr. voorvolwassenen,
kinderen tot 10 jaar betaalden 300 fr.
1985
– 9 augustus : Terug repetities K.F.
Sint-Cecilia
Om
19u30 werden de repetities hervat onder leiding van de dirigenten Frans Violet
en Edward De Maeyer. (Omzendbrief 5/8/85)
1985
– 13, 14 en 15 augustus : Wisselbeker
E. Huysmans
Dit
tornooi van V.V. Leest voor 1ste elftallen, werd betwist door
volgendeploegen : S.K.Leest, Zennester
Hombeek, VK Heindonk, Sp.Tisselt, FC Humbeek, Willebroekse SV, Lokerse SV en
V.V. Leest zelf.
Tijdens
deze dagen was er naast de traditionele verkoop van frietten en hamburgersook een gelegenheidsrestaurant
geopend alwaar o.a. mosselen (250 frank) enbiefsteak(275 frank) geserveerd werd. (Folder)
1985-
Woensdag 14 augustus : Papierslag
Chiro
“Vanaf 09.00 uur komen we zoals
altijd rond om u te verlossen van oud papier en karton. Wij vragen u beleefd om
het papier te bundelen of in zakken te steken. Dat maakt het transport voor ons
een stuk gemakkelijker. Wij danken u nu reeds voor uw steun en spreken voor de
volgende maal af in oktober. (noot : de tweede
papieromhaling gebeurde dat jaar op zaterdag 16 november)
De chiroleiding.”
(folder)
1985
– Zondag 18 augustus : Vevoc-Viskampioenschap
“De visput (‘Altijd Beet’) is gelegen tussen Haacht en Keerbergen.
We komen samen Leestdorp te 8.30 en het kampioenschap begint om 10 u. en gaat
door tot 16 u..
Deelname : 100 fr. per persoon.
(Brief
aan de Vevoc-leden, van 25/4/85)
1985
– 19 augustus : Aan alle
kosmopolitische Leestenaars
“Ter gelegenheid van onze 13de
Internationale Muziekwedstrijd van 21 en 22 september e.k. hebben we ook een
inschrijving uit Tsjechoslovakije ontvangen : namelijk uit Mlada Boleslav. Die
Tsjechische harmonie bestaat uit 75 leden (72 mannen en 3 vrouwen) met
begeleiders, buschauffeurs, zangers en tolk inbegrepen.
Wij hebben de eer U mee te
delen dat op zondag 21 juli om 10 u. in de kerk van Sint-Niklaas te Leest, een
TE DEUM zal gezongen worden door E.H. pastoor Lornoy, ter gelegenheid van de
Nationale Feestdag.
Mogen wij U verzoeken, U
rechtstreeks naar de kerk te begeven.
Na de kerkelijke plechtigheid
volgt een bloemenhulde aan het monument van de gesneuvelden en overleden
wapenbroeders.
Hopende waarde Makker en
geachte Mevrouw, U op zondag 21 juli te mogen begroeten, aanvaardt de
uitdrukking van ozne welgemeende Vaderlandslievende groeten.
Namens het bestuur,
De Voorzitter Van Beersel, de
Secretaris Veiller.”
(Brief
van 17 juni Â’85)
1985
– Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro
jongens naar Wezemaal
De
meisjes gingen naar dezelfde plaats van 31/7 tot 10/8.
De
dag voordien hadden de jongens de helft van de Leestse straten aangedaan om : ‘uw milde giften, -voornamelijk groenten en
aardappelen, of eventueel voedingswaren- op te halenÂ…Â’ De meisjes namen dezelfde dag de andere helft
voor hun rekening.
1985
– 26 juli – Gazet van Mechelen : Inbraak te Leest
“Onbekenden verschaften zich via
het WC-raampje toegang tot de woning van
De dieven stelden zich tevreden met
de inhoud van een spaarpot, die ongeveer
2.000 frank bevatte.”
1985
– 1 augustus- Het Laatste Nieuws :
Kerk en pastorie van Leest zijn
nu geklasseerde monumenten.
“De pastorie, de pastorietuin en de
Sint-Niklaaskerk, met het omgevend kerkhof
van Leest zijn zopas als monumenten
geklasseerd. Dit klasseringsbesluitverscheen in het Staatsblad.
Wanneer de kerk van Leest juist
werd gebouwd is voor velen een raadsel.
Archieven vermelden wel het jaar 1129, omdat Leest op dat ogenblik een
zelfstandige parochie werd. In al die jaren is de kerk enkele keren verbouwd,
waardoor er van de oorspronkelijke bouwtrant niet veel meer is overgebleven.
In de archieven vonden wij
terug dat de eerste kerk in grijze zandsteen was gebouwd. In een Romaanse
bouwtrant. Dat is vandaag nog te merken aan het onderste gedeelte, het enige
stuk dat nog stamt uit 1100.
De Sint-Niklaaskerk had ook
bijzonder veel te lijden van de verschillende oorlogen.Zo werd zij in 1591 bijna volledig verwoest
door brand, die was aangestoken door soldaten die er voorbij trokken en ze
hadden geplunderd. Niet alleen buiten werd veel schade aangericht maar ook
binnen zijn toen waardevolle kunstvoorwerpen verloren gegaan. De herstellingen
werden uitgevoerd, maar in 1971 diende de kerk weer dringend te worden
aangepakt. De cementlaag, aangebracht in 1945, werd verwijderd en vervangen
door een rood steentje, waardoor de toren enigszins zijn landelijk uitzicht
verloor. Vandaag nog zijn er in de kerk van Leest heel wat kunstschatten te
zien : beelden van St.Anna Ten Drieën uit de 16de eeuw, het Eccco
Homo-beeld uit de 18de eeuw en het beeld van St-Antonius van Padua,
een sacristie van 1620,het hoogaltaar
is uit 1790, er is een altaar van O.L.Vrouw uit 1701 en een altaar van
St.-Cornelius uit 1871. De glasramen zijn van 1924 en de preekstoel van 1871.
Pastorie
De geklasseerde pastorie komt
in de archieven reeds voor in 1625. Jaren is men afhankelijk geweest in Leest
van buurtgemeente Hombeek, omdat de parochie geen eigen pastoor had. In 1625
kreg men evenwel toelating om een pastorie te bouwen.Vijf bouwjaren gingen
daarover heen. De kostprijs : 2.010 gulden. De eerste Leestse pastoor deed zijn
intrede in 1630. Parochieherder was Nicolaus De Clerck.
De pastorij uit de 17de
eeuw wordt nu bewoond door pastoor Lornoy. – L.D.N.”
(Meer
over kerk en pastorij : zie jaar 1591 in deze Kronieken)
Andere
geklasseerde monumenten van Leest :
-Hoeve
Steynemolen op de Kapellebaan.
-Kasteel
Moyson met park en bijgebouwen, Kouter 90.
-Sint-Annakapel,
Pastoor De Heuckstraat.
-Sint-Jozefskapel,
Dorpstraat.
-De
zogenaamde JezuĂŻtenhoeve, Rennekouter 2-4.
-Hoeve
CruyninghemhofÂ’, Tiendeschuurstraat 35.
-Sint-Niklaaskerk
en omringend oude kerkhof, Leest-Dorp.
-Voormalig
gemeentehuis en onderwijzerswoning van de vroegere jongensschool, Ten Moortele
1.
(Info
Wilfried Hellemans en Eddy Apers)
FotoÂ’s :
-De kerk van Leest in Â’82.
Bekeken vanuit de Kerkenblokweg.
1985
– Dinsdag 9 juli : Korneel vertrok
naar Turijn voor de "Europeade 1985".
36
leden van de Volksdansgroep Korneel vertrokken naar de Europeade in Turijn.
“Eindelijk was het zover !
Dinsdag 9 juli stonden we gepakt en gezakt klaar om naar de Europeade in Turijn
te vertrekken. De 36 Korneeltjes en Kornellekes waren reeds om 5u30 present,
ook al wisten ze dat het een zware en vermoeiende reis zou worden.
Rond de middag arriveerden we
in het ‘gouden’ Nancy. Hier maakten we een wandeling over de wereldberoemde
Place Stanislas. We zetten onze tocht verder naar Mulhouse, een stadje enkele
kilometers voor de Zwitserse grens.
Nadat iedereen opgestapt was
vervolgden we onze reis naar Martigny. Aan de voet van de Grand St. Bernard
logeerden we er in een echte atoomschuilkelder. Zo veilig en beschut hadden we
ons nog nooit gevoeld ! In diezelfde atoombunkerleerden we ook een groep Finnen kennen, die
zouden we beslist in Turijn nog eens tegen het lijf lopen !
Een verfrissende douche en een
stevige portie frietten in een chique restaurant deden ons deugd. Ook van het
koel geserveerde water kregen we blijkbaar niet genoeg en dat tot groot
ongenoegen van de garcons. Na een wandeling naar ‘onze kelder’ lagen we toch
nog op een deftig uur in ons bed. Het duurde niet lang of iedereen was in een
diepe slaap verzonken.
De volgende morgen waren we
zoals altijd vroeg uit de veren. We hadden weer een zware tocht voor de boeg :
de beklimming van de Grote Sint Bernardus ! Voor ons, plattelandsbewoners, was
dit een enige ervaring. We belandden veilig en wel aan de overkant in het
Italiaanse stadje Aosta. We brachten er een bezoek aan de kerk van San Ours
waar we verschillende beroemde elfde-eeuwse Ottomaanse frescoÂ’s konden
bewonderen.
Daarna gingen we nog naar de
opgegraven ruĂŻnes van een Romeins theater kijken.
En dan naar Turijn ! Daar
zouden we 4 dolle dagen beleven ! Het begon al bij onze aankomst. Een groepje
al te charmante Italianen stond ons al op te wachten. Het werd een ontmoeting
in Italiaanse stijl ! Veel omhaal en poespas en een hoop vage beloften. Maar
daar trapten onze nuchtere Leestse Kornellekes niet in !
Zijn eerste taak was ons naar
onze slaapplaats in Lombriasco te leiden. Tot onze grote verbazing lag die wel
40 km van Turijn. Zo werd onze nachtelijke pret telkens met en uur verlengd !
De derde dag –zaterdag- waren
we uitgenodigd in het bejaardentehuis ‘Primule’ waar we eens te meer ons beste
beentje voorzetten. Na het dansen werd er ons een receptie aangeboden.
Diezelfde namiddag waren we present voor de optocht van alle volkskunstgroepen
door de straten van Turijn. En deze gevulde dag werd Â’s avonds afgesloten op de
Piazzo San Carlo met het groots opgezette Europabal.
Zondag werd het nochtans het
hoogtepunt van de Europeade. In de voormiddag vierden we de H. Mis in de
prachtige barokke ‘Gran Madre de Dio’. In de namiddag volgde de grote finale
van alle deelnemende groepen. Samen met 5 andere Vlaamse groepen dansten we de
‘Molenmazurka’ voor tienduizenden toeschouwers. Na dit grootse spektakel gingen
we voor de laatste keer spaghetti eten in het B.T.T.-gebouw waar meer dan een
uur aanschuiven echt geen nieuwigheid voor ons was.
De volgende morgen zegden we ‘arrividerci’ tegen Stefano en Torino. We begonnen
aan de lange terugweg. Via Milaan en Lugano namen we de schitterende Passo del
Bernardino over de Alpen en naar Chur. Vanuit Chur volgden we de enige
mogelijke weg naar Arosa, een smalle bergpas aan de rand van het ravijn.
Verschillende onder ons hielden hun hart vast, maar eens boven kon de pret niet
op. We belandden in een prachtig landschap midden in de Zwitserse Alpen. Hier
was het echt vakantie ! We maakten een dagbergtocht naar de Weisshorn, we
gingen zwemmen in het meer, zonnen, winkelen en nog veel meer. Die drie dagen vlogen
voorbij. Valiezen inpakken ! Ditmaal trokken we richting Duitsland. Bij de
afdaling van Arosa naar Chur raakten we onverwachts verstrikt in een
verkeersopstopping. We verloren wel 3 kwartier. Op de middag aten we langs de
Bodensee en enkele vlugge Korneeltjes en Kornellekes namen een frisse
duikÂ…kwestie van het eten te laten verteren. Terug de autocar in en naar onze
laatste pleisterplaats Pforzheim. Na een welverdiende nachtrust en een stevig
ontbijt begonnen we aan onze laatste reisdag. En de laatste loodjes wegen het
zwaarst, dat voelden we duidelijk. Iedereen kwam echter terug op zÂ’n plooi toen
het woord ‘frieten’ en ‘biefstuk’ viel. Na veel ditjes en datjes was ook dit
laatste agendapunt geregeld. ‘Friet met koude plat’ bij Elvire en Karel !Nog even nakaarten over de reis, gezellig
samenzijn en een glaasje op de goede afloop.
Proost ! Alla Sua salute !
Veerle Soors, Greet Van Linden, Liesbeth
Voet.”
De
Europeade is een grootse ontmoeting tussen jongeren en de diverse
volks-culturen waarvan zij de vertegenwoordigers zijn, in een gezamenlijk
streven naar een toekomst zonder grenzen, een toekomst van vrede en voorspoed.
Zesduizend
jongeren namen aan deze manifestatie deel, allen in volkskledij van hun streek,
van Oostenrijk tot Frankrijk, van de Duitse Bondsrepubliek tot Spanje, van
België tot Zwitserland, enz..
De
verschillende volksculturele aspecten werden er voorgesteld in een kleurrijke
waaier van activiteiten zoals een muziek- en kooravond, een optocht
gecentraliseerd rond thema’s van zang, volksmuziek en –dans.
Cijfers :
Plus
minus 7.200 personen waren bij de Europeade betrokkenÂ…om te eten zaten ze aan
een 2 km. lange tafelÂ…ze aten o.a. 5 ton pasta per dagÂ…de hectoliters water die
er werden gedronken zijn moeilijk te schattenÂ…geslapen werd er in alle
beschikbare hotels, hotelletjes, kazernes en internaten tot in een straal van
40 km rond TurijnÂ…120 gidsen werden ingezetÂ…deze mensen hadden elk een maand op
voorhand iedere dag gewerkt aan de voorbereiding van hun taak en kregen
hiervoor 10.000 BFÂ…de totale kostprijs van de Europeade beloopt 3.000.000.000
lire.
(‘DB’,
september 1985)
En
Gazet van Mechelen (3/8/85) :
“Korneel” op internationale
toer
“De jaarlijks weerkerende
Europeade voor Europese volkscultuur ging ditmaal door te Turijn. Voor de derde
achtereenvolgende keer was onze stad vertegenwoordigd door de volkskunstgroep
uit Leest : Volksdansgroep Korneel .
Na Wenen (1983) en Rennes
(1984) vertrok deze groep dit jaar met een sterke afvaardiging (36 leden) naar
Turijn. ‘Korneel’ bracht een sympathieke groet uit Mechelen tijdens de optocht
van alle deelnemende groepen door de straten van Turijn.
Voor de oudjes van het
bejaardentehuis ‘Primule’ bracht het stijlvol optreden van Korneel een prettige
afleiding en ontspanning. En in het Turijnse dorpje Moncucco danste Korneel in
echte verbroederingsgeest tot laat in de nacht. Hoogtepunt van de Europeade was
wel het optreden tijdens de grote finale op zondag 14 juli.
Tijdens de officiële receptie
in het stadhuis werd er door de voorzitster van Korneel aan de burgemeester van
Turijn een lino overhandigd gemaakt door K. Soors.
Terug in België is volksdansgroep Korneel reeds druk bezig met de voorbereiding
van de lustrumviering ‘Vijf jaar Korneel’ op 27 oktober.”
1985 – Zondag 7 juli : 11-JULI-VIERING (foto onderaan)
“Op zondag 7 juli werd in het
Kouterkasteeltje te Leest de derde 11-juliviering verzorgd door het
Davidsfonds, de volksdansgroep Korneel, de Vrije Basisschool, Rust Roest en
Vevoc.
Onder de stoere bomen in de zachte
schaduw had Maria Lambrechts de eer de sympatizanten te verwelkomen.
De opkomst was zeer bevredigend en de
volksdansgroep Korneel opende met “De Berendans”.
Het was trouwens deze dansgroep die 3
jaar geleden het initiatief nam om 11-juli in Leest zelf met wat meer luister
te eren.
De toneelvereniging “Rust Roest” droeg
haar steentje bij met voodrachten van Vlaamse meesterdichters : ‘Boerenpsalm’
van Felix Timmermans en een fragment uit ‘De Witte’ van Ernest Claes kenden een
onverdeeld succes.
Na ‘de Kegelaar van Diest’ een vlot
gebrachte volksdans, debiteerde Guido Hellemans het gedicht ‘De IJzertoren’ van
A. Van Wilderode.
De piepjonge Liesbeth Van Spouwen
speelde een fragment uit ‘Kleine Nachtmuziek’ in het teken van het jaar van de
muziek.
Na de pauze vormden voordrachten, volksdans,
muzikaal intermezzo en vendelzwaaien de inleiding tot wat het hoogtepunt moest
worden : de feestrede door gastspreker prof. Mertens, voorzitter van het
Davidsfonds Mechelen.
Deze Vlaming in hart en nieren had in
zijn toespraak veel lof over het stijlvol verloop van deze viering, maar
waarschuwde ook voor overdreven optimisme. Immers, het huidige federalisme is
voor de echte Vlamingen alsnog ontoereikend. Zijn korte, maar gesmaakte toespraak
werd op algemeen applaus onthaald en het
waren de vendeliers uit Antwerpen die de Vlaamse Leeuw inluidden.”
(GvM,9/7 en HLN 6/7/85)
1985
– 8 juli – Het Laatste Nieuws :
Leestse
“hel” wordt eindelijk verbeterd.
Leest is binnen enkele maanden
een stuk geschiedenis rijker.
De kasseikopjes van de
Molenstraat, in de volksmond beter bekend als de “Hel van het Noorden” (een
zinspeling op de fameuze wegen in de wielerwedstrijd Parijs-Roubaix), verzeilen
naar het stadsmagazijn.
De verbetering van de
Molenstraat zal vooral een opluchting zijn voor de automobilisten die dagelijks
door de “hel” moesten en tijdens deze “holder-de-bolder”-ritjes meer dan eens
hebben gesakkerd.
Het “dossier Molenstraat” werd
in 1979 reeds samengesteld, nadat heel wat huisbezoeken waren afgelegd in
verband met de onteigeningen die er nodig zijn om deze nieuwe rijweg aan te
leggen.
Een maand later werd aan het provinciebestuur een pre-advies gevraagd.
Het duurde een heel jaar voor dit advies aan het studiebureau kon overgemaakt
worden.
Het schepencollege van 23 april
1981 besliste de definitieve vaststelling en het commodo onderzoek leverde
zeven mondelinge en twee schriftelijke bezwaren op.
Bij de definitieve vaststelling
werden alle bezwaren verworpen en het dossier werd door
de bestendige deputatie van 2
juli 1981 gunstig geadviseerd.
Een jaar later werd het
rooilijn- en onteigeningsplan bij ministerieel besluit goedgekeurd.
Het duurt nog erg lang, maar
uiteindelijk bereikte de stad met iedereen een akkoord,
zodat de werken deze week
konden starten.
De kostprijs hiervan bedraagt 7
miljoen frank.”
FotoÂ’s :
-Volksdansgroep
Korneel tijdens de 11-juli-viering.
-De werken aan de Molenstraat zijn eindelijk
begonnen. Links herberg “De Drij Gapers".
1985 – 31 juni : Uit
het ‘Informatieblad’ van de Stedelijke Basisschool Leest (Zomervakantie
1985)
“Vooraf…
In
de wet van 11 juli 1973 staat onder artikel 41 vermeld : ‘Iedere oneerlijke
concurrentie is ook verboden onder de inrichtingen. Propaganda voor een bepaald
onderwijs moet objectief blijven en mag geen gebruik maken van aanvallen tegen
een ander onderwijs.Â’
De
leerkrachten van de Stedelijke Basisschool hebben zich steeds aan deze wet
gebouden. Dit kan echter niet gezegd worden van iedereen. Elk jaar komen er ook
klachten toe op het Ministerie van Nationale Opvoeding.
Uit
gesprekken met ouders vernemen we dat er over de Stedelijke Basisschool Leest
–zoals in het verleden- ook nu weer onzinnige geruchten de lucht worden
ingestuurd.
Vroeger
hadden we dit steeds gelaten voor wat het was. Deze keer liep het echter de
spuigaten uit en daarom hebben we besloten de feiten te vermelden zoals ze
zijn.
Ook hebben wede inspectie en de
inrichtende macht hiervan vooraf op de hoogte gebracht.
Door
zo te handelen willen we ons enkel verdedigen !
We
doen dit in deze brochure in de vorm van een allegorie of een metafoor. Zo
wordt het hier en daar nog eens plezierig en humoristischÂ…!
Â’t
Is vakantieÂ…!
De
Stedelijke Basisschool LeestÂ…? Wat voor een school is datÂ…?
De
inrichtende overheid is de stad Mechelen. Elke gemeente heeft het recht en
zelfs de plicht onderwijs in te richten. Vandaar dat elke gemeente haar eigen
basisonderwijs organiseert.
Een
basisschool is een onderwijsinrichting voor kinderen van 2 ½jaar tot 12 jaar. In elke basisschool zijn er
twee afdelingen :
-een
KLEUTERAFDELING: met meestal kinderen
van 2 ½ jaar tot 5 jaar.
-een
LAGERE AFDELING : met in principe kinderen van 6 tot 12 jaar.
Sedert
vorig schooljaar kunnen nu ook kleuters van 2 ½ jaar terecht in de Stedelijke
Basisschool Leest !
Hiertoe
werden aanpassingswerken uitgevoerd en werden alle nodige voorzieningen
getroffen !
Van
een lagere school is de S.B.S. Leest uitgegroeid tot een basisschool !
PLURALISMEÂ…weer een nieuw begrip dat steeds meer en meer
wordt gebruikt maar veelal niet begrepen wordt of zelfs helemaar verkeerd wordt
uitgelegd ! Het overgrote deel van de onderwijsdeskundigen zijn van oordeel dat
de ‘gemeenschapsschool’ of de ‘PLURALISTISCHE SCHOOL’ de enige oplossing biedt
voor de toekomst. Wat houdt PLURALISMEÂ’ in ? Het is een houding die gebaseerd
is op de eerbied voor de overtuiging van anderen, gefundeerd op het respect van
de mening van de anderen. Het is kunnen aanvaarden dat anderen er een
verschillende mening op nahouden. Op VERDRAAGZAAMHEID komt het dus aan ! Zeker
niet op overheersing of op verzuiling ! De school van de toekomst moet proberen
op de een of andere manier de verdraagzaamheid t.o.v. andersdenkenden uit te
stralen zodat iedereen er kan aanvaard worden : kinderen van welstellende of
van minder welstellende ouders, kinderen van gelovige of ongelovige ouders,
kinderen met veel begaafdheden en kinderen die niet zo begaafd zijn.
Pluralisme
is NIET TEGEN een bepaalde godsdienst of morele overtuiging, niet tegen de een
of andere ideologische strekking, niet tegen een bepaalde huidskleur !
Pluralisme is WEL VOOR de vrijheid van mening en overtuiging ! Men heeft zelfs
een eerbied voor deze overtuiging ! Pluralisme betekent ook het recht hebben
zijn mening en zijn overtuiging te mogen uitstralen ! Pluralisme is een
wezenlijk deel van de echte democratie en verdient aldus de bescherming van de
overheid !
Omdat
de ‘pluralistische school’ de school van de toekomst wordt, wil de Stedelijke
Basisschool Leest tot zoÂ’n school uitgroeien !
De
gemeentescholen zijn neutraal wat betreft de godsdienstige overtuiging van de
ouders en hun kinderen. Dit wil zeggen dat de ouders de keuze hebben hun
kinderen de officieel erkende godsdiensten of de niet confessionele zedenleer
te laten volgen. De wet schrijft zelfs voor dat niemand de ouders in deze keuze
mag beĂŻnvloeden !
In
elke gemeenteschool hebben de ouders de keuze tussen : KATHOLIEKE GODSDIENST, PROTESTANTSE GODSDIENST, ISRAELITISCHE
GODSDIENST, ISLAMITISCHE GODSDIENST, NIET CONFESSIONELE ZEDENLEER.
De
bewering dat er in de Stedelijke Basisschoolgeen godsdienst wordt gegeven, is dus helemaal fout ! Vorig schooljaar
was de feitelijke toestand zo dat het overgrote deel van de ouders koos voor
katholieke godsdienst. We vermelden dit –niet om de andere keuzemogelijkheden
te discriminieren- maar enkel om bepaalde geruchten te weerleggen. Wij
beĂŻnvloeden niemand in zijn filosofische overtuiging en geven iedereen het
recht zijn opvatting te volgen.
TrouwensÂ…de
bijzondere leerkrachten in alle godsdiensten worden aangeduid door de
kerkelijke overheden zelf.
Een
dorpsverhaalÂ…
Frans
en Louis waren twee hoveniers in een landelijk dorp. Het was daar de gewoonte
om de percelen volledig te beplanten met dezelfde groentensoorten, in dit geval
bloemkolen.
Louis
wou het eens anders proberen. Op hetzelfde perceel plantte hij naast bloemkolen
ook witte kolen, rode kolen en zelfs spruitkolen. Frans had dit gezien en zei :
‘Louis, wat doe je
nu
?!?! Dit gaat verkeerd aflopen !!! Je gaat deze keer helemaal geen
kwaliteitsgroenten kunnen leveren !Â’ Overal te lande vertelde Frans dat Louis
zich in de knel werkteÂ…
Louis
deed gewoon zijn werk en trok zich niet teveel aan van de onheilspellende
woorden van Frans. ‘We zullen wel zien als de groenten worden geleverd,’ dacht
hij.
Toen
dan eindelijk de oogsttijd kwam, vonden ze mekaar terug op de markt met hun
groenten. Toen ze de kwaliteit van de geleverde groenten vergeleken, viel het
Frans op dat er helemaal geen verschil was. Nu was het de beurt aan Louis om
Frans van antwoord te dienen. ‘Frans,’ zo zei hij, ‘je ziet dat het helemaal
niet verkeerd is afgelopen ! Mijn bloemkolen zijn bloemkolen gebleven ! Van de
andere koolsoorten kun je hetzelfde zeggen !Â’
‘Ja…maar…’
zei Frans verontschuldigend, ‘je hebt toch wel meer werk gehad aan je
groenten
! Meer gewied, meer geharktÂ…!?!?Â’
‘Dat
kan zijn,’ antwoordde Louis, ‘maar ik wil mijn werk verzorgen zoals dat vroeger
het geval was zonder de ene groentensoort te bevoordelen ten opzichte van de
andere ! En daarbij de bloemkolen zelf hebben de andere variëteiten niet van
soort doen veranderen en omgekeerd is het ook zo !Â’
Toen
zei Frans niets meer. Hij dacht : ‘Louis heeft misschien toch gelijk. Ik zou
het volgend seizoen ook eens willen proberen op zijn manierÂ…maar wat gaan de
anderen dan van mij zeggen ?Â’
En
wat dachten de bloemkolen zelf ? Deze van Louis zeiden tegen deze van Frans :
‘Wij zijn fier dat we bloemkolen zijn…!’ Maar dat laatste konden de beide
hoveniers niet horen…”
Nog
een verhaal van het plattelandÂ…!
“Een
paar jaar na de geschiedenis met de bloemkolen en de andere koolsoorten besloot
hovenier Louis een plantmachine te kopen. Die kon hij achter zijn tractor
spannen en zijn werk zou veel vlugger vorderen. Zo dacht hij tenminste. Hij
vond het zelf een nogal dure investering maar dank zij deze machine, had hij
dan ook wel minder last van rugklachten.
Na
een paar weken vond hij inderdaad dat deze machine een echte vooruitgang was !
Het
enige nadeel was dat hij deze machine niet de ganse dag kon gebruiken. Per dag
stond ze daar wel voor de helft ‘werkloos’ in de bergplaats !
Frans
was dit te weten gekomen en vroeg Louis of hij de machine mocht gebruiken op de
tijdstippen dat hij ze zelf niet nodig had. Louis was de kwaadste niet en vond
het onmiddellijk goed. Zo kwam het dat Frans van deze plantmachine gretig
gebruik maakte en dat vond hij zelf uitstekend ! Hij was zo tevreden dat hij er
ook nog een soort huurgeld op betaalde.
Het
volgende seizoen had Louis meer bouwland verworven en kon hij zijn plantmachine
ook intensiever gebruiken. Hij zei : ‘Frans, ik moet mijn werk nu anders
organiseren en ik zal de machine ook meer dan vroeger nodig hebben !Â’ Louis gaf
zelfs een werkplan aan Frans. MaarÂ…deze laatste had hiermee geen rekening
gehouden ! Hij kon zijn eigen werk niet meer plannen volgens het schema dat hij
van Louis had gekregen.
Deze gang van zaken viel niet in goede aarde bij Frans. Overal in het dorp ging
hij vertellen dat hij de plantmachine van Louis niet meer kon gebruiken ! Later
vertelde hij zelfs dat het de schuld was van Louis en dat hij de machine niet
meer mocht gebruiken !
En
hoe reageerden de dorpelingen ? Zij vonden het niet mooi dat Louis zo handelde
!
Zo
zie je maar dat degene die een ander helpt ondanks alles nog het kind van de
rekening wordt en tot schade en schande wordt gemaakt.
MaarÂ…koopt
u ook een vrieskast om er eerst het vlees van je buren in te stapenen ? Stelt u
zichzelf dan tevreden met de resterende plaats in je eigen vrieskast ?”
FotoÂ’s : (Uit het Informatieblad van de S.B.S.)
-De
schoolpoort blijft tot begin september dichtÂ…
-Een
gans ander dorpsgezicht t.o.v. een jaar geledenÂ…! De nieuw aangelegde
kleuterspeelplaats van de S.B.S. Leest met op de voorgrond de bloemperken en de
rustbanken op het Leestse dorpspleinÂ…Â’