Het domein Scheyvaert, gelegen in het hartje van het Blaasvelds Broek, is opnieuw bewoond. Hans Van Praet, vrouwtje Veerle en de bengels Nander en Kaat hebben er een 14-tal dagen geleden, beroepshalve hun intrek genomen.
Hans is van kindsbeen af sterk geïntresseerd geweest door bos en groen. De boswandeling die hij regelmatig met zijn vader maakte en een onderwijzer die meer dan een boontje had voor bos en groen, hebben beiden hun impact gehad op het feit dat Hans van zijn hobby zijn beroep heeft weten te maken. Even de hiërarchie van boswachter tot het ministerie van Vlaamse gemeenschap onder de loupe nemen.Hans hangt af van de houtvesterij te Antwerpen (Berchem). Deze houtvesterij is een overkoepelend orgaan voor een 14-tal gebieden die op hun beurt in 4 brigades zijn opgedeeld. De heer Vanden Broecke leidt deze houtvesterij. Het AROL (administratieve dienst voor ruimtelijke ordening en leefmilieu) hangt rechtstreeks af van het minsterie voor Vlaamse gemeenschap. Concreet gezien krijgt Hans zijn opdrachten van de houtvesterij. Deze opdrachten worden uitgevoerd door de dienst Bos en Groen (het vroegere Waters en Bossen). Deze opdrachten in uitvoering, bijvoorbeeld kappingen of aanplantingen geschieden dan onder het deskundige oog van Hans Van Praet.
Deze werkzaamheden beperken zich niet tot het Broek alleen. In principe mag elke gemeente over een staatsboswachter beschikken.
Daar er echter in alle gemeenten niet voldoende bos en groen aanwezig is, sluiten deze gemeenten onderling akkoorden af. Zo is Hans zijn bevoegdheid geldend voor een 30-tal gemeenten met bossen in het Antwerpse, Lier, Mechelen, Bornem, enz.
Naast deze begeleidende taak is er natuurlijk ook de controle op jacht- en visserijverloven met eveneens een controle op de vogelvangst.
Het 3de aspect van zijn taak, educatie van het grote publiek, is naar zijn eigen zeggen steeds aan belangrijkheid aan het winnen. De weetgierigheid van onze huidige maatschappij is hiervoor in positieve zin aansprakelijk. Dank zij deze positieve tendens, die in de lagere scholen met de “Week van het Bos” wordt gepredikt, is er in de toekomst op vlak van informatie naar de burger toe, nog heel wat aan te doen.
Het is ondertussen al enkele jaartjes geleden dat Hans afstudeerde aan de landbouwschool van Stabroek, maar hij is er zich nu nog meer dan vroeger van bewust dat hij als “kleine zelfstandige” in zijn bedrijf “Fauna en Flora” zich elke dag opnieuw moet inzetten en met behulp van het publiek zijn zaakje draaiende moet houden. Ook van Jan met de pet wordt er immers verlangd alle “bosregels” te eerbiedigen.”
In ‘De Band’ van Januari ’81 verscheen volgende brief van Soldaat Milicien (stamnummer 80/30468) Hans Van Praet, verstuurd vanuit Aken en gedateerd 15 december 1980 :
“De eerste september mocht ik zoals vele gelukkigen in dienst treden bij het leger. Na twee maand opleiding te Gent, één maand opleiding voor vrachtwagenchauffeur, kwam ik terecht in Dellbrück, een randstadje van Keulen. In Delbrück kwam ik bij het 1°H.C.M., dit is een mobiel hospitaal, in tijd van oorlog bevindt het zich zo een 30 km achter de gevechtslijn en het moet de ernstig gewonden verzorgen, ze terug oplappen, zodat ze de strijd kunnen hervatten.
Mij verblijf was echter van korte duur, want door een toeval kwam ik naar Aken. Hier in Aken blijf ik waarschijnlijk (in het leger is alles mogelijk) voor de rest van mijn legerdienst. Ik verblijf hier in het Medisch Huis, dit is een huis, dus geen kazerne, waar de dokter, de apotheker, de tandarts, de kinesist en de psycholoog hun consultaties doen.
De gezinnen van de beroepsmilitairen kunnen dus alhier terecht met hun kwalen.
Mijn taak bestaat eruit chauffeurke te spelen voor de dokter of wat geneesmiddelen te gaan halen voor de apotheker of iemand te vervoeren naar een ziekenhuis in Keulen of soms Brussel.
Ik heb hier dus in legerverwachtingen een heel goed leven, de boemannen van de kazerne kom ik hier niet tegen. Plus we zijn hier maar met 3 soldaatjes en zijn dan ook veel vrijer dan in de kazerne.
Ons eten brengen ze van de kazerne, wat onze collega’s daarmee uitspoken dat weet ik niet, het komt hier altijd koud en soms in rare toestand aan.
Maar ja, dat is het ergste niet, we hebben hier een gasvuur en kunnen het dan wel warmen, voor de rest is hier alle comfort, een ligbad, een kleuren-T.V., een koffiezet, een ijskast,…er is hier zelfs een heel vriendelijke kuisvrouw die regelmatig een soepke maakt voor ons..
S.M. Hans Van Praet, Medisch Huis – BPS 9 – 4090 BSD.”
En in 2003 kreeg hij, tijdens de week van het Bos, in Gazet van Antwerpen van 30 september, een forum :
“…Voor de 25ste keer had de Week van het Bos plaats, een organisatie van de afdeling Bos & Groen van de Vlaamse Gemeenschap en de Vereniging voor Bos in Vlaanderen.
De grootste activiteiten in de provincie Antwerpen situeerden zich in het domeinbos Het Broek in Blaasveld en in het gewestbos Ravels.
De houtvesterij Antwerpen beslaat de hele provincie en is onderverdeeld in twaalf boswachterijen die elk worden beheerd door een boswachter.
De boswachter die verantwoordelijk is voor een gebied dat zich uitstrekt van Kontich tot voorbij Mechelen is een geboren Leestenaar : Hans Van Praet.
Zijn lievelingsplek is Het Broek in Blaasveld alwaar hij haast elke dag komt.
“Toezicht en dienstbaarheid, dat is onze taak”, zegt Hans Van Praet.(44 jaar) “We houden in de eerste plaats toezicht op de toestand in het bos, de bomen, planten en dieren. Maar ook op iedereen die zich in het bos begeeft : van onze bosarbeiders tot hengelaars, fietsers, jagers en wandelaars. We proberen dat op een kordate maar vriendelijke manier te doen. Uiteraard beantwoorden wij ook al hun vragen, geven rondleidingen in het bos en in ons bezoekerscentrum. Daarnaast geven wij advies aan privé-bosbezitters en gemeentebesturen, o.a. over wat er mag worden gekapt.In die 22 jaar dat ik boswachter ben, is er veel veranderd. De regelgeving en de Administratie zijn aanzienlijk ingewikkelder geworden. Toch probeer ik zoveel mogelijk in de bossen te lopen en ter plekke de toestand te overschouwen.
Zelf ben ik een boswachter van de oude stempel. Ik steek graag mee de handen uit de mouwen, als er moet gesnoeid en gekapt worden.”
(...)
Hans Van Praet werd te Mechelen geboren op 24 maart 1959 als zoon van Richard en Jose Lauwers uit de Juniorslaan. Hij bracht zijn jeugd echter voornamelijk in Battel door.
Foto’s:
-S.M. Hans Van Praet in 1980. (Tekening ‘DB’)
-Hans Van Praet maakte carriére bij Bos en Groen. (Foto : GvM)
1986 – Februari – Advertentie in ‘De Band’: Nieuw – Nieuw – Nieuw
BLOEMEN – FRUIT - GROENTEN
Bij ‘CONNY’.
Ons adres : Dorpstraat 65, Leest (naast sporthal).
Wij starten einde maart.
Wij verzorgen voor u : snijbloemen – bloemen in pot – plantenschalen – perkplanten – gedroogde en zijden stukken – alle gelegenheidstukken – rouwkransen – bruidsboeketten – fruitkorven – enz… - enz…
1986 – 1 februari : Jaarlijks teerfeest Boerenfront
“Om 12 uur entre-côte voor de mannen waarna gezamelijk bezoek aan de leden herbergiers. Om 18 uur H. Mis voor de overleden leden en voor het welslagen van onze vereniging.
Te 19 uur stipt aan tafel.
Menu : koude schotel, groentensoep met ballekens, boerenfront korfjes, varkens- en kalfsgebraad met drie seizoen groenten en kroketten, ijsroom.
Daarna speelt D.J. Antverpia de dans voor diegenen die nog kunnen.” (Folder)
1986 – 1 februari : Schoolbal Vrije Basisschool.
20.30 u. in de Parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Zondag 2 februari : Pannenkoekenbak van Korneel.
Volksdansgroep Korneel wou terug aansluiten met een oude traditie : pannenkoekenbak op Lichtmis. Tussen 15 en 20 uur konden de Leestenaars voor een kopje koffie en lekkere pannenkoeken terecht in het parochiehuis onder het motto : “op lichtmis is geen vrouwken zo arm of het maakt de koekenpanne warm.” Prijs : 60 frank. (Folder)
1986 – 7 februari – Gazet van Mechelen :
Leest krijgt inspraak in Mechelse Autorally
“De autosport heeft zijn enthoesiaste bewonderaars, maar ook zijn fervente tegenstanders. Dat ondervindt ook de Mechelse Autoclub, die op 23 februari de Rally van Mechelen organiseert.
Een paar mogelijke rallyproeven zouden in de deelgemeenten Leest en Hombeek kunnen plaats hebben, maar een deel van de plaatselijke bevolking was daar niet zo gelukkig mee. Daarom werd woensdagavond in het Sportcentrum te Leest een informatievergadering gehouden. De Mechelse politie had burgemeester Ramaekers een negatief advies verstrekt voor de toelatingen in Leest en Hombeek. Burgemeester Ramaekers wendde zich daarop tot de gemeenteraadsleden uit die fusiegemeenten, zodat zij de mening van de bevolking konden vragen. Hombeek had reeds te kennen gegeven geen bezwaar te hebben tegen de organisatie, maar in Leest hoorden de gemeenteraadsleden Emmeregs, Vloebergh en Vloeberghen een ander geluid. Toch was de opkomst van de belangstellenden niet zo groot, ongeveer 15 mensen waren op de uitnodiging ingegaan. Dat was voor de organisatoren van de rally een hart onder de riem, want zij veronderstelden dat alleen de tegenstanders naar de voorlichtingsvergadering waren gekomen.
De meeste bezwaren gingen over de milieuhinder, de veiligheid voor de omwonenden en vooral hun kinderen en de overlast voor de mensen die langs het parcours wonen. Koersdirecteur Francois Houtmeyers gaf een uitgebreide uitleg over de veiligheidsmaatregelen die worden genomen. Maar hij vertelde ook dat het helemaal niet vaststaat dat het parcours in Leest ook werkelijk in het roadboek van de deelnemers zal opgenomen worden. De organisatoren tekenen steeds een dertigtal trajecten uit en uiteindelijk wordt er dan uit de goedgekeurde parcoursen een vijftal uitgekozen.
Houtmeyers stelde dat men het parcours in Leest wel graag zou bebben, maar noodzakelijk is dat helemaal niet.
Wel betreurde de koersdirecteur het feit dat nu een gedeelte van het parcours bekend is geraakt. De initiatiefnemers doen alle moeite om het parcours tot het laatste ogenblik geheim te houden, juist omwille van de veiligheid. Nu gaan misschien al een aantal piloten Leest opzoeken om te oefenen.” (Kp)
En de dag nadien -8 februari- in Het Laatste Nieuws :
Gemeenteraadsleden adviseren hun burgemeester.
Mechelse autorally doet nu al stof opwaaien in Leest.
Ook al heeft de Vierde Mechelse Autorally pas op 23 februari plaats, toch doet deze organisatie nu al stof opwaaien. En dan voornamelijk in de Mechelse deelgemeente Leest, waar de honderd deelnemers enkele snelheidsproeven zullen moeten afleggen op landbouwwegen die in erbarmelijke staat liggen. De organisatie zelf, waarmee een budget van 1,2 miljoen frank gemoeid is, komt niet in het gedrang.
De rally krijgt een vierde uitgave, maar of wedstrijdleider Houtmeyers de omloop in Leest en Hombeek in zijn parcours zal kunnen behouden, is nog een groot vraagteken.
Zoals gemeld heeft burgemeester Jef Ramaekers inzage genomen van het ongunstig advies dat politiecommissaris Marivoet in zijn verslag meedeelde in verband met de gevraagde toelating van de inrichters om een aantal straten in Hombeek en Leest in het parcours in te schakelen. De burgemeester verzocht de politiecommissaris een schrijven te richten naar de gemeenteraadsleden in de fusiegemeenten om hun advies te vragen. Pas daarna zal hij beslissen of deze gemeenten in het parcours worden opgenomen.
De aangeschreven gemeenteraadsleden, Gust Emmeregs (CVP), Louis Vloebergh (CVP) en Jef Vloeberghen (SP), allen uit Leest, organiseerden nu een voorlichtingsvergadering waarop de betrokken bewoners uit de parcoursstraten waren uitgenodigd.
De VU-raadsleden uit Hombeek, Firmain Verlinden en Walter Jaspers, waren niet aanwezig.
Gust Emmeregs, die zowat als moderator optrad, merkte bij aanvang van de vergadering, gehouden in de cafetaria van het sportcentrum te Leest, op, dat hij deze procedure toch wel uitzonderlijk vond. Hij stelde zich de vraag waarom het college van burgemeester en schepenen zelf niet de mening van de bewoners van deze straten heeft gevraagd.
“Anderzijds”, zei Emmeregs, “vinden wij dat voor één keer dat men ons advies voor een dergelijke aangelegenheid vraagt, dit ook een vorm is van participatie aan het beleid.
En daar hebben wij dan ook positief op ingespeeld”.
Weinig belangstelling
Hooguit een tiental bewoners uit Leest woonden de vergadering bij.
Dat had ook te maken met het feit dat de meeste bewoners slechts ’s ochtends het uitnodigingsbriefje in de bus hadden gevonden. Maar dat voorkwam ook dat men in de straten met een petitieactie zou kunnen starten. Anderzijds hadden de drie Leestse raadsleden tientallen telefoontjes ontvangen waarvan de meese negatief waren.
De Leestenaars, zo ondermeer in de Tiendeschuurstraat en Kapelseweg, wensen geen snelheidsduivels voor hun deur. Bovendien liggen de smalle landbouwwegen in zulkdanig slechte toestand, dat het zelfs aartsgevaarlijk is er tegen 40 km per uur door te rijden.
Wedstrijdleider Houtmeyers zei dat deze rally best kan vergeleken worden met deze van Monte Carlo. Het is de eerste rally van het kampioenschap van Vlaanderen ’86 en dat brengt met zich mee dat traditioneel de grote jongens hun nieuwe mateiraal plegen te komen testen in Mechelen.
(...)
Contra
Hoe dan ook, dergelijke rally blijft een gevaar voor de bewoners.
Langs het uitgestippelde snelheidsparcours in Leest zijn toch nog 71 woningen gevestigd.
En het hele wedstrijdgebeuren neemt toch bijna een ganse dag in beslag. Louis Vloebergh en Jef Vloeberghen kwamen er openlijk voor uit tegen de rally op Leest-grondgebied te zijn. Er zijn de ongemakken (afsluiten van het parcours), maar voroal het blijvende gevaar voor de bewoners die een ganse dag hun kinderen in hun woning, veiligheidshalve, dienen “op te sluiten”. (Leo De Nijn)
(...)”
1986 – Zondag 9 februari : Spaghettizwier-Volksdans Chiro
Tiptiens-Kerels. (‘DB’,februari ’96)
1986 – Vrijdag 14 februari : Groot Kaarttornooi “Boomke Wies” SK Leest
Eerste van vijf vrijdagen telkens in het Chalet van S.K. aan de Zennebrug.
1986 – Februarinummer ‘De Band’ : ‘Gedroogde’ GROENTEN uit LEEST
“Groenten drogen is een unieke specialiteit. Slechts op één plaats in ons land kunt ge ervoor terecht. En nog wel in ons eigen dorp ! Namelijk bij de familie Henri Verbeeck – Verrijt op de Juniorslaan. Wij zijn er met De Band eens gaan over praten.
-Henri, hoe zijt ge eigenlijk tot het drogen van groenten gekomen ?
-Wel, in 1968 ben ik getrouwd met Annie en meteen bij haar ouders in Weerde gaan inwonen. Ik kwam toen aan de kost als chauffeur voor een transportbedrijf. Drie jaar heb ik binnen- en buitenland doorreden, vooral Frankrijk, Nederland en Duitsland. Ik moest veel voor Marie Thumas rijden en kwam zo al wat met de conservensector in contact.
Bij één van die reizen heb ik voor ’t eerst ergens in Nederland gedroogde groenten gezien.
-Beviel het ‘routier’spelen je niet ?
-Wel, wil je als chauffeur wat verdienen, moet je veel uren kloppen. Soms was het dag en nacht rijden, want de babbelaars waren toen nog niet verplicht. Van familieleven bleef er zo niet veel over. Toen ik dan in 1971 het ouderlijk tuindersbedrijf kon overnemen ben ik weer naar Leest gekomen.
-Dan werd het weer hard werken !
-En of. En lange dagen ook. Maar van dan af voor eigen rekening. Twee jaar later was het bedrijf verdubbeld en vijf jaar later, in 1976, hebben we dan gebouwd.
-En wanneer begonnen met het drogen ?
-Wel, soms moesten we prima waar leveren aan barslechte prijzen. Ik zocht een oplossing voor dat gedeelte van onze productie. Nadat ik in het proefstation van Merelbeke eens gaan kijken was, ben ik begonnen met het ineenknutselen van een miniatuurdroogsysteem. Samen met mijn broer Jos, die als ingenieur me technisch natuurlijk enorm kon helpen, ben ik erin gelukt kwalitatief goede gedroogde groenten te maken. Maar wat al testen en proberen, dag en nacht, heelder weekenden, enz. waren toen al niet gepasseerd. Zelfs met onze droogkast voor de kleren heb ik het geprobeerd, zodat Annie er weken nadien nog stukjes prei in vond. Dan werd de grote stap gezet en knuselden we een ‘grote’ installatie ineen. Het was een warme luchtdroger. Op verschillende boven elkaar liggende transportbanden worden de groenten in dunne lagen door een warme luchtstroom geleid. Onze Jos droogt nu ook maar volgens een ander systeem. Hij past het vriesdrogen toe onder vacuum.
-Is het resultaat dan hetzelfde ?
-Neen, bij vriesdrogen is het product bijna gaar en daardoor prima geschikt voor minuutsoep. Ons product wordt voor kooksoepen gebruikt, ze moeten nog 4 – 6 minuten koken eer ze klaar zijn.
-Vraag het veel voorbereiding ?
-Ja, de groenten moeten eerst grondig zuiver gemaakt en in stukjes worden gesneden. De knolgewassen moeten we bovendien eerst nog blancheren.
-En waar gaat dat allemaal naartoe ?
Nu komt Annie aan de beurt, verkoop en promotie blijkt haar sector te zijn. Public Relations trouwens ook, want we kregen snel een drink gepresenteerd.
-We zijn er eigenlijk zonder voorbereiding en marktstudie aan begonnen. Zo hadden we al één ton gedroogd en nog niet aan afzet gedacht. Ik ben dan gaan telefoneren en onze eerste klant werd gevonden. Hij bestelde meteen één ton ! En onze eerste productie was de deur uit. Nu zijn onze klanten alle grote Duitse soepmerken. We leveren bijna uitsluitend aan ’t buitenland. Duitsland en, iets minder, Engeland, zijn onze grootste afnemers.
-Hoe worden die klanten gemaakt ?
-Annie trekt er regelmatig op uit om nieuwe klanten te zoeken. Drie tot vier weken per jaar zit ze zeker in ’t buitenland. Contacten legt ze vooral via de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel.
-En gaat dat zo maar in al die vreemde talen potentiële klanten overtuigen ?
-Ja, eerst en vooral heb ik een goed product bij dat ik hen kan tonen. Met die talen valt het best mee. Ik heb mijn studies in het Frans gedaan en op school ook Engels geleerd. Mijn Duits heb ik later met een snelcursus verworven.
-Bewaren zo’n gedroogde groenten lang ?
-Oh, ja, minstens 2 jaar zonder probleem. Het Duitse leger vervangt om de 4 jaar zijn vitale stocks en daarna is het nog goed voor dierenvoedsel.
-En komen al die groenten van eigen bedrijf ?
-Wel, zoals ik reeds zei, zijn wij eraan begonnen om onze overschot weg te werken. Maar het is als het ware uit de hand gelopen en steeds maar aangegroeid. Momenteel komt ongeveer 60% van eigen productie.
-Op een zondag heeft het bij jullie gebrand, wat is er toen gebeurd ?
-Ja, dat was een ramp. Zondagmorgen 27 mei 1984 om 7 h 55 gebeurde het. Annie was aan ’t koffiezetten toen ons Nancy plots riep : ‘er komt rook uit de hangar !’ Ik ben er naar toe gevlogen, maar er was niets meer aan te doen. De plastieken plafondplaten brandden reeds en duizenden brandende lekken vielen op de papieren zakken. ’t Was een van de laatste dagen van het preiseizoen. Onze ganse productie zat in de hangar, nog amper 9 zakken hebben we kunnen buitensleuren.
-En na de ramp ?
-Mijn eerste reactie was : waar ben ik toch aan begonnen ? Groenten gaan drogen om wat overschot weg te werken… Maar na een paar dagen moest er wat gebeuren, in juni begon het bloemkoolseizoen. In zo’n momenten is ’t kiezen tussen niets meer doen of alles opnieuw. We hebben dan voor ’t laatste gekozen. Snel links en rechts materiaal gaan kiezen en de installatie nog wat groter opnieuw gebouwd. Van een leien dakje liep het niet, maar 6 weken later waren we aan ’t proefdraaien en op 28 juli weer in productie !
-Dan was het leed al bij al rap geleden ?
-Neen, zo simpel was het niet. Financieel was het een zeer harde dobber, we waren danig onderverzekerd en doordat de eerste maanden de kwaliteit niet meer was als vroeger, kregen we een slechte reputatie bij de klanten. Slechts langzaam hebben we weer hun vertrouwen kunnen winnen.
-Is de oorzaak van de brand gekend ?
-Neen, niet met zekerheid, maar hoogstwaarschijnlijk is het een kortsluiting geweest. Bij mij zit de schrik er nog altijd diep in. Ik constateer wel driemaal of mijn sigarettenpeuk wel goed gedoofd is in de asbak. In ’t begin stond ik na ’t slapengaan wel op om zeker te zijn dat ze niet nagloeide.. Ja, dat betert nu, maar ’t zal me nooit helemaal meer loslaten.
-En hoe is de toestand nu ?
-Goed, onze nieuwe machine is nu eens zo groot als de vorige en de kwaliteit is er ook weer.
-Wie keurt die kwaliteit ? De Nationale Dienst voor Afzet van Land- en Tuinbouwproducten ?
-Neen, het zijn half-fabrikaten. De Afzet keurt slechts onbewerkte producten. De controleurs van onze klanten keuren onze waren, vooral de bacteriologische zuiverheid is niet altijd gemakkelijk te halen. Soms komen ze ook bij ons op ’t veld eens kijken.
-En de plannen voor de nabije toekomst ?
-We gaan ons nu weer wat meer op ’t kweken toeleggen en misschien wat meer daarin investeren. Zo kunnen we ook het risico wat spreiden. De brand heeft ons ook geleerd hoe kwetsbaar onze droogactiviteit kan zijn.
Bij ons laatste glas bier wensten we Henri en Annie ‘proost’ en veel succes met de groentenkweek en het groentendrogen toe en togen weer redactie-waarts.”
1986 – 3 januari : Nieuwjaarsreceptie Volksdansgroep Korneel
In de parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Zondag 5 januari : Jaarlijks Aperitiefconcert
Georganiseerd door de Sint-Niklaasparochie en de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia.
Het concert had plaats in de parochiezaal Kouter Leest die goed gevuld was.
Repertoire : “populaire volksmuziek”.
Na de openingstoespraak van Fons Verbruggen, in naam van de Sint-Niklaasparochie en de nieuwjaarswensen van spreker van dienst Jef Lauwers, opende St.-Cecilia o.l.v. Eduard De Maeyer met de “Lynwood”-mars van J. Ord. Hume.
Frans Violet dirigeerde “Cavatina”, muziekthema uit de film “The Deerhunter”.
“Rule Brittania” vulde nadien de zaal met statige en en plechtige klanken.
Eduard De Maeyer, Alfons Van Asch, Jan De Decker, Luc Vertommen en Johan De Win brachten solo’s en met een “Jager uit Kurpfalz” maar ook met “Only Love” werd er door de aanwezige Leestenaars enthoesiast meegeneuried.
Na het concert volgden de traditionele gelukwensen en werden de bloemetjes in het rond gestrooid. Ook de pastoor huldigde muzikanten en dirigenten en het concert werd afgesloten met een gesmaakt bisnummer.
‘De Band’ van januari ’86 over het Aperitiefconcert :
“Beethoven en Bach kunnen weer onder hun arduin. Het jaar van de muziek is afgelopen. Weinig van gezien, weinig van gehoord. Trouwens het ‘jaar van de jeugd’ verliep ook in pianissimo.Toch zie je hier en daar een organisatie die de jeugd en de muziek in het daglicht stelt. Niet alleen omdat beiden niet weg te denken zijn uit onze maatschappij.
Ook de fanfare van Leest heeft steeds voor een gezond jeugdbeleid gezorgd. En muziek maken dat kunnen ze zeker en vast. Vele Leestenaars kennen hun fanfare niet. Buiten hun dubbele wereldtitel en ettelijke ‘eerste prijzen’, is de fanfare niet alleen een geweldig wedstrijdkorps, maar ook een indrukwekkend concert-orkest. Dat hebben ze al een paar keer bewezen op hun Palmzondag-concert, de Kerkconcerten en het Aperitiefconcert.
Volksmuziek van de bovenste plank, zou je durven zeggen. Puur cultuur. En zeggen dat het maar ‘amateurkes’ zijn. Mensen zoals U en ik. Daarom bevelen we U aan om op zondag 5 januari 1986 eens een kijkje te komen nemen op het jaarlijks Aperitief-concert. Het is een organisatie van de Leestse Sint-Niklaasparochie. De Kon. Fanfare St.Cecilia uit Leest zal er concerteren.
Vorig jaar brachten ze reeds een sprankelend ‘Wienerconcert’ met werkjes van Strauss en Lehar. Dit jaar werd alle over een andere boeg gegooid. Het lichter genre werd aangesproken. Vele aanwezigen, en vooral de jongeren, zullen een hele resem populaire liedjes herkennen in het repertoire van hun fanfare.
…”
En dezelfde periodiek in februari :
“Rond Driekoningen zit Leest weer vol muziek. Kleine gabbers trekken van deur tot deur en teisteren de thuisblijvers met hun driekoningengezang. Hun moed en durf wordt beloond met een muntstukje of wat zoets en je wordt zelf innerlijk warm van de glunderende gezichtjes. Folklore ! Een begrip dat nooit zou mogen verdwijnen. Alle kinderen zouden terug moeten gaan zingen, dansen, vrolijk zijn ! Kind zijn ! Folklore, maar ook cultuur !
Rond deze tijd klinken de koperklanken weer door ons dorpje. Volksmuziek. Op het Aperitiefconcert waren weeral enkele honderden mensen afgekomen om de Kon. Fanfare Sint Cecilia voor de vierde maal in de Parochiezaal bezig te horen. Volgend jaar wordt het eerste lustrum gevierd. Een eivolle zaal ! Teveel sigarettenrook en luidruchtige stemmen. Dit was geen echt concertpubliek maar de volksmensen die nog echt met hun parochie, hun dorpke en zijn verenigingen begaan zijn. Mensen die van muziek en de sfeer daarrond houden.
Na de openingsspeech van Fons Verbruggen, in naam van de Sint-Niklaasparochie, sprak Jef Lauwers, onze spreker van dienst, onze nieuwjaarswensen uit, om daarna plaats te maken voor de Leestse muzikanten.
Onder leiding van Eduard De Maeyer werd gestart met de ‘Lynwood’mars van J. Ord Hume. Een mooie loper voor de volgende muziekstukjes. ‘Cavatina’, het muziekthema uit de gelauwerde film ‘The Deerhunter’, deed vele romantische zielen dromen van woeste, ongeschonden natuurgebieden vol rendieren, streepjes blauw en een lentezonnetje in de lucht.
Het was Frans Violet, himself, die het orkest door de moeilijke passages dirigeerde.
Een gans andere sfeer bracht ons het statig en plechtige ‘Rule Brittania’. Dit majestueuze bisnummer van ‘The last Night of the proms’ vulde gans de zaal met koper. W. Rimmer schreef een prachtstuk waar elke brassbandliefhebber de vingers van aflikt. En dan was het de beurt aan de solisten. Aardige jongens en meisjes die allen durven en kunnen blazen.
Natuurlijk telt de fanfare ook enkele van die cracks. In ‘Cornet Carillon’ mochten onze solisten Eduard De Maeyer, Alfons Van Asch, Jan De Decker, Luc Vertommen en Johan De Win de klokken luiden. En dat ze duchtig aan ’t zeel getrokken hebben, kon je uit het warme applaus uitmaken. De andere muzikanten kunnen natuurlijk ook blazen en dat lieten ze duideljk horen in ‘The Boy from Menaem’. Velen zullen dit werkje beter kennen als ‘Een jager uit Kurfalz’. Gordon Langford is wel één van de beste traditional-schrijvers en arrangeurs van het Britse eiland. Iedereen kent wel zijn ‘Fantasy on British Sea Songs’.
Wat ook iedereen kent is het BRT-feuilleton ‘Mistrals Daughter’. ‘Only Love’, het muziekthema van deze film is beter bekend onder de uitvoering van Nana Mouskouri. Vanaf zondag 5 januari kent gans Leest dit romantisch werk door de sublieme uitvoering van haar fanfare.
We zitten nu niet bepaald in het seizoen van ‘de bloemekes en de biekes’ maar toch moesten de muzikanten er ons mee kunnen plagen. Met ‘Bees-abuzzin’ liet Siebert de bijtjes op het publiek los. Enkele toeschouwers waren blijkbaar gestoken want ze klapten als gek in hun handen. Maar dat applaus was welkom, want er waren maar weinig muzikanten tegen de lamp gevlogen.
Tijdens het voorlaatste stuk moesten alle muzikanten uit hun pijp komen. De molen ging aan het draaien met ‘Hornpipe’. Op het laatste ging het er zo snel aan toe dat men de vingers van de solisten niet meer kon volgen. Maar niemand kreeg een bekeuring op overdreven snelheid. Als sluitstuk bracht de fanfare het populaire hitje : ‘The Floral Dance’. Kwistig werd er met bloemetjes gestrooid. Ook vanwege mijnheer Pastoor die de dirigenten Frans Violet en Eduard De Maeyer, en de muzikanten feliciteerde voor het artistiek hoogstaand concert. Mijnheer Pastoor gaf het publiek een stille wenk om aan de toog verder te klappen. Welke toog wisten we niet, maar we hebben er vele gezien.
De Voorzitter van de fanfare, Vic Verschueren, kreeg als dank een mooi boek. De muzikanten smeten er direct een bisnummer tegenaan. De ‘Hornpipe’ werd geestdriftig met handgeklap begeleid.
Een mooi concert, tevreden mensen. ‘Dat mochten ze meer doen in Leest’, zei iemand, ‘Ik wist niet dat we zo’n goeie fanfare hadden’, hoorden we iemand anders zeggen.
‘Het wordt tijd dat de fanfare eens wat meer optreed in Leest’. We zullen het onthouden !
Bart Lauwens.”
1986 – 6 januari : K.V.L.V. Les ‘Tapisserie’
Van 13 tot 16 u. in het Parochiecentrum.
Tapisserie : wandtapijt waarop streekboerderij of gevel wordt uitgewerkt.
(‘DB’, januari ’86) (ook deze les 13, 20, 27 januari)
1986 – 11 januari : Teerfeest Landelijke Gilde
Om 19 u. in de parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Vrijdag 17 januari : KWB bezocht Gevaert Fabrieken te Antwerpen.
Vervoer ging met eigen wagen. Samenkomst op het Dorp vanaf 08.00 u.
Het bezoek liep vanaf 09.00 u. tot 13 uur.
(Folder KWB, december ’85)
1986 – Zaterdag 18 januari ‘Groot Bal’ van CSC – SVV – SP
In zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat 6 Leest met het orkest The New Stars
Voorverkoop : 60 fr., ingang : 80 fr. Deuren : 20.30 uur, eerste dans : 21 uur.
Tevens gratis tombola. (Folder)
1986 – 20 januari : Kon. Fanfare St.-Cecilia werd VZW
Begin 1986 was de Leestse fanfare nog steeds een Feitelijke Vereniging. Omwille van de toenemende investeringen en de grote verantwoordelijkheden die bij het bestuur werden gelegd, werd al jaren onderzocht of de fanfare niet beter kon overgaan naar een vereniging zonder winstgevend doel. In 1986 werd de knoop doorgehakt en de vereniging zonder winstoogmerk werd opgericht op 20 januari 1986. De statuten verschenen in de bijlagen bij het Belgisch Staatsblad van 30 juli 1986 onder het nummer 21410 (85473).
De stichters-ondertekenaars van de V.Z.W. waren Vic Verschueren, August Lauwers, Johan Vandeputte, Diane Lammens, Yves De Wit, Hubert De Borger, Antoon Lauwens, Franky Lauwens, Jef Lauwers, Frans Violet, Pol Huybrechts, Bart Lauwens, Rik Lauwens, Jan Moons, Frans Piessens, Marcel Van Loo, Angèle Van Praet, Emiel Verschueren en Kamiel Verschueren.
(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)
1986 – 25 januari :Met de Kleinveebond ‘Het Rijke Nest’ naar ’s Hertogenbosch
De bus kwam de deelnemers om 6 u. ophalen aan de kerk te Leest.
In ’s Hertogenbosch wachtte hen een ‘grootse kleinveetentoonstelling’ waar de mogelijkheid geboden werd om zich rasdieren aan te schaffen : konijnen, kippen, duiven,…
(‘DB’, januari ’86)
1986 – 25 januari : Jaarlijks Ledenfeest van Vevoc
De leden kregen volgend menu voorgeschoten :
Aperitief Sky Blues, tomatenroomsoep met balletjes, mosselen met lookboter, Côte à l’Os Cheron Tyrolienne + kroketjes + groentenkrans, ijs met sabayon.
Dit alles tegen de democratische prijs van 600 fr. per persoon. Muziek : Discobar Antverpia.
1985 – Zaterdag 7 december : KWB – Rondgang Sinterklaas en Sportbal
’s Avonds was er in “Ons Parochiehuis” sportbal met DJ “De peelvogels”. De opbrengst kwam integraal de KWB sport ten goede.(‘Infoblad’ KWB, november ’85)
1985 – 8 december : Nieuws uit Chili.
“Lieve Familie, Medezusters en Vrienden,
Weer zijn de mooie kerstdagen dichtbij en past het dat ik U allen een zalig kerstfeest wens en dat Jezus ons vooral veel vreugde brengt. In alle landen is die gave het hoogst nodig.
Ook wens ik U allen reeds een zeer gelukkig nieuwe jaar en bid om Gods zegen in al uw ondernemingen. Hier zegt men : ‘en dat al uw wensen in vervulling gaan’.
Er is zeer veel tijd voorbij gegaan sedert mijn laatste schrijven en er is ook veel gebeurd maar het ontbrak me aan tijd om hierover te schrijven. We vierden onze stichter en onze verjaardag van de Hogar. De kinderen deden hun eerste communie . We deden mee aan prijskampen tekenen, athletisme, kunstarbeid met mooie prijzen. De bouw ging verder. Er stierven 2 oudjes en voor ’t ogenblik is er een zeer zwaar ziek. We zijn bezig een grote tombola te organiseren voor de bouw. Dan was het de Mariamaand van 8 november tot 8 december met dagelijkse gebeden, verkoop van kerstkaarten…Met de kinderen namen we deel aan een tentoonstelling van kunstwerken in Chillan (123 km ver).
De kinderen zijn volop in hun eindejaarsexamen. Dit jaar zijn er vijf die het 8e leerjaar beëindigen; Ja, ze worden al groot.
Een ander groot nieuws is het bezoek van de Paus aan Chili in maart 1987. Waarschijnlijk wordt dan pater Alberto Hurtado zalig verklaard. Dat zal voor ons in de Hogar de Cristo het hoogtepunt zijn in onze werking. Ik ben u al geëmotioneerd.
En nu een beetje nieuws over de bouw. – Het gebouw is volledig bezet, buiten en binnen. Van buiten is het ook volledig geverfd en zelf heb ik de hofkens al beplant en gras gezaaid. Nu zijn we de vloer aan ’t leggen : deze week zal dit af zijn. Nu volgt de installatie van al de trapleuningen en het afwerken van de trappen. We hopen dat dit voor einde januari af zal zijn. Dan moeten de lichten geïnstalleerd worden, dan radiators en de WC’s, lavabo’s en baden. Tot daar denk ik te geraken als ’t God belieft. Dan kom ik op verlof – april – mei. En dan hoop ik weer te rekenen op uw hulp om verder te kunnen want dan is er hier geen zaad meer in ’t bakje. We zijn ongeduldig in juni ’86 ten minste de polykliniek en één verdiep te kunnen in gebruik nemen. Met Gods hulp en uw milde giften hopen we verder te kunnen.
Officieel komt er van nergens niets. Dank bij voorbaat.
Beste wensen en tot binnenkort.
Juanita.”
(Brief van zuster Jeanne De Boeck)
1985 – 10 december – Gazet van Mechelen : Twee Herfstkampioenen te Leest
“Vele voetballiefhebbers vinden het al uniek dat een kleine deelgemeente als Leest twee voetbalteams binnen haar grenzen telt.
Wanneer beide ploegen er dan nog in slagen de titel van herfstkampioen in de wacht te slepen, dan mag dit wel als een uitzonderlijke gebeurtenis aanzien worden.
VV sloot haar heenronde in eerste provinciale af met een zege tegen Wijnegem. Vermits ook Schriek aan de winnende hand bleef wordt het een gedeelde eerste plaats. VV staat echter eerst dank zij het beter doelpuntensaldo. Zoals het de laatste weken meermaals gebeurde diende trainer Yvan Emmerechts weer aan zijn elftal te sleutelen. Ludo Goossens was onvoldoende hersteld van zijn vorige week opgelopen voetkwetsuur en ook Dirk Mottie moest met een lieskwetsuur verstek laten gaan. Vooral in de verdediging werd dit bij momenten sterk aangevoeld. Gelukkig voor geelblauw schudde doelman Spinnael vlak voor de rust enkele puike tussenkomsten uit zijn mouw om de verworven voorsprong te behouden. Aan het gekwetstenlijstje wordt nu wellicht Julien Van der Trappen toegevoegd die bij een contact de knie ernstig bezeerde. Positiever nieuws was het wederoptreden van Bart Hellemans kort na de rust. Met een prachtige kopstoot zorgde hij bijna voor het geruststellende doelpunt.
Ondanks het gelijkspel op Walem is SK ook zeker van de herfsttitel. Door het verlies van de rechtstreekse achtervolgers staat SK er beter voor. Uit zeven wedstrijden zonder nederlaag hebben de roodblauwen van trainer Deweerdt een tweepuntenkloof geslagen op Rapid en al vier op de nieuwe derde Tisselt. De zware inspanningen die door het SK-bestuur gebracht zijn schijnen nu ook hun vruchten af te werpen.
Bij beide teams bestaat de stille hoop dat voor hen de statistieken – die willen dat de herfstkampioenen ook meestal de nieuwe kampioenen worden – ook bewaarheid worden.”
Het SVV-bestuur en raadslid Jef Vloeberghen nodigden iedereen uit op een “speciale” avond.
“...vele mensen weten niet hoe zij met vis moeten omspringen om er een heerlijk gerecht van te maken. Een aantal mogelijkheden hieromtrent worden u op deze avond vol “zeevislekkernijen” uiteengezet. Als voorgerecht of lekker hapje, niet te versmaden met de eindejaarsfeesten in het vooruitzicht ! Ook deze keer gratis proeven van de bereide gerechten...”
Plaats van het gebeuren : zaal Sint-Cecilia en de inkom was gratis.('Voor Allen' en de folder)
1985 – 15 december : Kerstfeest van de KVG.
1985 – Zondag 22 december : Kerstfeest K.F. Sint-Cecilia
Dit vond, vanaf 15 uur, plaats in de zaal Sint Cecilia. De kinderen van de muzikanten en Ere-leden vanaf 2 tot en met 11 jaar hadden recht op een gratis kerstgeschenk.
(Omzendbrief 21/10/85)
1985 – 25, 25 en 31 december : KERST- en NIEUWJAARSDINERS
Gust Emmeregs en de Beheerraad van het Sportcentrum Leest nodigden iedereen uit om deel te nemen aan de Kerst- en Nieuwjaarsdiners in het restaurant van het Sportcentrum.
Het MENU :
-Aperitief – ‘Sportif’
-Zeevruchtencocktail
of
Toast met champignons in Roomsaus
of
Bootje van ½ Zeetong in kreeftensaus
-Wild-krachtbouillon of Witloofroomsoep
-Eendeborst met sinaasappelen
of
Hazerug Harlekijn
of
Fazant Brabançone (witloof en porto-saus)
of
Kalfsgebraad Orloff en champignonssaus
met kroketjes of aardappelpoffertjes
-Ijs met geflanbeerde mandarijntjes met koffie
of
Gelegenheidsgebak met mokka
of
Rijstkroketjes en abrikozensaus.
Prijs : 950 fr. (dienst en BTW inbegrepen)
(Folder Vriendenkring ZVK Leest)
1985 – Zaterdag 28 december : Turbo – Zaalvoetbal Wisseltrofee
Deze dag organiseerde het Mechelse ‘Turbo’ zijn tweede zaalvoetbalwisseltrofee in het Sportcentrum van Leest.
“Met dit sportief initiatief wil deze jonge vriendenclub uit Mechelen een beetje zaad in het bakje brengen om ook het volgende seizoen nog in staat te zijn zijn beste beentje voor te zetten. Naast deze financiële kwestie wil TURBO met dit tornooi echter ook bijdragen tot de fijne sfeer in Regio M. een voetbalcompetitie die wordt betwist tussen Mechelse jeugdhuizen en vriendenclubs.“
(Uit de programmabrochure)
Viseo haade het in de finale tegen de winnaars van vorig jaar Buffalo’s met 4-2.
Deze laatste ploeg haalde de Marc Aerts-beker binnen, zij scoorden de meeste doelpunten (27). (GvM,2/1/87)
“Op zondag 29 december organiseert ZVK Leest de zaalvoetbalbeker van Leest. Een zaalmarathon van 9 u. ’s morgens tot 23 u. ’s avonds.
Leestse verenigingen, families, voetbalclubs en andere mogelijke ploegen worden toegelaten op voorwaarde dat alle spelers op één na te Leest wonen, afkomstig zijn of getrouwd zijn met iemand van Leest. Veldvoetbalclubs mogen alleen Leestenaars opstellen. Alle ploegen dienen dus een spelerslijst op te stellen met adressen en eventuele verwantschap.
De eerste twaalf ploegen komen in aanmerking voor de prachtige wisselbeker die jaarlijks aan de winnende ploeg zal overhandigd worden. Het zal dus een Leestse dag worden waarop uw vereniging of ploeg niet mag ontbreken.
Verdere reglementering en informatie bij Van den Heuvel Jan, Kleine Heide 5 te Leest. Tel. 015/71.24.40.
De inschrijving wordt bekrachtigd door storten of betalen van 600 fr.
Sportieve groeten, het bestuur.”
(‘DB’, september 1985)
De deelnemende ploegen : Familie Selleslagh, Fanfare St.-Cecilia, Bareel, Louis Boy’s, Familie Muysoms, KWB, V.V. Leest, VK Wijk, Wijkduivels, Vicke Boy’s, DH’82, Vevoc.
De winnaar van het tornooi ontving de ‘Wisselbeker Vic De Maeyer’ en mocht deze behouden tot eind oktober volgend jaar.
Louis Vloebergh schonk ook twee bekers : één voor de beste doelman en één voor de topschutter van het tornooi.
(Folder Vriendenkring ZVK Leest)
De uitslagen zijn ons onbekend.
1985 – 31 december – Gazet van Mechelen : Leest redt kastanjelaar
“De werkgroep “Leefmilieu” van de Mechelse deelgemeente Leest prijst zich gelukkig nu men vanwege het stadsbestuur de verzkering heeft gekregen dat de mooie paardekastanje die tegen de kerkhofmuur aanstaat, niet wordt gerooid. Deze boom werd door de lokale werkgroep leefmilieu letterlijk en figuurlijk uit de brand gesleept.
Na een verslag door deskundigen is geconcludeerd dat de kruin van de boom langs de straatkant verlicht moet worden, een delicaat werk dat door de plantsoendienst zal uitgevoerd worden.
Een meer dan 100 jaar oude beuk aan het kerkhof is anderzijds door een oude zwaminfectie aangetast. Dat heeft de plantsoendienst reeds vroeger vastgesteld. Bijgevolg moet deze boom geveld worden.
Om estetische redenen zullen verder twee esdoorns die haast geen kruin meer hebben en nooit meer tot mooie bomen zullen uitgroeien, eveneens verwijderd worden.
De bomengroep op het kerkhof van Leest wordt nadien gerecontrueerd door aanplanting van twee of drie aangepaste bomen.
Al bij al blijft de werkgroep leefmilieu in Leest toch nog met enkele vragen zitten. Men vraagt zich af wie o.a. de onverantwoorde snoei van de beuken heeft uitgevoerd.”
1985 – Klein Brabant Vaartland : Sp. Tisselt blikvanger op VV Leest Voetbaltornooi
Enkel informatie over jaartal en onderschriften bij de foto’s :
-“De pre-miniemen van Sp. Tisselt, zittend, moesten ook onderdoen voor deze van Leest.“
-“Sp. Tisselt miniemen, zittend, niet opgewassen tegen deze van VV Leest.”
1985 – Vrijdag 6 december : CSC-Interwijkenkwis te Leest In de gymzaal van de Sted.Basisschool, Ten Moortele Leest.
1985 – Vrijdag 6 december : Felix en Clementine 40 jaar getrouwd.
Felix Van der Hasselt 45 jaar kerkzanger.
“Wat vrijdag 6 december 1985 in onze parochiekerk heeft plaatsgehad is wel een unicum in Leest en verre omstreken. ‘Terloops’ van de BRT had het moeten weten ! Een plechtige eucharistieviering leidde de feestviering in van Felix en zijn Clementine ’40 jaar in dezelfde boot’. Niet zo uitzonderlijk op zichzelf, ware het niet dat het familiekoor Vanderhasselt de H. Mis opluisterde. Inderdaad, hun zeven kinderen zongen voor hun ouders, familie en vrienden. En naar we vernamen deden Frans, Marcel, Ferdinand, Emiel, Willy, Denise en Imelda het prachtig. Een Vlaamse familie Trap !
Felix en Clementine wisten er eigenlijk niets van, want dat was het geheim van hun kinderen, ze zouden hun ouders verrassen door hun zang, en of ze het voor mekaar kregen !
En ge moet niet denken dat ze het daarbij lieten, want tijdens het feest hebben zij nog voor een verrassing gezorgd, want, door een orkest begeleid zongen zij het lievelingslied van hun ouders (het ‘Wolga-lied’ van Franz Lehar) en om te sluiten het mooie lied van vader Abraham ‘bedankt lieve ouders’. Wat Felix en Clementine toen van binnen gewaar werden zal wel niemand kunnen beschrijven.
Voorbije zaterdagavond zijn we bij Felix eens langs gegaan. Hij was alleen thuis, Clementine was bij de kinderen op bezoek.
-Wel, Felix, voor ons alleen thuisgebleven ?
-Ja, natuurlijk, een afspraak kom ik altijd na. En ’s zaterdags ’s avonds ga ik nooit weg, ik ken mezelf en ik wil zondagsmorgens fris en monter zijn om de hoogmis te zingen. Dat doe ik al vanaf ik voorzanger ben geworden. Weet ge, ‘k heb in de Bist gewoond, op Oxdonck en nu al 9 jaar in Heffen, maar waar ook, als ik de kerkklokken van Leest hoor, voel ik mij ineens tien jaar jonger !
-Ben je dan een echte Leestenaar Felix ?
-Mijn grootvader boerde in Oppem-Brussegem, op het ‘Hemelhof’, de prachtige hoeve die als decor dienst doet in de televisieserie ‘Een mens van goede wil’. Mijn vader is zo geboortig van Asse, heeft mijn moeder leren kennen die in Leest op de Withoeve opgroeide als kind van de familie De Boeck – Daelemans. Vader is er ingetrouwd. Ik werd als jongste geboren op de Withoeve op 29 januari 1915. Ik had 3 zusters en één broer.
-En hoe verliep uw jeugd Felix ?
-Als kleine knaap ging ik tot mijn tiende jaar naar de lagere school in Leest. Achtereenvolgens zat ik bij meesters Hellemans, Selleslagh en De Leers.
Als kleuter reeds verloor ik mijn moeder, daardoor en een beetje door toedoen van de toenmalige onderpastoor Cleeren kwam in in ’t pastoorsfabriekske (Klein Seminarie) van Hoogstraten terecht. ‘k Was er samen met pater Emmerechts en Charelke Lamberts, beiden reeds overleden. Een plezante vis in een pastoorsfabriek dat botert niet en op mijn dertiende hield ik het er voor bekeken en schreef ik vader, via een gesmokkelde brief, dat ik het er beu was en hij kwam me er dan ook weghalen.
Dan ben ik naar de St. Barbara Landbouwschool van Wetteren getrokken, maar daar ben ik ziek geworden tegen Kerstmis aan en moest naar huis met reumatische gewrichtsontsteking.
Het heeft een gans jaar geduurd eer ik daar van genezen was en zo was de school voor mij afgelopen en ik ben dan tot aan de oorlog op de boerderij gebleven.
-Genezen zult ge wel geweest zijn, want ge waart ook voetballer, is het niet ?
-Ah, ja, ik speelde toen bij F.C. Winkelstraat, een ploeg die uit acht gezinnen was samengesteld. Een vast terrein hadden we niet, zat er wat sleet op ons veld, dan trokken we een andere wei in…We waren aangesloten bij ‘Het Mechels Verbond’ en bij de derby Winkelstraat-Leest Heide liep ik er een beenbreuk op…en zo was dat voetbalhoofdstuk ook afgeschreven…
-En de oorlog goed doorgekomen Felix ?
-Wel, soldaat was ik in 1936 al, als mitrailleur. Ik werd de oorlog ook alrap gewaar als op de 10e mei 1940 een zeeschip op de vaart in Kapellen-op-den-Bos werd beschoten. ’s Anderendaags moest ik samen met onze Frans optrekken om onze eenheid, het 15e linie te vervoegen. En dat was niet simpel, want ’t heeft dagen geduurd eer we die tenslotte bij Aalst konden terugvinden. Alles bijeen is ’t goed afgelopen, ‘k heb de eerste Duitser gezien in Gistel bij de wapenstilstand.
-En hoe zijt ge nu feitelijk kerkzanger geworden ?
-Wel, vooral in Hoogstraten heb ik Gregoriaans leren zingen. Tijdens de mobilisatie in 1939 lag ik een tijd in Lixhe, tussen Luik en Nederlands Limburg, en daar hadden we een fanfare en een zangkoor opgericht. In die maatschappij was ik ‘grosse-caise slager’ en in dat zangkoor voelde ik me als herboren en weer zanger als in ’t Klein Seminarie.
Op een maandag in juni ’40 fiets ik, pas terug uit de oorlog, naar den Apers aan de brug om meel te bestellen. De mannen van ’t kerkkoor stonden daar aan Dore om te gaan
‘repeteren’ : koster Rheinhard, Bère Huys, Louis Verbruggen, meester Hellemans, Fons Verbruggen, meester Selleslagh, Charel Van Linden…Toen ik in ’t voorbijrijden riep : ‘moet ik komen helpen ?’ kreeg ik nog te horen : ‘waar zoude gij da geleerd hebben ?’
De zondag daarop stond ik op het hoogzaal. Na de Mis vroeg de koster me op zijn Mechels :
‘Wa hedde ga da gelierd ?’ ‘In Hoogstraten’. ‘Hedde ga in Hoogstrate gewest ? Kunde ga alle zondagen kommen ?’
En zo ben ik kerkzanger geworden. Van in 1940 ben ik dat blijven doen. Na meester Selleslagh ben ik dan voorzanger geworden, en ben nu zelf ook een voorzanger aan ’t opleiden en ik ben ondertussen al aan de 8e koster toe.
-Wat is er sinds toen vooral veranderd ?
-Wel, de vervlaamsing is wel de grootste verandering geweest. Vroeger, voor onze huidige pastoor, was alles Gregoriaans en hadden we iedere week repetitie, nu enkel nog voor de hoogdagen. De Vlaamse mis mag er zijn voor mij maar ik vind dat wat eentonig, een hoogmis moet voor mij gezongen en Latijns zijn. Hoogdagen van de zang zijn die waar de Lauda Sion en Te Deum in komt.
Felix staat op en plaatst een bandje in de cassettespeler, een opgenomen solonummer van hem in de leefkamer ‘Te Deum Laudamus…’ Dat is tegen dat ik het niet meer kan, zegt Felix, en met ‘hoogweerdig’ gaan ze heel de mis opnemen. Terwijl Felix de cassettespeler afzet, zien we eens rond en we bemerken twee foto’s : één van Kardinaal Daneels met onderschrift : ‘Aan Felix Vanderhasselt…,Kerkzanger vanwege Godfried Daneels – 26/6/1983’ en een mooie foto van de Leestse kerktoren…
Klaar om te hangen, ligt er een mooi versje, tijdens de familieviering voorgedragen door zijn lieve kleinkinderen :
‘Negen kindjes hier te saam
Zijn de trots van uw bestaan
Mogen wij nog vele jaren
Met uw bootje mede varen.’
Negen kleintjes op een rij, met in hun handjes elk een mooie rode roos, die ze dan mochten afgeven aan hun moemoe en vava, nadat ze hun mooi gedichtje hadden voorgedragen, dat door hun ouders zelf was samengesteld…dan hebben wij geen tranen gelachen, maar tranen geweend. De hulde die onze kinderen die dag ons hebben gebracht, was fantastisch, wij danken hen daarvoor, en wij zullen het blijven onthouden, ons hele leven lang, en geloof mij, het was om er koud van te worden.
Achter glas hangt er ook het ‘Huldegedicht’ samengesteld en geschreven door de ‘Pater’ en gezongen door onze kinderen :
‘Wie besloot ‘over veertig’ jaar te trouwen hand in hand ?
En wie bracht er zodoend in hun woning : kinderklank ?
’t Was de ‘Fee’
’t Was Felix met zijn vrouw Clementine. Beiden brachten de vreugde van ’t leven in ’t gezin.
Ja, wie reed er te paard met de melkkar : ’t allenkant ?
Wie probeerde de zang voor de hoogmis in de stal ?
’t Was de ‘Fee’
Van Felix, met zijn zangers-talent.
En hij zingt nu nog steeds in ons kerkje : ‘Te De-um’ – (Lau-da-mus)
En wie bracht er de pot aan ’t koken, jarenlang ?
Wie bewerkte de was van zovelen, met gezang.
’t Was ‘ons Moe’, Clementin, voor haar kroostrijk gezin.
Zij bezorgde alzo echte vreugde te bestaan.
En wie keert steeds nog door met de borstel huis en gang ?
En wie lust er nog telkens ‘zijn biertje’ na de zang ?
’t Is daarom, ’t is daarom, ons gejubel en zang.
Hij betracht nu met haar ‘Gouden Jaren’
‘Le-ve lang’.
-Felix, waar hebt ge uw Clementine leren kennen ?
-Ongeveer dezelfde mensen als die van ’t zangkoor speelden ook toneel in Rust-Roest. Toen we eens aan ’t repeteren waren bij meester Hellemans, die een piano bezat, was er ook een jong meiske bij die daar voor ’t eerste kwam zingen. Het was geloof ik voor de Filosoof van Hagem. ‘k Heb toen gezegd, maar niet gedacht : ‘dat wordt mijn vrouw, en zo is ’t gebeurd, op 12 december 1945.’
-En hoe gaat het nu in ’t kerkkoor Felix ?
-Ik zou graag wat meer zangers zien, zeker meer mannenstemmen kunnen we gebruiken. Mannen die graag zingen en willen leren beter te zingen. Zelf heb ik veel gezongen, in de kerk, maar ook op ’t straat, op ’t veld, in de stal en in ’t café !
De avond liep ondertussen ten einde, ons interview ook.
Felix vertrouwde ons nog toe dat het hem veel deugd gedaan heeft. ‘Te weten dat ge nog zoveel vrienden hebt’.
Naast de viering in familiekring van 6 december was er ook een receptie door het kerkfabriek de daaropvolgende zondag, gevolgd door een avondlijk feestje voor de vrienden (die ons wisten te vertellen dat Felix en Clementine er verstand van hebben en het een gezellige avond was).
We wensen Felix en Clementine nog het allerbeste ! en tot binnen 5 jaar bij het gouden zangers-jubileum !” (‘DB’)
Felix Van der Hasselt was te Leest geboren op 29 januari 1915 en hij overleed thuis in familiekring op 14 augustus 1994 :
“Hem was gegund een sterk gestel met bovendien een stem die klonk.
“Talenten…en iemand van ’t volk’, voelde zich goed in zulk een vel. Hij boerde voor den boterham, maar zong bijna zijn leven lang en meestal was het God ter ere.
Hij zong op zondag en bij Requiem; hij zong vooral latijns gezang. Vereerd met ‘goud’ werd zulke stem.
Zij die achterblijven verloren een mens, een unieke mens. Maar de geest in hem, waardoor hij dacht en sprak en zong en kon beminnen, blijft leven in zijn nabestaanden.
Wie in de geest gelooft, hij leeft, al gaat zijn lijf ten onder.
En wie zo leeft, hij sterft nooit; en dat is : ‘eeuwig’.”
(Uit zijn gedachtenisprentje)
Clementine Selleslagh was te Leest geboren op 29 november 1924 en overleed op 28 februari 2004 in het A.Z. Sint-Augustinus te Wilrijk.
“Moe, levenslustig-, plichtsgetrouw, hardwerkend voor je gezin, altijd tevreden en nooit moe. Zo hebben wij je gekend. Je hebt in al je werk en zorgen zo weinig voor jezelf gevraagd, maar stil je eigen leed verborgen in je moederhart dat zwijgt en draagt.
Een moeder om U tegen te zeggen. Je was een voorbeeld voor ons en zovele anderen, tot op die éne dag, want onze va was niet meer. Je werd ziek, kwam er gedeeltelijk weer bovenop maar…weg was je glimlach, weg was de moed, om nog voor iets te vechten. We herkenden je niet meer. Gesloten, stil en gelaten, starend door het venster hadden wij geen vat meer op jou. Je werd zo verschrikkelijk moe maar eindelijk kan je rusten, voorgoed.”
(Pakkende woorden uit haar doodsprentje)
Foto’s :
-De ploeg van FC Winkelstraat in 1937 met als vierde van links bovenaan Felix Van Der Hasselt.
Vic Verschueren, voorzitter van de K.Fanfare St.-Cecilia met zes van zijn zeven muzikale zonen in 1979. Van l. naar r. : Emiel, Hans, Kamiel, Vic, Luc, Hendrik en Jan. Jurgen, de zevende zoon, was toen nog te jong om in de fanfare mee te spelen. (Foto : ‘Leest in Feest’)
1985 – 17 november : Nationaal Congres van “De Groene Kring”
Belgische Boerenbond in het Sportcentrum Leest.
1985 – 19 november – GvM : VOETBAL TE LEEST
“Het Leestse voetbal kent momenteel mooie ogenblikken. Twee voetbalploegen in een klein dorp die toch in staat zijn in hun reeks de leiding te behouden of te nemen.
VV voert reeds verscheidene weken de lijst aan in eerste provinciale en blijft daar ondanks het doelpuntenloos gelijkspel op Merksplas. Ondanks dit eerste puntenverlies op verplaatsing toch tevredenheid bij de VV-trainer Yvan Emmerechts : ‘Positief is het gewonnen punt in een gelijkopgaande partij met enkele mooie kansen aan weerszijden maar zonder doelpunten.
Dit is een goede zaak vermits onze rechtstreekse achtervolger Edegem een eerste nederlaag diende te inkasseren. Minder prettig is het uitvallen van Bob Stevens met kniekwetsuur, waardoor in de ploeg enkele verschuivingen moesten plaatsvinden.”
Door een afgetekende zege tegen Jimboys en een nieuwe nederlaag van Rapid komt SK mee aan de leiding in vierde provinciale. SK ondervond wel wat tegenstand om het verweer van Jimboys te overwinnen. Met een doelpunt voor en een na de rust rolde Dirk Van Dam die weerstand op. Ronny De Smedt met een zuivere hattrick en Luc Lettanie zorgden nadien voor de ruime winstcijfers.”
1985 – Zaterdag 23 november : ‘Tuimeling’
Chiro en Oud-Chiro van het gewest Zenne organiseerden voor de 3de maal een ‘Tuimeling’, zang- en animatie-avond gevolgd door een bal om 19.30 u. in zaal Alpenhof te Heffen. Vevoc verzorgde die avond de tap.
(Brief aan alle Vevocleden van 12/11/85)
1985 – 23 november : VV won Leestse dames-derby
“Het gaat momenteel niet alleen de mannen maar ook de dames van VV Leest voor de wind. Zaterdag wonnen zij op het terrein van buur SK immers het Leestse derby.
Na een vroeg doelpunt van Huys verdubbelde De Nijn omstreeks het kwartier de score. Net voor rust legde Fierens de 0-3 eindcijfers vast. Door deze overwinning blijven ze met één wedstrijd minder op twee punten van Oosterloo.”
(GvM, 28/11/1985)
1985 – 23 en 24 november : Teerfeest K.F. Sint-Cecilia
Programma zaterdag :
14.30 u. : bijeenkomst lokaal Sint Cecilia. Muzikanten in uniform.
14.45 u. : stoetsgewijze naar de kerk.
15 u. : eucharistieviering voor de overledenen en daarna stoetsgewijs naar lid herbergier Vic De Maeyer.
16.30 u. stipt : banket.
Programma zondag :
11.30 u. : biefstuk + brood + koffie in het lokaal.
12.45 u. : optocht naar Leest-Heide. Bezoek aan de leden herbergiers met politiebegeleiding.
17 u. : banket met op het menu : roomsoep, ½ kip – sla – appeloes – aardappelnootjes, gebak en koffie.
Prijs biefstuk : 150 fr., prijs banket : 350 fr.
Muzikanten mochten gratis deelnemen maar dienden zich in te schrijven.
(Omzendbrief van 21/10/85)
In’Toeters en Trompetten’ (jaargang 6, nr.1) vonden we volgend verslag :
Teerfeest
“Leest is toch een uniek dorpje. Met zijn tweeduizend inwoners telt deze kleine deelgemeente twee voetbalclubs die beiden herfstkampioen zijn, enkele andere bloeiende verenigingen en vooral een geweldige muziekvereniging met een internationaal palmares.
Als dan alle verenigingen een handvol belangrijke jaaractiviteiten hebben, dan begrijp je pas dat elke weekend in Leest gefeest wordt. Misschien geraakt de Leestenaar niet verzadigd of zijn wij een speciaal ras ? Een buitenstaander kijkt raar op als hij de feestkalender van de gemiddelde inwoner van Leest voor ogen krijgt .
Maar tijdens het weekend van 23 en 24 november hadden velen onder ons het vrij makkelijk om een keuze te maken. De jaarlijkse teerfeesten van onze fanfare bracht onze grote fanfare-familie weeral eens bij elkaar. Op vrijdag 22 november, kregen de trouwe spaarders van onze Smurfenspaarkas een extra centje toegestopt om dit feestweekend zonder al te veel financiële problemen door te worstelen.
Zaterdagnamiddag om 14.30 uur verscheen iedereen mooi uitgedost in ons lokaal ‘St.Cecilia’. Na de warming-up schoten we uit onze startblokken en vatten de feestelijkheden aan met een eucharistieviering. Zoals de traditie het wil doken we achter de mis met marsmuziek het lokaal binnen van ons lid, Vic De Maeyer.
De geuren van het banket lokten ons naar de feestzaal waar iedereen vlug een plaatsje zocht om zich aan de heerlijke spijzen te goed te doen. Er waren zelfs enthousiastelingen die direct na de eucharistieviering hun stoeltje gingen warm houden. Maar er was plaats genoeg.
Tijdens het aangepaste jaarverslag werd het ‘Cecilialied’ door iedereen uit volle borst meegezongen. Na de feestdis startte het familiebal en hoe later het werd hoe losser het eraan toeging. Er werd zelfs een demonstratie ‘catch’ gegeven. Kortom iedereen kwam aan zijn trekken.
Op zondagmiddag 24 november krijgen muzikanten en ingeschreven ereleden een biefstuk voorgeschoteld. Een heerlijke kop koffie doet de naweeën van de vorige avond voorgoed wegebben en na een kleine opkikker wordt er verzameld voor de optocht.
Deze trip speelt zich altijd af tussen het dorp en de ledenlokalen op de Heide. Juleke had zijn roskes mobiel gemaakt en vloog af en toe tegen 120 over het traject. Onderweg werd er even halt gehouden om bij Polle van Soeike (gesneuveld tijdens de eerste feestdag) een bekend treurlied te spelen. In de herbegen op ‘d’Aa’ zorgde de jeugd voor de muzikale intermezzo’s. Volgend jaar zal er waarschijnlijk een nieuw repertoire opgesteld worden.
De aftocht werd geblazen en de terugweg telde meer bochten als voorheen.
De vrouwen, moeders en lieven werden muzikaal opgehaald bij Vic De Maeyer zodat iedereen om 17.00 uur aan tafel kon. Enkele feestvierders hadden blijkbaar wat diep in het glas gekeken want ze beweerden een zwervende ‘paravent’ (tochtscherm) te zien.
Toch moet het scherm magische krachten bezeten hebben want ’s avonds laat bevond het zich in de herberg van Vic De Maeyer.
Na de maaltijd zorgden enkele bestuursvrouwen voor een plezante kwis.
De vroegtijdige vertrekkers hadden weeral ongelijk want deze tweede feestavond werd nog een enorm succes.
’s Anderendaags kwamen de doorzetters nogmaals bij elkaar om als het orkest ‘De mannen van den 3de dag’ een laatste optreden te geven.
Volgend jaar zal de animatie nog meer opgedreven worden zodat we als één grote familie het feest van Sint Cecilia met een droogje, een natje en een lachje kunnen vieren.”
De Smurfenspaarkas
Deze spaarkas van de ‘Blekken’ werd, onder auspiciën van het bestuur, gesticht op maandag 5 december 1977. Door te sparen steunden de leden het ‘instrumentenfonds’ van de fanfare. Om de 14 dagen werd het ‘houten bakje met gleuf’ gelicht en de gelden gedeponeerd op een rekening van de A.S.L.K (kantoor Wilfried Van Praet).
De uitbetaling der spaargelden gebeurde op de feestdag van de Heilige Cecilia (teerfeesten), echter zonder de interesten, die gingen volledig naar het instrumentenfonds.
(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 6, nr.1)
1985 – Zaterdag 30 november en zondag 1 december :
6de Hobbytentoonstelling SP-CSC
In zaal Sint-Cecilia, met drankgelegenheid en verkoop van pannenkoeken.
Openingsrede door de heer G. Joris, schepen van onderwijs.
Standhouders : postzegelclub A. Spinoy, J. De Schouwer (beeldhouwen), E. Vloeberghen (diaclub CEDEF), S.I.T.O.+S.M.S.1 (meubelmaken, publiciteit, binnenhuis, plastische kunsten),
S.T.I.M. (macramé, kantklossen, weven, informatica, gezins- en sanitaire hulp), M. Aerts (prentkaarten), S. Schaepherders (beeldhouwen), M. Van Camp (wereldreizen), J. Van Dijck & R. Nuytkens (dia’s) en A. Machiels (cactussen).
Het Humanistisch Verbond was vertegenwoordigd en er was tevens een Boekenstand.
1985 – Zaterdag 30 november : Jaarlijkse Dansavond Vevoc
In de parochiezaal. (Brief aan alle Vevocleden van 12/11/85)
1985 – December : In de periodiek van de Leestse fanfare verscheen een verslag over :
ABSENTEISME
“Enkele jaren geleden werden de muzikanten nog uitbetaald volgens het aantal aanwezigheden op repetities en concerten. Zo ontvingen ze een kleine som dat als drinkgeld fungeerde voor de teerfeesten.
Dit uitbetalingssysteem werd afgeschaft om verscheidene redenen. Toch bleef men op het teerfeest de namen afroepen van personen die steeds of bijna op alle manifestaties aanwezig waren.
Louis Verschuren (de Witte van den Do) was daar ‘ne krak’ in. Hij gaf steeds het goede voorbeeld aan de muzikanten en de jongeren door altijd op tijd op de repetities te zijn en daarbij geen enkel evenement over te slaan.
In 1985 waren André Walschaers en Franky Lauwens diegenen die het meest (en soms het laatst…) op de repetities aanwezig waren. Wij bedanken ze hiermee voor hun inzet en enthousiasme.
Dit jaar heerste er toch een malaise wat betreft het absenteïsme op de repetities. We begrijpen dat het tijdens de examenperiodes uiterst moeilijk is voor de schoolgaande muzikanten om aanwezig te zijn op een herhaling. Maar wie enkele uurtjes ontspanning wil hebben, kan die gerust op de repetities vinden.
Sommige muzikanten vinden het blijkbaar niet nodig om geregeld naar de herhalingen te komen nu er direct geen wedstrijd voor de boeg ligt. Toch willen we hier aanstippen dat er steeds moet geoefend worden willen we nog een respectabel muziekpeil aanhouden. Optredens als het Nieuwjaarsconcert en het Palmzondagconcert mogen niet als tussendoortje aanzien worden. Het zijn volwaardige concerten die degelijk moeten voorbereid worden en een breed publiek moeten aanspreken. Het is dus belangrijk dat we naar de repetities blijven komen en thuis geregeld herhalen om samen naar een beter orkest te groeien. Er zijn muzikanten die elke week trachten te komen t.o.v. anderen die schijnbaar de moeite niet doen of liever wegvluchten. Het is begrijpelijk dat een bestuur dan stemmen hoort van verontwaardigde muzikanten die altijd aanwezig zijn en gratis mogen deelnemen aan het jaarlijks banket terwijl opvallend-afwezigen ook van die service kunnen genieten zonder offers te moeten brengen.
Misschien zullen de muzikanten volgend jaar hun ‘teerfeest’ moeten betalen volgens het percentage dat men scoort wat het afwezig – zijn betreft.
Maar laat dit niet de enige reden zijn om voortaan weer naar de repetitie te komen. Wij zijn nog steeds één grote muziekfamilie die samen moet leven en samen groeien naar een (h)echte groep. Het samen repeteren en musiceren zal daartoe veel bijdragen. We hopen dat men in 1986 meer gestimuleert zal zijn om aanwezig te zijn. Let’s stick together !”
(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 6, nr.1)
1985 – December :
Het bestuur van de K.F. St.-Cecilia en hun functies en familiebanden…
Ere-Voorzitster : Mevr Angèle Piessens – Van Praet.
Ere-Voorzitter : Frans Piessens (afgevaardigde-beheerder van de N.V. Pol Piessens).
Voorzitter : Victor Verschueren (zit met 4 muzikale zonen en 1 schoondochter in het orkest-zie foto).
Ondervoorzitter : August Lauwers (is ook feestleider en verantwoordelijke van de uniformen).
Secretaris : Johan Vandeputte (stelt de agenda op en doet de administratie -briefwisseling).
Secretaris : Diane Lemmens (echtgenote Van Medegael, verzorgt de briefwisseling aangaande de Ceciliafeesten en de I.C.W.).
Verslaggever : Jozef Lauwers (commentarieert alle optredens of feestelijkheden).
Penningmeester : Yves De Wit (staat in voor de financiën).
Lid : Bert De Borger (verantwoordelijk voor de muziekpartituren en is wijkmeester).
Lid : Leopold Huybrechts ( (zorgt voor het drukwerk).
Lid : Bart Lauwens (verantwoordelijke uitgever van Toeters en Trompetten).
Lid : Antoon Lauwens (archivaris).
Lid : Franky Lauwens (wijkmeester).
Lid : Hendrik Lauwens (wijkmeester).
Lid : Jan Moons (wijkmeester).
Lid : Marcel Van Loo (wijkmeester en vaandrig).
Lid : Emiel Verschueren (verantwoordelijke van de instrumenten).
1985 – 16 en 17 november : Rust Roest bracht ‘Onder Ons’.
Eigentijds, ontroerend en pittig volkstheater door R. Verheezen.
In de gemeentelijke basisschool, Ten Moortele 2, Leest. Inkom : 100 fr., VVK : 80 fr.
(‘DB’, november ’85)
“…Het stuk verhaalt de wederwaardigheden van een volksfamilie, met haar mooie en droeve gebeurtenissen.
‘Rust Roest’ heeft de laatste jaren genoeg bewezen dat ook amateurs ‘ernstig’ toneel kunnen brengen. Zij zullen dit met ‘Onder Ons’ nogmaals bewijzen. Deze voorstellingen zijn voor hen een springplank naar de viering van hun 65-jarig bestaan, volgend jaar in november.
Onder de leden bevinden zich nog steeds twee stichters, nl. de erevoorzitter Alfons Hellemans en de ere-ondervoorzitter J. Publie.
In de hoofdrollen : Renild Polfliet en Toni Peeters, een technische ploeg o.l.v. Fik Diddens en in een regie van Guido Hellemans.”
(GvM, 13/11/85)
“…TROUW, DANKBAARHEID en ENTHOUSIASME zijn, respectievelijk volgens André Demedts, mijn oud directeur Kan. Ir, Vermandere en mijn artistieke collega Wim Jacobs, basisgegevens voor een leven met ‘niveau’.
Wij DANKEN met innigheid al de toeschouwers van ‘Onder Ons’. Het toneelstuk van Staatsprijswinnaar René Verheezen, dat wij met enorme bijval tweemaal te Leest hebben opgevoerd. Dit succes was voor een groot deel te danken aan het talent van de hoofdrolspeelster Renild POLFLIET, die in zulke rollen moeilijk te overtreffen is, bijgestaan door een selecte groep acteurs en actrices. Heroptredens volgden dan ook te Kapelle-op-den-Bos en te Heist-op-den-Berg. Er zat nog meer in, maar wij moesten reeds denken aan ons volgende seizoenstuk, dat gewoontegetrouw van een totaal andere aard zal zijn. Dit omdat afwisseling verstarring kan vermijden en verrijking in de hand werken…”
(Guido Hellemans in ‘DB’, van maart ’86 bij de voorstelling van ‘Antigone’.)
Renild Polfliet – Geboren te Lembeek op 31 maart 1946.
“Wellicht mede door het feit dat Renild afstamt uit een geboren ‘komedie-familie’ is het verklaarbaar dat haar speelstijl zeer natuurlijk en vanzelfsprekend is. Aanvankelijk speelde zij een drietal jaren in de Leestse B.J.B. Vanaf 1965 werd Renild lid van Rust Roest met als eerste rol ‘Grace, de oudste dochter’ in ‘Patsy’. Sindsdien heeft zijn op drie volavondstukken en één eenakter na, onafgebroken meegespeeld. Meer bepaald 37 personages, naast uitbeeldingen in de Hanswijkprocessie, kwissen, stoeten,…
Daarnaast is Renild fysiek sterk, want ze neemt jaarlijks deel aan grote wandeltochten wat haar toneelbeweeglijkheid en natuurlijkheid zeer ten goede komt.”
(Guido Hellemans in ‘Rust Roest Ontmaskerd, Deel II’)
Foto’s :
Boven : Jan Emmeregs, Hilde De Kock, Willy Keysers, Raf Scheers, Fik Diddens, Nicole Van Gindertaelen, Vera Moernaut en Guido Hellemans.
Onder : Toni Peeters, Marc Windelen, Renild Pofliet, Marcel Verwerft, Jaak Publie en op de foto prijkend René Verheezen.
-Renild Polfliet.
(Foto’s : ‘Rust Roest Ontmaskerd’, 1986 van Guido Hellemans)
1985 – 2 november : Groot bal met de Strangers in het Sportcentrum
1985 – 2 november : T.D. van K.L.J. Groene Kring Mechelen
In zaal St.-Cecilia te leest. Begin 20 uur. Inkom 60 frank.(Affiche)
1985 – Zaterdag 2 en zondag 3 november : Mossel- en Steakfestijn
In het chalet van V.V. Leest.
“Vanaf 12u tot 21u serveren wij die dagen voor u de lekkerste supermosselen zoveel u lust (wie ze al geproefd heeft weet hoe super ze bij ons zijn), de malste biefsteak (met sla of champignons) en stoofvlees.”
Prijzen :
-mosselen met frieten of brood : 250 fr.
-biefsteak met frieten : 275 fr.
-Stoofvlees met frieten : 200 fr.
In al deze prijzen was een consumptie inbegrepen. Kinderen (-12) kregen 100 fr. vermindering. Er was ook soep en nagerecht te verkrijgen. (Folder VV)
1985 – Donderdag 7 november :
Kaasavond van SP- CSC-bestuur Leest
In samenwerking met specialisten van het Nederlands Zuivelbureau.
In zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat 6. (‘Voor Allen’, 7/9/85)
Er mocht gratis geproefd worden en ook de inkom was gratis. (Folder)
1985 – 7 november – Gazet van Mechelen : De oude Diddens-stam
Hendrik Diddens publiceerde zopas een nieuwe studie over wat hiji noemt : de oude Diddens-stam te Leest.
Het gaat hier over negen opeeenvolgende generaties in de rechtlijnige afstamming voor alle huidige Diddensen.
De oudst gekende stamvader is Franciscus Diddens. Hij werd omstreeks 1540 geboren.
Hij trouwde met Johanna Verlynden in de Mechelse Sint-Romboutskerk, maar verhuisde na de geboorte van hun eerste kind naar Leest, vanwaar hij klaarblijkelijk afkomstig was.
Sindsdien volgden de Diddens-geslachten elkaar ononderbroken in het Zennedorp op tot ongeveer 1880. Pas dan begon de eigenlijke uitzwerming. Maar thans leven te Leest nog Diddens-nazaten die rechtlijnig de 12e generatie uitmaken van het oudst gekende stamouderpaar Diddens-Verlynden.
In deze prettig geïllustreerde brochure van 44 blz. In A4”-formaat behandelt Hendrik Diddens de verschillende takken van de Diddens-stamboom en weeft daardoorheen tal van anekdootjes en wetenswaardigheden die de leesbaarheid van zijn werkje stellig ten goede komen, o.m. met betrekking tot de “deserteur onder Napoleon”, het honderdjarige Moederke Diddens uit Duffel en de grootvader van Jan en Fons Diddens, de vermaarde internationale voetbalspelers van het Racing Mechelen uit de jaren twintig.
Wie belangstelling voor de brochure van Hendrik Diddens heeft, kan terecht bij de auteur Landbouwstraat 98 te Mechelen. Prijs 100 frank.”
1985 – Zaterdag 9 november :
4de Kaartwedstrijd “whist” van de Sted. Basisschool
Voor 30.000 frank aan prijzen met o.a. een fiets en een draagbaar televisietoestel wierp de Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool in de weegschaal op deze 4de kaartwedstrijd die plaatsvond in de gymzaal van de school in Ten Moortele.
Inschrijfgeld bedroeg 80 frank en elke tafelwinnaar had gegarandeerd prijs.
Zoals de voorgaande jaren was de opbrengst bestemt voor het fonds voor aankoop van bijkomend materieel voor de kleuters en de leerlingen. (folder)
1985 – 9 november : Mutualiteitsavond van SP
Alle bestuursleden werden tegen 19 u. uitgenodigd om te komen luisteren naar het werkingsverslag en een overzicht van de mogelijkheden van de Socialistische mutualiteit ‘De Voorzorg’. Ter gelegenheid daar werd een lichte maaltijd aangeboden.
(‘Voor Allen’, 7/9/95)
1985 – 11 november : Herdenking Wapenstilstand
Zoals elk jaar herdacht NSB Leest de wapenstilstand 1918.
Programma :
09u15 : Bijeenkomst in het lokaal.
09u30 : Aankomst van de gemeenteraadsleden.
09u45 : Vertrek naar de kerk begeleid door de K.F.St.Cecilia Leest.
10u00 : Plechtige h. Mis voor de overleden wapenbroeders.
10u45 : Neerleggen van bloemen aan het monument der gesneuvelden en overleden makkers door dhr Jos Van Roy oud-burgemeester.
Te Velde.
Toespraak door de secretaris (G.Veiller) van de Nat.Strijdersbond Leest.
Uitreiking eervolle onderscheiding.
Vaderlands lied.
11u45 : Samen naar het lokaal waarna biefsteak met boerenbrood en koffie.
16u45 : Bijeenkomst leden en dames in het lokaal.
17u30 : Eetmaal, gevolgd van traditionele tombola.
Op het menu : forel met vincentsaus en picolo – ossestaartsoep – ossetong met medeirasaus en puré – rijstschotel met fruit en slagroom.
(folder ondertekend door voorzitter Eug. Van Beersel en secretaris-penningmeester Georges Veiller)
De secretaris-penningmeester had in een andere folder iedereen met aandrang uitgenodigd om, samen met de oudstrijders, plichtsgetrouw hulde te brengen aan de gesneuvelden en overleden wapenbroeders :
“Wij moeten aan de jongere generaties bewijzen dat de oorlog 1940/45 zomaar geen kort avontuur was, maar dat hij in feite bloediger was dan de eerste wereldoorlog. Zulks wordt duidelijk bewezen, wanneer wij het aantal gesneuvelden van beide oorlogen vergelijken in verhouding tot de tijdsduur en de uitslag is werkelijk verrassend.”
1985 – 13 november :
Gouden huwelijksjubileum van
Theo en Maria Van Hoof – Van der Zeyp.
Ze woonden in de Poreistraat te Hombeek.
Theo was afkomstig van Leest en daar geboren in januari 1908 en Maria was van Hombeek, geboren in augustus 1911. (KH)
1985 – 16 november – Gazet van Mechelen : Bomen vellen
“Op het kerkhof te Leest werden enkele dode en zieke hoogstammige bomen gerooid.
Daarrond waren er nogal wat vraagtekens.De rooiiingswerken gebeuren uit veiligheidsoverwegingen in samenspraak met de stedelijke milieuraad en het bestuur voor monumenten en landschappen.
Twee beuken en twee paardekastanjes dienden te worden verwijderd en op
suggestie van de dienst monumenten en landschappen dienen ook twee esdoorns op de grens tussen pastorietuin en kerkhof, te worden geveld.
Er dient een heraanplanting met lindebomen in leivorm te gebeuren, teneinde het estetisch karakter van het kerkhof te ondersteunen.
Daartoe zullen 11 lindebomen heraangeplant worden.Het noodzakelijke rooien van de hoogstammen heeft te maken met ziekte van sommige bomen en gevaarlijk overhellen van andere bomen.
De beplantingsdienst zal zo snel mogelijk de heraanplanting met lindebomen uitvoeren. Bovendien zal de grote linde aan de andere kant van het kerkhof grondig verzorgd worden.”
1985 – Zaterdag 16 november : Will Tura in Sportcentrum Leest
Ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan van Voetbalclub F.C. De Statie (met gelijknamig lokaal in Heffen-Blaasveld) haalde men Will Tura met zijn Show-Orkest naar Leest.
In ‘De Band” beschreef Georges Herregods de geschiedenis van het Kostershuis.
Het KOSTERHUIS
“Op de plaats waar thans het gemeentehuis met aangebouwd schoolhuis staat, stond vroeger het ‘kosterhuis’. Het werd gebouwd in 1638 op een stuk grond van 64 roeden, behorende voor de helft aan de kerk en voor de helft aan de H. Geesttafel (het werk van de armen, na de Franse revolutie werd dat het Weldadigheidsbureau, de toenmalige Openbare Onderstand).
…”item nog heeft de kerk samen met de H. Geest een huys met hofken tot Leest aen de Plaetse, wordt bij den koster bewoont en bij promissie hem gegund, mits zijnen dienst weldoende is…” zo lezen wij in de rekeningen van de kerkfabriek en van de H. Geesttafel uit 1639, 1640.
Wat het bouwen van dat huis gekost heeft, vinden we terug in de rekeningen van 1636 en 1642 : 304 gulden 16 stuyver in totaal : 222 gulden aan de kerk en 82 gulden aan de H. Geest. Het Kostershuis behoorde dus voor de helft aan de kerk en voor de helft aan de armen.
“Cette maison appartient donc à l’église et aux pauvres”, schrijft pastoor Hermans op 19 juli 1834 in een brief aan de aartsbisschop Engelbertus, “et le clerc l’a occupée après comme avant la révolution francaise” (de koster heeft er in gewoond zowel voor als na de Franse revolutie). Diezelfde brief vermeldt ook dat dit huis in 1829 in twee werd verdeeld, het ene gedeelte liet men aan de koster, het andere deel werd gebruikt als gemeentehuis, omdat men toen dacht, schrijft de pastoor, dat het gemeentegoed was. Men heeft zelfs in 1829 een school gezet op datzelfde terrein, en ook die school heeft men in twee delen gesplitst : een deel dat dienst deed als schoolgebouw, het ander deel doet dienst als wachtlokaal met politiekamer voor de militairen.
Vermits de koster terzelvertijd ook schoolmeester was, deed de woning van de koster bijgevolg ook dienst als huis van de schoolmeester. (Voor het schoolgebouw er stond gaf de koster schoolonderricht in het kostershuis zelf.)
Om later moeilijkheden te vermijden wijst pastoor Hermans de gemeenteraad, aan de hand van de rekeningen van de kerkfabriek, op de ware eigenaars van deze grond, en hij komt met hen tot een overeenkomst “ à l’amiable” . Zo wordt op 23 maart 1846 de grond waar het gemeentehuis op staat en school (1 a 14 ca) overgegeven aan de gemeente. De gemeente van haar kant zal jaarlijks een eeuwigdurende rente van 15 frank betalen, de helft aan de kerkfabriek en de helft aan het bureau van weldadigheid. Dit wordt ondertekend door notaris Premie, burgemeester Carolus Wouters, de schepenen J.P. De Keersmaecker en Carolus Coeckelbergh, Gabriel Hermans pastoor, Engel Verschueren kerkmeester, August Premiesen, J. Steenam en B. Dierckx administrateurs van het bureau van weldadigheid. Petrus Demaeyer kerkmeester, met als getuigen Johan Selleslagh, herbergier en landbouwer, en Adriaen De Wit veldwachter. Koster Martinus Moortgat mag het kostershuis blijven bewonen, op conditie dat hij “de kinderen van de ouders staende op den arme gratis zal onderwijzen.”
In 1879 hebben we de schoolstrijd. Meester Dumont komt naar Leest als onderwijzer van de gemeenteschool.
In 1882 komt er een nieuw gemeentehuis met schoolhuis, dat in ’t vervolg door de gemeenteschoolmeester zal worden bewoond : meester Dumont, na hem meester Moons en meester De Leers.
De nieuwe koster Petrus Jozef Hellemans, die terzelfdertijd onderwijzer werd in de Parochieschool, nam zijn intrek in het huis op de Dorpsplaats, waar Fons Hellemans nog vertoeft.(Noot : meester Alfons Hellemans)
Koster Louis Hellemans woonde eveneens op de Dorpsplaats, in het huis van Victoria Teughels dochter van Jan Baptist, met wie hij getrouwd was. Toen dit huis, na beider dood, in 1919 verkocht werd aan de kerk, zou het nog een tijdje een kostersfamilie herbergen : het gezin van Jef Rheinard.
In 1978 werd dit huis door de kerk verkocht aan Jos De Smedt.”
Op 21 juni 1913 verzocht het gemeentebestuur een Mr Potums, verzekeringsagent uit Kapelle-op-den-Bos voor de maatschappij P.R., een nieuwe polis op te maken voor het gemeentehuis en het schoolhuis. Dit in vervanging van een vorige polis uit 1882.
Het schoolhuis werd verzekerd voor 10.000 fr. op de waarde van het gebouw “met stagie, dienden en gebruikt als onderwijzerswoning bevattende beneden op gelijkvloers 2 plaatsen, op het verdiep slaapkamers, zolder, trap medebegrepen, aanpalende aan het gemeentehuis.
Dit gebouw is in steen, gedekt met schalien…
Het gemeentehuis en onderwijzerswoning zijn verlicht door petrol.”
Zoals gezegd was Jan Dumont de eerste bewoner van het ‘schoolhuis’, na hem volgden zijn collega’s-Hoofdonderwijzers Constant Moons en Jan-Baptist De Leers (tot 1958). Hun opvolgers hadden intussen een eigen huis waarin ze bleven wonen. Wel werd het nog meerdere jaren bewoond door de familie August Nuytkens-Van Erp, waarna het deels een openbare functie kreeg als post en bibliotheek.
Foto’s :
-Het gemeentehuis met aanpalend het schoolhuis en rechts nog een deel van de oude jongensschool.
-Het ‘Pensenstraatje’ met rechts de woning van de familie Hellemans.
Ter gelegenheid van Luc Plasqui’s jubileum als koster leverde Georges Herregods een bijdrage voor ‘De Band’ over de verschillende generaties kosters te Leest (te lezen in deze Kronieken bij het jaar 1830). Dat was ook voor de redactie van het maandblad een reden om de koster aan de tand te voelen.
-Hoe ben je eigenlijk koster geworden ?
-Op zekere dag kwam pastoor Coosemans, die ik toen nog niet goed kende, me vragen om koster te worden te Leest. ‘k Heb lang getwijfeld, ‘k had niet voorzien van koster te worden, kwam enkel met Posse Leest ne keer hier, maar heb dan uiteindelijk toch toegezegd onder invloed van ons moeder die zegde : ‘Ge moet dat doen, dan zijt ge alle twee ’t zelfde (broer Herman is ook koster en drukker te Hombeek).’ Vergeet ook niet dat de Plasqui’s ongeveer een eeuw lang koster zijn te Hombeek. Als kleine jongen werd ik reeds betrokken bij het kosterambt. We maakten zeer veel plezier bij het luiden van de klokken, deze moesten immers 3 maal per dag in gang getrokken worden met het grote zeel. Als de elektriciteit uitviel, en dat gebeurde in die tijd wel eens meer, moesten wij als jonge gasten drie missen lang gaan trappen om de blaasbalg in gang te houden van het orgel, zodat ons vader kon spelen.
-Waar heb je uw opleiding gehad ?
-Ik heb eerst privé piano- en muzieklessen gevolgd bij Gaston Van den Bergh, ondertussen voor drukker geleerd, een jaar publiciteit in Brussel en dan nog 2 jaren Lemmensinstituut in Mechelen.
-En hoet verliep het in ’t begin ?
-In ’t begin was dat volledig koster zijn, alles gereed leggen, orgel bespelen, alles weer wegleggen, enz.. Alle dagen ’s morgens om zes uur de klok luiden en dan de mis, ’s zondags wel drie missen. Maar na vier maanden moest ik bij ’t leger, Leo Hellemans verving me dan zolang, en na mijn legerdienst was E.H. Lornoy de nieuwe pastoor. De mis was dan om 7 uur ’s avonds, dat gaf problemen met mijn werk als drukker, en zois er een practische regeling afgesproken die nu nog altijd loopt. Ik bespeel het orgel en voor lijkdiensten en huwelijken speel ik nog een beetje koster.
-Wie is eigenlijk je werkgever en betaalt hij goed ?
-Ah, ’t is niet meer gelijk vroeger, mijn grootvader kon er nog van leven, mijn vader al niet meer, maar toen waren ze nog bedienden van de kerk. Nu is het de kerkfabriek die mij betaalt per prestatie en vermits het aantal prestaties nog weinig is, is er ook niet veel te verdienen.
-Je hebt er nu reeds 20 jaar opzitten, hoeveel er nog bij ?
-‘k Blijf het graag doen, het is ook nog de enige gelegenheid voor mij verder aan muziek te doen, ‘k kan het zo wat onderhouden. Een nadeel is wel dat je altijd ter beschikking moet zijn, vooral op de hoogdagen als veel mensen al eens weg gaan, wordt er juist op mij gerekend.
Vroeger 20-25 jaar geleden, was dat nog veel erger, mijn vader moest alle dagen van het jaar zonder uitzondering in de kerk zijn. Alleen goede vrijdag gold als verlofdag voor de koster.
-En het zingen Luc, waar heb je dat geleerd ?
-Ik heb altijd goed kunnen zingen, als kleine gast al in ’t school, zong ik direct met de groten mee in ’t koor. ’t Gregoriaans heb ik later in ’t Lemmensinstituut geleerd, dat toen nog veel meer op kerkmuziek was afgestemd.
-Voor later een opvolger tussen de kinderen ?
-Dat kan, zullen we afwachten; onze Johan en Kathleen leren piano en spelen soms al op ’t orgel. Al onze kinderen spelen graag muziek, ’t zit nu eenmaal in de familie langs de twee kanten.
-Valt het je soms niet zwaar ?
-Ja, zwaar kan het soms wel zijn, bv. mt de goede week en Pasen, dan zijn er veel diensten. Zwaar kan het ook worden, emotioneel dan, bij lijkdiensten voor mensen die je persoonlijk goed gekend hebt, vooral als het jonge mensen zijn, neen routine wordt dat niet, het doet je dan wel iets.
-En het kerkkoor, hoe staat het daar mee ?
-Wel, dat is een groot probleem, onze kern is te klein, en vooral ’t Gregoriaans is een probleem, er zijn te weinig mensen die het nog kunnen en willen zingen. Ze vinden het een beetje oudmodisch. Voor Kerstmis en Pasen wordt er speciaal gerepeteerd en met meerdere mensen goed gezongen, maar voor de rest van het jaar is het maar zwakjes en zouden we gerust versterking kunnen gebruiken.
Ondertussen wijst Maria ons de prachtige, ingekaderde foto aan, die Luc als verrassingsgeschenk van het kerkkoor ontving voor zijn twintig jaar trouwe dienst. De mooi genomen foto toont Luc spelend op het kerkorgel.
-En het orgel ?
-Dat is in geen goede staat meer. ’t Gevolg is dat alleen ik er praktisch nog kan op spelen omdat ik de zwakke plekken er van ken en weet wat ik wel en niet mag gebruiken.
Ik voel en hoor direct als iemand anders er op gespeeld heeft en dat is omdat het orgel niet meer in orde is.
We vernemen ook dat Luc reeds vele jaren, naast drukker en koster, ook nog begrafenisondernemer is. Hij vertelt dat het ook gebeurt dat mensen zelf op voorhand hun eigen begrafenis komen regelen. Ook dat hij de mensen van Leest leert kennen door de doodsbrieven die hem regelmatig verbazen : ‘tiens, is die de zuster van die ?’ Hij leert ermee hoe al die families aaneen hangen.
Nog lang zouden we kunnen vertellen over Luc’s activiteiten maar ’t is hoognoen gworden en tijd om te stoppen. In extremis vertelt Maria ons nog over Luc’s hobby’s : wijnen en vogels…met miswijn begonnen Luc ?”
Luc Plasqui is gehuwd met Maria Phlippo die hem vier kinderen schonk : Johan, Kathleen, Lieveke en Philippe. (‘DB’, november ’85)
‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ (Wilfried Hellemans) :
“Luc (geboren in Hombeek op 22/12/1941) had een Hombeekse koster-orgelist als vader en als grootva. In 1965 en op vraag van Pastoor J.B. Coosemans werd Luc, die tot drukker opgeleid was, wellicht omdat zijn vader ook drukker was, koster-orgelist in Leest.
Maar na amper vier maanden werd hij soldaat. Tijdens zijn legerdienst verving Leo Hellemans (°Leest 1937), kleinzoonvan koster-orgelist Louis Hellemans, hem als orgelist.
Na zijn legerdienst –pastoor Coosemans was opgevolgd door pastoor Lornoy en de dagelijkse mis was naar de avond verplaatst- bleef Luc wel orgelist maar minder vaak was hij nog koster : alleen nog ’s zondags en voor alle plechtige vieringen. In 1990 mocht hij zijn zilveren kostersjubileum vieren.
Ondertussen was Luc (op 2 juli 1969) getrouwd met Maria Phlippo uit Merksem, zij was een achternicht van de Hombeekse pastoor F. De Ridder. Het paar kreeg vier kinderen.
Behalve als koster werkt(e) Luc –tot 1999 samen met zijn broer Herman die tot dan ook koster-orgelist en drukker in Hombeek was- ook als begrafenisondernemer en drukker. Van dan af oefende uitsluitend Luc nog die taken uit, tot hij (in 2007) als zelfstandig drukker op pensioen ging. In Leest bleef hij wel orgelist én begrafenisondernemer, dit laatste ook voor de omliggende dorpen.”
Bijgevoegd :
-De folder van ‘In en uit’.
-Luc Plasqui gekiekt in Londen, anno 1994 .
(Foto ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, W. Helllemans)
1985 – Zaterdag 12 oktober : Teerfeest KWB en Bestuurshernieuwing
Programma:
-18 u : Mis ter nagedachtenis aan de overleden leden. -19 u : Feestmaal in de parochiezaal. Menu : zonnehapje, groenten-bouillon met ballekens, rood en wit gebraad, groentenkrans en kroketten, Leestse rijstpap met bruine suiker.-Na de maaltijd : gezellige dansavond. Prijs per persoon: 575 frank.
Bestuurshernieuwing
Na 10 jaar voorzitterschap besloot Fons Geerts zich terug te trekken. Het nieuwe KWB bestuur zag er als volgt uit : Voorzitter : Jef Lauwers, ondervoorzitter : Staf Publie, secretaris : Johan Vandeputte, penningmeester : Jean-Pierre Publie en Marc Lamberts, sportverantwoordelijke : Wim Symons. (‘Infoblad KWB, december ’85)
1985 – Vrijdag 18 oktober : 8ste Grote KWB Kaartwedstrijd
In “Ons Parochiehuis” Kouter Leest met meer dan 30.000 fr aan prijzen, waaronder een fiets, een volledige tuinset, een stofzuiger, een allessnijder, een reiskoffer, enz… Iedere tafelwinnaar had prijs. Deelname : 80 fr. Er waren 300 deelnemers (75 tafels).
De uitslag : 1.Van Lierde Simon (Battel) 2.De Wit Pierre 3.Verschueren Jan 4.Vinck Francois 5.Moeyersoms Adeline. (Folder en Infoblad KWB)
1985 – 18, 19 en 20 oktober :KVLV-Creatief Tentoonstelling van de Leestse KVLV in de Drij Gapers. (Folder)
1985 – Zaterdag 19 oktober : Teerfeest K.V.G
Programma : -18 u : Mis in de parochiekerk van Leest. -19 u : Aperitief parochiehuis Leest. -19u30 : Aan tafel met op het menu : toast champignon, ajuinsoep, konijn in pruimen of appelmoes, poire Belle Helene, koffie en pralines. -21 u : Een kwis, een dans, een babbel... Prijs : 450 fr voor volwassenen, 250 fr voor kinderen. (folder)
1985 – Zaterdag 19 oktober :Playboy-Party Vanaf 20 u. in zaal Sint-Cecilia. Inkom : 49 fr., V.V.K. : 39 fr. (inkomticket onderaan)
1985 – Zondag 27 oktober :Eerste Lustrumbal van Volksdansgroep Korneel(foto onderaan) “In een gezellige sfeer ging het lustrumbal van volksdansgroep Korneel door in de parochiezaal aan de Kouter te Leest. Aanleiding van dit feest was het 5-jarig bestaan van Korneel, de jonge, volwassen volkskunstgroep die in korte tijdspanne uitgroeide tot een vereniging van internationaal niveau. Hun drievoudige deelname aan de jaarlijkse Europeade is daar zeker een bewijs van. De viering startte eigenlijk al in de namiddag. Animatie voor de kinderen van 6-14 jaar kende groot succes. Een 200-tal enthousiasten namen deel aan de dansjes en spelletjes en de vrolijkheid stond op hun gezicht te lezen. ’s Avonds speelde de volkskunstgroep ’ t MEZIEKSKE ten dans. Geen bal dus met wals of rock and roll, maar je reinste volksmuziek. Gezelligheid troef. Er werd even op adem gekomen om de stichters-jubilarissen in de bloemetjes te zetten. Nationaal voorzitter Mon De Clopper van de VVKB drukte op het nut van de volkskunstgroepen, en hoopte dat al de verenigingen in de toekomst zouden verder doen om in gans Europa hun mooiste kunnen te tonen. Hij reikte de gouden erepenning uit aan initiatiefnemer-stichter Gust Emmeregs, aan Leonie De Laet die reeds 5 jaar voorzitster is, aan Elvire Soors-Claes de dansleidster, aan Emilia Smets (verantwoordelijke voor muziek en secretariaat) en aan Bertha Verbruggen, kassierster. Allen werden onder ruim applaus bedankt door het aanwezig publiek, waaronder ook verschillende collega-volksdansgroepen. Korneel is dus 5 jaar jong, telt een 130-tal leden waaronder heel wat jongeren, en gaat zo te zien nog een schitterende toekomst tegemoet.” (GvM, 31/10/85)
Kaarten in voorverkoop : 60 fr. Groepen in kledij : 60 frank, anderen : 80 frank. Dezelfde dag had de Volksdansgroep ook al een Dans & Spelnamiddag voor ‘jeugd en kinderen’ georganiseerd. Die ging door in de Parochiezaal en ving aan om 14 u. (‘DB’, oktober ’85)
1985 – 27 oktober : Provinciaal Solistentornooi In zaal ‘De Wildeman’ in Putte vond die dag het Provinciaal Solistentornooi van het Muziekverbond van België (sectie Antwerpen) plaats. Twee cornetspelers van de K.F. Sint-Cecilia hadden zich ingeschreven in de hogere graads klasse van dit tornooi waaraan een 25-tal jonge musici deelnamen. Johan (95%) en Luc (88%) verdedigden met verve de eer van hun fanfare. (‘Toeters en Trompetten’, jaarg.6, nr.1)
1985 – 29 oktober – Het Laatste Nieuws : Rudi Van Hoof is nog een beetje daar “Leestenaar Rudi Van Hoof is een levend bewijs dat men een voetballer nooit voortijdig mag afschrijven.Dat toonde deze tweeëndertigjarige duidelijk aan in de topper tegen Jet als bewaker van onze stadsgenoot Jan Goyvaerts. Meteen is Rudi zo goed als zeker titularis, volgende vrijdag op Seraing.(Willy Romain)”
Bijgevoegd : -Inkomticket van de ‘Playboy-Party’. -De gevierde stichters van volksdansgroep Korneel met tussen hen in nationaal VVKB-voorzitter Mon De Clopper. -Leestenaar Rudi Van Hoof.
1985
– Donderdag 3 oktober : Diepvriesles
in Zaal St.-Cecilia Leest
“De
Sportvrienden Leest” nodigden de Leestenaars uit voor een demonstratie“diepvriezen” in samenwerking met
de firma Covee.
“Beste Leestenaars, het
diepvriezen wordt reeds in vele huishoudens toegepast. Velen zijn reeds in het
bezit van een diepvriezer, anderen zullen zich wellicht in de nabije toekomst
dit apparaat aanschaffen. Wij trachten u van deze voordelige bewaarmethode zo
goed mogelijk op de hoogte te stellen. Er wordt ons de kans gegeven u een “Diepvriesles”
aan tebieden in samenwerking
met COVEE.”
1985
– Zaterdag 5 oktober : Grote
Cross-Fuif van Chiro-Vevoc
In een verwarmde tent op de
chiro-terreinen.
1985
– Zondag 6 oktober : 13de
Massa Loop-Cross van Chiro-Vevoc.
Op
de terreinen van Chiro Leest, met medewerking van het stadsbestuur.
Vanaf
18 uur (tot 22 uur) Darts Kampioenschap voor Leestenaars en Vevoc- en
Chiro-leden.
“In de loop der jaren is de
Vevoc massa loopcross een begrip geworden in het Mechelse en omstreken. De
inrichters, onder voorzitterschap van Louis Vloebergh, zijn reeds aan hun 13de
uitgave toe. Het begon allemaal in 1972, toen de chiroleiding in het kader van
hun 25-jarig bestaan naast tal van andere activiteiten, een loopcross
inrichtte. Men mikte voornamelijk op de chirogroepen van de nabije gemeenten.
En dit bleek succes te hebben. Toen de organisatie een beetje boven de chirohoofden
heengroeide, werd de hulp ingeroepen van Vevoc, de oud-chiroleden dus. Zij
deden het zo goed dat de rollen werden omgekeerd. Vevoc richt in, en de chiro
helpt een handje tijdens het drukke cross-weekeinde.
Een cross-weekeindeis het dus momenteel met nevenactiviteiten,
Â’s zaterdags en Â’s zondags, die voornamelijk als doel hebben de cross leefbaar
te houden. Want koken kost geld, en in dit geval is een bedrag van 100.000 fr.
niet overdreven. Het is immers zo dat Vevoc de sportievelingen wel verwent.
Alle deelnemers in de jeugdreeksen tot en met scholieren worden gegarandeerd
bedacht met een prijs. Voor het groepsklassement (enkel voor chirogroepen)
worden nog eens extra prijzen voorzien. En als men weet dat er jaarlijks zoÂ’n
800 Ã 900 deelnemers zijnÂ…!
Het weekeinde wordt als volgt
ingedeeld : zaterdag vanaf 20 u. in de verwarmde tent op de chiroterreinen :
een grote cross-instuif waar de beentjes alvast kunnen worden opgewarmd.
Zondagnamiddag de 13de
massa loopcross.
Te 18 u. start eveneens het
Open Darts Kampioenschap in de parochiezaal.iedereen kan inschrijven.
Gedurende deze twee dagen springen 150 mensen in de bres om van deze 13de
uitgave de beste uitgave te maken. Verdere medewerking wordt verleend door het
stadsbestuur en door onze krant zelf.”
(GvM,1/10/85)
Taakverdeling Week-end
Verantwoordelijken :
Algemeen
: de Pater en Louis Vloebergh.
Kas
: Wis en Vic Smets.
Personeel : Paul Willems
Tombola : Leo Hofffer
Tent
: tap+bediening : Herman Van de Poel
Inschrijvingen+dartstornooi
: Vic Smets.
Crossfuif van zaterdag :
Inkom
: Eddy Moortgat, Vera Lauwers, Geert De Gryse.
Tap+tussentoog
: Julien Lauwers, Jan Vloebergh, Wis Blommaerts, Frans Huysmans, Leo Hoffer,
Daniel Bruggemans, Tony Dons, Vic Smets (kas).
Bediening
: Berna Van Hoorebeeck, Beppy De Korte, Linda DÂ’Hollander, Luc Van Ingelgom.
Friet
: Maria Muysoms, Vera Ceuppens, Luc Peeters.
Barbecue
: E. Goyvaerts, Patricia Verbruggen, Hugo Lauwens, Chris Van den Bergh, Danny Pofliet.
Nachtwacht
: Frans Spoelders, Marcel Van Medegael.
De cross op zondag
Vanaf
13 u. :
Parking
: Hans De Laet, Hans Verschueren.
Onthaal
: Bart Lauwens, Dirk De Smet.
Inkom
: Mies lauwens, Chris Lefever, Jurgen De Laet, Bart Schillemans, Jan Van Medegael.
Secretariaat
:
Tikken
: Rita De Mayer, Renild Seghers, Krista Dormaels.
Fotocopies
: Joost Duysburgh.
Uitslag
: Jos Van Buggenhout.
Inschrijvingen
:
Lokaal ILokaal
IILokaal
III
Jeannine
HuysmansKris De SmetErika Verbruggen
Nancy
SpoeldersSimone
MoernautEls De Smet
Agnes
De SmedtAn De PrinsMarina De Wit
Emilia
VerbruggenEls VerbruggenChris De Laet
Leo
BaesChris
LauwensLief
De Smet
Liliane
Van den HeuvelNancy De NijnGriet De Gryse
Tap+tussentoog
tot 18 u. :
Simone
Vervloesem, Hilde De Hondt, Paula Van Wayenberghe, Hendrik Verschueren, Jan Van
den Heuvel, Jan D.., Wart M.., Luc V.., Johan Feskens, Erwin Vloebergh.
Bediening
tot 18 u. :
Marc
lamberts, Roland De Laet, Marc Van Wayenberghe, Walter Van Praet, An De Keersmaecker,
Ines.
Koffie
: An Willems, Linda Leemans, Annie De Wit.
Ijs+hot-dog
: Jeannine Maximus, Imelda De Decker.
Friet
: Willy Silverans, Pierre De Wit, Hildegard DÂ’Hollander.
Barbecue
: idem zaterdag.
Tap+tussentoog
vanaf 18 u. :
Simone
Moernaut, Johan De Laet+Nadine, Frank De Prins+Chris, Patrick Van Praet, Emiel
Peeters.
Bediening
vanaf 18 u. : Hedwig De Decker.
Podium
:
Micro
: An Van Roy.
Prijzen
: Gert De Prins, Chris Ceulemans, Chris+An Polfliet, Linda DÂ’Hollander.
Tombola
: Leo Hoffer + Geert De Gryse.
Tap+bediening
zaal vanaf 18 u (Dartstornooi) : Jos Lamberts, Lieve Casteels, Jan De Wit,
Josephine De Wit, Eddy Moortgat, Mimine De Raedt.
De
aspi-jongens en de KetiÂ’s stonden in voor de afbraak van de tenten.
(Brief
aan alle Vevocleden van 30/9/85)
“De dertiende uitgave van de
Leestse massa-loopcross was zondag ll. een zoveelste schot in de roos voor de
organisatoren. Vele vrienden en bekenden, sympathisanten en kennissen van lang
geleden, namen deze gelegenheid te baat om er nog eens bij te zijn. Het
stralend weertje zorgde dan ook voor de sportieve, haast familiale sfeer.
Buiten wedstrijd, maar ook voor
de eer en de daaraan verbonden prijzen, gingen iets na 14.30 u. de kleinste
dreumessen van start. ZoÂ’n veertigtal hummeltjes dartelden over het parcours en
gaven een prettig voorsmaakje van het grotere werk.
In de lagere categorieën (vanaf
microben tot en met scholieren) streden alle deelnemers voor een goed
individueel- en groepsklassement.Niet
minder dan 15 chirogroepen dongen mee en het was Leest en Hombeek die de meeste
overwinningen behaalden.
Het was een mooie en een
sportieve dag. Een ruime belangstelling (zowat het tienvoud van de eerste
uitgave) en veel deelnemers, bijna duizend, kortom iedereen was tevreden.”
1985
– Oktobernummer ‘De Band’ : Uit de
oude tijd
“In het begin van de jaren 1900
woonde ik met mijn ouders in de Tiendeschuurstraat. Mijn vader oefende er het
beroep van smid uit en had ook een ijzerwinkel. Hij verkocht er alle
landbouwalaam en huishoudgerief.
Bij het beroep van smid had hij
nog andere eigenschappen. Hij overlas ook zieke dieren en had daar speciale
gebeden voor. Meestal beterden deze dieren dan. Vroeger jaren werden alle
huishoudstellen in geval van breuk of sleet naar de smid gebracht. Zo werden
nieuwe bodems in ketels of caserollen gezet, afgesleten kolenschoppen hersteld
en keuterhaken verlengd. Ook werden op karwielen nieuwe repen gelegd, maar ook
nieuwe werden er gemaakt. Bij zulk groot werk had hij dan de hulp van ‘de Vets’
en ‘Poede’.
Bij ons zelf ging er ook al
eens iets kapot. Voor dit echter hersteld werd, moest moeder altijd eerst eens
dreigen met : ‘ik zal dat maar naar de smid van de Heide brengen zeker.’
Met Sint Elooi werden naar
jaarlijkse gewoonte de rekeningen gemaakt. Ieder die dan kwam betalen, kreeg
dan gratis een gebakken haring met brood en koffie.
Het boek waarin de rekeningen
van vader stonden, heb ik altijd bewaard. Het dagtekent van het jaar 1906 tot
1917.
Enkele jaren daarna zijn wij
verhuisd naar de Alemstraat in een groter bedrijf. Moeder overleed er in 1932.
Vader maakte de
smeedijzerenkettingen die haar graf sierden. Tot het einde van zijn leven –in
1934- oefende vader zijn beroep van smid uit.
In
1979 had ze, naar aanleiding van het Jaar van het Kind, enkele van haar
jeugdherinneringen toevertrouwd aan ‘De Band’ (enkel jaartal gekend) :
“Vroeger was het de gewoonte
van op Nieuwjaar een peperkoek (pondkoek in de volksmond) aan zijn petekind te
geven. Naargelang de peter of meter vrijgevig was gaven ze een gewone pondkoek
of anders ene versierd met suikeren bloemenbollekes – en het jaartal erop.
Mijn moeder was meter van een
van de zoontjes van nonkel Charel, die dan ook weer mijn peter was. Het was met
Nieuwjaar 1907 en ik was toen tien jaar oud.Ik werd, met de pondkoek in een geruiten handdoek geknoopt, weggestuurd.
We woonden toen in de Tiendeschuurstraaten nonkel Charel woonde in de Alemstraat. Met mijn klompen aan en een
grote sjaal om de schouders stapte ik voort in de sneeuw. Op het hoogveld
gekomen hield ik halt. De bekoring kwam en ik maakte het pak open en zag die
mooie pondkoek vol suiker, met in het midden een suikeren kindje en in de hoek
het jaartal 1907. Ik nam van iedere hoek de suikeren rozen en smulde ze op. Wat
was dat heerlijk ! Toen deed ik het pak terug toe en stapte weer wat verder.
Met de goeie smaak in mijn mond dacht ik : als ik er nu
al de suiker er eens af at, dat
zouden ze toch niet zien en dan was het maar ne pondkoek zonder suiker. Ik
begon er onmiddellijk aan. Eerst het liggend kindje, dan al de bollekens en het
laatst het jaartal. Maar wat zag ik nu : tot mijn grote verbazing : een matte
peperkoek vol puttekens. Ik likte met mijn tong heel de peperkoek af tot hij
blonk als een spiegel. Ik deed het papier er weer zorgvuldig aan, de handdoek
toegeknoopt en stapte voort tot bij nonkel Charel.Daar werd ik met veel vreugde ontvangen en
wenste hun allen een zalig en gelukkig Nieuwjaar, ook van vader en moeder en
gaf meteen de peperkoek af.
Mijn tante deed de handdoek
eraf maar liet er het papier aan. Ik kreeg dan ook een pondkoek van mijn peter
en bedankte hem onmiddellijk.
Mijn tante stelde voor om
koffie te blijven drinken, maar ik zegde bedankt, want ik moet voor donker
thuis zijn. Ik wilde daar zo rap mogelijk weg zijn en wenste iedereen goeden
avond en weg was ik met mijn peperkoek (versierd met suiker), regelrecht naar
huis, zonder van mijn peperkoek te proeven, want ik had er genoeg van.
Thuisgekomen zegde mijn moeder,
hawel wat hebben ze gezegd. Dat ge bedankt zijt en ze wensen jullie ook een
zalig en gelukkig Nieuwjaar.
Mijn moeder deed de handdoek
los van de pondkoek, deed het papier eraf en riep : wat een schone en met een
mooi suikeren paardje, nu ben ik verlegen want die is veel schoner dan die ik
gegeven heb.
Nooit hebben wij van nonkel
Charen een bedankenis gekregen voor onze peperkoek en nooit heb ik een woord
gelost van wat ik gedaan had.
Pauline Van Boxom.”
Pauline
Van Boxem was te Leestgeboren op 4
oktober 1897 en ze overleed in het rusthuis ‘De Dertien Eiken’ te Bonheiden op
9 december 1993. Ze was gehuwd met Victor T. Diddens, die geboren was te
Mechelen op 23 augustus 1891 en aldaar overleed op 11 oktober 1973.
De onthaalgroep “de Kouterwijk”
mocht een 80-tal leden begroeten.
De voorzitster belichtte het nieuwe
jaarthema : “Ook voor jou, vrouw”,
waarna een debat over de emancipatie
volgde.
Verslag algemene vergadering
“Op deze eerste vergadering van
dit nieuwe werkjaar mocht onthaalgroep ‘De Kouterwijk’ zo een 80 leden
begroeten. De voorzitster heette eenieder van harte welkom, in Â’t bijzonder
drie jonge nieuwelingen die er voor Â’t eerst bij waren. In korte woorden
belichtte zij het nieuwe jaarthema ‘Ook voor jou, vrouw’. Als bezinning las
Julia ons een tekst voor van Fil Bosmans over de vrouw.
Omdat onze proost nog belet was
kwam het godsdienstig woordje achteraf. In plaats daarvan enkele mededelingen
aangaande de uitstap naar het voedingssalon, kook- en naaicursus, tapisserie,
het gewestelijk gebeuren en landbouwhappening op 6 oktober te Opwijk. En daarna
het themalied, onderwijl kwamen alle soorten vrouwen kris kras door mekaar op
het podium gewandeld en die eindigden dan samen met een dansje.
Als inleiding voor de spreker
werd een kort toneeltje opgevoerd door 3 vrouwen over de emancipatie.
Julia Lamberts die de leiding
van deze vergadering op zich nam verwonderde er zich over dat het een man was
die ons de les kwam spellen over het vrouw zijn nu. Doch de heer Schippers uit
Antwerpen wist zijn mannetje wel te staan wat betrof het onderwerp ‘Ook voor
jou vrouwÂ’. Er zijnverschillende
opvattingen over de vrouw, zij leven in verschillende situaties en veel meer
dan vroeger moeten ze kiezen tussen thuis werken of uit werken gaan. Het schept
risicoÂ’s maar het biedt ook enorme kansen. Men spreekt zoveel over emancipatie,
doch men begrijpt er niet altijd de betekenis van, er bestaan daaromtrent veel
misverstanden, de positieve betekenis is gelijkheid van man en vrouw, zowel op
financieel, economisch en politiek vlak. Sommige vrouwen hebben op
verschillende terreinen hun verantwoordelijkheid al opgenomen, doch deze vormen
nog altijd een te grote minderheid.
Er worden wel stappen gezet om
tot gelijkheid te komen, doch er zal nog heel wat aan gesleuteld moeten worden.
Daar de keus in Â’t vooruitzicht was, voegde hij er ten slotte aan toe : ik zou
de slogan ‘omdat mensen belangrijk zijn’ willen veranderen in ‘omdat vrouwen
belangrijk zijnÂ’ en daarmee zette de spreker een punt achter deze naar de vrouw
gerichtte uiteenzetting.
Dan smakelijk eten met gebakken
gehakt en kriekjes en achteraf nog rijstpap.
Onze proost was er en die gaf
ons meer toelichting over het volwassen vormingswerk in het pastoraal centrum
te Mechelen.
Dan was het lachen geblazen met
de unieke modeshow ‘de vrouw door de eeuwen heen’.
Vanaf het adamskostuum en dierenhuiden evolueerde de klederdracht van de vrouw
verder tot onze hedendaagse mode, zelfs de chique Parijse avondkledij werd
onsgebracht met een achtergrond van
zachte muziek en gekende wijsjes en danspasjes. Zoals rasechte mannequins van
het vak. Alle lof voor deze 6 dames en voor Josefine en Julia die deze show
voorstelden.
Als slot zongen we dan samen
het laatste gedeelte van ons themalied. Vrouwen hier, vrouwen daar, vrouwen
overal, o ja, ja zo.
Vooraleer afscheid te nemen
dankte de voorzitter de Kouterwijk voor hun enorme inspanning en voor de
verzorgde afwerking van het geheel en aan allemaal wel thuis en tot een
volgende vergadering.”
(‘DB’,
november Â’85)
1985
– Guido Hellemans in het oktobernummer van ‘De Band’ :
Toneel
te Leest met ‘Eendracht en Vrede’.
A.Algemeenheden
In het meinummer Â’85 van De
Band schreef ik een bijdrage (noot : zie 23 maart Â’85 in
deze Kronieken) over de ‘Katholieken Bond
van Leest’ die toneel en muziek speelde voor 1900 in de zaal ‘Den Roozelaar’
bij Arnold Teughels, dorp Leest.
Het was nu in de zaal
St.Cecilia bij het echtpaar Theodoor Van den Heuvel – Maria Steenackers (of
Dorreke en Suska) dat in 1909 de nieuwe toneelvereniging ‘Eendracht en Vrede’
werd gesticht. Over deze toneelvereniging volgen enkele gegevens. Door een
gelukkig toeval (als toeval bestaat) bezit ik een aantal documenten van Eendracht
en Vrede. Zo o.a. het door de eerste secretaris Jan Dumont (onderwijzer te
Leest van 1879 tot 1916) mooi geschreven reglement in een zwart schrijfboekje,
gedateerd op 4 april 1909. (vermoedelijke stichtingsperiode) : zie
fotocopie 1. (onderaan)
De ondertekenaars waren : de
secr. J. Dumond. De voorz. A. Moyson.
Zie fotocopie 2.
In ditzelfde schrijfboekje is
aan het reglement een addendum toegevoegd onder de titel ‘veranderingen’. Het
betreft een aanpassing van art. 3 H I. (fotocopie 1)
op datum van april 1920,
en stelt dat de maandelijkse bijdragen moeten verdubbeld worden :
0,50 fr. ipv 0,25 fr. voor de
uitvoerende, en 1 fr. ipv 0,50 fr. voor de beschermende leden. De
ondertekenaars zijn nu : de voorzitter nog steeds A. Moyson, maar de schrijver
is nu L. Van den Heuvel, dit was de zoon van de handelaar en herberguitbater
Dorreke.
(Dorreke dreef eerst handel in
zÂ’n huis waar nu de centrawinkel is, liet deze handel over aan zijn zoon en
bouwde zelf herberg met zaal op de hoek)
Het reglement van de
toneelvereniging bestaat uit acht hoofdstukken (ik citeer) :
I. Doel en samenstelling des
krings
II. Van den bestuurraad en zijn
bevoegdheid.
III. Vergaderingen.
IV. Aanneming, ontslag en
uitsluiting van leden.
V. Feesten.
VI. Algemene schikkingen.
VII. Reglement voor de spelende
leden.
VIII. Boeten (einde citaat).
Bij lezing van dit reglement
valt op :
1.Voor de zes eerste
hoofdstukken loopt de nummering der artikels door, in totaal 30.
Voor H. VII en VIII wordt er
opnieuw genummerd met respectievelijk 12 en 6 artikels.
2.Een vrij nauwkeurige omschrijving,
preciesheid en afbakening der punten.
3.Een strengheid voor de leden
: men duldt geen onverschilligheid, laat staat aanstootgevend of remmend
gedrag.
6.Het ontbreken van de juiste
stichtingsdatum der vereniging niettegenstaande de opsteldatum van het
reglement wel is vermeld, die we voorlopig als stichtingsdatum zullen
aannemen.
7.Ontbreken van een volledige
bestuurs- en ledenlijst (wat we ten dele elders vonden).
B. Concrete gegevens.
1.Beperkte
bestuurssamenstelling als
ondertekenaar van Â’t reglement :
-op 4 april 1909 : de
voorzitter A. Moyson, de secretaris J. Dumond.
-in april 1920 : de voorzitter
A. Moyson, de secretaris L. Van den Heuvel.
-op de programmaÂ’s staat als
toneelbestuurder A. Dumon vermeld, dit is Albert, onderwijzer te Evere bij
Brussel, en zoon van de Leestse onderwijzer J. Dumond.
N.B. : op de handtekening lees
ik Dumond, op het programma staat Dumon, en elders vind ik Dumont.
2.Volledige
bestuurssamenstelling aangetroffen
op twee geschreven papiertjes : een met potlood waarvan op de achterzijde het
jaartal 1922 is vermeld, en een met inkt. Ik citeer en vermeld potlood en/of
inkt.
Erevoorzitter : Lemmens M.
(potlood en inkt)
Voorzitter : Moyson Ant. (idem)
1e ondervoorzitter :
Verschueren Th. (idem)
2e ondervoorzitter :
De Coster Const. (enkel bij inkt en doorstreept)
Secretaris : Lauwers Leonard (idem)
Hulp of ondersecretaris : Selleslagh Victor (idem)
Boetmeester : Lauwers Leonard
(idem)
Toneelbestuurder of
toneelmeester : Dumond Albert (allebei)
Schatbewaarder : Meulemans Em.
(idem)
Raadsleden : Selleslagh Frans
(idem), Absillis Eduard (idem), Van Dam Louis (idem), Huysmans Jan (idem en
doorstreept bij inkt) en Van der Goten Frans (enkel bij inkt en doorstr.)
Opmerkingen :
a) deze samenstelling dateert
uit een tijd nadat Dumond secretaris was (jaartal ?)
b) volgens mijn vader was
Huybrechts Frans (broer van de oude garde, en bijgenaamd de Rajkes) de helper
van de regisseur.
3.Ledenlijstheb
ik (nog) niet gevonden. Wel een met potlood geschreven lijst van mannen en
vrouwen met kruiskens achter hun naam, en naast deze lijst een aantal
optellingen. Vermoedelijk gaat het hier over bijdragen van de deelnemers aan
teerfeesten aangezien hier namen staan die op programmaÂ’s niet zijn terug te
vinden. De lijst is onvolledig want ik tel 25 namen terwijl er voor 27 vrouwen
en 43 mannen of in totaal voor 70 personen gerekend wordt. Voor de actieve
leden moeten we dus naar de programmabrochures.
4.Aard der vertoningen : zoals ze ons overkomen uit bv een
programmabrochure van 1921-22
(zie fotocopie 3). Bij nazicht
van dit programma tellen we 13 verschillende spelers + 2 bestuursleden +
1 regisseur + 1 muziekleider (Ferd. Verbeeck was de dirigent van de
St.Ceciliafanfare). Van de 13 spelers zullen we er later 6 in Rust Roest
terugvinden. De feestavond (eigenlijk toneel- en zangavond) verliep volgens het
klassiek stramien der Leestse gilde voor 1900 en latere groepen hier en
elders.. D.w.z. een drama, kluchtlied of sketch, een dolle klucht met zang en
terug een (kluchtige) (samen)zang. Dit alles tijdens de pauzen afgewisseld met
fanfaremuziek volgens beurtsysteem tussen ‘Arbeid Adelt’ en ‘St.-Cecilia’. De
muziekmaatschappij is niet vernoemd (vermoedelijk St.-Cecilia deze maal)
evenmin als de auteurs der toneelwerken. De prijzen der plaatsen waren
naargelang de rang : 3 fr., 2 fr. en 1,25 fr. (1 fr. en 0,50 fr. in 1892 bij de
‘Katholieken Bond van Leest’.)
Goddank mocht er ook niet
gerookt worden tijdens de voorstelling.
5.Einde en ontbinding had plaats rond 1921-22. Volgens mijn
vader vroegen een aantal jongere leden om eigenhandig een toneelstuk op te
voeren voor zichzelf en met het beschikbare materiaal. Het bestuur weigerde. De
vragers werden eisers en doeners waardoor er ‘Twist en tweedracht’ kwam ipv
‘Eendracht en Vrede’. Met postdatum 19?1 (vermoedelijk 1921) werden
verwittigingskaarten voor een buitengewone zitting op donderdag 14 mei te 3
u. rondgestuurd (fotocopie 4). Waarover het ging weet ik niet, maar het
einde van ‘Eendracht en Vrede’ was nabij. Op zondagen 25 dec. 1921 en 1 jan.
1922 had E. en V. jaar laatste optreden(zie programma) ; want op zondagen 19 en 26 februari 1922 speelde de pas
opgerichte toneelvereniging Rust Roest voor de eerste maal, eveneens bij Th.
Van den Heuvel in zaal St.-Cecilia. Een ander gedeelte van E. en V. richtte als
afdeling van de muziekmaatschappij St.-Cecilia de toneelgroep ‘De moedige
VlamingenÂ’ op. Deze groep geeft als stichtingsjaar 1920 op, speelde in de zaal
‘de Boerenhandel’ bij P. Van den Eede, en werd ontbonden in 1929. Rust Roest
werd opgericht op 1 november 1921 als afdeling van de muziekmaatschappij Arbeid
Adelt, en speelde voorlopig tot 1927 in zaal St.-Cecilia bij Th. Van den
Heuvel.
Hoe dit ook zij, op 7 januari 1923 zou er nog een vergadering van E. en V.
hebben plaatsgehad met een stembeurt over een niet vermeld onderwerp. De
rekwisieten en decors werden verkocht aanÂ…? En met de opbrengst daarvan heeft
men zuster- en broederlijk een gezamenlijk teerfeest gehouden. Voorlopig houd
ik 7 januari 1923 voor de officiële ontbindingsdatum van Eendracht en Vrede.
C.Besluit
1. Eendracht en Vrede was een onafhankelijke
toneelvereniging die op en uit
zichzelf bestond en blijkbaar pluralistisch van instelling was. In het
reglement is nergens spraak over een of andere ideologie, godsdienst of
politiek. Zij stelde zich enkel tot doel ‘het onderwijs en de uitvoering van
Nederlandsche toneel- en zangstukkenÂ’ (H.I, art.1).
2.Eendracht en Vrede was ‘gemengd’
van samenstelling en optreden wat opmerkelijk was voor die tijd.
3. Eendracht en Vrede wou tamelijk ernstig en plichtsbewust toneel en muziek
spelen (zie H. VIII over straffen en boeten).
4.Eendracht en Vrede heeft
gedurende nagenoeg 15 jaren (1909 tot plus minus 1923) te Leest aan toneel en
zang gedaan. Dat is niet niks. Daarnaast is een grote verdienste dat
verschillende politieke gezindheden met elkaar samenwerkten, alhoewel dit dan
ook het grote twistpunt werd.
5. Eendracht en Vrede is een
belangrijk opbouwend element geweest in de socio- culturele geschiedenis van
Leest.
1985
– 26 september – GvM.: Op stap met
Archeologische Vereniging Oud-Mechelen
Opgravingen naar Romeinse
villa weldra succesvol afgerond.
“De landelijke bewoning in de
Romeinse tijd werd gekenmerkt door de bouw van villaÂ’s, grote hereboerderijen. Pas
sinds enkele jaren, door intens speur- en opgravingswerk, is men er zich ook
ten volle van bewust geworden hoe dicht onze streken in de Romeinse tijd
bewoond waren. In het zuiden van ons land vond men vele sporen van villaÂ’s in
typische steenbouwarchitectuur. In het noorden van ons land vond men maar hier
en daar sporen van boerderijen, meestal in houtbouw. Dit laatste maakt dat de
vondst in Leest, een Romeinse villa in steenbouw, ineens zoveel belangrijker
wordt.
De archeologische campagne in Leest loopt stilaan naar het einde.
Daarom gingen wij praten met Stephan De Cock van de “Archeologische Vereniging
Oud-Mechelen”.
November 1939
In “Mechelse Bijdragen” het
tijdschrift van de Kring voor Oudheidkunde, geschiedenis en folklore van
Mechelen, verscheen in november 1939 een artikel van de hand van Jef
Uytterhoeven. De auteur beschrijft in zijn bijdrage de proefopgravingen die hij
verrichtte in Leest : “Nabij de schilderachtige Steinenmolendreef, op het
tarweveld van L. Ceuppens, op een zestigtal centimeters diepte stootte ik op
een vloer van een onmiskenbaar Belgo-Romeinse woning. Peilingen in de omgeving
der muurresten gedaan, brachten danig verhakkelde stukken van Romeinse pannen
aan het daglicht.”
Tot daar Jef Uytterhoeven, die
in het artikel verder ingaat op de mogelijke aanwezigheid van een Romeinse
villa. Maar verder dan enkele peilingen kwam het niet, want de Tweede
Wereldoorlog stond voor de deur en van verder onderzoek was er geen sprake
meer.
Na de oorlog was er blijkbaar
geen intresse meer. Pas jaren later werd het artikel van J. Uytterhoeven
toevallig gelezen door leden van de Archeologische Vereniging Oud-Mechelen.
Stephan De Cock : “Onze
vereniging had toen een tikkeltje geluk. Voorzitter Jean Willems ging ter
plaatse een kijkje nemen en kwam daar toevallig in contact met iemand die
destijds aanwezig was tijdens de peilingen die werden uitgevoerd door J.
Uytterhoeven. De man herinnerde zich nog precies de plaats waar gegraven was.
Voor onze vereniging lag de
beslissing dan ook voor de hand om het werk van J. Uytterhoeven verder te
zetten.”
In het praefurnium
(stookplaats) werd vuur gemaakt met hout en stro om de lucht te verwarmen die
via de stookgang in het hypocaustum (kelderverdieping van een badgebouw of een
verwarmde kamer) terechtkwam.
Via tubuli (trekbuizen) werd de
warmte in de muren afgezet.
Stephan De Cock : “Het
badgebouw dat wij in Leest vonden is in twee verdeeld. Een koud- en
warmwaterbad. De vloer bestond uit ruwe Romeinse beton met daarop pijlertegels
met daarbovenop de vloer uitgevoerd in suspensurategels.
De opgravingen hebben tevens
uitgewezen dat er ooit een felle brand op de hoeve plaatshad. De villa werd
bewoond tijdens de 2de-3de eeuw en verdween naar alle
waarschijnlijkheid tijdens de Middeleeuwen.
Tijdens de opgravingswerken
hebben wij eveneens de resten teruggevonden van een houtbouw daterend uit de 1ste
eeuw.
Het belangrijkste was hierbij
de vondst van een zeer goed bewaard gebleven waterput.”
Ook wat betreft het aantal
gebruiksvoorwerpen mag de Vereniging niet klagen : La Tène aardewerk, groen
vensterglas, een kommetje in terra sigillata (luxe aardewerk) uit Oost-Gallië
en het belangrijkste stuk door de zeldzaamheid was een deel (beenstuk) van een
Romeinse sandaal. Dit stuk werd inmiddels overgemaakt aan het Instituut voor
het Kunstpatrimonium te Brussel, dat de nodige bewerkingen tot conservatie
uitvoerde.
Heelwat dozen vol scherven
werden overgebracht naar het lokaal van de Archeologische Vereniging. Daar zal
men de komende wintermaanden nog veel puzzel- en plakplezier beleven.
De wintermaanden zullen ook
goed zijn om de talrijke fotoÂ’s, plannen en tekeningen te ordenen.
Er zal ook een tentoonstelling
worden georganiseerd waaraan de plaatselijke culturele vereniging “Voetspoor”
haar medewerking zal verlenen.
De gevonden voorwerpen en dossiers zullen dan ook toevertrouwd worden aan
“Voetspoor” zodat alles wat in Leest werd gevonden ook in Leest zal blijven.
T.J.”
1985
– Vrijdag 27 september :
Start 2de
Super Kaarttornooi van SupportersclubSK
Leest
Eerste
van vijf kaartavonden om de “Ford Fiesta Junior” en een “Rustiek Stijl Salon”
ter waarde van 120.000 frank.
Verder
waren er per afzonderlijke kaartavond voor 30.000 fr aan prijzen voorzien.
Het
inschrijvingsgeld bleef zoals vorig jaar ongewijzigd : 1.000 frank voor het ganse
tornooi (5 avonden) of 300 frank per avond.
Locatie
was zoals bij de eerste editie het Alpenhof te Heffen.
Het
team van Ludo Verschuren stak maanden voorbereiding in deze organisatie.
Er
werden kosten noch moeite gespaard om zoveel mogelijk publiciteit te voeren, en
dit in zoÂ’n straal van ca. 40 km. Niet minder dan 300 affiches werden
verspreid.
Op
deze eerste kaartavond waren niet minder dan 103 tafels bezet (40 meer dan het
jaar voordien).
Winnares
van deze eerste etappe werd Lea Buelens met 160 punten. Zij kon met een nieuwe
‘grootmoedersfiets’ huiswaarts keren.
Op
4 oktober werd De Saedelare uit Zele winnaar van de 2de kaartavond
met 175 punten.
De
tussenstand werd niet vrijgegeven teneinde omkoperij de kop in te drukken.
FotoÂ’s :
-Opgravingen te Leest.
-Het bestuur van de
supportersclub van S.K. Leest leidde alles in goede banen.
1985
– 20, 21 en 22 september : 13de
Ceciliafeesten.
“Voor de Leestse fanfare was 13
duidelijk een geluksgetal. Drie dagen feesten in een nokvolle tent en een
internationale concertwedstrijd uitbouwen met geweldige korpsen uit
verschillende landen was zeker niet iedereen gegeven.
De reuzentent aan de chirohemen
op de Kouter was ondertussen al aardig volgelopen en de jeugd wriemelde door
elkaar op de tonen van “Track United Special Supershow” een populaire discobar.
Zaterdagnamiddag startte dan het 13de I.C.W. en het was
de fanfare “St.-Cecilia” uit Steenhuffel die mocht openen.
’s Avonds op de “Leestse Dolle Nacht” met Joe Harris,
Chrissy, Stella en Classic Illustration, was het weer drummen voor een plaatsje.
Op zondag liep dan vanaf13u30 het 13de I.C.W. verder. Er waren iets minder korpsen
dan de vorige jaren maar de kwaliteit en het peil lagen zeker niet onder.
De jury had het niet
gemakkelijk om de prijzen te verdelen.Uiteindelijk was het de fanfare
“St.-Gertrudis” uit St.-Geertruid Nederland die het hoogste scoorde : 92,33 %,
een eerste prijs met lof bij de Hogere Fanfares. Zij ontvingen een instrument
samen met het plaket van de minister van kultuur. Een eerste prijs met lof bij
de Hogere Harmonies met 90,66% en een instrument, een klarinet, waren weggelegd
voor het korps Mlado Boleslav uitTsjechoslovakije. Zij kregen eveneens de beker van de stad Mechelen.En
de jongeren van de Banda Musicala “Stanislao Silesu” met Samassi deden hun
muziekschool alle eer aan met een eerste prijs met onderscheiding bij de Hogere
Harmonies en de Beker van burgemeester Ramaeckers.
Het was, zoals schepen Van
Esbroeck zei, een eer voor de stad Mechelen, dat eendergelijke wedstrijd, met zulk
niveau en zoÂ’n geweldige sfeer, nog kan plaatsvinden in Leest. Hij dankte dan
ook de organizerende fanfare, alsook de mensen die als pleeggezin de
buitenlandse gasten zo goed opgevangen hebben.”
(GvM,
24/9/1985)
Diane
Van Medegael (‘DB’ november ’85) :
Bezoek van achter Â’t IJzeren Gordijn
“Het septemberweer was mild die
avond toen ik voor het eerst de hand drukte van de heer Malina uit
Tsjechoslovakije. 150 vreemde ogen keken me aan. Ze kwamen naar België om hoog
te scoren in onze 13de Internationale Concertwedstrijd.
Ik was blij dat er in mijn dorp
genoeg mensen wonen met gastvrije huizen en gastvrije harten, bereid om
onbekenden te herbergen. Ik was blij dat die mensen aan de muzikanten uit een
ver land de kans gaven om, via dat unieke communicatiemiddel, de muziek, te
vertellen dat overal in de wereld mensen hunkeren naar schoonheid, naar
vriendschap en vrede.
Ze waren eenvoudig gekleed. Ze
leken eerder verlegen. Aldoor had ik het gevoel dat ze het ijzeren gordijn
hadden meegebracht en zich daarachter verscholen.
Maar mijn dorps- en
stadsgenoten integendeel kenden geen beperkingen.
Ik heb oren zeggen datÂ…ze naar
Mechelen reden waar hun Tsjechische gasten fotoÂ’s namen van de etalages. In hun
land liggen er hoogstens tweer artikels ten toon. FotoÂ’s om aan te tonen hoe
wij winkelen kunnen !!
Â…ze naar Brussel reden om de
grootstad te bewonderen.
Ik
ken iemand dieÂ…60
kg sinaasappelen en 20 kg bananen bestelde en prompt meegaf. De reisleider was
er niet gerust in en vroeg een leveringsbewijs om bij controle aan de grens
moeilijkheden te vermijden. Ingevoerde vruchten zijn bij hen niet te koop of
onbetaalbaar.
Â…in een plastiek zak
meisjesklederen bijhad. Er waren slechts twee jonge meisjes in de groep. Ik heb
hun blije gezichten gezien, bloesjes passend, afsprekend wat aan wie toekwam,
zich spiegelend in een vensterraam. Ze durfden slechts 3 Ã 4 kledingstukken mee
te nemen om vooral geen argwaan te wekken in geval dat hun valiezen
gecontroleerd zouden worden.
Â…zijn frigo met vleeswaren liet
bewonderen. Zijn Tsjechische gasten konden hun ogen niet geloven. ZoÂ’n
hoeveelheid vlees hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.
Â…hen meenam en rondleidde in
zijn tuinbedrijf. Ook daar rees verwondering en de vraag : ‘is dat allemaal uw
eigendom ?Â’
Het harmonieorkest uit Mlada
Boleslav was vergezeld van een tolk, een vertegenwoordiger van Skoda, een
reisleider, een speaker, de voorzitter, allemaal ‘heren van de discipline’.
Maar als je dan die zondagavond
meemaakte wat hun gratis concertoptreden uit hoffelijke dankbaarheid voor hun
gastgezinnen dan brachten ze ons in vervoering en lieten hun enthousiasme de
vrije loop. Die avond traden ze moeiteloos doorheen hun ijzeren gordijn en
waren ze heel dicht bij ons.
Net zoals de vrijheid, bestaat
geluk enkel uit vluchtige momenten.”
En
enkele sprokkels uit het verslag in ‘Toeters en Trompetten’ :
“…Na de wedstrijd roepen de
‘officiëlen’ hun mensen aan de bussen bij elkaar en werd onder het waakzaam oog
van de blonde ‘reisagent’ en onze duivel-doet-al, Diane Van Medegael, de
Tsjechen toegewezen aan de gastouders.
Enkele ‘ouderen’ hadden direct
contact met hun gastfamilies in het Duits, terwijl de jongere Tsjechen zich in
een mengelmoes van Tsjechisch – Engels en Duits voorstelden.
Emmerance liet haar ‘dochters’ van gans de avond niet meer los en was echt een
toonbeeld van de Vlaamse gastvrijheid.
Die zaterdagavond zal er heelwat afgebabbeld geweest zijn in de Leestse
huiskamers. Warme ingetogen gesprekken, anekdotes of oorlogsherinneringen,
praatjes over muziek, studies en misschien wel over de politieke systemen. Vriendschapsbanden
werden gesmeed, cadeauÂ’s gewisseld of hier en daar T.V. gekeken.
Vele gastfamilies namen hun
gasten mee naar de LEESTSE DOLLE NACHT. Het werd voor velen een fijne bal- en
showavond met veel volk in de tent.
Het enthousiasme laaide op bij
de optredens van Joe Harris, Chrissy en Stella.
In de ‘bar’ werd er nog laat
doorgefuifd terwijl anderen thuis nog een gezellige babbel hadden met hun
Tsjechische vrienden over uiteenlopende onderwerpen met een goed glas ‘pivo’
bij de hand.
Tijdens de pauze van de tweede
wedstrijddag traden onze Italiaanse vrienden uit Samassi op voor een gezellig
gelegenheidsconcert. Enkele jonge Tsjechen herkenden de muziek van de Beatles
en neurieden spontaan mee. De Italianen hadden hun best gedaan op het podium en
palmden daarna onze ‘bar’ in, terwijl ze onze Vlaamse ‘sconen’ rond hun vingers
wonden.
Na de wedstrijd zorgde de
harmonie uit Mlada Boleslav voor een fantastische apotheose met zang en muziek.
De polkaÂ’s deden gans het publiek in de handen klappen. Enkele dolenthousiaste
tifosi en stapelgekke Hollanders dansten in treinvorm door de menigte.
Het was een geslaagd einde van
deze Ceciliafeesten en 13e I.C.W. maar Â’t was moeilijk afscheid te
nemen van de mensen uit Mlada Boleslav…”
Op
21 oktober schreven de Tsjechen een dankbrief aan hun Leestse vrienden. Hierna
de vertaling :
“Dierbare vrienden,
Sinds ons bezoek en deelname
aan uw muziekconcours zijn reeds een paar dagen verstreken en pas nu kom ik
ertoe u te schrijven. In naam van alle deelnemers wil ik jullie bedanken. We
waren zeer verrast door uw uitstekende voorbereiding. In alle families, waar
wij verbleven, waren woordenlijsten met de belangrijkste uitdrukkingen
klaargelegd, zodat zelfs diegenen, die geen Frans noch Duits kenden, zich verstaanbaar
konden maken. Het logement was uitstekend – de verzorging perfect.
Alle leden van het korps vinden het behaalde resultaat zeer goed. Alle
deelnemers kwamen naar uw stad om te winnen, de vreugde was des te groter omdat
de jury ons genadig was. Jammer dat onze afvaart onmiddellijk na de
prijsuitreiking moets plaatsvinden en wij niet samen met onze Belgische
vrienden en gastgezinnen konden feestvieren.
De terugreis verliep rustig en
probleemloos. We verheugen ons reeds op het weerzien met de organisatoren en de
orkestleden.
Vele hartelijke groeten en succes met de voorbereiding van het 14de
Internationale Muziekconcours.
Nagerechten
: koffie en gebak (60 fr.) – ijs met chocolade (60 fr.).
Voor
kinderen onder de 10 jaar werd 50 fr. korting toegestaan.
(Folder)
1985
– Woensdag 4 september : Start cursus
KVLV ‘Beter Bewegen’.
“Voor dames die houden van een
uurtje aangename gezonde en niet dure ontspanning per weekÂ… dit kan dank zij de
cursus ‘BETER BEWEGEN’ van K.V.L.V. Leest.
Waar : turnzaal Stedelijke Lagere
School, Leest.
Wanneer : elke woensdagavond
van 20 tot 21 uur, niet tijdens schoolverlof.
Aanvang : woensdag 4 september
1985, aantal uren : 40.
Bijdragen : voor leden van KVLV
: 400 fr., niet-leden : 600 fr.
1985
– Zaterdag 7 september : Dorpskwis
Vevoc en Prijsuitreiking Fotowedstrijd
Vijftien
plaatselijke verenigingen (Korneel, Davidsfonds, Gehandicapten, KLJ, ZVK Leest,
SK Leest, VV Leest, Fanfare, Milac, KVLV, Ruiters, Chiromeisjes en Jongens,
Vevoc) maakten er, in het gezellige kader van de parochiezaal, een spannende
wedstrijd van.
Uiteindelijk
ging het Davidsfonds met de eer en met de bloemen lopen.
In
het aanpalende chirolokaal liep dezelfde avond de tentoonstelling van defotowedstrijd die enkel
toegankelijk was voor VEVOC-leden.
Uit
alle inzendingen werden 10 fotoÂ’s weerhouden welke in aanmerking kwamenvoor 1 van de 4 speciale prijzen.
De
jury riep Willem van Linden uit als algemeen laureaat. Hij won tevens de eerste
prijs in de categorie “Landschap”. Eddy Moortgat werd tweede met een vrij
onderwerp en 4de met een “sfeerfoto”, categorie waarin hij primus
werd.
Pierre
De Wit haalde met zijn eerste prijs “portret” een algemene derde plaats en de
prijs van de humor werd gewonnen door Bart Lauwens.
1985
– Zondag 8 september : Recreatie
Sport & Speldag
KWB
Leest organiseerde met medewerking van Chiro Leest op de terreinen aan de
Kouter een “Recreatie Sport & Speldag”.
Op
het programma stonden minivoetbal, volleybal zowel voor dames als voor heren, tafeltennis,
atletiek (hoogspringen,verspringen, estafette...) en korfbalinitiatie.
De
inkom was gratis. (folder)
1985
– Zondag 8 september : Vevoc
Basketbaltornooi
In
de sporthal te Leest. Zowel voor dames- als voor herenploegen.
(GvM,4/9/85)
1985
– 10 september : K.V.L.V-Lessenreeks
“Ik leer koken”.
KVLV
Leest richtte voor de tweede keer een lessenreeks in over leren koken op 10 en
24 september en 1 en 8 oktober, telkens om 19 uur in de parochiezaal.
Inschrijvingen
en info bij Ingrid Van Laer.
Dezelfde
vereniging richtte ook een cursus “Beter Bewegen” in, die doorging in de
turnzaal van de Stedelijke Lagere School elke woensdagavond van 20 tot 21 uur.
Info
bij Julia Hellemans. (‘GvM’, 4/9/85)
1985
– 14 september : K.Fanfare
St.-Cecilia bracht serenade bij huwelijk.
Die
dag bracht de Leestse fanfare een serenade ter gelegenheid van het huwelijk van
Yves De Wit met Christel De Maeyer. Zij trouwden in de parochiekerk om 11.30
uur en de fanfare trad op aan het Patronaat Parochiecentrum te Putte.
Het
koppeltje vestigde zich in de Dageraadplaats te Antwerpen.
(‘Toeters
en TrompettenÂ’, jaargang 5, nr.3)
1985
– Zondag 15 september : K.V.G naar
Banneux
Het
K.V.G verbond Mechelen organiseerde een bedevaart naar het Waalse Banneux, ook
voor de leden van KVG Zennevallei.
In
1933 zou Maria daar acht maal verschenen zijn aan een arm meisje Mariette Beco.
Van dan af werd ze daar vereerd als de Maagd der Armen.
Programma
-08.30
u. : Vertrek vanuit de afdeling.
-10.30
u. : Aankomst en koffie.
-11.30
u. : Plechtige Eucharistieviering.
-12.30
u. : Gebedstocht.
-13.15
u. : Middagmaal.
-15.00
u. : Ziekenzalving.
-16.00
u. : Vertrek vanuit Banneux met nog een toemaatje in de terugreis.
(Folder)
1985-
15 september : Fietstocht Landelijke
Gilde
Naar
de streek Hingene en omgeving… (‘DB’,september ’85)
1985
– 15 september : Hengelkampioenschap
K.F. St.-Cecilia
Vierentwintig
deelnemers en deelneemsters gooiden hun lijnen uit in de Humbeekse
Lijnvissersput. Het zonnetje priemde in den nekken van de deelnemers en 63
visjes lieten zich verschalken, goed voor een totaal gewicht van 11.625 gr.
Algemeen
kampioen werd Jozef Vloebergh. Op de tweede plaats eindigde Vic De maeyer en
Bert Robijns haalde brons.
Berna
Van Hoorenbeek (echtgenote van Julien Lauwers) was de eerste vrouw en Gerd Van
Hoof kreeg de prijs van de laatst-eindigende vrouw.
De
zwaarste vis werd opgehaald door Warre De Maeyer (1.120 gr.).
De geschiedenis verhalen over
de Koninklijke fanfare ‘Sint Cecilia’ zou al te omslachtig zijn. Een
wereldtitel in de Ereafdeling (Kerkrade 1981) maken van dit uitzonderlijke
korps welgekomen gasten op menig muziekfestival. Zelfs een galaconcert op het
wereldcongres van de C.I.S.M. (St.-Niklaas 1982) prijkt op hun palmares. Geen
wonder dat ze dan ook voor hun 13de internationale concertwedstrijd
een prachtige affiche kunnen samenstellen. Zo komen er korpsen uit
Tsjechoslovakije, Italië, Nederland en last but not least België zelf.
De 13de I.C.W. is
gespreid over 2 dagen, zaterdag 21 en zondag 22 september, en vindt plaats in
een reuzefeesttent aan de chirohemen, Kouter te Leest.
De driekoppige jury, die alle
korpsen zal beoordelen naar moeilijkheidsgraad en uitvoering van de stukken,
bestaat uit ‘grote heren’ uit het vak. Jan Segers (voorzitter) is de 1ste
muziekregisseur van de BRT en tevens directeur van de muziekacademie te
Willebroek. Jean-Pierre Laro, voorzitter van het WMC te Kerkrade en inspecteur
van de Nederlandse militaire muziekkorpsen, en Jean Steutelings, muziekleraar
aan de academie te Dilsen, te Voeren en te Maasmechelen.
Naast de ICW zijn er ook nog
gastoptredens door het Mechels Harmonieorkest, de Hombeekse K.F. St Cecilia en
de K.F. Willen is Kunnen uit Tisselt.
Maar ook de andere
muziekfanaten komen aan hun trekken. Vooreerst is er vrijdagavond een
spetterende T.D. met Belgiës oudste discobar, de vermaarde Track United Special
Supershow. De hits galmen door de feesttent vanaf 20.30 u.
Zij die een slagje willen slaan
kunnen vrijdagavond vanaf 18.45 u. terecht in de parochiezaal voor een
reuzekaartavond met bijna 40.000 fr. aan prijzen.”
1985
– 20 september – Gazet van Mechelen : Beenbreuk
“Op het terrein van SK Leest
werd Elisabeth Voet uit Leest het slachtoffer van een beenbreuk en naar het AZ
St.Jozef overgebracht.”
