Dirk Van Dam in actie, zoals men hem het voorbije seizoen vaak kon bewonderen : in snelheid voorbij een tegenstrever en op weg naar een doelpunt.
1987 – 6 mei : SK Leest-spits Dirk Van Dam voor de tweede keer topschutter
“Al twee weken geleden wist SK Leest voor de tweede opeenvolgende keer binnen haar korte carrière binnen de Belgische voetbalbond de kampioenschapstitel in de wacht te slepen.
En haar spits Dirk Van Dam, jongste zoon van SK-voorzitter Jean, kon zich voor de tweede maal op rij de beste doelschutter van de Antwerpse ploegen in de regio Mechelen tonen.
Vorig seizoen in vierde provinciale prikte Dirk het leder liefst 34 keer tegen de netten van de tegenstanders. Dat het dit seizoen in derde wel wat minder zou zijn wist Dirk al voor aanvang van de competitie : ‘Voor de aanvang van het seizoen had ik mij als doel gesteld een twintigtal maal te kunnen scoren, maar wanneer ik bij de winterstop al tot dertien geraakt was had ik mijn streefgetal verhoogd tot vijfentwintig. Ondanks een mindere periode in de terugronde, tengevolge van schorsingen, een aanslepende kniekwetsuur en de gevolgen van het innemen van antibiotica om een bronchitis te genezen, en dus daling van de productiviteit ben ik er toch in geslaagd dit streefgetal te bereiken en de laatste weken weer aan de kop van die rangschikking te geraken. Mede omdat de toenmalige leider Wim Boeds van Rijmenam de laatste weken niet meer kon scoren en ik met de vier treffers op Blaasveld weer het volle vertrouwen kreeg’.
Gemiddeld een doelpunt per wedstrijd
Door de reeds geciteerde oorzaken miste Dirk dit seizoen drie wedstrijden en kwam in twee andere maar voor een halve wedstrijd op het terrein, zodat hij precies ook 26 wedstrijden tussen de lijnen stond, wat dus één doelpunt gemiddeld per wedstrijd opleverde. Het aanvalsspel bij SK Leest was dan ook hoofdzakelijk op het spel van Dirk afgestemd en zijn medespelers maakten dankbaar gebruik van de kwaliteiten van hun spits : ‘Ik word het liefst in snelheid uitgespeeld in een man-tegen-man-situatie, en of dat nu langs links of rechts gebeurt speelt niet zo een belangrijke rol, want al is mijn linker wel mijn beste, ik kan ook met mijn rechter behoorlijk uit de voeten. Moest mijn kopspel nog wat beter zijn, dan zou ik wellicht nog meer doelpunten kunnen scoren. Daarom zal ik bij hoekschoppen steeds bij de eerste paal plaatsnemen om de aandacht af te leiden of om door te kunnen koppen, en alzo aan Ronny De Smedt die over een beter kopspel beschikt meer kans te bieden’.
Meer bescherming voor voorspelers
De 26 doelpunten van dit seizoen geven Dirk evenveel voldoening als de 34 van vorig
seizoen : ‘Na de vorige competitie waren er nog een aantal mensen die met wat misprijzen spraken omdat het maar vierde provinciale was. En voor mij heeft dit seizoen getoond dat ik ook in derde voor de nodige doelpunten kan zorgen. Als ik volgend seizoen bij SK blijf wil ik ook in tweede aantonen dat ik wat afweet van doelpunten maken, ook al weet ik zeer goed dat de tegenstand dan nog groter zal zijn. En ik hoop dat de scheidsrechters maar al wat meer begrip opbrengen voor de voorspelers. Ik durfde niet zonder beenbeschermers te spelen, want de tikken die men te verwerken krijgt zijn niet te tellen. En dan kan ik mij vaak niet voldoende beheersen met een aantal gele kaarten als gevolg’.
Wil het ook wel eens hoger proberen
Net als vorig seizoen hebben zich een aantal clubs, meestal uit tweede nationale, gemeld en belangstelling betoond voor de schutterskwaliteiten van Dirk. Tot nu toe werden enkele tests afgelegd en de maand mei moet uitsluitsel brengen : ‘Moest er een ernstige kandidaat komen opdagen, die bereid is het gevraagde bedrag te betalen, dan hoop ik dat SK dit keer wel bereid zal zijn mij die kans te geven. Als ik nu niet wegga zal de belangstelling zeker afnemen. Ik word weldra 26 en dat lijkt mij wel een uiterste grens om het hogerop nog te kunnen waarmaken’.” (GvM, 6/5)
1987 – 7 mei - “Parochieblad” : Chiro-sluitingsuren In de zomerperiode vanaf nu tot eind september. Bij de meisjes : -voor Prutsen, Speelclub en Kwiks om 17.30 uur. -voor Tippers om 19 uur. -voor Tiptiens en Aspi’s om 19.30 u.
Bij de jongens : -voor Sloebers, Speelclub en Rakkers om 17.30 u. -voor Toppers om 19 uur. -voor Kerels en Aspi’s om 20 uur.
1987 – Zaterdag 9 mei :Viering 75-jarig bestaan K.V.L.V.
Jubel-eucharistieviering om 18 uur in de parochiezaal, gevolgd door een feestvergadering in de parochiezaal. Ditmaal waren ook de echtgenoten uitgenodigd. (‘DB’, mei ’87)
Verslag Jubelviering
“In 1922 werd in Leuven de Boerinnenbond gesticht, later genoemd K.V.L.V.
Daar er al 75 jaar zijn overheengegaan werden er dit jaar op nationaal vlak tal van manifestaties op touw gezet o.a. te Gent, Oostmalle, Antwerpen, Aarschot en tal van andere plaatsen. Slechts een klein getal van onze leden nam er aan deel, er was dan ook vraag naar een plaatselijke viering. Het bestuur is op deze wens ingegaan en de mannen mochten er voor deze gelegenheid ook eens bij zijn.
Als inzet een Eucharistieviering in de kerk. Deze werd verzorgd door de leden van de Vinkstraat, Ten Moortele, Dorp en Warande, lectoren waren Ingrid, Vera en Erna. Tijdens de offerande werden de offergaven naar voren gebracht. Tekst, muziek en zang waren in handen van de werkgroep. Alle lof voor hen, ‘t was fijn verzorgd.
Na de mis receptie in de parochiezaal. Daar ieder een goed plaatske wilde bemachtigen, waren spoedig alle stoelen bezet. Het glas schuimwijn werd dan ter plekke aangeboden…het werd een ‘zittende receptie’.
De voorzitster wenste eenieder van harte welkom, inzonderheid de mannen. Zij dankte voor de fijne misviering, voor mooie versierde tafels, kortom, zij bemoedigde al degenen die zich hadden ingezet tot het wellukken van dit feest.
Het etentje dat we ditmaal aangeboden kregen hadden we overgelaten aan een traiteur, zo hoefden we daar eens niet in de bres voor te springen en was er de tijd om tussenin een paar gelegenheidsliedjes te zingen.
Na de hoofdschotel werd het ontspanningsgedeelte aangevat. De show ‘De vrouw door de eeuwen heen’ was het werk van de Kouterwijk. We kregen te zien hoe de kledij van de vrouw evolueerde, dit vanaf de schepping van de mens tot onze hedendaagse moderne tijd. Zeker enthousiast waren de mannen wanneer ze hun echtgenote op het podium zagen paraderen als echte mannequins, met een bewegingsritme, elk volgens zijn eigen functie. Het was Eva die toch wel het meeste bewondering kreeg, van de mannen wel te verstaan.
Ja, er werd gelachen, ’t was toch allemaal zo fijn gebracht. Hilda zorgde voor de muzikale omlijsting en Julia, die presenteerde de show.
De Tisseltbaan en compagnie zorgden voor de lotjesverkoop, zij hadden de tombola in handen. ’t Werd een echte prijzenregen en de namen van de schenkers werden bekendgemaakt. Na de verfrissing ging het spelprogramma ‘Wedden dat’ van start, een activiteit van de Bist en omliggende. Tussen de weddenschappen in kregen we live-optredens van Soeur Sourire, Nana Mouskouri, Corry Van Gorp en André Van Duin. De eerste weddenschap kwam uit het publiek en was bestemd voor een goed doel, dat werd voorgedragen door oud-chiroleider Jean Van Praet. ’10 kgr rammelgeld uit het publiek bijeen halen’ was wel een hele klus. De weddenschap werd gemist en als tegenprestatie zal de Pater zijn auto gewassen worden.
Het elleboogstoten van José werd gewonnen, wol opwinden werd verloren en Maria moet met de fiets naar Scherpenheuvel. De barrikade van schoen opstellen, weddenschap van Pelagie, werd eveneens gewonnen.
Wie nu uit het panel de meeste punten scoorde was wel wat uit de hand gelopen. Maar als slot werden de gasten en panelleden door Eveline in de bloemekes gezet en het door haar bijeengebrachte rammelgeld werd aan Pater-Pastoor overhandigd, dit om de chirolokalen wat op te frissen.
’t Was allemaal een spannend gebeuren geweest en de avond zat er stilaan op. Samen rustig nog wat napraten met gebak en koffie en als slot werd in koor het dank u-lied gezongen. Ja dank u voor alle vreugde, voor al de samenwerking en voor alle eensgezindheid, want jubileren en feesten, het brengt ons allemaal een stukje dichter bij elkaar.”
1987 – Vrijdag 1 mei : Fuif – ZVK Leest In het chalet van VV-Leest met Studio Satan. Kaarten : 50 frank.
1987 – 2 en 3 mei : Rommel- en Antiekmarkt in Sporthal Leest
Organisatie van V. V. Leest.
“Wie thuis wat staan heeft dat niet meer gebruikt wordt van antiek of rommel en dat voor zoiets kan dienen (zie maar eens op zolder, in de kelder of berging) mag ons verwittigen. Wij komen het ophalen en proberen het door te verkopen. Het is zo simpel : bij jullie stond het in de weg en de club wordt er door gesteund…” (Folder)
1987 – Zondag 3 mei : Eerste Communie
Bert Apers, Dorpstraat 59
Hans De Maeyer, Vinkstraat 64
Bart Fonteyn, Dorpstraat 41bis
David Janssens, Keepstraat 6
Mariska Liekens, Vinkstraat 39
Sabrina Robbens, Vinkstraat 60
Lindsay Slachmuylders, Vinkstraat 14
Steve Van Cauter, Kapelseweg 164
Vincent Van Cauter, Kapelseweg 164
Inge Van den Heuvel, Kouter 72
Katleen Van Laenen, Kerkenblokweg 10
Luc Van Linden, Hertstraat 3
Inge Van Praet, Kouter 47
Kristof Verbeeck, Verschuerenlaan 9
Benny Andries, Heike, Hombeek
Pieter Brasseur, Tiendeschuurstraat 7
Karen Cordemans, Molenstraat 5
Veerle Duran, Juniorslaan 29
Kris Kerremans, Juniorslaan 30
Geertrui Liebrecht, Kouter 49
Wouter Mollemans, Vinkstraat 66
Jan Peters, Molenstraat 7
Koen Schelkens, Dorpstraat 41
Bert Van den Heuvel, Kleine Heide 7
Frank Vandenwijngaert, Juniorslaan 104
Johan Verbruggen, Larestraat 2
Leen Verbruggen, Tiendeschuurstraat 21
Bram Willemen, Heidestraat 7 Heffen.
(‘DB’, april ’87)
1987 – Dinsdag 5 mei : Bedevaart Scherpenheuvel
De bedevaart naar Scherpenheuvel met de parochies van de dekenij Eppegem-Zemst vond plaats op dinsdag 5 mei. Aansluiten met de bedevaarders van Hombeek en vertrek aan de kerk om 9 uur. Prijs : 200 frank. Inschrijvingen op de pastorie. (“Parochieblad”, 23/4 en 30/4)
“Met een tegendoelpunt net voor de rust heeft een in puntennood verkerend FC Blaasveld eventjes de zegedrift van SK Leest kunnen verstoren, maar na de pauze stelden de bezoekers orde op zaken en lieten de veroordeelde thuisploeg niet de minste twijfel.
Ondanks de vrij hoge afgetekende score werd het toch een aangenaam kijkstuk en na afloop toonden de lokalen hun sportiviteit door de nieuwe kampioenenploeg met bloemen en gelukwensen te bedenken.
De bezoekende aanvallers zorgden voor het meeste gevaar en tijdens de eerste helft konden Dirk Van Roey na uitgemeten voorzet van Dirk Van Dam, en laatstgenoemde na mooi voorbereidend werk van Manfred Meul, voor voorsprong zorgen. Johan Kerremans kwam net voor rust nog even onrust brengen maar met drie doelpunten op rij kon Dirk Van Dam na de herneming alle twijfels wegnemen.
Luc Caluwaerts mocht de eindcijfers vastleggen.” (GvM, 28/4)
1987 – 29 april : VV Leest zoekt speler-trainer
“Raoul Peeters, die heel wat kans maakte om de nieuwe trainer van VV Leest te worden, gaat bij deze club alvast niet aan de slag. De club van Gust Emmeregs wil voortaan de tering naar de nering zetten en beoogt voor volgend seizoen de aanwerving van een bekende speler-trainer. Het besluit om een speler-trainer aan te werven houdt meteen in dat ook de namen van een Kamiel Van Damme, Roger Mergeay, e.a. kunnen worden geschrapt.
Inzake contractverlengingen werd met Jan Allard een nieuwe overeenkomst voor de duur van één seizoen bereikt, maar wat andere spelers betreft is het nog steeds afwachten. Tot eind april mochten de spelers die wensten op te stappen een seintje geven aan het bestuur.
Voor Raoul Peeters maakt deze beslissing van het Leestse bestuur weinig uit. Er zouden voor hem nog andere ploegen in de rij staan, waaronder bv. FC Boom.” (GvM, 29/4)
1987 – Donderdag 30 april : Eucharistie aan de Lourdesgrot
“Op de vooravond van de meimaand, wordt de eucharistie gevierd aan de grot van Lourdes om 20 uur in de Kouter. Tijdens de meimaand wordt het rozenhoedje in de kerk gebeden op de werkdagen van de week om 18.45 uur. Aan de grot van Lourdes zal tweemaal in de week het rozenhoedje gebeden worden om 20 uur..” (“Parochieblad”, 30/4)
1987 – Meinummer ‘De Band’ :Fille De Prins : ‘Te voet naar Scherpenheuvel’.
“Zaterdag, 8 dagen voor Sinksen…te voet op bedevaart naar Scherpenheuvel.
In 1937 ging ik voor de eerste maal te voet naar O.L.Vrouw van Scherpenheuvel. Toen waren het nog zandwegen en kasseien. Wij hadden ook menig schoeisel bij om eens te verwisselen. Met een viertal uit de Alemstraat vertrokken wij. Dan gingen we Jan van Peer Prins ophalen, om dan gezamenlijk naar de St.Annakapel te gaan. Daar moesten wij allen samenkomen. Met een zestigtal werd er dan om 4 uur de aftocht geblazen.
Om tegen 6 u. aan de St.Annakapel te Bonheiden te zijn. Weer vertrek via Keerbergen, een lange weg, daar kwamen wij al vele werklieden tegen, die in Mechelen of elders gingen werken. Ik hoorde nog een zeggen : die mannen hebben er nog iets voor over ! Nu zouden ze misschien zeggen : wat een hoop zotten ! In Keerbergen aangeland aten we onze eerste bokes op. Van daar de trip naar de stad Aarschot, want daar stond ons middagmaal te wachten. Een en ander nog vertellend, wat gemopt of gekaart, tegen 1 uur iedereen présent. Als je de eerste maal mede gaat naar Scherpenheuvel, moet je te voet op die grote berg langs de Demer, 200 meter hoog…amaai, ik word het nog gewaar. Enfin van daar nog een mars van 3 uur berg op berg af, teveel om te tellen, de strijd was gestreden.
In Scherpenheuvel aangekomen, eerst en vooral je voeten eens goed nagekeken of er al uw tenen nog aan waren, want die voelden niet eens, door de blaren die er op stonden.
De voetjes eens een goed bad gegeven, ook een naald was er bij om de blaren open te steken, wat kinnekes poeder er aan en klaar was Kees. Dan werden wij afgehaald door de pastoor, om gezamenlijk de H. Mis bij te wonen. Daarna de grote en kleine Kruisweg, weeral berg op…berg af, de tenen tot aan de hielen getrokken van de pijn…ik zou het nu voor minder doen !
Dan de kraampjes nog gaan bezoeken, nog eens goed gaan afbieden, want daar kun je rap gevangen zijn. Daar kocht ik voor mijn moeder zaliger een portemonaie, ze vroegen er 27 fr. voor en ik biedde 10 fr…ik had hem toch aan mijn been zeker. Maar ja, hij kwam toch van O.L.Vrouw van Scherpenheuvel…Maar ik zal zeker die dag niet vergeten, daar heb ik met Lowie De Decker uit de Tiendeschuurstraat een crochetwedstrijd gezongen en dat bracht ons 233 fr. op en als wij terugkwamen naar ons logeerkamer hoor ik Lowie Van den Heuvel nog zeggen : zijn jullie niet verlegen ! Allé, hoorde ik Jan van de Sterke zeggen, we moeten toch altijd niet lezen ! Dan het bed in. Mijn bijslaper was Charel van Pandoer. Maar ik heb die niet veel bij mij weten liggen. Die waren al wat ouder en die bleven liever nog wat kaarten. Zo werden wij nog verrast. Er zakten toen twee mannen door het bed, ene weet ik nog van dat was Sjef Brion, een Mechelaar, die had zo wat een hoge rug; die heeft 50 jaar te voet mee geweest, hij zat wel veel op de wagen bij Victor van Mil Verschueren, maar ja hij had toch 50 jaar meegeweest.
Om 5 uur opstaan voor de H. Mis, tegen 5.30, daarna nog wat koeken gaan kopen bij Pol, de warme bakker, en ze waren nog warm ook. Dan huiswaarts met Modest Van Steenwinkel op kop, met het kruis, richting Leest. Half negen te Aarschot. Daar namen we ons ontbijt. 9 uur vertrek via Betekom. De eerste die wakker werd was Gust van den Ossenboer : ziet eens mannen dat is mijne witsteek en dat is den Bradt zijne straaljager…die had al duiven zien vliegen. Keerbergen, daar wachtte ons de lekkere Keerbergse aspergesoep. Aftocht Bonheiden, vele mensen langs de baan…zien of er geen kennissen bij zijn, terug naar de St. Annakapel te Bonheiden. Daar waren al wat Leestenaars per fiets. Dan nog de grote trip via onze heimat in Leest aangekomen. Nog een oponthout aan de St. Annakapel. Gans Leest was op de voet. Jan Keulemans, zaliger, bad daar nog een tientje voor de genezing van onze zieken. Dan nog een kort woord in de kerk door de pastoor Beuckeleers, en in massa gezongen ‘hoor ons roeoepen, hoor ons roeoepen, Ave Maria, Ave Maria’…een halve eeuw geleden… Fille De Prins.”
Theofiel ‘Fille’ De Prins was te Leest geboren op 17 maart 1926 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 3 november 2006.
Fille was ere-voorzitter van de KWB, lid van de Landelijke Gilde, lid van de Bond der Gepensioneerden Leest en Eternit, lid van Ziekenzorg en van de Duivenmaatschappij ‘De Luchtreiziger’. Hij was gehuwd met Elisabeth ‘Liza’ Boey die hem twee kinderen schonk : Maria ‘Mieke’ en Karel.
Op zijn gedachtenisprentje hadden zijn kinderen ontroerende woorden neergeschreven :
“Ja Vake je was altijd een sterke man en een harde werker die nooit klaagde ! Ik heb je eigenlijk nooit ziek gekend. Maar dit jaar begon de lijdensweg juist voor de zomer. En toch had je nog de moed om te genieten. Nu ben je aan een andere weg begonnen. Bevrijd van alle pijn en zorgen. Je blijft in mijn hart. Maria (Mieke)”
“Lieve Vader. De pijn die je had bij het verlies van ons Moeke heb je altijd innerlijk zitten opkroppen, maar op een dag brak de ziekte ook bij jou uit. De laatste weken waren zeer zwaar voor jou. Toch liet je nooit blijken, dat je al maanden innerlijk veel pijn doorstond, je bleef steeds even vrolijk ! Al de mensen zullen je herinneren als de altijd goedgemutste en plezante ‘Fille’ en dat zullen ze nog lang meedragen ! Ik beloofde ons Moeke dat ik voor jou zou zorgen en daar ben ik ontzettend blij mee hoe zwaar het ook was. Vadertje joeng ik ben er echt kapot van ! Maar ik ben fier dat jij mijn vader was. Ik wens je goede reis naar ons Moeke in de hemel. Uw zoon Karel.”
Liza Boey was te Puurs geboren op 4 september 1927 en zij overleed eveneens in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 3 maart 2004. Op haar doodsprentje had Fille het volgende geschreven :
“Ja lieveling, drie maal Rome en ontvangen door de Paus, evenveel Lourdes. Vijf maal Spanje met je vriendin Judith bij onze Karel. Vijftien jaar bivak-moeder met de Chiromeisjes en dan je reis naar Noorwegen bij je petekind Filip. Tien dagen later ziek geworden, daarna hebben we thuis ons gouden huwelijk kunnen vieren, met de kinderen en kleinkinderen waar je toch zo veel van hield. Tot binnenkort !”
Uit de handen van Aalmoezenier Herregods ontvingen volgende kinderen tijdens de Hoogmis het H. Vormsel :
Katleen Muysoms, Alemstrat 27 Ilse Peeters, Blaasveldstraat 9 Petra De Winne, Blaasveldstraat 8 Tom Willemen, Heidestraat 7 Heffen Wendy De Koninck, Juniorslaan 99 Alexandre Clijmans, Kouter 39 Inge Kerremans, Hombeker-Kouter 102 Dirk Van de Maele, Kouter 104 Frederik Bruwier, Kouter 87 Ieke Keysers, Leestsesteenweg Stefan Daelemans, Verschuerenlaan 7 Steven De Wit, Molenstraat 14 An Van Alsenoy, Tiendeschuurstraat 8 Wim Peeters, Vinkstraat 28 Peter De Neve, Verschuerenlaan 1 Kurt De Nies, Leest-Dorp 13 Frederik Liebrecht, Kouter 49 Jurgen Fonteyn, Verschuerenlaan 8 Werner Muysoms, Kleine Heide 25 Werner Daelemans, Alemstraat 10 Dirk Verbeeck, Juniorslaan 38 Gert Verbeeck, Elleboogstraat 6 Kris Van Praet, Juniorslaan 95. (‘DB’, juni ’86 en april ’87)
1987 – Zondag 26 april : K.F. St.-Cecilia Leest trad op voor de Tenierskring te Perk.
“Tijdens de muziekavond trad het eigen korps op o.l.v. de jonge dirigent Robert Robberechts en verzorgden wij de finale o.l.v. onze jonge dirigent Frans Violet.
Het accent lag duidelijk op het jeugdige karakter. Dat kon je afleiden uit de keuze der muziekwerken.
Volgens insiders ter plekke hadden we een schitterende performance gegeven. Wijzelf hebben er natuurlijk ook van genoten maar betreurden de grote afwezigheid van verscheidene muzikanten (al of niet verwittigd). We vonden het wel fantastisch dat sommige leden speciaal even het communiefeest ontvlucht waren om een noot te kunnen meeblazen of te komen luisteren. Als dat geen vorm van trouw of liefde voor de muziek is !
Anderen hebben het weer moeilijk met die ingesteldheid. Zij missen de sfeer van Kerkrade, toen we allen een stuk jonger waren en elkaar nog beter aanvoelden. Dat kan nu nog. De meesten blijven echter bij de pakken zitten en durven de eerste stap zelf niet te zetten. Een groep groeit slechts wanneer men elkaar veel en geregeld ziet. Daarom is het belangrijk om steeds naar alle herhalingen en repetities te komen. Dan pas kunnen we terug in de lengte en in de breedte groeien.
Een ketting waarin schakels ontbreken of gewrongen zitten loopt nooit gesmeerd…” (“Toeters en Trompetten”, jaargang 7, nr. 2)
1987 – Maandag 27 april : Algemene Ledenvergadering Cera De algemene statutaire vergadering van Cera Leest – Hombeek en Heffen ging door om 20 uur in het parochiecentrum “het Klooster”. (“Parochieblad”, 23/4)
1987 – 28 april : Overlijden van oud-schepen Henri VAN DEN HEUVEL
“Tot voor een viertal jaren heeft Henri actief geleefd en gewerkt, vooral thuis op de boerderij in de Hertstraat, maar ook op gemeentelijk vlak waar hij schepen was en tevens spelend lid van de Kon. Fanfare Sint-Cecilia. Als voorzitter van het Boerenfront-Leest was hij er ook de stichter van, en dit in het jaar 1936.
In 1982 schreef in ‘Vaartland’ Mr De Decker in dit verband over Henri : ‘Hij heeft de spitse ploeg van het Boerenfront steeds door de meest rechte voren gedreven. Hij was van boeren-adel; hij was een man van Leest; een man ook van zijn woord’.
Zijn levensdagen –de blije en de goede- maar ook de kwade en de zware dagen, heeft hij steeds als een moedig man beleefd. Zelfs, sinds hij met een langdurige en lastige kwaal geplaagd zat, gaf hij telkens, aan wie met hem in contact kwam, blijk van een moedige levensaanvaarding. Zijn laatste levensjaar was nochtans een geleidelijk aan afstand nemen van het leven. Daar was hij zich degelijk van bewust door zijn langdurig verblijf in de kliniek te Bonheiden en zijn kortstondige verpozingen thuis.
Voorheen zagen we Henri steeds als een ‘getrouwe’ op zijn vertrouwde plaats in de kerk, in het gestoelte van het gemeentebestuur. Bij dit alles moet het ons dan ook niet verwonderen dat de begrafenisplechtigheid van Henri overtalrijk werd bijgewoond op zaterdag 2 mei in de parochiekerk van Leest. Afscheidsbrieven met woorden van dank, brachten hem een laatste hulde voor zijn gemeenschapszin en zijn inzet voor de bevolking van ons dorp.” (‘DB’, juni ’87)
In “Toeters en Trompetten” van december 1994 verscheen onder de rubriek ‘Historische figuren’ een schets van Henri Van den Heuvel :
HENRI VAN DEN HEUVEL, “speleman” van de Leest-Heide (°08.°8.16 +28.04.87)
“Henri Van den Heuvel was de broer van Mieke Van den Heuvel die samen met Rik Verschuren (‘Rik van den Do’) op de Leest-Heide een café met repetitiezaal uitbaatte.
‘Heinke’, want zo werd hij op de Heide, in Leest en ver daarbuiten genoemd, woonde in de Hertstraat en hij was een echte ‘volksvriend’. Hij kon met iedereen over de baan en hij kon over alles en nog wat meepraten : over Racing Mechelen en over Malinois, over de wielerkoersen, over muziek en over politiek. Hij las zijn ‘gazet’ helemaal uit, waarschijnlijk tot in de kleinste details. Heinke was ook muzikant en zelfs een heel goede. Hij speelde destijds solo-cornet samen met Frans Baetens en Toine Lauwens. Hij vond ‘1812’ van Tsjaikowski destijds een ‘verschrikkelijke zwaar stuk’, om van ‘Richard III’ maar te zwijgen. Zijn geliefkoosde muziek was marsmuziek van Lode Meeus en korte solostukjes. Op de Heide werd hij ‘speleman’ genoemd. Hoe hij aan die naam is gekomen, weten we niet meer, maar we vermoeden dat hij die heeft gekregen omdat hij op vrije momenten buiten zat te repeteren. In de jaren vijftig konden we op de Leest-Heide op stille zomeravonden, vlak voor de zon onderging, cornetmuziek vanover het Hertsveld horen klinken. Een tijdje daarna begon Cois Van der Auwera in de Blaasveldstraat dan op zijn bugel mee te toeteren en toen bleven we stil zitten luisteren en begonnen we mee te fuiten.
Heinke was ook voorzitter van het Boerenfront en een tijdje later ging hij in de dorpspolitiek. Hij bracht het tot Schepen van Openbare Werken. Eén van zijn prioriteiten was de zorg voor degelijke ‘binnenwegen’ en ‘landbouwwegen’. Leest, toen nog een zelfstandige gemeente, moest met beperkte middelen veel kilometers aan wegen onderhouden en regelmatig vernieuwen. Grachten en bermen moesten onderhouden worden. Daar heeft hij destijds goed voor gezorgd.
Hij kon moeilijk tegen ruzie en tweedracht en overal waar hij kwam, probeerde hij de mensen tot verzoening te brengen. Als er af en toe eens wat ‘ambras’ was op de Leest-Heide greep hij op een zachte manier in zodat alles binnen de kortste keren weer goed kwam. Daarbij verdedigde hij de fanfare op zijn manier. Wilde een muzikant stoppen en was hij daarvan op de hoogte, dan probeerde hij met alle mogelijke argumenten de ‘vaandelvuchtige’ tot inkeer te brengen. Nochtans was hij geen lid van het fanfarebestuur.
Toen Constant Van Alsenoy in Leest kwam wonen, werden ze direct dikke vrienden die voor mekaar door het vuur gingen. Na de repetitie –en die duurden toen gewoonlijk tot 23.30 uur en als het niet zo best ging tot 23.45 uur- zaten ze dikwijls nog uren te babbelen over hun werk op het veld.
Ook Henri Van den Heuvel heeft een grote en positieve invloed gehad op het Leestse fanfareleven !”
Henri Van den Heuvel was te Leest geboren op 8 oktober 1916. Zie ook in deze Kronieken : juni 1962, 22 augustus 1976 en 30 oktober 1982.
Foto’s : -Schepen Henri Van den Heuvel. -‘Heinke’ Van den Heuvel zoals zijn tijdgenoten hem hebben gekend. -Zijn vriend Constant Van Alsenoy die hem in ’87 opvolgde als voorzitter van het Boerenfront. -Laatste rustplaats van Henri Van den Heuvel en Francine De Hertogh. (Foto : 2013)
1987 – 24 april : 2de Grote Kaartavond van de Landelijke Gilde Leest
In de Parochiezaal van de Kouter. Uitleg : 100 frank en iedere tafelwinnaar had prijs.
Prijzentafel : fiets, friteuse, stofzuiger, klokradio’s, verschillende andere elektrische toestellen, allerlei werkgerei, bollen kaas, dozen witloof,sportzakken, planten...voor meer dan 40.000 fr prijzen. (folder)
1987 – Zaterdag 25 en zondag 26 april : Rust Roest speelde “Achter de schermen”.
Als afsluitstuk van haar 65-ste speeljaar bracht “Rust Roest” in de Gemeentelijke Basisschool de thriller “Achter de schermen” van Frans Cools.
“…Van deze Vlaamse auteur speelde Rust Roest reeds twee werken : ‘In geweten niet belast’ in 1975 en ‘Het Slangennest’ in 1981. Typisch voor Frans Cools is dat hij veelal thrillers schrijft met psychologische inslag zonder daarom zwaar op de hand te zijn.
‘Achter de schermen’ is een thriller in 4 bedrijven waarin theatermensen samenkomen voor een partijtje jacht. Maar zoals zovele artiesten, zijn toneelspelers vaak individualisten zodat van het jachtfeest niet zoveel terecht komt. Integendeel wordt één der deelnemers vermoord om een weliswaar duidelijk motief, zo blijkt achteraf, maar het zoeken naar de dader of doder is niet eenvoudig omdat iedereen verdacht wordt.
Dit toneelstuk dat technisch knap geconstrueerd is en kan omschreven worden als ontspanning door spanning is een stuk waar een menselijke dimensie achter schuil gaat. Mensen uit de theaterwereld worden met zichzelf geconfronteerd in omstandigheden die voor hen van essentieel artistiek belang zijn. Het probleem is deze intermenselijke conflictsituatie op te lossen en af te ronden of…zich tomeloos te laten gaan waarbij doodslag het gevolg is. Als technische bijzonderheid kan nog vermeld worden dat in een toneelwerk over toneelmensen het niet verwonderlijk is dat er toneel op het toneel gespeeld wordt.” (GvM, 23/4)
Personages
Isabel Andersen (nerveuze vrouw des huizes en gevierde actrice) : Renild Polfliet.
Richard Andersen (haar zakelijke, kalme echtgenoot: Jan Emmeregs.
Marjan Gevers (weinig succesrijke en emotionele actrice) : Lieve De Valck.
Foto’s : -De affiche van ‘Achter de Schermen’. -Boven : Eric Vandenwyngaert, Palmire Van der Elst, Francoise Cornelis, Julia Lamberts, Jan Emmeregs, Marcel Verwerft, Raf Scheers, Hilde De Kock en Fik Diddens. Midden : Hilde Van Dam en Marleen Heldens. Onder : Lieve De Valck, Renild Polfliet en Guido Hellemans. (Foto : ‘Rust Roest Ontmaskerd’)
“De grote begankenis ter ere van de H. Cornelius met als hoogtepunten de hoogmis om 10 uur opgeluisterd door het gemengd zangkoor, en om 15 uur het plechtig lof met kinderzegen. Na het bezoek aan onze parochiekerk wacht u een waaier van activiteiten in onze kleine maar geliefde dorpsgemeenschap van Leest.” (“Parochieblad”, 16/4)
Programma :
-14e Handelsbeurs ingericht door V.V. Leest, met 26 standen en aanwezigheid van de acteurs Manu en Rene Verreth en de zangeres Liliane St. Pierre. Er werd ook een gelegenheidsrestaurant uitgebaat ten voordele van de voetbalclub. -Kleinveebond “Het Rijke Nest” had zich opgesteld met kippen, konijnen en ander kleinvee. -Voetspoor was aan zijn tiende Paastentoonstelling toe en stelde werken tentoon van Friede Willems, Karel Soors en Marijke Van Kenhove. De kunstvereniging mocht ook de “Archeologische Vereniging Oud Mechelen” in haar midden verwelkomen. -In de parochiezaal op de Kouter konden de mensen zich verdiepen in “het weer” met alle mogelijke facetten. Didactisch materiaal als weerballon, pluviograaf, thermometerhut enz. kregen flinke aandacht. Voor de vrolijke noot zorgden de weerspreuken en extreme weersomstandighedente Leest en omstreken tussen 1315 en 1955. Het betrof de 19e paastentoonstelling van het Davidsfonds. -KBG had zijn handwerktentoonstelling. -De Chiro organiseerde op zaterdag een kaartnamiddag ‘voor een kip en een ei’ en op zondag een Filmvoorstelling ‘Breakfast-Club’ met muziek van o.a. Simple Minds en op maandag ging er om 9 uur ’s morgens de beruchte gelegenheidsbar ‘Het Zesde Gebod’ open. ’s Avonds vond dan de Posse Leest T.D. plaats met de huiveringwekkende Studio Satan. -Kunstkring “Kwak” stelde tentoon in de “Drij Gapers” met werken van Hans en Stef De Laet, Pol Van Roy en Georges Herregods. -Volksdansgroep Korneel nodigde iedereen uit in het “Posse-Leest restaurant”in zaal Piessens waar onder begeleiding van hun muzikanten aan vendelen en dansen werd gedaan wijl men kon kiezen uit koude schotels, ossetong met madeirasaus, stoofvlees met witloof, kip fricassée... -De hobbyclub van de gepensioneerden stelde tentoon in de lokalen van de meisjeschiro met handwerk gemaakt gedurende het voorbije werkjaar. Traditiegetrouw zorgden de 60-plussers ook voor pannenkoeken met verse koffie. -Verder de traditionele kermis en jaarmarkt waar de gebroeders Ceuppens van de elijknamige Mazda-garage een demonstratie gaven van “Hit-Flon 2000”, “een gewone motor draait zelfs zonder olie ! Uniek...”
In ‘De Band’ van april 1987 werd Kunstkring ‘Kwak’ voorgesteld :
KWAK
Vier mensen die in hun vrije uren aan kunst doen en ter gelegenheid van de Paasdagen hun werken aan het publiek willen tonen. Het zijn voor Leest geen onbekenden : het zijn mensen van eigen bodem en dit jaar is het voor de vierde maal dat zij onder de benaming ‘Kwak’ op de affiche staan.
Hans De Laet Hij volgde tekenen en boetseren aan de kunstacademie te Mechelen. Dit jaar komt hij uit met een vrouwenbeeld en enkele kleinere geboetseerde werken. Hans is 27 jaar en de jongste van de groep.
Pol Van Roy Presenteert enkele foto’s in zwart-wit en in kleur. Hij volgde de leergangen fotografie aan het Sint-Lukasinstituut. Zijn werken zijn origineel en getuigen van een gevoelig en poëtisch temperament. Elk jaar zien we hem in stijgende lijn evolueren.
Stef De Laet Werkt actueel aan het Stadspoppentheater te Mechelen. Ook hij volgde de Sint Lukasschool te Brussel, de lessen Bouwkundig Tekenen. Stef is zeer begaafd in publiciteit. Maar ook als aquarelist en als tekenaar is hij begaafd. Hij vergast ons dan ook met enkele aquarellen.
George Herregods Is de oudste van de groep. Deze legeraalmoezenier is stilaan bekend in de streek om zijn origineel gedecoreerde potten en kruiken in steengoed. In zijn studententijd volgde hij lessen in sierkunst aan het Sint Lukasinstituut te Gent en eigende zich achteraf de oeroude techniek toe van de ‘zoutglazuur’ die men vooral in de Rijnstreek aantrof. Georges Herregods stelt tevens een aantal aquarellen ten toon.
De tentoonstelling gaat traditiegetrouw door op de bovenverdieping van de ‘DRIJ GAPERS’. Zij is kosteloos en iedereen is welkom.
“Posse Leest met wind in de zeilen”,blokletterde Gazet van Mechelen (21/4) :
“Omdat de meeste organiserende verenigingen Paasmaandag uitkiezen om naar buiten te treden hoeft het geen betoog dat juist op die dag Leest-dorp één gonzend bijennest lijkt.
In de marge van deze drukte beet de Leestse handelsbeurs in het Sportcentrum de commerciële spits af. Heel wat belangstellenden liepen de zaal binnen en slenterden rustig langs de diverse stands, gokten voor een reisje of bestelden kaartjes voor de reuze-happening welke de 17de Leestse Volksfeesten wellicht zullen worden.
Onderweg zich opgesteld met kippen, konijnen en ander klein gedierte. De tent die ze op vorige jaren gebruikte was wellicht weggeblazen want de bond trotseerde de grillen van de natuur.
De kermismolen draaide op volle toeren maar ook in de omliggende zaaltjes stapten de mensen druk over en weer.
Voetspoor, aan zijn tiende Paastentoonstelling toe, mocht voor zijn fijn verzorgde artistieke expositie zodanig veel bezoekers begroeten dat alle programmablaadjes rees kort na de middag uitgedeeld waren.
In de parochiezaal op de Kouter konden de mensen zich verdiepen in ‘het weer’ met alle mogelijke facetten. Didactisch materiaal als weerbalonnen, pluviograaf, thermometerhut, enz., kregen flinke aandacht. Voor de vrolijke noot zorgden de weerspreuken en extreme weersomstandigheden te Leest en omstreken tussen 1315 en 1955.
De geur van de geelbruine pannenkoeken lokte menigeen naar de handwerktentoonstelling van de KBG. Een eindje verderop stelde KWAK tentoon in galerij ‘Drij Gapers’. Even drummen tussen de massa tooghangers om het knappe werk te kunnen bewonderen van Hans en Stef De Laet, Pol Van Roy en Georges Herregods. (J.T.)”
In haar licentiaatsverhandeling ‘Kindertijd in Leest’ (Leuven, 1997) beschreef Hilde Smets hoe er in de periode van het Interbellum kermis gevierd werd te Leest :
Kermis in Leest
Leest had vroeger veel buurtkermissen. De Bist, de Alemstraat, de Tiendeschuurstraat en de Heide deden niet voor elkaar onder. Waar de buren goed overeenkwamen en er een paar cafés waren, werd een kermis op getouw gezet. De kermissen waren niet groot : er stonden wat snoepkraampjes, een paardjesmolen en een danstent met een orgel. Je moest geen inkom betalen in de tent, maar je betaalde tien centiemen per dans die je deed. De tent was streng verboden terrein voor mensen die nog geen achttien waren. Sommige kinderen gingen, als het donker was, door de spleten loeren.
De tweede grootste kermis was die van de Heide (nu Juniorslaan, Kleine en Grote Heide) :dit was een buurtkermis waar toch ook mensen van elders dan Leest naartoe kwamen. Deze kermis begon op de tweede zondag van juli en duurde twee dagen. Naast het hierboven genoemde stond er ook een kettingmolen. Vrijwilligers die deze molen hielpen op gang trekken mochten gratis opspringen. De tweede dag was eigenlijk de belangrijkste : dan werd er een dierenjaarmarkt gehouden. Boeren kwamen hun paarden, koeien, geiten, schapen of kippen laten keuren en probeerden ze te verkopen. De jongens die konijnen of duiven kweekten om extra zakgeld te verdienen, konden hier ook terecht. Die dag werden er ook volksspelen georganiseerd zoals zaklopen en ook ‘hanenkap’ : een haan werd in een mand gestoken en zo aan een koord gehangen. Zijn kop stak buiten de mand. Wie geblinddoekt de kop kon afkappen, won de haan. Een ander spel bestond er uit met perensiroop bestreken koeken, die aan een koordje hingen, zo snel mogelijk op te eten. Wel met de handen op de rug. Na een tijdje hingen de deelnemers vol siroop tot groot genoegen van de omstaanders.
De belangrijkste kermissen waren die van het dorp. Drie maal per jaar was het daar kermis : met Pasen, Pinksteren en op de dag van de patroonheilige St.-Niklaas. De zalen van St.-Cecilia (in de Dorpsstraat) en Teughels (Dorpsplein) waren dan twee danszalen. In alle twee was “ ’t volle bak “. In St.-Cecilia dansten de Blekken, bij Teughels de Sussen. Voorts stond er de ‘foor’, een frituur, snoepkramen, rad van fortuin en een loterij. Ook de liedjeszanger ontbrak niet, hij verkocht zijn teksten. Sommige Leestenaars herinneren zich een zekere Jaak Van Gestel nog. En dan waren er nog de gebruikelijke kermisattracties : een paardjesmolen, een zwiermolen met kettingen en een molen met fietsjes waarbij je zelf moest trappen. Ook stonden er schommels in de vorm van varkens of bootjes. De ‘moddermolen’ of het ‘apekot’ was iets voor de groteren, dat was een soort schommel met een goed afgesloten bak. Als je hard genoeg ging, draaide je helemaal rond de as. Ook stond er een ballenkraam, als je alle potten omgooide, kreeg je een prijsje. Soms stond er ook een ‘kakkewalk’, dat was een kraam dat je helemaal moest doorwandelen, maar doordat de vloer in alle mogelijke richtingen bewoog, werd dat veel moeilijker.
Als het kermis Dat wil zeggen dat ze eens lekker aten, al of niet met familie erbij. Op het menu stond vaak soep met rundvlees, tapioca en ‘lettertjes’. Daarna aten ze het soepvlees met savooikolen. De volgende schotel bestond uit varkensgebraad met worteltjes en erwten. En dan volgden er nog twee desserten : eerst krieken of pruimen met balletjes, daarna rijstepap met bruine suiker. Zij vierden dus feest met een vijfgangenmenu. Om 16.00 uur zaten ze al terug aan tafel voor rozijnenbrood. Het vet dat ze normaal op hun boterham deden, werd nu vervangen door boter. ’s Avonds dronken ze nog een glas wijn en aten er een koekje bij. Andere families kregen stoofvlees of konijn voorgeschoteld. Na het middageten gingen de mensen dan naar de kermis. De kinderen kregen van de familieleden en de ouders wat geld. Een loterijbiljet kostte vijf centiemen, frieten en de paardjesmolen kostten vijfentwintig centiemen. Andere attracties en een dans kostten tien centiemen. Met tien frank deed je al heel wat.
Foto’s :
-Opening van de Handelsbeurs tijdens Posse Leest 1987.Links op de voorgrond Leestenaar Leo Lauwens naast zijn echtgenote Rosa Doolaeghe. (foto : GvM) -De folder van ‘Hit-Flon 2000’, van de gebroeders Ceuppens.
“Voor de tweede opeenvolgende keer heeft SK Leest in haar nog vrij korte carriére in de Belgische voetbalcompetitie promotie afgedwongen. Met nog twee wedstrijden voor de boeg heeft de ploeg van voorzitter Jean Van Dam reeds zekerheid verworven volgend seizoen in tweede provinciaal uit te komen, na de 2-0 zege tegen Hooikt. (...)” Onmiddellijk na de afloop van de partij tegen Hooikt waren er zondagavond weinig vreugdetaferelen te aanschouwen, maar nadien werd in het chalet een eerste feestje gebouwd en werden de eerste gesprekken opgezet over de verdere toekomst van SK.
Voorzitter Jean Van Dam : “Ik heb een afspraak gemaakt met sponsor Boghemans, met Ludo Verschueren, de voorzitter van onze supportersclub, en het eigen bestuur om zo vlug mogelijk uit te praten wie wat voor zijn rekening gaat nemen. Zolang de vlotte samenwerking tussen die verschillende instanties er is, willen wij verder gaan om ook in tweede provinciale een behoorlijk figuur te slaan. Ook de accomodaties zullen verder worden uitgebreid : een receptielokaal, enkele kleedkamers en wellicht ook uitbreiding van het chalet staan op het programma.”
Twee wedstrijden later was S.K. ook zeker van de kampioenstitel na een overwinning tegen Blaasveld.
Speler-trainer Hubert Foqué herhaalde het exploot van zijn voorganger De Weerdt en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd andermaal topschutter, ditmaal met 26 treffers. (Foto’s onderaan)
1987 – 16 april – “Parochieblad”, rubriek Leest : Biechtvieringen “De private biecht in de biechtstoel blijft de ideale vorm van sacramentele verzoening. Daarnaast zijn er de algemene biechtvieringen in onze kerk met Witte Donderdag om 19 uur. In deze viering kwam er vanaf vorig jaar een belangrijke wijziging. Voortaan wordt er geen gezamelijke of algemene absolutie meer gegeven, d.w.z. de aanwezige gelovigen worden uitgenodigd naar voren te komen om langs een korte belijdenis : “ik heb spijt“ of “ik vraag vergiffenis” of “God wees mij genadig” hun berouw daadwerkelijk uit te spreken. De priester zal dan individueel de absolutie geven door de woorden : “ik ontsla u van al uw zonden, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.””
1987 – 16 april – “Parochieblad” : K.V.L.V. – Lourdesbedevaart
De twee afgevaardigden van de KVLV Lourdesbedevaart ’87 waren Lea De Maeyer-Verbruggen en Maria Boonen-De Keersmaecker.
Foto’s : -SK Leest-Hooikt 2-0. Dirk Van Roey was met twee doelpunten één van de opvallendste figuren in deze wedstrijd. Dank zij deze zege is de tweede opeenvolgende promotie van SK Leest een feit. (GvM) -Een gelukkige S.K.Leest voorzitter.
1987 – Dinsdag 7 april : K.V.L.V. Gewestelijke bezinningsdag In het Pastoreel Centrum, Hendrik De Merodestraat 18 te Mechelen. Aanvang 10 u, einde rond 16 uur. Thema : ‘het leven vieren’. Prijs : 250 fr. (middagmaal inbegrepen) (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – 8 april – Gazet van Mechelen :
CVP resoluut naar de verjonging
Geen Gust Emmeregs. “Met stemmingen waarbij de meerderheid schommelde tussen 63 en 99 % heeft het CVP-partijbestuur van Mechelen maandagavond de voorstellen van de vertrouwensgroep goedgekeurd. Het is de vrucht van overleg, dialoog en samenspraak die gedurende de laatste maanden gevoerd werd en waarbij primordiaal bleef dat de CVP naar de gemeenteraadsverkiezingen van ’88 gaat met een globaal evenwichtige lijst.
Naast enkele verrassingen is de verjonging die werd doorgevoerd ‘het’ feit van deze lijst, die door het partijbestuur begin mei moet worden goedgekeurd.
Zoals we maandag reeds schreven wordt de ‘kopploeg’ aangevoerd door oud-burgemeester Jos Vanroy. Hij krijgt in zijn spoor het viertal Patrick Backx-Leo Stevens-Frank Nobels en Lieve Keuleers mee, vier kandidaten die geen 40 zijn.
Even belangrijk is de lijstduwersgroep. Fons Van Stappen staat op de 41ste en laatste plaats. Wim Jorissen op de 40ste en Leo Clarijs op de 39ste.
Achteraan komen ook in aanmerking Theo De Wit, Leon Dutz, Joske Merckx en Bart De Bondt, aanstaande schoonzoon van Manu Verreth en die, naar het zeggen van woordvoerder Willy Buijs, de hele MMT-ploeg zal aanvoeren die de CVP-campagne zal steunen. …
Emmeregs Bij de uittredende raadsleden geen Gust Emmeregs die zich geen kandidaat gesteld heeft. Eerder reeds heeft Gust het niet onder stoelen of banken gestoken dat hij bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen garanties moest krijgen om als schepen te zetelen. Blijkbaar is men het daar niet over eens geraakt. Door Pol Vanderborcht en Willy Buijs werd nog eens bevestigd dat persoonlijke ambities naar de achtergrond dienden geschoven. Het is echter niet uitgesloten dat Gust Emmeregs, die voor de CVP in Leest heel wat betekent, in de nabije toekomst toch bijdraait, maar dan, zo werd ons gezegd, zal dat alleen kunnen tussen de 25e en 34e plaats. … (FT)”
Dezelfde krant publiceerde de dag nadien de reactie van Gust Emmeregs :
“Het Leestse CVP-gemeenteraadslid Gust Emmeregs heeft gisteren in een vraaggesprek met onze redactie verklaard zich te distanciëren van een aantal uitspraken zoals die gedaan zijn op de jongste CVP-persconferentie in het vooruitzicht van de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
CVP-woordvoerders Pol Van der Borcht en Willy Buys zegden toen o.a. dat bij de lijstvorming persoonlijke ambities naar de tweede plaats dienten te worden teruggeschroefd.
Vastgesteld werd ook dat Gust Emmeregs niet, zoals was gevraagd, schriftelijk zijn kandidatuur te stellen voor 15 maart. Daaruit werd geconcludeerd dat hij afhaakt.
“Niets is minder waar”, zei ons gisteren de h. Emmeregs die zich door een 100 leden sterke plaatselijke CVP-afdeling gesteund weet.
Emmereges wil dat de Mechelse CVP garanties biedt inzake een specifiek naar Leest gericht programma toe. Hij verwijst naar de 1279 voorkeurstemmen die hij bij vorige verkiezingen achter zijn naam haalde. Gust Emmeregs zegt ook nog dat hij wel degelijk kandidaat blijft voor de volgende verkiezingen maar dat hij ook een belangrijk mandaat opeist om de “Leestse wensen” te kunnen waarmaken in de toekomst.
Die andere Leestse CVP-kandidaat Louis Vloebergh, zou zich met het stellen van zijn kandidatuur niet aan de plaatselijke afspraken hebben gehouden.”
1987 – 10 april : Ledenkwis Vevoc (‘DB’, maart ’87)
1987 – Zaterdag 11 april : Uitreiking KWB Kaartkampioenschap 1986-‘87
Ditmaal geen Bal of TD op deze prijsuitreiking, wel het traditionele etentje (frietten, cordon bleu, wijn) en daarna kon er gezellig gekaart worden met 2 kippen per tafel.
Kampioen 1986-’87 werd Jos Moens, voor Swa Schaerlaeckens en Jozef Vloeberghen. Hoogste individuele score werd behaald door Maggy Van Hoof met 136 slagen. 104 kaarters waren minstens 1 keer komen opdagen. Totaal over 12 avonden : 191 tafels.
De eerste tien in de uitslag 1.Moens Jos 2. Schaerlaeckens Swa 3.Vloeberghen Jozef 4.Smets Victor 5.Van Hoof Marcel (Dorpstraat) 6.Thomas Frans 7.De Prins Theo 8.Van Hoof Victor 9.Van Hoof Maggy 10.De Prins Gerda. (KWB-verslag)
1987 – Zondag 12 april : Palmzondagconcert K.F.Sint-Cecilia Om 19u30 stipt in zaal Sint-Cecilia. Een gevarieerd programma werd aangeboden onder de muzikale leiding van Frans Violet en Eduard De Maeyer.
Onder de talrijke aanwezigen enkele prominenten : waaronder burgemeester Joris en de heren De Decker en Vervliet van het muziekverbond van België, sectie Antwerpen.
Toen het applaus was weggeëbd werd een speciale hulde gebracht aan muzikant Eugène Vloebeghen die die avond zijn laatste noten zou blazen. “Gène” zat reeds vanin 1918 achter de pupiter heeft de 70 jaar op 1 jaar na niet kunnen volmaken. Want beweerde hij : “ik begin er een beetje te veel naast te blazen en dat wil ik de dirigent niet aandoen !”.
Gazet van Mechelen (15 april) :
Sfeer tijdens Palmzondagconcert
“Zoals voorgaande jaren liep ook nu weer zaal St. Cecilia eivol voor het traditionele Palmzondagconcert van de K.F.St.-Cecilia Leest. Bart Lauwens heette uit naam van de fanfaregemeenschap iedereen hartelijk welkom. Onder de aanwezigen enkele prominenten w.o. burgemeester Joris, de heren De Decker en Vervliet van het muziekverbond van België, sectie Antwerpen e.a.
Onder luid applaus werd dirigent Frans Violet binnengehaald. De man begint meer en meer vat te krijgen op de Leestse muzikanten en dat laat zich duidelijk gevoelen in sfeer en uitvoering. De groep groeit weer en binnen enkele jaren staat de K.F.St.Cecilia wellicht opnieuw aan de top.
Met Lynwood-mars van J. Ord Hume werd het concert stapvoets geopend en het was concertmeester Edward De Maeyer die het openingsstuk dirigeerde. Nadien kwam Violet dan op de planken en de pittige bindteksten van Bart Lauwens, gecombineerd met de luchtige vlotte muziekstukken bepaalden de ontspannen sfeer voor de rest van de avond. Even nog werd Little Suite for Brass van onder het stof gehaald, maar dit driedelig stuk dat in 1981 Cecilia’s tweede wereldtitel opleverde te Kerkrade, had nog niets aan kwaliteit en zuiverheid ingeboet.
Lentekriebels werden losgewerkt met Springtime van Reginald Hearth en met Luc Vertommen als solist, waarna een ritje door het wilde westen menige kreet ontlokte in de zaal : A Western Country Fantasy van Gordon Langford. Cornets à gogo besloot het 1ste deel van de prachtige muziekavond.
Na de verfrissing ging de zaal helemaal uit de bol. Dirigent en muzikanten haalden het lichtere feestrepertoire boven met Dor Unto us, Super Trooper, Fox From the North, enz. om te eindigen met de Strauss Fantasy van Gordon Langford.
Toen het applaus was weggeëbd werden de nodige dankwoorden vanwege de K.F. richting zaal gestuurd, om nadien plaats te maken voor de huldiging van één muzikant die die avond zijn laatste optreden geblazen had : Eugène Vloeberghen. De brave man zit reeds van 1918 achter de pupiter en heeft dus op 1 jaar na 70 jaar niet kunnen of willen volmaken. Want zoals hij zelf zei : ‘Ik begon er een beetje te veel naast te blazen en dat wil ik de dirigent niet aandoen !’
Uiteraard werd de avond nog besloten met een extra nummertje en als Posse Leest een tegenvaller wordt hebben de Leestenaars het hunne toch al gehad. (J.T.)”
“…Toen het applaus was weggeëbt werden de nodige dankwoorden de zaal ingestuurd. De grootste dankbetuiging ging ongetwijfeld naar muzikant Eugène Vloeberghen, die bijna 70 jaar achter de pupitter zat. We weten niet of het een Guiness-record is maar Gène is zeker en vast een groot voorbeeld voor de jeugdige muzikanten. Hij kwam bijna altijd naar de repetities en concerten en deed zijn best om een goed muzikant te zijn.
Die avond blies hij samen met zijn jongere collega’s de laatste muzieknoten. Hij beloofde wel om af en toe naar de repetities te komen luisteren ook om te sparen en een kaartje te leggen.” (‘Toeters en Trompetten’, jaargang 7, nr.2)
Foto’s : -Gust Emmeregs -Eugène Vloeberghen begon piepjong muziek te spelen, hij zou dit bijna 70 jaar volhouden. (Verzameling : familie Lauwens-Piessens)
Victor Van Hoof, de laatste veldwachter van Leest, heeft er op 1 april 1987 het bijltje bij neergelegd. En Victor is daar helemaal niet kwaad om. Hij heeft er zowat 35 jaar dienst opzitten. Meteen blijft er nog slechts 1 veldwachter-inspecteur over te Mechelen, nl. in de deelgemeente Muizen.
Victor Van Hoof werd als Leestenaar geboren op 1 januari 1926.
Na de Leestse gemeenteschool liep hij school in de Oefenschool Onder den Toren te Mechelen om er onderwijzer te worden. Zover kwam het echter niet.
Op 14-jarige leeftijd hield hij het voor bekeken en ging werken in garage De Baere aan de Leuvensesteenweg. Het was inmiddels oorlog geworden, en de dag dat Victor 18 werd stonden de Duitsers aan de deur. Victor moest mee om te gaan werken in de wapenfabrieken FN te Luik.
Na 14 dagen kwam Vic echter niet meer opdagen. Hij was er stilletjes van onder gemuisd en hield zich ondergedoken bij landbouwer Henri Van den Heuvel te Leest tot en met de bevrijding in september 1944.
Sjampetter In oktober ’44 bood Victor Van Hoof zich aan als oorlogsvrijwilliger en diende tot juni 1946 onder Engels commando in het Duitse bezette gebied.
Nadien keerde hij terug en hervatte zijn werk in de garage.
Op 3 april 1948 huwde hij met Leonora Mees en ze kregen 3 kinderen, 2 jongens en 1 meisje.
Toen in 1954 er een examen uitgeschreven werd voor veldwachter waagde Victor zijn kans. Uit 13 kandidaten werd hij verkozen tot “sjampetter” van Leest. Op 1 april 1954 trad hij in dienst onder burgemeester De Prins. In de loop der jaren werkte Victor nog onder de burgervaders Emiel Verschueren, August Lauwers en sinds de fusie onder Jos Vanroy, Jef Ramaeckers en nu dus Joris. Victor heeft nooit problemen gehad en leefde steeds onder goede verstandhouding met zijn bazen. Als hij toch moet favoritiseren, zegt hij de beste herinneringen te hebben aan August Lauwers : “Het was een burgemeester met een eindeloze werkkracht en inzet, ten dienste van de gemeente. Aan hem was niets te veel gevraagd.”
Inspecteur Op de vraag of de fusie der gemeenten voor- of nadelig was voor de Leestse deelgemeenschap antwoordt Vic filosofisch : “de fusie is slechts goed geweest voor enkele mensen. De gemeenteraadsleden die meer zitpenningen kregen, en voor mezelf omdat ik benoemd werd tot veldwachter-inspecteur en meteen een flinke salarisverhoging kreeg”.
Victor benadrukt dat Jos Vanroy en de politieoverheid de nieuwe veldwachters-inspecteur zeer goed hebben opgevangen en dat de aanpassing goed is verlopen.
Victor Van Hoof kan terugblikken op een loopbaan zonder veel hoogte- en laagtepunten. Sinds 2 jaar is hij aan het “uitbollen”. Verlof- en ziektedagen werden opgenomen en vorige week heeft hij ook zijn dienstwapen ingeleverd.
De definitieve opruststelling zal door Victor niet te letterlijk genomen worden. Als een volleerde doe-het-zelver hebben electriciteit, waterleiding, metselen en andere klusjes geen geheimen meer, en zijn kinderen zullen dit best kunnen beamen.
Ook zijn chalet in Westende zal eens meer opgezocht worden en langs de zijlijnen van het voeltbalveld van S.K. en V.V. Leest kan men Victor ook regelmatig tegen het lijf lopen.
Muzikale ontspanning vindt Victor bij de Kon. Fanfare Sint-Cecilia waar hij erelid is.
Zo te zien hoeft Victor Van Hoof zich geen zorgen te maken om zijn dagen rond te komen.”
Op 1 april 1954 was Victor Van Hoof Jan Theodoor Huybrechts opgevolgd als veldwachter te Leest. Victor was op 1 januari 1926 te Leest geboren als zoon van Jan Edward en Florentina De Schoenmaeker. Die geboortedatum bezorgde hem veel nadeel vertelde hij vaak : “Ik heb nooit ten volle kunnen genieten van een echte verjaardag, steeds waren er de naweeën van oudejaarsavond en het vieren van nieuwjaar zelf.” Gelukkig voor hem mocht hij op school de lessen volgen met de jongens van 1926, zodat hij eigenlijk wat vooruit was op zijn tijd. Na de Leestse gemeenteschool liep Vic school te Mechelen in de “Oefenschool Onder den Toren”, als voorbereiding om onderwijzer te worden, maar zover kwam het niet. Op 14-jarige leeftijd hield hij het voor bekeken en ging werken in garage De Baere aan de Leuvensesteenweg te Mechelen (de latere Hanswijk –Renault garage).
Het was inmiddels oorlog geworden en de dag dat Victor 18 werd stonden de Duitsers aan de deur. Victor werd verplicht te gaan werken in de wapenfabrieken FN te Luik. Na 14 dagen muisde hij er vanonder en hield zich ondergedoken bij landbouwer en schepene Henri Van Den Heuvel in de Hertstraat te Leest, tot en met de bevrijding in september 1944. Hij zou Henri eeuwig dankbaar blijven voor het enorme risico, het gulle onthaal en het zachte stro-bed. In october 1944 bood hij zich aan als oorlogsvrijwilliger en diende tot juni 1946 onder Engels commando in het Duitse bezette gebied (8e Bataljon Fuseliers 3de Cie). Nadien keerde hij terug en hervatte zijn werk in de garage. Zijn oorlogsherinneringen staan te lezen in deze Kronieken (1940).
Op 3 april 1948 huwde hij met Maria “Leonore” Mees uit Blaasveld.
Toen in 1953 een examen uitgeschreven werd voor veldwachter waagde Victor zijn kans. Zijn grootvader, Isidoor Constant, beoefende de functie van 1900 tot 1924 en ook zijn vader ambieerde die, maar hij moest het afleggen tegen Jan Theodoor Huybrechts, omdat laatstgenoemde oud-strijder was. Begin november 1953 werd Victor opgeroepen voor het examen dat werd afgenomen in de raadszaal van het gemeentehuis te Leest. Dit samen met een twaalftal andere kandidaten waaronder nog een drietal Leestenaars. Na enkele weken kreeg hij bericht dat hij geslaagd was, een éénparige gemeenteraad steunde zijn kandidatuur en in maart 1954 volgde zijn benoeming. Op 1 april 1954 trad Victor in dienst en over wat volgde lieten wij hem zelf aan het woord : “De eerste dagen voelde ik mij werkelijk als uit een zak geschud en kon zeer moeilijk mijn draai vinden. Doch ik werd op het gemeentehuis door de toenmalige secretaris Bradt zeer goed opgevangen. Ook burgemeester De Prins viel geweldig mee en van deze mensen verkreeg ik alle mogelijke medewerking. Als veldwachter heb ik met drie burgemeesters in de beste verstandhouding samengewerkt. Eerst Pieter De Prins, dan Emiel Verschueren en als laatste August Lauwers. Zonder aan de twee anderen iets te kort te doen, heb ik aan August Lauwers de beste herinneringen. Die viel niet alleen op door zijn werkkracht maar ook door zijn totale inzet, in dienst van de ganse Leestse bevolking ongeacht politieke kleur. Blek of Sus, iedereen was welkom bij hem. Hij had de moed en de ambitie om van Leest een mooie gemeente te maken. Met een minimum aan mogelijkheden heeft hij er het maximum uitgehaald. Dan volgde in 1977 de fusie met Mechelen. Met vijf veldwachters werden we bij het Mechels politiekorps ingelijfd. We werden er goed opgevangen. Terugblikkend op mijn loopbaan mag ik stellen dat ik een goede tijd heb gehad. Steeds een goede samenwerking met de overheid en een, op enkele uitzonderingen na, goede bevolking. Alhoewel men het als enig politieman op een gemeente, soms wel zeer moeilijk heeft. Automatisch wordt men dagelijks geconfronteerd met het wel en wee van de inwoners. Soms met de meest tragische, doch ik heb mij voorgenomen enkel de meest plezierige te onthouden. Zo kreeg ik op een bepaalde dag een vrouw bij mij die haar beklag kwam maken over het wangedrag van haar echtgenoot. Deze sloeg haar, gaf haar geen geld en zo meer. Ondanks alles vernam ik dat ze nog steeds op hem verliefd was. Na haar jeremiade te hebben aanhoord, kon ik haar laten plaats nemen op een stoel. Met de belofte een tas koffie voor haar te laten klaarmaken, kon ik mij even verwijderen en kon ongezien een buurman vragen om haar echtgenoot naar mij te laten komen. Terwijl ze haar koffie opdronk leek ze volledig gekalmeerd. Toen ging de bel, ik opende de deur en wat een toeval, daar stond haar echtgenoot. Ik bereidde hem op de nakende confrontatie voor, doch toen ze elkaar zagen brak de hel los. Ik kon, buiten mijn verwachting, de gemoederen bedaren, ze spraken met mekaar en enkele minuten later vielen ze in elkaars armen. Hij met de belofte nooit meer te drinken en zij zou steeds tijdig het eten klaarmaken. Het mooiste was hun vertrek, zij was te voet gekomen, hij per fiets. Hij nam zijn vrouwtje in zijn armen, plaatste haar vooraan op zijn fiets en zo zijn ze samen naar huis gereden. Ik heb haar nooit meer over de vloer gekregen met klachten over haar man... Zo kan ik nog tientallen herinneringen ophalen...”
Vic en Leonore kregen drie kinderen : Marcel (°23/8/48), Yvonne (°1950) en Rudi (°1954).
Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985 ontving Victor de Zilveren Palm in de Kroonorde. Na de fusie kreeg hij de graad van politie-inspecteur en in 1987 ging hij metpensioen na 35 jaar dienst.
Victor Van Hoof overleed te Leest op 26 november 1998.
Hoofdcommissaris en Korpschef F. Buelens schreef in zijn rouwbetuiging :“Bij de fusie van gemeenten in 1977 was hij blij dat hij in “zijn gemeente” en bij “zijn mensen” mocht blijven. Alzo behield hij als inspecteur een grote zelfstandigheid, ver weg van dat grote politiekorps. Tien jaar lang hebben wij met Victor samengewerkt en hem leren kennen en waarderen als een verdienstelijk en integer politieman, zowel naar zijn collega’s als naar de bevolking toe. Ook al is Victor Van Hoof nu gestorven, hij blijft steeds in onze gedachten.”
Op zijn bidprentje stonden deze representatieve lijnen : “...Bescheiden, minzaam en rechtvaardig, zo hebben we je altijd gekend. Steeds klaar met raad en daad en immer bezorgd voor je kinderen en kleinkinderen...”
Foto’s : -Victor Van Hoof aan het begin van zijn functie naast zijn echtgenote en Duitse herdershond Mirra. -De garde, in galakleding, ter gelegenheid van het eeuwfeest van Stanne Van Den Broeck. -Tijdens een etentje met echtgenote Maria ‘Leonore’ Mees. -De garde en zijn vrouw aan hun chalet in camping Westende. -Naast Westende was Benidorm hun geliefkoosde vakantieplek.
1987 – 3 april : Gouden Bruiloft Jan Fierens-Marie Christiaens. (Foto’s onderaan)
‘De Band’ van april 1987 :
“We zijn er toch goed gekomen en we zitten hier ‘neig’ gerust !”
Jan Fierens en Maria Cristiaens 50 jaar getrouwd
“Ze wonen vanachter in de Winkelstraat. Op 3 april vieren ze hun jubilee : Janneken en Mieken zeggen ze al schertsend.
Jan komt eerst aan het woord. Ik ben als meubelmaker vanaf mijn 14 jaar gaan werken in Mechelen, tien jaar lang. Op 11 februari 1937 ben ik dan begonnen bij de NV Zeekanaal, de Maritiem in Brussel. Ik ben er 40 jaar gebleven, tot ik er 10 jaar geleden op pensioen ging. Ik heb er gewerkt in de onderhoudsdienst, meestal in de depots in Brussel maar ook aan de verschillende sluizen.
Zijn legerdienst heeft Jan gedaan met de klas van ’t jaar ’33 en dan nog 2 mobilisaties en de oorlog in ’40.
“ ’t Is erg,” zegt Marieken, “nog niet lang getrouwd en uw man zo naar de oorlog zien vertrekken…” Waarop Jan gevat antwoordt : “ ’t Ergste is als hij niet zou terugkomen.”
Jan lag in ’40 juist 14 dagen in Munsterbilzen als de oorlog uitbrak. Hij was bij de zware spoorartillerie : grote kanonnen op de trein. Als ze er toegekomen waren had hun kommandant de parochiezaal aangeslagen. Daarop had de pastoor ’s zondags in alle missen gepreekt : “Ouders, let op uw dochters, de duivels zijn in ’t dorp !” Gevolg was dat als ge in een café binnen ging, iedereen ineens opstapte. Met hun trein zijn ze dan bij het uitbreken van de oorlog teruggetrokken over Muizen naar Gent. Daarna is hij dan in Antwerpen gesukkeld. Daar zat hij met nog enkele soldaten en nog steeds in uniform in een café een pint te drinken als de Duitse Feldpolizei hem eruit kwam halen. Toch zag Jan kans naar boven te vluchten in die café, hij heeft daar dan een nacht geslapen, ’s anderendaags is hij zich bij de coiffeur gaan laten scheren en wassen, heeft een burgerskostuum aangetrokken en was na 8 dagen oorlog al terug thuis.
Maanden erna ontving hij zelfs een bericht van het Belgische Rode Kruis dat hij krijgsgevangen gemaakt was en dat hij in goede gezondheid gezien was in Antwerpen.
Jan heeft zijn Marieken leren kennen in 1932 in Hombeek als het Forum opengegaan is : volk dat er was, veel te veel volk om er te kunnen dansen en wat doet ge dan…Hun dochter Lisette is geboren in ’38. Ze is getrouwd met Fons Polspoel. Ze hebben 4 kleinkinderen en ook al twee achterkleinkinderen.
Ze hebben eerst in Vilvoorde gewoond en dan op de Pikkerie in Hombeek; daar was het plezant wonen en goeie geburen, iedereen hielp er iedereen.
In 1946 hebben ze dan hun huis gebouwd in de Winkelstraat 32, waar ze nu nog altijd wonen.
Marieke heeft geleefd zoals zoveel van onze moeders geleefd hebben.
Als we haar vragen wat ze gedaan heeft antwoordt ze groots in alle eenvoud : “Ik heb het huishouden gedaan, ik heb de hof bewerkt en ik heb voor een ander gewerkt, voor niets, om de mensen te gaan helpen.”
“Twee jaar heb ik de moeder van mijn man verzorgd; mijn eigen moeder heeft hier tien jaar gewoond, 9 jaar daarvan heeft ze niet meer kunnen spreken door een ‘attak’; negen jaar heb ik mijn schoonzuster opgepast en nu ook mijn schoonbroer, die naast de deur woont. Die man is 85 jaar, ik maak dagelijks zijn eten klaar en ga er kuisen.”
Wanneer wij hen tot slot vragen wat ze zo allemaal tegengekomen zijn zegt Marieke met wijsheid en humor en grote genegenheid : “Ik heb u gepakt, hé Jan, voor uw geld en gij mij voor mijn schoonheid en wij zijn alletwee bedrogen uitgekomen !”
“Maar,” zegt Jan daarop, “wij hebben het toch ‘alt’ plezant gehad. Wij zijn er goed gekomen en wij zitten hier toch ‘neig’ gerust !”
Mochten ze nog lange jaren zo gelukkig zijn !!! Karel.”
Jan Fierens was te Leest geboren op 27 maart 1912 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten, te Mechelen op 9 april 2001. Maria ‘Marieke’ Christiaens was te Hombeek geboren op 11 februari 1914 en zij overleed te Mechelen op 8 augustus 2000.
1987 – 4 april : Bonte Avond in de Stedelijke Basisschool Leest De leerlingen van de 5de en de 6de klas vergastten de toeschouwers op een originele Bonte Avond die opgedeeld was in twee delen.
Deel 1 : opvoering van het toneelstuk ‘De Vikingen komen !!!’ Met in de rolbezetting : -Broeder Jacobus : Koen Beullens -Pieter De Rijcke : Geert Gobien -Soldaat Langmes : Filip Van den Sande -Boer Steven : Steve Sollie -Houthakker Geert : Geert Leemans -Boer Dokus : Steven De Wit -Boer Kristiaan : Kris Van Praet -Huisvrouw Petra : Evy Van Praet
De Vikingen : -Sven : Gert Verbeeck -Bjorn, stuurman : Dirk Verbeeck -Lars : Serge Spoelders -Erik : Jurgen Fonteyn -Thor : Stan Gobien
Edelen : -Keizer Karel de Grote : Tom De Rooster -Ridder Elegast : Hans De Bondt
Belichting : Rust Roest – Leest. Pianobegeleiding : Frederik Libbrecht
Deel 2 : 1.Voordracht : ‘Het Toverstokje’ (A.M.G. Schmidt) : Steven De Wit en Kris Van Praet. 2.’Lucky Luke, de schrik van het Wilde Westen’ : Wim Keuleers. 3.Voordracht : ‘Iedereen heeft een staart’ (A.M.G.Schmidt) : Johnny Liekens. 4.Strangers ‘De Warrekvra’ : Gert en Dirk Verbeeck, Kris Van Praet, Koen Beullens. 5.Voordracht : ‘Wat is dat, Mw. Van Gelder…?’ (A.M.G. Schmidt) : Evy Van Praet, Frederik Libbrecht. 6.Strangers : ‘Bij de Rijkswacht’, Tom De Rooster, Iwan Van Beveren, Geert Leemans en Serge Spoelders. 7.Voordracht : ‘Meester Van Zoeten’ (A.M.G.Schmidt) : Dirk Verbeeck en Gert Verbeeck. 8.Pianospel door Frederik Libbrecht. 9.Toneel : ‘Karel ende Elegast’, middeleeuwse sage. Vertelster : Evy Van Praet, Keizer Karel : Tom De Rooster, Elegast : Hans De Bondt. 10. Strangers : ‘Chop Soy !’ Steven De Wit, Steve Sollie, Gunter Verbruggen en Filip Van den Sande. 11. Belgisch kampioenschap paardendressuur : -Stany Van Paesschen : G. Verbruggen -Ferdy Tyteca : Iwan Van Beveren -Erik Wauters : Werner Daelemans o.l.v. stalmeester Geert Leemans. (Folder)
1987 – 5 april :Algemene Vergadering K.V.L.V. (‘DB’, maart ’87) Ledenvergadering met verloting Lourdesreis.
1987 – Zondag 5 april :Paasfeest K.V.G.-Zennevallei
“De extreme kou, verpakt in huiverigwekkende windvlagen, hebben we nu wel definitief achter ons gelaten en met een temperatuur die twijfelt tussen water en ijs en de traagdruppelende sneeuwvlekken op de daken, keren we ons, aarzelend nog, naar de lente toe. Nu komt de tijd om de schade op te meten : een scheefgevroren tuinmuur, twee al te kort geknipte rozelaars die net goed zijn voor het vuur en onder je linkerschouderblad de eerste pijnlijke verschijnselen van een traumatisch eruma.
Maar als straks de eerste koele zonnestreling over je winterhuid speelt, dan kruipt die muur vanzelf weer recht, op de plaats van je rozelaars zaai ik voor jou een bos witte madelieven en die reuma…ach kom, met vaardige vingertoppen valt ook daar wel aan te verhelpen.
Wat ? Paasfeest K.V.G.-Zennevallei. Wanneer ? Zondag 5 april 1987. Waar ? Parochiezaal Heffen. Centen ? Groot : 100 fr., klein : 50 fr. Inschrijven ? Ten laatste op 1 april bij het bestuur. Programma ? Denderend, smakelijk, gek en boeiend. Tot dan !” (Brief aan de leden van februari 1987)
Foto's :(Verzameling Lisette Polspoel-Fierens) -Huwelijksfoto van Jan Fierens en Marieke Christiaens. -Jan en Marieke tijdens hun jubilee. -De buren uit de Winkelstraat hadden hun best gedaan. -Tien jaar later vierden ze hun diamanten bruiloft. Intussen zijn de coniferen weggesnoeid.
1987 – Zondag 22 maart : Pensenkermis en Volksdans Respectievelijk om 15 en 17 uur in de parochiezaal te Leest. Organisatie : Aspi’s van chiro Leest. Er waren ook vlaaien te verkrijgen. (Folder)
1987 – Donderdag 26 maart : Voorstelling Landelijke Gilde :
‘Over dorpen met stadsmanieren’. “De voorstelling gebeurt aan de hand van vrij recent kaartmateriaal en een onderzoek van de gewestplannen naar grondgebruik en grondbestemming. Reacties en discussies zijn mogelijk.” (“Parochieblad”, 19/3)
1987 – 27 maart : Overlijden Simonne Nuytkens
“Getrouwd in oktober 1956 met Rik Kestens uit Ramsdonk en wonende in de Dorpstraat nr. 30.
Simonne, dochter van Gust Nuytkens, de dorpsfiguur met brommer en sigaar, maar die vorig jaar in september, vrij plots is overleden.
Op dat ogenblik was Simonne reeds aan ’t sukkelen met de gezondheid, zodanig dat zij zelfs de uitvaartdienst van haar vader niet heeft kunnen bijwonen. Zij vertoefde toen reeds in de kliniek. Gelukkig kon zij naar huis terugkeren. Dat bleek echter maar voor korte tijd. Zij scheen wel beter te weten en te voelen dat de toekomst voor haar niet was weggelegd of voorbehouden. Nochtans heel moedig, zonder klagen, heeft zij die lotsbeschikking aanvaard, vooral omdat zij wist dat de gewone levenszorgen in familieverband werden opgevangen. Dat feit bezorgde haar, spijts haar ongeneeslijke ziekte, een grote geruststelling.
Simonne was voorheen geregeld te zien bij de bushalte, vooraan in de Kouter, om een paar keer in de week oude mensen in het Mechelse wat dienst of gezelschap te bewijzen. Wist zij, mogelijk vanuit die ontmoeting, wat het leven met ziekte of ‘den ouden dag’ betekende. Zij heeft in ieder geval in grote berusting haar levenslot –haar vroegtijdig heengaan- gedragen en aanvaard.” (‘DB’, mei ’87)
Simonne Nuytkens was te Leest geboren op 14 maart 1933. Haar echtgenoot Hendrik ‘Rik’ Kestens was te Ramsdonk geboren op 21 mei 1934 en overleed te Mechelen op 14 december 2010.
1987 – Zaterdag 28 maart : L.R.V Dansavond : om 20u30 in het parochiehuis. (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – 29 maart : Sportdag Jos Vanroyin het Sportcentrum Leest.
1987 – Maandag 30 maart : Conferentie Davidsfonds Leest
De Leestse afdeling van het Davidsfonds nodigde iedereen uit om 20 uur in het parochiecentrum, Dorpstraat, voor een godsdienstige conferentie met als spreker de priester Hugo Vandekerkhof. Onderwerp : christelijk geloof en geestelijke gezondheid.
“We treffen in deze wereld noch het volmaakte geloof, noch de perfecte geestelijke gezondheid aan. Soms heeft men de indruk dat het geloof oorzaak is van vervreemding en de mens geestelijk doet desintegreren. Is het geloof een bedreiging ? Mag men het beschouwen als een geneesmiddel ? Zijn er psychologische vereisten voor een volwassen geloof. Toegang gratis.” (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – Aprilnummer ‘De Band’ : Chiro Nieuws
“Na een drukke periode eindelijk weer 5 minuten tijd om de pen ter hand te nemen.
Het jaarlijks chirobal is weer achter de rug. De opkomst was weliswaar minder talrijk dan vorige jaren, maar we waren toch verheugd dat we deze keer meer chiro-ouders mochten begroeten. Een geslaagde avond was het in elk geval, en de deuren werden pas gesloten bij het krieken van de dag.
Daar weinigen van de leiding die dag hun bed hebben gezien, namen de Aspi’s ’s anderendaags de leidingstaak over, waarvoor ze terecht een pluim en een dank-u-welletje verdienen.
Intussen hebben we onze handen alweer vol aan de voorbereidingen van ‘Posse-Leest’ en…voor het bivak te Meerle, waaraan we met de leidingsploeg een vol weekend zullen knutselen.
Ook de bivakplaats voor 1988 staat reeds vast. Omdat dat ons jubileumjaar is trekken we wat verder dan gewoonlijk nl. naar het mooie Maredsous in de Ardennen.
Hoogtepunt van het chiro-jaar wordt traditiegetrouw Posse-Leest, waarover we elders nog wel meer vertellen en…als extraatje trekken we er op 27 juni een ganse dag op uit naar Bellewaerde, en dit met de gehele chirobevolking. Hopelijk is ook de zon van de partij.
Verder gaat het chiro-leven z’n gewone gangetje…
Tot dan…de Chiroleiding.”
1987 – Van 1 tot 5 april : Missiewerking en Broederlijk Delen Tot steun van de missies werd een inzameling georganiseerd van kleding, schoenen en bewaarbaar voedsel. Dit alles door eigen inbreng (geen ophaling). Geefgrage mensen konden alles kwijt in een leegstaand lokaal achteraan naast het parochiecentrum “Het Klooster”. (‘DB’, april ’87)
1987 – Donderdag 2 april : K.V.L.V.-Kookles (“Parochieblad”, 26/3) Om 19 uur in het groot chirolokaal. “Rijst kan zowel zoet al hartig zijn’. (‘DB’, april ’87)
1987 – 2 april : Paus op bezoek in Chili – Relaas van Jeanne De Boeck
“Dit is een brief die ik met overgrote vreugde schrijf om vele redenen. Eerst en vooral een zalig Paasfeest. Voor ons zal dit een heerlijk feest zijn dit jaar daar we nog volop voortleven in de sfeer van het Pausbezoek.
Alhoewel de buitenlandse pers niets gedaan heeft dan valse berichten doorsturen kan dit van onze vreugde niets wegnemen. Derde reden : zondag 12 april, palmzondag, worden de 3e en 4e verdiepingen ingehuldigd en daarmee is dan de grote, schone en nuttige bouw af.
Wat van het Pausbezoek ! Onmogelijk te beschrijven wat we hier beleefd hebben. Op 2 april kwam de paus aan van uit Uruguay. Bisschoppen en regering waren er om de H. Vader te ontvangen – 1,5 miljoen mensen langs de wegen – zieken en gebrekkigen waar de Paus steeds naartoe ging. Vandaar naar de Kathedraal en dan in de late avond naar een berg in de stad gelegen en waarop een groot Lieve Vrouwebeeld staat.Van daaruit zegende de Paus Chili en zijn inwoners. De volgende dag vereniging met meer dan 600.000 mensen uit de buitenwijken van Santiago en, in de namiddag in Valparaiso met meer dan 300.000 families.
Volgende dag in de Hogar de Cristo, waar ik uitgenodigd was. Ik heb de Paus toen aangeraakt. Het was zo ontroerend zijn gebed op het graf van Pater Hurtado en zijn bezoek aan de stervenden. In de namiddag naar het park O’Higgins waar de eerste Chileense zalig werd verklaard. Een karmelites die op negentienjarige leeftijd stierf aan tyfus, maar slechts 6 maand als kloosterzuster had geleefd : Zr Teresa de los Andes.
In die namiddag gebeurde het dat enkele communisten alles op stelten zetten, met voorbedachte redenen georganiseerd en daar waar de buitenlandse pers was opgesteld.
Het was een beetje erg maar de Paus, die alles merkte, deed voort alsof er niets was. Gelukkig werd alles door de ordediensten gekalmeerd.
Een ding is spijtig dat de buitenlandse pers alleen dit voorval doorseinde naar hun land. 1% spijtig voorval – 99% machtige getuigenis van geloof, liefde voor de Paus en de Kerk.
Op 4 april ’s avonds kwam de Paus naar Conception, na een reis naar Punta Arenas –uiterste stad in ’t Zuiden waar hij, samen met de Chilenen en de Argentijnen de vrede vierde tussen de twee landen waarvan hij de tussenkomst had gehad na zes jaar onderhandelen. Dan in Puerto Montt, waar de Paus als ‘Kapitein’ in een boot vaarde en dan de mis opdroeg aan de ‘Costanera’ van de zee.
Ik mocht met 18 kinderen tussen 8 en 10 jaar op de vlieghaven de Paus gaan verwelkomen. Daar hebben mijn kinderen hem de hand gegeven. Ze trilden van emotie. Ik had juist een kindje dat die dag jarig was. Ze had hem tweemaal aangeraakt. Ze was zo gelukkig !
De volgende zondag vertrokken we te voet, om 4 uur in de morgen, naar de plaats waar de Paus de mis ging opdragen met de werklieden. We waren met 27 van de Hogar, al onze grotere meisjes en enkele tantes. Om 9 uur begon de mis. We moesten dus rechtstaan tot na de mis – 12 uur en dan 1 uur terug te voet. Het was precies of we er maar een paar uur geweest waren. Meer dan 300.000 mensen, zonder duwen in en uit, zonder lawaai maar zeer gelukkig en enthousiast. 100.000 mensen langs de wegen. Een prachtige mis. Diepe bezinning.
Vandaar ging de Paus naar de Indiaanse stammen in Temuco, dan naar het Noorden. Overal was er een ander thema, en overal waren er duizenden mensen op de been.
De uitslag was zeer positief; zelfs de negatieve noot heeft de ogen van de bisschoppen opengedaan. De mensen waren zeer diep onder de indruk. Persoonlijk heeft mij vooral getroffen de manier van bidden van de Paus en de zeer diepe inhoud van zijn toespraken. Heel Chili heeft een zesdaagse retret gedaan. Daar ik drie dagen in Santiago was, kon ik alles volgen op de televisie.
Hier hadden we maanden op voorhand dit pausbezoek voorbereid : aanleren van liederen, radiogesprekken die dan in groep besproken werden, gebeden…Nu gaan we naar de post-periode van het bezoek. Moge het vele vruchten voortbrengen. We hebben weer eens ondervonden hoe vals de mensen zijn en met leugens of halve waarheden heel de wereld op stelten zetten en hoe machteloos we tegenover zulke mensen zijn.
De Paus was zeer tevreden en zei dat hij moeilijk afscheid van Chili kon nemen.
Ik stuur enkele dagbladen mee. Hier waren twee Belgische verslaggevers. Maar alleen de Heer van de Gazet van Antwerpen was de goede. Die andere, die ooit priester was, wou naar geen enkele gebeurtenis gaan en volgde maar op de televisie. Maar toen er troebels waren, kwam hij van achter het scherm weg om gauw wat te gaan filmen. O.L.Heer vergeve hem zoals ook wij hier trachten naar ‘reconsilfacion’.
Wat er nu op 12 april gaat gebeuren schrijf ik in de volgende brief want nu is eindelijk mijn grote wens in vervulling gegaan : de bouw is af ! Bijna drie jaar hebben we gebouwd maar het is schoon. Er zijn nu al 24 zieken. Na Pasen zullen we dus 66 zieken kunnen opnemen.
De polykliniek gaat de naam van Paus Joannes Paulus II krijgen. Dank om naar dit alles te hebben willen luisteren en te hebben gelezen. Ik hoop dat jullie het allemaal goed stellen.
Zeer genegen groeten, J. De Boeck.” (‘DB’, mei ’87)
Noot : de politieke toestand was in die periode in Chili zeer gespannen. De junta, die al 14 jaar aan de macht was, ondervond steeds meer openlijke oppositie. Een openluchtmis met de paus moest door de militairen uit elkaar geslagen worden, omdat anti-Pinochetdemonstranten hun kans zagen zich ten overstaan van de wereldpers te manisfesteren.
In 2004 zou Paus Joannes Paulus II de belangrijkste opposant van Pinochet, kardinaal Juan Francisco Fresno Larrain van Santiago, prijzen omwille van zijn evangelische ijver, voorzichtigheid, pastorale zorg en dienstbaarheid aan het Chileense volk en de Kerk.
Mgr. Fresno slaagde er in de oppositie tegen de Chileense dictator op één lijn te krijgen en dat resulteerde in 1985 in een stappenplan op weg naar democratie en in 1988 organiseerde Pinochet, onder druk van de verenigde oppositiepartijen, een volksreferendum wat moest beslissen over zijn politieke lot. Het volk koos tegen hem en verwierp hem als president. Pas twee jaar later zou Pinochet vrije verkiezingen uitschrijven.
(“Kerknet, de website van de kerk in Vlaanderen”26/2/2014)
Sponsor Vic Pauwels en Gust Emmeregs in april 1986, toen er nog geen vuiltje aan de lucht was.
1987 – 1 maart : Frans Tuyaerts naast trainer Emmerechts
Met de komst van het tweede gerangschikte Heist kreeg V.V. Leest een bijzonder zware opdracht te verwerken.Trainer Emmerechts was niet erg gelukkig met de door het bestuur genomen beslissing om Frans Tuyaerts, ex-KV Mechelen en lid van de beheerraad bij VV, aan te stellen om mee het sportieve beleid in de komende weken uit te tekenen en aan de trainer een zeker spreekverbod op te leggen.
Donderdagavond hadden beiden een vrij langdurig gesprek over de te volgen tactiek om VV zo vlug mogelijk behoudszekerheid te geven.Volgens Gust Emmeregs was de ingreep van het bestuur positief bedoeld :“wij waarderen nog steeds de goede samenwerking en de behaalde resultaten in de voorbije jaren, maar wij hebben in het tussenseizoen zware financiële inspanningen geleverd om in bevordering te blijven. In de beslissende fase van deze competitie heeft de beheerraad zijn verantwoordelijkheid opgenomen en alle hens aan dek geroepen om dat doel te bereiken. Twee mensen weten doorgaans meer dan één en met Frans Tuyaerts hebben wij een ervaren kracht in eigen huis en het is de bedoeling dat beiden vlot gaan samenwerken om zo vlug mogelijk de behoudszekerheid te verwerven. Beiden dragen evenveel verantwoordelijkheid over de ploegopstelling, het spelconcept en eventuele wijzigingen die moeten doorgevoerd worden...”
V.V. speelde tegen Heist 1-1 gelijk. (Gvm, 28/2 en 3/3/87)
1987 – 6 maart – Gazet van Mechelen : Vic Pauwels distantieert zich van VV Leest
“Het huwelijk tussen Vic Pauwels en vierdeklasser VV Leest is op de klippen gelopen. De sponsor van VV Leest wenst dit uitdrukkelijk te stellen opdat niemand meer zou kunnen denken dat hij rechtstreeks of onrechtstreeks invloed zou uitoefenen op het financieel en sportief beleid van de tot voor kort sportief zeer succesrijke club.
Is de relatie met de spelers en de trainer van VV Leest nog steeds optimaal, dan is Vic Pauwels wel teleurgesteld in de manier van samenwerken met het bestuur.
De moeilijkheden met het bestuur namen een aanvang toen na de bouw van een nieuwe tribune, gefinancierd met een lening van de sponsor, bleek dat het terrein van de club niet tot het patrimonium van de club behoorde. Maar ondertussen zou dat wel gewijzigd zijn.
Vic Pauwels wenste te beklemtonen dat Pauwels Trafo alle aangegane verplichtingen zal nakomen. Op dat vlak bestaat trouwens geen enkele twijfel aangezien de sponsor ineens voor twee seizoenen vooruit betaalde. Ook volgend seizoen zou de naam van Pauwels Trafo nog op de shirts van VV Leest moeten staan.”
1987 – Zaterdag 7 maart : Reuze Kindernamiddag van SP-SVV en CSC Leest Voor alle kinderen van Leest in zaal St.-Cecilia om 14.30 uur. Pipo de clown en Hokus-Pokus de goochelaar entertainden te kinderen waarna deze laatsten zich konden tegoed doen aan heerlijke pannekoken en chocomelk. (Folder)
1987 – 7 maart : Chirodansavond In de parochiezaal. Begin om 20u30. (“Parochieblad”, 5/3)
1987 – 11 maart : Bedevaart naar St.Jozef - Leuven Vertrek 08.50 u.aan de kerk. Inschrijven bij Alida Hellemans-Scheers. Prijs : 200 frank. (‘DB’, maart ’87, “Parochieblad”, 5/3)
1987 – 11 maart : Op bezoek bij de Kardinaal. “Kardinaal Danneels ontvangt opnieuw jongeren bij hem thuis voor een gespreksavond, ditmaal rond het thema : ‘Doet dit om Mij te gedenken’. Alle jongeren zijn welkom vanaf 19.30 uur op het aartsbisdom.” (“Parochieblad”, 5/3)
1987 – Donderdag 12 maart : KWB-Gespreks- en Discussieavond Onderwerp : “Onze Sociale Zekerheid”. Locatie : Klooster Dorpstraat. (“Parochieblad”, 5/3)
1987 – 12 maart : Info-avond van de Vrije School. In het groot chirolokaal om 20 uur voor de ouders. Thema : het leerlingenvervoer. (“Parochieblad”, 5/3)
1987 – Zondag 15 maart : “Grootse Modeshow” in Sportcentrum Leest In samenwerking met Modelteam Cashive. Inkomkaarten in voorverkoop aan 150 frank (één koffie en versnapering begrepen) Met deelname van : -Couture De Mantel, moderne en klassieke dameskleding, Vijfhoek 4 Mechelen. -Jennifer, bruidskleding, suite- en communiekleding, Vijfhoek 6 Mechelen. -Champion Jeans, Hoek Adegemstraat-Keerbergstraat Mechelen. -Lingerie Femina, Bruul 93 Mechelen. -Kapsalon Fernands Team, Hombeeksesteenweg 123 Mechelen. -Bloemen Conny, Dorpstraat 65 Leest. (Folder)
1987 – 17 maart : K.V.L.V. naar Aarschot – ’75 jaar K.V.L.V. in handwerken’. (‘DB’, maart ’87)
1987 – Vrijdag 20 maart : Football-Party met doscobar Power Limits De meisjes- en juniorsploeg van V.V. Leest nodigden iedereen uit ophun grootse “FOOTBALL-PARTY” met discobar Power limits. In het chalet van VV te 20u30. (Folder)
1987 – Zaterdag 21 maart : Gewestelijke Statutaire Vergadering Dijle-Rupel-Nete
“Waarde dorpsgenoten, geachte medebroeders,
Wij hebben de eer U mee te delen dat de Gewestelijke statutaire vergadering (Dijle-Rupel-Nete), zal plaats hebben te Leest op 21 maart 1987. Dit voor de eerste maal in de geschiedenis.”
Programma 10.30 u. : Samenkomst van de oudstrijders, congressisten, vaandeldragers en de K. Fanfare St.-Cecilia in het Parochiehuis, Kouter 1 te Leest. De personen die reizen met autobus of eigen wagen, rijden tot op de Dorpplaats te Leest. Er is parking vanaf 9 uur.
11 u. : Vertrek van de stoet.
11.15 u. : Bloemenhulde aan het monument, met toespraak door de Gewestelijke Voorzitter, waarna terug naar het parochiehuis.
11.30 : Receptie voor prominenten en genodigden.
12.15 u. : Statutaire vergadering.
14 u. : Traditioneel feestmaal
17 u. : Afscheid. (‘DB, maart ’87)
Het feestmaal bestond uit : heildronk, ham “Tropicana”, roomsoep, kalkoenfilets-groentenkrans-kroketten, dessert, mokka. Deelname in de kosten : 400 frank per persoon.
“Gehouden te Leest op 21 maart 1987, in de parochiezaal, onder het voorzitterschap van de Heer Van Heck E., gewestelijk Voorzitter.
Ondanks een dreigende wolkenhemel was de deelname aan het congres wellicht nog massaler dan vorige jaren.
Uit alle hoeken van het gewest kwamen de deelnemers naar Leest. Het grootste gedeelte met eigen wagen. Teneinde de oudstrijders de gelegenheid te geven hun voertuig te parkeren was het dorpsplein vrijgehouden. Er was dan ook een gewemel van congressisten aan de Kouter in de parochiezaal.
Om 11 u. vertrok de stoet, onder begeleiding van de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest, naar het monument der gesneuvelden, waar een bloemenhulde plaats had. Daarna volgde een toespraak van de gewestelijke voorzitter, de Heer Van Heck E.
Na de plechtigheid aan het monument stapten de congressisten achter het muziekkorps en hun vaandels in rijen van drie langs het dorpsplein naar het parochiehuis, waar een receptie voorzien was voor de prominenten en het gewestelijk bestuur.
Om 12 uur stipt begon de academische zitting in een welgevuld lokaal, waar de Secretaris-Penningmeester de aanwezigen verwelkomde. Hij had eveneens een woord van dank aan al degenen die hem bijstonden voor het lukken van dit congres.
Hiermee verklaarde de gewestelijk voorzitter de academische zitting voor geopend en verwelkomde de genodigden. Onder hen vermelden wij de Ere-Burgemeester van Leest, de Heer Lauwers August en de drie gemeenteraadsleden, Emmeregs August, Jozef Vloeberghen en Vloebergh Louis.
Voorzitter Van Heck verklaarde dat de talrijke opkomst zo hartveroverend is voor de gewestelijke N.S.B.-leiding. Voor de overledenen werden enkele ogenblikken stilte in acht genomen, waarna de gewestelijke voorzitter een dankwoord richtte aan alle verantwoordelijken voor het slagen van dit congres, de prominenten en de vaandeldragers.
Vervolgens gaf de voorzitter het woord aan de secretaris. De Heer Locks die verslag geeft over het secretariaat. De Heer Wijckmans spreekt over het financieel verslag van het gewest en vraagt twee toezichters uit de aanwezigen. Beide heren werden dan ook gefeliciteerd.
Aangezien de Heer De Moer P. overleed in de loop van het jaar 1986 vraagt de voorzitter een plaatsvervanger in het gewestelijk bestuur. Op voorstel van een groot deel van de aanwezigen aanvaardde de Heer Veillez Georges, secretaris van de afdeling Leest, deze plaats in het gewestelijk bestuur.
Om 13.30 uur sloot de voorzitter de vergadering.
Om 14 uur stipt namen 125 deelnemers deel aan het traditioneel eetmaal. Gedurende dit eetmaal, reikte de voorzitter hoge onderscheidingen van Ridder in de Kroonorde uit aan Mevrouw Weduwe De Moer, de Heer Pepermans Frans, Locks Jos en Veillez Georges.
Om te besluiten dankt de voorzitter de aanwezigen voor hun aandacht en wenst hen verder nog een gezellig samenzijn. En nogmaal proficiat aan de organisatoren.
De Heer Veillez en zijn medewerkers mogen met het hoofd fier rechtop terugblikken op wat ze hebben bewerkstelligd.”
Terrein A (MGW-eigendom) wordt verkocht zodat enkel nog het terrein B overblijft als speelruimte. (Schets : HLN)
1987 – 23 februari – Het Laatste Nieuws :
Speelplein Leest-Kouter wordt heringericht.
“Ook in een vrij landelijke gemeente als Leest is speelruimte voor de jongeren van levensbelang. Dat bleek eens te meer tijdens een hoorzitting ter plaatse. Ingericht door het Mechels stadsbestuur. Daarbij werd de plaatselijke bevolking de kans gegeven zich uit te spreken over de herinrichting van enkele beschikbare speelruimten.
Een vrij uitgebreide delegatie van het schepencollege onder aanvoering van burgemeester Joris peilde er naar de wensen van de buurtbewoners. Het ging daarbij in de eerste plaats om de herinrichting van het speelplein aan de Kouter. Dat is gelegen op grond die eigendom is van het stadsbestuur, wat meteen een aantal extra mogelijkheden biedt. Zo werd overeengekomen dat het terrein licht ‘geaccidenteerd’ zal worden met behulp van een bulldozer. Op die manier komt een zeker reliëf tot stand en dat maakt het voor de jongeren veel avontuurlijker. Het terrein meet 70 m op 13 m en biedt dus nog genoeg ruimte om vlakke speelstukken open te laten. Er zal ook bijzondere aandacht besteed worden aan een speciale kleuterhoek. Daar komt aangepast speeltuig, wordt de zandbak grondig vernieuwd en zal er ook een zithoekje voor de begeleidende ouders geplaatst worden. Daar omheen komen enkele zandheuvels en wat groen, zodat het geheel een beetje afgeschermd wordt van de rest van het speelterrein.
Verkoop
Op het terrein aan de Kouter staat momenteel een meccanospeeltuig maar die constructie is wel in erg slechte staat. Het zal dan ook grondig vernieuwd worden. Op vraag van de plaatselijke jeugdbeweging zal er ook een klimrek worden aan toegevoegd.
Minder goed nieuws is er wat betreft het speelterrein aan de Kerkenblokweg. Dat is momenteel eigendom van de Maatschappij voor Goedkope Woningen, maar die zullen dat terrein binnen de korste keren verkopen. De sociale woningbouw die er een tiental jaar geleden gepland werd gaat immers definitief niet door. Het terrein wordt in verschillende percelen verdeeld en volgens MGW-voorzitter Constant Demeester zouden er wellicht voldoende kandidaat-kopers zijn om alle percelen kwijt te raken. Wanneer dat inderdaad het geval is, valt wel een mooi speelterrein voor de Leestse jongeren weg. Het terrein aan de Kouter zal dan nog aan belang winnen. Daarom zet het stadsbestuur spoed achter de realisatie voor de vernieuwingsplannen. Wellicht zal het speelterrein nog voor de grote vakantie klaar geraken.
De jeugddienst gaat de sugesties van de buurtbewoners nu in de plannen inpassen. Het definitieve ontwerp zal dan nogmaals ter goedkeuring worden voorgelegd. – Mr.”
1987 – Dinsdag 24 februari : KWB-Uiteenzetting
In het klooster gaf Pol Buckenhout een uiteenzetting met dia’s over “Armoede in België en in de derde wereld”.
De opkomst was mager ook al waren niet-leden eveneens welkom.
“De bezinningsavond over armoede in ons land en elders, vond maar weinig weerklank. Jammer. We hebben er heel wat geleerd. In ons eigen land wonen heel wat echt arme mensen. Om allerlei redenen leeft 5% van de bevolking van ons eigen land met een inkomen, lager dan het bestaansminimum.” (KwB-Informatie folder, maart ’87)
1987 – Woensdag 25 februari : Informatieavond B.G.J.G.
Info-avond over kinderopvangdienst, werking en praktische organisatie. Vond plaats in parochiecentrum ‘Het Klooster’, Dorpstraat vanaf om 20 uur. (“Parochieblad”, 19/2)
BGJG – LEEST
“Er waait een nieuwe frisse wind in onze Leestse afdeling van de Bond van Grote en Jonge gezinnen. Ook ons is deze vernieuwing niet ontgaan en wij zijn er met drie leden van de werkgroep eens over gaan praten. Als inleiding vroegen we vanwaar die vernieuwing kwam.
‘Wel, in ‘De Band’ deed Guido Hellemans, die toen nog zeer verdienstelijk op zijn eentje de ‘Bond’ in Leest in leven hield, een oproep om hulp en aflossing. Bij enkelen was die oproep niet in dovemansoren gevallen. Contacten met andere jonge gezinnen leerden hen al snel dat velen de leemte aanvoelden van een bondswerking die zich bij gebrek aan mankracht moest beperken tot de administratie van vooral de lidkaarten en reductiekaarten voor het openbaar vervoer. Eind vorig jaar hebben we dan de mensen uitgenodigd om alzo geïnteresseerden te bereiken. Er waren 17 aanwezigen. Niet slecht want dat was zowat 20% van de toen aangesloten leden.’
-Voor wie staat de BGJG eigenlijk open ? ‘Voor alle gezinnen met of zonder kinderen, en voor alle sympathisanten. Wel zijn sommige activiteiten gericht op bepaalde groepen van mensen zoals jonge gezinnen, grootouders, grote gezinnen en vele andere.’
-Zijn er veel gezinnen lid in Leest ? ‘Dat zijn er nu zowat 110 en dat betekent 1 op 7 van al de gezinnen in Leest. Dat stemt overeen met het gemiddelde in het gewest Mechelen.’
-Wat zijn de plannen voor de verdere uitbouw ? ‘Vooreerst zetten we de werking verder van de reductiekaarten. Verder hebben we gepland dit jaar een kinderoppasdienst te organiseren, de jeugdfilmbewerking uit te bouwen (zoals tijdens krokusverlof), de kleuters (3-6 j) aan water te gewennen en te leren zwemmen, initiatiezwemmen voor kinderen van 6 tot 10 j. Het moet uiteraard nog allemaal groeien, maar de idee en de inzet is er al. Zo denken we ook aan een geleide zomerwandeling en een informatieavond over de verbruikersclub van de BGJG. Een algemene vergadering is voorzien in het najaar, waarop alle leden zullen uitgenodigd worden. We evalueren daar de voorbije activiteiten en plannen de verdere werking. Een ontspannende noot zal niet ontbreken.’
-Alles bijeen een serieuze opgave ! Gaat dat allemaal wel lukken ? Er is in Leest ook zoveel te doen ! ‘We willen starten, stimuleren, de leemten die we zelf aanvoelen proberen op te vullen. Het zal dan afhangen van de reactie die we zullen krijgen welke activiteiten we verder zullen uitbouwen. De toekomst zal uitwijzen welke initiatieven het best aanslaan en waarmee we het meest van dienst kunnen zijn. Tenslotte is de Bond er voor de leden en niet andersom.’
-Welke zijn de eerstvolgende activiteiten ? ‘Na de informatievergadering in februari over kleuterzwemmen en kinderoppasdienst volgt nu op 6 maart een eerste Jefi-film om 14 u. in de parochiezaal. Het betreft de tekenfilm ‘De Laatste Eenhoorn’, een film geschikt voor kinderen van 6 tot 14 jaar.
Op zaterdag 28 maart om 10 u 30 begint de lessenreeks ‘Kleuterzwemmen en watergewenning’, waarvoor nog kan ingeschreven worden bij Myriam De Laet. In september zal de reeks hernomen worden.’
-We vernamen verder dat BGJG-Leest ook materieel de Damiaanactie wenst te steunen. Ze doet dit door de verkoop van het gezelschapsspel RIMBOECROSS. Deze RIMBOUCROSS-dozen zijn te verkrijgen bij Daniël Duran, voor de prijs van 495 BF.
Iedere doos brengt netto 300 BF op voor de Damiaanactie. Ten zeerste aanbevolen !!
-Verder wensen we deze jonge Bond veel succes en medewerking toe. Ze hebben zeker al onze sympathie !” (‘DB’, maart ’87)
1987 – 26 februari – “Parochieblad” : Oproep tot zangers
“Wij doen een bijzondere oproep voor de repetities van ons gemengd zangkoor om nog enkele stemmen bij te krijgen. Elkeen die wat stem heeft is er welkom ! De herhalingen hebben plaats telkens op dinsdag in de kerk om 20 uur vanaf dinsdag 3 maart.”
1987 – Vrijdag 27 februari : Eerste van Drie Prachtige Kaartavonden (Boomke Wies) met telkens per avond voor 70.000 frank aan prijzen. In “Ons Parochiehuis” Kouter Leest. Organisatie :Jeugdcomité SK Leest. De andere dagen waren 13 en 27 maart. (Folder)
1987 – Zaterdag 28 februari : SP-Teerfeest In zaal St.-Cecilia om 19 uur. Op het menu : zeevruchtencoctail –aspergeroomsoep – kalkoengebraad + fruit +champignons + kroketten – taart + koffie. Prijs : SP Leden Leest : 350 frank, leden andere wijken : 450 frank, niet-leden : 600 frank. (“Voor Allen”, 31/1/87)
1987 – Zondag 1 maart : Verrassingswandeling SP-Leest Onder leiding van Jef Vloeberghen. Na de wandeling was er gratis brood met kaas en kop in het SP-lokaal zaal St.-Cecilia Dorpsstraat. Vertrek : Dorpsplein Leest om 14 uur stipt. (Folder)
1987 – Dinsdag 17 februari : B.G.J.G. Leest : info-avond Over kleuterzwemmen en watergewenning voor kinderen vanaf 3 jaar.In het parochiecentrum “Klooster”, Dorpsstraat 10, om 20 uur. (“Parochieblad”, 12/2/87)
1987 – 19 februari : Overlijden van Frans Verschuren
“Frans Verschuren, echtgenoot van Irma Van Camp, zoon van Henri en Mieke Van den Heuvel. In de volksmond ‘Fak’ genoemd. Was eertijds werkzaam bij Huygebaert in Mechelen, tot hij voor 15 jaar een nieuwe hartklep moest laten aanbrengen en van toen-af als ‘invalide’ op halve krachten is moeten gaan leven.
Als duivenmelker en als lid van den bond ‘de Luchtreiziger’, kwam hij veelvuldig in Leest-Dorp, maar ook en vooral om als ere-lid de K.Fanfare St.-Cecilia aan het werk te zien en te horen. Als een volkse mens had hij aandacht voor alles wat er leeft in ons dorp.
Als medestichter en lokaalhouder van de liggende Wipmaatschappij ‘Leest-Heide’, ging hij geregeld aan de wipschietingen van naburige maatschappijen deelnemen. Zo gebeurde het ook op zondag 1 februari. Het bleef verontrustend lang wachten op zijn thuiskomst uit Rumst…tot de Rijkswacht kwam melden dat ‘Fak’ nabij Tervuren langsheen de autoweg bewusteloos in zijn auto was aangetroffen, en alzo naar het ziekenhuis ‘St.-Lucas’ te Woluwe was overgebracht. Weinig hoopgevende woorden van dokters en een ultieme poging met schedelboring, konden de hersenbloeding tot geen goed einde brengen. Hoewel nog even bewust, heeft hij zijn echtgenote en zijn volk, kunnen herkennen. Maar na die kleine hoopgevende opflakkering kwam even plots het afscheid voor altijd op 19 februari.” (‘DB’, maart ’87)
“Fak van Mieke van Rik van den Do”.
Frans Verschuren was een zoon van Rik en Maria ‘Mieke’ Van den Heuvel.
Na een jaar muziekonderricht mocht hij in 1946 met de fanfare (St.-Cecilia) meespelen. Eerst speelde hij bugel en later althoorn. In 1969 gaf hij zijn ontslag als muzikant maar daarna bleef hij een trouw erelid. Frans Verschuren had vele hobby’s. Hij was ook duivenmelker en wipschutter. Op de Heide organiseerde hij dikwijls wipschietingen en wanneer de echte schutters er niet waren, mocht de dorpsjeugd haar kunsten op die installatie uitproberen.
Het was Frans Verschuren die ontelbare keren zorgde voor verse Hollandse bakharingen die toen na de repetitie op de Leest-Heide door Louis Alewaeters uiterst vakkundig werden gebraden. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)
Frans Verschuren was te Leest geboren op 7 oktober 1928 en hij overleed in het ziekenhuis ‘Sint-Lucas’ te Woluwe op 19 februari 1987. (Foto onderaan)
1987 – 19 februari –Voetbalverslag Gewestelijke juniores Hombeek-VV Leest 0-2.
“De wedstrijd brak pas los rond het halfuur. Voordien werd het een vrij gelijkopgaande wedstrijd zonder doelgevaar. De eerste kans was voor de thuisploeg. Boey speelde Schmitt aan. Die verscheen alleen voor doel maar schoot naast. VV Leest reageerde onmiddellijk met een doelkans aan de overzijde, eveneens gemist maar slechts even uitgesteld. Een minuut later werd Van Winghe goed aangespeeld, en die besloot knap in de verste hoek. Bij Hombeek lag Schmitt opnieuw op de loer. Zijn schot vloog over de dwarsligger. Op slag van rust kende de bezoekende doelman De Broey even problemen op een afstandschot van Serre.
Rond het uur kwam dan de hele ontknoping van de wedstrijd. Schmitt –nog maar eens- kwam alleen voor doel. Zijn schot vloog echter te pletter tegen de dwarsligger. Tijdens dezelfde minuut mocht de ongelukkige vroegtijdig de kleedkamer opzoeken wegens protest aan het adres van de scheidsrechter.
Bij de jeugd mag men na een gele kaart met de uitsluiting als gevolg een andere speler inbrengen, maar Hombeek had al vervangen bij de rust zodat de thuisploeg het nog een halfuur met tien man zou moeten stellen. Een minuut later schoot aan de overzijde Huys prachtig in één tijd binnen i.p.v. 1-1 werd het 0-2.
De wedstrijd was gespeeld.
HOMBEEK : Potums, Van Assche, Dirk Teughels, Schillemans, Gert Daelemans, Serre, Eric Teughels, Bruno Teughels, Boey (46’ Wilkini), Giovanni Daelemans, Schmitt.
VV LEEST : De Broey, Peeters, Clymans, Alewaters, Fierens, Verbruggen, Pepermans (46’ Deloose), De Borger, Huys, Van Winghe, De Preter. (GvM, 19/2) (Foto van de ploeg onderaan)
1987 – Vrijdag 20 februari : Landelijke Gilde Vergadering voor alle leden over : verfraaiing van woonst en omgeving : bloemen, planten, enz. In het parochiecentrum “Klooster”. (“Parochieblad”, 12/2/87)
1987 – Vrijdag 20 februri : Ten huize van Kardinaal Danneels. “Ouders met kleine kinderen worden uitgenodigd vrijdag 20 februari voor een avond in het aartsbisdom, Wollemarkt 15 Mechelen. Aanvang 20 uur.” (“Parochieblad”, 12/2/87)
1987 – Zaterdag 21 februari : Chiro – Oud Papier Vanaf 9 uur werd het oud-papier door de chiro opgehaald. “Zorg ervoor dat het milieuvriendelijk ingepakt is ofwel in dozen, ofwel in pak gebonden…” (“Parochieblad”, 19/2)
1987 – 21 februari : Carnaval T.D. van S.K. Lady’s In het chalet van S.K. Leest. Aanvang 20 uur. Inkom 39 frank. (Folder)
1987 – 21 en 22 februari : Dag zonder Afwas !
Eetdagen van de Kon. Fanf. Sint-Cecilia in zaal Piessens achter de “root”. In ‘Toeters en Trompetten’ (jaargang 7, nr.1) verscheen daarvan een verslag :
“Eten is een primaire behoefte van de mens. Zonder voedsel kan niemand leven.
Afwassen kan er een gevolg van zijn. Vaatwerk vertegenwoordigt de ‘hardware’ van de eetrituelen. Maar al de besmeurde borden en eetgerei moet telkens gereinigd worden…en daar is het allemaal om te doen geweest tijdens het weekend van 21 en 22 februari.
Als je lekker wil eten en het moet je deugd doen dan vraagt dat op verschillende vlakken een extra inspanning van jezelf. Er kruipt meer tijd in de voorbereiding, de uitvoering, de garniture, de tafelopschik en…en natuurlijk in de onoverkomelijke afwas. Daarom heeft onze fanfare al enkele jaren een middel gevonden om van dit noodzakelijk kwaad af te zien : nl. een ‘DAG ZONDER AFWAS’!!!
Voor de eerste maal werden onze kookpotten opgeslagen (of doet men dat alleen met tenten…?) in de heropgesmukte ‘Zaal Piessens’ achter de ‘root’.
De weken voor dit eetfestijn werd er onder de deskundige leiding van onze erevoorzitter Frans Piessens, met man en macht in “’t Fabriekske” getimmerd, geverfd, gesjouwd, gevezen, ‘gezaagd’ en geklopt om van dit bakstenen complex een warm en gezellig eetparadijs te maken. Dat het resultaat schitterend was, kon je van de verraste bezoekers aflezen.
Het bestuur maar vooral Frans Piessens en zijn familie mochten een pluim op hun hoed steken voor het schitterende werk dat men in een mum van tijd afgeleverd had.
Natuurlijk gaat een extra woordje van dank aan al het dienstdoende personeel. Ik denk hier aan de ongebreidelde werklust van Rik en zijn keukenploeg, de nimmer falende tappers van dienst, de kilometers-afhaspelende opdien(st)ers en de rekenkundige knobbels aan de inkom.
Wat velen uitnodigden tot een after-diner was het gezellige : ‘Dit is 1 kaffee’. Zaterdag wisten enkele hongerigen en dorstigen de kelners te strikken tot 04.00 uur.
Vanaf 11.30 uur de volgende morgen rukte onze kaffee-ploeg uit tot ’s avonds laat. Op het einde van deze zeer geslaagde eetdagen werd er onder het personeel nog heelwat plezier gemaakt. De ouderen togen met een gerust gemoed huiswaarts terwijl de jongeren nog even het hoekje om gingen…
Volgend jaar hopen we in dezelfde omstandigheden evenveel volk over de vloer te krijgen.
We zullen het in 1988 een grote eer vinden om nogmaals uw afwas te bezigen.
We wensen jullie nu al een gezonde appetijt tegen de volgende eetdagen.”
Vanaf dit jaar vonden de repetities van de Leestse fanfare plaats in zaal Piessens :
“De laatste maanden kwamen er verschillende interne klachten en een zowel figuurlijke als letterlijke druppel zou de emmer eens kunnen doen overlopen.
Het bestuur heeft alles goed overwogen en de knoop doorgehakt. Om in betere en veiligere omstandigheden te kunnen repeteren en verlost te zijn van banale en storende geluiden van cafébezoekers staan onze pupitters voortaan achteraan de Dorpstraat opgesteld.
Café Sint-Cecilia blijft echter nog altijd ons lokaal. Zij die aangesloten zijn bij ‘De Smurfen’ kunnen zowel bij ‘Mariake’ als in de nieuwe repetitieruimte sparen.
De leden en sympathisanten van onze fanfare zijn zoals voorheen steeds welkom op de wekelijkse repetities. U kunt dan rustig bij een drankje genieten van de muzikale exploten van ons korps. Om 24.00 uur sluiten we echter het lokaal om ook de vrijwilligers achter de tapkast een kans te geven op te ruimen.
Het ligt in de bedoeling om na de repetities de muzikanten op allerlei andere vlakken te ontspannen. Zo zal er waarschijnlijk op 3 juli een kaartavond doorgaan voor de muzikanten en eventuele aanwezig toehoorders…” (“Toeters en Trompetten”, jg 7, nr.2)
Foto’s : -Frans Verschuren. -De gewestelijke juniores van VV Leest na hun overwinning tegen Hombeek. (Foto : GvM)
1987 – Dinsdag 10 februari : Vergadering ouders vormelingen Alle ouders van de jongens en meisjes die op 26 april het Vormsel zouden ontvangen waren tegen 20 uur uitgenodigd in het groot chirolokaal van het parochiehuis. “Het is de start van heel onze werking met de twaalfjarigen. Graag zouden wij daarom met de voltallige groep zijn.” (“Parochieblad”, 5/2/87)
1987 – 12 februari : Twee gewonden Aan het kruispunt Hombeeksesteenweg – Hotelweg te Mechelen botsten twee auto’s. Gerard De Laet, Ten Moortele 32 Leest raakte licht en Annie Verhaegen,Gagelstraat 10 in Hombeek raakte zwaar gewond. Beiden werden naar het Sint-Jozefziekenhuis overgebracht.
1987 – 14 februari – “Voor Allen” : Zittingsuur mandatarissen Elke 2de zondag van de maand. G. Joris, burgemeester – Gemeentehuis Leest van 10 tot 11 uur. Zaal St.-Cecilia van 11 tot 12 uur. C. Demeester : zaal St.-Cecilia van 11 tot 12 uur. J. Vloeberghen, raadslid, gemeentehuis Leest van 10 tot 11 uur en zaal St.-Cecilia van 11 tot 12 uur.
1987 – 14 en 15 februari : Gesprekken met verloofden. In het Pastoraal Centrum, De Merodestraat te Mechelen.(“Parochieblad”, 12/2/87)
1987 – 17 februari : In Memoriam MARIA RHEINHARD
“Juffr. Maria is dood. We hebben haar samen begeleid bij haar laatste tocht, haar dodentocht, die hier haar laatste levenstocht werd.
Meerdere Leestenaars waren aanwezig, want alhoewel ze de laatste jaren niet meer te Leest woonde, was Juffr. Maria een stuk van Leest.
Meerdere decennia heeft zij meegewerkt aan de wordingsgeschiedenis van Leest. Juffr. Maria behoorde tot dit opvoedersgeslacht dat haar beroep lief had, dit beleefde als een roeping, als een offer, als een voortgezette mis (dixit Cardijn).
Met respect spreken oudleerlingen over haar, haar leermethode, haar strengheid, haar consequente leefwijze, kortom over haar persoonlijkheid. Want dit had zij. Juffr. Maria was een voorname schooljuffrouw die begreep dat zij als bevoorrechte afgestudeerde, in een tijd dat velen nog onmondig waren, naast haar lesopdracht ook een sociaal-culturele functie te vervullen had. Zo was zij schrijfster van de plaatselijke bibliotheek, bestuurslid van de ‘Studiekring Leest’, bestuurslid van het Davidsfonds Leest en natuurlijk haar levenswerk : voorzitster van de toenmalige Boerinnenbond (de huidige KVLV).
Als kind van een muzikale familie die materieel nooit welvarend is geweest, was zij doordrongen van de sociale en culturele behoeften van elk menselijk wezen. Met overtuiging en daadkracht stond zij op de bres, niet alleen in de klas, ook op het podium in de parochiezaal. Ze had minstens wel iets van een volksleidster. Ik heb haar een paar maal in het openbaar horen spreken met die typische nadrukkelijke metaalstem; en met bewondering spraken (en spreken nog) haar toehoorders over haar verbale aanleg.
Met enthousiasme en dynamiek heeft zij gedurende zovele jaren de Leestse Boerinnenbond met vaste hand geleid, waarbij natuurlijk geen mens eraan dacht haar beleid in vraag te stellen. Zoals zij het deed was het goed. Kordaat, zelfzeker, energiek.
Terzelfdertijd was zij de rechterhand van de toenmalige pastoor Coosemans.
Juffr. Maria was een belangrijke inspirator voor het parochieleven, onbaatzuchtig en met toewijding. Vaak wilsvierkantig, wat onvermijdelijk wrijvingen meebracht.
Zij heeft gewerkt te Leest tot zolang haar vitaliteit het toeliet.
Toen kwam de tijd van rust; samen met pastoor Coosemans heeft zij Leest verlaten, eerst om te gaan op adem komen bij haar familie, later definitief in ‘Ter Kerselaere’ te Heist-op-den-Berg. Haar geest was oud, haar lichaam krank, toen zij de definitieve overtocht maakte op 17 februari 1987, 84 jaar oud.
Meerdere jeugdgeneraties heeft Juffr. Maria te Leest gevormd, geleid, ‘gerecht’. Vele volwassen vrouwen begeleid. Ook in het gezin was zij als oudere dochter dikwijls de bijspringende moederhulp, aldus Mr Van Dessel in de piëteitsvolle homilie tijdens de uitvaartmis. Zowel het kind als de volwassen juffrouw leefde voor de anderen, beiden begingen fouten, beiden deden goed, veel goed. In plaats van een gezin heeft ze een Leestse kern gesticht, een mensenkern, gesticht en gericht.
Goede vrienden,
Met waardering en dank kijk ik op naar het werk van juffrouw Maria Rheinhard, naar haar persoon, naar haar belangloze inzet voor de Leestse gemeenschap. Ik weet dat zij aan de vormingsgeschiedenis van Leest een belangrijke bijdrage heeft geleverd, een bijdrage die duurzaam is en slechts volledig zal verdwenen zijn als de laatste herinnering aan haar zal opgelost zijn in de nevel van de toekomst. Guido Hellemans.” (‘DB’, april ’87)
“Maria Rheinhard was de dochter van de koster. Zij was geboren in 1903, maar woonde hier slechts sinds 1916. Bij de oprichting van een gemeentelijke kleuterklas in 1927 werd zij er onderwijzeres benoemd. Deze klas werd ondergebracht in een afgedankte houten barak van het leger, die door de gemeente was aangekocht. Tien jaar later, in 1937, ging juffrouw Maria over naar de gemeentelijke meisjesschool.
Over Maria Rheinhard spreekt men thans nog met veel lof. Buiten haar verdienste als onderwijzeres was zij zeer actief voor alles wat de parochie aanging. Zo was ze voorzitster van de ‘missienaaikring’, leidster van de B.J.B. en schrijfster van de Boerinnengilde. Men noemde haar de rechterarm van pastoor Coosemans.
Haar vertrek betekende een groot verlies voor de parochie.” (LG, blz 147)
Foto's : -Links Maria Rheinhard, rechts haar moeder. -Van links naar rechts : Maria Rheinhard, Mathilde Hellemans, Irma Ackermans en Maria De Boeck, vier onderwijzeressen van de meisjesschool. (Foto : LG)
1987 – Zondag 1 februari : Man dood op straat te Leest
Die zondagavond werd de 66-jarige Frans Simons uit de Pastoor De Heuckstraat, dood aangetroffen langs de weg in het dorpscentrum van Leest. Het slachtoffer lag op de rijweg en ettelijke auto’s konden hem slechts nipt ontwijken.
Toen de hulpdiensten ter plaatse kwamen was de man reeds overleden. De precieze doodsoorzaak was onduidelijk. Mogelijk werd Frans Simons aangereden door een wagen of een bromfietser.Afgezien van een kleine snijwonde aan het hoofd, vertoonde hij geen noemenswaardige uitwendige verwondingen.
“Op zondag-avond 1 februari kwam Sooi van de voetbal –zijn getrouwe zondaagse ontspanning- Behalve dit, was Sooi gewoonlijk en veelal thuis, bezig met ‘keuken’ en wat er bij te pas komt. Toeval wil dat Sooi onderweg was van de voetbal naar huis. Wat er met hem precies gebeurd is in de Dorpstraat, is nog altijd niet duidelijk. Maar zondag-avond-laat was hij overleden.
Een erge zaak voor zijn oude moeder Roos.
Was dat leed al niet zwaar genoeg, zijn broer Rik was op dat ogenblik, door ziekte er erg aan toe. Hij moest reeds dinsdag na de begrafenis van broer Sooi, opgenomen worden in de St. Jozefkliniek. En hoewel nog niets liet vermoeden dat Rik zijn levenseinde was genaderd, stierf hij op zondagmorgen 15 februari : precies 14 dagen na zijn broer.
De gebroeders Simons waren verwoede duivenmelkers. Zo hangen er in huis twee Diploma’s van Kampioen-duiven op Noyon in 1981 en 1982. Zij speelden bij hun duivenclub ‘de Luchtreiziger’.
De familie Simons woont in de P. De Heuckstraat, rechtover de pastorij. Zij zijn in Leest komen wonen in 1951, door het feit van onteigening voor de Boomse kleiputten. Ze zijn dus afkomstig van Boom, en werkten als dusdanig ook in de steenbakkerijen van Boom. Vandaar dat zij vanuit Leest naar Boom fietsten om te werken. Maar zoals op zovele bedrijven het werk verminderde, moest er ander werk gezocht worden. Zo belandde Sooi in het Conservenfabriek ‘Marie-Thumas’ en Rik in het koperfabriek te Mechelen;…tot ook daar de werken stil vielen. Meteen was Sooi op pensioen (maar nog geen centen gezien), en Rik moest het stellen met stempelen.” (‘DB’, maart ’87)
Frans ‘Sooi’ Simons was te Boom geboren op 13 mei 1921.
Zijn broer Hendrik ‘Rik’ Simons was eveneens te Boom geboren op 9 maart 1938. Hij was lid van de N.S.B. Leest en van de Burgerbescherming. Hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef te Mechelen op 15 februari 1987.
Hun moeder Rosalia Hellemans (°Boom 27 mei 1903) overleed in het Mechelse O.L.Vrouwziekenhuis op 29 juli 1989.
In deze Kronieken kan je -begin maart 1986- een interview terugvinden met Rik Simons.
1987 – Zondag 1 februari :Volksdansgroep Korneel – Lichtmis-Pannenkoeken In de Parochiezaal vanaf 15 u. (‘DB’, januari ’87)
“Beste sympathisanten, hebt U ook zo’n trek in een lekkere pannenkoek ? Dan bent U bij KORNEEL hartelijk welkom op zondag 1 febaruari 1987 van 15 tot 19 u. in de Parochiezaal, Kouter te Leest. Onze volkskunstgroep wil terug aansluiten bij een oude traditie : pannenkoekenbak ter gelegenheid van Lichtmis. Bij ons kan U tegen een democratische prijs (70 fr.) rustig genieten van een kopje koffie en lekkere pannenkoeken (geflambeerde pannenkoeken : 140 fr.). Om de namiddag zo vlot mogelijk te laten verlopen vragen wij indien mogelijk vooraf in te schrijven bij één van onze bestuursleden : -Leonie De Laet-Windelen, Kouter 114 Leest. -Rita Duran-Roelens, Juniorslaan 29 Leest. -Francoise Emmeregs-Cornelis, Juniorslaan 14 Leest. -Emilia Smets-Verbruggen, Kouter 10 Leest. -Elvire Soors-Claes, Cecilialaan 11, Leest. -Bertha Verbruggen-Smulders, Elleboogstraat 29, Leest. -Arne Vermeulen, Tisseltbaan 40, Leest. -Louis Vloebergh, Winkelstraat 28, Leest. -Nelly Collier-Lamberts, Houtestraat 46, Hombeek. -Rudi Van Hove, Fabiolalaan 11, Heffen.
‘OP LICHTMIS IS GEEN VROUWKEN ZO ARM OF HET MAAKT DE KOEKEPANNE WARM”. (Folder Korneel)
1987 – 3 februari : VV Leest zet soberheidspolitiek verder
“Getrouwe VV-supporters zullen wel even vreemd hebben opgekeken toen de scheidsrechter met zijn helpers en de beide teams voor het eerst dit seizoen niet vanonder de nieuwe installaties onder de tribune, maar vanuit de oudere accomodaties via het ijzeren hek, het veld betraden.
Dit besluit kaderde ook in het algemeen bezuinigingsplan dat bij geelblauw sedert enige tijd wordt toegepast. Het opstarten van de verwarming in het nieuwe gedeelte zou enkele honderden liter brandstof hebben gekost, terwijl in het andere gedeelte toch verwarming en warm water voorhanden was in het chalet.
In het nieuwe gedeelte ging alleen het receptielokaal open, waar de genodigden en de pers ter gelegenheid van Lichtmis niet alleen op de traditionele drankjes, maar ook op een wafel werden vergast door Marc Spoelders en zijn echtgenote. …” (GvM 3/2/87)
1987 – Donderdag 5 februari : Uitreiking eretekens stadspersoneel
Op het programma van de speciale gemeenteraad stond alleen de uitreiking van onderscheidingen in de nationale orden en van burgerlijke eretekens aan leden van het stadspersoneel. Voor een nagenoeg voltallige raad (schepen Renard was niet aanwezig) ging burgemeester Joris over tot het uitreiken van de eretekens.
Liefst 71 leden van het stadspersoneel, waarvan de grote meerderheid tewerkgesteld in het stedelijk onderwijs, werden gedecoreerd.Onder de gedecoreerden Veldwachter Victor Van Hoof (zilveren palm der kroonorde).
1987 – Vrijdag 6 februari :K.V.G. Zennevallei – Wijn- en Kaasavond (‘DB’, januari ’87)
1987 – 9 februari : Brief van de Jeugddienst der stad Mechelen :
Stad Mechelen - Jeugddienst.
Aan de inwoners van de Kouter, Leest Dorp, Ten Moortele, Molenstraat, Vinkstraat, Dorpsstraat,Kerkeblokweg, Mechelbaan, Cecilialaan, Verschuerenlaan, De Prinsenlaan.
Mevrouw, Mijnheer,
Enige tijd geleden werd de oranje Mekano-speelconstructie op het terrein achter het kerkhof gedemonteerd en verwijderd.
In het vooruitzicht van de zomervacantie ’86, werd uw medewerking gevraagd om op 21 juni mee te sleutelen aan een NIEUWE Mekano, een oproep waaraan slechts gedeeltelijk gevolg kon worden gegeven.
Vandaar deze uitnodiging om op DONDERDAG 19.2.’87 20 uur, Refter Sted. Basisschool, Ten Moortele, aanwezig te zijn op een informatieve bijeenkomst rond de herinrichting van genoemde speelruimte, met het toetsen van het aanbod van stadswege aan uw vragen en suggesties in dit verband, wenst het Stadsbestuur te komen tot de uitbouw van een speelse ruimte op maat van haar gebruikers.
Het college van Burgemeester en Schepenen, dat vertegenwoordigd zal worden door de Heer Burgemeester Joris, en de Heren schepenen Van de Velde, Van Esbroeck, Nason en Demeester, hoopt op Uw bereidwillige medewerking en groet intussen,
Met ware achting namens het College van Burgemeester en Schepenen. Bij verordening, de secretaris (get.) G. Ardies,de burgemeester (get.) G. Joris.
De informatieve bijeenkomst rond de herinrichting van het buurtspeelplein kende een matige belangstelling vanwege de Leestse bevolking. Het stadsbestuur was wel flink vertegenwoordigd met burgemeester Joris en de schepenen Van de Velse, Nason,Demeester en Guy Redig en Wim Goyvaerts van de jeugddienst.
Guy Redig stelde dat zo’n 130 kinderen zouden kunnen genieten van een nieuwe aan te leggen speelruimte en schetste de huidige situatie. Het terrein situeert zich rechts achter de Kerkenblokweg en paalt aan de eigendom van de M.G.W. welke eerlang zal verkocht worden.
Het enorme terrein van 128 op 70 m (te verminderen met de oppervlakte voorzien voor de uitbreiding van de begraafplaats) biedt tal van mogelijkheden.
Na verschillende interpellaties vanuit het publiek werd een bepaald concept aangenomen, volgens hetwelke de jeugddienst de plannen zal uitvoeren.
In grote lijnen omvatten deze plannen : tegen de grens van de woonwijk aan de Kerkenblokweg een speelhoek voor de allerkleinsten.
Knus en gezellig ingericht, afgeschermd door aanplantingen en eventueel een speelheuvel en voorzien van rustbanken voor ouders of toezichters. Achter de heuvel ligt dan het domein voor de grotere kinderen, met uitgebreide meccano en ander reeds bestaande en te vernieuwen speeltuigen. Het gedeelte achter de voorziene begraafplaatsuitbreiding wordt op aanvraag van chiro Leest effen gemaakt.
1987 – Maandag 12 januari : Gepensioneerden Om 14 uur de eerste samenkomst van het jaar met een verzorgde en fijne feesttafel. (‘Parochieblad’, 8/1/87)
1987 – 12 januari : Overlijden van Gertrude ‘Maria’ Weytjens
“In de volksmond gekend als ‘Maria van Juul’. Verbleef zij weliswaar de laatste jaren te Mechelen in het ‘Hof van Egmont’, voordien was Maria in het dorp veelvuldig te zien met de groene fiets en de boodschappentas. Hoe zij vanuit Bree in Leest was geraakt ? Wel, die weg liep over Brussel. Eerst getrouwd geweest met Verhaegen Frans, die vroegtijdig gestorven is bij het begin van de oorlog. Maria ‘diende’ in Brussel. Leestenaars die in Brussel woonachtig waren, brachten haar in kennis met Juul Selleslagh.
Juul was weduwnaar, geboren Leestenaar en wonende in de Dorpstraat, waar hij aan de kost kwam als herbergier en winkelier in kruidenierswaren (daar waar nu de ‘Telstar’ is). Bij het einde van wereldoorlog II zijn zij in Brussel gehuwd en hebben samen de zaak van Juul Selleslagh verder gezet. Juul stierf in 1961 en sindsdien verbleef of woonde Maria zowat overal, o.a. op de Warande, en deed hier en daar wat ‘keukendienst’, zoals bij de gebroeders Coosemans.
Maria was iemand die graag meeging op reis, ja zelfs eens met de K.V.L.V.-L.G. voor een ‘vlieg-dag-reis’ naar Rome. Maar op hoge leeftijd begon zij wat te vergeten en uit zenuwachtigheid waren er soms wel kleine problemen met de ‘papieren en formaliteiten’.
Maar ondanks alles, ‘Maria van Juul’ heeft geleefd, vooral in Leest. Vandaar ook dat zij is teruggekeerd voor haar ‘eeuwige rust’ op het kerkhof van Leest.” (‘DB’, april ’87)
Gertrude ‘Maria’ Weytjens was te Bree geboren op 17 oktober 1899.
1987 – Woensdag 14 januari : Catechese H. Vormsel Herneming van de wekelijkse catechese voor de jongens en de meisjes die dit jaar op zondag 26 april zullen gevormd worden. (‘Parochieblad’, 8/1/87)
1987 – Zaterdag 17 januari : Provincialers zaalvoetballen te Leest In de sporthal van V.V. Leest werd een zaalvoetbaltornooi georganiseerd.Vanaf 18u30 tot middernacht traden bekende provinciale ploegen in actie.Deelnemers waren buiten V.V. Leest, Weerde, Hever, KV Bonheiden, Muizen, Aartselaar en Pulle.
1987 – Zaterdag 17 januari :“GROOT BAL” van CSC – SVV – SP Leest In zaal St Cecilia Dorpstraat 6 te Leest met het orkest The New Stars. Kaarten in voorverkoop 60 fr., aan de ingang : 80 fr. Deuren : 20.30 u. Eerste dans : 21 u. Er was ook een gratis tombola voorzien. (Folder)
1987 – 17 januari – Gazet van mechelen :
Stedelijke inspectiecommissie bezocht ook Racing en V.V. Leest
De voorbije week was de Mechelse stedelijke inspectiecommissie biezonder actief. Naast KV Mechelen, waar men een kijkje ging nemen in het vooruitzicht van de inmiddels uitgestelde topper tussen KV en Club Brugge, werden ook Racing Mechelen en V.V. Leest met een bezoek bedacht. Deze inspectie is het gevolg van nationale richtlijnen die stimuleren dat niet alleen eersteklasse-stadions dienen bezocht, maar dat ook de accommodaties van lagere nationale voetbalploegen aan een nauwkeurig onderzoek moeten worden onderworpen.
Onder leiding van burgemeester Joris stapte de stedelijke inspectiecommissie, bestaande uit leden van de brandweer, politie en rijkswacht, donderdag af bij Racing en bij VV Leest.
Hoewel een rapport later zal volgen vernamen we van de burgemeester dat op enkele kleine details na de twee stadions in orde zijn. Burgemeester Joris stelde wel heel duidelijk dat alles in functie van de toeschouwersaantallen moet worden bekeken. Vandaar dat de normen voor KV Mechelen hoger liggen. De eersteklasser heeft immers voor miljoenen aanpassingswerken moeten uitvoeren.
1987 – Van 18 tot 25 januari : Gebedsweek Werd gehouden voor de christelijke eenheid.“Dagelijks wordt tijdens de eucharistieviering de oecumenische intentie ingelast en het gebed voor de eenheid gelezen. Nu wij weldra over een weekkapel tijdens de winter zullen beschikken durven wij ook hopen dat enkele mensen met tijd ons zeer klein groepje van dagelijkse misgangers zou komen vergroten.” (Kerk en Leven 15/1/87)
1987 – 22 januari : KWB en Sociale Zekerheid Een afgevaardigde van de KWB kwam in het parochiecentrum Klooster inlichten over de actuele toestand in de sociale zekerheid. De inkom was gratis en ook niet-leden waren welkom. (“Parochieblad”, 15/1/97)
1987 – Zaterdag 24 januari : Vevoc-Avondfeest In het parochiehuis. (“Parochieblad”, 22/1/87)
1987 – 29 januari – Gazet van Mechelen :
Bob Stevens zet er definitief een punt achter. (Foto onderaan)
“Kerstmis wordt wel eens een tijd van bezinning genoemd. Ook voor Bob Stevens, die bij V.V. Leest bezig was aan de afbouw van een carrière die mag gezien worden, hebben de donkerste dagen van het jaar tot een ingrijpende beslissing geleid.
Hij hangt, op zijn 33ste de voetbalschoenen definitief aan de haak. De aanleiding is zeker niet origineel want net zoals andere voetballers kwam een kwetsuur het voetbalplezier vergallen.
“In mei word ik geopereerd aan de kruisbanden van de knie” doet Bob zijn verhaal. “Op dat ogenblik ging ik er vanuit dat ik er na de revalidatie nog een jaartje bij zou doen, maar het herstelproces was moeilijker dan verwacht. Toch ben ik eind oktober terug beginnen trainen met het idee een plaats in de ploeg af te dwingen. Toen kwam echter de winterstop en de tijd van de slechte terreinen en plots had ik door dat ik geen risico’s meer wou nemen. Daar komt bij dat ik door mijn werk het ook steeds moeilijker kreeg voluit te trainen en dus heb ik besloten er een punt achter te zetten. Ik weet het, voor de club is dit niet prettig, maar de mensen van het bestuur hadden alle begrip voor mijn beslissing. Trouwens, de ploeg draait goed, er is geen puntennood, dus die drang om een steentje bij te dragen is dan ook niet zo groot”.
Bob Stevens mag dus voortaan terugblikken op een zowat 20-jarige voetbalactiviteit, die hem bij KV Mechelen, Beveren, Racing Mechelen, Strombeek en Leest bracht.
Voor hem is dat een mooie weg geweest. “Als je ziet dat ik met Beveren landskampioen geworden ben, de beker gewonnen en Europees gevoetbald heb, dan mag ik toch tevreden zijn, denk ik. Goed, ik had misschien meer kunnen bereiken als ik me volledig op het voetballen had toegelegd, maar ik heb al vroeger beslist dat ik de sport maar als bijzaak zou beschouwen en de voorkeur aan een diploma en een goede job zou geven, want het leven van een profvoetballer heeft me eigenlijk nooit aangesproken, te afstompend. Let wel, voor jongens die geen baan hebben is dat natuurlijk een prachtig beroep, maar ik heb geen vier jaar universiteit gelopen en een diploma van handelsingenieur behaald om dat daarna in de kast te gooien”.
Dit afscheid betekent echter niet dat Bob Stevens zijn sport helemaal de rug toekeert.
“Zeker niet”, zegt hij. “Ik volg momenteel trainersschool en ben van plan ook om dat diploma te gebruiken. En misschien ga ik volgend seizoen, als de werkomstandigheden het toelaten, wel in één of andere veteranenploegje voetballen, want iets dat zolang een belangrijk deel van je leven is geweest, dat zet je niet zomaar opzij”. (KVDA)
1987 – 29 januari : K.V.L.V. – Showavond in de Singel te Anwerpen. (‘DB’, januari ’87)
1987 – 30 januari : Overlijden van Melania Van den Vondel
“Melanie woonde voorheen in ‘Ten Moortele’ (Scheerstraat). Zij heeft langen tijd als alleenstaande vrouw geleefd en gewerkt. Sinds zij van haar pensioen kon genieten heeft zij jarenlang getrouw en met grote zorg de ‘koffie’ gemaakt voor de bijeenkomsten van de Gepensioneerden-bond. In vroeger jaren heeft zij, samen met haar broer Manuel, de kost verdiend met ‘boeren’. Vermelde broer is haar plots ontvallen in 1956.
Hiermede werd ook het ‘boeren’ gestopt. Van dan af ging haar tijd en belangstelling zeer sterk en veelvuldig naar het parochie- en geburenleven. Dat was bezigheid tot in haar hoge ouderdom. Haar laatste levensjaren hebben wel heel wat verzorging en opvang gevergd; opvang zowel door haar familie en af en toe in kliniek of gasthuis. Vandaar ook dat als overlijdensplaats vermeld is : het Rusthuis van Lippelo.” (‘DB’, maart ’87)
Melanie Van den Vondel was te Leest geboren op 3 juli 1899. Onderaan een foto van haar woning in de Scheerstraat.
1987 – Zaterdag 31 januari : Dansavond Vrije Basisschool In de parochiezaal vanaf 20 u. (‘DB’, januari ’87)
Foto’s : -Bob Stervens. -Jaren ’50 : de woning van Manuel en Melanie Van den Vondel in de vroegere Scheerstraat, gelegen schuin tegenover de woonst van eeuweling Stanne Van den Broeck.
1987 – Zondag 4 januari : Chirokoningen bezochten Leest “Zondag 4 januari zullen tientallen koningen door onze straten trekken. De bedoeling van deze activiteit is geld in het bakje te brengen om onze nieuwe chirolokalen te kunnen bekostigen. We rekenen op uw milde steun.” (‘DB’, januari ’87)
1987 – Donderdag 8 januari : K.W.B. Zaalvoetbal (‘DB’, januari ’87)
1987 – Zaterdag 10 januari : Teerfeest Landelijke Gilde Voor de liefhebbers was er in het parochiecentrum om 12 uur een biefstuk met daarna de mogelijkheid om een kaartje te leggen. Om 18 uur eucharistieviering in de parochiekerk voor de overleden leden en een bijzondere omhaling voor het ontwikkelingswerk “Ieder voor allen”, waarmee een landbouwproject in de derde wereld werd ondersteund. Nadien werd het feest verder gezet in de parochiezaal met het feestdiner, een tombola en dans. (‘Parochieblad’ 8/1/87)
1987 – 10 januari – Gazet van Mechelen :Een vinding van Jos en Henri Verbeeck.
Gedroogde groenten, een unieke Leestse specialiteit.
Jos en Henri Verbeeck, die van hun familietuinderbedrijf een speciaalzaak maakten, legden zich als enigen in ons landje toe op het verwerken van tuinbouwgewassen tot gedroogde groenten. Wat meer is, zij verwerken de groenten zelf van inzaaien tot eindproduct. Hier wordt nog zuivere edele maar noeste handenarbeid verricht.
Beide broers groeiden op tussen de landbouwgewassen. Vader Verbeeck (Noot : Jef), een echte doe-het-zelver, had een tuinbouwbedrijf waarop in de jaren ’40 een waaier van verschillende teelten werd gekweekt. Gezien landbouwmachines in die tijd nog niet zo gangbaar en specifiek waren, trachtte de man het werk te verlichten door zelf een aantal tuigen in elkaar te knutselen. Zo bouwde hij, samen met zijn broers, een automatische groentenwasser, een tractor, een motoculteur en een speciale landrol, die later zelfs gebrevetteerd werd.
Om de teelten optimaal te kunnen verzorgen werden stelselmatig minder soorten gewassen gekweekt. Al vrij vlug legde men zich toe op voornamelijk prei en selder. Het voordeel hiervan was ook, dat men slechts enkele landbouwmachines nodig had om het grootste gedeelte van het werk te verrichten.
Gedroogde groenten
In 1968 huwde Henri en ging met zijn vrouwtje bij haar ouders in Weerde inwonen. Hij keerde het tuinbouwbedrijf de rug toe en verdiende zijn boterham als vrachtwagenchauffeur.
Toen hij drie jaar later, in 1971, de kans kreeg het ouderlijk tuindersbedrijf over te nemen aarzelde hij niet. Opnieuw naar Leest dus. Het werd hard zwoegen, maar twee jaar later was het bedrijf reeds verdubbeld en vijf jaar nadien bouwden ze hun eigen huis.
De specialisatie naar enkele teelten bracht met zich mee dat men dikwijls moest verkopen aan te lage prijzen. Deed men dat niet, dan bleef men met een hoop overschot, en een financiële kater zitten. Voor dit probleem zocht Henri naar een oplossing. Tot hem in het acherhoofd een lichtje ging branden : de gedroogde groenten uit Nederland !
Samen met zijn broer Jos, die inmiddels afgestudeerd was als ingenieur, zocht hij koortsachtig naar mogelijkheden om op verantwoorde wijze de groenten tot een gedroogd eindproduct te verwerken.
Allerhande proeven werden gedaan, zelfs de linnendroogkast van vrouwlief kwam er aan te pas !
Tot de landbouwconsulent van de provincie Antwerpen, die regelmatig aan huis kwam, hen voorstelde om eens een kijkje te gaan nemen in het Rijksinstituut voor Land- en Tuinbouwtechniek in Merelbeke.
Het toeval wou dat daar, onder leiding van Prof. Maton, juist een project “luchtdrogen” op zijn einde liep. Niemand had zich evenwel aangeboden om de mogelijkheden in praktijk om te zetten, en zoals dat met zovele projecten gebeurt, bleek ook dit gedoemd om ergens in een of ander archief te belanden. De gebroeders Verbeeck waren echter wel erg geïntresseerd en staken één en ander op zodat ze de dag nadien thuis onmiddellijk aan de slag gingen.
Weer werden heel wat testen doorgevoerd en dagen en nachten knutselden ze aan hun eigen project. Uiteindelijk geraakte hun eerste grote warme luchtdroger klaar. Het was een kast met zowat de afmetingen van een grote container, waarin via boven elkaar lopende transportbanden de groenten doorheen een warme luchtstroom werden geleid. Het eindproduct bleek een gebruiksklaar ingrediënt te zijn voor allerhande kooksoepen.
Na wat proefdraaien hadden ze al vlug een ton gedroogde prei klaar, maar er was nog niet naar een afzetmarkt gezocht.
Via de Dienst voor Buitenlandse Handel kwamen ze aan de adressen van kandidaat-kopers. De normen qua zuiverheid bleken enorm streng. Voor Henri en Jos was ook dit geen onoverkomelijke hindernis. Gezien ze zelf hun groenten wonnen, wisten ze wat ze in huis hadden. En via hun pel-, was- en maalmachines en hun reinheid van handelen rolde er een zuiver kwaliteitsproduct van de band. Het vertrouwen van de klanten werd langzaam ingewonnen en de productie en afzet vergrootte.
Ontwikkeling
Gedurende een paar jaar werd de mechanisatie verder ontwikkeld. Op vraag van de klanten werden meer soorten gewassen geteeld en verwerkt, zodat het bedrijf uitbreiding nam. Tot plots in mei 1984 het noodlot toesloeg. Rond 8 uur ’s morgens stegen er donkere rookwolken uit de hangar. Henri snelde er naar toe, maar de plastieken dakplaten hadden reeds vuurgevat. Van de ganse preiproductie konden slechts 9 zakken gerecupereerd worden. Gans het dak was vernield.
Ook de warme luchtdroger stuk. Veel tijd om de verdere toekomst te overwegen was er niet, want in juni begon het bloemkoolseizoen reeds. In slechts 3 maanden werd de hele zaak terug heropgebouwd. Ondertussen was ook de vriesdrogerij in aanbouw, zodat de gebroeders Verbeeck in die tijd heel wat slapeloze nachten doormaakten.
Vriesdrogen
Het vriesdrogen, dat onder de hoede van Jos Verbeeck staat, is gebaseerd op het drogen van de groenten, door het onttrekken van lucht. Hierdoor ontstaat een vacuum, waarin de groenten als het ware koken bij een temperatuur van -20° C. Het eindproduct is bijna gaar.
Gezien groenten bestaan uit 93% water en 7% droge stof houdt men van 5 kilo groenten slechts ca. 1 kilo droge stof over. Dit brengt met zich mee dat men heel wat ton groenten moet oogsten, wil men een redelijke hoeveelheid droge stof kunnen verkopen.
De gebroeders Verbeeck bewerken dan ook heel wat landbouwgrond en puren daaruit 75% van hun totale droge groentenomzet. Elke dag wordt ongeveer 10 ton groenten gedroogd. Bijna gans hun productie is voor het buitenland bestemd, voornamelijk Duitsland en Engeland.
Voortdurend controleren ze de bacteriologische zuiverheid van hun eindproduct want kwaliteit is en blijft de hoofdtroef.
Momenteel wordt de kweek van groenten bij Verbeeck opnieuw gediversifieerd, zodat nog beter aan de vraag van het kliënteel kan voldaan worden. Of hoe een klein familiebedrijfje uitgroeide tot een uniek gespecialiseerd tuinbouwbedrijf. (JT).
Foto’s : -Vader Jef Verbeeck naast zijn zelf geconstrueerde tractor. -De zelfgebouwde monumentale kast waarin de groenten hun laatste bewerking ondergaan : het drogen. -De werkruimte van Jos Verbeeck, met moderne installaties waarin groenten gedroogd worden op -20 gr. C.
De dirigenten van ‘St.-Cecilia’, links Edward De Maeyer, rechts Frans Violet. (Archief fanfare)
1987 – Januari : Wel, kom jij ook in de Landelijke Gilde ? “Voor 550 franks ben je lid tot 1 januari 1988 !!! Nog niet overtuigd ? -Uw lidgeld is fiscaal aftrekbaar. -Gratis dienstbetoon. -Gratis juridische bijstand. --Belangrijke kortingen bij ABB-Verzekeringen (voor alle leden : 5% op de premie omnium auto, 10% op de premie verkeerspolis. Voor leden boeren en tuinders : 10% op de premie brand, 10% op het premiegedeelte L.O in de bedrijfspolis). -1.000 frank korting bij Sefibe. -Een prachtige wandkalender. -Een kleurrijk en interessant maandblad ‘Levend Land’. -Waardebons van 1.000 frank en meer. -Gratis advertentie in het weekblad ‘De Boer en de Tuinder’. -Lidmaatschap van een vereniging waarin iedereen zich thuis voelt.
WIE ZIJN WIJ ? Het werkgebied van onze Gilde is L E E S T. Aantal leden : 139, waarvan 65 land- en tuinbouwers, 74 niet land- en tuinbouwers.
Onze doelstellingen : -Een leefbaar en gezond platteland. -Streven voor het behoud van het landelijk karakter van ons dorp. -Vorming en ontspanning. -Een gezinsvriendelijk beleid.
Een greep uit ons programma : -Eéndaagse en tweedaagse reis. -Voorjaars- en najaarsfietstocht. -Ledenvergaderingen over actuele onderwerpen. -Gezinsvergadering samen met KVLV. -Tweejaarlijks oogstfeest. -Bloemenactie in het voorjaar.
Heeft U interesse om lid te worden van onze Gilde ? Neem dan contact op met één van onze bestuursleden :
-Jos De Smet, Francois Selleslagh, Jan De Prins, René Bernaerts, Robert De Rooster, Jos Slachmuylders, Fons Verbruggen, Leo Verbruggen, Dolf Peeters, Jan Teughels, Clement De Rooster, Miel Peeters of pater Karel Van Aken.” (Folder Landelijke Gilde)
1987 – Vrijdag 2 januari : Nieuwjaarsviering In de parochiezaal voor de volksdansgroep “Korneel”. Volleybal – KWB vierde nieuwjaar in het groot Chirolokaal. (‘Parochieblad 1/1/87)
1987 – Zondag 4 januari : Aperitiefconcert Van de K.F. Sint Cecilia o.l.v. Frans Violet, om 11 uur in de parochiezaal.
Vijf jaar Aperitief
“Op zondag 4 januari waren er weer vele Leestenaars en muziekliefhebbers in onze parochiezaal bij elkaar gekomen om samen met de geestelijke overheid en de muzikanten van de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest het aperitiefconcert bij te wonen.
Dit concert werd voor de vijfde maal door de St.-Niklaasparochie georganiseerd en de muzikanten en hun bestuursleden kregen ter gelegenheid een lustrumbloempje opgespeld.
Frans Violet en Eduard De Maeyer hadden een zeer licht en gevarieerd programma bij elkaar gezocht. Dat hun keuze gewaardeerd werd, kon je wel uitmaken uit het verdiend applaus na elke uitvoering. De muzikanten deden dan ook hun best om van dit optreden een gelegenheid te maken om hun kunnen ten toon te spreiden. Dat er in de Leestse fanfare verschillende muziekvirtuozen zitten, kon je doorheen het ganse programma wel horen. Maar ook op samenspel verdienden alle muzikanten een pluimpje. Onze dirigenten hadden weer enorm gepresteerd.
O.l.v. Eduard De Maeyer werd het oratorium ‘For unto us’ uit de Messias van Georg Friedrich Händel gebracht. Jürgen Hempel, de arrangeur, had het stukje in een moderne discoversie gestoken en de fanfare swingde er op los.
Hierna werd het wedstrijdstuk ‘A Handalian Suite’ van Denis Vright gebracht. Met dit stuk wisten Frans Violet en zijn Leestse muzikanten de provinciale titel in Mechelen te behalen.
Pastoor Frans Lornoy had tijdens het jaar van de muziek onze fanfare een muziekstuk van zijn collega, Jos Lerinckx, geschonken. Deze ‘Pallietermars’ kon geen betere afsluiting van het Felix Timmermansjaar zijn.
In het volgend stuk kwamen de jeugdigen weer aan bod. Benny Anderson en Björn Ulvaeus, de mannelijke helft van de groep Abba, kenden een enorm succes met ‘Super Trooper’. Deze nummer-één-hit werd voor band gearrangeerd door Brian Quin. Onze drummer, Serge, gaf een gave partij weg en loodste de fanfare mee in een moderne muziekroes.
Of Leroy Anderson uit een Timmermansfamilie afkomstig is, hebben we niet kunnen achterhalen. Toch toondichtte hij het amusante stukje ‘Sandpeper Belle’. Dit is een muziekwerk met een solo voor ‘schuurpapier’ ! Omdat op dat moment het ballet van Vlaanderen in staking was, werd er beroep gedaan op onze eigen solisten om dit ballet met schuurpapier ten tonele te voeren. Onder begeleiding van de andere muzikanten schuurden Hans Verschueren, Ann Van Roy en Serge Piessens er op los.
In het volgende werk ‘Cornets a gogo’ kregen we andere solisten te horen. D. Broadbent liet onze cornetten onbekende hoogten en laagten tegemoet gaan. Maar onze jongens en meisjes lieten zich niet schuren en brachten muziek van de bovenste plank.
‘Fantasy on British Sea Songs’ is een graag gehoorde en gespeelde compositie van Gordon Langford. Hij plakte enkele bekende zeemansliedjes aan elkaar en overgoot het met een typische Britse brass-sound. Onze doorwinterde muziekmatrozen hadden al woestere zeetjes doorvaren en niemand leed schipbreuk. Aan wal gekomen, wisten zelfs de beste stuurlui onze zeebonken met applaus te bedanken.
Met ‘Fox from the North’ werd een stukje Hollandse toondichtkunst gepresenteerd. Jacob De Haan krijgt blijkbaar meer en meer voet aan wal in de Vlaamse muziekwereld.
Wie als sinds de 19e eeuw de mensen bekoort, is zeker en vast de ‘Strauss-familie’. Een nieuwjaarsconcert zonder deze walskoningen kan er geen zijn. Op de bekendste concerten als die van Wenen en Leest wordt er dan heerlijk gedanst in 3/4 of 6/8 maat.
Zo werd de overbekende ‘Radetsky March’ van vader Johan Strauss senior in de zaal gepompt tot dat deze bijna overliep van het laaiende enthousiasme van het publiek.
Ook zoon Johan Strauss liet zich van z’n beste kant zien met z’n ‘Tritsch-Tratsch Polka’.
Onze muzikanten bewezen eens te meer dat moderne en klassieke muziek goed bij elkaar kunnen passen als men de juiste dosis neemt en natuurlijk een puike uitvoering brengt !
Als dank voor het uitbundig applaus van de toehoorderd werd ‘Wien bleibt Wien’ van Johan Schrammel als bisnummer gespeeld.
Het aperitief achteraf was een welgekomen opwarmer.
De Pater wist me nog te vertellen dat men zich kalmer heeft gedragen dan tijdens de vorige uitgaven. ‘Ze waren rustig van ’t jaar !’ Op wat of wie hij dit bedoelde, laat ik aan U over.
In ieder geval maken we een afspraak voor volgend jaar. Natuurlijk hoef je zo lang niet te wachten om onze muzikanten aan het werk te horen. U bent altijd welkom op de vele andere concerten. Tot dan !
(N.v.d.r.) Onze reporter ter plaatse schuimde na het optreden het publiek af om enkele reacties van toehoorders los te werken. Ziehier het resultaat :
Marc Leemans(Leestenaar) : Prachtig. Vooral de Pallietermars van Jos Lerinckx vond ik mooi. Dat was voor mij emotioneel even moeilijk omdat deze pastoor-componist een oud-leraar van mij is. Hij gaf les in St.-Rombautscollege en in Leuven. Cornets a gogo vond ik ook geweldig !
Hans Hermans(Herbergier ’t Heike – lid) Ze hebben me driemaal geflitst omdat ik op tijd wou zijn !
Warre(dirigent) Kortweg goed. ’t Was nieuw. ‘k Ben content !
Mille Verschueren(muzikant – bestuurslid) De klank bleef wel hangen boven het podium. De muziekstukken vielen mee bij het publiek.
Géne Vloeberghen(muzikant) Dat kunnen ze nooit meer spelen ! Zo’n schoon concert !
Jef Van Asch (muzikant) Cornets a gogo was het beste ! Ge hoort dat we met geschoolde muzikanten zitten. Ge voelt en hoort ook dat Violet voor ons staat. We zijn niets verslapt door de dirigentenwissel. ‘k Heb veel waardering voor dit alles.
Pater-Pastoor Rustiger dan vorig jaar. ’t Is heel interessant om elkaar hier te ontmoeten. In muziek ben ik gene held; maar ’t was fijn !
Mr De Groef & Mr Vervloesembestuursleden K.H. St.-Cecilia Humbeek Prachtig ! Lichte muziek, een aperitiefconcert waardig. ’t Was zeer aangenaam. Kort en goed !
Luc Plasqui(koster) Anders dan anders. Lichte muziek. ‘k Hoor graag klassieke stukken maar dit programma was voor ’t publiek aanspreekbaarder. Artistiek vond ik het dus andere jaren hoger.
Yves De Wit(penningmeester) De spaarkas zou fier mogen zijn. We zullen het weten te waarderen op de Ceciliafeesten. Het programma was het beste dat we voor een aperitiefconcert kunnen spelen hebben. Super Trooper en Fox from the North vond ik geweldig !
Josée (echtgenote van Jefke Lauwers – bestuurslid) ‘k Had graag meer ‘Wiendermusik’ gehad.
Maria Lauwens(echtgenote van Dré Walschaers – muzikant) Meer Strauss en Stolz op het programma. De sfeer was heel goed ! Precies de mannen van James Last; allez, dezelfde stijl zowat. ‘k Dacht dat ik op het nieuwjaarsconcert van Herbert von Karajan was.
Jos Van Aken(muzikant Tisselt) Kortweg : heel goed !
Frans Violet(dirigent) Ik vond het iets beter als vorig jaar. En seffens gaan we kickeren maar dat moogt ge niet in ‘T & T’ zetten !
(Bart Lauwens in ‘Toeters en Trompetten, Jg 7, nr.1 en ‘DB’, maart ’87)
1987 – Januarinummer ‘De Band’ : Die van de ‘Waran’.
“Een paar honderd meter over de Leestbrug, richting Mechelen vanaf de Sint-Annakapel, daar begint de Warande.
Midden een schoon stuk natuur staan er een dertigtal huizen, meestal bewoond door dezelfde families, al verscheidene generaties na elkaar.
Velen zijn familie van mekaar en de oude gewoonten leven er nog altijd voort.
Op het hof van de weduwe Victor Diddens staat er een lange zitbank, die bij goed weder steeds overbezet is door de buren. Meestal worden er dan nog stoelen bijgesleurd. Hier kan men zijn dagelijke mizerietjes en belevenissen kwijt. Stanne Van den Broeck was er zelfs voor een tiental jaren een regelmatige bezoeker.
Herbergen zijn er niet meer, alhoewel er voor wereldoorlog I nog een drietal waren. Dat was dan ten tijde van de velodroom, de ‘pist’ zoals men zei. Deze werd door een aantal warandenaars zelf gebouwd onder het waakzaam oog van de families De Rooster en Verelst.
Op tweede Paasdag 1911 werd ze met kanonschoten en een concert ingehuldigd en opengesteld. Eén van de bekendste deelnemers was wel de legendarische wielercrack Cyriel Van Hauwaert. Er reden ook Battelaars en Leestenaars mee, zoals : Juul Verelst, Cois Lambert en den Boonen.
Bij wijze van sensatie reden er ook af en toe twee meisjes van Leest op de piste. Eén ervan is zelfs later nog…kloosternon geworden !
De grote attractie was toch wel de Cyriel. Die kwam zelfs per auto er naartoe. Mens in dien tijd nen auto ! Dat wekte natuurlijk enorme belangstelling en niet het minst bij het jonge volkje.
Uit veiligheidsoverweging parkeerde hij die auto steeds op het hof van Theophiel De Rooster.
De toen nog piepjonge Vikke De Rooster (de vrachtvoerder uit Heffen) had er enorme belangstelling voor. Hier wat betasten, daar wat voelen…tot hij de ‘jepappen’ van de luchtbanden ontdekte. Als je daar met een stokje op duwde kwam er wind uit. In een minimum van tijd stonden de vier banden dan ook plat. Als Van Hauwaert na de wedstrijd zijn auto daar zo zag staan, vloekte hij nog harder dan dat hij gereden had. Het ergste van dat alles was dat er toen nog geen autobandenpompen bestonden en dat de banden bij middel van zuurstofflessen opgeblazen werden. Zuurstofflessen en een telefoon, die waren er op de ‘Waran’ niet. Dan maar met de fiets naar het station van Mechelen, om van daar uit naar Brussel, waar de autofabriek was, te telefoneren om de nodige zuurstofflessen. Na enkele uren waren die er dan en de banden konden opgepompt. De dader heeft men toen niet gevonden.
De pist is er natuurlijk niet meer. De vorm ervan kan men echter nog gedeeltelijk terug vinden naast de boerderij van Clement De Rooster en de hof van Lucien Verbruggen. Een gedeelte van de komhelling, een drie à vier meter hoog, dat isal wat er overblijft. De piste werd trouwens in 1921-22 gesloten en afgebroken.
Die plek daar is echter wel beroemd. Volgens de legende zou Napoleon daar een veldslag geleverd hebben en tijdens die veldslag zou hij er zijn zadel verloren hebben, dat belegd was met goud. Vele kinderen van Battel en Leest die dat van hun ouders horen vertellen hadden, zijn daar wel eens komen graven. Ook de toeristische dienst van de stad Mechelen deed er destijds opzoekingen onder de leiding van de heer Stadeleir.
Er werd dan gependeld, maar meer dan een verroeste ijzeren ton, dagtekenend van de tijd van de piste, werd er niet gevonden.
De bewoners van de Warande lachten steeds als er gependeld werd, want zij waren de mening toegedaan dat dat zadel al lang gevonden was. Op de Warande leeft er namelijk iemand al jaren op zijn middelen. Het goud van het zadel ?...
Verder voelen de bewoners van de Warande zcih meer Leestenaar dan Battelaar. Alhoewel ze van de parochie Battel afhangen, gaan ze meestal naar de kerk te Leest. Ook de meesten van hen worden te Leest begraven. De bakker, de kruidenier, de beenhouwer en de cafébaas aldaar krijgen ook menig Warandenaar over de vloer. Ook de kinderen gingen meestal naar de lagere school te Leest.
Is er te Leest wat te doen, de Warandenaar is er.
Er werden ook veel huwelijken tussen Warandenaars en Leestenaars gesloten. Zo was mijn moeder van Leest en mijn vader van de Warande.
Met de overheid liep het niet altijd zo gesmeerd…Zo liep mijn zuster Christine school te Leest. Door de pastoors van beide parochies werd er lang gebakkeleid over het feit waar ze haar Plechtige H. Communie zou doen. Tenslotte deed ze die noodgedwongen in Battel. Zelfs meester De Leers heeft daar toen niets kunnen aan veranderen.
Al bij al is het oude ras van de Warandenaars stilaan aan het uitdunnen en zij die er nog zijn, hopen later eens een rustig plekje achter de kerkhofmuur te Leest te kunnen vinden.
Vele groeten van de ‘Waran’ en tot…ziens !
P. Diddens.”
“Die van de fijne”.
De bijnaam van de Geerts uit Leest wiens naam op de onderstaande affiche ‘fijne’ genoemd wordt, intrigeerde me. Elke Leestenaar kent wel iemand in het dorp die ‘de fijne’ genoemd wordt of wiens voornaam eindigt op ‘van de fijne’…
Zou deze renner daarvan aan de basis liggen ?
Bijna heel mijn jeugdjaren bracht ik door in de Scheerstraat (thans Ten Moortele) en de woning tegenover mijn ouderhuis werd ook bewoond door ‘een fijne’ : Frans Geerts, gehuwd met Paula Soli en de vader van Edward en Greta Geerts.
Frans en Paula zijn helaas overleden maar twee van hun drie kinderen gelukkig niet en zij konden een tip van de sluier oplichten.
In de gemeenteschool van Leest deelde ik de eerste zes studiejaren de bank met een petekind van Frans Geerts : Frans Geerts, niet toevallig een naamgenoot en een zoon van zijn broer Marcel uit het Pensenstraatje. Mijn overbuur stond er immers op dat al zijn petekinderen zijn voornaam droegen. Met mijn leeftijdsgenoot heb ik al die schoolse jaren lief en leed gedeeld. Samen leerden we, met harde hand, en met de griffel op de leisteen, schrijven bij meester De Leers. Samen stapten we over naar de klassen van meester Meyers en meester Huysmans. In die tijd was godsdienst zeer belangrijk. Naast de catechismusles hadden we nog een vak dat ‘gewijde geschiedenis’ heette. Ook een vorm van godsdienstonderwijs : parabels moesten de soms abstracte catechismuslessen wat aanschouwelijker voorstellen. Frans en ik worstelden ons door de akten van geloof, hoop, liefde, berouw…en hij sloeg alles op als een spons. Natuurlijk werd er ook moedertaal onderwezen en moesten we opstelletjes schrijven, mijn lievelingsvak, maar ook Frans was daarin een uitblinker. In die tijd (jaren ’50) werd de ‘prijsuitdeling’ op het einde van elk schooljaar met meer cachet gevierd dan in deze moderne tijden. In aanwezigheid van de ouders -op hun paasbest- en de notabelen van het dorp, aangevoerd door de Burgemeester en het voltallig Schepencollege.
De eersten van elke klas ontvingen uit handen van de Burgemeester een ‘kroon’, een lauwerkrans, die door de primussen met fierheid werd gedragen. Frans en ik kwamen steevast in aanmerking voor dat kleinood maar de eerlijkheid gebiedt me om toe te geven dat hij de meeste ‘kronen’ in de wacht kon slepen, Frans kon immers ook tekenen.
“Frans van de fijne” was ook een crack in het construeren van ‘boog en pijl’ noodzakelijk als we “cowboy en indiaantje” speelden. Met wat buigzaam hout en een touw verrichtte hij wonderen en met twee stokjes, wat papier, een touw en een papje van bloem en water ontwierp hij ‘vliegaards’, waar Daedalus een puntje kon aan zuigen. Dat ‘vliegeren’ zou later uitmonden in een hobby die hij tot op heden nog steeds beoefent : modelbouw van diverse types vliegtuigen. Toestellen die hij zelf ontwerpt, ontwikkelt en in mekaar flanst…
Van ‘ne fijne’ gesproken.’
Via Edward en Greta Geerts heb ik de identiteit kunnen achterhalen van de Leestse renners die in 1920 deelgenomen hebben aan de “Groote 3 urenkoers” : Jos. Van der Goten “de onvermoeibare wegloper die de koers zal schoon maken” en Geerts “de fijne” die door zijn menigvuldig uitschieten de koersen schoon maakt”.
Edward Geerts heeft Jos Van der Goten goed gekend. Deze laatste woonde een tijdlang aan Steinemolen en baatte later op het Heike in Hombeek nog een café uit.
De andere Leestenaar op de affiche is Egied Jozef Geerts, nonkel ‘Jef’ volgens Edward Geerts, de oudste broer van zijn vader Frans.
Maar waar kwam de bijnaam ‘fijne’ vandaan ? Volgens Edward zou zijn nonkel Jef die geërfd hebben van zijn vader, dus de grootvader van Edward : Viktor Josephus Geerts. De bijnaam sloeg niet alleen op de fysieke kenmerken van de stamvader maar ook op zijn technisch en ander vernuft, karakteristieken die veelvuldig terug te vinden zijn bij zijn nakomelingen.
Naast Viktor en de coureur Jef zouden er nog verschillende Geertsen met “de fijne” aangesproken worden.
Viktor Josephus Geerts, (‘de eerste fijne’) werd geboren op 31 oktober 1879 en was een eerste maal gehuwd met Maria-Theresia Van Moer die hem vier kinderen schonk : Emerentia, Egied ’Jef’, Frans en Marcel.
Viktor Geerts bewoonde een tijdlang een klein huisje in de Scheerstraat, waar later eeuweling Constant Van den Broeck zijn huis zou bouwen. Viktor was ‘voorslager’ (smid) in het Arsenaal te Mechelen.
Nadat zijn eerste vrouw overleden was (rond 1931), hertrouwde hij met een weduwe (Stans) die al twee mannen, in ietwat mysterieuze omstandigheden, had verloren. Het klikte niet tussen de kinderen Geerts en hun stiefmoeder en de twee jongsten hadden een panische angst voor haar, met als gevolg dat ze vaak van huis wegliepen. Uiteindelijk groeiden ze grotendeels op bij respectievelijk hun zuster Emerence in de Molenstraat (Frans) en bij hun broer Jef (Marcel). Frans zou later vaak tegen zijn eigen kinderen vertellen dat ze bij hun stiefmoeder zelfs niet durfden te eten uit angst vergiftigd te worden...
Viktor moest van zijn nieuwe vrouw zijn huisje in de Scheerstraat verkopen en heeft dan een boerderijtje gekocht aan de Leestsesteenweg op de Warande.
Hij zou zijn tweede huwelijk slechts drie jaar overleven.
-Emerentia Geerts(° 09.07.1902, +08.11.1976) huwde in 1924 met Jozef Frans Steenmans die haar twee kinderen schonk : Maria en Yvonne.
Emerence woonde in de Molenstraat te Leest omtrent de plaats waar thans dokter M. Deruyver gehuisvest is.
-Egied Jozef ‘Jef’ Geerts, de ‘fijne’ van de affiche, (°19.12.1903, +17.12.1974) huwde een eerste maal met Joanna Delphina Spoelders waarmee hij vier kinderen kreeg : Viktor, Marie-Louise, Frans en Herndrik. Na het overlijden van zijn echtgenote huwde hij een tweede maal in 1953 met Maria-Amelia Goossens die hem in 1955 een dochter schonk : Maria Francine Geerts.
Jef Geerts woonde een tijdlang op den Triest in Kapelle-op-den-Bos en is na zijn huwelijk naar Ruisbroek (Pullaar) gaan wonen. Hij was arbeider in de Eternit fabrieken van Kapelle-op-den-Bos.
-Frans Ludovicus Geerts (°15.10.1917, +16.01.1984) was zoals vermeld, na het tweede huwelijk van zijn vader, bij zijn oudere zuster Emerence in de Molenstraat gaan wonen.
Hij wou graag verder studeren en is als jonge wees bij de pastoor om een lening gaan vragen, dat werd in die tijd nog gedaan. De pastoor weigerde, wat bij Frans resulteerde in een levenslange afkeer voor het katholicisme. Nooit, uitgenomen de rites de passage zoals een huwelijksplechtigheid of een begrafenis, zou hij nog een stap in een kerk zetten.
Voor zover haar mogelijkheden het toelieten heeft zijn zus hem financieel geholpen, maar uiteindelijk heeft hij zijn studies voor scheikundige voor het grootste gedeelte zelf gefinancierd.
Hij vond werk als laborant in een Vilvoords bedrijf maar opteerde na enkele jaren voor een job bij de overheid. Hij ging aan de slag bij de NMBS waar hij zich opwerkte tot bureelhoofd.
Na zijn huwelijk in 1939 met Paula Soli verhuisde hij naar het Pensenstraatje om zich uiteindelijk in de Scheerstraat te vestigen. Het echtpaar kreeg drie kinderen : Edward, geboren 15 juli 1939, Maria José Paula, geboren op 26 juli 1945 en datzelfde jaar op 9 december overleden en Greta, geboren 14 maart 1947 .
Zijn hobby’s waren voetballen (actief) en reizen. Ook hij kreeg de erenaam ‘de fijne’.
-Marcel Geerts Victor(°10.11.1922, +10.12.1983) kon het ook niet vinden met zijn stiefmoeder en zou bij zijn broer Jef intrekken op den Triest in Kapelle-op-den-Bos.
Na zijn huwelijk met Jeanne Van Cauwenbergh (°16.12.1923, +17.04.2005) vestigde hij zich in het Pensenstraatje naast het huisje van zijn broer Frans. Uit dit huwelijk ontsproten 7 kinderen : Jan, Josée, Frans (mijn jeugdvriend en klasgenoot), Godelieve, Paula, Rosa en Annie.
Marcel was werkzaam als elektrieker in de Eternit fabrieken van Kapelle-op-den-Bos.
Zoals zijn vader en zijn broers werd ook hij ‘de fijne’ genoemd.
Tot zover de kinderen van stamvader en eerste ‘fijne’ Viktor Josephus Geerts.
Mijn jeugdvriend en voornoemde Frans Geerts werd op 12 juni 1948 geboren en hij huwde op 10 april 1974 met Jeannine Doms (°26.02.1953) die hem één dochter schonk : Wendy Geerts, geboren op 25 maart 1977.
Frans, wellicht de laatste ‘fijne’ van zijn dynastie, kan men nog steeds aan het werk zien achter zijn woning in de Tiendeschuurstraat waar hij een startbaan van 90 m heeft aangelegd voor zijn vliegtuigjes.
Marcel Van Hoof.
Foto’s :
-Affiche van de “Groote 3 urenkoers” op de Velodroom van de Warande. Bij de deelnemers twee Leestenaars : Jos Van der Goten en Jef ‘de fijne’ Geerts.
-Huwelijksfoto van stamvader Viktor Josephus Geerts en zijn tweede vrouw Stans.
-Van links naar rechts : Gerard Jacobs (“Gerard van de Kets”), zijn vrouw Stephanie De Boeck, Paula Soli en Frans Geerts. Vier buren en vrienden gekiekt in Volendam.
