1987 – Zaterdag 1 augustus : Verbroederingsbarbecue Tisselt-Leest
“Aan de bevolking van TISSELT en LEEST….
De verlofperiode loopt voor de meesten van ons reeds ten einde en wij willen dit op een originele manier samen vieren op de
VERBROEDERINGSBARBECUE TISSELT-LEEST op zaterdag 1 augustus om 20.30 in de SPORTHAL TE LEEST
De Tisseltse fanfare “WILLEN IS KUNNEN” zorgt met zijn alomgekende “BLAAS-KAPELLE” voor de muzikale animatie. LEEST verzorgt het gastronoische gedeelte met een reuze barbecue met alles op en aan.
Deelname barbecue : 300 fr. per persoon (reservatie noodz.)
Wij hopen op een massale deelname aan dit unieke verbroederingsfeest van de tegen wil en dank gefusioneerde Willebroek- en Mechelaars.
Gust Emmeregs, Raadslid, Voorzitter VV Leest en Sportcentrum Leest. Jan Kerremans, Voorzitter K. Fanfare ‘Willen is Kunnen’ – Tisselt.” (Folder)
1987 – Zaterdag 25 juli : Een heuglijk zomerfeest…
“Zaterdag voormiddag 25 juli op het ‘Hof ten Broecke’ te Leest, ten huize van Karel en Miloe is er een meer dan gewone bedrijvigheid.
Personenwagens, al of niet met aanhangwagen, volgestouwd met stoelen en tafels, planken en schragen, rijden af en aan. Een tapkast, barbecue-vuren, bier, wijn en andere geestrijke dranken, borden, tassen en bestek, bakken met sla, komkommer, rode, groene en gele paprika’s, tomaten en geurige kruiderijen worden aangevoerd. Schalen met stapels satés, brochetten, pensen, gekruide worstjes en gemarineerde coteletten gaan nog even in de koelte vertoeven voor de confrontatie met het gloeiend houtskoolvuur.
Wat hier te gebeuren staat, laat zich raden : de tweejaarlijkse barbecue van de VU kan immers al op een gewaardeerde traditie bogen.
Vlak na de middag arriveert het getrouwe damesteam en wordt de ruwe grondstof omgetoverd tot erg lekker ogende slaatjes. Wim heeft de vuren aangestoken en is aan het voorbakken. Ondanks het niet zo schitterend zomerweer (maar er valt geen regen, dus zijn we al tevreden) is het in een straal van drie meter rond de gloeiende vuren niet te harden.
Tegen vijf uur loopt de voorbereiding op zijn einde. Op het frisse tuingazon en onder de ronde prieeltent staan de tafels en stoelen in het gelid te wachten op de gasten…
De zwoegers hangen hier en daar op een stoel achter een koel pintje (de tapkast moet toch ingedronken worden !). Binnen een uurtje verwachten we de eerste klanten, dus nog even tijd om uit te blazen.
Maar dat is buiten de waard gerekend, in casu een groep dames en heren van middelbare leeftijd uit Bonheiden. Wij dachten : die moeten vanavond nog ergens zijn, maar wanneer de kaars al lang uit was en we stilaan door onze voorraad begonnen te zakken, zaten zij er nog, met evenveel eetlust als in het begin…
Gelukkig was er ook volk van de andere kant van Mechelen : Londerzeel was er weer en ook de getrouwen uit Bornem. Verder veel nieuwe gezichten, gelukkig maar, want er waren veel oude te vervangen die…op vakantie waren. Al met al was de opkomst, rekening houdend met de moeilijke periode, zeer bevredigend en werd de eetlust door ons zeer onderschat. Jammer voor degenen die wat later kwamen en niet meer hun gading vonden. Een en ander zal ook wel aan de buitengewone kwaliteit van de aangeboden specialiteiten gelegen hebben. Onze barbecue was alleszins een schot in de roos en daarvan willen wij een traditie maken.
Tot slot past een bijzonder dankwoord aan iedereen die ons het genoegen van een bezoek heeft verschaft. Wij hopen -wij weten dat het heeft gesmaakt en verwachten U terug bij de volgende gelegenheid.
Ook een speciaal dankwoord aan de talrijke medewerkers groot en klein, die zich, zoals altijd, belangloos hebben ingezet. Tot volgend jaar, in Hombeek ! Karel.” (“Voor U Nieuws”, oktober ’87)
1987 – 5 augustus : Oefenwedstrijd V.V. Leest- Racing Mechelen 0-5.
V.V. verloor met forfaitcijfers van Racing Mechelen dat doorlopend de betere partij was.
Bij Leest ontbraken Rudi Van Hoof (verrekking) en Huys (knieblessure). Racing speelde zonder Van Nuffelen, Alain Op de Beeck en Carl Messagie.
1987 – Zondag 9 augustus : Vevoc Viskampioenschap te Haacht (‘DB’, juli ’87)
1987 – 13 augustus : Openbare verhuring
“De Kerkfabriek Sint-Niklaas te Leest zal weldra overgaan tot de openbare verhuring van een perceel landbouwgrond, gelegen te Hombeek Molenveld A 0311 K.I. 650 gr. 32a80ca..
Het goed is vrij en onmiddellijk beschikbaar. De aangetekende prijsaanbiedingen moeten uiterlijk binnen zijn op vrijdag 28 augustus op het adres : Kerkfabriek Sint-Niklaas, Pastoor De Heuckstraat 2, 2931 Leest.” (“Parochieblad”13/8/87)
1987 – 15 en 16 augustus : V.V. Leest won Beker Huysmans
Zowel de organiserende club VV Leest als gebuur SK Leest wisten in de schiftingswedstrijden om de wisselbeker Eduard Huysmans twee overwinningen te behalen en moesten het in de finale tegen mekaar opnemen.
De thuisploeg haalde het met 3-1 na doelpunten van Danny Willems, Rudi Geens en Jan Allard. Gemele Lofombo scoorde tegen op strafschop.
1987 – Zaterdag 22 augustus : Serenade voor Paul Van Roy en Renilde Segers.
Ter gelegenheid van het huwelijk van muzikant Paul Van Roy met Renilde Segers bracht de K.Fanfare St.-Cecilia Leest een serenade in het parochiecentrum, Jan Hammeneckersstraat 32 te Breendonk. (Brief aan muzikanten en ereleden van 11/8)
Foto’s : (Verzameling familie Lauwens Piessens) -Een delegatie van de K. Fanfare St.-Cecilia op het huwelijksfeest van Paul en Renilde Van Roy-Segers. -Bruid en bruidegom tussen hun ouders, van links naar rechts : Alice (Elisabeth) Absilis, Marcel Segers, August Van Roy, Renild Segers, Paul Van Roy en Roza Verlinden, moeder van Paul.
“Het door Bornem gelanceerde bericht over de transfer van de Zaïreese spits Gemele Lofombo zette in Leestse voetbalmiddens nogal wat kwaad bloed.
Bij de geciteerde bevorderingsploeg VV verdacht men er voorzitter Gust Emmerechts van op eigen houtje te hebben gehandeld en bij tweede provincialer SK Leest was vooral sponsor Boghemans, door wiens toedoen deze transfer tot stand kwam, in zijn wiek geschoten door deze naamvergissing. Lofombo speelt volgend seizoen wel degelijk bij het gepromoveerde S.K. Leest.”
1987 – Vrijdag 26 juni : Gastoptreden van de K.F.St.-Cecilia te Hofstade
Die dag organiseerde de harmonie ‘De Ware Vrienden’ uit Hofstade haar jaarlijkse boerenkermis die doorging op de hoeve van Rik Van Roost. De fanfare uit Leest verzorgde er een gastoptreden. (“Toeters en Trompetten”, jg 7, nr.2)
1987 – 27 en 28 juni : Schoolfeest Stedelijke Basisschool Leest
Bijna al sport wat de klok sloeg op dit jaarlijkse schoolfeest dat georganiseerd was door de S.B.S en de Vriendenkring van deze school.
Zowel zaterdag als zondag werd er gevoetbald. Er was een toernooi voor de leerlingen van de eerste tot de derde klas, verder voor gelegenheidsploegen heren en dames en voor gemengde ploegen. Ook nog een tornooi voor de leerlingen van het vierde tot het zesde leerjaar.
Bij de gelegenheidsploegen schreven o.a. in : KWB Leest, FC Haast en Spoed, Supportersclub SK Leest, D.H.’82, Young Boys Leest, Toeterboys, de Wijkduivels en de winnaars van vorig jaar FC Heide.
Inzet van de toernooien waren bekers geschonken door burgemeester Joris en de schepenen Verlinden en Demeester.
Naast het voetbal stond er ook nog een gymkana en volksdans op het programma. Zondagnamiddag werd er een half uurtje uitgetrokken voor de ouders en de leerlingen van de 6de klassen om ze wat informatie mee te geven voor volgend schooljaar. Dat gebeurde door de directeurs van de stedelijke middenscholen 1 en 2 van Mechelen.
De leerlingen van het eerste tot het vierde leerjaar verzorgden ook nog een showprogramma met voordracht en playback. En zoals op alle schoolfeesten was er ruime gelegenheid om drankjes en hapjes te verkrijgen. (Folder)
1987 – Zondag 28 juni : Fietstocht KVG naar Grimbergen en omgeving.
“Ook dit jaar trokken de leden en sympathisanten van K.V.G. er weer eens met de fiets op uit. Na Weert en Lier al eens bezocht te hebben, was dit jaar Grimbergen aan de beurt. Zondag 28 juni zagen we, na een periode van minder goed weer, de zon terug van achter de wolken tevoorschijn komen.
Om 10 uur stonden 20 à 25 fietsers klaar om te vertrekken op het Dorpsplein. Dit waren er minder dan de vorige jaren, maar daar zat het slechte weer van de voorbije dagen waarschijnlijk wel voor iets tussen. Om 11.15 uur vertrokken nog 17 personen, die op vrijwilligers konden rekenen om met auto’s de groep te vervoegen.
Toen de auto’s Grimbergen bereikten, waren de fietsers er al en zagen we enkele ijverige mannen lekke banden repareren.
In het Fenikshof werden we vergast op een smakelijk middagmaal en in de namiddag bezochten we o.l.v. een gids Grimbergen.
Natuurlijk brachten we eerst een bezoek aan de abdij, waar nog een 40-tal paters leven, en de abdijkerk. Daarna trokken we naar het Prinsenhof en een museum, waar we een toeristisch filmpje over Grimbergen keken.
Tenslotte gingen we de ‘Liermolen’ bekijken en pakten we nog een pint ‘Grimbergerbier’ in een cafeetje. Daarna was het weer tijd om richting Leest te rijden. Tot volgend jaar ! An Smets.” (‘DB’, juli ’87)
1987 – Zondag 28 juni : Met Davidsfonds naar de Ijzerbedevaart (‘DB’, juni ’87)
1987 – Vrijdag 10 en zaterdag 11 juli : 2de Groot Kaarttornooi – Supp.club SK Leest
Ter gelegenheid van Leest-Heide Kermis om 20 uur in ’t Duivenlokaal (vroeger Rik van den Do), Juniorslaan 74. Prijzen eindklassement ter waarde van 10.000 frank in natura waarvan 1e prijs “een biggetje”. Dagklassement : 2 kippen per tafel. Inleg : 80 fr per avond. (Folder)
1987 – Zaterdag 11 juli : ELF JULI – VIERING – “Lied van mijn land”. Met zang, dans, voordracht, kleinkunst en volksspelen. Gastspreker : Rik Rosiers. In de sporthal van Leest om 19 uur, met medewerking van Korneel, Davidsfonds, Rust Roest en B.G.J.G. (Folder)
1987 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chiro-jongens te Meerle (Hoogstraten)
De meisjes bezochten dezelfde locatie maar van 31 juli tot 10 augustus.
Op 20 juli deed de jongenschiro en op 30 juli de meisjeschiro, een omhaling in de voornaamste straten van Leest. Bedoeling : ophaling van alle milde giften, een zeer oude traditie, zoals aardappelen, groenten en diverse winkelwaren.
Dit jaar werd een ‘nieuwe manier’ aangewend : ‘Indien u wenst te GEVEN zet dan uw gift aan de deur klaar of maak uw ‘geven’ bekend door dit briefje aan deur, venster of brievenbus te plaatsen…’
“Ofschoon de kampioenentitel reeds in handen was, ontvingen we op de redactie van ‘De Band’ vijf inkomkaartjes om gratis deel te nemen aan de laatste wedstrijd van het seizoen 1986-87. Deze had plaats op het eigen veld tegen de ploeg van Schelle, vierde in de algemene rangschikking.
Na de match was er voor de spelers een korte huldiging met nadien vieringsfuif in het chalet. Onder het motto ‘je moet erbij zijn’ waren deze uitnodigingen overhandigd. Van onze kant vooreerst hartelijk dank aan het bestuur van de club voor dit initiatief en…graag gedaan !
Ondanks de gure, af en toe woeste noorderwind waren toch een paar honderd toeschouwers en genodigden komen opdagen om de overwinningsroes van de ploeg mee te maken. Het gure weer kon niet beletten dat vele gezichten glunderden wanneer hun vedetten op de grasmat verschenen. Als spelers traden op : Boonen, Verschueren (die Caluwaerts verving), Van Moer, Van der Trappen, Foqué, Verschuren, Meul, Piscador, De Smet, Van Dam en Van Roy, terwijl Andries, Verschuren E., Verhasselt en Drué als reserven op het bankje zaten.
Even voor de aanvang gingen de elf gloriën op een rijtje staan om aan het publiek voorgesteld te worden en vlug een paar kiekjes te laten maken, onderwijl een vurig applaus van de supporters in ontvangst nemend.
Stipt te drie uur klonk het fluitsignaal en trapte de nog kleine Sven Pauwels uit Tisselt de ter dezer gelegenheid door vader geschonken bal het veld in, om aanstonds met kleine pasjes en wat onhandig zwaaiend met het gekregen ruikertje bloemen, het plein te verlaten.
Met een tikkeltje zenuwen in het begin lieten de blauwgele bezoekers van meetaf aan merken dat het hun ernst was. De kampioenenploeg in bedwang houden leek voor hen een erezaak te zijn. Voor de blauwroden daartegenover was de erezaak de titel waardig blijven. De spanning op het veld was voelbaar. Hardnekkig ging het leder heen en weer tot op de 37e minuut Van Dam de bal krijgt toegespeeld, er mee naar het doel holt en door de hem achternalopende verdediger tegen de uitgekomen doelwachter gedrukt wordt. Daardoor verliest deze laatste de bal waarvan de blauwrode aanvaller handig gebruik maakt en rustig in het doel schopt. Een kort dispuut over een mogelijke strafschop ontstond maar de scheidsrechter verwees kordaat naar de middencirkel : 1-0 voor Leest. En zo bleef het tot bij de rust.
Na het kopje koffie scheen bij de thuisploeg, terende op hun voorsprong, een kleine malaise waar te nemen. Niet te verwonderen…er werd verteld dat een paar van hen het fuifaperitiefke de dag te voren reeds genomen hadden. Op de 26ste minuut gelukten de mannen van Schelle er dan toch in een gelijkmaker te scoren. De Leestenaars stonden weer paraat en vielen weer aan. Bij een foutieve aanslag op de midvoor Van Dam stond de scheidsrechter strafschop toe. Van Dam neemt hem zelf doch met een beetje geluk en een juiste safe wist de bijdehand zijnde Schellense doelverdediger de stand ongewijzigd te houden. 1-1 was dan de eindstand.
Deze uitslag was echter geen domper op het geluk van de S.K.-supporters. In het aanpalend, indertijd zelf gebouwde clublokaal, heerste een drukte van belang. Handen werden gedrukt, glazen geklonken en gelukwensen te grabbel gegooid. Een paar afgevaardigden van het plaatselijk zusterverbond V.V. kwamen dadelijk met huldebloemen aangedragen.
Om zes uur ving de viering aan. In aanwezigheid van de heer Burgemeester Joris, schepenen Nason en Van Esbroeck en een paar gemeenteraadsleden, nam de voorzitter Jean Van Dam, duivel doe ’t al van de ploeg, de micro ter hand, dankte in een paar woorden, zonder zichzelf te vernoemen, alle aanwezigen, het hele bestuur van de ploeg, de spelers en iedereen die op één of andere manier zijn steentje had bijgedragen tot het welslagen van deze triomf.
Na een hartelijk applaus nam de Burgemeester het woord om deze Leestse zege te beamen en besloot, in naam van het stadsbestuur, de vereniging en haar ploeg uit te nodigen op een plechtige ontvangst op het stadhuis.
Als eresaluut daarop knalden de flessenstoppen tegen de zoldering en borrelden duizenden fonkelende belletjes in het heerlijke gouden vocht van de champagneglazen. Uit de keuken kwam men met allerlei zelfbereide heerlijke snuisterijen aandraven. Geen wonder dat de feestelijkheden doorgingen tot in de nacht, voor sommigen zelfs tot een stuk in de morgen.
Ook voor volgend seizoen in tweede provinciaal wensen wij de mannekens van over ’t Zennewaterke veel sportgenot en roemrijk succes !
Frans Teughels.”
1987 – 6 juni : 7de Prijs Jef Vloeberghen
Internationale liefhebberskoers met medewerking van K.W.C. De Hombeekse Sportvrienden en voor 20.000 frank aan prijzen.
Voor de overwinnaar was er een Palm geschonken door B.B.S. Sportartikelen plus de Beker J. Vloeberghen. De tweede kreeg de Beker J. Ramaekers en de derde ontving de Beker van de Stad Mechelen. (Folder)
1987 – 6, 7 en 8 juni : Voetbaltornooi SK Leest – Wisselbeker “Jean Van Dam”. Dit werd georganiseerd samen met de “Eetdagen” in het chalet van S.K.
1987 – 7 en 8 juni : Eetdagen – Dag zonder afwas – van de Supportersclub SK Leest In het chalet aan de Zennebrug. Op het menu : -Aperitief SK KLeest (60 fr.) -Voorgerecht : kaaskroketten (70), tomaat met garnalen (100). -Bouillonsoep (50) -Steak au poivre, natuur of champignons (300), ½ gebraden kip met of zonder champignons (200) dit alles met of zonder friet. Kinderen : halve prijs. -Nagerecht : Ijsroom, aardbeien, slagroom… (70). (Folder)
1987 – 13 juni : Zaalvoetbaltoernooi van Huyghebaert in Sportcentrum Leest (GvM, 20/3)
1987 – Vrijdag 19 juni :Opening “Hof ten Moortele”.
Marcel De Win (‘Snor’) en diens echtgenote Luske Peeters openden die dag hun gloednieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’ in de gelijknamige straat. Het vroegere boerderijtje van Antoon en Bertha Polspoel-Pateet werd getransformeerd tot een gezellige ‘place to be’ waar het goed toeven was.
Eén van de specialiteiten van ‘de snor’ was Côte à l’os met beenmerg, een enorm stuk rundsvlees gesneden uit de zesrib. Overheerlijk en zeer populair. Na het opsteken van de ‘gekkenkoeienziekte’ bedankten vele klanten voor het merg. Andere specialiteiten waren ‘Reuze Brochette”, ‘Reuze Noorse schotel’ en ‘speciale bieren’.
Marcel De Win is een zoon van Ernest en van Dominica De Greef.
Het toponiem ‘Hof ten Moortele’ is afkomstig van de oude hoeve op de hoek van de Molenstraat en de Vinkstraat alwaar pastoor De Heuck zich zou verscholen hebben voor de Franse overheersers (zie jaar 1373 in deze Kronieken).
In 2008 kreeg het gebouw een nieuwe transformatie en werd ‘Privésauna NoordZuid’, uitgebaat door Stella De Kock.
Bijgevoegd : -De uitnodiging van de opening van de nieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’. -Het boerderijtje van de familie Polspoel-Pateet in de jaren ’50. -Het visitekaartje van het ‘Hof ten Moortele’.
Soldaat Ferdinand ‘Nante’ De Prins en zijn echtgenote Alida ‘Lida’ De Wit.
1987 – Juni – ‘De Band’ : Oorlogservaringen van ‘Nanten’, de beenhouwer
“In september 1939 werd ik gemobiliseerd. Ik was toen 31 jaar. Was al getrouwd en had twee kinderen en had de beenhouwerij. Ik was al 10 jaar van den troep als ze me dus terug binnenriepen. Ik moest mij melden in de zwemkom in Mechelen en daarna zijn wij naar Schilde, boven Antwerpen, gegaan. Ik was ‘clairon’, hoornblazer, in ’t schoon
Nederlands. Dat had ik vroeger geleerd in Beverlo, waar ik nog de wacht ben opgegaan met Rik De Bruyn en Meester Meyers.
In Schilde moesten wij buiten patatten jassen, ook nog sparren uitdoen om het anti-tankkanaal aan te leggen. Daarna zijn wij naar Den Haan aan Zee gegaan. Wij sliepen daar bij burgers en de compagnie 1e Grenadiers lag in een zaal. Ik probeerde zoveel mogelijk op zondag thuis te zijn : ik had een vrouw, kinderen en een beenhouwerij. Ik hoor het onze kapitein, een Waal, nog zeggen : “ ’t is ky koet geblaas, ’t is ky zult hebben congé.”
Op een morgen vloog laag over de zee een vlieger, wij konden goed het kruis op zijn vleugels zien : het was een Duitser. Het was oorlog !
Franse soldaten, met zwarte Senegalezen, reden in versleten autobussen richting noorden. Nu zal het wel vooruitgaan dachten wij. De Fransen komen ons ook helpen. Maar ’t werd ook niets.
Wij moesten van Den Haan naar Zeebrugge. Op de Pier heb ik daar Koning Leopold gezien. Ik salueerde hem en hij salueerde terug. Dan zijn wij weer terug gegaan, te voet, met ransel en geweer. In Nieuwpoort zaten wij met duizenden en duizenden soldaten samengetroept. Op een keer vlogen er 3 Duitse bombardiers over ons. Hadden die bommen gegooid, ’t zou wat geweest zijn. Maar ze vlogen rond en daarna weg.
Dan weer naar het noorden, naar Oostende in de Hyppodroom. Daar is een bom op 15 m. van onze corps de garde gevallen. Gelukkig hadden wij niets, maar alle ruiten in de omtrek waren kapot. In Oostende hebben wij ons dan in kelders moeten opstellen met mitrailleurs. Wij waren ook gereed om naar de slag aan de Leie gezonden te worden.
En opeens waren de Duitsers daar. ‘De Krieg ist fertig, sie können nach frau und kinder gehen’, zegden ze tegen ons. En dat deden wij. Wij gingen te voet het binnenland in, maar in Ursel aangekomen staken ze ons in een grote wei. Zij maakten ons wijs dat wij een stempel moesten krijgen en dan naar huis konden gaan. Maar van Ursel moesten wij 3 dagen marcheren naar Zelzate en 3 dagen langs het kanaal naar Terneuzen. Daar staken ze ons in een kazerne waar wij alles moesten afgeven. Mijn scheermes kon ik verbergen tussen een boterham. Daar moesten wij inschepen in een soort kolenboot. Een Duits soldaat trok het kenteken van clairon van mijn uniform af en riep dat wij nog gras zouden eten. In die boot hebben wij 2 dagen en 2 nachten gevaren, wij zaten rug aan rug, zo weinig plaats. Ik heb er nog veel mannen geschoren met mijn mes.
Zo ben ik dan in een kamp in Duitsland tussen Bremen en Hamburg terecht gekomen : Stalag 10. Daar heb ik 9 weken gezeten : honger, honger, ge kunt het aan geen mensen vertellen. Wij sliepen er in houten barakken, 3 boveneen. Als wij ’s morgens om 6 uur op het appel in rijen van 25 moesten staan, vielen er iedere keer minstens 5 van op de grond van flauwte.
En dan werden wij uitgepacht aan boeren. Ik moet er nog altijd om lachen hoe dat gebeurde. Wij werden op de markt gebracht en de boeren konden ons kiezen. Iemand met een groene hoed met pluim, die de gast van de boer was, koos mij uit. Wij werden dan naar een lager gebracht, een soort grote varkenstal. Omheining en wachttorens errond. Daar moesten wij slapen, ook de zondag werden we er opgesloten. De boerderij was slechts 100 meter van het lager. Ik had geluk bij een heel goede boer te vallen. Wij kregen 5 keren eten per dag : gestoofde patatten met vet en melkpap. Op 14 dagen was ik 10 kg bijgekomen. De boer had 54 ha en 3 paarden. Ik reed met de paarden, ik was immers een boerenzoon. Wij waren er met 3, ene van Lier en ene van Aalter en wij waren alle 3 beenhouwers. Ik was eens 5 ha met de klodde aan het bewerken, het was al na de middag, maar ik was verder blijven werken. De boer kwam af (misschien wat ongerust of ik er niet van onder was) en zei dat ik moest gaan fressen en of ik niet gezien had aan de zon dat het al zo laat was. Daar heb ik ook een brief van mijn vrouw gekregen, langs het Rode Kruis. Van die dag af was ik gerust : thuis waren ze goed door de oorlog gekomen. Dat was een pak van mijn hart.
Ik ben ook bij een gebuur eens een accident-beest gaan afwerken : ik kreeg er een zilverstuk van 2 mark, 5 sigaren en 5 borrels ‘wir Bauer fragen den krieg nicht’, zei hij mij, hij had een zoon die in België gekwetst geworden was. Onze boer had 2 zonen, ene was onderwijzer en de andere was 16 jaar oud. We hebben ook het verlovingsfeest van die zoon onderwijzer met een dochter van een grote boer uit het ander dorp meegemaakt. Wij kregen ook het feesteten, maar wel in een aparte ‘stube’ (kamer).
Er kwam ook regelmatig een Duitse slachter, die al de boerenhoven in de omtrek afging om te gaan slachten. Die zou me graag als zijn helper meegehad hebben en ik zou ook wel gewild hebben, maar onze boer loste me niet.
Toch was de boer goed voor mij, hij was in ’14-18 ook krijgsgevangene geweest, dus hij wist wat het was. Maar hij geloofde in de Führer ‘Der Führer ist ein man durch Gott gesonden’ zei hij mij. ‘In 6 wochen ist der krieg zum ende. England ist isoliert.’
Het gerucht liep al een tijdje dat de Flamen bald nach hause zouden gaan. Op 12 januari ’41 was het dan zover. Wij werden in het kamp spiernaakt in een luizenbad gestoken.
In 2 dagen en 2 nachten zijn wij dan in beestenwagens naar huis gereden. ’t Was er geweldig koud, in ’t putje van de winter. Ik had er een zware kou van gekregen, ik kon bijna niet meer spreken.
In Antwerpen aangekomen werden wij in een cinema gestoken en ’s anderendaags vroeg naar Mechelen en zo te voet naar huis, over de noodbrug van de Zenne en zo langs de gang recht naar achteren binnen. Ik was terug thuis !
Op het einde van de oorlog heeft die boer me nog eens geschreven : ‘Wäre der ungluckliche krieg bald zum ende ! Hermann (de onderwijzer) ist eind Russischen kogel zum opfer gefallen.’
Meer dan 45 jaar later heeft Nanten De Prins dit allemaal zitten vertellen, gezeten in de zetel, zijn vrouw Alida op een stoel achter hem. Vanuit hun raam, kunnen zij gans de dorpsplaats zien. Het is een rustige, warme mei-avond. Er is nauwelijks beweging. Een vredige avond.
‘Miserie, jongen, dat onthoudt ge lang’, zegt Nanten als we weggaan.”
Meer over Ferdinand ‘Nante’ De Prins in deze Kronieken : juli 1963 en maart 1995.
“’Zie,’ zegt hij ‘dit waren de 16 leerlingen en dit waren de spelende leden van de fanfare Arbeid Adelt in het jaar 1918.’
Hij toont ons twee blaadjes papier, waarop hij in een mooi handschrift, maar met een wat bibberende hand, de namen geschreven heeft. ‘Ik ben er alleen van overgeschoten.’
Gène is 85 jaar. Hij heeft al die namen uit zijn hoofd geschreven en bij elke naam die hij schreef is voor hem terug een figuur tot leven gekomen.
‘Schrijf die namen maar over in uw blad, dan blijven die bewaard voor de geschiedenis.’
LeerlingenSpelende leden Peeters Alfons en Free Van Dam Lodewijk Pateet Emiel en Frans Van Linden Karel Vloeberghen Eugeen en Frans Fierens Jozef Slachmuylders Emiel en Lode Huysmans Jan Hanseeuw Jan Troch Victor Fierens Frans Apers Alfons Publie Jaak De Hond Florent Huys Albert Selleslachs Lodewijk Van den Brande Juul Selleslachs Tist Moons Jan Selleslachs Lette Buelens Constant Van Ingelgom Antoon Verbruggen Alfons Selleslachs Victor. (Noot : waarschijnlijk bedoelde Gène Selleslagh ipv Selleslachs)
Gène Vloeberghen is 85 jaar. Hij woont in de schaduw van de turnzaal van de jongensschool, nu heet die Stedelijke Basisschool. Hij woont nog alleen, maar zijn zoon, Jef, gemeenteraadslid, woont naast hem.
‘Kom maar door,’ zegt hij ‘in de keuken is er vuur’. Het is een koude zaterdag, half mei en de warmte doet deugd. Op een schaal op tafel liggen twee brillen en een oude zakhorloge met Romeinse cijfers. Aan de muur hangen de foto’s van de kinderen en kleinkinderen op de grote momenten van hun leven : plechtige communie, trouw, als soldaat…
‘Twintig jaar heb ik bij Arbeid Adelt gespeeld. In 1938 ben ik er uit gegaan. Dat kwam
zo : wij hielden toen nog café, op de plaats waar nu het huis staat van Nanten, de beenhouwer. De repetities gebeurden toen op toer in 3 verschillende cafés. Door de fout van het bestuur heb ik toen enkele repetities moeten afgeven. Dat was niet juist en die van ons zei ‘draag uw instrument maar binnen.’
Ik was toen ook wipschutter, en zelfs een van de beste schutters. Die hadden hun lokaal bij Sooiken, waar ook het lokaal van Sint-Cecilia was. Zo kende ik die mensen al, en ben dan naar Sint-Cecilia overgestapt. Zo ben ik nu bijna 70 jaar muzikant : 10 jaar bariton en 10 jaar trombone bij Arbeid Adelt en bijna 50 tuba bij Sint-Cecilia.’
Als we vragen wat hij in die 70 jaar als muzikant heeft meegemaakt antwoordt hij filosofisch : ‘zoveel plezier en zoveel verdriet’.
‘Wij waren thuis boeren met 6 kinderen, al van jongsaf heb ik veel moeten gaan helpen thuis en bij anderen. Eerst ben ik gaan werken bij een hovenier in de Geerdegemstraat; thuis wilden ze niet dat ik in een fabriek ging werken. ’t Was er hard werken, waarvan 90 uur per week, 3,5 fr. per uur. Na 14 maand vroeg ik 4 fr. per uur, hij wou het niet geven. Dan ben ik naar de Eternit gegaan. Dat was in 1929. Ik had er 5,65 fr. en na een half jaar 6,25 fr. Ik stond er in ploegen. ’s Nachts was het er harder werken dan overdag : met 2 man 75 ton cement uitgieten en dat allemaal vervoeren met een karretje. In 1947 ben ik dan van de Eternit naar een stoelmaker gegaan in Mechelen, mijn schoonbroers werkten daar en die hadden mij overgehaald. Na enkele jaren stopte die stoelmaker en ben ik bij een andere meubelmaker gegaan, maar dat ging daar niet goed en ik viel zonder werk. In 1956 heeft burgemeester Verschueren mij dan als gemeentewerkman aangenomen. Grachten kuisen : soms had ik twee doppers om mij te helpen, en wij deden minder als dat ik alleen was, die mannen hielden me aan de klap.
Helpen op het gemeentehuis : ik had een goed geschrift. De garde vervangen : zo heb ik eens een minnelijke schikking moeten afgeven op het kasteel in de Bist en ik kreeg nog 20 fr. ook. De klokken luiden als er een dode uit de geburen was : zo is X nog eens bij mij gekomen als Y dood was en hij zei : ‘Gène kom jongen, wij gaan nog eens aan Y’s kl…trekken’. Graven delven : in dien tijd deed ge nog uw goesting op het kerkhof. Het kwaadste graf dat ik ooit gegraven heb was dat voor Torre van Rooster, ’t was 70 cm. diep gevroren. Ik heb nog eens een kwaad graf gehad, drie diep en het zand begon te driften.
Bij de boeren ging ik voor ’t Ministerie om de koeien in te strijken tegen runderhorzel, ik heb daar zelfs ergens een diploma van.
’t Was ne schonen tijd, ge kende iedereen.’
Als wij over de duiven beginnen, zegt hij : ‘Het is geen weer om over de duiven te spreken. Sinds de oorlog –de eerste dan- hou ik al duiven. Ik heb veel prijzen gewonnen. 1976 was een goed jaar, dan heb ik veel gewonnen.’ En hj laat ons de bekers zien.
Gène is voorzitter geweest van de duivenbond in Leest. Hij heeft er echter zijn ontslag gegeven als Leest samengegaan is met Mechelen. Vroeger waren er 100 duiven uit Leest en 40 uit Mechelen en nu is dat al omgekeerd. Ze hadden nooit met Mechelen moeten gaan. Hij speelt nu met Tisselt. Hij heeft nog een 18 duiven doorgehouden en evenveel jonge. Veel duiven vliegen zich kapot op de elektriciteitskabels, klaagt hij, van de 15 die hij geringd heeft schieten er nog 6 over.
Als wij hem vragen of hij nu over al die jaren er geld aan gewonnen heeft antwoordt Gène : ‘verloren, hoewel ik ook jaren gehad heb met goeie winst’.
Als hij over de school vertelt, dan lacht Gène, en Gène kan vriendelijk en smakelijk lachen. ‘Ik heb nog bij meester Dumont gezeten. Die was niet van hier, die moet gekomen zijn van de streek waarvan meester Meyers ook gekomen is. Die heeft de kinderen geslagen : hij sloeg eens naar ene met een koterhaak, de jongen trok zich opzij en de koterhaak kwam zo hard op de bank dat hij uit de handen van meester Dumont vloog. Hij heeft ook zijn meter eens kapot geslagen. En aan de oren trekken ! Zo was er eens een jongen uit de Alemstraat sommen aan het maken aan het bord en die zijn op zijn Alemstraats tegen ‘nul’ ‘noel’. Komt Dumont naar voor, zegt ‘noel, noel en dat is proel’ en geeft die een mep rond zijn oren ! Wij zongen toen het liedje : ’t is vakantie, we mogen dansen, ’t is vandaag de laatste dag, dat den Baard ons slagen mag.
Maar ’t was ne goeie meester : zijn kadeën haalden op ’t examen in Mechelen altijd eerste prijzen. Ik ben tot mijn 16 jaar naar school geweest, dat was toen lang, want na de plechtige communie, 11 jaar, bleef de helft van de klas thuis om te werken.
Dumont hield ook biekens en als die zwermden liet hij ons in de klas alleen, en wij dan op de banken staan. Hij leerde ons ook in de hof werken en snoeien leerde hij ons ook.
’t Was ook ne fijne. ’s Zondags had hij eens in ‘t café gewed met den Busschots dat hij de dikste ajuinen had van Leest. Busschots zei dat hij die had en hij zou ze de volgende zondag meebrengen. Tijdens de week zond meester Dumont kinderen op om bij Busschots elk op toer de 4 dikste ajuinen te kopen…’
En zo vertelde Gène. Stukken uit zijn leven. Stukken uit het dorpsleven. Stukken uit het leven van onze ouders en onze grootouders.
Bedankt Gène voor dit verhaal. Het ga je nog vele jaren goed.”
Het fanfareblad “Toeters en Trompetten” van juni ’86 weidde ook een artikel aan Gène :
“Een van de meest kleurrijke figuren van onze vereniging van destijds was ongetwijfeld ‘Gène van Jefkes’ of ‘Gène de grafmaker’. Aanvankelijk was hij werkzaam in de Eternitfabrieken in Kapelle-op-den-Bos en later werd hij gemeentewerkman in Leest.
Eugeen was muzikant in onze vereniging en speelde tuba. Tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen.
Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.”
Eugeen was voorzitter van de bond van duivenmelkers van Leest-Dorp en was zelf een vermaard duivenspeler. Hij zei wel dat hij al heel tevreden was wanneer hij aan ’t eind van ’t seizoen zijn geld terug had. Wat moet het dan geweest zijn voor de andere duivenmelkers die meestal niet vooraan in de rangschikking te vinden waren.
Naast het melken van duiven hield Eugeen zich ook bezig met het vangen van vogels in de periode van vogeltrek tot dat werd afgeschaft. Maar niet getreurd, hij was ook een fervent hengelaar. Meestal trok hij er maar enkel ’s voormiddags op uit. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie gaan. Hij was daarom ook muzikant van de K.F. ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. In Leest, zo’n dertig jaar geleden was er nog een pauze tijdens de repetitie (van 10 tot 10.30 u.) en dan werd er gepandoerd. Eugeen speelde erg defensief en werd daarmee geplaagd door zijn zonen ‘Jef’ of Juul. Hij kreeg dan steevast de opmerking dat hij zijn kaarten hun waarde moest geven. Als hij dan toch eens aanvallend speelde en het liep mis, was hij er doodongelukkig om en…dan speelde hij daarna nog meer verdedigend als voorheen.
Eugeen Vloeberghen was een eenvoudige maar plichtsbewuste man. Dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman : hij zorgde er toen voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Eugeen was ook een trouw lid van onze vereniging !”
Mijn vroegere buur verdiende ook een centje bij met de verkoop van de vellen van muskusratten die hij eigenhandig ving. De bestrijding daarvan behoorde ook tot zijn takenpakket als gemeentewerkman. (MVH)
Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902 en hij overleed in het O.-L.-.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen op 16 november 1992
Hij was gehuwd met Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 06/05/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans.
“Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, was voor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Uit zijn doodsprentje)
Foto’s : -Soldaat Vloeberghen -Walem 1923, als tweede van links Eugeen met klaroen. -Huwelijksfoto van Eugeen Vloeberghen – Rozalie Kerremans. -In ’79 stuitte hij op zijn zolder op een uitgedroogde wespennest waarmee hij fier poseerde. -Vertrouwd beeld in het dorp : Gène met onafscheidelijke Alpino en klompen.
1987 – 27, 28, 29 en 30 mei : 17e Leestse Volksfeesten
Programma:
-Woensdag 27 mei : Dinershow met The Blue Diamonds, de Limbo Dancers, Bobby Setter Band met Karin Setter en copy stars Michael Jackson en Wham-George Michael.
Het culinair menu bestond uit : ‘aperitief, gerookte zachte Schotse zalm, krachtig vleesnat met fijne groenten, ossehaas, groentenweelde & aardappelen, feestgebak & mokka’.
-Donderdag 28 mei : ‘Sandra Kim en Liliane Saint-Pierre in concert’.
‘Sandra Kim, ons allen welbekend daar zij, na 30 jaar ons land eindelijk het Songfestival liet winnen en tot op heden nog steeds het idool is van velen onzer ons. Zij komt naar Leest met uitgebreid orkest & lichtshow. Liliane St.Pierre die dit jaar onze kleuren verdedigde, reeds 20 jaar bekend in binnen- en buitenland, en op dit ogenblik keihard werkt aan een come-back !’
-Vrijdag 29 mei : ‘Wedden dat’ van Jos Brink met spelleider Mark Uytterhoeven en als muzikale omlijsting New Sount met Claudia. (Noot : deze show ging niet door, er kwam een rustdag in de plaats)
-Zaterdag 30 mei : Jeugdavond met David Ray ‘U waarschijnlijk allen bekend als de uit Israël afkomstige jongen die in de KRO Soundmix-show als derde eindigde, doch met zijn vertolking van ‘Tom Jones’ iedereen verbaasde ! Hij imiteert sterren van wereldformaat.
Met Top Secret, ‘de popformatie van het ogenblik met een uitzonderlijke klank- en lichtshow’, Radio Reflex en Shendy ‘een jong talent uit het Mechelse die de avond ongetwijfeld zal verfrissen’.
-Zondag 31 mei : Will Tura met orkest en ook Madonna verkiezing.
Verder was er de Handelsbeurs waarin er voor de bezoekers een kans was een prachtige prijs te winnen : een 14-daags verblijf in een luxe appartement te Blankenberge.
“…Woensdag 27 mei stond een dinershow op het programma. Uiteraard trok de toegangsprijs van 1.500 frank niet de man in de straat aan, maar waren het veeleer zakenmensen die de overigens voortreffelijke show als zeer positief ervoeren.
Donderdag vond de traditionele eucharistieviering plaats omstreeks 11 uur voor zowat 600 aanwezigen. De mis werd opgedragen door pater De Brabander en muzikaal verzorgd door het zangkoor ‘Ter Hert’ uit Mechelen en de K.F. St.-Cecilia uit Leest.
’s Avonds mochten Sandra Kim en Liliane St.Pierre een recordopkomst laten boeken.
Het orkest New Sound me zangeres Claudia wist de zaal op temperatuur te brengen zodat Liliane onmiddellijk het publiek op haar hand had. Tientallen kinderen zongen mee vanop het podium en toen kleine Sandra verscheen werd de ambiance ten top gedreven. Het kind-vrouwtje bewees met een totaal spektakel haar internationale waarde en hield tot omstreeks half één het publiek op haar hand.
Vrijdag was het rustdag door het vroegtijdig wegvallen van de geplande ‘Wedden-dat show’. De zaterdaagse jeugdavond was muzikaal gezien wel een topper maar de jeugd kwam niet zo talrijk opdagen als algemeen verwacht werd. Wellicht hadden de feesten van KV-Mechelen hier wat mee te maken.
De zondag maakte alles dan weer goed. Vanaf 19 uur liep de zaal stilaan vol voor Will Tura met orkest. België’s nr. 1 gaf nog maar eens een prima concert weg.” (GvM)
“Toeters en Trompetten” (jaargang 7, nr.2) :
“Op onze Heer Hemelvaartdag, 28 mei ’87, mochten we de jaarlijkse openingsmis van de Volksfeesten te Leest openblazen.
Telkens tracht ik de vlaggen in de nok van het Sportcentrum te identificeren maar dat blijkt altijd een zeer moeilijke opdracht. Wat echter opviel was het ontbreken van onze nationale driekleur en onze fiere klauwende Vlaamse Leeuw. Maar de aanwezigen groeten al rechtstaande de andere vlaggen tijdens het uitweren van het Belgische en Vlaamse volkslied. In Leest kan dus alles. Als het aan Gust Lazlo (dixit schepen Van Esbroeck) lag, zou onze fanfare evengoed de kandidaten op het Eurosongfestival kunnen begeleiden als het B.R.T. of R.T.B. orkest (dixit Gust) en zou het zangkoor ‘Ten Hert’ een waardige opvolgster van Kim en Saint-Pierre zijn. Als appreciatie voor ons kort maar degelijk optreden werd er vrijdag niets georganiseerd zodat onze fanfare een rustige repetitie kon houden.
Leve de volksmuziek.”
1987 – 31 mei : Fietstocht K.V.L.V en L.G. Doorheen Klein-Brabant.
1987 – 31 mei :Optreden van de K.F.St.-Cecilia Leest op Fanfarefeesten Heindonk.
“Toeters en Trompetten”, jaargang 7, nr.2 :
“We gaan het hier niet hebben over de ‘Stervende Zwaan’, de Rijkswacht of andere lelijke eendjes. Neen, iets compleet anders.
De fanfarefeesten van ‘Iever maakt Vooruitgang’ te Heindonk hadden het weekend van 31 mei plaats in de zaal ‘de Zwaan’. Onze fanfare was uitgenodigd om deze festiviteiten op te vrolijken samen met andere buurtkorpsen. We slaagden wel in onze opzet maar het bleek toch moeilijk om voor een ongedisciplineerd en luidruchtig publiek een degelijke prestatie neer te zetten. Het was dan ook terecht dat M. Van Aken uit Heffen tijdens het optreden van zijn korps even zijn mening door de boxen liet kennen.
Naar muziek luisteren blijft blijkbaar nog een moeilijke opdracht voor vele mensen. We hopen dat onze leden steeds voldoende respect zullen tonen wanneer andere korpsen hun programma brengen. Maar daar zijn we gerust in want bij ons zit de muziek tot in de verste toppekes van onze vingers…of droom ik weer ?”
1987 – Donderdag 21 mei : Brand bij “Emmerence van de Croes”
Op het middaguur brak er brand uit in de woning van de 72-jarige Emmerance De Croes-Van den Heuvel, Kouter 31 te Leest. Emmerance draaide de butaangasoven aan, waarna een luide knal volgde. Ruiten vlogen aan scherven en onmiddellijk ontstond er brand die snel uitbreiding nam in keuken en nabijgelegen bergplaats. De bewoonster snelde in paniek de straat op. Buurman De Borger sloeg alarm, waarna de brandweer ter plaatse kwam. Die kon een lekkende butaanfles, die waarschijnlijk de oorzaak van de brand was, naar buiten dragen en slaagde er vrij vlug in de vlammen te doven, maar in de woning werd toch aanzienlijke schade aangebracht. Ook de woning van buurman De Borger liep brandschade op. Emmerance vond onderdak bij één van haar kinderen. Emmerance was jarenlang waardin in café “De Zwaan” op de hoek van Kouter en Dorpstraat. (HLN en GvM)
1987 – 22 mei : Botsing In de Dorpstaat te Leest botsten twee auto’s. Maria Emmeregs, Tisseltbaan 36 Leest en Paula De Groot, Hombeeksesteenweg 261 Mechelen, werden beiden gewond en naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht. (GvM)
1987 – Vrijdag 22 mei : KRO Soundmix met Henny Huysman In het Sportcentrum van Leest. Van de voor deze show geselecteerde kandidaten kregen enkelen de kans door te dringen tot de selecties van de Nederlandse televisie. (GvM, 22/5)
1987 – 22, 23 en 24 mei : 2de Groot Voetbaltornooi Wisselbeker Alfons Hellemans Op de terreinen van S.K. Leest met als deelnemende ploegen : SP Erps-Kwerps, SP Tisselt, VK Weerde, FC Rapid, FC Walem, FC Ramsdonk, KFC Humbeek, SV Grasheide, KVO Aarschot, FC Niel, VAL Overmere, FC Kapel.-o/d-Bos, VV Leest en SK Leest.
1987 – Zaterdag 23 mei : Herinrichting speelruimte
Vanaf 9 uur staken mensen van de stad en vrijwilligers uit de buurt de handen uit de mouwen voor de plaatsing van een “Mekano-speel-constructie” op het speelplein aan de Kouter.
De stad Mechelen had “aan de bewoners van de Kouter, Leest Dorp, Ten Moortele, Molenstraat, Vinkstraat, Dorpstraat, Kerkenblokweg, Mechelbaan, Cecilialaan, Verschuerenlaan en De Prinsenlaan”, om medewerking verzocht. Indien mogelijk dienden ze zich te voorzien van “een schop en moersleutel nr. 13”.
1987 – 23 mei : RVA-zaalvoetbaltoernooi in Sportcentrum Leest. (GvM, 20/3)
1987 – Zaterdag 23 mei : Kruisdagen
“Hiermede willen we U in kennis brengen om het terug invoeren van de Kruisdag mee te maken op 23 mei a.s. Samenkomst te 20 uur bij Vic De Laet, Tiendeschuurstraat.
Na een processietocht door de velden wordt een eucharistieviering opgedragen in de schuur van Vic De Laet. Wij hopen dat u dit nieuw initiatief ten zeerste op prijs zult stellen.” (Kerk en Leven, 14/5/87)
Deze Kruisdag met Kruisprocessie was een organisatie van L.G. en K.V.L.V. (‘DB’, mei ’87) Wat toen werd aangezet, bleef bestaan tot in 2007 (Wilfried Hellemans).
In ‘De Band’ van mei ’87 stond volgend verslag van de Kruisdagen :
“‘De Band nam inlichtingen bij iemand van de groep aangaande de kruisdagen en vernamen hier het volgende : tot enkele jaren geleden waren de jaarlijkse kruisdagen een stevig ingewortelde traditie.
De dagen voor Hemelvaartdag trokken de boeren en hun gezinnen al biddend door de velden om Gods zegen af te smeken over ‘de vruchten der aarde’.
Ze wisten heel goed dat de boer wel kon ploegen, zaaien en bemesten, maar of zijn werk ook vruchten draagt hangt niet van hem alleen af.
Het mysterie van telkenjare weerkerende groei en bloei van de vruchten der aarde, brachten zij, heel terecht, in verband met God, de gever van alle goed.
Op veel plaatsen is de viering van de kruisdagen in onbruik geraakt. Elders echter is de traditie springlevend en geniet zij steeds de belangstelling van velen.
Dat is dan te danken aan het feit dat de parochiepriesters er een nieuwe vorm en inhoud aan gegeven hebben.
Wat is nu de oorsprong van de kruisdagen ?
Deze is terug te vinden omstreeks het jaar 500. Toen besliste de bisschop van Vienne telkenjare boeteprocessies te organiseren nadat verschillende rampen de streek hadden getroffen.
Zeer vlug werd deze gewoonde verspreid over gans Frankrijk, en later over gans de katholieke kerk.
En nu…Vertrouwen landbouwers en tuinders meer op hun vakbekwaamheid, op wetenschap en techniek, dan op de tussenkomst van God ?
Het blijft zinvol en christelijk zich met een vraaggebed te richten tot God. Voor elke mens blijkt het belangrijk dat hij de band met de natuur niet verlaat.
Ook nu nog : ‘zolang de aarde bestaat blijft er zaaitijd en oogsttijd, koude en hitte, zomer en winter, dag en nacht, nooit houdt dat op.’ (Gen.8.22)
In dit perspectief is het nuttig de kruisdagen niet te beperken tot boeren en tuinders maar zich te richten tot de ganse landelijke bevolking.
VOOR IEDEREEN.
Wat is er nu te Leest voorzien ?
In samenspraak met onze Pater Pastoor werd de mogelijkheid nagegaan een processie te organiseren over één avond en dit door de velden.
Hoe zien we de realisatie ?
Op zaterdag, 23 mei a.s. zouden alle deelnemers samenkomen bij Vic De Laet, aan de Tiendeschuurstraat (parking genoeg).
Vandaar zouden we in processie door de velden gaan.
Deze processie zou bestaan uit verenigingsvlaggen aangevuld met oudere opgeborgen vlaggen van de parochie.
Enkele muzikanten zouden zeker welkom zijn om het geheel wat meer leven in te blazen.
Na deze processie door de velden zal een H. Mis opgedragen worden in de schuur van Vic De Laet (daarna gezellig onder mekaar).
We hopen dat U dit initiatief zal op prijs stellen en zijn steeds bereid verdere gedachten of voorstellen te onderzoeken en zo mogelijk uit te voeren.
Hiervoor volstaat het dat U in verbinding zou gaan met iemand van de werkgroep hiervoor opgericht, of met een bestuurslid van KVLV of Landelijke Gilde.
We verwachten U alvast op 23 mei te 20.00 u. bij Vic De Laet.
Deze was als eerste in de rij, bereid om ons te ontvangen voor deze gebeurtenis.
Hopelijk volgen de andere bedrijven de volgende jaren. We danken hem hiervoor. R.P.”
1987 – 24 mei : Vevoc Volleytoernooi in Sportcentrum Leest. (GvM, 20/3)
1987 – Zondag 24 mei : Parochie Leest nam deel aan Hanswijkprocessie.
“Zondag 24 mei gaat in Mechelen de aloude processie uit om 15 uur met deelname van onze parochie. Maria beschermt en aanhoort de mensen die op haar vertrouwen. Spreek met mekaar af om samen vanuit de parochie op te stappen in de groep ‘De Boodschap van de engel aan Maria’.” (“Parochieblad”, 30/4 en 14/5)
“VV Leest heeft aan het eind van haar eerste seizoen in vierde nationale het behoud in deze reeks kunnen verzekeren en als nieuwkomer is dat een resultaat dat meer gevestigde ploegen maar net hebben kunnen evenaren. Na een geslaagde oefencampagne verliep de competitiestart alles behalve rooskleurig voor de ploeg van trainer Yvan Emmerechts. Met een noodploeg, ingevolge de vele kwetsuren, haalde VV slechts twee op twaalf met een laatste plaats als gevolg. Tijdens de rest van de heenronde kon een prachtige remonte ingezet worden en met negen wedstrijden op rij zonder nederlaag, waaruit 14 punten werden gepuurd, werd die heenronde met een bemoedigend resultaat van 16 punten afgesloten. Maar na de winterstop kon die gunstige tendens niet worden doorgetrokken en werd te krampachtig gevoetbald om de nodige punten te verzamelen. Een zege en zeven gelijke spelen bracht VV zelfs in degradatiegevaar en het bestuur besloot Frans Tuyaerts naast Yvan Emmerechts te plaatsen. Dat bracht ook niet veel aarde aan de dijk want men moest tot op de voorlaatste competitiedag knokken om degradatie te ontlopen. Een gelukkig einde herstelde ook het vaak geschokte vertrouwen tussen de verschillende geledingen.
VV sloot het seizoen af met 7 overwinningen, waarvan 5 aan huis. De 13 gelijke spelen werden gelijk verdeeld : 7 thuis en 6 uit. Dat leverde aan huis 17 punten op, terwijl buiten huis 10 punten werden verzameld. De aanvallers zorgden voor 38 doelpunten in 22 wedstrijden, want in 8 partijen kregen zij geen bal voorbij de doelman. Danny Willems met 11 wachtte tot op de slotdag om zich tot de beste doelschutter te kronen.
Guido Slachmuylders 9, Luc Maeremans en Rudy Wouters elk 4, Jan Allard 3, Theo Van den Bergh, Franky Heremans en Paul Huys elk 2 en Rudy Geens met één zorgden voor de andere rozen. De verdediging hield in zes wedstrijden de netten ongeschonden en moest in de overige partijen 43 doelpunten toestaan, waarvan de helft in 6 wedstrijden.
Bart Hellemans en Dirk De Prins misten geen enkele wedstrijd, ook al moest laatstgenoemde meestal vanop de bank toekijken. De Prins moest driemaal Francis Spinnael vervangen. De overige kernspelers totaliseerden tussen de 24 en 29 selecties. Theo Van den Bergh begon pas na Nieuwjaar en Rudi Van Hoof moest door allerlei kwetsuren meermaals verstek laten gaan.”
1987 – 15 mei : KWB-Bezoek aan koninklijke serres te Laken. Inschrijvingen via de wijkmeesters bij Jef Lauwers. Onkosten (busreis en inkom) : 150 frank. (KWB Informatiefolder)
1987 – 17 mei : Schoolfeest Vrije Basisschool In de Sporthal. Aanvang 14 u. (‘DB’, mei ’87)
1987 – 17 mei : Zwemmeeting Vevoc 10 u. in de zwemdok aan de Geerdegemvaart Mechelen. (‘DB’, mei ’87)
1987 – Zondag 17 mei : VV Leest speelde oefenmatch tegen Racing Mechelen.
De ploeg uit Leest maakte van de gelegenheid gebruik om enkele spelers te testen. Onder hen Gerrit De Craen (Bornem), Walter Roofthoofd (Hever) en Patrick Janssens (Beerschot). (GvM 16/5)
Het verslag van deze wedstrijd verscheen in dezelfde krant van 18 mei :
RC Mechelen- Leest 3-3.
“Met een doelpunt van Rudi Wouters in de slotminuut sleepte een verdienstelijk Leest een gelijkspel uit de brand. De thuisploeg stelde in deze wedstrijd aanwinst Peter Cox (Wuustwezel) aan het publiek voor. Antwerp-invaller Guy Pluym legde een bevredigende test af.
RC Mechelen : Bosmans (46’ Van Bulck), Claes, Op de Beeck (46’ Van Craen), Doms, Verbruggen, Pluym, Askraba, Cox, Van Kets, De Coninck (62’ Van Buggenhout) en Leys.
VV Leest : Spinnael (46’ De Prins), Geens (67’ Cornelissens), Wouters, W. Janssens, Huys, Roofthooft (72’ Bogaerts), De Craen, Maeremans, P. Janssens (46’ Hellemans), Willems en Slachmuylders. (noot : zonder Heremans, Goossens en Rudi Van Hoof)
Doelpunten : 11’ Pluym 1-0, 33’ Van Kets 2-0, 41’ Willems 2-1, 62’ Maeremans 2-2, 73’ Van Kets 3-2 en 90’ Wouters 3-3.”
1987 – Woensdag 20 mei : Bedevaart naar O.L.Vrouw van Hanswijk.
“Op woensdag 25 mei gaan wij op bedevaart met de parochies Hofstade, Hombeek en Leest naar O.L.Vrouw van Hanswijk. Rozenhoedje om 19 u., de eucharistie om 19.30 u. Wij hopen dat de belangstelling dit jaar nog moge groeien met de aanwezigheid van onze vormelingen en hun ouders.. (“Parochieblad”, 30/4)
1987 – 9 mei : Zaalvoetbaltornooi Procter and Gamblein Sportcentrum Leest.
1987 – 9 mei : Overlijden van Frans SPOELDERS
Frans Spoelders werd te Tisselt geboren op 17 juli 1945.
“Zoals wij lezen : geboren in Tisselt maar inwoner geworden van Leest in 1951, dit in de Alemstraat. Zijn ‘lagere-schooljaren’ bleef hij echter in zijn geboortedorp volgen. De stap voor een ‘grotere’ school deed hij naar Mechelen, en van dan af heeft hij blijkbaar ‘Leest-dorp’ leren kennen, alsook de Chiro voor de beleving van zijn jeugdjaren.
Reeds vroeg moest hij thuis als jongeman karweien opknappen; vandaar dat hij bekwaam was ‘architect en bouwheer’ te spelen om zijn woning in de Oxdonkstraat recht te zetten en af te werken.
Door zijn huwelijk met Jeannine, inwoner geworden van Kapelle-op-den-Bos, woonde hij voordien in de Mechelse weg bij zijn schoonouders, boven. Toch voelde hij zich steeds sterk verbonden met de streek van zijn jeugdjaren. Die verbondenheid werd nog wat verstevigd toen de ‘Vereniging van Oud-Chiroleden’ (Vevoc) in Leest werd opgericht in 1973 en waarvan hij meteen bestuurslid werd. Vandaar ook dat hij regelmatig in Leest vertoefde, vooral dan bij de activiteiten van Vevoc-sport en ontspanning. Geruime tijd is hij voetbal-verantwoordelijke geweest.
Leest kon hij zker en vast uit het oog niet verliezen, vermits hij dagelijks er doorheen bolde om zich naar zijn werk te begeven, naar de Gevaert te Mortsel.
Was blijkbaar Leest zijn ontspanningsterrein, evenzeer was hiervoor zijnen thuis en omgeving zijn geliefkoosd gebied. Een echte duivenmelker zoals hij, was bij of omtrent zijn duivenkot te vinden. De vissen zagen hem ook geregeld met ‘de lijn’ aan de vaartkant. En de groententuin kon hij niet missen om goed te weten wat er in en op het bord aan tafel kwam. Niettegenstaande zijn zorgvuldige gezondheidszorg en zelfdiscipline heeft een hedendaagse kwaal zijn sportief en krachtig lichaam stilaan ondermijnd.
Het hierna-volgend gedicht van het gedachtenis-prentje is als een spiegelbeeld van zijn persoonlijkheid en van zijn levenswijze.
O het was goed O het was mooi
de weg met jou te gaan je loflied aan het leven
ons in je liefde veilig mogen weten eenzelfde lenigheid van lichaam als van geven
en zoveel vriendschap heilige mogen heten en hoe je ramen dichtte voor de kou
en het was goed en het was mooi
gewoon bij jou te staan je kind te zijn, je vrouw.
O je had lief We keken samen
de mensen en de hoven ’t steile einde aan
en wat al planten en kruiden ons beloven en hij had zon voorzien en ook seringen
en waarnaartoe de verre vogels gaan omdat Hij wist,de God van alle dingen,
en je had lief dat Hij met jou de eeuwige mei zou gaan.
Ons zomers madrigaal. En zeker weten wij, de hemel kent je naam
want alles wat je deed was wel gedaan.” (‘DB’, juni ’87)
1987 – 9 mei : Barbecue van de Stedelijke Basisschool
Ingericht door de Vriendenkring S.B.S. Leest ten voordele van het fonds voor bijkomend didactische materieel en voor de schoolreizen.
Er waren volgende keuzemogeljkheden : -Reuzesaté met forel (300 fr.) -Reuzesaté met varkensrib (300 fr.) -Reuzesaté met twee pensen, wit of zwart (300 fr.) -Kindermenu : kleine saté met ofwel witte ofwel zwarte pens (150 fr.). Alle menu’s waren met brood, groenten en appelmoes. (Folder)
1987 – 10 mei : KWB-Volleybaltornooi voor Dames- en Herenploegen In de sporthal te Leest. Zes dames- en twaalf mannenteams namen deel.
1987 – Zondag 10 mei : M.M.T.-Toneelavond met het Davidsfonds ‘Clementine’ van Ernest Claes. (‘DB’, mei ’87)
1987 – 10 mei :Nieuws uit Chili
“Liefste familie, liefste medezusters, lieve vrienden. Hier is weeral heel wat nieuws sedert het laatste schrijven. We hebben dus 12 april het 2de deel van het hospitaal ingewijd. De polykliniek kreeg de naam van Paus ‘Juan Pablo Segundo’. We hebben een prachtige foto aan de ingang geplaatst en een plaatje met zijn naam. Dan werden de twee verdiepingen ingezegend. Voor ’t ogenblik zijn dus in de ondergrond alle diensten (keuken, gas, verwarming…), 1e verdieping (in België gelijkvloers) de polykliniek, 2e, 3e en 4e verdiepingen voor de terminale zieken : 66 bedden.
Zoals de 1e keer was er zeer veel volk. Het was ook palmzondag. – Een anekdote : we kregen 500.000 pesos van de gemeente. Daarmee betaalden we de laatste factuur voor de lift. De burgemeester vroeg wat we met het geld deden. Ik wilde dus de lift tonen en hem uitnodigen er mee te reizen. Samen met de gouverneur, de burgemeester en nog een dokter stapten we in. Alles ging goed. Plots een hevige klop en de lift viel stil tussen twee verdiepingen. Daar hingen we bijna een half uur eer we bevrijd werden. Gelukkig werd alles blij opgenomen. Hier in Chili gebeurt dat regelmatig. Daarom was er geen paniek. Ik was ook al eens blijven hangen in een andere lift. Verder gaat alles hier goed. We beginnen reeds vele vruchten van het pausbezoek te zien. Vooreerst is het land veel rustiger. Daarbij zijn er zeer veel bekeringen. Veel meer mensen die helpen en vooral zeer veel mensen die als vrijwilliger willen komen helpen in de Hogar. We gaan dus een vrijwilligersdienst organiseren. Die bestond al maar zonder veel organisatie; de groep wordt te groot nu.
Hier beginnen we ook met een Bijbelstudie en een gebedsgroep. Gevolg van de voorbereiding van het pausbezoek.
Het was vandaag moederkensdag. Ik kreeg zeer veel blijken van genegenheid vanwege onze kinderen en de mensen van de wijk (Ik heb 66 kinderen).
U zult van alles het honderdvoud krijgen, zei Jezus. Zeer genegen, Juanita.” (‘DB’, juni ’87)
1987 – Van 11 tot 14 mei : Bezinningsdagen gepensioneerden “Wij volgen in Bonheiden-Zellaar de bezinningsdagen vanaf maandag 11 mei om 17 uur tot donderdag 14 mei in de namiddag. Voor vervoer wordt gezorgd.” (“Parochieblad”, 7/5)
Dirk Van Dam in actie, zoals men hem het voorbije seizoen vaak kon bewonderen : in snelheid voorbij een tegenstrever en op weg naar een doelpunt.
1987 – 6 mei : SK Leest-spits Dirk Van Dam voor de tweede keer topschutter
“Al twee weken geleden wist SK Leest voor de tweede opeenvolgende keer binnen haar korte carrière binnen de Belgische voetbalbond de kampioenschapstitel in de wacht te slepen.
En haar spits Dirk Van Dam, jongste zoon van SK-voorzitter Jean, kon zich voor de tweede maal op rij de beste doelschutter van de Antwerpse ploegen in de regio Mechelen tonen.
Vorig seizoen in vierde provinciale prikte Dirk het leder liefst 34 keer tegen de netten van de tegenstanders. Dat het dit seizoen in derde wel wat minder zou zijn wist Dirk al voor aanvang van de competitie : ‘Voor de aanvang van het seizoen had ik mij als doel gesteld een twintigtal maal te kunnen scoren, maar wanneer ik bij de winterstop al tot dertien geraakt was had ik mijn streefgetal verhoogd tot vijfentwintig. Ondanks een mindere periode in de terugronde, tengevolge van schorsingen, een aanslepende kniekwetsuur en de gevolgen van het innemen van antibiotica om een bronchitis te genezen, en dus daling van de productiviteit ben ik er toch in geslaagd dit streefgetal te bereiken en de laatste weken weer aan de kop van die rangschikking te geraken. Mede omdat de toenmalige leider Wim Boeds van Rijmenam de laatste weken niet meer kon scoren en ik met de vier treffers op Blaasveld weer het volle vertrouwen kreeg’.
Gemiddeld een doelpunt per wedstrijd
Door de reeds geciteerde oorzaken miste Dirk dit seizoen drie wedstrijden en kwam in twee andere maar voor een halve wedstrijd op het terrein, zodat hij precies ook 26 wedstrijden tussen de lijnen stond, wat dus één doelpunt gemiddeld per wedstrijd opleverde. Het aanvalsspel bij SK Leest was dan ook hoofdzakelijk op het spel van Dirk afgestemd en zijn medespelers maakten dankbaar gebruik van de kwaliteiten van hun spits : ‘Ik word het liefst in snelheid uitgespeeld in een man-tegen-man-situatie, en of dat nu langs links of rechts gebeurt speelt niet zo een belangrijke rol, want al is mijn linker wel mijn beste, ik kan ook met mijn rechter behoorlijk uit de voeten. Moest mijn kopspel nog wat beter zijn, dan zou ik wellicht nog meer doelpunten kunnen scoren. Daarom zal ik bij hoekschoppen steeds bij de eerste paal plaatsnemen om de aandacht af te leiden of om door te kunnen koppen, en alzo aan Ronny De Smedt die over een beter kopspel beschikt meer kans te bieden’.
Meer bescherming voor voorspelers
De 26 doelpunten van dit seizoen geven Dirk evenveel voldoening als de 34 van vorig
seizoen : ‘Na de vorige competitie waren er nog een aantal mensen die met wat misprijzen spraken omdat het maar vierde provinciale was. En voor mij heeft dit seizoen getoond dat ik ook in derde voor de nodige doelpunten kan zorgen. Als ik volgend seizoen bij SK blijf wil ik ook in tweede aantonen dat ik wat afweet van doelpunten maken, ook al weet ik zeer goed dat de tegenstand dan nog groter zal zijn. En ik hoop dat de scheidsrechters maar al wat meer begrip opbrengen voor de voorspelers. Ik durfde niet zonder beenbeschermers te spelen, want de tikken die men te verwerken krijgt zijn niet te tellen. En dan kan ik mij vaak niet voldoende beheersen met een aantal gele kaarten als gevolg’.
Wil het ook wel eens hoger proberen
Net als vorig seizoen hebben zich een aantal clubs, meestal uit tweede nationale, gemeld en belangstelling betoond voor de schutterskwaliteiten van Dirk. Tot nu toe werden enkele tests afgelegd en de maand mei moet uitsluitsel brengen : ‘Moest er een ernstige kandidaat komen opdagen, die bereid is het gevraagde bedrag te betalen, dan hoop ik dat SK dit keer wel bereid zal zijn mij die kans te geven. Als ik nu niet wegga zal de belangstelling zeker afnemen. Ik word weldra 26 en dat lijkt mij wel een uiterste grens om het hogerop nog te kunnen waarmaken’.” (GvM, 6/5)
1987 – 7 mei - “Parochieblad” : Chiro-sluitingsuren In de zomerperiode vanaf nu tot eind september. Bij de meisjes : -voor Prutsen, Speelclub en Kwiks om 17.30 uur. -voor Tippers om 19 uur. -voor Tiptiens en Aspi’s om 19.30 u.
Bij de jongens : -voor Sloebers, Speelclub en Rakkers om 17.30 u. -voor Toppers om 19 uur. -voor Kerels en Aspi’s om 20 uur.
1987 – Zaterdag 9 mei :Viering 75-jarig bestaan K.V.L.V.
Jubel-eucharistieviering om 18 uur in de parochiezaal, gevolgd door een feestvergadering in de parochiezaal. Ditmaal waren ook de echtgenoten uitgenodigd. (‘DB’, mei ’87)
Verslag Jubelviering
“In 1922 werd in Leuven de Boerinnenbond gesticht, later genoemd K.V.L.V.
Daar er al 75 jaar zijn overheengegaan werden er dit jaar op nationaal vlak tal van manifestaties op touw gezet o.a. te Gent, Oostmalle, Antwerpen, Aarschot en tal van andere plaatsen. Slechts een klein getal van onze leden nam er aan deel, er was dan ook vraag naar een plaatselijke viering. Het bestuur is op deze wens ingegaan en de mannen mochten er voor deze gelegenheid ook eens bij zijn.
Als inzet een Eucharistieviering in de kerk. Deze werd verzorgd door de leden van de Vinkstraat, Ten Moortele, Dorp en Warande, lectoren waren Ingrid, Vera en Erna. Tijdens de offerande werden de offergaven naar voren gebracht. Tekst, muziek en zang waren in handen van de werkgroep. Alle lof voor hen, ‘t was fijn verzorgd.
Na de mis receptie in de parochiezaal. Daar ieder een goed plaatske wilde bemachtigen, waren spoedig alle stoelen bezet. Het glas schuimwijn werd dan ter plekke aangeboden…het werd een ‘zittende receptie’.
De voorzitster wenste eenieder van harte welkom, inzonderheid de mannen. Zij dankte voor de fijne misviering, voor mooie versierde tafels, kortom, zij bemoedigde al degenen die zich hadden ingezet tot het wellukken van dit feest.
Het etentje dat we ditmaal aangeboden kregen hadden we overgelaten aan een traiteur, zo hoefden we daar eens niet in de bres voor te springen en was er de tijd om tussenin een paar gelegenheidsliedjes te zingen.
Na de hoofdschotel werd het ontspanningsgedeelte aangevat. De show ‘De vrouw door de eeuwen heen’ was het werk van de Kouterwijk. We kregen te zien hoe de kledij van de vrouw evolueerde, dit vanaf de schepping van de mens tot onze hedendaagse moderne tijd. Zeker enthousiast waren de mannen wanneer ze hun echtgenote op het podium zagen paraderen als echte mannequins, met een bewegingsritme, elk volgens zijn eigen functie. Het was Eva die toch wel het meeste bewondering kreeg, van de mannen wel te verstaan.
Ja, er werd gelachen, ’t was toch allemaal zo fijn gebracht. Hilda zorgde voor de muzikale omlijsting en Julia, die presenteerde de show.
De Tisseltbaan en compagnie zorgden voor de lotjesverkoop, zij hadden de tombola in handen. ’t Werd een echte prijzenregen en de namen van de schenkers werden bekendgemaakt. Na de verfrissing ging het spelprogramma ‘Wedden dat’ van start, een activiteit van de Bist en omliggende. Tussen de weddenschappen in kregen we live-optredens van Soeur Sourire, Nana Mouskouri, Corry Van Gorp en André Van Duin. De eerste weddenschap kwam uit het publiek en was bestemd voor een goed doel, dat werd voorgedragen door oud-chiroleider Jean Van Praet. ’10 kgr rammelgeld uit het publiek bijeen halen’ was wel een hele klus. De weddenschap werd gemist en als tegenprestatie zal de Pater zijn auto gewassen worden.
Het elleboogstoten van José werd gewonnen, wol opwinden werd verloren en Maria moet met de fiets naar Scherpenheuvel. De barrikade van schoen opstellen, weddenschap van Pelagie, werd eveneens gewonnen.
Wie nu uit het panel de meeste punten scoorde was wel wat uit de hand gelopen. Maar als slot werden de gasten en panelleden door Eveline in de bloemekes gezet en het door haar bijeengebrachte rammelgeld werd aan Pater-Pastoor overhandigd, dit om de chirolokalen wat op te frissen.
’t Was allemaal een spannend gebeuren geweest en de avond zat er stilaan op. Samen rustig nog wat napraten met gebak en koffie en als slot werd in koor het dank u-lied gezongen. Ja dank u voor alle vreugde, voor al de samenwerking en voor alle eensgezindheid, want jubileren en feesten, het brengt ons allemaal een stukje dichter bij elkaar.”
1987 – Vrijdag 1 mei : Fuif – ZVK Leest In het chalet van VV-Leest met Studio Satan. Kaarten : 50 frank.
1987 – 2 en 3 mei : Rommel- en Antiekmarkt in Sporthal Leest
Organisatie van V. V. Leest.
“Wie thuis wat staan heeft dat niet meer gebruikt wordt van antiek of rommel en dat voor zoiets kan dienen (zie maar eens op zolder, in de kelder of berging) mag ons verwittigen. Wij komen het ophalen en proberen het door te verkopen. Het is zo simpel : bij jullie stond het in de weg en de club wordt er door gesteund…” (Folder)
1987 – Zondag 3 mei : Eerste Communie
Bert Apers, Dorpstraat 59
Hans De Maeyer, Vinkstraat 64
Bart Fonteyn, Dorpstraat 41bis
David Janssens, Keepstraat 6
Mariska Liekens, Vinkstraat 39
Sabrina Robbens, Vinkstraat 60
Lindsay Slachmuylders, Vinkstraat 14
Steve Van Cauter, Kapelseweg 164
Vincent Van Cauter, Kapelseweg 164
Inge Van den Heuvel, Kouter 72
Katleen Van Laenen, Kerkenblokweg 10
Luc Van Linden, Hertstraat 3
Inge Van Praet, Kouter 47
Kristof Verbeeck, Verschuerenlaan 9
Benny Andries, Heike, Hombeek
Pieter Brasseur, Tiendeschuurstraat 7
Karen Cordemans, Molenstraat 5
Veerle Duran, Juniorslaan 29
Kris Kerremans, Juniorslaan 30
Geertrui Liebrecht, Kouter 49
Wouter Mollemans, Vinkstraat 66
Jan Peters, Molenstraat 7
Koen Schelkens, Dorpstraat 41
Bert Van den Heuvel, Kleine Heide 7
Frank Vandenwijngaert, Juniorslaan 104
Johan Verbruggen, Larestraat 2
Leen Verbruggen, Tiendeschuurstraat 21
Bram Willemen, Heidestraat 7 Heffen.
(‘DB’, april ’87)
1987 – Dinsdag 5 mei : Bedevaart Scherpenheuvel
De bedevaart naar Scherpenheuvel met de parochies van de dekenij Eppegem-Zemst vond plaats op dinsdag 5 mei. Aansluiten met de bedevaarders van Hombeek en vertrek aan de kerk om 9 uur. Prijs : 200 frank. Inschrijvingen op de pastorie. (“Parochieblad”, 23/4 en 30/4)
“Met een tegendoelpunt net voor de rust heeft een in puntennood verkerend FC Blaasveld eventjes de zegedrift van SK Leest kunnen verstoren, maar na de pauze stelden de bezoekers orde op zaken en lieten de veroordeelde thuisploeg niet de minste twijfel.
Ondanks de vrij hoge afgetekende score werd het toch een aangenaam kijkstuk en na afloop toonden de lokalen hun sportiviteit door de nieuwe kampioenenploeg met bloemen en gelukwensen te bedenken.
De bezoekende aanvallers zorgden voor het meeste gevaar en tijdens de eerste helft konden Dirk Van Roey na uitgemeten voorzet van Dirk Van Dam, en laatstgenoemde na mooi voorbereidend werk van Manfred Meul, voor voorsprong zorgen. Johan Kerremans kwam net voor rust nog even onrust brengen maar met drie doelpunten op rij kon Dirk Van Dam na de herneming alle twijfels wegnemen.
Luc Caluwaerts mocht de eindcijfers vastleggen.” (GvM, 28/4)
1987 – 29 april : VV Leest zoekt speler-trainer
“Raoul Peeters, die heel wat kans maakte om de nieuwe trainer van VV Leest te worden, gaat bij deze club alvast niet aan de slag. De club van Gust Emmeregs wil voortaan de tering naar de nering zetten en beoogt voor volgend seizoen de aanwerving van een bekende speler-trainer. Het besluit om een speler-trainer aan te werven houdt meteen in dat ook de namen van een Kamiel Van Damme, Roger Mergeay, e.a. kunnen worden geschrapt.
Inzake contractverlengingen werd met Jan Allard een nieuwe overeenkomst voor de duur van één seizoen bereikt, maar wat andere spelers betreft is het nog steeds afwachten. Tot eind april mochten de spelers die wensten op te stappen een seintje geven aan het bestuur.
Voor Raoul Peeters maakt deze beslissing van het Leestse bestuur weinig uit. Er zouden voor hem nog andere ploegen in de rij staan, waaronder bv. FC Boom.” (GvM, 29/4)
1987 – Donderdag 30 april : Eucharistie aan de Lourdesgrot
“Op de vooravond van de meimaand, wordt de eucharistie gevierd aan de grot van Lourdes om 20 uur in de Kouter. Tijdens de meimaand wordt het rozenhoedje in de kerk gebeden op de werkdagen van de week om 18.45 uur. Aan de grot van Lourdes zal tweemaal in de week het rozenhoedje gebeden worden om 20 uur..” (“Parochieblad”, 30/4)
1987 – Meinummer ‘De Band’ :Fille De Prins : ‘Te voet naar Scherpenheuvel’.
“Zaterdag, 8 dagen voor Sinksen…te voet op bedevaart naar Scherpenheuvel.
In 1937 ging ik voor de eerste maal te voet naar O.L.Vrouw van Scherpenheuvel. Toen waren het nog zandwegen en kasseien. Wij hadden ook menig schoeisel bij om eens te verwisselen. Met een viertal uit de Alemstraat vertrokken wij. Dan gingen we Jan van Peer Prins ophalen, om dan gezamenlijk naar de St.Annakapel te gaan. Daar moesten wij allen samenkomen. Met een zestigtal werd er dan om 4 uur de aftocht geblazen.
Om tegen 6 u. aan de St.Annakapel te Bonheiden te zijn. Weer vertrek via Keerbergen, een lange weg, daar kwamen wij al vele werklieden tegen, die in Mechelen of elders gingen werken. Ik hoorde nog een zeggen : die mannen hebben er nog iets voor over ! Nu zouden ze misschien zeggen : wat een hoop zotten ! In Keerbergen aangeland aten we onze eerste bokes op. Van daar de trip naar de stad Aarschot, want daar stond ons middagmaal te wachten. Een en ander nog vertellend, wat gemopt of gekaart, tegen 1 uur iedereen présent. Als je de eerste maal mede gaat naar Scherpenheuvel, moet je te voet op die grote berg langs de Demer, 200 meter hoog…amaai, ik word het nog gewaar. Enfin van daar nog een mars van 3 uur berg op berg af, teveel om te tellen, de strijd was gestreden.
In Scherpenheuvel aangekomen, eerst en vooral je voeten eens goed nagekeken of er al uw tenen nog aan waren, want die voelden niet eens, door de blaren die er op stonden.
De voetjes eens een goed bad gegeven, ook een naald was er bij om de blaren open te steken, wat kinnekes poeder er aan en klaar was Kees. Dan werden wij afgehaald door de pastoor, om gezamenlijk de H. Mis bij te wonen. Daarna de grote en kleine Kruisweg, weeral berg op…berg af, de tenen tot aan de hielen getrokken van de pijn…ik zou het nu voor minder doen !
Dan de kraampjes nog gaan bezoeken, nog eens goed gaan afbieden, want daar kun je rap gevangen zijn. Daar kocht ik voor mijn moeder zaliger een portemonaie, ze vroegen er 27 fr. voor en ik biedde 10 fr…ik had hem toch aan mijn been zeker. Maar ja, hij kwam toch van O.L.Vrouw van Scherpenheuvel…Maar ik zal zeker die dag niet vergeten, daar heb ik met Lowie De Decker uit de Tiendeschuurstraat een crochetwedstrijd gezongen en dat bracht ons 233 fr. op en als wij terugkwamen naar ons logeerkamer hoor ik Lowie Van den Heuvel nog zeggen : zijn jullie niet verlegen ! Allé, hoorde ik Jan van de Sterke zeggen, we moeten toch altijd niet lezen ! Dan het bed in. Mijn bijslaper was Charel van Pandoer. Maar ik heb die niet veel bij mij weten liggen. Die waren al wat ouder en die bleven liever nog wat kaarten. Zo werden wij nog verrast. Er zakten toen twee mannen door het bed, ene weet ik nog van dat was Sjef Brion, een Mechelaar, die had zo wat een hoge rug; die heeft 50 jaar te voet mee geweest, hij zat wel veel op de wagen bij Victor van Mil Verschueren, maar ja hij had toch 50 jaar meegeweest.
Om 5 uur opstaan voor de H. Mis, tegen 5.30, daarna nog wat koeken gaan kopen bij Pol, de warme bakker, en ze waren nog warm ook. Dan huiswaarts met Modest Van Steenwinkel op kop, met het kruis, richting Leest. Half negen te Aarschot. Daar namen we ons ontbijt. 9 uur vertrek via Betekom. De eerste die wakker werd was Gust van den Ossenboer : ziet eens mannen dat is mijne witsteek en dat is den Bradt zijne straaljager…die had al duiven zien vliegen. Keerbergen, daar wachtte ons de lekkere Keerbergse aspergesoep. Aftocht Bonheiden, vele mensen langs de baan…zien of er geen kennissen bij zijn, terug naar de St. Annakapel te Bonheiden. Daar waren al wat Leestenaars per fiets. Dan nog de grote trip via onze heimat in Leest aangekomen. Nog een oponthout aan de St. Annakapel. Gans Leest was op de voet. Jan Keulemans, zaliger, bad daar nog een tientje voor de genezing van onze zieken. Dan nog een kort woord in de kerk door de pastoor Beuckeleers, en in massa gezongen ‘hoor ons roeoepen, hoor ons roeoepen, Ave Maria, Ave Maria’…een halve eeuw geleden… Fille De Prins.”
Theofiel ‘Fille’ De Prins was te Leest geboren op 17 maart 1926 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 3 november 2006.
Fille was ere-voorzitter van de KWB, lid van de Landelijke Gilde, lid van de Bond der Gepensioneerden Leest en Eternit, lid van Ziekenzorg en van de Duivenmaatschappij ‘De Luchtreiziger’. Hij was gehuwd met Elisabeth ‘Liza’ Boey die hem twee kinderen schonk : Maria ‘Mieke’ en Karel.
Op zijn gedachtenisprentje hadden zijn kinderen ontroerende woorden neergeschreven :
“Ja Vake je was altijd een sterke man en een harde werker die nooit klaagde ! Ik heb je eigenlijk nooit ziek gekend. Maar dit jaar begon de lijdensweg juist voor de zomer. En toch had je nog de moed om te genieten. Nu ben je aan een andere weg begonnen. Bevrijd van alle pijn en zorgen. Je blijft in mijn hart. Maria (Mieke)”
“Lieve Vader. De pijn die je had bij het verlies van ons Moeke heb je altijd innerlijk zitten opkroppen, maar op een dag brak de ziekte ook bij jou uit. De laatste weken waren zeer zwaar voor jou. Toch liet je nooit blijken, dat je al maanden innerlijk veel pijn doorstond, je bleef steeds even vrolijk ! Al de mensen zullen je herinneren als de altijd goedgemutste en plezante ‘Fille’ en dat zullen ze nog lang meedragen ! Ik beloofde ons Moeke dat ik voor jou zou zorgen en daar ben ik ontzettend blij mee hoe zwaar het ook was. Vadertje joeng ik ben er echt kapot van ! Maar ik ben fier dat jij mijn vader was. Ik wens je goede reis naar ons Moeke in de hemel. Uw zoon Karel.”
Liza Boey was te Puurs geboren op 4 september 1927 en zij overleed eveneens in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 3 maart 2004. Op haar doodsprentje had Fille het volgende geschreven :
“Ja lieveling, drie maal Rome en ontvangen door de Paus, evenveel Lourdes. Vijf maal Spanje met je vriendin Judith bij onze Karel. Vijftien jaar bivak-moeder met de Chiromeisjes en dan je reis naar Noorwegen bij je petekind Filip. Tien dagen later ziek geworden, daarna hebben we thuis ons gouden huwelijk kunnen vieren, met de kinderen en kleinkinderen waar je toch zo veel van hield. Tot binnenkort !”
Uit de handen van Aalmoezenier Herregods ontvingen volgende kinderen tijdens de Hoogmis het H. Vormsel :
Katleen Muysoms, Alemstrat 27 Ilse Peeters, Blaasveldstraat 9 Petra De Winne, Blaasveldstraat 8 Tom Willemen, Heidestraat 7 Heffen Wendy De Koninck, Juniorslaan 99 Alexandre Clijmans, Kouter 39 Inge Kerremans, Hombeker-Kouter 102 Dirk Van de Maele, Kouter 104 Frederik Bruwier, Kouter 87 Ieke Keysers, Leestsesteenweg Stefan Daelemans, Verschuerenlaan 7 Steven De Wit, Molenstraat 14 An Van Alsenoy, Tiendeschuurstraat 8 Wim Peeters, Vinkstraat 28 Peter De Neve, Verschuerenlaan 1 Kurt De Nies, Leest-Dorp 13 Frederik Liebrecht, Kouter 49 Jurgen Fonteyn, Verschuerenlaan 8 Werner Muysoms, Kleine Heide 25 Werner Daelemans, Alemstraat 10 Dirk Verbeeck, Juniorslaan 38 Gert Verbeeck, Elleboogstraat 6 Kris Van Praet, Juniorslaan 95. (‘DB’, juni ’86 en april ’87)
1987 – Zondag 26 april : K.F. St.-Cecilia Leest trad op voor de Tenierskring te Perk.
“Tijdens de muziekavond trad het eigen korps op o.l.v. de jonge dirigent Robert Robberechts en verzorgden wij de finale o.l.v. onze jonge dirigent Frans Violet.
Het accent lag duidelijk op het jeugdige karakter. Dat kon je afleiden uit de keuze der muziekwerken.
Volgens insiders ter plekke hadden we een schitterende performance gegeven. Wijzelf hebben er natuurlijk ook van genoten maar betreurden de grote afwezigheid van verscheidene muzikanten (al of niet verwittigd). We vonden het wel fantastisch dat sommige leden speciaal even het communiefeest ontvlucht waren om een noot te kunnen meeblazen of te komen luisteren. Als dat geen vorm van trouw of liefde voor de muziek is !
Anderen hebben het weer moeilijk met die ingesteldheid. Zij missen de sfeer van Kerkrade, toen we allen een stuk jonger waren en elkaar nog beter aanvoelden. Dat kan nu nog. De meesten blijven echter bij de pakken zitten en durven de eerste stap zelf niet te zetten. Een groep groeit slechts wanneer men elkaar veel en geregeld ziet. Daarom is het belangrijk om steeds naar alle herhalingen en repetities te komen. Dan pas kunnen we terug in de lengte en in de breedte groeien.
Een ketting waarin schakels ontbreken of gewrongen zitten loopt nooit gesmeerd…” (“Toeters en Trompetten”, jaargang 7, nr. 2)
1987 – Maandag 27 april : Algemene Ledenvergadering Cera De algemene statutaire vergadering van Cera Leest – Hombeek en Heffen ging door om 20 uur in het parochiecentrum “het Klooster”. (“Parochieblad”, 23/4)
1987 – 28 april : Overlijden van oud-schepen Henri VAN DEN HEUVEL
“Tot voor een viertal jaren heeft Henri actief geleefd en gewerkt, vooral thuis op de boerderij in de Hertstraat, maar ook op gemeentelijk vlak waar hij schepen was en tevens spelend lid van de Kon. Fanfare Sint-Cecilia. Als voorzitter van het Boerenfront-Leest was hij er ook de stichter van, en dit in het jaar 1936.
In 1982 schreef in ‘Vaartland’ Mr De Decker in dit verband over Henri : ‘Hij heeft de spitse ploeg van het Boerenfront steeds door de meest rechte voren gedreven. Hij was van boeren-adel; hij was een man van Leest; een man ook van zijn woord’.
Zijn levensdagen –de blije en de goede- maar ook de kwade en de zware dagen, heeft hij steeds als een moedig man beleefd. Zelfs, sinds hij met een langdurige en lastige kwaal geplaagd zat, gaf hij telkens, aan wie met hem in contact kwam, blijk van een moedige levensaanvaarding. Zijn laatste levensjaar was nochtans een geleidelijk aan afstand nemen van het leven. Daar was hij zich degelijk van bewust door zijn langdurig verblijf in de kliniek te Bonheiden en zijn kortstondige verpozingen thuis.
Voorheen zagen we Henri steeds als een ‘getrouwe’ op zijn vertrouwde plaats in de kerk, in het gestoelte van het gemeentebestuur. Bij dit alles moet het ons dan ook niet verwonderen dat de begrafenisplechtigheid van Henri overtalrijk werd bijgewoond op zaterdag 2 mei in de parochiekerk van Leest. Afscheidsbrieven met woorden van dank, brachten hem een laatste hulde voor zijn gemeenschapszin en zijn inzet voor de bevolking van ons dorp.” (‘DB’, juni ’87)
In “Toeters en Trompetten” van december 1994 verscheen onder de rubriek ‘Historische figuren’ een schets van Henri Van den Heuvel :
HENRI VAN DEN HEUVEL, “speleman” van de Leest-Heide (°08.°8.16 +28.04.87)
“Henri Van den Heuvel was de broer van Mieke Van den Heuvel die samen met Rik Verschuren (‘Rik van den Do’) op de Leest-Heide een café met repetitiezaal uitbaatte.
‘Heinke’, want zo werd hij op de Heide, in Leest en ver daarbuiten genoemd, woonde in de Hertstraat en hij was een echte ‘volksvriend’. Hij kon met iedereen over de baan en hij kon over alles en nog wat meepraten : over Racing Mechelen en over Malinois, over de wielerkoersen, over muziek en over politiek. Hij las zijn ‘gazet’ helemaal uit, waarschijnlijk tot in de kleinste details. Heinke was ook muzikant en zelfs een heel goede. Hij speelde destijds solo-cornet samen met Frans Baetens en Toine Lauwens. Hij vond ‘1812’ van Tsjaikowski destijds een ‘verschrikkelijke zwaar stuk’, om van ‘Richard III’ maar te zwijgen. Zijn geliefkoosde muziek was marsmuziek van Lode Meeus en korte solostukjes. Op de Heide werd hij ‘speleman’ genoemd. Hoe hij aan die naam is gekomen, weten we niet meer, maar we vermoeden dat hij die heeft gekregen omdat hij op vrije momenten buiten zat te repeteren. In de jaren vijftig konden we op de Leest-Heide op stille zomeravonden, vlak voor de zon onderging, cornetmuziek vanover het Hertsveld horen klinken. Een tijdje daarna begon Cois Van der Auwera in de Blaasveldstraat dan op zijn bugel mee te toeteren en toen bleven we stil zitten luisteren en begonnen we mee te fuiten.
Heinke was ook voorzitter van het Boerenfront en een tijdje later ging hij in de dorpspolitiek. Hij bracht het tot Schepen van Openbare Werken. Eén van zijn prioriteiten was de zorg voor degelijke ‘binnenwegen’ en ‘landbouwwegen’. Leest, toen nog een zelfstandige gemeente, moest met beperkte middelen veel kilometers aan wegen onderhouden en regelmatig vernieuwen. Grachten en bermen moesten onderhouden worden. Daar heeft hij destijds goed voor gezorgd.
Hij kon moeilijk tegen ruzie en tweedracht en overal waar hij kwam, probeerde hij de mensen tot verzoening te brengen. Als er af en toe eens wat ‘ambras’ was op de Leest-Heide greep hij op een zachte manier in zodat alles binnen de kortste keren weer goed kwam. Daarbij verdedigde hij de fanfare op zijn manier. Wilde een muzikant stoppen en was hij daarvan op de hoogte, dan probeerde hij met alle mogelijke argumenten de ‘vaandelvuchtige’ tot inkeer te brengen. Nochtans was hij geen lid van het fanfarebestuur.
Toen Constant Van Alsenoy in Leest kwam wonen, werden ze direct dikke vrienden die voor mekaar door het vuur gingen. Na de repetitie –en die duurden toen gewoonlijk tot 23.30 uur en als het niet zo best ging tot 23.45 uur- zaten ze dikwijls nog uren te babbelen over hun werk op het veld.
Ook Henri Van den Heuvel heeft een grote en positieve invloed gehad op het Leestse fanfareleven !”
Henri Van den Heuvel was te Leest geboren op 8 oktober 1916. Zie ook in deze Kronieken : juni 1962, 22 augustus 1976 en 30 oktober 1982.
Foto’s : -Schepen Henri Van den Heuvel. -‘Heinke’ Van den Heuvel zoals zijn tijdgenoten hem hebben gekend. -Zijn vriend Constant Van Alsenoy die hem in ’87 opvolgde als voorzitter van het Boerenfront. -Laatste rustplaats van Henri Van den Heuvel en Francine De Hertogh. (Foto : 2013)
1987 – 24 april : 2de Grote Kaartavond van de Landelijke Gilde Leest
In de Parochiezaal van de Kouter. Uitleg : 100 frank en iedere tafelwinnaar had prijs.
Prijzentafel : fiets, friteuse, stofzuiger, klokradio’s, verschillende andere elektrische toestellen, allerlei werkgerei, bollen kaas, dozen witloof,sportzakken, planten...voor meer dan 40.000 fr prijzen. (folder)
1987 – Zaterdag 25 en zondag 26 april : Rust Roest speelde “Achter de schermen”.
Als afsluitstuk van haar 65-ste speeljaar bracht “Rust Roest” in de Gemeentelijke Basisschool de thriller “Achter de schermen” van Frans Cools.
“…Van deze Vlaamse auteur speelde Rust Roest reeds twee werken : ‘In geweten niet belast’ in 1975 en ‘Het Slangennest’ in 1981. Typisch voor Frans Cools is dat hij veelal thrillers schrijft met psychologische inslag zonder daarom zwaar op de hand te zijn.
‘Achter de schermen’ is een thriller in 4 bedrijven waarin theatermensen samenkomen voor een partijtje jacht. Maar zoals zovele artiesten, zijn toneelspelers vaak individualisten zodat van het jachtfeest niet zoveel terecht komt. Integendeel wordt één der deelnemers vermoord om een weliswaar duidelijk motief, zo blijkt achteraf, maar het zoeken naar de dader of doder is niet eenvoudig omdat iedereen verdacht wordt.
Dit toneelstuk dat technisch knap geconstrueerd is en kan omschreven worden als ontspanning door spanning is een stuk waar een menselijke dimensie achter schuil gaat. Mensen uit de theaterwereld worden met zichzelf geconfronteerd in omstandigheden die voor hen van essentieel artistiek belang zijn. Het probleem is deze intermenselijke conflictsituatie op te lossen en af te ronden of…zich tomeloos te laten gaan waarbij doodslag het gevolg is. Als technische bijzonderheid kan nog vermeld worden dat in een toneelwerk over toneelmensen het niet verwonderlijk is dat er toneel op het toneel gespeeld wordt.” (GvM, 23/4)
Personages
Isabel Andersen (nerveuze vrouw des huizes en gevierde actrice) : Renild Polfliet.
Richard Andersen (haar zakelijke, kalme echtgenoot: Jan Emmeregs.
Marjan Gevers (weinig succesrijke en emotionele actrice) : Lieve De Valck.
Foto’s : -De affiche van ‘Achter de Schermen’. -Boven : Eric Vandenwyngaert, Palmire Van der Elst, Francoise Cornelis, Julia Lamberts, Jan Emmeregs, Marcel Verwerft, Raf Scheers, Hilde De Kock en Fik Diddens. Midden : Hilde Van Dam en Marleen Heldens. Onder : Lieve De Valck, Renild Polfliet en Guido Hellemans. (Foto : ‘Rust Roest Ontmaskerd’)
“De grote begankenis ter ere van de H. Cornelius met als hoogtepunten de hoogmis om 10 uur opgeluisterd door het gemengd zangkoor, en om 15 uur het plechtig lof met kinderzegen. Na het bezoek aan onze parochiekerk wacht u een waaier van activiteiten in onze kleine maar geliefde dorpsgemeenschap van Leest.” (“Parochieblad”, 16/4)
Programma :
-14e Handelsbeurs ingericht door V.V. Leest, met 26 standen en aanwezigheid van de acteurs Manu en Rene Verreth en de zangeres Liliane St. Pierre. Er werd ook een gelegenheidsrestaurant uitgebaat ten voordele van de voetbalclub. -Kleinveebond “Het Rijke Nest” had zich opgesteld met kippen, konijnen en ander kleinvee. -Voetspoor was aan zijn tiende Paastentoonstelling toe en stelde werken tentoon van Friede Willems, Karel Soors en Marijke Van Kenhove. De kunstvereniging mocht ook de “Archeologische Vereniging Oud Mechelen” in haar midden verwelkomen. -In de parochiezaal op de Kouter konden de mensen zich verdiepen in “het weer” met alle mogelijke facetten. Didactisch materiaal als weerballon, pluviograaf, thermometerhut enz. kregen flinke aandacht. Voor de vrolijke noot zorgden de weerspreuken en extreme weersomstandighedente Leest en omstreken tussen 1315 en 1955. Het betrof de 19e paastentoonstelling van het Davidsfonds. -KBG had zijn handwerktentoonstelling. -De Chiro organiseerde op zaterdag een kaartnamiddag ‘voor een kip en een ei’ en op zondag een Filmvoorstelling ‘Breakfast-Club’ met muziek van o.a. Simple Minds en op maandag ging er om 9 uur ’s morgens de beruchte gelegenheidsbar ‘Het Zesde Gebod’ open. ’s Avonds vond dan de Posse Leest T.D. plaats met de huiveringwekkende Studio Satan. -Kunstkring “Kwak” stelde tentoon in de “Drij Gapers” met werken van Hans en Stef De Laet, Pol Van Roy en Georges Herregods. -Volksdansgroep Korneel nodigde iedereen uit in het “Posse-Leest restaurant”in zaal Piessens waar onder begeleiding van hun muzikanten aan vendelen en dansen werd gedaan wijl men kon kiezen uit koude schotels, ossetong met madeirasaus, stoofvlees met witloof, kip fricassée... -De hobbyclub van de gepensioneerden stelde tentoon in de lokalen van de meisjeschiro met handwerk gemaakt gedurende het voorbije werkjaar. Traditiegetrouw zorgden de 60-plussers ook voor pannenkoeken met verse koffie. -Verder de traditionele kermis en jaarmarkt waar de gebroeders Ceuppens van de elijknamige Mazda-garage een demonstratie gaven van “Hit-Flon 2000”, “een gewone motor draait zelfs zonder olie ! Uniek...”
In ‘De Band’ van april 1987 werd Kunstkring ‘Kwak’ voorgesteld :
KWAK
Vier mensen die in hun vrije uren aan kunst doen en ter gelegenheid van de Paasdagen hun werken aan het publiek willen tonen. Het zijn voor Leest geen onbekenden : het zijn mensen van eigen bodem en dit jaar is het voor de vierde maal dat zij onder de benaming ‘Kwak’ op de affiche staan.
Hans De Laet Hij volgde tekenen en boetseren aan de kunstacademie te Mechelen. Dit jaar komt hij uit met een vrouwenbeeld en enkele kleinere geboetseerde werken. Hans is 27 jaar en de jongste van de groep.
Pol Van Roy Presenteert enkele foto’s in zwart-wit en in kleur. Hij volgde de leergangen fotografie aan het Sint-Lukasinstituut. Zijn werken zijn origineel en getuigen van een gevoelig en poëtisch temperament. Elk jaar zien we hem in stijgende lijn evolueren.
Stef De Laet Werkt actueel aan het Stadspoppentheater te Mechelen. Ook hij volgde de Sint Lukasschool te Brussel, de lessen Bouwkundig Tekenen. Stef is zeer begaafd in publiciteit. Maar ook als aquarelist en als tekenaar is hij begaafd. Hij vergast ons dan ook met enkele aquarellen.
George Herregods Is de oudste van de groep. Deze legeraalmoezenier is stilaan bekend in de streek om zijn origineel gedecoreerde potten en kruiken in steengoed. In zijn studententijd volgde hij lessen in sierkunst aan het Sint Lukasinstituut te Gent en eigende zich achteraf de oeroude techniek toe van de ‘zoutglazuur’ die men vooral in de Rijnstreek aantrof. Georges Herregods stelt tevens een aantal aquarellen ten toon.
De tentoonstelling gaat traditiegetrouw door op de bovenverdieping van de ‘DRIJ GAPERS’. Zij is kosteloos en iedereen is welkom.
“Posse Leest met wind in de zeilen”,blokletterde Gazet van Mechelen (21/4) :
“Omdat de meeste organiserende verenigingen Paasmaandag uitkiezen om naar buiten te treden hoeft het geen betoog dat juist op die dag Leest-dorp één gonzend bijennest lijkt.
In de marge van deze drukte beet de Leestse handelsbeurs in het Sportcentrum de commerciële spits af. Heel wat belangstellenden liepen de zaal binnen en slenterden rustig langs de diverse stands, gokten voor een reisje of bestelden kaartjes voor de reuze-happening welke de 17de Leestse Volksfeesten wellicht zullen worden.
Onderweg zich opgesteld met kippen, konijnen en ander klein gedierte. De tent die ze op vorige jaren gebruikte was wellicht weggeblazen want de bond trotseerde de grillen van de natuur.
De kermismolen draaide op volle toeren maar ook in de omliggende zaaltjes stapten de mensen druk over en weer.
Voetspoor, aan zijn tiende Paastentoonstelling toe, mocht voor zijn fijn verzorgde artistieke expositie zodanig veel bezoekers begroeten dat alle programmablaadjes rees kort na de middag uitgedeeld waren.
In de parochiezaal op de Kouter konden de mensen zich verdiepen in ‘het weer’ met alle mogelijke facetten. Didactisch materiaal als weerbalonnen, pluviograaf, thermometerhut, enz., kregen flinke aandacht. Voor de vrolijke noot zorgden de weerspreuken en extreme weersomstandigheden te Leest en omstreken tussen 1315 en 1955.
De geur van de geelbruine pannenkoeken lokte menigeen naar de handwerktentoonstelling van de KBG. Een eindje verderop stelde KWAK tentoon in galerij ‘Drij Gapers’. Even drummen tussen de massa tooghangers om het knappe werk te kunnen bewonderen van Hans en Stef De Laet, Pol Van Roy en Georges Herregods. (J.T.)”
In haar licentiaatsverhandeling ‘Kindertijd in Leest’ (Leuven, 1997) beschreef Hilde Smets hoe er in de periode van het Interbellum kermis gevierd werd te Leest :
Kermis in Leest
Leest had vroeger veel buurtkermissen. De Bist, de Alemstraat, de Tiendeschuurstraat en de Heide deden niet voor elkaar onder. Waar de buren goed overeenkwamen en er een paar cafés waren, werd een kermis op getouw gezet. De kermissen waren niet groot : er stonden wat snoepkraampjes, een paardjesmolen en een danstent met een orgel. Je moest geen inkom betalen in de tent, maar je betaalde tien centiemen per dans die je deed. De tent was streng verboden terrein voor mensen die nog geen achttien waren. Sommige kinderen gingen, als het donker was, door de spleten loeren.
De tweede grootste kermis was die van de Heide (nu Juniorslaan, Kleine en Grote Heide) :dit was een buurtkermis waar toch ook mensen van elders dan Leest naartoe kwamen. Deze kermis begon op de tweede zondag van juli en duurde twee dagen. Naast het hierboven genoemde stond er ook een kettingmolen. Vrijwilligers die deze molen hielpen op gang trekken mochten gratis opspringen. De tweede dag was eigenlijk de belangrijkste : dan werd er een dierenjaarmarkt gehouden. Boeren kwamen hun paarden, koeien, geiten, schapen of kippen laten keuren en probeerden ze te verkopen. De jongens die konijnen of duiven kweekten om extra zakgeld te verdienen, konden hier ook terecht. Die dag werden er ook volksspelen georganiseerd zoals zaklopen en ook ‘hanenkap’ : een haan werd in een mand gestoken en zo aan een koord gehangen. Zijn kop stak buiten de mand. Wie geblinddoekt de kop kon afkappen, won de haan. Een ander spel bestond er uit met perensiroop bestreken koeken, die aan een koordje hingen, zo snel mogelijk op te eten. Wel met de handen op de rug. Na een tijdje hingen de deelnemers vol siroop tot groot genoegen van de omstaanders.
De belangrijkste kermissen waren die van het dorp. Drie maal per jaar was het daar kermis : met Pasen, Pinksteren en op de dag van de patroonheilige St.-Niklaas. De zalen van St.-Cecilia (in de Dorpsstraat) en Teughels (Dorpsplein) waren dan twee danszalen. In alle twee was “ ’t volle bak “. In St.-Cecilia dansten de Blekken, bij Teughels de Sussen. Voorts stond er de ‘foor’, een frituur, snoepkramen, rad van fortuin en een loterij. Ook de liedjeszanger ontbrak niet, hij verkocht zijn teksten. Sommige Leestenaars herinneren zich een zekere Jaak Van Gestel nog. En dan waren er nog de gebruikelijke kermisattracties : een paardjesmolen, een zwiermolen met kettingen en een molen met fietsjes waarbij je zelf moest trappen. Ook stonden er schommels in de vorm van varkens of bootjes. De ‘moddermolen’ of het ‘apekot’ was iets voor de groteren, dat was een soort schommel met een goed afgesloten bak. Als je hard genoeg ging, draaide je helemaal rond de as. Ook stond er een ballenkraam, als je alle potten omgooide, kreeg je een prijsje. Soms stond er ook een ‘kakkewalk’, dat was een kraam dat je helemaal moest doorwandelen, maar doordat de vloer in alle mogelijke richtingen bewoog, werd dat veel moeilijker.
Als het kermis Dat wil zeggen dat ze eens lekker aten, al of niet met familie erbij. Op het menu stond vaak soep met rundvlees, tapioca en ‘lettertjes’. Daarna aten ze het soepvlees met savooikolen. De volgende schotel bestond uit varkensgebraad met worteltjes en erwten. En dan volgden er nog twee desserten : eerst krieken of pruimen met balletjes, daarna rijstepap met bruine suiker. Zij vierden dus feest met een vijfgangenmenu. Om 16.00 uur zaten ze al terug aan tafel voor rozijnenbrood. Het vet dat ze normaal op hun boterham deden, werd nu vervangen door boter. ’s Avonds dronken ze nog een glas wijn en aten er een koekje bij. Andere families kregen stoofvlees of konijn voorgeschoteld. Na het middageten gingen de mensen dan naar de kermis. De kinderen kregen van de familieleden en de ouders wat geld. Een loterijbiljet kostte vijf centiemen, frieten en de paardjesmolen kostten vijfentwintig centiemen. Andere attracties en een dans kostten tien centiemen. Met tien frank deed je al heel wat.
Foto’s :
-Opening van de Handelsbeurs tijdens Posse Leest 1987.Links op de voorgrond Leestenaar Leo Lauwens naast zijn echtgenote Rosa Doolaeghe. (foto : GvM) -De folder van ‘Hit-Flon 2000’, van de gebroeders Ceuppens.
“Voor de tweede opeenvolgende keer heeft SK Leest in haar nog vrij korte carriére in de Belgische voetbalcompetitie promotie afgedwongen. Met nog twee wedstrijden voor de boeg heeft de ploeg van voorzitter Jean Van Dam reeds zekerheid verworven volgend seizoen in tweede provinciaal uit te komen, na de 2-0 zege tegen Hooikt. (...)” Onmiddellijk na de afloop van de partij tegen Hooikt waren er zondagavond weinig vreugdetaferelen te aanschouwen, maar nadien werd in het chalet een eerste feestje gebouwd en werden de eerste gesprekken opgezet over de verdere toekomst van SK.
Voorzitter Jean Van Dam : “Ik heb een afspraak gemaakt met sponsor Boghemans, met Ludo Verschueren, de voorzitter van onze supportersclub, en het eigen bestuur om zo vlug mogelijk uit te praten wie wat voor zijn rekening gaat nemen. Zolang de vlotte samenwerking tussen die verschillende instanties er is, willen wij verder gaan om ook in tweede provinciale een behoorlijk figuur te slaan. Ook de accomodaties zullen verder worden uitgebreid : een receptielokaal, enkele kleedkamers en wellicht ook uitbreiding van het chalet staan op het programma.”
Twee wedstrijden later was S.K. ook zeker van de kampioenstitel na een overwinning tegen Blaasveld.
Speler-trainer Hubert Foqué herhaalde het exploot van zijn voorganger De Weerdt en continuiteit was er ook bij de jongste zoon van de voorzitter : Dirk Van Dam werd andermaal topschutter, ditmaal met 26 treffers. (Foto’s onderaan)
1987 – 16 april – “Parochieblad”, rubriek Leest : Biechtvieringen “De private biecht in de biechtstoel blijft de ideale vorm van sacramentele verzoening. Daarnaast zijn er de algemene biechtvieringen in onze kerk met Witte Donderdag om 19 uur. In deze viering kwam er vanaf vorig jaar een belangrijke wijziging. Voortaan wordt er geen gezamelijke of algemene absolutie meer gegeven, d.w.z. de aanwezige gelovigen worden uitgenodigd naar voren te komen om langs een korte belijdenis : “ik heb spijt“ of “ik vraag vergiffenis” of “God wees mij genadig” hun berouw daadwerkelijk uit te spreken. De priester zal dan individueel de absolutie geven door de woorden : “ik ontsla u van al uw zonden, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.””
1987 – 16 april – “Parochieblad” : K.V.L.V. – Lourdesbedevaart
De twee afgevaardigden van de KVLV Lourdesbedevaart ’87 waren Lea De Maeyer-Verbruggen en Maria Boonen-De Keersmaecker.
Foto’s : -SK Leest-Hooikt 2-0. Dirk Van Roey was met twee doelpunten één van de opvallendste figuren in deze wedstrijd. Dank zij deze zege is de tweede opeenvolgende promotie van SK Leest een feit. (GvM) -Een gelukkige S.K.Leest voorzitter.
1987 – Dinsdag 7 april : K.V.L.V. Gewestelijke bezinningsdag In het Pastoreel Centrum, Hendrik De Merodestraat 18 te Mechelen. Aanvang 10 u, einde rond 16 uur. Thema : ‘het leven vieren’. Prijs : 250 fr. (middagmaal inbegrepen) (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – 8 april – Gazet van Mechelen :
CVP resoluut naar de verjonging
Geen Gust Emmeregs. “Met stemmingen waarbij de meerderheid schommelde tussen 63 en 99 % heeft het CVP-partijbestuur van Mechelen maandagavond de voorstellen van de vertrouwensgroep goedgekeurd. Het is de vrucht van overleg, dialoog en samenspraak die gedurende de laatste maanden gevoerd werd en waarbij primordiaal bleef dat de CVP naar de gemeenteraadsverkiezingen van ’88 gaat met een globaal evenwichtige lijst.
Naast enkele verrassingen is de verjonging die werd doorgevoerd ‘het’ feit van deze lijst, die door het partijbestuur begin mei moet worden goedgekeurd.
Zoals we maandag reeds schreven wordt de ‘kopploeg’ aangevoerd door oud-burgemeester Jos Vanroy. Hij krijgt in zijn spoor het viertal Patrick Backx-Leo Stevens-Frank Nobels en Lieve Keuleers mee, vier kandidaten die geen 40 zijn.
Even belangrijk is de lijstduwersgroep. Fons Van Stappen staat op de 41ste en laatste plaats. Wim Jorissen op de 40ste en Leo Clarijs op de 39ste.
Achteraan komen ook in aanmerking Theo De Wit, Leon Dutz, Joske Merckx en Bart De Bondt, aanstaande schoonzoon van Manu Verreth en die, naar het zeggen van woordvoerder Willy Buijs, de hele MMT-ploeg zal aanvoeren die de CVP-campagne zal steunen. …
Emmeregs Bij de uittredende raadsleden geen Gust Emmeregs die zich geen kandidaat gesteld heeft. Eerder reeds heeft Gust het niet onder stoelen of banken gestoken dat hij bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen garanties moest krijgen om als schepen te zetelen. Blijkbaar is men het daar niet over eens geraakt. Door Pol Vanderborcht en Willy Buijs werd nog eens bevestigd dat persoonlijke ambities naar de achtergrond dienden geschoven. Het is echter niet uitgesloten dat Gust Emmeregs, die voor de CVP in Leest heel wat betekent, in de nabije toekomst toch bijdraait, maar dan, zo werd ons gezegd, zal dat alleen kunnen tussen de 25e en 34e plaats. … (FT)”
Dezelfde krant publiceerde de dag nadien de reactie van Gust Emmeregs :
“Het Leestse CVP-gemeenteraadslid Gust Emmeregs heeft gisteren in een vraaggesprek met onze redactie verklaard zich te distanciëren van een aantal uitspraken zoals die gedaan zijn op de jongste CVP-persconferentie in het vooruitzicht van de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
CVP-woordvoerders Pol Van der Borcht en Willy Buys zegden toen o.a. dat bij de lijstvorming persoonlijke ambities naar de tweede plaats dienten te worden teruggeschroefd.
Vastgesteld werd ook dat Gust Emmeregs niet, zoals was gevraagd, schriftelijk zijn kandidatuur te stellen voor 15 maart. Daaruit werd geconcludeerd dat hij afhaakt.
“Niets is minder waar”, zei ons gisteren de h. Emmeregs die zich door een 100 leden sterke plaatselijke CVP-afdeling gesteund weet.
Emmereges wil dat de Mechelse CVP garanties biedt inzake een specifiek naar Leest gericht programma toe. Hij verwijst naar de 1279 voorkeurstemmen die hij bij vorige verkiezingen achter zijn naam haalde. Gust Emmeregs zegt ook nog dat hij wel degelijk kandidaat blijft voor de volgende verkiezingen maar dat hij ook een belangrijk mandaat opeist om de “Leestse wensen” te kunnen waarmaken in de toekomst.
Die andere Leestse CVP-kandidaat Louis Vloebergh, zou zich met het stellen van zijn kandidatuur niet aan de plaatselijke afspraken hebben gehouden.”
1987 – 10 april : Ledenkwis Vevoc (‘DB’, maart ’87)
1987 – Zaterdag 11 april : Uitreiking KWB Kaartkampioenschap 1986-‘87
Ditmaal geen Bal of TD op deze prijsuitreiking, wel het traditionele etentje (frietten, cordon bleu, wijn) en daarna kon er gezellig gekaart worden met 2 kippen per tafel.
Kampioen 1986-’87 werd Jos Moens, voor Swa Schaerlaeckens en Jozef Vloeberghen. Hoogste individuele score werd behaald door Maggy Van Hoof met 136 slagen. 104 kaarters waren minstens 1 keer komen opdagen. Totaal over 12 avonden : 191 tafels.
De eerste tien in de uitslag 1.Moens Jos 2. Schaerlaeckens Swa 3.Vloeberghen Jozef 4.Smets Victor 5.Van Hoof Marcel (Dorpstraat) 6.Thomas Frans 7.De Prins Theo 8.Van Hoof Victor 9.Van Hoof Maggy 10.De Prins Gerda. (KWB-verslag)
1987 – Zondag 12 april : Palmzondagconcert K.F.Sint-Cecilia Om 19u30 stipt in zaal Sint-Cecilia. Een gevarieerd programma werd aangeboden onder de muzikale leiding van Frans Violet en Eduard De Maeyer.
Onder de talrijke aanwezigen enkele prominenten : waaronder burgemeester Joris en de heren De Decker en Vervliet van het muziekverbond van België, sectie Antwerpen.
Toen het applaus was weggeëbd werd een speciale hulde gebracht aan muzikant Eugène Vloebeghen die die avond zijn laatste noten zou blazen. “Gène” zat reeds vanin 1918 achter de pupiter heeft de 70 jaar op 1 jaar na niet kunnen volmaken. Want beweerde hij : “ik begin er een beetje te veel naast te blazen en dat wil ik de dirigent niet aandoen !”.
Gazet van Mechelen (15 april) :
Sfeer tijdens Palmzondagconcert
“Zoals voorgaande jaren liep ook nu weer zaal St. Cecilia eivol voor het traditionele Palmzondagconcert van de K.F.St.-Cecilia Leest. Bart Lauwens heette uit naam van de fanfaregemeenschap iedereen hartelijk welkom. Onder de aanwezigen enkele prominenten w.o. burgemeester Joris, de heren De Decker en Vervliet van het muziekverbond van België, sectie Antwerpen e.a.
Onder luid applaus werd dirigent Frans Violet binnengehaald. De man begint meer en meer vat te krijgen op de Leestse muzikanten en dat laat zich duidelijk gevoelen in sfeer en uitvoering. De groep groeit weer en binnen enkele jaren staat de K.F.St.Cecilia wellicht opnieuw aan de top.
Met Lynwood-mars van J. Ord Hume werd het concert stapvoets geopend en het was concertmeester Edward De Maeyer die het openingsstuk dirigeerde. Nadien kwam Violet dan op de planken en de pittige bindteksten van Bart Lauwens, gecombineerd met de luchtige vlotte muziekstukken bepaalden de ontspannen sfeer voor de rest van de avond. Even nog werd Little Suite for Brass van onder het stof gehaald, maar dit driedelig stuk dat in 1981 Cecilia’s tweede wereldtitel opleverde te Kerkrade, had nog niets aan kwaliteit en zuiverheid ingeboet.
Lentekriebels werden losgewerkt met Springtime van Reginald Hearth en met Luc Vertommen als solist, waarna een ritje door het wilde westen menige kreet ontlokte in de zaal : A Western Country Fantasy van Gordon Langford. Cornets à gogo besloot het 1ste deel van de prachtige muziekavond.
Na de verfrissing ging de zaal helemaal uit de bol. Dirigent en muzikanten haalden het lichtere feestrepertoire boven met Dor Unto us, Super Trooper, Fox From the North, enz. om te eindigen met de Strauss Fantasy van Gordon Langford.
Toen het applaus was weggeëbd werden de nodige dankwoorden vanwege de K.F. richting zaal gestuurd, om nadien plaats te maken voor de huldiging van één muzikant die die avond zijn laatste optreden geblazen had : Eugène Vloeberghen. De brave man zit reeds van 1918 achter de pupiter en heeft dus op 1 jaar na 70 jaar niet kunnen of willen volmaken. Want zoals hij zelf zei : ‘Ik begon er een beetje te veel naast te blazen en dat wil ik de dirigent niet aandoen !’
Uiteraard werd de avond nog besloten met een extra nummertje en als Posse Leest een tegenvaller wordt hebben de Leestenaars het hunne toch al gehad. (J.T.)”
“…Toen het applaus was weggeëbt werden de nodige dankwoorden de zaal ingestuurd. De grootste dankbetuiging ging ongetwijfeld naar muzikant Eugène Vloeberghen, die bijna 70 jaar achter de pupitter zat. We weten niet of het een Guiness-record is maar Gène is zeker en vast een groot voorbeeld voor de jeugdige muzikanten. Hij kwam bijna altijd naar de repetities en concerten en deed zijn best om een goed muzikant te zijn.
Die avond blies hij samen met zijn jongere collega’s de laatste muzieknoten. Hij beloofde wel om af en toe naar de repetities te komen luisteren ook om te sparen en een kaartje te leggen.” (‘Toeters en Trompetten’, jaargang 7, nr.2)
Foto’s : -Gust Emmeregs -Eugène Vloeberghen begon piepjong muziek te spelen, hij zou dit bijna 70 jaar volhouden. (Verzameling : familie Lauwens-Piessens)
Victor Van Hoof, de laatste veldwachter van Leest, heeft er op 1 april 1987 het bijltje bij neergelegd. En Victor is daar helemaal niet kwaad om. Hij heeft er zowat 35 jaar dienst opzitten. Meteen blijft er nog slechts 1 veldwachter-inspecteur over te Mechelen, nl. in de deelgemeente Muizen.
Victor Van Hoof werd als Leestenaar geboren op 1 januari 1926.
Na de Leestse gemeenteschool liep hij school in de Oefenschool Onder den Toren te Mechelen om er onderwijzer te worden. Zover kwam het echter niet.
Op 14-jarige leeftijd hield hij het voor bekeken en ging werken in garage De Baere aan de Leuvensesteenweg. Het was inmiddels oorlog geworden, en de dag dat Victor 18 werd stonden de Duitsers aan de deur. Victor moest mee om te gaan werken in de wapenfabrieken FN te Luik.
Na 14 dagen kwam Vic echter niet meer opdagen. Hij was er stilletjes van onder gemuisd en hield zich ondergedoken bij landbouwer Henri Van den Heuvel te Leest tot en met de bevrijding in september 1944.
Sjampetter In oktober ’44 bood Victor Van Hoof zich aan als oorlogsvrijwilliger en diende tot juni 1946 onder Engels commando in het Duitse bezette gebied.
Nadien keerde hij terug en hervatte zijn werk in de garage.
Op 3 april 1948 huwde hij met Leonora Mees en ze kregen 3 kinderen, 2 jongens en 1 meisje.
Toen in 1954 er een examen uitgeschreven werd voor veldwachter waagde Victor zijn kans. Uit 13 kandidaten werd hij verkozen tot “sjampetter” van Leest. Op 1 april 1954 trad hij in dienst onder burgemeester De Prins. In de loop der jaren werkte Victor nog onder de burgervaders Emiel Verschueren, August Lauwers en sinds de fusie onder Jos Vanroy, Jef Ramaeckers en nu dus Joris. Victor heeft nooit problemen gehad en leefde steeds onder goede verstandhouding met zijn bazen. Als hij toch moet favoritiseren, zegt hij de beste herinneringen te hebben aan August Lauwers : “Het was een burgemeester met een eindeloze werkkracht en inzet, ten dienste van de gemeente. Aan hem was niets te veel gevraagd.”
Inspecteur Op de vraag of de fusie der gemeenten voor- of nadelig was voor de Leestse deelgemeenschap antwoordt Vic filosofisch : “de fusie is slechts goed geweest voor enkele mensen. De gemeenteraadsleden die meer zitpenningen kregen, en voor mezelf omdat ik benoemd werd tot veldwachter-inspecteur en meteen een flinke salarisverhoging kreeg”.
Victor benadrukt dat Jos Vanroy en de politieoverheid de nieuwe veldwachters-inspecteur zeer goed hebben opgevangen en dat de aanpassing goed is verlopen.
Victor Van Hoof kan terugblikken op een loopbaan zonder veel hoogte- en laagtepunten. Sinds 2 jaar is hij aan het “uitbollen”. Verlof- en ziektedagen werden opgenomen en vorige week heeft hij ook zijn dienstwapen ingeleverd.
De definitieve opruststelling zal door Victor niet te letterlijk genomen worden. Als een volleerde doe-het-zelver hebben electriciteit, waterleiding, metselen en andere klusjes geen geheimen meer, en zijn kinderen zullen dit best kunnen beamen.
Ook zijn chalet in Westende zal eens meer opgezocht worden en langs de zijlijnen van het voeltbalveld van S.K. en V.V. Leest kan men Victor ook regelmatig tegen het lijf lopen.
Muzikale ontspanning vindt Victor bij de Kon. Fanfare Sint-Cecilia waar hij erelid is.
Zo te zien hoeft Victor Van Hoof zich geen zorgen te maken om zijn dagen rond te komen.”
Op 1 april 1954 was Victor Van Hoof Jan Theodoor Huybrechts opgevolgd als veldwachter te Leest. Victor was op 1 januari 1926 te Leest geboren als zoon van Jan Edward en Florentina De Schoenmaeker. Die geboortedatum bezorgde hem veel nadeel vertelde hij vaak : “Ik heb nooit ten volle kunnen genieten van een echte verjaardag, steeds waren er de naweeën van oudejaarsavond en het vieren van nieuwjaar zelf.” Gelukkig voor hem mocht hij op school de lessen volgen met de jongens van 1926, zodat hij eigenlijk wat vooruit was op zijn tijd. Na de Leestse gemeenteschool liep Vic school te Mechelen in de “Oefenschool Onder den Toren”, als voorbereiding om onderwijzer te worden, maar zover kwam het niet. Op 14-jarige leeftijd hield hij het voor bekeken en ging werken in garage De Baere aan de Leuvensesteenweg te Mechelen (de latere Hanswijk –Renault garage).
Het was inmiddels oorlog geworden en de dag dat Victor 18 werd stonden de Duitsers aan de deur. Victor werd verplicht te gaan werken in de wapenfabrieken FN te Luik. Na 14 dagen muisde hij er vanonder en hield zich ondergedoken bij landbouwer en schepene Henri Van Den Heuvel in de Hertstraat te Leest, tot en met de bevrijding in september 1944. Hij zou Henri eeuwig dankbaar blijven voor het enorme risico, het gulle onthaal en het zachte stro-bed. In october 1944 bood hij zich aan als oorlogsvrijwilliger en diende tot juni 1946 onder Engels commando in het Duitse bezette gebied (8e Bataljon Fuseliers 3de Cie). Nadien keerde hij terug en hervatte zijn werk in de garage. Zijn oorlogsherinneringen staan te lezen in deze Kronieken (1940).
Op 3 april 1948 huwde hij met Maria “Leonore” Mees uit Blaasveld.
Toen in 1953 een examen uitgeschreven werd voor veldwachter waagde Victor zijn kans. Zijn grootvader, Isidoor Constant, beoefende de functie van 1900 tot 1924 en ook zijn vader ambieerde die, maar hij moest het afleggen tegen Jan Theodoor Huybrechts, omdat laatstgenoemde oud-strijder was. Begin november 1953 werd Victor opgeroepen voor het examen dat werd afgenomen in de raadszaal van het gemeentehuis te Leest. Dit samen met een twaalftal andere kandidaten waaronder nog een drietal Leestenaars. Na enkele weken kreeg hij bericht dat hij geslaagd was, een éénparige gemeenteraad steunde zijn kandidatuur en in maart 1954 volgde zijn benoeming. Op 1 april 1954 trad Victor in dienst en over wat volgde lieten wij hem zelf aan het woord : “De eerste dagen voelde ik mij werkelijk als uit een zak geschud en kon zeer moeilijk mijn draai vinden. Doch ik werd op het gemeentehuis door de toenmalige secretaris Bradt zeer goed opgevangen. Ook burgemeester De Prins viel geweldig mee en van deze mensen verkreeg ik alle mogelijke medewerking. Als veldwachter heb ik met drie burgemeesters in de beste verstandhouding samengewerkt. Eerst Pieter De Prins, dan Emiel Verschueren en als laatste August Lauwers. Zonder aan de twee anderen iets te kort te doen, heb ik aan August Lauwers de beste herinneringen. Die viel niet alleen op door zijn werkkracht maar ook door zijn totale inzet, in dienst van de ganse Leestse bevolking ongeacht politieke kleur. Blek of Sus, iedereen was welkom bij hem. Hij had de moed en de ambitie om van Leest een mooie gemeente te maken. Met een minimum aan mogelijkheden heeft hij er het maximum uitgehaald. Dan volgde in 1977 de fusie met Mechelen. Met vijf veldwachters werden we bij het Mechels politiekorps ingelijfd. We werden er goed opgevangen. Terugblikkend op mijn loopbaan mag ik stellen dat ik een goede tijd heb gehad. Steeds een goede samenwerking met de overheid en een, op enkele uitzonderingen na, goede bevolking. Alhoewel men het als enig politieman op een gemeente, soms wel zeer moeilijk heeft. Automatisch wordt men dagelijks geconfronteerd met het wel en wee van de inwoners. Soms met de meest tragische, doch ik heb mij voorgenomen enkel de meest plezierige te onthouden. Zo kreeg ik op een bepaalde dag een vrouw bij mij die haar beklag kwam maken over het wangedrag van haar echtgenoot. Deze sloeg haar, gaf haar geen geld en zo meer. Ondanks alles vernam ik dat ze nog steeds op hem verliefd was. Na haar jeremiade te hebben aanhoord, kon ik haar laten plaats nemen op een stoel. Met de belofte een tas koffie voor haar te laten klaarmaken, kon ik mij even verwijderen en kon ongezien een buurman vragen om haar echtgenoot naar mij te laten komen. Terwijl ze haar koffie opdronk leek ze volledig gekalmeerd. Toen ging de bel, ik opende de deur en wat een toeval, daar stond haar echtgenoot. Ik bereidde hem op de nakende confrontatie voor, doch toen ze elkaar zagen brak de hel los. Ik kon, buiten mijn verwachting, de gemoederen bedaren, ze spraken met mekaar en enkele minuten later vielen ze in elkaars armen. Hij met de belofte nooit meer te drinken en zij zou steeds tijdig het eten klaarmaken. Het mooiste was hun vertrek, zij was te voet gekomen, hij per fiets. Hij nam zijn vrouwtje in zijn armen, plaatste haar vooraan op zijn fiets en zo zijn ze samen naar huis gereden. Ik heb haar nooit meer over de vloer gekregen met klachten over haar man... Zo kan ik nog tientallen herinneringen ophalen...”
Vic en Leonore kregen drie kinderen : Marcel (°23/8/48), Yvonne (°1950) en Rudi (°1954).
Bij Koninklijk Besluit van 15 mei 1985 ontving Victor de Zilveren Palm in de Kroonorde. Na de fusie kreeg hij de graad van politie-inspecteur en in 1987 ging hij metpensioen na 35 jaar dienst.
Victor Van Hoof overleed te Leest op 26 november 1998.
Hoofdcommissaris en Korpschef F. Buelens schreef in zijn rouwbetuiging :“Bij de fusie van gemeenten in 1977 was hij blij dat hij in “zijn gemeente” en bij “zijn mensen” mocht blijven. Alzo behield hij als inspecteur een grote zelfstandigheid, ver weg van dat grote politiekorps. Tien jaar lang hebben wij met Victor samengewerkt en hem leren kennen en waarderen als een verdienstelijk en integer politieman, zowel naar zijn collega’s als naar de bevolking toe. Ook al is Victor Van Hoof nu gestorven, hij blijft steeds in onze gedachten.”
Op zijn bidprentje stonden deze representatieve lijnen : “...Bescheiden, minzaam en rechtvaardig, zo hebben we je altijd gekend. Steeds klaar met raad en daad en immer bezorgd voor je kinderen en kleinkinderen...”
Foto’s : -Victor Van Hoof aan het begin van zijn functie naast zijn echtgenote en Duitse herdershond Mirra. -De garde, in galakleding, ter gelegenheid van het eeuwfeest van Stanne Van Den Broeck. -Tijdens een etentje met echtgenote Maria ‘Leonore’ Mees. -De garde en zijn vrouw aan hun chalet in camping Westende. -Naast Westende was Benidorm hun geliefkoosde vakantieplek.
1987 – 3 april : Gouden Bruiloft Jan Fierens-Marie Christiaens. (Foto’s onderaan)
‘De Band’ van april 1987 :
“We zijn er toch goed gekomen en we zitten hier ‘neig’ gerust !”
Jan Fierens en Maria Cristiaens 50 jaar getrouwd
“Ze wonen vanachter in de Winkelstraat. Op 3 april vieren ze hun jubilee : Janneken en Mieken zeggen ze al schertsend.
Jan komt eerst aan het woord. Ik ben als meubelmaker vanaf mijn 14 jaar gaan werken in Mechelen, tien jaar lang. Op 11 februari 1937 ben ik dan begonnen bij de NV Zeekanaal, de Maritiem in Brussel. Ik ben er 40 jaar gebleven, tot ik er 10 jaar geleden op pensioen ging. Ik heb er gewerkt in de onderhoudsdienst, meestal in de depots in Brussel maar ook aan de verschillende sluizen.
Zijn legerdienst heeft Jan gedaan met de klas van ’t jaar ’33 en dan nog 2 mobilisaties en de oorlog in ’40.
“ ’t Is erg,” zegt Marieken, “nog niet lang getrouwd en uw man zo naar de oorlog zien vertrekken…” Waarop Jan gevat antwoordt : “ ’t Ergste is als hij niet zou terugkomen.”
Jan lag in ’40 juist 14 dagen in Munsterbilzen als de oorlog uitbrak. Hij was bij de zware spoorartillerie : grote kanonnen op de trein. Als ze er toegekomen waren had hun kommandant de parochiezaal aangeslagen. Daarop had de pastoor ’s zondags in alle missen gepreekt : “Ouders, let op uw dochters, de duivels zijn in ’t dorp !” Gevolg was dat als ge in een café binnen ging, iedereen ineens opstapte. Met hun trein zijn ze dan bij het uitbreken van de oorlog teruggetrokken over Muizen naar Gent. Daarna is hij dan in Antwerpen gesukkeld. Daar zat hij met nog enkele soldaten en nog steeds in uniform in een café een pint te drinken als de Duitse Feldpolizei hem eruit kwam halen. Toch zag Jan kans naar boven te vluchten in die café, hij heeft daar dan een nacht geslapen, ’s anderendaags is hij zich bij de coiffeur gaan laten scheren en wassen, heeft een burgerskostuum aangetrokken en was na 8 dagen oorlog al terug thuis.
Maanden erna ontving hij zelfs een bericht van het Belgische Rode Kruis dat hij krijgsgevangen gemaakt was en dat hij in goede gezondheid gezien was in Antwerpen.
Jan heeft zijn Marieken leren kennen in 1932 in Hombeek als het Forum opengegaan is : volk dat er was, veel te veel volk om er te kunnen dansen en wat doet ge dan…Hun dochter Lisette is geboren in ’38. Ze is getrouwd met Fons Polspoel. Ze hebben 4 kleinkinderen en ook al twee achterkleinkinderen.
Ze hebben eerst in Vilvoorde gewoond en dan op de Pikkerie in Hombeek; daar was het plezant wonen en goeie geburen, iedereen hielp er iedereen.
In 1946 hebben ze dan hun huis gebouwd in de Winkelstraat 32, waar ze nu nog altijd wonen.
Marieke heeft geleefd zoals zoveel van onze moeders geleefd hebben.
Als we haar vragen wat ze gedaan heeft antwoordt ze groots in alle eenvoud : “Ik heb het huishouden gedaan, ik heb de hof bewerkt en ik heb voor een ander gewerkt, voor niets, om de mensen te gaan helpen.”
“Twee jaar heb ik de moeder van mijn man verzorgd; mijn eigen moeder heeft hier tien jaar gewoond, 9 jaar daarvan heeft ze niet meer kunnen spreken door een ‘attak’; negen jaar heb ik mijn schoonzuster opgepast en nu ook mijn schoonbroer, die naast de deur woont. Die man is 85 jaar, ik maak dagelijks zijn eten klaar en ga er kuisen.”
Wanneer wij hen tot slot vragen wat ze zo allemaal tegengekomen zijn zegt Marieke met wijsheid en humor en grote genegenheid : “Ik heb u gepakt, hé Jan, voor uw geld en gij mij voor mijn schoonheid en wij zijn alletwee bedrogen uitgekomen !”
“Maar,” zegt Jan daarop, “wij hebben het toch ‘alt’ plezant gehad. Wij zijn er goed gekomen en wij zitten hier toch ‘neig’ gerust !”
Mochten ze nog lange jaren zo gelukkig zijn !!! Karel.”
Jan Fierens was te Leest geboren op 27 maart 1912 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten, te Mechelen op 9 april 2001. Maria ‘Marieke’ Christiaens was te Hombeek geboren op 11 februari 1914 en zij overleed te Mechelen op 8 augustus 2000.
1987 – 4 april : Bonte Avond in de Stedelijke Basisschool Leest De leerlingen van de 5de en de 6de klas vergastten de toeschouwers op een originele Bonte Avond die opgedeeld was in twee delen.
Deel 1 : opvoering van het toneelstuk ‘De Vikingen komen !!!’ Met in de rolbezetting : -Broeder Jacobus : Koen Beullens -Pieter De Rijcke : Geert Gobien -Soldaat Langmes : Filip Van den Sande -Boer Steven : Steve Sollie -Houthakker Geert : Geert Leemans -Boer Dokus : Steven De Wit -Boer Kristiaan : Kris Van Praet -Huisvrouw Petra : Evy Van Praet
De Vikingen : -Sven : Gert Verbeeck -Bjorn, stuurman : Dirk Verbeeck -Lars : Serge Spoelders -Erik : Jurgen Fonteyn -Thor : Stan Gobien
Edelen : -Keizer Karel de Grote : Tom De Rooster -Ridder Elegast : Hans De Bondt
Belichting : Rust Roest – Leest. Pianobegeleiding : Frederik Libbrecht
Deel 2 : 1.Voordracht : ‘Het Toverstokje’ (A.M.G. Schmidt) : Steven De Wit en Kris Van Praet. 2.’Lucky Luke, de schrik van het Wilde Westen’ : Wim Keuleers. 3.Voordracht : ‘Iedereen heeft een staart’ (A.M.G.Schmidt) : Johnny Liekens. 4.Strangers ‘De Warrekvra’ : Gert en Dirk Verbeeck, Kris Van Praet, Koen Beullens. 5.Voordracht : ‘Wat is dat, Mw. Van Gelder…?’ (A.M.G. Schmidt) : Evy Van Praet, Frederik Libbrecht. 6.Strangers : ‘Bij de Rijkswacht’, Tom De Rooster, Iwan Van Beveren, Geert Leemans en Serge Spoelders. 7.Voordracht : ‘Meester Van Zoeten’ (A.M.G.Schmidt) : Dirk Verbeeck en Gert Verbeeck. 8.Pianospel door Frederik Libbrecht. 9.Toneel : ‘Karel ende Elegast’, middeleeuwse sage. Vertelster : Evy Van Praet, Keizer Karel : Tom De Rooster, Elegast : Hans De Bondt. 10. Strangers : ‘Chop Soy !’ Steven De Wit, Steve Sollie, Gunter Verbruggen en Filip Van den Sande. 11. Belgisch kampioenschap paardendressuur : -Stany Van Paesschen : G. Verbruggen -Ferdy Tyteca : Iwan Van Beveren -Erik Wauters : Werner Daelemans o.l.v. stalmeester Geert Leemans. (Folder)
1987 – 5 april :Algemene Vergadering K.V.L.V. (‘DB’, maart ’87) Ledenvergadering met verloting Lourdesreis.
1987 – Zondag 5 april :Paasfeest K.V.G.-Zennevallei
“De extreme kou, verpakt in huiverigwekkende windvlagen, hebben we nu wel definitief achter ons gelaten en met een temperatuur die twijfelt tussen water en ijs en de traagdruppelende sneeuwvlekken op de daken, keren we ons, aarzelend nog, naar de lente toe. Nu komt de tijd om de schade op te meten : een scheefgevroren tuinmuur, twee al te kort geknipte rozelaars die net goed zijn voor het vuur en onder je linkerschouderblad de eerste pijnlijke verschijnselen van een traumatisch eruma.
Maar als straks de eerste koele zonnestreling over je winterhuid speelt, dan kruipt die muur vanzelf weer recht, op de plaats van je rozelaars zaai ik voor jou een bos witte madelieven en die reuma…ach kom, met vaardige vingertoppen valt ook daar wel aan te verhelpen.
Wat ? Paasfeest K.V.G.-Zennevallei. Wanneer ? Zondag 5 april 1987. Waar ? Parochiezaal Heffen. Centen ? Groot : 100 fr., klein : 50 fr. Inschrijven ? Ten laatste op 1 april bij het bestuur. Programma ? Denderend, smakelijk, gek en boeiend. Tot dan !” (Brief aan de leden van februari 1987)
Foto's :(Verzameling Lisette Polspoel-Fierens) -Huwelijksfoto van Jan Fierens en Marieke Christiaens. -Jan en Marieke tijdens hun jubilee. -De buren uit de Winkelstraat hadden hun best gedaan. -Tien jaar later vierden ze hun diamanten bruiloft. Intussen zijn de coniferen weggesnoeid.
1987 – Zondag 22 maart : Pensenkermis en Volksdans Respectievelijk om 15 en 17 uur in de parochiezaal te Leest. Organisatie : Aspi’s van chiro Leest. Er waren ook vlaaien te verkrijgen. (Folder)
1987 – Donderdag 26 maart : Voorstelling Landelijke Gilde :
‘Over dorpen met stadsmanieren’. “De voorstelling gebeurt aan de hand van vrij recent kaartmateriaal en een onderzoek van de gewestplannen naar grondgebruik en grondbestemming. Reacties en discussies zijn mogelijk.” (“Parochieblad”, 19/3)
1987 – 27 maart : Overlijden Simonne Nuytkens
“Getrouwd in oktober 1956 met Rik Kestens uit Ramsdonk en wonende in de Dorpstraat nr. 30.
Simonne, dochter van Gust Nuytkens, de dorpsfiguur met brommer en sigaar, maar die vorig jaar in september, vrij plots is overleden.
Op dat ogenblik was Simonne reeds aan ’t sukkelen met de gezondheid, zodanig dat zij zelfs de uitvaartdienst van haar vader niet heeft kunnen bijwonen. Zij vertoefde toen reeds in de kliniek. Gelukkig kon zij naar huis terugkeren. Dat bleek echter maar voor korte tijd. Zij scheen wel beter te weten en te voelen dat de toekomst voor haar niet was weggelegd of voorbehouden. Nochtans heel moedig, zonder klagen, heeft zij die lotsbeschikking aanvaard, vooral omdat zij wist dat de gewone levenszorgen in familieverband werden opgevangen. Dat feit bezorgde haar, spijts haar ongeneeslijke ziekte, een grote geruststelling.
Simonne was voorheen geregeld te zien bij de bushalte, vooraan in de Kouter, om een paar keer in de week oude mensen in het Mechelse wat dienst of gezelschap te bewijzen. Wist zij, mogelijk vanuit die ontmoeting, wat het leven met ziekte of ‘den ouden dag’ betekende. Zij heeft in ieder geval in grote berusting haar levenslot –haar vroegtijdig heengaan- gedragen en aanvaard.” (‘DB’, mei ’87)
Simonne Nuytkens was te Leest geboren op 14 maart 1933. Haar echtgenoot Hendrik ‘Rik’ Kestens was te Ramsdonk geboren op 21 mei 1934 en overleed te Mechelen op 14 december 2010.
1987 – Zaterdag 28 maart : L.R.V Dansavond : om 20u30 in het parochiehuis. (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – 29 maart : Sportdag Jos Vanroyin het Sportcentrum Leest.
1987 – Maandag 30 maart : Conferentie Davidsfonds Leest
De Leestse afdeling van het Davidsfonds nodigde iedereen uit om 20 uur in het parochiecentrum, Dorpstraat, voor een godsdienstige conferentie met als spreker de priester Hugo Vandekerkhof. Onderwerp : christelijk geloof en geestelijke gezondheid.
“We treffen in deze wereld noch het volmaakte geloof, noch de perfecte geestelijke gezondheid aan. Soms heeft men de indruk dat het geloof oorzaak is van vervreemding en de mens geestelijk doet desintegreren. Is het geloof een bedreiging ? Mag men het beschouwen als een geneesmiddel ? Zijn er psychologische vereisten voor een volwassen geloof. Toegang gratis.” (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – Aprilnummer ‘De Band’ : Chiro Nieuws
“Na een drukke periode eindelijk weer 5 minuten tijd om de pen ter hand te nemen.
Het jaarlijks chirobal is weer achter de rug. De opkomst was weliswaar minder talrijk dan vorige jaren, maar we waren toch verheugd dat we deze keer meer chiro-ouders mochten begroeten. Een geslaagde avond was het in elk geval, en de deuren werden pas gesloten bij het krieken van de dag.
Daar weinigen van de leiding die dag hun bed hebben gezien, namen de Aspi’s ’s anderendaags de leidingstaak over, waarvoor ze terecht een pluim en een dank-u-welletje verdienen.
Intussen hebben we onze handen alweer vol aan de voorbereidingen van ‘Posse-Leest’ en…voor het bivak te Meerle, waaraan we met de leidingsploeg een vol weekend zullen knutselen.
Ook de bivakplaats voor 1988 staat reeds vast. Omdat dat ons jubileumjaar is trekken we wat verder dan gewoonlijk nl. naar het mooie Maredsous in de Ardennen.
Hoogtepunt van het chiro-jaar wordt traditiegetrouw Posse-Leest, waarover we elders nog wel meer vertellen en…als extraatje trekken we er op 27 juni een ganse dag op uit naar Bellewaerde, en dit met de gehele chirobevolking. Hopelijk is ook de zon van de partij.
Verder gaat het chiro-leven z’n gewone gangetje…
Tot dan…de Chiroleiding.”
1987 – Van 1 tot 5 april : Missiewerking en Broederlijk Delen Tot steun van de missies werd een inzameling georganiseerd van kleding, schoenen en bewaarbaar voedsel. Dit alles door eigen inbreng (geen ophaling). Geefgrage mensen konden alles kwijt in een leegstaand lokaal achteraan naast het parochiecentrum “Het Klooster”. (‘DB’, april ’87)
1987 – Donderdag 2 april : K.V.L.V.-Kookles (“Parochieblad”, 26/3) Om 19 uur in het groot chirolokaal. “Rijst kan zowel zoet al hartig zijn’. (‘DB’, april ’87)
1987 – 2 april : Paus op bezoek in Chili – Relaas van Jeanne De Boeck
“Dit is een brief die ik met overgrote vreugde schrijf om vele redenen. Eerst en vooral een zalig Paasfeest. Voor ons zal dit een heerlijk feest zijn dit jaar daar we nog volop voortleven in de sfeer van het Pausbezoek.
Alhoewel de buitenlandse pers niets gedaan heeft dan valse berichten doorsturen kan dit van onze vreugde niets wegnemen. Derde reden : zondag 12 april, palmzondag, worden de 3e en 4e verdiepingen ingehuldigd en daarmee is dan de grote, schone en nuttige bouw af.
Wat van het Pausbezoek ! Onmogelijk te beschrijven wat we hier beleefd hebben. Op 2 april kwam de paus aan van uit Uruguay. Bisschoppen en regering waren er om de H. Vader te ontvangen – 1,5 miljoen mensen langs de wegen – zieken en gebrekkigen waar de Paus steeds naartoe ging. Vandaar naar de Kathedraal en dan in de late avond naar een berg in de stad gelegen en waarop een groot Lieve Vrouwebeeld staat.Van daaruit zegende de Paus Chili en zijn inwoners. De volgende dag vereniging met meer dan 600.000 mensen uit de buitenwijken van Santiago en, in de namiddag in Valparaiso met meer dan 300.000 families.
Volgende dag in de Hogar de Cristo, waar ik uitgenodigd was. Ik heb de Paus toen aangeraakt. Het was zo ontroerend zijn gebed op het graf van Pater Hurtado en zijn bezoek aan de stervenden. In de namiddag naar het park O’Higgins waar de eerste Chileense zalig werd verklaard. Een karmelites die op negentienjarige leeftijd stierf aan tyfus, maar slechts 6 maand als kloosterzuster had geleefd : Zr Teresa de los Andes.
In die namiddag gebeurde het dat enkele communisten alles op stelten zetten, met voorbedachte redenen georganiseerd en daar waar de buitenlandse pers was opgesteld.
Het was een beetje erg maar de Paus, die alles merkte, deed voort alsof er niets was. Gelukkig werd alles door de ordediensten gekalmeerd.
Een ding is spijtig dat de buitenlandse pers alleen dit voorval doorseinde naar hun land. 1% spijtig voorval – 99% machtige getuigenis van geloof, liefde voor de Paus en de Kerk.
Op 4 april ’s avonds kwam de Paus naar Conception, na een reis naar Punta Arenas –uiterste stad in ’t Zuiden waar hij, samen met de Chilenen en de Argentijnen de vrede vierde tussen de twee landen waarvan hij de tussenkomst had gehad na zes jaar onderhandelen. Dan in Puerto Montt, waar de Paus als ‘Kapitein’ in een boot vaarde en dan de mis opdroeg aan de ‘Costanera’ van de zee.
Ik mocht met 18 kinderen tussen 8 en 10 jaar op de vlieghaven de Paus gaan verwelkomen. Daar hebben mijn kinderen hem de hand gegeven. Ze trilden van emotie. Ik had juist een kindje dat die dag jarig was. Ze had hem tweemaal aangeraakt. Ze was zo gelukkig !
De volgende zondag vertrokken we te voet, om 4 uur in de morgen, naar de plaats waar de Paus de mis ging opdragen met de werklieden. We waren met 27 van de Hogar, al onze grotere meisjes en enkele tantes. Om 9 uur begon de mis. We moesten dus rechtstaan tot na de mis – 12 uur en dan 1 uur terug te voet. Het was precies of we er maar een paar uur geweest waren. Meer dan 300.000 mensen, zonder duwen in en uit, zonder lawaai maar zeer gelukkig en enthousiast. 100.000 mensen langs de wegen. Een prachtige mis. Diepe bezinning.
Vandaar ging de Paus naar de Indiaanse stammen in Temuco, dan naar het Noorden. Overal was er een ander thema, en overal waren er duizenden mensen op de been.
De uitslag was zeer positief; zelfs de negatieve noot heeft de ogen van de bisschoppen opengedaan. De mensen waren zeer diep onder de indruk. Persoonlijk heeft mij vooral getroffen de manier van bidden van de Paus en de zeer diepe inhoud van zijn toespraken. Heel Chili heeft een zesdaagse retret gedaan. Daar ik drie dagen in Santiago was, kon ik alles volgen op de televisie.
Hier hadden we maanden op voorhand dit pausbezoek voorbereid : aanleren van liederen, radiogesprekken die dan in groep besproken werden, gebeden…Nu gaan we naar de post-periode van het bezoek. Moge het vele vruchten voortbrengen. We hebben weer eens ondervonden hoe vals de mensen zijn en met leugens of halve waarheden heel de wereld op stelten zetten en hoe machteloos we tegenover zulke mensen zijn.
De Paus was zeer tevreden en zei dat hij moeilijk afscheid van Chili kon nemen.
Ik stuur enkele dagbladen mee. Hier waren twee Belgische verslaggevers. Maar alleen de Heer van de Gazet van Antwerpen was de goede. Die andere, die ooit priester was, wou naar geen enkele gebeurtenis gaan en volgde maar op de televisie. Maar toen er troebels waren, kwam hij van achter het scherm weg om gauw wat te gaan filmen. O.L.Heer vergeve hem zoals ook wij hier trachten naar ‘reconsilfacion’.
Wat er nu op 12 april gaat gebeuren schrijf ik in de volgende brief want nu is eindelijk mijn grote wens in vervulling gegaan : de bouw is af ! Bijna drie jaar hebben we gebouwd maar het is schoon. Er zijn nu al 24 zieken. Na Pasen zullen we dus 66 zieken kunnen opnemen.
De polykliniek gaat de naam van Paus Joannes Paulus II krijgen. Dank om naar dit alles te hebben willen luisteren en te hebben gelezen. Ik hoop dat jullie het allemaal goed stellen.
Zeer genegen groeten, J. De Boeck.” (‘DB’, mei ’87)
Noot : de politieke toestand was in die periode in Chili zeer gespannen. De junta, die al 14 jaar aan de macht was, ondervond steeds meer openlijke oppositie. Een openluchtmis met de paus moest door de militairen uit elkaar geslagen worden, omdat anti-Pinochetdemonstranten hun kans zagen zich ten overstaan van de wereldpers te manisfesteren.
In 2004 zou Paus Joannes Paulus II de belangrijkste opposant van Pinochet, kardinaal Juan Francisco Fresno Larrain van Santiago, prijzen omwille van zijn evangelische ijver, voorzichtigheid, pastorale zorg en dienstbaarheid aan het Chileense volk en de Kerk.
Mgr. Fresno slaagde er in de oppositie tegen de Chileense dictator op één lijn te krijgen en dat resulteerde in 1985 in een stappenplan op weg naar democratie en in 1988 organiseerde Pinochet, onder druk van de verenigde oppositiepartijen, een volksreferendum wat moest beslissen over zijn politieke lot. Het volk koos tegen hem en verwierp hem als president. Pas twee jaar later zou Pinochet vrije verkiezingen uitschrijven.
(“Kerknet, de website van de kerk in Vlaanderen”26/2/2014)
