1990 – Zaterdag 22 en zondag 23 september : Jaarlijks Groot Mosselfeest – SK Leest A volonté mosselen met fritten of brood aan 300 fr. Ook stoofvlees te verkrijgen aan 200 fr. Kinderen tot 12 jaar aan halve prijs. Dit alles in de Chalet aan de Zennebrug. (Folder onderaan)
1990 – Zaterdag 29 september : Avond Havenrondvaart “Flandria by night” Ter vervanging van het teerfeest richtte KVG Zennevallei een “Avond Havenrondvaart Flandria by night” in. Kostprijs : 1.000 fr voor volwassenen, 800 frank voor kinderen. Men vertrok aan Hombeek kerk om 17u30, aan Leest kerk om 17u45 en aan Heffen kerk om 18 uur. (Folder)
1990 – 29 september : Start 7de Monster Kaarttornooi van SK Leest. Die dag ging de eerste kaartdag van het 7de Monster Tornooi van de Supportersclub van SK Leest door in het Sportcentrum, Dorpstraat te Leest. Met een totaal van 750.000 frank aan prijzen waarvan de 4 eerste avonden 125.000 frank en de laatste avond een superpot van 250.000 frank.
1990 – 29 september : Eetavond – ten voordele van de renovatie van het Parochiehuis In de parochiezaal met “groenten uit de streek”. Inschrijvingsformulieren dienden bezorgd aan : René Bernaerts, Agnes Keulemans-Leys, Frans Lauwers, Emiel Peeters, Paul Peeters, Alfons Verbruggen en Jozef Vloeberghen uit de Kloosterhoeveweg. (PB, 20/9)
1990 – Zaterdag 29 september : K.F.St.-Cecilia Leest trad op te Hombeek Dit naar aanleiding van de ‘Hombeekse Ceciliafeesten’ in de feesttent aan lokaal “ ’t Swaentje ” Boomkensstraat. (Omzendbrief van 19/9)
1990 – Zondag 30 september : Fietstocht K.V.L.V. en L.G. Samenkomst aan Emiel Van Praet, hoek Juniorslaan om 13.45 u. (PB, 27/9)
1990 – 1 oktober : Nieuwe postnummers voor Hombeek en Leest Hombeek en Leest kregen het nieuwe postnummer 2811 ter vervanging van het oude 2930. (KH)
1990 – Vrijdag 5 oktober : Mosselavond LRV Leest Van 18 tot 22 uur in de parochiezaal te Leest.Mosselen+brood : 300 frank. Kindermenu : 200 frank, stoofvlees+brood : 250 frank.
1990 – 6 en 7 oktober : Tweedaagse reis van Landelijke Gilde naar Zwarte Woud. Wegens boekingsmoeilijkheden in het hotel ging deze reis dit weekend door. Verblijf in hotel Talblick – Baiersbronn. Reissom : 3.500 frank. (PB, 30/8)
1990 – 6 en 7 oktober : 18de Cross-Weekend Chiro-Vevoc (Foto onderaan) Voor de cross kwam dit jaar 750 sportievelingen opdagen, iets minder dan anders. Het miezerige weer zal wel de reden geweest zijn. Burgemeester Jos Vanroy reikte drie trofeeën van de stad uit : aan Willy Van Win (winnaar van de 5 km stratenloop), Chris Cornelis (eerste vrouw) en Filip Goovaerts (winnaar van de 10 km stratenloop). De beker van minister Van den Brande ging naar Carlo Hughe die de 15 km stratenloop won.
UITSLAGEN :
Stratenloop 5 km : 1.Willy Van Win, 2.Alfred Peeters, 3.Clement Heemans.
Dames : 1.Chris Cornelis, 2.Renilde De Schutter, 3.Griet Soors.
Stratenloop 10 km : 1.Filip Goovaerts, 2.Wim Verhoeven, 3.Hugo Van Praet.
Stratenloop 15 km : 1.Carlo Hughe, 2.Bart Piessens, 3.Alfons Schelfhout. Hier ging een speciale prijs naar de enige deelneemster : Van Hoorebeeck.
Cross Microben : 1.Joris Seghers, 2.Tom Clerbout. Het groepsklassement ging naar Chiro Heffen.
Meisjes : 1.Lien Peeters, Cindy Verstrepen, 3. Kelly Jacobs.
1.Hans Janssens, 2.Johan Melotte, 3.Bevers Kevin. Het groepsklassement ging naar Chiro Hombeek.
Meisjes : 1.Kelly Van Wemmel, 2. Lincey Clerbout, 3. Kristien Van Win.
Cross Miniemen : 1.Tom Leboda, 2.Jan De Hoor, 3.Helmut Hackenjos. Ook hier won Chiro Hombeek het klassement.
Cross Junioren-Senioren : 1.Marc Beuckelaers, 2.Johan Goovaerts, 3.Luc Van Campenhout.
Meisjes : 1.Carine Buelens, 2.Gerda De Ridder, 3.Kathy Van Lint.
Veteranen : 1.Jos Van den Bossche, 2.Luc Clerbou, 3.Wim Verhoeven.
Dames : 1.Anita Van Praet, 2.Renilde De Schutter, 3.Monique Van Zaelen. (GvA, 8/10)
1990 – Zaterdag 13 oktober : Jaarlijkse statutaire vergadering Ziekenfonds De Voorzorg In het chalet S.K. Leest , Grote Bleukens.
1990 – Zondag 14 oktober : Nieuw succes voor Leestse fanfare te Heist-op-den-Berg 4de Internationale Concertwedstrijd in de zaal ‘De Zwaan’, Stationsstraat 53. “De fanfare gaf een prachtige uitvoering ten beste van ‘Canadian Impressions’ van Jan Segers. We werden met glans Internatonaal Kampioen met 95%. Jammer dat Gust dit niet heeft mogen meemaken.” (’T en T’, november ’90)
Het Nieuwsblad (16 oktober) : Fanfare Leest wint concertwedstrijd.
“HEIST-OP-DEN-BERG – De koninklijke fafare Sint-Cecilia uit Leest heeft de internationale concertwedstrijd in Heist-op-den-Berg gewonnen. De wedstrijd wordt om de twee jaar georganizeerd door de kon.fanfare Moed en Volharding en krijgt telkens echte topkorpsen op het podium. Ook nu weer werd door de deelnemers een hoog niveau gehaald. De strenge normen gehanteerd door Werner Van Cleemput, Jan Segers en Nico Neyens tillen de wedstrijd op een hoog peil. Dat brengt ook mee dat kwalitatief betere korpsen inschrijven. Voor de eerste maal kregen de organisatoren af te rekenen met belangrijke forfaits. Enkele Nederlandse topkorpsen stuurden in laatste instantie hun kat. De hoogste score in alle reeksen werd gehaald door de kon.fanf. Sint-Cecilia uit Leest die 95% van de punten bij elkaar speelde. Deze fanfare sleepte ook de Fedekamtrofee in de wacht. (...)” (Toeters en Trompetten, nov.,1990)
Bijgevoegd : -De folder van het S.K.-Mosselfeest. -De eerste drie in de 15 km voor heren worden gefeliciteerd door de burgemeester. (Foto : Eddy Van Ranst, GvA)
1990 – 1 september : Jaarlijks reis KWB naar Voerstreek Vertrek om 7 uur in Leest-Dorp, rond 23u30 terug in Leest. Prijs : 950 fr per persoon (inbegrepen : busreis, bezoek mergelgrotten te Kanne, middagmaal in de Voerstreek, avondmaal te Zichem, alle gidsen en drinkgeld chauffeur). (Folder)
1990 – 1 september : “Doetsje Rock” in de Sporthal van Leest Met The Violets, The Samantha Brothers en De Kreuners. Kaarten : in voorverkoop 150 frank, aan de kassa : 200 frank. (Bron : een ticket van het evenement)
1990 – 2 september : Wandelzoektocht B.G.J.G.
1990 – 8 september : Serenade huwelijk Maggy en Roland Roland werd meteen welkom geheten als nieuwe bariton. (’T en T’, november ’90)
1990 – Woensdag 12 september : “Beter Bewegen” met K.V.L.V. “Wij hernemen de turnlessen in de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest. Aanvang 19.30 u. (tot 20.30 u.) (PB, 30/8)
1990 – Vrijdag 14 september : Fietstrip K.V.L.V. Samenkomst in de Juniorslaan, hoek Blaasveldstraat. Info : Alice De Prins-Verbeeck. (PB, 13/9)
1990 – 14, 15 en 16 september : 18de Ceciliafeesten(Foto onderaan) Feestleider Jef Lauwers nam de gelegenheid van de openingsceremonie te baat om te verhopen dat het ministerie zijn belofte gestand zal doen wat de financiële inbreng betreft. “Slechts in dat geval kunnen we deze jarenlange traditie voortzetten”, vertelde hij. Traditioneel werd op vrijdag van start gegaan met de kaartavond in de grote zaal van het parochiecomplex. 69 kaarttafels streden voor de prijzenpot van 60.000 frank. De eerste drie in de uitslag : 1. A.Gillis, 2. L.Teughels, 3. Schellemans (Leest). Diezelfde avond had er, vanaf 20 uur, een “Space Party” plaats in de grote feesttent. Op zaterdag was er vanaf 14 uur voor het eerst een internationale wedstrijd voor trommelkorpsen. Daar namen 7 korpsen aan deel. In de lagere sectie werd de eerste plaats toegekend aan drumbard Philharmonie uit Sittard (Nederland). In de middensectie trommelde de drumband van de koninklijke fanfare “De Eendracht” uit Westrode zich primus en in de hogere sectie ging de eer naar “Deugd en Vlijt” uit Willebroek, gevolgd door ‘Sint-Gertrudis’ uit Nederland en ‘Sint-Cornelis’ uit Schin-Op-Geul eveneens uit Nederland. Jan Seghers zat de jury voor en werd in die opdracht geassisteerd door de h. Violet uit Nederland en Karel De Wolf van het Leuvense Lemmensinstituut. In de feestbrochure was er ook sprake van J. Vanossenbruggen, Argo Penné en Erik Buyle. Om 19 uur ging in de feesttent een gastronomische Noordzee-Eetavond door met aangepaste muziek. Het hoogtepunt van deze Ceciliafeesten was de muziekwedstrijd waaraan zes Nederlandse en drie Belgische korpsen deelnamen. Na de proclamatie was er nog een instuif als sluitstuk van deze feesten. (GvA van 11 en 17/9 en de feestbrochure van de fanfare)
In ’T en T’ van november dat jaar opperde Diane Lammens : ‘de huidige formule is versleten; er wordt uitgekeken naar een nieuwe accommodatie.’
In de Feestbrochure van deze 18de Internationale Concertwedstrijd stuitten we op :
Een brok geschiedenis.
“De I.C.W. 1990 van Mechelen-Leest is aan zijn 18e uitgave toe. Ze is stilaan uitgegroeid tot de grootste periodieke internationale muziekwedstrijd van België. Ter gelegeheid van het 50-jarig bestaan, richtte men in mei 1949 een grote nationale muziekwedstrijd in waaraan niet minder dan 39 korpsen deelnamen. Vanaf 1959 werd, onder impuls van de heer Pol Piessens, internationale contacten gezocht met buitenlandse organisaties en korpsen. In mei 1972 startte men dan definitief met de Ceciliafeesten en de I.C.W. Ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van de Leestse fanfare traden 45 van de 117 inschrijvingen aan op de 4de internationale stapmars en showwedstrijd. De Britse, Nederlandse en Belgische korpsen lieten zich van hun beste kant zien. Het optreden van de showband ‘The Derby Serenades’ uit Groot Brittanië roept nu nog altijd prachtige herinneringen op. Door het groot enthousiasme en het aanwezige organisatietalent werd in mei 1975 voor het eerst met het Europees Kampioenschap voor Brassbands georganiseerd, zeven Britse bands, één Deense en één Belgische band werden gejureerd door gereputeerde muziekkenners als G. Follmann (B), G. Beckingham (GB), A. Haberling (ZW) en H. Van Lijnschoten (NL). Eind juni 1976 werden de Ceciliafeesten en de I.C.W. een voltreffer met het Europees Kampioenschap voor Harmonieën en Fanfares. Op 4 juni 1978 zorgde men weeral voor een primeur en werd het Belgisch Kampioenschap georganiseerd in samenwerking met het Muziekverbond van België. Een 25-tal korpsen traden op 24, 25 en 26 mei 1979 aan op de Jubileumwedstrijd. Het 80-jarig bestaan van de Leestse fanfare was een enorme meevaller. Vooral van Nederlandse zijde kregen de Belgische korpsen duchter verweer. Stilaan kreeg de I.C.W. meer en meer internationale faam. Zelfs korpsen uit het Oostblok en Zuid Europa namen deel…”
1990 – Dinsdag 18 september : Info-avond “Woonbeleid in Leest” van C.S.C. Leest. Deze avond vond plaats in het refter van de Stedelijke Basisschool. Geert Bervoets, schepen van de stad Mechelen en tevens voorzitter van ‘De Kleine Landeigendom’ gaf een voorstelling van de nieuwe wijk die zal aangelegd worden achter de Vinkstraat en waarvan de voorbereidingen reeds volop aan gang waren. Jos Nys, voorzitter van de ‘Mechelse Goedkope Woning’ sprak over ‘Planning woningbouw Leest’. (Folder die was ondertekend door de voorzitter CSC Daniel Nuytkens, SP-raadslid Ivan De Borger en SP-raadslid Jef Vloeberghen.)
1990 – Zaterdag 22 september : Korneel vierde 10-jarig bestaan. (Foto onderaan) Volkskunstgroep Korneel vierde zijn tiende verjaardag. Om 16u30 werd een Eucharistieviering opgedragen in de Leestse parochiekerk, gevolgd door een Vlaamse kermis met kinderanimatie en volksspelen. Doorlopend was er een Breugheliaans festijn in de Vrije Basisschool. (PB, 20/9)
“Door jarenlange medewerking aan het Folklorefestival groeide bij de bevolking van Leest de wens om een eigen volkskunstgroep op te richten. In 1980 stak men van wal met dansgroep Korneel, genoemd naar de Leestse patroonheilige. De dansgroep sloot van bij de oprichting aan bij de overkoepelende Vlaamse Volkskunstbeweging. Het aantal leden steeg pijlsnel en spoedig werd de kaap van de 100 overschreden. Vandaag is de dansgroep onderverdeeld in 5 groepen volgens leeftijd. Daarnaast zijn er speciale groepen voor vendelen, kantklossen en muziek. VVKB Korneel heeft inmiddels al heel wat optredens op zijn actief in binnen- en buitenland. De groep verleent nog altijd zijn medewerking aan het Folklorefestival en is ook een trouwe deelnemer van de Europeades voor Europese Volkscultuur. Een greep uit het palmares. In 1988 waren ze op de Europeade in Antwerpen, in 1989 op die van Libourne en nog in 1989 gaf Korneel een optreden tijdens de historische evocatie van het beleg van Ieper. Dit jaar waren ze op de Europeade in Valodolid en bij het oogstfeest in Dendermonde. Van in het prille begin stonden er ook een aantal manifestaties op het programma. In ’82 trad Korneel met een eigen creatie op bij de onthulling van het herinneringsbeeld van Louis Neefs ‘Klokken in de wind’.” (GvA, 21/9)
Foto’s -De Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia Leest. (foto : GvA 13/9) -Dansgroep Korneel danst al tien jaar.
1990 – 11 en 12 augustus : Oogstfeest Organisatie van Landelijke Gilde, K.V.L.V., Landelijke Rijvereniging en Groene Kring. Het feest startte met een kaartavond op zaterdag bij Constant Van den Sande. Op zondag ging het feest door op twee bedrijven bij Constant en Francois Van den Sande in de Grote Heide te Leest. Om 11 uur begon het feest met een eucharistieviering opgeluisterd door het zangkoor, daarna was er doorlopend eetgelegenheid met barbecue, gevolgd door tal van attracties zoals het inhalen van de oogst met paard en kar, dorsen zoals in de tijd van toen, schattenjacht voor de kinderen, worstkappen, paardenzegening, koordvlechten...
Het programma zoals het op de folder stond vermeld : Op het bedrijf van Stan Van den Sande -11 uur : eucharistieviering opgeluisterd door het zangkoor. -12 uur : doorlopend eetgelegenheid met barbecue. -14.30 u. : inhalen van de oogst met paard en kar. -15 uur : dorsen zoals in de tijd van toen. -16 uur : schattenjacht voor de kinderen. -18 uur : worstkappen en tweede schattenjacht. -19 uur : uitslag prijsvraag. -20 uur : gezellig samenzijn.
Op het bedrijf van Swa Van den Sande -14 uur : paardenzegening, gevolgd door een optreden van de Leestse Rijvereniging en doorlopend tentoonstelling nieuw landbouwmateriaal. -15 uur : kinderanimatie : vissen. -17 uur : koordvlechten.
Op de barbecue was er keuze uit twee schotels : -Schotel 1 : 1 varkenskotelet, 2 worsten, groenten, saus en brood : 250 fr. -Schotel 2 : 1 saté, 2 worsten, groenten, saus en brood : 250 fr. -Kinderschotel : 150 fr. Verder ook taart en koffie (60 fr.), pannenkoek en koffie (60 fr.), hamburger uit het vuistje (50 fr.), ijskreem per bol (10 fr.) en rijstpap (50 fr.) Ook de dranken waren aan democratische prijzen.
…Het programma was zo ruim dat elkeen aan zijn trekken kon komen. Aan belangstelling was er zeker geen gebrek. Men kon werkelijk op de koppen lopen op dit feest dat om de twee jaar georganiseerd wordt en dat thans aan zijn zevende uitgave toe was. Een speciale attractie was zeker het dorsen, dat gedemonstreerd werd in klassieke boerenkledij met blauw werkpak, rode bolletjes zakdoek en pet. Een panne aan de dorsmolen zorgde wel voor enige vertraging maar dat kon de pret en de belangstelling niet bederven. Het was bij de heersende hitte alvast geen te onderschatten karwei. De Landelijke Gilde en de KVLV van Leest kunnen trots zijn op hun oogstfeest, dat ook dit jaar over gans de lijn een enorm succes kende.” (GvA, 16/8)
1990 – Zondag 12 augustus : Jaarlijkse visprijskamp K.F.St.-Cecilia. Te Humbeek, Reigerslaan om 14 uur.
Uitslag : 1.Vloebergh Jan 2.Vloebergh Bart 3.Peeters Gunter 4.Peeters Ilse 5.Gieselink Gerhard 6.Vlemincx Lieve 7.Verschueren Katrien 8.Verschueren Elke 9.Verschueren Wouter 10.Moons Linda. (’T en T’ november ’90)
1990 – 15 augustus : S.K. Leest en Muizen tornooiwinnaars In de A-reeks op het tornooi van V.V. Leest om de beker Huysmans kwamen de twee Leestse ploegen in de finale uit. S.K. domineerde tijdens de eerste helft en wist twee flaters in de verdediging af te straffen. Kris Goossens benutte een strafschop en Jean Lumuanganu scoorde op de valreep van de eerste helft. Tijdens de tweede helft werd Dirk Van Dam uitgesloten en met tien lukte V.V. in de slotminuten nog de aansluitingstreffer langs Hans Van de Weerd. In de B-reeks haalde Muizen het van Tisselt met 5-2. (GvM, 16/8)
1990 – 16 augustus – Kerk en Leven (PB) : Ons Parochiehuis “Om één en ander in verband te brengen hebben wij voor u, beste lezer, zeer heugelijk nieuws ! Ons Leestse Parochiehuis toont een aantal gelijkenissen met de toren van Pisa. Om een gelijkaardige sluiting te voorkomen wordt daarom het aangename met het nuttige gecombineerd. Mogen wij u dan ook uitnodigen om zaterdag 29 september in ons Parochiehuis een groenteschotel van de streek te proeven als fundering voor de renovatie van ons Parochiehuis.”
1990 – 21 augustus : Met de Landelijke Gilde naar Ciney. De jaarlijkse ééndaagse reis ging dit jaar naar de mooie streek van Ciney met o.a. een bezoek aan de Couvin-Stuwdam te Audeur. Het avondmaal werd genomen in het hotel bij Monique en Eddy Moortgat-Verschueren. Deelnameprijs : 800 frank (maaltijd inbegrepen). Inschrijvingen bij A. Verbruggen, E. Peeters of J. De Smet. (PB, 16/8)
1990 – September – Bij aanvang nieuw voetbalseizoen :
S.K. Leest Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Terrein : Grote Bleukens (Leest Brug) Voorzitter : Jean Van Dam. Secretaris : Jean Apers. Trainer : Yvan Emmerechts. Kern : Boonen Guy, Caluwaert Lucien, Claes Geert, De Smedt Raf, De Vos Jean, Engelen Peter, Goossens Chris, Laevaert Eddy, Lumuanganu Jean, Maeremans Luc, Neutiens Patrick, Rohart Jan, Schiettecatte Rudi, Van Craen Dirk, Van den Broeck Johan, Van Mullem Pascal, Verbruggen Eric en Willems Danny. Aantal jeugdploegen : 1.
V.V. Leest Bij de transfers opteerde het bestuur van V.V. vooral voor degelijke aanvallers. Dirk Van Dam van buur SK was hun kern komen versterken evenals Hans Van de Weerd van Itegem, vorig seizoen provinciaal topschutter en Didier Electeur van Anderlecht. Verder werd geïnvesteerd in voornamelijk jongere elementen, als wissel voor de toekomst : Gordon De Gendt van Kapelle-op-den-Bos, Rudy Moons van Puurs, Patrick Kestens van Ramsdonk en Carl Verheyden van Steenokkerzeel. Stefaan Lauwers werd voor een jaar overgenomen van Humbeek en ook Ludo Goossens stelde zich opnieuw ter beschikking van zijn team. Op het laatste moment kwam Gemele Lofombo van Bornem zich nog melden en keerde ook de Peruviaan Carlos Reyna Ramos naar VV terug zodat trainer Johnny Defré, die aan het sportieve roer bleef, over een uitgebreide kern beschikte om een goed seizoen te spelen.
Foto’s : -Trainer Ivan Emmerechts en hulptrainer Lucien Beckers tussen de nieuwelingen van S.K. Op een rijtje : Luc Maeremans, Pascal Van Mullem, Johan Van den Broeck, Dirk Van Craen, Danny Willems en Patrick Druel. Jan Rohart ontbreekt op de foto, hij was nog met vakantie. -De ploeg van V.V. Leest.
1990 – 7 juli : Serenade K.F.St.-Cecilia Leest bij het huwelijk van Bart en Ann. Alle muzikanten en ere-leden van de Leestse fanfare waren uitgenodigd om de huwelijksinzegening bij te wonen van Bart Lauwens met Ann Schaerlaeken. Die vond plaats te Kapelle-op-den-Bos in de Sint-Niklaaskerk om 14.00 uur. De K.F.St.-Cecilia bracht om 19.30 uur een serenade in zaal ‘Begijnhof’ te Puurs. (Omzendbrief)
1990 – Zondag 8 juli : Opening tweedehandsschoenwinkel “Nieuw te Leest : opening van tweedehandsschoenwinkel op zondag 8 juli ’90 om 9u “bij Bart den Blokmaker” Dorpstraat 30 Leest. Inkoop van alle oude en versleten schoenen “100 frank ’t paar”. (folder)
1990 – Van 11 tot 21 juli : Bivak Chiromeisjes te Opoeteren. De jongens bivakkeerden op dezelfde plaats maar van 21 tot 31 juli. Zoals andere jaren werd zowel door de meisjes als door de jongens een omhaling gedaan in de gemeente. Alle giften maar vnl. aardappelen, groenten en winkelwaren waren welkom. Leest werd in twee opgedeeld en de meisjes bezochten hun deel van het dorp op 9 juli, de jongens op 20 juli : “Tijdens de omhaling zal er niet meer huis-aan-huis gebeld worden. Indien U wenst te geven voor het CHIROBIVAK – een traditie in Leest – zet dan uw gift klaar aan de deur, of maak uw ‘geven’ bekend door deze brief aaan deur, venster of brievenbus te plaatsen, of verwittig iemand van de leiding. Mochten wij aan ‘uw deur’ op een hartelijke gift onthaald worden, dan willen wij uit dank even bellen en genegen groeten.” (Omzendbrief van de chiroleiding)
1990 – Zondag 22 juli : 2de Zennetochten - Wisselbekertocht Te Leest van Wandelclub De Slak. Deze wisselbekertocht met vertrek en aankomst aan het Sportcentrum van Leest bood de deelnemers de mogelijkheid te kiezen uit de 7, 12, 20 of 30 km. Een korte afstand voor kinderwagens was ook voorzien. Deelname : 30 frank clubstempel + brevet of 50 frank clubstempel + brevet + zelfklever. IVV- en Sport is tof stempel was aanwezig. Trofeeën waren voorzien vanaf 15 deelnemers voor scholen, verenigingen, groeperingen en families. Inlichtingen bij F. Van der Hasselt, Kattestraat 31 Hombeek. (Vlaamse Wandel, Jogging, Loop en Recreatieliga v.z.w.) (Folder)
1990 – 2 augustus : Ere-Burgemeester Frans “Gust” Lauwers overleden Op 69-jarige overleed te Duffel ere-burgemeester Frans August Lauwers. Gust was tot bij de fusie van de gemeente 12 jaar lang burgemeester van Leest. Hij voerde de katholiek geïnspireerde fanfarepartij Sint-Cecilia (“De Blekken”) aan. Van die fanfare was hij overigens nog altijd bestuurslid. Bij de fusies van gemeenten trok Gust zich uit de politiek terug. Hij was te Leest geboren op 3 april 1921. Zijn begrafenis, die massaal werd bijgewoond, vond plaats op 4 augustus. (GvA)
In “Toeters en Trompetten” (december ’90) herdacht muzikant Freddy Walschaers op eigen persoonlijke wijze de overledene :
Ode aan mijn vriend ‘Gust’. “Toen men mij de vorige maal vroeg, een artikel te schrijven voor de Toeters, heb ik neen gezegd. Ik had eerst gedacht een artikel over ‘de Gust’ te schrijven. Omdat ik in de mening verkeerde dat er toch al verschillende artikels over Gust zouden instaan, heb ik maar gepast. Wie ben ik tenslotte, in vergelijking met veel belangrijkere personen in ons fanfarebestel, van wie ik dacht dat ze de moed of tenminste de tact zouden hebben, om deze man te herdenken, die zoveel voor de fanfare betekend heeft. Ik weet dat ik mij natuurlijk op zeer glad ijs ga wagen. De prestaties van deze man zijn onmogelijk in één artikel te omschrijven. Waarschijnlijk zijn er andere mensen, veel beter geplaatst, om over Gust te schrijven. Vergeef me dus de onvolledigheid en de onvolmaaktheid van dit artikel. Toch wil ik voor het jaareinde mijn vriend Gust in deze Toeters herdenken.
De Heer Frans August Lauwers werd geboren op 3 april 1921 en overleed op 2 augustus 1990. Hij werd lid van onze vereniging in 1946. Hij huwde te Leest in 1948 met Jeanne Geerts (+ 03/04/1981). In 1950 werd hij bestuurslid van de fanfare. Van begin 1951 tot 15/02/1965 nam hij de functie van secretaris waar. In 1971 werd hij ondervoorzitter. Tevens was hij feestleider vanaf 1972. Op het laatste stond hij in voor de public-relations. Buiten de fanfare was hij burgemeester, later ere-burgemeester van onze gemeente. Hij was lid van het Boerenfront, van K.V.G. Zennevallei en van de Oudstrijders. We mogen dus rustig stellen dat Gust in het Leestse volksleven een monument was. Vele jaren bepaalde hij mee de koers van de gemeente Leest en van onze fanfare. Aangezien ik nooit met Gust in een gemeente- of fanfarebestuur gezeteld heb, zijn er op dit vlak vele mensen die jullie daar meer zouden kunnen over vertellen. Ik wil jullie Gust vertellen zoals ik hem persoonlijk ervaren heb.
In mijn groei naar volwassenheid heb ik met Gust verschillende veldslagen uitgevochten. Met ‘den Burger’ in die tijd in de clinch gaan, betekende discussiëren ‘tot je erbij neerviel’. Wilde je je doel bereiken, moest je met ‘gene zever’ afkomen, maar met doorslaande argumenten. In die tijd repeteerden we nog in de garage van ‘den Do’. Ik moet zo ongeveer een 18 jaar geweest zijn. Toen hebben we eens tegen elkaar gediscussieerd van 22 tot 2 uur ’s morgens. Op het einde stonden we beiden zo te ‘haaszakken’ dat we maar gestopt zijn. We hebben nog eens gedronken en zijn als vrienden naar huis gegaan. Tegen den Burger discussiëren, dat was wat. Hij was zoveel ouder en wijzer dan ik. Eens hij van wal gestoken was, volgde de spreekwoordelijke spraakwaterval. Je moest je werkelijk reppen om er iets tussen te krijgen. Hij wist zoveel en had het allemaal al meegemaakt. Hij kwam nooit met één argument op de proppen, maar met een ganse waslijst. Als ervaren rat en als politieker verstond hij als geen ander de kunst om iemand schaakmat te zetten. Het schijnt dat hij als politieker ook ‘nen harde’ was. Veel later, na verschillende veldslagen, had ik eindelijk het truukje gevonden om bij hem gehoor te vinden en mijn argumenten naar voor te kunnen brengen. Eens het probleem gesteld, ging Gust gewoonlijk als een spurter van start. Dan bleef ik passief en kwam niet tussen. Ik liet hem zijn betoog vieren tot hij stopte. Toen vroeg ik : ‘Burger, heb je gedaan ?’ Dan begon hij opnieuw, zo ne keer of drie, vier. Toen vroeg ik terug : ‘Burger heb je nu gedaan ?’ Dan was het moment gekomen om mijn argumenten naar voren te brengen en dan luisterde hij ook. Dat ondervond je later als je merkte dat je voorstellen in praktijk omgezet werden. Met hem discussiëren en proberen stokken in de wielen te steken, was onbegonnen werk. Het gevolg was, dat wij dikwijls de indruk gaven ruzie te maken. Niks was minder waar. Reeds vroeg had ik gesnapt dat Gust zijn ganse wezen in dienst stelde van de fanfare. Hij beoordeelde elke situatie : is dit goed of slecht voor de fanfare ? Was het goed, O.K., maar o wee als het slecht zou kunnen zijn. Als hij bijvoorbeeld aanvoelde dat een dirigent het doel van de fanfare niet meer diende, maakte hij er korte metten mee. Bij de aanwerving van een vervanger zocht hij steeds naar de man die op dat ogenblik de meest geschikte was voor de fanfare. Steeds was hij bereid zijn eigen vel te riskeren. Als er ergens een opstandje broedde in de rangen, zocht hij eerst de reden en de kern op. Eens hij die gevonden had, waren de zaken meestal snel rechtgetrokken. Alhoewel Gust eigenlijk geen goed muzikant was, werd hij toch op zijn eigen manier een muziekdeskundige. In de wereld van de koperblaasmuziek kende men hem van in Engeland tot in Duitsland, van in Nederland tot in Frankrijk, ja, zelfs van in Noorwegen en Zwitserland tot in Amerika en Canada. Hij was zo een beetje Guy Thijs, die kan ook niet voetballen, maar hij weet er enorm veel van af. Zo had Gust zijn eigen systeem opgebouwd om korpsen te beoordelen op wedstrijden en concerten. Dit systeem was natuurlijk gebaseerd op de ervaring van het beluisteren van honderden uitvoeringen. Ik heb ettelijke malen meegemaakt, dat hij een pronostiek gaf na een wedstrijd en hij was er dikwijls vlak op. En alhoewel hij de muziek niet daadwerkelijk beoefende, droeg hij respect weg van vele componisten, beroepsmuzikanten en juryleden.
Ik heb de Gust mijn ganse leven gekend. Toen ik geboren werd, toen was hij er al. De Gust was voor mij altijd de kapitein van het schip. Hij had geen schrik om zijn werkkracht in zijn ‘volle gewicht’ in de weegschaal te gooien om zijn vooropgestelde doelen te bereiken. Dat zijn strategie en inzet de juiste waren, bewijst het palmares van onze vereniging, zowel op muzikaal vlak, als op het vlak van inrichtingen. Welke fanfare kan zo’n rijkgevulde geschiedenis en zulk een palmares voorleggen. Toen de Gust al wat ouder geworden was en we van elkaar wisten dat we uiteindelijk hetzelfde doel nastreefden, nam hij me dikwijls in vertrouwen. Dan voelde ik aan dat hij steun en begrip zocht voor zijn standpunten. Na de repetitie kwam hij dan met kleine, gezwinde pasjes in de zaal gevlogen. Hij dreef je dan voor zich uit tot hij je alleen had, aan de zijkant waar hij je onder vier ogen kon spreken. Dan vroeg hij : ‘Fred, wat denk je van dit of van dat ?’ Misschien heb ik hem soms kunnen helpen, maar hoe dikwijls stond hij met zijn problemen niet alleen !
Vroeger, toen hij nog feestleider was, draaide alles op de Ceciliafeesten rond hem. Iedereen kwam alles tegen hem zeggen. Als er dan iemand vroeg : ‘Waar is dat, waar zit die, hoe doen we dat ?’ Hij wist het allemaal en coördineerde alles met de hand van de meester. En na de feesten, ’s maandags om 9 uur ’s morgens, stonden de Gust en de Fred als eersten in de tent om de stoelen en de tafels buiten te dragen. Tijdens dat gezweet werden de voorbije feesten een eerste maal doorgelicht. Toen viel mij al op wat een klare kijk hij op dingen had. Wat vele mensen niet weten, is dat Gust zeer intens kon genieten wanneer onze fanfare succesvol was op wedstrijden. Hij liet dat uiterlijk niet zo blijken. Ik herinner mij nog levendig de wedstrijd voor de Lions Club te Binche. Na een paar selectieproeven ging de fanfare door te Binche. Buiten onze fanfare deed ook Brass Band Midden-Brabant mee. Ik zag dat Gust die dag zenuwachtiger was dan op andere wedstrijden. Aangezien er verschillende van onze muzikanten meespeelden bij de Brass Band, verdacht ik hem ervan dat hij dacht : ‘Die mannen zullen misschien meer hun best doen met de Brass Band dan met ons’. Toen de uitslag bekend werd en onze fanfare glansrijk won, kwam ik den Burger tegen achter de bussen. Ik zei : ‘Wel Burger, ge waart er niet gerust in hé’. ‘Wel Fred’, zei hij, ‘ik zeg niet dat ik aan jullie getwijfeld heb, maar ik was er toch niet gerust in, maar nu is alles goed, proficiat hé’. Toen viel hij in mijn armen. Over wedstrijden gesproken. De laatste wedstrijd te Heist o/d Berg heeft hij niet meer mogen meemaken, spijtig. Persoonlijk had ik mij speciaal voorbereid als eerbetoon aan Gust. Ik denk dat nog andere muzikanten dat zo aangevoeld hebben. Vlak na de uitvoering van ‘Resurgam’ heb ik even aan Gust gedacht. ‘Resurgam’ was het muzikale testament van Eric Ball. Het draagt als ondertitel : ‘I shall rise again’. Zoals we dat stuk in Heist gespeeld hebben, was het misschien wel het muzikale testament van Gust. Bij het horen van deze muziek en bij het aanhoren van de uitslag zal ‘onze Gust’ daarboven wel een traantje weggepinkt hebben en gedacht hebben : ‘Zo is het goed mannen’.
De kritikasters onder u zullen nu wel zeggen : ‘Ja, nu iemand overleden is, is het al lof wat de klok slaat’. Natuurlijk zal de Gust , zoals elke mens, zijn gebreken gehad hebben. Natuurlijk zal hij vele fouten gemaakt hebben en daarbij mensen gekwetst hebben. Wanneer men bepaalde doelen wil bereiken , is het onmogelijk voor ieder goed te doen. Maar ik vind als we deze mens niet mogen huldigen, wie dan wel ? Ik denk dat ik toch vele mensen zal gelukkig maken met dit artikel. Of is het toch een typisch Vlaamse eigenschap dat als iemand een beetje meer uitblinkt in iets als de anderen en zijn kop opsteekt, dat deze kop dan onmiddellijk moet afgemaaid worden zodat hij terug wegzinkt in de grijze massa ? Wanneer je bij een overlijden van iemand een balans opmaakt kan deze positief of negatief zijn. Voor ‘den Burger’ hoef ik die balans niet op te maken, zijn daden spreken voor zichzelf. Om te besluiten wil ik mijn persoonlijke gevoelens weergeven. Toen Gust overleden is, was ik in verlof. Ik had het nieuws zeer laat ontvangen. Het was een schitterende zomer. De dag van de begrafenis ben ik gans alleen gaan wandelen op het strand, tegen de zee, van voor in het water. De zon scheen, duizenden mensen maakten pret en joelden. Ik hoorde het niet eens en voelde mij alleen. Mensen, wat voelde ik me rot. Mijn gedachten waren steeds bij ‘hem’ en bij zijn familie, mijn vrienden Julien en Berna en bij Vera en Gène. Ik dacht : ‘Hoe gaan we dat verlies opvangen ?’ Na een paar maanden van relativeren, zie ik weer even anders : ‘Ik ben potverdomme mijn goede fanfarevriend, Gust, defenitief kwijt !’ Freddy Walschaers.”
En in hetzelfde fanfareblad van december 1994 werd ‘den Burger’ in het voetlicht geplaatst onder de rubriek : Historische figuren.
Frans August Lauwers ‘den burger’ (°03.04.21 +02.08.90) “Meer dan waarschijnlijk is burgemeester Lauwers –hij werd steeds bij zijn tweede voornaam genoemd- de man geweest die vanaf de jaren 50 de meeste invloed heeft gehad in en op de Leestse fanfare. Hij was eerst fanfaresecretaris, daarna feestleider en P.R.-man. Zijn grote passie was muziekwedstrijden organiseren met daarnaast allerlei commerciële nevenactiviteiten. In de muziekwereld was hij zeker geen onbekende. Hij kende zo goed als alle Vlaamse componisten en juryleden. Onder zijn beste vrienden rekende hij wijlen kolonel J.P. Laro, de inspecteur van de Nederlandse miliatire muziekkorpsen en natuurlijk ook Jan Segers, Georges Follman en André Van Driessche.
In 1965 werd hij burgemeester maar bleef bestuurslid. Hij heeft echter steeds een flinke vinger in de pap gehouden. Samen met Vic Verschueren en Bert Robijns tekende hij toen de grote lijnen uit voor de fanfare. Hij hield zich voortdurend op de hoogte van de sfeer in de fanfare. Als muzikanten het een tijdje lieten afweten op de wekelijkse repetitie zorgde hij ervoor dat hij ze ergens ‘toevallig’ tegen het lijf liep of terwijl ze op het veld stonden te werken ofwel na de hoogmis in de cafés in het Dorp of op de Heide. Hij wist ze dan wel aan te porren en de volgende repetitie waren ze er dan meestal terug. Muziek lezen heeft hij bij ons weten nooit gekund, maar hij hoorde wel of een korps al dan niet goed musiceerde. Waarschijnlijk heeft hij heel wat muzikale kennis opgedaan op de repetities en op de honderden muziekwedstrijden die hij heeft bijgewoond in binnen- en buitenland. Hij trok ooit nog naar de Verenigde Staten van Amerika samen met het Kempens Jeugdfanfare-orkest van Herenthout. In Nederland en Duitsland bezocht hij internationale wedstrijden samen met wijlen Pol Piessens. Steeds sprak hij daar verantwoordelijken van muziekverenigingen aan, vroeg hun adres en zorgde er dan voor dat ze werden uitgenodigd op de Leestse Internationale Concertwedstrijden. Via het Muziekfestival voor de Jeugd in Neerpelt legde hij contacten met korpsen van achter het ‘IJzeren Gordijn’. Toen die in Leest optraden, zorgde hij er persoonlijk voor dat al deze mensen onderdak kregen bij ereleden en sympathisanten van de vereniging. Op deze manier droeg hij ertoe bij dat de Leestse fanfare stilaan bekend geraakte in heel Vlaanderen. Onder zijn impuls heeft de vereniging regelmatig meegedaan aan het Wereld Muziek Concours in Kerkrade. ‘Den burger’ wist het destijds ook zodanig aan boord te leggen dat er –wat betreft de belangrijkste punten die op de agenda van de bestuursvergadering stonden- reeds vooral een meerderheid was gevonden. Hij kende de kneepjes van het vak en daarom heeft hij met dezelfde fijne diplomatie Leest kunnen besturen tot de fusies in 1976. Hij was een geboren leider en zijn manier van werken was in die tijd een pluspunt. Hij besprak vooraf het programma van elk muziekconcert met de dirigent en wou dat er muziek bij was die de gewone mensen konden begrijpen, want hij wist zeer goed dat de gewone man zou wegblijven indien het teveel op de artistieke toer zou gaan. ‘Op concoursen mocht het ingewikkeld en moeilijk,’ zei hij, ‘maar niet op gewone concerten.’ Gust Lauwers, ‘den burger’, heeft ongetwijfeld een bijzonder grote invloed gehad op de fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest !”
Foto’s : -‘Den Burger’ tijdens een carnavalbal van de fanfare. -Als gevierde. -Frans August Lauwers, de laatste burgemeester van het autonome Leest.
1990 – 17 juni :Dirk Van Dam naar V.V. Leest Om 11 uur werd in het chalet van S.K. Leest, een voor Leestse voetbalmiddens, historische transfer afgesloten. Dirk Van Dam, zoon van de SK-voorzitter Jean en jarenlang doelpuntenfabrikant bij SK zal vanaf volgend seizoen de kleuren verdedigen van gebuur V.V. Leest. Enkele weken geleden had VV-voorzitter Gust Emmeregs de wens uitgedrukt om Dirk Van Dam naar VV te halen om aldaar het spitsenprobleem op te lossen. Na lange en moeilijke onderhandelingen, die niet bij iedereen even enthoesiast onthaald werden, kwam er met de ondertekening van het akkoord een einde aan de discussie. V.V. liet in ruil Danny Willems voor een jaar naar S.K. vertrekken en betaalde nog een flinke som bovenop. VV heeft zich voor het komende seizoen nog versterkt met Gordon De Gendt van Kapelle-op-den-Bos. Deze 21-jarige verdedigende middenvelder komt voor een jaar met optie. Ook met de eveneens 21-jarige Stefan Lauwers van Humbeek is men zo goed als akkoord zodat de transferactiviteiten van VV kunnen afgesloten worden. Didier Electeur werd defenitief aangeworven en Ludo Goossens zal opnieuw de voetbalshoes aanbinden. Bij SK is men ook rond na de ruil Van Dam-Willemsen met de ondertekening door Dirk Van Craen, die overkomt van Bornem. Ook deze verbintenis werd gisteren ondertekend. (GvA, 18/6)
1990 – 17 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest. In het chalet van S.K. Leest.
Op het menu : -Rode porto of sherry (60 fr.) -Voorgerecht : kaas- of garnaalkroketten (80 fr.). -Lentesoep (50 fr.). -Steak au poivre, steak nature, steak champignons telkens met friet (300 fr.). -Stoofvlees & friet (200 fr.). -Kindermenu tot 12 jaar : halve prijs. -Nagerecht : dame blanche of coupe Brésilienne (75 fr.) of kinderijsje (40 fr.).
1990 – 17 juni :Ziekenzorg Leest naar Vrijbroekpark Begeleide wandeling om 15 uur, elkeen was welkom. (PB, 14/6)
1990 – Zondag 24 juni : Fietstocht KVG Zennevallei Tocht : langsheen Zennedijk, via Stuivenberg naar het Vrijbroekpark, de Leuvense vaart naar Hofstade, Schiplaken en uiteindelijk de eindbestemming : de forellenvijvers van Elewijt. Vertrek : 13u30 te Leest-Dorp. Prijs : 100 fr. De auto’s werden aan de forellenvijvers verwacht om 14u45. (Folder)
1990 – 30 juni : Huwelijk dirigent K.F.St.-Cecilia Leest “Op zaterdag 30 juni treedt onze dirigent Frans Violet met Martine Steenackers in het huwelijksbootje te Willebroek. De kerkelijke plechtigheid heeft plaats in de Sint-Leonarduskerk te Breendonk om 11 u. en zal muzikaal opgeluisterd worden door de Brass-Band Willebroek die voor deze gelegenheid onder leiding staat van een Engelse gast-dirigent. U bent natuurlijk allemaal van harte welkom om deze misviering bij te wonen. ’s Avonds om 17.30 u stipt spelen wij, de K.F.St.-Cecilia Leest een serenade in de zaal ‘De Koekoek’ te Aartselaar. We komen samen om 17.15 u in de zaal zelf.” (Omzendbrief voor de muzikanten en ere-leden)
Frans Violet (Foto onderaan) Frans Violet werd in 1954 geboren te Leuven. Hij deed schitterende muziekstudën en haalde aan het Kon. Muziekconservatorium een eerste prijs notenleer met het maximum van de punten en een eerste prijs trompet in de klas van E. Maes, geassisteerd door A. De Keyser. Hij debuteerde als beroepsmuzikant met het orkest van de Muntschouwburg. Later ging hij over naar het Symfonisch Orkest van de BRT. Vanaf 1984 legde hij zich verder toe op het muziekonderricht en werd leraar koperblazers aan de Muziekacademie te Willebroek. Hij stichtte in 1979 brassband Willebroek waar hij nog steeds dirigent van is. In 1985 volgde hij Jan-Piet Leveugle op als dirigent van de K.Fanfare St.-Cecilia Leest. Sedert 1988 doceert hij de cursus harmonie, fanfare en brassband aan het Lemmensinstituut te Leuven. In september 1992 startte hij met de cursus saxhoorns aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen. Frans Violet wordt vrij dikwijls uitgenodigd als gastdirigent workshopleider en jurylid zowel in het binnen- als buitenland. Met de fanfare uit Leest deed hij mee aan zeven muziekwedstrijden. Het werden allemaal eerste prijzen waarvan vijf met lof van de jury. Op het palmares staan (lees jaar 1999) een drietal provinciale kampioenstitels in de afdeling uitmuntendheid, twee Belgische kampioenstitels in dezelfde afdeling en een algemene overwinning op de internationale concertwedstrijd te Heist-op-den-Berg in 1990. Op het Wereld Muziek Concours werd onder zijn leiding een uitstekende en schitterende vertolking gegeven en werd eveneens een eerste prijs behaald, maar kon de fanfare niet in de uitslag opgenomen worden omdat ze te zeer afweek van wat de Nederlanders als een standaardbezetting voor een fanfare beschouwen. De directe samenwerking tussen Frans Violet en St.-Cecilia Leest werd beëindigd in 1994 maar er bleven altijd goede wederzijdse relaties bestaan. (“Leest in Feest”, Stan Gobien)
1990 – 4 juli – Gazet van Antwerpen : Winterstorm dwingt boer in woonwagen
De kleerkast staat bij de buren. “We weten van geen hout meer pijlen te maken. We wonen nu in een caravan, samen met onze 92-jarige vader Alfons. Onze kleerkast, onze huisraad, als ons hebben en houwen staat bij de buren.” Het wenen staat landbouwer Jef Van Aken (62) en zijn echtgenote Maria (55) nader dan het lachen. Een half jaar na de niets ontziende winterstorm hebben ze nog steeds geen nieuw dak boven het hoofd. Aan de Kouter in Leest hield de storm op 25 januari jl. lelijk huis. Een aantal gebouwen stortte er in en ontelbare dakpannen vlogen door de lucht. Jef van Aken had om vijf uur in de namiddag het onheilspellende weerbericht op radio gehoord. Nog maar net had hij het toestel uitgedraaid of alle duivels braken los. Boven zijn hoofd hoorde hij een hevig gekraak. De man zocht zijn heil buiten, nog net op tijd om niet bedolven te worden onder het puin van zijn instortende boerderij. Maar een zware eiken balk die naar beneden donderde kon hij niet meer ontwijken, Jef hield er een lelijke buil en enkele dagen hoofdpijn aan over. Die hoofdpijn zou de volgende dagen, weken en maanden niet verdwijnen ; zij het om andere redenen.
92 jaar De Van Akens werden, samen met hun 92-jarige en overigens nog kranige vader Alfons Van Aken, enkele dagen bij buren ondergebracht. Maria en Alfons waren op het ogenblik van de storm niet thuis. Gelukkig maar. Toen bleek dat hun boerderij op de Kouter 132 helemaal onbewoonbaar was, trok het drietal enkele weken in een huisje in Leest-dorp in. Gezien de landbouwactiviteiten van Maria en Jef bleek dat echter niet de aangewezen oplossing. Dan maar een tweedehands woonwagen aangeschaft die achter de ingestorte boerderij werd neergeplant en waarin men nu al meer dan een maand zijn intrek heeft genomen.
Op de vloer “Woonwagens mogen mensen die op vacantie trekken dan alle verwachte comfort bieden, als langere verblijfplaats is het niet te doen. Vader slaapt op drie opeengestapelde matrassen en wijzelf liggen zo goed als op de vloer”, zo vertelt Maria duidelijk over haar toeren. De Van Akens hebben de hoogstnodige huisraad in de woonwagen bijeengebracht. Zich wassen gebeurt in een overeind gebleven gedeelte van de vroegere stal. De klederen, de meubelen, de waardepapieren, de landbouwmachines staan bij de buren. De ingestorte boerderij waarin het gezin tot voor kort woonde, staat op “jaarschool”. Dat is boerenjargon voor een situatie waarin een landbouwer een gebouw optrekt op pachtgrond. De boer is dus wel eigenaar van de gebouwen maar niet van de grond. “Daar schuilen in deze situatie een aantal problemen”, verklaart Jef Van Aken zich nader. “Liefst van al hadden we de ingestorte gebouwen met de grond willen gelijkmaken.”
Nieuwbouw De Van Akens, die inmiddels met de verzekering tot een overeenkomst kwamen waarbij de opgelopen schade werd vergoed, hebben bij de bevoegde instanties een vergunning gevraagd om een loods met beperkte woongelegenheid te mogen optrekken op een landbouwgrond die in de buurt hun eigendom is. Dat schijnt nogal wat problemen op te leveren en een antwoord laat maar op zich wachten. “We hopen maar dat het licht spoedig op groen wordt gezet”, aldus Jef Van Aken die er nog lang niet aan denkt om zich in pensioen terug te trekken. Ondertussen heeft het tweetal extra problemen op te lossen met bloemkolen die worden geoogst en waarvoor geen gekoelde opslagruimte voorhanden is, met veel over en ’t weer geloop, met de zorg voor hun bejaarde vader en met nog tal van andere problemen als naweeën van de winterstorm. Maar boer Van Aken, die ploegt voort. Fons Jacobs.”
Jozef Van Aken, was gehuwd met Maria Mertens. Hij was te Leest geboren op 15 juli 1928 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 27 oktober 2000. Zijn vader Alfons was te Heffen geboren op 7 maart 1898 en hij overleed in het Rusthuis “De Heirgracht” te Mechelen op 6 februari 1992.
Foto’s : -Frans Violet. -Maria en Jef Van Aken met in hun midden hun 92-jarige vader Alfons. Met een bejaarde man kamperen, al is die nog kranig, valt niet mee. (Foto : GvM)
1990 – 2 juni : 3-Daagse reis Davidsfonds Leest Op 2 juni vertrokken leden van het Davidsfonds voor een 3-daagse reis naar de Eifel en de Moezel. (PB, 31/5)
1990 – 2 juni : Gouden bruiloft familie Fierens-De Wit. Om 14u30 vierde het echtpaar Fierens-De Wit uit de Kleine Heide 40 zijn gouden bruiloft in de sporthal van Leest. Frans Fierens werd geboren te Leest op 28 februari 1915 en Celina De Wit te Wolvertem op 21 januari 1921. Het echtpaar huwde op 3 juni 1940 en heeft 3 kinderen en 5 kleinkinderen. Beiden groeiden op in een gezin van 10 kinderen. Frans begon op 14-jarige leeftijd te werken op een boerderij. Later werkte hij 39 jaar bij de firma Eternit In Kapelle-op-den-Bos. Celina verzorgde het huishouden. In ’36 volbracht Frans zijn dienstplicht in Oude God bij het 1e regiment. Hij is een fervent V.V. Leest supporter, lid van de oudstrijdersbond en al meer dan 30 jaar spelend lid van de muziekmaatschappij St.-Cecilia Leest. Celina houdt van fietsen. (GvA, 2/6)
Oudstrijder Frans Fierens overleed in het A.Z. Sint-Norbertus te Duffel op 4 januari 1992.
1990 – 3 en 4 juni : Eetdagen Supportersclub S.K. Leest In het chalet van S.K. Leest.
Op het menu : -Aperitief SK Leest (70 fr) -Voorgerecht : kaaskroketten (80), tomaat met garnalen (125) -Aspergesoep (60 fr.) -Steak au poivre & frieten (325), steak natuur (325), steak champignons (325). -1/2 gebraden kip & frieten (200), ½ gebraden kip met champignons (200). -Kindermenu steal (150), kindermenu kip (100). -Nagerecht : ijsroom, aarbeiden, slagroom (75).
Inschrijven kon bij Frans Apers, Jean Apers, Francine Foret, Jan Jacobs, Daniël Nuytkens, Jean Van Dam, André Van den Heuvel, Jozef Van der Elst, Francis Van Heck, Herman Verhoeven, Ludo Verschuren, Willy Verschuren en Paul Verschueren. (Folder)
1990 – 16 juni : Diamanten bruiloft van Eduard Selleslagh – Maria Hendrickx “In Leest werd zaterdag feest gevierd te gelegenheid van de diamanten bruiloft van Eduard Selleslagh en Maria Hendrickx. Na een dankmis, opgedragen door de Leestse pater Van Aken, mocht het echtpaar in de feestzaal Piessens aan de Dorpsstraat heel wat felicitaties in ontvangst nemen, ondermeer vanwege het stadsbestuur. Eduard Selleslagh is een rasechte Leestenaar. Hij werd er geboren op 13 juli 1907 in een gezin van 6 broers en 2 zusters. Slechts één jongere zus is nog in leven. Maria is afkomstig van Zemst, waar ze op 30 september 1909 het levenslicht zag. Ze had nog vier broers, maar die zijn eveneens reeds allemaal overleden. Maria en Eduard huwden op 16 juni 1930 en samen zorgden ze voor 8 kinderen, 5 meisjes en 3 jongens. Ze bleven in Leest wonen en terwijl Eduard als fabrieksarbeider bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos was tewerkgesteld, was Maria gedurende 20 jaar de sympathieke uitbaatster van café ‘Sportvrienden’ aan de Alemstraat. Met een gezin van acht kinderen had Maria bovendien altijd wel de handen vol, zodat er naast het huishouden niet veel tijd overbleef om nog wat anders te doen. Eduard hield van de duiven en ook nu nog blijft dat voor hem een hobby die hij onmogelijk kan vaarwel zeggen. Maria en Eduard hebben nog veel genot van het familieleven, want op één zoon na wonen al hun kinderen eveneens nog steeds in Leest. Op tijd en stond komen de dochters dan ook een babbeltje slaan en op vrijdag steken ze ook een handje toe om het huis te vegen. Bovendien zijn er nog 13 kleinkinderen en 5 achterkleinkinderen. Maria en Eduard sluiten zich ook niet op in hun woning. Beiden kunnen nog prat gaan op een goede gezondheid en een wandeling is voor hen dan ook een leuk verzetje, dat geregeld op de dagindeling staat.” (GvA, 18/6/1980)
Edward “Waïkke” ‘Selleslagh overleed in het O.L.-Vrouwziekenhuis te Mechelen op 12 juni 1992. Maria Hendrickx overleed in huiselijke kring te Leest op 24 mei 1996.
(Informatie over hun gouden bruiloft : 21 juni 1980 in deze Kronieken)
Foto’s : -Voorblad van het programma van de dankmis voor het diamanten echtpaar Edward Selleslagh-Maria Hendrickx. -De ganse familie Selleslagh-Hendrickx.
1990 – Van 14 tot 19 mei : Wereld-Missiehulp V.Z.W. Inzameling van kleding, draagbare schoenen, dekens, linnen, houdbare levensmiddelen ten voordele van de missies. De goederen dienden achteraan het parochiecentrum ‘Het Klooster’ gebracht te worden. (PB, 10/5)
1990 – 17 mei – Kerk en Leven :“De Kalvarie op ons kerkhof en een kruis van de aalmoezenier. (foto onderaan) Wellicht hebben velen het keramieke kruis, vervaardigd door de Aalmoezenier G. Herregods, gezien op de tentoonstelling van de Tweede Paasdag dit jaar. Het is de bedoeling om de vroegere “Kalvarie” op te knappen en te voorzien van een kruisbeeld. De aalmoezenier verleende zijn medewerking tot verwezenlijking van dit opzet. Maar zoals gewoonlijk vraagt hij weinig of niets voor zijn werk, hoewel iedereen weet dat de eventuele opbrengst van zijn jaarlijkse tentoonstelling integraal ten goede komt voor een jaarlijkse bedevaart naar Lourdes met gehandicapten. Vandaar dit voorstel : de omhaling van het weekend 19 en 20 mei, alsook de omhaling van de Kruisdag, zal ten goede komen voor het geprezen werk van de aalmoezenier. De “Kalvarie” op het kerkhof (achteraan buiten de kerk) kan ons allen een plaats en een steun bieden in beproefde momenten waar elkeen eens mee te maken heeft bij een overlijden. Een betekenisvolle bijdrage van eenieder van ons.”
Noot : de Kruisdag bracht 4.000 frank in het laatje en de omhaling in de kerk 8.364 frank. Verder waren er verschillende losse giften, waaronder een eerste grote gift van 15.000 fr. (PB, 31/5)
1990 – 19 mei : Met KWB naar Keukenhof De grootste bloemenshow ter wereld in het Nederlandse Lisse. (PB, 26/4)
1990 – 19 mei : Kruisdag Samenkomst om 19u45 op het bedrijf van Janssens, Steinemolen. Om 20 uur tocht door de velden tot aan het kapelleke Witveld, Eg. Selleslagh. Na de tocht door de velden, eucharistieviering in voormeld bedrijf gevolgd door gezellig samenzijn. (PB, 17/5)
1990 – Zondag 20 mei : K. Fanfare St.-Cecilia Leest trad op te Heindonk Het betrof een fanfarewedstrijd in zaal ‘De Zwaan’. (Omzendbrief van 4/5)
1990 – 23, 24, 25 en 26 mei : 20ste Leestse Volksfeesten
Programma: Woensdag 23 mei : eerste dag van het Kampioenschap van België “Boomke Wies”. Er waren 140 tafels bezet en die kaartten voor een totale prijzentafel van rond de 400.000 frank.
De winnaar van de dag was goed voor 10.000 fr.
De inleg bedroeg 300 fr. per avond.
Donderdag 24 mei (O.H.H.) : 11 u Eucharistieviering in de Sporthal m.m.v. E.P.De Brabander, de Kon.Fanfare St.-Cecilia Leest olv Frans Violet, Soli Deo Gloria Zangkoor Leest o.l.v. Jan De Decker. 11u 45 Officiële opening Leestse Volksfeesten door Jos Vanroy burgemeester van Mechelen en in aanwezigheid van de gemeenteraadsleden Van Aken, Ivan De Borger, Louis Vloebergh, Gust Emmeregs, OCMW-raadslid De Wit en schepen Van Roost van Zemst. ’s Avonds : Will Tura & Orkest en Sandra Kim. Kaarten in voorverkoop kostten 300 fr. en aan de kassa 350 fr.
Vrijdag 25 mei : tweede dag van het Kampioenschap van België “Boomke Wies” met eindklassement.
Zaterdag 26 mei : “Tien om te bezien”, met Luc Steeno, Bart Kaëll, Wim Ravell,Micha Marah, Toni Servi, Helmut Lotti, Phil Kevin, Claudia Caluwé, Leopold 3 en Patrick Onzia. Elke artiest gaf een optreden van een half uur. Kaarten voor dit artiestengala kostten 250 fr. in voorverkoop en 300 fr. aan de kassa.
Op zondag werd vanaf 12 u. het gelegeheidsrestaurant geopend met muzikale omlijsting. Kaarten waren verkrijgbaar op de volgende verkoopadressen : Sportcentrum Leest, Bloemen Conny, Café In den Bareel, Sportlokaal Bij Maryse, LP Boetiek – Onder de Toren Mechelen en LP Boetiek Overwinningstraat Willebroek. (GvA)
1990 – Zondag 27 mei : Bedevaart naar de grot van Leest met ziekenzorg Dit ging gepaard met een geschiedkundige uiteenzetting over het ontstaan van de grot.
1990 – Zondag 27 mei : K.F. St.-Cecilia Leest Kampioen van België te Bornem De K.F.St.-Cecilia Leest nam deel aan het Nationaal Kampioenschap voor fanfares, harmonieën, brass bands en jeugdorkesten in het Cultureel Centrum ‘Ter Dilft’ te Bornem. In de afdeling uitmuntendheid behaalde de K. F. St.-Cecilia 92,65%, een eerste prijs met grote onderscheiding voor de volgende werken : Verplicht werk : ‘Divertimento for Band’ van André Waignain. Keuzewerk : ‘The Sea’ van D. Wright. Met deze werken werd de fanfare uit Leest Kampioen van België. (‘Toeters en Trompetten’, november ’90)
1990 – 1, 3 en 4 juni : SK Leest en VK Wijk tornooiwinnaars te Leest(foto onderaan) Dat weekend organiseerde SK Leest het voetbaltornooi ‘Wisselbeker A. Hellemans’ voor seniors en het Voetbaltornooi ‘Wisselbeker Jean Van Dam’ voor Leestse verenigingen. Met deelname van S.P. Tisselt, V.K. Elzestraat, V.K. Weerde, F.C. Walem, F.C. Zemst, V.K. Niewenrode, VV Leest en SK Leest. De deelnemers voor de ‘Wisselbeker Jean Van Dam’ waren Chiro, Wijk, SP, Gapers, Maryse Boys, Vevoc, FC Bleukens en KWB. De organiserende club S.K. Leest speelde de finale tegen Zemst om de wisselbeker Alfons Hellemans. De thuisploeg, die beroep deed op een drietal nieuwe aanwinsten en een tweetal testspelers, haalde het met 4-1, waarvan drie treffers van Johan De Vos. In de strijd om de wisselbeker Jean Van Dam voor Leestse gelegenheidsploegen toonde VK Wijk zich duidelijk de sterkste ploeg van het tornooi met overwinningen tegen Chiro, Vevoc en in de finale tegen Bleukens met 8-1. KWB gaf forfait omdat het zich niet kon verzoenen met een beslissing van het bestuur. Op 3 en 4 juni organiseerde de “Supportersclub” ook de “EETDAGEN” in de chalet van S.K. (Folder SK Leest en verslag GvA)
Foto’s : -De ‘Kalvarie’ en het kruis van aalmoezenier Herregods. -De affiche van de 20ste Leestse Volksfeesten. -Johan De Vos scoorde drie treffers in de finale, ondanks het feit dat Zemst hem –zoals hier- niet veel vrijheid liet.
1990 – 27 april : Nieuws van de Verkeerswerkgroep “Beste Leestenaar, het is haast een ‘gewoonte’ geworden om aan de achterzijde van onze Leestse activiteitenkalender nieuws te vermelden van de verkeerswerkgroep. Tijdens de beroemde ‘Posse Leest’ heeft ook u allicht kennis genomen van ons voorstel met betrekking tot de verkeersleefbaarheid in de dorpskom (herininrichting Dorpstraat en Leest-Dorp). Vooraleer wij met dit voorstel naar het stadsbestuur gaan vragen wij echter eerst nog Uw reacties omtrent dit voorstel schriftelijk of telefonisch te willen bezorgen bij Daniël Duran, Juniorslaan 29 Leest, uiterlijk tot 14 mei 1990. Tot slot vermelden wij nogmaals dat IEDEREEN van harte welkom is op onze vergaderingen. Namens de verkeerswerkgroep.
P.S. Hieronder vindt U onze vergaderdata voor het komende halfjaar : 14 mei 1990 Stedelijke Basisschool 20 u. 4 juni 1990 Klooster-Leest 20 u. 3 september 1990 Stedelijke Basisschool 20 u. 8 oktober 1990 Klooster-Leest 20 u.”
1990 – 29 april – Fusieverzoek Het voornaamste voetbalnieuws kwam uit de hoek van V.V. Leest alwaar het bestuur een brief verstuurde naar buur S.K. Leest teneinde de mogelijkheid van een fusie te onderzoeken. Voor het VV-bestuur was het duidelijk dat het bestaan van twee voetbalploegen op dit niveau in een gemeente van nauwelijks 2.000 zielen naar de toekomst toe geen haalbare kaart was. Het lag in de bedoeling van de initiatiefnemers de voor- en nadelen van zulke fusie af te wegen en potentiële tegenstanders te overtuigen van het nut van een samenwerking. De voornaamste voordelen : men zou over vier velden kunnen beschikken wat de kwaliteit van de oefenvelden ten goede zou komen, de jeugdwerking zou tot nog betere resultaten kunnen leiden, het aantal supporters zou kunnen verdubbeld worden en men zou met het bestaande spelerspotentieel een meer dan degelijk elftal tussen de lijnen kunnen brengen. (GvA,29/4/90)
1990 – 5 mei – Gazet van Antwerpen : “Tent hindert Leest
(...) In de marge van de aankondiging (noot : het programma van de Leestse Volksfeesten) polsten we naar de bedoelingen van VV Leest en het sportcentrum i.v.m. een eventuele herhaling van de Halluxavonden die aan het sportcentrum de voorbije maanden voor heel wat narigheid hebben gezorgd. Pal voor het sportcomplex timmerden Gust Emmeregs en zijn medewerkers een grote tent op. De constructie bood plaats aan per keer tot 1.000 personen en tussen januari en april jl. maakten niet minder dan 90.000 invités van die mogelijkheid gebruik. Hallux, dat onder de bekende reisformule belangstellenden op koopvoorstellingen mee op kooptocht neemt, koos begin van dit jaar die tent in Leest uit om er de activiteiten met een showprogramma af te ronden. Iedere dag in de week, uitgezonderd op vrijdag, stroomden tientallen autobussen toe en werd een programma aangeboden dat omstreeks 19 uur diende te worden besloten. Het regende al spoedig protesten die zowel met geluidshinder als met verkeersmoeilijkheden en bedenkingen rond de toelaatbaarheid van dergelijke initiatieven te maken hadden. Volgens Gust Emmeregs is de zaak helemaal in orde. De tent dient ondergebracht bij de “tijdelijke instellingen” waarvoor geen bouwvergunning nodig is. Lawaaihinder ? “Overdreven verdachtmakingen die men nooit heeft kunnen hard maken”, aldus ook nog de h. Emmeregs die aanstipt dat tot 22 uur ’s avonds muziek mag gemaakt worden. Hij wuift meteen ook alle andere (leef)milieustorende effecten van die bijeenkomsten weg. Bovendien stipt hij aan dat voetballend Leest met een en ander een aardige duit in de clubkas krijgt. Aan deze kant van de tafel hoopt men bijgevolg dat het contract met Hallux voor volgende jaren kan vernieuwd worden. Men toonde zich gisteren wel bereid om te overwegen de shownamiddagen in het Sportcentrum te laten doorgaan, waardoor de geluidshinder volledig zou verdwijnen. Zo ver is men echter nog niet : eerst dient Hallux een langlopend contract te onderschrijven en bovendien wil Gust Emmeregs een oplossing voor de huidige gebruikers van het sporcentrum.
In dezelfde krant van 19 mei bevestigde Gust Emmeregs formeel dat de Halluxtent niet meer zou worden opgetrokken. Er werd gezocht naar een ander onderkomen in het Mechelse.
1990 – Zaterdag 5 en zondag 6 mei : V.V. Leest won beker Van Loey Op de terreinen van SC Mechelen vonden de finales plaats van de Beker L. Van Loey voor duiveltjes en de Beker A. Nijs voor preminiemen. Telkens speelden 24 ploegen uit de Mechelse regio voor hun plaatsje in de eindrangschikking. In december begon de eigenlijke strijd, dit weekend volgde de ontknoping. Bij de preminiemen eindigde VV Leest 18de maar bij de duiveltjes klopten de Leestenaars VV Elewijt en haalden de Beker Van Loey binnen. (GvA, 8/5)
1990 – Maandag 7 mei : Praktische les – KVLV De heer J. Van Dessel van V.T.B.-V.A.B. onderhield de leden met een praktische les : “Pech verhelpen”. (PB, 3/5)
1990 – Zaterdag 12 en zondag 13 mei : Voetbedevaart Scherpenheuvel “Twintig à vijfentwintig jaar geleden ging men ook al jaarlijks van uit Leest te voet naar Scherpenheuvel. Op initiatief van enkele parochiale verenigingen zouden wij die bedevaart terug willen invoeren en wel de 2de zondag voor O.H.Hemelvaartdag. Bij het organiseren van zo’n bedevaart komt heel wat kijken. Om vooraf zeker te zijn van een voldoende aantal deelnemers –wij denken aan minstens een 20 à 30-tal- vragen wij aan diegenen die wensen mee te gaan dat ze hun naam en adres zouden opgeven aan één van onderstaande initiatiefnemers. Het zal u niet verwonderen dat dergelijke bedevaart ook enige kost met zich meebrengt : er moet verzekerd, de slaapgelegenheid moet betaald, enz. Nadere gegevens in verband met bedevaart en onkosten krijgt u na inschrijving.
GA MET ONS MEE, EN BELEEF DE DEUGD VAN SAMEN OP WEG TE ZIJN. Beste groeten.
Inschrijven tot 15 januari bij : -Marina De Wit, Kouter 13. -Alfons Leemans, Blaasveldstraat 24. -Rosa Plaskie, Aland 7. -August Peeters, Tisseltbaan 15. -Leo Van Lanen, Kerkenblok 10. -Louis Vloebergh, Winkelstraat 28. -Marc Lamberts, Juniorslaan 29.” (Folder)
De bedevaart per autocar van de dekenij Eppegem-Zemst vond plaats op dinsdag 8 mei.
Het programma van de voetbedevaart : Zaterdag 04.00 u. vertrek aan de kerk te Leest. 16.00 u. : aankomst aan de basiliek met aansluitend de kruisweg. Zondag 05.00 u. : vertrek uit Scherpenheuvel. 17.00 u. : aankomst te Leest. Iedereen mocht mee vanaf 14 jaar. Deelnameprijs : 500 frank (inbegrepen : overnachting, verzekering en soep onderweg). (PB, 15/3 en folder)
1990 – 12 en 13 mei : 2de Verbroederingstornooi van Jong VV Leest voor jeugdploegen Dit jaar opteerde het bestuur voor preminiemen, miniemen, knapen en scholieren. De allerkleinsten, de duiveltjes (V.V.-a en V.V.-b), speelden op zondag een vriendschappelijke wedstrijd tegen Heffen. Volgende clubs namen deel : Preminiemen : F.C. Eppegem, V.K. Heindonk, St.-Jozef Londerzeel, F.C. Ramsdonk, V.V. Leest A en V.V. Leest B. Miniemen : K.V. Bonheiden, S.V. Bornem, Kapelle-op-den-Bos, F.C. Kontich, D. Londerzeel, V.K. Heindonk, Verbr. Hofstade en V.V. Leest. Knapen : R.C. Mechelen, F.C. Meise, F.C. Muizen, V.K. Nieuwenrode, F.C. Ramsdonk en V.V. Leest. Scholieren : F.C. Beigem, V.K. Bonheiden, S.V. Bornem, F.C. Hever, Verbr. Hofstade, Kapelle-op-den-Bos, F.C. Muizen en V.V. Leest.
Met gelegenheidsrestaurant van 11 tot 14 uur in het chalet. Steak, salade-tomaat : 300 frank, steak, pepersaus : 320 frank. Kip, salade-tomaat : 250 frank. Bieren en frisdranken : 30 en 40 frank. De winst ging naar de jeugdspelers en jeugdwerking van V.V. Leest. Bronnen : folder en programmaboekje dat was samengesteld door jeugdvoorzitter Dany Meeuws.
Uitslagen zijn ons onbekend maar de adverteerders-sponsors uit het programmaboekje willen we u niet onthouden : -BVBA Vos Jean Glaswerken, Mechelsesteenweg 359 Blaasveld. -Bloemen-planten-fruit ‘Bij Conny’, Dorpstraat 65 Leest. -Rita Sport, Hoogstraat 62 Tisselt. -Bloemensierkunst Freddy, Liersesteenweg 112 Mechelen. -Cera Spaarbank, Leest-Dorp 20 Leest. -Meubelen Micko Keukens, J. Van den Bergh, Blaasveldstraat 99 Tisselt. -Bvba De Schoenmaeker, stijlzetels, Gentse Steenweg 101 Mechelen (Battel). -A. Cuypers en zonen, Renault, Blaasveldsteenweg 86 Heffen. -Café De Statie, Tisseltbaan 3 Heffen. -Algemeen schrijnwerk De Laet Bvba, Sint Hubertusweg 13 Elewijt. -Boerenbond L. Verbruggen, alle verzekeringen, Hoogstraat 85 Tisselt. -Tony Dons-Verschueren, Argenta, Dorpstraat 17 Leest. -Slagerij Jan Slachmuylders-Polfliet, Bankstraat Hombeek. -SEAT, R. Hendrickx, Hoge Weg 18 Battel. -Frituur Dorp-Leest. -Kapsalon Joke, Humbeeksebaan 38 Zemst. -Discjockey Louis van Leest. -Schoonheidsinstituut ‘Christel’, Leestsesteenweg 42 Battel. -Bvba Van Laer – Humbeek – juwelijekr, Kerkstraat 238 Humbeek. -Familie sauna ‘Imelda’ Leestsesteenweg 117 Battel. -Drankcentrale NV G. Seeldrayers, Heffendorp 19 Heffen. -Happyland, Leestsesteenweg 93 Mechelen. -KW Keukens, Bezelaarvelden 5 Blaasveld. -Willy en Christel GOBIEN-DIRICX, brood en fijn- banketbakkerij, Juniorslaan 90-92 Leest. -Patisserie Davy, Fr. Reyniersstraat 44 Hombeek. -Uw zaakvoerde AVEVE Walter Verdoodt, Fr. Reyniersstraat 42 Hombeek. -ASLK-Woonsparen Wilfried Van Praet, Battelsesteenweg 492 Mechelen. -Schrijnwerkerij De Hondt Edw & Zn, Tisseltbaan 28 en Elleboogstraat 6B Leest. -Robert Ardies, Texaco Service Station, Gentsesteenweg 26 Battel. -Beenhouwer – veehandelaar C. Vergauwen-Van de Voorde, Gijsbeekstr. 62 Hombeek. -Frituur ‘De Plein’ Hombeek. -Kapsalon Maestro’s, Dorpstraat 5 Leest en Adegemstraat 4 Mechelen. -In den Bareel, De Laet-De Meyer, Leest-Dorp 11 Leest. -Taverne Hof ten Moortele, Ten Moortele 24 Leest. -Begrafenisnonderneming – Drukkerij Plasqui, St-Martinusstr. 2 Hombeek, Dorpstr 66 Leest. -Poortman Bvba, trofeeën, stempels, eretekens…Fr.De Merodestraat 102 Mechelen. -Exclusieve huwelijksreportages Jos Collier, Houtestraat 46 Hombeek. -Kapsalon ‘Sandra’, Leestsesteenweg 70 Battel. -Pollet Service Station, Robert Holemans, Pastoor De Heuckstraat 10 Leest. -Paul Van Roy fotografie, Hoogstraat 177 Tisselt. -Autocars – Reisbureau ‘Bergkoning’, Tervuursesteenweg 545 Bertem. -Algemene Schrijnwerkerij Pvba Jenné en zoon, Kleine Heide 3 Blaasveld. -Zelfbediening ‘Bij Julia’, algemene voeding, fruit&groenten, kaas&wijn. -Krantenboetiek Marleen in het dorpscentrum Hombeek. -Garage Ceuppens, Mazda Agent, Tiendeschuurstraat 9 Leest. -Café ‘Sportlokaal’ bij Maryse, Juniorslaan 72 Leest. -Aannemer plafonneerder – Cementwerken Francis Pauwels, Juniorslaan 72 Leest. -Huis Prinzie & Zonen, Tombolas-Trofees-Bekers…, Toekomststraat 11 Kessel-Dorp. -NV Transami Air Cargo, Antwerp-Liege-Ostend. -Groothandel in oud-papier NV Borremans-Recycling, Oude Spoorbaan 15-17 Willebroek. -Bouwmaterialen Lemmens, Steenweg op Blaasveld 97 Heffen. -Ijssalon-Tearoom ‘De Kleine Linde’ ‘Den Boerre’, Lindestraat 25 Zemst. -Bloemen Goossens A., Battelsesteenweg 256 Mechelen. -Aannemer van Bouwwerken Doms Jan, Hooiendonkstraat 79 Heffen. -Vlees van de keruslager B. Vingerhoets-Pittoors, Liersesteenweg 92 Mechelen. -Hugo Van Praet, Meststoffen-sproeistoffen-kolen-plantaardappelen-voedingswaren,Juniorslaan 95 Leest. -ABB Verzekeringen De Smet, Leest. -Garage Van Hoof – Renault, Dorpstraat 54 Leest. -In ’t Krantje bij Samira en Alain, Dorpstraat 24 Leest. -Sportcentrum Leest, Dorpstraat 67 Leest.
1990 – 8 april : Palmzondagconcert(Advertentie onderaan) Van de K.F. St.-Cecilia o.l.v. Frans Violet in de zaal Piessens.
1990 – 13 en 14 april : De Paasklokken in ‘het Krantje’. “Het KRANTJE” wenst u een vrolijk paasfeest. Op 13&14 april zullen de paasklokken komen voor elke bezoeker. Gedurende de maand april -10% op stripverhalen !!! IN ’T KRANTJE, Dorpstraat 24 Leest. Uitg. : Jommeke-Suske&Wiske-Kiekeboe-Urbanus. Kranten-tijdschriften-rookwaren-leesboeken-schoolgerief-lottocenter-goal-droogkuis en kortelings ook fotocenter. Open : ma-vrij : 06.30- 19.00 u.. Zat. : 7 u-16 u. Zon : gesloten. (Folder)
1990 – 15 en 16 April :“Posse Leest”
“Beste vrienden, Leestenaars,
In 1840 kocht pastoor Hermans voor onze parochiekerk twee beelden aan, waaronder een Sint-Cornelius van beeldhouwer J.P.Tambuyser. Mede door de hoge kindersterfte voelden de parochianen de noodzaak tot verering van de H. Cornelius aan. Door diens voorspraak en verdiensten zouden ziekten zoals stuipen, vallende ziekte en andere kinderziekten genezen worden. Het staat dus zo goed als vast dat na de plaatsing van dit beeld, ook de “begankenis” in Leest op gang kwam. Het DAVIDSFONDS afdeling Leest tracht in haar jaarlijkse terugkerende Paastentoonstelling iets te brengen dat alle dorpsgenoten aanspreekt.
Het ene jaar zien wij het in de Leestse eigenheid, het andere jaar gaan we wijduit. Voor onze 22ste tentoonstelling proberen we deze twee inzichten te verzoenen. Zo brengen we in onze Parochiezaal een boeken- en postersbeurs, voor elk wat wils. Doch, in het kader van 150 jaar verering van de H. Cornelius in Leest, bieden wij U een speciale attentie aan : DE ST. CORNEEL, een ambachtelijk gebrouwen feestbier. Wij presenteren U dit uniek brouwsel in twee flessen van 75 cl. met kurk en stop. Deze lichte en donkere ST. CORNEEL met 8% alcohol gehalte, hergist in de fles, is alzo geschikt als bewaarbier. Daarenboven bieden wij U in onze feestverpakking een prachtig glas aan met het ST. CORNEEL embleem van Leest. Omdat het hier om een éénmalige beperkte uitgave gaat, krijgt U als Leestenaar de mogelijkheid tot vooraf bestelling aan de prijs van 350 frank per verpakking van twee flessen kwaliteitsbier + een ST. CORNEEL glas.
Na uitgaven als “Leest Geweest” en “Waar Leestenaars samenkwamen” is deze ST. CORNEEL een passend geschenk, met eigen Leestse stempel, waarover nog lang gaat nagepraat worden. In bijlage voegen wij een intekenstrook die U kan gebruiken voor een voorafbestelling. Met de groeten van de brouwers, uitgevers, proevers en drinkers van ST. CORNEEL.” (folder, maart 1990)
Na de feestdagen sprak het Davidsfonds van een overdonderend succes : je kon op de koppen lopen, de boeken- en posterbeurs werden een geweldige meevaller en het speciale Corneelbier was in een mum van tijd uitverkocht en meer dan 1.000 mensen bezochten de beurs. Op de bovenverdieping van “De Drij Gapers” exposeerde kunstkring Kwak. Deze naam was afgeleid van “Kunstkwartet” omdat de kring zo’n 7 jaar geleden door vier personen werd opgericht. George Herregods stelde zijn gekend werk tentoon, Hans De Laet exposeerde zijn tekeningen, Paul Van Roy zijn fotografiewerken en Stefan De Laet, broer van Hans, stond met poppen van het Stadspoppentheater. Dit jaar was Mia Lauwers te gast op de tentoonstelling met olieverfschilderijen, portretten en een pastel van Planckendael. In de basisschool Ten Moortele was er een speciale reizende tentoonstelling van de Vlaamse Gemeenschap uit Sint-Niklaas. Het thema was “Ex Libris”, een eigendomsmerk dat in een boek wordt geplakt. (Foto onderaan) De hobbykring van de Leestse gepensioneerden toonde handwerken en bakte pannenkoeken. Volkskunstgroep Korneel oogste veel belangstelling bij het optreden van de kinderen en jeugdgroep. De meisjes waren uitgedost in feestkledij, ontworpen door Milou Van Steyvoort –ook verantwoordelijk voor de kostuums bij de BRT- en gemaakt door leden van de kring, met prachtige handgeborduurde sjaals. Deze vereniging baatte ook een gelegenheidsrestaurant uit in zaal Piessens. Er was de traditionele begankenis en een kinderzegening. De kleinveetentoonstelling met jaarmarkt trok enorm veel volk evenals de Posse Leest – TD. Fietshandel Nuytkens, Dorpstraat 55, hield met o.a. zijn “bromfietsen Vespa” “fantastische open-deur-dagen” en gaf 10% korting ter gelegenheid van deze “Posse Leest” (advertentie onderaan). (GvA ,17/4)
1990 – Vrijdag 20 april : 5de Kaartavond Landelijke Gilde Leest In “Ons Parochiehuis”, aanvang 20 uur. Uitleg : 100 frank. Drie mooie hoofdprijzen met verder 1 bol kaas per tafel en elke tafelwinnaar had prijs. (Folder)
1990 – Zaterdag 21 april : Rust Roest bracht “Oorlogsschade”.(Foto onderaan) Dit stuk van Lode Pools werd onder grote belangstelling gebracht. Het regende superlatieven in GvA (24/4) : “ Guido Hellemans vertolkt het kantoorhoofd Jerome Verdonck voortreffelijk en Jan Emmeregs leeft zich helemaal in, in zijn rol van op en top naïeveling. Voor deze voorstellingen van “Oorlogsschade” verdient het amateurgezelschap alle lof. Ze brengen meer dan alleen ontspanning en weten hun toeschouwers te boeien met de spontane vertolking van het echte volkse schouwspel.”
Personages
Jerome Verdonck, bureelhoofd Guido Hellemans Pierre Van Gerven, onderbureelhoofd Jan Emmeregs Carmen De Graef, bediende Hilde De Kock Roggeman, inspecteur van het ministereie Herman Van den Bossche Bieke Dussard, zijn assistente Ria Verschooten Jeanneke, de poetsvrouw Renild Polfliet.
Achter de schermen Teksthulp Ria Verschooten en Raf Scheers Grime en kapsels Vera Moernaut Kostuums Miloe Van Stijvoort Geluidsband Johan De Laet Video-opname Ludo Kerremans Decorbouw Eric Vandenwyngaert, Dominiek Van Laenen Marc Windelen, Raf Scheers e.a. o.l.v. Fik Diddens en Willy Keysers Belichting en techniek Fik Diddens Regie Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
Foto’s : -De uitnodiging voor het Palmzondagconcert van 8 april. -De ex-libris tentoonstelling was een van de hoogtepunten van “Posse Leest”. -Advertentie van fietsen Nuytkens. -Johan De Laet, Ria Verschooten, Herman Van den Bossche, Guido Hellemans, Renild Polfliet, Hilde De Kock, Fik Diddens, Jan Emmeregs, Raf Scheers.
1990 – April : Leest in glasgravure...een geschenk voor het leven. Decor Art een glasatelier uit Herentals organiseerde volgende mailing in de gemeente :
“Gun het uzelf, of iemand anders uit Leest.
Geachte inwoner van Leest,
Van alle plaatsen in uw provincie behoort Leest zonder twijfel tot de mooiste. Met z’n vele karakteristieke plekjes en gebouwen is het een plaats om van te houden. Dat vinden U en ik niet alleen. Ook geografisch kunstenaar Gerard Swaenepoel werd getroffen door de idyllische schoonheid van Leest. En dat inspireerde hem tot het creeëren van een uniek kunstwerk : Leest in glasgravure. De meest markante plekjes en monumenten van Leest, met grote artistieke allure vereeuwigd in glas. En gevat in een massieve, lindehouten lijst. Wie Leest kent zal met een glimlach vaststellen dat zelfs de kleinste details er glashelder in uitkomen. De fijne tekening is aangebracht volgens een ambachtelijke, uiterst arbeidsintensieve techniek. Zo wordt de gravure tesamen met de 18 karaatse gouden rand bij een temperatuur van 540° ingebrand. Het resultaat is een zeldzaam sieraad in de huiskamer, in de hal of op een ander mooi plekje in huis. Een bezit dat op onnavolgbare wijze uw verbondenheid toont met deze plaats. En dat maakt het ook voor toekomstige generaties tot een dierbaar familiestuk.
Leest in glasgravure wordt vervaardigd in een zeer kleine oplage. Deze schaarse exemplaren zijn uitsluitend voorbehouden aan inwoners van Leest. U kunt er een bestellen voor de prijs van slechts : 2.950,- Fr., incl BTW. Maak gebruik van deze unieke kans. Gun uzelf of iemand anders uit Leest dit unieke geschenk… Natuurlijk wilt U het kunstwerk eerst zien voor U beslist of U tot aanschaf overgaat. Dat kan. Bestel het op zicht met bijgaand Reserveringsformulier. Het verplicht U tot niets. Aleen wanneer U met ons van mening bent dat het om een uniek, onvervangbaar kunstwerk gaat, behoudt U het. U betaalt dan de eenmalige lage prijs en ontvangt het door de kunstenaar mede ondertekende Echtheids-Certificaat. Uw bewijs voor onbeperkte garantie op verkleuren of vervagen. Ik wens U een levenlang plezier met deze unieke glasgravure van een unieke plaats : Leest. Met vriendelijke groeten, Jean van Aerde.
P.S. Wilt U verpakkings- en bezorgkosten vermijden ? Verstuur uw Reserveringsbon dan voor 8 mei ’90. De glasgravure wordt U dan persoonlijk overhandigd eind mei.”
Begin 1992 kwam dezelfde firma met een nieuw aanbod (zie januari 1992). Een nieuw ontwerp en een nieuwe prijs (3.250 fr.)
1990 – April – “Voor U Nieuws” maandblad van Volksunie Hombeek-Leest-Heffen :
Stad Mechelen – Milieubelasting 6.000 fr. “Er is de laatste weken in Mechelen heel wat gerommel rond de ophaling van het huisvuil : vertraging wegens staking van het stadspersoneel, plastic zakken die bleven staan omdat ze niet van het standaard-type waren, enz.
Einde maart echter werd dit gerommel overstemd door een donderslag, afkomstig uit de Mechelse gemeenteraad…Op 29 maart jl. heeft namelijk de gemeenteraad, met één pennentrek, de belasting op de huisvuilophaling van 1990 af drastisch verhoogd. Er werd beslist een zogenaamde “milieubelasting” van 6.000 fr. per jaar in te voeren. Deze belasting is verschuldigd per gezin en per woongelegenheid op het grondgebied van de stad gelegen.
Onder woongelegenheid wordt eveneens verstaan elk appartement, elke gemeubelde kamer en elke studentenkamer die zich in een gebouw of een gebouwencomplex bevinden. Voor een gezin dat gevormd is door één persoon die alleen woont is de belasting ‘slechts’ 4.000 fr. Verder worden nog bijkomende belastingen opgelegd voor vestigingen van vrije beroepen, middenstanders en bedrijven en land- en tuinbouw. Naargelang de categorie van deze beroepen en bedrijven varieert die belasting van 1.500 tot 200.000 fr. Officieel heet het dat het de vroegere belasting op het afhalen van huisvuil (1936 fr.) en de belasting op de aan de riolering aangesloten of aansluitbare eigendommen (1600 fr.) vervangen worden door een forfaitaire ‘milieubelasting’ (6000 fr.) die, buiten de voornoemde diensten, ook de uitgaven ‘ten behoeve van het milieu’ moet dekken.
In de praktijk komt het erop neer dat iedere burger alleszins aankijkt tegen een belastingsverhoging van bijna 2500 fr. per jaar. Voor heel wat mensen echter zal de nieuwe belasting nog zwaarder wegen. In de oude wet werd de belasting op de riolering gedragen door de eigenaars van de gebouwen, en niet door de huurders van gebouwen, woningen, sociale woningen. Deze huurders betaalden vroeger alleen de 1936 fr. voor de ophaling van het huisvuil en niet de 1600 fr. op de riolering, zodat zij in het nieuwe systeem 4064 fr. meer te betalen hebben dan vroeger. Dit is ook het geval voor de eigenaars van woningen die niet aan de riolering aangesloten of aansluitbaar zijn (vb Middenveld Hombeek, Leestseweg Battel, e.a.). En hoe voelen zich de (weliswaar zeldzame) burgers die, door de geïsoleerde ligging van hun woning, niet in aanmerking komen voor de huisvuildienst of riolering en nu toch de volle pot van 6000 fr. moeten betalen ? Wat bezielt het Mechels stadsbestuur om de bevolking zulk een harde fiscale opdoffer te geven ? …”
1990 – Zondag 1 april : Paasfeest K.V.G. Zennevallei Om 14.30 u. in de parochiezaal van Heffen. (PB, 29/3)
1990 – Vanaf 1 april tot 31 mei : Instituut Sonja promotie. “We verjaren !! Speciale aanbiedingen. -10 % op alle verzorgingsproducten -10% op alle maquillageproducten. Prachtige nieuwe lente en zomerkleuren. -Waardebon -100 f op een gezichtsverzorging. -Waardebon -200 fr op een zonnebank abonnement – nieuwe lampen. Dorpstraat 5 Leest.” (Folder)
1990 – 29 maart : Overlijden van Maria Melania De Wit (zuster Maria Dominica)
Melanie werd te Leest geboren op 11 december 1910. Op 5-jarige leeftijd verloor ze haar moeder en op haar twaalfde was ze volledig wees. Ze stamde uit een gezin van zes kinderen. Te Leest volgde ze de lagere school en ging nadien naar de Zustersschool te Kapelle-op-den-Bos. Ze was lid van de Eucharistische Kruistochtgroep en van de B.J.B.-meisjes waar ze zich elk jaar liet opmerken op de toneelvoorstelling met tweede kerstdag. Reeds heel jong voelde ze zich aangetrokken tot het kloosterleven maar haar verantwoordelijkheid voor haar oude grootmoeder, het mensje werd 92, hield haar thuis. Pas toen ze twintig was kon ze, samen met Pauline Robijns, intreden bij de Dochters van O.L.Vrouw van het H. Hart te Buggenhout. Ze deed er haar professie in 1934 als zuster Maria Dominica.
Ze werkte de eerste vijf jaren in België om op 12 februari 1937 te vertrekken als missiezuster naar Coquilhatstad (thans Mbandaka) in het toenmalige Belgisch Kongo. Dat was in die tijd nog voor altijd, terugkomen zat er niet in. Daar kwam pas verandering in na de Tweede Wereldoorlog. Van dan af mochten de missionarissen elke zeven jaar terugkeren naar hun heimat en niet veel later om de vijf jaar. Zuster Dominika moest die eerste keer haast veertien jaar wachten. In 1950 was ze voor het eerst terug in Leest en opnieuw in 1959. Dat jaar bracht een omhaling in de kerk van Leest 5.241 frank op. Dan ondernam ze haar derde afreis via Rome waar ze een week in hun klooster verbleef samen met een nicht van paus Joannes XXIII, ook een kloosterlinge. Ook in maart 1976 bezocht ze haar geboortedorp. Ze stond toen in voor de algemene bevoorrading. In Iyonda waren acht straten met ongeveer zeventig zieken per straat. In 1981 kwam ze terug naar België en verbleef in de gemeenschap van Carnières (Henegouwen). De laatste weken van haar leven verbleef ze in het ziekenhuis.
Melanie De Wit overleed te Ukkel op 29 maart 1990.
Tegen pater Clementiaan vertelde ze in 1959 waar ze zoal mee bezig was :
“wij hebben scholen, wij bedienen staatshospitalen, leprozories (waar de melaatsen worden verzorgd) en staan dagelijks in de dispensaria om patiënten te verzorgen, medicijnen uit te delen en vooral de moeders met hun kindjes te helpen. Tot diep in de brousse zijn er kleine moederhuizen gebouwd waar de Kongolese moederkens komen bevallen als ze te ver van de stad afwonen. Jaarlijks hebben wij honderden dopen toe te dienen. Van het geestelijk leven van onze Christenen mogen we zeer tevreden zijn. Ik herinner me dat, toen ik kosteres was te Bokete, er op één jaar over de 100.000 communies waren. In sommige posten gaan de inboorlingen elke dag naar de mis en elke avond om 5 uur wordt gezamenlijk het avondgebed gebeden, daarna is er biechtgelegenheid. Missionaris zijn is het schoonste wat een mens dromen kan…”
Ze schreef vele brieven die in De Band gepubliceerd werden. In 1976 beschreef ze haar werk bij de melaatsen :
“…ik verblijf nu al enkele jaren bij de melaatsen en ik ga er ook terug naartoe. Nu weet men dat de melaatsheid minder besmettelijk is dan men aanvankelijk dacht. Velen van u hebben al gehoord van de Damiaanactie. Zij zetten mensen in om de melaatsen te gaan opsporen. Zij zorgen dat we gratis specifieke geneesmiddelen krijgen. Zij bekostigen ook de stages die bij ons in Iyonda gegeven worden tot speciale opleiding van verpleegkundigen in de melaatsen behandeling. Maar bij velen blijft de vrees dat de ziekte te wijten is aan de boze geest. Daarom verbergen die mensen hun ziekte zo lang mogelijk. Men zegt dat de melaatsheid geneesbaar is. Dat is voor een groot deel zeer juist. Zodra men zich bij de eerste verschijnselen laat verzorgen en regelmatig de nodige geneesmiddelen neemt kan men er ook van genezen. Maar…niet iedereen geneest…omdat juist de ongeneeslijken naar ons melaatsendorp komen en er ook blijven. Zo zijn er momenteel nog meer dan 500 melaatsen in Iyonda. Gezien hun grote wonden, hun verminktheid, hun weerzinwekkende toestand…of schrik voor de boze geest, worden die mensen in hun dorp niet meer aanvaard. Bij ons hebben ze een eigen wereldje geschapen, en leven, gezien hun toestand, vredig en gelukkig, omdat ze door ons als gewone mensen behandeld worden. £ Ze verlangen dan ook niets anders dan een beetje geborgenheid, een onderdak, kleding, voedsel, en…een beetje begrip. Zolang ze kunnen staan ze in voor eigen onderhoud. Sommigen worden in de leprozerie zelf aan het werk gezet, anderen gaan op visvangst, nog anderen leven van de opbrengst van hun velden, die ze onder elkaar aan de man brengen. Die mensen wonen elk in hun eigen huisje. De zieken met grote wonden of gans verminkt door de ziekte, worden in het hospitaal opgenomen. Die sukkelaars komen gans ten laste van de zuster. Wel ontvangen we gratis de nodige geneesmiddelen, maar…die mensen leven niet van enkele pillekens per week. Er moet ook voor voedsel en kleding gezorgd worden. Er is tot nog toe geen enkele liefdadige instelling die daar voor in staat, of ook maar blijvende steun geeft. Die mensen hebben dus niemand naar wie ze kunnen gaan tenzij de zuster. Wij staan door ons werk zeer dicht bij hen. Het is de zuster die wonden verzorgt, de verminkten en ouderlingen helpt en de stervenden bijstaat. Ze vinden het normaal dat de zuster naar hen luistert, dat ze begrip heeft voor hen, dat ze haar alles mogen vragen, dat ze altijd bereid is alles te geven…ook zichzelf. En toch staan we zeer dikwijls met beperkte krachten en een tekort aan mogelijkheden. Weten jullie mensen in België nog wat armoede is ? Kunnen jullie in volle werkelijkheid nog realiseren wat het zeggen wil te bidden : ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’… Brood dat we hier in overvloed bezitten. Toen ik in maart afreisde uit Iyonda kwamen de mensen naar me toe om me de hand te drukken en me goede reis te wensen. En hun grootste bekommernis was : ‘zuster , ge komt toch zeker terug, en ge zult ons toch niet achterlaten ?’ Die vraag was voor mij als de vraag van Christus zelf. Ik ga dan ook terug naar de evenaarsstreek waar ik al bijna veertig jaar werkzaam ben. Ik ga terug naar de melaatsen van Iyonda, niet om grote dingen te doen, maar alleen omdat Gods liefde me dwingt terug te gaan naar de armsten der armen. Ik ga terug om naar hen te luisteren en hen te helpen zoveel als kan…door uw vrijgevigheid ga ik ook terug in uw naam.
Ons werk in de missie is niet af en zal misschien nooit af zijn. Een missionaris is ook een mens met beperkte krachten. Daarom doe ik een beroep op de jeugd die zich nog wil inzetten voor een ideaal. Bid dus voor nieuwe roepingen hoe onmodern dit ook moge klinken. Beste vrienden, bid ook voor uw missionarissen. Vraag voor hen de nodige steun en sterkte en gedenk hen met een mild hart waarvoor ik u in naam van al onze melaatsen, en vooral ook in mijn eigen naam, oprecht dank.” (Bronnen : briefwisseling Melanie De Wit, diverse nummers ‘De Band’, ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’ van Wilfried Hellemans)
1990 – 10 maart : Spaanse Avond, n.a.v. 10 jaar Korneel In zaal Piessens, Dorpsstraat 56. Op het menu o.a. sherry, sopa de pescado y almendras, manzanas en dulce... Inschrijven kon bij Arne Vermeulen, Veerle Soors, Rudi Van Hove, Louis Vloebergh, Ria Verschooten en Elvire Soors-Claes. (folder)
1990 – 11 maart : Lentevergadering K.V.L.V. In het parochiehuis om 14.30 u. met als thema ‘Europa ‘92’ door Luc De Koninck. De winnaars van de Lourdesbedevaart waren Godelieve De Prins-Van Bosch en Paula Verbruggen-Bradt. (PB van 8/3 en 22/3)
1990 – Zaterdag 17 maart : Met Davidsfonds naar Antwerpse dierentuin. “Zie ZOO...Anders”. (PB, 15/3)
1990 – 17 maart : Dansavond Landelijke Rijvereniging In de parochiezaal. (PB 15/3)
1990 – 24 en 25 maart : Broederlijk Delen “In het weekend van 24 op 25 maart gebeurt de eerste omhaling in de kerk voor Broederlijk Delen. Dit jaar neemt de dekenij Eppegem-Zemst als project : Beroepsopleiding van marginale jongeren in Kigali (K.A.J.). De Katholieke Arbeiders Jeugd van Kigali tracht de jongeren op te vangen. Zij kunnen bij de K.A.J. een beroep leren om daarna werk te vinden als schrijnwerker, mecanicien of boekhouder. Ondertussen krijgen zij klusjes op te knappen : autowassen, vrachtwagens lossen en laden, tabak verkopen en dergelijke meer. Voor 1990 werd 932.122 frank beloofd.” (PB, 22/3)
1990 – 29 maart : Milieubelasting De gemeenteraad voerde een milieubelasting in van 6.000 fr per jaar per gezin en per woongelegenheid en 4.000 fr voor een eenpersoonsgezin. Bijkomende belastingen werden opgelegd voor vestigingen van vrije beroepen, middenstanders en land- en tuinbouwbedrijven. Naargelang de categorie varieerde die belasting van 1.500 fr tot 200.000 fr. De vroegere belasting op het afhalen van het huisvuil (1.936 fr) en de belasting op de aan de riolering aangesloten of aansluitbare eigendommen (1.600 fr) werd afgelast. (KH)
1990 – Dinsdag 6 februari : Eerste repetitie van het jaar van het zangkoor van Leest.
De Leestenaars hadden volgende oproep in hun bus gekregen :
“Mijnheer, Mervrouw,
Zingt u soms in bad ? Terwijl U de afwas doet of de achterdeur herschildert ? Zoja, dan hebt U alle kwaliteiten om lid te worden van het zangkoor “Soli Deo Gloria” van Leest (De naam is nieuw !!). Want hoe gaan we daar te werk ? Vooreerst dit : U moet geen noot muziek kunnen lezen of schrijven. De Beatles konden dat evenmin, dus. Vervolgens dient U te weten dat er 1 repetitie per week is : dinsdagavond van 20 tot 22 uur. Tenslotte, en wellicht hebt U daar al weet van, bestaat ons programma vooral uit kerkelijke liederen. Meer en meer worden er echter ook profane liedjes in het repertoire opgenomen. Het ledenaantal van ons zangkoor is de laatste 2 jaar verdubbeld. Deze uitnodiging is dus geen noodkreet maar wel een lokroep van een vereniging in de lift. Mis deze muzikale trein niet en kom eens langs op de eerste repeititie van 1990 : dinsdag 6 februari om 20 uur in “ ’t Klooster” aan de Dorpsstraat. Akke akke tuut en wij zijn weg ! Namens het bestuur, Marc Keulemans.”
Zingen “In onze kerken wordt te veel gepraat en te weinig gezongen. Laten wij dringend onze kerkkoren en onze volkszang herwaarderen !” De man die ons dat onlangs als een prioriteit probeerde aan te praten, moest geen moeite doen om gezaghebbende citaten bij zijn (zangerige) stem te voegen. Wie een beetje in de voetstappen van Kardinaal Danneels loopt, kan daar geregeld uitspraken over noteren. Zopas nog in Leuven, waar studenten hem op zijn stokpaardje zetten. Om te beginnen gaf de Kardinaal grif toe , dat in de kerk vaak een cliché taal wordt gebruikt, “gestolde lava van een vroegere religieuze ervaring die niet meer leeft”. De taal waarin wij het geloof doorgeven en beleven, klinkt dikwijls ouderwets en versleten. Wat wij nodig hebben, zo betoogde hij, zijn “mensen met een levende religieuze ervaring die werken als kalvernieuwende dichters”. Tegelijk sprak de kerkleider voor de zoveelste keer zijn vrees uit voor “de inflatie van het woord”, die in onze kerken gepaard gaat met een overtrokken moralizeren. Laten wij opnieuw meer het accent leggen op de vreugde van het geloof, zoals die wordt opgeroepen in de muziek, in de psalmen, in de gezangen waarmee het onuitsprekelijke poëtisch benaderd kan worden. “Als wij iets voor onze parochie willen doen, moeten wij ons koor opnieuw stichten”, beaamde een dorpsgenoot. “En ons orgel herstellen”, zei een jonge vriend. (GD)
1990 – Zondag 11 februari : K.F. St.-Cecilia trad op te Battel Naar jaarlijkse gewoonte nam het Leestse muziekkorps deel aan de muziekavond van de Koninklijke Fanfare ‘Ons Genoegen’ uit Battel. Deze avond ging om 19.15 uur door in de zaal ‘Ons Huis’, Battelse Bergen. De muzikanten werden, in uniform, verwacht om 18.30 uur. (Omzendbrief van 28/1)
1990 – 17 en 18 februari : Jaarlijkse eetdagen K.F. Sint-Cecilia. “Die bleken opnieuw een gigantisch succes. Alle vorige records werden verpulverd. Vooral de zaterdagavond valt meer en meer in de smaak. Onze chef-kok en al zijn helpers hebben zich gedurende twee dagen de naad uit het vege lijf moeten werken om al deze hongerigen te spijzen en de dorstigen te laven. Vooral de Hasseltse koffie stak als afsluiter de kroon op het werk. Bedankt aan allen, die aan dit zware week-end hebben meegewerkt. Zonder dit succes zou onze vereniging financieel bijna niet meer leefbaar zijn ! Dus volgend jaar zeker terug !!” (Verslag van Yves Dewit in ‘Toeters en Trompetten’ van maart 1990)
Op het menu : Rode Porto : 70 fr. Voorgerecht : kaaskroketten (80 fr) of tomaat met garnalen (140 fr). Tomatensoep : 50 fr. Steak au poivre & frietten : 325 fr. Steak natuur & frietten : 325 fr. Steak béarnaise & frietten : 325 fr. ½ gebraden kip & frietten : 200 fr. Nagerecht : ijscoupe met chocolade (80 fr) of astridje (60 fr).
1990 – 24 februari : Jaarlijkse Cocktailparty van “De Stap” In de Leestse Parochiezaal. Alles wat een dorstige ziel maar kon verlangen was er : een cocktail, een pintje, een porto en zelfs champagne...
“Leest is de thuisbasis van de nog vrije jonge vereniging De Stap. Wanneer U deze naam leest, zou U kunnen denken dat het hier om een wandelclub gaat, maar dit is niet helemaal het geval. De Stap is namelijk een studentenvereniging en studenten wandelen nu eenmaal meestal niet door de natuur. De initiatiefnemers hebben deze naam gekozen om aan te geven dat studenten heel wat ‘stappen’ zetten : ze zetten een stap in de wereld, ze zetten een belangrijke stap in hun leven en vooral, ze gaan op stap. Om dit te kunnen doen met De Stap is er maar een vereiste : men moet in Leest wonen of – studenten zijn altijd vindingsrijk – minstens een of ander lichaamsdeel in Leest verpand hebben. De idee voor De Stap is ontstaan tijdens een kroegentocht tussen Mechelen, Brussel en Leuven. Natuurlijk is deze kroegentocht een klassieker in het programma van de vereniging. Andere studentenactiviteiten zijn o.a. cantussen, een toneelbezoek en een filmavond. Maar de grote happening is de jaarlijkse cocktailparty, die diet jaar op 24 februari in de Leestse parochiezaal zal doorgaan. Alles wat een dorstige ziel maar kan verlangen, zal er te krijgen zijn : een cocktail, een pintje, een porto en zelfs champagne. De Stap heeft ook een eigen tijdschrift, ’t Boekske. Dit tijdschrift verschijnt elk trimester en bevat zowel informatie als ontspanning. Wie meer informatie wenst, kan terecht op volgend adres : Cecilialaan 6 Leest.”(GvA, 23/2/1990)
De Stap werd gesticht op 13 oktober 1989 (zie in deze Kronieken).
1990 – Maartnummer ‘Toeters en Trompetten’ :
Freddy Walschaers : ‘SPORTMANIE’. “Laatst zei Rik : ‘Sport maakt alles kapot.’ De Pater moet zelfs wijken met de catechese voor de plechtige communie. Hij zou moeten twee of drie lessen geven de woensdagnamiddag want ze moeten allemaal op andere uren gaan sjotten; hij krijgt ze niet samen. De jeugd kiest sport boven de godsdienst. Het O.L.Vrouwekoor van Mechelen heeft in de krant een dramatische oproep gedaan voor zangers. Het was vroeger een koor met internationale faam. Wel, het gaat kapot. De jeugd kent niet anders dan sport, alles gaat eraan kapot. ‘Pas op hé mannen, als het zo voort gaat, is onze fanfare tussen nu en tien jaar ook teniet.’ Toen ik over deze woorden eens goed ging nadenken moet ik toegeven, onze eerste trombone heeft gelijk. Vroeger waren er in Leest twee fanfares die het beeld bepaalden. Nu zijn dat twee voetbalploegen, maar ik moet toch een paar zaken aanstippen. De jeugd van heden heeft het zeker niet gemakkelijk en wordt langs alle mogelijke fronten beïnvloed. Door de media staren ze zich blind op mensen zoals : Gullit, Van Basten, Koeman, enz. De jongeren gaan voetbal spelen, van in het begin krijgen ze een prachtige uitrusting en er is een ganse entourage die hen doet geloven dat ze ook al zulke vedetten zijn. Hierbij worden ze tot in het fanatieke gesteund door hun ouders. Tijdens de mooiste jaren van hun jeugd wordt alles op de sport gezet. Maar de weg van de topsporter is lang en hard. Men moet over een gezegend lichaam beschikken, gekoppeld aan een formidabel doorzettingsvermogen en een enorme dosis talent. Heeft men één van deze zaken niet, vergeet het dan maar. Nu heb ik de sporttraining van de jongeren in onze voetbalploegen eens wat van nabij bekeken. Ik wil al heel wat ouders gerust stellen : hun zoon zal geen topvoetballer worden. De beginners gaan trainen en daarna als de wind naar ‘het frutkot’, een flink pak frieten met een curryworst ‘special’. Als ze wat ouder zijn, gevolgd door ettelijke pinten bier. De conclusie is snel gemaakt. Half Leest sjot. We hebben twee voetbalploegen en hoeveel van onze jongeren hebben een vaste stek in het eerste elftal. Vier of vijf. Triestig nietwaar. Deze mensen hun beste jaren van aanleren zijn voorbij als ze vaststellen : voetbal is toch maar niks voor mij. Ik vraag me dikwijls af, is onze jeugd bereid om echt nog systematisch serieuze inspanningen te leveren ? Verleden week in Panorama : onze jeugd rookt steeds minder, nu zuipen ze. Hetgeen ik daar gezien heb, awel merci. Dan waren wij in onze tijd andere kleppers. Wij dronken ook een pintje na de geleverde inspanningen ‘in het eerste elftal’. Nog een klein voorbeeld. Kortelings word ik veertig jaartjes jong. Verleden jaar eind oktober tijdens de stratenloop in onze gemeente win ik de beker van Louis Vloebergh voor de beste lange afstandsloper van de gemeente Leest over de vijftien kilometer. Triestig nietwaar. Een oude bok zonder enige achtergrond als loper, komt onze jeugd daar aftroeven. Waar zit onze jeugd dan, die toch zo graag sport doet. Natuurlijk, dit is wel wat anders dan efkens een paar ballen gaan wegtrappen (goed of slecht) en daarna een pak frut en tien palmen. Hadden die jonge mannen in hun jeugd maar wat anders bijgedaan zoals bijvoorbeeld een instrument leren bespelen. Dan zouden ze een hobby gehad hebben na de sportbelevenissen. Wanneer ik sommige van de gestopte voetballers bekijk nadat ze zo een tiental jaren stilliggen, wel dan zie ik meestal struise wrakken die op fysiek vlak nog weinig in te brengen hebben. Triestig nietwaar. Zoals ge ziet vrienden, in de sport is het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ik zeg altijd : doe aan recreatiesport, dat is veel gezonder en ge hebt nog tijd voor andere zaken. Doe iets maar doe het goed. In het kader van deze spreuk heb ik laatst nog iets erg meegemaakt. Gedurende het laatste krokusverlof waren we toevallig in Oostduinkerke, toen daar een kanjer van een carnavalstoet passeert. Wij vol spanning aan het kijken. Prachtige wagens en groepen, sfeer alom. Gingen er in die stoet vier fanfares mee. Ik heb de muzikanten geteld, 16, 22, 25 en 30. Het muzikaal peil varieerde van archieslecht tot schandalig. De fanfares met de minste muzikanten hadden hun toevlucht gezocht tot majoretten. Mooi was dat zeg ! Wat een knappe verzameling dooreen. Lange en korte, met dikke billen en stekkebenen, dikke borsten en geen borsten, lelijke en heel lelijke. Amaai, mijne frak ! Wanneer men dat gezien heeft, hoeft het voor mij niet meer. Ik durfde daar tegen niemand zeggen dat ik ook een koperblazer was. Toen ik wegging had ik een wrang gevoel van binnen. Hetzelfde gevoel had ik ook toen ik laatst in de zaal Piessen de ‘eer’ had van met amper 20 muzikanten te mogen optreden voor de ganse vergadering van het Muziekverbond van België. Met in de veertig muzikanten zijn, praktisch niemand die verwittigt en daar zit ge dan in een volle zaal als een hoop ‘clochards’. Wel vrienden, op die manier hoeft het voor mij niet meer. Ik heb mij het volgende voorgenomen : in mijn binneste heb ik een aantal muzikanten bepaald, zowel voor concerten als voor repetities. Wanneer dat aantal niet bereikt wordt, wel dan pakt de Fred in en gaat huiswaarts. Ja maar, zullen sommigen zeggen : hij is er toch ook al eens niet. Juist, maar dan is het bestuur duidelijk en tijdig verwittigd zodat indien nodig de passende maatregelen kunnen getroffen worden. Eind mei kan ik onmogelijk meegaan naar de wedstrijd in Bornem, wel van de dag dat het bestuur de wedstrijd aankondigde op de repetitie, heb ik deze mensen op de hoogte gebracht. Dat is 5 maand op voorhand. Indien we met 40 muzikanten zijn en er zeggen er direct 20 dat ze belet zijn, wel dan ligt de oplossing voor de hand. En geloof me vrienden, het is me nu zo een tweemaal overkomen dat ik zo iets voorgehad heb, en bedenk, bij driemaal is de maat vol. Op zulke wijze hoeft het voor mij echt niet, en mijn besluit zou bij velen wel eens verrassend kunnen overkomen. Bedenk vrienden, als ge iets doet, doe het goed en neem uw verantwoordelijkheid, anders loop het mis.”
1990 – Donderdag 8 maart : C.S.C. Leest : “Zelf eigentijdse juwelen maken”. Raadsleden Jef Vloeberghen en Ivan De Borger en het bestuur van CSC (voorzitter Daniël Njytkens en secretaresse Tinneke Vloeberghen) en SVV (voorzitter Mariette De Bont) nodigden iedereen uit in de Stedelijke Basisschool Leest voor deze activiteit. (folder)
1990 – 8 maart : Ouderbijeenkomst Eerste Communie Voor de ouders van de eerstecommunicanten werd een ouderbijeenkomst belegd om 20 uur in het parochiehuis, Kouter. (Pb, 8/3)
1990 – Leest 12 januari 1990 : Aan de bewoners van de Vinkstraat en omgeving
Mevrouw, Mijnheer,
Op 11 januari j.l. heb ik een onderhoud gehad met de schepen van Openbare Werken, de heer C. Demeester. Zoals de meesten onder U, begon ik me immers af te vragen wanneer men met de realisatie van het voetpad in de Vinkstraat zou beginnen. De heer C. Demeester wond er geen doekjes om : de werken aan het voetpad zullen rond 1 maart aanvangen. De aannemer wacht tot 1 maart om eventueel vriesweer te vermijden. De schepen betreurde wel het feit dat sommige bewoners geweigerd hebben een stukje grond af te staan. Dit heeft namelijk verregaande gevolgen voor het voetpad in kwestie. Zo kan er uitsluitend een voetpad gelegd worden, daar waar de stad de grond verworven heeft, m.a.w. het zal een onderbroken voetpad worden. Wegens het vervullen van mijn legerdienst was het mij onmogelijk eerder een onderhoud met de schepen te hebben. Een politiek mandaat uitoefenen is immers niet toegelaten tijdens je legerdienst. Inzake het voetpad in de Vinkstraat is het nu afwachten tot de maand maart aanbreekt. In de hoop uw gerechtvaardigde nieuwsgierigheid enigszins te hebben bevredigd, teken ik, Ivan De Borger, gemeenteraadslid, Vinkstraat 32 2931 Leest. Tel.015/20 99 16. (Circulaire voor de bewoners)
1990 – 14 januari : Inhuldiging Herinneringsplaten Pastoors(foto’s onderaan) Eind ’89 werden achteraan in de kerk twee zwartmarmeren herinneringsplaten aangebracht (bij de ingang van de winter- en weekkapel) met de namen van de pastoors sinds 1630. Bij de inhuldiging op 14 januari 1990 ging pastoor K. Van Aken in zijn homilie in op de betekenis en de plaats van de parochieherders. Tegelijk bracht hij hulde aan de hele kerkgemeenschap : ‘zowel pastoors, als onderpastoors, mensen van de kerkfabriek en ook de vele gelovigen van de parochie die ons hier zijn voorgegaan (…)’
N.a.v. het vertrek van pastoor Van Aken, de negentiende en (voorlopig ?) laatste die uitsluitend in Leest pastoor was, werden (in 2003) op de tweede gedenkplaat onderaan het jaartal 2002 en eronder een scheidingslijn toegevoegd. Daaronder dan de naam van Dirk De Gendt die ook elders pastoor was met eveneens het beginjaartal 2002. (‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009. Wilfried Hellemans)
1990 – Dinsdag 16 januari : PVV – Wijk Leest – Nieuwjaarsreceptie Om 19u30 in het lokaal “Op den Hoek” bij An en Victor De Maeyer. Gastspreker : Eddy Van Londersele, secretaris van de Liberale vakbond ACLVB en gemeenteraadslid van de P.V.V. te Mechelen. Hij handelde over de stadsfinanciën, het OCMW, e.a. (Folder)
1990 – Zaterdag 20 januari : SP-SVV-CSC Dansavond Met D.J. in de Kantine van S.K. Leest. Deuren : 20u30, eerste dans : 21 uur.Voorverkoop : 60 frank, ingang : 80 frank. Met gratis tombola. (Ticket)
1990 – 22 januari – Gazet van Antwerpen : Winterkuikens in Leest
De natuur op z’n kop. “Te Leest, meer bepaald in de Alemstraat nr. 24, zijn op 17 januari vier kippen-kuikentjes uitgekomen. Op zijn minst zeer verwonderlijk op zo’n vroeg tijdstip. Gewoonlijk grijpt deze gebeurtenis pas ongeveer twee maanden later plaats. Greta MOONS, die daar woont, had bij het voederen van het vele pluimvee dat haar uitgestrekte tuin bewoont al wel een zwak gepiep waargenomen, maar wegens het feit dat het niet het moment is om reeds aan zo’n jong volkje te denken was ze er verder niet blijven bij stilstaan. Op vrijdag 19 januari viel het haar echter opnieuw op en het gepiep kwam uit de richting van het nabijgelegen weiland aan de beek. Het trok nu sterk haar aandacht en na het zoeken merkte ze een Engelse kip met vier kuikentjes.
Gezond en wel “Ik kon mijn ogen bijna niet geloven”, aldus Greta. “Het is nog maar half januari, dit is dus wel een uitzonderlijk geval”. Het koste Greet heel wat stunt- en vliegwerk om de bange diertjes met hun moeder naar een warm hok over te brengen. Na heel wat over en weer geloop is ze er dan toch in geslaagd. Het zachte weer zal er wel de grootste oorzaak van zijn dat er reeds zo vroeg kuikentjes uitgekomen zijn. Als we even uitrekenen dat een kip 21 dagen broedt, moeten de eieren rond de kerstdagen gelegd zijn en hebben de diertjes veel geluk gehad dat het inmiddels niet te koud geworden is, anders hadden ze het zeker niet overleefd. Nu zien ze er zeer fit en gezond uit, dank zij de goede zorgen van Greta ; ze zijn mooi van kleur zoals hun moeder, piepklein, en het is net of Pasen al voor de deur staat. Moeder kip waakt uitstekend over haar kroost en jaagt kijklustigen het liefst zo snel mogelijk weg. Toch konden we niet nalaten een kijkje te gaan nemen en het was beslist de moeite waard. De kuikens zijn niet geel zoals bij een gewoon kippen-kind, maar diep goudkleurig met hier en daar een bruine toets. Hoe dan ook het blijft een raadsel hoe dit Engels kippetje het klaarspeelde in het brakke veld haar broedsel tot een goed einde te brengen, midden in de winter. We hopen dat deze vroege kuikens ons een vroege lente moge brengen...”
1990 – 25 januari : Een orkaan met een windsnelheid van 160 km per uur raasde van de middag tot de avond over ons land. Er waren verschillende doden en de materiële schade was aanzienlijk. (KH)
“Aan de Kouter in Leest hield de storm lelijk huis. Een aantal gebouwen stortte er in en ontelbare dakpannen vlogen door de lucht. Jef van Aken had om vijf uur in de namiddag het onheilspellende weerbericht op radio gehoord. Nog maar net had hij het toestel uitgedraaid of alle duivels braken los. Boven zijn hoofd hoorde hij een hevig gekraak. De man zocht zijn heil buiten, nog net op tijd om niet bedolven te worden onder het puin van zijninstortende boerderij. Maar een zware eiken balk die naar beneden donderde kon hij niet meer ontwijken, Jef hield er een lelijke buil en enkele dagen hoofdpijn aan over...” (zie verder in deze Kronieken 4 juli 1990 : “De Kleerkast staat bij de buren”.)
1990 – Zondag 4 februari : Statutair congres Muziekverbond België Die dag vond in lokaal zaal Piessens het statutair congres van het Muziekverbond van België – Sectie Antwerpen plaats. Om 16 uur had de K.Fanfare St.-Cecilia uit Leest de eer om dit congres met een muzikale noot af te sluiten. (Omzendbrief van 25/1)
In ‘Toeters en Trompetten’ van maart 1990 verscheen volgend verslag : “Ieder jaar vindt er vanwege het Muziekverbond van België, Secrie Antwerpen, een jaarvergadering plaats in de lokalen van een aangesloten vereniging. Dit jaar mocht onze vereniging gastheer spelen voor de vele bestuursleden en dirigenten van de Antwerpse muziekverenigingen. Op het einde van deze dag mochten onze muzikanten een afsluitend concert voor de aanwezigen brengen. Er diende wel een tiental minuten gespendeerd te worden aan de manier waarop onze dirigent in onze vereniging de repetities voert. Het werd een gesmaakt optreden. Spijtig genoeg dienden vele muzikanten forfait te geven om een of andere reden.”
En in Gazet van Antwerpen van 6 februari :
Muziekverbond van België hield jaarvergadering te Leest(foto onderaan) “Te Leest ging dit weekend de jaarvergadering door van het Muziekverbond van België, federatie Antwerpen. De voorzitter van dit verbond, de h. Van Camp, achtte zich een zeer gelukkig man omdat de dag een groot succes was. “Elk jaar is er een aangroei van leden, de laatste drie jaar waren dat er zelfs dertig”, glunderde de voorzitter. “Dat is vooral te danken aan het dynamisme van het bestuur en de werklust van de aangesloten leden”. Op het officiële gedeelte, dat alleen voor leden toegankelijk was, werd het financieel verslag besproken, de activiteiten van vorig jaar kwamen uitgebreid aan bod en er werd ook overgegaan tot een gedeeltelijke bestuursherverkiezing. De jaarvergadering werd bijgewoond door 147 personen, die de organisatoren alle lof toezwaaiden. Het thema voor 1990 “jeugdwerking in de vereniging” werd uitvoerig toegelicht door musicus en muziekpedagoog Werner Van Cleemput. De Oostvlaamse gastspreker had het vooral over de opleiding en de opvang van de jeugdige muzikanten in de muziekscholen. Zoals in vele verenigingen heeft men te kampen met een gebrek aan belangstelling vanwege de jeugd. Nadien werd een uitstekend diner opgediend, terwijl de fanfare Sint-Cecilia een prachtig concert vezorgde. De slogan van het Muziekverbond, federatie Antwerpen, werd ook bekend: “Door de muziek naar een wereld van vriendschap, eendracht en vrede…” Uitleg overbodig.”
Foto’s : -De linker gedenkplaat in de Leestse kerk met de namen van de Leestse eigen pastoors sinds 1630. -De rechter gedenkplaat nog zonder de wijzigingen van 2003. (Foto’s : Wilfried Hellemans) -Jaarvergadering van het Muziekverbond van België. Voorzitter Van Camp onderstreepte dat het aantal leden elk jaar groeit. (foto : GvM)
Gezond, ontspannend en gezellig fietsen of wandelen is het tegenwoordig langs de dijken van de Zenne op verharde en autovrije wegen. Dat is ooit anders geweest. De stroom waaraan Leest zijn ontstaan te danken heeft, fascineerde me en grasduinend in de media stuitte ik op volgende wetenswaardigheden : de Zenne is een kleine vlakterivier die op 123 meter hoogte ontspringt in het gehucht Naast, een dorp in de provincie Henegouwen en een deelgemeente van Zinnik. Na 103 km vloeit ze op een hoogte van 5 meter aan het Zennegat in Heffen in de Dijle, samen met het Kanaal Leuven-Dijle. Het stroomgebied heeft een oppervlakte van 1164 vierkante kilometer. Ze stroomt achtereenvolgens door Naast, Zinnik, Horrues, Steenkerke, Roosbeek, Quenast, Tubeke, Lembeek, Halle, Buizingen, Lot, Beersel, Ruisbroek, Drogenbos, Vorst, Anderlecht, Sint-Gillis, Brussel, Sint-Jans-Molenbeek, Laken, Schaarbeek, neder-Over-Heembeek, Evere, Haren, Vilvoorde, Eppegem, Weerde, Hofstade, Zemst, Hombeek, Leest en Heffen tot aan het Zennegat in de Dijle. Na Vilvoorde wordt de rivier onderhevig aan de getijden van de Noordzee. De Zenne stroomt zo’n 14 km door het Brussels Gewest, grotendeels onder de stad. Meer dan 1000 jaar geleden ontstond Brussel op de oevers en eilandjes van de Zenne. De eerste documenten over een haven in Brussel dateren van 1012. Om vanuit die oude haven de Rupel en uiteindelijk de Schelde te bereiken, moesten schepen gebruik maken van de kronkelende Zenne en het afvaren duurde lang, soms verschillende weken, en was moeilijk bij lage en hoge waterstanden. Bovendien eiste de stad Mechelen een tol bij het langsvaren. In de 15e eeuw spanden ze een ketting over de Zenne om te verhinderen dat het stapelrecht op haver, zout en vis omzeild werd door schepen van of naar Brussel en Antwerpen. Aan de brug in Heffen, met aan de rechteroever een grote ronde vestingstoren, hing eeuwenlang de vermaarde tol-ketting (‘Ceste Chayne de fer de Heffene’). Deze ketting die bijna constant een knarsend geluid maakte, zorgde ervoor dat de schepen niet verder konden varen zolang er geen tol werd betaald. Het ‘heffen’ van tol (van 1415-1785) gaf aan Heffen een naam en beruchtheid in de rest van Vlaanderen. De groeiende handel stimuleerde de zoektocht naar een oplossing voor deze tekortkomingen : in 1561 was de Willebroekse Vaart klaar, een 28 km lang kanaal dat Brussel via de Rupel met de Schelde verbindt en gevoed wordt met water uit de Zenne. Vanaf dt moment duurde het 9 uur om reizigers met de trekschuit tot in Willebroek te brengen. In 1832 werd het kanaal Charleroi-Brussel in gebruik genomen. De voorbije 150 jaar werd de uiterst grillige Zenne op bijna alle plaatsen van zijn benedenloop rechtgetrokken. Naarmate er in Brussel meer ambachten bedrijvig waren, raakte de Zenne meer en meer vervuild. Vooral de lederbewerkers of ‘huydevetters’, de slachters en een aantal vaklui uit de lakennijverheid, zoals de volders en de ververs, werden met de vinger gewezen. De rivier werd in de hoofdstad meer en meer een open riool. Een cholera-epidemie te Brussel in 1865 met 3.500 doden was de aanleiding om de rivier tussen 1867 en 1871 in de stad te overwelven (de rivier komt weer boven na de Van Praet-brug). In de andere verstedelijkse gebieden van Zinnik, Halle en Mechelen kreeg en krijgt de Zenne ook veel industrieel en huishoudelijk afwalwater te verwerken. In haar stroomgebied wonen anderhalf miljoen mensen en deze rivier werd jarenlang aanzien als de grootste bron van vervuiling van de Schelde. Volgens Wikipedia was het water van de Zenne dermate vervuild dat ze enkele jaren geleden tussen Brussel en Vilvoorde ooit in brand heeft gestaan, en een interventie van de brandweer nodig was om ze te blussen. De rivier stroomt door de drie Belgische gewesten die elk een verschillend beleid voeren op het vlak van waterzuivering. Een Europese richtlijn m.b.t. het afvalwater verplichtte ons land en de gewesten maatregelen te treffen. Er werden verschillende zuiveringsinstallaties gebouwd om van de Zenne opnieuw een leefbare waterloop te maken. Het huishoudelijk afvalwater van Brussel dat ongezuiverd in de rivier geloosd werd, wordt sedert maart 2007 behandeld in de nieuwe waterzuiveringsinstallatie nabij de Buda-brug en de kwaliteit van het rivierwater is danzij de ingebruikname van deze installatie duidelijk verbeterd, in die mate dat eind augustus 2007 voor het eerst sedert lang weer vis in de Zenne werd waargenomen. Het ging om driedoornige stekelbaars, blauwbandgrondel en riviergrondel in Drogenbos en Lembeek en paling te Leest. In 2009 was er een massale vissterfte in de Zenne omdat het waterzuiveringsstation stil lag vanwege een conflict tussen de Brusselse regering en de uitbater van het station Brussel-Noord. Daardoor stroomde het afvalwater van 1,1 miljoen Brusselaars ongezuiverd de Zenne in, en vervuilde ook de Rupel en de Schelde. De Brusselse minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) overwoog zelfs even om op te stappen. In 2011 werd er bentoniet in de Zenne geloosd, weer met milieuschade tot gevolg.
Recent is een nieuw probleem opgedoken : in de Brusselse havenwijk werd een 140 meter hoge wolkenkrabber gebouwd langs het kanaal tegenover Tour & Taxis. De Up-site woontoren telt 251 appartementen op 41 verdiepingen en het afvalwater loopt voorlopig rechtstreeks in de Zenne. De buurt is immers niet op het zuiveringsstation aangesloten. Up-site zou zowel een stedenbouwkundige als een milieuvergunning op zak hebben maar deze toestand gaat in tegen een Europese richtlijn, die vertaald werd in een besluit van de Brusselse regering, die bepaalt dat al het Brusselse afvalwater gezuiverd moet worden. Hydrobru, de intercommunale verantwoordelijk voor de rioleringen, heeft beloofd zo snel als mogelijk voor een oplossing te zorgen door het afval via een collector af te leiden naar een waterzuiveringsstation maar intussen nemen de eerste bewoners hun intrek in de hoogste woontoren van ons land die ongeveer 2.500 mensen zal huisvesten…
De Zenne en de ‘muzikale modellering van haar bekken’ waaraan je ze volgens de schrijver Herman Teirlinck herkent, zijn ontelbare keren getekend en geschilderd. Rubens schilderde in de vijf jaar die hij in het Steen in Elewijt doorbracht, niet minder dan 150 doeken van de omgeving. Zonder twijfel heeft de Zenne als inspiratiebron gediend. Felix De Boeck die in Drogenbos woonde op nog geen honderd meter van de rivier heeft vooral in zijn jonge jaren de Zenne weergegeven (zie foto) en de Halse schilder Louis Thevenet bewoonde een tijdlang dezelfde gemeente en liet enkele Zenne-gezichten na. Baudelaire wijdde zijn gedicht ‘Une eau salutaire’ (‘Een heilzaam water’) aan de door hem vermadelijde rivier, die hij met een knipoog naar Hugo aanduidde als ‘Une Seine obscène’. “Joseph Delorme a découvert Un ruisseau si Clair et si vert Qu’il donne aux malheureux l’envie D’y terminer leur triste vie. -Je sais un moyen de guérir De cette passion maisaine Ceux qui veulent ainsi périr : Menez-les au bord de la Senne ! “Voyez – dit ce Belge badin Qui n’est certes pas un ondin – La contrefaçon de La Seine.” -“Oui – lui dis-je –une Seine abscène !” Car cette Senne, à propement Parler, où de tout mur et de tout fondement L’indescriptible tombe en foule, Ce n’est guères qu’un excrément Qui coule.”
Journalist en schrijver-dichter Geert Van Istendael over de Zenne in Brussel : “Brussel is een stad die haar water levend begraven heeft, zoals Brussel ook heeft geprobeerd zijn taal, het oude Brabantse Nederlands, te wurgen en te begraven. Dat alles gebeurde in de tweede helft van de negentiende eeuw in naam van de vooruitgang. Het is bijna gelukt, maar toch niet helemaal. Brussel is vandaag nog steeds officieel tweetalig. Nu blijkt dat ook het water zich niet zomaar laat uitbannen. Brussel mist heel erg een waterloop in het centrum. Brussel snijdt zichzelf af, niet alleen van zijn eigen verleden, maar ook van zijn ommeland, omdat ze daar Nederlands spreken.”
De auteur schreef de volgende verzen over de Zenne : “De feiten zijn bekend. Er werd gekerfd, het water liep in het riool verloren, de burgerij kon het niet langer horen, het oude Brussel heeft zichzelf onterfd. Wat is de toekomst van een stad die sterft ? In ijspaleizen ligt haar ziel bevroren, haar krasse taal befluistert dovemansoren, nog rest ons een kavalje dat zich verft. De dichters zetten alle sluizen open, de burgemeesters doen de deuren dicht. Al is de stroom dan stinkend afgedropen, lees deze regels niet als doodsbericht. De tijden wisselen. Ooit zal het tij verlopen, ooit komt de Zenne weer aan het zonnelicht.”
Ook in Halle klinkt de roep naar de terugkeer van het water. Zo ging de publieksprijs van de laatste poëziewedstrijd ‘Poëzie aan de Zenne’ naar een nostalgisch gedicht van Victor Ghysels. Hij voert de Hallenaars van de vroegste tijden (“ ’t Woeter dei zen goestink, lieg of uug / ’t aa gien belang voe Halle nat of druug”) via de verstedelijking, de industrialisering, “den oeverslag” in Lembeek en de overwelving, naar vandaag (“Hiere poleteekers werkt toch mei / En skinkt de stad ui aa gloure wei / Want naa es ’t skuun van Halle oent verdwène / En zal ’t zonneke…zal allien op den asfalt en den betoan nog kunne skèène”)
We besluiten met Leestenaar Kamiel De Wit (1958) : “God alleen weet hoelang ik vloei in deze streek. Rustig en ongestoord gingen de eeuwen aan mij voort hier in Gods vrije natuur : moeras of schor was mijn gebuur. De mens ontdekte mijn wildernis en trof in mij de beste vis. Zo is hij aan ’t vissen gegaan en is het dorp van Leest ontstaan. Dit stoere, ruwe vissersvolk doorzocht mij, elke draai of kolk. Dan zwol ik van woede en ik gramde en ik zette me uit tot ver te lande. Weldra beroofde men mijn vrijheid : langs beide kanten kreeg ik een dijk. Uit tegenzin en ook uit nijd besmeurde ik de omgeving met mijn slijk. Duizenden boten heb ik gedragen want aan mijn zijde lag de Brusselse haven : ik voerde steen, zand, zout en zo meer. Men ontnam mij echter ook die eer : geen boten meer, geen prauw. Zelfs mijn water schijnt in eeuwige rouw : een erfenis van de fabrieken. Zo kan men mij op verre afstand rieken. ‘k Dien enkel nog om ’t afval op te slikken, willen z’er te Brussel niet in stikken ! De bevuiling komt langs ontelbare sluizen zelfs de paling hebben ze doen verhuizen. Wanneer bemoeit de mens zich daar ook eens mee ? Of ik maak alles zwart tot aan de zee.”
(Bronnen : diverse krantenartikels uit GvA, HLN, de Standaard, de Morgen, websites : Wikipedia, de Zennekrant, brusselnieuws.be (A. Devroe) , www.brusselslife.be, www.brussel.be, www.asuiris.be, )
De Zenne komt in deze Kronieken herhaaldelijk aan bod, o.a. 13/10/1902 (‘Gezondmaking der Zenne’), 5/11/79 (‘Overstroming te Leest’), 2/7/80 (‘Zenne sijpelde door te Leest’), 26/2/80 (‘Alle bomen op Zennedijk te Leest weg ?’), 27/10/84 (‘Overstroming na begeven van zandwinningsput’), december ’89 (‘De Zenne, een oud zeer’)…
Foto’s : -Gezellig en veilig vertoeven tegenwoordig langs de boorden van de Zenne. - Aan de brug van Heffen met de grote ronde vestingstoren, hing eeuwenlang de vermaarde tol-ketting, die ervoor zorgde dat de schepen niet verder konden varen zolang er geen tol werd betaald. -De brug van Heffen anno 2014. -‘Zon weerkaatst in de Zenne’ 1918 van Felix De Boeck. -De 140 m hoge Up-site woontoren loost zijn afvalwater rechtstreeks in de Zenne.
1990 – Het jaarabonnementop “Ons Parochieblad” (Kerk en Leven) bedroeg 350 fr.
1990 – Jaarprogramma Ziekenzorg Leest Het op 17 april vorig jaar gestichte Ziekenzorg maakte via een folder haar jaarprogramma bekend :
Zaterdag 21/4/90 : 15.00 u. – Paasviering in de kerk. 16.00 u. – Gezellig samenzijn in de parochiezaal met gecommentarieerde diavoorstelling over Leest, vroeger en nu, door Karel Laars.
Maandag 7/5/90 : 20.00 u. – Op de koer van de parochiezaal ‘Kijken onder de motorkap’. Pech verhelpen.
Zondag 27/5/90 : 15.00 u. – Zondagnamiddag, bedevaart naar de grot van Leest, gepaard met geschiedkundige uiteenzetting over het ontstaan van de grot.
Zondag 17/6/90 : 14.30 u. – Wandeling in het stadspark met gidsbegeleiding.
Zaterdag 8/9/90 : 18.00 u. – Nationale ziekendag, met viering in onze parochiekerk.
Maandag 8/10/90 : 20.00 u. – In verband met verzorging van zieken en ouden van dagen : ‘heftechnieken’ door Chris De Smet en Nicole Gommers.
“Indien er gegevens uit dit jaarprogramma wijzigen, wordt U tijdig op de hoogte gebracht door uw huisbezoeker.”
1990 – Januari : Nieuwjaarswensen van C.V.P.-Leest. De Leestenaars ontvingen volgende wensen van de CVP-afdeling Leest :
“Liefste Leestenaar, Bij het begin van het nieuwe jaar hebben ook wij ons briefje klaar. Wij wensen U allen een goede gezondheid en blikken ook even vooruit in de tijd. In 1990 gaan we niet zitten treuren, want aan verkeersveiligheid zal iets gebeuren. Ook het milieu nemen we onder de loep en beginnen met een tweede glasbol op de stoep. Op ons ledenfeest van 24 maart, Liefste Leestenaar, staat er ook voor U een hapje en drankje klaar. Uw doopkind CVP – Leest.”
1990 – Januari : Voetbedevaart Scherpenheuvel 1990.
Beste Leestenaar,
Twintig à vijfentwintig jaar geleden ging men ook al jaarlijks van uit Leest te voet naar Scherpenheuvel. Op initiatief van enkele parochiale verenigingen zouden wij die bedevaart terug willen invoeren en wel de 2de zondag voor O.H.Hemelvaartdag. Concreet betekent dat in 1990 : vertrek vrijdagavond 11 mei te 22 uur en terug te Leest op zondag 13 mei te 15 uur. Bij het organiseren van zo’n bedevaart komt heelwat kijken. Om vooraf zeker te zijn van een voldoend aantal deelnemers – wij denken aan minstens een 20 à 30-tal – vragen wij aan diegenen die wensen mee te gaan dat ze hun naam en adres zouden opgeven aan één van onderstaande initiatiefnemers. Het zal u niet verwonderen dat dergelijke bedevaart ook enige kost met zich meebrengt : er moet worden verzekerd, de slaapgelegenheid moet betaald, enz. Nadere gegevens in verband met bedevaart en onkosten krijgt u na inschrijving. GA MET ONS MEE, EN BELEEF DE DEUGD VAN SAMEN OP WEG TE ZIJN. Beste groeten.
Inschrijven tot 15 januari bij : De Wit Marina, Kouter 13. Leemans Alfons, Blaasveldstraat 24. Plaskie Rosa, Aland 7. Peeters August, Tisseltbaan 15. Van Lanen Leo, Kerkenblok 10. Vloebergh Louis, Winkelstraat 28. (folder)
1990 – 4 januari – Parochieblad : Bij het einde en het begin van een jaar. “Het voorbije jaar werd ook gekenmerkt door nieuwe vormen van pastoraal. 1.De oprichting van een parochieteam. Mensen die op regelmatige tijdstippen samenkomen met hun pastoor om zich te beraman over de toekomst van de parochie. 2.Een nieuw en verjongd zangkoor ging van start. Wij wensen het sterkte toe om vooral vol te houden en in dienst te staan van de liturgie. 3.Een kern van ‘Ziekenzorg-Leest’ kwam tot stand. De parochiepriesters blijven hun oude en zieke mensen bezoeken, en brengen graag de communie thuis voor hen. Wij zoeken steeds meer steun in dit werk van leken, want soms gebeurt het dat wij niet weten of iemand ziek is op opgenomen in het ziekenhuis. Een klein seintje kan ons steeds helpen.”
1990 – Zondag 7 januari : Driekoningentocht Chiro. Die dag trok de Chiro op Driekoningentocht door Leest. (PB, 4/1)
1990 – Zondag 7 januari : Aperitiefconcert K.F.Sint-Cecilia Verslag uit ‘Toeters en Trompetten’ van maart 1990:
“Traditioneel werd het nieuwe jaar ingezet met het Aperitiefconcert in de Parochiezaal. Na het uitwisselen van de nieuwjaarswensen kon het talrijk opgekomen publiek genieten van een aangenaam en sfeervol programma : lichte, moderne nummers, afgewisseld met de meer gekende ‘nieuwjaarswijsjes’ van Mozart, Lehar en andere Straussen. Het was een geslaagde inzet voor dit nieuwe begin.”
1990 – 11 januari – Gazet van Antwerpen : Vervuiling gaat terug tot 19de eeuw.
“Zenne zuiver water” slogan voor de toekomst Een van de meest vervuilde waterlopen uit de streek is wellicht de Zenne. Dat is zelfs met het blote oog vast te stellen. Een expert moet eens gezegd hebben dat door de Zenne alles stroomt behalve water. En toch ontspringt deze rivier als een helder zuiver watertje. Aan de bron wordt zelfs nog paling gevist, zo beweren Wim Baetens en Eric D’hiet uit Hombeek. Zij zijn de coördinator en organisator van het milieucomité “Benedenloop van de Zenne”. De slogan van het comité spreekt voor zichzelf : “Zenne zuiver water”.
Uylenspiegel Het comité “Benedenloop van de Zenne” ontstond in 1987 in de schoot van de VZW Uylenspiegel. Voordien bestonden er al actiegroepen voor de bovenloop van de Zenne (Adesa) en voor de middenloop (Zenne en Zoniën). De benedenloop echter was nog een dood punt. Wim Baetens en Eric D’hiet brachten daar samen met nog enkele andere mensen van het comité verandering in. Het eerste jaar verzamelde het comité informatie over waterzuivering en het steunde daarvoor in hoofdzaak op technische rapporten. Men wou vooral niet de demagogische toer op. Het tweede jaar werden de toeloopbeken naar de Zenne onder de loupe genomen. Daarvoor werd dankbaar gebruik gemaakt van een eindwerk van studenten van het Hoger Rijksinstituut voor Tuinbouw Vilvoorde, afdeling Industriële Milieuzorg. Het eindwerk handelde over de Molenbeek en de Roekloop, twee beken van het Zennebekken in Mechelen.
Vuil Brussel binnen Het derde jaar stond bij het comité het probleem Brussel ter discussie. Volgens Baetens en D’hiest is Brussel niet het grote probleem voor de Zenne. De waterloop komt er al vuil binnen en gaat er even vuil weer buiten. “Het probleem is eigenlijk dat de Zenne een waterloop is waarin alles mag. In de Zenne wordt rechtstreeks geloosd en dat is ook zo in de toevoerbeken. Nu is dat geen probleem van vandaag. In 1860, meer dan honderd jaar geleden, schreef de toenmalige gouverneur een protestbrief naar Brussel in verband met de vervuiling van de Zenne”, aldus de woordvoerders van het Zennecomité in Hombeek. In de Zenne is dus al decennia lang alles toegelaten, en vandaag is dat nog altijd zo. Veel meer dan de zaak in het oog houden en de mensen sensibiliseren, kan het comité ook niet. “Wij voelen ons echter verplicht er tegen aan te gaan”, zo zeggen Baetens en D’hiet, “ook al komt dat nogal idealistisch over. We moeten de mensen echter iets duidelijk maken. Velen denken nog niet verder dan hun eigen afvalputje en daar begint het eigenlijk al. Bewustmaking van onderuit is dus belangrijk. Het resultaat is echter moeilijk meetbaar. Een zaak staat echter vast : milieuzuivering wordt een van de grootste industriën.” De rapporten van het comité zijn verkrijgbaar bij Wim Baetens, Heike 50 te Hombeek.”
Op maandag 30 juni 2003 publiceerde dezelfde krant : “Dit is 30 jaar te laat”.
Buurt Zenne sceptisch over minder stankhinder door waterzuivering in Brussel. “Er is verbetering in zicht voor de geurhinder van de Zenne, de open riool van Brussel die ook door Mechelen kronkelt. Met de bouw van een nieuw waterzuiveringsstation in Brussel-Noord wil het Brussels Gewest vanaf 2006 alvast de waterkwaliteit gevoelig verhogen. “Maar zolang de smurrie in de Zenne niet wordt geruimd, zal het niet veel beteren”, denken de omwonenden. “Het zuiveringsstation komt ook dertig jaar te laat”. Net zoals Aquafin het Dijlebekken wil zuiveren met een aantal nieuwe stations zoals in Mechelen-Noord en Boortmeerbeek, gaat ook het Brussels Gewest die weg nu bewandelen om eenzelfde resultaat met de Zenne te boeken. Een nieuwe waterzuivering in Haren (Brussel-Noord) moet vanaf 2006 het afvalwater van 15 Brusselse en 7 Vlaamse gemeenten zuiveren nog voor het in de Zenne terechtkomt. Dat gebeurt momenteel niet. “De investering heeft te maken met een Europese richtlijn die stelt dat tegen 2015 het water dat naar de rivierbekkens vloeit, zuiver moet zijn. Voor de Schelde moeten er daarom ook inspanningen op de Zenne worden geleverd”, weet Luc Bossyns van Aquafin.
Barometer Of het zuiverder water meteen tot minder geurhinder gaat leiden, stellen de omwonenden evenwel in vraag. “Het is goed dat die installatie er komt, maar dat is wel 30 jaar te laat”, zegt Paul Piens, die vlak bij de Zennebrug in Heffen woont. “Voor zover ik weet, is de Zenne nog nooit uitgebaggerd. Het water zelf mag dan wel properder worden, je zit nog steeds met al die smurrie in de waterloop waardoor de stank wel zal blijven. Bij weersveranderingen zet die toch sterk op...” (...) Uitbater van het Brughuis te Leest : “Soms moet de terrasdeur dicht”. “Het is goed dat er een waterzuivering komt, want van de stank hebben we toch wel wat last”, zegt Michel Van Den Branden van taverne Het Brughuis in Leest. “Mijn terras ligt wat dieper, dus de geur waait er grotendeels over. Maar er zijn avonden dat ik de deur naar het terras moet sluiten, omdat de stank anders binnenkomt. Op dagen met geurhinder heb ik duidelijk minder klanten. Die waterzuivering is al een goede stap, maar het slip op de oevers mag niet worden vergeten. Als dat geruimd is, zal de stank pas echt weg zijn.”
Vervolgt…
Bijgevoegd : -De voorzijde van het CVP-nieuwjaarskaartje. -De Zenne
1989 – Zaterdag 23 december : Kerstconcert van Ziekenzorg Leest M.m.v. Zangkoor Leest en Koperensemble. In de parochiezaal. Aanvang 19u30. Voorverkoop : 50 frank. Kassa : 70 frank (PB, 14/12)
1989 – 26, 28 en 29 december : Z.V.K. LEEST – Leestste Zaalcup In het Sportcentrum Leest werd die dagen gespeeld om de Leestse Zaalcup, een organisatie van de vriendenkring van zaalvoetbalklub Leest. Meer dan 100 Leestenaren, verdeeld over 12 ploegen namen er aan deel. De ploegen : Maryse boys, De Stap, De Slak, Vrienden ZVK, Vicke Boys, Vevoc, Bareelvrienden, Young Boys, Veteranen VV Leest, Wijkduivels, Groene Kring en KWB. De winnende ploeg ontving de wisselbeker ‘Vic De Maeyer’ en mocht deze behouden tot het daaropvolgende jaar.
De uitslagen zijn ons onbekend maar de sponsors uit de programmabrochure waren : -Argenta, uw appeltje voor de dorst - Tony Dons-Verschueren. -Café “bij Fikke’. -Kapsalon ‘Rita’ -Fietsenhandel Nuytkens -’t Frituur Dorp Leest -Kapsalon Maestro’s, Mechelen. -Bloemen – planten – fruit – groenten ‘Conny’. -Verzekeringen ABB De Smet C.V. -Bvba PDW, P. De Wit – Ramen – deuren – veranda’s – aluminium – pvc – hout. -Garage Carrosserie Ceuppens – Mazda. -Cera, Leest-Dorp. -In ’t Krantje, bij Samira en Alain, Dorpstraat 24 Leest; -Geert Geens, groenaanleg-bestratingen-aanleg van opritten en terrassen. -Studio Satan, voor al uw feesten,fuiven, jubilea, party’s, enz… Van Linden Willem. -Brood- en fijn-banketbakkerij Gobien-Diricx. -Jan Maes, uurwerken-juwelen Willebroek. -Garage Van Hoof, Renault. -Pol Piessens, Vloerbekleding-tapijten-behangpapier-gordijnen-verf. Mechelen. -A.S.L.K. W. Van Praet Leest-Battel. -‘In den Bareel’ café Leest-Dorp. (De Laet-De Maeyer). -Pollet – Benzinestation Zennebrug – Robert Holemans. -Drukkerij Plasqui – Hombeek-Leest -Discjockey Louis van Leest, voor een onvergetelijk bal of feest. -Frans Verbergt, Mazout-Kolen, Hombeek. -Sportcentrum Leest. -Happyland Herenthout-Mechelen. -Natuursteen Verschueren-Moernaut Mechelen.
1989 – 28 december – Parochieblad : Bij het einde van het jaar “Dit is het laatste nummer van het parochieblad 1989. Wij hebben 453 postaobonnementen. Moest U het parochieblad niet ontvangen, gelieve ons dan te verwittigen, wij brengen het zo meteen in orde. Tekst van verenigingen liefst tijdig dus veertien dagen op voorhand binnen brengen. Er zijn 22 kindjes gedoopt. De plaats voor het doopsel is de parochiekerk. Stel u tijdig in verbinding met uw pastoor. 27 jongens en meisjes werden gevormd door deken Edward Vanderwegen uit Malderen. Wij willen steeds zorg en werk besteden aan de voorbereiding. Daarvoor zoeken wij nog steeds naar nieuwe catechisten. 17 jonge mensen hebben een kerkelijk huwelijk aangegaan, waarvan 10 in onze parochie. In ons decanaat wil men er werk van maken ontvangende gezinnen op te leiden en een verloofdencentrum op te richten. 22 mensen zijn dit jaar overleden en in de parochie begraven.”
1989 – Nieuwe vormen van pastoraal Het voorbije jaar werd gekenmerkt door nieuwe vormen van pastoraal. 1.De oprichting van een parochieteam. Mensen die op regelmatige tijdstippen samenkomen met hun pastoor om zich te beramen over de toekomst van de parochie. 2.Een nieuw en verjongd zangkoor ging van start. 3.Een kern van “Ziekenzorg-Leest” kwam tot stand. De parochiepriesters blijven hun oude en zieke mensen bezoeken en brengen graag de communie thuis voor hen maar leken krijgen hoe langer hoe meer taken toevertrouwd. (PB, 4/1/90)
1989 – Kadetten van VV Leest kampioen. Het voorbije voetbalseizoen 1988-89 werden de kadetten van VV Leest kampioen van hun reeks. Op de foto hieronder werden ze gefeliciteerd door de spelers van het eerste elftal.
Foto’s : -Toegangskaart voor het Kerstconcert van Ziekenzorg. -De Kadetten van VV Leest – Kampioen 1988-1989 – worden gefeliciteerd door de spelers van het eerste elftal van de club. (Foto uit een brochure van VV Leest- exacte datum onbekend)
1989 – Vrijdag 1 december : Sint-Niklaasavond van Volksdansgroep Korneel Om 18 uur in de parochiezaal. (Parochieblad 30/11)
1989 – Zaterdag 2 december : Sint-Niklaasrondgang KWB Vanaf 9 uur. (Parochieblad 30/11)
“Beste K.W.B.-vriend !
Terwijl koning winter weerom ons dorpje regeert, doet de Sint zijn jaarlijkse ronde. Hij maakt samen met zijn K.W.B.-vrienden weer ongeveer 150 Leestse kinderen tussen 2 en 9 jaar erg blij. Oprechte dank aan allen, die ook dit jaar weer op stap gingen voor bezoek aan gezinnen met kinderen en voor de verkoop van loten voor de jaarlijkse sinterklaastombola. (Ge moet het toch maar doen, hé…) De verkoop van de lootjes mag nog verder doorgaan tot de trekking van de tombola op de kaartavond van 16 december. Er wordt gekaart op de zaterdagen : 2, 16, 30 december en op zaterdag 13 januari en op vrijdag 26 januari.
AANDACHT ! AANDACHT !!!
Vanaf januari 1990 zien we ons genoodzaakt een wijziging in de bedeling van het K.W.B.-tijdschrift RAAK door te voeren. Het aantal actieve wijkmeesters wordt steeds kleiner. Het geheel van activiteiten blijft echter gelijk. Om de taak van deze mensen wat te verlichten, stellen we één enkele betaling voor, voor het ganse jaar 1990. Begin januari komt je wijkmeester bij jou voorbij en ontvangt de jaarbijdrage voor 1990 : 440 fr. (RAAK verschijnt 11 maal per jaar, niet in augustus). We hopen dat je begrip opbrengt voor deze nieuwe manier van doen…Misschien wordt het dan voor elke wijkmeester beter doenbaar, om RAAK tijdig in jou bus te brengen. De K.W.B.-Ploeg.” (KWB-Informatie, december ’89)
1989 – Donderdag 7 december : Davidsfonds : ‘Beginselen van de fotografie’. In het parochiecentrum ‘Het Klooster’ om 20 uur. (PB, 30/11)
1989 – Zondag 10 december : K.V.L.V. Wintervergadering In de parochiezaal om 14u30 met als thema : “Voet en handreflexologie” doorMarcel Faes. (PB, 30/11)
1989 – 10 december : K.F. St.-Cecilia - Kinderfeest(foto’s onderaan) “Traditioneel beschouwt men het kinderfeest als laatste activiteit van het jaar. Ook dit jaar weer bood Bart Lauwers een spetterende namiddag aan al onze jongeren en hun ouders. Onze leerlingen lieten reeds, sommigen zelfs na een heel korte leertijd, samen met hun leraars hun muzikale exploten horen. Elkeen stond perplex ! En in het prachtige decor kon iedereen genieten van een buikspreker-goochelaar alsook van onze eigen ‘mini-playback-show’. Ieder kind werd verwend met een aangepast geschenk. Een goed gevulde koffietafel sloot 1989 af”. (‘Toeters en Trompetten’, december ’89)
1989 – Maandag 11 december : Verkeerswerkgroep Vergadering van deze werkgroep in het parochiecentrum “Het Klooster” om 20 uur. Dit eerste werkjaar heeft vooral gediend om een inventaris te maken van alle Leestse verkeersknelpunten. Uit deze studie zijn een aantal voorstellen naar voren gekomen, waarop de verkeersgroep graag de reacties van de Leestenaars zou vernemen. Zo werd voorgesteld om een snelheidsbeperking tot 40 km/u op te leggen op het stuk Dorpsstraat, Leest-Dorp, Pastoor De Heuckstraat en dit gaande van den “apotheker” tot aan de “Zennebrug”. Deze snelheidsbeperking zag de werkgroep bij voorkeur gerealiseerd door ingrijpende wijzigingen aan rijweg en bijhorigheden. Er gingen ook stemmen op om over de totale lengte van Kouter en Juniorslaan de snelheid te beperken tot 60 km/u.De allereerste vergadering van deze werkgroep dateerde van 13 november 1989. (Kerk en Leven 7/12/89 en folder)
1989 – 14 december : Mechelen verdeelde 350.000 fr. onder toneelkringen In de raadszaal van het stadhuis in Mechelen werden de toelagen aan de toneelverenigingen uitgereikt. Negen kringen kwamen in aanmerking voor een cheque van enkele tienduizenden franken. De Leestse toneelkring “Rust Roest” was goed voor 31.437 frank. (GvA,15/12)
1989 – Donderdag 14 december : Avondje Bloemschikken Met de eindejaarsfeesten in aantocht organiseerde S.V.V. – CSC Leest een avond bloemschikken. ‘Hoe zelf onze kerst & tafelversieringen voor de komende feestdagen maken.’ Deze avond ging door om 20.00 uur in de refter van de Stedelijke Basisschool. (Folder)
1989 – 17 december : Kerstfeest K.V.G. Werd dit jaar in een nieuw kleedje gestoken. Programma : 11.00 u : deuren open 11.30 u : H. Mis met het zangkoor van Leest 12.45 u : aperitief 13.00 u : middagmaal met soep, orlofgebraad en nagerecht 14.15 u : ontspanning 15.00 u : pauze, lotenverkoop 15.30 u : ontspanning 17.00 u : koffie met taart 17.30 u : tombola 18.30 u : slotlied Prijs : 300 fr. (kinderen 200 frank) (Folder)
Foto’s : -De zaal Pol Piessens en het prachtige podium. -Moderator Bart Lauwens warmt het publiek op. -Goochelaar-buikspreker ‘Peacock’. -Het publiek keek ademloos toe. -Zij traden op, van l. naar r. : Jan De Decker, Ilse Peeters, Ann Thomas, Veerle Lamberts, Ivan Van Laenen, Johnny Liekens, Johan De Win en Marika Liekens. (Foto’s : familie Lauwens-Piessens)
1989 – Decembernummer ‘Toeters en Trompetten’ : INSPRAAK OR NOT ? “Tijdens de voorbije teerfeesten kwamen een paar muzikanten mij opzoeken om volgend idee te bespreken in ‘Toeters en Trompetten’ : ze vinden namelijk dat ‘de muzikanten als groep’ te weinig inspraak hebben in het reilen en zeilen van onze vereniging. Bij belangrijke veranderingen in de werking van onze fanfare, bij het vastleggen van het programma, bij de keuze van een dirigent, enz…zouden zij meer inspraak willen. Hiervoor steunen zij zich op de werking van de ‘Black Dyke Mills Band’, daar staat al jaren zulk systeem op punt. Het bestaat hierin : telkens wanneer het nodig is blijven de muzikanten na de repetitie zitten, de dirigent gaat weg en in zijn plaats komt het bestuur. Dan volgt er een open debat over allerlei problemen. Nadat iedereen zijn zegje gehad heeft, volgt er een stemming, punt per punt en de meerderheid beslist. Aangezien het hier allemaal volwassen Engelsen betreft, ligt het voor de hand dat deze debatten rustig en waardig gevoerd worden en na de stemming legt de minderheid zich zonder verpinken neer bij de meerderheid en zet zich daarna tenvolle in, ook al worden er sommige punten tegen hun overtuiging uitgevoerd. Een soortgelijk systeem zouden sommigen onder ons ingevoerd willen zien. Ze beweren dat onze bestuursleden alleen de rechterhoek van ‘dit is een kaffee’ kennen en veel te weinig betrokken zijn bij de werking op de herhalingen. Waarom kunnen de aanwezige bestuursleden na de repetitie niet even tot in de zaal komen en kunnen we dan niet debatteren over verschillende problemen, beweren ze. Dan kunnen we stemmen en we zien dan wel. Toen ze mij dit voorstel gedaan hadden, ben ik, toch zo een beetje aan het nadenken gegaan. Mijn eerste bedenkins is : zijn wij wel rijp in België voor zulke werking ? Zullen de debatten niet ordeloos verlopen en ontaarden in een door-elkaar-geroep om tenslotte te eindigen in een scheldpartij. Ik zie namelijk onze Belgische politiekers al eens bezig. Tevens is het ook de bedoeling dat na de stemming de minderheid zich verder inzet en verder speelt. Het is niet de bedoeling dat deze minderheid ophoudt met spelen en het bijltje erbij neerlegt. Toch is er aan deze manier van werken een groot voordeel : de criticasters die nu, achter de schermen en aan de toog het hoge woord voeren, moeten dan op zulke besprekingen op de voorgrond treden en daar hun bedenkingen openbaar maken. Wanneer deze dan toch nog aan de toog het hoge woord voeren, is hun mond direct gesnoerd met de opmerking : “Zeg eens manneke, zeg dat de volgende week na de repetitie hé ! Dan is er inspraak, nu is dat niks gekort.” Onze muzikanten ‘die inspraak willen’ zeggen ook dat de werking van ons bestuur te log is. Wanneer er na de repetitie vragen gesteld worden omtrent een of ander optreden, worden deze door de bestuursleden elk op eigen houtje en op drie, vier verschillende manieren beantwoord zodat niemand nog juist weet hoe de vork in de steel zit. Zulks geeft alleen maar aanleiding tot verwarring, gelach en het is koren op de molens van criticasters. Toen het probleem van ‘al dan niet inspraak’ ter tafel lag, ben ik ook links en rechts mijn oor even te luisteren gaan leggen. Ik ben daarom een vriend gaan opzoeken en die had met dit probleem een nare ervaring opgedaan en ik dacht zo : potverdorie dat mag ik aan de lezers van ‘T & T’ niet onthouden. Vooreerst zal ik mijn vriend even voorstellen. Hij is midden de zestig, is muzikant en tevens sinds jaren bestuurslid van zijn fanfare. Ik leerde hem kennen in de periode dat ik bij B.B. Midden Brabant speelde. Hij kwam af en toe naar onze concerten luisteren en werd een beetje een fan van mij. Aangezien hij ook muzikant was en tevens een wijs man, klikte het tussen ons onmiddellijk. Omdat ik mijn vriend met dit artikel niet wil compromitteren, ben ik wel verplicht hem een schuilnaam te geven. Laten we hem ‘de Lewie’ noemen. Normaal gezien ben ik een slecht luisteraar, maar wanneer de Lewie zijn ervaringen vertelt, ben ik een en al oor. De fanfare van de Lewie is gesitueerd ergens in de provincie Brabant. Ze nemen meestal deel aan de wedstrijden voor de provincie Brabant en als het korps goed draait, durven ze er soms een wedstrijdje bijnemen. Toen ik bij de Lewie aangekomen was en hem vertelde over muzikanten van ons die inspraak wilden, werd de Lewie razend kwaad en begon een monoloog zo hevig, hij kreeg zo’n rode kop dat ik dacht dat deze frisse zestiger een hartaanval zou krijgen. Ik kon er geen speld tussen krijgen en zat dikwijls met mijn mond vol tanden. (Ik zal dan in het vervolg dit teken “…?” gebruiken.) De Lewie begint zijn verhaal als volgt. “Wel Fred, het is nu zo’n anderhalf jaar geleden. Wel jonge, wat we dan meegemaakt hebben. Allez, het was al langer bezig maar toen barstte de bom. Om van in het begin te beginnen. Bij ons in de fanfare speelde er zo’n paar muzikanten mee, ze waren niet van de beste muzikanten, ze vormden zo’n kliekske. Op de wedstrijden verstopten ze zich achter de goei. Maar na de wedstrijd aan de toog ne mond voor tien. Het meeste pinten drinken, lawaai…De andere korpsen zo’n beetje uitdagen. Allez Fred, ik moet u dat niet vertellen hé ! Verder hadden die mannen op alles en nog wat kritiek. Na de wedstrijden vooral op de (‘volgens hen’) concurrentie. Nu Fred, voor mij bestaat dat niet ‘de concurrentie’. Zoals ik mijn leven zou geven voor mijn fanfare, wel, zo veronderstel ik dat er op een ander ook zulke mensen zijn. Dus zij hebben zoveel recht om hun vereniging te verdedigen, als dat ik de mijne verdedig. Ik zeg altijd, laat ons een wedstrijd spelen, laat de jury beslissen, geef mekaar een hand en gaat in vriendschap naar huis. Maar dat kenden die mannen van ons niet. Zij alleen konden spelen en de rest waren sukkelaars. Op ne keer gaan we naar een wedstrijd en den uitslag valt een klein beetje tegen. Beginnen die mannen daar een rel te ontwikkelen. Ze moesten en zouden inspraak hebben ! O.K. Fred, we beslissen met het bestuur om ze wat meer inspraak te geven. Mijn lieve God ! Beginnen die mannen daar op zekere keer na de repetitie kritiek te spuiten : onze dirigent was een oude zak; onze instrumenten trokken op niks; de muziekstukken, die we speelden, waren afgezaagd…enz..enz..Kortom, bij de concurentie was alles o.k. en bij ons trok het op niks. Enfin, om kort te gaan, we konden met het bestuur de zaak niet meer in handen houden en van vandaag op morgen brachten die mannen alles binnen en zaten de repetitie daarna aan de pupiter bij de concurrentie. Awel Fred, ik dacht dat ik het zou besterven. Mannen, die op zo’n manier hun moedermaatschappij verraden, daar zijn geen woorden voor. Ik heb een ganse week in den dikke Van Dale gezocht, maar dat staat daar niet in. Maar ik heb zelf omschrijvingen gevonden : awel Fretteke, weet ge wat dat zijn : awel dat zijn “…..” Toen gaf de Lewie drie omschrijvingen, die ik in een cultureel magazine als dit niet durf af te drukken. Degene die het per force wil weten, kom het maar eens vragen. Toen was mijn reactie “…..?” Jonge, een ganse week heb ik daarvan wakker gelegen, vervolgde de Lewie zijn betoog. Natuurlijk, de eerstvolgende repetities was dat ambetant hé, maar nu is dat allemaal voorbij en zijn we feitelijk blij dat we er vanaf zijn. Wel Fred, als ge dat nagaat als bestuurslid. Ik ben met sommige van die mannen, toen ze klein waren, nog naar de muziekschool gereden. Ge investeert in die mannen : in tijd, geld, instrumenten enzovoort…en zonder slag of stoot, laten die mannen alles in de steek. Ze dachten in het begin dat ze de hoofdvogel afgeschoten hadden. Maar ik heb een paar maanden terug de voorzitter gezien van de fanfare waar ze spelen. Hij was een beetje geambeteerd en hij vertelde me : “Luister Lewie, ge moet op mij niet kwaad zijn. Als wij ze niet binnengepakt hadden dan waren ze toch op een ander gaan spelen. We weten goed genoeg welke rotte appels er in ons mand liggen. Maar ik zet steeds ne spion in hunne hoop. Ze zijn al eens één keer willen beginnen : ik heb ze toen geroepen en gezegd dat ze moesten ophouden. Ik heb gezegd : nog een keer kritiek of ne voet over de streep en gekunt vertrekken”. Awel Fred, kunde gij da nu begrijpen ? Ze speelden muziek op hun eigen gemeente : ze mochten omtrent zeggen wat ze wilden en er werd dikwijls met hun grillen rekening gehouden. Nu moeten ze ettelijke kilometers rijden om te gaan repeteren en voor de rest moeten ze hun sterkste instrument ‘hunne grote smoel’, die moeten ze dichtouden. Om de Lewie wat laten af te koelen, vertelde ik hem snel dat ik in Leest les gaf aan jonge mannen en dat onze jeugdwerking goed op zijn poten staat. Maar de Lewie wilde van geen ophouden weten. Awel, Fretteke, kunt ge u dat voorstellen ? Ge hebt vijf jaar aan die mannen les gegeven. Als ze goed kunnen spelen, brengen ze alles binnen en ze gaan op een ander spelen. Wel dan zou ik uwe kop eens willen zien. Dat is om moorden te begaan ! Omdat ik de Lewie niet kon afkoelen, heb ik uitgevonden dat ik nog ergens moest zijn. Bij het buitengaan zei hij nog : “Fredje, vergeet die inspraak in de fanfare van Leest man, niets als vodden. Ge moet zien man, dat ge in uw bestuur één centraal man hebt die verdraagzaam is en alles regelt : da’s het geheim !” Toen ik in mijn auto zat en terug naar Leest reed, kreeg ik een zeer raar gevoel. Alhoewel er in onze fanfare nog geen sprake is van inspraak kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat ik dit verhaal al eens meemaakte. Het kwam mij bekend voor doch ik kon niet juist zeggen waar en wanneer.
Om te besluiten wil ik u allen een goede gezondheid en veel succes wensen voor het jaar 1990. Oh Ja, dat mag ik niet vergeten : en van ‘de Lewie’ hetzelfde ! Freddy Walschaers”.
In een andere uitgave van “T&T”, eveneens gedateerd december ’89, schreef Jef Lauwers :
’N WENS “Voor de zoveelste maal…Voor de zoveelste maal schrijf ik hier in dezelfde hoedanigheid dezelfde opdracht. Misschien zal ik opnieuw hetzelfde schrijven met weliswaar andere woorden. Ik vind het alvast niet bezwarend. Gewoonlijk schrijf ik het en lees het zelf voor met het jaarverslag op ons ledenfeest maar ik wil er wel eens mee in herhaling vallen. Kerst- en Nieuwjaarsboodschappen zijn ook steeds dezelfde. Het komt er enkel en alleen op aan dat ze oprecht zijn. In onze muzikale wereld word ik telkens getroffen door de bewegingen van hand en voorarm van de dirigent. Het is voor mij een symbool voor alle gezagsdragers en voor allen die een bestuurs- of andere verantwoordlijkheid durven opnemen. De dirigent staat een voetje hoger en een beetje apart. Arm en hand zijn de signaalgevers voor de groep muzikanten : het uitnodigend, het aansporend, het in toom houdend gebaar. Arm en hand slagen erin harmonie en eenheid tot stand te brengen tussen zoveel onvolmaaktheid en bijna-volmaaktheid. Telkens probeer ik de bewegingen te analyseren maar vind ze niet. De muzikanten zien ze wel. Er is een afspraak en ieder van de muzikanten begrijpt de boodschap wel. Ik dacht eraan hoe wij, bestuursleden, wijkmeesters, in mindere of meerdere mate geen voetje hoger staan maar wél een beetje apart. Ik dacht eraan hoe wij in 1990 als dirigenten zullen moeten optreden om van zoveel onvolmaaktheden en verschillen opnieuw een harmonieus geheel te maken. Het ritme dat ons daarin moet begeleiden is het kloppen van ons hart, ook en vooral voor diegenen die het het meest nodig hebben en waarvoor wij verantwoordelijk zijn. Daarom wil ik aan ieder van U voor 1990 dit geschenk mede geven. Een geschenk dat niets kost behalve dit tikkeltje noodzakelijke aandacht en dat is : dat je je blijdschap mag delen met wie er zich om verheugt zonder een vleugje afgunst; dat je je verdriet kan toevertrouwen aan wie je leed begrijpt en die met je medelijdt; dat je je onzekerheid kunt uitspreken aan wie je twijfel verstaat en die je nabij blijft; dat je je fouten durft bekennen aan een mens die elk geheim veilig bewaart; dat je bij tij en ontij bij iemand kunt binnenlopen die altijd blij is met je komst; dat je kunt ervaren dat je van iemand houdt die ook veel van jou houdt.”
1989 – 18 en 19 november : 10de Hobby-Tentoonstelling SP-CSC Leest Met openingsrede door C De Meester, eerste schepen en muzikale omlijsting door de fanfare ‘De Werker’, Kapelle-op-den-Bos.
Standhouders : Cactussen : André Machiels. Etsen-glaskunst : Glen Van Buggenhout. Glaskunst : Patricia Straetmans. Turnen : De Toekomst. Plastische kunsten : Mariette Vaganee. Bloemschikken : Maria Dekoninck. Postzegels : kring A. Spinoy. Heemkunde : Frans Janssens. Hoeden, kant : S.T.I.M. – sociale promotie. Drankgelegenheid + gelegenheidsrestaurant met pannenkoeken. (Folder)
1989 – 23 november – Gazet van Antwerpen : Verslag Preminiemen VV Leest (foto’s onderaan)
Leest-St.Amands 2-1 “Deze topwedstrijd werd gewonnen door de thuisploeg. Door deze zege komt Leest aan de leiding in het klassement met het voordeel dat men nog een inhaalwedstrijd te goed heeft. Tijdens het wedstrijdbegin toonde St.Amands zich beter, maar Leest kon scoren via Van der Trappen. Na die goal kwam de thuisploeg volledig in de wedstrijd en kon rond het kwartier zelfs verdubbelen via Van Beneden. St.Amands maakte zich kwaad omdat de twee goals zeker konden vermeden worden. Op slag van rust lukte Tom Maerivoet de aansluitingstreffer vanop de penaltystip. Na de rust moest Leest vooral uitkijken naar de counters van St.Amands. Tijdens het wedstrijdeinde kwam Leest nog enkele keren gevaarlijk opzetten. Uiteindelijk werd het een verdiende zege.
VV Leest : Van der Trappen, Borteel (26’ De Maeyer), Lemmens, Segers, Clymans, Van de Venne, Van Beneden, Mertens, Audiens, Van Hoof, De Greef.”
1989 – 24 november : Landbouweretekens (foto onderaan) In het Mechelse stadhuis werd aan vijf verdienstelijke Mechelaars het bijzonder Landbouwereteken tweede klas uitgereikt. Frans De Prins uit de Kleine Heide te Leest, Eugeen Keuleers uit de Hooiendonkstraat te Heffen, oud-burgemeester Frans Lauwers uit de Juniorslaan, Gustaaf Mampaey, de laatste veldwachter van Heffen en Lodewijk Van Roey uit de Tiendeschuurstraat te Leest waren aan de eer. Na de traditionele felicitaties werd de plechtigheid naar goed gebruik afgesloten met het drinken van de erewijn. (GvA, 25/11)
1989 – December – “Voor U Nieuws” : DE ZENNE een oud zeer… “In 1840 schrijft de ‘Conseil central de salubrité publique’ : “…de walgelijke aanblik van de slijkerige en stinkende beek die Brussel doorkruist” en “de stinkende geur die ze bijna voortdurend verspreidt”. In 1859 doet de Gouverneur van Brabant een onderzoek ingevolge een petitie van de inwoners van Vilvoorde en schrijft : “Stroomafwaarts van Brussel tot voorbij Vilvoorde is de toestand zo slecht dat, wanneer het vee van het water van deze rivier drinkt, het letterlijk vergiftigd wordt.” In 1860 stemmen ook de gemeentebesturen van Eppegem, Zemst en Weerde de vervuiling van de rivier aan de kaak. En hetzelfde jaar noteerde de Medische Commissie : “De rivier is vandaag een soort open riool die door de industrie en alle onzuiverheden van de stad bevoorraad wordt.” In 1863 schrijft dezelfde Commissie : “Zou men, in afwachting van de overwelving…, in het belang van de bevolking, niet kunnen eisen dat alle muren van de huizen en krotten langs deze waterloop worden witgekalkt. Dit lijkt ons een bruikbaar middel ter bestrijding, althans gedeeltelijk, van de schadelijke geuren die voortdurend opstijgen uit de bedding van de Zenne die, wanneer ze droog staat, een modderig, zwartachtig en stinkend slib te zien geeft dat de volksgezondheid ernstig in gevaar brengt.” In 1864 schrijft Charles Baudelaire, die toen te Brussel verbleef, dat de Zenne zo vuil en smerig was dat ze zelfs geen straaltje zon kon weerkaatsen. Om de Zenne te saneren zag hij slechts een middel, nl. haar van richting doen veranderen en verhinderen dat ze door Brussel zou lopen, waar ze dienst deed als riool voor de latrines. In 1865 wordt besloten de Zenne in Brussel te overwelven. Daardoor wordt de stad wel verlost van de hinder van het vuile water (en de overstromingen) maar het probleem van de vervuiling zelf krijgt hiermee geen oplossing. Hoe ver staan we 125 jaar later ? (Meer details in het Driemaandelijks tijdschrijft Gemeentekrediet van België, nr 157 juli 1986)
Zenne zuiver water Deze slogan is nu stilaan bekend geraakt in onze contreien en hoewel hij nog steeds een wensdroom is van alle Zenneomwonenden, moet toch gezegd worden dat het milieucomité “De Benedenloop van de Zenne” er alles aan doet om eindelijk schot te krijgen in de behandeling van de afwalwaters in het Zennebekken. In het zo pas door de VU-minister Johan Sauwens medeondertekend protocol wordt verklaard dat de Zenne ten laatste tegen 1995 opnieuw ‘water’ zal bevatten, zodat eindelijk werk gemaakt kan worden van de langverwachte sanering van het Scheldebekken. Wij zijn het onszelf verschuldigd. Vlaanderen moet bewijzen dat het ook het bijzonder netelig probleem van zuivere oppervlaktewaters de baas kan. Een uitdaging voor de Vlaamse staat in de jaren 90 en uiteindelijk een zaak van levensbelang”.
Foto’s : -Leest trekt ten aanval. -De préminiemen van VV Leest die wonnen tegen St.Amands. -De verdienstelijke Mechelaars naast schepen Stevens.
