1993 – Vrijdag 17 september : Vrije Basisschool – Eucharistieviering
In de kerk om 13.40 uur bij de inzet van dit nieuwe schooljaar. (PB, 15/9)
1993 – 17, 18 en 19 september : Ceciliafeesten
(“T&T” juni ’93)
1993 – Zondag 19 september : Chiro-Overgangszondag
Start van een nieuw chirowerkjaar. Welkom ook aan alle kinderen (vanuit eerste studiejaar) die graag hun zondagnamiddag samen willen beleven. Vanaf 14 uur achter ‘Ons Parochiehuis’ in de Kouter. (PB, 15/9)
1993 – Zaterdag 25 september : St.-Cecilia-jeugd naar de Efteling
(“T&T”, september ’93)
1993 - 25 en 26 september : Tweedaagse reis Landelijke Gilde
“De derby tegen SK Rapid betekent voor mijn spelers geen speciale wedstrijd”, opperde V.V. Leest trainer Yvan Emmerechts tegen een journalist van GvA (25/9). “Tenslotte is Paul Huys de enige echte Leestenaar bij blauwgeel. De zenuwen zullen zoals in elke wedstrijd sterk gespannen zijn maar ik denk dat er vooral bij de supportersclans op vocaal gebied slag zal geleverd worden. Sportief liep het nooit uit de hand. Ik hoop dat de supporters een aangename voetbalavond mogen meemaken”.
Zijn opponent bij SK Rapid Jan Van den Heuvel : “Geen problemen langs onze kant, ik stel vanavond tegen gebuur V.V. dezelfde ploeg op die vorige zondag onze aanhangers vijfmaal liet juichen. Ikzelf ken de tegenstrever door en door. Ik veronderstel dat mijn collega in het andere kamp hetzelfde zal beweren over onze ploeg. Het is duidelijk dat de paartjes tussen de krijtlijnen snel zullen gevormd worden”.
De motivatie bij de spelers was zondagavond reeds te merken. Tom Heremans, de vinnige linkerspits, opperde enkele minuten na het eindsignaal van de wedstrijd tegen Putte (noot: uitslag 5-3 voor SK) in de kleedkamper “dat VV hetzelfde lot zou ondergaan”. De oefenmeester was meer bezadigd : “Met een derby-uitslag zal ik al dik tevreden zijn”.
Deze derby tussen de twee Leestse ploegen, betwist op het terrein van VV met aftrap om 19.30 uur, kende een sportief verloop.Toen de spelers van SK Rapid het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Trainer Jan Van den Heuvel
glunderde : iedereen was het met hem eens dat de beste ploeg gewonnen had.
Het wedstrijdverslag (GvA van 27 september ) :
“Zelden hebben we een elftal met zo’n enthousiasme het terrein weten verlaten als de spelers van SK Rapid Leest na de 0-3 zege tegen gebuur VV. Het leek wel of de titel zopas werd behaald. Er werd door de spelers een treintje gevormd richting kleedkamer, zingend, juichend. Een ontlading van puur geluk, gericht aan de aanhangers en duidelijk zonder de bedoeling om de thuisspelers hierdoor te kwetsen.
De gastheren beseften na afloop heel goed dat de beste ploeg gewonnen had. Spontaan handjesdrukken na de negentig minuten tussen alle acteurs als bewijs.
Beide oefenmeesters waren het hierover ook eens. Yvan Emmerechts : “Indien middenvelders zoals Peter Engelen, Geert Haentjes en Marc Asseloos niet aan banden worden gelegd, zoekt men moeilijkheden. Drie keer kregen we dat ook. Op het middenveld hebben we vandaag de slag verloren. De zege van SK is verdiend zonder meer. Sommige van mijn spelers waren bovendien in minder goede doen. Mike Melis en Koen Baudet kwamen er zelden aan te pas en mijn spitsen Danny Claes en Paul Lopoke zaten volledig in de greep van hun rechtstreekse bewakers”.
Een glunderende Jan Van den Heuvel tussen de winnaars : “Met zes op acht mogen we niet klagen maar vandaag hebben we toch bewezen dat mijn ploeg degelijk voetbal produceert. De organisatie achterin was perfect met sluitstuk Chris Goossens die op de liberoplaats blijft groeien. Middenvelders die mekaar goed aanvullen en hun verantwoordelijkheid durven nemen met afstandsschoten. Jean was vandaag in zijn nopjes en kon enkel door foutieve ingrepen van een doelpunt gehouden worden. Prima collectieve verrichting van een groep met goede ingesteldheid”.
De derby kende een sportief verloop met nu en dan toch wel enkele stevige tussenkomsten. Een goedleidende scheidsrechter hield de teugels steeds strak gespannen”.
Foto’s :
-De derby kende een sportief verloop. Op de foto roept de scheidsrechter enkele spelers tot de orde : thuisspelers Paul Huys (6) en Danny Willems (8) en bezoekers Geert Haentjes en Tom Heremans. Rechts kapitein Pascal Van Mullem. (Foto : Peeters, GvA)
1993 – 4 september : Viering Gouden Huwelijksjubileum Van Frans Huysmans en Maria Van Epperzeel. (PB, 20/10)
Frans Huysmans was geboren te Ekeren op 20 mei 1917 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef in Mechelen op 21 april 1994. Hij was lid van de Bond der gepensioneerden van Leest, van de Kon. Fanfare St.-Cecilia, van de Landelijke Gilde en van Ziekenzorg. Frans was ook krijgsgevangene 1940-45.
“Bompa, altijd was je er voor ons Stil zittend in je zetel sloeg je alles gade met weinig woorden was je met alles akkoord toch is het nu echt stil geworden in huis nu jij er niet meer bent doch…je hart bleef bij ons…” (Uit zijn gedachtenisprentje)
Maria Van Epperzeel (foto onderaan) was te Leest geboren op 25 november 1921 en er overleden op 9 oktober 1996. Ook zij was lid van de Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de fanfare, evenals van de K.V.L.V.
“Maria is de moeder van Nicole Huysmans en de schoonmoeder van Hubert De Borger. Door haar kleinkinderen, Maggy en Steven De Borger, werd ze steeds ‘Bonneke’ genoemd. Maria was altijd een en al vrolijkheid en optimisme. Steeds had ze een stralend lachend gezicht op. Heel haar leven was ze zo goed als op alle fanfare-organisaties aanwezig.” (“T&T”, december ’96)
“Bonneke, iedereen kende je vrolijkheid en goedheid. Vol optimisme en moed. Steeds een stralend lachend gezicht, zelfs nu nog kon je glimlachen en een knipoogje werpen. Tot het bittere einde bleef je vechten en had je hoop. Steeds was alles goed : al wat we zegden, als wat we deden. Steeds was je antwoord “ja” heel goed… en plots werd het heel stil in huis nu jij er niet meer bent, doch je hart blijft bij ons. Er was nog zoveel te zeggen, zoveel om te doen, zoveel om te laten zien, zoveel om te delen. Je bent nu van ons heengegaan maar bij ons, bonneke, blijf je steeds bestaan. Missen zullen we je zeer en aan je denken keer op keer. Bonneke, je bent 1 uit de duizend. Maggy.” (Uit haar gedachtenisprentje)
1993 – 4 september : Jaarlijkse reis KWB Bestemming : Villers-la-Ville Doornik. (PB, 11/8)
1993 – Woensdag 8 september : ‘Beter Bewegen’ - Turnlessen KVLV “Wij hernemen onze turnlessen op 8 september om 19.30 uur in de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest. Inlichtingen bij Julia Lamberts.” (PB, 8/9)
1993 – 11 september : Gouden Bruiloft Jan ‘Remi’ Spoelders-Rosalia Buelens Remi werd als jongste van drie te Leest geboren op 4 december 1911. Rosalia zag het levenslicht te Hombeek op 21 december 1917. Zij was de oudste van dertien kinderen. Het paar stapte te Hombeek in het huwelijksbootje op 11 september 1943 en heeft drie zonen en zeven kleinkinderen. De jubilaris begon op veertienjarige leeftijd als landbouwer te werken. Hij was verschillende jaren boswachter en gemeenteraadslid te Leest. Zijn echtgenote zorgde voor het huishouden. Remi deed in 1931 legerdienst en was krijgsgevangene in Oostenrijk. Hij hield van tuinieren, lezen en televisie kijken en tijdens de winter deed hij aan mandenvlechten. Remi Spoelders was 21 jaar lang muzikant bij de fanfare Arbeid Adelt (de “Sussen”). Rosalia hield van bloemen, koken, handwerkjes en kruiswoordraadsels. Sinds ’78 woonde het gouden paar aan het Heike 59 te Hombeek. (GvA, 11/9)
Jan ‘Remi’ Spoelders overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 11 augustus 1999. Als oud-strijder 1940-45 en krijgsgevangene was hij vereerd met verscheidene eretekens. Rosalie Buelens overleed in hetzelfde ziekenhuis op 15 augustus 2001. (Zie ook in deze Kronieken : 2 november 1954 toen hij een visarend had neergeschoten en 11/1/1983 : ‘Remy Spoelders is al 50 jaar mandenvlechter’.)
1993 – Zondag 12 september : Jubileumviering Chiro-Vevoc Volksspelen in wijkverband. (PB, 11/8)
1993 – 14 september – Gazet van Mechelen : Omdat men met haar voeten speelt
NELLY WIL ZICH AAN SINT-ROMBOUTS KETENEN(Foto onderaan)
“Nelly Brusselmans (27) dreigt er mee zich aan de Sint-Romboutstoren vast te ketenen indien de verantwoordelijke instanties haar nog langer van het spreekwoordelijke kastje naar de muur zenden. Perikelen met haar ex-werkgever die uiteindelijk in faling ging, zijn er oorzaak van dat Nelly in grote financiële moeilijkheden is terechtgekomen. Om de haverklap staan er deurwaarders aan haar deur op de Kouter in Leest. Nelly zegt dat ze haar schuldeisers best zal kunnen betalen vanaf het ogenblik dat zij zelf de enkele honderdduizenden die ze “nog moet trekken” in haar bezit zal hebben. Maar in die hoek zit er volgens haar weinig of zelfs helemaal geen beweging. Nelly Brusselmans was tussen augustus 1991 en mei 1992 als dienster tewerkgesteld in taverne Nimrod op de Liersesteenweg. Daar zwaaide in die periode Serge De Coninck de plak. De zaak ging omstreeks juli –uitgerekend in de periode dat Nelly aan zee met vakantie was- op de fles. Nelly vernam dat nieuws pas toen ze terug thuis was.
Geen loon “Ik heb in 1992 geen frank loon gezien. De baas beloofde dat hij de zaak zou regelen, maar hij heeft me bedrogen. Ik verdiende 206 frank per uur”, zegt Nelly die narekende dat ze voor haar prestaties in 1992 nog zo’n 150.000 frank te goed heeft. Vooraleer de faling werd uitgesproken had Nelly Brusselmans echter reeds haar ontslag ingediend. Daaraan ging een bordengevecht in regel tussen haarzelf en de uitbater van de Nemrod vooraf. Verscheidene cliënten waren daar getuige van. Haar contract eindigde in mei ’92. Nu blijkt volgens haar dat haar ex-werkgever zich, wat haar betreft, niet in orde heeft gesteld met de RSZ. Daardoor kon ze o.a. haar “C 4”, een document dat nodig is, om stempelgeld te trekken, niet bemachtigen met alle financiële gevolgen vandien. Van “den dop” hoopt Nelly ook nog eens circa 150.000 frank achterstel te kunnen ontvangen. Ze stempelt maar heeft nog geen frank stempelgeld gezien. Bovendien kwam ze wegens haar afwezigheid te laat met het indienen van een schuldvordering bij de curator van de faling.
Aan het lijntje De voorbije weken en maanden is ze bij de diverse instanties steeds maar aan het lijntje gehouden. Ze liep van de ene dienst naar de andere, hing bij de RVA aan de bel, klopte bij de curator van het faillissement Nemrod aan de deur, ging te rade bij advocaten en juristen, legde klacht neer tegen haar vroegere werkgever, ze belde zelfs met minister Miet Smet om haar achterstallig loon te recupereren. “Het zal allemaal wel in orde komen, eens dat het dossier afgewerkt is”. Aan die beloftes hebben Nelly Brusselmans, haar echtgenoot en hun twee kindjes van vier en zes echter helemaal geen boodschap. Tot overmaat van ramp dacht de RVA er aan haar uit de werkloosheid te schorsen. Nelly dreigt ondertussen haar geduld kwijt te geraken.
Deurwaarders Aan de Kouter in Leest belden ondertussen al wel vijf gerechtsdeurwaarders aan. Nelly heeft – zegt ze zelf- voor circa 60.000 fr. achterstallige rekeningen te betalen. Schuldeisers zijn de dienst kijk- en luistergeld, de reinigingsdienst, de mazoutleverancier en er is ook nog een ziekenhuisrekening te betalen van toen haar dochtertje diende te worden opgenomen. “Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan voorlopig niet betalen. We moeten het zien te rooien met 28.000 fr. per maand. Ook mijn echtgenoot is deeltijds werkloos. Gelukkig maar dat we van mijn moeder gratis in dit huis mogen wonen. Anders was het nog erger”.
Belastingen Een extra zorg die Nelly kwelt, heeft met de fiscus te maken. Ze is bang wanneer straks een aanslagbiljet in de bus valt. Het is al enkele jaren geleden dat ze nog een aangifte heeft ingevuld...omdat haar vroegere werkgever haar nooit enig loonbriefje heeft overhandigd. Al die zaken heeft Nelly Brusselmans aangeklaagd gemaakt bij de instellingen die ze voor die dingen bevoegd acht. ”Ze spelen echter met de mensen hun voeten. Als er nu geen beweging in de zaak komt, dan keten ik me aan de Sint-Romboutstoren vast. Opdat iedereen zou weten hoe men met ons solt”, dreigt Nelly Brusselmans. Fons Jacobs.”
Foto’s : -Maria Van Epperzeel. -Nelly Brusselmans. (foto : GvA)
1993 – 28 augustus : “Gouden Kriebelfeest” lokte 500 KWB’ers naar Leest (Foto onderaan)
Zo’n 500 KWB’ers bliezen verzameling op de terreinen rondom de omnisporthal te Leest. “Het Gouden Kriebelfeest” moest een volksfeest worden voor alle KWB’ers van het arrondissement Mechelen, dit om de 50ste verjaardag van het KWB-Verbond Mechelen te vieren. Op dit feest stonden sporten en de initiatie van diverse disciplines op het menu. Van klein tot groot nam deel aan één of meerdere activiteiten die om 9 uur hun aanvang namen en duurden tot zowat 17 uur. Nadien volgde een optreden van de Vlaamse zangeres Isabelle A. De weermaker was op het àppel en dat was voor de organisatoren en de deelnemers aardig meegenomen. Er was mountain-bike voorzien, een volleybaltornooi en een mini-voetbaltornooi. Verder initiaties in tafeltennis, volleybal en petanque, teppeschieten en jogging. Ook de kaartspelers kwamen aan hun trekken. In de namiddag kon men vrij vertrekken voor de jogging. De organisatoren hadden op en rond de terreinen van de omnisporthal een parcours van 800 meter uitgestippeld en naar eigen keuze konden de deelnemers één of meerdere rondjes afhaspelen. Enkelen wisten er 20 rond te maken. Vrijgestelde Johan Franck vond het een geslaagd volksfeest. De ongeveer 500 deelnemers kwamen uit zowat 70 afdelingen van het arrondissement. (GvA, 30/8)
1993 – September : De Leestse ploegen aan de start van het nieuwe seizoen.
VV Leest opnieuw met Yvan Emmerechts aan het roer(Foto’s onderaan)
Voor het nieuwe voetbalseizoen deed trainer Yvan Emmerechts opnieuw zijn verschijning achter de sporthal. Geen nieuw gezicht want hij was in de periode 1983-84 tot en met 1986-87 als trainer actief bij V.V. Toen bracht hij VV Leest van tweede provinciale naar vierde klasse. Als assistent kreeg Emmerechts Bart De Vaere en het duo had tal van nieuwe gezichten in te passen : Koen Baudet, Gerre Dijkstra, Bart Selleslaghs, Robert Wets, Geert en Danny Claes, Marc Van Oppens en Paul Lopoke.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : August Emmeregs. Secretaris : Constant Sels (nieuw). Trainer : Yvan Emmerechts (nieuw). Kern : Askraba Sinisa, Baudet Koen, Claes Danny, Claes Geert, De Prins Kurt, Diddens Sven, Dijkstra Gerre, Hellemans Bart, Huys Paul, Lopoke Paul, Melis Mike, Rohart Jan, Selleslaghs Bart, Simons Hans, Teughels Ronny, Van Oppens Mark, Wets Robert en Willems Danny. Aantal jeugdploegen : 8.
In het clubblad van V.V. Leest (nummer 6 zonder datum) kwam Geert Claes in het voetlicht :
Doorgezaagd…Geert Claes. Geboren op 26 mei 1964. Woonachtig te Rumst. Aantal competitiewedstrijd : ongeveer 360. Plaats in het elftal : doelman. Lengte en gewicht : 1m78, 80 kg. Beroep : gereedsschapsmaker. Vorige clubs : SK Reet, RC Mechelen, Delta Londerzeel, Meerhof, SK Leest, KFC Putte. Debuut : 1979-1980. Tweebenig : ja. Favoriete Belgische voetballer : Rudy Smidts. Favoriete buitenlandse voetballer : Hans Bouwmeester. Lievelingsweer veldrijden : regenweer. Lievelingsweer trainingen : regenweer. Sportief hoogtepunt : 2x eindronde SK Leest. Sportief dieptepunt : degradatie FKC Putte. Beste voetbalvriend : Jan Rohart. Roken – drinken : nooit (sporter). Andere sporten : schaatsen, speleologie. Favoriete film : Jaws. Favoriete TV programma’s : Actiefilms. Favoriete muziek : René Froger en André Hazes. Lievelingsgerecht : Prins Orlof. Welke krant lees je ? Gazet van Antwerpen. Wie gun je een fles wijn ? Toet. Wie gun je een fles azijn ? Niemand. Toekomstwens : gezondheid aan alle spelers, supporters en bestuursleden van VV Leest.
SK Rapid Leest : de meest regelmatige ploeg
Blauwrood won tienmaal, speelde tienmaal gelijk, verloor tienmaal en eindigde uiteindelijk tiende. Er waren wat problemen met trainer René De Moor die ontslag nam en werd vervangen door Jan Van den Heuvel, geboren en getogen Leestenaar die van V.V. kwam. Een zevental spelers verlieten de club maar er werd voor waardige vervangers gezorgd zoals de aanvallers Marc Asseloos en Steve Viceroy.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers. Trainer : Jan Van den Heuvel (nieuw). Kern : Asseloos Marc, Boonen Guy, Danelo Le, De Smedt Ralf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Goossens Chris, Haentjes Geert, Heremans Tom, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verbeeck Gunther, Viceroy Steve. Aantal jeugdploegen : nihil.
In het voetbalseizoen 1993-94 versloeg SK Rapid in de Beker van Antwerpen Zennester Hombeek, schakelde een week later Luchtbalboys op eigen terrein uit met 5-7, won met de strafschoppen van Sparta Zwijnndrecht maar werd uit de beker gewipt door Lille, eveneens met de strafschoppen.
In de derby van 26 september 1993 werd SK Rapid Leest de ‘ploeg van het dorp’ door VV op eigen veld met 0-3 te verslaan. Toen de overwinnaars het terrein verlieten leek het wel op de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Een hartverwarmende uitslag ook voor nieuwbakken trainer Jan Van den Heuvel. De tweede derby van dat seizoen in januari ’94 eindigde op een doelpuntenloos gelijkspel.
Het seizoen 1993-94 werd door SK Rapid afgesloten met 29 punten en een negende plaats in de eindrangschikking. Buur VV eindigde twaalfde met 25 punten. Kampioen werd Schriek met 40 punten.
Foto’s : -De KWB-jogging bracht voor elk wat wils. Zowat 500 KWB-ers gaven die zaterdagmorgen present. (GvA, foto Luc Peeters) -Het team van V.V. Leest met de trainer Yvan Emmerechts. -Geert Claes. -S.K. Leest kreeg de Leestenaar Jan Van den Heuvel als trainer. -De miniemen van VV tijdens het seizoen 1993-94 na een 3-3 tegen Antwerp. (januari ’94)
1993 – 26 juli – Gazet van Mechelen :Wandelclub De Slak met eerste lustrum (Foto onderaan)
“Wil je wel geloven dat ik als geboren Leestenaar de eerste jaren van onze organisatie in mijn eigen dorp wegels bewandeld heb die ik nog nooit eerder gezien had ?” Voorzitter Ferre Van der Hasselt onderstreepte met deze woorden de zorg, die elk jaar besteed wordt aan het uitstippelen van vijf verschillende omlopen. Nog geen enkel jaar dienden de deelnemers dezelfde wegen te betreden. Wij spraken met de voorzitter in de volle drukte van de vijfde uitgave van de Zennetochten door de Leestse wandelclub “De Slak”. Deze uitgave telde wel iets minder deelnemers dan vorig jaar, maar met een somtijds neergutsende regen blijft dit in ieder geval een krachttoer. Als organisator krijgt men het in ieder geval niet allemaal in de schoot geworpen. Toneel van vertrek en aankomst was de omnihal in Leest, die de organisatoren gratis ter beschikking krijgen voor het opzetten van hun wandeltochten. Tijdens een korte plechtigheid zonder veel grote woorden maar met een toespraak uit het hart door Ferre Van der Hasselt, werden de aanwezige bestuursleden van de andere wandelcubs verwelkomd, evenals de gemeenteraadsleden Emmeregs en Vloebergh en de sponsors van deze tocht.
Ervaring “Toen we 5 jaar geleden startten met onze wandelclub, kregen we van een bevriend bestuurslid van een andere club de raad mee zo vlug mogelijk uit te pakken met een wandeltocht, om op deze wijze te laten zien dat we er werkelijk stonden”, aldus de voorzitter. Deze goede raad werd opgevolgd en het resultaat was, dat voor de eerste uitgave zonder veel publiciteit reeds onmiddellijk 514 wandelaars aanwezig waren. Tegelijkertijd verschenen de Leestenaars op vele wandeltochten en konden er wisselbekerpunten verdienen, zodat hun eigen wandeltocht van het tweede jaar in de gids verscheen en meetelde voor de wisselbeker van de Vlaamse federaties. Dat tweede jaar betekende dan ook de doorbraak met ongeveer 1.500 deelnemers en van dan af bleef het steeds in deze orde van grootte, behalve twee jaar geleden, toen de organisatie van Leest samenviel met een andere van Opsinjoorke. Men is toen even rond de tafel gaan zitten en het resultaat was meer dan 1.600 deelnemers vorig jaar en dit jaar zoals gezegd 1.507. (...) Nu zijn er per jaar een avondwandeling en een wisselbekerwandeling. De club telt een honderdtal leden, die meestal zeer actief deelnemen aan eigen organisaties, maar waarvan er velen ook paraat staan om elders deel te nemen. Voor elke wandeling wordt heel Leest dan ook nog eens via strooibriefjes opgeroepen op deel te nemen.
Omlopen Elk jaar wordt gezorgd voor vijf nieuwe omlopen (5,8,12,20 en 30 km) door de parcoersverantwoordelijke, secretaris en duivel-doet-al Paul Lefever. Zoveel mogelijk worden autovrije wegen aangedaan, waarbij men dus Leest op een heel andere manier kan ontdekken maar ook Hombeek en Heffen. En dit mag toch ook wel eens vermeld worden : voor de omlopen van 5 en 8 km wordt er steeds voor gezorgd dat ze berijdbaar zijn voor kinderwagens en rolstoelen. Want bij De Slak denken ze aan iedereen.”
1993 – 14 en 15 augustus : Parochiefeesten Met “Rommelmarkt” van Leestenaars en op zondag “Kinder-rommermarkt”. (PB, 26/5)
1993 – Zondag 22 augustus : Fietstocht K.F. St.-Cecilia “Het bestuur van de maatschappij had, met name langs Jef Lauwers, ons gevraagd om een fietstocht uit te stippelen van ongeveer 25 km langs rustige wegen. Daar moesten we niet lang naar zoeken, want in en rond Leest zijn er al mooie landelijke wegen, maar eigenlijk zijn we wel wat verder gereden. Jef en José zijn dan met ons meegereden, - en het werd Klein Willebroek ! De fietstocht was gepland voor zondag 22 augustus, eens zover kwamen we samen in ons lokaal bij miezerig weer, en toen vertrokken we met 42 deelnemers om 14 uur. Iedereen had het zowat voorzien en trok zijn regenkledij aan, want het begon al te motregenen. We reden langs de Molenstraat, dan links de Heirstraat in en vervolgens de tweede straat links en dan rechts tot aan het restaurant ‘Zander’ (Noot : thans ‘De Kleine Heide’). Daar zijn we de grote baan overgestoken, de Kleine Heide (grondgebied Heffen) en zo ‘Het Broek’ in. Toen was het al geen motregenen meer, maar wel echte goeie malse regen !!! In ’t Broek zijn we voor de eerste maal van onze fiets gestapt, en zijn we het museum gaan bezoeken en hebben in het gastenboek onze regenachtige groeten overgemaakt vanwege de St.-Ceciliafietsers. Daarna verder ’t Broek doorgereden tot we aan Hazewinkel kwamen. Onze tocht was voorzien om daar rechtsaf te slaan en zo een stuk rond de vijver te rijden, maar aangezien het barslechte weder hebben we onze weg een 3 km ingekort en zijn we links gereden verder langs de Heindonksesteenweg naar de Willebroeksevaart tot aan het chalet van de jachtclub. Toen was het al geen malse regen meer maar leek het meer op water gieten. Daar hebben we een goed half uur vertoefd om ons buitenste te laten drogen, en natuurlijk ons binnenste nat te maken. En geloof het of niet, het was over met regenen, zolang we daar binnen waren…We waren nog maar net op onze fiets gestapt om onze weg verder te zetten naar Klein Willebroek en de regen kwam met bakken naar beneden gestroomd. Het was voorzien dat we zouden afstappen om wat rond te kuieren, maar door die spelbreker van gietende regen zijn we maar verder gereden langs de Rupel en de Zenne naar Leest. Ondanks onze goede regenkleding (dachten we toch) waren we nat tot op ons vel en het water liep uit onze schoenen. De meeste leden van onze groep zijn recht naar huis gereden, om zich te gaan omkleden en zijn met hun auto naar het lokaal terug gekomen, want daar wachtte ons een lekkere koffietafel met dampende lekkere warme koffie. Na het eten hebben we nog een bingospel gedaan, daar had Pol van Sooike voor gezorgd voor wanneer het weer te slecht zou zijn en we niet zouden kunnen fietsen (sic) en dat viel heel goed mee !!! (dat bingo-spel natuurlijk). Daar hebben we nog wat zitten napraten. Iedereen was dat nat vel reeds lang vergeten en ging ontspannen en tevreden naar huis. Dit was het relaas van onze kletsnatte fietstocht, maar volgend jaar doen we het zeker opnieuw –en hopen op betere weergoden. Jef – José – Marcel en Aliske.”
“Namens het bestuur van onze fanfare wil ik Marcel Segers en Alice Absillis bedanken voor hun inzet en de geslaagde fietstocht van 22 augustus. Ik hoop dat we volgend jaar nog beroep op u mogen doen ! Eveneens bedankt Louis Huysmans voor het veilig overbrengen van onze fietsers op straat.” (“T&T”,september ’93)
1993 – Dinsdag 24 augustus : Eéndagsreis van de Landelijke Gilde. Bestemming : Limburg-Teutenroute. (PB, 11/8)
1993 – 28 augustus : Briljanten jubel voor Jozef en Augustina (Foto onderaan) Hombeek – Jozef en Josephine De Mesmaecker – Spruyt vierden hun briljanten huwelijksjubileum. Jozef, in Hombeek geboren op 10/4/1904 en Josephine (Augustina) in Leest geboren op 14 juli 1906, huwden te Leest op 28 augustus 1928. (KH)
“Deze medaille van de koning is één van de laatste met de beeltenis van koning Boudewijn”, zei burgemeester Vanroy, die het briljanten paar met een bezoek verblijdde en tegelijkertijd vanwege de stad nog een tinnen schotel met stadswapen afgaf, evenals bloemen voor Josephine. Sinds 1936 woont het echtpaar in de Hombeekse Kapelseweg, voordien woonden ze in de Larestraat te Leest. Ze kregen twee zonen : Marcel en Jean en hebben een kleindochter-fotografe. Jozef kwam uit een gezin van vier kinderen, Augustina Josephine had nog een broer die echter zeer jong overleed. Jozef werkte 45 jaar bij Lamot als koeler, iemand die het bier op de juiste temperatuur diende te brengen en te houden. “Toen ik bij Lamot kwam, hadden ze er 8 paarden,” aldus Jozef, “en toen ik er wegging 250 vrachtwagens.” Jozef en zoon Marcel zijn supporters van KV Mechelen, zoon Jean is fan van Racing Mechelen.
Foto’s : -Het eerste lustrum van ‘De Slak’. Rechts onderaan gemeenteraadslid Louis Vloebergh. -Gelukwensen, een medaille van de koning en een tinnen schotel kregen Jozef en Augustina van burgemeester Vanroy. (Foto’s : GvM)
Leest in de weer tegen 97 nieuw te bouwen woningen
“Noteer goed dat deze actie niet gericht is tegen gelijk welke persoon”, zegt Paula Bradt uit Leest met veel overtuiging. Ondertussen is ze zelf enigszins overdonderd door het bliksemsucces van haar actie. Vorige zaterdag werd een aantal mensen aangesproken voor een samenkomst die zondag doorging, en waar besloten werd een petitieactie te voeren. Nu vallen reeds de getekende petities met hopen in de bus. Gisteren telde Paula Bradt 520 handtekeningen die tégen de voorgenomen bouw van 97 woningen op de Kouter zijn. “Ik zal niet overdrijven, zegt de actievoerster, maar van de straten die reeds binnenzijn, heeft toch zeker 70 t.h. van de bewoners de petitie getekend. Om niet te spreken over het enthoesiasme van de actievoerders”. Deze actie is gericht tegen het voornemen van de Mechelse Goedkope Woning om te Leest in een woonuitbreidinsgebied achter de Dorpsstraat en de Kouter 97 sociale woningen op te trekken. De actievoerders zeggen niet tégen sociale woningen te zijn, maar vinden dat deze manier van werken een kaakslag is voor Leest.
Argumentatie Paula Bradt, die jarenlang directrice van de vrije school te Leest was en met het dorpsleven zeer sterk verbonden, somt vlot de argumentatie op tegen deze geplande bouw. De wijk zal namelijk ingeplant worden in een prachtige open ruimte. Dit is tegen de doelstellingen van De Batselier, die zegt dat open ruimte maximaal moeten gevrijwaard blijven. Ook het structuurplan Vlaanderen van Kelchtermans stelt dit uitdrukkelijk.
Getto Mw. Bradt vreest in de tweede plaats dat de nieuwe wijk een getto zal vormen omdat zij niet aansluit bij het dorp. Ook dit wordt uitdrukkelijk verworpen in beide documenten. Verder menen de actievoerders dat de geplande wijk veel te groot is voor hun dorp en heel wat problemen zal meebrengen. Men heeft er eveneens problemen mee dat deze bouw in woonuitbreidingsgebied moet gebeuren, terwijl er in Leest nog bouwgebied is. De nieuwe wijk houdt geen rekening met het agrarisch karakter van het dorp en zal veel moeilijkheden veroorzaken voor de landbouwers. Deze dreigen al om met hun tractoren naar Mechelen af te zakken om hun grieven te uiten. Ten slotte vragen de actievoerders zich af of dit alles niet een klein beetje ruikt naar belangenvermenging. Voor de wijk zou de toegangsweg naar de omnifeestzaal onteigend worden en vervolgens aangelegd. “Laat de zaakvoerder nu toevallig ook zaakvoerder van de bouwmaatschappij zijn”. (Noot : Gust Emmeregs)
Landbouwgebied “Men moet nu wel vlug ageren, want volgend jaar zou anders dit gebied weer landbouwgebied geworden zijn, gezien de huidige tendensen”, zo zeggen de actievoerders. En eens te meer verwijzen ze naar het structuurplan Vlaanderen, waar behoud en versterking van open ruimten als zeer belangrijk worden aangewezen. En nogmaals voegen ze er aan toe : “Dit alles is niet gericht tegen Gust Emmeregs als persoon, maar tegen een politiek van beton, die thuishoorde in de jaren zestig. Politiekers moeten nu verder kunnen kijken dan het eigen belang”.
In dezelfde krant van 29 juli kreeg Gust Emmeregs een forum :
“Allemaal gelogen”, zegt Gust Emmeregs
De “Sussen” en de “Blekken” zijn terug.
Gust Emmeregs, gemeenteraadslid uit Leest en ook zaakvoerder van de Mechelse sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, heeft wat hij zelf omschrijft als een “omzendbrief” verspreid. In alle brievenbussen bij de circa 2.400 Leestenaren belandt gisteren of vandaag het “antwoord” van Gust Emmeregs i.v.m. enkele honderden bezwaren tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen in het woonuitbreidingsgebied ter hoogte van de omnihal. Het zit Gust Emmeregs hoog dat 830 Leestenaren, of zowat een derde van alle inwoners van het dorp, hun handtekening onder het bezwaarschrift hebben gezet. “De mensen zijn bewust misleid. Men wil mij en mijn werk in opspraak brengen. In voetbaltermen uitgedrukt speelt men op de man in plaats van op de bal”, zei gisteren Emmeregs, duidelijk aangeslagen.
Het ziet er naar uit of Leest zet de tijd 20 jaar terug naar de periode waarin de “Sussen” en de “Blekken” de lokale politieke strijd uitvochten. Een aantal inwoners onder leiding van Paula Bradt, de voormalige directrice van de vrije basisschool, kant zich tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen. In de gemeente werd een bezwaarschrift verspreid en twee dagen later terug opgehaald. De actie resulteerde in 830 handtekeningen onder het bezwaarschrift. Het bundel werd aan het schepencollege in Mechelen overgemaakt.
Geviseerd Gust Emmeregs zei gisteren dat hij zich persoonlijk geviseerd voelt in de actie die sommigen tegen de geplande bouw ondernemen. Hij benadrukt dat iedereen het recht heeft om zich op de wettelijke voorziene manieren tegen bepaalde initiatieven te verzetten. “Nu neemt men echter een loopje met de waarheid. Daartegen wil ik protesteren. Men schuift mij ook zaken in de schoenen die oneerlijk en moedwillig verkeerd worden voorgesteld”, zegt Emmeregs die zijn “omzendbrief” op 800 exemplaren in alle Leestse brievenbussen heeft gestopt. Gestaafd met soms reeds 20 jaar oude bewijsstukken toont Emmeregs daarin aan dat de plannen tot de bouw van de bekritiseerde woningen dateert van in 1965. Het voorontwerp is gesitueerd op de plaats waar de MGW nu, in samenwerking met het bouwbedrijf Swinnen uit Mol, 97 sociale koopwoningen voor Vlaamse mensen uit Leest en omgeving van ongeveer 3,5 miljoen per woning wil bouwen. Deze woningen zijn tegen die prijs volledig afgewerkt en hebben 3 slaapkamers. Emmeregs, zaakvoerder van de MGW en ook beheerder van de Omnihal die een beperkte oppervlakte grond zal dienen af te staan om het project mogelijk te maken, weerlegt alle beschuldigingen als zou hij aan belangenvermenging doen.
Racisme Echt boos is Gust Emmeregs omdat de actievoerders de Leestenaren beïnvloeden met dooddoeners als “Pas op, daar komen allemaal vreemdelingen in wonen”. Leest kan volgens hem dergelijke uitingen van racisme best missen. “Die uitspraken komen uit de mond van mensen die beweren achter de politiek van Paula D’Hondt te staan”, betoogt hij. Volgens Gust Emmeregs heeft een beperkt aantal mensen, overwegend uit éénzelfde familie, uit eigenbelang veel goedgelovige dorpsgenoten om de tuin geleid. ”De mensen hebben niet eens de tijd gekregen om de tekst van het bezwaarschrift te kunnen lezen”, is hij van mening.
Ondertussen is bij het schepencollege van Mechelen inderdaad een bundel met 830 handtekeningen tégen de voorgenomen bouw van de woningen in Leest toegekomen. Dat betekent dat één derde van de Leestenaren zich theoretisch niet akkoord verklaart met het initiatief. Het is nu de opdracht van het college om de bezwaren juridisch uit te pluizen. Gust Emmeregs hoopt dat ook de gemeenteraadsleden de kans zullen krijgen zich in dit debat te mengen. “Het is echter niet het aantal bezwaren dat doorslaggevend mag zijn, wél de gegrondheid ervan”, vindt hij. Als het schepencollege van Mechelen alsnog het licht op groen zet en wanneer stedebouw zijn reeds 20 jaar geleden gegeven goedkeuring handhaaft, dan krijgt Leest reeds volgend jaar enig concreet resultaat van het grootse opzet te zien. Tenzij de dorpspolitiek daar een stokje voorsteekt. “Sussen” en “Blekken” weet je wel. Fons Jacobs.
Nog in dezelfde krant van 29 juli : gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger van de oppositiepartij VU Herman Candries :
Wijkt Leest ? “In Mechelen wordt weer politiek op hoog niveau gespeeld. De 479 bezwaarschriften en de 865 handtekeningen tegen een onzinnige verkaveling met bouwproject voor 97 woningen vallen Gust Emmeregs blijkbaar zwaar. De enige echte Leestenaar, die anderen verwijt de man en niet de bal te spelen, is hier duidelijk de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet... Alle middelen blijken goed om de geloofwaardigheid van deze protestactie te kelderen. Toch is het probleem eenvoudig. In de richtlijnen, die minister De Batselier meegaf bij de oprichting van Domus Flandria, klinkt het nochtans duidelijk welke de prioriteiten zijn : de bestrijding van de leegstand, verbetering van de kwaliteit van het woonpatrimonium, realisatie van woonzekerheid, met maximale vrijwaring van de open ruimte. Voor Mechelen zijn er dus andere prioriteiten. Voor alles moet de binnenstad opnieuw bewoonbaar gemaakt worden, opnieuw bevolkt worden. Mooie open ruimte, zoals diegene waarnaar in dit geval gelonkt wordt, zou best gevrijwaard blijven.”
Gust Emmeregs liet het daar niet bij en in een (niet gedateerd) manifest van vijf bladzijden onder de hoofding ‘Antwoord van een echte Leestenaar aan de Leestenaars’ verdedigde hij zijn handelswijze. Hierna een samenvatting :
“De Leestse bevolking kreeg vorige week een schrijven en een, door een paar personen opgesteld model-bezwaarschrift, i.v.m. de verkavelingsaanvraag door de NV Swinnen, in de bus of persoonlijk overhandigd. Zowel het begeleidend schrijven als de inhoud van het opgestelde bezwaarschrift zijn, om het in voetbaltermen uit te drukken : ‘SPELEN OP DE MAN IN PLAATS VAN OP DE BAL’. Bepaalde opgesomde redenen tot afwijzing van het voorstel zijn enerzijds totaal onjuist en hebben anderzijds nog min nog meer tot doel mij persoonlijk, mijn verwezenlijkingen zoals de realisatie van de Sporthal, de voetbalterreinen en de Omnihal, in opspraak te brengen. Wat men daar ook over zegt en schrijft, ik zeg u dat ik fier ben op al deze verwezenlijkingen die de Leestse en/of Mechelse gemeenschap geen frank gekost hebben. Ik heb er mijn laatste frank ingestoken en heb er nog elke dag de grootste moeite mee om alles financieel rond te krijgen. Dit alles om de Leestse en Mechelse jeugd toe te laten in eigen omgeving aan sport en ontspanning te kunnen laten doen. … De plaatselijke Vrije Basisschool waarvan Paula Bradt destijds, het moet gezegd worden met veel inzet en initiatief de bezielende kracht was, was in 1985 wat blij toen zij met haar leerlingen toegelaten werd in wat nu genoemd wordt : ‘een sporthal met een bedenkelijke architectuur’. … Het destijds genomen initiatief tot aankoop en benuttiging van die gronden voor Sociale Woningbouw was een iniatief van het toenmalig Gemeentebestuur van Leest. … Ik vraag mij werkelijk af wat de bewoners van de verkaveling aan de Vinkstraat hiervan vinden. Voor zover ik weet is daar geen Gettovorming en zijn deze mensen reeds goed geïntegreerd in de Leestse gemeenschap. Waar ik ook met belangstelling naar uit kijk, is naar de reactie van de bewoners van de Dorpstraat, Vinkstraat en Ten Moortele. Beseffen deze mensen wel goed dat in het bezwaarschrift, blz. 2 punt 4, voorgesteld wordt om de open ruimte tussen deze straten, zijnde plus minus 12 ha. te benutten voor sociale wongen. Dit wil zeggen sociale woningen bouwen achter de tuin van zo’n 100-tal bestaande woningen. … Tot daar, geachte vrienden van Leest-Mechelen, de reactie waar ik mij verplicht toe voelde. De waarheid heeft ook haar rechten, of niet soms. Vriendelijke groeten, Gust Emmeregs.”
In 1992 ontstond er een schisma in de Mechelse CVP wat resulteerde in de schorsing van 12 leden door het nationaal bestuur. Onder hen ook burgemeester Vanroy en Gust Emmeregs. Ze richtten in 1994 de scheurpartij Christen Democratische Vernieuwing (CDV) op en trokken hiermee naar de gemeenteraadsverkiezingen. De partij behaalde slechts één zetel. In de aanloop van de verkiezingen van het jaar 2000 werd opnieuw toenadering gezocht tot de CVP maar de verzoening mislukte en opnieuw behaalde de scheurpartij slechts één zetel.
De Mechelse C.V.P richtte volgend schrijven tot de Leestenaars (niet gedateerd) :
Sociale woonwijk in Leest : standpunt van de C.V.P.
Geachte Leestenaar,
Het partijbestuur van de C.V.P. heeft zich beraden over de mogelijke inplanting van een sociale woonwijk (97 woningen) achter de Dorpstraat en de Kouter in Leest. Unaniem werd beslist de voorliggende plannen te verwerpen en wel om de volgende
redenen : -een groot open gebied wordt gebetonneerd; -een landelijk stukje Leest verdwijnt. De dorpskom zal uitdeinen zodat de randzone haar uitgesproken landelijk karakter verliest; -er is de vraag van de plaatselijke bevolking om de ongecontroleerde verstedelijking van het platteland en de dichtslibbing van de nog resterende open ruimten te vermijden; -het voorgestelde project is te omvangrijk voor Leest; -het kunstmatig droppen van een grote groep mensen gaat problemen opleveren op het vlak van integratie en communicatie; -de C.V.P. vindt tenslotte dat de voorkeur dient gegeven aan kleinschalige projecten in de verkrotte delen van de Mechelse binnenstad zodat sociale woningbouw ook kan leiden tot stadsinbreiding.
In de marge betreurt het gehele partijbestuur de hetze die door Gust Emmeregs werd gevoerd ten aanzien van bepaalde Leestenaars die poogden hun zaak in alle openheid en eerlijkheid te verdedigen. De persoonlijke en laag-bij-de-grondse aanvallen naar bepaalde families toe worden volledig afgekeurd en bestempeld als oubollige politiek. De Mechelse C.V.P. vindt trouwens dat er andere mogelijkheden zijn om met elkaar om te gaan. Dit is ook één van de redenen geweest van de breuk tussen de C.V.P. en Gust Emmeregs die trouwens niet meer tot de C.V.P. behoort. De gemeentelijke C.V.P.-mandatarissen, Patrick Backx, Lieve Keuleers, Leo Stevens, Willy Deleus, Frank Nobels, Wim Jorissen, Jan De Keye, Herman Candries, Annie Van Stappen.”
Noot : de woningen zouden er niet komen...
Foto’s : -Op een stuk natuurlijk groen achter de Dorpstraat en de Kouter willen sommigen 97 woningen neerpoten. (GvA) -Het zit Gust Emmeregs hoog dat een aantal dorpsgenoten een project van sociale woningbouw wil kelderen. ‘Men snakt hier naar betaalbare woningen. Na twintig jaar kan het gaan lukken en dan steekt men stokken in de wielen. Dat kan toch niet’ meent hij. (GvA) -Paula Bradt, ex-directrice van de Vrije Lagere School, was tegen de bouw van de 97 woningen.
Wijngilde Balsemien hield een opendeur in de stedelijke basisschool van Leest. Hoofddoel van deze vereniging is op ambachtelijke wijze wijn maken van fruit. Wie er nog niets of een beetje van wist, kon op één namiddag heel wat (wijn) wijsheid vergaren. Zo werden de geïnteresseerden rondgeleid langs de tentoonstellingsstand met materialen uit vervlogen tijden en de vandaag gebruikte middelen om van fruit wijn te maken. Op deze opendeur werd door enkele leden een demonstratie gegeven van het maken van rabarberwijn. Louis Van De Vondel, PR-man van Balsemien, had op meer publieke belangstelling gerekend maar het belangrijkste was dat men geen verlies maakte.De vereniging telt exact 100 leden. Een nogal wisselend ledenbestand vermits heel wat personen zich aansluiten om het maken van de wijn te leren en nadien hun lidmaatschap opzeggen. Voor de beginneling volstaat een kleine investering van zo’n 1.500 frank om van start te gaan. Grote materialen zoals fruitmolen en fruitpers kunnen gratis bij de Balsemien ontleend worden indien men lid is. Later op de avond werden de bezoekers in staat gesteld om uit diverse gerechten te kiezen, dit bij een heerlijk glaasje fruitwijn. (Samengevat uit ‘Balsemien maakt fruitwijn op opendeur’ en GvA, 21/6)
1993 – Zaterdag 19 juni : Reuze Sixties Happening Georganiseerd door “Ons Parochiehuis” vanaf 20 uur voor jong en oud.
1993 – Donderdag 24 juni : Met Ziekenzorg naar Mechelen Met het toeristisch treintje “Carolus” een stadsrondrit door Mechelen met Ziekenzorg Leest. Vertrek om 14 uur op het Dorpsplein. Terugkomst rond 18 uur. Deelnemingsprijs : 100 frank. (PB, 2/6)
1993 – 4 juli : WERELDMUZIEKCONCOURS KERKRADE
“Na een wekenlange, intensieve voorbereiding, was op zondagmorgen 4 juli de grote dag aangebroken. In ons lokaal heerste een drukte van jewelste : terwijl de muzikanten, zichbaar nerveuzer dan anders, een laatste herhaling ondergingen, werden in de keuken de lunchpakketjes, bestaande uit broodjes en koffiekoeken, klaargemaakt. Het zou een lange en spannende dag worden. Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. Onze buschauffeur deed eerst een ritje door Leest en ook in Kerkrade hadden de organisatoren hun uiterste best gedaan om ons uitgebreid met de stad te laten kennis maken. Voor sommigen onder ons was dit nog onvoldoende : zij deden dan nog maar een fietstocht door Nederlands berg en dal…en de hellingen waren steil. Ondanks het feit dat de zaal nog niet voor de helft gevuld was, schiep zij toch een speciale en aangename sfeer. Onze muzikanten betraden rustig, doch uiterst geconcentreerd, deze arena. Iedereen wist wat er van hem verwacht werd, iedereen voelde wat er zou komen. En het kwam ook…Leest speelde op de top van zijn kunnen. Het plichtwerk (Dimensions van Peter Graham) werd schitterend ten gehore gebracht met de nodige ritmiek, effecten en nuances. Tijdens het prachtige keuzewerk (Resurgam van Eric Ball) werd de zaal met een schitterend kleurenpalet en een enorme gevoeligheid gevuld. Na het optreden was iedereen ook uiterst tevreden met het behaalde niveau. De Frans (Violet) had het er met zijn muzikanten toch maar weer schitterend vanaf gebracht. Groot was dan ook de verwondering bij de bekendmaking van de punten : 299 op 360 punten, eerste prijs ! Leest zat aan de grond genageld. Het ongeloof werd nog groter bij de toelichting van de voorzitter van het WMC dat men nog moest onderzoeken of Leest de reglementen niet overtreden had. De zaal zat paf. Er waren slechts enkele woedende reacties van enkele Belgische (niet van Leest) supporters.
Wat was er gebeurd ? Waarom een onderzoek ? Vele vragen met moeilijke antwoorden. Maar we trachten om de situatie een klein beetje te situeren. Leest was ingeschreven in de afdeling fanfare, dit naar analogie met onze inschrijving bij het Muziekverbond van België. Het Muziekverbond diende eveneens alle formaliteiten te vervullen voor het WMC (controle muzieklijst, e.d….). Na een brief (klacht ?) van enkele Belgische en Nederlandse korpsen, als zou Leest geen fanfare maar een brassband zijn, zat men bij het WMC met de handen in het haar : het wedstrijdreglement voorziet nergens een bepaling van wat een fanfarebezetting nu wel eigenlijk is. Uit niet-officiële bron (maar wel iemand die bij de ganse discussie betrokken is geweest) hebben wij dan ook de mededeling gekregen dat het zaakje op voorhand beslist was : Leest kreeg een eerste prijs indien men een goede prestatie neerzette en een tweede prijs in het andere geval. Wij moeten hieruit de nodige conclusies trekken ! Het is duidelijk dat, ondanks de definitieve erkenning als fanfare bij het Muziekverbond van België, wij in het buitenland wel degelijk met een probleem qua bezetting zitten. Langs de andere kant is men bereid om ons toe te laten in de afdeling brassband. Nochtans is de brassband de enige bezetting waar de juiste en strikte samenstelling algemeen aanvaard is…maar dat vormde voor het WMC geen probleem? Eigenaardig. Ten tweede is het spijtig dat men de toelichting van de voorzitter bij de proclamatie zo ondoordacht de wereld heeft ingestuurd. Het was een overdiende natrap waarvan men met zekerheid wist dat er nergens enige motivatie zou voor terug te vinden zijn. Ten derde vinden wij dat een regeling van de uitslag voor het optreden van een korps niet kan. Elke zichzelf respecterende inrichter van wedstrijden moet toch beseffen dat dit onduldbaar is voor de deelnemers. Ik kan mij niet indenken dat er tijdens onze jaarlijkse ICW ooit maar één keer zou gedacht zijn aan het manipuleren van de uitslag. Dat zulke ‘regelingen’ niet van gevaar ontbloot zijn om ontdekt te worden moet het WMC nu tot zijn schade en schande ondervinden.
Wij hebben dan ook krachtig protest aangetekend bij de organisatie. Nochtans, ondanks het feit dat de reglementen vermelden dat bij klacht het WMC binnen de maand na optreden schriftelijk een beslissing aan de betrokkene zou mededelen, hebben wij op onze brief van 10 juli nog steeds geen antwoord gekregen. De medaille en het diploma hebben wij zonder enige toelichting toegestuurd gekregen. Ook is het jammer dat de naijver tussen de Belgische korpsen ontzettend groot is. Het getuigt van een kleine instelling dat Belgische korpsen mekaar het licht van de ogen niet gunnen. Ondanks deze hele geschiedenis blijven wij ervan overtuigd dat wij een uiterst gave prestatie geleverd hebben waar wij terecht trots op mogen zijn. Ook de reactie van onze muzikanten tijdens de proclamatie getuigt van volwassenheid en goede instelling. Het bestuur wenst dan ook alle leden te danken voor zijn prestaties. Wij zijn er ons van bewust dat de inspanningen die door de dirigent en de muzikanten werden geleverd enorm groot waren en dat zij onvoldoende beloond werden. Toch van harte proficiat ! Yves De Wit.” (“T&T”, september ‘93)
Stan Gobien daarover In “Leest in Feest” :
“In 1993 oordeelde het bestuur dat de tijd rijp was om nog eens op te treden op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de tweede divisie, de ereafdeling voor fanfares. Op zondag 3 juli treedt St.-Cecilia Leest voor de derde keer op in de Rodahal te Kerkrade. In vergelijking met de vorige concoursen te Kerkrade was het wedstrijdreglement strikter geworden. In Nederland werd sedert 1989 gestreefd naar een standaardbezetting voor harmonieën, fanfares en brassbands. Toen St.-Cecilia Leest inschreef voor deze wedstrijd in de fanfaresectie en bij die inschrijving de muzikantenlijst en de fanfarebezetting voegde, was er geen vuiltje aan de lucht. St.-Cecilia Leest mocht optreden in de afdeling fanfares. Na het optreden kwam de aap uit de mouw…
Belgische en Nederlandse muziekverenigingen legden klacht neer tegen St.Cecilia Leest omdat er geen saxofoons in de fanfare meespeelden en omdat het veeleer een brassband was dan een fanfare. Het WMC-bestuur aanvaardde de ingediende klacht en plaatste St.-Cecilia buiten wedstrijd. De Leestse fanfare kreeg wel een eerste prijs met 299 op 360 punten en een diploma, maar werd niet in de officiële uitslag opgenomen. Volgens Nederlandse normen diende St.-Cecilia Leest uit te komen in de brassbandafdeling want daar werden en worden geen beperkingen gesteld op het aantal muzikanten, zoals dat wel het geval is in Engeland en Vlaanderen.
Het fanfarebestuur kreeg later nog bijkomende uitleg waarom St.-Cecilia buiten wedstrijd werd geplaatst. De jury had vastgesteld dat de twee gespeelde werken niet conform de partituur uitgevoerd waren. Er werd geeist dat een fanfare een meervoudig bezet en meerstemmig bugelregister had en daarnaast ook een meerstemmig bezet saxofoonregister.Dit was voor St.-Cecilia niet het geval. Hrt WMC-reglement vermeldde voor de concertafdeling, de hoogste afdeling, dat het ‘van eminent belang is dat blaasorkesten een zekere op hun sectie toegespitste standaardisering van de bezetting hanteren’ en paste dit reglement ook toe op de andere afdelingen. In het reglement stond echter wel dat ‘uit te voeren composities conform de in de partituur aangegeven bezetting dienen te worden uitgevoerd’. Omdat St.-Cecilia Leest hiertegen had gezondigd werd ze in mooi Nederlands ‘hors section’ (buiten wedstrijd) geplaatst maar mocht ze wel de prijs behouden. De jury vond het optreden uitstekend, van bijzonder hoogstaande kwaliteit en zelfs excellent, maar trok ook veel punten af omdat niet alle partijen op de aangegeven en vereiste instrumenten werden gespeeld.
Dit voorval had een grote invloed op de muzikanten en het fanfarebestuur. De geschiedenis van de ‘pure fanfare’ herhaalde zich opnieuw. Heel wat muzikanten raakten gedemotiveerd en vroegen zich af waarom ze zich zoveel moeite en inspanningen hadden getroost bij de voorbereiding van deze wedstrijd om dan als het ware gedeclasseerd te worden. Vanaf dat moment brak voor velen de veer en konden ze niet meer als voorheen de discipline aan de dag leggen om naar de wekelijkse repetities te komen, laat staan om thuis hun partituur in te studeren. Sommige muzikanten wezen bepaalde bestuursleden en de dirigent aan als de schuldigen…
Als gevolg van dit alles groeide de groep uiteen. In april 1994 werd na onderling overleg en met wederzijds akkoord de samenwerking tussen dirigent Frans Violet en St.-Cecilia Leest opgezegd. Weer sneuvelde een Leestse dirigent over de standaardbezetting van de fanfare en naar aanleiding van het Wereld Muziek Concours…
In tegenstelling tot vorige dirigentenwissels had het vertrek van Frans Violet geen al te grote en onmiddellijk invloed op het aantal muzikanten. Zij die aangesloten waren bij St.-Cercilia Leest bleven er musiceren. De vriendschapsbanden tussen de gewezen dirigent en de Leestse fanfare bleven bestaan. Een aantal originele Leestse muzikanten bleef na deze breuk ook lid van brassband Willebroek. Willebroekse brassbandmuzikanten die in de voorbije periode door de dirigent naar St.-Cecilia Leest werden gehaald, bleven de repetities volgen en namen met de fanfare deel aan optredens.
In mei 1994 diende het bestuur een nieuwe dirigent aan te stellen. Het bestuur koos voor Johan De Win, een product van de fanfare zelf. Johan De Win was ondertussen beroepsmusicus geworden en was al een tijd hulpdirigent geweest. Het bestuur was er vermoedelijk toch niet zo zeker van dat haar beslissing in goede aarde zou vallen en besloot om tijdens de eerste veertien dagen van mei 1994 geen repetitie te geven. Officieel heette het dat het een druk voorjaar was geweest en dat de muzikanten de kans kregen om wat uit te rusten. Nog dezelfde maand zetten het bestuur en de nieuwe dirigent stappen in de richting van vroegere bestuursleden en muzikanten. Slechts een klein aantal onder hen was bereid om terug mee te werken aan de uitbouw van de fanfare of aan de ‘vernieuwde start’ met het oog op het honderdjarig bestaan van de vereniging. Zij deden dit alleen op voorwaarde dat de vooraf gemaakte afspraken door iedere partij zouden nageleefd worden. In de zomer van ’94 werden de terugkomers betitteld als de ‘oude mannen’ die er niet in zouden slagen om het tij te doen keren…
De nieuwe dirigent diende na een vrij korte voorbereidingsperiode op 20 augustus 1994 van start te gaan met en eerste optreden in Leest ter gelegenheid van de viering van de honderdjarige Delphine De Wit. Onder grote belangstelling werd in het dorp een wandelconcert gegeven en daarna een openluchtconcert op de speelplaats van de Vrije Basisschool. Slechts een dertig muzikanten traden op omdat de anderen nog met vakantie waren. Op de concerten in september kon de vereniging terug met het gewone muzikantenaantal aantreden. De nieuwe start was gelukt…”
1993 – Maandag 5 juli : Leef Milieu-Bewust “Klein gevaarlijk afval” kon gebracht worden op maandag 5 juli aan het gemeentehuis van Leest van 18 tot 18u45. “Al wat uw milieubox bevatten mag”. (PB)
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten.(Foto : GvA)
1993 – 29 mei – Gazet van Mechelen :
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten
Leest.- René Van Tolhuyzen en Marie-Louise Huysmans hebben gedurende 31 jaar Kapelle O/D Bos, Leest, Hombeek, Tisselt en Ramsdonk dag na dag voorzien van dag- en weekbladen. Nu leggen zij het bijltje erbij neer en gaan rustig genieten van een welverdiend pensioen. Oorspronkelijk was René tewerkgesteld in de bouwsector en Marie-Louise werkte in een wasserij. Maar in ’62 werd er een dagbladverdeler gevraagd voor de bovengenoemde streek. Het echtpaar Van Tolhuyzen-Huysmans hakte de knoop onmiddellijk door. René wou kost wat kost met heel veel mensen in contact komen. In het begin moest men dagelijks 380 kranten verdelen ; tot voor enkele dagen waren er dat ruim 700 en ongeveer 120 tijdschriften. Marie-Louise voegt er wel onmiddellijk aan toe dat er destijds meer kranten besteld werden. Het hoogtepunt situeren zij ongeveer tien jaar geleden met wel meer dan 1.000 kranten per dag. Dat kranten bezorgen een heel aparte job is, beaamt het echtpaar. In het prille begin bracht men de stapel kranten vanuit het verdeelcentrum per vrachtwagen (rond 05.00 uur) aan huis. Na wat sorteerwerk sprongen René en Marie-Louise op hun fiets om alle klanten te voorzien van de juiste krant. Nog een poosje later werden de bladen ’s ochtends (eveneens rond 05.00 u) afgeleverd door de eerste lijnbus. De laatste tien jaar ging het echtpaar de kranten zelf ophalen in het Mechelse verdeelcentrum Leemans-De Rijcke.
Werkuren Als men spreekt over uitzonderlijke werkuren, dan staat een krantenverdeler zeker op de eerste rij. Dag na dag waren René en Marie-Louise de jongste jaren om 02.15 uur in Mechelen om de kranten op te halen en vanaf 03.00 u werden de bestellingen huis aan huis afgeleverd. Uiteraard kon niet elke woonwijk op hetzelfde tijdstip over zijn leesvoer beschikken. Voor Marie-Louise en René begon de werkdag in de prille ochtenduren en eindigde pas 10 uur later. “Een vakantie van enkele dagen hebben we nooit gekend”. Hoe kan het ook anders, een krantenronde kan moeilijk voor enkele dagen door iemand anders overgenomen worden. Een grote troost, van volgende maandag af komt in dat dagpatroon grondige wijziging. Marie-Louise en René krijgen nu meer dan ooit de tijd om de krant te...lezen.
1993 – Van zaterdag 29 tot maandag 31 mei : Reis Davidsfonds naar Zuid-Engeland Op het programma : ‘Tuinen en Kastelen’. (PB, 19/5)
1993 – Zondag 6 juni : Concert van de K.F. St.-Cecilia te Zandvliet (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zondag 6 juni : Schoolfeest Vrije Basisschool. In de namiddag, op de speelplaats van de school in de Dorpstraat. Iedereen was welkom. (PB,2/6)
1993 – Donderdag 10 juni : Boottocht Gent-Brugge met Ziekenzorg Vertrek Leest-Dorp om 9 uur. (PB, 26/5)
1993 – 13 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest In het Chalet van S.K.Leest. Op het menu o.a. : lentesoep (50 fr.), steak au poivre & friet (350 fr.), dame blanche (75 fr.)... (Folder)
1993 – 16 juni – Gazet van Mechelen :
Bezwaarschrift met 154 handtekeningen tegen kippenkwekerij.
BUURT VOORAL BEDUCHT VOOR STANKOVERLAST
Hombeek-Leest.
De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij zorgt voor enige beroering in de omgeving waar de bouw gepland is, temeer daar er in een straal van één km al twee dergelijke bedrijven zijn waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor de vergunningen klasse-2 niet zo hoog liggen. Omdat in Leest iedereen zowat iedereen kent en men er de zon in ieders water kan zien schijnen, hadden enkele buren een vergadering belegd met de familie Van Goethem, die de fokkerij wil uitbaten, bij Flor Schipman in de Tiendenschuur. De voornaamste vrees van de omwonenden, zo bleek, is de stankoverlast.
Flor Schipman : “We willen best de jeugd een kans geven de kost te verdienen, maar niet ten laste van de omwonenden. Wij willen aanvaardbare voorwaarden die de omwonenden beschermen tegen stankoverlast. Indien er geen stankhinder is en alles conform is volgens de milieuwetgeving hebben we geen bezwaar”. “Een ander gegeven is dat kweker Van Goethem geen vergunning heeft aangevraagd voor mestopslag. De contracten met omliggende boeren voor het ophalen van de kippemest zijn volgens het meststoffendecreet 5 jaar lang geldig, maar zijn jaarlijks opzegbaar mits geldige redenen. En wat gaat er gebeuren tussen oktober en 1 maart als er geen mestuitvoer mag plaatshebben ?”, zo vraagt de buurt zich af. ”Ondanks deze positieve vergadering hebben we besloten een petitie-actie op het getouw te zetten om onze vrees te laten kennen aan het stadsbestuur en de provincie. Deze lijst met 154 handtekeningen werd afgegeven op het stadhuis”, vertelt Flor Schipman.
De eigenaar stelt eveneens bezorgd te zijn om de stankoverlast. ”Ik ben in Nederland gaan kijken naar een speciaal afzuigsysteem. Er zaten daar 90.000 kippen en er was geen geurtje te bespeuren. Het systeem van afzuiging en luchtzuivering kost de helft van de totale investering die zal gebeuren. Nederland, waar dergelijke systemen al 7 jaar hun dienst bewijzen en in Denemarken al 15 jaar, leveren de garantie met dit speciale afzuigsysteem dat geen enkele stankhinder, bij welke weersomstandigheden ook, kan optreden”. Ook mochten we een rechtzetting noteren in verband met het mestoverschot. Het betreft hier niet 3.000 m3 op jaarbasis (500 m3 per kippensessie) maar zowat 60 m3 per stal. Dit betekent op jaarbasis 120 m3 maal 6 kippensessies, of zowat 750 m3. Met diverse boeren in en rond Mechelen werden contracten van 5 jaar afgesloten om deze mest gratis, telkens na zowat 7 weken, te komen ophalen. De plaats van inplanting is precies gesitueerd tussen de Kleine straat, de spoorlijn Dendermonde en de Aland. Volgens de eigenaars zowat 700 meter van de bewoonde wereld.
Dezelfde krant van 25 september :
40.000 kippen.
De bestendige deputatie van de provincie Antwerpen heeft dus het licht op groen gezet voor de inrichting van een kwekerij met een potentieel van 40.000 kippen. Zij heeft daarbij de opmerkingen van Mechelen overgenomen en naast de Vlarem II-wetgeving, die hiervoor geldt, ook nog bijzondere voorwaarden in verband met de mest opgelegd. Zo mag er zich in het kippenhok enkel droge mest bevinden, en mag de mest niet ter plaatse, noch overdekt, noch in open lucht, worden opgeslagen. Bij stalreiniging, moet de specie dadelijk worden afgevoerd. De twee hangars voor het kweken van de 40.000 kippen zijn gepland op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest, ter hoogte van de Kapelseweg-Aland en 70 m voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas. Het nieuwe bedrijf ligt dan op zowat 400 meter van de eerste woonzone, al zijn tal van alleenstaande woningen korterbij gelegen. Eén woning staat zelfs op 80 meter van de geciteerde bouwplaats. Van kuiken tot volwassen kip duurt zowat 7 weken, zodat 6 keer per jaar een bataljon kippen, 40.000 bekken sterk, aan de kippenslachterij wordt afgeleverd. Op jaarbasis zorgt dit pluimvee, volgens de aangevraagde milieuvergunning, voor een mesthoop van 750 m3. De familie die de bouw plant, wou eerst zowat 15.000 kippen per sessie laten opgroeien. Het ministerie van Landbouw legt echter een norm van 40.000 kippen op, omdat anders een dergelijk project niet economisch rendabel zou zijn. De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij, zorgde enkele maanden geleden voor beroering in de omgeving. Te meer daar er in een straal van één kilometer al twee kippenfokkerijen zijn, waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor klasse-2 niet zo hoog liggen.
En GvA van 18 juni : Kippenfokkerij korter bij omwonenden
“Woensdag berichtten we over de kippenfokkerij voor zowat 40.000 kippen die gepland is ongeveer op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest. Flor Schipman die de handtekeningenactie tegen de komst van de kippenfokkerij organiseerde, vertelt dat de inplanting niet helemaal juist was beschreven. Ook de afstand die de eigenaar vooropstelde ten opzichte van de bewoonde wereld was volgens Flor Schipman desinformatie. De inplanting ligt op maximum 390 meter van woon- en bouwzones die in de overwegende west-zuidwest winden ten opzichte van het bedrijf komen te liggen. Hierbij worden de landbouwers en niet-landbouwers in dit agrarisch gebied niet meegerekend. Er staat bijvoorbeeld één huis op 80 meter en andere liggen op minder dan 200 meter. Wat de inplanting zelf betreft, die zou niet achter de spoorweglijn naar Dendermonde zijn, maar in de hoek Kapelseweg-Aland, op zowat 70 meter voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas.”
1993 – Woensdag 19 mei : Vooropening Lente-Tentoonstelling van Emile De Leers(Foto onderaan) Met receptie om 20 uur in “Ons Parochiehuis”. Emile De Leers etaleerde zijn olieverfschilderijen. Het welkomwoord werd gehouden door Ir. P. Peeters, voorzitter van “Ons Parochiehuis” Leest. Gastheer was Frans Dehoux van de Kunstkring “Vierkant” uit Puurs en de opening werd gedaan door Pater Pastoor Damiaan Van Aken, “Ereburger van Leest”. De tentoonstelling liep op 20, 22, 23,30 en 31 mei. Emile was een zoon van de oud-hoofdonderwijzer De Leers. Hij werd geboren in Borght-Lombeek op 8 november 1919 en overleed in Mechelen op 5 januari 2004.
Een recentie van de tekenaar-schilder (GvA 16/12/81) :
“In de wereld van de schilderkunst is hij eerder een self-made man die zich door hard werken stap voor stap een merkwaardige techniek eigen heeft gemaakt. Wat hem toelaat picturaal uiting te geven aan zijn innerlijke gevoelens. Zijn tekeningen en schilderijen zijn steeds figuratief uitgewerkt. Met zijn werk bewijst hij op hardnekkige manier dat de romantiek standhoudt, zelfs in een tijd waarin waarden en normen zo vlug verschuiven. Emile De Leers levert tevens het bewijs immer op zoek te zijn naar schoonheid. Daarenboven wil de kunstenaar momenten omvatten die tegelijkertijd kalmte, rust, kleur, zachtheid, sfeer, warmte en sensualiteit omvatten.”
1993 – 20, 21, 22 en 23 mei : 23ste Leestse Volksfeesten Werden op donderdag geopend om 10.00 uur in de Leestse Sint-Niklaaskerk met een mis opgeluisterd met een optreden van Gunther Neefs. Om 11.00 uur was er in de Omnihal een receptie, muzikaal omlijst door de K.F.St.-Cecilia en Brassband Sint-Cecilia Heffen. Verder ook met optredens van Vendeliersgroep Korneel Leest en Volkskunstgroep Jan & Trien uit Halle-Zoersel. Burgemeester Vanroy verklaarde deze 23ste editie voor geopend. Van 11.00 tot 16.00 uur was er een permanente tentoonstelling van oude- en kunstambachten in de Omnihal met gratis inkom en vanaf 12.00 tot 15.30 u was het gelegenheidsrestaurant geopend. Zowel op de officiële opening als op de aansluitende namiddagactiviteiten was er weinig volk komen opdagen. Dit verliep beter op vrijdag met het : Belgisch profkampioenschap voor superwelters. De vrees dat Gust Emmeregs na de eerste boksmeeting in Leest van eind ’92, ontmoedigd zou raken door de magere publieke belangstelling, was ongegrond. Integendeel, samen met de Vilvoordse bokspromotor en trainer Marius Surin haalde hij het Belgisch kampioenschap voor superwelters naar Leest. Patrick Vungbo zette zijn titel op het spel tegen Hassan Mokthar. Het werd een flauwe match gewonnen door Vungbo en met als grootste verliezer de bokskenner. Het triple concert van zaterdag lokte meer dan 700 toeschouwers naar de Omnihal, conclusie : de stormloop voor de Vlaamse artiesten leek wat geluwd. Ook al deden Bart Kaëll, Luc Steeno en Helmut Lotti zo hun best. Het succes van de 800.000 frank kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit sloeg wel aan. Op de openingsdag waren er 110 tafels met kaarters gevuld.
Vungbo ongeschonden uit matte titelkamp(Foto onderaan) “Patrick Vungbo houdt aan Leest ongetwijfeld uitstekende herinneringen over. Hij zal immers zelden zo’n makkelijke titelverdediging als die van vrijdagavond kunnen afwerken. Hassan Mokthar bleek niet de ‘Jan zonder Vrees’ die de weken voordien naar voor geschoven werd. Spijtig, want de jonge profbokser heeft de technische capaciteiten om het ver te schoppen. Tegen de eerste gongslag van het Belgisch kampioenschap superwelters was de hal toch nog flink gevuld geraakt. Zodat zowel organisator Gust Emmeregs als wijzelf op onze woorden moesten terugkomen en de tweede boksmeeting op rij publiekelijk toch nog een meevaller kon worden genoemd. Mechelaars laten blijkbaar graag op zich wachten. Patrick Vungbo, die aangekondigd had zelf geen initiatief te zullen nemen, veranderde van mening naarmate de kamp vorderde. Met enkele flitsende jabs hield hij de Vilvoordse challenger probleemloos op afstand en joeg hem zelfs een paar maal in dubbele dekking. Al kan het op Mokhtars rekwest geschreven worden dat die uitstekend achteruit bokst en meestal een waterdichte dekking in plaats van zijn kin aanbiedt. Na afloop bleek Vungbo echter veel meer voor de jury gewerkt te hebben en was Mokhtar te passief geweest om de titel te kunnen nemen. Terug in de kleedkamers waar het, boeiend of niet, als steeds drummen was tussen de fans van beide boksers, noemde Vungbo de tienronder vooral een testcase. ‘Ik had nooit de intentie Mokhtar neer te halen. Ik wou mezelf tien ronden aan het werk laten om te merken hoe ver mijn conditie voor de partij van 25 juni tegen Demeulenaere stond. En die blijkt OK.’ (…) Hassan Mokhtar liet het hoofd niet hangen. Waarom zou hij ? Hij bleef moeiteloos tien ronden overeind tegen ’s lands beste bokser, mocht zijn perfecte stijl etaleren en is nog jong. (…)” (GvA, 24/5/93)
En dezelfde krant van 24 mei :
Leestse volksfeesten kennen een sterk einde “Gust Emmeregs, organisator van de Leestse Volksfeesten ten voordele van voetbalclub VV Leest, was na de dolle driedaagse een tevreden man : ‘Ik leg mijn normen vrij hoog. Als ik dan zie dat ongeveer 80 procent hiervan bereikt is, dan kan ik eerlijk zeggen dat ik na afloop van deze 23ste Volksfeesten een tevreden man ben.’ De feesten waren anders onder een minder gunstig gesternte gestart. Zo was er op de officiële opening zowel als op de aansluitende namiddagactiviteiten afgelopen donderdag weinig volk komen opdagen. Vrijdag werd met de bokswedstrijden al veel beter gescoord wat publieke belangstelling betreft en zaterdagavond bracht het triple concert meer dan 700 betalende toeschouwers aan de Omnihal in Leest. Gust Emmeregs merkte na deze showavond op dat de stormloop voor de Vlaamse artiesten wat geluwd schijnt te zijn tegenover voor enkele jaren. Ook hier wordt het opnieuw zoeken naar ‘nieuwe’ zaken die inspelen op wat het volk precies wil. Het triple-concert werd al vanaf 17 uur ingezet door een zestigtal hevige fans van de optredende Vlaamse artiesten die op de trappen van de Omnihal hadden postgevat. Om 19 uur zwaaiden de deuren officieel open. Bart Kaëll wist al snel zijn vurigheid op het podium in de zaal te laten overslaan wat hem een rits aan bisnummers opleverde. Nadien kwam Luc Steeno aan de beurt die eveneens zijn zangtalent tentoon spreidde. Als afsluiter werd Helmut Lotti ten tonele gevoerd. Helmut wist door zijn sterk rock-en-roll getint repertoire de hele zaal nog eens in vuur en vlam te zetten. Het was dan ook al ruim 1 uur ’s nachts als de eerste aanwezigen de Omnihal de rug toedraaiden.
Kaartformule Het succes van de 800.000 fr. kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit, sloeg goed aan. Waren er op de openingsdag 110 tafels met kaarters gevuld, dan waren er op de tweede kaartdag, donderdag, slechts een drie tafels minder. Ook zondag werden ondanks het uitstekende weer nog meer dan 400 kaarters bereid gevonden om voor het kampioenschap Boomke Wies te strijden. Op zaterdag 29 mei om 20 uur wordt het vierde en laatste kaartluik afgewerkt in de Omnihal.”
1993 – Vrijdag 21 mei :Davidsfonds en BGJG : natuurwandeling Het Davidsfonds organiseerde in samenwerking met BGJG een natuurwandeling in het “Mechels Broek”. (PB,12/5)
1993 – 23 mei : V.V.-Leest knapen wonnen jeugdtornooi van Zennester Hombeek. De knapen van VV Leest versloegen in de finale zonder probemen die van VV Duffel met 5-1 en mochten uit handen van schepen Van den Brande een beker in ontvangst nemen. (GvA, 24/5)
1993 – Woensdag 26 mei : Parochiebedevaart naar Hanswijk Samen met de parochies van Hombeek en Hofstade. Om 19 uur rozenkrans. Om 19.30 uur misviering. (PB, 26/5)
1993 – 26 mei – Parochieblad : Gemeentelijke berichtgeving “Containerpark-Hanswijk De bercht”. Wat mag gebracht worden : papier, karton, glas, snoeihout, afvalolie van motoren, tuinafval, rubberbanden, bouw- en sloopafval in kleine hoeveelheden. Enkel toegankelijk voor particulieren. Wanneer ? Op maandag, woensdag en vrijdag van 10 tot 12 uur. Op al de werkdagen van 14 tot 18 uur. Op zaterdag van 9 tot 15 uur.
1993 – 27 mei : Ziekenzorg naar Zandhoven Er werd een bezoek gebracht aan vakantiehuis ‘Hooidonk’. Vertrek om 9 uur, terug om 18 uur. Deelenmingsprijs : 500 fr. (vervoer + middagmaal). (PB, 19/5)
Foto’s : -Emile De Leers. -Gedachtenisprentje van Emile De Leers. -Patrick Vungbo had geen probleem met Mokthar die het nochtans tien ronden uithield. (GvA)
1993 – 14 april – Parochieblad :Winnares KVLV-Lourdesreis Gelukkige winnares : Gerd De Rooster-Van Nuffel, Vinkstraat. Eerste reserve-lot : Mevr. Amelie Verbeeck, tweede reserve : Chris Diricx.”
1993 – Zaterdag 17 en zondag 18 april : Rust Roest bracht ‘Andorra’ van Max Frisch.(Foto onderaan) In “Ons Parochiehuis” te 20 uur.
Personages Andri Roel De Nijn Barblin Katrien Daelemans De onderwijzer Marcel Verwerft De moeder Renild Polfliet De senora Nancy Verelst De pater Guido Hellemans De soldaat Andy Moens De waard Eric Vandenwyngaert De meubelmaker Marc Windelen De dokter Joris De Neve De gezel Kristof Van Meir De Iemand Ria Verschooten De idioot Raf Scheers De Jodeninspecteur Fik Diddens Zwarte soldaten Christel Vinck, Herman Van den Bossche
Achter de schermen Teksthulp Tanja Vluymans, Christel Vinck, Frauke Vandenwyngaert Grime en kapsels Nancy Vluymans Kostuums werkgroep Geluidsmontage Benny Van Humbeeck Geluidsbediening Dietmar Docus Decorbouw Raf, Geert, Steven, Johan, Marc, Dominiek e.a. olv Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techn. Fik Diddens en Kristof Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
De mening van Etienne Van Calster uit Wespelaar over ‘Andorra’.
“Geachte Heer Hellemans,
Het spijt ons ten zeerste dat we zaterdag niet kunnen blijven zijn om U persoonlijk te feliciteren met de inhoud en de opvoering van het prachtige toneelstuk (er moesten een paar mensen vroeg uit de veren). Het was in één woord fantastisch wat deze mensen U incluis hebben gebracht en chapeau voor de hoofdvertolker. We wensen U in de toekomst nog veel succes toe en U mag ons altijd iets laten weten bij een nieuwe voorstelling. Nogmaals namens de aanwezigen van ons bestuur een dikke proficiat. Namens het DF bestuur Wespelaar.” (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1993 – 21 april – Parochieblad : Gevonden… “In een spaarbusje voor Broederlijk Delen : enkel 67 ‘oude afgedankte’ frank-stukken. Wat een opvoeding voor een kind van 8 jaar dat voorbereid wordt op zijn eerste communie ?...! Pastoor en leerkracht : doet uw best…wij breken de rest wel af.”
1993 – Vrijdag 30 april : Boma and the Championettes van FC De Kampioenen, het populaire VRT-feuilleton, in de Omnihal te Leest. Deuren : 20 uur. Inkom : 300 Bfrs., VVK : 250 Bfrs. (Folder onderaan)
1993 – Zaterdag 1 mei : Dauwtrip naar het Waasland van B.G.J.G (PB, 21 april)
1993 – Zaterdag 15 mei : Martinus Hombeek in concert in Leest De Hombeekse Sint-Martinus concertband hield zijn lenteconcert “Blast from the past” in de omnihal van Leest. Aan dit optreden was de come-back gekoppeld van Dave (bekend van de vroegere Willebroekse formatie “Five from Dave”) en een optreden van zijn zonen Dave & Steve. (GvA, 13/5)
1993 – Zaterdag 15 mei : Concert van de K.F. St.-Cecilia Leest in Kalfort. (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zaterdag 15 mei : Gouden bruiloft In de parochiezaal aan de Kouter vierden Jaak De Laet en Johanna “Marie” Beullens van de Baron Empainlaan 16 te Mechelen hun gouden bruiloft. Beiden werden te Leest geboren. Jaak op 14 maart 1916, Marie op 5 november van hetzelfde jaar. Het echtpaar was te Leest gehuwd op 3 mei 1943. Hun twee kinderen en vier kleinkinderen wonen allen in de buurt. Jaak is een zoon van burgemeester De Laet en hij stamt uit een gezin van elf. De jubilarissen werkten eerst op de boerderij van hun ouders. Jaak van zijn zestiende tot zijn tweeëntwintigste. Marie van haar veertiende tot aan haar huwelijk. Jaak werd dan trambediende bij de NMBS, waar hij bleef tot zijn pensioen. Hij houdt van lezen, muziek, de natuur, dieren en werken in de tuin. In 1934 was hij kapitein van voetbalclub Leest, nu is hij supporter van KV Mechelen. Marie houdt van koken en handwerkjes. Ze legt graag sociale contacten en is lid van KBG- en KAV-Battel. (GvA, 15/5)
1993 – 15 en 16 mei : Voetbedevaart Scherpenheuvel. Inschrijven kon bij Jan De Decker, Hans De Laet, Els De Smet, Marina De Wit, Marc Lamberts, Alfons Leemans en Louis Vloebergh. Vertrek : zaterdag om 4 uur, terug : zondag rond 17 uur. (PB, 1 en 14 april)
1993 – Woensdag 19 mei : 4de Slakkengang Wandelclub De Slak Leest nodigde iedereen uit op de vooravond van O.H.Hemelvaart op hun 4de Slakkengang. Vertrek en aankomst : zaal St.Cecilia, Dorpsstraat. Afstanden : 6 en 12 km. Deelname : 30 frank : clubstempel + aandenken 50 frank : clubstempel + aandenken + zelfklever. Trofeeën voorzien vanaf 20 deelnemers voor scholen, verenigingen, groeperingen en families. Info kon men krijgen bij Paul Lefever, Moerstraat 21 Hombeek (Folder).
Foto’s : -Herman Van den Bossche, Fik Diddens, Christel Vinck, Marc Windelen, Eric Vandenwyngaert, Joris De Neve, Kristof Van Meir, Ria Verschooten, Roel De Nijn, Katrien Daelemans, Marcel Verwerft, Renild Polfliet, Nancy Verelst, Andy Moens, Raf Scheers, Guido Hellemans. -De folder van ‘Boma and the Championettes’.
Eén van de 500 Balinese kunstobjecten die te bezichtigen waren in ‘Ons Parochiehuis’.
1993 – 10, 11 en 12 april : Posse Leest
“Beste Leestenaars en vrienden van Leest,
Al degenen (en ze waren talrijk) die na de vorige editie van Posse Leest gezegd hebben : ‘Zo ne goeie hebben wij nog niet gehad’, waren voor ons een stimulans om ook dit jaar van de Paasdagen in Leest een echt feest te maken. Samen met de verenigingen en dank zij de inbreng van de sponsors hebben we ook nu een tof programma op poten kunnen zetten, voor en door de bewoners van Leest. Nieuwe punten op de feestkalender van zondag zijn : de poppenkast die het klokkenwerpen begeleidt en de Leestse hondenshow. Op maandag vragen we uw aandacht voor de ambachten op de jaarmarkt. Op de veemarkt vindt u nog meer paarden, runderen en schapen.
De uitgebreide lijst van activiteiten op het Leestse Dorpsplein en zijn onmiddellijke omgeving vindt U verder in deze brochure. Uw aanwezigheid zal er dan ook weer een bruisend Posse Leest van maken. Namens het Posse Leest comité. De Voorzitter.” (Uit de Jaarmarkt Brochure Posse Leest ’93)
Met uitzondering van de zondagavond was het een zonovergoten paasweekend en om die reden werd er een massa volk naar Leest gelokt. Met paaszondag werd als eerste randactiviteit naast het kermisgebeuren de start van de 6de VEVOC-stratenloop gehouden om 14 uur. De -14 jarigen dienden 1,5 km af te leggen in de zogenaamde ‘jongerenloop’. De ‘dames- en herenstratenloop’ liep over 3 km en zij die dat wensten konden deelnemen aan de 6 of 9 km met start en aankomst op het Dorpsplein. Op hetzelfde uur konden de kaartspelfanaten terecht in de jongens-chirolokalen voor een kaarnamiddag. Elke deelnemer kreeg van de paashaas een paasei en voor de winnaar van elke tafel was er een kip voorzien. Een halfuurtje later werd Posse-Leest officieel geopend met vendelzwaaien en een optreden van de K.F. Sint-Cecilia vanop de kiosk aan de kerk. Volksdansgroep Korneel zette zijn beste dansbeentje voor waarna het traditionele klokkenwerpen voor graaiende handen zorgde. Deze drukte was nog maar net geluwd of de hondenshow, onder het motto “ieder hondje toont zijn kontje”, zorgde voor een kijk- en lachspektakel. De hondenshow liep op zijn einde toen de eerste regendruppels zich ook in Leest lieten voelen en wat later zorgden voor een heuse wolkbreuk. Om 20 uur was iedereen welkom op de gratis filmvertoning van de chiro : ‘Jumping Jack Flash’. Maandag toonde de zon zich van haar beste zijde en duizenden bezoekers zorgden ervoor dat je op sommige ogenblikken op het dorpsplein niet meer vooruit of achteruit kon. De marktkramers deden dan ook goede zaken. Opvallend de aanwezigheid van tal van Leestse verenigingen die via hun kraampje en één of andere activiteit de gunsten van het publiek trachtten te veroveren. Wijngilde Balsemien was vertegenwoordigd met een proefstand met zelfgemaakte wijnen, de Vrije Basisschool met een snoepstand ‘t Karamelleke, Korneel met een dranktent en vanaf 10 u. kon men genieten van de pensenkermis van de Leestse fanfare, dit onder de lieflijke tonen van een draaiorgel. Ook dit jaar schapen, paarden en koeien. In de lagere school kon men dan weer het kleinvee, al dan niet te koop, gaan bekijken. De kleuterschool aldaar hield opendeur en er was een rommelmarkt door en voor kinderen tot 12 jaar. De standwerkers werden gegroepeerd zodat de bezoekers de artisanale activiteiten rustig konden observeren. Ook Oscar Palmkes, met de twee trekpaarden en de kar gevuld met biervaten, bekend van de Palm-reclame, was aanwezig. De aanwezige mini-klimmuur oefende vooral op de jongeren zijn aantrekkingskracht uit. Ondertussen kon men in de chirolokalen terecht voor een pannenkoek of een natje in “het zesde gebod” of men bracht een bezoek aan Balinese of Javaanse kunstwerken in het parochiehuis. Dit werd voor elkaar gebracht door het Davidsfonds, meteen de 26ste keer dat de Leestse afdeling zich engageerde om niet “zomaar” een tentoonstelling naar Leest te halen. De tentoonstelling bundelde zo’n 500 authentieke schilderijen, houtsnijwerken, batik en zilverwerken, alle afkomstig uit Bali. De tent achter het parochiehuis was maandagavond de plaats van afspraak voor vooral het jongere Leestse publiek. De Leestse chiro sloot Posse-Leest in deze tent af met een TD. (Samengevat uit diverse folders, de jaarmarkt brochure, GvA en HLN)
“T&T” van juni 1993 over het optreden van de Leestse fanfare : “Leest vierde weerom zijn hoogdagen rond de Paasdagen. Er werd aan de fanfare gevraagd een concert te spelen op de kiosk. De weergoden waren ons tegen alle voorspellingen eens goed gezind. Al spelend wandelde de fanfare van ons lokaal St.-Cecilia tot aan de kiosk naast de kerk. Tussen de startschoten van de loopwedstrijden speelden we enkele deuntjes voor het talrijk opgekomen publiek. Gerhard speelde voor ons met plezier nog eens ‘Serenade’ en de Frans durfde zelfs ‘Toccata in D’ op de pupiter te zetten. Ons programma werd voortreffelijk verzorgd door onze dirigent Frans Violet en de zeer talrijk opgekomen muzikanten. Hiermee het bewijs dat er nog veel muziek zit in de Leestse fanfare. Doe zo voort jongens en meisjes. Na het concert liep de organisatie wat scheef, want vooraleer we terug opgesteld waren om huiswaarts te keren begon de volksdansgroep al met hun optreden. Niettegenstaande dat hebben we toch een mooie en plezante namiddag gehad. Roland Van Welden.”
1993 – Woensdag 14 april : Toewijzing – Openbare verkoop van woonhuis : Kantoor van notaris JOZEF CLERENS, Korenmarkt 47, 2800 Mechelen, tel 015/415325. Openbare verkoop van een WOONHUIS met garage, werkplaats en voorhof (half open bebouwing) te LEEST TEN MOORTELE 6. Notaris Jozef Clerens te Mechelen gevestigd, zal openbaar verkopen, met winst van verdieren voor de inmijners alleen : onder de stad Mechelen, deelgemeente Leest : een WOONHUIS met garage, werkplaats en voorhof, (half open bebouwing), Ten Moortele 6. Beknopte indeling : gelijkvloers : hall, living, trap, achterkamer, keuken, veranda, garage; werkplaatsen met afzonderlijke toiletten; eerste verdieping : overloop, voorkamer, achterkamer, zolder. Kadastraal gekend sektie B nr 139/3 en 139/A/2, met een opp. volgens meting van 581 m2. K.I.: totaal huis + werkplaats : 37.300. Te bezichtigen op zaterdag tussen 10 en 12 uur. Huurtoestand : vrij van huur en gebruik. Nutsvoorzieningen : elektr., waterleiding. Inmijning : woensdag 31 maart 1993. Toewijzing : woensdag 14 april 1993 telkens om 17.00 uur in café “In den Barreel”. (bij de heer De Laet F.), Dorp 11, Leest. (Affiche)
1993 – 3 april – Gazet van Antwerpen : BOKSEN IN LEEST
Uitstekend Belgisch profkampioenschap in Leest “De vrees dat Gust Emmeregs na de eerste boksmeeting in Leest, eind vorig jaar, ontmoetigd zou geraken door de magere publieke belangstelling, was blijkbaar niet ongegrond. Integendeel, op 21 mei haalt hij samen met de Vilvoordse bokspromotor en trainer Marius Surin een uitstekend Belgisch profkampioenschap naar de Omnihal. Patrick Vungbo, algemeen beschouwd als het grootste bokstalent dat in ons land rondloopt, zal dan zijn nationale superweltertitel op het spel zetten tegen Hassan Mokthar. Mokthar is de pupil van Surin en bokste onlangs nog een prima wedstrijd tegen de Westvlaamse Freddy Demeulenaere, Benelux-kampioen en negende op de Europese ranglijsten. Het is bovendien zowat de enige in eigen land die de strijd met de Brusselse Zaïrees nog wil aangaan. Vungbo won vorige week in Frankrijk een uitstekende kamp tegen een Camara die halfweg de partij ternauwernood aan een K.O. ontsnapte.
Test-case Gust Emmeregs mag met deze confrontatie tevreden zijn. Hij noemt het een duidelijke stap in de richting van continue grote sportmanifestaties in zijn Leestse sportcentrum. ‘Er was vorige keer inderdaad niet die grote opkomst, maar ik had ook geen voorwaarden gesteld. Het was een test-case en bepaalde mensen hebben me steun beloofd indien ik zou doorgaan. We zullen nu merken in hoeverre zij hun beloftes hard maken. Boksmeetings organiseren is niet eenvoudig en duur en niet elke bokser wil een andere bokser ontmoeten, maar het is een feit dat enkel topsport nog publiek trekt. Dus mikken we daar op.’ Het Belgisch profkampioenschap staat in het kader van de 23ste Leestse Volksfeesten. Met deze tweede meeting en de in het oog springende hoofdkamp kunnen we bovendien stellen dat Emmeregs persoonlijk voor de revival van het Mechelse boksen aan het zorgen is.” (Foto onderaan)
1993 – 4 april : Palmzondagconcert K.F. St.-Cecilia In zaal St.-Cecilia, met gastsolist Dirk Reyniers. (“T&T”, maart ’93)
“Naar jaarlijkse traditie hebben we ons 48ste Palmzondagconcert gehad op 4 april l.l. Om in de voetsporen te blijven van de vorige editie werd er weerom geopteerd voor een gastsolist. Deze keer viel ons de eer om Dirk Reyniers, op tenorhoorn, op de planken te hebben. Het Palmzondagconcert is voor Cecilia Leest het grote concert van het jaar. Om deze hoogdag tot een succes te brengen moet er veel gewerkt worden en moet iedereen zijn steentje bijdragen. Van klein naar groot, van jong naar oud, iedereen is er nodig om zo’n concert en ook andere activiteiten tot een goed einde te brengen. Nu het concert zelf. Een mooie bezetting, een (mooi) versierde zaal en een aandachtig publiek, zijn de basis ingrediënten voor een goed concert. Het inleidend woord en de verdere presentatie lag zoals gewoonlijk in handen van Bart Lauwens. Na ons openingswerk ‘Cortége from Mlada’ was het tijd om eens aan de ‘Carousel’ te draaien door onze solist Dirk Reyniers. Bovendien nam hij ons mee naar ‘The Streets of London’ om zo verder te wandelen naar ons eerste wedstrijdstuk voor het W.M.C. te Kerkrade, ‘Dimensions’. Tot slot van het eerste deel werd ‘Toccata in D’ van J.S. Bach ten gehore gebracht. Dit welbekende nummer werd door het publiek ten zeerste gewaardeerd.
Na een verfrissing werd gestart met het tweede deel, dat ingezet werd door de jeugd. Meester Johan heeft de jonge leerling muzikanten samen rond de pupiter geplaatst om zo als jeugdfanfare een optreden te verzorgen. Voor de zware instrumenten werd beroep gedaan op enkele muzikanten van de grote fanfare. De jeugdfanfare heeft vier werken gebracht waaronder één werk met Gunter Peeters als solist op de cornet, proficiat Gunter. De fanfare zette het tweede deel in met ‘Labour and Love’, welk niet gespeeld zal worden op het W.M.C. te Kerkrade zoals aangekondigd door onze presentator. Met ‘Higgyjig’ en ‘Goodby to Love’ mocht Dirk Reyniers nog eens het beste van zich laten horen. Als afsluiter speelde de fanfare ‘The Battle Huymn of the Republic’ een pittig werkje dat door het grote publiek beter bekend staat onder ‘Glorie, Glorie, Hallelujah’. Na de uitreiking van de bloemen en felicitaties werd nog veel nagepraat over de voorbije avond. Nogmaals van harte proficiat aan de sterren van de avond en hou alvast Palmzondag 1994 vrij voor ons 49ste Palmzondagconcert. Roland Van Welden.” (“T&T”juni ’93)
1993 – 7 april : Vernissage van de Davidsfondstentoonstelling ‘Balinese Kunst’ Om 20 uur in ‘Ons Parochiehuis’. Deze tentoonstelling was gratis toegankelijk op donderdag 8, vrijdag 9 en dinsdag 13 april van 17 tot 21 uur en tijdens het weekend van ‘Posse Leest’. Davidsfonds Leest organiseerde dit in samenwerking met Garuda Indonesia.
“Martin Mollemans, DF-secretaris, vertelt dat de Balinese kunsttentoonstelling hen relatief weinig werk heeft gekost in vergelijking met bijvoorbeeld vorig jaar, toen alle Europese lidstaten uitvoerig werden belicht. Bedoeling van deze rondreizende Balinese tentoonstelling is een ruim publiek ermee te laten kennismaken en uiteraard te verkopen. Een verkoop waarop de organisator een percentage krijgt voor het dekken van de onkosten. Deze expo geeft de bezoeker een beeld van tot wat de kunstenaars in Bali, Java, Saluwesi en Thailand in staat zijn. De meeste van de werken die worden tentoongesteld, zijn afkomstig uit Bali. Het houtsnijwerk allerhande van klein tot groot vormt hier de blikvanger. Bovendien worden al deze houtsnijwerken –die tot in het kleinste detail met meestal eenvoudige gereedschappen zijn uitgewerkt- telkens vertrekkende van één houtblok vervaardigd. Bovendien biedt deze expo de unieke gelegenheid om met tal van uitheemse houtsoorten kennis te maken, het zwarte ebbenhout, jempenishout, parasiethout (wortels van bomen), enz. Verder zijn er ook tal van kleine kunstvoorwerpen gemaakt uit buffelhoorn en ook zilverwerk. Uit Java waren er dan weer batikschilderijen, Wayangpoppen en lampekappen te koop. Uit Sulawesi had de bezoeker een ruime keuze uit juwelen die met de hand vervaardigd worden uit gevlochten zilverdraden. Tenslotte waren er ook Boeddha’s en schilderijen afkomstig uit Thailand.” (GvA)
Ze noemden ze in vervlogen jaren…Ere-leden “Of mijn eigen bedenkingen tijdens en na het canavalbal… Vele, vele jaren geleden vormden zij een ras dat tegen alles bestand was, weder of geen weder, regen of wind, sneeuw of hagel, niets kon hen weghouden van een inrichting van hun geliefde fanfare en hun geliefde vereniging. Met trossen van tientallen vulden zij de zaal bij het verkleed of groot-bal, met tientallen stonden zij zelfs te luisteren in het café daar er binnen in de zaal geen plaats meer was met het Palmzondagconcert. Velen onder ons zullen zich nog herinneren dat we voor wat we destijds het groot-bal noemden, met orkesten van toen zoals Marcel Sterckx – The Lords – De Javelins of Flor Faes, er reservatie nodig was om toch maar zeker te zijn van een tafel en een stoel. Geen reservatie op voorhand besteld, dan kon men er zeker van zijn dat het een ganse avond en zelfs een stuk in de nacht rechtstaan geblazen was ! WAAR ZIJN DIE ERE-LEDEN NAARTOE ? WAAR IS DIE TIJD VAN WELEER !!!
Ere-leden waren en zijn eigenlijk de steunende leden van een fanfare, de ruggegraat van de muziekvereniging, zij zorgden voor het zo gekende ‘appeltje voor den dorst’ samen te brengen indien er zware uitgaven op til of gebeurd waren ! Ere-leden, zij hadden ook nog een andere, zo mooie naam, de naam van ‘SJOSJETEIR’. Langzamerhand ziet men ze echter verminderen…ja zelfs zijn ze met uitsterven bedreigd. Zullen we dan toch binnenkort naar een museum moeten gaan om zulke exemplaren nog te kunnen zien ? Hoe moeten we zulke personen binnen enkele jaren beschrijven om aan onze kinderen en kleinkinderen toch nog het idee mede te geven hoe er eigenlijk zulke ‘SJOSJETEIRS’ uitzagen ? Natuurlijk zijn er die nu nog, er zijn nog wel enige van die exemplaren, maar als er niet vlug verandering gaat komen zijn ze met uitsterven bedreigd.
Ere-leden, een dringende oproep, laat het alsjeblief niet zo ver komen. Wanneer er een inrichting is van uw fanfare, vergeet dan voor eenmaal je T.V. en je luie stoel en wees aanwezig op hun activiteiten, steun ze door uw aanwezigheid en uw vertier. Drijf die oude sfeer van weleer terug in het verenigingsleven van uw fanfare. Ieder van ons een beetje en dan kunnen we terug spreken en zeggen : ‘Het was er als in die goeie oude tijd’.
N.B. : Om het in sporttermen uit te drukken : ook voor alle afwezige muzikanten op het carnavalbal wordt de gele kaart getrokken, maar we zullen het bij een strenge blaam laten. Jef Lauwers.”
Tot omstreeks 1985 waren de bals vrij populair. Het verkleed bal of het gemaskerd bal werd omstreeks carnaval georganiseerd en had jaren succes. Dikwijls waren er meer dan honderd verklede deelnemers, die doorgaans na een paar uur baadden in het zweet. (Stan Gobien, ‘Leest in Feest’) Onderaan enkele foto’s van het gemaskerd bal.
1993 – 6 maart : Oud-ijzerslag Ten voordele van “Ons Parochiehuis”.
1993 – 1 april – Gazet van Mechelen :
Senioren KVLV en LG arrondissementeel samen Voor het eerst in de geschiedenis van de KVLV en LG kwamen de senioren van beide verenigingen bij elkaar voor een gemeenschappelijke activiteit op arrondissementeel niveau. Dit gebeurde gisteren in Leest. Een wetenschappelijk praatje van Armand Pien, entertaining door volkszanger Frans Jacobs en als toetje een toespraak van Jef Mertens, afgevaardigde voor de seniorenraad van de Landelijke Beweging (LB) van de provincie Antwerpen, stonden op het programma. LG-consulent Marc Van Praet : ‘Zowat 10 procent van alle senioren van het platteland zijn lid van de LB. Dit getal loopt op tot 17 procent als we alle georganiseerde senioren bij elkaar tellen die lid zin van de LB. De vergrijzing van de maatschappij zorgt ervoor dat zij steeds meer een zeer belangrijke groep worden. Ondanks dat we er statutair voor zorgen dat de senioren ook in de plaatselijke besturen vertegenwoordigd blijven, willen we toch wat extra’s voor deze ledengroep organiseren.’ ‘Bedoeling is dat ze hun grieven en noden duidelijk stellen zodat we ze via het hoofdbestuur van de Boerenbond politiek kunnen vertalen. Er zijn in dit arrondissement 49 KVLV verenigingen (zowat 8.000 leden) en 45 LG verenigingen (goed voor zowat 500 leden). Activiteiten als vandaag, voor deze seniorengroep, zullen in de toekomst nog herhaald worden. We hebben echter niet de bedoeling een concurrent te worden voor gelijk welke gestructureerde gepensioneerdenvereniging,’ aldus Marc Van Praet.
Armand Pien Armand Pien, Vlaanderens bekendste senior, werd voor deze samenkomst uitgenodigd. ‘Hij spreekt het publiek zeker aan. In het verleden hebben heel wat landbouwers met veel aandacht zijn weerpraatjes gevolgd,’ stelt Van Praet. Armand Pien had het vooral over de ruimtevaart en de technologische gevolgen ervan voor de samenleving en ook voor de weersvoorspellingen. Na de pauze werden in primeur enkele filmbeelden gedraaid die Armand Pien van onze astronaut Frimaut ter beschikking kreeg over zijn reis met de Space Shuttle. Nadien animeerde volkszanger Frans Jacobs het publiek. Hij bracht enkele nummertjes uit de oude doos, die werden meegezongen. Jef Mertens, die voor de LB in de seniorenraad voor de provincie Antwerpen zetelt, sloot deze eerste namiddag af met uitleg over het hoe en waarom van het opstarten van een seniorenraad voor de LB. Nadien konden de beentjes onder de koffietafel gestoken worden.”
Foto’s : -Foto van het verkleed bal van 1967. Van l. naar r. : Antoon Lauwens, Jeanne Geerts, Agnes Piessens, Tine Leys en August Lauwers. Gehurkt zit Jef Aerts. Deze was fanfaredirigent en zijn composities werden dikwijls uitgevoerd door St.-Cecilia Leest. (Foto ‘Leest in Feest’) -Staand van l. naar r. : Vic Gobien, Nieke Janssens en Jean De Croes. Zittend : Harry Cauwenbergh en Freddy Walschaers. (Foto : Familie Lauwens-Piessens) -De gemaskerden van het bal van ’83. -Een vaste habitué op de carnavalbals van St.-Cecilia : Leonore Mees. -Op deze foto o.a.: Victor Van Hoof, José Tournee, Leonore Mees, Amelie Portael. Onderaan : Sylvia Keppens, Miel Ceuppens, Louis Mees.
1993 – Zaterdag 6 februari : Schoolbal Vrije Basisschool In “Ons Parochiehuis”. (PB, 20/1)
1993 – Zondag 7 februari : BGJG bezocht het Stripmuseum van Brussel. (PB, 20/1)
1993 – Zaterdag 20 en zondag 21 februari : Eetdagen Jong V.V. Leest
Op het menu : -Aperitief VV Leest : 100 fr. Porto : 60 fr. -Voorgerechten : Garnaalkroketten : 100 fr. Kaaskroketten : 80 fr. -Soep : Tomaten met balletjes : 70 fr. -Hoofdgerecht volwassenen : Steak salade-tomaat, steak-pepersaus, steak-champignonsaus : 375 fr. Stoofvlees : 250 fr. Ossetong met madeirasaus : 350 fr. -Hoofdgerecht kinderen : Steak-salade-tomaat, steak-pepersaus, steak-champignonsaus : 200 fr. Stoofvlees : 150 fr. Ossetong met madeirasaus : 200 fr. -Nagerecht : Dame Blanche : 100 fr. Gebak : 70 fr. Een volledig menu kostte 650 fr.
Inschrijven kon bij het Chalet van VV, lokaal ‘In den Barreel’, E. Andries, K. De Wit, W. Slachmuylders, A. Van den Broeck of F. Van de Venne. (Folder) (Onderaan enkele jeugdploegen van VV Leest uit 1993)
1993 – 20 en 21 februari : Eetdagen K.F. St.-Cecilia In het lokaal van de vereniging, Dorpstraat. Meester-kok Rik en zijn voltallige ploeg maakten de dienst uit. (“T&T”,oktober ’92)
1993 – Zondag 28 februari : Wezel-S.K.R. Leest : vier uitsluitingen voor Leestse provincialers.
SKR eindigt met zijn achten “SKR Leest heeft bij leider Wezel een onverdiende nederlaag geleden. Vroeg in de wedstrijd schoot Eric Haentjes een strafschop binnen het bereik van de doelman. Na twintig minuten stond SKR reeds met tien man op het terrein, nadat Marc Hellebaut een tweede keer tegen geel had aangekeken. Wanneer Jean Lumuanganu kort voor de rust kon milderen tot 2-1, was voor SKR alle hoop nog niet verloren. Maar ook hij mocht zich gaan omkleden na een overtreding. Zijn tegenspeler had hem al gans de partij mogen onderuithalen zonder een kaart te moeten aanschouwen. Het leed was voor het team van trainer Leon Van den Broeck nog niet geleden. Ook stopper Chris Goossens kreeg na een fout en protest rood onder de neus zodat SKR met acht spelers naar het einde moest. Maar zelfs dan bleef SKR de evenknie van een bleke leidersploeg.” (GvA, 2/3)
Foto’s : -De Knapen van VV Leest (september 1993). -De Scholieren van VV, oktober 1993.
1993 – 3 februari : Overlijden van Pauline Robyns (Zuster Maria Liberta) In het St.-Erasmusziekenhuis te Borgerhout overleed Pauline Robyns, Zuster M. Liberta, dochter van O.L.-Vrouw van het H. Hart. Geboren : Leest 9 oktober 1911. Ingetreden te Buggenhout : 1/8/1932. Geprofest te Buggenhout : 2/2/1934. Vertrokken naar de Kongo-Missie : 22/4/1938. Tweede afreis : 17/5/1952. Derde afreis : Januari 1960. Teruggekeerd uit Zaïre : 10/8/1973.
“1 aug. 1932 was in het leven van Pauline Robyns een belangrijke dag. Ingaande op de uitnodiging van de Heer, trad ze toen in bij de Dochters van O.-L.-Vrouw van het H. Hart te Buggenhout als Zr. M. Liberta. Na noviciaat en professie was haar tijdelijk verblijf in Wallonië slechts een wachttijd op de verwezenlijking van haar levensdroom : haar vertrek naar de Evenaarsmissie in het toenmalig Belgisch Congo. Ruim 34 jaar zou zij daar het beste van zichzelf geven aan de missionering. In 1973 keerde zij definitief terug naar het vaderland omwille van haar gezondheidstoestand. Na een korte herstelperiode vestigde zij zich in de FDNSC gemeenschap te Deurne-Zuid. Adressen veranderen, maar haar hoofdtaak bleek steeds dezelfde : onopvallende maar hoogsttoegewijde keukendienst. Zo Moeder, zo dochter ! Had ze hierbij niet het inspirerende voorbeeld van O.-L.-Vrouw, van wie zij zich sinds haar professie op een bijzondere manier de ‘Dochter’ mocht noemen ? Ook te Nazareth had Maria de keukendienst voor haar gezin verricht, zo onopvallend dat het geschreven Evangelie er met geen woord over spreekt. Slechts uit een klein bericht van Lukas kunnen we de jarenlange duur ervan vermoeden. ‘Toen Jezus Nazareth verliet en in het openbaar begon op te treden, was Hij een jonge man van rond de dertig.” (LK 3,21) Na haast zestig jaar kloosterleven is nu de voornaamste dag van haar leven gekomen : haar vertrek in Gods eeuwigheid op 3 februari 1993, na weken pijnlijk verblijf in het St.-Erasmusziekenhuis te Borgerhout. Goede Zr. Liberta, vele missionarissen, vooral reispaters, zullen met dankbaarheid aan uw goede diensten terugdenken na de vermoeiende brousse-tochten. Geen van uw mede-zusters zullen uw zo dienstvaardig leven vergeten. Maar vooral laat uw laatste vertrek een grote leemte achter bij uw medezusters van Deurne Zuid. Een leemte van gemis en droevig ervaren om uw definitief heengaan en tegelijk de hoopvolle zekerheid dat de Heer nu zijn zaligmakende woorden tot u zal spreken : ‘In het kleine waart gij trouw, nu zal ik u het GROTE toevertrouwen’.” (Uit haar gedachtenisprentje)
Joanna Paulina Robijns (°9-10-1911, +3-2-1993) “Pauline is afkomstig uit de Blaasveldstraat en werd een dag na haar geboorte gedoopt ‘sub conditione’ (Noot MVH : in de kerkelijke doopregisters komt men regelmatig doopakten tegen waarin de pastoor in het Latijn schrijft dat hij het kind, “sub conditione”, onder voorwaarde doopt. De reden hiervoor is dat het waarschijnlijk om een “moeilijke bevalling” ging en dat de vroedvrouw tijdens de bevalling het gedeeltelijk geboren kind reeds gedoopt heeft om er zeker van te zijn dat bij noodlottige afloop het zieltje recht naar de hemel zou gaan). Ze ging in Leest naar school en werkte daarna thuis. Ondertussen was ze ijveraarster vor de E.K. en de B.J.B. en trad in bij de Congregatie van de Dochters van O.L.Vrouw van het Heilig Hart te Buggenhout (op 1/8/1932). Ze werd er geprofest als zuster Maria Liberta (2/2/1934). Van dan af werkte ze voor de zusters en de weeskinderen in de keuken te Lobbes (Henegouwen). Haar eeuwige geloften legde ze drie jaar later af (2 februari 1937). Ruim 34 jaar, van 1938 tot 1973, was ze missionaris in de Coquilhatstad/Mlbandaka-missie in Belgisch Congo/Zaïre (nu : Democratische Republiek Congo). Haar eerste afreis, per ‘congoboot’, duurde toen twee maand. Ze werkte achtereenvolgens te Bokote (1938), Ikela (1940), Boënde (1949), Bokela en in de leprozerie van Iyonda (1952). In 1960 maakte ze onafhankelijkheidsperikelen mee en werkte (tot 1969) in Bokela waar ze (in 1964 tot einde 1965) moest vluchten voor rebellen. Van Bokela ging ze weer naar Boënde (1969-1973). In Leest was ze op verlof in 1951 en 1959 en moest om gezondheidsredenen in 1973 definitief naar België terugkomen. Ze werkte dan, nog steeds als keukenzuster, in Deurne-Zuid. Na bijna zestig jaar kloosterleven en pijnlijke weken in het Sint-Erasmusziekenhuis te Borgerhout overleed ze er op 3 februari 1993. Daar werd haar uitvaart gevierd waarna ze begraven werd te Rumst (8/2/1993). (“De Sint-Niklaasparochie in Leest”, Wilfried Hellemans)
In januari 1960 vertrok de zuster opnieuw naar Afrika. Haar afscheidsfeest werd op 17 januari gevierd en daarvan verscheen in ‘De Band’ volgend verslag : “Laten we maar beginnen met het ronduit te zeggen dat deze avond als afscheid van E. Zuster Liberta een waardige en welgeslaagde avond is geweest. Ondanks het gure weder was de opkomst zeer bevredigend en mochten we andermaal meer dan twee uren nader kennis maken met het MISSIELEVEN. De feestavond werd ingezet door de ‘Koninklijke Fanfare Arbeid Adelt’ onder leiding van de heer Van der Taelen en die bracht ons om de stemming erin te brengen enkele marsen ten beste om daarna plaats te maken voor de ‘Koninklijke Fanfare St.-Cecilia’ onder leiding van de heer Rik De Bruyn welke het muzikale gedeelte besloot. De muziek had het voorbereidend werk gedaan om dan de hoofdschotel ten beste te krijgen. Terwijl plaats geruimd werd om de filmvertoning te geven werd door Mejuffer Rheinhard enkele woorjes gezegd en dan nog wel terloops voor ‘haar Linneke’ en deed vooral een beroep op de vrijgevigheid der aanwezigen om in de mate van het mogelijke geldelijke steun te verlenen. De filmvertoning zelf was een parel ! Met omlijsting van zeer gepaste muziek hebben de aanwezigen mogen kennis maken met een der schoonste missiewerken n.l. : ‘bij de melaatsen’. Zou iemand, zonder die werkelijke toestanden te hebben gezien zich wel een gedacht kunnen vormen hebben van het apostolaat dat deze Missiezusters en leken volbrengen ten bate van onze zwarte broeders en zusters ? Heeft men zich ooit kunnen indenken dat er zoveel leed heerst en wat zou er geworden van hen indien geen hulp zou verleend worden om die ongelukkigen te troosten, te verzorgen en…te genezen. Zou men dan bewondering kunnen ontzeggen aan die zusters en priesters-missionarissen die jarenlang vertoeven bij hen die bij hun afwezigheid, verstotelingen zouden zijn en blijven ? Laten wij naar met fierheid opzien ! Buigen wij eerbiedig het hoofd voor die eenvoudigen en grote helden, die de WAARHEID met woord en daad toepassen tot heil der ongelukkigen. Wat we te zien kregen was eenvoudig, enig en schoon, en allen die de gelegenheid hadden gegrepen om tegenwoordig te zijn zullen zich dat nog lang geheugen. Met een dankwoord van E. Zuster Liberta besloot deze avond in de beste stemming en elkeen toog ten zeerste voldaan naar huis. Wij wensen onze dorpsgenote een voorspoedige reis toe, het behoud van een goede gezondheid en een verder mooi apostolaat door Gods Zegen ! Spectator.”
In hetzelfde maandblad van maart 1977 publiceerde Pauline Robijns volgende brief : “…Ik ben geboren op 9 oktober 1911 te Leest, ging naar school te Leest : dan werkte ik thuis. Ondertussen was ik ijveraarster voor de E.K. en de B.J.B. waar ik veel deugd aan gehad heb en nog…Op 1 augustus 1932 trad ik in het klooster der Dochters van O.L.Vrouw van het H. Hart te Buggenhout. Na mijn eerste gelofte verbleef ik te Lobbes (Wale) en zorgde voor de keuken van de zusters en de weeskinderen. Van daaruit mocht ik op 22 april 1938 naar de missie vertrekken van ex-Coquilhadstad (op de Evenaar). Ik verbleef voorlopig te Bokote, om in 1940 op de nieuwe missiepost te Ikela te werken. In 1949 werd ik naar de poste Boende gezonden om er een zuster te gaan vervangen. Vandaar uit mocht ik in 1951 op verlof naar België. Half 1952 vertrok ik terug naar de missie en werd gezonden naar Bokela. Door bijzondere omstandigheden werd ik vandaar nog in 1952 teruggeroepen om te verblijven te Iyonda (leprazerie). Van daar uit mocht ik in 1959 weer op verlof naar België. Begin 1960 terug naar de missie van Coquilhadstad (nu Mdandaka). Dit duurde maar enkele maanden. De Congolese onafhankelijkheid maakte ons verblijf aldaar onmogelijk. Doch na enkele maanden mochten we terug naar onze missie. Toen werd ik naar de missie van Bokela gestuurd, waar we in 1964 moesten vluchten voor de rebellen. Einde 1965 mocht ik terug naar de missie van Boende, het waren mijn laatste vier jaar, wie had het gedacht. In 1973 moest ik afreizen naar België omwille van gezondheidsredenen, en niettegenstaande mijn vaste hoop te mogen terugkeren, kwam het tot een besluit in het moederland te blijven. Mijn heel missieleven, dus 35 jaar, heb ik mogen zorgen om de hongerigen te spijzen en de dorstigen te laven. N.B. : de eerste maal ben ik vertrokken van uit de Antwerpse haven, met de ‘Anversville’, met oponthout te Tenerife, dan tot Matadi, een kleine maand op het water. Van Matadi tot Leopoldville per trein, één of twee dagen. Van Leo naar Coquilhadstad 1 week boot, dan nog enkele dagen tot Bokote, mijn eerste missieverblijf. Dat maakte bijna twee maand om op bestemming te komen. Al de andere reizen zijn per vliegtuig geweest. God dank heb ik het geluk gehad mijn goede ouders vijf maal terug te zien gedurende mijn missieleven, de Goede God lone hun het offer. In de missie heb ik ook steeds hetzelfde werk gehad. Nu hier te Deurne-Zuid zorg ik ook voor de keuken. We zijn hier met 13 zusters. Enkele werken thuis, de overigen gaan uit op ziekenverpleging aan huis… Met mijne beste groeten, Zuster Liberta.”
Foto’s : -Uiterst links Pauline Robijns tijdens het kuisen van de kerk. Dat gebeurde tweemaal per jaar door vrijwilligers. Naast Pauline van l. naar rechts : Tinneke Verbeeck, Clementine Bruggemans (ook zij werd kloosterzuster), Julia Teughels, Emma Dumon (de meid van pastoor Beuckelaers), Tinneke Lamberts, Fieke Rottiers en Angèle Van Praet. (Foto : LG, blz. 307) -Pauline Robijns, zuster M. Liberta, bij haar professie op 2 februari 1934. (Foto : bezit familie Lauwens-Piessens) -Zuster M. Liberta tijdens haar tweede vertrek naar Congo in 1952. Agnes Piessens kreeg deze foto : ‘uit dankbaarheid aan mijn nichtje Agnes’, voor haar opvang en gastvrijheid. (Foto : familie Lauwens-Piessens)
1993 –Jaarabonnement Parochieblad Het jaarabonnement voor het parochieblad (Kerk en Leven) kostte voor het jaar 1993 500 frank.
“Aan alle families van onze parochie.
Uw parochieblad brengt elke week het nieuws van onze plaatselijke gemeenschap en het verenigingsleven. Het geeft U ook een kijk op ons bisdom en de wereldkerk. Ieder vindt er iets in naar zijn gading, ook de jongeren en de kinderen. Het is echt onmisbaar voor wie contact wil houden met het plaatselijk parochieleven. Met deze brief willen wij U uitnodigen om uw abonnement voor volgend jaar te hernieuwen. Wie het blad nog niet ontvangt kan nu inschrijven. Eerbiedige groeten, D.K. Van Aken, pastoor.” (Brief aan de parochianen)
1993 – Vanaf 1 januari : Ontruiming van graven Ardies Pierre, De Boeck Jozef, Mathilde De Bruyn, Fasoel René, Leemans Jozef, Roelants Amande, Solie Ludovicus, Van Aken Maria. (PB, 29/10/92)
1993 - 11 januari : Gepensioneerden : maandelijkse samenkomst met trekking van de Lourdesbedevaart Winnares werd Marieken Van den Broeck (foto onderaan) uit Ten Moortele (dochter van de eeuweling Stanne) maar ze stond haar beurt af en gaf die door aan eerste plaatsvervangster Margriet Van Brempt uit de Vinkstraat. (PB, 6 en 20/1)
1993 – 6 januari – Parochieblad : Omhaling met Kerstmis “Voor de verwarming van de kerk werd de som samengebracht van 17.500 frank. Hartelijk dank.”
1993 – 9 januari : Gouden Huwelijksjubileum(Foto’s onderaan) Die dag vierde het echtpaar Albert Van den Brande-Louisa Buelens uit de Grote Heide hun gouden huwelijksjubileum. De viering vond plaats te Tisselt. (PB, 31/12/1992) Albert Van den Brande was te Zemst geboren op 9 december 1918 en hij overleed te Mechelen in het A.Z. Sint-Maarten op 24 december 2004. Louisa Buelens was te Hombeek geboren op 6 april 1920 en overleed in het rust- en verzorgingstehuis ‘Battenbroek’ op 8 februari 2009.
1993 – Zondag 10 januari : Aperitiefconcert K.F.Sint-Cecilia Om 11 uur in “Ons Parochiehuis”. De opbrengst kwam ten goede aan de vernieuwing van “Ons Parochiehuis”. Andere initiatieven omtrent dit project : eind februari, begin maart “Ijzerslag” en op 14 en 15 augustus een barbecue. (PB)
1993 – 24 januari : Met Davidsfonds Leest naar Antwerpen Meer specifiek bezoek aan de Antwerpse schilderschool “Van Breughel tot Rubens”. (1550-1650) (PB, 13/1)
1993 – 24 januari : Derby V.V.Leest-SKR Leest : 3-1 In een erg fair gespeelde Leestse derby haalde thuisploeg V.V. het laken naar zich toe. Door deze zege kwam V.V. in de rangschikking op gelijke hoogte van gebuur SKR. Nochtans was de partij voor de thuisploeg niet zo schitterend begonnen, want bij de eerste aanval van de bezoekers kon Jean Lumuanganu zich ontdoen van zijn bewaker en na een mooie beweging doelman Spinnael tegenvoets kansloos laten. Spijtig genoeg voor SKR zou Jean het bij deze ene flits laten en werd hij voor de rest van de wedstrijd door verdediger Luc Doms in bedwang gehouden. De gelijkmaker kwam er van de voet van Mike Melis en wanneer in de volgende minuut Jesse Verstraeten nog kon aandikken, was de psychologische slag in het voordeel van de thuisploeg beslecht. Diezelfde Verstraeten maakte er in de 62ste minuut nog 3-1 van en de strijd was beslecht. V.V. kon zich beperken tot het controleren van de wedstrijd.
1993 – Zondag 31 januari : Algemene Vergadering KVLV Om 14.30 in ‘Ons Parochiehuis’. Gezellige samenkomst maar tevens een gespreksthema over ‘Kwaadheid en ergernis’ door Lieve De Boeck uit Bornem. Op 18 (‘Maken light-producten licht ?”) en 25 februari (‘Dessertbuffet van A tot Z’) werd door de KVLV kooklessen gegeven. (PB,20/1)
Foto’s : -Marieke Van den Broeck won de Lourdesreis maar stond ze af. -Albert Van den Brande. -Louisa Buelens.
1992 – Zondag 22 november : “Planten-ruil” van BGJG-Leest In de tuin van Daniël Duran, Juniorslaan 29 vanaf 14.30 uur. (PB, 12/11)
1992 – 28 en 29 november : Verkoop kerst- en nieuwjaarskaarten in de kerk van Leest Ten voordele van de Bond zonder Naam. (PB, 26/11)
1992 – 1 december : Met de KVLV naar de kerstmarkt Te Kontich bij Van Uytsel. Vertrek Leest-dorp om 13 uur. (PB, 26/11)
1992 – Zondag 13 december : Kinderfeest K.F. St.-Cecilia Aanvang 14.30 uur. Op het programma poppenkast en het optreden van jonge muzikantjes. (Omzendbrief 23/10)
“Druppelsgewijs schreden ze onze Ceciliazaal binnen. Wat onwennig met in de ene hand een kussen en in de andere een krant. Onze feestkinderen ! Terwijl de mama’s en de papa’s de beste plaatsen aan tafel zochten, vouwden de jongelui naar hartelust de mooiste hoedjes uit het meegebrachte krantenpapier.
Toen de voorzitter Kamiel, met zijn zwoele basstem de micro tot leven bracht, zochten onze jongste spruiten een plaatsje voor de poppenkast op het meegebrachte zitkussen. De spanning steeg. De toneelbel klonk. De jeugdband o.l.v. meester Johan startte het totaalspektakel met een prachtige uitvoering van ‘Tompouce’. Met individuele, muzikale tussenkomsten zorgden ze voor een schitterende prestatie.
Uit een zacht rose oor dook plotseling het figuurtje, Tedje, op. Hij zou ons door het ganse verhaal gidsen en de muziekstukken inleiden. Hij verscheen zelfs enkele keren in menselijke gedaante voor de poppenkast. Enkele minuten later maakten we kennis met het hoofdpersonage Remi. Die kwam teleurgesteld uit de muziekklas en verscheurde zijn notenleerboek. Van één van de bladen maakte hij een bootje dat hij in de beek dropte. Dat bootje zou uiteindelijk een belangrijke rol spelen in het verhaal. In z’n droom vertrok Remi met het bootje op een muzikale reis. Zo meerde hij aan op Schatteneiland waar hij Piet Piraat ontmoette en zijn zingende bondgenoten. Op het strand kwam Karel Krab aangewaggeld en wees Remi de juiste weg naar huis. Piet en Karel overtuigden Remi met wijze woorden dat muziek maken en leren zéér belangrijk was in je leven. Blijkbaar had onze ‘held’ dat goed begrepen want hij zeilde volle moed weg. In zijn overmoed sloeg hij de verkeerde richting in en belandde in Kakafonië. Hier heerste Kakafonie, de zeeheks, die geen greintje muziek in haar wereld toeliet. Zij sloot Remi en zijn bootje op in een koepel waardoor deze niets meer kon ondernemen. Dank zij de interventies van Kareltje Krab, Tedje en de jonge muzikanten geraakt Remi bevrijd. Een muzikale apotheose sloot het poppenkasthoofdstuk af. De grote moraal die we uit de belevenissen van Remi kunnen onthouden is : ‘In alles zit muziek, je moet het er alleen zien uit te krijgen’.
De koffietafel werd in allerijl gedekt. Ondertussen lieten zich de lekkere broodjes en kleurig opgefriste koeken smaken. Tot slot kregen alle kinderen een prachtig kado vanwege onze fanfare. Het viel zelfs op dat verscheidene ouders meer geboeid waren door de mechaniek van sommige ‘botsautootjes’ of de inhoud van de ‘beauty-case’ dan de kinderen zelf. Maar dat valt te begrijpen. In ieder van ons zit nog steeds een stukje kind welke op dit kinderfeest zeker en vast verwend werd. We danken uiteraard de muziekleraars voor de gave uitvoeringen van hun leerlingen. Er werd puik werk geleverd. Het bestuur zorgde voor een geslaagde organisatie en de kinderen en ouders waren dol enthousiast. ‘Volgend jaar doen we zeker en vast terug mee’, klonk het uit ieders mond. Maar onze jeugd blijft ons elke dag van het jaar boeien. Want er zit muziek in en we zullen het samen met hen eruit krijgen ! Prettige feestdagen en een muzikaal 1993 ! Bart.” (‘Toeters en Trompetten’, december ’92)
1992 – Zaterdag 19 december : Grote Boksmeeting ingericht door NV Omni(Foto’s onderaan) In de Omnihal, Dorpsstraat 69 Leest. 2 Beroepskampen en 7 Liefhebberskampen. Zitplaatsen : 500 frank.
“De Streekkrant” van 10/12/92 schreef daar het volgende over :
Leestse bokstraditie wordt heraangeknoopt.
“In lang vervlogen tijden was de Mechelse regio van grote betekenis in Belgische boksmiddens. Fusiegemeente Leest wil nu met deze traditie van weleer heraanknopen. Gust Emmeregs heeft het initiatief op zich genomen om zaterdagavond 19 december een grootse boksmeeting in de Leestse Omnihal te organiseren. Op de affiche van deze boksmeeting staan acht kampen in de categoriën nieuwelingen, liefhebbers en profs. De toegangsprijzen bedragen 750 – 500 frank (ring) en 300 frank (volksplaatsen). De hoofdpartij over een duur van 8x3min. zal gaan tussen George Hardy uit Luik en “thuisbokser” Hassan Mokhtar van Olimpic Boxing Club Vilvoorde. De uiteindelijke bedoeling van deze boksmeeting te Leest is dat het hier niet bij een éénmalige gebeurtenis zal blijven. Gust Emmeregs wil niets liever dat in de toekomst nog bokswedstrijden te organiseren. In die optiek speelt hij met de idee om een Mechelse boksvereniging op te richten en daartoe de infrastructuur van de Leestse Omnihal ter beschikking te stellen aan iedereen die hieraan daadwerklijk wil meewerken. Luc Q.”
Niettegenstaande een magere publieke belangstelling voor dit eerste boksevenement, zou Emmeregs nog verschillende bokskampen blijven inrichten.
1992 – Donderdag 24 december : H. Communie aan huis Ter gelegenheid van kerstmis werd de H.Communie voor zieken en ouden-van-dagen aan huis gebracht. (PB, 17/12)
1992 – 27 december : Leestse Zaalcup Van ZVK Leest in het Sportcentrum Leest om de Wisselbeker Vic De Maeyer. (Folder)
1992 – Parochie Leest – Jaaroverzicht 1992 – Kerk en Leven 31/12/92 : “In onze parochie- en kerkgemeenschap opgenomen door het H. Doopsel : 25 kinderen (waarvan 2 van buiten de parochie). Werden als “bewuste-jonge-christenen” gevormd door de H. Geest : 41 jongeren (waarvan 5 van buiten de parochie). In onze parochiekerk werden 8 huwelijken ingezegend. We hadden 22 overlijdens te betreuren. In 430 huizen van onze parochie wordt “Ons Parochieblad” ontvangen.” De omhaling met kerstmis voor de verwarming van de kerk bracht 17.500 frank op.
Foto’s : -Voor Gust Emmeregs ging een jarenlange droom in vervulling om ooit in zijn gemeente een bokshappening te organiseren. (Foto : Streekkrant) -Toegangsticket voor de Boksmeeting te Leest. -Hassan Mokhtar, ooit Belgisch kampioen bij de nieuwelingen en liefhebbers, was de publiekstrekker in de Omnihal van Leest.
Meedoen aan het ledenfeest was in de jaren vijftig tot zeventig een morele verplichting. Wie niet deelnam en wie geen gegronde reden had, werd niet beschouwd als een echt en trouw fanfarelid. De fanfare moest omwille van politieke redenen aan de buitenwereld laten zien dat ze uit veel leden bestond. Wie dan niet meedeed, benadeelde daarom de uitstraling van de vereniging…
Zo’n veertig jaar geleden waren er nog heel wat leden die de tijd van schaarste hadden gekend tijdens de oorlogsjaren. Dit bleek ook aan tafel. Voor de meeste muzikanten en ereleden die geboren waren na 1945 was het onvoorstelbaar wat ze te zien kregen toen zij voor ’t eerst aan de teerfeesten deelnamen. Wanneer de spijzen op tafel kwamen, gebeurde het nogal eens dat de een zijn bord proppensvol lag en dat een ander geen kans meer had om zelfs maar iets uit de kommen te halen. Gelukkig was er meer dan genoeg van alles…Veel kunnen eten en drinken, waren voor sommigen ook deugden die in de fanfare toen heel hoog stonden aangeschreven…De leden van St.-Cecilia waren in de eigen gemeente en ver daarbuiten bekend om hun Bourgondische levenswijze.
Na het feestmaal volgde het bal en daarop werden allerlei gezelschapspelletjes gedaan om ‘de goede sfeer tussen alle leden te bevorderen’. Dikwijls was er in de late uurtjes echter heibel als gevolg van vermoeidheid of een teveel aan gerstenat. Het waren vooral de vrouwen die hun wederhelft moesten intomen. Toen ze vaststelden dat de situatie uit de hand dreigde te lopen grepen ze hun wederhelft bij de kraag en gingen naar huis, goedschiks of kwaadschiks. Heel wat mannen strubbelden tegen en zetten het op een lopen en toen begon er een jacht tussen stoelen en tafels. Een aantal dames maakte daarbij gebruik van hun handtas of van een paraplu om het opgejaagde wild tot betere gedachten te brengen. Dergelijke situaties zorgden voor heel wat gelach en de beide kampen hadden hun supporters. Dikwijls waren het dezelfde fanfareleden die jaarlijks voor dit spektakel zorgden. Zelfs stille mannen waarvan men het nooit zou verwachten, wilden als het ware één keer per jaar uit de band springen. Hun biologische klok oordeelde dat het ledenfeest van de fanfare daartoe de beste gelegenheid was… Het bestuur moest tot voor dertig jaar haast elk ledenfeest ingrijpen om groter onheil te voorkomen en het was een uitzondering als dat eens niet het geval was.
Vanaf omstreeks 1985 werd het feestmaal klaargemaakt door een traiteur. Vanaf dat jaar kreeg iedere deelnemer direct zijn portie. Toestanden als voorheen waarbij sommigen met een overvol bord zaten en anderen niets hadden, kwamen niet meer voor. Er werd steeds gezorgd dat wie daarna nog wat meer wilde, dat ook kreeg.
In 1973 waren de brandstofprijzen zodanig gestegen dat er in de Westerse landen een ware oliecrisis ontstond. De regering besliste brandstof te besparen door op een aantal zondagen geen vervoer met personenwagens toe te laten. Op één van die zondagen had St.-Cecilia haar ledenfeest georganiseerd. In die jaren waren er al heel wat leden die buiten de gemeentegrenzen woonden en er werd gevreesd dat zij niet meer zouden ‘meeteren’ op zondag. Er waren destijds al paarden liefhebbers in de fanfare. De toenmalige secretaris vroeg op de eerste dag van het ledenfeest aan Leo Verschuren of hij geen paardentram kon organiseren om zo het vervoer van de Heide naar Leestdorp mogelijk te maken voor mensen die niet meer zo best te been waren. Nog dezelfde zaterdagavond kon worden meegedeeld dat de paardentram de volgende dag zou rijden en zo gebeurde het ook (zie foto). De Ceciliadames spraken daarna af dat ze in aangepaste kledij de tweede dag van het ledenfeest zouden vieren. De kleren van de grootmoeders en de cowboyhoeden werden uit de kast gehaald. Gelukkig was het op die late novemberzondag in 1973 zonnig weer en konden de paraplu’s achterwege gelaten worden. Het werd voor de dames een heerlijke namiddag… “ (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)
Het ledenfeest van de oudste en niet meer bestaande Leestse fanfare ‘Arbeid Adelt’ werd door J.A. Huysmans (twee generaties ouder dan Stan Gobien), in zijn plastische stijl, in De Band van augustus en die van september 1979 bescheven :
Breugeliaans aan de Zennekant
“...Het Brughuis was voor twee generaties het geliefd feestlokaal onzer fanfare. Het eerste bestuur had in het reglement onder de leuze “Arbeid Adelt” in een resum van 25 artikels, allerlei spitsvondigeheden bedacht voor : vrede, vriendschap, vlijt, vloekverbod, enz. en zelfs volharding. Met muziek doorheen alle jaargetijden, processies, stoeten, festivals, vlaamse kermissen, slenteren, stoppen, aansluiten, wachten, bruinverbrand, verwaaid, verregend, kasseihotsend, met verlies van de laatste mamber langs steeg, dorp op binnenweg. Met volharding raakten zij zelfs door de krisis en door oorlog 2. Maar wat later kwam de welvaartstaat met nieuwe vrijetijdsbesteding, onze burgers werden in competitiegelid gedrumd en onze boerkens kwamen mopperend achteraan. Conservatieven en zij die meenden dat muzikanten enkel muziek moesten maken en niet omzien, betwisten elkaar het bevel met afwisselende kans, en de wagen ging de helling af en verloor zijn wielen. Verdenk mij nu niet van leedvermaak, want ik heb in mijn blazoen gegrift : “kouterkens gulden luim, stouteriks nul in duim”. Ik heb dat stichtingsboekje nog waarin staat vermeld, dat bij ontbinding van de maatschappij, het alaam en de Standaard ter bewaring aan de gemeente wordt toevertrouwd, ter beschikking van drie van vroeger erkende leden voor aanspraak. Helaas, waar is des ouderen trots gevaren. Zie de muzikant, hoe dichter men bij het jaarfeest komt, hoe mooier hun instrument wordt gepoetst, ’t is hun loon gratis, alles voor niets... Neem een raad aan van mij : doe eens mee aan een fanfarejaarfeest op den boerenbuiten. Op Verloren Maandag om 10 uur met muziek naar de dankmis ter ere der voorgaanden, om 11 uur met muziek naar het feestlokaal voor het ochtendmaal aan rijen schraagtafels, beladen met ovensteenbrood, borden kalfskop, pannen witte en zwarte boerenmaak pensen, teilen geperste varkenskop tot wafels geriemd van nen vinger dik. Daar waren liefhebbers bij voor zo wel 10 tot 15 galetten, en naar keuze, azijn, sterke jam, koffie en gerstenat. Om 12 uur “an ava” met muziek voorop, dat klettert tegen de straatgevels, de mambers zigzag achteraan voor een uitstap rond de gemeente, de dorpplaats over, Elleboogstraat, Winkelhoek, Tiendeschuurstraat, Laerestraat, over de twee spoorwegen naar Steene Molen, Drogen Hoek, Bist, Kleine Heide, de ganse oude Tisseltbaan en terug naar het dorp. Een voettocht zeker bij de 12 km. met verpoos bij leden herbergiers. Even met muziek wat stilstand aan de woning van in die straten wonende bestuursleden, een sigaar of likeurtje voor de gebrachte hulde. Dit alles over een tijdspanne van 4 uur. Nu met een triomfmarsch twee toeren rond de dorpplaats waar onderwijl het ons opwachtend vrouwvolk en mambers, onder gekakel als in een hoenderhok, een plaats naar keuze in de zaal heeft gevonden, en dan komen wij, en nog wat later tot na de soep nog de plakkers. Na het tafelgebed verwelkomt de voorzitter het gezelschap en voegt daaraan toe : “Zit alleman goed ? Welaan dan, smakelijk, en hoe meer ge neemt hoe liever.” Applaus...en de diensters komen binnen, brengen kommen soep met de vleet : “Pas op, t’is heet !” De lepels rinkelen. Halverwege de soep rijst in gindsen hoek daar “Genet van Moeins” van haar stoel omhoog voor een lied met een avontuurlijke fictievoorspelling. “De wereld vergaat ! ’t Is klim en daal in baan, wijl zwelt of krimt de maan, de zon kruist westwaarts bovenaan, in tegendraads ons onder gaan. Wat gaan we doen met al ons fatsoen, als elk er wil af als een rat, hoe dan waarheen en op wat ?” en de soepeters sloeberen mee het refrein : “Op ne musaard mee goei vleugels, naar ons janneke op de maan !” Na de soep kwamen er felicitaties, deels voor de muzikanten hun ijver en kameraadschap, en voor de inzet van het bestuur en medeleden. Tot daar de bel klingelt voor de aantocht der vloot, schotels, teilen, pannen, kommen, bouilli, rosbif, patatten en brood, drie, vier soorten groenten, sausen, kannen gerstenat en dit alles verdeeld over twee beurten. Het rumoer valt stil. ’t Is om te watertanden als ge ’t ziet : een hap in de mond, een op de vork en een in zicht. Geen tijd om te zingen. Na die eerste verorbering neemt de Lodde zijn kans met zijn lijfspreuk, “’n varken zonder gat”, dat door een boerken op de markt werd aangekocht en bij zijn thuiskomst aan de familie stoefend wordt tentoongesteld. “Wel dat is nog een verken hé !” “Ja,” zei zijn vrouw die dat zwijntje eens vierkant had bekeken, “maar vent, dat verksken heeft geen gat !”En ergens wordt geteld 1, 2, 3 en dan komt het : klap, klap, klap, klap... Wat nagepraat met lach en zwans wordt de tweede beurt van het menu in uitdaging opgesteld, dit zal ook de grootste sloekers doen sneuvelen. Maar eer het zover is komt daar de “Schàmet” zijn circusschets : “’k Ben een fijne muzikant en ik kom van het mimollenland en kan goed spelen, op mijn trompe-te”-, en allen spelen mee : “van tei tegerei tegereitetei tei tei tie (bis) Andorium, Andorium, patatten met saucis (bis)...als er is.” Tweede couplet : “Ik ben...enz. uit het eerste couplet met verandering van instrument, nu : op mijn vio-ola, en allen janken al zagend met de armen : van ieje ieje ah ah ah, oh oh oh, ai ai ai (bis) Andorium, enz. Na nog meerder instrumentennabootsingen, als laatste couplet : “op mijn grosse cai-isse” enz. en allen bonken en stompen met vuisten en ellebogen op de schraagtafels, en galmen mee : van zjum zjum, zjum zjum zjum (bis), Andorium enz. en menig eetgerei is tot scherven verwerkt op de kosten van Arbeid Adelt ! De diensters ruimen en brengen verfrissingen, fruit, krentekoeken, patekes en pralines, met alle smaken, geuren en kleuren tot er zijn die gaan puffen en indommelen. De voorzitter dankt alle medewerkers voor het genoten festijn en nodigt alle deelnemers voor het een uur later aansluitend bal en de boerkens haasten zich naar huis voor de zorg aan kinderen en dieren. Het ander volk stapt nog eens op naar het dorp... (...) Het wordt stilaan twintig uur en in de zaal wacht men op het dansorkest, dat met de secretaris het programma bespreekt, waarop die dan de opening van het bal aankondigt, met als inzet een wals voor den feestkus... De voorzitter en madame Voet openen den dans en als het halve is wordt het vollen bak, en als het uit is, geeft ieder paar elkaar de feestkus, drie op de linkerwang, drie op de rechterwang, en daarmee gedaan...maar hier en daar achter enkele tonnekens met een lavlierboomke, elkander nog veel meer ! Nu gaat de wals naar polka, marsch, quadrille, strieep sstrieep rokken mee ne rieep enz. Zie ze maar zwieren, draaien, amoureus wiegen, glorieus wippen, huppelen, uren lang, dat volk danst zoals men het nergens kan nadoen. Aan de tapkast in de zaal worden de haastigsten eerst van dorst verlost. De tappers en diensters hebben tijd te kort om de toeschouwers achter de balustrade en de dansers die wat pauze zoeken op het verhoog, te voldoen. Een daar ook uitrustend bestuurslid weet : “geen zorg vrienden, we hebben voor de drie dagen feest of nog meer, achttien vaten in de kelder hieronder.” Om 22 uur gaan er vier groepen aan den dans voor den “Lancier”. Een kwartier later herademt het jongvolk, dat een beetje jaloers, het einde daarvan heeft betracht, en de Lanciersdansers trekken zich terug in de herberg, met dienst voor eigen rekening, waar er nu juist plaats vrijkomt na de aankondiging : “het vrouwvolk een uur de baas.” Op de dansvloer komt er nieuw geweld, er wordt ingezet met Polka klets af, en het is weer langen tijd vollen bak. Zelfs de oudste mamber en verlegen jonkman wordt door het zwakke geslacht fair betwist ! Plots komt daar, door getoeter van diensters begeleid, Cleynkes naar jaarlijkse gewoonte, in zijn witte keukenshirt, met zijn witte kokspots op met een lint vastgesnoerd onder de kin. De mensen glunderen, want deze keer heeft hij een met witte bloem bepoederde stoofbraadring om zijn hals met diens steel over de borst, waar een grote witte tutter aan bengelt. Hij stapt met zijn nieuwe witte klompen op een witte keukenstoel en zwaait met een eind stok, waaraan een grote witte neusdoek wappert. Daarmee zal hij, de op puntgestelde oudste kuskensdans dirigeren, en hij nodigt : “Allemaal aan den kant !..” en alle paren sluiten zich hand in hand aaneen in een ronde om hem heen…Nu heft Cleynkes zijn vlag hoog, slaat die neer na een rekkende roep : “Waaant !”, tot inzet van het orkest voor dans 1, en heel de groep slingert op maat der muziek rond de zaal, heen en weer, naar Cleynkes vlaggezwaai van links naar rechts, meezingend diens couplet : “Hier is de zven, de zeven, de zeven, hier is de zeven, de zevensprong. Om dat we zo schoon zijn, van voor en van achter, mee ne geziene en ongeziene kant. Wij willen springen, en zingen, en dansen, hier is de zeven, de zevensprong !” Vlaggezwaai, muziek en dans valt stil. Nu ontsluiten allen de handen, en elke partner gaat binnen de ronde op een meter van en voor zijn partnerin staan, en na Cleynkes roep “Aaaalzo !” roepen allen : “Eén” bij een linkervoet vloerstamp, en de groep sluit opnieuw aaneen. Zo wordt nog zesmaal, voorgaande uitvoering van af “Waaant” herhaald, met als verschil, een telkens bij te roepen hoger getal, als volgt : Dans 2 : roep 1,2 rechtervoet… Dans 3 : plus 3 linkerbeen knieval. Dans 4 rechterbeen…Dans 7 : de zeven wordt ongeroepen ingeslikt, maar de paren wachten : Cleynkes steekt zijn vlag omhoog en zijn tutter in den mond en bij zijn vlagneerslag, herneemt enkel het orkest het couplet. Onderwijl geeft, in hunte blijven gekomen houding elk paar, afwisselend, elkaar een zoen, en wie van beiden, als laatste een zoen kan ontfutselen, krijgt, zij van haar partner, of hij van zijn partnerin, een likeurtje aangeboden. In de herberg is het aanschuiven voor die trofee… (...) Na wat pauze, roffelt opnieuw het repertorium van het orkest, volk op den vloer, en wat later zijn er al ooms, tantes en ouders die zonen, dochters en buren “sloppel” wensen, zij willen er morgen ook nog kunnen bij zijn. De voorzitter waagt zijn kans tussen twee dansen in, en vraagt aandacht, waarbij hij zijn voldoening uit over de gedeelde vreugd en hij is ervan overtuigd dat het de twee volgende dagen ook zo kan zijn en hij verklapt : “In de keuken hebben ze me juist gezegt, dat, in de tweederde van het uitgebeende vlees van die koe, welke we voorgaande week hebben geslacht, daar is nog geen blutske in, dus allemaal tot morgen en straks wel thuis en goennacht.” En weer doet de grote wijzer een toerke meer tot het orkest de voorlaatste dans aankondigt, en dan komt tot slot de wals voor den feestkus. Doch het jong volk port een paar bestuursleden en dezen stichten een overuurfonds...”
Nvdr : bij het teerfeest van 1954 zaten ze bij ‘Arbeid Adelt’ met 220 aan tafel. Verdwenen gebruiken : op de tweede teerfeestdag was er ’s avonds een lichtstoet in de dorpskom, een optocht naar de woning van burgemeester Bernaerts en naar het Brughuis. Op de derde teerfeestdag was er in de namiddag een optocht met hindernissen naar Battel-brug en Heffen-dorp.
Foto’s : -Sfeerfoto van een teerfeest in zaal ‘Piessens’. -Een gezelschapspel op het ledenfeest van St.-Cecilia in het ‘zaaltje achter de root’. -De paardentram met koetsier Leo Verschuren en assistenten Josée Keulemans en Josephine Polfliet. Op de achterste bank : ereleden Alfons Verbruggen en Louis De Schoenmaeker.(Foto’s : ‘Leest in Feest’) -De fanfare ‘Arbeid Adelt’ in 1902. (Foto : verzameling Verschueren)
1992 – Zaterdag 21 en zondag 22 november : TEERFEESTEN K.F. ST.-CECILIA
Programma van zaterdag -14.15 uur : Samenkomst in het lokaal St. Cecilia. Muzikanten in uniform. -14.50 uur : Stoetsgewijs naar de kerk. -15.00 uur : Misviering ter intentie van de overleden leden. -16.00 uur : Bezoek lid herbergier ‘Den Rooselaer’. -16.45 uur : Gelegenheid omwisselen van kledij en terug naar zaal St. Cecilia. -17.30 uur stipt : Banket, met op het menu : Krabcocktail, Preiroomsoep, Ossehaas met peper- en béarnaisesaus met kroketten, Rijstpap met fruit, Koffie. Deelnameprijs : 750 fr. Nadien gezellige dansavond met Studio Satan en tussendoor trekking tombolaprijzen.
Programma van zondag -11.30 tot uiterlijk 12.15 uur biefstuk eten. -13.00 uur : Vertrek naar Leest Heide voor een bezoek aan de leden herbergiers : ‘Bij Maryse’ en het ‘Supporterslokaal’ van SK Leest. -15.00 uur : Vertrek terug naar het dorp met nog een bezoek aan de leden herbergiers : ‘De Drij Gapers’ en café ‘Op den Hoek’. Daarna terug naar het lokaal. -17.30 uur stipt : Banket met op het menu : Heldere Ossestaartsoep, Wit van parelhoen op exotische wijze en Aardappelnootjes, Fruittaart en Koffie. Nadien ontspanning met onder meer dia’s over het leven van de fanfare. Deelnameprijs biefstuk : 150 fr., banket : 500 fr. Muzikanten namen gratis deel. (Omzendbrief van 23/10)
In ‘Toeters en Trompetten’ van december 1992 verscheen volgend verslag : “Op zaterdag 21 en zondag 22 november l.l. had het jaarlijks teerfeest plaats, zoals de vorige jaren werd ongeveer hetzelfde schema gevolgd. Op zaterdag werden de feestelijkheden ingezet met een H. Mis ter nagedachtenis van onze overleden muzikanten en ereleden. Dit jaar gingen onze gedachten in het bijzonder naar 2 oud-bestuursleden, Benoey Polspoel en Juul Geens. Na het herbergbezoek aan ‘Den Rooselaer’ trokken we stoetgewijs naar ons lokaal waar we onze benen onder de gedekte tafel konden steken en zo kon het jaarlijkse banket beginnen. Na de krabcocktail en de lekkere preiroomsoep kwam het jaarverslag dat ons vertelde wat er zoal aan planning was voorzien voor het werkjaar ’92-93. Daarna kwam de hoofdschotel met de lekkere ossehaas en de rijstpap met fruit en tot slot een kop heerlijke koffie met de nodige koekjes. Daarna kon het dansen beginnen. D.J. Satan – alias Willem – kon er direct de stemming in krijgen en rond 11.30 uur werden de eerste 15 prijzen van onze jaarlijkse tombola getrokken en om 12.00 uur vergastte onze traiteur ons op een boterham met kaas of geperste kop, zodat we in de verdere uurtjes tussen al het geestelijke nat, toch nog iets tussen onze tanden konden steken. Een geste die zeker door velen geapprecieerd werd en zeker voor herhaling vatbaar is voor het volgende jaar. Het familiebal werd intussen lustig verder gezet tot in de vroege uurtjes.
Zondag werd er begonnen met de verdere trekking van de tombola zodat de lijsten met de winnende nummers klaar waren tegen 11.30 uur zodat we dan konden beginnen met het eten van onze traditionele teerfeest biefstuk. Omdat het maar bleef regenen werd er besloten van de muzikale optocht naar onze leden herbergiers op de Heide niet te laten doorgaan, maar de oplossing werd gevonden om met z’n allen op te stappen op de lijnbus Mechelen-Breendonk, dus de nodige afstand af te leggen met het openbaar vervoer ! Zo gezegd zo gedaan, iedereen op de bus van 13.14 uur en zo gezamenlijk naar het S.K.-lokaal en tot bij Maryse. Na de gebruikelijke café-concerten bij onze twee leden herbergiers nam gans de bende de autobus terug naar Leest dorp omdat de regen maar van geen ophouden wilde weten. Eenmaal terug gearriveerd trokken we stoetsgewijs naar ons nieuw herbergier-lid in de ‘Drij Gapers’ om vandaar het laatste cafébezoek af te leggen bij ons lid Vic en An ‘Op den Hoek’ van de Kouter. Nadien terug gezellig aan de tafel om aan het banket te beginnen van den 2de dag en dat het lekker was kunnen alle deelnemers getuigen. Na het eten zijn er een hele lading dia’s getoond uit de oude doos, er waren er ouder dan 25 jaar bij. Dia’s die het verleden nog eens opriepen van lang vervlogen tijden ! Zo zagen we o.a. op een prijslijst dat een hele pint bier op de Ceciliafeesten slechts 10 fr kostte en ons dagelijks pintje in het café 8 fr kostte. Ook de tijd van nostalgie van de Spaanse schonen in de Bar ‘El paso Flamenco’, de Cowboy-girls uit de ‘Texas Ranch’ van Bonanza. Van de vele verklede partijen tijdens het jaarlijkse carnavalbal. Van de vele stukjes toneel die we daar hebben opgevoerd. Van de vele optochten en concerten…van toen we nog allemaal zoveel jonger waren… Ik denk toch te mogen zeggen dat we er allemaal hebben van genoten, jammer dat er zoveel vrienden die nog op de dia’s te zien waren reeds van ons zijn heengegaan…maar ja dat ook is een stukje van het leven. Ik denk ook tolk te mogen zijn van alle deelnemers om nogmaals een dikke proficiat te mogen overmaken aan de traiteur Luk De Wit en zijn ganse ploeg voor het maken van het lekkere eten en de bediening aan tafel ons gebracht tijdens de 2 dagen van ons teerfeest. Wie nu niet tevreden was…dan begrijp ik het niet helemaal. Hopelijk mogen we er allemaal terug bij zijn volgend jaar en zij die dit jaar belet waren, mogen ook zij dan vrij zijn in 1993, hoe groter de familie hoe meer sfeer en gezelligheid. Jef Lauwers.”
Historiek van het jaarlijks ledenfeest van St.-Cecilia
“Sedert het ontstaan van de fanfare werd er jaarlijks een ledenfeest ingericht. Dit feest vond in de wintermaanden plaats in het fanfarelokaal. Vroeger was dat omstreeks Nieuwjaar maar later werd het ledenfeest zoals nu gevierd op het weekeinde dat het dichtst ligt bij het feest van Sint-Cecilia. In de loop der jaren is het programma afgeslankt. Voor de tweede wereldoorlog waren er heel wat Leestenaars lid van de fanfare om te kunnen ‘meeteren’. In die tijd werd er gegeten tot alles op was. Dat lukte niet in één dag en voor sommigen duurden de ‘teerfeesten’ bijna een hele week. Na de tweede wereldoorlog werd het ledenfeest ingekort tot twee officiële feestdagen, de zaterdag en de zondag. De maandag die daarop volgde, werd er nog voortgefeest door ‘de mannen en vrouwen van de derde dag’. Later werd het ledenfeest teruggebracht naar twee dagen en op dit ogenblik is het zelfs herleid tot één dag. De eerste dag van het ledenfeest was de voornaamste. Hij werd doorgaans ingezet met een optocht naar de St.-Niklaaskerk waar een mis werd opgedragen ter nagedachtenis van de overledenen van de fanfare. Daarna volgde het feestmaal waarop het ‘moreel verslag’ of activiteitenverslag werd voorgelezen. Er werd een financieel overzicht gegeven en dikwijls werd het fanfarejaar tot voor 1980 met een negatief saldo afgesloten. Veel fanfareleden vroegen zich dan af hoe het mogelijk was dat de vereniging na de jaarlijkse slechte financiële cijfers toch nog niet failliet was. Het uiteindelijk totale financieel resultaat was echter nooit zo slecht als op het ledenfeest werd meegedeeld omdat de buitengewone inkomsten van onder andere de muziekwedstrijden op aparte rekeningen werden geboekt. Na afloop van het feestmaal werd dan een bal georganiseerd.
In de tijd toen er nog tussen tweehonderd en tweehonderdvijftig deelnemers waren, werder na het feestmaal een pauze ingelast. Dit was noodzakelijk om de landbouwers de kans te geven om ‘iets in ’t stal te doen’ of de koeien te gaan melken. In de feestzaal werden dan de tafels herschikt zodat de dansvloer vrijkwam. Voor het feestmaal werd er beroep gedaan op een kokkin die werd bijgestaan door vrouwen van ereleden. De kokkin was lange tijd Paulina De Smedt (‘Peit Lien’) en later Pelagie Verschueren, de zuster van Vic Verschueren. Deze ‘vrouwen van de keuken’ begonnen al met de werkzaamheden op de vrijdag voor het ledenfeest en ze werkten tot de festiviteiten achter de rug waren. Voor het opdienen van de gerechten werd een beroep gedaan op meisjes tussen zestien en twintig jaar, dochters van muzikanten of ereleden. Zij mochten net als de muzikanten gratis deelnemen.
Vervolgt…
Foto’s : -Sint-Cecilia vrouwen op het Teerfeest van 1928. (Verzameling Verschueren en LG blz.175) -De ‘vrouwen van de keuken’ in 1973. Van links naar rechts : Marguerite Van Bremt, (Vic Verschueren), Leonore Mees, Delphine Campion, Rosalie Campion, Clementine Robijns, Pelagie Verschueren en Rosa Verlinden. -Een gezicht op een gedeelte van de deelnemers aan het ledenfeest in de jaren zestig in de zaal St.-Cecilia tijdens het beluisteren van een verslag.
1992 – 16 november : Overlijden van Eugeen VLOEBERGHEN(Foto’s onderaan) Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902. Hij overleed in het O.-L.-.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen. Hij was gehuwd met Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 06/05/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans. Hij was ere-muzikant van de K.Fanfare ‘De Werker’ uit Kapelle-op-den-Bos. Lid van de SP-afdeling Leest en lid van de Duivenbond ‘De Vrijheid’ uit Tisselt. “Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, wasvoor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Uit zijn doodsprentje)
Eugeen was ook muzikant bij St.Cecilia Leest “Een van de meest kleurrijke figuren van onze vereniging van destijds was ongetwijfeld ‘Gène van Jefkes’ of ‘Gène de grafmaker’. Aanvankelijk was hij werkzaam in de Eternitfabrieken in Kapelle-op-den-Bos en later werd hij gemeentewerkman in Leest. Eugeen was muzikant in onze vereniging en speelde tuba. Tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen. Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.” Eugeen was voorzitter van de bond van duivenmelkers van Leest-Dorp en was zelf een vermaard duivenspeler. Hij zei wel dat hij al heel tevreden was wanneer hij aan ’t eind van ’t seizoen zijn geld terug had. Wat moet het dan geweest zijn voor de andere duivenmelkers die meestal niet vooraan in de rangschikking te vinden waren. Naast het melken van duiven hield Eugeen zich ook bezig met het vangen van vogels in de periode van vogeltrek tot dat werd afgeschaft. Maar niet getreurd, hij was ook een fervent hengelaar. Meestal trok hij er maar enkel ’s voormiddags op uit. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie gaan. Hij was daarom ook muzikant van de K.F. ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. In Leest, zo’n dertig jaar geleden was er nog een pauze tijdens de repetitie (van 10 tot 10.30 u.) en dan werd er gepandoerd. Eugeen speelde erg defensief en werd daarmee geplaagd door zijn zonen ‘Jef’ of Juul. Hij kreeg dan steevast de opmerking dat hij zijn kaarten hun waarde moest geven. Als hij dan toch eens aanvallend speelde en het liep mis, was hij er doodongelukkig om en…dan speelde hij daarna nog meer verdedigend als voorheen. Eugeen Vloeberghen was een eenvoudige maar plichtsbewuste man. Dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman : hij zorgde er toen voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Eugeen was ook een trouw lid van onze vereniging !” (“T&T”, juni ’86)
Meer over Eugeen Vloeberghen in deze Kronieken : juni 1987.
1992 – 18 november : Mechelse toneelkringen ontvingen 400.000 frank. In het Mechelse stadhuis werden de jaarlijkse subsidies aan de Mechelse toneelkringen uitgereikt. Negen toneelverenigingen mochten in de rij staan om de koek van 400.000 frank te verdelen. De verdeling van deze subsidies gebeurde volgens een puntensysteem dat gebaseerd was op het aantal producties per jaar. Rust Roest uit Leest, met zijn twee producties per jaar, kreeg 27.000 frank toebedeeld. (GvM, 19/11)
1992 – 20 november : G.v.A. : Belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen gebeurd(Foto onderaan)
OP ZOEK NAAR HET KLOOSTER VAN LELIENDAEL Vorig jaar rond deze tijd sloot de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” haar eerste jaar van de opgravingen te Hombeek af. Toen was het al duidelijk dat het 13de eeuwse klooster van Leliëndael zijn geheimen slechts met mondjesmaat zou prijs geven. Voorzitter Jean Willems sprak van een periode van 10 jaar, gezien de te verwachten omvang van de opgravingen. Inmiddels ligt, met de winter voor de boeg, het tweede opgravingsjaar bijna echter de rug. Tijd voor een tussenbalans. In april werden de werkzaamheden terug aangevat. Men ging verder met het uitgraven van de kloostergracht. De werken zitten nog maar aan de rand van het klooster en er valt dus nog veel te ontdekken. Op basis van de resultaten weet men nu al dat de gracht niet volledig rond het klooster lag, maar stopte aan het begin van het kloosterhof. Volgens de recente ontdekkingen en het blootleggen van de kloostermuur zou de gracht gelegen hebben tussen de muur en de gebouwen. Niet ongewoon voor kloosters en abdijen uit die tijd. De gracht werd vermoedelijk gedeeltelijk gedempt begin 16de eeuw, voor de eerste verwoesting in 1566. Eén en ander valt af te leiden uit het aantal gevonden scherven steen en aardewerk uit het begin van de 16de eeuw. De stukken werden ontdekt in de bovenste sliblaag wat betekent dat de gracht in die periode nog bestond.
Steuntjes Onlangs werden er ook nog een vijftal bakstenen steuntjes blootgelegd. Deze staan evenwijdig met de buitenmuur op gelijke afstanden van elkaar. Verder onderzoek zal in de toekomst zekerheid brengen, maar nu neemt men al aan dat op de steuntjes balken stonden die een dak schraagden dat tegen de buitenmuur was aangebouwd. Die overdekte ruimte zou kunnen dienst gedaan hebben als karrehok. Inmiddels is uit archiefonderzoek gebleken dat het klooster in 1520 werd verbouwd. Tijdens de opgravingen zelf was reeds duidelijk geworden dat het in verscheidene fasen werd opgetrokken, afleidbaar uit de soorten baksteen die werden gevonden. Dit jaar legde men ook nog een tweede gracht bloot en een constructie die het water van de ene gracht in de andere liet lopen. Misschien stond op de tweede de watermolen waarvan sprake is in de documenten. Het is duidelijk dat na twee jaar de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” nog maar aan het begin staat van wat nu reeds de belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen wordt genoemd. (...)
Foto’s : -Eugeen Vloeberghen als muzikant. -En als gemeentewerkman. -Opgravingen Leliëndael : wateroverlast was dit jaar oorzaak van ernstige vertraging in de opgravingswerken. Toch zijn de resultaten bemoedigend. Ook al is er nog een lange weg te gaan, men spreekt nu al van de belangrijkste archeologische opgravingen die ooit in Mechelen zijn gebeurd. (Foto : GvA)
1992 – Zaterdag 7 november : Actie 11.11.11 Ging door te leest met medewerking van de beide scholen en ook van plaatselijke organisaties. (BP 5/11)
1992 – Woensdag 11 november : Jaarlijkse Herdenking Wapenstilstand Met optreden van de K.F. Sint-Cecilia. De fanfare kwam samen om 09.30 uur in het lokaal en begaf zich om 09.50 uur in optocht naar de kerk. (Omzendbrief 23/10 fanfare)
1992 – Vrijdag 13 november : Landelijke Gilde : Algemene vergadering In de kleine zaal van ‘Ons Parochiecentrum’ met etentje voor de leden om 19.30 uur. Onderwerp van de avond : ‘Poverello-werking’ in Brussel. (PB, 12/11)
1992 – 14 november : Clement Rits uit Heffen won de auto van SKR Leest. (Foto onderaan) Deze negende uitgave van het super kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SKR Leest, kende een spannend verloop. Met een Ford Fiësta als katalysator en een totale prijzenpot van 900.000 frank zagen de organisatoren over 6 avonden zowat 2.400 mensen over de vloer komen, een gemiddelde van 400 kaarters per avond, waardoor de Omnihal van Leest goed gevuld was. De eerste prijzen per avond gingen naar Louisa Van Keer, Jozef Mees, Jozef Van Pelt, Henri Jeskens, Werner De Belder en Bertil Nijs. Enkel deze laatste kon zich, dankzij een hoog gemiddelde over zijn vier beste resultaten, plaatsen binnen de top-vijf in de eindrangschikking. Clement Rits, uit de Hooiendonkstraat te Heffen wist zich na vier avonden vooraan te werken. Zijn zesde plaats werd nog verbeterd naar een tweede plaats na de vijfde proef om uiteindelijk de hoofdprijs op te leveren. In de Hooiendonkstraat stond een schitterende auto te blinken. De organisatoren waren in hun nopjes. Het deelnemersaantal ging opnieuw in stijgende lijn en alles was vlekkeloos verlopen.
1992 – Zaterdag 14 en zondag 15 november : Rust Roest met blijspel. (Foto onderaan) De Leestse toneelkring bracht het satirische blijspel “Rooms begonnen, half gewonnen” van Mary O’Malley. De voorstellingen gingen door in “Ons Parochiehuis” Kouter, telkens om 20 uur.
Personages Mère Thomas Aquino Renild Pofliet Soeur Petrus Imelda Van der Hasselt Soeur Basil Christel Vinck
Leerlingen van O.L.V van Fatima Maria Minnekens Cindy De Maeyer Maria De Bondt Katrien Daelemans Maria Slootmans Ria Verschooten Maria Dujardin An Thomas Maria Van den Bossche Tanja Vluymans Maria Hendriks Karolien Corten
Godsdienstleraar Marcel Verwerft Zangleraar Jan Devos
Buurjongens Benny Rudi De Neve Alex Andy Moens
Achter de schermen Teksthulp Marc Windelen Grime en kapsels Nancy Vluymans Kostuums Miloe Van Stijvoort Groepszang Zangkoor fam. Polfliet o.l.v. Rik Lauwens Geluidsmontage Benny Van Humbeeck Decorbouw Raf, Mark, Geert, Steven e.a. o.l.v. Fik Diddens Belichting, techniek, decoraankleding Fik Diddens Algemene leiding Guido Hellemans (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
De mening van Lisette Fierens over de vertoning van ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ :
“Geachte Guido,
Op zondag 15 november maakten wij ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ mee, dat is nu al wel een tijdje geleden, maar toch zijn we het nog lang niet vergeten. Ondertussen gingen we kijken naar ‘Koorden’ in de Hoveniersstraat en verleden week gingen we op stap naar de Willebroekse Thumor die ‘Een vloog over het Koekoeksnest’ bracht. ‘Rooms begonnen, half gewonnen’is onze jeugd in de spiegel bekeken. Met zijn zessen waren we, en zelden hebben we zo’n mooie avond meegemaakt. Als kinderen haalden we alles naar boven over onze schooltijd en wat men ons allemaal op de mouwen heeft gespeld. En toch waren we gelukkig, echt gelukkig zoals een jonge mens kan zijn. Guido, ge hebt er wat van gemaakt ! Ge hebt een stel jonge mensen gemotiveerd om bij u te komen spelen. Wens ze een voor een het allerbeste van ons, want ze kunnen wat van theater. Ook de oude garde zoals Marcel en Renild hebben echt een ferme steen bijgebracht. Wij plakten aan onze stoel van de spanning hoe het allemaal ging aflopen. Guido we zijn fier op u, ge hebt er hard aan gewerkt, een goeie keuze gemaakt, het is een beklijvend stuk. Misschien ligt het toch voor een deel aan die bekritizeerde manier van opvoeden toen dat gij zoiets tot stand hebt gebracht. Ge hebt wilskracht opgedaan en met enthoesiasme iets leren aanpakken en anderen daardoor aangestoken tot presteren op dat niveau. De beste wensen voor ‘Rust Roest’ voor het komende jaar, een Zalig Kerstfeest voor u en uw lieve Julia, want zonder haar zou dat allemaal moeilijk kunnen. Van harte, Lisette.
PS: een affiche heb ik van madame van den bakker gekregen ik houd ze voor immer bij. Ik vind ze buitengewoon geslaagd (de affiche dus).
De brief was gedateerd : 7 december 1992. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1992 – Zondag 15 november : K.F.St.-Cecilia trad op te Heist-op-den-Berg Om 17.45 uur in het Cultureel Centrum Zwaneberg. Dit naar aanleiding van het 150 jarig bestaan van de K.F. De Eendracht uit Itegem. (Omzendbrief van 23/10)
Foto’s : -Op de voorgrond Heffenaar Clement Rits met de sleutels van zijn nieuwe Ford Fiësta. Rechts voorzitter Van Heck en schatbewaarder Van der Elst van de supportersclub van SKR Leest. -De ‘cast’ van ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ : boven : Steven De Wit, Marc Windelen. Derde rij : Benny Van Humbeeck, Guido Hellemans, Jan Devos, Renild Polfliet, An Thomas, Fik Diddens, Ria Verschooten, Tanja Vluymans, Marcel Verwerft, Cindy De Maeyer, Christel Vinck, Imelda Van der Hasselt. Tweede rij : Katrien Daelemans, Karolien Corten. Eerste rij : Nancy Vluymans, Rudi De Neve, Andy Moens. -Toegangsticket voor ‘Rooms begonnen, half gewonnen’.
