Vervolg Secretarissen van de Kon. Fanfare St.-Cecilia
-Stan Gobien, secretaris van 1968 tot 1984 en van 1994 tot 1997. Zie bovenaan.
-Johan Vandeputte (°Mechelen 30/7/1948, +Duffel 11/3/2001), administratief secretaris van 1982 tot 1993 en algemeen secretaris van 1984 tot 1993. Hij kwam in 1978 in Leest wonen en werd het jaar daarop lid van de fanfare. In de eerste twee jaar van zijn secretariaatswerk bestond zijn taak uit het bijhouden van de ledenadministratie. Vanaf 1984 werd hij algemeen secretaris en hij bleef dat tot in 1993. Op de Ceciliafeesten deed hij de permanentiedienst op het secretariaat. Tijdens zijn ambtsperiode als secretaris veranderde de vereniging tweemaal van lokaal en werd de fanfare een ‘vereniging zonder winstoogmerk’. Johan zorgde ervoor dat de administratie netjes werd bijgehouden en dat de besluiten van de beheerraad werden uitgevoerd. Johan Vandeputte was ook een tijdlang nationaal voorzitter van de KVG-jongeren en voorzitter van de KVG – Zennevallei. Hij was gehuwd met Lieve Van obberghen.
-Diane Lammens, secretaris Ceciliafeesten van 1984 tot 1993. Diane Lammens, echtgenote van dokter Julien Van Medegael, was lid van de fanfare geworden in 1977 en volgde Stan Gobien op als secretaris van de Ceciliafeesten vanaf eind 1984. Zij zorgde ervoor dat de communicatie tussen de deelnemers aan het concours en het fanfarebestuur vlot verliep. Vooral zorgde zij ervoor dat de muzikanten uit de Oostbloklanden konden geherbergd worden bij gastgezinnen en met deze beslommering had ze meer dan haar handen vol. Al haar kinderen kregen de kans muziek te leren bij de fanfare. Eén van haar zoons, Tim Van Medegael, bracht het tot beroepsmuzikant. Tim speelt trombone. Nadat het bestuur besliste geen internationale muziekwedstrijden meer te organiseren oordeelde Diane dat haar taak ook niet meer diende ingevuld te worden en nam ze ontslag als bestuurslid.
-Maggy De Borger (°Mechelen 1967), secretaris van 1993 tot 1994. Zij was ook penningmeester van 1994 tot 1996. Maggy is de dochter van bestuurslid-muzikant Hubert De Borger en van Nicole Huysmans. In 1975 werd ze lid van het trommelkorps, later van de drumband en nog later van de fanfare waar ze cornet speelde. In 1993 volgde ze Johan Vandeputte op als secretaris en een jaar later volgde ze Yves De Wit op als penningmeester. Zij werd hiermee de eerste vrouwelijke penningmeester. Op 30 september 1996 zette ze een voorlopig punt achter haar loopbaan als bestuurslid van St.-Cecilia Leest.
-Stan Gobien, tweede termijn als secretaris van 1994 tot 1997. Zie bovenaan.
-Erwin Van Nobelen (°1957), secretaris van 1997 tot 1999. Hij volgde Stan Gobien op als secretaris in september 1997. Deze secretaris zorgde ervoor dat het ledenbestand nog meer dan voorheen wordt bijgehouden met moderne informatie-technologische middelen. Mede onder zijn impuls werd vanaf 1997 van start gegaan met het jaarlijks muziekkamp voor de aspirant-muzikanten en de jonge muzikanten. Een even succesrijk initiatief was de werving van sponsors naar aanleiding van het honderdjarig bestaan van de fanfare. Hij deed dit voorstel in 1998 samen met bestuurslid Johan Hendrickx. Hij was ook verantwoordelijk voor het drukwerk. In de loop van 1999 werd hij opgevolgd door Gunter Peeters, maar hij bleef nog wel lid van het bestuur en ontfermde zich vooral over de organisatie van het muziekkamp voor de jeugd. Erwin Van Nobelen was een tijdlang voorzitter van Vevoc en mede-oprichter van de Leestse band ‘Hoera’, dit samen met de neven Bart en Hugo Lauwens. Bij een wedersamenstelling van dit groepje tijdens een benefietconcert eind 2004 en met de versterking van zanger-gitarist Erwin Vloebergh kregen enkele leden opnieuw de smaak te pakken en Bart Lauwens, Erwin Van Nobelen, Erwin Vloebergh en Bart Verlinden stichtten in 2005 “BEEB”, een groepsnaam gecreëerd uit de initialen van hun voornamen.
-Gunter Peeters (°Mechelen 24/11/1974), secretaris van 1999 tot 2002. Gehuwd op 20 december 2008 met Tineke De Decker (°Duffel 7/11/1982). Hij werd leerling-muzikant op 1/9/1982 en volwaardig muzikant vanaf 1986. Op 20 oktober 2002 werd hij verslaggever en op 3 april 2006 voorzitter van de Feitelijke Vereniging van de fanfare. Een tijdlang was hij ook voorzitter van de VZW tot hij in die functie werd opgevolgd door Kamiel Verschueren.
-Ingrid Van Laer (°23/1/1950), secretaris van 2003 tot op heden. Zij is gehuwd met Dominique Van Houcke en muzikante bij de Leestse fanfaren sinds 11 december 1998. Ingrid speelde eerst cornet, nadien bariton.
(Bronnen : “Leest in Feest”, “T&T” en Antoon Lauwens)
Foto’s : ("Leest in Feest" en Familie Lauwens-Piessens) -Johan Vandeputte. -Diane Lammens. -Maggy De Borger. -Erwin Van Nobelen.
1994 – Stan Gobien werd secretaris van de K.Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest Dat jaar volgde Stan Gobien Johan Vandeputte op als secretaris van de Leestse fanfare. Hij had deze functie al waargenomen van 1968 tot 1984. Stan Gobien werd geboren in 1946. Veeleer tegen wil en dank werd hij leerling-muzikant in 1959, eerst bij Rik De Bruyn, later bij Edward De Maeyer en toen hij al in de fanfare speelde nog bij Theo Fierens. Het was vooral zijn grootvader Victor Robijns en zijn moeder Clementine Robijns die aandrongen om toch maar fanfaremuziek te maken omdat zijn jongere broer Vic dat ook deed. Vanaf 1961 speelde hij bugel en hield dat vol tot in 1985. In 1967 werd hij verslaggever in opvolging van Bert Robijns, die daar zelf op aangedrongen had. Het was een slimme zet om hem in het bestuur te krijgen, want in 1968 werd Bert Robijns terug verslaggever en datzelfde jaar werd Stan Gobien fanfaresecretaris. In de jaren zeventig gaf hij samen met vooral Pol Piessens en August Lauwers de muziekwedstrijden en de latere Ceciliafeesten handen en voeten. Aan het eerste Europees kampioenschap voor brassbands en aan de internationalisering van deconcertwedstrijden besteedde hij erg veel tijd en zorg. Veel tijd en moeite gingen naar het verkrijgen van subsidies voor deze organisaties. In 1978 startte hij met het fanfaretijdschrift ‘Toeters en Trompetten’. Vanaf 1982 kreeg hij de hulp van Johan Vandeputte voor onder andere de ledenadministratie.
In de periode dat hij als onderwijzer en later als schoolhoofd met lesopdracht verbonden was aan de Leestse gemeenteschool gaf hij muziekles met zijn bugel of liet hij klassieke, beschrijvende muziek beluisteren als ‘1812’ . Daarbij werd geschiedkundige uitleg gegeven. Een van de muzikanten die toen in de klas kwam vertellen over vroegere tijden was Eugeen Vloeberghen en tijdens muzieklessen speelde die tuba. Ooit had hij met leerling-muzikanten van de fanfare een orkest dat de conferenties muzikaal inleidde. Na zijn onderwijzersloopbaan te Leest werd hij inspecteur basisonderwijs. In die hoedanigheid gaf hij voor het Muziekverbond van België uiteenzettingen over de wijze waarop amateurmuziekverenigingen en basisscholen kunnen samenwerken.
Na een onderbreking van ongeveer tien jaar werd hij terug fanfaresecretaris in 1994 op aandringen van een aantal van zijn oud-leerlingen. Vanaf 1997 nam hij terug zijn eerste bestuursfunctie van verslaggever waar en ging hij zich bezighouden met het opnieuw organiseren van de internationale concertwedstrijden. In 1998 zn 1999 werkte hij aan het prachtige ‘Leest in Feest’, een geweldig boek over de geschiedenis van de fanfare ‘St.-Cecilia’, waaruit in deze Kronieken rijkelijk geput is.
De secretarissen van de Kon. Fanfare St.-Cecilia
Van de twee eerste secretarissen van St.-Cecilia is bijzonder weinig bekend. Ze waren wel allebei herbergiers. Geen toeval waarschijnlijk, rond de eeuwwisseling toen Sint-Cecilia gesticht werd, telde Leest 52 herbergen…
-Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859, +Leest 2/11/1918) was de eerste fanfaresecretaris. Hij vervulde deze functie van 1899 tot… Hij huwde in 1885 te Leest met Ludovica(“Louisa”) Van den Bergh (°Mechelen 21/12/1864, +Leest 31/10/1927). Deze secretaris was bakker, herbergier en winkelier en had zijn woning in het “Keizershof”, Dorp 44 te Leest.
-Pieter Van den Eede (°Kapelle-op-den-Bos 1878, +Leest 1960), secretaris van…tot 1924. Hij huwde te Leest met Anna Somers in 1908. Pieter Van den Eede was herbergier en hovenier.
-Floriaan Meyers (°Kortenaken 16/11/1902, +Mechelen 7/9/1981) secretaris van 1924 tot 1949. Hij werd onderwijzer te Leest in 1923 en aangesteld door een gemeenteraad waarin St.-Cecilia sedert 1921 de meerderheid had. Het jaar nadien werd hij fanfaresecretaris. Meester Meyers huwde in 1926 met Joanna Wilms (°Mechelen 28/9/1900, +Sint-Katelijne-Waver 11/6/1990). Eén van de eerste en voornaamste taken van Floriaan Meyers was het schrijven van een fanfarereglement. In 1964 ging hij als schoolhoofd met pensioen.
“Hij bracht zijn jeugd door te Orsmaal-Gussenhoven. Na de normaalschool te Tienen kwam hij in 1923 als onderwijzer naar Leest. Gedurende 41 jaren hielp hij de Leestse kinderen de weg te vinden naar de grote-mensenwereld. Ongeveer 600 jongens zijn aan hem voorbijgegaan. Ook na de uren hielp hij hen, zodat niemand ooit van bij hem wegging, zonder te kunnen lezen. De school was zijn leven, want hij hield van de jeugd. Dat zag men ook aan de vele kinderkoppen die hij schilderde in zijn vrije uren. Want Flor Meyers was ook kunstenaar en zondagschilder. Hij stond tussen de mensen. Dat maakte hem vele vrienden. Ze waardeerden vooral in hem zijn bescheidenheid, want ook dat was een karaktertrek van hem. Meester Meyers vond zijn vreugde vooral in zijn gezin. Hij was een trouwe en attentievolle echtgenoot voor Jeanne, een echte vader voor zijn kinderen Godelieve en Edgard, een goeie grootvader voor zijn drie kleinkinderen Johan, Peter en Patricia. Tamelijk snel is hij van ons heengegaan, bij het morgengrauwen van 7 september 1981 in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen, waar hij de avond voordien was heengebracht. Bij het leed dat we voelen om de lege plaats in ons midden beseffen wij meer dan ooit met dankbaarheid welk goed mens hij was. Zijn oprecht geloof en zijn manier van leven blijve ons een licht op onze levensweg.” (Uit zijn gedachtenisprentje)
-Theofiel Dens (°Blaasveld 1921, +1968), secretaris van 1949 tot 1952. Hij kwam met de fanfare in aanraking door zijn huwelijk met Mathilde Piessens (°Leest 6/10/1924, +Schaffen 18/9/2008), de dochter van ondervoorzitter Frans Piessens sr. Hij zag als eerste secretaris in dat de fanfareleden door toespraken konden beïnvloed worden. Dit werd door sommige en vooral oudere fanfareleden geïnterpreteerd als overdreven bemoeizucht. Nochtans hebben zijn toespraken veel bijgedragen tot het succes van de fanfare in de jaren vijftig. Hij hield zijn laatste fanfaretoespraak ter gelegenheid van de festiviteiten van 15 juni 1952 naar aanleiding van de erkenning als “koninklijke fanfare”. Zijn opvolger August Lauwers nam de gewoonte over om de fanfareleden in dezelfde stijl toe te spreken.
-Frans August Lauwers (Leest 3/4/1921, +Duffel 2/8/1990), secretaris van 1952 tot 1965. Hij werd lid van de fanfare in 1946 en vanaf 1950 bestuurslid tot aan zijn overlijden. Van 1972 tot 1980 was hij feestbestuurder en ondervoorzitter van 1971 tot 1990. Gust Lauwers was de laatste burgemeester van het autonome Leest. Hij vervulde deze functie van 1965 tot en met 31 december 1976, de dag waarop Leest werd gefusioneerd met Mechelen. Daarna zegde hij de politiek vaarwel en hield zich vanaf dan uitsluitend bezig met het muzikaal beleid van de fanfare. Hij hield ervan muziekwedstrijden te organiseren. Daarnaast ijverde hij ervoor dat de fanfare per jaar zelf ook ten minste aan één muziekwedstrijd deelnam.
-Antoon Lauwens (°Leest 2/8/1936), secretaris van 1965 tot 1968. Hij werd leerling-muzikant in 1950 en muzikant in 1951. In 1959, op vrij jonge leeftijd was hij lid van het feestcomité naar aanleiding van de tweede muziekwedstrijd die St.-Cecelia Leest organiseerde. Het jaar daarop, in 1960, was hij bestuurslid en huwde hij met Agnes Piessens (°14/3/1939), de jongste dochter van ondervoorzitter Frans Piessens sr. Door zijn afkomst en door zijn huwelijk is hij altijd erg verbonden geweest met St.-Cecilia Leest.
Hij speelt nog altijd bij de fanfare en zal volgend jaar (2015) zijn 65-ste jaar ingaan als muzikant, impressionant ! Vroeger speelde hij cornet, later tuba (eupfonium na omvorming van fanfare naar Brassband St.-Cecilia Leest). In het bestuur heeft hij allerlei taken uitgevoerd, soms meer dan één tegelijkertijd. Secretaris van 1965 tot 1968 en op andere momenten was hij wijkverantwoordelijke en hield hij de bibliotheek met de muziekpartituren in orde. Hij hield ook de inventaris bij van de muziekinstrumenten, van het fanfaremateriaal en van de uniformen. Dikwijls was hij ook secretaris van de jury op de internationale concertwedstrijden. De meeste verdienste haalde hij door zijn nauwgezetheid bij het bewaren van archiefstukken van de fanfare. Op een overzichtigelijke wijze wist hij foto’s, belangrijke brieven, fanfaretijdschriften, leden- en muzikantenlijsten te ordenen en te bewaren, ook wanneer hij geen bestuurslid meer was. Zonder zijn archiefwerk zouden “Leest in Feest”, “Leest Geweest” en deze blog moeilijk tot stand zijn gekomen en zeker niet zo’n schat aan gegevens hebben bevat. Ik zal Antoon steeds dankbaar blijven voor zijn bereidwilligheid om dit archief te delen en zijn onbetaalbare hulp bij andere domeinen dan de fanfare.
Francis Van Heck volgde Gustaaf Hendrickx op als voorzitter van SK Rapid Leest.
1994
1994 – Januari : Voorzitterswissel bij SK Rapid Leest en nieuwe fusiegesprekken In januari 1994 had er een voorzitterswissel plaats bij SKR Leest. Voorzitter Gustaaf Hendrickx bood, om beroepsredenen, zijn ontslag aan en werd opgevolgd door Francis Van Heck. Hendrickx bleef wel nauw betrokken aan de club als raadgever en sponsor.
In het Cenrumblad van 19 januari verklaarde de nieuwe voorzitter dat er opnieuw zou onderhandeld worden over een fusie : “Leest is te klein voor twee voetbalclubs. Nu krijgt elke ploeg een honderdvijftig betalende toeschouwers over de vloer, waardoor de financiële middelen beperkt blijven. Voor een derby geraken we aan bijna vijfhonderd betalenden, wat veel leefbaarder is. Fusioneren zou het voortbestaan van beide clubs garanderen en zou Leest rustig aan de kop van het klassement brengen.”
Ondanks deze voor de hand liggende argumenten liepen de gesprekken het jaar voordien met een sisser af. Francis Van Heck : “Ten eerste waren we te laat begonnen met de onderhandelingen. Rond Pasen zijn de meeste contracten al getekend, of zijn de besprekingen te ver gevorderd om nog voorstellen te doen. Ik zal dan ook niet lang meer wachten om met concrete plannen naar VV te gaan. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk tot een overeenkomst te komen, zodat er liefst volgend seizoen of ten laatste binnen twee seizoenen één Leestse ploeg ontstaat. Elke club zal zijn VZW-statuut behouden en samen een nieuwe VZW oprichten, voor het sportief management. Dit houdt in dat alle modaliteiten met uitzondering van de accomodaties, worden overgeheveld naar de nieuwe VZW. Zo kunnen we komen tot een volledig jeugd- en oefencentrum met acht velden op de terreinen van SK. Het veld van VV Leest is dan weer beter geschikt voor competitie, o.m. door de tribune. Zowel SK als VV behouden op die manier hun eigenheid, maar werken samen aan goed georganiseerd Leests voetbal.”
De reden waarom er tussen beide ploegen de laatste maanden betrekkelijk weinig communicatie was, werd volgens Van Heck veroorzaakt door mentaliteitsverschillen en het incidentje met een vermeend overlijdensbericht. “Die doodsbrief is een uit de hand gelopen grap van supporters van Hamme, waarvoor SK Leest met de vinger werd gewezen,” vergoeilijkte de nieuwe voorzitter. “In een café hadden die supporters een overlijdensbericht van VV-voorzitter Emmerechts uitgehangen, om iemand uit hun vriendenkring een peer te stoven. Het bericht werd gekopieerd en verspreid, wat uiteraard in het verkeerde keelgat schoot bij VV Leest. Met de afgesprongen fusie in het achterhoofd, was de link snel gelegd..." Sommige betrokkenen zouden ook hun eigen belangen te hardnekkig blijven verdedigen. "En er is geen sprake van vetes, maar enkele getrouwen proberen een zware dorpspolitiek te voeren, die de eenheid niet echt bevordert. Als we tot de nodige gemeenschappelijke overtuigingen komen, kan een samenwerking niet veraf zijn.”
In 1995 bood de voorzitter het bestuur zijn, overigens nooit aanvaard, ontslag aan. Enkele van de redenen omschreef hij als volgt : -na jaren ijveren teneinde uniformiteit en controle te krijgen tussen bestuur, beheerraad en beheer kantine is dit nog steeds niet gelukt. -de kantine is verlieslatend omdat er méér verstookt en verlicht wordt dan nodig en gratis drank wordt uitgedeeld, meer dan er in de kassa komt. -dat de rijkelijk betaalde spelers liever ergens anders gaan drinken dan in het eigen lokaal. -de contracten van de spelers liggen te hoog en er moet een systeem gevonden worden om meer prestatiegericht te spelen waaronder bv. enkel de spelers te betalen welke zijn geselecteerd. De anderen krijgen enkel hun echte kosten zoals km-vergoeding, een vergoeding voor schoeisel en wassen kledij. Dit ook in functie van de aanwezigheden op training. -dat vele mensen in Leest mij nog steeds niet vergeven dat er geen fusie gekomen is, of zal komen met V.V. Leest. -...
(Noot : de ontslagbrief is integraal te lezen in deze Kronieken : begin 1995)
Alle plooien werden gladgestreken en de nieuwe voorzitter zou zijn functie behouden tot Ludo Verschuren hem zou opvolgen in het seizoen 2005-2006.
1993 – Einde jaar : Heraangepast bestuur Rust Roest Hilde De Kock nam ontslag in de bestuursploeg van de toneelvereniging Rust Roest en het bestuur zag er dan als volgt uit : Ere-voorzitter : Jaak Publie Voorzitter-secretaris : Guido Hellemans Ondervoorzitter : Fik Diddens Verslaggeefster : Renild Polfiet Kassier : Marcel Verwerft. (‘Rust Roest Ontmaskerd’ van G. Hellemans)
1993 – Jaaroverzicht “Kerk en Leven”(22/12/93) Te Leest werden 8 kerkelijke huwelijken ingezegend en er werden vier gouden huwelijksjubileums gevierd. 28 kinderen werden gevormd en in de parochie vonden 21 begrafenissen plaats waarbij 18 parochianen te betreuren waren. 18 kinderen werden gedoopt (waarvan 2 van buiten de parochie en 7 die geboortig waren in het jaar 1992).
1993 – Decembernummer “T&T” : Terugblik van de Voorzitter
Beste vrienden van St. Cecilia
“Weerom glijdt een jaar naar zijn einde toe. En of we nu droevig zijn omdat een fijn jaar voorbij is, of gelukkig omdat een moeilijk jaar achter de rug is, 1993 heeft zijn tijd gehad.
Voor onze fanfare was het een jaar van zoeken en luisteren, van vernieuwen en aanpassen, van vragen en oplossingen vinden. Er was het zoeken naar een nieuwe aanpak, naar een manier om te motiveren, zoeken naar een hedendaagse stijl. Er was ook het luisteren naar diegenen die anders niet wilden, konden of durfden uitkomen voor hun gedachten. Vernieuwen om met onze tijd mee te gaan of uit noodzaak omdat de oude formules voorbij gestreefd waren, en de aanpassing aan deze vernieuwingen voor ieder van ons. Ook blijven er nog de vele vragen die wij ons stellen en waarvoor we nog oplossingen moeten vinden.
Wat is er dan allemaal gebeurd zullen sommigen zich afvragen. Wel, er waren gelukkig hoogtepunten maar ook dieptepunten. Zo hadden we een prachtig Nieuwjaarsconcert en goede eetdagen, maar ook een bedroevend lage aanwezigheid op de repetities tijdens de eerste maanden. Maar niet alleen de muzikanten, ook de leden waren in grote getale afwezig op onze inrichtingen. Ik wil hier vooral het carnavalbal aanhalen omdat we dachten hiermee onze leden uit hun winterslaap te halen.
Na een toch nog behoorlijk Palmzondagconcert zijn we dan voor een eerste maal met het bestuur en muzikanten en dirigenten rond de tafel gaan zitten om naar oplossingen te zoeken voor de heersende malaise. En we mogen stellen dat deze vergadering toch wel de nodige vruchten heeft afgeworpen, omdat iedereen de kans had om zijn gedachten en zijn visie naar voor te brengen en ook omdat we tot een aantal wijzigingen en oplossingen zijn gekomen. Dus zeker een initiatief om over te doen.
Op de repetities en concerten die volgden in mei en juni was inderdaad het positieve van de vergadering te merken. Denken we maar even terug aan ons concert in Zandvliet en de voorbereidingen voor het W.M.C. te Kerkrade. Het waren momenten die deugd deden. Ik wil hier iedereen die meewerkte aan deze voorbereiding van harte danken en nogmaals proficiat wensen voor de inzet en het prachtige resultaat. Het daarop volgend verlof was welkom en zeker verdiend. Opnieuw starten na enkele weken rust is ook niet altijd gemakkelijk. Gelukkig konden we vanaf september rekenen op de eerste lichting jonge muzikanten uit onze eigen muziekschool. Niet minder dan negen meisjes en jongens kwamen onze rangen vervoegen. Wij heten hen hartelijk welkom en hopen dat ze zich snel thuis voelen in onze vereniging.
Ook een nieuwe recrutering voor onze muziekschool stond op het programma, waar we dankzij de inzet van enkele bestuursleden en muzikanten konden starten met een nieuwe klas van achttien leerlingen. Enkel op deze manier kunnen we onze toekomst veilig stellen. We herinneren nog even aan onze Ceciliafeesten, ons zondagvoormiddagconcert, de teerfeesten en het kinderfeest om 1993 af te sluiten en ons hoopvol te richten naar 1994, een nieuw jaar, het jaar van onze 95ste verjaardag.
Ik zou graag dit nieuw jaar willen inzetten met enkele wensen en ook beloften, opdat 1994 hoopvol mag beginnen. Vooreerst wens ik U allen in naam van het ganse bestuur en ook in mijn persoonlijke naam het allerbeste voor het nieuwe jaar. Een stralende gezondheid, bergen geluk en al wat je graag voor jezelf had gewenst.
Beloften doen is altijd wat moeilijker, vooral als je ze wil verwezenlijken. Toch wil ik U beloven om samen met gans het bestuur ons uiterste best te doen om van onze fanfare een vereniging te maken waar goede en toffe muziek wordt gemaakt, waar iedereen welkom is en waar we ons allen thuis voelen. Met uw steun en medewerking en vooral uw aanwezigheid kunnen we er samen iets heel mooi van maken. Een uitdaging die wij graag aangaan en hopen van U hetzelfde. Dan wil ik nog graag alle mensen danken die nooit in de bloemetjes gezet of vernoemd worden voor al wat zij in stilte presteren om alles vlot te laten verlopen, week in week uit, een gans jaar lang. Heel erg bedankt en blijf volhouden. We kunnen niemand missen. Laten we dan samen toosten op het nieuwe jaar zodat ook onze wensen mogen uitkomen en dat de naam van onze fanfare op ieders lippen ligt in de goede zin. Dan kunnen we hoopvol en met open vizier de toekomst tegemoet gaan en met zijn allen werken naar 100 jaar St. Cecilia Leest.
Graag wil ik U allen nog prettige feestdagen toewensen en durf U te vragen, blijf uw vereniging trouw voor nog vele jaren. Hartelijk dank en nog vele muzikale groeten vanwege uw voorzitter Kamiel Verschueren.”
Kamiel Verschueren is een achterkleinzoon van de stichter-voorzitter van de K. Fanfare Sint-Cecilia Theofiel Verschueren (°Leest 1853, +1942) en zoon van de vorige voorzitter Vic die hij in 1992 had opgevolgd. Hij werd op 10 maart 1956 te Willebroek geboren en is muzikant sinds 1966.
Foto’s : -Kamiel Verschueren met en zonder instrument.
1993 – Zondag 21 november : Plantenruildag BGJG Om 14.30 uur. (PB, 17/11)
1993 – Vrijdag 26 november : Algemene Vergadering Landelijke Gilde In de kleine zaal van ‘Ons Parochiehuis’ . Om 19.30 uur etentje en om 20 uur handelde notaris Schotsmans over ‘successierechten’. (PB, 17/11)
1993 – Zaterdag 27 en zondag 28 november : Eetdagen Vrije Basisschool Leest In ‘Ons Parochiehuis’. Op zaterdag van 18 tot 20.30 uur en op zondag om 11.30 en om 13 uur. (PB, 24/11)
1993 – Zaterdag 4 december : Chiro Leest – Papierslag “Het is weer zover. Zaterdag 4 december ontlasten we onze dorpsgenoten van al het overtollige of niet bruikbare papier. Dit gebeurt vanaf 9u00 ’s morgens. Voor een vlot verloop van deze omhaling willen we U vragen het papier goed zichtbaar klaar te zetten. Liefst in kartonnen dozen of samengebonden met een touw. Gebruik a.u.b. geen plastic zakken of houten kratten, deze zijn niet recycleerbaar en ze worden door de fabrikant niet aanvaard. De volgende papierslag mag je eind februari verwachten. De Chirojeugd dankt U bij voorbaat !!! De Chiroleiding.” (deur-aan-deur folder)
1993 – Zondag 5 december : Sinterklaasfeest In ‘Ons Parochiehuis’, voor alle kinderen van parochiale verenigingen. (PB, 17/11)
1993 – 7 december – Gazet van Mechelen : Slijk sluit derderangsburgers van buitenwereld af.
Hombeek-Leest “Met een maand vertraging volgens de opgestelde termijn begon men begin september aan het opbreken van de Kapelseweg, de grens tussen Hombeek en Leest. Bedoeling is er over een beperkte strook riolering aan te brengen en anderzijds het lamentabele wegdek te vervangen. Door pech achtervolgt , blijft nu een strook van de Kapelseweg al enkele weken onafgewerkt liggen. Met de recente weersomstandigheden was het bakker, post, buren, enz. onmogelijk om een woning te bereiken zonder hoge rubberlaarzen. …”
1993 – Dinsdag 7 december : Davidsfonds Cultuurforum K.U. Brussel 20 uur ‘Geloof uit wetenschap’. (PB, 1/12)
1993 – Zaterdag 11 december : Kinderfeest K.F. St.-Cecilia “De zaal was netjes klaargezet. Om 14.15 uur begon ze stilaan vol te lopen met kinderen en ouders. Ieder kind had zijn eigen instrumentje bij, om mee op te treden met het poppenkastspel van Tedje Trommelaar en Doremi. Spannend volgden alle kindjes het poppenspel dat zeer prettig in elkaar geknutseld was door Bart Lauwens. Het verhaaltje speelde zich af tussen een trommelaar en een saxofonist, die nieuwe trommelstokken gingen zoeken in het bos. Tijdens het aanpassen van het decor speelden onze leerlingen hun stukjes op hun instrument onder de leiding van Roland Van Welden. Om 16.30 uur hebben we allen ons buikje gevuld met pistolets en koffiekoeken. Na de koffietafel kregen de kinderen hun geschenk en een zakje snoepgoed. Daarna ging iedereen tevreden terug huiswaarts.” (“T&T”, maart ’94)
1993 – 20 december : Overlijden van Frans “Çois van Bertha Spruyt” Verbruggen(Foto onderaan) François Verbruggen werd te Hombeek geboren op 13 april 1932. Hij was gehuwd met Angèle Van Camp en heeft bijna zijn hele leven op de Leest-Heide gewoond, eerst aan de Blaasveldstraat en later aan de Juniorslaan.
“Hij was muzikant en begon muziek te leren in 1947. Eerst speelde hij bugel en later bariton. Hij stopte noodgedwongen met muziek in 1980. Hij was ook lid van de Boerenkapel, een gelegenheidsformatie die tijdens de jaren vijftig en zestig furore maakte. Çois zocht graag contact met de jongere muzikanten en stelde hen gerust toen ze aan hun eerste muziekwedstrijden deelnamen en dat was in die omstandigheden geen gemakkelijk karwei. Çois wa een uiterst vriendelijk man die geen vlieg kwaad kon doen.” (“Leest in Feest”, Stan Gobien)
Naast lid van de K.F. Sint-Cecilia Leest was Frans Verbruggen ook lid van de gepensioneerden van Eternit en lid van de duivenmaatschappij “De Luchtreizigers” Leest. Hij overleed in het O.L.-Vrouwziekenhuis te Mechelen.
“Terwijl rondom ons alles wemelt van Kerstmis en vreugde, is er iemand die ons verlaat. Eens zou deze trieste dag komen, toch kwam hij veel te vroeg ondanks de lange harde strijd. Hij was een eenvoudig mens, ’n echte vader voor zijn kinderen, een trotse opa voor zijn kleinkind Melissa en tevens een trouw echtgenoot. Gans zijn levensstijl was een onbeperkte toewijding aan zijn onmiddellijke omgeving : hij gaf zichzelf weg aan anderen, maar vroeg nooit iets terug. Een mooi voorbeeld van kristelijke naastenliefde. Beste papa, kostbare herinneringen zullen we nooit vergeten, zo zal je altijd in onze gedachten blijven bestaan. Dierbare echtgenote hoe moeizaam het voor U is, heb dank voor al uw goede zorgen. Vaarwel, eens zien we elkaar weer, allen verenigd bij de Heer.” (Uit zijn doodsprentje)
1993 – 21 december : Stichting Zangkoor ‘Orlandus Lassus’ Leest, thans KORILE. Het gemengd koor ‘Orlandus Lassus’ Leest werd opgericht op 21 december 1993. Met een vijftiental enthousiaste koormuzikanten werden de eerste stappen gezet in, wat later zou blijken, een bloeiende koorcarrière. Na goed anderhalf jaar werking was het ledenaantal verdubbeld. Op 6 september 1995 werd er gestart met een kinderkoor. Het succes was overweldigend. Meer dan 40 kinderen maakten in 1996 deel uit van dat koor. En datzelfde jaar werd gestart met een jeugdkoor. Van dan af bestond het uit een gemengd koor, een jeugdkoor en een kinderkoor. Muzikale leiders waren Els Van den Bossche als dirigent van het kinderkoor en Wim Van Ranst als dirigent van de andere koren. (Marc Keulemans in de Brochure van het gemengd concert “Koper&Koren” van de K.F.’St.-Cecilia’ en ‘Orlandus Lassus’ van 25/10/1996)
Omdat het koor geen werken van Orlando di Lasso op zijn repertoire had, besloot men om die polyfonist andermaal ten grave te dragen en in het jaar 2000 kreeg het koor een nieuwe naam. Met meerderheid van stemmen werd er toen gekozen voor KORILE, wat staat voor ‘Koor in Leest’.
Foto’s : -François, ‘çois’ Verbruggen. -Korile, het gemengd zangkoor uit Leest. (Foto: website Korile)
1993 – Vrijdag 19 november :Davidsfonds naar Ballet van Vlaanderen. 20 uur in de Stadsschouwburg van Leuven. (PB, 17/11)
1993 – Vrijdag 19 november : Jozef Moeseke won super-kaarttornooi en wagen (Foto onderaan) Die vrijdag, om middernacht, werden de autosleutels van de Ford Fiësta overhandigd aan de winnaar van het super-kaarttornooi van SK Rapid Leest. Jozef Moeseke uit de Kloosterstraat in Bornem was de gelukkige. De overhandiging gebeurde door de schatbewaarder van SK Rapid, Jozef Van der Elst. Voor deze 10de editie waren terug wat meer kaarters komen opdagen dan bij de vorige editie vertelde het mede-organiserende duo Mark Magnus en Philip Bergen aan Gazet van Antwerpen (22/11). Op 10 jaar tijd was de prijzenpot gestegen van 300.000 naar 1 miljoen frank. Op deze laatste avond van het tornooi, waarop de 5 beste resultaten van de 7 wedstrijden meetelden voor het eindklassement, haakten heel wat deelnemers traditiegetrouw af.
Einduitslag (eerste vijf) 1.Jozef Moeseke 749 2.Edwig Vrijders 742 3.Kamiel Van Hocht 739 4.Jan Van Rompay 737 5.Jenny Capiau 737 (de eerste vrouw).
1993 – 20 en 21 november : Teerfeest St.-Cecilia
“Op zaterdag 20 en zondag 21 november 1993 ll. vierden we ons jaarlijks teerfeest en zoals de vorige jaren werd ongeveer hetzelfde programma gevolgd. Een bijna voltallig muziekkorps vertrok even voor 15.00 uur aan het lokaal richting kerk om de feestelijkheden in te zetten met een H. Mis ter nagedachtenis aan onze overleden leden. Na het herbergbezoek aan de ‘Roozelaer’ trokken we stoetsgewijs terug naar ons lokaal. Iedereen had even de tijd om zich om te kleden en om 17.30 uur vonden we elkaar terug aan de feestelijk gedekte tafel, om zo aan ons jaarlijks banket te beginnen. Na het opzoeken van onze plaatsen, werden de 142 aanwezigen door de voorzitter verwelkomd. Met de leuze indachtig ‘dat de beste redevoeringen de kortste zijn’ dankte hij de muzikanten, dirigent, bestuur en de leden voor de vele inspanningen die tijdens het afgelopen muziekjaar werden geleverd om kwaliteitsmuziek te brengen. Nog een klein gebedje en er kon eindelijk begonnen worden met dat waarvoor de meesten gekomen waren, lekker smullen en een gezellig onderonsje. Het banket was van uitstekende kwaliteit en werd keurig geserveerd. Tussen de gerechten door werd ons het jaarverslag ten oren gebracht door Ilse Peeters. Inderdaad, formidabel dames en heren, de eerste keer is het immers niet altijd gemakkelijk. Na het lekkere dessert kon het dansen beginnen. D.J. Satan alias Willem nodigde de bestuursleden uit om de traditionele vermenigvuldigingsdans te openen. Dit was het begin van een wervelende nacht. Net zoals ieder jaar werden rond middernacht de eerste 15 prijzen van onze tombola getrokken en vergastte de traiteur ons op heerlijke boterhammen met kaas en kop. Op deze manier konden we in de late uurtjes nog eens iets tussen onze tanden steken, tussen al dat geestelijk nat. Zeker door velen geapprecieerd en voor herhaling vatbaar. Bedankt Luc, en ook het hele team. Het familiebal werd intussen lustig verder gezet tot in de vroege uurtjes.
Zondagmorgen, 9 uur en de deurbel. Enkele bestuursleden hadden bij ons (Maggy en Roland) afgesproken voor de verdere trekking van de tombolanummers. Tussen de koffie en de koekjes werden de nummers rechtstreeks per computer verwerkt, zodanig dat de lijst met winnende nummers klaar was tegen 11.30 uur. Tijdens het biefstuk eten werd er reeds duchtig naar de lijst gekeken. Hiermee wil ik ook de vrouwen van bestuursleden bedanken, alsook enkele mannelijkheden voor de hulp bij het serveren van deze traditie. Nog even een afwasje doen en iedereen kon zich klaar maken voor de optocht naar de Heide. Lichte sneeuwval en af en toe een flinke windstoot herinnerden er ons aan dat we stilaan naar de winter toegaan. Onder leiding van Roland gingen we op leuke marsmuziek richting Heide-herbergiers. Zoals steeds werden de dames verrast op een lekker zoet taartje in het S.K.-lokaal. Nog even een deuntje spelen in beide café’s en na deze concertjes vertrokken we terug richting dorp. Iets later, en iets kouder onderweg, arriveerden we toch bij de Dry Gapers. Van daaruit begonnen we aan ons laatste herbergbezoek, natuurlijk bij Ann en Fikke ‘Op den hoek’. Om half zes zaten we terug aan tafel en net zoals ieder jaar waren de stoelen weer een probleem. Een plaatsje vinden is soms toch moeilijk. Weer eens lekker smullen van het fijn klaargemaakte diner en we stonden sterk voor een boeiende avond. Na het eten begon het pas. De ‘PLAY BACK SHOW’. Jong en oud had iets voorbereid, vele uren van repetities waren aan deze avond vooraf gegaan. Afspraken werden gemaakt, wie, wat, waar en wanneer, iets moet doen. Als de één niet naar de avondschool ging, kon bij de ander gerepeteerd worden enz. Toch was van enkelen de verbijstering groot toen ze een groep schaars geklede mannen in de living aantrof. Anderen zijn goed in het laten verschieten van mensen, door stiekem thuis binnen te sluipen. Alle deelnemers zullen wel plezier beleefd hebben aan de repetities, allé wij toch. Op de grote avond zelf was de sfeer gespannen, een beetje zenuwen kunnen geen kwaad. Om het met de woorden van Fred Becky (alias Freddy Walschaers) te zeggen : ‘dames en heren het was subliem’. Het was inderdaad geweldig, en velen zijn daarvan getuige geweest. De enige echte Bart Javell was er om de show aan elkaar te praten en de artiesten te interviewen. Dalida mocht de zogenaamde spits afbijten met de wereldhit ‘Gigi’. Josephine was in topform, artiestiek was het een topprestatie, maar Charel bezweek voor haar schoonheid en betrad de scène. Dalida was daar niet gelukkig mee en liet dat ook merken. Na haar optreden stelde Bart Javell haar enkele vragen in zijn beste Frans : ‘Vous ètes une voorbeeld pour toe les autres, parceque vous ètes une vedette tres bienne.’ Niettegenstaande begreep iedereen wat er bedoeld werd. Bart Javell vervolgde zijn interview : ‘Les jurileden va donnez les point et tu va ruste run peu dans la cuisinne.’ Paul De Leeuw (Paul Van Roy), Fred Becky (Freddy Walschaers), Simon LeBon (Simonne Gobien) en Hans De Booy (Hans Verschueren) werden als juryleden aangesteld. Eén voor één gaven ze hun commentaar in geuren en kleuren. Allé Maurice, ’t kon niet rap genoeg gaan met dat fietske. Vooral die zware laatste klim naar de Roda Hal te Kerkrade zat zwaar in de benen. Roland bracht een gepaste imitatie van Frank Dingenen die zeer tipperend was voor zijn fietstocht tijdens ons bezoek aan het W.M.C. te Kerkrade. Ondersteund door twee welriekende dreefjes kwam er toch al beweging in de zaal. Tijdens het interview werd duidelijk hoe zwaar die rit was door de straten van Kerkrade. Als een professionele renner werd er een bondig ritverslag gegeven. Allé Roland, je bent toch in Kerkrade geweest hé. Bert Javell had er geen woorden voor, want Adrienne zonder naam was door iedereen geliefd en gekend. Zelfs van de danseresjes konden we onze ogen niet afhouden. Blijkbaar hadden José en Rosa veel gerepeteerd, gelijker kon niet. Een volgende optreden zal niet lang meer uitblijven. Ondertussen ging de verkleedpartij nog steeds door. Boven in het leslokaal, in de keuken en zelfs aan de overkant bij Magda bevonden zich groepen die nog het één en ander te doen hadden. Men kan wel spreken van een echte gedaanteverwisseling. Zo’n moderne Paul Severs (Veerle Lamberts) had nog niemand gezien. Voor de gelegenheid had hij zelfs twee nieuwe meisjes meegebracht in een bijzondere outfit. (Robuste sportschoenen, witte tennis sportsokken, gebloemde boxershort, opgerolde t-shirt gevuld met appelsienen). De meisjes (Jurgen Verschueren en Gunter Peeters) vonden het zelf te gek, geweldig en gaaf. De punten voor deze groep waren dan ook behoorlijk. Zelfs onze negatieve Fred Becky had een hoge score gegeven, want meisjes met haar tussen hun borsten had hij nog nooit gezien. Doortje (Ann Van de Vondel), Bieke (Maggy De Borger), Pascale (Linda Moons) en Carmen (Kristel De Maeyer), het vrouwelijk schoon van FC de Kampioenen waren er natuurlijk ook om hun nieuwste medley te presenteren. Kristel was in haar nopjes en wist direct wie ze wou imiteren (Alleen is mijn kleedje een beetje uitgerokken). Succes hadden ze wel bij het publiek, niettegenstaande dat twijfelden enkele juryleden wel aan een hormonen-vrij optreden. De enige echte reden waarvoor zij gekomen waren was natuurlijk voor de SPECIAL ACT. Maar daarover straks wat meer commentaar. Er resten ons nog drie optredens. Ze hadden reeds lang moeten wachten in de file. Ik wist niet dat Frank Dingenen (Lieve Vlemincks) dagelijks in Sint Katelijne Waver aan de veiling in de file staat. Enkele toeschouwers konden er over meepraten. De Welriekende Dreefjes (Paula Van Hool en Nicole Huysmans) hadden bijna een auto moeten afbreken om hun act te kunnen uitvoeren. Een deur, een stuur… Het was ook de enige groep die na het optreden met bloemen werd verwend door Willem (Lauwens), een hevige fan van Lieve en ooit Sint-Cecilia koppel geweest op één van onze vorige teerfeesten. Niet de special act, maar een internationale act stond eveneens op het programma. Een aankondiging had clown Josephine niet nodig. Vlot (??) in drie (vier) talen kondigde ze zichzelf aan : ‘Vandaag, enig in deze zaal, nog nooit gebeurt in België, het buitenland dat weet ik niet juist, maar hier in zaal St.-Cecilia voor het eerst de act van de slapende kip. Mesdames et messieurs, aujourd’hui ici dans la salle St.-Cecilia, la grande act de voir la poule fricassé dormant. Damen und Herren, heute sullensie sehen in diese Sahle, für die erste mahle, achter die krieche von Adolf und seine Freunde, die act von die schlafende kippe, achter schlaf sacht mein kindje schlaf sacht. Ladies and Gentlemen, yes, yes today, yes,…(en de opstoker liet het afweten) Het was iets van de greatest Albert Hall en een soort chicken soep.’ We verstonden het toch allemaal. En daar was ze dan, een echte kouterse kip. Alle dagen een eike, een spiegeleike, een pierre-oog, ma ze leit er. Na een paar goocheltrukken, gezwier en gezang was de kip haar bewustzijn verloren en daar lag ze dan. Plots werd het stil in de zaal, de lichten werden gedoofd, sigaretten werden uit gedaan, tafels en stoelen werden verschoven. Alles was klaar voor DE ACT van de avond, de SPECIAL ACT. Vijf heren, Play-boy achtig gekleed in hun beste jeans hadden plaats genomen op het podium. Mille Van Moer, Yves De Wit, Rik Verschueren, Francky-boy en Roland Vanwelden, de CHIPPENDALES van Leest en omstreken, overgoten met welriekende aftershave en stijf van de gel begonnen zich traag, maar zelfzeker te ontdoen van hun jeanskledij en dat op de sensuele muziek. De Championettes zaten natuurlijk op de eerste rij, want deze mannelijke schoonheden moesten van dichtbij eens goed bekenen worden. Hier en daar hadden ze beroep gedaan op bollekes wol, die diende als opvulsel, nochtans hadden sommige van hen dat niet echt nodig. Er werd gefloten, geld gesmeten, zelfs de traiteur met een hele ploeg volgde aandachtig het optreden. Ze waren immers om ter ’t mooist (om ter ’t dikst). Ongeloofelijk en dat in LEEST ?...Spijtig stopte de muziek iets te snel. Yves, de torso had bovendien ook een sprekende kommentaar.Of ze daarin geslaagd zijn is heel wat anders. ‘All we want, is to get the ladies hot, hot, hot, and they think, they even can get Dalida wet’. De vertaling hiervan staat echter niet zo goed op video. Als professionele afscheidnemer is Xavier De Bare nergens meer weg te denken, zelfs niet op onze playback show. Met veelzeggende woorden nam hij formidabel, fantastisch afscheid van een formidabel publiek en ongeloofeljke artiesten. Nu nog de resultaten en de jury was het er over eens dat de groepen met een score boven de 10, volgend jaar kunnen meedoen aan de finale. En je raad het nooit…iedereen had het gehaald. De juryleden spraken vol lof over de verschillende artiesten. Fred Becky altijd even kritisch vond het ECHT SUBLIEM. Simon Lebon wil volgend jaar zeker weer terug komen, Paul De Leeuw kon niet zwijgen en Hans De Booy ziet graag de lichtjes van de Zenne terug. De zondag was een spetterende dag, en zeker voor herhaling vatbaar. Dus denk er maar over na en strek je benen reeds voor ons volgende teerfeest.
Voor de echten is er natuurlijk nog de derde dag. Bowling stond op het programma. Zwaar dat die ballen wogen, en glad dat die vloer was. Zelfs sommigen vonden de zijkanten van de bowlingbanen interessanter dan de kegels achteraan. Als winnaar was onze voorzitter niet te kloppen en Jan De Decker sloot achteraan de rij. Nog eens lekker eten en nog een deuntje spelen in ’t café en de teerfeesten 1993 zater er weer op. Bedankt aan iedereen die heeft meegewerkt en dit jaar minstens zo spetterend als toen. Maggy De Borger.”
De verslaggeefster van dit evenement Maggy De Borger (foto’s onderaan), was secretaris van de K.F. St.-Cecilia van 1993 tot 1994 en van 1994 tot 1996 penningmeester. Zij is de dochter van bestuurslid-muzikant Hubert De Borger en van Nicole Huysmans. Maggy is geboren te Mechelen in 1967. In 1975 werd ze lid van het trommelkorps, later van de drumband en nog later van de fanfare waar ze cornet speelde. In 1993 volgde ze Johan Vandeputte op als secretaris om een jaar later Yves De Wit op te volgen als penningmeester, meteen de eerste vrouwelijke penningmeester van de vereniging. Op 30 september 1996 nam ze ontslag als bestuurslid en ze deed hetzelfde als muzikant in november 2000 waarna ze erelid werd. In februari 2008 vertrok ze met haar gezin naar Australië omwille van beroepsbezigheden. Haar vader Hubert De Borger nam in ‘96 ontslag als bestuurslid en muzikant omdat ook hij veelvuldig in het buitenland vertoefde. Ook hij bleef erelid. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien en Antoon Lauwens)
Foto’s: -De winnaar van het super-kaarttornooi van SK Rapid Leest met zijn gezin. -Maggy De Borger met cornet als leerling-muzikante en op latere leeftijd. (Foto’s : Familie Lauwens-Piessens)
1993 – 14 november : Aperitiefoncert K.F. St.-Cecilia In zaal St.-Cecilia vanaf 10.30 uur m.m.v. drie gastsolisten op hoorn : Hers Spencer, André Vandriessche en Louisa Van Dessel. (“T&T” september ’93)
1993 – 17 november : Overlijden van Albert ‘Bert’ Huysmans(Foto’s onderaan) Drie dagen voordien was zijn dochter Julienne overleden. Hij werd 86, zij 50 jaar (PB, 1/12)
Jarenlang publiceerde Albert Huysmans onder het pseudoniem “Anselms Jedrie” cursiefjes in het heimatblad ‘De Band’, geschiedkundige pareltjes die door iedereen werden gewaardeerd. Jacob Jan Albert Huysmans was te Battel geboren op 19 oktober 1907 als zoon van Jan en Victoria ‘Toor’ Coosemans. Hij had nog twee broers : Alfons, die ongehuwd bleef en Constant, onderwijzer in de dorpsschool en gehuwd met Julia De Laet. Albert was gehuwd met Julia Alida De Rooster (°19/7/1912, +20/5/1976) die hem één dochter schonk : Julienne (°Mechelen 25/4/1943, +Duffel 14/11/1993). In 1909 verhuisden zijn ouders naar de Warande en twee jaar later vestigden ze zich in ‘de Toekomst‘ op het Dorpsplein te Leest waar vader Jan een limonadefabriekje opstartte. “... bij bestellingen van suiker aan een Mechelse limonadefabrikantje, was mijn vader daar bevriend geraakt en door deze man kreeg mijn vader raad en inlichtingen en vestigde een winning voor frisdranken onder het kenmerk “In de Proef”, weldra geroemd door de aanbieding van haar vermaarde produkten in originele recipiënten met een magisch sluitmiddel. Het werd een zilveren eigen taak. 90% der ingrediënten was onbezoedeld bornwater. De verbruikersprijs was toen in de herbergen 10 centiem voor zulk een frisdrankje”. Limonade wat toen een nieuwigheid, in de café’s werd enkel bier geschonken. In de hals van de limonadeflesjes zat een ‘marbel’ en door de druk hield de marbel het flesje gesloten. Om te drinken moest men de knikker indrukken, zodat het gas ontsnapte en men de limonade kon uitschenken. De eerste limonade werd gefabriceerd ‘In de Toekomst’ en uitgedragen met paard en kar. Het paard moest telkens via de voordeur door de herberg geleid worden om binnen en buiten te raken. Rond 1930 kocht Nante De Prins de woning aan. Hij betaalde er 27.000 frank voor en verbouwde ze tot beenhouwerij (thans beenhouwerij Cremie). In 1913 kocht en sloopte Jan Huysmans, aan de overzijde van de dorpsplaats, het oude “Knippershof” en bouwde er de herberg met fabriekje “In de Proef”. Gedurende de oorlogsjaren, 1914-1918, moest moeder zelf met de limonade rondrijden omdat vader Huysmans aan het front zat. In 1924 schafte Jan Huysmans zich een wagen aan. De tweede op de gemeente, de eerste was eigendom van “den Blokmaker”. (Piessens) Twee jaar later vroeg en verkreeg Jan Huysmans de toelating van het Schepencollege om “twee elektromotoren van I en van ½ PK te stellen en te benuttigen ter plaetse te Leest, nr.5, in zijn werkhuis aan de woning palende, en dienende tot het veraardigen van limonaden.” De machtiging werd verleend voor dertig jaar.
Na zijn huwelijk in 1943 vestigde Albert zich in de boerderij van zijn schoonouders in de Blaasveldstraat en dagelijks fietste hij naar de zaak van zijn ouders waar hij, samen met zijn broer, tewerkgesteld was. In 1945 is hij met vrouw en dochter bij zijn ouders ingetrokken, tot in 1976, na het overlijden van zijn echtgenote. Toen verhuisde hij met zijn dochter en broer naar zijn woning in de Kouter. Albert “Bert” en Alfons “Fons” Huysmans zetten de zaak van hun vader voort tot in 1972. Alfons (°Mechelen 2/12/1908) overleed te Mechelen op 3 januari 1985. Albert overleed, net zoals zijn dochter, in Duffel.
In een hommage aan Jacob Albert Huysmans (Anselms Jedrie), hierna enkele van zijn onvergetelijke pennenvruchten.
Over de Eerste Wereldoorlog : “1914 : Na enkele schermutselingen in ons gewest, naar het einde augustus toe, verhogen de Duitsers, in de streek bezuiden Mechelen, Kapelle op den Bos en Londerzeel, hun overmatige druk tot een ware veldslag, en werden de Belgische Linietroepen, door die pletrol overrompeld of uitgeschakeld... Meerdere van deze overspoelde jongens bleven alzo van hun regiment gescheiden achter. Dit bracht voor hen en vele families dramatische problemen... Heel de duur der bezetting hing als het ware het zwaard van Damocles dag en nacht over die mensen... Van collaborateurs hadden wellicht de Duitsers achterhaalde lijsten van verdachten, en dezen werden thuis meestal ’s nachts onverwachts omsingeld, en van kelder tot zolder uitgekamd. Zolang het zomer was zochten sommigen ondergedokenen hun heil in de graanvelden... Doch de oorlog ging verder, en bij het naderen van de winter, werden de Duitsers in de Vlaanderen gestuit, en voor de beide tegenstrevers begon het beslechten daar van ’n vierjarigen loopgrachtenstrijd...
In de zomer 1915 vond ons moeder op ’n morgen een onder de deur geschoven open brief van onze vader, waarin zijn foto als convooibegeleider aan het front, en een geheel vol geschreven blad, met aanmoedigingen voor ons allen, en de hoop dat alles weer gauw goed zou zijn... Dat was een ontroerende geruststelling voor ons... Op een avond, wat daarna, werd er op de achterdeur getokt, en daar komt Gust van den Ossenboer (August Jacobs, zoon van Frans en van Maria Anna Van Loock) binnen, ook een ondergedoken strijder, en zegt : “Toorke, ik ben het die u daar laatst die brief van uwen Jan gebracht heb, als ge soms iets wil terugschrijven zal ik dat morgen komen afhalen. Van af en naar het front worden hier en daar brieven en foto’s van vaders en zonen, langs Holland overgesmokkeld, maar zorg dat gij mij nergens vernoemt. Gij hebt geluk, want al maanden weten wij reeds dat mijn broer Louis te Londerzeel is gesneuveld...” (deze sneuvelde op 29/9/1914 bij de eerste schermutselingen) Jaren achter dien oorlog, heeft Gust eens aan moeder verteld, dat hij die open brieven door zijn broer Frans en Frans Boonen, ook uit de Kouter, toegespeeld kreeg, langs een geheime inlichtingendienst, en hij herinnerde lachend haar schrijven naar vader : hoe blij zij was te kunnen melden dat hij een zoontje had bijgekregen : Constant ! En zij ook had gevraagd welke mengeling zij moest bereiden, om zelf limonade te fabriceren ! Bij het lezen van die brieven, zei Gust, wist ik in mijn schuilplaats mij met de frontmannen en hun thuis wat verbonden. Toen wist nog maar één vriend mij levend begraven, grinnikte Gust, mijn zusters en broer vermoedden ’t zelfs niet...Dore van Vleeskens, ’n buur uit onze straat, hovenier op het kasteel Empain te Battel, en onderhoudsman van hun graftombe alhier, die had mij daarvan een deursleutel bezorgd... Op een niet heel duistere avond waag ik mij toch uit den grafkelder, om langs den pastorijtuin, door het achterpoortje het veld te bereiken, en eens naar huis te gaan om wat nieuws... Na genoegzaam uitkijkend stap ik buiten, en zag daarginds, toch mij gezien door pastoor Beuckelaers huishoudster, plots buitengekomen uit de sacristie, die even verschrikt stopt, en dan gejaagd naar de pastorij rent... Twee dagen nadien bereik ik, nu ongehinderd, den pastorijtuin, en eensklaps roept de spiedende wat bange juffrouw van achter een heester mij toe : “Och Gust, zijt gij het Gust ?...” “Ssst...stiller,” vermaan ik..., en ze fluistert : “Kom jongen onze pastoor is niet thuis, kom iets eten en drinken, ocharme.” en de juffrouw vertelde mij haar sacristieavontuur : “Ik was,” zei ze, “in de kerk nog wat bloemen gaan schikken en toen ik buitenkwam, zag ik een man uit dien grafkelder komen, en ik stamelde : “Och God, och God...en herhaalde dit nog binnenshuis, en de pastoor vraagt : “Gij hebt toch zeker geen spook gezien ?” – “Neen, maar daar kwam een man uit de tombe van Empain, echt gezien !” - “Emma ! Houd dat voor u, en zwijg er ook stillekens over tegen anderen ! “ zei de pastoor...Maar ik bedacht, ik wil er meer van weten !” “Alzo, zei Gust, ben ik meermaals daar goed onthaald.” Viktor De Hondt, ook te boek als ondergedoken krijgsgevangene der Duitsers, woonde in het huisje voor de Rennekouter aan de Tisseltbaan. Die man heeft niet te tellen oorlogsdagen en nachten in hun gereinigde aalput doorgebracht... Binnen het kolenhok had hij hun bouwstenen wc afgebroken en vervangen door een te kunnen wegnemen en terug te plaatsen houten model, en de buitenhuistoegang dichtgemetseld... Was er verraad, kwam er vreemd of familiebezoek of voelde hij drang naar zekerheid...Viktor dook erin... Moeder en kinderen wisten dan enkel : “onze vader is aan het front...” Slechts éénmaal heb ik later Viktor eens iets als klacht horen uiten : “Er zijn ook mensen die geen besef hebben wat een opgejaagd dier moet voelen, wanneer het aan klopjachten tracht te ontsnappen...” In den herfst 1918 werden Frans Jacobs en Frans Boonen opgepakt door de Duitsers en verbleven te Mechelen opgesloten, wellicht voor latere deportatie naar Duitse strafkampen, doch zij werden bij den wapenstilstand vrijgelaten... Na nog ’n tijd van deelname aan de bezetting der Duitse Roergebieden, keerden onze Belgische overlevenden naar hun haardstede terug, en stichtten almeteen een oudstrijdersvereniging. Zij zouden hun eerste verbroederingsfeest geven op 11 november 1919... Een jongere broer van Viktor De Hondt, Edward is als groot invalide uit den oorlog gekomen... Na een Duitse stormloop die door onze jongens was afgeslagen, waarbij aan beide zijden honderden doden en verminkten, werd hij gevonden met een onvermijdelijk, tot bij de knie af te zetten been, en nadien helaas, wellicht bij ontbreken van meerwaardiger materiën, primitief verholpen, met een door riempjes vast te hechten elastische overtrek, waarin een stalen holle stang, met gummi omhulsel, om op te staan en mee te gaan... Zo reilde en zeilde Edward : minzaam ongeknakt moedig... Dagen voor het feest kwam Warre, met zijn goed been de fiets trappend, tot bij ons, om met mij en onze Fons, nog leergasten, maar hij reeds als vroeger muzikant, elk op ’n trompet, onder leiding van onze vader, samen de krijgshymne te repeteren... In aanwezigheid van een bijna volle kerk gemeentenaren, begon een dankmis, ter nagedachtenis en als huldebetuiging aan de gesneuvelden... Voor de communiebank, onder de consecratie, stonden, ik links, en onze Fons rechts, van den op zijn wandelstok zich dapper rechtende Warre van Jonkers, en bliezen gedrieën het “Te Velde”...onvergeetlijk.. Vanaf den wapenstilstand was het al begonnen : er raasde ’n volkse vreugderoes in crescendo... Peer de wagenmaker timmerde een danstent ineen, op zijn woonerf, hoek Tisseltbaan –links Koestraat, met gevolg dat de Leestse kermis in de dorpskom plat ging, en bij Peer, hemelhoog... Doch enkele jaren later probeerden de Oudstrijders ten voordele van hun steunfonds, de uitbating van een huurdanstent op de Dorpsplaats en het werd een gouden zaak... -“Nieuwe bezems vagen ’t best”, wist en zei Peer, en hij staakte de strijd... Onze Oudstrijders van toen weerden zich soms ook, als studentikoze vechtjassen... Enkelen opperden eens hardop het plan om bij de komende jaarlijkse ommegang van een toen late Sinksenprocessie, en dan kan het heet zijn ! : dat hun ledengroep, omwille hun aan het front gekregen kaalkop, nu bij mogelijke hitte, het hoofddeksel zouden ophouden...’n hoge raad, bedacht dat zij zulks niet in overweging wenste te nemen, en weerkaatste de bal : dat ieder zoiets zelf in eigen verantwoordelijkheid kon beslissen... Na die stunt was het lidmaatschap wat geslonken... Edward De Hondt verwierf ondertussen het opengekomen ambt van gemeenteontvanger... Toen hij eens, voor die taak, naar het posthuis te Hombeek was geweest, en bij het buitenkomen van den Kouter, moest uitwijken voor een kar, raakte hij met den pedaal van zijn moto een boordsteen aan het smal looppad nevens Meulemans’schuur, en stuikte met het hoofd op de kasseien...en is ervan gestorven. Edward liet een vrouw en zeven kinderen achter... Oktavie was een meisje uit Aarschot, als vluchtelinge in Engeland beland, en hulpverpleegster in een rustoord voor oorlogsverminkten, en ginds met Warre gehuwd, en beiden vestigden zich na den oorlog, eerst in het oude hoeveke van Verbruggen aan de Tiendeschuurstraat... Ik hoor Warre nog zeggen : “-Ons Tavie, is ma vie...” Seders 1919 wordt na de dankmis, een hulde, aan den voorkant der rechterbeuk van de kerk, bij den gedenksteen met de namen der gesneuvelden, jaarlijks herhaald.. Ik verontschuldig mij, indien soms, in samenhang met voorgaande nog meer “Onvergeetlijk”, tijdens en na die oorlog, zou zijn vergeten...” (DB, april 1981)
Notenkrakers(DB, november 1981) “In de huidige Dorpstraat, achter de Sint-Jozefskapel, staat nog hetzelfde hoeveke, al zeker twee eeuwen oud. Dit is het geboortehuis van mijn vader, en tot over vijftig jaar nog de woning van mijn peter Jacob : ‘Jaak van Rosse Mus’, door den volksmond zo aangewezen naar zijn ouders : Anselmus en Roos. Zij droeg de broek, zei men,…en doordoor werd het ‘Rozemus’. Wanneer ik in gezelschap van onze Fons naar mijn Peter, ’n nieuwjaarswens ging voorlezen, eerst onze klompen uit, wat tokken op de deur, en hij begroet ons steeds : ‘Ha, wie we daar hebben, mijne Peter Kobèrtje, en Fonske !’…En telkens na de felicitatie kregen wij van Peter : ik drie sollen van tien, en onze Fons één van tien centiem, en beiden ’n appel. … Winters gingen, lentes gingen, zomers gingen, tot eens op 19 oktober, mijn verjaardag in de zoveelste herfst aan gang was ten jare 1918…Die avond komt mijn Peter op bezoek, en tussen wat gekeuvel, rond de reeds ronkende stoof, weet mijn Peter plots : “Kobèrtje, in de komende lente doet gij uw plechtige communie, en wordt ge bij de grote mensen gerekend, en kunt gij zelf al Peter worden, dus is het binnenkort, naar gebruik, dat ge de laatste keer om uw Nieuwjaar zult komen, doch ik zal die laatste keer wat vergulden : ge moogt donderdag nanoen schoolvrijaf bij Neske van de ‘Lierse Vlaai’, ’n paar winterschoenen laten aanmeten, met sluitende wanden, toe te rijgen door nestels in blinkende koperen haken, daar zitten uw voeten zo warm in als de okkernoten in hun bolsters, zie hier, zoals dit jagerspaar die ik nu aan heb, en geef hem dit briefje, daar staat alles op, en dat ik ze zal betalen, en stap er met Nieuwjaar eens tot bij mij mee…” Ik heb mijn Peter gekust…Ik en onze Fons trokken de volgende donderdag naar Neske in de Blaasveldstraat, ons blokken uit, en binnen zei ik de reden van onze komst en gaf hem Peters briefje…De schoenmaker knielt op den vloer, en ik moet mijn rechtervoet op ’n blad papier zetten, waarop Neske die voet langzaam omschrijft, over den groten teen tot den hiel…- “Wat ’n voet, zegt Neske, met zo’n voet komt ge door dik en dun, en overal, wat zouden wij zijn zonder voeten : geen dans, geen voetbal…Ik zal schoenen voor u maken die niet wringen, daar is al genoeg in de wereld dat wringt; schoenen waarin ge nooit zoiets als lood zult voelen zinken; schoenen met dikke zolen, waar ge alle ambras en zotte zorg kunt aan vegen; schoenen met felle hakken, zodat ze u van ver horen komen, een eerlijk mens mag men horen komen…Vandaag over drie weken mag u ze komen halen…” -“Bedankt Neske…” Wij buiten en onze klompen aan…Thuis vroeg ik aan moeder : “Die Neske, is dat een Lierenaar ?” “Neen”, zei ze, “maar Neskens vader wel, die was hier sjampetter geweest, met loense noten in zijn zang, want die man maakte het de bevolking zo grimmig lastig, om hun naar zijn zin wat te schuin het rechte pad te kruisen…Het regende procesverbalen op de overheidsburelen en klachten uit elke buurt over die man, zonder iets raad, maar met veel onbillijkheid…Dat zou mislopen…’n Zondagnacht zijn ’n viertal huiswaarts kerende jonge mannen van Heffen kermis, zingend aan het Sint-Apolloniakapelletje toegekomen…Eén daarvan gaat daarachter zijn grote behoefte doen…De sjampetter komt plots uit den veldweg vanachter ’n tuinhaag, en vindt hun kabaal al genoeg voor een procesverbaal…maar drie te vurige kereltjes grabbelden hem vast voor ’n harde rammeling…Later werd verteld dat de vierde getracht had zijn juist gebakken vlaai aan de sjampetter zijn snor te smeren, tot deze zou willen zeggen hebben : “ ’t is goeie !” Gebeurd of overdreven, de daders bleven onbekend…De volgende maanden werd de sjampetter dubbel uitdagend bitsig, want kwajongens riepen hem achterna : “Lierse vlaai !” Voor Nieuwjaar werd hij van zijn ambt ontheven, en kreeg ’n andere job in Lier…Doch de zoon Nest, ’n bezadigd man, die zijn schoenmakerij heeft daar niet onder geleden… … In de lente van 1919, deden ik en onze Fons, samen onze plechtige communie, ik was één jaar ouder dan mijn broer, ik had een jaar mogen wachten, op de terugkeer van onze vader uit den oorlog. Beiden droegen wij lichte feestschoenen, want mijn jagersschoenen, die reageerden reeds niet meer op blink, door het ravotten verweerd, in bos en beemd, en het labeur op Leirekensveld…”
Ode aan de aardappel :
“Geen één dieet dat méér volstaat !
Van der Tahlen ging z’uit zijn kelder halen. Perstijns Pelle begon er ’s wijls te schellen. Jan en Mie uit de root gaven d’hunne, van elk ’n beurt zout. Bij Vanoof stonden ze juist op de stoof. Bij den Taar waren ze al half gaar. Bij Flore Trog preutelden ze nog. Bij Heinke Patheet waren ze bijkans gereed. Bij den slager Nant roken z’of tot aangebrand. Bij den Pastoor lagen z’al in zijn teljoor. Bij den Vit bakten ze temsen frit. Bij den Batee mokten ze puree. Bij Busschot waren ’t er voor hutsepot. Bij den Brat stoomden ze pelpatat. Bij ons, dagen aaneen, geen gezien onder den oorlog van veertien.
Refrein : ‘Da zijn patatten, eh, Pataat !’”
Foto’s : -Links de woning in 1933 alwaar achteraan de eerste limonade werd gefabriceerd. Voordien was hier de herberg ‘In de Toekomst’ gevestigd. Later zou Ferdinand ‘Nante’ De Prins er zijn beenhouwerij vestigen. -Diverse etiketten van het limonadefabriekje van de familie Huysmans. (Bezit familie Spruyt-Huysmans) -Victoria ‘Toor’ Coosemans met haar drie kinderen, Albert, Alfons en Constant, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Vader Jan was aan ’t front en baby Constant zou pas op zijn derde levensjaar zijn papa voor het eerst zien. -Centraal achteraan café “In de Proef” van de familie Huysmans. Foto dateert van begin jaren zestig. -Albert, vaak aanwezig in deze Kronieken onder de naam Jacob Albert Huysmans of onder zijn pseudoniem Anselms Jedrie, in de herfst van zijn leven. (Foto : familie Spruyt-Huysmans)
1993 – 14 oktober : Overlijden van kleermaker-kruidenier Marcel Leemans (Foto onderaan) Die dag overleed in het A.Z.Sint-Jozef te Mechelen Marcel Leemans, kleermaker en kruidenier op het dorpsplein. Marcel was te Hombeek geboren op 6 april 1921 en gehuwd met Yvonne Smets. In 1957 waren Marcel en Yvonne gestart met hun ‘Centra’ winkel tegenover de kerk, een bloeiende zaak die ze in 1982 zouden overlaten aan Willy en Julia De Nies-Lauwers. (Zie ook in deze Kronieken : begin augustus 1982 : ‘Zelfbediening Leemans…’)
1993 – Vrijdag 15 oktober : Landelijke Gilde – Srpeekbeurt door Louis De Lentdecker(Foto onderaan) Iedereen was welkom op de spreekbeurt van journalist-schrijver en televisiefiguur Louis De Lentdecker. Hij handelde over ‘Zware jongens-lichte meisjes’. (PB, 6/10) Louis De lentdecker (°Dendermonde 22/4/1924, +Brussel 10/10/1999) was een Vlaams journalist, berucht vanwege zijn scherpe pen en kritische houding. Hij schreef ook een aantal boeken waaronder ‘Zware jongens, lichte meisjes’ uit 1962 over de georganiseerde misdaad en de prostitutie. Via zijn radio- en televisieoptredens, waar men hem vaak controversiële uitspraken hoorde doen, werd hij één van de bekendste journalisten in Vlaanderen.
1993 – 17 oktober : Logeerhuis Willecom in Omni-sporthal Leest De omni-sporthal van Leest was het decor voor een receptie en toespraken ter gelegenheid van het iets meer dan 1 jaar geleden in gebruik genomen logeerhuis Willecom in de Galgestraat te Mechelen: een tijdelijk tehuis voor gehandicapte kinderen. (GvM, 18/10)
1993 – Donderdag 21 oktober : Gewestelijke activiteit KVLV ‘Ouders met zorgenkinderen’ In het ‘Klooster’ om 19.30 uur. (PB, 13/10)
1993 – 24 oktober : Provinciaal Concerttornooi (“T&T” juni ’93)
1993 – Woensdag 3 november :Met Davidsfonds naar Europalia “30 eeuwen kunst in Mexico” om 18 uur. (PB, 27/10)
1993 – Donderdag 4 november :KVLV-Jongeren Om 19.30 uur in het Klooster : “Luisteren naar kinderen”, door Greta De Rycke. (PB, 27/10)
1993 – Dinsdag 9 november : Brand in groentenbedrijf “Leest.- Dinsdagochtend om half vijf is brand ontstaan in het groentenbedrijf van Henri Verbeeck aan de Juniorslaan 38. Daar worden groenten gedroogd en tot soepgroenten verwerkt. Het vuur ontstond in een industriële loods waarin droogmachines staan. Na een explosie werd een oven met brander totaal vernield. Er is ook veel rookschade. Het verlies beloopt verscheidene miljoenen. De Mechelse brandweer was spoedig ter plaatse en trok de persluchtmaskers aan om de vlammen te bestrijden. Na een half uur was men de brand meester. Op het ogenblik dat alarm werd geslagen, lag de eigenaar te bed. Hij werd gewekt. In zijn haast viel hij van de trap en liep daarbij een beenkwetsuur op. Hij werd naar het Sint-Jozefziekenhuis overgebracht.” (GvM,10/11)
1993 – Donderdag 11 november :Herdenking Wapenstilstand 1914-1918.
Programma : 09.15 uur : Bijeenkomst in lokaal St Cecilia. 09.40 uur : Vormen van de stoet. 09.50 uur : Optocht naar de kerk. 10.00 uur : Plechtige Mis voor de overleden makkers. 10.45 uur : Bloemenhulde aan het Monument. Na de plechtigheid optocht naar het lokaal met de Kon.Fanfare St.-Cecilia Leest, waar een consumatie werd aangeboden. 13.00 uur : Feestmaal bestaande uit : tomatensoep – videke – kalfsgebraad met seizoensgroenten – roomijs met slagroom. Alle deelnemers werd verzocht een geschenk mee te brengen voor de tombola. (Uitnodiging ondertekend door voorzitter E. Van Beersel en feestbestuurder A. Walschaers)
1993 – Donderdag 11 november : Inlichtingsavond ‘Gebedsdienst’. Om 20 uur in het ‘Klooster’. “Worden zeer wenselijk verwacht : alle lectoren van de misvieringen; de parochiale ploeg; de mensen die zich in de toekomst willen bekommeren om liturgische gebedsdiensten (bij noodzakelijke vervanging van een misviering). Graag ook iemand vanuit elke parochiale vereniging, om toekomstige ‘kerkelijke’ vieringen, zo nodig, te helpen begeleiden.” (PB, 3/11)
1993 – Zaterdag 13 en zondag 14 november : Optredens “Rust Roest” (Foto onderaan) Telkens om 20 uur brachten de Leestse amateurs het volks blijspel : “De droom van zotte Rik” van J. Christiaens.
Personages Va Louis Tersago, een gehandicapte bejaarde Marcel Verwerft Jan, zijn zoon, bode op het stadhuis Jan Devos Anna, diens bazige vrouw Imelda Van der Hasselt Hugo, hun zoon, werkman op ‘de petrol’ Christof Mahieu Paula, hun dochter, bandwerkster op ‘den Bell’ Cindy De Maeyer Erik, hun zoon, student ‘Germaanse’ Rudi De Neve Linda, dochter van Francine (dochter van va Louis) Christel Vinck Maria, verloofde van Hugo, verkoopster in ‘den bazaar’ An Thomas Andrè, vriend van Paula ‘Fondé de pouvoir’ Agence Marit. Marc Windelen Tante Amelie, oudste dochter van va Louis Renild Polfliet Nonkel Prosper, haar man, loodgieter Eric Vandenwyngaert Mariette, cafébazin van de ‘Blue Moon’ Martine Degraeve Rik Bonami,een duiker,geestelijke opvolger van zotte Rik Rudi De Neve Fred, klant van de ‘Blue Moon’ Raf Scheers Josée, een dienster Ria Verschooten Sois Paggardo, de pooier –vriend van Josée Paul Peeters Mevroud de directrice, bestuurster van ouderlingengest. Nancy Verelst Politieagent Paul Peeters Mopske, hondje van Rik Bonami Gizno
Achter de schermen Receptie Palmire, Francoise, Marleen, Julia, Germaine, Staf en Jan Teksthulp Frauke Vandenwyngaert en Vanessa Walschaerts Grime en kapsels Nancy en Tanja Vluymans Kostuums Werkgroep Geluidsband Benny Van Humbeeck Bouw rekwisieten Geert Selleslagh Decorbouw Dominiek, Christel, Eric, Guido, Frauke olv Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techniek Fik Diddens Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G.Hellemans)
Foto’s : -Marcel Leemans -De Landelijke Gilde haalde Louis De Lentdecker naar Leest. -Eric Vandenwyngaert, Renild Polfliet, Paul Peeters, Geert Selleslagh, Martine Degraeve,An Thomas, Raf Scheers, Marcel Verwerft, Imelda Van der Hasselt, Marc Windelen, Jan Devos, Rudi De Neve, Cindy De Maeyer, Nancy Verelst, Christel Vinck en Ria Verschooten.
1993 – Maandag 27 september : KVLV spreekbeurt ‘Alternatieve geneeskunde’. Door H. Simens in de kleine zaal van ‘Ons Parochiehuis’ om 20 uur. (PB, 22/9)
1993 – 29 september – Gazet van Mechelen : Gust Emmeregs stapt weer in de ring (Foto onderaan) “Vorig jaar kreeg het Mechelse boksen, al een tijdje schijndood, uit een totaal onverwachte hoek een injectie. Gust Emmeregs, onder meer beheerder van de Leestse Omnihal, verklaarde zich bereid in zee te gaan met een Antwerpse en Vilvoordse matchmaker en bracht, voor het eerst sinds jaren, weer de nobele kunst van zelfverdediging naar onze regio. Na de matige opkomst voor Mokthar-Hardy, ging hij toch verder : het Belgisch kampioenschap Vungbo-Mokthar. Vorige zaterdag is in Middelkerke het nieuwe seizoen afgevlagd. Op de kalenders is voorlopig geen sprake van Leest, maar…Gust Emmeregs gaat door. De plannen voor een nieuwe meeting rijpen. “Ik was inderdaad opnieuw van plan boksen naar de Omnihal te halen, het lag in mijn bedoeling eerstdaags contact op te nemen met de managers om in december of januari een vervolgmeeting op touw te zetten. De opkomst was in stijgende lijn, de medewerking ook. Boksen is duur, maar een topartiest die garant staat om volk te trekken, ook. En de formule met één hoofdkamp en enkele aantrekkelijke bijkampen is zeker haalbaar”, zegt Gust Emmeregs. “Drie hoofdkampen zou van het geheel een te groot financieel risico maken, vergeet niet dat een profkamp als die we gehad hebben, zo’n 75% van het budget uitmaakt”. (…) Emmeregs heeft zich, hoe dan ook, als mecenas van de Mechelse bokssport opgeworpen en daarom wil hij ook graag dat er opnieuw een lokale club komt. “Ik heb in het verleden meermaals een deel van mijn accommodatie aangeboden om hier een club te starten. Mensen die daar in geïnteresseerd zijn, moeten eens rond de tafel komen zitten. En als ik dat doe , is dat omdat ik besef dat op termijn de bokssport in onze regio alleen kan overleven met plaatselijke locomotieven. Indien er een viertal boksers uit de streek zouden boksen, zou dat supporters trekken en de jongeren aanzetten om voor de sport te kiezen. Een wisselwerking.” (…) Hij heeft trouwens nog andere wegen om in te slaan. “Ooh, mijn nieuwe uitdaging is het organiseren van een nationaal kampioenschap wielrennen voor amateurs bijvoorbeeld. Met de medewerking en bereidwilligheid van de wielerclubs uit de regio uiteraard. Mijn plannen voor een ijsbaan zitten voorlopig letterlijk in de ijskast. De basisvoorzieningen –de ondergrond en de electrische cabine bijvoorbeeld- voor het project zijn er, maar nu komen er nog heel wat zware technische investeringen bij kijken.”
1993 – Vrijdag 1 oktober : Mosselen-souper van LRV-Leest Vanaf 17.30 uur in ‘Ons Parochiehuis’. (PB, 29/9)
1993 – Maandag 4 oktober : Algemene Vergadering KVLV Om 19 uur in ‘Ons Parochiehuis’. Thema : ‘Mensen verder dragen’, door Karel Van Gompel. (PB, 29/9)
1993- Maandag 4 oktober : Ophaaldienst ‘Klein gevaarlijk afval’ Aan het gemeentehuis van Leest tussen 18 en 18.45 uur. (PB, 29/9)
1993 – Dinsdag 5 oktober : Vormingsavond Ziekenzorg Vormingsavond ‘Huisbezoek’ om 20 uur in ’t Klooster. (PB, 29/9)
1993 – Zondag 10 oktober : 21ste Massacross Chiro-Vevoc Oorspronkelijk was de start van de 21ste editie voorzien op de eerste zondag van oktober maar omdat men concurrentie kreeg van de trein-tram-busdag, verplaatste men de datum naar de tweede zondag van oktober. Dat mocht echter niet baten omdat TTB eveneens zijn activiteiten verplaatste naar 10 oktober. Uiteindelijk bleek dit in de eindrekening niet eens zoveel lopers minder. Enkel bij de reeksen voor senioren was er wat minder opkomst, aldus Louis Vloebergh, voorzitter van het crosscomité Chiro-Vevoc. Deze 21ste editie was ook de laatste van Louis Vloebergh als voorzitter. Hij organiseerde de cross 20 keer na elkaar, enkel aan de eerste cross werkte hij niet mee. In totaal waren er weer zowat 900 lopers en loopsters van klein tot groot die tussen de 400 en de 2.800 meter afhaspelden. Nadat de veteranen hun cross hdden gelopen, zat al heel wat chirojeugd op de dansvloer te wachten op de start van de eerste volksdansplaat. Eerst werd nog de familie Van Buynder bij elkaar geroepen voor een speciaal aandenken. Zij waren immers met 5 kinderen van éénzelfde familie sportief van de partij. Om stipt 15 uur liepen traditiegetrouw eerste de “zwarte kinnekes”. Dit jaar betekende dit een groep jongeren, 135 jongens/meisjes sterk, die buiten de organisatie hun wedstrijd lopen. Zij zijn jonger dan 8 jaar. De avond voordien had de crossfuif in de verwarmde feesttent met studio Satan iets minder volk dan andere jaren getrokken maar de chiro-fuif was zonder moeilijkheden verlopen.
UITSLAGEN (GvM, 11/10)
Microben meisjes : 1.Ann Slachmuylders, 2.Birgit Van den Mootor, 3.Elke Broothaerts. Groepsklassement : Chiro Battel.
Microben jongens : 1.Gert De Rooster, 2.Jelle Van Cauwenbergh, 3.Ben Vanitsel. Groepskl. : Chiro Leest.
Pupillen meisjes : 1.Ann Verbruggen, 2.Greet Van den Heuvel, 3.Jet Peters. Groepskl. : Chiro Battel.
Scholieren meisjes : 1.An Leemans, 2.An Van Buynder, 3.Hilde Verbruggen.
Scholieren jongens : 1.Tim Van Aken, 2.Davy Laurens, 3.Tom Van Dooren.
Juniors en seniors meisjes : 1.An Van de Kerkhof, 2.Veerle De Wolf, 3.Kathleen Plasqui.
Juniors en seniors jongens : 1.Filip Goovaerts, 2.Patrick Soetewey, 3.Jurgen De Haes.
Veteranen : 1.Jozef Huyghen, 2.Patrick Soetewey, 3.René van Waeyenberge.
Foto’s : -Gust Emmeregs heeft vorig seizoen het Mechelse boksen een nieuwe injectie gegeven. Hij denkt dit jaar aan een vervolg en wil meehelpen een lokale club uit de grond te stampen. Op de foto (GvM) Gust tussen Vungbo en Mokhtar. -Het weer was ideaal op deze 21e editie van de Chiro-Vevoc massacross, niet te warm en niet te koud.
1993 – Vrijdag 17 september : Vrije Basisschool – Eucharistieviering In de kerk om 13.40 uur bij de inzet van dit nieuwe schooljaar. (PB, 15/9)
1993 – 17, 18 en 19 september : Ceciliafeesten (“T&T” juni ’93)
1993 – Zondag 19 september : Chiro-Overgangszondag Start van een nieuw chirowerkjaar. Welkom ook aan alle kinderen (vanuit eerste studiejaar) die graag hun zondagnamiddag samen willen beleven. Vanaf 14 uur achter ‘Ons Parochiehuis’ in de Kouter. (PB, 15/9)
1993 – Zaterdag 25 september : St.-Cecilia-jeugd naar de Efteling (“T&T”, september ’93)
1993 - 25 en 26 september : Tweedaagse reis Landelijke Gilde Naar Normandië. (PB, 11/8)
“De derby tegen SK Rapid betekent voor mijn spelers geen speciale wedstrijd”, opperde V.V. Leest trainer Yvan Emmerechts tegen een journalist van GvA (25/9). “Tenslotte is Paul Huys de enige echte Leestenaar bij blauwgeel. De zenuwen zullen zoals in elke wedstrijd sterk gespannen zijn maar ik denk dat er vooral bij de supportersclans op vocaal gebied slag zal geleverd worden. Sportief liep het nooit uit de hand. Ik hoop dat de supporters een aangename voetbalavond mogen meemaken”.
Zijn opponent bij SK Rapid Jan Van den Heuvel : “Geen problemen langs onze kant, ik stel vanavond tegen gebuur V.V. dezelfde ploeg op die vorige zondag onze aanhangers vijfmaal liet juichen. Ikzelf ken de tegenstrever door en door. Ik veronderstel dat mijn collega in het andere kamp hetzelfde zal beweren over onze ploeg. Het is duidelijk dat de paartjes tussen de krijtlijnen snel zullen gevormd worden”.
De motivatie bij de spelers was zondagavond reeds te merken. Tom Heremans, de vinnige linkerspits, opperde enkele minuten na het eindsignaal van de wedstrijd tegen Putte (noot: uitslag 5-3 voor SK) in de kleedkamper “dat VV hetzelfde lot zou ondergaan”. De oefenmeester was meer bezadigd : “Met een derby-uitslag zal ik al dik tevreden zijn”.
Deze derby tussen de twee Leestse ploegen, betwist op het terrein van VV met aftrap om 19.30 uur, kende een sportief verloop.Toen de spelers van SK Rapid het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Trainer Jan Van den Heuvel glunderde : iedereen was het met hem eens dat de beste ploeg gewonnen had.
Het wedstrijdverslag (GvA van 27 september ) :
“Zelden hebben we een elftal met zo’n enthousiasme het terrein weten verlaten als de spelers van SK Rapid Leest na de 0-3 zege tegen gebuur VV. Het leek wel of de titel zopas werd behaald. Er werd door de spelers een treintje gevormd richting kleedkamer, zingend, juichend. Een ontlading van puur geluk, gericht aan de aanhangers en duidelijk zonder de bedoeling om de thuisspelers hierdoor te kwetsen. De gastheren beseften na afloop heel goed dat de beste ploeg gewonnen had. Spontaan handjesdrukken na de negentig minuten tussen alle acteurs als bewijs. Beide oefenmeesters waren het hierover ook eens. Yvan Emmerechts : “Indien middenvelders zoals Peter Engelen, Geert Haentjes en Marc Asseloos niet aan banden worden gelegd, zoekt men moeilijkheden. Drie keer kregen we dat ook. Op het middenveld hebben we vandaag de slag verloren. De zege van SK is verdiend zonder meer. Sommige van mijn spelers waren bovendien in minder goede doen. Mike Melis en Koen Baudet kwamen er zelden aan te pas en mijn spitsen Danny Claes en Paul Lopoke zaten volledig in de greep van hun rechtstreekse bewakers”.
Een glunderende Jan Van den Heuvel tussen de winnaars : “Met zes op acht mogen we niet klagen maar vandaag hebben we toch bewezen dat mijn ploeg degelijk voetbal produceert. De organisatie achterin was perfect met sluitstuk Chris Goossens die op de liberoplaats blijft groeien. Middenvelders die mekaar goed aanvullen en hun verantwoordelijkheid durven nemen met afstandsschoten. Jean was vandaag in zijn nopjes en kon enkel door foutieve ingrepen van een doelpunt gehouden worden. Prima collectieve verrichting van een groep met goede ingesteldheid”. De derby kende een sportief verloop met nu en dan toch wel enkele stevige tussenkomsten. Een goedleidende scheidsrechter hield de teugels steeds strak gespannen”.
Foto’s : -De derby kende een sportief verloop. Op de foto roept de scheidsrechter enkele spelers tot de orde : thuisspelers Paul Huys (6) en Danny Willems (8) en bezoekers Geert Haentjes en Tom Heremans. Rechts kapitein Pascal Van Mullem. (Foto : Peeters, GvA) -Middenvelder Peter Engelen van SK Papid Leest.
1993 – Vrijdag 17 september : Vrije Basisschool – Eucharistieviering
In de kerk om 13.40 uur bij de inzet van dit nieuwe schooljaar. (PB, 15/9)
1993 – 17, 18 en 19 september : Ceciliafeesten
(“T&T” juni ’93)
1993 – Zondag 19 september : Chiro-Overgangszondag
Start van een nieuw chirowerkjaar. Welkom ook aan alle kinderen (vanuit eerste studiejaar) die graag hun zondagnamiddag samen willen beleven. Vanaf 14 uur achter ‘Ons Parochiehuis’ in de Kouter. (PB, 15/9)
1993 – Zaterdag 25 september : St.-Cecilia-jeugd naar de Efteling
(“T&T”, september ’93)
1993 - 25 en 26 september : Tweedaagse reis Landelijke Gilde
“De derby tegen SK Rapid betekent voor mijn spelers geen speciale wedstrijd”, opperde V.V. Leest trainer Yvan Emmerechts tegen een journalist van GvA (25/9). “Tenslotte is Paul Huys de enige echte Leestenaar bij blauwgeel. De zenuwen zullen zoals in elke wedstrijd sterk gespannen zijn maar ik denk dat er vooral bij de supportersclans op vocaal gebied slag zal geleverd worden. Sportief liep het nooit uit de hand. Ik hoop dat de supporters een aangename voetbalavond mogen meemaken”.
Zijn opponent bij SK Rapid Jan Van den Heuvel : “Geen problemen langs onze kant, ik stel vanavond tegen gebuur V.V. dezelfde ploeg op die vorige zondag onze aanhangers vijfmaal liet juichen. Ikzelf ken de tegenstrever door en door. Ik veronderstel dat mijn collega in het andere kamp hetzelfde zal beweren over onze ploeg. Het is duidelijk dat de paartjes tussen de krijtlijnen snel zullen gevormd worden”.
De motivatie bij de spelers was zondagavond reeds te merken. Tom Heremans, de vinnige linkerspits, opperde enkele minuten na het eindsignaal van de wedstrijd tegen Putte (noot: uitslag 5-3 voor SK) in de kleedkamper “dat VV hetzelfde lot zou ondergaan”. De oefenmeester was meer bezadigd : “Met een derby-uitslag zal ik al dik tevreden zijn”.
Deze derby tussen de twee Leestse ploegen, betwist op het terrein van VV met aftrap om 19.30 uur, kende een sportief verloop.Toen de spelers van SK Rapid het terrein verlieten leek het wel of de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Trainer Jan Van den Heuvel
glunderde : iedereen was het met hem eens dat de beste ploeg gewonnen had.
Het wedstrijdverslag (GvA van 27 september ) :
“Zelden hebben we een elftal met zo’n enthousiasme het terrein weten verlaten als de spelers van SK Rapid Leest na de 0-3 zege tegen gebuur VV. Het leek wel of de titel zopas werd behaald. Er werd door de spelers een treintje gevormd richting kleedkamer, zingend, juichend. Een ontlading van puur geluk, gericht aan de aanhangers en duidelijk zonder de bedoeling om de thuisspelers hierdoor te kwetsen.
De gastheren beseften na afloop heel goed dat de beste ploeg gewonnen had. Spontaan handjesdrukken na de negentig minuten tussen alle acteurs als bewijs.
Beide oefenmeesters waren het hierover ook eens. Yvan Emmerechts : “Indien middenvelders zoals Peter Engelen, Geert Haentjes en Marc Asseloos niet aan banden worden gelegd, zoekt men moeilijkheden. Drie keer kregen we dat ook. Op het middenveld hebben we vandaag de slag verloren. De zege van SK is verdiend zonder meer. Sommige van mijn spelers waren bovendien in minder goede doen. Mike Melis en Koen Baudet kwamen er zelden aan te pas en mijn spitsen Danny Claes en Paul Lopoke zaten volledig in de greep van hun rechtstreekse bewakers”.
Een glunderende Jan Van den Heuvel tussen de winnaars : “Met zes op acht mogen we niet klagen maar vandaag hebben we toch bewezen dat mijn ploeg degelijk voetbal produceert. De organisatie achterin was perfect met sluitstuk Chris Goossens die op de liberoplaats blijft groeien. Middenvelders die mekaar goed aanvullen en hun verantwoordelijkheid durven nemen met afstandsschoten. Jean was vandaag in zijn nopjes en kon enkel door foutieve ingrepen van een doelpunt gehouden worden. Prima collectieve verrichting van een groep met goede ingesteldheid”.
De derby kende een sportief verloop met nu en dan toch wel enkele stevige tussenkomsten. Een goedleidende scheidsrechter hield de teugels steeds strak gespannen”.
Foto’s :
-De derby kende een sportief verloop. Op de foto roept de scheidsrechter enkele spelers tot de orde : thuisspelers Paul Huys (6) en Danny Willems (8) en bezoekers Geert Haentjes en Tom Heremans. Rechts kapitein Pascal Van Mullem. (Foto : Peeters, GvA)
1993 – 4 september : Viering Gouden Huwelijksjubileum Van Frans Huysmans en Maria Van Epperzeel. (PB, 20/10)
Frans Huysmans was geboren te Ekeren op 20 mei 1917 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef in Mechelen op 21 april 1994. Hij was lid van de Bond der gepensioneerden van Leest, van de Kon. Fanfare St.-Cecilia, van de Landelijke Gilde en van Ziekenzorg. Frans was ook krijgsgevangene 1940-45.
“Bompa, altijd was je er voor ons Stil zittend in je zetel sloeg je alles gade met weinig woorden was je met alles akkoord toch is het nu echt stil geworden in huis nu jij er niet meer bent doch…je hart bleef bij ons…” (Uit zijn gedachtenisprentje)
Maria Van Epperzeel (foto onderaan) was te Leest geboren op 25 november 1921 en er overleden op 9 oktober 1996. Ook zij was lid van de Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de fanfare, evenals van de K.V.L.V.
“Maria is de moeder van Nicole Huysmans en de schoonmoeder van Hubert De Borger. Door haar kleinkinderen, Maggy en Steven De Borger, werd ze steeds ‘Bonneke’ genoemd. Maria was altijd een en al vrolijkheid en optimisme. Steeds had ze een stralend lachend gezicht op. Heel haar leven was ze zo goed als op alle fanfare-organisaties aanwezig.” (“T&T”, december ’96)
“Bonneke, iedereen kende je vrolijkheid en goedheid. Vol optimisme en moed. Steeds een stralend lachend gezicht, zelfs nu nog kon je glimlachen en een knipoogje werpen. Tot het bittere einde bleef je vechten en had je hoop. Steeds was alles goed : al wat we zegden, als wat we deden. Steeds was je antwoord “ja” heel goed… en plots werd het heel stil in huis nu jij er niet meer bent, doch je hart blijft bij ons. Er was nog zoveel te zeggen, zoveel om te doen, zoveel om te laten zien, zoveel om te delen. Je bent nu van ons heengegaan maar bij ons, bonneke, blijf je steeds bestaan. Missen zullen we je zeer en aan je denken keer op keer. Bonneke, je bent 1 uit de duizend. Maggy.” (Uit haar gedachtenisprentje)
1993 – 4 september : Jaarlijkse reis KWB Bestemming : Villers-la-Ville Doornik. (PB, 11/8)
1993 – Woensdag 8 september : ‘Beter Bewegen’ - Turnlessen KVLV “Wij hernemen onze turnlessen op 8 september om 19.30 uur in de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest. Inlichtingen bij Julia Lamberts.” (PB, 8/9)
1993 – 11 september : Gouden Bruiloft Jan ‘Remi’ Spoelders-Rosalia Buelens Remi werd als jongste van drie te Leest geboren op 4 december 1911. Rosalia zag het levenslicht te Hombeek op 21 december 1917. Zij was de oudste van dertien kinderen. Het paar stapte te Hombeek in het huwelijksbootje op 11 september 1943 en heeft drie zonen en zeven kleinkinderen. De jubilaris begon op veertienjarige leeftijd als landbouwer te werken. Hij was verschillende jaren boswachter en gemeenteraadslid te Leest. Zijn echtgenote zorgde voor het huishouden. Remi deed in 1931 legerdienst en was krijgsgevangene in Oostenrijk. Hij hield van tuinieren, lezen en televisie kijken en tijdens de winter deed hij aan mandenvlechten. Remi Spoelders was 21 jaar lang muzikant bij de fanfare Arbeid Adelt (de “Sussen”). Rosalia hield van bloemen, koken, handwerkjes en kruiswoordraadsels. Sinds ’78 woonde het gouden paar aan het Heike 59 te Hombeek. (GvA, 11/9)
Jan ‘Remi’ Spoelders overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 11 augustus 1999. Als oud-strijder 1940-45 en krijgsgevangene was hij vereerd met verscheidene eretekens. Rosalie Buelens overleed in hetzelfde ziekenhuis op 15 augustus 2001. (Zie ook in deze Kronieken : 2 november 1954 toen hij een visarend had neergeschoten en 11/1/1983 : ‘Remy Spoelders is al 50 jaar mandenvlechter’.)
1993 – Zondag 12 september : Jubileumviering Chiro-Vevoc Volksspelen in wijkverband. (PB, 11/8)
1993 – 14 september – Gazet van Mechelen : Omdat men met haar voeten speelt
NELLY WIL ZICH AAN SINT-ROMBOUTS KETENEN(Foto onderaan)
“Nelly Brusselmans (27) dreigt er mee zich aan de Sint-Romboutstoren vast te ketenen indien de verantwoordelijke instanties haar nog langer van het spreekwoordelijke kastje naar de muur zenden. Perikelen met haar ex-werkgever die uiteindelijk in faling ging, zijn er oorzaak van dat Nelly in grote financiële moeilijkheden is terechtgekomen. Om de haverklap staan er deurwaarders aan haar deur op de Kouter in Leest. Nelly zegt dat ze haar schuldeisers best zal kunnen betalen vanaf het ogenblik dat zij zelf de enkele honderdduizenden die ze “nog moet trekken” in haar bezit zal hebben. Maar in die hoek zit er volgens haar weinig of zelfs helemaal geen beweging. Nelly Brusselmans was tussen augustus 1991 en mei 1992 als dienster tewerkgesteld in taverne Nimrod op de Liersesteenweg. Daar zwaaide in die periode Serge De Coninck de plak. De zaak ging omstreeks juli –uitgerekend in de periode dat Nelly aan zee met vakantie was- op de fles. Nelly vernam dat nieuws pas toen ze terug thuis was.
Geen loon “Ik heb in 1992 geen frank loon gezien. De baas beloofde dat hij de zaak zou regelen, maar hij heeft me bedrogen. Ik verdiende 206 frank per uur”, zegt Nelly die narekende dat ze voor haar prestaties in 1992 nog zo’n 150.000 frank te goed heeft. Vooraleer de faling werd uitgesproken had Nelly Brusselmans echter reeds haar ontslag ingediend. Daaraan ging een bordengevecht in regel tussen haarzelf en de uitbater van de Nemrod vooraf. Verscheidene cliënten waren daar getuige van. Haar contract eindigde in mei ’92. Nu blijkt volgens haar dat haar ex-werkgever zich, wat haar betreft, niet in orde heeft gesteld met de RSZ. Daardoor kon ze o.a. haar “C 4”, een document dat nodig is, om stempelgeld te trekken, niet bemachtigen met alle financiële gevolgen vandien. Van “den dop” hoopt Nelly ook nog eens circa 150.000 frank achterstel te kunnen ontvangen. Ze stempelt maar heeft nog geen frank stempelgeld gezien. Bovendien kwam ze wegens haar afwezigheid te laat met het indienen van een schuldvordering bij de curator van de faling.
Aan het lijntje De voorbije weken en maanden is ze bij de diverse instanties steeds maar aan het lijntje gehouden. Ze liep van de ene dienst naar de andere, hing bij de RVA aan de bel, klopte bij de curator van het faillissement Nemrod aan de deur, ging te rade bij advocaten en juristen, legde klacht neer tegen haar vroegere werkgever, ze belde zelfs met minister Miet Smet om haar achterstallig loon te recupereren. “Het zal allemaal wel in orde komen, eens dat het dossier afgewerkt is”. Aan die beloftes hebben Nelly Brusselmans, haar echtgenoot en hun twee kindjes van vier en zes echter helemaal geen boodschap. Tot overmaat van ramp dacht de RVA er aan haar uit de werkloosheid te schorsen. Nelly dreigt ondertussen haar geduld kwijt te geraken.
Deurwaarders Aan de Kouter in Leest belden ondertussen al wel vijf gerechtsdeurwaarders aan. Nelly heeft – zegt ze zelf- voor circa 60.000 fr. achterstallige rekeningen te betalen. Schuldeisers zijn de dienst kijk- en luistergeld, de reinigingsdienst, de mazoutleverancier en er is ook nog een ziekenhuisrekening te betalen van toen haar dochtertje diende te worden opgenomen. “Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan voorlopig niet betalen. We moeten het zien te rooien met 28.000 fr. per maand. Ook mijn echtgenoot is deeltijds werkloos. Gelukkig maar dat we van mijn moeder gratis in dit huis mogen wonen. Anders was het nog erger”.
Belastingen Een extra zorg die Nelly kwelt, heeft met de fiscus te maken. Ze is bang wanneer straks een aanslagbiljet in de bus valt. Het is al enkele jaren geleden dat ze nog een aangifte heeft ingevuld...omdat haar vroegere werkgever haar nooit enig loonbriefje heeft overhandigd. Al die zaken heeft Nelly Brusselmans aangeklaagd gemaakt bij de instellingen die ze voor die dingen bevoegd acht. ”Ze spelen echter met de mensen hun voeten. Als er nu geen beweging in de zaak komt, dan keten ik me aan de Sint-Romboutstoren vast. Opdat iedereen zou weten hoe men met ons solt”, dreigt Nelly Brusselmans. Fons Jacobs.”
Foto’s : -Maria Van Epperzeel. -Nelly Brusselmans. (foto : GvA)
1993 – 28 augustus : “Gouden Kriebelfeest” lokte 500 KWB’ers naar Leest (Foto onderaan)
Zo’n 500 KWB’ers bliezen verzameling op de terreinen rondom de omnisporthal te Leest. “Het Gouden Kriebelfeest” moest een volksfeest worden voor alle KWB’ers van het arrondissement Mechelen, dit om de 50ste verjaardag van het KWB-Verbond Mechelen te vieren. Op dit feest stonden sporten en de initiatie van diverse disciplines op het menu. Van klein tot groot nam deel aan één of meerdere activiteiten die om 9 uur hun aanvang namen en duurden tot zowat 17 uur. Nadien volgde een optreden van de Vlaamse zangeres Isabelle A. De weermaker was op het àppel en dat was voor de organisatoren en de deelnemers aardig meegenomen. Er was mountain-bike voorzien, een volleybaltornooi en een mini-voetbaltornooi. Verder initiaties in tafeltennis, volleybal en petanque, teppeschieten en jogging. Ook de kaartspelers kwamen aan hun trekken. In de namiddag kon men vrij vertrekken voor de jogging. De organisatoren hadden op en rond de terreinen van de omnisporthal een parcours van 800 meter uitgestippeld en naar eigen keuze konden de deelnemers één of meerdere rondjes afhaspelen. Enkelen wisten er 20 rond te maken. Vrijgestelde Johan Franck vond het een geslaagd volksfeest. De ongeveer 500 deelnemers kwamen uit zowat 70 afdelingen van het arrondissement. (GvA, 30/8)
1993 – September : De Leestse ploegen aan de start van het nieuwe seizoen.
VV Leest opnieuw met Yvan Emmerechts aan het roer(Foto’s onderaan)
Voor het nieuwe voetbalseizoen deed trainer Yvan Emmerechts opnieuw zijn verschijning achter de sporthal. Geen nieuw gezicht want hij was in de periode 1983-84 tot en met 1986-87 als trainer actief bij V.V. Toen bracht hij VV Leest van tweede provinciale naar vierde klasse. Als assistent kreeg Emmerechts Bart De Vaere en het duo had tal van nieuwe gezichten in te passen : Koen Baudet, Gerre Dijkstra, Bart Selleslaghs, Robert Wets, Geert en Danny Claes, Marc Van Oppens en Paul Lopoke.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : August Emmeregs. Secretaris : Constant Sels (nieuw). Trainer : Yvan Emmerechts (nieuw). Kern : Askraba Sinisa, Baudet Koen, Claes Danny, Claes Geert, De Prins Kurt, Diddens Sven, Dijkstra Gerre, Hellemans Bart, Huys Paul, Lopoke Paul, Melis Mike, Rohart Jan, Selleslaghs Bart, Simons Hans, Teughels Ronny, Van Oppens Mark, Wets Robert en Willems Danny. Aantal jeugdploegen : 8.
In het clubblad van V.V. Leest (nummer 6 zonder datum) kwam Geert Claes in het voetlicht :
Doorgezaagd…Geert Claes. Geboren op 26 mei 1964. Woonachtig te Rumst. Aantal competitiewedstrijd : ongeveer 360. Plaats in het elftal : doelman. Lengte en gewicht : 1m78, 80 kg. Beroep : gereedsschapsmaker. Vorige clubs : SK Reet, RC Mechelen, Delta Londerzeel, Meerhof, SK Leest, KFC Putte. Debuut : 1979-1980. Tweebenig : ja. Favoriete Belgische voetballer : Rudy Smidts. Favoriete buitenlandse voetballer : Hans Bouwmeester. Lievelingsweer veldrijden : regenweer. Lievelingsweer trainingen : regenweer. Sportief hoogtepunt : 2x eindronde SK Leest. Sportief dieptepunt : degradatie FKC Putte. Beste voetbalvriend : Jan Rohart. Roken – drinken : nooit (sporter). Andere sporten : schaatsen, speleologie. Favoriete film : Jaws. Favoriete TV programma’s : Actiefilms. Favoriete muziek : René Froger en André Hazes. Lievelingsgerecht : Prins Orlof. Welke krant lees je ? Gazet van Antwerpen. Wie gun je een fles wijn ? Toet. Wie gun je een fles azijn ? Niemand. Toekomstwens : gezondheid aan alle spelers, supporters en bestuursleden van VV Leest.
SK Rapid Leest : de meest regelmatige ploeg
Blauwrood won tienmaal, speelde tienmaal gelijk, verloor tienmaal en eindigde uiteindelijk tiende. Er waren wat problemen met trainer René De Moor die ontslag nam en werd vervangen door Jan Van den Heuvel, geboren en getogen Leestenaar die van V.V. kwam. Een zevental spelers verlieten de club maar er werd voor waardige vervangers gezorgd zoals de aanvallers Marc Asseloos en Steve Viceroy.
Afdeling : Eerste provinciale Antwerpen. Voorzitter : Staf Hendrickx. Secretaris : Jean Apers. Trainer : Jan Van den Heuvel (nieuw). Kern : Asseloos Marc, Boonen Guy, Danelo Le, De Smedt Ralf, De Vos Johan, Engelen Peter, Goossens Chris, Goossens Chris, Haentjes Geert, Heremans Tom, Landerloo Pedro, Lumuanganu Jean, Van Goylen Chris, Van Mullem Pascal, Verbeeck Gunther, Viceroy Steve. Aantal jeugdploegen : nihil.
In het voetbalseizoen 1993-94 versloeg SK Rapid in de Beker van Antwerpen Zennester Hombeek, schakelde een week later Luchtbalboys op eigen terrein uit met 5-7, won met de strafschoppen van Sparta Zwijnndrecht maar werd uit de beker gewipt door Lille, eveneens met de strafschoppen.
In de derby van 26 september 1993 werd SK Rapid Leest de ‘ploeg van het dorp’ door VV op eigen veld met 0-3 te verslaan. Toen de overwinnaars het terrein verlieten leek het wel op de titel was binnengehaald, zingend en juichend vormden ze een treintje richting kleedkamer. Een hartverwarmende uitslag ook voor nieuwbakken trainer Jan Van den Heuvel. De tweede derby van dat seizoen in januari ’94 eindigde op een doelpuntenloos gelijkspel.
Het seizoen 1993-94 werd door SK Rapid afgesloten met 29 punten en een negende plaats in de eindrangschikking. Buur VV eindigde twaalfde met 25 punten. Kampioen werd Schriek met 40 punten.
Foto’s : -De KWB-jogging bracht voor elk wat wils. Zowat 500 KWB-ers gaven die zaterdagmorgen present. (GvA, foto Luc Peeters) -Het team van V.V. Leest met de trainer Yvan Emmerechts. -Geert Claes. -S.K. Leest kreeg de Leestenaar Jan Van den Heuvel als trainer. -De miniemen van VV tijdens het seizoen 1993-94 na een 3-3 tegen Antwerp. (januari ’94)
1993 – 26 juli – Gazet van Mechelen :Wandelclub De Slak met eerste lustrum (Foto onderaan)
“Wil je wel geloven dat ik als geboren Leestenaar de eerste jaren van onze organisatie in mijn eigen dorp wegels bewandeld heb die ik nog nooit eerder gezien had ?” Voorzitter Ferre Van der Hasselt onderstreepte met deze woorden de zorg, die elk jaar besteed wordt aan het uitstippelen van vijf verschillende omlopen. Nog geen enkel jaar dienden de deelnemers dezelfde wegen te betreden. Wij spraken met de voorzitter in de volle drukte van de vijfde uitgave van de Zennetochten door de Leestse wandelclub “De Slak”. Deze uitgave telde wel iets minder deelnemers dan vorig jaar, maar met een somtijds neergutsende regen blijft dit in ieder geval een krachttoer. Als organisator krijgt men het in ieder geval niet allemaal in de schoot geworpen. Toneel van vertrek en aankomst was de omnihal in Leest, die de organisatoren gratis ter beschikking krijgen voor het opzetten van hun wandeltochten. Tijdens een korte plechtigheid zonder veel grote woorden maar met een toespraak uit het hart door Ferre Van der Hasselt, werden de aanwezige bestuursleden van de andere wandelcubs verwelkomd, evenals de gemeenteraadsleden Emmeregs en Vloebergh en de sponsors van deze tocht.
Ervaring “Toen we 5 jaar geleden startten met onze wandelclub, kregen we van een bevriend bestuurslid van een andere club de raad mee zo vlug mogelijk uit te pakken met een wandeltocht, om op deze wijze te laten zien dat we er werkelijk stonden”, aldus de voorzitter. Deze goede raad werd opgevolgd en het resultaat was, dat voor de eerste uitgave zonder veel publiciteit reeds onmiddellijk 514 wandelaars aanwezig waren. Tegelijkertijd verschenen de Leestenaars op vele wandeltochten en konden er wisselbekerpunten verdienen, zodat hun eigen wandeltocht van het tweede jaar in de gids verscheen en meetelde voor de wisselbeker van de Vlaamse federaties. Dat tweede jaar betekende dan ook de doorbraak met ongeveer 1.500 deelnemers en van dan af bleef het steeds in deze orde van grootte, behalve twee jaar geleden, toen de organisatie van Leest samenviel met een andere van Opsinjoorke. Men is toen even rond de tafel gaan zitten en het resultaat was meer dan 1.600 deelnemers vorig jaar en dit jaar zoals gezegd 1.507. (...) Nu zijn er per jaar een avondwandeling en een wisselbekerwandeling. De club telt een honderdtal leden, die meestal zeer actief deelnemen aan eigen organisaties, maar waarvan er velen ook paraat staan om elders deel te nemen. Voor elke wandeling wordt heel Leest dan ook nog eens via strooibriefjes opgeroepen op deel te nemen.
Omlopen Elk jaar wordt gezorgd voor vijf nieuwe omlopen (5,8,12,20 en 30 km) door de parcoersverantwoordelijke, secretaris en duivel-doet-al Paul Lefever. Zoveel mogelijk worden autovrije wegen aangedaan, waarbij men dus Leest op een heel andere manier kan ontdekken maar ook Hombeek en Heffen. En dit mag toch ook wel eens vermeld worden : voor de omlopen van 5 en 8 km wordt er steeds voor gezorgd dat ze berijdbaar zijn voor kinderwagens en rolstoelen. Want bij De Slak denken ze aan iedereen.”
1993 – 14 en 15 augustus : Parochiefeesten Met “Rommelmarkt” van Leestenaars en op zondag “Kinder-rommermarkt”. (PB, 26/5)
1993 – Zondag 22 augustus : Fietstocht K.F. St.-Cecilia “Het bestuur van de maatschappij had, met name langs Jef Lauwers, ons gevraagd om een fietstocht uit te stippelen van ongeveer 25 km langs rustige wegen. Daar moesten we niet lang naar zoeken, want in en rond Leest zijn er al mooie landelijke wegen, maar eigenlijk zijn we wel wat verder gereden. Jef en José zijn dan met ons meegereden, - en het werd Klein Willebroek ! De fietstocht was gepland voor zondag 22 augustus, eens zover kwamen we samen in ons lokaal bij miezerig weer, en toen vertrokken we met 42 deelnemers om 14 uur. Iedereen had het zowat voorzien en trok zijn regenkledij aan, want het begon al te motregenen. We reden langs de Molenstraat, dan links de Heirstraat in en vervolgens de tweede straat links en dan rechts tot aan het restaurant ‘Zander’ (Noot : thans ‘De Kleine Heide’). Daar zijn we de grote baan overgestoken, de Kleine Heide (grondgebied Heffen) en zo ‘Het Broek’ in. Toen was het al geen motregenen meer, maar wel echte goeie malse regen !!! In ’t Broek zijn we voor de eerste maal van onze fiets gestapt, en zijn we het museum gaan bezoeken en hebben in het gastenboek onze regenachtige groeten overgemaakt vanwege de St.-Ceciliafietsers. Daarna verder ’t Broek doorgereden tot we aan Hazewinkel kwamen. Onze tocht was voorzien om daar rechtsaf te slaan en zo een stuk rond de vijver te rijden, maar aangezien het barslechte weder hebben we onze weg een 3 km ingekort en zijn we links gereden verder langs de Heindonksesteenweg naar de Willebroeksevaart tot aan het chalet van de jachtclub. Toen was het al geen malse regen meer maar leek het meer op water gieten. Daar hebben we een goed half uur vertoefd om ons buitenste te laten drogen, en natuurlijk ons binnenste nat te maken. En geloof het of niet, het was over met regenen, zolang we daar binnen waren…We waren nog maar net op onze fiets gestapt om onze weg verder te zetten naar Klein Willebroek en de regen kwam met bakken naar beneden gestroomd. Het was voorzien dat we zouden afstappen om wat rond te kuieren, maar door die spelbreker van gietende regen zijn we maar verder gereden langs de Rupel en de Zenne naar Leest. Ondanks onze goede regenkleding (dachten we toch) waren we nat tot op ons vel en het water liep uit onze schoenen. De meeste leden van onze groep zijn recht naar huis gereden, om zich te gaan omkleden en zijn met hun auto naar het lokaal terug gekomen, want daar wachtte ons een lekkere koffietafel met dampende lekkere warme koffie. Na het eten hebben we nog een bingospel gedaan, daar had Pol van Sooike voor gezorgd voor wanneer het weer te slecht zou zijn en we niet zouden kunnen fietsen (sic) en dat viel heel goed mee !!! (dat bingo-spel natuurlijk). Daar hebben we nog wat zitten napraten. Iedereen was dat nat vel reeds lang vergeten en ging ontspannen en tevreden naar huis. Dit was het relaas van onze kletsnatte fietstocht, maar volgend jaar doen we het zeker opnieuw –en hopen op betere weergoden. Jef – José – Marcel en Aliske.”
“Namens het bestuur van onze fanfare wil ik Marcel Segers en Alice Absillis bedanken voor hun inzet en de geslaagde fietstocht van 22 augustus. Ik hoop dat we volgend jaar nog beroep op u mogen doen ! Eveneens bedankt Louis Huysmans voor het veilig overbrengen van onze fietsers op straat.” (“T&T”,september ’93)
1993 – Dinsdag 24 augustus : Eéndagsreis van de Landelijke Gilde. Bestemming : Limburg-Teutenroute. (PB, 11/8)
1993 – 28 augustus : Briljanten jubel voor Jozef en Augustina (Foto onderaan) Hombeek – Jozef en Josephine De Mesmaecker – Spruyt vierden hun briljanten huwelijksjubileum. Jozef, in Hombeek geboren op 10/4/1904 en Josephine (Augustina) in Leest geboren op 14 juli 1906, huwden te Leest op 28 augustus 1928. (KH)
“Deze medaille van de koning is één van de laatste met de beeltenis van koning Boudewijn”, zei burgemeester Vanroy, die het briljanten paar met een bezoek verblijdde en tegelijkertijd vanwege de stad nog een tinnen schotel met stadswapen afgaf, evenals bloemen voor Josephine. Sinds 1936 woont het echtpaar in de Hombeekse Kapelseweg, voordien woonden ze in de Larestraat te Leest. Ze kregen twee zonen : Marcel en Jean en hebben een kleindochter-fotografe. Jozef kwam uit een gezin van vier kinderen, Augustina Josephine had nog een broer die echter zeer jong overleed. Jozef werkte 45 jaar bij Lamot als koeler, iemand die het bier op de juiste temperatuur diende te brengen en te houden. “Toen ik bij Lamot kwam, hadden ze er 8 paarden,” aldus Jozef, “en toen ik er wegging 250 vrachtwagens.” Jozef en zoon Marcel zijn supporters van KV Mechelen, zoon Jean is fan van Racing Mechelen.
Foto’s : -Het eerste lustrum van ‘De Slak’. Rechts onderaan gemeenteraadslid Louis Vloebergh. -Gelukwensen, een medaille van de koning en een tinnen schotel kregen Jozef en Augustina van burgemeester Vanroy. (Foto’s : GvM)
Leest in de weer tegen 97 nieuw te bouwen woningen
“Noteer goed dat deze actie niet gericht is tegen gelijk welke persoon”, zegt Paula Bradt uit Leest met veel overtuiging. Ondertussen is ze zelf enigszins overdonderd door het bliksemsucces van haar actie. Vorige zaterdag werd een aantal mensen aangesproken voor een samenkomst die zondag doorging, en waar besloten werd een petitieactie te voeren. Nu vallen reeds de getekende petities met hopen in de bus. Gisteren telde Paula Bradt 520 handtekeningen die tégen de voorgenomen bouw van 97 woningen op de Kouter zijn. “Ik zal niet overdrijven, zegt de actievoerster, maar van de straten die reeds binnenzijn, heeft toch zeker 70 t.h. van de bewoners de petitie getekend. Om niet te spreken over het enthoesiasme van de actievoerders”. Deze actie is gericht tegen het voornemen van de Mechelse Goedkope Woning om te Leest in een woonuitbreidinsgebied achter de Dorpsstraat en de Kouter 97 sociale woningen op te trekken. De actievoerders zeggen niet tégen sociale woningen te zijn, maar vinden dat deze manier van werken een kaakslag is voor Leest.
Argumentatie Paula Bradt, die jarenlang directrice van de vrije school te Leest was en met het dorpsleven zeer sterk verbonden, somt vlot de argumentatie op tegen deze geplande bouw. De wijk zal namelijk ingeplant worden in een prachtige open ruimte. Dit is tegen de doelstellingen van De Batselier, die zegt dat open ruimte maximaal moeten gevrijwaard blijven. Ook het structuurplan Vlaanderen van Kelchtermans stelt dit uitdrukkelijk.
Getto Mw. Bradt vreest in de tweede plaats dat de nieuwe wijk een getto zal vormen omdat zij niet aansluit bij het dorp. Ook dit wordt uitdrukkelijk verworpen in beide documenten. Verder menen de actievoerders dat de geplande wijk veel te groot is voor hun dorp en heel wat problemen zal meebrengen. Men heeft er eveneens problemen mee dat deze bouw in woonuitbreidingsgebied moet gebeuren, terwijl er in Leest nog bouwgebied is. De nieuwe wijk houdt geen rekening met het agrarisch karakter van het dorp en zal veel moeilijkheden veroorzaken voor de landbouwers. Deze dreigen al om met hun tractoren naar Mechelen af te zakken om hun grieven te uiten. Ten slotte vragen de actievoerders zich af of dit alles niet een klein beetje ruikt naar belangenvermenging. Voor de wijk zou de toegangsweg naar de omnifeestzaal onteigend worden en vervolgens aangelegd. “Laat de zaakvoerder nu toevallig ook zaakvoerder van de bouwmaatschappij zijn”. (Noot : Gust Emmeregs)
Landbouwgebied “Men moet nu wel vlug ageren, want volgend jaar zou anders dit gebied weer landbouwgebied geworden zijn, gezien de huidige tendensen”, zo zeggen de actievoerders. En eens te meer verwijzen ze naar het structuurplan Vlaanderen, waar behoud en versterking van open ruimten als zeer belangrijk worden aangewezen. En nogmaals voegen ze er aan toe : “Dit alles is niet gericht tegen Gust Emmeregs als persoon, maar tegen een politiek van beton, die thuishoorde in de jaren zestig. Politiekers moeten nu verder kunnen kijken dan het eigen belang”.
In dezelfde krant van 29 juli kreeg Gust Emmeregs een forum :
“Allemaal gelogen”, zegt Gust Emmeregs
De “Sussen” en de “Blekken” zijn terug.
Gust Emmeregs, gemeenteraadslid uit Leest en ook zaakvoerder van de Mechelse sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, heeft wat hij zelf omschrijft als een “omzendbrief” verspreid. In alle brievenbussen bij de circa 2.400 Leestenaren belandt gisteren of vandaag het “antwoord” van Gust Emmeregs i.v.m. enkele honderden bezwaren tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen in het woonuitbreidingsgebied ter hoogte van de omnihal. Het zit Gust Emmeregs hoog dat 830 Leestenaren, of zowat een derde van alle inwoners van het dorp, hun handtekening onder het bezwaarschrift hebben gezet. “De mensen zijn bewust misleid. Men wil mij en mijn werk in opspraak brengen. In voetbaltermen uitgedrukt speelt men op de man in plaats van op de bal”, zei gisteren Emmeregs, duidelijk aangeslagen.
Het ziet er naar uit of Leest zet de tijd 20 jaar terug naar de periode waarin de “Sussen” en de “Blekken” de lokale politieke strijd uitvochten. Een aantal inwoners onder leiding van Paula Bradt, de voormalige directrice van de vrije basisschool, kant zich tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen. In de gemeente werd een bezwaarschrift verspreid en twee dagen later terug opgehaald. De actie resulteerde in 830 handtekeningen onder het bezwaarschrift. Het bundel werd aan het schepencollege in Mechelen overgemaakt.
Geviseerd Gust Emmeregs zei gisteren dat hij zich persoonlijk geviseerd voelt in de actie die sommigen tegen de geplande bouw ondernemen. Hij benadrukt dat iedereen het recht heeft om zich op de wettelijke voorziene manieren tegen bepaalde initiatieven te verzetten. “Nu neemt men echter een loopje met de waarheid. Daartegen wil ik protesteren. Men schuift mij ook zaken in de schoenen die oneerlijk en moedwillig verkeerd worden voorgesteld”, zegt Emmeregs die zijn “omzendbrief” op 800 exemplaren in alle Leestse brievenbussen heeft gestopt. Gestaafd met soms reeds 20 jaar oude bewijsstukken toont Emmeregs daarin aan dat de plannen tot de bouw van de bekritiseerde woningen dateert van in 1965. Het voorontwerp is gesitueerd op de plaats waar de MGW nu, in samenwerking met het bouwbedrijf Swinnen uit Mol, 97 sociale koopwoningen voor Vlaamse mensen uit Leest en omgeving van ongeveer 3,5 miljoen per woning wil bouwen. Deze woningen zijn tegen die prijs volledig afgewerkt en hebben 3 slaapkamers. Emmeregs, zaakvoerder van de MGW en ook beheerder van de Omnihal die een beperkte oppervlakte grond zal dienen af te staan om het project mogelijk te maken, weerlegt alle beschuldigingen als zou hij aan belangenvermenging doen.
Racisme Echt boos is Gust Emmeregs omdat de actievoerders de Leestenaren beïnvloeden met dooddoeners als “Pas op, daar komen allemaal vreemdelingen in wonen”. Leest kan volgens hem dergelijke uitingen van racisme best missen. “Die uitspraken komen uit de mond van mensen die beweren achter de politiek van Paula D’Hondt te staan”, betoogt hij. Volgens Gust Emmeregs heeft een beperkt aantal mensen, overwegend uit éénzelfde familie, uit eigenbelang veel goedgelovige dorpsgenoten om de tuin geleid. ”De mensen hebben niet eens de tijd gekregen om de tekst van het bezwaarschrift te kunnen lezen”, is hij van mening.
Ondertussen is bij het schepencollege van Mechelen inderdaad een bundel met 830 handtekeningen tégen de voorgenomen bouw van de woningen in Leest toegekomen. Dat betekent dat één derde van de Leestenaren zich theoretisch niet akkoord verklaart met het initiatief. Het is nu de opdracht van het college om de bezwaren juridisch uit te pluizen. Gust Emmeregs hoopt dat ook de gemeenteraadsleden de kans zullen krijgen zich in dit debat te mengen. “Het is echter niet het aantal bezwaren dat doorslaggevend mag zijn, wél de gegrondheid ervan”, vindt hij. Als het schepencollege van Mechelen alsnog het licht op groen zet en wanneer stedebouw zijn reeds 20 jaar geleden gegeven goedkeuring handhaaft, dan krijgt Leest reeds volgend jaar enig concreet resultaat van het grootse opzet te zien. Tenzij de dorpspolitiek daar een stokje voorsteekt. “Sussen” en “Blekken” weet je wel. Fons Jacobs.
Nog in dezelfde krant van 29 juli : gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger van de oppositiepartij VU Herman Candries :
Wijkt Leest ? “In Mechelen wordt weer politiek op hoog niveau gespeeld. De 479 bezwaarschriften en de 865 handtekeningen tegen een onzinnige verkaveling met bouwproject voor 97 woningen vallen Gust Emmeregs blijkbaar zwaar. De enige echte Leestenaar, die anderen verwijt de man en niet de bal te spelen, is hier duidelijk de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet... Alle middelen blijken goed om de geloofwaardigheid van deze protestactie te kelderen. Toch is het probleem eenvoudig. In de richtlijnen, die minister De Batselier meegaf bij de oprichting van Domus Flandria, klinkt het nochtans duidelijk welke de prioriteiten zijn : de bestrijding van de leegstand, verbetering van de kwaliteit van het woonpatrimonium, realisatie van woonzekerheid, met maximale vrijwaring van de open ruimte. Voor Mechelen zijn er dus andere prioriteiten. Voor alles moet de binnenstad opnieuw bewoonbaar gemaakt worden, opnieuw bevolkt worden. Mooie open ruimte, zoals diegene waarnaar in dit geval gelonkt wordt, zou best gevrijwaard blijven.”
Gust Emmeregs liet het daar niet bij en in een (niet gedateerd) manifest van vijf bladzijden onder de hoofding ‘Antwoord van een echte Leestenaar aan de Leestenaars’ verdedigde hij zijn handelswijze. Hierna een samenvatting :
“De Leestse bevolking kreeg vorige week een schrijven en een, door een paar personen opgesteld model-bezwaarschrift, i.v.m. de verkavelingsaanvraag door de NV Swinnen, in de bus of persoonlijk overhandigd. Zowel het begeleidend schrijven als de inhoud van het opgestelde bezwaarschrift zijn, om het in voetbaltermen uit te drukken : ‘SPELEN OP DE MAN IN PLAATS VAN OP DE BAL’. Bepaalde opgesomde redenen tot afwijzing van het voorstel zijn enerzijds totaal onjuist en hebben anderzijds nog min nog meer tot doel mij persoonlijk, mijn verwezenlijkingen zoals de realisatie van de Sporthal, de voetbalterreinen en de Omnihal, in opspraak te brengen. Wat men daar ook over zegt en schrijft, ik zeg u dat ik fier ben op al deze verwezenlijkingen die de Leestse en/of Mechelse gemeenschap geen frank gekost hebben. Ik heb er mijn laatste frank ingestoken en heb er nog elke dag de grootste moeite mee om alles financieel rond te krijgen. Dit alles om de Leestse en Mechelse jeugd toe te laten in eigen omgeving aan sport en ontspanning te kunnen laten doen. … De plaatselijke Vrije Basisschool waarvan Paula Bradt destijds, het moet gezegd worden met veel inzet en initiatief de bezielende kracht was, was in 1985 wat blij toen zij met haar leerlingen toegelaten werd in wat nu genoemd wordt : ‘een sporthal met een bedenkelijke architectuur’. … Het destijds genomen initiatief tot aankoop en benuttiging van die gronden voor Sociale Woningbouw was een iniatief van het toenmalig Gemeentebestuur van Leest. … Ik vraag mij werkelijk af wat de bewoners van de verkaveling aan de Vinkstraat hiervan vinden. Voor zover ik weet is daar geen Gettovorming en zijn deze mensen reeds goed geïntegreerd in de Leestse gemeenschap. Waar ik ook met belangstelling naar uit kijk, is naar de reactie van de bewoners van de Dorpstraat, Vinkstraat en Ten Moortele. Beseffen deze mensen wel goed dat in het bezwaarschrift, blz. 2 punt 4, voorgesteld wordt om de open ruimte tussen deze straten, zijnde plus minus 12 ha. te benutten voor sociale wongen. Dit wil zeggen sociale woningen bouwen achter de tuin van zo’n 100-tal bestaande woningen. … Tot daar, geachte vrienden van Leest-Mechelen, de reactie waar ik mij verplicht toe voelde. De waarheid heeft ook haar rechten, of niet soms. Vriendelijke groeten, Gust Emmeregs.”
In 1992 ontstond er een schisma in de Mechelse CVP wat resulteerde in de schorsing van 12 leden door het nationaal bestuur. Onder hen ook burgemeester Vanroy en Gust Emmeregs. Ze richtten in 1994 de scheurpartij Christen Democratische Vernieuwing (CDV) op en trokken hiermee naar de gemeenteraadsverkiezingen. De partij behaalde slechts één zetel. In de aanloop van de verkiezingen van het jaar 2000 werd opnieuw toenadering gezocht tot de CVP maar de verzoening mislukte en opnieuw behaalde de scheurpartij slechts één zetel.
De Mechelse C.V.P richtte volgend schrijven tot de Leestenaars (niet gedateerd) :
Sociale woonwijk in Leest : standpunt van de C.V.P.
Geachte Leestenaar,
Het partijbestuur van de C.V.P. heeft zich beraden over de mogelijke inplanting van een sociale woonwijk (97 woningen) achter de Dorpstraat en de Kouter in Leest. Unaniem werd beslist de voorliggende plannen te verwerpen en wel om de volgende
redenen : -een groot open gebied wordt gebetonneerd; -een landelijk stukje Leest verdwijnt. De dorpskom zal uitdeinen zodat de randzone haar uitgesproken landelijk karakter verliest; -er is de vraag van de plaatselijke bevolking om de ongecontroleerde verstedelijking van het platteland en de dichtslibbing van de nog resterende open ruimten te vermijden; -het voorgestelde project is te omvangrijk voor Leest; -het kunstmatig droppen van een grote groep mensen gaat problemen opleveren op het vlak van integratie en communicatie; -de C.V.P. vindt tenslotte dat de voorkeur dient gegeven aan kleinschalige projecten in de verkrotte delen van de Mechelse binnenstad zodat sociale woningbouw ook kan leiden tot stadsinbreiding.
In de marge betreurt het gehele partijbestuur de hetze die door Gust Emmeregs werd gevoerd ten aanzien van bepaalde Leestenaars die poogden hun zaak in alle openheid en eerlijkheid te verdedigen. De persoonlijke en laag-bij-de-grondse aanvallen naar bepaalde families toe worden volledig afgekeurd en bestempeld als oubollige politiek. De Mechelse C.V.P. vindt trouwens dat er andere mogelijkheden zijn om met elkaar om te gaan. Dit is ook één van de redenen geweest van de breuk tussen de C.V.P. en Gust Emmeregs die trouwens niet meer tot de C.V.P. behoort. De gemeentelijke C.V.P.-mandatarissen, Patrick Backx, Lieve Keuleers, Leo Stevens, Willy Deleus, Frank Nobels, Wim Jorissen, Jan De Keye, Herman Candries, Annie Van Stappen.”
Noot : de woningen zouden er niet komen...
Foto’s : -Op een stuk natuurlijk groen achter de Dorpstraat en de Kouter willen sommigen 97 woningen neerpoten. (GvA) -Het zit Gust Emmeregs hoog dat een aantal dorpsgenoten een project van sociale woningbouw wil kelderen. ‘Men snakt hier naar betaalbare woningen. Na twintig jaar kan het gaan lukken en dan steekt men stokken in de wielen. Dat kan toch niet’ meent hij. (GvA) -Paula Bradt, ex-directrice van de Vrije Lagere School, was tegen de bouw van de 97 woningen.
Wijngilde Balsemien hield een opendeur in de stedelijke basisschool van Leest. Hoofddoel van deze vereniging is op ambachtelijke wijze wijn maken van fruit. Wie er nog niets of een beetje van wist, kon op één namiddag heel wat (wijn) wijsheid vergaren. Zo werden de geïnteresseerden rondgeleid langs de tentoonstellingsstand met materialen uit vervlogen tijden en de vandaag gebruikte middelen om van fruit wijn te maken. Op deze opendeur werd door enkele leden een demonstratie gegeven van het maken van rabarberwijn. Louis Van De Vondel, PR-man van Balsemien, had op meer publieke belangstelling gerekend maar het belangrijkste was dat men geen verlies maakte.De vereniging telt exact 100 leden. Een nogal wisselend ledenbestand vermits heel wat personen zich aansluiten om het maken van de wijn te leren en nadien hun lidmaatschap opzeggen. Voor de beginneling volstaat een kleine investering van zo’n 1.500 frank om van start te gaan. Grote materialen zoals fruitmolen en fruitpers kunnen gratis bij de Balsemien ontleend worden indien men lid is. Later op de avond werden de bezoekers in staat gesteld om uit diverse gerechten te kiezen, dit bij een heerlijk glaasje fruitwijn. (Samengevat uit ‘Balsemien maakt fruitwijn op opendeur’ en GvA, 21/6)
1993 – Zaterdag 19 juni : Reuze Sixties Happening Georganiseerd door “Ons Parochiehuis” vanaf 20 uur voor jong en oud.
1993 – Donderdag 24 juni : Met Ziekenzorg naar Mechelen Met het toeristisch treintje “Carolus” een stadsrondrit door Mechelen met Ziekenzorg Leest. Vertrek om 14 uur op het Dorpsplein. Terugkomst rond 18 uur. Deelnemingsprijs : 100 frank. (PB, 2/6)
1993 – 4 juli : WERELDMUZIEKCONCOURS KERKRADE
“Na een wekenlange, intensieve voorbereiding, was op zondagmorgen 4 juli de grote dag aangebroken. In ons lokaal heerste een drukte van jewelste : terwijl de muzikanten, zichbaar nerveuzer dan anders, een laatste herhaling ondergingen, werden in de keuken de lunchpakketjes, bestaande uit broodjes en koffiekoeken, klaargemaakt. Het zou een lange en spannende dag worden. Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. Onze buschauffeur deed eerst een ritje door Leest en ook in Kerkrade hadden de organisatoren hun uiterste best gedaan om ons uitgebreid met de stad te laten kennis maken. Voor sommigen onder ons was dit nog onvoldoende : zij deden dan nog maar een fietstocht door Nederlands berg en dal…en de hellingen waren steil. Ondanks het feit dat de zaal nog niet voor de helft gevuld was, schiep zij toch een speciale en aangename sfeer. Onze muzikanten betraden rustig, doch uiterst geconcentreerd, deze arena. Iedereen wist wat er van hem verwacht werd, iedereen voelde wat er zou komen. En het kwam ook…Leest speelde op de top van zijn kunnen. Het plichtwerk (Dimensions van Peter Graham) werd schitterend ten gehore gebracht met de nodige ritmiek, effecten en nuances. Tijdens het prachtige keuzewerk (Resurgam van Eric Ball) werd de zaal met een schitterend kleurenpalet en een enorme gevoeligheid gevuld. Na het optreden was iedereen ook uiterst tevreden met het behaalde niveau. De Frans (Violet) had het er met zijn muzikanten toch maar weer schitterend vanaf gebracht. Groot was dan ook de verwondering bij de bekendmaking van de punten : 299 op 360 punten, eerste prijs ! Leest zat aan de grond genageld. Het ongeloof werd nog groter bij de toelichting van de voorzitter van het WMC dat men nog moest onderzoeken of Leest de reglementen niet overtreden had. De zaal zat paf. Er waren slechts enkele woedende reacties van enkele Belgische (niet van Leest) supporters.
Wat was er gebeurd ? Waarom een onderzoek ? Vele vragen met moeilijke antwoorden. Maar we trachten om de situatie een klein beetje te situeren. Leest was ingeschreven in de afdeling fanfare, dit naar analogie met onze inschrijving bij het Muziekverbond van België. Het Muziekverbond diende eveneens alle formaliteiten te vervullen voor het WMC (controle muzieklijst, e.d….). Na een brief (klacht ?) van enkele Belgische en Nederlandse korpsen, als zou Leest geen fanfare maar een brassband zijn, zat men bij het WMC met de handen in het haar : het wedstrijdreglement voorziet nergens een bepaling van wat een fanfarebezetting nu wel eigenlijk is. Uit niet-officiële bron (maar wel iemand die bij de ganse discussie betrokken is geweest) hebben wij dan ook de mededeling gekregen dat het zaakje op voorhand beslist was : Leest kreeg een eerste prijs indien men een goede prestatie neerzette en een tweede prijs in het andere geval. Wij moeten hieruit de nodige conclusies trekken ! Het is duidelijk dat, ondanks de definitieve erkenning als fanfare bij het Muziekverbond van België, wij in het buitenland wel degelijk met een probleem qua bezetting zitten. Langs de andere kant is men bereid om ons toe te laten in de afdeling brassband. Nochtans is de brassband de enige bezetting waar de juiste en strikte samenstelling algemeen aanvaard is…maar dat vormde voor het WMC geen probleem? Eigenaardig. Ten tweede is het spijtig dat men de toelichting van de voorzitter bij de proclamatie zo ondoordacht de wereld heeft ingestuurd. Het was een overdiende natrap waarvan men met zekerheid wist dat er nergens enige motivatie zou voor terug te vinden zijn. Ten derde vinden wij dat een regeling van de uitslag voor het optreden van een korps niet kan. Elke zichzelf respecterende inrichter van wedstrijden moet toch beseffen dat dit onduldbaar is voor de deelnemers. Ik kan mij niet indenken dat er tijdens onze jaarlijkse ICW ooit maar één keer zou gedacht zijn aan het manipuleren van de uitslag. Dat zulke ‘regelingen’ niet van gevaar ontbloot zijn om ontdekt te worden moet het WMC nu tot zijn schade en schande ondervinden.
Wij hebben dan ook krachtig protest aangetekend bij de organisatie. Nochtans, ondanks het feit dat de reglementen vermelden dat bij klacht het WMC binnen de maand na optreden schriftelijk een beslissing aan de betrokkene zou mededelen, hebben wij op onze brief van 10 juli nog steeds geen antwoord gekregen. De medaille en het diploma hebben wij zonder enige toelichting toegestuurd gekregen. Ook is het jammer dat de naijver tussen de Belgische korpsen ontzettend groot is. Het getuigt van een kleine instelling dat Belgische korpsen mekaar het licht van de ogen niet gunnen. Ondanks deze hele geschiedenis blijven wij ervan overtuigd dat wij een uiterst gave prestatie geleverd hebben waar wij terecht trots op mogen zijn. Ook de reactie van onze muzikanten tijdens de proclamatie getuigt van volwassenheid en goede instelling. Het bestuur wenst dan ook alle leden te danken voor zijn prestaties. Wij zijn er ons van bewust dat de inspanningen die door de dirigent en de muzikanten werden geleverd enorm groot waren en dat zij onvoldoende beloond werden. Toch van harte proficiat ! Yves De Wit.” (“T&T”, september ‘93)
Stan Gobien daarover In “Leest in Feest” :
“In 1993 oordeelde het bestuur dat de tijd rijp was om nog eens op te treden op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de tweede divisie, de ereafdeling voor fanfares. Op zondag 3 juli treedt St.-Cecilia Leest voor de derde keer op in de Rodahal te Kerkrade. In vergelijking met de vorige concoursen te Kerkrade was het wedstrijdreglement strikter geworden. In Nederland werd sedert 1989 gestreefd naar een standaardbezetting voor harmonieën, fanfares en brassbands. Toen St.-Cecilia Leest inschreef voor deze wedstrijd in de fanfaresectie en bij die inschrijving de muzikantenlijst en de fanfarebezetting voegde, was er geen vuiltje aan de lucht. St.-Cecilia Leest mocht optreden in de afdeling fanfares. Na het optreden kwam de aap uit de mouw…
Belgische en Nederlandse muziekverenigingen legden klacht neer tegen St.Cecilia Leest omdat er geen saxofoons in de fanfare meespeelden en omdat het veeleer een brassband was dan een fanfare. Het WMC-bestuur aanvaardde de ingediende klacht en plaatste St.-Cecilia buiten wedstrijd. De Leestse fanfare kreeg wel een eerste prijs met 299 op 360 punten en een diploma, maar werd niet in de officiële uitslag opgenomen. Volgens Nederlandse normen diende St.-Cecilia Leest uit te komen in de brassbandafdeling want daar werden en worden geen beperkingen gesteld op het aantal muzikanten, zoals dat wel het geval is in Engeland en Vlaanderen.
Het fanfarebestuur kreeg later nog bijkomende uitleg waarom St.-Cecilia buiten wedstrijd werd geplaatst. De jury had vastgesteld dat de twee gespeelde werken niet conform de partituur uitgevoerd waren. Er werd geeist dat een fanfare een meervoudig bezet en meerstemmig bugelregister had en daarnaast ook een meerstemmig bezet saxofoonregister.Dit was voor St.-Cecilia niet het geval. Hrt WMC-reglement vermeldde voor de concertafdeling, de hoogste afdeling, dat het ‘van eminent belang is dat blaasorkesten een zekere op hun sectie toegespitste standaardisering van de bezetting hanteren’ en paste dit reglement ook toe op de andere afdelingen. In het reglement stond echter wel dat ‘uit te voeren composities conform de in de partituur aangegeven bezetting dienen te worden uitgevoerd’. Omdat St.-Cecilia Leest hiertegen had gezondigd werd ze in mooi Nederlands ‘hors section’ (buiten wedstrijd) geplaatst maar mocht ze wel de prijs behouden. De jury vond het optreden uitstekend, van bijzonder hoogstaande kwaliteit en zelfs excellent, maar trok ook veel punten af omdat niet alle partijen op de aangegeven en vereiste instrumenten werden gespeeld.
Dit voorval had een grote invloed op de muzikanten en het fanfarebestuur. De geschiedenis van de ‘pure fanfare’ herhaalde zich opnieuw. Heel wat muzikanten raakten gedemotiveerd en vroegen zich af waarom ze zich zoveel moeite en inspanningen hadden getroost bij de voorbereiding van deze wedstrijd om dan als het ware gedeclasseerd te worden. Vanaf dat moment brak voor velen de veer en konden ze niet meer als voorheen de discipline aan de dag leggen om naar de wekelijkse repetities te komen, laat staan om thuis hun partituur in te studeren. Sommige muzikanten wezen bepaalde bestuursleden en de dirigent aan als de schuldigen…
Als gevolg van dit alles groeide de groep uiteen. In april 1994 werd na onderling overleg en met wederzijds akkoord de samenwerking tussen dirigent Frans Violet en St.-Cecilia Leest opgezegd. Weer sneuvelde een Leestse dirigent over de standaardbezetting van de fanfare en naar aanleiding van het Wereld Muziek Concours…
In tegenstelling tot vorige dirigentenwissels had het vertrek van Frans Violet geen al te grote en onmiddellijk invloed op het aantal muzikanten. Zij die aangesloten waren bij St.-Cercilia Leest bleven er musiceren. De vriendschapsbanden tussen de gewezen dirigent en de Leestse fanfare bleven bestaan. Een aantal originele Leestse muzikanten bleef na deze breuk ook lid van brassband Willebroek. Willebroekse brassbandmuzikanten die in de voorbije periode door de dirigent naar St.-Cecilia Leest werden gehaald, bleven de repetities volgen en namen met de fanfare deel aan optredens.
In mei 1994 diende het bestuur een nieuwe dirigent aan te stellen. Het bestuur koos voor Johan De Win, een product van de fanfare zelf. Johan De Win was ondertussen beroepsmusicus geworden en was al een tijd hulpdirigent geweest. Het bestuur was er vermoedelijk toch niet zo zeker van dat haar beslissing in goede aarde zou vallen en besloot om tijdens de eerste veertien dagen van mei 1994 geen repetitie te geven. Officieel heette het dat het een druk voorjaar was geweest en dat de muzikanten de kans kregen om wat uit te rusten. Nog dezelfde maand zetten het bestuur en de nieuwe dirigent stappen in de richting van vroegere bestuursleden en muzikanten. Slechts een klein aantal onder hen was bereid om terug mee te werken aan de uitbouw van de fanfare of aan de ‘vernieuwde start’ met het oog op het honderdjarig bestaan van de vereniging. Zij deden dit alleen op voorwaarde dat de vooraf gemaakte afspraken door iedere partij zouden nageleefd worden. In de zomer van ’94 werden de terugkomers betitteld als de ‘oude mannen’ die er niet in zouden slagen om het tij te doen keren…
De nieuwe dirigent diende na een vrij korte voorbereidingsperiode op 20 augustus 1994 van start te gaan met en eerste optreden in Leest ter gelegenheid van de viering van de honderdjarige Delphine De Wit. Onder grote belangstelling werd in het dorp een wandelconcert gegeven en daarna een openluchtconcert op de speelplaats van de Vrije Basisschool. Slechts een dertig muzikanten traden op omdat de anderen nog met vakantie waren. Op de concerten in september kon de vereniging terug met het gewone muzikantenaantal aantreden. De nieuwe start was gelukt…”
1993 – Maandag 5 juli : Leef Milieu-Bewust “Klein gevaarlijk afval” kon gebracht worden op maandag 5 juli aan het gemeentehuis van Leest van 18 tot 18u45. “Al wat uw milieubox bevatten mag”. (PB)
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten.(Foto : GvA)
1993 – 29 mei – Gazet van Mechelen :
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten
Leest.- René Van Tolhuyzen en Marie-Louise Huysmans hebben gedurende 31 jaar Kapelle O/D Bos, Leest, Hombeek, Tisselt en Ramsdonk dag na dag voorzien van dag- en weekbladen. Nu leggen zij het bijltje erbij neer en gaan rustig genieten van een welverdiend pensioen. Oorspronkelijk was René tewerkgesteld in de bouwsector en Marie-Louise werkte in een wasserij. Maar in ’62 werd er een dagbladverdeler gevraagd voor de bovengenoemde streek. Het echtpaar Van Tolhuyzen-Huysmans hakte de knoop onmiddellijk door. René wou kost wat kost met heel veel mensen in contact komen. In het begin moest men dagelijks 380 kranten verdelen ; tot voor enkele dagen waren er dat ruim 700 en ongeveer 120 tijdschriften. Marie-Louise voegt er wel onmiddellijk aan toe dat er destijds meer kranten besteld werden. Het hoogtepunt situeren zij ongeveer tien jaar geleden met wel meer dan 1.000 kranten per dag. Dat kranten bezorgen een heel aparte job is, beaamt het echtpaar. In het prille begin bracht men de stapel kranten vanuit het verdeelcentrum per vrachtwagen (rond 05.00 uur) aan huis. Na wat sorteerwerk sprongen René en Marie-Louise op hun fiets om alle klanten te voorzien van de juiste krant. Nog een poosje later werden de bladen ’s ochtends (eveneens rond 05.00 u) afgeleverd door de eerste lijnbus. De laatste tien jaar ging het echtpaar de kranten zelf ophalen in het Mechelse verdeelcentrum Leemans-De Rijcke.
Werkuren Als men spreekt over uitzonderlijke werkuren, dan staat een krantenverdeler zeker op de eerste rij. Dag na dag waren René en Marie-Louise de jongste jaren om 02.15 uur in Mechelen om de kranten op te halen en vanaf 03.00 u werden de bestellingen huis aan huis afgeleverd. Uiteraard kon niet elke woonwijk op hetzelfde tijdstip over zijn leesvoer beschikken. Voor Marie-Louise en René begon de werkdag in de prille ochtenduren en eindigde pas 10 uur later. “Een vakantie van enkele dagen hebben we nooit gekend”. Hoe kan het ook anders, een krantenronde kan moeilijk voor enkele dagen door iemand anders overgenomen worden. Een grote troost, van volgende maandag af komt in dat dagpatroon grondige wijziging. Marie-Louise en René krijgen nu meer dan ooit de tijd om de krant te...lezen.
1993 – Van zaterdag 29 tot maandag 31 mei : Reis Davidsfonds naar Zuid-Engeland Op het programma : ‘Tuinen en Kastelen’. (PB, 19/5)
1993 – Zondag 6 juni : Concert van de K.F. St.-Cecilia te Zandvliet (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zondag 6 juni : Schoolfeest Vrije Basisschool. In de namiddag, op de speelplaats van de school in de Dorpstraat. Iedereen was welkom. (PB,2/6)
1993 – Donderdag 10 juni : Boottocht Gent-Brugge met Ziekenzorg Vertrek Leest-Dorp om 9 uur. (PB, 26/5)
1993 – 13 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest In het Chalet van S.K.Leest. Op het menu o.a. : lentesoep (50 fr.), steak au poivre & friet (350 fr.), dame blanche (75 fr.)... (Folder)
1993 – 16 juni – Gazet van Mechelen :
Bezwaarschrift met 154 handtekeningen tegen kippenkwekerij.
BUURT VOORAL BEDUCHT VOOR STANKOVERLAST
Hombeek-Leest.
De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij zorgt voor enige beroering in de omgeving waar de bouw gepland is, temeer daar er in een straal van één km al twee dergelijke bedrijven zijn waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor de vergunningen klasse-2 niet zo hoog liggen. Omdat in Leest iedereen zowat iedereen kent en men er de zon in ieders water kan zien schijnen, hadden enkele buren een vergadering belegd met de familie Van Goethem, die de fokkerij wil uitbaten, bij Flor Schipman in de Tiendenschuur. De voornaamste vrees van de omwonenden, zo bleek, is de stankoverlast.
Flor Schipman : “We willen best de jeugd een kans geven de kost te verdienen, maar niet ten laste van de omwonenden. Wij willen aanvaardbare voorwaarden die de omwonenden beschermen tegen stankoverlast. Indien er geen stankhinder is en alles conform is volgens de milieuwetgeving hebben we geen bezwaar”. “Een ander gegeven is dat kweker Van Goethem geen vergunning heeft aangevraagd voor mestopslag. De contracten met omliggende boeren voor het ophalen van de kippemest zijn volgens het meststoffendecreet 5 jaar lang geldig, maar zijn jaarlijks opzegbaar mits geldige redenen. En wat gaat er gebeuren tussen oktober en 1 maart als er geen mestuitvoer mag plaatshebben ?”, zo vraagt de buurt zich af. ”Ondanks deze positieve vergadering hebben we besloten een petitie-actie op het getouw te zetten om onze vrees te laten kennen aan het stadsbestuur en de provincie. Deze lijst met 154 handtekeningen werd afgegeven op het stadhuis”, vertelt Flor Schipman.
De eigenaar stelt eveneens bezorgd te zijn om de stankoverlast. ”Ik ben in Nederland gaan kijken naar een speciaal afzuigsysteem. Er zaten daar 90.000 kippen en er was geen geurtje te bespeuren. Het systeem van afzuiging en luchtzuivering kost de helft van de totale investering die zal gebeuren. Nederland, waar dergelijke systemen al 7 jaar hun dienst bewijzen en in Denemarken al 15 jaar, leveren de garantie met dit speciale afzuigsysteem dat geen enkele stankhinder, bij welke weersomstandigheden ook, kan optreden”. Ook mochten we een rechtzetting noteren in verband met het mestoverschot. Het betreft hier niet 3.000 m3 op jaarbasis (500 m3 per kippensessie) maar zowat 60 m3 per stal. Dit betekent op jaarbasis 120 m3 maal 6 kippensessies, of zowat 750 m3. Met diverse boeren in en rond Mechelen werden contracten van 5 jaar afgesloten om deze mest gratis, telkens na zowat 7 weken, te komen ophalen. De plaats van inplanting is precies gesitueerd tussen de Kleine straat, de spoorlijn Dendermonde en de Aland. Volgens de eigenaars zowat 700 meter van de bewoonde wereld.
Dezelfde krant van 25 september :
40.000 kippen.
De bestendige deputatie van de provincie Antwerpen heeft dus het licht op groen gezet voor de inrichting van een kwekerij met een potentieel van 40.000 kippen. Zij heeft daarbij de opmerkingen van Mechelen overgenomen en naast de Vlarem II-wetgeving, die hiervoor geldt, ook nog bijzondere voorwaarden in verband met de mest opgelegd. Zo mag er zich in het kippenhok enkel droge mest bevinden, en mag de mest niet ter plaatse, noch overdekt, noch in open lucht, worden opgeslagen. Bij stalreiniging, moet de specie dadelijk worden afgevoerd. De twee hangars voor het kweken van de 40.000 kippen zijn gepland op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest, ter hoogte van de Kapelseweg-Aland en 70 m voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas. Het nieuwe bedrijf ligt dan op zowat 400 meter van de eerste woonzone, al zijn tal van alleenstaande woningen korterbij gelegen. Eén woning staat zelfs op 80 meter van de geciteerde bouwplaats. Van kuiken tot volwassen kip duurt zowat 7 weken, zodat 6 keer per jaar een bataljon kippen, 40.000 bekken sterk, aan de kippenslachterij wordt afgeleverd. Op jaarbasis zorgt dit pluimvee, volgens de aangevraagde milieuvergunning, voor een mesthoop van 750 m3. De familie die de bouw plant, wou eerst zowat 15.000 kippen per sessie laten opgroeien. Het ministerie van Landbouw legt echter een norm van 40.000 kippen op, omdat anders een dergelijk project niet economisch rendabel zou zijn. De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij, zorgde enkele maanden geleden voor beroering in de omgeving. Te meer daar er in een straal van één kilometer al twee kippenfokkerijen zijn, waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor klasse-2 niet zo hoog liggen.
En GvA van 18 juni : Kippenfokkerij korter bij omwonenden
“Woensdag berichtten we over de kippenfokkerij voor zowat 40.000 kippen die gepland is ongeveer op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest. Flor Schipman die de handtekeningenactie tegen de komst van de kippenfokkerij organiseerde, vertelt dat de inplanting niet helemaal juist was beschreven. Ook de afstand die de eigenaar vooropstelde ten opzichte van de bewoonde wereld was volgens Flor Schipman desinformatie. De inplanting ligt op maximum 390 meter van woon- en bouwzones die in de overwegende west-zuidwest winden ten opzichte van het bedrijf komen te liggen. Hierbij worden de landbouwers en niet-landbouwers in dit agrarisch gebied niet meegerekend. Er staat bijvoorbeeld één huis op 80 meter en andere liggen op minder dan 200 meter. Wat de inplanting zelf betreft, die zou niet achter de spoorweglijn naar Dendermonde zijn, maar in de hoek Kapelseweg-Aland, op zowat 70 meter voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas.”
1993 – Woensdag 19 mei : Vooropening Lente-Tentoonstelling van Emile De Leers(Foto onderaan) Met receptie om 20 uur in “Ons Parochiehuis”. Emile De Leers etaleerde zijn olieverfschilderijen. Het welkomwoord werd gehouden door Ir. P. Peeters, voorzitter van “Ons Parochiehuis” Leest. Gastheer was Frans Dehoux van de Kunstkring “Vierkant” uit Puurs en de opening werd gedaan door Pater Pastoor Damiaan Van Aken, “Ereburger van Leest”. De tentoonstelling liep op 20, 22, 23,30 en 31 mei. Emile was een zoon van de oud-hoofdonderwijzer De Leers. Hij werd geboren in Borght-Lombeek op 8 november 1919 en overleed in Mechelen op 5 januari 2004.
Een recentie van de tekenaar-schilder (GvA 16/12/81) :
“In de wereld van de schilderkunst is hij eerder een self-made man die zich door hard werken stap voor stap een merkwaardige techniek eigen heeft gemaakt. Wat hem toelaat picturaal uiting te geven aan zijn innerlijke gevoelens. Zijn tekeningen en schilderijen zijn steeds figuratief uitgewerkt. Met zijn werk bewijst hij op hardnekkige manier dat de romantiek standhoudt, zelfs in een tijd waarin waarden en normen zo vlug verschuiven. Emile De Leers levert tevens het bewijs immer op zoek te zijn naar schoonheid. Daarenboven wil de kunstenaar momenten omvatten die tegelijkertijd kalmte, rust, kleur, zachtheid, sfeer, warmte en sensualiteit omvatten.”
1993 – 20, 21, 22 en 23 mei : 23ste Leestse Volksfeesten Werden op donderdag geopend om 10.00 uur in de Leestse Sint-Niklaaskerk met een mis opgeluisterd met een optreden van Gunther Neefs. Om 11.00 uur was er in de Omnihal een receptie, muzikaal omlijst door de K.F.St.-Cecilia en Brassband Sint-Cecilia Heffen. Verder ook met optredens van Vendeliersgroep Korneel Leest en Volkskunstgroep Jan & Trien uit Halle-Zoersel. Burgemeester Vanroy verklaarde deze 23ste editie voor geopend. Van 11.00 tot 16.00 uur was er een permanente tentoonstelling van oude- en kunstambachten in de Omnihal met gratis inkom en vanaf 12.00 tot 15.30 u was het gelegenheidsrestaurant geopend. Zowel op de officiële opening als op de aansluitende namiddagactiviteiten was er weinig volk komen opdagen. Dit verliep beter op vrijdag met het : Belgisch profkampioenschap voor superwelters. De vrees dat Gust Emmeregs na de eerste boksmeeting in Leest van eind ’92, ontmoedigd zou raken door de magere publieke belangstelling, was ongegrond. Integendeel, samen met de Vilvoordse bokspromotor en trainer Marius Surin haalde hij het Belgisch kampioenschap voor superwelters naar Leest. Patrick Vungbo zette zijn titel op het spel tegen Hassan Mokthar. Het werd een flauwe match gewonnen door Vungbo en met als grootste verliezer de bokskenner. Het triple concert van zaterdag lokte meer dan 700 toeschouwers naar de Omnihal, conclusie : de stormloop voor de Vlaamse artiesten leek wat geluwd. Ook al deden Bart Kaëll, Luc Steeno en Helmut Lotti zo hun best. Het succes van de 800.000 frank kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit sloeg wel aan. Op de openingsdag waren er 110 tafels met kaarters gevuld.
Vungbo ongeschonden uit matte titelkamp(Foto onderaan) “Patrick Vungbo houdt aan Leest ongetwijfeld uitstekende herinneringen over. Hij zal immers zelden zo’n makkelijke titelverdediging als die van vrijdagavond kunnen afwerken. Hassan Mokthar bleek niet de ‘Jan zonder Vrees’ die de weken voordien naar voor geschoven werd. Spijtig, want de jonge profbokser heeft de technische capaciteiten om het ver te schoppen. Tegen de eerste gongslag van het Belgisch kampioenschap superwelters was de hal toch nog flink gevuld geraakt. Zodat zowel organisator Gust Emmeregs als wijzelf op onze woorden moesten terugkomen en de tweede boksmeeting op rij publiekelijk toch nog een meevaller kon worden genoemd. Mechelaars laten blijkbaar graag op zich wachten. Patrick Vungbo, die aangekondigd had zelf geen initiatief te zullen nemen, veranderde van mening naarmate de kamp vorderde. Met enkele flitsende jabs hield hij de Vilvoordse challenger probleemloos op afstand en joeg hem zelfs een paar maal in dubbele dekking. Al kan het op Mokhtars rekwest geschreven worden dat die uitstekend achteruit bokst en meestal een waterdichte dekking in plaats van zijn kin aanbiedt. Na afloop bleek Vungbo echter veel meer voor de jury gewerkt te hebben en was Mokhtar te passief geweest om de titel te kunnen nemen. Terug in de kleedkamers waar het, boeiend of niet, als steeds drummen was tussen de fans van beide boksers, noemde Vungbo de tienronder vooral een testcase. ‘Ik had nooit de intentie Mokhtar neer te halen. Ik wou mezelf tien ronden aan het werk laten om te merken hoe ver mijn conditie voor de partij van 25 juni tegen Demeulenaere stond. En die blijkt OK.’ (…) Hassan Mokhtar liet het hoofd niet hangen. Waarom zou hij ? Hij bleef moeiteloos tien ronden overeind tegen ’s lands beste bokser, mocht zijn perfecte stijl etaleren en is nog jong. (…)” (GvA, 24/5/93)
En dezelfde krant van 24 mei :
Leestse volksfeesten kennen een sterk einde “Gust Emmeregs, organisator van de Leestse Volksfeesten ten voordele van voetbalclub VV Leest, was na de dolle driedaagse een tevreden man : ‘Ik leg mijn normen vrij hoog. Als ik dan zie dat ongeveer 80 procent hiervan bereikt is, dan kan ik eerlijk zeggen dat ik na afloop van deze 23ste Volksfeesten een tevreden man ben.’ De feesten waren anders onder een minder gunstig gesternte gestart. Zo was er op de officiële opening zowel als op de aansluitende namiddagactiviteiten afgelopen donderdag weinig volk komen opdagen. Vrijdag werd met de bokswedstrijden al veel beter gescoord wat publieke belangstelling betreft en zaterdagavond bracht het triple concert meer dan 700 betalende toeschouwers aan de Omnihal in Leest. Gust Emmeregs merkte na deze showavond op dat de stormloop voor de Vlaamse artiesten wat geluwd schijnt te zijn tegenover voor enkele jaren. Ook hier wordt het opnieuw zoeken naar ‘nieuwe’ zaken die inspelen op wat het volk precies wil. Het triple-concert werd al vanaf 17 uur ingezet door een zestigtal hevige fans van de optredende Vlaamse artiesten die op de trappen van de Omnihal hadden postgevat. Om 19 uur zwaaiden de deuren officieel open. Bart Kaëll wist al snel zijn vurigheid op het podium in de zaal te laten overslaan wat hem een rits aan bisnummers opleverde. Nadien kwam Luc Steeno aan de beurt die eveneens zijn zangtalent tentoon spreidde. Als afsluiter werd Helmut Lotti ten tonele gevoerd. Helmut wist door zijn sterk rock-en-roll getint repertoire de hele zaal nog eens in vuur en vlam te zetten. Het was dan ook al ruim 1 uur ’s nachts als de eerste aanwezigen de Omnihal de rug toedraaiden.
Kaartformule Het succes van de 800.000 fr. kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit, sloeg goed aan. Waren er op de openingsdag 110 tafels met kaarters gevuld, dan waren er op de tweede kaartdag, donderdag, slechts een drie tafels minder. Ook zondag werden ondanks het uitstekende weer nog meer dan 400 kaarters bereid gevonden om voor het kampioenschap Boomke Wies te strijden. Op zaterdag 29 mei om 20 uur wordt het vierde en laatste kaartluik afgewerkt in de Omnihal.”
1993 – Vrijdag 21 mei :Davidsfonds en BGJG : natuurwandeling Het Davidsfonds organiseerde in samenwerking met BGJG een natuurwandeling in het “Mechels Broek”. (PB,12/5)
1993 – 23 mei : V.V.-Leest knapen wonnen jeugdtornooi van Zennester Hombeek. De knapen van VV Leest versloegen in de finale zonder probemen die van VV Duffel met 5-1 en mochten uit handen van schepen Van den Brande een beker in ontvangst nemen. (GvA, 24/5)
1993 – Woensdag 26 mei : Parochiebedevaart naar Hanswijk Samen met de parochies van Hombeek en Hofstade. Om 19 uur rozenkrans. Om 19.30 uur misviering. (PB, 26/5)
1993 – 26 mei – Parochieblad : Gemeentelijke berichtgeving “Containerpark-Hanswijk De bercht”. Wat mag gebracht worden : papier, karton, glas, snoeihout, afvalolie van motoren, tuinafval, rubberbanden, bouw- en sloopafval in kleine hoeveelheden. Enkel toegankelijk voor particulieren. Wanneer ? Op maandag, woensdag en vrijdag van 10 tot 12 uur. Op al de werkdagen van 14 tot 18 uur. Op zaterdag van 9 tot 15 uur.
1993 – 27 mei : Ziekenzorg naar Zandhoven Er werd een bezoek gebracht aan vakantiehuis ‘Hooidonk’. Vertrek om 9 uur, terug om 18 uur. Deelenmingsprijs : 500 fr. (vervoer + middagmaal). (PB, 19/5)
Foto’s : -Emile De Leers. -Gedachtenisprentje van Emile De Leers. -Patrick Vungbo had geen probleem met Mokthar die het nochtans tien ronden uithield. (GvA)
1993 – 14 april – Parochieblad :Winnares KVLV-Lourdesreis Gelukkige winnares : Gerd De Rooster-Van Nuffel, Vinkstraat. Eerste reserve-lot : Mevr. Amelie Verbeeck, tweede reserve : Chris Diricx.”
1993 – Zaterdag 17 en zondag 18 april : Rust Roest bracht ‘Andorra’ van Max Frisch.(Foto onderaan) In “Ons Parochiehuis” te 20 uur.
Personages Andri Roel De Nijn Barblin Katrien Daelemans De onderwijzer Marcel Verwerft De moeder Renild Polfliet De senora Nancy Verelst De pater Guido Hellemans De soldaat Andy Moens De waard Eric Vandenwyngaert De meubelmaker Marc Windelen De dokter Joris De Neve De gezel Kristof Van Meir De Iemand Ria Verschooten De idioot Raf Scheers De Jodeninspecteur Fik Diddens Zwarte soldaten Christel Vinck, Herman Van den Bossche
Achter de schermen Teksthulp Tanja Vluymans, Christel Vinck, Frauke Vandenwyngaert Grime en kapsels Nancy Vluymans Kostuums werkgroep Geluidsmontage Benny Van Humbeeck Geluidsbediening Dietmar Docus Decorbouw Raf, Geert, Steven, Johan, Marc, Dominiek e.a. olv Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techn. Fik Diddens en Kristof Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
De mening van Etienne Van Calster uit Wespelaar over ‘Andorra’.
“Geachte Heer Hellemans,
Het spijt ons ten zeerste dat we zaterdag niet kunnen blijven zijn om U persoonlijk te feliciteren met de inhoud en de opvoering van het prachtige toneelstuk (er moesten een paar mensen vroeg uit de veren). Het was in één woord fantastisch wat deze mensen U incluis hebben gebracht en chapeau voor de hoofdvertolker. We wensen U in de toekomst nog veel succes toe en U mag ons altijd iets laten weten bij een nieuwe voorstelling. Nogmaals namens de aanwezigen van ons bestuur een dikke proficiat. Namens het DF bestuur Wespelaar.” (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1993 – 21 april – Parochieblad : Gevonden… “In een spaarbusje voor Broederlijk Delen : enkel 67 ‘oude afgedankte’ frank-stukken. Wat een opvoeding voor een kind van 8 jaar dat voorbereid wordt op zijn eerste communie ?...! Pastoor en leerkracht : doet uw best…wij breken de rest wel af.”
1993 – Vrijdag 30 april : Boma and the Championettes van FC De Kampioenen, het populaire VRT-feuilleton, in de Omnihal te Leest. Deuren : 20 uur. Inkom : 300 Bfrs., VVK : 250 Bfrs. (Folder onderaan)
1993 – Zaterdag 1 mei : Dauwtrip naar het Waasland van B.G.J.G (PB, 21 april)
1993 – Zaterdag 15 mei : Martinus Hombeek in concert in Leest De Hombeekse Sint-Martinus concertband hield zijn lenteconcert “Blast from the past” in de omnihal van Leest. Aan dit optreden was de come-back gekoppeld van Dave (bekend van de vroegere Willebroekse formatie “Five from Dave”) en een optreden van zijn zonen Dave & Steve. (GvA, 13/5)
1993 – Zaterdag 15 mei : Concert van de K.F. St.-Cecilia Leest in Kalfort. (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zaterdag 15 mei : Gouden bruiloft In de parochiezaal aan de Kouter vierden Jaak De Laet en Johanna “Marie” Beullens van de Baron Empainlaan 16 te Mechelen hun gouden bruiloft. Beiden werden te Leest geboren. Jaak op 14 maart 1916, Marie op 5 november van hetzelfde jaar. Het echtpaar was te Leest gehuwd op 3 mei 1943. Hun twee kinderen en vier kleinkinderen wonen allen in de buurt. Jaak is een zoon van burgemeester De Laet en hij stamt uit een gezin van elf. De jubilarissen werkten eerst op de boerderij van hun ouders. Jaak van zijn zestiende tot zijn tweeëntwintigste. Marie van haar veertiende tot aan haar huwelijk. Jaak werd dan trambediende bij de NMBS, waar hij bleef tot zijn pensioen. Hij houdt van lezen, muziek, de natuur, dieren en werken in de tuin. In 1934 was hij kapitein van voetbalclub Leest, nu is hij supporter van KV Mechelen. Marie houdt van koken en handwerkjes. Ze legt graag sociale contacten en is lid van KBG- en KAV-Battel. (GvA, 15/5)
1993 – 15 en 16 mei : Voetbedevaart Scherpenheuvel. Inschrijven kon bij Jan De Decker, Hans De Laet, Els De Smet, Marina De Wit, Marc Lamberts, Alfons Leemans en Louis Vloebergh. Vertrek : zaterdag om 4 uur, terug : zondag rond 17 uur. (PB, 1 en 14 april)
1993 – Woensdag 19 mei : 4de Slakkengang Wandelclub De Slak Leest nodigde iedereen uit op de vooravond van O.H.Hemelvaart op hun 4de Slakkengang. Vertrek en aankomst : zaal St.Cecilia, Dorpsstraat. Afstanden : 6 en 12 km. Deelname : 30 frank : clubstempel + aandenken 50 frank : clubstempel + aandenken + zelfklever. Trofeeën voorzien vanaf 20 deelnemers voor scholen, verenigingen, groeperingen en families. Info kon men krijgen bij Paul Lefever, Moerstraat 21 Hombeek (Folder).
Foto’s : -Herman Van den Bossche, Fik Diddens, Christel Vinck, Marc Windelen, Eric Vandenwyngaert, Joris De Neve, Kristof Van Meir, Ria Verschooten, Roel De Nijn, Katrien Daelemans, Marcel Verwerft, Renild Polfliet, Nancy Verelst, Andy Moens, Raf Scheers, Guido Hellemans. -De folder van ‘Boma and the Championettes’.
Eén van de 500 Balinese kunstobjecten die te bezichtigen waren in ‘Ons Parochiehuis’.
1993 – 10, 11 en 12 april : Posse Leest
“Beste Leestenaars en vrienden van Leest,
Al degenen (en ze waren talrijk) die na de vorige editie van Posse Leest gezegd hebben : ‘Zo ne goeie hebben wij nog niet gehad’, waren voor ons een stimulans om ook dit jaar van de Paasdagen in Leest een echt feest te maken. Samen met de verenigingen en dank zij de inbreng van de sponsors hebben we ook nu een tof programma op poten kunnen zetten, voor en door de bewoners van Leest. Nieuwe punten op de feestkalender van zondag zijn : de poppenkast die het klokkenwerpen begeleidt en de Leestse hondenshow. Op maandag vragen we uw aandacht voor de ambachten op de jaarmarkt. Op de veemarkt vindt u nog meer paarden, runderen en schapen.
De uitgebreide lijst van activiteiten op het Leestse Dorpsplein en zijn onmiddellijke omgeving vindt U verder in deze brochure. Uw aanwezigheid zal er dan ook weer een bruisend Posse Leest van maken. Namens het Posse Leest comité. De Voorzitter.” (Uit de Jaarmarkt Brochure Posse Leest ’93)
Met uitzondering van de zondagavond was het een zonovergoten paasweekend en om die reden werd er een massa volk naar Leest gelokt. Met paaszondag werd als eerste randactiviteit naast het kermisgebeuren de start van de 6de VEVOC-stratenloop gehouden om 14 uur. De -14 jarigen dienden 1,5 km af te leggen in de zogenaamde ‘jongerenloop’. De ‘dames- en herenstratenloop’ liep over 3 km en zij die dat wensten konden deelnemen aan de 6 of 9 km met start en aankomst op het Dorpsplein. Op hetzelfde uur konden de kaartspelfanaten terecht in de jongens-chirolokalen voor een kaarnamiddag. Elke deelnemer kreeg van de paashaas een paasei en voor de winnaar van elke tafel was er een kip voorzien. Een halfuurtje later werd Posse-Leest officieel geopend met vendelzwaaien en een optreden van de K.F. Sint-Cecilia vanop de kiosk aan de kerk. Volksdansgroep Korneel zette zijn beste dansbeentje voor waarna het traditionele klokkenwerpen voor graaiende handen zorgde. Deze drukte was nog maar net geluwd of de hondenshow, onder het motto “ieder hondje toont zijn kontje”, zorgde voor een kijk- en lachspektakel. De hondenshow liep op zijn einde toen de eerste regendruppels zich ook in Leest lieten voelen en wat later zorgden voor een heuse wolkbreuk. Om 20 uur was iedereen welkom op de gratis filmvertoning van de chiro : ‘Jumping Jack Flash’. Maandag toonde de zon zich van haar beste zijde en duizenden bezoekers zorgden ervoor dat je op sommige ogenblikken op het dorpsplein niet meer vooruit of achteruit kon. De marktkramers deden dan ook goede zaken. Opvallend de aanwezigheid van tal van Leestse verenigingen die via hun kraampje en één of andere activiteit de gunsten van het publiek trachtten te veroveren. Wijngilde Balsemien was vertegenwoordigd met een proefstand met zelfgemaakte wijnen, de Vrije Basisschool met een snoepstand ‘t Karamelleke, Korneel met een dranktent en vanaf 10 u. kon men genieten van de pensenkermis van de Leestse fanfare, dit onder de lieflijke tonen van een draaiorgel. Ook dit jaar schapen, paarden en koeien. In de lagere school kon men dan weer het kleinvee, al dan niet te koop, gaan bekijken. De kleuterschool aldaar hield opendeur en er was een rommelmarkt door en voor kinderen tot 12 jaar. De standwerkers werden gegroepeerd zodat de bezoekers de artisanale activiteiten rustig konden observeren. Ook Oscar Palmkes, met de twee trekpaarden en de kar gevuld met biervaten, bekend van de Palm-reclame, was aanwezig. De aanwezige mini-klimmuur oefende vooral op de jongeren zijn aantrekkingskracht uit. Ondertussen kon men in de chirolokalen terecht voor een pannenkoek of een natje in “het zesde gebod” of men bracht een bezoek aan Balinese of Javaanse kunstwerken in het parochiehuis. Dit werd voor elkaar gebracht door het Davidsfonds, meteen de 26ste keer dat de Leestse afdeling zich engageerde om niet “zomaar” een tentoonstelling naar Leest te halen. De tentoonstelling bundelde zo’n 500 authentieke schilderijen, houtsnijwerken, batik en zilverwerken, alle afkomstig uit Bali. De tent achter het parochiehuis was maandagavond de plaats van afspraak voor vooral het jongere Leestse publiek. De Leestse chiro sloot Posse-Leest in deze tent af met een TD. (Samengevat uit diverse folders, de jaarmarkt brochure, GvA en HLN)
“T&T” van juni 1993 over het optreden van de Leestse fanfare : “Leest vierde weerom zijn hoogdagen rond de Paasdagen. Er werd aan de fanfare gevraagd een concert te spelen op de kiosk. De weergoden waren ons tegen alle voorspellingen eens goed gezind. Al spelend wandelde de fanfare van ons lokaal St.-Cecilia tot aan de kiosk naast de kerk. Tussen de startschoten van de loopwedstrijden speelden we enkele deuntjes voor het talrijk opgekomen publiek. Gerhard speelde voor ons met plezier nog eens ‘Serenade’ en de Frans durfde zelfs ‘Toccata in D’ op de pupiter te zetten. Ons programma werd voortreffelijk verzorgd door onze dirigent Frans Violet en de zeer talrijk opgekomen muzikanten. Hiermee het bewijs dat er nog veel muziek zit in de Leestse fanfare. Doe zo voort jongens en meisjes. Na het concert liep de organisatie wat scheef, want vooraleer we terug opgesteld waren om huiswaarts te keren begon de volksdansgroep al met hun optreden. Niettegenstaande dat hebben we toch een mooie en plezante namiddag gehad. Roland Van Welden.”
1993 – Woensdag 14 april : Toewijzing – Openbare verkoop van woonhuis : Kantoor van notaris JOZEF CLERENS, Korenmarkt 47, 2800 Mechelen, tel 015/415325. Openbare verkoop van een WOONHUIS met garage, werkplaats en voorhof (half open bebouwing) te LEEST TEN MOORTELE 6. Notaris Jozef Clerens te Mechelen gevestigd, zal openbaar verkopen, met winst van verdieren voor de inmijners alleen : onder de stad Mechelen, deelgemeente Leest : een WOONHUIS met garage, werkplaats en voorhof, (half open bebouwing), Ten Moortele 6. Beknopte indeling : gelijkvloers : hall, living, trap, achterkamer, keuken, veranda, garage; werkplaatsen met afzonderlijke toiletten; eerste verdieping : overloop, voorkamer, achterkamer, zolder. Kadastraal gekend sektie B nr 139/3 en 139/A/2, met een opp. volgens meting van 581 m2. K.I.: totaal huis + werkplaats : 37.300. Te bezichtigen op zaterdag tussen 10 en 12 uur. Huurtoestand : vrij van huur en gebruik. Nutsvoorzieningen : elektr., waterleiding. Inmijning : woensdag 31 maart 1993. Toewijzing : woensdag 14 april 1993 telkens om 17.00 uur in café “In den Barreel”. (bij de heer De Laet F.), Dorp 11, Leest. (Affiche)
