1995 – Maart – “Toeters en Trompetten” : uit de rubriek :

                                           JEUGDIGE MUZIKANTEN St.Cecilia

Annelies RODET (°21.01.1981)
Adres : Juniorslaan 56 Leest. Leeftijd : 14 jaar.
Annelies is volgens het archief van de fanfare muzikant sedert 1991, want zelf weet ze niet zo best van wanneer je als muzikant wordt aanzien.
Zij heeft het eerste en tweede jaar muziekschool (AMV) gevolgd bij onze dirigent. Daarna heeft ze het derde jaar en nog de helft van het vierde jaar gevolgd aan de muziekacademie te Willebroek (wijkafdeling Tisselt) bij Mw. Vinck.
“Ik speel cornet omdat het mij werd aangeraden,” vertelt ze. Ook haar broer, Dries, bespeelt hetzelfde instrument.
Op dit ogenblik loopt ze school in het St.-Theresiacollege te Kapelle-op-den-Bos. Op school krijgt ze nog één uur per week muziekles. Ze heeft haar cornet nog niet meegenomen naar school. Ze zegt wel dat er een schoolorkest is, maar daaraan doet ze niet mee.
Haar hobby’s zijn lezen, jazz, naar de fanfare en naar de chiro gaan en ook nog zwemmen. Haar vrienden en vriendinnen vinden het tof dat ze in de fanfare speelt, want sommigen onder hen zijn ook lid van een muziekvereniging. Zij vindt de sfeer in de Leestse fanfare erg goed en uiteraard houdt ze van musiceren in een grote groep.
Haar ouders vinden het uitstekend dat ze zich inzet voor de fanfare. Zelf zijn ze ook zo goed als altijd aanwezig als de fanfare wat organiseert.
Annelies houdt natuurlijk van fanfaremuziek maar ook nog van wat anders. Ze is gek op Queen (Freddy Mercury) en The Flying Pickets en ook nog op een heleboel andere groepen waarvan ze de naam niet heeft vermeld.
Voor de rest wil ze dat er niet teveel over haar wordt geschreven in het fanfaretijdschrift. Ze wil zich liever laten opmerken door goed muziek te spelen. Of toch…ze vraagt om te vermelden dat ze er niet meer uitziet zoals ze op het fotootje staat : “Ik heb nu langere haren !” vertelt ze.
Op een van de vorige bladzijden hebben we geschreven dat er een aantal jonge muzikanten tijdens het voorbije familierestaurant op een uitstekende wijze hebben geholpen en Annelies was één van hen. We hopen dat ze de volgende keren weer van de partij zal zijn.
Wij hebben al opgemerkt dat Annelies erg goed oplet en luistert als er mededelingen worden gedaan op de repetitie. Daarbij is ze altijd lief, blijgezind en direct bereid om een handje toe te steken als er wat moet gedaan worden. Annelies, hou het zo vol en amuseer je nog vele jaren bij de fanfare ! 

Hans VAN HOUCKE (°01.12.1982)
Adres : Vinkstraat 30 Leest. Leeftijd : 13 jaar.
Hans is muzikant sedert september 1991. Ondanks zijn jeugdige leeftijd heeft hij reeds heel wat muziekonderwijs gevolgd. Hij begon zo’n vijf jaar geleden aan het Mechels Conservatorium en volgde daar het 1^ste en 2^de jaar AMV. De volgende twee jaren AMV volgde hij aan de muziekacademie van Willebroek (afdeling Tisselt).
Op dit ogenblik volgt Hans de lessen in het 1^ste jaar AMC in Willebroek.
Hij speelt cornet en dat doet hij al vier jaar. Hij kan dat al erg goed maar toch volgt hij ook nog de praktijklessen aan de academie. Op de vraag waarom hij dat instrument heeft gekozen, antwoordt hij dat het Tineke De Decker en Dries Rodet waren, die hem bij zijn keuze hebben beïnvloed. “Zij vonden dat een leuk instrument,” beweerden ze. “En zo is het ook !” zegt onze jongste muzikant.
Hans gaat naar school in het Sint-Romboutscollege te Mechelen. Hij krijgt elke week één uur muzikale opvoeding (blokfluit en theorie) en dat vindt hij een beetje te weinig. Zijn cornet heeft hij nog niet meegenomen naar school omdat ze het daar nog niet hebben gevraagd.
Zijn hobby’s zijn volksdansen, zwemmen en ‘sandy art’. Sandy art is zandfiguren maken op zelfklevende folie. Maar daarbij fietst Hans nog graag en werkt hij ook nog met plezier in de tuin. Hans is ook nog lid van de chiro en van de volksdansgroep.
Hij verklaart verder dat zijn buren in de Vinkstraat het leuk vinden dat hij muziek maakt. Ze vragen hem zelfs de ramen open te zetten, wanneer hij musiceert.
In de fanfare vindt Hans het vooral plezierig als hij samen met andere muzikanten kan muziek maken. Het liefst treedt hij in het openbaar op. Er mag zelfs heel veel volk komen kijken en luisteren, hoe meer hoe liever. Concertoptredens en ook wandelconcerten vindt hij erg tof.
Zijn ouders vinden het eveneens fijn dat hij muziek maakt in de fanfare. “Ze komen graag luisteren,” vertelt hij. “En daarbij moedigen ze mij ook aan om elke dag te oefenen.”
Hans houdt van house- en klassieke muziek en hij zou ook nog graag zien dat er in dit nummer van “Toeters en Trompetten” wordt afgedrukt dat hij twee broers heeft die ook al muziek studeren. Ten slotte vroeg hij ook mee te delen dat hij er graag meedoet aan solistenwedstrijden.
Wij vinden Hans een kereltje met pit ! We hopen dat er –zoals hij het zou willen- erg veel volk naar het Palmzondagconcert komt om hem in actie te zien !”

 
1995 – Maart – “Toeters en Trompetten” : Solo-Slim
De muzikant van de K.F.St.-Cecilia Leest Edy Van Asch slaagde er in een ‘solo-slim’ te spelen en te winnen. Volgens kenners een heuse zeldzaamheid en een waar kunststukje. 

Foto’s : (“T&T”)
-Annelies Rodet.
-Hans Van Houcke.

01-05-2015 om 08:14 geschreven door Marcel Van Hoof

1995 – 16 februari – G.v.M. : Dode en drie gewonden op E19
“Vilvoorde. – Een ongeval met een vrachtwagen en drie personenwagens heeft vrijdag rond 05u40 een zware tol geëist. Op 100 meter van de parkeerplaats van Peutie reed een zware personenwagen, bestuurd door de 37-jarige Kees Van den Bogaert uit Vegel (Nederland) tegen een vrachtwagen. In de zware Mercedes overleed de 51-jarige Cristianus Van Der Sanden uit Vegel. Bestuurder Van den Bogaert raakte licht gewond. Een tweede passagier, Luc Vermeiren (25) uit Kalmthout, werd eveneens gewond.
In een tweede voertuig dat bij de aanrijding betrokken geraakte, liep bestuurder Emiel Spruyt uit Leest zware verwondingen op. Hij werd in kritieke toestand naar het militair ziekenhuis gebracht. De 29-jarige Tanja Peremans uit Edegem kon op het nippertje de aanrijding voorkomen en botste met haar wagen tegen de vangrails.
Het verkeer op de E19 liep meer dan drie uur vertraging op.” 

Emiel Spruyt (foto onderaan) was te Hombeek geboren op 22 september 1938 en overleed op 29 september 1999 na een smartelijk ongeval.
Hij was gehuwd met Maria Emmeregs en vader van Conny, Daisy en Pascal. In 2002 zou zijn zoon Pascal eveneens overlijden aan de gevolgen van een verkeersongeval.
Miel Spruyt was ook een tijdlang voorzitter en secretaris van V.V. Leest.

1995 – 18 en 19 februari : Jaarlijkse restaurantdagen K.F. St.-Cecilia
De opbrengst was bestemd voor de aankooop van nieuwe muziekinstrumenten. Enkele verkrijgbare hoofdschotels : steak natuur, steak met peperroomsaus, steak archiduc, telkens met frietten. Prijs 350 frank. Een kip-filet natuur of archiduc kon men consumeren voor 250 frank. 

“…Bij de organisatie werd er rekening gehouden met een verwacht aantal van ongeveer 650 deelnemers. Het zijn er heel wat meer geworden en waarschijnlijk kunnen we er met onze mogelijkheden ook niet veel meer laten inschrijven. Het moet voor de medewerkers van onze vereniging haalbaar blijven en tegelijkertijd mogen we het de mensen ook niet te moeilijk maken door hen te lange wachttijden aan te smeren.
Met de voorbereidingen begonnen de mensen van de keuken reeds vanaf woensdag. De aankopen moesten geregeld worden. We kopen alles zoveel mogelijk bij de handelaars in Leest.
Donderdag en vrijdag werd dan met het grote werk begonnen voor zover als dat mogelijk is. Deze keer hebben de muzikanten de tafels en stoelen klaargezet na afloop van de vrijdagrepetitie. Met z’n allen was het klaar na ongeveer een half uurtje.

Vanaf de zaterdagvoormiddag draaide de keuken echter op volle toeren. Er werd gebakken, gekookt en gebraden en de geuren van exotische sausjes dwarrelden de zaal binnen. Daar werden de tafels in orde gebracht. Deze keer werd er gekozen voor rose tafelpapier, rose servetten, rose…Het was helemaal “la vie en rose”. De eerste deelnemers die op zaterdagavond binnenkwamen waren vaste klanten. Zij keken eerst even rond en zeiden toen tegen elkaar : “Gelijk wanneer je naar een feest van de Leestse fanfare komt, steeds is dat hier prima verzorgd ! Dat valt toch op, nietwaar ?”
Ook op zaterdagavond liep de zaal, en dat in tegenstelling tot eerdere organisaties, op bepaalde momenten helemaal vol. Er was wel gesteld dat de deelnemers aan tafel konden komen vanaf 18 u. tot 22 u. maar er waren er al bij die deze tijd overschreden en later verschenen. Zo kwam het dat er omstreeks middernacht nog mensen zaten te eten. Het gevolg hiervan was dat de meeste medewerkers paraat moesten blijven.
Volgende keer zullen we de deelnemers van de zaterdagavond vragen ook het uur in te vullen waarop ze denken toe te komen. Zo weten wij, wie met een goedgevulde maag naar het zaterdagavondvoetbal wil of de ‘Familie’ of ‘FC De Kampioenen’ niet wil missen. Mensen die niet naar het voetbal gaan en die eventueel graag wat langer aan tafel blijven zitten, schrijven dan best in voor een later tijdstip.
Aanvankelijk hadden we personeelsleden te weinig, maar dank zij een aantal van de jongste muzikanten en een paar bereidwillige nieuwe muzikant-medewerkers verliep alles zoals het moest. De kersverse nieuwelingen hebben hun uiterste best gedaan.

Op zondag werd de grote toeloop verwacht en die kwam er ook. De eerste reeks (11.30 u. – 12.45 u.) was zo goed als helemaal volgeboekt. Spijtig dat een aantal ingeschrevenen te laat kwamen opdagen want zo konden ze geen plaats meer maken tegen 13 u., het tijdstip dat de tweede reeks deelnemers kwam opdagen. Ook hier waren er bij die laattijdig aan tafel kwamen. Als er dan nog groepen zijn die met meer personen toekomen dan er op hun inschrijvingsformulier staan, is het wel even goochelen met de beschikbare plaatsen.

Dit jaarlijks Familierestaurant is al bij al een succes geworden. Er worden nogal wat geruchten verspreid in Leest en het omliggende als zou de fanfare met dit restaurant een half miljoen of nog meer winst gemaakt hebben. Degenen die iets van dergelijke organisaties afweten, zullen wel beter weten, denken we !
Er was bijzonder lovende commentaar op de kwaliteit van de maaltijden. Proficiat aan allen die ze hebben klaargemaakt en daarbij hebben geholpen. Er waren eveneens woorden van lof voor het dienstpersoneel ! Aan allen onze hartelijke dank !
We danken ook de deelnemers, maar we verzoeken hen in de toekomst met het volgende rekening te houden :
-Schrijf in met het juiste aantal personen. Vermeld jonge kinderen ook op uw inschrijformulier. Breng eventueel zelf een kinderstoel op hoge poten mee, zodat u rustig kunt eten en niet steeds de kleine bij de kraag moet pakken.
-Bestel zo correct mogelijk, ook voor de voorgerechten. Zo waren de verkochte ‘scampi’s in een jasje’ een veelvoud van het bestelde. We hebben alle moeite gehad om de mensen die er voor ’s zondags hadden besteld te bedienen zoals ze hadden gevraagd.
-Schrijf in voor de sluitingsdatum ! Het zou wel eens kunnen dat (te) late inschrijvers niet meer worden toegelaten wegens een teveel aan inschrijvingen.”
(“T&T”, maart 1995) 

Op het menu van deze restaurantdagen:

Aperitieven
-Rode porto 70 bef.
-Cecilia ’95 80 bef.
Voorgerechten
-Kaaskroketten 80 bef
-Scampi’s in een jasje 160 bef
Soep
-Cressonsoep 70 bef
Hoofdschotels met frieten
-Steak natuur 350 bef
-Steak met peperroomsaus 350 bef
-Steak archiduc 350 bef
-Kip-filet natuur 250 bef
-Kip-filet archiduc 250 bef
Nagerechten
-Dame blanche80 bef
-Biscuit 60 bef
-Hasseltse koffie 100 bef
-Kinderijsje 50 bef
Kinderschotels
-Steak naar keuze 175 bef
-Kip-filet met appelmoes 125 bef.
(Uit de Informatiebrochure 1995)

1995 – Zaterdag 25 februari : 11^de Kaarttornooi S.K.R. Leest
Laatste van vijf zaterdagen waarop gespeeld werd voor de prijzenpot van 120.000 frank per avond. Dit ging telkens door in zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat 6 Leest.Aanvang 20 uur en inschrijvingen vanaf 18u30 aan de prijs van 249 frank per persoon en per avond.

1995 – Maartnummer “Toeters en Trompetten” :

                     Joanna De Bruyn “Jeanne van Soeike’(°20.09.1906, +23.04.1976) (Foto onderaan)
“Wijlen Jeanne De Bruyn was de moeder van Pol Huybrechts, onze ondervoorzitter. Haar man, Soei(ke) Huybrechts, hebben we niet zo goed gekend omdat die overleed in 1960. Het enige wat we nog weten van hem is dat hij, zoals Louis De Croes, op de weekdagen een linnen stofjas droeg. Maar dat was zo de Leestse gewoonte bij de cafébazen.
Jeanne was ook de zuster van Rik De Bruyn, de toenmalige dirigent. Tot aan haar overlijden, in 1976, was zij de bazin van café-zaal ‘St.-Cecilia’. In de periode na de tweede wereldoorlog was dat zo wat het centrum van Leest-dorp, omdat daar heel wat verenigingen feesten organiseerden. Het was niet het enige centrum, want de parochiale verenigingen gaven hun organisatie in de Parochiezaal. Het verschil was dat het café van Jeanne alle dagen van ’s morgens vroeg tot ’s nachts open was, de parochiezaal was enkel open als er ‘wat te doen’ was. Zo’n zes maanden per jaar was er repetitie in de zaal ‘St.-Cecilia’. Dat wil niet zeggen dat de muzikanten toen een half jaar niet repeteerden. Om de drie maanden werden de lessenaars, de pauken, de grote trom en het verhoog van de dirigent verhuisd van het Dorp naar de Leest-Heide en omgekeerd.

In die tijd werden in zaal ‘St.-Cecilia’ vrij veel bals georganiseerd en nog wel op de zondagavond. Op Paasmaandag en met tweede Sinksendag was dat ook het geval. Toen speelde er een orkest en zo goed als altijd liep de zaal helemaal vol. Op bepaalde organisaties kon het volk zelfs niet binnen.
Naast haar café en zaal had Jeanne ook nog een kruidenierswinkel. We herinneren ons nog dat er een reclamebord van ‘De Spar’ hing, omdat het een van de eerste woorden was die we konden lezen. De kruidenierswinkel was in een aantal gevallen praktisch. Het was zo’n dertig jaar geleden een normale zaak dat de boodschappen door de huisvrouwen of opgroeiende schoolkinderen werden gedaan. Mannen deden geen boodschappen bij de kruidenier. En toch…hadden de mannen erg veel (na)dorst, dan zouden zij wel de boodschappen doen, zogezegd omdat ze hun vrouw wilden helpen. Ze gingen dan niet de kruidenierswinkel binnen, want dan zag iedereen dat een man vrouwenwerk deed en dat was vernederend. Ze gingen het café binnen en nadat ze een pint hadden besteld, werd de ‘winkelwaar’ besteld. Jeanne kon rechtstreeks van achter de tapkast naar de winkel.
Zo’n kruidenierswinkel had nog andere voordelen : na de repetitie werd er door sommige muzikanten ook nog een half pond Hollandse kaas gekocht, die ze dan opaten tussen het drinken van bier.
Na de repetitie bleef het café open tot ongeveer halfdrie. Toen het twee uur werd keek Jeanne op de horloge en zei ze dat het ‘stillekens aan tijd werd om naar huis te gaan’. Om halfdrie begon ze in haar handen te klappen en zei ze : ‘Allé mannekes, komaan naar huis want morgen is het weer vroeg !’ Als er dan een groepje zat te kaarten, mochten ze nog wel het spel helemaal uitspelen.
Jeanne was één van de vurigste verdedigsters van de fanfare. Ze kon daarover geen kwaad woord horen ! Ze verdiende wel haar boterham door de fanfare, maar regelmatig gaf ze een souper of een ‘vierdeke’ voor de muzikanten of een biefstuk voor het bestuur.
Jeanne was één van die vele Leestenaars die een stuk geschiedenis hebben geschreven van ‘St.-Cecilia’. Ze was dan ook bekend in heel Leest en zelfs ver daarbuiten.”

                   Ferdinand De Prins “Nante, de beenhouwer” (°06.01.1908)
“Ferdinand De Prins is een van de oudste leden van onze fanfare. Hij heeft alle muzikale eretekens ontvangen die er maar te krijgen zijn. In dit nummer van onze vereniging ging het om mensen die op de een of andere manier wat te maken hebben met café-zaal ‘St.-Cecilia’. Velen zullen zich afvragen wat Ferdinand De Prins daarbij komt doen. Natuurlijk was hij een geregeld bezoeker van die zaak, maar dan kan iedereen die wat met de fanfare te maken heeft, in verbinding gebracht worden met de zaal ‘St.-Cecilia’.
Echter volgens welingelichte bronnen, is de slagerij ‘De Prins’ ooit van start gegaan in één van de bijgebouwen van ons huidig lokaal. Vandaar…
Ferdinand werd ook ‘Nante van Lyda’, naar zijn echtgenote genoemd. Ze hebben vijf kinderen en allen hebben ze een slagerij of zijn ze in de vleesindustrie gaan werken.
Walter, zijn jongste zoon, heeft nu de slagerij in Leest-Dorp, waar hij opgroeide.
Nante was politiek bedrijvig eerst als gemeenteraadslid en later als schepen van onderwijs, sport en cultuur. Hij lag mee aan de basis van het ontwerp van de huidige Leestse gemeenteschool. Nante was ook bestuurslid van de fanfare en tegelijkertijd wijkverantwoordelijke voor het Dorp. Na de tweede wereldoorlog heeft hij bijzonder goed de eerste bloeiperiode van de fanfare onder leiding van Rik De Bruyn meegemaakt. Hij was aanwezig op alle ‘maandelijkse verhuizingen’, langs muzikale wandelingen die door de gemeente werden gemaakt op de zondagnamiddagen. En de bestuursleden niet-muzikanten liepen toen nog voor de fanfare uit, achter of naast de ‘drapeaudrager’.
Op zondagnamiddag ging hij supporteren voor RC Mechelen, veelal samen met Louis De Croes en veldwachter Vic Van Hoof. Toen het nog goed ging met Racing gingen ze ook bijna steeds mee op verplaatsing. Zijn kinderen waren ook Racing-supporters met uitzondering van Walter. Deze laatste koos voor Malinois om –zo zei hij ons ooit eens- thuis wat leven in de voetbaldiscussie te brengen. In die tijd was dat dikwijls in Leest zo : waar de één voor was, daar was de ander tegen, ook al hadm en daartoe geen echte redenen. ’t Was gewoon maar om te kunnen discussiëren.
Ferdinand was daarnaast ook een verwoed kaartspeler en zoals het toen het geval was, speelde hij ‘pandoeren’. We hebben ons laten vertellen dat Ferdinand bijzonder graag won bij dit kaartspel ! ‘Pressen, wiezen of harten jagen’ waren volgens de meest fervente kaartspelers van toen kinderspelletjes.
Ferdinand heeft destijds een grote invloed gehad op het fanfareleven en hij heeft heel wat bijgedragen voor de Leestse gemeenschap. Ondanks zijn hoge leeftijd heeft hij nog deelgenomen aan ons jaarlijks banket in november ll. en we hopen dat hij ook kan aanwezig zijn op ons 50^ste Palmzondagconcert !”    

Van Ferdinand De Prins staan reportages in deze Kronieken die terug te vinden zijn onder data : juli 1963 en juni 1987.
‘Nante’ werd te Leest geboren op 6 januari 1908, zijn echtgenote Alida De Wit in dezelfde gemeente op 28 september 1909. Zij huwden op 24 oktober 1931 en vierden hun gouden huwelijksjubileum op zaterdag 24 oktober 1981 in zaal ‘St.-Cecilia’ (zie foto).

Het echtpaar kreeg vijf kinderen : Jan, Constant, Marcel, Walter en Maria en allen kregen ze de beenhouwersstiel mee van vader. Moeder Alida sprong jarenlang haar man bij in de zaak op Leest-Dorp die later door zoon Walter werd overgenomen en thans wordt uitgebaat door de familie Cremie.
Ferdinand was leerling in de fanfare in 1924 en muzikant (bugel) tot 1935. Begin jaren ’30 beenhouwer te Leest-Dorp. Wijkmeester-Bestuurslid van 1946 tot 1965 en Ondervoorzitter van 1965 tot 1971. Gemeenteraadslid vanaf 24/11/1946 en Schepen van 1954 tot 1970. Ere-Schepene en Ere-Bestuurslid van de fanfare van 21/11/1971 tot bij zijn overlijden te Leest op woensdag 5 juli 1995.
Nante was ook de eigenaar van een viertal medailles nl. : 25-jaar bestuurslid, 50 jaar Ere-lid beide via Fedekam en 60 jaar Ere-lid en 65 jaar Ere-lid via het ‘Muziekverbond van België.
Alida ‘Lyda’ De Wit overleed te Leest op 30 oktober 1990.
(Info : Antoon Lauwens)

Foto’s :
-Emiel Spruyt.
-Jeanne De Bruyn.
-Nante en Lyda in zaal ‘St.-Cecilia’ bij de viering van hun gouden huwelijksjubileum. (foto : familie Lauwens-Piessens)

25-04-2015 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

1995 – 3 januari – G.v.M. : Gestraft na vechtpartij te Leest
Rechtbank.- Op 7 mei van vorig jaar kwam het tijdens een feest in de sporthal in Leest tot schermutselingen met een groepje Marokkaanse jongeren uit Mechelen. Er werden spuitbussen met traangas gehanteerd. Een van de bezoekers liep een snijwonde op. Vier getuigen herkenden de 18-jarige Nour-Eddin M. ut Mechelen als de dader van het toebrengen van de wonde. De betichte ontkende hardnekkig zijn aandeel in de vechtpartij. De correctionele rechtbank van Mechelen veroordeelde hem niettemin tot 4 maanden cel en tot 15.000 frank boete.

1995 – Zondag 8 januari : Dertiende Aperitiefconcert K. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest

De UITNODIGING :

Zondag 8 januari 1995 om 11 u.

                     APERITIEFCONCERT,Kouter te LEEST
Parochie Sint-Niklaas Leest.
De Pastoor en de Raad van Beheer van ‘Ons Parochiehuis’ hebben de eer en het genoegen u uit te nodigen op het

                                   DERTIENDE APARITIEFCONCERT
 

Dit feestelijk concert zal worden opgeluisterd door de Koninklijke Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest onder leiding van Johan De Win. 

Naar jaarlijkse gewoonte zal onze vereniging voor de Leestse gemeenschap een soort nieuwjaarsconcert geven. De opbrengst gaat naar de aflossing van de bouwkosten die een paar jaar geleden zijn gemaakt om het parochiehuis te vernieuwen.

Op het programma –dat voor een gedeelte is aangepast aan de tijd van het jaar- staan de volgende werken : Dance Story (Luc Gistel), Farandole (Georges Bizet), Serenata (Tosseli), Misty (Ed Gardner), Nesum Dorma (Giacomo Puccini), Goud en Zilver (Franz Lehar), Radetsky Mars (Johann Strauss) en The Young Amadeus ( Jacob de Haan).

Op het aperitiefconcert worden deze werken meer dan waarschijnlijk niet in deze volgorde uitgevoerd.
Het geheel wordt gepresenteerd door Bart Lauwens.

Kaarten (150 BEF incl. het aperitief) kunnen worden bekomen bij Pol Huybrechts, Dorpstraat 60 te Leest.
(“T&T”, december ’94)

En het VERSLAG :
“Het jaarlijks aperitiefconcert zou beginnen om 11 u. Omstreeks 10 u. gingen we een kijkje nemen om na te gaan of er hier en daar geen onvoorziene omstandigheden voor moeilijkheden hadden gezorgd. Alles liep zoals het moest lopen en de dirigent en de muzikanten waren tijdens hun voorafgaande repetitie nog druk in de weer om de moeilijkste passages nog eens uit te proberen. Om 10.30 u. toen de eerste echte concertgangers binnenkwamen, werd de repetitie afgebroken. De muzikanten trokken naar de tapkast en het viel ons op dat de meesten geen alcoholische dranken aanraakten.
Om 10.55 u. trok de fanfare uiterst gedisciplineerd naar het podium. Deze keer werd dat niet ingestudeerd en toch liep het ook uitstekend in deze min of meer ongewone omstandigheden.
De zaal liep helemaal vol en achteraan werden nog vrij veel stoelen bijgeplaatst. We stelden vast dat er heel wat bekenden van vroeger voor deze gelegenheid terug naar Leest waren afgezakt. De sfeer was opperbest en dat was ook zo met de gebrachte muziek. De toehoorders waren in hun nopjes omdat er eindelijk eens zogenaamde ‘nieuwjaarsmuziek’ op het programma stond. Zij bedoelen daarmee ‘Goud en Zilver’ van Lehar en de ‘Radetsky Mars’ van Strauss. Maar ook de uitvoering van de andere stukken mocht er zijn !
Na afloop van het concert kregen we erg gunstige en lovende commentaar, niet alleen om de gebrachte muziek, om de goede organisatie en om de presentatie die verzorgd werd door Bart Lauwens, maar ook om de sfeer van kameraadschap die er tussen de muzikanten heerst. Als buitenstaanders dit opmerken, dan is het toch echt een goed teken.
Aan het eind van het concert bedankte pater-pastoor Van Aken de fanfare en de voorzitter mocht een schotel in ontvangst nemen, waarop staat vermeld : ‘Gezelligheid kent geen tijd!’ Toen na de repetitie van 13 januari het sluitingsduur (0.30 u.) werd aagekondigd met gebel, waren er muzikanten die riepen : ‘Gezelligheid kent geen tijd ! Al vergeten wat de pater-pastoor vorige week nog gezegd heef, zeker ?’ De dames van dienst lieten zich niet van de wijs brengen en zegden : ‘Reglement is reglement ! Iedereen heeft kans genoeg om het gezellig te maken tussen 22 u. en 0.30 u. ! Volgende week is de gezelligheid terug troef. Kom dan maar terug met de kaart spelen.’ En zo gebeurde het dan ook.
Samengevat : de Leestenaars weten nu ook dat het terug ‘marcheert’ in de plaatselijke fanfare.”
(“T&T”,maart ’95)

1995 – 10 januari – Gazet van Mechelen : Inbrekers betrapt
Leest. – Alice Van Raemdonck stelde bij haar thuiskomst vast dat een onbekende in haar woning in de Maalstraat was binnengedrongen. De onbekende zette het op een lopen.

1995 – 19 januari – Gazet van Mechelen : VV Leest miniemen (Foto onderaan)
De miniemen van V.V. Leest wonnen tegen Elzestraat.

1995 – 20 januari : Overlijden van Rust Roest ere-voorzitter en medestichter Jaak Publie (Foto onderaan)
Jaak Publie was te Leest geboren op 15 april 1900 en gehuwd met Bertha Boey (°Hombeek 9/7/1903, +Mechelen 23/12/1990).

Jaak was gedurende 20 jaar een verwoed duivenliefhebber, een trouw supporter van V.V. Leest en medestichter van de toneelvereniging “Rust Roest”.
Maria zag het levenslicht te Hombeek op 9 juli 1903. Zij hield van koken, televisie kijken en tuinieren en was evenals haar man een trouw supporter van V.V. Het echtpaar huwde te Hombeek op 11 december 1926 en hun huwelijk werd gezegend met twee zonen : Frans die uitweek naar Tisselt en Louis die in Mechelen ging wonen.
Na hun huwelijk vestigde het echtpaar zich aanvankelijk in de Nuffelstraat te Heffen om nadien definitief te verhuizen naar de Vinkstraat.
Jaak, die afkomstig is uit een gezin met vier kinderen, begon op zijn 18^de als schrijnwerker bij de NMBS te werken. Later ging hij over naar Tuyteleers in de Batterijstraat om zijn carrière af te sluiten bij Dogaer en Zonen waar hij 18 jaar zou rondmaken. 

De voorzitter van de Leestse toneelkring Rust Roest sprak, op dinsdag 24 januari, het in memoriam uit :

“-Bouwer zijn en meer dan dat :
medestichter van een nieuwe groep
trouw zijn tot op het eind
nederig en dienaar van de anderen. 

-Maker zijn en meer dan dat :
medeschepper van decor
ontwerper van een nieuwe wereld. 

-Zoeker zijn en meer dan dat :
rusteloos in dit bestaan
hunkerend naar een andere thuis
genieter zijn als spelend mens. 

Daarom danken wij Jaak.
Daarom denken wij aan hem.
Daarom danken wij Bertha,
zijn zachte lieve vrouw.

Daarom condoleren wij de familie,
kinderen van die goede ouders.
Daarom hebben wij een warm gevoel,
en wensen na die lange reis
Jaak een vredig zachte rust
aan de zijde van zijn Bertha
in de schoot – zo barmhartig –
van de even geopende aarde”.  
(“Rust Roest Ontmaskerd, deel II – Guido Hellemans) 

Meer over Jaak Publie in deze Kronieken bij : 12/12/1986. 

1995 – Zaterdag 11 februari : KWISWEDSTRIJD STED. BASISSCHOOL LEEST
Verslag in “T&T”, het verenigingsblad van de K.F. St.-Cecilia (maart ’95) :
“Op zaterdag 11 februari 1995 nam onze vereniging met twee ploegen deel aan de Valentijnskwis van de plaatselijke gemeenteschool. Het had heel wat voeten in de aarde om twee ploegen te kunnen samenstellen. De organisatoren hadden nogal wat concurrentie. Een gedeelte van onze leden trok naar het concert van St.-Cecilia Hombeek-Plein in Mechelen (voorstelling CD ‘Joy of Music’), een ander gedeelte naar het concert van St.Cecilia Humbeek en nog een aantal leden trok naar het jaarlijks banket van de Leestse wandelclub.

De ploegen die voor onze vereniging uitkwamen waren als volgt samengesteld :
-ploeg 1 : Hans Verschueren, Ann De Keersmaecker, Maggy De Borger, Linda Moons en Veerle Neefs.
-ploeg 2 : Pol Huybrechts, Gunter Peeters, Johan De Win, Chris en Stan Gobien.

Er moet gezegd dat we eerder gelegenheidskwissers afvaardigden omdat niemand van onze kwissers ooi aan dergelijke wedstrijden deelneemt. De verwachtingen lagen op voorhand dan ook erg laag. Toch hebben de beide ploegen het goed gedaan. Als we onze eigen resultaten analyseren, kunnen we de volgende besluiten trekken : we zijn goed op de hoogte van (licht) klassieke muziek, aardrijkskunde en geschiedenis. We zijn minder goed in onderwerpen over actualiteiten (krantenberichten), film en t.v., Mechelen, autotechniek en ‘appelsoorten’. Van ‘droedels’ hebben we niet teveel kaas gegeten omdat deze in een te jachtig tempo moesten worden opgelost en…deze rubriek zorgde uiteindelijk voor het verschil. In de rubriek autotechniek werd de afbeelding van een auto-onderdeel getoond. Volgens ploeg 1 was dat een ‘startmotor’ en volgens ploeg 2 een ‘dynamo’ maar volgens de organisatoren ging het om een ‘alternator’ en zij haalden er de brochure van de fabrikant bij. Het speelt ook een rol welke krant je leest.
De meeste vragen en foto’s kwamen uit de ‘Gazet van Mechelen’ en wij lezen meestal ‘Het Laatste Nieuws’, ‘Het Nieuwsblad’ of ‘De Morgen’. In de ‘Gazet van Mechelen’ werd een nieuw Hollands bingospel ‘koeschijten’ genoemd en in de andere kranten gaat het om ‘Schijt je rijk !’ Ondanks deze ‘tegenslagen’, moeten we zeggen dat we toch een maatje te klein waren voor de ploegen die ons vooraf gingen ! Daarvan doen de meeste geregeld mee aan kwissen en dat kan van ons niet worden gezegd. We zijn op dit gebied amateurs ! Maar we hebben ons in ieder geval erg goed geamuseerd !
Pol Huybrechts van ploeg 2 voerde een psychologische oorlog met de leden van de andere ploeg en die slag heeft hij gewonnen. Hij kreeg het klaar dat de dames van ploeg 1 er de moed bij verloren door steeds uitbundig te doen wanneer de antwoorden op de vragen werden bekend gemaakt.
De Leestse Valentijnskwis was goed georganiseerd en er waren erg mooie en waardevolle prijzen. Misschien kunnen we volgend jaar met meer ploegen deelnemen en ons beter voorbereiden, maar laten we er dan voor zorgen dat het samenstellen van de ploegen wat vlotter verloopt.
Dank aan de supporters en aan de mensen die op de terugreis van de concerten nog kwamen informeren naar de stand van zaken !

Uitslag met vermelding van de ons bekende ploegen :
1.Stedelijke Basisschool Battel  80 punten.
8.Vevoc 77
9. Lost Boys (Bart Lauwens, Erik Van den Vondel) 75
13. Fanfare – ploeg 2  67
25. Fanfare – ploeg 1  55.

Foto’s :
-De miniemen van VV Leest (Foto : MAB).
-De ere-voorzitter en medestichter van Rust Roest Jaak Publie.

19-04-2015 om 09:28 geschreven door Marcel Van Hoof

1995 – Uit de ‘Informatiebrochure 1995’ van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest.

Huidig bestuur
Ere-voorzitter : Vic Verschueren.
Voorzitter : Kamiel Verschueren.
Ondervoorzitter : Pol Huybrechts.
Penningmeester : Maggy De Borger.
Verslaggever : Ilse Peeters.
Jeugdverantwoordelijke : Roland Vanwelden.
Instrumentenbeheerder : Emiel Verschueren.
Feestsecretaris : Jef Lauwers.
Secretaris : Stan Gobien.
Leden : Bert De Borger, Rik Lauwens, Rik Peeters, Adrienne Pepermans, Marcel Van Loo.
Dirigent : Johan De Win. 

Geschiedenis & Doel
De Kon. Fanf. ‘St.-Cecilia’ Leest werd opgericht op 5 maart 1899. In die beginjaren en later tot de fusies van de gemeenten in 1976 was de fanfare ook een dorpspolitieke vereniging.
Op dit ogenblik heeft de vereniging geen enkele politieke bestaansreden of politieke binding meer en gaat de volle aandacht naar de amateurische muziekbeoefening. Vanaf 1986 werd ze een ‘vereniging zonder winstoogmerk’ waarvan de statuten werden goedgekeurd op 20 januari van datzelfde jaar.
De voornaamste doelstellingen van de Leestse fanfare –zoals ze in de huidige statuten staan vermeld- bestaan erin :

1.de amateurische kunstbeoefening te bedrijven door samen muziek te maken, door concerten en muziekwedstrijden in te richten en door de muziekbeoefening te bevorderen. Dit laatste heeft tot gevolg dat de fanfare een eigen muziekschool heeft uitgebouwd.

2.een volksmuziekmaatschappij in stand te houden met het oog op ontspanning en muzikale vorming van de spelende en niet-spelende leden. Op het programma staan daarom plezierige en lichte muziekwerken, naast werken van een meer ernstige aard.

3.de vriendschap, de samenwerking en het vertrouwen onder alle leden te ontwikkelen. Daarom wordt er veel aandacht gegeven aan het in stand houden van een goede sfeer.

4.op te treden daar waar het nodig wordt geacht. Op aanvragen van Leestse verenigingen en organisaties wordt zoveel mogelijk ingegaan. Dit zal op een gunstige manier de samenwerking en de verstandhouding tussen de Leestse verenigingen beïnvloeden. 

De stichters en vooraanstaande Leestenaars
Theofiel Verschueren (foto onderaan), de grootvader van de huidige ere-voorzitter Vic Verschueren, wordt aanzien als de stichter en de vader van de Leestse fanfare. Theofiel Verschueren was voorzitter van ‘St.-Cecilia’ van 1899 tot 1942.
Daarnaast waren er destijds nog twee belangrijke figuren, nl. Frans Beullens en Marcellinus Lemmens (foto’s onderaan).
Later hebben andere bekende Leestenaars de fanfare meebestuurd, onder andere P. De Prins, Frans en Leopold Piessens, Emiel Verschueren sr. en Frans August Lauwers.
Op de een of andere manier hebben zij de fanfare uitgebouwd tot een vereniging die in het Vlaamse land en zelfs daarbuiten nogal wat bekendheid heeft verworven.

Bekendheid
Die bekendheid is er vooral gekomen dank zij de organisaties van de Internationale Muziekwedstrijden die periodiek vanaf 1960 werden ingericht. Het eerste Europees Kampioenschap voor Brass Bands werd in 1975 georganiseerd met de medewerking van de Europese Gemeenschap en werd via de radio uitgezonden in een vijftiental landen.
In de tweede plaats heeft de kwaliteit van de gebracht muziek ook een flink stuk bijgedragen tot deze bekendheid. De Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ won twee keer het Wereld Muziek Concours in Kerkrade (NL) : in 1978 in de afdeling uitmuntendheid en in 1981 in de ere-afdeling. Daarbij kwamen nog een aantal Belgische en provinciale kampioenstitels.

De dirigenten
De Leestse fanfare heeft een groot aantal bekende dirigenten gehad. Rik De Bruyn (1909-1991) heeft op muzikaal gebied waarschijnlijk wel de grootste bijdrage geleverd. Hij was dirigent van 1938 tot 1965 en onder zijn leiding werden op muziekwedstrijden uitsluitend eerste prijzen behaald, waarvan de meeste met lof van de jury. Na Rik De Bruyn werden achtereenvolgens Theo Fierens, Frans Dierickx, Jan-Piet Leveugle en Frans Violet dirigent van de fanfare. Allen hebben ze op een of andere manier hun bijdrage geleverd tot de verdere muzikale uitbouw van ‘St.-Cecilia’ Leest. De invloed van J.-P. Leveugle en Frans Violet klinkt nu nog door in het korps. Tijdens hun beleid is het korps geleidelijk meer gaan klinken als een echt groot koperensemble.
De huidige dirigent is Johan De Win (°3/8/1968) die seders halfweg 1994 het korps onder zijn leiding heeft. Hij is de kleinzoon van wijlen Rik De Bruyn. Johan De Win heeft zijn basisopleiding in de Leestse fanfare gehad en is –naast een aantal andere jonge Leestenaars van zijn generatie- beroepsmuzikant geworden.
Op dit ogenblik is hij leraar aan de muziekacademieën van Willebroek, Sint-Niklaas en Boom waar hij notenleer en muziekgeschiedenis ‘doceert’.
Hij studeert nog contrapunt, fuga, althoorn en hafabra-directie aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen. Daarnaast is hij ook nog dirigent van de Kon. Harmonie ‘De Rupelzonen’ in Boom en muzikant in Brass Band Willebroek.
Met de Leestse fanfare heeft hij in zijn korte loopbaan als dirigent reeds één merkwaardig succes op zijn naam staan : de hoogste score voor harmonieën, fanfares en brass bands in het Provinciaal Concerttornooi Antwerpen van oktober-november 1994.

De muziekschool van de fanfare
De Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest is in het omliggende steeds gekend geweest om de degelijke muzikale opleiding van haar muzikanten.
Op dit ogenblik volgen 30 kinderen en een vijftal volwassenen de cursussen notenleer en een aantal onder hen leren een koperblaasinstrument bespelen. Deze instrumenten worden gratis ter beschikking gesteld van de leerlingen.
De eerste jaren worden de cursussen gegeven in Leest en hoeven de leerlingen geen verplaatsingen te maken. Vanaf het derde jaar volgen ze meestal de cursussen notenleer aan de Muziekacademie in Willebroek en krijgen ze daar –indien ze dat wensen- bijkomend onderricht in het bespelen van een koperblaasinstrument.
Het inschrijfgeld voor de academie wordt door de fanfare aan de ouders terugbetaald op voorwaarde dat de leerlingen aan de jaarlijkse eindexamens deelnemen.
Leerlingen die de cursus notenleer volgen aan het Mechels Stedelijk Conservatorium kunnen ook een instrument aanvragen bij de fanfare. In dat geval wordt echter gevraagd dat ook zij later muzikant worden bij ‘St.-Cecilia’ Leest.
Het is steeds de bedoeling van de vereniging geweest om goede muziekinstrumenten aan te kopen. Op lange termijn is dat ook voordeliger omdat ze langer meegaan. Daarnaast is de klankkwaliteit eveneens in verhouding met de kostprijs.
In de loop van 1995 zullen een vijftiental leerlingen een degelijk en goed instrument ontvangen zodat ze in de beste omstandigheden kunnen leren muziek spelen.

De muzikanten
Van de muzikanten van de vereniging wordt verwacht dat ze –zoveel als dat mogelijk is- aan de repetities en de optredens van de fanfare deelnemen. Om tegemoet te komen aan de jonge of studerende muzikanten worden de optredens tijdens de examenperiodes zoveel mogelijk vermeden. Tijdens de zomervakantie worden voor iedereen zo weinig mogelijk optredens geprogrammeerd.
Op officiële plechtigheden in een zaal treden ze op in uniform, eveneens bij openluchtoptredens vanaf mei tot september.
In de Leestse fanfare geldt niet meer de stelregel : ‘Geen drank, geen klank.’ Het gaat er nog wel plezierig aan toe, echter op een beschaafde wijze. Nu is het gezegde : ‘Eerst goede klank, dan af en toe wat drank.’
Muzikanten worden vrijgesteld van lidgeld en krijgen het ledenblad ‘Toeters en Trompetten’ gratis. Ze kunnen in het bestuur en in werkgroepen zetelen. Ze werken ook mee aan de verschillende organisaties. Daarbij kunnen ze de zaal ‘St.-Cecilia’ huren aan een gunsttarief. De echtgenoot of echtgenote van een muzikant is automatisch een erelid dat is vrijgesteld van lidgeld.

De ereleden
De ereleden zijn de niet-spelende leden. Zij zijn onmisbaar voor een muziekvereniging, vooral omdat ze door hun aanwezigheid op de organisaties van de fanfare en op concerten op hun manier kunnen bijdragen tot de doelstellingen van de fanfare.
In de eerste plaats moedigen ze de muzikanten aan en verdedigen ze de doelstellingen van hun vereniging. Bij concertoptredens in Leest wordt van de ereleden gevraagd zoveel mogelijk aanwezig te zijn, ook al worden die georganiseerd door andere plaatselijke verenigingen.
Het jaarlijks lidgeld bedraagt 500 BEF te betalen in het voorjaar.
De ereleden ontvangen het viermaandelijks fanfaretijdschrift gratis en worden schriftelijk uitgenodigd op alle optredens en organisaties. Ereleden kunnen de feestzaal van de fanfare huren tegen een gunsttarief.
Ze kunnen ook effectief meewerken aan de feestelijkheden die door de vereniging op het getouw worden gezet. Daarbij kunnen ze toetreden tot de verschillende werkgroepen.
Een gedeelte van hen wordt verkozen in het bestuur.

Café-Zaal ‘St.-Cecilia’
Sedert een paar jaar heeft de fanfare een eigen lokaal met repetitie- en feestzaal (incl. keuken) , gevestigd aan de Dorpstraat 6 te Leest. Zo goed als alle fanfareactiviteiten worden dan ook daar georganiseerd. Als de fanfare de feestzaal open stelt, is tegelijkertijd ook het café open.
Op vrijdagavond is er repetitie vanaf 20 u. Terwijl de muzikanten oefenen in de repetitiezaal wordt het café opengesteld voor de ereleden en voor de sympathisanten tot 0.30 u. Iedereen kan er dan eens langs komen om met vrienden te praten of om een kaartje te leggen.
De feestzaal kan worden gehuurd op de dagen dat ze niet wordt gebruikt door de fanfare. Voor inlichtingen wendt u zich tot Jef Lauwers, Kouter 68 te Leest.
Speciale gunstvoorwaarden voor rouwmaaltijden ! 

Belangrijkste organisaties voor 1995
-De jaarlijkse restaurantdagen (18 en 19 februari). De opbrengst van dit jaarlijks gelegenheidsrestaurant gaat integraal naar de aankoop van nieuwe instrumenten.
-Het Palmzondagconcert (9 april). Dit concert wordt iets speciaals omdat het 50 jaar geleden is dat onze vereniging haar eerste (palmzondag)concert gaf in de zaal ‘St.-Cecilia’.
-Posse Leest (16 en 17 april). Optreden ter gelegenheid van de opening van de kermis op 16 april. ‘Paasmaandag bij de fanfare’ op 17 april in de zaal ‘St.-Cecilia’.
-Ceciliafeesten 1995 (15,16 en 17 september) . Op vrijdag 15/9 wordt een kwisavond georganiseerd. Vorig jaar deden hieraan veertig ploegen mee.
-Jaarlijks ledenfeest (18 en 19 november). Hieraan kan enkel worden deelgenomen door muzikanten en ereleden. Wie zich hiervoor interesseert, dient dus eerst bij de vereniging aan te sluiten.
-Kinderfeest 1995 (16 december). Dit feest wordt georganiseerd voor de kinderen van de muzikanten en de ereleden en voor de leerling-muzikanten.

Foto’s :
-Theofiel Verschueren, de stamvader van de Leestse fanfare.
-Frans Beullens.
-Marcelinus Lemmens.

14-04-2015 om 08:11 geschreven door Marcel Van Hoof

De voorzitter van SK Rapid
Leest : Francis Van Heck.

                                               1995 

1995 – SK Rapid Leest voorzitter bood zijn ontslag aan
Dat jaar bood de voorzitter van SK Rapid Leest Francis Van Heck het bestuur zijn ontslag aan. Dat zou echter niet aanvaard worden. 

Aangetekend – t.a.v. de Beheerraad

Geachte Mevrouwen, Heren. 

Gelieve bij deze en met ingang van 12 juni 1995, mijn ontslag als voorzitter en lid van beheerraad en VZW van SK R. Rapid te acteren en te laten publiceren in het Belgisch Staatsblad alsmede bij de Kon. Belgische Voetbalbond.
De redenen van dit ontslag wil ik als volgt omschrijven :

-Na jaren ijveren teneinde uniformiteit en controle te krijgen tussen het bestuur, beheerraad en beheer kantine, is dit nog steeds niet gelukt.
-De kantine is verlieslatend omdat er meer verstookt en verlicht wordt dan nodig en gratis drank wordt uitgedeeld, meer dan er in de kassa komt.
-Dat de rijkelijk betaalde spelers liever ergens anders gaan drinken dan in het eigen lokaal.
-De contracten van de spelers liggen te hoog en er moet een systeem gevonden worden om meer prestatiegericht te spelen waaronder bv. enkel de spelers te betalen welke zijn geselecteerd. De anderen krijgen enkel hun echte kosten zoals km-vergoeding, een vergoeding voor schoeisel en wassen-kledij. Dit ook in functie van de aanwezigheid op training.
-Dat vele mensen in Leest mij nog steeds niet vergeven dat er geen fusie gekomen is, of zal komen met V.V. Leest.
-Dat er nog steeds achter mijn rug veel achterbakse bestuursleden zijn die durven beweren dat ik sponsorgeld zou achterhouden of anders besteden dan door een paar enkelingen beslist (gelieve te noteren dat ik voor ongeveer 10 miljoen sponsoring gezorgd heb).
-Dat niemand van de beheerraad of leden V.Z.W. , maar enige moeite doet om aan sponsoring te komen, behoudens enkele uitzonderingen.
-Dat de fusie met Rapid op een volledige mislukking is uitgedraaid.
-Dat er bepaalde planningen waren tot organiseren van bv. een galadiner, palingfestival e.a. waar niemand nog over praat.
-Dat bepaalde mensen worden weggelachen welke ondanks, en hoe weinig misschien ook, toch opbrengen.
-Dat er heel wat nuttige mensen zijn waarmee het bestuur zou kunnen uitgebreid worden maar hetwelk weigert omdat wij zo slecht functioneren in die zin dat gans Leest weet wat er op de vergaderingen wordt gezegd, of door bepaalde leden van de beheerraad, welke op dat ogenblik duidelijk niet over hun volle controle beschikken, worden uitgescholden of weggelachen.
-Dat wij nog steeds niet geleerd hebben hoe, en efficiënt, en op tijd (acht uur ten laatste) moet worden vergaderd met dagorde en verslag.
-Dat er op vergaderingen te veel door mekaar wordt gepraat en men ‘van de os op de ezel springt’.
-Dat bepaalde bestuursleden liever lager zouden spelen dan te promoveren.
-Dat er tijdens verschillende recepties op wedstrijden een hele hoop mensen aanwezig zijn zonder uitnodiging.
-Dat er met zicht op de eindronde, en ondanks formeel verbod van mezelf en voorstel zelf te koken, het etentje voor de wedstrijd tegen Hemiksem toch doorgaat, zodat zij de tweede helft door de knieën gaan (andere uitvluchten moeten niet worden gezocht).
-Dat er op huidig ogenblik, gezien andere hoofddirectie op het werk en ook om gezondheidsredenen, het mij niet meer toelaatbaar is deze functie waardig te vervullen. Desalniettemin zal ik mij verder proberen in te spannen bijkomende sponsoring te vinden.

Ik houd ook eraan de meesten van U, van harte te danken voor de goede samenwerking en behulpzaamheid. Ik wens er ook op te drukken dat dit niet mag beschouwd worden als een echt vaarwel aan de club en zeker niet aan mijn betere vrienden uit het bestuur, waar ik ook op privégebied steeds heb kunnen rekenen.
Het zit mij echter te ver dat velen uit het bestuur en de spelerskring er met ‘hun klak naar slagen’.
Ik hoop dan ook dat U begrip kunt opbrengen voor mijn beslissing en verblijf.
   Met de meeste hoogachting F. Van Heck Ex-voorzitter. 

P.S.

Het zou nuttig zijn mijn beslissing mede te delen aan trainers en spelers en er de aandacht op te vestigen dat er op een vergadering van 5 juni l.l. onder verschillende voorzitters van ploegen uit de reeks, een zelfde visie over vele punten uit de bus is gekomen, waaronder de voornaamste :

1.Minimale of geen contracten.
2.Reeële onkostenvergoeding i.f.v. aanwezigheid.
3.Opbouwend premiestelsel i.f.v. winst.
4.Spelers hun eigen bondkosten + verzekering betalen.
5.Afschaffen van veteranenploegen of zelf volledig de kosten dragen met bijlage huur terrein.
6.Jeugdreeksen beperken tot betere elementen, met afspraken voor omruiling.
7.Transfertsommen spreiden over 12 maanden.
8.Transfertsommen beperken, onder niveau bond.  

De brief was niet gedateerd.
Alle plooien werden echter gladgestreken en de voorzitter zou zijn functie behouden tot Ludo Verschuren hem zou opvolgen in het seizoen 2005-2006.

1995 – ’t Ridderke nr. 2 1995 : De parochieregisters en het parochiearchief van Leest.
“Wij zijn pater Van Aken, pastoor te Leest, zeer dankbaar dat hij en de kerkfabriek ons toelieten de parochiearchieven, die voor de mensen uit de regio zo belangrijk zijn, te mogen kopiëren. Ter inzage van de familievorsers hebben we nu de parochiearchieven van Hombeek, Zemst-Laar en Leest. Bovendien bezitten we gezinsstaten van Heffen en van vele andere gemeentes. De eerste opdracht is nu de doopsels, huwelijken en begrafenissen van Leest te klapperen en nadat ze ingebonden zijn kunnen ze geraadpleegd worden. We hopen dat deze klus geklaard zal zijn tegen begin september.”

1995 – Abonnementsprijs “Parochieblad”
Een jaar “Kerk en Leven” bedroeg voor het jaar 1995 550 frank. (Kerk en Leven nr.42, 19/10/94)

08-04-2015 om 09:45 geschreven door Marcel Van Hoof

Het Turks trouwfeest in de Omnihal.
Findik en Silvan zijn van nu af aan een
Turks echtpaar. (Foto : Eddy Van Ranst)

1994 – Zondag 18 december :

               Turks trouwfeest met bijna 2.000 genodigden in Omnihal
In de Leestse Omnihal werd de trouwpartij van een koppel –Silvan en Findik- van Turkse origine gehouden. Speciaal was dat er tussen de 1.500 en 2.000 Turken uit België, Frankrijk, Nederland en Duitsland voor het feest waren uitgenodigd. Een speciaal uitgeruste wagen om kippen te braden werd achteraan de Omnihal opgesteld om alle genodigden van voedsel te voorzien.

GvM (20/12) : “De omnihal is voor de Turkse gemeenschap een echte ontdekking geworden. Hun trouwpartijen vormen nu eenmaal he voorwerp van vele honderden genodigden. Het was dan ook verre van de eerste keer dat er in de hal een dergelijk festijn werd gehouden, dit gebeurt met de regelmaat van een klok. Het personeel achter de toog is het al een beetje gewoon geworden. Nochtans horen we dat het deze keer toch zo ongeveer het grootste feest is. Leest kreeg dan ook iets minder dan 2000 Turken over de (omnihal)vloer.
De bruid woont al 8 jaar in Mechelen, maar is in Turkije geboren. Ze spreekt goed Nederlands, volgde de lessen bij de Ursulinen, is 19 lentes jong en luistert naar de naam Silvan. Hij is eveneens van Turkse origine, heeft Findik en is amper 17 jaar oud. De zus van de bruid vertelt dat hij van een andere geboorteplaats is in Turkije. Hij praat immers Turks met een andere tongval, zeg maar een ander dialect. Naar onze maatstaven trouwt het koppel op jonge leeftijd. Naar Turkse maatstaven wordt het als normaal beschouwd.

Honderden kippen
Vanaf 16 uur komen de genodigden druppelsgewijs binnenvallen. In dit geval met dikke druppels, want om meer dan 1.500 genodigden te ontvangen moet het vooruit gaan. De zaal is op een goed uurtje volgelopen. Ondertussen zijn de Turkse trommels en fluiten in werking gesteld. Een steeds opnieuw vrij monotoon herhaald getrommel, vergezeld van een al even monotoon gefluit, zet de massa urenlang in beweging. In de zaal wordt langsheen de muren een menselijke cirkel gevormd. Op het tromgeroffel schuift men steeds met dezelfde pasjes vooruit om dan weer achteruit te stappen. Een soort processie van Echternach, zij het in dit geval in een cirkel.
Ondertussen worden er massa’s niet-alcoholische dranken geschonken en staat achter de omnihal elk vuurtje van de speciaal uitgeruste kippenbraderij-vrachtwagen op het maximum. Honderden en nog eens honderden kippen dienen immers gebraden. Zij vormen samen met een groentenkrans, Turkse kaas en Turks brood de hoofdbestanddelen van het eetmaal.
In de Turkse gemeenschap worden geen geschenken in de letterlijke zin van het woord gegeven. De genodigden geven alvorens te vertrekken aan de bruid of bruidegom geld. Dit geld wordt op de jurk van de bruid en op het kostuum van de bruidegom gespeld. Als we de tappers van dienst mogen geloven, werd bij het vorige Turks trouwfeest meer dan 600.000 frank aan de kleren gehangen. Het kruipt dus niet in je kleren – zo’n Turks trouwfeest.”

1994 – Zondag 18 december : Optreden Leestse fanfare te Blanden
“Het laatste buitenshuis-optreden van 1994 was een concertoptreden gesubsidieerd door het Departement Cultuur – Dienst Volksontwikkeling en het werd gegeven in het ontmoetingscentrum ‘Roosenberg’ Oud-Heverlee, vlak bij het ‘Zoet-Water’. Het was een organisatie van de Kon. Fanfare ‘De Weergalm van Meerdael’ uit Blanden. Onze vereniging trad er op vanaf 19 uur.
Op verzoek van een aantal muzikanten werd er een autocar ingelegd. Zij verzochten hierom omdat ze hadden vernomen dat er in de buurt van het Leuvense elke dag van het weekeinde W.O.D.K.A.-controle is. Het bestuur heeft hun wens ingewilligd en waarschijnlijk is het best dat we voor een verplaatsing van dergelijke aard steeds een autocar huren, want er waren ook andere ereleden die nu de verplaatsing meemaakten. In de autocar zaten zo’n veertig muzikanten en ereleden. De rest deed het toch met de eigen wagen. Onze jonge muzikanten gaven verstek, meer dan waarschijnlijk wegens de examens en…toch bestond het korps nog uit een vijfendertig muzikanten. Het concert verliep zoals het moest verlopen en we hadden bijzonder veel succes bij het publiek dat grotendeels bestond uit muzikanten en ereleden van Brabantse harmonie-orkesten. Een aantal bestuurders vroegen informatie om ook bij hen op te treden, o.a. de muziekvereniging uit Bierbeek.
De autocar was een uurtje later terug dan voorzien omdat er een drinkpauze werd ingelast. Veerle Lamberts die de dag daarop examen Nederlands kreeg, had daartegen geen bezwaar omdat ze toch de stof kende. Er werd gestopt aan café ‘Genen Hoek’ in Oud-Heverlee, uitgebaat door Sonja Buggenhout, een nicht van Maria en Polle (Noot : Maria Buggenhout- Pol Huybrechts) . En het was er plezant, hebben we vernomen ! Iedereen die er bij was, vond het een bijzonder geslaagde avond !” (“T&T”, december ’94)

1994 – Vrijdag 23 december : Kerstkalkoenkaartavond van SKR Leest
In het chalet van de voetbalvereniging aan de Zennebrug. (Folder) 

1994 – Vrijdag 23 december : “Algemene Muzikantenvergadering” K.F. St.-Cecilia.
Er werden twee belangrijke vergaderingen gehouden met enerzijds de ouders van de leerlingen van de muziekschool van de Leestse fanfare en anderzijds met de muzikanten.
Het was de bedoeling wat uitleg te geven over de statuten van de vereniging (verschenen in het Belgisch staatsblad onder nr. 21410/86 en opgemaakt tijdens de ‘stichtingsvergadering’ van 20 januari 1986). Daarnaast werden een aantal voorstellen gedaan en konden de aanwezigen hierop reageren.

Besluit en nieuw voorstel
“Het lijkt ons het best dat er een aantal werkgroepen worden opgericht die zich specifiek zullen bezig houden met het volgende :
-uniformen (ev. een tijdelijke werkgroep).
-uitstraling (publiciteit, werving van ereleden en leerlingen).
-financiering (tombola, nieuwe fondsen zoeken,…).
-materiële inrichting van de infrastructuur ‘St.-Cecilia’.
-organisaties (concerten, restaurantdagen, wedstrijden,…).
(“T&T”, december ’94)

1994 – 27 december : Nieuwjaarsbrief van de Voorzitter van Sint Cecilia

“Liefste Muzikanten, Beste Ereleden,

Een jaar is weer bijna voorbij…! Voor onze vereniging is het een traditie dat we rond de jaarwisseling even stil staan bij datgene wat in het zo goed als voorbije jaar is gebeurd. Het is echter eveneens een tijd waarin we vol verwachtingen uitkijken naar de toekomst en naar het nieuwe jaar.

Laten we even terugblikken op het voorbije jaar 1994 ! We hebben van alles en nog wat meegemaakt ! We hebben in een spreekwoordelijk dal gezeten, maar we zijn er gelukkig terug uitgeklauterd. Sommigen zegden dat er geen sfeer meer was in de fanfare en nu zeggen dezelfde muzikanten dat het weer plezierig is om naar de repetitie te komen. Anderen vonden dat er vlak voor de zomervakantie teveel zwartkijkers waren en ze waren zo fair om zichzelf daar bij te rekenen. Nu zijn er weer plezierige gezichten. Er worden moppen getapt, er wordt na de repetitie terug met de kaarten gespeeld en vooral…er wordt terug gelachen ! Al bij al is het voorbije jaar een jaar van hoogten en laagten geweest. De dieptepunten kunnen we maar best vergeten…Bij de hoogtepunten rekenen we zeker het optreden op het Provinciaal Concerttornooi, waar we de hoogste klassering kregen van alle harmonieën, fanfares en brass bands. Bij dezelfde hoogtepunten rekenen we ook het aantal aanwezige muzikanten op de wekelijkse repetities !

We staan voor 1995 ! Het wordt een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen. We willen onze ereleden opnieuw meer betrekken bij onze vereniging ! We willen inspanningen doen om nieuwe ereleden aan te trekken en iedereen kan daarbij helpen ! We willen een historisch palmzondagconcert geven ! We willen voor een nieuw uniform zorgen ! We zijn verplicht om heel wat nieuwe instrumenten aan te kopen ! We willen nog betere muziek maken ! We willen de mensen met onze muziek boeien ! We willen de Leestenaars terug dichter naar de fanfare brengen !... Dit zijn geen hopeloze opdrachten ! Wij kunnen dit alles realiseren indien we er samen aan werken ! We hopen dat we op de medewerking van iedereen mogen rekenen !

Ten slotte houden we eraan u en uw familieleden onze beste wensen aan te bieden voor een gelukkig 1995. Van ganser harte wensen we ieder van u gezondheid, vrede, voorspoed, welvaart en welzijn !
   Kamiel Verschueren, voorzitter.”

06-04-2015 om 06:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Enkele voorwerpen die de afgelopen drie jaar werden gevonden
op de plaats van het vroegere klooster Leliëndaal.
De vorsers ter plaatse, Kris Van Herck en Stefaan De Cock,
tekenen hiervoor. (foto Eddy Van Ranst)

1994 – 7 december – G.v.M. : Nog opgravingen tot na 2000 mogelijk

           KLOOSTER LELIENDAAL GEEFT LANGZAAM GEHEIMEN VRIJ 

“Op de grens tussen Hombeek en Leest aan de Zenne, heeft vele honderdan jaren geleden het klooster Leliëndaal gestaan. Dit klooster is omstreeks 1233 de start geweest voor georganiseerd leven in Hombeek. Plunderingen, verwoestingen, oorlogen en enkele afbraakwerken later zorgden dat er in de 17^de eeuw van het klooster nauwelijks nog één steen op de andere bleef staan.
Enkele leden van de archeologische vereniging Oud-Mechelen startten 3 jaar geleden met hun eerste opgravingen. Ondertussen zijn al enkele opmerkelijke feiten aan het licht gekomen. Op wetenschappelijke wijze wordt het opgravingswerk verricht.
Er is dan ook een permanente interactie tussen geschiedkundige geschriften en het opgegravene.
Kris Van Herck en Stefaan De Cock gaven kortgeleden uitgebreid toelichting over de stand van zaken. Een 50-tal personen in de bovenzaal van het gemeentehuis van Hombeek woonden deze voordracht bij op uitnodiging van de heemkundekring Hoembeka van Hombeek.
’s Anderendaags waren we te gast in hun lokalen op het Sint-Romboutskerkhof, of moeten we zeggen in de wijnkelders van dit gebouw, waar de schatten van o.a. Leliëndaal zijn opgeslagen. 

Puin, puin,...
Drie jaar geleden werd met de huidige eigenaar van de gronden waaronder zich de grondvesten van Leliëndaal bevinden een regeling getroffen. Jaar na jaar zou een bepaald gedeelte van deze gronden gepacht worden. Afspraak is dat telkens na een bodemonderzoek van een deel van het terrein de zaak jaarlijks opnieuw genivelleerd en van gras wordt voorzien. Ondertussen wordt het derde werkjaar ter plaatse afgerond. Vele tientallen putten van twee bij twee meter met een max. diepte van 1,5 meter werden ondertussen gegraven. Een vijfkoppige graversploeg is voor dit huzarenstukje in de weekends en in de vakantieperioden aan het werk.
Puin, veel puin en nog eens puin is tot nu toe het lot geweest van de gravers.
Omdat de bodem af en toe wat in petto heeft, wordt volgehouden. Ondertussen werd iets minder dan een kwart van het ongeveer 2 ha. grote kloosterterrein onderzocht.
Een gedeelte van het klooster zal vermoedelijk verloren zijn.
Eind 19^e eeuw werd immers op die plaats een bocht uit de Zenne gehaald en voor enkele jaren werden de dijken nog eens aangepast op Sigma-hoogte.
De opgravers vermoeden dat een gedeelte van het klooster en van de kerk op deze manier definitief verdwenen zijn door deze werkzaamheden. Na drie jaar is men de bijgebouwen van het klooster, zoals de waterputten, beerputten, gastruimte of keuken voorbij, en begint men nu aan het kloostergebouw zelf. 

Vondsten
Ondertussen werden enkele belangrijke ontdekkingen gedaan. Een greep uit de voornaamste : een pré-historische uit vuursteen geslepen bijl werd in een middeleeuwse gracht gevonden. Het vermoeden dat in Hombeek-Leest vroeger ook pré-historische nederzettingen zijn geweest, wordt hiermee gesterkt.
In een 16^de eeuwse beerput werd een haarstreng met een zijdedraad ontdekt. Het gaat hier waarschijnlijk om een rijke novice die toen haar intrede heeft gedaan in het klooster. De zijdedraad wijst erop dat ze een rijke jongedame was. Toen een jongedame haar intrede deed in het klooster, was één van de geplogenheden het afknippen van het haar.
In een 16^de eeuwse waterput werd een ijzeren zwaard gevonden, een lanspunt van een speer en een kruik uit steengoed met de afbeelding van Philips II. Deze vondsten wijzen dan weer op het feit dat de Spanjaarden ook hier actief zijn geweest. 

Watermolen
De fragmenten van sluisdeuren, een molensteen en een aflopende riool op dezelfde plaats gevonden, wijzen erop dat er vroeger een watermolen heeft gestaan en gewerkt. Omdat de Zenne quasi geen verval had, werd een stuwmeertje aangelegd (sluisdeuren). De molenstenen werden gebruikt om biermout te malen. Elk klooster had immers zijn bierbrouwerij. Ook zijn er sterke aanwijzingen dat in het klooster ook aan lederbewerking werd gedaan. Een groot aantal ledervondsten wijzen in deze richting.” 

1994 – Zaterdag 10 december : Start 11^de Kaarttornooi van SKR Leest
Met voor 120.000 fr aan prijzen per avond. De eerste prijs was een kleuren TV (incl. teletekst en afstands bediening). Verder tal van elektrische toestellen waaronder microgolfoven, stofzuiger, e.a.
De kaartavonden gingen door in zaal Sint Cecilia, Dorpstraat 6 te Leest met aanvang te 20 uur en met een deelnameprijs van 249 fr per persoon per avond.
De andere avonden vonden plaats op 14 en 28 januari en 4 en 26 februari 1995.
Tevens in de zaal : ‘een prachtige tombola’ onder de aanwezigen.
Bij ijzel of sneeuwgang werden de avonden afgelast. (Folder)

1994 – Zaterdag 17 december : Kinderfeest Leestse fanfare.
“Voor het kinderfeest waren er dit jaar bijna 60 kinderen en ruim 70 volwassenen.
Om 14 u. werd café ‘St.-Cecilia’ geopend en vanaf dat moment kwamen de ouders, de grootouders en zelfs tantes geleidelijk aan opdagen. Stilletjes was het wel niet want de kinderen zorgden voor een ongewone drukte. Het kinderfeest werd ingezet om 14.30 u.
De Magic Clown deed goocheltrucs in samenwerking met de kinderen, die vooraan op het matje bij hem zaten. Die kinderen deden bijzonder goed mee. Er waren zelfs ouders bij die zich niet konden bedwingen en die goochelen ook plezierig vinden.
In het eerste gedeelte kreeg papa Jacobs een doos over zijn hoofd en daardoor staken niet minder dan 17 messen. En toch was er geen schrammetje te zien toen hij de doos afzette. De toverstokjes vlogen na een tijdje in het rond en iedereen voelde zich een echte goochelaar. Het derde en laatste gedeelte vond iedereen het plezierigste. De kinderen mochten samen met de clown figuren maken met ballonnetjes. Ze knutselden hondjes, kronen, papegaaien, konijnen, indianen, pluimen en valhelmen in elkaar. Ieder kind wou zijn ballonfiguur hebben zodat ze helemaal aan ’t einde van dit feest tijdens het eten nog verder werkten.

Tussen de optredens van de clown toonden de leerlingen-muzikanten van het tweede jaar van onze muziekschool dat ze al heel wat hebben geleerd. Ze speelden meestal in duo’s maar sommigen durfden al een solo-optreden aan. Door de zaal galmden onder andere de tonen van ‘God save the Queen’ en van ‘Jingle Bells’, een typisch kerstliedje.
Ondanks het feit dat het een boeiend en gevarieerd programma was, konden de meeste kinderen het wachten-op-wat-er-nog-moest-komen moeilijk verteren. Eindelijk was het dan zo ver. De pakjes werden uitgedeeld en de papieren vlogen in het rond. Bij elk geschenk waren er zelfs pakjes snoep gevoegd. Nadat ieder kind zijn stuk speelgoed had ontvangen, was er voor hen nog een gratis tombola, zodat een aantal onder hen een tweede geschenk in ontvangst kon nemen.

Het feest werd afgesloten met een gezellige koffietafel met op het menu belegde broodjes, koffiekoeken, chocolademelk en koffie.
Sommige vaders hadden zoveel dozen mee te nemen voor hun zonen en dochters dat ze nog met moeite buiten geraakten.
Iedereen vond het zeker een geslaagde namiddag !”
‘”T&T”, december ’94)

31-03-2015 om 07:41 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – Decembernummer “T&T” van de K.F. St.-Cecilia : Rubriek Jeugdige Muzikanten

Lien Peters (°18/01/81)
“Lien woont in de Molenstraat 7 te Leest en ze is 13 jaar. Ze is lid van de fanfare sedert 1989 en volgde vier jaar notenleer aan de muziekacademie van Willebroek : twee jaar in de wijkafdeling van Tisselt bij onze dirigent Johan De Win, en twee héééél lange jaren bij Mevrouw Vink.
Lien speelt cornet omdat het haar werd aangeraden. Het schijnt dat haar is gezegd dat het een goed instrument is om te beginnen.
Op dit ogenblik zit Lien in het Scheppersinstituut te Mechelen. Zij krijgt nog 1 lestijd muzikale opvoeding per week, maar ook als middagactiviteit kan men in die school muziek gaan spelen. Op de vraag of ze haar cornet al heeft meegenomen naar school antwoordt ze negatief. Ze rijdt met de fiets naar Mechelen en ze vindt het dan nogal moeilijk om dat kostbare ding mee te nemen.
Lien heeft nog bijzonder veel andere hobby’s : surfen, basket spelen, hardlopen, muziek beluisteren, reizen en lezen. Ze moet dus –volgens deze opsomming- een brede kijk op de wereld hebben en over een uitzonderlijk goede lichamelijke conditie beschikken. En die twee dingen zijn eigenschappen van toekomstige virtuozen !
Daarnaast is Lien lid van een jeugdbeweging, met name ‘Chiro Battel’. Alles bij mekaar moet ze dan ook een erg druk leventje hebben.
Op de vraag wat haar vrienden en vriendinnen erover vinden dat ze in de fanfare speelt, kan ze moeilijk een antwoord geven omdat ze er niet zoveel over praat.
Het plezierigste in de fanfare vind ze meespelen in een tof stuk of ‘carrousel-muziek’. En als ze na de repetitie nog een lekkere boterham met spek kan eten, kan haar vrijdagavond niet stuk.
‘In de fanfare meespelen, vinden mijn ouders interessant voor later,’ zegt ze. ‘Ze vinden dat ik er dan toch al iets van afweet.’
Naast de ‘carrousel-stukken’ in de fanfare houdt Lien van The Levellers, Nirvana, The Police, Paul Simon, Dire Straits, Lenny Kravits en van The Cranberries. In deze reeks zitten ook een aantal vaste (oudere) waarden van de popmuziek, nl. Paul Simon, The Police en Dire Straits. Van deze artiesten hebben wij zelfs nog platen. De anderen zijn voor ons grotendeels onbekenden, maar dat zal wel bij onszelf liggen.
Lien vindt dat er verder niets speciaals over haar in het fanfareblad dient te verschijnen.

Wij vinden Lien een lief meisje dat altijd goed oplet tijdens de repetities en als daar wat wordt gezegd. We denken dat ze niet zo graag op straat al stappend muziek maakt. Dat is wel lastig, maar…Volgens onze dirigent had ze het tijdens de zomervakantie en begin september moeilijk en zat ze met het probleem : ‘Zal ik nog naar de fanfare gaan of stop ik ermee ?’ Deze crisis, die wel eens eigen is aan haar leeftijd, is ondertussen voorbij en sindsdien is Lien zo goed als steeds aanwezig op de repetities en op de concerten !
Lien, we hopen dat je het nog lang volhoudt en dat je altijd even blijgezind mag blijven !”

Gerhard Gieselink(°11.12.1977)
“Gerhard woont in Ten Moortele 37 te Leest, zowat het laatste huis van deze straat waar ze samen komt met de Vinkstraat. Hij is zeventien jaar en muzikant in de fanfare sedert 1987. Hij volgde de lessen notenleer aan het Mechels Conservatorium en kreeg heel die tijd les van Marcel Sterckx. Toen hij in het derde jaar zat, sloot hij aan bij de fanfare.
Hij speelt bariton. Op de vraag waarom hij voor dat instrument koos, antwoordt hij erg origineel :”De ronde welvingen van de bariton deden mij dadelijk denken aan de weelderige vormen van de overbuurvrouw…”
Een dergelijk antwoord hadden we niet verwacht en op dat moment waren we eventjes uit ons lood geslagen, zo erg dat we niet durfden doorvragen. We weten echter dat Gerhard zijn bariton met heel veel zorg behandelt…

Op dit ogenblik is hij nog student aan de Muziekacademie in Willebroek. Tijdens de dag is hij leerling aan het Scheppersinstituut te Mechelen en daar volgt hij de 6^de LW.
Latijn staat op zijn dagelijs menu en daarbij komen per week nog 8 lestijden wiskunde. Hij vindt zijn directeur, de Heer Jef Cools, een bijzonder sympathiek man. Tijdens de terugreis van het voorbije concert in Steendorp zaten we samen in de wagen en we begrijpen best waarom hij deze uitspraak over zijn schooldirecteur er absoluut bij wou vermelden…
Op school mocht hij tot in het vierde middelbaar muziek spelen, echter geen bariton. Hij was verplicht blokfluit te spelen. Zijn bariton heeft hij trouwens ook nog niet meegenomen naar school.
Zijn hobby’s zijn gitaar spelen, muziek beluisteren en lezen. Het valt op dat de jeugdige muzikanten waarover we tot nu toe in het fanfareblad publiceerden allen in hun vrije tijd muziek beluisteren en…lezen. Vooral dat laatste valt op, nu er toch zoveel geklaagd wordt dat de jeugd haast niet meer leest.
Gerhard is geen lid van een jeugdvereniging, maar ook nog muzikant bij Brass Band Willebroek. Op de vraag wat zijn vrienden en vriendinnen erover zeggen dat hij in een fanfare meetoetert, antwoordt hij dat ze een en al bewondering hebben voor zijn daadwerkelijke bijdrage tot het dichten van de generatiekloof. We staan er gelukkig dus niet alleen voor !
Gerhard vindt dat er in de fanfare een goede sfeer heerst. Daarbij vindt hij het er plezierig omdat er het hele jaar door kerstverlichting is. Dit laatste zal zeker door onze technische dienst worden gelezen en waarschijnlijk zullen ze daarom binnenkort voor wat ‘meer watt’ zorgen.
Op de vraag wat zijn ouders er over denken dat hij bij de fanfare speelt, zegt hij droogjes weg : “Ik veronderstel dat zij dat goed vinden.” Buiten fanfaremuziek houdt Gerhard nog van opera, blues, jazz en funk. Voor de rest moet er niets meer over hem verschijnen in het fanfareblad.

Wij vinden Gerhard zeker een uitstekende muzikant. Daarnaast blijkt uit zijn antwoorden dat hij zin voor humor heeft en op een originele manier tegen het leven aankijkt.
Hou het zo vol, Gerhard !”

Bijgevoegd :
-Lien Peters.
-Gerhard Gieselink.

31-03-2015 om 07:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – Dinsdag 8 november : Met Ziekenzorg Leest naar het MMT.
Om 14u30 theater in het Mechels Miniatuur Theater : “Brieven zonder zegel”. Deelnemingsprijs : 150 frank. (PB, 26/10)

1994 – Vrijdag 11 november : Herdenking Wapenstilstand Leest

“Op de bewuste vrijdag waren er een 35 muzikanten komen opdagen om de Wapenstilstand te herdenken. Deze organisatie is een initiatief van de plaatselijke Oud-Strijdersbond.

Om 09.45 u. trok de stoet met treurmuziek naar de kerk waar om 10 u. de herdenkingsmis werd opgedragen. Hierna volgde een burgerlijke plechtigheid aan het monument van de gesneuvelden in de aanwezigheid van de gemeenteraadsleden August Emmeregs, Louis Vloebergh en Jozef Vloeberghen.
De fanfaresecretaris Stan Gobien kondigde de sprekers en de muziekstukken aan.
De plechtigheid werd geopend met de neerlegging van de bloemen voor het monument terwijl de cornetsectie van onze vereniging het ‘Te Velde’ speelde. Vervolgens sprak Mw. Josefien Geerts de herdenkingsrede. De fanfare vervolgde met de ‘Vlaamse Leeuw’, omdat al de gesneuvelden die staan vermeld op de herdenkingssteen, Vlamingen en Leestenaars waren en alzo tot de Vlaamse Gemeenschap behoorden.
De ‘Laatste Groet’ werd op een gevoelige en indrukwekkende wijze op de cornet gespeeld door Alfons Van Asch. Het officiële gedeelte van deze plechtigheid werd besloten met het ‘Vaderlands Lied’.
In een optocht met marsmuziek trok de fanfare gevolgd door de oud-strijders naar café ‘St.-Cecilia’. De verantwoordelijken van de Leestse Oud-Strijdersbond waren uiterst tevreden over het verloop van de plechtigheid en het optreden van onze vereniging. We mochten dan ook oprechte felicitatie in ontvangst nemen.”
(“T&T”, december ’94)

1994 – Weekend 12 en 13 november : Bond zonder Naam
Naar jaarlijkse gewoonte bood de Bond zonder Naam haar kaarsen, jaarkalenders, boeken, enz. aan, voor en na de missen. (PB 9/11)

1994 – Vrijdag 18 november : Algemene Vergadering Landelijke Gilde
Vanaf 19u30 in ‘Ons Parochiehuis’ met als onderwerp van de avond : ‘Humor in het dagelijkse leven’. (PB 9/11)

1994 – 21 november – GvA : Onder Trein
“Aan de overweg op de Kapelseweg in Leest reed zaterdagochtend omstreeks half negen een auto onder een trein van de lijn Mechelen-Sint-Niklaas. Als bij wonder kwam de chauffeur, Lucas Selleslagh (28) uit de Witveldstraat in Mechelen, er heelhuids vanaf. Hij liep niet eens een schrammetje op. De snuit van zijn auto werd wel tot schroot herleid. De Mechelse politie deed de nodige vaststellingen. De slagbomen aan de overweg functioneerden normaal.“

1994 – 30 november – G.v.M. : Medailles voor ereleden en muzikanten

           KONINKLIJKE FANFARE SINT-CECILIA VIERT FEEST 

Het jaarlijks ledenfeest van de K.F. Sint-Cecilia duurde dit jaar 3 dagen lang.
De feestelijkheden werden zaterdag ingezet met een misviering in de Sint-Niklaaskerk, ter nagedachtenis van de overleden leden. De teksten, voorgelezen door feestleider Jef Lauwers, stonden volledig in het teken van “Harmonie in leven en samenleving”.
De fanfare zorgde voor aangepaste muziek.
Bij een ledenfeest hoort een banket en daarvoor was feestzaal Sint-Cecilia de aangewezen plaats. Voorzitter Kamiel Verschueren leidde de sprekers in. Na een overzicht van de activiteiten van het voorbije jaar door verslaggever Ilse Peeters, presenteerde penningmeester Maggy De Borger het financieel verslag.
De jaarlijkse restaurantdagen en de Ceciliafeesten zorgen nog steeds voor de voornaamste bronnen van inkomsten, de grootste uitgaven zijn de aankoop van instrumenten en partituren, de investeringen en het onderhoud van de feestzaal en de opleiding van muzikanten. Al met al werd het boekjaar afgesloten met een klein overschot.
Secretaris Stan Gobien gaf vervolgens een overzicht van de “vernieuwde start van de fanfare”. In de loop van het jaar werd Johan De Win dirigent. Hij is de kleinzoon van wijlen Rik De Bruyn, die de Leestse fanfare leidde van ’45 tot ’61.
Kort na de aanstelling van Johan vond een aantal vroegere muzikanten de weg terug naar de fanfare en kwamen nieuwe leden zich melden. De repetities kunnen nu gemiddeld rekenen op een 40-tal muzikanten en de sfeer is echt kameraadschappelijk.
Na het provinciaal concerttornooi, waar zo’n 50 korpsen uit de provincie Antwerpen aan deelnamen, werd de fanfare geklasseerd in ere-afdeling. De secretaris noemde dat een prachtprestatie, aangezien nog geen enkel korps erin slaagde een hogere juryquotering te krijgen. De vereniging blijft zich inspannen om nieuwe ereleden aan te trekken. Vooral op plechtigheden binnen de gemeente moet de fanfare aanwezig zijn, om de binding met de plaatselijke bevolking te versterken. De toekomst ziet er alvast rooskleurig uit. 

Eretekens
Een ledenfeest is dé geschikte gelegenheid om verdienstelijke ereleden en muzikanten te bedanken. Cecile Van Camp, nationaal secretaris van het Muziekverbond van België, beheerder Van Camp van het Muziekverbond en Raymond De Decker, afgevaardigde van de sectie Antwerpen van dat verbond, namen de uitreiking van de eretekens en diploma’s voor hun rekening.
Vijf ereleden werden gehuldigd, twee voor 50 en drie voor 45 jaar. Van de 4 ere-muzikanten, allen minstens 50 jaar muzikant, spant Louis Verschueren de kroon. Hij is al 75 jaar lid, waarvan 65 muzikant. Er waren ook eretekens voor 10 muzikanten , die al 25 tot 45 jaar in de fanfare spelen.
Jef Lauwers werd gevierd voor 25 jaar bestuurslid.
Ere-voorzitter VicVerschueren, die inmiddels al 50 jaar in het bestuur zit, kreeg naast een ereteken nog de schaal van het departement cultuur van de Vlaamse gemeenschap.
Ook Emerance Van den Heuvel werd in de bloemen gezet, meteen het bewijs dat een fanfare neit uitsluitend een mannenmaatschappij is. Zij werd beloond voor haar jarenlange inzet en haar onvoorwaardelijke steun aan de fanfare en de jonge muzikanten. Bij de jeugdige muzikanten en de leerlingen zijn er momenteel trouwens meer meisjes dan jongens.
Na de toespraken volgde de trekking van de tombola, ten voordele van het instrumentenfonds en de jeugdwerking. De eerste dag van het ledenfeest werd besloten met een dansavond. 

Verder vieren
Zondag maakte de fanfare in de namiddag een korte muzikale wandeling door het dorp en de Heide, gevolgd door een feestmaal. Voor de animatie zorgden de leden en de muzikanten zelf en dat bleek geen probleem.
Paul Van Roy presenteerde eerst een playbackshow en een cabaretopvoering, de avond werd verdergezet met een gezellig praatje en een dansje.

Twee dagen feest was voor sommigen nog niet genoeg.
Een 50-tal sportievelingen trok naar Heist-op-den-Berg, om rondjes te trekken op de schaatsbaan. Met nog een feestmaal in zaal Sint-Cecilia, voor een 80-tal leden, werd het ledenfeest definitief afgesloten.

En het verslag uit het fanfareblad “T&T” van december ’94 :

Het jaarlijks banket
“Op 22 en 23 november ll. had het jaarlijks banket van onze vereniging plaats. Dat heeft wel wat meer om het lijf dan alleen maar een feestmaaltijd want twee dagen aan een stuk eten en drinken zoals dat heel lang geleden het geval was, kan nu niemand meer.
Op zaterdag werd er verzamelen geblazen om 14.30 u. in café ‘St.-Cecilia’. De muzikanten moesten eens niet in uniform aantreden want met de over- of regenjassen die daarover worden aangetrokken, is daarvan toch niet veel meer te merken. In stoet trok de fanfare, zo’n 35 muzikanten, en een zestigtal vergezellende ereleden met marsmuziek naar de kerk. Ook de delegatie van het Muziekverbond van België stapte mee op.
De mis voor de overledenen werd opgeluisterd met fanfaremuziek en Jef Lauwers las de teksten. Het geheel stond in het teken van ‘harmonie in leven en samenleven’. Dat thema was uitstekend gekozen in functie van de vernieuwde start van de fanfare maar een aantal muzikanten stelden voor om volgend jaar te spreken van ‘fanfare in leven en samenleven’. Er zijn er nog een groot aantal die harmoniemuziek maar ‘fluitjesmuziek’ vinden.
Na de mis trok iedereen op herbergbezoek naar de ‘Rooselaer’. Ondertussen groeide de groep ereleden geleidelijk aan en er kwamen zelfs nog een paar late muzikanten opdagen. Met de feestmars trok het hele gezelschap daarna naar de feestzaal waar van start werd gegaan met het banket om 17.30 u. De voorzitter heette alle deelnemers welkom en leidde de sprekers in. Na het voorgerecht gaf verslaggever Ilse Peeters het activiteitenverslag over het voorbije werkjaar. Maggy De Borger, de penningmeester, nam het financieel verslag voor haar rekening. Tot opluchting van iedereen was er het voorbije jaar geen tekort.
Na de soep nam de secretaris het woord. Hij legde uit waarom hij na zoveel jaren was teruggekeerd. Hij maakte daarbij een vergelijking tussen de huidige toestand van de fanfare en deze vooraan in de jaren tachtig. Er is heel wat veranderd ondertussen. In zijn huidige bezetting is de fanfare kwalitatief beter en de sfeer onder de muzikanten is terug zoals hij vroeger was, dat wil zeggen opperbest. Wel maakte hij zich zorgen over de verbondenheid met de ereleden. Met de vernieuwde start van de fanfare was alle aandacht naar de muzikanten gegaan en waren de ereleden misschien wat verwaarloosd. Hij stelde dan ook voor daar in de toekomst werk van te maken en ervoor te zorgen dat de ereleden terug wat meer bij het fanfareleven worden betrokken.
Na deze inleiding verleende de secretaris het woord aan de afgevaardigde van het Muziekverbond van België. Deze was uitgenodigd voor de huldiging van verdienstelijke muzikanten en ereleden en bestond uit Cecile Van Camp, nationaal secretaris en de Heer Raymond De Decker, provinciaal afgevaardigde. Beiden waren aanwezig met hun echtgenoot en echtgenote. De Heer De Decker beklemtoonde de kwaliteit van de Leestse fanfare en loofde de gehuldigden voor hun jarenlange inzet waarna werd overgegaan tot de uitreiking van de medailles en diplomas’s.
De secretaris vertelde over elke gehuldigde wat typisch is voor hem op fanfaregebied. Sommigen zaten toen al met schrik want het zou kunnen dat hij te persoonlijke dingen openbaar ging maken, maar dat gebeurde helemaal niet.

Herman (Armand) Goovaerts en Robert Van Camp werden gehuldigd voor hun 45 jaar lidmaatschap. Voor 50 jaar erelid waren dat Gust Mollemans, Louis Van Baelen en Jan De Wit. Een aantal ereleden vroegen zich na afloop van de plechigheid af waarom Ferdinand De Prins geen ereteken kreeg. De uitleg is simpel. Ferdinand heeft reeds eerder alle eretekens ontvangen die een erelid kan ontvangen en een tweede keer eenzelfde medaille geven doet het Muziekverbond van België niet, trouwens dat doet geen enkele officiële instantie.Dit neemt niet weg dat we de verdiensten van Ferdinand De Prins niet zouden erkennen, integendeel !
Bij de ere-muzikanten kreeg Constant Van Alsenoy de medaille van ’45 jaar muzikant’ en André Walschaers die van ’60 jaar muzikant’. Beiden zijn ondertussen reeds ere-muzikanten maar hadden nog recht op deze onderscheiding. De beide ouderdomsdekens, Jan De Borger (65 jaar eremuzikant) en Louis Verschuren (75 jaar erelid en 65 jaar muzikant) konden niet aanwezig zijn. Hun medaille werd hen onlangs door een delegatie van het bestuur thuis overhandigd.
Muzikanten waren er heel wat om hun medaille te ontvangen.In de categorie ’25 jaar muzikant’ waren dat Franky Lauwens, Edmond Muyldermans, Albert Van Alsenoy, Alfons Van Asch en Michel Van der Planken. Edward De Maeyer en Emiel Van Moer kregen hun ereteken van ’35 jaar muzikant’ en Karel Lauwens dat van ’35 jaar vaandrig’. Hubert De Borger en Rik Lauwens hebben reeds een dienstanciënniteit van ’45 jaar muzikant’.
Bij de bestuursleden waren er twee gehuldigden. Jef Lauwerd heeft al 25 jaar dienst als bestuurslid en onze ere-voorzitter Vic Verschueren is al 50 jaar bestuurslid. Deze laatste kreeg om deze uitzonderlijke prestatie de schaal van het Departement Cultuur van de Vlaamse Gemeenschap.
Helemaal niet voorzien was de huldiging van Emerance Van den Heuvel. Zij kreeg dankwoorden en een bos bloemen voor alles wat ze voor de fanfare en de muzikanten heeft gedaan. De secretaris bedankte eveneens Johan Vandeputte en Yves De Wit voor hun bewezen diensten als bestuursleden.
Tenslotte prees de secretaris de inzet van Johan De Win, de nieuwe dirigent van de fanfare. Tevens sprak hij de wens uit dat hij het record van zijn grootvader, Rik De Bruyn, 25 jaar dirigent in de Leestse fanfare, ten minste zal evenaren.
Daarmee was het afgelopen met de toespraken op deze teerfeesten. Na de hoofdschotel volgde de trekking van de jaarlijkse tombola.
De eerste dag van het banket werd besloten met een bal.

Op zondag, 20 november, begon het voor sommigen al vroeg. Zo’n honderdtal ereleden en muzikanten kwamen hun biefstuk eten tussen 11.30 u. en 12.30 u. Wegens omstandigheden –activiteiten van de jeugdbeweging en banketten of recepties van andere korpsen- waren er slechts een vijfentwintigtal muzikanten aanwezig om al wandelend te musiceren in de richting van de Leest-Heide. Het bestuur besloot daarom de verplaatsing met de wagen te maken en enkel in de Leest-Heide-Centrum muziek te maken. Met deze eerder beperkte groep ging dat nog voortreffelijk. Een aantal ex-muzikanten ging de groep versterken maar hun muzikale inbreng dient als te verwaarlozen beschouwd te worden.
Na het herbergbezoek op de Heide, waar er in vergelijking veel spuitwater werd gedronken (door de heren), trok de hele groep, dames en heren, met de wagens terug naar het dorp. Daar werd weer muziek op straat gemaakt bij het bezoek aan de overige leden-herbergiers.
Na het zondags feestmaal stond er animatie op het programma. We vonden dit het hoogtepunt van de tweede dag. Alle optredens waren tot in de puntjes verzorgd en men kan zich afvragen tot welke prestaties deze mensen in optimale omstandigheden in staat zijn. Het geheel werd gepresenteerd door Paul De Leeuw (Van Roy) in een verstaanbaar ‘Randstad Hollands’ zonder vulgariteiten.
Het is al een maand voorbij wanneer we dit verslag schrijven en hopelijk vergeten we niemand van de optredende artiesten te vermelden. Tars Lootens aan de piano zorgde met life-optredens voor het muzikale tussenspel tussen de verschillende optredens. Aan zijn smaak en stijl te horen is hij sterk beïnvloed door de muziek uit de jaren zestig en zeventig, en dat waren toch de gouden jaren van de popmuziek !
Edith Piaf was voortreffelijk in haar imitatie en haar Franse “r” rolde door de zaal zoals we het nooit voordien hadden gehoord. Margriet Hermans gaf een zwaarwichtig optreden weg, heup-en-nog-van-alles wiegend maar toch mooi gesynchroniseerd en zoetgevooisd zingend. Dorus bracht zijn “Figaro” op zo’n weergaloze wijze dat zelfs Pavarotti er een punt aan kon zuigen. De “Grauwe Maandag Compagnie”wist er met de “Vlucht naar Egypte” de spanning in te houden tot het laatste moment. De Max en zijn meisjes brachten een beschaafd erotisch nummer met zwoele zuiderse dansen. Een groep erg leuke meiden waarvan we vermoeden dat ze de “Def Dope Dames” (of zoiets) waren, zocht het in een moderner genre en deed het even schitterend. Mister John (s)Miles, speciaal overgekomen met de TGV onder het Kanaal, bracht deze keer geen “Music” zoals op de Proms maar cabaret van de bovenste plank en wist het publiek in een adembenemende spanning te houden met zijn gedicht “Little John and the Prumetree”, de Engels-Vlaamse versie van “Jantje zag eens pruimen hangen”. Je moet het zelf hebben meegemaakt, want woorden schieten tekort om het hele spektakel op een evenwaardige manier te beschrijven. Geef ons volgens jaar alsjeblieft nog zo’n show en laat het wat langer duren ! Met een vijftiental dergelijke optredens konden we er een uitzonderlijke avond van maken ! Dergelijk amusement van de bovenste plank kleurt maar eerst je dag, en dat zonder televisie !
De jury van de deskundigen koos Max en zijn meisjes als winnaar, maar voor ons waren alle deelnemers winnaars, ieder in zijn genre !
Daarna volgde nog een dansavond die bijna duurde tot in de vroege uurtjes.

Op maandag, 21 november gingen nog een aantal moedigen door. We hebben vernomen dat ze met zo’n twintigtal zijn gaan schaatsen naar Heist-op-den-Berg en dat ze zich ondanks alles goed hebben recht gehouden. Slechts een paar zijn teruggekeerd naar Leest met geknikte knieën en blauwe vlekken op hun achterste. In de zaal hebben deze dapperen dan zelf nog een feestmaal georganiseerd met nog een veertig niet-schaatsers.
Daarbij hebben ze nog eens op een kritische wijze de video-opname van het optreden op het provinciaal concerttornooi bekeken en –naar we vernomen hebben- waren de daar aanwezige muzikanten erg tevreden toen ze zichzelf en hun collega-toeteraars aan het werk zagen en hoorden.
Alles bij elkaar zijn het dit jaar gewoon plezierige teerfeesten geweest. Het “drinken tot we zinken” van vroegere tijden is er niet meer bij, gelukkig maar ! Plezier maken kan ook zonder daarom overmatig kunstmatige middelen als alcohol te nemen !” 

Foto’s :
-De verdienstelijke leden en muzikanten van de Leestse fanfare, hier trots pronkend met hun medaille.
Zittend van links naar rechts : Raymond De Decker voorzitter van het Muziekverbond van België, Emerance Van den Heuvel, erevoorzitter Vic Verschueren, Cecile Van Camp en M. Meeuws van het Muziekverbond van België.
Staand van l. naar r. : Jef Lauwers, Edmond Muyldermans, Edward De Maeyer, Albert Van Alsenoy, Emiel Van Moer, Hubert De Borger, Alfons Van Asch, Robert Van Camp, Rik Lauwens, André Walschaers, Franky Lauwens, Constant Van Alsenoy, vaandeldrager Karel Lauwens, Herman Goovaerts, Louis Van Baelen en Jan De Wit.
-Herman (Armand) Goovaerts ontving de medaille van het Muziekverbond van België voor 45 jaar erelid uit handen van provinciaal voorzitter Raymond De Decker. (Foto’s : familie Lauwens-Piessens)

25-03-2015 om 10:05 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – 5 en 6 november : Rust Roest bracht “De Sunshine Boys” (Foto onderaan)
In “Ons Parochiehuis”.
Een blijspel van de Amerikaanse succesauteur Neil Simon in een vertaling van Fried Zuidweg en geregisseerd door Guido Hellemans.
Deze komedie had ook een trits tragische elementen in zich waardoor het menselijke aspect alomtegenwoordig was. 

Personages
Willy Kloostermans, gepensioneerd artiest  Marcel Verwerft
Ben Silverman, zijn neef en manager           Christof Mahieu
Al Lewis, gepensioneerd artiest                    Jean-Pierre Berckmans
Phil Schaffer, showrealisator                        Marc Windelen
Hedwig, zijn assistente                                  Nadia Lahor
Cameraman                                                  Raf Scheers
Toneelactrice (patiënte)                               Frauke Vandenwyngaert
Toneelactrice (verpleegster Renet)              Ria Verschooten
Stem presentatrice                                        Kristien Smeekens
Mevr. Janssens, verpleegster                                   Renild Pofliet 

Achter de schermen
Receptie                     Palmire, Francoise, Marleen, Julia, Germaine, Staf, Jan en Raf
Teksthulp                    Kristien Smeekens en Frauke Vandenwyngaert
Grime en kapsels       Ann Martens
Kostuums                    Werkgroep
Geluidsband               Benny Van Humbeeck

Decorbouw                 Dominiek, Christof, Marc, Sylvia, Geert, Jo, Kurt, Jurgen, Eric, Frauke, Raf, Guido o.l.v. Fik Diddens

Belichting/Techniek   Fik Diddens
Algemene leiding       Guido Hellemans.
(‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)

1994 – 6 november : 100-jarige Fien deelde geld uit voor ”Goede werken”. (Foto onderaan)

“Het feestcomité “100 jaar moeder Selleslagh” heeft zichzelf ontbonden na het uitdelen van vier cheques van elk 42.000 frank.
De uitdrukkelijke wens van de 100-jarige moeder Selleslagh was immers geen bloemen of geschenken te krijgen. Vrijblijvend konden giften geschonken worden voor het missiewerk van Pater De Laet, de melaatsenwerking van Els Duysburgh, de gehandicaptenzorg van Leest en voor Ziekenzorg Leest. De opbrengst hiervan werd zondagnamiddag door de 100-jarige aan de verantwoordelijke van de respectieve “goede doelen” overhandigd.
Jef Lauwers zei namens het feestcomité dat het comité zeer vlot had samengewerkt. Het feest voor de 100^ste verjaardag van Fien op 19 augustus was dan ook een pareltje. Het feit dat de cheques pas nu overhandigd werden, had alles te maken met het afrekenen van de facturen. De stad Mechelen sloot het rijtje af met haar factuur die pas veertien dagen geleden aan het feestcomité werd overgemaakt.

Alvorens de familie en de afgevaardigden van alle Leestse verenigingen die aan het feest hadden meegewerkt, te weten kwamen over welke bedragen het nu precies ging, werd eerst nog een videoband van de feestelijkheden getoond. Door een technische storing werkte slechts één van de twee televisietoestellen, zodat het voor de achterste rijen gokken werd om te weten wat er gebeurde. Een verkoopstechniek zoals een ander (?), want de video is immers te koop. Men kan door een eenvoudig seintje en onmiddellijke betaling van 500 frank bij Pierre De Wit, de twintig minuten durende videoband bekomen.
Het was moeder Selleslagh zelf die nadien de cheques overhandigde. Voor de melaatsenwerking van Els Duysburgh ontving de moeder, Suzanne Duysburgh, 42.000 frank.
De voorzitter van de KVG-Leest, Johan Van de Putte, ging zelf de cheque afhalen. Voor Ziekenzorg Leest kreeg Christiane Annaert de cheque aangeboden. Voor de missiewerking van pater René De Laet ging zijn zuster José De Laet even naar voor. Haar broer pater De Laet komt overigens één van de volgende dagen naar huis van Zaïre.
Een oogletsel verplicht hem huiswaarts te keren na 44 jaar bijna onafgebroken missiewerk in ex-Congo.” (GvA, 7/11)

Foto’s :
-Tweede rij : Guido Hellemans, Fik Diddens, Marcel Verwerft, Ann Martens, Jean-Pierre Berckmans, Kristien Smeekens, Eric Vandenwyngaert, Raf Scheers, Sylvia Van Hoeymissen, Marc Windelen, Benny Van Humbeeck.
Eerste rij : Ria Verschooten, docher en haar moeder Nadia Lahor, Renild Polfliet, Christof Mahieu, Frauke Vandenwyngaert, Geert Selleslagh.
-Moeder Fien (Delphine Selleslagh-De Wit) en dochter Raf tussen de afgevaardigden van de vier “goede doelen”.

16-03-2015 om 07:23 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – Oktober en Decembernummers van “Toeters en Trompetten” :

Samenstelling bestuur K. Fanfare St.-Cecilia Leest
-Ere-voorzitter : Vic Verschueren, Elleboogstraat 36 Leest.
-Voorzitter : Kamiel Verschueren, E. Rollierstraat 7 Willebroek.
-Ondervoorzitter : Pol Huybrechts, Dorpstraat 60 Leest.
-Secretaris : Stan Gobien, Kouter 79 Leest.
-Penningmeester : Maggy De Borger, Juniorslaan 31 Leest.
-Verslaggever : Ilse Peeters, Dorpstraat 34 Leest.
-Jeugdverantwoordelijke : Roland Vanwelden, Juniorslaan 31 Leest.
-Instrumentenbeheerder : Emiel Verschueren, Winkelstraat 7 Leest.
-Feestsecretaris : Jef Lauwers, Kouter 68 Leest.

Leden
-Bert De Borger, Juniorslaan 31 Leest.
-Rik Lauwens, Kouter 82 Leest.
-Rik Peeters, Juniorslaan 105 Leest.
-Adrienne Pepermans, Juniorslaan 105 Leest.
-Marcel Van Loo, Dorpstraat 7 Leest.

Verantwoordelijken per wijk
-Dorp-Oost (Leest-Dorp, Molenstraat, Kouter, Verschuerenlaan, Cecilialaan, Kerkenblokweg) : Marcel Van Loo.
-Dorp-West (Dorpstraat, Ten Moortele) : Pol Huybrechts.
-Dorp-Zuid (Kouter, Kapelseweg-Hombeek) : Rik Lauwens.
-Dorp-Noord (Vinkstraat, Keepstraat, Gorzenstraat,…+ nieuwe verkavelingen) : Ilse Peeters.
-Centrum-Zuid (Elleboogstraat, Tiendeschuurstraat, Winkelstraat, Tisseltbaan, Kapelseweg-Leest) : Emiel Verschueren.
-Centrum-Noord (Juniorslaan, Blaasveldstraat) : voorlopig nog Emiel Verschueren.
-Heide-Noord (Juniorslaan, Kloosterhoeveweg, Hertstraat, Oude Tisseltbaan, Grote Heidestraat) : Rik Peeters.
-Heide-Zuid (Kleine Heidestraat, Alemstraat, Aland) : Adrienne Pepermans.
-Buiten grondgebied Leest : Kamiel Verschueren. 

De Muziekschool van de fanfare…

“Onze vereniging heeft in het verleden steeds erg veel belang gehecht aan de opleiding van jongeren. In vergelijking met 10 jaar geleden is er op dit punt zelfs een grote vooruitgang geboekt zowel op het gebied van de methode, de inhoud van de lessen en de organisatie. Kinderen die naar de muziekschool van de fanfare komen, kunnen ook deelnemen aan andere activiteiten als de jaarlijkse ontspanningsreis (dit jaar naar de Meli in Adinkerke – De Panne), het kinderfeest en de optredens van de fanfare.
De lessen zijn volledig gratis. De leerlingen zijn ingeschreven bij het Muziekverbond van België, wat betekent dat ze op dezelfde manier zijn verzekerd als de muzikanten.
De leraars die de lessen geven, weten iets af van fanfaremuziek en bekwamen zich nog verder, in vele gevallen door ook nog naar de muziekacademie of naar het conservatorium te gaan.
De leerlingen krijgen na verloop van tijd een instrument waarvoor geen huurgeld wordt gevraagd. Het enige wat de vereniging vraagt is dat er zorg voor gedragen wordt. Het goedkoopste instrument kost al ongeveer 40.000 BEF. Als u de lijst op de volgende bladzijde ziet, kunt u al gauw berekenen wat voor investering er op deze manier door de fanfare wordt gedaan en nog moet gedaan worden.

Het lerarenkorps is als volgt samengesteld :
Algemene leiding & Leraar notenleer : Johan De Win.
Leraar notenleer & instrument : Rudy Croon.
Leraars instrument : Gerhard Gieselink, Gunter Peeters, Roland Vanwelden (ook verantwoordelijk bestuurslid i.v.m. de jeugdwerking). 

Volgende leerlingen volgen de lessen aan de muziekschool van de fanfare of aan de Gemeentelijke Muziekacademie te Willebroek :

Eerste graad, 1^ste leerjaar
Kevin Absillis, Tania Absillis, Sanne De Laet, Kristof De Maeyer,Marjolein Duran, Bram Geens,Wesley Hendrickx, Annick Huyghe, Jannes Jacobs, Bert Van Praet, Nelleke Van Praet, Charlotte Verschueren, Wouter Verschueren.

Tweede graad, 2^de leerjaar
Sofie De Decker, Leendert Dierckx, Hilde Metdenancxt, Joke Scheers, Sarah Selleslagh, Ann Slachmuylders, An Van der Hasselt, Raf Van der Hasselt, Nele van Nobelen, Marc Leemans, Roger Verlinden, Marc Tavernier.

Derde jaar, lagere 3.
Katrien De laet, Tom Hendrickx, Nathalie Huyghe, Jet Peters.

Vijfde jaar A.M.C. & instrument
Tineke De Decker, Thomas Delaet, Hans Van Houcke, Elke Verschueren.

Vijfde jaar en/of vrije leerlingen
Gunter Peeters, Dries Rodet, Annelies Rodet, Kathleen Lamberts, Katrien Verschueren, Paula Van Hool, Veerle Lamberts.

Studenten muziekacademie Willebroek
Gerhard Gieselink, Edmond Muyldermans, Roland Vanwelden. 

Naast de cursussen voor de jeugd zijn er ook mogelijkheden voor volwassenen indien zij bereid zijn een instrument te bespelen. Voor een aantal instrumentengroepen zijn er aparte leraars. Vraag informatie bij Jef Lauwers, Kouter 68 Leest.”  

1994 – 2 november : Afreisdatum Vierdaagse Bourgondiëreis Davidsfonds (PB, 21/9)

1994 – 2 november – Parochieblad : Ontruiming graven
“Voor gewone graven van mensen die overleden zijn in 1979, worden de graven ontruimd vanaf 15 december. Belanghebbenden kunnen schriftelijk toelating vragen aan de Dienst begraafplaatsen om zelf hun zerken te mogen afhalen. : dit vanaf 15 november.”

In hetzelfde weekblad : Bedevaarten – LG KVLV
“Wie graag op bedevaart wil naar het Heilig Land Israël in het jaar 1995, met de LG-KVLV, deze zijn gepland van 7 tot 14 november, en van 14 tot 23 november. Liefhebbers kunnen navraag doen op het secretariaat in Leuven.”

16-03-2015 om 07:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – Zondag 30 oktober : Provinciaal Tornooi – Ter Dilft Bornem . Verslag uit “T&T”, van juli 1994. 

Het concertoptreden in Puurs op 8 oktober en het openluchtoptreden te Mechelen op 16 oktober stonden in het teken van deze wedstrijd, vooral om de jonge muzikanten te laten gewennen aan steeds nieuwe omstandigheden.
In Bornem werd het menens. Het werd sinds de ‘vernieuwde start’ de eerste confrontatie met een jury van deskundigen. Het provinciebestuur van Antwerpen was vooraf op de hoogte gebracht van de samenstelling van de Leestse fanfare, zodat er nadien geen bijkomende afdeling diende te worden opgericht of naar andere kunstgrepen te worden gezocht.
Muzikanten, bestuursleden en heel wat ereleden keken met hoge verwachtingen naar deze wedstrijd uit. Hoe zou Sint-Cecilia het er van afbrengen ? Hoe gingen de jonge muzikanten deze vuurdoop doorstaan ?

Het provinciaal concerttornooi werd georganiseerd door het Antwerps Provinciebestuur en had plaats op 7 zondagen van 16 okober tot 27 november.
Op 30 oktober traden er in totaal 8 korpsen op waaronder de fanfare uit Leest.
De muzikanten traden op in uniform en dienden hun identiteitskaart voor te leggen want de identiteit van alle deelnemers werd gecontroleerd.

In het fanfareblad van december 1994 verscheen volgend verslag :

“Op zondag 30 oktober nam onze vereniging deel aan het Provinciaal Concerttornooi van Antwerpen. In totaal schreven hiervoor een 55 ensembles in, het merendeel harmonieën, fanfares en brass bands. Daarnaast waren er nog big bands en slagwerkensembles. Deze korpsen konden niet allemaal op dezelfde dag optreden en het tornooi werd gespreid over de zondagen van oktober en november.
Na een vrij drukke voorbereiding met heel wat repetities en bijkomende repetities hoopte iedereen dat onze fanfare een goede klassering zou behalen. Sommigen waren al tevreden met een 1^ste afdeling, anderen tipten op de afdeling uitmuntendheid, nog grotere optimisten zagen er zelfs een ere-afdeling inzitten. Echter, de meesten gingen min of meer met een bang hart naar Bornem. Van dit optreden hing heel wat af voor de toekomst van de fanfare. In voetbal- of wielertermen spreekt men in dergelijke gevallen over de invloed op ‘het moreel’.
Tijdens de week die aan de wedstrijd voorafging werd er niet alleen op muzikaal gebied geoefend. Er werd zelfs gerepeteerd hoe en in welke volgorde de muzikanten op het podium zouden verschijnen en wanneer ze mochten gaan zitten. Op een teken moesten ze zelfs tegelijkertijd gaan zitten. Er stonden punten op de presentatie en dat was de reden ! Sommige muzikanten vonden er niets aan om zo gedrild te moeten optreden, maar toen ze vlak voor de wedstrijd achter het podium stonden te wachten, waren ze waarschijnlijk toch tevreden dat er geen paniek was en dat ze zich konden concentreren op wat ging gebeuren. Bij de lottrekking kwam het nummer ‘1’ te voorschijn voor de Leestse fanfare. Gelukkig had de dirigent dit voorzien en was de algemene repetitie van zaterdagavond naar zondagmiddag geplaatst…Hij had waarschijnlijk een voorgevoelen dat…

En nu was het zo ver ! Vanuit de zaal was het een prachtig gezicht hoe zo goed als alles perfect verliep bij de opstelling. De presentatie was werkelijk af ! De basspelers zorgden ervoor dat het nog beter werd. Zij hadden waarschijnlijk met elkaar afgesproken dat hun grote, zware instrumenten tegelijkertijd de hoogte ingingen, of was dat een toevalstreffer ??? De Leestse fanfare –de enige op heel het concerttornooi- durfde het zelfs aan om zonder inspeelwerk te beginnen. Vanaf het moment dat de eerste noten weerklonken, werd het nog beter ! Het komt er immers in de eerste plaats op aan goede muziek te maken ! En het klonk hemels ! De toehoorders zaten aan hun stoelen gekluisterd en werden vanaf de eerste noten geboeid ! Ook de juryleden waren geboeid en dat konden we merken. Op de vorige wedstrijddagen hadden die er druk op los geschreven en deze keer leek het wel of ze kregen zo goed als niets uit hun pen. Waren ze van de hand Gods geslagen ? Later bleek dat niet het geval te zijn. Ze waren over de Leestse prestatie opgetogen ! Ze vonden zelfs dat het té goed en té proper afgewerkt was ! Ze oordeelden zelfs dat onze vereniging te makkelijke stukken had gekozen ! Het hele muzikale optreden was naar menselijke maatstaven zo goed als perfect ! De solisten deden hun werk uitstekend en de jeugdige muzikanten, die voor ’t eerst aan een zo belangrijk optreden deelnamen, hadden merkbaar geen last van de zenuwen. Op muzikaal gebied verliep alles opperbest en het aftreden ws tot in de puntjes verzorgd en vooral ordelijk !

Toen we na afloop ook naar het café van het cultureel centrum gingen om de dirigent en de muzikanten te feliciteren, werden we langs alle kanten bestormd met de vragen als : ‘Hoe is het geweest ? Klonk het goed ? Hebben we ons best gedaan ? in welke afdeling zou jij ons klasseren ?’ Muzikanten die voordien schijnbaar weinig hadden gegeven om de presentatie informeerden nu ook naar de wijze waarop dit overkwam in de zaal. We hebben hen gerust gesteld en verklaard dat we alles voortreffelijk vonden.
Ondertussen stond het in de buurt van de tapkast vol met muzikanten met een grijze broek of rok en een bordeaux truitje.Velen zijn daar blijven staan, tot de fanfare van Wiekevorst aan de beurt was. Anderen zijn ook gaan luisteren naar de overige deelnemers.
Toen de resultaten werden bekend gemaakt, was het café waarschijnlijk zo goed als leeg en was de concertzaal goed gevuld. De juryvoorzitter gaf de resultaten. ‘De Leestse fanfare wordt gerangschikt in ere-afdeling !’ Het doel dat we ons hadden gesteld, was ruimschoots gehaald. Tevreden trok een groot gedeelte van de muzikanten daarna naar café ‘St.-Cecilia’ in Leest waar er verder werd gevierd… 

Op dinsdag 6 december ll. had de nabespreking van dit concerttornooi plaas in het Provinciehuis te Antwerpen. De voorzitter van de jury, Vic Van Eetvelt, gaf in het inleidend gedeelte een overzicht van de inspanningen van het provinciebestuur om de amateurmuziek in de provincie nieuw leven in te blazen. De heer Eddy Avonds gaf namens de muziekjury een overzicht van de voornaamste vaststellingen op muzikaal gebied. De Leestse fanfaresecretaris (Noot : Stan Gobien) werd verzocht namens de deelnemende korpsen het woord te voeren. Hij dankte het provinciebestuur omdat de subsidies meer dan verdubbeld werden en vroeg de juryvoorzitter hiervoor namens de deelnemers de dank over te brengen aan het provinciebestuur. Hij dankte de juryleden voor hun objectiviteit en deelde mee dat sommige korpsen er moeite mee hadden dat de jury zo streng was geweest. Dankwoorden waren er eveneens voor de secretaressen van de jury en voor de controleurs. Tevens deed hij een oproep om de subsidie op een goede manier te besteden.
Daarna gaf de secretaresse van de provinciale cultuurdienst nog wat uitleg over de subsidiëring en dat interesseerde ons in hoge mate : onze vereniging krijgt de drie volgende jaren de toelage voor de ere-afdeling ! Hiermee werd het algemeen gedeelte afgesloten.
Ten slotte was er een groepsbespreking met jurylid, Dirk De Caluwé. De verslagen van de korpsen die in onze groep waren ingedeeld, werden voorgelezen en besproken. Samengevat, zoals de heer De Caluwé het zei, kwam het neer op : ‘De Leestse fanfare heeft haar optreden in alle aspecten tot op de millimeter nauwkeurig afgewerkt !’
Nog een detail : de dirigent van de Wiekevorstse fanfare, de heer Denis Van den Putte, zei in het openbaar dat onze vereniging het uitstekend had gedaan en dat we terecht in de ere-afdeling waren geklasseerd.

En nu hopen we dat onze fanfare het in 1997 ten minste even goed zal doen en met de inzet en de werkkracht van de dirigent en de muzikanten wordt het dan misschien zelfs de superieure afdeling, een afdeling waarin geen enkel korps werd gerangschikt. 
Het provinciaal concerttornooi is geen wedstrijd ! Het is een tornooi waarbij de korpsen worden aangespoord zelf wat te doen aan hun muzikaal peil om dat van jaar tot jaar, van deelname tot deelname te verbeteren.
Uit dit globaal overzicht blijkt dat de jury nogal vrij streng heeft beoordeeld. De verdeling over de verschillende afdelingen ziet er als volgt uit :
-superieure afdeling : 0 korpsen;
-ere-afdeling : 4 korpsen; (Noot : waaronder K.F. St.Cecilia Leest)
-uitmuntendheid : 5 korpsen;
-1^ste afdeling : 17 korpsen;
-2^de afdeling : 14 korpsen;
-3^de afdeling : 12 korpsen  

Bij de nabespreking bleek dat de meeste muzikanten –uitgezonderd die van Leest- na de wedstrijd enigszins misnoegd naar huis trokken omdat ze zo weinig punten hadden gekregen. Haast niemand begreep wat van het puntensysteem. Het was voor velen moeilijk te begrijpen dat bv. 51% in de afdeling uitmuntendheid een beter resultaat is dan 79% in de 1^ste afdeling. De Leestse muzikanten wisten daarentegen wel hoe de punten moesten geïnterpreteerd worden…

Hiermee was het voor onze muzikanten voornaamste optreden van 1994 achter de rug. Het was uitstekend geweest ! Proficiat aan de dirigent en de muzikanten ! Hiermee werd de richting aangegeven voor de toekomst van de Leestse fanfare !”

09-03-2015 om 17:21 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – 9 oktober : Gemeenteraadsverkiezingen. 

De uitslag

Zetels : 10 CVP (-4), 10 SP (-3), 9 Vlaams Blok (+6), 7 VLD (+1), 3 Agalev(+1) 1 CDV (+1) en 1 VU (-2).

Het stadsbestuur werd als volgt samengesteld : Geert Bervoets (SP) burgemeester, Patrick Backx (CVP) 1^ste schepen, Willy Vandenbrande (SP), 2^de schepen, Johan Lamon (Agalev) 3^e schepen, Leo Stevens (CVP) 4^de schepen, Jan Pepermans (Agalev) 5^de schepen, Frank Nobels (CVP) 6^e schepen, Jaak De Wachter (SP) 7^e schepen, Raymond Janssens (SP) 8^e schepen. 

In Gazet van Mechelen van 11 oktober verscheen :

           Emmeregs begraaft politieke strijdbijl

Gust Emmeregs kon gisteren de zware verliescijfers van zijn CDV, de partij van de burgemeester, nog steeds niet verwerken.“Ik begrijp het niet. Ik haal 505 voorkeurstemmen en moet mijn zetel in de raad afstaan aan kandidaten die niet eens 50 stemmen achter zich kregen”. Hij toonde zich bitter omdat sommige kiezers voor kleinere partijen als bv. Rossem hebben gestemd. Dat doet mensen zoals hij de das om. Nochtans verklaart dàt niet de nederlaag van de CDV. Na 24 jaar actieve politieke bedrijvigheid legt Gust Emmeregs er het bijltje bij neer. Hij wil zich de volgende jaren volledig toeleggen op zijn zaak. Over of hij ooit nog in de politieke arena zal aantreden liet Emmeregs zich gisteren niet uit. Voorlopig wil hij de dingen eens rustig bekijken. Emmeregs neemt zich voor om “zijn” omnihal in Leest verder te blijven uitbouwen ten dienste van de gemeenschap. Of hij nu gemeenteraadslid is of niet.  

En dezelfde krant blokletterde op 31/12/1994 :  

Gust Emmeregs sluit een tijdperk af.

Na 30 jaar politiek leven is dat tijdperk voor Gust Emmeregs (54) onherroepelijk afgesloten. Dat hij niet werd herverkozen is voor hem nochtans geen reden dat hij zich niet verder ten dienste van zijn medemensen zou stellen.“Ik ben nu eenmaal zo,” zei Emmeregs. De man die zonder fusies hoogstwaarschijnlijk nog altijd burgemeester van Leest zou geweest zijn, verheelt niet enigzins teleurgesteld te zijn. Hij had méér respons verwacht van de kiezers voor wie hij meent zich steeds dienstbaar te hebben opgesteld. De teleurstelling van Emmeregs heeft ook te maken met wat hij omschrijft als een “afrekening tussen personen” bij de breuk tussen CVP en CDV. Die breuk verklaart volgens hem ook dat de CDV bij de Mechelaars niet aanslaat en dat waarschijnlijk nooit zal doen.“Het is niet goed dat mensen die hetzelfde gedachtengoed verdedigen zich in verschillende formaties opstellen” is zijn overtuiging. Zelf heeft Emmeregs er geen spijt van dat hij de stap naar de CDV heeft gezet. Hij verklaart die overstap als een gevolg van de zaken die van dag tot dag gebeuren. De politieke maneuvers waren er oorzaak van dat Gust tot tweemaal toe achter een schepennet viste. Na de fusie opteerde men in Mechelen voor een CVP-schepen die uit de deelgemeente Muizen kwam.

In 1982 werd de CVP na de verkiezingen in de oppositie gedrongen. Gust verklapte ons ook een geheim : “Waar het voor een meerderheid duidelijk was dat ik in de uitlopende legislatuur een schepenambt zou toegewezen krijgen, kantte reeds in...maart 1983 een groep binnen de jongeren van de Mechelse CVP zich daartegen. Dat heeft me tot op vandaag diep gekrenkt”, aldus Gust.

1994 – 12 oktober – Parochieblad : Oproep tot misdienaars.
Voor de zondagsmis van 09u30 kwam er via het Parochieblad een oproep tot kinderen en jongeren ‘om alzo sterker betrokken te zijn bij de misviering.’ Belangstellenden konden zich wenden tot de pater-pastoor.

1994 – Zondag 16 oktober : Leestse fanfare gaf een kioskoptreden te Mechelen
“Het concert werd door de stad Mechelen georganiseerd in het kader van de ‘Trein-, Tam-& Busdag’. Aanvankelijk vonden de organisatoren geen korpsen om dit optreden te verzorgen. Er waren immers geruchten vespreid dat het om een autoloze zondag zou gaan. Uiteindelijk werd het een vrijwillig autoloze zondag en toen hebben wij onze bereidwilligheid getoond om de klus te klaren. Er moet daarbij gezegd worden dat dit concert paste in onze voorbereidingsperiode op het provinciaal concerttornooi. Het was een gelegenheid om weer eens in andere omstandigheden op te treden. Een openluchtconcert is iets heel anders dan een optreden in een zaal. De jonge muzikanten hadden vooral meegedeeld dat ze dit keer naar de jeugdbeweging gingen omdat daar voor hen een speciaal programma was voorzien. Er waren dan ook minder muzikanten, zo’n vijfendertig. Gelukkig maar, want op de kiosk was zeker geen plaats voor ons hele korps.
De kiosk was dit keer opgesteld vlak voor het stadhuis en het musiceren viel op deze plaats wel mee. Ook deze keer hadden een aantal ereleden de verplaatsing meegemaakt en samen met de op bepaalde momenten toevallige luisteraars, had onze vereniging heel wat bekijks.
Het traditionele programma werd zo goed als feilloos afgewerkt terwijl op de lege Mechelse Grote Markt groepen fietsers voorbijreden en kinderen allerlei gekke fietsen uitprobeerden. Om 15 u. begon de stadsbeiaardier aan zijn concert en toen hebben we ons programma gestopt om hem niet te zeer in verwarring te brengen.
Na het optreden trokken alle muzikanten naar café ‘St.-Cecilia’ in Leest dat voor deze gelegenheid open was tot omstreeks 17.30 u. waar nog werd verbroederd en verzusterd.”
(“T&T”, december ’94)

1994 – 22 oktober : Eerste wedstrijd van 7 Superkaartavonden
In het Omni Sportcentrum van Leest. Totale prijzenpot van 510.000 fr. Kaarten in voorverkoop : 1.500 fr. en 249 fr inleg per avond. (Folder)

1994 – 26 oktober – Gazet van Mechelen : Nieuwe aanbesteding voor riolering Leest
“Er moet een nieuwe aanbesteding worden uit geschreven voor de aanleg van de riolering en de doorsteek onder de Zenne te Leest. De eerder aangestelde aannemer mag dat werk niet uitvoeren omdat hij nu niet over de nodige vergunningen beschikt. Dat was bij de aanbesteding niet het geval, maar de spelregels werden inmiddels gewijzigd. Het gaat om een bedrag van 35 miljoen. Om de kans op toeslagen niet te verliezen wil het schepencollege dit jaar nog een nieuwe aanbesteding én toewijzing doen. Eens die werken zijn uitgevoerd, is heel Leest aangesloten op het waterzuiveringsstation aan de Blarenberglaan.
(...)”

1994 – Zondag 30 oktober : VV Leest won derby tegen SKR met 1-3. (Foto’s onderaan)
Deze vierpuntenwedstrijd in Eerste Provinciale werd onder barre weersomstandigheden betwist. Felle windstoten verhinderden dikwijls de goede bedoelingen van de acteurs. De bezoekers van VV wonnen met 1-3, met twee doelpunten van hun speler-trainer Luc Leys. VV-voorzitter Gust Emmeregs was de eerste om zijn ploeg in de kleedkamer te gaan feliciteren. Hij beloofde een etentje.

In GvM van 2 november verscheen volgend verslagje :

Jan Van den Heuvel, de trainer van SKR, toonde zich na de 1-3 nederlaag vrij ontgoocheld.
“We gingen vrankweg aanvallend spelen met twee zuivere spitsen. Onze plannen werden vroeg in de wedstrijd flink overhoop gegooid door het doelpunt van de gasten. Na onze gelijkmaker sloop de hoop weer in onze rangen maar een nieuwe treffer van VV brak de veer. De vervanging van Geert Haentjes door Tom Heremans voerde ik door omdat ik vooraan meer vaart in de ploeg wou brengen. Steven Van Giel zat immers stevig in de greep van Hans Simons en ook Marc Asseloos kwam niet dikwijls in beeld omdat mandekker Kurt De Prins zijn opdracht honderd procent uitvoerde. In feite heeft de ganse ploeg mij ontgoocheld. Ik moet vaststellen dat aanvallend spel niet loont. Voetbal is verdedigen en gepast uitbreken.”

Collega Luc Leys zat in de kleedkamer met de brede glimlach. “Vandaag hebben we getoond wat we waard zijn. Er zat veel beweging in de ploeg. De zege noem ik er één van de collectiviteit. Dat ik tweemaal kon scoren, dank ik uiteraard aan mijn spelers die voor de opbouw zorgden.”

De bezoekers kwamen aan de aftrap zonder de gekwetste Sinisa Askraba. Jan Rohart was geel geschorst. Jean Lumuanganu stond bij de thuisploeg nog steeds op de gekwetstenlijst.
Scheidsrechter Stragier kende weinig problemen met twee sportieve ploegen. Hij moest enkel geel trekken voor Milan Misic en Danny Willems.
Hans Bouwmeester speelde als libero een beresterke partij, samen met Staf Verhaeghen. Hans Simons en Kurt De Prins waren onverbeterlijk in de mandekking. Ralf De Smedt en Peter Engelen speelden op niveau bij de gastheren. Jan Van der Veer ging naar ons gevoelen niet vrijuit bij de tweede treffer. Steven Van Giel kwam niet in het stuk voor. 

Na de derby werd te Leest een ludieke doodsbrief verspreid waarin de dood van Rapid SK Leest werd aangekondigd. Een ongelukkige zet omdat zaterdagavond Ludo Paulus overleed, nadat die in de namiddag nog een wedstrijd met de SKR-veteranen had gespeeld en op zondagmorgen Tim Van Heck, zoon van de voorzitter, om het leven kwam in een verkeersongeval (zie artikel hierna). Zware klappen voor SKR.

1994 – Zondag 30 oktober : Tegen hoekgevel te pletter in Mechelen (Foto onderaan)
De 21-jarige Tim Van Heck uit de Blaasveldstraat 16 in Leest reed zich zondagavond om tien minuten voor vijf met zijn auto te pletter tegen de hoekgevel van het voormalige Klein Seminarie op het Hoogstratenplein in Mechelen. Hij was op slag dood.
De hulpdiensten, met een geneesheer uit het dichtbijgelegen O.L.Vrouwziekenhuis, waren onmiddellijk ter plaatse maar voor het slachtoffer kon geen hulp meer baten.
Tim, een zoon van SKR Leest-voorzitter Van Heck, zat alleen in zijn voertuig. (GvM)

Foto’s :
-De derby te Leest : Luc Leys, hier in strijd met Peter Engelen en Kris Van Goylen, scoorde tweemaal voor de bezoekers. (Foto MAB, GvM)
-Deze ludieke doodsbrief was op een slecht moment verspreid.
-Het totaal verhakkelde voertuig van Tim Van Heck.

03-03-2015 om 06:26 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg verkiezingen van 1994.

                                                             Propaganda van de SP

Uw Leestse SP-Ploeg
Ivan De Borger 7^de plaats, Mariette De Bont 10^de plaats, Romy Roelants 17^de plaats, Malvina Verschaeren 8^ste plaats. 

Wat we de voorbije zes jaar, onder impuls van de SP, in Leest realiseerden :
-oprichting nieuw monument oudstrijders.
-kerk : plaatsen sfeerverlichting.
-kerk : herstelling dakgoten en afloop.
-pastorij : herstelling dak en aflopen.
-oprichting columbarium en aanleggen strooiweide.
-duikers in Tisseltbaan en Kapellebaan werden vernieuwd.
-Leestsesteenweg werd volledig vernieuwd en voorzien van riolering.
-Leest centrum : wegenwerken en aanpassing verlichting.
-Nieuwe wijk ‘Kleine Landeigendom’ plaatsing moderne verlichting.
-Vinkstraat : vernieuwing verlichting en aanleg nieuwe straat en voetpaden.
-Hertstraat : nieuwe slijtlaag.
-SBS : schilderwerken.
-Vinkstraat : zone 30 km/u.

Wat we de komende zes jaar in Leest willen realiseren :
-herstellen betonbaan ‘Kleine Heide’ naar Kapelle o/d Bos.
-herstellen Juniorslaan.
-dienst stadsautobussen uitbreiden tot fusiegemeenten.
-speelvelden Kerkenblokveld herstellen en onderhouden.
-aansluiten riolering Leest op riool Leestsesteenweg op zuiveringsstation.
-open riolen inbuizen.
-wandelpaden promoten en bewegwijzeren.
-zitbanken plaatsen langs wandelroutes.
-… 

Uittredend SP-gemeenteraadslid Jef Vloeberghen :
Beste Leestenaars,

Met heel veel plezier en enthousiasme heb ik mij jarenlang ingezet om de belangen van de inwoners van Leest te verdedigen in de gemeenteraad. Met genoegen kan ik terugblikken op een diversiteit aan verwezenlijkingen, die ik samen met mijn SP-vrienden kon realiseren.
Met fierheid stel ik U onze SP-kandidaten voor de komende gemeenteraadsverkiezingen voor :

-Ivan De Borger, uittredend gemeenteraadslid.
-Mariette De Bont.
-Romy Roelants en
-Malvina Verschaeren.

Met een gerust hart draag ik de fakkel aan hen over. Met uw steun zullen zij in de Mechelse gemeenteraad ‘UW STEM’ laten horen.
Daarom doe ik een warme oproep tot U allen : STEM VOOR ONZE LEESTSE SP-PLOEG, SCHENK HUN UW VERTROUWEN, ZIJ VERDIENEN HET !!! 

Ivan De Borger
Ik ben momenteel gemeenteraadslid. Gedurende de voorbije zes jaar heb ik me ingespannen om de opgesomde punten in deze folder te verwezenlijken. Leest is een deelgemeente van Mechelen maar Leest heeft evenveel rechten als het oude Mechelen.

OOK DE VOLGENDE ZES JAAR IS DIT MEER DAN OOIT VAN BELANG !!!
DAAROM MOETEN ER OOK MENSEN DIE MET LEEST BEGAAN ZIJN IN DE GEMEENTERAAD ZITTEN !!!
DAAROM REKEN IK OP U !!!

Ik vecht voor een stadsbestuur dat luistert naar zijn inwoners ! Burgers hoeven niet naar politici te gaan, NEEN !!! Het stadsbestuur moet zelf de Mechelaars opzoeken !!!
Zes jaar in de Mechelse gemeenteraad hebben mij geleerd dat informele contacten en gesprekken met zoveel mogelijk inwoners van onze stad een rijke bron aan creatieve ideeën vormen. Ik wil op de ingeslagen weg verder gaan !
Inwoners van Groot-Mechelen. Ik wil Uw stem zijn in het stadsbestuur. Daarom reken ik op U op 9 oktober !

Mariette De Bont
Mariette De Bont is 49 jaar en gehuwd met Armand De Bleser en werkzaam bij Belgacom als adjunct-technicus. Zij woont reeds 30 jaar in Leest en is daar voorzitter van de plaatselijke SP-afdeling, steeds bereid een oplossing voor ieders probleem te zoeken.
Zij is van mening dat er niet genoeg kan gedaan worden voor de opvang van jongeren om hen een goede begeleiding en goed onderwijs te geven.
Wat de derde leeftijd betreft vindt ze dat we samen moeten ijveren om onze sociale zekerheid te behouden.
Haar bijzondere interesse gaat uit naar beleidsthema’s als leefmilieu, verkeersveiligheid en sport. Maar in de eerste plaats natuurlijk naar Leest. Zo meent ze dat al het mogelijke moet gedaan worden om het landelijk karakter van Leest te bewaren. Zelfs meer. Leest moet zich ontwikkelen tot een van de grootste groene zones binnen groot-Mechelen.

Kordaat kiezen voor Leest dat doet U met Mariette De Bont !

Tenslotte wil ik dat er paal en perk wordt gesteld aan de praktijken van gewetenloze sjacheraars die op bedrieglijke wijze allerhande minderwaardige handelswaar aan woekerprijzen proberen te verslijten aan vele goedgelovige bejaarden.

Malvina Verschaeren
Malvina is stadsbediende en gehuwd met Celest VAN NECK, leraar SITO en SMS 1.
In het verleden was zij kabinetsmedewerker van Burgemeester Georges Joris. Haar huidige functie is kabinetsmedewerker bij Constant DEMEESTER, eerste schepen, schepen van Openbare Werken. Wie in het verleden ooit op haar beroep deed, weet dat dit nooit tevergeefs gebeurde, zij kennen haar sociaal engagement.

Volgende denkpiste is voor haar primordiaal : ‘Een ambtenaar, een politicus, zijn er voor U, moeten ten dienste staan van U, moeten er zijn als U het wenst, als U hen nodig heeft, en niet omgekeerd, U staat niet ten dienste van hen !!!’

Foto’s :
-De Leestse SP-ploeg : Malvina Verschaeren, Mariette De Bont, Romy Roelants en Ivan De Borger.
-Ivan De Borger, 7^de plaats.
-Malvina Verschaeren, 8^ste plaats.
-Mariette De Bont, 10^de plaats.
-Romy Roelants, 17^de plaats.

27-02-2015 om 08:37 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg verkiezingen.

Propaganda van Ward Leemans : (Foto’s onderaan) 

CVP – Uw toekomst in goede handen 

Nieuwe ideeën van Ward.

“Beste vrienden, 

Velen kennen mij als zoon van Charel van Pandoer. Anderen als WARD LEEMANS.
In ieder geval ben ik 47 jaar geleden geboren te Leest, waar ik woon langsheen de Blaasveldstraat nr. 19. Ik werk in het Imeldaziekenhuis te Bonheiden.
Als zoon van een tuinder ben ik jarenlang bestuurslid geweest van de K.L.J. Zo ben ik terecht gekomen in het ACV, waar ik op dit ogenblik nationaal bureaulid en raadslid ben van LBC, de bediendenbond van het ACV. Tevens ben ik verbondslid in het ACV Mechelen. In het ziekenhuis ben ik hoofddelegee.
Twee zaken werden me met de moedermelk ingegeven : mijn liefde voor de land- en tuinbouw én mijn sociale bewogenheid.
Binnen het CVP-programma, dat ik volledig onderschrijf, wil ik me, als nieuweling, met al mijn krachten inzetten om gedurende de zes jaar die komen, enkele zaken te realiseren.
De tuinders hebben specifieke problemen en verdienen méér aandacht. Ik zal met bijzondere belangstelling naar hen luisteren en oplossingen zoeken voor hun moeilijkheden.
Jonge land- en tuinbouwgezinnen kampen hoe langer hoe meer met een onzeker bestaan. Om hén daadwerkelijk te steunen zal ik me inspannen om een vermindering van de milieubelasting te bekomen. Tevens moet er meer aandacht besteed worden aan het landelijke van de fusiegemeenten.
Het zwaar verkeer dient geweerd te worden uit de dorpskernen. Echter met één uitondering : de land- en tuinbouwvoertuigen.
Geen inspanning is te groot om in de eigen streek extra werkgelegenheid te creëren. Ik zal impulsen geven om een degelijk seniorenbeleid uit te bouwen met méér opvangmogelijkheden van onze bejaarden gedurende de dag.
Dit verwezenlijken kan enkel met Uw steun, met Uw stem. Uw stem voor :
Ward LEEMANS – CVP lijst Nr 7 – 34^e Plaats Ward Leemans
Dank U voor uw steun ! Dank U voor Uw stem !
         Ward LEEMANS.” 

Ward Leemans plaatste ook zijn naam, samen met die van Jan De Keye, Hugo Servaes en Leo Stevens onder een folder van de CVP tegen de komst van de sociale woonwijk in Leest : 

Sociale wonijk in Leest : ons standpunt.

Mevrouw, Mijnheer, Beste Leestenaar, 

Ruim een jaar geleden ondertekenden 863 Leestenaars een bezwaarschrift tegen het verkavelen van gronden, gelegen aan de Kouter in Leest.
Een stuk landelijk Leest zou in het kader van de woonprojecten Domus Flandria worden opgeofferd aan de bouw van 97 appartementen.
Het door een bekende Leestenaar opgezette plannetje ging evenwel niet door : Domus Flandria vond – naar onze mening overigens zeer terecht – dat woonuitbreiding in een landelijk gebied helemaal niet paste.
Dezelfde Leestenaar weet evenwel van geen ophouden : via andere wegen wil hij de bouw van deze sociale woningen alsnog realiseren.
Het C.V.P.-standpunt ter zake is voldoende bekend – en wij spreken dezelfde taal voor en na de verkiezingen :
-het stukje landelijk Leest aan de Kouter mag niet verdwijnen.
-het kunstmatig droppen van een grote groep mensen gaat problemen opleveren qua integratie en sociale communicatie.
-De C.V.P. vindt dat kleinschalige projecten in de verkrotte delen van de binnenstad de voorkeur genieten.
Dit is ons standpunt. Daar staan wij voor. Daar stappen wij niet van af. Ook niet na de gemeenteraadsverkiezingen.

Omzendbrief van de VU : (Foto’s onderaan) 

VU                                                             BESTUREN ZONDER KUREN

Vlaamse Vrije Demokraten 

Beste Leestenaars, 

Aan deze zuidkant van Mechelen zijn de Volksunie-mensen altijd nauw betrokken geweest bij allerlei activiteiten tot BEWAREN EN BEVORDEREN van een GAAF LEEFMILIEU en het behoud van het LANDELIJK KARAKTER van de gemeente.
De Leestenaars zullen zich zeker herinneren hoe wij in de jaren zeventig de kat de bel hebben aangebonden toen het spookbeeld van een mega-industrieterrein van het Zeekanaal tot de spoorweg in Leest boven onze hoofden hing.
Of onze inspanningen voor het behoud van de typische poort hekken en muur rond de kerk.
Om de VERSTEDELIJKING tegen te gaan hebben wij ons ook altijd verzet tegen de inplanting van TE GROTE SOCIALE WIJKEN in onze landelijke deelgemeente.
Wij vrezen samen met vele andere Leestenaars dat dergelijke plannen in Leest vooral bedoeld zijn om de mensen op te vangen die uit het stadscentrum weggedrukt worden bij de renovatie van de volkswijken.
Wij zullen ook in de toekomst steeds op de bres staan voor een VEILIG, LANDELIJK EN LEEFBAAR LEEST.
Geef ons uw stem op LIJST Nr. 4.
     Milou Mertens-Van Stijvoort 11^de plaats.
     Toon Sneyers 34^ste plaats.

Foto’s :
-Verkiezingsfolder van Ward Leemans.
-De voor- en achterkant van de folder tegen de sociale woonwijk van de vier CVP-kandidaten.
-Milou Mertens-Van Stijvoort, 11^de plaats VU.
-Toon Sneyers, 34^ste plaats VU.

25-02-2015 om 10:25 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg verkiezingspropaganda van Gust Emmeregs :

Gust Emmeregs hoeft zich voor niets of niemand te schamen
Weg met onverdraagzaamheid en leugens !!! Leest is een dorp waar het goed is om te wonen en te leven en dat zal zo blijven. Gust, als dank voor alles wat U voor Leest gedaan hebt laten wij het artikel dat vandaag in ‘Gazet van Mechelen’ is verschenen aan alle Leestenaars geworden.
Interviewer ging op ontdekkingstocht, op zoek naar informatie over belangrijke politieke figuren. Wij ontdekten een markante figuur : Gust EMMEREGS uit Leest kan alleen maar vaststellen dat zijn populariteit misschien nog groter is dan hijzelf wel dacht…
Uitspraken als : Gust is een werker, een doorbijter, een doorbrave mens, een duivel-doet-al, een vechter, een organisator, een dienstvaardige, zijn slechts goede eigenschappen. En als deze eigenschappen verenigd zijn in een politieke figuur, is dat een voor de politiek in zijn geheel en voor de CDV -Partij van de Burgemeester – in het bijzonder een goede zaak. Na al hetgeen ik heb gehoord, kan ik nu niet anders dan duimen voor lijst nr. 13 – plaats nr.3.

1.Fusiegemeenten
Als er iemand is die zich de voorbije jaren heeft ingezet opdat de mensen van Leest, Heffen, Hombeek en Muizen het als Mechelaar ‘goed’ zouden hebben, dan is dat wel Gust Emmeregs geweest. De realisaties in de Vinkstraat, de Leestse Steenweg en omgeving, de Kapelseweg, de verbeteringswerken in de directe omgeving van de scholen te Hombeek en Leest zijn er gekomen om aan de verlangens van de mensen tegemoet te komen en die hij tot vervelens toe verwoordde naar het stadsbestuur toe.

2.Huisvesting
Een aangepaste en betaalbare huisvesting is voor hem zeer belangrijk. Samen met het bestuur van de Mechelse Goedkope Woning werden onder zijn impuls zeer veel initiatieven op gang gebracht. Ook tal van renovatieprojecten werden gerealiseerd of zijn aan uitvoering toe. In de toekomst zal daar verder werk van gemaakt worden.

3.Dagverblijf voor 55-plussers
Gust Emmeregs is van oordeel dat heel wat mensen, die gans hun leven gewerkt hebben, graag naar een kleinere woning zouden willen gaan. Die moet dan wel in hun vertrouwde omgeving beschikbaar zijn. Heel veel mensen herinneren zich het voorstel dat hij in 1988 als CVP-kandidaat naar voren schoof, namelijk de inplanting van een dagcentrum voor bejaarden in een geheel van 80 sociale woningen te Leest.

4. Sport en ontspanning
Politiekers beloven – Gust Emmeregs doet het. De oprichting van het Sportcentrum te Leest – Sporthal en sportterreinen – werden met privé-investeringen gerealiseerd. Alle sportclubs en de vele sportbeoefenaars zijn Gust Emmeregs dankbaar.

5. Sociaal dienstbetoon
Alle geïntervieuwde mensen zijn het er over eens. Gust Emmeregs is voor iedereen aanspreekbaar, bereikbaar en één en al dienstvaardig.
Bij hem is men direct thuis en daarom zijn leuze : geen bureaucraat, man van de daad !

Gust genoot ook de steun van enkele notoire Leestenaars :

Louis Vloebergh(uittredend gemeenteraadslid) : “Eerst en vooral wil ik alle vrienden bedanken die mij bij vorige verkiezingen gesteund hebben. Ikzelf ben geen kandidaat meer maar ik vraag nu aan al mijn vrienden om deze keer voor Gust EMMEREGS te stemmen.”

Frans De Prins(Oud-Schepen Leest) : “Als er iemand is die altijd bereid is om te helpen dan is dat Gust EMMEREGS. Ik was niet meer zinnens om mij nog met politiek in te laten. Omwille van de speciale omstandigheden en het belang van deze verkiezingen vraag ik aan al mijn familieleden, vrienden en kennissen te doen zoals ik : STEMMEN VOOR GUST EMMEREGS.”

Foto’s :
-“De snelheidsremmende ingrepen hebben een grote bijdrage geleverd tot de verkeersveiligheid ter hoogte van de Sint-Martinusschool te Hombeek.”
-Zijn realisaties.
-Nog drukwerk.
-De kandidaten van de CDV voor de provincieraadsverkiezingen. Van links naar rechts : Germaine Peeters, Gust Emmeregs, Johnny De Fre, Jos Vanroy, Christel Smedts, Nancy Smedts en Herbert Crol.
-Gust Emmeregs.
 

18-02-2015 om 09:42 geschreven door Marcel Van Hoof

1994 – 8 oktober – G.v.M. : 

                         Gust Emmeregs over Hoembeka en het gemeentehuis

Vrijdag werd gepubliceerd dat het gemeentehuis van Hombeek toe is voor Hoembeka. Gust Emmeregs, die op geen enkel moment in dat artikel wordt genoemd, wenst daarover te reageren.Hij zegt aan Hoembeka-voorzitter Ward De Kempeneer dat hij, Gust Emmeregs, niet inziet waarom er met Allerheiligen geen tentoonstelling zou georganiseerd worden in de bovenzaal van het gemeentehuis.“Uit de door mij ingewonnen informatie blijkt immers dat het college van burgemeester en schepenen hiervoor toestemming gaf op 17 februari van dit jaar.”

Emmeregs schrijft ook dat hij tijdens de gemeenteraad van 28 oktober van vorig jaar gestemd heeft tot uitvoering van veiligheidswerken in het oud-gemeentehuis. “Ik heb het verloop van het dossier van dichtbij gevolgd en kan melden dat er noodverlichting, een rookluik, noodtrap, 2^de uitgang zaal 1^e verdieping, 2 sassen en Rf.deuren lift , 3^de en 1^ste traphal worden aangebracht.De totale kosten voor deze veiligheidswerken werden op 750.000 frank geraamd. Aangezien deze werken met eigen financiële middelen mogen           uitgevoerd worden, zal dit dit jaar nog gebeuren”, aldus Gust Emmeregs.
           (F.T.)  

Na het schisma in de Mechelse CVP kwam Gust Emmeregs op voor de CDV (Christen Democratische Vernieuwing) waartoe ook burgemeester Vanroy was toegetreden.
De partij afficheerde zich als de ‘partij van de burgemeester’ en kreeg naast Vanroy ook coryfeeën als Luc Charlier (1^ste plaats gemeenteraad) en Fons Vanstappen (37^ste plaats gemeente) op haar lijst.
Gust spaarde kosten noch moeite om de kiezers te overtuigen, hierna enkele uittreksels uit zijn barnum-campagne : 

Geachte Mevrouw, Geachte Heer. 
Naar aanleiding van de komende verkiezingen, vraag ik enkele minuten van Uw tijd om mezelf en mijn programma even voor te stellen. U weet allicht dat ik iemand ben die zich de voorbije jaren heeft ingezet opdat de mensen van Leest, maar ook van Hombeek en Heffen, het als ‘Mechelaar’ goed zouden hebben.

Sport en ontspanning
U weet dat ik niet op een inspanning noch op (eigen) centen heb gekeken om Leest een sportcentrum te bezorgen dat men de deelgemeenten tot ver in de omgeving benijdt. Door de oprichting van de Omnihal in de directe omgeving van het sportcentrum en de reeds lang bestaande voetbalvelden van VV Leest zijn de mogelijkheden voor sport en ontspanning in onze deelgemeenten nog gestegen. Bovendien zijn al deze initiatieven er gekomen met privé-investeringen. Men geloofde toen niet dat ik er iets zou van terecht brengen. Zelfs toenmalig burgemeester Ramaeckers kon op de openingsplechtigheid van het sportcentrum niet nalaten de haalbaarheid van dit project in vraag te stellen. Ondanks de vele inspanningen, verheug ik mij vandaag over de stand van zaken. De Leestenaren, maar ook Hombekenaren, Heffenaren en vele anderen, hebben hier de beschikking over een sportcomplex dat zich over 6 ha uitspreidt en waarin voor meer dan 50 miljoen aan privé-kapitaal is geïnvesteerd.

U merkt het GUST EMMEREGS - GEEN BUREAUKRAAT -   MAN VAN DE DAAD.

Huisvesting
Reeds jaren ijver ik om het nijpende gebrek aan een degelijke en betaalbare huisvesting te lenigen. Gans Leest en omgeving waren het er roerend over eens dat men er een goede zaak aan deed toen circa 20 jaar geleden in de Kouterweg gronden werden gekocht om er een negentigtal sociale woningen op te trekken. Toen ik later lid werd van de raad van bestuur van ‘Het Gelukkig Gezin’, deden we het onmogelijke om die woningen te bouwen maar de plannen strandden op geldgebrek. Reeds verschillende jaren wenst het stadsbestuur van Mechelen en de Mechelse Goedkope Woning deze gronden de bestemming te geven waarvoor ze gekocht en goedgekeurd zijn. De jongste maanden kreeg ik uit onverwachte hoek tegenwind voor mijn plannen om een honderdtal sociale woningen te laten optrekken aan de Kouter te Leest. Nochtans dateren deze plannen reeds van voor de vorige verkiezingen. Deze plannen hadden de instemming van de CVP gekregen. Vandaag stelt men een en ander voor alsof ik daar nu zo maar mee voor de dag ben gekomen. Maar heel wat mensen hebben precies om al die initiatieven in 1988 achter mijn naam gestemd. Het is niet omdat de christen democratische familie nu verdeeld is in 2 kampen dat men nu omwille van louter politieke overwegingen nu tegen is waar men toen ondubbelzinnig voor was. Ik verwijs naar uitspraken van onder meer onze Minister-President Luc Van den Brande die het sociaal woonproject begin 1992 als model heeft gesteld voor wat in Vlaanderen op dat terrein moet gerealiseerd worden. Uit mijn ervaringen als zaakvoerder-afgevaardigd beheerder van de Mechelse sociale bouwmaatschappij ‘De Mechelse Goedkope Woning’ weet ik dat er voor zulke woningen honderden gegadigden zijn. Niemand denkt echter aan de 100 gezinnen die bij niet-uitvoering van zulke projecten in de kou blijven staan.

Het voormalige gemeentehuis van Hombeek (Foto onderaan)
Gust Emmeregs stemde in de Gemeenteraad van 28 oktober 1993 voor de nodige aanpassingswerken. Deze zullen nog dit jaar uitgevoerd worden. HOEMBEKA en de andere verenigingen zullen opnieuw gebruik kunnen maken van de bovenzaal voor hun manifestaties.

Verkeer – Politie – Verkeersveiligheid
Als verkozene uit de deelgemeente zal ik blijven ijveren voor de politionele aanwezigheid in elke deelgemeente. Anderzijds is er de verscherpte aandacht voor de steeds toenemende verkeersdrukte en de dikwijls hiermee samengaande verkeersonveiligheid.De realisaties in de Vinkstraat, Battelse Bergen, de verbeteringswerken in de directe omgeving van de scholen (Hombeek en Leest) zijn er gekomen om aan Uw verlangens een stuk tegemoet te komen en die ik jaren lang tot vervelens toe verwoordde naar het stadsbestuur toe. Kortelings worden de werken aangevangen om de ‘doorsteek’ onder de Zenne te realiseren, zodat Hombeek, Heffen en Leest eveneens aangesloten zal zijn op het waterzuiveringsstation.

Leest – Dorp( Foto onderaan)
Het dorpsplein te Leest moet in de eerste plaats als parkeerplaats functioneren. Het voorzien van een IN- en UITRIT zal een einde maken aan de huidige moeilijkheden.

Sint-Amanduskerk –Heffen (Foto onderaan)
Eindelijk worden de noodzakelijke herstellingswerken uitgevoerd. Allemaal zaken die vroeger werden beloofd…Maar wij, de C.D.V. – Partij van de Burgemeester, hebben ze uitgevoerd. Geen woorden maar daden.

Vernieuwing landbouwwegen (Foto onderaan)
De Hertstraat wordt geasfalteerd.

Verkeer en handel (Foto onderaan)
Wie verkeer zegt, dankt veiligheid. In Leest werd ter zake heel wat gerealiseerd. Bij dit alles moeten ook de bestaande handelszaken beleverd kunnen worden en een minimum aan parkeermogelijkheid dient voorzien te worden.

Sociaal dienstbetoon
Veel uitleg hoef ik niet te geven. De mensen, die in het verleden mij geraadpleegd hebben om aan hun kleine of grote problemen een oplossing te geven kunnen dit zeker beamen.

Besluit : De GUST, die elke dag van ’s morgens tot ’s avonds voor iedereen beschikbaar is, die daadwerkelijk helpt als het enigszins kan. De GUST, die samen met zijn echtgenote met zorgen maar ook met voldoening terugblikt op wat ten bate van de jeugd, de sport en de verenigingen gerealiseerd werd. De GUST, die voor Hombeek, Heffen en Leest nog verschillende initiatieven in petto heeft. Deze GUST rekent weer op U allen, opdat U opnieuw zes jaar lang op mij zal kunnen rekenen.
Hartelijke groeten, Gust Emmeregs, Tisseltbaan 34 Leest.
GUST EMMEREGS GEEN BUREAUKRAAT MAN VAN DE DAAD

Vervolgt…

Foto’s :
-Gust Emmeregs voor het voormalige gemeentehuis van Hombeek : “Hoembeka zal opnieuw gebruik kunnen maken van de bovenzaal van het voormalige gemeentehuis”.
-“ Aan de kerk van Leest. Wie verkeer zegt, denkt veiligheid. In Leest werd er ter zake heel wat gerealiseerd. Bij dit alles moeten ook de bestaande handelszaken beleverd kunnen worden en een minimum aan parkeermogelijkheid dient voorzien te worden.”
-“Eindelijk worden de noodzakelijke herstelingswerken aan de kerk van Heffen uitgevoerd.”
-“Vernieuwing landbouwwegen : de Hertstraat werd geasfalteerd.”
-“Het dorpsplein te Leest moet in de eerste plaats als parkeerplaats funcioneren. Het voorzien van een IN- en UITRIT zal een einde maken aan de huidige moeilijkheden.”

16-02-2015 om 08:59 geschreven door Marcel Van Hoof

Het voorblad van de uitnodiging voor het
Mosselfeest van de Landelijke Rijvereniging Leest.

1994 – 1 oktober : Gala-Namiddag van het Vlaamse Lied

“Speciaal bericht aan de inwoners van Heffen – Hombeek – Leest.

Zoals vermeld op de keerzijde van dit briefje gaat op 1 oktober om 14u30 een GALA-NAMIDDAG door van het VLAAMSE LIED met artiesten die het schitterend brengen : SAMANTHA, JO VALLEY, JACQUES RAYMOND en LA ESTERELLA.
Ten einde U behulpzaam te zijn met het vervoer heb ik contact genomen met het autocar-bedrijf Malou-Express uit Tisselt. Dit autocarbedrijf, dat goed gekend is in de streek, biedt zich spontaan aan om de mensen van Heffen, Hombeek en Leest kosteloos naar deze galavoorstelling te vervoeren. Maloe-express doet dit uit eigen beweging om aan Uw eventuele verplaatsingsproblemen een oplossing te bieden en omdat zij weten dat die inspanning de goede werking van hun bedrijf siert.
De plaatsen en uren waar U en Uw vrienden, die eventueel dit bericht niet ontvangen hebben, kunnen opstappen, zijn vermeld op het bijgevoegd inschrijvingsformulier.
U kan dit inschrijvingsformulier zenden naar Gust Emmeregs, Tisseltbaan 34 2811 Leest-Mechelen.

Belangrijk : ten laatste om 19u00 is iedereen met de autocar weer veilig thuis. Zoals U weet is er 150 Bef inkom te betalen, maar wie zich op voorhand inschrijft wordt gratis een stuk taart met koffie aangeboden. In afwachting U aldaar persoonlijk te mogen begroeten, verblijf ik
   met vriendelijke groeten, Gust Emmeregs.”

“GUST EMMEREGS GEEN BUREAUKRAAT MAN VAN DE DAAD”

Deze folder stond onder het hoofding CDV Christen Democratische Vernieuwing Mechelen. Partij van de Burgemeester.

1994 – 1 en 2 oktober : Grote vogelshow in de Omnihal
De vogelkundige kring De Kneuter organiseerde een grote vogelshow in de Leestse Omnihal. Naast de vogelshow was er een tentoonstelling van aquarellen, orchideeën en vleesetende planten. Tevens konden de bezoekers genieten van een prachtige vlindershow en kennismaken met tamme vogels en papegaaien.
Er werden doorlopend vogels verkocht en voor de kinderen tot 12 jaar was er een speciale verrassing. (GvM, 21/9)

1994 – Vrijdag 7 oktober : Mosselavond LRV Leest
Van 18 tot 22 uur in het parochiecentrum te Leest.
Mosselen+frieten of brood a volonté : 400 frank. Kindermenu : 250 fr.
Fricassee van kip+fritten of brood : 300 frank. Kinderen 175 fr.

Voorinschrijven kon bij volgende bestuursleden :
-Walter De Prins, voorzitter.
-Werner Neefs, kommandant.
-Jos Moons, bestuurslid.
-Willy De Beck, springmeester.
-Paul Appelmans, bestuurslid.
-Fons Vanhauter, voorzitter ponyclub.
-Erik Laveren, kommandant ponyclub.
-Marcel Neefs, secretaris.
-Hilde De Beck, secretaris.
-Gunther Lauwers, bestuurslid.
-Bart De Smet, bestuurslid.
(Folder) 

1994 – Zaterdag 8 oktober : K.F. St.-Cecilia gaf concert in Puurs.
“De avond voor de gemeenteraadsverkiezingen gaf onze vereniging een concert dat werd gesubsidieerd door de Dienst Cultuurspreiding van het Departement Cultuur in de feestzaal ‘Volkshuis’ te Puurs. Op het programma stonden o.a. de beide stukken die zouden worden uitgevoerd op het provinciaal concerttornooi in Bornem (30/10). Er waren 45 muzikanten aanwezig die zich van hun beste zijde lieten zien. De vorm begint stilaan te groeien…
Uit het verslag dat we kregen, waren de inrichters opgetogen over de gebrachte muziek en we hebben vernomen dat we in de toekomst nog zullen gevraagd worden…”
(“T&T”,december ’94)

14-02-2015 om 11:23 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg 1994 oktobernummer “T&T”.

Van Grootvader RIK DE BRUYN (°23.09.1909-+16.05.1991)

naar kleinzoon JOHAN DE WIN (°03.08.1968)

“…Rik De Bruyn heeft het 25 jaar volgehouden als dirigent. Op de momenten dat het tot moeilijkheden kwam tussen de volgende dirigenten en de vereniging werd Rik terug tot dirigent aangesteld. Hij kon in een korte tijd de gemoederen tot bedaren brengen en ervoor zorgen dat het samenhorigheidsgevoel bij de muzikanten de bovenhand haalde op het tumult bij een dirigentenwissel. Als het bestuur dan een geschikte opvolger had gevonden, trad Rik terug en werd hij weer muzikant.
Voor de oorlog was hij begonnen als muzikant in de Leestse fanfare. Een echte muzikale opleiding zoals de jeugd er nu een krijgt, heeft hij nooit gehad. Hij had het vrij vlug tot solo bugel gebracht en op de zondagen ging hij ook ‘bal spelen’ op de vele wijkkermissen samen met een aantal andere muzikanten van de fanfare.
Hij was een typisch voorbeeld van iemand die door zelfstudie heel wat weet te bereiken, maar er moet ook worden gezegd dat hij muzikaal talent had.
De harmonieleer had hij uit een lang vergeten boekje ‘Muziektheorie’ (Mouling) dat hij had volgekrabbeld met zijn potlood. Het dirigeren had hij in de praktijk geleerd.
Naast de kennis van de muziek was hij ook gekend als een gewaardeerd beeldhouwer, een ‘sculpteur’. Hij sneel de figuurtjes uit de eiken planken voor zijn plezier. Hij stond tot ’s avonds laat aan zijn werkbank, las tijdens zijn rustpauzen de sportrubriek en de politieke bijdragen in ‘Het Laatste Nieuws’. Hij zorgde ook voor de opleiding van de toekomstige muzikanten. Aan de werkbank stonden ze hun les te zingen en speelden ze hun stukjes. Terwijl bleef hij hout snijden, lonkte af en toe eens of de leerlingen nog wel de maat sloegen en of dat wel in overeenstemming was met het gezongen ritme en tempo. Hij kende de Notenleer van Alpaerts helemaal van buiten en kon op die manier twee dingen tegelijkertijd aan. Wanneer een leerling-muzikant er niet teveel van bakte, dan legde hij toch zijn beitels neer, zong mee en sloeg de maat. Ging het dan nog niet, dan kreeg de leerling een bolwassing en kon hij zijn les tegen de volgende keer goed leren.
Zijn werkhuis (zie foto onderaan) gaf uitzicht op de straat en stond in de schaduw van een abrikozenboom. In de lente stonden daarop prachtige bloemen en in de zomer droeg hij de sappigste vruchten die men zich kan indenken. ‘Ge moogt ervan eten zoveel ge wilt, maar kom morgen niet klagen dat ge last hebt van uw darmen, hé !’ zei hij dan.

Vooral op de jeugd had hij een enorme positieve invloed. Wie uit Mechelen van school kwam, stopte een kwartiertje bij Rik en reed dan verder. Het ging hier dan vooral over degenen die op de Leest-Heide woonden. Over alles kon hij meepraten en wanneer het op school wat minder was met de cijfers, had hij het direct ondervonden vanaf het moment dat men binnen was.
Het was dan ook niet te verwonderen dat de latere muzikanten voor de ‘sjef’, want zo werd hij genoemd, door het vuur zouden zijn gegaan als hij het hun had gevraagd. Hij wist wanneer het plezant kon zijn en wanneer men zich in de fanfare serieus moest gedragen. Hij zei dat dan ook direct en zelfs met de teerfeesten eiste hij dat het stappend musiceren –ondanks de vele cafébezoeken- toch gedisciplineerd zou verlopen.
Onder de leiding van Rik De Bruyn werden op stapmarswedstrijden én concertwedstrijden ruim twintig eerste prijzen (en geen lagere) behaald op muziekwedstrijden en waarvan zo’n 60% met lof van de jury. Plezier maken en tegelijkertijd toch goede resultaten halen kon in die tijd nog…!

JOHAN DE WIN

De huidige dirigent van de fanfare is een rasechte Leestenaar. Zijn hele leven heeft hij doorgebracht aan de Dorpstraat 64. Van toen hij nog erg jong was, werd hij betrokken bij het fanfareleven. De eerste dirigent onder wie hij zelf musiceerde was Jan-Piet Leveugle. Aanvankelijk speelde hij cornet. Daarbij kreeg hij nog ‘bijles’ van zijn grootvader en ook van André Van Driessche. Johan kwam uit een erg sterke lichting jonge muzikanten en een aantal onder hen zijn –zoals hijzelf- beroepsmuzikant geworden.
Op dit ogenblik is hij leraar aan de muziekacademieën van Willebroek, Boom en St.-Niklaas waar hij notenleer en muziekgeschiedenis ‘doceert’. Daarnaast is hij ook nog dirigent van de Kon. Harmonie ‘De Rupelzonen’ in Boom en zelf muzikant in Brass Band Willebroek. Op dit ogenblik studeert hij nog contrapunt, fuga en hafabra aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen.

Veel tijd voor wat anders dan muziek zal er op dit ogenblik wel niet overschieten, want ook de algemene verantwoordelijkheid voor de muzikale opleiding van de jeugd in de Leestse fanfare komt daar nog bij.
In vele opzichten kan een vergelijking worden gemaakt met de trekken die zijn grootvader had. Ook Johan De Win houdt van plezier maken, maar als het erop aan komt, kan hij even ernstig en hard werken. Hij weet het goede evenwicht tussen die schijnbaar twee uitersten goed in te schatten en te bewaren. Hij heeft dezelfde ambitie als zijn grootvader, er het beste van te maken ! In zijn binnenste koestert hij erg hoge verwachtingen in de Leestse fanfare ! Met de huidige en toekomstige muzikanten en in samenwerking met het bestuur wil hij onze vereniging terug brengen waar ze ooit stond. Niet alleen op muzikaal gebied maar ook wat betreft de samenhorigheid van de muzikanten.
Zijn eerste openbaar optreden als dirigent met de Leestse fanfare t.g.v. de viering van de honderdjarige Mw. Delphine De Wit was niet echt een meevaller omdat er vakantie was en heel wat muzikanten ontbraken.Op de Bevrijdingsfeesten te Mechelen echter verliep alles uitstekend ! Ook het eerste openbaar concertoptreden in Steendorp was erg goed, zo goed zelfs dat de aanwezigen muisstil zaten te luisteren. De aanwezigheid op de repetities haalt een meer dan behoorlijk peil en steeds meer muzikanten komen zoveel als ze maar kunnen naar de repetitie van vrijdagavond.
Het leek er aanvankelijk op dat een aantal muzikanten eerder afwachtend reageerden ten opzichte van de nieuwe dirigent. ‘Hij is nog zo jong en zo onervaren en we zullen zien waar we uitkomen,’ dachten en zegden ze. Ondertussen is die eerder afwachtende houding omgebogen tot een zeker enthousiasme. Nu wordt er gezegd : ‘Komaan, we vliegen er tegenaan en we zullen eens laten zien tot wat we in staat zijn !’ Dat zijn woorden die ook vroeger –toen zijn grootvader dirigent was- door de muzikanten werden uitgesproken en zij zetten zich dan ook daadwerkelijk in om het gestelde doel te bereiken. We zijn er zeker van dat het weer zo wordt ! De eerste tekenen zijn reeds zichtbaar : nieuwe (vreemde) muzikanten komen zelf vragen of ze spelend lid mogen worden ! Ook buiten Leest heeft men het door dat er in de Leestse fanfare wat aan het gebeuren is !

Ten slotte nog dit : het bestuur heeft het volste vertrouwen in de nieuwe dirigent en met de huidige gang van zaken. Men is van oordeel dat het met Johan De Win als dirigent een goede keuze heeft gemaakt die heel wat mogelijkheden biedt naar de toekomst !”

                                               K.F. St.-Cecilia : JEUGD IN DE KIJKER 

“Vanaf deze uitgave stellen een aantal jonge muzikanten zichzelf voor. Na een van de voorbije repetities kregen ze een vragenlijst voorgelegd. Hun antwoorden op de gestelde vragen zijn te lezen in de volgende stukjes. Opdat ook de ereleden de jeugdige muzikanten zouden herkennen, hebben we er telkens hun computerfoto bij afgedrukt.”
(“T&T” oktober ’94)

Veerle LAMBERTS
Leeftijd : 17 jaar. Adres : Juniorslaan 27 Leest.
Lid van de fanfare sinds 1987. Instrument : alto.
Op de vraag waarom Veerle nu juist alto speelt, antwoordt ze : ‘Ze hebben mij dat instrument gegeven, maar eigenlijk had ik het toch gekozen. Waarom juist kan ik onmogelijk zeggen’.
Veerle gaat naar het Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos naar school en op haar lessenrooster zit geen muziek meer. Op de vraag of ze haar alto al ooit heeft meegenomen naar school om er een demonstratie te geven, antwoordt ze negatief.
Haar hobby’s zijn natuurlijk muziek maken en beluisteren, maar daarnaast gaat ze graag naar de Chiro en houdt ze ook van babysitten. Haar vrienden en vriendinnen vinden het wel tof dat ze muziek maakt in de fanfare, maar zelf zouden die dat niet willen doen (Waarschijnlijk hebben ze het nooit geprobeerd of konden ze de moeite niet opbrengen om muziek te leren…).
Op de vraag wat ze plezierig vindt in de fanfare, kregen we als antwoord : ‘Muziek spelen, maar ook alles wat erbij komt kijken.’ Inderdaad, als er eetdagen of andere activiteiten worden georgeniseerd, is Veerle steeds bereid om te serveren of andere taken uit te voeren.
Haar ouders vinden het uitstekend dat ze op deze wijze actief deelneemt aan het fanfareleven. Trouwens heel de familie Lamberts is erg betrokken bij de fanfare.
Veerle zegt dat ze van alle soorten muziek houdt, behalve –en dat is misschien wel opvallend voor iemand van haar leeftijd- van HOUSE-muziek. Gelukkig heeft de dirigent deze nog niet op het programma geplaatst.
Op de vraag of ze zelf nog wat over haarzelf in het fanfareblad ziet verschijnen, antwoordt ze : ‘Liefst niet teveel andere dingen meer !’ En dan laten we het daar ook bij…
Behalve toch dit…Zelf vinden we dat Veerle steeds optimistisch en blij naar de repetitie komt en al even blij naar huis gaat en dat ze wat betreft de stiptheid als voorbeeld kan gesteld worden voor de jongere vrouwelijke muzikanten in de fanfare. 

Thomas DELAET
Leeftijd : 12 jaar. Adres : Elleboogstraat 17 Leest.
Lid van de fanfare sinds 1990. Instrument : bariton.
Thomas gaat ook nog naar de muziekacademie in Willebroek en volgt er A.M.C.
Op de vraag waarom hij gekozen heeft voor bariton weet hij niet zo direct het antwoord. Waarchijnlijk is hem dat aangeraden door de muziekleraars en een goede raad kun je best volgen.
Net als Veerle gaat ook Thomas naar het Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos. Op zijn lessenrooster staat nog wel muziek, maar hij vindt dat de muziek in de fanfare veel plezieriger is dan op school. Hij heeft zijn bariton ook nog niet meegenomen naar school. Misschien kan hij de muzieklessen op school zelf wat leuker maken en aan de leraar voorstellen om eens wat te vertellen over koperblaasinstrumenten en tegelijkertijd voor een solo-optreden zorgen ?
Naast muziek houdt hij zich nog bezig met het verzamelen van postzegels. Thomas heeft echter nog meer hobby’s : hij leest graag en veel en houdt ook van fietsen en joggen.
Op de vraag hoe zijn vrienden en vriendinnen reageren op het feit dat hij muzikant is in de fanfare, antwoordt hij dat zij hem daarover niet veel vertellen.
Persoonlijk vindt hij de repetities en de optredens het meest plezierige in de fanfare en…voor elke rasechte muzikant zou dat ook zo moeten zijn.
Zijn ouders vinden het ‘heel goed’ dat Thomas muziek speelt in de fanfare. Ook al zijn zij geen geboren Leestenaars, toch doen ze ook actief mee aan het fanfareleven. En deze stap wordt door nieuwe Leestenaars in vele gevallen niet gezet omdat nog steeds een aantal onder hen denken dat het fanfareleven en de fanfaremuziek niet veel met het echte culturele leven te maken hebben. Gelukkig zijn er ook ouders die inzien dat een fanfare ook wat kan betekenen voor de vorming en de opvoeding van hun kinderen !
Thomas houdt ook van klassieke muziek en…van HOUSE-muziek. Door deze uitspraak komt de dirigent voor een probleem te staan. De een houdt niet van dit muziekgenre en de ander is er gek op !
Thomas vindt zelf dat het meer dan genoeg is als dat over hem in het fanfareblad verschijnt. Als ze nog meer over hem willen te weten komen, moeten ze maar eens komen luisteren als de fanfare optreedt, vindt hij.
Wij vinden Thomas een pienter en gevat kereltje dat erg aandachtig is tijdens de repetities en de optredens. Ook hij komt steeds op tijd naar de repetities en ook hij kan als voorbeeld gesteld worden voor zijn jeugdige medemuzikanten.

Foto’s :
-Rik De Bruyn aan zijn werkbank.
-Johan De Win.
-Computerfoto van Veerle Lamberts.
-En van Thomas Delaet.

12-02-2015 om 09:44 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg

1994 – Oktobernummer “Toeters en Trompetten” :

Waar willen we naartoe met onze fanfare ? 

“Op de voorbije bestuursvergaderingen werd er geregeld van gedachten gewisseld over het toekomstbeleid van de fanfare. ‘Wat voor een fanfare willen we ?’ ‘Welke maatregelen kunnen we nu zelf nemen om te bereiken wat we willen ?’

Iedereen was het erover eens dat we alle muzikanten de kans moeten geven om te musiceren in het korps. Er komt geen A-korps en geen B-korps. Als we de muzikanten op een dergelijke manier gaan selecteren, dan werkt dat gewoon de onderlinge concurrentie in de hand. Dan krijgt men vragen als : ‘Waarom mag hij in het A-korps spelen en waarom niet ik ?’ Het gevolg is dat de solidariteit verdwijnt onder de muzikanten.

‘Wat voor een korps willen we dan ?’ Een harmonie kan niet omdat deze samenstelling niet past bij de huidige bezetting. We hebben geen houtblazers ! Dan blijft nog de keuze tussen een fanfare en een brass band. Een brass band-bezetting heeft een strikt voorgeschreven samenstelling. Indien we daarvoor kiezen, moeten we een aantal muzikanten op wedstrijden langs de kant laten en dan komen we weer in de knoei, want dat kan worden opgevat als : ‘A-muzikanten mogen meespelen en B-muzikanten mogen toezien als het om een wedstrijd gaat.’ Er blijft uiteindelijk nog een mogelijkheid over : een fanfare. We weten wel dat er de laatste jaren ook normen zijn gesteld aan wat een fanfarebezetting zou moeten zijn en dat we in die samenstelling geen echte fanfare zijn omdat er te weinig bugelspelers zitten en omdat er geen saxofonisten in onze fanfare zijn. Heel lang geleden en zelfs onlangs heeft dit meegespeeld bij muziekwedstrijden waarop de Leestse fanfare optrad. Eertijds werd de Leestse fanfare zelfs ondergebracht bij de reeks ‘zuivere fanfares’. In het Frans heet dat de ‘fanfares purs’. Nader beschouwd zijn we ondertussen ook al wat betreft de samenstelling geen zuivere fanfare meer, maar misschien wel een groot koperensemble. Het standpunt dat de vereniging hierbij inneemt is het volgende : ‘De dirigent bepaalt in overleg met het bestuur dat samenstelling van het korps. Ontbreken er hier of daar instrumentengroepen of zit er in een korps zekere wanverhoudingen tussen de verschillende instrumentengroepen, dan zal daarover eerst een voorstel worden gedaan aan de muzikanten om eventueel van instrument te veranderen.’ In feite bepaalt de vereniging op deze manier zelf hoe het geheel zal klinken en wat de klankkleur zal zijn. We zijn van oordeel dat we in zekere zin ook muziek maken voor onszelf en dat we de muziek op een eigen manier mogen brengen. Wij zullen ons dan ook niet bemoeien met de samenstelling van andere korpsen en zij mogen zelf ook de samenstelling kiezen die het best voor hun past. Het opleggen van te strikte regels voor de volksmuziekkorpsen maakt voor een groot gedeelte zelf de hafabra-muziek kapot.

Een korps bestaat uit muzikanten. In het verleden werd soms nogal eens beroep gedaan op ‘losse muzikanten’, muzikanten die ofwel gratis of tegen betaling, kwamen meespelen op wedstrijden of belangrijke concerten. Er is besloten dat we geleidelijk aan af moeten van deze manier van handelen. Aan de nieuwe muzikanten die zich aanmelden, wordt in de eerste plaats gevraagd of ze willen beschouwd worden als ‘vaste muzikanten’, muzikanten die ingeschreven zijn op de ledenlijst en die de wekelijkse repetities geregeld zullen bijwonen en de optredens meedoen. Kunnen zij dit niet, dan worden ze niet als muzikant aanvaard. We hebben vastgesteld dat korpsen met een te groot aantal ‘losse muzikanten’ het moeilijk hebben om hun vaste muzikanten te blijven motiveren. Op belangrijke optredens spelen de losse muzikanten de hoofdrol en krijgen de muzikanten die wekelijks naar de repetities komen een bijrolletje. Het is dan ook te begrijpen dat deze muzikanten ontmoedigd raken en dit heeft dan voor gevolg dat de aanwezigheid van de muzikanten op de repetities en de gewone concerten daalt. En stilaan is de vereniging daarvan zelf het slachtoffer, want de sfeer ebt weg en het plezier verdwijnt !

Over het volgende moeten we het ook eens zijn. In de Leestse fanfare worden geen’politieke noten’ meer gespeeld. Toen Leest nog Leest was, kon het niet anders omdat de gemeentepolitiek werd gevoerd op het vlak van de fanfares. Met de fusie bij Mechelen was het ook met de Leestse dorpspolitiek afgelopen. De muzikanten en ereleden van onze fanfare zijn in de eerste plaats lid omdat het om de muziek gaat. Het is natuurlijk zo dat iedereen zijn politieke opvatting mag hebben en daarvoor mag uitkomen en zich mag verkiesbaar stellen op een of andere lijst. Echter, de politieke opvatting, de geloofsovertuiging en de persoonlijke levenswijze mogen niet meespelen als het om muziek maken en het fanfareleven gaat. Iedereen heeft respect voor de persoonlijke overtuiging van de andere. Hierover worden dan ook best geen kwetsende opmerkingen gemaakt !

Dit alles heeft zijn gevolgen voor de optredens van de fanfare. Veronderstel dat er twee vogelpikverenigingen zijn in Leest : ‘Altijd raak’ en ‘Nooit mis’. Muzikanten en ereleden kunnen supporter zijn van een van deze verenigingen. Als de fanfare een optreden verzorgt bij ‘Altijd raak’ dan kan het niet dat de muzikanten-supporters van ‘Nooit mis’ niet optreden. Het omgekeerde kan ook niet. Bij optredens mogen geen persoonlijke voorkeuren een rol spelen. Bij optredens vertegenwoordigen de muzikanten de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest !

Daarbij zijn we beland bij onze houding tegenover andere verenigingen. In de eerste plaats zijn er de muziekkorpsen uit het omliggende. Er zal steeds een concurrentie blijven bestaan en de ene vereniging zal betere muziek willen brengen dan de andere. Door die milde vorm van concurrentie is het mogelijk dat er betere muziek wordt gemaakt. Het is echter nooit de bedoeling dat –nu er zoveel nieuwe aanvragen zijn- onze vereniging muzikanten wil afsnoepen van andere korpsen.De eerste stap dient gezet te worden door deze muzikanten zelf. ‘Vaste muzikant’ zijn in ons korps met alles wat erbij hoort, is dan weer een voorwaarde die door onze vereniging wordt gesteld. Wij geven ook geen commentaar op optredens van andere verenigingen, tenzij onze vereniging zelf onrecht wordt aangedaan, d.w.z. dat we in de eerste plaats respect hebben voor de inspanningen van andere muziekkorpsen.

Hetzelfde respect brengen we op voor de verenigingen die zich niet als zodanig met muziek bezig houden. Er wordt geen negatieve commentaar gegeven over het beleid en de organisaties van deze verenigingen. Het komt er vooral op aan dat we in de eerste plaats met alle Leestse verenigingen samenwerken.

Een vereniging als de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest heeft een vrij groot aantal muzikanten en ereleden. Het kan niet anders of er zal in zo’n groep mensen af en toe iemand met wat ongenoegen rondlopen. Hoe worden zulke zaken het best opgelost ? Niet door elkaar niet meer aan te spreken of elkaar uit de weg te gaan, want daardoor worden kleine problemen na een zekere tijd grote ruzies. Als er een zekere wrevel ontstaat over een of andere zaak zeg het dan direct aan de betrokkene. Vermeld er ook uw argumenten bij. Kan dat op deze directe manier niet, roep dan een tussenpersoon in : de dirigent, de voorzitter of een ander bestuurslid. Iedereen kent wel iemand in het bestuur waaraan de kwestie kan worden voorgelegd. Dit bestuurslid zal dan proberen eventueel met advies of hulp van andere bestuursleden de zaak op te lossen.

We weten dat dit stuk vrij saai is, maar…willen we de ‘vernieuwde start’ verder zetten op de ingeslagen weg zodat er een fundering ligt voor de toekomst, dan was het in ieder geval nodig. Zo weet iedereen (en het staat op papier) waar we naartoe willen met de fanfare. De muzikanten en ook de ereleden dienen hiervan op de hoogte te zijn opdat het er in de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest zo democratisch mogelijk aan toe zou gaan, opdat iedereen zijn rechten en zijn plichten zou kennen en weten wat van hem of haar wordt verwacht…” 

In de wachtkamer…
“Oud-muzikanten die terug in de fanfare wensen te musiceren, worden niet zomaar in het korps opgenomen. Iemand die een jaar of meer inactief is geweest, kan niet onmiddellijk terug mee in de fanfare. Deze muzikanten worden eerst een tijdje ‘in de wachtkamer’ geplaatst. Hiermee wordt dan bedoeld dat ze een speciale begeleiding krijgen van onze dirigent. De dirigent oordeelt wel wanneer ze tot het korps worden toegelaten, de repetities kunnen volgen en aan de optredens deelnemen.
We hebben gedacht dat dit een goede maatregel was in het belang van deze muzikanten, omdat we in het verleden meermaals hebben vastgesteld dat de ‘oude nieuwelingen’ ontgoocheld raken wanneer ze zonder voorbereiding terug in een muziekvereniging gaan meespelen.”

11-02-2015 om 09:33 geschreven door Marcel Van Hoof