LEEST-HEIDE KERMIS…zonder mosselen maar met muziek.
“De eerste weken van juli werden er over de Leest-Heidekermis allerlei geruchten verspreid : er zouden geen mosselen zijn en daarom ook geen kermis op de Heide ! De mannen van de Leest-Heide kunnen alles arrangeren en tegen dat het bij hen kermis is, zijn de mosselen gereed al moeten ze die uit Australië laten afkomen !
Maar op vrijdag, 12 juli waren er werkelijk geen mosselen te eten op de Heide ! Als ’t geen Zeeuwse jumbomosselen kunnen zijn, maken ze er op de Heide geen klaar. Ze willen er niet weten van ersatzschelpen uit Denemarken, Canada of van waar dan ook. Voor degenen die toch waren afgekomen en die toch honger hadden, werd er biefstuk met frieten opgediend en dat smaakte ook !
Ondanks de vakantieperiode waren er heel wat muzikanten aanwezig op de concertuitvoering. We hebben een schatting gemaakt en hadden de organisatoren gevraagd een dertigtal stoelen klaar te zetten en gelukkig kwamen we daarmee niet toe. De organisatoren waren uiterst tevreden met de talrijke opkomst van muzikanten en vergezellende ereleden. De voorzitter van SKR Leest dankte in zijn openluchttoespraak de muzikanten voor hun bijdrage aan de kermis op de Heide en herinnerde eraan dat er destijds nog repetitie werd gegeven op de Leest-Heide in de garage bij ‘Mieke van Rik van den Do’. De muzikanten kregen vanwege SKR Leest een drank aangeboden wat op applaus werd onthaald.
Het gebracht programma viel deze keer bijzonder goed in de smaak van de luisteraars ! Geen concoursstukken, maar meezingers dat moesten ze hebben op de Heide ! En ze kregen het ook ! Spijtig toch van die mosselen, maar ja…ook op de Heide kunnen ze niet alles hebben !” (“T&T”, september ’96)
1996 – Zondag 11 augustus : Fietstocht van de fanfare
“In vergelijking met de twee vorige fietstochten waren er door omstandigheden zo’n twintig deelnemers minder. Het weer zal er voor iets tussen gezeten hebben, maar ook nog de vakantie.
Al bij al is het toch nog een gezellige tocht geweest. We houden eraan de ontwerpers van de fietstocht, Alice en Marcel, van harte te danken en we danken eveneens de medewerkers die zijn opgetreden als begeleiders.
Volgend jaar organiseren we opnieuw een fietstocht, maar meer dan waarschijnlijk zal die georganiseerd worden in mei of begin juni.” (“T&T”, september ’96)
1996 – 12 augustus : Overlijden van Jan ‘Zjangske’ De Borger – ere-muzikant van de K.F. St.-Cecilia
Jan De Borger was te Tisselt geboren op 10 oktober 1917 en hij overleed in het A.Z. “Ten Bosch” te Willebroek op 12 augustus 1996. In het dagelijkse leven was hij bierhandelaar en daarom werd hij door sommigen ‘den Atlas’ genoemd omdat het bier dat hij verkocht die merknaam had.
“Gij waart vrolijk en zacht van aard want vriendschap lag in uw kaart. Je kende ach zovele vrienden en wist voor elks wat te vinden. En toch had je in uw hart een plaatsje vrij, dat bestemd was voor ons allen. De bezorgdheid, kalmte en warmte die we bij U vonden blijven ons steeds bij en met U verbonden.” (Uit zijn gedachtenisprentje)
Jan De Borger was gehuwd met Mariette Colpin (°Leest 25/11/1920, +Mechelen 25/11/2006).
“Op zaterdag, 17 augustus ll., heeft onze vereniging in de St.-Niklaaskerk te Leest met muziek afscheid genomen van Jan De Borger. Op de bandopname met treurmuziek die in de kerk werd afgespeeld, heeft Jan nog meegespeeld…
Met dit afscheid zetten we ook een punt achter een tijdperk in onze fanfaregeschiedenis : Jan was de laatste ere-muzikant die nog voor 1940 heeft meegepeeld met onze vereniging
(Noot : onder dirigent Ferdinand Verbeeck). Dit betekent dat we nog enkele ere-muzikanten hebben die na de tweede wereldoorlog in onze vereniging zijn van start gegaan.
We hebben Jan vrij goed gekend vanaf ongeveer 1960. Destijds speelde hij eerste bugel in de nog echte fanfarebezetting onder leiding van Rik De Bruyn. Jan was toen ‘chef de pupiter’ van de eerste bugels, een vrij grote instrumentengroep die ongeveer een vijf- tot zestal muzikanten telde. Hij was toen een onafscheidelijke vriend van Louis Verschuren (‘de Witte van den Do’), de ‘chef de pupiter’ van de solo bugels. Zij kenden nog de deuntjes van vroeger en een van hun lijfstukken was : “Wat je naam was, die ben ik vergeten…”. Op de terugreis van muziekwedstrijden of uitstappen werd er op de autocar nog verder gemusiceerd en dat deuntje werd dan getoeterd en door de niet-muzikanten uit volle borst meegezongen.
Nadat hij definitief in de fanfare was gestopt, vroeg hij of er voor hem geen bugel op overschot was in de fanfare. Met de omschakeling naar een meer brassbandbezetting was dat geen probleem. Zo amuseerde Jan zich nog op zijn eentje in de Grote Heide, door dagelijks nog wat te musiceren voor zijn plezier. Zijn verlangen naar fanfaremuziek en naar zijn instrument moeten dus groot geweest zijn…
Jan had omstreeks 1930 zijn muzikale opleiding in Tisselt gekregen bij de Kon. Fanfare ‘Concordia’. Toen hij in Leest is komen wonen, sloot hij zich aan bij onze vereniging. Jan is muzikant gebleven tot 1989, maar ook daarna was hij steeds aanwezig op alle organisaties van onze vereniging, op muziekconcerten, uitstappen en vieringen. Ter gelegenheid van de tweedaagse restaurantdagen waren hij en zijn echtgenote veelal ook twee dagen ingeschreven.
Jan is steeds een actief lid geweest van onze vereniging. Toen de fanfare destijds de muziek-wedstrijden inrichtte, was hij steeds een van de medewerkers, ofwel werkte hij in de feesttent ofwel trad hij op als begeleider van deelnemende korpsen en was hij ‘dèlegé’ zoals dat destijds werd genoemd.
Jan was een eenvoudig man, maar een bijzonder verdienstelijk lid van onze vereniging. Zoals velen van zijn generatiegenoten probeerde hij er steeds voor te zorgen dat er weinig moeilijkheden waren in de vereniging en wees hij degenen die hun fanfareplichten verzuimden op een vriendelijke manier terecht.
Jan De Borger was een waarachtig en waardig muzikant én ere-muzikant van ‘St.-Cecilia’ Leest en wij zijn dankbaar dat we zulke leden hebben gehad en nog hebben.” (“T&T”, september ’96)
1996 – Juninummer “Toeters en Trompetten” : Juul VLOEBERGHEN(Foto’s onderaan) “Juul Vloeberghen was de zoon van Eugeen. Alle kinderen van Eugeen hebben muziek gespeeld in de fanfare : Jef, Juul en Frans. Jef Vloeberghen was daarbij nog een lange tijd penningmeester. Ook Juul was toen bestuurslid en wijkverantwoordelijke voor de Heide. Daarbij was hij feestleider ten tijde van de eerste Ceciliafeesten. Juul werd ‘Julleke’ genoemd en woonde op het Rennekouter, later de Lindelaan en nu de Kloosterhoeveweg.. Zo goed als alle bewoners van die straat waren destijds lid of muzikant van de fanfare. Juul Vloeberghen was een graaggeziene figuur in Leest en zelfs ver daarbuiten. Hij was gehuwd met Hortense Verschuren, de dochter van de Witte. Zijn twee zonen, Eugeen en Ludo, hebben ook een tijd muziek gespeeld in de fanfare. Eugeen was zelfs een buitengewoon talent. Aanvankelijk speelde Juul althoorn en hij mocht destijds de eerste noten spelen in ‘1812’ samen met onder andere Fak Verschuren en de Ferre. Het bekendst werd hij echter als grote tromspeler. Hij kon daarop zulke korte en droge knallen geven dat de medemuzikanten van hun stoelen opvlogen. Dikwijls kreeg hij daarom onder zijn voeten van de dirigent. Tijdens de optredens was hij destijds speciaal gekleed om op de groskès te kloppen. Juul had dan namelijk een tijgervel op zijn buik hangen. Met de aankoop van het eerste kostuum werd er besloten dit kledingstuk er ook bij te nemen, want het moest opvallen als er werd deelgenomen aan stapmarsenwedstrijden. Juul vervloekte het tijgervel bij optredens in de zomer, maar tijdens de wintermaanden trok hij dat met plezier aan. Als er iets speciaals te doen was voor het slagwerk, dan was Juul daarvoor de aangewezen man. Zo trad hij op als smid in de ‘Aambeeld-polka’, schoot hij het kanon af in ‘1812’ en had hij ook de hoofdrol in tal van andere attracties. Juist zoals zijn vader had Juul nog veel andere hobby’s. Hij kon goed overweg met het ‘vogelpikken’, kon zijn man staan bij het pandoeren, maar het liefst van al was hij misschien wel wielertoerist. Met Marcel Segers moet hij zo ongeveer bij de eerste wielertoeristen van Leest zijn geweest en samen hebben ze destijds duizenden kilometers afgelegd. Op het Rennekouter organiseerden Juul, Frans De Bruyn, Frans Lamberts en Karel Lauwens destijds op de zondagen een soort van buurtfeesten. Het waren eerder ontspanningsmomenten waar er van alles en nog wat werd verteld, waar naar populaire muziek werd geluisterd en waar er werd ‘bak geschoten’. En als ‘Monne’ De Prins dan nog langs kwam, was het een feest voor groot en klein ! Juul was een man waarop men in de fanfare en in de geburen kon rekenen en die op een gewone manier kon zorgen voor plezier. Spijtig genoeg is hij veel te vroeg overleden…”
1996 – Juni – “Van Toeters en Trompetten” : Van Bugel naar Bas… “Hendrik Verschueren heeft het opgegeven om bugel te spelen. Hij zat daar meestal alleen en hij is niet graag eenzaam. Hij speelt nu bas en als ze allemaal op de repetitie zijn, zitten ze met z’n zessen er heel diepe pedaalnoten uit te halen. Er zijn twee soorten bassen : in Mi-b en in Si-b. Wie er precies wat speelt, kunnen we niet horen. Ze klinken allemaal laag. De dirigent had bij het begin van zijn aantreden gehoopt op zes bassen en een van zijn eerste wensen is dan nu al waargemaakt… Hebben we dan geen muzikanten meer die de bugelpartituur spelen ? Natuurlijk is er Marcel Schippers nog, maar toch heeft Gunter Peeters zijn cornetje ingeruild voor een bugel en dat schijnt ook mee te vallen.”
1996 – Juni : Jaarlijks lidgeld K.F. St.-Cecilia Tijdens de maand juni werd het jaarlijks lidgeld opgehaald door de wijkverantwoordelijken van de fanfare. Ereleden betaalden 500 fr., muzikanten, leerlingen-muzikanten, ere-muzikanten en vaandrigs betaalden niets. Ook voor de weduwen en weduwnaars van muzikanten en ereleden was het lidmaatschap gratis. (“T&T”, juni ’96)k
1996 – Zondag 30 juni : Hengelkampioenschap K.F. St.-Cecilia Geschikt viswater werd gevonden in het Mechelse Vrijbroekpark. De fanfare trok 1.500 BEF uit voor de geldprijzen. Het inschrijfgeld bedroeg 100 BEF voor kinderen tot 14 jaar en 150 BEF voor de andere deelnemers.
Warre De Maeyer…eindelijk ook eens hengelkampioen en…ruim verdiend.
“Voor het eerst in zijn lange vissersloopbaan heeft Warre De Maeyer het hengelkampioenschap van de fanfare gewonnen. In het verleden was hij ook steeds dicht geëindigd maar meestal moest hij zijn broer laten voorgaan in de eindstand. Nu is dat het omgekeerde.
Omstreeks 13 u. daagden de eerste hengelaars en supporters op aan het chalet in het Vrijbroekpark. Het was niet zo’n best weer : het waaide wat hard en er was regen voorspeld. Gelukkig bleef een echte regenbui achterwege, maar koud was het op sommige momenten wel.
Om 13.30 u. zou de wedstrijd begonnen worden en dat gebeurde ook ondanks het feit dat een paar niet verwachte deelnemers nog kwamen opdagen. Voor deze wedstrijd had onze vereniging het ‘voorwatertje’ gehuurd. Dat is zowat het privé viswater van de Parkvissers. Het schijnt dat ze daar extra veel vis hebben uitgezet en het zal ook zo wel zijn, want vermoedelijk krioelt het er van slijmerige brasems.
Er werd gevist in twee reeksen. Aanvankelijk was het vooral Etienne Caron die er een flink tempo op nahield. Hij nam tijdens het eerste halfuur een haast niet meer te overbruggen voorsprong en toen sloeg het noodlot toe. Tijdens een van zijn pijlsnelle manoeuvres met zijn supermoderne vislijn schoof een van de stokken het voorwatertje in. Met zijn schepnet heeft hij zo goed als heel dat watertje afgezocht en een half uur voor het einde van de wedstrijd kon hij terug vissen. Helaas, de opgelopen achterstand tegen de nieuwe kampioen was toen al te groot geworden. Ook Jos Peeters en Victor De Maeyer sleepten de brasems tegen een hoog tempo naar de kant. Tijdens de tweede reeks ving Warre De Maeyer maar liefst 9,3 kg vis. De anderen verbleekten er bij en er waren er ook die tijdens de tweede reeks geen visje meer konden verschalken.
De wedstrijdjury gaf de volgende officiële resultaten vrij en daartegen werd geen bezwaar aangetekend :
1.Edward De Maeyer, kampioen 1996 2.Jos Peeters, vice-kampioen 3.Victor De Maeyer 4.Hans Verschueren 5.Etienne Caron 6.Stan Gobien 7.Gunter Peeters 8.Jaf Lauwers 9.Jan Frans Absillis 10.Chris Gobien 11.Franky Lauwens 12.Kamiel Verschueren 13.Wouter Verschueren 14.Kristof De Maeyer 15.Elke Verschueren.
Tijdens het jaarlijks banket werd de nieuwe kampioen gehuldigd en werd hem de wisselbeker ‘Bert Robijns’ overhandigd.
We danken Wannes Robijns, een bekend oud-hengelaar en gewezen internationaal,die als enige sponsor optrad.” (“T&T”, september ’96)
Foto’s : -Juul Vloeberghen. -Hortense Verschuren, zijn echtgenote. -Edward “Warre” De Maeyer, viskampioen 1996.
Derde rij : Jan Emmergs, Eric Vandenwyngaert, Christoph Bernaerts, Sylvia Van Hoeymissen, Benny Van Humbeeck. Tweede rij : Guido Hellemans, Marc Windelen, Renild Polfliet, Imelda Van der Hasselt, Ria Verschooten. Eerste rij (zittend) : Marcel Verwerft.
1996 – 13 en 14 april : Rust Roest bracht ‘Tot Nut van ’t Algemeen’.(Foto onderaan) Van Walter Van Den Broeck in zaal ‘De Kouter’, Kouter 1A, Leest. Regie Guido Hellemans.
Personages Domien Bonneure, gepensioneerd metaalbewerker Marcel Verwerft Jeanne Paeshuyzen, zijn vrouw Imelda Van der Hasselt Hubert, hun zoon, syndicaal werker en politieker Jan Emmeregs Gerda, echtgenote van Hubert Renild Pofliet Alice, dochter van Hubert en Gerda Ria Verschooten Schepen Valgaeren Marc Windelen
Achter de schermen Receptie Palmire, Francoise, Julia, Staf, Raf, Dominiek en Martine Decorbouw Marc, Dominiek, Sylvia, Jean-Pierre, Guido o.l.v. Christoph Bernaerts Decoraankleding/schildering Ivan Van der Haegen Belichting Eric Vandenwyngaert Geluidsband Benny Van Humbeeck Kledij Werkgroep Teksthulp Marc Windelen Algemene leiding Guido Hellemans (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1996 – Vrijdag 3 mei :Dag van de Leestse Amateurmuziek – zaal ‘St.-Cecilia’ Leest
“Ter gelegenheid van de ‘Week van de Amateurkunsten’ organiseerde onze vereniging een optreden met de leerling-muzikanten en een openbare repetitie. Omdat onze vereniging als hoofddoel heeft de amateuristische muziekbeoefening te steunen, waren we verplicht aan deze organisatie onze medewerking te verlenen. We deden dit echter ook om onze leerling-muzikanten de kans te geven eens in het openbaar op te laten treden en om de geïnteresseerde leden te laten zien hoe ver ze stonden.
Omstreeks 19 u. traden de leerling-muzikanten een voor een op. Ondanks hun jeugdige leeftijd en de plankenkoorts hebben ze het allen uitstekend gedaan. Er was natuurlijk een verschil in talent te merken en ook was er te merken dat leerlingen die meer jaren muziekschool achter de rug hebben beter presteerden.
Tijdens deze jeugdoptredens waren een zestigtal toeschouwers aanwezig. Zij zorgden ervoor dat de aspirant-muzikanten telkens een applaus kregen. Er zitten ontegensprekelijk toekomstige solisten bij; Er zijn er bij met een prachtige toon en anderen hebben dan weer bijzonder veel lef omdat ze het durven op te treden zonder muziekpartituur en hun stukjes uit het hoofd spelen.
Na deze solistische optredens moeten we ervoor zorgen dat onze jeugdige muzikanten in de toekomst kunnen deelnemen aan solistenwedstrijden. Ze dienen dan wel in de lagere afdeling op te treden maar door deel te nemen, krijgen ze in ieder geval zelfvertrouwen en zullen ze nog meer gemotiveerd worden om verder muziek te studeren. Op deze manier draagt onze vereniging dan ook bij tot de persoonlijkheidsvorming van deze jeugdigen. Er was een solist bij die niet meer zo jong was, namelijk Roger Verlinden. Hij gaf een schitterende demonstratie op trombone, een instrument dat hij pas sedert een paar maanden bespeelt.
Onder de toeschouwers waren ook een paar ouders met kinderen, waarschijnlijk mensen die onlangs in Leest zijn komen wonen. We hopen dat ze hun kinderen volgend jaar naar onze muziekschool zenden. Ze hebben zeker kunnen zien dat onze vereniging het ernstig meent met de muzikale opleiding.
Om 20 u. begon de concert-repetitie. Het aantal toeschouwers was wel niet zo groot als bij de jeugdoptredens maar iedereen heeft kunnen zien en horen hoe het er op een repetitie aan toegaat. Er wordt op een serieuze manier gewerkt en het was er aan te zien dat de muzikanten plezier hebben bij het muziek maken.
De enige valse noot kregen we gepresenteerd van SABAM, de vereniging die de auteursrechten int. We kregen een speciale rekening gepresenteerd ondanks het feit dat we een jaarcontract hebben voor de repetities en voor onze muziekschool. Als het ooit zover komt dat we voor een dergelijke organisatie moeten betalen, dan kan men voor elke repetitie en voor elke muziekles geen auteursrechten vragen. De mensen van SABAM zouden echter moeten weten dat aspirant-muzikanten later muzikanten worden en dat er uiteindelijk auteursrechten kunnen worden geheven bij hun optredens. Indien er geen jeugdige muzikanten worden opgeleid zijn er later geen muzikanten meer en dan kunnen er ook geen auteursrechten meer geïnd worden.” (“T&T”, juni’96)
1996 – Zondag 31 maart : Jaarlijks Palmzondagconcert van de K.F.St.-Cecilia In de gelijknamige zaal Dorpsstraat 6 te Leest om 19.30 uur stipt. Dirigent : Johan De Win. Kaarten in voorverkoop : 100 frank, inkomgeld op de concertavond : 150 fr.
“Het jaarlijks Palmzondagconcert is de muzikale hoogdag van onze vereniging. Hij staat bovenaan de lijst en gaat Kerstmis, Nieuwjaar en zelfs Pasen vooraf bij de echte Cecilianen. Tijdens de wintermaanden werd er aan een zo goed als nieuw programma gewerkt en het resultaat wordt ten gehoren gebracht de zondag voor Pasen. Ook dit jaar zal het zo zijn. Vorig jaar hadden we een van de recordjaren wat betreft de opkomst. Het kon ook moeilijk anders want we hadden ons 50ste Palmzondagconcert.
Dit jaar hebben we geen jubileumconcert en misschien zullen er dan ook minder luisteraars zijn. Vorig jaar werd even met de gedachte gespeeld om naar een grotere zaal uit te wijken, maar ook dit jaar geven we ons concert toch nog in de oude, vertrouwde ‘Ceciliazaal’. We zorgen er echter weer voor dat alles in dezelfde mate zal versierd worden. De presentatie en wat er nog bijhoort, zal ook weer tot in de puntjes worden verzorgd.
De dirigent en de muzikanten zorgen ondertussen voor een populair programma, voor muziek waar de Leestenaars van houden. Op het programma staan, waarschijnlijk in een andere volgorde :
Perhaps love John Denver, arr. Bruce Frazer The lark in the clear air Gordon Langford Crazy Music in the air Jan de Haan Song of Liberation Jacob de Haan Under the double Eagle J.F. Wagner Music for a Festival Ph. Sparke Beatles Medley Edrich Siebert Bolero M. Ravel Grand Canyon Galop Edrich Siebert Bugler’s Holiday L. Anderson
Omdat ons publiek steeds vroeger komt om een goede plaats te bemachtigen, wordt de zaal opengesteld om 19 u. U kan echter vanaf 18.30 u. terecht in ons café. De muzikanten repeteren tot uiterlijk 18.45 u. Om 19.15 u. gaan ze naar de ‘keuken’ en om 19.30 u. stipt beginnen we met het concert. Leerling-muzikanten krijgen een vrijkaart en nemen plaats tussen het publiek, eventueel bij hun ouders.” (“T&T”,maart ’96)
“Op de laatste dag van maart werd ons jaarlijks Palmzondagconcert georganiseerd. Het was geen jubileumconcert en toch liep ook deze keer onze zaal vol en waren we wat de opkomst betreft ruim tevreden.
Het programma voldeed aan de verwachtingen van de aanwezigen en velen waren opgetogen op de gekozen stukken en de uitvoering ervan. Het programma stak vol afwisseling en de toehoorders gingen met een deuntje in het achterhoofd naar huis. Voor sommigen was dat de ‘Bolero’ van Ravel en voor anderen was dat een of ander stukje uit de ‘Beatles Medly’.
Het bestuur houdt er aan de dirigent en de muzikanten van harte te feliciteren voor dit geslaagd optreden. Ook onze dank en gelukwensen aan Bart Lauwens, die deze muziekavond presenteerde. Ook onze dank aan de dames die op een passende wijze de zaal hebben versierd.
We hoorden nog andere commentaar. Het schijnt dat de inkomprijs voor ons jaarlijks concert aan de lage kant ligt in vergelijking met de concertavonden die in de streek worden georganiseerd. We willen onze inkomprijzen zo lang mogelijk democratisch houden in de hoop de Leestenaars en allen die onze vereniging goed gezind zijn, ook deelnemen aan de andere organisaties. Als we dan overschakelen naar hogere prijzen zou het wel eens kunnen dat sommige van onze organisaties daarvan te lijden krijgen en dat willen we vermijden.
Op dit palmzondagconcert werd voor ’t eerst gebruik gemaakt van de nieuwe stoelen die we onlangs aankochten. Een aantal mensen heeft ons meegedeeld dat ze ‘goed zaten’ en dat ze er geen pijnlijke rug aan hebben overgehouden. Deze aankoop schijnt dus ook mee te vallen.” (“T&T”, juni ’96)
1996 – 7 en 8 April : Posse Leest
“Relatief goed weer, veel volk en veel verschillende activiteiten waren de ingrediënten van deze vijfde Posse Leest volgens het nieuwe kleedje.
De sterkte van dit Posse Leest is wat de organisatie al vijf jaar beoogt :zoveel mogelijk verenigingen met activiteiten in het hele programma laten participeren. Volgend jaar breidt men nog verder uit.
Tijdens het weekende was er de aanloop, maandag was het Posse Leest in al zijn glorie. De vele duizenden toeschouwers kennen bij dit jaarmarktgebeuren maar één probleem : de auto kwijt geraken. Eens dit euvel verholpen, was het aanschuiven om door de dorpskom langsheen marktkraampjes te laveren.(...)
Richting Dorpsstraat waren de oude ambachten en aanverwanten bij elkaar gezet. (...)
De organisatoren benadrukten ook nu de diversificatie van de activiteiten in het weekend, waarvan de bezoeker zowel actief als passief kon genieten : groot vee, klein vee, paardenkeuring, kinderen die de pony’s mochten berijden, Jimmy B die met zijn capriolen succes oogstte, de ambachtslui, de verkoop van Posse Leest T-shirts, het bewonderen vanaf het springkasteel van de in de steigers staande Nieuwbouw van de school in de Dorpsstraat, de loopwedstrijden van Vevoc met 130 deelnemers, het optreden van volksdansgroep Korneel, het klokkenwerpen, de kermis, een Balsemienwijntje enz. Kortom, zo benadrukte de organisatie : de afwezigen hadden ongelijk.” (GvM, 9/4)
Op paaszondag gaf de plaatselijke fanfare om 14 u. een concert op een kiosk op het dorpsplein, waarop de stratenloop kon van start gaan. Honderddertig lopers waren er komen opdagen. De jongeren warmden het parcours op met één kilometer lopen. Bij de jongens won Dimitri Dujardin en Cindy Faes deed hetzelfde bij de meisjes. Voor de tien kilometer verschenen zowel meisjes als jongens senioren en veteranen tesamen aan de start. Bij de dames won bij de senioren Beatrix Roh (Overijse) en bij de veteranen de plaatselijke loopvedette Bernadette Van Horenbeeck. Bij de senioren ging de overwinning naar Kris Goossens uit Serskamp (GvM, 10/4).
De K.F. St.-Cecilia had ook haar café opengesteld en in de zaal was een heuse “Vlaamse kermis” georganiseerd met muziek van een Decap-orgel waar hongerigen terecht konden voor “balletjes met krieken” of “pensen met appelmoes” en voor appeltaart en rijsttaart als dessert. In het dagelijks bestuur van het “Posse-Leest comité” zaten René Rodet, Louis Vloebergh, Paul Van Roy en Hans Verschueren als vertegenwoordigers van de K.F. St.-Cecilia. (“T&T”,maart ’96)
Een verslag verscheen in “T&T” van juni ’96 :
“Het openbaar gedeelte van Posse Leest werd op zondag ingezet met een optreden van onze vereniging op de kiosk op het dorpsplein. In tegenstelling tot vorig jaar kwamen de meeste muzikanten nu wel opdagen om dit concert op te luisteren. Het muzikaal resultaat was dan ook in verhouding, dit wil zeggen : zeer goed. Daarna was er de loopwedstrijd en bij de dames werd de wedstrijd gewonnen door Berna Van Horenbeek. Berna wint de laatste tijd zo goed als alles, want zij won ook de fruitkorf naar aanleiding van de wedstrijd op de voorbije restaurantdagen.
Op paasmaandag hadden we onze ‘Vlaamse kermis’ en werden er ‘balletjes met krieken’ en ‘pensen met appelmoes’ geserveerd. Het is zowat de drukste Posse Leest geweest van de voorbije jaren. We hebben vernomen dat dit niet alleen het geval was in onze zaal maar dat ook de meeste andere organisatoren goede zaken hebben gedaan. Het plaatsen van kramen in de Dorpstraat was daar zeker niet vreemd aan. Vermoedelijk zal ‘Posse Leest’ in de toekomst nog verder uitgroeien tot dé folkloristische gebeurtenis in Leest en mag er nog meer volk worden verwacht.
We kunnen echter nog een en ander verbeteren aan de organisatie. We hadden, zoals verwacht kon worden, te weinig personeel en dan helpt het werken in ploegen niet veel. De meeste medewerkers hebben ‘overuren’ gepresteerd. Mensen van de morgenploeg bleven doorwerken en gelukkig kwamen helpers van de namiddagploeg vroeger opdagen. Voor volgend jaar moeten we in ieder geval aan meer medewerkers zien te komen, want tijdens de spitsuren kon niet iedereen op tijd bediend worden. We weten dat dit vrij moeilijk zal worden omdat de meeste van onze écht actieve leden veelal ook lid zijn van andere verenigingen en daar dan een handje gaan toesteken. Als we niet aan voldoende medewerkers komen, moeten we misschien nog bijkomende investeringen doen in groot keukenmateriaal maar dan geeft dat weer bijkomende uitgaven. We moeten echter opletten dat we hierdoor niet in een doorlopende spiraal terechtkomen van blijvende investeringen en daardoor terechtkomen bij steeds meer en grotere organisaties. In dat verband moeten we nog meedelen dat het opnieuw inrichten van de internationale concertwedstrijd kan worden afgeschreven omdat het Departement Cultuur in vergelijking met twintig jaar geleden bijzonder weinig subsidies geeft tegen te hoge voorwaarden. Voor de komende vijf tot tien jaren zullen we het vooral moeten hebben van feestelijkheden in volledig eigen beheer…”
Noot : Het Departement wou ten hoogste 100.000 fr subsidiëren en om dat bedrag te ontvangen diende de fanfare ten minste vier korpsen uit vier verschillende landen naar Leest te halen. (“T&T”, juni ’96)
Foto’s : -Posse Leest 1996 : de wijnmakersgilde mocht niet klagen. Ze kregen heel wat volk aan hun kraam. -Eén van de vele startmomenten van de stratenloop.
De nieuwe ploeg : voorzitter Ward Leemans, secretaris Maurice De Wit,Penningmeester Alfons Leemans en de leden Simonne Moerenhout en Jan Emmeregs, hier in gezelschap van de Mechelse” delegatie met schepen Nobels, CVP-voorzitter Mariëns en OCMW-voorzitster Lieve Keuleers.
1996 – Dinsdag 26 maart : Stichtingsvergadering CVP- Leest – Een tweede start.
Na de breuk in de Mechelse CVP en de oprichting van de nieuwe partij CDV waartoe ook de belangrijkste Leestse politicus Gust Emmeregs was toegetreden, stond de werking van de CVP te Leest op een laag pitje. In maart kregen de Leestenaars volgende uitnodiging in hun bus :
AAN ALLE INWONERS VAN LEEST !!! Uw toekomst in goede handen.
“De CVP-werking in Leest was stilgevallen. Niemand heeft dat gewild en toch is het gebeurd. Het is dus de hoogste tijd dat hieraan wordt verholpen. Daarom hebben we het initiatief genomen om opnieuw te starten met een degelijke werking. Ons doel is duidelijk en simpel :
‘POLITIEK DICHT BIJ DE LEESTENAAR’.
Er is inderdaad nog veel te doen in onze gemeente. We weten wel dat we niet vergeten worden maar een kleine gemeenschap, aan de rand van een grote stad, krijgt toch altijd minder aandacht van het ‘centrale’ bestuur. Alleen met U en met Uw steun kunnen wij onze gezamelijke doelstellingen bereiken. Maar we kunnen niet alles in één keer aanpakken. Daarom willen we Uw prioriteiten kennen. Vertel ons wat er op Uw lever ligt zodat we de meest dringende zaken eerst kunnen naar voor brengen. Waarschijnlijk denkt ook U aan de verkeersveiligheid en aan de leefbaarheid in onze gemeente.
We zijn ervan overtuigd dat onze gezamelijke inzet resultaten zal opleveren. Daarom nodigen wij U uit op onze stichtingsvergadering op dinsdag 26 maart 1996 om 20 uur in ‘Ons Parochiehuis-De Kouter’ (Kouter 1A te Leest).
Tal van CVP-mandatarissen zullen er aanwezig zijn. Schepen van Cultuur Frank Nobels zal er zeker zijn. Tevens zal het volledig bestuur –afdeling Leest- voorgesteld worden.
U krijgt de gelegenheid vragen te stellen en suggesties te doen. Wij rekenen ten stelligste op Uw aanwezigheid, want alleen als de Leestenaars hun stem laten horen kunnen onze politieke verantwoordelijken luisteren en begrijpen wat er omgaat in onze gemeente. De secretaris Maurice De Wit. De voorzitter Ward Leemans.
In de ‘Gazet van Mechelen’ van 28 maart verscheen volgend verslag van de tweede start van CVP-Leest :
CVP weer dichter bij Leestenaar
“Met het simpele en duidelijke doel “politiek dicht bij de Leestenaar” is er in de Mechelse fusiegemeente een tweede start genomen met de CVP-werking.
Door omstandigheden was de werking stilgevallen, maar nu opnieuw springlevend. De CVP-afdeling werd opnieuw leven ingeblazen vanuit het oogpunt dat een kleine gemeenschap aan de rand van Mechelen toch altijd minder aandacht krijgt van het “centrale” bestuur.“En er is nog zoveel te doen in onze gemeente...” zo bleek uit het eerste vragenmomentje.
Op de stichtingsvergadering dinsdagavond waren er in het parochiehuis zo’n veertig leden samengekomen om er de CVP opnieuw boven de doopvont te houden. Voor deze wedergeboorte is de voltallige bestuursafdeling Leest verantwoordelijk. Peter van dienst en tevens in de toekomst ook een beetje mandataris-vertrouwensman in Leest is schepen voor cultuur Frank Nobels. Ook verschillende CVP-mandatarissen ontbraken niet op het appél, net als enkele leden van het OCMW waaronder de voorzitter Lieve Keuleers.
Voorzitter van de sectie CVP-Leest Ward Leemans sprak niet over het CVP-verleden, wel over de toekomst.Hij benadrukte dat signalen van de Leestenaars en de nodige medewerking die vereist is voor een goede en vlotte democratische samenwerking. Ook de peter van de afdeling Frank Nobels besprak een aantal beleidspunten vanuit de beleidsverklaring afgesloten met de coalitiepartner.
Veilige dorpskom
De aanwezigen kregen tevens de gelegenheid om vragen te stellen en suggesties te doen. Hieruit blijkt dat primair aandacht wordt gevraagd voor een verkeersveilige dorpskom. De aanwezige tuinders konden zich hierin vinden maar vroegen ook om begrip. Tenslotte zal het nieuwe CVP-bestuur ook niet naast een aantal signalen van ongenoegen heen kunnen, welke leven omtrent de omnihal van Leest.”
1996 wordt voorlopig het laatste jaar dat bewerkt wordt in de Kronieken van Leest. Door externe factoren ben ik in die periode noodgedwongen gestopt met de geschiedenis van Leest en met het verzamelen van publicaties of wetenswaardigheden over het dorp. Pas in 2003 zou ik de draad weer opnemen. Om die reden wordt ’96 het laatste jaar, wel volgen nog een hoop aanvullingen en verbeteringen waaronder een pak brieven van Leestse miliciens en van missionarissen naar ‘De Band’. Ook publicaties uit het ‘Mechelsch Berigt’ en de archieven van andere oude en nieuwe dag- en weekbladen waarin ik momenteel zit te snuffelen.
Maar eerst en onmiddellijk na de Kronieken van 1996 volgen de leuke reisverhalen van Robert en Bertha Verbruggen en Alida Polfliet. Rouwverslagen van Rafke Selleslagh en mijn eigen jeugdherinneringen in Leest. Dank zij Antoon Lauwens kon ik 1996 nog spekken met een pak informatie over de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia waarvoor mijn dank.
Marcel.
1996 – Maartnummer “T&T” : Jonge muzikanten stellen zich voor.
Dries RODET °27.04.1982, bijna 14 jaar jong. Adres : Juniorslaan 56, Leest. Dries is al zijn halve leven lid van de fanfare. Hij begon ermee toen hij zeven jaar was. Zijn eerste muzieklessen kreeg hij in de fanfare. Daarna trok hij een jaar naar de notenleerklas in Tisselt, een wijkafdeling van de Muziekacademie van Willebroek. Het derde en vierde jaar notenleer volgde hij aan de Muziekacademie in Willebroek. Voor de rest komt hij nog geregeld naar de praktijklessen die door de fanfare worden georganiseerd, ook tijdens de vakanties. Dries speelt cornet, omdat hij dat een leuk, klein en niet te zwaar instrument vindt. Het eerste jaar van zijn muzikale carrière heeft hij getoeterd op een bugel. Waarschijnlijk was die minder leuk, iets groter en een beetje zwaarder en…klinkt die misschien te zacht of te fluweelachtig. Hij zit op school in het STK te Kapelle-op-den-Bos. Hij krijgt nog muzikale opvoeding op school en er is zelfs een schoolorkest. Daaraan doet hij echter niet mee. Misschien is zijn cornet te zwaar om mee te zeulen. Een nog lichter instrument is de kleine cornet, en misschien kan de dirigent in de toekomst in de gaten houden of Dries…
Met zijn vrienden of vriendinnen praat hij zo goed als niet over musiceren in de fanfare. De meesten onder hen bespelen immers ook een instrument en dan valt er weinig over te vertellen. Dries is in tegenstelling tot zijn muzikanten-leeftijdsgenoten geen lid van een jeugdbeweging. Zijn enige hobby is naar de fanfare gaan. Dat betekent voor hem en dat schrijft hij er uitdrukkelijk bij : muziek spelen ! Toch vindt hij de ‘ambiance’ in de fanfare uitstekend. Er is altijd wel iets te beleven. Op de vraag wat zijn ouders erover denken dat hij bij de fanfare speelt, antwoordt Dries dat ze het zeer verrijkend vinden. Zijn commentaar op hun uitspraak is : “Wat een intellectueel antwoord, vindt u niet ?” In het interview kwam ten slotte ook nog de muziek aan de orde. We vroegen Dries van welke muziek hij houdt. Hij antwoordde : “In feite van alles. Ik heb geen specifieke voorkeur, wel een specifieke afkeur en dat is house. Het meest hou ik van Queen.” Of er nog iets speciaals in het fanfareblad moest ? “Ja, druk maar af dat Johan wat modernere muziek mag programmeren. Ik denk bijvoorbeeld aan “The show must go on.” Ondertussen weten we dat dit een compositie is van Freddy Mercury (van Queen) en dat daarvan een bewerking voor amateurkorpsen bestaat. Dus, Johan…
Dries is een muzikant die echt graag naar de fanfare komt, niet alleen om muziek te maken maar ook als er wat anders te doen valt. Hij houdt ook van serveren ter gelegenheid van de restaurantdagen of hij staat achter de tapkast (om dranken te schenken)…
Elke VERSCHUEREN °26.10.1981, dus al 14 jaar jong. Adres : Em. Rollierstraat 7, Willebroek. Elke is al lid van de fanfare sedert 1989, dat is ook al ongeveer de helft van haar leven. Ze leerde eerst twee jaar muziek in de muziekschool van de fanfare, daarna ging ze naar de wijkafdeling Tisselt van de Muziekacademie Willebroek. In deze academie volgde ze twee jaar AMV en nu zit ze in het 2de jaar AMC. Vroeger, dat wil zeggen helemaal in het begin van haar muzikale loopbaan, heeft Elke Cornet gespeeld. Nu speelt ze alto, omdat ze een betere toon heeft op dit instrument. Elke volgt les aan de Onze-Lieve-Vrouw-Presentatie in Boom. Vroeger kreeg ze daar muziekles, maar die tijd ligt nu achter de rug. Geen muziek meer op school en vroeger heeft ze ook nooit haar instrument meegenomen om haar kunsten te tonen.
Elke heeft heel wat hobby’s. In de eerste plaats vermeldt ze muziek maken. Daarnaast houdt ze nog van lezen en van muziek beluisteren en ze gaat ook graag naar de chiro. Sommige van haar vrienden of vriendinnen zijn verbaasd als ze vertelt dat ze muziek maakt in een fanfare. Ze vinden dan echter wel dat het tof en plezierig moet zijn. Elke vindt het natuurlijk zelf ook plezierig in de fanfare. In de eerste plaats omdat er zoveel jonge muzikanten zijn aangesloten. Daarnaast is er ook een toffe sfeer. Haar ouders vinden het goed dat ze musiceert in de fanfare. Het kan bijna niet anders, want haar vader is voorzitter, haar grootvader ere-voorzitter. De vorige generaties waren ook bestuursleden van de fanfare. Haar overovergrootvader, Theofiel Verschueren, was zelfs één van de stichters van onze vereniging. Langs moeders kant is de familie eveneens tevreden met haar lidmaatschap van de fanfare. Haar grootmoeder, Adrienne Pepermans, is bestuurslid en wijkverantwoordelijke en Jan Moons, haar grootvader, is nog altijd van de partij als de vereniging wat organiseert. Elke houdt niet alleen van fanfaremuziek. Ze kan ook goed sommige klassieke stukken verdragen, zelfs hard-rock en popmuziek. Maar net als Dries verfoeid ze housemuziek. Als onze vereniging wat organiseert, helpt Elke elke keer mee.
Tineke DE DECKER °07.01.1982, al 13 jaar, en op weg naar 14 jaar jong. Adres : Dorpstraat 8, Leest. Tineke is al lid van de fanfare van toen ze naar het tweede leerjaar ging, dat wil zeggen van haar zevende jaar. Ze volgde een paar jaar muziekles aan de muziekschool van de fanfare, ging dan over naar de Muziekacademie van Willebroek waar ze nu in het 2de jaar AMC zit. Daarbij volgt ze ook cometies en ze is eveneens lid van de Jeugdbrassband Willebroek. Als daarbij nog de tijd wordt geteld die Tineke in de Leestse fanfare doorbrengt, dan besteedt ze wel veel tijd aan het maken van muziek. Tineke speelt cornet, maar waarom ze dat muziekinstrument nu eenmaal heeft gekozen of waarom men die keuze voor haar heeft gemaakt, weet ze niet te vertellen.Waarschijnlijk begint iedere jonge muziekant(e) op een bugel of een cornet. Als het zowat meezit, dan blijft men dat instrument aanhouden, vermoeden we. Tineke gaat naar het STK in Kapelle-op-den-Bos. Ze krijgt er nog muzikale opvoeding en zij neemt haa instrument wel mee naar school. Zij is immers lid van het schoolorkest. Haar vrienden en vriendinnen vinden het tof dat ze in een muziekvereniging meespeelt, want zij spelen ook in een orkest.
Naast muziek maken heeft ze nog andere hobby’s. Ze gaat graag naar de chiro en ze speelt volleybal. Ze kan uitstekend smashen, is goed in de lage verdediging en kan ook goed uit voeten bij het blokkeren. Wat haar ouders denken over het musiceren in de fanfare wist ze niet te vertellen. Tineke komt graag naar de fanfare omda ze er de sfeer plezierig en tof vindt. Daarbij zijn er veel jonge muzikanten en ze vindt het prettig tussen al die jeugdige medemuzikanten. Tineke houdt niet alleen van fanfaremuziek. Ze houdt van alle soorten muziek, dus ook van house, punkmuziek, klassieke muziek en zelfs van kamermuziek. Als onze vereniging wat organiseert, helpt Tineke eveneens met het opdienen van de maaltijden.
1996 – Vrijdag 1 maart : Afscheid Hubert De Borger met pekelharing
“Hubert De Borger, bestuurslid en muzikant, gaat ons binnenkort voor een aantal jaren verlaten wegens beroepsverplichtingen. Hij moet zich binnenkort vestigen in zijn werkterrein, nl. in het Verre Oosten. Daarom gaf hij reeds eerder zijn ontslag als bestuurslid en op vrijdag 1 maart laatsleden gaf hij zijn afscheidsconcert op euphonium. Ondertussen is zijn aanvraag voor een verlof wegens beroepsomstandigheden binnengelopen en heeft het bestuur deze aanvraag goedgekeurd. Iets na Nieuwjaar 2001 wordt Hubert terug als muzikant op de repetitie verwacht. Wij hebben ondertussen aanvragen verstuurd naar de bands in Bangkok, Singapore, Tokyo, Melbourne…met het verzoek Hubert hier en daar een gastoptreden als solist te laten brengen. Eén antwoord hebben we al binnen. Hubert kan direct aan de slag als doedelzakspeler bij ‘Her Majesty’s Famous Bangkok Pipers’. Daarom vroegen we het Ministerie hem als Cultureel Ambassadeur te laten optreden, maar…het geld was op. Hubert schonk bij zijn voorlopig aftreden pekelharing en een drankje. Het smaakte bijzonder goed, zeker na een vermoeiende repetitie. Hubert, we wensen u het allerbeste in het Verre Oosten en tot ziens !” (“T&T”, maart ’96)
In het fanfareblad “t&T” van september 1996 verscheen een brief van Bert De Borger vanuit het Verre Ooosten :
“Sawadee khrap tookhon !...Dag allemaal !
Post krijgen is aangenaam en als daar dan een “Toeters en Trompetten” tussen zit is het wel een hele toffe verrassing ! Ik heb ons fanfaretijdschrift met veel interesse doorgelezen en het deed me plezier dat onze fanfare een vrij druk programma dient af te werken. Aan de andere kant geeft het een raar gevoel er niet direct en rechtstreeks bij betrokken te zijn, om de repetities te missen. Maar met enkele cd’s en tapes, die ik heb meegenomen, kan ik toch nog wat genieten van de Europese fanfaremuziek.
Voor het ogenblik heb ik het heel druk met me te organiseren en te reizen. Zojuist ben ik teruggekomen van Australië. Daar heb ik een concert bijgewoond van de “R.A.F. Concert Band”. Het doet me toch iets wanneer dat korps werken speelde die wij ooit eens op het programa hadden staan. Ik kreeg er kippenvel van ! Ze speelden onder andere “Memory, all I ask of you” en de “Bolero” van Ravel.
In juni dit jaar ben ik terug in Australië, maar dan in Melbourne. Eén van de muzikale evenementen daar zijn de Australische Brassbandkampioenschappen. Ik heb reeds afspraken gemaakt om te gaan luisteren, zodat de koperblaasmuziek in mijn oren blijft klinken.
Hier in Thailand is het heel wat moeilijker om naar een dergelijk concert te gaan luisteren. Dit soort muziek wordt hier niet ten gehore gebracht en geloof me of niet “The famous Bangkok Pipers” bestaan doodgewoon niet. Zodra ik hier wat meer ingeburgerd raak, zal ik nog wat meer informatie doorgeven over bepaalde delen van het land en over de Thaise cultuur.
Verder wil ik aan iedereen de groeten doen en ik hoop dat er in de Leestse fanfare nog vorderingen kunnen gemaakt worden op alle vlakken om zodoende muziek op topniveau te blijven brengen.
Als er iemand van een of ander concert een video mocht hebben, dan mag je altijd een kopie opsturen. Op die manier heb ik toch nog het gevoelen dat ik er nog wat bijhoor. Uit het oor is niet uit het hart ! Veel succes en tot een volgende keer ! Low phop con mai…Tot weerziens ! Bert De Borger.”
Foto’s : (“T&T”) -Dries Rodet -Elke Verschueren -Tineke De Decker
1996 – 2 januari :Tragisch ongeval op de brug aan de Juniorslaan te Leest.
De vijftienjarige Hombekenaar Gert Stevens die samen met zijn vriend op de fietsstrook reed, verloor het evenwicht en viel voor de bus van “de Lijn” en overleed. (KH)
1996 – Zondag 7 januari : Veertiende Aperitiefconcert K.F.Sint-Cecilia
O.l.v. Johan De Win. Presentatie : Bart Lauwens. De opbrengst ging naar de aflossing van de bouwkosten van het parochiehuis. Kaarten 150 BEF (incl. het aperitief).
“In 1996 werd het aperitiefconcert georganiseerd op de eerste zondag van het nieuwe jaar. Zoals vroeger eveneens het geval was, liep ook dit jaar de parochiezaal vol. Onze fanfare bracht er sfeervolle nieuwjaarsmuziek en dat werd door het publiek gewaardeerd. De ‘Bolero’ van Ravel viel bij de meeste toehoorders erg in de smaak, evenals de solostukjes. Het blijkt dat onze muzikanten en de dirigent zich ook goed hebben geamuseerd en zij mochten felicitaties ontvangen…” (“T&T”, maart ’96)
1996 – Zondag 4 februari : Leestse fanfare op het Lichtmisconcert Hombeek-Heike
“Op de eerste zondag van februari hadden we een optreden dat gesubsidieerd werd door het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Departement Cultuur. We traden op bij de concertband ‘St.-Martinus’ in Hombeek en het optreden had plaats in de zaal ‘De Vrolijke Vrienden’ in Hombeek-Heike. Ook in Hombeek groeien de muziekverenigingen dichter naar elkaar en gaan ze in werkelijkheid meer en echt verbroederen, ja zelfs verzusteren.
Het sluitstuk voor dit lichtmisconcert was voor onze fanfare. Eerder traden deze avond op : de Ko;. Fanfare ‘De Vrije Vlaamse Zonen’ Nieuwenrode, de Kon. Fanfare ‘De Vrolijke Vrienden’ Hombeek-Heike en de Kon. Fanfare ‘De Ware Vrienden der Eendracht’ uit Malderen. Toen onze muzikanten en vergezellende ereleden toekwamen, was de zaal vrij goed gevuld. Met wat vertraging, we zouden van wal steken om 20 u., konden we ons optreden beginnen. We moeten hierbij vermelden dat het niet door toedoen van de organisatoren was dat er niet op tijd kon worden begonnen. Zodra de laatste muzikant was opgetrommeld, kon er worden gestart met ‘Music’. Met de uitvoering van dit stuk werd van bij de aanvang de juiste toon gezet. Naast een aantal klassiekers werd er een solostuk gespeeld, nl. ‘Memory’ en Jos Peeters gaf hierbij een uitstekende euphoniumsolo ten beste.
Ook op dit concert viel de ‘Bolero’ van Ravel in de smaak van het publiek. Daarom zoeken we voor de volgende keer balletdansers (m/v) die ooit lid zijn geweest van het ballet van de XXe Eeuw en daar hebben gewerkt onder leiding van Béjart.
Het optreden duurde langer dan was voorzien, maar voor de rest was het prima in orde. De dirigent en de muzikanten mochten ook deze keer felicitaties in ontvangst nemen.” (“T&T”, maart ’96)
Verslag uit “Toeters en Trompetten” van maart 1996 :
“We proberen zoveel als dat mogelijk is deel te nemen aan organisaties van alle plaatselijke verenigingen door op te treden of door een delegatie af te vaardigen. Aan de jaarlijkse Leestse Valentijnquiz, een inrichting van de Vriendenkring van de Gemeenteschool, doen we mee omdat ook zij met een aantal ploegen deelnemen aan onze Nazomerquiz. We schreven in met drie ploegen : de ploeg van de voorzitter (Lustige Blazers), die van de dirigent (Muziekkenners) en die van de secretaris (Cecilia). In laatste instantie moest de ploeg van de dirigent afzeggen wegens het overlijden van zijn grootmoeder. Zo kon een andere Leestse ploeg, die het vergeten had in te schrijven, toch nog meedoen.
Cecilia begon erg goed. Bij de eerste projectie van de tussenstand stond deze ploeg zowaar aan de kop. Cecilia was ploeg nummer 1, waarschijnlijk omdat zij als eerste was ingeschreven. Het kon dus niet anders of Cecilia moest bij de voorstelling van de ploegen als eerste uit de bus komen. En, we moeten het toegeven,…het was de laatste keer dat Cecilia die avond vooraan op de rangschikking te vinden was. Na de eerste beurt gleden ze al af naar de vijfde plaats en met het vorderen van de avond ging het steeds meer bergaf. Onze andere ploeg, ‘De Lustige Blazers’, deed het ook niet kwaad, maar zij schoven toch met grotere stappen naar beneden.
We vermoeden dat onze beide deelnemende ploegen de grootste moeite hadden met de praktische vraag over de deegwaren (10 verschillende soorten) en met de vragen over muziek, kunst, tv en film. Vorig jaar was dat ook al zo en er zit nog steeds geen beterschap in.
Op een totaal van 43 deelnemers eindigden onze ploegen op de volgende plaatsen :
-17de Cecilia 71/100
-35ste De Lustige Blazers 54/100
De eerste ploeg haalde 88/100 en de tweede 85/100. We denken dat de eerste Leestse ploeg VEVOC was op de 8ste plaats.
De Valentijnquiz was erg goed georganiseerd en gepresenteerd en…er was deze keer geen discussie over de vragen. Daarbij waren er ook nu weer prachtige prijzen.”
1996 – 24 en 25 februari : Jaarlijkse restaurantdagen van de K.F.St.-Cecilia
“…Ondanks het feit dat de economie niet zo best draait, dat er in de steden heel wat restaurants de boeken neerleggen en dat er hier en daar eerder Michelin-sterren worden verloren dan bijgewonnen, hadden we ook dit jaar weer het verwachte aantal deelnemers aan ons ‘Krokusrestaurant’. We hadden gehoopt dat we toch nog 500 deeneners zouden gehaald hebben, maar het werden er weer bijna een zevenhonderdtal. Dat is wel iets minder dan vorig jaar, maar samen met het openingsjaar van onze zaal waren dat ook echte recordjaren. We zijn dus dit jaar ook meer dan tevreden.
We hebben daarbij ook nog andere redenen om tevreden te zijn. We moeten steeds minder moeite doen om aan het nodige personeel te komen : ofwel is er terug meer bereidheid bij de ereleden en de muzikanten, ofwel zijn onze jongere muzikanten aan het uitgroeien tot volwaardige helpers. We vermoeden dat het een combinatie is van de twee, want onder de medewerkers zijn er ook een aantal ‘oudere nieuwelingen’ te bespeuren.
Dit jaar hebben we ook eens nagegaan waar onze deelnemers vandaan komen. De ene helft bestaat uit muzikanten, ereleden en Leestenaars. De andere helft bestaat uit deelnemers uit gemeenten in de buurt en uit mensen die van ‘heel ver’ komen : Antwerpen, Brussel, Leuven, Aarschot, Wijgmaal, Hoboken, Moerbeke, Melsele of St.-Niklaas. Opvallend was deze keer het grote aantal deelenmers uit St.-Katelijne-Waver.
Onze eetdagen zijn erg bekend en behoren tot de beste gelegenheidsrestaurants uit de streek. Om deze reputatie eer te blijven aandoen, is het nodig dat iedereen zijn bijdrage blijft leveren. Want…zonder onze restaurantdagen kunnen we in de inspanningen voor de opleiding van (jonge) muzikanten niet blijven leveren. En wanneer dat onmogelijk wordt, zal de kwaliteit van onze fanfare er op de lange duur ook op inleveren.
We stellen het op prijs, oin het bijzonder onze medewerkers uit de keuken, van harte te danken voor de geleverde prestatie. Zij zijn niet alleen op zaterdag en zondag aan het werk, maar reeds vanaf woensdag. Meestal doen deze mensen er ook nog maandag bij, want velen van hen komen ook nog meehelpen de zaal in orde te brengen.
Het gewicht van de fruitkorf werd juist geraden door Berna Van Horenbeeck. De korf woog precies 21 kg 700 g. Lange-afstandslopers eten nu eenmaal veel fruit en de korf kwam dus op zijn plaats terecht…” (“T&T”, maart ’96)
1996 – Een jaarabonnement op het parochieblad (Kerk en Leven) bedroeg voor dat jaar 600 frank.
1996 – Plechtige communicanten 1996.
Voor de catechese van het vormsel werden voor het tweede jaar drie groepen gevormd.
Groep A (Paula Bradt) De Hondt Stijn, Elleboogstraat 16. De Prins Ken, Alemstraat 23. Goossens Kelly, Larestraat 4. Leemans Leen, Blaasveldstraat 24. Moens Stefanie, Aland 2a. Mollemans Pieter, Vinkstraat 66. Selleslagh Ann, Kleine Heide 27. Slachmuylders Ann, Juniorslaan 14. Van Cauwenbergh Jelle, Elleboogstraat 12. Van den Eynde Rocsanne, Esptweg 8. Van der Hasselt Bart, Elleboogstraat 20. Vermeeren Wout, Vinkstraat 76.
Allen leerlingen van de Vrije Basisschool.
Groep B (P.Pastoor Van Aken) Heylen Wouter, Kleine Heide 42 (Stedelijke Basisschool). Lauwers Annick, Tisseltsestwg 222 Willebroek (S.B.S.). Pauwels Sven, Juniorslaan 80 (S.B.S.) Torfs Nicky, Ontvoeringsplein 1 Mechelen (S.B.S.) Brabants Wim, Vinkstraat 42 (St.Rom. Mechelen) Huysmans Ilse, Maalstraat 5 (St.Rom.Mech.). De Rooster Gert, Juniorslaan 17 (urs.Mech.).
Groep C (P.Pastoor Van Aken) Van den Heuvel Wendy, Hertstraat 2 (S.B.S.). Robbens Lies, Vinkstraat 60 (S.B.S.). Van den Heuvel Andy, Larestraat 14 (S.T.K.). Bogaerts Lindsy, Fleerdonk 12 (Urs.Mechelen). De Maeyer Eveline, Vinkstraat 64 (Urs.Mechelen). Dalemans Els, Molenbeekstraat 36 Heffen (Vr.B.S.). Verlinden Sarah, Kapelseweg 81 Homb. (S.B.S.). Geuens Maaike, Roekstraat 9 (S.B.S.). Timmermans Xavier, Molenweg 14 Heffen (S.B.S.). Van Lint Caroline, Maalstraat 3 (S.B.S.). Verschuren Kristof, Juniorslaan 63 (S.B.S.). De Borger Tom, Keramiekstraat Heffen (S.B.S.). Selleslagh Kristof, Kapelseweg 95 Hombeek. (Met dank aan Els De Smet)
1996 – Januari : Trainerswissel bij SK Rapid Leest
In januari nam Edwin Comyn het roer over van trainer Jan Van den Heuvel . SK Rapid stond voorlaatste in de rangschikking.
De nieuwe oefenmeester debuteerde tegen Schriek en Meerhout met twee opeenvolgende nederlagen, wat secretaris Apers in Gazet van Mechelen van 27 januari het volgende ontlokte : “Ik heb al sedert 25 seizoenen het wel en wee van Rapid meegemaakt. Ik mag nu wel zeggen dat we zeven vette jaren achter de rug hebben, maar dat we sedert vorig seizoen waarschijnlijk aan de zeven magere begonnen zijn. Het aantal kijkers daalde aanzienlijk, de sponsoring verminderde. Allemaal factoren die een club zeker niet ten goede komen. Het schoentje wringt bij onze club duidelijk in de aanval. We scoren te moeilijk ondanks de goede wil die iedereen aan de dag legt. Van onze zwarte spits Lumuanganu verwachten we natuurlijk dat hij doelpunten scoort. Hij spant zich zeer hard in, maar werd ook al regelmatig door blessures geplaagd en hij krijgt het in geen enkele wedstrijd gemakkelijk. Het gebeurt meermaals dat hij zelfs twee bewakers aan het been krijgt…”
Deels door het gebrek aan afwerking, maar ook en vooral omwille van enkele langdurig geblesseerde spelers waren de wapens aanvankelijk uit handen genomen van oefenmeester Jan Van den Heuvel. Eddy Comyn zou de sputterende motor niet meer op een normaal toerental brengen. Men moest accepteren dat met een te beperkte kern overleven in eerste provinciale praktisch onmogelijk was. SK Rapid Leest eindigde 14de met 26 punten en kon zich opmaken voor 2de provinciale.
Enige pluspunt dat seizoen was de overwinning tegen VV Leest op 1 oktober ’95 en het 2-2 gelijkspel tijdens de terugmatch :
“Na de dinsdagavondtraining voor de derby zaten beide ploegen gemoedelijk rond de tafel. Dit op uitnodiging van kastelein en V.V.-vedette Hans Bouwmeester in wiens taverne de spelers rond een bord dampende spaghetti van gedachten konden wisselen. Tussen de krijtlijnen werd echter wel voor elke bal gestreden. Voor aanvang van de wedstrijd werd Chris Goossens door vriend en tegenstander in de bloemetjes gezet naar aanleiding van zijn 250ste wedstrijd in het eerste elftal van Rapid.
De tweede derby van dat seizoen werd betwist voor een meer dan redelijke publieke belangstelling. Beide ploegen moesten immers knokken tegen degradatie. Het meeste initiatief ging uit van thuisploeg V.V. Leest die na een kwartier op voorsprong kwam na een strafschopfout op Jesse Verstraeten. Deze zette zelf de elfmeter om. Lumuanganu werd oordeelkundig door de Roemeen Cireasa afgestopt. Kort na de rust maakte Askraba voor Rapid gelijk maar het antwoord van V.V. liet niet lang op zich wachten. Via Van den Eede kwam de bal bij de debuterende Willems, die met een lobbal de thuisploeg weer op voorsprong bracht. Een kwartier voor het einde lukte Askraba, nu vanop de stip, zijn tweede doelpunt en de gelijkmaker.”
Foto’s : -Edwin Comyn, de nieuwe trainer van SK Rapid Leest. -Secretaris Jean Apers.
Directrice Amanda Verbergt op de plek waar de nieuwbouw zal opgetrokken worden. (Foto : VMZ)
1995 – 24 november – Het Laatste Nieuws :Basisschool groeit stevig door
“LEEST – Met honderdtachtig lopen de kinderen elke morgen de poort binnen van de Vrije Basisschool St.-Niklaas aan de Dorpstraat in Leest. Kleuters en leerlingen van het basisonderwijs zitten er verdeeld over tien klassen. Maar de gebouwen dateren van 1932.
Het is niet meer dan logisch dat een school met een lange staat van dienst stevig aan vernieuwen en uitbreiden denkt. Concreet wordt al meer dan tien jaar gesproken over veranderingen. Nu, mede door het almaar groeiend aantal schoolgaanden, kan het niet anders meer of er moest wat gebeuren.
Dezer dagen starten de werken voor enerzijds het bijbouwen van een eetzaal en een polyvalente zaal en anderzijds een sanitair blok en een keukenruimte.
Vijfentwintig miljoen Directrice Amanda Verbergt is blij. “Het is echt nodig. Er is lang over gepraat. Dankzij de intense en goede samenwerking met de parochie, kunnen we er aan beginnen. Het hele project vereist een investering tussen de 20 en de 25 miljoen. Zeventig procent daarvan wordt betoelaagd door het DIGO (Dienst Investering Gesubsidieerd Onderwijs). De rest moet dus door de school, de parochie, bijgelegd worden.”
Aan de huidige klaslokalen verandert praktisch niets. Wel worden er heel wat renovatiewerken uitgevoerd, zoals het vervangen van de ramen en een verbetering van verwarming en elektriciteit.
Kloostergebouw Het vroegere kloostergebouw kreeg de parochie in erfpacht. Daar gebeurt wel een nieuwe invulling. Men wil er het secretariaat, het directielokaal, het archief, de taalklas en de knutsel- en tv-klas in onderbrengen. Op het vrij terrein achter het kloostergebouw, naar de achtervleugel van de school toe, komt de nieuwbouw.
Als alles naar wens verloopt, zou men zelfs einde van dit schooljaar het schoolfeest in de nieuwe ruimte kunnen laten plaatsvinden. Dat bouwen geld kost, weet iedereen en het deel dat de school moet bijleggen, is toch niet niks. Daarom worden komend weekend, op zaterdag 25 en zondag 26 november, in het Parochiecentrum in de Kouter restaurantdagen gehouden. -VMZ.”
1995 – Zaterdag 25 november : 15de Hobby-Tentoonstelling CSC
“Mariette De Bont – OCMW raadslid en Ivan De Borger – gemeenteraadslid en het C.S.C.-bestuur afdeling LEEST nodigen U vriendelijk uit op de opening van hun 15de HOBBY-TENTOONSTELLING op zaterdag 25 november om 15.00 u in de Stedelijke Basisschool – Ten Moortele. Openingsrede : L. Suykens, SP-Voorzitter-Volksvertegenwoordiger.” (folder)
1995 – 25 en 26 november : Restaurantdagen van de Vrije Basisschool.
In de parochiezaal Kouter Leest organiseerde de Vrije Basisschool Sint-Niklaas op haar beurt eetdagen. Op het hoofdmenu stonden biefsteak (350 frank) en kip (250 frank) op verschillende wijzen. (Folder)
1995 – Zondag 26 november :
Muziektornooi van de Stad Antwerpen – Gouden medaille voor Leestse fanfare
De K.F. St.-Cecilia Leest behaalde, onder leiding van Johan De Win, de gouden medaille van de Stad Antwerpen. Die werd overhandigd op zaterdag 13 januari op het Antwerpse Stadhuis. De vereniging werd er vertegenwoordigd door de voorzitter en de penningmeester. (“T&T”, december ’95)
1995 – Decembernummer “Toeters en Trompetten” :
De leerling-muzikanten voor het schooljaar 1995-1996
Muziekschool St.-Cecilia – 1ste jaar notenleer - Klas van Rudy Croon. -Zana De Prins, Alemstraat 23, Leest -Ken De Prins, Alemstraat 23, Leest -Dorien Spoelders, Hombekerkouter 100, Hombeek -Dorien Van den Bergh, Valkstraat 2, Kapelle-op-den-Bos -Evelien Verschueren, Kloosterhoeveweg 3, Leest -Frederik Verschueren, Winkelstraat 7, Leest -Ruth Lefever, Moerstraat 21, Hombeek -Ward Lefever, Moerstraat 21, Hombeek -Tina Tavernier, Kouter 65, Leest
Muziekschool St.-Cecilia – 2de jaar notenleer - Klas van Johan De Win. -Kevin Absillis, Tisseltbaan 44, Leest -Tanja Absillis, Tisseltbaan 44, Leest -Suzanne Bruggemans, Tiendeschuurstraat 3, Leest -Suzanne De Laet, Molenstraat 11, Leest -Kristof De Maeyer, Leestdorp 1, Leest -Bram Geens, Ten Moortele 22, Leest -Wesley Hendrickx, Ten Moortele 14, Leest -Jannes Jacobs, Kleinde Heide 31, Leest -Bert Jespers, Vinkstraat 46, Leest -Wouter Verschueren, Em. Rollierstraat 7, Willebroek -Charlotte Verschueren, Winkelstraat 7, Leest -Raf Van der Hasselt, Kattestraat 31, Hombeek -Nele van Nobelen, Kleinde Heide 32, Leest
Leerlingen ingeschreven in de Gemeentelijke Muziekacademie Willebroek -Hilde Metdenanxt, Juniorslaan 20, Leest -Ann Slachmuylders, Juniorslaan 16, Leest -Geert Van Hoecke, Vinkstraat 24, Leest -Tom Hendrickx, Ten Moortele 14, Leest -Katrien Delaet, Elleboogstraat 17, Leest -Elke Verschueren, Em. Rollierstraat 7, Willebroek -Hans Van Houcke, Vinkstraat 24, Leest -Tineke De Decker, Dorpstraat 8, Leest -Thomas Delaet, Elleboogstrat 17, Leest.
We hebben vanaf dit schooljaar niet alleen verschillende klassen koperblaasinstrumenten maar ook een slagwerkklas ! Volgens datgene wat de leraars vertellen zitten er grote talenten bij deze jeugdigen. Sommigen spreken al van supertalenten en van aankomende beroepsmuzikanten ! Eer het echter zo ver is, moeten er toch nog wat inspanningen getroost worden en moeten deze aspirant-muzikanten veel studeren en oefenen !
1995 – Zaterdag 2 december : Kaas- en wijnavond CSC. In de Sted.Basisschool, Ten Moortele. (Folder)
1995 – 6 december – Het Nieuwsblad : Kantoor van schoolhoofd leeggeplunderd
In Leest is in de nacht van maandag op dinsdag ingebroken in de Vrije Basisschool in de Dorpsstraat. De daders haalden alle klaslokalen overhoop en plunderden het lokaal van het schoolhoofd. Ze gingen er vandoor met een computer, een faxtoestel, een draagbare telefoon, een rekenmachine en een stereoketen. De inbrekers veroorzaakten ook schade aan deuren. Alles bij mekaar raamt de school het verlies op 150.000 frank. Het is de tweede keer dit jaar dat inbrekers het op de school hebben gemunt.
1995 – 6 december – Het Nieuwsblad : Racistische slogans bekladden sporthal Leest
De omnihal van Leest, die geregeld verhuurd wordt voor trouwfeesten van Turkse families, is door onbekenden beklad met racistische slogans als “geen moskee in onze wijk” en “islam buiten”. Volgens beheerder Gust Emmeregs kost het 150.000 frank om de slogans te verwijderen en de gevels van de sporthal te behandelen met een verfafstotend product. Een tijdje geleden deed het gerucht de ronde dat de sporthal zou verkocht worden aan de Turkse gemeenschap, maar Emmeregs spreekt die geruchten tegen. (JC)
De muzikanten van de K.F. St.-Cecilia werden, rond 21 uur, verrast door het bezoek van Sinterklaas en Zwarte Piet tijdens hun repetitie. Iedere muzikant kreeg wat snoepjes, een tube karvet om de pistons in te smeren en een plastieken zak met reservelucht… (“T&T”, december ’95)
1995 – 16 december : Kinderfeest K.Fanfare St.-Cecilia
“Dit jaar hadden we ruim honderd deelnemers aan het kinderfeest. Ze waren bijna met zoveel als er deelnemers waren aan het jaarlijks banket !
Het werd een gezellige namiddag met muziek gebracht door onze ‘jongste’ muzikanten en onze leerlingen. Daarbij was er nog een film en natuurlijk een pak geschenken. En iedereen kreeg broodjes, koffiekoeken, thee, chocolademelk of koffie. En er waren ook vaders die het die namiddag liever bij andere dranken hielden…
Dank zij de jaarlijkse tombola –waarmee we ook het instrumentenfonds en de bijdrage voor het banket van de muzikanten proberen bijeen te krijgen- kunnen we nog steeds zulke mooie geschenken uitdelen. We moeten echter ook al een flink pak bijleggen, zeker omdat we zoveel leerlingen hebben in onze muziekschool !
Gelukkig hebben we nog zoveel leerlingen (en nog voldoende geld) !” (“T&T”, december ’95)
1995 – Dinsdag 19 december : Pedro Ceuppens zwaar gewond.
Op de Leestsesteenweg in Mechelen deed zich dinsdagnamiddag een frontale botsing voor tussen een personenwagen en een lichte vrachtwagen. Pedro Ceuppens (29) uit de Hombekerkouter 85 in Hombeek (en zoon van “Soi” Ceuppens van de gelijknamige Mazda-garage in de Tiendeschuurstraat) liep daarbij levensgevaarlijke verwondingen op. De chauffeur van de lichte vrachtwagen, Sven Jacobs uit Kontich, raakte slechts licht gewond. Het ongeval deed zich voor op enkele honderden meters van de Zennebrug.
1995 – 8 november – Parochieblad : Hernieuwing abonnementen Kostprijs : 600 fr voor een jaar.
1995 – 11 en 12 november : 9de Weekend zonder koken van V.C. Jovoc De volleybalclub V.C.Jovoc (voorheen de Lemmekes) organiseerde in samenwerking met resaturant “De Marmiet” in de feestzaal De Kouter te Leest haar 9e “Weekend zonder koken”. (Folder)
1995 – Donderdag 16 november :Ziekenzorg bezocht Speelgoedmuseum De Leestse afdeling bracht een bezoek aan het Mechelse Speelgoedmuseum. (PB 8/11)
1995 – 18 en 19 november : Jaarlijks Ledenfeest K.Fanfare St.-Cecilia
Programma van zaterdag : -Bijeenkomst in het lokaal om 14.15 u. -Met muziek naar de kerk en om 15 u. herdenkinsgmis voor de overledenen (Louis Verschuren, Virginie De Wit, Ferdinand De Prins, Stefanie Maes, Jan De Wit en Emerance Van den Heuvel). -Vanaf 15.45 u. herbergbezoek aan de “Rooselaer” en “Op den Hoek”. -Om 17.30 u. banket (met verslagen, trekking tombola…) -Aansluitend : familiebal met DJ Satan.
Programma van zondag : -12 u. – 13 u. : biefstuk. -13.30 u. : vertrek naar de Leest-Heide (met de wagen) en herbergbezoek aan leden. -16 u. : vertrek naar Leest-Dorp en herbergbezoek “Op den Hoek”. -17.30 u. : banket. -Na het banket (omstreeks 20.30 u.) jaarlijkse playbackshow gepresenteerd door Bart Javell en Paul Deleeuw.
De opbrengst van de tombola ging dit jaar naar de aankoop van een nieuw drumstel en naar het Kinderfeest van 16 december. Het drumstel was nodig voor de leerlingen-slagwerkers. (“T&T”,oktober ’95)
“Op die zaterdagmiddag halfweg november hing er muziek in de Leestse lucht. Het was in het Leestse dorpcentrum zelfs iets drukker dan normaal op een zaterdagnamiddag. Het was een gezellig herfstweertje en gelukkig was er een flauw novemberzonnetje. Het had evengoed kunnen pijpestelen of zelfs sneeuwen.
Met marsmuziek trok onze fanfare van ons lokaal naar de kerk. Wij moeten tot ons spijt vaststellen dat er van jaar tot jaar minder muzikanten mee opstappen en dat er ook steeds minder en minder ereleden mee naar de kerk opstappen. Nochtans wordt daar een herdenkingsmis georganiseerd door Jef Lauwers, onze feestleider. Het thema was ook deze keer weer passend gekozen. “Ook kunnen luisteren naar anderen”, zo luidde het. Dit is niet alleen een gave voor muzikanten maar voor alle mensen, zeker als het muziekliefhebbers zijn.
Na de mis ging de optocht naar “den Rooselaer” en daarna naar café “Op den Hoek”. Omstreeks 17.30 u. was iedereen in ons lokaal geraakt. De groep was ondertussen verdubbeld. En toch moeten we vaststellen dat er ook dit jaar weer minder deelnemers waren dan in 1994. Wat is de oorzaak van deze steeds minderende belangstelling voor het jaarlijks banket ?
Aan het feestmaal zelf zal het niet liggen. De kwaliteit was uitstekend en alles werd daarbij netjes en verzorgd opgediend.
Tijdens het feestmaal werd het activiteitenverslag voorgelezen door Ilse Peeters en Maggy De Borger zorgde voor het financieel verslag. Alles werd met een batig saldo afgesloten. De secretaris had het vervolgens over het feit dat het opnieuw organiseren van een internationale muziekwedstrijd grote financiële risico’s inhoudt. Voor een wedstrijd zoals die van vroeger zou nu alleen al een prijzengeld van om en bij het miljoen nodig zijn. Zulke bedragen moeten natuurlijk op de een of andere manier terugverdiend worden. Dat kan niet meer omdat de belangstelling voor muziekwedstrijden fel is terug gelopen. Dus, een internationale concertwedstrijd kunnen we in de toekomst wel vergeten, tenzij er op een genereuze manier wordt gesponsord. We kijken hier naar het Departement Cultuur van de Vlaamse Gemeenschap…De secretaris stelde eveneens dat er de laatste tijd teveel op een hoop werd georganiseerd. In september ’95 was er zo goed als elke weekeinde wat te doen voor de fanfare. Voor de muzikanten was dat een zware periode, zeker voor degenen die aan alles willen meedoen. Daarom wordt vanaf 1996 gezorgd dat de activiteiten meer gespreid zullen worden over het hele jaar. Dit is al duidelijk te merken aan de agenda voor dat jaar.
Er werd ook een referendum gehouden. Aangezien het aantal deelnemers aan het jaarlijks banket steeds minder deelnemers trekt, wou het bestuur weten of de leden van onze vereniging nog wel willen of het banket over twee dagen wordt georganiseerd. De stemmen werden die avond nog niet geteld om de deelnemers van zondag niet te beïnvloeden.
Ook was er nog de trekking van de hoofdprijzen van de jaarlijkse tombola. Heel wat hoofdprijzen werden gewonnen door onze eigen muzikanten of ereleden. Misschien verkopen velen onder hen de tombolaloten aan henzelf of aan elkaar…
Het was ongeveer 22 u. toen er ook een aantal danslustigen kwamen opdagen. Zij waren uitgenodigd door muzikanten en ereleden. Het bal werd zo vlug als dat mogelijk was geopend door het koppel van het jaar, André Walschaers en Maria Lauwens. Zij gaven de aftrap met een “rock ’n roll”, zoals ze dat deden op hun gouden jubileum. We moeten echter vaststellen dat het in augustus beter liep. Dat zal wel aan het temperatuurverschil gelegen hebben. Een oudere motor geraakt moeilijker opgewarmd, wisten die oude rakkers van vroeger te vertellen. Daarna werd het bal nog officiëler geopend door het bestuur. De hele dansvloer stond vol tot verwondering van DJ Willem en hij wou het nog voller. Met een vermenigvuldigingsdans kreeg hij uiteindelijk dan toch zijn goesting. Er werden heel wat verzoeknummers aangevraagd en Willem kon ze zo goed als allemaal spelen. In vergelijking met vorig jaar werd er terug meer gedanst en al onze aansporingen hebben dan toch iets opgebracht. Het bal duurde tot in de vroege uurtjes, te lang volgens sommigen…
Op zondagvoormiddag werden alle prijzen van de tombola getrokken en tegen de tijd dat er biefstuk werd geserveerd, stond de volledige uitslag al afgedrukt en had Polle al zo’n 200 kopieën klaar.
Daarna ging het letterlijk en figuurlijk met de ‘wagen’ naar de Leest-Heide. De muzikanten namen plaats op de bierwagen die werd getrokken door een reuzengrote tractor en al musicerend ging het naar de Leest-Heide. Daar werd er lustig getoeterd in de beide café’s. De man met de grote trom sloeg zo geweldig dat de kachel bij Maryse er een ‘valse trek’ aan overhield en in het supporterslokaal van SKR Leest viel van het geklop de elektriciteit uit. En met de ‘wagen’ ging het dan terug naar Leest-dorp.
Het feestmaal begon weer op tijd. Nieuwe deelnemers mochten ook meedoen aan het ‘referendum van de fanfare’ en dan zou er een playbackshow worden georganiseerd. Tot op de vrijdag voor het banket waren er geen inschrijvingen, maar het schijnt dat die er vroeger ook nooit waren. Het zou wel in orde komen…Maar het kwam niet in orde ! Bart Javell en Paul De Leeuw deden hun uiterste best om de ambiance erin te krijgen, maar door een gebrek aan kandidaten kregen zij heel het gewicht van de show op hun rug. Al hun inspanningen waren tevergeefs geweest…We hebben wel vastgesteld dat het voor de meeste deelnemers teveel was : er waren er bij die op zondagavond zo goed als uitgeput waren. Naar we vernomen hebben, is de ‘derde dag’ deze keer niet georganiseerd.
De uitslag van het ‘referendum voor het jaarlijks banket’ : -totaal uitgebrachte stemmen 140 = 100% -stemmen voor twee dagen jaarlijks banket 56/140 = 40,0% -stemmen voor één dag jaarlijks banket 79/140 = 56,4% -ongeldige of blanco stemmen 5/140= 3,6 %.
Een beslissing over het banket van 1996 is er nog niet genomen. Dit gebeurt meer dan waarschijnlijk op een van de eerste bestuursvergaderingen van het nieuwe jaar.” (“T&T”,december ’95)
1995 – 24 november – Het Nieuwsblad : Omnihal Leest niet verkocht Volgens geruchten die de jongste weken de ronde doen, zou de omnihal in Leest verkocht zijn. Gust Emmeregs, voormalig gemeenteraadslid in Mechelen en grote bezieler van het sportcomplex rond de terreinen van de voetbalclub VV Leest, ontkent het met klem.
Aan een plaatselijke redactie gaf Emmeregs wel toe dat er afbetalingsproblemen zijn, maar verkocht is de hal in geen geval. De bezetting was overigens volgens Emmeregs nooit beter.
Tot april van volgend jaar is de hal gereserveerd voor manifestaties. De hele infrastructuur rond de voetbalvelden van VV Leest, met een sporthal en een omnihal, heeft meer dan 50 miljoen gekost. De lasten voor de aflossing van die investering en voor het onderhoud en de exploitatie wegen zwaar. Als een kandidaat koper morgen 60 miljoen op tafel legt dan wil Emmeregs daar mee praten, maar een werk van vele jaren zomaar van de hand doen, daar is hij niet voor te vinden. (JC)
1995 – Vrijdag 20 oktober : Start 12de Kaarttornooi van S.K.R. Leest
Start van een tornooi dat liep over 7 vrijdagen en doorging in de nieuwe hal van Ludy Spoelders Machinery (Juniorslaan 57 Leest). Er was een prijzenpot van 1.000.000 frank.
Inleg : 249 frank per persoon per avond. Een tornooikaart kostte 1.500 frank. Per kaartavond kon men voor 80.000 frank aan prijzen winnen. Voor de winnaar van het eindklassement was er een wagen weggelegd : een Kia Sephia. (Folder)
1995 – Zaterdag 21 oktober : “Posse Leest”- Kwisavond
Een 30-tal ploegen streden om de “Posse-Leest-cup” t.v.v. het Posse-Leest comité.
Plaats van gebeuren : zaal St.-Cecilia in de Dorpstraat te Leest. Inschrijvingsgeld per ploeg : 400 frank.
Verslag uit “Toeters en Trompetten” (oktober ’95) :
KWIS van het POSSE LEEST-Comité
“In onze feestzaal werd door een dertigtal ploegen gestreden om de “Posse Leest-cup”, een beker van ongeveer een halve meter hoog. Aan deze kwis hebben we met twee ploegen deelgenomen, maar ook deze keer vielen we niet in de hoofdprijzen. De kwis werd gepresenteerd door iemand uit Dendermonde en vanaf de derde ronde konden we hem nog moeilijk verstaan, maar dat kan bij onszelf ook wel gelegen hebben. Deze keer kregen we weer een pak andere vragen te verwerken. Het ging voornamelijk over culinaire zaken en we hadden wel Bourgondisch uitziende kwissers, maar zij wisten er niet veel van. Het is veel beter goed eten en drinken te kunnen smaken en proeven dan er alles over te weten, vinden wij.
Ook de vragen over godsdienst, sterrenkunde, scheikunde, schaaksport en nog wat onverwachte onderwerpen moesten verwerkt worden. Van de resultaten weten we niets af, buiten het feit dat we niet bij de eerste tien zaten. Opvallend was dat er weinig Leestse verenigingen deelgenomen hebben. De Leestse wijngilde ‘Balsemien’, de ‘Polfliet Kwisploeg’ en de ‘Bareel’ waren afgevaardigd en de andere waren ofwel gemengde Leestse ploegen ofwel deelnemers van buiten Leest.
Ook al vielen we niet in de hoofdprijzen, we hebben ons toch goed geamuseerd en af en toe eens goed gelachen. En daarop komt het in de eerste plaats aan…denken we toch !”
1995 – 1 november – Kerk en Leven : Bericht van het gemeentebestuur - Ontruiming van de graven “1980”
“ Betreffende : Geets Emiel, Lamberts Frans, Plaskie Jacobus, Van Cauter Hendrik, Van Huynegem Leonie, Verbergt Jan. Belangstellenden mogen, mits schriftelijke toelating de zerken van deze graven weghalen, en dit voor 15 december.”
1995 – 4 en 5 november : Rust Roest bracht “Trap het koren niet plat”.
Een blijspel van Lode Pools. Plaats van opvoering : “Ons Parochiehuis” in de Kouter.
Personages Eric Vermeulen, hoofdonderwijzer Jan Emmeregs Diane, zijn vrouw Imelda Van der Hasselt Ruben, zijn oudste zoon, Lic.Soc.Wetenschappen Jean-Pierre Berckmans
Ingeborg, hun vrijgevochten dochter Martine Degraeve Dries, hun jongste zoon, genieter Christof Mahieu Eveline, verloofde van Ruben, psychologe Ria Verschooten Marc Simons, Evelines vader, beenhouwer Marcel Verwerft Gerda Simons, Evelines moeder, ernstig Renild Polfliet Jack, verloofde van Ingeborg, antiquair Marc Windelen Jef Leys, buurman, opschepper Jan Devos Yucca, vriendin van Dries, springende tiener Frauke Vandenwyngaert
Achter de schermen Receptie Palmire, Francoise, Julia, Germaine, Staf, Raf en Dominiek Teksthulp Frauke Vandenwyngaert en Jan Devos Decorbouw Marc, Dominiek, Frauke, Sylvia, Christof, Jean-Pierre en Guido o.l.v. Christoph Bernaerts Decoraankleding Ivan Van der Haegen Belichting Johan De laet Geluidsband Benny Van Humbeeck Kledij werkgroep Algemene leiding Guido Hellemans
Na het stuk werd Jan Emmeregs gevierd :
“Jan is geboren te Leest op 17 januari 1950. Hij stamt uit een familie met vocale aanleg : nonkels en vader waren jarenlang zangers in het kerkkoor. Ooit was Jan zelf sinds meerdere jaren actief als kerkkoorzanger. Hij begon zijn toneelloopbaan te Zemst in de toneelkring ’t Groeit in 1970 en bleef daar actief tot 1978. Vanaf 1979 speelt Jan bij Rust Roest. Alle genres heeft hij gespeeld, zowel kortere als gans het stuk dragende. Misschien ligt zijn grootste kracht in realistische personages die hij met technische bekwaamheid, zeer doorvoeld vorm geeft. Toneelspelen en zingen duidt op Jan’s creatieve aanleg; maar daarnaast heeft hij ook een sociale gerichtheid en inzet, wat blijkt uit zijn jarenlange bestuursfunctie in de Laarse voetbalploeg.” (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
Foto’s : -De affiche. -Derde rij : Benny Van Humbeeck, Marc Windelen, Jan Devos, Christoph Bernaerts, Johan De Laet, Christof Mahieu, Jean-Pierre Berchmans, Sylvia Van Hoeymissen. Tweede rij : Martine Degraeve, Ria Verschooten, Renild Polfliet, Marcel Verwerft. Eerste rij : Imelda Van der Hasselt, Jan Emmeregs, Francoise Cornelis, Guido Hellemans, Frauke en Eric Vandenwyngaert. -De gevierde Jan Emmeregs.
1995 – Zondag 1 oktober : 3de Herfstbuffet van de Vriendenkring van de St.Basisschool
Uit de folder : “U bent welkom op dit uitgebreid herfstbuffet op zondag 1 oktober vanaf 11.30 uur. Het buffet is open van 12.00 uur tot 15.00 uur en van 17.00 uur tot 20.00 uur. Prijzen : 450 BFR voor volwassenen en 150 BFR voor kinderen jonger dan 12 jaar.”
1995 – 7 oktober : Overlijden Emmerance Van den Heuvel
‘Emmerance van de Croes’ was een figuur in Leest. Deze volkse vrouw met het hart op de tong was sociaal, idealistisch en immens populair. Iedereen kende Emmerance en Emmerance kende iedereen. Meer dan 30 jaar stond ze achter de toog van café De Zwaan op het dorpsplein, de huidige Vivelamour.
Emmerance Van den Heuvel was te Mechelen geboren op 22 juli 1915 als dochter van Jan en van Octavie De Win. Na hun huwelijk betrokken haar ouders een huisje in de Molenstraat om kort nadien naar de Warande te verhuizen waar Emmerance in 1915 werd geboren. Vijf jaar later verhuisde het gezin naar de Winkelstraat, naar een huisje met een schuur en een stal. In 1934 vonden we de keuterboertjes terug in de Elleboogstraat en was vader Van den Heuvel werkzaam in het Arsenaal. Het gezin bestond toen uit drie jongens en evenveel meisjes.
In 1936 trouwde Emmerance met Louis ‘Wikkes’ De Croes (°Leest 27/11/1911, +Leest 9/11/1982) en het jonge koppel vestigde zich bij de grootmoeder van Louis in café De Zwaan op de hoek van de Kouter en de Dorpsstraat. Tien jaar later, na het overlijden van grootmoeder, namen Louis en Emmerance De Zwaan over.
Vroeger hadden de mensen meer aan elkaar vertelde ze ooit. Als er in het dorp iemand ziek werd hielpen ze elkaar. De buren organiseerden een beurtrol om te koken, het huis rein te houden, boodschappen te doen…De mensen namen meer tijd voor elkaar, zaten meer bijeen. In haar café zaten de vrouwen te breien rond de kachel terwijl de mannen een kaartje legden. Ze hadden niet de latere welstand maar er was veel plezier, meer dan nu. De kleinste gift bijvoorbeeld met Nieuwjaar maakte hen superblij.
Op het boerderijtje van haar ouders moest Emmerance mee de koeien melken en die naar de wei brengen, ook brood bakken behoorde tot haar taken. Voor haar zondag kreeg ze een cent en daarvan kon ze een snoepje kopen. Met de kermis kreeg ze 25 centiem en ook nog een extraatje van de familie. De juf vroeg die periode geld ‘om de naakten te kleden’, dus van haar kermisgeld werd getracht om nog 5 centiem over te houden voor school. Dat zal Emmerance zeker gelukt zijn, ik heb haar gekend als zeer gelovig en devoot. Tijdens de voetbedevaarten naar Scherpenheuvel nam ze steevast het voortouw voor een zoveelste bidronde. In de vijftiger jaren was ze meter van de Leestse jeugd bij hun vormsel. Toen ging het, om de drie jaar, in grote groep, te voet en met verschillende leeftijden naar de kerk van Hombeek. Na het vormsel bij hun terugkomst trakteerde Emmerance iedereen op een reep chocolade en van burgemeester Verschueren, toen de vormselpeter, kregen de kinderen een glas limonade of cola.
In die periode ontfermde ze zich ook over de schooljeugd van Leest-Heide. In de wintermaanden mochten de leerlingen van de meisjes- en jongensschool bij haar ’s middags hun boterhammen gaan opeten. Geen enkele school bezat toen middagtoezicht. Met een twintigtal leerlingen van beiderlei kunne en diverse leeftijden zaten ze in de keuken, want in het café mochten ze niet. Ze kregen van Emmerance koffie, melk, cola of limonade. Emmerance zorgde er toen ook voor dat er tussen de meisjes en jongens geen romances ontstonden, want een jongen mocht niet naast een meisje zitten. In haar keuken ging het toe zoals in de kleuterschool : de meisjes aan de ene kant en de jongens aan de andere kant…
Haar kindvriendelijkheid accentueerde ze ook door regelmatig namiddagen poppenkast te organiseren voor de jeugd van Leest. Vooral de voorstellingen van ‘Nonkel Harry’ spraken tot de verbeelding. Emmerance was ook één van de eerste Leestenaars met een televisietoestel. Alle kinderen waren welkom op hun vrije namiddag en kwamen massaal kijken naar ‘Nonkel Bob’ en ‘Tante Ria’ en de eerste jeugdreeksen van de ‘TV Ohee Club’ zoals ‘Jan zonder Vrees’, ‘Killary Harbour’, ‘Manco Kapak’ en later ‘Kapitein Zeppos’.
Emmerance was ook een trouw lid van de K. Fanfare St.-Cecilia, haar man Louis ‘Wikkes’ De Croes was er jarenlang vaandrig. Deze laatste was ook oud-krijgsgevangene 1940-45 en bestuurslid van de Nationale Strijdersbond. Naast herbergier was Wikkes ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot wiens bier hij ook tapte.
Als kind moest ik van mijn vader regelmatig met een grote glazen kan om bier in café De Zwaan. ‘Lamot’ rechtstreeks van ’t vat. Heerlijk dat schuim en zo lekker fris…. Onvergetelijke herinnering…
Wikkes en Emmerance kregen twee kinderen : Magda en Jean De Croes.
In mei 1987 haalde Emmerance de krantenkoppen toen er brand uitbrak in de achterkeuken van haar woning in de Kouter. Bij het aanzetten van de butaangasoven volgde er een luide knal waarop alle ruiten aan scherven vlogen en er brand uitbrak die snel uitbreiding nam in keuken en nabijgelegen bergplaats. Ze bleef gelukkig ongedeerd en de brandweer slaagde er vrij snel in de vlammen te doven. De schade was zeer groot en Emmerance trok tijdelijk bij haar kinderen in.
Op haar tachtigste levensjaar overleed Emmerance in het A.Z. Sint-Jozef te Mechelen op 7 oktober 1995.
Ze werd op donderdag 12 oktober 1995 om 10u30, onder grote belangstelling, begraven in de parochiekerk van Sint-Niklaas te Leest.
“Liefde voor kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, zoveel dingen hielden je bezig, vulden je leven. Jouw voorbeeld maakte het ons makkelijker op te groeien tot zelfstandige mensen. Dank u moe.” (Mooie woorden uit haar gedachtenisprentje)
De mensen die haar gekend hebben zullen haar nooit vergeten.
Foto’s : -Een Sinksenkermis niet lang voor de Tweede Wereldoorlog. Als tweede van links Emmerance, rechts haar man ‘Wikkes Croes’, naast de 'Jazz' van café De Zwaan. -Emmerance in de zestiger jaren. Links Josée Tourné. -Er kon geen fanfarefestiviteit plaatshebben of Emmerance stak een helpende hand toe. Hier in 1974 bij het vijfenzeventigjarig bestaan van de K. Fanfare St.-Cecilia. (Foto : familie Lauwens-Piessens) -“Met de beste wensen van uit Lourdes. Aan de grot heb ik voor u allen gebeden”.Deze wensen stuurde Emmerance in juni 1983 vanuit het Franse bedevaartsoord naar de familie Van Hoof uit de Scheerstraat. -Emmerance gezien door de ogen van Georges Herregods.
1995 – 23 en 24 september : Groenten uit eigen streek… In feestzaal “de Kouter” Leest. Wij citeren de folder :
“Met veel genoegen nodigen wij u uit op onze vierde eetdagen met als thema :
GROENTEN UIT EIGEN STREEK Ingevolge de positieve weerklank die we in het verleden mochten ondervinden houden we eraan om de groenten uit Leest en omstreken op het menu te zetten en verder te promoten. Uw aanwezigheid van de vorige jaren steekt ons een hart onder de riem en geeft ons de moed om op de ingeslagen weg verder te gaan. Het is immers op deze manier voor ons mogelijk om de feestzaal en aaanverwante lokalen op een degelijke manier te onderhouden en waar nodig nog te verbeteren. Wij danken u alvast voor uw aanwezigheid en alle suggestie of opmerkingen zijn steeds welkom bij één van de bestuursleden. Paul Peeters, Voorzitter.”
De prijs voor een hoofdgerecht “groenten uit eigen streek met friet of brood” bedroeg 300 frank.
1995 – Zondag 24 september :
Demonstratiedag van het Muziekverbond van Antwerpen De korpsen die waren aangesloten bij het Muziekverbond van Antwerpen konden zich vrijblijvend laten beoordelen door een jury. Deze demonstratiedag werd georganiseerd in de zaal van de Leestse fanfare.
Deze laatste diende enkel te zorgen voor de materiële organisatie en kreeg in ruil daarvoor de opbrengst van de drankenverkoop. (“T&T”, juni ’95)
1995 – Zondag 1 oktober : Rapid Leest sloeg terug in Leests derby – 3-0. (Foto’s onderaan) Vorig seizoen behaalde VV Leest nog 4 op 4 tegen de buren van Rapid. Dit seizoen een heel ander beeld. Een fellere thuisploeg maakte komaf met zijn buur en boekte verdiend een eerste seizoensoverwinning. De thuisploeg was met de verwachte elf op de afspraak gekomen : Stroobants, Van Mullem, Desmedt, Engelen, Goossens, Selleslagh, Scheers, Van Goylen, Askraba, Lumuanganu, Meert (87’ Slachmuylders). Bezoekend trainer-speler had volgend team in stelling gebracht : Geert Claes, Bouwmeester, Verhaegen, Cireasa, Rohart, Molkens (46’ De Prins), Werner Huys, Paul Huys, Simons, Danny Claes en Leys (82’ Rillaerts). Nadat Lumuanganu zich losgerukt had van drie tegenstrevers besloot hij droog in de rechterbovenhoek : 1-0. Even later had Jeanke een dubbele voorsprong in zijn voet maar Geert Claes hield er nog even de spanning in. Na de pauze vloeide het spel vlot heen en weer. De gebroeders Huys zorgden voor het eerste gevaar maar een doelpunt volgde slechts nadat Meert op snelheid iedereen achter zich liet. Tien minuten voor het einde was de kous voor VV helemaal af, toen De Prins met een tweede gele kaart naar de kant moest. Het gaf Lumuanganu en Meert nog wat meer vrijheid en laatstgenoemde maakte er nog 3-0 van en mocht dan onder een daverend applaus de kleedkamer opzoeken.
Het Nieuwsblad van 4 oktober blokletterde :
“Ratko” redt Rapid – 48-jarige doelman Willy Stroobants is al 180 minuten ongeslagen. De jaarlijkse derby maakte zondag weer de nodige emoties los in Leest. Thuisploeg Rapid boekte een eerste, ruime overwinning. Dat dat mocht gebeuren tegen buur VV zorgde voor dubbele pret. Een figuur trad tijdens het voetbalgebeuren doorlopend in het spotlicht : de 48-jarige thuisportier Willy Stroobants. De “Ratko” van Rapid Leest beleefde hoogdagen. Willy Stroobants was aan zijn tweede optreden in het eerste elftal toe ter vervanging van de geblesseerde Jan Van der Veer. Vorige week hield hij zijn netten schoon in Edegem en ook nu liet hij niks over de kalklijn passeren. Honderdtachtig minuten is de veteraan ongeslagen. “Na de blessure van Van der Veer moest de trainer kiezen tussen Gysen en mezelf. Het zou onrechtvaardig geweest zijn om de jonge Gysen in moeilijke omstandigheden voor de leeuwen te gooien en daarom nam ik letterlijk en figuurlijk de handschoen op. Wat volgde is te mooi om waar te zijn.” Stroobants is in feite de titularisdoelman bij de veteranen. Jaren geleden werd hij opgemerkt bij het ter ziele gegane Jimboys. “We speelden toen tegen SK Leest in vierde provinciale.Ik kreeg er wel veertien om de oren. Dat was daar trouwens geen aardigheid. De toenmalige voorzitter Van Dam vond mijn prestatie niet echt slecht en haalde me naar Leest als tweede doelman. Ik zou de club, die ik een warm hart toedraag, nooit meer verlaten.” De Lierse-supporter voetbalt nog met een indrukwekkende gretigheid. Navraag bij oefenmeester Van den Heuvel leert ons dat het zweet er na afloop nog geregeld afdruipt. “Ik probeer telkens de trainingen te volgen. De sfeer onder de doelmannen is ook uitstekend. We peppen elkaar voortdurend op, drijven onszelf tot het uiterste. Enkel zo kom je tot degelijke resultaten.” Willy is steeds een graaggeziene gast geweest op Rapid. De peetvader van de ploeg kan je stellen. Steeds goed geluimd, dienstig voor de club. Wat hem nu overkomt, is enkel een beloning voor jaren arbeid in stilte. “Vorig jaar moest ik enkele weken inspringen om Boonen te vervangen bij de reserven. Maar dat is natuurlijk nog wat anders. Ik wou de groep nu zeker niet in de steek laten. Het ging niet te best met Rapid, de belangen waren groot. De huidige resultaten zijn dan ook een opluchting voor iedereen.” “Wat zondag gebeurde was uiteraard een prachtige ervaring. Dit maakt niet alleen het huidige seizoen, maar ook de volgende vijf jaren nog goed. Na de match op handen gedragen worden, dat was een fantastische ervaring. Je voelde dat de spelers van VV speculeerden op een misser. Zij schoten vaak vanop wel dertig meter naar doel. Maar vanop die afstand pakt zelfs een 48-jarige de ballen natuurlijk,” grapte Willy naderhand. Ook zondag zal de Leestse trucker nog tussen het kaderwerk geplaatst worden. “Al zal ik er geen moeite mee hebben om mijn plaats terug af te staan. Moeilijk doen ligt niet in mijn aard. Elke week die ik speel is mooi meegenomen”. (OML)
Willy STROOBANTS
Willy Stroobants begon met voetballen bij de scholieren van VC Hooikt. Men plaatste hem toen maar in de goal opdat hij niet in de weg zou lopen vertelde hij. Op zijn achttiende kreeg hij daar zijn eerste kans in de fanionploeg en twaalf seizoenen later stond hij er nog onder de lat. Lierse kwam toen bij hem aankloppen maar omwille van zijn beroep als vrachtwagenchauffeur kon hij niet voldoende trainen. Via de reserven van Excelsior Kessel kwam hij respectievelijk bij Massenhoven en Jimboys Duffel terecht. Op zijn 35ste werd hij door Jean Van Dam naar Rapid Leest gehaald. Ingevolge een domme reactie op een scheidsrechter in een wedstrijd met de veteranen legde de voetbalbond hem drie jaar speelverbod op. Hij bleef echter actief in het liefhebbersverbond en na zijn schorsing nam hij opnieuw zijn plaats in bij de veteranen van SK Rapid. Na al die jaren raakte hij uiteindelijk op zijn 48ste in de eerste ploeg en tot zijn eigen verbazing voor vier opeenvolgende wedstrijden tot de terugkeer van Jan Van der Veer. Ook het jaar nadien, op zijn 49ste, maar dan in 2de provinciale, zou hij verschillende keren tussen de palen staan van het eerste elftal. Bij Rapid speelde Stroobants meestal bij de veteranen en de reserven. Hij was er ook keepers- en een korte periode hulptrainer. Later was hij voor zijn club nog een tijdlang woordvoerder naar de pers toe. Willy was echt gebeten door de voetbalmicrobe. Ooit kreeg hij als vrachtwagenbestuurder de bons omdat hij het vertikte langer te wachten op een lading in Oostenrijk, hij moest immers gaan voetballen. Op latere leeftijd was hij actief als buschauffeur. (Uit mijn boek “Van Telstar tot SK Rapid Leest” uit 2007)
Foto’s : -Derby Sk Rapid Leest-VV Leest : Molkens is De Smet een voetje te vlug af. (Foto : DSJ) -Chris Meert wordt na het tweede doelpunt door zijn maats letterlijk onder de gelukwensen bedolven. (Foto : JL) -Rapid Leest plaatste na de blessure van goalie Van der Veer de 48-jarige Willy Styroobants in doel. Hij hield keurig zijn netten schoon, een prestatie voor een 48-jarige.(Foto : JL)
De brug over de Zenne was al afgesloten vanaf 16 augustus.
1995 – 1 september – Het Nieuwsblad :
Wegenwerken volgens planning
In Mechelen zijn er verschillende wegenwerken aan de gang. Bovendien staan er ook nog enkele op het programma voor de komende weken en maanden. Volgens de schepen van openbare werken Willy Vandenbrande verlopen nagenoeg al die werken volgens planning. In enkele gevallen heeft de aannemer zelfs een voorsprong op het schema. (...) In Leest is de Zennebrug onderbroken door de aan de gang zijnde wegen- en rioleringswerken. In tegenstelling tot eerdere berichten blijft de brug slechts twee maanden gesloten, tot omstreeks half oktober. Daarna is Leest terug bereikbaar via de brug.
1995 – Van 1 september dit jaar tot 31 augustus 1996 mocht de Leestse fanfare concerten verzorgen die in aanmerking kwamen voor subsidiëring. De organisatoren dienden wel door het departement Ministerie van Cultuur erkende organisaties zijn. Naar sommige mensen van de fanfare vernamen, had hun vereniging inspectie gekregen ter gelegenheid van het Palmzondagconcert en dat scheen in de smaak gevallen te zijn, want de uitkoopsom die St.-Cecilia mocht vragen, was verhoogd. (“T&T”, juni ’95)
1995 – Zaterdag 2 september : St.-Cecilia-jeugd naar BellewaerdeDit werd door de fanfare georganiseerd voor de leerling-muzikanten van haar muziekschool. Ouders mochten mee als begeleiders maar dienden wel 300 BEF (74 £) te betalen. De kosten voor de autocar viel ten laste van de fanfare. (“T&T”, juni ’95)
1995 – Zondag 3 september : Fietstocht van de K.F. ‘St.-Cecilia’. “Net als vorig jaar stond op de eerste zondag van september de fietstocht op het programma. Alice en Marcel hadden weer een aangepaste route uitgezocht. Het weer scheen aanvankelijk wel tegen te vallen. Wat ze de dag eerder in Bellewaerde kregen te verwerken, was nu boven Leest en omstreken aangekomen. Ruim zeventig deelnemers, de beentjes ingesmeerd met groene olie, de plastieken doorkijkhoedjes op het hoofd en de opplooibare regenjasjes om de middel, vertrokken omstreeks 13 u. vol goede moed aan de tocht. Tegen de verwachtingen in was de weg in laatste instantie gewijzigd. Op verzoek van Mille Van Moer werd het grensgebied tussen Leest en Heffen ook eens aangedaan. Vandaar ging het langs de Geuzen Hoek, waar het nog het voorbije weekeinde kermis was geweest, en toen ging het naar het grensgebied Leest – Tisselt – Kapelle-op-den-Bos om op de vaartdijk te belanden. Het was er veilig tot we in Humbeek kwamen. Een paar chauffeurs vonden er niets beters op dan door de waterplassen te rijden om hier en daar een Leestse fietser een verfrissing te geven. Waarschijnlijk hadden die chauffeurs in de gaten dat er hier en daar een toerist ‘droog stond’. De bespatte fietsers namen het echter niet en hier en daar zetten er een paar een eindspurt in zoals alleen Abdoejaparov of Nelissen dat kunnen. De roekeloze chauffeurs werden de levieten gelezen en dat niet altijd in een erg katholiek taaltje. Ergens tussen de Verbrande Brug en Eppegem werd er halt gehouden. De streekbieren vloeiden door de keelgaten : het was niet aan te zien dat hier erg gedisciplineerde sporters op weg waren ! Via Zemst ging het dan verder naar Hombeek. In deze verlaten streek, langs de boorden van de weg tegen de maïsvelden en er zelfs een paar meter in, waren de gevolgen van de streekbieren merkbaar. “Hetgeen erin ging, moest er ook uit !” In Hombeek werd er terug bijgetankt en toen ging het richting zaal ‘St.-Cecilia’ waar de koffietafel wachtte.
Ondertussen was het al lang mooi weer geworden, zodat ook deze dag op een prettige manier en zonder ongevallen kon worden afgesloten. De feestleider kondigde nog aan dat er volgend jaar ook terug een hengelwedstrijd zou worden georganiseerd, maar dan moeten we een geschikt viswater vinden. We dachten al aan de Molenbeek en onlangs hebben we geprobeerd daar nog stekelbaarsjes te vangen, maar spijtig genoeg…ze zijn er verdwenen !” (“T&T”,oktober ’95)
1995 – 15, 16, 17, 23 en 24 september : Ceciliafeesten
Op vrijdag (15/9) was er de 2de Nazomerkwis voor ploegen maar het hoogtepunt van de Ceciliafeesten lag op de Palingfeesten. Liefhebbers van vlees konden biefstuk bestellen en er waren ook kinderschotels te krijgen. Uiteindelijk zouden niet minder dan 580 eters komen opdagen.
In het fanfareblad van oktober 1995 verschenen verslagen van de Kwis en de Palingfeesten :
NAZOMERKWIS
“Voor de tweede keer werden de Ceciliafeesten 1995 ingezet met een kwis. Vorig jaar was dat een onverhoopt succes geweest en daarom zouden we er mee doorgaan. Dit jaar waren er een paar ploegen minder, maar toch nog meer dan voldoende. Ploegen die het in 1994 te moeilijk hadden gevonden, waren er deze keer niet meer bij. In de plaats daarvan kwamen andere deelnemers, een aantal zogenaamde semi-professionele kwissers. Ze hadden gehoopt dat het ten minste zo moeilijk zou geweest zijn als vorige keer, maar we hadden de vragen anders ingedeeld : per reeks van 10 vragen hadden we 3 erg gemakkelijke, 4 gewone en 3 moeilijke vragen voorzien. En nog was het niet gemakkelijk genoeg voor sommigen…
Het is ook mogelijk dat zij de verwachte vragen niet voorgeschoteld kregen. Het duurde dan ook niet lang of er kwamen protesten binnen tegen wat te gemakkelijke vragen. We hebben ondertussen een en ander uitgezocht. ‘My Way’ van Frank Sinatra is inderdaad een compositie van Franse oorsprong, maar het is geen volksliedje, wel een stuk dat is geschreven door wijlen Claude Francois. Zo staat het genoteerd in het documentatiecentrum van SABAM. De Noormannen die onze streken binnenvielen, kwamen wel uit Denemarken, volgens een universiteitsprofessor geschiedenis. De Winkler Prins is waarschijnlijk van Nederlandse origine en de Noormannen die Nederland binnenvielen, kwamen waarschijnlijk uit Noorwegen. Ze maakten waarschijnlijk destijds ook al afspraken over wie waar zou gaan plunderen. Dan waren er ook nog wat moeilijkheden rond een paar vragen over radio, film en televisie. Maar alles bij elkaar viel het nog best mee. Semi-professionele kwissers houden van wat heibel op zo’n avond, heeft men ons achteraf verteld. We kregen felicitaties voor de organisatie en de meeste deelnemers verklaarden achteraf dat ze zich goed hadden geamuseerd. Het was eveneens verheugend vast te stellen dat er toch nog zoveel Leestse ploegen hebben deelgenomen. De winnaar werd de Davidsfondsploeg, net als vorige keer. Op zondag werd dit al meegedeeld op RTV en zo kreeg onze vereniging en het Leestse Davidsfonds de nodige reclame. Ondertussen werd er al beslist dat we volgend jaar een nieuwe kwis organiseren en deze keer zullen we de nodige maatregelen treffen. We nemen geen vragen meer uit de radio-kwis van Guy Deprez, onze muziekvragen laten we conctroleren door Sabam, met onze aardrijkskunde- en geschiedenisvragen trekken we naar de universiteit en de radio-, tv- en filmvragen laten we controleren door VTM en de BRTN. Daarbij zullen we zorgen dat er meer andere prijzen zijn dan planten en bloemetjes en we verzekeren de kandidaat-deelnemers dat de kwis zal afgelopen zijn omstreeks 23.30 u. De prijsuitreiking kan dan ten laatste beginnen om middernacht. Maar om dat te kunnen realiseren, hebben we de hulp nodig van iemand die met de computer de resultaten kan intikken en de totalen kan berekenen. Indien iemand zich hiervoor kandidaat stelt, kan die zich altijd presenteren bij de kwisvoorzitter Lieve Vlemincx.”
PALINGFEESTEN
“Het hoogtepunt van de Ceciliafeesten lag in 1994 op de Palingfeesten en omdat het vorig jaar zo’n succes was geweest, kon het niet anders of we moesten het dit jaar weer op het programma plaatsen. “Iets wat succes heeft, mag niet van het programma geschrapt worden,” zo hebben de vroegere Cecilianen het steeds gezegd. Maar destijds waren ze ook wel zo slim om af en toe wat aan te passen.
Op de Palingfeesten van 1995 werd er daarom ook biefstuk geserveerd en er waren ook kinderschotels te krijgen. Dank zij de uitbreiding van het menu kregen we nog meer eters dan vorig jaar. Het waren er deze keer zo’n 580 ! Vermoedelijk kunnen we het nog aan om tot 600 mensen eten te geven, maar dan zitten we waarschijnlijk aan het verzadigingspunt. De deelnemers waren uiterst tevreden over de netheid en de zorg waarmee de tafels en de zaal waren versierd en over de wijze waarop de schotels werden opgediend. . Hier en daar waren er een paar wanklanken over de smaak van dit of dat, maar dat waren gelukkig uitzonderingen. Al met al waren de deelnemers bijzonder tevreden. Volgende keer moeten we toch een en ander veranderen en dan vooral wat de openingstijden van het restaurant betreft. De zondagavond komt te vervallen omdat we met een groot dood moment zitten tijdens de late namiddag. De medewerkers zijn dan al moe en ze beginnen zich te vervelen. Trouwens op zondagavond zijn er toch niet zoveel deelnemers die nog komen opdagen. We hebben het nog steeds moeilijk om voldoende medewerkers te vinden voor de zondag, meer bepaald dienstpersoneel. Het lukt nog wel, maar als de bestuursleden steeds moeten gaan smeken om toch maar op zondag te komen opdienen, dan komt er ooit een tijd dat ook dit niet meer helpt. En dan zal het afgelopen zijn met de restaurantdagen van de fanfare. De inkomsten van deze activiteiten zijn en blijven nodig, ja zelfs noodzakelijk. Als we deze niet meer hebben, dan is dat mogelijk het begin van het einde…En dat wil niemand van onze vereniging zelf, hopen we. Daarom vragen we iedereen, die de mogelijkheden heeft, zich in de toekomst kandidaat te stellen als er zo’n oproep komt. Toch houden we eraan al de medewerkers, en dat waren er weer een zestigtal, te danken voor hun medewerking. Gelukkig zijn zij er nog om de zaak draaiende te houden. Natuurlijk danken we ook al degenen, zowel muzikanten als ereleden als niet-leden, die hebben deelgenomen aan de palingfeesten. Dank zij hun talrijke opkomst hebben we steeds personeel te weinig. We hopen zelfs dat er nog wat deelnemers bijkomen !”
1995 – Zaterdag 23 september : 1ste Herfstconcert van de K.F. St.-Cecilia. O.l.v. Johan De Win in de gelijknamige zaal, met moderne en ontspannende muziek en optredens van verschillende solisten. Creatie van “Tantalus” een nieuw werk van Johan Evenepoel, speciaal geschreven voor ‘Sint-Cecilia’ Leest. Solist : Tim Van Medegael, bastrombone. Voorverkoop : 100 frank, aan de kassa : 150 frank.
“Het muzikaal hoogtepunt van de Ceciliafeesten zou het 1ste Herfstconcert worden. We wisten dat het vrij moeilijk, zo niet onmogelijk zou zijn, om het aantal toeschouwers te halen van het 50ste Palmzondagconcert eerder op het jaar. Maar anderzijds stonden we voor een nieuwe uitdaging : een nieuw programma instuderen met de eerste uitvoering van een vrij moeilijk nieuw werk en dat een goede maand na het einde van de zomervakantie ! We hadden ook een beroep gedaan op sponsors en in totaal hadden we er toch een veertigtal. We hebben daarvoor géén huisbezoeken afgelegd en de handelaars waren vrij al dan niet in te gaan op onze oproep. De sponsors kregen wel wat als tegenprestatie : een aantal inkomkaarten, een vermelding in de brochure die op 1500 exemplaren werd gedrukt, een speciaal reclameblad dat werd uitgedeeld aan alle deelnemers van de Ceciliafeesten en…reclame via onze geluidsinstallatie. De eresponsors kregen daarbij nog een gratis fles wijn op het herfstconcert. In de toekomst moeten we afzien van de geluidsreclame omdat het zo goed als geen effect heeft. Ook zullen de sponsors die van hun vrijkaarten willen gebruik maken, zelf plaatsen moeten reserveren, want nu bleven een aantal voorbehouden plaatsen onbezet en dat terwijl er al toehoorders vanaf 19.10 u. uitkeken naar een zitplaats. Pas om half acht konden die plaatsen worden ingenomen. We hadden een volle zaal en dat voldeed ten zeerste aan onze verwachtingen. Over het optreden was iedereen het eens. Het was weer eens een verzorgd concert. “Goed afgeborsteld,” hebben we vernomen. Bart Lauwens ging deze keer met zijn presentaties de poëtische toer op en dat viel ten zeerste in de smaak van de kunstminnende aanwezigen. Het hoogtepunt was de creatie van “Tantalus” een solostuk voor bastrombone en groot koperensemble. Tim Van Medegael liet zich van zijn beste zijde zien en bracht eveneens met stijl “Monologue”, een echt solostuk zonder de minste begeleiding. Een groot aantal aanwezigen heeft op deze manier én de muzikale kwaliteiten van Tim én de bastrombone leren kennen. Verder waren er nog solostukken van Edy Van Asch op althoorn en van Arthur Vanderhoeft op bugel. Arthur Vanderhoeft is de dirigent van A.M.Brass en verving Marcel Schippers, die wegens een huwelijksfeest van een familielid moest verstek geven. “Dichter en Boer”, nochtans een stuk dat eerder steeds met veel zwier was uitgevoerd, liep deze keer wat stroever. Misschien is het tijd om von Suppé een tijdje links te laten liggen en eens “La Gaza Ladra” van Rossini aan te pakken ! De componist van “Tantalus”, Johan Evenepoel, was in de wolken over de uitvoering van zijn nieuwe werk. Hij kon er maar niet over uitgepraat raken en we hebben vernomen dat hij omstreeks zondagmiddag nog steeds in Leest vertoefde…
Aan de dirigent en de muzikanten onze gelukwensen voor dit eerste herfstconcert. Ondanks de erg drukke periode was het toch weer eens een succes ! Spijtig genoeg moesten we een beroep doen op een paar vrijwillige muzikanten uit andere korpsen, maar ooit zal nog wel de tijd komen dat ook dit tot het verleden behoort en wel wanneer onze huidige leerling-muzikanten met onze fanfare kunnen meespelen en wanneer alle instrumentengroepen volledig zijn opgevuld. Gerda Van Hool en Lieve Vlemincx zorgden voor de passende zaalversiering.” (“T&T”, oktober ’95)
De solist bastrombonist Tim Van Medegael Tim Van Medegael is een Leestenaar die in Mechelen werd geboren in 1971. Hij kreeg zijn eerste muzieklessen bij de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest en werd evenals een aantal van zijn Leestse generatiegenoten beroepsmuzikant. Zijn opleiding tot bastrombonist genoot hij aan het Lemmensinstituut te Leuven en aan het Gentse conservatorium. Hij volgt nog les bij Ben Van Dijck voor contrabastrombone. Hij volgde een groot aantal ‘masterclasses’ in binnen- en buitenland. Sinds korte tijd volgt hij ook de vervolmakingscursus voor bastrombone aan het Conservatorium in Parijs bij F. Pottier. Sinds 1994 is hij bastrombonist bij het BRTN-Filharmonisch Orkest. Daarnaast is hij lid van het kamermuziekduo Tromba en speelt hij free-lance bij verschillende orkesten, o.a. bij Champ d’Action, het orkest van de Vlaamse Opera, de Muntschouwburg en de Beethovenacademie. Tim Van Medegael is daarnaast bastrombonist bij Brassband Willebroek en bij de Kon. Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest. In april laatstleden ging hij op tournee met het Gustav Mahler Jugend-Orchester onder leiding van Claudio Abbado en Bernard Haltink. Hij dirigeert eveneens het koperensemble ‘Booster Brass’. (Uit de feestbrochure van de Ceciliafeesten 1995)
1995 – 19 augustus : Gouden huwelijk André Walschaers-Maria Lauwens(“Den Dré” en “Maria van den Taar”). (Foto’s onderaan)
“Op vrijdagavond, 18 augustus, waren Maria en André aanwezig op de serenade ter gelegenheid van het huwelijk van Dora Van Beersel en Jan Van Dessel. Waarschijnlijk waren zij benieuwd hoe zo’n serenade eigenlijk verliep, want het was toch al een tijdje geleden dat er nog zo’n optreden werd gegeven en je weet maar nooit wat dat voor verrassingen kan brengen. Maria en André waren ook op de repetitie van onze fanfare die avond en André heeft daarna de pandoerders nog wat trucs geleerd. Dat duurde tot de geburen hem verplichtten naar huis te gaan, want ze gingen tijdens de nacht de Dorpsstraat versieren. ’t Was weer warm, die avond. Er werd zelfs begonnen met een muzikale optocht van “Op den hoek” naar “St.-Cecilia”, onder de tonen van de “Feestmars”. De jubilarissen stapten beiden flink in de maat voor het korps naast de standaard, die heel lang geleden door de vader van Maria werd gedragen. De geburenkring had ervoor gezorgd dat het Dorp versierd was in groen en wit. Ook de feestzaal was in dezelfde kleuren versierd. Nochtans waren dat de kleuren van de “tegenpartij”, want in zijn jonge jaren was André een lid van het muziekkorps van “rood en geel”, de Malinwa.Misschien had de geburenkring voor deze kleuren gekozen omdat de jubilaris de laatste jaren is uitgegroeid tot een vermaard “boer en tuinder”, iemand die met “blauwe korrels” de prachtigste groenten kan telen op om het even welke grondsoort. De bewijzen van zijn kunnen lagen uitgestald op een demonstratietafel in de feestzaal : forse bloemkolen, prei zoals die op de veiling niet te vinden is, wortelen zo groot als bieten en toch zo mals als boter, enfin...alles en nog wat om beroepstuinders jaloers te maken. André is ook voorzitter van de Leestse Oudstrijdersbond en daarom had hij gevraagd dat de serenade ordelijk en tuchtvol zou verlopen. We hebben daarvoor gezorgd en de genodigden waren stomverbaasd dat het er zo aan toe kon gaan. Alle stukken werden aangekondigd via de geluidsinstallatie en de aanwezigen hebben zich geen ogenblik verveeld. Sommigen zeiden zelfs dat het te rap gedaan was en...toch duurde de hele serenade bijna een vol uur. Omdat de jubilarissen zich beiden nog zo jong voelen, werd de serenade in de feestzaal ingezet met de “Jonge Amadeus”. Tijdens de gelegenheidstoespraak werden ze gehuldigd en geprezen omdat ze na zoveel jaren nog steeds naar alle optredens en organisaties van onze vereniging komen. Maria helpt nog op de vrijdagavondrepetitie. André, nu ere-muzikant, was destijds een “Battelse baritonspeler van formaat” en...daarom trouwde Maria met hem. Tijdens de oorlog van 40-45 heeft André de Duitsers dikwijls de stuipen op het lijf gejaagd en ze waren dan ook blij dat ze in ’45 terug naar hun Heimat mochten vertrekken. Pol Huybrechts, onze dienstdoende voorzitter, overhandigde daarna het geschenk en het “diploma van uitzonderlijke verdienste”. De fanfare speelde het lijfstuk van André,”Pavane in Blue”. Daarbij schoten de tranen van ontroering hem in de ogen. Tijdens zijn gelegenheidstoespraak dankte André de fanfare en hoopte hij er nog jaren bij te zijn, want ”het leven in de fanfare is toch zo schoon en zo plezant”. Nadat de muzikanten en sympathisanten de jubilarissen hadden geluk gewenst, werd de serenade afgesloten met een mars op verzoek van de jubilarissen, nl. “Centaur” van Broadbent. Ten slotte volgde er nog een receptie en op een van de volgende repetities hebben de muzikanten er “nog een lap op gegeven”, dank zij de milde steun van Maria en André. Iedereen vond het bijzonder fijn dat ook Dora Van Beersel en Jan Van Dessel, pas getrouwd sedert de dag voordien, deelnamen aan de serenade.” (Uit “Toeters en Trompetten”, oktober ’95)
‘Leest in Feest’ over dit gouden huwelijksfeest :
“Op zaterdag, 19 augustus 1995, een snikhete zomerdag, vierden eremuzikant André Walschaers en Maria Lauwens hun gouden huwelijksjubileum. De geburen hadden de omgeving van de Dorpsstraat versierd met dennenboompjes, coniferen, papieren bloemen en kleurige linten. De serenade werd dezelfde avond gegeven in de zaal ‘St.-Cecilia’.”
De fanfare secretaris (Stan Gobien) had voor de jubilarissen een gelegenheidsvers gemaakt :
Het is alsof vandaag alle instrumenten zingen en ieder juicht in Leest en in ’t hele land ! Vandaag viert hier iemand zijn jubileum en nog wel een beroemde ere-muzikant !
Hij was vroeger een meester op de bariton. Hij bespeelde dat instrument als een atleet. Hij kon dat een heel lange tijd volhouden. Wij weten dat Maria daar wat aan deed.
Ze zei vroeger bij zichzelf : “ ‘k Zal trouwen zonder al teveel haast en als ik ooit een man zal nemen is ’t een Battelaar die bariton blaast.”
En André had het getroffen ! Hij was van Battel en speelde bariton. Hij had dan ook de meeste kansen zodat hij het hartje van Maria won.
En toen hij in Leest Maria zag, heeft André dadelijk toegehapt ! In het jaar negentien vijfenveertig Zijn ze hier in ’t huwelijksbootje gestapt.
De jaren die eraan voorafgingen was André een echte oorlogsheld ! Op zijn manier vocht hij tegen de bezetter : met intelligentie, tactiek en met slim geweld.
Telkens hij een vijand kon bemerken, kroop hij met Maria achter de haag. Hij zei : “ ’k Wil in Duitsland niet gaan werken en Maria,…ik zie u toch zo graag !”
Maria hielp toen bij haar moeder in de winkel met lakens en linnen. Zij dacht : “Kwamen er maar meer Duitsers, dan kon ik André weer eens beminnen !”
En dat doen ze nu al een halve eeuw, zeker meer dan vijftig jaar ! Spijt hebben ze er nog niet van, want ze zijn nog steeds een gelukkig paar.
Er zijn nog andere dingen te vertellen ! In ’t begin wou hij van ons fanfare niet weten. De reden kunnen wij best veronderstellen : Ze konden hier nog niet met mes en vork eten.
Toch is hij bij de Leestse fanfare gegaan. Maria haar dromen zijn in vervulling geraakt. De beschaving heeft hier haar intrede gedaan : ’n Battelaar heeft onze manieren vervolmaakt.
Muziek geeft aan zijn leven de nodige kleur. Zingen doet hij tijdens zijn werk als chauffeur. In de kerk durfde hij met het orgel meefluiten en om die reden vloog hij er ooit bijna buiten. Met de kaart spelen is zijn lang leven. Als hij meedoet, zitten de anderen te beven. ‘Pandoeren’ is zeker zijn lievelingspel. Na de repetitie lukt hem dat wonderwel.
Hij probeert de volgende generaties te leren hoe ze hun kaarten best kunnen laten renderen. Hij zegt : “Begin met de kaarten goed te steken en laat dan uw gezicht en uw handen spreken.”
Verder amuseert André zich nog in zijn tuin. Van daarin te werken ziet hij ook zo bruin. Hij strooit geen roze korrels maar echte blauwe. Wie z’n groenten eet, zal ’t zich niet berouwen.
’t Laatste wat we vandaag van André vertellen, hoorden we vorige vrijdag na het bellen. Hij zei toen : “Mens, wat is het leven schoon.” Voor André is…dat heel gewoon.
Nu nog even Maria op de rooster leggen. Want ook over haar is er wat te zeggen. Maria is een vrouw met heel veel temperament. Daarom is ze ook buiten Leest heel bekend.
In Tisselt maakten ze haar ooit razend kwaad. Ze ging niet akkoord met ’t concoursresultaat. Ze gaf de jury kletsen met haar paraplu en weg waren die van Leest ! Salut !
Van jongsaf was ze voor de Leestse fanfare ! Ze maakte ‘r goede dingen mee maar ook rare. Wordt er door de fanfare wat georganiseerd, dan is Maria direct geobsedeerd.
In haar jonge jaren speelde ze ook muziek en sprong ze rond als Zorba de Griek. Op de derde dag sloeg ze de grote trom. Het sloeg toen in als een bom.
Als ’t maar goed gaat met onze vereniging dan is dat voor haar een hartversterking. Helpen deed Maria steeds met plezier. Bier serveren kon ze met stijl en met zwier.
Op vrijdagavond komt ze nog naar ons café. Dan is ze altijd in topvorm, o wee of o jee ! Op een avond had ze haar gladde schoenen aan en toen is ze pardoes tegen de grond gegaan.
Aan haar hand had ze toen een grote wond maar geen geklaag kwam er uit haar mond. Vlug zijn ze met haar naar de dokter gegaan en die heeft er een plakker op gedaan.
Veertien dagen nadien was Maria weer paraat. Ze was genezen en wel in de hoogste graad. Het was ook te zien aan haar manieren want ze dronk duvel en andere sterke bieren.
Ze maakt geen lawaai : ze begint met kwelen. En wie dan goed luistert, zal zich niet vervelen. De waarheid krijgt men naakt en bloot. En…Maria heeft een hart van koekenbrood.
Ze heeft haar man één zoon geschonken. Muzikaal heeft die steeds uitgeblonken. “Beter één die heel goed muziek kan spelen dan een grote hoop die de mensen vervelen!”
Zonder hem gaat het bij ons misschien niet ! Hij tovert uit zijn tuba muzikaal dynamiet. Ik geloof dat we daarmee alles hebben verteld hoe het bij Walschaers-Lauwens is gesteld.
Zoals gezegd : “St.-Cecilia is hun fanfare.” Dat geen mens daar kwaad van zegt. Daarmee zijn ze reeds lang verbonden. Van onze fanfare houden ze oprecht.
Vijftig jaar door het huwelijk verbonden, delend samen lief en leed. Vijftig jaar elkaar beminnen is iets wat men nooit vergeet.
We wensen dat U de dag mag beleven dat men U met diamanten kroont. Dat uw mooi en werkzaam leven hiermee nog wordt beloond.
Geluk en voorspoed voor U beiden en tot het volgend schitterend feest. Dat is de hartenwens van eenieder en ook de hartenwens van St.-Cecilia Leest.
En we stoppen hiermee : “Lang leve André ! Lang leve Maria ! Lang leve St.-Cecilia !”
Karel ‘Dré’ Walschaers werd te Mechelen geboren op 14 februari 1921. Hij was o.a. Ere- muzikant van de Koninklijke Fanfare “Sint-Cecilia” Leest en Ere-voorzitter van de Nationale Strijdersbond afdeling Leest. André overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 16 oktober 2011.
“Wat is het leven ? Je wordt geboren en je gaat dood en ergens tussenin leef je met volle teugen of gewoon, daar kies je zelf voor. Dré koos voor ‘genieten’ en leefde voor twee : lang en met plezier. Je lente gaf melkwitte bloesems in de geborgenheid van Battel, tussen een meanderende Zenne en een strak Kanaal, tussen het bochtige opgroeien en een ijzeren vadershand. Je zomer bracht je lief en latere vrouw Maria, ‘ons witte’, die je al dansend veroverde. Je was een ‘beau’, een pallieter, die met de handen-in-de-zakken-fluitend door de vele kermissen van het seizoen liep. De zomer kent ook felle onweders als oorlog en bezetting. Donder en bliksem troffen het jonge koppel recht in het hart en namen Lisetteke van hen weg. Je reed je verdriet tevergeefs kilometers weg langs Belgische en Franse wegen, samen met Dolf, je compagnon-de-route. Zomerse fanfareklanken hebben je gered. In muziek kon je herleven en discuteren over de concours. Je liefde voor de koperblazers kon je doorgeven aan je zoon. ‘Onze Freddy was weer den beste.” Leest werd je tweede thuis. Letterlijk geprangd tussen het warme café- en dorpsleven groeide je uit tot de schertsende maar altijd plezante ‘kleine burgemeester van Leest.’ Je herfst is mooi en zacht en leert je de geheimen van de aarde kennen en het wassen van het witte goud. Het zien opgroeien van je enige kleinkind en de verwennerij. Samen met Vanessa omarm je de ganse groep schoolkinderen en krijg je de verdiende eretitel ‘Chef bus’. De winter van je leven is soms hard maar in de warmte van jouw thuis zorgen je kleine familie, je vele goeie vrienden en behulpzame buren voor prachtige momenten vol leuke verhalen. De tuin en het café moeten laten omdat het lijf niet meer wil, kon je niet verkroppen. Je was daar boos over zoals over je laatste weken. Als je zelf had kunnen beslissen dan was het anders en sneller gegaan.
Wiebelend op de twee achterste poten van je stoel kijk je dromerig nergens naar. Een sigaret bengelt tussen twee geelgekleurde vingers van je hand. Je monkelt en vraagt : “Zal ik eens iets zeggen ?” We kunnen je helaas niet meer horen. God, wat zullen we je missen. Donderdagavond zal nooit meer dezelfde zijn.” (Beklijvende woorden uit zijn gedachtenisprentje)
De uitvaartliturgie rond de asurne, vond plaats in de parochiekerk van Leest op woensdag 2 november 2011 om 10 uur.
1995 – 26 augustus : Concertoptreden fanfare uit Leest in Tisselt. Ter gelegenheid van het 135-jarig bestaan van de K.F. Concordia uit Tisselt gaf de fanfare uit Leest volgens de inrichters ‘een prachtig concert’ in de zaal ‘Silvermoon’. (“T&T”, oktober ’95)
Foto’s : -Het gouden paar André Walschaers-Maria Lauwens.(Foto : “Leest in Feest”) -“Den Dré”, zoals de meeste mensen hem gekend hebben.(Foto : Familie Lauwens-Piessens) -Met zijn bariton.
1995 – Zondag 23 juli : 7de Zennetochten (Wisselbekertocht) van De Slak. (Foto’s onderaan)
De Leestse wandelclub organiseerde die dag de “Provinciale Wandeldag Antwerpen” met vertrek en aankomst aan het Sportcentrum van Leest. Afstanden : 5, 8, 13, 20 en 30 km. Er waren trofeeën voorzien voor scholen, verenigingen, groepen en families vanaf 20 deelnemers. Deelname : 35 frank gaf recht op een clubstempel en een aandenken. 50 frank op een clubstempel, een aandenken en een zelfklever. De folder sprak nog over een “ruime parking, verzorgde controleposten en een gratis springkasteel”.
Bij het afsluiten van de inschrijvingen noteerden de organisatoren 2.864 wandelaars die de warmte zouden trotseren. Afkomstig van een 160-tal clubs. De grootste aanwezigheid lieten de Kleitrappers uit Terhagen noteren met 111 wandelaars.
1995 – Zondag 6 augustus : Feest bedorven door eten slechte kip.
Een levering bedorven kip zette een lelijke domper op een feestvreugde tijdens een huwelijksfeest in de Omnihal te Leest. Het feest was georganiseerd door een franstalige familie uit het Brusselse. Meer dan 300 gasten woonden de trouwpartij bij.
De familie had voor haar genodigden gebraden kip laten aanrukken afkomstig van een leverancier uit Vilvoorde. Bij het openen van de eerste ketel met gebraden kippen rook men al onraad. Een verdachte geur steeg oveneens op uit andere ketels. Uit voorzichtigheid werd de kip niet geserveerd en zocht de familie contact met de leverancier maar die vertikte het om te reageren. Op aanraden van de Mechelse politie liet de familie een dierenarts ter plaatse komen die het bange vermoeden bevestigde dat er met de kippen iets niets in orde was. Voor de familie een sein om de rijkswacht te verwittigen, die enkele kippen in beslag liet nemen voor verder onderzoek. (Nieuwsblad 8/8)
1995 – Zaterdag 12 augustus : Buurtfeest in Ten Moortele
“Beste Buur,
Eindelijk is het weer zover. Ons 2de buurtfeest komt eraan, en dit op zaterdag 12 augustus. Deze barbeque gaat door in de tuin van Mark De Win. Het aperitief wordt u aangeboden om 18.00 uur. Verder staat er op het menu : saté, barbeque worst, gemarineerde kippefilet, hamburger, aangepaste groenten en sausen, drank naar believen (wijnen, bieren, frisdranken) en muziek en dans naar hartelust. De prijs van dit feestje (eten en drinken) bedraagt 500 frank per volwassene en 150 frank per kind. Voor inschrijvingen en betalingen komen we persoonlijk bij u langs in de week van 1 augustus. Het Buurtcomité.” (Uitnodiging voor de buren)
1995 – Vrijdag 18 augustus :
Huwelijksserenade voor Dora Van Beersel en Jan Van Dessel
Naar aanleiding van het huwelijk van muzikante Dora Van Beersel met Jan Van Dessel gaf de K.F. St.-Cecilia om 18 u. een serenade in de feestzaal ‘Lemenhoek’ in Onze-Lieve-Vrouw-Waver. (“T&T”, juni ’95)
“Het was warm geweest tijdens de periode rond halfoogst ! ’t Was al heel de zomervakantie zo warm en terwijl de tuinders op hun velden alle kranen opdraaiden, deden de café’s ook goede zaken, want daar ook werden de kranen opengedraaid.
We wisten het al een tijdje. Dora, een van onze althoornspeelsters, zou gaan trouwen met Jan Van Dessel. We hadden inlichtingen genomen over de toekomstige echtgenoot en we vernamen dat het een heel brave en lieve jongen was. We hadden dan ook geen bezwaren tegen dit huwelijk en dat wilden we tonen door een serenade te geven op hun huwelijksdag in de feestzaal ‘Lemenhoek’ in Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Iets over 17 u. vertrok de muzikanten- en sympathisantencaravaan in Leest-Dorp. We hadden verwacht dat we het met een klein groepje muzikanten zouden moeten doen omdat er heel wat Cecilianen hun zomervakantie nemen na 15 augustus.
Wanneer we echter de parking van de ‘Lemenhoek’ opreden, zagen we meer Leestse wagens geparkeerd staan dan we hadden gehoopt. Toen we de inkomhal binnenkwamen, zagen we –onverwacht- toch al een dertigtal muzikanten klaar staan en er kwamen er nog van alle kanten bij. Omstreks 18 u. begon de serenade. Het werd een traditioneel programma. Tijdens de gelegenheidstoespraak werd Dora geprezen om haar werklust en omdat ze zo’n lief en braaf meisje is en ook omdat ze graag naar de repetitie komt. Aan Jan, haar kersverse echtgenoot, werd de raad gegeven om terug trombone te spelen en met zijn vrouw mee te komen naar de repetitie. Heel wijselijk heeft hij daar niet op geantwoord, maar we hopen toch dat hij ooit nog via de ‘wachtkamer’ de trombones komt versterken. Daarna kreeg het bruidspaar het traditionele geschenk overhandigd door voorzitter a.i. Pol Huybrechts. Iedereen kreeg de gelegenheid de bruid en de bruidegom proficiat te wensen en met een mars werd de serenade beëindigd.
Voor de muzikanten was het echter nog niet afgelopen…Er was na de receptie nog een repetitie in onze eigen zaal geprogrammeerd omwille van het concert bij Concordia Tisselt en ons eigen herfstconcert. De repetitie was iets vroeger gedaan dan anders en daarna waren er boterhammen en kon het kaarten beginnen. Op een van de volgende repetities werd door het bruidspaar nog een natje en een droogje aangeboden aan de muzikanten. (“T&T”, oktober ’95)
Foto’s : -De folder van De Slak die de 7de Zennetochten aankondigde. -Enkele deelnemers van de wandeling te Leest.
1995 – 13 juli : Moeder Selleslagh, Delphine De Wit, overleden.
“Op 19 augustus zou ze 101 worden. Delphine De Wit overleed echter op donderdag 13 juli thuis in de Dorpstraat. Ze was in Leest beter gekend als ‘moeder Selleslagh’. Woensdag 19 juli wordt ze begraven op het kerkhof van Leest. Vooraf heeft de uitvaartliturgie plaats in de parochiekerk van Leest om 10.30 uur.
Moeder Selleslagh was een bekende dame in Leest. Vorige zomer werd ze door heel Leest gevierd op haar honderdste verjaardag. Ze was een vrouw die eenvoudig heeft geleefd, altijd op de achtergrond en die elke dag nam zoals hij kwam. Ze schikte zich in haar lot en heeft dit steeds gedaan met een kwinkslag en een lach.
Delphine De Wit is in de vorige eeuw geboren, heeft op jeugdige leeftijd haar moeder verloren, heeft gewerkt voor het hele gezin, trouwde, kreeg acht kinderen, twee kinderen overleden, echtgenoot overleed en ze is de ouderdomsdeken van de familie geworden.
Moeder Selleslagh heeft nog zes kinderen in leven, aangevuld met dertien kleinkinderen en evenveel achterkleinkinderen. Met het jongste achterkleinkind Pieter werd ze nog voor 14 dagen op de foto vereeuwigd.” (GvM)
1995 – 15 juli – Gazet van Antwerpen : Annelies Van den Eede zwaar gewond
“Leest.- De veertienjarige Annelies Van den Eede, Kouter 83 Leest, kwam woensdagavond in de buurt van haar woning met haar fiets onder een auto terecht. Het meisje werd met zware verwondingen overgebracht naar het Sint-Jozefziekenhuis.”
1995 – Zondag 16 juli :Chiro Car Wash
Tussen 10 en 17 uur kon men zijn wagen laten wassen door de aspi’s en de toppers van Chiro Leest op hun terrein achter de parochiezaal.
Prijs : 180 frank. (Folder)
1995 – 17 juli – G.v.M. : Boxing Club Leest sterft stille en snelle dood
“Het lijkt erop dat de dit seizoen opgerichte boksclub BC Leest een stille en snelle dood zal sterven. Het voltallige bestuur diende immers een tweetal weken geleden zijn ontslag in.
BC Leest –nooit echt van de grond gekomen- blijft dus ouderloos achter. Maar meteen kondigden voorzitter Stan Clough, secretaris Etienne Brusselmans en penningmeester Willy De Groof aan nog voor het seizoen ’95-’96 weer de handschoenen op te nemen. Ditmaal in hartje Mechelen. Zoals geweten startte BC Leest op vraag van Gust Emmeregs dit seizoen in de Leestse Omnihal met boksactiviteiten. Emmeregs had al enkele succesvolle boksavonden ingericht en droeg de bokssport een zodanig warm hart toe dat hij actief wou meewerken aan de revival van de Mechelse pugilistiek. Hij garandeerde de investeringskosten en een vaste stek in de Omnihal. “Maar al snel werd duidelijk dat Gust zijn beloften niet na kwam. Van de aanvankelijk beloofde infrastructuur kwam niks in huis. We werden ergens in een klein magazijntje van de Omnihal gestopt. We trainden als het ware in onze kleedkamer. Bijgevolg was de aankoop van een boksring (86.000 fr.) totaal nutteloos. Een ring die nota bene verre van reglementair was”, stelt secretaris Etienne Brusselmans.
“Afijn, de problemen waren legio. Ook naar de organisatie van een meeting toe. We hadden een meeting met verschillende revanches van de Belgische kampioenschappen liefhebbers én de spektakelrijke profkamp Barret-Wuestenberghs in het achterhoofd. Gust wou echter absoluut Hassan Mokhtar op het programma. Onmogelijk, want Mokhtar had een contract om zijn titel in Drogenbos te verdedigen”.
Brusselmans had overigens al bij voorbaat het gevoel dat BC Leest op drijfzand gebouwd werd. “Klopt, ik zag dat al veel langer aankomen. Er was geen samenwerken mogelijk. Gust betaalde zelfs nooit de verplichte clubverzekering. Wat dus betekent dat wij niet verzekerd waren. We mogen van geluk spreken dat er al die tijd geen ongeval gebeurde. En als klap op de vuurpijl kregen we deze week nog een al 10 maanden openstaande rekening van de leverancier van boksmateriaal. Rekening die dus nooit betaald werd. Nu goed, ten einde alle plooien glad te strijken stelden we voor een ultieme evaluatie-vergadering te houden zodat we de meubels konden redden. Maar daar kwam nooit reactie op. Ons ontslag was dus logisch.”
The Max Gust Emmeregs zelf konden we niet bereiken, maar de kans dat hij voor het volgend seizoen voor BC Leest alsnog een vergunning bij de boksbond neemt, is in deze omstandigheden bijzonder klein. Brusselmans, Clough en De Groof hebben ondertussen wel al aangekondigd zich verder voor de heropbouw van de Mechelse bokssport in te zetten. “Zeker, we hebben een nieuwe locatie gevonden. In de buurt van het station opende mijn zoon Carl onlangs café The Max. Achteraan en boven wordt plaats voorzien voor een feestzaal, theatertje en een boksclub die ook “The Max” zal gaan heten. We maken ons sterk dat we nog dit seizoen aan de slag kunnen en dat het –hartje Mechelen- wel een succes kan worden”, zegt Brusselmans vastberaden niet in de hoek waar de klappen vallen te blijven. (P.P.)
Op 19 juli reageerde Emmeregs in dezelfde krant onder de kop :
Emmeregs blijft in Mechelse bokssport investeren
Gust Emmeregs blijft ook na het ontslag van het bestuur van BC Leest in het boksen geloven. Dat kondigde een verbolgen Omnihal-beheerder in reactie op ons artikel van maandag aan : “De beschuldigingen die het bestuur mij ten laste legt zijn belachelijk”, aldus Emmeregs. “Ik kwam wel degelijk mijn beloftes na, betaalde steeds elke maandag op tijd de 6.000 frank van trainer D’Hondt (nu ook ontslagen, nvdr). Sterker nog, ik investeerde het afgelopen jaar een kwart miljoen in de Mechelse bokssport. Wie kan dat zeggen ? Ik had trouwens vooraf duidelijk gesteld dat ik alleen de eerste investeringen zou doen, nadien moest de club zelf zien rond te komen. Zo heb ik nooit beloofd de clubverzekering te betalen : neen, elke bokser betaalde zijn eigen verzekering, zijnde 500 frank. En wat betreft het inrichten van een meeting, die meeting zou mij zo’n 250.000 frank kosten. Begrijpelijk toch dat ik dat bedrag niet zonder garantie en inspraak neertelde. Je kan goed zijn, maar niet gek.”
Emmeregs noemde het in de gegeven omstandigheden zinloos de evaluatievergadering bij te wonen. “Het vonnis was blijkbaar al geveld. Ach, volgens mij zochten de betrokkenen al langer een manier om op eigen houtje met een club te starten. Ik vraag me alleen af of dat niet op een deftiger manier kon.”
Klare taal van Emmeregs die aankondigde wel degelijk de vergunning voor BC Leest te verlengen. En eraan toevoegde dat hij van zijn inrichtersvergunning (“nr.10918”,zegt hij) gebruik zal maken. Mogelijk opnieuw met Vilvoordenaar Surin. Of onze boksglorie Jean Lamarque trainer blijft, kon nog niet worden bevestigd. (P.P.)
1995 – 19 juli : Omhaling chiro.
De Leestenaars hadden volgende folder in hun bus gekregen :
Geachte Leestenaar,
De zomervakantie is volop aan de gang, het Chirovolkje pakt zijn valiezen in om op kamp te vertrekken. Om de Chirokas enigszins te sparen, houdt de Chiro een aloude traditie in stand : de groentenronde. U kan tijdens dit gebeuren allerhande groenten en voedingswaren overhandigen aan de passerende Chiromannen. Deze omhaling is geheel vrijblijvend. Enkele praktische wenken : -de omhaling gebeurt op woensdag 19 juli vanaf 10u00. -om niet elke deurbel te tiranniseren, vragen we U om deze brief goed zichtbaar langs de straatzijde te bevestigen als teken dat U iets wil meegeven met de Chiro. De Chiro dankt U alvast voor Uw giften, tot woensdag ? De Chiroleiding.
1995 – Vrijdag 7 juli : Leestse fanfare op Heide-Kermis
“Het was een prachtige zomeravond en het begin van de vakantie-uittocht. Terwijl er op de radio almaar berichten werden omgeroepen over files op weg naar zee, opstoppingen aan de Kennedy-tunnel en verkeersongevallen richting Luxemburg, kwamen nog een vijfentwintig muzikanten afgezakt naar de Leest-Heide. De andere zaten in de files of waren reeds lang op hun vakantiebestemming aangekomen.
De tubaspelers weren nog allemaal op de Leest-Heide en op één na alle basspelers. Bij andere instrumenengroepen ontbraken heel wat muzikanten. Voor de eerste keer waren er meer vergezellende ereleden dan muzikanten, maar het kan zijn dat de aanwezige supporters allemaal fervente mosseleters waren. Eén van onze oud-dirigenten, Frans Dierckx, was ook van de partij.
Van de geplande muzikale wandeling kwam niets…Er zijn nog weinig muzikanten te vinden voor echte stapmarsoptredens. We vinden dit spijtig, maar het is nu eenmaal zo. We zullen hierop in de toekomst niet meer aandringen, maar we vragen ons af of we dan nog een aantal diensten kunnen leveren zoals dat vroeger het geval was. Kunnen we dan nog deelnemen aan optochten ? We zullen afwachten, maar eens moeten we de knoop toch doorhakken…!
Er zou een kermisconcert worden gegeven op het wegdek van de Juniorslaan, het oude stuk dat voor het verkeer was afgesloten. Tegen de glasbol aan waren stoelen en lessenaars geplaatst. Toen de dirigent de aanwezige muzikanten even had overschouwd, besloot hij zelf mee te toeteren omdat er volgens hem te weinig althoorns waren. Onze hulpdirigent, Warre De Maeyer, legde zijn tuba in het gras en werd gelegenheidsdirigent. En onze hulpdirigent deed het ook zeer goed !
Wat het programma betreft –en daar moeten we in de toekomst rekening mee houden- houden de mensen van Leest-Heide van andere muziek. Op de Heide houden ze van Eddy Wally, van Corry en de Rekels, van Vader Abraham en van de Zangeres zonder Naam. Ze moeten daar niets hebben van UB40, de Cranberries of ander Engels gedoe. Voor fanfaremuziek gaat hun voorkeur naar stevige en bekende marsmuziek als ‘Colonel Bogey’, ‘Stars and Stripes’, ‘Alte Kameraden’ en zelfs ‘Prager Musikanten’. Zij houden er niet van trage nummers. De mensen van de Heide willen op muziek kunnen meestappen en in de handen klappen. Ze willen de deuntjes ook kunnen meefluiten. Nu kregen ze er te weinig gelegenheid toe, zegden ze. Maar ze voegden eraan toe : “We zijn toch tevreden dat de fanfare nog eens op de Heide een concert heeft komen spelen.”
Omstreeks 21 u. was het concert afgelopen en toen zijn de liefhebbers van mosselen aan de slag gegaan. “Ze zijn uitstekend van kwaliteit en ze zijn goed klaargemaakt,” hebben we horen zeggen. “En de steak natuur was ook heel goed !”
Dit kermisconcert was teven het laatste muzikale optreden van Pol Huybrechts, onze ondervoorzitter. Hij is één van de trouwste muzikanten van onze vereniging geweest en heeft er ruim 45 jaar als muzikant opzitten. Vanaf 8 juli 1995 is Pol nu ere-muzikant. Hij blijft echter wel naar de repetitie komen en zal de muziekbibliotheek in orde houden. Hij blijft zich ook bezig houden met ons druk- en kopieerwerk.
De muzikanten kregen een consumptie aangeboden van Henri Verbeeck, Pol Huybrechts en van de fanfare zelf.” (“T&T”, oktober ’95)
Initieel had de fanfare het plan om voor deze Heide-Kermis een TD of een bal te organiseren maar dat werd afgeblazen : “…een TD is financieel haalbaar maar we vernemen dat er de laatste tijd zoveel nare dingen omheen gebeuren dat de veiligheid van het gemeenschappelijk bezit en van de omwonenden nogal eens te lijden krijgt. We hebben ook de prijzen gevraagd van de vedetten met een orkest. Meestal komt daar minder gewelddadig volk op af, maar de prijzen zijn om van te duizelen. Voor een playback optreden van ongeveer een half uurtje durven sommigen al gauw 130.000 BEF vragen en dan zijn ze enkel nog maar vrij na 24 u. Het uur van optreden kan wel geheim blijven, maar het is voor degenen die inkomgeld betaald hebben niet prettig zolang te moeten wachten. We kregen ook prijzen binnen van om en bij het half miljoen voor zogenaamde vedetten die actueel wel in de markt liggen en dan hebben we het niet over de Rolling Stones of andere vermaarde groepen. Financieel is dat voor onze vereniging een te groot risico…” (“T&T”,maart ’95)
Ondervoorzitter Pol Huybrechts (foto’s onderaan) blies op deze Leest-Heide kermis zijn laatste noten uit zijn bariton. Vanaf dit moment werd hij ere-muzikant. Leopold ‘Pol’ Huybrechts is een zoon van Frans en van Jeanne De Bruyn en werd te Leest geboren in 1933. Hij was muzikant van 1951 en bestuurslid van de K.Fanfare St.-Cecilia Leest sinds 1979. In 1981 werd hij wijkverantwoordelijke. Hij hield zich vooral bezig met het kopieer- en drukwerk van de fanfare en samen met zijn echtgenote Maria Buggenhout zorgde hij voor het dagelijks onderhoud van café-zaal ‘St.-Cecilia’. Pol was ook beheerder van de voorraad dranken in het fanfarelokaal. (‘Leest in Feest’)
1995 – 8, 9 en 10 juli : Leest Heide Kermis “Bij Maryse, de eerste zeeuwse supermosselen met friet of brood of koude schotel aan democratische prijs vanaf 16.00 uur. Zondag 9 juli 1995 – 3de grote volksspelen vanaf 14.00 uur. Inschrijving vanaf 13.30 u., tf 015/71.35.44. Mooie prijzen. Springkasteel & magic clown voor de kinderen gratis. Om 20.30 dans en vermaak met DJ Wasch&Go. Maandag 10 juli : zeeuwse super mosselen vanaf 16.00 uur. Dit alles t.v.v. Maryse Boys.” (folder)
Op zaterdag werd een kaartavond georganiseerd met een prijzenpot ter waarde van 30.000 frank. De inleg bedroeg 150 frank en zondag speelde DJ Dolf vanaf 20 uur ten dans. Deze activiteiten gingen door aan het terrein Grote Bleukens aan de Zennebrug.
Foto’s : -Leopold ‘Pol’ Huybrechts met zijn bariton. -Pol in 2013. Rechts Marcel Van Loo.
1995 – 4 juli – GvA : Rioleringswerken in september
“…de geplande rioleringswerken door de NV Aquafin situeren zich aan de Krekelenberg (Blaasveld) en de Tisseltbaan (Leest) en verderop in de Blaasveldstraat, Hoogstraat en Overloopstraat (Tisselt). De collector die dient aangelegd moet de afvalwaters afvoeren van zowat 2000 personen die aan de zijde Tisselt-Oost en het stukje Leest wonen.”
1995 – 5 juli : Overlijden van Ferdinand De Prins, Ere-Schepen en Ere-Bestuurslid K.F.St.Cecilia Leest. (Foto’s onderaan)
Ferdinand “Nante” De Prins was in de Leestse Alemstraat geboren op 6 januari 1908.
Hij was gehuwd met Alida ‘Lida’ De Wit (°Leest 28/9/1909, +Leest 30/10/1990) die hem vijf kinderen schonk : Jan, Constant, Marcel, Walter en Maria.
Naast muzikant van de fanfare St.-Cecilia was hij er ook wijkverantwoordelijke, bestuurslid en ondervoorzitter. Vanaf 1946 was hij gemeenteraadslid en schepen van 1959 tot 1970.
Rond 1930 kocht hij op het Dorpsplein (Leest-Dorp) de woning van de familie Huysmans die er daar een limonadefabriekje op nahield. Nante verbouwde de woning tot beenhouwerij die na zijn opruststelling werd overgenomen door zijn zoon Walter en later door de familie Cremie.
Meer over Ferdinand De Prins in deze kronieken : juli 1963 (Huizenbouw te Leest), juni 1987 (oorlogsherinneringen) en begin maart 1995 (“Nante den beenhouwer”).
1995 – 7 juli : Overlijden van Jan De Wit. (Foto onderaan)
“Jan van Poeles” was erelid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia en geboren te Leest op 27 juli 1913.
Hij woonde aan de Kleine Heide en bleef zijn leven lang een trouw lid van de fanfare.
Hij was gemeentewerkman in Leest en werkte in die functie samen met onder andere Eugeen Vloeberghen en later met Leo Lauwens.
Jan De Wit was aanwezig op elke uitstap van de vereniging ongeacht de afstand die daarvoor moest afgelegd worden. Hij verplaatste zich een hele lange periode met een ‘2 pk-tje’, zelfs toen die wagentjes bijna helemaal uit het straatbeeld waren verdwenen. Wanneer dat wagentje ergens stond geparkeerd, wist iedereen dat Jan niet ver uit de buurt was.
Wanneer de feesttent voor de Cecilianen werd opgebouwd en wanneer na afloop van de festiviteiten alles moest worden opgeruimd, stak hij altijd een handje toe. Jan De Wit was de eenvoud en de vriendelijkheid zelf. Zijn grote hobby’s waren de duivensport en het volgen van de concertuitvoeringen van de fanfare. (“Leest in Feest”, Stan Gobien)
Foto’s : -Nante als soldaat. -Lida met zoontjes Constant en Jan. -Nante kocht, rond 1930, het vroegere limanadefabriekje van de familie Huysmans aan en verbouwde het tot beenhouwerij. Op de foto voor beenhouwerij De Prins : Fons, Godelieve en Leo Hellemans. -De huidige beenhouwerij Cremie. -Jan De Wit. (Foto : familie Lauwens-Piessens)
1995 – Juni “T&T” : Rubriek ‘Jeugdige Muzikanten’ : De muzikanten die deze keer worden voorgesteld (Kathleen Lamberts en Katrien Verschueren) hebben allebei wat gemeenschappelijks. Ze houden er niet van bloemtuilen af te geven ter gelegenheid van concerten. “Het zijn altijd de jongste meisjes die daarvoor opdraaien ! Er zijn toch ook jonge jongens en zelfs volwassen dames in de fanfare ! Laat hen het de volgende keer maar opknappen, misschien doen zij het wel graag ! Ofwel kun je ook nog kiezen uit de rijpere mannelijke muzikanten !” We zullen eraan denken tegen het kerstconcert…
Kathleen LAMBERTS(°10.06.1980) “Kathleen is de zus van Veerle, die al eerder in deze rubriek voorkwam. Zij woont aan de Juniorslaan 27 te Leest. Kathleen is 15 jaar en weet zelf niet meer sedert wanneer ze lid is van de fanfare. Ze heeft twee jaar muziekschool gevolgd. Nu gaat ze niet meer naar de muziekschool. Ze toetert enkel nog mee in de fanfare en ze zorgt ervoor dat ze haar partituur zo goed mogelijk kan spelen. Ze speelt, je houdt het niet voor mogelijk,…bugel. Dan zijn er toch nog goede zielen, zoals Hendrik Verschueren en Marcel Schippers, die dit prachtig instrument willen bespelen !!! Op de vraag waarom ze nu juist voor een bugel heeft gekozen, kan ze enkel antwoorden : “Ze hebben me dat instrument gegeven en ik dacht dat het dan ook goed was.” Kathleen loopt school in het Sint-Godelieve Instituut in Kapelle-op-den-Bos. Daar krijgt ze nog maar één uurtje muziek. Ze vindt het dan ook niet de moeite haar instrument mee te nemen naar school, want dan pikt zij weer kostbare tijd in van de lerares muziek. Haar hobby’s zijn muziek spelen, muziek beluisteren en naar de chiro gaan. Sommigen van haar vrienden en vriendinnen vinden het leuk dat ze in een fanfare meespeelt, omdat ze vroeger ook gespeeld hebben. Kathleen houdt van alle muziek behalve van house en klassieke muziek. Tot haar favorieten rekent ze de Cranberries en REM. In de fanfare vindt ze het tof omdat er zo’n goede sfeer heerst en omdat er zoveel jeugd is. Wij hebben al gezien dat er wat te lachen valt als Kathleen in de buurt is. Daarbij komt ze heel dikwijls naar de repetitie en als het enigszins kan, helpt ze altijd mee als de fanfare wat organiseert !”
Katrien VERSCHUEREN(°15.09.1980) (foto onderaan) “Katrien woont aan de Winkelstraat 7 te Leest. Zij is één van de kleindochters van ere-voorzitter Vic Verschueren en wordt binnenkort 15 jaar. Ze weet nog wanneer ze lid van de fanfare is geworden. Dat was in 1989 en ze was er al vlug bij. Muziekschool volgt ze niet meer, want die heeft ze al achter de rug. Zij speelt cornet, zoals haar vader. Eerst had ze een althoorn gekregen, maar die vond ze te groot. Alle andere leerling-muzikanten kregen toen een cornet en daarom wou ze die ook. Ze gaat naar school in Mechelen, bij de Ursulinen. Daar krijgt ze geen muziekles meer. Ze heeft wel één jaar in het schoolensemble gespeeld, maar daarvan is ze nu geen lid meer. Zij is een van de weinigen die haar cornet dan ooit wel mee naar school heeft genomen… Haar hobby’s zijn in de eerste plaats naar de fanfare gaan. Daarbij komen nog fietsen, lezen, met de computer spelen en werken en…muziek beluisteren. Katrien is ook lid van de chiro. Sommigen van haar vrienden en vriendinnen vinden het maar niets om naar de fanfare te geen en ze vragen zich af wat zij daaraan leuk kan vinden. Anderen vinden het daarentegen wel fijn en zouden ook wel eens willen proberen. Katrien vindt vooral de sfeer in de fanfare tof. Na de repetitie en tijdens andere fanfare-organisaties babbelen en lachen, doet ze graag. Vooral veel lachen vindt ze gezond. Haar ouders vinden het goed dat ze naar de fanfare gaat. Ze zegt dat het zowat een traditie is in haar familie. Haast iedereen speelt in de fanfare of is leerling-muzikant. Ze houdt echter ook nog van andere dan fanfaremuziek, zelfs van hard-rock. Katrien is er steeds bij als er wat georganiseerd wordt in de fanfare. Ze helpt bij de kwis, bij de jaarlijkse eetdagen en bij alles wat er maar enigszins te doen valt. En wij kunnen haar hulp en die van haar jeugdige medemuzikanten best gebruiken !”
1995 – Vrijdag 2 juni : Opening nieuwe lokalen Chiromeisjes(foto onderaan) De chiromeisjes van Leest en de Raad van Bestuur van “Ons Parochiehuis – De Kouter” melden u met grote vreugde de geboorte van hun nieuwe lokalen. Het doopsel zal toegediend worden door onze Proost op vrijdag 2 juni 1995 om 19.30. U en uw partner worden vriendelijk uitgenodigd op deze plechtigheid met aansluitend een receptie.”(De uitnodiging)
1995 – Vrijdag 2 juni : Consternatie na de repetitie van de fanfare. “Af en toe gebeuren er onverwachte dingen op de repetitie. Niet zozeer tijdens het repeteren, maar wel na de repetitie. Aan drie tafels werd er met de kaart gespeeld toen er omstreeks 23 u. onverwachts gekleurd bezoek kwam. Een Afrikaan haalde uit zijn lederen tas broeksriemen, t-shirts en lederen vesten. In vrij goed Nederlands begon hij zijn waren aan te prijzen. In het café waren op dat moment nog muzikanten en ereleden die iets van de Afrikaanse handel kennen. Een bekend muzikant die weet hoe hij zaken moet doen, vroeg of de betrokkene paternosters bijhad. Die kon hij tot zijn grote spijt niet meer leveren. Wel kon hij tegen een fel naar beneden gedreven prijs broeksriemen verkopen. Van ’t verschieten schoof Maria Lauwens uit met een hele schotel bierglazen. Zij kwam op de grond terecht en kwetste zich aan de hand. Daarom was voor haar een nachtelijk doktersbezoek nodig en een kwartiertje later was ze gelukkig terug aanwezig.” (“T&T”, juni ’95)
1995 – 11 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest In het chalet van SK Leest. Voor 350 frank kon men steak au poivre, steak nature of steak champignons met frieten verkrijgen. Een ½ kip nature met champignons en frieten kostte 250 fr. Inschrijven kon bij volgende bestuursleden : Vloeberghen Jozef, Ten Moortele 5. De Borger Ivan, Vinkstraat 32. De Bont Mariette, Dorpstraat 78. Van Neck Celest, Electriciteitstraat 27 Mechelen. De Borger Gerard, Vinkstraat 32. Verschaeren Malvine, Electriciteitstraat 27 Mechelen. Van Damme Jozef, Juniorslaan 61. De Bleser Armand, Dorpstraat 78. Demeester Stan, Fr. Hoogenberghstraat 19 Mechelen. Verheyden Ingrid, Leuvensesteenweg 643 Muizen. Van Ingelghem Franky, Moerbeistraat 34 Hombeek. (folder)
1995 – 24 juni : Opening vernieuwde speelplaats en nieuw logo De leerlingen en leerkrachten van de Stedelijke Basisschool Leest meldden met grote vreugde de geboorte van hun nieuwe logo en vernieuwde speelplaats. Peters : Jommeke en Filiberke. Meters : Rozemieke en Annemieke.
Feestprogramma : 10.30 – 12.00 : Feestelijke fietsenstoet doorheen Leest met als eregasten Jommeke & Cie. Gratis feestdronk nadien. 12.00 – 14.00 : Feestmaal. Heerlijk “Geboortemenu”. 15.00 – 16.30 : Optreden feestelingen (kleuters en lagere schoolkinderen) op de vernieuwde speelplaats. 16.30 : Plechtige onthulling van de boreling “Ons nieuw logo”onder het peterschap van tal van personaliteiten. 17.15 : “Wie doet het beter B” Jij ? Hoger..., verder..., meer... 19.00 : Kinderbal met optredens van beloftevolle vedetten. 21.00 : Officiële opening galabal. Gastoptredens van de vaste waarden van onze showbizz. Alle feestvarkens op post !!! Doorlopend ijssalon, barbecue, kraampjes, terrascafé !! (folder)
1995 – Vrijdag 30 juni : Etentje voor muzikanten en helpers St.-Cecilia De Leestse fanfare had voor die dag een gratis etentje georganiseerd voor de muzikanten en de helpers in hun zaal. Op het menu stond kip met groenten en frieten. (“T&T”, juni ’95)
Foto ‘s : -Katrien Verschueren. -De voorzijde van de uitnodiging van de Chiromeisjes voor de opening van hun nieuwe lokalen.
