Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Meinummer “De Band” : Comiteit voor Vrijheid en Democratie.

“De Schoolstrijd gaat onverminderd voort. Deze maand staat bijzonder het volgende op het programma :
1)Massale deelname aan de Rerum Novarumstoet te Mechelen.
2)SLUIT-AANWEEK : Alle mensen van Leest worden gevraagd lid te zijn van onze C.V.P. De dorpspolitiek houdt zich bezig met Gemeenteaangelegenheden. Doch boven de dorpspolitiek staat de landspolitiek, en ieder Katholiek heeft als plicht mee te werken opdat het Bestuur van het land de Katholieke godsdienst zou waarborgen. Daarom wordt ieder Katholiek lid van de Christelijke Volkspartij, de enige partij die op het ogenblik in staat is onze Katholieke belangen te verdedigen.
3)Tekenen van een petitionementslijst voor de Koning. Alle Katholieken richten een oproep aan de Koning om te verkrijgen dat er de ongelukswet van Collard nooit doorkomt ! Dus alle Katholieken samen in het verzet “VOOR OUTER EN HEERD !”

1955 – Meinummer “De Band” : Soldaat Achiel VAN RIET vanuit Soest :

“We zijn voor zes dagen op kamp geweest te Elsenborn. Het was daar niet slecht. Het rijden deed ik daar graag : het was meer crossen en dat is zo plezant ! Ik ontmoette daar een Leestenaar : hij woont daar aan Sjarel Van Praet (Nota van de redactie : dat was Paul Willems). Nu kunnen we ook weer beginnen met onze jeep te kuisen. Tegenwoordig gaan we nog al eens hier en daar en zo zien we veel schoon streken van Duitsland.”

-Soldaat Achiel Van Riet vanuit Vogelsang (September “De Band”) : “We zijn op maneuvers. Ik heb het hier goed, want ik ben chauffeur en moet niet zoals de anderen in regen en slijk lopen !! Ik doe dagelijks de toer met de estafettendienst naar al de eenheden in het omliggende…”

1955 – Mei : Hernieuwing van de jaarabonnementen op “De Band”.

IJveraarsters kwamen het jaarabonnement ophalen. Dit bedroeg 50 fr. Het blad telde toen 200 lezers en elke maand werden er een 50-tal nummers extra verzonden naar de soldaten, de missionarissen en de missiezusters. Tot mei 1955 verscheen “De Band” op het einde van de maand, vanaf juni in het begin van de maand.

1955 – Mei : Oefening van de maand Mei te Leest.

“Elke morgen na de eerste H. Mis vonden in de kerk de oefenningen plaats van de Meimaand. Er was weliswaar meer volk in de kerk dan gewoonlijk, toch zouden deze oefeningen nog beter kunnen bijgewoond worden. Elke woensdag avond van de “Meimaand” te 8 u, werd het rozenhoedje voorgelezen aan het kapelleke van de Juniorslaan. De jeugd was hier ook zeer goed vertegenwoordigd, maar de grote mensen waren spijtig genoeg weinig in getal. De geburen zorgden er voor telkens het kapelletje mooi te versieren. Goed zo ! Het is één der grote deugden van ons volk dat het echt een Mariavolk is.” (“DB”, mei ’55)

1955 – Mei : Wegenwerken.

“Grachten worden gekuist en de riolering voorzien in de Kouter. In de Winkelstraat en Tiendeschuurstraat werden neven de weg de russen weggestoken, en wacht men op de goedkeuring van de plans om te beginnen met het asphalteren van de weg. Ondertussen is men volop bezig met het gieten van de beton op de steenweg van Leest naar Hombeek, grondgebeid Hombeek.” (“DB”)

1955 – Mei : Autobusdiensten Leest-Mechelen.

“Gedurende een ruime tijd zal de bus niet meer rijden over Hombeek, daar tussen Mechelen en Hombeek wegeniswerken bezig zijn. Ze zal dus de weg nemen over de “Goede Battelse Bergen”. (“DB”)

1955 – Mei : Uitslagen opstelwedstrijd.

In april had het Leestse soldatenblad een opstelwedstrijd uitgeschreven met als thema : “Moeder”.
In de 1ste categorie waren de winnaars Godelieve Verbruggen en Christine De Borger (foto).
In categorie 2 : Renilda Verbruggen (Normaalschool) en Leo Hellemans (College).
In de 3de categorie : (Normaalschoolonderwijs) Greta Vloebergh. (foto) (“DB”)

1955 – Mei : Nieuws van onze plaatselijke renners.

“Stanne De Prins heeft na een drietal koersen de forme te pakken, en zal zeker één van deze dagen met een palm naar Leest komen. Hier dan uitslagen tot einde april :
Rotselaar 42 vertrekkers 18de.
Haacht 74 vertr. 17de.
Anderlecht 45 vertr. 10de.
Leest 34 vertr. 7de (plat gevallen)
Boom 30 vertr. 3de.
Heffen 5de (2 minuten vooruit en gevallen).
Ruisbroek 34 vertr. 2de.
De lezers die de streek van Ruisbroek (Brussel) kennen, zullen met ons getuigen dat het een ongemeen lastige koers was.
Over Miel Ceuppens, die in volle overgangsperiode is zullen we volgende maand een uitvoerig verslag geven, evenals over Frans Croon, waarvan we maar twee uitslagen kennen :
Ramsdonk 40 vertr. 4de.
Leest 24 vertrekkers 2de.
     Emiel Polfliet.” (“DB”)

1955 – Meinummer “De Band” : Soldaat Frans VERBRUGGEN vanuit Leopoldsburg.

“M’n eerste wacht is niet erg meegevallen…ik ben bij de 4e Lansiers en mag geheel mijn term in Leopoldsburg blijven ! Ik heb ook DE BAND meegekregen : vroeger dacht ik dat ’t allemaal zever was, maar nu weet ik het beter !!”

-Frans Verbruggen vanuit Vogelsang, 25/4/1956 : “Van uit Leopoldsburg ben ik per auto naar hier gekomen, nadat we eerst nog naar Keulen geweest zijn om matrassen en dekens te gaan halen. Het was een mooie reis. Hier in Vogelsang is het een zeer mooie streek. We hebben hier bijna alle dagen oefeningen met de tanks. De boeren zien in enkele minuten hun oogst verloren gaan want we rijden met onze tanks zo maar door hun velden. Maarschalk Juin kwam op bezoek. We deden een schone maar vermoeiende wandeling naar het meer van Vogelsang. Beste groeten aan alle Leestenaren, in ’t bijzonder aan alle soldaten.”

-Frans Verbruggen vanuit Leopoldsburg, 20/5/1956 : “Verleden vrijdag heb ik hier voor de 2de maal de regimentsfeesten meegemaakt : H. Mis voor de overledenen, wapenschouwing, defilee in tegenwoordigheid van Lt Gen Gierst, opperbevelhebber der Belgische Strijdkrachten in Duitsland. Hierna werd een smakelijke maaltijd aangeboden aan alle genodigden. Na de middag had er een “aanval” plaats tussen een peloton tanks en een peloton recce’s met medewerking van het vliegwezen van Kleine Brogel. Verder was er nog een basketbal competitie, expositie. De dag werd besloten met een Vlaamse kermis en bal. Beste groeten aan alle lezers, vooral aan al mijn kameraden-soldaten.”

1955 – 1 mei : 1 Mei-viering te Mechelen.

“De 1 mei-optocht van de socialisten te Mechelen was dit jaar zeer matig. Niettegenstaande ze een felle propaganda gevoerd hadden, om hieraan deel te nemen, was de optocht een mislukking : weinig volk en geen geestdrift. Op de meeting die daarna volgde werden Leest en Hombeek gelukgewenst om hun talrijke opkomst. Leest was in de optocht met 6 vertegenwooridgers, en Hombeek met 10 tot 15. Waarlijk, een talrijke opkomst dat mag gezegd worden ! Als we dat vergelijken met de geestdriftige optochten van de Katholieken, zien we zeker een merkbaar verschil in ons voordeel.” (“DB”, mei 1955)

1955 – Zondag 8 mei : Bedevaart B.J.B.-meisjes naar Vosselaar.

“Onze B.J.B.-meisjes gingen die dag op bedevaart naar O.L. Vrouw van Vosselaar tegen Turnhout. Sedert meer dan 100 jaar wordt O.L. Vrouw daar aanroepen als “Patrones van de Kempen”. Om 10 uur werd er een Plechtige H. Mis opgedragen door Z.E.H Dierckx, provinciaal proost der B.J.B., met kantelrede door Mgr. Cruysberghs. Daarna rozenkrans en kruisweg in het Mariapark. Na die lange rit smaakten de boterhammen opperbest. Dan volgde de Processie met het H. Sacrament en het Genadebeeld van O.L. Vrouw naar de “Konijnenberg” waar een plechtig Lof plaats vindt. Na het Lof toewijding van de B.J.B. aan O.L. Vrouw en kaarsoffering door ruiters en B.J.B.-ers. En dan gaven de Kempische ruiters enkele staaltjes van hun rijkunst ten beste in het mulle Kempenzand. Waarlijk een echte B.J.B.-dag. (“DB”, mei ’55)

1955 – 12 mei : Naar het kamp van Beverloo.

Volgende Leestenaars waren opgeroepen om op 12 mei hun 8-daags kamp te doen in Beverloo : Jan Spruyt (Scheerstraat), Désiré Coosemans (Dorp) en Egied Van den Branden (Dorp). (“DB”)

1955 – 13 mei : Naar het selectiecentrum voor hun drie dagen.

Werden die dag naar het Klein Kasteeltje geroepen : Fierens Theofiel (Scheerstraat), Lauwens Antoon (Kouter), De Smedt Jean (Kouter) en Keulemans Louis (Kouter). Edmond Polspoel werd op 26 mei verwacht. (“DB”)

Foto’s :

-Winnaressen van de opstelwedstrijd van Milac : Reinhilde Verbruggen (in 2019), Christine De Borger, ook op oudere leeftijd en Greta Vloebergh, naast haar nicht Magda Van Steen en zus Lena Vloebergh.

-Theo Fierens en Antoon Lauwens deden hun drie dagen.

13-06-2021 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Meinummer “De Band” : Comiteit voor Vrijheid en Democratie.

“De Schoolstrijd gaat onverminderd voort. Deze maand staat bijzonder het volgende op het programma :
1)Massale deelname aan de Rerum Novarumstoet te Mechelen.
2)SLUIT-AANWEEK : Alle mensen van Leest worden gevraagd lid te zijn van onze C.V.P. De dorpspolitiek houdt zich bezig met Gemeenteaangelegenheden. Doch boven de dorpspolitiek staat de landspolitiek, en ieder Katholiek heeft als plicht mee te werken opdat het Bestuur van het land de Katholieke godsdienst zou waarborgen. Daarom wordt ieder Katholiek lid van de Christelijke Volkspartij, de enige partij die op het ogenblik in staat is onze Katholieke belangen te verdedigen.
3)Tekenen van een petitionementslijst voor de Koning. Alle Katholieken richten een oproep aan de Koning om te verkrijgen dat er de ongelukswet van Collard nooit doorkomt ! Dus alle Katholieken samen in het verzet “VOOR OUTER EN HEERD !”

1955 – Meinummer “De Band” : Soldaat Achiel VAN RIET vanuit Soest :

“We zijn voor zes dagen op kamp geweest te Elsenborn. Het was daar niet slecht. Het rijden deed ik daar graag : het was meer crossen en dat is zo plezant ! Ik ontmoette daar een Leestenaar : hij woont daar aan Sjarel Van Praet (Nota van de redactie : dat was Paul Willems). Nu kunnen we ook weer beginnen met onze jeep te kuisen. Tegenwoordig gaan we nog al eens hier en daar en zo zien we veel schoon streken van Duitsland.”

-Soldaat Achiel Van Riet vanuit Vogelsang (September “De Band”) : “We zijn op maneuvers. Ik heb het hier goed, want ik ben chauffeur en moet niet zoals de anderen in regen en slijk lopen !! Ik doe dagelijks de toer met de estafettendienst naar al de eenheden in het omliggende…”

1955 – Mei : Hernieuwing van de jaarabonnementen op “De Band”.

IJveraarsters kwamen het jaarabonnement ophalen. Dit bedroeg 50 fr. Het blad telde toen 200 lezers en elke maand werden er een 50-tal nummers extra verzonden naar de soldaten, de missionarissen en de missiezusters. Tot mei 1955 verscheen “De Band” op het einde van de maand, vanaf juni in het begin van de maand.

1955 – Mei : Oefening van de maand Mei te Leest.

“Elke morgen na de eerste H. Mis vonden in de kerk de oefenningen plaats van de Meimaand. Er was weliswaar meer volk in de kerk dan gewoonlijk, toch zouden deze oefeningen nog beter kunnen bijgewoond worden. Elke woensdag avond van de “Meimaand” te 8 u, werd het rozenhoedje voorgelezen aan het kapelleke van de Juniorslaan. De jeugd was hier ook zeer goed vertegenwoordigd, maar de grote mensen waren spijtig genoeg weinig in getal. De geburen zorgden er voor telkens het kapelletje mooi te versieren. Goed zo ! Het is één der grote deugden van ons volk dat het echt een Mariavolk is.” (“DB”, mei ’55)

1955 – Mei : Wegenwerken.

“Grachten worden gekuist en de riolering voorzien in de Kouter. In de Winkelstraat en Tiendeschuurstraat werden neven de weg de russen weggestoken, en wacht men op de goedkeuring van de plans om te beginnen met het asphalteren van de weg. Ondertussen is men volop bezig met het gieten van de beton op de steenweg van Leest naar Hombeek, grondgebeid Hombeek.” (“DB”)

1955 – Mei : Autobusdiensten Leest-Mechelen.

“Gedurende een ruime tijd zal de bus niet meer rijden over Hombeek, daar tussen Mechelen en Hombeek wegeniswerken bezig zijn. Ze zal dus de weg nemen over de “Goede Battelse Bergen”. (“DB”)

1955 – Mei : Uitslagen opstelwedstrijd.

In april had het Leestse soldatenblad een opstelwedstrijd uitgeschreven met als thema : “Moeder”.
In de 1ste categorie waren de winnaars Godelieve Verbruggen en Christine De Borger (foto).
In categorie 2 : Renilda Verbruggen (Normaalschool) en Leo Hellemans (College).
In de 3de categorie : (Normaalschoolonderwijs) Greta Vloebergh. (foto) (“DB”)

1955 – Mei : Nieuws van onze plaatselijke renners.

“Stanne De Prins heeft na een drietal koersen de forme te pakken, en zal zeker één van deze dagen met een palm naar Leest komen. Hier dan uitslagen tot einde april :
Rotselaar 42 vertrekkers 18de.
Haacht 74 vertr. 17de.
Anderlecht 45 vertr. 10de.
Leest 34 vertr. 7de (plat gevallen)
Boom 30 vertr. 3de.
Heffen 5de (2 minuten vooruit en gevallen).
Ruisbroek 34 vertr. 2de.
De lezers die de streek van Ruisbroek (Brussel) kennen, zullen met ons getuigen dat het een ongemeen lastige koers was.
Over Miel Ceuppens, die in volle overgangsperiode is zullen we volgende maand een uitvoerig verslag geven, evenals over Frans Croon, waarvan we maar twee uitslagen kennen :
Ramsdonk 40 vertr. 4de.
Leest 24 vertrekkers 2de.
     Emiel Polfliet.” (“DB”)

1955 – Meinummer “De Band” : Soldaat Frans VERBRUGGEN vanuit Leopoldsburg.

“M’n eerste wacht is niet erg meegevallen…ik ben bij de 4e Lansiers en mag geheel mijn term in Leopoldsburg blijven ! Ik heb ook DE BAND meegekregen : vroeger dacht ik dat ’t allemaal zever was, maar nu weet ik het beter !!”

-Frans Verbruggen vanuit Vogelsang, 25/4/1956 : “Van uit Leopoldsburg ben ik per auto naar hier gekomen, nadat we eerst nog naar Keulen geweest zijn om matrassen en dekens te gaan halen. Het was een mooie reis. Hier in Vogelsang is het een zeer mooie streek. We hebben hier bijna alle dagen oefeningen met de tanks. De boeren zien in enkele minuten hun oogst verloren gaan want we rijden met onze tanks zo maar door hun velden. Maarschalk Juin kwam op bezoek. We deden een schone maar vermoeiende wandeling naar het meer van Vogelsang. Beste groeten aan alle Leestenaren, in ’t bijzonder aan alle soldaten.”

-Frans Verbruggen vanuit Leopoldsburg, 20/5/1956 : “Verleden vrijdag heb ik hier voor de 2de maal de regimentsfeesten meegemaakt : H. Mis voor de overledenen, wapenschouwing, defilee in tegenwoordigheid van Lt Gen Gierst, opperbevelhebber der Belgische Strijdkrachten in Duitsland. Hierna werd een smakelijke maaltijd aangeboden aan alle genodigden. Na de middag had er een “aanval” plaats tussen een peloton tanks en een peloton recce’s met medewerking van het vliegwezen van Kleine Brogel. Verder was er nog een basketbal competitie, expositie. De dag werd besloten met een Vlaamse kermis en bal. Beste groeten aan alle lezers, vooral aan al mijn kameraden-soldaten.”

1955 – 1 mei : 1 Mei-viering te Mechelen.

“De 1 mei-optocht van de socialisten te Mechelen was dit jaar zeer matig. Niettegenstaande ze een felle propaganda gevoerd hadden, om hieraan deel te nemen, was de optocht een mislukking : weinig volk en geen geestdrift. Op de meeting die daarna volgde werden Leest en Hombeek gelukgewenst om hun talrijke opkomst. Leest was in de optocht met 6 vertegenwooridgers, en Hombeek met 10 tot 15. Waarlijk, een talrijke opkomst dat mag gezegd worden ! Als we dat vergelijken met de geestdriftige optochten van de Katholieken, zien we zeker een merkbaar verschil in ons voordeel.” (“DB”, mei 1955)

1955 – Zondag 8 mei : Bedevaart B.J.B.-meisjes naar Vosselaar.

“Onze B.J.B.-meisjes gingen die dag op bedevaart naar O.L. Vrouw van Vosselaar tegen Turnhout. Sedert meer dan 100 jaar wordt O.L. Vrouw daar aanroepen als “Patrones van de Kempen”. Om 10 uur werd er een Plechtige H. Mis opgedragen door Z.E.H Dierckx, provinciaal proost der B.J.B., met kantelrede door Mgr. Cruysberghs. Daarna rozenkrans en kruisweg in het Mariapark. Na die lange rit smaakten de boterhammen opperbest. Dan volgde de Processie met het H. Sacrament en het Genadebeeld van O.L. Vrouw naar de “Konijnenberg” waar een plechtig Lof plaats vindt. Na het Lof toewijding van de B.J.B. aan O.L. Vrouw en kaarsoffering door ruiters en B.J.B.-ers. En dan gaven de Kempische ruiters enkele staaltjes van hun rijkunst ten beste in het mulle Kempenzand. Waarlijk een echte B.J.B.-dag. (“DB”, mei ’55)

1955 – 12 mei : Naar het kamp van Beverloo.

Volgende Leestenaars waren opgeroepen om op 12 mei hun 8-daags kamp te doen in Beverloo : Jan Spruyt (Scheerstraat), Désiré Coosemans (Dorp) en Egied Van den Branden (Dorp). (“DB”)

1955 – 13 mei : Naar het selectiecentrum voor hun drie dagen.

Werden die dag naar het Klein Kasteeltje geroepen : Fierens Theofiel (Scheerstraat), Lauwens Antoon (Kouter), De Smedt Jean (Kouter) en Keulemans Louis (Kouter). Edmond Polspoel werd op 26 mei verwacht. (“DB”)

Foto’s :

-Winnaressen van de opstelwedstrijd van Milac : Reinhilde Verbruggen (in 2019), Christine De Borger, ook op oudere leeftijd en Greta Vloebergh, naast haar nicht Magda Van Steen en rechts haar zus Lena Vloebergh.

-Theo Fierens en Antoon Lauwens deden hun drie dagen.

13-06-2021 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – 7 april : Ongeval te Mechelen met Leestenaar.

Op 7 april kwam het in de Maurice Sabbestraat te Mechelen tot een aanrijding tussen de motorrijder Van Houdt, wonende te Antwerpen en de vrachtwagen bestuurd door J. Selleslagh uit Leest. De motorrijder werd hierbij licht gekwetst aan het hoofd. (DB-3-55)

1955 – 10 april : Wijding van de banieren van de Chiro.

De banieren van de Chiro werden gewijd. Het verslag in De Band daarover (nr.3-1955) : “Met Pasen was het bijzonder een schone dag voor onze Chiro. Na het plechtig lof ging heel de groep fijn in formatie post vatten op het hoge koor. Eerstens werden drie nieuwe frisse Chirobanieren ingezegend, één voor elke afdeling. Vervolgens legden zes knapen hun belofte af op hun nieuwe afdelingsbanier. Gedurende zes weken hadden ze zich voorbereid op de plechtigheid. Nu beloofden ze hun trouw aan hun doopselgenaden.
Na deze plechtigheid trok de groep, met de muziekkapel op kop, en daarachter de vier Chirobanieren en de zes pennoenen met al de Chirojongens door het dorp.
Na een korte vergadering in het lokaal mochten allen weg, want...het was grote kermis te Leest.”

1955 – 11 april - Grote volkstoeloop voor jaarmarkt en begankenis : POSSE LEEST.

“De B.J.B.-meisjes zullen op tweede paasdag hun kraampjes opslaan op het dorp. Zij zullen aan de prijzen van de dag te koop aanbieden : kouwen rek, tutterfrut, frisco, karamellen, wafeltjes, sjikskens, snotneuzen, koekskens, babelutten, karakollekens, gesuikerde pekelharing, paardensarsies-à-la-crème, zjippekens, pralines, chocolat met prachtige beeldekens, enz. Speciale papieren zakken. De opbrengst komt ten goede aan hun Lourdesfonds.”
(“DB”, maart ’55)

Nog “Pasen te Leest” :

“Voor een bomvolle kerk voerde het zangerskoor van Leest de tweestemmige Mis uit van Perosi. Deze Mis werd kunstvol uitgevoerd door onze zangers. De solo’s werden onderscheidelijk gezongen door Richard Van Praet, Victor Selleslagh (zie foto’s) en Fl. Mertens. Gedurende de twee eerste H. Missen werd er gedurende gans de duur van de H. Mis de H. Communie uitgedeeld. Gedurende heel deze paastijd werden ongeveer een 3.000 communies uitgedeeld, hetzij een 300 meer dan vorig jaar.

Tweede Paasdag te Leest

Dag van de Grote Begankenis te Leest ter ere van St. Cornelius. Van in de vroege morgen kwamen reeds talrijke bedevaarders naar Leest. Gedurende de H. Missen van 9u. en 10u. was de kerk proppensvol, zodanig dat er een nooduitgang moest voorzien worden langs de sacristij, om de mensen de gelegenheid te geven een kwartiertje vroeger uit de kerk te zijn.
De veldwachter zorgde voor een voortreffelijke ordedienst.
We schatten het aantal bedevaarders dat die dag de kerk bezocht op ongeveer 4.000. Ze gingen de fietsen en bromfietsen van Fons Nuytkens bewonderen, eens proeven van de patékes waarachter Viktor Verschuren met een hoge witte bakkersmuts zijn waren aanprees, verder bewonderden ze de tractoren en landbouwmachines die er te zien waren.
Velen bleven hun geluk en hun centen beproeven aan een geluksraam en ook het kraam van de B.J.B.-meisjes verhandelde veel snoepgoed ten voordele van hun Lourdesreis.

Er stond deze keer een grote kermis te Leest. “Nooit gezien”, zegden alle mensen ! Een grote kettingmolen, die zijn bakskes vervaarlijk over de macadam zwierde, twee molens, een paar schietkramen, een grote schommel waar ge helemaal kopke over kont zwieren, enz...
(DB, nr.4,1955)

Foto’s :

-Richard Van Praet naast zijn eerste echtgenote José Lauwers.

-Nog een solist : Meester Victor Selleslagh.

-Een sfeerbeeld van een “Posse Leest” in de jaren ‘50.

-Enkele Leestenaars tijdens Paasmaandag 1955, links Agnes Piessens.

-“Velomaker’ Fons Nuytkens, naast zijn twee zonen en achter zijn fietsen. Midden veldwachter Victor Van Hoof.

Vervolgt.

24-05-2021 om 17:40 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – 6 maart : Autobus met supporters van Frans Feremans tegen boom.

“Terugkerend van Saarbrucken, waar het wereldkampioenschap cyclocross plaats greep, kwam een autobus waarin supporters van Frans Feremans, die deelnam aan bedoeld kampioenschap, nabij Bastenaken tegen een boom bezijden de baan terecht. Er vielen enkele gekwetsten te noteren, maar de meeste inzittenden, mensen uit Battel, Leest en Hombeek kwamen er met de schrik van af. (DB-nr.3,1955)

Frans Feremans, die jarenlang de post bedeelde in Leest, had daar een massa supporters. Hij werd op 15 augustus 1924 te Walem geboren en overleed te Bonheiden op 10 november 2007.

Frans Feremans (zie foto)

Werd geboren te Walem in het uiterste hoekje van Battenbroek, nabij het Zennegat. In 1936, op zijn 12de sloot hij zich aan bij de atletiekclub van FC Malinois waar hij verschillende overwinningen behaalde als veldloper. Nochtans bleef Frans ervan dromen om veldrijder te worden. Kanunnik Dessain, de geestelijke sportmentor van Malinois, die van zijn plannen had gehoord, kwam bij vader Feremans aankloppen en zo werden de veldrijdersdromen nog wat opgeborgen, tot een ongelukkig toeval hem bij zijn droom een handje kwam toesteken. In 1947 werd Frans door de Belgische atletiekbond geselecteerd voor de landenveldloop, welke toen plaatsvond in Parijs. Tijdens deze veldloop trapte één van de deelnemers met zijn spikes achter op de hiel van Frans. Hij werd hierdoor gekwetst, viel en brak –zoals later zou blijken- een voetbeentje. Hij liep deze koers uit en eindigde toch nog op de 20ste plaats. Na veel gesukkel met die voet kwam er een einde aan zijn carrière als amateur-veldloper. Feremans schakelde over op veldrijden, wat minder belastend was voor die voet, bovendien was dit altijd zijn droom geweest. Begin 1949 kreeg hij zijn rennersvergunning, hij werkte dan overdag bij de post en na zijn uren werd alle vrije tijd besteed aan training. In 1952 kwam hij aan de start van het Belgisch kampioenschap veldrijden in Hoeselt en eindigde er tweede, achter Firmin Van Kerrebroeck.
Het Belgisch kampioenschap veldrijden 1954 werd ingericht in Hombeek. Op Feremans stond die dag geen rem, hij had al zijn tegenstanders uit het wiel gereden, alleen Furnière (de titeldrager van het jaar voordien) bleef aanpikken. Maar toen kwam het kantelmoment van de koers : op het brugje liet Frans Furnière achter zich en reed de laatste ronde helemaal alleen. Frans Feremans heeft nog tot zijn 35ste blijven deelnemen aan wedstrijden in het veldrijden en behaalde nog verschillende prijzen. (Wikipedia)

1955 – 13 maart : Meeting van het Comité voor Vrijheid en Democratie.

Het Comité voor Vrijheid en Demokratie belegde een meeting voor de landbouwers. Volksvertegenwoordiger Van Hamme sprak de aanwezigen toe. Dezelfde dag werden de vrouwen toegesproken door Mevrouw Cools-Tambuyser. (DB)
De dag nadien werd er door Vrijheid en Demokratie een meeting voor loontrekkenden belegd.

1955 – Zondag 20 maart : Protestbetoging.

Uit een verslag van veldwachter Van Hoof voor zijn brigadier : “Om 16 uur werd een optocht gevormd aan de grensscheiding Leest-Tisselt.
Hieraan namen deel de twee muziekmaatschappijen, Chirojeugd, K.W.B., alles bij mekaar een 250 tal mannen, vrouwen en kinderen. Vooraan de optocht een spandoek met opschrift : “Ten strijd bereid”. Verder een spandoek met foto minister Collard verbeeldende, met in de hand een borstel met rode verf met opschrift “Ook de kleuters rood ?” Dan een spandoek, Minister Van Acker verbeeldende met de toren die men zinnens te bouwen is te Brussel, met opschrift “Kan de toren niet wat hoger”. Aan het patronaat werd de optocht ontbonden. In de zaal van het patronaat werden hierna spreekbeurten gehouden, achtereenvolgens door de heer Van der Kuylen en de heer advocaat Smedts en welke geduurd hebben tot 18u30. In de voorgaande nacht waren plakbrieven geplakt op de kerkhofmuur en op de muur van de meisjesschool. Alles is rustig en ordelijk verlopen.” (VVH)

1955 – Van 24 tot 27 maart : Retraite voor toekomstige soldaten.

De mannen van Leest gingen die periode naar het “Retraitehuis St. Jozef” te Lier. Kostprijs : 180 frank. (“DB”, januari ’55)

1955 – Zaterdag 26 maart : De “Mars op Brussel”.

Van het “Comiteit voor Vrijheid en Democratie” in het kader van de Tweede Schoolstrijd (zie begin 1955 in deze Kronieken). Een betoger uit Leest vertelt… “Zo begon het. De manifestatie werd afgelast of beter gezegd verboden. Wat moest er gedaan worden ? Vergadering op vergadering, richtlijnen bij de vleet, alle voorzorgen werden genomen. Speciale treinen werden ingelegd. En plots als een donderslag daar komt het nieuws ! Geen enkele aangevraagde trein zal naar Brussel stomen. Vrijdagavond 25 maart speciale vergadering voor de deelnemers. Er wordt beslist in Brussel te geraken kost wat kost. Dan maar de trein genomen van 07u19 op de Leest-Heide. We zijn nu zaterdag 26 maart. In groepjes trekken we naar de treinhalte, waren een 60 man sterk. Onze zenuwen waren gespannen, zouden er nog manifestanten op de trein zitten ? Ginder komt hij af, nog 200…, nog 100 meter…nog altijd die hoge snelheid, en wat zien we ? Hij vliegt ons voorbij. (De machinist en de stoker deden ons teken van…de kop af.) Daar stonden we nu een ogenblik uit ons lood geslagen. Doch spoedig kwam de oplossing. De autobus ! Ieder was akkoord. We wrongen ons met de groep in de geïmproviseerde trein die, ge kunt wel weten, tot aan de nok gevuld was. Spijts dit alles bleef de plezante noot de bovenhand houden. We waren nu te Mechelen en dan begon de wedloop om een spoorkaartje (waar we tenslotte gemakkelijk aan geraakten). Eens zo ver, mochten we terug op die verdomde trein. Met benepen hart tassen we ons tussen de benepen menigte immer diezelfde vraag stellend : zou die ons tot Brussel brengen ? Hij vertrok. We passeerden Eppegem, Vilvoorde en ja…daar kwamen we de Noordstatie binnengereden. Oef, het was een pak van ons hart, het was nog maar 9 uur en we waren al te Brussel. Nu eerst de manschappen bijeen en dan een kijkje gaan nemen achter het ijzeren gordijn (want dat was het werkelijk : men zag daar gendarmen en politie bij de vleet). We trokken langs het Rogierplein naar de Groendreef om alzo te belanden aan het punt P. Het was natuurlijk nog veel te vroeg om naar het centrum op te rukken. We gingen dan maar een café binnen die rap met Leestenaars gevuld was. En wat konden we beter doen dan een kaartje leggen ? Maar spijtig genoeg waren er niet te veel voorhanden. De baas vond rap een oplossing en in minder dan vijf minuten was voor elke tafel een spel kaarten voorzien. Zo passeerden we dan onze tijd tot 12 uur. Dan werd het sein gegeven voor oprukken. En ongelooflijk hoe uit elke deur de manifestanten naar het Centrum stroomden. Nu kwam het werk voor de politie om ons uiteen te drijven, waar ze geen ogenblik in gelukte want onze groep bereikte voltallig het Brouckèreplein. Uitzondering nochtans, precies of ze het geroken hadden, maar onze leider Jan De Prins was uit onze rangen gehaald. Hij kon gaan brommen tot 11 uur ’s avonds. Dan kon de manifestatie beginnen. Ieder trachtte bij zijn mannen te blijven, wat niet altijd gelukte. Hier en daar maakte er ene kennis met een matrak. Doch de meesten kwamen er zonder kleerscheuren af. Het verloop van de manifestatie hebt u in geuren en kleuren in de dagbladen kunnen lezen. Een kort besluit kunnen we nochtans maken. Wanneer ons christen volk aan de tand gevoeld wordt, wanneer er dient gestreden voor “Outer en Heerd”, zullen allen, mannen en vrouwen, in de bres springen om onze schone gedachten te verdedigen. Vrienden, het gebeuren van 26 maart moet ons een riem onder het hart steken, het moet een mijlpaal worden in onze strijd voor ons geloof.” (“De Band”, nr.3 van 1955)

1955 – 27 maart : Gewestelijke jeugddag B.J.B.-jongens – Jos De Smet won welsprekendheidstornooi. (zie foto)

Op de geweestelijke jeugddag van de B.J.B.-jongens te Blaasveld behaalde Leestenaar Jos De Smet de eerste prijs in het “declamatie en welsprekendheidstornooi”. (“DB”, maart ’55)

1955 – Maandag 4 april : Behandeling tegen runderhypodermose.

“Deze verplichte behandeling tegen runderhypodermose is begonnen op maandag 4 april. Een tweede behandeling zal doorgaan op 15 mei. De landbouwers worden verzocht hieraan hun volle medewerking te verleden.” (“DB”, maart ’55)

1955 – 6 april : Overlijden van Marina De Laet. (zie foto’s)

Zij was te Mechelen geboren op 1 maart 1955 als derde kind van Frans De Laet (°17/4/1923, +26/7/2002) en Victoire Van Dam (°30/4/1925, +17/6/2015), de uitbaters van het café “In den Bareel” tegenover de kerk. Toen ging men er van uit dat ze gestorven was aan “binnen-stuipen”, wat men tegenwoordig wiegendood zou noemen.
Er kon geen traditionele rouwperiode plaats vinden omdat oudste zus Gerda de dag erna, op Witte Donderdag, haar eerste communie deed.
Om nog een tastbare herinnering van het kindje te kunnen bewaren reed buurvrouw Marie-Josée Croes op de dag van haar overlijden naar Mechelen om een professionele fotograaf. Deze laatste zorgde voor de enige foto.
Marina werd twee dagen na haar overlijden begraven op het kerkhof van Leest. Haar zerkje is na het verlopen van de concessie door vader Frans in de tuin van zijn café “In den Bareel” geplaatst waar het tot op heden nog steeds staat. (Met dank aan Gerda De Laet en Hugo Lauwens)

Foto’s :

-De populaire veldrijder en postbode Frans Feremans.

-Jos De Smet enkele jaren later na zijn overwinning in het welsprekendheidstornooi van maart 1955.

-Het gedachtenisprentje en de enige foto van Marina De Laet.

-Haar zerkje in de tuin van café “In den Bareel”.

Vervolgt.

15-05-2021 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Maartnummer “De Band” : Missienieuws – Flitsen uit een brief van Marie VERBRUGGEN (Dame Marie Rombout).

Marie Alfons Christine Verbruggen was te Leest geboren op 11 september 1923 als oudste van zes meisjes in de Tiendeschuurstraat. Haar ouders waren Alfons en Pelagie Van Boxem. Ze was lid van de B.J.B., werd onderwijzeres (Heverlee) en gaf les in het vijfde leerjaar bij de Dochters van Maria te Willebroek waar ze met de fiets naartoe reed. Daarna trad ze als 26-jarige binnen in “De Jacht” bij de kanunnikessen van Sint-Augustinus te Heverlee (1949). Ze werd (in 1952) geprofest als Dame Marie Rombout. Kort nadien vertrok ze naar het toenmalige Belgisch Congo (later : Zaire, dan Democratische Republiek Congo). Dertig jaar lang was ze er missionaris. Ze leerde Tshiluba en onderwees 16 jaar (van 1952 tot 1968) in de Kasaïprovincie. Eerst in de missiepost te Iweka/Mueka waarvan ze zielsveel hield en later in Mushie. Ze maakte er de onafhankelijkheid mee van het land én de moeilijkheden erna (1961). Daarna (vanaf 1968 tot 1981) werkte ze in de hoofdstad Kinshasa, vooral in de parochie Sainte Marie (nu : Notre Dame du Congo) en leerde er perfect het Lingala beheersen. In de “cité” bezocht ze zieken en bejaarden per mobilette, gaf catechese aan kinderen en leidde er catechisten op. Zelf beleefde ze er nog net het bezoek van paus Joannes-Paulus II aan “haar” kathedrale parochiekerk (1981). Dan kwam ze voorgoed naar België. Zes keer was ze op verlof geweest, o.a. in Leest, gedurende twee of meer maanden. Sinds 1981 was ze lid van het Belgisch districtsbestuur. Na acht jaar werd ze benoemd in Schilde (1990) waar ze én oud-missionarissen van Scheut hielp én meewerkte in de parochie. In 1993 werd ze overste van Heverlee 3. Toen ze eindelijk als 73-jarige aan rust kon denken in het “paviljoen” te Heverlee (1997), werd ze er wel erg gauw ziek. Gelukkig kon ze er, zes weken voor haar dood, nog haar gouden kloosterjubileum vieren (2002). Zachtjes ontsliep ze op dinsdag 6 augustus in het “Paviljoen”. Haar medezusters dankten haar, zo staat het op het gedachtenisprentje, om haar durf, haar aanpakkings- en doorzettingsvermogen, om haar onwankelbaar Godsvertrouwen. Op maandag 12 augustus was haar uitvaart en werd ze begraven op het kloosterkerkhof. (“De Sint-Niklaasparochie in Leest”, Wilfried Hellemans)

We vonden van haar een eerste brief terug in “De Band” van maart 1955.

De brieven van latere datum die we teruggevonden hebben volgen erna.
Marie Verbruggen (“De Band” maart 1955) : “Ik ben nog steeds alleen verantwoordelijk voor de school, die meer dan 600 leerlingen telt – zes klassen – een voorbereidend jaar – twee eerste jaren – een 3de en 4de jaar. Ik heb 6 monitricen, waarvan slechts één normaalschool heeft gedaan. Die fameuze minister Collard heeft ook Mweka groot genoeg gevonden om er een lekenschool op te richten. De toekomst zal uitmaken of ons mensen van Mweka van Collard’s gedacht zijn of niet ! Pater Overste is niet bang om de christenen op hun plichten te wijzen en spaart ook geen moeite om de kinderen naar de missieschool te doen komen. De schoolstrijd is hier wellicht erger dan in België, omdat wij hier met mensen te doen hebben die nog geen of weinig generaties christendom achter de rug hebben. Het Kerstfeest was hier zeer schoon : ‘k herleefde een Kerstmis in Vlaanderen onder ’n tropenhemel. Binst het kerstverlof ben ik mee gereden op raadpleging van de kinderen : zo zijn we zelfs tot 70 km ver gereden om de kinderen te verzorgen. ‘k Kreeg zo al tweemaal de gelegenheid om stervende kindjes langs de weg te dopen. In de dorpkens zijn de mensen nog vol van hun heidens bijgeloof. De avonturen die men op dergelijke tochten kan meemaken, vertel ik u wel ’n andere keer. Met hartelijke groeten, Dame Marie Rombout (Marie Verbruggen).”

Marie Verbruggen (Dame Marie Rombout) vanuit Nweka, 27/7/1956 :

“Hier dan een antwoord op de gevraagde inlichtingen. Geboren ben ik op 11 september 1923. In ’t klooster gertreden op 11 november 1949 te Heverlee bij de Kanunnikessen Missionarissen van St Augustinus. Naar de Missie vertrokken op 1 juli 1952. We wonen hier in het hoekje van de Kasai op een 250 km van de hoofdstad van de provincie Luluaburg. In Nweka zelf wonen 15.000 mensen, maar het missiegebied omvat een groot aantal dorpen van de omtrek. Ik sta in voor de meisjesschool die een 400 kinderen telt. ‘k Begon hier met een Chirowerking voor de meisjes.”

Marie Verbruggen (Dame Marie Rombout) vanuit Mweka (“DB”, augustus 1957) :

“Beste vrienden, ‘k ben nog steeds in Mweka. Op Paasdag kregen we hier voor het eerst een Apostolisch Prefect, Monseigneur Van Rengen, een Pater Jozefiet. Dat was iets enigs en moest dus gevierd worden…En…onze zwarten hebben hun best gedaan : ’s morgens veel volk in de Mis en openlijke hulde van blanken en zwarten. Dat alles was heel plechtig en officieel. In de namiddag echter zouden de Bakuba’s en de Bakete, Monseigneur vergasten op hun inlandse dansen. Ge moet weten dat ze daarvoor eind en ver bekend zijn, onze Bakuba’s. Hun kleding alleen is de moeite waard om te zien : een wijde gekleurde rafiarok, die bij iedere sprong zwierig openzwaait. Over het blote bovenlijf, een breed lint, met parels bezet. Op het hoofd een masker of een hoed met pluimen, grote veders die afhangen tot op hun rug ; aan armen en benen koperen ringen…balletjes…parels…en al wat maar kan meehelpen om het rythme aan te geven. Midden het plein een grote tam-tam, enkele horens, en het orkest wordt aangevuld door hun schreeuwen en huilen in cadans. Het dansen zelf is draaien en springen, ieder op zijn eigen en toch volgend in lijn ! Ze kunnen dat zo uren vol houden. De vrouwen dansen ook op hun eentje op lijn, maar zijn veel kalmer in hun bewegingen. Als ge ze zo bezig ziet…dan zijn het toch nog wilden, hoor ! En toch gaat de beschaving met reuzenschreden vooruit in Congo. Wie naar de expositie van Brussel gaat volgend jaar, mag zeker niet nalaten van naar het paviljoen “DE MISSIES” te gaan kijken en bewonder dan maar eens speciaal de Congo-stand. U vindt daar ook onze Bakubakunst. Zes jongens van de kunstschool van Mushenge zijn naar België vertrokken in mei jl. en blijven daar heel de tijd van de tentoonstelling. Alle zwarten dromen van een reisje naar België ! Om te zien hoe het leven daar draait. In afwachting…doen wij hier ons best, om hen mét de beschaving ook de christelijke leer mee te geven en van hen overtuigde christenen te maken. Daarvoor vragen wij uw hulp, en gebed vooral ! Ik stel het hier opperbest na mijn 5 jaar Congo en ik stuur u allen, bekenden en onbekenden, m’n zeer hartelijke groeten van uit het verre Mweka. Uw missiezuster, Dame Marie Rombout.”

Zuster Marie Verbruggen vanuit Kinshasa 15/11/1972 :

“’k Sta nog altijd in de schuld bij u met m’n dankwoord. Tijdens mijn verlof vond ik u niet thuis toen ik bij u aanklopte en de volgende dagen schoot er geen tijd meer over. ‘k Ben nu bijna twee maanden aan ’t werk en weer zou er een briefje gaan overschieten. Neen, vanavond eerst en vooral ! ‘k Ontving al tweemaal het parochieblad en soldatenblad sinds mijn terugkeer ! Ge kunt u moeilijk indenken met welk een gretigheid het parochieblad en dorpsnieuws gelezen wordt en welk een bijzondere waarde dat nieuws krijgt op verre afstand. Nogmaals hartelijk dank om de regelmatige zending…Het is zo welgekomen. Lijk u reeds weet, werk ik nu volledig in dienst van de parochie van O.L. Vrouw van de Zaire, in Kinshasa. Aan werk ontbreekt het niet in zo’n parochie van de grootstad. Stillekens aan begin ik wat mensen te kennen. De wijken zijn overbevolkt. Als ge in één huis binnengaat hebt ge daar seffens 20 mensen of nog meer, zes, zeven à tien huisgezinnen op een beperkt terrein…Ge moet dat eerst gezien hebben om daar een gedacht van de vormen… Ze roepen u dan ook van achterna…Gewoonlijk ben ik heel welgekomen als ik op huisbezoek ga. Verder geef ik onderricht aan de kinderen die zich voorbereiden op doopsel of eerste communie. Die voorbereiding vraagt des te meer zorg, daar de godsdienstlessen op de school dikwijls veel te wensen overlaten. Diezelfde kinderen gaan dan nog twee keer in de week naar een mama-catechiste in hun kwartier. Met al deze mama’s catechisten hou ik wekelijks vergadering om samen met hen de lessen voor te bereiden die ze in de loop van de week zullen geven. Die mama’s doen echt schoon werk, vooral in deze tijd waar al het godsdienstige zo in twijfel wordt getrokken. Arme mensen en sukkelaars leven ook in groot aantal in die overbevolkte wijken van de grootstad. De twee ouderlingengestichten die hier in Kinshasa bestaan kunnen maar een zeer beperkt aantal mensen opnemen. De overige zijn soms echt diep te beklagen. Miseries vertellen zou mij te ver leiden. Wij missionarissen doen wat we kunnen, om voor elk van onze mensen iets van Gods goedheid te brengen in ons dagelijks zijn met hen. Wij durven op uw aller gebed en aanmoediging blijven rekenen. Nogmaals hartelijk dank en beste groeten, Zuster L. Verbruggen.” (“De Band”, december 1972)

Zuster Maria VERBRUGGEN vertelt : (“De Band”, oktober 1975)

“Schrijven over Zaïre is helemaal niet gemakkelijk in deze tijd, daar voor de meesten onder u dit land reeds lang afgeschreven is. Men trekt eens de schouders op en brengt nog nauwelijks interesse op voor die grote natie in het hart van Afrika en van haar medezeggingschap ook op wereldschaal. ‘k Ga hier geen beeld ophangen van een Zaïre op politiek of economisch gebied maar u simpelweg wat vertellen over de “Kerk” in dit land. Een kerk die meer en meer in de hoek wordt geduwd omdat ze een te grote macht vertegenwoordigt. Reeds meer dan 49 inlandse bisschoppen leiden en besturen hun bisdommen met een echte bantou-wijsheid, grote moeilijkheden ten spijt. Het begon met de jeugd. Geen enkele jeugdbeweging meer tenzij die van de eenheidspartij, de revolutionaire jeugdbeweging waarin de jongeren systematisch worden ingelijfd langs de school om. Elke klas is een georganiseerde cel waar hard wordt gewerkt om revolutionaire gedachten bij te brengen. Er waait een wind van anti-katholicisme…En toch, jongeren komen meer dan ooit weer naar de kerk. Totnogtoe mogen ze er vrij naartoe komen. Godsdienst blijft een privaatzaak. Jonge mensen verzamelen zich en vormen zangkanalen : twee, drie herhalingen doen hen echt verbroederen. ’s Zondags wordt de avondmis de echte mis van de jongeren, die zich uitzingen en uitdansen voor de Heer… Ja de jeugd wil christen blijven. Christus heeft voor hen nog een boodschap doorheen zijn Evangelie, want ook in bijbelcursussen vinden we jongeren die zich iedere week de moeite getroosten om de woorden van Christus te lezen, te bestuderen, mensen die samen zoeken hoe ze dit Evangelie kunnen gestalte geven in hun leven. Katholieke pers werd volledig afgeschaft, geen dagbladen noch jeugdbladen, alleen partijbladen. Katholieke drukkerijen werden gerationaliseerd en toch staat de boekenwinkel van de zusters van St Paulus, die zich bezig houden met het verspreiden van goede lectuur van de morgen tot de avond vol volk. Christene namen werden verboden. Kinderen worden gedoopt met hun heidense naam, maar als ge naar de inlandse wijk gaat en aan de kinderen hun naam vraagt zijn ze allemaal fier van te kunnen zeggen dat ze “Maria” of “Jan” heten. Officieel hebben ze enkel een achternaam, maar in de huiskring blijven ze kinderen van God en de kerk en noemen ze zich bij hun christene namen. Godsdienstlessen werden afgeschaft op de school. Kruisen en heiligenbeelden werden weggenomen uit de klassen. Alleen in de kerk mag er nog godsdienstonderricht gegeven worden aan de kinderen wier ouders het verlangen. We vroegen aan onze volwassenen of ze bereid waren hun kinderen godsdienstles te komen geven in de kerk. Zeven vrijwilligers boden zich aan. Wekelijks brengen ze aan een 200-tal kinderen godsdienstkennis bij en dat sinds de nieuwjaarsvakantie, zonder daarbij ook maar de minste geldelijke vergoeding te ontvangen. Onder dit regiem en te midden van deze mensen heb ik het geluk als missionarisse te mogen werken in de parochie van Ste Marie, de huidige kathedraal van Kinshasa. Onze kerk is een kathedraal maar onze christenen zijn van de armsten uit Kinshasa, mensen uit de oudste wijken van de stad. In één omheining wonen soms 20 à 30 personen samen, vier, vijf gezinnen, die zich moeten tevreden stellen met één of twee plaatsen om te leven en te slapen. Gelukkig is de zon bijna dagelijks van de partij en leven deze mensen meer buiten dan binnen. Bij deze eenvoudige mensen van de wijk breng ik een groot gedeelte van mijn tijd door met huisbezoeken, zonder daarbij de oude mensen te vergeten in het ouderlingengesticht van de Staat. Het zijn meestal verstotenen van de familie anders kwamen ze in geen gesticht terecht. Oudjes die zo gevoelig zijn aan wat vriendschap en genegenheid omdat ze die zo weinig mochten ondervinden in hun leven. Verder op de parochie sta ik in voor de catechese van de kinderen : voorbereidingen van eerste communie en doopsel, opleiding van mama-catechisten : moeders die tweemaal op de week, aan huis, een groepje van acht tot tien kinderen van de geburen, voorbereiden, eveneens op hun eerste communie en doopsel en dat gedurende zes maanden. ‘k Tracht hen te begeleiden in hun werk; bereid samen met hen de wekelijkse lessen voor, moedig hen aan bij elk bezoek aan de kleine groep. Het zijn allemaal mensen voor wie het katholieke geloof nog iets te betekenen heeft, mensen die nog de tijd en de nodige moed hebben om dat geloof door te geven aan hun kinderen. De kerk is niet verslagen in Zaïre. Ze is wakker geschud. Er is veel positiefs uitgegroeid. Voor velen zijn de moeilijkheden van de laatste jaren een uitnodiging geweest om meer naar de diepte te gaan, om zich daadwerkelijk in te zetten voor Christus en zijn kerk. Sommige parochies van Kinshasa worden reeds volledig door leken bediend. Het zijn de animatoren van de basisgemeenschappen, waar de priester nog juist op zondag de H. Mis komt opdragen en de sacramenten toedienen. Heel die christelijke gemeenschap is in de handen van die mensen : catechese, vergaderingen, administratie, alles berust bij deze geëngageerde leken. Evangelisatie kan eerst diepgaande vruchten dragen als men elkaar ontmoet. Als men samen met de Zaïrezen zoekt naar een totale en christelijke oplossing van hun aspiraties, als die ook medebeleefd worden door de missionarissen, als men Afrikanen met de Afrikanen, Zairees met de Zairezen kan worden. Alvorens van u afscheid te nemen houd ik eraan u allen zeer oprecht te danken, vooral die mensen uit Leest, die mij hun sympathie betoonden met een milde gift en ook allen die door hun bijdrage in de kerk mijn missiewerk steunden. De Heer zelf moge u allen rijkelijk zegenen.
     Uw missionarisse Maria Verbruggen.

Nawoord van “De Band” : “Tijdens deze zomervakantie was zuster Verbruggen enkele weken in verlof onder ons. Dit artikel van haar hand kwam goed gelegen in deze oktobermaand die van oudsher de missiemaand is geweest. Het liet ons even kijken in de zinvolle bezigheden en de dagvulling van een missionarisse uit onze tijd. Het liet ons ook de manier van werken zien in een Afrikaanse parochie waar het gebrek aan priesters nijpend is. Voor ons allen een les in optimisme en geloof vanwege de jonge Kerk in Kongo. Wij wensen zuster Maria Verbruggen nog veel moed en veel voldoening in haar apostolaat onder de kleinsten van de wereld.”

Op 6 augustus 2002 overleed Maria Verbruggen in het ziekenpaviljoen van haar orde in Heverlee:  “Beste Marieke, enkele maanden geleden vierden we je gouden kloosterjubileum. Eén van je dromen, je leefde er zo fel naartoe. Het was een hartelijk feest met de familie, je straalde dankbaar en gelukkig. En toen werd je weer ziek, weer naar de kliniek, weer op je ziekbed thuis waar je met veel liefdevolle zorgen werd omringd. Je zou er wel doorspartelen, de zoveelste keer. We geloofden het allemaal, en jij nog het meest. We voelden het : je sterke levensdrang. Je moed bleef, maar je werd zwakker en zwakker, tot je uiteindelijk je schone missionarisziel aan de Heer gaf.
          Je zussen.

Je medezusters danken je, Maria, om je zijn voor en midden ons. In je durf, je aanpakkings- en doorzettingsvermogen, je vastberadenheid en je onwankelbaar Godsvertrouwen, hebben we onze Stichteres herkend. Zo leef je verder in onze gedachten en in ons hart.”
Warme woorden uit haar gedachtenisprentje.

Foto’s :

-Een klas van de Leestse meisjesschool rond 1933 : Maria Verbruggen, onderaan als derde van rechts.
-Marie Verbruggen, “Dame Marie Rombout” in 1952.
-Enkele jaren later.
-Deze foto sierde haar gedachtenisprentje.

12-05-2021 om 10:02 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Zondag 20 februari : Muziekavond K. Fanfare Arbeid Adelt.

Op het programma : “Het Zwarte Woud” van Jourquin, “Standvastigheid”, “Caesar en Cleopatra” van Baudain, “Liliputsoldaten van Lohr, “Thé Midi” van Alfort.
Ook optreden van de conferencier-humorist Léonneke De Smet. (“DB”,jan.’55)

1955 – Maartnummer “De Band” : Soldatenbrieven van S.M. Gaston KEULEMANS.

-Vanuit Spich : “Mijn eerste indrukken over Duitsland en de kazerne hier zijn goed. Het eten is minder goed dan in Turnhout. Maar ik kan er wel tegen : een paar kilos er af, kan voor mij geen kwaad !”

-Gaston Keulemans vanuit Spich, 10/5/55 : “Vandaag was het afscheidsfeest van de korpsoverste : we hebben moeten defileren en juist in de pletsende regen, we waren nat tot op ons vel ! Overdag ben ik bijna altijd in de garage of aan ’t bollen : de dagen gaan goed voorbij.”

-Gaston Keulemans , “DB”, nr.8, 1955 : “We hebben niet veel oefening meer. We beginnen hier volop alles klaar te maken om naar België te komen tegen het einde van oktober, begin november. Wacht of piket moeten de chauffeurs hier voorlopig niet meer doen, omdat er teveel werk is in de garage. Er moeten al een 54 voertuigen in orde gebracht worden en geschilderd worden : klaar om afgevoerd te worden. De beste groeten aan alle medewerkers, Leestenaars en soldaten”.

-Gaston Keulemans vanuit Siegen, 11/11/1955 : “Van Spich ben ik overgeplaatst naar Siegen en er ingedeeld bij het Eerste Bataljon Karabiniers of liever de “Karpatten”. De kazerne is niet zo schoon als in Spich, maar we zullen dat rap veranderen !”

-Gaston Keulemans vanuit Düren, mei 1956 : “Ik stel het tegenwoordig heel goed bij den troep al wordt het wel veel strenger hier en gevaarlijker om in “den bak” te vliegen… Maar daar moeten ze toch rap voor zijn, geloof ik, om d’r ene van Leest in dat speciale ‘Kamertje’ op te sluiten… De 9de april heb ik mijn vierde wacht geklopt. Maar k’mag nog van geluk spreken : anderen deden reeds 50 à 70 wachten hier… Een 30 man van Düren gaan mee op bedevaart naar Lourdes : ik zal ook van de partij zijn. Ik zal ginder te Lourdes denken aan alle Leestenaren en bijzonder aan de soldaten. Na de bedevaart blijven er mij nog slechts enkele dagen meer over : einde mei ga ik van de klas. De beste groeten aan allen.” (“DB”, nr.5 van 1956)

-Gaston Keulemans, met zijn verslag van zijn Lourdesreis : “In Düren in het station stapten we met 38 op : 31 van het 35ste Artillerie, 6 van het 16de en ik van het 281ste Ordnance. Aan de grens te Herbesthal ging het goed vooruit want we moesten niet eens van de trein. Te Brussel gekomen zagen we daar de 2de trein staan naar Lourdes, maar die vertrok een uur later dan de onze. Na een lange reis kwamen we eindelijk te Lourdes aan. De autobussen stonden al klaar aan het station : ze brachten ons naar het Hotel Saint Agnes en aanstonds werd de tafel gedekt. Te 10u30 was er Communiemis voor alle militairen, waarna we een eerste groet brachten aan O.L.Vrouw in de grot. Daar zag ik verschillende Leestenaren die met de bedevaart van de Boerinnenbond waren meegekomen. In de namiddag Sacramentsprocessie en ’s avonds Kaarskensprocessie met een massa volk en kaarsen. Zo was het einde van de eerste dag gekomen en gingen we ons bedje opzoeken. ’s Zondags na de plechtige mis hadden we de kruisweg, geleid door Aalmoezenier Willems, die telkens aan iedere statie de gepaste uitleg gaf. In de namiddag had er een Vaderlandse Plechtigheid plaats aan het Monument der Gesneuvelden. De derde dag werd de hoogmis opgedragen voor het Belgisch Leger door een Engelse Kardinaal. De voorlaatste dag zijn we op uitstap geweest naar Gavernie – Pont d’Espagne en de bergen Tourmalet en Cauterets. Deze mooie dagen waren vlug voorbij… Ik moet zeggen dat het werkelijk al de moeite loont, naar Lourdes te gaan. SOLDATEN VAN LEEST, indien ge volgend jaar de gelegenheid krijgt om er naartoe te gaan, laat het dan niet voorbij gaan.” (“DB”)

1955 – Maartnummer “De Band” : Soldaat-Milicien Jan MOONS vanuit Siegen.

“Ik ben graag bij den troep. Ik ben hier chauffeur van tractor F6 met daarbij een kanon 25 ponder en een remork met munitie. Hartelijk dank voor het boek van Milac ! Ik doe mijn beste groeten aan allen die hun handtekening in dit boek plaatsten. Voor mij zou iedereen soldaat moeten worden om te ondervinden wat den troep is en wat onze thuis is. Bij den troep moet ge leren op uw eigen benen staan en met kameraden omgaan. Beste groeten !”

-Jan Moons vanuit Vogelsang, 10/5/1955 : “We hebben nog maar juist het kamp van Elsenborn verlaten of we zitten al in het kamp van Vogelsang voor zes dagen ! Beste groeten aan allen !”

“De Band” nr. 6 over zijn ervaringen in Vogelsang : “Ik heb daar maar één dag mee oefening gedaan. Toen ben ik ziek gevallen. Ik had een kou in mijne rug van altijd onder de auto’s te liggen. Zo heb ik daar niet veel gezien. Spijtig genoeg, maar ik mocht niet van de dokter. Terug in Siegen heb ik een speciale proef moeten afleggen van twee dagen om scholing te geven met de auto’s aan soldaten in de dag, en ’s avonds soms aan adjudanten die juist binnengekomen zijn. Als ge zo’n mannen moet leren rijden, moet ge zeer geduldig zijn hoor ! Zeker niet zenuwachtig. Het liefste dat ik doe is de ganse dag de baan op. Ik heb bijna heel Duitsland doorkruist. Wij mogen alle dagen 300 km afleggen.”

-Jan Moons, vanuit Siegen, 12/10/1955 :“Daar ik van ’s morgens tot ’s avonds 9 uur scholing moet geven aan leerling-chauffeurs, komt het er niet zo dikwijls van eens een briefke te schrijven. We zijn op maneuvers geweest te Delecke tussen Werl en Soest, een goei 180 km van Siegen. Ze duurden zes dagen. Op zulke dagen maakt men van alles mee. Onze eerste stelling sloegen we op te Himmelfort ; de vijand viel ons aan maar we versloegen hem tot in Bittingen, een 4 km verderop. Een dag en een nacht hielden we daar stand, maar dan moesten we terug achteruit. Ook de tanks waren in de aanval. Zulke maneuvers veroorzaken veel schade aan de voertuigen en aan…de akkers van de boeren.
Ik ben ook ‘gevangen’ genomen met mijn tractor. ’s Anderendaags sloeg ik op de vlucht : de tractor mocht de ‘vijand’ houden : ik had toch de contactsleutel ! Na de maneuvers ben ik hem gaan halen.
Ik zag een tank in een ravijn rijden : ze reed een helling af van 60% en de remmen werkten niet meer. De bemanning kon er nog tijdig uit springen. De tank viel 130 m diep.
Mijn maat en ik sliepen 4 nachten tussen de schapen die binnen een omheining waren samengebracht.
Verleden zaterdag gebeurde er hier een groot ongeluk. Een chauffeur was met opdracht naar Elsenborn. In het terugkeren reed hij op een trein. De jongen was op slag dood. Hij had nog een maand dienst te doen. Gedurende enkele dagen was de kazerne in rouw. De ongelukkige werd naar zijn dorp in de Vlaanderen overgebracht.
Beste groeten aan al de soldaten van Leest.”

1955 – Maartnummer “De Band” : Soldaat Louis Polfliet.

-Louis Polfliet vanuit Aken :“Wanneer ik zo bij mezelf naga, wat ik in ’t leger heb bijgeleerd, dan moet ik zeggen : eigen karakter en vast karakter ! Op m’n eigen benen leren staan !”

-1955 – Septembernummer “De Band” : “De slechte kant van de medaille is wel dikwijls de geest van de soldaten. Hoevelen blijven trouw aan hetgeen ze thuis geleerd hebben in de organisaties van de katholieke actie ? Weinigen ! Waar is voor velen hun zondagsplicht ? Men merkt er niet veel van !
Maar aan de legerdienst is ook een goede kant : een soldaat leert een man worden een zelfstandig man. Hij leert er nadenken, omdat hij tijd heeft. Hij doet veel mensenkennis op, omdat hij verschillende karakters tegen komt onder zijn term. Hij leert zich zelf te behelpen, en meer zijn thuis te waarderen. “De Band” is heel goed opgesteld. Voor mij moest er al eens de loopbaan in staan van één of andere renner. De beste groeten aan allen vanuit de kazerne “Tabora” !”

Foto’s :

-Gaston Keulemans als vierde van rechts met de mannen van het eerste uur van de Leestse Jongenschiro. Links Frans Gillis, een onbekend priester, Miel Polfliet, een gewestelijke Chiro-leider, Gaston, Eddy Beterams, Karel Fierens en Louis Vloebergh.

-De Tabora-kazerne in Aken waar Louis Polfliet karakter kweekte en op eigen benen leerde staan.

-Een ochtendinspectie in de Tabora-kazerne.

Vervolgt.

08-05-2021 om 07:11 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – 9 en 10 januari : Teerfeest “Rust Roest”.

“Aan de welvoorziene tafel hadden een 40-tal genodigden plaatsgenomen.” (“DB”, jan.’55)
“In Vlaanderen is geen vereniging denkbaar zonder “drink- en eetbijeenkomsten” of de liefde van de doorsnee burger passeert langs de maag.” Schreef Guido Hellemans in “Rust Roest Ontmaskerd”. “Zolang als maar de tering naar de nering stelt schaadt dit niet. Dus ook bij Rust Roest werd er aardig wat gegeten en … gefeest. Van in de vroegste jaren hadden teerfeesten plaats bij Van den Heuvel, later bij Theodoor Teughels. Zo herinner ik mij als kind (10 jaar) zulke teerfeesten meegemaakt te hebben omdat ik met een toneelrolletje was bedacht. Wat deed men nu op zulk feest ? Eten, drinken, lachen en luisteren naar kluchtliedjes en grappen, dansen en springen. Kortom leute en plezier. Als bijzonderheid meld ik nog dat de muziek tijdens “de dans” gespeeld werd door Pieter Verbeeck. (zie foto)
Rond de jaren ’60 kwamen ook deze feesten in verval zodat ze niet meer plaatshadden…”

1955 – Zondag 16 januari : Toneelavond van de Chiro.

Na een openingsformatie door heel de groep, met een flinke muziekkapel en kleurige Chirovaandels, volgde onmiddellijk het detectivestuk : “Het Rode Paspoort”, een zeer geheimzinnig stuk, met spanning tot het laatste ogenblik. Na de pauze volgden er nog verschillende korte nummertjes, die zeer in de smaak gevallen zijn. Vlak voor de pauze hield Z.E.H. Engelen, gewestproost voor Brussel, een mooie rede over het wezen en doel van onze Chirobeweging. (DB,nr.1,1955)

1955 – Zondag 23 januari : Gastoptreden van “Rust Roest” te Heffen.

Die dag trad de Leestse toneelgroep op in buurgemeente Heffen met “Amor is wispelturig, Fortuna is wreed”. Er was veel belangstelling. (“DB”,jan.’55)

1955 – 29, 30 en 31 januari : Handelsfoor in zaal St.-Cecilia.

“Bij Frans Huybrechts ging er die dagen een handelsfoor door. Vooral alle soorten stoven, radio- en televisietoestellen werden tentoongesteld.” (“DB”, jan.’55)

1955 – 30 januari : Eucharistische Kruistocht ging naar toneel.

“Onze E.K. heeft op zondag 30 januari de toneelvoorstelling “De Bremer Stadsmuzikanten” bijgewoond, opgevoerd door het Vlaams Toneel. De voorstelling ging door in de Feestzaal H. Hart te Mechelen.” (“DB”, jan.’55)

De Eucharistische Kruistocht werd ca. 1927 opgericht door pastoor Beuckelaers, in Leest uitsluitend voor meisjes.
Een kruistochter verbond er zich toe eenmaal per week te communiceren en ’s morgens zijn dag op te dragen aan het H. Hart van Jezus. De groep bleef in Leest bestaan tot halfweg de jaren zestig. (W. Hellemans “De St-Niklaasparochie in Leest”)

1955 – Maandag 31 januari : Start Lessenreeks voor B.J.B.-ers.

Die dag startte de 30-urenleergang, een lessenreeks die handelde over mechanisatie en elektriciteit op de hoeve. De lessen werden gegeven in T.S.M.

1955 – Maandag 31 januari : KWB Filmavond.

In “Ons Parochiehuis” richtte de KWB een filmavond in die aanving om 19 uur.
Het programma zag er als volgt uit :
-Nieuws uit de wereld.
-Kluchtfilm met Charlie Chaplin.
-Tekenfilm.
-Hoofdfilm “Kinderen van de Straat”, een ontroerende kwajongensfilm.
Toegangsprijs : 15 frank. (DB,nr.1,1955)

1955 –Zondag 6 februari : Muziekavond K.Fanfare St.-Cecilia.

Muzikale leiding : Rik De Bruyn.  Werken van : P. Gilson, Van Breedam, A. Mahy, M. Poot e.a. Tevens een eerste ‘marsch’ gecomponeerd door Theo Fierens.
Ontspanning : parodist Edward Verdijck en de conferencier-humorist en droogkomiek van Radio Antwerpen Theo Van den Bosch. (zie foto)
Filmopnamen door Frans Piessens. (“De Band”, januari 1955)

1955 – 11 februari : Leestenaars naar het selectiecentrum.

Die dag moesten verschillende militianen van Leest hun drie dagen gaan doen. Louis Vloebergh (Juniorslaan), Frans Verbruggen (Tiendeschuurstr.), Frans Fierens (Vinkstraat) en Gaston Croon (Blaasveldstraat). Jan De Prins uit de Juniorslaan werd volledig vrijgesteld van dienst. Hugo Stuyck en Alfons Keulemans verkregen uitstel. (“DB”,jan.’55)

Vanaf 1951 tot 1985 deed de Brusselse kazerne “het Klein Kasteeltje” dienst als Centrum voor Recrutering en Selectie. Iedere mannelijke Belg die opgeroepen werd voor de dienstplicht moest hier zijn “Drie Dagen” volbrengen, een gebeurtenis die hij voor de rest van zijn leven zou meedragen. (Zie foto)

1955 – 12 februari : Herinneringsmedaille voor de K.Fanfare St.-Cecilia Leest.

Die dag mocht de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia een herinneringsdiploma in ontvangst nemen n.a.v. de overgang naar 1ste afdeling.

1955 – 14 februari : Bouwpremie voor de veldwachter.

Brief van het Ministerie van Volksgezondheid en van het Gezin gericht aan de Burgemeester van Leest : “Ik heb de eer U te berichten dat de genaamde VAN HOOF Victor wonende te Leest Blaasveldstraat 23 bij ministrieel besluit nr 978 van 30/11/1954 toegelaten wordt tot het genot van een premie ten bedrage van fr 40.000 voor de aanbouw van een woonhuis te zijnen behoeve in uw gemeente. Het believe U me gedurende een tijdsbestek van tien jaar, met ingang van de datum van het ministerieel besluit houdende toekenning van bedoelde premie, elke inschrijving en uitschrijving op het nieuw adres van belanghebbende in de bevolkingsregisters van uw gemeente te melden. Deze procedure zal me eventueel toelaten alle schikkingen te treffen welke vereist zijn door de reglementering op de premiën, ingeval van misbruik op de door de belanghebbende aangegane verbintenissen wordt waargenomen. Tot uw naricht valt op te merken dat de belanghebbende er zich o.a. toe verplicht heeft het woonhuis ter zake niet te vervreemden, het noch geheel, noch gedeeltelijk in huur te geven, erin geen handel te drijven, het niet te laten dienen voor drankhuis, spijshuis of herberg. Als ontvangstbewijs van onderhavig schrijven, zou ik U dank weten mij onderstaande strook, behoorlijk ondertekend en voorzien van het zegel der gemeente, te willen terugsturen.”

De garde bouwde, samen met zijn echtgenote Maria “Leonore” Mees, een huis in de Scheerstraat (Ten Moortele) met huisnummer 7.

Foto’s :

-Muzikale duizendpoot Pieter Verbeeck.

-Eucharistische Kruistochters in 1949 rond onderpastoor De Schutter.
Bovenste rij v.l.n.r. : Paula Vloeberghen, Paula Beterams, Maria Verbruggen, Maria Scheers, Jozefien De Decker, Josée De Wit.
Tweede rij : Hortense De Nijn, Maria Van Steen, Victoire Verschuren, Maria Spinnael, Carola Lamberts, Maria…
Derde rij : Marie Louise Vloebergh, Mathilde Verbruggen, Virginie Absillis, De Donder, Godelieve Stuyck, Madeleine Verbruggen, Celine Selleslagh.
Vierde rij : Augusta Jacobs, Maria Diddens, Godelieve Bradt, Paula Bradt, onderpastoor De Schutter, Jozefien Absillis, Louisette Van Baelen, Leontine Geens, Aline Van der Taelen.
Onderste rij : Agnes Piessens, Maria Selleslagh, Maria Lamberts, Emilia Verbruggen, Jeanne Jacobs, Lisette Fierens, Roza Verlinden, Lutgard Hellemans, Paula Van de Ven. (Foto LG, blz. 189)

-Droogkomiek Theo Van den Bosch.

-Het Klein Kasteeltje.

-De woning van garde Van Hoof begin jaren ’60. Uiterst rechts kan men zien dat het huis van Theo Fierens nog moet gebouwd worden. In de wagen Miel Ceuppens en José Tourné, nicht van de garde.

01-05-2021 om 10:19 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Januarinummer “De Band” : Mére Marie Joseph (Stefanie VAN ROEY) :

“Graag maak ik een korte halte in mijn drukke ambtsbezigheden om uw oproep te beantwoorden, omdat ik uw dorpsgenoot ben en het schone opzet en doel van uw werk : goed te stichten, een band te zijn voor de soldaten en de Leester bevolking. Ik zal pogen te antwoorden in de mate van het mogelijke. Ter inlichting : mijn wereldlijke naam is Van Roey Stefanie. Geboren : 13 december 1907. Studies : kostschool van O.L. Vrouw presentatie te Bornem. Daarna één jaar lagere Normaalschool en vier jaar Middelbare Normaalschool te St. Niklaas, waar ik in 1928 het diploma behaalde van wetenschappelijke regentes. Van 1928 tot 1931 onderwees ik aan de Vrije Middelbare school van Halle. In 1931 trad ik in het klooster van de Ursulinen te Heusden (Limb.) Het is een voorname gemeente in de Limburgse mijnstreek op 15 km van Hasselt. In 1921 telde deze uitgestrekte gemeente nauwelijks 3.000 inwoners. Toen werd er een aanvang gemaakt met de ontginning van de mijn gelegen op de rand van de gemeenten Zolder en Heusden. De tuinwijken van de mijnarbeiders, ingenieurs en bedienden liggen op Heusdense bodem. Thans is de bevolking aangegroeid tot ruim 9.000 inwoners, verdeeld over drie parochies. Het Ursulinenklooster ligt in het centrum en heeft een uitgebreid scholennet als apostolaatsveld. In het centrum een bewaarschool met lagere school (17 klassen), met nagenoeg 600 leerlingen. Een Middelbare school met 65 leerlingen en -sedert 1939- een Familiale school met thans een kleine honderd leerlingen. In de tuinwijken hebben we nog een bewaarschool met Lagere school met ongeveer 575 leerlingen. Na mijn intrede in 1931 werd ik onmiddellijk aangesteld als lerares van Engels en Latijn. Ik bleef er werkzaam tot in 1939, met één jaar onderbreking voor mijn canoniek noviciaatsjaar te Overpelt. In 1934 legde ik tijdelijke geloften af, in 1937 eeuwige geloften. In 1939 kreeg ik van mijn oversten opdracht een Huishoudschool op te richten voor meisjes boven de 14 jaar. We begonnen in 1939. ’t Was echter een zeer moeilijke tijd : mobilisatie, gevolgd door vier jaren oorlog. Ondanks dat werd onze school in 1942 erkend door Staat en Provincie. Na de oorlog werd de inrichting stilaan vervolledigd en thans staat onze familiale school gekend als één der beste ingerichte in haar soort in Limburg. Van in het begin tot heden werk ik in deze school als bestuurster en geef terzelfdertijd lessen in opvoedkunde, familierecht en tweede taal. Hoe druk mijn ambtsbezigheden ook zijn in de school, toch heb ik nog altijd een bijambt kunnen uitoefenen. Tijdens de oorlog zelf werkte ik als ambulancierster bij de gekwetsten van de kolenmijn, en in 1944 bij de zwaargekwetsten van de luchtbombardementen. Thans dien ik nog bijzondere verzorging toe aan zusters en leerlingen. Sedert enkele jaren werd mij nog het schone ambt opgedragen van organiste in onze kloosterkapel. Herinneringen aan vroegere jaren ?... Ik heb zo weinig in Leest zelf vertoefd. Wij liepen school naar Hombeek, omdat er nog geen zusters waren te Leest. Vanaf 12 jaar was ik in internaat. Er bestonden toen nog geen organisaties die de jeugd bijeenbrachten. Mijn beste herinneringen zijn dan ook deze aan mijn dierbare familie, waarvan vader zaliger steeds de hechte “Band” is geweest en nog is. Van ganser harte feliciteer ik uw medewerkers met uw schoon opzet, en wens u veel goed te stichten in ons dierbaar Leest.”

Wilfried Hellemans in “De Sint-Niklaasparochie in Leest” :

“Leonia Stephania VAN ROEY (°13/12/1907, +15/2/1979). Geboren in 1907 (in de Tiendeschuurstraat) ging Stefanie als meerderjarige het klooster in (1929). Ze werd ursuline van Hasselt, legde (op 18/4/1934) haar eeuwige geloften af te Heusden en werd zuster Marie Joseph. Achtereenvolgens stichtte ze de Familiale School te Heusden, werd overste van de ursulinen te Visé/Wezet (Luik), bestuurster van het H. Hartinstituut voor technidch en beroepsonderwijs te Visé en overste te Maaseik. Ten slotte verbleef en werkte ze in het rusthuis te Sint-Martens-Voeren. ‘Tijdens haar 50 jaar kloosterleven heeft zij Hem trouw gediend en dagelijks met orgelmuziek geloofd.’ Zo leert haar doodsprentje. Ze werd zwaar ziek en overleed in de Sint-Ursulakliniek te Herk-de-Stad op 15 februari 1979. Haar laatste woorden waren een vaak herhaald “Dank U !”en haar lichaam schonk ze aan de K.U.Leuven. Er was een afscheidsviering te Leest op woensdag 21 februari en in de kapel van de Zusters ursulinen te Herk-de-Stad op zaterdag 24 februari 1979.”

1955 – Maandag 3 januari : Bonte Avond van de K.Fanfare “Sint-Cecilia”.

In samenwerking met Studio Antwerpen organiseerde de fanfare uit Leest een Bonte Avond die van start ging om 20 uur in zaal St.-Cecilia bij Frans Huybrechts. Deze “bonte avond” werd op 17 januari langs radio Antwerpen uitgezonden in uitgesteld relais. Volgende vedetten traden op : conferencier Jaak De Vocht, accordeoniste Nelly D’Hont, zangeres Jenny Lionel. Aan het klavier Emmy Van Loo en verder Charel Janssens – Co Flower – Han Verne – Julien Vrients – Theo Fierens – tenor Marcel Leemans en de K. Fanfare Sint Cecilia. (“DB”, december 1954)

In de periodiek van januari 1955 schreef “De Band” : “deze dag was het juist levensgevaarlijke ijsgang. Dat heeft veel gegeven aan de opkomst. De uitvoeringen door de fanfare waren fijn-verzorgd. Doch spijtig genoeg mogen we niet hetzelfde zeggen van het optreden van het Antwerpse gezelschap. Hun nummers waren flauw, en ook de deftigheid liet te wensen over, en was zeker niet bestemd voor de oren van de jeugdige aanwezigen.”

1955 – 9 januari : Voordracht over Ruanda-Urundi.

“Tijdens de Algemene Vergadering van de Boerengilde hield dhr Herman Rheinhard (met verlof uit Kongo) een interessante uiteenzetting over Ruanda-Urundi. Talrijke leden hadden er aan gehouden deze spreekbeurt bij te wonen.” (“DB”, januari 1955)

1955 – 9 januari : Kerstfeest Boerinnengilde en KWB.

“Het kerstfeest van de KWB en de Boerinnengilde dat doorging om 14u45 werd geopend met het gebed. De Voorzitster van de Gilde Mej. Rheinhard, drukte in haar welkomwoord haar tevredenheid uit over de samenwerking tussen de 2 parochiale werken voor het Kerstfeest. In het stemmingsgedeelte (met lichtbeelden en kerstliederen door de E.K.-meisjes), belichtte Z.E.H. Pastoor de betekenis van Kerstmis. Tijdens de pauze werden er talrijke lotjes verkocht voor de schone tombola. Vervolgens werden er 4 filmen afgedraaid, die zeker in de smaak vielen van de talrijke kinderen. Tot slot kregen de kinderen hun kerstgeschenk en werd er over gegaan tot de tombola.” (“DB”, jan.’55)

Foto’s :

-Stefanie uiterst links voor de ouderlijke boerderij in de Tiendeschuurstraat. Verder rechts van Stefanie haar halfbroer Fons Van Roey, het oudste zoontje uit het tweede huwelijk van haar vader die later zou huwen met Filomena Beckers. Met pop haar zusje Florentine die huwde met Frans Lemmens en naar Heusden (Limburg) zou verhuizen. Daarnaast Philomena Peeters (°Leest 1890) die na de dood van Hortense Bernaerts Frans Van Roey’s tweede vrouw werd. Zij draagt de kleine Mathilde die in 1921 geboren werd. Zij zou later huwen met de Mechelse schepen Charlier. Naast Philomena Peeters staat Maria, de oudste dochter van Frans Van Roey. Zij huwde in 1935 met Jan Plasqui, de vader van de drukker en koster uit Hombeek. Naast Maria staat Frans Van Roey zelf en uiterst rechts met het paard bij de toom de 12-jarige Louis Van Roey. Hij huwde met Maria De Greef uit het “Laathof” te Perk. (“LG”, blz. 297)

-Stefanie Van Roey.

-Conferencier Jaak De Vocht verzorgde de Bonte Avond van Sint-Cecilia.

-Leestenaar Theo Fierens bracht een gesmaakt optreden met zijn trompet.

-De populaire revueartiesten Charel Janssens en Co Flower.

Vervolgt.

15-04-2021 om 11:19 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – Buren uit de Scheerstraat bezochten het Nederlandse Zundert.

Niet iedereen bezat in 1955 zijn eigen wagen en de mobiliteit was toen nog erg beperkt. Een reis naar de Belgische kust was nog een heuse reis en dikwijls een avontuur. Zo ook het bezoek aan de bloemenstoet van Zundert in 1955 van de families Vic en Louis Van Hoof en hun vrienden/buren uit de Scheerstraat. (zie foto)

1955 – Oprichting “Korps voor burgerlijke bescherming”.

In 1955 werd er te Leest een “Korps voor burgerlijke bescherming” opgericht.  Samenstellingen van dit korps zijn terug te vinden in deze Kronieken begin 1956 en 1963. (zie foto)

1955 – Militianen van de klas 1955 :

Gaston Croon, Jean De Smedt, Frans Fierens, Theo Fierens, Maurits Huysmans, Louis Keulemans, Antoon Lauwens, Henri Moons, Marcel Neefs, Edmond Polspoel, Hubert Selleslagh, Henri Simons, Frans Verbruggen en Louis Vloebergh. (“DB”, januari 1955)

1955 – Verspreiding der familienamen te Leest.

Onder de meerderjarigen kwamen volgende familienamen te Leest het vaakst voor en in die volgorde : 1. Geerts, 2. Verbruggen, 3. Fierens, 4. Selleslagh, 5. De Prins, 6. De Wit, 7. Jacobs, 8. Verbeeck, 9. Van Den Heuvel, 10. Verschueren. (DB,nr.1,1955)

1955 – Bus naar Mechelen tijdelijk over de “Battelse Bergen”.

“Gedurende een ruime tijd zal de bus niet meer rijden over Hombeek, daar tussen Mechelen en Hombeek wegeniswerken aan de gang zijn. Ze zal dus de weg nemen over de “goede Battelse bergen”. (DB,nr.3,1955)

1955 – Januarinummer De Band : Ongevallen.

“Louise Schaerlaken (Alemstraat) brak haar been. Vrouw Polspoel (Kouter) idem. Marie Van den Heuvel (Alemstraat) brak haar arm. Wij wensen hun ’n spoedig herstel !”

1955 – Januarinummer De Band : Uit het missiefront – Brief van MERE ALEYDIS (Jeanne De Boeck)

“…Het is nu reeds een jaar verlopen dat ik u allen verliet. Zoals ik laatst schreef ben ik dus naar de afdeling van de ziekenverpleging overgegaan. Werk met hopen zieken genoeg ! Er slapen er zoveel tegen de grond dat men moet kijken waar men trapt.
Nu, om u een gedacht te geven van de ziekenverpleging in Kongo : hier bij mij zijn 3 zalen plus 6 huisjes –te samen iets van een 140 bedden. Omdat er zo weinig plaats is, ben ik ook al bouwmeester gaan spelen. We hebben twee inlandse huizen gebouwd. De zieken die dus willen naar het hospitaal komen, geven hun naam bij mij op. Ze krijgen een deken, telloor en tas, en nu ook een soort hemd, en gaan naar de zaal van de mannen en vrouwen en krijgen daar hun medicamenten. Al die verzorging en ook hun eten krijgen ze voor niets. Gemakkelijker dan in België eh ? Natuurlijk zouden de zwarten dat niet kunnen betalen ! Geld hebben ze zeer weinig, en hebben ze wat, dan is dat seffens op.
Er zijn meer dan 200 zieken. Ik heb daarvoor 8 verplegers, plus twee die helpen opereren, en twee die het schrijfwerk doen in het dispesarium, want daar ook komen dagelijks een 200 tot 300 zieken, die steeds naar huis gaan.
We werken van 7 u tot 12 u en van 2 tot 5 u en dan ga ik de zieken bezoeken om te zien wat ze nodig hebben voor de nacht. Nogal dikwijls moeten we ook een pater roepen om te dopen of te berechten. Dat is zeker een troost dat we hen op die manier kunnen helpen voor ze sterven.
Dit jaar hebben we reeds 960 operaties gehad (jaar 1954). En onze dokter gaat dan ook nog opereren in drie andere hospitalen. 2.400 zieken zijn er ingeschreven geweest dit jaar –dus gemiddeld 200 zieken per maand. Daarbij komen dan nog een 260 ingeschreven melaatsen, die alle veertien dagen een inspuiting krijgen.
Ik heb ook nog drie “kilo’s” : we rijden alle veertien dagen de brousse in, om de kinderen te wegen en de toekomstige moeders te onderzoeken. Er zijn 174 kinderen ingeschreven voor ’t ogenblik. Buiten dit alles hebben we in Titulé nog een materniteit en een hospitaal voor blanken. 400 geboorten per jaar en een 120 blanken werden gehospitaliseerd. U ziet dat er gewerkt wordt eh ? Tot later !
     Zeer genegen groeten uit de Uele ! Mère Aleydis Titulé (Belgisch-Kongo).”

Jeanne De Boeck ging naar het klooster bij de zusters Ursulinen te O.L. Vrouw-Waver. Ze verbleef negen jaar in Kongo, tot aan de onafhankelijkheid. Nadien werd zij de “madre Juanita” voor de armsten onder de armen in Santiago (Chili). Haar belevenissen daar zijn te volgen in haar brieven in deze Kronieken.

1955 – Januarinummer “De Band” : Zuster Melanie (Christine DE LAET) :

Religieuze Annonciate, Instituut H. Hart Heverlee. (Nota van de redactie : zuster Melanie woonde in de Tisseltbaan, in het huis waar nu Frans Doms woont)

“Ik ben vlug uit Leest weg geweest. Nochtans een paar feiten :
-Het huis van onze gebuur De Greef brandde af op 22 februari 1908 en een klein stukje van ons huis er bij. Maar bij ons werd het rap geblust dank zij de hulpvaardigheid van onze geburen.

-De inhuldiging van pastoor Beukeleers in 1909, waar we allemaal aan meegedaan hebben : we hebben thuis allemaal chronogrammen (Noot : versregels of ook gedichten) gemaakt (onze Soo zaliger). Ikzelf zat in de stoet op de “Maagdekenswagen”. Het begin was beroerd : de wagen stond op het binnenplein bij Noldus. Mannen trokken hem naar de straat toe, het lamoen vloog de lucht in, we rolden onder de trappenstelling op een hoop de bak in, maar zonder incidenten. De rest verliep uitstekend ! Zuster Viktoria (mijn zuster) reed te paard en stelde één der goddelijke deugden voor. Broeder Romanus (mijn broeder die thans in Canada verblijft) als ik het goed voor heb was iets als koorknaap bij St. Laurentius.
Briat was geloof ik Olieslaegers met zijn vliegtuig, (Noot : Jan Olieslaegers, °1883,+1942, was een bekend luchtvaartpionier, ook motor- en wielrenner. Men noemde hem “den Antwerpschen Duivel”.) en ik heb ons mannen horen vertellen hoe hij met een schip over ’t straat gesleept kwam om zijn vliegmachien te bouwen : hij troonde zo hoog dat hij onder de spanbogen niet doorkon…enz…

-’t Begin van de eerste oorlog en de vlucht heb ik nog meegemaakt. Vader heeft na de doortocht van de eerste patrouilles een reuzefiets-motocyclette splinternieuw uitgehaald van onder de mesthoop. Maar de Belgische soldaten hebben ons twee dagen later dat merkwaardig ding als trofee ontnomen.
Zeer interessant volgens mij was na de vlucht de koeienhistorie. De Belgen hadden alle koeien eerst weggehaald. ’t Leger had die te Antwerpen in hangars ondergebracht en geraakte er niet mee weg. De Duitsers sloegen die aan. Na de vlucht was er geen koebeest meer tenzij hier en daar één die in ’t wild liep en gauw een “eigenaar” had. Zuster Viktoria zei : “ik moet een koe hebben, ze hebben onze koeien afgepakt, ik ga naar Antwerpen naar de Duitsers een koe halen.” Ze schuift aan in de rij om een bewijsschrift te bekomen en toelating om met “haar koe” naar Leest te mogen. Overrompeld als die kommandant was door die grote menigte, schrijft hij een bewijs. En zus ging met dat papierke naar die hangars waar de controleur vraagt : “Welke is uw koe ?” Zuster Viktoria kiest er de beste en schoonste uit en roept : “deze meneer !” De kerel laat begaan. Ze huurt een beestenwagen, en ’s avonds te kwart voor tien komt ze daarmee in Leest binnen in triomf. Alle mensen komen zien naar dat fenomeen.

-In 1913 was hier in Heverlee de eerste grote Boerinnendag. Leest was present, ons Melanie was er ook bij. ’s Avonds kwamen die van Leest in auto’s ’t dorp ingereden al zingend en al vertellend, zoals Trees van Kepperen : “Roten tafels…enz…van hier tot aan ’t bos !” ’t Gevolg : ik mocht 23 september 1913 naar Heverlee komen tot 1 augustus 1914 : de oorlog en de vlucht. Ik had moeten wachten tot ik 14 jaar was om in ’t klooster te komen. Op 24 mei was ons Melanie naar Heverlee komen horen, en op 29 mei trad ik binnen in ’t noviciaat in Heverlee, en ik ben nooit buiten Heverlee in functie geweest.

-Eén keer heb ik Leest teruggezien : in 1931, bij ’t vertrek van Zuster Viktoria naar de missies. Met Pinksteren gingen we natuurlijk allen mee in de processie. We waren ijveraarsters van “Averbode’s Weekblad”, en bezorgden het elke week thuis. Jaarlijks ging zus mee te voet naar Scherpenheuvel. Onze Soo reed mee naar de paardenomgang te Hakendover.
’t Rozenhoedje werd dagelijks gebeden in familieverband. Waar een lijk was ging men ’s avonds ’t rozenhoedje bidden”.

Christine De Laet overleed te Heverlee op 2 april 1981 en ze werd er ook begraven. De lezers van deze Kronieken kunnen echter nog vaak genieten van haar prachtig proza in de brieven die nog volgen.

Foto’s :

-Van l. naar r. : Paula Soli (“Paula van de Fijne”), Vic Van Hoof, Frans Geerts, Leonore Mees, Louis Van Hoof en zijn echtgenote Elodie Selleslagh. Zittend : Klara Van Beveren, Yvonne Van Hoof, Greta Geerts, Eddy Van Hoof, Marcel Van Hoof, Maria Busschot (de echtgenote van Rik Van Beveren) en Celine Van Beveren. In de draagstoel de kleine Rudi Van Hoof, de jongste van veldwachter Vic.

-Enkele leden van de “Burgerbescherming” in 1963 tijdens de inhuldiging van burgemeester Lauwers. Als tweede van links Antoine Van Paesschen en rechts daarvan Stanne Van den Heuvel.

-1946 : De 18-jarige Jeanne De Boeck, vertrok naar het klooster. V.l.n.r. : Julie Brion-De Prins ((een zus van haar moeder), vader Fons De Boeck, pastoor Coosemans, Jeanne, burgemeester Pieter De Prins, moeder Henriette De Prins, grootnonkel Karel De Boeck en tante Marie De Prins (een andere zus van haar moeder).

-Jeanne in haar Kongolese periode.

-Melanie De Laet (zuster Victoria) en haar zus Christine De Laet (zuster Melanie).

Vervolgt.

08-04-2021 om 00:00 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

Vervolg - De Tweede Schoolstrijd.

In “De Band” nr. 3 van 1955 kreeg de Leestse afdeling van het “Comite voor Vrijheid en Democratie” een forum :

Aktie van Comité voor Vrijheid en Democratie:

In haar eerste fase heeft het comiteit er voor gezorgd dat onze mensen op de hoogte werden gebracht waarover het feitelijk gaat in deze schoolstrijd. Immers vele mensen waren nog in de mening dat het hier enkel gaat om een geldkwestie : nl. over de wedden van de onderwijzers. Het gaat hier om oneindig veel meer ! Het gaat hier over het grote beginsel dat de ouders zelf het recht hebben het onderwijs te kiezen voor hun kinderen. Niet-katholieke ouders die hun kinderen willen sturen naar niet-katholieke scholen moeten die mogelijkheid hebben, maar katholieke ouders die hun kinderen katholiek willen laten opvoeden moeten diezelfde mogelijkheid hebben. Wel, door de Nieuwe schoolontwerpen worden onze ouders verplicht hun kinderen te sturen naar niet-katholieke scholen. De katholieke scholen worden verplicht om de poorten te sluiten, omdat ze absoluut niet de minste bestaansmogelijkheid meer ontvangen van de staat. Als die schoolwetten gestemd worden, dan is het gedaan met de katholieke opvoeding van de jeugd en met de katholieke scholen, dan is het binnen onafzienbare tijd gedaan met de godsdienst ! Daarom is het de plicht van elke katholiek deze goede zaak te verdedigen. In verband hiermede werd er een VERGADERING VOOR DE LANDBOUWERS gehouden op zondag 13 maart. Voor een 110 boeren van Leest heeft volksvertegenwoordiger Van Hamme een klare uiteenzetting gegeven over de toestand. In zijn fijne spreekbeurt heeft hij aangetoond hoe deze regering een regering is van sociale afbraak : afschaffing van “Moeder aan de Haard”, van de “Wet De Taye”, van de vrijheden van onze Gemeente- en Provinciebesturen en tenslotte afschaffing van de vrijheid van onze ouders in het kiezen van de opvoeding voor hun kinderen. Na een bedankingswoord van Voorzitter Jan De Prins en een dreunende “Vlaamse Leeuw”, gingen onze mannen geestdriftig naar huis. Diezelfde zondag in de namiddag kwam mevr. Cools-Tambuyser, lid van de Mechelse gemeenteraad, de toestand uiteenzetten aan onze vrouwen van Leest. Meesterlijk en meeslepend heeft ze onze moeders warm gemaakt voor de goede zaak. Ze heeft al de bedoelingen van de fanatieke anti-godsdienstige regering naar voren gebracht. “Wij kunnen niet dulden dat de belastingen die wij betalen moeten dienen om de leerlingen van niet-katholieke scholen te laten studeren en daarenboven dienen om onze katholieke onderwijsinstellingen kapot te helpen !” De volgende dag kwam de Heer Vercammen spreken voor de loontrekkenden van de parochie. Hij onderstreepte hoe al onze katholieke werknemers zich als één man moeten te weer stellen tegen de politiek van de huidige regering. Diezelfde week trokken verschillende bestuursleden op toer voor de verkoop van steunkaarten. De opbrengst van deze kaarten bedroeg 6.835 frank en zal dienen om de geweldige financiële inspanning te steunen van de katholieken. Terzelfdertijd werden er een 85 inschrijvingen genoteerd voor de algemene protestdag te Brussel. We danken al diegenen die hun steun verleend hebben en daardoor laten zien hebben dat ze weten waarover het gaat ! De plakkers en schilders waren die dagen of tenminste die nachten ook in form. Gans Leest rond zag men de plakbrieven over de schoolvrijheid, en de macadam was duchtig bekalkt. Kwam dan tenslotte de ALGEMENE PROTESTDAG te Leest. Rond 4u verzamelden zich de muzikanten van de beide fanfares, en een ganse hoop deelnemers. Even na 4u zette de optocht zich in beweging, en met veel geestdrift, onder het spelen van lustige stapmarchen en het zingen van strijdliederen en geestdriftige uitroepen volgde de optocht door de Juniorslaan. Onderweg sloten zich nog voortdurend mensen aan. Verschillende plakbrieven en spotprenten werden meegedragen. Aan de eerw. Zusters werd even halt gehouden. De fanfares brachten er een serenade, bloemen werden aangeboden en de zusters, die ten zeerste ontroerd waren door deze hulde, en liever met veel verduldigheid hun schoon werk uitoefenen, dan zich te laten vieren. Op het Dorpsplein werd rechtsomkeer gemaakt, en “Ons Parochiehuis” vulde zich met een enthousiaste menigte. Luidkeels werd er gezongen en gebruld, doch de muren hielden gelukkiglijk stand. Jan De Prins dankte van harte al de deelnemers aan de optocht. Hij wees er op hoe alle katholieken van Leest naar eensgezindheid moeten streven. Alle dorpspolitiek moet wijken voor de verdediging van onze rechten als katholieken. Vervolgens gaf hij het woord aan Jef Van der Kuylen. “De huidige regering is noodlottig voor de boerenstand. Al de veiligheidsmaatregelen voor prijzen en invoer zijn afgeschaft. De boeren hebben reeds één miljard schade door de huidige regeringspolitiek". Daarna nam advocaat Smets het woord. Zijn vierde spreekbeurt die dag en verschillende keren werd deze spreker onderbroken door luidruchtige toejuichingen van het publiek. De Vlaamse Leeuw werd rechtstaande gezongen en...naar huis.

Nu ging de aandacht van heel het katholiek België naar de NATIONALE PROTESTDAG te Brussel op zaterdag 26 maart. Alles werd gedaan om deze betoging te doen mislukken : staat van beleg, samenscholingen verboden, een driedubbel ijzeren gordijn rond Brussel, heel de gendarmerie van gans het land opgeroepen, het leger geconsigneerd, de over de 100 speciale treinen afgeschaft, verbod coupons te geven in de staties voor Brussel, treinen die niet wilden stoppen enz... Niettegenstaande dat allemaal waren er een 100.000 betogers te Brussel. Een 100-tal Leestenaren die hieraan hebben deelgenomen, gedroegen zich kranig. We vermelden enkelen onder hen : De voorzitter Jan De Prins heeft de eer gehad tot ’s nachts om 11u. in de bak te kunnen zitten! Proficiat ! Fons De Smet, Julien Piessens en Felix Polfliet hebben van de sabel of de matrak gekregen, en verschillende malen kunnen ontsnappen uit de handen van de gendarmen. Een voet van een paard van een gendarm kwam per ongeluk op de poot van Frans Van Necke. Miel Polfliet was even zijn vest opengescheurd door de sporen van een gendarm, en door die opening waren ze erin geslaagd hem kletsnat te spuiten, enz... Allen hebben zich kranig gedragen, en Leest alle eer aangedaan. Hun geestdrift was niet te blussen en bij hun terugkeer stapte al het volk uit de bus te Hombeek en vandaar te voet naar Leest ! En of er gezongen en geroepen werd !!! Te Leest stonden alle mensen buiten om hen te verwelkomen. Een Collardpop werd verbrand in het dorp. Zo is de eerste fase besloten in de schoolstrijd. Met Pasen zal er kalmte zijn, maar de 16e april zullen de richtlijnen gegeven worden van de tweede fase. Want de schoolstrijd gaat verder ! Welke zijn de wachtwoorden ? We weten het nog niet juist, maar past deze richtlijnen steeds toe : -GEEN SCHOOLSPAREN ! -GEEN LINKSE DAGBLADEN MEER , zoals “Het Laatste Nieuws” en “Volksgazet”. -Onze katholieken laten zich niet inschrijven in linkse Mutualiteiten en Vakbewegingen ! -We nemen geen producten meer van de firma’s die behoren aan leden van de linkse regering of deze regering steunen. -Op 17 april zijn we te Antwerpen, voor een betoging van heel de PROVINCIE ANTWERPEN !!! -De schoolstrijd is nog niet gedaan. Dus elke katholiek blijft verder het kenteken dragen van de schoolstrijd.”

In dezelfde periodiek maar in het nr. 5, verscheen volgende oproep “aan alle katholieken van Leest : We weten dat er op Leest in verschillende huisgezinnen nog steeds Het Laatste Nieuws gelezen wordt, ook bij brave katholieke mensen. Dit dagblad noemt zich neutraal, maar wordt in feite uitgegeven door de Liberalen, die nu samen met de socialisten de kerk bestrijden. Daarom, in elk katholiek gezin een katholiek dagblad !!! Onze katholieke dagbladen zijn zeer degelijk : we noemen hier maar “De Gazet van Antwerpen”, “Het Nieuwsblad” en “Ons Volk”. Ook op gebied van sport kunnen ze met al de andere dagbladen wedijveren. Neem een abonnement op een katholiek dagblad ! OUDERS, KIEST EEN KATHOLIEKE SCHOOL VOOR UW KUNDEREN. Een eerste punt : stuurt uw kinderen niet te rap naar een andere school ! Het wettelijk leerprogramma dient overal gevolgd te worden zowel te Leest als te Mechelen. Dus de stof voor het leeronderwijs is overal dezelfde ! De gewone te volgen weg is dus : te Leest hun klassen uit te doen. Een tweede punt : voor zeer begaafden staat de weg open van moderne of oude humaniora. Deze uitzonderlijke gevallen moeten om goed te zijn deze studies beginnen vanaf 11 jaar. Hier zijn er genoeg degelijke katholieke onderwijsinrichtingen te Mechelen : College, Broeders van Scheppers en verschillende zusterscholen. Voor verder naschools onderwijs is er keuze genoeg tussen katholieke scholen te Mechelen :
-Voor vakkundig en technisch onderwijs : de Technische Scholen van de Melaan waar alle vakken kunnen aangeleerd worden.
-Voor land- en tuinbouwkundige studies : de Tuinbouwschool te Mechelen, met een bijgevoegde zondagsschool.
-Voor onderwijzer : de Katholieke Normaalschool van Mechelen.
-Voor kook-, naai- en huishoudkundige lessen zijn er de verschillende scholen der Eerw. Zusters. Dus ouders, let op uw zaak ! U staat verantwoordelijk voor een katholieke opvoeding van uw jongens en meisjes. Het is niet omdat er een paar keren per week een pater in een school komt dat het daarom een katholieke school is ! Heel de geest en al de leerkrachten moeten er katholiek zijn !”

Jan DE PRINS.

De voorzitter van het “Comiteit voor Vrijheid en Democratie, afdeling Leest” was niet de eerste de beste. Hij werd te Leest geboren op 23 augustus 1924 als zoon van burgemeester Pieter De Prins en Cornelia Melania Meskens van de Rendelbeekhoeve op de Kleine Heide te Leest. Jan was gehuwd met Julia De Schutter. Hij was in zijn leven naast bestuurslid van de Landelijke Gilde ook bestuurslid van de CD&V. Jan De Prins overleed in zijn huiskring te Leest op 10 augustus 2009. Tijdens de kerkdienst las kleindochter Eva volgende tekst voor : “Opa, een goede maand geleden zaten we nog met z’n allen samen, nog niets geweten. Opa aan de rand van het zwembad en alle kleinkinderen erin. De ene zich aan het optrekken, de andere een salto en “onze opa” keek toe ! In plaats van een “goed gedaan” zei hij eerder “probeer nog eens wat anders !” Maar dat is hoe hij voor ons altijd is geweest. Voor alle 6 de juiste raad ! Niet te veel rechtstreekse complimentjes, maar aan zijn ogen en houding zagen en voelden we hoe trots hij op ons was. Maar nu wordt het stil, je plaats is leeg, we moeten verder met verdriet, maar ook met dankbaarheid dat net jij “onze opa” bent ! Waar je ook heen gaat, bij ons blijf je voorgoed bestaan.” Veelzeggende woorden ook in zijn gedachtenisprentje : “Bijna tot op het einde van je leven was je gezond en actief, ook al heb je keihard gewerkt ! Het werk als landbouwer gaf je vreugde en energie en je had er ook alle capaciteiten voor : Je was lichamelijk zeer sterk. Je had veel moed en doorzettingsvermogen, efficiëntie en organisatiezin ! Met de “schup” in de grond werken was je grootste plezier ! Dat heb je tot voor kort kunnen blijven doen in jullie groententuintje. Daarnaast genoot je de laatste jaren ook van fietstochtjes, wandelingen, wekelijkse kaartnamiddagen met vrienden en zelfs van huishoudelijke klusjes samen met ons moeder. De bezoekjes van je kinderen en kleinkinderen deden je veel deugd, dat merkten we aan je glimlach bij aankomst en aan je manier van uitwuiven bij het vertrek. De vele mooie herinneringen uit je bijna 85-jarige leven zullen ons hart blijven verwarmen. Dag vader, dag opa, dag zachte, minzame man.”

Foto’s :

-Julien Piessens kreeg van de matrak of van de sabel.

-Ook Fé Polfliet was een slachtoffer van de rijkswachters met de matrak en de sabel.

-Miel Polfliet werd kletsnat gespoten nadat ze zijn vest hadden opengescheurd.

-Tijdens de Schoolstrijd werd ook in Mechelen gestreden om ‘de ziel van het kind’. Getuige daarvan deze foto uit 1955 met propaganda-affiches aan de gevel van het toenmalige CVP-hoofdkwartier in Mechelen, het ‘Huis De Glas’ op de hoek van de Grote Markt en de Standonckstraat. Het pand was toen eigendom van het Grootseminarie en werd verhuurd aan de bevriende katholieke partij. (Foto : Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen)

-Jan De Prins bracht een deel van de nacht in den amigo door.

Vervolgt.

27-03-2021 om 12:08 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955 – De Tweede Schoolstrijd.

1955 was een turbulent jaar op politiek vlak niet enkel voor België, ook voor de gemeente Leest en ditmaal waren het niet de Sussen tegen de Blekken, maar katholieken eensgezind tegen socialisten en liberalen. Nadat in 1919, met instemming van alle politieke partijen, een wet de gelijke subsidiëring bezegelde, was er een einde gekomen aan de eerste schoolstrijd. Van 1950 tot 1958 heerste er opnieuw onrust. De katholieke onderwijsminister P. Harmel (1950-54) diende verschillende wetsontwerpen in, die o.m. betrekking hadden op de erkennings-, en dus de subsidiëringsnormen voor het vrij onderwijs. Bij de socialisten en liberalen deed dit een hernieuwd enthousiasme voor het officieel onderwijs oplaaien : in 1954 herzag de socialistische minister Collard de hele onderwijspolitiek. Het stond de staat voortaan vrij eigen scholen op alle niveaus in te richten waar dit noodzakelijk bleek. Staatssubsidies werden aan de vrije scholen verleend voor zover ze voldeden aan dezelfde voorwaarden als het officieel onderwijs (gediplomeerde leerkrachten, leerlingennormen per klas of afdeling, erkenning van de diploma’s door de staat). Eén van de maatregelen die Collard wilde nemen was de afdanking van 110 katholieke interimarissen. Het protest van kerkelijke zijde tegen de wet-Collard was zeer hevig en er kwam zowel in het parlement als op de straat een hevige oppositie op gang. Plechtigheden waaraan ministers deelnamen, werden verstoord, officiële scholen belegerd en overal werden protestaffiches opgehangen. Behalve deze dreigingen organiseerde de oppositie ook massale manifestaties. De meest spectaculaire waren die van 26 maart en 10 juli. De verdedigers van de “ziel van het kind”, gesteund door de CVP, waren woedend. De Liga van het onderwijs en andere groeperingen die het onderwijs gunstig gezind waren, organiseerden op hun beurt tegenmanifestaties. Het protest en het tegenprotest duurden maanden. De CVP maakte van de schoolkwestie het hoofdpunt voor de parlementsverkiezingen van 1958, van waaruit ze als overwinnares naar voren trad. In datzelfde jaar zochten de drie zgn. nationale partijen (CVP, BSP en Liberale Partij) naar een blijvende oplossing van het geschil. Op initiatief van de onderwijsminister Van Hemelryck zou in november 1958 het Schoolpact tot stand komen en meteen ook het einde van de schoolstrijd. Dit zgn. Schoolpact was een overeenkomst tussen de drie partijen en de voornaamste bepalingen ervan waren : kosteloos voortgezet onderwijs tot 18 jaar, gelijke wedden voor alle gediplomeerde leerkrachten en oprichting van een fonds voor de financiering van de schoolgebouwen, zowel voor het rijks- als voor het vrij onderwijs. (Kroniek van België en Nederlandse Larousse Encyclopedie)

De Tweede Schoolstrijd in Leest.

Gevolg gevend aan de oproep van het “Comité voor Vrijheid en Democratie” om in elke gemeente een plaatselijk comité op te richten, kwamen de voorzitters van de verschillende Leestse katholieke organisaties op 1 maart 1955 samen. Doel van dat comité : “de Leestse bevolking in te lichten over de toestand inzake schoolpolitiek zoals die door de huidige regering was geschapen en tevens onze mensen warm te maken voor een krachtdadig verzet, voor het behoud van onze vrijheid en godsdienst.” Het plaatselijk comité diende te bestaan uit de geestelijkheid van de parochie en uit de voorzitters van de verschillende plaatselijke katholieke groeperingen. “Een werkcomité werd samengesteld, met het doel de bevelen, ons door de Arrondissementsbond verstrekt, stipt uit te voeren.” Het Leestse comité was als volgt samengesteld : voorzitter en verbindingsman : Jan De Prins, secretaris : Cyriel Selleslagh, leden: Maria Rheinhard en Louis Solie. Het “Comiteit voor Vrijheid en Demokratie, Afdeling Leest” stuurde volgende omzendbrief rond in de gemeente : “Aan alle katholieke Leestenaren. Morgen 20 maart heeft op Leest de algemene PROTESTBEWEGING plaats, met grootse optocht, fijne marsmuziek, dreunende strijdliederen, en met ALLE LEESTENAREN mee in de optocht, en daarna in “Ons Parochiehuis”, waar we allen met de grootste aandacht en belangstelling zullen luisteren naar Advocaat Smedts en Heer J. Van der Kuylen. Ziehier dan de laatste schikkingen voor deze dag : -Alle Leestenaren, van boven de 14 jaar en onder de 100 jaar komen samen tegen kwart voor vier aan Charel Van Praet. Te 4 uur stipt moet daar de optocht kunnen beginnen. Een 6-tal commissarissen zullen er instaan voor de orde. Volgt stipt hun bevelen ! Tegen 5 uur begint de Protestvergadering. We nodigen langs deze weg alle Leestenaren uit om hieraan deel te nemen : al de leden der beide Kon. Fanfaren, alle mannen en vrouwen, heel onze mannelijke en vrouwelijke jeugd boven de 14 jaar. Ouders kunnen bij die gelegenheid hun klein pagadders toevertrouwen aan de zusters, die er goed zullen voor zorgen ! De optocht volgt de Juniorslaan tot op het Dorpsplein. Daar rechtsomkeer naar “Ons Parochiehuis”. Allen stappen in de optocht op rijen van vier, flink in orde. De mannen en mannelijke jeugd in gesloten groep, de vrouwen en vrouwelijke jeugd insgelijks. Er worden geen vlaggen meegedragen ! LEEST, NIET ALLEEN WIJ, MAAR GANS ONS VOLK EN DE KERK REKENT OOK OP U !!! WIJ EISEN ONZE RECHTEN ALS KATHOLIEKEN ! WIJ STAAN IN STAAT VAN WETTIGE ZELFVERDEDIGING ! HEILIGSTE RECHTEN EN VRIJHEDEN STAAN OP HET SPEL ! WIJ WILLEN GEEN RUSSISCH REGIME ! DAAROM, SLUIT AAN BIJ HET GROEIEND PROTEST EN GANS HET LAND TEGEN DE GODDELOZE VRIJMETSELAARS, DIE ONS VOLK WILLEN VERKNECHTEN ! Langs deze weg danken we al degenen die ook financieel zo mild hebben bijgedragen om deze strijd te steunen. Er komen ook veel inschrijvingen binnen voor de Mars op Brussel op zaterdag 26 maart. Flink zo !!! Geen onverschilligheid meer, maar overtuigde katholieken die strijden voor het Geloof hunner voorvaderen, en voor het Geloof van hun nakomelingen. Zij die zich nog willen inschrijven voor Brussel, kunnen nog altijd inschrijvingskaarten bekomen bij de leden van het Komiteit, die in hun straat zijn rond geweest. De nodige inlichtingen zult U wel op tijd en stond vernemen. -Op 24 maart houden alle ouders hun kinderen thuis van ’t school ! -Het wachtwoord van alle Katholieke ouders in deze strijd moet ook zijn : “GEEN SCHOOLSPAREN MEER”! We steunen er de huidige regering in haar strijd tegen de Kerk en de godsdienst. Eens deze schoolstrijd voorbij, kunt U terug normaal spaargeld meegeven. Beste mensen, we hopen en we durven er op betrouwen dat alle mensen van Leest deze richtlijnen zullen volgen, en eendrachtig en geestdrifitig als Katholieken zullen samenwerken. Namens het Komiteit, de secretaris C. Selleslagh, de voorzitter J. De Prins.”

Het comité slaagde erin om voor de betoging te Antwerpen van 17 april 170 Leestenaars mee te krijgen, evenals de fanfare Arbeid Adelt, die dit op eigen kosten deed. Dat was niet altijd evident: zo kregen muziekmaatschappijen bij deelname aan die manifestaties een premie van 1.000 fr voor de aanwezigheid van 30 muzikanten en 1.250 fr indien ze met meer aantraden.

Foto’s :

-De voorzitter en verbindingsman van het comité Jan De Prins.

-De secretaris Cyriel Selleslagh.

-Leden Louis Solie en Maria Rheinhard.

Vervolgt met : Aktie van Comite voor Vrijheid en Democratie.

26-03-2021 om 07:55 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

Vervolg verenigingen van Leest in 1955

Het Vliegend Wiel.

De Supportersclub “De Sportvrienden”, opgericht onder de naam “Het Vliegend Wiel” werd begin 1954 gesticht.
Leden : 20.
Lokaal : Frans Huybrechts, De Laet Frans, Wwe De Maeyer, Alfons Verbruggen.
Bestuur : Jan Van Cauwenberg en Pieter Ceuppens.

Zangkoor St. Cecilia.

-Dirigent : Alfons Hellemans. -Organist : Edward Fierens. -Schatbewaarder : Louis Verbruggen.
-Andere leden : Meester Selleslagh, Florent Mertens, Felix Van der Hasselt, Richard Van Praet, Bert Huys, Viktor De Laet, Mon Mertens en Jos De Smet.
-Sinds de herinrichting rond de jaren 1919 noteren we de volgende zangers die lid zijn van toen : Viktor Selleslagh, Alfons Hellemans, Bert Huys en Louis Verbruggen. (“DB”, december 1954)

1955 – Tarieven van taksplaten.

“De taksplaten dienen voor 1 maart te worden afgehaald op het Bureel der Belastingen, hoek H. Speecqvest en Kard. Mercierplein, tussen 9 en 12.30 uur (niet op zaterdag).
Rijwielen 100
Bromfietsen 135
Landbouwvoertuigen 105
Handkarren 105
Handelsvoertuigen 420
Gareel 1050
De belasting op de honden : 200.”
(“DB”, januari 1955)

1955 – Militair Personeel.

Dat jaar waren er in ons land 80.047 dienstplichtigen, 63.682 weddetrekkenden en 1.384 eenheden burgerlijk personeel. Voor de eerste twee gegevens betekende dit op vijf jaar tijd een verdubbeling. (“DB”, nr.8)

1955 – Karel DE BORGER won opstelwedstrijd van ‘De Band’ met : mijn moeder.

“Hoe zoet in de oren klinkt de naam moeder, en hoe dikwijls komt hij als een echt aroma over de lippen van groot en klein. Want moederke alleen is voor allen het kostbaarste bezit op aarde. Moeder gaf haar beste krachten om ons het levenslicht te laten aanschouwen. Aan haar danken we dat we kinderen van God geworden zijn. Waar vader ons berispt, heeft zij de zalvende woorden, want haar moederhart is te week om boos te zijn. Zij leert ons de eerste woorden prevelen, en zij is blij wanneer we voor een kruisje boven ons bedje de handjes samenvouwen en zeggen : ‘Jezuske, Ons Lieve Vrouwke’. Dan is zij fier ! Zij maakt van ons kristene jongens en meisjes. Zij waakt over ons leven, en angstvallig slaat ze ons gade, opdat haar voorbeeld als een kleinood ons bezit zou worden. Moeder wordt ouder, wij groter. Maar niemand kan ze missen. Hoe ouder men wordt, hoe meer behoefte men heeft aan haar. Beseffen we voldoende wat een moeder is ? Bekennen we eerlijk en oprecht dat meer dan eens die moeder veel leed wordt aangedaan door onze kleine tekortkomingen. Heeft men altijd oor voor haar raadgevingen ? Waardeert men genoeg haar bezorgdheid voor onze gedragingen ? Hechten we voldoende waarde aan haar woorden ? En wanneer ze soms met beweende ogen naar ons opkijkt, beseffen we dan het ‘waarom’ ? Wij moeten moeder liefhebben én door daden én door woorden, opdat zij de vruchten van haar levensarbeid moge plukken in ons en door ons. O zoete naam van moeder, mogen wij U steeds met eerbied uitspreken ! Bidden we de goede God om lang onze moeder te mogen behouden, heilig en veilig, tot ons aller geluk en voorbeeld. Geen schoner naam, geen edeler wezen is er op aarde dan moeder. ‘Moeder mijn, braaf zal ik zijn’; Moge het immer zo wezen.” (Gepubliceerd in ‘De Band’, enkel jaartal bekend)

1955 – Ook Leo HELLEMANS winnaar van de opstelwedstrijd van ‘De Band’ - Mijn Moeder

“Wie is het weer die gezegd heeft ‘neemt uit een dorp de priester weg en na een paar jaren vindt ge er wezens terug die meer lijken op dieren dan op mensen ?’ Maar kan men niet met evenveel recht beweren : ‘neemt uit een goede familie de moeder weg, en na ten hoogste een jaar of twee houdt ge nog een keten over waaruit de hoofdschakel, waaruit het sluitstuk, weggenomen is. Ik weet niet of ge U reeds afgevraagd hebt wat dit woord ‘moeder’ wil zeggen. Een jong meisje droomt er van eens moeder te worden, en haast elke man zoekt zich een vrouw uit om eens de moeder te worden van zijn kinderen. Het is misschien omdat dit eenvoudig woord van zes letters zo dikwijls gebruikt en misbruikt wordt, dat we niet meer begrijpen wat het inhoudt, omdat een moeder zo rijk is en zo ver verheven staat boven de andere mensen dat we enkel maar de grote lijnen kunnen zien, en niet al de details en schakeringen in haar kunnen ontdekken. Iedere dichter heeft één of meer gedichten aan zijn moeder gewijd, en toch ken ik geen enkel dat mij bevredigt ! Ge kunt verrukt zijn door de klankuitdrukking of U laten bedwelmen door de innige sfeer die er in zit, maar toch kunt ge nooit zeggen : ‘Dat is mijn moeder!’ Want elke dichter heeft zijn moeder uitgebeeld zoals hij haar gekend heeft. Na de lezing van zulk een gedicht kunnen we meer ontgoocheld zijn, omdat we daarin onze moeder niet terugvinden. Ge voelt een leegheid van binnen, die in ’t verloop van de verdere avond niet meer te vullen is ! Hoe gebeurt zo iets plots ? Hoe komt het dat op een morgen in de lente de bloemen open staan, terwijl het gisteren toch even goed lente was als vandaag ? Het kan best zijn dat de één of de ander zegt of denkt : ‘het is niet allemaal waar wat hij schrijft, want zo is mijn moeder niet !’ En toch zou ik de mijne niet willen missen, want de mijne is immers de beste! Dit doet misschien denken aan een kleine jongen die fier is dat hij zijn handje in die van zijn vader mag leggen, en in wiens ogen zijn vader de sterkste is en alles trotseert. Een moeder droomt van haar kind…zo’n klein onmondig wezentje, dat geheel van haar afhangt, waarop heel haar doen en laten op afgestemd is, dat haar leven zin en betekenis geeft. Dan is het zoet pijn te lijden, dan wordt de pijn die geleden wordt vergoed door een eenvoudige lach of een blik in de kinderoogjes. En welke moeder zou niet sterven voor haar kind ? Dat is geen offer, dat is moederliefde. Want wie moederliefde zegt, zegt kinderen. En als het tegenwoordig een onloochenbaar feit is dat onze moderne wereld rot en zwoel is geworden, dan is het omdat er een tekort aan heilige moeders is. Mijn moeder is ‘mijn’ moeder. ’t Is al dat onuitsprekelijke, waarvoor we slechts dat eenvoudige woord hebben, en een traan in onze ogen.”

Foto’s :
-Vergadering van de supportersclub van Eddy Van Hoof in “Den Bareel” in het jaar 1972.
-De schatbewaarder van zangkoor Sint-Cecilia Louis Verbruggen.
-Felix Van der Hasselt was een notoir lid van het zangkoor Sint-Cecilia.
-Een taksplaat voor een fiets van het jaar 1956.
-Leo Hellemans in voetbaloutfit.

Vervolgt met : De tweede schoolstrijd.

20-03-2021 om 09:22 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen. Vervolg verenigingen van Leest in 1955.

Chirojongens.

Gesticht : 1948.
Ledenaantal : 60. Langste lid : Louis Vloebergh, Eddy Beterams en Gaston Keulemans.
Bestuur : -Bestuurder: Stany De Decker. -Groepsleider : Emiel Polfliet. -Leiders : Louis Vloebergh, Juul Muysoms, Karel Fierens, Eddy Beterams en Gaston Keulemans (deed zijn term uit als soldaat).

Eucharistische kruistocht.

Aantal leden : Groep A : 38 leden, groep B : 32 leden.
-Proost van groep A : Stany De Decker. -Proost van groep B : Pastoor Coosemans.
-Bestuurster : Zuster Virginie. -Afgevaardigde voor de dekenij : Amelie Vloebergh.

Kompagnie van Scherpenheuvel.

Bestuur : -Voorzitter : Frans Van den Broeck.
-Bestuursleden : Gust De Prins (Juniorslaan), Viktor D’Hondt, Jan Keulemans, Modest Van Steenwinkel, Jan Spruyt (Larestr), Phil. De Prins, Fr. Bruggeman, Louis Van den Heuvel. -Kruisdrager : Modest Van Steenwinkel.
Weetjes : -Rond 1843 staat in de boeken te Scherpenheuvel de eerste maal een bedevaart van Leest vermeld.
-Trouwste bedevaarders in die periode : Frans Van den Broeck, Ivo Van den Broeck, Marie Symons, Louise Spruyt (Larestraat) en Louis Van den Heuvel.
-In het afgelopen jaar (1954) werd een nieuw processiebeeld aangekocht.
-Louis D’Hondt vergezelde jaarlijks de processie met zijn auto.

Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt”.

Gesticht : 8 mei 1898. Aantal leden : bij het laatste teerfeest 220 aan tafel.
Bestuur : -Voorzitter : Frans Van der Hasselt. -Ondervoorzitter : Edward De Smet. -Secretaris : Victor Selleslagh. -Kassier : Lode Wuyts. -Bestuursleden : Victor De Laet, Edward Van Steenwinckel, Frans Beullens, Frans Muysoms, Constant Huysmans, Juul Huysmans, Louis Croes en René Voet.
Weetjes : -Langste lid : sedert 1898 (jaar van stichting) : Jozef Croes, Jan Teughels, Karel Van Linden en Jan Fierens.
Tussen 30 à 40 jaar lid : Johannes Publie, Jozef Apers, Victor De Laet, César Jacobs, Edward Van Steenwinckel, Karel Van den Brande, Jan Daelemans, Constant Buelens, Jaak Fierens, Remy Jacobs, Victor Neefs, Théodoor Teughels, Constant Verbruggen en Jozef Van Beersel.
Muzikanten (meer dan 30 jaar) : Victor Selleslagh, Juul Van den Brande, B. Huys, Albert Huysmans, Alfons Huysmans, Victor Troch en Frans Vloeberghen.

Koninklijke Fanfare “St. Cecilia”.

Gesticht : 1898. Leden : 72 muzikanten, 116 leden-mannen en 95 leden-vrouwen.
Bestuur : -Voorzitter : Pieter De Prins (burgemeester). -Ondervoorzitter : Frans Piessens. -Secretaris : August Lauwers. -Schatbewaarder : Benoit Polspoel. -Bestuursleden : Gustaaf Potoms, Johannes Nuytkens, Albert Robijns, Leopold Piessens, Frans Verwerft, Guillaume Bradt, Prosper Busschot, Frans De Prins, Emiel Verschueren, Ferdinand De Prins, Juul Geens, Frans Robijns, Jan Maes, Victor Verschueren, Pieter Verbeeck en August De Prins.
Weetjes : Volgende verdienstelijke leden werden reeds vereremerkt : Frans Robijns, Prosper Busschot, Johannes Lauwers en Gaston Busschot allen voor 50 jaar dienst als bestuursleden-stichters.
Meer dan 35 jaar dienst : Frans Piessens. Meer dan 25 jaar voorzitter P. De Prins, Johannes Nuytkens : 25 jaar schatbewaarder.
Meer dan 25 jaar dienst als muzikant : Louis Alewaeters, Gerard Potums en Edward Lemmens.

K.W.B. (Katholieke Werkliedenbond).

Aantal leden : 75. Gesticht in 1949.
Tussen 1945 en 1949 bestond er een kleine groepering van de KWB maar zonder vast bestuur. Toen waren reeds lid : Frans Lamberts, Willem De Schoenmaeker, Emiel Somers, Rik Spoelders, Karel Van den Brande en Gust Mollemans.
Bestuur -Proost : Stany De Decker. -Voorzitter : Louis Solie. -Ondervoorzitter : Juul Geens. -Schatbewaarder : Edward Coeckelbergh. -Verslaggever : Richard Van Praet. -Schrijver : Louis Verbruggen. -Wijkmeesters : Rik Spoelders, Jozef De Decker, Albert Van Rompaey, Albert Van den Brande, August Mollemans.

Mannenbond van het H. Hart.

-Gesticht in 1942 -Leden : 284, waarvan 140 ereleden. Het oudste lid in leeftijd was Johannes Publie.
-De wijk met het grootste aantal leden : Kouter met ijveraar Gaston Keulemans. Van die wijk waren er regelmatig 40 leden aanwezig in de “Bondsmis”.
-bondsbladen : 97

Bestuur
-IJveraars : 15.

IJveraars                Wijk               Leden              Ereleden

Hellemans Alfons     Dorp                 13                     8
Selleslagh Cyriel     Dorpstraat          24                   13
Polspoel Alfons       Scheerstraat        12                    4
Fierens Frans       Vink- Elleboogstr.   18                     6
De Boeck Frans       Winkelstraat       16                    11
Verbruggen David Tiendeschuurstr.    27                    20
Solie Louis        Tiendesch. Elleboog   15                     8
Peeters Frans     Tisseltb. + Rennek.   17                     9
Van Linden Juul  Blaasveldstr+Hertstr 15                     6
Mollemans August    Grote Heide        12                     7
De Prins Edmond      Alemstraat         16                     8
Mertens Florent           Bist                 16                    3
De Prins Frans         Kleine Heide        17                     6
Absillis Alfons        Juniorsln+Blaasv.   18                     4.

Door het grote aantal leden op de Kouter kwam er een mannetje bij : Felix Polfliet. Frans Van de Sande verving Gust Mollemans in januari en Fons De Smet werd aangeduid voor de Bist.

Maatschappij “Oud-Soldaten”.

In 1905 werd door de toenmalige veldwachter Constant Van Hoof en door Constant Spiessens, de “Oud-Soldatenbond” gesticht, onder de leuze “Voor Vorst en Vaderland”. (zie deze Kronieken : 1905). Weldra werden de leden in uniform gezet met een kepi en een stok, geschilderd met de Belgische driekleur. Eén exemplaar, geschonken door C. Spiessens, wordt nog in de maatschappij bewaard.
De kolonel van de Artillerie van Mechelen kwam tijdens een groot festival op het Dorpsplein plechtig een nieuw vaandel overhandigen aan de Voorzitter. Dit vaandel berustte, samen met dat van de Gildebroeders, bij burgemeester Bernaerts en het werd door de Duitsers in 1914 gestolen. Voor de oorlog ’14-18 vormde de bond de erehaag rond de processie en het bestuur hield de erewacht rond het H. Sacrament. Thans telt de bond 32 leden, waaronder een oud Leopoldist, Louis De Wit, vereerd met de herinneringsmedaille van Leopold II. Het huidig bestuur is samengesteld als volgt : voorzitter Victor Diddens, schrijver-schatbewaarder Joz. Van Beersel, boetmeester Rik Spoelders en de leden Alfons Van den Brande en Corneel Solie.

Toneelkring “Rust Roest”.

Bestuur :
-Voorzitter : Viktor Selleslagh. -Secretaris : Meester Alfons Hellemans. -Bestuursleden : Louis Verbruggen, Frans Van Neck en Jef Leemans.
-Regie : Meester Hellemans.

Vrouwenbond van het H. Hart.

Gesticht in 1949. 327 leden.

Bestuur :
-Proost : Stany De Decker. -Schrijfster : Maria Rheinhard. -IJveraarsters : 16.

IJveraarsters                          Wijk               Leden Ereleden
A.Hellemans-Scheers              Dorp                 22        13
M.Diddens-Vloeberghen        Dorpstraat           36        27
M.Sijmons-Van der Haegen  Scheerstraat         13          5
Cl.Van der Taelen-Hoebanckx    Kouter I           22        13
M.Keulemans-Rochtus              Kouter II          24        18
V.Lemmens-Van den HeuvelVinkstr+Tisseltbn II 14         9
M.Peeters-Geyvaerts            Winkelstraat         18         11
P.Verbruggen-Van Boxem     Tiendeschuurstr     34         24
P.Huysmans-De Hondt           Elleboogstraat      10          7
J.Peeters-Lamberts               Tisseltbaan II       20         14
P.Absillis-Huysmans           Juniorsln I Blaasveld 31        18
M.Alewaeters-Apsillis             Juniorslaan II       16          2
M.De Borger-Colpin              Grote Heide           19          3
St.Vloeberghen-De Maeyer    Kleine Heide          15        10
C.Brugghemans                      Alemstraat          19         13
L.Selleslagh-Verbergt                    Bist               14          6

In januari werd Virginie Van den Heuvel aangeduid als verantwoordelijke voor Tisseltbaan en Vinkstraat. (“DB”, januari ’55)

Foto’s :
-Chirojongens : de mannen van het eerste uur, van l. naar r. : Frans Gillis, onbekend priester, Miel Polfliet, een gewestelijke chiro-leider, Gaston Keulemans, Eddy Beterams, Karel Fierens en Louis Vloebergh.

-Centraal met pet : Frans Van den Broeck, de voorzitter van de “Kompagnie van Scherpenheuvel”.

-Pastoor Coosemans en onderpastoor Stany De Decker tussen twee Dominicanen tijdens een missieperiode in 1953. Stany was de proost van verschillende verenigingen.

-Isidoor Constant Van Hoof was medestichter van de “Maatschappij Oud-Soldaten”.

-Maria Rheinhard, hier tijdens een processie, was schrijfster van de Vrouwenbond van het Heilig Hart.

VERVOLGT.

13-03-2021 om 09:47 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1955.

1955 – Januarinummer “De Band” : Leest en de verenigingen in de kijker.

De gemeente.

-Oppervlakte : 932 ha. -Inwoners : 1834 waarvan 950 mannen en 884 vrouwen. (31/12/54) -Aangroei bevolking : Jaar 1773 997 inwoners, 1786 1034 inwoners, 1846 1476 inw., 1866 1385 inw., 1888 1375 inw., 1910 1640 inwoners, 1930 1738 inwoners, 1947 1857 inwoners, 1952 1853 inwoners.

Gemeentebestuur :

-Burgemeester : Pieter De Prins. -Schepenen : Emiel Verschueren en Prosper Busschot. -Raadsleden : Ferdinand De Prins, Ernest De Win (°Hombeek 17/12/1911), Frans Van der Hasselt, Pieter Verbeeck, Frans Verwerft (°Massenhoven 9/1/1919) en Lode Wuyts (°Lummen, 5/2/1907). -Secretaris : Guillaume Bradt -Veldwachter : Victor Van Hoof.

Onderwijzend personeel 

Meisjesschool

–Zusters Annonciaden van Huldenberg.
-Moeder Overste, geboren te Niel, 16 mei 1881.
-Zuster Virginie, schoolbestuurster, geboren te Merksem 8/12/1895, behaalde in 1924 het diploma van onderwijzeres te Wijnegem. Te Leest : juli 1937.
-Zuster Alberica, geboren Bierbeek 4/11/1893, diploma van 1917. Sinds september 1933 te Leest.
-Zuster Gonzaga, geboren te Ravels 13/1/1891, diploma Leuven 1915, te Leest : sept. 1932.
-Zuster Annuntiata, geboren Antwerpen 3/12/1911, diploma Wijnegem 1941, te Leest : november 1943.
-Zuster Adelwina, geboren te Geel 7/12/1918.
-Mevrouw Lafosse – De Boeck, geboren te Leest 24/9/1905. Diploma te O.L.Vrouw Waver 1926. Te Leest : januari 1927.
-Maria Rheinhard, geboren te Mechelen 22/8/1903, diploma te O.L.V.Waver. Te Leest: december 1937.

Jongensschool 

-Schoolbestuurder : Jan Baptist De Leers (echtg. Jurgens), °Mechelen29/12/1892. Diploma Mechelen 1911. Te Leest : juni 1920.

-Victor Selleslagh (echtgenoot Delphina De Wit), °12/12/1895, diploma Mechelen in 1915. Te Leest februari 1917.
-Gerard Alfons Meyers (Echtg. Wilms Joanna), °Kortenaken 16/11/1902. Diploma Tienen in 1923. Te Leest : oktober 1923.
-Constant Huysmans (echtg. De Laet), °22/4/1915. Diploma Mechelen 1934. Te Leest in dienst april 1939.

Leestenaars in het buitenland

-Herman Rheinhard : Kongo (1948)
-Pauline Boonen : Kongo (1948)
-Maria De Laet : Kongo (1952)
-En de missionarissen.

Commissie van Openbare Onderstand

-Voorzitter : Frans Piessens.
-Secretaris : Louis Verbruggen.
-Leden : burgemeester De Prins, Ferdinand De Prins, Edward De Smet, Louis Lauwers.

Boerengilde.

Gesticht in 1919. Leden sedert stichting : Louis Alewaeters, Jozef Apers, Jan Daelemans, Victor De Laet, August De Prins, Constant De Wit, Karel De Wit, Louis Sellslagh, Willem Slachmuylders, Philip Van Beersel (Battel), Victor Van den Bempt en Karel Van Linden.

Bestuur :

-Proost : Stany De Decker.
-Voorzitter : Victor De Laet.
-Ondervoorzitter : P. De Prins.
-Schrijver-zaakvoerder: Jozef Apers.
-Bestuursleden : Louis Selleslagh, Jan Verbruggen, Fons Van den Brande, Karel Van Linden en Jef Van Beersel.

“De Boerengilde is geen afdeling ! Zij is de moederorganisatie die verschillende afdelingen kent. Noemen we : de Boerinnenbond, Boerenjeugdbond (B.J.B.) met ruitersport en toneel, de Boerinnenjeugdbond (B.J.B.-meisjes), de Raffeisenkas, Aan- en Verkoopvennootschap, Onderlinge Kas voor Gezinsvergoedingen, de verzekering tegen brand en ongevallen, Veebond, Tuberculosebestrijding, zuivere melkwinning.
Het DOEL van de organisatie is : het vormen van een ontwikkelde, welvarende en christelijke boerenstand. Om dit doel te verwezenlijken heeft ze veel middelen ter harer beschikking. Noemen we er enkele van : allerlei verslagen, zakalmanakken, wandkalenders, allerlei technische uitgaven, Bij den Haard, de Zonnebloem, de Boer, Ploeg en Kruis, De Gids, maandelijkse voordrachten, film, aanleggen van proefvelden, voorlichting in tuinbouw, grond- en bodemonderzoek, enz… Verder beschikt de Boerenbond over een kosteloze advocatendienst, een welingerichte dienst voor belastingaangelegenheden, en pensioenwetten, ze richten “praatavonden” in, voordrachten, studiedagen, leergangen, retraites, recollecties, werking voor onze leden soldaten, technische dienst voor drainering, melkmachienen, elektrische weideafsluitingen, waterleidingen, bouwplannen, enz. U ziet aan al deze diensten en verwezenlijkingen dat de Boerenbond een machtige organisatie is in ons land, benijd door andere landen ! Hoevelen van onze boeren hebben niet reeds een bezoek gebracht aan de reusachtige burelen van het hoofdbestuur van de Belgische Boerenbond te Leuven, om hen te helpen in één of andere aangelegenheid ? Steeds vonden ze de meest bereidwillige en toegewijde en bekwame mensen ter hunner beschikking. Wie kent niet de reusachtige bloemmolens te Merksem, de grootste van Europa ? Alles staat ten dienste van de leden : de leuze van de Boerengilde immers luidt : “Allen voor ieder, ieder voor allen”.

ONZE PLAATSELIJKE AFDELING TE LEEST : Onze Boerengilde hier telt een 110 leden. (“DB”, januari 1955)

Foto’s :

-Burgemeester Pieter De Prins en schepenen Emiel Verschueren en Prosper Busscot.

-De meesters van de jongensschool : Meyers, De Leers, Selleslagh en Huysmans.

-De voorzitter van de Commissie van Openbare Onderstand Frans Piessens.

-De voorzitter van de Boerengilde : Victor De Laet.

-Schrijver-zaakvoerder van de Boerengilde Jef Apers.

Vervolgt.

08-03-2021 om 09:19 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1954 – 8 december : Studiekring KWB : “De volgelingen van Jehova”. (“DB”)

1954 – Maandag 13 december : Brand in de woning van het gezin Louis Solie-Moons.

“Maandag 13 december brak er brand uit in de woning van de bejaarde echtelingen Louis Solie-Moons. De brandweer, opgeroepen door Emiel Verschueren, was vlug ter plaatse. De woning van Jozef De Decker kon van vernieling gevrijwaard blijven. Het huis van Solie bood een troosteloze aanblik. Het weze hier dankbaar onderlijnd met welk een geest van hulpvaardigheid al de geburen en andere mensen hebben geholpen om te redden wat er te redden viel en om het vuur te bestrijden. Vooral dient de moed en doorzicht te onderlijnd van Edward De Hondt die met de moed der wanhoop de dakverbinding tussen beide huizen heeft verbroken.” (“DB”, december 1954)

In de parochie werd nadien een omhaling gedaan van hooi en stro voor hun dieren. (“DB”,jan.’55)

Ludovicus “Louis” Jozef Solie werd te Leest geboren op 29 januari 1889 en hij overleed te Mechelen op 23 juni 1977. Zijn echtgenote Maria Moons werd eveneens te Leest geboren op 12 december 1895 en zij overleed er op 7 juli 1972.

1954 – 25 december : Toneel van de B.J.B.-meisjes.

“Op Kerstdag zullen de B.J.B.-sters in “Ons Parochiehuis” een toneelspel van Alb. Deman in drie bedrijven opvoeren “Rode Rozen”. In het tweede deel van de avond : liederen – rhytmische oefeningen en plezante nummertjes. Tot besluit “Slotakkoord” geschreven door E.H. Haldermans.” (“DB”, december 1954)

1954 – 26 december : Teerfeest Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt”.

“Tweede Kerstdag : na de Hoogmis, eten in “De Roselaer”. Na het eetmaal : rondgang in de verschillende cafés. Te 16 uur : eetmaal en daarna gezellig samenzijn.
Maandag : 10 uur : H. Mis voor de overleden leden, daarna maal. Hierna met autobus naar de Bist en Hombeek : bezoek aan de leden-herbergiers.
Te 16 u : feesttafel.” (“DB”, december 1954)

In “Breugeliaans aan de Zennekant,” beschreef J.A. Huysmans (°Mechelen 19/10/1907, +Duffel 17/11/1993) in zijn unieke stijl hoe het er op zo’n teerfeest bij de Sussen (fanfare “Arbeid Adelt”) aan toeging. Hierna een ingekorte versie van zijn proza dat gepubliceerd werd in “De Band” van augustus 1979 :

Zie de muzikant, hoe dichter men bij het jaarfeest komt, hoe mooier hun instrument wordt gepoetst, ’t is hun loon gratis, alles voor niets... Neem een raad aan van mij : doe eens mee aan een fanfarejaarfeest op den boerenbuiten.

Op Verloren Maandag om 10 uur met muziek naar de dankmis ter ere der voorgaanden, om 11 uur met muziek naar het feestlokaal voor het ochtendmaal aan rijen schraagtafels, beladen met ovensteenbrood, borden kalfskop, pannen witte en zwarte boerenmaak pensen, teilen geperste varkenskop tot wafels geriemd van nen vinger dik. Daar waren liefhebbers bij voor zo wel 10 tot 15 galetten, en naar keuze, azijn, sterke jam, koffie en gerstenat.
Om 12 uur “an ava” met muziek voorop, dat klettert tegen de straatgevels, de mambers zigzag achteraan voor een uitstap rond de gemeente, de dorpplaats over, Elleboogstraat, Winkelhoek, Tiendeschuurstraat, Laerestraat, over de twee spoorwegen naar Steene Molen, Drogen Hoek, Bist, Kleine Heide, de ganse oude Tisseltbaan en terug naar het dorp. Een voettocht zeker bij de 12 km. met verpoos bij leden herbergiers. Even met muziek wat stilstand aan de woning van in die straten wonende bestuursleden, Een sigaar of likeurtje voor de gebrachte hulde. Dit alles over een tijdspanne van 4 uur. Nu met een triomfmarsch twee toeren rond de dorpplaats waar onderwijl het ons opwachtend vrouwvolk en mambers, onder gekakel als in een hoenderhok, een plaats naar keuze in de zaal heeft gevonden, en dan komen wij, en nog wat later tot na de soep nog de plakkers.
Na het tafelgebed verwelkomt de voorzitter het gezelschap en voegt daaraan toe : “Zit alleman goed ? Welaan dan, smakelijk, en hoe meer ge neemt hoe liever.” Applaus...en de diensters komen binnen, brengen kommen soep met de vleet : “Pas op, t’is heet !” De lepels rinkelen. Halverwege de soep rijst in gindsen hoek daar “Genet van Moeins” van haar stoel omhoog voor een lied met een avontuurlijke fictievoorspelling. “De wereld vergaat ! ’t Is klim en daal in baan, wijl zwelt of krimt de maan, de zon kruist westwaarts bovenaan, in tegendraads ons onder gaan. Wat gaan we doen met al ons fatsoen, als elk er wil af als een rat, hoe dan waarheen en op wat?” en de soepeters sloeberen mee het refrein : “Op ne musaard mee goei vleugels, naar ons janneke op de maan !”
Na de soep kwamen er felicitaties, deels voor de muzikanten hun ijver en kameraadschap, en voor de inzet van het bestuur en medeleden. Tot daar de bel klingelt voor de aantocht der vloot, schotels, teilen, pannen, kommen, bouilli, rosbif, patatten en brood, drie, vier soorten groenten, sausen, kannen gerstenat en dit alles verdeeld over twee beurten. Het rumoer valt stil. ’t Is om te watertanden als ge ’t ziet : een hap in de mond, een op de vork en een in zicht. Geen tijd om te zingen.
Na die eerste verorbering neemt de Lodde zijn kans met zijn lijfspreuk, “’n varken zonder gat”, dat door een boerken op de markt werd aangekocht en bij zijn thuiskomst aan de familie stoefend wordt tentoongesteld. “Wel dat is nog een verken hé !” “Ja,” zei zijn vrouw die dat zwijntje eens vierkant had bekeken, “maar vent, dat verksken heeft geen gat !”En ergens wordt geteld 1, 2, 3 en dan komt het : klap, klap, klap, klap... Wat nagepraat met lach en zwans wordt de tweede beurt van het menu in uitdaging opgesteld, dit zal ook de grootste sloekers doen sneuvelen. Maar eer het zover is komt daar de “Schàmet” zijn circusschets : “’k Ben een fijne muzikant en ik kom van het mimollenland en kan goed spelen, op mijn trompe-te”-, en allen spelen mee : “van tei tegerei tegereitetei tei tei tie (bis) Andorium, Andorium, patatten met saucis (bis)...als er is.” Tweede couplet : “Ik ben...enz. uit het eerste couplet met verandering van instrument, nu : op mijn vio-ola, en allen janken al zagend met de armen : van ieje ieje ah ah ah, oh oh oh, ai ai ai (bis) Andorium, enz. Na nog meerder instrumentennabootsingen, als laatste couplet : “op mijn grosse cai-isse” enz. en allen bonken en stompen met vuisten en ellebogen op de schraagtafels, en galmen mee : van zjum zjum, zjum zjum zjum (bis), Andorium enz. en menig eetgerei is tot scherven verwerkt op de kosten van Arbeid Adelt !

De diensters ruimen en brengen verfrissingen, fruit, krentekoeken, patekes en pralines, met alle smaken, geuren en kleuren tot er zijn die gaan puffen en indommelen. De voorzitter dankt alle medewerkers voor het genoten festijn en nodigt alle deelnemers voor het een uur later aansluitend bal en de boerkens haasten zich naar huis voor de zorg aan kinderen en dieren. Het ander volk stapt nog eens op naar het dorp... 

Het wordt stilaan twintig uur en in de zaal wacht men op het dansorkest, dat met de secretaris het programma bespreekt, waarop die dan de opening van het bal aankondigt, met als inzet een wals voor den feestkus... De voorzitter en madame Voet openen den dans en als het halve is wordt het vollen bak, en als het uit is, geeft ieder paar elkaar de feestkus, drie op de linkerwang, drie op de rechterwang, en daarmee gedaan...maar hier en daar achter enkele tonnekens met een lavlierboomke, elkander nog veel meer ! Nu gaat de wals naar polka, marsch, quadrille, strieep sstrieep rokken mee ne rieep enz. Zie ze maar zwieren, draaien, amoureus wiegen, glorieus wippen, huppelen, uren lang, dat volk danst zoals men het nergens kan nadoen. Aan de tapkast in de zaal worden de haastigsten eerst van dorst verlost. De tappers en diensters hebben tijd te kort om de toeschouwers achter de balustrade en de dansers die wat pauze zoeken op het verhoog, te voldoen.
Een daar ook uitrustend bestuurslid weet : “geen zorg vrienden, we hebben voor de drie dagen feest of nog meer, achttien vaten in de kelder hieronder.” Om 22 uur gaan er vier groepen aan den dans voor den “Lancier”. Een kwartier later herademt het jongvolk, dat een beetje jaloers, het einde daarvan heeft betracht, en de Lanciersdansers trekken zich terug in de herberg, met dienst voor eigen rekening, waar er nu juist plaats vrijkomt na de aankondiging : “het vrouwvolk een uur de baas.” Op de dansvloer komt er nieuw geweld, er wordt ingezet met Polka klets af, en het is weer langen tijd vollen bak. Zelfs de oudste mamber en verlegen jonkman wordt door het zwakke geslacht fair betwist ! (...)
Later kwam “Cleykes” de op puntgestrelde oudste kuskensdans dirigeren... Na wat pauze, roffelt opnieuw het repertorium van het orkest, volk op den vloer, en wat later zijn er al ooms, tantes en ouders die zonen, dochters en buren “sloppel” wensen, zij willen er morgen ook nog kunnen bij zijn. De voorzitter waagt zijn kans tussen twee dansen in, en vraagt aandacht, waarbij hij zijn voldoening uit over de gedeelde vreugd en hij is ervan overtuigd dat het de twee volgende dagen ook zo kan zijn en hij verklapt : “In de keuken hebben ze me juist gezegd, dat, in de tweederde van het uitgebeende vlees van die koe, welke we voorgaande week hebben geslacht, daar is nog geen blutske in, dus allemaal tot morgen en straks wel thuis en goennacht.” En weer doet de grote wijzer een toerke meer tot het orkest de voorlaatste dans aankondigt, en dan komt tot slot de wals voor den feestkus. Doch het jong volk port een paar bestuursleden en dezen stichten een overuurfonds...”

Verdwenen gebruiken : op de tweede teerfeestdag (1954) was er ’s avonds een lichtstoet in de dorpskom, een optocht naar de woning van burgemeester Bernaerts en naar het Brughuis. Op de derde teerfeestdag was er in de namiddag een optocht met hindernissen naar Battel-brug en Heffen-dorp.

1954 – Bevolking.

Op 31 december telde Leest 1834 inwoners, waarvan 950 mannen en 884 vrouwen. (Belgisch Staatsblad 18/8/1955)

Foto’s :

-De fanfare “Arbeid Adelt” in 1902.

-De fanfare in 1913.

-Twee foto’s van de auteur van “Breugeliaans aan de Zennekant” Jacob Albert Huysmans.

Vervolgt.

25-02-2021 om 10:41 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1954 – 24 november : Voorbereidingsvergadering soldaten.

“DB” van november : “Voor alle toekomstige soldaten van Leest en omliggende wordt er een voorbereidende vergadering gehouden in het Parochiehuis op 24 november te 19 uur. Een aalmoezenier, een dokter en een oud-soldaat komen er spreken. Toekomstige soldaten : dat moogt gij niet missen ! Werpt u niet onvoorbereid in het leger-avontuur !” Uiteindelijk zouden een 30-tal toekomstige soldaten op de vergadering aanwezig zijn waarin dokter Stuyck handelde over de geslachtszieken en over gezondheidszorg. Fons De Smet deelde zijn ervaringen als oud-soldaat en de onderpastoor handelde over geloofsbeleving in de kazerne.

1954 – December – “De Band” : Abonnementen Parochieblad.

Voor 1954 werden er 312 abonnementen geteld. Een jaarabonnement voor “Het Goede Zaad” kostte voor 1955 50 frank.

1954 - December : Soldaat Frans VAN DE SANDE vanuit Leuven en Euskirchen. (foto onderaan)

-Vanuit Leuven : “We liggen hier met 76 op één kamer in een oude kazerne. We maken veel plezier ! De oefeningen zijn niet gemakkelijk. Maar, na regen komt zonneschijn !”

-Frans Van de Sande vanuit Euskirchen (“DB”, december 1954) :“We liggen hier in houten barakken, voorts een propere kazerne, goed ingericht. Het eten is niet zo goed als te Leuven. Ik ben hier infirmier : ’n schoon leventje ! We zijn ook al voor veertien dagen op kamp geweest naar Vogelsang : twee jongens kwamen er om het leven toen hun half-track in een ravijn stortte…”

-Frans Van de Sande, 1/12/1955 vanuit Euskirchen : “We zijn pas een week terug uit kamp Vogelsang. We waren in alarmtoestand vertrokken de 8ste november en kwamen in Vogelsang toe ’s anderendaags. Die nacht was het gezellig om buiten te slapen want het gras stond wit bevroren. De eerste week viel het weder nog mee, maar de volgende was het steeds regenachtig en mistig. Modder en slijk. En de Lansiers die daar op kamp waren, reden natuurlijk alles kapot met hun zware Patton-tanks. De meeste oefeningen waren schietoefeningen en aanvallen, ook met blendicide. In januari zwaai ik af, maar tevoren zal ik nog eens op kamp zijn in Vogelsang.” (DB)

1954 – December : Oud-onderpastoor Driesen werd pastoor te Eindhout. (foto’s onderaan)

Adalbertus Hendrik Driesen werd geboren te Turnhout op 30 maart 1899 als zoon van Jozef en Joanna Van Loon. Hij trad in bij de paters Norbertijnen te Averbode. Daar werd hij ‘regulier kanunnik’ en priester gewijd op 29/9/1925. Twee jaar later, op 12/9/1927, werd hij onderpastoor te Rillaar en op 10/6/1942, tijdens de bezetting, volgde zijn benoeming te Leest. Te Leest doopte hij 110 kinderen van 7/6/1942 tot 31/7/1946 en hij zegende er 4 huwelijken in van 3/5/1943 tot 23/7/1946. Niet als deservitor, maar als ‘vicario economo’ zegende hij nog één huwelijk in op 7 augustus 1946. Gevraagd naar zijn Leestse herinneringen schreef hij (in 1956) : “…het neerstorten van een Britse bommenwerper aan de hoeve ‘Scheers’, de val van een vliegende bom rechts van de Juniorslaan met het instorten van een alleenstaand huis; de behulpzaamheid der bevolking, vooral de landbouwers in die dagen…”

Op 14 november 1947 werd hij onderpastoor te Eindhout waar hij op 25 oktober benoemd was. Later, op 24/10/1954, werd hij er pastoor. Hij overleed te Antwerpen op 6 mei 1970.

Inhaling te Eindhout.

Te Eindhout werd Hendrik Driesen feestelijk ingehaald door de parochianen : “Er ging een mooie stoet uit waarbij iedere wijk een eigen wagen had versierd, daarbij een tafereel uitbeeldend. ’s Avonds na de plechtigheid was er een groot vuurwerk. Driesen bleef 16 jaar pastoor en kreeg pastorale hulp van Andreas Xavier Broes tussen 1954 en 1967.. Hij kende de parochie al want tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij in het geheim sacramenten komen toedienen aan geallieerde piloten die zich op de Ossenstal schuilhielden. Marcel Coenen, hoofd van de Witte Brigade in de streek had de prelaat hiertoe verzocht. Vanaf eind 1969 sukkelde pastoor Driesen met de gezondheid. Hij moest in het ziekenhuis opgenomen worden en overleed te Antwerpen op 6 mei 1970. Vanuit Eindhout schreef hij volgende brief naar het jubileumnummer van ‘De Band’ in augustus 1957 : “Het vredig Kempisch Eindhout hier, heeft de laatste jaren een modern uitzicht gekregen met zijn nieuwe betonbanen en gaanpaden. Het verkeer is er sindsdien wel tienmaal toegenomen. Binnen een paar jaar zal de autostrade Antwerpen-Duitsland dit stille dorp inschakelen bij het internationaal verkeer en de strook tussen autostrade en Albertkanaal, aan industrie voorbehouden, het misschien helemaal moderniseren. Het mooiste stuk natuurschoon zal daarmee ook verdwijnen… Met dit vooruitzicht is hier de Aktie ingezet van deze tijd : de Mariale Aktie. De laatste vijftig jaar heeft Onze Lieve Vrouw meerdere boodschappen verkondigd en redding beloofd aan gebed, versterving en apostolaat. Het Marialegioen met haar doordrijvend apostolaat ijvert om de zielen te Eindhout geleidelijk te winnen voor onze Hemelmoeder en hen zo te sterken voor de komende tijden. Een sterke stoot in dezelfde richting wordt verhoopt van de plaatsing aan de voorgevels der huizen van Mariakapellekens door het werk ‘Belgium Mariae’, gepaard eveneens met Mariale godsvrucht. Al wat Mariaal is, wordt ingezet en uitgewerkt om de mensen een diepe en vaste godsdienstige beleving te geven. Bij ervaring mogen we getuigen dat de Middelares van alle genaden in deze werking de hoofdrol speelt en in ’t welgelukken de onverwachte doorslag geeft. Hartelijke groeten aan alle Leestenaren.”

Uit zijn gedachtenisprentje

God is liefde ! Geprezen zijt Gij, Heer, om mijn priester- en kloosterleven. Want Gij hebt mij uitverkoren en aangesteld om vrucht te gaan dragen en wel blijvende vrucht. Pastoor Driesen is gegaan waar hij gezonden werd. Hij hield niet van grootdoenerij. Hij wist zich de arbeider in Gods wijngaard, waarvan de alles overtreffende grootheid ligt in de volharding tot het einde. Te midden van zijn parochianen heeft hij, zelfs in moeilijke ogenblikken, die goddelijke liefde beoefend waarover S. Paulus zingt : de liefde is geduldig, de liefde is goedertieren, de liefde is niet afgunstig, niet pronkzuchtig, niet verwaand…alles bedekt zij. Van aard was hij een milde mens. Hij hield van de goede dingen van deze wereld. Voor alle zwakheden waarvan het hart ons aanklaagt mag hij zeker rekenen op de goedheid van God. Die groter is dan ons hart. De herinnering aan hem leve voort in onze gedachte en in ons gebed !”
(“De Sint-Niklaasparochie in Leest”, W. Hellemans. Website : www.eindhout.net “Geestelijken vanaf 1954 tot 2010”.)

1954 – December – “De Band” : Samenvatting soldatenbrieven.

Jan Scheers uit Tervuren : “We hebben hier ’s avonds bijna geen tijd om brieven te schrijven. Alle dagen moet er geblankoteerd worden en moet het koper blinken ! We moeten zelfs planken op ons bed leggen opdat het ’n schone blok zou vormen. Vervelen doe ik me zeker niet !”

Louis De Bleser uit Brasschaat Polygoon: “Het is hier veel beter dan in Helchteren. Toch zijn de kamers hier niet zo proper. We liggen op ’n kamer met 22 man.”

Jan Van der Meulen uit Burcht: “Ik betuig mijn dank aan de mannen van de Milac die mij en de andere Leestse soldaten zeer veel plezier doen met DE BAND. Door dit boekje voelen wij ons heelwat dichter bij ouders, familieleden, vrienden en kennissen.”

Kamiel Van de Poel uit Euskirchen: “We gingen op oefening voor een dag of twee. We verplaatsten ons ’s nachts en een vijftigtal km hoger moesten we ons kamp gaan opslaan. Onderweg echter reed ik de talus af en lag met de wielen naar omhoog, tegen twee bomen aan en een drietal meter lager dan de weg. Hoe er met de auto uitgeraken ? Mijn auto was geladen met tenten, kisten, enz. Ik wachtte dan maar op dépannage. Het ging niet zo gemakkelijk ! Eindelijk stond de auto dan weer op de baan en kon ik terug naar de kazerne…”

Frans Van Baelen uit Werl: “Het gaat me goed bij den troep, maar ik was al wat liever thuis, ik had ’n gans ander gedacht van het soldatenleven… Nu ik DE BAND krijg en lees, weet ik veel meer dan toen ik thuis was.”

Cyriel De Smet uit Mechelen: “We liggen met 18 man op een kamer en misschien het hoogst van gans Mechelen : op de zolder liggen we !! Ik ben in het peloton der “morsers”, de anderen zijn lijnleggers.”

Jaak De Kock uit Aken: “Eindelijk zijn we van die opleiding vanaf ! Amaai, dat gebrul van die sergeanten ! In den troep maakt men heelwat mee. Ik zou veel liever in België zijn hoor. M’n dank voor de actie ten bate van de soldaten van Leest. In de streek hier zitten nog twee Leestenaren, meer ik heb ze nog niet ontmoet. De mannen op de kamer vormen een orkest : plezier genoeg dus !”

Alfons Polspoel : “Het soldatenleven is schoon, zegt men. Het is de schoonste tijd van zijn leven, zeggen de mannen die van de klas zijn. Ja, de dagen die voorbij zijn, zijn schoon omdat men het droevige vergeet en alleen het plezierige onthoudt. Tijdens de opleiding heb ik harde dagen gekend. Wanneer we op de lessen van tactiek waren, en uren aan een stuk moesten kruipen door slijk en modder, ons gezicht besmeurd met slijk en zwarte blink, een half bos op onze rug, ja zelfs dan vonden we nog de tijd om plezier te maken en we dachten er dan niet aan hoe we onze spullen gingen droog krijgen of hoe we alles weer moesten doen blinken…!! En na de infanterie-opleiding, de pantser-opleiding. Wat die tanks kunnen presteren zagen we eerst als we er eens mee gecrost hadden en als we zelf zagen wat we gedaan hadden, dan : schrik. Die nachtoefeningen…Dat kamp te Elsenborn : 3 tot 4 marschen van 50 km door de schoonste streken van Luik ! Verder : granaten werpen, met het kanon schieten en…luirikken !”

-Alfons Polspoel vanuit Euskirchen, 12/5/1955 : “Zondag 8 mei waren het hier Korpsfeesten. De bezoekers uit België waren talrijk. Defilee, troepenschouwing, sport : dit alles in een brandende zon…We deden die dagen ook ’n reis naar de boorden van de Rijn. Schone dagen ! Maar de dagen die volgden waren weer die van een strenge tucht…” (“DB”,mei ’55)

-Alfons Polspoel BPS11, 17 juli 1955 : “Goede vrienden van Milac. Nu het einde van mijn legerdienst stilaan nadert, reken ik het mij als een plicht, al diegenen te bedanken die het mogelijk gemaakt hebben regelmatig, zonder onderbreking, het Goede Zaad, De Band en Zondagsvriend op te sturen, en dan op de hoop toe nog verleden jaar het prachtig zak-fotoalbum en dit jaar het uiterst interessante boek “Liefde, Huwelijk en Geluk” dat door gans de kompagnie gelezen werd. Om dit alles te verwezenlijken is er meer nodig dan goede wil. Het mag gezegd worden dat De Band wedijveren kan met alle andere plaatselijke soldatenbladen, zowel wat vorm, inhoud als verzorging betreft. Hier in de kazerne Loncin staat het werkelijk aan de spits. Ik wil Milac blijven steunen en helpen omdat ik de nuttige werking ervan ondervonden heb. Nogmaals aan al de medewerkers van Milac-Leest mijn hartelijke dank voor het gepresteerde werk. Ik zeg u geen vaarwel, maar tot in het burgeleven !!”

-Fons Polspoel na zijn afzwaai, “De Band” : “Opgeroepen te Leopoldsburg bij de Pantsertroepen. Verplaatst naar Euskirchen (Duitsland) bij het 3de Bataljon Lanciers. Bij het leger versterkte hij zijn kennis van automechaniek. Was chauffeur van een Pattontank M.47 gans zijn dienst. Klopte een 50 wachten, deed zeer veel manoevers, waaronder ook de grote maneuvers. Deed reizen naar Konigswinter en omstreken, Moezel- en Rijnstreek, Eifelgebergte”. “Het leger is voor mij een tijd geweest zonder zorgen en kommer, en voorzeker de schoonste tijd van mijn leven die ik nutteloos moeten doorbrengen heb. Misschien zal ik daar later nog een ander gedacht over hebben”. Het liefste deed hij nog maneuvers en bivakken. Deed niet graag drill. “De Band” is voor mij van veel betekenis geweest in mijn soldatenleven. Van al de bladen die ik zag en las, staat “De Band” nog steeds aan de spits.”

Frans Peeters : “Nu ik in januari ’55 van de klas ga – of ik zou moeten bijtekenen ??!! – grijp ik nog eens naar mijn pen. Ik dank u allen hartelijk voor DE BAND en de rest wat mij wordt en werd opgestuurd. Tijdens de maneuvers was ik chauffeur van de Canadezen. Ik at met hen mee : interessant. Als ik niet moest rijden, dan sliep ik ! NOG interessanter, niet ? Nu stilaan het einde nadert, kan ik niet nalaten van te zeggen dat ik het zeer schoon bij den troep heb gehad en NOG…Ik denk dikwijls terug aan allen mijne broeders in ’s lands dienst die de edele kunst van de INFANTERIE beoefenen kunnen…”

Gaston Keulemans uit Turnhout : “Mijn eerste indrukken hier in de kazerne zijn heel goed ! De drill is nog al wat anders dan in de Chiro zelle !!!...”

Rik De Kock uit Arnsberg : “Het leven is hier voor mij goed : ik ben tewerkgesteld als schilder in het escadron. Op 1 december ben ik brigadier benoemd. Ook m’n kamergenoten lezen De Band.”

Victor Verbruggen (Battel) uit Vilvoorde : “Ik heb het mij nog geen vijf minuten beklaagd dat ik getekend heb voor 5 jaar. Als ik slaag in de examens, dan ben ik specialist voor vuurleidingsposten.”

Foto’s :
-Frans (Cois) Van den Sande.
-Adalbertus Hendrik Driesen was een tijdlang onderpastoor te Leest.
-Nadat Adalbert Hendrik Driesen al zeven jaar onderpastoor te Eindhout was geweest werd hij er in 1954 plechtig ingehaald als pastoor door de parochie-gemeenschap. De nieuwe pastoor staat rechts van het bloemenmeisje.
-Twee foto’s van Fons Polspoel, tijdens zijn plechtige communie en zijn huwelijk in 1960 met Lisette Fierens.

Vervolgt.

18-02-2021 om 10:27 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen – Aanvullingen.

1954 – 18 november : Stichting van de wieler- en supportersclub “de Croons-vrienden”.

Het eerste bestuur bestond uit de voorzitter Juul Boey, ondervoorzitter Gustaaf Bradt, secretaris Frans Verschueren, schatbewaarder Vik Croon en technisch leider Albert De Smedt.

Alfons De Schouwer over de stichting in 1956 in “De Band” : “...Op de Heide begon er een nieuwe crack, Frans Croon en Albert De Smedt nam het lot van deze renner op zich, hetgeen voor deze renner een schone toekomst voorspelde want hij viel in handen van een man die 26 jaar in de wielerbeweging staat en steeds zijn beste krachten gaf aan jonge renners. Onze club startte met een 20-tal leden. In 1955 richtte onze club twee wielerwedstrijden in voor renners buiten de Belgische Wielerbond alsook een sportavond die een succes is geworden. In 1956 werd de eerste grote prijs “Croonsvrienden” gegeven voor nieuwelingen BWB, wat op zo’n korte tijd van het bestuur onzer club een prestatie mag genoemd worden, met daarbovenop de steun aan de renners, want in 1955 hadden wij twee renners in onze club : Frans Croon en Louis Selleslagh, die wij geldelijk steunden.
Samenstelling van het huidige (1956) bestuur : voorzitter: Juul Boey, ondervoorzitter : Antoon Van Paesschen, secretaris : Alfons De Schouwer, schatbewaarder : Frans Verschuren, technisch leider : Albert De Smedt, commissaris : Vik Croon.
Lokaal : weduwe Van Camp. Ledenaantal : 43, waaronder 15 ereleden. Doel van de club : de jonge en opkomende renners geldelijk en moreel te steunen, van hen faire kampers in koers maken en daarbuiten deftige en eerlijke burgers. En als wij dan later het genoegen mochten beleven van een der renners te zien opklimmen tot het hoogste in de wielersport, dan zullen wij, het bestuur en de supporters, fier zijn aan deze schone taak te hebben mogen meewerken.”

Datzelfde jaar, maar begin 1954, werd ook de supportersclub “De Sportvrienden” opgericht, onder de naam “HET VLIEGEND WIEL”. Ook zij begonnen met een 20-tal leden. Hun lokaal(len) : Frans Huybrechts, Frans De Laet, Wwe De Mayer en Alfons Verbruggen. Bestuur : Jan Van Cauwenbergh en Pieter Ceuppens. (DB,1954)

Frans “Cois” Croon.

Frans “Cois” Croon werd op 22 november 1938 te Leest geboren als zoon van Victor en van Maria Ludovica Busschot uit de Blaasveldstraat. Van zodra hij begon te koersen ontpopte hij zich tot een groot wielertalent met een massa supporters, zowel op Leest-Heide als in het Dorp.
Zelf herinner ik me dat ik als 11-jarige in 1959 een koers van hem heb bijgewoond in Willebroek. Hij reed toen bij de Onafhankelijken, een toenmalige categorie te situeren tussen liefhebbers en beroepsrenners waarvan de aangeslotenen ook mochten deelnemen aan wedstrijden van beroepsrenners. “Cois” Croon reed toen een fantastische wedstrijd en hij eindigde tweede na het idool uit de streek en beroepsrenner Jan Adrieaensens. De “Lemme” zoals Adriaensens door het peloton en zijn supporters genoemd werd was niet de eerste de beste en een uitstekend ronderenner, hij zou zes keer binnen de eerste tien eindigen in de Ronde van Frankrijk. Supporters van Croon wisten naderhand te vertellen dat Frans de Lemme zo geïrriteerd had met zijn herhaalde demarrages dat deze laatste dreigde hem in de gracht te rijden..

Frans Croon huwde in 1961 met Denise Van den Brande die hem één de dochter schonk : Brigitte Croon. Brigitte zorgde op haar beurt voor één kleinzoon : Timmy Lemmens die op zijn beurt voor één achterkleinzoon zorgde : Olivier.

Veel memorabilia van zijn wielerverleden bezit Frans niet meer. Van zijn vrouwtje Denise vernamen we dat hij in 1961 bij de ploeg Dr. Mann als onafhankelijke reed en dat was niet zo lucratief. Er moest geld in het bakje komen en dan is Frans gaan werken en hij combineerde dat met weekend-koersen en crossen. Hij reed toen voor de Mechelse Dijlespurters. Voor de “Nationale Wielerbond voor Ambachten” reed hij bij de ploeg “Nicole” en daar haalde hij heel wat goede uitslagen, hij werd er zelfs Kampioen van België cyclo-cross en dat jaar werd hij gehuldigd op het gemeentehuis van Rotselaar omdat die ploeg “Nicole” afkomstig was van Werchter. Met die ploeg is hij ooit gaan koersen in Ierland. Hij heeft toen een jaar werkonderbreking genomen om voldoende te kunnen trainen. Dat waren koersen met een internationaal deelnemersveld, waaronder zelfs Russen en op het niveau van de liefhebbers van hier.
Na de echtscheiding van hun dochter zijn Frans en Denise naar zee gaan wonen, zij vestigden zich in hun tweede verblijf in Middelkerke terwijl Brigitte haar intrek nam in de ouderlijke woning op de Leestsesteenweg.
Frans kon er direct aarden en sloot zich aan bij een wielerclub uit Westende. In 2016 kreeg hij een licht herseninfarct waarna er een einde kwam aan fietsen in clubverband. Wel kon hij zich nog uitleven op de dijken en in de rustige wegen van de polders.
Volgens Denise is de fiets sinds 2018 langer aan de muur blijven hangen maar in de plaats daarvan ging hij heel veel stappen en om de veertien dagen komen ze logeren bij de kinderen in Battel.

Op de website van “De Wielersite” vonden we volgende (incomplete) uitslagen van Frans Croon terug :

-1955 : 1ste te Mechelen bij de nieuwelingen.

-1956 : 3de in St. Katelijne Waver, nieuwelingen.

-1959 : 3de in Opstal Buggenhout.

-1959 : 2de in Kortenberg (amateurs).

-1959 : 3de in Beigem (amateurs).

-1959 : 2de in Kontich (amateurs).

-1959 : 2de in Wemmel (amateurs).

-1959 : 2de in Willebroek (onafhankelijken), beroepsrenners koers.

-1966 – 11de in Walem (Cyclocross).

-1966 – 10de in Zaventem (Cyclocross).

Foto’s :

-Albert “Beire van den Bakker” De Smedt, was technisch leider van de “Croons-vrienden”.

-Secretaris Alfons De Schouwer.

-Frans Croon in de uitrusting van Dr. Mann.

-In een koers te Elewijt veroverde Frans Croon een tweede plaats. Op de foto links van Frans zijn Elewijtse werkgeefster M. De Laet en rechts zijn echtgenote Denise Van den Brande. Onderaan als tweede van rechts hun dochter Brigitte en verder nog een aantal supporters van Schonenberg.

-Frans en Denise genietend van hun oude dag aan zee.

Vervolgt.

01-02-2021 om 11:28 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen en aanvullingen.

1954 – 2 november : Jachtwachter Spoelders schoot een visarend neer. (Foto’s onderaan)

Op dinsdag 2 november schoot jachtwachter Remi Spoelders een visarend ook zee-arend genoemd neer. De roofvogel had een vleugelbreedte van 1,60 m en in zijn klauwen hield hij een karper van 800 gram. De vis, afkomstig uit een vijver in het Vrijbroekpark, leefde nog. De zee-arend was neergestreken achter het huisje van Spoelders (Kouter) die hem vanop zo’n vijftig meter neerschoot. Nadien werd de vogel een tijdlang ten toon gehangen voor honderden nieuwsgierigen. Hij werd tenslotte verkocht voor 250 frank aan een neef uit Weerde en uiteindelijk daar in de Zenne gegooid.

In 1955 was Remi Spoelders tot jachtwachter aangesteld in dienst van Hombekenaar Jan Van Doren en twee jaar later bij Jan Mertens eveneens uit Hombeek.

Remi en zijn oudere broer Rik waren zonen van ‘Mance van Spoelders’ (Clementine Scheers), de huishoudster op het kasteel Moyson. Beiden zijn geboren in het hoveniershuis van het kasteel. Rik (Henri) werd er geboren op 5 augustus 1908 en overleed te Mechelen op 10 mei 1999. Hij werkte te Kapelle-op-den-Bos in Eternit en bleef ongehuwd. Remi werd geboren op 4 december 1911 en zou, drie maand na zijn broer, in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen overlijden op 11 augustus 1999.

Remi was gehuwd met Rosalie Buelens (°Hombeek 21/12/1917, +Mechelen 15/8/2001) die hem drie zonen schonk : Jan, Eduard en Marcel. Het gezin bewoonde het bescheiden huisje naast het kasteel Moyson.
Remi was jager en boswachter en beheerde de ganse Bleukens. Toen hun zonen opgroeiden stond het kasteel Moyson leeg. Remi en Rosalie bewaakten het alsof het hun eigendom was. Spelende kinderen werden steevast weggejaagd.
Rosalie was een krak in de kennis van kruiden en planten die ze kweekte tegen diverse ziekten en kwalen. Ze leefden echt nog zoals in Bokrijk, wist een vroegere buur me te vertellen. Zonder stromend water, zonder riolering. Hout werd gehakt voor de stoof, een varken om vet te mesten… Wel hadden ze een diepvries gekregen van hun zonen en daar werd de oogst van hun groenten en ook vlees in bewaard. De plastic zakjes die ze gebruikten om hun groenten in de diepvries te bewaren werden uitgespoeld en aan de wasdraad gehangen om te drogen en te hergebruiken.

In 1983 wijdde Gazet van Mechelen een uitgebreid artikel aan de Leestenaar naar aanleiding van zijn hobby mandenvlechten die hij al ruim 50 jaar beoefende (te lezen in deze Kronieken : 11/1/1983)
Intussen zijn hun nakomelingen uitgezwermd : Jan vestigde zich te Mechelen, Eduard in de Hombekerkouter en Marcel op het Hombeekse Heike.
(DB, nr.11-1954 en LG, blz.329)

1954 – 14 november : Gouden Bruiloft Jommeke en Christine Robijns-De Hondt.

“Op zondag 14 november vierden de echtelingen Robijns-De Hondt uit de Dorpsstraat, beter gekend als “Jommeke en Christine uit de Root”, hun gouden bruiloft. Tegen 9u30 kwam een ganse optocht aan de kerk om er de Hoogmis bij te wonen. En daarna begon een echte feestvreugde. De huizen waren allen bevlagd en velen hadden hun handen uit de mouwen gestoken om boompjes te planten en kunstige versiering aan te brengen. Na het gezellige feestmaal kwam de Kon. Fanfare St.-Cecilia nog enkele lustige wijsjes ten gehore brengen.”
(DB, nr.11,1954)

1954 – Zondagen 14 en 21 november : Toneelavond van de B.J.B.-jongens. (Folder onderaan)

De jaarlijkse toneelavond van de B.J.B.-jongeren kampte ook mee met de Provinciale Toneelprijskamp van alle afdelingen.
Het programma van de avond zag er als volgt uit :

-openingsformatie met gebed.

-lied en welkomwoord door de voorzitter.

-Start van het drama in drie bedrijven “En zwaar staan de halmen” van Arie Van der Lucht.

-Tot slot korte sketchen en nummertjes.

Deze avond kreeg een herhaling op 21 november. (“DB”, nr.11)
“In het eerste en tweede bedrijf van “En zwaar staan de halmen” waren het respectievelijk Juul Muysoms en Jan De Prins die een flinke vertolking gaven…” (“DB”, december)

Vervolgt.

Foto’s :

-Remi met de neergeschoten visarend. Rechts zijn zoon Jan.

-De bescheiden woning van de familie Spoelders grenzend aan het kasteel Moyson in de Kouter.

-De mandenvlechter Remy Spoelders aan het werk.

-Het kasteel Moyson.

-De folder van het toneelstuk van de B.J.B.

21-01-2021 om 11:43 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen en aanvullingen. 

1954 – November : Schildering van de kerk ten einde.

Het koor werd voorzien van dubbele ramen met kathedraalglas. Bedrag der werken : 124.570 fr. (DB-1956).

“De werken in de kerk zijn ten einde, en iedereen kan er zich van overtuigen dat de kerk van Leest terug veruit de schoonste is uit de ganse omtrek. Ze is terug helemaal nieuw van binnen. Door de flinke werkkrachten van de B.J.B.-meisjes werd er ook een grondige kuis gehouden van heel de kerk, en dat het nodig was kunnen ze u allemaal vertellen. Drie dagen lang werd er onverpoosd door een tiental werkkrachten gekuist, gekeerd, geboend, geterpentijnd, gewreven, gebruind, genageld, gekuist, geschuurd, geschrobd, geverfd. Alles heeft zijn beurt gekregen, van boven van onder. Zo werd heel de meubilering van de kerk vernieuwd. We danken hier al de B.J.B.-meisjes die hier zo flink hun best gedaan hebben om Gods tempel zo schoon te maken. Woensdag 17 november was de grote kuis gedaan, en allen hebben zich eens lekker te goed gedaan aan cacao met koeken. En ze hadden het verdiend ! Mensen van Leest, de kerk is nu in orde. Houdt ze in ere ! Voyageert niet rond met de stoelen van de kerk ! Eerbiedigt de schildering in de kerk ! Of is het niet wraakroepend dat er reeds enkele schrammen zichtbaar zijn in één der pilasters langs de mannenkant ?”(DB)

1954 – November : Schone daad.

“Pater Selleslagh meldt ons nog het volgende : werden gedoopt vanwege de familie Daelemans uit de Alemstraat : Leo Alfons Maria Nalimana en Maria Ferdinanda Ndikumana. Om ginder een doopkind te hebben wordt een vergoeding gevraagd van 50 fr. per kind. Moge het navolging hebben !” (“DB”)

1954 – November – “De Band” : Nog Nieuws van pater Jozef Selleslagh. (foto onderaan)

“Hier gaat het heel goed. We zitten hier op een broussepostje in wording, alhoewel het een post aan het worden is. We hebben meer dan 12.000 christenen. Maar voor hier in het land is dat nog maar een kleintje. De missiepost bestaat nog geen twee jaar, en al wat we hebben is een voorlopige kerk en een voorlopig huis, dat er door kan. Het is natuurlijk geen luxe, maar wat wilt ge, alle begin is moeilijk. We zijn begonnen een huis te bouwen voor de paters, daarna de kerk. Gelukkig zijn er nog goede zielen in België, die hun fortuin willen geven om een post te helpen stichten. Anders zouden we zo nog wel een tijdje kunnen blijven zitten. Ik ben jager geworden, en heb al enkele beestjes op mijn geweten. Het is niet uit plezier, maar voor de inwendige mens wat te verzorgen, en hem een stukje vlees te geven. En als het vlees bijna op is, ja dan trekken we er op uit. Gisteren ben ik bijna de hele dag weg geweest met een vijftien à twintig negers (het was congé hier). We hebben verschillende antilopen gezien, maar niets gedood. Mijn doel was feitelijk wilde varkens te schieten, maar die heb ik niet gezien. Er zit van alle wild, tot leeuwen toe. Enkele weken geleden hebben ze er ééntje geschoten. Ze hadden er twee gezien, doch ene er van wist te ontkomen. Het was wel niet dicht bij de missie, maar toch nog op het grondgebied van de missie, een dertigtal km hier vandaan. Gevaar is er eigenlijk niet, want zover in de wildernis ga ik toch nooit alleen. Pater J. Selleslagh.”
(Meer over Pater J. Selleslagh in deze Kronieken n.a.v. zijn wijding : 10/4/1944)

1954 – November – “De Band” : Broeder Romain De Laet vanuit Canada. (foto onderaan)

“Het is suikertijd ! Jaja, ge hebt juist gelezen. Een zekere boom hier in Canada geeft in gegeven omstandigheden suiker. Hier in Oost-Canada hebben we 8 soorten suikerbomen. De meesten van die bomen kunnen in ons klimaat in de lente een gesuikerd sap geven. Gedurende het warme seizoen heeft de boom zijn voorraad zetmeel vergaderd, dat vrijgemaakt wordt door de lentevorst. Voor de blanken hier kwamen, gebruikten de Indianen het sap reeds als geneesmiddel. Ze kenden de manier om siroop te maken door verdamping, maar kenden waarschijnlijk het middel niet om er suiker van te maken. In hongersnood aten ze ook de schors. De suikerindustrie is maar plaatselijk hier in mijn streek. Einde maart en april begint de dikke sneeuwlaag te smelten. Sneeuwschoenen aan de voeten, en gewapend met een goede boor trekt de mens hier ten strijde tegen deze woudreuzen. We hebben er voor ’t wezenhuis een tweeduizend. Men boort een hol, en steekt er een buisje in, en aan dat buisje hangt men een emmer. Het beste weder is : vriezen, bij nacht , en zonneschijn en dooien in de dag. Goed “water” is helder, en valt in de emmer tegen 50, 70 tot 100 druppels per minuut. Eén boom kan 225 tot 200 l sap geven. Broeder Romain De Laet uit Canada.” (Noot : ik vermoed dat hij de esdoorn bedoelde, de producent van de “ahornsiroop”).

1954 – November : The Belgian Frankie Laineclub.

“De Frankie Laineclub telt in België reeds honderd leden. Voor de inschrijving twee zegels bijvoegen van 2 fr. Soldaten worden gratis ingeschreven.
Alle brieven, inlichtingen en correspondentie te richten aan het adres : Beterams Alfons, Grote Heide 10, Leest-Mechelen. Frankie fans, we hopen u in onze grote club te kunnen inschrijven. U ontvangt dan meteen een foto en een lidkaart van Frankie Laine.” (“DB”)

1954 – November – “De Band” : Nieuwe dirigent voor “Arbeid Adelt”.

“De Koninklijke Fanfare “Arbeid Adelt” heeft ’n nieuwe dirigent : dhr Edward Tersago van Hombeek. Hij is 32 jaar. Een voornaam en bekwaam muziekbestuurder.”

1954 – November – “De Band” nr. 11 : Chiroleider Paul WILLEMS over een bivak in ’t leger. (Foto's onderaan)

“Zondag zijn we in vergunning geweest en kwamen om middernacht binnen van thuis. Allen maken dat ze in hun bed liggen, want het is morgen vroeg verzameling of appél om 5 u. Tringggg…”Zeg dat ze mijn voeten kunnen kussen” zegt er ene halfslapende, maar ineens horen we getier : “of hebt ge misschien geen goesting of zijt ge al te lang binnen om op te staan, of anders zal ik eens komen helpen !” Enkelen gingen niet eten omdat ze niet klaar geraakten. Dan verzamelen voor het “Spel van de Del”. Er zijn er nog een paar die half slapen op de inspectie. Onze ogen waren niet open maar die van de wachtmeester toch ook niet ! Eindelijk moesten we vertrekken, en na een flinke mars kwamen we op de plaats van bestemming. We gingen allen zitten, maar spoedig klonk het : “Peinsde gij dat ge gekomen zijt om hier te slapen ?” En dan vooruit, over heuvelen en beken, plasjes en plassen, totdat we helemaal goed wakker waren. We gingen eten, en dat smaakte opperbest zo in open lucht. Het leek of het kermis was ! De namiddag verliep wat kalmer. Om 6 uur opnieuw eten, niettegenstaande dat van ‘s middags nog niet verteerd was ! Om 8 uur spraken de jongens van niets anders meer dan van slapen gaan, maar dat pakte geen verf : “Nachtoefening” was de kreet ! De uitkijkposten werden uitgezet, en in het begin kon je een muisje horen lopen. Het kamp had een omtrek van 25 m. Onze taak was het niemand binnen te laten. Zo verliep die eerste dag en nacht van ons bivak.”

-Paul Willems vanuit Siegen, 1/5/1955 : “We zijn voor een maand op maneuvers geweest te Elsenborn. Het kamp van Elsenborn ligt nabij de Baraque Michel, de grootte ervan is niet te beschrijven, prachtige heide. Bij de terugkomst in de kazerne wachtte ons nog een divisie-oefening en ’n alarm ! Ge kunt u voorstellen dat er aan de autos te kuisen viel na al die lange oefeningen !”

-Paul Willems (“DB”, nr.6) : “Het is al lang geleden dat ik thuis geweest ben. Doch met al die kampen gaat de tijd toch snel vooruit. Eerst ons kamp in Elsenborn, en dan 14 dagen kamp in Vogelzang, dat kan al tellen. Te Elsenborn waren ontelbare oefeningen. Daartegen te Vogelzang was het enkel oefening van de Infanterie. Dat deed ons denken aan onze opleiding te Helchteren. Het beste was toch de dropping van 75 km.”

1954 – November – “De Band” : Brigadier Louis NUYTKENS over de maneuvers.

“Ik mocht mee met de voorwacht, maar ik heb me in die 4 dagen toch niet verveeld ! Veel hebben we niet gezien van de maneuvers, daar ik van de stadbatterij ben, en niet bij de vuurbatterijen behoor. Tijdens de maneuvers was ik hoofdcentralist van ons transmissiecentrum. Bijgevolg heb ik weinig geslapen, daar ik doorgaans de nacht plus een deel van de dag nam, en mijn helper in de dag de rest moest doen. Veel regen en koude hebben ons meer dan eens komen kwaad doen. Als ge zo ne ganse nacht aan een centrale zit zonder vuur, en een klein beetje licht moet men al niet veel rondlopen om zijn voeten te verwarmen. Daarbij, de tent was te klein om veel rond te lopen. In de plassende regen moesten we dan nog enkele lijnen bijleggen. ’s Zondags hebben we dan een openluchtmis gehad en daarna konden we weer aan het werk. In zulke momenten zien we niet of het zondag of werkdag is. Op het einde van de maneuvers ben ik dan eens kunnen meerijden met de S.D.S. en dan heb ik ook de kans gehad van eens een goeie snaps te drinken, wat me veel deugd deed, en daar ben ik van in ’t warm gekomen.”

1954 – November – “De Band” : Wieleruitslagen van Constant “Stanne” De Prins. (foto onderaan)

In “De Band” nr 11 van november1954 publiceerde Emiel Polfliet alle wieleruitslagen van dat jaar van Constant De Prins.

Plaats                Aantal Vertrekkers         Uitslag

Hombeek                      45                  1e (vooruit)

Ramsdonk                    76                   6e (spurt)

Leest                           26                   2de (met 2 vooruit)

Keerbergen                                         twee maal plat

Leest                             9                   2de (met 5 vooruit)

Leest                            74                  2de (met 2 vooruit)

Hombeek                      19                  1ste (spurt)

Peulis                           90                   5de (spurt)

Niel                              35                   5de (spurt)

Weerde                         34                   1ste (met 2 vooruit)

Nieuwenrode                 20                   5de (spurt)

Leest                            22                   1ste (vooruit)

Zemst                           47                   3de (met 3 vooruit)

Kapellen                        54                   2de (met 2 vooruit)

Hombeek                       41                   3de (spurt)

Terhagen                         ?                    5de (plat)

Jette                              45                   7de (spurt)

Steenhuffel                     20                   14e (gelost)

Kapellen                         28                   11e (gelost)

Wilsele                           39                   16de (met 16 in spurt)

Battel                             22                   5de (spurt)

Schilde                           68                   7de (spurt)

Brussel-Herent                43                   5de (spurt)

Mechelen                        43                   11de (spurt)

Walem                            43                   14e

Weerde                           22                   1ste (vooruit)

Mechelen                         22                   5de

Moerzeke                         18                   2de

Borsbeek                                               pech

Hombeek                         27                   15e (gelost)

“Stanne” was een zoon van beenhouwer Ferdinand De Prins. Zoals zijn broers en zijn vader zat hij in de vleessector, maar niet in onze streek, hij was actief in het Brusselse waar hij woonachtig was met zijn echtgenote Paula Heynderickx. Het echtpaar had geen kinderen. Hij was te Leest geboren op 16 juli 1937 en overleed na een tragisch ongeval met zijn fiets in het Academisch Ziekenhuis van Jette op 19 maart 2003.

Foto’s :

-Pater Jozef Albert Selleslagh.

-Broeder Romain (Karel De Laet) naast burgemeester Lauwers.

-Paul Willems als trompetter in de beginjaren van Chiro Leest en op oudere leeftijd.

-Constant “Stanne” De Prins op latere leeftijd.

Vervolgt.

06-01-2021 om 11:12 geschreven door Marcel Van Hoof

Wijzigingen en aanvullingen.

1954 – Zondag 10 oktober : Algemene Vergadering Boerinnengilde.

Een honderdtal leden aanwezig. De Heer Peeters, oud-provinciaal B.J.B.-leider voor de provincie Antwerpen kwam er handelen over de drie grootmachten in de wereld : “cinema, radio en pers”. Op deze vergadering werd er “gebruld van ’t lachen” met de opgevoerde sketchen vooral met het nummertje van de “biddende Mohammedanen”. (“DB”, nr 11)

1954 – 19 oktober : Algemene Vergadering B.J.B.

40 B.J.B.-ers waren opgekomen voor deze vergadering waarin drie Lourdes-beelden werden verloot door afgevaardigden aan de bedevaart. Winnaars waren : Frans Huys (zie foto), Cyriel De Smet en Edward Fierens. (“DB”)

1954 – 20 oktober : K.W.B.-Bestuursherkiezing.

De functies van het dagelijks bestuur werden voor twee jaar vastgelegd. Voorzitter : Louis Solie. Ondervoorzitter : Juul Geens. Secretaris : Louis Verbruggen. Verslaggever : Richard Van Praet en schatbewaarder : Edward Coeckelbergh. (“DB”)

Verslaggever Richard Van Praet schreef volgend (ingekort) verslag over deze jaarvergadering : “…op de jaarvergadering telden we juist geteld 33 leden. Om er direct het vuur in te krijgen werd aan de aanwezigen een goei pint bier gepresenteerd. We begonnen met het jaarverslag dat het wel en het wee van het verlopen jaar nog eens voor de geest bracht. De nodige besluiten werden er uit getrokken. Vervolgens kwam onze propagandist Robert Coppens aan het woord, die met de nodige tact het doel belichtte van onze werking in de K.W.B. Tenslotte kregen we nog een geestelijk woord van onze proost. Dan begonnen we de grote karwei : de bestuursherkiezing. Hier breng ik hulde aan ons oud-bestuurslid en schatbewaarder August Mollemans, (zie foto) die gedurende vijf jaar de toestand van onze kas gaaf hield, en die nu tijdelijk ontslag neemt. Om 10 u. was alles gedaan en afgelopen en iedereen keerde voldaan terug naar huis."

1954 – 24 oktober : Corneel SOLIE ontving medaille.

Op een gezellig samenzijn van de leden en families van het Christen Syndicaat van het Spoor ontving Corneel Solie de bronzen medaille uit handen van César De Gendt, voor meer dan 25 jaar lidmaatschap van het syndicaat. (“DB”)

1954 – 27 oktober : Kerkvisiet van de Deken.

“Op 27 oktober hield Z.E.H. Deken zijn jaarlijks kerkvisiet. Hij was zeer tevreden over de kerk en over de antwoorden van de meisjes en de jongens.” (“DB”)

1954 – 27 oktober : Gezellig samenzijn K.W.B. met “schep”.

Dit eerste “gezellig samenzijn” van de KWB verliep in een sfeer van gezelligheid en kameraadschap. Er werd “Schep met brood” aangeboden en ook de vrouwen waren van de partij. 45 personen waaronder 10 vrouwen waren opgedaagd. Na het eten werd er nog menig lied gezongen o.a. door Juul Geens (zie foto) en ouderdomsdeken Frans Coeckelbergh (zie foto). Tenslotte vergastte Emiel Polfliet (foto) de aanwezigen op allerlei trukken en komische voorstellingen. (“DB”)

1954 – Zondag 31 oktober : Toneelavond “Rust Roest”.

Op deze zondag en de zondag nadien 7 november bracht Rust Rust haar eerste opvoering van het seizoen : “Het Zigeunermeisje” , een spel in drie bedrijven van D.H. Vandercruys en “De Ontplofbare Bruidegom”, een klucht eveneens in drie bedrijven van P.H. Fruithof. De avonden gingen door in de zaal “De Roozelaar”. Begin 5u30. (“DB”, nr.11)

1954 – Zondag 31 oktober : Feest van Kristus Koning.

“Op de laatste zondag van oktober werd er een optocht gehouden van de organisaties onzer parochie, dit ter gelegenheid van het Christus-Koningfeest. Na het lof had er in de parochiezaal een familiefeest plaats van de Chiro waarbij ook de ouders van de leden aanwezig waren. (DB, nr.11-1954)

Foto’s :

-Frans Huys won één van de Lourdesbeelden.

-August Mollemans nam tijdelijk ontslag als schatbewaarder van de KWB.

-Juul Geens en ouderdomsdeken Frans Coeckelbergh vermaakten de KWB-ers met hun gezang.

-Emiel Polfliet vergastte de aanwezigen op trucks en moppen.

Vervolgt.

02-01-2021 om 10:02 geschreven door Marcel Van Hoof