De weerlicht der geweren met een klein dondergeluid versmachtte het gerucht van de kogels op de borsten...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gelukkiger dan de 30 anderen was voor deze 11 de eerste slag ook de genadeslag.”  
  

1798 – Op 1 november (Allerheiligen en volop in de opstand) werd een buitengewone

            zitting gehouden van de Willebroekse raad. Onder de aanwezigen was Elige

            Van Der Hulst, adjoint.

            “Pour découvrir les régistres de l’Etat Civil. Ceux de Willebroek ont (été)

            enlèvés de force au nombre d’environ 25 par le citoyen Jean Francois Peersman,

            habitant de Willebroek, (...)

            Celles de la commune de Leest au nombre de 7 ont été pris à la Municipalité par

            le citoyen C. Van Assche d’ apres les ordres des bourgois armés…”

            (WDK,’t Ridderke nr.2, 1998)

1798 – Vanaf nu moest men om te huwen naar Willebroek gaan om een eenvoudige

            verklaring af te leggen in het gemeentehuis.. De trouwdagen waren gereserveerd

            op de 10^de, 20^ste en 30^ste van de maand, de nieuwe rust- of zondagen dus.

            Tot dan trouwde men enkel voor de pastoor en in de kerk.

            Ward De Kempeneer vond –in deze periode dat de kerken gesloten

            waren  en er clandestien getrouwd moest worden (1798-1800), te Willebroek,

            slechts 5 huwelijken uit Leest, waarvan er drie echtparen zich al kerkelijk 

            verbonden hadden. Waarschijnlijk wensten die zich wettelijk in orde te stellen.

            Matheus De Win, 23 jaar en Anna Marie Mies, 25 jaar.

            Huwelijk op 10 Vendémiaire An 7 en la maison communale (29/9/1798)

            Hij was pachter te Leest en een zoon van Rombout De Win en Marian De Laet,

            pachters te Hombeek.

            Het kerkelijk huwelijk werd op 2 oktober ingezegend in een kapel te Leest door

            onderpastoor Milis van Hombeek.

            Christian De Roeck, 35 jaar en Anna Monica Selleslagh, 28 jaar.

            Huwelijk op 20 Vendémiaire, An 7 om 8 uur s morgens. (11/10/1798)

            Hij was herbergier te Hombeek, zij was de dochter van Gille Selleslagh en

            Anne Willems, pachters te Leest.

            Van hen werd geen kerkelijk huwelijk teruggevonden, noch te Hombeek, nocht te

            Leest.

            Charles Coeckelbergh, 32 jaar en Anna Catherine Verbruggen, 21 jaar.

            Huwelijk op 30 Prairial An 7. (18/6/1799)

            Hij was landbouwer en zoon van Charles Coeckelbergh en Anna Marie Van

            Assche, landbouwers te Leest.

            Ze waren reeds kerkelijk getrouwd op 6 juni 1799 te Leest door onderpastoor

            Milis van Hombeek.

            Guillaume Peeters, 35 jaar en Jeanne Elias, 26 jaar oud.

            Huwelijk op 10 Prairal An 8. (30/5/1800)

            Hij was landbouwer, zoon van Adrien Peeters en Jeanne Van Camp.

            Jean Francois Leemans, journallier 28 ans, et Marie Peeters.

            Huwelijk op 10 Prairal An 8 a la salle (30/5/1800)

            Hij was de zoon van Jean Leemans en Jacqueline Bernaerts.

            Zij een dochter van  Adrien Peters en Jeanne Van Camp, dagloners te Leest.

            Er werd geen kerkelijk huwelijk teruggevonden.

            De burgerlijke registratie van huwelijken werd na 1800 legio.

            Een kerkelijke trouw volgde kort daarop en werd eveneens geregistreerd.

            Dit bleef tot heden zo voor de personen die ook kerkelijk wensen te trouwen.

            Onderpastoor Jan Frans Milis moet een zeer moedig man geweest zijn. Hij

            trotseerde het gevaar om zijn gelovigen bij te staan niet enkel te Hombeek maar

            ook te Leest waar pastoor De Heuck ook verdwenen was.

            Huwelijken van Leest werden ook door Milis ingezegend maar waarschijnlijk

            te  Hombeek. Hoe het er juist is aan toegegaan is niet te achterhalen.

            Waarschijnlijk kwamen ze samen in een hoeve.

            Het gebeurde in het donker en zonder enige ceremonie, zonder verwanten of

            familieleden als getuigen.

            (WDK, ’t Ridderke nr.2,1998)

   1798 - Op 1 november signaleerde commissaris Auger van op de toren te Mechelen een

            zeer aanzienlijk getal opstandelingen langs de kant van Hombeek, Heffen en

            Leest.

            “...Des rassemblements ont toujours lieux dans nos environs, hier et toute la

            nuit. Aussi au moment que je vous écris, ils sont très nombreux du côté de

            Hombeek, Heffen et Leest. Du haut de la tour on voit bien l’ avant-garde

            Armé de fusile au nombre de trente environs.”

            Verder schreef hij nog dat vijftig infanteriesoldaten die vorige nacht van

            Brussel naar Mechelen gekomen waren en op hun weg vier gedoofde vuren

            met nog gloeiende as hadden ontdekt, wat er op wees dat brigands net daarvoor

            op de vlucht geslagen waren. In Mechelen was het wel rustig maar terreur stak

            de kop op. Hij kon er niet genoeg op drukken dat er een sterkere troepenmacht

            in de stad nodig was om vooral tijdens de feesten op te treden tegen de

            heetgebakerde volksmenners. De priesters waren de ophitsers.

            In de nacht van 3 op 4 november trokken de Fransen vanuit Brussel naar Kapelle

            op den Bos waar zij de Brigands verrastten.

            “De Brigands, die zich opgesteld hadden in de beboste omgeving van de oude

            sluis (Kapelle o/d Bos) langs de oostoever van ’t kanaal, werden door een Franse

            legerafdeling onder het bevel van luitenant Meinzveig, overvallen.

            Tijdens dit treffen werd de leider van de Brigands, F. Verhoeven, ernstig

            gekwetst, wijl de andere opstandelingen wisten te ontsnappen.

            Achtervolgd door de “Sansculotten” zochten enkelen onder hen het oud Brughuis

            als schuilplaats op. Onophoudend werd dit gebouw onder vuur genomen.

            Om aan de kogelregen te ontsnappen hadden al de ingeslotenen zich op de vloer

            gelegd.

            Na een minutenlange beschieting staken de Fransen het gebouw in brand.

            Toen het gans in lichtelaaie stond sloegen ze de weg naar Tisselt in.

            In deze gemeente richtten ze ook grote verwoestingen aan. Hiervan maakten de

            opgeslotenen  -een 25-tal- dankbaar gebruik om langs achter het brandend

            gebouw te verlaten en door de beboste streek naar veiliger oorden te vluchten.”

            (Het Vaartland – nr.4 – 1973)

1798 – 3 november :  Volgens een brief van 3 november van Auger aan commissaris

            Leveque te Antwerpen hadden de brigands te Hombeek gepatrouilleerd en

            werd de brug er vernield. Verder schreef hij : velen hebben in diverse rapporten

            meegedeeld dat op dit ogenblik brigands zich ophouden in de streek van

            Hombeek, Leest, Heffen en Willebroek. Ze zijn het onderling oneens over de

            betaling van hun soldaten en bedreigen de rijke pachters hun hoeven in brand te

            steken als ze niet vergoed worden. De bruggen over de Zenne in Hombeek en

            Leest hebben ze afgebroken. Patrouilles en wachtposten van de boeren zijn nu

            op geen tien minuten van de stad verwijderd. Het is nu de hoogste tijd dat een

            afdoende troepenmacht daarnaar oprukt om deze omgeving schoon te borstelen.

            Hoe meer tijd er verloren gaat hoe gevaarlijker het wordt omdat ze dan de tijd

            krijgen om zich beter te organiseren, de dorpen te verwoesten en zich aan te

            passen aan de vermoeienis van de strijd...