1806 – Na enkele incidenten van kleinere omvang, alle met betrekking tot de steeds meerxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            opdringende cultus van Napoleon, (o.m. het te pas en te onpas zingen van het Te

            Deum en het vieren van Sint Napoleon op 15 augustus) sloeg einde 1806 de bom

            in, toen een bisschoppelijk schrijven van de aartsbisschop de geestelijken beval de

            nieuwe katechismus van Napoleon “te leeren met de alderstyptelykste

            nauwkeurigheyd. Wij verbieden het catechiseeren met allen anderen cathechismus

            welkdaningen hij weezen, zelfs met degene die onze verscheyde voorzaeten hier

            toe hebben beschikt, ende dit te rekenen van den eersten dag van 1807.”

            Hoe kon een mens als Simon De Heuck zich verzoenen met een katechismus die,

            op straffe van eeuwige verdoemenis, niet alleen eerbied,gehoorzaamheid, trouw,

            krijgsdienst, belastingen en zelfs “de liefde tot Napoleon I, onze keizer” en de

            onderwerping aan zijn wettige opvolgers voorschreef ?

            (Dr. J.Muyldermans – Simon De Heuck)

1807 – Op de 3^e paasdag 1807 werd de pastoor van Leest, samen met o.m. de pastoors

            Blaasveld, Heffen en  Heindonk, andere “weerspannigen”, op het bisschoppelijk

            paleis ontboden.

            In het latijn tekende pastoor De Heuck daarover o.m. het volgende aan :

            “Met groot misbaar, doch met ijdele argumenten wimpelden zij af hetgeen ieder

            van ons deed gelden als de reden van zijn weigering, en zij herhaalden ons het

            bevel dat wij het dekreet tweemaal moesten afkondigen op de a.s. Beloken Pasen.

            Dit horende, zwegen wij, tot het ogenblik dat de Aartsbisschop mij de redenen

            vroeg waarom ik had geweigerd : toen antwoordde ik dat mijn geweten er zich

            tegen verzette, dat ik al zijn andere bevelen tot nog toe had opgevolgd,

            uitgenomen het bevel in kwestie, en kortom, wat er ook van zij, dat ik dat bevel

            niet kon uitvoeren met een geruste conscientie.

            Bij die woorden schoot de Aartsbisschop in gramschap en riep : “Trek er

            vandoor !”

            Waarop ik geantwoord heb : “Deo gratias !”

            Wij konden niet terugvinden of De Heuck op dat punt nog verder  is lastig

            gevallen. (Dr.J.Muyldermans)

1807 – Jaak Somers volgde Pieter Jan Moeremans op als burgemeester van Leest en dit

            tot 1818. (De Band-1959)          

1807 – “In de ‘heerdoptelling’, door de pastoor van Leest gedaan in de 18^e eeuw, wordt

            onder de parochie van Leest ook gerangschikt een woning gelegen in de

            Capellebaan met name ’t Hoefeyser.

            Sekretaris Van Vreckem van ’t Bisdom bericht op 13 mei 1807 aan pastoor De

            Heuck : “...taberna, sub vulgato nomine Hoefeyser, debet pertinere et pertinet

            ad juristictionem Pastoris ecclesiae Sancti Martini in Hombeek…”

            (dat die winning voortaal van de parochie van Hombeek deel uitmaken moest)

            (DB, nr.6, juni 1957)

            Wij vonden deze hoeve terug in 1602 : “...hoffstede geheeten het Hoefijzer ende

            gelegen onder den dorpe van Leest...” (GM) en 1676 : “Sr Peeter Suyens een

            bosch aende hoeve van Cappellen aent hoefiijser groot omtrent 2 dagwant...”

            (Coh.van Leest TS nr.3)

            In 1723 werd het Hoefijzer vermeld als brouwerij en herberg.

            (J.D.D in GvM 3/2/1954)

1808 – Op 26 september 1808 noteerde pastoor De Heuck :

            “Met tegenzin verlaat Joan. Arm. De Roquelaure, oud 85 jaar, elfde aartsbisschop

            van Mechelen, de bisschoppelijke stad, naar Parijs geroepen door de senaat.”

            Napoleon had hem op 1 maart 1808 tot kanunnik van het keizerlijk kapittel van

            Saint-Denis benoemd.

            Na het vertrek van de Roquelaure werd het aartsbisdom, in afwachting van een

            nieuwe titularis, verder bestuurd door de vikarissen J. Forger en J.G.Huleu.

1809 – In dato van 17 januari 1809 publiceerden de vikarissen een “bevelbrief

            betrekkelijk tot den Krijgsdienst”.

            Het was een zogenaamde oproep tot de priesters. Daarin stond o.m. te lezen :

            “Doet den jongelingen verstaen dat de onderwerping aan de wet van den

            krijgsdienst deelmaakt van hunne plighten...

            Geeft (tot de ouders van militieplichtigen) uwen kinderen geen anderen raad als

            die met de waere wysheyd en voorzigtigheyd overeenkomt, denkende aen de

            ontelbare rampen en ongelukken, die over heel hunne huysgezinnen zullen vallen,

            als deze laetste wederspannig zyn aen de wet...

            Wy twyfelen niet of alle onze medehelpers in de heylige bedieningen zullen met

            iever en vlytigheyd aen deezen onzen Bevel-Brief voldoen, aangeport door de

            edelste beweegreden, de geene van godsdienstigheyd : het is eimmers onze H.

            Religie eenen goeden dienst bewyzen, als men eenen grooten Monarch bewilligt

            van  haer gunstig te zyn, maer nu !

            Wat is bekwaemer om de goedjongstigheid van onzen Keyzer tot de H. Kerk

            en haere dienaers op-te-wekken als met hem mede-te-werken tot den algemeynen

            vrede die hij zoo ter harte heeft, en van de aangeteekende jongelingen aan-te-

            wakkeren tot de gehoorzaamheyd aen zyne stemme die hun roept tot den

            krijgsdienst ?

            Om deze oorzaeken zal deezen Bevel-Brief in alle kerken van dit Aertsbisdom

            geleezen en afgekondigd worden in het pastoreel sermoon, den eersten Zondag

            naar deszelfs ontfangen.”

            Pastoor De Heuck schreef daar zonder de minste kommentaar onder : “niet

            afgelezen.”

            Wat de vikarissen niet vermochten, poogden zij te laten uitvoeren door de

            sabelslepers.

            Op 23 november 1809 bracht de officier van Leest pastoor De Heuck de op schrift

            gestelde aanzegging :

            “Mynheer Pastoor moet positivelyk verclaeren ofte hy van sin is te singen in de

            goddelycke diensten den Domine, salvum fac imperatorem nostrum Napoleonem,

            want moet hetselve dese week overgeven in de prefecture.”

             (get.) J. Somers,maire.

            De Heuck kreeg blijkbaar een paar dagen bedenktijd.

            Op zondag 26 november antwoordde hij de maire (de burgemeester) in de

            sakristie van de kerk :

            “Wat u van mij eist is van die aard dat ik het wel zou willen doen, maar dat ik het

            in geweten noch mag noch kan.” En op de envelop die hij mee in zijn kerkarchief

            wenste op te bergen schreef hij :

            “Te singen voor den Keyser en eerst voor den oorlog, en niet voor de peys.

            Geweygert.”

            Men kan zich afvragen waarom de opstandige pastoor de daaropvolgende dagen

            niet werd gearresteerd. Ontzag men hem wegens zijn wankele gezondheid ?

            Of vreesde men voor een volksoproer wegens zijn populariteit ?

            Wij beschikken vooralsnog niet over de nodige documenten om daarop te

            antwoorden. (Simon De Heuck – pastoor te Leest – Dr.J.Muyldermans)