“Wanneer ik in 1864 tot pastoor van Leest wierd benoemd,” schreef hij, “heb ik eene schoone verbreede kerk gevonden, doch zonder meubilair.”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hij zou dat kort nadien in orde brengen.

Hij begon (1869) met “den nieuwe authaer gothiek van O.L.Vrouw” (1700 fr.).

Het jaar daarop kreeg ook Sint-Cornelius zijn altaar (1600 fr.) en in 1875 zou het groot altaar (3600 fr.) geplaatst worden.

Pastoor Vandercruyssen wou de kroon op het werk zetten, toen hij in 1875 zijn kerkraad kon overhalen om brandramen in de kerk te plaatsen:

“Daer ik jaarlijks uit hoofde van gezondheid eenige weken te Aken moet verblijven heb ik het geluk gehad kennis te maken met de zeer vermaarde glasschilder Schmitz van Aken, welkers voortbrengselen in de hoofdkerk en stadhuis geplaatst, dagelijks de vermaardste kunstenaars uitlokken om dezelve te gaan bewonderen. Hoorende dat hij genegen was om in België de eene of andere kerk door zijn schilderkunst te verluisteren, niet zozeer om er aan te winnen dan om zich meer en meer te laten kennen, heb ik hem uitgenoodigd onze kerk te komen afzien en te willen laten weten wat wij zouden te betalen hebben om de ramen te vervaardigen.

Ter plaatse gekomen heeft hij aan de leden van het kerkfabriek in het bijzijn van de schepenen de utlegging gedaan van de tableau (Laatste Avondmaal) die hij wilde plaatsen in de bijzonderste der vijf vensters der koor, terwijl hij de vier naaststaande in grizaille met zinnebeeld der evengelisten zoude vervaardigd hebben voor de prijs van 2.828 franken.

Deze voorstel is aanstonds in zitting van de eerste zondag van july 1875 met eenparige stemmen aangenomen geworden.

De kerk heeft slechts 1.628 franken, prijs der groote raam betaald.

De andere 1.800 frank zijn door milde giften betaald geworden, gelijk ook de twee ramen met altaren en een capellen van O.L.Vrouw van Lourdes en van de gelukzalige Joannes Berchmans door weldoeners van de kerk zijn geschonken geworden...”

De brandramen in het koor vielen zo in de smaak, dat men terstonds de 16 andere vensters uit de kerk aan de Heer Schmitz toevertrouwde.

Deze vensters waren kleiner dan die van het koor en kostten evenveel : 300 frank per raam. Deze glasramen zouden de eerste wereldoorlog niet overleven.

(WLS, blz.36 en 37)

1865 – De pastorij,  ruim 90 jaar oud, had dringend behoefte aan een restauratie.

            Het werd een van de eerste verwezenlijkingen van pastoor Vandercruyssen te

            Leest.

            In 1865 liet hij veranderingswerken uitvoeren die de pastorij vooral binnenin

            totaal vernieuwden : de vloer in de hal en in de keuken liet hij uitbreken en een

            nieuwe kelder uitgraven. Hij liet ook een paar binnenmuren van gelijkvloers en

            eerste verdiep afbreken. In de voorkamer, in de eetplaats en in de kamers op het

            eerste verdiep werd telkens een zware balk gestoken van 0,30 op 0,25 m om de

            roosteringen te dragen en in vervanging van de uitgebroken muren.

            Er kwam een nieuwe keldertrap in klompsteen en een nieuwe boventrap in

            beukenhout, van gelijkvloers tot de zolder.

            Keuken en washuis kregen “rode boomse geschuurde plaveyen”.

            De “zaal”, de voor- en eetkamer werden van drie nieuwe “dobbeldeuren” 

            voorzien.

            De beide buitendeuren van de pastorij kregen de nodige reparaties met aan de

            vooringang een nieuwe stoep in “papensteen”.

            De oude stoep die er vroeger lag verhuisde naar de achtergevel.

            Bij deze reparatie werd ook de voorgevel van de pastorij bezet met “doorniksche

            kalk  en scherpzand”.

            Alle  nodige herstellingen werden uitgevoerd aan het schaliedak en aan de

            slagvensters van  de ramen. Al deze ramen kregen nieuwe onderdorpels.

            Het “gemak” dat aan de zijgevel stond van de pastorij, werd afgebroken en nieuw

            gezet. Er werd ook een regenput uitgegraven en gemetst.

            In het washuis van de pastorij, tegen de buitenmuur, kwam een dubbele pomp met

            “koperen bek en sloten”.

            Tenslotte kreeg de pastorij nog een nieuw inkompoortje en op een lengte van

            18,90 m werd de sluitmuur langs de straat vernieuwd.

            Deze hele restauratie kostte 5.500 frank. Een heel bedrag in die tijd.

            Deze kosten werden gedeeltelijk gedragen door de staat (916,66 fr.) en door de

            provincie (916,66 fr.), gedeeltelijk ook door de kerkfabriek (1.500 fr.).

            Het grootste part werd echter door de gemeente bijgelegd (2.166,68 fr.).