1913 – Donderdag 27 maart – Gazet van Mechelen :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            Leest – Erg Ongeluk.

            “Over een drietal dagen is alhier in de gemeente een erg ongeluk voorgevallen.

            De landbouwer H. De Maeyer, wonende Leestsche Heide, was aan ’t arbeiden.

            Twee zijner kinderen speelden in de omtrek. Een der kinderen wilde op zeker

            ogenblik over den ijzerenweg gaan, alhoewel den barreel gesloten was, met er

            langs onder door te kruipen, en een trein was in aankomst.

            De barreelwachter die zulks bemerkte riep op de kinderen om te blijven staan,

            doch zij hoorden hem niet en kwamen  op de spoorbaan.

            Een der kinderen, de kleine Frans, oud 5 jaar, werd door de voettrede van eenen

            wagon gevat en eenige meters verre weggeslingerd.

            Gelukkiglijk niet in de richting der riggels.

            Erg gekwetst aan den arm werd het knaapje opgenomen en naar het gasthuis van

            Willebroeck overgebracht om aldaer verzorgd te worden.

            De kwetsuur is erg doch niet doodelijk.”

1913 – Maandag 5 mei – Gazet van Mechelen :

            Leest-Heide.

            “Het parket – Over een 8-tal dagen ontstond er twist tusschen de landbouwers

            L.V. en J.C. ten gevolge dat de kinderen van V. op het land geloopen hadden van

            C.. en door dezen hiervoor waren geslagen.

            V. partij trekkend voor zijne kinderen, had, tijdens den twist met C., dezen met het

            hoofd in eene afsluiting van pindraad geslagen, waardoor hij erg gekwest werd.

            De toestand van C. is zoodanig ervergerd dat hij vrijdagavond van de H.

            Sacramenten is bediend. Het parket is verwittigd.”       

1913 – 6 mei : De “Zusters Redemptoristynen van Mechelen” kregen een concessie voor

            begraving op het kerkhof van Leest.

1913 – 6 mei : Gemeenteraad : de gemeente besloot zich te verenigen met de provincie

            Antwerpen en de gemeenten die zich engageerden bij de stichting van een

            “intercommunale drinkwatermaatschappij”.

1913 – 4 juni :  Vrijdag namiddag is er over Mechelen en omgeving een verschrikkelijk

            onweer losgebarsten, dat grote schade aan huizen, hovingen en veldvruchten

            heeft toegebracht. Het is zowaar een orkaan, vergezeld van wervelwinden die

            alles op hun doortocht verbrijzelen en aan stukken sleuren.

            Donder, bloksem, stortregens en hagel met stukken ijs die de ruiten verbrijzelen.

            Veel mensen worden erdoor verrast. Op de straat kan men geen twee meter ver

            zien. Er is schade in overvloed : woningen zijn ondergelopen, ruiten gebroken,

            schouwen neergehaald, bomen ontworteld en honderden pannen van de daken

            gerukt. Op de akkers zijn de jonge vruchten en graangewassen vernield.

            De schade is aanzienlijk.” (KH)

1913 – 11 juni 1913  - Gazet van Mechelen  :

                                       Moordpoging te Hombeeck.

Zondag nacht gebeurde alhier een laffe moordpoging op den persoon van Frans Gobien, 25 jaar oud, werkman in het arsenaal van Mechelen en wonende te LEEST, Blaasveldstraat, en dit in de volgende omstandigheden.

Zondag was voornoemde Gobien naar Hombeeck gekomen, wat meermaals gebeurt.

Na links en rechts vrienden en kennissen bezcoht te hebben was hij tenslotte in de herberg gekomen der Wed. De Nijs, welke gelegen is op den steenweg van Hombeek naar Leest, en was daar met de andere verbruikers blijven zitten kaarten.
Alles verging daar in de beste vriendschap, geene de minste woordenwisseling greep er plaats.

Andere personen van Leest waren daar ook in den vooravond geweest, doch waren vroeger vertrokken. Eindelijk rond 12 ure, verliet Gobien, in gezelschap van nog een Hombeeckenaar de herberg. Aan de deur, na elkaar een avondgroet gewisseld te hebben, ging ieder zijns weegs.

Op ongeveer 150 meter afstand der herberg, een weinig voorbij den molen, klonk plots een geweerschot, gelost door een laffen moordenaar die daar in de grachtkant moet verborgen geweest zijn en zijn slachtoffer moet opgewacht hebben.

Het schot, met zware kogel, was raak geweest, want Gobien zeeg getroffen ten gronde.
Geen hulp daagde op.

Na daar eenigen tijd gelegen te hebben, kon Gobien zich op de been helpen en zich voortslepen tot aan de herberg der weduwe De Nijs, dewelke hij pas verlaten had.

Daar stond men niet weinig verslagen hem in zulken staat te zien terugkomen.

Onmiddellijk werd de heer doctor verwittigd die den gekwetste kwam verzorgen, deze had drie wonden bekomen, welke gelukkig geen onmiddellijk levensgevaar opleveren.

De gemeenteoverheid werd verwittigd en deze was seffens ter plaatse.

Ook de gendarmerie werd van het gebeurde ingelicht en deze was ’s morgens al vroeg ter plaatse.

De gekwetste Gobien, die nog altoos ter verzorging bij de weduwe De Nijs was, werd ondervraagd. Men is van gevoelen dat hier eene wraakneming in ’t spel is.

Zware vermoedens wegen op een persoon van Leest, die den avond ook te Hombeeck geweest was. Eene liefdeszaak zou hier de oorzaak zijn.
De gekwetste, wiens toestand voldoende is, werd in den morgen naar zijne woning overgebracht. Het parket van Mechelen is ter plaatse gekomen.”

In de krant van 13 juni stond het vervolg :

“Gisteren is het Parket van Mechelen naar de plaats der misdaad gegaan om het onderzoek te doen.

De twee verdachten, Jan Spruyt, staatswerkman en Karel Spruyt,  landbouwer, zijn geconfronteerd geweest met het slachtoffer, die beiden als de daders aanwees.

Na de confrontatie veerdigde het parket een aanhoudingsmandaat uit tegen beide broeders, en zij werden naar de celgevangenis van Mechelen overgebracht.

Wat het slachtoffer betreft, dit zal waarschijnlijk herstellen.”

Op 14 juni schreef Gazet van Mechelen over deze zaak :

“Woensdag namiddag is het parket van Mechelen, samengesteld uit de heeren Couvent, Procureur des Konings, Kempeneer, onderzoeksrechter, Notelteirs, griffier en vergezeld van twee wetsdoctors  naar deze gemeente gekomen om een grondig onderzoek in te stellen over de laffe moordpoging hier Zondag nacht gepleegd op den persoon van Frans Gobien uit Leest.

De magistraten begaven zich vooreerst naar de woning van het slachtoffer te Leest.
Diens toestand is zodanig verslecht dat een noodlottige afloop te vrezen is.

Gobien, door het gerecht ondervraagd, verklaart ten stelligste zijne aanranders herkend te hebben en noemt hunne namen. Het zijn ten 1^ste Karel Spruyt, 26 a 27 jaar, landbouwer te Leest. Deze moet volgens verklaring van Gobien het moordend schot gelost hebben.

De 2^de is zijn broeder, Jean Spruyt, statiebediende op Hombeeck-Heide, 29 jaar, gehuwd en wonende te Hombeeck.

Gobien werd door de heeren wetsdoctors onderzocht en heeft verschillende wonden van loodkorrels. Geen enkele is tot heden kunnen uitgehaald worden.
Het moordend schot moet hem in volle borst getroffen hebben, want zijne kleederen en  plastron  staken vol loodkorrels.
Deze kledingsstukken zijn door het gerecht aangeslagen.

Vervolgens  werden de gebroeders Spruyt ondervraagd.

Zij loochenden hardnekkig in de zaak betrokken te zijn, doch, in zekere ondervragingen spraken zij elkaar tegen, en wel in zulke mate, dat voor het gerecht geen twijfel overbleef. Karel Spruyt, de eigenlijke dader, moet het geweer bij zijn broeder Jean zijn gaan halen en deze laatste moet met zijn broeder meegegaan zijn.

Verscheidene andere getuigen zijn ook nog ondervraagd..

Uit die ondervragingen zou gebleken zijn, dat er enkele woorden zouden gewisseld zijn, in de herberg van de weduwe De Nijs, tusschen het slachtoffer Gobien en zijn aanrander Karel Spruyt, over een liefdekwestie.

Karel Spruyt zou wel twee jaar kennis met de zuster van Gobien hebben gehad, die betrekkingen waren thans verbroken en  Spruyt verdenkt Gobien daarvan de oorzaak te zijn.

Tenslotte werd door het gerecht een aanhoudingsmandaat afgeleverd en deze werden dan ook terstond door de gendarmen aangehouden en naar de gevangenis van Mechelen overgebracht. Het geweer waarmede de aanslag gepleegd werd is nog niet teruggevonden.”